Livre, page
[7, 1145]	δὲ κακίας (εἴρηται πρότερον· περὶ	δὲ	ἀκρασίας καὶ μαλακίας καὶ τρυφῆς
[7, 1148]	Πόντον, τοὺς μὲν ὠμοῖς τοὺς	δὲ	ἀνθρώπων κρέασιν, τοὺς δὲ τὰ
[7, 1154]	μὲν οὖν ἀβλαβεῖς, ἀνεπιτίμητον, (ὅταν	δὲ	βλαβεράς, φαῦλον. Οὔτε γὰρ ἔχουσιν
[7, 1152]	ἐστιν εἰς φύσιν αἰσθητή, οὐδεμία	δὲ	γένεσις συγγενὴς τοῖς τέλεσιν, οἷον
[7, 1153]	δὲ τοῦ αἰσθητὴν ἀνεμπόδιστον. Δοκεῖ	δὲ	γένεσίς τισιν εἶναι, ὅτι κυρίως
[7, 1154]	καὶ ὅλως τὴν σωματικήν. Σφοδραὶ	δὲ	γίνονται (αἱ ἰατρεῖαι, διὸ καὶ
[7, 1147]	ὅτι πᾶν γλυκὺ ἡδύ, τουτὶ	δὲ	γλυκύ (αὕτη δὲ ἐνεργεῖ) τύχῃ
[7, 1147]	παντὸς γλυκέος γεύεσθαι δεῖ, τουτὶ	δὲ	γλυκὺ ὡς (ἕν τι τῶν
[7, 1152]	δ' ἀκρατὴς οὐ πρακτικός (τὸν	δὲ	δεινὸν οὐδὲν κωλύει ἀκρατῆ εἶναι·
[7, 1154]	καὶ αἱ ἐνέργειαι αὐτοῦ. Περὶ	δὲ	δὴ τῶν σωματικῶν ἡδονῶν ἐπισκεπτέον
[7, 1148]	τὰ μὲν διὰ πηρώσεις τὰ	δὲ	δι' ἔθη γίνεται, τὰ δὲ
[7, 1148]	δὲ δι' ἔθη γίνεται, τὰ	δὲ	διὰ μοχθηρὰς φύσεις, ἔστι καὶ
[7, 1148]	λεγόμενον. Αὗται μὲν θηριώδεις, (αἳ	δὲ	διὰ νόσους γίνονται (καὶ διὰ
[7, 1149]	γένη τῶν πόρρω βαρβάρων, οἱ	δὲ	διὰ νόσους, οἷον τὰς ἐπιληπτικάς,
[7, 1149]	μεγέθει, αἳ δὲ θηριώδεις, αἳ	δὲ	διὰ πηρώσεις καὶ νοσήματα. (Τούτων
[7, 1150]	γὰρ διὰ τὴν ταχυτῆτα οἳ	δὲ	διὰ τὴν σφοδρότητα οὐκ ἀναμένουσι
[7, 1151]	διὰ τὸ μᾶλλόν τι, οὗτος	δὲ	διὰ τὸ ἧττόν τι· ὁ
[7, 1150]	ἐβουλεύσαντο διὰ τὸ πάθος, οἳ	δὲ	διὰ τὸ μὴ βουλεύσασθαι ἄγονται
[7, 1150]	ἄγεται διὰ τὴν ἡδονήν, ὃ	δὲ	διὰ τὸ φεύγειν τὴν λύπην
[7, 1147]	γὰρ ἔχειν μὲν μὴ χρῆσθαι	δὲ	διαφέρουσαν ὁρῶμεν τὴν ἕξιν, ὥστε
[7, 1147]	ἡδύ, τουτὶ δὲ γλυκύ (αὕτη	δὲ	ἐνεργεῖ) τύχῃ δ' ἐπιθυμία ἐνοῦσα,
[7, 1149]	θηριώδης ἣ δὲ νοσηματώδης, ἁπλῶς	(δὲ	ἡ κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην ἀκολασίαν
[7, 1154]	ἐν ὀρέξει σφοδρᾷ εἰσίν· ἐξελαύνει	δὲ	ἡδονὴ λύπην ἥ τ' ἐναντία
[7, 1152]	αὗται πρὸς ἀλλήλας, εἴρηται. (Περὶ	δὲ	ἡδονῆς καὶ λύπης θεωρῆσαι τοῦ
[7, 1147]	μὲν εἰδέναι μηδὲν ἄτοπον, ἄλλως	δὲ	θαυμαστόν. (Ἔτι τὸ ἔχειν τὴν
[7, 1150]	οἱ μαινόμενοι τῶν ἀνθρώπων. ~(Ἔλαττον	δὲ	θηριότης κακίας, φοβερώτερον δέ· οὐ
[7, 1149]	γένει καὶ τῷ μεγέθει, αἳ	δὲ	θηριώδεις, αἳ δὲ διὰ πηρώσεις
[7, 1149]	καὶ ἐφ' ὅσον κοιναί· ὁ	δὲ	θυμὸς φυσικώτερον καὶ ἡ χαλεπότης
[7, 1148]	τῇ σωφροσύνῃ καὶ ἀκολασίᾳ, περὶ	δὲ	θυμοῦ καθ' ὁμοιότητα λέγομεν· διὸ
[7, 1151]	πολλοὶ ὑπὸ τῶν ἡδονῶν. Εἰσὶ	δὲ	ἰσχυρογνώμονες οἱ ἰδιογνώμονες καὶ οἱ
[7, 1147]	δ' ἀναγκαῖα μὲν οὐχί, αἱρετὰ	δὲ	καθ' αὑτά (λέγω δ' (οἷον
[7, 1147]	καὶ δόξης ἀκρατεύεσθαι, οὐκ ἐναντίας	δὲ	καθ' αὑτήν, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός
[7, 1151]	ἡ ἐγκράτεια τῇ ἀκρασίᾳ. Ἐπεὶ	δὲ	καθ' ὁμοιότητα πολλὰ λέγεται, καὶ
[7, 1153]	τινὰ ἐνίων φαύλων οὐσῶν. Ἴσως	δὲ	καὶ ἀναγκαῖον, εἴπερ ἑκάστης (ἕξεώς
[7, 1153]	πάντες, ἡδονὴν μέντοι πάντες. Ἴσως	δὲ	καὶ διώκουσιν οὐχ ἣν οἴονται
[7, 1149]	καὶ οὐχ ἁπλῶς, δῆλον. Ὅτι	δὲ	καὶ ἧττον αἰσχρὰ ἀκρασία (ἡ
[7, 1149]	πρὸς ἀφροδισίων (ἄτοπον ἡδονήν· ἔστι	δὲ	καὶ κρατεῖσθαι, μὴ μόνον ἔχειν·
[7, 1147]	καὶ τὸ σῶμα μεθιστᾶσιν, ἐνίοις	δὲ	καὶ μανίας ποιοῦσιν. Δῆλον οὖν
[7, 1152]	ἥδεσθαι ἀλλὰ μὴ ἄγεσθαι. Ὅμοιοι	δὲ	καὶ ὁ ἀκρατὴς καὶ ἀκόλαστος,
[7, 1150]	πρὸς τὸ ἄρρεν διέστηκεν. Δοκεῖ	δὲ	καὶ ὁ παιδιώδης ἀκόλαστος εἶναι,
[7, 1150]	ὁ δὲ μέσος σώφρων. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ὁ φεύγων τὰς σωματικὰς
[7, 1148]	οὐκ ὀπύουσιν ἀλλ' ὀπύονται· ὡσαύτως	δὲ	καὶ ὅσοι νοσηματώδως ἔχουσι δι'
[7, 1154]	ταύτας μόνας οἴονται εἶναι. ~(Φανερὸν	δὲ	καὶ ὅτι, εἰ μὴ ἡδονὴ
[7, 1150]	οὔ, οὐδ' αἱ ἐλλείψεις, ὁμοίως	δὲ	καὶ περὶ ἐπιθυμίας ἔχει καὶ
[7, 1146]	αὐτὸς ἢ ἕτερός ἐστιν· ὁμοίως	δὲ	καὶ περὶ τῶν ἄλλων ὅσα
[7, 1154]	ἐστὶ τὰ δὲ κακά· λοιπὸν	δὲ	καὶ περὶ φιλίας ἐροῦμεν.
[7, 1148]	νίκη καὶ τιμή· πρὸς ἅπαντα	δὲ	καὶ τὰ τοιαῦτα καὶ τὰ
[7, 1146]	τὸ ἔχοντα μὲν μὴ θεωροῦντα	δὲ	καὶ τὸ θεωροῦντα ἃ μὴ
[7, 1147]	γὰρ τὰ καθ' ἕκαστα. Διαφέρει	δὲ	καὶ τὸ καθόλου· τὸ μὲν
[7, 1153]	μὲν τοῖς ἁπλῶς ἡδέσιν, ἀναπληρουμένης	δὲ	καὶ τοῖς ἐναντίοις· (καὶ γὰρ
[7, 1152]	δ' ἀγαθὸν ἁπλῶς λέγομεν. Ἔτι	δὲ	καὶ τῶν ἀναγκαίων ἐπισκέψασθαι περὶ
[7, 1148]	ἕκαστόν ἐστι δι' αὑτό, φαῦλαι	δὲ	καὶ φευκταὶ αὐτῶν εἰσὶν αἱ
[7, 1154]	μὲν ἀγαθὰ αὐτῶν ἐστὶ τὰ	δὲ	κακά· λοιπὸν δὲ καὶ περὶ
[7, 1145]	ὕστερον ποιητέον τινὰ μνείαν, περὶ	δὲ	κακίας (εἴρηται πρότερον· περὶ δὲ
[7, 1150]	δὲ περὶ λύπας μαλακὸς ὃ	δὲ	καρτερικός. (Μεταξὺ δ' ἡ τῶν
[7, 1148]	τούτων τὰ μὲν ἁπλῶς τὰ	δὲ	κατὰ γένη καὶ ζῴων καὶ
[7, 1149]	ἄνθρωπον ἁπλῶς λέγεται μοχθηρία, ἣ	δὲ	κατὰ πρόσθεσιν, ὅτι θηριώδης ἢ
[7, 1154]	καὶ μὴ κατὰ συμβεβηκός. Λέγω	δὲ	κατὰ συμβεβηκὸς ἡδέα τὰ ἰατρεύοντα·
[7, 1151]	μὲν γὰρ παρὰ προαίρεσιν τὸ	δὲ	κατὰ τὴν προαίρεσίν ἐστιν· οὐ
[7, 1152]	τὸν λόγον ἐγγὺς εἶναι, διαφέρειν	δὲ	κατὰ τὴν προαίρεσιν οὐδὲ δὴ
[7, 1146]	τὰ μὲν ἀνελεῖν δεῖ τὰ	δὲ	καταλιπεῖν· ἡ γὰρ λύσις τῆς
[7, 1150]	ὧν οἱ πολλοὶ κρείττους, ἔστι	δὲ	κρατεῖν καὶ ὧν οἱ πολλοὶ
[7, 1147]	λεκτέον τοὺς ἀκρατεῖς τούτοις. Τὸ	δὲ	λέγειν τοὺς λόγους τοὺς ἀπὸ
[7, 1151]	συμβεβηκὸς δὲ τὸ πρότερον. Ἁπλῶς	δὲ	λέγομεν τὸ καθ' αὑτό. Ὥστε
[7, 1147]	ἕκαστα φαντασίαν καὶ μνήμην. Πῶς	δὲ	λύεται ἡ ἄγνοια καὶ πάλιν
[7, 1150]	ὁ παιδιώδης ἀκόλαστος εἶναι, ἔστι	δὲ	μαλακός. Ἡ γὰρ παιδιὰ ἄνεσίς
[7, 1150]	μὲν ἀκρατεῖ ὁ ἐγκρατής, τῷ	δὲ	μαλακῷ ὁ καρτερικός· τὸ μὲν
[7, 1154]	καὶ ἡδὺ ἡ νεότης. Οἱ	δὲ	μελαγχολικοὶ τὴν φύσιν δέονται ἀεὶ
[7, 1152]	ἐμμενετικὸς οἷς ἂν βουλεύσηται, ὃ	δὲ	μελαγχολικὸς οὐδὲ βουλευτικὸς ὅλως. (Καὶ
[7, 1150]	δ' ἐλλείπων ὁ ἀντικείμενος, ὁ	δὲ	μέσος σώφρων. Ὁμοίως δὲ καὶ
[7, 1148]	τὰ δ' ἐναντία τούτων, τὰ	δὲ	(μεταξύ, καθάπερ διείλομεν πρότερον, οἷον
[7, 1146]	μὴ ἀρέσκειν τὸ συμπερανθέν, προϊέναι	δὲ	μὴ δύνηται διὰ τὸ λῦσαι
[7, 1152]	θηρία διώκει τὰς ἡδονάς. Τοῦ	δὲ	μὴ πάσας σπουδαίας, ὅτι εἰσὶ
[7, 1150]	ἧτταν ἀλλὰ διὰ προαίρεσιν. (Τῶν	δὲ	μὴ προαιρουμένων ὃ μὲν ἄγεται
[7, 1145]	περὶ ταῦτα τὰ πάθη, εἰ	δὲ	μή, τὰ πλεῖστα καὶ κυριώτατα·
[7, 1145]	μηθὲν εἶναι κρεῖττον ὁμολογοῦσιν, τὸ	δὲ	μηθένα πράττειν παρὰ τὸ δόξαν
[7, 1147]	ὧν αἴσθησις ἤδη κυρία· ὅταν	δὲ	μία γένηται ἐξ αὐτῶν, ἀνάγκη
[7, 1146]	αὐταῖς πρὸς ἐπιθυμίας ἰσχυράς· τῇ	δὲ	μοχθηρίᾳ οὐ συγγνώμη, οὐδὲ τῶν
[7, 1149]	χαλεπότης αἳ μὲν θηριώδεις αἳ	δὲ	νοσηματώδεις εἰσίν· ὁ μὲν γὰρ
[7, 1148]	τοῦ συνδούλου τὸ ἧπαρ) αἳ	δὲ	νοσηματώδεις ἢ ἐξ ἔθους, οἷον
[7, 1149]	ἐστὶν ἣ μὲν θηριώδης ἣ	δὲ	νοσηματώδης, ἁπλῶς (δὲ ἡ κατὰ
[7, 1150]	τοῦ μὴ ἔχοντος ἀρχήν, ὁ	δὲ	νοῦς ἀρχή. Παραπλήσιον οὖν τὸ
[7, 1151]	ὁ τῇ ὀρθῇ, καὶ ἀκρατὴς	δὲ	ὁ ὁποιᾳοῦν μὴ ἐμμένων προαιρέσει
[7, 1151]	ἐμμένει ὃ δ' ἐξίσταται, ἁπλῶς	δὲ	(ὁ) τῇ ἀληθεῖ. Εἰσὶ δέ
[7, 1149]	μόνον, μὴ κρατεῖσθαι δέ, λέγω	δὲ	οἷον εἰ Φάλαρις κατεῖχεν ἐπιθυμῶν
[7, 1151]	ἐκεῖνος μὲν οὖν εὐμετάπειστος, οὗτος	δὲ	οὔ· (ἡ γὰρ ἀρετὴ καὶ
[7, 1152]	καὶ νόμους ἔχει σπουδαίους, χρῆται	δὲ	οὐδέν, ὥσπερ Ἀναξανδρίδης ἔσκωψεν ἡ
[7, 1153]	ποτὲ βλάπτει πρὸς ὑγίειαν. Ἐμποδίζει	δὲ	οὔτε φρονήσει οὔθ' ἕξει οὐδεμιᾷ
[7, 1151]	τύχῃ, ἔσται ὁ ἐγκρατής· οἳ	δὲ	οὐχ ὑπὸ λόγου, ἐπεὶ ἐπιθυμίας
[7, 1154]	ἐστὶν ἢ ἐν κινήσει. Μεταβολὴ	δὲ	πάντων γλυκύ, κατὰ τὸν ποιητήν,
[7, 1146]	πράττει, (μεταπεισθεὶς ἂν ἐπαύσατο· νῦν	δὲ	πεπεισμένος οὐδὲν ἧττον (ἄλλα) πράττει.
[7, 1151]	ὀρθὸν λόγον σωματικὰς ἡδονάς, ὃ	δὲ	πέπεισται διὰ τὸ τοιοῦτος εἶναι
[7, 1150]	ἀκρατὴς ὃ δ' ἐγκρατής, ὁ	δὲ	περὶ λύπας μαλακὸς ὃ δὲ
[7, 1149]	διὰ πηρώσεις καὶ νοσήματα. (Τούτων	δὲ	περὶ τὰς πρώτας σωφροσύνη καὶ
[7, 1148]	μέρος, τούτων δ' οὐδείς. Τῶν	δὲ	(περὶ τὰς σωματικὰς ἀπολαύσεις, περὶ
[7, 1152]	δ' ἔνιαι μὲν εἶναι, αἱ	δὲ	πολλαὶ φαῦλαι. Ἔτι δὲ τούτων
[7, 1152]	ᾗ νόμων οὐδὲν μέλει· ὁ	δὲ	πονηρὸς χρωμένῃ μὲν τοῖς νόμοις,
[7, 1146]	(καὶ τὸν ἐγκρατῆ θετέον, λέγω	δὲ	πότερον περὶ πᾶσαν ἡδονὴν καὶ
[7, 1146]	ὣς ἔχοντες τὴν διαφοράν, λέγω	δὲ	πότερον τῷ περὶ ταδὶ εἶναι
[7, 1150]	ἄνεσίς ἐστιν, εἴπερ ἀνάπαυσις· τῶν	δὲ	πρὸς ταύτην ὑπερβαλλόντων ὁ παιδιώδης
[7, 1145]	ἕτερόν τι γένος κακίας. Ἐπεὶ	δὲ	σπάνιον καὶ τὸ θεῖον ἄνδρα
[7, 1154]	ἔχειν βέλτιον ἢ γίνεσθαι· (αἳ	δὲ	συμβαίνουσι τελεουμένων· κατὰ συμβεβηκὸς οὖν
[7, 1151]	ἀρχὴν ἣ μὲν φθείρει ἣ	δὲ	σῴζει, ἐν δὲ ταῖς πράξεσι
[7, 1146]	ἀπορίαι τοιαῦταί τινες συμβαίνουσιν, τούτων	δὲ	τὰ μὲν ἀνελεῖν δεῖ τὰ
[7, 1148]	τοὺς δὲ ἀνθρώπων κρέασιν, τοὺς	δὲ	τὰ παιδία δανείζειν ἀλλήλοις εἰς
[7, 1152]	ἀκόλαστος, ἕτεροι μὲν ὄντες, (ἀμφότεροι	δὲ	τὰ σωματικὰ ἡδέα διώκουσιν, ἀλλ'
[7, 1147]	ἀναγκαῖα μὲν τὰ σωματικά (λέγω	δὲ	τὰ τοιαῦτα, τά τε περὶ
[7, 1146]	ὑπολαμβάνει διὰ τὴν ἀκρασίαν, ὑπολαμβάνει	δὲ	τἀγαθὰ (κακὰ εἶναι καὶ οὐ
[7, 1147]	μὲν φάναι τὴν ψυχήν, ἐν	δὲ	ταῖς ποιητικαῖς πράττειν εὐθύς· οἷον,
[7, 1151]	φθείρει ἣ δὲ σῴζει, ἐν	δὲ	ταῖς πράξεσι τὸ οὗ ἕνεκα
[7, 1150]	ποιήσειεν ἄνθρωπος κακὸς θηρίου. Περὶ	δὲ	τὰς δι' ἁφῆς καὶ γεύσεως
[7, 1148]	ἕκαστα παραπλησίας ἰδεῖν ἕξεις· λέγω	δὲ	τὰς θηριώδεις, (οἷον τὴν ἄνθρωπον
[7, 1145]	Ἠθικὰ Νικομάχεια Βιβλίον Η. (Μετὰ	δὲ	ταῦτα λεκτέον, ἄλλην ποιησαμένους ἀρχήν,
[7, 1153]	ποιήσουσι θεωρεῖν καὶ μανθάνειν. Τὸ	δὲ	τέχνης μὴ εἶναι ἔργον ἡδονὴν
[7, 1146]	ὁ ἔχων μὲν οὐ χρώμενος	δὲ	τῇ ἐπιστήμῃ καὶ ὁ χρώμενος
[7, 1149]	μῦς, θηριώδη δειλίαν δειλός, ὃ	δὲ	τὴν γαλῆν ἐδεδίει διὰ νόσον·
[7, 1145]	τὸ δ' ἐγκράτειαν καλοῦμεν· πρὸς	δὲ	τὴν θηριότητα μάλιστ' ἂν ἁρμόττοι
[7, 1149]	τοῦ λόγου πως ἡττᾶται, ὃ	δὲ	τῆς ἐπιθυμίας καὶ οὐ τοῦ
[7, 1152]	(τὸ μὲν γὰρ ἁπλῶς τὸ	δὲ	τινί) καὶ αἱ φύσεις καὶ
[7, 1150]	ἐγκράτεια (ἐν τῷ κρατεῖν, ἕτερον	δὲ	τὸ ἀντέχειν καὶ κρατεῖν, ὥσπερ
[7, 1150]	ὑπερβαλλόντων ὁ παιδιώδης ἐστίν. Ἀκρασίας	δὲ	τὸ μὲν προπέτεια τὸ δ'
[7, 1153]	ἢ ἄκοντες οὐδὲν λέγουσιν. Διὰ	δὲ	τὸ προσδεῖσθαι τῆς τύχης δοκεῖ
[7, 1151]	διώκει καὶ αἱρεῖται, κατὰ συμβεβηκὸς	δὲ	τὸ πρότερον. Ἁπλῶς δὲ λέγομεν
[7, 1147]	μὲν οὐ λέγομεν ἀκρατεῖς, προστιθέντες	δὲ	τὸ χρημάτων ἀκρατεῖς καὶ κέρδους
[7, 1145]	μὲν ἐγκρατῆ καὶ (καρτερικόν, τὸν	δὲ	τοιοῦτον οἳ μὲν πάντα σώφρονα
[7, 1153]	ὀψοποιητικὴ δοκεῖ ἡδονῆς εἶναι. Τὸ	δὲ	τὸν σώφρονα φεύγειν καὶ τὸν
[7, 1153]	ὅπως μὴ ἐμποδίζηται ταῦτα. Οἱ	δὲ	τὸν τροχιζόμενον καὶ τὸν δυστυχίαις
[7, 1153]	τῆς κατὰ φύσιν ἕξεως, (ἀντὶ	δὲ	τοῦ αἰσθητὴν ἀνεμπόδιστον. Δοκεῖ δὲ
[7, 1148]	τῶν ψεκτῶν ἐστίν· δι' ὁμοιότητα	δὲ	τοῦ πάθους προσεπιτιθέντες τὴν ἀκρασίαν
[7, 1146]	πράττειν ἑκόντα τὰ φαυλότατα. Πρὸς	δὲ	τούτοις δέδεικται πρότερον ὅτι πρακτικός
[7, 1148]	δ' ἀνθράκων καὶ γῆς, πρὸς	δὲ	τούτοις ἡ τῶν ἀφροδισίων τοῖς
[7, 1151]	δ' ἀκρασία οὐ λανθάνει. ~(Αὐτῶν	δὲ	τούτων βελτίους οἱ ἐκστατικοὶ ἢ
[7, 1149]	καὶ ἡδονὰς σωματικάς, δῆλον· αὐτῶν	δὲ	τούτων τὰς διαφορὰς ληπτέον. Ὥσπερ
[7, 1152]	αἱ δὲ πολλαὶ φαῦλαι. Ἔτι	δὲ	τούτων τρίτον, εἰ καὶ πᾶσαι
[7, 1151]	μὲν συμβεβηκὸς ὁποιᾳοῦν, καθ' αὑτὸ	δὲ	τῷ ἀληθεῖ λόγῳ καὶ τῇ
[7, 1150]	μᾶλλον, ὃ δ' ἀκόλαστος. Ἀντίκειται	δὲ	τῷ μὲν ἀκρατεῖ ὁ ἐγκρατής,
[7, 1153]	μὲν γὰρ ἁπλῶς κακόν, ἣ	δὲ	τῷ πῇ ἐμποδιστική. Τῷ δὲ
[7, 1152]	τῆς τῶν πλείστων δυνάμεως. Εὐιατοτέρα	δὲ	τῶν ἀκρασιῶν, ἣν οἱ μελαγχολικοὶ
[7, 1145]	πηρώσεις· καὶ τοὺς διὰ κακίαν	δὲ	τῶν ἀνθρώπων ὑπερβάλλοντας οὕτως ἐπιδυσφημοῦμεν.
[7, 1148]	ἀναγκαίων ἐνδείας λύπη ἰσχυρά; Ἐπεὶ	δὲ	τῶν ἐπιθυμιῶν καὶ τῶν ἡδονῶν
[7, 1154]	ἔστι, καὶ τῆς ἡδονῆς. Ἔστιν	δὲ	τῶν σωματικῶν ἀγαθῶν ὑπερβολή, καὶ
[7, 1154]	λυπῶν οὐκ ἔχουσιν ὑπερβολήν· αὗται	δὲ	τῶν φύσει ἡδέων καὶ μὴ
[7, 1151]	ἣ μὲν σπουδαία ἕξις, ἣ	δὲ	φαύλη. Πότερον οὖν ἐγκρατής ἐστιν
[7, 1153]	δὲ τῷ πῇ ἐμποδιστική. Τῷ	δὲ	φευκτῷ τὸ ἐναντίον ᾗ φευκτόν
[7, 1145]	δ' ἑτέρους εἶναί φασιν. Τὸν	δὲ	φρόνιμον ὁτὲ μὲν οὔ φασιν
[7, 1147]	οὔπω· δεῖ γὰρ συμφυῆναι, τοῦτο	δὲ	χρόνου δεῖται· ὥστε καθάπερ τοὺς
[7, 1152]	χρωμένῃ μὲν τοῖς νόμοις, πονηροῖς	δὲ	χρωμένῃ. (Ἔστι δ' ἀκρασία καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/05/2008