HODOI ELEKTRONIKAI
Corpora

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ο  =  107 formes différentes pour 404 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, page
[6, 1144]   ἀλλήλων αἱ ἀρεταί· οὐ γὰρ     αὐτὸς εὐφυέστατος πρὸς ἁπάσας, (ὥστε
[6, 1140]   καὶ ὅλως ἂν εἴη φρόνιμος     βουλευτικός. Βουλεύεται δ' οὐθεὶς περὶ
[6, 1142]   πλεοναχῶς, δῆλον ὅτι οὐ πᾶσα·     γὰρ ἀκρατὴς καὶ φαῦλος
[6, 1141]   ἔστι, καὶ τοῦτο πρακτὸν ἀγαθόν.     δ' ἁπλῶς εὔβουλος τοῦ
[6, 1143]   τῶν ἀκινήτων ὅρων καὶ πρώτων,     δ' ἐν ταῖς πρακτικαῖς τοῦ
[6, 1142]   μὲν κακῶς βουλευόμενος ἁμαρτάνει,     δ' εὖ ὀρθῶς βουλεύεται, δῆλον
[6, 1142]   ζήτησις ἀλλὰ φάσις τις ἤδη,     δὲ βουλευόμενος, ἐάν (τε εὖ
[6, 1142]   (ἡ δ' εὐβουλία βουλή τις,     δὲ βουλευόμενος ζητεῖ καὶ λογίζεται.
[6, 1139]   ἀρχή ἐστι καὶ τοῦ καθόλου,     δὲ συλλογισμὸς ἐκ τῶν καθόλου.
[6, 1141]   ἀγνοοῖ, οὐ ποιήσει ὑγίειαν, (ἀλλ'     εἰδὼς ὅτι τὰ ὀρνίθεια (κοῦφα
[6, 1140]   ἔστιν· καὶ ἐν μὲν τέχνῃ     ἑκὼν ἁμαρτάνων αἱρετώτερος, περὶ δὲ
[6, 1139]   προαιρέσεως δὲ ὄρεξις καὶ λόγος     ἕνεκά τινος. Διὸ οὔτ' ἄνευ
[6, 1144]   τὸν ὀρθὸν λόγον· ὀρθὸς δ'     κατὰ τὴν φρόνησιν. Ἐοίκασι δὴ
[6, 1141]   (οἷον φανερώτατά γε ἐξ ὧν     κόσμος συνέστηκεν. Ἐκ δὴ τῶν
[6, 1138]   τὸ (δὲ μέσον ἐστὶν ὡς     λόγος ὀρθὸς λέγει, τοῦτο
[6, 1144]   τῆς ἠθικῆς ἀρετῆς. Ἀλλὰ καὶ     λόγος ταύτῃ λύοιτ' ἄν,
[6, 1142]   Ἀντίκειται μὲν δὴ τῷ νῷ·     μὲν γὰρ νοῦς τῶν ὅρων,
[6, 1142]   εὐβουλία οὐδεμία. Ἀλλ' ἐπεὶ     μὲν κακῶς βουλευόμενος ἁμαρτάνει,
[6, 1143]   ἐστὶ καὶ οὐ λόγος, καὶ     μὲν κατὰ τὰς ἀποδείξεις τῶν
[6, 1143]   (πρακτά, ταῦτα δ' ἔσχατα. Καὶ     νοῦς τῶν ἐσχάτων ἐπ' ἀμφότερα·
[6, 1138]   μέσον ἐστὶν ὡς λόγος     ὀρθὸς λέγει, τοῦτο διέλωμεν. Ἐν
[6, 1138]   ἀλλὰ καὶ διωρισμένον τίς ἐστιν     ὀρθὸς λόγος καὶ τούτου τίς
[6, 1138]   ἀλλὰ τὰ μέσα καὶ ὡς     ὀρθὸς λόγος· τοῦτο δὲ μόνον
[6, 1139]   ἕνεκα γάρ του ποιεῖ πᾶς     ποιῶν, καὶ οὐ τέλος ἁπλῶς
[6, 1144]   τυγχάνειν αὐτοῦ. Ἂν μὲν οὖν     σκοπὸς καλός, ἐπαινετή ἐστιν,
[6, 1139]   Εἰσὶν (ἄρα ἀρχαὶ ἐξ ὧν     συλλογισμός, ὧν οὐκ ἔστι συλλογισμός·
[6, 1142]   ἔχει διαφορὰν πολλήν· ~(καὶ δοκεῖ     τὰ περὶ αὑτὸν εἰδὼς καὶ
[6, 1138]   ἰατρικὴ κελεύει καὶ ὡς     ταύτην ἔχων. Διὸ δεῖ καὶ
[6, 1138]   τις σκοπὸς πρὸς ὃν ἀποβλέπων     τὸν λόγον ἔχων ἐπιτείνει καὶ
[6, 1141]   ἀγαθόν. δ' ἁπλῶς εὔβουλος     τοῦ ἀρίστου ἀνθρώπῳ τῶν πρακτῶν
[6, 1142]   πᾶσα· γὰρ ἀκρατὴς καὶ     φαῦλος προτίθεται ἰδεῖν† ἐκ
[6, 1143]   τῷ (κριτικὸς εἶναι περὶ ὧν     φρόνιμος, συνετὸς καὶ εὐγνώμων
[6, 1139]   ταῖς ὁμοιότησιν. (Πάντες γὰρ ὑπολαμβάνομεν,     ἐπιστάμεθα, μηδ' ἐνδέχεσθαι ἄλλως ἔχειν·
[6, 1142]   τούτου ψευδεῖ συλλογισμῷ τυχεῖν, καὶ     μὲν δεῖ ποιῆσαι τυχεῖν, δι'
[6, 1142]   γὰρ ἀκρατὴς καὶ φαῦλος     προτίθεται ἰδεῖν† ἐκ τοῦ λογισμοῦ
[6, 1139]   Πράξεως μὲν οὖν ἀρχὴ προαίρεσις-  ὅθεν   κίνησις ἀλλ' οὐχ οὗ
[6, 1144]   εἴρηταί τε καὶ ἔστι δῆλον·  οἱ   γὰρ συλλογισμοὶ τῶν πρακτῶν ἀρχὴν
[6, 1142]   εἰδὼς καὶ διατρίβων φρόνιμος εἶναι,  οἱ   δὲ πολιτικοὶ πολυπράγμονες· διὸ Εὐριπίδης
[6, 1141]   πρακτικώτεροι, καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις  οἱ   ἔμπειροι· εἰ γὰρ εἰδείη ὅτι
[6, 1142]   καὶ τὰ μὲν οὐ πιστεύουσιν  (οἱ   νέοι ἀλλὰ λέγουσιν, τῶν δὲ
[6, 1141]   μόνοι γὰρ πράττουσιν οὗτοι ὥσπερ  οἱ   χειροτέχναι. Δοκεῖ (δὲ καὶ φρόνησις
[6, 1142]   οὐχ τῶν ἰδίων, ἀλλ'  οἵᾳ   αἰσθανόμεθα ὅτι τὸ (ἐν τοῖς
[6, 1141]   πολιτικὴν τὴν φρόνησιν σπουδαιοτάτην  οἴεται   εἶναι, εἰ μὴ τὸ ἄριστον
[6, 1139]   ἀρετὴ πρὸς τὸ ἔργον τὸ  οἰκεῖον.   Τρία δή ἐστιν ἐν τῇ
[6, 1139]   εἴπερ καθ' ὁμοιότητά τινα καὶ  οἰκειότητα   γνῶσις ὑπάρχει αὐτοῖς. Λεγέσθω
[6, 1140]   πρᾶξίς ἐστιν. Ἐπεὶ δ'  οἰκοδομικὴ   τέχνη τίς ἐστι καὶ ὅπερ
[6, 1141]   φρόνησις· ἐκείνων δὲ μὲν  οἰκονομία   δὲ νομοθεσία δὲ
[6, 1142]   ἔστι τὸ αὑτοῦ εὖ ἄνευ  οἰκονομίας   (οὐδ' ἄνευ πολιτείας. Ἔτι δὲ
[6, 1140]   (εἶναι δὲ τοιούτους ἡγούμεθα τοὺς  οἰκονομικοὺς   καὶ τοὺς πολιτικούς. Ἔνθεν καὶ
[6, 1143]   δ' ὅτι καὶ ταῖς ἡλικίαις  οἰόμεθα   ἀκολουθεῖν, καὶ ἥδε ἡλικία
[6, 1140]   Περικλέα καὶ τοὺς τοιούτους φρονίμους  οἰόμεθα   εἶναι, ὅτι τὰ αὑτοῖς ἀγαθὰ
[6, 1141]   ἐστίν· εἶναι δέ τινας σοφοὺς  οἰόμεθα   ὅλως οὐ κατὰ μέρος οὐδ'
[6, 1144]   ὥστ' εἶναι ἀγαθόν, λέγω δ'  οἷον   διὰ προαίρεσιν καὶ αὐτῶν ἕνεκα
[6, 1143]   μία τῶν κατὰ μέρος ἐπιστημῶν,  οἷον   ἰατρικὴ περὶ ὑγιεινῶν,
[6, 1140]   διαστρέφει τὸ ἡδὺ καὶ λυπηρόν,  οἷον   ὅτι τὸ τρίγωνον (δύο ὀρθὰς
[6, 1139]   ἔστι δὲ προαιρετὸν οὐδὲν γεγονός,  οἷον   οὐδεὶς προαιρεῖται Ἴλιον πεπορθηκέναι· οὐδὲ
[6, 1138]   (τις οὐδὲν ἂν εἰδείη πλέον,  οἷον   ποῖα δεῖ προσφέρεσθαι πρὸς τὸ
[6, 1140]   καὶ συμφέροντα, οὐ κατὰ μέρος,  οἷον   ποῖα πρὸς ὑγίειαν, πρὸς ἰσχύν,
[6, 1144]   ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι οὐχ  οἷόν   τε ἀγαθὸν εἶναι κυρίως ἄνευ
[6, 1144]   πράττοντάς τινας οὔπω δικαίους εἶναι,  οἷον   (τοὺς τὰ ὑπὸ τῶν νόμων
[6, 1141]   ἄλλα πολὺ θειότερα τὴν φύσιν,  (οἷον   φανερώτατά γε ἐξ ὧν
[6, 1141]   τοῖς ἀκριβεστάτοις (τὰς τέχνας ἀποδίδομεν,  οἷον   Φειδίαν λιθουργὸν σοφὸν καὶ Πολύκλειτον
[6, 1142]   γὰρ τὸ αὑτοῖς ἀγαθόν, καὶ  οἴονται   τοῦτο δεῖν πράττειν. Ἐκ ταύτης
[6, 1139]   αὐτῶν πάλιν λέγωμεν. (Ἔστω δὴ  οἷς   ἀληθεύει ψυχὴ τῷ καταφάναι
[6, 1141]   ἔχειν ἀπόδειξίν ἐστιν. Εἰ δὴ  οἷς   ἀληθεύομεν καὶ μηδέποτε διαψευδόμεθα περὶ
[6, 1144]   εὐδαιμονίαν· μέρος γὰρ οὖσα τῆς  ὅλης   ἀρετῆς τῷ ἔχεσθαι ποιεῖ καὶ
[6, 1140]   μή ἐστι τέχνη. Ὥστε καὶ  ὅλως   ἂν εἴη φρόνιμος βουλευτικός.
[6, 1141]   εἶναι δέ τινας σοφοὺς οἰόμεθα  ὅλως   οὐ κατὰ μέρος οὐδ' ἄλλο
[6, 1140]   ποῖα πρὸς τὸ εὖ ζῆν  ὅλως.   Σημεῖον δ' ὅτι καὶ τοὺς
[6, 1143]   λέγομεν συνετοὺς καὶ εὐσυνέτους, οὔθ'  ὅλως   τὸ αὐτὸ ἐπιστήμῃ δόξῃ
[6, 1141]   οὐδ' ἄλλο τι σοφούς, ὥσπερ  Ὅμηρός   φησιν ἐν τῷ Μαργίτῃ (ὸν
[6, 1143]   τὸ ἔχειν ἐκ τῆς ἐμπειρίας  ὄμμα   ὁρῶσιν ὀρθῶς. Τί μὲν οὖν
[6, 1144]   ταύτης. δ' ἕξις τῷ  (ὄμματι   τούτῳ γίνεται τῆς ψυχῆς οὐκ
[6, 1144]   πράττειν διαφέρει· δ' ἕξις  ὁμοία   οὖσα τότ' ἔσται κυρίως ἀρετή.
[6, 1144]   τὴν δεινότητα οὐ ταὐτὸ μέν,  ὅμοιον   δέ οὕτω καὶ φυσικὴ
[6, 1145]   ἐπιτάττει, ἀλλ' οὐκ ἐκείνῃ. (Ἔτι  ὅμοιον   κἂν εἴ τις τὴν πολιτικὴν
[6, 1139]   ἀκριβολογεῖσθαι καὶ μὴ ἀκολουθεῖν ταῖς  ὁμοιότησιν.   (Πάντες γὰρ ὑπολαμβάνομεν, ἐπιστάμεθα,
[6, 1139]   πρὸς ἑκάτερον πεφυκός, εἴπερ καθ'  ὁμοιότητά   τινα καὶ οἰκειότητα γνῶσις
[6, 1139]   δὲ πρακτικοῦ (καὶ διανοητικοῦ ἀλήθεια  ὁμολόγως   ἔχουσα τῇ ὀρέξει τῇ ὀρθῇ.
[6, 1144]   ἔχομεν εὐθὺς ἐκ γενετῆς· ἀλλ'  ὅμως   ζητοῦμεν ἕτερόν τι τὸ κυρίως
[6, 1143]   τὴν ὑγίειαν· βουλόμενοι γὰρ ὑγιαίνειν  ὅμως   οὐ μανθάνομεν ἰατρικήν. Πρὸς δὲ
[6, 1141]   Ὅμηρός φησιν ἐν τῷ Μαργίτῃ  (ὸν   δ' οὔτ' ἂρ σκαπτῆρα θεοὶ
[6, 1144]   τέλος καὶ τὸ ἄριστον, ὁτιδήποτε  ὄν   (ἔστω γὰρ λόγου χάριν τὸ
[6, 1138]   ἄλλων, ἔστι τις σκοπὸς πρὸς  ὃν   ἀποβλέπων τὸν λόγον ἔχων
[6, 1141]   καθ' ἕκαστα τὸ κοινὸν ἔχει  ὄνομα,   πολιτική· αὕτη δὲ πρακτικὴ καὶ
[6, 1141]   καὶ ἔχει αὕτη τὸ κοινὸν  ὄνομα,   φρόνησις· ἐκείνων δὲ μὲν
[6, 1140]   τὴν σωφροσύνην τούτῳ προσαγορεύομεν τῷ  ὀνόματι,   ὡς σῴζουσαν τὴν φρόνησιν. Σῴζει
[6, 1144]   ὅτι ἀδύνατον φρόνιμον εἶναι μὴ  ὄντα   ἀγαθόν. (Σκεπτέον δὴ πάλιν καὶ
[6, 1139]   ἄρα· τὰ γὰρ ἐξ ἀνάγκης  ὄντα   ἁπλῶς πάντα ἀίδια, τὰ δ'
[6, 1140]   καὶ οὐ τέχνη. Δυοῖν δ'  ὄντοιν   μεροῖν τῆς ψυχῆς τῶν λόγον
[6, 1141]   ἰατρικὴ μία περὶ πάντων τῶν  ὄντων.   Εἰ δ' ὅτι βέλτιστον ἄνθρωπος
[6, 1140]   ὑπόληψις καὶ τῶν ἐξ ἀνάγκης  ὄντων,   εἰσὶ δ' ἀρχαὶ τῶν ἀποδεικτῶν
[6, 1140]   οὔτε γὰρ τῶν ἐξ ἀνάγκης  ὄντων   γινομένων (τέχνη ἐστίν,
[6, 1143]   οὔτε γὰρ περὶ τῶν ἀεὶ  ὄντων   καὶ (ἀκινήτων σύνεσίς ἐστιν
[6, 1139]   θεωροῦμεν τὰ τοιαῦτα τῶν  ὄντων   ὅσων αἱ ἀρχαὶ μὴ ἐνδέχονται
[6, 1140]   βουλεύσασθαι περὶ τῶν ἐξ ἀνάγκης  ὄντων,   οὐκ ἂν εἴη φρόνησις
[6, 1139]   δὲ μὴ κοινωνεῖν. Ἔστι δ'  ὅπερ   ἐν διανοίᾳ κατάφασις καὶ ἀπόφασις,
[6, 1140]   οἰκοδομικὴ τέχνη τίς ἐστι καὶ  ὅπερ   ἕξις τις μετὰ λόγου ποιητική,
[6, 1140]   καὶ τὸ τεχνάζειν καὶ θεωρεῖν  ὅπως   ἂν γένηταί τι τῶν ἐνδεχομένων
[6, 1145]   γὰρ χρῆται αὐτῇ, ἀλλ' ὁρᾷ  ὅπως   γένηται· ἐκείνης οὖν ἕνεκα ἐπιτάττει,
[6, 1145]   οὐ γὰρ χρῆται αὐτῇ, ἀλλ'  ὁρᾷ   ὅπως γένηται· ἐκείνης οὖν ἕνεκα
[6, 1144]   φαίνονται οὖσαι. (Πλὴν τοσοῦτον ἔοικεν  ὁρᾶσθαι,   ὅτι ὥσπερ σώματι ἰσχυρῷ ἄνευ
[6, 1139]   δ' ὄρεξις τούτου. Διὸ  ὀρεκτικὸς   νοῦς προαίρεσις (ἢ ὄρεξις
[6, 1139]   κατάφασις καὶ ἀπόφασις, τοῦτ' ἐν  ὀρέξει   δίωξις καὶ φυγή· ὥστ' ἐπειδὴ
[6, 1139]   διανοητικοῦ ἀλήθεια ὁμολόγως ἔχουσα τῇ  ὀρέξει   τῇ ὀρθῇ. Πράξεως μὲν οὖν
[6, 1139]   λόγον ἀληθῆ εἶναι καὶ τὴν  ὄρεξιν   ὀρθήν, (εἴπερ προαίρεσις σπουδαία,
[6, 1139]   ἕξις προαιρετική, δὲ προαίρεσις  ὄρεξις   βουλευτική, δεῖ διὰ ταῦτα μὲν
[6, 1139]   ὀρεκτικὸς νοῦς προαίρεσις (ἢ  ὄρεξις   διανοητική, καὶ τοιαύτη ἀρχὴ
[6, 1139]   οὐχ οὗ ἕνεκα- προαιρέσεως δὲ  ὄρεξις   καὶ λόγος ἕνεκά τινος.
[6, 1139]   γὰρ εὐπραξία τέλος, δ'  ὄρεξις   τούτου. Διὸ ὀρεκτικὸς νοῦς
[6, 1139]   πράξεως καὶ ἀληθείας, αἴσθησις νοῦς  ὄρεξις.   Τούτων δ' αἴσθησις οὐδεμιᾶς
[6, 1140]   οἷον ὅτι τὸ τρίγωνον (δύο  ὀρθὰς   ἔχει οὐκ ἔχει, ἀλλὰ
[6, 1145]   ὅτι οὐκ ἔσται προαίρεσις  ὀρθὴ   ἄνευ (φρονήσεως οὐδ' ἄνευ ἀρετῆς·
[6, 1143]   ἐστὶ κριτικὴ τοῦ ἐπιεικοῦς ὀρθή·  ὀρθὴ   δ' τοῦ ἀληθοῦς. (Εἰσὶ
[6, 1143]   γνώμη ἐστὶ κριτικὴ τοῦ ἐπιεικοῦς  ὀρθή·   ὀρθὴ δ' τοῦ ἀληθοῦς.
[6, 1139]   ὁμολόγως ἔχουσα τῇ ὀρέξει τῇ  ὀρθῇ.   Πράξεως μὲν οὖν ἀρχὴ προαίρεσις-
[6, 1143]   τοῦ ἐπιεικοῦς ἐστὶ κρίσις  ὀρθή.   Σημεῖον δέ· τὸν γὰρ ἐπιεικῆ
[6, 1139]   ἀληθῆ εἶναι καὶ τὴν ὄρεξιν  ὀρθήν,   (εἴπερ προαίρεσις σπουδαία, καὶ
[6, 1144]   (πραττομένων. Τὴν μὲν οὖν προαίρεσιν  ὀρθὴν   ποιεῖ ἀρετή, τὸ δ'
[6, 1144]   γὰρ ἀρετὴ τὸν σκοπὸν ποιεῖ  ὀρθόν,   δὲ φρόνησις τὰ πρὸς
[6, 1144]   οὐ μόνον κατὰ τὸν  ὀρθὸν   λόγον, ἀλλ' μετὰ τοῦ
[6, 1138]   τῆς ἐλλείψεως, (οὔσας κατὰ τὸν  ὀρθὸν   λόγον. Ἔστι δὲ τὸ μὲν
[6, 1144]   ἐστι, τὴν κατὰ τὸν  ὀρθὸν   λόγον· ὀρθὸς δ' κατὰ
[6, 1144]   τὴν κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον·  ὀρθὸς   δ' κατὰ τὴν φρόνησιν.
[6, 1144]   ὀρθοῦ λόγου ἕξις ἀρετή ἐστιν·  ὀρθὸς   δὲ λόγος περὶ τῶν τοιούτων
[6, 1138]   ἐστὶν ὡς λόγος  ὀρθὸς   λέγει, τοῦτο διέλωμεν. Ἐν πάσαις
[6, 1138]   καὶ διωρισμένον τίς ἐστιν  ὀρθὸς   λόγος καὶ τούτου τίς ὅρος.
[6, 1138]   τὰ μέσα καὶ ὡς  ὀρθὸς   λόγος· τοῦτο δὲ μόνον ἔχων
[6, 1142]   (οὐδὲ γὰρ ἁμαρτία) δόξης δ'  ὀρθότης   ἀλήθεια· ἅμα δὲ καὶ ὥρισται
[6, 1142]   εὖ βεβουλεῦσθαι· γὰρ τοιαύτη  ὀρθότης   βουλῆς εὐβουλία, ἀγαθοῦ τευκτική.
[6, 1142]   βεβουλεῦσθαι, εὐβουλία εἴη ἂν  ὀρθότης   κατὰ τὸ συμφέρον πρὸς
[6, 1142]   οὐδ' ἐκείνη πω εὐβουλία, ἀλλ'  ὀρθότης   κατὰ τὸ ὠφέλιμον, καὶ
[6, 1142]   (ἐπιστήμης μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν  ὀρθότης   (οὐδὲ γὰρ ἁμαρτία) δόξης δ'
[6, 1142]   περὶ τί. Ἐπεὶ δ'  ὀρθότης   πλεοναχῶς, δῆλον ὅτι οὐ πᾶσα·
[6, 1142]   ζητεῖ τι καὶ λογίζεται. Ἀλλ'  ὀρθότης   τίς ἐστιν εὐβουλία βουλῆς·
[6, 1142]   εὖ ὀρθῶς βουλεύεται, δῆλον ὅτι  ὀρθότης   τις εὐβουλία ἐστίν, οὔτ'
[6, 1144]   λόγον, ἀλλ' μετὰ τοῦ  ὀρθοῦ   λόγου ἕξις ἀρετή ἐστιν· ὀρθὸς
[6, 1139]   οὐκ ἐνδέχεται μὴ γενέσθαι· διὸ  ὀρθῶς   Ἀγάθων (Μόνου γὰρ αὐτοῦ καὶ
[6, 1142]   βουλευόμενος ἁμαρτάνει, δ' εὖ  ὀρθῶς   βουλεύεται, δῆλον ὅτι ὀρθότης τις
[6, 1144]   εἶναι, καὶ Σωκράτης τῇ μὲν  ὀρθῶς   ἐζήτει τῇ δ' ἡμάρτανεν· ὅτι
[6, 1142]   ἐκ τοῦ λογισμοῦ τεύξεται, ὥστε  ὀρθῶς   ἔσται (βεβουλευμένος, κακὸν δὲ μέγα
[6, 1143]   ἐκ τῆς ἐμπειρίας ὄμμα ὁρῶσιν  ὀρθῶς.   Τί μὲν οὖν ἐστὶν
[6, 1144]   καὶ γὰρ νῦν πάντες, ὅταν  ὁρίζωνται   τὴν ἀρετήν, προστιθέασι, τὴν ἕξιν
[6, 1141]   (ἀλλ' εἰδὼς ὅτι τὰ  ὀρνίθεια   (κοῦφα καὶ) ὑγιεινὰ ποιήσει μᾶλλον.
[6, 1142]   οὔ, ἀλλὰ ψευδῆ τὸν μέσον  ὅρον   εἶναι· ὥστ' οὐδ' (αὕτη πω
[6, 1138]   ὀρθὸς λόγος καὶ τούτου τίς  ὅρος.   ~(ὰς δὴ τῆς ψυχῆς ἀρετὰς
[6, 1138]   καὶ ἀνίησιν, καί τις ἔστιν  ὅρος   τῶν μεσοτήτων, ἃς μεταξύ φαμεν
[6, 1143]   κατὰ τὰς ἀποδείξεις τῶν ἀκινήτων  ὅρων   καὶ πρώτων, δ' ἐν
[6, 1143]   ἀμφότερα· καὶ γὰρ τῶν πρώτων  ὅρων   καὶ τῶν ἐσχάτων (νοῦς ἐστὶ
[6, 1142]   μὲν γὰρ νοῦς τῶν  ὅρων,   ὧν οὐκ ἔστι λόγος,
[6, 1143]   ἔχειν ἐκ τῆς ἐμπειρίας ὄμμα  ὁρῶσιν   ὀρθῶς. Τί μὲν οὖν ἐστὶν
[6, 1139]   ἐπιστήμη ἐστὶν ἕξις ἀποδεικτική, καὶ  ὅσα   ἄλλα προσδιοριζόμεθα ἐν τοῖς ἀναλυτικοῖς·
[6, 1144]   ποιεῖ ἀρετή, τὸ δ'  ὅσα   ἐκείνης ἕνεκα πέφυκε πράττεσθαι οὐκ
[6, 1138]   σῶμα, εἴ τις εἴπειεν ὅτι  ὅσα   ἰατρικὴ κελεύει καὶ ὡς
[6, 1143]   τὰ ὑγιεινὰ οὐδὲ τὰ εὐεκτικά,  ὅσα   μὴ τῷ ποιεῖν ἀλλὰ τῷ
[6, 1141]   θηρίων ἔνια φρόνιμά φασιν εἶναι,  ὅσα   περὶ τὸν αὑτῶν βίον ἔχοντα
[6, 1144]   πράττουσί γε δεῖ καὶ  ὅσα   χρὴ τὸν σπουδαῖον) οὕτως, ὡς
[6, 1138]   ἐν ταῖς ἄλλαις ἐπιμελείαις, περὶ  ὅσας   ἐστὶν ἐπιστήμη, τοῦτ' ἀληθὲς μὲν
[6, 1139]   θεωροῦμεν τὰ τοιαῦτα τῶν ὄντων  ὅσων   αἱ ἀρχαὶ μὴ ἐνδέχονται ἄλλως
[6, 1141]   τῶν ἀδυνάτων ἄλλως ἔχειν, οὐδ'  ὅσων   μὴ τέλος τι ἔστι, καὶ
[6, 1139]   ἄλλα προσδιοριζόμεθα ἐν τοῖς ἀναλυτικοῖς·  ὅταν   γάρ πως πιστεύῃ καὶ γνώριμοι
[6, 1139]   ἔχειν· τὰ δ' ἐνδεχόμενα ἄλλως,  ὅταν   ἔξω τοῦ θεωρεῖν γένηται, λανθάνει
[6, 1141]   φρονίμους (δ' οὔ φασιν εἶναι,  ὅταν   ἴδωσιν ἀγνοοῦντας τὰ συμφέροντα ἑαυτοῖς,
[6, 1144]   δέ· καὶ γὰρ νῦν πάντες,  ὅταν   ὁρίζωνται τὴν ἀρετήν, προστιθέασι, τὴν
[6, 1140]   τοὺς περί τι φρονίμους λέγομεν,  ὅταν   πρὸς τέλος τι σπουδαῖον (εὖ
[6, 1143]   ὥσπερ τὸ μανθάνειν λέγεται συνιέναι,  ὅταν   χρῆται τῇ ἐπιστήμῃ, οὕτως ἐν
[6, 1142]   οὗ δεῖ καὶ ὣς καὶ  ὅτε.   Ἔτι ἔστι καὶ ἁπλῶς εὖ
[6, 1144]   τὰς πρακτικὰς ἀρχάς. Ὥστε φανερὸν  ὅτι   ἀδύνατον φρόνιμον εἶναι μὴ ὄντα
[6, 1141]   ἄλλως τι σοφόν. Ὥστε δῆλον  ὅτι   ἀκριβεστάτη ἂν τῶν ἐπιστημῶν εἴη
[6, 1140]   πρακτὸν ἄλλως ἔχειν, τέχνη δ'  ὅτι   ἄλλο τὸ γένος πράξεως καὶ
[6, 1143]   τί ἑκατέρα τυγχάνει οὖσα, καὶ  ὅτι   ἄλλου τῆς ψυχῆς μορίου ἀρετὴ
[6, 1141]   ἄλλο σημαίνοντες τὴν σοφίαν  ὅτι   ἀρετὴ τέχνης ἐστίν· εἶναι δέ
[6, 1140]   περὶ τὰς ἀρετάς. Δῆλον οὖν  ὅτι   ἀρετή (τις ἐστὶ καὶ οὐ
[6, 1141]   πάντων τῶν ὄντων. Εἰ δ'  ὅτι   βέλτιστον ἄνθρωπος τῶν ἄλλων ζῴων,
[6, 1142]   φαῦλα, ὅτι τοδὶ βαρύσταθμον.  Ὅτι   δ' φρόνησις οὐκ ἐπιστήμη,
[6, 1144]   (εἶναι πάσας τὰς ἀρετάς, ἡμάρτανεν,  ὅτι   δ' οὐκ ἄνευ φρονήσεως, καλῶς
[6, 1138]   (Ἐπεὶ δὲ τυγχάνομεν πρότερον εἰρηκότες  ὅτι   δεῖ τὸ μέσον αἱρεῖσθαι, μὴ
[6, 1145]   κἂν εἰ μὴ πρακτικὴ ἦν,  ὅτι   ἔδει ἂν αὐτῆς διὰ τὸ
[6, 1140]   ἐπιστήμη οὐδὲ τέχνη, ἐπιστήμη μὲν  ὅτι   ἐνδέχεται τὸ πρακτὸν ἄλλως ἔχειν,
[6, 1145]   πολιτικὴν φαίη ἄρχειν τῶν θεῶν,  ὅτι   ἐπιτάττει περὶ πάντα τὰ ἐν
[6, 1141]   Ἐκ δὴ τῶν εἰρημένων δῆλον  ὅτι   σοφία ἐστὶ καὶ ἐπιστήμη
[6, 1144]   Ἐοίκασι δὴ μαντεύεσθαί πως ἅπαντες  (ὅτι   τοιαύτη ἕξις ἀρετή ἐστιν,
[6, 1144]   μόνον. ~(Πρῶτον μὲν οὖν λέγωμεν  ὅτι   καθ' αὑτὰς ἀναγκαῖον αἱρετὰς αὐτὰς
[6, 1143]   σύνεσιν καὶ νοῦν. Σημεῖον δ'  ὅτι   καὶ ταῖς ἡλικίαις οἰόμεθα ἀκολουθεῖν,
[6, 1140]   εὖ ζῆν ὅλως. Σημεῖον δ'  ὅτι   καὶ τοὺς περί τι φρονίμους
[6, 1142]   οὐ δοκεῖ γίνεσθαι. Αἴτιον δ'  ὅτι   καὶ τῶν καθ' ἕκαστά ἐστιν
[6, 1140]   μετὰ λόγου μόνον· σημεῖον δ'  ὅτι   λήθη μὲν τῆς τοιαύτης ἕξεως
[6, 1144]   ὀρθῶς ἐζήτει τῇ δ' ἡμάρτανεν·  ὅτι   μὲν γὰρ φρονήσεις ᾤετο (εἶναι
[6, 1142]   δ' εὖ ὀρθῶς βουλεύεται, δῆλον  ὅτι   ὀρθότης τις εὐβουλία ἐστίν,
[6, 1138]   τὸ σῶμα, εἴ τις εἴπειεν  ὅτι   ὅσα ἰατρικὴ κελεύει καὶ
[6, 1142]   δ' ὀρθότης πλεοναχῶς, δῆλον  ὅτι   οὐ πᾶσα· γὰρ ἀκρατὴς
[6, 1141]   εἰδέναι αὐτούς φασιν, ἄχρηστα δ'  ὅτι   οὐ τὰ ἀνθρώπινα ἀγαθὰ ζητοῦσιν.
[6, 1141]   δύναμιν προνοητικήν. Φανερὸν δὲ καὶ  ὅτι   οὐκ ἂν εἴη σοφία
[6, 1145]   τοῦ μορίου ἀρετὴν εἶναι, καὶ  ὅτι   οὐκ ἔσται προαίρεσις ὀρθὴ
[6, 1138]   ἐπιστήμη, τοῦτ' ἀληθὲς μὲν εἰπεῖν,  ὅτι   οὔτε πλείω οὔτε ἐλάττω δεῖ
[6, 1144]   Δῆλον οὖν ἐκ τῶν εἰρημένων  ὅτι   οὐχ οἷόν τε ἀγαθὸν εἶναι
[6, 1142]   τὸ καθ' ἕκαστον· γὰρ  ὅτι   πάντα τὰ βαρύσταθμα ὕδατα φαῦλα,
[6, 1140]   τοὺς τοιούτους φρονίμους οἰόμεθα εἶναι,  ὅτι   τὰ αὑτοῖς ἀγαθὰ καὶ τὰ
[6, 1141]   οἱ ἔμπειροι· εἰ γὰρ εἰδείη  ὅτι   τὰ κοῦφα εὔπεπτα κρέα καὶ
[6, 1142]   δ' φυσικὸς οὔ.  ὅτι   τὰ μὲν δι' ἀφαιρέσεώς ἐστιν,
[6, 1141]   ποιήσει ὑγίειαν, (ἀλλ' εἰδὼς  ὅτι   τὰ ὀρνίθεια (κοῦφα καὶ) ὑγιεινὰ
[6, 1142]   τῶν ἰδίων, ἀλλ' οἵᾳ αἰσθανόμεθα  ὅτι   τὸ (ἐν τοῖς μαθηματικοῖς) ἔσχατον
[6, 1140]   τὸ ἡδὺ καὶ λυπηρόν, οἷον  ὅτι   τὸ τρίγωνον (δύο ὀρθὰς ἔχει
[6, 1142]   τὰ βαρύσταθμα ὕδατα φαῦλα,  ὅτι   τοδὶ βαρύσταθμον. Ὅτι δ'
[6, 1144]   ἄν, διαλεχθείη τις ἂν  ὅτι   χωρίζονται ἀλλήλων αἱ ἀρεταί· οὐ
[6, 1144]   οὖσαι. (Πλὴν τοσοῦτον ἔοικεν ὁρᾶσθαι,  ὅτι   ὥσπερ σώματι ἰσχυρῷ ἄνευ ὄψεως
[6, 1144]   τὸ τέλος καὶ τὸ ἄριστον,  ὁτιδήποτε   ὄν (ἔστω γὰρ λόγου χάριν
[6, 1143]   ἐστιν οὔτε περὶ τῶν γιγνομένων  ὁτουοῦν,   ἀλλὰ περὶ ὧν ἀπορήσειεν ἄν
[6, 1140]   ἐπιστήμης διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον.  ~(οῦ   δ' ἐνδεχομένου ἄλλως ἔχειν ἔστι
[6, 1140]   Σῴζει δὲ τὴν τοιαύτην ὑπόληψιν.  Οὐ   γὰρ ἅπασαν ὑπόληψιν διαφθείρει οὐδὲ
[6, 1142]   Ἐπιστήμη μὲν δὴ οὐκ ἔστιν·  οὐ   γὰρ ζητοῦσι περὶ ὧν ἴσασιν,
[6, 1141]   ἐροῦσι σοφίαν, πολλαὶ ἔσονται σοφίαι·  οὐ   γὰρ μία περὶ τὸ ἁπάντων
[6, 1144]   ὅτι χωρίζονται ἀλλήλων αἱ ἀρεταί·  οὐ   γὰρ αὐτὸς εὐφυέστατος πρὸς
[6, 1145]   οὐδὲ τῆς ὑγιείας ἰατρική·  οὐ   γὰρ χρῆται αὐτῇ, ἀλλ' ὁρᾷ
[6, 1144]   κυρία, καὶ τούτων κυρία  οὐ   γίνεται ἄνευ φρονήσεως. Διόπερ τινές
[6, 1142]   σοφοὶ τὰ τοιαῦτα, φρόνιμος δ'  οὐ   δοκεῖ γίνεσθαι. Αἴτιον δ' ὅτι
[6, 1142]   φάσις· καὶ γὰρ δόξα  οὐ   ζήτησις ἀλλὰ φάσις τις ἤδη,
[6, 1140]   τὰ αὑτῷ ἀγαθὰ καὶ συμφέροντα,  οὐ   κατὰ μέρος, οἷον ποῖα πρὸς
[6, 1141]   δέ τινας σοφοὺς οἰόμεθα ὅλως  οὐ   κατὰ μέρος οὐδ' ἄλλο τι
[6, 1143]   τῶν ἐσχάτων (νοῦς ἐστὶ καὶ  οὐ   λόγος, καὶ μὲν κατὰ
[6, 1143]   ὑγίειαν· βουλόμενοι γὰρ ὑγιαίνειν ὅμως  οὐ   μανθάνομεν ἰατρικήν. Πρὸς δὲ τούτοις
[6, 1142]   ἣν οὗ δεῖ μὲν τυγχάνει,  οὐ   μέντοι δι' οὗ ἔδει. Ἔτι
[6, 1140]   οὐδεμία οὔτε τέχνη ἐστὶν ἥτις  οὐ   μετὰ λόγου ποιητικὴ ἕξις ἐστίν,
[6, 1144]   δὲ μικρὸν μεταβῆναι. Ἔστι γὰρ  οὐ   μόνον κατὰ τὸν ὀρθὸν
[6, 1142]   ὀρθότης πλεοναχῶς, δῆλον ὅτι  οὐ   πᾶσα· γὰρ ἀκρατὴς καὶ
[6, 1142]   ἐξ ἐμπειρίας· καὶ τὰ μὲν  οὐ   πιστεύουσιν (οἱ νέοι ἀλλὰ λέγουσιν,
[6, 1141]   ὑγιεινά, ποῖα δὲ κοῦφα ἀγνοοῖ,  οὐ   ποιήσει ὑγίειαν, (ἀλλ' εἰδὼς
[6, 1140]   ἀνάγκη τὴν τέχνην ποιήσεως ἀλλ'  οὐ   πράξεως εἶναι. Καὶ τρόπον τινὰ
[6, 1141]   αὐτούς φασιν, ἄχρηστα δ' ὅτι  οὐ   τὰ ἀνθρώπινα ἀγαθὰ ζητοῦσιν.
[6, 1144]   φρόνησις πρὸς τὴν δεινότητα  οὐ   ταὐτὸ μέν, ὅμοιον δέ οὕτω
[6, 1141]   μὲν ἕξις, τὸ μέντοι εἶναι  οὐ   ταὐτὸν αὐταῖς. Τῆς δὲ περὶ
[6, 1139]   ποιεῖ πᾶς ποιῶν, καὶ  οὐ   τέλος ἁπλῶς (ἀλλὰ πρός τι
[6, 1140]   ὅτι ἀρετή (τις ἐστὶ καὶ  οὐ   τέχνη. Δυοῖν δ' ὄντοιν μεροῖν
[6, 1140]   ἕξις ἐστίν, οὔτε τοιαύτη  οὐ   τέχνη, ταὐτὸν (ἂν εἴη τέχνη
[6, 1140]   δι' ἡδονὴν λύπην εὐθὺς  οὐ   φαίνεται ἀρχή, οὐδὲ δεῖν τούτου
[6, 1144]   δ' εἰ μὴ τῷ ἀγαθῷ,  οὐ   φαίνεται· διαστρέφει γὰρ (μοχθηρία
[6, 1142]   ποιῆσαι τυχεῖν, δι' οὗ δ'  οὔ,   ἀλλὰ ψευδῆ τὸν μέσον ὅρον
[6, 1142]   ἄν, σοφὸς δ' φυσικὸς  οὔ.   ὅτι τὰ μὲν δι'
[6, 1141]   τοιούτους σοφοὺς μὲν φρονίμους (δ'  οὔ   φασιν εἶναι, ὅταν ἴδωσιν ἀγνοοῦντας
[6, 1142]   μὲν δεῖ ποιῆσαι τυχεῖν, δι'  οὗ   δ' οὔ, ἀλλὰ ψευδῆ τὸν
[6, 1142]   κατὰ τὸ ὠφέλιμον, καὶ  οὗ   δεῖ καὶ ὣς καὶ ὅτε.
[6, 1142]   (αὕτη πω εὐβουλία, καθ' ἣν  οὗ   δεῖ μὲν τυγχάνει, οὐ μέντοι
[6, 1142]   δὲ καὶ ὥρισται ἤδη πᾶν  οὗ   δόξα ἐστίν. Ἀλλὰ μὴν οὐδ'
[6, 1142]   μὲν τυγχάνει, οὐ μέντοι δι'  οὗ   ἔδει. Ἔτι ἔστι πολὺν χρόνον
[6, 1143]   ἑτέρας προτάσεως· ἀρχαὶ γὰρ τοῦ  οὗ   ἕνεκα αὗται· ἐκ τῶν καθ'
[6, 1139]   ὅθεν κίνησις ἀλλ' οὐχ  οὗ   ἕνεκα- προαιρέσεως δὲ ὄρεξις καὶ
[6, 1140]   γὰρ ἀρχαὶ τῶν πρακτῶν τὸ  οὗ   ἕνεκα τὰ πρακτά· τῷ δὲ
[6, 1142]   τὸ συμφέρον πρὸς τὸ τέλος,  οὗ   φρόνησις ἀληθὴς ὑπόληψίς ἐστιν.
[6, 1142]   λόγος, δὲ τοῦ ἐσχάτου,  οὗ   οὐκ ἔστιν ἐπιστήμη ἀλλ' αἴσθησις,
[6, 1141]   οἰόμεθα ὅλως οὐ κατὰ μέρος  οὐδ'   ἄλλο τι σοφούς, ὥσπερ Ὅμηρός
[6, 1145]   προαίρεσις ὀρθὴ ἄνευ (φρονήσεως  οὐδ'   ἄνευ ἀρετῆς· μὲν γὰρ
[6, 1142]   οὗ δόξα ἐστίν. Ἀλλὰ μὴν  οὐδ'   ἄνευ λόγου εὐβουλία. Διανοίας
[6, 1142]   τὸ αὑτοῦ εὖ ἄνευ οἰκονομίας  (οὐδ'   ἄνευ πολιτείας. Ἔτι δὲ τὰ
[6, 1142]   τὸν μέσον ὅρον εἶναι· ὥστ'  οὐδ'   (αὕτη πω εὐβουλία, καθ' ἣν
[6, 1142]   τυχεῖν, τὸν δὲ ταχύ. Οὐκοῦν  οὐδ'   ἐκείνη πω εὐβουλία, ἀλλ' ὀρθότης
[6, 1140]   καὶ φρόνησις. Ἀλλὰ μὴν  οὐδ'   ἕξις μετὰ λόγου μόνον· σημεῖον
[6, 1141]   πρακτῶν στοχαστικὸς κατὰ τὸν λογισμόν.  Οὐδ'   ἐστὶν φρόνησις τῶν (καθόλου
[6, 1142]   ζητεῖ καὶ λογίζεται. Ἀλλὰ μὴν  οὐδ'   εὐστοχία· ἄνευ τε γὰρ λόγου
[6, 1141]   περὶ τῶν ἀδυνάτων ἄλλως ἔχειν,  οὐδ'   ὅσων μὴ τέλος τι ἔστι,
[6, 1142]   μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν ὀρθότης  (οὐδὲ   γὰρ ἁμαρτία) δόξης δ' ὀρθότης
[6, 1139]   οἷον οὐδεὶς προαιρεῖται Ἴλιον πεπορθηκέναι·  οὐδὲ   γὰρ βουλεύεται περὶ τοῦ γεγονότος
[6, 1140]   λύπην εὐθὺς οὐ φαίνεται ἀρχή,  οὐδὲ   δεῖν τούτου ἕνεκεν οὐδὲ διὰ
[6, 1142]   δ' εὐστοχία τις ἀγχίνοια.  Οὐδὲ   δὴ δόξα εὐβουλία οὐδεμία.
[6, 1141]   περὶ τὰ ἐνδεχόμενα ἄλλως ἔχειν.  Οὐδὲ   δὴ σοφία τούτων ἐστίν· τοῦ
[6, 1140]   ἀρχή, οὐδὲ δεῖν τούτου ἕνεκεν  οὐδὲ   διὰ τοῦθ' αἱρεῖσθαι πάντα καὶ
[6, 1140]   Οὐ γὰρ ἅπασαν ὑπόληψιν διαφθείρει  οὐδὲ   διαστρέφει τὸ ἡδὺ καὶ λυπηρόν,
[6, 1145]   τέλος ποιεῖ πράττειν. Ἀλλὰ μὴν  οὐδὲ   κυρία γ' ἐστὶ τῆς σοφίας
[6, 1140]   μετὰ λόγου ποιητικῆς (ἕξεως. Διὸ  οὐδὲ   περιέχεται ὑπ' ἀλλήλων· οὔτε γὰρ
[6, 1138]   πλείω οὔτε ἐλάττω δεῖ πονεῖν  οὐδὲ   ῥᾳθυμεῖν, ἀλλὰ τὰ μέσα καὶ
[6, 1143]   εἰσιν, ὥσπερ οὐδὲ τὰ ὑγιεινὰ  οὐδὲ   τὰ εὐεκτικά, ὅσα μὴ τῷ
[6, 1143]   ἕξεις (αἱ ἀρεταί εἰσιν, ὥσπερ  οὐδὲ   τὰ ὑγιεινὰ οὐδὲ τὰ εὐεκτικά,
[6, 1140]   ἂν εἴη φρόνησις ἐπιστήμη  οὐδὲ   τέχνη, ἐπιστήμη μὲν ὅτι ἐνδέχεται
[6, 1145]   οὐδὲ τοῦ βελτίονος μορίου, ὥσπερ  οὐδὲ   τῆς ὑγιείας ἰατρική· οὐ
[6, 1143]   ἂν εἴη χρήσιμος· (ἔτι δ'  οὐδὲ   τοῖς μὴ ἔχουσιν· οὐδὲν γὰρ
[6, 1145]   κυρία γ' ἐστὶ τῆς σοφίας  οὐδὲ   τοῦ βελτίονος μορίου, ὥσπερ οὐδὲ
[6, 1140]   περὶ τῶν ἀδυνάτων ἄλλως ἔχειν,  οὐδὲ   τῶν μὴ ἐνδεχομένων αὐτῷ πρᾶξαι.
[6, 1144]   ἀγαθὸν εἶναι κυρίως ἄνευ φρονήσεως,  οὐδὲ   φρόνιμον ἄνευ τῆς ἠθικῆς ἀρετῆς.
[6, 1143]   ταῦτα, καὶ φύσει σοφὸς μὲν  οὐδείς,   γνώμην δ' ἔχειν καὶ σύνεσιν
[6, 1139]   γὰρ βουλεύεσθαι καὶ λογίζεσθαι ταὐτόν,  οὐδεὶς   δὲ βουλεύεται περὶ τῶν μὴ
[6, 1141]   τὸ εὖ βουλεύεσθαι, βουλεύεται δ'  οὐδεὶς   περὶ τῶν ἀδυνάτων ἄλλως ἔχειν,
[6, 1139]   δὲ προαιρετὸν οὐδὲν γεγονός, οἷον  οὐδεὶς   προαιρεῖται Ἴλιον πεπορθηκέναι· οὐδὲ γὰρ
[6, 1142]   Οὐδὲ δὴ δόξα εὐβουλία  οὐδεμία.   Ἀλλ' ἐπεὶ μὲν κακῶς
[6, 1140]   τις μετὰ λόγου ποιητική, καὶ  οὐδεμία   οὔτε τέχνη ἐστὶν ἥτις οὐ
[6, 1139]   ὄρεξις. Τούτων δ' αἴσθησις  οὐδεμιᾶς   ἀρχὴ πράξεως· δῆλον δὲ τῷ
[6, 1143]   ἐξ ὧν ἔσται εὐδαίμων (ἄνθρωπος  (οὐδεμιᾶς   γάρ ἐστι γενέσεως) δὲ
[6, 1138]   δὲ μόνον ἔχων ἄν (τις  οὐδὲν   ἂν εἰδείη πλέον, οἷον ποῖα
[6, 1143]   δ' οὐδὲ τοῖς μὴ ἔχουσιν·  οὐδὲν   γὰρ διοίσει αὐτοὺς ἔχειν
[6, 1144]   ἔστιν (ἀρετὴ τοιαύτη, τοῦ θρεπτικοῦ·  οὐδὲν   γὰρ ἐπ' αὐτῷ πράττειν
[6, 1139]   ἄνθρωπος. Οὐκ ἔστι δὲ προαιρετὸν  οὐδὲν   γεγονός, οἷον οὐδεὶς προαιρεῖται Ἴλιον
[6, 1143]   τοῦ ἀγαθοῦ ἐστὶν ἀνδρὸς πράττειν,  οὐδὲν   δὲ πρακτικώτεροι τῷ εἰδέναι αὐτά
[6, 1141]   βέλτιστον ἄνθρωπος τῶν ἄλλων ζῴων,  οὐδὲν   διαφέρει· καὶ γὰρ ἀνθρώπου ἄλλα
[6, 1143]   εἰσιν. μὲν γὰρ σοφία  οὐδὲν   θεωρήσει ἐξ ὧν ἔσται εὐδαίμων
[6, 1143]   ἃς λέγομεν συνετοὺς καὶ εὐσυνέτους,  οὔθ'   ὅλως τὸ αὐτὸ ἐπιστήμῃ
[6, 1140]   φρόνιμος βουλευτικός. Βουλεύεται δ'  οὐθεὶς   περὶ τῶν ἀδυνάτων ἄλλως ἔχειν,
[6, 1141]   Πολύκλειτον ἀνδριαντοποιόν, ἐνταῦθα μὲν οὖν  οὐθὲν   ἄλλο σημαίνοντες τὴν σοφίαν
[6, 1143]   τοῦ γίνεσθαι, τοῖς οὖσι σπουδαίοις  οὐθὲν   ἂν εἴη χρήσιμος· (ἔτι δ'
[6, 1143]   ἀπὸ τῆς ἕξεως εἶναι λέγεται·  οὐθὲν   γὰρ πρακτικώτεροι τῷ ἔχειν τὴν
[6, 1138]   μὲν εἰπεῖν οὕτως ἀληθὲς μέν,  οὐθὲν   δὲ σαφές· καὶ γὰρ ἐν
[6, 1139]   οὐκ ἔστιν. Διάνοια δ' αὐτὴ  οὐθὲν   κινεῖ, ἀλλ' ἕνεκά του
[6, 1142]   τῶν δὲ τὸ τί ἐστιν  οὐκ   ἄδηλον; ἔτι ἁμαρτία
[6, 1140]   τὸ τέλος, τῆς δὲ πράξεως  οὐκ   ἂν εἴη· ἔστι γὰρ αὐτὴ
[6, 1141]   προνοητικήν. Φανερὸν δὲ καὶ ὅτι  οὐκ   ἂν εἴη σοφία καὶ
[6, 1140]   περὶ τῶν ἐξ ἀνάγκης ὄντων,  οὐκ   ἂν εἴη φρόνησις ἐπιστήμη
[6, 1144]   (ὄμματι τούτῳ γίνεται τῆς ψυχῆς  οὐκ   ἄνευ ἀρετῆς, ὡς εἴρηταί τε
[6, 1144]   φρόνησις οὐχ δύναμις, ἀλλ'  οὐκ   ἄνευ τῆς δυνάμεως ταύτης.
[6, 1144]   τὰς ἀρετάς, ἡμάρτανεν, ὅτι δ'  οὐκ   ἄνευ φρονήσεως, καλῶς ἔλεγεν. Σημεῖον
[6, 1141]   καθ' ἕκαστα. Διὸ καὶ ἔνιοι  οὐκ   εἰδότες ἑτέρων εἰδότων πρακτικώτεροι, καὶ
[6, 1145]   ἐκείνης οὖν ἕνεκα ἐπιτάττει, ἀλλ'  οὐκ   ἐκείνῃ. (Ἔτι ὅμοιον κἂν εἴ
[6, 1145]   ἃς δὲ ἁπλῶς λέγεται ἀγαθός,  οὐκ   ἐνδέχεται· ἅμα γὰρ τῇ φρονήσει
[6, 1139]   καὶ ἐνδεχομένου, τὸ δὲ γεγονὸς  οὐκ   ἐνδέχεται μὴ γενέσθαι· διὸ ὀρθῶς
[6, 1142]   βαρύσταθμον. Ὅτι δ' φρόνησις  οὐκ   ἐπιστήμη, φανερόν· τοῦ γὰρ ἐσχάτου
[6, 1145]   μορίου ἀρετὴν εἶναι, καὶ ὅτι  οὐκ   ἔσται προαίρεσις ὀρθὴ ἄνευ
[6, 1140]   ἐνδέχεται καὶ ἄλλως ἔχειν) (καὶ  οὐκ   ἔστι βουλεύσασθαι περὶ τῶν ἐξ
[6, 1139]   καὶ τοιαύτη ἀρχὴ ἄνθρωπος.  Οὐκ   ἔστι δὲ προαιρετὸν οὐδὲν γεγονός,
[6, 1143]   αὐτὰ μὲν τῇ φρονήσει ἐστίν,  οὐκ   ἔστι δὲ τὸ αὐτὸ σύνεσις
[6, 1142]   γὰρ νοῦς τῶν ὅρων, ὧν  οὐκ   ἔστι λόγος, δὲ τοῦ
[6, 1139]   ἐξ ὧν συλλογισμός, ὧν  οὐκ   ἔστι συλλογισμός· ἐπαγωγὴ ἄρα.
[6, 1144]   ὅσα ἐκείνης ἕνεκα πέφυκε πράττεσθαι  οὐκ   ἔστι τῆς ἀρετῆς ἀλλ' ἑτέρας
[6, 1142]   τούτους φρονίμους εἶναι· καίτοι ἴσως  οὐκ   ἔστι τὸ αὑτοῦ εὖ ἄνευ
[6, 1144]   δὲ τετάρτου μορίου τῆς ψυχῆς  οὐκ   ἔστιν (ἀρετὴ τοιαύτη, τοῦ θρεπτικοῦ·
[6, 1139]   πράξει ἄνευ διανοίας καὶ ἤθους  οὐκ   ἔστιν. Διάνοια δ' αὐτὴ οὐθὲν
[6, 1140]   τοιαύτης ἕξεως ἔστι, φρονήσεως δ'  (οὐκ   ἔστιν. Ἐπεὶ δ' ἐπιστήμη
[6, 1142]   δὲ τοῦ ἐσχάτου, οὗ  οὐκ   ἔστιν ἐπιστήμη ἀλλ' αἴσθησις, οὐχ
[6, 1140]   μὲν ἔστιν ἀρετή, φρονήσεως δ'  οὐκ   ἔστιν· καὶ ἐν μὲν τέχνῃ
[6, 1142]   οὔτε δόξης· (ἐπιστήμης μὲν γὰρ  οὐκ   ἔστιν ὀρθότης (οὐδὲ γὰρ ἁμαρτία)
[6, 1142]   τι γένος. Ἐπιστήμη μὲν δὴ  οὐκ   ἔστιν· οὐ γὰρ ζητοῦσι περὶ
[6, 1142]   ἐξ ἐμπειρίας, νέος δ' ἔμπειρος  οὐκ   ἔστιν· πλῆθος γὰρ χρόνου ποιεῖ
[6, 1140]   τρίγωνον (δύο ὀρθὰς ἔχει  οὐκ   ἔχει, ἀλλὰ τὰς περὶ τὸ
[6, 1142]   βουλευόμενον τυχεῖν, τὸν δὲ ταχύ.  Οὐκοῦν   οὐδ' ἐκείνη πω εὐβουλία, ἀλλ'
[6, 1139]   ἑκάτερον, αὗται ἀρεταὶ ἀμφοῖν. Ἀρξάμενοι  οὖν   ἄνωθεν περὶ αὐτῶν πάλιν λέγωμεν.
[6, 1139]   ὀρέξει τῇ ὀρθῇ. Πράξεως μὲν  οὖν   ἀρχὴ προαίρεσις- ὅθεν κίνησις
[6, 1144]   ἡμεῖς δὲ μετὰ λόγου. Δῆλον  οὖν   ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι οὐχ
[6, 1139]   εἰπόντες, λέγωμεν οὕτως. Πρότερον μὲν  οὖν   ἐλέχθη δύ' εἶναι μέρη τῆς
[6, 1145]   ἀλλ' ὁρᾷ ὅπως γένηται· ἐκείνης  οὖν   ἕνεκα ἐπιτάττει, ἀλλ' οὐκ ἐκείνῃ.
[6, 1139]   ἕξει τὴν ἐπιστήμην. Περὶ μὲν  οὖν   ἐπιστήμης διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον.
[6, 1143]   ὄμμα ὁρῶσιν ὀρθῶς. Τί μὲν  οὖν   ἐστὶν (φρόνησις καὶ
[6, 1143]   ἕκαστα γὰρ (τὰ καθόλου· τούτων  οὖν   ἔχειν δεῖ αἴσθησιν, αὕτη δ'
[6, 1139]   τὴν δὲ διώκειν. Αὕτη μὲν  οὖν   διάνοια καὶ ἀλήθεια
[6, 1144]   περὶ αὐτῶν μόνον. ~(Πρῶτον μὲν  οὖν   λέγωμεν ὅτι καθ' αὑτὰς ἀναγκαῖον
[6, 1144]   φρόνησίς ἐστιν. Σωκράτης μὲν  οὖν   λόγους τὰς ἀρετὰς ᾤετο εἶναι
[6, 1139]   ἀλήθεια τὸ ἔργον. Καθ' ἃς  οὖν   μάλιστα ἕξεις ἀληθεύσει ἑκάτερον, αὗται
[6, 1144]   καὶ τυγχάνειν αὐτοῦ. Ἂν μὲν  οὖν   σκοπὸς καλός, ἐπαινετή
[6, 1140]   καὶ περὶ τὰς ἀρετάς. Δῆλον  οὖν   ὅτι ἀρετή (τις ἐστὶ καὶ
[6, 1141]   καὶ Πολύκλειτον ἀνδριαντοποιόν, ἐνταῦθα μὲν  οὖν   οὐθὲν ἄλλο σημαίνοντες τὴν σοφίαν
[6, 1144]   ἕνεκα τῶν (πραττομένων. Τὴν μὲν  οὖν   προαίρεσιν ὀρθὴν ποιεῖ ἀρετή,
[6, 1140]   καὶ τύχη τέχνην. (Ἡ μὲν  οὖν   τέχνη, ὥσπερ εἴρηται, ἕξις τις
[6, 1142]   τοῦτο δεῖν πράττειν. Ἐκ ταύτης  οὖν   τῆς δόξης ἐλήλυθε τὸ τούτους
[6, 1141]   δὲ δικαστική. Εἶδος μὲν  οὖν   τι ἂν εἴη γνώσεως τὸ
[6, 1139]   δόξῃ ἐνδέχεται διαψεύδεσθαι. Ἐπιστήμη μὲν  οὖν   τί ἐστιν, ἐντεῦθεν φανερόν, εἰ
[6, 1139]   δὲ τῆς διανοίας. Περὶ μὲν  οὖν   τῶν ἠθικῶν διεληλύθαμεν, περὶ δὲ
[6, 1144]   τὰ δίκαια λέγομεν πράττοντάς τινας  οὔπω   δικαίους εἶναι, οἷον (τοὺς τὰ
[6, 1144]   τὴν μὲν ἤδη τὴν δ'  οὔπω   εἰληφὼς ἔσται· τοῦτο γὰρ κατὰ
[6, 1142]   Διανοίας ἄρα λείπεται· αὕτη γὰρ  οὔπω   φάσις· καὶ γὰρ δόξα
[6, 1143]   καὶ περὶ τί ἑκατέρα τυγχάνει  οὖσα,   καὶ ὅτι ἄλλου τῆς ψυχῆς
[6, 1143]   δόξειεν, εἰ χείρων τῆς σοφίας  οὖσα   κυριωτέρα αὐτῆς ἔσται· (ἡ γὰρ
[6, 1144]   (ἡ σοφία εὐδαιμονίαν· μέρος γὰρ  οὖσα   τῆς ὅλης ἀρετῆς τῷ ἔχεσθαι
[6, 1144]   διαφέρει· δ' ἕξις ὁμοία  οὖσα   τότ' ἔσται κυρίως ἀρετή. Ὥστε
[6, 1141]   ἐπιστητὸν ἀποδεικτόν, (αἳ δὲ τυγχάνουσιν  οὖσαι   περὶ τὰ ἐνδεχόμενα ἄλλως ἔχειν.
[6, 1144]   ἀλλ' ἄνευ νοῦ βλαβεραὶ φαίνονται  οὖσαι.   (Πλὴν τοσοῦτον ἔοικεν ὁρᾶσθαι, ὅτι
[6, 1144]   αἱρετὰς αὐτὰς εἶναι, ἀρετάς γ'  οὔσας   ἑκατέραν ἑκατέρου τοῦ μορίου, καὶ
[6, 1138]   τῆς ὑπερβολῆς καὶ τῆς ἐλλείψεως,  (οὔσας   κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον. Ἔστι
[6, 1143]   γνώμην, ὡς τῆς φύσεως αἰτίας  οὔσης.   (Διὸ (καὶ ἀρχὴ καὶ τέλος
[6, 1143]   ῥητέον ἀλλὰ τοῦ γίνεσθαι, τοῖς  οὖσι   σπουδαίοις οὐθὲν ἂν εἴη χρήσιμος·
[6, 1141]   σκαπτῆρα θεοὶ θέσαν οὔτ' ἀροτῆρα  οὔτ'   ἄλλως τι σοφόν. Ὥστε δῆλον
[6, 1140]   ἐπιστήμη) τῆς ἀρχῆς τοῦ ἐπιστητοῦ  οὔτ'   ἂν ἐπιστήμη εἴη οὔτε τέχνη
[6, 1139]   οὔτ' ἄνευ νοῦ καὶ διανοίας  οὔτ'   ἄνευ ἠθικῆς ἐστὶν ἕξεως
[6, 1139]   λόγος ἕνεκά τινος. Διὸ  οὔτ'   ἄνευ νοῦ καὶ διανοίας οὔτ'
[6, 1141]   ἐν τῷ Μαργίτῃ (ὸν δ'  οὔτ'   ἂρ σκαπτῆρα θεοὶ θέσαν οὔτ'
[6, 1141]   οὔτ' ἂρ σκαπτῆρα θεοὶ θέσαν  οὔτ'   ἀροτῆρα οὔτ' ἄλλως τι σοφόν.
[6, 1142]   ὀρθότης τις εὐβουλία ἐστίν,  οὔτ'   ἐπιστήμης δὲ οὔτε δόξης· (ἐπιστήμης
[6, 1140]   Διὸ οὐδὲ περιέχεται ὑπ' ἀλλήλων·  οὔτε   γὰρ πρᾶξις ποίησις οὔτε
[6, 1143]   ὑγιεινῶν, γεωμετρία περὶ μεγέθη·  οὔτε   γὰρ περὶ τῶν ἀεὶ ὄντων
[6, 1140]   ἀλλὰ μὴ ἐν τῷ ποιουμένῳ·  οὔτε   γὰρ τῶν ἐξ ἀνάγκης ὄντων
[6, 1142]   εὐβουλία ἐστίν, οὔτ' ἐπιστήμης δὲ  οὔτε   δόξης· (ἐπιστήμης μὲν γὰρ οὐκ
[6, 1138]   μὲν εἰπεῖν, ὅτι οὔτε πλείω  οὔτε   ἐλάττω δεῖ πονεῖν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν,
[6, 1140]   οὔτε γὰρ πρᾶξις ποίησις  οὔτε   ποίησις πρᾶξίς ἐστιν. Ἐπεὶ
[6, 1143]   καὶ (ἀκινήτων σύνεσίς ἐστιν  οὔτε   περὶ τῶν γιγνομένων ὁτουοῦν, ἀλλὰ
[6, 1138]   τοῦτ' ἀληθὲς μὲν εἰπεῖν, ὅτι  οὔτε   πλείω οὔτε ἐλάττω δεῖ πονεῖν
[6, 1140]   μετὰ λόγου ποιητική, καὶ οὐδεμία  οὔτε   τέχνη ἐστὶν ἥτις οὐ μετὰ
[6, 1140]   ἐπιστητοῦ οὔτ' ἂν ἐπιστήμη εἴη  οὔτε   τέχνη οὔτε (φρόνησις· ~τὸ μὲν
[6, 1143]   (πάντες γὰρ ἂν ἦσαν συνετοί)  οὔτε   τις μία τῶν κατὰ μέρος
[6, 1143]   συνετοὶ καὶ εὐσύνετοι. Ἔστι δ'  οὔτε   τὸ ἔχειν τὴν φρόνησιν οὔτε
[6, 1143]   οὔτε τὸ ἔχειν τὴν φρόνησιν  οὔτε   τὸ λαμβάνειν σύνεσις· ἀλλ'
[6, 1140]   μετὰ λόγου ποιητικὴ ἕξις ἐστίν,  οὔτε   τοιαύτη οὐ τέχνη, ταὐτὸν
[6, 1140]   γινομένων (τέχνη ἐστίν,  οὔτε   τῶν κατὰ φύσιν· ἐν αὑτοῖς
[6, 1140]   ἂν ἐπιστήμη εἴη οὔτε τέχνη  οὔτε   (φρόνησις· ~τὸ μὲν γὰρ ἐπιστητὸν
[6, 1141]   μόνον λέγουσιν· μόνοι γὰρ πράττουσιν  οὗτοι   ὥσπερ οἱ χειροτέχναι. Δοκεῖ (δὲ
[6, 1144]   διὰ τὸ μὴ ἔχειν ὄψιν,  οὕτω   καὶ ἐνταῦθα· ἐὰν δὲ λάβῃ
[6, 1144]   ἐστὶν (εἴδη, δεινότης καὶ φρόνησις,  οὕτω   καὶ ἐπὶ τοῦ ἠθικοῦ δύο
[6, 1144]   οὐ ταὐτὸ μέν, ὅμοιον δέ  οὕτω   καὶ φυσικὴ ἀρετὴ πρὸς
[6, 1138]   Ἔστι δὲ τὸ μὲν εἰπεῖν  οὕτως   ἀληθὲς μέν, οὐθὲν δὲ σαφές·
[6, 1140]   ἄλλως ἔχειν. Περὶ δὲ φρονήσεως  οὕτως   ἂν λάβοιμεν, θεωρήσαντες (τίνας λέγομεν
[6, 1143]   συνιέναι, ὅταν χρῆται τῇ ἐπιστήμῃ,  οὕτως   ἐν τῷ χρῆσθαι τῇ δόξῃ
[6, 1144]   ὑγίειαν, ἀλλ' ὡς ὑγίεια,  οὕτως   (ἡ σοφία εὐδαιμονίαν· μέρος γὰρ
[6, 1139]   περὶ ψυχῆς πρῶτον εἰπόντες, λέγωμεν  οὕτως.   Πρότερον μὲν οὖν ἐλέχθη δύ'
[6, 1144]   καὶ ὅσα χρὴ τὸν σπουδαῖον)  οὕτως,   ὡς ἔοικεν, ἔστι τὸ πῶς
[6, 1144]   εἶναι. Ἔστι δ' φρόνησις  οὐχ   δύναμις, ἀλλ' οὐκ ἄνευ
[6, 1142]   οὐκ ἔστιν ἐπιστήμη ἀλλ' αἴσθησις,  οὐχ   τῶν ἰδίων, ἀλλ' οἵᾳ
[6, 1143]   ταῖς ἀναποδείκτοις φάσεσι καὶ δόξαις  οὐχ   ἧττον τῶν ἀποδείξεων· διὰ γὰρ
[6, 1144]   οὖν ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι  οὐχ   οἷόν τε ἀγαθὸν εἶναι κυρίως
[6, 1139]   προαίρεσις- ὅθεν κίνησις ἀλλ'  οὐχ   οὗ ἕνεκα- προαιρέσεως δὲ ὄρεξις
[6, 1144]   αὐτῶν. Ἔπειτα καὶ ποιοῦσι μέν,  οὐχ   ὡς ἰατρικὴ δὲ ὑγίειαν,
[6, 1144]   ὅτι ὥσπερ σώματι ἰσχυρῷ ἄνευ  ὄψεως   κινουμένῳ συμβαίνει σφάλλεσθαι ἰσχυρῶς διὰ
[6, 1144]   ἰσχυρῶς διὰ τὸ μὴ ἔχειν  ὄψιν,   οὕτω καὶ ἐνταῦθα· ἐὰν δὲ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/05/2008