Livre, page
[6, 1138]	οὕτως ἀληθὲς μέν, οὐθὲν δὲ	σαφές·	καὶ γὰρ ἐν ταῖς ἄλλαις
[6, 1144]	ἑτέρας δυνάμεως. Λεκτέον δ' ἐπιστήσασι	σαφέστερον	περὶ αὐτῶν. Ἔστι δὴ δύναμις
[6, 1141]	ἐνταῦθα μὲν οὖν οὐθὲν ἄλλο	σημαίνοντες	τὴν σοφίαν ἢ ὅτι ἀρετὴ
[6, 1142]	δεῖ διοικεῖν, ἄδηλον καὶ σκεπτέον.	Σημεῖον	δ' ἐστὶ τοῦ εἰρημένου καὶ
[6, 1143]	ἔχειν καὶ σύνεσιν καὶ νοῦν.	Σημεῖον	δ' ὅτι καὶ ταῖς ἡλικίαις
[6, 1140]	πρὸς τὸ εὖ ζῆν ὅλως.	Σημεῖον	δ' ὅτι καὶ τοὺς περί
[6, 1140]	οὐδ' ἕξις μετὰ λόγου μόνον·	σημεῖον	δ' ὅτι λήθη μὲν τῆς
[6, 1144]	οὐκ ἄνευ φρονήσεως, καλῶς ἔλεγεν.	Σημεῖον	δέ· καὶ γὰρ νῦν πάντες,
[6, 1143]	τοῦ ἐπιεικοῦς ἐστὶ κρίσις ὀρθή.	Σημεῖον	δέ· τὸν γὰρ ἐπιεικῆ μάλιστά
[6, 1141]	Μαργίτῃ (ὸν δ' οὔτ' ἂρ	σκαπτῆρα	θεοὶ θέσαν οὔτ' ἀροτῆρα οὔτ'
[6, 1144]	φρόνιμον εἶναι μὴ ὄντα ἀγαθόν.	(Σκεπτέον	δὴ πάλιν καὶ περὶ ἀρετῆς·
[6, 1142]	πῶς δεῖ διοικεῖν, ἄδηλον καὶ	σκεπτέον.	Σημεῖον δ' ἐστὶ τοῦ εἰρημένου
[6, 1142]	ἐπεὶ καὶ τοῦτ' ἄν τις	σκέψαιτο,	διὰ τί δὴ μαθηματικὸς μὲν
[6, 1144]	ἡ μὲν γὰρ ἀρετὴ τὸν	σκοπὸν	ποιεῖ ὀρθόν, ἡ δὲ φρόνησις
[6, 1144]	ὥστε τὰ πρὸς τὸν ὑποτεθέντα	(σκοπὸν	συντείνοντα δύνασθαι ταῦτα πράττειν καὶ
[6, 1144]	αὐτοῦ. Ἂν μὲν οὖν ὁ	σκοπὸς	ᾖ καλός, ἐπαινετή ἐστιν, ἐὰν
[6, 1138]	ἐπὶ τῶν ἄλλων, ἔστι τις	σκοπὸς	πρὸς ὃν ἀποβλέπων ὁ τὸν
[6, 1141]	ἂν τῶν ἐπιστημῶν εἴη ἡ	σοφία.	Δεῖ ἄρα τὸν σοφὸν μὴ
[6, 1141]	τῶν εἰρημένων δῆλον ὅτι ἡ	σοφία	ἐστὶ καὶ ἐπιστήμη καὶ νοῦς
[6, 1144]	ὡς ἡ ὑγίεια, οὕτως (ἡ	σοφία	εὐδαιμονίαν· μέρος γὰρ οὖσα τῆς
[6, 1141]	ὅτι οὐκ ἂν εἴη ἡ	σοφία	καὶ ἡ πολιτικὴ ἡ αὐτή·
[6, 1141]	ἐπιστήμη καὶ φρόνησίς ἐστι καὶ	σοφία	καὶ νοῦς, τούτων δὲ τῶν
[6, 1143]	ἐστὶν ἡ (φρόνησις καὶ ἡ	σοφία,	καὶ περὶ τί ἑκατέρα τυγχάνει
[6, 1141]	ἀληθεύειν. Ὥστ' εἴη ἂν ἡ	σοφία	νοῦς καὶ ἐπιστήμη, ὥσπερ κεφαλὴν
[6, 1139]	δ' ἐστὶ τέχνη ἐπιστήμη φρόνησις	σοφία	νοῦς· ὑπολήψει γὰρ καὶ δόξῃ
[6, 1143]	χρήσιμοί εἰσιν. Ἡ μὲν γὰρ	σοφία	οὐδὲν θεωρήσει ἐξ ὧν ἔσται
[6, 1141]	ἐνδεχόμενα ἄλλως ἔχειν. Οὐδὲ δὴ	σοφία	τούτων ἐστίν· τοῦ γὰρ σοφοῦ
[6, 1141]	αὑτοῖς ἐροῦσι σοφίαν, πολλαὶ ἔσονται	σοφίαι·	οὐ γὰρ μία περὶ τὸ
[6, 1141]	εἶναι τῶν ἀρχῶν. Τὴν δὲ	σοφίαν	ἔν τε ταῖς τέχναις τοῖς
[6, 1141]	οὖν οὐθὲν ἄλλο σημαίνοντες τὴν	σοφίαν	ἢ ὅτι ἀρετὴ τέχνης ἐστίν·
[6, 1141]	(λέγω δὲ τρία φρόνησιν ἐπιστήμην	σοφίαν)	λείπεται νοῦν εἶναι τῶν ἀρχῶν.
[6, 1141]	τὰ ὠφέλιμα τὰ αὑτοῖς ἐροῦσι	σοφίαν,	πολλαὶ ἔσονται σοφίαι· οὐ γὰρ
[6, 1145]	οὐδὲ κυρία γ' ἐστὶ τῆς	σοφίας	οὐδὲ τοῦ βελτίονος μορίου, ὥσπερ
[6, 1143]	εἶναι δόξειεν, εἰ χείρων τῆς	σοφίας	οὖσα κυριωτέρα αὐτῆς ἔσται· (ἡ
[6, 1142]	νέοι καὶ μαθηματικοὶ γίνονται καὶ	σοφοὶ	τὰ τοιαῦτα, φρόνιμος δ' οὐ
[6, 1141]	τέχνας ἀποδίδομεν, οἷον Φειδίαν λιθουργὸν	σοφὸν	καὶ Πολύκλειτον ἀνδριαντοποιόν, ἐνταῦθα μὲν
[6, 1141]	ἡ σοφία. Δεῖ ἄρα τὸν	σοφὸν	μὴ μόνον τὰ ἐκ τῶν
[6, 1141]	εὐθὺ ταὐτὸν ἀεί, καὶ τὸ	σοφὸν	ταὐτὸ πάντες ἂν εἴποιεν, φρόνιμον
[6, 1141]	οὔτ' ἀροτῆρα οὔτ' ἄλλως τι	σοφόν.	Ὥστε δῆλον ὅτι ἀκριβεστάτη ἂν
[6, 1142]	μαθηματικὸς μὲν παῖς γένοιτ' ἄν,	σοφὸς	δ' ἢ φυσικὸς οὔ. Ἢ
[6, 1143]	δοκεῖ εἶναι ταῦτα, καὶ φύσει	σοφὸς	μὲν οὐδείς, γνώμην δ' ἔχειν
[6, 1141]	σοφία τούτων ἐστίν· τοῦ γὰρ	σοφοῦ	περὶ ἐνίων ἔχειν ἀπόδειξίν ἐστιν.
[6, 1141]	καὶ Θαλῆν καὶ τοὺς τοιούτους	σοφοὺς	μὲν φρονίμους (δ' οὔ φασιν
[6, 1141]	τέχνης ἐστίν· εἶναι δέ τινας	σοφοὺς	οἰόμεθα ὅλως οὐ κατὰ μέρος
[6, 1141]	κατὰ μέρος οὐδ' ἄλλο τι	σοφούς,	ὥσπερ Ὅμηρός φησιν ἐν τῷ
[6, 1139]	ὄρεξιν ὀρθήν, (εἴπερ ἡ προαίρεσις	σπουδαία,	καὶ τὰ αὐτὰ τὸν μὲν
[6, 1143]	ἀλλὰ τοῦ γίνεσθαι, τοῖς οὖσι	σπουδαίοις	οὐθὲν ἂν εἴη χρήσιμος· (ἔτι
[6, 1140]	λέγομεν, ὅταν πρὸς τέλος τι	σπουδαῖον	(εὖ λογίσωνται, ὧν μή ἐστι
[6, 1144]	δεῖ καὶ ὅσα χρὴ τὸν	σπουδαῖον)	οὕτως, ὡς ἔοικεν, ἔστι τὸ
[6, 1141]	τὴν πολιτικὴν ἢ τὴν φρόνησιν	σπουδαιοτάτην	οἴεται εἶναι, εἰ μὴ τὸ
[6, 1139]	(Μόνου γὰρ αὐτοῦ καὶ θεὸς	στερίσκεται,	ἀγένητα ποιεῖν ἅσσ' ἂν ᾖ
[6, 1142]	(ἐν τοῖς μαθηματικοῖς) ἔσχατον τρίγωνον·	στήσεται	γὰρ κἀκεῖ. Ἀλλ' αὕτη μᾶλλον
[6, 1141]	τοῦ ἀρίστου ἀνθρώπῳ τῶν πρακτῶν	στοχαστικὸς	κατὰ τὸν λογισμόν. Οὐδ' ἐστὶν
[6, 1142]	ἀπραγμόνως ἐν τοῖσι πολλοῖς ἠριθμημένον	στρατοῦ	ἴσον μετασχεῖν; τοὺς γὰρ περισσοὺς
[6, 1143]	περὶ ἔνια συγγνώμην. Ἡ δὲ	συγγνώμη	γνώμη ἐστὶ κριτικὴ τοῦ ἐπιεικοῦς
[6, 1143]	ἐπιεικὲς τὸ ἔχειν περὶ ἔνια	συγγνώμην.	Ἡ δὲ συγγνώμη γνώμη ἐστὶ
[6, 1143]	δὲ καλουμένη γνώμη, καθ' ἣν	συγγνώμονας	καὶ (ἔχειν φαμὲν γνώμην, ἡ
[6, 1143]	γὰρ ἐπιεικῆ μάλιστά φαμεν εἶναι	συγγνωμονικόν,	καὶ ἐπιεικὲς τὸ ἔχειν περὶ
[6, 1143]	φρόνιμος, συνετὸς καὶ εὐγνώμων ἢ	συγγνώμων·	τὰ γὰρ ἐπιεικῆ κοινὰ τῶν
[6, 1144]	καὶ ἔστι δῆλον· οἱ γὰρ	συλλογισμοὶ	τῶν πρακτῶν ἀρχὴν ἔχοντές εἰσιν,
[6, 1139]	καὶ τοῦ καθόλου, ὁ δὲ	συλλογισμὸς	ἐκ τῶν καθόλου. Εἰσὶν (ἄρα
[6, 1139]	ὁ συλλογισμός, ὧν οὐκ ἔστι	συλλογισμός·	ἐπαγωγὴ ἄρα. Ἡ μὲν ἄρα
[6, 1139]	(ἄρα ἀρχαὶ ἐξ ὧν ὁ	συλλογισμός,	ὧν οὐκ ἔστι συλλογισμός· ἐπαγωγὴ
[6, 1139]	γὰρ δι' ἐπαγωγῆς, ἣ δὲ	συλλογισμῷ.	Ἡ μὲν δὴ ἐπαγωγὴ ἀρχή
[6, 1142]	Ἀλλ' ἔστι καὶ τούτου ψευδεῖ	συλλογισμῷ	τυχεῖν, καὶ ὃ μὲν δεῖ
[6, 1144]	σώματι ἰσχυρῷ ἄνευ ὄψεως κινουμένῳ	συμβαίνει	σφάλλεσθαι ἰσχυρῶς διὰ τὸ μὴ
[6, 1139]	μὴ μᾶλλον τοῦ συμπεράσματος, (κατὰ	συμβεβηκὸς	ἕξει τὴν ἐπιστήμην. Περὶ μὲν
[6, 1139]	εἰ γὰρ μὴ μᾶλλον τοῦ	συμπεράσματος,	(κατὰ συμβεβηκὸς ἕξει τὴν ἐπιστήμην.
[6, 1142]	ἂν ὀρθότης ἡ κατὰ τὸ	συμφέρον	πρὸς τὸ τέλος, οὗ ἡ
[6, 1141]	εἶναι, ὅταν ἴδωσιν ἀγνοοῦντας τὰ	συμφέροντα	ἑαυτοῖς, καὶ περιττὰ μὲν καὶ
[6, 1140]	περὶ τὰ αὑτῷ ἀγαθὰ καὶ	συμφέροντα,	οὐ κατὰ μέρος, οἷον ποῖα
[6, 1143]	οὐδείς, γνώμην δ' ἔχειν καὶ	σύνεσιν	καὶ νοῦν. Σημεῖον δ' ὅτι
[6, 1143]	τείνουσαι· λέγομεν γὰρ γνώμην καὶ	σύνεσιν	καὶ φρόνησιν καὶ νοῦν ἐπὶ
[6, 1143]	φρόνησιν οὔτε τὸ λαμβάνειν ἡ	σύνεσις·	ἀλλ' ὥσπερ τὸ μανθάνειν λέγεται
[6, 1143]	ἀεὶ ὄντων καὶ (ἀκινήτων ἡ	σύνεσίς	ἐστιν οὔτε περὶ τῶν γιγνομένων
[6, 1143]	Καὶ ἐντεῦθεν ἐλήλυθε τοὔνομα ἡ	σύνεσις,	καθ' ἣν εὐσύνετοι, ἐκ τῆς
[6, 1143]	σύνεσις (κριτικὴ μόνον. Ταὐτὸ γὰρ	σύνεσις	καὶ εὐσυνεσία καὶ συνετοὶ καὶ
[6, 1143]	δεῖ γινώσκειν αὐτά, καὶ ἡ	σύνεσις	καὶ ἡ γνώμη περὶ τὰ
[6, 1143]	ἐστιν. ~Ἔστι δὲ καὶ ἡ	σύνεσις	καὶ ἡ εὐσυνεσία, (καθ' ἃς
[6, 1143]	οὐκ ἔστι δὲ τὸ αὐτὸ	σύνεσις	καὶ φρόνησις. Ἡ μὲν γὰρ
[6, 1143]	τέλος αὐτῆς ἐστίν· ἡ δὲ	σύνεσις	(κριτικὴ μόνον. Ταὐτὸ γὰρ σύνεσις
[6, 1141]	γε ἐξ ὧν ὁ κόσμος	συνέστηκεν.	Ἐκ δὴ τῶν εἰρημένων δῆλον
[6, 1143]	γὰρ σύνεσις καὶ εὐσυνεσία καὶ	συνετοὶ	καὶ εὐσύνετοι. Ἔστι δ' οὔτε
[6, 1143]	δόξῃ (πάντες γὰρ ἂν ἦσαν	συνετοί)	οὔτε τις μία τῶν κατὰ
[6, 1143]	εἶναι περὶ ὧν ὁ φρόνιμος,	συνετὸς	καὶ εὐγνώμων ἢ συγγνώμων· τὰ
[6, 1143]	ἡ εὐσυνεσία, (καθ' ἃς λέγομεν	συνετοὺς	καὶ εὐσυνέτους, οὔθ' ὅλως τὸ
[6, 1143]	νοῦν ἤδη καὶ φρονίμους καὶ	συνετούς.	Πᾶσαι γὰρ αἱ δυνάμεις αὗται
[6, 1143]	ἀλλ' ὥσπερ τὸ μανθάνειν λέγεται	συνιέναι,	ὅταν χρῆται τῇ ἐπιστήμῃ, οὕτως
[6, 1143]	μανθάνειν· λέγομεν γὰρ τὸ μανθάνειν	συνιέναι	πολλάκις. Ἡ δὲ καλουμένη γνώμη,
[6, 1144]	τὰ πρὸς τὸν ὑποτεθέντα (σκοπὸν	συντείνοντα	δύνασθαι ταῦτα πράττειν καὶ τυγχάνειν
[6, 1144]	ἰσχυρῷ ἄνευ ὄψεως κινουμένῳ συμβαίνει	σφάλλεσθαι	ἰσχυρῶς διὰ τὸ μὴ ἔχειν
[6, 1140]	ὀνόματι, ὡς σῴζουσαν τὴν φρόνησιν.	Σῴζει	δὲ τὴν τοιαύτην ὑπόληψιν. Οὐ
[6, 1140]	τούτῳ προσαγορεύομεν τῷ ὀνόματι, ὡς	σῴζουσαν	τὴν φρόνησιν. Σῴζει δὲ τὴν
[6, 1144]	τῶν τοιούτων ἡ φρόνησίς ἐστιν.	Σωκράτης	μὲν οὖν λόγους τὰς ἀρετὰς
[6, 1144]	τὰς ἀρετὰς φρονήσεις εἶναι, καὶ	Σωκράτης	τῇ μὲν ὀρθῶς ἐζήτει τῇ
[6, 1138]	ποῖα δεῖ προσφέρεσθαι πρὸς τὸ	σῶμα,	εἴ τις εἴπειεν ὅτι ὅσα
[6, 1144]	τοσοῦτον ἔοικεν ὁρᾶσθαι, ὅτι ὥσπερ	σώματι	ἰσχυρῷ ἄνευ ὄψεως κινουμένῳ συμβαίνει
[6, 1144]	πως· καὶ γὰρ δίκαιοι καὶ	σωφρονικοὶ	καὶ ἀνδρεῖοι καὶ τἆλλα ἔχομεν
[6, 1140]	τοὺς πολιτικούς. Ἔνθεν καὶ τὴν	σωφροσύνην	τούτῳ προσαγορεύομεν τῷ ὀνόματι, ὡς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/05/2008