Livre, page |
[6, 1142] |
ζητεῖν
τι
ἐστίν.
Δεῖ
δὲ
|
λαβεῖν |
καὶ
περὶ
εὐβουλίας
τί
ἐστι, |
[6, 1144] |
οὕτω
καὶ
ἐνταῦθα·
ἐὰν
δὲ
|
λάβῃ |
νοῦν,
ἐν
τῷ
πράττειν
διαφέρει· |
[6, 1140] |
Περὶ
δὲ
φρονήσεως
οὕτως
ἂν
|
λάβοιμεν, |
θεωρήσαντες
(τίνας
λέγομεν
τοὺς
φρονίμους. |
[6, 1144] |
καὶ
δικαίων,
μικρὸν
ἄνωθεν
ἀρκτέον,
|
λαβόντας |
ἀρχὴν
ταύτην.
Ὥσπερ
γὰρ
καὶ |
[6, 1143] |
ἔχειν
τὴν
φρόνησιν
οὔτε
τὸ
|
λαμβάνειν |
ἡ
σύνεσις·
ἀλλ'
ὥσπερ
τὸ |
[6, 1139] |
ὅταν
ἔξω
τοῦ
θεωρεῖν
γένηται,
|
λανθάνει |
εἰ
ἔστιν
ἢ
μή.
Ἐξ |
[6, 1138] |
ὡς
ὁ
λόγος
ὁ
ὀρθὸς
|
λέγει, |
τοῦτο
διέλωμεν.
Ἐν
πάσαις
γὰρ |
[6, 1139] |
οἰκειότητα
ἡ
γνῶσις
ὑπάρχει
αὐτοῖς.
|
Λεγέσθω |
δὲ
τούτων
τὸ
μὲν
ἐπιστημονικὸν |
[6, 1145] |
ἐνδέχεται,
~(καθ'
ἃς
δὲ
ἁπλῶς
|
λέγεται |
ἀγαθός,
οὐκ
ἐνδέχεται·
ἅμα
γὰρ |
[6, 1143] |
τῷ
ἀπὸ
τῆς
ἕξεως
εἶναι
|
λέγεται· |
οὐθὲν
γὰρ
πρακτικώτεροι
τῷ
ἔχειν |
[6, 1143] |
σύνεσις·
ἀλλ'
ὥσπερ
τὸ
μανθάνειν
|
λέγεται |
συνιέναι,
ὅταν
χρῆται
τῇ
ἐπιστήμῃ, |
[6, 1143] |
ἕξεις
εὐλόγως
εἰς
ταὐτὸ
τείνουσαι·
|
λέγομεν |
γὰρ
γνώμην
καὶ
σύνεσιν
καὶ |
[6, 1143] |
ἐκ
τῆς
ἐν
τῷ
μανθάνειν·
|
λέγομεν |
γὰρ
τὸ
μανθάνειν
συνιέναι
πολλάκις. |
[6, 1139] |
ὥσπερ
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀναλυτικοῖς
|
λέγομεν· |
ἣ
μὲν
γὰρ
δι'
ἐπαγωγῆς, |
[6, 1140] |
καὶ
τοὺς
περί
τι
φρονίμους
|
λέγομεν, |
ὅταν
πρὸς
τέλος
τι
σπουδαῖον |
[6, 1144] |
Ὥσπερ
γὰρ
καὶ
τὰ
δίκαια
|
λέγομεν |
πράττοντάς
τινας
οὔπω
δικαίους
εἶναι, |
[6, 1143] |
καὶ
ἡ
εὐσυνεσία,
(καθ'
ἃς
|
λέγομεν |
συνετοὺς
καὶ
εὐσυνέτους,
οὔθ'
ὅλως |
[6, 1140] |
οὕτως
ἂν
λάβοιμεν,
θεωρήσαντες
(τίνας
|
λέγομεν |
τοὺς
φρονίμους.
Δοκεῖ
δὴ
φρονίμου |
[6, 1143] |
ὧν
ἡ
(φρόνησίς
ἐστιν,
ἄλλου
|
λέγοντος, |
καὶ
κρίνειν
καλῶς·
τὸ
γὰρ |
[6, 1141] |
ἔσχατον.
Διὸ
πολιτεύεσθαι
τούτους
μόνον
|
λέγουσιν· |
μόνοι
γὰρ
πράττουσιν
οὗτοι
ὥσπερ |
[6, 1142] |
οὐ
πιστεύουσιν
(οἱ
νέοι
ἀλλὰ
|
λέγουσιν, |
τῶν
δὲ
τὸ
τί
ἐστιν |
[6, 1144] |
πράττειν
ἕκαστα
ὥστ'
εἶναι
ἀγαθόν,
|
λέγω |
δ'
οἷον
διὰ
προαίρεσιν
καὶ |
[6, 1141] |
τῶν
τριῶν
μηδὲν
ἐνδέχεται
εἶναι
|
(λέγω |
δὲ
τρία
φρόνησιν
ἐπιστήμην
σοφίαν) |
[6, 1139] |
οὖν
ἄνωθεν
περὶ
αὐτῶν
πάλιν
|
λέγωμεν. |
(Ἔστω
δὴ
οἷς
ἀληθεύει
ἡ |
[6, 1144] |
αὐτῶν
μόνον.
~(Πρῶτον
μὲν
οὖν
|
λέγωμεν |
ὅτι
καθ'
αὑτὰς
ἀναγκαῖον
αἱρετὰς |
[6, 1139] |
λοιπῶν,
περὶ
ψυχῆς
πρῶτον
εἰπόντες,
|
λέγωμεν |
οὕτως.
Πρότερον
μὲν
οὖν
ἐλέχθη |
[6, 1140] |
τὸ
γένος
πράξεως
καὶ
ποιήσεως.
|
Λείπεται |
ἄρα
αὐτὴν
εἶναι
(ἕξιν
ἀληθῆ |
[6, 1142] |
λόγου
ἡ
εὐβουλία.
Διανοίας
ἄρα
|
λείπεται· |
αὕτη
γὰρ
οὔπω
φάσις·
καὶ |
[6, 1141] |
δὲ
τρία
φρόνησιν
ἐπιστήμην
σοφίαν)
|
λείπεται |
νοῦν
εἶναι
τῶν
ἀρχῶν.
Τὴν |
[6, 1144] |
τῆς
ἀρετῆς
ἀλλ'
ἑτέρας
δυνάμεως.
|
Λεκτέον |
δ'
ἐπιστήσασι
σαφέστερον
περὶ
αὐτῶν. |
[6, 1143] |
περὶ
ἕκαστον.
Περὶ
δὴ
τούτων
|
λεκτέον· |
νῦν
μὲν
γὰρ
ἠπόρηται
περὶ |
[6, 1141] |
ἀνθρώποις
καὶ
ἰχθύσι,
τὸ
δὲ
|
λευκὸν |
καὶ
εὐθὺ
ταὐτὸν
ἀεί,
καὶ |
[6, 1140] |
λόγου
μόνον·
σημεῖον
δ'
ὅτι
|
λήθη |
μὲν
τῆς
τοιαύτης
ἕξεως
ἔστι, |
[6, 1139] |
τι
μέρος
τοῦ
λόγον
ἔχοντος.
|
Ληπτέον |
ἄρ'
ἑκατέρου
τούτων
τίς
ἡ |
[6, 1141] |
(τὰς
τέχνας
ἀποδίδομεν,
οἷον
Φειδίαν
|
λιθουργὸν |
σοφὸν
καὶ
Πολύκλειτον
ἀνδριαντοποιόν,
ἐνταῦθα |
[6, 1139] |
λογιστικόν·
τὸ
γὰρ
βουλεύεσθαι
καὶ
|
λογίζεσθαι |
ταὐτόν,
οὐδεὶς
δὲ
βουλεύεται
περὶ |
[6, 1142] |
κακῶς
βουλεύηται,
ζητεῖ
τι
καὶ
|
λογίζεται. |
Ἀλλ'
ὀρθότης
τίς
ἐστιν
ἡ |
[6, 1142] |
ὁ
δὲ
βουλευόμενος
ζητεῖ
καὶ
|
λογίζεται. |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
εὐστοχία·
ἄνευ |
[6, 1141] |
τῶν
πρακτῶν
στοχαστικὸς
κατὰ
τὸν
|
λογισμόν. |
Οὐδ'
ἐστὶν
ἡ
φρόνησις
τῶν |
[6, 1142] |
ὃ
προτίθεται
ἰδεῖν†
ἐκ
τοῦ
|
λογισμοῦ |
τεύξεται,
ὥστε
ὀρθῶς
ἔσται
(βεβουλευμένος, |
[6, 1139] |
ἐνδεχομένων
ἄλλως
ἔχειν.
Ὥστε
τὸ
|
λογιστικόν |
ἐστιν
(ἕν
τι
μέρος
τοῦ |
[6, 1139] |
τὸ
μὲν
ἐπιστημονικὸν
τὸ
δὲ
|
λογιστικόν· |
τὸ
γὰρ
βουλεύεσθαι
καὶ
λογίζεσθαι |
[6, 1140] |
πρὸς
τέλος
τι
σπουδαῖον
(εὖ
|
λογίσωνται, |
ὧν
μή
ἐστι
τέχνη.
Ὥστε |
[6, 1140] |
περὶ
αὐτῶν
καὶ
τοῖς
ἐξωτερικοῖς
|
λόγοις) |
ὥστε
καὶ
ἡ
μετὰ
λόγου |
[6, 1139] |
διὰ
ταῦτα
μὲν
τόν
τε
|
λόγον |
ἀληθῆ
εἶναι
καὶ
τὴν
ὄρεξιν |
[6, 1144] |
μόνον
ἡ
κατὰ
τὸν
ὀρθὸν
|
λόγον, |
ἀλλ'
ἡ
μετὰ
τοῦ
ὀρθοῦ |
[6, 1138] |
ἐλλείψεως,
(οὔσας
κατὰ
τὸν
ὀρθὸν
|
λόγον. |
Ἔστι
δὲ
τὸ
μὲν
εἰπεῖν |
[6, 1139] |
μέρη
τῆς
ψυχῆς,
τό
τε
|
λόγον |
ἔχον
καὶ
τὸ
ἄλογον·
(νῦν |
[6, 1139] |
διαιρετέον.
Καὶ
ὑποκείσθω
δύο
τὰ
|
λόγον |
ἔχοντα,
ἓν
μὲν
ᾧ
θεωροῦμεν |
[6, 1139] |
ἐστιν
(ἕν
τι
μέρος
τοῦ
|
λόγον |
ἔχοντος.
Ληπτέον
ἄρ'
ἑκατέρου
τούτων |
[6, 1139] |
ἄλογον·
(νῦν
δὲ
περὶ
τοῦ
|
λόγον |
ἔχοντος
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
διαιρετέον. |
[6, 1140] |
ὄντοιν
μεροῖν
τῆς
ψυχῆς
τῶν
|
λόγον |
ἐχόντων,
θατέρου
ἂν
εἴη
ἀρετή, |
[6, 1138] |
πρὸς
ὃν
ἀποβλέπων
ὁ
τὸν
|
λόγον |
ἔχων
ἐπιτείνει
καὶ
ἀνίησιν,
καί |
[6, 1144] |
ἐστι,
τὴν
κατὰ
τὸν
ὀρθὸν
|
λόγον· |
ὀρθὸς
δ'
ὁ
κατὰ
τὴν |
[6, 1142] |
τῶν
ὅρων,
ὧν
οὐκ
ἔστι
|
λόγος, |
ἣ
δὲ
τοῦ
ἐσχάτου,
οὗ |
[6, 1143] |
ἐσχάτων
(νοῦς
ἐστὶ
καὶ
οὐ
|
λόγος, |
καὶ
ὁ
μὲν
κατὰ
τὰς |
[6, 1138] |
διωρισμένον
τίς
ἐστιν
ὁ
ὀρθὸς
|
λόγος |
καὶ
τούτου
τίς
ὅρος.
~(ὰς |
[6, 1139] |
ἕνεκα-
προαιρέσεως
δὲ
ὄρεξις
καὶ
|
λόγος |
ὁ
ἕνεκά
τινος.
Διὸ
οὔτ' |
[6, 1138] |
(δὲ
μέσον
ἐστὶν
ὡς
ὁ
|
λόγος |
ὁ
ὀρθὸς
λέγει,
τοῦτο
διέλωμεν. |
[6, 1144] |
ἕξις
ἀρετή
ἐστιν·
ὀρθὸς
δὲ
|
λόγος |
περὶ
τῶν
τοιούτων
ἡ
φρόνησίς |
[6, 1144] |
ἠθικῆς
ἀρετῆς.
Ἀλλὰ
καὶ
ὁ
|
λόγος |
ταύτῃ
λύοιτ'
ἄν,
ᾧ
διαλεχθείη |
[6, 1138] |
μέσα
καὶ
ὡς
ὁ
ὀρθὸς
|
λόγος· |
τοῦτο
δὲ
μόνον
ἔχων
ἄν |
[6, 1140] |
τὴν
φρόνησιν
ἕξιν
εἶναι
μετὰ
|
λόγου |
ἀληθῆ
περὶ
τὰ
ἀνθρώπινα
ἀγαθὰ |
[6, 1140] |
εἴη
τέχνη
καὶ
ἕξις
μετὰ
|
λόγου |
ἀληθοῦς
ποιητική.
Ἔστι
δὲ
τέχνη |
[6, 1140] |
ὥσπερ
εἴρηται,
ἕξις
τις
μετὰ
|
λόγου |
ἀληθοῦς
ποιητική
ἐστιν,
ἡ
δ' |
[6, 1140] |
ἀποδεικτῶν
καὶ
πάσης
ἐπιστήμης
(μετὰ
|
λόγου |
γὰρ
ἡ
ἐπιστήμη)
τῆς
ἀρχῆς |
[6, 1144] |
εἶναι
(πάσας)
ἡμεῖς
δὲ
μετὰ
|
λόγου. |
Δῆλον
οὖν
ἐκ
τῶν
εἰρημένων |
[6, 1144] |
ἀλλ'
ἡ
μετὰ
τοῦ
ὀρθοῦ
|
λόγου |
ἕξις
ἀρετή
ἐστιν·
ὀρθὸς
δὲ |
[6, 1140] |
λόγοις)
ὥστε
καὶ
ἡ
μετὰ
|
λόγου |
ἕξις
πρακτικὴ
ἕτερόν
ἐστι
τῆς |
[6, 1142] |
ἐστίν.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
ἄνευ
|
λόγου |
ἡ
εὐβουλία.
Διανοίας
ἄρα
λείπεται· |
[6, 1142] |
οὐδ'
εὐστοχία·
ἄνευ
τε
γὰρ
|
λόγου |
καὶ
ταχύ
τι
ἡ
εὐστοχία, |
[6, 1140] |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
ἕξις
μετὰ
|
λόγου |
μόνον·
σημεῖον
δ'
ὅτι
λήθη |
[6, 1140] |
τέχνη
ἐστὶν
ἥτις
οὐ
μετὰ
|
λόγου |
ποιητικὴ
ἕξις
ἐστίν,
οὔτε
τοιαύτη |
[6, 1140] |
καὶ
ὅπερ
ἕξις
τις
μετὰ
|
λόγου |
ποιητική,
καὶ
οὐδεμία
οὔτε
τέχνη |
[6, 1140] |
πρακτικὴ
ἕτερόν
ἐστι
τῆς
μετὰ
|
λόγου |
ποιητικῆς
(ἕξεως.
Διὸ
οὐδὲ
περιέχεται |
[6, 1140] |
αὐτὴν
εἶναι
(ἕξιν
ἀληθῆ
μετὰ
|
λόγου |
πρακτικὴν
περὶ
τὰ
ἀνθρώπῳ
ἀγαθὰ |
[6, 1144] |
ἄριστον,
ὁτιδήποτε
ὄν
(ἔστω
γὰρ
|
λόγου |
χάριν
τὸ
τυχόν)
τοῦτο
δ' |
[6, 1140] |
ἡ
δ'
ἀτεχνία
τοὐναντίον
μετὰ
|
λόγου |
ψευδοῦς
ποιητικὴ
ἕξις,
περὶ
τὸ |
[6, 1144] |
φρόνησίς
ἐστιν.
Σωκράτης
μὲν
οὖν
|
λόγους |
τὰς
ἀρετὰς
ᾤετο
εἶναι
(ἐπιστήμας |
[6, 1139] |
ἠθικῶν
διεληλύθαμεν,
περὶ
δὲ
τῶν
|
λοιπῶν, |
περὶ
ψυχῆς
πρῶτον
εἰπόντες,
λέγωμεν |
[6, 1144] |
Ἀλλὰ
καὶ
ὁ
λόγος
ταύτῃ
|
λύοιτ' |
ἄν,
ᾧ
διαλεχθείη
τις
ἂν |
[6, 1140] |
δὲ
διεφθαρμένῳ
δι'
ἡδονὴν
ἢ
|
λύπην |
εὐθὺς
οὐ
φαίνεται
ἀρχή,
οὐδὲ |
[6, 1140] |
οὐδὲ
διαστρέφει
τὸ
ἡδὺ
καὶ
|
λυπηρόν, |
οἷον
ὅτι
τὸ
τρίγωνον
(δύο |