Chapitre
[2]	ὠθῇ τῷ κοντῷ τὸν ἱστὸν	ἤ	τι ἄλλο προσβάλλων μόριον, κινεῖ
[4]	ἠρεμούντων ἀπερείδεσθαι ἀνάγκη καὶ ταῦτα,	ἢ	ἀδύνατον, οἷον πῦρ ἢ γῆν
[7]	πράττει, ἂν μή τι κωλύῃ	ἢ	ἀναγκάζῃ. Ποιητέον μοι ἀγαθόν, οἰκία
[2]	εἶτα πάλιν τοῦτο τὸ μόριον,	ἢ	αὐτὸ ἢ οὗ τυγχάνει μόριον
[7]	θυμὸν τὰ δὲ (δι´ ὄρεξιν	ἢ	βούλησιν τὰ μὲν ποιοῦσι, τὰ
[3]	σφαίρας οὐδ´ ὁτιοῦν μένει μόριον·	ἢ	γὰρ ἂν ὅλην ἀναγκαῖον ἦν
[4]	ταῦτα, ἢ ἀδύνατον, οἷον πῦρ	ἢ	γῆν ἢ τῶν ἀψύχων τι,
[10]	ταὐτόν ἐστι τὸ πνεῦμα ἀεὶ	ἢ	γίνεται ἀεὶ ἕτερον, ἔστω ἄλλος
[8]	δὲ γίνεται ἢ διὰ νοήσεως	ἢ	δι´ αἰσθήσεως. Ἅμα δὲ καὶ
[7]	ὀρέξεως οὔσης, ταύτης δὲ γινομένης	ἢ	δι´ αἰσθήσεως ἢ διὰ φαντασίας
[8]	ἡ φαντασία· αὕτη δὲ γίνεται	ἢ	διὰ νοήσεως ἢ δι´ αἰσθήσεως.
[7]	δὲ γινομένης ἢ δι´ αἰσθήσεως	ἢ	διὰ φαντασίας καὶ νοήσεως. Τῶν
[3]	ἂν ὅλην ἀναγκαῖον ἦν μένειν,	ἢ	διασπᾶσθαι τὸ συνεχὲς αὐτῆς. Ἀλλ´
[2]	ὃ ἀποστηρίζεται. Ἔξωθεν δ´ ὠθῶν	ἢ	ἕλκων κινεῖ· οὐθὲν γὰρ μέρος
[2]	νεῦσις, εἰ μὴ ὁ ἀὴρ	ἢ	ἡ θάλαττα ἀντερείδοι. Ἀνάγκη δὲ
[7]	δὲ ποτόν, ἡ αἴσθησις εἶπεν	ἢ	ἡ φαντασία ἢ ὁ νοῦς·
[7]	τὸ τοῦ θερμοῦ ἢ ψυχροῦ	ἢ	ἡδέος ἢ φοβεροῦ τοιοῦτον τυγχάνει
[2]	εἰ μὴ ὁ ἀὴρ ἢ	ἡ	θάλαττα ἀντερείδοι. Ἀνάγκη δὲ τοῦτο
[7]	πράττειν τὰ μὲν δι´ ἐπιθυμίαν	ἢ	θυμὸν τὰ δὲ (δι´ ὄρεξιν
[5]	τόπον μόνῳ δεῖ τι μένειν,	ἢ	καὶ ἐν τῷ ἀλλοιουμένῳ αὐτῷ
[7]	δὲ κατὰ θερμότητα ἢ ψύξιν	ἢ	κατ´ ἄλλο τι τοιοῦτον πάθος
[3]	ἣν ἡ γῆ τυγχάνει μένουσα·	ἢ	κινηθήσεται ἡ γῆ ἀπὸ τοῦ
[4]	γὰρ διαφέρει μέγα ῥῖψαι βάρος	ἢ	μικρόν, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ πτύοντες
[2]	ἡ γῆ μένοι, οὔτε πτῆσις	ἢ	νεῦσις, εἰ μὴ ὁ ἀὴρ
[7]	εὐθὺς ποιεῖ· ἀντ´ ἐρωτήσεως γὰρ	ἢ	νοήσεως ἡ τῆς ὀρέξεως γίνεται
[7]	αἴσθησις εἶπεν ἢ ἡ φαντασία	ἢ	ὁ νοῦς· εὐθὺς πίνει. Οὕτως
[3]	μᾶλλον καὶ πλείων ἡ ἰσχὺς	ἢ	ὁμοία καὶ ἴση τῆς ἠρεμίας.
[4]	κινουμένου, μηδὲν ὂν ἐκείνου μόριον,	ἢ	οὔ; καὶ τοῦτο πότερον καὶ
[2]	τοῦτο τὸ μόριον, ἢ αὐτὸ	ἢ	οὗ τυγχάνει μόριον ὄν, πρὸς
[4]	πάλαι λεχθεῖσα ἀπορία, πότερον ἐνδέχεται	ἢ	οὐκ ἐνδέχεται διαλυθῆναι τὴν τοῦ
[1]	περὶ κινήσεως ἀϊδίου, πότερον ἔστιν	ἢ	οὐκ ἔστι, καὶ εἰ ἔστι,
[6]	καὶ πορεύεται τὸ ζῷον ὀρέξει	ἢ	προαιρέσει, ἀλλοιωθέντος τινὸς κατὰ τὴν
[7]	ταχὺ πράττομεν. Ὅταν ἐνεργήσῃ γὰρ	ἢ	τῇ αἰσθήσει πρὸς τὸ οὗ
[7]	αἰσθήσει πρὸς τὸ οὗ ἕνεκα	ἢ	τῇ φαντασίᾳ ἢ τῷ νῷ,
[6]	ἀλλοιωθέντος τινὸς κατὰ τὴν αἴσθησιν	ἢ	τὴν φαντασίαν. ~Πῶς δὲ νοῶν
[11]	ὕλην ὁτὲ δὲ μὴ τοσαύτην	ἢ	τοιαύτην. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[2]	ἑμύσι τοῖς ἐν τῇ γῇ,	ἢ	τοῖς ἐν τῇ ἄμμῳ πορευομένοις,
[7]	οὗ ἕνεκα ἢ τῇ φαντασίᾳ	ἢ	τῷ νῷ, οὗ ὀρέγεται, εὐθὺς
[4]	ἀδύνατον, οἷον πῦρ ἢ γῆν	ἢ	τῶν ἀψύχων τι, ἀλλ´ ὑφ´
[7]	ποτόν, ἡ αἴσθησις εἶπεν ἢ	ἡ	φαντασία ἢ ὁ νοῦς· εὐθὺς
[7]	θερμοῦ ἢ ψυχροῦ ἢ ἡδέος	ἢ	φοβεροῦ τοιοῦτον τυγχάνει ὂν οἷόν
[8]	μὲν κατὰ μόριον μετὰ θερμότητος	ἢ	ψύξεώς ἐστι, τὰ δὲ καθ´
[7]	μετάστασις. Ἔτι δὲ κατὰ θερμότητα	ἢ	ψύξιν ἢ κατ´ ἄλλο τι
[7]	τὸ νοούμενον τὸ τοῦ θερμοῦ	ἢ	ψυχροῦ ἢ ἡδέος ἢ φοβεροῦ
[2]	ἄλλο τι ᾖ τὸ ῥιπτούμενον	ἢ	ὠθούμενον, ἀνάγκη πρῶτον μὲν πρὸς
[6]	δὲ μή, θειότερον καὶ τιμιώτερον	ἢ	ὥστ´ εἶναι πρότερόν τι〉 Τὸ
[2]	ἄκυρος, ἂν μή τι ἔξωθεν	ᾖ	ἁπλῶς ἠρεμοῦν καὶ ἀκίνητον. Ἄξιον
[2]	μέγιστον, ἐάν τε ἄλλο τι	ᾖ	τὸ ῥιπτούμενον ἢ ὠθούμενον, ἀνάγκη
[1]	δὲ Β κινοῖτο, καὶ γίνοιτο	ἡ	ΑΓ. Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν δοκεῖ
[7]	ἐπιθυμία λέγει· τοδὶ δὲ ποτόν,	ἡ	αἴσθησις εἶπεν ἢ ἡ φαντασία
[6]	Καὶ γὰρ ἡ φαντασία καὶ	ἡ	αἴσθησις τὴν αὐτὴν τῷ νῷ
[9]	δ´ ἐν τῷ ἀνωτέρω ἀμφοτέρων	ἡ	ἀρχή, ἀνάγκη ἐν τῷ μέσῳ
[1]	δὲ διαιρετά. (Ἀλλ´ οὖν ἀεὶ	ἡ	ἀρχή, ἠρεμεῖ κινουμένου τοῦ μορίου
[8]	τῇ χειρί, ὅτι ἀνωτέρω ἔτι,	ἡ	ἀρχὴ οὐδ´ ἐνταῦθα· ἔτι γὰρ
[4]	ἂν δόξειεν ἄτοπον εἶναι, εἰ	ἡ	ἀρχὴ τῆς κινήσεως ἐντός. Διὸ
[6]	κινεῖ τὸ σῶμα, καὶ τίς	ἡ	ἀρχὴ τῆς τοῦ ζῴου κινήσεως.
[8]	βραχίων, ἐνταῦθ´ ἄν που ἦν	ἡ	ἀρχὴ τῆς ψυχῆς ἡ κινοῦσα.
[10]	πρὸς τὸ ἀκίνητον. Ἐπεὶ δ´	ἡ	ἀρχὴ τοῖς μὲν ἐν τῇ
[1]	τι δεῖ ἔχειν ἠρεμοῦν, ὅθεν	ἡ	ἀρχὴ τοῦ κινουμένου ἔσται, καὶ
[8]	βακτηρίας ἐσχάτου ἐν τῇ χειρὶ	ἡ	ἀρχή, τούτου δ´ ἐν τῷ
[8]	γίνεται γὰρ ὥσπερ ἀφαιρετὸν μέρος	ἡ	βακτηρία. Ἀνάγκη ἄρα ἐν μηδεμιᾷ
[11]	ῥηθέντων μορίων ἀλλοιώσεως συμπεσούσης γίνονται.	(Ἡ	γὰρ νόησις καὶ ἡ φαντασία,
[4]	οὐκ ἄπειρος, φανερόν· οὐδὲ γὰρ	ἡ	γῆ ἄπειρος, ὥστ´ οὐδὲ τὸ
[3]	γῆ τυγχάνει μένουσα· ἢ κινηθήσεται	ἡ	γῆ ἀπὸ τοῦ μέσου καὶ
[4]	μείζω καὶ ἀφ´ ἧς ἠρεμεῖ	ἡ	γῆ καὶ ἀφ´ ἧς κινοῦνται
[2]	ἔσται οὔτε πορεία, εἰ μὴ	ἡ	γῆ μένοι, οὔτε πτῆσις ἢ
[3]	τὴν ὅλην φύσιν οὕτως ὥσπερ	ἡ	γῆ πρὸς τὰ ζῷα καὶ
[2]	ἕλκων κινεῖ· οὐθὲν γὰρ μέρος	ἡ	γῆ τοῦ πλοίου. ~Ἀπορήσειε δ´
[3]	ἀντερείδειν δεῖ τῆς μονῆς ἣν	ἡ	γῆ τυγχάνει μένουσα· ἢ κινηθήσεται
[1]	διαμέτρου ἡ μὲν Α καὶ	ἡ	Δ μένοι, ἡ δὲ Β
[11]	τοῦ Γ ἐπὶ τὸ Γ,	ἡ	δ´ ἀμφοῖν ἐπ´ ἄμφω. Ἀπὸ
[6]	οὖν πρῶτον οὐ κινούμενον κινεῖ,	ἡ	δ´ ὄρεξις καὶ τὸ ὀρεκτικὸν
[8]	μέρη παρασκευάζει ἐπιτηδείως τὰ πάθη,	ἡ	δ´ ὄρεξις τὰ πάθη, τὴν
[1]	Α καὶ ἡ Δ μένοι,	ἡ	δὲ Β κινοῖτο, καὶ γίνοιτο
[8]	ἀνάγκη εἶναι ἔν τινι ἀρχῇ.	Ἡ	δὲ καμπὴ ὅτι μέν ἐστι
[6]	θυμὸς καὶ ἐπιθυμία πάντα ὄρεξις,	ἡ	δὲ προαίρεσις κοινὸν διανοίας καὶ
[11]	Β ἀρχὴ ἐπὶ τὸ Β,	ἡ	δὲ τοῦ Γ ἐπὶ τὸ
[6]	καὶ τὰ μὲν ἀεὶ κινεῖται,	ἡ	δὲ τῶν ζῴων κίνησις ἔχει
[7]	εὐθὺς ὑπάρχουσιν ἀλλοιώσεις τινὲς οὖσαι,	ἡ	δὲ φαντασία καὶ ἡ νόησις
[7]	ἑτέραν πρότασιν τὴν δήλην οὐδ´	ἡ	διάνοια ἐφιστᾶσα σκοπεῖ οὐδέν· οἷον
[4]	ἰσχὺς δ´ ἀφ´ ἧς αὕτη	ἡ	δύναμις, ὅτι οὐκ ἄπειρος, φανερόν·
[2]	κατὰ μέρος, φανερόν. ~Ἀλλὰ πᾶσα	ἡ	ἐν αὐτῷ ἠρεμία ὅμως ἄκυρος,
[7]	ὀρέξεως γίνεται ἐνέργεια. Ποτέον μοι,	ἡ	ἐπιθυμία λέγει· τοδὶ δὲ ποτόν,
[4]	αὐτὴν ἀπὸ τοῦ μέσου. Καὶ	ἡ	ἰσχὺς δ´ ἀφ´ ἧς αὕτη
[3]	πρῶτον, ὥστε μᾶλλον καὶ πλείων	ἡ	ἰσχὺς ἢ ὁμοία καὶ ἴση
[11]	ὁτὲ μὲν ταὐτὰ νοησάντων γίνεται	ἡ	κίνησις ἡ παρὰ τὸν λόγον
[8]	μὴ καὶ ἐν τῇ βακτηρίᾳ	ἡ	κινοῦσα ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἀρχὴ
[8]	ἦν ἡ ἀρχὴ τῆς ψυχῆς	ἡ	κινοῦσα. Ἐπεὶ δ´ ἐνδέχεται καὶ
[1]	ὥσπερ ἂν εἰ τῆς διαμέτρου	ἡ	μὲν Α καὶ ἡ Δ
[11]	αἴτιον ὅτι ἔχουσιν ὑγρότητα ζωτικήν.	Ἡ	μὲν οὖν καρδία φανερὸν δι´
[11]	μεταβαλλούσης, ἐπειδὴ πολλὰ δυνάμει ἐστίν,	ἡ	μὲν τοῦ Β ἀρχὴ ἐπὶ
[7]	οὖσαι, ἡ δὲ φαντασία καὶ	ἡ	νόησις τὴν τῶν πραγμάτων ἔχουσι
[11]	ἐστιν οὔθ´ ἡ φαντασία οὔθ´	ἡ	ὄρεξις, ἀλλ´ ἐπειδὴ ἀνάγκη ἀλλοιοῦσθαι
[10]	τὴν αἰτίαν τῆς κινήσεως ἐστὶν	ἡ	ὄρεξις τὸ μέσον, ὃ κινεῖ
[4]	ἐνδέχεται κινηθῆναι. Ὅθεν λύεται καὶ	ἡ	πάλαι λεχθεῖσα ἀπορία, πότερον ἐνδέχεται
[11]	ταὐτὰ νοησάντων γίνεται ἡ κίνησις	ἡ	παρὰ τὸν λόγον ἐν τοῖς
[7]	δύο προτάσεων τὸ συμπέρασμα γίνεται	ἡ	πρᾶξις, οἷον ὅταν νοήσῃ ὅτι
[7]	πράττει εὐθύς. Ὅτι μὲν οὖν	ἡ	πρᾶξις τὸ συμπέρασμα, φανερόν· αἱ
[10]	ἰσχύοντα τούτῳ. Τίς μὲν οὖν	ἡ	σωτηρία τοῦ συμφύτου πνεύματος, εἴρηται
[10]	τῇ πόλει ὅταν ἅπαξ συστῇ	ἡ	τάξις, οὐδὲν δεῖ κεχωρισμένου μονάρχου,
[7]	ἀντ´ ἐρωτήσεως γὰρ ἢ νοήσεως	ἡ	τῆς ὀρέξεως γίνεται ἐνέργεια. Ποτέον
[7]	οἴακος ἀκαριαῖόν τι μεθισταμένου πολλὴ	ἡ	τῆς πρώρας γίνεται μετάστασις. Ἔτι
[3]	τῆς ἠρεμίας. Ὡσαύτως δὲ καὶ	ἡ	τοῦ κινουμένου μέν, μὴ κινοῦντος
[10]	καὶ συστέλλεσθαι. Τοιαύτη δ´ ἐστὶν	ἡ	τοῦ πνεύματος φύσις· καὶ γὰρ
[11]	ἐξ αὐτοῦ ὥσπερ ζῷόν τι	ἡ	τοῦ σπέρματος δύναμις. Αἱ δὲ
[8]	τὰ πάθη, τὴν δ´ ὄρεξιν	ἡ	φαντασία· αὕτη δὲ γίνεται ἢ
[6]	νοῦν καὶ ὄρεξιν. Καὶ γὰρ	ἡ	φαντασία καὶ ἡ αἴσθησις τὴν
[11]	τούτων κυρία ἁπλῶς ἐστιν οὔθ´	ἡ	φαντασία οὔθ´ ἡ ὄρεξις, ἀλλ´
[11]	γίνονται. (Ἡ γὰρ νόησις καὶ	ἡ	φαντασία, ὥσπερ εἴρηται πρότερον, τὰ
[6]	ἐκ τούτων καὶ ὅτι εὐλόγως	ἡ	φορὰ τελευταία τῶν γινομένων ἐν
[8]	ἔστι δ´ ὡς δυσὶ χρῆται	ἡ	φύσις αὐτῇ. Ὅταν γὰρ κινῆται
[10]	μὲν οὖν κινεῖ κινουμένῳ μορίῳ	ἡ	ψυχή, εἴρηται, καὶ δι´ ἣν
[9]	ἀναγκαῖον εἶναι, τοῦτο δ´ ἐστὶν	ἡ	ψυχή, ἕτερον μὲν οὖσα τοῦ
[6]	φιλοσοφίας, λοιπόν ἐστι θεωρῆσαι πῶς	ἡ	ψυχὴ κινεῖ τὸ σῶμα, καὶ
[8]	οὐκ ἂν εἴη ἐν οὐδετέρῳ	ἡ	ψυχὴ τῶν ἐσχάτων, οὔτ´ ἐν
[8]	ἄρα ἐν μηδεμιᾷ εἶναι ἀρχῇ,	ἥ	ἐστιν ἄλλου τελευτή, μηδὲ εἴ
[6]	τῶν ζῴων ἕκαστον, ἔστι δ´	ᾗ	ἄλλως, διὸ καὶ τὰ μὲν
[6]	ἀλλ´ οὐ πᾶν τὸ καλόν·	ᾗ	γὰρ ἕνεκα τούτου ἄλλο, καὶ
[6]	Ὥστε δῆλον ὅτι ἔστι μὲν	ᾗ	ὁμοίως κινεῖται τὸ ἀεὶ κινούμενον
[6]	γὰρ ἕνεκα τούτου ἄλλο, καὶ	ᾗ	τέλος ἐστὶ τῶν ἄλλου τινὸς
[8]	φύσιν οἵαν πολλαχοῦ εἰρήκαμεν, ὁπόταν	συμβῇ	ὥστ´ εἶναι τὸ μὲν ποιητικὸν
[4]	ἄπειρος, φανερόν· οὐδὲ γὰρ ἡ	γῆ	ἄπειρος, ὥστ´ οὐδὲ τὸ βάρος
[3]	τυγχάνει μένουσα· ἢ κινηθήσεται ἡ	γῆ	ἀπὸ τοῦ μέσου καὶ ἐκ
[2]	τοῖς ἑμύσι τοῖς ἐν τῇ	γῇ,	ἢ τοῖς ἐν τῇ ἄμμῳ
[4]	καὶ ἀφ´ ἧς ἠρεμεῖ ἡ	γῆ	καὶ ἀφ´ ἧς κινοῦνται τὸ
[2]	οὔτε πορεία, εἰ μὴ ἡ	γῆ	μένοι, οὔτε πτῆσις ἢ νεῦσις,
[3]	ὅλην φύσιν οὕτως ὥσπερ ἡ	γῆ	πρὸς τὰ ζῷα καὶ τὰ
[2]	κινεῖ· οὐθὲν γὰρ μέρος ἡ	γῆ	τοῦ πλοίου. ~Ἀπορήσειε δ´ ἄν
[3]	δεῖ τῆς μονῆς ἣν ἡ	γῆ	τυγχάνει μένουσα· ἢ κινηθήσεται ἡ
[11]	Καὶ αἱ παρὰ τὸν λόγον	δὴ	γινόμεναι κινήσεις τῶν ῥηθέντων μορίων
[8]	εἶναί τι καὶ ἀκίνητον, ὃ	δή	φαμεν δυνάμει μὲν ἓν εἶναι
[8]	τῶν αὐτῶν εἰσιν. Ὥστ´ εὐλόγως	ἤδη	δημιουργεῖται τὰ ἐντὸς καὶ τὰ
[11]	αὔξεσθαι τὰ δὲ φθίνειν, ὥστ´	ἤδη	κινεῖσθαι καὶ μεταβάλλειν τὰς πεφυκυίας
[11]	τῶν παθημάτων προσφέρουσι· τὰ γὰρ	εἴδη	τῶν ποιητικῶν προσφέρουσι. Μάλιστα δὲ
[11]	φαντασία οὔθ´ ἡ ὄρεξις, ἀλλ´	ἐπειδὴ	ἀνάγκη ἀλλοιοῦσθαι τὰ ζῷα φυσικὴν
[11]	τῆς ἀρχῆς κινουμένης καὶ μεταβαλλούσης,	ἐπειδὴ	πολλὰ δυνάμει ἐστίν, ἡ μὲν
[10]	ἔχει καὶ βάρος πρὸς τὰ	πυρώδη	καὶ κουφότητα πρὸς τὰ ἐναντία.
[7]	ἂν μή τι κωλύῃ ἢ	ἀναγκάζῃ.	Ποιητέον μοι ἀγαθόν, οἰκία δ´
[8]	καὶ πορεύεται, ἂν μή τι	ἐμποδίζῃ	ἕτερον. Τὰ μὲν γὰρ ὀργανικὰ
[8]	ὀργανικὰ μέρη παρασκευάζει ἐπιτηδείως τὰ	πάθη,	ἡ δ´ ὄρεξις τὰ πάθη,
[7]	νοήσαντες μόνον. Ταῦτα δὲ πάντα	πάθη	καὶ ἀλλοιώσεις εἰσίν. Ἀλλοιουμένων δ´
[8]	πάθη, ἡ δ´ ὄρεξις τὰ	πάθη,	τὴν δ´ ὄρεξιν ἡ φαντασία·
[2]	πλοῖον ἔξωθεν μέν, ἄν τις	ὠθῇ	τῷ κοντῷ τὸν ἱστὸν ἤ
[5]	ζῴῳ κίνησις πρώτη αὕτη, ὅταν	τελεωθῇ·	ὥστε καὶ αὐξήσεως, εἴ ποτε
[8]	χειρί, φανερὸν ὅτι οὐκ ἂν	εἴη	ἐν οὐδετέρῳ ἡ ψυχὴ τῶν
[5]	καὶ φθορᾶς, αὕτη αἰτία ἂν	εἴη,	καὶ τῶν ἄλλων δὲ κινήσεων
[8]	οὕτως τῶν ἀψύχων, οἷον εἰ	κινοίη	τὴν βακτηρίαν ἐν τῇ χειρί,
[5]	ἀλλοιώσεως, εἰ δὲ μή, οὐκ	ἀνάγκη.	Αἱ δὲ πρῶται αὐξήσεις καὶ
[11]	οὔθ´ ἡ ὄρεξις, ἀλλ´ ἐπειδὴ	ἀνάγκη	ἀλλοιοῦσθαι τὰ ζῷα φυσικὴν ἀλλοίωσιν,
[9]	ἅμα τῷ Β κινεῖσθαι, ὥστ´	ἀνάγκη	ἀμφοτέρας τὰς ἀρχὰς τὰς ἐν
[8]	ὥσπερ ἀφαιρετὸν μέρος ἡ βακτηρία.	Ἀνάγκη	ἄρα ἐν μηδεμιᾷ εἶναι ἀρχῇ,
[9]	δυνάμει μὲν ἕν, ἐνεργείᾳ δ´	ἀνάγκη	γίνεσθαι πλείω· καὶ γὰρ ἅμα
[8]	ἐν αὐτῷ τῷ ὅλῳ κινουμένῳ,	ἀνάγκη	δ´ εἶναί τι καὶ ἀκίνητον,
[2]	ἀὴρ ἢ ἡ θάλαττα ἀντερείδοι.	Ἀνάγκη	δὲ τοῦτο ἕτερον εἶναι τοῦ
[8]	δὲ κινοῦν πρῶτον τὸ ζῷον	ἀνάγκη	εἶναι ἔν τινι ἀρχῇ. Ἡ
[7]	ἀπ´ ἀρχῆς. Εἰ ἱμάτιον ἔσται,	ἀνάγκη	εἶναι τόδε πρῶτον, εἰ δὲ
[9]	τῷ ἀνωτέρω ἀμφοτέρων ἡ ἀρχή,	ἀνάγκη	ἐν τῷ μέσῳ εἶναι τὴν
[4]	εἴρηται· τὰ γὰρ τοιαῦτα πάντα	ἀνάγκη	καὶ ἐν αὑτοῖς ἔχειν τὸ
[4]	τῶν ἔξω τι ἠρεμούντων ἀπερείδεσθαι	ἀνάγκη	καὶ ταῦτα, ἢ ἀδύνατον, οἷον
[6]	δὲ τελευταῖον τῶν κινουμένων οὐκ	ἀνάγκη	κινεῖν οὐδέν. Φανερὸν δ´ ἐκ
[9]	Α ἐνεργείᾳ δύο ἔσται, ὥστ´	ἀνάγκη	μὴ στιγμὴν ἀλλὰ μέγεθός τι
[2]	ᾖ τὸ ῥιπτούμενον ἢ ὠθούμενον,	ἀνάγκη	πρῶτον μὲν πρὸς ἠρεμοῦν τι
[3]	γὰρ αὐτὸ κινούμενον κινεῖ αὐτόν,	ἀνάγκη	τινὸς ἀκινήτου θιγγάνον κινεῖν, καὶ
[8]	αὐτῇ. Ὅταν γὰρ κινῆται ἐντεῦθεν,	ἀνάγκη	τὸ μὲν ἠρεμεῖν τῶν σημείων
[10]	καὶ γὰρ ἀβίαστος συστελλομένη, καὶ	βιαστικὴ	καὶ ὠστικὴ διὰ τὴν αὐτὴν
[10]	ἀβίαστος συστελλομένη, καὶ βιαστικὴ καὶ	ὠστικὴ	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν, καὶ
[9]	τὰ νῶτα ἀντερείδοντες κινοῖεν τὰ	σκέλη.	Ἀλλὰ τὸ κινοῦν ἄμφω ἀκίνητον〉
[4]	ἄν τις. Ἐὰν γάρ τις	ὑπερβάλλῃ	τῇ δυνάμει τῆς κινήσεως τὴν
[7]	τοῦ οἴακος ἀκαριαῖόν τι μεθισταμένου	πολλὴ	ἡ τῆς πρώρας γίνεται μετάστασις.
[7]	ἐλάττω γίνεται. Ὅτι δὲ μικρὰ	μεταβολὴ	γινομένη ἐν ἀρχῇ μεγάλας καὶ
[4]	γὰρ κωλύει τοῦτο συμβῆναι, εἴπερ	μὴ	ἀδύνατον; οὐκ ἀδύνατον δέ, εἰ
[10]	Δεῖ δὲ τὸ μέλλον κινεῖν	μὴ	ἀλλοιώσει τοιοῦτον εἶναι· κρατεῖ γὰρ
[8]	γὰρ διαφέρει τὰ προσπεφυκότα τῶν	μή·	γίνεται γὰρ ὥσπερ ἀφαιρετὸν μέρος
[9]	καὶ ἅμα τἀναντία κινεῖται, ὥστε	μὴ	εἶναι τῷ ἠρεμεῖν τὸ δεξιὸν
[4]	ταῦτα ὑπ´ ἀλλήλων· εἰ δὲ	μὴ	εἰσὶ μέν, ἐνδέχεται δ´ εἶναι
[2]	οὐδ´ ἔσται οὔτε πορεία, εἰ	μὴ	ἡ γῆ μένοι, οὔτε πτῆσις
[6]	μὴ ποτὲ μὲν ποτὲ δὲ	μή,	θειότερον καὶ τιμιώτερον ἢ ὥστ´
[6]	οὖν ψυχῆς, εἴτε κινεῖται εἴτε	μή,	καὶ εἰ κινεῖται, πῶς κινεῖται,
[8]	Ὧστε διά γε τοῦτο, εἰ	μὴ	καὶ ἐν τῇ βακτηρίᾳ ἡ
[6]	ἔμψυχα αἴτια τῆς κινήσεως, ὅσα	μὴ	κινεῖται ὑπ´ ἀλλήλων διὰ τὸ
[9]	ταύτας ἕτερον τὸ κινοῦν, καὶ	μὴ	κινούμενον. Ἀπερείδοιντο μὲν γὰρ ἂν
[3]	καὶ ἡ τοῦ κινουμένου μέν,	μὴ	κινοῦντος δέ. Τοσαύτην οὖν δεήσει
[7]	οὐκ ἐνδιατρίβει. Διὸ καὶ ὅσα	μὴ	λογισάμενοι πράττομεν, ταχὺ πράττομεν. Ὅταν
[1]	τίς ἐστιν. Δεῖ δὲ τοῦτο	μὴ	μόνον τῷ λόγῳ λαβεῖν, ἀλλὰ
[2]	οὔτε πτῆσις ἢ νεῦσις, εἰ	μὴ	ὁ ἀὴρ ἢ ἡ θάλαττα
[2]	τὸ οὕτως ἀκίνητον· εἰ δὲ	μή,	οὐ κινηθήσεται. Μαρτύριον δὲ τούτου
[5]	αἴτιον καὶ ἀλλοιώσεως, εἰ δὲ	μή,	οὐκ ἀνάγκη. Αἱ δὲ πρῶται
[10]	Τὸ μὲν οὖν κινούμενον μὲν	μὴ	πεφυκὸς δὲ κινεῖν δύναται πάσχειν
[6]	καὶ τὸ πρώτως ἀγαθὸν καὶ	μὴ	ποτὲ μὲν ποτὲ δὲ μή,
[9]	ἐνεργείᾳ δύο ἔσται, ὥστ´ ἀνάγκη	μὴ	στιγμὴν ἀλλὰ μέγεθός τι εἶναι.
[4]	ἀδύνατον; οὐκ ἀδύνατον δέ, εἰ	μὴ	τἀντικείμενον ἀναγκαῖον. Ἀλλὰ περὶ μὲν
[8]	ὅτι πορευτέον καὶ πορεύεται, ἂν	μή	τι ἐμποδίζῃ ἕτερον. Τὰ μὲν
[2]	αὐτῷ ἠρεμία ὅμως ἄκυρος, ἂν	μή	τι ἔξωθεν ᾖ ἁπλῶς ἠρεμοῦν
[7]	καὶ ταῦτα ἄμφω πράττει, ἂν	μή	τι κωλύῃ ἢ ἀναγκάζῃ. Ποιητέον
[11]	τὴν παθητικὴν ὕλην ὁτὲ δὲ	μὴ	τοσαύτην ἢ τοιαύτην. Περὶ μὲν
[10]	πνεύματος φύσις· καὶ γὰρ ἀβίαστος	συστελλομένη,	καὶ βιαστικὴ καὶ ὠστικὴ διὰ
[7]	γίνεται. Ὅτι δὲ μικρὰ μεταβολὴ	γινομένη	ἐν ἀρχῇ μεγάλας καὶ πολλὰς
[3]	τοὺς πόλους· τοῦτο δ´ ἂν	συμβαίνῃ	καὶ κατὰ λόγον διὰ τὸ
[4]	κινούμενον κινήσεται, οἷον ἄν τι	κινῇ	τῶν μορίων· ἀπερείδεται γὰρ θάτερον
[8]	τὸ δὲ παθητικόν, καὶ μηδὲν	ἀπολίπῃ	αὐτῶν ἑκάτερον τῶν ἐν τῷ
[1]	ὅλον μέρος, ἐν ᾧ ἡ	καμπή,	καὶ ἓν καὶ δύο, καὶ
[8]	ἔν τινι ἀρχῇ. Ἡ δὲ	καμπὴ	ὅτι μέν ἐστι ἀρχὴ τοῦ
[8]	ἕτερον. Τὰ μὲν γὰρ ὀργανικὰ	μέρη	παρασκευάζει ἐπιτηδείως τὰ πάθη, ἡ
[8]	δὲ δῆλον ἐκ τῶν παθημάτων.	Θάρρη	γὰρ καὶ φόβοι καὶ ἀφροδισιασμοὶ
[7]	λογισάμενοι πράττομεν, ταχὺ πράττομεν. Ὅταν	ἐνεργήσῃ	γὰρ ἢ τῇ αἰσθήσει πρὸς
[7]	γίνεται ἡ πρᾶξις, οἷον ὅταν	νοήσῃ	ὅτι παντὶ βαδιστέον ἀνθρώπῳ, αὐτὸς
[7]	(ὅταν γὰρ τὰς δύο προτάσεις	νοήσῃ,	τὸ συμπέρασμα ἐνόησε καὶ συνέθηκεν)
[3]	ἡ ἰσχὺς ἢ ὁμοία καὶ	ἴση	τῆς ἠρεμίας. Ὡσαύτως δὲ καὶ
[7]	πράττομεν. Ὅταν ἐνεργήσῃ γὰρ ἢ	τῇ	αἰσθήσει πρὸς τὸ οὗ ἕνεκα
[2]	τῇ γῇ, ἢ τοῖς ἐν	τῇ	ἄμμῳ πορευομένοις, οὐ πρόεισιν, οὐδ´
[8]	τοῦτο, εἰ μὴ καὶ ἐν	τῇ	βακτηρίᾳ ἡ κινοῦσα ἀπὸ τῆς
[2]	οἷον τοῖς ἑμύσι τοῖς ἐν	τῇ	γῇ, ἢ τοῖς ἐν τῇ
[4]	τις. Ἐὰν γάρ τις ὑπερβάλλῃ	τῇ	δυνάμει τῆς κινήσεως τὴν τῆς
[8]	ἐσχάτῳ τοῦ κινουμένου οὔτ´ ἐν	τῇ	ἑτέρᾳ ἀρχῇ. Καὶ γὰρ τὸ
[10]	ἡ ἀρχὴ τοῖς μὲν ἐν	τῇ	καρδίᾳ τοῖς δ´ ἐν τῷ
[8]	φευκτόν· ἐξ ἀνάγκης δ´ ἀκολουθεῖ	τῇ	νοήσει καὶ τῇ φαντασίᾳ αὐτῶν
[10]	πόλιν εὐνομουμένην. Ἔν τε γὰρ	τῇ	πόλει ὅταν ἅπαξ συστῇ ἡ
[11]	σπέρματος δύναμις. Αἱ δὲ κινήσεις	τῇ	τε ἀρχῇ ἀπὸ τῶν μορίων
[8]	δ´ ἀκολουθεῖ τῇ νοήσει καὶ	τῇ	φαντασίᾳ αὐτῶν θερμότης καὶ ψύξις.
[7]	πρὸς τὸ οὗ ἕνεκα ἢ	τῇ	φαντασίᾳ ἢ τῷ νῷ, οὗ
[8]	μὲν τῆς βακτηρίας ἐσχάτου ἐν	τῇ	χειρὶ ἡ ἀρχή, τούτου δ´
[8]	ψυχῆς ἀρχὴ ἔνεστιν, οὐδ´ ἐν	τῇ	χειρί· ὁμοίως γὰρ ἔχει καὶ
[8]	καρπῷ. Εἰ δὲ μηδ´ ἐν	τῇ	χειρί, ὅτι ἀνωτέρω ἔτι, ἡ
[8]	εἰ κινοίη τὴν βακτηρίαν ἐν	τῇ	χειρί, φανερὸν ὅτι οὐκ ἂν
[2]	γράφουσιν. Ἐάν τε γὰρ ἠρέμα	(ῥιπτῇ	τὸ πνεῦμά τις ἐάν τ´
[10]	γὰρ τῇ πόλει ὅταν ἅπαξ	συστῇ	ἡ τάξις, οὐδὲν δεῖ κεχωρισμένου
[8]	ὡς δυσὶ χρῆται ἡ φύσις	αὐτῇ.	Ὅταν γὰρ κινῆται ἐντεῦθεν, ἀνάγκη
[5]	πρώτην κίνησιν γενέσεως καὶ φθορᾶς,	αὕτη	αἰτία ἂν εἴη, καὶ τῶν
[8]	τὴν δ´ ὄρεξιν ἡ φαντασία·	αὕτη	δὲ γίνεται ἢ διὰ νοήσεως
[4]	ἡ ἰσχὺς δ´ ἀφ´ ἧς	αὕτη	ἡ δύναμις, ὅτι οὐκ ἄπειρος,
[5]	ἐν τῷ ζῴῳ κίνησις πρώτη	αὕτη,	ὅταν τελεωθῇ· ὥστε καὶ αὐξήσεως,
[10]	αὐξάνεσθαί τε δύνασθαι καὶ συστέλλεσθαι.	Τοιαύτη	δ´ ἐστὶν ἡ τοῦ πνεύματος
[7]	περὶ τὴν καρδίαν, καὶ ἐν	ταύτῃ	κατὰ μέγεθος ἐν ἀναισθήτῳ μορίῳ,
[6]	τῶν ἄλλου τινὸς ἕνεκα ὄντων,	ταύτῃ	κινεῖ. Δεῖ δὲ τιθέναι καὶ
[8]	μέν ἐστι ἀρχὴ τοῦ δὲ	τελευτή,	εἴρηται. Διὸ καὶ ἔστι μὲν
[8]	εἶναι ἀρχῇ, ἥ ἐστιν ἄλλου	τελευτή,	μηδὲ εἴ τι ἐστὶν ἕτερον
[5]	καὶ ἐν τῷ ζῴῳ κίνησις	πρώτη	αὕτη, ὅταν τελεωθῇ· ὥστε καὶ
[7]	ἄμφω πράττει, ἂν μή τι	κωλύῃ	ἢ ἀναγκάζῃ. Ποιητέον μοι ἀγαθόν,
[9]	ἐν τῷ ἀνωτέρω ἀμφοτέρων ἡ	ἀρχή,	ἀνάγκη ἐν τῷ μέσῳ εἶναι
[11]	Αἱ δὲ κινήσεις τῇ τε	ἀρχῇ	ἀπὸ τῶν μορίων καὶ τοῖς
[4]	ὑπ´ ἄλλου κινεῖται τὰ ἄψυχα,	ἀρχὴ	δὲ πάντων τῶν οὕτως κινουμένων
[8]	ἡ κινοῦσα ἀπὸ τῆς ψυχῆς	ἀρχὴ	ἔνεστιν, οὐδ´ ἐν τῇ χειρί·
[11]	ἐστίν, ἡ μὲν τοῦ Β	ἀρχὴ	ἐπὶ τὸ Β, ἡ δὲ
[8]	ζῷον ἀνάγκη εἶναι ἔν τινι	ἀρχῇ.	Ἡ δὲ καμπὴ ὅτι μέν
[8]	Ἀνάγκη ἄρα ἐν μηδεμιᾷ εἶναι	ἀρχῇ,	ἥ ἐστιν ἄλλου τελευτή, μηδὲ
[1]	διαιρετά. (Ἀλλ´ οὖν ἀεὶ ἡ	ἀρχή,	ἠρεμεῖ κινουμένου τοῦ μορίου τοῦ
[8]	κινουμένου οὔτ´ ἐν τῇ ἑτέρᾳ	ἀρχῇ.	Καὶ γὰρ τὸ ξύλον ἔχει
[7]	δὲ μικρὰ μεταβολὴ γινομένη ἐν	ἀρχῇ	μεγάλας καὶ πολλὰς ποιεῖ διαφορὰς
[8]	τρόμοις καὶ τοῖς τούτων ἐναντίοις.	~Ἀρχὴ	μὲν οὖν, ὥσπερ εἴρηται, τῆς
[8]	χειρί, ὅτι ἀνωτέρω ἔτι, ἡ	ἀρχὴ	οὐδ´ ἐνταῦθα· ἔτι γὰρ τοῦ
[4]	δόξειεν ἄτοπον εἶναι, εἰ ἡ	ἀρχὴ	τῆς κινήσεως ἐντός. Διὸ δόξειεν
[6]	τὸ σῶμα, καὶ τίς ἡ	ἀρχὴ	τῆς τοῦ ζῴου κινήσεως. Τῶν
[8]	ἐνταῦθ´ ἄν που ἦν ἡ	ἀρχὴ	τῆς ψυχῆς ἡ κινοῦσα. Ἐπεὶ
[10]	τὸ ἀκίνητον. Ἐπεὶ δ´ ἡ	ἀρχὴ	τοῖς μὲν ἐν τῇ καρδίᾳ
[8]	δὲ καμπὴ ὅτι μέν ἐστι	ἀρχὴ	τοῦ δὲ τελευτή, εἴρηται. Διὸ
[1]	δεῖ ἔχειν ἠρεμοῦν, ὅθεν ἡ	ἀρχὴ	τοῦ κινουμένου ἔσται, καὶ πρὸς
[10]	εἶναι ψυχήν, ἀλλ´ ἔν τινι	ἀρχῇ	τοῦ σώματος οὔσης τἆλλα (ζῆν
[8]	ἐσχάτου ἐν τῇ χειρὶ ἡ	ἀρχή,	τούτου δ´ ἐν τῷ καρπῷ.
[1]	ἐπισκεπτέον νῦν. Ὅτι μὲν οὖν	ἀρχὴ	τῶν ἄλλων κινήσεων τὸ αὐτὸ
[10]	οὖν κινεῖ κινουμένῳ μορίῳ ἡ	ψυχή,	εἴρηται, καὶ δι´ ἣν αἰτίαν·
[9]	εἶναι, τοῦτο δ´ ἐστὶν ἡ	ψυχή,	ἕτερον μὲν οὖσα τοῦ μεγέθους
[6]	λοιπόν ἐστι θεωρῆσαι πῶς ἡ	ψυχὴ	κινεῖ τὸ σῶμα, καὶ τίς
[8]	ἂν εἴη ἐν οὐδετέρῳ ἡ	ψυχὴ	τῶν ἐσχάτων, οὔτ´ ἐν τῷ
[1]	τὸ ὅλον μέρος, ἐν ᾧ	ἡ	καμπή, καὶ ἓν καὶ δύο,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/11/2009