HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Opuscules. Du principe général du mouvement dans les animaux (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 58 formes différentes pour 314 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[1]   ἡ μὲν Α καὶ ἡ Δ μένοι, ἡ δὲ Β κινοῖτο,

[7]   ἀναγκάζῃ. Ποιητέον μοι ἀγαθόν, οἰκία δ´ ἀγαθόν· ποιεῖ οἰκίαν εὐθύς. Σκεπάσματος

[7]   διὰ ψύξιν καὶ ἀλλοιουμένων. Ἀλλοιοῦσι δ´ αἱ φαντασίαι καὶ αἱ αἰσθήσεις

[11]   ἑκάτερον εἶναι τῶν μορίων. (Τούτου δ´ αἴτιον ὅτι ἔχουσιν ὑγρότητα ζωτικήν.

[8]   διωκτὸν καὶ φευκτόν· ἐξ ἀνάγκης δ´ ἀκολουθεῖ τῇ νοήσει καὶ τῇ

[11]   δὲ πλείστας οὐχ ἑκουσίους. Λέγω δ´ ἀκουσίους μὲν οἷον τὴν τῆς

[8]   τὸ δὲ πάσχει. Διὰ τοῦτο δ´ ἅμα ὡς εἰπεῖν νοεῖ ὅτι

[11]   Γ ἐπὶ τὸ Γ, ἡ δ´ ἀμφοῖν ἐπ´ ἄμφω. Ἀπὸ δὲ

[3]   ἡ γῆ τοῦ πλοίου. ~Ἀπορήσειε δ´ ἄν τις, ἆρ´ εἴ τι

[3]   οὐρανὸν περὶ τοὺς πόλους· τοῦτο δ´ ἂν συμβαίνῃ καὶ κατὰ λόγον

[9]   μέρος δυνάμει μὲν ἕν, ἐνεργείᾳ δ´ ἀνάγκη γίνεσθαι πλείω· καὶ γὰρ

[7]   ὅτι παντὶ βαδιστέον ἀνθρώπῳ, αὐτὸς δ´ ἄνθρωπος, βαδίζει εὐθέως, ἂν δ´

[7]   οὐδενὶ βαδιστέον νῦν ἀνθρώπῳ, αὐτὸς δ´ ἄνθρωπος, εὐθὺς ἠρεμεῖ· καὶ ταῦτα

[7]   ἱμάτιον ποιητέον, πρᾶξίς ἐστιν. Πράττει δ´ ἀπ´ ἀρχῆς. Εἰ ἱμάτιον ἔσται,

[5]   τὸ γεννῶν τοῦ γεννωμένου· αὐτὸ δ´ αὑτοῦ πρότερον οὐδέν ἐστιν. ~Περὶ

[2]   πρὸς ὃ ἀποστηρίζεται μένειν· συμβαίνει δ´ αὐτῷ τὸ αὐτὸ ὅ τε

[4]   τοῦ μέσου. Καὶ ἡ ἰσχὺς δ´ ἀφ´ ἧς αὕτη ἡ δύναμις,

[4]   δὲ μὴ εἰσὶ μέν, ἐνδέχεται δ´ εἶναι (ἄπειρον γὰρ οὐκ ἐνδέχεται

[8]   αὐτῷ τῷ ὅλῳ κινουμένῳ, ἀνάγκη δ´ εἶναί τι καὶ ἀκίνητον, ὃ

[6]   οὐκ ἀνάγκη κινεῖν οὐδέν. Φανερὸν δ´ ἐκ τούτων καὶ ὅτι εὐλόγως

[7]   συμπέρασμα ἐνόησε καὶ συνέθηκεν) ἐνταῦθα δ´ ἐκ τῶν δύο προτάσεων τὸ

[7]   σώματι τὰ μὲν μείζω τὰ δ´ ἐλάττω γίνεται. Ὅτι δὲ μικρὰ

[2]   προσβάλλων μόριον, κινεῖ ῥᾳδίως, ἐὰν δ´ ἐν αὐτῷ τις ὢν τῷ

[1]   κινεῖσθαι τῶν μαθηματικῶν οὐδέν) τὰ δ´ ἐν ταῖς καμπαῖς δυνάμει καὶ

[10]   μὲν ἐν τῇ καρδίᾳ τοῖς δ´ ἐν τῷ ἀνάλογον, διὰ τοῦτο

[9]   αὖ τῷ τοῦτο ἐκεῖνο, ἀεὶ δ´ ἐν τῷ ἀνωτέρω ἀμφοτέρων ἡ

[5]   οἱ εἰσπνέοντες καὶ ἐκπνέοντες. ~Πότερον δ´ ἐν τῷ αὐτῷ αὑτὸ κινοῦντι

[8]   τῇ χειρὶ ἡ ἀρχή, τούτου δ´ ἐν τῷ καρπῷ. Εἰ δὲ

[5]   δὲ κινήσεων ἴσως πασῶν. Ὥσπερ δ´ ἐν τῷ ὅλῳ, καὶ ἐν

[7]   πάθη καὶ ἀλλοιώσεις εἰσίν. Ἀλλοιουμένων δ´ ἐν τῷ σώματι τὰ μὲν

[8]   τὸ ἔσχατον τοῦ βραχίονος, τῆς δ´ ἐν τῷ ὠλεκράνῳ κάμψεως τὸ

[8]   τῆς ψυχῆς ἡ κινοῦσα. Ἐπεὶ δ´ ἐνδέχεται καὶ πρὸς τὴν χεῖρα

[4]   εἰ μάλα πολλὰ κάμοιτε· πάντες δ´ ἐξάπτεσθε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι.

[2]   ἁπλῶς ἠρεμοῦν καὶ ἀκίνητον. Ἄξιον δ´ ἐπιστήσαντας ἐπισκέψασθαι περὶ τοῦ λεχθέντος·

[10]   εἶναι καὶ παρέχειν ἰσχύν. Τὰ δ´ ἔργα τῆς κινήσεως ὦσις καὶ

[10]   τε δύνασθαι καὶ συστέλλεσθαι. Τοιαύτη δ´ ἐστὶν ἡ τοῦ πνεύματος φύσις·

[9]   ἄμφω ἀκίνητον〉 ἀναγκαῖον εἶναι, τοῦτο δ´ ἐστὶν ἡ ψυχή, ἕτερον μὲν

[10]   περὶ τῶν ἄλλων μορίων) φαίνεται δ´ εὐφυῶς ἔχον πρὸς τὸ κινητικὸν

[9]   ἄκρων τὸ μέσον ἔσχατον. Ὁμοίως δ´ ἔχει πρὸς τὰς κινήσεις τοῦτο

[10]   κινούμενον, πρὸς τὸ ἀκίνητον. Ἐπεὶ δ´ ἡ ἀρχὴ τοῖς μὲν ἐν

[6]   καὶ τῶν ζῴων ἕκαστον, ἔστι δ´ ᾗ ἄλλως, διὸ καὶ τὰ

[8]   μὲν γὰρ λυπηρὸν φευκτόν, τὸ δ´ ἡδὺ διωκτόν (ἀλλὰ λανθάνει περὶ

[9]   θατέρου ἠρεμοῦντος θάτερον κινεῖται. Λέγω δ´ οἷον ἐπὶ τῆς ΑΒΓ τὸ

[11]   τοῦ νοῦ κινοῦνται) οὐχ ἑκουσίους δ´ οἷον ὕπνον καὶ ἐγρήγορσιν καὶ

[9]   ἅπαν τὸ κάτω συνεχές. ~Ἐπεὶ δ´ ὁμοίως ἔχει ἀπὸ τῶν ἀριστερῶν

[7]   διὰ φαντασίας καὶ νοήσεως. Τῶν δ´ ὀρεγομένων πράττειν τὰ μὲν δι´

[8]   δ´ ὄρεξις τὰ πάθη, τὴν δ´ ὄρεξιν ἡ φαντασία· αὕτη δὲ

[6]   πρῶτον οὐ κινούμενον κινεῖ, ἡ δ´ ὄρεξις καὶ τὸ ὀρεκτικὸν κινούμενον

[8]   παρασκευάζει ἐπιτηδείως τὰ πάθη, ἡ δ´ ὄρεξις τὰ πάθη, τὴν δ´

[7]   δ´ ἄνθρωπος, βαδίζει εὐθέως, ἂν δ´ ὅτι οὐδενὶ βαδιστέον νῦν ἀνθρώπῳ,

[7]   οὐ πράττει, καὶ κινεῖται, ὁτὲ δ´ οὐ κινεῖται; ἔοικε παραπλησίως συμβαίνειν

[7]   νοῶν ὁτὲ μὲν πράττει ὁτὲ δ´ οὐ πράττει, καὶ κινεῖται, ὁτὲ

[11]   λόγον ἐν τοῖς μορίοις, ὁτὲ δ´ οὔ, αἴτιον τὸ ὁτὲ (μὲν

[4]   πεφυκὸς ὁρᾶσθαι οὐκ ὀφθήσεται) τὸν δ´ οὐρανὸν ἄφθαρτον εἶναι καὶ ἀδιάλυτον

[9]   μεγέθους τοῦ τοιούτου, ἐν τούτῳ δ´ οὖσα. ~Κατὰ μὲν οὖν τὸν

[2]   καὶ πρὸς ὃ ἀποστηρίζεται. Ἔξωθεν δ´ ὠθῶν ἢ ἕλκων κινεῖ· οὐθὲν

[8]   ἔστι μὲν ὡς ἑνί, ἔστι δ´ ὡς δυσὶ χρῆται ἡ φύσις

[6]   ζῴων κίνησις ἔχει πέρας. Τὸ δὲ ἀΐδιον καλόν, καὶ τὸ ἀληθῶς

[1]   καὶ ἡ Δ μένοι, ἡ δὲ Β κινοῖτο, καὶ γίνοιτο ἡ

[10]   ὑπὸ τοῦ βαρυτέρου ἀπονικώμενον, τὸ δὲ βαρὺ ἄνω ὑπὸ τοῦ κουφοτέρου.

[5]   ὑφ´ αὑτοῦ καὶ αὐξανομένῳ; περὶ δὲ γενέσεως τῆς ἐξ ἀρχῆς καὶ

[8]   μὲν ἓν εἶναι σημεῖον, ἐνεργείᾳ δὲ γίνεσθαι δύο· ὥστ´ εἰ τὸ

[8]   δ´ ὄρεξιν ἡ φαντασία· αὕτη δὲ γίνεται ἢ διὰ νοήσεως ἢ

[7]   τοῦ κινεῖσθαι ὀρέξεως οὔσης, ταύτης δὲ γινομένης ἢ δι´ αἰσθήσεως ἢ

[4]   ταύτης ἕτερος ἔστω λόγος· ἆρα δὲ δεῖ τι ἀκίνητον εἶναι καὶ

[8]   ψύξεώς τινος καὶ θερμότητος. Τοῦτο δὲ δῆλον ἐκ τῶν παθημάτων. Θάρρη

[7]   δι´ ἐπιθυμίαν ἢ θυμὸν τὰ δὲ (δι´ ὄρεξιν ἢ βούλησιν τὰ

[1]   γίνεται ὁτὲ μὲν ἓν ὁτὲ δὲ διαιρετά. (Ἀλλ´ οὖν ἀεὶ ἡ

[4]   εἴπερ μὴ ἀδύνατον; οὐκ ἀδύνατον δέ, εἰ μὴ τἀντικείμενον ἀναγκαῖον. Ἀλλὰ

[4]   περὶ τῆς τοιαύτης ἀρχῆς. Τὰ δὲ ζῷα ὅσα κινεῖται, πάντα πρὸς

[8]   θερμότητος ἢ ψύξεώς ἐστι, τὰ δὲ καθ´ ὅλον τὸ σῶμα· μνῆμαι

[8]   καθ´ ὅλον τὸ σῶμα· μνῆμαι δὲ καὶ ἐλπίδες, οἷον εἰδώλοις χρώμεναι

[3]   καὶ ἴση τῆς ἠρεμίας. Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ τοῦ κινουμένου μέν,

[6]   εἰρημένας ἐν ἄλλοις διαφοράς. Βούλησις δὲ καὶ θυμὸς καὶ ἐπιθυμία πάντα

[1]   ἐνεργείᾳ διὰ τὴν καμπήν. Καμπτομένου δὲ καὶ κινουμένου τὸ μὲν κινεῖται

[8]   νοήσεως ἢ δι´ αἰσθήσεως. Ἅμα δὲ καὶ ταχὺ διὰ τὸ τὸ〉

[5]   γίνονται καὶ δι´ ἑτέρων· γενέσεως δὲ καὶ φθορᾶς οὐδαμῶς (οἷόν τε

[8]   εἶναι ἔν τινι ἀρχῇ. Ἡ δὲ καμπὴ ὅτι μέν ἐστι ἀρχὴ

[1]   δὲ πορείᾳ τῶν ζῴων, τὰ δὲ κατ´ ἄλλους τρόπους τοιούτους) ἐπισκεπτέον

[7]   τῆς πρώρας γίνεται μετάστασις. Ἔτι δὲ κατὰ θερμότητα ἢ ψύξιν ἢ

[6]   ἔχουσιν· κριτικὰ γὰρ πάντα, διαφέρουσι δὲ κατὰ τὰς εἰρημένας ἐν ἄλλοις

[3]   ἴσαι ἀπαθεῖς ὑπ´ ἀλλήλων, κρατοῦνται δὲ κατὰ τὴν ὑπεροχήν. (Διόπερ εἴτ´

[4]   μὲν ἐξ ἀνάγκης (εἶναι) συμβαίνει δὲ κατὰ τοῦτον τὸν λόγον οὐκ

[10]   οὖν κινούμενον μὲν μὴ πεφυκὸς δὲ κινεῖν δύναται πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν

[9]   μέλλει τὸ μὲν κινεῖσθαι τὸ δὲ κινεῖν. Ἓν ἄρα δυνάμει ὂν

[8]   τῶν σημείων τῶν ἐσχάτων, τὸ δὲ κινεῖσθαι· ὅτι γὰρ πρὸς ἠρεμοῦν

[4]   αὐτοῦ τὸ μὲν ἠρεμεῖν τὸ δὲ κινεῖσθαι, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον τὸ

[11]   ἡ τοῦ σπέρματος δύναμις. Αἱ δὲ κινήσεις τῇ τε ἀρχῇ ἀπὸ

[5]   ἂν εἴη, καὶ τῶν ἄλλων δὲ κινήσεων ἴσως πασῶν. Ὥσπερ δ´

[1]   ~Περί ζώων κινήσεως. ~(Περὶ δὲ κινήσεως τῆς τῶν ζῴων, ὅσα

[10]   πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν δύναμιν· τὸ δὲ κινοῦν ἀναγκαῖον ἔχειν τινὰ δύναμιν

[8]   ἄλληλα εἶναι τὴν φύσιν. Τὸ δὲ κινοῦν πρῶτον τὸ ζῷον ἀνάγκη

[8]   τοιούτοις, ὁτὲ μὲν ἧττον ὁτὲ δὲ μᾶλλον αἰτίαι τῶν αὐτῶν εἰσιν.

[1]   τὸ μὲν κινεῖται σημεῖον τὸ δὲ μένει τῶν ἐν ταῖς καμπαῖς,

[9]   τὴν κίνησιν τοῖς ζῴοις. Τὸ δὲ μέσον τοῦ σώματος μέρος δυνάμει

[4]   διαλυθήσεται ταῦτα ὑπ´ ἀλλήλων· εἰ δὲ μὴ εἰσὶ μέν, ἐνδέχεται δ´

[6]   καὶ μὴ ποτὲ μὲν ποτὲ δὲ μή, θειότερον καὶ τιμιώτερον ἢ

[2]   κινουμένου τὸ οὕτως ἀκίνητον· εἰ δὲ μή, οὐ κινηθήσεται. Μαρτύριον δὲ

[5]   αὑτῷ αἴτιον καὶ ἀλλοιώσεως, εἰ δὲ μή, οὐκ ἀνάγκη. Αἱ δὲ

[11]   ἐνυπάρχειν τὴν παθητικὴν ὕλην ὁτὲ δὲ μὴ τοσαύτην ἢ τοιαύτην. Περὶ

[8]   δ´ ἐν τῷ καρπῷ. Εἰ δὲ μηδ´ ἐν τῇ χειρί, ὅτι

[7]   τὰ δ´ ἐλάττω γίνεται. Ὅτι δὲ μικρὰ μεταβολὴ γινομένη ἐν ἀρχῇ

[11]   ἀρχὰς ἔχει τῶν αἰσθήσεων· τὸ δὲ μόριον τὸ γεννητικὸν ὅτι τοιοῦτόν

[3]   τοιούτων ἄν τις διαπορήσειεν. Οἱ δὲ μυθικῶς τὸν Ἄτλαντα ποιοῦντες ἐπὶ

[7]   ξύλα καὶ ὁ σίδηρος, τὰ δὲ νεῦρα ὡς αἱ στρέβλαι· ὧν

[1]   μὲν γὰρ πτήσει κινεῖται τὰ δὲ νεύσει τὰ δὲ πορείᾳ τῶν

[7]   αἴσθησιν ἢ τὴν φαντασίαν. ~Πῶς δὲ νοῶν ὁτὲ μὲν πράττει ὁτὲ

[11]   Γ ὡς ἀπ´ ἀρχῆς. Ὅτι δὲ ὁτὲ μὲν ταὐτὰ νοησάντων γίνεται

[8]   εἶναι τὸ μὲν ποιητικὸν τὸ δὲ παθητικόν, καὶ μηδὲν ἀπολίπῃ αὐτῶν

[6]   καὶ βούλησιν καὶ ἐπιθυμίαν. Ταῦτα δὲ πάντα ἀνάγεται εἰς νοῦν καὶ

[7]   καὶ φοβοῦνται νοήσαντες μόνον. Ταῦτα δὲ πάντα πάθη καὶ ἀλλοιώσεις εἰσίν.

[4]   ἄλλου κινεῖται τὰ ἄψυχα, ἀρχὴ δὲ πάντων τῶν οὕτως κινουμένων τὰ

[8]   εὐθὺς τὸ μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει. Διὰ τοῦτο δ´ ἅμα

[11]   ζῴων, καὶ περὶ ψυχῆς, ἔτι δὲ περὶ αἰσθήσεως καὶ ὕπνου καὶ

[11]   κινήσεως, εἰρήκαμεν τὰς αἰτίας· λοιπὸν δὲ περὶ γενέσεως εἰπεῖν.

[1]   περὶ ἁπάντων ἐν ἑτέροις· ὅλως δὲ περὶ τῆς κοινῆς αἰτίας τοῦ

[4]   μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγκης, τὸ δὲ πεφυκὸς ὁρᾶσθαι οὐκ ὀφθήσεται) τὸν

[11]   ἀκουσίους ἔνια τῶν μερῶν, τὰς δὲ πλείστας οὐχ ἑκουσίους. Λέγω δ´

[3]   κίνησιν ὑπὸ δυοῖν ἀδύνατον· τοὺς δὲ πόλους δύο ποιοῦσιν. Ὅτι μὲν

[1]   κινεῖται τὰ δὲ νεύσει τὰ δὲ πορείᾳ τῶν ζῴων, τὰ δὲ

[7]   μοι, ἡ ἐπιθυμία λέγει· τοδὶ δὲ ποτόν, ἡ αἴσθησις εἶπεν ἢ

[7]   βούλησιν τὰ μὲν ποιοῦσι, τὰ δὲ πράττουσιν. Ὥσπερ δὲ τὰ αὐτόματα

[6]   καὶ ἐπιθυμία πάντα ὄρεξις, ἡ δὲ προαίρεσις κοινὸν διανοίας καὶ ὀρέξεως·

[10]   πνεύματος, εἴρηται ἐν ἄλλοις· τοῦτο δὲ πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν ψυχικὴν

[7]   πρᾶξις τὸ συμπέρασμα, φανερόν· αἱ δὲ προτάσεις αἱ ποιητικαὶ διὰ δύο

[5]   δὲ μή, οὐκ ἀνάγκη. Αἱ δὲ πρῶται αὐξήσεις καὶ ἀλλοιώσεις ὑπ´

[7]   οἰκίαν εὐθύς. Σκεπάσματος δέομαι, ἱμάτιον δὲ σκέπασμα· ἱματίου δέομαι. Οὗ δέομαι,

[8]   καὶ σκληρὰ ἐξ ἀλλήλων. Τούτων δὲ συμβαινόντων τὸν τρόπον τοῦτον, καὶ

[10]   καὶ δι´ ἣν αἰτίαν· ὑποληπτέον δὲ συνεστάναι τὸ ζῷον ὥσπερ πόλιν

[7]   ποιοῦσι, τὰ δὲ πράττουσιν. Ὥσπερ δὲ τὰ αὐτόματα κινεῖται μικρᾶς κινήσεως

[6]   τοῖς διωρισμένοις περὶ αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ τὰ ἄψυχα πάντα κινεῖται ὑφ´

[6]   πέρας, τὸ οὗ ἕνεκα. Ὁρῶμεν δὲ τὰ κινοῦντα τὸ ζῷον διάνοιαν

[8]   τὰ μικρὰ τοῦτο συμβαῖνον) ἔστι δὲ τὰ λυπηρὰ (καὶ ἡδέα πάντα

[6]   τὸ ὀρεκτικὸν κινούμενον κινεῖ. (Τὸ δὲ τελευταῖον τῶν κινουμένων οὐκ ἀνάγκη

[8]   ὅτι μέν ἐστι ἀρχὴ τοῦ δὲ τελευτή, εἴρηται. Διὸ καὶ ἔστι

[4]   ἔξω πρὸς ὃ ἀπερείσεται. Εἰ δέ τι ἐστὶν ἀνωτέρω καὶ πρώτως

[6]   ἕνεκα ὄντων, ταύτῃ κινεῖ. Δεῖ δὲ τιθέναι καὶ τὸ φαινόμενον ἀγαθὸν

[11]   διὰ τίνας αἰτίας, εἴρηται· κινεῖται δέ τινας καὶ ἀκουσίους ἔνια τῶν

[4]   τινος τοιούτου τῶν ἐντός. ~Ἔστι δέ τις ἀπορία περὶ τὰς κινήσεις

[9]   ΑΒΓ τὸ Β κινεῖται, κινεῖ δὲ τὸ Α. Ἀλλὰ μὴν δεῖ

[4]   οὐδὲ τὸ βάρος αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ τὸ ἀδύνατον λέγεται πλεοναχῶς (οὐ

[1]   τὸ αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν, τούτου δὲ τὸ ἀκίνητον, καὶ ὅτι τὸ

[6]   καὶ τὸ διανοητόν. Οὐ πᾶν δὲ τὸ διανοητόν, ἀλλὰ τὸ τῶν

[10]   (ζῆν μὲν τῷ προσπεφυκέναι, ποιεῖν δὲ τὸ ἔργον τὸ αὑτῶν διὰ

[3]   καὶ ὁμοίως κατ´ ἰσχύν. Κινεῖ δὲ τὸ ἠρεμοῦν πρῶτον, ὥστε μᾶλλον

[10]   κουφότητα πρὸς τὰ ἐναντία. Δεῖ δὲ τὸ μέλλον κινεῖν μὴ ἀλλοιώσει

[2]   ἔξωθέν τι ἀποστηριζόμενον μένειν. Ὁ δὲ τὸ πλοῖον ὠθῶν ἐν τῷ

[7]   ἀνάγκη εἶναι τόδε πρῶτον, εἰ δὲ τόδε, τόδε· καὶ τοῦτο πράττει

[4]   τὰ αὐτὰ αὑτὰ κινοῦντα. Τῶν δὲ τοιούτων περὶ μὲν τῶν ζῴων

[10]   μέσον, ὃ κινεῖ κινούμενον· ἐν δὲ τοῖς ἐμψύχοις σώμασι δεῖ τι

[3]   τοῦ κινουμένου μέν, μὴ κινοῦντος δέ. Τοσαύτην οὖν δεήσει τὴν δύναμιν

[11]   ἐλθεῖν ὡς ἐπ´ ἀρχήν, ἀπὸ δὲ τοῦ Α ἐπὶ τὸ Γ

[11]   δ´ ἀμφοῖν ἐπ´ ἄμφω. Ἀπὸ δὲ τοῦ Β ἐπὶ τὸ Γ

[11]   ἀρχὴ ἐπὶ τὸ Β, ἡ δὲ τοῦ Γ ἐπὶ τὸ Γ,

[1]   βραχίονος κινουμένου τὸ ὠλέκρανον, ὅλου δὲ τοῦ κώλου ὁ ὦμος, καὶ

[6]   πάντα κινεῖται ὑφ´ ἑτέρου, περὶ δὲ τοῦ πρώτου κινουμένου καὶ ἀεὶ

[1]   μὲν κνήμης τὸ γόνυ, ὅλου δὲ τοῦ σκέλους τὸ ἰσχίον. Ὅτι

[3]   καὶ τὸ κινοῦν αὐτόν. Εἰ δὲ τοῦτο ἀδύνατον, ἀδύνατον καὶ τὸ

[2]   ἢ ἡ θάλαττα ἀντερείδοι. Ἀνάγκη δὲ τοῦτο ἕτερον εἶναι τοῦ κινουμένου,

[1]   εἰ ἔστι, τίς ἐστιν. Δεῖ δὲ τοῦτο μὴ μόνον τῷ λόγῳ

[9]   τοῖς ἔχουσι ῥάχιν. Καὶ εὐλόγως δὲ τοῦτο συμβέβηκεν· καὶ γὰρ τὸ

[3]   μόριον αὐτὴν τοῦ παντός, πρὸς δὲ τούτοις δεῖ τὴν ἰσχὺν ἰσάζειν

[2]   δὲ μή, οὐ κινηθήσεται. Μαρτύριον δὲ τούτου τὸ ἀπορούμενον, διὰ τί

[7]   κύκλῳ τὸ αὐτὸ ἐκινεῖτο· ἐν δὲ τῷ ζῴῳ δύναται τὸ αὐτὸ

[4]   ὡς πρὸς μένον θάτερον. Περὶ δὲ τῶν ἀψύχων ὅσα κινεῖται ἀπορήσειεν

[7]   καὶ διὰ τοῦ δυνατοῦ. Ὥσπερ δὲ τῶν ἐρωτώντων ἔνιοι, οὕτω τὴν

[6]   τὰ μὲν ἀεὶ κινεῖται, ἡ δὲ τῶν ζῴων κίνησις ἔχει πέρας.

[4]   ἐξ ἀκινήτου ἤρτηται ἀρχῆς. Ἐπὶ δὲ τῶν ζῴων οὐ μόνον τὸ

[11]   πεφυκυίας ἔχεσθαι μεταβολὰς ἀλλήλων. Αἰτίαι δὲ τῶν κινήσεων θερμότητές τε καὶ

[11]   τὰ ζῷα φυσικὴν ἀλλοίωσιν, ἀλλοιουμένων δὲ τῶν μορίων τὰ μὲν αὔξεσθαι

[11]   εἴδη τῶν ποιητικῶν προσφέρουσι. Μάλιστα δὲ τῶν μορίων ταῦτα ποιεῖ ἐπιδήλως

[10]   τινὰ δύναμιν καὶ ἰσχύν. Πάντα δὲ φαίνεται τὰ ζῷα καὶ ἔχοντα

[7]   ὑπάρχουσιν ἀλλοιώσεις τινὲς οὖσαι, ἡ δὲ φαντασία καὶ ἡ νόησις τὴν

[11]   μορίων τὰ μὲν αὔξεσθαι τὰ δὲ φθίνειν, ὥστ´ ἤδη κινεῖσθαι καὶ

[3]   μὴ κινοῦντος δέ. Τοσαύτην οὖν δεήσει τὴν δύναμιν εἶναι τῆς γῆς

[8]   κινεῖσθαι· ὅτι γὰρ πρὸς ἠρεμοῦν δεῖ ἀπερείδεσθαι τὸ κινοῦν, εἴρηται πρότερον.

[1]   οὖν ἐν αὐτοῖς τοῖς ζῴοις· δεῖ γάρ, ἂν κινῆταί τι τῶν

[4]   τόπον ὅσα κινεῖ αὐτὰ αὑτά. Δεῖ γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν ἠρεμεῖν

[11]   καὶ πρὸς ἀλλήλας οὕτως ἀφικνοῦνται. Δεῖ γὰρ νοῆσαι τὸ Α ἀρχήν.

[9]   δὲ τὸ Α. Ἀλλὰ μὴν δεῖ γέ τι ἠρεμεῖν, εἰ μέλλει

[6]   τινὸς ἕνεκα ὄντων, ταύτῃ κινεῖ. Δεῖ δὲ τιθέναι καὶ τὸ φαινόμενον

[10]   καὶ κουφότητα πρὸς τὰ ἐναντία. Δεῖ δὲ τὸ μέλλον κινεῖν μὴ

[1]   καὶ εἰ ἔστι, τίς ἐστιν. Δεῖ δὲ τοῦτο μὴ μόνον τῷ

[1]   καὶ ἐν αὑτῷ ἕκαστόν τι δεῖ ἔχειν ἠρεμοῦν, ὅθεν ἡ ἀρχὴ

[10]   ἅπαξ συστῇ ἡ τάξις, οὐδὲν δεῖ κεχωρισμένου μονάρχου, ὃν δεῖ παρεῖναι

[10]   οὐδὲν δεῖ κεχωρισμένου μονάρχου, ὃν δεῖ παρεῖναι παρ´ ἕκαστον τῶν γινομένων,

[3]   τοῦ παντός, πρὸς δὲ τούτοις δεῖ τὴν ἰσχὺν ἰσάζειν τοῦ κινοῦντος

[3]   τῶν ἐντός, οὐδὲν μᾶλλον ἀντερείδειν δεῖ τῆς μονῆς ἣν ἡ γῆ

[2]   Ὥσπερ γὰρ καὶ ἐν αὐτῷ δεῖ τι ἀκίνητον εἶναι, εἰ μέλλει

[4]   ἕτερος ἔστω λόγος· ἆρα δὲ δεῖ τι ἀκίνητον εἶναι καὶ ἠρεμοῦν

[9]   ἐν τῷ Α κινουμένας κινεῖν. Δεῖ τι ἄρα εἶναι παρὰ ταύτας

[10]   ἐν δὲ τοῖς ἐμψύχοις σώμασι δεῖ τι εἶναι σῶμα τοιοῦτον. Τὸ

[2]   κινεῖσθαι, οὕτως ἔτι μᾶλλον ἔξω δεῖ τι εἶναι τοῦ ζῴου ἀκίνητον,

[5]   αὑτὸ κινοῦντι κατὰ τόπον μόνῳ δεῖ τι μένειν, ἢ καὶ ἐν

[5]   εἶναι αὑτῷ οὐδέν. Προϋπάρχειν γὰρ δεῖ τὸ κινοῦν τοῦ κινουμένου καὶ

[10]   κινήσεως ὦσις καὶ ἕλξις, ὥστε δεῖ τὸ ὄργανον αὐξάνεσθαί τε δύνασθαι

[4]   οὐ μόνον τὸ οὕτως ἀκίνητον δεῖ ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ ἐν αὐτοῖς

[1]   καὶ ἐφ´ ὧν ἐφαρμόττειν οἰόμεθα δεῖν αὐτούς. Φανερὸν γὰρ καὶ ἐπὶ

[10]   τὸ αὑτοῦ ἔργον, ὥστε μηδὲν δεῖν ἐν ἑκάστῳ εἶναι ψυχήν, ἀλλ´

[9]   μὴ εἶναι τῷ ἠρεμεῖν τὸ δεξιὸν κινεῖσθαι τὸ ἀριστερὸν μηδ´ αὖ

[9]   τῶν ἀριστερῶν καὶ ἀπὸ τῶν δεξιῶν, καὶ ἅμα τἀναντία κινεῖται, ὥστε

[7]   ἀγαθόν· ποιεῖ οἰκίαν εὐθύς. Σκεπάσματος δέομαι, ἱμάτιον δὲ σκέπασμα· ἱματίου δέομαι.

[7]   δέομαι. Οὗ δέομαι, ποιητέον· ἱματίου δέομαι· ἱμάτιον ποιητέον. Καὶ τὸ συμπέρασμα,

[7]   δέομαι, ἱμάτιον δὲ σκέπασμα· ἱματίου δέομαι. Οὗ δέομαι, ποιητέον· ἱματίου δέομαι·

[7]   δὲ σκέπασμα· ἱματίου δέομαι. Οὗ δέομαι, ποιητέον· ἱματίου δέομαι· ἱμάτιον ποιητέον.

[11]   Καὶ αἱ παρὰ τὸν λόγον δὴ γινόμεναι κινήσεις τῶν ῥηθέντων μορίων

[8]   εἶναί τι καὶ ἀκίνητον, ὃ δή φαμεν δυνάμει μὲν ἓν εἶναι

[7]   οὕτω τὴν ἑτέραν πρότασιν τὴν δήλην οὐδ´ ἡ διάνοια ἐφιστᾶσα σκοπεῖ

[8]   τινος καὶ θερμότητος. Τοῦτο δὲ δῆλον ἐκ τῶν παθημάτων. Θάρρη γὰρ

[6]   φαινόμενον γάρ ἐστιν ἀγαθόν. Ὥστε δῆλον ὅτι ἔστι μὲν ᾗ ὁμοίως

[4]   κινήσεως τὴν τῆς γῆς ἠρεμίαν, δῆλον ὅτι κινήσει αὐτὴν ἀπὸ τοῦ

[8]   αὐτῶν εἰσιν. Ὥστ´ εὐλόγως ἤδη δημιουργεῖται τὰ ἐντὸς καὶ τὰ περὶ

[8]   γίνεται ἢ διὰ νοήσεως ἢ δι´ αἰσθήσεως. Ἅμα δὲ καὶ ταχὺ

[7]   οὔσης, ταύτης δὲ γινομένης ἢ δι´ αἰσθήσεως ἢ διὰ φαντασίας καὶ

[1]   καθ´ ἕκαστα καὶ τῶν αἰσθητῶν, δι´ ἅπερ καὶ τοὺς καθόλου ζητοῦμεν

[3]   τὰ ζῷα καὶ τὰ κινούμενα δι´ αὐτῶν, ἐκ τῶν τοιούτων ἄν

[7]   δ´ ὀρεγομένων πράττειν τὰ μὲν δι´ ἐπιθυμίαν ἢ θυμὸν τὰ δὲ

[5]   ἀλλοιώσεις ὑπ´ ἄλλου γίνονται καὶ δι´ ἑτέρων· γενέσεως δὲ καὶ φθορᾶς

[11]   Ἡ μὲν οὖν καρδία φανερὸν δι´ ἣν αἰτίαν· τὰς γὰρ ἀρχὰς

[10]   μορίῳ ἡ ψυχή, εἴρηται, καὶ δι´ ἣν αἰτίαν· ὑποληπτέον δὲ συνεστάναι

[7]   ἐπιθυμίαν ἢ θυμὸν τὰ δὲ (δι´ ὄρεξιν ἢ βούλησιν τὰ μὲν

[8]   τέλος πρὸς τὴν χεῖρα. Ὧστε διά γε τοῦτο, εἰ μὴ καὶ

[7]   αἱ δὲ προτάσεις αἱ ποιητικαὶ διὰ δύο εἰδῶν γίνονται, διά τε

[7]   σχήματα μεταβάλλειν, αὐξανομένων τῶν μορίων διὰ θερμότητα καὶ πάλιν συστελλομένων διὰ

[8]   φαντασία· αὕτη δὲ γίνεται ἢ διὰ νοήσεως ἢ δι´ αἰσθήσεως. Ἅμα

[9]   τὰ μόρια, ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης διὰ ταῦτα γίνεσθαι τὴν κίνησιν τοῖς

[7]   ποιητικαὶ διὰ δύο εἰδῶν γίνονται, διά τε τοῦ ἀγαθοῦ καὶ διὰ

[9]   ἐνταῦθα εἶναί φαμεν, ὥστ´ ἀλλοιουμένου διὰ τὴν αἴσθησιν τοῦ τόπου τοῦ

[10]   συστελλομένη, καὶ βιαστικὴ καὶ ὠστικὴ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν, καὶ ἔχει

[1]   κεκαμμένον, μεταβάλλον δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ διὰ τὴν καμπήν. Καμπτομένου δὲ καὶ

[10]   τοῖς ζῴοις τὸ αὐτὸ τοῦτο διὰ τὴν φύσιν γίνεται καὶ τῷ

[10]   δὲ τὸ ἔργον τὸ αὑτῶν διὰ τὴν φύσιν. ~Πῶς μὲν οὖν

[2]   Μαρτύριον δὲ τούτου τὸ ἀπορούμενον, διὰ τί ποτε τὸ πλοῖον ἔξωθεν

[11]   ἑκουσίους κινήσεις τὰ ζῷα, καὶ διὰ τίνας αἰτίας, εἴρηται· κινεῖται δέ

[2]   εὐλόγως οὐ κινεῖ τὸ πλοῖον διὰ τὸ ἀναγκαῖον εἶναι πρὸς ὃ

[10]   καὶ γίνεται τόδε μετὰ τόδε διὰ τὸ ἔθος· ἔν τε τοῖς

[4]   εἶναι (ἄπειρον γὰρ οὐκ ἐνδέχεται διὰ τὸ μηδὲ σῶμα ἐνδέχεσθαι ἄπειρον

[6]   ὅσα μὴ κινεῖται ὑπ´ ἀλλήλων διὰ τὸ προσκόπτειν ἀλλήλοις. Διὸ καὶ

[3]   ἂν συμβαίνῃ καὶ κατὰ λόγον διὰ τὸ τὴν γῆν μένειν, ἀλλὰ

[8]   αἰσθήσεως. Ἅμα δὲ καὶ ταχὺ διὰ τὸ τὸ〉 ποιητικὸν καὶ παθητικὸν

[11]   τῶν μορίων ταῦτα ποιεῖ ἐπιδήλως διὰ τὸ ὥσπερ ζῷον κεχωρισμένον ἑκάτερον

[7]   διά τε τοῦ ἀγαθοῦ καὶ διὰ τοῦ δυνατοῦ. Ὥσπερ δὲ τῶν

[1]   τῶν μορίων, ἠρεμεῖν τι· καὶ διὰ τοῦτο αἱ καμπαὶ τοῖς ζῴοις

[8]   μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει. Διὰ τοῦτο δ´ ἅμα ὡς εἰπεῖν

[10]   τοῖς δ´ ἐν τῷ ἀνάλογον, διὰ τοῦτο καὶ τὸ πνεῦμα τὸ

[7]   γινομένης ἢ δι´ αἰσθήσεως ἢ διὰ φαντασίας καὶ νοήσεως. Τῶν δ´

[7]   διὰ θερμότητα καὶ πάλιν συστελλομένων διὰ ψύξιν καὶ ἀλλοιουμένων. Ἀλλοιοῦσι δ´

[1]   ὁτὲ μὲν ἓν ὁτὲ δὲ διαιρετά. (Ἀλλ´ οὖν ἀεὶ ἡ ἀρχή,

[4]   πότερον ἐνδέχεται ἢ οὐκ ἐνδέχεται διαλυθῆναι τὴν τοῦ οὐρανοῦ σύστασιν, εἰ

[4]   ἐνδέχεσθαι ἄπειρον εἶναι) ἐνδέχοιτ´ ἂν διαλυθῆναι τὸν οὐρανόν. Τί γὰρ κωλύει

[4]   μὲν οὖν εἰσὶν ὑπερέχουσαι κινήσεις, διαλυθήσεται ταῦτα ὑπ´ ἀλλήλων· εἰ δὲ

[3]   τὸν μῦθον, ὡς τοῦτον ὥσπερ διάμετρον ὄντα καὶ στρέφοντα τὸν οὐρανὸν

[1]   καμπαῖς, ὥσπερ ἂν εἰ τῆς διαμέτρου ἡ μὲν Α καὶ ἡ

[6]   διανοητόν. Οὐ πᾶν δὲ τὸ διανοητόν, ἀλλὰ τὸ τῶν πρακτῶν τέλος.

[6]   πρῶτον τὸ ὀρεκτὸν καὶ τὸ διανοητόν. Οὐ πᾶν δὲ τὸ διανοητόν,

[7]   πρότασιν τὴν δήλην οὐδ´ ἡ διάνοια ἐφιστᾶσα σκοπεῖ οὐδέν· οἷον εἰ

[6]   δὲ τὰ κινοῦντα τὸ ζῷον διάνοιαν καὶ φαντασίαν καὶ προαίρεσιν καὶ

[3]   τοὺς πόδας δόξαιεν ἂν ἀπὸ διανοίας εἰρηκέναι τὸν μῦθον, ὡς τοῦτον

[6]   ὄρεξις, ἡ δὲ προαίρεσις κοινὸν διανοίας καὶ ὀρέξεως· ὥστε κινεῖ πρῶτον

[7]   συμβαίνειν καὶ περὶ τῶν ἀκινήτων διανοουμένοις καὶ συλλογιζομένοις. Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν

[3]   ἐκ τῶν τοιούτων ἄν τις διαπορήσειεν. Οἱ δὲ μυθικῶς τὸν Ἄτλαντα

[3]   ὅλην ἀναγκαῖον ἦν μένειν, ἢ διασπᾶσθαι τὸ συνεχὲς αὐτῆς. Ἀλλ´ ὅτι

[4]   ἀναπνέοντα καὶ ἐκπνέοντα. Οὐδὲν γὰρ διαφέρει μέγα ῥῖψαι βάρος ἢ μικρόν,

[8]   πρὸς τὸ ὠλέκρανον. Οὐδὲν γὰρ διαφέρει τὰ προσπεφυκότα τῶν μή· γίνεται

[6]   χώραν ἔχουσιν· κριτικὰ γὰρ πάντα, διαφέρουσι δὲ κατὰ τὰς εἰρημένας ἐν

[1]   ἕκαστον ὑπάρχει γένος, καὶ τίνες διαφοραί, καὶ τίνες αἰτίαι τῶν καθ´

[7]   μορίῳ, πολλὴν ποιεῖ τοῦ σώματος διαφορὰν ἐρυθήμασι καὶ ὠχρότησι καὶ φρίκαις

[7]   ἀρχῇ μεγάλας καὶ πολλὰς ποιεῖ διαφορὰς ἄποθεν, οὐκ ἄδηλον· οἷον τοῦ

[6]   κατὰ τὰς εἰρημένας ἐν ἄλλοις διαφοράς. Βούλησις δὲ καὶ θυμὸς καὶ

[4]   ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως ἐντός. Διὸ δόξειεν ἂν τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν

[8]   ἀρχὴ τοῦ δὲ τελευτή, εἴρηται. Διὸ καὶ ἔστι μὲν ὡς ἑνί,

[7]   ὅτι αὐτὸς ἄνθρωπος, οὐκ ἐνδιατρίβει. Διὸ καὶ ὅσα μὴ λογισάμενοι πράττομεν,

[6]   ἀλλήλων διὰ τὸ προσκόπτειν ἀλλήλοις. Διὸ καὶ πέρας ἔχουσιν αὐτῶν πᾶσαι

[6]   ἕκαστον, ἔστι δ´ ᾗ ἄλλως, διὸ καὶ τὰ μὲν ἀεὶ κινεῖται,

[7]   περ καὶ τῶν πραγμάτων ἕκαστον, διὸ καὶ φρίττουσι καὶ φοβοῦνται νοήσαντες

[6]   ἀλλὰ τὸ τῶν πρακτῶν τέλος. Διὸ τὸ τοιοῦτόν ἐστι τῶν ἀγαθῶν

[3]   κρατοῦνται δὲ κατὰ τὴν ὑπεροχήν. (Διόπερ εἴτ´ Ἄτλας εἴτε τι τοιοῦτόν

[8]   λυπηρὸν φευκτόν, τὸ δ´ ἡδὺ διωκτόν (ἀλλὰ λανθάνει περὶ τὰ μικρὰ

[8]   κινήσεως τὸ ἐν τῷ πρακτῷ διωκτὸν καὶ φευκτόν· ἐξ ἀνάγκης δ´

[6]   κινεῖται, πρότερον εἴρηται ἐν τοῖς διωρισμένοις περὶ αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ τὰ

[6]   πῶς κινεῖ τὸ πρῶτον κινοῦν, διώρισται πρότερον ἐν τοῖς περὶ τῆς

[1]   πρῶτον κινοῦν ἀναγκαῖον ἀκίνητον εἶναι, διώρισται πρότερον, ὅτεπερ καὶ περὶ κινήσεως

[1]   ἡ ΑΓ. Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν δοκεῖ πάντα τρόπον ἀδιαίρετον εἶναι τὸ

[3]   τῆς γῆς ἔχοντα τοὺς πόδας δόξαιεν ἂν ἀπὸ διανοίας εἰρηκέναι τὸν

[4]   ἀρχὴ τῆς κινήσεως ἐντός. Διὸ δόξειεν ἂν τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν εὖ

[4]   ὑπάρχειν ἀναγκαῖον; ἴσως γὰρ ἂν δόξειεν ἄτοπον εἶναι, εἰ ἡ ἀρχὴ

[11]   κινουμένης καὶ μεταβαλλούσης, ἐπειδὴ πολλὰ δυνάμει ἐστίν, ἡ μὲν τοῦ Β

[1]   τὰ δ´ ἐν ταῖς καμπαῖς δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ γίνεται ὁτὲ μὲν

[1]   καὶ εὐθὺ καὶ κεκαμμένον, μεταβάλλον δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ διὰ τὴν καμπήν.

[9]   δὲ μέσον τοῦ σώματος μέρος δυνάμει μὲν ἕν, ἐνεργείᾳ δ´ ἀνάγκη

[8]   καὶ ἀκίνητον, ὃ δή φαμεν δυνάμει μὲν ἓν εἶναι σημεῖον, ἐνεργείᾳ

[9]   τὸ δὲ κινεῖν. Ἓν ἄρα δυνάμει ὂν τὸ Α ἐνεργείᾳ δύο

[4]   Ἐὰν γάρ τις ὑπερβάλλῃ τῇ δυνάμει τῆς κινήσεως τὴν τῆς γῆς

[3]   γάρ τι πλῆθος ἰσχύος καὶ δυνάμεως καθ´ ἣν μένει τὸ μένον,

[3]   δέ. Τοσαύτην οὖν δεήσει τὴν δύναμιν εἶναι τῆς γῆς ἐν τῷ

[3]   ὅτι τοὺς πόλους οἴονταί τινα δύναμιν ἔχειν, οὐθὲν ἔχοντας μέγεθος ἀλλ´

[10]   δὲ κινοῦν ἀναγκαῖον ἔχειν τινὰ δύναμιν καὶ ἰσχύν. Πάντα δὲ φαίνεται

[10]   κινεῖν δύναται πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν δύναμιν· τὸ δὲ κινοῦν ἀναγκαῖον ἔχειν

[7]   νόησις τὴν τῶν πραγμάτων ἔχουσι δύναμιν· τρόπον γάρ τινα τὸ εἶδος

[11]   ζῷόν τι ἡ τοῦ σπέρματος δύναμις. Αἱ δὲ κινήσεις τῇ τε

[4]   δ´ ἀφ´ ἧς αὕτη ἡ δύναμις, ὅτι οὐκ ἄπειρος, φανερόν· οὐδὲ

[10]   δεῖ τὸ ὄργανον αὐξάνεσθαί τε δύνασθαι καὶ συστέλλεσθαι. Τοιαύτη δ´ ἐστὶν

[10]   μὲν μὴ πεφυκὸς δὲ κινεῖν δύναται πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν δύναμιν· τὸ

[7]   ἐκινεῖτο· ἐν δὲ τῷ ζῴῳ δύναται τὸ αὐτὸ καὶ μεῖζον καὶ

[7]   τοῦ ἀγαθοῦ καὶ διὰ τοῦ δυνατοῦ. Ὥσπερ δὲ τῶν ἐρωτώντων ἔνιοι,

[7]   δὲ προτάσεις αἱ ποιητικαὶ διὰ δύο εἰδῶν γίνονται, διά τε τοῦ

[9]   δυνάμει ὂν τὸ Α ἐνεργείᾳ δύο ἔσται, ὥστ´ ἀνάγκη μὴ στιγμὴν

[1]   ἡ καμπή, καὶ ἓν καὶ δύο, καὶ εὐθὺ καὶ κεκαμμένον, μεταβάλλον

[3]   δυοῖν ἀδύνατον· τοὺς δὲ πόλους δύο ποιοῦσιν. Ὅτι μὲν οὖν ἔχει

[7]   τὸ τέλος (ὅταν γὰρ τὰς δύο προτάσεις νοήσῃ, τὸ συμπέρασμα ἐνόησε

[7]   συνέθηκεν) ἐνταῦθα δ´ ἐκ τῶν δύο προτάσεων τὸ συμπέρασμα γίνεται ἡ

[8]   εἶναι σημεῖον, ἐνεργείᾳ δὲ γίνεσθαι δύο· ὥστ´ εἰ τὸ ζῷον ἦν

[3]   κινεῖσθαι τὴν μίαν κίνησιν ὑπὸ δυοῖν ἀδύνατον· τοὺς δὲ πόλους δύο

[8]   ὡς ἑνί, ἔστι δ´ ὡς δυσὶ χρῆται ἡ φύσις αὐτῇ. Ὅταν

Chapitre
[1]	ἡ μὲν Α καὶ ἡ	Δ	μένοι, ἡ δὲ Β κινοῖτο,
[7]	ἀναγκάζῃ. Ποιητέον μοι ἀγαθόν, οἰκία	δ´	ἀγαθόν· ποιεῖ οἰκίαν εὐθύς. Σκεπάσματος
[7]	διὰ ψύξιν καὶ ἀλλοιουμένων. Ἀλλοιοῦσι	δ´	αἱ φαντασίαι καὶ αἱ αἰσθήσεις
[11]	ἑκάτερον εἶναι τῶν μορίων. (Τούτου	δ´	αἴτιον ὅτι ἔχουσιν ὑγρότητα ζωτικήν.
[8]	διωκτὸν καὶ φευκτόν· ἐξ ἀνάγκης	δ´	ἀκολουθεῖ τῇ νοήσει καὶ τῇ
[11]	δὲ πλείστας οὐχ ἑκουσίους. Λέγω	δ´	ἀκουσίους μὲν οἷον τὴν τῆς
[8]	τὸ δὲ πάσχει. Διὰ τοῦτο	δ´	ἅμα ὡς εἰπεῖν νοεῖ ὅτι
[11]	Γ ἐπὶ τὸ Γ, ἡ	δ´	ἀμφοῖν ἐπ´ ἄμφω. Ἀπὸ δὲ
[3]	ἡ γῆ τοῦ πλοίου. ~Ἀπορήσειε	δ´	ἄν τις, ἆρ´ εἴ τι
[3]	οὐρανὸν περὶ τοὺς πόλους· τοῦτο	δ´	ἂν συμβαίνῃ καὶ κατὰ λόγον
[9]	μέρος δυνάμει μὲν ἕν, ἐνεργείᾳ	δ´	ἀνάγκη γίνεσθαι πλείω· καὶ γὰρ
[7]	ὅτι παντὶ βαδιστέον ἀνθρώπῳ, αὐτὸς	δ´	ἄνθρωπος, βαδίζει εὐθέως, ἂν δ´
[7]	οὐδενὶ βαδιστέον νῦν ἀνθρώπῳ, αὐτὸς	δ´	ἄνθρωπος, εὐθὺς ἠρεμεῖ· καὶ ταῦτα
[7]	ἱμάτιον ποιητέον, πρᾶξίς ἐστιν. Πράττει	δ´	ἀπ´ ἀρχῆς. Εἰ ἱμάτιον ἔσται,
[5]	τὸ γεννῶν τοῦ γεννωμένου· αὐτὸ	δ´	αὑτοῦ πρότερον οὐδέν ἐστιν. ~Περὶ
[2]	πρὸς ὃ ἀποστηρίζεται μένειν· συμβαίνει	δ´	αὐτῷ τὸ αὐτὸ ὅ τε
[4]	τοῦ μέσου. Καὶ ἡ ἰσχὺς	δ´	ἀφ´ ἧς αὕτη ἡ δύναμις,
[4]	δὲ μὴ εἰσὶ μέν, ἐνδέχεται	δ´	εἶναι (ἄπειρον γὰρ οὐκ ἐνδέχεται
[8]	αὐτῷ τῷ ὅλῳ κινουμένῳ, ἀνάγκη	δ´	εἶναί τι καὶ ἀκίνητον, ὃ
[6]	οὐκ ἀνάγκη κινεῖν οὐδέν. Φανερὸν	δ´	ἐκ τούτων καὶ ὅτι εὐλόγως
[7]	συμπέρασμα ἐνόησε καὶ συνέθηκεν) ἐνταῦθα	δ´	ἐκ τῶν δύο προτάσεων τὸ
[7]	σώματι τὰ μὲν μείζω τὰ	δ´	ἐλάττω γίνεται. Ὅτι δὲ μικρὰ
[2]	προσβάλλων μόριον, κινεῖ ῥᾳδίως, ἐὰν	δ´	ἐν αὐτῷ τις ὢν τῷ
[1]	κινεῖσθαι τῶν μαθηματικῶν οὐδέν) τὰ	δ´	ἐν ταῖς καμπαῖς δυνάμει καὶ
[10]	μὲν ἐν τῇ καρδίᾳ τοῖς	δ´	ἐν τῷ ἀνάλογον, διὰ τοῦτο
[9]	αὖ τῷ τοῦτο ἐκεῖνο, ἀεὶ	δ´	ἐν τῷ ἀνωτέρω ἀμφοτέρων ἡ
[5]	οἱ εἰσπνέοντες καὶ ἐκπνέοντες. ~Πότερον	δ´	ἐν τῷ αὐτῷ αὑτὸ κινοῦντι
[8]	τῇ χειρὶ ἡ ἀρχή, τούτου	δ´	ἐν τῷ καρπῷ. Εἰ δὲ
[5]	δὲ κινήσεων ἴσως πασῶν. Ὥσπερ	δ´	ἐν τῷ ὅλῳ, καὶ ἐν
[7]	πάθη καὶ ἀλλοιώσεις εἰσίν. Ἀλλοιουμένων	δ´	ἐν τῷ σώματι τὰ μὲν
[8]	τὸ ἔσχατον τοῦ βραχίονος, τῆς	δ´	ἐν τῷ ὠλεκράνῳ κάμψεως τὸ
[8]	τῆς ψυχῆς ἡ κινοῦσα. Ἐπεὶ	δ´	ἐνδέχεται καὶ πρὸς τὴν χεῖρα
[4]	εἰ μάλα πολλὰ κάμοιτε· πάντες	δ´	ἐξάπτεσθε θεοὶ πᾶσαί τε θέαιναι.
[2]	ἁπλῶς ἠρεμοῦν καὶ ἀκίνητον. Ἄξιον	δ´	ἐπιστήσαντας ἐπισκέψασθαι περὶ τοῦ λεχθέντος·
[10]	εἶναι καὶ παρέχειν ἰσχύν. Τὰ	δ´	ἔργα τῆς κινήσεως ὦσις καὶ
[10]	τε δύνασθαι καὶ συστέλλεσθαι. Τοιαύτη	δ´	ἐστὶν ἡ τοῦ πνεύματος φύσις·
[9]	ἄμφω ἀκίνητον〉 ἀναγκαῖον εἶναι, τοῦτο	δ´	ἐστὶν ἡ ψυχή, ἕτερον μὲν
[10]	περὶ τῶν ἄλλων μορίων) φαίνεται	δ´	εὐφυῶς ἔχον πρὸς τὸ κινητικὸν
[9]	ἄκρων τὸ μέσον ἔσχατον. Ὁμοίως	δ´	ἔχει πρὸς τὰς κινήσεις τοῦτο
[10]	κινούμενον, πρὸς τὸ ἀκίνητον. Ἐπεὶ	δ´	ἡ ἀρχὴ τοῖς μὲν ἐν
[6]	καὶ τῶν ζῴων ἕκαστον, ἔστι	δ´	ᾗ ἄλλως, διὸ καὶ τὰ
[8]	μὲν γὰρ λυπηρὸν φευκτόν, τὸ	δ´	ἡδὺ διωκτόν (ἀλλὰ λανθάνει περὶ
[9]	θατέρου ἠρεμοῦντος θάτερον κινεῖται. Λέγω	δ´	οἷον ἐπὶ τῆς ΑΒΓ τὸ
[11]	τοῦ νοῦ κινοῦνται) οὐχ ἑκουσίους	δ´	οἷον ὕπνον καὶ ἐγρήγορσιν καὶ
[9]	ἅπαν τὸ κάτω συνεχές. ~Ἐπεὶ	δ´	ὁμοίως ἔχει ἀπὸ τῶν ἀριστερῶν
[7]	διὰ φαντασίας καὶ νοήσεως. Τῶν	δ´	ὀρεγομένων πράττειν τὰ μὲν δι´
[8]	δ´ ὄρεξις τὰ πάθη, τὴν	δ´	ὄρεξιν ἡ φαντασία· αὕτη δὲ
[6]	πρῶτον οὐ κινούμενον κινεῖ, ἡ	δ´	ὄρεξις καὶ τὸ ὀρεκτικὸν κινούμενον
[8]	παρασκευάζει ἐπιτηδείως τὰ πάθη, ἡ	δ´	ὄρεξις τὰ πάθη, τὴν δ´
[7]	δ´ ἄνθρωπος, βαδίζει εὐθέως, ἂν	δ´	ὅτι οὐδενὶ βαδιστέον νῦν ἀνθρώπῳ,
[7]	οὐ πράττει, καὶ κινεῖται, ὁτὲ	δ´	οὐ κινεῖται; ἔοικε παραπλησίως συμβαίνειν
[7]	νοῶν ὁτὲ μὲν πράττει ὁτὲ	δ´	οὐ πράττει, καὶ κινεῖται, ὁτὲ
[11]	λόγον ἐν τοῖς μορίοις, ὁτὲ	δ´	οὔ, αἴτιον τὸ ὁτὲ (μὲν
[4]	πεφυκὸς ὁρᾶσθαι οὐκ ὀφθήσεται) τὸν	δ´	οὐρανὸν ἄφθαρτον εἶναι καὶ ἀδιάλυτον
[9]	μεγέθους τοῦ τοιούτου, ἐν τούτῳ	δ´	οὖσα. ~Κατὰ μὲν οὖν τὸν
[2]	καὶ πρὸς ὃ ἀποστηρίζεται. Ἔξωθεν	δ´	ὠθῶν ἢ ἕλκων κινεῖ· οὐθὲν
[8]	ἔστι μὲν ὡς ἑνί, ἔστι	δ´	ὡς δυσὶ χρῆται ἡ φύσις
[6]	ζῴων κίνησις ἔχει πέρας. Τὸ	δὲ	ἀΐδιον καλόν, καὶ τὸ ἀληθῶς
[1]	καὶ ἡ Δ μένοι, ἡ	δὲ	Β κινοῖτο, καὶ γίνοιτο ἡ
[10]	ὑπὸ τοῦ βαρυτέρου ἀπονικώμενον, τὸ	δὲ	βαρὺ ἄνω ὑπὸ τοῦ κουφοτέρου.
[5]	ὑφ´ αὑτοῦ καὶ αὐξανομένῳ; περὶ	δὲ	γενέσεως τῆς ἐξ ἀρχῆς καὶ
[8]	μὲν ἓν εἶναι σημεῖον, ἐνεργείᾳ	δὲ	γίνεσθαι δύο· ὥστ´ εἰ τὸ
[8]	δ´ ὄρεξιν ἡ φαντασία· αὕτη	δὲ	γίνεται ἢ διὰ νοήσεως ἢ
[7]	τοῦ κινεῖσθαι ὀρέξεως οὔσης, ταύτης	δὲ	γινομένης ἢ δι´ αἰσθήσεως ἢ
[4]	ταύτης ἕτερος ἔστω λόγος· ἆρα	δὲ	δεῖ τι ἀκίνητον εἶναι καὶ
[8]	ψύξεώς τινος καὶ θερμότητος. Τοῦτο	δὲ	δῆλον ἐκ τῶν παθημάτων. Θάρρη
[7]	δι´ ἐπιθυμίαν ἢ θυμὸν τὰ	δὲ	(δι´ ὄρεξιν ἢ βούλησιν τὰ
[1]	γίνεται ὁτὲ μὲν ἓν ὁτὲ	δὲ	διαιρετά. (Ἀλλ´ οὖν ἀεὶ ἡ
[4]	εἴπερ μὴ ἀδύνατον; οὐκ ἀδύνατον	δέ,	εἰ μὴ τἀντικείμενον ἀναγκαῖον. Ἀλλὰ
[4]	περὶ τῆς τοιαύτης ἀρχῆς. Τὰ	δὲ	ζῷα ὅσα κινεῖται, πάντα πρὸς
[8]	θερμότητος ἢ ψύξεώς ἐστι, τὰ	δὲ	καθ´ ὅλον τὸ σῶμα· μνῆμαι
[8]	καθ´ ὅλον τὸ σῶμα· μνῆμαι	δὲ	καὶ ἐλπίδες, οἷον εἰδώλοις χρώμεναι
[3]	καὶ ἴση τῆς ἠρεμίας. Ὡσαύτως	δὲ	καὶ ἡ τοῦ κινουμένου μέν,
[6]	εἰρημένας ἐν ἄλλοις διαφοράς. Βούλησις	δὲ	καὶ θυμὸς καὶ ἐπιθυμία πάντα
[1]	ἐνεργείᾳ διὰ τὴν καμπήν. Καμπτομένου	δὲ	καὶ κινουμένου τὸ μὲν κινεῖται
[8]	νοήσεως ἢ δι´ αἰσθήσεως. Ἅμα	δὲ	καὶ ταχὺ διὰ τὸ τὸ〉
[5]	γίνονται καὶ δι´ ἑτέρων· γενέσεως	δὲ	καὶ φθορᾶς οὐδαμῶς (οἷόν τε
[8]	εἶναι ἔν τινι ἀρχῇ. Ἡ	δὲ	καμπὴ ὅτι μέν ἐστι ἀρχὴ
[1]	δὲ πορείᾳ τῶν ζῴων, τὰ	δὲ	κατ´ ἄλλους τρόπους τοιούτους) ἐπισκεπτέον
[7]	τῆς πρώρας γίνεται μετάστασις. Ἔτι	δὲ	κατὰ θερμότητα ἢ ψύξιν ἢ
[6]	ἔχουσιν· κριτικὰ γὰρ πάντα, διαφέρουσι	δὲ	κατὰ τὰς εἰρημένας ἐν ἄλλοις
[3]	ἴσαι ἀπαθεῖς ὑπ´ ἀλλήλων, κρατοῦνται	δὲ	κατὰ τὴν ὑπεροχήν. (Διόπερ εἴτ´
[4]	μὲν ἐξ ἀνάγκης (εἶναι) συμβαίνει	δὲ	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον οὐκ
[10]	οὖν κινούμενον μὲν μὴ πεφυκὸς	δὲ	κινεῖν δύναται πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν
[9]	μέλλει τὸ μὲν κινεῖσθαι τὸ	δὲ	κινεῖν. Ἓν ἄρα δυνάμει ὂν
[8]	τῶν σημείων τῶν ἐσχάτων, τὸ	δὲ	κινεῖσθαι· ὅτι γὰρ πρὸς ἠρεμοῦν
[4]	αὐτοῦ τὸ μὲν ἠρεμεῖν τὸ	δὲ	κινεῖσθαι, πρὸς ὃ ἀπερειδόμενον τὸ
[11]	ἡ τοῦ σπέρματος δύναμις. Αἱ	δὲ	κινήσεις τῇ τε ἀρχῇ ἀπὸ
[5]	ἂν εἴη, καὶ τῶν ἄλλων	δὲ	κινήσεων ἴσως πασῶν. Ὥσπερ δ´
[1]	~Περί ζώων κινήσεως. ~(Περὶ	δὲ	κινήσεως τῆς τῶν ζῴων, ὅσα
[10]	πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν δύναμιν· τὸ	δὲ	κινοῦν ἀναγκαῖον ἔχειν τινὰ δύναμιν
[8]	ἄλληλα εἶναι τὴν φύσιν. Τὸ	δὲ	κινοῦν πρῶτον τὸ ζῷον ἀνάγκη
[8]	τοιούτοις, ὁτὲ μὲν ἧττον ὁτὲ	δὲ	μᾶλλον αἰτίαι τῶν αὐτῶν εἰσιν.
[1]	τὸ μὲν κινεῖται σημεῖον τὸ	δὲ	μένει τῶν ἐν ταῖς καμπαῖς,
[9]	τὴν κίνησιν τοῖς ζῴοις. Τὸ	δὲ	μέσον τοῦ σώματος μέρος δυνάμει
[4]	διαλυθήσεται ταῦτα ὑπ´ ἀλλήλων· εἰ	δὲ	μὴ εἰσὶ μέν, ἐνδέχεται δ´
[6]	καὶ μὴ ποτὲ μὲν ποτὲ	δὲ	μή, θειότερον καὶ τιμιώτερον ἢ
[2]	κινουμένου τὸ οὕτως ἀκίνητον· εἰ	δὲ	μή, οὐ κινηθήσεται. Μαρτύριον δὲ
[5]	αὑτῷ αἴτιον καὶ ἀλλοιώσεως, εἰ	δὲ	μή, οὐκ ἀνάγκη. Αἱ δὲ
[11]	ἐνυπάρχειν τὴν παθητικὴν ὕλην ὁτὲ	δὲ	μὴ τοσαύτην ἢ τοιαύτην. Περὶ
[8]	δ´ ἐν τῷ καρπῷ. Εἰ	δὲ	μηδ´ ἐν τῇ χειρί, ὅτι
[7]	τὰ δ´ ἐλάττω γίνεται. Ὅτι	δὲ	μικρὰ μεταβολὴ γινομένη ἐν ἀρχῇ
[11]	ἀρχὰς ἔχει τῶν αἰσθήσεων· τὸ	δὲ	μόριον τὸ γεννητικὸν ὅτι τοιοῦτόν
[3]	τοιούτων ἄν τις διαπορήσειεν. Οἱ	δὲ	μυθικῶς τὸν Ἄτλαντα ποιοῦντες ἐπὶ
[7]	ξύλα καὶ ὁ σίδηρος, τὰ	δὲ	νεῦρα ὡς αἱ στρέβλαι· ὧν
[1]	μὲν γὰρ πτήσει κινεῖται τὰ	δὲ	νεύσει τὰ δὲ πορείᾳ τῶν
[7]	αἴσθησιν ἢ τὴν φαντασίαν. ~Πῶς	δὲ	νοῶν ὁτὲ μὲν πράττει ὁτὲ
[11]	Γ ὡς ἀπ´ ἀρχῆς. Ὅτι	δὲ	ὁτὲ μὲν ταὐτὰ νοησάντων γίνεται
[8]	εἶναι τὸ μὲν ποιητικὸν τὸ	δὲ	παθητικόν, καὶ μηδὲν ἀπολίπῃ αὐτῶν
[6]	καὶ βούλησιν καὶ ἐπιθυμίαν. Ταῦτα	δὲ	πάντα ἀνάγεται εἰς νοῦν καὶ
[7]	καὶ φοβοῦνται νοήσαντες μόνον. Ταῦτα	δὲ	πάντα πάθη καὶ ἀλλοιώσεις εἰσίν.
[4]	ἄλλου κινεῖται τὰ ἄψυχα, ἀρχὴ	δὲ	πάντων τῶν οὕτως κινουμένων τὰ
[8]	εὐθὺς τὸ μὲν ποιεῖ τὸ	δὲ	πάσχει. Διὰ τοῦτο δ´ ἅμα
[11]	ζῴων, καὶ περὶ ψυχῆς, ἔτι	δὲ	περὶ αἰσθήσεως καὶ ὕπνου καὶ
[11]	κινήσεως, εἰρήκαμεν τὰς αἰτίας· λοιπὸν	δὲ	περὶ γενέσεως εἰπεῖν.
[1]	περὶ ἁπάντων ἐν ἑτέροις· ὅλως	δὲ	περὶ τῆς κοινῆς αἰτίας τοῦ
[4]	μὲν γὰρ ἐξ ἀνάγκης, τὸ	δὲ	πεφυκὸς ὁρᾶσθαι οὐκ ὀφθήσεται) τὸν
[11]	ἀκουσίους ἔνια τῶν μερῶν, τὰς	δὲ	πλείστας οὐχ ἑκουσίους. Λέγω δ´
[3]	κίνησιν ὑπὸ δυοῖν ἀδύνατον· τοὺς	δὲ	πόλους δύο ποιοῦσιν. Ὅτι μὲν
[1]	κινεῖται τὰ δὲ νεύσει τὰ	δὲ	πορείᾳ τῶν ζῴων, τὰ δὲ
[7]	μοι, ἡ ἐπιθυμία λέγει· τοδὶ	δὲ	ποτόν, ἡ αἴσθησις εἶπεν ἢ
[7]	βούλησιν τὰ μὲν ποιοῦσι, τὰ	δὲ	πράττουσιν. Ὥσπερ δὲ τὰ αὐτόματα
[6]	καὶ ἐπιθυμία πάντα ὄρεξις, ἡ	δὲ	προαίρεσις κοινὸν διανοίας καὶ ὀρέξεως·
[10]	πνεύματος, εἴρηται ἐν ἄλλοις· τοῦτο	δὲ	πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν ψυχικὴν
[7]	πρᾶξις τὸ συμπέρασμα, φανερόν· αἱ	δὲ	προτάσεις αἱ ποιητικαὶ διὰ δύο
[5]	δὲ μή, οὐκ ἀνάγκη. Αἱ	δὲ	πρῶται αὐξήσεις καὶ ἀλλοιώσεις ὑπ´
[7]	οἰκίαν εὐθύς. Σκεπάσματος δέομαι, ἱμάτιον	δὲ	σκέπασμα· ἱματίου δέομαι. Οὗ δέομαι,
[8]	καὶ σκληρὰ ἐξ ἀλλήλων. Τούτων	δὲ	συμβαινόντων τὸν τρόπον τοῦτον, καὶ
[10]	καὶ δι´ ἣν αἰτίαν· ὑποληπτέον	δὲ	συνεστάναι τὸ ζῷον ὥσπερ πόλιν
[7]	ποιοῦσι, τὰ δὲ πράττουσιν. Ὥσπερ	δὲ	τὰ αὐτόματα κινεῖται μικρᾶς κινήσεως
[6]	τοῖς διωρισμένοις περὶ αὐτῆς. Ἐπεὶ	δὲ	τὰ ἄψυχα πάντα κινεῖται ὑφ´
[6]	πέρας, τὸ οὗ ἕνεκα. Ὁρῶμεν	δὲ	τὰ κινοῦντα τὸ ζῷον διάνοιαν
[8]	τὰ μικρὰ τοῦτο συμβαῖνον) ἔστι	δὲ	τὰ λυπηρὰ (καὶ ἡδέα πάντα
[6]	τὸ ὀρεκτικὸν κινούμενον κινεῖ. (Τὸ	δὲ	τελευταῖον τῶν κινουμένων οὐκ ἀνάγκη
[8]	ὅτι μέν ἐστι ἀρχὴ τοῦ	δὲ	τελευτή, εἴρηται. Διὸ καὶ ἔστι
[4]	ἔξω πρὸς ὃ ἀπερείσεται. Εἰ	δέ	τι ἐστὶν ἀνωτέρω καὶ πρώτως
[6]	ἕνεκα ὄντων, ταύτῃ κινεῖ. Δεῖ	δὲ	τιθέναι καὶ τὸ φαινόμενον ἀγαθὸν
[11]	διὰ τίνας αἰτίας, εἴρηται· κινεῖται	δέ	τινας καὶ ἀκουσίους ἔνια τῶν
[4]	τινος τοιούτου τῶν ἐντός. ~Ἔστι	δέ	τις ἀπορία περὶ τὰς κινήσεις
[9]	ΑΒΓ τὸ Β κινεῖται, κινεῖ	δὲ	τὸ Α. Ἀλλὰ μὴν δεῖ
[4]	οὐδὲ τὸ βάρος αὐτῆς. Ἐπεὶ	δὲ	τὸ ἀδύνατον λέγεται πλεοναχῶς (οὐ
[1]	τὸ αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν, τούτου	δὲ	τὸ ἀκίνητον, καὶ ὅτι τὸ
[6]	καὶ τὸ διανοητόν. Οὐ πᾶν	δὲ	τὸ διανοητόν, ἀλλὰ τὸ τῶν
[10]	(ζῆν μὲν τῷ προσπεφυκέναι, ποιεῖν	δὲ	τὸ ἔργον τὸ αὑτῶν διὰ
[3]	καὶ ὁμοίως κατ´ ἰσχύν. Κινεῖ	δὲ	τὸ ἠρεμοῦν πρῶτον, ὥστε μᾶλλον
[10]	κουφότητα πρὸς τὰ ἐναντία. Δεῖ	δὲ	τὸ μέλλον κινεῖν μὴ ἀλλοιώσει
[2]	ἔξωθέν τι ἀποστηριζόμενον μένειν. Ὁ	δὲ	τὸ πλοῖον ὠθῶν ἐν τῷ
[7]	ἀνάγκη εἶναι τόδε πρῶτον, εἰ	δὲ	τόδε, τόδε· καὶ τοῦτο πράττει
[4]	τὰ αὐτὰ αὑτὰ κινοῦντα. Τῶν	δὲ	τοιούτων περὶ μὲν τῶν ζῴων
[10]	μέσον, ὃ κινεῖ κινούμενον· ἐν	δὲ	τοῖς ἐμψύχοις σώμασι δεῖ τι
[3]	τοῦ κινουμένου μέν, μὴ κινοῦντος	δέ.	Τοσαύτην οὖν δεήσει τὴν δύναμιν
[11]	ἐλθεῖν ὡς ἐπ´ ἀρχήν, ἀπὸ	δὲ	τοῦ Α ἐπὶ τὸ Γ
[11]	δ´ ἀμφοῖν ἐπ´ ἄμφω. Ἀπὸ	δὲ	τοῦ Β ἐπὶ τὸ Γ
[11]	ἀρχὴ ἐπὶ τὸ Β, ἡ	δὲ	τοῦ Γ ἐπὶ τὸ Γ,
[1]	βραχίονος κινουμένου τὸ ὠλέκρανον, ὅλου	δὲ	τοῦ κώλου ὁ ὦμος, καὶ
[6]	πάντα κινεῖται ὑφ´ ἑτέρου, περὶ	δὲ	τοῦ πρώτου κινουμένου καὶ ἀεὶ
[1]	μὲν κνήμης τὸ γόνυ, ὅλου	δὲ	τοῦ σκέλους τὸ ἰσχίον. Ὅτι
[3]	καὶ τὸ κινοῦν αὐτόν. Εἰ	δὲ	τοῦτο ἀδύνατον, ἀδύνατον καὶ τὸ
[2]	ἢ ἡ θάλαττα ἀντερείδοι. Ἀνάγκη	δὲ	τοῦτο ἕτερον εἶναι τοῦ κινουμένου,
[1]	εἰ ἔστι, τίς ἐστιν. Δεῖ	δὲ	τοῦτο μὴ μόνον τῷ λόγῳ
[9]	τοῖς ἔχουσι ῥάχιν. Καὶ εὐλόγως	δὲ	τοῦτο συμβέβηκεν· καὶ γὰρ τὸ
[3]	μόριον αὐτὴν τοῦ παντός, πρὸς	δὲ	τούτοις δεῖ τὴν ἰσχὺν ἰσάζειν
[2]	δὲ μή, οὐ κινηθήσεται. Μαρτύριον	δὲ	τούτου τὸ ἀπορούμενον, διὰ τί
[7]	κύκλῳ τὸ αὐτὸ ἐκινεῖτο· ἐν	δὲ	τῷ ζῴῳ δύναται τὸ αὐτὸ
[4]	ὡς πρὸς μένον θάτερον. Περὶ	δὲ	τῶν ἀψύχων ὅσα κινεῖται ἀπορήσειεν
[7]	καὶ διὰ τοῦ δυνατοῦ. Ὥσπερ	δὲ	τῶν ἐρωτώντων ἔνιοι, οὕτω τὴν
[6]	τὰ μὲν ἀεὶ κινεῖται, ἡ	δὲ	τῶν ζῴων κίνησις ἔχει πέρας.
[4]	ἐξ ἀκινήτου ἤρτηται ἀρχῆς. Ἐπὶ	δὲ	τῶν ζῴων οὐ μόνον τὸ
[11]	πεφυκυίας ἔχεσθαι μεταβολὰς ἀλλήλων. Αἰτίαι	δὲ	τῶν κινήσεων θερμότητές τε καὶ
[11]	τὰ ζῷα φυσικὴν ἀλλοίωσιν, ἀλλοιουμένων	δὲ	τῶν μορίων τὰ μὲν αὔξεσθαι
[11]	εἴδη τῶν ποιητικῶν προσφέρουσι. Μάλιστα	δὲ	τῶν μορίων ταῦτα ποιεῖ ἐπιδήλως
[10]	τινὰ δύναμιν καὶ ἰσχύν. Πάντα	δὲ	φαίνεται τὰ ζῷα καὶ ἔχοντα
[7]	ὑπάρχουσιν ἀλλοιώσεις τινὲς οὖσαι, ἡ	δὲ	φαντασία καὶ ἡ νόησις τὴν
[11]	μορίων τὰ μὲν αὔξεσθαι τὰ	δὲ	φθίνειν, ὥστ´ ἤδη κινεῖσθαι καὶ
[3]	μὴ κινοῦντος δέ. Τοσαύτην οὖν	δεήσει	τὴν δύναμιν εἶναι τῆς γῆς
[8]	κινεῖσθαι· ὅτι γὰρ πρὸς ἠρεμοῦν	δεῖ	ἀπερείδεσθαι τὸ κινοῦν, εἴρηται πρότερον.
[1]	οὖν ἐν αὐτοῖς τοῖς ζῴοις·	δεῖ	γάρ, ἂν κινῆταί τι τῶν
[4]	τόπον ὅσα κινεῖ αὐτὰ αὑτά.	Δεῖ	γὰρ αὐτοῦ τὸ μὲν ἠρεμεῖν
[11]	καὶ πρὸς ἀλλήλας οὕτως ἀφικνοῦνται.	Δεῖ	γὰρ νοῆσαι τὸ Α ἀρχήν.
[9]	δὲ τὸ Α. Ἀλλὰ μὴν	δεῖ	γέ τι ἠρεμεῖν, εἰ μέλλει
[6]	τινὸς ἕνεκα ὄντων, ταύτῃ κινεῖ.	Δεῖ	δὲ τιθέναι καὶ τὸ φαινόμενον
[10]	καὶ κουφότητα πρὸς τὰ ἐναντία.	Δεῖ	δὲ τὸ μέλλον κινεῖν μὴ
[1]	καὶ εἰ ἔστι, τίς ἐστιν.	Δεῖ	δὲ τοῦτο μὴ μόνον τῷ
[1]	καὶ ἐν αὑτῷ ἕκαστόν τι	δεῖ	ἔχειν ἠρεμοῦν, ὅθεν ἡ ἀρχὴ
[10]	ἅπαξ συστῇ ἡ τάξις, οὐδὲν	δεῖ	κεχωρισμένου μονάρχου, ὃν δεῖ παρεῖναι
[10]	οὐδὲν δεῖ κεχωρισμένου μονάρχου, ὃν	δεῖ	παρεῖναι παρ´ ἕκαστον τῶν γινομένων,
[3]	τοῦ παντός, πρὸς δὲ τούτοις	δεῖ	τὴν ἰσχὺν ἰσάζειν τοῦ κινοῦντος
[3]	τῶν ἐντός, οὐδὲν μᾶλλον ἀντερείδειν	δεῖ	τῆς μονῆς ἣν ἡ γῆ
[2]	Ὥσπερ γὰρ καὶ ἐν αὐτῷ	δεῖ	τι ἀκίνητον εἶναι, εἰ μέλλει
[4]	ἕτερος ἔστω λόγος· ἆρα δὲ	δεῖ	τι ἀκίνητον εἶναι καὶ ἠρεμοῦν
[9]	ἐν τῷ Α κινουμένας κινεῖν.	Δεῖ	τι ἄρα εἶναι παρὰ ταύτας
[10]	ἐν δὲ τοῖς ἐμψύχοις σώμασι	δεῖ	τι εἶναι σῶμα τοιοῦτον. Τὸ
[2]	κινεῖσθαι, οὕτως ἔτι μᾶλλον ἔξω	δεῖ	τι εἶναι τοῦ ζῴου ἀκίνητον,
[5]	αὑτὸ κινοῦντι κατὰ τόπον μόνῳ	δεῖ	τι μένειν, ἢ καὶ ἐν
[5]	εἶναι αὑτῷ οὐδέν. Προϋπάρχειν γὰρ	δεῖ	τὸ κινοῦν τοῦ κινουμένου καὶ
[10]	κινήσεως ὦσις καὶ ἕλξις, ὥστε	δεῖ	τὸ ὄργανον αὐξάνεσθαί τε δύνασθαι
[4]	οὐ μόνον τὸ οὕτως ἀκίνητον	δεῖ	ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ ἐν αὐτοῖς
[1]	καὶ ἐφ´ ὧν ἐφαρμόττειν οἰόμεθα	δεῖν	αὐτούς. Φανερὸν γὰρ καὶ ἐπὶ
[10]	τὸ αὑτοῦ ἔργον, ὥστε μηδὲν	δεῖν	ἐν ἑκάστῳ εἶναι ψυχήν, ἀλλ´
[9]	μὴ εἶναι τῷ ἠρεμεῖν τὸ	δεξιὸν	κινεῖσθαι τὸ ἀριστερὸν μηδ´ αὖ
[9]	τῶν ἀριστερῶν καὶ ἀπὸ τῶν	δεξιῶν,	καὶ ἅμα τἀναντία κινεῖται, ὥστε
[7]	ἀγαθόν· ποιεῖ οἰκίαν εὐθύς. Σκεπάσματος	δέομαι,	ἱμάτιον δὲ σκέπασμα· ἱματίου δέομαι.
[7]	δέομαι. Οὗ δέομαι, ποιητέον· ἱματίου	δέομαι·	ἱμάτιον ποιητέον. Καὶ τὸ συμπέρασμα,
[7]	δέομαι, ἱμάτιον δὲ σκέπασμα· ἱματίου	δέομαι.	Οὗ δέομαι, ποιητέον· ἱματίου δέομαι·
[7]	δὲ σκέπασμα· ἱματίου δέομαι. Οὗ	δέομαι,	ποιητέον· ἱματίου δέομαι· ἱμάτιον ποιητέον.
[11]	Καὶ αἱ παρὰ τὸν λόγον	δὴ	γινόμεναι κινήσεις τῶν ῥηθέντων μορίων
[8]	εἶναί τι καὶ ἀκίνητον, ὃ	δή	φαμεν δυνάμει μὲν ἓν εἶναι
[7]	οὕτω τὴν ἑτέραν πρότασιν τὴν	δήλην	οὐδ´ ἡ διάνοια ἐφιστᾶσα σκοπεῖ
[8]	τινος καὶ θερμότητος. Τοῦτο δὲ	δῆλον	ἐκ τῶν παθημάτων. Θάρρη γὰρ
[6]	φαινόμενον γάρ ἐστιν ἀγαθόν. Ὥστε	δῆλον	ὅτι ἔστι μὲν ᾗ ὁμοίως
[4]	κινήσεως τὴν τῆς γῆς ἠρεμίαν,	δῆλον	ὅτι κινήσει αὐτὴν ἀπὸ τοῦ
[8]	αὐτῶν εἰσιν. Ὥστ´ εὐλόγως ἤδη	δημιουργεῖται	τὰ ἐντὸς καὶ τὰ περὶ
[8]	γίνεται ἢ διὰ νοήσεως ἢ	δι´	αἰσθήσεως. Ἅμα δὲ καὶ ταχὺ
[7]	οὔσης, ταύτης δὲ γινομένης ἢ	δι´	αἰσθήσεως ἢ διὰ φαντασίας καὶ
[1]	καθ´ ἕκαστα καὶ τῶν αἰσθητῶν,	δι´	ἅπερ καὶ τοὺς καθόλου ζητοῦμεν
[3]	τὰ ζῷα καὶ τὰ κινούμενα	δι´	αὐτῶν, ἐκ τῶν τοιούτων ἄν
[7]	δ´ ὀρεγομένων πράττειν τὰ μὲν	δι´	ἐπιθυμίαν ἢ θυμὸν τὰ δὲ
[5]	ἀλλοιώσεις ὑπ´ ἄλλου γίνονται καὶ	δι´	ἑτέρων· γενέσεως δὲ καὶ φθορᾶς
[11]	Ἡ μὲν οὖν καρδία φανερὸν	δι´	ἣν αἰτίαν· τὰς γὰρ ἀρχὰς
[10]	μορίῳ ἡ ψυχή, εἴρηται, καὶ	δι´	ἣν αἰτίαν· ὑποληπτέον δὲ συνεστάναι
[7]	ἐπιθυμίαν ἢ θυμὸν τὰ δὲ	(δι´	ὄρεξιν ἢ βούλησιν τὰ μὲν
[8]	τέλος πρὸς τὴν χεῖρα. Ὧστε	διά	γε τοῦτο, εἰ μὴ καὶ
[7]	αἱ δὲ προτάσεις αἱ ποιητικαὶ	διὰ	δύο εἰδῶν γίνονται, διά τε
[7]	σχήματα μεταβάλλειν, αὐξανομένων τῶν μορίων	διὰ	θερμότητα καὶ πάλιν συστελλομένων διὰ
[8]	φαντασία· αὕτη δὲ γίνεται ἢ	διὰ	νοήσεως ἢ δι´ αἰσθήσεως. Ἅμα
[9]	τὰ μόρια, ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης	διὰ	ταῦτα γίνεσθαι τὴν κίνησιν τοῖς
[7]	ποιητικαὶ διὰ δύο εἰδῶν γίνονται,	διά	τε τοῦ ἀγαθοῦ καὶ διὰ
[9]	ἐνταῦθα εἶναί φαμεν, ὥστ´ ἀλλοιουμένου	διὰ	τὴν αἴσθησιν τοῦ τόπου τοῦ
[10]	συστελλομένη, καὶ βιαστικὴ καὶ ὠστικὴ	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν, καὶ ἔχει
[1]	κεκαμμένον, μεταβάλλον δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ	διὰ	τὴν καμπήν. Καμπτομένου δὲ καὶ
[10]	τοῖς ζῴοις τὸ αὐτὸ τοῦτο	διὰ	τὴν φύσιν γίνεται καὶ τῷ
[10]	δὲ τὸ ἔργον τὸ αὑτῶν	διὰ	τὴν φύσιν. ~Πῶς μὲν οὖν
[2]	Μαρτύριον δὲ τούτου τὸ ἀπορούμενον,	διὰ	τί ποτε τὸ πλοῖον ἔξωθεν
[11]	ἑκουσίους κινήσεις τὰ ζῷα, καὶ	διὰ	τίνας αἰτίας, εἴρηται· κινεῖται δέ
[2]	εὐλόγως οὐ κινεῖ τὸ πλοῖον	διὰ	τὸ ἀναγκαῖον εἶναι πρὸς ὃ
[10]	καὶ γίνεται τόδε μετὰ τόδε	διὰ	τὸ ἔθος· ἔν τε τοῖς
[4]	εἶναι (ἄπειρον γὰρ οὐκ ἐνδέχεται	διὰ	τὸ μηδὲ σῶμα ἐνδέχεσθαι ἄπειρον
[6]	ὅσα μὴ κινεῖται ὑπ´ ἀλλήλων	διὰ	τὸ προσκόπτειν ἀλλήλοις. Διὸ καὶ
[3]	ἂν συμβαίνῃ καὶ κατὰ λόγον	διὰ	τὸ τὴν γῆν μένειν, ἀλλὰ
[8]	αἰσθήσεως. Ἅμα δὲ καὶ ταχὺ	διὰ	τὸ τὸ〉 ποιητικὸν καὶ παθητικὸν
[11]	τῶν μορίων ταῦτα ποιεῖ ἐπιδήλως	διὰ	τὸ ὥσπερ ζῷον κεχωρισμένον ἑκάτερον
[7]	διά τε τοῦ ἀγαθοῦ καὶ	διὰ	τοῦ δυνατοῦ. Ὥσπερ δὲ τῶν
[1]	τῶν μορίων, ἠρεμεῖν τι· καὶ	διὰ	τοῦτο αἱ καμπαὶ τοῖς ζῴοις
[8]	μὲν ποιεῖ τὸ δὲ πάσχει.	Διὰ	τοῦτο δ´ ἅμα ὡς εἰπεῖν
[10]	τοῖς δ´ ἐν τῷ ἀνάλογον,	διὰ	τοῦτο καὶ τὸ πνεῦμα τὸ
[7]	γινομένης ἢ δι´ αἰσθήσεως ἢ	διὰ	φαντασίας καὶ νοήσεως. Τῶν δ´
[7]	διὰ θερμότητα καὶ πάλιν συστελλομένων	διὰ	ψύξιν καὶ ἀλλοιουμένων. Ἀλλοιοῦσι δ´
[1]	ὁτὲ μὲν ἓν ὁτὲ δὲ	διαιρετά.	(Ἀλλ´ οὖν ἀεὶ ἡ ἀρχή,
[4]	πότερον ἐνδέχεται ἢ οὐκ ἐνδέχεται	διαλυθῆναι	τὴν τοῦ οὐρανοῦ σύστασιν, εἰ
[4]	ἐνδέχεσθαι ἄπειρον εἶναι) ἐνδέχοιτ´ ἂν	διαλυθῆναι	τὸν οὐρανόν. Τί γὰρ κωλύει
[4]	μὲν οὖν εἰσὶν ὑπερέχουσαι κινήσεις,	διαλυθήσεται	ταῦτα ὑπ´ ἀλλήλων· εἰ δὲ
[3]	τὸν μῦθον, ὡς τοῦτον ὥσπερ	διάμετρον	ὄντα καὶ στρέφοντα τὸν οὐρανὸν
[1]	καμπαῖς, ὥσπερ ἂν εἰ τῆς	διαμέτρου	ἡ μὲν Α καὶ ἡ
[6]	διανοητόν. Οὐ πᾶν δὲ τὸ	διανοητόν,	ἀλλὰ τὸ τῶν πρακτῶν τέλος.
[6]	πρῶτον τὸ ὀρεκτὸν καὶ τὸ	διανοητόν.	Οὐ πᾶν δὲ τὸ διανοητόν,
[7]	πρότασιν τὴν δήλην οὐδ´ ἡ	διάνοια	ἐφιστᾶσα σκοπεῖ οὐδέν· οἷον εἰ
[6]	δὲ τὰ κινοῦντα τὸ ζῷον	διάνοιαν	καὶ φαντασίαν καὶ προαίρεσιν καὶ
[3]	τοὺς πόδας δόξαιεν ἂν ἀπὸ	διανοίας	εἰρηκέναι τὸν μῦθον, ὡς τοῦτον
[6]	ὄρεξις, ἡ δὲ προαίρεσις κοινὸν	διανοίας	καὶ ὀρέξεως· ὥστε κινεῖ πρῶτον
[7]	συμβαίνειν καὶ περὶ τῶν ἀκινήτων	διανοουμένοις	καὶ συλλογιζομένοις. Ἀλλ´ ἐκεῖ μὲν
[3]	ἐκ τῶν τοιούτων ἄν τις	διαπορήσειεν.	Οἱ δὲ μυθικῶς τὸν Ἄτλαντα
[3]	ὅλην ἀναγκαῖον ἦν μένειν, ἢ	διασπᾶσθαι	τὸ συνεχὲς αὐτῆς. Ἀλλ´ ὅτι
[4]	ἀναπνέοντα καὶ ἐκπνέοντα. Οὐδὲν γὰρ	διαφέρει	μέγα ῥῖψαι βάρος ἢ μικρόν,
[8]	πρὸς τὸ ὠλέκρανον. Οὐδὲν γὰρ	διαφέρει	τὰ προσπεφυκότα τῶν μή· γίνεται
[6]	χώραν ἔχουσιν· κριτικὰ γὰρ πάντα,	διαφέρουσι	δὲ κατὰ τὰς εἰρημένας ἐν
[1]	ἕκαστον ὑπάρχει γένος, καὶ τίνες	διαφοραί,	καὶ τίνες αἰτίαι τῶν καθ´
[7]	μορίῳ, πολλὴν ποιεῖ τοῦ σώματος	διαφορὰν	ἐρυθήμασι καὶ ὠχρότησι καὶ φρίκαις
[7]	ἀρχῇ μεγάλας καὶ πολλὰς ποιεῖ	διαφορὰς	ἄποθεν, οὐκ ἄδηλον· οἷον τοῦ
[6]	κατὰ τὰς εἰρημένας ἐν ἄλλοις	διαφοράς.	Βούλησις δὲ καὶ θυμὸς καὶ
[4]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως ἐντός.	Διὸ	δόξειεν ἂν τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν
[8]	ἀρχὴ τοῦ δὲ τελευτή, εἴρηται.	Διὸ	καὶ ἔστι μὲν ὡς ἑνί,
[7]	ὅτι αὐτὸς ἄνθρωπος, οὐκ ἐνδιατρίβει.	Διὸ	καὶ ὅσα μὴ λογισάμενοι πράττομεν,
[6]	ἀλλήλων διὰ τὸ προσκόπτειν ἀλλήλοις.	Διὸ	καὶ πέρας ἔχουσιν αὐτῶν πᾶσαι
[6]	ἕκαστον, ἔστι δ´ ᾗ ἄλλως,	διὸ	καὶ τὰ μὲν ἀεὶ κινεῖται,
[7]	περ καὶ τῶν πραγμάτων ἕκαστον,	διὸ	καὶ φρίττουσι καὶ φοβοῦνται νοήσαντες
[6]	ἀλλὰ τὸ τῶν πρακτῶν τέλος.	Διὸ	τὸ τοιοῦτόν ἐστι τῶν ἀγαθῶν
[3]	κρατοῦνται δὲ κατὰ τὴν ὑπεροχήν.	(Διόπερ	εἴτ´ Ἄτλας εἴτε τι τοιοῦτόν
[8]	λυπηρὸν φευκτόν, τὸ δ´ ἡδὺ	διωκτόν	(ἀλλὰ λανθάνει περὶ τὰ μικρὰ
[8]	κινήσεως τὸ ἐν τῷ πρακτῷ	διωκτὸν	καὶ φευκτόν· ἐξ ἀνάγκης δ´
[6]	κινεῖται, πρότερον εἴρηται ἐν τοῖς	διωρισμένοις	περὶ αὐτῆς. Ἐπεὶ δὲ τὰ
[6]	πῶς κινεῖ τὸ πρῶτον κινοῦν,	διώρισται	πρότερον ἐν τοῖς περὶ τῆς
[1]	πρῶτον κινοῦν ἀναγκαῖον ἀκίνητον εἶναι,	διώρισται	πρότερον, ὅτεπερ καὶ περὶ κινήσεως
[1]	ἡ ΑΓ. Ἀλλ´ ἐνταῦθα μὲν	δοκεῖ	πάντα τρόπον ἀδιαίρετον εἶναι τὸ
[3]	τῆς γῆς ἔχοντα τοὺς πόδας	δόξαιεν	ἂν ἀπὸ διανοίας εἰρηκέναι τὸν
[4]	ἀρχὴ τῆς κινήσεως ἐντός. Διὸ	δόξειεν	ἂν τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν εὖ
[4]	ὑπάρχειν ἀναγκαῖον; ἴσως γὰρ ἂν	δόξειεν	ἄτοπον εἶναι, εἰ ἡ ἀρχὴ
[11]	κινουμένης καὶ μεταβαλλούσης, ἐπειδὴ πολλὰ	δυνάμει	ἐστίν, ἡ μὲν τοῦ Β
[1]	τὰ δ´ ἐν ταῖς καμπαῖς	δυνάμει	καὶ ἐνεργείᾳ γίνεται ὁτὲ μὲν
[1]	καὶ εὐθὺ καὶ κεκαμμένον, μεταβάλλον	δυνάμει	καὶ ἐνεργείᾳ διὰ τὴν καμπήν.
[9]	δὲ μέσον τοῦ σώματος μέρος	δυνάμει	μὲν ἕν, ἐνεργείᾳ δ´ ἀνάγκη
[8]	καὶ ἀκίνητον, ὃ δή φαμεν	δυνάμει	μὲν ἓν εἶναι σημεῖον, ἐνεργείᾳ
[9]	τὸ δὲ κινεῖν. Ἓν ἄρα	δυνάμει	ὂν τὸ Α ἐνεργείᾳ δύο
[4]	Ἐὰν γάρ τις ὑπερβάλλῃ τῇ	δυνάμει	τῆς κινήσεως τὴν τῆς γῆς
[3]	γάρ τι πλῆθος ἰσχύος καὶ	δυνάμεως	καθ´ ἣν μένει τὸ μένον,
[3]	δέ. Τοσαύτην οὖν δεήσει τὴν	δύναμιν	εἶναι τῆς γῆς ἐν τῷ
[3]	ὅτι τοὺς πόλους οἴονταί τινα	δύναμιν	ἔχειν, οὐθὲν ἔχοντας μέγεθος ἀλλ´
[10]	δὲ κινοῦν ἀναγκαῖον ἔχειν τινὰ	δύναμιν	καὶ ἰσχύν. Πάντα δὲ φαίνεται
[10]	κινεῖν δύναται πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν	δύναμιν·	τὸ δὲ κινοῦν ἀναγκαῖον ἔχειν
[7]	νόησις τὴν τῶν πραγμάτων ἔχουσι	δύναμιν·	τρόπον γάρ τινα τὸ εἶδος
[11]	ζῷόν τι ἡ τοῦ σπέρματος	δύναμις.	Αἱ δὲ κινήσεις τῇ τε
[4]	δ´ ἀφ´ ἧς αὕτη ἡ	δύναμις,	ὅτι οὐκ ἄπειρος, φανερόν· οὐδὲ
[10]	δεῖ τὸ ὄργανον αὐξάνεσθαί τε	δύνασθαι	καὶ συστέλλεσθαι. Τοιαύτη δ´ ἐστὶν
[10]	μὲν μὴ πεφυκὸς δὲ κινεῖν	δύναται	πάσχειν κατ´ ἀλλοτρίαν δύναμιν· τὸ
[7]	ἐκινεῖτο· ἐν δὲ τῷ ζῴῳ	δύναται	τὸ αὐτὸ καὶ μεῖζον καὶ
[7]	τοῦ ἀγαθοῦ καὶ διὰ τοῦ	δυνατοῦ.	Ὥσπερ δὲ τῶν ἐρωτώντων ἔνιοι,
[7]	δὲ προτάσεις αἱ ποιητικαὶ διὰ	δύο	εἰδῶν γίνονται, διά τε τοῦ
[9]	δυνάμει ὂν τὸ Α ἐνεργείᾳ	δύο	ἔσται, ὥστ´ ἀνάγκη μὴ στιγμὴν
[1]	ἡ καμπή, καὶ ἓν καὶ	δύο,	καὶ εὐθὺ καὶ κεκαμμένον, μεταβάλλον
[3]	δυοῖν ἀδύνατον· τοὺς δὲ πόλους	δύο	ποιοῦσιν. Ὅτι μὲν οὖν ἔχει
[7]	τὸ τέλος (ὅταν γὰρ τὰς	δύο	προτάσεις νοήσῃ, τὸ συμπέρασμα ἐνόησε
[7]	συνέθηκεν) ἐνταῦθα δ´ ἐκ τῶν	δύο	προτάσεων τὸ συμπέρασμα γίνεται ἡ
[8]	εἶναι σημεῖον, ἐνεργείᾳ δὲ γίνεσθαι	δύο·	ὥστ´ εἰ τὸ ζῷον ἦν
[3]	κινεῖσθαι τὴν μίαν κίνησιν ὑπὸ	δυοῖν	ἀδύνατον· τοὺς δὲ πόλους δύο
[8]	ὡς ἑνί, ἔστι δ´ ὡς	δυσὶ	χρῆται ἡ φύσις αὐτῇ. Ὅταν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 12/11/2009