Livre, chapitre |
[1, 6] |
καὶ
τὰ
μὲν
καθ´
αὑτά,
|
θάτερα |
δὲ
διὰ
ταῦτα.
χωρίσαντες
οὖν |
[1, 4] |
τι
καὶ
ὑπὲρ
αὐτοὺς
λέγοντας
|
θαυμάζουσιν. |
ἔνιοι
δ´
ᾤοντο
παρὰ
τὰ
|
[1, 8] |
οἷον
ἵππος
μὲν
τῷ
φιλίππῳ,
|
θέαμα
|
δὲ
τῷ
φιλοθεώρῳ·
τὸν
αὐτὸν |
[1, 7] |
τί
ἐστιν
ἢ
ποῖόν
τι·
|
θεατὴς |
γὰρ
τἀληθοῦς.
τὸν
αὐτὸν
δὴ |
[1, 9] |
πως
ἀσκητόν,
ἢ
κατά
τινα
|
θείαν |
μοῖραν
ἢ
καὶ
διὰ
τύχην
|
[1, 6] |
ἰδέαν.
καθ´
αὑτὰ
δὲ
ποῖα
|
θείη |
τις
ἄν;
ἢ
ὅσα
καὶ |
[1, 6] |
ὅμως
τῶν
καθ´
αὑτὰ
ἀγαθῶν
|
θείη |
τις
ἄν.
ἢ
οὐδ´
ἄλλο |
[1, 7] |
καὶ
ἀνθρώπου
παρὰ
πάντα
ταῦτα
|
θείη |
τις
ἂν
ἔργον
τι;
τί |
[1, 13] |
ψυχῆς
ἐν
ἅπασι
τοῖς
τρεφομένοις
|
θείη |
τις
ἂν
καὶ
ἐν
τοῖς |
[1, 9] |
τέλος
ἄριστον
εἶναι
φαίνεται
καὶ
|
θεῖόν |
τι
καὶ
μακάριον.
εἴη
δ´ |
[1, 12] |
τῶν
ἀγαθῶν
τίμιόν
τι
καὶ
|
θεῖον |
τίθεμεν.
~Ἐπεὶ
δ´
ἐστὶν
ἡ |
[1, 12] |
εὐδαιμονίζομεν
καὶ
τῶν
ἀνδρῶν
τοὺς
|
θειοτάτους |
{μακαρίζομεν}
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῶν |
[1, 9] |
μάθησιν
ἢ
ἄσκησιν
παραγίνεται,
τῶν
|
θειοτάτων |
εἶναι·
τὸ
γὰρ
τῆς
ἀρετῆς |
[1, 2] |
ἑνὶ
μόνῳ,
κάλλιον
δὲ
καὶ
|
θειότερον |
ἔθνει
καὶ
πόλεσιν.
~ἡ
μὲν |
[1, 12] |
καθάπερ
τὸ
δίκαιον,
ἀλλ´
ὡς
|
θειότερόν |
τι
καὶ
βέλτιον
μακαρίζει.
δοκεῖ |
[1, 12] |
ἐπαινετῶν,
τοιοῦτον
δ´
εἶναι
τὸν
|
θεὸν |
καὶ
τἀγαθόν·
πρὸς
ταῦτα
γὰρ |
[1, 9] |
φαίνεται
δὲ
κἂν
εἰ
μὴ
|
θεόπεμπτός |
ἐστιν
ἀλλὰ
δι´
ἀρετὴν
καί |
[1, 6] |
τῷ
τί
λέγεται,
οἷον
ὁ
|
θεὸς |
καὶ
ὁ
νοῦς,
καὶ
ἐν |
[1, 9] |
ἀνθρώποις,
εὔλογον
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
|
θεόσδοτον |
εἶναι,
καὶ
μάλιστα
τῶν
ἀνθρωπίνων |
[1, 12] |
καὶ
ἐκ
τῶν
περὶ
τοὺς
|
θεοὺς |
ἐπαίνων·
γελοῖοι
γὰρ
φαίνονται
πρὸς |
[1, 12] |
καὶ
φαίνεται·
τούς
τε
γὰρ
|
θεοὺς
|
μακαρίζομεν
καὶ
εὐδαιμονίζομεν
καὶ
τῶν |
[1, 13] |
ψυχῆς,
ὥσπερ
καὶ
τὸν
ὀφθαλμοὺς
|
θεραπεύσοντα |
καὶ
πᾶν
τὸ〉
σῶμα,
καὶ |
[1, 5] |
οὐδεὶς
ἂν
εὐδαιμονίσειεν,
εἰ
μὴ
|
θέσιν |
διαφυλάττων.
καὶ
περὶ
μὲν
τούτων |
[1, 7] |
ταύτης
λεγομένης
τὴν
κατ´
ἐνέργειαν
|
θετέον· |
κυριώτερον
γὰρ
αὕτη
δοκεῖ
λέγεσθαι. |
[1, 10] |
ὁρᾶν;
εἰ
δὲ
δὴ
καὶ
|
θετέον |
οὕτως,
ἆρά
γε
καὶ
ἔστιν |
[1, 9] |
οὖν
καὶ
ἄλλο
τί
ἐστι
|
θεῶν |
δώρημα
ἀνθρώποις,
εὔλογον
καὶ
τὴν |
[1, 10] |
πρότερον
ἀπορηθέν·
τάχα
γὰρ
ἂν
|
θεωρηθείη |
καὶ
τὸ
νῦν
ἐπιζητούμενον
ἐξ |
[1, 13] |
βέλτιον
καὶ
περὶ
τῆς
εὐδαιμονίας
|
θεωρήσαιμεν. |
δοκεῖ
δὲ
καὶ
ὁ
κατ´ |
[1, 10] |
ἢ
μάλιστα
πάντων
πράξει
καὶ
|
θεωρήσει
|
τὰ
κατ´
ἀρετήν,
καὶ
τὰς |
[1, 13] |
καὶ
τῷ
πολιτικῷ
περὶ
ψυχῆς,
|
θεωρητέον
|
δὲ
τούτων
χάριν,
καὶ
ἐφ´ |
[1, 13] |
περὶ
τὴν
τοῦ
σώματος
γνῶσιν.
|
θεωρητέον |
δὴ
καὶ
τῷ
πολιτικῷ
περὶ |
[1, 5] |
ὁ
πολιτικὸς
καὶ
τρίτος
ὁ
|
θεωρητικός. |
οἱ
μὲν
οὖν
πολλοὶ
παντελῶς |
[1, 5] |
αὐτῶν.
τρίτος
δ´
ἐστὶν
ὁ
|
θεωρητικός, |
ὑπὲρ
οὗ
τὴν
ἐπίσκεψιν
ἐν |
[1, 7] |
ἀρχῶν
δ´
αἳ
μὲν
ἐπαγωγῇ
|
θεωροῦνται, |
αἳ
δ´
αἰσθήσει,
αἳ
δ´ |
[1, 10] |
σπουδαία
γίνεται)
ἀνάπαλιν
δὲ
συμβαίνοντα
|
θλίβει |
καὶ
λυμαίνεται
τὸ
μακάριον·
λύπας |
[1, 7] |
ἴδιον.
ἀφοριστέον
ἄρα
τήν
τε
|
θρεπτικὴν |
καὶ
τὴν
αὐξητικὴν
ζωήν.
ἑπομένη |
[1, 13] |
μὲν
τούτων
ἅλις,
καὶ
τὸ
|
θρεπτικὸν
|
ἐατέον,
ἐπειδὴ
τῆς
ἀνθρωπικῆς
ἀρετῆς |
[1, 4] |
νοέῃ
μήτ´
ἄλλου
ἀκούων
ἐν
|
θυμῷ |
βάλληται,
ὃ
δ´
αὖτ´
ἀχρήιος |