Livre, page |
[6, 1142] |
τὰ
μὲν
οὐ
πιστεύουσιν
(οἱ
|
νέοι |
ἀλλὰ
λέγουσιν,
τῶν
δὲ
τὸ |
[6, 1142] |
εἰρημένου
καὶ
διότι
γεωμετρικοὶ
μὲν
|
νέοι |
καὶ
μαθηματικοὶ
γίνονται
καὶ
σοφοὶ |
[6, 1142] |
ἃ
γίνεται
(γνώριμα
ἐξ
ἐμπειρίας,
|
νέος |
δ'
ἔμπειρος
οὐκ
ἔστιν·
πλῆθος |
[6, 1138] |
~Ἀριστοτέλους
Ἠθικὰ
|
Νικομάχεια |
Βιβλίον
Ζ.
(Ἐπεὶ
δὲ
τυγχάνομεν |
[6, 1139] |
ᾖ
πεπραγμένα.
Ἀμφοτέρων
δὴ
τῶν
|
νοητικῶν |
μορίων
ἀλήθεια
τὸ
ἔργον.
Καθ' |
[6, 1141] |
ἣ
μὲν
οἰκονομία
ἣ
δὲ
|
νομοθεσία |
ἣ
δὲ
πολιτική,
καὶ
ταύτης |
[6, 1141] |
ἣ
μὲν
ὡς
ἀρχιτεκτονικὴ
φρόνησις
|
νομοθετική, |
ἣ
δὲ
ὡς
τὰ
καθ' |
[6, 1144] |
οἷον
(τοὺς
τὰ
ὑπὸ
τῶν
|
νόμων |
τεταγμένα
ποιοῦντας
ἢ
ἄκοντας
ἢ |
[6, 1144] |
φυσικαὶ
ὑπάρχουσιν
ἕξεις,
ἀλλ'
ἄνευ
|
νοῦ |
βλαβεραὶ
φαίνονται
οὖσαι.
(Πλὴν
τοσοῦτον |
[6, 1139] |
ἕνεκά
τινος.
Διὸ
οὔτ'
ἄνευ
|
νοῦ |
καὶ
διανοίας
οὔτ'
ἄνευ
ἠθικῆς |
[6, 1141] |
τρία
φρόνησιν
ἐπιστήμην
σοφίαν)
λείπεται
|
νοῦν |
εἶναι
τῶν
ἀρχῶν.
Τὴν
δὲ |
[6, 1144] |
καὶ
ἐνταῦθα·
ἐὰν
δὲ
λάβῃ
|
νοῦν, |
ἐν
τῷ
πράττειν
διαφέρει·
ἡ |
[6, 1143] |
καὶ
σύνεσιν
καὶ
φρόνησιν
καὶ
|
νοῦν |
ἐπὶ
τοὺς
αὐτοὺς
ἐπιφέροντες
γνώμην |
[6, 1143] |
ἀκολουθεῖν,
καὶ
ἥδε
ἡ
ἡλικία
|
νοῦν |
ἔχει
καὶ
γνώμην,
ὡς
τῆς |
[6, 1143] |
αὐτοὺς
ἐπιφέροντες
γνώμην
ἔχειν
καὶ
|
νοῦν |
ἤδη
καὶ
φρονίμους
καὶ
συνετούς. |
[6, 1143] |
δ'
ἔχειν
καὶ
σύνεσιν
καὶ
|
νοῦν. |
Σημεῖον
δ'
ὅτι
καὶ
ταῖς |
[6, 1143] |
δεῖ
αἴσθησιν,
αὕτη
δ'
ἐστὶ
|
νοῦς. |
Διὸ
καὶ
φυσικὰ
δοκεῖ
εἶναι |
[6, 1143] |
(Διὸ
(καὶ
ἀρχὴ
καὶ
τέλος
|
νοῦς· |
ἐκ
τούτων
γὰρ
αἱ
ἀποδείξεις |
[6, 1143] |
πρώτων
ὅρων
καὶ
τῶν
ἐσχάτων
|
(νοῦς |
ἐστὶ
καὶ
οὐ
λόγος,
καὶ |
[6, 1139] |
ὄρεξις
τούτου.
Διὸ
ἢ
ὀρεκτικὸς
|
νοῦς |
ἡ
προαίρεσις
(ἢ
ὄρεξις
διανοητική, |
[6, 1141] |
Ὥστ'
εἴη
ἂν
ἡ
σοφία
|
νοῦς |
καὶ
ἐπιστήμη,
ὥσπερ
κεφαλὴν
ἔχουσα |
[6, 1139] |
κύρια
πράξεως
καὶ
ἀληθείας,
αἴσθησις
|
νοῦς |
ὄρεξις.
Τούτων
δ'
ἡ
αἴσθησις |
[6, 1141] |
φρόνησίς
ἐστι
καὶ
σοφία
καὶ
|
νοῦς, |
τούτων
δὲ
τῶν
τριῶν
μηδὲν |
[6, 1143] |
ταῦτα
δ'
ἔσχατα.
Καὶ
ὁ
|
νοῦς |
τῶν
ἐσχάτων
ἐπ'
ἀμφότερα·
καὶ |
[6, 1142] |
τῷ
νῷ·
ὁ
μὲν
γὰρ
|
νοῦς |
τῶν
ὅρων,
ὧν
οὐκ
ἔστι |
[6, 1141] |
σοφία
ἐστὶ
καὶ
ἐπιστήμη
καὶ
|
νοῦς |
τῶν
τιμιωτάτων
τῇ
φύσει.
Διὸ |
[6, 1139] |
ἐστὶ
τέχνη
ἐπιστήμη
φρόνησις
σοφία
|
νοῦς· |
ὑπολήψει
γὰρ
καὶ
δόξῃ
ἐνδέχεται |
[6, 1139] |
λόγον
ἔχον
καὶ
τὸ
ἄλογον·
|
(νῦν |
δὲ
περὶ
τοῦ
λόγον
ἔχοντος |
[6, 1143] |
ἕκαστον.
Περὶ
δὴ
τούτων
λεκτέον·
|
νῦν |
μὲν
γὰρ
ἠπόρηται
περὶ
αὐτῶν |
[6, 1144] |
ἔλεγεν.
Σημεῖον
δέ·
καὶ
γὰρ
|
νῦν |
πάντες,
ὅταν
ὁρίζωνται
τὴν
ἀρετήν, |
[6, 1142] |
τοιοῦτον.
Ἀντίκειται
μὲν
δὴ
τῷ
|
νῷ· |
ὁ
μὲν
γὰρ
νοῦς
τῶν |