Livre, chapitre |
[1, 7] |
βίῳ
τελείῳ.
μία
γὰρ
χελιδὼν
|
ἔαρ |
οὐ
ποιεῖ,
οὐδὲ
μία
ἡμέρα· |
[1, 13] |
τούτων
ἅλις,
καὶ
τὸ
θρεπτικὸν
|
ἐατέον, |
ἐπειδὴ
τῆς
ἀνθρωπικῆς
ἀρετῆς
ἄμοιρον |
[1, 4] |
πενόμενος
δὲ
πλοῦτον·
συνειδότες
δ´
|
ἑαυτοῖς |
ἄγνοιαν
τοὺς
μέγα
τι
καὶ
|
[1, 5] |
τὴν
τιμὴν
διώκειν
ἵνα
πιστεύσωσιν
|
ἑαυτοὺς |
ἀγαθοὺς
εἶναι·
ζητοῦσι
γοῦν
ὑπὸ |
[1, 8] |
ἀλλ´
ἔχει
τὴν
ἡδονὴν
ἐν
|
ἑαυτῷ. |
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις
γὰρ
οὐδ´ |
[1, 13] |
γοῦν
τῷ
λόγῳ
τὸ
τοῦ
|
ἐγκρατοῦς— |
ἔτι
δ´
ἴσως
εὐηκοώτερόν
ἐστι |
[1, 13] |
μέντοι
πῃ
λόγου.
τοῦ
γὰρ
|
ἐγκρατοῦς |
καὶ
ἀκρατοῦς
τὸν
λόγον
καὶ |
[1, 5] |
ἱκανῶς
γὰρ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἐγκυκλίοις |
εἴρηται
περὶ
αὐτῶν.
τρίτος
δ´ |
[1, 12] |
οἰκειότερον
ἐξακριβοῦν
τοῖς
περὶ
τὰ
|
ἐγκώμια |
πεπονημένοις·
ἡμῖν
δὲ
δῆλον
ἐκ |
[1, 12] |
καλῶν
ἀπὸ
ταύτης·
τὰ
δ´
|
ἐγκώμια |
τῶν
ἔργων
ὁμοίως
καὶ
τῶν |
[1, 4] |
ὁ
Πλάτων
ἠπόρει
τοῦτο
καὶ
|
ἐζήτει, |
πότερον
ἀπὸ
τῶν
ἀρχῶν
ἢ |
[1, 13] |
ὅτι·
καὶ
γὰρ
τἀγαθὸν
ἀνθρώπινον
|
ἐζητοῦμεν |
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἀνθρωπίνην.
ἀρετὴν |
[1, 4] |
ἡμῖν
γνωρίμων.
διὸ
δεῖ
τοῖς
|
ἔθεσιν |
ἦχθαι
καλῶς
τὸν
περὶ
καλῶν |
[1, 7] |
αἳ
δ´
αἰσθήσει,
αἳ
δ´
|
ἐθισμῷ |
τινί,
καὶ
ἄλλαι
δ´
ἄλλως. |
[1, 9] |
ἀπορεῖται
πότερόν
ἐστι
μαθητὸν
ἢ
|
ἐθιστὸν |
ἢ
καὶ
ἄλλως
πως
ἀσκητόν, |
[1, 2] |
μόνῳ,
κάλλιον
δὲ
καὶ
θειότερον
|
ἔθνει |
καὶ
πόλεσιν.
~ἡ
μὲν
οὖν |
[1, 6] |
δὲ
καὶ
περὶ
τῆς
ἰδέας·
|
εἰ |
γὰρ
καὶ
ἔστιν
ἕν
τι |
[1, 2] |
τοῦτ´
ἂν
εἴη
τἀνθρώπινον
ἀγαθόν.
|
εἰ |
γὰρ
καὶ
ταὐτόν
ἐστιν
ἑνὶ
|
[1, 10] |
ἀλλὰ
γεννάδας
ὢν
καὶ
μεγαλόψυχος.
|
εἰ |
δ´
εἰσὶν
αἱ
ἐνέργειαι
κύριαι |
[1, 7] |
κυριώτερον
γὰρ
αὕτη
δοκεῖ
λέγεσθαι.
|
εἰ |
δ´
ἐστὶν
ἔργον
ἀνθρώπου
ψυχῆς |
[1, 12] |
ἐπαίνους
δι´
ἀναφορᾶς,
ὥσπερ
εἴπομεν.
|
εἰ |
δ´
ἐστὶν
ὁ
ἔπαινος
τῶν |
[1, 9] |
διά
τινος
μαθήσεως
καὶ
ἐπιμελείας.
|
εἰ |
δ´
ἐστὶν
οὕτω
βέλτιον
ἢ |
[1, 8] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
|
εἰ |
δ´
οὕτω,
καθ´
αὑτὰς
ἂν |
[1, 10] |
καὶ
τέλειον
τίθεμεν
πάντῃ
πάντως.
|
εἰ |
δ´
οὕτω,
μακαρίους
ἐροῦμεν
τῶν |
[1, 2] |
μᾶλλον
ἂν
τυγχάνοιμεν
τοῦ
δέοντος;
|
εἰ |
δ´
οὕτω,
πειρατέον
τύπῳ
γε |
[1, 7] |
κατὰ
τὴν
οἰκείαν
ἀρετὴν
ἀποτελεῖται·
|
εἰ |
δ´
οὕτω,
τὸ
ἀνθρώπινον
ἀγαθὸν |
[1, 10] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
τεχνίτας
ἅπαντας.
|
εἰ |
δ´
οὕτως,
ἄθλιος
μὲν
οὐδέποτε |
[1, 7] |
κιθαρίζειν,
σπουδαίου
δὲ
τὸ
εὖ·
|
εἰ |
δ´
οὕτως,
{ἀνθρώπου
δὲ
τίθεμεν |
[1, 6] |
ᾗ
γὰρ
ἄνθρωπος,
οὐδὲν
διοίσουσιν·
|
εἰ |
δ´
οὕτως,
οὐδ´
ᾗ
ἀγαθόν. |
[1, 10] |
Σόλωνα
δὲ
χρεὼν
τέλος
ὁρᾶν;
|
εἰ |
δὲ
δὴ
καὶ
θετέον
οὕτως, |
[1, 6] |
ὥστε
μάταιον
ἔσται
τὸ
εἶδος.
|
εἰ |
δὲ
καὶ
ταῦτ´
ἐστὶ
τῶν |
[1, 10] |
ἡμῖν
ἐνέργειάν
τινα
τὴν
εὐδαιμονίαν;
|
εἰ |
δὲ
μὴ
λέγομεν
τὸν
τεθνεῶτα |
[1, 11] |
ἢ
ἁπλῶς
ἢ
ἐκείνοις
εἶναι,
|
εἰ |
δὲ
μή,
τοσοῦτόν
γε
καὶ |
[1, 7] |
ψυχῆς
ἐνέργεια
γίνεται
κατ´
ἀρετήν,
|
εἰ |
δὲ
πλείους
αἱ
ἀρεταί,
κατὰ |
[1, 7] |
ἂν
εἴη
τὸ
πρακτὸν
ἀγαθόν,
|
εἰ |
δὲ
πλείω,
ταῦτα.
μεταβαίνων
δὴ |
[1, 7] |
τοῦτ´
ἂν
εἴη
τὸ
ζητούμενον,
|
εἰ |
δὲ
πλείω,
τὸ
τελειότατον
τούτων. |
[1, 13] |
εὐδαιμονίαν
δὲ
ψυχῆς
ἐνέργειαν
λέγομεν.
|
εἰ |
δὲ
ταῦθ´
οὕτως
ἔχει,
δῆλον |
[1, 13] |
εἴ
τινες
ἕτεροι
τοιοῦτοι
γεγένηνται.
|
εἰ |
δὲ
τῆς
πολιτικῆς
ἐστὶν
ἡ |
[1, 13] |
πᾶσα
ἐπιτίμησίς
τε
καὶ
παράκλησις.
|
εἰ |
δὲ
χρὴ
καὶ
τοῦτο
φάναι |
[1, 11] |
τύπῳ
τάχ´
ἂν
ἱκανῶς
ἔχοι.
|
εἰ |
δή,
καθάπερ
καὶ
τῶν
περὶ |
[1, 2] |
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
λεχθεισῶν
ἐπιστημῶν.
|
~Εἰ |
δή
τι
τέλος
ἐστὶ
τῶν |
[1, 10] |
τὸ
νῦν
ἐπιζητούμενον
ἐξ
ἐκείνου.
|
εἰ |
δὴ
τὸ
τέλος
ὁρᾶν
δεῖ |
[1, 6] |
τινες
καὶ
τιμαί;
ταῦτα
γὰρ
|
εἰ |
καὶ
δι´
ἄλλο
τι
διώκομεν, |
[1, 11] |
ἀντικειμένων.
ἔοικε
γὰρ
ἐκ
τούτων
|
εἰ |
καὶ
διικνεῖται
πρὸς
αὐτοὺς
ὁτιοῦν, |
[1, 3] |
οὖσα.
Λέγοιτο
δ´
ἂν
ἱκανῶς,
|
εἰ |
κατὰ
τὴν
ὑποκειμένην
ὕλην
διασαφηθείη· |
[1, 6] |
ὠφελίμων
τὰ
καθ´
αὑτὰ
σκεψώμεθα
|
εἰ |
λέγεται
κατὰ
μίαν
ἰδέαν.
καθ´ |
[1, 7] |
τάχα
δὴ
γένοιτ´
ἂν
τοῦτ´,
|
εἰ |
ληφθείη
τὸ
ἔργον
τοῦ
ἀνθρώπου. |
[1, 7] |
ἄριστον
τέλειόν
τι
φαίνεται.
ὥστ´
|
εἰ
|
μέν
ἐστιν
ἕν
τι
μόνον |
[1, 9] |
ἢ
καὶ
διὰ
τύχην
παραγίνεται.
|
εἰ |
μὲν
οὖν
καὶ
ἄλλο
τί |
[1, 9] |
σκέψεως
οἰκειότερον,
φαίνεται
δὲ
κἂν
|
εἰ
|
μὴ
θεόπεμπτός
ἐστιν
ἀλλὰ
δι´ |
[1, 5] |
οὕτω
ζῶντα
οὐδεὶς
ἂν
εὐδαιμονίσειεν,
|
εἰ |
μὴ
θέσιν
διαφυλάττων.
καὶ
περὶ |
[1, 13] |
λέγεται
σπουδαία
καὶ
φαύλη)
πλὴν
|
εἰ |
μὴ
κατὰ
μικρὸν
καὶ
διικνοῦνταί |
[1, 10] |
πρότερον
ἦν,
πῶς
οὐκ
ἄτοπον,
|
εἰ |
ὅτ´
ἔστιν
εὐδαίμων,
μὴ
ἀληθεύσεται |
[1, 10] |
ἐνδέχεται.
ἄτοπον
δὴ
γίνοιτ´
ἄν,
|
εἰ |
συμμεταβάλλοι
καὶ
ὁ
τεθνεὼς
καὶ |
[1, 10] |
τοὺς
αὐτούς;
δῆλον
γὰρ
ὡς
|
εἰ |
συνακολουθοίημεν
ταῖς
τύχαις,
τὸν
αὐτὸν |
[1, 4] |
ἀρχὴ
γὰρ
τὸ
ὅτι,
καὶ
|
εἰ |
τοῦτο
φαίνοιτο
ἀρκούντως,
οὐδὲν
προσδεήσει |
[1, 7] |
τὰ
λοιπὰ
πράττουσι
πάντες.
ὥστ´
|
εἴ |
τι
τῶν
πρακτῶν
ἁπάντων
ἐστὶ |
[1, 13] |
Κρητῶν
καὶ
Λακεδαιμονίων
νομοθέτας,
καὶ
|
εἴ |
τινες
ἕτεροι
τοιοῦτοι
γεγένηνται.
εἰ |
[1, 11] |
τὸ
διαπορεῖσθαι
περὶ
τοὺς
κεκμηκότας
|
εἴ |
τινος
ἀγαθοῦ
κοινωνοῦσιν
(ἢ
τῶν |
[1, 8] |
ἄτεκνος,
ἔτι
δ´
ἴσως
ἧττον,
|
εἴ |
τῳ
πάγκακοι
παῖδες
εἶεν
ἢ |
[1, 3] |
ἂν
εἴη
τὸ
περὶ
τούτων
|
εἰδέναι. |
~καὶ
περὶ
μὲν
ἀκροατοῦ,
καὶ |
[1, 13] |
δῆλον
ὅτι
δεῖ
τὸν
πολιτικὸν
|
εἰδέναι |
πως
τὰ
περὶ
ψυχῆς,
ὥσπερ |
[1, 6] |
τὸ
φίλους
ἄνδρας
εἰσαγαγεῖν
τὰ
|
εἴδη. |
δόξειε
δ´
ἂν
ἴσως
βέλτιον |
[1, 6] |
ἰδέας;
ὥστε
μάταιον
ἔσται
τὸ
|
εἶδος. |
εἰ
δὲ
καὶ
ταῦτ´
ἐστὶ |
[1, 6] |
εἰρῆσθαι,
λέγεσθαι
δὲ
καθ´
ἓν
|
εἶδος |
τὰ
καθ´
αὑτὰ
διωκόμενα
καὶ |
[1, 6] |
καὶ
τὰ
ἡμῖν
ἀγαθά,
κἂν
|
εἰδῶμεν, |
ἐπιτευξόμεθα
αὐτῶν.
πιθανότητα
μὲν
οὖν |
[1, 6] |
τέκτων
πρὸς
τὴν
αὑτοῦ
τέχνην
|
εἰδὼς |
τὸ
αὐτὸ
τοῦτο
ἀγαθόν,
ἢ |
[1, 8] |
δ´
οὕτω,
καθ´
αὑτὰς
ἂν
|
εἶεν |
αἱ
κατ´
ἀρετὴν
πράξεις
ἡδεῖαι. |
[1, 8] |
ἧττον,
εἴ
τῳ
πάγκακοι
παῖδες
|
εἶεν |
ἢ
φίλοι,
ἢ
ἀγαθοὶ
ὄντες |
[1, 9] |
καὶ
θεῖόν
τι
καὶ
μακάριον.
|
εἴη |
δ´
ἂν
καὶ
πολύκοινον·
δυνατὸν |
[1, 9] |
ὀργανικῶς.
ὁμολογούμενα
δὲ
ταῦτ´
ἂν
|
εἴη |
καὶ
τοῖς
ἐν
ἀρχῇ·
τὸ |
[1, 6] |
τοῦ
ὄντος)
ὥστ´
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
κοινή
τις
ἐπὶ
τούτοις
ἰδέα. |
[1, 6] |
τοιαῦτα)
δῆλον
ὡς
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
κοινόν
τι
καθόλου
καὶ
ἕν· |
[1, 7] |
τί
οὖν
δὴ
τοῦτ´
ἂν
|
εἴη |
ποτέ;
τὸ
μὲν
γὰρ
ζῆν |
[1, 6] |
αὑτό,
δῆλον
ὡς
οὐκ
ἂν
|
εἴη |
πρακτὸν
οὐδὲ
κτητὸν
ἀνθρώπῳ·
νῦν |
[1, 9] |
τοῦτο
μὲν
ἴσως
ἄλλης
ἂν
|
εἴη |
σκέψεως
οἰκειότερον,
φαίνεται
δὲ
κἂν |
[1, 9] |
ἐπιτρέψαι
τύχῃ
λίαν
πλημμελὲς
ἂν
|
εἴη. |
συμφανὲς
δ´
ἐστὶ
καὶ
ἐκ |
[1, 2] |
ὄρεξιν)
δῆλον
ὡς
τοῦτ´
ἂν
|
εἴη |
τἀγαθὸν
καὶ
τὸ
ἄριστον.
ἆρ´ |
[1, 2] |
τῶν
ἄλλων,
ὥστε
τοῦτ´
ἂν
|
εἴη |
τἀνθρώπινον
ἀγαθόν.
εἰ
γὰρ
καὶ |
[1, 13] |
τελείαν,
περὶ
ἀρετῆς
ἐπισκεπτέον
ἂν
|
εἴη· |
τάχα
γὰρ
οὕτως
ἂν
βέλτιον |
[1, 7] |
τι
μόνον
τέλειον,
τοῦτ´
ἂν
|
εἴη |
τὸ
ζητούμενον,
εἰ
δὲ
πλείω, |
[1, 3] |
ποιουμένοις
καὶ
πράττουσι
πολυωφελὲς
ἂν
|
εἴη |
τὸ
περὶ
τούτων
εἰδέναι.
~καὶ |
[1, 7] |
ἁπάντων
ἐστὶ
τέλος,
τοῦτ´
ἂν
|
εἴη |
τὸ
πρακτὸν
ἀγαθόν,
εἰ
δὲ |
[1, 7] |
ἑπομένη
δὲ
αἰσθητική
τις
ἂν
|
εἴη, |
φαίνεται
δὲ
καὶ
αὐτὴ
κοινὴ |
[1, 7] |
ζητούμενον
ἀγαθόν,
τί
ποτ´
ἂν
|
εἴη. |
φαίνεται
μὲν
γὰρ
ἄλλο
ἐν |
[1, 6] |
γὰρ
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἄλλης
ἂν
|
εἴη |
φιλοσοφίας
οἰκειότερον.
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
[1, 7] |
δεῖ
γὰρ
ἴσως
ὑποτυπῶσαι
πρῶτον,
|
εἶθ´ |
ὕστερον
ἀναγράψαι.
δόξειε
δ´
ἂν |
[1, 13] |
τῶν
ἀθλίων·
συμβαίνει
δὲ
τοῦτο
|
εἰκότως· |
ἀργία
γάρ
ἐστιν
ὁ
ὕπνος |
[1, 9] |
ποιῆσαι
καὶ
πρακτικοὺς
τῶν
καλῶν.
|
εἰκότως |
οὖν
οὔτε
βοῦν
οὔτε
ἵππον |
[1, 4] |
τούτοις
πᾶσιν
αἴτιόν
ἐστι
τοῦ
|
εἶναι |
ἀγαθά.
ἁπάσας
μὲν
οὖν
ἐξετάζειν
|
[1, 12] |
οὕτως
ἔχειν
καὶ
διὰ
τὸ
|
εἶναι |
ἀρχή·
ταύτης
γὰρ
χάριν
τὰ |
[1, 6] |
δέ
τῳ
δόξειεν
ἂν
βέλτιον
|
εἶναι |
γνωρίζειν
αὐτὸ
πρὸς
τὰ
κτητὰ |
[1, 7] |
τοιοῦτον
δ´
ἡ
εὐδαιμονία
μάλιστ´
|
εἶναι |
δοκεῖ·
(ταύτην
γὰρ
αἱρούμεθα
ἀεὶ |
[1, 7] |
τὸ
γὰρ
τέλειον
ἀγαθὸν
αὔταρκες
|
εἶναι |
δοκεῖ.
τὸ
δ´
αὔταρκες
λέγομεν |
[1, 8] |
φρόνησις
ἄλλοις
δὲ
σοφία
τις
|
εἶναι |
δοκεῖ,
τοῖς
δὲ
ταῦτα
ἢ |
[1, 11] |
μικρὸν
ἢ
ἁπλῶς
ἢ
ἐκείνοις
|
εἶναι, |
εἰ
δὲ
μή,
τοσοῦτόν
γε |
[1, 7] |
τοιοῦτον
δὲ
τὴν
εὐδαιμονίαν
οἰόμεθα
|
εἶναι· |
ἔτι
δὲ
πάντων
αἱρετωτάτην
μὴ |
[1, 5] |
διώκειν
ἵνα
πιστεύσωσιν
ἑαυτοὺς
ἀγαθοὺς
|
εἶναι· |
ζητοῦσι
γοῦν
ὑπὸ
τῶν
φρονίμων |
[1, 5] |
γὰρ
ἐν
τοῖς
τιμῶσι
μᾶλλον
|
εἶναι |
ἢ
ἐν
τῷ
τιμωμένῳ,
τἀγαθὸν |
[1, 6] |
ἆρά
γε
τῷ
ἀφ´
ἑνὸς
|
εἶναι |
ἢ
πρὸς
ἓν
ἅπαντα
συντελεῖν, |
[1, 7] |
πλεῖον
ἢ
ἥμισυ
τοῦ
παντὸς
|
εἶναι |
ἡ
ἀρχή,
καὶ
πολλὰ
συμφανῆ |
[1, 6] |
δόξειε
δ´
ἂν
ἴσως
βέλτιον
|
εἶναι |
καὶ
δεῖν
ἐπὶ
σωτηρίᾳ
γε |
[1, 9] |
εὔλογον
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
θεόσδοτον
|
εἶναι, |
καὶ
μάλιστα
τῶν
ἀνθρωπίνων
ὅσῳ |
[1, 12] |
τὸ
ἐπαινετὸν
τῷ
ποιόν
τι
|
εἶναι |
καὶ
πρός
τι
πῶς
ἔχειν |
[1, 7] |
ἐν
τῷ
ἔργῳ
δοκεῖ
τἀγαθὸν
|
εἶναι |
καὶ
τὸ
εὖ,
οὕτω
δόξειεν |
[1, 10] |
καὶ
τοὺς
μὲν
αὐτῶν
ἀγαθοὺς
|
εἶναι |
καὶ
τυχεῖν
βίου
τοῦ
κατ´ |
[1, 2] |
οὕτω
γ´
εἰς
ἄπειρον,
ὥστ´
|
εἶναι |
κενὴν
καὶ
ματαίαν
τὴν
ὄρεξιν) |
[1, 6] |
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῷ
ἀίδιον
|
εἶναι |
μᾶλλον
ἀγαθὸν
ἔσται,
εἴπερ
μηδὲ |
[1, 5] |
δὲ
οἰκεῖόν
τι
καὶ
δυσαφαίρετον
|
εἶναι |
μαντευόμεθα.
ἔτι
δ´
ἐοίκασι
τὴν |
[1, 13] |
τις
φύσις
τῆς
ψυχῆς
ἄλογος
|
εἶναι, |
μετέχουσα
μέντοι
πῃ
λόγου.
τοῦ |
[1, 4] |
ἀγαθὰ
ἄλλο
τι
καθ´
αὑτὸ
|
εἶναι, |
ὃ
καὶ
τούτοις
πᾶσιν
αἴτιόν |
[1, 7] |
τοιούτων
εὑρετὴς
ἢ
συνεργὸς
ἀγαθὸς
|
εἶναι· |
ὅθεν
καὶ
τῶν
τεχνῶν
γεγόνασιν |
[1, 7] |
ἀναγράψαι.
δόξειε
δ´
ἂν
παντὸς
|
εἶναι |
προαγαγεῖν
καὶ
διαρθρῶσαι
τὰ
καλῶς |
[1, 1] |
δ´
οὐδὲν
τὰς
ἐνεργείας
αὐτὰς
|
εἶναι |
τὰ
τέλη
τῶν
πράξεων
ἢ |
[1, 8] |
μίαν
τούτων
τὴν
ἀρίστην,
φαμὲν
|
εἶναι |
τὴν
εὐδαιμονίαν.
φαίνεται
δ´
ὅμως |
[1, 13] |
καὶ
ἐν
τῇ
ψυχῇ
νομιστέον
|
εἶναί |
τι
παρὰ
τὸν
λόγον,
ἐναντιούμενον |
[1, 10] |
τοῦτ´
ἀμφισβήτησίν
τινα·
δοκεῖ
γὰρ
|
εἶναί |
τι
τῷ
τεθνεῶτι
καὶ
κακὸν |
[1, 9] |
ἢ
ἄσκησιν
παραγίνεται,
τῶν
θειοτάτων
|
εἶναι· |
τὸ
γὰρ
τῆς
ἀρετῆς
ἆθλον |
[1, 13] |
οἷον
τὸ
μὲν
ἄλογον
αὐτῆς
|
εἶναι, |
τὸ
δὲ
λόγον
ἔχον.
ταῦτα |
[1, 8] |
διὰ
τὸ
μὴ
φύσει
τοιαῦτ´
|
εἶναι, |
τοῖς
δὲ
φιλοκάλοις
ἐστὶν
ἡδέα |
[1, 12] |
ἐστι
τῶν
ἐπαινετῶν,
τοιοῦτον
δ´
|
εἶναι |
τὸν
θεὸν
καὶ
τἀγαθόν·
πρὸς
|
[1, 5] |
τοῦτο
τέλος.
φαίνεται
δ´
ἐπιπολαιότερον
|
εἶναι |
τοῦ
ζητουμένου·
δοκεῖ
γὰρ
ἐν
|
[1, 10] |
καὶ
τῶν
ἐπιστημῶν
αὗται
δοκοῦσιν
|
εἶναι· |
τούτων
δ´
αὐτῶν
αἱ
τιμιώταται |
[1, 7] |
τὸ
δ´
αὐτό
φαμεν
ἔργον
|
εἶναι |
τῷ
γένει
τοῦδε
καὶ
τοῦδε |
[1, 9] |
ἀρετῆς
ἆθλον
καὶ
τέλος
ἄριστον
|
εἶναι |
φαίνεται
καὶ
θεῖόν
τι
καὶ
|
[1, 7] |
τὸ
μὲν
γὰρ
ζῆν
κοινὸν
|
εἶναι |
φαίνεται
καὶ
τοῖς
φυτοῖς,
ζητεῖται |
[1, 3] |
πλάνην,
ὥστε
δοκεῖν
νόμῳ
μόνον
|
εἶναι, |
φύσει
δὲ
μή.
τοιαύτην
δέ |
[1, 2] |
ἡ
πολιτικὴ
φαίνεται·
τίνας
γὰρ
|
εἶναι |
χρεὼν
τῶν
ἐπιστημῶν
ἐν
ταῖς |
[1, 10] |
εὐδαίμων
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ,
ἀλλ´
|
εἴπερ, |
ἐν
πολλῷ
τινὶ
καὶ
τελείῳ, |
[1, 6] |
ποτε
καὶ
βούλονται
λέγειν
αὐτοέκαστον,
|
εἴπερ |
ἔν
τε
αὐτοανθρώπῳ
(καὶ
ἐν |
[1, 7] |
οὕτω
δόξειεν
ἂν
καὶ
ἀνθρώπῳ,
|
εἴπερ |
ἔστι
τι
ἔργον
αὐτοῦ.
πότερον |
[1, 10] |
τεθνεῶτι
καὶ
κακὸν
καὶ
ἀγαθόν,
|
εἴπερ |
καὶ
τῷ
ζῶντι
μὴ
αἰσθανομένῳ |
[1, 8] |
καλαί,
καὶ
μάλιστα
τούτων
ἕκαστον,
|
εἴπερ |
καλῶς
κρίνει
περὶ
αὐτῶν
ὁ |
[1, 6] |
ἀίδιον
εἶναι
μᾶλλον
ἀγαθὸν
ἔσται,
|
εἴπερ |
μηδὲ
λευκότερον
τὸ
πολυχρόνιον
τοῦ
|
[1, 9] |
τύχην
εὐδαιμονεῖν,
εὔλογον
ἔχειν
οὕτως,
|
εἴπερ |
τὰ
κατὰ
φύσιν,
ὡς
οἷόν |
[1, 8] |
οὔτε
γὰρ
δίκαιον
οὐθεὶς
ἂν
|
εἴποι |
τὸν
μὴ
χαίροντα
τῷ
δικαιοπραγεῖν, |
[1, 8] |
τῶν
ἐκτὸς
ἀγαθῶν
προσδεομένη,
καθάπερ
|
εἴπομεν· |
ἀδύνατον
γὰρ
ἢ
οὐ
ῥᾴδιον |
[1, 8] |
ὁ
σπουδαῖος·
κρίνει
δ´
ὡς
|
εἴπομεν. |
ἄριστον
ἄρα
καὶ
κάλλιστον
καὶ |
[1, 12] |
τοὺς
ἐπαίνους
δι´
ἀναφορᾶς,
ὥσπερ
|
εἴπομεν. |
εἰ
δ´
ἐστὶν
ὁ
ἔπαινος |
[1, 8] |
ἀγαθοὶ
ὄντες
τεθνᾶσιν.
καθάπερ
οὖν
|
εἴπομεν, |
ἔοικε
προσδεῖ–
σθαι
καὶ
τῆς |
[1, 9] |
ἐλπίδα
μακαρίζονται.
δεῖ
γάρ,
ὥσπερ
|
εἴπομεν, |
καὶ
ἀρετῆς
τελείας
καὶ
βίου |
[1, 10] |
τούτων
ὁ
ἀνθρώπινος
βίος,
καθάπερ
|
εἴπομεν, |
κύριαι
δ´
εἰσὶν
αἱ
κατ´ |
[1, 10] |
ἐνέργειαι
κύριαι
τῆς
ζωῆς,
καθάπερ
|
εἴπομεν, |
οὐδεὶς
ἂν
γένοιτο
τῶν
μακαρίων |
[1, 13] |
καὶ
τοῦτο
φαίνεται
μετέχειν,
ὥσπερ
|
εἴπομεν· |
πειθαρχεῖ
γοῦν
τῷ
λόγῳ
τὸ |
[1, 4] |
δ´
αὖ
κἀκεῖνος
ὃς
εὖ
|
εἰπόντι |
πίθηται.
ὃς
δέ
κε
μήτ´ |
[1, 8] |
ἡδονὴν
ἐν
ἑαυτῷ.
πρὸς
τοῖς
|
εἰρημένοις |
γὰρ
οὐδ´
ἐστὶν
ἀγαθὸς
ὁ |
[1, 5] |
οἱ
προύχοντες,
ὅ
τε
νῦν
|
εἰρημένος |
καὶ
ὁ
πολιτικὸς
καὶ
τρίτος |
[1, 12] |
ἡμῖν
δὲ
δῆλον
ἐκ
τῶν
|
εἰρημένων |
ὅτι
ἐστὶν
ἡ
εὐδαιμονία
τῶν |
[1, 6] |
περὶ
παντὸς
ἀγαθοῦ
τοὺς
λόγους
|
εἰρῆσθαι, |
λέγεσθαι
δὲ
καθ´
ἓν
εἶδος |
[1, 7] |
περὶ
μὲν
τούτων
ἐπὶ
τοσοῦτον
|
εἰρήσθω. |
Πάλιν
δ´
ἐπανέλθωμεν
ἐπὶ
τὸ |
[1, 9] |
ἐκ
τοῦ
λόγου
τὸ
ζητούμενον·
|
εἴρηται |
γὰρ
ψυχῆς
ἐνέργεια
κατ´
ἀρετὴν |
[1, 8] |
εὐδαίμονα·
σχεδὸν
γὰρ
εὐζωία
τις
|
εἴρηται |
καὶ
εὐπραξία.
Φαίνεται
δὲ
καὶ |
[1, 5] |
γὰρ
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐγκυκλίοις
|
εἴρηται |
περὶ
αὐτῶν.
τρίτος
δ´
ἐστὶν |
[1, 7] |
καὶ
τῶν
φίλων
τοὺς
φίλους
|
εἰς |
ἄπειρον
πρόεισιν.
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν |
[1, 2] |
αἱρούμεθα
(πρόεισι
γὰρ
οὕτω
γ´
|
εἰς |
ἄπειρον,
ὥστ´
εἶναι
κενὴν
καὶ |
[1, 13] |
τὰ
δεξιὰ
προαιρουμένων
κινῆσαι
τοὐναντίον
|
εἰς |
τὰ
ἀριστερὰ
παραφέρεται,
καὶ
ἐπὶ |
[1, 13] |
τὰ
παραλελυμένα
τοῦ
σώματος
μόρια
|
εἰς |
τὰ
δεξιὰ
προαιρουμένων
κινῆσαι
τοὐναντίον |
[1, 8] |
καὶ
τῆς
τοιαύτης
εὐημερίας·
ὅθεν
|
εἰς |
ταὐτὸ
τάττουσιν
ἔνιοι
τὴν
εὐτυχίαν |
[1, 7] |
ταῦτα.
μεταβαίνων
δὴ
ὁ
λόγος
|
εἰς |
ταὐτὸν
ἀφῖκται·
τοῦτο
δ´
ἔτι |
[1, 6] |
τε
αὐτοανθρώπῳ
(καὶ
ἐν
ἀνθρώπῳ
|
εἷς |
καὶ
ὁ
αὐτὸς
λόγος
ἐστὶν |
[1, 6] |
γινομένης
διὰ
τὸ
φίλους
ἄνδρας
|
εἰσαγαγεῖν |
τὰ
εἴδη.
δόξειε
δ´
ἂν |
[1, 7] |
ἄπειρον
πρόεισιν.
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
|
εἰσαῦθις |
ἐπισκεπτέον·
τὸ
δ´
αὔταρκες
τίθεμεν |
[1, 5] |
ἀγαπῶσι
τὸν
ἀπολαυστικόν.
τρεῖς
γάρ
|
εἰσι
|
μάλιστα
οἱ
προύχοντες,
ὅ
τε |
[1, 6] |
μία
τις
ἐπιστήμη·
νῦν
δ´
|
εἰσὶ |
πολλαὶ
καὶ
τῶν
ὑπὸ
μίαν |
[1, 1] |
αὐτὰς
ἔργα
τινά.
ὧν
δ´
|
εἰσὶ |
τέλη
τινὰ
παρὰ
τὰς
πράξεις, |
[1, 1] |
οἰκονομικῆς
δὲ
πλοῦτος.
ὅσαι
δ´
|
εἰσὶ |
τῶν
τοιούτων
ὑπὸ
μίαν
τινὰ |
[1, 10] |
ὢν
καὶ
μεγαλόψυχος.
εἰ
δ´
|
εἰσὶν |
αἱ
ἐνέργειαι
κύριαι
τῆς
ζωῆς, |
[1, 10] |
βίος,
καθάπερ
εἴπομεν,
κύριαι
δ´
|
εἰσὶν |
αἱ
κατ´
ἀρετὴν
ἐνέργειαι
τῆς |
[1, 1] |
ὅσαι
ἄλλαι
τῶν
ἱππικῶν
ὀργάνων
|
εἰσίν, |
αὕτη
δὲ
καὶ
πᾶσα
πολεμικὴ |
[1, 1] |
τῶν
τελῶν·
τὰ
μὲν
γάρ
|
εἰσιν |
ἐνέργειαι,
τὰ
δὲ
παρ´
αὐτὰς
|
[1, 8] |
ἀρετὴν
πράξεις,
ὥστε
καὶ
τούτοις
|
εἰσὶν |
ἡδεῖαι
καὶ
καθ´
αὑτάς.
οὐδὲν |
[1, 6] |
γὰρ
παράδειγμα
τοῦτ´
ἔχοντες
μᾶλλον
|
εἰσόμεθα |
καὶ
τὰ
ἡμῖν
ἀγαθά,
κἂν |
[1, 11] |
καὶ
διικνεῖται
πρὸς
αὐτοὺς
ὁτιοῦν,
|
εἴτ´ |
ἀγαθὸν
εἴτε
τοὐναντίον,
ἀφαυρόν
τι |
[1, 11] |
πρὸς
αὐτοὺς
ὁτιοῦν,
εἴτ´
ἀγαθὸν
|
εἴτε |
τοὐναντίον,
ἀφαυρόν
τι
καὶ
μικρὸν |
[1, 7] |
δι´
ἄλλο.
φαίνεται
δὲ
καὶ
|
ἐκ |
τῆς
αὐταρκείας
τὸ
αὐτὸ
συμβαίνειν· |
[1, 10] |
γε
καὶ
εὐμετάβολος·
οὔτε
γὰρ
|
ἐκ |
τῆς
εὐδαιμονίας
κινηθήσεται
ῥᾳδίως,
οὐδ´ |
[1, 3] |
ἀγαπητὸν
οὖν
περὶ
τοιούτων
καὶ
|
ἐκ |
τοιούτων
λέγοντας
παχυλῶς
καὶ
τύπῳ |
[1, 3] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
καὶ
|
ἐκ |
τοιούτων
λέγοντας
τοιαῦτα
καὶ
συμπεραίνεσθαι. |
[1, 9] |
εἴη.
συμφανὲς
δ´
ἐστὶ
καὶ
|
ἐκ |
τοῦ
λόγου
τὸ
ζητούμενον·
εἴρηται |
[1, 8] |
δὲ
περὶ
αὐτῆς
οὐ
μόνον
|
ἐκ |
τοῦ
συμπεράσματος
καὶ
ἐξ
ὧν |
[1, 11] |
(ἢ
τῶν
ἀντικειμένων.
ἔοικε
γὰρ
|
ἐκ |
τούτων
εἰ
καὶ
διικνεῖται
πρὸς |
[1, 3] |
βίον
πράξεων,
οἱ
λόγοι
δ´
|
ἐκ
|
τούτων
καὶ
περὶ
τούτων·
ἔτι |
[1, 5] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
οὐκ
ἀλόγως
ἐοίκασιν
|
ἐκ |
τῶν
βίων
ὑπολαμβάνειν
οἱ
μὲν |
[1, 10] |
στρατοπέδῳ
χρῆσθαι
πολεμικώτατα
καὶ
σκυτοτόμον
|
ἐκ |
τῶν
δοθέντων
σκυτῶν
κάλλιστον
ὑπόδημα |
[1, 12] |
ἐγκώμια
πεπονημένοις·
ἡμῖν
δὲ
δῆλον
|
ἐκ |
τῶν
εἰρημένων
ὅτι
ἐστὶν
ἡ |
[1, 8] |
ὧν
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
λεγομένων
περὶ
αὐτῆς·
τῷ |
[1, 12] |
σπουδαῖον.
δῆλον
δὲ
τοῦτο
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
περὶ
τοὺς
θεοὺς
ἐπαίνων· |
[1, 10] |
τὰς
τύχας
εὐσχημόνως
φέρειν
καὶ
|
ἐκ |
τῶν
ὑπαρχόντων
ἀεὶ
τὰ
κάλλιστα |
[1, 10] |
ἀλλ´
ὑπὸ
μεγάλων
καὶ
πολλῶν,
|
ἔκ |
τε
τῶν
τοιούτων
οὐκ
ἂν |
[1, 3] |
κατὰ
πάθος
ζῆν
καὶ
διώκειν
|
ἕκαστα. |
τοῖς
γὰρ
τοιούτοις
ἀνόνητος
ἡ |
[1, 3] |
δὴ
τρόπον
καὶ
ἀποδέχεσθαι
χρεὼν
|
ἕκαστα |
τῶν
λεγομένων·
πεπαιδευμένου
γάρ
ἐστιν |
[1, 7] |
δ´
ἄλλως.
μετιέναι
δὲ
πειρατέον
|
ἑκάστας |
ᾗ
πεφύκασιν,
καὶ
σπουδαστέον
ὅπως |
[1, 7] |
ταῖς
λοιπαῖς
ὁμοίως.
τί
οὖν
|
ἑκάστης |
τἀγαθόν;
ἢ
οὗ
χάριν
τὰ |
[1, 7] |
ἐν
ἅπασιν
ἐπιζητεῖν,
ἀλλ´
ἐν
|
ἑκάστοις |
κατὰ
τὴν
ὑποκειμένην
ὕλην
καὶ |
[1, 7] |
(μηθενὸς
γὰρ
ἀποβαίνοντος
ἑλοίμεθ´
ἂν
|
ἕκαστον |
αὐτῶν)
αἱρούμεθα
δὲ
καὶ
τῆς |
[1, 6] |
δ´
ἴσως
τὴν
τοῦδε·
καθ´
|
ἕκαστον |
γὰρ
ἰατρεύει.
~καὶ
περὶ
μὲν |
[1, 3] |
ἐπὶ
τοσοῦτον
τἀκριβὲς
ἐπιζητεῖν
καθ´
|
ἕκαστον
|
γένος,
ἐφ´
ὅσον
ἡ
τοῦ |
[1, 7] |
ἀνδρὸς
εὖ
ταῦτα
καὶ
καλῶς,
|
ἕκαστον |
δ´
εὖ
κατὰ
τὴν
οἰκείαν |
[1, 8] |
καὶ
καλαί,
καὶ
μάλιστα
τούτων
|
ἕκαστον, |
εἴπερ
καλῶς
κρίνει
περὶ
αὐτῶν |
[1, 3] |
τούτων
ἐστὶν
ἀγαθὸς
κριτής.
καθ´
|
ἕκαστον |
μὲν
ἄρα
ὁ
πεπαιδευμένος,
ἁπλῶς |
[1, 11] |
συνικνουμένων
τῶν
δ´
ἧττον,
καθ´
|
ἕκαστον |
μὲν
διαιρεῖν
μακρὸν
καὶ
ἀπέραντον |
[1, 10] |
ὁρᾶν
δεῖ
καὶ
τότε
μακαρίζειν
|
ἕκαστον |
οὐχ
ὡς
ὄντα
μακάριον
ἀλλ´ |
[1, 11] |
ἅπαντας,
διαφέρει
δὲ
τῶν
παθῶν
|
ἕκαστον |
περὶ
ζῶντας
ἢ
τελευτήσαντας
συμβαίνειν |
[1, 12] |
τὸν
δρομικὸν
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἕκαστον |
τῷ
ποιόν
τινα
πεφυκέναι
καὶ |
[1, 3] |
ἀποδέχεσθαι
καὶ
ῥητορικὸν
ἀποδείξεις
ἀπαιτεῖν.
|
ἕκαστος |
δὲ
κρίνει
καλῶς
ἃ
γινώσκει, |
[1, 7] |
χειρὸς
καὶ
ποδὸς
καὶ
ὅλως
|
ἑκάστου |
τῶν
μορίων
φαίνεταί
τι
ἔργον, |
[1, 2] |
ἐν
ταῖς
πόλεσι,
(καὶ
ποίας
|
ἑκάστους |
μανθάνειν
καὶ
μέχρι
τίνος,
αὕτη
|
[1, 8] |
μὲν
γὰρ
ἥδεσθαι
τῶν
ψυχικῶν,
|
ἑκάστῳ |
δ´
ἐστὶν
ἡδὺ
πρὸς
ὃ
|
[1, 10] |
πολλὰς
μεταβολὰς
συμβαίνειν
περὶ
τοὺς
|
ἐκγόνους, |
καὶ
τοὺς
μὲν
αὐτῶν
ἀγαθοὺς |
[1, 10] |
τινα
χρόνον
συνικνεῖσθαι
τὰ
τῶν
|
ἐκγόνων |
τοῖς
γονεῦσιν.
ἀλλ´
ἐπανιτέον
ἐπὶ |
[1, 5] |
γὰρ
ἀγαπᾶται.
φαίνεται
δ´
οὐδ´
|
ἐκεῖνα· |
καίτοι
πολλοὶ
λόγοι
πρὸς
αὐτὰ |
[1, 11] |
καὶ
μικρὸν
ἢ
ἁπλῶς
ἢ
|
ἐκείνοις |
εἶναι,
εἰ
δὲ
μή,
τοσοῦτόν
|
[1, 10] |
καὶ
τὸ
νῦν
ἐπιζητούμενον
ἐξ
|
ἐκείνου. |
εἰ
δὴ
τὸ
τέλος
ὁρᾶν |
[1, 10] |
ἀρετὴν
τελείαν
ἐνεργοῦντα
καὶ
τοῖς
|
ἐκτὸς |
ἀγαθοῖς
ἱκανῶς
κεχορηγημένον
μὴ
τὸν |
[1, 8] |
φαίνεται
δ´
ὅμως
καὶ
τῶν
|
ἐκτὸς |
ἀγαθῶν
προσδεομένη,
καθάπερ
εἴπομεν·
ἀδύνατον |
[1, 8] |
ἡδονῆς·
ἕτεροι
δὲ
καὶ
τὴν
|
ἐκτὸς |
εὐετηρίαν
συμπαραλαμβάνουσιν.
τούτων
δὲ
τὰ |
[1, 10] |
τις
ἀσφαλῶς
μακαρίσειεν
ἄνθρωπον
ὡς
|
ἐκτὸς |
ἤδη
τῶν
κακῶν
ὄντα
καὶ |
[1, 8] |
ἀγαθῶν
τριχῇ,
καὶ
τῶν
μὲν
|
ἐκτὸς |
λεγομένων
τῶν
δὲ
περὶ
ψυχὴν |
[1, 8] |
ἀγαθῶν
γίνεται
καὶ
οὐ
τῶν
|
ἐκτός. |
συνᾴδει
δὲ
τῷ
λόγῳ
καὶ |
[1, 11] |
πρὸς
τὸν
βίον
τὰ
δ´
|
ἐλαφροτέροις |
ἔοικεν,
οὕτω
καὶ
τὰ
περὶ |
[1, 7] |
δῆλον
ὡς
αἱρετωτέραν
μετὰ
τοῦ
|
ἐλαχίστου |
τῶν
ἀγαθῶν·
ὑπεροχὴ
γὰρ
ἀγαθῶν
|
[1, 6] |
καὶ
ἕν·
οὐ
γὰρ
ἂν
|
ἐλέγετ´ |
ἐν
πάσαις
ταῖς
κατηγορίαις,
ἀλλ´ |
[1, 6] |
οἷς
τὸ
πρότερον
καὶ
ὕστερον
|
ἔλεγον, |
διόπερ
οὐδὲ
τῶν
ἀριθμῶν
ἰδέαν |
[1, 8] |
ἐλευθέριον
τὸν
μὴ
χαίροντα
ταῖς
|
ἐλευθερίοις |
πράξεσιν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[1, 8] |
μὴ
χαίροντα
τῷ
δικαιοπραγεῖν,
οὔτ´
|
ἐλευθέριον |
τὸν
μὴ
χαίροντα
ταῖς
ἐλευθερίοις |
[1, 13] |
καὶ
σύνεσιν
καὶ
φρόνησιν
διανοητικάς,
|
ἐλευθεριότητα |
δὲ
καὶ
σωφροσύνην
ἠθικάς.
λέγοντες |
[1, 7] |
ἐπιδόσεις·
παντὸς
γὰρ
προσθεῖναι
τὸ
|
ἐλλεῖπον. |
μεμνῆσθαι
δὲ
καὶ
τῶν
προειρημένων |
[1, 3] |
γὰρ
παρὰ
τὸν
χρόνον
ἡ
|
ἔλλειψις, |
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
κατὰ
πάθος |
[1, 7] |
δι´
αὐτά
(μηθενὸς
γὰρ
ἀποβαίνοντος
|
ἑλοίμεθ´ |
ἂν
ἕκαστον
αὐτῶν)
αἱρούμεθα
δὲ |
[1, 9] |
οἱ
δὲ
λεγόμενοι
διὰ
τὴν
|
ἐλπίδα
|
μακαρίζονται.
δεῖ
γάρ,
ὥσπερ
εἴπομεν, |
[1, 13] |
τις
ἂν
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἐμβρύοις, |
τὴν
αὐτὴν
δὲ
ταύτην
καὶ |
[1, 10] |
οἴσει
κάλλιστα
καὶ
πάντῃ
πάντως
|
ἐμμελῶς |
ὅ
γ´
ὡς
ἀληθῶς
ἀγαθὸς |
[1, 10] |
λύπας
τε
γὰρ
ἐπιφέρει
καὶ
|
ἐμποδίζει |
πολλαῖς
ἐνεργείαις.
ὅμως
δὲ
καὶ |
[1, 6] |
ἐν
ἅπασιν
αὐτοῖς
τὸν
αὐτὸν
|
ἐμφαίνεσθαι |
δεήσει,
καθάπερ
ἐν
χιόνι
καὶ |
[1, 10] |
γὰρ
ὡς
ἀληθῶς
ἀγαθὸν
καὶ
|
ἔμφρονα |
πάσας
οἰόμεθα
τὰς
τύχας
εὐσχημόνως |
[1, 7] |
εἴη.
φαίνεται
μὲν
γὰρ
ἄλλο
|
ἐν |
ἄλλῃ
πράξει
καὶ
τέχνῃ·
ἄλλο |
[1, 6] |
ψυχῇ
νοῦς,
καὶ
ἄλλο
δὴ
|
ἐν |
ἄλλῳ.
ἀλλ´
ἴσως
ταῦτα
μὲν |
[1, 7] |
νίκη,
ἐν
οἰκοδομικῇ
δ´
οἰκία,
|
ἐν |
ἄλλῳ
δ´
ἄλλο,
ἐν
ἁπάσῃ |
[1, 6] |
εἴπερ
ἔν
τε
αὐτοανθρώπῳ
(καὶ
|
ἐν |
ἀνθρώπῳ
εἷς
καὶ
ὁ
αὐτὸς |
[1, 1] |
δὴ
τρόπον
ἄλλαι
ὑφ´
ἑτέρας·
|
ἐν |
ἁπάσαις
δὲ
τὰ
τῶν
ἀρχιτεκτονικῶν |
[1, 7] |
οἰκία,
ἐν
ἄλλῳ
δ´
ἄλλο,
|
ἐν
|
ἁπάσῃ
δὲ
πράξει
καὶ
προαιρέσει |
[1, 3] |
τὸ
γὰρ
ἀκριβὲς
οὐχ
ὁμοίως
|
ἐν |
ἅπασι
τοῖς
λόγοις
ἐπιζητητέον,
ὥσπερ
|
[1, 13] |
τοιαύτην
γὰρ
δύναμιν
τῆς
ψυχῆς
|
ἐν |
ἅπασι
τοῖς
τρεφομένοις
θείη
τις |
[1, 6] |
καθ´
αὑτά,
τὸν
τἀγαθοῦ
λόγον
|
ἐν
|
ἅπασιν
αὐτοῖς
τὸν
αὐτὸν
ἐμφαίνεσθαι |
[1, 7] |
καὶ
τὴν
ἀκρίβειαν
μὴ
ὁμοίως
|
ἐν |
ἅπασιν
ἐπιζητεῖν,
ἀλλ´
ἐν
ἑκάστοις |
[1, 7] |
ἀπαιτητέον
(δ´
οὐδὲ
τὴν
αἰτίαν
|
ἐν |
ἅπασιν
ὁμοίως,
ἀλλ´
ἱκανὸν
ἔν |
[1, 9] |
ταῦτ´
ἂν
εἴη
καὶ
τοῖς
|
ἐν |
ἀρχῇ·
τὸ
γὰρ
τῆς
πολιτικῆς
|
[1, 10] |
τὸ
μάλιστα
καὶ
συνεχέστατα
καταζῆν
|
ἐν |
αὐταῖς
τοὺς
μακαρίους·
τοῦτο
γὰρ |
[1, 13] |
τὰ
βέλτιστα
παρακαλεῖ·
φαίνεται
δ´
|
ἐν |
αὐτοῖς
καὶ
ἄλλο
τι
παρὰ |
[1, 10] |
καὶ
τελείῳ,
μεγάλων
καὶ
καλῶν
|
ἐν |
αὐτῷ
γενόμενος
ἐπήβολος.
τί
οὖν |
[1, 13] |
ἔχον,
τὸ
μὲν
κυρίως
καὶ
|
ἐν |
αὑτῷ,
τὸ
δ´
ὥσπερ
τοῦ |
[1, 7] |
ἀρίστην
καὶ
τελειοτάτην.
ἔτι
δ´
|
ἐν |
βίῳ
τελείῳ.
μία
γὰρ
χελιδὼν |
[1, 8] |
τινός,
ἀλλ´
ἔχει
τὴν
ἡδονὴν
|
ἐν |
ἑαυτῷ.
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις
γὰρ |
[1, 7] |
ὁμοίως
ἐν
ἅπασιν
ἐπιζητεῖν,
ἀλλ´
|
ἐν |
ἑκάστοις
κατὰ
τὴν
ὑποκειμένην
ὕλην |
[1, 8] |
χρήσει
τὸ
ἄριστον
ὑπολαμβάνειν,
καὶ
|
ἐν |
ἕξει
ἢ
ἐνεργείᾳ.
τὴν
μὲν |
[1, 4] |
αὐτὸς
νοέῃ
μήτ´
ἄλλου
ἀκούων
|
ἐν |
θυμῷ
βάλληται,
ὃ
δ´
αὖτ´ |
[1, 7] |
πράξει
καὶ
τέχνῃ·
ἄλλο
γὰρ
|
ἐν |
ἰατρικῇ
καὶ
στρατηγικῇ
καὶ
ταῖς |
[1, 7] |
τὰ
λοιπὰ
πράττεται;
τοῦτο
δ´
|
ἐν |
ἰατρικῇ
μὲν
ὑγίεια,
ἐν
στρατηγικῇ
|
[1, 8] |
διαφέρει
δὲ
ἴσως
οὐ
μικρὸν
|
ἐν |
κτήσει
ἢ
χρήσει
τὸ
ἄριστον |
[1, 6] |
ἐν
πάσαις
ταῖς
κατηγορίαις,
ἀλλ´
|
ἐν |
μιᾷ
μόνῃ.
ἔτι
δ´
ἐπεὶ |
[1, 6] |
ἐν
πολέμῳ
μὲν
γὰρ
στρατηγικὴ
|
ἐν |
νόσῳ
δ´
ἰατρική,
καὶ
τοῦ |
[1, 7] |
ὑγίεια,
ἐν
στρατηγικῇ
δὲ
νίκη,
|
ἐν |
οἰκοδομικῇ
δ´
οἰκία,
ἐν
ἄλλῳ |
[1, 6] |
δόξαν
ταύτην
οὐκ
ἐποίουν
ἰδέας
|
ἐν |
οἷς
τὸ
πρότερον
καὶ
ὕστερον |
[1, 10] |
οὐκ
ἂν
γένοιτο
πάλιν
εὐδαίμων
|
ἐν |
ὀλίγῳ
χρόνῳ,
ἀλλ´
εἴπερ,
ἐν |
[1, 6] |
ἕν·
οὐ
γὰρ
ἂν
ἐλέγετ´
|
ἐν |
πάσαις
ταῖς
κατηγορίαις,
ἀλλ´
ἐν |
[1, 6] |
ὑπὸ
μίαν
κατηγορίαν,
οἷον
καιροῦ,
|
ἐν |
πολέμῳ
μὲν
γὰρ
στρατηγικὴ
ἐν |
[1, 10] |
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ,
ἀλλ´
εἴπερ,
|
ἐν |
πολλῷ
τινὶ
καὶ
τελείῳ,
μεγάλων |
[1, 6] |
μετρίου
ἐν
τροφῇ
μὲν
ἰατρικὴ
|
ἐν |
πόνοις
δὲ
γυμναστική.
ἀπορήσειε
δ´ |
[1, 7] |
δ´
ἐν
ἰατρικῇ
μὲν
ὑγίεια,
|
ἐν |
στρατηγικῇ
δὲ
νίκη,
ἐν
οἰκοδομικῇ |
[1, 6] |
μᾶλλον
κατ´
ἀναλογίαν;
ὡς
γὰρ
|
ἐν |
σώματι
ὄψις,
ἐν
ψυχῇ
νοῦς, |
[1, 5] |
λόγου
διὰ
τὸ
πολλοὺς
τῶν
|
ἐν |
ταῖς
ἐξουσίαις
ὁμοιοπαθεῖν
Σαρδαναπάλλῳ.
οἱ |
[1, 2] |
γὰρ
εἶναι
χρεὼν
τῶν
ἐπιστημῶν
|
ἐν |
ταῖς
πόλεσι,
(καὶ
ποίας
ἑκάστους |
[1, 11] |
τὰ
παράνομα
καὶ
δεινὰ
προϋπάρχειν
|
ἐν |
ταῖς
τραγῳδίαις
ἢ
πράττεσθαι,
συλλογιστέον |
[1, 10] |
ἐπακολουθεῖν
οὐδαμῶς
ὀρθόν;
οὐ
γὰρ
|
ἐν |
ταύταις
τὸ
εὖ
ἢ
κακῶς, |
[1, 13] |
δύο
ἐστὶν
ἀχώριστα
πεφυκότα
καθάπερ
|
ἐν |
τῇ
περιφερείᾳ
τὸ
κυρτὸν
καὶ |
[1, 6] |
Πυθαγόρειοι
λέγειν
περὶ
αὐτοῦ,
τιθέντες
|
ἐν |
τῇ
τῶν
ἀγαθῶν
συστοιχίᾳ
τὸ |
[1, 13] |
ἴσως
δ´
οὐδὲν
ἧττον
καὶ
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ
νομιστέον
εἶναί
τι |
[1, 7] |
τὸν
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
ἄλλοις
ποιητέον,
ὅπως
μὴ |
[1, 3] |
τοῖς
λόγοις
ἐπιζητητέον,
ὥσπερ
οὐδ´
|
ἐν |
τοῖς
δημιουργουμένοις.
τὰ
δὲ
καλὰ |
[1, 5] |
τούτων
ἅλις·
ἱκανῶς
γὰρ
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
ἐγκυκλίοις
εἴρηται
περὶ
αὐτῶν. |
[1, 13] |
τρεφομένοις
θείη
τις
ἂν
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
ἐμβρύοις,
τὴν
αὐτὴν
δὲ |
[1, 13] |
λέγεται
δὲ
περὶ
αὐτῆς
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
ἐξωτερικοῖς
λόγοις
ἀρκούντως
ἔνια, |
[1, 5] |
θεωρητικός,
ὑπὲρ
οὗ
τὴν
ἐπίσκεψιν
|
ἐν |
τοῖς
ἑπομένοις
ποιησόμεθα.
ὁ
δὲ |
[1, 13] |
αἱ
ὁρμαὶ
τῶν
ἀκρατῶν.
ἀλλ´
|
ἐν
|
τοῖς
σώμασι
μὲν
ὁρῶμεν
τὸ |
[1, 13] |
τὴν
αὐτὴν
δὲ
ταύτην
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
τελείοις·
εὐλογώτερον
γὰρ
ἢ |
[1, 5] |
εἶναι
τοῦ
ζητουμένου·
δοκεῖ
γὰρ
|
ἐν
|
τοῖς
τιμῶσι
μᾶλλον
εἶναι
ἢ |
[1, 9] |
συμφοραῖς
περιπεσεῖν
ἐπὶ
γήρως,
καθάπερ
|
ἐν
|
τοῖς
Τρωικοῖς
περὶ
Πριάμου
μυθεύεται· |
[1, 13] |
οὐκ
ἀνθρωπίνη
φαίνεται·
δοκεῖ
γὰρ
|
ἐν |
τοῖς
ὕπνοις
ἐνεργεῖν
μάλιστα
τὸ |
[1, 6] |
καὶ
ἐν
χρόνῳ
καιρός,
καὶ
|
ἐν |
τόπῳ
δίαιτα
καὶ
ἕτερα
τοιαῦτα) |
[1, 1] |
τέλη
τινὰ
παρὰ
τὰς
πράξεις,
|
ἐν |
τούτοις
βελτίω
πέφυκε
τῶν
ἐνεργειῶν |
[1, 10] |
πολλαῖς
ἐνεργείαις.
ὅμως
δὲ
καὶ
|
ἐν |
τούτοις
διαλάμπει
τὸ
καλόν,
ἐπειδὰν |
[1, 6] |
δ´
ἰατρική,
καὶ
τοῦ
μετρίου
|
ἐν |
τροφῇ
μὲν
ἰατρικὴ
ἐν
πόνοις |
[1, 8] |
τινες
νικῶσιν)
οὕτω
καὶ
τῶν
|
ἐν |
τῷ
βίῳ
καλῶν
κἀγαθῶν
οἱ |
[1, 7] |
ἔστιν
ἔργον
τι
καὶ
πρᾶξις,
|
ἐν
|
τῷ
ἔργῳ
δοκεῖ
τἀγαθὸν
εἶναι |
[1, 6] |
θεὸς
καὶ
ὁ
νοῦς,
καὶ
|
ἐν |
τῷ
ποιῷ
αἱ
ἀρεταί,
καὶ |
[1, 6] |
ἐν
τῷ
τί
ἐστι
καὶ
|
ἐν |
τῷ
ποιῷ
καὶ
ἐν
τῷ |
[1, 6] |
τῷ
ποιῷ
αἱ
ἀρεταί,
καὶ
|
ἐν |
τῷ
ποσῷ
τὸ
μέτριον,
καὶ |
[1, 6] |
καὶ
ἐν
τῷ
ποιῷ
καὶ
|
ἐν |
τῷ
πρός
τι,
τὸ
δὲ |
[1, 6] |
τῷ
ποσῷ
τὸ
μέτριον,
καὶ
|
ἐν |
τῷ
πρός
τι
τὸ
χρήσιμον, |
[1, 4] |
ἀρχάς
ἐστιν
ἡ
ὁδός,
ὥσπερ
|
ἐν |
τῷ
σταδίῳ
ἀπὸ
τῶν
ἀθλοθετῶν |
[1, 6] |
τὸ
δ´
ἀγαθὸν
λέγεται
καὶ
|
ἐν
|
τῷ
τί
ἐστι
καὶ
ἐν |
[1, 6] |
λέγεται
τῷ
ὄντι
(καὶ
γὰρ
|
ἐν |
τῷ
τί
λέγεται,
οἷον
ὁ |
[1, 5] |
τοῖς
τιμῶσι
μᾶλλον
εἶναι
ἢ
|
ἐν |
τῷ
τιμωμένῳ,
τἀγαθὸν
δὲ
οἰκεῖόν |
[1, 6] |
τὸν
αὐτὸν
ἐμφαίνεσθαι
δεήσει,
καθάπερ
|
ἐν
|
χιόνι
καὶ
ψιμυθίῳ
τὸν
τῆς |
[1, 6] |
πρός
τι
τὸ
χρήσιμον,
καὶ
|
ἐν |
χρόνῳ
καιρός,
καὶ
ἐν
τόπῳ |
[1, 6] |
ὡς
γὰρ
ἐν
σώματι
ὄψις,
|
ἐν |
ψυχῇ
νοῦς,
καὶ
ἄλλο
δὴ |
[1, 6] |
καὶ
βούλονται
λέγειν
αὐτοέκαστον,
εἴπερ
|
ἔν |
τε
αὐτοανθρώπῳ
(καὶ
ἐν
ἀνθρώπῳ |
[1, 7] |
ἐν
ἅπασιν
ὁμοίως,
ἀλλ´
ἱκανὸν
|
ἔν |
τισι
τὸ
ὅτι
δειχθῆναι
καλῶς, |
[1, 8] |
εὔλογον
διαμαρτάνειν
τοῖς
ὅλοις,
ἀλλ´
|
ἕν |
γέ
τι
ἢ
καὶ
τὰ |
[1, 6] |
τῇ
τῶν
ἀγαθῶν
συστοιχίᾳ
τὸ
|
ἕν· |
οἷς
δὴ
καὶ
Σπεύσιππος
ἐπακολουθῆσαι |
[1, 6] |
εἴη
κοινόν
τι
καθόλου
καὶ
|
ἕν· |
οὐ
γὰρ
ἂν
ἐλέγετ´
ἐν |
[1, 7] |
φαίνεται.
ὥστ´
εἰ
μέν
ἐστιν
|
ἕν |
τι
μόνον
τέλειον,
τοῦτ´
ἂν |
[1, 6] |
ἰδέας·
εἰ
γὰρ
καὶ
ἔστιν
|
ἕν |
τι
τὸ
κοινῇ
κατηγορούμενον
ἀγαθὸν |
[1, 6] |
ἀφ´
ἑνὸς
εἶναι
ἢ
πρὸς
|
ἓν |
ἅπαντα
συντελεῖν,
ἢ
μᾶλλον
κατ´ |
[1, 6] |
λόγους
εἰρῆσθαι,
λέγεσθαι
δὲ
καθ´
|
ἓν |
εἶδος
τὰ
καθ´
αὑτὰ
διωκόμενα |
[1, 10] |
ἐνέργειαι
τῆς
εὐδαιμονίας,
αἱ
δ´
|
ἐναντίαι |
τοῦ
ἐναντίου.
μαρτυρεῖ
δὲ
τῷ |
[1, 10] |
κατ´
ἀξίαν,
τοὺς
δ´
ἐξ
|
ἐναντίας· |
δῆλον
δ´
ὅτι
καὶ
τοῖς |
[1, 11] |
ἄφιλον
φαίνεται
καὶ
ταῖς
δόξαις
|
ἐναντίον· |
πολλῶν
δὲ
καὶ
παντοίας
ἐχόντων |
[1, 10] |
εὐδαιμονίας,
αἱ
δ´
ἐναντίαι
τοῦ
|
ἐναντίου. |
μαρτυρεῖ
δὲ
τῷ
λόγῳ
καὶ |
[1, 13] |
εἶναί
τι
παρὰ
τὸν
λόγον,
|
ἐναντιούμενον |
τούτῳ
καὶ
ἀντιβαῖνον.
πῶς
δ´ |
[1, 6] |
ἢ
φυλακτικά
πως
ἢ
τῶν
|
ἐναντίων |
κωλυτικὰ
διὰ
ταῦτα
λέγεσθαι
καὶ
|
[1, 7] |
ὁμολογούμενόν
τι
φαίνεται,
ποθεῖται
δ´
|
ἐναργέστερον |
τί
ἐστιν
ἔτι
λεχθῆναι.
τάχα |
[1, 4] |
ἀποδιδόασιν.
οἳ
μὲν
γὰρ
τῶν
|
ἐναργῶν |
τι
καὶ
φανερῶν,
οἷον
ἡδονὴν |
[1, 7] |
ποιεῖ
τὸν
βίον
καὶ
μηδενὸς
|
ἐνδεᾶ· |
τοιοῦτον
δὲ
τὴν
εὐδαιμονίαν
οἰόμεθα |
[1, 6] |
ἀγαθοῦ
τινὸς
ἐφιέμεναι
καὶ
τὸ
|
ἐνδεὲς |
ἐπιζητοῦσαι
παραλείπουσι
τὴν
γνῶσιν
αὐτοῦ. |
[1, 3] |
λέγοντας
παχυλῶς
καὶ
τύπῳ
τἀληθὲς
|
ἐνδείκνυσθαι, |
καὶ
περὶ
τῶν
ὡς
ἐπὶ |
[1, 5] |
ἀτελεστέρα
καὶ
αὕτη·
δοκεῖ
γὰρ
|
ἐνδέχεσθαι |
καὶ
καθεύδειν
ἔχοντα
τὴν
ἀρετὴν |
[1, 10] |
τοὺς
γονεῖς
παντοδαπῶς
ἔχειν
αὐτοὺς
|
ἐνδέχεται. |
ἄτοπον
δὴ
γίνοιτ´
ἄν,
εἰ |
[1, 8] |
ἐνεργείᾳ.
τὴν
μὲν
γὰρ
ἕξιν
|
ἐνδέχεται
|
(μηδὲν
ἀγαθὸν
ἀποτελεῖν
ὑπάρχουσαν,
οἷον |
[1, 10] |
γήρως
καὶ
τελευτήσαντι
κατὰ
λόγον
|
ἐνδέχεται |
πολλὰς
μεταβολὰς
συμβαίνειν
περὶ
τοὺς |
[1, 9] |
τύχαι
κατὰ
τὸν
βίον,
καὶ
|
ἐνδέχεται |
τὸν
μάλιστ´
εὐθηνοῦντα
μεγάλαις
συμφοραῖς |
[1, 8] |
λέγουσιν,
τὰ
δὲ
ὀλίγοι
καὶ
|
ἔνδοξοι |
ἄνδρες·
οὐδετέρους
δὲ
τούτων
εὔλογον |
[1, 7] |
προαιρέσει
τὸ
τέλος·
τούτου
γὰρ
|
ἕνεκα
|
τὰ
λοιπὰ
πράττουσι
πάντες.
ὥστ´ |
[1, 7] |
οὕτω,
τὸ
ἀνθρώπινον
ἀγαθὸν
ψυχῆς
|
ἐνέργεια |
γίνεται
κατ´
ἀρετήν,
εἰ
δὲ |
[1, 8] |
γάρ
ἐστιν
ἡ
κατ´
αὐτὴν
|
ἐνέργεια. |
διαφέρει
δὲ
ἴσως
οὐ
μικρὸν |
[1, 9] |
τὸ
ζητούμενον·
εἴρηται
γὰρ
ψυχῆς
|
ἐνέργεια |
κατ´
ἀρετὴν
ποιά
τις.
τῶν |
[1, 7] |
δ´
ἐστὶν
ἔργον
ἀνθρώπου
ψυχῆς
|
ἐνέργεια |
κατὰ
λόγον
ἢ
μὴ
ἄνευ |
[1, 8] |
ὑπολαμβάνειν,
καὶ
ἐν
ἕξει
ἢ
|
ἐνεργείᾳ. |
τὴν
μὲν
γὰρ
ἕξιν
ἐνδέχεται
|
[1, 13] |
δ´
ἐστὶν
ἡ
εὐδαιμονία
ψυχῆς
|
ἐνέργειά |
τις
κατ´
ἀρετὴν
τελείαν,
περὶ |
[1, 10] |
μεγαλόψυχος.
εἰ
δ´
εἰσὶν
αἱ
|
ἐνέργειαι |
κύριαι
τῆς
ζωῆς,
καθάπερ
εἴπομεν, |
[1, 1] |
τελῶν·
τὰ
μὲν
γάρ
εἰσιν
|
ἐνέργειαι, |
τὰ
δὲ
παρ´
αὐτὰς
ἔργα |
[1, 10] |
δ´
εἰσὶν
αἱ
κατ´
ἀρετὴν
|
ἐνέργειαι |
τῆς
εὐδαιμονίας,
αἱ
δ´
ἐναντίαι |
[1, 8] |
ὅτι
πράξεις
τινὲς
λέγονται
καὶ
|
ἐνέργειαι |
τὸ
τέλος·
οὕτω
γὰρ
τῶν |
[1, 10] |
γὰρ
ἐπιφέρει
καὶ
ἐμποδίζει
πολλαῖς
|
ἐνεργείαις. |
ὅμως
δὲ
καὶ
ἐν
τούτοις |
[1, 8] |
γὰρ
ὑπάρχει
ταῦτα
ταῖς
ἀρίσταις
|
ἐνεργείαις· |
ταύτας
δέ,
ἢ
μίαν
τούτων |
[1, 7] |
καὶ
ταύτης
λεγομένης
τὴν
κατ´
|
ἐνέργειαν |
θετέον·
κυριώτερον
γὰρ
αὕτη
δοκεῖ |
[1, 7] |
ζωήν
τινα,
ταύτην
δὲ
ψυχῆς
|
ἐνέργειαν
|
καὶ
πράξεις
μετὰ
λόγου,
σπουδαίου |
[1, 13] |
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
δὲ
ψυχῆς
|
ἐνέργειαν |
λέγομεν.
εἰ
δὲ
ταῦθ´
οὕτως |
[1, 8] |
ἄλλως
πως
ἐξηργηκότι,
τὴν
δ´
|
ἐνέργειαν |
οὐχ
οἷόν
τε·
πράξει
γὰρ |
[1, 10] |
τε
καὶ
τοῖς
λέγουσιν
ἡμῖν
|
ἐνέργειάν |
τινα
τὴν
εὐδαιμονίαν;
εἰ
δὲ |
[1, 1] |
διώκεται.
διαφέρει
δ´
οὐδὲν
τὰς
|
ἐνεργείας |
αὐτὰς
εἶναι
τὰ
τέλη
τῶν |
[1, 9] |
αὐτῶν
οἷόν
τε
κοινωνῆσαι
τοιαύτης
|
ἐνεργείας. |
διὰ
ταύτην
δὲ
τὴν
αἰτίαν |
[1, 10] |
ἔργων
βεβαιότης
ὡς
περὶ
τὰς
|
ἐνεργείας |
τὰς
κατ´
ἀρετήν·
μονιμώτεραι
γὰρ |
[1, 8] |
τὰς
δὲ
πράξεις
καὶ
τὰς
|
ἐνεργείας |
τὰς
ψυχικὰς
περὶ
ψυχὴν
τίθεμεν. |
[1, 13] |
δοκεῖ
γὰρ
ἐν
τοῖς
ὕπνοις
|
ἐνεργεῖν |
μάλιστα
τὸ
μόριον
τοῦτο
καὶ |
[1, 1] |
ἐν
τούτοις
βελτίω
πέφυκε
τῶν
|
ἐνεργειῶν |
τὰ
ἔργα.
πολλῶν
δὲ
πράξεων |
[1, 10] |
εὐδαίμονα
τὸν
κατ´
ἀρετὴν
τελείαν
|
ἐνεργοῦντα |
καὶ
τοῖς
ἐκτὸς
ἀγαθοῖς
ἱκανῶς |
[1, 2] |
εἰ
γὰρ
καὶ
ταὐτόν
ἐστιν
|
ἑνὶ
|
καὶ
πόλει,
μεῖζόν
γε
καὶ |
[1, 2] |
σῴζειν·
ἀγαπητὸν
μὲν
γὰρ
καὶ
|
ἑνὶ
|
μόνῳ,
κάλλιον
δὲ
καὶ
θειότερον |
[1, 13] |
ἐν
τοῖς
ἐξωτερικοῖς
λόγοις
ἀρκούντως
|
ἔνια, |
καὶ
χρηστέον
αὐτοῖς·
οἷον
τὸ
|
[1, 4] |
καὶ
ὑπὲρ
αὐτοὺς
λέγοντας
θαυμάζουσιν.
|
ἔνιοι |
δ´
ᾤοντο
παρὰ
τὰ
πολλὰ |
[1, 8] |
εὐημερίας·
ὅθεν
εἰς
ταὐτὸ
τάττουσιν
|
ἔνιοι |
τὴν
εὐτυχίαν
τῇ
εὐδαιμονίᾳ,
ἕτεροι |
[1, 8] |
καὶ
πλούτου
καὶ
πολιτικῆς
δυνάμεως·
|
ἐνίων |
δὲ
τητώμενοι
ῥυπαίνουσι
τὸ
μακάριον, |
[1, 6] |
ἀλλ´
ἆρά
γε
τῷ
ἀφ´
|
ἑνὸς |
εἶναι
ἢ
πρὸς
ἓν
ἅπαντα |
[1, 2] |
διατάσσει·
ὁρῶμεν
δὲ
καὶ
τὰς
|
ἐντιμοτάτας |
τῶν
δυνάμεων
ὑπὸ
ταύτην
οὔσας, |
[1, 8] |
οὐχ
οἷόν
τε·
πράξει
γὰρ
|
ἐξ |
ἀνάγκης,
καὶ
εὖ
πράξει.
ὥσπερ |
[1, 13] |
ἂν
ἡ
ζήτησις
κατὰ
τὴν
|
ἐξ |
ἀρχῆς
προαίρεσιν.
περὶ
ἀρετῆς
δὲ |
[1, 10] |
θεωρηθείη
καὶ
τὸ
νῦν
ἐπιζητούμενον
|
ἐξ |
ἐκείνου.
εἰ
δὴ
τὸ
τέλος
|
[1, 10] |
τοῦ
κατ´
ἀξίαν,
τοὺς
δ´
|
ἐξ |
ἐναντίας·
δῆλον
δ´
ὅτι
καὶ |
[1, 8] |
μόνον
ἐκ
τοῦ
συμπεράσματος
καὶ
|
ἐξ |
ὧν
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
καὶ |
[1, 6] |
ταῦτα
μὲν
ἀφετέον
τὸ
νῦν·
|
ἐξακριβοῦν |
γὰρ
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἄλλης
ἂν |
[1, 13] |
ζητούμενα·
τὸ
γὰρ
ἐπὶ
πλεῖον
|
ἐξακριβοῦν |
ἐργωδέστερον
ἴσως
ἐστὶ
τῶν
προκειμένων. |
[1, 12] |
ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ἴσως
οἰκειότερον
|
ἐξακριβοῦν
|
τοῖς
περὶ
τὰ
ἐγκώμια
πεπονημένοις· |
[1, 8] |
τὸ
ἄριστον
ὑπολαμβάνειν,
καὶ
ἐν
|
ἕξει |
ἢ
ἐνεργείᾳ.
τὴν
μὲν
γὰρ |
[1, 4] |
εἶναι
ἀγαθά.
ἁπάσας
μὲν
οὖν
|
ἐξετάζειν
|
τὰς
δόξας
ματαιότερον
ἴσως
ἐστίν, |
[1, 13] |
σοφὸν
κατὰ
τὴν
ἕξιν·
τῶν
|
ἕξεων |
δὲ
τὰς
ἐπαινετὰς
ἀρετὰς
λέγομεν. |
[1, 8] |
καθεύδοντι
ἢ
καὶ
ἄλλως
πως
|
ἐξηργηκότι, |
τὴν
δ´
ἐνέργειαν
οὐχ
οἷόν |
[1, 8] |
ἢ
ἐνεργείᾳ.
τὴν
μὲν
γὰρ
|
ἕξιν |
ἐνδέχεται
(μηδὲν
ἀγαθὸν
ἀποτελεῖν
ὑπάρχουσαν, |
[1, 13] |
καὶ
τὸν
σοφὸν
κατὰ
τὴν
|
ἕξιν· |
τῶν
ἕξεων
δὲ
τὰς
ἐπαινετὰς |
[1, 5] |
τὸ
πολλοὺς
τῶν
ἐν
ταῖς
|
ἐξουσίαις
|
ὁμοιοπαθεῖν
Σαρδαναπάλλῳ.
οἱ
δὲ
χαρίεντες |
[1, 13] |
περὶ
αὐτῆς
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἐξωτερικοῖς |
λόγοις
ἀρκούντως
ἔνια,
καὶ
χρηστέον |
[1, 5] |
δυσαφαίρετον
εἶναι
μαντευόμεθα.
ἔτι
δ´
|
ἐοίκασι |
τὴν
τιμὴν
διώκειν
ἵνα
πιστεύσωσιν |
[1, 5] |
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
οὐκ
ἀλόγως
|
ἐοίκασιν |
ἐκ
τῶν
βίων
ὑπολαμβάνειν
οἱ |
[1, 6] |
πολυχρόνιον
τοῦ
ἐφημέρου.
πιθανώτερον
δ´
|
ἐοίκασιν |
οἱ
Πυθαγόρειοι
λέγειν
περὶ
αὐτοῦ, |
[1, 11] |
ἀγαθοῦ
κοινωνοῦσιν
(ἢ
τῶν
ἀντικειμένων.
|
ἔοικε |
γὰρ
ἐκ
τούτων
εἰ
καὶ |
[1, 12] |
εὐδαιμονία
τῶν
τιμίων
καὶ
τελείων.
|
ἔοικε |
δ´
οὕτως
ἔχειν
καὶ
διὰ |
[1, 13] |
τῆς
ἀνθρωπικῆς
ἀρετῆς
ἄμοιρον
πέφυκεν.
|
ἔοικε |
δὲ
καὶ
ἄλλη
τις
φύσις |
[1, 6] |
οὖν
τινα
ἔχει
ὁ
λόγος,
|
ἔοικε |
δὲ
ταῖς
ἐπιστήμαις
διαφωνεῖν·
πᾶσαι |
[1, 6] |
πρός
τι
(παραφυάδι
γὰρ
τοῦτ´
|
ἔοικε |
καὶ
συμβεβηκότι
τοῦ
ὄντος)
ὥστ´ |
[1, 13] |
τοῦ
ἀλόγου
δὲ
τὸ
μὲν
|
ἔοικε |
κοινῷ
καὶ
φυτικῷ,
λέγω
δὲ |
[1, 8] |
ὄντες
τεθνᾶσιν.
καθάπερ
οὖν
εἴπομεν,
|
ἔοικε |
προσδεῖ–
σθαι
καὶ
τῆς
τοιαύτης |
[1, 6] |
πῶς
δὴ
λέγεται;
οὐ
γὰρ
|
ἔοικε |
τοῖς
γε
ἀπὸ
τύχης
ὁμωνύμοις. |
[1, 10] |
αὐταῖς
τοὺς
μακαρίους·
τοῦτο
γὰρ
|
ἔοικεν |
αἰτίῳ
τοῦ
μὴ
γίνεσθαι
περὶ |
[1, 11] |
τὸν
βίον
τὰ
δ´
ἐλαφροτέροις
|
ἔοικεν, |
οὕτω
καὶ
τὰ
περὶ
τοὺς |
[1, 5] |
καὶ
παρ´
οἷς
γινώσκονται,
καὶ
|
ἐπ´ |
ἀρετῇ·
δῆλον
οὖν
ὅτι
κατά |
[1, 7] |
τῶν
ἀρχῶν
δ´
αἳ
μὲν
|
ἐπαγωγῇ |
θεωροῦνται,
αἳ
δ´
αἰσθήσει,
αἳ |
[1, 12] |
ἀγαθῶν·
οὐδεὶς
γὰρ
τὴν
εὐδαιμονίαν
|
ἐπαινεῖ |
καθάπερ
τὸ
δίκαιον,
ἀλλ´
ὡς
|
[1, 12] |
καὶ
πρός
τι
πῶς
ἔχειν
|
ἐπαινεῖσθαι· |
τὸν
γὰρ
δίκαιον
καὶ
τὸν |
[1, 12] |
τῇ
ἡδονῇ·
τὸ
γὰρ
μὴ
|
ἐπαινεῖσθαι |
τῶν
ἀγαθῶν
οὖσαν
μηνύειν
ᾤετο |
[1, 13] |
ἕξιν·
τῶν
ἕξεων
δὲ
τὰς
|
ἐπαινετὰς |
ἀρετὰς
λέγομεν.
|
[1, 12] |
ἔστιν.
φαίνεται
δὴ
πᾶν
τὸ
|
ἐπαινετὸν |
τῷ
ποιόν
τι
εἶναι
καὶ |
[1, 12] |
περὶ
τῆς
εὐδαιμονίας
πότερα
τῶν
|
ἐπαινετῶν |
ἐστὶν
ἢ
μᾶλλον
τῶν
τιμίων· |
[1, 12] |
ᾤετο
ὅτι
κρεῖττόν
ἐστι
τῶν
|
ἐπαινετῶν, |
τοιοῦτον
δ´
εἶναι
τὸν
θεὸν |
[1, 12] |
ὅτι
τῶν
ἀρίστων
οὐκ
ἔστιν
|
ἔπαινος, |
ἀλλὰ
μεῖζόν
τι
καὶ
βέλτιον, |
[1, 12] |
τἆλλα
ἀναφέρεσθαι.
ὁ
μὲν
γὰρ
|
ἔπαινος
|
τῆς
ἀρετῆς·
πρακτικοὶ
γὰρ
τῶν |
[1, 12] |
εἴπομεν.
εἰ
δ´
ἐστὶν
ὁ
|
ἔπαινος |
τῶν
τοιούτων,
δῆλον
ὅτι
τῶν |
[1, 13] |
ἀλλ´
ὅτι
πρᾶος
ἢ
σώφρων·
|
ἐπαινοῦμεν |
δὲ
καὶ
τὸν
σοφὸν
κατὰ |
[1, 12] |
ἀγαθόν
τε
καὶ
τὴν
ἀρετὴν
|
ἐπαινοῦμεν |
διὰ
τὰς
πράξεις
καὶ
τὰ
|
[1, 13] |
τῆς
ψυχῆς
τὸ
λόγον
ἔχον
|
ἐπαινοῦμεν· |
ὀρθῶς
γὰρ
καὶ
ἐπὶ
τὰ |
[1, 12] |
συμβαίνει
διὰ
τὸ
γίνεσθαι
τοὺς
|
ἐπαίνους |
δι´
ἀναφορᾶς,
ὥσπερ
εἴπομεν.
εἰ |
[1, 12] |
ἐκ
τῶν
περὶ
τοὺς
θεοὺς
|
ἐπαίνων· |
γελοῖοι
γὰρ
φαίνονται
πρὸς
ἡμᾶς |
[1, 10] |
ἢ
τὸ
μὲν
ταῖς
τύχαις
|
ἐπακολουθεῖν
|
οὐδαμῶς
ὀρθόν;
οὐ
γὰρ
ἐν |
[1, 6] |
ἕν·
οἷς
δὴ
καὶ
Σπεύσιππος
|
ἐπακολουθῆσαι |
δοκεῖ.
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τούτων |
[1, 7] |
ἐπὶ
τοσοῦτον
εἰρήσθω.
Πάλιν
δ´
|
ἐπανέλθωμεν |
ἐπὶ
τὸ
ζητούμενον
ἀγαθόν,
τί |
[1, 10] |
τῶν
ἐκγόνων
τοῖς
γονεῦσιν.
ἀλλ´
|
ἐπανιτέον |
ἐπὶ
τὸ
πρότερον
ἀπορηθέν·
τάχα |
[1, 13] |
τίμιόν
τι
καὶ
θεῖον
τίθεμεν.
|
~Ἐπεὶ |
δ´
ἐστὶν
ἡ
εὐδαιμονία
ψυχῆς |
[1, 7] |
δ´
ἔτι
μᾶλλον
διασαφῆσαι
πειρατέον.
|
ἐπεὶ |
δὲ
πλείω
φαίνεται
τὰ
τέλη, |
[1, 6] |
ἐπὶ
τούτοις
ἰδέα.
ἔτι
δ´
|
ἐπεὶ |
τἀγαθὸν
ἰσαχῶς
λέγεται
τῷ
ὄντι |
[1, 6] |
ἐν
μιᾷ
μόνῃ.
ἔτι
δ´
|
ἐπεὶ |
τῶν
κατὰ
μίαν
ἰδέαν
μία |
[1, 10] |
γε
καὶ
ἔστιν
εὐδαίμων
τότε
|
ἐπειδὰν |
ἀποθάνῃ;
ἢ
τοῦτό
γε
παντελῶς |
[1, 10] |
ἐν
τούτοις
διαλάμπει
τὸ
καλόν,
|
ἐπειδὰν |
φέρῃ
τις
εὐκόλως
πολλὰς
καὶ |
[1, 4] |
πεφροιμιάσθω
ταῦτα.
Λέγωμεν
δ´
ἀναλαβόντες,
|
ἐπειδὴ |
πᾶσα
γνῶσις
καὶ
προαίρεσις
ἀγαθοῦ |
[1, 13] |
ἅλις,
καὶ
τὸ
θρεπτικὸν
ἐατέον,
|
ἐπειδὴ |
τῆς
ἀνθρωπικῆς
ἀρετῆς
ἄμοιρον
πέφυκεν. |
[1, 10] |
οὕτω
καὶ
τελευτήσοντα
κατὰ
λόγον;
|
ἐπειδὴ
|
τὸ
μέλλον
ἀφανὲς
ἡμῖν
ἐστίν, |
[1, 3] |
ὢν
ματαίως
ἀκούσεται
καὶ
ἀνωφελῶς,
|
ἐπειδὴ |
τὸ
τέλος
ἐστὶν
οὐ
γνῶσις |
[1, 7] |
ὅλως
τοῖς
φίλοις
καὶ
πολίταις,
|
ἐπειδὴ |
φύσει
πολιτικὸν
ὁ
ἄνθρωπος.
τούτων |
[1, 7] |
τούτων
δὲ
ληπτέος
ὅρος
τις·
|
ἐπεκτείνοντι |
γὰρ
ἐπὶ
τοὺς
γονεῖς
καὶ |
[1, 8] |
καλῶν
κἀγαθῶν
οἱ
πράττοντες
ὀρθῶς
|
ἐπήβολοι
|
γίνονται.
ἔστι
δὲ
καὶ
ὁ |
[1, 10] |
καὶ
καλῶν
ἐν
αὐτῷ
γενόμενος
|
ἐπήβολος. |
τί
οὖν
κωλύει
λέγειν
εὐδαίμονα |
[1, 9] |
μάλιστ´
εὐθηνοῦντα
μεγάλαις
συμφοραῖς
περιπεσεῖν
|
ἐπὶ |
γήρως,
καθάπερ
ἐν
τοῖς
Τρωικοῖς |
[1, 13] |
σώμασι
μὲν
ὁρῶμεν
τὸ
παραφερόμενον,
|
ἐπὶ |
δὲ
τῆς
ψυχῆς
οὐχ
ὁρῶμεν. |
[1, 7] |
κιθαριστοῦ,
καὶ
ἁπλῶς
δὴ
τοῦτ´
|
ἐπὶ |
πάντων,
προστιθεμένης
τῆς
κατὰ
τὴν |
[1, 13] |
πρὸς
τὰ
ζητούμενα·
τὸ
γὰρ
|
ἐπὶ |
πλεῖον
ἐξακριβοῦν
ἐργωδέστερον
ἴσως
ἐστὶ
|
[1, 6] |
ἴσως
βέλτιον
εἶναι
καὶ
δεῖν
|
ἐπὶ |
σωτηρίᾳ
γε
τῆς
ἀληθείας
καὶ |
[1, 13] |
ἔχον
ἐπαινοῦμεν·
ὀρθῶς
γὰρ
καὶ
|
ἐπὶ |
τὰ
βέλτιστα
παρακαλεῖ·
φαίνεται
δ´ |
[1, 13] |
καὶ
ἐπὶ
τῆς
ψυχῆς
οὕτως·
|
ἐπὶ |
τἀναντία
γὰρ
αἱ
ὁρμαὶ
τῶν |
[1, 4] |
πότερον
ἀπὸ
τῶν
ἀρχῶν
ἢ
|
ἐπὶ |
τὰς
ἀρχάς
ἐστιν
ἡ
ὁδός, |
[1, 4] |
τῶν
ἀρχῶν
λόγοι
καὶ
οἱ
|
ἐπὶ
|
τὰς
ἀρχάς.
εὖ
γὰρ
καὶ |
[1, 13] |
εἰς
τὰ
ἀριστερὰ
παραφέρεται,
καὶ
|
ἐπὶ |
τῆς
ψυχῆς
οὕτως·
ἐπὶ
τἀναντία |
[1, 10] |
δὲ
καὶ
τὸ
μηδὲν
μηδ´
|
ἐπί
|
τινα
χρόνον
συνικνεῖσθαι
τὰ
τῶν |
[1, 7] |
τοσοῦτον
εἰρήσθω.
Πάλιν
δ´
ἐπανέλθωμεν
|
ἐπὶ |
τὸ
ζητούμενον
ἀγαθόν,
τί
ποτ´ |
[1, 4] |
τῷ
σταδίῳ
ἀπὸ
τῶν
ἀθλοθετῶν
|
ἐπὶ |
τὸ
πέρας
ἢ
ἀνάπαλιν.
ἀρκτέον |
[1, 3] |
ἐνδείκνυσθαι,
καὶ
περὶ
τῶν
ὡς
|
ἐπὶ |
τὸ
πολὺ
καὶ
ἐκ
τοιούτων
|
[1, 10] |
ἐκγόνων
τοῖς
γονεῦσιν.
ἀλλ´
ἐπανιτέον
|
ἐπὶ |
τὸ
πρότερον
ἀπορηθέν·
τάχα
γὰρ |
[1, 11] |
ἀνθρώπους.
~καὶ
περὶ
μὲν
τούτων
|
ἐπὶ |
τοσοῦτον
διωρίσθω.
Τὰς
δὲ
τῶν |
[1, 7] |
ἰατρεύει.
~καὶ
περὶ
μὲν
τούτων
|
ἐπὶ |
τοσοῦτον
εἰρήσθω.
Πάλιν
δ´
ἐπανέλθωμεν |
[1, 7] |
κατὰ
τὴν
ὑποκειμένην
ὕλην
καὶ
|
ἐπὶ |
τοσοῦτον
ἐφ´
ὅσον
οἰκεῖον
τῇ |
[1, 3] |
τῶν
λεγομένων·
πεπαιδευμένου
γάρ
ἐστιν
|
ἐπὶ |
τοσοῦτον
τἀκριβὲς
ἐπιζητεῖν
καθ´
ἕκαστον
|
[1, 7] |
ληπτέος
ὅρος
τις·
ἐπεκτείνοντι
γὰρ
|
ἐπὶ |
τοὺς
γονεῖς
καὶ
τοὺς
ἀπογόνους
|
[1, 6] |
οὐκ
ἂν
εἴη
κοινή
τις
|
ἐπὶ |
τούτοις
ἰδέα.
ἔτι
δ´
ἐπεὶ |
[1, 8] |
ἐλευθερίοις
πράξεσιν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἄλλων.
εἰ
δ´
οὕτω, |
[1, 1] |
παρὰ
ταύτας
ἄλλο
τι,
καθάπερ
|
ἐπὶ |
τῶν
λεχθεισῶν
ἐπιστημῶν.
~Εἰ
δή |
[1, 8] |
διώρισται
ταῦτα
κατὰ
τὸ
Δηλιακὸν
|
ἐπίγραμμα· |
κάλλιστον
τὸ
δικαιότατον,
λῷστον
δ´ |
[1, 3] |
ὅσον
ἡ
τοῦ
πράγματος
φύσις
|
ἐπιδέχεται· |
παραπλήσιον
γὰρ
φαίνεται
μαθηματικοῦ
τε |
[1, 7] |
καὶ
τῶν
τεχνῶν
γεγόνασιν
αἱ
|
ἐπιδόσεις· |
παντὸς
γὰρ
προσθεῖναι
τὸ
ἐλλεῖπον. |
[1, 13] |
βελτίω
γίνεται
τὰ
φαντάσματα
τῶν
|
ἐπιεικῶν |
ἢ
τῶν
τυχόντων.
ἀλλὰ
περὶ |
[1, 7] |
ἀκρίβειαν
μὴ
ὁμοίως
ἐν
ἅπασιν
|
ἐπιζητεῖν, |
ἀλλ´
ἐν
ἑκάστοις
κατὰ
τὴν |
[1, 3] |
γάρ
ἐστιν
ἐπὶ
τοσοῦτον
τἀκριβὲς
|
ἐπιζητεῖν |
καθ´
ἕκαστον
γένος,
ἐφ´
ὅσον |
[1, 6] |
τεχνίτας
ἅπαντας
ἀγνοεῖν
καὶ
μηδ´
|
ἐπιζητεῖν
|
οὐκ
εὔλογον.
ἄπορον
δὲ
καὶ |
[1, 3] |
ὁμοίως
ἐν
ἅπασι
τοῖς
λόγοις
|
ἐπιζητητέον, |
ὥσπερ
οὐδ´
ἐν
τοῖς
δημιουργουμένοις. |
[1, 8] |
εὐπραξία.
Φαίνεται
δὲ
καὶ
τὰ
|
ἐπιζητούμενα
|
τὰ
περὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἅπανθ´ |
[1, 10] |
ἂν
θεωρηθείη
καὶ
τὸ
νῦν
|
ἐπιζητούμενον |
ἐξ
ἐκείνου.
εἰ
δὴ
τὸ |
[1, 6] |
τινὸς
ἐφιέμεναι
καὶ
τὸ
ἐνδεὲς
|
ἐπιζητοῦσαι |
παραλείπουσι
τὴν
γνῶσιν
αὐτοῦ.
καίτοι |
[1, 7] |
γὰρ
τέκτων
καὶ
γεωμέτρης
διαφερόντως
|
ἐπιζητοῦσι |
τὴν
ὀρθήν·
ὃ
μὲν
γὰρ |
[1, 13] |
οὐδαμῶς
κοινωνεῖ
λόγου,
τὸ
δ´
|
ἐπιθυμητικὸν |
καὶ
ὅλως
ὀρεκτικὸν
μετέχει
πως, |
[1, 9] |
ἄριστον
ἐτίθεμεν,
αὕτη
δὲ
πλείστην
|
ἐπιμέλειαν |
ποιεῖται
τοῦ
ποιούς
τινας
καὶ |
[1, 9] |
ἀρετὴν
διά
τινος
μαθήσεως
καὶ
|
ἐπιμελείας. |
εἰ
δ´
ἐστὶν
οὕτω
βέλτιον |
[1, 7] |
τούτου
δὲ
τὸ
μὲν
ὡς
|
ἐπιπειθὲς |
λόγῳ,
τὸ
δ´
ὡς
ἔχον |
[1, 4] |
ἐστίν,
ἱκανὸν
δὲ
τὰς
μάλιστα
|
ἐπιπολαζούσας |
ἢ
δοκούσας
ἔχειν
τινὰ
λόγον. |
[1, 5] |
σχεδὸν
τοῦτο
τέλος.
φαίνεται
δ´
|
ἐπιπολαιότερον |
εἶναι
τοῦ
ζητουμένου·
δοκεῖ
γὰρ |
[1, 13] |
κατ´
ἀρετὴν
τελείαν,
περὶ
ἀρετῆς
|
ἐπισκεπτέον |
ἂν
εἴη·
τάχα
γὰρ
οὕτως |
[1, 13] |
ἀρχῆς
προαίρεσιν.
περὶ
ἀρετῆς
δὲ
|
ἐπισκεπτέον |
ἀνθρωπίνης
δῆλον
ὅτι·
καὶ
γὰρ |
[1, 7] |
πρόεισιν.
ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
εἰσαῦθις
|
ἐπισκεπτέον· |
τὸ
δ´
αὔταρκες
τίθεμεν
ὃ |
[1, 6] |
Τὸ
δὲ
καθόλου
βέλτιον
ἴσως
|
ἐπισκέψασθαι |
καὶ
διαπορῆσαι
πῶς
λέγεται,
καίπερ |
[1, 5] |
ὁ
θεωρητικός,
ὑπὲρ
οὗ
τὴν
|
ἐπίσκεψιν |
ἐν
τοῖς
ἑπομένοις
ποιησόμεθα.
ὁ |
[1, 12] |
τοιούτων
μηδέν.
~Διωρισμένων
δὲ
τούτων
|
ἐπισκεψώμεθα |
περὶ
τῆς
εὐδαιμονίας
πότερα
τῶν |
[1, 6] |
γὰρ
οὐδὲ
τὴν
ὑγίειαν
οὕτως
|
ἐπισκοπεῖν |
ὁ
ἰατρός,
ἀλλὰ
τὴν
ἀνθρώπου, |
[1, 6] |
ὁ
λόγος,
ἔοικε
δὲ
ταῖς
|
ἐπιστήμαις |
διαφωνεῖν·
πᾶσαι
γὰρ
ἀγαθοῦ
τινὸς |
[1, 6] |
κατὰ
μίαν
ἰδέαν
μία
καὶ
|
ἐπιστήμη, |
καὶ
τῶν
ἀγαθῶν
ἁπάντων
ἦν |
[1, 6] |
ἁπάντων
ἦν
ἂν
μία
τις
|
ἐπιστήμη· |
νῦν
δ´
εἰσὶ
πολλαὶ
καὶ |
[1, 10] |
ἀρετήν·
μονιμώτεραι
γὰρ
καὶ
τῶν
|
ἐπιστημῶν |
αὗται
δοκοῦσιν
εἶναι·
τούτων
δ´ |
[1, 1] |
τι,
καθάπερ
ἐπὶ
τῶν
λεχθεισῶν
|
ἐπιστημῶν. |
~Εἰ
δή
τι
τέλος
ἐστὶ |
[1, 2] |
τίνας
γὰρ
εἶναι
χρεὼν
τῶν
|
ἐπιστημῶν |
ἐν
ταῖς
πόλεσι,
(καὶ
ποίας |
[1, 2] |
ταύτης
ταῖς
λοιπαῖς
{πρακτικαῖς}
τῶν
|
ἐπιστημῶν, |
ἔτι
δὲ
νομοθετούσης
τί
δεῖ |
[1, 2] |
ποτ´
ἐστὶ
καὶ
τίνος
τῶν
|
ἐπιστημῶν |
ἢ
δυνάμεων.
δόξειε
δ´
ἂν |
[1, 1] |
πράξεων
οὐσῶν
καὶ
τεχνῶν
καὶ
|
ἐπιστημῶν |
πολλὰ
γίνεται
καὶ
τὰ
τέλη· |
[1, 6] |
τὰ
ἡμῖν
ἀγαθά,
κἂν
εἰδῶμεν,
|
ἐπιτευξόμεθα |
αὐτῶν.
πιθανότητα
μὲν
οὖν
τινα |
[1, 13] |
καὶ
ἡ
νουθέτησις
καὶ
πᾶσα
|
ἐπιτίμησίς |
τε
καὶ
παράκλησις.
εἰ
δὲ |
[1, 9] |
τὸ
δὲ
μέγιστον
καὶ
κάλλιστον
|
ἐπιτρέψαι |
τύχῃ
λίαν
πλημμελὲς
ἂν
εἴη. |
[1, 10] |
τὸ
μακάριον·
λύπας
τε
γὰρ
|
ἐπιφέρει |
καὶ
ἐμποδίζει
πολλαῖς
ἐνεργείαις.
ὅμως |
[1, 6] |
κομίσαντες
τὴν
δόξαν
ταύτην
οὐκ
|
ἐποίουν |
ἰδέας
ἐν
οἷς
τὸ
πρότερον |
[1, 7] |
γὰρ
ἔχουσι
ῥοπὴν
πρὸς
τὰ
|
ἑπόμενα. |
δοκεῖ
γὰρ
πλεῖον
ἢ
ἥμισυ |
[1, 7] |
θρεπτικὴν
καὶ
τὴν
αὐξητικὴν
ζωήν.
|
ἑπομένη |
δὲ
αἰσθητική
τις
ἂν
εἴη, |
[1, 5] |
οὗ
τὴν
ἐπίσκεψιν
ἐν
τοῖς
|
ἑπομένοις |
ποιησόμεθα.
ὁ
δὲ
χρηματιστὴς
βίαιός |
[1, 8] |
ἥδιστον
δὲ
πέφυχ´
οὗ
τις
|
ἐρᾷ |
τὸ
τυχεῖν.
ἅπαντα
γὰρ
ὑπάρχει |
[1, 12] |
διὰ
τὰς
πράξεις
καὶ
τὰ
|
ἔργα, |
καὶ
τὸν
ἰσχυρὸν
δὲ
καὶ |
[1, 1] |
βελτίω
πέφυκε
τῶν
ἐνεργειῶν
τὰ
|
ἔργα. |
πολλῶν
δὲ
πράξεων
οὐσῶν
καὶ |
[1, 7] |
τέκτονος
μὲν
καὶ
σκυτέως
ἔστιν
|
ἔργα |
τινὰ
καὶ
πράξεις,
ἀνθρώπου
δ´
|
[1, 1] |
ἐνέργειαι,
τὰ
δὲ
παρ´
αὐτὰς
|
ἔργα |
τινά.
ὧν
δ´
εἰσὶ
τέλη |
[1, 7] |
δοκεῖ
λέγεσθαι.
εἰ
δ´
ἐστὶν
|
ἔργον |
ἀνθρώπου
ψυχῆς
ἐνέργεια
κατὰ
λόγον
|
[1, 7] |
καὶ
ἀνθρώπῳ,
εἴπερ
ἔστι
τι
|
ἔργον |
αὐτοῦ.
πότερον
οὖν
τέκτονος
μὲν |
[1, 7] |
λόγου,
τὸ
δ´
αὐτό
φαμεν
|
ἔργον |
εἶναι
τῷ
γένει
τοῦδε
καὶ |
[1, 7] |
δ´
οὕτως,
{ἀνθρώπου
δὲ
τίθεμεν
|
ἔργον |
ζωήν
τινα,
ταύτην
δὲ
ψυχῆς |
[1, 7] |
τὴν
ἀρετὴν
ὑπεροχῆς
πρὸς
τὸ
|
ἔργον· |
κιθαριστοῦ
μὲν
γὰρ
κιθαρίζειν,
σπουδαίου |
[1, 7] |
ἐφ´
ὅσον
χρησίμη
πρὸς
τὸ
|
ἔργον, |
ὃ
δὲ
τί
ἐστιν
ἢ |
[1, 7] |
ἑκάστου
τῶν
μορίων
φαίνεταί
τι
|
ἔργον, |
οὕτω
καὶ
ἀνθρώπου
παρὰ
πάντα |
[1, 7] |
τεχνίτῃ,
καὶ
ὅλως
ὧν
ἔστιν
|
ἔργον |
τι
καὶ
πρᾶξις,
ἐν
τῷ |
[1, 7] |
πάντα
ταῦτα
θείη
τις
ἂν
|
ἔργον |
τι;
τί
οὖν
δὴ
τοῦτ´ |
[1, 7] |
ἂν
τοῦτ´,
εἰ
ληφθείη
τὸ
|
ἔργον
|
τοῦ
ἀνθρώπου.
ὥσπερ
γὰρ
αὐλητῇ |
[1, 7] |
τι
καὶ
πρᾶξις,
ἐν
τῷ
|
ἔργῳ |
δοκεῖ
τἀγαθὸν
εἶναι
καὶ
τὸ |
[1, 13] |
τὸ
γὰρ
ἐπὶ
πλεῖον
ἐξακριβοῦν
|
ἐργωδέστερον |
ἴσως
ἐστὶ
τῶν
προκειμένων.
λέγεται |
[1, 10] |
γὰρ
οὕτως
ὑπάρχει
τῶν
ἀνθρωπίνων
|
ἔργων |
βεβαιότης
ὡς
περὶ
τὰς
ἐνεργείας |
[1, 12] |
ταύτης·
τὰ
δ´
ἐγκώμια
τῶν
|
ἔργων |
ὁμοίως
καὶ
τῶν
σωματικῶν
καὶ |
[1, 7] |
ὅπως
μὴ
τὰ
πάρεργα
τῶν
|
ἔργων |
πλείω
γίνηται.
οὐκ
ἀπαιτητέον
(δ´ |
[1, 10] |
αὐτὸν
εὐδαίμονα
καὶ
πάλιν
ἄθλιον
|
ἐροῦμεν
|
πολλάκις,
χαμαιλέοντά
τινα
τὸν
εὐδαίμονα |
[1, 10] |
πάντως.
εἰ
δ´
οὕτω,
μακαρίους
|
ἐροῦμεν
|
τῶν
ζώντων
οἷς
ὑπάρχει
καὶ |
[1, 4] |
πανάριστος
ὃς
αὐτὸς
πάντα
νοήσῃ,
|
ἐσθλὸς |
δ´
αὖ
κἀκεῖνος
ὃς
εὖ |
[1, 10] |
τὸ
ζητούμενον
τῷ
εὐδαίμονι,
καὶ
|
ἔσται |
διὰ
βίου
τοιοῦτος·
ἀεὶ
γὰρ |
[1, 6] |
τῷ
ἀίδιον
εἶναι
μᾶλλον
ἀγαθὸν
|
ἔσται, |
εἴπερ
μηδὲ
λευκότερον
τὸ
πολυχρόνιον |
[1, 13] |
τοῦτο
φάναι
λόγον
ἔχειν,
διττὸν
|
ἔσται |
καὶ
τὸ
λόγον
ἔχον,
τὸ |
[1, 6] |
ἢ
πῶς
ἰατρικώτερος
ἢ
στρατηγικώτερος
|
ἔσται |
ὁ
τὴν
ἰδέαν
αὐτὴν
τεθεαμένος. |
[1, 6] |
πλὴν
τῆς
ἰδέας;
ὥστε
μάταιον
|
ἔσται |
τὸ
εἶδος.
εἰ
δὲ
καὶ |
[1, 9] |
μὲν
οὖν
καὶ
ἄλλο
τί
|
ἐστι |
θεῶν
δώρημα
ἀνθρώποις,
εὔλογον
καὶ |
[1, 9] |
πλημμελὲς
ἂν
εἴη.
συμφανὲς
δ´
|
ἐστὶ |
καὶ
ἐκ
τοῦ
λόγου
τὸ |
[1, 6] |
λέγεται
καὶ
ἐν
τῷ
τί
|
ἐστι |
καὶ
ἐν
τῷ
ποιῷ
καὶ |
[1, 2] |
γε
περιλαβεῖν
αὐτὸ
τί
ποτ´
|
ἐστὶ |
καὶ
τίνος
τῶν
ἐπιστημῶν
ἢ |
[1, 9] |
ἀρετήν.
~Ὅθεν
καὶ
ἀπορεῖται
πότερόν
|
ἐστι |
μαθητὸν
ἢ
ἐθιστὸν
ἢ
καὶ
|
[1, 7] |
εἴ
τι
τῶν
πρακτῶν
ἁπάντων
|
ἐστὶ |
τέλος,
τοῦτ´
ἂν
εἴη
τὸ |
[1, 13] |
ἐγκρατοῦς—
ἔτι
δ´
ἴσως
εὐηκοώτερόν
|
ἐστι |
τὸ
τοῦ
σώφρονος
καὶ
ἀνδρείου· |
[1, 4] |
ὃ
καὶ
τούτοις
πᾶσιν
αἴτιόν
|
ἐστι |
τοῦ
εἶναι
ἀγαθά.
ἁπάσας
μὲν |
[1, 12] |
οὖσαν
μηνύειν
ᾤετο
ὅτι
κρεῖττόν
|
ἐστι
|
τῶν
ἐπαινετῶν,
τοιοῦτον
δ´
εἶναι |
[1, 6] |
εἶδος.
εἰ
δὲ
καὶ
ταῦτ´
|
ἐστὶ |
τῶν
καθ´
αὑτά,
τὸν
τἀγαθοῦ |
[1, 2] |
ἐπιστημῶν.
~Εἰ
δή
τι
τέλος
|
ἐστὶ |
τῶν
πρακτῶν
ὃ
δι´
αὑτὸ |
[1, 13] |
ἐπὶ
πλεῖον
ἐξακριβοῦν
ἐργωδέστερον
ἴσως
|
ἐστὶ
|
τῶν
προκειμένων.
λέγεται
δὲ
περὶ |
[1, 8] |
οἱ
πράττοντες
ὀρθῶς
ἐπήβολοι
γίνονται.
|
ἔστι |
δὲ
καὶ
ὁ
βίος
αὐτῶν |
[1, 7] |
τὰ
ὄργανα,
δῆλον
ὡς
οὐκ
|
ἔστι
|
πάντα
τέλεια·
τὸ
δ´
ἄριστον |
[1, 7] |
δόξειεν
ἂν
καὶ
ἀνθρώπῳ,
εἴπερ
|
ἔστι |
τι
ἔργον
αὐτοῦ.
πότερον
οὖν |
[1, 3] |
καλῶς
ἃ
γινώσκει,
καὶ
τούτων
|
ἐστὶν |
ἀγαθὸς
κριτής.
καθ´
ἕκαστον
μὲν |
[1, 8] |
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις
γὰρ
οὐδ´
|
ἐστὶν |
ἀγαθὸς
ὁ
μὴ
χαίρων
ταῖς
|
[1, 1] |
τὰ
τῶν
ἀρχιτεκτονικῶν
τέλη
πάντων
|
ἐστὶν |
αἱρετώτερα
τῶν
ὑπ´
αὐτά·
τούτων |
[1, 7] |
καὶ
πράξεις,
ἀνθρώπου
δ´
οὐδέν
|
ἐστιν, |
ἀλλ´
ἀργὸν
πέφυκεν;
ἢ
καθάπερ |
[1, 9] |
δὲ
κἂν
εἰ
μὴ
θεόπεμπτός
|
ἐστιν |
ἀλλὰ
δι´
ἀρετὴν
καί
τινα |
[1, 4] |
περὶ
δὲ
τῆς
εὐδαιμονίας,
τί
|
ἐστιν, |
ἀμφισβητοῦσι
καὶ
οὐχ
ὁμοίως
οἱ |
[1, 13] |
ὀρεκτικὸν
μετέχει
πως,
ᾗ
κατήκοόν
|
ἐστιν |
αὐτοῦ
καὶ
πειθαρχικόν·
οὕτω
δὴ |
[1, 13] |
μεριστόν,
ἢ
τῷ
λόγῳ
δύο
|
ἐστὶν |
ἀχώριστα
πεφυκότα
καθάπερ
ἐν
τῇ |
[1, 7] |
τι
φαίνεται.
ὥστ´
εἰ
μέν
|
ἐστιν |
ἕν
τι
μόνον
τέλειον,
τοῦτ´ |
[1, 2] |
ἀγαθόν.
εἰ
γὰρ
καὶ
ταὐτόν
|
ἐστιν |
ἑνὶ
καὶ
πόλει,
μεῖζόν
γε |
[1, 3] |
ἕκαστα
τῶν
λεγομένων·
πεπαιδευμένου
γάρ
|
ἐστιν |
ἐπὶ
τοσοῦτον
τἀκριβὲς
ἐπιζητεῖν
καθ´ |
[1, 7] |
αὕτη
δοκεῖ
λέγεσθαι.
εἰ
δ´
|
ἐστὶν |
ἔργον
ἀνθρώπου
ψυχῆς
ἐνέργεια
κατὰ |
[1, 7] |
φαίνεται,
ποθεῖται
δ´
ἐναργέστερον
τί
|
ἐστιν |
ἔτι
λεχθῆναι.
τάχα
δὴ
γένοιτ´ |
[1, 12] |
τῆς
εὐδαιμονίας
πότερα
τῶν
ἐπαινετῶν
|
ἐστὶν |
ἢ
μᾶλλον
τῶν
τιμίων·
δῆλον |
[1, 7] |
τὸ
ἔργον,
ὃ
δὲ
τί
|
ἐστιν |
ἢ
ποῖόν
τι·
θεατὴς
γὰρ |
[1, 12] |
δῆλον
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
ὅτι
|
ἐστὶν |
ἡ
εὐδαιμονία
τῶν
τιμίων
καὶ |
[1, 13] |
καὶ
θεῖον
τίθεμεν.
~Ἐπεὶ
δ´
|
ἐστὶν |
ἡ
εὐδαιμονία
ψυχῆς
ἐνέργειά
τις |
[1, 8] |
ἐστιν
ὁ
λόγος·
ταύτης
γάρ
|
ἐστιν |
ἡ
κατ´
αὐτὴν
ἐνέργεια.
διαφέρει
|
[1, 4] |
ἀρχῶν
ἢ
ἐπὶ
τὰς
ἀρχάς
|
ἐστιν |
ἡ
ὁδός,
ὥσπερ
ἐν
τῷ |
[1, 13] |
γεγένηνται.
εἰ
δὲ
τῆς
πολιτικῆς
|
ἐστὶν |
ἡ
σκέψις
αὕτη,
δῆλον
ὅτι |
[1, 8] |
τοιαῦτ´
εἶναι,
τοῖς
δὲ
φιλοκάλοις
|
ἐστὶν |
ἡδέα
τὰ
φύσει
ἡδέα·
τοιαῦται
|
[1, 8] |
ἥδεσθαι
τῶν
ψυχικῶν,
ἑκάστῳ
δ´
|
ἐστὶν |
ἡδὺ
πρὸς
ὃ
λέγεται
φιλοτοιοῦτος, |
[1, 4] |
ἐξετάζειν
τὰς
δόξας
ματαιότερον
ἴσως
|
ἐστίν, |
ἱκανὸν
δὲ
τὰς
μάλιστα
ἐπιπολαζούσας |
[1, 5] |
ὁ
δὲ
χρηματιστὴς
βίαιός
τις
|
ἐστίν, |
καὶ
ὁ
πλοῦτος
δῆλον
ὅτι |
[1, 12] |
ἀναφορᾶς,
ὥσπερ
εἴπομεν.
εἰ
δ´
|
ἐστὶν |
ὁ
ἔπαινος
τῶν
τοιούτων,
δῆλον |
[1, 5] |
εἴρηται
περὶ
αὐτῶν.
τρίτος
δ´
|
ἐστὶν |
ὁ
θεωρητικός,
ὑπὲρ
οὗ
τὴν |
[1, 8] |
ἀρετὴν
ἢ
ἀρετήν
τινα
συνῳδός
|
ἐστιν
|
ὁ
λόγος·
ταύτης
γάρ
ἐστιν |
[1, 6] |
εἷς
καὶ
ὁ
αὐτὸς
λόγος
|
ἐστὶν |
ὁ
τοῦ
ἀνθρώπου.
ᾗ
γὰρ |
[1, 13] |
δὲ
τοῦτο
εἰκότως·
ἀργία
γάρ
|
ἐστιν |
ὁ
ὕπνος
τῆς
ψυχῆς
ᾗ |
[1, 3] |
καὶ
ἀνωφελῶς,
ἐπειδὴ
τὸ
τέλος
|
ἐστὶν |
οὐ
γνῶσις
ἀλλὰ
πρᾶξις.
διαφέρει |
[1, 4] |
προαίρεσις
ἀγαθοῦ
τινὸς
ὀρέγεται,
τί
|
ἐστὶν |
οὗ
λέγομεν
τὴν
πολιτικὴν
ἐφίεσθαι |
[1, 9] |
τὴν
αἰτίαν
οὐδὲ
παῖς
εὐδαίμων
|
ἐστίν· |
οὔπω
γὰρ
πρακτικὸς
τῶν
τοιούτων |
[1, 9] |
μαθήσεως
καὶ
ἐπιμελείας.
εἰ
δ´
|
ἐστὶν |
οὕτω
βέλτιον
ἢ
τὸ
διὰ |
[1, 10] |
ἐπειδὴ
τὸ
μέλλον
ἀφανὲς
ἡμῖν
|
ἐστίν, |
τὴν
εὐδαιμονίαν
δὲ
τέλος
καὶ
|
[1, 6] |
λόγοι
ταύτῃ
ᾗ
ἀγαθά.
οὐκ
|
ἔστιν |
ἄρα
τὸ
ἀγαθὸν
κοινόν
τι |
[1, 6] |
τῆς
ἰδέας·
εἰ
γὰρ
καὶ
|
ἔστιν |
ἕν
τι
τὸ
κοινῇ
κατηγορούμενον |
[1, 12] |
δῆλον
ὅτι
τῶν
ἀρίστων
οὐκ
|
ἔστιν |
ἔπαινος,
ἀλλὰ
μεῖζόν
τι
καὶ |
[1, 7] |
οὖν
τέκτονος
μὲν
καὶ
σκυτέως
|
ἔστιν |
ἔργα
τινὰ
καὶ
πράξεις,
ἀνθρώπου |
[1, 7] |
παντὶ
τεχνίτῃ,
καὶ
ὅλως
ὧν
|
ἔστιν |
ἔργον
τι
καὶ
πρᾶξις,
ἐν
|
[1, 10] |
πῶς
οὐκ
ἄτοπον,
εἰ
ὅτ´
|
ἔστιν |
εὐδαίμων,
μὴ
ἀληθεύσεται
κατ´
αὐτοῦ |
[1, 10] |
θετέον
οὕτως,
ἆρά
γε
καὶ
|
ἔστιν |
εὐδαίμων
τότε
ἐπειδὰν
ἀποθάνῃ;
ἢ |
[1, 3] |
πεπαιδευμένος.
διὸ
τῆς
πολιτικῆς
οὐκ
|
ἔστιν |
οἰκεῖος
ἀκροατὴς
ὁ
νέος·
ἄπειρος |
[1, 12] |
ὅτι
τῶν
γε
δυνάμεων
οὐκ
|
ἔστιν. |
φαίνεται
δὴ
πᾶν
τὸ
ἐπαινετὸν |
[1, 6] |
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τούτων
ἄλλος
|
ἔστω |
λόγος·
τοῖς
δὲ
λεχθεῖσιν
ἀμφισβήτησίς
|
[1, 6] |
καὶ
ἐν
τόπῳ
δίαιτα
καὶ
|
ἕτερα |
τοιαῦτα)
δῆλον
ὡς
οὐκ
ἂν |
[1, 1] |
αὐτὸν
δὴ
τρόπον
ἄλλαι
ὑφ´
|
ἑτέρας· |
ἐν
ἁπάσαις
δὲ
τὰ
τῶν |
[1, 3] |
γάρ
τινες
ἀπώλοντο
διὰ
πλοῦτον,
|
ἕτεροι |
δὲ
δι´
ἀνδρείαν.
ἀγαπητὸν
οὖν |
[1, 8] |
ἡδονῆς
ἢ
οὐκ
ἄνευ
ἡδονῆς·
|
ἕτεροι |
δὲ
καὶ
τὴν
ἐκτὸς
εὐετηρίαν |
[1, 8] |
ἔνιοι
τὴν
εὐτυχίαν
τῇ
εὐδαιμονίᾳ,
|
ἕτεροι |
δὲ
τὴν
ἀρετήν.
~Ὅθεν
καὶ |
[1, 6] |
δὲ
καὶ
φρονήσεως
καὶ
ἡδονῆς
|
ἕτεροι |
καὶ
διαφέροντες
οἱ
λόγοι
ταύτῃ
|
[1, 13] |
Λακεδαιμονίων
νομοθέτας,
καὶ
εἴ
τινες
|
ἕτεροι |
τοιοῦτοι
γεγένηνται.
εἰ
δὲ
τῆς |
[1, 2] |
τοῦτο,
καὶ
μὴ
πάντα
δι´
|
ἕτερον |
αἱρούμεθα
(πρόεισι
γὰρ
οὕτω
γ´ |
[1, 7] |
καθ´
αὑτὸ
διωκτὸν
τοῦ
δι´
|
ἕτερον |
καὶ
τὸ
μηδέποτε
δι´
ἄλλο |
[1, 4] |
πολλάκις
δὲ
καὶ
ὁ
αὐτὸς
|
ἕτερον· |
νοσήσας
μὲν
γὰρ
ὑγίειαν,
πενόμενος |
[1, 7] |
τούτων
δ´
αἱρούμεθά
τινα
δι´
|
ἕτερον, |
οἷον
πλοῦτον
αὐλοὺς
καὶ
ὅλως |
[1, 13] |
τούτῳ
καὶ
ἀντιβαῖνον.
πῶς
δ´
|
ἕτερον, |
οὐδὲν
διαφέρει.
λόγου
δὲ
καὶ |
[1, 7] |
κατὰ
τὴν
ἀρίστην
καὶ
τελειοτάτην.
|
ἔτι |
δ´
ἐν
βίῳ
τελείῳ.
μία |
[1, 5] |
τι
καὶ
δυσαφαίρετον
εἶναι
μαντευόμεθα.
|
ἔτι |
δ´
ἐοίκασι
τὴν
τιμὴν
διώκειν |
[1, 6] |
κοινή
τις
ἐπὶ
τούτοις
ἰδέα.
|
ἔτι |
δ´
ἐπεὶ
τἀγαθὸν
ἰσαχῶς
λέγεται |
[1, 6] |
κατηγορίαις,
ἀλλ´
ἐν
μιᾷ
μόνῃ.
|
ἔτι |
δ´
ἐπεὶ
τῶν
κατὰ
μίαν |
[1, 13] |
τῷ
λόγῳ
τὸ
τοῦ
ἐγκρατοῦς—
|
ἔτι |
δ´
ἴσως
εὐηκοώτερόν
ἐστι
τὸ |
[1, 8] |
δυσγενὴς
ἢ
μονώτης
καὶ
ἄτεκνος,
|
ἔτι |
δ´
ἴσως
ἧττον,
εἴ
τῳ |
[1, 2] |
ταῖς
λοιπαῖς
{πρακτικαῖς}
τῶν
ἐπιστημῶν,
|
ἔτι |
δὲ
νομοθετούσης
τί
δεῖ
πράττειν |
[1, 7] |
δὲ
τὴν
εὐδαιμονίαν
οἰόμεθα
εἶναι·
|
ἔτι |
δὲ
πάντων
αἱρετωτάτην
μὴ
συναριθμουμένην— |
[1, 3] |
ἐκ
τούτων
καὶ
περὶ
τούτων·
|
ἔτι |
δὲ
τοῖς
πάθεσιν
ἀκολουθητικὸς
ὢν
|
[1, 7] |
ποθεῖται
δ´
ἐναργέστερον
τί
ἐστιν
|
ἔτι
|
λεχθῆναι.
τάχα
δὴ
γένοιτ´
ἂν |
[1, 7] |
εἰς
ταὐτὸν
ἀφῖκται·
τοῦτο
δ´
|
ἔτι |
μᾶλλον
διασαφῆσαι
πειρατέον.
ἐπεὶ
δὲ |
[1, 9] |
γὰρ
τῆς
πολιτικῆς
τέλος
ἄριστον
|
ἐτίθεμεν, |
αὕτη
δὲ
πλείστην
ἐπιμέλειαν
ποιεῖται
|
[1, 4] |
καὶ
οἱ
ἐπὶ
τὰς
ἀρχάς.
|
εὖ |
γὰρ
καὶ
ὁ
Πλάτων
ἠπόρει |
[1, 7] |
γὰρ
κιθαρίζειν,
σπουδαίου
δὲ
τὸ
|
εὖ· |
εἰ
δ´
οὕτως,
{ἀνθρώπου
δὲ |
[1, 4] |
ἐσθλὸς
δ´
αὖ
κἀκεῖνος
ὃς
|
εὖ |
εἰπόντι
πίθηται.
ὃς
δέ
κε |
[1, 4] |
οἱ
χαρίεντες
λέγουσιν,
τὸ
δ´
|
εὖ |
ζῆν
καὶ
τὸ
εὖ
πράττειν |
[1, 8] |
δὲ
τῷ
λόγῳ
καὶ
τὸ
|
εὖ |
ζῆν
καὶ
τὸ
εὖ
πράττειν |
[1, 10] |
οὐ
γὰρ
ἐν
ταύταις
τὸ
|
εὖ |
ἢ
κακῶς,
ἀλλὰ
προσδεῖται
τούτων |
[1, 7] |
ταῦτα
καὶ
καλῶς,
ἕκαστον
δ´
|
εὖ |
κατὰ
τὴν
οἰκείαν
ἀρετὴν
ἀποτελεῖται· |
[1, 10] |
μεγάλα
καὶ
πολλὰ
γινόμενα
μὲν
|
εὖ |
μακαριώτερον
τὸν
βίον
ποιήσει
(καὶ |
[1, 7] |
δοκεῖ
τἀγαθὸν
εἶναι
καὶ
τὸ
|
εὖ, |
οὕτω
δόξειεν
ἂν
καὶ
ἀνθρώπῳ, |
[1, 8] |
πράξει
γὰρ
ἐξ
ἀνάγκης,
καὶ
|
εὖ |
πράξει.
ὥσπερ
δ´
Ὀλυμπίασιν
οὐχ |
[1, 4] |
δ´
εὖ
ζῆν
καὶ
τὸ
|
εὖ |
πράττειν
ταὐτὸν
ὑπολαμβάνουσι
τῷ
εὐδαιμονεῖν· |
[1, 8] |
τὸ
εὖ
ζῆν
καὶ
τὸ
|
εὖ |
πράττειν
τὸν
εὐδαίμονα·
σχεδὸν
γὰρ |
[1, 7] |
μετὰ
λόγου,
σπουδαίου
δ´
ἀνδρὸς
|
εὖ |
ταῦτα
καὶ
καλῶς,
ἕκαστον
δ´ |
[1, 8] |
τητώμενοι
ῥυπαίνουσι
τὸ
μακάριον,
οἷον
|
εὐγενείας |
εὐτεκνίας
κάλλους·
οὐ
πάνυ
γὰρ |
[1, 9] |
οὔτε
ἄλλο
τῶν
ζῴων
οὐδὲν
|
εὔδαιμον |
λέγομεν·
οὐδὲν
γὰρ
αὐτῶν
οἷόν |
[1, 10] |
ἐροῦμεν
πολλάκις,
χαμαιλέοντά
τινα
τὸν
|
εὐδαίμονα |
ἀποφαίνοντες
καὶ
σαθρῶς
ἱδρυμένον.
ἢ |
[1, 10] |
συνακολουθοίημεν
ταῖς
τύχαις,
τὸν
αὐτὸν
|
εὐδαίμονα |
καὶ
πάλιν
ἄθλιον
ἐροῦμεν
πολλάκις, |
[1, 10] |
δὲ
μὴ
λέγομεν
τὸν
τεθνεῶτα
|
εὐδαίμονα, |
μηδὲ
Σόλων
τοῦτο
βούλεται,
ἀλλ´ |
[1, 7] |
οὕτω
δὲ
οὐδὲ
μακάριον
καὶ
|
εὐδαίμονα
|
μία
ἡμέρα
οὐδ´
ὀλίγος
χρόνος. |
[1, 8] |
καὶ
τὸ
εὖ
πράττειν
τὸν
|
εὐδαίμονα· |
σχεδὸν
γὰρ
εὐζωία
τις
εἴρηται |
[1, 10] |
ἐπήβολος.
τί
οὖν
κωλύει
λέγειν
|
εὐδαίμονα |
τὸν
κατ´
ἀρετὴν
τελείαν
ἐνεργοῦντα |
[1, 11] |
καὶ
τηλικαῦτα
ὥστε
μήτε
τοὺς
|
εὐδαίμονας |
μὴ
εὐδαίμονας
ποιεῖν
μήτ´
ἄλλο |
[1, 11] |
ὥστε
μήτε
τοὺς
εὐδαίμονας
μὴ
|
εὐδαίμονας |
ποιεῖν
μήτ´
ἄλλο
τῶν
τοιούτων |
[1, 11] |
καὶ
τοιοῦτον
ὥστε
μὴ
ποιεῖν
|
εὐδαίμονας |
τοὺς
μὴ
ὄντας
μηδὲ
τοὺς |
[1, 13] |
τὸ
ἥμισυ
τοῦ
βίου
τοὺς
|
εὐδαίμονας |
τῶν
ἀθλίων·
συμβαίνει
δὲ
τοῦτο |
[1, 9] |
βέλτιον
ἢ
τὸ
διὰ
τύχην
|
εὐδαιμονεῖν, |
εὔλογον
ἔχειν
οὕτως,
εἴπερ
τὰ |
[1, 4] |
εὖ
πράττειν
ταὐτὸν
ὑπολαμβάνουσι
τῷ
|
εὐδαιμονεῖν· |
περὶ
δὲ
τῆς
εὐδαιμονίας,
τί
|
[1, 7] |
εὐδαιμονίας
χάριν,
διὰ
τούτων
ὑπολαμβάνοντες
|
εὐδαιμονήσειν. |
τὴν
δ´
εὐδαιμονίαν
οὐδεὶς
αἱρεῖται |
[1, 10] |
ὑπάρξει
δὴ
τὸ
ζητούμενον
τῷ
|
εὐδαίμονι, |
καὶ
ἔσται
διὰ
βίου
τοιοῦτος· |
[1, 8] |
τάττουσιν
ἔνιοι
τὴν
εὐτυχίαν
τῇ
|
εὐδαιμονίᾳ, |
ἕτεροι
δὲ
τὴν
ἀρετήν.
~Ὅθεν |
[1, 8] |
καὶ
κάλλιστον
καὶ
ἥδιστον
ἡ
|
εὐδαιμονία, |
καὶ
οὐ
διώρισται
ταῦτα
κατὰ |
[1, 7] |
δι´
ἄλλο.
τοιοῦτον
δ´
ἡ
|
εὐδαιμονία |
μάλιστ´
εἶναι
δοκεῖ·
(ταύτην
γὰρ |
[1, 7] |
τι
φαίνεται
καὶ
αὔταρκες
ἡ
|
εὐδαιμονία, |
τῶν
πρακτῶν
οὖσα
τέλος.
Ἀλλ´ |
[1, 12] |
τῶν
εἰρημένων
ὅτι
ἐστὶν
ἡ
|
εὐδαιμονία |
τῶν
τιμίων
καὶ
τελείων.
ἔοικε |
[1, 13] |
τίθεμεν.
~Ἐπεὶ
δ´
ἐστὶν
ἡ
|
εὐδαιμονία |
ψυχῆς
ἐνέργειά
τις
κατ´
ἀρετὴν |
[1, 13] |
τἀγαθὸν
ἀνθρώπινον
ἐζητοῦμεν
καὶ
τὴν
|
εὐδαιμονίαν |
ἀνθρωπίνην.
ἀρετὴν
δὲ
λέγομεν
ἀνθρωπίνην |
[1, 8] |
τὰ
ἐπιζητούμενα
τὰ
περὶ
τὴν
|
εὐδαιμονίαν |
ἅπανθ´
ὑπάρχειν
τῷ
λεχθέντι.
τοῖς |
[1, 10] |
μέλλον
ἀφανὲς
ἡμῖν
ἐστίν,
τὴν
|
εὐδαιμονίαν |
δὲ
τέλος
καὶ
τέλειον
τίθεμεν |
[1, 13] |
τὴν
τῆς
ψυχῆς·
καὶ
τὴν
|
εὐδαιμονίαν |
δὲ
ψυχῆς
ἐνέργειαν
λέγομεν.
εἰ |
[1, 10] |
λέγουσιν
ἡμῖν
ἐνέργειάν
τινα
τὴν
|
εὐδαιμονίαν; |
εἰ
δὲ
μὴ
λέγομεν
τὸν |
[1, 12] |
τῶν
ἀγαθῶν·
οὐδεὶς
γὰρ
τὴν
|
εὐδαιμονίαν |
ἐπαινεῖ
καθάπερ
τὸ
δίκαιον,
ἀλλ´ |
[1, 9] |
δώρημα
ἀνθρώποις,
εὔλογον
καὶ
τὴν
|
εὐδαιμονίαν |
θεόσδοτον
εἶναι,
καὶ
μάλιστα
τῶν |
[1, 4] |
τῶν
πλείστων
ὁμολογεῖται·
τὴν
γὰρ
|
εὐδαιμονίαν |
καὶ
οἱ
πολλοὶ
καὶ
οἱ |
[1, 7] |
μηδενὸς
ἐνδεᾶ·
τοιοῦτον
δὲ
τὴν
|
εὐδαιμονίαν |
οἰόμεθα
εἶναι·
ἔτι
δὲ
πάντων |
[1, 7] |
τούτων
ὑπολαμβάνοντες
εὐδαιμονήσειν.
τὴν
δ´
|
εὐδαιμονίαν |
οὐδεὶς
αἱρεῖται
τούτων
χάριν,
οὐδ´ |
[1, 5] |
τὸ
γὰρ
ἀγαθὸν
καὶ
τὴν
|
εὐδαιμονίαν |
οὐκ
ἀλόγως
ἐοίκασιν
ἐκ
τῶν |
[1, 7] |
τέλος.
Ἀλλ´
ἴσως
τὴν
μὲν
|
εὐδαιμονίαν |
τὸ
ἄριστον
λέγειν
ὁμολογούμενόν
τι |
[1, 10] |
διὰ
τὸ
μόνιμόν
τι
τὴν
|
εὐδαιμονίαν |
ὑπειληφέναι
καὶ
μηδαμῶς
εὐμετάβολον,
τὰς |
[1, 8] |
τὴν
ἀρίστην,
φαμὲν
εἶναι
τὴν
|
εὐδαιμονίαν. |
φαίνεται
δ´
ὅμως
καὶ
τῶν |
[1, 10] |
αἱ
κατ´
ἀρετὴν
ἐνέργειαι
τῆς
|
εὐδαιμονίας, |
αἱ
δ´
ἐναντίαι
τοῦ
ἐναντίου. |
[1, 13] |
ἂν
βέλτιον
καὶ
περὶ
τῆς
|
εὐδαιμονίας |
θεωρήσαιμεν.
δοκεῖ
δὲ
καὶ
ὁ |
[1, 10] |
εὐμετάβολος·
οὔτε
γὰρ
ἐκ
τῆς
|
εὐδαιμονίας |
κινηθήσεται
ῥᾳδίως,
οὐδ´
ὑπὸ
τῶν |
[1, 12] |
δὲ
τούτων
ἐπισκεψώμεθα
περὶ
τῆς
|
εὐδαιμονίας |
πότερα
τῶν
ἐπαινετῶν
ἐστὶν
ἢ |
[1, 4] |
τῷ
εὐδαιμονεῖν·
περὶ
δὲ
τῆς
|
εὐδαιμονίας, |
τί
ἐστιν,
ἀμφισβητοῦσι
καὶ
οὐχ |
[1, 7] |
αὐτῶν)
αἱρούμεθα
δὲ
καὶ
τῆς
|
εὐδαιμονίας |
χάριν,
διὰ
τούτων
ὑπολαμβάνοντες
εὐδαιμονήσειν. |
[1, 9] |
τύχαις
καὶ
τελευτήσαντα
ἀθλίως
οὐδεὶς
|
εὐδαιμονίζει. |
~Πότερον
οὖν
οὐδ´
ἄλλον
οὐδένα |
[1, 10] |
τὸ
μὴ
βούλεσθαι
τοὺς
ζῶντας
|
εὐδαιμονίζειν |
διὰ
τὰς
μεταβολάς,
καὶ
διὰ |
[1, 12] |
τε
γὰρ
θεοὺς
μακαρίζομεν
καὶ
|
εὐδαιμονίζομεν |
καὶ
τῶν
ἀνδρῶν
τοὺς
θειοτάτους |
[1, 8] |
εὐτεκνίας
κάλλους·
οὐ
πάνυ
γὰρ
|
εὐδαιμονικὸς |
ὁ
τὴν
ἰδέαν
παναίσχης
ἢ |
[1, 5] |
δ´
οὕτω
ζῶντα
οὐδεὶς
ἂν
|
εὐδαιμονίσειεν, |
εἰ
μὴ
θέσιν
διαφυλάττων.
καὶ
|
[1, 10] |
οὖν
οὐδ´
ἄλλον
οὐδένα
ἀνθρώπων
|
εὐδαιμονιστέον
|
ἕως
ἂν
ζῇ,
κατὰ
Σόλωνα |
[1, 10] |
τοιούτων
οὐκ
ἂν
γένοιτο
πάλιν
|
εὐδαίμων |
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ,
ἀλλ´
εἴπερ, |
[1, 9] |
δὲ
τὴν
αἰτίαν
οὐδὲ
παῖς
|
εὐδαίμων |
ἐστίν·
οὔπω
γὰρ
πρακτικὸς
τῶν
|
[1, 10] |
οὐκ
ἄτοπον,
εἰ
ὅτ´
ἔστιν
|
εὐδαίμων, |
μὴ
ἀληθεύσεται
κατ´
αὐτοῦ
τὸ |
[1, 10] |
μὲν
οὐδέποτε
γένοιτ´
ἂν
ὁ
|
εὐδαίμων, |
οὐ
μὴν
μακάριός
γε,
ἂν
|
[1, 10] |
τεθνεὼς
καὶ
γίνοιτο
ὁτὲ
μὲν
|
εὐδαίμων |
πάλιν
δ´
ἄθλιος·
ἄτοπον
δὲ |
[1, 10] |
οὕτως,
ἆρά
γε
καὶ
ἔστιν
|
εὐδαίμων |
τότε
ἐπειδὰν
ἀποθάνῃ;
ἢ
τοῦτό |
[1, 12] |
βέλτιον
μακαρίζει.
δοκεῖ
δὲ
καὶ
|
Εὔδοξος
|
καλῶς
συνηγορῆσαι
περὶ
τῶν
ἀριστείων |
[1, 8] |
ἕτεροι
δὲ
καὶ
τὴν
ἐκτὸς
|
εὐετηρίαν |
συμπαραλαμβάνουσιν.
τούτων
δὲ
τὰ
μὲν |
[1, 8] |
πράττειν
τὸν
εὐδαίμονα·
σχεδὸν
γὰρ
|
εὐζωία
|
τις
εἴρηται
καὶ
εὐπραξία.
Φαίνεται |
[1, 13] |
τοῦ
ἐγκρατοῦς—
ἔτι
δ´
ἴσως
|
εὐηκοώτερόν |
ἐστι
τὸ
τοῦ
σώφρονος
καὶ |
[1, 8] |
προσδεῖ–
σθαι
καὶ
τῆς
τοιαύτης
|
εὐημερίας· |
ὅθεν
εἰς
ταὐτὸ
τάττουσιν
ἔνιοι |
[1, 9] |
βίον,
καὶ
ἐνδέχεται
τὸν
μάλιστ´
|
εὐθηνοῦντα |
μεγάλαις
συμφοραῖς
περιπεσεῖν
ἐπὶ
γήρως, |
[1, 10] |
τὸ
καλόν,
ἐπειδὰν
φέρῃ
τις
|
εὐκόλως |
πολλὰς
καὶ
μεγάλας
ἀτυχίας,
μὴ |
[1, 6] |
ἀγνοεῖν
καὶ
μηδ´
ἐπιζητεῖν
οὐκ
|
εὔλογον. |
ἄπορον
δὲ
καὶ
τί
ὠφεληθήσεται |
[1, 8] |
ἔνδοξοι
ἄνδρες·
οὐδετέρους
δὲ
τούτων
|
εὔλογον |
διαμαρτάνειν
τοῖς
ὅλοις,
ἀλλ´
ἕν |
[1, 9] |
ἢ
τὸ
διὰ
τύχην
εὐδαιμονεῖν,
|
εὔλογον |
ἔχειν
οὕτως,
εἴπερ
τὰ
κατὰ |
[1, 9] |
τί
ἐστι
θεῶν
δώρημα
ἀνθρώποις,
|
εὔλογον |
καὶ
τὴν
εὐδαιμονίαν
θεόσδοτον
εἶναι, |
[1, 13] |
ταύτην
καὶ
ἐν
τοῖς
τελείοις·
|
εὐλογώτερον |
γὰρ
ἢ
ἄλλην
τινά.
ταύτης |
[1, 10] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
ὑπειληφέναι
καὶ
μηδαμῶς
|
εὐμετάβολον, |
τὰς
δὲ
τύχας
πολλάκις
ἀνακυκλεῖσθαι |
[1, 10] |
οὐδὲ
δὴ
ποικίλος
γε
καὶ
|
εὐμετάβολος· |
οὔτε
γὰρ
ἐκ
τῆς
εὐδαιμονίας |
[1, 8] |
γὰρ
εὐζωία
τις
εἴρηται
καὶ
|
εὐπραξία. |
Φαίνεται
δὲ
καὶ
τὰ
ἐπιζητούμενα
|
[1, 10] |
καὶ
τέκνων
καὶ
ὅλως
ἀπογόνων
|
εὐπραξίαι |
τε
καὶ
δυστυχίαι.
ἀπορίαν
δὲ
|
[1, 11] |
τι
φαίνονται
τοῖς
κεκμηκόσιν
αἱ
|
εὐπραξίαι |
τῶν
φίλων,
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 7] |
καὶ
ὁ
χρόνος
τῶν
τοιούτων
|
εὑρετὴς |
ἢ
συνεργὸς
ἀγαθὸς
εἶναι·
ὅθεν |
[1, 10] |
ἔμφρονα
πάσας
οἰόμεθα
τὰς
τύχας
|
εὐσχημόνως |
φέρειν
καὶ
ἐκ
τῶν
ὑπαρχόντων |
[1, 8] |
ῥυπαίνουσι
τὸ
μακάριον,
οἷον
εὐγενείας
|
εὐτεκνίας |
κάλλους·
οὐ
πάνυ
γὰρ
εὐδαιμονικὸς |
[1, 10] |
μικρότητι,
τὰ
μὲν
μικρὰ
τῶν
|
εὐτυχημάτων, |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῶν
ἀντικειμένων, |
[1, 8] |
εἰς
ταὐτὸ
τάττουσιν
ἔνιοι
τὴν
|
εὐτυχίαν |
τῇ
εὐδαιμονίᾳ,
ἕτεροι
δὲ
τὴν |
[1, 3] |
τἀκριβὲς
ἐπιζητεῖν
καθ´
ἕκαστον
γένος,
|
ἐφ´ |
ὅσον
ἡ
τοῦ
πράγματος
φύσις |
[1, 13] |
θεωρητέον
δὲ
τούτων
χάριν,
καὶ
|
ἐφ´ |
ὅσον
ἱκανῶς
ἔχει
πρὸς
τὰ |
[1, 7] |
ὑποκειμένην
ὕλην
καὶ
ἐπὶ
τοσοῦτον
|
ἐφ´ |
ὅσον
οἰκεῖον
τῇ
μεθόδῳ.
καὶ |
[1, 7] |
τὴν
ὀρθήν·
ὃ
μὲν
γὰρ
|
ἐφ´ |
ὅσον
χρησίμη
πρὸς
τὸ
ἔργον, |
[1, 6] |
μηδὲ
λευκότερον
τὸ
πολυχρόνιον
τοῦ
|
ἐφημέρου. |
πιθανώτερον
δ´
ἐοίκασιν
οἱ
Πυθαγόρειοι |
[1, 6] |
διαφωνεῖν·
πᾶσαι
γὰρ
ἀγαθοῦ
τινὸς
|
ἐφιέμεναι |
καὶ
τὸ
ἐνδεὲς
ἐπιζητοῦσαι
παραλείπουσι |
[1, 1] |
τε
καὶ
προαίρεσις,
ἀγαθοῦ
τινὸς
|
ἐφίεσθαι |
δοκεῖ·
διὸ
καλῶς
ἀπεφήναντο
τἀγαθόν, |
[1, 4] |
ἐστὶν
οὗ
λέγομεν
τὴν
πολιτικὴν
|
ἐφίεσθαι |
καὶ
τί
τὸ
πάντων
ἀκρότατον |
[1, 1] |
καλῶς
ἀπεφήναντο
τἀγαθόν,
οὗ
πάντ´
|
ἐφίεται. |
διαφορὰ
δέ
τις
φαίνεται
τῶν |
[1, 3] |
~ἡ
μὲν
οὖν
μέθοδος
τούτων
|
ἐφίεται, |
πολιτική
τις
οὖσα.
Λέγοιτο
δ´ |
[1, 13] |
λέγομεν.
εἰ
δὲ
ταῦθ´
οὕτως
|
ἔχει, |
δῆλον
ὅτι
δεῖ
τὸν
πολιτικὸν
|
[1, 3] |
ὧν
ἡ
πολιτικὴ
σκοπεῖται,
πολλὴν
|
ἔχει |
διαφορὰν
καὶ
πλάνην,
ὥστε
δοκεῖν |
[1, 4] |
τοῦ
διότι·
ὁ
δὲ
τοιοῦτος
|
ἔχει |
ἢ
λάβοι
ἂν
ἀρχὰς
ῥᾳδίως. |
[1, 3] |
μή.
τοιαύτην
δέ
τινα
πλάνην
|
ἔχει |
καὶ
τἀγαθὰ
διὰ
τὸ
πολλοῖς |
[1, 10] |
κακῶν
ὄντα
καὶ
τῶν
δυστυχημάτων,
|
ἔχει
|
μὲν
καὶ
τοῦτ´
ἀμφισβήτησίν
τινα· |
[1, 6] |
αὐτῶν.
πιθανότητα
μὲν
οὖν
τινα
|
ἔχει |
ὁ
λόγος,
ἔοικε
δὲ
ταῖς |
[1, 13] |
χάριν,
καὶ
ἐφ´
ὅσον
ἱκανῶς
|
ἔχει |
πρὸς
τὰ
ζητούμενα·
τὸ
γὰρ |
[1, 2] |
βίον
ἡ
γνῶσις
αὐτοῦ
μεγάλην
|
ἔχει |
ῥοπήν,
καὶ
καθάπερ
τοξόται
σκοπὸν |
[1, 8] |
αὐτῶν
ὥσπερ
περιάπτου
τινός,
ἀλλ´
|
ἔχει |
τὴν
ἡδονὴν
ἐν
ἑαυτῷ.
πρὸς |
[1, 11] |
περὶ
αὑτὸν
ἀτυχημάτων
τὰ
μὲν
|
ἔχει |
τι
βρῖθος
καὶ
ῥοπὴν
πρὸς |
[1, 10] |
ἀποστήμασι
πρὸς
τοὺς
γονεῖς
παντοδαπῶς
|
ἔχειν |
αὐτοὺς
ἐνδέχεται.
ἄτοπον
δὴ
γίνοιτ´ |
[1, 13] |
χρὴ
καὶ
τοῦτο
φάναι
λόγον
|
ἔχειν, |
διττὸν
ἔσται
καὶ
τὸ
λόγον |
[1, 12] |
εἶναι
καὶ
πρός
τι
πῶς
|
ἔχειν |
ἐπαινεῖσθαι·
τὸν
γὰρ
δίκαιον
καὶ |
[1, 12] |
καὶ
τελείων.
ἔοικε
δ´
οὕτως
|
ἔχειν |
καὶ
διὰ
τὸ
εἶναι
ἀρχή· |
[1, 13] |
πατρὸς
καὶ
τῶν
φίλων
φαμὲν
|
ἔχειν |
λόγον,
καὶ
οὐχ
ὥσπερ
τῶν |
[1, 9] |
φύσιν,
ὡς
οἷόν
τε
κάλλιστα
|
ἔχειν, |
οὕτω
πέφυκεν,
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[1, 9] |
τὸ
διὰ
τύχην
εὐδαιμονεῖν,
εὔλογον
|
ἔχειν |
οὕτως,
εἴπερ
τὰ
κατὰ
φύσιν, |
[1, 12] |
τῷ
ποιόν
τινα
πεφυκέναι
καὶ
|
ἔχειν |
πως
πρὸς
ἀγαθόν
τι
καὶ |
[1, 4] |
τὰς
μάλιστα
ἐπιπολαζούσας
ἢ
δοκούσας
|
ἔχειν |
τινὰ
λόγον.
μὴ
λανθανέτω
δ´
|
[1, 11] |
καὶ
τύπῳ
τάχ´
ἂν
ἱκανῶς
|
ἔχοι. |
εἰ
δή,
καθάπερ
καὶ
τῶν |
[1, 13] |
νόμων
ὑπηκόους.
παράδειγμα
δὲ
τούτων
|
ἔχομεν |
τοὺς
Κρητῶν
καὶ
Λακεδαιμονίων
νομοθέτας, |
[1, 13] |
καὶ
τῆς
ψυχῆς
τὸ
λόγον
|
ἔχον |
ἐπαινοῦμεν·
ὀρθῶς
γὰρ
καὶ
ἐπὶ |
[1, 7] |
ἐπιπειθὲς
λόγῳ,
τὸ
δ´
ὡς
|
ἔχον |
καὶ
διανοούμενον.
διττῶς
δὲ
καὶ |
[1, 13] |
αὐτῆς
εἶναι,
τὸ
δὲ
λόγον
|
ἔχον. |
ταῦτα
δὲ
πότερον
διώρισται
καθάπερ |
[1, 13] |
διττὸν
ἔσται
καὶ
τὸ
λόγον
|
ἔχον, |
τὸ
μὲν
κυρίως
καὶ
ἐν |
[1, 7] |
προαγαγεῖν
καὶ
διαρθρῶσαι
τὰ
καλῶς
|
ἔχοντα |
τῇ
περιγραφῇ,
καὶ
ὁ
χρόνος |
[1, 5] |
δοκεῖ
γὰρ
ἐνδέχεσθαι
καὶ
καθεύδειν
|
ἔχοντα |
τὴν
ἀρετὴν
ἢ
ἀπρακτεῖν
διὰ |
[1, 2] |
ῥοπήν,
καὶ
καθάπερ
τοξόται
σκοπὸν
|
ἔχοντες |
μᾶλλον
ἂν
τυγχάνοιμεν
τοῦ
δέοντος; |
[1, 6] |
ἀγαθῶν·
οἷον
γὰρ
παράδειγμα
τοῦτ´
|
ἔχοντες |
μᾶλλον
εἰσόμεθα
καὶ
τὰ
ἡμῖν
|
[1, 7] |
δὴ
πρακτική
τις
τοῦ
λόγον
|
ἔχοντος· |
τούτου
δὲ
τὸ
μὲν
ὡς |
[1, 11] |
ἐναντίον·
πολλῶν
δὲ
καὶ
παντοίας
|
ἐχόντων |
διαφορὰς
τῶν
συμβαινόντων,
καὶ
τῶν |
[1, 7] |
ὅπως
διορισθῶσι
καλῶς·
μεγάλην
γὰρ
|
ἔχουσι |
ῥοπὴν
πρὸς
τὰ
ἑπόμενα.
δοκεῖ |
[1, 10] |
οὐδ´
ἄλλον
οὐδένα
ἀνθρώπων
εὐδαιμονιστέον
|
ἕως |
ἂν
ζῇ,
κατὰ
Σόλωνα
δὲ |