Chapitre
[2]	ὠθῇ τῷ κοντῷ τὸν ἱστὸν	ἤ	τι ἄλλο προσβάλλων μόριον, κινεῖ
[4]	ἠρεμούντων ἀπερείδεσθαι ἀνάγκη καὶ ταῦτα,	ἢ	ἀδύνατον, οἷον πῦρ ἢ γῆν
[7]	πράττει, ἂν μή τι κωλύῃ	ἢ	ἀναγκάζῃ. Ποιητέον μοι ἀγαθόν, οἰκία
[2]	εἶτα πάλιν τοῦτο τὸ μόριον,	ἢ	αὐτὸ ἢ οὗ τυγχάνει μόριον
[7]	θυμὸν τὰ δὲ (δι´ ὄρεξιν	ἢ	βούλησιν τὰ μὲν ποιοῦσι, τὰ
[3]	σφαίρας οὐδ´ ὁτιοῦν μένει μόριον·	ἢ	γὰρ ἂν ὅλην ἀναγκαῖον ἦν
[4]	ταῦτα, ἢ ἀδύνατον, οἷον πῦρ	ἢ	γῆν ἢ τῶν ἀψύχων τι,
[10]	ταὐτόν ἐστι τὸ πνεῦμα ἀεὶ	ἢ	γίνεται ἀεὶ ἕτερον, ἔστω ἄλλος
[8]	δὲ γίνεται ἢ διὰ νοήσεως	ἢ	δι´ αἰσθήσεως. Ἅμα δὲ καὶ
[7]	ὀρέξεως οὔσης, ταύτης δὲ γινομένης	ἢ	δι´ αἰσθήσεως ἢ διὰ φαντασίας
[8]	ἡ φαντασία· αὕτη δὲ γίνεται	ἢ	διὰ νοήσεως ἢ δι´ αἰσθήσεως.
[7]	δὲ γινομένης ἢ δι´ αἰσθήσεως	ἢ	διὰ φαντασίας καὶ νοήσεως. Τῶν
[3]	ἂν ὅλην ἀναγκαῖον ἦν μένειν,	ἢ	διασπᾶσθαι τὸ συνεχὲς αὐτῆς. Ἀλλ´
[2]	ὃ ἀποστηρίζεται. Ἔξωθεν δ´ ὠθῶν	ἢ	ἕλκων κινεῖ· οὐθὲν γὰρ μέρος
[2]	νεῦσις, εἰ μὴ ὁ ἀὴρ	ἢ	ἡ θάλαττα ἀντερείδοι. Ἀνάγκη δὲ
[7]	δὲ ποτόν, ἡ αἴσθησις εἶπεν	ἢ	ἡ φαντασία ἢ ὁ νοῦς·
[7]	τὸ τοῦ θερμοῦ ἢ ψυχροῦ	ἢ	ἡδέος ἢ φοβεροῦ τοιοῦτον τυγχάνει
[7]	πράττειν τὰ μὲν δι´ ἐπιθυμίαν	ἢ	θυμὸν τὰ δὲ (δι´ ὄρεξιν
[5]	τόπον μόνῳ δεῖ τι μένειν,	ἢ	καὶ ἐν τῷ ἀλλοιουμένῳ αὐτῷ
[7]	δὲ κατὰ θερμότητα ἢ ψύξιν	ἢ	κατ´ ἄλλο τι τοιοῦτον πάθος
[3]	ἣν ἡ γῆ τυγχάνει μένουσα·	ἢ	κινηθήσεται ἡ γῆ ἀπὸ τοῦ
[4]	γὰρ διαφέρει μέγα ῥῖψαι βάρος	ἢ	μικρόν, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ πτύοντες
[2]	ἡ γῆ μένοι, οὔτε πτῆσις	ἢ	νεῦσις, εἰ μὴ ὁ ἀὴρ
[7]	εὐθὺς ποιεῖ· ἀντ´ ἐρωτήσεως γὰρ	ἢ	νοήσεως ἡ τῆς ὀρέξεως γίνεται
[7]	αἴσθησις εἶπεν ἢ ἡ φαντασία	ἢ	ὁ νοῦς· εὐθὺς πίνει. Οὕτως
[3]	μᾶλλον καὶ πλείων ἡ ἰσχὺς	ἢ	ὁμοία καὶ ἴση τῆς ἠρεμίας.
[4]	κινουμένου, μηδὲν ὂν ἐκείνου μόριον,	ἢ	οὔ; καὶ τοῦτο πότερον καὶ
[2]	τοῦτο τὸ μόριον, ἢ αὐτὸ	ἢ	οὗ τυγχάνει μόριον ὄν, πρὸς
[4]	πάλαι λεχθεῖσα ἀπορία, πότερον ἐνδέχεται	ἢ	οὐκ ἐνδέχεται διαλυθῆναι τὴν τοῦ
[1]	περὶ κινήσεως ἀϊδίου, πότερον ἔστιν	ἢ	οὐκ ἔστι, καὶ εἰ ἔστι,
[6]	καὶ πορεύεται τὸ ζῷον ὀρέξει	ἢ	προαιρέσει, ἀλλοιωθέντος τινὸς κατὰ τὴν
[7]	ταχὺ πράττομεν. Ὅταν ἐνεργήσῃ γὰρ	ἢ	τῇ αἰσθήσει πρὸς τὸ οὗ
[7]	αἰσθήσει πρὸς τὸ οὗ ἕνεκα	ἢ	τῇ φαντασίᾳ ἢ τῷ νῷ,
[6]	ἀλλοιωθέντος τινὸς κατὰ τὴν αἴσθησιν	ἢ	τὴν φαντασίαν. ~Πῶς δὲ νοῶν
[11]	ὕλην ὁτὲ δὲ μὴ τοσαύτην	ἢ	τοιαύτην. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[2]	ἑμύσι τοῖς ἐν τῇ γῇ,	ἢ	τοῖς ἐν τῇ ἄμμῳ πορευομένοις,
[7]	οὗ ἕνεκα ἢ τῇ φαντασίᾳ	ἢ	τῷ νῷ, οὗ ὀρέγεται, εὐθὺς
[4]	ἀδύνατον, οἷον πῦρ ἢ γῆν	ἢ	τῶν ἀψύχων τι, ἀλλ´ ὑφ´
[7]	θερμοῦ ἢ ψυχροῦ ἢ ἡδέος	ἢ	φοβεροῦ τοιοῦτον τυγχάνει ὂν οἷόν
[8]	μὲν κατὰ μόριον μετὰ θερμότητος	ἢ	ψύξεώς ἐστι, τὰ δὲ καθ´
[7]	μετάστασις. Ἔτι δὲ κατὰ θερμότητα	ἢ	ψύξιν ἢ κατ´ ἄλλο τι
[7]	τὸ νοούμενον τὸ τοῦ θερμοῦ	ἢ	ψυχροῦ ἢ ἡδέος ἢ φοβεροῦ
[2]	ἄλλο τι ᾖ τὸ ῥιπτούμενον	ἢ	ὠθούμενον, ἀνάγκη πρῶτον μὲν πρὸς
[6]	δὲ μή, θειότερον καὶ τιμιώτερον	ἢ	ὥστ´ εἶναι πρότερόν τι〉 Τὸ
[2]	ἄκυρος, ἂν μή τι ἔξωθεν	ᾖ	ἁπλῶς ἠρεμοῦν καὶ ἀκίνητον. Ἄξιον
[2]	μέγιστον, ἐάν τε ἄλλο τι	ᾖ	τὸ ῥιπτούμενον ἢ ὠθούμενον, ἀνάγκη
[1]	δὲ Β κινοῖτο, καὶ γίνοιτο	ἡ	ΑΓ. Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν δοκεῖ
[7]	ἐπιθυμία λέγει· τοδὶ δὲ ποτόν,	ἡ	αἴσθησις εἶπεν ἢ ἡ φαντασία
[6]	Καὶ γὰρ ἡ φαντασία καὶ	ἡ	αἴσθησις τὴν αὐτὴν τῷ νῷ
[9]	δ´ ἐν τῷ ἀνωτέρω ἀμφοτέρων	ἡ	ἀρχή, ἀνάγκη ἐν τῷ μέσῳ
[1]	δὲ διαιρετά. (Ἀλλ´ οὖν ἀεὶ	ἡ	ἀρχή, ἠρεμεῖ κινουμένου τοῦ μορίου
[8]	τῇ χειρί, ὅτι ἀνωτέρω ἔτι,	ἡ	ἀρχὴ οὐδ´ ἐνταῦθα· ἔτι γὰρ
[4]	ἂν δόξειεν ἄτοπον εἶναι, εἰ	ἡ	ἀρχὴ τῆς κινήσεως ἐντός. Διὸ
[6]	κινεῖ τὸ σῶμα, καὶ τίς	ἡ	ἀρχὴ τῆς τοῦ ζῴου κινήσεως.
[8]	βραχίων, ἐνταῦθ´ ἄν που ἦν	ἡ	ἀρχὴ τῆς ψυχῆς ἡ κινοῦσα.
[10]	πρὸς τὸ ἀκίνητον. Ἐπεὶ δ´	ἡ	ἀρχὴ τοῖς μὲν ἐν τῇ
[1]	τι δεῖ ἔχειν ἠρεμοῦν, ὅθεν	ἡ	ἀρχὴ τοῦ κινουμένου ἔσται, καὶ
[8]	βακτηρίας ἐσχάτου ἐν τῇ χειρὶ	ἡ	ἀρχή, τούτου δ´ ἐν τῷ
[8]	γίνεται γὰρ ὥσπερ ἀφαιρετὸν μέρος	ἡ	βακτηρία. Ἀνάγκη ἄρα ἐν μηδεμιᾷ
[11]	ῥηθέντων μορίων ἀλλοιώσεως συμπεσούσης γίνονται.	(Ἡ	γὰρ νόησις καὶ ἡ φαντασία,
[4]	οὐκ ἄπειρος, φανερόν· οὐδὲ γὰρ	ἡ	γῆ ἄπειρος, ὥστ´ οὐδὲ τὸ
[3]	γῆ τυγχάνει μένουσα· ἢ κινηθήσεται	ἡ	γῆ ἀπὸ τοῦ μέσου καὶ
[4]	μείζω καὶ ἀφ´ ἧς ἠρεμεῖ	ἡ	γῆ καὶ ἀφ´ ἧς κινοῦνται
[2]	ἔσται οὔτε πορεία, εἰ μὴ	ἡ	γῆ μένοι, οὔτε πτῆσις ἢ
[3]	τὴν ὅλην φύσιν οὕτως ὥσπερ	ἡ	γῆ πρὸς τὰ ζῷα καὶ
[2]	ἕλκων κινεῖ· οὐθὲν γὰρ μέρος	ἡ	γῆ τοῦ πλοίου. ~Ἀπορήσειε δ´
[3]	ἀντερείδειν δεῖ τῆς μονῆς ἣν	ἡ	γῆ τυγχάνει μένουσα· ἢ κινηθήσεται
[1]	διαμέτρου ἡ μὲν Α καὶ	ἡ	Δ μένοι, ἡ δὲ Β
[11]	τοῦ Γ ἐπὶ τὸ Γ,	ἡ	δ´ ἀμφοῖν ἐπ´ ἄμφω. Ἀπὸ
[6]	οὖν πρῶτον οὐ κινούμενον κινεῖ,	ἡ	δ´ ὄρεξις καὶ τὸ ὀρεκτικὸν
[8]	μέρη παρασκευάζει ἐπιτηδείως τὰ πάθη,	ἡ	δ´ ὄρεξις τὰ πάθη, τὴν
[1]	Α καὶ ἡ Δ μένοι,	ἡ	δὲ Β κινοῖτο, καὶ γίνοιτο
[8]	ἀνάγκη εἶναι ἔν τινι ἀρχῇ.	Ἡ	δὲ καμπὴ ὅτι μέν ἐστι
[6]	θυμὸς καὶ ἐπιθυμία πάντα ὄρεξις,	ἡ	δὲ προαίρεσις κοινὸν διανοίας καὶ
[11]	Β ἀρχὴ ἐπὶ τὸ Β,	ἡ	δὲ τοῦ Γ ἐπὶ τὸ
[6]	καὶ τὰ μὲν ἀεὶ κινεῖται,	ἡ	δὲ τῶν ζῴων κίνησις ἔχει
[7]	εὐθὺς ὑπάρχουσιν ἀλλοιώσεις τινὲς οὖσαι,	ἡ	δὲ φαντασία καὶ ἡ νόησις
[7]	ἑτέραν πρότασιν τὴν δήλην οὐδ´	ἡ	διάνοια ἐφιστᾶσα σκοπεῖ οὐδέν· οἷον
[4]	ἰσχὺς δ´ ἀφ´ ἧς αὕτη	ἡ	δύναμις, ὅτι οὐκ ἄπειρος, φανερόν·
[2]	κατὰ μέρος, φανερόν. ~Ἀλλὰ πᾶσα	ἡ	ἐν αὐτῷ ἠρεμία ὅμως ἄκυρος,
[7]	ὀρέξεως γίνεται ἐνέργεια. Ποτέον μοι,	ἡ	ἐπιθυμία λέγει· τοδὶ δὲ ποτόν,
[2]	εἰ μὴ ὁ ἀὴρ ἢ	ἡ	θάλαττα ἀντερείδοι. Ἀνάγκη δὲ τοῦτο
[4]	αὐτὴν ἀπὸ τοῦ μέσου. Καὶ	ἡ	ἰσχὺς δ´ ἀφ´ ἧς αὕτη
[3]	πρῶτον, ὥστε μᾶλλον καὶ πλείων	ἡ	ἰσχὺς ἢ ὁμοία καὶ ἴση
[1]	τὸ ὅλον μέρος, ἐν ᾧ	ἡ	καμπή, καὶ ἓν καὶ δύο,
[11]	ὁτὲ μὲν ταὐτὰ νοησάντων γίνεται	ἡ	κίνησις ἡ παρὰ τὸν λόγον
[8]	μὴ καὶ ἐν τῇ βακτηρίᾳ	ἡ	κινοῦσα ἀπὸ τῆς ψυχῆς ἀρχὴ
[8]	ἦν ἡ ἀρχὴ τῆς ψυχῆς	ἡ	κινοῦσα. Ἐπεὶ δ´ ἐνδέχεται καὶ
[1]	ὥσπερ ἂν εἰ τῆς διαμέτρου	ἡ	μὲν Α καὶ ἡ Δ
[11]	αἴτιον ὅτι ἔχουσιν ὑγρότητα ζωτικήν.	Ἡ	μὲν οὖν καρδία φανερὸν δι´
[11]	μεταβαλλούσης, ἐπειδὴ πολλὰ δυνάμει ἐστίν,	ἡ	μὲν τοῦ Β ἀρχὴ ἐπὶ
[7]	οὖσαι, ἡ δὲ φαντασία καὶ	ἡ	νόησις τὴν τῶν πραγμάτων ἔχουσι
[11]	ἐστιν οὔθ´ ἡ φαντασία οὔθ´	ἡ	ὄρεξις, ἀλλ´ ἐπειδὴ ἀνάγκη ἀλλοιοῦσθαι
[10]	τὴν αἰτίαν τῆς κινήσεως ἐστὶν	ἡ	ὄρεξις τὸ μέσον, ὃ κινεῖ
[4]	ἐνδέχεται κινηθῆναι. Ὅθεν λύεται καὶ	ἡ	πάλαι λεχθεῖσα ἀπορία, πότερον ἐνδέχεται
[11]	ταὐτὰ νοησάντων γίνεται ἡ κίνησις	ἡ	παρὰ τὸν λόγον ἐν τοῖς
[7]	δύο προτάσεων τὸ συμπέρασμα γίνεται	ἡ	πρᾶξις, οἷον ὅταν νοήσῃ ὅτι
[7]	πράττει εὐθύς. Ὅτι μὲν οὖν	ἡ	πρᾶξις τὸ συμπέρασμα, φανερόν· αἱ
[10]	ἰσχύοντα τούτῳ. Τίς μὲν οὖν	ἡ	σωτηρία τοῦ συμφύτου πνεύματος, εἴρηται
[10]	τῇ πόλει ὅταν ἅπαξ συστῇ	ἡ	τάξις, οὐδὲν δεῖ κεχωρισμένου μονάρχου,
[7]	ἀντ´ ἐρωτήσεως γὰρ ἢ νοήσεως	ἡ	τῆς ὀρέξεως γίνεται ἐνέργεια. Ποτέον
[7]	οἴακος ἀκαριαῖόν τι μεθισταμένου πολλὴ	ἡ	τῆς πρώρας γίνεται μετάστασις. Ἔτι
[3]	τῆς ἠρεμίας. Ὡσαύτως δὲ καὶ	ἡ	τοῦ κινουμένου μέν, μὴ κινοῦντος
[10]	καὶ συστέλλεσθαι. Τοιαύτη δ´ ἐστὶν	ἡ	τοῦ πνεύματος φύσις· καὶ γὰρ
[11]	ἐξ αὐτοῦ ὥσπερ ζῷόν τι	ἡ	τοῦ σπέρματος δύναμις. Αἱ δὲ
[8]	τὰ πάθη, τὴν δ´ ὄρεξιν	ἡ	φαντασία· αὕτη δὲ γίνεται ἢ
[7]	ποτόν, ἡ αἴσθησις εἶπεν ἢ	ἡ	φαντασία ἢ ὁ νοῦς· εὐθὺς
[6]	νοῦν καὶ ὄρεξιν. Καὶ γὰρ	ἡ	φαντασία καὶ ἡ αἴσθησις τὴν
[11]	τούτων κυρία ἁπλῶς ἐστιν οὔθ´	ἡ	φαντασία οὔθ´ ἡ ὄρεξις, ἀλλ´
[11]	γίνονται. (Ἡ γὰρ νόησις καὶ	ἡ	φαντασία, ὥσπερ εἴρηται πρότερον, τὰ
[6]	ἐκ τούτων καὶ ὅτι εὐλόγως	ἡ	φορὰ τελευταία τῶν γινομένων ἐν
[8]	ἔστι δ´ ὡς δυσὶ χρῆται	ἡ	φύσις αὐτῇ. Ὅταν γὰρ κινῆται
[10]	μὲν οὖν κινεῖ κινουμένῳ μορίῳ	ἡ	ψυχή, εἴρηται, καὶ δι´ ἣν
[9]	ἀναγκαῖον εἶναι, τοῦτο δ´ ἐστὶν	ἡ	ψυχή, ἕτερον μὲν οὖσα τοῦ
[6]	φιλοσοφίας, λοιπόν ἐστι θεωρῆσαι πῶς	ἡ	ψυχὴ κινεῖ τὸ σῶμα, καὶ
[8]	οὐκ ἂν εἴη ἐν οὐδετέρῳ	ἡ	ψυχὴ τῶν ἐσχάτων, οὔτ´ ἐν
[8]	ἄρα ἐν μηδεμιᾷ εἶναι ἀρχῇ,	ἥ	ἐστιν ἄλλου τελευτή, μηδὲ εἴ
[6]	τῶν ζῴων ἕκαστον, ἔστι δ´	ᾗ	ἄλλως, διὸ καὶ τὰ μὲν
[6]	ἀλλ´ οὐ πᾶν τὸ καλόν·	ᾗ	γὰρ ἕνεκα τούτου ἄλλο, καὶ
[6]	Ὥστε δῆλον ὅτι ἔστι μὲν	ᾗ	ὁμοίως κινεῖται τὸ ἀεὶ κινούμενον
[6]	γὰρ ἕνεκα τούτου ἄλλο, καὶ	ᾗ	τέλος ἐστὶ τῶν ἄλλου τινὸς
[8]	ἔστι δὲ τὰ λυπηρὰ (καὶ	ἡδέα	πάντα σχεδὸν μετὰ ψύξεώς τινος
[8]	καὶ τἆλλα σωματικὰ λυπηρὰ καὶ	ἡδέα	τὰ μὲν κατὰ μόριον μετὰ
[7]	τοῦ θερμοῦ ἢ ψυχροῦ ἢ	ἡδέος	ἢ φοβεροῦ τοιοῦτον τυγχάνει ὂν
[8]	τῶν αὐτῶν εἰσιν. Ὥστ´ εὐλόγως	ἤδη	δημιουργεῖται τὰ ἐντὸς καὶ τὰ
[11]	αὔξεσθαι τὰ δὲ φθίνειν, ὥστ´	ἤδη	κινεῖσθαι καὶ μεταβάλλειν τὰς πεφυκυίας
[8]	γὰρ λυπηρὸν φευκτόν, τὸ δ´	ἡδὺ	διωκτόν (ἀλλὰ λανθάνει περὶ τὰ
[6]	ἀγαθοῦ χώραν ἔχειν, καὶ τὸ	ἡδύ·	φαινόμενον γάρ ἐστιν ἀγαθόν. Ὥστε
[4]	τοὺς ἐπὶ τῆς σελήνης ὑφ´	ἡμῶν·	τὸ μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγκης,
[8]	ὁ βραχίων, ἐνταῦθ´ ἄν που	ἦν	ἡ ἀρχὴ τῆς ψυχῆς ἡ
[3]	ἢ γὰρ ἂν ὅλην ἀναγκαῖον	ἦν	μένειν, ἢ διασπᾶσθαι τὸ συνεχὲς
[8]	δύο· ὥστ´ εἰ τὸ ζῷον	ἦν	ὁ βραχίων, ἐνταῦθ´ ἄν που
[11]	μὲν οὖν καρδία φανερὸν δι´	ἣν	αἰτίαν· τὰς γὰρ ἀρχὰς ἔχει
[10]	ἡ ψυχή, εἴρηται, καὶ δι´	ἣν	αἰτίαν· ὑποληπτέον δὲ συνεστάναι τὸ
[3]	μᾶλλον ἀντερείδειν δεῖ τῆς μονῆς	ἣν	ἡ γῆ τυγχάνει μένουσα· ἢ
[3]	τὸ μένον, ὥσπερ καὶ καθ´	ἣν	κινεῖ τὸ κινοῦν· καὶ ἔστι
[3]	πλῆθος ἰσχύος καὶ δυνάμεως καθ´	ἣν	μένει τὸ μένον, ὥσπερ καὶ
[4]	κινήσεις τῶν τοῦ οὐρανοῦ μορίων,	ἣν	ὡς οὖσαν οἰκείαν τοῖς εἰρημένοις
[5]	ἄλλος λόγος· εἰ γάρ ἐστιν	ἥνπερ	φαμὲν πρώτην κίνησιν γενέσεως καὶ
[2]	ἀφιέντα γράφουσιν. Ἐάν τε γὰρ	ἠρέμα	(ῥιπτῇ τὸ πνεῦμά τις ἐάν
[4]	κίνησιν μείζω καὶ ἀφ´ ἧς	ἠρεμεῖ	ἡ γῆ καὶ ἀφ´ ἧς
[7]	ἀνθρώπῳ, αὐτὸς δ´ ἄνθρωπος, εὐθὺς	ἠρεμεῖ·	καὶ ταῦτα ἄμφω πράττει, ἂν
[1]	(Ἀλλ´ οὖν ἀεὶ ἡ ἀρχή,	ἠρεμεῖ	κινουμένου τοῦ μορίου τοῦ κάτωθεν,
[9]	Ἀλλὰ μὴν δεῖ γέ τι	ἠρεμεῖν,	εἰ μέλλει τὸ μὲν κινεῖσθαι
[3]	εἶναι τῆς γῆς ἐν τῷ	ἠρεμεῖν	ὅσην ὅ τε πᾶς οὐρανὸς
[1]	ἂν κινῆταί τι τῶν μορίων,	ἠρεμεῖν	τι· καὶ διὰ τοῦτο αἱ
[4]	Δεῖ γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν	ἠρεμεῖν	τὸ δὲ κινεῖσθαι, πρὸς ὃ
[9]	κινεῖται, ὥστε μὴ εἶναι τῷ	ἠρεμεῖν	τὸ δεξιὸν κινεῖσθαι τὸ ἀριστερὸν
[8]	κινῆται ἐντεῦθεν, ἀνάγκη τὸ μὲν	ἠρεμεῖν	τῶν σημείων τῶν ἐσχάτων, τὸ
[2]	~Ἀλλὰ πᾶσα ἡ ἐν αὐτῷ	ἠρεμία	ὅμως ἄκυρος, ἂν μή τι
[4]	τῆς κινήσεως τὴν τῆς γῆς	ἠρεμίαν,	δῆλον ὅτι κινήσει αὐτὴν ἀπὸ
[3]	ἢ ὁμοία καὶ ἴση τῆς	ἠρεμίας.	Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ τοῦ
[3]	ἐναντίων κινήσεων, οὕτω καὶ τῶν	ἠρεμιῶν.	Καὶ αἱ μὲν ἴσαι ἀπαθεῖς
[8]	δὲ κινεῖσθαι· ὅτι γὰρ πρὸς	ἠρεμοῦν	δεῖ ἀπερείδεσθαι τὸ κινοῦν, εἴρηται
[4]	δεῖ τι ἀκίνητον εἶναι καὶ	ἠρεμοῦν	ἔξω τοῦ κινουμένου, μηδὲν ὂν
[2]	μή τι ἔξωθεν ᾖ ἁπλῶς	ἠρεμοῦν	καὶ ἀκίνητον. Ἄξιον δ´ ἐπιστήσαντας
[4]	καὶ ἐν αὑτοῖς ἔχειν τὸ	ἠρεμοῦν,	καὶ ἔξω πρὸς ὃ ἀπερείσεται.
[4]	ἔχει ἐν ἑαυτοῖς καὶ τὸ	ἠρεμοῦν	καὶ τὸ κινοῦν, καὶ πρὸς
[1]	αὑτῷ ἕκαστόν τι δεῖ ἔχειν	ἠρεμοῦν,	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τοῦ κινουμένου
[3]	κατ´ ἰσχύν. Κινεῖ δὲ τὸ	ἠρεμοῦν	πρῶτον, ὥστε μᾶλλον καὶ πλείων
[2]	ὠθούμενον, ἀνάγκη πρῶτον μὲν πρὸς	ἠρεμοῦν	τι τῶν αὑτοῦ μορίων ἀπερειδόμενον
[9]	ἀπὸ τῆς ἀρχῆς, καὶ θατέρου	ἠρεμοῦντος	θάτερον κινεῖται. Λέγω δ´ οἷον
[1]	τούτων ὅτι ἀδύνατον κινεῖσθαι μηδενὸς	ἠρεμοῦντος,	πρῶτον μὲν οὖν ἐν αὐτοῖς
[4]	καὶ πρὸς τῶν ἔξω τι	ἠρεμούντων	ἀπερείδεσθαι ἀνάγκη καὶ ταῦτα, ἢ
[4]	οὐρανοῦ σύστασιν, εἰ ἐξ ἀκινήτου	ἤρτηται	ἀρχῆς. Ἐπὶ δὲ τῶν ζῴων
[4]	Καὶ ἡ ἰσχὺς δ´ ἀφ´	ἧς	αὕτη ἡ δύναμις, ὅτι οὐκ
[4]	εἶναι κίνησιν μείζω καὶ ἀφ´	ἧς	ἠρεμεῖ ἡ γῆ καὶ ἀφ´
[4]	ἠρεμεῖ ἡ γῆ καὶ ἀφ´	ἧς	κινοῦνται τὸ πῦρ καὶ τὸ
[8]	χρώμεναι τοῖς τοιούτοις, ὁτὲ μὲν	ἧττον	ὁτὲ δὲ μᾶλλον αἰτίαι τῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/11/2009