Livre, page |
[7, 1154] |
δίψας
τινὰς
παρασκευάζουσιν.
Ὅταν
μὲν
|
οὖν |
ἀβλαβεῖς,
ἀνεπιτίμητον,
(ὅταν
δὲ
βλαβεράς, |
[7, 1154] |
ἃς
ὁ
ἀκόλαστος.
Διὰ
τί
|
οὖν |
αἱ
ἐναντίαι
λῦπαι
μοχθηραί;
Κακῷ |
[7, 1149] |
ἀνθρωπίνην
ἀκολασίαν
μόνη.
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
ἀκρασία
καὶ
ἐγκράτειά
ἐστι
μόνον |
[7, 1146] |
εἶναί
τινας
(ἁπλῶς.
Αἱ
μὲν
|
οὖν |
ἀπορίαι
τοιαῦταί
τινες
συμβαίνουσιν,
τούτων |
[7, 1153] |
μετέχειν
αὐτῶν·
διὰ
τὸ
μόνας
|
οὖν |
γνωρίμους
εἶναι
ταύτας
μόνας
οἴονται |
[7, 1154] |
σωματικαὶ
ἡδοναὶ
αἱρετώτεραι.
Πρῶτον
μὲν
|
οὖν |
δὴ
ὅτι
ἐκκρούει
τὴν
λύπην· |
[7, 1146] |
ἀλλ'
οἴονται
ἀκριβῶς
εἰδέναι.
Εἰ
|
οὖν |
διὰ
τὸ
ἠρέμα
πιστεύειν
οἱ |
[7, 1152] |
ἀπὸ
τοῦ
χαίρειν.
Τοῖς
μὲν
|
οὖν |
δοκεῖ
οὐδεμία
ἡδονὴ
εἶναι
ἀγαθόν, |
[7, 1154] |
ἁπλῆ
οὐδ'
ἐπιεικής.
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
ἐγκρατείας
καὶ
ἀκρασίας
καὶ
περὶ |
[7, 1151] |
ἕξις,
ἣ
δὲ
φαύλη.
Πότερον
|
οὖν |
ἐγκρατής
ἐστιν
ὁ
ὁποιῳοῦν
λόγῳ |
[7, 1152] |
τελευτῶσαν
φύσιν
εἶναι.
Τί
μὲν
|
οὖν |
ἐστὶν
ἐγκράτεια
καὶ
τί
ἀκρασία |
[7, 1151] |
οἷος
διώκειν
αὐτάς,
ἐκεῖνος
μὲν
|
οὖν |
εὐμετάπειστος,
οὗτος
δὲ
οὔ·
(ἡ |
[7, 1149] |
ἔχουσι
δι'
ἔθος.
~Τὸ
μὲν
|
οὖν |
ἔχειν
ἕκαστα
τούτων
(ἔξω
τῶν |
[7, 1147] |
ἅμα
τοῦτο
καὶ
πράττειν.
Ὅταν
|
οὖν |
ἡ
μὲν
καθόλου
ἐνῇ
κωλύουσα |
[7, 1149] |
ἀδικώτεροι
οἱ
ἐπιβουλότεροι.
Ὁ
μὲν
|
οὖν |
θυμώδης
οὐκ
ἐπίβουλος,
οὐδ'
ὁ |
[7, 1149] |
κρατεῖσθαι,
μὴ
μόνον
ἔχειν·
ὥσπερ
|
οὖν |
καὶ
μοχθηρίας
ἡ
μὲν
κατ' |
[7, 1151] |
ὡς
οἱ
πολλοί.
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
κακία
ἡ
ἀκρασία
οὐκ
ἔστι, |
[7, 1147] |
δ'
ἐπιθυμία
ἐνοῦσα,
ἣ
μὲν
|
οὖν |
λέγει
φεύγειν
τοῦτο,
ἡ
δ' |
[7, 1152] |
τέλος
ἀλλὰ
γένεσις.
Τὰ
μὲν
|
οὖν |
λεγόμενα
σχεδὸν
ταῦτ'
ἐστίν.
(Ὅτι |
[7, 1145] |
τιμῆς
καὶ
κέρδους.
Τὰ
μὲν
|
οὖν |
λεγόμενα
ταῦτ'
ἐστίν.
Ἀπορήσειε
δ' |
[7, 1145] |
ἀλλὰ
δι'
ἄγνοιαν.
Οτος
μὲν
|
οὖν |
ὁ
λόγος
ἀμφισβητεῖ
τοῖς
φαινομένοις |
[7, 1149] |
ἡ
δ'
ἐπιθυμία
οὔ.
Αἰσχίων
|
οὖν· |
ὁ
μὲν
γὰρ
τοῦ
θυμοῦ |
[7, 1151] |
περὶ
τὴν
ἀρχήν.
Σώφρων
μὲν
|
οὖν |
ὁ
(τοιοῦτος,
ἀκόλαστος
δ'
ὁ |
[7, 1149] |
δ'
ὑβρίζων
μεθ'
ἡδονῆς.
Εἰ
|
οὖν |
οἷς
ὀργίζεσθαι
μάλιστα
δίκαιον,
ταῦτα |
[7, 1147] |
δὲ
καὶ
μανίας
ποιοῦσιν.
Δῆλον
|
οὖν |
ὅτι
ὁμοίως
ἔχειν
λεκτέον
τοὺς |
[7, 1145] |
ὀρθῶς
ἀκρατεύεταί
τις.
Ἐπιστάμενον
μὲν
|
οὖν |
οὔ
φασί
τινες
οἷόν
τε |
[7, 1148] |
οὐκ
ἂν
εἴποιεν
κακόν.
Ὥσπερ
|
οὖν |
οὐδ'
ἐνταῦθα,
διὰ
τὸ
μὴ |
[7, 1148] |
γὰρ
ἐδόκει
μωραίνειν)
μοχθηρία
μὲν
|
οὖν |
οὐδεμία
περὶ
ταῦτ'
ἐστὶ
διὰ |
[7, 1152] |
τὸ
ἄριστον
ἡδονήν.
Ὅλως
μὲν
|
οὖν |
οὐκ
ἀγαθόν,
ὅτι
πᾶσα
ἡδονὴ |
[7, 1147] |
ἐστι,
λεκτέον
ἐφεξῆς.
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
περὶ
ἡδονὰς
καὶ
λύπας
εἰσὶν |
[7, 1147] |
ἀγαθῶν
καὶ
ἡδέων)
τοὺς
μὲν
|
οὖν |
πρὸς
ταῦτα
παρὰ
τὸν
ὀρθὸν |
[7, 1154] |
δὲ
συμβαίνουσι
τελεουμένων·
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
οὖν |
σπουδαῖαι.
Ἔτι
διώκονται
διὰ
τὸ |
[7, 1153] |
τι
καὶ
κακόν,
ἀγαθόν.
Ἀνάγκη
|
οὖν |
τὴν
ἡδονὴν
ἀγαθόν
τι
εἶναι. |
[7, 1150] |
ὁ
δὲ
νοῦς
ἀρχή.
Παραπλήσιον
|
οὖν |
τὸ
συμβάλλειν
ἀδικίαν
πρὸς
ἄνθρωπον |
[7, 1146] |
μέν,
διώκει
δέ.
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τοῦ
δόξαν
ἀληθῆ
ἀλλὰ
μὴ |
[7, 1147] |
ἀλλὰ
τῆς
αἰσθητικῆς.
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τοῦ
εἰδότα
καὶ
μή,
καὶ |
[7, 1153] |
ἔνια
φαῦλα
πρὸς
χρηματισμόν.
Ταύτῃ
|
οὖν |
φαῦλα
ἄμφω,
ἀλλ'
οὐ
φαῦλα |
[7, 1148] |
ὑβριζομένοις
ἐκ
παίδων.
Ὅσοις
μὲν
|
οὖν |
φύσις
αἰτία,
τούτους
μὲν
οὐδεὶς |
[7, 1150] |
ἀνθρώπῳ,
ἀλλ'
οὐκ
ἔχει.
Ὅμοιον
|
οὖν |
ὥσπερ
ἄψυχον
συμβάλλειν
πρὸς
ἔμψυχον, |