Livre, page |
[6, 1142] |
διότι
γεωμετρικοὶ
μὲν
νέοι
καὶ
|
μαθηματικοὶ |
γίνονται
καὶ
σοφοὶ
τὰ
τοιαῦτα, |
[6, 1142] |
αἰσθανόμεθα
ὅτι
τὸ
(ἐν
τοῖς
|
μαθηματικοῖς) |
ἔσχατον
τρίγωνον·
στήσεται
γὰρ
κἀκεῖ. |
[6, 1142] |
τις
σκέψαιτο,
διὰ
τί
δὴ
|
μαθηματικὸς |
μὲν
παῖς
γένοιτ'
ἄν,
σοφὸς |
[6, 1139] |
δοκεῖ
εἶναι,
καὶ
τὸ
ἐπιστητὸν
|
μαθητόν. |
Ἐκ
προγινωσκομένων
δὲ
πᾶσα
διδασκαλία, |
[6, 1141] |
χειροτέχναι.
Δοκεῖ
(δὲ
καὶ
φρόνησις
|
μάλιστ' |
εἶναι
ἡ
περὶ
αὐτὸν
καὶ |
[6, 1139] |
τὸ
ἔργον.
Καθ'
ἃς
οὖν
|
μάλιστα |
ἕξεις
ἀληθεύσει
ἑκάτερον,
αὗται
ἀρεταὶ |
[6, 1141] |
ἔστι
βουλεύσασθαι·
τοῦ
γὰρ
φρονίμου
|
(μάλιστα |
τοῦτ'
ἔργον
εἶναί
φαμεν,
τὸ |
[6, 1143] |
Σημεῖον
δέ·
τὸν
γὰρ
ἐπιεικῆ
|
μάλιστά |
φαμεν
εἶναι
συγγνωμονικόν,
καὶ
ἐπιεικὲς |
[6, 1142] |
στήσεται
γὰρ
κἀκεῖ.
Ἀλλ'
αὕτη
|
μᾶλλον |
(αἴσθησις
ἢ
φρόνησις,
ἐκείνης
δ' |
[6, 1141] |
δεῖ
ἄμφω
ἔχειν,
ἢ
ταύτην
|
μᾶλλον. |
Εἴη
δ'
ἄν
τις
καὶ |
[6, 1141] |
ὀρνίθεια
(κοῦφα
καὶ)
ὑγιεινὰ
ποιήσει
|
μᾶλλον. |
Ἡ
δὲ
φρόνησις
πρακτική·
ὥστε |
[6, 1139] |
ἀρχαί,
ἐπίσταται·
εἰ
γὰρ
μὴ
|
μᾶλλον |
τοῦ
συμπεράσματος,
(κατὰ
συμβεβηκὸς
ἕξει |
[6, 1143] |
ἡ
σύνεσις·
ἀλλ'
ὥσπερ
τὸ
|
μανθάνειν |
λέγεται
συνιέναι,
ὅταν
χρῆται
τῇ |
[6, 1143] |
εὐσύνετοι,
ἐκ
τῆς
ἐν
τῷ
|
μανθάνειν· |
λέγομεν
γὰρ
τὸ
μανθάνειν
συνιέναι |
[6, 1143] |
τῷ
μανθάνειν·
λέγομεν
γὰρ
τὸ
|
μανθάνειν |
συνιέναι
πολλάκις.
Ἡ
δὲ
καλουμένη |
[6, 1143] |
βουλόμενοι
γὰρ
ὑγιαίνειν
ὅμως
οὐ
|
μανθάνομεν |
ἰατρικήν.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
ἄτοπον |
[6, 1144] |
κατὰ
τὴν
φρόνησιν.
Ἐοίκασι
δὴ
|
μαντεύεσθαί |
πως
ἅπαντες
(ὅτι
ἡ
τοιαύτη |
[6, 1141] |
ὥσπερ
Ὅμηρός
φησιν
ἐν
τῷ
|
Μαργίτῃ
|
(ὸν
δ'
οὔτ'
ἂρ
σκαπτῆρα |
[6, 1142] |
ὀρθῶς
ἔσται
(βεβουλευμένος,
κακὸν
δὲ
|
μέγα |
εἰληφώς.
Δοκεῖ
δ'
ἀγαθόν
τι |
[6, 1143] |
περὶ
ὑγιεινῶν,
ἡ
γεωμετρία
περὶ
|
μεγέθη· |
οὔτε
γὰρ
περὶ
τῶν
ἀεὶ |
[6, 1139] |
ἔστι
συλλογισμός·
ἐπαγωγὴ
ἄρα.
Ἡ
|
μὲν |
ἄρα
ἐπιστήμη
ἐστὶν
ἕξις
ἀποδεικτική, |
[6, 1144] |
τοῦ
ἠθικοῦ
δύο
ἐστί,
τὸ
|
μὲν |
ἀρετὴ
φυσικὴ
τὸ
δ'
ἡ |
[6, 1141] |
δὲ
πολιτική,
καὶ
ταύτης
ἣ
|
μὲν |
βουλευτικὴ
ἣ
δὲ
δικαστική.
Εἶδος |
[6, 1144] |
καὶ
τὴν
ἠθικὴν
ἀρετήν·
ἡ
|
μὲν |
γὰρ
ἀρετὴ
τὸν
σκοπὸν
ποιεῖ |
[6, 1140] |
τὰς
περὶ
τὸ
πρακτόν.
Αἱ
|
μὲν |
γὰρ
ἀρχαὶ
τῶν
πρακτῶν
τὸ |
[6, 1139] |
ἐν
τοῖς
ἀναλυτικοῖς
λέγομεν·
ἣ
|
μὲν |
γὰρ
δι'
ἐπαγωγῆς,
ἣ
δὲ |
[6, 1141] |
οὔτε
τέχνη
οὔτε
(φρόνησις·
~τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ἐπιστητὸν
ἀποδεικτόν,
(αἳ
δὲ |
[6, 1143] |
Περὶ
δὴ
τούτων
λεκτέον·
νῦν
|
μὲν |
γὰρ
ἠπόρηται
περὶ
αὐτῶν
μόνον. |
[6, 1142] |
μὲν
δὴ
τῷ
νῷ·
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
νοῦς
τῶν
ὅρων,
ὧν |
[6, 1142] |
ἐπιστήμης
δὲ
οὔτε
δόξης·
(ἐπιστήμης
|
μὲν |
γὰρ
οὐκ
ἔστιν
ὀρθότης
(οὐδὲ |
[6, 1140] |
ἀνθρώπῳ
ἀγαθὰ
καὶ
κακά.
Τῆς
|
μὲν |
γὰρ
ποιήσεως
ἕτερον
τὸ
τέλος, |
[6, 1143] |
αὐτῶν
τί
χρήσιμοί
εἰσιν.
Ἡ
|
μὲν |
γὰρ
σοφία
οὐδὲν
θεωρήσει
ἐξ |
[6, 1145] |
(φρονήσεως
οὐδ'
ἄνευ
ἀρετῆς·
ἣ
|
μὲν |
γὰρ
τὸ
τέλος
ἣ
δὲ |
[6, 1144] |
ἐζήτει
τῇ
δ'
ἡμάρτανεν·
ὅτι
|
μὲν |
γὰρ
φρονήσεις
ᾤετο
(εἶναι
πάσας |
[6, 1143] |
αὐτὸ
σύνεσις
καὶ
φρόνησις.
Ἡ
|
μὲν |
γὰρ
φρόνησις
ἐπιτακτική
ἐστιν·
τί |
[6, 1142] |
ψευδεῖ
συλλογισμῷ
τυχεῖν,
καὶ
ὃ
|
μὲν |
δεῖ
ποιῆσαι
τυχεῖν,
δι'
οὗ |
[6, 1142] |
πολὺν
χρόνον,
καὶ
φασὶ
πράττειν
|
μὲν |
δεῖν
ταχὺ
τὰ
βουλευθέντα,
(βουλεύεσθαι |
[6, 1142] |
καὶ
πρός
τι
τέλος.
Ἣ
|
μὲν |
(δὴ
ἁπλῶς
ἡ
πρὸς
τὸ |
[6, 1139] |
ἐπαγωγῆς,
ἣ
δὲ
συλλογισμῷ.
Ἡ
|
μὲν |
δὴ
ἐπαγωγὴ
ἀρχή
ἐστι
καὶ |
[6, 1142] |
ἢ
ἄλλο
τι
γένος.
Ἐπιστήμη
|
μὲν |
δὴ
οὐκ
ἔστιν·
οὐ
γὰρ |
[6, 1142] |
(τὸ
γὰρ
πρακτὸν
τοιοῦτον.
Ἀντίκειται
|
μὲν |
δὴ
τῷ
νῷ·
ὁ
μὲν |
[6, 1142] |
φυσικὸς
οὔ.
Ἢ
ὅτι
τὰ
|
μὲν |
δι'
ἀφαιρέσεώς
ἐστιν,
τῶν
δ' |
[6, 1139] |
τῆς
ψυχῆς
ἀρετὰς
διελόμενοι
(τὰς
|
μὲν |
εἶναι
τοῦ
ἤθους
ἔφαμεν
τὰς |
[6, 1138] |
ὅσας
ἐστὶν
ἐπιστήμη,
τοῦτ'
ἀληθὲς
|
μὲν |
εἰπεῖν,
ὅτι
οὔτε
πλείω
οὔτε |
[6, 1138] |
ὀρθὸν
λόγον.
Ἔστι
δὲ
τὸ
|
μὲν |
εἰπεῖν
οὕτως
ἀληθὲς
μέν,
οὐθὲν |
[6, 1141] |
καὶ
ἡ
φρόνησις
ἡ
αὐτὴ
|
μὲν |
ἕξις,
τὸ
μέντοι
εἶναι
οὐ |
[6, 1139] |
αὐτοῖς.
Λεγέσθω
δὲ
τούτων
τὸ
|
μὲν |
ἐπιστημονικὸν
τὸ
δὲ
λογιστικόν·
τὸ |
[6, 1140] |
ἀγαθὰ
πρακτικήν.
Ἀλλὰ
μὴν
τέχνης
|
μὲν |
ἔστιν
ἀρετή,
φρονήσεως
δ'
οὐκ |
[6, 1143] |
γενέσεως)
ἡ
δὲ
φρόνησις
τοῦτο
|
μὲν |
ἔχει,
ἀλλὰ
τίνος
ἕνεκα
δεῖ |
[6, 1139] |
δὲ
τῷ
(τὰ
θηρία
αἴσθησιν
|
μὲν |
ἔχειν
πράξεως
δὲ
μὴ
κοινωνεῖν. |
[6, 1144] |
εὐφυέστατος
πρὸς
ἁπάσας,
(ὥστε
τὴν
|
μὲν |
ἤδη
τὴν
δ'
οὔπω
εἰληφὼς |
[6, 1141] |
ἄνθρωπός
ἐστιν.
Εἰ
δὴ
ὑγιεινὸν
|
μὲν |
καὶ
ἀγαθὸν
ἕτερον
ἀνθρώποις
καὶ |
[6, 1141] |
τὰ
συμφέροντα
ἑαυτοῖς,
καὶ
περιττὰ
|
μὲν |
καὶ
θαυμαστὰ
καὶ
χαλεπὰ
καὶ |
[6, 1142] |
εὐβουλία
οὐδεμία.
Ἀλλ'
ἐπεὶ
ὁ
|
μὲν |
κακῶς
βουλευόμενος
ἁμαρτάνει,
ὁ
δ' |
[6, 1143] |
καὶ
οὐ
λόγος,
καὶ
ὁ
|
μὲν |
κατὰ
τὰς
ἀποδείξεις
τῶν
ἀκινήτων |
[6, 1140] |
αὐτῷ
πρᾶξαι.
Ὥστ'
εἴπερ
ἐπιστήμη
|
μὲν |
μετ'
ἀποδείξεως,
ὧν
δ'
αἱ |
[6, 1142] |
τοῦ
εἰρημένου
καὶ
διότι
γεωμετρικοὶ
|
μὲν |
νέοι
καὶ
μαθηματικοὶ
γίνονται
καὶ |
[6, 1141] |
ὄνομα,
φρόνησις·
ἐκείνων
δὲ
ἣ
|
μὲν |
οἰκονομία
ἣ
δὲ
νομοθεσία
ἣ |
[6, 1144] |
πρὸς
τὴν
δεινότητα
οὐ
ταὐτὸ
|
μέν, |
ὅμοιον
δέ
οὕτω
καὶ
ἡ |
[6, 1144] |
φρονήσεις
εἶναι,
καὶ
Σωκράτης
τῇ
|
μὲν |
ὀρθῶς
ἐζήτει
τῇ
δ'
ἡμάρτανεν· |
[6, 1140] |
φρόνησις
ἐπιστήμη
οὐδὲ
τέχνη,
ἐπιστήμη
|
μὲν |
ὅτι
ἐνδέχεται
τὸ
πρακτὸν
ἄλλως |
[6, 1142] |
ἀρχαὶ
ἐξ
ἐμπειρίας·
καὶ
τὰ
|
μὲν |
οὐ
πιστεύουσιν
(οἱ
νέοι
ἀλλὰ |
[6, 1143] |
εἶναι
ταῦτα,
καὶ
φύσει
σοφὸς
|
μὲν |
οὐδείς,
γνώμην
δ'
ἔχειν
καὶ |
[6, 1138] |
τὸ
μὲν
εἰπεῖν
οὕτως
ἀληθὲς
|
μέν, |
οὐθὲν
δὲ
σαφές·
καὶ
γὰρ |
[6, 1139] |
τῇ
ὀρέξει
τῇ
ὀρθῇ.
Πράξεως
|
μὲν |
οὖν
ἀρχὴ
προαίρεσις-
ὅθεν
ἡ |
[6, 1139] |
πρῶτον
εἰπόντες,
λέγωμεν
οὕτως.
Πρότερον
|
μὲν |
οὖν
ἐλέχθη
δύ'
εἶναι
μέρη |
[6, 1139] |
συμβεβηκὸς
ἕξει
τὴν
ἐπιστήμην.
Περὶ
|
μὲν |
οὖν
ἐπιστήμης
διωρίσθω
τὸν
τρόπον |
[6, 1143] |
ἐμπειρίας
ὄμμα
ὁρῶσιν
ὀρθῶς.
Τί
|
μὲν |
οὖν
ἐστὶν
ἡ
(φρόνησις
καὶ |
[6, 1139] |
φάναι
τὴν
δὲ
διώκειν.
Αὕτη
|
μὲν |
οὖν
ἡ
διάνοια
καὶ
ἡ |
[6, 1144] |
ἠπόρηται
περὶ
αὐτῶν
μόνον.
~(Πρῶτον
|
μὲν |
οὖν
λέγωμεν
ὅτι
καθ'
αὑτὰς |
[6, 1144] |
τοιούτων
ἡ
φρόνησίς
ἐστιν.
Σωκράτης
|
μὲν |
οὖν
λόγους
τὰς
ἀρετὰς
ᾤετο |
[6, 1144] |
πράττειν
καὶ
τυγχάνειν
αὐτοῦ.
Ἂν
|
μὲν |
οὖν
ὁ
σκοπὸς
ᾖ
καλός, |
[6, 1141] |
σοφὸν
καὶ
Πολύκλειτον
ἀνδριαντοποιόν,
ἐνταῦθα
|
μὲν |
οὖν
οὐθὲν
ἄλλο
σημαίνοντες
τὴν |
[6, 1144] |
αὐτῶν
ἕνεκα
τῶν
(πραττομένων.
Τὴν
|
μὲν |
οὖν
προαίρεσιν
ὀρθὴν
ποιεῖ
ἡ |
[6, 1140] |
ἔστερξε
καὶ
τύχη
τέχνην.
(Ἡ
|
μὲν |
οὖν
τέχνη,
ὥσπερ
εἴρηται,
ἕξις |
[6, 1141] |
βουλευτικὴ
ἣ
δὲ
δικαστική.
Εἶδος
|
μὲν |
οὖν
τι
ἂν
εἴη
γνώσεως |
[6, 1139] |
καὶ
δόξῃ
ἐνδέχεται
διαψεύδεσθαι.
Ἐπιστήμη
|
μὲν |
οὖν
τί
ἐστιν,
ἐντεῦθεν
φανερόν, |
[6, 1139] |
τὰς
δὲ
τῆς
διανοίας.
Περὶ
|
μὲν |
οὖν
τῶν
ἠθικῶν
διεληλύθαμεν,
περὶ |
[6, 1144] |
μηδετέρα
αὐτῶν.
Ἔπειτα
καὶ
ποιοῦσι
|
μέν, |
οὐχ
ὡς
ἡ
ἰατρικὴ
δὲ |
[6, 1142] |
σκέψαιτο,
διὰ
τί
δὴ
μαθηματικὸς
|
μὲν |
παῖς
γένοιτ'
ἄν,
σοφὸς
δ' |
[6, 1144] |
εἰληφὼς
ἔσται·
τοῦτο
γὰρ
κατὰ
|
μὲν |
τὰς
φυσικὰς
ἀρετὰς
ἐνδέχεται,
~(καθ' |
[6, 1140] |
δ'
οὐκ
ἔστιν·
καὶ
ἐν
|
μὲν |
τέχνῃ
ὁ
ἑκὼν
ἁμαρτάνων
αἱρετώτερος, |
[6, 1143] |
βουλεύσαιτο.
Διὸ
περὶ
τὰ
αὐτὰ
|
μὲν |
τῇ
φρονήσει
ἐστίν,
οὐκ
ἔστι |
[6, 1140] |
μόνον·
σημεῖον
δ'
ὅτι
λήθη
|
μὲν |
τῆς
τοιαύτης
ἕξεως
ἔστι,
φρονήσεως |
[6, 1139] |
ὄρεξις
βουλευτική,
δεῖ
διὰ
ταῦτα
|
μὲν |
τόν
τε
λόγον
ἀληθῆ
εἶναι |
[6, 1142] |
εὐβουλία,
καθ'
ἣν
οὗ
δεῖ
|
μὲν |
τυγχάνει,
οὐ
μέντοι
δι'
οὗ |
[6, 1143] |
τῶν
καθ'
ἕκαστον·
καὶ
ἐν
|
μὲν |
τῷ
(κριτικὸς
εἶναι
περὶ
ὧν |
[6, 1139] |
σπουδαία,
καὶ
τὰ
αὐτὰ
τὸν
|
μὲν |
φάναι
τὴν
δὲ
διώκειν.
Αὕτη |
[6, 1143] |
ἕνεκα
δεῖ
αὐτῆς;
εἴπερ
ἡ
|
μὲν |
φρόνησίς
ἐστιν
ἡ
περὶ
τὰ |
[6, 1141] |
Θαλῆν
καὶ
τοὺς
τοιούτους
σοφοὺς
|
μὲν |
φρονίμους
(δ'
οὔ
φασιν
εἶναι, |
[6, 1139] |
δύο
τὰ
λόγον
ἔχοντα,
ἓν
|
μὲν |
ᾧ
θεωροῦμεν
τὰ
τοιαῦτα
τῶν |
[6, 1141] |
Τῆς
δὲ
περὶ
(πόλιν
ἣ
|
μὲν |
ὡς
ἀρχιτεκτονικὴ
φρόνησις
νομοθετική,
ἣ |
[6, 1142] |
οὗ
δεῖ
μὲν
τυγχάνει,
οὐ
|
μέντοι |
δι'
οὗ
ἔδει.
Ἔτι
ἔστι |
[6, 1141] |
ἡ
αὐτὴ
μὲν
ἕξις,
τὸ
|
μέντοι |
εἶναι
οὐ
ταὐτὸν
αὐταῖς.
Τῆς |
[6, 1139] |
μὲν
οὖν
ἐλέχθη
δύ'
εἶναι
|
μέρη |
τῆς
ψυχῆς,
τό
τε
λόγον |
[6, 1140] |
οὐ
τέχνη.
Δυοῖν
δ'
ὄντοιν
|
μεροῖν |
τῆς
ψυχῆς
τῶν
λόγον
ἐχόντων, |
[6, 1144] |
ὑγίεια,
οὕτως
(ἡ
σοφία
εὐδαιμονίαν·
|
μέρος |
γὰρ
οὖσα
τῆς
ὅλης
ἀρετῆς |
[6, 1143] |
οὔτε
τις
μία
τῶν
κατὰ
|
μέρος |
ἐπιστημῶν,
οἷον
ἡ
ἰατρικὴ
περὶ |
[6, 1140] |
ἀγαθὰ
καὶ
συμφέροντα,
οὐ
κατὰ
|
μέρος, |
οἷον
ποῖα
πρὸς
ὑγίειαν,
πρὸς |
[6, 1141] |
σοφοὺς
οἰόμεθα
ὅλως
οὐ
κατὰ
|
μέρος |
οὐδ'
ἄλλο
τι
σοφούς,
ὥσπερ |
[6, 1139] |
τὸ
λογιστικόν
ἐστιν
(ἕν
τι
|
μέρος |
τοῦ
λόγον
ἔχοντος.
Ληπτέον
ἄρ' |
[6, 1138] |
πονεῖν
οὐδὲ
ῥᾳθυμεῖν,
ἀλλὰ
τὰ
|
μέσα |
καὶ
ὡς
ὁ
ὀρθὸς
λόγος· |
[6, 1138] |
πρότερον
εἰρηκότες
ὅτι
δεῖ
τὸ
|
μέσον |
αἱρεῖσθαι,
μὴ
τὴν
ὑπερβολὴν
μηδὲ |
[6, 1138] |
μηδὲ
τὴν
ἔλλειψιν,
τὸ
(δὲ
|
μέσον |
ἐστὶν
ὡς
ὁ
λόγος
ὁ |
[6, 1142] |
δ'
οὔ,
ἀλλὰ
ψευδῆ
τὸν
|
μέσον |
ὅρον
εἶναι·
ὥστ'
οὐδ'
(αὕτη |
[6, 1138] |
καί
τις
ἔστιν
ὅρος
τῶν
|
μεσοτήτων, |
ἃς
μεταξύ
φαμεν
εἶναι
τῆς |
[6, 1140] |
πρᾶξαι.
Ὥστ'
εἴπερ
ἐπιστήμη
μὲν
|
μετ' |
ἀποδείξεως,
ὧν
δ'
αἱ
ἀρχαὶ |
[6, 1140] |
ἀνάγκη
τὴν
φρόνησιν
ἕξιν
εἶναι
|
μετὰ |
λόγου
ἀληθῆ
περὶ
τὰ
ἀνθρώπινα |
[6, 1140] |
(ἂν
εἴη
τέχνη
καὶ
ἕξις
|
μετὰ |
λόγου
ἀληθοῦς
ποιητική.
Ἔστι
δὲ |
[6, 1140] |
τέχνη,
ὥσπερ
εἴρηται,
ἕξις
τις
|
μετὰ |
λόγου
ἀληθοῦς
ποιητική
ἐστιν,
ἡ |
[6, 1140] |
τῶν
ἀποδεικτῶν
καὶ
πάσης
ἐπιστήμης
|
(μετὰ |
λόγου
γὰρ
ἡ
ἐπιστήμη)
τῆς |
[6, 1144] |
γὰρ
εἶναι
(πάσας)
ἡμεῖς
δὲ
|
μετὰ |
λόγου.
Δῆλον
οὖν
ἐκ
τῶν |
[6, 1140] |
ἐξωτερικοῖς
λόγοις)
ὥστε
καὶ
ἡ
|
μετὰ |
λόγου
ἕξις
πρακτικὴ
ἕτερόν
ἐστι |
[6, 1140] |
φρόνησις.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
ἕξις
|
μετὰ |
λόγου
μόνον·
σημεῖον
δ'
ὅτι |
[6, 1140] |
οὔτε
τέχνη
ἐστὶν
ἥτις
οὐ
|
μετὰ |
λόγου
ποιητικὴ
ἕξις
ἐστίν,
οὔτε |
[6, 1140] |
ἐστι
καὶ
ὅπερ
ἕξις
τις
|
μετὰ |
λόγου
ποιητική,
καὶ
οὐδεμία
οὔτε |
[6, 1140] |
ἕξις
πρακτικὴ
ἕτερόν
ἐστι
τῆς
|
μετὰ |
λόγου
ποιητικῆς
(ἕξεως.
Διὸ
οὐδὲ |
[6, 1140] |
ἄρα
αὐτὴν
εἶναι
(ἕξιν
ἀληθῆ
|
μετὰ |
λόγου
πρακτικὴν
περὶ
τὰ
ἀνθρώπῳ |
[6, 1140] |
ἐστιν,
ἡ
δ'
ἀτεχνία
τοὐναντίον
|
μετὰ |
λόγου
ψευδοῦς
ποιητικὴ
ἕξις,
περὶ |
[6, 1144] |
τὸν
ὀρθὸν
λόγον,
ἀλλ'
ἡ
|
μετὰ |
τοῦ
ὀρθοῦ
λόγου
ἕξις
ἀρετή |
[6, 1144] |
τὴν
φρόνησιν.
Δεῖ
δὲ
μικρὸν
|
μεταβῆναι. |
Ἔστι
γὰρ
οὐ
μόνον
ἡ |
[6, 1138] |
ἔστιν
ὅρος
τῶν
μεσοτήτων,
ἃς
|
μεταξύ |
φαμεν
εἶναι
τῆς
ὑπερβολῆς
καὶ |
[6, 1142] |
τοῖσι
πολλοῖς
ἠριθμημένον
στρατοῦ
ἴσον
|
μετασχεῖν; |
τοὺς
γὰρ
περισσοὺς
καί
τι |
[6, 1139] |
φανερόν,
εἰ
δεῖ
ἀκριβολογεῖσθαι
καὶ
|
μὴ |
ἀκολουθεῖν
ταῖς
ὁμοιότησιν.
(Πάντες
γὰρ |
[6, 1139] |
τὸ
δὲ
γεγονὸς
οὐκ
ἐνδέχεται
|
μὴ |
γενέσθαι·
διὸ
ὀρθῶς
Ἀγάθων
(Μόνου |
[6, 1144] |
ἢ
δι'
ἕτερόν
τι
καὶ
|
μὴ |
δι'
αὐτά
(καίτοι
πράττουσί
γε |
[6, 1140] |
τῶν
ἐνδεχομένων
καὶ
εἶναι
καὶ
|
μὴ |
εἶναι,
καὶ
ὧν
ἡ
ἀρχὴ |
[6, 1140] |
ἀρχὴ
ἐν
τῷ
ποιοῦντι
ἀλλὰ
|
μὴ |
ἐν
τῷ
ποιουμένῳ·
οὔτε
γὰρ |
[6, 1141] |
καὶ
μηδέποτε
διαψευδόμεθα
περὶ
τὰ
|
μὴ |
ἐνδεχόμενα
ἢ
καὶ
ἐνδεχόμενα
ἄλλως |
[6, 1139] |
οὐδεὶς
δὲ
βουλεύεται
περὶ
τῶν
|
μὴ |
ἐνδεχομένων
ἄλλως
ἔχειν.
Ὥστε
τὸ |
[6, 1140] |
ἀδυνάτων
ἄλλως
ἔχειν,
οὐδὲ
τῶν
|
μὴ |
ἐνδεχομένων
αὐτῷ
πρᾶξαι.
Ὥστ'
εἴπερ |
[6, 1139] |
τῶν
ὄντων
ὅσων
αἱ
ἀρχαὶ
|
μὴ |
ἐνδέχονται
ἄλλως
ἔχειν,
ἓν
δὲ |
[6, 1139] |
γένηται,
λανθάνει
εἰ
ἔστιν
ἢ
|
μή. |
Ἐξ
ἀνάγκης
ἄρα
ἐστὶ
τὸ |
[6, 1140] |
τι
σπουδαῖον
(εὖ
λογίσωνται,
ὧν
|
μή |
ἐστι
τέχνη.
Ὥστε
καὶ
ὅλως |
[6, 1140] |
ἀρχαὶ
ἐνδέχονται
ἄλλως
ἔχειν,
τούτων
|
μή |
ἐστιν
ἀπόδειξις
(πάντα
γὰρ
ἐνδέχεται |
[6, 1144] |
συμβαίνει
σφάλλεσθαι
ἰσχυρῶς
διὰ
τὸ
|
μὴ |
ἔχειν
ὄψιν,
οὕτω
καὶ
ἐνταῦθα· |
[6, 1143] |
χρήσιμος·
(ἔτι
δ'
οὐδὲ
τοῖς
|
μὴ |
ἔχουσιν·
οὐδὲν
γὰρ
διοίσει
αὐτοὺς |
[6, 1141] |
ἀλλ'
ἑτέρα
περὶ
ἕκαστον,
εἰ
|
μὴ |
καὶ
ἰατρικὴ
μία
περὶ
πάντων |
[6, 1139] |
αἴσθησιν
μὲν
ἔχειν
πράξεως
δὲ
|
μὴ |
κοινωνεῖν.
Ἔστι
δ'
ὅπερ
ἐν |
[6, 1139] |
αἱ
ἀρχαί,
ἐπίσταται·
εἰ
γὰρ
|
μὴ |
μᾶλλον
τοῦ
συμπεράσματος,
(κατὰ
συμβεβηκὸς |
[6, 1138] |
περὶ
τὰς
τῆς
ψυχῆς
ἕξεις
|
μὴ |
μόνον
ἀληθῶς
εἶναι
τοῦτ'
εἰρημένον, |
[6, 1141] |
σοφία.
Δεῖ
ἄρα
τὸν
σοφὸν
|
μὴ |
μόνον
τὰ
ἐκ
τῶν
ἀρχῶν |
[6, 1144] |
φανερὸν
ὅτι
ἀδύνατον
φρόνιμον
εἶναι
|
μὴ |
ὄντα
ἀγαθόν.
(Σκεπτέον
δὴ
πάλιν |
[6, 1144] |
ἑκατέρου
τοῦ
μορίου,
καὶ
εἰ
|
μὴ |
ποιοῦσι
μηδὲν
μηδετέρα
αὐτῶν.
Ἔπειτα |
[6, 1145] |
ὑπάρξουσιν.
Δῆλον
δέ,
κἂν
εἰ
|
μὴ |
πρακτικὴ
ἦν,
ὅτι
ἔδει
ἂν |
[6, 1139] |
τῆς
δὲ
θεωρητικῆς
διανοίας
καὶ
|
μὴ |
πρακτικῆς
μηδὲ
ποιητικῆς
τὸ
εὖ |
[6, 1144] |
γὰρ
ἐπ'
αὐτῷ
πράττειν
ἢ
|
μὴ |
πράττειν.
Περὶ
δὲ
τοῦ
μηθὲν |
[6, 1141] |
ἀδυνάτων
ἄλλως
ἔχειν,
οὐδ'
ὅσων
|
μὴ |
τέλος
τι
ἔστι,
καὶ
τοῦτο |
[6, 1138] |
ὅτι
δεῖ
τὸ
μέσον
αἱρεῖσθαι,
|
μὴ |
τὴν
ὑπερβολὴν
μηδὲ
τὴν
ἔλλειψιν, |
[6, 1141] |
φρόνησιν
σπουδαιοτάτην
οἴεται
εἶναι,
εἰ
|
μὴ |
τὸ
ἄριστον
τῶν
ἐν
τῷ |
[6, 1143] |
τί
γὰρ
δεῖ
πράττειν
ἢ
|
μή, |
τὸ
τέλος
αὐτῆς
ἐστίν·
ἡ |
[6, 1143] |
καὶ
γυμναστικήν
ἐσμεν.
Εἰ
δὲ
|
μὴ |
τούτων
χάριν
φρόνιμον
ῥητέον
ἀλλὰ |
[6, 1144] |
τὸ
τυχόν)
τοῦτο
δ'
εἰ
|
μὴ |
τῷ
ἀγαθῷ,
οὐ
φαίνεται·
διαστρέφει |
[6, 1143] |
ὑγιεινὰ
οὐδὲ
τὰ
εὐεκτικά,
ὅσα
|
μὴ |
τῷ
ποιεῖν
ἀλλὰ
τῷ
ἀπὸ |
[6, 1139] |
(Πάντες
γὰρ
ὑπολαμβάνομεν,
ὃ
ἐπιστάμεθα,
|
μηδ' |
ἐνδέχεσθαι
ἄλλως
ἔχειν·
τὰ
δ' |
[6, 1139] |
θεωρητικῆς
διανοίας
καὶ
μὴ
πρακτικῆς
|
μηδὲ |
ποιητικῆς
τὸ
εὖ
καὶ
κακῶς |
[6, 1138] |
μέσον
αἱρεῖσθαι,
μὴ
τὴν
ὑπερβολὴν
|
μηδὲ |
τὴν
ἔλλειψιν,
τὸ
(δὲ
μέσον |
[6, 1141] |
νοῦς,
τούτων
δὲ
τῶν
τριῶν
|
μηδὲν |
ἐνδέχεται
εἶναι
(λέγω
δὲ
τρία |
[6, 1144] |
μορίου,
καὶ
εἰ
μὴ
ποιοῦσι
|
μηδὲν |
μηδετέρα
αὐτῶν.
Ἔπειτα
καὶ
ποιοῦσι |
[6, 1141] |
Εἰ
δὴ
οἷς
ἀληθεύομεν
καὶ
|
μηδέποτε |
διαψευδόμεθα
περὶ
τὰ
μὴ
ἐνδεχόμενα |
[6, 1144] |
καὶ
εἰ
μὴ
ποιοῦσι
μηδὲν
|
μηδετέρα |
αὐτῶν.
Ἔπειτα
καὶ
ποιοῦσι
μέν, |
[6, 1144] |
μὴ
πράττειν.
Περὶ
δὲ
τοῦ
|
μηθὲν |
εἶναι
πρακτικωτέρους
διὰ
τὴν
φρόνησιν |
[6, 1142] |
πᾶν
οὗ
δόξα
ἐστίν.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδ'
ἄνευ
λόγου
ἡ
εὐβουλία. |
[6, 1140] |
ἔχειν
καὶ
ἡ
φρόνησις.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδ'
ἕξις
μετὰ
λόγου
μόνον· |
[6, 1142] |
βουλευόμενος
ζητεῖ
καὶ
λογίζεται.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδ'
εὐστοχία·
ἄνευ
τε
γὰρ |
[6, 1145] |
τὸ
τέλος
ποιεῖ
πράττειν.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδὲ
κυρία
γ'
ἐστὶ
τῆς |
[6, 1140] |
τὰ
ἀνθρώπινα
ἀγαθὰ
πρακτικήν.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
τέχνης
μὲν
ἔστιν
ἀρετή,
φρονήσεως |
[6, 1141] |
ἕκαστον,
εἰ
μὴ
καὶ
ἰατρικὴ
|
μία |
περὶ
πάντων
τῶν
ὄντων.
Εἰ |
[6, 1141] |
πολλαὶ
ἔσονται
σοφίαι·
οὐ
γὰρ
|
μία |
περὶ
τὸ
ἁπάντων
ἀγαθὸν
τῶν |
[6, 1143] |
ἂν
ἦσαν
συνετοί)
οὔτε
τις
|
μία |
τῶν
κατὰ
μέρος
ἐπιστημῶν,
οἷον |
[6, 1145] |
ἐνδέχεται·
ἅμα
γὰρ
τῇ
φρονήσει
|
μιᾷ |
ὑπαρχούσῃ
πᾶσαι
ὑπάρξουσιν.
Δῆλον
δέ, |
[6, 1144] |
φρόνησιν
τῶν
καλῶν
καὶ
δικαίων,
|
μικρὸν |
ἄνωθεν
ἀρκτέον,
λαβόντας
ἀρχὴν
ταύτην. |
[6, 1144] |
κατὰ
τὴν
φρόνησιν.
Δεῖ
δὲ
|
μικρὸν |
μεταβῆναι.
Ἔστι
γὰρ
οὐ
μόνον |
[6, 1141] |
Διὸ
πολιτεύεσθαι
τούτους
μόνον
λέγουσιν·
|
μόνοι |
γὰρ
πράττουσιν
οὗτοι
ὥσπερ
οἱ |
[6, 1138] |
τὰς
τῆς
ψυχῆς
ἕξεις
μὴ
|
μόνον |
ἀληθῶς
εἶναι
τοῦτ'
εἰρημένον,
ἀλλὰ |
[6, 1141] |
ἐστὶν
ἡ
φρόνησις
τῶν
(καθόλου
|
μόνον, |
ἀλλὰ
δεῖ
καὶ
τὰ
καθ' |
[6, 1138] |
ὁ
ὀρθὸς
λόγος·
τοῦτο
δὲ
|
μόνον |
ἔχων
ἄν
(τις
οὐδὲν
ἂν |
[6, 1144] |
μικρὸν
μεταβῆναι.
Ἔστι
γὰρ
οὐ
|
μόνον |
ἡ
κατὰ
τὸν
ὀρθὸν
λόγον, |
[6, 1141] |
τὸ
ἔσχατον.
Διὸ
πολιτεύεσθαι
τούτους
|
μόνον |
λέγουσιν·
μόνοι
γὰρ
πράττουσιν
οὗτοι |
[6, 1143] |
μὲν
γὰρ
ἠπόρηται
περὶ
αὐτῶν
|
μόνον. |
~(Πρῶτον
μὲν
οὖν
λέγωμεν
ὅτι |
[6, 1140] |
μὴν
οὐδ'
ἕξις
μετὰ
λόγου
|
μόνον· |
σημεῖον
δ'
ὅτι
λήθη
μὲν |
[6, 1141] |
Δεῖ
ἄρα
τὸν
σοφὸν
μὴ
|
μόνον |
τὰ
ἐκ
τῶν
ἀρχῶν
εἰδέναι, |
[6, 1143] |
ἐστίν·
ἡ
δὲ
σύνεσις
(κριτικὴ
|
μόνον. |
Ταὐτὸ
γὰρ
σύνεσις
καὶ
εὐσυνεσία |
[6, 1139] |
μὴ
γενέσθαι·
διὸ
ὀρθῶς
Ἀγάθων
|
(Μόνου |
γὰρ
αὐτοῦ
καὶ
θεὸς
στερίσκεται, |
[6, 1143] |
καὶ
ὅτι
ἄλλου
τῆς
ψυχῆς
|
μορίου |
ἀρετὴ
ἑκατέρα,
εἴρηται.
Διαπορήσειε
δ' |
[6, 1145] |
ἂν
αὐτῆς
διὰ
τὸ
τοῦ
|
μορίου |
ἀρετὴν
εἶναι,
καὶ
ὅτι
οὐκ |
[6, 1144] |
γ'
οὔσας
ἑκατέραν
ἑκατέρου
τοῦ
|
μορίου, |
καὶ
εἰ
μὴ
ποιοῦσι
μηδὲν |
[6, 1144] |
πρὸς
τοῦτον.
Τοῦ
δὲ
τετάρτου
|
μορίου |
τῆς
ψυχῆς
οὐκ
ἔστιν
(ἀρετὴ |
[6, 1145] |
τῆς
σοφίας
οὐδὲ
τοῦ
βελτίονος
|
μορίου, |
ὥσπερ
οὐδὲ
τῆς
ὑγιείας
ἡ |
[6, 1139] |
πεπραγμένα.
Ἀμφοτέρων
δὴ
τῶν
νοητικῶν
|
μορίων |
ἀλήθεια
τὸ
ἔργον.
Καθ'
ἃς |
[6, 1139] |
ἕτερα
καὶ
τῶν
τῆς
ψυχῆς
|
μορίων |
ἕτερον
τῷ
(γένει
τὸ
πρὸς |
[6, 1144] |
οὐ
φαίνεται·
διαστρέφει
γὰρ
ἡ
|
(μοχθηρία |
καὶ
διαψεύδεσθαι
ποιεῖ
περὶ
τὰς |