Livre, chapitre
[1, 2]	τὸ τῆς πόλεως φαίνεται καὶ	λαβεῖν	καὶ σῴζειν· ἀγαπητὸν μὲν γὰρ
[1, 4]	ὁ δὲ τοιοῦτος ἔχει ἢ	λάβοι	ἂν ἀρχὰς ῥᾳδίως. ᾧ δὲ
[1, 13]	τούτων ἔχομεν τοὺς Κρητῶν καὶ	Λακεδαιμονίων	νομοθέτας, καὶ εἴ τινες ἕτεροι
[1, 4]	δοκούσας ἔχειν τινὰ λόγον. μὴ	λανθανέτω	δ´ ἡμᾶς ὅτι διαφέρουσιν οἱ
[1, 6]	τις τί ποτε καὶ βούλονται	λέγειν	αὐτοέκαστον, εἴπερ ἔν τε αὐτοανθρώπῳ
[1, 10]	γενόμενος ἐπήβολος. τί οὖν κωλύει	λέγειν	εὐδαίμονα τὸν κατ´ ἀρετὴν τελείαν
[1, 7]	τὴν μὲν εὐδαιμονίαν τὸ ἄριστον	λέγειν	ὁμολογούμενόν τι φαίνεται, ποθεῖται δ´
[1, 6]	πιθανώτερον δ´ ἐοίκασιν οἱ Πυθαγόρειοι	λέγειν	περὶ αὐτοῦ, τιθέντες ἐν τῇ
[1, 6]	παντὸς ἀγαθοῦ τοὺς λόγους εἰρῆσθαι,	λέγεσθαι	δὲ καθ´ ἓν εἶδος τὰ
[1, 7]	θετέον· κυριώτερον γὰρ αὕτη δοκεῖ	λέγεσθαι.	εἰ δ´ ἐστὶν ἔργον ἀνθρώπου
[1, 6]	τῶν ἐναντίων κωλυτικὰ διὰ ταῦτα	λέγεσθαι	καὶ τρόπον ἄλλον. δῆλον οὖν
[1, 13]	ἐργωδέστερον ἴσως ἐστὶ τῶν προκειμένων.	λέγεται	δὲ περὶ αὐτῆς καὶ ἐν
[1, 6]	ἰδέαν κατεσκεύαζον· τὸ δ´ ἀγαθὸν	λέγεται	καὶ ἐν τῷ τί ἐστι
[1, 6]	ἴσως ἐπισκέψασθαι καὶ διαπορῆσαι πῶς	λέγεται,	καίπερ προσάντους τῆς τοιαύτης ζητήσεως
[1, 6]	τὰ καθ´ αὑτὰ σκεψώμεθα εἰ	λέγεται	κατὰ μίαν ἰδέαν. καθ´ αὑτὰ
[1, 6]	(καὶ γὰρ ἐν τῷ τί	λέγεται,	οἷον ὁ θεὸς καὶ ὁ
[1, 6]	μίαν ἰδέαν. ἀλλὰ πῶς δὴ	λέγεται;	οὐ γὰρ ἔοικε τοῖς γε
[1, 13]	ὁ ὕπνος τῆς ψυχῆς ᾗ	λέγεται	σπουδαία καὶ φαύλη) πλὴν εἰ
[1, 6]	ἔτι δ´ ἐπεὶ τἀγαθὸν ἰσαχῶς	λέγεται	τῷ ὄντι (καὶ γὰρ ἐν
[1, 8]	δ´ ἐστὶν ἡδὺ πρὸς ὃ	λέγεται	φιλοτοιοῦτος, οἷον ἵππος μὲν τῷ
[1, 6]	ἄλλον. δῆλον οὖν ὅτι διττῶς	λέγοιτ´	ἂν τἀγαθά, καὶ τὰ μὲν
[1, 3]	τούτων ἐφίεται, πολιτική τις οὖσα.	Λέγοιτο	δ´ ἂν ἱκανῶς, εἰ κατὰ
[1, 8]	ψυχὴν τίθεμεν. ὥστε καλῶς ἂν	λέγοιτο	κατά γε ταύτην τὴν δόξαν
[1, 13]	ἕξεων δὲ τὰς ἐπαινετὰς ἀρετὰς	λέγομεν.
[1, 13]	τὴν εὐδαιμονίαν ἀνθρωπίνην. ἀρετὴν δὲ	λέγομεν	ἀνθρωπίνην οὐ τὴν τοῦ σώματος
[1, 13]	ἀρετὴ κατὰ τὴν διαφορὰν ταύτην·	λέγομεν	γὰρ αὐτῶν τὰς μὲν διανοητικὰς
[1, 13]	τὴν εὐδαιμονίαν δὲ ψυχῆς ἐνέργειαν	λέγομεν.	εἰ δὲ ταῦθ´ οὕτως ἔχει,
[1, 8]	σῶμα, τὰ περὶ ψυχὴν κυριώτατα	λέγομεν	καὶ μάλιστα ἀγαθά, τὰς δὲ
[1, 13]	γὰρ περὶ τοῦ ἤθους οὐ	λέγομεν	ὅτι σοφὸς ἢ συνετὸς ἀλλ´
[1, 9]	ἄλλο τῶν ζῴων οὐδὲν εὔδαιμον	λέγομεν·	οὐδὲν γὰρ αὐτῶν οἷόν τε
[1, 7]	εἶναι δοκεῖ. τὸ δ´ αὔταρκες	λέγομεν	οὐκ αὐτῷ μόνῳ, τῷ ζῶντι
[1, 4]	τινὸς ὀρέγεται, τί ἐστὶν οὗ	λέγομεν	τὴν πολιτικὴν ἐφίεσθαι καὶ τί
[1, 7]	τὸ τελειότατον τούτων. τελειότερον δὲ	λέγομεν	τὸ καθ´ αὑτὸ διωκτὸν τοῦ
[1, 10]	τὴν εὐδαιμονίαν; εἰ δὲ μὴ	λέγομεν	τὸν τεθνεῶτα εὐδαίμονα, μηδὲ Σόλων
[1, 7]	διανοούμενον. διττῶς δὲ καὶ ταύτης	λεγομένης	τὴν κατ´ ἐνέργειαν θετέον· κυριώτερον
[1, 9]	διὰ τὴν ἡλικίαν· οἱ δὲ	λεγόμενοι	διὰ τὴν ἐλπίδα μακαρίζονται. δεῖ
[1, 3]	καὶ ἀποδέχεσθαι χρεὼν ἕκαστα τῶν	λεγομένων·	πεπαιδευμένου γάρ ἐστιν ἐπὶ τοσοῦτον
[1, 8]	λόγος, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν	λεγομένων	περὶ αὐτῆς· τῷ μὲν γὰρ
[1, 8]	τριχῇ, καὶ τῶν μὲν ἐκτὸς	λεγομένων	τῶν δὲ περὶ ψυχὴν καὶ
[1, 8]	δὲ καὶ ὅτι πράξεις τινὲς	λέγονται	καὶ ἐνέργειαι τὸ τέλος· οὕτω
[1, 4]	μέγα τι καὶ ὑπὲρ αὐτοὺς	λέγοντας	θαυμάζουσιν. ἔνιοι δ´ ᾤοντο παρὰ
[1, 3]	περὶ τοιούτων καὶ ἐκ τοιούτων	λέγοντας	παχυλῶς καὶ τύπῳ τἀληθὲς ἐνδείκνυσθαι,
[1, 3]	τὸ πολὺ καὶ ἐκ τοιούτων	λέγοντας	τοιαῦτα καὶ συμπεραίνεσθαι. τὸν αὐτὸν
[1, 13]	ἐλευθεριότητα δὲ καὶ σωφροσύνην ἠθικάς.	λέγοντες	γὰρ περὶ τοῦ ἤθους οὐ
[1, 8]	πλεῖστα κατορθοῦν. τοῖς μὲν οὖν	λέγουσι	τὴν ἀρετὴν ἢ ἀρετήν τινα
[1, 10]	ἄτοπον, ἄλλως τε καὶ τοῖς	λέγουσιν	ἡμῖν ἐνέργειάν τινα τὴν εὐδαιμονίαν;
[1, 8]	τὰ μὲν πολλοὶ καὶ παλαιοὶ	λέγουσιν,	τὰ δὲ ὀλίγοι καὶ ἔνδοξοι
[1, 4]	οἱ πολλοὶ καὶ οἱ χαρίεντες	λέγουσιν,	τὸ δ´ εὖ ζῆν καὶ
[1, 13]	μὲν ἔοικε κοινῷ καὶ φυτικῷ,	λέγω	δὲ τὸ αἴτιον τοῦ τρέφεσθαι
[1, 4]	καὶ τί προτιθέμεθα, πεφροιμιάσθω ταῦτα.	Λέγωμεν	δ´ ἀναλαβόντες, ἐπειδὴ πᾶσα γνῶσις
[1, 5]	αὖτ´ ἀχρήιος ἀνήρ. ~Ἡμεῖς δὲ	λέγωμεν	ὅθεν παρεξέβημεν. τὸ γὰρ ἀγαθὸν
[1, 7]	καὶ βοῒ καὶ παντὶ ζῴῳ.	λείπεται	δὴ πρακτική τις τοῦ λόγον
[1, 6]	μᾶλλον ἀγαθὸν ἔσται, εἴπερ μηδὲ	λευκότερον	τὸ πολυχρόνιον τοῦ ἐφημέρου. πιθανώτερον
[1, 6]	χιόνι καὶ ψιμυθίῳ τὸν τῆς	λευκότητος.	τιμῆς δὲ καὶ φρονήσεως καὶ
[1, 6]	ἄλλος ἔστω λόγος· τοῖς δὲ	λεχθεῖσιν	ἀμφισβήτησίς τις ὑποφαίνεται διὰ τὸ
[1, 1]	ἄλλο τι, καθάπερ ἐπὶ τῶν	λεχθεισῶν	ἐπιστημῶν. ~Εἰ δή τι τέλος
[1, 11]	καὶ ἀπέραντον φαίνεται, καθόλου δὲ	λεχθὲν	καὶ τύπῳ τάχ´ ἂν ἱκανῶς
[1, 10]	οἷς ὑπάρχει καὶ ὑπάρξει τὰ	λεχθέντα,	μακαρίους δ´ ἀνθρώπους. ~καὶ περὶ
[1, 5]	χάριν. διὸ μᾶλλον τὰ πρότερον	λεχθέντα	τέλη τις ἂν ὑπολάβοι· δι´
[1, 8]	τὴν εὐδαιμονίαν ἅπανθ´ ὑπάρχειν τῷ	λεχθέντι.	τοῖς μὲν γὰρ ἀρετὴ τοῖς
[1, 7]	δ´ ἐναργέστερον τί ἐστιν ἔτι	λεχθῆναι.	τάχα δὴ γένοιτ´ ἂν τοῦτ´,
[1, 10]	τοῦ μὴ γίνεσθαι περὶ αὐτὰς	λήθην.	ὑπάρξει δὴ τὸ ζητούμενον τῷ
[1, 7]	πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος. τούτων δὲ	ληπτέος	ὅρος τις· ἐπεκτείνοντι γὰρ ἐπὶ
[1, 7]	δὴ γένοιτ´ ἂν τοῦτ´, εἰ	ληφθείη	τὸ ἔργον τοῦ ἀνθρώπου. ὥσπερ
[1, 11]	ἁπάντων τὸ μὲν μηδοτιοῦν συμβάλλεσθαι	λίαν	ἄφιλον φαίνεται καὶ ταῖς δόξαις
[1, 9]	μέγιστον καὶ κάλλιστον ἐπιτρέψαι τύχῃ	λίαν	πλημμελὲς ἂν εἴη. συμφανὲς δ´
[1, 3]	κατὰ τὸν βίον πράξεων, οἱ	λόγοι	δ´ ἐκ τούτων καὶ περὶ
[1, 4]	διαφέρουσιν οἱ ἀπὸ τῶν ἀρχῶν	λόγοι	καὶ οἱ ἐπὶ τὰς ἀρχάς.
[1, 5]	δ´ οὐδ´ ἐκεῖνα· καίτοι πολλοὶ	λόγοι	πρὸς αὐτὰ καταβέβληνται. ~ταῦτα μὲν
[1, 6]	ἡδονῆς ἕτεροι καὶ διαφέροντες οἱ	λόγοι	ταύτῃ ᾗ ἀγαθά. οὐκ ἔστιν
[1, 13]	αὐτῆς καὶ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς	λόγοις	ἀρκούντως ἔνια, καὶ χρηστέον αὐτοῖς·
[1, 3]	οὐχ ὁμοίως ἐν ἅπασι τοῖς	λόγοις	ἐπιζητητέον, ὥσπερ οὐδ´ ἐν τοῖς
[1, 6]	τῶν καθ´ αὑτά, τὸν τἀγαθοῦ	λόγον	ἐν ἅπασιν αὐτοῖς τὸν αὐτὸν
[1, 13]	νομιστέον εἶναί τι παρὰ τὸν	λόγον,	ἐναντιούμενον τούτῳ καὶ ἀντιβαῖνον. πῶς
[1, 10]	μέχρι γήρως καὶ τελευτήσαντι κατὰ	λόγον	ἐνδέχεται πολλὰς μεταβολὰς συμβαίνειν περὶ
[1, 10]	βιωσόμενον οὕτω καὶ τελευτήσοντα κατὰ	λόγον;	ἐπειδὴ τὸ μέλλον ἀφανὲς ἡμῖν
[1, 13]	δὲ χρὴ καὶ τοῦτο φάναι	λόγον	ἔχειν, διττὸν ἔσται καὶ τὸ
[1, 13]	λόγον καὶ τῆς ψυχῆς τὸ	λόγον	ἔχον ἐπαινοῦμεν· ὀρθῶς γὰρ καὶ
[1, 13]	ἄλογον αὐτῆς εἶναι, τὸ δὲ	λόγον	ἔχον. ταῦτα δὲ πότερον διώρισται
[1, 13]	ἔχειν, διττὸν ἔσται καὶ τὸ	λόγον	ἔχον, τὸ μὲν κυρίως καὶ
[1, 7]	λείπεται δὴ πρακτική τις τοῦ	λόγον	ἔχοντος· τούτου δὲ τὸ μὲν
[1, 7]	ἔργον ἀνθρώπου ψυχῆς ἐνέργεια κατὰ	λόγον	ἢ μὴ ἄνευ λόγου, τὸ
[1, 13]	καὶ τῶν φίλων φαμὲν ἔχειν	λόγον,	καὶ οὐχ ὥσπερ τῶν μαθηματικῶν.
[1, 13]	γὰρ ἐγκρατοῦς καὶ ἀκρατοῦς τὸν	λόγον	καὶ τῆς ψυχῆς τὸ λόγον
[1, 4]	ἐπιπολαζούσας ἢ δοκούσας ἔχειν τινὰ	λόγον.	μὴ λανθανέτω δ´ ἡμᾶς ὅτι
[1, 13]	καὶ ἄλλο τι παρὰ τὸν	λόγον	πεφυκός, ὃ μάχεται καὶ ἀντιτείνει
[1, 3]	τοῖς ἀκρατέσιν· τοῖς δὲ κατὰ	λόγον	τὰς ὀρέξεις ποιουμένοις καὶ πράττουσι
[1, 8]	συμπεράσματος καὶ ἐξ ὧν ὁ	λόγος,	ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν λεγομένων
[1, 7]	πλείω, ταῦτα. μεταβαίνων δὴ ὁ	λόγος	εἰς ταὐτὸν ἀφῖκται· τοῦτο δ´
[1, 6]	μὲν οὖν τινα ἔχει ὁ	λόγος,	ἔοικε δὲ ταῖς ἐπιστήμαις διαφωνεῖν·
[1, 6]	ἀνθρώπῳ εἷς καὶ ὁ αὐτὸς	λόγος	ἐστὶν ὁ τοῦ ἀνθρώπου. ᾗ
[1, 8]	ἀρετήν τινα συνῳδός ἐστιν ὁ	λόγος·	ταύτης γάρ ἐστιν ἡ κατ´
[1, 6]	περὶ μὲν τούτων ἄλλος ἔστω	λόγος·	τοῖς δὲ λεχθεῖσιν ἀμφισβήτησίς τις
[1, 13]	πῶς δ´ ἕτερον, οὐδὲν διαφέρει.	λόγου	δὲ καὶ τοῦτο φαίνεται μετέχειν,
[1, 5]	βοσκημάτων βίον προαιρούμενοι, τυγχάνουσι δὲ	λόγου	διὰ τὸ πολλοὺς τῶν ἐν
[1, 7]	ψυχῆς ἐνέργειαν καὶ πράξεις μετὰ	λόγου,	σπουδαίου δ´ ἀνδρὸς εὖ ταῦτα
[1, 13]	ὅτι δὲ πείθεταί πως ὑπὸ	λόγου	τὸ ἄλογον, μηνύει καὶ ἡ
[1, 7]	κατὰ λόγον ἢ μὴ ἄνευ	λόγου,	τὸ δ´ αὐτό φαμεν ἔργον
[1, 13]	μὲν γὰρ φυτικὸν οὐδαμῶς κοινωνεῖ	λόγου,	τὸ δ´ ἐπιθυμητικὸν καὶ ὅλως
[1, 9]	δ´ ἐστὶ καὶ ἐκ τοῦ	λόγου	τὸ ζητούμενον· εἴρηται γὰρ ψυχῆς
[1, 13]	ἄλογος εἶναι, μετέχουσα μέντοι πῃ	λόγου.	τοῦ γὰρ ἐγκρατοῦς καὶ ἀκρατοῦς
[1, 6]	μὴ περὶ παντὸς ἀγαθοῦ τοὺς	λόγους	εἰρῆσθαι, λέγεσθαι δὲ καθ´ ἓν
[1, 13]	ὃ μάχεται καὶ ἀντιτείνει τῷ	λόγῳ.	ἀτεχνῶς γὰρ καθάπερ τὰ παραλελυμένα
[1, 13]	πᾶν τὸ μεριστόν, ἢ τῷ	λόγῳ	δύο ἐστὶν ἀχώριστα πεφυκότα καθάπερ
[1, 8]	τῶν ἐκτός. συνᾴδει δὲ τῷ	λόγῳ	καὶ τὸ εὖ ζῆν καὶ
[1, 10]	τοῦ ἐναντίου. μαρτυρεῖ δὲ τῷ	λόγῳ	καὶ τὸ νῦν διαπορηθέν. περὶ
[1, 7]	δὲ τὸ μὲν ὡς ἐπιπειθὲς	λόγῳ,	τὸ δ´ ὡς ἔχον καὶ
[1, 13]	ὥσπερ εἴπομεν· πειθαρχεῖ γοῦν τῷ	λόγῳ	τὸ τοῦ ἐγκρατοῦς— ἔτι δ´
[1, 13]	ἀνδρείου· πάντα γὰρ ὁμοφωνεῖ τῷ	λόγῳ.	φαίνεται δὴ καὶ τὸ ἄλογον
[1, 12]	ἀρχή· ταύτης γὰρ χάριν τὰ	λοιπὰ	πάντα πάντες πράττομεν, τὴν ἀρχὴν
[1, 7]	τἀγαθόν; ἢ οὗ χάριν τὰ	λοιπὰ	πράττεται; τοῦτο δ´ ἐν ἰατρικῇ
[1, 7]	τέλος· τούτου γὰρ ἕνεκα τὰ	λοιπὰ	πράττουσι πάντες. ὥστ´ εἴ τι
[1, 7]	ἰατρικῇ καὶ στρατηγικῇ καὶ ταῖς	λοιπαῖς	ὁμοίως. τί οὖν ἑκάστης τἀγαθόν;
[1, 2]	ῥητορικήν· χρωμένης δὲ ταύτης ταῖς	λοιπαῖς	{πρακτικαῖς} τῶν ἐπιστημῶν, ἔτι δὲ
[1, 9]	ἀρετὴν ποιά τις. τῶν δὲ	λοιπῶν	ἀγαθῶν τὰ μὲν ὑπάρχειν ἀναγκαῖον,
[1, 10]	ἀνάπαλιν δὲ συμβαίνοντα θλίβει καὶ	λυμαίνεται	τὸ μακάριον· λύπας τε γὰρ
[1, 10]	θλίβει καὶ λυμαίνεται τὸ μακάριον·	λύπας	τε γὰρ ἐπιφέρει καὶ ἐμποδίζει
[1, 8]	Δηλιακὸν ἐπίγραμμα· κάλλιστον τὸ δικαιότατον,	λῷστον	δ´ ὑγιαίνειν· ἥδιστον δὲ πέφυχ´

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2008