HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Opuscules. Du principe général du mouvement dans les animaux (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 33 formes différentes pour 58 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[10]   καὶ περὶ τῶν ἄλλων μορίων) φαίνεται δ´ εὐφυῶς ἔχον πρὸς τὸ

[10]   τὸ πνεῦμα τὸ σύμφυτον ἐνταῦθα φαίνεται ὄν. Πότερον μὲν οὖν ταὐτόν

[10]   δύναμιν καὶ ἰσχύν. Πάντα δὲ φαίνεται τὰ ζῷα καὶ ἔχοντα πνεῦμα

[6]   Δεῖ δὲ τιθέναι καὶ τὸ φαινόμενον ἀγαθὸν ἀγαθοῦ χώραν ἔχειν, καὶ

[6]   χώραν ἔχειν, καὶ τὸ ἡδύ· φαινόμενον γάρ ἐστιν ἀγαθόν. Ὥστε δῆλον

[8]   τι καὶ ἀκίνητον, ὃ δή φαμεν δυνάμει μὲν ἓν εἶναι σημεῖον,

[4]   ὡσαύτως τήν τε φωνὴν ἀδύνατόν φαμεν εἶναι ὁραθῆναι καὶ τοὺς ἐπὶ

[5]   λόγος· εἰ γάρ ἐστιν ἥνπερ φαμὲν πρώτην κίνησιν γενέσεως καὶ φθορᾶς,

[9]   γὰρ τὸ αἰσθητικὸν ἐνταῦθα εἶναί φαμεν, ὥστ´ ἀλλοιουμένου διὰ τὴν αἴσθησιν

[3]   ἀλλὰ τοῖς ταῦτα λέγουσιν ἀναγκαῖον φάναι μηδὲν εἶναι μόριον αὐτὴν τοῦ

[11]   τὴν τοῦ αἰδοίου (πολλάκις γὰρ φανέντος τινός, οὐ μέντοι κελεύσαντος τοῦ

[7]   οὖν ἡ πρᾶξις τὸ συμπέρασμα, φανερόν· αἱ δὲ προτάσεις αἱ ποιητικαὶ

[1]   ἀθρόον κινηθήσεται καὶ κατὰ μέρος, φανερόν. ~Ἀλλὰ πᾶσα ἡ ἐν αὐτῷ

[1]   ὧν ἐφαρμόττειν οἰόμεθα δεῖν αὐτούς. Φανερὸν γὰρ καὶ ἐπὶ τούτων ὅτι

[6]   κινουμένων οὐκ ἀνάγκη κινεῖν οὐδέν. Φανερὸν δ´ ἐκ τούτων καὶ ὅτι

[11]   ζωτικήν. Ἡ μὲν οὖν καρδία φανερὸν δι´ ἣν αἰτίαν· τὰς γὰρ

[8]   τὴν βακτηρίαν ἐν τῇ χειρί, φανερὸν ὅτι οὐκ ἂν εἴη ἐν

[4]   ἡ δύναμις, ὅτι οὐκ ἄπειρος, φανερόν· οὐδὲ γὰρ ἡ γῆ ἄπειρος,

[8]   πάθη, τὴν δ´ ὄρεξιν ἡ φαντασία· αὕτη δὲ γίνεται ἢ διὰ

[8]   ἀκολουθεῖ τῇ νοήσει καὶ τῇ φαντασίᾳ αὐτῶν θερμότης καὶ ψύξις. Τὸ

[7]   ἡ αἴσθησις εἶπεν ἢ ἡ φαντασία ἢ ὁ νοῦς· εὐθὺς πίνει.

[7]   τὸ οὗ ἕνεκα ἢ τῇ φαντασίᾳ ἢ τῷ νῷ, οὗ ὀρέγεται,

[6]   καὶ ὄρεξιν. Καὶ γὰρ ἡ φαντασία καὶ ἡ αἴσθησις τὴν αὐτὴν

[7]   ἀλλοιώσεις τινὲς οὖσαι, ἡ δὲ φαντασία καὶ ἡ νόησις τὴν τῶν

[11]   κυρία ἁπλῶς ἐστιν οὔθ´ ἡ φαντασία οὔθ´ ἡ ὄρεξις, ἀλλ´ ἐπειδὴ

[11]   (Ἡ γὰρ νόησις καὶ ἡ φαντασία, ὥσπερ εἴρηται πρότερον, τὰ ποιητικὰ

[7]   καὶ ἀλλοιουμένων. Ἀλλοιοῦσι δ´ αἱ φαντασίαι καὶ αἱ αἰσθήσεις καὶ αἱ

[6]   κινοῦντα τὸ ζῷον διάνοιαν καὶ φαντασίαν καὶ προαίρεσιν καὶ βούλησιν καὶ

[6]   κατὰ τὴν αἴσθησιν ἢ τὴν φαντασίαν. ~Πῶς δὲ νοῶν ὁτὲ μὲν

[7]   ἢ δι´ αἰσθήσεως ἢ διὰ φαντασίας καὶ νοήσεως. Τῶν δ´ ὀρεγομένων

[1]   (καὶ γὰρ τὸ κινεῖσθαι, ὡς φασί, πλάττουσιν ἐπ´ αὐτῶν· οὐ γὰρ

[3]   λέγουσιν οἱ λέγοντες, ὅτι κύκλῳ φερομένης τῆς σφαίρας οὐδ´ ὁτιοῦν μένει

[8]   ἐν τῷ πρακτῷ διωκτὸν καὶ φευκτόν· ἐξ ἀνάγκης δ´ ἀκολουθεῖ τῇ

[8]   ψύξις. Τὸ μὲν γὰρ λυπηρὸν φευκτόν, τὸ δ´ ἡδὺ διωκτόν (ἀλλὰ

[11]   τὰ μὲν αὔξεσθαι τὰ δὲ φθίνειν, ὥστ´ ἤδη κινεῖσθαι καὶ μεταβάλλειν

[5]   γενέσεως τῆς ἐξ ἀρχῆς καὶ φθορᾶς ἄλλος λόγος· εἰ γάρ ἐστιν

[5]   φαμὲν πρώτην κίνησιν γενέσεως καὶ φθορᾶς, αὕτη αἰτία ἂν εἴη, καὶ

[5]   δι´ ἑτέρων· γενέσεως δὲ καὶ φθορᾶς οὐδαμῶς (οἷόν τε αὐτὸ αἴτιον

[6]   ἐν τοῖς περὶ τῆς πρώτης φιλοσοφίας, λοιπόν ἐστι θεωρῆσαι πῶς ἡ

[7]   ἢ ψυχροῦ ἢ ἡδέος ἢ φοβεροῦ τοιοῦτον τυγχάνει ὂν οἷόν περ

[8]   τῶν παθημάτων. Θάρρη γὰρ καὶ φόβοι καὶ ἀφροδισιασμοὶ καὶ τἆλλα σωματικὰ

[7]   ἕκαστον, διὸ καὶ φρίττουσι καὶ φοβοῦνται νοήσαντες μόνον. Ταῦτα δὲ πάντα

[6]   τούτων καὶ ὅτι εὐλόγως ἡ φορὰ τελευταία τῶν γινομένων ἐν τοῖς

[2]   τὴν τοῦ παντὸς κίνησιν καὶ φοράν. Ὥσπερ γὰρ καὶ ἐν αὐτῷ

[7]   διαφορὰν ἐρυθήμασι καὶ ὠχρότησι καὶ φρίκαις καὶ τρόμοις καὶ τοῖς τούτων

[7]   τῶν πραγμάτων ἕκαστον, διὸ καὶ φρίττουσι καὶ φοβοῦνται νοήσαντες μόνον. Ταῦτα

[10]   γὰρ κατὰ τὴν ὑπεροχὴν τὰ φυσικὰ σώματα ἀλλήλων, τὸ μὲν κοῦφον

[11]   θύραθεν καὶ αἱ ἐντὸς ὑπάρχουσαι φυσικαί. Καὶ αἱ παρὰ τὸν λόγον

[11]   ἐπειδὴ ἀνάγκη ἀλλοιοῦσθαι τὰ ζῷα φυσικὴν ἀλλοίωσιν, ἀλλοιουμένων δὲ τῶν μορίων

[10]   τὸ αὐτὸ τοῦτο διὰ τὴν φύσιν γίνεται καὶ τῷ πεφυκέναι ἕκαστον

[7]   τοιαῦτα τήν τε τῶν νεύρων φύσιν καὶ τὴν τῶν ὀστῶν, τὰ

[8]   καὶ ποιητικοῦ τοιαύτην ἐχόντων τὴν φύσιν οἵαν πολλαχοῦ εἰρήκαμεν, ὁπόταν συμβῇ

[3]   τι καὶ πρὸς τὴν ὅλην φύσιν οὕτως ὥσπερ ἡ γῆ πρὸς

[10]   ἔργον τὸ αὑτῶν διὰ τὴν φύσιν. ~Πῶς μὲν οὖν κινεῖται τὰς

[8]   τῶν πρὸς ἄλληλα εἶναι τὴν φύσιν. Τὸ δὲ κινοῦν πρῶτον τὸ

[8]   δ´ ὡς δυσὶ χρῆται ἡ φύσις αὐτῇ. Ὅταν γὰρ κινῆται ἐντεῦθεν,

[10]   δ´ ἐστὶν ἡ τοῦ πνεύματος φύσις· καὶ γὰρ ἀβίαστος συστελλομένη, καὶ

[4]   (οὐ γὰρ ὡσαύτως τήν τε φωνὴν ἀδύνατόν φαμεν εἶναι ὁραθῆναι καὶ

Chapitre
[10]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων μορίων)	φαίνεται	δ´ εὐφυῶς ἔχον πρὸς τὸ
[10]	τὸ πνεῦμα τὸ σύμφυτον ἐνταῦθα	φαίνεται	ὄν. Πότερον μὲν οὖν ταὐτόν
[10]	δύναμιν καὶ ἰσχύν. Πάντα δὲ	φαίνεται	τὰ ζῷα καὶ ἔχοντα πνεῦμα
[6]	Δεῖ δὲ τιθέναι καὶ τὸ	φαινόμενον	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ χώραν ἔχειν, καὶ
[6]	χώραν ἔχειν, καὶ τὸ ἡδύ·	φαινόμενον	γάρ ἐστιν ἀγαθόν. Ὥστε δῆλον
[8]	τι καὶ ἀκίνητον, ὃ δή	φαμεν	δυνάμει μὲν ἓν εἶναι σημεῖον,
[4]	ὡσαύτως τήν τε φωνὴν ἀδύνατόν	φαμεν	εἶναι ὁραθῆναι καὶ τοὺς ἐπὶ
[5]	λόγος· εἰ γάρ ἐστιν ἥνπερ	φαμὲν	πρώτην κίνησιν γενέσεως καὶ φθορᾶς,
[9]	γὰρ τὸ αἰσθητικὸν ἐνταῦθα εἶναί	φαμεν,	ὥστ´ ἀλλοιουμένου διὰ τὴν αἴσθησιν
[3]	ἀλλὰ τοῖς ταῦτα λέγουσιν ἀναγκαῖον	φάναι	μηδὲν εἶναι μόριον αὐτὴν τοῦ
[11]	τὴν τοῦ αἰδοίου (πολλάκις γὰρ	φανέντος	τινός, οὐ μέντοι κελεύσαντος τοῦ
[7]	οὖν ἡ πρᾶξις τὸ συμπέρασμα,	φανερόν·	αἱ δὲ προτάσεις αἱ ποιητικαὶ
[1]	ἀθρόον κινηθήσεται καὶ κατὰ μέρος,	φανερόν.	~Ἀλλὰ πᾶσα ἡ ἐν αὐτῷ
[1]	ὧν ἐφαρμόττειν οἰόμεθα δεῖν αὐτούς.	Φανερὸν	γὰρ καὶ ἐπὶ τούτων ὅτι
[6]	κινουμένων οὐκ ἀνάγκη κινεῖν οὐδέν.	Φανερὸν	δ´ ἐκ τούτων καὶ ὅτι
[11]	ζωτικήν. Ἡ μὲν οὖν καρδία	φανερὸν	δι´ ἣν αἰτίαν· τὰς γὰρ
[8]	τὴν βακτηρίαν ἐν τῇ χειρί,	φανερὸν	ὅτι οὐκ ἂν εἴη ἐν
[4]	ἡ δύναμις, ὅτι οὐκ ἄπειρος,	φανερόν·	οὐδὲ γὰρ ἡ γῆ ἄπειρος,
[8]	πάθη, τὴν δ´ ὄρεξιν ἡ	φαντασία·	αὕτη δὲ γίνεται ἢ διὰ
[8]	ἀκολουθεῖ τῇ νοήσει καὶ τῇ	φαντασίᾳ	αὐτῶν θερμότης καὶ ψύξις. Τὸ
[7]	ἡ αἴσθησις εἶπεν ἢ ἡ	φαντασία	ἢ ὁ νοῦς· εὐθὺς πίνει.
[7]	τὸ οὗ ἕνεκα ἢ τῇ	φαντασίᾳ	ἢ τῷ νῷ, οὗ ὀρέγεται,
[6]	καὶ ὄρεξιν. Καὶ γὰρ ἡ	φαντασία	καὶ ἡ αἴσθησις τὴν αὐτὴν
[7]	ἀλλοιώσεις τινὲς οὖσαι, ἡ δὲ	φαντασία	καὶ ἡ νόησις τὴν τῶν
[11]	κυρία ἁπλῶς ἐστιν οὔθ´ ἡ	φαντασία	οὔθ´ ἡ ὄρεξις, ἀλλ´ ἐπειδὴ
[11]	(Ἡ γὰρ νόησις καὶ ἡ	φαντασία,	ὥσπερ εἴρηται πρότερον, τὰ ποιητικὰ
[7]	καὶ ἀλλοιουμένων. Ἀλλοιοῦσι δ´ αἱ	φαντασίαι	καὶ αἱ αἰσθήσεις καὶ αἱ
[6]	κινοῦντα τὸ ζῷον διάνοιαν καὶ	φαντασίαν	καὶ προαίρεσιν καὶ βούλησιν καὶ
[6]	κατὰ τὴν αἴσθησιν ἢ τὴν	φαντασίαν.	~Πῶς δὲ νοῶν ὁτὲ μὲν
[7]	ἢ δι´ αἰσθήσεως ἢ διὰ	φαντασίας	καὶ νοήσεως. Τῶν δ´ ὀρεγομένων
[1]	(καὶ γὰρ τὸ κινεῖσθαι, ὡς	φασί,	πλάττουσιν ἐπ´ αὐτῶν· οὐ γὰρ
[3]	λέγουσιν οἱ λέγοντες, ὅτι κύκλῳ	φερομένης	τῆς σφαίρας οὐδ´ ὁτιοῦν μένει
[8]	ἐν τῷ πρακτῷ διωκτὸν καὶ	φευκτόν·	ἐξ ἀνάγκης δ´ ἀκολουθεῖ τῇ
[8]	ψύξις. Τὸ μὲν γὰρ λυπηρὸν	φευκτόν,	τὸ δ´ ἡδὺ διωκτόν (ἀλλὰ
[11]	τὰ μὲν αὔξεσθαι τὰ δὲ	φθίνειν,	ὥστ´ ἤδη κινεῖσθαι καὶ μεταβάλλειν
[5]	γενέσεως τῆς ἐξ ἀρχῆς καὶ	φθορᾶς	ἄλλος λόγος· εἰ γάρ ἐστιν
[5]	φαμὲν πρώτην κίνησιν γενέσεως καὶ	φθορᾶς,	αὕτη αἰτία ἂν εἴη, καὶ
[5]	δι´ ἑτέρων· γενέσεως δὲ καὶ	φθορᾶς	οὐδαμῶς (οἷόν τε αὐτὸ αἴτιον
[6]	ἐν τοῖς περὶ τῆς πρώτης	φιλοσοφίας,	λοιπόν ἐστι θεωρῆσαι πῶς ἡ
[7]	ἢ ψυχροῦ ἢ ἡδέος ἢ	φοβεροῦ	τοιοῦτον τυγχάνει ὂν οἷόν περ
[8]	τῶν παθημάτων. Θάρρη γὰρ καὶ	φόβοι	καὶ ἀφροδισιασμοὶ καὶ τἆλλα σωματικὰ
[7]	ἕκαστον, διὸ καὶ φρίττουσι καὶ	φοβοῦνται	νοήσαντες μόνον. Ταῦτα δὲ πάντα
[6]	τούτων καὶ ὅτι εὐλόγως ἡ	φορὰ	τελευταία τῶν γινομένων ἐν τοῖς
[2]	τὴν τοῦ παντὸς κίνησιν καὶ	φοράν.	Ὥσπερ γὰρ καὶ ἐν αὐτῷ
[7]	διαφορὰν ἐρυθήμασι καὶ ὠχρότησι καὶ	φρίκαις	καὶ τρόμοις καὶ τοῖς τούτων
[7]	τῶν πραγμάτων ἕκαστον, διὸ καὶ	φρίττουσι	καὶ φοβοῦνται νοήσαντες μόνον. Ταῦτα
[10]	γὰρ κατὰ τὴν ὑπεροχὴν τὰ	φυσικὰ	σώματα ἀλλήλων, τὸ μὲν κοῦφον
[11]	θύραθεν καὶ αἱ ἐντὸς ὑπάρχουσαι	φυσικαί.	Καὶ αἱ παρὰ τὸν λόγον
[11]	ἐπειδὴ ἀνάγκη ἀλλοιοῦσθαι τὰ ζῷα	φυσικὴν	ἀλλοίωσιν, ἀλλοιουμένων δὲ τῶν μορίων
[10]	τὸ αὐτὸ τοῦτο διὰ τὴν	φύσιν	γίνεται καὶ τῷ πεφυκέναι ἕκαστον
[7]	τοιαῦτα τήν τε τῶν νεύρων	φύσιν	καὶ τὴν τῶν ὀστῶν, τὰ
[8]	καὶ ποιητικοῦ τοιαύτην ἐχόντων τὴν	φύσιν	οἵαν πολλαχοῦ εἰρήκαμεν, ὁπόταν συμβῇ
[3]	τι καὶ πρὸς τὴν ὅλην	φύσιν	οὕτως ὥσπερ ἡ γῆ πρὸς
[10]	ἔργον τὸ αὑτῶν διὰ τὴν	φύσιν.	~Πῶς μὲν οὖν κινεῖται τὰς
[8]	τῶν πρὸς ἄλληλα εἶναι τὴν	φύσιν.	Τὸ δὲ κινοῦν πρῶτον τὸ
[8]	δ´ ὡς δυσὶ χρῆται ἡ	φύσις	αὐτῇ. Ὅταν γὰρ κινῆται ἐντεῦθεν,
[10]	δ´ ἐστὶν ἡ τοῦ πνεύματος	φύσις·	καὶ γὰρ ἀβίαστος συστελλομένη, καὶ
[4]	(οὐ γὰρ ὡσαύτως τήν τε	φωνὴν	ἀδύνατόν φαμεν εἶναι ὁραθῆναι καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 12/11/2009