Livre, page |
[4, 1121] |
ὁ
ἐλευθέριος
εἰς
χρήματα·
(δύναται
γὰρ |
ἀδικεῖσθαι,
μὴ
τιμῶν
γε
τὰ |
[4, 1123] |
ἄξιος,
ἄριστος
ἂν
εἴη·
μείζονος
γὰρ |
ἀεὶ
ὁ
βελτίων
ἄξιος,
καὶ |
[4, 1123] |
ἄξιος
(φαῦλος
ὤν·
τῆς
ἀρετῆς
γὰρ |
ἆθλον
ἡ
τιμή,
καὶ
ἀπονέμεται |
[4, 1127] |
οἷς
διαφέρει
ἔτι
μᾶλλον·
ὡς
γὰρ |
αἰσχρὸν
τὸ
ψεῦδος
εὐλαβήσεται,
ὅ |
[4, 1119] |
ἀσωτίαν
ἐπιφέρομεν
ἐνίοτε
συμπλέκοντες·
τοὺς
γὰρ |
ἀκρατεῖς
καὶ
εἰς
ἀκολασίαν
δαπανηροὺς |
[4, 1122] |
ἔτι
ἡδέως
καὶ
προετικῶς·
ἡ
γὰρ |
ἀκριβολογία
μικροπρεπές.
Καὶ
πῶς
κάλλιστον |
[4, 1124] |
γὰρ
μεγαλόψυχος
δικαίως
καταφρονεῖ
(δοξάζει
γὰρ |
ἀληθῶς)
οἱ
δὲ
πολλοὶ
τυχόντως. |
[4, 1128] |
τό
γε
τοιοῦτον
ἀόριστον;
Ἄλλο
γὰρ |
ἄλλῳ
μισητόν
τε
καὶ
ἡδύ. |
[4, 1119] |
καὶ
φαυλότατοι
δοκοῦσιν
εἶναι·
πολλὰς
γὰρ |
ἅμα
κακίας
ἔχουσιν.
Οὐ
δὴ |
[4, 1126] |
γε
τῷ
αὐτῷ
ὑπάρχει.
Οὐ
γὰρ |
ἂν
δύναιτ᾽
εἶναι·
τὸ
γὰρ |
[4, 1127] |
(τὰς
τοιαύτας
ἐπελθεῖν·
μᾶλλόν
τε
γὰρ |
ἂν
εἰδείημεν
τὰ
περὶ
τὸ |
[4, 1127] |
ἀδικίαν
ἢ
δικαιοσύνην
συντείνει
(ἄλλης
γὰρ |
ἂν
εἴη
ταῦτ᾽
ἀρετῆς)
ἀλλ᾽ |
[4, 1123] |
δόξειεν
ὁ
μεγάλων
ἄξιος·
τί
γὰρ |
ἂν
ἐποίει,
εἰ
μὴ
τοσούτων |
[4, 1120] |
οὐδ᾽
ὅσα
ἄλλα
τοιαῦτα·
οὐ
γὰρ |
ἂν
ἔτι
πράττοι
κατὰ
τὴν |
[4, 1127] |
ἕνεκα
φαύλῳ
μὲν
ἔοικεν
(οὐ
γὰρ |
ἂν
ἔχαιρε
τῷ
ψεύδει)
μάταιος |
[4, 1125] |
καὶ
ἀγνοεῖν
δ᾽
ἑαυτόν·
ὠρέγετο
γὰρ |
ἂν
ὧν
ἄξιος
ἦν,
ἀγαθῶν |
[4, 1121] |
αὐτῶν
εἰσὶν
οἱ
πολλοί·
εὐχερῶς
γὰρ |
ἀναλίσκοντες
καὶ
εἰς
τὰς
ἀκολασίας |
[4, 1125] |
ἀγνοοῦντες,
καὶ
ταῦτ᾽
ἐπιφανῶς·
οὐ
γὰρ |
ἄξιοι
ὄντες
τοῖς
ἐντίμοις
ἐπιχειροῦσιν, |
[4, 1120] |
λαμβάνειν
ὅθεν
οὐ
δεῖ.
Τῆς
γὰρ |
ἀρετῆς
μᾶλλον
τὸ
εὖ
ποιεῖν |
[4, 1124] |
τοιαῦτα
ἔχοντες
ἀγαθὰ
γίνονται.
Ἄνευ
γὰρ |
ἀρετῆς
οὐ
ῥᾴδιον
φέρειν
ἐμμελῶς |
[4, 1124] |
οὔτε
ὀρθῶς
μεγαλόψυχοι
λέγονται·
ἄνευ
γὰρ |
ἀρετῆς
παντελοῦς
οὐκ
ἔστι
ταῦτα. |
[4, 1120] |
Οὐ
δὴ
οἰκείως
προσαγορεύονται·
~βούλεται
γὰρ |
ἄσωτος
εἶναι
ὁ
ἓν
κακὸν |
[4, 1125] |
ἐλευθεριότης
πρὸς
τὴν
μεγαλοπρέπειαν.
Ἄμφω
γὰρ |
αὗται
τοῦ
μὲν
μεγάλου
ἀφεστᾶσι, |
[4, 1124] |
τις
εἶναι
τῶν
ἀρετῶν·
μείζους
γὰρ |
αὐτὰς
ποιεῖ,
καὶ
οὐ
γίνεται |
[4, 1125] |
μικροψυχία
μᾶλλον
τῆς
χαυνότητος·
καὶ
γὰρ |
γίνεται
μᾶλλον
καὶ
χεῖρόν
ἐστιν. |
[4, 1120] |
καλοῦ
ἕνεκα
(καὶ
ὀρθῶς·
οἷς
γὰρ |
δεῖ
καὶ
ὅσα
καὶ
ὅτε, |
[4, 1122] |
(ὢν
καὶ
τίνων
ὑπαρχόντων·
ἄξια
γὰρ |
δεῖ
τούτων
εἶναι,
καὶ
μὴ |
[4, 1128] |
ἁρμόζει,
ἀλλὰ
τῇ
νέᾳ.
Οἰόμεθα
γὰρ |
δεῖν
τοὺς
τηλικούτους
αἰδήμονας
εἶναι |
[4, 1123] |
τοιοῦτον
δ᾽
ἡ
τιμή·
μέγιστον
γὰρ |
δὴ
τοῦτο
τῶν
ἐκτὸς
ἀγαθῶν· |
[4, 1124] |
λέγειν
καὶ
πράττειν
φανερῶς
(παρρησιαστὴς
γὰρ |
διὰ
τὸ
καταφρονητικὸς
εἶναι,
(καὶ |
[4, 1121] |
γὰρ
τὰ
τοῦ
ἐλευθερίου·
καὶ
γὰρ |
δίδωσι
καὶ
οὐ
λαμβάνει,
οὐδέτερον |
[4, 1125] |
ζῆν
ἀλλ᾽
ἢ
φίλον·
~(δουλικὸν
γάρ· |
διὸ
καὶ
πάντες
οἱ
κόλακες |
[4, 1124] |
ἔχει
ὡς
μέγιστον
ὄν.
Αἱ
γὰρ |
δυναστεῖαι
καὶ
ὁ
πλοῦτος
διὰ |
[4, 1122] |
μεγαλοπρεπὴς
ἐπιστήμονι
ἔοικεν·
τὸ
πρέπον
γὰρ |
(δύναται
θεωρῆσαι
καὶ
δαπανῆσαι
μεγάλα |
[4, 1120] |
εἰς
ἃ
δεῖ
ἀναλίσκειν.
Ὥσπερ
γὰρ |
εἴρηται,
ἐλευθέριός
ἐστιν
ὁ
κατὰ |
[4, 1123] |
καὶ
δωρεὰς
καὶ
ἀντιδωρεάς·
οὐ
γὰρ |
εἰς
ἑαυτὸν
δαπανηρὸς
ὁ
μεγαλοπρεπὴς |
[4, 1121] |
καὶ
λήψει·
καὶ
τὴν
δαπάνην
γὰρ |
εἰς
τὴν
δόσιν
τίθεμεν.
Ἡ |
[4, 1120] |
ῥηθήσεται.
Οὐδ᾽
ὁ
λυπηρῶς·
(μᾶλλον
γὰρ |
ἕλοιτ᾽
ἂν
τὰ
χρήματα
τῆς |
[4, 1122] |
καὶ
δαπανῆσαι
μεγάλα
ἐμμελῶς.
(Ὥσπερ
γὰρ |
ἐν
ἀρχῇ
εἴπομεν,
ἡ
ἕξις |
[4, 1127] |
τὰ
τοιαῦτα
καὶ
ἀλαζονεύονται·
ἔστι
γὰρ |
ἐν
αὐτοῖς
τὰ
εἰρημένα.
Οἱ |
[4, 1121] |
τῇ
δόσει
ἐλλείπουσιν.
Οἱ
μὲν
γὰρ |
ἐν
ταῖς
τοιαύταις
προσηγορίαις
οἷον |
[4, 1120] |
δ᾽
ἡ
ἐλευθεριότης
λέγεται·
οὐ
γὰρ |
ἐν
τῷ
πλήθει
τῶν
διδομένων |
[4, 1122] |
ἀνελευθέρων
εἰσίν·
αἰσχροκερδεῖς
γάρ.
Κέρδους
γὰρ |
ἕνεκα
ἀμφότεροι
πραγματεύονται
καὶ
ὀνείδη |
[4, 1122] |
αὐτοῖς
ἡ
αἰσχροκέρδεια
φαίνεται·
πάντες
γὰρ |
ἕνεκα
κέρδους,
καὶ
τούτου
μικροῦ, |
[4, 1123] |
φεύγειν
παρασείσαντι,
οὐδ᾽
ἀδικεῖν·
τίνος
γὰρ |
ἕνεκα
πράξει
αἰσχρὰ
ᾧ
γ᾽ |
[4, 1121] |
καὶ
εὐλάβειαν
τῶν
αἰσχρῶν
(δοκοῦσι
γὰρ |
ἔνιοι
ἢ
φασί
γε
διὰ |
[4, 1128] |
ἐφ᾽
οἷς
ἐστὶν
αἰσχύνη.
Οὐδὲ
γὰρ |
ἐπιεικοῦς
ἐστὶν
ἡ
αἰσχύνη,
εἴπερ |
[4, 1121] |
ὀλιγώρως
καὶ
πάντοθεν
λαμβάνουσιν·
διδόναι
γὰρ |
ἐπιθυμοῦσι,
τὸ
δὲ
πῶς
ἢ |
[4, 1121] |
τοῦτο
ποιεῖν
μὴ
δύνασθαι·
ταχὺ
γὰρ |
ἐπιλείπει
αὐτοὺς
τὰ
ὑπάρχοντα.
Ἀναγκάζονται |
[4, 1121] |
μηδαμόθεν
λαμβάνοντα
πᾶσι
διδόναι·
ταχέως
γὰρ |
ἐπιλείπει
ἡ
οὐσία
τοὺς
ἰδιώτας |
[4, 1124] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἀτιμίας·
οὐ
γὰρ |
ἔσται
δικαίως
περὶ
αὐτόν.
Μάλιστα |
[4, 1122] |
δὴ
καὶ
τὰ
ἔργα·
οὕτω
γὰρ |
ἔσται
μέγα
δαπάνημα
καὶ
πρέπον |
[4, 1121] |
εἶναι
(τοῦ
ἀνελευθέρου.
Εὐίατός
τε
γάρ |
ἐστι
καὶ
ὑπὸ
τῆς
ἡλικίας |
[4, 1122] |
ἀνελευθερία
ἐναντίον
λέγεται·
μεῖζόν
τε
γάρ |
ἐστι
κακὸν
τῆς
(ἀσωτίας,
καὶ |
[4, 1120] |
εἴη
δὲ
οὐδ᾽
αἰτητικός·
οὐ
γάρ |
ἐστι
τοῦ
εὖ
ποιοῦντος
εὐχερῶς |
[4, 1120] |
δὲ
ὅθεν
μὴ
δεῖ·
οὐ
γάρ |
ἐστι
τοῦ
μὴ
τιμῶντος
τὰ |
[4, 1126] |
ἔοικε
δὲ
μάλιστα
φιλίᾳ.
Τοιοῦτος
γάρ |
ἐστιν
ὁ
κατὰ
τὴν
μέσην |
[4, 1122] |
οὐκ
ἂν
εἴη
μεγαλοπρεπής·
οὐ
γὰρ |
ἔστιν
ἀφ᾽
ὧν
πολλὰ
δαπανήσει |
[4, 1124] |
εὐτυχήματα
συμβάλλεσθαι
πρὸς
μεγαλοψυχίαν.
Οἱ
γὰρ |
εὐγενεῖς
ἀξιοῦνται
τιμῆς
καὶ
οἱ |
[4, 1125] |
δοκεῖ
καὶ
χείρους
ποιεῖν·
(ἕκαστοι
γὰρ |
ἐφίενται
τῶν
κατ᾽
ἀξίαν,
ἀφίστανται |
[4, 1128] |
εἶναι,
ἄτοπον·
ἐπὶ
τοῖς
ἑκουσίοις
γὰρ |
ἡ
αἰδώς,
ἑκὼν
δ᾽
ὁ |
[4, 1122] |
τὸ
ἔργον
ποιήσει
μεγαλοπρεπέστερον.
Οὐ
γὰρ |
ἡ
αὐτὴ
(ἀρετὴ
κτήματος
καὶ |
[4, 1123] |
ἐν
τῷ
δαπανήματι·
σφαῖρα
μὲν
γὰρ |
ἡ
καλλίστη
ἢ
λήκυθος
μεγαλοπρέπειαν |
[4, 1123] |
μεγαλόψυχος
δ᾽
οὔ·
ἐν
μεγέθει
γὰρ |
ἡ
μεγαλοψυχία,
ὥσπερ
καὶ
τὸ |
[4, 1127] |
ἡ
τῶν
Λακώνων
ἐσθής·
καὶ
γὰρ |
ἡ
ὑπερβολὴ
καὶ
ἡ
λίαν |
[4, 1121] |
καὶ
ἐν
τούτοις
διαμαρτάνει·
οὔτε
γὰρ |
ἥδεται
ἐφ᾽
οἷς
δεῖ
οὐδὲ |
[4, 1128] |
εὐτράπελοι
προσαγορεύονται,
οἷον
εὔτροποι·
τοῦ
γὰρ |
ἤθους
αἱ
τοιαῦται
δοκοῦσι
κινήσεις |
[4, 1128] |
καὶ
τῶν
καινῶν·
τοῖς
μὲν
γὰρ |
ἦν
γελοῖον
ἡ
αἰσχρολογία,
τοῖς |
[4, 1125] |
ἐρεῖ
οὔτε
περὶ
ἑτέρου·
οὔτε
γὰρ |
ἵνα
ἐπαινῆται
μέλει
αὐτῷ
οὔθ᾽ |
[4, 1122] |
καὶ
περὶ
μεγαλοπρεπείας
διελθεῖν.
Δοκεῖ
γὰρ |
καὶ
αὐτὴ
περὶ
χρήματά
τις |
[4, 1122] |
ἡ
μεγαλοπρέπεια,
ὥσπερ
(εἴρηται·
μέγιστα
γὰρ |
καὶ
ἐντιμότατα·
~τῶν
δὲ
ἰδίων |
[4, 1121] |
καὶ
ὡς
δεῖ·
τῆς
ἀρετῆς
γὰρ |
καὶ
ἥδεσθαι
καὶ
λυπεῖσθαι
ἐφ᾽ |
[4, 1122] |
ἐπιχειρῶν
ἠλίθιος·
παρὰ
τὴν
ἀξίαν
γὰρ |
καὶ
τὸ
δέον,
κατ᾽
ἀρετὴν |
[4, 1127] |
τῇ
προαιρέσει·
(κατὰ
τὴν
ἕξιν
γὰρ |
καὶ
τῷ
τοιόσδε
εἶναι
ἀλαζών |
[4, 1126] |
γὰρ
ἂν
δύναιτ᾽
εἶναι·
τὸ
γὰρ |
κακὸν
καὶ
ἑαυτὸ
ἀπόλλυσι,
κἂν |
[4, 1125] |
δοκοῦσιν
εἶναι
οὐδ᾽
οὗτοι
(οὐ
γὰρ |
κακοποιοί
εἰσιν)
ἡμαρτημένοι
δέ.
Ὁ |
[4, 1121] |
αἱ
δόσεις
αὐτῶν
εἰσίν·
οὐ
γὰρ |
καλαί,
οὐδὲ
τούτου
(ἕνεκα,
οὐδὲ |
[4, 1123] |
δὲ
ὡς
δεῖ
μέσος·
τοῦ
γὰρ |
κατ᾽
ἀξίαν
αὑτὸν
(ἀξιοῖ·
οἳ |
[4, 1120] |
ταῦτα
ἡδέως
ἢ
ἀλύπως·
τὸ
γὰρ |
κατ᾽
ἀρετὴν
ἡδὺ
ἢ
ἄλυπον, |
[4, 1122] |
λῃστὴς
τῶν
ἀνελευθέρων
εἰσίν·
αἰσχροκερδεῖς
γάρ. |
Κέρδους
γὰρ
ἕνεκα
ἀμφότεροι
πραγματεύονται |
[4, 1127] |
μὲν
τὰ
ἤθη
φαίνονται·
οὐ
γὰρ |
κέρδους
ἕνεκα
δοκοῦσι
λέγειν,
ἀλλὰ |
[4, 1124] |
φανερομισῆ
εἶναι
καὶ
φανερόφιλον
(τὸ
γὰρ |
λανθάνειν
φοβουμένου,
καὶ
ἀμελεῖν
τῆς |
[4, 1123] |
μεγαλόψυχοι
περὶ
τιμὴν
εἶναι·
τιμῆς
γὰρ |
μάλιστα
(οἱ
μεγάλοι)
ἀξιοῦσιν
ἑαυτούς, |
[4, 1126] |
μᾶλλον
τὴν
ὑπερβολὴν
ἀντιτίθεμεν·
καὶ
(γὰρ |
μᾶλλον
γίνεται·
ἀνθρωπικώτερον
γὰρ
τὸ |
[4, 1128] |
ἀρετῆς
οὐ
προσήκει
λέγειν·
πάθει
γὰρ |
μᾶλλον
ἔοικεν
ἢ
ἕξει.
Ὁρίζεται |
[4, 1125] |
τῶν
καρπίμων
καὶ
ὠφελίμων·
αὐτάρκους
γὰρ |
μᾶλλον.
Καὶ
κίνησις
δὲ
βραδεῖα |
[4, 1125] |
ταπεινοὶ
κόλακες.
Οὐδὲ
θαυμαστικός·
οὐδὲν
γὰρ |
μέγα
αὐτῷ
ἐστίν.
Οὐδὲ
μνησίκακος· |
[4, 1122] |
ἐν
μεγάλοις
οὕτως.
Ὁ
μὲν
γὰρ |
μεγαλοπρεπὴς
ἐλευθέριος,
ὁ
δ᾽
ἐλευθέριος |
[4, 1124] |
(δὲ
τῶν
ἄλλων.
Ὁ
μὲν
γὰρ |
μεγαλόψυχος
δικαίως
καταφρονεῖ
(δοξάζει
γὰρ |
[4, 1125] |
αὐτῷ
ἐστίν.
Οὐδὲ
μνησίκακος·
οὐ
γὰρ |
μεγαλοψύχου
τὸ
ἀπομνημονεύειν,
ἄλλως
τε |
[4, 1120] |
ὥστε
καταλείπειν
ἑαυτῷ
ἐλάττω·
τὸ
γὰρ |
μὴ
βλέπειν
ἐφ᾽
ἑαυτὸν
ἐλευθερίου. |
[4, 1123] |
αὑτὸν
ἀξιῶν
ἄξιος
ὤν·
ὁ
γὰρ |
μὴ
κατ᾽
ἀξίαν
αὐτὸ
ποιῶν |
[4, 1126] |
τι
δή
ποτε,
ψέγεται.
Οἱ
γὰρ |
μὴ
ὀργιζόμενοι
ἐφ᾽
οἷς
(δεῖ |
[4, 1126] |
τις
ἢ
ἁμαρτάνει.
(Ὁ
μὲν
γὰρ |
μικρὸν
παρεκβαίνων
οὐ
ψέγεται,
οὔτ᾽ |
[4, 1125] |
εἰσιν)
ἡμαρτημένοι
δέ.
Ὁ
μὲν
γὰρ |
μικρόψυχος
(ἄξιος
ὢν
ἀγαθῶν
ἑαυτὸν |
[4, 1123] |
μὲν
οὖν
ὁ
εἰρημένος.
(Ὁ
γὰρ |
μικρῶν
ἄξιος
καὶ
τούτων
ἀξιῶν |
[4, 1121] |
εἶναι
φαῦλος
τὸ
ἦθος·
οὐ
γὰρ |
μοχθηροῦ
οὐδ᾽
ἀγεννοῦς
τὸ
ὑπερβάλλειν |
[4, 1120] |
(τὸ
φθείρειν
τὴν
οὐσίαν·
ἄσωτος
γὰρ |
ὁ
δι᾽
αὑτὸν
ἀπολλύμενος,
δοκεῖ |
[4, 1122] |
ἐλευθέριον
τὸν
μεγαλοπρεπῆ
εἶναι.
Καὶ
γὰρ |
ὁ
ἐλευθέριος
δαπανήσει
ἃ
δεῖ |
[4, 1119] |
ἡ
περὶ
χρήματα
μεσότης·
ἐπαινεῖται
γὰρ |
ὁ
ἐλευθέριος
οὐκ
ἐν
τοῖς |
[4, 1124] |
δ᾽
ἂν
πάθωσιν
οὔ
(ἐλάττων
γὰρ |
ὁ
παθὼν
εὖ
τοῦ
ποιήσαντος, |
[4, 1125] |
εἴπερ
ἡ
πραότης
ἐπαινεῖται.
Βούλεται
γὰρ |
ὁ
πρᾶος
ἀτάραχος
εἶναι
καὶ |
[4, 1128] |
τὰ
δεινὰ
φόβῳ
παραπλήσιον·
ἐρυθραίνονται
γὰρ |
οἱ
αἰσχυνόμενοι,
οἱ
δὲ
τὸν |
[4, 1124] |
ὑπερεχομένου.
Καὶ
ἀντευεργετικὸς
πλειόνων·
οὕτω
γάρ |
οἱ
προσοφλήσει
ὁ
ὑπάρξας
καὶ |
[4, 1120] |
μὴ
λαβεῖν
τοῦ
δοῦναι·
τὸ
γὰρ |
οἰκεῖον
ἧττον
προΐενται
μᾶλλον
ἢ |
[4, 1128] |
ἂν
ἐπαινέσειεν
ὅτι
αἰσχυντηλός·
οὐδὲν
γὰρ |
οἰόμεθα
δεῖν
αὐτὸν
πράττειν
ἐφ᾽ |
[4, 1124] |
τῇ
ἀληθείᾳ
μεγαλόψυχον
εἶναι·
οὐ
γὰρ |
οἷόν
τε
ἄνευ
καλοκαγαθίας.
Μάλιστα |
[4, 1120] |
δ᾽
οὐκ
ἀλόγως
τοῦτο·
οὐ
γὰρ |
οἷόν
τε
χρήματ᾽
ἔχειν
μὴ |
[4, 1121] |
μεταβάλοι,
εἴη
ἂν
ἐλευθέριος·
δώσει
γὰρ |
οἷς
δεῖ,
(καὶ
οὐ
λήψεται |
[4, 1126] |
κατὰ
πάντα
μὲν
γίνεται
(καὶ
γὰρ |
οἷς
οὐ
δεῖ,
(καὶ
ἐφ᾽ |
[4, 1126] |
ἐν
ἑκάστοις
ὡς
ἁρμόζει·
οὐ
γὰρ |
ὁμοίως
προσήκει
συνήθων
καὶ
ὀθνείων |
[4, 1126] |
ὅτε
μηδ᾽
οἷς
δεῖ·
δοκεῖ
γὰρ |
οὐκ
αἰσθάνεσθαι
οὐδὲ
λυπεῖσθαι,
μὴ |
[4, 1121] |
τῆς
ἀνελευθερίας
εἶναι.
Ἐν
δυσὶ
γὰρ |
οὖσα,
τῇ
τ᾽
ἐλλείψει
τῆς |
[4, 1127] |
ἀλαζὼν
φαίνεται
τῷ
ἀληθευτικῷ·
χείρων
γάρ. |
οὔσης
δὲ
καὶ
ἀναπαύσεως
ἐν |
[4, 1122] |
μικρὰ
καὶ
ἐπὶ
πολλῷ.
~(Πάντες
γὰρ |
οὗτοι
ὅθεν
οὐ
δεῖ
λαμβάνουσι, |
[4, 1125] |
ἥκιστα
ὀλοφυρτικὸς
(καὶ
δεητικός·
σπουδάζοντος
γὰρ |
οὕτως
ἔχειν
περὶ
ταῦτα.
Καὶ |
[4, 1125] |
τις
λέγοιτ᾽
ἄν.
(Τὸ
μὲν
γὰρ |
πάθος
ἐστὶν
ὀργή,
τὰ
δ᾽ |
[4, 1124] |
τυγχάνων
ἢ
καὶ
ἐλαττόνων·
ἀρετῆς
γὰρ |
παντελοῦς
οὐκ
ἂν
γένοιτο
ἀξία |
[4, 1120] |
καὶ
ὅσα
δεῖ.
Τῆς
ἀρετῆς
γὰρ |
περὶ
ἄμφω
οὔσης
μεσότητος,
ποιήσει |
[4, 1125] |
(μᾶλλον
παρορᾶν.
Οὐδ᾽
ἀνθρωπολόγος·
οὔτε
γὰρ |
περὶ
αὑτοῦ
ἐρεῖ
οὔτε
περὶ |
[4, 1126] |
λυπεῖν
ἢ
συνηδύνειν.
Ἔοικε
μὲν
γὰρ |
περὶ
ἡδονὰς
καὶ
λύπας
εἶναι |
[4, 1124] |
ἔσται
οὔτ᾽
ἀτυχῶν
περίλυπος.
Οὐδὲ
γὰρ |
περὶ
τιμὴν
οὕτως
ἔχει
ὡς |
[4, 1127] |
δὲ
περὶ
τοῦ
ἀληθευτικοῦ.
Οὐ
γὰρ |
περὶ
τοῦ
ἐν
ταῖς
ὁμολογίαις |
[4, 1120] |
τυράννους
οὐ
λέγομεν
ἀσώτους·
τὸ
γὰρ |
πλῆθος
τῆς
κτήσεως
οὐ
δοκεῖ |
[4, 1121] |
τοῖς
ἀνθρώποις
(τῆς
ἀσωτίας·
οἱ
γὰρ |
πολλοὶ
φιλοχρήματοι
μᾶλλον
ἢ
δοτικοί. |
[4, 1128] |
κατὰ
δόξαν,
οὐδὲν
διαφέρει·
οὐδέτερα
γὰρ |
πρακτέα,
(ὥστ᾽
οὐκ
αἰσχυντέον)
φαύλου |
[4, 1128] |
γίνεται
ἐπὶ
τοῖς
φαύλοις
(οὐ
γὰρ |
πρακτέον
τὰ
τοιαῦτα·
εἰ
δ᾽ |
[4, 1128] |
αἰδὼς
ἐξ
(ὑποθέσεως
ἐπιεικές·
εἰ
γὰρ |
πράξαι,
αἰσχύνοιτ᾽
ἄν·
οὐκ
ἔστι |
[4, 1126] |
ἀλλὰ
τῷ
τοιοῦτος
(εἶναι.
Ὁμοίως
γὰρ |
πρὸς
ἀγνῶτας
καὶ
γνωρίμους
καὶ |
[4, 1126] |
ἐκ
τῶν
λεγομένων
δῆλον·
οὐ
γὰρ |
ῥᾴδιον
διορίσαι
τὸ
πῶς
καὶ |
[4, 1121] |
ἀσωτίας
οὐ
πάνυ
συνδυάζεται·
οὐ
γὰρ |
ῥᾴδιον
μηδαμόθεν
λαμβάνοντα
πᾶσι
διδόναι· |
[4, 1128] |
Οὐ
δὴ
πᾶν
ποιήσει·
(τὸ
γὰρ |
σκῶμμα
λοιδόρημά
τι
ἐστίν,
οἱ |
[4, 1125] |
βαρεῖα,
καὶ
λέξις
στάσιμος·
οὐ
γὰρ |
σπευστικὸς
ὁ
περὶ
ὀλίγα
(σπουδάζων, |
[4, 1128] |
τὰς
τοιαύτας
ὁμιλίας
ἀχρεῖος·
οὐθὲν
γὰρ |
συμβαλλόμενος
πᾶσι
δυσχεραίνει.
Δοκεῖ
δὲ |
[4, 1122] |
τούτου
μικροῦ,
ὀνείδη
ὑπομένουσιν.
Τοὺς
γὰρ |
τὰ
μεγάλα
μὴ
ὅθεν
δὲ |
[4, 1121] |
τὸ
μέσον
δύναται
ἐλθεῖν.
Ἔχει
γὰρ |
τὰ
τοῦ
ἐλευθερίου·
καὶ
γὰρ |
[4, 1123] |
ὅσα
πολυχρόνια
τῶν
ἔργων
(κάλλιστα
γὰρ |
ταῦτα)
καὶ
ἐν
ἑκάστοις
τὸ |
[4, 1122] |
ἐνδόξοις
καὶ
ὅσα
τοιαῦτα·
πάντα
γὰρ |
ταῦτα
μέγεθος
ἔχει
καὶ
ἀξίωμα. |
[4, 1123] |
ἐν
ἑκάστοις
τὸ
πρέπον·
οὐ
γὰρ |
ταὐτὰ
ἁρμόζει
(θεοῖς
καὶ
ἀνθρώποις, |
[4, 1120] |
ποιήσει
ἀμφότερα
ὡς
δεῖ·
ἕπεται
γὰρ |
τῇ
ἐπιεικεῖ
δόσει
ἡ
τοιαύτη |
[4, 1120] |
παραλαβόντες
τὴν
οὐσίαν·
ἄπειροί
τε
γὰρ |
τῆς
ἐνδείας,
καὶ
πάντες
ἀγαπῶσι |
[4, 1126] |
μᾶλλον
ἐπὶ
τὴν
ἔλλειψιν·
οὐ
γὰρ |
τιμωρητικὸς
ὁ
πρᾶος,
ἀλλὰ
μᾶλλον |
[4, 1126] |
δὲ
γίνεται
ὅταν
ἀνταποδιδῷ·
ἡ
γὰρ |
τιμωρία
παύει
τῆς
ὀργῆς,
ἡδονὴν |
[4, 1128] |
ἐπιεικεῖ
καὶ
ἐλευθερίῳ
ἁρμόττει·
ἔστι
γάρ |
τινα
πρέποντα
τῷ
τοιούτῳ
λέγειν |
[4, 1123] |
κατασκευάσασθαι
πρεπόντως
τῷ
πλούτῳ
(κόσμος
γάρ |
τις
καὶ
οὗτος)
καὶ
περὶ |
[4, 1122] |
δὲ
μέγεθος
πρός
τι·
οὐ
γὰρ |
τὸ
αὐτὸ
δαπάνημα
τριηράρχῳ
(καὶ |
[4, 1121] |
ἀνελευθερία
ἀνίατός
τ᾽
ἐστίν
(δοκεῖ
γὰρ |
τὸ
γῆρας
καὶ
πᾶσα
ἀδυναμία |
[4, 1124] |
δυναστεύοντες
ἢ
πλουτοῦντες·
ἐν
ὑπεροχῇ
γάρ, |
τὸ
δ᾽
ἀγαθῷ
ὑπερέχον
πᾶν |
[4, 1126] |
γινομένου
τὸ
βάρος
ἔχουσιν·
διὰ
γὰρ |
τὸ
μὴ
ἐπιφανὲς
εἶναι
οὐδὲ |
[4, 1122] |
κτήματος
καὶ
ἔργου.
Κτῆμα
μὲν
γὰρ |
τὸ
πλείστου
ἄξιον
τιμιώτατον,
οἷον |
[4, 1126] |
καὶ
(γὰρ
μᾶλλον
γίνεται·
ἀνθρωπικώτερον
γὰρ |
τὸ
τιμωρεῖσθαι·
καὶ
πρὸς
τὸ |
[4, 1123] |
ποιῇ
γένει,
μεγαλοπρεπῶς
ποιεῖν
(τὸ
γὰρ |
τοιοῦτον
οὐκ
εὐπέρβλητον)
καὶ
ἔχον |
[4, 1122] |
τὸ
μέγα
καὶ
καλόν
(τοῦ
γὰρ |
τοιούτου
ἡ
θεωρία
θαυμαστή,
τὸ |
[4, 1126] |
ῥᾴδιον
τῷ
λόγῳ
ἀποδοῦναι·
ἐν
γὰρ |
τοῖς
καθ᾽
ἕκαστα
κἀν
τῇ |
[4, 1123] |
ἀναλίσκειν
ὑπερβάλλει,
ὥσπερ
εἴρηται.
Ἐν
γὰρ |
τοῖς
μικροῖς
τῶν
δαπανημάτων
πολλὰ |
[4, 1126] |
καὶ
πολὺν
χρόνον
ὀργίζονται·
κατέχουσι
γὰρ |
τὸν
θυμόν.
Παῦλα
δὲ
γίνεται |
[4, 1124] |
τι
ἂν
τύχωσι
πράττουσιν.
Μιμοῦνται
γὰρ |
τὸν
μεγαλόψυχον
οὐχ
ὅμοιοι
ὄντες, |
[4, 1122] |
ὑπερέχει
τῆς
ἐλευθεριότητος
μεγέθει.
Καθάπερ
γὰρ |
τοὔνομα
αὐτὸ
ὑποσημαίνει,
ἐν
μεγέθει |
[4, 1126] |
οὔτ᾽
ἐπὶ
τὸ
ἧττον·
ἐνίοτε
γὰρ |
τοὺς
ἐλλείποντας
ἐπαινοῦμεν
καὶ
πράους |
[4, 1120] |
ἐλευθέριοι
τῶν
ἀπ᾽
ἀρετῆς·
ὠφέλιμοι
γὰρ, |
τοῦτο
δ᾽
ἐν
τῇ
δόσει. |
[4, 1122] |
μεγαλοπρεπὴς
τοῦ
καλοῦ
ἕνεκα·
κοινὸν
γὰρ |
τοῦτο
ταῖς
ἀρεταῖς.
Καὶ
ἔτι |
[4, 1124] |
ἐπὶ
μικροῖς
πάμπαν
ὀλιγωρήσει·
οὐ
γὰρ |
τούτων
ἄξιος·
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[4, 1121] |
πολύ,
καὶ
πολυειδές
ἐστιν·
πολλοὶ
γὰρ |
τρόποι
δοκοῦσι
τῆς
ἀνελευθερίας
εἶναι. |
[4, 1126] |
τοῦ
στέργειν
οἷς
ὁμιλεῖ·
οὐ
γὰρ |
τῷ
φιλεῖν
ἢ
ἐχθαίρειν
ἀποδέχεται |
[4, 1124] |
(τοὺς
μέσους
μέτριον·
τῶν
μὲν
γὰρ |
ὑπερέχειν
χαλεπὸν
καὶ
σεμνόν,
τῶν |
[4, 1124] |
εὐεργετούμενος
(δ᾽
αἰσχύνεται·
τὸ
μὲν
γὰρ |
ὑπερέχοντος,
τὸ
δ᾽
ὑπερεχομένου.
Καὶ |
[4, 1124] |
τὰ
τοιαῦτα
μεγαλοψυχοτέρους
ποιεῖ·
τιμῶνται
γὰρ |
ὑπὸ
τινῶν·
(κατ᾽
ἀλήθειαν
δ᾽ |
[4, 1128] |
Τοιαῦτα
δὲ
καὶ
ἀκούσεται·
ἃ
γὰρ |
ὑπομένει
ἀκούων,
ταῦτα
καὶ
ποιεῖν |
[4, 1127] |
μᾶλλον
τοῦ
ἀληθοῦς
ἀποκλίνει·
ἐμμελέστερον
γὰρ |
φαίνεται
διὰ
τὸ
ἐπαχθεῖς
τὰς |
[4, 1127] |
ὁ
τοιοῦτος
ἐπιεικὴς
εἶναι.
Ὁ
γὰρ |
φιλαλήθης,
καὶ
ἐν
οἷς
μὴ |
[4, 1125] |
καὶ
ὡς
δεῖ.
Τόν
τε
γὰρ |
φιλότιμον
ψέγομεν
ὡς
μᾶλλον
ἢ |
[4, 1122] |
δ᾽
ὑπερέχει
τῆς
ἐλευθεριότητος
μεγέθει.
Καθάπερ |
γὰρ
τοὔνομα
αὐτὸ
ὑποσημαίνει,
ἐν |
[4, 1121] |
Ἀλλ᾽
οἱ
πολλοὶ
τῶν
ἀσώτων,
καθάπερ |
εἴρηται,
καὶ
λαμβάνουσιν
ὅθεν
μὴ |
[4, 1125] |
περὶ
ταύτην
εἶναι
ἀρετή
τις,
καθάπερ |
ἐν
τοῖς
πρώτοις
ἐλέχθη,
ἣ |
[4, 1128] |
γὰρ
ἐπιεικοῦς
ἐστὶν
ἡ
αἰσχύνη,
εἴπερ |
γίνεται
ἐπὶ
τοῖς
φαύλοις
(οὐ |
[4, 1125] |
πρᾶος
δὴ
οὗτος
ἂν
εἴη,
εἴπερ |
ἡ
πραότης
ἐπαινεῖται.
Βούλεται
γὰρ |
[4, 1123] |
γε
μεγαλόψυχον.
Ὁ
δὲ
μεγαλόψυχος,
εἴπερ |
τῶν
μεγίστων
ἄξιος,
ἄριστος
ἂν |
[4, 1121] |
ἡ
οὐσία
τοὺς
ἰδιώτας
διδόντας,
οἵπερ |
καὶ
δοκοῦσιν
ἄσωτοι
εἶναι·
ἐπεὶ |
[4, 1128] |
δὴ
φαίνεταί
πως
εἶναι
(ἀμφότερα,
ὅπερ |
δοκεῖ
πάθους
μᾶλλον
ἢ
ἕξεως |
[4, 1121] |
ἢ
πόθεν
οὐδὲν
αὐτοῖς
διαφέρει.
Διόπερ |
οὐδ᾽
ἐλευθέριοι
αἱ
δόσεις
αὐτῶν |
[4, 1125] |
ψέγωνται·
οὐδ᾽
αὖ
ἐπαινετικός
ἐστιν·
διόπερ |
οὐδὲ
κακολόγος,
οὐδὲ
τῶν
ἐχθρῶν, |
[4, 1120] |
ἔχοι
εἰς
ἃ
δεῖ
ἀναλίσκειν.
Ὥσπερ |
γὰρ
εἴρηται,
ἐλευθέριός
ἐστιν
ὁ |
[4, 1122] |
θεωρῆσαι
καὶ
δαπανῆσαι
μεγάλα
ἐμμελῶς.
(Ὥσπερ |
γὰρ
ἐν
ἀρχῇ
εἴπομεν,
ἡ |
[4, 1125] |
μικρὰ
διατιθέασιν
ἡμᾶς
ὡς
δεῖ·
ὥσπερ |
δ᾽
ἐν
λήψει
καὶ
δόσει |
[4, 1122] |
χρήματά
τις
ἀρετὴ
εἶναι·
(οὐχ
ὥσπερ |
δ᾽
ἡ
ἐλευθεριότης
διατείνει
περὶ |
[4, 1128] |
αἱ
τοιαῦται
δοκοῦσι
κινήσεις
εἶναι,
ὥσπερ |
δὲ
τὰ
σώματα
ἐκ
τῶν |
[4, 1123] |
(παρὰ
τὸ
δέον
ἀναλίσκειν
ὑπερβάλλει,
ὥσπερ |
εἴρηται.
Ἐν
γὰρ
τοῖς
μικροῖς |
[4, 1125] |
μεγαλοψυχία
(περὶ
τιμήν
ἐστι
μεγάλην,
ὥσπερ |
εἴρηται.
(ἔοικε
δὲ
καὶ
περὶ |
[4, 1122] |
τὴν
πόλιν.
Ἐν
ἅπασι
δ᾽
ὥσπερ |
εἴρηται,
καὶ
πρὸς
τὸν
πράττοντα |
[4, 1122] |
τοῖς
τοιούτοις
δαπανήμασιν
ἡ
μεγαλοπρέπεια,
ὥσπερ |
(εἴρηται·
μέγιστα
γὰρ
καὶ
ἐντιμότατα· |
[4, 1124] |
αὐτόν.
Μάλιστα
μὲν
οὖν
ἐστίν,
ὥσπερ |
εἴρηται,
ὁ
μεγαλόψυχος
περὶ
τιμάς, |
[4, 1124] |
ἐν
δὲ
τοῖς
ταπεινοῖς
φορτικόν,
ὥσπερ |
εἰς
τοὺς
ἀσθενεῖς
ἰσχυρίζεσθαι·
καὶ |
[4, 1125] |
ἀφιλότιμον
ὡς
μέτριον
καὶ
σώφρονα,
ὥσπερ |
καὶ
ἐν
τοῖς
πρώτοις
εἴπομεν. |
[4, 1125] |
παραπλησίως
ἔχειν
πρὸς
τὴν
μεγαλοψυχίαν
ὥσπερ |
καὶ
ἡ
ἐλευθεριότης
πρὸς
τὴν |
[4, 1123] |
ἐν
μεγέθει
γὰρ
ἡ
μεγαλοψυχία,
ὥσπερ |
καὶ
τὸ
κάλλος
ἐν
μεγάλῳ |
[4, 1127] |
τῷ
τοιόσδε
εἶναι
ἀλαζών
ἐστιν)
ὥσπερ |
καὶ
ψεύστης
ὃ
μὲν
τῷ |
[4, 1120] |
ἀγαπῶσι
μᾶλλον
τὰ
αὑτῶν
ἔργα,
ὥσπερ |
οἱ
γονεῖς
καὶ
οἱ
ποιηταί. |
[4, 1123] |
ἐν
τῇ
παρόδῳ
πορφύραν
εἰσφέρων,
ὥσπερ |
οἱ
Μεγαροῖ.
Καὶ
πάντα
τὰ |
[4, 1120] |
ἔχειν
μὴ
ἐπιμελόμενον
ὅπως
ἔχῃ,
ὥσπερ |
(οὐδ᾽
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Οὐ |
[4, 1122] |
οὐ
δεῖ
λαμπρυνόμεναι·
ὕστερον
δ᾽
ὑπὲρ |
αὐτῶν
ἐροῦμεν.
Ὁ
δὲ
μεγαλοπρεπὴς |