HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ε  =  23 formes différentes pour 252 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[1, 10]   εὐδαίμων, οὐ μὴν μακάριός  γε,   ἂν Πριαμικαῖς τύχαις περιπέσῃ. οὐδὲ
[1, 6]   λέγεται; οὐ γὰρ ἔοικε τοῖς  γε   ἀπὸ τύχης ὁμωνύμοις. ἀλλ´ ἆρά
[1, 4]   δ´ ἁπλῶς. ἴσως οὖν ἡμῖν  γε   ἀρκτέον ἀπὸ τῶν ἡμῖν γνωρίμων.
[1, 12]   τιμίων· δῆλον γὰρ ὅτι τῶν  γε   δυνάμεων οὐκ ἔστιν. φαίνεται δὴ
[1, 10]   δὴ καὶ θετέον οὕτως, ἆρά  γε   καὶ ἔστιν εὐδαίμων τότε ἐπειδὰν
[1, 10]   τύχαις περιπέσῃ. οὐδὲ δὴ ποικίλος  γε   καὶ εὐμετάβολος· οὔτε γὰρ ἐκ
[1, 8]   ἡδεῖαι. ἀλλὰ μὴν καὶ ἀγαθαί  γε   καὶ καλαί, καὶ μάλιστα τούτων
[1, 2]   ἐστιν ἑνὶ καὶ πόλει, μεῖζόν  γε   καὶ τελειότερον τὸ τῆς πόλεως
[1, 11]   εἶναι, εἰ δὲ μή, τοσοῦτόν  γε   καὶ τοιοῦτον ὥστε μὴ ποιεῖν
[1, 10]   τότε ἐπειδὰν ἀποθάνῃ; τοῦτό  γε   παντελῶς ἄτοπον, ἄλλως τε καὶ
[1, 2]   εἰ δ´ οὕτω, πειρατέον τύπῳ  γε   περιλαβεῖν αὐτὸ τί ποτ´ ἐστὶ
[1, 8]   ὥστε καλῶς ἂν λέγοιτο κατά  γε   ταύτην τὴν δόξαν παλαιὰν οὖσαν
[1, 6]   εἶναι καὶ δεῖν ἐπὶ σωτηρίᾳ  γε   τῆς ἀληθείας καὶ τὰ οἰκεῖα
[1, 8]   διαμαρτάνειν τοῖς ὅλοις, ἀλλ´ ἕν  γέ   τι καὶ τὰ πλεῖστα
[1, 5]   ἀρετῇ· δῆλον οὖν ὅτι κατά  γε   τούτους ἀρετὴ κρείττων. τάχα
[1, 6]   ἀπὸ τύχης ὁμωνύμοις. ἀλλ´ ἆρά  γε   τῷ ἀφ´ ἑνὸς εἶναι
[1, 7]   καὶ τὴν αὐξητικὴν ζωήν. ἑπομένη  δὲ   αἰσθητική τις ἂν εἴη, φαίνεται
[1, 5]   πολιτικοῦ βίου ταύτην ὑπολάβοι. φαίνεται  δὲ   ἀτελεστέρα καὶ αὕτη· δοκεῖ γὰρ
[1, 10]   καὶ τετράγωνος ἄνευ ψόγου. πολλῶν  δὲ   γινομένων κατὰ τύχην καὶ διαφερόντων
[1, 6]   τροφῇ μὲν ἰατρικὴ ἐν πόνοις  δὲ   γυμναστική. ἀπορήσειε δ´ ἄν τις
[1, 10]   δὲ χρεὼν τέλος ὁρᾶν; εἰ  δὲ   δὴ καὶ θετέον οὕτως, ἆρά
[1, 12]   περὶ τὰ ἐγκώμια πεπονημένοις· ἡμῖν  δὲ   δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι
[1, 7]   πάντων αἱρετωτάτην μὴ συναριθμουμένην— συναριθμουμένην  δὲ   δῆλον ὡς αἱρετωτέραν μετὰ τοῦ
[1, 3]   τινες ἀπώλοντο διὰ πλοῦτον, ἕτεροι  δὲ   δι´ ἀνδρείαν. ἀγαπητὸν οὖν περὶ
[1, 6]   τὰ μὲν καθ´ αὑτά, θάτερα  δὲ   διὰ ταῦτα. χωρίσαντες οὖν ἀπὸ
[1, 2]   δι´ αὑτὸ βουλόμεθα, τἆλλα  δὲ   διὰ τοῦτο, καὶ μὴ πάντα
[1, 4]   γὰρ ἀπὸ τῶν γνωρίμων, ταῦτα  δὲ   διττῶς· τὰ μὲν γὰρ ἡμῖν
[1, 13]   ἐξ ἀρχῆς προαίρεσιν. περὶ ἀρετῆς  δὲ   ἐπισκεπτέον ἀνθρωπίνης δῆλον ὅτι· καὶ
[1, 8]   ταῦτα ταῖς ἀρίσταις ἐνεργείαις· ταύτας  δέ,   μίαν τούτων τὴν ἀρίστην,
[1, 13]   αὐτῶν τὰς μὲν διανοητικὰς τὰς  δὲ   ἠθικάς, σοφίαν μὲν καὶ σύνεσιν
[1, 8]   κατ´ αὐτὴν ἐνέργεια. διαφέρει  δὲ   ἴσως οὐ μικρὸν ἐν κτήσει
[1, 6]   ἐν τῷ πρός τι, τὸ  δὲ   καθ´ αὑτὸ καὶ οὐσία
[1, 6]   ἀγαθοῦ τοὺς λόγους εἰρῆσθαι, λέγεσθαι  δὲ   καθ´ ἓν εἶδος τὰ καθ´
[1, 6]   ~ταῦτα μὲν οὖν ἀφείσθω. Τὸ  δὲ   καθόλου βέλτιον ἴσως ἐπισκέψασθαι καὶ
[1, 11]   αἱ εὐπραξίαι τῶν φίλων, ὁμοίως  δὲ   καὶ αἱ δυσπραξίαι, τοιαῦτα δὲ
[1, 13]   ἀνθρωπικῆς ἀρετῆς ἄμοιρον πέφυκεν. ἔοικε  δὲ   καὶ ἄλλη τις φύσις τῆς
[1, 7]   αἰσθητική τις ἂν εἴη, φαίνεται  δὲ   καὶ αὐτὴ κοινὴ καὶ ἵππῳ
[1, 7]   οὐδ´ ὅλως δι´ ἄλλο. φαίνεται  δὲ   καὶ ἐκ τῆς αὐταρκείας τὸ
[1, 10]   καὶ ἐμποδίζει πολλαῖς ἐνεργείαις. ὅμως  δὲ   καὶ ἐν τούτοις διαλάμπει τὸ
[1, 8]   χαίροντα ταῖς ἐλευθερίοις πράξεσιν· ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. εἰ
[1, 12]   τι καὶ βέλτιον μακαρίζει. δοκεῖ  δὲ   καὶ Εὔδοξος καλῶς συνηγορῆσαι περὶ
[1, 13]   τοῦ πατρὸς ἀκουστικόν τι. διορίζεται  δὲ   καὶ ἀρετὴ κατὰ τὴν
[1, 7]   καὶ οὐδέποτε δι´ ἄλλο, τιμὴν  δὲ   καὶ ἡδονὴν καὶ νοῦν καὶ
[1, 2]   γὰρ καὶ ἑνὶ μόνῳ, κάλλιον  δὲ   καὶ θειότερον ἔθνει καὶ πόλεσιν.
[1, 5]   τούτους ἀρετὴ κρείττων. τάχα  δὲ   καὶ μᾶλλον ἄν τις τέλος
[1, 4]   τιμήν, ἄλλοι δ´ ἄλλο— πολλάκις  δὲ   καὶ αὐτὸς ἕτερον· νοσήσας
[1, 8]   πράττοντες ὀρθῶς ἐπήβολοι γίνονται. ἔστι  δὲ   καὶ βίος αὐτῶν καθ´
[1, 13]   περὶ τῆς εὐδαιμονίας θεωρήσαιμεν. δοκεῖ  δὲ   καὶ κατ´ ἀλήθειαν πολιτικὸς
[1, 8]   ὁμολογουμένην ὑπὸ τῶν φιλοσοφούντων. ὀρθῶς  δὲ   καὶ ὅτι πράξεις τινὲς λέγονται
[1, 11]   καὶ ταῖς δόξαις ἐναντίον· πολλῶν  δὲ   καὶ παντοίας ἐχόντων διαφορὰς τῶν
[1, 1]   τῶν ἱππικῶν ὀργάνων εἰσίν, αὕτη  δὲ   καὶ πᾶσα πολεμικὴ πρᾶξις ὑπὸ
[1, 6]   ἂν εἴη φιλοσοφίας οἰκειότερον. ὁμοίως  δὲ   καὶ περὶ τῆς ἰδέας· εἰ
[1, 13]   σύνεσιν καὶ φρόνησιν διανοητικάς, ἐλευθεριότητα  δὲ   καὶ σωφροσύνην ἠθικάς. λέγοντες γὰρ
[1, 8]   τις εἴρηται καὶ εὐπραξία. Φαίνεται  δὲ   καὶ τὰ ἐπιζητούμενα τὰ περὶ
[1, 9]   κάλλιστα ἔχειν, οὕτω πέφυκεν, ὁμοίως  δὲ   καὶ τὰ κατὰ τέχνην καὶ
[1, 2]   μέχρι τίνος, αὕτη διατάσσει· ὁρῶμεν  δὲ   καὶ τὰς ἐντιμοτάτας τῶν δυνάμεων
[1, 6]   μάταιον ἔσται τὸ εἶδος. εἰ  δὲ   καὶ ταῦτ´ ἐστὶ τῶν καθ´
[1, 10]   εὐπραξίαι τε καὶ δυστυχίαι. ἀπορίαν  δὲ   καὶ ταῦτα παρέχει· τῷ γὰρ
[1, 7]   ὡς ἔχον καὶ διανοούμενον. διττῶς  δὲ   καὶ ταύτης λεγομένης τὴν κατ´
[1, 11]   δὲ καὶ αἱ δυσπραξίαι, τοιαῦτα  δὲ   καὶ τηλικαῦτα ὥστε μήτε τοὺς
[1, 8]   οὐκ ἄνευ ἡδονῆς· ἕτεροι  δὲ   καὶ τὴν ἐκτὸς εὐετηρίαν συμπαραλαμβάνουσιν.
[1, 7]   ἑλοίμεθ´ ἂν ἕκαστον αὐτῶν) αἱρούμεθα  δὲ   καὶ τῆς εὐδαιμονίας χάριν, διὰ
[1, 6]   μηδ´ ἐπιζητεῖν οὐκ εὔλογον. ἄπορον  δὲ   καὶ τί ὠφεληθήσεται ὑφάντης
[1, 12]   πάντα πάντες πράττομεν, τὴν ἀρχὴν  δὲ   καὶ τὸ αἴτιον τῶν ἀγαθῶν
[1, 10]   εὐδαίμων πάλιν δ´ ἄθλιος· ἄτοπον  δὲ   καὶ τὸ μηδὲν μηδ´ ἐπί
[1, 12]   τὰ ἔργα, καὶ τὸν ἰσχυρὸν  δὲ   καὶ τὸν δρομικὸν καὶ τῶν
[1, 13]   ὅτι πρᾶος σώφρων· ἐπαινοῦμεν  δὲ   καὶ τὸν σοφὸν κατὰ τὴν
[1, 13]   δ´ ἕτερον, οὐδὲν διαφέρει. λόγου  δὲ   καὶ τοῦτο φαίνεται μετέχειν, ὥσπερ
[1, 12]   ἀνδρῶν τοὺς θειοτάτους {μακαρίζομεν} ὁμοίως  δὲ   καὶ τῶν ἀγαθῶν· οὐδεὶς γὰρ
[1, 10]   μὲν μικρὰ τῶν εὐτυχημάτων, ὁμοίως  δὲ   καὶ τῶν ἀντικειμένων, δῆλον ὡς
[1, 7]   γὰρ προσθεῖναι τὸ ἐλλεῖπον. μεμνῆσθαι  δὲ   καὶ τῶν προειρημένων χρή, καὶ
[1, 6]   ψιμυθίῳ τὸν τῆς λευκότητος. τιμῆς  δὲ   καὶ φρονήσεως καὶ ἡδονῆς ἕτεροι
[1, 3]   οὐδ´ ἐν τοῖς δημιουργουμένοις. τὰ  δὲ   καλὰ καὶ τὰ δίκαια, περὶ
[1, 9]   ἂν εἴη σκέψεως οἰκειότερον, φαίνεται  δὲ   κἂν εἰ μὴ θεόπεμπτός ἐστιν
[1, 3]   γίνεται, καθάπερ τοῖς ἀκρατέσιν· τοῖς  δὲ   κατὰ λόγον τὰς ὀρέξεις ποιουμένοις
[1, 4]   ὃς εὖ εἰπόντι πίθηται. ὃς  δέ   κε μήτ´ αὐτὸς νοέῃ μήτ´
[1, 3]   καὶ ῥητορικὸν ἀποδείξεις ἀπαιτεῖν. ἕκαστος  δὲ   κρίνει καλῶς γινώσκει, καὶ
[1, 13]   καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἀνθρωπίνην. ἀρετὴν  δὲ   λέγομεν ἀνθρωπίνην οὐ τὴν τοῦ
[1, 7]   πλείω, τὸ τελειότατον τούτων. τελειότερον  δὲ   λέγομεν τὸ καθ´ αὑτὸ διωκτὸν
[1, 9]   τοιούτων διὰ τὴν ἡλικίαν· οἱ  δὲ   λεγόμενοι διὰ τὴν ἐλπίδα μακαρίζονται.
[1, 5]   δ´ αὖτ´ ἀχρήιος ἀνήρ. ~Ἡμεῖς  δὲ   λέγωμεν ὅθεν παρεξέβημεν. τὸ γὰρ
[1, 6]   τούτων ἄλλος ἔστω λόγος· τοῖς  δὲ   λεχθεῖσιν ἀμφισβήτησίς τις ὑποφαίνεται διὰ
[1, 11]   μακρὸν καὶ ἀπέραντον φαίνεται, καθόλου  δὲ   λεχθὲν καὶ τύπῳ τάχ´ ἂν
[1, 7]   φύσει πολιτικὸν ἄνθρωπος. τούτων  δὲ   ληπτέος ὅρος τις· ἐπεκτείνοντι γὰρ
[1, 13]   μὲν ἄλογον αὐτῆς εἶναι, τὸ  δὲ   λόγον ἔχον. ταῦτα δὲ πότερον
[1, 5]   φαίνονται βοσκημάτων βίον προαιρούμενοι, τυγχάνουσι  δὲ   λόγου διὰ τὸ πολλοὺς τῶν
[1, 9]   κατ´ ἀρετὴν ποιά τις. τῶν  δὲ   λοιπῶν ἀγαθῶν τὰ μὲν ὑπάρχειν
[1, 10]   ποιεῖ ῥοπὴν τῆς ζωῆς, τὰ  δὲ   μεγάλα καὶ πολλὰ γινόμενα μὲν
[1, 9]   τὰ〉 κατὰ τὴν ἀρίστην. τὸ  δὲ   μέγιστον καὶ κάλλιστον ἐπιτρέψαι τύχῃ
[1, 10]   ἐνέργειάν τινα τὴν εὐδαιμονίαν; εἰ  δὲ   μὴ λέγομεν τὸν τεθνεῶτα εὐδαίμονα,
[1, 3]   δοκεῖν νόμῳ μόνον εἶναι, φύσει  δὲ   μή. τοιαύτην δέ τινα πλάνην
[1, 11]   ἁπλῶς ἐκείνοις εἶναι, εἰ  δὲ   μή, τοσοῦτόν γε καὶ τοιοῦτον
[1, 4]   λάβοι ἂν ἀρχὰς ῥᾳδίως.  δὲ   μηδέτερον ὑπάρχει τούτων, ἀκουσάτω τῶν
[1, 7]   ἰατρικῇ μὲν ὑγίεια, ἐν στρατηγικῇ  δὲ   νίκη, ἐν οἰκοδομικῇ δ´ οἰκία,
[1, 1]   ὑγίεια, ναυπηγικῆς δὲ πλοῖον, στρατηγικῆς  δὲ   νίκη, οἰκονομικῆς δὲ πλοῦτος. ὅσαι
[1, 2]   λοιπαῖς {πρακτικαῖς} τῶν ἐπιστημῶν, ἔτι  δὲ   νομοθετούσης τί δεῖ πράττειν καὶ
[1, 5]   ἐν τῷ τιμωμένῳ, τἀγαθὸν  δὲ   οἰκεῖόν τι καὶ δυσαφαίρετον εἶναι
[1, 10]   καὶ τῷ ζῶντι μὴ αἰσθανομένῳ  δέ,   οἷον τιμαὶ καὶ ἀτιμίαι καὶ
[1, 8]   πολλοὶ καὶ παλαιοὶ λέγουσιν, τὰ  δὲ   ὀλίγοι καὶ ἔνδοξοι ἄνδρες· οὐδετέρους
[1, 7]   ποιεῖ, οὐδὲ μία ἡμέρα· οὕτω  δὲ   οὐδὲ μακάριον καὶ εὐδαίμονα μία
[1, 7]   τὴν εὐδαιμονίαν οἰόμεθα εἶναι· ἔτι  δὲ   πάντων αἱρετωτάτην μὴ συναριθμουμένην— συναριθμουμένην
[1, 1]   μὲν γάρ εἰσιν ἐνέργειαι, τὰ  δὲ   παρ´ αὐτὰς ἔργα τινά. ὧν
[1, 13]   οὐχ ὥσπερ τῶν μαθηματικῶν. ὅτι  δὲ   πείθεταί πως ὑπὸ λόγου τὸ
[1, 7]   καὶ ἄλλαι δ´ ἄλλως. μετιέναι  δὲ   πειρατέον ἑκάστας πεφύκασιν, καὶ
[1, 13]   ἴσως ἐστὶ τῶν προκειμένων. λέγεται  δὲ   περὶ αὐτῆς καὶ ἐν τοῖς
[1, 8]   δι´ αὐτῆς τῶν ζητουμένων. ~Σκεπτέον  δὲ   περὶ αὐτῆς οὐ μόνον ἐκ
[1, 8]   τῶν μὲν ἐκτὸς λεγομένων τῶν  δὲ   περὶ ψυχὴν καὶ σῶμα, τὰ
[1, 8]   δικαιότατον, λῷστον δ´ ὑγιαίνειν· ἥδιστον  δὲ   πέφυχ´ οὗ τις ἐρᾷ τὸ
[1, 7]   ἐνέργεια γίνεται κατ´ ἀρετήν, εἰ  δὲ   πλείους αἱ ἀρεταί, κατὰ τὴν
[1, 9]   πολιτικῆς τέλος ἄριστον ἐτίθεμεν, αὕτη  δὲ   πλείστην ἐπιμέλειαν ποιεῖται τοῦ ποιούς
[1, 7]   εἴη τὸ πρακτὸν ἀγαθόν, εἰ  δὲ   πλείω, ταῦτα. μεταβαίνων δὴ
[1, 7]   ἂν εἴη τὸ ζητούμενον, εἰ  δὲ   πλείω, τὸ τελειότατον τούτων. τελειότερον
[1, 7]   ἔτι μᾶλλον διασαφῆσαι πειρατέον. ἐπεὶ  δὲ   πλείω φαίνεται τὰ τέλη, τούτων
[1, 1]   ἰατρικῆς μὲν γὰρ ὑγίεια, ναυπηγικῆς  δὲ   πλοῖον, στρατηγικῆς δὲ νίκη, οἰκονομικῆς
[1, 4]   νοσήσας μὲν γὰρ ὑγίειαν, πενόμενος  δὲ   πλοῦτον· συνειδότες δ´ ἑαυτοῖς ἄγνοιαν
[1, 1]   πλοῖον, στρατηγικῆς δὲ νίκη, οἰκονομικῆς  δὲ   πλοῦτος. ὅσαι δ´ εἰσὶ τῶν
[1, 6]   κατὰ μίαν ἰδέαν. καθ´ αὑτὰ  δὲ   ποῖα θείη τις ἄν;
[1, 6]   αὑτὰ διωκόμενα καὶ ἀγαπώμενα, τὰ  δὲ   ποιητικὰ τούτων φυλακτικά πως
[1, 13]   τὸ δὲ λόγον ἔχον. ταῦτα  δὲ   πότερον διώρισται καθάπερ τὰ τοῦ
[1, 7]   ἄλλῳ δ´ ἄλλο, ἐν ἁπάσῃ  δὲ   πράξει καὶ προαιρέσει τὸ τέλος·
[1, 8]   λέγομεν καὶ μάλιστα ἀγαθά, τὰς  δὲ   πράξεις καὶ τὰς ἐνεργείας τὰς
[1, 1]   τῶν ἐνεργειῶν τὰ ἔργα. πολλῶν  δὲ   πράξεων οὐσῶν καὶ τεχνῶν καὶ
[1, 1]   τέχνη καὶ πᾶσα μέθοδος, ὁμοίως  δὲ   πρᾶξίς τε καὶ προαίρεσις, ἀγαθοῦ
[1, 8]   ἀρετὴ τοῖς δὲ φρόνησις ἄλλοις  δὲ   σοφία τις εἶναι δοκεῖ, τοῖς
[1, 12]   φαίνονται πρὸς ἡμᾶς ἀναφερόμενοι, τοῦτο  δὲ   συμβαίνει διὰ τὸ γίνεσθαι τοὺς
[1, 10]   καλὴ καὶ σπουδαία γίνεται) ἀνάπαλιν  δὲ   συμβαίνοντα θλίβει καὶ λυμαίνεται τὸ
[1, 9]   τὰ μὲν ὑπάρχειν ἀναγκαῖον, τὰ  δὲ   συνεργὰ καὶ χρήσιμα πέφυκεν ὀργανικῶς.
[1, 8]   τὴν ἐκτὸς εὐετηρίαν συμπαραλαμβάνουσιν. τούτων  δὲ   τὰ μὲν πολλοὶ καὶ παλαιοὶ
[1, 1]   ἄλλαι ὑφ´ ἑτέρας· ἐν ἁπάσαις  δὲ   τὰ τῶν ἀρχιτεκτονικῶν τέλη πάντων
[1, 6]   τινα ἔχει λόγος, ἔοικε  δὲ   ταῖς ἐπιστήμαις διαφωνεῖν· πᾶσαι γὰρ
[1, 13]   κατὰ τὴν ἕξιν· τῶν ἕξεων  δὲ   τὰς ἐπαινετὰς ἀρετὰς λέγομεν.
[1, 4]   δόξας ματαιότερον ἴσως ἐστίν, ἱκανὸν  δὲ   τὰς μάλιστα ἐπιπολαζούσας δοκούσας
[1, 13]   δὲ ψυχῆς ἐνέργειαν λέγομεν. εἰ  δὲ   ταῦθ´ οὕτως ἔχει, δῆλον ὅτι
[1, 9]   καὶ χρήσιμα πέφυκεν ὀργανικῶς. ὁμολογούμενα  δὲ   ταῦτ´ ἂν εἴη καὶ τοῖς
[1, 8]   σοφία τις εἶναι δοκεῖ, τοῖς  δὲ   ταῦτα τούτων τι μεθ´
[1, 13]   ἐν τοῖς ἐμβρύοις, τὴν αὐτὴν  δὲ   ταύτην καὶ ἐν τοῖς τελείοις·
[1, 2]   οἷον στρατηγικὴν οἰκονομικὴν ῥητορικήν· χρωμένης  δὲ   ταύτης ταῖς λοιπαῖς {πρακτικαῖς} τῶν
[1, 10]   ἀφανὲς ἡμῖν ἐστίν, τὴν εὐδαιμονίαν  δὲ   τέλος καὶ τέλειον τίθεμεν πάντῃ
[1, 9]   κοινωνῆσαι τοιαύτης ἐνεργείας. διὰ ταύτην  δὲ   τὴν αἰτίαν οὐδὲ παῖς εὐδαίμων
[1, 8]   τὴν εὐτυχίαν τῇ εὐδαιμονίᾳ, ἕτεροι  δὲ   τὴν ἀρετήν. ~Ὅθεν καὶ ἀπορεῖται
[1, 7]   βίον καὶ μηδενὸς ἐνδεᾶ· τοιοῦτον  δὲ   τὴν εὐδαιμονίαν οἰόμεθα εἶναι· ἔτι
[1, 4]   ταὐτὸν ὑπολαμβάνουσι τῷ εὐδαιμονεῖν· περὶ  δὲ   τῆς εὐδαιμονίας, τί ἐστιν, ἀμφισβητοῦσι
[1, 13]   τινες ἕτεροι τοιοῦτοι γεγένηνται. εἰ  δὲ   τῆς πολιτικῆς ἐστὶν σκέψις
[1, 13]   μὲν ὁρῶμεν τὸ παραφερόμενον, ἐπὶ  δὲ   τῆς ψυχῆς οὐχ ὁρῶμεν. ἴσως
[1, 8]   πλούτου καὶ πολιτικῆς δυνάμεως· ἐνίων  δὲ   τητώμενοι ῥυπαίνουσι τὸ μακάριον, οἷον
[1, 7]   χρησίμη πρὸς τὸ ἔργον,  δὲ   τί ἐστιν ποῖόν τι·
[1, 7]   εὖ· εἰ δ´ οὕτως, {ἀνθρώπου  δὲ   τίθεμεν ἔργον ζωήν τινα, ταύτην
[1, 3]   εἶναι, φύσει δὲ μή. τοιαύτην  δέ   τινα πλάνην ἔχει καὶ τἀγαθὰ
[1, 1]   τἀγαθόν, οὗ πάντ´ ἐφίεται. διαφορὰ  δέ   τις φαίνεται τῶν τελῶν· τὰ
[1, 13]   ἔοικε κοινῷ καὶ φυτικῷ, λέγω  δὲ   τὸ αἴτιον τοῦ τρέφεσθαι καὶ
[1, 7]   κιθαριστοῦ μὲν γὰρ κιθαρίζειν, σπουδαίου  δὲ   τὸ εὖ· εἰ δ´ οὕτως,
[1, 7]   φαίνεται καὶ τοῖς φυτοῖς, ζητεῖται  δὲ   τὸ ἴδιον. ἀφοριστέον ἄρα τήν
[1, 7]   ἀγαθῶν γίνεται τὸ προστιθέμενον, ἀγαθῶν  δὲ   τὸ μεῖζον αἱρετώτερον ἀεί. τέλειον
[1, 13]   πρὸς τὸ παρόν. τοῦ ἀλόγου  δὲ   τὸ μὲν ἔοικε κοινῷ καὶ
[1, 7]   τις τοῦ λόγον ἔχοντος· τούτου  δὲ   τὸ μὲν ὡς ἐπιπειθὲς λόγῳ,
[1, 9]   Τρωικοῖς περὶ Πριάμου μυθεύεται· τὸν  δὲ   τοιαύταις χρησάμενον τύχαις καὶ τελευτήσαντα
[1, 6]   πρακτὸν οὐδὲ κτητὸν ἀνθρώπῳ· νῦν  δὲ   τοιοῦτόν τι ζητεῖται. τάχα δέ
[1, 4]   οὐδὲν προσδεήσει τοῦ διότι·  δὲ   τοιοῦτος ἔχει λάβοι ἂν
[1, 3]   τούτων καὶ περὶ τούτων· ἔτι  δὲ   τοῖς πάθεσιν ἀκολουθητικὸς ὢν ματαίως
[1, 13]   τοὺς εὐδαίμονας τῶν ἀθλίων· συμβαίνει  δὲ   τοῦτο εἰκότως· ἀργία γάρ ἐστιν
[1, 12]   ἀγαθόν τι καὶ σπουδαῖον. δῆλον  δὲ   τοῦτο καὶ ἐκ τῶν περὶ
[1, 12]   ἄλλο τῶν τοιούτων μηδέν. ~Διωρισμένων  δὲ   τούτων ἐπισκεψώμεθα περὶ τῆς εὐδαιμονίας
[1, 8]   ὀλίγοι καὶ ἔνδοξοι ἄνδρες· οὐδετέρους  δὲ   τούτων εὔλογον διαμαρτάνειν τοῖς ὅλοις,
[1, 13]   καὶ τῶν νόμων ὑπηκόους. παράδειγμα  δὲ   τούτων ἔχομεν τοὺς Κρητῶν καὶ
[1, 13]   τῷ πολιτικῷ περὶ ψυχῆς, θεωρητέον  δὲ   τούτων χάριν, καὶ ἐφ´ ὅσον
[1, 8]   δὲ τῷ φιλοθεώρῳ· τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ τὰ δίκαια τῷ
[1, 10]   κάλλιστον ὑπόδημα ποιεῖν· τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ τοὺς ἄλλους τεχνίτας
[1, 10]   ὑπειληφέναι καὶ μηδαμῶς εὐμετάβολον, τὰς  δὲ   τύχας πολλάκις ἀνακυκλεῖσθαι περὶ τοὺς
[1, 6]   δὲ τοιοῦτόν τι ζητεῖται. τάχα  δέ   τῳ δόξειεν ἂν βέλτιον εἶναι
[1, 8]   καὶ οὐ τῶν ἐκτός. συνᾴδει  δὲ   τῷ λόγῳ καὶ τὸ εὖ
[1, 10]   δ´ ἐναντίαι τοῦ ἐναντίου. μαρτυρεῖ  δὲ   τῷ λόγῳ καὶ τὸ νῦν
[1, 8]   ἵππος μὲν τῷ φιλίππῳ, θέαμα  δὲ   τῷ φιλοθεώρῳ· τὸν αὐτὸν δὲ
[1, 11]   τούτων ἐπὶ τοσοῦτον διωρίσθω. Τὰς  δὲ   τῶν ἀπογόνων τύχας καὶ τῶν
[1, 11]   τοὺς φίλους ὁμοίως ἅπαντας, διαφέρει  δὲ   τῶν παθῶν ἕκαστον περὶ ζῶντας
[1, 8]   μὴ φύσει τοιαῦτ´ εἶναι, τοῖς  δὲ   φιλοκάλοις ἐστὶν ἡδέα τὰ φύσει
[1, 8]   τοῖς μὲν γὰρ ἀρετὴ τοῖς  δὲ   φρόνησις ἄλλοις δὲ σοφία τις
[1, 5]   ταῖς ἐξουσίαις ὁμοιοπαθεῖν Σαρδαναπάλλῳ. οἱ  δὲ   χαρίεντες καὶ πρακτικοὶ τιμήν· τοῦ
[1, 10]   ἕως ἂν ζῇ, κατὰ Σόλωνα  δὲ   χρεὼν τέλος ὁρᾶν; εἰ δὲ
[1, 13]   ἐπιτίμησίς τε καὶ παράκλησις. εἰ  δὲ   χρὴ καὶ τοῦτο φάναι λόγον
[1, 5]   ἐν τοῖς ἑπομένοις ποιησόμεθα.  δὲ   χρηματιστὴς βίαιός τις ἐστίν, καὶ
[1, 8]   πάντα συνᾴδει τὰ ὑπάρχοντα, τῷ  δὲ   ψευδεῖ ταχὺ διαφωνεῖ τἀληθές. νενεμημένων
[1, 7]   τίθεμεν ἔργον ζωήν τινα, ταύτην  δὲ   ψυχῆς ἐνέργειαν καὶ πράξεις μετὰ
[1, 13]   τῆς ψυχῆς· καὶ τὴν εὐδαιμονίαν  δὲ   ψυχῆς ἐνέργειαν λέγομεν. εἰ δὲ
[1, 6]   εἶναι μᾶλλον ἀγαθὸν ἔσται, εἴπερ  μηδὲ   λευκότερον τὸ πολυχρόνιον τοῦ ἐφημέρου.
[1, 10]   μὴ λέγομεν τὸν τεθνεῶτα εὐδαίμονα,  μηδὲ   Σόλων τοῦτο βούλεται, ἀλλ´ ὅτι
[1, 11]   ποιεῖν εὐδαίμονας τοὺς μὴ ὄντας  μηδὲ   τοὺς ὄντας ἀφαιρεῖσθαι τὸ μακάριον.
[1, 10]   γε, ἂν Πριαμικαῖς τύχαις περιπέσῃ.  οὐδὲ   δὴ ποικίλος γε καὶ εὐμετάβολος·
[1, 6]   ὡς οὐκ ἂν εἴη πρακτὸν  οὐδὲ   κτητὸν ἀνθρώπῳ· νῦν δὲ τοιοῦτόν
[1, 7]   οὐδὲ μία ἡμέρα· οὕτω δὲ  οὐδὲ   μακάριον καὶ εὐδαίμονα μία ἡμέρα
[1, 7]   γὰρ χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ,  οὐδὲ   μία ἡμέρα· οὕτω δὲ οὐδὲ
[1, 9]   διὰ ταύτην δὲ τὴν αἰτίαν  οὐδὲ   παῖς εὐδαίμων ἐστίν· οὔπω γὰρ
[1, 7]   πλείω γίνηται. οὐκ ἀπαιτητέον (δ´  οὐδὲ   τὴν αἰτίαν ἐν ἅπασιν ὁμοίως,
[1, 6]   αὐτὴν τεθεαμένος. φαίνεται μὲν γὰρ  οὐδὲ   τὴν ὑγίειαν οὕτως ἐπισκοπεῖν
[1, 6]   οὐδ´ ἀγαθόν. ἀλλὰ μὴν  οὐδὲ   τῷ ἀίδιον εἶναι μᾶλλον ἀγαθὸν
[1, 6]   πρότερον καὶ ὕστερον ἔλεγον, διόπερ  οὐδὲ   τῶν ἀριθμῶν ἰδέαν κατεσκεύαζον· τὸ
[1, 6]   ἀνθρώπου, μᾶλλον δ´ ἴσως τὴν  τοῦδε·   καθ´ ἕκαστον γὰρ ἰατρεύει. ~καὶ
[1, 7]   φαμεν ἔργον εἶναι τῷ γένει  τοῦδε   καὶ τοῦδε σπουδαίου, ὥσπερ κιθαριστοῦ
[1, 7]   εἶναι τῷ γένει τοῦδε καὶ  τοῦδε   σπουδαίου, ὥσπερ κιθαριστοῦ καὶ σπουδαίου
[1, 6]   φίλους ἄνδρας εἰσαγαγεῖν τὰ εἴδη.  δόξειε   δ´ ἂν ἴσως βέλτιον εἶναι
[1, 7]   ὑποτυπῶσαι πρῶτον, εἶθ´ ὕστερον ἀναγράψαι.  δόξειε   δ´ ἂν παντὸς εἶναι προαγαγεῖν
[1, 2]   τίνος τῶν ἐπιστημῶν δυνάμεων.  δόξειε   δ´ ἂν τῆς κυριωτάτης καὶ
[1, 6]   ἰατρικὴ ἐν πόνοις δὲ γυμναστική.  ἀπορήσειε   δ´ ἄν τις τί ποτε
[1, 4]   εὖ εἰπόντι πίθηται. ὃς δέ  κε   μήτ´ αὐτὸς νοέῃ μήτ´ ἄλλου
[1, 11]   ἀγαθοῦ κοινωνοῦσιν (ἢ τῶν ἀντικειμένων.  ἔοικε   γὰρ ἐκ τούτων εἰ καὶ
[1, 12]   εὐδαιμονία τῶν τιμίων καὶ τελείων.  ἔοικε   δ´ οὕτως ἔχειν καὶ διὰ
[1, 13]   τῆς ἀνθρωπικῆς ἀρετῆς ἄμοιρον πέφυκεν.  ἔοικε   δὲ καὶ ἄλλη τις φύσις
[1, 6]   οὖν τινα ἔχει λόγος,  ἔοικε   δὲ ταῖς ἐπιστήμαις διαφωνεῖν· πᾶσαι
[1, 6]   πρός τι (παραφυάδι γὰρ τοῦτ´  ἔοικε   καὶ συμβεβηκότι τοῦ ὄντος) ὥστ´
[1, 13]   τοῦ ἀλόγου δὲ τὸ μὲν  ἔοικε   κοινῷ καὶ φυτικῷ, λέγω δὲ
[1, 8]   ὄντες τεθνᾶσιν. καθάπερ οὖν εἴπομεν,  ἔοικε   προσδεῖ– σθαι καὶ τῆς τοιαύτης
[1, 6]   πῶς δὴ λέγεται; οὐ γὰρ  ἔοικε   τοῖς γε ἀπὸ τύχης ὁμωνύμοις.
[1, 1]   τὰς πράξεις, ἐν τούτοις βελτίω  πέφυκε   τῶν ἐνεργειῶν τὰ ἔργα. πολλῶν
[1, 6]   βούλονται λέγειν αὐτοέκαστον, εἴπερ ἔν  τε   αὐτοανθρώπῳ (καὶ ἐν ἀνθρώπῳ εἷς
[1, 10]   καὶ λυμαίνεται τὸ μακάριον· λύπας  τε   γὰρ ἐπιφέρει καὶ ἐμποδίζει πολλαῖς
[1, 12]   βέλτιον, καθάπερ καὶ φαίνεται· τούς  τε   γὰρ θεοὺς μακαρίζομεν καὶ εὐδαιμονίζομεν
[1, 7]   τὸ ἴδιον. ἀφοριστέον ἄρα τήν  τε   θρεπτικὴν καὶ τὴν αὐξητικὴν ζωήν.
[1, 10]   τέκνων καὶ ὅλως ἀπογόνων εὐπραξίαι  τε   καὶ δυστυχίαι. ἀπορίαν δὲ καὶ
[1, 13]   νουθέτησις καὶ πᾶσα ἐπιτίμησίς  τε   καὶ παράκλησις. εἰ δὲ χρὴ
[1, 1]   πᾶσα μέθοδος, ὁμοίως δὲ πρᾶξίς  τε   καὶ προαίρεσις, ἀγαθοῦ τινὸς ἐφίεσθαι
[1, 12]   ἀνδρεῖον καὶ ὅλως τὸν ἀγαθόν  τε   καὶ τὴν ἀρετὴν ἐπαινοῦμεν διὰ
[1, 10]   τοῦτό γε παντελῶς ἄτοπον, ἄλλως  τε   καὶ τοῖς λέγουσιν ἡμῖν ἐνέργειάν
[1, 6]   καὶ τὰ οἰκεῖα ἀναιρεῖν, ἄλλως  τε   καὶ φιλοσόφους ὄντας· ἀμφοῖν γὰρ
[1, 9]   τὰ κατὰ φύσιν, ὡς οἷόν  τε   κάλλιστα ἔχειν, οὕτω πέφυκεν, ὁμοίως
[1, 9]   λέγομεν· οὐδὲν γὰρ αὐτῶν οἷόν  τε   κοινωνῆσαι τοιαύτης ἐνεργείας. διὰ ταύτην
[1, 5]   εἰσι μάλιστα οἱ προύχοντες,  τε   νῦν εἰρημένος καὶ πολιτικὸς
[1, 3]   ἐπιδέχεται· παραπλήσιον γὰρ φαίνεται μαθηματικοῦ  τε   πιθανολογοῦντος ἀποδέχεσθαι καὶ ῥητορικὸν ἀποδείξεις
[1, 8]   τὴν δ´ ἐνέργειαν οὐχ οἷόν  τε·   πράξει γὰρ ἐξ ἀνάγκης, καὶ
[1, 10]   ὑπὸ μεγάλων καὶ πολλῶν, ἔκ  τε   τῶν τοιούτων οὐκ ἂν γένοιτο
[1, 11]   τοιαῦτα δὲ καὶ τηλικαῦτα ὥστε  μήτε   τοὺς εὐδαίμονας μὴ εὐδαίμονας ποιεῖν
[1, 11]   πρὸς αὐτοὺς ὁτιοῦν, εἴτ´ ἀγαθὸν  εἴτε   τοὐναντίον, ἀφαυρόν τι καὶ μικρὸν
[1, 10]   καὶ τεθνεὼς καὶ γίνοιτο  ὁτὲ   μὲν εὐδαίμων πάλιν δ´ ἄθλιος·
[1, 6]   ἀπορήσειε δ´ ἄν τις τί  ποτε   καὶ βούλονται λέγειν αὐτοέκαστον, εἴπερ
[1, 7]   οὖν δὴ τοῦτ´ ἂν εἴη  ποτέ;   τὸ μὲν γὰρ ζῆν κοινὸν
[1, 7]   τοῦ δι´ ἕτερον καὶ τὸ  μηδέποτε   δι´ ἄλλο αἱρετὸν τῶν καὶ〉
[1, 7]   καθ´ αὑτὸ αἱρετὸν ἀεὶ καὶ  μηδέποτε   δι´ ἄλλο. τοιοῦτον δ´
[1, 10]   ἂν γένοιτο τῶν μακαρίων ἄθλιος·  οὐδέποτε   γὰρ πράξει τὰ μισητὰ καὶ
[1, 10]   εἰ δ´ οὕτως, ἄθλιος μὲν  οὐδέποτε   γένοιτ´ ἂν εὐδαίμων, οὐ
[1, 7]   αἱρούμεθα ἀεὶ δι´ αὐτὴν καὶ  οὐδέποτε   δι´ ἄλλο, τιμὴν δὲ καὶ
[1, 10]   ἆρά γε καὶ ἔστιν εὐδαίμων  τότε   ἐπειδὰν ἀποθάνῃ; τοῦτό γε
[1, 10]   τὸ τέλος ὁρᾶν δεῖ καὶ  τότε   μακαρίζειν ἕκαστον οὐχ ὡς ὄντα
[1, 3]   πολλὴν ἔχει διαφορὰν καὶ πλάνην,  ὥστε   δοκεῖν νόμῳ μόνον εἶναι, φύσει
[1, 8]   δ´ αἱ κατ´ ἀρετὴν πράξεις,  ὥστε   καὶ τούτοις εἰσὶν ἡδεῖαι καὶ
[1, 8]   τὰς ψυχικὰς περὶ ψυχὴν τίθεμεν.  ὥστε   καλῶς ἂν λέγοιτο κατά γε
[1, 6]   ἄλλο οὐδὲν πλὴν τῆς ἰδέας;  ὥστε   μάταιον ἔσται τὸ εἶδος. εἰ
[1, 11]   μή, τοσοῦτόν γε καὶ τοιοῦτον  ὥστε   μὴ ποιεῖν εὐδαίμονας τοὺς μὴ
[1, 11]   δυσπραξίαι, τοιαῦτα δὲ καὶ τηλικαῦτα  ὥστε   μήτε τοὺς εὐδαίμονας μὴ εὐδαίμονας
[1, 2]   περιέχοι ἂν τὰ τῶν ἄλλων,  ὥστε   τοῦτ´ ἂν εἴη τἀνθρώπινον ἀγαθόν.
[1, 9]   οὖν οὔτε βοῦν οὔτε ἵππον  οὔτε   ἄλλο τῶν ζῴων οὐδὲν εὔδαιμον
[1, 9]   πρακτικοὺς τῶν καλῶν. εἰκότως οὖν  οὔτε   βοῦν οὔτε ἵππον οὔτε ἄλλο
[1, 8]   μὴ χαίρων ταῖς καλαῖς πράξεσιν·  οὔτε   γὰρ δίκαιον οὐθεὶς ἂν εἴποι
[1, 10]   δὴ ποικίλος γε καὶ εὐμετάβολος·  οὔτε   γὰρ ἐκ τῆς εὐδαιμονίας κινηθήσεται
[1, 9]   καλῶν. εἰκότως οὖν οὔτε βοῦν  οὔτε   ἵππον οὔτε ἄλλο τῶν ζῴων




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/06/2008