Livre, chapitre |
[1, 7] |
δι´
ἄλλο.
φαίνεται
δὲ
καὶ
|
ἐκ |
τῆς
αὐταρκείας
τὸ
αὐτὸ
συμβαίνειν· |
[1, 10] |
γε
καὶ
εὐμετάβολος·
οὔτε
γὰρ
|
ἐκ |
τῆς
εὐδαιμονίας
κινηθήσεται
ῥᾳδίως,
οὐδ´ |
[1, 3] |
ἀγαπητὸν
οὖν
περὶ
τοιούτων
καὶ
|
ἐκ |
τοιούτων
λέγοντας
παχυλῶς
καὶ
τύπῳ |
[1, 3] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
καὶ
|
ἐκ |
τοιούτων
λέγοντας
τοιαῦτα
καὶ
συμπεραίνεσθαι. |
[1, 9] |
εἴη.
συμφανὲς
δ´
ἐστὶ
καὶ
|
ἐκ |
τοῦ
λόγου
τὸ
ζητούμενον·
εἴρηται |
[1, 8] |
δὲ
περὶ
αὐτῆς
οὐ
μόνον
|
ἐκ |
τοῦ
συμπεράσματος
καὶ
ἐξ
ὧν |
[1, 11] |
(ἢ
τῶν
ἀντικειμένων.
ἔοικε
γὰρ
|
ἐκ |
τούτων
εἰ
καὶ
διικνεῖται
πρὸς |
[1, 3] |
βίον
πράξεων,
οἱ
λόγοι
δ´
|
ἐκ
|
τούτων
καὶ
περὶ
τούτων·
ἔτι |
[1, 5] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
οὐκ
ἀλόγως
ἐοίκασιν
|
ἐκ |
τῶν
βίων
ὑπολαμβάνειν
οἱ
μὲν |
[1, 10] |
στρατοπέδῳ
χρῆσθαι
πολεμικώτατα
καὶ
σκυτοτόμον
|
ἐκ |
τῶν
δοθέντων
σκυτῶν
κάλλιστον
ὑπόδημα |
[1, 12] |
ἐγκώμια
πεπονημένοις·
ἡμῖν
δὲ
δῆλον
|
ἐκ |
τῶν
εἰρημένων
ὅτι
ἐστὶν
ἡ |
[1, 8] |
ὧν
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
λεγομένων
περὶ
αὐτῆς·
τῷ |
[1, 12] |
σπουδαῖον.
δῆλον
δὲ
τοῦτο
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
περὶ
τοὺς
θεοὺς
ἐπαίνων· |
[1, 10] |
τὰς
τύχας
εὐσχημόνως
φέρειν
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
ὑπαρχόντων
ἀεὶ
τὰ
κάλλιστα |
[1, 10] |
ἀλλ´
ὑπὸ
μεγάλων
καὶ
πολλῶν,
|
ἔκ |
τε
τῶν
τοιούτων
οὐκ
ἂν |
[1, 5] |
γὰρ
ἀγαθὸν
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
|
οὐκ |
ἀλόγως
ἐοίκασιν
ἐκ
τῶν
βίων
|
[1, 10] |
πολλῶν,
ἔκ
τε
τῶν
τοιούτων
|
οὐκ |
ἂν
γένοιτο
πάλιν
εὐδαίμων
ἐν |
[1, 6] |
καὶ
συμβεβηκότι
τοῦ
ὄντος)
ὥστ´
|
οὐκ
|
ἂν
εἴη
κοινή
τις
ἐπὶ |
[1, 6] |
καὶ
ἕτερα
τοιαῦτα)
δῆλον
ὡς
|
οὐκ
|
ἂν
εἴη
κοινόν
τι
καθόλου |
[1, 6] |
τι
καθ´
αὑτό,
δῆλον
ὡς
|
οὐκ
|
ἂν
εἴη
πρακτὸν
οὐδὲ
κτητὸν |
[1, 8] |
τούτων
τι
μεθ´
ἡδονῆς
ἢ
|
οὐκ |
ἄνευ
ἡδονῆς·
ἕτεροι
δὲ
καὶ |
[1, 13] |
οὖν
κοινή
τις
ἀρετὴ
καὶ
|
οὐκ |
ἀνθρωπίνη
φαίνεται·
δοκεῖ
γὰρ
ἐν |
[1, 7] |
πάρεργα
τῶν
ἔργων
πλείω
γίνηται.
|
οὐκ |
ἀπαιτητέον
(δ´
οὐδὲ
τὴν
αἰτίαν |
[1, 10] |
ἀλλ´
ὅτι
πρότερον
ἦν,
πῶς
|
οὐκ |
ἄτοπον,
εἰ
ὅτ´
ἔστιν
εὐδαίμων, |
[1, 7] |
δοκεῖ.
τὸ
δ´
αὔταρκες
λέγομεν
|
οὐκ |
αὐτῷ
μόνῳ,
τῷ
ζῶντι
βίον |
[1, 6] |
δὴ
κομίσαντες
τὴν
δόξαν
ταύτην
|
οὐκ |
ἐποίουν
ἰδέας
ἐν
οἷς
τὸ |
[1, 7] |
ὅλως
τὰ
ὄργανα,
δῆλον
ὡς
|
οὐκ |
ἔστι
πάντα
τέλεια·
τὸ
δ´ |
[1, 6] |
οἱ
λόγοι
ταύτῃ
ᾗ
ἀγαθά.
|
οὐκ |
ἔστιν
ἄρα
τὸ
ἀγαθὸν
κοινόν |
[1, 12] |
τοιούτων,
δῆλον
ὅτι
τῶν
ἀρίστων
|
οὐκ |
ἔστιν
ἔπαινος,
ἀλλὰ
μεῖζόν
τι |
[1, 3] |
πᾶν
πεπαιδευμένος.
διὸ
τῆς
πολιτικῆς
|
οὐκ |
ἔστιν
οἰκεῖος
ἀκροατὴς
ὁ
νέος· |
[1, 12] |
γὰρ
ὅτι
τῶν
γε
δυνάμεων
|
οὐκ |
ἔστιν.
φαίνεται
δὴ
πᾶν
τὸ |
[1, 6] |
ἅπαντας
ἀγνοεῖν
καὶ
μηδ´
ἐπιζητεῖν
|
οὐκ |
εὔλογον.
ἄπορον
δὲ
καὶ
τί |