Chapitre |
[10] |
ἡ
τοῦ
πνεύματος
φύσις·
καὶ
|
γὰρ |
ἀβίαστος
συστελλομένη,
καὶ
βιαστικὴ
καὶ |
[7] |
καὶ
αἱ
ἔννοιαι.
Αἱ
μὲν
|
γὰρ |
αἰσθήσεις
εὐθὺς
ὑπάρχουσιν
ἀλλοιώσεις
τινὲς |
[6] |
τῆς
τοῦ
ζῴου
κινήσεως.
Τῶν
|
γὰρ |
ἄλλων
παρὰ
τὴν
τοῦ
ὅλου |
[9] |
δ´
ἀνάγκη
γίνεσθαι
πλείω·
καὶ
|
γὰρ |
ἅμα
κινεῖται
τὰ
κῶλα
ἀπὸ |
[4] |
παντὸς
οὕτως
ὑπάρχειν
ἀναγκαῖον;
ἴσως
|
γὰρ |
ἂν
δόξειεν
ἄτοπον
εἶναι,
εἰ |
[1] |
ἐν
αὐτοῖς
τοῖς
ζῴοις·
δεῖ
|
γάρ, |
ἂν
κινῆταί
τι
τῶν
μορίων, |
[3] |
οὐδ´
ὁτιοῦν
μένει
μόριον·
ἢ
|
γὰρ |
ἂν
ὅλην
ἀναγκαῖον
ἦν
μένειν, |
[9] |
καὶ
μὴ
κινούμενον.
Ἀπερείδοιντο
μὲν
|
γὰρ |
ἂν
τὰ
ἄκρα
καὶ
αἱ |
[11] |
φανερὸν
δι´
ἣν
αἰτίαν·
τὰς
|
γὰρ |
ἀρχὰς
ἔχει
τῶν
αἰσθήσεων·
τὸ |
[3] |
μηδ´
ἐν
τῷ
οὐρανῷ.
Εἴτε
|
γὰρ |
αὐτὸ
κινούμενον
κινεῖ
αὐτόν,
ἀνάγκη |
[4] |
ὅσα
κινεῖ
αὐτὰ
αὑτά.
Δεῖ
|
γὰρ |
αὐτοῦ
τὸ
μὲν
ἠρεμεῖν
τὸ |
[5] |
αἴτιον
εἶναι
αὑτῷ
οὐδέν.
Προϋπάρχειν
|
γὰρ |
δεῖ
τὸ
κινοῦν
τοῦ
κινουμένου |
[4] |
καὶ
ἀναπνέοντα
καὶ
ἐκπνέοντα.
Οὐδὲν
|
γὰρ |
διαφέρει
μέγα
ῥῖψαι
βάρος
ἢ |
[8] |
μέρος
πρὸς
τὸ
ὠλέκρανον.
Οὐδὲν
|
γὰρ |
διαφέρει
τὰ
προσπεφυκότα
τῶν
μή· |
[11] |
ποιητικὰ
τῶν
παθημάτων
προσφέρουσι·
τὰ
|
γὰρ |
εἴδη
τῶν
ποιητικῶν
προσφέρουσι.
Μάλιστα |
[7] |
ἀνίσους
ἔχειν
τοὺς
τροχούς
(ὁ
|
γὰρ |
ἐλάττων
ὥσπερ
κέντρον
γίνεται,
καθάπερ |
[6] |
οὐ
πᾶν
τὸ
καλόν·
ᾗ
|
γὰρ |
ἕνεκα
τούτου
ἄλλο,
καὶ
ᾗ |
[4] |
σελήνης
ὑφ´
ἡμῶν·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἐξ
ἀνάγκης,
τὸ
δὲ
πεφυκὸς |
[11] |
ὅτι
τοιοῦτόν
ἐστι,
σημεῖον·
καὶ
|
γὰρ |
ἐξέρχεται
ἐξ
αὐτοῦ
ὥσπερ
ζῷόν |
[10] |
ἔστω
ἄλλος
λόγος
(ὁ
αὐτὸς
|
γάρ |
ἐστι
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων |
[6] |
ἔχειν,
καὶ
τὸ
ἡδύ·
φαινόμενον
|
γάρ |
ἐστιν
ἀγαθόν.
Ὥστε
δῆλον
ὅτι |
[5] |
καὶ
φθορᾶς
ἄλλος
λόγος·
εἰ
|
γάρ |
ἐστιν
ἥνπερ
φαμὲν
πρώτην
κίνησιν |
[8] |
οὐδ´
ἐν
τῇ
χειρί·
ὁμοίως
|
γὰρ |
ἔχει
καὶ
τὸ
ἄκρον
τῆς |
[7] |
ὀρέγεται,
εὐθὺς
ποιεῖ·
ἀντ´
ἐρωτήσεως
|
γὰρ |
ἢ
νοήσεως
ἡ
τῆς
ὀρέξεως |
[7] |
πράττομεν,
ταχὺ
πράττομεν.
Ὅταν
ἐνεργήσῃ
|
γὰρ |
ἢ
τῇ
αἰσθήσει
πρὸς
τὸ |
[4] |
ὅτι
οὐκ
ἄπειρος,
φανερόν·
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἡ
γῆ
ἄπειρος,
ὥστ´
οὐδὲ |
[6] |
εἰς
νοῦν
καὶ
ὄρεξιν.
Καὶ
|
γὰρ |
ἡ
φαντασία
καὶ
ἡ
αἴσθησις |
[2] |
πνεῦμα
ἀφιέντα
γράφουσιν.
Ἐάν
τε
|
γὰρ |
ἠρέμα
(ῥιπτῇ
τὸ
πνεῦμά
τις |
[4] |
τι
κινῇ
τῶν
μορίων·
ἀπερείδεται
|
γὰρ |
θάτερον
ὡς
πρὸς
μένον
θάτερον. |
[6] |
αὐτῶν
πᾶσαι
αἱ
κινήσεις·
καὶ
|
γὰρ |
καὶ
αἱ
τῶν
ἐμψύχων.
Πάντα |
[2] |
παντὸς
κίνησιν
καὶ
φοράν.
Ὥσπερ
|
γὰρ |
καὶ
ἐν
αὐτῷ
δεῖ
τι |
[4] |
λόγον
οὐκ
ἐξ
ἀνάγκης·
(πέφυκε
|
γὰρ |
καὶ
ἐνδέχεται
εἶναι
κίνησιν
μείζω |
[1] |
ἐφαρμόττειν
οἰόμεθα
δεῖν
αὐτούς.
Φανερὸν
|
γὰρ |
καὶ
ἐπὶ
τούτων
ὅτι
ἀδύνατον |
[6] |
γινομένων
ἐν
τοῖς
κινουμένοις·
κινεῖται
|
γὰρ |
καὶ
πορεύεται
τὸ
ζῷον
ὀρέξει |
[8] |
δῆλον
ἐκ
τῶν
παθημάτων.
Θάρρη
|
γὰρ |
καὶ
φόβοι
καὶ
ἀφροδισιασμοὶ
καὶ |
[10] |
μὴ
ἀλλοιώσει
τοιοῦτον
εἶναι·
κρατεῖ
|
γὰρ |
κατὰ
τὴν
ὑπεροχὴν
τὰ
φυσικὰ |
[1] |
καμπαὶ
τοῖς
ζῴοις
εἰσίν.
Ὥσπερ
|
γὰρ |
κέντρῳ
χρῶνται
ταῖς
καμπαῖς,
καὶ |
[1] |
φασί,
πλάττουσιν
ἐπ´
αὐτῶν·
οὐ
|
γὰρ |
κινεῖσθαι
τῶν
μαθηματικῶν
οὐδέν)
τὰ |
[8] |
χρῆται
ἡ
φύσις
αὐτῇ.
Ὅταν
|
γὰρ |
κινῆται
ἐντεῦθεν,
ἀνάγκη
τὸ
μὲν |
[4] |
ἂν
διαλυθῆναι
τὸν
οὐρανόν.
Τί
|
γὰρ |
κωλύει
τοῦτο
συμβῆναι,
εἴπερ
μὴ |
[8] |
θερμότης
καὶ
ψύξις.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
λυπηρὸν
φευκτόν,
τὸ
δ´
ἡδὺ |
[2] |
ὠθῶν
ἢ
ἕλκων
κινεῖ·
οὐθὲν
|
γὰρ |
μέρος
ἡ
γῆ
τοῦ
πλοίου. |
[11] |
πρὸς
ἀλλήλας
οὕτως
ἀφικνοῦνται.
Δεῖ
|
γὰρ |
νοῆσαι
τὸ
Α
ἀρχήν.
Αἱ |
[11] |
μορίων
ἀλλοιώσεως
συμπεσούσης
γίνονται.
(Ἡ
|
γὰρ |
νόησις
καὶ
ἡ
φαντασία,
ὥσπερ |
[4] |
θεοὶ
πᾶσαί
τε
θέαιναι.
Τὸ
|
γὰρ |
ὅλως
ἀκίνητον
ὑπ´
οὐδενὸς
ἐνδέχεται |
[7] |
καὶ
τὰ
ζῷα
κινεῖται.
Ἔχει
|
γὰρ |
ὄργανα
τοιαῦτα
τήν
τε
τῶν |
[8] |
τι
ἐμποδίζῃ
ἕτερον.
Τὰ
μὲν
|
γὰρ |
ὀργανικὰ
μέρη
παρασκευάζει
ἐπιτηδείως
τὰ |
[4] |
μέν,
ἐνδέχεται
δ´
εἶναι
(ἄπειρον
|
γὰρ |
οὐκ
ἐνδέχεται
διὰ
τὸ
μηδὲ |
[6] |
τῷ
νῷ
χώραν
ἔχουσιν·
κριτικὰ
|
γὰρ |
πάντα,
διαφέρουσι
δὲ
κατὰ
τὰς |
[8] |
ἐσχάτων,
τὸ
δὲ
κινεῖσθαι·
ὅτι
|
γὰρ |
πρὸς
ἠρεμοῦν
δεῖ
ἀπερείδεσθαι
τὸ |
[1] |
κινεῖσθαι
κίνησιν
ὁποιανοῦν
(τὰ
μὲν
|
γὰρ |
πτήσει
κινεῖται
τὰ
δὲ
νεύσει |
[6] |
καὶ
αἱ
τῶν
ἐμψύχων.
Πάντα
|
γὰρ |
τὰ
ζῷα
καὶ
κινεῖ
καὶ |
[7] |
μὲν
θεώρημα
τὸ
τέλος
(ὅταν
|
γὰρ |
τὰς
δύο
προτάσεις
νοήσῃ,
τὸ |
[10] |
ὥσπερ
πόλιν
εὐνομουμένην.
Ἔν
τε
|
γὰρ |
τῇ
πόλει
ὅταν
ἅπαξ
συστῇ |
[2] |
ἐπισκέψασθαι
περὶ
τοῦ
λεχθέντος·
ἔχει
|
γὰρ |
τὴν
θεωρίαν
οὐ
μόνον
ὅσον |
[3] |
καὶ
τὴν
τοῦ
μένοντος.
Ἔστι
|
γάρ |
τι
πλῆθος
ἰσχύος
καὶ
δυνάμεως |
[7] |
τῶν
πραγμάτων
ἔχουσι
δύναμιν·
τρόπον
|
γάρ |
τινα
τὸ
εἶδος
τὸ
νοούμενον |
[4] |
εἰρημένοις
ἐπισκέψαιτ´
ἄν
τις.
Ἐὰν
|
γάρ |
τις
ὑπερβάλλῃ
τῇ
δυνάμει
τῆς |
[9] |
εὐλόγως
δὲ
τοῦτο
συμβέβηκεν·
καὶ
|
γὰρ |
τὸ
αἰσθητικὸν
ἐνταῦθα
εἶναί
φαμεν, |
[1] |
ἀδιαίρετον
εἶναι
τὸ
κέντρον
(καὶ
|
γὰρ |
τὸ
κινεῖσθαι,
ὡς
φασί,
πλάττουσιν |
[8] |
ἐν
τῇ
ἑτέρᾳ
ἀρχῇ.
Καὶ
|
γὰρ |
τὸ
ξύλον
ἔχει
καὶ
(ἀρχὴν |
[2] |
οἱ
γραφεῖς
ποιοῦσιν·
ἐξ
αὑτοῦ
|
γὰρ |
τὸ
πνεῦμα
ἀφιέντα
γράφουσιν.
Ἐάν |
[3] |
ἐκ
τοῦ
αὐτῆς
τόπου.
Ὡς
|
γὰρ |
τὸ
ὠθοῦν
ὠθεῖ,
οὕτω
τὸ |
[4] |
μὲν
τῶν
ζῴων
εἴρηται·
τὰ
|
γὰρ |
τοιαῦτα
πάντα
ἀνάγκη
καὶ
ἐν |
[8] |
ἡ
ἀρχὴ
οὐδ´
ἐνταῦθα·
ἔτι
|
γὰρ |
τοῦ
ὠλεκράνου
μένοντος
κινεῖται
ἅπαν |
[11] |
ὅσαι
ἄλλαι
τοιαῦταί
εἰσιν.
Οὐθενὸς
|
γὰρ |
τούτων
κυρία
ἁπλῶς
ἐστιν
οὔθ´ |
[3] |
καὶ
στιγμάς,
οὐ
καλῶς.
Πρὸς
|
γὰρ |
τῷ
μηδεμίαν
οὐσίαν
εἶναι
τῶν |
[9] |
τῆς
ψυχῆς
τῆς
κινούσης·
ἀμφοτέρων
|
γὰρ |
τῶν
ἄκρων
τὸ
μέσον
ἔσχατον. |
[4] |
ὧν
ταῦτα
κινεῖται
πρώτων.
Πάντα
|
γὰρ |
ὑπ´
ἄλλου
κινεῖται
τὰ
ἄψυχα, |
[2] |
ἀπερειδόμενον
κινεῖται
τὸ
κινούμενον.
Εἰ
|
γὰρ |
ὑποδώσει
ἀεί,
οἷον
τοῖς
ἑμύσι |
[11] |
καὶ
τὴν
τοῦ
αἰδοίου
(πολλάκις
|
γὰρ |
φανέντος
τινός,
οὐ
μέντοι
κελεύσαντος |
[4] |
τὸ
ἀδύνατον
λέγεται
πλεοναχῶς
(οὐ
|
γὰρ |
ὡσαύτως
τήν
τε
φωνὴν
ἀδύνατόν |
[8] |
τὰ
προσπεφυκότα
τῶν
μή·
γίνεται
|
γὰρ |
ὥσπερ
ἀφαιρετὸν
μέρος
ἡ
βακτηρία. |
[7] |
φοβεροῦ
τοιοῦτον
τυγχάνει
ὂν
οἷόν
|
περ |
καὶ
τῶν
πραγμάτων
ἕκαστον,
διὸ |
[1] |
ἕκαστα
καὶ
τῶν
αἰσθητῶν,
δι´
|
ἅπερ |
καὶ
τοὺς
καθόλου
ζητοῦμεν
λόγους, |
[7] |
γὰρ
ἐλάττων
ὥσπερ
κέντρον
γίνεται,
|
καθάπερ |
ἐν
τοῖς
κυλίνδροις)
οὕτω
καὶ |
[1] |
ἀναγκαῖον
ἀκίνητον
εἶναι,
διώρισται
πρότερον,
|
ὅτεπερ |
καὶ
περὶ
κινήσεως
ἀϊδίου,
πότερον |
[4] |
Τί
γὰρ
κωλύει
τοῦτο
συμβῆναι,
|
εἴπερ |
μὴ
ἀδύνατον;
οὐκ
ἀδύνατον
δέ, |
[5] |
ἄλλος
λόγος·
εἰ
γάρ
ἐστιν
|
ἥνπερ |
φαμὲν
πρώτην
κίνησιν
γενέσεως
καὶ |
[2] |
τύχοι
πνέων
τὸν
τρόπον
τοῦτον
|
ὅνπερ |
οἱ
γραφεῖς
ποιοῦσιν·
ἐξ
αὑτοῦ |
[7] |
τὰς
στρέβλας,
καὶ
τὸ
ἁμάξιον,
|
ὅπερ |
ὀχούμενον
αὐτὸ
κινεῖ
εἰς
εὐθύ, |
[4] |
μέγα
ῥῖψαι
βάρος
ἢ
μικρόν,
|
ὅπερ |
ποιοῦσιν
οἱ
πτύοντες
καὶ
βήττοντες |
[3] |
κρατοῦνται
δὲ
κατὰ
τὴν
ὑπεροχήν.
|
(Διόπερ |
εἴτ´
Ἄτλας
εἴτε
τι
τοιοῦτόν |
[1] |
μένει
τῶν
ἐν
ταῖς
καμπαῖς,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἰ
τῆς
διαμέτρου
ἡ |
[9] |
τῷ
Α
πρὸς
ἀλλήλας
κινουμένων,
|
ὥσπερ |
ἂν
εἴ
τινες
τὰ
νῶτα |
[8] |
προσπεφυκότα
τῶν
μή·
γίνεται
γὰρ
|
ὥσπερ |
ἀφαιρετὸν
μέρος
ἡ
βακτηρία.
Ἀνάγκη |
[2] |
τοῦ
παντὸς
κίνησιν
καὶ
φοράν.
|
Ὥσπερ |
γὰρ
καὶ
ἐν
αὐτῷ
δεῖ |
[1] |
αἱ
καμπαὶ
τοῖς
ζῴοις
εἰσίν.
|
Ὥσπερ |
γὰρ
κέντρῳ
χρῶνται
ταῖς
καμπαῖς, |
[5] |
ἄλλων
δὲ
κινήσεων
ἴσως
πασῶν.
|
Ὥσπερ |
δ´
ἐν
τῷ
ὅλῳ,
καὶ |
[7] |
μὲν
ποιοῦσι,
τὰ
δὲ
πράττουσιν.
|
Ὥσπερ |
δὲ
τὰ
αὐτόματα
κινεῖται
μικρᾶς |
[7] |
ἀγαθοῦ
καὶ
διὰ
τοῦ
δυνατοῦ.
|
Ὥσπερ |
δὲ
τῶν
ἐρωτώντων
ἔνιοι,
οὕτω |
[3] |
εἰρηκέναι
τὸν
μῦθον,
ὡς
τοῦτον
|
ὥσπερ |
διάμετρον
ὄντα
καὶ
στρέφοντα
τὸν |
[11] |
γὰρ
νόησις
καὶ
ἡ
φαντασία,
|
ὥσπερ |
εἴρηται
πρότερον,
τὰ
ποιητικὰ
τῶν |
[8] |
τούτων
ἐναντίοις.
~Ἀρχὴ
μὲν
οὖν,
|
ὥσπερ |
εἴρηται,
τῆς
κινήσεως
τὸ
ἐν |
[11] |
ταῦτα
ποιεῖ
ἐπιδήλως
διὰ
τὸ
|
ὥσπερ |
ζῷον
κεχωρισμένον
ἑκάτερον
εἶναι
τῶν |
[11] |
καὶ
γὰρ
ἐξέρχεται
ἐξ
αὐτοῦ
|
ὥσπερ |
ζῷόν
τι
ἡ
τοῦ
σπέρματος |
[3] |
πρὸς
τὴν
ὅλην
φύσιν
οὕτως
|
ὥσπερ |
ἡ
γῆ
πρὸς
τὰ
ζῷα |
[3] |
καθ´
ἣν
μένει
τὸ
μένον,
|
ὥσπερ |
καὶ
καθ´
ἣν
κινεῖ
τὸ |
[7] |
τοὺς
τροχούς
(ὁ
γὰρ
ἐλάττων
|
ὥσπερ |
κέντρον
γίνεται,
καθάπερ
ἐν
τοῖς |
[10] |
ὑποληπτέον
δὲ
συνεστάναι
τὸ
ζῷον
|
ὥσπερ |
πόλιν
εὐνομουμένην.
Ἔν
τε
γὰρ |
[10] |
τὴν
ψυχικὴν
ἔοικεν
ὁμοίως
ἔχειν
|
ὥσπερ |
τὸ
ἐν
ταῖς
καμπαῖς
σημεῖον, |
[3] |
ἔστι
τις
ἀναλογία
ἐξ
ἀνάγκης,
|
ὥσπερ |
τῶν
ἐναντίων
κινήσεων,
οὕτω
καὶ |
[2] |
ἢ
νεῦσις,
εἰ
μὴ
ὁ
|
ἀὴρ |
ἢ
ἡ
θάλαττα
ἀντερείδοι.
Ἀνάγκη |
[4] |
καὶ
ταῦτα,
ἢ
ἀδύνατον,
οἷον
|
πῦρ |
ἢ
γῆν
ἢ
τῶν
ἀψύχων |
[4] |
καὶ
ἀφ´
ἧς
κινοῦνται
τὸ
|
πῦρ |
καὶ
τὸ
ἄνω
σῶμα)
εἰ |