Alphabétiquement     [«   »]
καθὸ 1
καθόλου 7
Καὶ 13
καὶ 380
καίτοι 3
κακὰ 3
κακά 1
Fréquences     [«    »]
128 γὰρ
147 δὲ
131 μὲν
380 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre VII

καὶ


Livre, page
[7, 1148]   διώκουσι τῶν φύσει τι καλῶν  (καὶ   ἀγαθῶν, οἷον οἱ περὶ τιμὴν
[7, 1151]   λόγου, ἐπεὶ ἐπιθυμίας γε λαμβάνουσι,  καὶ   ἄγονται πολλοὶ ὑπὸ τῶν ἡδονῶν.
[7, 1154]   δακνόμενον διατελεῖ διὰ τὴν κρᾶσιν,  καὶ   ἀεὶ ἐν ὀρέξει σφοδρᾷ εἰσίν·
[7, 1152]   ἀκολουθήσουσιν, ὥστε καὶ αἱ κινήσεις  καὶ   αἱ γενέσεις, καὶ αἱ φαῦλαι
[7, 1154]   τοῦ σπουδαίου, εἰ μὴ  καὶ   αἱ ἐνέργειαι αὐτοῦ. Περὶ δὲ
[7, 1152]   δὲ τινί) καὶ αἱ φύσεις  καὶ   αἱ ἕξεις ἀκολουθήσουσιν, ὥστε καὶ
[7, 1153]   ἡδέα πρὸς ἄλληλα διέστηκεν, οὕτω  καὶ   αἱ ἡδοναὶ αἱ ἀπὸ τούτων.
[7, 1152]   καὶ αἱ ἕξεις ἀκολουθήσουσιν, ὥστε  καὶ   αἱ κινήσεις καὶ αἱ γενέσεις,
[7, 1152]   αἱ κινήσεις καὶ αἱ γενέσεις,  καὶ   αἱ φαῦλαι δοκοῦσαι εἶναι αἳ
[7, 1152]   γὰρ ἁπλῶς τὸ δὲ τινί)  καὶ   αἱ φύσεις καὶ αἱ ἕξεις
[7, 1151]   (καθ' αὑτὸ μὲν τοῦτο διώκει  καὶ   αἱρεῖται, κατὰ συμβεβηκὸς δὲ τὸ
[7, 1150]   μὴ ἡττᾶσθαι τοῦ νικᾶν· διὸ  καὶ   αἱρετώτερον ἐγκράτεια καρτερίας ἐστίν. (Ὁ
[7, 1149]   περ φρονέοντος. Ὥστ' εἴπερ ἀδικωτέρα  καὶ   αἰσχίων ἀκρασία αὕτη τῆς
[7, 1152]   μὴ πάσας σπουδαίας, ὅτι εἰσὶ  καὶ   αἰσχραὶ καὶ ὀνειδιζόμεναι, καὶ ὅτι
[7, 1154]   μόνον κινήσεώς ἐστιν ἐνέργεια ἀλλὰ  καὶ   ἀκινησίας, καὶ ἡδονὴ μᾶλλον ἐν
[7, 1149]   ὑπερβάλλουσα καὶ ἀφροσύνη καὶ δειλία  καὶ   ἀκολασία καὶ χαλεπότης αἳ μὲν
[7, 1149]   δὲ περὶ τὰς πρώτας σωφροσύνη  καὶ   ἀκολασία μόνον ἐστίν· διὸ καὶ
[7, 1148]   ἐστὶ περὶ ταὐτὰ τῇ σωφροσύνῃ  καὶ   ἀκολασίᾳ, περὶ δὲ θυμοῦ καθ'
[7, 1148]   περὶ ἃς λέγομεν τὸν σώφρονα  καὶ   ἀκόλαστον, μὴ τῷ προαιρεῖσθαι
[7, 1152]   Ὅμοιοι δὲ καὶ ἀκρατὴς  καὶ   ἀκόλαστος, ἕτεροι μὲν ὄντες, (ἀμφότεροι
[7, 1149]   τὸν αὐτὸν τρόπον δῆλον ὅτι  καὶ   ἀκρασία ἐστὶν μὲν θηριώδης
[7, 1150]   δ' ἔχει καὶ περὶ ἐγκράτειαν  καὶ   ἀκρασίαν. Οὐ γὰρ εἴ τις
[7, 1154]   ἐπιεικής. Περὶ μὲν οὖν ἐγκρατείας  καὶ   ἀκρασίας καὶ περὶ ἡδονῆς καὶ
[7, 1152]   οὐκ οἰόμενος. Οὐδ' ἅμα φρόνιμον  καὶ   ἀκρατῆ ἐνδέχεται εἶναι τὸν αὐτόν·
[7, 1151]   ἐμμένων τῇ ὀρθῇ,  καὶ   ἀκρατὴς δὲ ὁποιᾳοῦν μὴ
[7, 1145]   ἐγκρατὴς καὶ ἐμμενετικὸς τῷ λογισμῷ,  καὶ   ἀκρατὴς καὶ ἐκστατικὸς τοῦ λογισμοῦ.
[7, 1146]   γὰρ αὐτὸς ἅμα φρόνιμος  καὶ   ἀκρατής, φήσειε δ' οὐδ' ἂν
[7, 1148]   λυπηρῶν φεύγων, πείνης καὶ δίψης  καὶ   ἀλέας καὶ ψύχους καὶ πάντων
[7, 1153]   ἐνίων φαύλων οὐσῶν. Ἴσως δὲ  καὶ   ἀναγκαῖον, εἴπερ ἑκάστης (ἕξεώς εἰσιν
[7, 1152]   ὑπολοίπου ἕξεως καὶ φύσεως, ἐπεὶ  καὶ   ἄνευ λύπης καὶ ἐπιθυμίας εἰσὶν
[7, 1153]   διώκειν δ' ἅπαντα καὶ θηρία  καὶ   ἀνθρώπους τὴν ἡδονὴν σημεῖόν τι
[7, 1148]   δὲ κατὰ γένη καὶ ζῴων  καὶ   ἀνθρώπων, τὰ δ' οὐκ ἔστιν,
[7, 1150]   ἐλλείπων πρὸς οἱ πολλοὶ  καὶ   ἀντιτείνουσι καὶ δύνανται, οὗτος μαλακὸς
[7, 1154]   Διὸ θεὸς ἀεὶ μίαν  καὶ   ἁπλῆν χαίρει ἡδονήν· οὐ γὰρ
[7, 1149]   τῆς περὶ τὸν θυμόν ἐστι,  καὶ   ἁπλῶς ἀκρασία καὶ (κακία πως.
[7, 1146]   οὐθὲν σεμνόν, οὐδ' εἰ φαῦλαι  καὶ   ἀσθενεῖς, οὐδὲν μέγα. Ἔτι εἰ
[7, 1153]   τῇ εὐδαιμονίᾳ, οὐκ οὖσα, ἐπεὶ  καὶ   αὐτὴ ὑπερβάλλουσα ἐμπόδιός ἐστιν, καὶ
[7, 1154]   πως καὶ ὄψοις καὶ οἴνοις  καὶ   ἀφροδισίοις, ἀλλ' οὐχ ὡς δεῖ.
[7, 1149]   οὐ λεκτέον. Πᾶσα (γὰρ ὑπερβάλλουσα  καὶ   ἀφροσύνη καὶ δειλία καὶ ἀκολασία
[7, 1149]   παύεσθαι ἐκέλευε πρὸς ταῖς θύραις·  καὶ   γὰρ αὐτὸς ἑλκύσαι τὸν πατέρα
[7, 1150]   δύνανται, οὗτος μαλακὸς καὶ τρυφῶν·  καὶ   γὰρ τρυφὴ μαλακία τίς
[7, 1148]   ἀλλ' ἁπλῶς μόνον. Σημεῖον δέ·  καὶ   γὰρ μαλακοὶ λέγονται περὶ ταύτας,
[7, 1146]   ἐπεὶ διχῶς λέγομεν τὸ ἐπίστασθαι  καὶ   γὰρ ἔχων μὲν οὐ
[7, 1147]   ἀπὸ τῆς ἐπιστήμης οὐδὲν σημεῖον·  καὶ   γὰρ οἱ ἐν τοῖς πάθεσι
[7, 1153]   ἀναπληρουμένης δὲ καὶ τοῖς ἐναντίοις·  (καὶ   γὰρ ὀξέσι καὶ πικροῖς χαίρουσιν,
[7, 1148]   περὶ τέκνα καὶ γονεῖς·  καὶ   γὰρ ταῦτα τῶν ἀγαθῶν, καὶ
[7, 1154]   τὴν φύσιν δέονται ἀεὶ ἰατρείας·  καὶ   γὰρ τὸ σῶμα δακνόμενον διατελεῖ
[7, 1145]   τῇ θηριώδει (ἀντιτιθεμένη ἕξις·  καὶ   γὰρ ὥσπερ οὐδὲ θηρίου ἐστὶ
[7, 1150]   Περὶ δὲ τὰς δι' ἁφῆς  καὶ   γεύσεως ἡδονὰς καὶ λύπας (καὶ
[7, 1148]   καὶ πάντων τῶν περὶ ἁφὴν  καὶ   γεῦσιν ἀλλὰ παρὰ τὴν προαίρεσιν
[7, 1148]   ὀνύχων τρώξεις, ἔτι δ' ἀνθράκων  καὶ   γῆς, πρὸς δὲ τούτοις
[7, 1148]   δεῖ σπουδάζοντες περὶ τέκνα  καὶ   γονεῖς· καὶ γὰρ ταῦτα τῶν
[7, 1149]   Πᾶσα (γὰρ ὑπερβάλλουσα καὶ ἀφροσύνη  καὶ   δειλία καὶ ἀκολασία καὶ χαλεπότης
[7, 1145]   ὁτὲ δ' ἐνίους φρονίμους ὄντας  καὶ   δεινοὺς ἀκρατεῖς εἶναι. Ἔτι ἀκρατεῖς
[7, 1145]   λόγος ἀμφισβητεῖ τοῖς φαινομένοις ἐναργῶς,  καὶ   δέον ζητεῖν περὶ τὸ πάθος,
[7, 1152]   Φημὶ πολυχρόνιον μελέτην ἔμεναι, φίλε,  καὶ   δή ταύτην ἀνθρώποισι τελευτῶσαν φύσιν
[7, 1148]   (αἳ δὲ διὰ νόσους γίνονται  (καὶ   διὰ μανίαν ἐνίοις, ὥσπερ
[7, 1145]   βαρβάροις ἐστίν, γίνεται δ' ἔνια  καὶ   διὰ νόσους καὶ πηρώσεις· καὶ
[7, 1154]   δὴ ὅτι ἐκκρούει τὴν λύπην·  καὶ   διὰ τὰς ὑπερβολὰς τῆς λύπης,
[7, 1154]   τυχοῦσα, ἐὰν ἰσχυρά·  καὶ   διὰ (ταῦτα ἀκόλαστοι καὶ φαῦλοι
[7, 1147]   δόξα τῷ ὀρθῷ λόγῳ· ὥστε  καὶ   διὰ τοῦτο τὰ θηρία οὐκ
[7, 1145]   τὸ δόξαν βέλτιον οὐχ ὁμολογοῦσιν,  καὶ   διὰ τοῦτο τὸν ἀκρατῆ φασὶν
[7, 1148]   καὶ τῶν λυπηρῶν φεύγων, πείνης  καὶ   δίψης καὶ ἀλέας καὶ ψύχους
[7, 1154]   δὲ γίνονται (αἱ ἰατρεῖαι, διὸ  καὶ   διώκονται, διὰ τὸ παρὰ τὸ
[7, 1153]   ἡδονὴν μέντοι πάντες. Ἴσως δὲ  καὶ   διώκουσιν οὐχ ἣν οἴονται οὐδ'
[7, 1146]   Ἔτι τῷ πεπεῖσθαι πράττων  καὶ   διώκων τὰ ἡδέα καὶ προαιρούμενος
[7, 1152]   οὐδὲν κωλύει ἀκρατῆ εἶναι· διὸ  καὶ   δοκοῦσιν ἐνίοτε φρόνιμοι μὲν εἶναί
[7, 1147]   (ὥστε συμβαίνει ὑπὸ λόγου πως  καὶ   δόξης ἀκρατεύεσθαι, οὐκ ἐναντίας δὲ
[7, 1150]   οἱ πολλοὶ καὶ ἀντιτείνουσι  καὶ   δύνανται, οὗτος μαλακὸς καὶ τρυφῶν·
[7, 1149]   μόνη. Ὅτι μὲν οὖν ἀκρασία  καὶ   ἐγκράτειά ἐστι μόνον περὶ ἅπερ
[7, 1146]   εἰ περὶ πάντ' ἐστὶν ἀκρασία  καὶ   ἐγκράτεια οὔ. Οὔτε γὰρ
[7, 1152]   δὲ χρωμένῃ. (Ἔστι δ' ἀκρασία  καὶ   ἐγκράτεια περὶ τὸ ὑπερβάλλον τῆς
[7, 1146]   εἰ περὶ πάντα ἀκρασία ἐστὶ  καὶ   ἐγκράτεια, τίς ἁπλῶς ἀκρατής;
[7, 1148]   ὅτι κἀκεῖ ὑποληπτέον μόνην ἀκρασίαν  καὶ   ἐγκράτειαν εἶναι ἥτις ἐστὶ περὶ
[7, 1148]   ἀκρατῆ καὶ τὸν ἀκόλαστον τίθεμεν  καὶ   ἐγκρατῆ καὶ σώφρονα, ἀλλ' οὐκ
[7, 1147]   ἀκρατὴς πάντες κατὰ μέρος,  καὶ   εἰ ἔστι, περὶ ποῖά ἐστι,
[7, 1150]   αἰσχρόν, εἰ σφόδρα ἐπιθυμῶν,  καὶ   εἰ μὴ ὀργιζόμενος τύπτοι
[7, 1146]   οἷον εἰ καὶ τῇ ψευδεῖ·  καὶ   εἰ πάσης δόξης ἀκρασία
[7, 1149]   λέγομεν ἀλλ' κατὰ μεταφορὰν  καὶ   εἴ τινι ὅλως ἄλλο πρὸς
[7, 1145]   ἐμμενετικὸς τῷ λογισμῷ, καὶ ἀκρατὴς  καὶ   ἐκστατικὸς τοῦ λογισμοῦ. Καὶ
[7, 1151]   μεθυσκομένοις καὶ ὑπ' ὀλίγου (οἴνου  καὶ   ἐλάττονος ὡς οἱ πολλοί.
[7, 1145]   ψεκτῶν, καὶ αὐτὸς ἐγκρατὴς  καὶ   ἐμμενετικὸς τῷ λογισμῷ, καὶ ἀκρατὴς
[7, 1153]   εὐδαίμονα ἡδὺν οἴονται βίον (εἶναι,  καὶ   ἐμπλέκουσι τὴν ἡδονὴν εἰς τὴν
[7, 1148]   ἀλλ' ὅμως ἔστι τις ὑπερβολὴ  καὶ   ἐν τούτοις, εἴ τις ὥσπερ
[7, 1147]   θυμοὶ γὰρ καὶ ἐπιθυμίαι ἀφροδισίων  καὶ   ἔνια τῶν τοιούτων ἐπιδήλως καὶ
[7, 1147]   τῷ καθόλου τὸν ἔσχατον ὅρον  καὶ   ἔοικεν ἐζήτει (Σωκράτης συμβαίνειν·
[7, 1148]   καὶ γὰρ ταῦτα τῶν ἀγαθῶν,  καὶ   ἐπαινοῦνται οἱ περὶ ταῦτα σπουδάζοντες·
[7, 1147]   τοῖς πάθεσι (τούτοις ὄντες ἀποδείξεις  καὶ   ἔπη λέγουσιν Ἐμπεδοκλέους, καὶ οἱ
[7, 1148]   τὰ μεταξὺ οὐ τῷ πάσχειν  καὶ   ἐπιθυμεῖν καὶ φιλεῖν ψέγονται, ἀλλὰ
[7, 1147]   (τοῖς πάθεσιν ὄντες· θυμοὶ γὰρ  καὶ   ἐπιθυμίαι ἀφροδισίων καὶ ἔνια τῶν
[7, 1149]   μᾶλλον συγγνώμη ἀκολουθεῖν ὀρέξεσιν, (ἐπεὶ  καὶ   ἐπιθυμίαις ταῖς τοιαύταις μᾶλλον ὅσαι
[7, 1151]   μὲν γὰρ διὰ πάθος  καὶ   ἐπιθυμίαν οὐ μεταβάλλει (ὁ ἐγκρατής)
[7, 1152]   φύσεως, ἐπεὶ καὶ ἄνευ λύπης  καὶ   ἐπιθυμίας εἰσὶν ἡδοναί, ~(οἷον αἱ
[7, 1150]   καὶ γεύσεως ἡδονὰς καὶ λύπας  (καὶ   ἐπιθυμίας καὶ φυγάς, περὶ ἃς
[7, 1153]   εἰ ἔνιαι φαῦλαι ἡδοναί, ὥσπερ  καὶ   ἐπιστήμην τινὰ ἐνίων φαύλων οὐσῶν.
[7, 1154]   τὴν φύσιν, ἀλλ' ἐνεῖναί τι  καὶ   ἕτερον, καθὸ φθαρτοί, ὥστε ἄν
[7, 1152]   ὅτι τῇ φύσει ἔοικεν, ὥσπερ  καὶ   Εὔηνος λέγει Φημὶ πολυχρόνιον μελέτην
[7, 1149]   τοιαύταις μᾶλλον ὅσαι κοιναὶ πᾶσι,  καὶ   ἐφ' ὅσον κοιναί· δὲ
[7, 1150]   Διὸ οὐχ ὥσπερ ἠπορήσαμεν, οὕτω  καὶ   ἔχει, ἀλλ' μὲν ἀνίατος
[7, 1154]   αἳ δ' ἰατρεῖαι (ὅτι) ἐνδεοῦς,  καὶ   ἔχειν βέλτιον γίνεσθαι· (αἳ
[7, 1147]   διαφέρουσαν ὁρῶμεν τὴν ἕξιν, ὥστε  καὶ   ἔχειν πως καὶ μὴ ἔχειν,
[7, 1148]   ἁπλῶς τὰ δὲ κατὰ γένη  καὶ   ζῴων καὶ ἀνθρώπων, τὰ δ'
[7, 1149]   ὀργίζεσθαι μάλιστα δίκαιον, ταῦτα ἀδικώτερα,  καὶ   ἀκρασία δι' ἐπιθυμίαν·
[7, 1149]   θυμόν, (καὶ ὅτι ἔστιν ἐγκράτεια  καὶ   ἀκρασία περὶ ἐπιθυμίας καὶ
[7, 1151]   δὲ καθ' ὁμοιότητα πολλὰ λέγεται,  καὶ   ἐγκράτεια τοῦ σώφρονος
[7, 1151]   δοκεῖ ἐναντίον εἶναι μόνον, οὕτω  καὶ   ἐγκράτεια τῇ ἀκρασίᾳ. Ἐπεὶ
[7, 1154]   ὅτι, εἰ μὴ ἡδονὴ ἀγαθὸν  καὶ   ἐνέργεια, οὐκ ἔσται ζῆν
[7, 1149]   ὅρων ἐστὶ τῆς κακίας, καθάπερ  καὶ   θηριότης· τὸν δ' ἔχοντα
[7, 1153]   καὶ σώφρονος. (Ἀλλὰ μὴν ὅτι  καὶ   λύπη κακόν, ὁμολογεῖται, καὶ
[7, 1153]   ἐστίν, ἀλλὰ τῆς δυνάμεως· καίτοι  καὶ   μυρεψικὴ τέχνη καὶ
[7, 1153]   καίτοι καὶ μυρεψικὴ τέχνη  καὶ   ὀψοποιητικὴ δοκεῖ ἡδονῆς εἶναι.
[7, 1150]   περὶ ἃς τε ἀκολασία  καὶ   σωφροσύνη διωρίσθη πρότερον, ἔστι
[7, 1154]   ἡδονὴ λύπην τ' ἐναντία  καὶ   τυχοῦσα, ἐὰν ἰσχυρά·
[7, 1154]   γὰρ (ἄνθρωπος εὐμετάβολος πονηρός,  καὶ   φύσις δεομένη μεταβολῆς·
[7, 1149]   κοιναί· δὲ θυμὸς φυσικώτερον  καὶ   χαλεπότης τῶν ἐπιθυμιῶν τῶν
[7, 1147]   καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ἀγαθῶν  καὶ   ἡδέων) τοὺς μὲν οὖν πρὸς
[7, 1152]   κακίαν τὴν ἠθικὴν περὶ λύπας  καὶ   ἡδονὰς ἔθεμεν, καὶ τὴν εὐδαιμονίαν
[7, 1149]   καὶ ἀκρασία περὶ ἐπιθυμίας  καὶ   ἡδονὰς σωματικάς, δῆλον· αὐτῶν δὲ
[7, 1154]   ἐστιν ἐνέργεια ἀλλὰ καὶ ἀκινησίας,  καὶ   ἡδονὴ μᾶλλον ἐν ἠρεμίᾳ ἐστὶν
[7, 1152]   γὰρ εἶναι ταὐτὸ τὸ ἀγαθὸν  (καὶ   ἡδονήν· τοῖς δ' ἔνιαι μὲν
[7, 1154]   αὔξησιν ὥσπερ οἱ οἰνωμένοι διάκεινται,  καὶ   ἡδὺ νεότης. Οἱ δὲ
[7, 1149]   οὐχ ἁπλῶς, δῆλον. Ὅτι δὲ  καὶ   ἧττον αἰσχρὰ ἀκρασία (ἡ τοῦ
[7, 1145]   ὑπὲρ ἡμᾶς ἀρετήν, (ἡρωικήν τινα  καὶ   θείαν, ὥσπερ Ὅμηρος περὶ Ἕκτορος
[7, 1146]   μὴ δεῖ πράττειν (τοῦ ἔχοντα  καὶ   θεωροῦντα) (τοῦτο γὰρ δοκεῖ δεινόν,
[7, 1152]   οὐδὲ δὴ ὡς εἰδὼς  καὶ   θεωρῶν, (ἀλλ' ὡς καθεύδων
[7, 1152]   ἀγαθὸν τέχνης ἔργον. Ἔτι παιδία  (καὶ   θηρία διώκει τὰς ἡδονάς. Τοῦ
[7, 1153]   Καὶ τὸ διώκειν δ' ἅπαντα  καὶ   θηρία καὶ ἀνθρώπους τὴν ἡδονὴν
[7, 1147]   ἀκρατεῖς καὶ κέρδους καὶ τιμῆς  καὶ   θυμοῦ, ἁπλῶς δ' οὔ, ὡς
[7, 1145]   ἀκρατεῖς εἶναι. Ἔτι ἀκρατεῖς λέγονται  καὶ   (θυμοῦ καὶ τιμῆς καὶ κέρδους.
[7, 1152]   ἀλλὰ φαίνονται, ὅσαι μετὰ λύπης  καὶ   ἰατρείας ἕνεκεν, οἷον αἱ τῶν
[7, 1153]   καὶ αὐτὴ ὑπερβάλλουσα ἐμπόδιός ἐστιν,  καὶ   ἴσως οὐκέτι εὐτυχίαν καλεῖν δίκαιον·
[7, 1147]   ἁπλῶς δ' οὔ, ὡς ἑτέρους  καὶ   καθ' (ὁμοιότητα λεγομένους, ὥσπερ ἄνθρωπος
[7, 1153]   χαίρουσιν ἀναπληρουμένης τε τῆς φύσεως  καὶ   καθεστηκυίας, ἀλλὰ καθεστηκυίας μὲν τοῖς
[7, 1147]   αὐτὸς λόγος καὶ περὶ οἰνωμένου  καὶ   καθεύδοντος καὶ οὐκ ἴδιος τούτου
[7, 1149]   θυμόν ἐστι, καὶ ἁπλῶς ἀκρασία  καὶ   (κακία πως. Ἔτι οὐδεὶς ὑβρίζει
[7, 1150]   δ' ἕτερον τὸ γένος ἀκρασίας  καὶ   κακίας· μὲν γὰρ κακία
[7, 1153]   τὸ ἐναντίον φευκτόν τι  καὶ   κακόν, ἀγαθόν. Ἀνάγκη οὖν τὴν
[7, 1148]   ἕκαστον λέγουσιν, οἷον κακὸν ἰατρὸν  καὶ   κακὸν ὑποκριτήν, ὃν ἁπλῶς οὐκ
[7, 1145]   Δοκεῖ δὴ τε ἐγκράτεια  καὶ   καρτερία τῶν σπουδαίων καὶ (τῶν)
[7, 1145]   τρυφῆς λεκτέον, καὶ περὶ ἐγκρατείας  καὶ   καρτερίας· (οὔτε γὰρ ὡς περὶ
[7, 1147]   λύπας εἰσὶν οἵ τ' ἐγκρατεῖς  καὶ   καρτερικοὶ καὶ οἱ ἀκρατεῖς καὶ
[7, 1145]   Καὶ τὸν σώφρονα μὲν ἐγκρατῆ  καὶ   (καρτερικόν, τὸν δὲ τοιοῦτον οἳ
[7, 1152]   τρόπον ἐν τοῖς πρώτοις λόγοις,  καὶ   κατὰ μὲν τὸν λόγον ἐγγὺς
[7, 1145]   γὰρ λύηταί τε τὰ δυσχερῆ  καὶ   καταλείπηται τὰ ἔνδοξα, δεδειγμένον ἂν
[7, 1148]   καθάπερ διείλομεν πρότερον, οἷον χρήματα  καὶ   κέρδος καὶ νίκη καὶ τιμή·
[7, 1147]   προστιθέντες δὲ τὸ χρημάτων ἀκρατεῖς  καὶ   κέρδους καὶ τιμῆς καὶ θυμοῦ,
[7, 1145]   λέγονται καὶ (θυμοῦ καὶ τιμῆς  καὶ   κέρδους. Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα
[7, 1148]   προστιθέντες ἀκρατῆ θυμοῦ ὥσπερ τιμῆς  καὶ   κέρδους φαμέν. (Ἐπεὶ δ' ἐστὶν
[7, 1154]   ἀγαθαί; Τῶν μὲν γὰρ ἕξεων  καὶ   κινήσεων ὅσων μὴ ἔστι τοῦ
[7, 1150]   κρατεῖν, ἕτερον δὲ τὸ ἀντέχειν  καὶ   κρατεῖν, ὥσπερ καὶ τὸ μὴ
[7, 1149]   ἀφροδισίων (ἄτοπον ἡδονήν· ἔστι δὲ  καὶ   κρατεῖσθαι, μὴ μόνον ἔχειν· ὥσπερ
[7, 1147]   τελευταία πρότασις δόξα τε (αἰσθητοῦ  καὶ   κυρία τῶν πράξεων, ταύτην
[7, 1145]   εἰ δὲ μή, τὰ πλεῖστα  καὶ   κυριώτατα· ἐὰν γὰρ λύηταί τε
[7, 1148]   περὶ τὰς αὐτάς πως ἡδονὰς  καὶ   λύπας εἶναι· οἳ δ' εἰσὶ
[7, 1147]   Ὅτι μὲν οὖν περὶ ἡδονὰς  καὶ   λύπας εἰσὶν οἵ τ' ἐγκρατεῖς
[7, 1150]   δι' ἁφῆς καὶ γεύσεως ἡδονὰς  καὶ   λύπας (καὶ ἐπιθυμίας καὶ φυγάς,
[7, 1150]   δὲ καὶ περὶ ἐπιθυμίας ἔχει  καὶ   λύπας, μὲν τὰς ὑπερβολὰς
[7, 1146]   δὲ πότερον περὶ πᾶσαν ἡδονὴν  καὶ   λύπην περί τινας ἀφωρισμένας,
[7, 1151]   οἱ μὲν ἰδιογνώμονες δι' ἡδονὴν  καὶ   λύπην· χαίρουσι γὰρ νικῶντες ἐὰν
[7, 1154]   αὐτῆς, εἴπερ μὴ ἀγαθόν, ἀλλὰ  καὶ   λυπηρῶς ἐνδέχεται ζῆν; Οὔτε κακὸν
[7, 1154]   καὶ ἀκρασίας καὶ περὶ ἡδονῆς  καὶ   λύπης εἴρηται, καὶ τί ἕκαστον
[7, 1152]   ἀλλήλας, εἴρηται. (Περὶ δὲ ἡδονῆς  καὶ   λύπης θεωρῆσαι τοῦ τὴν πολιτικὴν
[7, 1153]   φρόνιμος, τὰς μετ' ἐπιθυμίας  καὶ   λύπης, καὶ τὰς σωματικάς (τοιαῦται
[7, 1151]   γὰρ νικῶντες ἐὰν μὴ μεταπείθωνται,  (καὶ   λυποῦνται ἐὰν ἄκυρα τὰ αὐτῶν
[7, 1147]   μὴ ἔχειν, οἷον τὸν καθεύδοντα  καὶ   μαινόμενον καὶ οἰνωμένον. Ἀλλὰ μὴν
[7, 1145]   εἶναι, δ' ἀκρασία τε  καὶ   μαλακία (τῶν φαύλων καὶ ψεκτῶν,
[7, 1145]   (εἴρηται πρότερον· περὶ δὲ ἀκρασίας  καὶ   μαλακίας καὶ τρυφῆς λεκτέον, καὶ
[7, 1147]   καὶ καρτερικοὶ καὶ οἱ ἀκρατεῖς  καὶ   μαλακοί, φανερόν. Ἐπεὶ δ' ἐστὶ
[7, 1153]   ἐπεὶ αἱ ἀπὸ τοῦ θεωρεῖν  καὶ   μανθάνειν μᾶλλον ποιήσουσι θεωρεῖν καὶ
[7, 1153]   καὶ μανθάνειν μᾶλλον ποιήσουσι θεωρεῖν  καὶ   μανθάνειν. Τὸ δὲ τέχνης μὴ
[7, 1147]   τὸ σῶμα μεθιστᾶσιν, ἐνίοις δὲ  καὶ   μανίας ποιοῦσιν. Δῆλον οὖν ὅτι
[7, 1150]   λυπηρόν. Μάλιστα δ' οἱ ὀξεῖς  καὶ   μελαγχολικοὶ τὴν προπετῆ ἀκρασίαν εἰσὶν
[7, 1150]   ἀναγκαῖαί εἰσιν αἳ δ' οὔ,  καὶ   μέχρι τινός, αἱ δ' ὑπερβολαὶ
[7, 1150]   πολλοὶ δύνανται ἀντέχειν, τούτων ἡττᾶται  καὶ   μὴ δύναται ἀντιτείνειν, μὴ διὰ
[7, 1146]   δόξαν. ~Ἀλλὰ μὴν εἴγε δόξα  καὶ   μὴ ἐπιστήμη, μηδ' ἰσχυρὰ ὑπόληψις
[7, 1147]   ἕξιν, ὥστε καὶ ἔχειν πως  καὶ   μὴ ἔχειν, οἷον τὸν καθεύδοντα
[7, 1147]   Περὶ μὲν οὖν τοῦ εἰδότα  καὶ   μή, καὶ πῶς εἰδότα ἐνδέχεται
[7, 1154]   αὗται δὲ τῶν φύσει ἡδέων  καὶ   μὴ κατὰ συμβεβηκός. Λέγω δὲ
[7, 1147]   καθ' ἕκαστον, ἀνάγκη τὸν δυνάμενον  καὶ   μὴ κωλυόμενον ἅμα τοῦτο καὶ
[7, 1146]   πᾶσα (σπουδαία· εἰ δ' ἀσθενεῖς  καὶ   μὴ φαῦλαι, οὐθὲν σεμνόν, οὐδ'
[7, 1150]   (ἢ διὰ προαίρεσιν, δι' αὐτὰς  καὶ   μηδὲν δι' ἕτερον ἀποβαῖνον, ἀκόλαστος·
[7, 1150]   τὴν ἀπὸ τοῦ αἴρειν λύπην,  καὶ   μιμούμενος τὸν (κάμνοντα οὐκ οἴεται
[7, 1147]   (ἀλλὰ τῶν καθ' ἕκαστα φαντασίαν  καὶ   μνήμην. Πῶς δὲ λύεται
[7, 1149]   οἱ μὲν ἐκ φύσεως ἀλόγιστοι  (καὶ   μόνον τῇ αἰσθήσει ζῶντες θηριώδεις,
[7, 1151]   δὲ οὔ· (ἡ γὰρ ἀρετὴ  καὶ   μοχθηρία τὴν ἀρχὴν μὲν
[7, 1149]   μὴ μόνον ἔχειν· ὥσπερ οὖν  καὶ   μοχθηρίας μὲν κατ' ἄνθρωπον
[7, 1148]   πρότερον, οἷον χρήματα καὶ κέρδος  καὶ   νίκη καὶ τιμή· πρὸς ἅπαντα
[7, 1152]   ψηφίζεται μὲν ἅπαντα τὰ δέοντα  καὶ   νόμους ἔχει σπουδαίους, χρῆται δὲ
[7, 1149]   θηριώδεις, αἳ δὲ διὰ πηρώσεις  καὶ   νοσήματα. (Τούτων δὲ περὶ τὰς
[7, 1146]   τῆς σκέψεως, πότερον (ὁ ἐγκρατὴς  καὶ   ἀκρατής εἰσι τῷ περὶ
[7, 1152]   ἀλλὰ μὴ ἄγεσθαι. Ὅμοιοι δὲ  καὶ   ἀκρατὴς καὶ ἀκόλαστος, ἕτεροι
[7, 1145]   μαλακία (τῶν φαύλων καὶ ψεκτῶν,  καὶ   αὐτὸς ἐγκρατὴς καὶ ἐμμενετικὸς
[7, 1149]   ἀνὴρ γένηται· συγγενὲς γὰρ ἡμῖν·  καὶ   ἑλκόμενος ὑπὸ τοῦ υἱοῦ
[7, 1145]   του, σεῖος ἀνήρ φασιν, οὕτω  καὶ   (ὁ θηριώδης ἐν τοῖς ἀνθρώποις
[7, 1151]   ὥσπερ ἄσωτος τῷ ἐλευθερίῳ  καὶ   θρασὺς τῷ θαρραλέῳ, εἰσὶ
[7, 1150]   τὸ ἄρρεν διέστηκεν. Δοκεῖ δὲ  καὶ   παιδιώδης ἀκόλαστος εἶναι, ἔστι
[7, 1151]   διὰ τὰς σωματικὰς ἡδονὰς ποιεῖν  καὶ   σώφρων, ~(ἀλλ' μὲν
[7, 1148]   τὴν μητέρα καθιερεύσας καὶ φαγών,  καὶ   τοῦ συνδούλου τὸ ἧπαρ)
[7, 1154]   δὲ τῶν σωματικῶν ἀγαθῶν ὑπερβολή,  καὶ   φαῦλος τῷ διώκειν τὴν
[7, 1150]   δὲ μέσος σώφρων. Ὁμοίως δὲ  καὶ   φεύγων τὰς σωματικὰς λύπας
[7, 1146]   οὐ χρώμενος δὲ τῇ ἐπιστήμῃ  καὶ   χρώμενος λέγεται ἐπίστασθαἰ, διοίσει
[7, 1152]   δ' οὐκ ἔχων φαύλας ἐπιθυμίας,  καὶ   μὲν τοιοῦτος οἷος μὴ
[7, 1152]   μέν τρόπον γάρ τινα εἰδὼς  καὶ   ποιεῖ καὶ οὗ ἕνεκἀ,
[7, 1151]   οἱ ἰδιογνώμονες καὶ οἱ ἀμαθεῖς  καὶ   οἱ ἄγροικοι, οἱ μὲν ἰδιογνώμονες
[7, 1151]   εἰσίν, δρῶσιν δ' οἷάπερ ἀξύνετοι,  (καὶ   οἱ ἀκρατεῖς ἄδικοι μὲν οὐκ
[7, 1147]   οἵ τ' ἐγκρατεῖς καὶ καρτερικοὶ  καὶ   οἱ ἀκρατεῖς καὶ μαλακοί, φανερόν.
[7, 1151]   Εἰσὶ δὲ ἰσχυρογνώμονες οἱ ἰδιογνώμονες  καὶ   οἱ ἀμαθεῖς καὶ οἱ ἄγροικοι,
[7, 1152]   βουλευομένων μὲν μὴ ἐμμενόντων δέ,  καὶ   οἱ δι' ἐθισμοῦ ἀκρατεῖς τῶν
[7, 1149]   ἐκθέουσιν, εἶτα ἁμαρτάνουσι τῆς προστάξεως,  καὶ   οἱ κύνες, πρὶν σκέψασθαι εἰ
[7, 1147]   ἀποδείξεις καὶ ἔπη λέγουσιν Ἐμπεδοκλέους,  καὶ   οἱ πρῶτον μαθόντες συνείρουσι μὲν
[7, 1154]   γὰρ πονεῖ τὸ ζῷον, ὥσπερ  καὶ   οἱ φυσιολόγοι μαρτυροῦσι, τὸ ὁρᾶν,
[7, 1154]   γὰρ χαίρουσί πως καὶ ὄψοις  καὶ   οἴνοις καὶ ἀφροδισίοις, ἀλλ' οὐχ
[7, 1147]   οἷον τὸν καθεύδοντα καὶ μαινόμενον  καὶ   οἰνωμένον. Ἀλλὰ μὴν οὕτω διατίθενται
[7, 1152]   ἡδέα διώκουσιν, ἀλλ' μὲν  καὶ   οἰόμενος δεῖν, δ' οὐκ
[7, 1151]   τὸ τὴν ἑτέραν ἐν ὀλίγοις  καὶ   ὀλιγάκις εἶναι φανεράν, ὥσπερ
[7, 1152]   δ' οὐδὲ τῷδε ἀλλὰ ποτὲ  καὶ   ὀλίγον χρόνον αἱρεταί, ἁπλῶς> δ'
[7, 1154]   τὴν ἡδονὴν διώκουσι τὴν ὑπερβάλλουσαν  καὶ   ὅλως τὴν σωματικήν. Σφοδραὶ δὲ
[7, 1152]   σπουδαίας, ὅτι εἰσὶ καὶ αἰσχραὶ  καὶ   ὀνειδιζόμεναι, καὶ ὅτι βλαβεραί· νοσώδη
[7, 1148]   ἐξ ἔθους, οἷον τριχῶν τίλσεις  καὶ   ὀνύχων τρώξεις, ἔτι δ' ἀνθράκων
[7, 1151]   ἐγκρατής ἐστιν ὁποιῳοῦν λόγῳ  καὶ   ὁποιᾳοῦν (προαιρέσει ἐμμένων
[7, 1151]   ὁποιᾳοῦν μὴ ἐμμένων προαιρέσει  καὶ   ὁποιῳοῦν λόγῳ τῷ
[7, 1148]   ὀπύουσιν ἀλλ' ὀπύονται· ὡσαύτως δὲ  καὶ   ὅσοι νοσηματώδως ἔχουσι δι' ἔθος.
[7, 1152]   ἐμπόδιον τῷ φρονεῖν αἱ ἡδοναί,  καὶ   ὅσῳ μᾶλλον χαίρει, μᾶλλον, οἷον
[7, 1147]   παντὶ ἀνθρώπῳ συμφέρει τὰ ξηρά,  καὶ   ὅτι αὐτὸς ἄνθρωπος, ὅτι
[7, 1152]   εἰσὶ καὶ αἰσχραὶ καὶ ὀνειδιζόμεναι,  καὶ   ὅτι βλαβεραί· νοσώδη γὰρ ἔνια
[7, 1154]   μόνας οἴονται εἶναι. ~(Φανερὸν δὲ  καὶ   ὅτι, εἰ μὴ ἡδονὴ ἀγαθὸν
[7, 1149]   ἀκρασία τῆς περὶ τὸν θυμόν,  (καὶ   ὅτι ἔστιν ἐγκράτεια καὶ
[7, 1149]   περὶ ἅπερ ἀκολασία καὶ σωφροσύνη,  καὶ   ὅτι περὶ τὰ ἄλλα ἐστὶν
[7, 1153]   νοσώδη ἔνια ἡδέα, τὸ αὐτὸ  καὶ   ὅτι ὑγιεινὰ ἔνια φαῦλα πρὸς
[7, 1146]   ὑπολαμβάνει δὲ τἀγαθὰ (κακὰ εἶναι  καὶ   οὐ δεῖν πράττειν, ὥστε τἀγαθὰ
[7, 1153]   τελέωσιν ἀγομένων τῆς φύσεως. Διὸ  καὶ   οὐ καλῶς ἔχει τὸ αἰσθητὴν
[7, 1146]   οὐ δεῖν πράττειν, ὥστε τἀγαθὰ  καὶ   οὐ τὰ κακὰ πράξει. Ἔτι
[7, 1149]   ἡττᾶται, δὲ τῆς ἐπιθυμίας  καὶ   οὐ τοῦ λόγου. Ἔτι ταῖς
[7, 1152]   τινα εἰδὼς καὶ ποιεῖ  καὶ   οὗ ἕνεκἀ, πονηρὸς δ' οὔ·
[7, 1151]   τι· δ' ἐγκρατὴς ἐμμένει  καὶ   οὐδὲ δι' ἕτερον μεταβάλλει. Δεῖ
[7, 1151]   ὑπ' ἐλάττονος γὰρ πάθους ἡττῶνται,  καὶ   οὐκ ἀπροβούλευτοι ὥσπερ ἅτεροι· ὅμοιος
[7, 1151]   Ἄλλος δ' ἐναντίος, ἐμμενετικὸς  καὶ   οὐκ ἐκστατικὸς διά γε τὸ
[7, 1151]   δεῖ τοῖς σωματικοῖς χαίρειν,  καὶ   οὐκ ἐμμένων τῷ λόγῳ,
[7, 1151]   οὓς καλοῦσιν ἰσχυρογνώμονας, οἱ δύσπειστοι  καὶ   οὐκ εὐμετάπειστοι· οἳ ὅμοιον μέν
[7, 1147]   καὶ περὶ οἰνωμένου καὶ καθεύδοντος  καὶ   οὐκ ἴδιος τούτου τοῦ πάθους,
[7, 1149]   εἶδος ἀκρασίας, λεγόμενον κατὰ μεταφορὰν  καὶ   οὐχ ἁπλῶς, δῆλον. Ὅτι δὲ
[7, 1154]   ἀναγκαίας· πάντες γὰρ χαίρουσί πως  καὶ   ὄψοις καὶ οἴνοις καὶ ἀφροδισίοις,
[7, 1147]   Πῶς δὲ λύεται ἄγνοια  καὶ   πάλιν γίνεται ἐπιστήμων ἀκρατής,
[7, 1153]   πλειστάκις τε παραβάλλειν εἰς αὐτὰς  καὶ   (πάντας μετέχειν αὐτῶν· διὰ τὸ
[7, 1148]   δίψης καὶ ἀλέας καὶ ψύχους  καὶ   πάντων τῶν περὶ ἁφὴν καὶ
[7, 1151]   πεπεῖσθαι διώκειν τὰς καθ' ὑπερβολὴν  καὶ   παρὰ τὸν ὀρθὸν λόγον σωματικὰς
[7, 1152]   Ἔτι δὲ τούτων τρίτον, εἰ  καὶ   πᾶσαι ἀγαθόν, ὅμως μὴ ἐνδέχεσθαι
[7, 1154]   καλαί, (ἀλλ' οὐχ αἱ σωματικαὶ  καὶ   περὶ ἃς ἀκόλαστος. Διὰ
[7, 1150]   ὅμοιος ὤν. Ὁμοίως δ' ἔχει  καὶ   περὶ ἐγκράτειαν καὶ ἀκρασίαν. Οὐ
[7, 1145]   καὶ μαλακίας καὶ τρυφῆς λεκτέον,  καὶ   περὶ ἐγκρατείας καὶ καρτερίας· (οὔτε
[7, 1150]   οὐδ' αἱ ἐλλείψεις, ὁμοίως δὲ  καὶ   περὶ ἐπιθυμίας ἔχει καὶ λύπας,
[7, 1154]   μὲν οὖν ἐγκρατείας καὶ ἀκρασίας  καὶ   περὶ ἡδονῆς καὶ λύπης εἴρηται,
[7, 1147]   ἀκρατής, αὐτὸς λόγος  καὶ   περὶ οἰνωμένου καὶ καθεύδοντος καὶ
[7, 1148]   ποιήσειεν, εἰ προσγένοιτο ἐπιθυμία νεανικὴ  καὶ   περὶ τὰς τῶν ἀναγκαίων ἐνδείας
[7, 1148]   δὲ διὰ μοχθηρὰς φύσεις, ἔστι  καὶ   περὶ τούτων ἕκαστα παραπλησίας ἰδεῖν
[7, 1146]   ἕτερός ἐστιν· ὁμοίως δὲ  καὶ   περὶ τῶν ἄλλων ὅσα συγγενῆ
[7, 1154]   τὰ δὲ κακά· λοιπὸν δὲ  καὶ   περὶ φιλίας ἐροῦμεν.
[7, 1145]   ᾤετο Σωκράτης, ἄλλο τι κρατεῖν  καὶ   περιέλκειν αὐτὴν ὥσπερ ἀνδράποδον. (Σωκράτης
[7, 1145]   δ' ἔνια καὶ διὰ νόσους  καὶ   πηρώσεις· καὶ τοὺς διὰ κακίαν
[7, 1153]   τοῖς ἐναντίοις· (καὶ γὰρ ὀξέσι  καὶ   πικροῖς χαίρουσιν, ὧν οὐδὲν οὔτε
[7, 1147]   καὶ μὴ κωλυόμενον ἅμα τοῦτο  καὶ   πράττειν. Ὅταν οὖν μὲν
[7, 1146]   πράττων καὶ διώκων τὰ ἡδέα  καὶ   προαιρούμενος βελτίων ἂν δόξειεν τοῦ
[7, 1150]   ὥσπερ προγαργαλίσαντες οὐ γαργαλίζονται, οὕτω  καὶ   προαισθόμενοι καὶ προϊδόντες καὶ προεγείραντες
[7, 1150]   οὕτω καὶ προαισθόμενοι καὶ προϊδόντες  καὶ   προεγείραντες ἑαυτοὺς καὶ τὸν λογισμὸν
[7, 1150]   οὐ γαργαλίζονται, οὕτω καὶ προαισθόμενοι  καὶ   προϊδόντες καὶ προεγείραντες ἑαυτοὺς καὶ
[7, 1148]   τις ὥσπερ Νιόβη μάχοιτο  καὶ   πρὸς τοὺς θεούς, ὥσπερ
[7, 1148]   θυμοῦ καθ' ὁμοιότητα λέγομεν· διὸ  καὶ   προστιθέντες ἀκρατῆ θυμοῦ ὥσπερ τιμῆς
[7, 1145]   τῶν ἄλλων, τιθέντας τὰ φαινόμενα  καὶ   πρῶτον διαπορήσαντας οὕτω δεικνύναι μάλιστα
[7, 1147]   οὖν τοῦ εἰδότα καὶ μή,  καὶ   πῶς εἰδότα ἐνδέχεται ἀκρατεύεσθαι, τοσαῦτα
[7, 1146]   σκεπτέον πότερον εἰδότες οὔ,  καὶ   πῶς εἰδότες· εἶτα περὶ ποῖα
[7, 1152]   τί καρτερία (καὶ τί μαλακία,  καὶ   πῶς ἔχουσιν αἱ ἕξεις αὗται
[7, 1153]   γὰρ εἴρηται πῶς ἀγαθαὶ (ἁπλῶς  καὶ   πῶς οὐκ ἀγαθαὶ πᾶσαι αἱ
[7, 1154]   λύπης εἴρηται, καὶ τί ἕκαστον  καὶ   πῶς τὰ μὲν ἀγαθὰ αὐτῶν
[7, 1149]   διαφέρει γένος τῶν ζῴων ὕβρει  καὶ   σιναμωρίᾳ καὶ τῷ παμφάγον εἶναι·
[7, 1152]   τὸν αὐτόν· ἅμα γὰρ φρόνιμος  καὶ   σπουδαῖος τὸ ἦθος δέδεικται ὤν.
[7, 1148]   μέν εἰσι τῷ γένει καλῶν  καὶ   σπουδαίων (τῶν γὰρ ἡδέων ἔνια
[7, 1148]   τὸν ἀκόλαστον τίθεμεν καὶ ἐγκρατῆ  καὶ   σώφρονα, ἀλλ' οὐκ ἐκείνων (οὐδένα,
[7, 1153]   φεύγει ταύτας, (ἐπεὶ εἰσὶν ἡδοναὶ  καὶ   σώφρονος. (Ἀλλὰ μὴν ὅτι καὶ
[7, 1149]   ἐστι μόνον περὶ ἅπερ ἀκολασία  καὶ   σωφροσύνη, καὶ ὅτι περὶ τὰ
[7, 1153]   βίον, καὶ τὸ τὰ παιδία  καὶ   τὰ θηρία διώκειν, τῷ αὐτῷ
[7, 1153]   πᾶσαι αἱ ἡδοναί, τὰς τοιαύτας  καὶ   τὰ θηρία καὶ τὰ παιδία
[7, 1149]   καὶ ἀκολασία μόνον ἐστίν· διὸ  καὶ   τὰ θηρία οὔτε σώφρονα οὔτ'
[7, 1148]   ἅπαντα δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα  καὶ   τὰ μεταξὺ οὐ τῷ πάσχειν
[7, 1153]   τὰς τοιαύτας καὶ τὰ θηρία  καὶ   τὰ παιδία διώκει, καὶ τὴν
[7, 1148]   καὶ τιμή· πρὸς ἅπαντα δὲ  καὶ   τὰ τοιαῦτα καὶ τὰ μεταξὺ
[7, 1147]   δ' (οἷον νίκην τιμὴν πλοῦτον  καὶ   τὰ τοιαῦτα τῶν ἀγαθῶν καὶ
[7, 1147]   καὶ τὴν τῶν ἀφροδισίων χρείαν,  καὶ   τὰ τοιαῦτα τῶν σωματικῶν περὶ
[7, 1146]   φρόνιμος (τῶν γὰρ ἐσχάτων τις)  καὶ   τὰς ἄλλας ἔχων ἀρετάς. Ἔτι
[7, 1153]   τὰς μετ' ἐπιθυμίας καὶ λύπης,  καὶ   τὰς σωματικάς (τοιαῦται γὰρ αὗται)
[7, 1153]   τὰς σωματικάς (τοιαῦται γὰρ αὗται)  καὶ   τὰς τούτων ὑπερβολάς, καθ' ἃς
[7, 1149]   οὕτως (ὁ θυμὸς διὰ θερμότητα  καὶ   ταχυτῆτα τῆς φύσεως ἀκούσας μέν,
[7, 1153]   οὐδὲ γινομένων συμβαίνουσιν ἀλλὰ χρωμένων·  καὶ   τέλος οὐ πασῶν ἕτερόν τι,
[7, 1153]   μετὰ γενέσεως (πᾶσαι, ἀλλ' ἐνέργειαι  καὶ   τέλος· οὐδὲ γινομένων συμβαίνουσιν ἀλλὰ
[7, 1145]   τῶν αὐτῶν ἕξεων τῇ ἀρετῇ  καὶ   τῇ μοχθηρίᾳ ἑκατέραν αὐτῶν ὑποληπτέον,
[7, 1151]   αὑτὸ δὲ τῷ ἀληθεῖ λόγῳ  καὶ   τῇ ὀρθῇ προαιρέσει (ὃ μὲν
[7, 1151]   τῷ μὴ ψευδεῖ λόγῳ  καὶ   τῇ προαιρέσει τῇ ὀρθῇ, ὥσπερ
[7, 1146]   ἐγκράτεια, φαύλη, οἷον εἰ  καὶ   τῇ ψευδεῖ· καὶ εἰ πάσης
[7, 1148]   γεῦσιν ἀλλὰ παρὰ τὴν προαίρεσιν  καὶ   τὴν (διάνοιαν, ἀκρατὴς λέγεται, οὐ
[7, 1152]   περὶ λύπας καὶ ἡδονὰς ἔθεμεν,  καὶ   τὴν εὐδαιμονίαν οἱ πλεῖστοι μεθ'
[7, 1152]   αὐτῶν· τήν (τε γὰρ ἀρετὴν  καὶ   τὴν κακίαν τὴν ἠθικὴν περὶ
[7, 1147]   περὶ τὴν ἀκολασίαν ἔθεμεν  καὶ   τὴν σωφροσύνην) τὰ δ' ἀναγκαῖα
[7, 1153]   θηρία καὶ τὰ παιδία διώκει,  καὶ   τὴν τούτων ἀλυπίαν φρόνιμος,
[7, 1147]   τά τε περὶ τὴν τροφὴν  καὶ   τὴν τῶν ἀφροδισίων χρείαν, καὶ
[7, 1154]   τῆς ἡδονῆς· ὅσων (δ' ἔστι,  καὶ   τῆς ἡδονῆς. Ἔστιν δὲ τῶν
[7, 1153]   σώματι ἀγαθῶν καὶ τῶν ἐκτὸς  καὶ   τῆς τύχης, ὅπως μὴ ἐμποδίζηται
[7, 1152]   Τί μὲν οὖν ἐστὶν ἐγκράτεια  καὶ   τί ἀκρασία καὶ τί καρτερία
[7, 1154]   περὶ ἡδονῆς καὶ λύπης εἴρηται,  καὶ   τί ἕκαστον καὶ πῶς τὰ
[7, 1152]   ἐστὶν ἐγκράτεια καὶ τί ἀκρασία  καὶ   τί καρτερία (καὶ τί μαλακία,
[7, 1152]   τί ἀκρασία καὶ τί καρτερία  (καὶ   τί μαλακία, καὶ πῶς ἔχουσιν
[7, 1148]   χρήματα καὶ κέρδος καὶ νίκη  καὶ   τιμή· πρὸς ἅπαντα δὲ καὶ
[7, 1147]   τὸ χρημάτων ἀκρατεῖς καὶ κέρδους  καὶ   τιμῆς καὶ θυμοῦ, ἁπλῶς δ'
[7, 1145]   Ἔτι ἀκρατεῖς λέγονται καὶ (θυμοῦ  καὶ   τιμῆς καὶ κέρδους. Τὰ μὲν
[7, 1154]   μόνον δεῖ τἀληθὲς εἰπεῖν ἀλλὰ  καὶ   τὸ αἴτιον τοῦ ψεύδους· τοῦτο
[7, 1152]   μετακινῆσαι φύσεως· διὰ γὰρ τοῦτο  καὶ   τὸ ἔθος χαλεπόν, ὅτι τῇ
[7, 1145]   γένος κακίας. Ἐπεὶ δὲ σπάνιον  καὶ   τὸ θεῖον ἄνδρα εἶναι, καθάπερ
[7, 1153]   φαῦλα κατά γε τοῦτο, (ἐπεὶ  καὶ   τὸ θεωρεῖν ποτὲ βλάπτει πρὸς
[7, 1146]   ἔχοντα μὲν μὴ θεωροῦντα δὲ  καὶ   τὸ θεωροῦντα μὴ δεῖ
[7, 1147]   τὰ καθ' ἕκαστα. Διαφέρει δὲ  καὶ   τὸ καθόλου· τὸ μὲν γὰρ
[7, 1150]   τὸ ἀντέχειν καὶ κρατεῖν, ὥσπερ  καὶ   τὸ μὴ ἡττᾶσθαι τοῦ νικᾶν·
[7, 1154]   οὕτως ἀγαθαὶ αἱ ἀναγκαῖαι, ὅτι  καὶ   τὸ μὴ κακὸν ἀγαθόν ἐστιν;
[7, 1149]   τὸν ἑαυτοῦ κἀκεῖνος τὸν ἄνωθεν,  (καὶ   τὸ παιδίον δείξας Καὶ οὗτος
[7, 1147]   καὶ ἔνια τῶν τοιούτων ἐπιδήλως  καὶ   τὸ σῶμα μεθιστᾶσιν, ἐνίοις δὲ
[7, 1153]   φρόνιμον διώκειν τὸν ἄλυπον βίον,  καὶ   τὸ τὰ παιδία καὶ τὰ
[7, 1151]   αἰσχράν. Ἐπεὶ δ' ἔστι τις  καὶ   τοιοῦτος οἷος ἧττον δεῖ
[7, 1153]   τοῖς ἁπλῶς ἡδέσιν, ἀναπληρουμένης δὲ  καὶ   τοῖς ἐναντίοις· (καὶ γὰρ ὀξέσι
[7, 1145]   πάντα σώφρονα οἳ δ' οὔ,  καὶ   τὸν ἀκόλαστον ἀκρατῆ καὶ τὸν
[7, 1148]   τοῦτ' εἰς ταὐτὸ τὸν ἀκρατῆ  καὶ   τὸν ἀκόλαστον τίθεμεν καὶ ἐγκρατῆ
[7, 1145]   οὔ, καὶ τὸν ἀκόλαστον ἀκρατῆ  καὶ   τὸν ἀκρατῆ ἀκόλαστον συγκεχυμένως, οἳ
[7, 1153]   ταῦτα. Οἱ δὲ τὸν τροχιζόμενον  καὶ   τὸν δυστυχίαις μεγάλαις (περιπίπτοντα εὐδαίμονα
[7, 1146]   εἶτα περὶ ποῖα τὸν ἀκρατῆ  (καὶ   τὸν ἐγκρατῆ θετέον, λέγω δὲ
[7, 1146]   λύπην περί τινας ἀφωρισμένας,  καὶ   τὸν ἐγκρατῆ καὶ τὸν καρτερικόν,
[7, 1146]   τινας ἀφωρισμένας, καὶ τὸν ἐγκρατῆ  καὶ   τὸν καρτερικόν, πότερον αὐτὸς
[7, 1149]   Ἀφροδίτην φασίν· Δολοπλόκου γὰρ κυπρογενοῦς·  καὶ   τὸν κεστὸν ἱμάντα Ὅμηρος· Πάρφασις,
[7, 1150]   καὶ προϊδόντες καὶ προεγείραντες ἑαυτοὺς  καὶ   τὸν λογισμὸν οὐχ ἡττῶνται ὑπὸ
[7, 1152]   μεθ' ἡδονῆς εἶναί φασιν· διὸ  καὶ   τὸν μακάριον ὠνομάκασιν ἀπὸ τοῦ
[7, 1149]   ἀλλ' καθ' ὁμοιότητα, καθάπερ  καὶ   τὸν περὶ τοὺς θυμοὺς ἔχοντα
[7, 1153]   Τὸ δὲ τὸν σώφρονα φεύγειν  καὶ   τὸν φρόνιμον διώκειν τὸν ἄλυπον
[7, 1151]   τῷ λόγῳ, (τοιοῦτος) (τούτου  καὶ   τοῦ ἀκρατοῦς μέσος ἐγκρατής·
[7, 1147]   τοὺς ὑποκρινομένους, οὕτως ὑποληπτέον λέγειν  καὶ   τοὺς ἀκρατευομένους. Ἔτι καὶ ὧδε
[7, 1145]   καὶ διὰ νόσους καὶ πηρώσεις·  καὶ   τοὺς διὰ κακίαν δὲ τῶν
[7, 1148]   ἐστὶν ἔνια μὲν ἡδέα φύσει,  καὶ   τούτων τὰ μὲν ἁπλῶς τὰ
[7, 1145]   περὶ δὲ ἀκρασίας καὶ μαλακίας  καὶ   τρυφῆς λεκτέον, καὶ περὶ ἐγκρατείας
[7, 1150]   ἀντιτείνουσι καὶ δύνανται, οὗτος μαλακὸς  καὶ   τρυφῶν· καὶ γὰρ τρυφὴ
[7, 1149]   μὲν ἀνθρώπιναί εἰσι καὶ φυσικαὶ  καὶ   τῷ γένει καὶ τῷ μεγέθει,
[7, 1153]   ὥσπερ τὸ μεῖζον τῷ ἐλάττονι  καὶ   τῷ ἴσῳ ἐναντίον· οὐ γὰρ
[7, 1149]   καὶ φυσικαὶ καὶ τῷ γένει  καὶ   τῷ μεγέθει, αἳ δὲ θηριώδεις,
[7, 1149]   τῶν ζῴων ὕβρει καὶ σιναμωρίᾳ  καὶ   τῷ παμφάγον εἶναι· οὐ γὰρ
[7, 1152]   τῷ εἰδέναι μόνον φρόνιμος ἀλλὰ  καὶ   τῷ πρακτικός· δ' ἀκρατὴς
[7, 1152]   ἀγαθὸν ἁπλῶς λέγομεν. Ἔτι δὲ  καὶ   τῶν ἀναγκαίων ἐπισκέψασθαι περὶ αὐτῶν·
[7, 1149]   τὴν γαλῆν ἐδεδίει διὰ νόσον·  καὶ   τῶν ἀφρόνων οἱ μὲν ἐκ
[7, 1153]   εὐδαίμων τῶν ἐν σώματι ἀγαθῶν  καὶ   τῶν ἐκτὸς καὶ τῆς τύχης,
[7, 1145]   ἐγκράτεια καὶ καρτερία τῶν σπουδαίων  καὶ   (τῶν) ἐπαινετῶν εἶναι, δ'
[7, 1148]   ἰσχυρά; Ἐπεὶ δὲ τῶν ἐπιθυμιῶν  καὶ   τῶν ἡδονῶν αἳ μέν εἰσι
[7, 1148]   τῶν ἡδέων διώκων τὰς ὑπερβολάς  καὶ   τῶν λυπηρῶν φεύγων, πείνης καὶ
[7, 1149]   τῶν ἐπιθυμιῶν τῶν τῆς ὑπερβολῆς  καὶ   τῶν μὴ ἀναγκαίων, ὥσπερ
[7, 1148]   ἀκρασία οὐ μόνον φευκτὸν ἀλλὰ  καὶ   τῶν ψεκτῶν ἐστίν· δι' ὁμοιότητα
[7, 1151]   ἀκρατής ἐστι τοῖς ταχὺ μεθυσκομένοις  καὶ   ὑπ' ὀλίγου (οἴνου καὶ ἐλάττονος
[7, 1148]   φιλεῖν ψέγονται, ἀλλὰ τῷ πῶς  καὶ   ὑπερβάλλειν (διὸ ὅσοι μὲν παρὰ
[7, 1150]   Οὐ γὰρ εἴ τις ἰσχυρῶν  καὶ   ὑπερβαλλουσῶν ἡδονῶν ἡττᾶται λυπῶν,
[7, 1148]   ὥσπερ τὴν μητέρα καθιερεύσας  καὶ   φαγών, καὶ τοῦ συνδούλου
[7, 1151]   ἐναντίας ἕξεις φαύλας εἶναι, ὥσπερ  καὶ   φαίνονται· (ἀλλὰ διὰ τὸ τὴν
[7, 1146]   ἐν (τῷ ἐπιθυμίας ἔχειν ἰσχυρὰς  καὶ   φαύλας ἐγκρατής, οὐκ ἔσται
[7, 1154]   ἰσχυρά· καὶ διὰ (ταῦτα ἀκόλαστοι  καὶ   φαῦλοι γίνονται. Αἱ δ' ἄνευ
[7, 1148]   ἠρέμα διώκει τὰς ὑπερβολὰς  καὶ   φεύγει μετρίας λύπας, τοῦτον
[7, 1148]   ἐστι δι' αὑτό, φαῦλαι δὲ  καὶ   φευκταὶ αὐτῶν εἰσὶν αἱ ὑπερβολαί.
[7, 1153]   καὶ λύπη κακόν, ὁμολογεῖται,  καὶ   φευκτόν· μὲν γὰρ ἁπλῶς
[7, 1150]   μοχθηρία τῶν νοσημάτων οἷον ὑδέρῳ  καὶ   φθίσει, δ' ἀκρασία τοῖς
[7, 1148]   οὐ τῷ πάσχειν καὶ ἐπιθυμεῖν  καὶ   φιλεῖν ψέγονται, ἀλλὰ τῷ πῶς
[7, 1150]   ἡδονὰς καὶ λύπας (καὶ ἐπιθυμίας  καὶ   φυγάς, περὶ ἃς τε
[7, 1152]   ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς ὑπολοίπου ἕξεως  καὶ   φύσεως, ἐπεὶ καὶ ἄνευ λύπης
[7, 1149]   ἀρχάς, αἳ μὲν ἀνθρώπιναί εἰσι  καὶ   φυσικαὶ καὶ τῷ γένει καὶ
[7, 1149]   ἀφροσύνη καὶ δειλία καὶ ἀκολασία  καὶ   χαλεπότης αἳ μὲν θηριώδεις αἳ
[7, 1145]   τε καὶ μαλακία (τῶν φαύλων  καὶ   ψεκτῶν, καὶ αὐτὸς ἐγκρατὴς
[7, 1148]   πείνης καὶ δίψης καὶ ἀλέας  καὶ   ψύχους καὶ πάντων τῶν περὶ
[7, 1147]   λέγειν καὶ τοὺς ἀκρατευομένους. Ἔτι  καὶ   ὧδε φυσικῶς ἄν τις ἐπιβλέψειε
[7, 1150]   πολλοὶ κρείττους, ἔστι δὲ κρατεῖν  καὶ   ὧν οἱ πολλοὶ ἥττους· τούτων
[7, 1150]   μὲν οὕτως ἔχειν ὥστε ἡττᾶσθαι  καὶ   ὧν οἱ πολλοὶ κρείττους, ἔστι
[7, 1148]   οὐχ ὡς ἁμαρτία μόνον ἀλλὰ  καὶ   ὡς κακία τις ἁπλῶς
[7, 1150]   (ἡ μαλακία διὰ τὸ γένος,  καὶ   ὡς τὸ θῆλυ πρὸς τὸ
[7, 1150]   (Καρκίνου ἐν τῇ Ἀλόπῃ Κερκύων,  καὶ   ὥσπερ οἱ κατέχειν πειρώμενοι τὸν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 29/05/2008