Chapitre
[7]	εἶπεν ἢ ἡ φαντασία ἢ	ὁ	νοῦς· εὐθὺς πίνει. Οὕτως μὲν
[2]	πτῆσις ἢ νεῦσις, εἰ μὴ	ὁ	ἀὴρ ἢ ἡ θάλαττα ἀντερείδοι.
[10]	ἀεὶ ἕτερον, ἔστω ἄλλος λόγος	(ὁ	αὐτὸς γάρ ἐστι καὶ περὶ
[2]	οὐδ´ ἂν ὁ Τιτυὸς οὔθ´	ὁ	Βορέας πνέων ἔσωθεν ἐκ τοῦ
[8]	ὥστ´ εἰ τὸ ζῷον ἦν	ὁ	βραχίων, ἐνταῦθ´ ἄν που ἦν
[7]	τῷ ἀνίσους ἔχειν τοὺς τροχούς	(ὁ	γὰρ ἐλάττων ὥσπερ κέντρον γίνεται,
[2]	τῶν ἔξωθέν τι ἀποστηριζόμενον μένειν.	Ὁ	δὲ τὸ πλοῖον ὠθῶν ἐν
[7]	ὡς ἐκεῖ τὰ ξύλα καὶ	ὁ	σίδηρος, τὰ δὲ νεῦρα ὡς
[2]	οὐκ ἂν κινήσειεν οὐδ´ ἂν	ὁ	Τιτυὸς οὔθ´ ὁ Βορέας πνέων
[1]	ὠλέκρανον, ὅλου δὲ τοῦ κώλου	ὁ	ὦμος, καὶ τῆς μὲν κνήμης
[2]	συμβαίνει δ´ αὐτῷ τὸ αὐτὸ	ὅ	τε κινεῖ καὶ πρὸς ὃ
[3]	γῆς ἐν τῷ ἠρεμεῖν ὅσην	ὅ	τε πᾶς οὐρανὸς ἔχει καὶ
[1]	τοῦ κινουμένου ἔσται, καὶ πρὸς	ὃ	ἀπερειδόμενον καὶ ὅλον ἀθρόον κινηθήσεται
[2]	εἶναι τοῦ ζῴου ἀκίνητον, πρὸς	ὃ	ἀπερειδόμενον κινεῖται τὸ κινούμενον. Εἰ
[4]	ἠρεμεῖν τὸ δὲ κινεῖσθαι, πρὸς	ὃ	ἀπερειδόμενον τὸ κινούμενον κινήσεται, οἷον
[4]	τὸ ἠρεμοῦν, καὶ ἔξω πρὸς	ὃ	ἀπερείσεται. Εἰ δέ τι ἐστὶν
[2]	ὅ τε κινεῖ καὶ πρὸς	ὃ	ἀποστηρίζεται. Ἔξωθεν δ´ ὠθῶν ἢ
[2]	διὰ τὸ ἀναγκαῖον εἶναι πρὸς	ὃ	ἀποστηρίζεται μένειν· συμβαίνει δ´ αὐτῷ
[8]	δ´ εἶναί τι καὶ ἀκίνητον,	ὃ	δή φαμεν δυνάμει μὲν ἓν
[10]	ἐστὶν ἡ ὄρεξις τὸ μέσον,	ὃ	κινεῖ κινούμενον· ἐν δὲ τοῖς
[4]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως ἐντός.	Διὸ	δόξειεν ἂν τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν
[8]	ἀρχὴ τοῦ δὲ τελευτή, εἴρηται.	Διὸ	καὶ ἔστι μὲν ὡς ἑνί,
[7]	ὅτι αὐτὸς ἄνθρωπος, οὐκ ἐνδιατρίβει.	Διὸ	καὶ ὅσα μὴ λογισάμενοι πράττομεν,
[6]	ἀλλήλων διὰ τὸ προσκόπτειν ἀλλήλοις.	Διὸ	καὶ πέρας ἔχουσιν αὐτῶν πᾶσαι
[6]	ἕκαστον, ἔστι δ´ ᾗ ἄλλως,	διὸ	καὶ τὰ μὲν ἀεὶ κινεῖται,
[7]	περ καὶ τῶν πραγμάτων ἕκαστον,	διὸ	καὶ φρίττουσι καὶ φοβοῦνται νοήσαντες
[6]	ἀλλὰ τὸ τῶν πρακτῶν τέλος.	Διὸ	τὸ τοιοῦτόν ἐστι τῶν ἀγαθῶν
[6]	καλόν· ᾗ γὰρ ἕνεκα τούτου	ἄλλο,	καὶ ᾗ τέλος ἐστὶ τῶν
[2]	κοντῷ τὸν ἱστὸν ἤ τι	ἄλλο	προσβάλλων μόριον, κινεῖ ῥᾳδίως, ἐὰν
[2]	ποιεῖν τὸν μέγιστον, ἐάν τε	ἄλλο	τι ᾖ τὸ ῥιπτούμενον ἢ
[7]	θερμότητα ἢ ψύξιν ἢ κατ´	ἄλλο	τι τοιοῦτον πάθος ὅταν γένηται
[9]	ἀριστερὸν μηδ´ αὖ τῷ τοῦτο	ἐκεῖνο,	ἀεὶ δ´ ἐν τῷ ἀνωτέρω
[11]	Α ἐλθεῖν ὡς ἐπ´ ἀρχήν,	ἀπὸ	δὲ τοῦ Α ἐπὶ τὸ
[11]	ἡ δ´ ἀμφοῖν ἐπ´ ἄμφω.	Ἀπὸ	δὲ τοῦ Β ἐπὶ τὸ
[3]	ἔχοντα τοὺς πόδας δόξαιεν ἂν	ἀπὸ	διανοίας εἰρηκέναι τὸν μῦθον, ὡς
[11]	Β ἐπὶ τὸ Γ τῷ	ἀπὸ	μὲν τοῦ Β ἐπὶ τὸ
[11]	τῶν μορίων καὶ τοῖς μορίοις	ἀπὸ	τῆς ἀρχῆς εὐλόγως συμβαίνουσι, καὶ
[9]	γὰρ ἅμα κινεῖται τὰ κῶλα	ἀπὸ	τῆς ἀρχῆς, καὶ θατέρου ἠρεμοῦντος
[11]	ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἀφικνοῦνται, καὶ	ἀπὸ	τῆς ἀρχῆς κινουμένης καὶ μεταβαλλούσης,
[9]	ἄνω καὶ κάτω, οἷον τὰς	ἀπὸ	τῆς κεφαλῆς πρὸς τὰ ἀπὸ
[9]	ἀπὸ τῆς κεφαλῆς πρὸς τὰ	ἀπὸ	τῆς ῥάχεως τοῖς ἔχουσι ῥάχιν.
[8]	ἐν τῇ βακτηρίᾳ ἡ κινοῦσα	ἀπὸ	τῆς ψυχῆς ἀρχὴ ἔνεστιν, οὐδ´
[9]	τὰς κινήσεις τοῦτο καὶ τὰς	ἀπὸ	τοῦ ἄνω καὶ κάτω, οἷον
[3]	μένουσα· ἢ κινηθήσεται ἡ γῆ	ἀπὸ	τοῦ μέσου καὶ ἐκ τοῦ
[4]	ἠρεμίαν, δῆλον ὅτι κινήσει αὐτὴν	ἀπὸ	τοῦ μέσου. Καὶ ἡ ἰσχὺς
[9]	συνεχές. ~Ἐπεὶ δ´ ὁμοίως ἔχει	ἀπὸ	τῶν ἀριστερῶν καὶ ἀπὸ τῶν
[9]	ἔχει ἀπὸ τῶν ἀριστερῶν καὶ	ἀπὸ	τῶν δεξιῶν, καὶ ἅμα τἀναντία
[11]	δὲ κινήσεις τῇ τε ἀρχῇ	ἀπὸ	τῶν μορίων καὶ τοῖς μορίοις
[3]	καὶ κινεῖσθαι τὴν μίαν κίνησιν	ὑπὸ	δυοῖν ἀδύνατον· τοὺς δὲ πόλους
[3]	καὶ τὸ κινεῖσθαι τὸν οὐρανὸν	ὑπό	τινος τοιούτου τῶν ἐντός. ~Ἔστι
[6]	ὁμοίως κινεῖται τὸ ἀεὶ κινούμενον	ὑπὸ	τοῦ ἀεὶ κινοῦντος καὶ τῶν
[10]	ἀλλήλων, τὸ μὲν κοῦφον κάτω	ὑπὸ	τοῦ βαρυτέρου ἀπονικώμενον, τὸ δὲ
[10]	ἀπονικώμενον, τὸ δὲ βαρὺ ἄνω	ὑπὸ	τοῦ κουφοτέρου. μὲν οὖν κινεῖ
[9]	τὸ Β κινεῖται, κινεῖ δὲ	τὸ	Α. Ἀλλὰ μὴν δεῖ γέ
[11]	οὕτως ἀφικνοῦνται. Δεῖ γὰρ νοῆσαι	τὸ	Α ἀρχήν. Αἱ οὖν κινήσεις
[11]	ἀπὸ μὲν τοῦ Β ἐπὶ	τὸ	Α ἐλθεῖν ὡς ἐπ´ ἀρχήν,
[9]	κινεῖν. Ἓν ἄρα δυνάμει ὂν	τὸ	Α ἐνεργείᾳ δύο ἔσται, ὥστ´
[4]	τὸ βάρος αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ	τὸ	ἀδύνατον λέγεται πλεοναχῶς (οὐ γὰρ
[6]	ἔστι μὲν ᾗ ὁμοίως κινεῖται	τὸ	ἀεὶ κινούμενον ὑπὸ τοῦ ἀεὶ
[9]	δὲ τοῦτο συμβέβηκεν· καὶ γὰρ	τὸ	αἰσθητικὸν ἐνταῦθα εἶναί φαμεν, ὥστ´
[10]	τὸ κινοῦν καὶ κινούμενον, πρὸς	τὸ	ἀκίνητον. Ἐπεὶ δ´ ἡ ἀρχὴ
[1]	αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν, τούτου δὲ	τὸ	ἀκίνητον, καὶ ὅτι τὸ πρῶτον
[8]	χειρί· ὁμοίως γὰρ ἔχει καὶ	τὸ	ἄκρον τῆς χειρὸς πρὸς τὸν
[6]	Τὸ δὲ ἀΐδιον καλόν, καὶ	τὸ	ἀληθῶς καὶ τὸ πρώτως ἀγαθὸν
[7]	κρουόντων ἀλλήλας τὰς στρέβλας, καὶ	τὸ	ἁμάξιον, ὅπερ ὀχούμενον αὐτὸ κινεῖ
[2]	οὐ κινεῖ τὸ πλοῖον διὰ	τὸ	ἀναγκαῖον εἶναι πρὸς ὃ ἀποστηρίζεται
[4]	ἧς κινοῦνται τὸ πῦρ καὶ	τὸ	ἄνω σῶμα) εἰ μὲν οὖν
[2]	οὐ κινηθήσεται. Μαρτύριον δὲ τούτου	τὸ	ἀπορούμενον, διὰ τί ποτε τὸ
[9]	τῷ ἠρεμεῖν τὸ δεξιὸν κινεῖσθαι	τὸ	ἀριστερὸν μηδ´ αὖ τῷ τοῦτο
[1]	οὖν ἀρχὴ τῶν ἄλλων κινήσεων	τὸ	αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν, τούτου δὲ
[7]	καὶ πάλιν μείζους, κἂν κύκλῳ	τὸ	αὐτὸ ἐκινεῖτο· ἐν δὲ τῷ
[7]	ἐν δὲ τῷ ζῴῳ δύναται	τὸ	αὐτὸ καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττον
[2]	ἀποστηρίζεται μένειν· συμβαίνει δ´ αὐτῷ	τὸ	αὐτὸ ὅ τε κινεῖ καὶ
[10]	ἔθος· ἔν τε τοῖς ζῴοις	τὸ	αὐτὸ τοῦτο διὰ τὴν φύσιν
[10]	πεφυκέναι ἕκαστον οὕτω συστάντων ποιεῖν	τὸ	αὑτοῦ ἔργον, ὥστε μηδὲν δεῖν
[10]	προσπεφυκέναι, ποιεῖν δὲ τὸ ἔργον	τὸ	αὑτῶν διὰ τὴν φύσιν. ~Πῶς
[11]	μὲν τοῦ Β ἀρχὴ ἐπὶ	τὸ	Β, ἡ δὲ τοῦ Γ
[9]	δ´ οἷον ἐπὶ τῆς ΑΒΓ	τὸ	Β κινεῖται, κινεῖ δὲ τὸ
[7]	ἐφιστᾶσα σκοπεῖ οὐδέν· οἷον εἰ	τὸ	βαδίζειν ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ, ὅτι αὐτὸς
[4]	ἡ γῆ ἄπειρος, ὥστ´ οὐδὲ	τὸ	βάρος αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ τὸ
[9]	τι εἶναι. Ἀλλὰ μὴν ἐνδέχεται	τὸ	Γ ἅμα τῷ Β κινεῖσθαι,
[11]	ἡ δὲ τοῦ Γ ἐπὶ	τὸ	Γ, ἡ δ´ ἀμφοῖν ἐπ´
[11]	Ἀπὸ δὲ τοῦ Β ἐπὶ	τὸ	Γ τῷ ἀπὸ μὲν τοῦ
[11]	ἀπὸ δὲ τοῦ Α ἐπὶ	τὸ	Γ ὡς ἀπ´ ἀρχῆς. Ὅτι
[4]	ἐξάπτεσθε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι.	Τὸ	γὰρ ὅλως ἀκίνητον ὑπ´ οὐδενὸς
[11]	τῶν αἰσθήσεων· τὸ δὲ μόριον	τὸ	γεννητικὸν ὅτι τοιοῦτόν ἐστι, σημεῖον·
[5]	τὸ κινοῦν τοῦ κινουμένου καὶ	τὸ	γεννῶν τοῦ γεννωμένου· αὐτὸ δ´
[1]	ὦμος, καὶ τῆς μὲν κνήμης	τὸ	γόνυ, ὅλου δὲ τοῦ σκέλους
[8]	Τὸ μὲν γὰρ λυπηρὸν φευκτόν,	τὸ	δ´ ἡδὺ διωκτόν (ἀλλὰ λανθάνει
[6]	τῶν ζῴων κίνησις ἔχει πέρας.	Τὸ	δὲ ἀΐδιον καλόν, καὶ τὸ
[10]	κάτω ὑπὸ τοῦ βαρυτέρου ἀπονικώμενον,	τὸ	δὲ βαρὺ ἄνω ὑπὸ τοῦ
[9]	εἰ μέλλει τὸ μὲν κινεῖσθαι	τὸ	δὲ κινεῖν. Ἓν ἄρα δυνάμει
[8]	ἠρεμεῖν τῶν σημείων τῶν ἐσχάτων,	τὸ	δὲ κινεῖσθαι· ὅτι γὰρ πρὸς
[4]	γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν ἠρεμεῖν	τὸ	δὲ κινεῖσθαι, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον
[10]	δύναται πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν δύναμιν·	τὸ	δὲ κινοῦν ἀναγκαῖον ἔχειν τινὰ
[8]	πρὸς ἄλληλα εἶναι τὴν φύσιν.	Τὸ	δὲ κινοῦν πρῶτον τὸ ζῷον
[1]	κινουμένου τὸ μὲν κινεῖται σημεῖον	τὸ	δὲ μένει τῶν ἐν ταῖς
[9]	γίνεσθαι τὴν κίνησιν τοῖς ζῴοις.	Τὸ	δὲ μέσον τοῦ σώματος μέρος
[11]	γὰρ ἀρχὰς ἔχει τῶν αἰσθήσεων·	τὸ	δὲ μόριον τὸ γεννητικὸν ὅτι
[8]	ὥστ´ εἶναι τὸ μὲν ποιητικὸν	τὸ	δὲ παθητικόν, καὶ μηδὲν ἀπολίπῃ
[8]	λόγῳ, εὐθὺς τὸ μὲν ποιεῖ	τὸ	δὲ πάσχει. Διὰ τοῦτο δ´
[4]	τὸ μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγκης,	τὸ	δὲ πεφυκὸς ὁρᾶσθαι οὐκ ὀφθήσεται)
[6]	καὶ τὸ ὀρεκτικὸν κινούμενον κινεῖ.	(Τὸ	δὲ τελευταῖον τῶν κινουμένων οὐκ
[9]	ὥστε μὴ εἶναι τῷ ἠρεμεῖν	τὸ	δεξιὸν κινεῖσθαι τὸ ἀριστερὸν μηδ´
[6]	τὸ διανοητόν. Οὐ πᾶν δὲ	τὸ	διανοητόν, ἀλλὰ τὸ τῶν πρακτῶν
[6]	κινεῖ πρῶτον τὸ ὀρεκτὸν καὶ	τὸ	διανοητόν. Οὐ πᾶν δὲ τὸ
[10]	γίνεται τόδε μετὰ τόδε διὰ	τὸ	ἔθος· ἔν τε τοῖς ζῴοις
[7]	ἔχουσι δύναμιν· τρόπον γάρ τινα	τὸ	εἶδος τὸ νοούμενον τὸ τοῦ
[8]	ὠλεκράνῳ κάμψεως τὸ μὲν κινεῖται	τὸ	ἐν αὐτῷ τῷ ὅλῳ κινουμένῳ,
[10]	ψυχικὴν ἔοικεν ὁμοίως ἔχειν ὥσπερ	τὸ	ἐν ταῖς καμπαῖς σημεῖον, τὸ
[8]	οὖν, ὥσπερ εἴρηται, τῆς κινήσεως	τὸ	ἐν τῷ πρακτῷ διωκτὸν καὶ
[10]	μὲν τῷ προσπεφυκέναι, ποιεῖν δὲ	τὸ	ἔργον τὸ αὑτῶν διὰ τὴν
[8]	μὲν οὖν καὶ οὐ κινεῖ	τὸ	ἔσχατον τοῦ βραχίονος, τῆς δ´
[8]	φύσιν. Τὸ δὲ κινοῦν πρῶτον	τὸ	ζῷον ἀνάγκη εἶναι ἔν τινι
[6]	ἕνεκα. Ὁρῶμεν δὲ τὰ κινοῦντα	τὸ	ζῷον διάνοιαν καὶ φαντασίαν καὶ
[8]	δὲ γίνεσθαι δύο· ὥστ´ εἰ	τὸ	ζῷον ἦν ὁ βραχίων, ἐνταῦθ´
[6]	κινουμένοις· κινεῖται γὰρ καὶ πορεύεται	τὸ	ζῷον ὀρέξει ἢ προαιρέσει, ἀλλοιωθέντος
[10]	ἣν αἰτίαν· ὑποληπτέον δὲ συνεστάναι	τὸ	ζῷον ὥσπερ πόλιν εὐνομουμένην. Ἔν
[6]	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ χώραν ἔχειν, καὶ	τὸ	ἡδύ· φαινόμενον γάρ ἐστιν ἀγαθόν.
[4]	ἀνάγκη καὶ ἐν αὑτοῖς ἔχειν	τὸ	ἠρεμοῦν, καὶ ἔξω πρὸς ὃ
[4]	ἅπαντ´ ἔχει ἐν ἑαυτοῖς καὶ	τὸ	ἠρεμοῦν καὶ τὸ κινοῦν, καὶ
[3]	ὁμοίως κατ´ ἰσχύν. Κινεῖ δὲ	τὸ	ἠρεμοῦν πρῶτον, ὥστε μᾶλλον καὶ
[7]	ἱμάτιον ποιητέον. Καὶ τὸ συμπέρασμα,	τὸ	ἱμάτιον ποιητέον, πρᾶξίς ἐστιν. Πράττει
[1]	γόνυ, ὅλου δὲ τοῦ σκέλους	τὸ	ἰσχίον. Ὅτι μὲν οὖν καὶ
[6]	τὸ κινοῦν, ἀλλ´ οὐ πᾶν	τὸ	καλόν· ᾗ γὰρ ἕνεκα τούτου
[8]	τοῦ ὠλεκράνου μένοντος κινεῖται ἅπαν	τὸ	κάτω συνεχές. ~Ἐπεὶ δ´ ὁμοίως
[1]	δοκεῖ πάντα τρόπον ἀδιαίρετον εἶναι	τὸ	κέντρον (καὶ γὰρ τὸ κινεῖσθαι,
[7]	πίνει. Οὕτως μὲν οὖν ἐπὶ	τὸ	κινεῖσθαι καὶ πράττειν τὰ ζῷα
[3]	δὲ τοῦτο ἀδύνατον, ἀδύνατον καὶ	τὸ	κινεῖσθαι τὸν οὐρανὸν ὑπό τινος
[1]	εἶναι τὸ κέντρον (καὶ γὰρ	τὸ	κινεῖσθαι, ὡς φασί, πλάττουσιν ἐπ´
[10]	φαίνεται δ´ εὐφυῶς ἔχον πρὸς	τὸ	κινητικὸν εἶναι καὶ παρέχειν ἰσχύν.
[2]	ἀκίνητον, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον κινεῖται	τὸ	κινούμενον. Εἰ γὰρ ὑποδώσει ἀεί,
[4]	δὲ κινεῖσθαι, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον	τὸ	κινούμενον κινήσεται, οἷον ἄν τι
[6]	τὸ τοιοῦτόν ἐστι τῶν ἀγαθῶν	τὸ	κινοῦν, ἀλλ´ οὐ πᾶν τὸ
[9]	ἀντερείδοντες κινοῖεν τὰ σκέλη. Ἀλλὰ	τὸ	κινοῦν ἄμφω ἀκίνητον〉 ἀναγκαῖον εἶναι,
[3]	τε πᾶς οὐρανὸς ἔχει καὶ	τὸ	κινοῦν αὐτόν. Εἰ δὲ τοῦτο
[8]	γὰρ πρὸς ἠρεμοῦν δεῖ ἀπερείδεσθαι	τὸ	κινοῦν, εἴρηται πρότερον. Κινεῖται μὲν
[3]	ὥσπερ καὶ καθ´ ἣν κινεῖ	τὸ	κινοῦν· καὶ ἔστι τις ἀναλογία
[10]	τὸ ἐν ταῖς καμπαῖς σημεῖον,	τὸ	κινοῦν καὶ κινούμενον, πρὸς τὸ
[9]	ἄρα εἶναι παρὰ ταύτας ἕτερον	τὸ	κινοῦν, καὶ μὴ κινούμενον. Ἀπερείδοιντο
[4]	ἑαυτοῖς καὶ τὸ ἠρεμοῦν καὶ	τὸ	κινοῦν, καὶ πρὸς τῶν ἔξω
[3]	κινοῦντος· εἴτ´ εὐθὺς ἀκίνητόν ἐστι	τὸ	κινοῦν, ὁμοίως οὐδὲν ἔσται τοῦ
[5]	αὑτῷ οὐδέν. Προϋπάρχειν γὰρ δεῖ	τὸ	κινοῦν τοῦ κινουμένου καὶ τὸ
[3]	εἴτε τι τοιοῦτόν ἐστιν ἕτερον	τὸ	κινοῦν τῶν ἐντός, οὐδὲν μᾶλλον
[10]	πρὸς τὰ ἐναντία. Δεῖ δὲ	τὸ	μέλλον κινεῖν μὴ ἀλλοιώσει τοιοῦτον
[4]	ἐπὶ τῆς σελήνης ὑφ´ ἡμῶν·	τὸ	μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγκης, τὸ
[8]	φαντασίᾳ αὐτῶν θερμότης καὶ ψύξις.	Τὸ	μὲν γὰρ λυπηρὸν φευκτόν, τὸ
[4]	αὐτὰ αὑτά. Δεῖ γὰρ αὐτοῦ	τὸ	μὲν ἠρεμεῖν τὸ δὲ κινεῖσθαι,
[8]	Ὅταν γὰρ κινῆται ἐντεῦθεν, ἀνάγκη	τὸ	μὲν ἠρεμεῖν τῶν σημείων τῶν
[9]	γέ τι ἠρεμεῖν, εἰ μέλλει	τὸ	μὲν κινεῖσθαι τὸ δὲ κινεῖν.
[1]	καμπήν. Καμπτομένου δὲ καὶ κινουμένου	τὸ	μὲν κινεῖται σημεῖον τὸ δὲ
[8]	δ´ ἐν τῷ ὠλεκράνῳ κάμψεως	τὸ	μὲν κινεῖται τὸ ἐν αὐτῷ
[10]	ὑπεροχὴν τὰ φυσικὰ σώματα ἀλλήλων,	τὸ	μὲν κοῦφον κάτω ὑπὸ τοῦ
[10]	δεῖ τι εἶναι σῶμα τοιοῦτον.	Τὸ	μὲν οὖν κινούμενον μὲν μὴ
[6]	ἢ ὥστ´ εἶναι πρότερόν τι〉	Τὸ	μὲν οὖν πρῶτον οὐ κινούμενον
[8]	τῶν ἐν τῷ λόγῳ, εὐθὺς	τὸ	μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει.
[8]	εἰρήκαμεν, ὁπόταν συμβῇ ὥστ´ εἶναι	τὸ	μὲν ποιητικὸν τὸ δὲ παθητικόν,
[3]	καὶ δυνάμεως καθ´ ἣν μένει	τὸ	μένον, ὥσπερ καὶ καθ´ ἣν
[8]	πρὸς τὸν καρπόν, καὶ τοῦτο	τὸ	μέρος πρὸς τὸ ὠλέκρανον. Οὐδὲν
[9]	κινούσης· ἀμφοτέρων γὰρ τῶν ἄκρων	τὸ	μέσον ἔσχατον. Ὁμοίως δ´ ἔχει
[10]	τῆς κινήσεως ἐστὶν ἡ ὄρεξις	τὸ	μέσον, ὃ κινεῖ κινούμενον· ἐν
[4]	(ἄπειρον γὰρ οὐκ ἐνδέχεται διὰ	τὸ	μηδὲ σῶμα ἐνδέχεσθαι ἄπειρον εἶναι)
[2]	ἀπερειδόμενον ὠθεῖν, εἶτα πάλιν τοῦτο	τὸ	μόριον, ἢ αὐτὸ ἢ οὗ
[7]	τρόπον γάρ τινα τὸ εἶδος	τὸ	νοούμενον τὸ τοῦ θερμοῦ ἢ
[8]	τῇ ἑτέρᾳ ἀρχῇ. Καὶ γὰρ	τὸ	ξύλον ἔχει καὶ (ἀρχὴν καὶ
[1]	χρῶνται ταῖς καμπαῖς, καὶ γίνεται	τὸ	ὅλον μέρος, ἐν ᾧ ἡ
[10]	ὦσις καὶ ἕλξις, ὥστε δεῖ	τὸ	ὄργανον αὐξάνεσθαί τε δύνασθαι καὶ
[6]	κινεῖ, ἡ δ´ ὄρεξις καὶ	τὸ	ὀρεκτικὸν κινούμενον κινεῖ. (Τὸ δὲ
[6]	καὶ ὀρέξεως· ὥστε κινεῖ πρῶτον	τὸ	ὀρεκτὸν καὶ τὸ διανοητόν. Οὐ
[11]	μορίοις, ὁτὲ δ´ οὔ, αἴτιον	τὸ	ὁτὲ (μὲν ἐνυπάρχειν τὴν παθητικὴν
[7]	γὰρ ἢ τῇ αἰσθήσει πρὸς	τὸ	οὗ ἕνεκα ἢ τῇ φαντασίᾳ
[6]	αὐτοῖς πάσης τῆς κινήσεως πέρας,	τὸ	οὗ ἕνεκα. Ὁρῶμεν δὲ τὰ
[4]	δὲ τῶν ζῴων οὐ μόνον	τὸ	οὕτως ἀκίνητον δεῖ ὑπάρχειν, ἀλλὰ
[2]	μόριον μηδὲν εἶναι τοῦ κινουμένου	τὸ	οὕτως ἀκίνητον· εἰ δὲ μή,
[2]	τὸ πλοῖον εὐλόγως οὐ κινεῖ	τὸ	πλοῖον διὰ τὸ ἀναγκαῖον εἶναι
[2]	τὸ ἀπορούμενον, διὰ τί ποτε	τὸ	πλοῖον ἔξωθεν μέν, ἄν τις
[2]	αὐτὸς ὢν καὶ ἀποστηριζόμενος πρὸς	τὸ	πλοῖον εὐλόγως οὐ κινεῖ τὸ
[2]	τι ἀποστηριζόμενον μένειν. Ὁ δὲ	τὸ	πλοῖον ὠθῶν ἐν τῷ πλοίῳ
[10]	Πότερον μὲν οὖν ταὐτόν ἐστι	τὸ	πνεῦμα ἀεὶ ἢ γίνεται ἀεὶ
[2]	γραφεῖς ποιοῦσιν· ἐξ αὑτοῦ γὰρ	τὸ	πνεῦμα ἀφιέντα γράφουσιν. Ἐάν τε
[2]	Ἐάν τε γὰρ ἠρέμα (ῥιπτῇ	τὸ	πνεῦμά τις ἐάν τ´ ἰσχυρῶς
[10]	τῷ ἀνάλογον, διὰ τοῦτο καὶ	τὸ	πνεῦμα τὸ σύμφυτον ἐνταῦθα φαίνεται
[8]	δὲ καὶ ταχὺ διὰ τὸ	τὸ〉	ποιητικὸν καὶ παθητικὸν τῶν πρὸς
[6]	μὴ κινεῖται ὑπ´ ἀλλήλων διὰ	τὸ	προσκόπτειν ἀλλήλοις. Διὸ καὶ πέρας
[1]	δὲ τὸ ἀκίνητον, καὶ ὅτι	τὸ	πρῶτον κινοῦν ἀναγκαῖον ἀκίνητον εἶναι,
[6]	τρόπον κινεῖται, καὶ πῶς κινεῖ	τὸ	πρῶτον κινοῦν, διώρισται πρότερον ἐν
[6]	καλόν, καὶ τὸ ἀληθῶς καὶ	τὸ	πρώτως ἀγαθὸν καὶ μὴ ποτὲ
[4]	γῆ καὶ ἀφ´ ἧς κινοῦνται	τὸ	πῦρ καὶ τὸ ἄνω σῶμα)
[2]	ἐάν τε ἄλλο τι ᾖ	τὸ	ῥιπτούμενον ἢ ὠθούμενον, ἀνάγκη πρῶτον
[7]	δ´ ἐκ τῶν δύο προτάσεων	τὸ	συμπέρασμα γίνεται ἡ πρᾶξις, οἷον
[7]	γὰρ τὰς δύο προτάσεις νοήσῃ,	τὸ	συμπέρασμα ἐνόησε καὶ συνέθηκεν) ἐνταῦθα
[7]	ἱματίου δέομαι· ἱμάτιον ποιητέον. Καὶ	τὸ	συμπέρασμα, τὸ ἱμάτιον ποιητέον, πρᾶξίς
[7]	Ὅτι μὲν οὖν ἡ πρᾶξις	τὸ	συμπέρασμα, φανερόν· αἱ δὲ προτάσεις
[10]	διὰ τοῦτο καὶ τὸ πνεῦμα	τὸ	σύμφυτον ἐνταῦθα φαίνεται ὄν. Πότερον
[3]	ἀναγκαῖον ἦν μένειν, ἢ διασπᾶσθαι	τὸ	συνεχὲς αὐτῆς. Ἀλλ´ ὅτι τοὺς
[6]	θεωρῆσαι πῶς ἡ ψυχὴ κινεῖ	τὸ	σῶμα, καὶ τίς ἡ ἀρχὴ
[8]	ἐστι, τὰ δὲ καθ´ ὅλον	τὸ	σῶμα· μνῆμαι δὲ καὶ ἐλπίδες,
[7]	συλλογιζομένοις. Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν θεώρημα	τὸ	τέλος (ὅταν γὰρ τὰς δύο
[3]	συμβαίνῃ καὶ κατὰ λόγον διὰ	τὸ	τὴν γῆν μένειν, ἀλλὰ τοῖς
[8]	Ἅμα δὲ καὶ ταχὺ διὰ	τὸ	τὸ〉 ποιητικὸν καὶ παθητικὸν τῶν
[6]	τὸ τῶν πρακτῶν τέλος. Διὸ	τὸ	τοιοῦτόν ἐστι τῶν ἀγαθῶν τὸ
[7]	τινα τὸ εἶδος τὸ νοούμενον	τὸ	τοῦ θερμοῦ ἢ ψυχροῦ ἢ
[6]	πᾶν δὲ τὸ διανοητόν, ἀλλὰ	τὸ	τῶν πρακτῶν τέλος. Διὸ τὸ
[6]	κινεῖ. Δεῖ δὲ τιθέναι καὶ	τὸ	φαινόμενον ἀγαθὸν ἀγαθοῦ χώραν ἔχειν,
[3]	γὰρ τὸ ὠθοῦν ὠθεῖ, οὕτω	τὸ	ὠθούμενον ὠθεῖται, καὶ ὁμοίως κατ´
[3]	τοῦ αὐτῆς τόπου. Ὡς γὰρ	τὸ	ὠθοῦν ὠθεῖ, οὕτω τὸ ὠθούμενον
[1]	οἷον τοῦ μὲν βραχίονος κινουμένου	τὸ	ὠλέκρανον, ὅλου δὲ τοῦ κώλου
[8]	καὶ τοῦτο τὸ μέρος πρὸς	τὸ	ὠλέκρανον. Οὐδὲν γὰρ διαφέρει τὰ
[11]	μορίων ταῦτα ποιεῖ ἐπιδήλως διὰ	τὸ	ὥσπερ ζῷον κεχωρισμένον ἑκάτερον εἶναι
[7]	μείζους, κἂν κύκλῳ τὸ αὐτὸ	ἐκινεῖτο·	ἐν δὲ τῷ ζῴῳ δύναται
[1]	ἡ δὲ Β κινοῖτο, καὶ	γίνοιτο	ἡ ΑΓ. Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν
[1]	Δ μένοι, ἡ δὲ Β	κινοῖτο,	καὶ γίνοιτο ἡ ΑΓ. Ἀλλ´
[9]	τὸ κινοῦν, καὶ μὴ κινούμενον.	Ἀπερείδοιντο	μὲν γὰρ ἂν τὰ ἄκρα
[7]	οὐκ ἔστιν ἀλλοίωσις, ἐπεὶ εἰ	ἐγίνοντο	ἐλάττους οἱ ἐντὸς τροχοὶ καὶ
[5]	καὶ φθορᾶς οὐδαμῶς (οἷόν τε	αὐτὸ	αἴτιον εἶναι αὑτῷ οὐδέν. Προϋπάρχειν
[5]	καὶ αὐξήσεως, εἴ ποτε γίνεται,	αὐτὸ	αὑτῷ αἴτιον καὶ ἀλλοιώσεως, εἰ
[5]	καὶ τὸ γεννῶν τοῦ γεννωμένου·	αὐτὸ	δ´ αὑτοῦ πρότερον οὐδέν ἐστιν.
[1]	ἀρχὴ τῶν ἄλλων κινήσεων τὸ	αὐτὸ	ἑαυτὸ κινοῦν, τούτου δὲ τὸ
[7]	πάλιν μείζους, κἂν κύκλῳ τὸ	αὐτὸ	ἐκινεῖτο· ἐν δὲ τῷ ζῴῳ
[2]	πάλιν τοῦτο τὸ μόριον, ἢ	αὐτὸ	ἢ οὗ τυγχάνει μόριον ὄν,
[7]	δὲ τῷ ζῴῳ δύναται τὸ	αὐτὸ	καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττον γίνεσθαι
[7]	καὶ τὸ ἁμάξιον, ὅπερ ὀχούμενον	αὐτὸ	κινεῖ εἰς εὐθύ, καὶ πάλιν
[3]	ἐν τῷ οὐρανῷ. Εἴτε γὰρ	αὐτὸ	κινούμενον κινεῖ αὐτόν, ἀνάγκη τινὸς
[2]	μένειν· συμβαίνει δ´ αὐτῷ τὸ	αὐτὸ	ὅ τε κινεῖ καὶ πρὸς
[10]	ἔν τε τοῖς ζῴοις τὸ	αὐτὸ	τοῦτο διὰ τὴν φύσιν γίνεται
[1]	τῶν ἄλλων κινήσεων τὸ αὐτὸ	ἑαυτὸ	κινοῦν, τούτου δὲ τὸ ἀκίνητον,
[3]	τὸ κινοῦν αὐτόν. Εἰ δὲ	τοῦτο	ἀδύνατον, ἀδύνατον καὶ τὸ κινεῖσθαι
[1]	μορίων, ἠρεμεῖν τι· καὶ διὰ	τοῦτο	αἱ καμπαὶ τοῖς ζῴοις εἰσίν.
[3]	ἔσται τοῦ κινουμένου μόριον. Καὶ	τοῦτό	γ´ ὀρθῶς λέγουσιν οἱ λέγοντες,
[8]	ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει. Διὰ	τοῦτο	δ´ ἅμα ὡς εἰπεῖν νοεῖ
[3]	τὸν οὐρανὸν περὶ τοὺς πόλους·	τοῦτο	δ´ ἂν συμβαίνῃ καὶ κατὰ
[9]	κινοῦν ἄμφω ἀκίνητον〉 ἀναγκαῖον εἶναι,	τοῦτο	δ´ ἐστὶν ἡ ψυχή, ἕτερον
[8]	μετὰ ψύξεώς τινος καὶ θερμότητος.	Τοῦτο	δὲ δῆλον ἐκ τῶν παθημάτων.
[10]	συμφύτου πνεύματος, εἴρηται ἐν ἄλλοις·	τοῦτο	δὲ πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν
[10]	τε τοῖς ζῴοις τὸ αὐτὸ	τοῦτο	διὰ τὴν φύσιν γίνεται καὶ
[8]	τὴν χεῖρα. Ὧστε διά γε	τοῦτο,	εἰ μὴ καὶ ἐν τῇ
[9]	τὸ ἀριστερὸν μηδ´ αὖ τῷ	τοῦτο	ἐκεῖνο, ἀεὶ δ´ ἐν τῷ
[2]	ἡ θάλαττα ἀντερείδοι. Ἀνάγκη δὲ	τοῦτο	ἕτερον εἶναι τοῦ κινουμένου, καὶ
[9]	δ´ ἔχει πρὸς τὰς κινήσεις	τοῦτο	καὶ τὰς ἀπὸ τοῦ ἄνω
[10]	δ´ ἐν τῷ ἀνάλογον, διὰ	τοῦτο	καὶ τὸ πνεῦμα τὸ σύμφυτον
[1]	ἔστι, τίς ἐστιν. Δεῖ δὲ	τοῦτο	μὴ μόνον τῷ λόγῳ λαβεῖν,
[3]	τινὸς ἀκινήτου θιγγάνον κινεῖν, καὶ	τοῦτο	μηδὲν εἶναι μόριον τοῦ κινοῦντος·
[3]	οὐρανόν, εἶναι θέλει ἀκίνητον, καὶ	τοῦτο	μηθὲν εἶναι τοῦ οὐρανοῦ μόριον
[2]	αὐτῷ τις ὢν τῷ πλοίῳ	τοῦτο	πειρᾶται πράττειν, οὐκ ἂν κινήσειεν
[4]	ἐκείνου μόριον, ἢ οὔ; καὶ	τοῦτο	πότερον καὶ ἐπὶ τοῦ παντὸς
[7]	εἰ δὲ τόδε, τόδε· καὶ	τοῦτο	πράττει εὐθύς. Ὅτι μὲν οὖν
[8]	(ἀλλὰ λανθάνει περὶ τὰ μικρὰ	τοῦτο	συμβαῖνον) ἔστι δὲ τὰ λυπηρὰ
[9]	ἔχουσι ῥάχιν. Καὶ εὐλόγως δὲ	τοῦτο	συμβέβηκεν· καὶ γὰρ τὸ αἰσθητικὸν
[4]	τὸν οὐρανόν. Τί γὰρ κωλύει	τοῦτο	συμβῆναι, εἴπερ μὴ ἀδύνατον; οὐκ
[8]	χειρὸς πρὸς τὸν καρπόν, καὶ	τοῦτο	τὸ μέρος πρὸς τὸ ὠλέκρανον.
[2]	μορίων ἀπερειδόμενον ὠθεῖν, εἶτα πάλιν	τοῦτο	τὸ μόριον, ἢ αὐτὸ ἢ
[7]	δὲ προτάσεις αἱ ποιητικαὶ διὰ	δύο	εἰδῶν γίνονται, διά τε τοῦ
[9]	δυνάμει ὂν τὸ Α ἐνεργείᾳ	δύο	ἔσται, ὥστ´ ἀνάγκη μὴ στιγμὴν
[1]	ἡ καμπή, καὶ ἓν καὶ	δύο,	καὶ εὐθὺ καὶ κεκαμμένον, μεταβάλλον
[3]	δυοῖν ἀδύνατον· τοὺς δὲ πόλους	δύο	ποιοῦσιν. Ὅτι μὲν οὖν ἔχει
[7]	τὸ τέλος (ὅταν γὰρ τὰς	δύο	προτάσεις νοήσῃ, τὸ συμπέρασμα ἐνόησε
[7]	συνέθηκεν) ἐνταῦθα δ´ ἐκ τῶν	δύο	προτάσεων τὸ συμπέρασμα γίνεται ἡ
[8]	εἶναι σημεῖον, ἐνεργείᾳ δὲ γίνεσθαι	δύο·	ὥστ´ εἰ τὸ ζῷον ἦν
[5]	~Πότερον δ´ ἐν τῷ αὐτῷ	αὑτὸ	κινοῦντι κατὰ τόπον μόνῳ δεῖ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/11/2009