HODOI ELEKTRONIKAI
Corpora

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique)


μ  =  46 formes différentes pour 192 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, page
[6, 1142]   διότι γεωμετρικοὶ μὲν νέοι καὶ  μαθηματικοὶ   γίνονται καὶ σοφοὶ τὰ τοιαῦτα,
[6, 1142]   αἰσθανόμεθα ὅτι τὸ (ἐν τοῖς  μαθηματικοῖς)   ἔσχατον τρίγωνον· στήσεται γὰρ κἀκεῖ.
[6, 1142]   τις σκέψαιτο, διὰ τί δὴ  μαθηματικὸς   μὲν παῖς γένοιτ' ἄν, σοφὸς
[6, 1139]   δοκεῖ εἶναι, καὶ τὸ ἐπιστητὸν  μαθητόν.   Ἐκ προγινωσκομένων δὲ πᾶσα διδασκαλία,
[6, 1141]   χειροτέχναι. Δοκεῖ (δὲ καὶ φρόνησις  μάλιστ'   εἶναι περὶ αὐτὸν καὶ
[6, 1139]   τὸ ἔργον. Καθ' ἃς οὖν  μάλιστα   ἕξεις ἀληθεύσει ἑκάτερον, αὗται ἀρεταὶ
[6, 1141]   ἔστι βουλεύσασθαι· τοῦ γὰρ φρονίμου  (μάλιστα   τοῦτ' ἔργον εἶναί φαμεν, τὸ
[6, 1143]   Σημεῖον δέ· τὸν γὰρ ἐπιεικῆ  μάλιστά   φαμεν εἶναι συγγνωμονικόν, καὶ ἐπιεικὲς
[6, 1142]   στήσεται γὰρ κἀκεῖ. Ἀλλ' αὕτη  μᾶλλον   (αἴσθησις φρόνησις, ἐκείνης δ'
[6, 1141]   δεῖ ἄμφω ἔχειν, ταύτην  μᾶλλον.   Εἴη δ' ἄν τις καὶ
[6, 1141]   ὀρνίθεια (κοῦφα καὶ) ὑγιεινὰ ποιήσει  μᾶλλον.   δὲ φρόνησις πρακτική· ὥστε
[6, 1139]   ἀρχαί, ἐπίσταται· εἰ γὰρ μὴ  μᾶλλον   τοῦ συμπεράσματος, (κατὰ συμβεβηκὸς ἕξει
[6, 1143]   σύνεσις· ἀλλ' ὥσπερ τὸ  μανθάνειν   λέγεται συνιέναι, ὅταν χρῆται τῇ
[6, 1143]   εὐσύνετοι, ἐκ τῆς ἐν τῷ  μανθάνειν·   λέγομεν γὰρ τὸ μανθάνειν συνιέναι
[6, 1143]   τῷ μανθάνειν· λέγομεν γὰρ τὸ  μανθάνειν   συνιέναι πολλάκις. δὲ καλουμένη
[6, 1143]   βουλόμενοι γὰρ ὑγιαίνειν ὅμως οὐ  μανθάνομεν   ἰατρικήν. Πρὸς δὲ τούτοις ἄτοπον
[6, 1144]   κατὰ τὴν φρόνησιν. Ἐοίκασι δὴ  μαντεύεσθαί   πως ἅπαντες (ὅτι τοιαύτη
[6, 1141]   ὥσπερ Ὅμηρός φησιν ἐν τῷ  Μαργίτῃ   (ὸν δ' οὔτ' ἂρ σκαπτῆρα
[6, 1142]   ὀρθῶς ἔσται (βεβουλευμένος, κακὸν δὲ  μέγα   εἰληφώς. Δοκεῖ δ' ἀγαθόν τι
[6, 1143]   περὶ ὑγιεινῶν, γεωμετρία περὶ  μεγέθη·   οὔτε γὰρ περὶ τῶν ἀεὶ
[6, 1139]   ἔστι συλλογισμός· ἐπαγωγὴ ἄρα.  μὲν   ἄρα ἐπιστήμη ἐστὶν ἕξις ἀποδεικτική,
[6, 1144]   τοῦ ἠθικοῦ δύο ἐστί, τὸ  μὲν   ἀρετὴ φυσικὴ τὸ δ'
[6, 1141]   δὲ πολιτική, καὶ ταύτης  μὲν   βουλευτικὴ δὲ δικαστική. Εἶδος
[6, 1144]   καὶ τὴν ἠθικὴν ἀρετήν·  μὲν   γὰρ ἀρετὴ τὸν σκοπὸν ποιεῖ
[6, 1140]   τὰς περὶ τὸ πρακτόν. Αἱ  μὲν   γὰρ ἀρχαὶ τῶν πρακτῶν τὸ
[6, 1139]   ἐν τοῖς ἀναλυτικοῖς λέγομεν·  μὲν   γὰρ δι' ἐπαγωγῆς, δὲ
[6, 1141]   οὔτε τέχνη οὔτε (φρόνησις· ~τὸ  μὲν   γὰρ ἐπιστητὸν ἀποδεικτόν, (αἳ δὲ
[6, 1143]   Περὶ δὴ τούτων λεκτέον· νῦν  μὲν   γὰρ ἠπόρηται περὶ αὐτῶν μόνον.
[6, 1142]   μὲν δὴ τῷ νῷ·  μὲν   γὰρ νοῦς τῶν ὅρων, ὧν
[6, 1142]   ἐπιστήμης δὲ οὔτε δόξης· (ἐπιστήμης  μὲν   γὰρ οὐκ ἔστιν ὀρθότης (οὐδὲ
[6, 1140]   ἀνθρώπῳ ἀγαθὰ καὶ κακά. Τῆς  μὲν   γὰρ ποιήσεως ἕτερον τὸ τέλος,
[6, 1143]   αὐτῶν τί χρήσιμοί εἰσιν.  μὲν   γὰρ σοφία οὐδὲν θεωρήσει ἐξ
[6, 1145]   (φρονήσεως οὐδ' ἄνευ ἀρετῆς·  μὲν   γὰρ τὸ τέλος δὲ
[6, 1144]   ἐζήτει τῇ δ' ἡμάρτανεν· ὅτι  μὲν   γὰρ φρονήσεις ᾤετο (εἶναι πάσας
[6, 1143]   αὐτὸ σύνεσις καὶ φρόνησις.  μὲν   γὰρ φρόνησις ἐπιτακτική ἐστιν· τί
[6, 1142]   ψευδεῖ συλλογισμῷ τυχεῖν, καὶ  μὲν   δεῖ ποιῆσαι τυχεῖν, δι' οὗ
[6, 1142]   πολὺν χρόνον, καὶ φασὶ πράττειν  μὲν   δεῖν ταχὺ τὰ βουλευθέντα, (βουλεύεσθαι
[6, 1142]   καὶ πρός τι τέλος.  μὲν   (δὴ ἁπλῶς πρὸς τὸ
[6, 1139]   ἐπαγωγῆς, δὲ συλλογισμῷ.  μὲν   δὴ ἐπαγωγὴ ἀρχή ἐστι καὶ
[6, 1142]   ἄλλο τι γένος. Ἐπιστήμη  μὲν   δὴ οὐκ ἔστιν· οὐ γὰρ
[6, 1142]   (τὸ γὰρ πρακτὸν τοιοῦτον. Ἀντίκειται  μὲν   δὴ τῷ νῷ· μὲν
[6, 1142]   φυσικὸς οὔ. ὅτι τὰ  μὲν   δι' ἀφαιρέσεώς ἐστιν, τῶν δ'
[6, 1139]   τῆς ψυχῆς ἀρετὰς διελόμενοι (τὰς  μὲν   εἶναι τοῦ ἤθους ἔφαμεν τὰς
[6, 1138]   ὅσας ἐστὶν ἐπιστήμη, τοῦτ' ἀληθὲς  μὲν   εἰπεῖν, ὅτι οὔτε πλείω οὔτε
[6, 1138]   ὀρθὸν λόγον. Ἔστι δὲ τὸ  μὲν   εἰπεῖν οὕτως ἀληθὲς μέν, οὐθὲν
[6, 1141]   καὶ φρόνησις αὐτὴ  μὲν   ἕξις, τὸ μέντοι εἶναι οὐ
[6, 1139]   αὐτοῖς. Λεγέσθω δὲ τούτων τὸ  μὲν   ἐπιστημονικὸν τὸ δὲ λογιστικόν· τὸ
[6, 1140]   ἀγαθὰ πρακτικήν. Ἀλλὰ μὴν τέχνης  μὲν   ἔστιν ἀρετή, φρονήσεως δ' οὐκ
[6, 1143]   γενέσεως) δὲ φρόνησις τοῦτο  μὲν   ἔχει, ἀλλὰ τίνος ἕνεκα δεῖ
[6, 1139]   δὲ τῷ (τὰ θηρία αἴσθησιν  μὲν   ἔχειν πράξεως δὲ μὴ κοινωνεῖν.
[6, 1144]   εὐφυέστατος πρὸς ἁπάσας, (ὥστε τὴν  μὲν   ἤδη τὴν δ' οὔπω εἰληφὼς
[6, 1141]   ἄνθρωπός ἐστιν. Εἰ δὴ ὑγιεινὸν  μὲν   καὶ ἀγαθὸν ἕτερον ἀνθρώποις καὶ
[6, 1141]   τὰ συμφέροντα ἑαυτοῖς, καὶ περιττὰ  μὲν   καὶ θαυμαστὰ καὶ χαλεπὰ καὶ
[6, 1142]   εὐβουλία οὐδεμία. Ἀλλ' ἐπεὶ  μὲν   κακῶς βουλευόμενος ἁμαρτάνει, δ'
[6, 1143]   καὶ οὐ λόγος, καὶ  μὲν   κατὰ τὰς ἀποδείξεις τῶν ἀκινήτων
[6, 1140]   αὐτῷ πρᾶξαι. Ὥστ' εἴπερ ἐπιστήμη  μὲν   μετ' ἀποδείξεως, ὧν δ' αἱ
[6, 1142]   τοῦ εἰρημένου καὶ διότι γεωμετρικοὶ  μὲν   νέοι καὶ μαθηματικοὶ γίνονται καὶ
[6, 1141]   ὄνομα, φρόνησις· ἐκείνων δὲ  μὲν   οἰκονομία δὲ νομοθεσία
[6, 1144]   πρὸς τὴν δεινότητα οὐ ταὐτὸ  μέν,   ὅμοιον δέ οὕτω καὶ
[6, 1144]   φρονήσεις εἶναι, καὶ Σωκράτης τῇ  μὲν   ὀρθῶς ἐζήτει τῇ δ' ἡμάρτανεν·
[6, 1140]   φρόνησις ἐπιστήμη οὐδὲ τέχνη, ἐπιστήμη  μὲν   ὅτι ἐνδέχεται τὸ πρακτὸν ἄλλως
[6, 1142]   ἀρχαὶ ἐξ ἐμπειρίας· καὶ τὰ  μὲν   οὐ πιστεύουσιν (οἱ νέοι ἀλλὰ
[6, 1143]   εἶναι ταῦτα, καὶ φύσει σοφὸς  μὲν   οὐδείς, γνώμην δ' ἔχειν καὶ
[6, 1138]   τὸ μὲν εἰπεῖν οὕτως ἀληθὲς  μέν,   οὐθὲν δὲ σαφές· καὶ γὰρ
[6, 1139]   τῇ ὀρέξει τῇ ὀρθῇ. Πράξεως  μὲν   οὖν ἀρχὴ προαίρεσις- ὅθεν
[6, 1139]   πρῶτον εἰπόντες, λέγωμεν οὕτως. Πρότερον  μὲν   οὖν ἐλέχθη δύ' εἶναι μέρη
[6, 1139]   συμβεβηκὸς ἕξει τὴν ἐπιστήμην. Περὶ  μὲν   οὖν ἐπιστήμης διωρίσθω τὸν τρόπον
[6, 1143]   ἐμπειρίας ὄμμα ὁρῶσιν ὀρθῶς. Τί  μὲν   οὖν ἐστὶν (φρόνησις καὶ
[6, 1139]   φάναι τὴν δὲ διώκειν. Αὕτη  μὲν   οὖν διάνοια καὶ
[6, 1144]   ἠπόρηται περὶ αὐτῶν μόνον. ~(Πρῶτον  μὲν   οὖν λέγωμεν ὅτι καθ' αὑτὰς
[6, 1144]   τοιούτων φρόνησίς ἐστιν. Σωκράτης  μὲν   οὖν λόγους τὰς ἀρετὰς ᾤετο
[6, 1144]   πράττειν καὶ τυγχάνειν αὐτοῦ. Ἂν  μὲν   οὖν σκοπὸς καλός,
[6, 1141]   σοφὸν καὶ Πολύκλειτον ἀνδριαντοποιόν, ἐνταῦθα  μὲν   οὖν οὐθὲν ἄλλο σημαίνοντες τὴν
[6, 1144]   αὐτῶν ἕνεκα τῶν (πραττομένων. Τὴν  μὲν   οὖν προαίρεσιν ὀρθὴν ποιεῖ
[6, 1140]   ἔστερξε καὶ τύχη τέχνην. (Ἡ  μὲν   οὖν τέχνη, ὥσπερ εἴρηται, ἕξις
[6, 1141]   βουλευτικὴ δὲ δικαστική. Εἶδος  μὲν   οὖν τι ἂν εἴη γνώσεως
[6, 1139]   καὶ δόξῃ ἐνδέχεται διαψεύδεσθαι. Ἐπιστήμη  μὲν   οὖν τί ἐστιν, ἐντεῦθεν φανερόν,
[6, 1139]   τὰς δὲ τῆς διανοίας. Περὶ  μὲν   οὖν τῶν ἠθικῶν διεληλύθαμεν, περὶ
[6, 1144]   μηδετέρα αὐτῶν. Ἔπειτα καὶ ποιοῦσι  μέν,   οὐχ ὡς ἰατρικὴ δὲ
[6, 1142]   σκέψαιτο, διὰ τί δὴ μαθηματικὸς  μὲν   παῖς γένοιτ' ἄν, σοφὸς δ'
[6, 1144]   εἰληφὼς ἔσται· τοῦτο γὰρ κατὰ  μὲν   τὰς φυσικὰς ἀρετὰς ἐνδέχεται, ~(καθ'
[6, 1140]   δ' οὐκ ἔστιν· καὶ ἐν  μὲν   τέχνῃ ἑκὼν ἁμαρτάνων αἱρετώτερος,
[6, 1143]   βουλεύσαιτο. Διὸ περὶ τὰ αὐτὰ  μὲν   τῇ φρονήσει ἐστίν, οὐκ ἔστι
[6, 1140]   μόνον· σημεῖον δ' ὅτι λήθη  μὲν   τῆς τοιαύτης ἕξεως ἔστι, φρονήσεως
[6, 1139]   ὄρεξις βουλευτική, δεῖ διὰ ταῦτα  μὲν   τόν τε λόγον ἀληθῆ εἶναι
[6, 1142]   εὐβουλία, καθ' ἣν οὗ δεῖ  μὲν   τυγχάνει, οὐ μέντοι δι' οὗ
[6, 1143]   τῶν καθ' ἕκαστον· καὶ ἐν  μὲν   τῷ (κριτικὸς εἶναι περὶ ὧν
[6, 1139]   σπουδαία, καὶ τὰ αὐτὰ τὸν  μὲν   φάναι τὴν δὲ διώκειν. Αὕτη
[6, 1143]   ἕνεκα δεῖ αὐτῆς; εἴπερ  μὲν   φρόνησίς ἐστιν περὶ τὰ
[6, 1141]   Θαλῆν καὶ τοὺς τοιούτους σοφοὺς  μὲν   φρονίμους (δ' οὔ φασιν εἶναι,
[6, 1139]   δύο τὰ λόγον ἔχοντα, ἓν  μὲν   θεωροῦμεν τὰ τοιαῦτα τῶν
[6, 1141]   Τῆς δὲ περὶ (πόλιν  μὲν   ὡς ἀρχιτεκτονικὴ φρόνησις νομοθετική,
[6, 1142]   οὗ δεῖ μὲν τυγχάνει, οὐ  μέντοι   δι' οὗ ἔδει. Ἔτι ἔστι
[6, 1141]   αὐτὴ μὲν ἕξις, τὸ  μέντοι   εἶναι οὐ ταὐτὸν αὐταῖς. Τῆς
[6, 1139]   μὲν οὖν ἐλέχθη δύ' εἶναι  μέρη   τῆς ψυχῆς, τό τε λόγον
[6, 1140]   οὐ τέχνη. Δυοῖν δ' ὄντοιν  μεροῖν   τῆς ψυχῆς τῶν λόγον ἐχόντων,
[6, 1144]   ὑγίεια, οὕτως (ἡ σοφία εὐδαιμονίαν·  μέρος   γὰρ οὖσα τῆς ὅλης ἀρετῆς
[6, 1143]   οὔτε τις μία τῶν κατὰ  μέρος   ἐπιστημῶν, οἷον ἰατρικὴ περὶ
[6, 1140]   ἀγαθὰ καὶ συμφέροντα, οὐ κατὰ  μέρος,   οἷον ποῖα πρὸς ὑγίειαν, πρὸς
[6, 1141]   σοφοὺς οἰόμεθα ὅλως οὐ κατὰ  μέρος   οὐδ' ἄλλο τι σοφούς, ὥσπερ
[6, 1139]   τὸ λογιστικόν ἐστιν (ἕν τι  μέρος   τοῦ λόγον ἔχοντος. Ληπτέον ἄρ'
[6, 1138]   πονεῖν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν, ἀλλὰ τὰ  μέσα   καὶ ὡς ὀρθὸς λόγος·
[6, 1138]   πρότερον εἰρηκότες ὅτι δεῖ τὸ  μέσον   αἱρεῖσθαι, μὴ τὴν ὑπερβολὴν μηδὲ
[6, 1138]   μηδὲ τὴν ἔλλειψιν, τὸ (δὲ  μέσον   ἐστὶν ὡς λόγος
[6, 1142]   δ' οὔ, ἀλλὰ ψευδῆ τὸν  μέσον   ὅρον εἶναι· ὥστ' οὐδ' (αὕτη
[6, 1138]   καί τις ἔστιν ὅρος τῶν  μεσοτήτων,   ἃς μεταξύ φαμεν εἶναι τῆς
[6, 1140]   πρᾶξαι. Ὥστ' εἴπερ ἐπιστήμη μὲν  μετ'   ἀποδείξεως, ὧν δ' αἱ ἀρχαὶ
[6, 1140]   ἀνάγκη τὴν φρόνησιν ἕξιν εἶναι  μετὰ   λόγου ἀληθῆ περὶ τὰ ἀνθρώπινα
[6, 1140]   (ἂν εἴη τέχνη καὶ ἕξις  μετὰ   λόγου ἀληθοῦς ποιητική. Ἔστι δὲ
[6, 1140]   τέχνη, ὥσπερ εἴρηται, ἕξις τις  μετὰ   λόγου ἀληθοῦς ποιητική ἐστιν,
[6, 1140]   τῶν ἀποδεικτῶν καὶ πάσης ἐπιστήμης  (μετὰ   λόγου γὰρ ἐπιστήμη) τῆς
[6, 1144]   γὰρ εἶναι (πάσας) ἡμεῖς δὲ  μετὰ   λόγου. Δῆλον οὖν ἐκ τῶν
[6, 1140]   ἐξωτερικοῖς λόγοις) ὥστε καὶ  μετὰ   λόγου ἕξις πρακτικὴ ἕτερόν ἐστι
[6, 1140]   φρόνησις. Ἀλλὰ μὴν οὐδ' ἕξις  μετὰ   λόγου μόνον· σημεῖον δ' ὅτι
[6, 1140]   οὔτε τέχνη ἐστὶν ἥτις οὐ  μετὰ   λόγου ποιητικὴ ἕξις ἐστίν, οὔτε
[6, 1140]   ἐστι καὶ ὅπερ ἕξις τις  μετὰ   λόγου ποιητική, καὶ οὐδεμία οὔτε
[6, 1140]   ἕξις πρακτικὴ ἕτερόν ἐστι τῆς  μετὰ   λόγου ποιητικῆς (ἕξεως. Διὸ οὐδὲ
[6, 1140]   ἄρα αὐτὴν εἶναι (ἕξιν ἀληθῆ  μετὰ   λόγου πρακτικὴν περὶ τὰ ἀνθρώπῳ
[6, 1140]   ἐστιν, δ' ἀτεχνία τοὐναντίον  μετὰ   λόγου ψευδοῦς ποιητικὴ ἕξις, περὶ
[6, 1144]   τὸν ὀρθὸν λόγον, ἀλλ'  μετὰ   τοῦ ὀρθοῦ λόγου ἕξις ἀρετή
[6, 1144]   τὴν φρόνησιν. Δεῖ δὲ μικρὸν  μεταβῆναι.   Ἔστι γὰρ οὐ μόνον
[6, 1138]   ἔστιν ὅρος τῶν μεσοτήτων, ἃς  μεταξύ   φαμεν εἶναι τῆς ὑπερβολῆς καὶ
[6, 1142]   τοῖσι πολλοῖς ἠριθμημένον στρατοῦ ἴσον  μετασχεῖν;   τοὺς γὰρ περισσοὺς καί τι
[6, 1139]   φανερόν, εἰ δεῖ ἀκριβολογεῖσθαι καὶ  μὴ   ἀκολουθεῖν ταῖς ὁμοιότησιν. (Πάντες γὰρ
[6, 1139]   τὸ δὲ γεγονὸς οὐκ ἐνδέχεται  μὴ   γενέσθαι· διὸ ὀρθῶς Ἀγάθων (Μόνου
[6, 1144]   δι' ἕτερόν τι καὶ  μὴ   δι' αὐτά (καίτοι πράττουσί γε
[6, 1140]   τῶν ἐνδεχομένων καὶ εἶναι καὶ  μὴ   εἶναι, καὶ ὧν ἀρχὴ
[6, 1140]   ἀρχὴ ἐν τῷ ποιοῦντι ἀλλὰ  μὴ   ἐν τῷ ποιουμένῳ· οὔτε γὰρ
[6, 1141]   καὶ μηδέποτε διαψευδόμεθα περὶ τὰ  μὴ   ἐνδεχόμενα καὶ ἐνδεχόμενα ἄλλως
[6, 1139]   οὐδεὶς δὲ βουλεύεται περὶ τῶν  μὴ   ἐνδεχομένων ἄλλως ἔχειν. Ὥστε τὸ
[6, 1140]   ἀδυνάτων ἄλλως ἔχειν, οὐδὲ τῶν  μὴ   ἐνδεχομένων αὐτῷ πρᾶξαι. Ὥστ' εἴπερ
[6, 1139]   τῶν ὄντων ὅσων αἱ ἀρχαὶ  μὴ   ἐνδέχονται ἄλλως ἔχειν, ἓν δὲ
[6, 1139]   γένηται, λανθάνει εἰ ἔστιν  μή.   Ἐξ ἀνάγκης ἄρα ἐστὶ τὸ
[6, 1140]   τι σπουδαῖον (εὖ λογίσωνται, ὧν  μή   ἐστι τέχνη. Ὥστε καὶ ὅλως
[6, 1140]   ἀρχαὶ ἐνδέχονται ἄλλως ἔχειν, τούτων  μή   ἐστιν ἀπόδειξις (πάντα γὰρ ἐνδέχεται
[6, 1144]   συμβαίνει σφάλλεσθαι ἰσχυρῶς διὰ τὸ  μὴ   ἔχειν ὄψιν, οὕτω καὶ ἐνταῦθα·
[6, 1143]   χρήσιμος· (ἔτι δ' οὐδὲ τοῖς  μὴ   ἔχουσιν· οὐδὲν γὰρ διοίσει αὐτοὺς
[6, 1141]   ἀλλ' ἑτέρα περὶ ἕκαστον, εἰ  μὴ   καὶ ἰατρικὴ μία περὶ πάντων
[6, 1139]   αἴσθησιν μὲν ἔχειν πράξεως δὲ  μὴ   κοινωνεῖν. Ἔστι δ' ὅπερ ἐν
[6, 1139]   αἱ ἀρχαί, ἐπίσταται· εἰ γὰρ  μὴ   μᾶλλον τοῦ συμπεράσματος, (κατὰ συμβεβηκὸς
[6, 1138]   περὶ τὰς τῆς ψυχῆς ἕξεις  μὴ   μόνον ἀληθῶς εἶναι τοῦτ' εἰρημένον,
[6, 1141]   σοφία. Δεῖ ἄρα τὸν σοφὸν  μὴ   μόνον τὰ ἐκ τῶν ἀρχῶν
[6, 1144]   φανερὸν ὅτι ἀδύνατον φρόνιμον εἶναι  μὴ   ὄντα ἀγαθόν. (Σκεπτέον δὴ πάλιν
[6, 1144]   ἑκατέρου τοῦ μορίου, καὶ εἰ  μὴ   ποιοῦσι μηδὲν μηδετέρα αὐτῶν. Ἔπειτα
[6, 1145]   ὑπάρξουσιν. Δῆλον δέ, κἂν εἰ  μὴ   πρακτικὴ ἦν, ὅτι ἔδει ἂν
[6, 1139]   τῆς δὲ θεωρητικῆς διανοίας καὶ  μὴ   πρακτικῆς μηδὲ ποιητικῆς τὸ εὖ
[6, 1144]   γὰρ ἐπ' αὐτῷ πράττειν  μὴ   πράττειν. Περὶ δὲ τοῦ μηθὲν
[6, 1141]   ἀδυνάτων ἄλλως ἔχειν, οὐδ' ὅσων  μὴ   τέλος τι ἔστι, καὶ τοῦτο
[6, 1138]   ὅτι δεῖ τὸ μέσον αἱρεῖσθαι,  μὴ   τὴν ὑπερβολὴν μηδὲ τὴν ἔλλειψιν,
[6, 1141]   φρόνησιν σπουδαιοτάτην οἴεται εἶναι, εἰ  μὴ   τὸ ἄριστον τῶν ἐν τῷ
[6, 1143]   τί γὰρ δεῖ πράττειν  μή,   τὸ τέλος αὐτῆς ἐστίν·
[6, 1143]   καὶ γυμναστικήν ἐσμεν. Εἰ δὲ  μὴ   τούτων χάριν φρόνιμον ῥητέον ἀλλὰ
[6, 1144]   τὸ τυχόν) τοῦτο δ' εἰ  μὴ   τῷ ἀγαθῷ, οὐ φαίνεται· διαστρέφει
[6, 1143]   ὑγιεινὰ οὐδὲ τὰ εὐεκτικά, ὅσα  μὴ   τῷ ποιεῖν ἀλλὰ τῷ ἀπὸ
[6, 1139]   (Πάντες γὰρ ὑπολαμβάνομεν, ἐπιστάμεθα,  μηδ'   ἐνδέχεσθαι ἄλλως ἔχειν· τὰ δ'
[6, 1139]   θεωρητικῆς διανοίας καὶ μὴ πρακτικῆς  μηδὲ   ποιητικῆς τὸ εὖ καὶ κακῶς
[6, 1138]   μέσον αἱρεῖσθαι, μὴ τὴν ὑπερβολὴν  μηδὲ   τὴν ἔλλειψιν, τὸ (δὲ μέσον
[6, 1141]   νοῦς, τούτων δὲ τῶν τριῶν  μηδὲν   ἐνδέχεται εἶναι (λέγω δὲ τρία
[6, 1144]   μορίου, καὶ εἰ μὴ ποιοῦσι  μηδὲν   μηδετέρα αὐτῶν. Ἔπειτα καὶ ποιοῦσι
[6, 1141]   Εἰ δὴ οἷς ἀληθεύομεν καὶ  μηδέποτε   διαψευδόμεθα περὶ τὰ μὴ ἐνδεχόμενα
[6, 1144]   καὶ εἰ μὴ ποιοῦσι μηδὲν  μηδετέρα   αὐτῶν. Ἔπειτα καὶ ποιοῦσι μέν,
[6, 1144]   μὴ πράττειν. Περὶ δὲ τοῦ  μηθὲν   εἶναι πρακτικωτέρους διὰ τὴν φρόνησιν
[6, 1142]   πᾶν οὗ δόξα ἐστίν. Ἀλλὰ  μὴν   οὐδ' ἄνευ λόγου εὐβουλία.
[6, 1140]   ἔχειν καὶ φρόνησις. Ἀλλὰ  μὴν   οὐδ' ἕξις μετὰ λόγου μόνον·
[6, 1142]   βουλευόμενος ζητεῖ καὶ λογίζεται. Ἀλλὰ  μὴν   οὐδ' εὐστοχία· ἄνευ τε γὰρ
[6, 1145]   τὸ τέλος ποιεῖ πράττειν. Ἀλλὰ  μὴν   οὐδὲ κυρία γ' ἐστὶ τῆς
[6, 1140]   τὰ ἀνθρώπινα ἀγαθὰ πρακτικήν. Ἀλλὰ  μὴν   τέχνης μὲν ἔστιν ἀρετή, φρονήσεως
[6, 1141]   ἕκαστον, εἰ μὴ καὶ ἰατρικὴ  μία   περὶ πάντων τῶν ὄντων. Εἰ
[6, 1141]   πολλαὶ ἔσονται σοφίαι· οὐ γὰρ  μία   περὶ τὸ ἁπάντων ἀγαθὸν τῶν
[6, 1143]   ἂν ἦσαν συνετοί) οὔτε τις  μία   τῶν κατὰ μέρος ἐπιστημῶν, οἷον
[6, 1145]   ἐνδέχεται· ἅμα γὰρ τῇ φρονήσει  μιᾷ   ὑπαρχούσῃ πᾶσαι ὑπάρξουσιν. Δῆλον δέ,
[6, 1144]   φρόνησιν τῶν καλῶν καὶ δικαίων,  μικρὸν   ἄνωθεν ἀρκτέον, λαβόντας ἀρχὴν ταύτην.
[6, 1144]   κατὰ τὴν φρόνησιν. Δεῖ δὲ  μικρὸν   μεταβῆναι. Ἔστι γὰρ οὐ μόνον
[6, 1141]   Διὸ πολιτεύεσθαι τούτους μόνον λέγουσιν·  μόνοι   γὰρ πράττουσιν οὗτοι ὥσπερ οἱ
[6, 1138]   τὰς τῆς ψυχῆς ἕξεις μὴ  μόνον   ἀληθῶς εἶναι τοῦτ' εἰρημένον, ἀλλὰ
[6, 1141]   ἐστὶν φρόνησις τῶν (καθόλου  μόνον,   ἀλλὰ δεῖ καὶ τὰ καθ'
[6, 1138]   ὀρθὸς λόγος· τοῦτο δὲ  μόνον   ἔχων ἄν (τις οὐδὲν ἂν
[6, 1144]   μικρὸν μεταβῆναι. Ἔστι γὰρ οὐ  μόνον   κατὰ τὸν ὀρθὸν λόγον,
[6, 1141]   τὸ ἔσχατον. Διὸ πολιτεύεσθαι τούτους  μόνον   λέγουσιν· μόνοι γὰρ πράττουσιν οὗτοι
[6, 1143]   μὲν γὰρ ἠπόρηται περὶ αὐτῶν  μόνον.   ~(Πρῶτον μὲν οὖν λέγωμεν ὅτι
[6, 1140]   μὴν οὐδ' ἕξις μετὰ λόγου  μόνον·   σημεῖον δ' ὅτι λήθη μὲν
[6, 1141]   Δεῖ ἄρα τὸν σοφὸν μὴ  μόνον   τὰ ἐκ τῶν ἀρχῶν εἰδέναι,
[6, 1143]   ἐστίν· δὲ σύνεσις (κριτικὴ  μόνον.   Ταὐτὸ γὰρ σύνεσις καὶ εὐσυνεσία
[6, 1139]   μὴ γενέσθαι· διὸ ὀρθῶς Ἀγάθων  (Μόνου   γὰρ αὐτοῦ καὶ θεὸς στερίσκεται,
[6, 1143]   καὶ ὅτι ἄλλου τῆς ψυχῆς  μορίου   ἀρετὴ ἑκατέρα, εἴρηται. Διαπορήσειε δ'
[6, 1145]   ἂν αὐτῆς διὰ τὸ τοῦ  μορίου   ἀρετὴν εἶναι, καὶ ὅτι οὐκ
[6, 1144]   γ' οὔσας ἑκατέραν ἑκατέρου τοῦ  μορίου,   καὶ εἰ μὴ ποιοῦσι μηδὲν
[6, 1144]   πρὸς τοῦτον. Τοῦ δὲ τετάρτου  μορίου   τῆς ψυχῆς οὐκ ἔστιν (ἀρετὴ
[6, 1145]   τῆς σοφίας οὐδὲ τοῦ βελτίονος  μορίου,   ὥσπερ οὐδὲ τῆς ὑγιείας
[6, 1139]   πεπραγμένα. Ἀμφοτέρων δὴ τῶν νοητικῶν  μορίων   ἀλήθεια τὸ ἔργον. Καθ' ἃς
[6, 1139]   ἕτερα καὶ τῶν τῆς ψυχῆς  μορίων   ἕτερον τῷ (γένει τὸ πρὸς
[6, 1144]   οὐ φαίνεται· διαστρέφει γὰρ  (μοχθηρία   καὶ διαψεύδεσθαι ποιεῖ περὶ τὰς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 22/05/2008