Livre, page |
[7, 1148] |
διώκουσι
τῶν
φύσει
τι
καλῶν
|
(καὶ |
ἀγαθῶν,
οἷον
οἱ
περὶ
τιμὴν |
[7, 1151] |
λόγου,
ἐπεὶ
ἐπιθυμίας
γε
λαμβάνουσι,
|
καὶ |
ἄγονται
πολλοὶ
ὑπὸ
τῶν
ἡδονῶν. |
[7, 1154] |
δακνόμενον
διατελεῖ
διὰ
τὴν
κρᾶσιν,
|
καὶ |
ἀεὶ
ἐν
ὀρέξει
σφοδρᾷ
εἰσίν· |
[7, 1152] |
ἀκολουθήσουσιν,
ὥστε
καὶ
αἱ
κινήσεις
|
καὶ |
αἱ
γενέσεις,
καὶ
αἱ
φαῦλαι |
[7, 1154] |
ὁ
τοῦ
σπουδαίου,
εἰ
μὴ
|
καὶ |
αἱ
ἐνέργειαι
αὐτοῦ.
Περὶ
δὲ |
[7, 1152] |
δὲ
τινί)
καὶ
αἱ
φύσεις
|
καὶ |
αἱ
ἕξεις
ἀκολουθήσουσιν,
ὥστε
καὶ |
[7, 1153] |
ἡδέα
πρὸς
ἄλληλα
διέστηκεν,
οὕτω
|
καὶ |
αἱ
ἡδοναὶ
αἱ
ἀπὸ
τούτων. |
[7, 1152] |
καὶ
αἱ
ἕξεις
ἀκολουθήσουσιν,
ὥστε
|
καὶ |
αἱ
κινήσεις
καὶ
αἱ
γενέσεις, |
[7, 1152] |
αἱ
κινήσεις
καὶ
αἱ
γενέσεις,
|
καὶ |
αἱ
φαῦλαι
δοκοῦσαι
εἶναι
αἳ |
[7, 1152] |
γὰρ
ἁπλῶς
τὸ
δὲ
τινί)
|
καὶ |
αἱ
φύσεις
καὶ
αἱ
ἕξεις |
[7, 1151] |
(καθ'
αὑτὸ
μὲν
τοῦτο
διώκει
|
καὶ |
αἱρεῖται,
κατὰ
συμβεβηκὸς
δὲ
τὸ |
[7, 1150] |
μὴ
ἡττᾶσθαι
τοῦ
νικᾶν·
διὸ
|
καὶ |
αἱρετώτερον
ἐγκράτεια
καρτερίας
ἐστίν.
(Ὁ |
[7, 1149] |
περ
φρονέοντος.
Ὥστ'
εἴπερ
ἀδικωτέρα
|
καὶ |
αἰσχίων
ἡ
ἀκρασία
αὕτη
τῆς |
[7, 1152] |
μὴ
πάσας
σπουδαίας,
ὅτι
εἰσὶ
|
καὶ |
αἰσχραὶ
καὶ
ὀνειδιζόμεναι,
καὶ
ὅτι |
[7, 1154] |
μόνον
κινήσεώς
ἐστιν
ἐνέργεια
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἀκινησίας,
καὶ
ἡδονὴ
μᾶλλον
ἐν |
[7, 1149] |
ὑπερβάλλουσα
καὶ
ἀφροσύνη
καὶ
δειλία
|
καὶ |
ἀκολασία
καὶ
χαλεπότης
αἳ
μὲν |
[7, 1149] |
δὲ
περὶ
τὰς
πρώτας
σωφροσύνη
|
καὶ |
ἀκολασία
μόνον
ἐστίν·
διὸ
καὶ |
[7, 1148] |
ἐστὶ
περὶ
ταὐτὰ
τῇ
σωφροσύνῃ
|
καὶ |
ἀκολασίᾳ,
περὶ
δὲ
θυμοῦ
καθ' |
[7, 1148] |
περὶ
ἃς
λέγομεν
τὸν
σώφρονα
|
καὶ |
ἀκόλαστον,
ὁ
μὴ
τῷ
προαιρεῖσθαι |
[7, 1152] |
Ὅμοιοι
δὲ
καὶ
ὁ
ἀκρατὴς
|
καὶ |
ἀκόλαστος,
ἕτεροι
μὲν
ὄντες,
(ἀμφότεροι |
[7, 1149] |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
δῆλον
ὅτι
|
καὶ |
ἀκρασία
ἐστὶν
ἣ
μὲν
θηριώδης |
[7, 1150] |
δ'
ἔχει
καὶ
περὶ
ἐγκράτειαν
|
καὶ |
ἀκρασίαν.
Οὐ
γὰρ
εἴ
τις |
[7, 1154] |
ἐπιεικής.
Περὶ
μὲν
οὖν
ἐγκρατείας
|
καὶ |
ἀκρασίας
καὶ
περὶ
ἡδονῆς
καὶ |
[7, 1152] |
οὐκ
οἰόμενος.
Οὐδ'
ἅμα
φρόνιμον
|
καὶ |
ἀκρατῆ
ἐνδέχεται
εἶναι
τὸν
αὐτόν· |
[7, 1151] |
ἐμμένων
ἢ
ὁ
τῇ
ὀρθῇ,
|
καὶ |
ἀκρατὴς
δὲ
ὁ
ὁποιᾳοῦν
μὴ |
[7, 1145] |
ἐγκρατὴς
καὶ
ἐμμενετικὸς
τῷ
λογισμῷ,
|
καὶ |
ἀκρατὴς
καὶ
ἐκστατικὸς
τοῦ
λογισμοῦ. |
[7, 1146] |
γὰρ
ὁ
αὐτὸς
ἅμα
φρόνιμος
|
καὶ |
ἀκρατής,
φήσειε
δ'
οὐδ'
ἂν |
[7, 1148] |
λυπηρῶν
φεύγων,
πείνης
καὶ
δίψης
|
καὶ |
ἀλέας
καὶ
ψύχους
καὶ
πάντων |
[7, 1153] |
ἐνίων
φαύλων
οὐσῶν.
Ἴσως
δὲ
|
καὶ |
ἀναγκαῖον,
εἴπερ
ἑκάστης
(ἕξεώς
εἰσιν |
[7, 1152] |
ὑπολοίπου
ἕξεως
καὶ
φύσεως,
ἐπεὶ
|
καὶ |
ἄνευ
λύπης
καὶ
ἐπιθυμίας
εἰσὶν |
[7, 1153] |
διώκειν
δ'
ἅπαντα
καὶ
θηρία
|
καὶ |
ἀνθρώπους
τὴν
ἡδονὴν
σημεῖόν
τι |
[7, 1148] |
δὲ
κατὰ
γένη
καὶ
ζῴων
|
καὶ |
ἀνθρώπων,
τὰ
δ'
οὐκ
ἔστιν, |
[7, 1150] |
ἐλλείπων
πρὸς
ἃ
οἱ
πολλοὶ
|
καὶ |
ἀντιτείνουσι
καὶ
δύνανται,
οὗτος
μαλακὸς |
[7, 1154] |
Διὸ
ὁ
θεὸς
ἀεὶ
μίαν
|
καὶ |
ἁπλῆν
χαίρει
ἡδονήν·
οὐ
γὰρ |
[7, 1149] |
τῆς
περὶ
τὸν
θυμόν
ἐστι,
|
καὶ |
ἁπλῶς
ἀκρασία
καὶ
(κακία
πως. |
[7, 1146] |
οὐθὲν
σεμνόν,
οὐδ'
εἰ
φαῦλαι
|
καὶ |
ἀσθενεῖς,
οὐδὲν
μέγα.
Ἔτι
εἰ |
[7, 1153] |
τῇ
εὐδαιμονίᾳ,
οὐκ
οὖσα,
ἐπεὶ
|
καὶ |
αὐτὴ
ὑπερβάλλουσα
ἐμπόδιός
ἐστιν,
καὶ |
[7, 1154] |
πως
καὶ
ὄψοις
καὶ
οἴνοις
|
καὶ |
ἀφροδισίοις,
ἀλλ'
οὐχ
ὡς
δεῖ. |
[7, 1149] |
οὐ
λεκτέον.
Πᾶσα
(γὰρ
ὑπερβάλλουσα
|
καὶ |
ἀφροσύνη
καὶ
δειλία
καὶ
ἀκολασία |
[7, 1149] |
παύεσθαι
ἐκέλευε
πρὸς
ταῖς
θύραις·
|
καὶ |
γὰρ
αὐτὸς
ἑλκύσαι
τὸν
πατέρα |
[7, 1150] |
δύνανται,
οὗτος
μαλακὸς
καὶ
τρυφῶν·
|
καὶ |
γὰρ
ἡ
τρυφὴ
μαλακία
τίς |
[7, 1148] |
ἀλλ'
ἁπλῶς
μόνον.
Σημεῖον
δέ·
|
καὶ |
γὰρ
μαλακοὶ
λέγονται
περὶ
ταύτας, |
[7, 1146] |
ἐπεὶ
διχῶς
λέγομεν
τὸ
ἐπίστασθαι
|
καὶ |
γὰρ
ὁ
ἔχων
μὲν
οὐ |
[7, 1147] |
ἀπὸ
τῆς
ἐπιστήμης
οὐδὲν
σημεῖον·
|
καὶ |
γὰρ
οἱ
ἐν
τοῖς
πάθεσι |
[7, 1153] |
ἀναπληρουμένης
δὲ
καὶ
τοῖς
ἐναντίοις·
|
(καὶ |
γὰρ
ὀξέσι
καὶ
πικροῖς
χαίρουσιν, |
[7, 1148] |
ἢ
περὶ
τέκνα
καὶ
γονεῖς·
|
καὶ |
γὰρ
ταῦτα
τῶν
ἀγαθῶν,
καὶ |
[7, 1154] |
τὴν
φύσιν
δέονται
ἀεὶ
ἰατρείας·
|
καὶ |
γὰρ
τὸ
σῶμα
δακνόμενον
διατελεῖ |
[7, 1145] |
ἡ
τῇ
θηριώδει
(ἀντιτιθεμένη
ἕξις·
|
καὶ |
γὰρ
ὥσπερ
οὐδὲ
θηρίου
ἐστὶ |
[7, 1150] |
Περὶ
δὲ
τὰς
δι'
ἁφῆς
|
καὶ |
γεύσεως
ἡδονὰς
καὶ
λύπας
(καὶ |
[7, 1148] |
καὶ
πάντων
τῶν
περὶ
ἁφὴν
|
καὶ |
γεῦσιν
ἀλλὰ
παρὰ
τὴν
προαίρεσιν |
[7, 1148] |
ὀνύχων
τρώξεις,
ἔτι
δ'
ἀνθράκων
|
καὶ |
γῆς,
πρὸς
δὲ
τούτοις
ἡ |
[7, 1148] |
δεῖ
σπουδάζοντες
ἢ
περὶ
τέκνα
|
καὶ |
γονεῖς·
καὶ
γὰρ
ταῦτα
τῶν |
[7, 1149] |
Πᾶσα
(γὰρ
ὑπερβάλλουσα
καὶ
ἀφροσύνη
|
καὶ |
δειλία
καὶ
ἀκολασία
καὶ
χαλεπότης |
[7, 1145] |
ὁτὲ
δ'
ἐνίους
φρονίμους
ὄντας
|
καὶ |
δεινοὺς
ἀκρατεῖς
εἶναι.
Ἔτι
ἀκρατεῖς |
[7, 1145] |
λόγος
ἀμφισβητεῖ
τοῖς
φαινομένοις
ἐναργῶς,
|
καὶ |
δέον
ζητεῖν
περὶ
τὸ
πάθος, |
[7, 1152] |
Φημὶ
πολυχρόνιον
μελέτην
ἔμεναι,
φίλε,
|
καὶ |
δή
ταύτην
ἀνθρώποισι
τελευτῶσαν
φύσιν |
[7, 1148] |
(αἳ
δὲ
διὰ
νόσους
γίνονται
|
(καὶ |
διὰ
μανίαν
ἐνίοις,
ὥσπερ
ὁ |
[7, 1145] |
βαρβάροις
ἐστίν,
γίνεται
δ'
ἔνια
|
καὶ |
διὰ
νόσους
καὶ
πηρώσεις·
καὶ |
[7, 1154] |
δὴ
ὅτι
ἐκκρούει
τὴν
λύπην·
|
καὶ |
διὰ
τὰς
ὑπερβολὰς
τῆς
λύπης, |
[7, 1154] |
ἡ
τυχοῦσα,
ἐὰν
ᾖ
ἰσχυρά·
|
καὶ |
διὰ
(ταῦτα
ἀκόλαστοι
καὶ
φαῦλοι |
[7, 1147] |
δόξα
τῷ
ὀρθῷ
λόγῳ·
ὥστε
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
τὰ
θηρία
οὐκ |
[7, 1145] |
τὸ
δόξαν
βέλτιον
οὐχ
ὁμολογοῦσιν,
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
τὸν
ἀκρατῆ
φασὶν |
[7, 1148] |
καὶ
τῶν
λυπηρῶν
φεύγων,
πείνης
|
καὶ |
δίψης
καὶ
ἀλέας
καὶ
ψύχους |
[7, 1154] |
δὲ
γίνονται
(αἱ
ἰατρεῖαι,
διὸ
|
καὶ |
διώκονται,
διὰ
τὸ
παρὰ
τὸ |
[7, 1153] |
ἡδονὴν
μέντοι
πάντες.
Ἴσως
δὲ
|
καὶ |
διώκουσιν
οὐχ
ἣν
οἴονται
οὐδ' |
[7, 1146] |
Ἔτι
ὁ
τῷ
πεπεῖσθαι
πράττων
|
καὶ |
διώκων
τὰ
ἡδέα
καὶ
προαιρούμενος |
[7, 1152] |
οὐδὲν
κωλύει
ἀκρατῆ
εἶναι·
διὸ
|
καὶ |
δοκοῦσιν
ἐνίοτε
φρόνιμοι
μὲν
εἶναί |
[7, 1147] |
(ὥστε
συμβαίνει
ὑπὸ
λόγου
πως
|
καὶ |
δόξης
ἀκρατεύεσθαι,
οὐκ
ἐναντίας
δὲ |
[7, 1150] |
ἃ
οἱ
πολλοὶ
καὶ
ἀντιτείνουσι
|
καὶ |
δύνανται,
οὗτος
μαλακὸς
καὶ
τρυφῶν· |
[7, 1149] |
μόνη.
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἀκρασία
|
καὶ |
ἐγκράτειά
ἐστι
μόνον
περὶ
ἅπερ |
[7, 1146] |
εἰ
περὶ
πάντ'
ἐστὶν
ἀκρασία
|
καὶ |
ἐγκράτεια
ἢ
οὔ.
Οὔτε
γὰρ |
[7, 1152] |
δὲ
χρωμένῃ.
(Ἔστι
δ'
ἀκρασία
|
καὶ |
ἐγκράτεια
περὶ
τὸ
ὑπερβάλλον
τῆς |
[7, 1146] |
εἰ
περὶ
πάντα
ἀκρασία
ἐστὶ
|
καὶ |
ἐγκράτεια,
τίς
ὁ
ἁπλῶς
ἀκρατής; |
[7, 1148] |
ὅτι
κἀκεῖ
ὑποληπτέον
μόνην
ἀκρασίαν
|
καὶ |
ἐγκράτειαν
εἶναι
ἥτις
ἐστὶ
περὶ |
[7, 1148] |
ἀκρατῆ
καὶ
τὸν
ἀκόλαστον
τίθεμεν
|
καὶ |
ἐγκρατῆ
καὶ
σώφρονα,
ἀλλ'
οὐκ |
[7, 1147] |
ἀκρατὴς
ἢ
πάντες
κατὰ
μέρος,
|
καὶ |
εἰ
ἔστι,
περὶ
ποῖά
ἐστι, |
[7, 1150] |
αἰσχρόν,
ἢ
εἰ
σφόδρα
ἐπιθυμῶν,
|
καὶ |
εἰ
μὴ
ὀργιζόμενος
τύπτοι
ἢ |
[7, 1146] |
οἷον
εἰ
καὶ
τῇ
ψευδεῖ·
|
καὶ |
εἰ
πάσης
δόξης
ἡ
ἀκρασία |
[7, 1149] |
λέγομεν
ἀλλ'
ἢ
κατὰ
μεταφορὰν
|
καὶ |
εἴ
τινι
ὅλως
ἄλλο
πρὸς |
[7, 1145] |
ἐμμενετικὸς
τῷ
λογισμῷ,
καὶ
ἀκρατὴς
|
καὶ |
ἐκστατικὸς
τοῦ
λογισμοῦ.
Καὶ
ὁ |
[7, 1151] |
μεθυσκομένοις
καὶ
ὑπ'
ὀλίγου
(οἴνου
|
καὶ |
ἐλάττονος
ἢ
ὡς
οἱ
πολλοί. |
[7, 1145] |
ψεκτῶν,
καὶ
ὁ
αὐτὸς
ἐγκρατὴς
|
καὶ |
ἐμμενετικὸς
τῷ
λογισμῷ,
καὶ
ἀκρατὴς |
[7, 1153] |
εὐδαίμονα
ἡδὺν
οἴονται
βίον
(εἶναι,
|
καὶ |
ἐμπλέκουσι
τὴν
ἡδονὴν
εἰς
τὴν |
[7, 1148] |
ἀλλ'
ὅμως
ἔστι
τις
ὑπερβολὴ
|
καὶ |
ἐν
τούτοις,
εἴ
τις
ὥσπερ |
[7, 1147] |
θυμοὶ
γὰρ
καὶ
ἐπιθυμίαι
ἀφροδισίων
|
καὶ |
ἔνια
τῶν
τοιούτων
ἐπιδήλως
καὶ |
[7, 1147] |
τῷ
καθόλου
τὸν
ἔσχατον
ὅρον
|
καὶ |
ἔοικεν
ὃ
ἐζήτει
(Σωκράτης
συμβαίνειν· |
[7, 1148] |
καὶ
γὰρ
ταῦτα
τῶν
ἀγαθῶν,
|
καὶ |
ἐπαινοῦνται
οἱ
περὶ
ταῦτα
σπουδάζοντες· |
[7, 1147] |
τοῖς
πάθεσι
(τούτοις
ὄντες
ἀποδείξεις
|
καὶ |
ἔπη
λέγουσιν
Ἐμπεδοκλέους,
καὶ
οἱ |
[7, 1148] |
τὰ
μεταξὺ
οὐ
τῷ
πάσχειν
|
καὶ |
ἐπιθυμεῖν
καὶ
φιλεῖν
ψέγονται,
ἀλλὰ |
[7, 1147] |
(τοῖς
πάθεσιν
ὄντες·
θυμοὶ
γὰρ
|
καὶ |
ἐπιθυμίαι
ἀφροδισίων
καὶ
ἔνια
τῶν |
[7, 1149] |
μᾶλλον
συγγνώμη
ἀκολουθεῖν
ὀρέξεσιν,
(ἐπεὶ
|
καὶ |
ἐπιθυμίαις
ταῖς
τοιαύταις
μᾶλλον
ὅσαι |
[7, 1151] |
Ὃ
μὲν
γὰρ
διὰ
πάθος
|
καὶ |
ἐπιθυμίαν
οὐ
μεταβάλλει
(ὁ
ἐγκρατής) |
[7, 1152] |
φύσεως,
ἐπεὶ
καὶ
ἄνευ
λύπης
|
καὶ |
ἐπιθυμίας
εἰσὶν
ἡδοναί,
~(οἷον
αἱ |
[7, 1150] |
καὶ
γεύσεως
ἡδονὰς
καὶ
λύπας
|
(καὶ |
ἐπιθυμίας
καὶ
φυγάς,
περὶ
ἃς |
[7, 1153] |
εἰ
ἔνιαι
φαῦλαι
ἡδοναί,
ὥσπερ
|
καὶ |
ἐπιστήμην
τινὰ
ἐνίων
φαύλων
οὐσῶν. |
[7, 1154] |
τὴν
φύσιν,
ἀλλ'
ἐνεῖναί
τι
|
καὶ |
ἕτερον,
καθὸ
φθαρτοί,
ὥστε
ἄν |
[7, 1152] |
ὅτι
τῇ
φύσει
ἔοικεν,
ὥσπερ
|
καὶ |
Εὔηνος
λέγει
Φημὶ
πολυχρόνιον
μελέτην |
[7, 1149] |
τοιαύταις
μᾶλλον
ὅσαι
κοιναὶ
πᾶσι,
|
καὶ |
ἐφ'
ὅσον
κοιναί·
ὁ
δὲ |
[7, 1150] |
Διὸ
οὐχ
ὥσπερ
ἠπορήσαμεν,
οὕτω
|
καὶ |
ἔχει,
ἀλλ'
ὃ
μὲν
ἀνίατος |
[7, 1154] |
αἳ
δ'
ἰατρεῖαι
(ὅτι)
ἐνδεοῦς,
|
καὶ |
ἔχειν
βέλτιον
ἢ
γίνεσθαι·
(αἳ |
[7, 1147] |
διαφέρουσαν
ὁρῶμεν
τὴν
ἕξιν,
ὥστε
|
καὶ |
ἔχειν
πως
καὶ
μὴ
ἔχειν, |
[7, 1148] |
ἁπλῶς
τὰ
δὲ
κατὰ
γένη
|
καὶ |
ζῴων
καὶ
ἀνθρώπων,
τὰ
δ' |
[7, 1149] |
ὀργίζεσθαι
μάλιστα
δίκαιον,
ταῦτα
ἀδικώτερα,
|
καὶ |
ἡ
ἀκρασία
ἡ
δι'
ἐπιθυμίαν· |
[7, 1149] |
θυμόν,
(καὶ
ὅτι
ἔστιν
ἐγκράτεια
|
καὶ |
ἡ
ἀκρασία
περὶ
ἐπιθυμίας
καὶ |
[7, 1151] |
δὲ
καθ'
ὁμοιότητα
πολλὰ
λέγεται,
|
καὶ |
ἡ
ἐγκράτεια
ἡ
τοῦ
σώφρονος |
[7, 1151] |
δοκεῖ
ἐναντίον
εἶναι
μόνον,
οὕτω
|
καὶ |
ἡ
ἐγκράτεια
τῇ
ἀκρασίᾳ.
Ἐπεὶ |
[7, 1154] |
ὅτι,
εἰ
μὴ
ἡδονὴ
ἀγαθὸν
|
καὶ |
ἡ
ἐνέργεια,
οὐκ
ἔσται
ζῆν |
[7, 1149] |
ὅρων
ἐστὶ
τῆς
κακίας,
καθάπερ
|
καὶ |
ἡ
θηριότης·
τὸν
δ'
ἔχοντα |
[7, 1153] |
καὶ
σώφρονος.
(Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
|
καὶ |
ἡ
λύπη
κακόν,
ὁμολογεῖται,
καὶ |
[7, 1153] |
ἐστίν,
ἀλλὰ
τῆς
δυνάμεως·
καίτοι
|
καὶ |
ἡ
μυρεψικὴ
τέχνη
καὶ
ἡ |
[7, 1153] |
καίτοι
καὶ
ἡ
μυρεψικὴ
τέχνη
|
καὶ |
ἡ
ὀψοποιητικὴ
δοκεῖ
ἡδονῆς
εἶναι. |
[7, 1150] |
περὶ
ἃς
ἥ
τε
ἀκολασία
|
καὶ |
ἡ
σωφροσύνη
διωρίσθη
πρότερον,
ἔστι |
[7, 1154] |
ἡδονὴ
λύπην
ἥ
τ'
ἐναντία
|
καὶ |
ἡ
τυχοῦσα,
ἐὰν
ᾖ
ἰσχυρά· |
[7, 1154] |
γὰρ
(ἄνθρωπος
εὐμετάβολος
ὁ
πονηρός,
|
καὶ |
ἡ
φύσις
ἡ
δεομένη
μεταβολῆς· |
[7, 1149] |
κοιναί·
ὁ
δὲ
θυμὸς
φυσικώτερον
|
καὶ |
ἡ
χαλεπότης
τῶν
ἐπιθυμιῶν
τῶν |
[7, 1147] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
ἀγαθῶν
|
καὶ |
ἡδέων)
τοὺς
μὲν
οὖν
πρὸς |
[7, 1152] |
κακίαν
τὴν
ἠθικὴν
περὶ
λύπας
|
καὶ |
ἡδονὰς
ἔθεμεν,
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν |
[7, 1149] |
καὶ
ἡ
ἀκρασία
περὶ
ἐπιθυμίας
|
καὶ |
ἡδονὰς
σωματικάς,
δῆλον·
αὐτῶν
δὲ |
[7, 1154] |
ἐστιν
ἐνέργεια
ἀλλὰ
καὶ
ἀκινησίας,
|
καὶ |
ἡδονὴ
μᾶλλον
ἐν
ἠρεμίᾳ
ἐστὶν |
[7, 1152] |
γὰρ
εἶναι
ταὐτὸ
τὸ
ἀγαθὸν
|
(καὶ |
ἡδονήν·
τοῖς
δ'
ἔνιαι
μὲν |
[7, 1154] |
αὔξησιν
ὥσπερ
οἱ
οἰνωμένοι
διάκεινται,
|
καὶ |
ἡδὺ
ἡ
νεότης.
Οἱ
δὲ |
[7, 1149] |
οὐχ
ἁπλῶς,
δῆλον.
Ὅτι
δὲ
|
καὶ |
ἧττον
αἰσχρὰ
ἀκρασία
(ἡ
τοῦ |
[7, 1145] |
ὑπὲρ
ἡμᾶς
ἀρετήν,
(ἡρωικήν
τινα
|
καὶ |
θείαν,
ὥσπερ
Ὅμηρος
περὶ
Ἕκτορος |
[7, 1146] |
μὴ
δεῖ
πράττειν
(τοῦ
ἔχοντα
|
καὶ |
θεωροῦντα)
(τοῦτο
γὰρ
δοκεῖ
δεινόν, |
[7, 1152] |
οὐδὲ
δὴ
ὡς
ὁ
εἰδὼς
|
καὶ |
θεωρῶν,
(ἀλλ'
ὡς
ὁ
καθεύδων |
[7, 1152] |
ἀγαθὸν
τέχνης
ἔργον.
Ἔτι
παιδία
|
(καὶ |
θηρία
διώκει
τὰς
ἡδονάς.
Τοῦ |
[7, 1153] |
Καὶ
τὸ
διώκειν
δ'
ἅπαντα
|
καὶ |
θηρία
καὶ
ἀνθρώπους
τὴν
ἡδονὴν |
[7, 1147] |
ἀκρατεῖς
καὶ
κέρδους
καὶ
τιμῆς
|
καὶ |
θυμοῦ,
ἁπλῶς
δ'
οὔ,
ὡς |
[7, 1145] |
ἀκρατεῖς
εἶναι.
Ἔτι
ἀκρατεῖς
λέγονται
|
καὶ |
(θυμοῦ
καὶ
τιμῆς
καὶ
κέρδους. |
[7, 1152] |
ἀλλὰ
φαίνονται,
ὅσαι
μετὰ
λύπης
|
καὶ |
ἰατρείας
ἕνεκεν,
οἷον
αἱ
τῶν |
[7, 1153] |
καὶ
αὐτὴ
ὑπερβάλλουσα
ἐμπόδιός
ἐστιν,
|
καὶ |
ἴσως
οὐκέτι
εὐτυχίαν
καλεῖν
δίκαιον· |
[7, 1147] |
ἁπλῶς
δ'
οὔ,
ὡς
ἑτέρους
|
καὶ |
καθ'
(ὁμοιότητα
λεγομένους,
ὥσπερ
ἄνθρωπος |
[7, 1153] |
χαίρουσιν
ἀναπληρουμένης
τε
τῆς
φύσεως
|
καὶ |
καθεστηκυίας,
ἀλλὰ
καθεστηκυίας
μὲν
τοῖς |
[7, 1147] |
αὐτὸς
λόγος
καὶ
περὶ
οἰνωμένου
|
καὶ |
καθεύδοντος
καὶ
οὐκ
ἴδιος
τούτου |
[7, 1149] |
θυμόν
ἐστι,
καὶ
ἁπλῶς
ἀκρασία
|
καὶ |
(κακία
πως.
Ἔτι
οὐδεὶς
ὑβρίζει |
[7, 1150] |
δ'
ἕτερον
τὸ
γένος
ἀκρασίας
|
καὶ |
κακίας·
ἡ
μὲν
γὰρ
κακία |
[7, 1153] |
τὸ
ἐναντίον
ᾗ
φευκτόν
τι
|
καὶ |
κακόν,
ἀγαθόν.
Ἀνάγκη
οὖν
τὴν |
[7, 1148] |
ἕκαστον
λέγουσιν,
οἷον
κακὸν
ἰατρὸν
|
καὶ |
κακὸν
ὑποκριτήν,
ὃν
ἁπλῶς
οὐκ |
[7, 1145] |
Δοκεῖ
δὴ
ἥ
τε
ἐγκράτεια
|
καὶ |
καρτερία
τῶν
σπουδαίων
καὶ
(τῶν) |
[7, 1145] |
τρυφῆς
λεκτέον,
καὶ
περὶ
ἐγκρατείας
|
καὶ |
καρτερίας·
(οὔτε
γὰρ
ὡς
περὶ |
[7, 1147] |
λύπας
εἰσὶν
οἵ
τ'
ἐγκρατεῖς
|
καὶ |
καρτερικοὶ
καὶ
οἱ
ἀκρατεῖς
καὶ |
[7, 1145] |
Καὶ
τὸν
σώφρονα
μὲν
ἐγκρατῆ
|
καὶ |
(καρτερικόν,
τὸν
δὲ
τοιοῦτον
οἳ |
[7, 1152] |
τρόπον
ἐν
τοῖς
πρώτοις
λόγοις,
|
καὶ |
κατὰ
μὲν
τὸν
λόγον
ἐγγὺς |
[7, 1145] |
γὰρ
λύηταί
τε
τὰ
δυσχερῆ
|
καὶ |
καταλείπηται
τὰ
ἔνδοξα,
δεδειγμένον
ἂν |
[7, 1148] |
καθάπερ
διείλομεν
πρότερον,
οἷον
χρήματα
|
καὶ |
κέρδος
καὶ
νίκη
καὶ
τιμή· |
[7, 1147] |
προστιθέντες
δὲ
τὸ
χρημάτων
ἀκρατεῖς
|
καὶ |
κέρδους
καὶ
τιμῆς
καὶ
θυμοῦ, |
[7, 1145] |
λέγονται
καὶ
(θυμοῦ
καὶ
τιμῆς
|
καὶ |
κέρδους.
Τὰ
μὲν
οὖν
λεγόμενα |
[7, 1148] |
προστιθέντες
ἀκρατῆ
θυμοῦ
ὥσπερ
τιμῆς
|
καὶ |
κέρδους
φαμέν.
(Ἐπεὶ
δ'
ἐστὶν |
[7, 1154] |
ἀγαθαί;
Τῶν
μὲν
γὰρ
ἕξεων
|
καὶ |
κινήσεων
ὅσων
μὴ
ἔστι
τοῦ |
[7, 1150] |
κρατεῖν,
ἕτερον
δὲ
τὸ
ἀντέχειν
|
καὶ |
κρατεῖν,
ὥσπερ
καὶ
τὸ
μὴ |
[7, 1149] |
ἀφροδισίων
(ἄτοπον
ἡδονήν·
ἔστι
δὲ
|
καὶ |
κρατεῖσθαι,
μὴ
μόνον
ἔχειν·
ὥσπερ |
[7, 1147] |
τελευταία
πρότασις
δόξα
τε
(αἰσθητοῦ
|
καὶ |
κυρία
τῶν
πράξεων,
ταύτην
ἢ |
[7, 1145] |
εἰ
δὲ
μή,
τὰ
πλεῖστα
|
καὶ |
κυριώτατα·
ἐὰν
γὰρ
λύηταί
τε |
[7, 1148] |
περὶ
τὰς
αὐτάς
πως
ἡδονὰς
|
καὶ |
λύπας
εἶναι·
οἳ
δ'
εἰσὶ |
[7, 1147] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
περὶ
ἡδονὰς
|
καὶ |
λύπας
εἰσὶν
οἵ
τ'
ἐγκρατεῖς |
[7, 1150] |
δι'
ἁφῆς
καὶ
γεύσεως
ἡδονὰς
|
καὶ |
λύπας
(καὶ
ἐπιθυμίας
καὶ
φυγάς, |
[7, 1150] |
δὲ
καὶ
περὶ
ἐπιθυμίας
ἔχει
|
καὶ |
λύπας,
ὁ
μὲν
τὰς
ὑπερβολὰς |
[7, 1146] |
δὲ
πότερον
περὶ
πᾶσαν
ἡδονὴν
|
καὶ |
λύπην
ἢ
περί
τινας
ἀφωρισμένας, |
[7, 1151] |
οἱ
μὲν
ἰδιογνώμονες
δι'
ἡδονὴν
|
καὶ |
λύπην·
χαίρουσι
γὰρ
νικῶντες
ἐὰν |
[7, 1154] |
αὐτῆς,
εἴπερ
μὴ
ἀγαθόν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
λυπηρῶς
ἐνδέχεται
ζῆν;
Οὔτε
κακὸν |
[7, 1154] |
καὶ
ἀκρασίας
καὶ
περὶ
ἡδονῆς
|
καὶ |
λύπης
εἴρηται,
καὶ
τί
ἕκαστον |
[7, 1152] |
ἀλλήλας,
εἴρηται.
(Περὶ
δὲ
ἡδονῆς
|
καὶ |
λύπης
θεωρῆσαι
τοῦ
τὴν
πολιτικὴν |
[7, 1153] |
ὁ
φρόνιμος,
τὰς
μετ'
ἐπιθυμίας
|
καὶ |
λύπης,
καὶ
τὰς
σωματικάς
(τοιαῦται |
[7, 1151] |
γὰρ
νικῶντες
ἐὰν
μὴ
μεταπείθωνται,
|
(καὶ |
λυποῦνται
ἐὰν
ἄκυρα
τὰ
αὐτῶν |
[7, 1147] |
μὴ
ἔχειν,
οἷον
τὸν
καθεύδοντα
|
καὶ |
μαινόμενον
καὶ
οἰνωμένον.
Ἀλλὰ
μὴν |
[7, 1145] |
εἶναι,
ἡ
δ'
ἀκρασία
τε
|
καὶ |
μαλακία
(τῶν
φαύλων
καὶ
ψεκτῶν, |
[7, 1145] |
(εἴρηται
πρότερον·
περὶ
δὲ
ἀκρασίας
|
καὶ |
μαλακίας
καὶ
τρυφῆς
λεκτέον,
καὶ |
[7, 1147] |
καὶ
καρτερικοὶ
καὶ
οἱ
ἀκρατεῖς
|
καὶ |
μαλακοί,
φανερόν.
Ἐπεὶ
δ'
ἐστὶ |
[7, 1153] |
ἐπεὶ
αἱ
ἀπὸ
τοῦ
θεωρεῖν
|
καὶ |
μανθάνειν
μᾶλλον
ποιήσουσι
θεωρεῖν
καὶ |
[7, 1153] |
καὶ
μανθάνειν
μᾶλλον
ποιήσουσι
θεωρεῖν
|
καὶ |
μανθάνειν.
Τὸ
δὲ
τέχνης
μὴ |
[7, 1147] |
τὸ
σῶμα
μεθιστᾶσιν,
ἐνίοις
δὲ
|
καὶ |
μανίας
ποιοῦσιν.
Δῆλον
οὖν
ὅτι |
[7, 1150] |
λυπηρόν.
Μάλιστα
δ'
οἱ
ὀξεῖς
|
καὶ |
μελαγχολικοὶ
τὴν
προπετῆ
ἀκρασίαν
εἰσὶν |
[7, 1150] |
ἀναγκαῖαί
εἰσιν
αἳ
δ'
οὔ,
|
καὶ |
μέχρι
τινός,
αἱ
δ'
ὑπερβολαὶ |
[7, 1150] |
πολλοὶ
δύνανται
ἀντέχειν,
τούτων
ἡττᾶται
|
καὶ |
μὴ
δύναται
ἀντιτείνειν,
μὴ
διὰ |
[7, 1146] |
δόξαν.
~Ἀλλὰ
μὴν
εἴγε
δόξα
|
καὶ |
μὴ
ἐπιστήμη,
μηδ'
ἰσχυρὰ
ὑπόληψις |
[7, 1147] |
ἕξιν,
ὥστε
καὶ
ἔχειν
πως
|
καὶ |
μὴ
ἔχειν,
οἷον
τὸν
καθεύδοντα |
[7, 1147] |
Περὶ
μὲν
οὖν
τοῦ
εἰδότα
|
καὶ |
μή,
καὶ
πῶς
εἰδότα
ἐνδέχεται |
[7, 1154] |
αὗται
δὲ
τῶν
φύσει
ἡδέων
|
καὶ |
μὴ
κατὰ
συμβεβηκός.
Λέγω
δὲ |
[7, 1147] |
καθ'
ἕκαστον,
ἀνάγκη
τὸν
δυνάμενον
|
καὶ |
μὴ
κωλυόμενον
ἅμα
τοῦτο
καὶ |
[7, 1146] |
πᾶσα
(σπουδαία·
εἰ
δ'
ἀσθενεῖς
|
καὶ |
μὴ
φαῦλαι,
οὐθὲν
σεμνόν,
οὐδ' |
[7, 1150] |
(ἢ
διὰ
προαίρεσιν,
δι'
αὐτὰς
|
καὶ |
μηδὲν
δι'
ἕτερον
ἀποβαῖνον,
ἀκόλαστος· |
[7, 1150] |
τὴν
ἀπὸ
τοῦ
αἴρειν
λύπην,
|
καὶ |
μιμούμενος
τὸν
(κάμνοντα
οὐκ
οἴεται |
[7, 1147] |
(ἀλλὰ
τῶν
καθ'
ἕκαστα
φαντασίαν
|
καὶ |
μνήμην.
Πῶς
δὲ
λύεται
ἡ |
[7, 1149] |
οἱ
μὲν
ἐκ
φύσεως
ἀλόγιστοι
|
(καὶ |
μόνον
τῇ
αἰσθήσει
ζῶντες
θηριώδεις, |
[7, 1151] |
δὲ
οὔ·
(ἡ
γὰρ
ἀρετὴ
|
καὶ |
μοχθηρία
τὴν
ἀρχὴν
ἣ
μὲν |
[7, 1149] |
μὴ
μόνον
ἔχειν·
ὥσπερ
οὖν
|
καὶ |
μοχθηρίας
ἡ
μὲν
κατ'
ἄνθρωπον |
[7, 1148] |
πρότερον,
οἷον
χρήματα
καὶ
κέρδος
|
καὶ |
νίκη
καὶ
τιμή·
πρὸς
ἅπαντα |
[7, 1152] |
ψηφίζεται
μὲν
ἅπαντα
τὰ
δέοντα
|
καὶ |
νόμους
ἔχει
σπουδαίους,
χρῆται
δὲ |
[7, 1149] |
θηριώδεις,
αἳ
δὲ
διὰ
πηρώσεις
|
καὶ |
νοσήματα.
(Τούτων
δὲ
περὶ
τὰς |
[7, 1146] |
τῆς
σκέψεως,
πότερον
(ὁ
ἐγκρατὴς
|
καὶ |
ὁ
ἀκρατής
εἰσι
τῷ
περὶ |
[7, 1152] |
ἀλλὰ
μὴ
ἄγεσθαι.
Ὅμοιοι
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ἀκρατὴς
καὶ
ἀκόλαστος,
ἕτεροι |
[7, 1145] |
μαλακία
(τῶν
φαύλων
καὶ
ψεκτῶν,
|
καὶ |
ὁ
αὐτὸς
ἐγκρατὴς
καὶ
ἐμμενετικὸς |
[7, 1149] |
ἀνὴρ
γένηται·
συγγενὲς
γὰρ
ἡμῖν·
|
καὶ |
ὁ
ἑλκόμενος
ὑπὸ
τοῦ
υἱοῦ |
[7, 1145] |
του,
σεῖος
ἀνήρ
φασιν,
οὕτω
|
καὶ |
(ὁ
θηριώδης
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις |
[7, 1151] |
ὥσπερ
ὁ
ἄσωτος
τῷ
ἐλευθερίῳ
|
καὶ |
ὁ
θρασὺς
τῷ
θαρραλέῳ,
εἰσὶ |
[7, 1150] |
τὸ
ἄρρεν
διέστηκεν.
Δοκεῖ
δὲ
|
καὶ |
ὁ
παιδιώδης
ἀκόλαστος
εἶναι,
ἔστι |
[7, 1151] |
διὰ
τὰς
σωματικὰς
ἡδονὰς
ποιεῖν
|
καὶ |
ὁ
σώφρων,
~(ἀλλ'
ὃ
μὲν |
[7, 1148] |
τὴν
μητέρα
καθιερεύσας
καὶ
φαγών,
|
καὶ |
ὁ
τοῦ
συνδούλου
τὸ
ἧπαρ) |
[7, 1154] |
δὲ
τῶν
σωματικῶν
ἀγαθῶν
ὑπερβολή,
|
καὶ |
ὁ
φαῦλος
τῷ
διώκειν
τὴν |
[7, 1150] |
δὲ
μέσος
σώφρων.
Ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
ὁ
φεύγων
τὰς
σωματικὰς
λύπας |
[7, 1146] |
οὐ
χρώμενος
δὲ
τῇ
ἐπιστήμῃ
|
καὶ |
ὁ
χρώμενος
λέγεται
ἐπίστασθαἰ,
διοίσει |
[7, 1152] |
δ'
οὐκ
ἔχων
φαύλας
ἐπιθυμίας,
|
καὶ |
ὃ
μὲν
τοιοῦτος
οἷος
μὴ |
[7, 1152] |
μέν
τρόπον
γάρ
τινα
εἰδὼς
|
καὶ |
ὃ
ποιεῖ
καὶ
οὗ
ἕνεκἀ, |
[7, 1151] |
οἱ
ἰδιογνώμονες
καὶ
οἱ
ἀμαθεῖς
|
καὶ |
οἱ
ἄγροικοι,
οἱ
μὲν
ἰδιογνώμονες |
[7, 1151] |
εἰσίν,
δρῶσιν
δ'
οἷάπερ
ἀξύνετοι,
|
(καὶ |
οἱ
ἀκρατεῖς
ἄδικοι
μὲν
οὐκ |
[7, 1147] |
οἵ
τ'
ἐγκρατεῖς
καὶ
καρτερικοὶ
|
καὶ |
οἱ
ἀκρατεῖς
καὶ
μαλακοί,
φανερόν. |
[7, 1151] |
Εἰσὶ
δὲ
ἰσχυρογνώμονες
οἱ
ἰδιογνώμονες
|
καὶ |
οἱ
ἀμαθεῖς
καὶ
οἱ
ἄγροικοι, |
[7, 1152] |
βουλευομένων
μὲν
μὴ
ἐμμενόντων
δέ,
|
καὶ |
οἱ
δι'
ἐθισμοῦ
ἀκρατεῖς
τῶν |
[7, 1149] |
ἐκθέουσιν,
εἶτα
ἁμαρτάνουσι
τῆς
προστάξεως,
|
καὶ |
οἱ
κύνες,
πρὶν
σκέψασθαι
εἰ |
[7, 1147] |
ἀποδείξεις
καὶ
ἔπη
λέγουσιν
Ἐμπεδοκλέους,
|
καὶ |
οἱ
πρῶτον
μαθόντες
συνείρουσι
μὲν |
[7, 1154] |
γὰρ
πονεῖ
τὸ
ζῷον,
ὥσπερ
|
καὶ |
οἱ
φυσιολόγοι
μαρτυροῦσι,
τὸ
ὁρᾶν, |
[7, 1154] |
γὰρ
χαίρουσί
πως
καὶ
ὄψοις
|
καὶ |
οἴνοις
καὶ
ἀφροδισίοις,
ἀλλ'
οὐχ |
[7, 1147] |
οἷον
τὸν
καθεύδοντα
καὶ
μαινόμενον
|
καὶ |
οἰνωμένον.
Ἀλλὰ
μὴν
οὕτω
διατίθενται |
[7, 1152] |
ἡδέα
διώκουσιν,
ἀλλ'
ὃ
μὲν
|
καὶ |
οἰόμενος
δεῖν,
ὃ
δ'
οὐκ |
[7, 1151] |
τὸ
τὴν
ἑτέραν
ἐν
ὀλίγοις
|
καὶ |
ὀλιγάκις
εἶναι
φανεράν,
ὥσπερ
ἡ |
[7, 1152] |
δ'
οὐδὲ
τῷδε
ἀλλὰ
ποτὲ
|
καὶ |
ὀλίγον
χρόνον
αἱρεταί,
ἁπλῶς>
δ' |
[7, 1154] |
τὴν
ἡδονὴν
διώκουσι
τὴν
ὑπερβάλλουσαν
|
καὶ |
ὅλως
τὴν
σωματικήν.
Σφοδραὶ
δὲ |
[7, 1152] |
σπουδαίας,
ὅτι
εἰσὶ
καὶ
αἰσχραὶ
|
καὶ |
ὀνειδιζόμεναι,
καὶ
ὅτι
βλαβεραί·
νοσώδη |
[7, 1148] |
ἐξ
ἔθους,
οἷον
τριχῶν
τίλσεις
|
καὶ |
ὀνύχων
τρώξεις,
ἔτι
δ'
ἀνθράκων |
[7, 1151] |
ἐγκρατής
ἐστιν
ὁ
ὁποιῳοῦν
λόγῳ
|
καὶ |
ὁποιᾳοῦν
(προαιρέσει
ἐμμένων
ἢ
ὁ |
[7, 1151] |
ὁ
ὁποιᾳοῦν
μὴ
ἐμμένων
προαιρέσει
|
καὶ |
ὁποιῳοῦν
λόγῳ
ἢ
ὁ
τῷ |
[7, 1148] |
ὀπύουσιν
ἀλλ'
ὀπύονται·
ὡσαύτως
δὲ
|
καὶ |
ὅσοι
νοσηματώδως
ἔχουσι
δι'
ἔθος. |
[7, 1152] |
ἐμπόδιον
τῷ
φρονεῖν
αἱ
ἡδοναί,
|
καὶ |
ὅσῳ
μᾶλλον
χαίρει,
μᾶλλον,
οἷον |
[7, 1147] |
παντὶ
ἀνθρώπῳ
συμφέρει
τὰ
ξηρά,
|
καὶ |
ὅτι
αὐτὸς
ἄνθρωπος,
ἢ
ὅτι |
[7, 1152] |
εἰσὶ
καὶ
αἰσχραὶ
καὶ
ὀνειδιζόμεναι,
|
καὶ |
ὅτι
βλαβεραί·
νοσώδη
γὰρ
ἔνια |
[7, 1154] |
μόνας
οἴονται
εἶναι.
~(Φανερὸν
δὲ
|
καὶ |
ὅτι,
εἰ
μὴ
ἡδονὴ
ἀγαθὸν |
[7, 1149] |
ἀκρασία
τῆς
περὶ
τὸν
θυμόν,
|
(καὶ |
ὅτι
ἔστιν
ἐγκράτεια
καὶ
ἡ |
[7, 1149] |
περὶ
ἅπερ
ἀκολασία
καὶ
σωφροσύνη,
|
καὶ |
ὅτι
περὶ
τὰ
ἄλλα
ἐστὶν |
[7, 1153] |
νοσώδη
ἔνια
ἡδέα,
τὸ
αὐτὸ
|
καὶ |
ὅτι
ὑγιεινὰ
ἔνια
φαῦλα
πρὸς |
[7, 1146] |
ὑπολαμβάνει
δὲ
τἀγαθὰ
(κακὰ
εἶναι
|
καὶ |
οὐ
δεῖν
πράττειν,
ὥστε
τἀγαθὰ |
[7, 1153] |
τελέωσιν
ἀγομένων
τῆς
φύσεως.
Διὸ
|
καὶ |
οὐ
καλῶς
ἔχει
τὸ
αἰσθητὴν |
[7, 1146] |
οὐ
δεῖν
πράττειν,
ὥστε
τἀγαθὰ
|
καὶ |
οὐ
τὰ
κακὰ
πράξει.
Ἔτι |
[7, 1149] |
ἡττᾶται,
ὃ
δὲ
τῆς
ἐπιθυμίας
|
καὶ |
οὐ
τοῦ
λόγου.
Ἔτι
ταῖς |
[7, 1152] |
τινα
εἰδὼς
καὶ
ὃ
ποιεῖ
|
καὶ |
οὗ
ἕνεκἀ,
πονηρὸς
δ'
οὔ· |
[7, 1151] |
τι·
ὁ
δ'
ἐγκρατὴς
ἐμμένει
|
καὶ |
οὐδὲ
δι'
ἕτερον
μεταβάλλει.
Δεῖ |
[7, 1151] |
ὑπ'
ἐλάττονος
γὰρ
πάθους
ἡττῶνται,
|
καὶ |
οὐκ
ἀπροβούλευτοι
ὥσπερ
ἅτεροι·
ὅμοιος |
[7, 1151] |
Ἄλλος
δ'
ἐναντίος,
ὁ
ἐμμενετικὸς
|
καὶ |
οὐκ
ἐκστατικὸς
διά
γε
τὸ |
[7, 1151] |
ἢ
δεῖ
τοῖς
σωματικοῖς
χαίρειν,
|
καὶ |
οὐκ
ἐμμένων
τῷ
λόγῳ,
ὁ |
[7, 1151] |
οὓς
καλοῦσιν
ἰσχυρογνώμονας,
οἱ
δύσπειστοι
|
καὶ |
οὐκ
εὐμετάπειστοι·
οἳ
ὅμοιον
μέν |
[7, 1147] |
καὶ
περὶ
οἰνωμένου
καὶ
καθεύδοντος
|
καὶ |
οὐκ
ἴδιος
τούτου
τοῦ
πάθους, |
[7, 1149] |
εἶδος
ἀκρασίας,
λεγόμενον
κατὰ
μεταφορὰν
|
καὶ |
οὐχ
ἁπλῶς,
δῆλον.
Ὅτι
δὲ |
[7, 1154] |
ἀναγκαίας·
πάντες
γὰρ
χαίρουσί
πως
|
καὶ |
ὄψοις
καὶ
οἴνοις
καὶ
ἀφροδισίοις, |
[7, 1147] |
Πῶς
δὲ
λύεται
ἡ
ἄγνοια
|
καὶ |
πάλιν
γίνεται
ἐπιστήμων
ὁ
ἀκρατής, |
[7, 1153] |
πλειστάκις
τε
παραβάλλειν
εἰς
αὐτὰς
|
καὶ |
(πάντας
μετέχειν
αὐτῶν·
διὰ
τὸ |
[7, 1148] |
δίψης
καὶ
ἀλέας
καὶ
ψύχους
|
καὶ |
πάντων
τῶν
περὶ
ἁφὴν
καὶ |
[7, 1151] |
πεπεῖσθαι
διώκειν
τὰς
καθ'
ὑπερβολὴν
|
καὶ |
παρὰ
τὸν
ὀρθὸν
λόγον
σωματικὰς |
[7, 1152] |
Ἔτι
δὲ
τούτων
τρίτον,
εἰ
|
καὶ |
πᾶσαι
ἀγαθόν,
ὅμως
μὴ
ἐνδέχεσθαι |
[7, 1154] |
καλαί,
(ἀλλ'
οὐχ
αἱ
σωματικαὶ
|
καὶ |
περὶ
ἃς
ὁ
ἀκόλαστος.
Διὰ |
[7, 1150] |
ὅμοιος
ὤν.
Ὁμοίως
δ'
ἔχει
|
καὶ |
περὶ
ἐγκράτειαν
καὶ
ἀκρασίαν.
Οὐ |
[7, 1145] |
καὶ
μαλακίας
καὶ
τρυφῆς
λεκτέον,
|
καὶ |
περὶ
ἐγκρατείας
καὶ
καρτερίας·
(οὔτε |
[7, 1150] |
οὐδ'
αἱ
ἐλλείψεις,
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
περὶ
ἐπιθυμίας
ἔχει
καὶ
λύπας, |
[7, 1154] |
μὲν
οὖν
ἐγκρατείας
καὶ
ἀκρασίας
|
καὶ |
περὶ
ἡδονῆς
καὶ
λύπης
εἴρηται, |
[7, 1147] |
ὁ
ἀκρατής,
ὁ
αὐτὸς
λόγος
|
καὶ |
περὶ
οἰνωμένου
καὶ
καθεύδοντος
καὶ |
[7, 1148] |
ποιήσειεν,
εἰ
προσγένοιτο
ἐπιθυμία
νεανικὴ
|
καὶ |
περὶ
τὰς
τῶν
ἀναγκαίων
ἐνδείας |
[7, 1148] |
δὲ
διὰ
μοχθηρὰς
φύσεις,
ἔστι
|
καὶ |
περὶ
τούτων
ἕκαστα
παραπλησίας
ἰδεῖν |
[7, 1146] |
ἢ
ἕτερός
ἐστιν·
ὁμοίως
δὲ
|
καὶ |
περὶ
τῶν
ἄλλων
ὅσα
συγγενῆ |
[7, 1154] |
τὰ
δὲ
κακά·
λοιπὸν
δὲ
|
καὶ |
περὶ
φιλίας
ἐροῦμεν.
|
[7, 1145] |
ᾤετο
Σωκράτης,
ἄλλο
τι
κρατεῖν
|
καὶ |
περιέλκειν
αὐτὴν
ὥσπερ
ἀνδράποδον.
(Σωκράτης |
[7, 1145] |
δ'
ἔνια
καὶ
διὰ
νόσους
|
καὶ |
πηρώσεις·
καὶ
τοὺς
διὰ
κακίαν |
[7, 1153] |
τοῖς
ἐναντίοις·
(καὶ
γὰρ
ὀξέσι
|
καὶ |
πικροῖς
χαίρουσιν,
ὧν
οὐδὲν
οὔτε |
[7, 1147] |
καὶ
μὴ
κωλυόμενον
ἅμα
τοῦτο
|
καὶ |
πράττειν.
Ὅταν
οὖν
ἡ
μὲν |
[7, 1146] |
πράττων
καὶ
διώκων
τὰ
ἡδέα
|
καὶ |
προαιρούμενος
βελτίων
ἂν
δόξειεν
τοῦ |
[7, 1150] |
ὥσπερ
προγαργαλίσαντες
οὐ
γαργαλίζονται,
οὕτω
|
καὶ |
προαισθόμενοι
καὶ
προϊδόντες
καὶ
προεγείραντες |
[7, 1150] |
οὕτω
καὶ
προαισθόμενοι
καὶ
προϊδόντες
|
καὶ |
προεγείραντες
ἑαυτοὺς
καὶ
τὸν
λογισμὸν |
[7, 1150] |
οὐ
γαργαλίζονται,
οὕτω
καὶ
προαισθόμενοι
|
καὶ |
προϊδόντες
καὶ
προεγείραντες
ἑαυτοὺς
καὶ |
[7, 1148] |
τις
ὥσπερ
ἡ
Νιόβη
μάχοιτο
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
θεούς,
ἢ
ὥσπερ |
[7, 1148] |
θυμοῦ
καθ'
ὁμοιότητα
λέγομεν·
διὸ
|
καὶ |
προστιθέντες
ἀκρατῆ
θυμοῦ
ὥσπερ
τιμῆς |
[7, 1145] |
τῶν
ἄλλων,
τιθέντας
τὰ
φαινόμενα
|
καὶ |
πρῶτον
διαπορήσαντας
οὕτω
δεικνύναι
μάλιστα |
[7, 1147] |
οὖν
τοῦ
εἰδότα
καὶ
μή,
|
καὶ |
πῶς
εἰδότα
ἐνδέχεται
ἀκρατεύεσθαι,
τοσαῦτα |
[7, 1146] |
σκεπτέον
πότερον
εἰδότες
ἢ
οὔ,
|
καὶ |
πῶς
εἰδότες·
εἶτα
περὶ
ποῖα |
[7, 1152] |
τί
καρτερία
(καὶ
τί
μαλακία,
|
καὶ |
πῶς
ἔχουσιν
αἱ
ἕξεις
αὗται |
[7, 1153] |
γὰρ
εἴρηται
πῶς
ἀγαθαὶ
(ἁπλῶς
|
καὶ |
πῶς
οὐκ
ἀγαθαὶ
πᾶσαι
αἱ |
[7, 1154] |
λύπης
εἴρηται,
καὶ
τί
ἕκαστον
|
καὶ |
πῶς
τὰ
μὲν
ἀγαθὰ
αὐτῶν |
[7, 1149] |
διαφέρει
γένος
τῶν
ζῴων
ὕβρει
|
καὶ |
σιναμωρίᾳ
καὶ
τῷ
παμφάγον
εἶναι· |
[7, 1152] |
τὸν
αὐτόν·
ἅμα
γὰρ
φρόνιμος
|
καὶ |
σπουδαῖος
τὸ
ἦθος
δέδεικται
ὤν. |
[7, 1148] |
μέν
εἰσι
τῷ
γένει
καλῶν
|
καὶ |
σπουδαίων
(τῶν
γὰρ
ἡδέων
ἔνια |
[7, 1148] |
τὸν
ἀκόλαστον
τίθεμεν
καὶ
ἐγκρατῆ
|
καὶ |
σώφρονα,
ἀλλ'
οὐκ
ἐκείνων
(οὐδένα, |
[7, 1153] |
φεύγει
ταύτας,
(ἐπεὶ
εἰσὶν
ἡδοναὶ
|
καὶ |
σώφρονος.
(Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
καὶ |
[7, 1149] |
ἐστι
μόνον
περὶ
ἅπερ
ἀκολασία
|
καὶ |
σωφροσύνη,
καὶ
ὅτι
περὶ
τὰ |
[7, 1153] |
βίον,
καὶ
τὸ
τὰ
παιδία
|
καὶ |
τὰ
θηρία
διώκειν,
τῷ
αὐτῷ |
[7, 1153] |
πᾶσαι
αἱ
ἡδοναί,
τὰς
τοιαύτας
|
καὶ |
τὰ
θηρία
καὶ
τὰ
παιδία |
[7, 1149] |
καὶ
ἀκολασία
μόνον
ἐστίν·
διὸ
|
καὶ |
τὰ
θηρία
οὔτε
σώφρονα
οὔτ' |
[7, 1148] |
ἅπαντα
δὲ
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
|
καὶ |
τὰ
μεταξὺ
οὐ
τῷ
πάσχειν |
[7, 1153] |
τὰς
τοιαύτας
καὶ
τὰ
θηρία
|
καὶ |
τὰ
παιδία
διώκει,
καὶ
τὴν |
[7, 1148] |
καὶ
τιμή·
πρὸς
ἅπαντα
δὲ
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
καὶ
τὰ
μεταξὺ |
[7, 1147] |
δ'
(οἷον
νίκην
τιμὴν
πλοῦτον
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
ἀγαθῶν
καὶ |
[7, 1147] |
καὶ
τὴν
τῶν
ἀφροδισίων
χρείαν,
|
καὶ |
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
σωματικῶν
περὶ |
[7, 1146] |
φρόνιμος
(τῶν
γὰρ
ἐσχάτων
τις)
|
καὶ |
τὰς
ἄλλας
ἔχων
ἀρετάς.
Ἔτι |
[7, 1153] |
τὰς
μετ'
ἐπιθυμίας
καὶ
λύπης,
|
καὶ |
τὰς
σωματικάς
(τοιαῦται
γὰρ
αὗται) |
[7, 1153] |
τὰς
σωματικάς
(τοιαῦται
γὰρ
αὗται)
|
καὶ |
τὰς
τούτων
ὑπερβολάς,
καθ'
ἃς |
[7, 1149] |
οὕτως
(ὁ
θυμὸς
διὰ
θερμότητα
|
καὶ |
ταχυτῆτα
τῆς
φύσεως
ἀκούσας
μέν, |
[7, 1153] |
οὐδὲ
γινομένων
συμβαίνουσιν
ἀλλὰ
χρωμένων·
|
καὶ |
τέλος
οὐ
πασῶν
ἕτερόν
τι, |
[7, 1153] |
μετὰ
γενέσεως
(πᾶσαι,
ἀλλ'
ἐνέργειαι
|
καὶ |
τέλος·
οὐδὲ
γινομένων
συμβαίνουσιν
ἀλλὰ |
[7, 1145] |
τῶν
αὐτῶν
ἕξεων
τῇ
ἀρετῇ
|
καὶ |
τῇ
μοχθηρίᾳ
ἑκατέραν
αὐτῶν
ὑποληπτέον, |
[7, 1151] |
αὑτὸ
δὲ
τῷ
ἀληθεῖ
λόγῳ
|
καὶ |
τῇ
ὀρθῇ
προαιρέσει
(ὃ
μὲν |
[7, 1151] |
ὁ
τῷ
μὴ
ψευδεῖ
λόγῳ
|
καὶ |
τῇ
προαιρέσει
τῇ
ὀρθῇ,
ὥσπερ |
[7, 1146] |
ἡ
ἐγκράτεια,
φαύλη,
οἷον
εἰ
|
καὶ |
τῇ
ψευδεῖ·
καὶ
εἰ
πάσης |
[7, 1148] |
γεῦσιν
ἀλλὰ
παρὰ
τὴν
προαίρεσιν
|
καὶ |
τὴν
(διάνοιαν,
ἀκρατὴς
λέγεται,
οὐ |
[7, 1152] |
περὶ
λύπας
καὶ
ἡδονὰς
ἔθεμεν,
|
καὶ |
τὴν
εὐδαιμονίαν
οἱ
πλεῖστοι
μεθ' |
[7, 1152] |
αὐτῶν·
τήν
(τε
γὰρ
ἀρετὴν
|
καὶ |
τὴν
κακίαν
τὴν
ἠθικὴν
περὶ |
[7, 1147] |
περὶ
ἃ
τὴν
ἀκολασίαν
ἔθεμεν
|
καὶ |
τὴν
σωφροσύνην)
τὰ
δ'
ἀναγκαῖα |
[7, 1153] |
θηρία
καὶ
τὰ
παιδία
διώκει,
|
καὶ |
τὴν
τούτων
ἀλυπίαν
ὁ
φρόνιμος, |
[7, 1147] |
τά
τε
περὶ
τὴν
τροφὴν
|
καὶ |
τὴν
τῶν
ἀφροδισίων
χρείαν,
καὶ |
[7, 1154] |
τῆς
ἡδονῆς·
ὅσων
(δ'
ἔστι,
|
καὶ |
τῆς
ἡδονῆς.
Ἔστιν
δὲ
τῶν |
[7, 1153] |
σώματι
ἀγαθῶν
καὶ
τῶν
ἐκτὸς
|
καὶ |
τῆς
τύχης,
ὅπως
μὴ
ἐμποδίζηται |
[7, 1152] |
Τί
μὲν
οὖν
ἐστὶν
ἐγκράτεια
|
καὶ |
τί
ἀκρασία
καὶ
τί
καρτερία |
[7, 1154] |
περὶ
ἡδονῆς
καὶ
λύπης
εἴρηται,
|
καὶ |
τί
ἕκαστον
καὶ
πῶς
τὰ |
[7, 1152] |
ἐστὶν
ἐγκράτεια
καὶ
τί
ἀκρασία
|
καὶ |
τί
καρτερία
(καὶ
τί
μαλακία, |
[7, 1152] |
τί
ἀκρασία
καὶ
τί
καρτερία
|
(καὶ |
τί
μαλακία,
καὶ
πῶς
ἔχουσιν |
[7, 1148] |
χρήματα
καὶ
κέρδος
καὶ
νίκη
|
καὶ |
τιμή·
πρὸς
ἅπαντα
δὲ
καὶ |
[7, 1147] |
τὸ
χρημάτων
ἀκρατεῖς
καὶ
κέρδους
|
καὶ |
τιμῆς
καὶ
θυμοῦ,
ἁπλῶς
δ' |
[7, 1145] |
Ἔτι
ἀκρατεῖς
λέγονται
καὶ
(θυμοῦ
|
καὶ |
τιμῆς
καὶ
κέρδους.
Τὰ
μὲν |
[7, 1154] |
μόνον
δεῖ
τἀληθὲς
εἰπεῖν
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὸ
αἴτιον
τοῦ
ψεύδους·
τοῦτο |
[7, 1152] |
μετακινῆσαι
φύσεως·
διὰ
γὰρ
τοῦτο
|
καὶ |
τὸ
ἔθος
χαλεπόν,
ὅτι
τῇ |
[7, 1145] |
γένος
κακίας.
Ἐπεὶ
δὲ
σπάνιον
|
καὶ |
τὸ
θεῖον
ἄνδρα
εἶναι,
καθάπερ |
[7, 1153] |
φαῦλα
κατά
γε
τοῦτο,
(ἐπεὶ
|
καὶ |
τὸ
θεωρεῖν
ποτὲ
βλάπτει
πρὸς |
[7, 1146] |
ἔχοντα
μὲν
μὴ
θεωροῦντα
δὲ
|
καὶ |
τὸ
θεωροῦντα
ἃ
μὴ
δεῖ |
[7, 1147] |
τὰ
καθ'
ἕκαστα.
Διαφέρει
δὲ
|
καὶ |
τὸ
καθόλου·
τὸ
μὲν
γὰρ |
[7, 1150] |
τὸ
ἀντέχειν
καὶ
κρατεῖν,
ὥσπερ
|
καὶ |
τὸ
μὴ
ἡττᾶσθαι
τοῦ
νικᾶν· |
[7, 1154] |
οὕτως
ἀγαθαὶ
αἱ
ἀναγκαῖαι,
ὅτι
|
καὶ |
τὸ
μὴ
κακὸν
ἀγαθόν
ἐστιν; |
[7, 1149] |
τὸν
ἑαυτοῦ
κἀκεῖνος
τὸν
ἄνωθεν,
|
(καὶ |
τὸ
παιδίον
δείξας
Καὶ
οὗτος |
[7, 1147] |
καὶ
ἔνια
τῶν
τοιούτων
ἐπιδήλως
|
καὶ |
τὸ
σῶμα
μεθιστᾶσιν,
ἐνίοις
δὲ |
[7, 1153] |
φρόνιμον
διώκειν
τὸν
ἄλυπον
βίον,
|
καὶ |
τὸ
τὰ
παιδία
καὶ
τὰ |
[7, 1151] |
αἰσχράν.
Ἐπεὶ
δ'
ἔστι
τις
|
καὶ |
τοιοῦτος
οἷος
ἧττον
ἢ
δεῖ |
[7, 1153] |
τοῖς
ἁπλῶς
ἡδέσιν,
ἀναπληρουμένης
δὲ
|
καὶ |
τοῖς
ἐναντίοις·
(καὶ
γὰρ
ὀξέσι |
[7, 1145] |
πάντα
σώφρονα
οἳ
δ'
οὔ,
|
καὶ |
τὸν
ἀκόλαστον
ἀκρατῆ
καὶ
τὸν |
[7, 1148] |
τοῦτ'
εἰς
ταὐτὸ
τὸν
ἀκρατῆ
|
καὶ |
τὸν
ἀκόλαστον
τίθεμεν
καὶ
ἐγκρατῆ |
[7, 1145] |
οὔ,
καὶ
τὸν
ἀκόλαστον
ἀκρατῆ
|
καὶ |
τὸν
ἀκρατῆ
ἀκόλαστον
συγκεχυμένως,
οἳ |
[7, 1153] |
ταῦτα.
Οἱ
δὲ
τὸν
τροχιζόμενον
|
καὶ |
τὸν
δυστυχίαις
μεγάλαις
(περιπίπτοντα
εὐδαίμονα |
[7, 1146] |
εἶτα
περὶ
ποῖα
τὸν
ἀκρατῆ
|
(καὶ |
τὸν
ἐγκρατῆ
θετέον,
λέγω
δὲ |
[7, 1146] |
λύπην
ἢ
περί
τινας
ἀφωρισμένας,
|
καὶ |
τὸν
ἐγκρατῆ
καὶ
τὸν
καρτερικόν, |
[7, 1146] |
τινας
ἀφωρισμένας,
καὶ
τὸν
ἐγκρατῆ
|
καὶ |
τὸν
καρτερικόν,
πότερον
ὁ
αὐτὸς |
[7, 1149] |
Ἀφροδίτην
φασίν·
Δολοπλόκου
γὰρ
κυπρογενοῦς·
|
καὶ |
τὸν
κεστὸν
ἱμάντα
Ὅμηρος·
Πάρφασις, |
[7, 1150] |
καὶ
προϊδόντες
καὶ
προεγείραντες
ἑαυτοὺς
|
καὶ |
τὸν
λογισμὸν
οὐχ
ἡττῶνται
ὑπὸ |
[7, 1152] |
μεθ'
ἡδονῆς
εἶναί
φασιν·
διὸ
|
καὶ |
τὸν
μακάριον
ὠνομάκασιν
ἀπὸ
τοῦ |
[7, 1149] |
ἀλλ'
ἡ
καθ'
ὁμοιότητα,
καθάπερ
|
καὶ |
τὸν
περὶ
τοὺς
θυμοὺς
ἔχοντα |
[7, 1153] |
Τὸ
δὲ
τὸν
σώφρονα
φεύγειν
|
καὶ |
τὸν
φρόνιμον
διώκειν
τὸν
ἄλυπον |
[7, 1151] |
τῷ
λόγῳ,
ὁ
(τοιοῦτος)
(τούτου
|
καὶ |
τοῦ
ἀκρατοῦς
μέσος
ὁ
ἐγκρατής· |
[7, 1147] |
τοὺς
ὑποκρινομένους,
οὕτως
ὑποληπτέον
λέγειν
|
καὶ |
τοὺς
ἀκρατευομένους.
Ἔτι
καὶ
ὧδε |
[7, 1145] |
καὶ
διὰ
νόσους
καὶ
πηρώσεις·
|
καὶ |
τοὺς
διὰ
κακίαν
δὲ
τῶν |
[7, 1148] |
ἐστὶν
ἔνια
μὲν
ἡδέα
φύσει,
|
καὶ |
τούτων
τὰ
μὲν
ἁπλῶς
τὰ |
[7, 1145] |
περὶ
δὲ
ἀκρασίας
καὶ
μαλακίας
|
καὶ |
τρυφῆς
λεκτέον,
καὶ
περὶ
ἐγκρατείας |
[7, 1150] |
ἀντιτείνουσι
καὶ
δύνανται,
οὗτος
μαλακὸς
|
καὶ |
τρυφῶν·
καὶ
γὰρ
ἡ
τρυφὴ |
[7, 1149] |
μὲν
ἀνθρώπιναί
εἰσι
καὶ
φυσικαὶ
|
καὶ |
τῷ
γένει
καὶ
τῷ
μεγέθει, |
[7, 1153] |
ὥσπερ
τὸ
μεῖζον
τῷ
ἐλάττονι
|
καὶ |
τῷ
ἴσῳ
ἐναντίον·
οὐ
γὰρ |
[7, 1149] |
καὶ
φυσικαὶ
καὶ
τῷ
γένει
|
καὶ |
τῷ
μεγέθει,
αἳ
δὲ
θηριώδεις, |
[7, 1149] |
τῶν
ζῴων
ὕβρει
καὶ
σιναμωρίᾳ
|
καὶ |
τῷ
παμφάγον
εἶναι·
οὐ
γὰρ |
[7, 1152] |
τῷ
εἰδέναι
μόνον
φρόνιμος
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῷ
πρακτικός·
ὁ
δ'
ἀκρατὴς |
[7, 1152] |
ἀγαθὸν
ἁπλῶς
λέγομεν.
Ἔτι
δὲ
|
καὶ |
τῶν
ἀναγκαίων
ἐπισκέψασθαι
περὶ
αὐτῶν· |
[7, 1149] |
τὴν
γαλῆν
ἐδεδίει
διὰ
νόσον·
|
καὶ |
τῶν
ἀφρόνων
οἱ
μὲν
ἐκ |
[7, 1153] |
εὐδαίμων
τῶν
ἐν
σώματι
ἀγαθῶν
|
καὶ |
τῶν
ἐκτὸς
καὶ
τῆς
τύχης, |
[7, 1145] |
ἐγκράτεια
καὶ
καρτερία
τῶν
σπουδαίων
|
καὶ |
(τῶν)
ἐπαινετῶν
εἶναι,
ἡ
δ' |
[7, 1148] |
ἰσχυρά;
Ἐπεὶ
δὲ
τῶν
ἐπιθυμιῶν
|
καὶ |
τῶν
ἡδονῶν
αἳ
μέν
εἰσι |
[7, 1148] |
τῶν
ἡδέων
διώκων
τὰς
ὑπερβολάς
|
καὶ |
τῶν
λυπηρῶν
φεύγων,
πείνης
καὶ |
[7, 1149] |
τῶν
ἐπιθυμιῶν
τῶν
τῆς
ὑπερβολῆς
|
καὶ |
τῶν
μὴ
ἀναγκαίων,
ὥσπερ
ὁ |
[7, 1148] |
ἀκρασία
οὐ
μόνον
φευκτὸν
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
ψεκτῶν
ἐστίν·
δι'
ὁμοιότητα |
[7, 1151] |
ἀκρατής
ἐστι
τοῖς
ταχὺ
μεθυσκομένοις
|
καὶ |
ὑπ'
ὀλίγου
(οἴνου
καὶ
ἐλάττονος |
[7, 1148] |
φιλεῖν
ψέγονται,
ἀλλὰ
τῷ
πῶς
|
καὶ |
ὑπερβάλλειν
(διὸ
ὅσοι
μὲν
παρὰ |
[7, 1150] |
Οὐ
γὰρ
εἴ
τις
ἰσχυρῶν
|
καὶ |
ὑπερβαλλουσῶν
ἡδονῶν
ἡττᾶται
ἢ
λυπῶν, |
[7, 1148] |
ὥσπερ
ὁ
τὴν
μητέρα
καθιερεύσας
|
καὶ |
φαγών,
καὶ
ὁ
τοῦ
συνδούλου |
[7, 1151] |
ἐναντίας
ἕξεις
φαύλας
εἶναι,
ὥσπερ
|
καὶ |
φαίνονται·
(ἀλλὰ
διὰ
τὸ
τὴν |
[7, 1146] |
ἐν
(τῷ
ἐπιθυμίας
ἔχειν
ἰσχυρὰς
|
καὶ |
φαύλας
ὁ
ἐγκρατής,
οὐκ
ἔσται |
[7, 1154] |
ἰσχυρά·
καὶ
διὰ
(ταῦτα
ἀκόλαστοι
|
καὶ |
φαῦλοι
γίνονται.
Αἱ
δ'
ἄνευ |
[7, 1148] |
ἢ
ἠρέμα
διώκει
τὰς
ὑπερβολὰς
|
καὶ |
φεύγει
μετρίας
λύπας,
ἢ
τοῦτον |
[7, 1148] |
ἐστι
δι'
αὑτό,
φαῦλαι
δὲ
|
καὶ |
φευκταὶ
αὐτῶν
εἰσὶν
αἱ
ὑπερβολαί. |
[7, 1153] |
καὶ
ἡ
λύπη
κακόν,
ὁμολογεῖται,
|
καὶ |
φευκτόν·
ἣ
μὲν
γὰρ
ἁπλῶς |
[7, 1150] |
μοχθηρία
τῶν
νοσημάτων
οἷον
ὑδέρῳ
|
καὶ |
φθίσει,
ἡ
δ'
ἀκρασία
τοῖς |
[7, 1148] |
οὐ
τῷ
πάσχειν
καὶ
ἐπιθυμεῖν
|
καὶ |
φιλεῖν
ψέγονται,
ἀλλὰ
τῷ
πῶς |
[7, 1150] |
ἡδονὰς
καὶ
λύπας
(καὶ
ἐπιθυμίας
|
καὶ |
φυγάς,
περὶ
ἃς
ἥ
τε |
[7, 1152] |
ταῖς
ἐπιθυμίαις
τῆς
ὑπολοίπου
ἕξεως
|
καὶ |
φύσεως,
ἐπεὶ
καὶ
ἄνευ
λύπης |
[7, 1149] |
ἀρχάς,
αἳ
μὲν
ἀνθρώπιναί
εἰσι
|
καὶ |
φυσικαὶ
καὶ
τῷ
γένει
καὶ |
[7, 1149] |
ἀφροσύνη
καὶ
δειλία
καὶ
ἀκολασία
|
καὶ |
χαλεπότης
αἳ
μὲν
θηριώδεις
αἳ |
[7, 1145] |
τε
καὶ
μαλακία
(τῶν
φαύλων
|
καὶ |
ψεκτῶν,
καὶ
ὁ
αὐτὸς
ἐγκρατὴς |
[7, 1148] |
πείνης
καὶ
δίψης
καὶ
ἀλέας
|
καὶ |
ψύχους
καὶ
πάντων
τῶν
περὶ |
[7, 1147] |
λέγειν
καὶ
τοὺς
ἀκρατευομένους.
Ἔτι
|
καὶ |
ὧδε
φυσικῶς
ἄν
τις
ἐπιβλέψειε |
[7, 1150] |
πολλοὶ
κρείττους,
ἔστι
δὲ
κρατεῖν
|
καὶ |
ὧν
οἱ
πολλοὶ
ἥττους·
τούτων |
[7, 1150] |
μὲν
οὕτως
ἔχειν
ὥστε
ἡττᾶσθαι
|
καὶ |
ὧν
οἱ
πολλοὶ
κρείττους,
ἔστι |
[7, 1148] |
οὐχ
ὡς
ἁμαρτία
μόνον
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὡς
κακία
τις
ἢ
ἁπλῶς |
[7, 1150] |
(ἡ
μαλακία
διὰ
τὸ
γένος,
|
καὶ |
ὡς
τὸ
θῆλυ
πρὸς
τὸ |
[7, 1150] |
(Καρκίνου
ἐν
τῇ
Ἀλόπῃ
Κερκύων,
|
καὶ |
ὥσπερ
οἱ
κατέχειν
πειρώμενοι
τὸν |