HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Éthique à Nicomaque, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ε  =  265 formes différentes pour 737 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[1, 7]   βίῳ τελείῳ. μία γὰρ χελιδὼν  ἔαρ   οὐ ποιεῖ, οὐδὲ μία ἡμέρα·
[1, 13]   τούτων ἅλις, καὶ τὸ θρεπτικὸν  ἐατέον,   ἐπειδὴ τῆς ἀνθρωπικῆς ἀρετῆς ἄμοιρον
[1, 4]   πενόμενος δὲ πλοῦτον· συνειδότες δ´  ἑαυτοῖς   ἄγνοιαν τοὺς μέγα τι καὶ
[1, 5]   τὴν τιμὴν διώκειν ἵνα πιστεύσωσιν  ἑαυτοὺς   ἀγαθοὺς εἶναι· ζητοῦσι γοῦν ὑπὸ
[1, 8]   ἀλλ´ ἔχει τὴν ἡδονὴν ἐν  ἑαυτῷ.   πρὸς τοῖς εἰρημένοις γὰρ οὐδ´
[1, 13]   γοῦν τῷ λόγῳ τὸ τοῦ  ἐγκρατοῦς—   ἔτι δ´ ἴσως εὐηκοώτερόν ἐστι
[1, 13]   μέντοι πῃ λόγου. τοῦ γὰρ  ἐγκρατοῦς   καὶ ἀκρατοῦς τὸν λόγον καὶ
[1, 5]   ἱκανῶς γὰρ καὶ ἐν τοῖς  ἐγκυκλίοις   εἴρηται περὶ αὐτῶν. τρίτος δ´
[1, 12]   οἰκειότερον ἐξακριβοῦν τοῖς περὶ τὰ  ἐγκώμια   πεπονημένοις· ἡμῖν δὲ δῆλον ἐκ
[1, 12]   καλῶν ἀπὸ ταύτης· τὰ δ´  ἐγκώμια   τῶν ἔργων ὁμοίως καὶ τῶν
[1, 4]   Πλάτων ἠπόρει τοῦτο καὶ  ἐζήτει,   πότερον ἀπὸ τῶν ἀρχῶν
[1, 13]   ὅτι· καὶ γὰρ τἀγαθὸν ἀνθρώπινον  ἐζητοῦμεν   καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἀνθρωπίνην. ἀρετὴν
[1, 4]   ἡμῖν γνωρίμων. διὸ δεῖ τοῖς  ἔθεσιν   ἦχθαι καλῶς τὸν περὶ καλῶν
[1, 7]   αἳ δ´ αἰσθήσει, αἳ δ´  ἐθισμῷ   τινί, καὶ ἄλλαι δ´ ἄλλως.
[1, 9]   ἀπορεῖται πότερόν ἐστι μαθητὸν  ἐθιστὸν   καὶ ἄλλως πως ἀσκητόν,
[1, 2]   μόνῳ, κάλλιον δὲ καὶ θειότερον  ἔθνει   καὶ πόλεσιν. ~ἡ μὲν οὖν
[1, 6]   δὲ καὶ περὶ τῆς ἰδέας·  εἰ   γὰρ καὶ ἔστιν ἕν τι
[1, 2]   τοῦτ´ ἂν εἴη τἀνθρώπινον ἀγαθόν.  εἰ   γὰρ καὶ ταὐτόν ἐστιν ἑνὶ
[1, 10]   ἀλλὰ γεννάδας ὢν καὶ μεγαλόψυχος.  εἰ   δ´ εἰσὶν αἱ ἐνέργειαι κύριαι
[1, 7]   κυριώτερον γὰρ αὕτη δοκεῖ λέγεσθαι.  εἰ   δ´ ἐστὶν ἔργον ἀνθρώπου ψυχῆς
[1, 12]   ἐπαίνους δι´ ἀναφορᾶς, ὥσπερ εἴπομεν.  εἰ   δ´ ἐστὶν ἔπαινος τῶν
[1, 9]   διά τινος μαθήσεως καὶ ἐπιμελείας.  εἰ   δ´ ἐστὶν οὕτω βέλτιον
[1, 8]   δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.  εἰ   δ´ οὕτω, καθ´ αὑτὰς ἂν
[1, 10]   καὶ τέλειον τίθεμεν πάντῃ πάντως.  εἰ   δ´ οὕτω, μακαρίους ἐροῦμεν τῶν
[1, 2]   μᾶλλον ἂν τυγχάνοιμεν τοῦ δέοντος;  εἰ   δ´ οὕτω, πειρατέον τύπῳ γε
[1, 7]   κατὰ τὴν οἰκείαν ἀρετὴν ἀποτελεῖται·  εἰ   δ´ οὕτω, τὸ ἀνθρώπινον ἀγαθὸν
[1, 10]   καὶ τοὺς ἄλλους τεχνίτας ἅπαντας.  εἰ   δ´ οὕτως, ἄθλιος μὲν οὐδέποτε
[1, 7]   κιθαρίζειν, σπουδαίου δὲ τὸ εὖ·  εἰ   δ´ οὕτως, {ἀνθρώπου δὲ τίθεμεν
[1, 6]   γὰρ ἄνθρωπος, οὐδὲν διοίσουσιν·  εἰ   δ´ οὕτως, οὐδ´ ἀγαθόν.
[1, 10]   Σόλωνα δὲ χρεὼν τέλος ὁρᾶν;  εἰ   δὲ δὴ καὶ θετέον οὕτως,
[1, 6]   ὥστε μάταιον ἔσται τὸ εἶδος.  εἰ   δὲ καὶ ταῦτ´ ἐστὶ τῶν
[1, 10]   ἡμῖν ἐνέργειάν τινα τὴν εὐδαιμονίαν;  εἰ   δὲ μὴ λέγομεν τὸν τεθνεῶτα
[1, 11]   ἁπλῶς ἐκείνοις εἶναι,  εἰ   δὲ μή, τοσοῦτόν γε καὶ
[1, 7]   ψυχῆς ἐνέργεια γίνεται κατ´ ἀρετήν,  εἰ   δὲ πλείους αἱ ἀρεταί, κατὰ
[1, 7]   ἂν εἴη τὸ πρακτὸν ἀγαθόν,  εἰ   δὲ πλείω, ταῦτα. μεταβαίνων δὴ
[1, 7]   τοῦτ´ ἂν εἴη τὸ ζητούμενον,  εἰ   δὲ πλείω, τὸ τελειότατον τούτων.
[1, 13]   εὐδαιμονίαν δὲ ψυχῆς ἐνέργειαν λέγομεν.  εἰ   δὲ ταῦθ´ οὕτως ἔχει, δῆλον
[1, 13]   εἴ τινες ἕτεροι τοιοῦτοι γεγένηνται.  εἰ   δὲ τῆς πολιτικῆς ἐστὶν
[1, 13]   πᾶσα ἐπιτίμησίς τε καὶ παράκλησις.  εἰ   δὲ χρὴ καὶ τοῦτο φάναι
[1, 11]   τύπῳ τάχ´ ἂν ἱκανῶς ἔχοι.  εἰ   δή, καθάπερ καὶ τῶν περὶ
[1, 2]   καθάπερ ἐπὶ τῶν λεχθεισῶν ἐπιστημῶν.  ~Εἰ   δή τι τέλος ἐστὶ τῶν
[1, 10]   τὸ νῦν ἐπιζητούμενον ἐξ ἐκείνου.  εἰ   δὴ τὸ τέλος ὁρᾶν δεῖ
[1, 6]   τινες καὶ τιμαί; ταῦτα γὰρ  εἰ   καὶ δι´ ἄλλο τι διώκομεν,
[1, 11]   ἀντικειμένων. ἔοικε γὰρ ἐκ τούτων  εἰ   καὶ διικνεῖται πρὸς αὐτοὺς ὁτιοῦν,
[1, 3]   οὖσα. Λέγοιτο δ´ ἂν ἱκανῶς,  εἰ   κατὰ τὴν ὑποκειμένην ὕλην διασαφηθείη·
[1, 6]   ὠφελίμων τὰ καθ´ αὑτὰ σκεψώμεθα  εἰ   λέγεται κατὰ μίαν ἰδέαν. καθ´
[1, 7]   τάχα δὴ γένοιτ´ ἂν τοῦτ´,  εἰ   ληφθείη τὸ ἔργον τοῦ ἀνθρώπου.
[1, 7]   ἄριστον τέλειόν τι φαίνεται. ὥστ´  εἰ   μέν ἐστιν ἕν τι μόνον
[1, 9]   καὶ διὰ τύχην παραγίνεται.  εἰ   μὲν οὖν καὶ ἄλλο τί
[1, 9]   σκέψεως οἰκειότερον, φαίνεται δὲ κἂν  εἰ   μὴ θεόπεμπτός ἐστιν ἀλλὰ δι´
[1, 5]   οὕτω ζῶντα οὐδεὶς ἂν εὐδαιμονίσειεν,  εἰ   μὴ θέσιν διαφυλάττων. καὶ περὶ
[1, 13]   λέγεται σπουδαία καὶ φαύλη) πλὴν  εἰ   μὴ κατὰ μικρὸν καὶ διικνοῦνταί
[1, 10]   πρότερον ἦν, πῶς οὐκ ἄτοπον,  εἰ   ὅτ´ ἔστιν εὐδαίμων, μὴ ἀληθεύσεται
[1, 10]   ἐνδέχεται. ἄτοπον δὴ γίνοιτ´ ἄν,  εἰ   συμμεταβάλλοι καὶ τεθνεὼς καὶ
[1, 10]   τοὺς αὐτούς; δῆλον γὰρ ὡς  εἰ   συνακολουθοίημεν ταῖς τύχαις, τὸν αὐτὸν
[1, 4]   ἀρχὴ γὰρ τὸ ὅτι, καὶ  εἰ   τοῦτο φαίνοιτο ἀρκούντως, οὐδὲν προσδεήσει
[1, 7]   τὰ λοιπὰ πράττουσι πάντες. ὥστ´  εἴ   τι τῶν πρακτῶν ἁπάντων ἐστὶ
[1, 13]   Κρητῶν καὶ Λακεδαιμονίων νομοθέτας, καὶ  εἴ   τινες ἕτεροι τοιοῦτοι γεγένηνται. εἰ
[1, 11]   τὸ διαπορεῖσθαι περὶ τοὺς κεκμηκότας  εἴ   τινος ἀγαθοῦ κοινωνοῦσιν (ἢ τῶν
[1, 8]   ἄτεκνος, ἔτι δ´ ἴσως ἧττον,  εἴ   τῳ πάγκακοι παῖδες εἶεν
[1, 3]   ἂν εἴη τὸ περὶ τούτων  εἰδέναι.   ~καὶ περὶ μὲν ἀκροατοῦ, καὶ
[1, 13]   δῆλον ὅτι δεῖ τὸν πολιτικὸν  εἰδέναι   πως τὰ περὶ ψυχῆς, ὥσπερ
[1, 6]   τὸ φίλους ἄνδρας εἰσαγαγεῖν τὰ  εἴδη.   δόξειε δ´ ἂν ἴσως βέλτιον
[1, 6]   ἰδέας; ὥστε μάταιον ἔσται τὸ  εἶδος.   εἰ δὲ καὶ ταῦτ´ ἐστὶ
[1, 6]   εἰρῆσθαι, λέγεσθαι δὲ καθ´ ἓν  εἶδος   τὰ καθ´ αὑτὰ διωκόμενα καὶ
[1, 6]   καὶ τὰ ἡμῖν ἀγαθά, κἂν  εἰδῶμεν,   ἐπιτευξόμεθα αὐτῶν. πιθανότητα μὲν οὖν
[1, 6]   τέκτων πρὸς τὴν αὑτοῦ τέχνην  εἰδὼς   τὸ αὐτὸ τοῦτο ἀγαθόν,
[1, 8]   δ´ οὕτω, καθ´ αὑτὰς ἂν  εἶεν   αἱ κατ´ ἀρετὴν πράξεις ἡδεῖαι.
[1, 8]   ἧττον, εἴ τῳ πάγκακοι παῖδες  εἶεν   φίλοι, ἀγαθοὶ ὄντες
[1, 9]   καὶ θεῖόν τι καὶ μακάριον.  εἴη   δ´ ἂν καὶ πολύκοινον· δυνατὸν
[1, 9]   ὀργανικῶς. ὁμολογούμενα δὲ ταῦτ´ ἂν  εἴη   καὶ τοῖς ἐν ἀρχῇ· τὸ
[1, 6]   τοῦ ὄντος) ὥστ´ οὐκ ἂν  εἴη   κοινή τις ἐπὶ τούτοις ἰδέα.
[1, 6]   τοιαῦτα) δῆλον ὡς οὐκ ἂν  εἴη   κοινόν τι καθόλου καὶ ἕν·
[1, 7]   τί οὖν δὴ τοῦτ´ ἂν  εἴη   ποτέ; τὸ μὲν γὰρ ζῆν
[1, 6]   αὑτό, δῆλον ὡς οὐκ ἂν  εἴη   πρακτὸν οὐδὲ κτητὸν ἀνθρώπῳ· νῦν
[1, 9]   τοῦτο μὲν ἴσως ἄλλης ἂν  εἴη   σκέψεως οἰκειότερον, φαίνεται δὲ κἂν
[1, 9]   ἐπιτρέψαι τύχῃ λίαν πλημμελὲς ἂν  εἴη.   συμφανὲς δ´ ἐστὶ καὶ ἐκ
[1, 2]   ὄρεξιν) δῆλον ὡς τοῦτ´ ἂν  εἴη   τἀγαθὸν καὶ τὸ ἄριστον. ἆρ´
[1, 2]   τῶν ἄλλων, ὥστε τοῦτ´ ἂν  εἴη   τἀνθρώπινον ἀγαθόν. εἰ γὰρ καὶ
[1, 13]   τελείαν, περὶ ἀρετῆς ἐπισκεπτέον ἂν  εἴη·   τάχα γὰρ οὕτως ἂν βέλτιον
[1, 7]   τι μόνον τέλειον, τοῦτ´ ἂν  εἴη   τὸ ζητούμενον, εἰ δὲ πλείω,
[1, 3]   ποιουμένοις καὶ πράττουσι πολυωφελὲς ἂν  εἴη   τὸ περὶ τούτων εἰδέναι. ~καὶ
[1, 7]   ἁπάντων ἐστὶ τέλος, τοῦτ´ ἂν  εἴη   τὸ πρακτὸν ἀγαθόν, εἰ δὲ
[1, 7]   ἑπομένη δὲ αἰσθητική τις ἂν  εἴη,   φαίνεται δὲ καὶ αὐτὴ κοινὴ
[1, 7]   ζητούμενον ἀγαθόν, τί ποτ´ ἂν  εἴη.   φαίνεται μὲν γὰρ ἄλλο ἐν
[1, 6]   γὰρ ὑπὲρ αὐτῶν ἄλλης ἂν  εἴη   φιλοσοφίας οἰκειότερον. ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 7]   δεῖ γὰρ ἴσως ὑποτυπῶσαι πρῶτον,  εἶθ´   ὕστερον ἀναγράψαι. δόξειε δ´ ἂν
[1, 13]   τῶν ἀθλίων· συμβαίνει δὲ τοῦτο  εἰκότως·   ἀργία γάρ ἐστιν ὕπνος
[1, 9]   ποιῆσαι καὶ πρακτικοὺς τῶν καλῶν.  εἰκότως   οὖν οὔτε βοῦν οὔτε ἵππον
[1, 4]   τούτοις πᾶσιν αἴτιόν ἐστι τοῦ  εἶναι   ἀγαθά. ἁπάσας μὲν οὖν ἐξετάζειν
[1, 12]   οὕτως ἔχειν καὶ διὰ τὸ  εἶναι   ἀρχή· ταύτης γὰρ χάριν τὰ
[1, 6]   δέ τῳ δόξειεν ἂν βέλτιον  εἶναι   γνωρίζειν αὐτὸ πρὸς τὰ κτητὰ
[1, 7]   τοιοῦτον δ´ εὐδαιμονία μάλιστ´  εἶναι   δοκεῖ· (ταύτην γὰρ αἱρούμεθα ἀεὶ
[1, 7]   τὸ γὰρ τέλειον ἀγαθὸν αὔταρκες  εἶναι   δοκεῖ. τὸ δ´ αὔταρκες λέγομεν
[1, 8]   φρόνησις ἄλλοις δὲ σοφία τις  εἶναι   δοκεῖ, τοῖς δὲ ταῦτα
[1, 11]   μικρὸν ἁπλῶς ἐκείνοις  εἶναι,   εἰ δὲ μή, τοσοῦτόν γε
[1, 7]   τοιοῦτον δὲ τὴν εὐδαιμονίαν οἰόμεθα  εἶναι·   ἔτι δὲ πάντων αἱρετωτάτην μὴ
[1, 5]   διώκειν ἵνα πιστεύσωσιν ἑαυτοὺς ἀγαθοὺς  εἶναι·   ζητοῦσι γοῦν ὑπὸ τῶν φρονίμων
[1, 5]   γὰρ ἐν τοῖς τιμῶσι μᾶλλον  εἶναι   ἐν τῷ τιμωμένῳ, τἀγαθὸν
[1, 6]   ἆρά γε τῷ ἀφ´ ἑνὸς  εἶναι   πρὸς ἓν ἅπαντα συντελεῖν,
[1, 7]   πλεῖον ἥμισυ τοῦ παντὸς  εἶναι   ἀρχή, καὶ πολλὰ συμφανῆ
[1, 6]   δόξειε δ´ ἂν ἴσως βέλτιον  εἶναι   καὶ δεῖν ἐπὶ σωτηρίᾳ γε
[1, 9]   εὔλογον καὶ τὴν εὐδαιμονίαν θεόσδοτον  εἶναι,   καὶ μάλιστα τῶν ἀνθρωπίνων ὅσῳ
[1, 12]   τὸ ἐπαινετὸν τῷ ποιόν τι  εἶναι   καὶ πρός τι πῶς ἔχειν
[1, 7]   ἐν τῷ ἔργῳ δοκεῖ τἀγαθὸν  εἶναι   καὶ τὸ εὖ, οὕτω δόξειεν
[1, 10]   καὶ τοὺς μὲν αὐτῶν ἀγαθοὺς  εἶναι   καὶ τυχεῖν βίου τοῦ κατ´
[1, 2]   οὕτω γ´ εἰς ἄπειρον, ὥστ´  εἶναι   κενὴν καὶ ματαίαν τὴν ὄρεξιν)
[1, 6]   ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῷ ἀίδιον  εἶναι   μᾶλλον ἀγαθὸν ἔσται, εἴπερ μηδὲ
[1, 5]   δὲ οἰκεῖόν τι καὶ δυσαφαίρετον  εἶναι   μαντευόμεθα. ἔτι δ´ ἐοίκασι τὴν
[1, 13]   τις φύσις τῆς ψυχῆς ἄλογος  εἶναι,   μετέχουσα μέντοι πῃ λόγου. τοῦ
[1, 4]   ἀγαθὰ ἄλλο τι καθ´ αὑτὸ  εἶναι,   καὶ τούτοις πᾶσιν αἴτιόν
[1, 7]   τοιούτων εὑρετὴς συνεργὸς ἀγαθὸς  εἶναι·   ὅθεν καὶ τῶν τεχνῶν γεγόνασιν
[1, 7]   ἀναγράψαι. δόξειε δ´ ἂν παντὸς  εἶναι   προαγαγεῖν καὶ διαρθρῶσαι τὰ καλῶς
[1, 1]   δ´ οὐδὲν τὰς ἐνεργείας αὐτὰς  εἶναι   τὰ τέλη τῶν πράξεων
[1, 8]   μίαν τούτων τὴν ἀρίστην, φαμὲν  εἶναι   τὴν εὐδαιμονίαν. φαίνεται δ´ ὅμως
[1, 13]   καὶ ἐν τῇ ψυχῇ νομιστέον  εἶναί   τι παρὰ τὸν λόγον, ἐναντιούμενον
[1, 10]   τοῦτ´ ἀμφισβήτησίν τινα· δοκεῖ γὰρ  εἶναί   τι τῷ τεθνεῶτι καὶ κακὸν
[1, 9]   ἄσκησιν παραγίνεται, τῶν θειοτάτων  εἶναι·   τὸ γὰρ τῆς ἀρετῆς ἆθλον
[1, 13]   οἷον τὸ μὲν ἄλογον αὐτῆς  εἶναι,   τὸ δὲ λόγον ἔχον. ταῦτα
[1, 8]   διὰ τὸ μὴ φύσει τοιαῦτ´  εἶναι,   τοῖς δὲ φιλοκάλοις ἐστὶν ἡδέα
[1, 12]   ἐστι τῶν ἐπαινετῶν, τοιοῦτον δ´  εἶναι   τὸν θεὸν καὶ τἀγαθόν· πρὸς
[1, 5]   τοῦτο τέλος. φαίνεται δ´ ἐπιπολαιότερον  εἶναι   τοῦ ζητουμένου· δοκεῖ γὰρ ἐν
[1, 10]   καὶ τῶν ἐπιστημῶν αὗται δοκοῦσιν  εἶναι·   τούτων δ´ αὐτῶν αἱ τιμιώταται
[1, 7]   τὸ δ´ αὐτό φαμεν ἔργον  εἶναι   τῷ γένει τοῦδε καὶ τοῦδε
[1, 9]   ἀρετῆς ἆθλον καὶ τέλος ἄριστον  εἶναι   φαίνεται καὶ θεῖόν τι καὶ
[1, 7]   τὸ μὲν γὰρ ζῆν κοινὸν  εἶναι   φαίνεται καὶ τοῖς φυτοῖς, ζητεῖται
[1, 3]   πλάνην, ὥστε δοκεῖν νόμῳ μόνον  εἶναι,   φύσει δὲ μή. τοιαύτην δέ
[1, 2]   πολιτικὴ φαίνεται· τίνας γὰρ  εἶναι   χρεὼν τῶν ἐπιστημῶν ἐν ταῖς
[1, 10]   εὐδαίμων ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, ἀλλ´  εἴπερ,   ἐν πολλῷ τινὶ καὶ τελείῳ,
[1, 6]   ποτε καὶ βούλονται λέγειν αὐτοέκαστον,  εἴπερ   ἔν τε αὐτοανθρώπῳ (καὶ ἐν
[1, 7]   οὕτω δόξειεν ἂν καὶ ἀνθρώπῳ,  εἴπερ   ἔστι τι ἔργον αὐτοῦ. πότερον
[1, 10]   τεθνεῶτι καὶ κακὸν καὶ ἀγαθόν,  εἴπερ   καὶ τῷ ζῶντι μὴ αἰσθανομένῳ
[1, 8]   καλαί, καὶ μάλιστα τούτων ἕκαστον,  εἴπερ   καλῶς κρίνει περὶ αὐτῶν
[1, 6]   ἀίδιον εἶναι μᾶλλον ἀγαθὸν ἔσται,  εἴπερ   μηδὲ λευκότερον τὸ πολυχρόνιον τοῦ
[1, 9]   τύχην εὐδαιμονεῖν, εὔλογον ἔχειν οὕτως,  εἴπερ   τὰ κατὰ φύσιν, ὡς οἷόν
[1, 8]   οὔτε γὰρ δίκαιον οὐθεὶς ἂν  εἴποι   τὸν μὴ χαίροντα τῷ δικαιοπραγεῖν,
[1, 8]   τῶν ἐκτὸς ἀγαθῶν προσδεομένη, καθάπερ  εἴπομεν·   ἀδύνατον γὰρ οὐ ῥᾴδιον
[1, 8]   σπουδαῖος· κρίνει δ´ ὡς  εἴπομεν.   ἄριστον ἄρα καὶ κάλλιστον καὶ
[1, 12]   τοὺς ἐπαίνους δι´ ἀναφορᾶς, ὥσπερ  εἴπομεν.   εἰ δ´ ἐστὶν ἔπαινος
[1, 8]   ἀγαθοὶ ὄντες τεθνᾶσιν. καθάπερ οὖν  εἴπομεν,   ἔοικε προσδεῖ– σθαι καὶ τῆς
[1, 9]   ἐλπίδα μακαρίζονται. δεῖ γάρ, ὥσπερ  εἴπομεν,   καὶ ἀρετῆς τελείας καὶ βίου
[1, 10]   τούτων ἀνθρώπινος βίος, καθάπερ  εἴπομεν,   κύριαι δ´ εἰσὶν αἱ κατ´
[1, 10]   ἐνέργειαι κύριαι τῆς ζωῆς, καθάπερ  εἴπομεν,   οὐδεὶς ἂν γένοιτο τῶν μακαρίων
[1, 13]   καὶ τοῦτο φαίνεται μετέχειν, ὥσπερ  εἴπομεν·   πειθαρχεῖ γοῦν τῷ λόγῳ τὸ
[1, 4]   δ´ αὖ κἀκεῖνος ὃς εὖ  εἰπόντι   πίθηται. ὃς δέ κε μήτ´
[1, 8]   ἡδονὴν ἐν ἑαυτῷ. πρὸς τοῖς  εἰρημένοις   γὰρ οὐδ´ ἐστὶν ἀγαθὸς
[1, 5]   οἱ προύχοντες, τε νῦν  εἰρημένος   καὶ πολιτικὸς καὶ τρίτος
[1, 12]   ἡμῖν δὲ δῆλον ἐκ τῶν  εἰρημένων   ὅτι ἐστὶν εὐδαιμονία τῶν
[1, 6]   περὶ παντὸς ἀγαθοῦ τοὺς λόγους  εἰρῆσθαι,   λέγεσθαι δὲ καθ´ ἓν εἶδος
[1, 7]   περὶ μὲν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον  εἰρήσθω.   Πάλιν δ´ ἐπανέλθωμεν ἐπὶ τὸ
[1, 9]   ἐκ τοῦ λόγου τὸ ζητούμενον·  εἴρηται   γὰρ ψυχῆς ἐνέργεια κατ´ ἀρετὴν
[1, 8]   εὐδαίμονα· σχεδὸν γὰρ εὐζωία τις  εἴρηται   καὶ εὐπραξία. Φαίνεται δὲ καὶ
[1, 5]   γὰρ καὶ ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις  εἴρηται   περὶ αὐτῶν. τρίτος δ´ ἐστὶν
[1, 7]   καὶ τῶν φίλων τοὺς φίλους  εἰς   ἄπειρον πρόεισιν. ἀλλὰ τοῦτο μὲν
[1, 2]   αἱρούμεθα (πρόεισι γὰρ οὕτω γ´  εἰς   ἄπειρον, ὥστ´ εἶναι κενὴν καὶ
[1, 13]   τὰ δεξιὰ προαιρουμένων κινῆσαι τοὐναντίον  εἰς   τὰ ἀριστερὰ παραφέρεται, καὶ ἐπὶ
[1, 13]   τὰ παραλελυμένα τοῦ σώματος μόρια  εἰς   τὰ δεξιὰ προαιρουμένων κινῆσαι τοὐναντίον
[1, 8]   καὶ τῆς τοιαύτης εὐημερίας· ὅθεν  εἰς   ταὐτὸ τάττουσιν ἔνιοι τὴν εὐτυχίαν
[1, 7]   ταῦτα. μεταβαίνων δὴ λόγος  εἰς   ταὐτὸν ἀφῖκται· τοῦτο δ´ ἔτι
[1, 6]   τε αὐτοανθρώπῳ (καὶ ἐν ἀνθρώπῳ  εἷς   καὶ αὐτὸς λόγος ἐστὶν
[1, 6]   γινομένης διὰ τὸ φίλους ἄνδρας  εἰσαγαγεῖν   τὰ εἴδη. δόξειε δ´ ἂν
[1, 7]   ἄπειρον πρόεισιν. ἀλλὰ τοῦτο μὲν  εἰσαῦθις   ἐπισκεπτέον· τὸ δ´ αὔταρκες τίθεμεν
[1, 5]   ἀγαπῶσι τὸν ἀπολαυστικόν. τρεῖς γάρ  εἰσι   μάλιστα οἱ προύχοντες, τε
[1, 6]   μία τις ἐπιστήμη· νῦν δ´  εἰσὶ   πολλαὶ καὶ τῶν ὑπὸ μίαν
[1, 1]   αὐτὰς ἔργα τινά. ὧν δ´  εἰσὶ   τέλη τινὰ παρὰ τὰς πράξεις,
[1, 1]   οἰκονομικῆς δὲ πλοῦτος. ὅσαι δ´  εἰσὶ   τῶν τοιούτων ὑπὸ μίαν τινὰ
[1, 10]   ὢν καὶ μεγαλόψυχος. εἰ δ´  εἰσὶν   αἱ ἐνέργειαι κύριαι τῆς ζωῆς,
[1, 10]   βίος, καθάπερ εἴπομεν, κύριαι δ´  εἰσὶν   αἱ κατ´ ἀρετὴν ἐνέργειαι τῆς
[1, 1]   ὅσαι ἄλλαι τῶν ἱππικῶν ὀργάνων  εἰσίν,   αὕτη δὲ καὶ πᾶσα πολεμικὴ
[1, 1]   τῶν τελῶν· τὰ μὲν γάρ  εἰσιν   ἐνέργειαι, τὰ δὲ παρ´ αὐτὰς
[1, 8]   ἀρετὴν πράξεις, ὥστε καὶ τούτοις  εἰσὶν   ἡδεῖαι καὶ καθ´ αὑτάς. οὐδὲν
[1, 6]   γὰρ παράδειγμα τοῦτ´ ἔχοντες μᾶλλον  εἰσόμεθα   καὶ τὰ ἡμῖν ἀγαθά, κἂν
[1, 11]   καὶ διικνεῖται πρὸς αὐτοὺς ὁτιοῦν,  εἴτ´   ἀγαθὸν εἴτε τοὐναντίον, ἀφαυρόν τι
[1, 11]   πρὸς αὐτοὺς ὁτιοῦν, εἴτ´ ἀγαθὸν  εἴτε   τοὐναντίον, ἀφαυρόν τι καὶ μικρὸν
[1, 7]   δι´ ἄλλο. φαίνεται δὲ καὶ  ἐκ   τῆς αὐταρκείας τὸ αὐτὸ συμβαίνειν·
[1, 10]   γε καὶ εὐμετάβολος· οὔτε γὰρ  ἐκ   τῆς εὐδαιμονίας κινηθήσεται ῥᾳδίως, οὐδ´
[1, 3]   ἀγαπητὸν οὖν περὶ τοιούτων καὶ  ἐκ   τοιούτων λέγοντας παχυλῶς καὶ τύπῳ
[1, 3]   ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ καὶ  ἐκ   τοιούτων λέγοντας τοιαῦτα καὶ συμπεραίνεσθαι.
[1, 9]   εἴη. συμφανὲς δ´ ἐστὶ καὶ  ἐκ   τοῦ λόγου τὸ ζητούμενον· εἴρηται
[1, 8]   δὲ περὶ αὐτῆς οὐ μόνον  ἐκ   τοῦ συμπεράσματος καὶ ἐξ ὧν
[1, 11]   (ἢ τῶν ἀντικειμένων. ἔοικε γὰρ  ἐκ   τούτων εἰ καὶ διικνεῖται πρὸς
[1, 3]   βίον πράξεων, οἱ λόγοι δ´  ἐκ   τούτων καὶ περὶ τούτων· ἔτι
[1, 5]   τὴν εὐδαιμονίαν οὐκ ἀλόγως ἐοίκασιν  ἐκ   τῶν βίων ὑπολαμβάνειν οἱ μὲν
[1, 10]   στρατοπέδῳ χρῆσθαι πολεμικώτατα καὶ σκυτοτόμον  ἐκ   τῶν δοθέντων σκυτῶν κάλλιστον ὑπόδημα
[1, 12]   ἐγκώμια πεπονημένοις· ἡμῖν δὲ δῆλον  ἐκ   τῶν εἰρημένων ὅτι ἐστὶν
[1, 8]   ὧν λόγος, ἀλλὰ καὶ  ἐκ   τῶν λεγομένων περὶ αὐτῆς· τῷ
[1, 12]   σπουδαῖον. δῆλον δὲ τοῦτο καὶ  ἐκ   τῶν περὶ τοὺς θεοὺς ἐπαίνων·
[1, 10]   τὰς τύχας εὐσχημόνως φέρειν καὶ  ἐκ   τῶν ὑπαρχόντων ἀεὶ τὰ κάλλιστα
[1, 10]   ἀλλ´ ὑπὸ μεγάλων καὶ πολλῶν,  ἔκ   τε τῶν τοιούτων οὐκ ἂν
[1, 3]   κατὰ πάθος ζῆν καὶ διώκειν  ἕκαστα.   τοῖς γὰρ τοιούτοις ἀνόνητος
[1, 3]   δὴ τρόπον καὶ ἀποδέχεσθαι χρεὼν  ἕκαστα   τῶν λεγομένων· πεπαιδευμένου γάρ ἐστιν
[1, 7]   δ´ ἄλλως. μετιέναι δὲ πειρατέον  ἑκάστας   πεφύκασιν, καὶ σπουδαστέον ὅπως
[1, 7]   ταῖς λοιπαῖς ὁμοίως. τί οὖν  ἑκάστης   τἀγαθόν; οὗ χάριν τὰ
[1, 7]   ἐν ἅπασιν ἐπιζητεῖν, ἀλλ´ ἐν  ἑκάστοις   κατὰ τὴν ὑποκειμένην ὕλην καὶ
[1, 7]   (μηθενὸς γὰρ ἀποβαίνοντος ἑλοίμεθ´ ἂν  ἕκαστον   αὐτῶν) αἱρούμεθα δὲ καὶ τῆς
[1, 6]   δ´ ἴσως τὴν τοῦδε· καθ´  ἕκαστον   γὰρ ἰατρεύει. ~καὶ περὶ μὲν
[1, 3]   ἐπὶ τοσοῦτον τἀκριβὲς ἐπιζητεῖν καθ´  ἕκαστον   γένος, ἐφ´ ὅσον τοῦ
[1, 7]   ἀνδρὸς εὖ ταῦτα καὶ καλῶς,  ἕκαστον   δ´ εὖ κατὰ τὴν οἰκείαν
[1, 8]   καὶ καλαί, καὶ μάλιστα τούτων  ἕκαστον,   εἴπερ καλῶς κρίνει περὶ αὐτῶν
[1, 3]   τούτων ἐστὶν ἀγαθὸς κριτής. καθ´  ἕκαστον   μὲν ἄρα πεπαιδευμένος, ἁπλῶς
[1, 11]   συνικνουμένων τῶν δ´ ἧττον, καθ´  ἕκαστον   μὲν διαιρεῖν μακρὸν καὶ ἀπέραντον
[1, 10]   ὁρᾶν δεῖ καὶ τότε μακαρίζειν  ἕκαστον   οὐχ ὡς ὄντα μακάριον ἀλλ´
[1, 11]   ἅπαντας, διαφέρει δὲ τῶν παθῶν  ἕκαστον   περὶ ζῶντας τελευτήσαντας συμβαίνειν
[1, 12]   τὸν δρομικὸν καὶ τῶν ἄλλων  ἕκαστον   τῷ ποιόν τινα πεφυκέναι καὶ
[1, 3]   ἀποδέχεσθαι καὶ ῥητορικὸν ἀποδείξεις ἀπαιτεῖν.  ἕκαστος   δὲ κρίνει καλῶς γινώσκει,
[1, 7]   χειρὸς καὶ ποδὸς καὶ ὅλως  ἑκάστου   τῶν μορίων φαίνεταί τι ἔργον,
[1, 2]   ἐν ταῖς πόλεσι, (καὶ ποίας  ἑκάστους   μανθάνειν καὶ μέχρι τίνος, αὕτη
[1, 8]   μὲν γὰρ ἥδεσθαι τῶν ψυχικῶν,  ἑκάστῳ   δ´ ἐστὶν ἡδὺ πρὸς
[1, 10]   πολλὰς μεταβολὰς συμβαίνειν περὶ τοὺς  ἐκγόνους,   καὶ τοὺς μὲν αὐτῶν ἀγαθοὺς
[1, 10]   τινα χρόνον συνικνεῖσθαι τὰ τῶν  ἐκγόνων   τοῖς γονεῦσιν. ἀλλ´ ἐπανιτέον ἐπὶ
[1, 5]   γὰρ ἀγαπᾶται. φαίνεται δ´ οὐδ´  ἐκεῖνα·   καίτοι πολλοὶ λόγοι πρὸς αὐτὰ
[1, 11]   καὶ μικρὸν ἁπλῶς  ἐκείνοις   εἶναι, εἰ δὲ μή, τοσοῦτόν
[1, 10]   καὶ τὸ νῦν ἐπιζητούμενον ἐξ  ἐκείνου.   εἰ δὴ τὸ τέλος ὁρᾶν
[1, 10]   ἀρετὴν τελείαν ἐνεργοῦντα καὶ τοῖς  ἐκτὸς   ἀγαθοῖς ἱκανῶς κεχορηγημένον μὴ τὸν
[1, 8]   φαίνεται δ´ ὅμως καὶ τῶν  ἐκτὸς   ἀγαθῶν προσδεομένη, καθάπερ εἴπομεν· ἀδύνατον
[1, 8]   ἡδονῆς· ἕτεροι δὲ καὶ τὴν  ἐκτὸς   εὐετηρίαν συμπαραλαμβάνουσιν. τούτων δὲ τὰ
[1, 10]   τις ἀσφαλῶς μακαρίσειεν ἄνθρωπον ὡς  ἐκτὸς   ἤδη τῶν κακῶν ὄντα καὶ
[1, 8]   ἀγαθῶν τριχῇ, καὶ τῶν μὲν  ἐκτὸς   λεγομένων τῶν δὲ περὶ ψυχὴν
[1, 8]   ἀγαθῶν γίνεται καὶ οὐ τῶν  ἐκτός.   συνᾴδει δὲ τῷ λόγῳ καὶ
[1, 11]   πρὸς τὸν βίον τὰ δ´  ἐλαφροτέροις   ἔοικεν, οὕτω καὶ τὰ περὶ
[1, 7]   δῆλον ὡς αἱρετωτέραν μετὰ τοῦ  ἐλαχίστου   τῶν ἀγαθῶν· ὑπεροχὴ γὰρ ἀγαθῶν
[1, 6]   καὶ ἕν· οὐ γὰρ ἂν  ἐλέγετ´   ἐν πάσαις ταῖς κατηγορίαις, ἀλλ´
[1, 6]   οἷς τὸ πρότερον καὶ ὕστερον  ἔλεγον,   διόπερ οὐδὲ τῶν ἀριθμῶν ἰδέαν
[1, 8]   ἐλευθέριον τὸν μὴ χαίροντα ταῖς  ἐλευθερίοις   πράξεσιν· ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[1, 8]   μὴ χαίροντα τῷ δικαιοπραγεῖν, οὔτ´  ἐλευθέριον   τὸν μὴ χαίροντα ταῖς ἐλευθερίοις
[1, 13]   καὶ σύνεσιν καὶ φρόνησιν διανοητικάς,  ἐλευθεριότητα   δὲ καὶ σωφροσύνην ἠθικάς. λέγοντες
[1, 7]   ἐπιδόσεις· παντὸς γὰρ προσθεῖναι τὸ  ἐλλεῖπον.   μεμνῆσθαι δὲ καὶ τῶν προειρημένων
[1, 3]   γὰρ παρὰ τὸν χρόνον  ἔλλειψις,   ἀλλὰ διὰ τὸ κατὰ πάθος
[1, 7]   δι´ αὐτά (μηθενὸς γὰρ ἀποβαίνοντος  ἑλοίμεθ´   ἂν ἕκαστον αὐτῶν) αἱρούμεθα δὲ
[1, 9]   οἱ δὲ λεγόμενοι διὰ τὴν  ἐλπίδα   μακαρίζονται. δεῖ γάρ, ὥσπερ εἴπομεν,
[1, 13]   τις ἂν καὶ ἐν τοῖς  ἐμβρύοις,   τὴν αὐτὴν δὲ ταύτην καὶ
[1, 10]   οἴσει κάλλιστα καὶ πάντῃ πάντως  ἐμμελῶς   γ´ ὡς ἀληθῶς ἀγαθὸς
[1, 10]   λύπας τε γὰρ ἐπιφέρει καὶ  ἐμποδίζει   πολλαῖς ἐνεργείαις. ὅμως δὲ καὶ
[1, 6]   ἐν ἅπασιν αὐτοῖς τὸν αὐτὸν  ἐμφαίνεσθαι   δεήσει, καθάπερ ἐν χιόνι καὶ
[1, 10]   γὰρ ὡς ἀληθῶς ἀγαθὸν καὶ  ἔμφρονα   πάσας οἰόμεθα τὰς τύχας εὐσχημόνως
[1, 7]   εἴη. φαίνεται μὲν γὰρ ἄλλο  ἐν   ἄλλῃ πράξει καὶ τέχνῃ· ἄλλο
[1, 6]   ψυχῇ νοῦς, καὶ ἄλλο δὴ  ἐν   ἄλλῳ. ἀλλ´ ἴσως ταῦτα μὲν
[1, 7]   νίκη, ἐν οἰκοδομικῇ δ´ οἰκία,  ἐν   ἄλλῳ δ´ ἄλλο, ἐν ἁπάσῃ
[1, 6]   εἴπερ ἔν τε αὐτοανθρώπῳ (καὶ  ἐν   ἀνθρώπῳ εἷς καὶ αὐτὸς
[1, 1]   δὴ τρόπον ἄλλαι ὑφ´ ἑτέρας·  ἐν   ἁπάσαις δὲ τὰ τῶν ἀρχιτεκτονικῶν
[1, 7]   οἰκία, ἐν ἄλλῳ δ´ ἄλλο,  ἐν   ἁπάσῃ δὲ πράξει καὶ προαιρέσει
[1, 3]   τὸ γὰρ ἀκριβὲς οὐχ ὁμοίως  ἐν   ἅπασι τοῖς λόγοις ἐπιζητητέον, ὥσπερ
[1, 13]   τοιαύτην γὰρ δύναμιν τῆς ψυχῆς  ἐν   ἅπασι τοῖς τρεφομένοις θείη τις
[1, 6]   καθ´ αὑτά, τὸν τἀγαθοῦ λόγον  ἐν   ἅπασιν αὐτοῖς τὸν αὐτὸν ἐμφαίνεσθαι
[1, 7]   καὶ τὴν ἀκρίβειαν μὴ ὁμοίως  ἐν   ἅπασιν ἐπιζητεῖν, ἀλλ´ ἐν ἑκάστοις
[1, 7]   ἀπαιτητέον (δ´ οὐδὲ τὴν αἰτίαν  ἐν   ἅπασιν ὁμοίως, ἀλλ´ ἱκανὸν ἔν
[1, 9]   ταῦτ´ ἂν εἴη καὶ τοῖς  ἐν   ἀρχῇ· τὸ γὰρ τῆς πολιτικῆς
[1, 10]   τὸ μάλιστα καὶ συνεχέστατα καταζῆν  ἐν   αὐταῖς τοὺς μακαρίους· τοῦτο γὰρ
[1, 13]   τὰ βέλτιστα παρακαλεῖ· φαίνεται δ´  ἐν   αὐτοῖς καὶ ἄλλο τι παρὰ
[1, 10]   καὶ τελείῳ, μεγάλων καὶ καλῶν  ἐν   αὐτῷ γενόμενος ἐπήβολος. τί οὖν
[1, 13]   ἔχον, τὸ μὲν κυρίως καὶ  ἐν   αὑτῷ, τὸ δ´ ὥσπερ τοῦ
[1, 7]   ἀρίστην καὶ τελειοτάτην. ἔτι δ´  ἐν   βίῳ τελείῳ. μία γὰρ χελιδὼν
[1, 8]   τινός, ἀλλ´ ἔχει τὴν ἡδονὴν  ἐν   ἑαυτῷ. πρὸς τοῖς εἰρημένοις γὰρ
[1, 7]   ὁμοίως ἐν ἅπασιν ἐπιζητεῖν, ἀλλ´  ἐν   ἑκάστοις κατὰ τὴν ὑποκειμένην ὕλην
[1, 8]   χρήσει τὸ ἄριστον ὑπολαμβάνειν, καὶ  ἐν   ἕξει ἐνεργείᾳ. τὴν μὲν
[1, 4]   αὐτὸς νοέῃ μήτ´ ἄλλου ἀκούων  ἐν   θυμῷ βάλληται, δ´ αὖτ´
[1, 7]   πράξει καὶ τέχνῃ· ἄλλο γὰρ  ἐν   ἰατρικῇ καὶ στρατηγικῇ καὶ ταῖς
[1, 7]   τὰ λοιπὰ πράττεται; τοῦτο δ´  ἐν   ἰατρικῇ μὲν ὑγίεια, ἐν στρατηγικῇ
[1, 8]   διαφέρει δὲ ἴσως οὐ μικρὸν  ἐν   κτήσει χρήσει τὸ ἄριστον
[1, 6]   ἐν πάσαις ταῖς κατηγορίαις, ἀλλ´  ἐν   μιᾷ μόνῃ. ἔτι δ´ ἐπεὶ
[1, 6]   ἐν πολέμῳ μὲν γὰρ στρατηγικὴ  ἐν   νόσῳ δ´ ἰατρική, καὶ τοῦ
[1, 7]   ὑγίεια, ἐν στρατηγικῇ δὲ νίκη,  ἐν   οἰκοδομικῇ δ´ οἰκία, ἐν ἄλλῳ
[1, 6]   δόξαν ταύτην οὐκ ἐποίουν ἰδέας  ἐν   οἷς τὸ πρότερον καὶ ὕστερον
[1, 10]   οὐκ ἂν γένοιτο πάλιν εὐδαίμων  ἐν   ὀλίγῳ χρόνῳ, ἀλλ´ εἴπερ, ἐν
[1, 6]   ἕν· οὐ γὰρ ἂν ἐλέγετ´  ἐν   πάσαις ταῖς κατηγορίαις, ἀλλ´ ἐν
[1, 6]   ὑπὸ μίαν κατηγορίαν, οἷον καιροῦ,  ἐν   πολέμῳ μὲν γὰρ στρατηγικὴ ἐν
[1, 10]   ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, ἀλλ´ εἴπερ,  ἐν   πολλῷ τινὶ καὶ τελείῳ, μεγάλων
[1, 6]   μετρίου ἐν τροφῇ μὲν ἰατρικὴ  ἐν   πόνοις δὲ γυμναστική. ἀπορήσειε δ´
[1, 7]   δ´ ἐν ἰατρικῇ μὲν ὑγίεια,  ἐν   στρατηγικῇ δὲ νίκη, ἐν οἰκοδομικῇ
[1, 6]   μᾶλλον κατ´ ἀναλογίαν; ὡς γὰρ  ἐν   σώματι ὄψις, ἐν ψυχῇ νοῦς,
[1, 5]   λόγου διὰ τὸ πολλοὺς τῶν  ἐν   ταῖς ἐξουσίαις ὁμοιοπαθεῖν Σαρδαναπάλλῳ. οἱ
[1, 2]   γὰρ εἶναι χρεὼν τῶν ἐπιστημῶν  ἐν   ταῖς πόλεσι, (καὶ ποίας ἑκάστους
[1, 11]   τὰ παράνομα καὶ δεινὰ προϋπάρχειν  ἐν   ταῖς τραγῳδίαις πράττεσθαι, συλλογιστέον
[1, 10]   ἐπακολουθεῖν οὐδαμῶς ὀρθόν; οὐ γὰρ  ἐν   ταύταις τὸ εὖ κακῶς,
[1, 13]   δύο ἐστὶν ἀχώριστα πεφυκότα καθάπερ  ἐν   τῇ περιφερείᾳ τὸ κυρτὸν καὶ
[1, 6]   Πυθαγόρειοι λέγειν περὶ αὐτοῦ, τιθέντες  ἐν   τῇ τῶν ἀγαθῶν συστοιχίᾳ τὸ
[1, 13]   ἴσως δ´ οὐδὲν ἧττον καὶ  ἐν   τῇ ψυχῇ νομιστέον εἶναί τι
[1, 7]   τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον καὶ  ἐν   τοῖς ἄλλοις ποιητέον, ὅπως μὴ
[1, 3]   τοῖς λόγοις ἐπιζητητέον, ὥσπερ οὐδ´  ἐν   τοῖς δημιουργουμένοις. τὰ δὲ καλὰ
[1, 5]   τούτων ἅλις· ἱκανῶς γὰρ καὶ  ἐν   τοῖς ἐγκυκλίοις εἴρηται περὶ αὐτῶν.
[1, 13]   τρεφομένοις θείη τις ἂν καὶ  ἐν   τοῖς ἐμβρύοις, τὴν αὐτὴν δὲ
[1, 13]   λέγεται δὲ περὶ αὐτῆς καὶ  ἐν   τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις ἀρκούντως ἔνια,
[1, 5]   θεωρητικός, ὑπὲρ οὗ τὴν ἐπίσκεψιν  ἐν   τοῖς ἑπομένοις ποιησόμεθα. δὲ
[1, 13]   αἱ ὁρμαὶ τῶν ἀκρατῶν. ἀλλ´  ἐν   τοῖς σώμασι μὲν ὁρῶμεν τὸ
[1, 13]   τὴν αὐτὴν δὲ ταύτην καὶ  ἐν   τοῖς τελείοις· εὐλογώτερον γὰρ
[1, 5]   εἶναι τοῦ ζητουμένου· δοκεῖ γὰρ  ἐν   τοῖς τιμῶσι μᾶλλον εἶναι
[1, 9]   συμφοραῖς περιπεσεῖν ἐπὶ γήρως, καθάπερ  ἐν   τοῖς Τρωικοῖς περὶ Πριάμου μυθεύεται·
[1, 13]   οὐκ ἀνθρωπίνη φαίνεται· δοκεῖ γὰρ  ἐν   τοῖς ὕπνοις ἐνεργεῖν μάλιστα τὸ
[1, 6]   καὶ ἐν χρόνῳ καιρός, καὶ  ἐν   τόπῳ δίαιτα καὶ ἕτερα τοιαῦτα)
[1, 1]   τέλη τινὰ παρὰ τὰς πράξεις,  ἐν   τούτοις βελτίω πέφυκε τῶν ἐνεργειῶν
[1, 10]   πολλαῖς ἐνεργείαις. ὅμως δὲ καὶ  ἐν   τούτοις διαλάμπει τὸ καλόν, ἐπειδὰν
[1, 6]   δ´ ἰατρική, καὶ τοῦ μετρίου  ἐν   τροφῇ μὲν ἰατρικὴ ἐν πόνοις
[1, 8]   τινες νικῶσιν) οὕτω καὶ τῶν  ἐν   τῷ βίῳ καλῶν κἀγαθῶν οἱ
[1, 7]   ἔστιν ἔργον τι καὶ πρᾶξις,  ἐν   τῷ ἔργῳ δοκεῖ τἀγαθὸν εἶναι
[1, 6]   θεὸς καὶ νοῦς, καὶ  ἐν   τῷ ποιῷ αἱ ἀρεταί, καὶ
[1, 6]   ἐν τῷ τί ἐστι καὶ  ἐν   τῷ ποιῷ καὶ ἐν τῷ
[1, 6]   τῷ ποιῷ αἱ ἀρεταί, καὶ  ἐν   τῷ ποσῷ τὸ μέτριον, καὶ
[1, 6]   καὶ ἐν τῷ ποιῷ καὶ  ἐν   τῷ πρός τι, τὸ δὲ
[1, 6]   τῷ ποσῷ τὸ μέτριον, καὶ  ἐν   τῷ πρός τι τὸ χρήσιμον,
[1, 4]   ἀρχάς ἐστιν ὁδός, ὥσπερ  ἐν   τῷ σταδίῳ ἀπὸ τῶν ἀθλοθετῶν
[1, 6]   τὸ δ´ ἀγαθὸν λέγεται καὶ  ἐν   τῷ τί ἐστι καὶ ἐν
[1, 6]   λέγεται τῷ ὄντι (καὶ γὰρ  ἐν   τῷ τί λέγεται, οἷον
[1, 5]   τοῖς τιμῶσι μᾶλλον εἶναι  ἐν   τῷ τιμωμένῳ, τἀγαθὸν δὲ οἰκεῖόν
[1, 6]   τὸν αὐτὸν ἐμφαίνεσθαι δεήσει, καθάπερ  ἐν   χιόνι καὶ ψιμυθίῳ τὸν τῆς
[1, 6]   πρός τι τὸ χρήσιμον, καὶ  ἐν   χρόνῳ καιρός, καὶ ἐν τόπῳ
[1, 6]   ὡς γὰρ ἐν σώματι ὄψις,  ἐν   ψυχῇ νοῦς, καὶ ἄλλο δὴ
[1, 6]   καὶ βούλονται λέγειν αὐτοέκαστον, εἴπερ  ἔν   τε αὐτοανθρώπῳ (καὶ ἐν ἀνθρώπῳ
[1, 7]   ἐν ἅπασιν ὁμοίως, ἀλλ´ ἱκανὸν  ἔν   τισι τὸ ὅτι δειχθῆναι καλῶς,
[1, 8]   εὔλογον διαμαρτάνειν τοῖς ὅλοις, ἀλλ´  ἕν   γέ τι καὶ τὰ
[1, 6]   τῇ τῶν ἀγαθῶν συστοιχίᾳ τὸ  ἕν·   οἷς δὴ καὶ Σπεύσιππος ἐπακολουθῆσαι
[1, 6]   εἴη κοινόν τι καθόλου καὶ  ἕν·   οὐ γὰρ ἂν ἐλέγετ´ ἐν
[1, 7]   φαίνεται. ὥστ´ εἰ μέν ἐστιν  ἕν   τι μόνον τέλειον, τοῦτ´ ἂν
[1, 6]   ἰδέας· εἰ γὰρ καὶ ἔστιν  ἕν   τι τὸ κοινῇ κατηγορούμενον ἀγαθὸν
[1, 6]   ἀφ´ ἑνὸς εἶναι πρὸς  ἓν   ἅπαντα συντελεῖν, μᾶλλον κατ´
[1, 6]   λόγους εἰρῆσθαι, λέγεσθαι δὲ καθ´  ἓν   εἶδος τὰ καθ´ αὑτὰ διωκόμενα
[1, 10]   ἐνέργειαι τῆς εὐδαιμονίας, αἱ δ´  ἐναντίαι   τοῦ ἐναντίου. μαρτυρεῖ δὲ τῷ
[1, 10]   κατ´ ἀξίαν, τοὺς δ´ ἐξ  ἐναντίας·   δῆλον δ´ ὅτι καὶ τοῖς
[1, 11]   ἄφιλον φαίνεται καὶ ταῖς δόξαις  ἐναντίον·   πολλῶν δὲ καὶ παντοίας ἐχόντων
[1, 10]   εὐδαιμονίας, αἱ δ´ ἐναντίαι τοῦ  ἐναντίου.   μαρτυρεῖ δὲ τῷ λόγῳ καὶ
[1, 13]   εἶναί τι παρὰ τὸν λόγον,  ἐναντιούμενον   τούτῳ καὶ ἀντιβαῖνον. πῶς δ´
[1, 6]   φυλακτικά πως τῶν  ἐναντίων   κωλυτικὰ διὰ ταῦτα λέγεσθαι καὶ
[1, 7]   ὁμολογούμενόν τι φαίνεται, ποθεῖται δ´  ἐναργέστερον   τί ἐστιν ἔτι λεχθῆναι. τάχα
[1, 4]   ἀποδιδόασιν. οἳ μὲν γὰρ τῶν  ἐναργῶν   τι καὶ φανερῶν, οἷον ἡδονὴν
[1, 7]   ποιεῖ τὸν βίον καὶ μηδενὸς  ἐνδεᾶ·   τοιοῦτον δὲ τὴν εὐδαιμονίαν οἰόμεθα
[1, 6]   ἀγαθοῦ τινὸς ἐφιέμεναι καὶ τὸ  ἐνδεὲς   ἐπιζητοῦσαι παραλείπουσι τὴν γνῶσιν αὐτοῦ.
[1, 3]   λέγοντας παχυλῶς καὶ τύπῳ τἀληθὲς  ἐνδείκνυσθαι,   καὶ περὶ τῶν ὡς ἐπὶ
[1, 5]   ἀτελεστέρα καὶ αὕτη· δοκεῖ γὰρ  ἐνδέχεσθαι   καὶ καθεύδειν ἔχοντα τὴν ἀρετὴν
[1, 10]   τοὺς γονεῖς παντοδαπῶς ἔχειν αὐτοὺς  ἐνδέχεται.   ἄτοπον δὴ γίνοιτ´ ἄν, εἰ
[1, 8]   ἐνεργείᾳ. τὴν μὲν γὰρ ἕξιν  ἐνδέχεται   (μηδὲν ἀγαθὸν ἀποτελεῖν ὑπάρχουσαν, οἷον
[1, 10]   γήρως καὶ τελευτήσαντι κατὰ λόγον  ἐνδέχεται   πολλὰς μεταβολὰς συμβαίνειν περὶ τοὺς
[1, 9]   τύχαι κατὰ τὸν βίον, καὶ  ἐνδέχεται   τὸν μάλιστ´ εὐθηνοῦντα μεγάλαις συμφοραῖς
[1, 8]   λέγουσιν, τὰ δὲ ὀλίγοι καὶ  ἔνδοξοι   ἄνδρες· οὐδετέρους δὲ τούτων εὔλογον
[1, 7]   προαιρέσει τὸ τέλος· τούτου γὰρ  ἕνεκα   τὰ λοιπὰ πράττουσι πάντες. ὥστ´
[1, 7]   οὕτω, τὸ ἀνθρώπινον ἀγαθὸν ψυχῆς  ἐνέργεια   γίνεται κατ´ ἀρετήν, εἰ δὲ
[1, 8]   γάρ ἐστιν κατ´ αὐτὴν  ἐνέργεια.   διαφέρει δὲ ἴσως οὐ μικρὸν
[1, 9]   τὸ ζητούμενον· εἴρηται γὰρ ψυχῆς  ἐνέργεια   κατ´ ἀρετὴν ποιά τις. τῶν
[1, 7]   δ´ ἐστὶν ἔργον ἀνθρώπου ψυχῆς  ἐνέργεια   κατὰ λόγον μὴ ἄνευ
[1, 8]   ὑπολαμβάνειν, καὶ ἐν ἕξει  ἐνεργείᾳ.   τὴν μὲν γὰρ ἕξιν ἐνδέχεται
[1, 13]   δ´ ἐστὶν εὐδαιμονία ψυχῆς  ἐνέργειά   τις κατ´ ἀρετὴν τελείαν, περὶ
[1, 10]   μεγαλόψυχος. εἰ δ´ εἰσὶν αἱ  ἐνέργειαι   κύριαι τῆς ζωῆς, καθάπερ εἴπομεν,
[1, 1]   τελῶν· τὰ μὲν γάρ εἰσιν  ἐνέργειαι,   τὰ δὲ παρ´ αὐτὰς ἔργα
[1, 10]   δ´ εἰσὶν αἱ κατ´ ἀρετὴν  ἐνέργειαι   τῆς εὐδαιμονίας, αἱ δ´ ἐναντίαι
[1, 8]   ὅτι πράξεις τινὲς λέγονται καὶ  ἐνέργειαι   τὸ τέλος· οὕτω γὰρ τῶν
[1, 10]   γὰρ ἐπιφέρει καὶ ἐμποδίζει πολλαῖς  ἐνεργείαις.   ὅμως δὲ καὶ ἐν τούτοις
[1, 8]   γὰρ ὑπάρχει ταῦτα ταῖς ἀρίσταις  ἐνεργείαις·   ταύτας δέ, μίαν τούτων
[1, 7]   καὶ ταύτης λεγομένης τὴν κατ´  ἐνέργειαν   θετέον· κυριώτερον γὰρ αὕτη δοκεῖ
[1, 7]   ζωήν τινα, ταύτην δὲ ψυχῆς  ἐνέργειαν   καὶ πράξεις μετὰ λόγου, σπουδαίου
[1, 13]   καὶ τὴν εὐδαιμονίαν δὲ ψυχῆς  ἐνέργειαν   λέγομεν. εἰ δὲ ταῦθ´ οὕτως
[1, 8]   ἄλλως πως ἐξηργηκότι, τὴν δ´  ἐνέργειαν   οὐχ οἷόν τε· πράξει γὰρ
[1, 10]   τε καὶ τοῖς λέγουσιν ἡμῖν  ἐνέργειάν   τινα τὴν εὐδαιμονίαν; εἰ δὲ
[1, 1]   διώκεται. διαφέρει δ´ οὐδὲν τὰς  ἐνεργείας   αὐτὰς εἶναι τὰ τέλη τῶν
[1, 9]   αὐτῶν οἷόν τε κοινωνῆσαι τοιαύτης  ἐνεργείας.   διὰ ταύτην δὲ τὴν αἰτίαν
[1, 10]   ἔργων βεβαιότης ὡς περὶ τὰς  ἐνεργείας   τὰς κατ´ ἀρετήν· μονιμώτεραι γὰρ
[1, 8]   τὰς δὲ πράξεις καὶ τὰς  ἐνεργείας   τὰς ψυχικὰς περὶ ψυχὴν τίθεμεν.
[1, 13]   δοκεῖ γὰρ ἐν τοῖς ὕπνοις  ἐνεργεῖν   μάλιστα τὸ μόριον τοῦτο καὶ
[1, 1]   ἐν τούτοις βελτίω πέφυκε τῶν  ἐνεργειῶν   τὰ ἔργα. πολλῶν δὲ πράξεων
[1, 10]   εὐδαίμονα τὸν κατ´ ἀρετὴν τελείαν  ἐνεργοῦντα   καὶ τοῖς ἐκτὸς ἀγαθοῖς ἱκανῶς
[1, 2]   εἰ γὰρ καὶ ταὐτόν ἐστιν  ἑνὶ   καὶ πόλει, μεῖζόν γε καὶ
[1, 2]   σῴζειν· ἀγαπητὸν μὲν γὰρ καὶ  ἑνὶ   μόνῳ, κάλλιον δὲ καὶ θειότερον
[1, 13]   ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις ἀρκούντως  ἔνια,   καὶ χρηστέον αὐτοῖς· οἷον τὸ
[1, 4]   καὶ ὑπὲρ αὐτοὺς λέγοντας θαυμάζουσιν.  ἔνιοι   δ´ ᾤοντο παρὰ τὰ πολλὰ
[1, 8]   εὐημερίας· ὅθεν εἰς ταὐτὸ τάττουσιν  ἔνιοι   τὴν εὐτυχίαν τῇ εὐδαιμονίᾳ, ἕτεροι
[1, 8]   καὶ πλούτου καὶ πολιτικῆς δυνάμεως·  ἐνίων   δὲ τητώμενοι ῥυπαίνουσι τὸ μακάριον,
[1, 6]   ἀλλ´ ἆρά γε τῷ ἀφ´  ἑνὸς   εἶναι πρὸς ἓν ἅπαντα
[1, 2]   διατάσσει· ὁρῶμεν δὲ καὶ τὰς  ἐντιμοτάτας   τῶν δυνάμεων ὑπὸ ταύτην οὔσας,
[1, 8]   οὐχ οἷόν τε· πράξει γὰρ  ἐξ   ἀνάγκης, καὶ εὖ πράξει. ὥσπερ
[1, 13]   ἂν ζήτησις κατὰ τὴν  ἐξ   ἀρχῆς προαίρεσιν. περὶ ἀρετῆς δὲ
[1, 10]   θεωρηθείη καὶ τὸ νῦν ἐπιζητούμενον  ἐξ   ἐκείνου. εἰ δὴ τὸ τέλος
[1, 10]   τοῦ κατ´ ἀξίαν, τοὺς δ´  ἐξ   ἐναντίας· δῆλον δ´ ὅτι καὶ
[1, 8]   μόνον ἐκ τοῦ συμπεράσματος καὶ  ἐξ   ὧν λόγος, ἀλλὰ καὶ
[1, 6]   ταῦτα μὲν ἀφετέον τὸ νῦν·  ἐξακριβοῦν   γὰρ ὑπὲρ αὐτῶν ἄλλης ἂν
[1, 13]   ζητούμενα· τὸ γὰρ ἐπὶ πλεῖον  ἐξακριβοῦν   ἐργωδέστερον ἴσως ἐστὶ τῶν προκειμένων.
[1, 12]   ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως οἰκειότερον  ἐξακριβοῦν   τοῖς περὶ τὰ ἐγκώμια πεπονημένοις·
[1, 8]   τὸ ἄριστον ὑπολαμβάνειν, καὶ ἐν  ἕξει   ἐνεργείᾳ. τὴν μὲν γὰρ
[1, 4]   εἶναι ἀγαθά. ἁπάσας μὲν οὖν  ἐξετάζειν   τὰς δόξας ματαιότερον ἴσως ἐστίν,
[1, 13]   σοφὸν κατὰ τὴν ἕξιν· τῶν  ἕξεων   δὲ τὰς ἐπαινετὰς ἀρετὰς λέγομεν.
[1, 8]   καθεύδοντι καὶ ἄλλως πως  ἐξηργηκότι,   τὴν δ´ ἐνέργειαν οὐχ οἷόν
[1, 8]   ἐνεργείᾳ. τὴν μὲν γὰρ  ἕξιν   ἐνδέχεται (μηδὲν ἀγαθὸν ἀποτελεῖν ὑπάρχουσαν,
[1, 13]   καὶ τὸν σοφὸν κατὰ τὴν  ἕξιν·   τῶν ἕξεων δὲ τὰς ἐπαινετὰς
[1, 5]   τὸ πολλοὺς τῶν ἐν ταῖς  ἐξουσίαις   ὁμοιοπαθεῖν Σαρδαναπάλλῳ. οἱ δὲ χαρίεντες
[1, 13]   περὶ αὐτῆς καὶ ἐν τοῖς  ἐξωτερικοῖς   λόγοις ἀρκούντως ἔνια, καὶ χρηστέον
[1, 5]   δυσαφαίρετον εἶναι μαντευόμεθα. ἔτι δ´  ἐοίκασι   τὴν τιμὴν διώκειν ἵνα πιστεύσωσιν
[1, 5]   καὶ τὴν εὐδαιμονίαν οὐκ ἀλόγως  ἐοίκασιν   ἐκ τῶν βίων ὑπολαμβάνειν οἱ
[1, 6]   πολυχρόνιον τοῦ ἐφημέρου. πιθανώτερον δ´  ἐοίκασιν   οἱ Πυθαγόρειοι λέγειν περὶ αὐτοῦ,
[1, 11]   ἀγαθοῦ κοινωνοῦσιν (ἢ τῶν ἀντικειμένων.  ἔοικε   γὰρ ἐκ τούτων εἰ καὶ
[1, 12]   εὐδαιμονία τῶν τιμίων καὶ τελείων.  ἔοικε   δ´ οὕτως ἔχειν καὶ διὰ
[1, 13]   τῆς ἀνθρωπικῆς ἀρετῆς ἄμοιρον πέφυκεν.  ἔοικε   δὲ καὶ ἄλλη τις φύσις
[1, 6]   οὖν τινα ἔχει λόγος,  ἔοικε   δὲ ταῖς ἐπιστήμαις διαφωνεῖν· πᾶσαι
[1, 6]   πρός τι (παραφυάδι γὰρ τοῦτ´  ἔοικε   καὶ συμβεβηκότι τοῦ ὄντος) ὥστ´
[1, 13]   τοῦ ἀλόγου δὲ τὸ μὲν  ἔοικε   κοινῷ καὶ φυτικῷ, λέγω δὲ
[1, 8]   ὄντες τεθνᾶσιν. καθάπερ οὖν εἴπομεν,  ἔοικε   προσδεῖ– σθαι καὶ τῆς τοιαύτης
[1, 6]   πῶς δὴ λέγεται; οὐ γὰρ  ἔοικε   τοῖς γε ἀπὸ τύχης ὁμωνύμοις.
[1, 10]   αὐταῖς τοὺς μακαρίους· τοῦτο γὰρ  ἔοικεν   αἰτίῳ τοῦ μὴ γίνεσθαι περὶ
[1, 11]   τὸν βίον τὰ δ´ ἐλαφροτέροις  ἔοικεν,   οὕτω καὶ τὰ περὶ τοὺς
[1, 5]   καὶ παρ´ οἷς γινώσκονται, καὶ  ἐπ´   ἀρετῇ· δῆλον οὖν ὅτι κατά
[1, 7]   τῶν ἀρχῶν δ´ αἳ μὲν  ἐπαγωγῇ   θεωροῦνται, αἳ δ´ αἰσθήσει, αἳ
[1, 12]   ἀγαθῶν· οὐδεὶς γὰρ τὴν εὐδαιμονίαν  ἐπαινεῖ   καθάπερ τὸ δίκαιον, ἀλλ´ ὡς
[1, 12]   καὶ πρός τι πῶς ἔχειν  ἐπαινεῖσθαι·   τὸν γὰρ δίκαιον καὶ τὸν
[1, 12]   τῇ ἡδονῇ· τὸ γὰρ μὴ  ἐπαινεῖσθαι   τῶν ἀγαθῶν οὖσαν μηνύειν ᾤετο
[1, 13]   ἕξιν· τῶν ἕξεων δὲ τὰς  ἐπαινετὰς   ἀρετὰς λέγομεν.
[1, 12]   ἔστιν. φαίνεται δὴ πᾶν τὸ  ἐπαινετὸν   τῷ ποιόν τι εἶναι καὶ
[1, 12]   περὶ τῆς εὐδαιμονίας πότερα τῶν  ἐπαινετῶν   ἐστὶν μᾶλλον τῶν τιμίων·
[1, 12]   ᾤετο ὅτι κρεῖττόν ἐστι τῶν  ἐπαινετῶν,   τοιοῦτον δ´ εἶναι τὸν θεὸν
[1, 12]   ὅτι τῶν ἀρίστων οὐκ ἔστιν  ἔπαινος,   ἀλλὰ μεῖζόν τι καὶ βέλτιον,
[1, 12]   τἆλλα ἀναφέρεσθαι. μὲν γὰρ  ἔπαινος   τῆς ἀρετῆς· πρακτικοὶ γὰρ τῶν
[1, 12]   εἴπομεν. εἰ δ´ ἐστὶν  ἔπαινος   τῶν τοιούτων, δῆλον ὅτι τῶν
[1, 13]   ἀλλ´ ὅτι πρᾶος σώφρων·  ἐπαινοῦμεν   δὲ καὶ τὸν σοφὸν κατὰ
[1, 12]   ἀγαθόν τε καὶ τὴν ἀρετὴν  ἐπαινοῦμεν   διὰ τὰς πράξεις καὶ τὰ
[1, 13]   τῆς ψυχῆς τὸ λόγον ἔχον  ἐπαινοῦμεν·   ὀρθῶς γὰρ καὶ ἐπὶ τὰ
[1, 12]   συμβαίνει διὰ τὸ γίνεσθαι τοὺς  ἐπαίνους   δι´ ἀναφορᾶς, ὥσπερ εἴπομεν. εἰ
[1, 12]   ἐκ τῶν περὶ τοὺς θεοὺς  ἐπαίνων·   γελοῖοι γὰρ φαίνονται πρὸς ἡμᾶς
[1, 10]   τὸ μὲν ταῖς τύχαις  ἐπακολουθεῖν   οὐδαμῶς ὀρθόν; οὐ γὰρ ἐν
[1, 6]   ἕν· οἷς δὴ καὶ Σπεύσιππος  ἐπακολουθῆσαι   δοκεῖ. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[1, 7]   ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω. Πάλιν δ´  ἐπανέλθωμεν   ἐπὶ τὸ ζητούμενον ἀγαθόν, τί
[1, 10]   τῶν ἐκγόνων τοῖς γονεῦσιν. ἀλλ´  ἐπανιτέον   ἐπὶ τὸ πρότερον ἀπορηθέν· τάχα
[1, 13]   τίμιόν τι καὶ θεῖον τίθεμεν.  ~Ἐπεὶ   δ´ ἐστὶν εὐδαιμονία ψυχῆς
[1, 7]   δ´ ἔτι μᾶλλον διασαφῆσαι πειρατέον.  ἐπεὶ   δὲ πλείω φαίνεται τὰ τέλη,
[1, 6]   ἐπὶ τούτοις ἰδέα. ἔτι δ´  ἐπεὶ   τἀγαθὸν ἰσαχῶς λέγεται τῷ ὄντι
[1, 6]   ἐν μιᾷ μόνῃ. ἔτι δ´  ἐπεὶ   τῶν κατὰ μίαν ἰδέαν μία
[1, 10]   γε καὶ ἔστιν εὐδαίμων τότε  ἐπειδὰν   ἀποθάνῃ; τοῦτό γε παντελῶς
[1, 10]   ἐν τούτοις διαλάμπει τὸ καλόν,  ἐπειδὰν   φέρῃ τις εὐκόλως πολλὰς καὶ
[1, 4]   πεφροιμιάσθω ταῦτα. Λέγωμεν δ´ ἀναλαβόντες,  ἐπειδὴ   πᾶσα γνῶσις καὶ προαίρεσις ἀγαθοῦ
[1, 13]   ἅλις, καὶ τὸ θρεπτικὸν ἐατέον,  ἐπειδὴ   τῆς ἀνθρωπικῆς ἀρετῆς ἄμοιρον πέφυκεν.
[1, 10]   οὕτω καὶ τελευτήσοντα κατὰ λόγον;  ἐπειδὴ   τὸ μέλλον ἀφανὲς ἡμῖν ἐστίν,
[1, 3]   ὢν ματαίως ἀκούσεται καὶ ἀνωφελῶς,  ἐπειδὴ   τὸ τέλος ἐστὶν οὐ γνῶσις
[1, 7]   ὅλως τοῖς φίλοις καὶ πολίταις,  ἐπειδὴ   φύσει πολιτικὸν ἄνθρωπος. τούτων
[1, 7]   τούτων δὲ ληπτέος ὅρος τις·  ἐπεκτείνοντι   γὰρ ἐπὶ τοὺς γονεῖς καὶ
[1, 8]   καλῶν κἀγαθῶν οἱ πράττοντες ὀρθῶς  ἐπήβολοι   γίνονται. ἔστι δὲ καὶ
[1, 10]   καὶ καλῶν ἐν αὐτῷ γενόμενος  ἐπήβολος.   τί οὖν κωλύει λέγειν εὐδαίμονα
[1, 9]   μάλιστ´ εὐθηνοῦντα μεγάλαις συμφοραῖς περιπεσεῖν  ἐπὶ   γήρως, καθάπερ ἐν τοῖς Τρωικοῖς
[1, 13]   σώμασι μὲν ὁρῶμεν τὸ παραφερόμενον,  ἐπὶ   δὲ τῆς ψυχῆς οὐχ ὁρῶμεν.
[1, 7]   κιθαριστοῦ, καὶ ἁπλῶς δὴ τοῦτ´  ἐπὶ   πάντων, προστιθεμένης τῆς κατὰ τὴν
[1, 13]   πρὸς τὰ ζητούμενα· τὸ γὰρ  ἐπὶ   πλεῖον ἐξακριβοῦν ἐργωδέστερον ἴσως ἐστὶ
[1, 6]   ἴσως βέλτιον εἶναι καὶ δεῖν  ἐπὶ   σωτηρίᾳ γε τῆς ἀληθείας καὶ
[1, 13]   ἔχον ἐπαινοῦμεν· ὀρθῶς γὰρ καὶ  ἐπὶ   τὰ βέλτιστα παρακαλεῖ· φαίνεται δ´
[1, 13]   καὶ ἐπὶ τῆς ψυχῆς οὕτως·  ἐπὶ   τἀναντία γὰρ αἱ ὁρμαὶ τῶν
[1, 4]   πότερον ἀπὸ τῶν ἀρχῶν  ἐπὶ   τὰς ἀρχάς ἐστιν ὁδός,
[1, 4]   τῶν ἀρχῶν λόγοι καὶ οἱ  ἐπὶ   τὰς ἀρχάς. εὖ γὰρ καὶ
[1, 13]   εἰς τὰ ἀριστερὰ παραφέρεται, καὶ  ἐπὶ   τῆς ψυχῆς οὕτως· ἐπὶ τἀναντία
[1, 10]   δὲ καὶ τὸ μηδὲν μηδ´  ἐπί   τινα χρόνον συνικνεῖσθαι τὰ τῶν
[1, 7]   τοσοῦτον εἰρήσθω. Πάλιν δ´ ἐπανέλθωμεν  ἐπὶ   τὸ ζητούμενον ἀγαθόν, τί ποτ´
[1, 4]   τῷ σταδίῳ ἀπὸ τῶν ἀθλοθετῶν  ἐπὶ   τὸ πέρας ἀνάπαλιν. ἀρκτέον
[1, 3]   ἐνδείκνυσθαι, καὶ περὶ τῶν ὡς  ἐπὶ   τὸ πολὺ καὶ ἐκ τοιούτων
[1, 10]   ἐκγόνων τοῖς γονεῦσιν. ἀλλ´ ἐπανιτέον  ἐπὶ   τὸ πρότερον ἀπορηθέν· τάχα γὰρ
[1, 11]   ἀνθρώπους. ~καὶ περὶ μὲν τούτων  ἐπὶ   τοσοῦτον διωρίσθω. Τὰς δὲ τῶν
[1, 7]   ἰατρεύει. ~καὶ περὶ μὲν τούτων  ἐπὶ   τοσοῦτον εἰρήσθω. Πάλιν δ´ ἐπανέλθωμεν
[1, 7]   κατὰ τὴν ὑποκειμένην ὕλην καὶ  ἐπὶ   τοσοῦτον ἐφ´ ὅσον οἰκεῖον τῇ
[1, 3]   τῶν λεγομένων· πεπαιδευμένου γάρ ἐστιν  ἐπὶ   τοσοῦτον τἀκριβὲς ἐπιζητεῖν καθ´ ἕκαστον
[1, 7]   ληπτέος ὅρος τις· ἐπεκτείνοντι γὰρ  ἐπὶ   τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς ἀπογόνους
[1, 6]   οὐκ ἂν εἴη κοινή τις  ἐπὶ   τούτοις ἰδέα. ἔτι δ´ ἐπεὶ
[1, 8]   ἐλευθερίοις πράξεσιν· ὁμοίως δὲ καὶ  ἐπὶ   τῶν ἄλλων. εἰ δ´ οὕτω,
[1, 1]   παρὰ ταύτας ἄλλο τι, καθάπερ  ἐπὶ   τῶν λεχθεισῶν ἐπιστημῶν. ~Εἰ δή
[1, 8]   διώρισται ταῦτα κατὰ τὸ Δηλιακὸν  ἐπίγραμμα·   κάλλιστον τὸ δικαιότατον, λῷστον δ´
[1, 3]   ὅσον τοῦ πράγματος φύσις  ἐπιδέχεται·   παραπλήσιον γὰρ φαίνεται μαθηματικοῦ τε
[1, 7]   καὶ τῶν τεχνῶν γεγόνασιν αἱ  ἐπιδόσεις·   παντὸς γὰρ προσθεῖναι τὸ ἐλλεῖπον.
[1, 13]   βελτίω γίνεται τὰ φαντάσματα τῶν  ἐπιεικῶν   τῶν τυχόντων. ἀλλὰ περὶ
[1, 7]   ἀκρίβειαν μὴ ὁμοίως ἐν ἅπασιν  ἐπιζητεῖν,   ἀλλ´ ἐν ἑκάστοις κατὰ τὴν
[1, 3]   γάρ ἐστιν ἐπὶ τοσοῦτον τἀκριβὲς  ἐπιζητεῖν   καθ´ ἕκαστον γένος, ἐφ´ ὅσον
[1, 6]   τεχνίτας ἅπαντας ἀγνοεῖν καὶ μηδ´  ἐπιζητεῖν   οὐκ εὔλογον. ἄπορον δὲ καὶ
[1, 3]   ὁμοίως ἐν ἅπασι τοῖς λόγοις  ἐπιζητητέον,   ὥσπερ οὐδ´ ἐν τοῖς δημιουργουμένοις.
[1, 8]   εὐπραξία. Φαίνεται δὲ καὶ τὰ  ἐπιζητούμενα   τὰ περὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἅπανθ´
[1, 10]   ἂν θεωρηθείη καὶ τὸ νῦν  ἐπιζητούμενον   ἐξ ἐκείνου. εἰ δὴ τὸ
[1, 6]   τινὸς ἐφιέμεναι καὶ τὸ ἐνδεὲς  ἐπιζητοῦσαι   παραλείπουσι τὴν γνῶσιν αὐτοῦ. καίτοι
[1, 7]   γὰρ τέκτων καὶ γεωμέτρης διαφερόντως  ἐπιζητοῦσι   τὴν ὀρθήν· μὲν γὰρ
[1, 13]   οὐδαμῶς κοινωνεῖ λόγου, τὸ δ´  ἐπιθυμητικὸν   καὶ ὅλως ὀρεκτικὸν μετέχει πως,
[1, 9]   ἄριστον ἐτίθεμεν, αὕτη δὲ πλείστην  ἐπιμέλειαν   ποιεῖται τοῦ ποιούς τινας καὶ
[1, 9]   ἀρετὴν διά τινος μαθήσεως καὶ  ἐπιμελείας.   εἰ δ´ ἐστὶν οὕτω βέλτιον
[1, 7]   τούτου δὲ τὸ μὲν ὡς  ἐπιπειθὲς   λόγῳ, τὸ δ´ ὡς ἔχον
[1, 4]   ἐστίν, ἱκανὸν δὲ τὰς μάλιστα  ἐπιπολαζούσας   δοκούσας ἔχειν τινὰ λόγον.
[1, 5]   σχεδὸν τοῦτο τέλος. φαίνεται δ´  ἐπιπολαιότερον   εἶναι τοῦ ζητουμένου· δοκεῖ γὰρ
[1, 13]   κατ´ ἀρετὴν τελείαν, περὶ ἀρετῆς  ἐπισκεπτέον   ἂν εἴη· τάχα γὰρ οὕτως
[1, 13]   ἀρχῆς προαίρεσιν. περὶ ἀρετῆς δὲ  ἐπισκεπτέον   ἀνθρωπίνης δῆλον ὅτι· καὶ γὰρ
[1, 7]   πρόεισιν. ἀλλὰ τοῦτο μὲν εἰσαῦθις  ἐπισκεπτέον·   τὸ δ´ αὔταρκες τίθεμεν
[1, 6]   Τὸ δὲ καθόλου βέλτιον ἴσως  ἐπισκέψασθαι   καὶ διαπορῆσαι πῶς λέγεται, καίπερ
[1, 5]   θεωρητικός, ὑπὲρ οὗ τὴν  ἐπίσκεψιν   ἐν τοῖς ἑπομένοις ποιησόμεθα.
[1, 12]   τοιούτων μηδέν. ~Διωρισμένων δὲ τούτων  ἐπισκεψώμεθα   περὶ τῆς εὐδαιμονίας πότερα τῶν
[1, 6]   γὰρ οὐδὲ τὴν ὑγίειαν οὕτως  ἐπισκοπεῖν   ἰατρός, ἀλλὰ τὴν ἀνθρώπου,
[1, 6]   λόγος, ἔοικε δὲ ταῖς  ἐπιστήμαις   διαφωνεῖν· πᾶσαι γὰρ ἀγαθοῦ τινὸς
[1, 6]   κατὰ μίαν ἰδέαν μία καὶ  ἐπιστήμη,   καὶ τῶν ἀγαθῶν ἁπάντων ἦν
[1, 6]   ἁπάντων ἦν ἂν μία τις  ἐπιστήμη·   νῦν δ´ εἰσὶ πολλαὶ καὶ
[1, 10]   ἀρετήν· μονιμώτεραι γὰρ καὶ τῶν  ἐπιστημῶν   αὗται δοκοῦσιν εἶναι· τούτων δ´
[1, 1]   τι, καθάπερ ἐπὶ τῶν λεχθεισῶν  ἐπιστημῶν.   ~Εἰ δή τι τέλος ἐστὶ
[1, 2]   τίνας γὰρ εἶναι χρεὼν τῶν  ἐπιστημῶν   ἐν ταῖς πόλεσι, (καὶ ποίας
[1, 2]   ταύτης ταῖς λοιπαῖς {πρακτικαῖς} τῶν  ἐπιστημῶν,   ἔτι δὲ νομοθετούσης τί δεῖ
[1, 2]   ποτ´ ἐστὶ καὶ τίνος τῶν  ἐπιστημῶν   δυνάμεων. δόξειε δ´ ἂν
[1, 1]   πράξεων οὐσῶν καὶ τεχνῶν καὶ  ἐπιστημῶν   πολλὰ γίνεται καὶ τὰ τέλη·
[1, 6]   τὰ ἡμῖν ἀγαθά, κἂν εἰδῶμεν,  ἐπιτευξόμεθα   αὐτῶν. πιθανότητα μὲν οὖν τινα
[1, 13]   καὶ νουθέτησις καὶ πᾶσα  ἐπιτίμησίς   τε καὶ παράκλησις. εἰ δὲ
[1, 9]   τὸ δὲ μέγιστον καὶ κάλλιστον  ἐπιτρέψαι   τύχῃ λίαν πλημμελὲς ἂν εἴη.
[1, 10]   τὸ μακάριον· λύπας τε γὰρ  ἐπιφέρει   καὶ ἐμποδίζει πολλαῖς ἐνεργείαις. ὅμως
[1, 6]   κομίσαντες τὴν δόξαν ταύτην οὐκ  ἐποίουν   ἰδέας ἐν οἷς τὸ πρότερον
[1, 7]   γὰρ ἔχουσι ῥοπὴν πρὸς τὰ  ἑπόμενα.   δοκεῖ γὰρ πλεῖον ἥμισυ
[1, 7]   θρεπτικὴν καὶ τὴν αὐξητικὴν ζωήν.  ἑπομένη   δὲ αἰσθητική τις ἂν εἴη,
[1, 5]   οὗ τὴν ἐπίσκεψιν ἐν τοῖς  ἑπομένοις   ποιησόμεθα. δὲ χρηματιστὴς βίαιός
[1, 8]   ἥδιστον δὲ πέφυχ´ οὗ τις  ἐρᾷ   τὸ τυχεῖν. ἅπαντα γὰρ ὑπάρχει
[1, 12]   διὰ τὰς πράξεις καὶ τὰ  ἔργα,   καὶ τὸν ἰσχυρὸν δὲ καὶ
[1, 1]   βελτίω πέφυκε τῶν ἐνεργειῶν τὰ  ἔργα.   πολλῶν δὲ πράξεων οὐσῶν καὶ
[1, 7]   τέκτονος μὲν καὶ σκυτέως ἔστιν  ἔργα   τινὰ καὶ πράξεις, ἀνθρώπου δ´
[1, 1]   ἐνέργειαι, τὰ δὲ παρ´ αὐτὰς  ἔργα   τινά. ὧν δ´ εἰσὶ τέλη
[1, 7]   δοκεῖ λέγεσθαι. εἰ δ´ ἐστὶν  ἔργον   ἀνθρώπου ψυχῆς ἐνέργεια κατὰ λόγον
[1, 7]   καὶ ἀνθρώπῳ, εἴπερ ἔστι τι  ἔργον   αὐτοῦ. πότερον οὖν τέκτονος μὲν
[1, 7]   λόγου, τὸ δ´ αὐτό φαμεν  ἔργον   εἶναι τῷ γένει τοῦδε καὶ
[1, 7]   δ´ οὕτως, {ἀνθρώπου δὲ τίθεμεν  ἔργον   ζωήν τινα, ταύτην δὲ ψυχῆς
[1, 7]   τὴν ἀρετὴν ὑπεροχῆς πρὸς τὸ  ἔργον·   κιθαριστοῦ μὲν γὰρ κιθαρίζειν, σπουδαίου
[1, 7]   ἐφ´ ὅσον χρησίμη πρὸς τὸ  ἔργον,   δὲ τί ἐστιν
[1, 7]   ἑκάστου τῶν μορίων φαίνεταί τι  ἔργον,   οὕτω καὶ ἀνθρώπου παρὰ πάντα
[1, 7]   τεχνίτῃ, καὶ ὅλως ὧν ἔστιν  ἔργον   τι καὶ πρᾶξις, ἐν τῷ
[1, 7]   πάντα ταῦτα θείη τις ἂν  ἔργον   τι; τί οὖν δὴ τοῦτ´
[1, 7]   ἂν τοῦτ´, εἰ ληφθείη τὸ  ἔργον   τοῦ ἀνθρώπου. ὥσπερ γὰρ αὐλητῇ
[1, 7]   τι καὶ πρᾶξις, ἐν τῷ  ἔργῳ   δοκεῖ τἀγαθὸν εἶναι καὶ τὸ
[1, 13]   τὸ γὰρ ἐπὶ πλεῖον ἐξακριβοῦν  ἐργωδέστερον   ἴσως ἐστὶ τῶν προκειμένων. λέγεται
[1, 10]   γὰρ οὕτως ὑπάρχει τῶν ἀνθρωπίνων  ἔργων   βεβαιότης ὡς περὶ τὰς ἐνεργείας
[1, 12]   ταύτης· τὰ δ´ ἐγκώμια τῶν  ἔργων   ὁμοίως καὶ τῶν σωματικῶν καὶ
[1, 7]   ὅπως μὴ τὰ πάρεργα τῶν  ἔργων   πλείω γίνηται. οὐκ ἀπαιτητέον (δ´
[1, 10]   αὐτὸν εὐδαίμονα καὶ πάλιν ἄθλιον  ἐροῦμεν   πολλάκις, χαμαιλέοντά τινα τὸν εὐδαίμονα
[1, 10]   πάντως. εἰ δ´ οὕτω, μακαρίους  ἐροῦμεν   τῶν ζώντων οἷς ὑπάρχει καὶ
[1, 4]   πανάριστος ὃς αὐτὸς πάντα νοήσῃ,  ἐσθλὸς   δ´ αὖ κἀκεῖνος ὃς εὖ
[1, 10]   τὸ ζητούμενον τῷ εὐδαίμονι, καὶ  ἔσται   διὰ βίου τοιοῦτος· ἀεὶ γὰρ
[1, 6]   τῷ ἀίδιον εἶναι μᾶλλον ἀγαθὸν  ἔσται,   εἴπερ μηδὲ λευκότερον τὸ πολυχρόνιον
[1, 13]   τοῦτο φάναι λόγον ἔχειν, διττὸν  ἔσται   καὶ τὸ λόγον ἔχον, τὸ
[1, 6]   πῶς ἰατρικώτερος στρατηγικώτερος  ἔσται   τὴν ἰδέαν αὐτὴν τεθεαμένος.
[1, 6]   πλὴν τῆς ἰδέας; ὥστε μάταιον  ἔσται   τὸ εἶδος. εἰ δὲ καὶ
[1, 9]   μὲν οὖν καὶ ἄλλο τί  ἐστι   θεῶν δώρημα ἀνθρώποις, εὔλογον καὶ
[1, 9]   πλημμελὲς ἂν εἴη. συμφανὲς δ´  ἐστὶ   καὶ ἐκ τοῦ λόγου τὸ
[1, 6]   λέγεται καὶ ἐν τῷ τί  ἐστι   καὶ ἐν τῷ ποιῷ καὶ
[1, 2]   γε περιλαβεῖν αὐτὸ τί ποτ´  ἐστὶ   καὶ τίνος τῶν ἐπιστημῶν
[1, 9]   ἀρετήν. ~Ὅθεν καὶ ἀπορεῖται πότερόν  ἐστι   μαθητὸν ἐθιστὸν καὶ
[1, 7]   εἴ τι τῶν πρακτῶν ἁπάντων  ἐστὶ   τέλος, τοῦτ´ ἂν εἴη τὸ
[1, 13]   ἐγκρατοῦς— ἔτι δ´ ἴσως εὐηκοώτερόν  ἐστι   τὸ τοῦ σώφρονος καὶ ἀνδρείου·
[1, 4]   καὶ τούτοις πᾶσιν αἴτιόν  ἐστι   τοῦ εἶναι ἀγαθά. ἁπάσας μὲν
[1, 12]   οὖσαν μηνύειν ᾤετο ὅτι κρεῖττόν  ἐστι   τῶν ἐπαινετῶν, τοιοῦτον δ´ εἶναι
[1, 6]   εἶδος. εἰ δὲ καὶ ταῦτ´  ἐστὶ   τῶν καθ´ αὑτά, τὸν τἀγαθοῦ
[1, 2]   ἐπιστημῶν. ~Εἰ δή τι τέλος  ἐστὶ   τῶν πρακτῶν δι´ αὑτὸ
[1, 13]   ἐπὶ πλεῖον ἐξακριβοῦν ἐργωδέστερον ἴσως  ἐστὶ   τῶν προκειμένων. λέγεται δὲ περὶ
[1, 8]   οἱ πράττοντες ὀρθῶς ἐπήβολοι γίνονται.  ἔστι   δὲ καὶ βίος αὐτῶν
[1, 7]   τὰ ὄργανα, δῆλον ὡς οὐκ  ἔστι   πάντα τέλεια· τὸ δ´ ἄριστον
[1, 7]   δόξειεν ἂν καὶ ἀνθρώπῳ, εἴπερ  ἔστι   τι ἔργον αὐτοῦ. πότερον οὖν
[1, 3]   καλῶς γινώσκει, καὶ τούτων  ἐστὶν   ἀγαθὸς κριτής. καθ´ ἕκαστον μὲν
[1, 8]   πρὸς τοῖς εἰρημένοις γὰρ οὐδ´  ἐστὶν   ἀγαθὸς μὴ χαίρων ταῖς
[1, 1]   τὰ τῶν ἀρχιτεκτονικῶν τέλη πάντων  ἐστὶν   αἱρετώτερα τῶν ὑπ´ αὐτά· τούτων
[1, 7]   καὶ πράξεις, ἀνθρώπου δ´ οὐδέν  ἐστιν,   ἀλλ´ ἀργὸν πέφυκεν; καθάπερ
[1, 9]   δὲ κἂν εἰ μὴ θεόπεμπτός  ἐστιν   ἀλλὰ δι´ ἀρετὴν καί τινα
[1, 4]   περὶ δὲ τῆς εὐδαιμονίας, τί  ἐστιν,   ἀμφισβητοῦσι καὶ οὐχ ὁμοίως οἱ
[1, 13]   ὀρεκτικὸν μετέχει πως, κατήκοόν  ἐστιν   αὐτοῦ καὶ πειθαρχικόν· οὕτω δὴ
[1, 13]   μεριστόν, τῷ λόγῳ δύο  ἐστὶν   ἀχώριστα πεφυκότα καθάπερ ἐν τῇ
[1, 7]   τι φαίνεται. ὥστ´ εἰ μέν  ἐστιν   ἕν τι μόνον τέλειον, τοῦτ´
[1, 2]   ἀγαθόν. εἰ γὰρ καὶ ταὐτόν  ἐστιν   ἑνὶ καὶ πόλει, μεῖζόν γε
[1, 3]   ἕκαστα τῶν λεγομένων· πεπαιδευμένου γάρ  ἐστιν   ἐπὶ τοσοῦτον τἀκριβὲς ἐπιζητεῖν καθ´
[1, 7]   αὕτη δοκεῖ λέγεσθαι. εἰ δ´  ἐστὶν   ἔργον ἀνθρώπου ψυχῆς ἐνέργεια κατὰ
[1, 7]   φαίνεται, ποθεῖται δ´ ἐναργέστερον τί  ἐστιν   ἔτι λεχθῆναι. τάχα δὴ γένοιτ´
[1, 12]   τῆς εὐδαιμονίας πότερα τῶν ἐπαινετῶν  ἐστὶν   μᾶλλον τῶν τιμίων· δῆλον
[1, 7]   τὸ ἔργον, δὲ τί  ἐστιν   ποῖόν τι· θεατὴς γὰρ
[1, 12]   δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι  ἐστὶν   εὐδαιμονία τῶν τιμίων καὶ
[1, 13]   καὶ θεῖον τίθεμεν. ~Ἐπεὶ δ´  ἐστὶν   εὐδαιμονία ψυχῆς ἐνέργειά τις
[1, 8]   ἐστιν λόγος· ταύτης γάρ  ἐστιν   κατ´ αὐτὴν ἐνέργεια. διαφέρει
[1, 4]   ἀρχῶν ἐπὶ τὰς ἀρχάς  ἐστιν   ὁδός, ὥσπερ ἐν τῷ
[1, 13]   γεγένηνται. εἰ δὲ τῆς πολιτικῆς  ἐστὶν   σκέψις αὕτη, δῆλον ὅτι
[1, 8]   τοιαῦτ´ εἶναι, τοῖς δὲ φιλοκάλοις  ἐστὶν   ἡδέα τὰ φύσει ἡδέα· τοιαῦται
[1, 8]   ἥδεσθαι τῶν ψυχικῶν, ἑκάστῳ δ´  ἐστὶν   ἡδὺ πρὸς λέγεται φιλοτοιοῦτος,
[1, 4]   ἐξετάζειν τὰς δόξας ματαιότερον ἴσως  ἐστίν,   ἱκανὸν δὲ τὰς μάλιστα ἐπιπολαζούσας
[1, 5]   δὲ χρηματιστὴς βίαιός τις  ἐστίν,   καὶ πλοῦτος δῆλον ὅτι
[1, 12]   ἀναφορᾶς, ὥσπερ εἴπομεν. εἰ δ´  ἐστὶν   ἔπαινος τῶν τοιούτων, δῆλον
[1, 5]   εἴρηται περὶ αὐτῶν. τρίτος δ´  ἐστὶν   θεωρητικός, ὑπὲρ οὗ τὴν
[1, 8]   ἀρετὴν ἀρετήν τινα συνῳδός  ἐστιν   λόγος· ταύτης γάρ ἐστιν
[1, 6]   εἷς καὶ αὐτὸς λόγος  ἐστὶν   τοῦ ἀνθρώπου. γὰρ
[1, 13]   δὲ τοῦτο εἰκότως· ἀργία γάρ  ἐστιν   ὕπνος τῆς ψυχῆς
[1, 3]   καὶ ἀνωφελῶς, ἐπειδὴ τὸ τέλος  ἐστὶν   οὐ γνῶσις ἀλλὰ πρᾶξις. διαφέρει
[1, 4]   προαίρεσις ἀγαθοῦ τινὸς ὀρέγεται, τί  ἐστὶν   οὗ λέγομεν τὴν πολιτικὴν ἐφίεσθαι
[1, 9]   τὴν αἰτίαν οὐδὲ παῖς εὐδαίμων  ἐστίν·   οὔπω γὰρ πρακτικὸς τῶν τοιούτων
[1, 9]   μαθήσεως καὶ ἐπιμελείας. εἰ δ´  ἐστὶν   οὕτω βέλτιον τὸ διὰ
[1, 10]   ἐπειδὴ τὸ μέλλον ἀφανὲς ἡμῖν  ἐστίν,   τὴν εὐδαιμονίαν δὲ τέλος καὶ
[1, 6]   λόγοι ταύτῃ ἀγαθά. οὐκ  ἔστιν   ἄρα τὸ ἀγαθὸν κοινόν τι
[1, 6]   τῆς ἰδέας· εἰ γὰρ καὶ  ἔστιν   ἕν τι τὸ κοινῇ κατηγορούμενον
[1, 12]   δῆλον ὅτι τῶν ἀρίστων οὐκ  ἔστιν   ἔπαινος, ἀλλὰ μεῖζόν τι καὶ
[1, 7]   οὖν τέκτονος μὲν καὶ σκυτέως  ἔστιν   ἔργα τινὰ καὶ πράξεις, ἀνθρώπου
[1, 7]   παντὶ τεχνίτῃ, καὶ ὅλως ὧν  ἔστιν   ἔργον τι καὶ πρᾶξις, ἐν
[1, 10]   πῶς οὐκ ἄτοπον, εἰ ὅτ´  ἔστιν   εὐδαίμων, μὴ ἀληθεύσεται κατ´ αὐτοῦ
[1, 10]   θετέον οὕτως, ἆρά γε καὶ  ἔστιν   εὐδαίμων τότε ἐπειδὰν ἀποθάνῃ;
[1, 3]   πεπαιδευμένος. διὸ τῆς πολιτικῆς οὐκ  ἔστιν   οἰκεῖος ἀκροατὴς νέος· ἄπειρος
[1, 12]   ὅτι τῶν γε δυνάμεων οὐκ  ἔστιν.   φαίνεται δὴ πᾶν τὸ ἐπαινετὸν
[1, 6]   ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἄλλος  ἔστω   λόγος· τοῖς δὲ λεχθεῖσιν ἀμφισβήτησίς
[1, 6]   καὶ ἐν τόπῳ δίαιτα καὶ  ἕτερα   τοιαῦτα) δῆλον ὡς οὐκ ἂν
[1, 1]   αὐτὸν δὴ τρόπον ἄλλαι ὑφ´  ἑτέρας·   ἐν ἁπάσαις δὲ τὰ τῶν
[1, 3]   γάρ τινες ἀπώλοντο διὰ πλοῦτον,  ἕτεροι   δὲ δι´ ἀνδρείαν. ἀγαπητὸν οὖν
[1, 8]   ἡδονῆς οὐκ ἄνευ ἡδονῆς·  ἕτεροι   δὲ καὶ τὴν ἐκτὸς εὐετηρίαν
[1, 8]   ἔνιοι τὴν εὐτυχίαν τῇ εὐδαιμονίᾳ,  ἕτεροι   δὲ τὴν ἀρετήν. ~Ὅθεν καὶ
[1, 6]   δὲ καὶ φρονήσεως καὶ ἡδονῆς  ἕτεροι   καὶ διαφέροντες οἱ λόγοι ταύτῃ
[1, 13]   Λακεδαιμονίων νομοθέτας, καὶ εἴ τινες  ἕτεροι   τοιοῦτοι γεγένηνται. εἰ δὲ τῆς
[1, 2]   τοῦτο, καὶ μὴ πάντα δι´  ἕτερον   αἱρούμεθα (πρόεισι γὰρ οὕτω γ´
[1, 7]   καθ´ αὑτὸ διωκτὸν τοῦ δι´  ἕτερον   καὶ τὸ μηδέποτε δι´ ἄλλο
[1, 4]   πολλάκις δὲ καὶ αὐτὸς  ἕτερον·   νοσήσας μὲν γὰρ ὑγίειαν, πενόμενος
[1, 7]   τούτων δ´ αἱρούμεθά τινα δι´  ἕτερον,   οἷον πλοῦτον αὐλοὺς καὶ ὅλως
[1, 13]   τούτῳ καὶ ἀντιβαῖνον. πῶς δ´  ἕτερον,   οὐδὲν διαφέρει. λόγου δὲ καὶ
[1, 7]   κατὰ τὴν ἀρίστην καὶ τελειοτάτην.  ἔτι   δ´ ἐν βίῳ τελείῳ. μία
[1, 5]   τι καὶ δυσαφαίρετον εἶναι μαντευόμεθα.  ἔτι   δ´ ἐοίκασι τὴν τιμὴν διώκειν
[1, 6]   κοινή τις ἐπὶ τούτοις ἰδέα.  ἔτι   δ´ ἐπεὶ τἀγαθὸν ἰσαχῶς λέγεται
[1, 6]   κατηγορίαις, ἀλλ´ ἐν μιᾷ μόνῃ.  ἔτι   δ´ ἐπεὶ τῶν κατὰ μίαν
[1, 13]   τῷ λόγῳ τὸ τοῦ ἐγκρατοῦς—  ἔτι   δ´ ἴσως εὐηκοώτερόν ἐστι τὸ
[1, 8]   δυσγενὴς μονώτης καὶ ἄτεκνος,  ἔτι   δ´ ἴσως ἧττον, εἴ τῳ
[1, 2]   ταῖς λοιπαῖς {πρακτικαῖς} τῶν ἐπιστημῶν,  ἔτι   δὲ νομοθετούσης τί δεῖ πράττειν
[1, 7]   δὲ τὴν εὐδαιμονίαν οἰόμεθα εἶναι·  ἔτι   δὲ πάντων αἱρετωτάτην μὴ συναριθμουμένην—
[1, 3]   ἐκ τούτων καὶ περὶ τούτων·  ἔτι   δὲ τοῖς πάθεσιν ἀκολουθητικὸς ὢν
[1, 7]   ποθεῖται δ´ ἐναργέστερον τί ἐστιν  ἔτι   λεχθῆναι. τάχα δὴ γένοιτ´ ἂν
[1, 7]   εἰς ταὐτὸν ἀφῖκται· τοῦτο δ´  ἔτι   μᾶλλον διασαφῆσαι πειρατέον. ἐπεὶ δὲ
[1, 9]   γὰρ τῆς πολιτικῆς τέλος ἄριστον  ἐτίθεμεν,   αὕτη δὲ πλείστην ἐπιμέλειαν ποιεῖται
[1, 4]   καὶ οἱ ἐπὶ τὰς ἀρχάς.  εὖ   γὰρ καὶ Πλάτων ἠπόρει
[1, 7]   γὰρ κιθαρίζειν, σπουδαίου δὲ τὸ  εὖ·   εἰ δ´ οὕτως, {ἀνθρώπου δὲ
[1, 4]   ἐσθλὸς δ´ αὖ κἀκεῖνος ὃς  εὖ   εἰπόντι πίθηται. ὃς δέ κε
[1, 4]   οἱ χαρίεντες λέγουσιν, τὸ δ´  εὖ   ζῆν καὶ τὸ εὖ πράττειν
[1, 8]   δὲ τῷ λόγῳ καὶ τὸ  εὖ   ζῆν καὶ τὸ εὖ πράττειν
[1, 10]   οὐ γὰρ ἐν ταύταις τὸ  εὖ   κακῶς, ἀλλὰ προσδεῖται τούτων
[1, 7]   ταῦτα καὶ καλῶς, ἕκαστον δ´  εὖ   κατὰ τὴν οἰκείαν ἀρετὴν ἀποτελεῖται·
[1, 10]   μεγάλα καὶ πολλὰ γινόμενα μὲν  εὖ   μακαριώτερον τὸν βίον ποιήσει (καὶ
[1, 7]   δοκεῖ τἀγαθὸν εἶναι καὶ τὸ  εὖ,   οὕτω δόξειεν ἂν καὶ ἀνθρώπῳ,
[1, 8]   πράξει γὰρ ἐξ ἀνάγκης, καὶ  εὖ   πράξει. ὥσπερ δ´ Ὀλυμπίασιν οὐχ
[1, 4]   δ´ εὖ ζῆν καὶ τὸ  εὖ   πράττειν ταὐτὸν ὑπολαμβάνουσι τῷ εὐδαιμονεῖν·
[1, 8]   τὸ εὖ ζῆν καὶ τὸ  εὖ   πράττειν τὸν εὐδαίμονα· σχεδὸν γὰρ
[1, 7]   μετὰ λόγου, σπουδαίου δ´ ἀνδρὸς  εὖ   ταῦτα καὶ καλῶς, ἕκαστον δ´
[1, 8]   τητώμενοι ῥυπαίνουσι τὸ μακάριον, οἷον  εὐγενείας   εὐτεκνίας κάλλους· οὐ πάνυ γὰρ
[1, 9]   οὔτε ἄλλο τῶν ζῴων οὐδὲν  εὔδαιμον   λέγομεν· οὐδὲν γὰρ αὐτῶν οἷόν
[1, 10]   ἐροῦμεν πολλάκις, χαμαιλέοντά τινα τὸν  εὐδαίμονα   ἀποφαίνοντες καὶ σαθρῶς ἱδρυμένον.
[1, 10]   συνακολουθοίημεν ταῖς τύχαις, τὸν αὐτὸν  εὐδαίμονα   καὶ πάλιν ἄθλιον ἐροῦμεν πολλάκις,
[1, 10]   δὲ μὴ λέγομεν τὸν τεθνεῶτα  εὐδαίμονα,   μηδὲ Σόλων τοῦτο βούλεται, ἀλλ´
[1, 7]   οὕτω δὲ οὐδὲ μακάριον καὶ  εὐδαίμονα   μία ἡμέρα οὐδ´ ὀλίγος χρόνος.
[1, 8]   καὶ τὸ εὖ πράττειν τὸν  εὐδαίμονα·   σχεδὸν γὰρ εὐζωία τις εἴρηται
[1, 10]   ἐπήβολος. τί οὖν κωλύει λέγειν  εὐδαίμονα   τὸν κατ´ ἀρετὴν τελείαν ἐνεργοῦντα
[1, 11]   καὶ τηλικαῦτα ὥστε μήτε τοὺς  εὐδαίμονας   μὴ εὐδαίμονας ποιεῖν μήτ´ ἄλλο
[1, 11]   ὥστε μήτε τοὺς εὐδαίμονας μὴ  εὐδαίμονας   ποιεῖν μήτ´ ἄλλο τῶν τοιούτων
[1, 11]   καὶ τοιοῦτον ὥστε μὴ ποιεῖν  εὐδαίμονας   τοὺς μὴ ὄντας μηδὲ τοὺς
[1, 13]   τὸ ἥμισυ τοῦ βίου τοὺς  εὐδαίμονας   τῶν ἀθλίων· συμβαίνει δὲ τοῦτο
[1, 9]   βέλτιον τὸ διὰ τύχην  εὐδαιμονεῖν,   εὔλογον ἔχειν οὕτως, εἴπερ τὰ
[1, 4]   εὖ πράττειν ταὐτὸν ὑπολαμβάνουσι τῷ  εὐδαιμονεῖν·   περὶ δὲ τῆς εὐδαιμονίας, τί
[1, 7]   εὐδαιμονίας χάριν, διὰ τούτων ὑπολαμβάνοντες  εὐδαιμονήσειν.   τὴν δ´ εὐδαιμονίαν οὐδεὶς αἱρεῖται
[1, 10]   ὑπάρξει δὴ τὸ ζητούμενον τῷ  εὐδαίμονι,   καὶ ἔσται διὰ βίου τοιοῦτος·
[1, 8]   τάττουσιν ἔνιοι τὴν εὐτυχίαν τῇ  εὐδαιμονίᾳ,   ἕτεροι δὲ τὴν ἀρετήν. ~Ὅθεν
[1, 8]   καὶ κάλλιστον καὶ ἥδιστον  εὐδαιμονία,   καὶ οὐ διώρισται ταῦτα κατὰ
[1, 7]   δι´ ἄλλο. τοιοῦτον δ´  εὐδαιμονία   μάλιστ´ εἶναι δοκεῖ· (ταύτην γὰρ
[1, 7]   τι φαίνεται καὶ αὔταρκες  εὐδαιμονία,   τῶν πρακτῶν οὖσα τέλος. Ἀλλ´
[1, 12]   τῶν εἰρημένων ὅτι ἐστὶν  εὐδαιμονία   τῶν τιμίων καὶ τελείων. ἔοικε
[1, 13]   τίθεμεν. ~Ἐπεὶ δ´ ἐστὶν  εὐδαιμονία   ψυχῆς ἐνέργειά τις κατ´ ἀρετὴν
[1, 13]   τἀγαθὸν ἀνθρώπινον ἐζητοῦμεν καὶ τὴν  εὐδαιμονίαν   ἀνθρωπίνην. ἀρετὴν δὲ λέγομεν ἀνθρωπίνην
[1, 8]   τὰ ἐπιζητούμενα τὰ περὶ τὴν  εὐδαιμονίαν   ἅπανθ´ ὑπάρχειν τῷ λεχθέντι. τοῖς
[1, 10]   μέλλον ἀφανὲς ἡμῖν ἐστίν, τὴν  εὐδαιμονίαν   δὲ τέλος καὶ τέλειον τίθεμεν
[1, 13]   τὴν τῆς ψυχῆς· καὶ τὴν  εὐδαιμονίαν   δὲ ψυχῆς ἐνέργειαν λέγομεν. εἰ
[1, 10]   λέγουσιν ἡμῖν ἐνέργειάν τινα τὴν  εὐδαιμονίαν;   εἰ δὲ μὴ λέγομεν τὸν
[1, 12]   τῶν ἀγαθῶν· οὐδεὶς γὰρ τὴν  εὐδαιμονίαν   ἐπαινεῖ καθάπερ τὸ δίκαιον, ἀλλ´
[1, 9]   δώρημα ἀνθρώποις, εὔλογον καὶ τὴν  εὐδαιμονίαν   θεόσδοτον εἶναι, καὶ μάλιστα τῶν
[1, 4]   τῶν πλείστων ὁμολογεῖται· τὴν γὰρ  εὐδαιμονίαν   καὶ οἱ πολλοὶ καὶ οἱ
[1, 7]   μηδενὸς ἐνδεᾶ· τοιοῦτον δὲ τὴν  εὐδαιμονίαν   οἰόμεθα εἶναι· ἔτι δὲ πάντων
[1, 7]   τούτων ὑπολαμβάνοντες εὐδαιμονήσειν. τὴν δ´  εὐδαιμονίαν   οὐδεὶς αἱρεῖται τούτων χάριν, οὐδ´
[1, 5]   τὸ γὰρ ἀγαθὸν καὶ τὴν  εὐδαιμονίαν   οὐκ ἀλόγως ἐοίκασιν ἐκ τῶν
[1, 7]   τέλος. Ἀλλ´ ἴσως τὴν μὲν  εὐδαιμονίαν   τὸ ἄριστον λέγειν ὁμολογούμενόν τι
[1, 10]   διὰ τὸ μόνιμόν τι τὴν  εὐδαιμονίαν   ὑπειληφέναι καὶ μηδαμῶς εὐμετάβολον, τὰς
[1, 8]   τὴν ἀρίστην, φαμὲν εἶναι τὴν  εὐδαιμονίαν.   φαίνεται δ´ ὅμως καὶ τῶν
[1, 10]   αἱ κατ´ ἀρετὴν ἐνέργειαι τῆς  εὐδαιμονίας,   αἱ δ´ ἐναντίαι τοῦ ἐναντίου.
[1, 13]   ἂν βέλτιον καὶ περὶ τῆς  εὐδαιμονίας   θεωρήσαιμεν. δοκεῖ δὲ καὶ
[1, 10]   εὐμετάβολος· οὔτε γὰρ ἐκ τῆς  εὐδαιμονίας   κινηθήσεται ῥᾳδίως, οὐδ´ ὑπὸ τῶν
[1, 12]   δὲ τούτων ἐπισκεψώμεθα περὶ τῆς  εὐδαιμονίας   πότερα τῶν ἐπαινετῶν ἐστὶν
[1, 4]   τῷ εὐδαιμονεῖν· περὶ δὲ τῆς  εὐδαιμονίας,   τί ἐστιν, ἀμφισβητοῦσι καὶ οὐχ
[1, 7]   αὐτῶν) αἱρούμεθα δὲ καὶ τῆς  εὐδαιμονίας   χάριν, διὰ τούτων ὑπολαμβάνοντες εὐδαιμονήσειν.
[1, 9]   τύχαις καὶ τελευτήσαντα ἀθλίως οὐδεὶς  εὐδαιμονίζει.   ~Πότερον οὖν οὐδ´ ἄλλον οὐδένα
[1, 10]   τὸ μὴ βούλεσθαι τοὺς ζῶντας  εὐδαιμονίζειν   διὰ τὰς μεταβολάς, καὶ διὰ
[1, 12]   τε γὰρ θεοὺς μακαρίζομεν καὶ  εὐδαιμονίζομεν   καὶ τῶν ἀνδρῶν τοὺς θειοτάτους
[1, 8]   εὐτεκνίας κάλλους· οὐ πάνυ γὰρ  εὐδαιμονικὸς   τὴν ἰδέαν παναίσχης
[1, 5]   δ´ οὕτω ζῶντα οὐδεὶς ἂν  εὐδαιμονίσειεν,   εἰ μὴ θέσιν διαφυλάττων. καὶ
[1, 10]   οὖν οὐδ´ ἄλλον οὐδένα ἀνθρώπων  εὐδαιμονιστέον   ἕως ἂν ζῇ, κατὰ Σόλωνα
[1, 10]   τοιούτων οὐκ ἂν γένοιτο πάλιν  εὐδαίμων   ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ, ἀλλ´ εἴπερ,
[1, 9]   δὲ τὴν αἰτίαν οὐδὲ παῖς  εὐδαίμων   ἐστίν· οὔπω γὰρ πρακτικὸς τῶν
[1, 10]   οὐκ ἄτοπον, εἰ ὅτ´ ἔστιν  εὐδαίμων,   μὴ ἀληθεύσεται κατ´ αὐτοῦ τὸ
[1, 10]   μὲν οὐδέποτε γένοιτ´ ἂν  εὐδαίμων,   οὐ μὴν μακάριός γε, ἂν
[1, 10]   τεθνεὼς καὶ γίνοιτο ὁτὲ μὲν  εὐδαίμων   πάλιν δ´ ἄθλιος· ἄτοπον δὲ
[1, 10]   οὕτως, ἆρά γε καὶ ἔστιν  εὐδαίμων   τότε ἐπειδὰν ἀποθάνῃ; τοῦτό
[1, 12]   βέλτιον μακαρίζει. δοκεῖ δὲ καὶ  Εὔδοξος   καλῶς συνηγορῆσαι περὶ τῶν ἀριστείων
[1, 8]   ἕτεροι δὲ καὶ τὴν ἐκτὸς  εὐετηρίαν   συμπαραλαμβάνουσιν. τούτων δὲ τὰ μὲν
[1, 8]   πράττειν τὸν εὐδαίμονα· σχεδὸν γὰρ  εὐζωία   τις εἴρηται καὶ εὐπραξία. Φαίνεται
[1, 13]   τοῦ ἐγκρατοῦς— ἔτι δ´ ἴσως  εὐηκοώτερόν   ἐστι τὸ τοῦ σώφρονος καὶ
[1, 8]   προσδεῖ– σθαι καὶ τῆς τοιαύτης  εὐημερίας·   ὅθεν εἰς ταὐτὸ τάττουσιν ἔνιοι
[1, 9]   βίον, καὶ ἐνδέχεται τὸν μάλιστ´  εὐθηνοῦντα   μεγάλαις συμφοραῖς περιπεσεῖν ἐπὶ γήρως,
[1, 10]   τὸ καλόν, ἐπειδὰν φέρῃ τις  εὐκόλως   πολλὰς καὶ μεγάλας ἀτυχίας, μὴ
[1, 6]   ἀγνοεῖν καὶ μηδ´ ἐπιζητεῖν οὐκ  εὔλογον.   ἄπορον δὲ καὶ τί ὠφεληθήσεται
[1, 8]   ἔνδοξοι ἄνδρες· οὐδετέρους δὲ τούτων  εὔλογον   διαμαρτάνειν τοῖς ὅλοις, ἀλλ´ ἕν
[1, 9]   τὸ διὰ τύχην εὐδαιμονεῖν,  εὔλογον   ἔχειν οὕτως, εἴπερ τὰ κατὰ
[1, 9]   τί ἐστι θεῶν δώρημα ἀνθρώποις,  εὔλογον   καὶ τὴν εὐδαιμονίαν θεόσδοτον εἶναι,
[1, 13]   ταύτην καὶ ἐν τοῖς τελείοις·  εὐλογώτερον   γὰρ ἄλλην τινά. ταύτης
[1, 10]   τὴν εὐδαιμονίαν ὑπειληφέναι καὶ μηδαμῶς  εὐμετάβολον,   τὰς δὲ τύχας πολλάκις ἀνακυκλεῖσθαι
[1, 10]   οὐδὲ δὴ ποικίλος γε καὶ  εὐμετάβολος·   οὔτε γὰρ ἐκ τῆς εὐδαιμονίας
[1, 8]   γὰρ εὐζωία τις εἴρηται καὶ  εὐπραξία.   Φαίνεται δὲ καὶ τὰ ἐπιζητούμενα
[1, 10]   καὶ τέκνων καὶ ὅλως ἀπογόνων  εὐπραξίαι   τε καὶ δυστυχίαι. ἀπορίαν δὲ
[1, 11]   τι φαίνονται τοῖς κεκμηκόσιν αἱ  εὐπραξίαι   τῶν φίλων, ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 7]   καὶ χρόνος τῶν τοιούτων  εὑρετὴς   συνεργὸς ἀγαθὸς εἶναι· ὅθεν
[1, 10]   ἔμφρονα πάσας οἰόμεθα τὰς τύχας  εὐσχημόνως   φέρειν καὶ ἐκ τῶν ὑπαρχόντων
[1, 8]   ῥυπαίνουσι τὸ μακάριον, οἷον εὐγενείας  εὐτεκνίας   κάλλους· οὐ πάνυ γὰρ εὐδαιμονικὸς
[1, 10]   μικρότητι, τὰ μὲν μικρὰ τῶν  εὐτυχημάτων,   ὁμοίως δὲ καὶ τῶν ἀντικειμένων,
[1, 8]   εἰς ταὐτὸ τάττουσιν ἔνιοι τὴν  εὐτυχίαν   τῇ εὐδαιμονίᾳ, ἕτεροι δὲ τὴν
[1, 3]   τἀκριβὲς ἐπιζητεῖν καθ´ ἕκαστον γένος,  ἐφ´   ὅσον τοῦ πράγματος φύσις
[1, 13]   θεωρητέον δὲ τούτων χάριν, καὶ  ἐφ´   ὅσον ἱκανῶς ἔχει πρὸς τὰ
[1, 7]   ὑποκειμένην ὕλην καὶ ἐπὶ τοσοῦτον  ἐφ´   ὅσον οἰκεῖον τῇ μεθόδῳ. καὶ
[1, 7]   τὴν ὀρθήν· μὲν γὰρ  ἐφ´   ὅσον χρησίμη πρὸς τὸ ἔργον,
[1, 6]   μηδὲ λευκότερον τὸ πολυχρόνιον τοῦ  ἐφημέρου.   πιθανώτερον δ´ ἐοίκασιν οἱ Πυθαγόρειοι
[1, 6]   διαφωνεῖν· πᾶσαι γὰρ ἀγαθοῦ τινὸς  ἐφιέμεναι   καὶ τὸ ἐνδεὲς ἐπιζητοῦσαι παραλείπουσι
[1, 1]   τε καὶ προαίρεσις, ἀγαθοῦ τινὸς  ἐφίεσθαι   δοκεῖ· διὸ καλῶς ἀπεφήναντο τἀγαθόν,
[1, 4]   ἐστὶν οὗ λέγομεν τὴν πολιτικὴν  ἐφίεσθαι   καὶ τί τὸ πάντων ἀκρότατον
[1, 1]   καλῶς ἀπεφήναντο τἀγαθόν, οὗ πάντ´  ἐφίεται.   διαφορὰ δέ τις φαίνεται τῶν
[1, 3]   ~ἡ μὲν οὖν μέθοδος τούτων  ἐφίεται,   πολιτική τις οὖσα. Λέγοιτο δ´
[1, 13]   λέγομεν. εἰ δὲ ταῦθ´ οὕτως  ἔχει,   δῆλον ὅτι δεῖ τὸν πολιτικὸν
[1, 3]   ὧν πολιτικὴ σκοπεῖται, πολλὴν  ἔχει   διαφορὰν καὶ πλάνην, ὥστε δοκεῖν
[1, 4]   τοῦ διότι· δὲ τοιοῦτος  ἔχει   λάβοι ἂν ἀρχὰς ῥᾳδίως.
[1, 3]   μή. τοιαύτην δέ τινα πλάνην  ἔχει   καὶ τἀγαθὰ διὰ τὸ πολλοῖς
[1, 10]   κακῶν ὄντα καὶ τῶν δυστυχημάτων,  ἔχει   μὲν καὶ τοῦτ´ ἀμφισβήτησίν τινα·
[1, 6]   αὐτῶν. πιθανότητα μὲν οὖν τινα  ἔχει   λόγος, ἔοικε δὲ ταῖς
[1, 13]   χάριν, καὶ ἐφ´ ὅσον ἱκανῶς  ἔχει   πρὸς τὰ ζητούμενα· τὸ γὰρ
[1, 2]   βίον γνῶσις αὐτοῦ μεγάλην  ἔχει   ῥοπήν, καὶ καθάπερ τοξόται σκοπὸν
[1, 8]   αὐτῶν ὥσπερ περιάπτου τινός, ἀλλ´  ἔχει   τὴν ἡδονὴν ἐν ἑαυτῷ. πρὸς
[1, 11]   περὶ αὑτὸν ἀτυχημάτων τὰ μὲν  ἔχει   τι βρῖθος καὶ ῥοπὴν πρὸς
[1, 10]   ἀποστήμασι πρὸς τοὺς γονεῖς παντοδαπῶς  ἔχειν   αὐτοὺς ἐνδέχεται. ἄτοπον δὴ γίνοιτ´
[1, 13]   χρὴ καὶ τοῦτο φάναι λόγον  ἔχειν,   διττὸν ἔσται καὶ τὸ λόγον
[1, 12]   εἶναι καὶ πρός τι πῶς  ἔχειν   ἐπαινεῖσθαι· τὸν γὰρ δίκαιον καὶ
[1, 12]   καὶ τελείων. ἔοικε δ´ οὕτως  ἔχειν   καὶ διὰ τὸ εἶναι ἀρχή·
[1, 13]   πατρὸς καὶ τῶν φίλων φαμὲν  ἔχειν   λόγον, καὶ οὐχ ὥσπερ τῶν
[1, 9]   φύσιν, ὡς οἷόν τε κάλλιστα  ἔχειν,   οὕτω πέφυκεν, ὁμοίως δὲ καὶ
[1, 9]   τὸ διὰ τύχην εὐδαιμονεῖν, εὔλογον  ἔχειν   οὕτως, εἴπερ τὰ κατὰ φύσιν,
[1, 12]   τῷ ποιόν τινα πεφυκέναι καὶ  ἔχειν   πως πρὸς ἀγαθόν τι καὶ
[1, 4]   τὰς μάλιστα ἐπιπολαζούσας δοκούσας  ἔχειν   τινὰ λόγον. μὴ λανθανέτω δ´
[1, 11]   καὶ τύπῳ τάχ´ ἂν ἱκανῶς  ἔχοι.   εἰ δή, καθάπερ καὶ τῶν
[1, 13]   νόμων ὑπηκόους. παράδειγμα δὲ τούτων  ἔχομεν   τοὺς Κρητῶν καὶ Λακεδαιμονίων νομοθέτας,
[1, 13]   καὶ τῆς ψυχῆς τὸ λόγον  ἔχον   ἐπαινοῦμεν· ὀρθῶς γὰρ καὶ ἐπὶ
[1, 7]   ἐπιπειθὲς λόγῳ, τὸ δ´ ὡς  ἔχον   καὶ διανοούμενον. διττῶς δὲ καὶ
[1, 13]   αὐτῆς εἶναι, τὸ δὲ λόγον  ἔχον.   ταῦτα δὲ πότερον διώρισται καθάπερ
[1, 13]   διττὸν ἔσται καὶ τὸ λόγον  ἔχον,   τὸ μὲν κυρίως καὶ ἐν
[1, 7]   προαγαγεῖν καὶ διαρθρῶσαι τὰ καλῶς  ἔχοντα   τῇ περιγραφῇ, καὶ χρόνος
[1, 5]   δοκεῖ γὰρ ἐνδέχεσθαι καὶ καθεύδειν  ἔχοντα   τὴν ἀρετὴν ἀπρακτεῖν διὰ
[1, 2]   ῥοπήν, καὶ καθάπερ τοξόται σκοπὸν  ἔχοντες   μᾶλλον ἂν τυγχάνοιμεν τοῦ δέοντος;
[1, 6]   ἀγαθῶν· οἷον γὰρ παράδειγμα τοῦτ´  ἔχοντες   μᾶλλον εἰσόμεθα καὶ τὰ ἡμῖν
[1, 7]   δὴ πρακτική τις τοῦ λόγον  ἔχοντος·   τούτου δὲ τὸ μὲν ὡς
[1, 11]   ἐναντίον· πολλῶν δὲ καὶ παντοίας  ἐχόντων   διαφορὰς τῶν συμβαινόντων, καὶ τῶν
[1, 7]   ὅπως διορισθῶσι καλῶς· μεγάλην γὰρ  ἔχουσι   ῥοπὴν πρὸς τὰ ἑπόμενα. δοκεῖ
[1, 10]   οὐδ´ ἄλλον οὐδένα ἀνθρώπων εὐδαιμονιστέον  ἕως   ἂν ζῇ, κατὰ Σόλωνα δὲ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 11/06/2008