Chapitre
[2]	(ῥιπτῇ τὸ πνεῦμά τις ἐάν	τ´	ἰσχυρῶς οὕτως ὥστ´ ἄνεμον ποιεῖν
[9]	κινούμενον. Ἀπερείδοιντο μὲν γὰρ ἂν	τὰ	ἄκρα καὶ αἱ ἀρχαὶ αἱ
[9]	τὰς ἀπὸ τῆς κεφαλῆς πρὸς	τὰ	ἀπὸ τῆς ῥάχεως τοῖς ἔχουσι
[4]	δὲ πάντων τῶν οὕτως κινουμένων	τὰ	αὐτὰ αὑτὰ κινοῦντα. Τῶν δὲ
[7]	τὰ δὲ πράττουσιν. Ὥσπερ δὲ	τὰ	αὐτόματα κινεῖται μικρᾶς κινήσεως γινομένης,
[10]	γινομένων, ἀλλ´ αὐτὸς ἕκαστος ποιεῖ	τὰ	αὑτοῦ ὡς τέτακται, καὶ γίνεται
[4]	Πάντα γὰρ ὑπ´ ἄλλου κινεῖται	τὰ	ἄψυχα, ἀρχὴ δὲ πάντων τῶν
[6]	διωρισμένοις περὶ αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ	τὰ	ἄψυχα πάντα κινεῖται ὑφ´ ἑτέρου,
[11]	τὰ ποιητικὰ τῶν παθημάτων προσφέρουσι·	τὰ	γὰρ εἴδη τῶν ποιητικῶν προσφέρουσι.
[4]	περὶ μὲν τῶν ζῴων εἴρηται·	τὰ	γὰρ τοιαῦτα πάντα ἀνάγκη καὶ
[7]	τῷ σώματι τὰ μὲν μείζω	τὰ	δ´ ἐλάττω γίνεται. Ὅτι δὲ
[1]	γὰρ κινεῖσθαι τῶν μαθηματικῶν οὐδέν)	τὰ	δ´ ἐν ταῖς καμπαῖς δυνάμει
[10]	κινητικὸν εἶναι καὶ παρέχειν ἰσχύν.	Τὰ	δ´ ἔργα τῆς κινήσεως ὦσις
[7]	μὲν δι´ ἐπιθυμίαν ἢ θυμὸν	τὰ	δὲ (δι´ ὄρεξιν ἢ βούλησιν
[4]	λόγος περὶ τῆς τοιαύτης ἀρχῆς.	Τὰ	δὲ ζῷα ὅσα κινεῖται, πάντα
[8]	μετὰ θερμότητος ἢ ψύξεώς ἐστι,	τὰ	δὲ καθ´ ὅλον τὸ σῶμα·
[1]	τὰ δὲ πορείᾳ τῶν ζῴων,	τὰ	δὲ κατ´ ἄλλους τρόπους τοιούτους)
[7]	τὰ ξύλα καὶ ὁ σίδηρος,	τὰ	δὲ νεῦρα ὡς αἱ στρέβλαι·
[1]	(τὰ μὲν γὰρ πτήσει κινεῖται	τὰ	δὲ νεύσει τὰ δὲ πορείᾳ
[1]	πτήσει κινεῖται τὰ δὲ νεύσει	τὰ	δὲ πορείᾳ τῶν ζῴων, τὰ
[7]	ἢ βούλησιν τὰ μὲν ποιοῦσι,	τὰ	δὲ πράττουσιν. Ὥσπερ δὲ τὰ
[11]	τῶν μορίων τὰ μὲν αὔξεσθαι	τὰ	δὲ φθίνειν, ὥστ´ ἤδη κινεῖσθαι
[6]	παρὰ τὴν τοῦ ὅλου κίνησιν	τὰ	ἔμψυχα αἴτια τῆς κινήσεως, ὅσα
[10]	τὰ πυρώδη καὶ κουφότητα πρὸς	τὰ	ἐναντία. Δεῖ δὲ τὸ μέλλον
[8]	εἰσιν. Ὥστ´ εὐλόγως ἤδη δημιουργεῖται	τὰ	ἐντὸς καὶ τὰ περὶ τὰς
[4]	ζῷα ὅσα κινεῖται, πάντα πρὸς	τὰ	ἔξω ἀπερειδόμενα κινεῖται, καὶ ἀναπνέοντα
[9]	περὶ τὴν ἀρχὴν καὶ μεταβάλλοντος	τὰ	ἐχόμενα συμμεταβάλλει ἐκτεινόμενά τε καὶ
[11]	οὖν κινεῖται τὰς ἑκουσίους κινήσεις	τὰ	ζῷα, καὶ διὰ τίνας αἰτίας,
[10]	καὶ ἰσχύν. Πάντα δὲ φαίνεται	τὰ	ζῷα καὶ ἔχοντα πνεῦμα σύμφυτον
[6]	αἱ τῶν ἐμψύχων. Πάντα γὰρ	τὰ	ζῷα καὶ κινεῖ καὶ κινεῖται
[3]	οὕτως ὥσπερ ἡ γῆ πρὸς	τὰ	ζῷα καὶ τὰ κινούμενα δι´
[7]	ἐν τοῖς κυλίνδροις) οὕτω καὶ	τὰ	ζῷα κινεῖται. Ἔχει γὰρ ὄργανα
[7]	ἐπὶ τὸ κινεῖσθαι καὶ πράττειν	τὰ	ζῷα ὁρμῶσι, τῆς μὲν ἐσχάτης
[2]	θεωρίαν οὐ μόνον ὅσον ἐπὶ	τὰ	ζῷα συντείνουσαν, ἀλλὰ καὶ πρὸς
[11]	ὄρεξις, ἀλλ´ ἐπειδὴ ἀνάγκη ἀλλοιοῦσθαι	τὰ	ζῷα φυσικὴν ἀλλοίωσιν, ἀλλοιουμένων δὲ
[3]	γῆ πρὸς τὰ ζῷα καὶ	τὰ	κινούμενα δι´ αὐτῶν, ἐκ τῶν
[6]	τὸ οὗ ἕνεκα. Ὁρῶμεν δὲ	τὰ	κινοῦντα τὸ ζῷον διάνοιαν καὶ
[9]	πλείω· καὶ γὰρ ἅμα κινεῖται	τὰ	κῶλα ἀπὸ τῆς ἀρχῆς, καὶ
[8]	μικρὰ τοῦτο συμβαῖνον) ἔστι δὲ	τὰ	λυπηρὰ (καὶ ἡδέα πάντα σχεδὸν
[6]	δ´ ᾗ ἄλλως, διὸ καὶ	τὰ	μὲν ἀεὶ κινεῖται, ἡ δὲ
[11]	ἀλλοίωσιν, ἀλλοιουμένων δὲ τῶν μορίων	τὰ	μὲν αὔξεσθαι τὰ δὲ φθίνειν,
[8]	ἂν μή τι ἐμποδίζῃ ἕτερον.	Τὰ	μὲν γὰρ ὀργανικὰ μέρη παρασκευάζει
[1]	αἰτίας τοῦ κινεῖσθαι κίνησιν ὁποιανοῦν	(τὰ	μὲν γὰρ πτήσει κινεῖται τὰ
[7]	νοήσεως. Τῶν δ´ ὀρεγομένων πράττειν	τὰ	μὲν δι´ ἐπιθυμίαν ἢ θυμὸν
[8]	τἆλλα σωματικὰ λυπηρὰ καὶ ἡδέα	τὰ	μὲν κατὰ μόριον μετὰ θερμότητος
[7]	Ἀλλοιουμένων δ´ ἐν τῷ σώματι	τὰ	μὲν μείζω τὰ δ´ ἐλάττω
[7]	δὲ (δι´ ὄρεξιν ἢ βούλησιν	τὰ	μὲν ποιοῦσι, τὰ δὲ πράττουσιν.
[7]	φύσιν καὶ τὴν τῶν ὀστῶν,	τὰ	μὲν ὡς ἐκεῖ τὰ ξύλα
[8]	ἡδὺ διωκτόν (ἀλλὰ λανθάνει περὶ	τὰ	μικρὰ τοῦτο συμβαῖνον) ἔστι δὲ
[9]	συμμεταβάλλει ἐκτεινόμενά τε καὶ συναγόμενα	τὰ	μόρια, ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης διὰ
[9]	κινουμένων, ὥσπερ ἂν εἴ τινες	τὰ	νῶτα ἀντερείδοντες κινοῖεν τὰ σκέλη.
[7]	ὀστῶν, τὰ μὲν ὡς ἐκεῖ	τὰ	ξύλα καὶ ὁ σίδηρος, τὰ
[8]	γὰρ ὀργανικὰ μέρη παρασκευάζει ἐπιτηδείως	τὰ	πάθη, ἡ δ´ ὄρεξις τὰ
[8]	τὰ πάθη, ἡ δ´ ὄρεξις	τὰ	πάθη, τὴν δ´ ὄρεξιν ἡ
[8]	ἤδη δημιουργεῖται τὰ ἐντὸς καὶ	τὰ	περὶ τὰς ἀρχὰς τῶν ὀργανικῶν
[11]	ἡ φαντασία, ὥσπερ εἴρηται πρότερον,	τὰ	ποιητικὰ τῶν παθημάτων προσφέρουσι· τὰ
[8]	τὸ ὠλέκρανον. Οὐδὲν γὰρ διαφέρει	τὰ	προσπεφυκότα τῶν μή· γίνεται γὰρ
[10]	καὶ ἔχει καὶ βάρος πρὸς	τὰ	πυρώδη καὶ κουφότητα πρὸς τὰ
[9]	τινες τὰ νῶτα ἀντερείδοντες κινοῖεν	τὰ	σκέλη. Ἀλλὰ τὸ κινοῦν ἄμφω
[7]	μεῖζον καὶ ἔλαττον γίνεσθαι καὶ	τὰ	σχήματα μεταβάλλειν, αὐξανομένων τῶν μορίων
[10]	κρατεῖ γὰρ κατὰ τὴν ὑπεροχὴν	τὰ	φυσικὰ σώματα ἀλλήλων, τὸ μὲν
[1]	μαθηματικῶν οὐδέν) τὰ δ´ ἐν	ταῖς	καμπαῖς δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ γίνεται
[1]	εἰσίν. Ὥσπερ γὰρ κέντρῳ χρῶνται	ταῖς	καμπαῖς, καὶ γίνεται τὸ ὅλον
[10]	ὁμοίως ἔχειν ὥσπερ τὸ ἐν	ταῖς	καμπαῖς σημεῖον, τὸ κινοῦν καὶ
[1]	τὸ δὲ μένει τῶν ἐν	ταῖς	καμπαῖς, ὥσπερ ἂν εἰ τῆς
[10]	τινι ἀρχῇ τοῦ σώματος οὔσης	τἆλλα	(ζῆν μὲν τῷ προσπεφυκέναι, ποιεῖν
[8]	καὶ φόβοι καὶ ἀφροδισιασμοὶ καὶ	τἆλλα	σωματικὰ λυπηρὰ καὶ ἡδέα τὰ
[9]	ἀπὸ τῶν δεξιῶν, καὶ ἅμα	τἀναντία	κινεῖται, ὥστε μὴ εἶναι τῷ
[4]	οὐκ ἀδύνατον δέ, εἰ μὴ	τἀντικείμενον	ἀναγκαῖον. Ἀλλὰ περὶ μὲν τῆς
[10]	πόλει ὅταν ἅπαξ συστῇ ἡ	τάξις,	οὐδὲν δεῖ κεχωρισμένου μονάρχου, ὃν
[11]	καὶ τῆς κοινῆς κινήσεως, εἰρήκαμεν	τὰς	αἰτίας· λοιπὸν δὲ περὶ γενέσεως
[9]	τοῦ ἄνω καὶ κάτω, οἷον	τὰς	ἀπὸ τῆς κεφαλῆς πρὸς τὰ
[9]	πρὸς τὰς κινήσεις τοῦτο καὶ	τὰς	ἀπὸ τοῦ ἄνω καὶ κάτω,
[9]	Β κινεῖσθαι, ὥστ´ ἀνάγκη ἀμφοτέρας	τὰς	ἀρχὰς τὰς ἐν τῷ Α
[8]	τὰ ἐντὸς καὶ τὰ περὶ	τὰς	ἀρχὰς τῶν ὀργανικῶν μορίων μεταβάλλοντα
[11]	καρδία φανερὸν δι´ ἣν αἰτίαν·	τὰς	γὰρ ἀρχὰς ἔχει τῶν αἰσθήσεων·
[11]	καὶ ἀκουσίους ἔνια τῶν μερῶν,	τὰς	δὲ πλείστας οὐχ ἑκουσίους. Λέγω
[7]	θεώρημα τὸ τέλος (ὅταν γὰρ	τὰς	δύο προτάσεις νοήσῃ, τὸ συμπέρασμα
[6]	γὰρ πάντα, διαφέρουσι δὲ κατὰ	τὰς	εἰρημένας ἐν ἄλλοις διαφοράς. Βούλησις
[11]	φύσιν. ~Πῶς μὲν οὖν κινεῖται	τὰς	ἑκουσίους κινήσεις τὰ ζῷα, καὶ
[9]	ὥστ´ ἀνάγκη ἀμφοτέρας τὰς ἀρχὰς	τὰς	ἐν τῷ Α κινουμένας κινεῖν.
[9]	ἔσχατον. Ὁμοίως δ´ ἔχει πρὸς	τὰς	κινήσεις τοῦτο καὶ τὰς ἀπὸ
[4]	~Ἔστι δέ τις ἀπορία περὶ	τὰς	κινήσεις τῶν τοῦ οὐρανοῦ μορίων,
[11]	ὥστ´ ἤδη κινεῖσθαι καὶ μεταβάλλειν	τὰς	πεφυκυίας ἔχεσθαι μεταβολὰς ἀλλήλων. Αἰτίαι
[7]	τῶν στρεβλῶν καὶ κρουόντων ἀλλήλας	τὰς	στρέβλας, καὶ τὸ ἁμάξιον, ὅπερ
[7]	δ´ ἄνθρωπος, εὐθὺς ἠρεμεῖ· καὶ	ταῦτα	ἄμφω πράττει, ἂν μή τι
[9]	μόρια, ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης διὰ	ταῦτα	γίνεσθαι τὴν κίνησιν τοῖς ζῴοις.
[6]	προαίρεσιν καὶ βούλησιν καὶ ἐπιθυμίαν.	Ταῦτα	δὲ πάντα ἀνάγεται εἰς νοῦν
[7]	φρίττουσι καὶ φοβοῦνται νοήσαντες μόνον.	Ταῦτα	δὲ πάντα πάθη καὶ ἀλλοιώσεις
[4]	τι ἠρεμούντων ἀπερείδεσθαι ἀνάγκη καὶ	ταῦτα,	ἢ ἀδύνατον, οἷον πῦρ ἢ
[4]	ἀψύχων τι, ἀλλ´ ὑφ´ ὧν	ταῦτα	κινεῖται πρώτων. Πάντα γὰρ ὑπ´
[3]	τὴν γῆν μένειν, ἀλλὰ τοῖς	ταῦτα	λέγουσιν ἀναγκαῖον φάναι μηδὲν εἶναι
[11]	προσφέρουσι. Μάλιστα δὲ τῶν μορίων	ταῦτα	ποιεῖ ἐπιδήλως διὰ τὸ ὥσπερ
[4]	οὖν εἰσὶν ὑπερέχουσαι κινήσεις, διαλυθήσεται	ταῦτα	ὑπ´ ἀλλήλων· εἰ δὲ μὴ
[11]	ἀρχῆς. Ὅτι δὲ ὁτὲ μὲν	ταὐτὰ	νοησάντων γίνεται ἡ κίνησις ἡ
[9]	Δεῖ τι ἄρα εἶναι παρὰ	ταύτας	ἕτερον τὸ κινοῦν, καὶ μὴ
[7]	περὶ τὴν καρδίαν, καὶ ἐν	ταύτῃ	κατὰ μέγεθος ἐν ἀναισθήτῳ μορίῳ,
[6]	τῶν ἄλλου τινὸς ἕνεκα ὄντων,	ταύτῃ	κινεῖ. Δεῖ δὲ τιθέναι καὶ
[7]	αἰτίας τοῦ κινεῖσθαι ὀρέξεως οὔσης,	ταύτης	δὲ γινομένης ἢ δι´ αἰσθήσεως
[4]	Ἀλλὰ περὶ μὲν τῆς ἀπορίας	ταύτης	ἕτερος ἔστω λόγος· ἆρα δὲ
[10]	φαίνεται ὄν. Πότερον μὲν οὖν	ταὐτόν	ἐστι τὸ πνεῦμα ἀεὶ ἢ
[8]	δι´ αἰσθήσεως. Ἅμα δὲ καὶ	ταχὺ	διὰ τὸ τὸ〉 ποιητικὸν καὶ
[7]	καὶ ὅσα μὴ λογισάμενοι πράττομεν,	ταχὺ	πράττομεν. Ὅταν ἐνεργήσῃ γὰρ ἢ
[2]	ἄνεμον ποιεῖν τὸν μέγιστον, ἐάν	τε	ἄλλο τι ᾖ τὸ ῥιπτούμενον
[11]	δύναμις. Αἱ δὲ κινήσεις τῇ	τε	ἀρχῇ ἀπὸ τῶν μορίων καὶ
[5]	δὲ καὶ φθορᾶς οὐδαμῶς (οἷόν	τε	αὐτὸ αἴτιον εἶναι αὑτῷ οὐδέν.
[2]	τὸ πνεῦμα ἀφιέντα γράφουσιν. Ἐάν	τε	γὰρ ἠρέμα (ῥιπτῇ τὸ πνεῦμά
[10]	ζῷον ὥσπερ πόλιν εὐνομουμένην. Ἔν	τε	γὰρ τῇ πόλει ὅταν ἅπαξ
[10]	ὥστε δεῖ τὸ ὄργανον αὐξάνεσθαί	τε	δύνασθαι καὶ συστέλλεσθαι. Τοιαύτη δ´
[4]	πάντες δ´ ἐξάπτεσθε θεοὶ πᾶσαί	τε	θέαιναι. Τὸ γὰρ ὅλως ἀκίνητον
[11]	θερμότητές τε καὶ ψύξεις, αἵ	τε	θύραθεν καὶ αἱ ἐντὸς ὑπάρχουσαι
[9]	μεταβάλλοντος τὰ ἐχόμενα συμμεταβάλλει ἐκτεινόμενά	τε	καὶ συναγόμενα τὰ μόρια, ὥστ´
[11]	μὲν οἷον τὴν τῆς καρδίας	τε	καὶ τὴν τοῦ αἰδοίου (πολλάκις
[11]	Αἰτίαι δὲ τῶν κινήσεων θερμότητές	τε	καὶ ψύξεις, αἵ τε θύραθεν
[2]	δ´ αὐτῷ τὸ αὐτὸ ὅ	τε	κινεῖ καὶ πρὸς ὃ ἀποστηρίζεται.
[3]	ἐν τῷ ἠρεμεῖν ὅσην ὅ	τε	πᾶς οὐρανὸς ἔχει καὶ τὸ
[10]	τόδε διὰ τὸ ἔθος· ἔν	τε	τοῖς ζῴοις τὸ αὐτὸ τοῦτο
[7]	διὰ δύο εἰδῶν γίνονται, διά	τε	τοῦ ἀγαθοῦ καὶ διὰ τοῦ
[7]	Ἔχει γὰρ ὄργανα τοιαῦτα τήν	τε	τῶν νεύρων φύσιν καὶ τὴν
[4]	πλεοναχῶς (οὐ γὰρ ὡσαύτως τήν	τε	φωνὴν ἀδύνατόν φαμεν εἶναι ὁραθῆναι
[6]	καὶ ὅτι εὐλόγως ἡ φορὰ	τελευταία	τῶν γινομένων ἐν τοῖς κινουμένοις·
[6]	ὀρεκτικὸν κινούμενον κινεῖ. (Τὸ δὲ	τελευταῖον	τῶν κινουμένων οὐκ ἀνάγκη κινεῖν
[8]	μέν ἐστι ἀρχὴ τοῦ δὲ	τελευτή,	εἴρηται. Διὸ καὶ ἔστι μὲν
[8]	εἶναι ἀρχῇ, ἥ ἐστιν ἄλλου	τελευτή,	μηδὲ εἴ τι ἐστὶν ἕτερον
[5]	ζῴῳ κίνησις πρώτη αὕτη, ὅταν	τελεωθῇ·	ὥστε καὶ αὐξήσεως, εἴ ποτε
[6]	διανοητόν, ἀλλὰ τὸ τῶν πρακτῶν	τέλος.	Διὸ τὸ τοιοῦτόν ἐστι τῶν
[6]	ἕνεκα τούτου ἄλλο, καὶ ᾗ	τέλος	ἐστὶ τῶν ἄλλου τινὸς ἕνεκα
[7]	Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν θεώρημα τὸ	τέλος	(ὅταν γὰρ τὰς δύο προτάσεις
[8]	ξύλον ἔχει καὶ (ἀρχὴν καὶ	τέλος	πρὸς τὴν χεῖρα. Ὧστε διά
[10]	ἕκαστος ποιεῖ τὰ αὑτοῦ ὡς	τέτακται,	καὶ γίνεται τόδε μετὰ τόδε
[7]	πράττομεν. Ὅταν ἐνεργήσῃ γὰρ ἢ	τῇ	αἰσθήσει πρὸς τὸ οὗ ἕνεκα
[2]	τῇ γῇ, ἢ τοῖς ἐν	τῇ	ἄμμῳ πορευομένοις, οὐ πρόεισιν, οὐδ´
[8]	τοῦτο, εἰ μὴ καὶ ἐν	τῇ	βακτηρίᾳ ἡ κινοῦσα ἀπὸ τῆς
[2]	οἷον τοῖς ἑμύσι τοῖς ἐν	τῇ	γῇ, ἢ τοῖς ἐν τῇ
[4]	τις. Ἐὰν γάρ τις ὑπερβάλλῃ	τῇ	δυνάμει τῆς κινήσεως τὴν τῆς
[8]	ἐσχάτῳ τοῦ κινουμένου οὔτ´ ἐν	τῇ	ἑτέρᾳ ἀρχῇ. Καὶ γὰρ τὸ
[10]	ἡ ἀρχὴ τοῖς μὲν ἐν	τῇ	καρδίᾳ τοῖς δ´ ἐν τῷ
[8]	φευκτόν· ἐξ ἀνάγκης δ´ ἀκολουθεῖ	τῇ	νοήσει καὶ τῇ φαντασίᾳ αὐτῶν
[10]	πόλιν εὐνομουμένην. Ἔν τε γὰρ	τῇ	πόλει ὅταν ἅπαξ συστῇ ἡ
[11]	σπέρματος δύναμις. Αἱ δὲ κινήσεις	τῇ	τε ἀρχῇ ἀπὸ τῶν μορίων
[8]	δ´ ἀκολουθεῖ τῇ νοήσει καὶ	τῇ	φαντασίᾳ αὐτῶν θερμότης καὶ ψύξις.
[7]	πρὸς τὸ οὗ ἕνεκα ἢ	τῇ	φαντασίᾳ ἢ τῷ νῷ, οὗ
[8]	μὲν τῆς βακτηρίας ἐσχάτου ἐν	τῇ	χειρὶ ἡ ἀρχή, τούτου δ´
[8]	ψυχῆς ἀρχὴ ἔνεστιν, οὐδ´ ἐν	τῇ	χειρί· ὁμοίως γὰρ ἔχει καὶ
[8]	καρπῷ. Εἰ δὲ μηδ´ ἐν	τῇ	χειρί, ὅτι ἀνωτέρω ἔτι, ἡ
[8]	εἰ κινοίη τὴν βακτηρίαν ἐν	τῇ	χειρί, φανερὸν ὅτι οὐκ ἂν
[6]	ἢ προαιρέσει, ἀλλοιωθέντος τινὸς κατὰ	τὴν	αἴσθησιν ἢ τὴν φαντασίαν. ~Πῶς
[9]	εἶναί φαμεν, ὥστ´ ἀλλοιουμένου διὰ	τὴν	αἴσθησιν τοῦ τόπου τοῦ περὶ
[10]	οὖν τὸν λόγον τὸν λέγοντα	τὴν	αἰτίαν τῆς κινήσεως ἐστὶν ἡ
[11]	ἕκαστον στοιχεῖον τῶν ἐπιγεγραμμένων ἐπὶ	τὴν	ἀρχὴν ἀφικνοῦνται, καὶ ἀπὸ τῆς
[9]	αἴσθησιν τοῦ τόπου τοῦ περὶ	τὴν	ἀρχὴν καὶ μεταβάλλοντος τὰ ἐχόμενα
[10]	ἐν ἄλλοις· τοῦτο δὲ πρὸς	τὴν	ἀρχὴν τὴν ψυχικὴν ἔοικεν ὁμοίως
[9]	ἀνάγκη ἐν τῷ μέσῳ εἶναι	τὴν	ἀρχὴν τῆς ψυχῆς τῆς κινούσης·
[10]	καὶ βιαστικὴ καὶ ὠστικὴ διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν, καὶ ἔχει καὶ
[6]	ἡ φαντασία καὶ ἡ αἴσθησις	τὴν	αὐτὴν τῷ νῷ χώραν ἔχουσιν·
[8]	τῶν ἀψύχων, οἷον εἰ κινοίη	τὴν	βακτηρίαν ἐν τῇ χειρί, φανερὸν
[3]	καὶ κατὰ λόγον διὰ τὸ	τὴν	γῆν μένειν, ἀλλὰ τοῖς ταῦτα
[8]	ἡ δ´ ὄρεξις τὰ πάθη,	τὴν	δ´ ὄρεξιν ἡ φαντασία· αὕτη
[7]	ἔνιοι, οὕτω τὴν ἑτέραν πρότασιν	τὴν	δήλην οὐδ´ ἡ διάνοια ἐφιστᾶσα
[3]	κινοῦντος δέ. Τοσαύτην οὖν δεήσει	τὴν	δύναμιν εἶναι τῆς γῆς ἐν
[7]	δὲ τῶν ἐρωτώντων ἔνιοι, οὕτω	τὴν	ἑτέραν πρότασιν τὴν δήλην οὐδ´
[2]	περὶ τοῦ λεχθέντος· ἔχει γὰρ	τὴν	θεωρίαν οὐ μόνον ὅσον ἐπὶ
[3]	παντός, πρὸς δὲ τούτοις δεῖ	τὴν	ἰσχὺν ἰσάζειν τοῦ κινοῦντος καὶ
[1]	μεταβάλλον δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ διὰ	τὴν	καμπήν. Καμπτομένου δὲ καὶ κινουμένου
[7]	πάθος ὅταν γένηται ἀλλοίωσις περὶ	τὴν	καρδίαν, καὶ ἐν ταύτῃ κατὰ
[9]	ἐξ ἀνάγκης διὰ ταῦτα γίνεσθαι	τὴν	κίνησιν τοῖς ζῴοις. Τὸ δὲ
[3]	τῶν τοιούτων μηδενός, καὶ κινεῖσθαι	τὴν	μίαν κίνησιν ὑπὸ δυοῖν ἀδύνατον·
[3]	οὖν ἔχει τι καὶ πρὸς	τὴν	ὅλην φύσιν οὕτως ὥσπερ ἡ
[11]	αἴτιον τὸ ὁτὲ (μὲν ἐνυπάρχειν	τὴν	παθητικὴν ὕλην ὁτὲ δὲ μὴ
[7]	κινεῖται. Ἔχει γὰρ ὄργανα τοιαῦτα	τήν	τε τῶν νεύρων φύσιν καὶ
[4]	λέγεται πλεοναχῶς (οὐ γὰρ ὡσαύτως	τήν	τε φωνὴν ἀδύνατόν φαμεν εἶναι
[4]	ὑπερβάλλῃ τῇ δυνάμει τῆς κινήσεως	τὴν	τῆς γῆς ἠρεμίαν, δῆλον ὅτι
[11]	Λέγω δ´ ἀκουσίους μὲν οἷον	τὴν	τῆς καρδίας τε καὶ τὴν
[11]	τὴν τῆς καρδίας τε καὶ	τὴν	τοῦ αἰδοίου (πολλάκις γὰρ φανέντος
[3]	ἰσχὺν ἰσάζειν τοῦ κινοῦντος καὶ	τὴν	τοῦ μένοντος. Ἔστι γάρ τι
[6]	κινήσεως. Τῶν γὰρ ἄλλων παρὰ	τὴν	τοῦ ὅλου κίνησιν τὰ ἔμψυχα
[4]	ἐνδέχεται ἢ οὐκ ἐνδέχεται διαλυθῆναι	τὴν	τοῦ οὐρανοῦ σύστασιν, εἰ ἐξ
[2]	ζῷα συντείνουσαν, ἀλλὰ καὶ πρὸς	τὴν	τοῦ παντὸς κίνησιν καὶ φοράν.
[7]	τε τῶν νεύρων φύσιν καὶ	τὴν	τῶν ὀστῶν, τὰ μὲν ὡς
[7]	δὲ φαντασία καὶ ἡ νόησις	τὴν	τῶν πραγμάτων ἔχουσι δύναμιν· τρόπον
[3]	ὑπ´ ἀλλήλων, κρατοῦνται δὲ κατὰ	τὴν	ὑπεροχήν. (Διόπερ εἴτ´ Ἄτλας εἴτε
[10]	τοιοῦτον εἶναι· κρατεῖ γὰρ κατὰ	τὴν	ὑπεροχὴν τὰ φυσικὰ σώματα ἀλλήλων,
[6]	τινὸς κατὰ τὴν αἴσθησιν ἢ	τὴν	φαντασίαν. ~Πῶς δὲ νοῶν ὁτὲ
[10]	ζῴοις τὸ αὐτὸ τοῦτο διὰ	τὴν	φύσιν γίνεται καὶ τῷ πεφυκέναι
[8]	παθητικοῦ καὶ ποιητικοῦ τοιαύτην ἐχόντων	τὴν	φύσιν οἵαν πολλαχοῦ εἰρήκαμεν, ὁπόταν
[10]	τὸ ἔργον τὸ αὑτῶν διὰ	τὴν	φύσιν. ~Πῶς μὲν οὖν κινεῖται
[8]	παθητικὸν τῶν πρὸς ἄλληλα εἶναι	τὴν	φύσιν. Τὸ δὲ κινοῦν πρῶτον
[8]	Ἐπεὶ δ´ ἐνδέχεται καὶ πρὸς	τὴν	χεῖρα ἔχειν τι οὕτως τῶν
[8]	καὶ (ἀρχὴν καὶ τέλος πρὸς	τὴν	χεῖρα. Ὧστε διά γε τοῦτο,
[10]	τοῦτο δὲ πρὸς τὴν ἀρχὴν	τὴν	ψυχικὴν ἔοικεν ὁμοίως ἔχειν ὥσπερ
[9]	κινεῖται. Λέγω δ´ οἷον ἐπὶ	τῆς	ΑΒΓ τὸ Β κινεῖται, κινεῖ
[4]	τἀντικείμενον ἀναγκαῖον. Ἀλλὰ περὶ μὲν	τῆς	ἀπορίας ταύτης ἕτερος ἔστω λόγος·
[11]	μορίων καὶ τοῖς μορίοις ἀπὸ	τῆς	ἀρχῆς εὐλόγως συμβαίνουσι, καὶ πρὸς
[9]	ἅμα κινεῖται τὰ κῶλα ἀπὸ	τῆς	ἀρχῆς, καὶ θατέρου ἠρεμοῦντος θάτερον
[11]	τὴν ἀρχὴν ἀφικνοῦνται, καὶ ἀπὸ	τῆς	ἀρχῆς κινουμένης καὶ μεταβαλλούσης, ἐπειδὴ
[8]	ἐκείνου ἐξωτέρω, οἷον τοῦ μὲν	τῆς	βακτηρίας ἐσχάτου ἐν τῇ χειρὶ
[3]	οὖν δεήσει τὴν δύναμιν εἶναι	τῆς	γῆς ἐν τῷ ἠρεμεῖν ὅσην
[3]	μυθικῶς τὸν Ἄτλαντα ποιοῦντες ἐπὶ	τῆς	γῆς ἔχοντα τοὺς πόδας δόξαιεν
[4]	τῇ δυνάμει τῆς κινήσεως τὴν	τῆς	γῆς ἠρεμίαν, δῆλον ὅτι κινήσει
[8]	κινεῖ τὸ ἔσχατον τοῦ βραχίονος,	τῆς	δ´ ἐν τῷ ὠλεκράνῳ κάμψεως
[1]	ταῖς καμπαῖς, ὥσπερ ἂν εἰ	τῆς	διαμέτρου ἡ μὲν Α καὶ
[5]	καὶ αὐξανομένῳ; περὶ δὲ γενέσεως	τῆς	ἐξ ἀρχῆς καὶ φθορᾶς ἄλλος
[3]	ἰσχὺς ἢ ὁμοία καὶ ἴση	τῆς	ἠρεμίας. Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ
[11]	δ´ ἀκουσίους μὲν οἷον τὴν	τῆς	καρδίας τε καὶ τὴν τοῦ
[9]	καὶ κάτω, οἷον τὰς ἀπὸ	τῆς	κεφαλῆς πρὸς τὰ ἀπὸ τῆς
[4]	ἄτοπον εἶναι, εἰ ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεως ἐντός. Διὸ δόξειεν ἂν
[10]	λόγον τὸν λέγοντα τὴν αἰτίαν	τῆς	κινήσεως ἐστὶν ἡ ὄρεξις τὸ
[6]	ὅλου κίνησιν τὰ ἔμψυχα αἴτια	τῆς	κινήσεως, ὅσα μὴ κινεῖται ὑπ´
[6]	ὥστε τοῦτ´ ἔστιν αὐτοῖς πάσης	τῆς	κινήσεως πέρας, τὸ οὗ ἕνεκα.
[4]	γάρ τις ὑπερβάλλῃ τῇ δυνάμει	τῆς	κινήσεως τὴν τῆς γῆς ἠρεμίαν,
[8]	~Ἀρχὴ μὲν οὖν, ὥσπερ εἴρηται,	τῆς	κινήσεως τὸ ἐν τῷ πρακτῷ
[10]	παρέχειν ἰσχύν. Τὰ δ´ ἔργα	τῆς	κινήσεως ὦσις καὶ ἕλξις, ὥστε
[9]	εἶναι τὴν ἀρχὴν τῆς ψυχῆς	τῆς	κινούσης· ἀμφοτέρων γὰρ τῶν ἄκρων
[1]	ἐν ἑτέροις· ὅλως δὲ περὶ	τῆς	κοινῆς αἰτίας τοῦ κινεῖσθαι κίνησιν
[11]	καὶ ὕπνου καὶ μνήμης καὶ	τῆς	κοινῆς κινήσεως, εἰρήκαμεν τὰς αἰτίας·
[7]	καὶ πράττειν τὰ ζῷα ὁρμῶσι,	τῆς	μὲν ἐσχάτης αἰτίας τοῦ κινεῖσθαι
[1]	τοῦ κώλου ὁ ὦμος, καὶ	τῆς	μὲν κνήμης τὸ γόνυ, ὅλου
[3]	ἐντός, οὐδὲν μᾶλλον ἀντερείδειν δεῖ	τῆς	μονῆς ἣν ἡ γῆ τυγχάνει
[7]	ἐρωτήσεως γὰρ ἢ νοήσεως ἡ	τῆς	ὀρέξεως γίνεται ἐνέργεια. Ποτέον μοι,
[7]	ἀκαριαῖόν τι μεθισταμένου πολλὴ ἡ	τῆς	πρώρας γίνεται μετάστασις. Ἔτι δὲ
[6]	διώρισται πρότερον ἐν τοῖς περὶ	τῆς	πρώτης φιλοσοφίας, λοιπόν ἐστι θεωρῆσαι
[9]	τῆς κεφαλῆς πρὸς τὰ ἀπὸ	τῆς	ῥάχεως τοῖς ἔχουσι ῥάχιν. Καὶ
[4]	εἶναι ὁραθῆναι καὶ τοὺς ἐπὶ	τῆς	σελήνης ὑφ´ ἡμῶν· τὸ μὲν
[3]	οἱ λέγοντες, ὅτι κύκλῳ φερομένης	τῆς	σφαίρας οὐδ´ ὁτιοῦν μένει μόριον·
[4]	ἄδηλον, καὶ ἄλλος λόγος περὶ	τῆς	τοιαύτης ἀρχῆς. Τὰ δὲ ζῷα
[6]	σῶμα, καὶ τίς ἡ ἀρχὴ	τῆς	τοῦ ζῴου κινήσεως. Τῶν γὰρ
[1]	ζώων κινήσεως. ~(Περὶ δὲ κινήσεως	τῆς	τῶν ζῴων, ὅσα μὲν αὐτῶν
[8]	γὰρ ἔχει καὶ τὸ ἄκρον	τῆς	χειρὸς πρὸς τὸν καρπόν, καὶ
[8]	τῇ βακτηρίᾳ ἡ κινοῦσα ἀπὸ	τῆς	ψυχῆς ἀρχὴ ἔνεστιν, οὐδ´ ἐν
[8]	ἄν που ἦν ἡ ἀρχὴ	τῆς	ψυχῆς ἡ κινοῦσα. Ἐπεὶ δ´
[9]	τῷ μέσῳ εἶναι τὴν ἀρχὴν	τῆς	ψυχῆς τῆς κινούσης· ἀμφοτέρων γὰρ
[2]	γὰρ καὶ ἐν αὐτῷ δεῖ	τι	ἀκίνητον εἶναι, εἰ μέλλει κινεῖσθαι,
[4]	ἔστω λόγος· ἆρα δὲ δεῖ	τι	ἀκίνητον εἶναι καὶ ἠρεμοῦν ἔξω
[4]	ἢ γῆν ἢ τῶν ἀψύχων	τι,	ἀλλ´ ὑφ´ ὧν ταῦτα κινεῖται
[2]	τῷ κοντῷ τὸν ἱστὸν ἤ	τι	ἄλλο προσβάλλων μόριον, κινεῖ ῥᾳδίως,
[2]	μόριον ὄν, πρὸς τῶν ἔξωθέν	τι	ἀποστηριζόμενον μένειν. Ὁ δὲ τὸ
[9]	τῷ Α κινουμένας κινεῖν. Δεῖ	τι	ἄρα εἶναι παρὰ ταύτας ἕτερον
[4]	ἐνδέχοιτ´ ἂν διαλυθῆναι τὸν οὐρανόν.	Τί	γὰρ κωλύει τοῦτο συμβῆναι, εἴπερ
[1]	οὖν καὶ ἐν αὑτῷ ἕκαστόν	τι	δεῖ ἔχειν ἠρεμοῦν, ὅθεν ἡ
[9]	ἀνάγκη μὴ στιγμὴν ἀλλὰ μέγεθός	τι	εἶναι. Ἀλλὰ μὴν ἐνδέχεται τὸ
[10]	δὲ τοῖς ἐμψύχοις σώμασι δεῖ	τι	εἶναι σῶμα τοιοῦτον. Τὸ μὲν
[2]	οὕτως ἔτι μᾶλλον ἔξω δεῖ	τι	εἶναι τοῦ ζῴου ἀκίνητον, πρὸς
[8]	πορευτέον καὶ πορεύεται, ἂν μή	τι	ἐμποδίζῃ ἕτερον. Τὰ μὲν γὰρ
[2]	ἠρεμία ὅμως ἄκυρος, ἂν μή	τι	ἔξωθεν ᾖ ἁπλῶς ἠρεμοῦν καὶ
[4]	πρὸς ὃ ἀπερείσεται. Εἰ δέ	τι	ἐστὶν ἀνωτέρω καὶ πρώτως κινοῦν,
[8]	ἐστιν ἄλλου τελευτή, μηδὲ εἴ	τι	ἐστὶν ἕτερον ἐκείνου ἐξωτέρω, οἷον
[2]	τὸν μέγιστον, ἐάν τε ἄλλο	τι	ᾖ τὸ ῥιπτούμενον ἢ ὠθούμενον,
[11]	ἐξέρχεται ἐξ αὐτοῦ ὥσπερ ζῷόν	τι	ἡ τοῦ σπέρματος δύναμις. Αἱ
[9]	Α. Ἀλλὰ μὴν δεῖ γέ	τι	ἠρεμεῖν, εἰ μέλλει τὸ μὲν
[4]	κινοῦν, καὶ πρὸς τῶν ἔξω	τι	ἠρεμούντων ἀπερείδεσθαι ἀνάγκη καὶ ταῦτα,
[8]	ὅλῳ κινουμένῳ, ἀνάγκη δ´ εἶναί	τι	καὶ ἀκίνητον, ὃ δή φαμεν
[1]	κινῆταί τι τῶν μορίων, ἠρεμεῖν	τι·	καὶ διὰ τοῦτο αἱ καμπαὶ
[3]	ποιοῦσιν. Ὅτι μὲν οὖν ἔχει	τι	καὶ πρὸς τὴν ὅλην φύσιν
[3]	δ´ ἄν τις, ἆρ´ εἴ	τι	κινεῖ τὸν ὅλον οὐρανόν, εἶναι
[4]	τὸ κινούμενον κινήσεται, οἷον ἄν	τι	κινῇ τῶν μορίων· ἀπερείδεται γὰρ
[7]	ταῦτα ἄμφω πράττει, ἂν μή	τι	κωλύῃ ἢ ἀναγκάζῃ. Ποιητέον μοι
[7]	ἄδηλον· οἷον τοῦ οἴακος ἀκαριαῖόν	τι	μεθισταμένου πολλὴ ἡ τῆς πρώρας
[5]	κινοῦντι κατὰ τόπον μόνῳ δεῖ	τι	μένειν, ἢ καὶ ἐν τῷ
[8]	καὶ πρὸς τὴν χεῖρα ἔχειν	τι	οὕτως τῶν ἀψύχων, οἷον εἰ
[3]	τὴν τοῦ μένοντος. Ἔστι γάρ	τι	πλῆθος ἰσχύος καὶ δυνάμεως καθ´
[2]	δὲ τούτου τὸ ἀπορούμενον, διὰ	τί	ποτε τὸ πλοῖον ἔξωθεν μέν,
[6]	τιμιώτερον ἢ ὥστ´ εἶναι πρότερόν	τι〉	Τὸ μὲν οὖν πρῶτον οὐ
[3]	ὑπεροχήν. (Διόπερ εἴτ´ Ἄτλας εἴτε	τι	τοιοῦτόν ἐστιν ἕτερον τὸ κινοῦν
[7]	ἢ ψύξιν ἢ κατ´ ἄλλο	τι	τοιοῦτον πάθος ὅταν γένηται ἀλλοίωσις
[2]	ἀνάγκη πρῶτον μὲν πρὸς ἠρεμοῦν	τι	τῶν αὑτοῦ μορίων ἀπερειδόμενον ὠθεῖν,
[1]	ζῴοις· δεῖ γάρ, ἂν κινῆταί	τι	τῶν μορίων, ἠρεμεῖν τι· καὶ
[6]	ὄντων, ταύτῃ κινεῖ. Δεῖ δὲ	τιθέναι	καὶ τὸ φαινόμενον ἀγαθὸν ἀγαθοῦ
[6]	ποτὲ δὲ μή, θειότερον καὶ	τιμιώτερον	ἢ ὥστ´ εἶναι πρότερόν τι〉
[3]	Ἀλλ´ ὅτι τοὺς πόλους οἴονταί	τινα	δύναμιν ἔχειν, οὐθὲν ἔχοντας μέγεθος
[10]	τὸ δὲ κινοῦν ἀναγκαῖον ἔχειν	τινὰ	δύναμιν καὶ ἰσχύν. Πάντα δὲ
[7]	πραγμάτων ἔχουσι δύναμιν· τρόπον γάρ	τινα	τὸ εἶδος τὸ νοούμενον τὸ
[6]	πρώτου κινουμένου καὶ ἀεὶ κινουμένου,	τίνα	τρόπον κινεῖται, καὶ πῶς κινεῖ
[11]	κινήσεις τὰ ζῷα, καὶ διὰ	τίνας	αἰτίας, εἴρηται· κινεῖται δέ τινας
[11]	τίνας αἰτίας, εἴρηται· κινεῖται δέ	τινας	καὶ ἀκουσίους ἔνια τῶν μερῶν,
[1]	γένος, καὶ τίνες διαφοραί, καὶ	τίνες	αἰτίαι τῶν καθ´ ἕκαστον συμβεβηκότων
[1]	περὶ ἕκαστον ὑπάρχει γένος, καὶ	τίνες	διαφοραί, καὶ τίνες αἰτίαι τῶν
[7]	γὰρ αἰσθήσεις εὐθὺς ὑπάρχουσιν ἀλλοιώσεις	τινὲς	οὖσαι, ἡ δὲ φαντασία καὶ
[9]	ἀλλήλας κινουμένων, ὥσπερ ἂν εἴ	τινες	τὰ νῶτα ἀντερείδοντες κινοῖεν τὰ
[8]	τὸ ζῷον ἀνάγκη εἶναι ἔν	τινι	ἀρχῇ. Ἡ δὲ καμπὴ ὅτι
[10]	ἑκάστῳ εἶναι ψυχήν, ἀλλ´ ἔν	τινι	ἀρχῇ τοῦ σώματος οὔσης τἆλλα
[3]	αὐτὸ κινούμενον κινεῖ αὐτόν, ἀνάγκη	τινὸς	ἀκινήτου θιγγάνον κινεῖν, καὶ τοῦτο
[6]	ᾗ τέλος ἐστὶ τῶν ἄλλου	τινὸς	ἕνεκα ὄντων, ταύτῃ κινεῖ. Δεῖ
[8]	ἡδέα πάντα σχεδὸν μετὰ ψύξεώς	τινος	καὶ θερμότητος. Τοῦτο δὲ δῆλον
[6]	ζῷον ὀρέξει ἢ προαιρέσει, ἀλλοιωθέντος	τινὸς	κατὰ τὴν αἴσθησιν ἢ τὴν
[11]	τοῦ αἰδοίου (πολλάκις γὰρ φανέντος	τινός,	οὐ μέντοι κελεύσαντος τοῦ νοῦ
[3]	τὸ κινεῖσθαι τὸν οὐρανὸν ὑπό	τινος	τοιούτου τῶν ἐντός. ~Ἔστι δέ
[6]	καὶ κινεῖ καὶ κινεῖται ἕνεκά	τινος,	ὥστε τοῦτ´ ἔστιν αὐτοῖς πάσης
[3]	κινεῖ τὸ κινοῦν· καὶ ἔστι	τις	ἀναλογία ἐξ ἀνάγκης, ὥσπερ τῶν
[4]	τοιούτου τῶν ἐντός. ~Ἔστι δέ	τις	ἀπορία περὶ τὰς κινήσεις τῶν
[3]	τοῦ πλοίου. ~Ἀπορήσειε δ´ ἄν	τις,	ἆρ´ εἴ τι κινεῖ τὸν
[3]	αὐτῶν, ἐκ τῶν τοιούτων ἄν	τις	διαπορήσειεν. Οἱ δὲ μυθικῶς τὸν
[4]	οἰκείαν τοῖς εἰρημένοις ἐπισκέψαιτ´ ἄν	τις.	Ἐὰν γάρ τις ὑπερβάλλῃ τῇ
[2]	γὰρ ἠρέμα (ῥιπτῇ τὸ πνεῦμά	τις	ἐάν τ´ ἰσχυρῶς οὕτως ὥστ´
[1]	οὐκ ἔστι, καὶ εἰ ἔστι,	τίς	ἐστιν. Δεῖ δὲ τοῦτο μὴ
[6]	ψυχὴ κινεῖ τὸ σῶμα, καὶ	τίς	ἡ ἀρχὴ τῆς τοῦ ζῴου
[10]	πνεῦμα σύμφυτον καὶ ἰσχύοντα τούτῳ.	Τίς	μὲν οὖν ἡ σωτηρία τοῦ
[4]	ἀψύχων ὅσα κινεῖται ἀπορήσειεν ἄν	τις,	πότερον ἅπαντ´ ἔχει ἐν ἑαυτοῖς
[4]	ἐπισκέψαιτ´ ἄν τις. Ἐὰν γάρ	τις	ὑπερβάλλῃ τῇ δυνάμει τῆς κινήσεως
[2]	τὸ πλοῖον ἔξωθεν μέν, ἄν	τις	ὠθῇ τῷ κοντῷ τὸν ἱστὸν
[2]	ῥᾳδίως, ἐὰν δ´ ἐν αὐτῷ	τις	ὢν τῷ πλοίῳ τοῦτο πειρᾶται
[2]	ἂν κινήσειεν οὐδ´ ἂν ὁ	Τιτυὸς	οὔθ´ ὁ Βορέας πνέων ἔσωθεν
[9]	τὸ Β κινεῖται, κινεῖ δὲ	τὸ	Α. Ἀλλὰ μὴν δεῖ γέ
[11]	οὕτως ἀφικνοῦνται. Δεῖ γὰρ νοῆσαι	τὸ	Α ἀρχήν. Αἱ οὖν κινήσεις
[11]	ἀπὸ μὲν τοῦ Β ἐπὶ	τὸ	Α ἐλθεῖν ὡς ἐπ´ ἀρχήν,
[9]	κινεῖν. Ἓν ἄρα δυνάμει ὂν	τὸ	Α ἐνεργείᾳ δύο ἔσται, ὥστ´
[4]	τὸ βάρος αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ	τὸ	ἀδύνατον λέγεται πλεοναχῶς (οὐ γὰρ
[6]	ἔστι μὲν ᾗ ὁμοίως κινεῖται	τὸ	ἀεὶ κινούμενον ὑπὸ τοῦ ἀεὶ
[9]	δὲ τοῦτο συμβέβηκεν· καὶ γὰρ	τὸ	αἰσθητικὸν ἐνταῦθα εἶναί φαμεν, ὥστ´
[10]	τὸ κινοῦν καὶ κινούμενον, πρὸς	τὸ	ἀκίνητον. Ἐπεὶ δ´ ἡ ἀρχὴ
[1]	αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν, τούτου δὲ	τὸ	ἀκίνητον, καὶ ὅτι τὸ πρῶτον
[8]	χειρί· ὁμοίως γὰρ ἔχει καὶ	τὸ	ἄκρον τῆς χειρὸς πρὸς τὸν
[6]	Τὸ δὲ ἀΐδιον καλόν, καὶ	τὸ	ἀληθῶς καὶ τὸ πρώτως ἀγαθὸν
[7]	κρουόντων ἀλλήλας τὰς στρέβλας, καὶ	τὸ	ἁμάξιον, ὅπερ ὀχούμενον αὐτὸ κινεῖ
[2]	οὐ κινεῖ τὸ πλοῖον διὰ	τὸ	ἀναγκαῖον εἶναι πρὸς ὃ ἀποστηρίζεται
[4]	ἧς κινοῦνται τὸ πῦρ καὶ	τὸ	ἄνω σῶμα) εἰ μὲν οὖν
[2]	οὐ κινηθήσεται. Μαρτύριον δὲ τούτου	τὸ	ἀπορούμενον, διὰ τί ποτε τὸ
[9]	τῷ ἠρεμεῖν τὸ δεξιὸν κινεῖσθαι	τὸ	ἀριστερὸν μηδ´ αὖ τῷ τοῦτο
[1]	οὖν ἀρχὴ τῶν ἄλλων κινήσεων	τὸ	αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν, τούτου δὲ
[7]	καὶ πάλιν μείζους, κἂν κύκλῳ	τὸ	αὐτὸ ἐκινεῖτο· ἐν δὲ τῷ
[7]	ἐν δὲ τῷ ζῴῳ δύναται	τὸ	αὐτὸ καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττον
[2]	ἀποστηρίζεται μένειν· συμβαίνει δ´ αὐτῷ	τὸ	αὐτὸ ὅ τε κινεῖ καὶ
[10]	ἔθος· ἔν τε τοῖς ζῴοις	τὸ	αὐτὸ τοῦτο διὰ τὴν φύσιν
[10]	πεφυκέναι ἕκαστον οὕτω συστάντων ποιεῖν	τὸ	αὑτοῦ ἔργον, ὥστε μηδὲν δεῖν
[10]	προσπεφυκέναι, ποιεῖν δὲ τὸ ἔργον	τὸ	αὑτῶν διὰ τὴν φύσιν. ~Πῶς
[11]	μὲν τοῦ Β ἀρχὴ ἐπὶ	τὸ	Β, ἡ δὲ τοῦ Γ
[9]	δ´ οἷον ἐπὶ τῆς ΑΒΓ	τὸ	Β κινεῖται, κινεῖ δὲ τὸ
[7]	ἐφιστᾶσα σκοπεῖ οὐδέν· οἷον εἰ	τὸ	βαδίζειν ἀγαθὸν ἀνθρώπῳ, ὅτι αὐτὸς
[4]	ἡ γῆ ἄπειρος, ὥστ´ οὐδὲ	τὸ	βάρος αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ τὸ
[9]	τι εἶναι. Ἀλλὰ μὴν ἐνδέχεται	τὸ	Γ ἅμα τῷ Β κινεῖσθαι,
[11]	ἡ δὲ τοῦ Γ ἐπὶ	τὸ	Γ, ἡ δ´ ἀμφοῖν ἐπ´
[11]	Ἀπὸ δὲ τοῦ Β ἐπὶ	τὸ	Γ τῷ ἀπὸ μὲν τοῦ
[11]	ἀπὸ δὲ τοῦ Α ἐπὶ	τὸ	Γ ὡς ἀπ´ ἀρχῆς. Ὅτι
[4]	ἐξάπτεσθε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι.	Τὸ	γὰρ ὅλως ἀκίνητον ὑπ´ οὐδενὸς
[11]	τῶν αἰσθήσεων· τὸ δὲ μόριον	τὸ	γεννητικὸν ὅτι τοιοῦτόν ἐστι, σημεῖον·
[5]	τὸ κινοῦν τοῦ κινουμένου καὶ	τὸ	γεννῶν τοῦ γεννωμένου· αὐτὸ δ´
[1]	ὦμος, καὶ τῆς μὲν κνήμης	τὸ	γόνυ, ὅλου δὲ τοῦ σκέλους
[8]	Τὸ μὲν γὰρ λυπηρὸν φευκτόν,	τὸ	δ´ ἡδὺ διωκτόν (ἀλλὰ λανθάνει
[6]	τῶν ζῴων κίνησις ἔχει πέρας.	Τὸ	δὲ ἀΐδιον καλόν, καὶ τὸ
[10]	κάτω ὑπὸ τοῦ βαρυτέρου ἀπονικώμενον,	τὸ	δὲ βαρὺ ἄνω ὑπὸ τοῦ
[9]	εἰ μέλλει τὸ μὲν κινεῖσθαι	τὸ	δὲ κινεῖν. Ἓν ἄρα δυνάμει
[8]	ἠρεμεῖν τῶν σημείων τῶν ἐσχάτων,	τὸ	δὲ κινεῖσθαι· ὅτι γὰρ πρὸς
[4]	γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν ἠρεμεῖν	τὸ	δὲ κινεῖσθαι, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον
[10]	δύναται πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν δύναμιν·	τὸ	δὲ κινοῦν ἀναγκαῖον ἔχειν τινὰ
[8]	πρὸς ἄλληλα εἶναι τὴν φύσιν.	Τὸ	δὲ κινοῦν πρῶτον τὸ ζῷον
[1]	κινουμένου τὸ μὲν κινεῖται σημεῖον	τὸ	δὲ μένει τῶν ἐν ταῖς
[9]	γίνεσθαι τὴν κίνησιν τοῖς ζῴοις.	Τὸ	δὲ μέσον τοῦ σώματος μέρος
[11]	γὰρ ἀρχὰς ἔχει τῶν αἰσθήσεων·	τὸ	δὲ μόριον τὸ γεννητικὸν ὅτι
[8]	ὥστ´ εἶναι τὸ μὲν ποιητικὸν	τὸ	δὲ παθητικόν, καὶ μηδὲν ἀπολίπῃ
[8]	λόγῳ, εὐθὺς τὸ μὲν ποιεῖ	τὸ	δὲ πάσχει. Διὰ τοῦτο δ´
[4]	τὸ μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγκης,	τὸ	δὲ πεφυκὸς ὁρᾶσθαι οὐκ ὀφθήσεται)
[6]	καὶ τὸ ὀρεκτικὸν κινούμενον κινεῖ.	(Τὸ	δὲ τελευταῖον τῶν κινουμένων οὐκ
[9]	ὥστε μὴ εἶναι τῷ ἠρεμεῖν	τὸ	δεξιὸν κινεῖσθαι τὸ ἀριστερὸν μηδ´
[6]	τὸ διανοητόν. Οὐ πᾶν δὲ	τὸ	διανοητόν, ἀλλὰ τὸ τῶν πρακτῶν
[6]	κινεῖ πρῶτον τὸ ὀρεκτὸν καὶ	τὸ	διανοητόν. Οὐ πᾶν δὲ τὸ
[10]	γίνεται τόδε μετὰ τόδε διὰ	τὸ	ἔθος· ἔν τε τοῖς ζῴοις
[7]	ἔχουσι δύναμιν· τρόπον γάρ τινα	τὸ	εἶδος τὸ νοούμενον τὸ τοῦ
[8]	ὠλεκράνῳ κάμψεως τὸ μὲν κινεῖται	τὸ	ἐν αὐτῷ τῷ ὅλῳ κινουμένῳ,
[10]	ψυχικὴν ἔοικεν ὁμοίως ἔχειν ὥσπερ	τὸ	ἐν ταῖς καμπαῖς σημεῖον, τὸ
[8]	οὖν, ὥσπερ εἴρηται, τῆς κινήσεως	τὸ	ἐν τῷ πρακτῷ διωκτὸν καὶ
[10]	μὲν τῷ προσπεφυκέναι, ποιεῖν δὲ	τὸ	ἔργον τὸ αὑτῶν διὰ τὴν
[8]	μὲν οὖν καὶ οὐ κινεῖ	τὸ	ἔσχατον τοῦ βραχίονος, τῆς δ´
[8]	φύσιν. Τὸ δὲ κινοῦν πρῶτον	τὸ	ζῷον ἀνάγκη εἶναι ἔν τινι
[6]	ἕνεκα. Ὁρῶμεν δὲ τὰ κινοῦντα	τὸ	ζῷον διάνοιαν καὶ φαντασίαν καὶ
[8]	δὲ γίνεσθαι δύο· ὥστ´ εἰ	τὸ	ζῷον ἦν ὁ βραχίων, ἐνταῦθ´
[6]	κινουμένοις· κινεῖται γὰρ καὶ πορεύεται	τὸ	ζῷον ὀρέξει ἢ προαιρέσει, ἀλλοιωθέντος
[10]	ἣν αἰτίαν· ὑποληπτέον δὲ συνεστάναι	τὸ	ζῷον ὥσπερ πόλιν εὐνομουμένην. Ἔν
[6]	ἀγαθὸν ἀγαθοῦ χώραν ἔχειν, καὶ	τὸ	ἡδύ· φαινόμενον γάρ ἐστιν ἀγαθόν.
[4]	ἀνάγκη καὶ ἐν αὑτοῖς ἔχειν	τὸ	ἠρεμοῦν, καὶ ἔξω πρὸς ὃ
[4]	ἅπαντ´ ἔχει ἐν ἑαυτοῖς καὶ	τὸ	ἠρεμοῦν καὶ τὸ κινοῦν, καὶ
[3]	ὁμοίως κατ´ ἰσχύν. Κινεῖ δὲ	τὸ	ἠρεμοῦν πρῶτον, ὥστε μᾶλλον καὶ
[7]	ἱμάτιον ποιητέον. Καὶ τὸ συμπέρασμα,	τὸ	ἱμάτιον ποιητέον, πρᾶξίς ἐστιν. Πράττει
[1]	γόνυ, ὅλου δὲ τοῦ σκέλους	τὸ	ἰσχίον. Ὅτι μὲν οὖν καὶ
[6]	τὸ κινοῦν, ἀλλ´ οὐ πᾶν	τὸ	καλόν· ᾗ γὰρ ἕνεκα τούτου
[8]	τοῦ ὠλεκράνου μένοντος κινεῖται ἅπαν	τὸ	κάτω συνεχές. ~Ἐπεὶ δ´ ὁμοίως
[1]	δοκεῖ πάντα τρόπον ἀδιαίρετον εἶναι	τὸ	κέντρον (καὶ γὰρ τὸ κινεῖσθαι,
[7]	πίνει. Οὕτως μὲν οὖν ἐπὶ	τὸ	κινεῖσθαι καὶ πράττειν τὰ ζῷα
[3]	δὲ τοῦτο ἀδύνατον, ἀδύνατον καὶ	τὸ	κινεῖσθαι τὸν οὐρανὸν ὑπό τινος
[1]	εἶναι τὸ κέντρον (καὶ γὰρ	τὸ	κινεῖσθαι, ὡς φασί, πλάττουσιν ἐπ´
[10]	φαίνεται δ´ εὐφυῶς ἔχον πρὸς	τὸ	κινητικὸν εἶναι καὶ παρέχειν ἰσχύν.
[2]	ἀκίνητον, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον κινεῖται	τὸ	κινούμενον. Εἰ γὰρ ὑποδώσει ἀεί,
[4]	δὲ κινεῖσθαι, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον	τὸ	κινούμενον κινήσεται, οἷον ἄν τι
[6]	τὸ τοιοῦτόν ἐστι τῶν ἀγαθῶν	τὸ	κινοῦν, ἀλλ´ οὐ πᾶν τὸ
[9]	ἀντερείδοντες κινοῖεν τὰ σκέλη. Ἀλλὰ	τὸ	κινοῦν ἄμφω ἀκίνητον〉 ἀναγκαῖον εἶναι,
[3]	τε πᾶς οὐρανὸς ἔχει καὶ	τὸ	κινοῦν αὐτόν. Εἰ δὲ τοῦτο
[8]	γὰρ πρὸς ἠρεμοῦν δεῖ ἀπερείδεσθαι	τὸ	κινοῦν, εἴρηται πρότερον. Κινεῖται μὲν
[3]	ὥσπερ καὶ καθ´ ἣν κινεῖ	τὸ	κινοῦν· καὶ ἔστι τις ἀναλογία
[10]	τὸ ἐν ταῖς καμπαῖς σημεῖον,	τὸ	κινοῦν καὶ κινούμενον, πρὸς τὸ
[9]	ἄρα εἶναι παρὰ ταύτας ἕτερον	τὸ	κινοῦν, καὶ μὴ κινούμενον. Ἀπερείδοιντο
[4]	ἑαυτοῖς καὶ τὸ ἠρεμοῦν καὶ	τὸ	κινοῦν, καὶ πρὸς τῶν ἔξω
[3]	κινοῦντος· εἴτ´ εὐθὺς ἀκίνητόν ἐστι	τὸ	κινοῦν, ὁμοίως οὐδὲν ἔσται τοῦ
[5]	αὑτῷ οὐδέν. Προϋπάρχειν γὰρ δεῖ	τὸ	κινοῦν τοῦ κινουμένου καὶ τὸ
[3]	εἴτε τι τοιοῦτόν ἐστιν ἕτερον	τὸ	κινοῦν τῶν ἐντός, οὐδὲν μᾶλλον
[10]	πρὸς τὰ ἐναντία. Δεῖ δὲ	τὸ	μέλλον κινεῖν μὴ ἀλλοιώσει τοιοῦτον
[4]	ἐπὶ τῆς σελήνης ὑφ´ ἡμῶν·	τὸ	μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγκης, τὸ
[8]	φαντασίᾳ αὐτῶν θερμότης καὶ ψύξις.	Τὸ	μὲν γὰρ λυπηρὸν φευκτόν, τὸ
[4]	αὐτὰ αὑτά. Δεῖ γὰρ αὐτοῦ	τὸ	μὲν ἠρεμεῖν τὸ δὲ κινεῖσθαι,
[8]	Ὅταν γὰρ κινῆται ἐντεῦθεν, ἀνάγκη	τὸ	μὲν ἠρεμεῖν τῶν σημείων τῶν
[9]	γέ τι ἠρεμεῖν, εἰ μέλλει	τὸ	μὲν κινεῖσθαι τὸ δὲ κινεῖν.
[1]	καμπήν. Καμπτομένου δὲ καὶ κινουμένου	τὸ	μὲν κινεῖται σημεῖον τὸ δὲ
[8]	δ´ ἐν τῷ ὠλεκράνῳ κάμψεως	τὸ	μὲν κινεῖται τὸ ἐν αὐτῷ
[10]	ὑπεροχὴν τὰ φυσικὰ σώματα ἀλλήλων,	τὸ	μὲν κοῦφον κάτω ὑπὸ τοῦ
[10]	δεῖ τι εἶναι σῶμα τοιοῦτον.	Τὸ	μὲν οὖν κινούμενον μὲν μὴ
[6]	ἢ ὥστ´ εἶναι πρότερόν τι〉	Τὸ	μὲν οὖν πρῶτον οὐ κινούμενον
[8]	τῶν ἐν τῷ λόγῳ, εὐθὺς	τὸ	μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει.
[8]	εἰρήκαμεν, ὁπόταν συμβῇ ὥστ´ εἶναι	τὸ	μὲν ποιητικὸν τὸ δὲ παθητικόν,
[3]	καὶ δυνάμεως καθ´ ἣν μένει	τὸ	μένον, ὥσπερ καὶ καθ´ ἣν
[8]	πρὸς τὸν καρπόν, καὶ τοῦτο	τὸ	μέρος πρὸς τὸ ὠλέκρανον. Οὐδὲν
[9]	κινούσης· ἀμφοτέρων γὰρ τῶν ἄκρων	τὸ	μέσον ἔσχατον. Ὁμοίως δ´ ἔχει
[10]	τῆς κινήσεως ἐστὶν ἡ ὄρεξις	τὸ	μέσον, ὃ κινεῖ κινούμενον· ἐν
[4]	(ἄπειρον γὰρ οὐκ ἐνδέχεται διὰ	τὸ	μηδὲ σῶμα ἐνδέχεσθαι ἄπειρον εἶναι)
[2]	ἀπερειδόμενον ὠθεῖν, εἶτα πάλιν τοῦτο	τὸ	μόριον, ἢ αὐτὸ ἢ οὗ
[7]	τρόπον γάρ τινα τὸ εἶδος	τὸ	νοούμενον τὸ τοῦ θερμοῦ ἢ
[8]	τῇ ἑτέρᾳ ἀρχῇ. Καὶ γὰρ	τὸ	ξύλον ἔχει καὶ (ἀρχὴν καὶ
[1]	χρῶνται ταῖς καμπαῖς, καὶ γίνεται	τὸ	ὅλον μέρος, ἐν ᾧ ἡ
[10]	ὦσις καὶ ἕλξις, ὥστε δεῖ	τὸ	ὄργανον αὐξάνεσθαί τε δύνασθαι καὶ
[6]	κινεῖ, ἡ δ´ ὄρεξις καὶ	τὸ	ὀρεκτικὸν κινούμενον κινεῖ. (Τὸ δὲ
[6]	καὶ ὀρέξεως· ὥστε κινεῖ πρῶτον	τὸ	ὀρεκτὸν καὶ τὸ διανοητόν. Οὐ
[11]	μορίοις, ὁτὲ δ´ οὔ, αἴτιον	τὸ	ὁτὲ (μὲν ἐνυπάρχειν τὴν παθητικὴν
[7]	γὰρ ἢ τῇ αἰσθήσει πρὸς	τὸ	οὗ ἕνεκα ἢ τῇ φαντασίᾳ
[6]	αὐτοῖς πάσης τῆς κινήσεως πέρας,	τὸ	οὗ ἕνεκα. Ὁρῶμεν δὲ τὰ
[4]	δὲ τῶν ζῴων οὐ μόνον	τὸ	οὕτως ἀκίνητον δεῖ ὑπάρχειν, ἀλλὰ
[2]	μόριον μηδὲν εἶναι τοῦ κινουμένου	τὸ	οὕτως ἀκίνητον· εἰ δὲ μή,
[2]	τὸ πλοῖον εὐλόγως οὐ κινεῖ	τὸ	πλοῖον διὰ τὸ ἀναγκαῖον εἶναι
[2]	τὸ ἀπορούμενον, διὰ τί ποτε	τὸ	πλοῖον ἔξωθεν μέν, ἄν τις
[2]	αὐτὸς ὢν καὶ ἀποστηριζόμενος πρὸς	τὸ	πλοῖον εὐλόγως οὐ κινεῖ τὸ
[2]	τι ἀποστηριζόμενον μένειν. Ὁ δὲ	τὸ	πλοῖον ὠθῶν ἐν τῷ πλοίῳ
[10]	Πότερον μὲν οὖν ταὐτόν ἐστι	τὸ	πνεῦμα ἀεὶ ἢ γίνεται ἀεὶ
[2]	γραφεῖς ποιοῦσιν· ἐξ αὑτοῦ γὰρ	τὸ	πνεῦμα ἀφιέντα γράφουσιν. Ἐάν τε
[2]	Ἐάν τε γὰρ ἠρέμα (ῥιπτῇ	τὸ	πνεῦμά τις ἐάν τ´ ἰσχυρῶς
[10]	τῷ ἀνάλογον, διὰ τοῦτο καὶ	τὸ	πνεῦμα τὸ σύμφυτον ἐνταῦθα φαίνεται
[8]	δὲ καὶ ταχὺ διὰ τὸ	τὸ〉	ποιητικὸν καὶ παθητικὸν τῶν πρὸς
[6]	μὴ κινεῖται ὑπ´ ἀλλήλων διὰ	τὸ	προσκόπτειν ἀλλήλοις. Διὸ καὶ πέρας
[1]	δὲ τὸ ἀκίνητον, καὶ ὅτι	τὸ	πρῶτον κινοῦν ἀναγκαῖον ἀκίνητον εἶναι,
[6]	τρόπον κινεῖται, καὶ πῶς κινεῖ	τὸ	πρῶτον κινοῦν, διώρισται πρότερον ἐν
[6]	καλόν, καὶ τὸ ἀληθῶς καὶ	τὸ	πρώτως ἀγαθὸν καὶ μὴ ποτὲ
[4]	γῆ καὶ ἀφ´ ἧς κινοῦνται	τὸ	πῦρ καὶ τὸ ἄνω σῶμα)
[2]	ἐάν τε ἄλλο τι ᾖ	τὸ	ῥιπτούμενον ἢ ὠθούμενον, ἀνάγκη πρῶτον
[7]	δ´ ἐκ τῶν δύο προτάσεων	τὸ	συμπέρασμα γίνεται ἡ πρᾶξις, οἷον
[7]	γὰρ τὰς δύο προτάσεις νοήσῃ,	τὸ	συμπέρασμα ἐνόησε καὶ συνέθηκεν) ἐνταῦθα
[7]	ἱματίου δέομαι· ἱμάτιον ποιητέον. Καὶ	τὸ	συμπέρασμα, τὸ ἱμάτιον ποιητέον, πρᾶξίς
[7]	Ὅτι μὲν οὖν ἡ πρᾶξις	τὸ	συμπέρασμα, φανερόν· αἱ δὲ προτάσεις
[10]	διὰ τοῦτο καὶ τὸ πνεῦμα	τὸ	σύμφυτον ἐνταῦθα φαίνεται ὄν. Πότερον
[3]	ἀναγκαῖον ἦν μένειν, ἢ διασπᾶσθαι	τὸ	συνεχὲς αὐτῆς. Ἀλλ´ ὅτι τοὺς
[6]	θεωρῆσαι πῶς ἡ ψυχὴ κινεῖ	τὸ	σῶμα, καὶ τίς ἡ ἀρχὴ
[8]	ἐστι, τὰ δὲ καθ´ ὅλον	τὸ	σῶμα· μνῆμαι δὲ καὶ ἐλπίδες,
[7]	συλλογιζομένοις. Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν θεώρημα	τὸ	τέλος (ὅταν γὰρ τὰς δύο
[3]	συμβαίνῃ καὶ κατὰ λόγον διὰ	τὸ	τὴν γῆν μένειν, ἀλλὰ τοῖς
[8]	Ἅμα δὲ καὶ ταχὺ διὰ	τὸ	τὸ〉 ποιητικὸν καὶ παθητικὸν τῶν
[6]	τὸ τῶν πρακτῶν τέλος. Διὸ	τὸ	τοιοῦτόν ἐστι τῶν ἀγαθῶν τὸ
[7]	τινα τὸ εἶδος τὸ νοούμενον	τὸ	τοῦ θερμοῦ ἢ ψυχροῦ ἢ
[6]	πᾶν δὲ τὸ διανοητόν, ἀλλὰ	τὸ	τῶν πρακτῶν τέλος. Διὸ τὸ
[6]	κινεῖ. Δεῖ δὲ τιθέναι καὶ	τὸ	φαινόμενον ἀγαθὸν ἀγαθοῦ χώραν ἔχειν,
[3]	γὰρ τὸ ὠθοῦν ὠθεῖ, οὕτω	τὸ	ὠθούμενον ὠθεῖται, καὶ ὁμοίως κατ´
[3]	τοῦ αὐτῆς τόπου. Ὡς γὰρ	τὸ	ὠθοῦν ὠθεῖ, οὕτω τὸ ὠθούμενον
[1]	οἷον τοῦ μὲν βραχίονος κινουμένου	τὸ	ὠλέκρανον, ὅλου δὲ τοῦ κώλου
[8]	καὶ τοῦτο τὸ μέρος πρὸς	τὸ	ὠλέκρανον. Οὐδὲν γὰρ διαφέρει τὰ
[11]	μορίων ταῦτα ποιεῖ ἐπιδήλως διὰ	τὸ	ὥσπερ ζῷον κεχωρισμένον ἑκάτερον εἶναι
[10]	τέτακται, καὶ γίνεται τόδε μετὰ	τόδε	διὰ τὸ ἔθος· ἔν τε
[7]	τόδε πρῶτον, εἰ δὲ τόδε,	τόδε·	καὶ τοῦτο πράττει εὐθύς. Ὅτι
[10]	αὑτοῦ ὡς τέτακται, καὶ γίνεται	τόδε	μετὰ τόδε διὰ τὸ ἔθος·
[7]	Εἰ ἱμάτιον ἔσται, ἀνάγκη εἶναι	τόδε	πρῶτον, εἰ δὲ τόδε, τόδε·
[7]	εἶναι τόδε πρῶτον, εἰ δὲ	τόδε,	τόδε· καὶ τοῦτο πράττει εὐθύς.
[7]	Ποτέον μοι, ἡ ἐπιθυμία λέγει·	τοδὶ	δὲ ποτόν, ἡ αἴσθησις εἶπεν
[4]	τῶν ζῴων εἴρηται· τὰ γὰρ	τοιαῦτα	πάντα ἀνάγκη καὶ ἐν αὑτοῖς
[7]	ζῷα κινεῖται. Ἔχει γὰρ ὄργανα	τοιαῦτα	τήν τε τῶν νεύρων φύσιν
[11]	καὶ ἀναπνοήν, καὶ ὅσαι ἄλλαι	τοιαῦταί	εἰσιν. Οὐθενὸς γὰρ τούτων κυρία
[10]	αὐξάνεσθαί τε δύνασθαι καὶ συστέλλεσθαι.	Τοιαύτη	δ´ ἐστὶν ἡ τοῦ πνεύματος
[8]	ἔτι τοῦ παθητικοῦ καὶ ποιητικοῦ	τοιαύτην	ἐχόντων τὴν φύσιν οἵαν πολλαχοῦ
[11]	ὁτὲ δὲ μὴ τοσαύτην ἢ	τοιαύτην.	Περὶ μὲν οὖν τῶν μορίων
[4]	καὶ ἄλλος λόγος περὶ τῆς	τοιαύτης	ἀρχῆς. Τὰ δὲ ζῷα ὅσα
[8]	ἐλπίδες, οἷον εἰδώλοις χρώμεναι τοῖς	τοιούτοις,	ὁτὲ μὲν ἧττον ὁτὲ δὲ
[10]	τὸ μέλλον κινεῖν μὴ ἀλλοιώσει	τοιοῦτον	εἶναι· κρατεῖ γὰρ κατὰ τὴν
[11]	δὲ μόριον τὸ γεννητικὸν ὅτι	τοιοῦτόν	ἐστι, σημεῖον· καὶ γὰρ ἐξέρχεται
[6]	τῶν πρακτῶν τέλος. Διὸ τὸ	τοιοῦτόν	ἐστι τῶν ἀγαθῶν τὸ κινοῦν,
[3]	(Διόπερ εἴτ´ Ἄτλας εἴτε τι	τοιοῦτόν	ἐστιν ἕτερον τὸ κινοῦν τῶν
[7]	ψύξιν ἢ κατ´ ἄλλο τι	τοιοῦτον	πάθος ὅταν γένηται ἀλλοίωσις περὶ
[10]	σώμασι δεῖ τι εἶναι σῶμα	τοιοῦτον.	Τὸ μὲν οὖν κινούμενον μὲν
[7]	ψυχροῦ ἢ ἡδέος ἢ φοβεροῦ	τοιοῦτον	τυγχάνει ὂν οἷόν περ καὶ
[9]	μὲν οὖσα τοῦ μεγέθους τοῦ	τοιούτου,	ἐν τούτῳ δ´ οὖσα. ~Κατὰ
[3]	κινεῖσθαι τὸν οὐρανὸν ὑπό τινος	τοιούτου	τῶν ἐντός. ~Ἔστι δέ τις
[1]	τὰ δὲ κατ´ ἄλλους τρόπους	τοιούτους)	ἐπισκεπτέον νῦν. Ὅτι μὲν οὖν
[3]	κινούμενα δι´ αὐτῶν, ἐκ τῶν	τοιούτων	ἄν τις διαπορήσειεν. Οἱ δὲ
[3]	τῷ μηδεμίαν οὐσίαν εἶναι τῶν	τοιούτων	μηδενός, καὶ κινεῖσθαι τὴν μίαν
[4]	αὐτὰ αὑτὰ κινοῦντα. Τῶν δὲ	τοιούτων	περὶ μὲν τῶν ζῴων εἴρηται·
[7]	μὲν οὖν τοῖς αὐτομάτοις καὶ	τοῖς	ἁμαξίοις οὐκ ἔστιν ἀλλοίωσις, ἐπεὶ
[7]	ἀνιεμένων κινοῦνται. Ἐν μὲν οὖν	τοῖς	αὐτομάτοις καὶ τοῖς ἁμαξίοις οὐκ
[10]	τοῖς μὲν ἐν τῇ καρδίᾳ	τοῖς	δ´ ἐν τῷ ἀνάλογον, διὰ
[6]	πῶς κινεῖται, πρότερον εἴρηται ἐν	τοῖς	διωρισμένοις περὶ αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ
[4]	μορίων, ἣν ὡς οὖσαν οἰκείαν	τοῖς	εἰρημένοις ἐπισκέψαιτ´ ἄν τις. Ἐὰν
[2]	Εἰ γὰρ ὑποδώσει ἀεί, οἷον	τοῖς	ἑμύσι τοῖς ἐν τῇ γῇ,
[10]	ὃ κινεῖ κινούμενον· ἐν δὲ	τοῖς	ἐμψύχοις σώμασι δεῖ τι εἶναι
[2]	τοῖς ἐν τῇ γῇ, ἢ	τοῖς	ἐν τῇ ἄμμῳ πορευομένοις, οὐ
[2]	ὑποδώσει ἀεί, οἷον τοῖς ἑμύσι	τοῖς	ἐν τῇ γῇ, ἢ τοῖς
[9]	πρὸς τὰ ἀπὸ τῆς ῥάχεως	τοῖς	ἔχουσι ῥάχιν. Καὶ εὐλόγως δὲ
[1]	πρῶτον μὲν οὖν ἐν αὐτοῖς	τοῖς	ζῴοις· δεῖ γάρ, ἂν κινῆταί
[1]	καὶ διὰ τοῦτο αἱ καμπαὶ	τοῖς	ζῴοις εἰσίν. Ὥσπερ γὰρ κέντρῳ
[10]	διὰ τὸ ἔθος· ἔν τε	τοῖς	ζῴοις τὸ αὐτὸ τοῦτο διὰ
[9]	διὰ ταῦτα γίνεσθαι τὴν κίνησιν	τοῖς	ζῴοις. Τὸ δὲ μέσον τοῦ
[4]	ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ ἐν αὐτοῖς	τοῖς	κινουμένοις κατὰ τόπον ὅσα κινεῖ
[6]	φορὰ τελευταία τῶν γινομένων ἐν	τοῖς	κινουμένοις· κινεῖται γὰρ καὶ πορεύεται
[7]	ὥσπερ κέντρον γίνεται, καθάπερ ἐν	τοῖς	κυλίνδροις) οὕτω καὶ τὰ ζῷα
[10]	ἀκίνητον. Ἐπεὶ δ´ ἡ ἀρχὴ	τοῖς	μὲν ἐν τῇ καρδίᾳ τοῖς
[11]	ἀρχῇ ἀπὸ τῶν μορίων καὶ	τοῖς	μορίοις ἀπὸ τῆς ἀρχῆς εὐλόγως
[11]	ἡ παρὰ τὸν λόγον ἐν	τοῖς	μορίοις, ὁτὲ δ´ οὔ, αἴτιον
[4]	κινήσεως ἐντός. Διὸ δόξειεν ἂν	τοῖς	οὕτως ὑπολαμβάνουσιν εὖ εἰρῆσθαι Ὁμήρῳ
[6]	πρῶτον κινοῦν, διώρισται πρότερον ἐν	τοῖς	περὶ τῆς πρώτης φιλοσοφίας, λοιπόν
[3]	τὸ τὴν γῆν μένειν, ἀλλὰ	τοῖς	ταῦτα λέγουσιν ἀναγκαῖον φάναι μηδὲν
[8]	καὶ ἐλπίδες, οἷον εἰδώλοις χρώμεναι	τοῖς	τοιούτοις, ὁτὲ μὲν ἧττον ὁτὲ
[7]	καὶ φρίκαις καὶ τρόμοις καὶ	τοῖς	τούτων ἐναντίοις. ~Ἀρχὴ μὲν οὖν,
[3]	τις διαπορήσειεν. Οἱ δὲ μυθικῶς	τὸν	Ἄτλαντα ποιοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς
[4]	δὲ πεφυκὸς ὁρᾶσθαι οὐκ ὀφθήσεται)	τὸν	δ´ οὐρανὸν ἄφθαρτον εἶναι καὶ
[2]	ἄν τις ὠθῇ τῷ κοντῷ	τὸν	ἱστὸν ἤ τι ἄλλο προσβάλλων
[8]	τὸ ἄκρον τῆς χειρὸς πρὸς	τὸν	καρπόν, καὶ τοῦτο τὸ μέρος
[10]	~Κατὰ μὲν οὖν τὸν λόγον	τὸν	λέγοντα τὴν αἰτίαν τῆς κινήσεως
[11]	ὑπάρχουσαι φυσικαί. Καὶ αἱ παρὰ	τὸν	λόγον δὴ γινόμεναι κινήσεις τῶν
[11]	γίνεται ἡ κίνησις ἡ παρὰ	τὸν	λόγον ἐν τοῖς μορίοις, ὁτὲ
[4]	(εἶναι) συμβαίνει δὲ κατὰ τοῦτον	τὸν	λόγον οὐκ ἐξ ἀνάγκης· (πέφυκε
[10]	δ´ οὖσα. ~Κατὰ μὲν οὖν	τὸν	λόγον τὸν λέγοντα τὴν αἰτίαν
[2]	ἰσχυρῶς οὕτως ὥστ´ ἄνεμον ποιεῖν	τὸν	μέγιστον, ἐάν τε ἄλλο τι
[3]	δόξαιεν ἂν ἀπὸ διανοίας εἰρηκέναι	τὸν	μῦθον, ὡς τοῦτον ὥσπερ διάμετρον
[3]	τις, ἆρ´ εἴ τι κινεῖ	τὸν	ὅλον οὐρανόν, εἶναι θέλει ἀκίνητον,
[3]	ὥσπερ διάμετρον ὄντα καὶ στρέφοντα	τὸν	οὐρανὸν περὶ τοὺς πόλους· τοῦτο
[4]	ἄπειρον εἶναι) ἐνδέχοιτ´ ἂν διαλυθῆναι	τὸν	οὐρανόν. Τί γὰρ κωλύει τοῦτο
[3]	ἀδύνατον, ἀδύνατον καὶ τὸ κινεῖσθαι	τὸν	οὐρανὸν ὑπό τινος τοιούτου τῶν
[8]	ἐξ ἀλλήλων. Τούτων δὲ συμβαινόντων	τὸν	τρόπον τοῦτον, καὶ ἔτι τοῦ
[2]	τοῦ πλοίου, εἰ τύχοι πνέων	τὸν	τρόπον τοῦτον ὅνπερ οἱ γραφεῖς
[5]	τῷ αὐτῷ αὑτὸ κινοῦντι κατὰ	τόπον	μόνῳ δεῖ τι μένειν, ἢ
[4]	ἐν αὐτοῖς τοῖς κινουμένοις κατὰ	τόπον	ὅσα κινεῖ αὐτὰ αὑτά. Δεῖ
[9]	ἀλλοιουμένου διὰ τὴν αἴσθησιν τοῦ	τόπου	τοῦ περὶ τὴν ἀρχὴν καὶ
[3]	μέσου καὶ ἐκ τοῦ αὐτῆς	τόπου.	Ὡς γὰρ τὸ ὠθοῦν ὠθεῖ,
[11]	παθητικὴν ὕλην ὁτὲ δὲ μὴ	τοσαύτην	ἢ τοιαύτην. Περὶ μὲν οὖν
[3]	κινουμένου μέν, μὴ κινοῦντος δέ.	Τοσαύτην	οὖν δεήσει τὴν δύναμιν εἶναι
[11]	ὡς ἐπ´ ἀρχήν, ἀπὸ δὲ	τοῦ	Α ἐπὶ τὸ Γ ὡς
[7]	δύο εἰδῶν γίνονται, διά τε	τοῦ	ἀγαθοῦ καὶ διὰ τοῦ δυνατοῦ.
[6]	κινεῖται τὸ ἀεὶ κινούμενον ὑπὸ	τοῦ	ἀεὶ κινοῦντος καὶ τῶν ζῴων
[11]	τῆς καρδίας τε καὶ τὴν	τοῦ	αἰδοίου (πολλάκις γὰρ φανέντος τινός,
[9]	κινήσεις τοῦτο καὶ τὰς ἀπὸ	τοῦ	ἄνω καὶ κάτω, οἷον τὰς
[3]	ἀπὸ τοῦ μέσου καὶ ἐκ	τοῦ	αὐτῆς τόπου. Ὡς γὰρ τὸ
[11]	πολλὰ δυνάμει ἐστίν, ἡ μὲν	τοῦ	Β ἀρχὴ ἐπὶ τὸ Β,
[11]	τὸ Γ τῷ ἀπὸ μὲν	τοῦ	Β ἐπὶ τὸ Α ἐλθεῖν
[11]	ἀμφοῖν ἐπ´ ἄμφω. Ἀπὸ δὲ	τοῦ	Β ἐπὶ τὸ Γ τῷ
[10]	τὸ μὲν κοῦφον κάτω ὑπὸ	τοῦ	βαρυτέρου ἀπονικώμενον, τὸ δὲ βαρὺ
[8]	καὶ οὐ κινεῖ τὸ ἔσχατον	τοῦ	βραχίονος, τῆς δ´ ἐν τῷ
[11]	ἐπὶ τὸ Β, ἡ δὲ	τοῦ	Γ ἐπὶ τὸ Γ, ἡ
[5]	τοῦ κινουμένου καὶ τὸ γεννῶν	τοῦ	γεννωμένου· αὐτὸ δ´ αὑτοῦ πρότερον
[8]	καμπὴ ὅτι μέν ἐστι ἀρχὴ	τοῦ	δὲ τελευτή, εἴρηται. Διὸ καὶ
[7]	τε τοῦ ἀγαθοῦ καὶ διὰ	τοῦ	δυνατοῦ. Ὥσπερ δὲ τῶν ἐρωτώντων
[2]	μᾶλλον ἔξω δεῖ τι εἶναι	τοῦ	ζῴου ἀκίνητον, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον
[6]	καὶ τίς ἡ ἀρχὴ τῆς	τοῦ	ζῴου κινήσεως. Τῶν γὰρ ἄλλων
[7]	τὸ εἶδος τὸ νοούμενον τὸ	τοῦ	θερμοῦ ἢ ψυχροῦ ἢ ἡδέος
[1]	ἀρχή, ἠρεμεῖ κινουμένου τοῦ μορίου	τοῦ	κάτωθεν, οἷον τοῦ μὲν βραχίονος
[1]	δὲ περὶ τῆς κοινῆς αἰτίας	τοῦ	κινεῖσθαι κίνησιν ὁποιανοῦν (τὰ μὲν
[7]	ὁρμῶσι, τῆς μὲν ἐσχάτης αἰτίας	τοῦ	κινεῖσθαι ὀρέξεως οὔσης, ταύτης δὲ
[1]	ἔχειν ἠρεμοῦν, ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τοῦ	κινουμένου ἔσται, καὶ πρὸς ὃ
[2]	Ἀνάγκη δὲ τοῦτο ἕτερον εἶναι	τοῦ	κινουμένου, καὶ ὅλον ὅλου, καὶ
[5]	Προϋπάρχειν γὰρ δεῖ τὸ κινοῦν	τοῦ	κινουμένου καὶ τὸ γεννῶν τοῦ
[3]	ἠρεμίας. Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ	τοῦ	κινουμένου μέν, μὴ κινοῦντος δέ.
[4]	ἀκίνητον εἶναι καὶ ἠρεμοῦν ἔξω	τοῦ	κινουμένου, μηδὲν ὂν ἐκείνου μόριον,
[3]	τὸ κινοῦν, ὁμοίως οὐδὲν ἔσται	τοῦ	κινουμένου μόριον. Καὶ τοῦτό γ´
[8]	ἐσχάτων, οὔτ´ ἐν τῷ ἐσχάτῳ	τοῦ	κινουμένου οὔτ´ ἐν τῇ ἑτέρᾳ
[2]	ὅλου, καὶ μόριον μηδὲν εἶναι	τοῦ	κινουμένου τὸ οὕτως ἀκίνητον· εἰ
[3]	καὶ τοῦτο μηδὲν εἶναι μόριον	τοῦ	κινοῦντος· εἴτ´ εὐθὺς ἀκίνητόν ἐστι
[3]	τούτοις δεῖ τὴν ἰσχὺν ἰσάζειν	τοῦ	κινοῦντος καὶ τὴν τοῦ μένοντος.
[10]	τὸ δὲ βαρὺ ἄνω ὑπὸ	τοῦ	κουφοτέρου. μὲν οὖν κινεῖ κινουμένῳ
[1]	κινουμένου τὸ ὠλέκρανον, ὅλου δὲ	τοῦ	κώλου ὁ ὦμος, καὶ τῆς
[2]	Ἄξιον δ´ ἐπιστήσαντας ἐπισκέψασθαι περὶ	τοῦ	λεχθέντος· ἔχει γὰρ τὴν θεωρίαν
[9]	ἡ ψυχή, ἕτερον μὲν οὖσα	τοῦ	μεγέθους τοῦ τοιούτου, ἐν τούτῳ
[1]	τοῦ μορίου τοῦ κάτωθεν, οἷον	τοῦ	μὲν βραχίονος κινουμένου τὸ ὠλέκρανον,
[8]	ἐστὶν ἕτερον ἐκείνου ἐξωτέρω, οἷον	τοῦ	μὲν τῆς βακτηρίας ἐσχάτου ἐν
[3]	ἰσάζειν τοῦ κινοῦντος καὶ τὴν	τοῦ	μένοντος. Ἔστι γάρ τι πλῆθος
[3]	ἢ κινηθήσεται ἡ γῆ ἀπὸ	τοῦ	μέσου καὶ ἐκ τοῦ αὐτῆς
[4]	δῆλον ὅτι κινήσει αὐτὴν ἀπὸ	τοῦ	μέσου. Καὶ ἡ ἰσχὺς δ´
[1]	ἀεὶ ἡ ἀρχή, ἠρεμεῖ κινουμένου	τοῦ	μορίου τοῦ κάτωθεν, οἷον τοῦ
[11]	φανέντος τινός, οὐ μέντοι κελεύσαντος	τοῦ	νοῦ κινοῦνται) οὐχ ἑκουσίους δ´
[7]	διαφορὰς ἄποθεν, οὐκ ἄδηλον· οἷον	τοῦ	οἴακος ἀκαριαῖόν τι μεθισταμένου πολλὴ
[6]	Τῶν γὰρ ἄλλων παρὰ τὴν	τοῦ	ὅλου κίνησιν τὰ ἔμψυχα αἴτια
[3]	ἀκίνητον, καὶ τοῦτο μηθὲν εἶναι	τοῦ	οὐρανοῦ μόριον μηδ´ ἐν τῷ
[4]	ἀπορία περὶ τὰς κινήσεις τῶν	τοῦ	οὐρανοῦ μορίων, ἣν ὡς οὖσαν
[4]	ἢ οὐκ ἐνδέχεται διαλυθῆναι τὴν	τοῦ	οὐρανοῦ σύστασιν, εἰ ἐξ ἀκινήτου
[8]	τὸν τρόπον τοῦτον, καὶ ἔτι	τοῦ	παθητικοῦ καὶ ποιητικοῦ τοιαύτην ἐχόντων
[2]	συντείνουσαν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν	τοῦ	παντὸς κίνησιν καὶ φοράν. Ὥσπερ
[4]	καὶ τοῦτο πότερον καὶ ἐπὶ	τοῦ	παντὸς οὕτως ὑπάρχειν ἀναγκαῖον; ἴσως
[3]	φάναι μηδὲν εἶναι μόριον αὐτὴν	τοῦ	παντός, πρὸς δὲ τούτοις δεῖ
[9]	διὰ τὴν αἴσθησιν τοῦ τόπου	τοῦ	περὶ τὴν ἀρχὴν καὶ μεταβάλλοντος
[2]	οὐθὲν γὰρ μέρος ἡ γῆ	τοῦ	πλοίου. ~Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις,
[2]	ὁ Βορέας πνέων ἔσωθεν ἐκ	τοῦ	πλοίου, εἰ τύχοι πνέων τὸν
[10]	συστέλλεσθαι. Τοιαύτη δ´ ἐστὶν ἡ	τοῦ	πνεύματος φύσις· καὶ γὰρ ἀβίαστος
[6]	κινεῖται ὑφ´ ἑτέρου, περὶ δὲ	τοῦ	πρώτου κινουμένου καὶ ἀεὶ κινουμένου,
[1]	κνήμης τὸ γόνυ, ὅλου δὲ	τοῦ	σκέλους τὸ ἰσχίον. Ὅτι μὲν
[11]	αὐτοῦ ὥσπερ ζῷόν τι ἡ	τοῦ	σπέρματος δύναμις. Αἱ δὲ κινήσεις
[10]	Τίς μὲν οὖν ἡ σωτηρία	τοῦ	συμφύτου πνεύματος, εἴρηται ἐν ἄλλοις·
[7]	ἐν ἀναισθήτῳ μορίῳ, πολλὴν ποιεῖ	τοῦ	σώματος διαφορὰν ἐρυθήμασι καὶ ὠχρότησι
[9]	τοῖς ζῴοις. Τὸ δὲ μέσον	τοῦ	σώματος μέρος δυνάμει μὲν ἕν,
[10]	ψυχήν, ἀλλ´ ἔν τινι ἀρχῇ	τοῦ	σώματος οὔσης τἆλλα (ζῆν μὲν
[9]	ἕτερον μὲν οὖσα τοῦ μεγέθους	τοῦ	τοιούτου, ἐν τούτῳ δ´ οὖσα.
[9]	ὥστ´ ἀλλοιουμένου διὰ τὴν αἴσθησιν	τοῦ	τόπου τοῦ περὶ τὴν ἀρχὴν
[8]	ἀρχὴ οὐδ´ ἐνταῦθα· ἔτι γὰρ	τοῦ	ὠλεκράνου μένοντος κινεῖται ἅπαν τὸ
[3]	μίαν κίνησιν ὑπὸ δυοῖν ἀδύνατον·	τοὺς	δὲ πόλους δύο ποιοῦσιν. Ὅτι
[4]	ἀδύνατόν φαμεν εἶναι ὁραθῆναι καὶ	τοὺς	ἐπὶ τῆς σελήνης ὑφ´ ἡμῶν·
[1]	τῶν αἰσθητῶν, δι´ ἅπερ καὶ	τοὺς	καθόλου ζητοῦμεν λόγους, καὶ ἐφ´
[3]	ποιοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς ἔχοντα	τοὺς	πόδας δόξαιεν ἂν ἀπὸ διανοίας
[3]	τὸ συνεχὲς αὐτῆς. Ἀλλ´ ὅτι	τοὺς	πόλους οἴονταί τινα δύναμιν ἔχειν,
[3]	καὶ στρέφοντα τὸν οὐρανὸν περὶ	τοὺς	πόλους· τοῦτο δ´ ἂν συμβαίνῃ
[7]	κύκλῳ κινεῖται τῷ ἀνίσους ἔχειν	τοὺς	τροχούς (ὁ γὰρ ἐλάττων ὥσπερ
[6]	καὶ κινεῖται ἕνεκά τινος, ὥστε	τοῦτ´	ἔστιν αὐτοῖς πάσης τῆς κινήσεως
[3]	τὸ κινοῦν αὐτόν. Εἰ δὲ	τοῦτο	ἀδύνατον, ἀδύνατον καὶ τὸ κινεῖσθαι
[1]	μορίων, ἠρεμεῖν τι· καὶ διὰ	τοῦτο	αἱ καμπαὶ τοῖς ζῴοις εἰσίν.
[3]	ἔσται τοῦ κινουμένου μόριον. Καὶ	τοῦτό	γ´ ὀρθῶς λέγουσιν οἱ λέγοντες,
[8]	ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει. Διὰ	τοῦτο	δ´ ἅμα ὡς εἰπεῖν νοεῖ
[3]	τὸν οὐρανὸν περὶ τοὺς πόλους·	τοῦτο	δ´ ἂν συμβαίνῃ καὶ κατὰ
[9]	κινοῦν ἄμφω ἀκίνητον〉 ἀναγκαῖον εἶναι,	τοῦτο	δ´ ἐστὶν ἡ ψυχή, ἕτερον
[8]	μετὰ ψύξεώς τινος καὶ θερμότητος.	Τοῦτο	δὲ δῆλον ἐκ τῶν παθημάτων.
[10]	συμφύτου πνεύματος, εἴρηται ἐν ἄλλοις·	τοῦτο	δὲ πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν
[10]	τε τοῖς ζῴοις τὸ αὐτὸ	τοῦτο	διὰ τὴν φύσιν γίνεται καὶ
[8]	τὴν χεῖρα. Ὧστε διά γε	τοῦτο,	εἰ μὴ καὶ ἐν τῇ
[9]	τὸ ἀριστερὸν μηδ´ αὖ τῷ	τοῦτο	ἐκεῖνο, ἀεὶ δ´ ἐν τῷ
[2]	ἡ θάλαττα ἀντερείδοι. Ἀνάγκη δὲ	τοῦτο	ἕτερον εἶναι τοῦ κινουμένου, καὶ
[9]	δ´ ἔχει πρὸς τὰς κινήσεις	τοῦτο	καὶ τὰς ἀπὸ τοῦ ἄνω
[10]	δ´ ἐν τῷ ἀνάλογον, διὰ	τοῦτο	καὶ τὸ πνεῦμα τὸ σύμφυτον
[1]	ἔστι, τίς ἐστιν. Δεῖ δὲ	τοῦτο	μὴ μόνον τῷ λόγῳ λαβεῖν,
[3]	τινὸς ἀκινήτου θιγγάνον κινεῖν, καὶ	τοῦτο	μηδὲν εἶναι μόριον τοῦ κινοῦντος·
[3]	οὐρανόν, εἶναι θέλει ἀκίνητον, καὶ	τοῦτο	μηθὲν εἶναι τοῦ οὐρανοῦ μόριον
[2]	αὐτῷ τις ὢν τῷ πλοίῳ	τοῦτο	πειρᾶται πράττειν, οὐκ ἂν κινήσειεν
[4]	ἐκείνου μόριον, ἢ οὔ; καὶ	τοῦτο	πότερον καὶ ἐπὶ τοῦ παντὸς
[7]	εἰ δὲ τόδε, τόδε· καὶ	τοῦτο	πράττει εὐθύς. Ὅτι μὲν οὖν
[8]	(ἀλλὰ λανθάνει περὶ τὰ μικρὰ	τοῦτο	συμβαῖνον) ἔστι δὲ τὰ λυπηρὰ
[9]	ἔχουσι ῥάχιν. Καὶ εὐλόγως δὲ	τοῦτο	συμβέβηκεν· καὶ γὰρ τὸ αἰσθητικὸν
[4]	τὸν οὐρανόν. Τί γὰρ κωλύει	τοῦτο	συμβῆναι, εἴπερ μὴ ἀδύνατον; οὐκ
[8]	χειρὸς πρὸς τὸν καρπόν, καὶ	τοῦτο	τὸ μέρος πρὸς τὸ ὠλέκρανον.
[2]	μορίων ἀπερειδόμενον ὠθεῖν, εἶτα πάλιν	τοῦτο	τὸ μόριον, ἢ αὐτὸ ἢ
[3]	αὐτὴν τοῦ παντός, πρὸς δὲ	τούτοις	δεῖ τὴν ἰσχὺν ἰσάζειν τοῦ
[8]	Τούτων δὲ συμβαινόντων τὸν τρόπον	τοῦτον,	καὶ ἔτι τοῦ παθητικοῦ καὶ
[2]	εἰ τύχοι πνέων τὸν τρόπον	τοῦτον	ὅνπερ οἱ γραφεῖς ποιοῦσιν· ἐξ
[4]	ἀνάγκης (εἶναι) συμβαίνει δὲ κατὰ	τοῦτον	τὸν λόγον οὐκ ἐξ ἀνάγκης·
[3]	διανοίας εἰρηκέναι τὸν μῦθον, ὡς	τοῦτον	ὥσπερ διάμετρον ὄντα καὶ στρέφοντα
[6]	τὸ καλόν· ᾗ γὰρ ἕνεκα	τούτου	ἄλλο, καὶ ᾗ τέλος ἐστὶ
[11]	κεχωρισμένον ἑκάτερον εἶναι τῶν μορίων.	(Τούτου	δ´ αἴτιον ὅτι ἔχουσιν ὑγρότητα
[8]	ἐν τῇ χειρὶ ἡ ἀρχή,	τούτου	δ´ ἐν τῷ καρπῷ. Εἰ
[1]	κινήσεων τὸ αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν,	τούτου	δὲ τὸ ἀκίνητον, καὶ ὅτι
[2]	μή, οὐ κινηθήσεται. Μαρτύριον δὲ	τούτου	τὸ ἀπορούμενον, διὰ τί ποτε
[9]	τοῦ μεγέθους τοῦ τοιούτου, ἐν	τούτῳ	δ´ οὖσα. ~Κατὰ μὲν οὖν
[10]	ἔχοντα πνεῦμα σύμφυτον καὶ ἰσχύοντα	τούτῳ.	Τίς μὲν οὖν ἡ σωτηρία
[8]	μαλακὰ καὶ σκληρὰ ἐξ ἀλλήλων.	Τούτων	δὲ συμβαινόντων τὸν τρόπον τοῦτον,
[7]	φρίκαις καὶ τρόμοις καὶ τοῖς	τούτων	ἐναντίοις. ~Ἀρχὴ μὲν οὖν, ὥσπερ
[6]	κινεῖν οὐδέν. Φανερὸν δ´ ἐκ	τούτων	καὶ ὅτι εὐλόγως ἡ φορὰ
[11]	ἄλλαι τοιαῦταί εἰσιν. Οὐθενὸς γὰρ	τούτων	κυρία ἁπλῶς ἐστιν οὔθ´ ἡ
[1]	αὐτούς. Φανερὸν γὰρ καὶ ἐπὶ	τούτων	ὅτι ἀδύνατον κινεῖσθαι μηδενὸς ἠρεμοῦντος,
[7]	καὶ ὠχρότησι καὶ φρίκαις καὶ	τρόμοις	καὶ τοῖς τούτων ἐναντίοις. ~Ἀρχὴ
[1]	Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν δοκεῖ πάντα	τρόπον	ἀδιαίρετον εἶναι τὸ κέντρον (καὶ
[7]	τὴν τῶν πραγμάτων ἔχουσι δύναμιν·	τρόπον	γάρ τινα τὸ εἶδος τὸ
[6]	κινουμένου καὶ ἀεὶ κινουμένου, τίνα	τρόπον	κινεῖται, καὶ πῶς κινεῖ τὸ
[8]	ἀλλήλων. Τούτων δὲ συμβαινόντων τὸν	τρόπον	τοῦτον, καὶ ἔτι τοῦ παθητικοῦ
[2]	πλοίου, εἰ τύχοι πνέων τὸν	τρόπον	τοῦτον ὅνπερ οἱ γραφεῖς ποιοῦσιν·
[1]	ζῴων, τὰ δὲ κατ´ ἄλλους	τρόπους	τοιούτους) ἐπισκεπτέον νῦν. Ὅτι μὲν
[7]	εἰ ἐγίνοντο ἐλάττους οἱ ἐντὸς	τροχοὶ	καὶ πάλιν μείζους, κἂν κύκλῳ
[7]	κινεῖται τῷ ἀνίσους ἔχειν τοὺς	τροχούς	(ὁ γὰρ ἐλάττων ὥσπερ κέντρον
[3]	τῆς μονῆς ἣν ἡ γῆ	τυγχάνει	μένουσα· ἢ κινηθήσεται ἡ γῆ
[2]	μόριον, ἢ αὐτὸ ἢ οὗ	τυγχάνει	μόριον ὄν, πρὸς τῶν ἔξωθέν
[7]	ἢ ἡδέος ἢ φοβεροῦ τοιοῦτον	τυγχάνει	ὂν οἷόν περ καὶ τῶν
[2]	ἔσωθεν ἐκ τοῦ πλοίου, εἰ	τύχοι	πνέων τὸν τρόπον τοῦτον ὅνπερ
[9]	ἀμφοτέρας τὰς ἀρχὰς τὰς ἐν	τῷ	Α κινουμένας κινεῖν. Δεῖ τι
[9]	καὶ αἱ ἀρχαὶ αἱ ἐν	τῷ	Α πρὸς ἀλλήλας κινουμένων, ὥσπερ
[5]	τι μένειν, ἢ καὶ ἐν	τῷ	ἀλλοιουμένῳ αὐτῷ ὑφ´ αὑτοῦ καὶ
[10]	τῇ καρδίᾳ τοῖς δ´ ἐν	τῷ	ἀνάλογον, διὰ τοῦτο καὶ τὸ
[7]	εὐθύ, καὶ πάλιν κύκλῳ κινεῖται	τῷ	ἀνίσους ἔχειν τοὺς τροχούς (ὁ
[9]	τοῦτο ἐκεῖνο, ἀεὶ δ´ ἐν	τῷ	ἀνωτέρω ἀμφοτέρων ἡ ἀρχή, ἀνάγκη
[11]	τοῦ Β ἐπὶ τὸ Γ	τῷ	ἀπὸ μὲν τοῦ Β ἐπὶ
[5]	καὶ ἐκπνέοντες. ~Πότερον δ´ ἐν	τῷ	αὐτῷ αὑτὸ κινοῦντι κατὰ τόπον
[9]	μὴν ἐνδέχεται τὸ Γ ἅμα	τῷ	Β κινεῖσθαι, ὥστ´ ἀνάγκη ἀμφοτέρας
[8]	ψυχὴ τῶν ἐσχάτων, οὔτ´ ἐν	τῷ	ἐσχάτῳ τοῦ κινουμένου οὔτ´ ἐν
[7]	τὸ αὐτὸ ἐκινεῖτο· ἐν δὲ	τῷ	ζῴῳ δύναται τὸ αὐτὸ καὶ
[5]	ἐν τῷ ὅλῳ, καὶ ἐν	τῷ	ζῴῳ κίνησις πρώτη αὕτη, ὅταν
[3]	δύναμιν εἶναι τῆς γῆς ἐν	τῷ	ἠρεμεῖν ὅσην ὅ τε πᾶς
[9]	τἀναντία κινεῖται, ὥστε μὴ εἶναι	τῷ	ἠρεμεῖν τὸ δεξιὸν κινεῖσθαι τὸ
[8]	ἡ ἀρχή, τούτου δ´ ἐν	τῷ	καρπῷ. Εἰ δὲ μηδ´ ἐν
[2]	ἔξωθεν μέν, ἄν τις ὠθῇ	τῷ	κοντῷ τὸν ἱστὸν ἤ τι
[8]	ἀπολίπῃ αὐτῶν ἑκάτερον τῶν ἐν	τῷ	λόγῳ, εὐθὺς τὸ μὲν ποιεῖ
[1]	Δεῖ δὲ τοῦτο μὴ μόνον	τῷ	λόγῳ λαβεῖν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ
[9]	ἀμφοτέρων ἡ ἀρχή, ἀνάγκη ἐν	τῷ	μέσῳ εἶναι τὴν ἀρχὴν τῆς
[3]	στιγμάς, οὐ καλῶς. Πρὸς γὰρ	τῷ	μηδεμίαν οὐσίαν εἶναι τῶν τοιούτων
[7]	ἕνεκα ἢ τῇ φαντασίᾳ ἢ	τῷ	νῷ, οὗ ὀρέγεται, εὐθὺς ποιεῖ·
[6]	καὶ ἡ αἴσθησις τὴν αὐτὴν	τῷ	νῷ χώραν ἔχουσιν· κριτικὰ γὰρ
[5]	ἴσως πασῶν. Ὥσπερ δ´ ἐν	τῷ	ὅλῳ, καὶ ἐν τῷ ζῴῳ
[8]	μὲν κινεῖται τὸ ἐν αὐτῷ	τῷ	ὅλῳ κινουμένῳ, ἀνάγκη δ´ εἶναί
[3]	τοῦ οὐρανοῦ μόριον μηδ´ ἐν	τῷ	οὐρανῷ. Εἴτε γὰρ αὐτὸ κινούμενον
[10]	διὰ τὴν φύσιν γίνεται καὶ	τῷ	πεφυκέναι ἕκαστον οὕτω συστάντων ποιεῖν
[2]	δὲ τὸ πλοῖον ὠθῶν ἐν	τῷ	πλοίῳ αὐτὸς ὢν καὶ ἀποστηριζόμενος
[2]	δ´ ἐν αὐτῷ τις ὢν	τῷ	πλοίῳ τοῦτο πειρᾶται πράττειν, οὐκ
[8]	εἴρηται, τῆς κινήσεως τὸ ἐν	τῷ	πρακτῷ διωκτὸν καὶ φευκτόν· ἐξ
[10]	σώματος οὔσης τἆλλα (ζῆν μὲν	τῷ	προσπεφυκέναι, ποιεῖν δὲ τὸ ἔργον
[7]	ἀλλοιώσεις εἰσίν. Ἀλλοιουμένων δ´ ἐν	τῷ	σώματι τὰ μὲν μείζω τὰ
[9]	κινεῖσθαι τὸ ἀριστερὸν μηδ´ αὖ	τῷ	τοῦτο ἐκεῖνο, ἀεὶ δ´ ἐν
[8]	τοῦ βραχίονος, τῆς δ´ ἐν	τῷ	ὠλεκράνῳ κάμψεως τὸ μὲν κινεῖται
[6]	τέλος. Διὸ τὸ τοιοῦτόν ἐστι	τῶν	ἀγαθῶν τὸ κινοῦν, ἀλλ´ οὐ
[11]	αἰτίαν· τὰς γὰρ ἀρχὰς ἔχει	τῶν	αἰσθήσεων· τὸ δὲ μόριον τὸ
[1]	ἐπὶ τῶν καθ´ ἕκαστα καὶ	τῶν	αἰσθητῶν, δι´ ἅπερ καὶ τοὺς
[7]	ἔοικε παραπλησίως συμβαίνειν καὶ περὶ	τῶν	ἀκινήτων διανοουμένοις καὶ συλλογιζομένοις. Ἀλλ´
[9]	ψυχῆς τῆς κινούσης· ἀμφοτέρων γὰρ	τῶν	ἄκρων τὸ μέσον ἔσχατον. Ὁμοίως
[6]	ἄλλο, καὶ ᾗ τέλος ἐστὶ	τῶν	ἄλλου τινὸς ἕνεκα ὄντων, ταύτῃ
[5]	αὕτη αἰτία ἂν εἴη, καὶ	τῶν	ἄλλων δὲ κινήσεων ἴσως πασῶν.
[1]	νῦν. Ὅτι μὲν οὖν ἀρχὴ	τῶν	ἄλλων κινήσεων τὸ αὐτὸ ἑαυτὸ
[10]	αὐτὸς γάρ ἐστι καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων μορίων) φαίνεται δ´ εὐφυῶς
[9]	~Ἐπεὶ δ´ ὁμοίως ἔχει ἀπὸ	τῶν	ἀριστερῶν καὶ ἀπὸ τῶν δεξιῶν,
[2]	πρῶτον μὲν πρὸς ἠρεμοῦν τι	τῶν	αὑτοῦ μορίων ἀπερειδόμενον ὠθεῖν, εἶτα
[8]	ἧττον ὁτὲ δὲ μᾶλλον αἰτίαι	τῶν	αὐτῶν εἰσιν. Ὥστ´ εὐλόγως ἤδη
[8]	τὴν χεῖρα ἔχειν τι οὕτως	τῶν	ἀψύχων, οἷον εἰ κινοίη τὴν
[4]	πρὸς μένον θάτερον. Περὶ δὲ	τῶν	ἀψύχων ὅσα κινεῖται ἀπορήσειεν ἄν
[4]	οἷον πῦρ ἢ γῆν ἢ	τῶν	ἀψύχων τι, ἀλλ´ ὑφ´ ὧν
[6]	ἀρχὴ τῆς τοῦ ζῴου κινήσεως.	Τῶν	γὰρ ἄλλων παρὰ τὴν τοῦ
[10]	ὃν δεῖ παρεῖναι παρ´ ἕκαστον	τῶν	γινομένων, ἀλλ´ αὐτὸς ἕκαστος ποιεῖ
[6]	ὅτι εὐλόγως ἡ φορὰ τελευταία	τῶν	γινομένων ἐν τοῖς κινουμένοις· κινεῖται
[7]	ἢ διὰ φαντασίας καὶ νοήσεως.	Τῶν	δ´ ὀρεγομένων πράττειν τὰ μὲν
[4]	κινουμένων τὰ αὐτὰ αὑτὰ κινοῦντα.	Τῶν	δὲ τοιούτων περὶ μὲν τῶν
[9]	ἀπὸ τῶν ἀριστερῶν καὶ ἀπὸ	τῶν	δεξιῶν, καὶ ἅμα τἀναντία κινεῖται,
[7]	καὶ συνέθηκεν) ἐνταῦθα δ´ ἐκ	τῶν	δύο προτάσεων τὸ συμπέρασμα γίνεται
[6]	κινήσεις· καὶ γὰρ καὶ αἱ	τῶν	ἐμψύχων. Πάντα γὰρ τὰ ζῷα
[1]	κινεῖται σημεῖον τὸ δὲ μένει	τῶν	ἐν ταῖς καμπαῖς, ὥσπερ ἂν
[8]	καὶ μηδὲν ἀπολίπῃ αὐτῶν ἑκάτερον	τῶν	ἐν τῷ λόγῳ, εὐθὺς τὸ
[3]	τις ἀναλογία ἐξ ἀνάγκης, ὥσπερ	τῶν	ἐναντίων κινήσεων, οὕτω καὶ τῶν
[3]	τὸν οὐρανὸν ὑπό τινος τοιούτου	τῶν	ἐντός. ~Ἔστι δέ τις ἀπορία
[3]	τοιοῦτόν ἐστιν ἕτερον τὸ κινοῦν	τῶν	ἐντός, οὐδὲν μᾶλλον ἀντερείδειν δεῖ
[4]	καὶ τὸ κινοῦν, καὶ πρὸς	τῶν	ἔξω τι ἠρεμούντων ἀπερείδεσθαι ἀνάγκη
[2]	οὗ τυγχάνει μόριον ὄν, πρὸς	τῶν	ἔξωθέν τι ἀποστηριζόμενον μένειν. Ὁ
[11]	οὖν κινήσεις καθ´ ἕκαστον στοιχεῖον	τῶν	ἐπιγεγραμμένων ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἀφικνοῦνται,
[7]	διὰ τοῦ δυνατοῦ. Ὥσπερ δὲ	τῶν	ἐρωτώντων ἔνιοι, οὕτω τὴν ἑτέραν
[8]	εἴη ἐν οὐδετέρῳ ἡ ψυχὴ	τῶν	ἐσχάτων, οὔτ´ ἐν τῷ ἐσχάτῳ
[8]	τὸ μὲν ἠρεμεῖν τῶν σημείων	τῶν	ἐσχάτων, τὸ δὲ κινεῖσθαι· ὅτι
[4]	Τῶν δὲ τοιούτων περὶ μὲν	τῶν	ζῴων εἴρηται· τὰ γὰρ τοιαῦτα
[6]	ὑπὸ τοῦ ἀεὶ κινοῦντος καὶ	τῶν	ζῴων ἕκαστον, ἔστι δ´ ᾗ
[11]	μὲν οὖν τῶν μορίων ἑκάστου	τῶν	ζῴων, καὶ περὶ ψυχῆς, ἔτι
[6]	μὲν ἀεὶ κινεῖται, ἡ δὲ	τῶν	ζῴων κίνησις ἔχει πέρας. Τὸ
[1]	κινήσεως. ~(Περὶ δὲ κινήσεως τῆς	τῶν	ζῴων, ὅσα μὲν αὐτῶν περὶ
[4]	ἀκινήτου ἤρτηται ἀρχῆς. Ἐπὶ δὲ	τῶν	ζῴων οὐ μόνον τὸ οὕτως
[1]	δὲ νεύσει τὰ δὲ πορείᾳ	τῶν	ζῴων, τὰ δὲ κατ´ ἄλλους
[3]	τῶν ἐναντίων κινήσεων, οὕτω καὶ	τῶν	ἠρεμιῶν. Καὶ αἱ μὲν ἴσαι
[1]	λόγῳ λαβεῖν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ	τῶν	καθ´ ἕκαστα καὶ τῶν αἰσθητῶν,
[1]	τίνες διαφοραί, καὶ τίνες αἰτίαι	τῶν	καθ´ ἕκαστον συμβεβηκότων αὐτοῖς, ἐπέσκεπται
[11]	ἔχεσθαι μεταβολὰς ἀλλήλων. Αἰτίαι δὲ	τῶν	κινήσεων θερμότητές τε καὶ ψύξεις,
[6]	κινούμενον κινεῖ. (Τὸ δὲ τελευταῖον	τῶν	κινουμένων οὐκ ἀνάγκη κινεῖν οὐδέν.
[1]	ἐπ´ αὐτῶν· οὐ γὰρ κινεῖσθαι	τῶν	μαθηματικῶν οὐδέν) τὰ δ´ ἐν
[11]	δέ τινας καὶ ἀκουσίους ἔνια	τῶν	μερῶν, τὰς δὲ πλείστας οὐχ
[8]	Οὐδὲν γὰρ διαφέρει τὰ προσπεφυκότα	τῶν	μή· γίνεται γὰρ ὥσπερ ἀφαιρετὸν
[4]	κινήσεται, οἷον ἄν τι κινῇ	τῶν	μορίων· ἀπερείδεται γὰρ θάτερον ὡς
[7]	καὶ τὰ σχήματα μεταβάλλειν, αὐξανομένων	τῶν	μορίων διὰ θερμότητα καὶ πάλιν
[11]	ἢ τοιαύτην. Περὶ μὲν οὖν	τῶν	μορίων ἑκάστου τῶν ζῴων, καὶ
[1]	δεῖ γάρ, ἂν κινῆταί τι	τῶν	μορίων, ἠρεμεῖν τι· καὶ διὰ
[11]	κινήσεις τῇ τε ἀρχῇ ἀπὸ	τῶν	μορίων καὶ τοῖς μορίοις ἀπὸ
[11]	ζῷα φυσικὴν ἀλλοίωσιν, ἀλλοιουμένων δὲ	τῶν	μορίων τὰ μὲν αὔξεσθαι τὰ
[11]	τῶν ποιητικῶν προσφέρουσι. Μάλιστα δὲ	τῶν	μορίων ταῦτα ποιεῖ ἐπιδήλως διὰ
[11]	ὥσπερ ζῷον κεχωρισμένον ἑκάτερον εἶναι	τῶν	μορίων. (Τούτου δ´ αἴτιον ὅτι
[7]	γὰρ ὄργανα τοιαῦτα τήν τε	τῶν	νεύρων φύσιν καὶ τὴν τῶν
[8]	καὶ τὰ περὶ τὰς ἀρχὰς	τῶν	ὀργανικῶν μορίων μεταβάλλοντα ἐκ πεπηγότων
[7]	τῶν νεύρων φύσιν καὶ τὴν	τῶν	ὀστῶν, τὰ μὲν ὡς ἐκεῖ
[4]	τὰ ἄψυχα, ἀρχὴ δὲ πάντων	τῶν	οὕτως κινουμένων τὰ αὐτὰ αὑτὰ
[8]	θερμότητος. Τοῦτο δὲ δῆλον ἐκ	τῶν	παθημάτων. Θάρρη γὰρ καὶ φόβοι
[11]	ὥσπερ εἴρηται πρότερον, τὰ ποιητικὰ	τῶν	παθημάτων προσφέρουσι· τὰ γὰρ εἴδη
[11]	παθημάτων προσφέρουσι· τὰ γὰρ εἴδη	τῶν	ποιητικῶν προσφέρουσι. Μάλιστα δὲ τῶν
[7]	τυγχάνει ὂν οἷόν περ καὶ	τῶν	πραγμάτων ἕκαστον, διὸ καὶ φρίττουσι
[7]	φαντασία καὶ ἡ νόησις τὴν	τῶν	πραγμάτων ἔχουσι δύναμιν· τρόπον γάρ
[6]	δὲ τὸ διανοητόν, ἀλλὰ τὸ	τῶν	πρακτῶν τέλος. Διὸ τὸ τοιοῦτόν
[8]	τὸ τὸ〉 ποιητικὸν καὶ παθητικὸν	τῶν	πρὸς ἄλληλα εἶναι τὴν φύσιν.
[11]	τὸν λόγον δὴ γινόμεναι κινήσεις	τῶν	ῥηθέντων μορίων ἀλλοιώσεως συμπεσούσης γίνονται.
[8]	ἐντεῦθεν, ἀνάγκη τὸ μὲν ἠρεμεῖν	τῶν	σημείων τῶν ἐσχάτων, τὸ δὲ
[7]	κινεῖται μικρᾶς κινήσεως γινομένης, λυομένων	τῶν	στρεβλῶν καὶ κρουόντων ἀλλήλας τὰς
[3]	τὰ κινούμενα δι´ αὐτῶν, ἐκ	τῶν	τοιούτων ἄν τις διαπορήσειεν. Οἱ
[3]	γὰρ τῷ μηδεμίαν οὐσίαν εἶναι	τῶν	τοιούτων μηδενός, καὶ κινεῖσθαι τὴν
[4]	τις ἀπορία περὶ τὰς κινήσεις	τῶν	τοῦ οὐρανοῦ μορίων, ἣν ὡς