Livre, page |
[6, 1145] |
πράττειν.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
κυρία
|
γ' |
ἐστὶ
τῆς
σοφίας
οὐδὲ
τοῦ |
[6, 1144] |
ἀναγκαῖον
αἱρετὰς
αὐτὰς
εἶναι,
ἀρετάς
|
γ' |
οὔσας
ἑκατέραν
ἑκατέρου
τοῦ
μορίου, |
[6, 1143] |
καὶ
τέλος
νοῦς·
ἐκ
τούτων
|
γὰρ |
αἱ
ἀποδείξεις
καὶ
περὶ
τούτων. |
[6, 1143] |
καὶ
φρονίμους
καὶ
συνετούς.
Πᾶσαι
|
γὰρ |
αἱ
δυνάμεις
αὗται
τῶν
ἐσχάτων |
[6, 1142] |
δῆλον
ὅτι
οὐ
πᾶσα·
ὁ
|
γὰρ |
ἀκρατὴς
καὶ
ὁ
φαῦλος
ὃ |
[6, 1142] |
γὰρ
οὐκ
ἔστιν
ὀρθότης
(οὐδὲ
|
γὰρ |
ἁμαρτία)
δόξης
δ'
ὀρθότης
ἀλήθεια· |
[6, 1143] |
αὐτὸ
ἐπιστήμῃ
ἢ
δόξῃ
(πάντες
|
γὰρ |
ἂν
ἦσαν
συνετοί)
οὔτε
τις |
[6, 1141] |
ἄλλων
ζῴων,
οὐδὲν
διαφέρει·
καὶ
|
γὰρ |
ἀνθρώπου
ἄλλα
πολὺ
θειότερα
τὴν |
[6, 1140] |
δὲ
τὴν
τοιαύτην
ὑπόληψιν.
Οὐ
|
γὰρ |
ἅπασαν
ὑπόληψιν
διαφθείρει
οὐδὲ
διαστρέφει |
[6, 1139] |
τίς
ἡ
βελτίστη
ἕξις·
αὕτη
|
γὰρ |
ἀρετὴ
ἑκατέρου,
ἡ
δ'
ἀρετὴ |
[6, 1144] |
τὴν
ἠθικὴν
ἀρετήν·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
ἀρετὴ
τὸν
σκοπὸν
ποιεῖ
ὀρθόν, |
[6, 1140] |
περὶ
τὸ
πρακτόν.
Αἱ
μὲν
|
γὰρ |
ἀρχαὶ
τῶν
πρακτῶν
τὸ
οὗ |
[6, 1140] |
πράξεως
οὐκ
ἂν
εἴη·
ἔστι
|
γὰρ |
αὐτὴ
ἡ
εὐπραξία
τέλος.
Διὰ |
[6, 1139] |
γενέσθαι·
διὸ
ὀρθῶς
Ἀγάθων
(Μόνου
|
γὰρ |
αὐτοῦ
καὶ
θεὸς
στερίσκεται,
ἀγένητα |
[6, 1142] |
καὶ
τὸ
βουλεύεσθαι
διαφέρει·
τὸ
|
γὰρ |
βουλεύεσθαι
ζητεῖν
τι
ἐστίν.
Δεῖ |
[6, 1139] |
ἐπιστημονικὸν
τὸ
δὲ
λογιστικόν·
τὸ
|
γὰρ |
βουλεύεσθαι
καὶ
λογίζεσθαι
ταὐτόν,
οὐδεὶς |
[6, 1139] |
οὐδεὶς
προαιρεῖται
Ἴλιον
πεπορθηκέναι·
οὐδὲ
|
γὰρ |
βουλεύεται
περὶ
τοῦ
γεγονότος
ἀλλὰ |
[6, 1143] |
εὐλόγως
εἰς
ταὐτὸ
τείνουσαι·
λέγομεν
|
γὰρ |
γνώμην
καὶ
σύνεσιν
καὶ
φρόνησιν |
[6, 1143] |
γὰρ
φρόνησις
ἐπιτακτική
ἐστιν·
τί
|
γὰρ |
δεῖ
πράττειν
ἢ
μή,
τὸ |
[6, 1139] |
τοῖς
ἀναλυτικοῖς
λέγομεν·
ἣ
μὲν
|
γὰρ |
δι'
ἐπαγωγῆς,
ἣ
δὲ
συλλογισμῷ. |
[6, 1144] |
ἠθῶν
ὑπάρχειν
(φύσει
πως·
καὶ
|
γὰρ |
δίκαιοι
καὶ
σωφρονικοὶ
καὶ
ἀνδρεῖοι |
[6, 1143] |
οὐδὲ
τοῖς
μὴ
ἔχουσιν·
οὐδὲν
|
γὰρ |
διοίσει
αὐτοὺς
ἔχειν
ἢ
ἄλλοις |
[6, 1144] |
ἀρετὴ
πρὸς
τὴν
κυρίαν.
Πᾶσι
|
γὰρ |
δοκεῖ
ἕκαστα
τῶν
ἠθῶν
ὑπάρχειν |
[6, 1140] |
ἀρετή,
τοῦ
δοξαστικοῦ·
ἥ
τε
|
γὰρ |
δόξα
περὶ
τὸ
ἐνδεχόμενον
ἄλλως |
[6, 1141] |
ἔχουσα
ἐπιστήμη
(τῶν
τιμιωτάτων.
Ἄτοπον
|
γὰρ |
εἴ
τις
τὴν
πολιτικὴν
ἢ |
[6, 1141] |
τοῖς
ἄλλοις
οἱ
ἔμπειροι·
εἰ
|
γὰρ |
εἰδείη
ὅτι
τὰ
κοῦφα
εὔπεπτα |
[6, 1144] |
τὰς
ἀρετὰς
ᾤετο
εἶναι
(ἐπιστήμας
|
γὰρ |
εἶναι
(πάσας)
ἡμεῖς
δὲ
μετὰ |
[6, 1138] |
μέν,
οὐθὲν
δὲ
σαφές·
καὶ
|
γὰρ |
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
ἐπιμελείαις,
περὶ |
[6, 1140] |
τούτων
μή
ἐστιν
ἀπόδειξις
(πάντα
|
γὰρ |
ἐνδέχεται
καὶ
ἄλλως
ἔχειν)
(καὶ |
[6, 1139] |
τὸ
ἐπιστητόν.
Ἀίδιον
ἄρα·
τὰ
|
γὰρ |
ἐξ
ἀνάγκης
ὄντα
ἁπλῶς
πάντα |
[6, 1144] |
(ἀρετὴ
τοιαύτη,
τοῦ
θρεπτικοῦ·
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἐπ'
αὐτῷ
πράττειν
ἢ
μὴ |
[6, 1143] |
καὶ
εὐγνώμων
ἢ
συγγνώμων·
τὰ
|
γὰρ |
ἐπιεικῆ
κοινὰ
τῶν
ἀγαθῶν
ἁπάντων |
[6, 1143] |
κρίσις
ὀρθή.
Σημεῖον
δέ·
τὸν
|
γὰρ |
ἐπιεικῆ
μάλιστά
φαμεν
εἶναι
συγγνωμονικόν, |
[6, 1141] |
τέχνη
οὔτε
(φρόνησις·
~τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἐπιστητὸν
ἀποδεικτόν,
(αἳ
δὲ
τυγχάνουσιν |
[6, 1143] |
ὧν
ἔσται
εὐδαίμων
(ἄνθρωπος
(οὐδεμιᾶς
|
γάρ |
ἐστι
γενέσεως)
ἡ
δὲ
φρόνησις |
[6, 1139] |
τἀληθές
ἐστι
καὶ
ψεῦδος
(τοῦτο
|
γάρ |
ἐστι
παντὸς
διανοητικοῦ
ἔργον)
τοῦ |
[6, 1142] |
φρόνησις
οὐκ
ἐπιστήμη,
φανερόν·
τοῦ
|
γὰρ |
ἐσχάτου
ἐστίν,
ὥσπερ
εἴρηται·
(τὸ |
[6, 1143] |
λέγοντος,
καὶ
κρίνειν
καλῶς·
τὸ
|
γὰρ |
εὖ
τῷ
καλῶς
τὸ
αὐτό. |
[6, 1139] |
ποιητόν,
ἀλλὰ
τὸ
πρακτόν·
ἡ
|
γὰρ |
εὐπραξία
τέλος,
ἡ
δ'
ὄρεξις |
[6, 1140] |
τῶν
κατὰ
φύσιν·
ἐν
αὑτοῖς
|
γὰρ |
ἔχουσι
ταῦτα
τὴν
ἀρχήν.
Ἐπεὶ |
[6, 1142] |
μὲν
δὴ
οὐκ
ἔστιν·
οὐ
|
γὰρ |
ζητοῦσι
περὶ
ὧν
ἴσασιν,
(ἡ |
[6, 1144] |
πάλιν
καὶ
περὶ
ἀρετῆς·
καὶ
|
γὰρ |
ἡ
ἀρετὴ
παραπλησίως
ἔχει
ὡς |
[6, 1141] |
τὰ
καθ'
ἕκαστα
γνωρίζειν·
πρακτικὴ
|
γάρ, |
ἡ
δὲ
πρᾶξις
περὶ
τὰ |
[6, 1142] |
αὕτη
γὰρ
οὔπω
φάσις·
καὶ
|
γὰρ |
ἡ
δόξα
οὐ
ζήτησις
ἀλλὰ |
[6, 1140] |
καὶ
πάσης
ἐπιστήμης
(μετὰ
λόγου
|
γὰρ |
ἡ
ἐπιστήμη)
τῆς
ἀρχῆς
τοῦ |
[6, 1140] |
αἱρεῖσθαι
πάντα
καὶ
πράττειν·
ἔστι
|
γὰρ |
ἡ
κακία
φθαρτικὴ
(ἀρχῆς.
Ὥστ' |
[6, 1144] |
τῷ
ἀγαθῷ,
οὐ
φαίνεται·
διαστρέφει
|
γὰρ |
ἡ
(μοχθηρία
καὶ
διαψεύδεσθαι
ποιεῖ |
[6, 1140] |
οὐδὲ
περιέχεται
ὑπ'
ἀλλήλων·
οὔτε
|
γὰρ |
ἡ
πρᾶξις
ποίησις
οὔτε
ἡ |
[6, 1143] |
δὴ
τούτων
λεκτέον·
νῦν
μὲν
|
γὰρ |
ἠπόρηται
περὶ
αὐτῶν
μόνον.
~(Πρῶτον |
[6, 1139] |
ἐπιστήμη
φρόνησις
σοφία
νοῦς·
ὑπολήψει
|
γὰρ |
καὶ
δόξῃ
ἐνδέχεται
διαψεύδεσθαι.
Ἐπιστήμη |
[6, 1144] |
ἀρκτέον,
λαβόντας
ἀρχὴν
ταύτην.
Ὥσπερ
|
γὰρ |
καὶ
τὰ
δίκαια
λέγομεν
πράττοντάς |
[6, 1139] |
ἕνεκά
του
καὶ
πρακτική·
(αὕτη
|
γὰρ |
καὶ
τῆς
ποιητικῆς
ἄρχει·
ἕνεκα |
[6, 1139] |
ἐστὶν
ἕξεως
ἡ
προαίρεσις·
εὐπραξία
|
γὰρ |
καὶ
τὸ
(ἐναντίον
ἐν
πράξει |
[6, 1142] |
τοῖς
μαθηματικοῖς)
ἔσχατον
τρίγωνον·
στήσεται
|
γὰρ |
κἀκεῖ.
Ἀλλ'
αὕτη
μᾶλλον
(αἴσθησις |
[6, 1144] |
δ'
οὔπω
εἰληφὼς
ἔσται·
τοῦτο
|
γὰρ |
κατὰ
μὲν
τὰς
φυσικὰς
ἀρετὰς |
[6, 1142] |
μὴν
οὐδ'
εὐστοχία·
ἄνευ
τε
|
γὰρ |
λόγου
καὶ
ταχύ
τι
ἡ |
[6, 1144] |
τὸ
ἄριστον,
ὁτιδήποτε
ὄν
(ἔστω
|
γὰρ |
λόγου
χάριν
τὸ
τυχόν)
τοῦτο |
[6, 1139] |
ὦσιν
αἱ
ἀρχαί,
ἐπίσταται·
εἰ
|
γὰρ |
μὴ
μᾶλλον
τοῦ
συμπεράσματος,
(κατὰ |
[6, 1141] |
σοφίαν,
πολλαὶ
ἔσονται
σοφίαι·
οὐ
|
γὰρ |
μία
περὶ
τὸ
ἁπάντων
ἀγαθὸν |
[6, 1142] |
δὴ
τῷ
νῷ·
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
νοῦς
τῶν
ὅρων,
ὧν
οὐκ |
[6, 1144] |
καλῶς
ἔλεγεν.
Σημεῖον
δέ·
καὶ
|
γὰρ |
νῦν
πάντες,
ὅταν
ὁρίζωνται
τὴν |
[6, 1144] |
χωρίζονται
ἀλλήλων
αἱ
ἀρεταί·
οὐ
|
γὰρ |
ὁ
αὐτὸς
εὐφυέστατος
πρὸς
ἁπάσας, |
[6, 1142] |
περὶ
τὸ
καθ'
ἕκαστον·
ἢ
|
γὰρ |
ὅτι
πάντα
τὰ
βαρύσταθμα
ὕδατα |
[6, 1144] |
Δεῖ
δὲ
μικρὸν
μεταβῆναι.
Ἔστι
|
γὰρ |
οὐ
μόνον
ἡ
κατὰ
τὸν |
[6, 1142] |
δὲ
οὔτε
δόξης·
(ἐπιστήμης
μὲν
|
γὰρ |
οὐκ
ἔστιν
ὀρθότης
(οὐδὲ
γὰρ |
[6, 1142] |
εὐβουλία.
Διανοίας
ἄρα
λείπεται·
αὕτη
|
γὰρ |
οὔπω
φάσις·
καὶ
γὰρ
ἡ |
[6, 1144] |
οὕτως
(ἡ
σοφία
εὐδαιμονίαν·
μέρος
|
γὰρ |
οὖσα
τῆς
ὅλης
ἀρετῆς
τῷ |
[6, 1144] |
τοιαῦτα
ἄλλον
τρόπον
ὑπάρχειν.
Καὶ
|
γὰρ |
παισὶ
καὶ
θηρίοις
αἱ
φυσικαὶ |
[6, 1141] |
εἴποιεν,
φρόνιμον
(δὲ
ἕτερον·
τὰ
|
γὰρ |
περὶ
αὑτὸ
ἕκαστα
τὸ
εὖ |
[6, 1143] |
ἡ
γεωμετρία
περὶ
μεγέθη·
οὔτε
|
γὰρ |
περὶ
τῶν
ἀεὶ
ὄντων
καὶ |
[6, 1142] |
ἠριθμημένον
στρατοῦ
ἴσον
μετασχεῖν;
τοὺς
|
γὰρ |
περισσοὺς
καί
τι
πράσσοντας
πλέον |
[6, 1140] |
ἀγαθὰ
καὶ
κακά.
Τῆς
μὲν
|
γὰρ |
ποιήσεως
ἕτερον
τὸ
τέλος,
τῆς |
[6, 1143] |
οὖσα
κυριωτέρα
αὐτῆς
ἔσται·
(ἡ
|
γὰρ |
ποιοῦσα
ἄρχει
καὶ
ἐπιτάττει
περὶ |
[6, 1143] |
τῆς
ἕξεως
εἶναι
λέγεται·
οὐθὲν
|
γὰρ |
πρακτικώτεροι
τῷ
ἔχειν
τὴν
ἰατρικὴν |
[6, 1142] |
ἐσχάτου
ἐστίν,
ὥσπερ
εἴρηται·
(τὸ
|
γὰρ |
πρακτὸν
τοιοῦτον.
Ἀντίκειται
μὲν
δὴ |
[6, 1141] |
πολιτεύεσθαι
τούτους
μόνον
λέγουσιν·
μόνοι
|
γὰρ |
πράττουσιν
οὗτοι
ὥσπερ
οἱ
χειροτέχναι. |
[6, 1139] |
προσδιοριζόμεθα
ἐν
τοῖς
ἀναλυτικοῖς·
ὅταν
|
γάρ |
πως
πιστεύῃ
καὶ
γνώριμοι
αὐτῷ |
[6, 1143] |
τί
χρήσιμοί
εἰσιν.
Ἡ
μὲν
|
γὰρ |
σοφία
οὐδὲν
θεωρήσει
ἐξ
ὧν |
[6, 1141] |
δὴ
σοφία
τούτων
ἐστίν·
τοῦ
|
γὰρ |
σοφοῦ
περὶ
ἐνίων
ἔχειν
ἀπόδειξίν |
[6, 1144] |
τε
καὶ
ἔστι
δῆλον·
οἱ
|
γὰρ |
συλλογισμοὶ
τῶν
πρακτῶν
ἀρχὴν
ἔχοντές |
[6, 1143] |
δὲ
σύνεσις
(κριτικὴ
μόνον.
Ταὐτὸ
|
γὰρ |
σύνεσις
καὶ
εὐσυνεσία
καὶ
συνετοὶ |
[6, 1143] |
αὗται·
ἐκ
τῶν
καθ'
ἕκαστα
|
γὰρ |
(τὰ
καθόλου·
τούτων
οὖν
ἔχειν |
[6, 1139] |
δὲ
ᾧ
τὰ
ἐνδεχόμενα·
πρὸς
|
γὰρ |
τὰ
τῷ
γένει
ἕτερα
καὶ |
[6, 1138] |
λέγει,
τοῦτο
διέλωμεν.
Ἐν
πάσαις
|
γὰρ |
ταῖς
εἰρημέναις
ἕξεσι,
καθάπερ
καὶ |
[6, 1145] |
λέγεται
ἀγαθός,
οὐκ
ἐνδέχεται·
ἅμα
|
γὰρ |
τῇ
φρονήσει
μιᾷ
ὑπαρχούσῃ
πᾶσαι |
[6, 1141] |
ἡ
πολιτικὴ
ἡ
αὐτή·
εἰ
|
γὰρ |
(τὴν
περὶ
τὰ
ὠφέλιμα
τὰ |
[6, 1142] |
καί
τι
πράσσοντας
πλέον
Ζητοῦσι
|
γὰρ |
τὸ
αὑτοῖς
ἀγαθόν,
καὶ
οἴονται |
[6, 1143] |
οὐχ
ἧττον
τῶν
ἀποδείξεων·
διὰ
|
γὰρ |
τὸ
ἔχειν
ἐκ
τῆς
ἐμπειρίας |
[6, 1143] |
τῆς
ἐν
τῷ
μανθάνειν·
λέγομεν
|
γὰρ |
τὸ
μανθάνειν
συνιέναι
πολλάκις.
Ἡ |
[6, 1145] |
οὐδ'
ἄνευ
ἀρετῆς·
ἣ
μὲν
|
γὰρ |
τὸ
τέλος
ἣ
δὲ
τὰ |
[6, 1142] |
τι
τὸ
εὖ
βεβουλεῦσθαι·
ἡ
|
γὰρ |
τοιαύτη
ὀρθότης
βουλῆς
εὐβουλία,
ἡ |
[6, 1143] |
ἐσχάτων
ἅπαντα
τὰ
πρακτά·
καὶ
|
γὰρ |
τὸν
φρόνιμον
δεῖ
γινώσκειν
αὐτά, |
[6, 1143] |
καὶ
τῆς
ἑτέρας
προτάσεως·
ἀρχαὶ
|
γὰρ |
τοῦ
οὗ
ἕνεκα
αὗται·
ἐκ |
[6, 1139] |
καὶ
τῆς
ποιητικῆς
ἄρχει·
ἕνεκα
|
γάρ |
του
ποιεῖ
πᾶς
ὁ
ποιῶν, |
[6, 1140] |
μὴ
ἐν
τῷ
ποιουμένῳ·
οὔτε
|
γὰρ |
τῶν
ἐξ
ἀνάγκης
ὄντων
ἢ |
[6, 1143] |
τῶν
ἐσχάτων
ἐπ'
ἀμφότερα·
καὶ
|
γὰρ |
τῶν
πρώτων
ὅρων
καὶ
τῶν |
[6, 1143] |
καὶ
περὶ
τὴν
ὑγίειαν·
βουλόμενοι
|
γὰρ |
ὑγιαίνειν
ὅμως
οὐ
μανθάνομεν
ἰατρικήν. |
[6, 1139] |
μὴ
ἀκολουθεῖν
ταῖς
ὁμοιότησιν.
(Πάντες
|
γὰρ |
ὑπολαμβάνομεν,
ὃ
ἐπιστάμεθα,
μηδ'
ἐνδέχεσθαι |
[6, 1144] |
τῇ
δ'
ἡμάρτανεν·
ὅτι
μὲν
|
γὰρ |
φρονήσεις
ᾤετο
(εἶναι
πάσας
τὰς |
[6, 1143] |
σύνεσις
καὶ
φρόνησις.
Ἡ
μὲν
|
γὰρ |
φρόνησις
ἐπιτακτική
ἐστιν·
τί
γὰρ |
[6, 1141] |
περὶ
ὧν
ἔστι
βουλεύσασθαι·
τοῦ
|
γὰρ |
φρονίμου
(μάλιστα
τοῦτ'
ἔργον
εἶναί |
[6, 1145] |
τῆς
ὑγιείας
ἡ
ἰατρική·
οὐ
|
γὰρ |
χρῆται
αὐτῇ,
ἀλλ'
ὁρᾷ
ὅπως |
[6, 1142] |
δ'
ἔμπειρος
οὐκ
ἔστιν·
πλῆθος
|
γὰρ |
χρόνου
ποιεῖ
τὴν
ἐμπειρίαν·
ἐπεὶ |
[6, 1141] |
δὲ
πρακτικὴ
καὶ
βουλευτική·
τὸ
|
γὰρ |
ψήφισμα
πρακτὸν
ὡς
τὸ
ἔσχατον. |
[6, 1144] |
μὴ
δι'
αὐτά
(καίτοι
πράττουσί
|
γε |
ἃ
δεῖ
καὶ
ὅσα
χρὴ |
[6, 1141] |
θειότερα
τὴν
φύσιν,
(οἷον
φανερώτατά
|
γε |
ἐξ
ὧν
ὁ
κόσμος
συνέστηκεν. |
[6, 1139] |
Οὐκ
ἔστι
δὲ
προαιρετὸν
οὐδὲν
|
γεγονός, |
οἷον
οὐδεὶς
προαιρεῖται
Ἴλιον
πεπορθηκέναι· |
[6, 1139] |
ἐσομένου
καὶ
ἐνδεχομένου,
τὸ
δὲ
|
γεγονὸς |
οὐκ
ἐνδέχεται
μὴ
γενέσθαι·
διὸ |
[6, 1139] |
οὐδὲ
γὰρ
βουλεύεται
περὶ
τοῦ
|
γεγονότος |
ἀλλὰ
περὶ
τοῦ
ἐσομένου
καὶ |
[6, 1139] |
ἐνδεχόμενα·
πρὸς
γὰρ
τὰ
τῷ
|
γένει |
ἕτερα
καὶ
τῶν
τῆς
ψυχῆς |
[6, 1139] |
τῆς
ψυχῆς
μορίων
ἕτερον
τῷ
|
(γένει |
τὸ
πρὸς
ἑκάτερον
πεφυκός,
εἴπερ |
[6, 1143] |
εὐδαίμων
(ἄνθρωπος
(οὐδεμιᾶς
γάρ
ἐστι
|
γενέσεως) |
ἡ
δὲ
φρόνησις
τοῦτο
μὲν |
[6, 1139] |
δὲ
γεγονὸς
οὐκ
ἐνδέχεται
μὴ
|
γενέσθαι· |
διὸ
ὀρθῶς
Ἀγάθων
(Μόνου
γὰρ |
[6, 1140] |
Ἔστι
δὲ
τέχνη
πᾶσα
περὶ
|
γένεσιν |
καὶ
τὸ
τεχνάζειν
καὶ
θεωρεῖν |
[6, 1144] |
καὶ
τἆλλα
ἔχομεν
εὐθὺς
ἐκ
|
γενετῆς· |
ἀλλ'
ὅμως
ζητοῦμεν
ἕτερόν
τι |
[6, 1145] |
χρῆται
αὐτῇ,
ἀλλ'
ὁρᾷ
ὅπως
|
γένηται· |
ἐκείνης
οὖν
ἕνεκα
ἐπιτάττει,
ἀλλ' |
[6, 1139] |
ἄλλως,
ὅταν
ἔξω
τοῦ
θεωρεῖν
|
γένηται, |
λανθάνει
εἰ
ἔστιν
ἢ
μή. |
[6, 1140] |
τεχνάζειν
καὶ
θεωρεῖν
ὅπως
ἂν
|
γένηταί |
τι
τῶν
ἐνδεχομένων
καὶ
εἶναι |
[6, 1142] |
τί
δὴ
μαθηματικὸς
μὲν
παῖς
|
γένοιτ' |
ἄν,
σοφὸς
δ'
ἢ
φυσικὸς |
[6, 1142] |
ἢ
εὐστοχία
ἢ
ἄλλο
τι
|
γένος. |
Ἐπιστήμη
μὲν
δὴ
οὐκ
ἔστιν· |
[6, 1140] |
τέχνη
δ'
ὅτι
ἄλλο
τὸ
|
γένος |
πράξεως
καὶ
ποιήσεως.
Λείπεται
ἄρα |
[6, 1143] |
ἡ
ἰατρικὴ
περὶ
ὑγιεινῶν,
ἡ
|
γεωμετρία |
περὶ
μεγέθη·
οὔτε
γὰρ
περὶ |
[6, 1142] |
ἐστὶ
τοῦ
εἰρημένου
καὶ
διότι
|
γεωμετρικοὶ |
μὲν
νέοι
καὶ
μαθηματικοὶ
γίνονται |
[6, 1143] |
σύνεσίς
ἐστιν
οὔτε
περὶ
τῶν
|
γιγνομένων |
ὁτουοῦν,
ἀλλὰ
περὶ
ὧν
ἀπορήσειεν |
[6, 1142] |
τοιαῦτα,
φρόνιμος
δ'
οὐ
δοκεῖ
|
γίνεσθαι. |
Αἴτιον
δ'
ὅτι
καὶ
τῶν |
[6, 1143] |
χάριν
φρόνιμον
ῥητέον
ἀλλὰ
τοῦ
|
γίνεσθαι, |
τοῖς
οὖσι
σπουδαίοις
οὐθὲν
ἂν |
[6, 1144] |
καὶ
τούτων
ἡ
κυρία
οὐ
|
γίνεται |
ἄνευ
φρονήσεως.
Διόπερ
τινές
φασι |
[6, 1142] |
ἕκαστά
ἐστιν
ἡ
φρόνησις,
ἃ
|
γίνεται |
(γνώριμα
ἐξ
ἐμπειρίας,
νέος
δ' |
[6, 1144] |
δ'
ἕξις
τῷ
(ὄμματι
τούτῳ
|
γίνεται |
τῆς
ψυχῆς
οὐκ
ἄνευ
ἀρετῆς, |
[6, 1140] |
τῶν
ἐξ
ἀνάγκης
ὄντων
ἢ
|
γινομένων |
ἡ
(τέχνη
ἐστίν,
οὔτε
τῶν |
[6, 1142] |
γεωμετρικοὶ
μὲν
νέοι
καὶ
μαθηματικοὶ
|
γίνονται |
καὶ
σοφοὶ
τὰ
τοιαῦτα,
φρόνιμος |
[6, 1143] |
καὶ
γὰρ
τὸν
φρόνιμον
δεῖ
|
γινώσκειν |
αὐτά,
καὶ
ἡ
σύνεσις
καὶ |
[6, 1143] |
ἔνια
συγγνώμην.
Ἡ
δὲ
συγγνώμη
|
γνώμη |
ἐστὶ
κριτικὴ
τοῦ
ἐπιεικοῦς
ὀρθή· |
[6, 1143] |
συνιέναι
πολλάκις.
Ἡ
δὲ
καλουμένη
|
γνώμη, |
καθ'
ἣν
συγγνώμονας
καὶ
(ἔχειν |
[6, 1143] |
καὶ
ἡ
σύνεσις
καὶ
ἡ
|
γνώμη |
περὶ
τὰ
(πρακτά,
ταῦτα
δ' |
[6, 1143] |
καὶ
φύσει
σοφὸς
μὲν
οὐδείς,
|
γνώμην |
δ'
ἔχειν
καὶ
σύνεσιν
καὶ |
[6, 1143] |
νοῦν
ἐπὶ
τοὺς
αὐτοὺς
ἐπιφέροντες
|
γνώμην |
ἔχειν
καὶ
νοῦν
ἤδη
καὶ |
[6, 1143] |
ἣν
συγγνώμονας
καὶ
(ἔχειν
φαμὲν
|
γνώμην, |
ἡ
τοῦ
ἐπιεικοῦς
ἐστὶ
κρίσις |
[6, 1143] |
εἰς
ταὐτὸ
τείνουσαι·
λέγομεν
γὰρ
|
γνώμην |
καὶ
σύνεσιν
καὶ
φρόνησιν
καὶ |
[6, 1143] |
ἡ
ἡλικία
νοῦν
ἔχει
καὶ
|
γνώμην, |
ὡς
τῆς
φύσεως
αἰτίας
οὔσης. |
[6, 1141] |
δεῖ
καὶ
τὰ
καθ'
ἕκαστα
|
γνωρίζειν· |
πρακτικὴ
γάρ,
ἡ
δὲ
πρᾶξις |
[6, 1142] |
ἐστιν
ἡ
φρόνησις,
ἃ
γίνεται
|
(γνώριμα |
ἐξ
ἐμπειρίας,
νέος
δ'
ἔμπειρος |
[6, 1139] |
ὅταν
γάρ
πως
πιστεύῃ
καὶ
|
γνώριμοι |
αὐτῷ
ὦσιν
αἱ
ἀρχαί,
ἐπίσταται· |
[6, 1141] |
μὲν
οὖν
τι
ἂν
εἴη
|
γνώσεως |
τὸ
αὑτῷ
εἰδέναι·
ἀλλ'
ἔχει |
[6, 1139] |
ὁμοιότητά
τινα
καὶ
οἰκειότητα
ἡ
|
γνῶσις |
ὑπάρχει
αὐτοῖς.
Λεγέσθω
δὲ
τούτων |
[6, 1143] |
τῷ
ἔχειν
τὴν
ἰατρικὴν
καὶ
|
γυμναστικήν |
ἐσμεν.
Εἰ
δὲ
μὴ
τούτων |