Livre, chapitre
[2, 6]	(ἔπνει γὰρ ἂν ἀπὸ τοῦ	Ν·	τοῦτο γὰρ κατὰ διάμετρον τὸ
[2, 8]	δὲ τοῦτο καὶ περὶ Ἀχαΐ	αν·	ἔξω μὲν γὰρ ἦν νότος,
[2, 8]	περὶ Ἑλλήσποντον καὶ περὶ Ἀχαΐ	αν	καὶ Σικελίαν, καὶ τῆς Εὐβοίας
[2, 3]	τοῦ ὕδατός ἐστιν, καὶ οἷον	ἄν	τι ᾖ τὸ συμμειχθέν, τοιοῦτον
[2, 8]	ἐπεὶ καὶ τὴν γῆν οὕτως	ἄν	τις αἰτιῷτο τοῦ πάθους· ἀνατρέπεται
[2, 6]	οὔτε τῷ μέσῃ (ἔπνει γὰρ	ἄν	τις ἐφ' οὗ τὸ Μ·
[2, 4]	τῇ φορᾷ. Διὸ καὶ ἀπορήσειεν	ἄν	τις ποτέρωθεν ἡ ἀρχὴ τῶν
[2, 9]	λόγος. Τήν τ' ἐναπόληψιν τί	ἂν	ἀλλοιότερον λέγοι τις ἢ καθάπερ
[2, 5]	ἀπὸ χειμερινῆς τροπῆς (δέοι γὰρ	ἂν	ἄλλον ἀπὸ θερινῆς εἶναι τροπῆς·
[2, 8]	οἵων ἂν ῥυῇ· ᾗ γὰρ	ἂν	ἀντιτυπήσῃ καὶ μὴ ῥᾳδίως διέλθῃ,
[2, 6]	Ι, τῷ θρασκίᾳ (ἔπνει γὰρ	ἂν	ἀπὸ τοῦ Ν· τοῦτο γὰρ
[2, 3]	καὶ πάντες οἱ χυμοί, ὅσοι	ἂν	ἀτμίσαντες πάλιν εἰς ὑγρὸν συστῶσιν,
[2, 2]	περιτείνειεν ὕδατος κύαθον, ἅμα διανοουμένοις	ἂν	ἀφανισθείη πᾶν. Ὃ δὴ καὶ
[2, 8]	βάθους ἡ διάκρισις. Ὅπου δ'	ἂν	γένηται τοιοῦτος σεισμός, ἐπιπολάζει πλῆθος
[2, 8]	ἔχειν, τὸ μετὰ τοῦτο σκεπτέον	ἂν	εἴη ποῖον κινητικώτατον εἴη τῶν
[2, 3]	καταδύεσθαι κατὰ τοῦ ὕδατος, μαρτύριον	ἂν	εἴη τι τοῖς εἰρημένοις· λέγουσι
[2, 1]	καὶ περιοικούμεναι κύκλῳ, ὥστ' οὐκ	ἂν	ἐλάνθανον αἱ πηγαί, εἰ κατά
[2, 8]	δὲ καὶ μέχρι τούτου ἕως	ἂν	ἔλαττον ᾖ τὸ ἀναθυμιώμενον ἢ
[2, 5]	Διὸ διαλείποντες οὗτοι πνέουσιν, ἕως	ἂν	ἐπὶ τροπαῖς πάλιν ταῖς θεριναῖς
[2, 2]	ὕδατος ἥδ' ἐστίν· δόξειε γὰρ	ἂν	εὔλογον εἶναι, καθάπερ καὶ τῶν
[2, 4]	τοῦ ὕδατος εἶναι ῥέοντος, οὐδ'	ἂν	ἔχῃ πλῆθος, ἀλλὰ δεῖ πηγαῖον
[2, 2]	γὰρ τὸ φανερὸν πῦρ, ἕως	ἂν	ἔχῃ τροφήν, μέχρι τούτου ζῆν,
[2, 8]	τὸ ὕδωρ τῆς κινήσεως, ἀλλ'	ἂν	ᾖ ἐξ ἐπιπολῆς ἢ κάτωθεν
[2, 3]	ἤτοι ἀεὶ ἢ μέχρι οὗπερ	ἂν	ᾖ τοῦτο ὑπολείπεσθαι τὴν θάλατταν,
[2, 5]	τῶν τροπῶν (σκιὰ γὰρ οὐκ	ἂν	ἦν πρὸς ἄρκτον, νῦν δ'
[2, 3]	ἐν τοῖς καομένοις· οὗ γὰρ	ἂν	μὴ κρατήσῃ τὸ θερμόν, ἐν
[2, 6]	τὰ συνιστάμενα νέφη ποιοῦσιν αἰθρίαν,	ἂν	μὴ ψυχροὶ σφόδρα τύχωσιν ἅμα
[2, 4]	ὥστε καθάπερ ἐκ συμβόλων, συνίσταιτο	ἂν	ὁ ἀὴρ ὑγρὸς καὶ θερμός.
[2, 2]	τοσοῦτον ὥστε τὸ μὲν διαμεῖναι	ἂν	ὅλην τὴν ἡμέραν, τὸ δ'
[2, 8]	ἄνεμον, ὃν καλοῦμεν σεισμόν. Ἕως	ἂν	οὖν ἀναλωθῇ τὰ ὑπόλοιπα τούτων,
[2, 4]	ἀναθυμίασις αὕτη ἄνεμός ἐστιν, εὐλόγως	ἂν	οὖν ἐντεῦθεν γίγνοιτο τὰ πλεῖστα
[2, 8]	φλὸξ καὶ φέρεται ταχέως. Οὐκ	ἂν	οὖν ὕδωρ οὐδὲ γῆ αἴτιον
[2, 4]	τῶν ἀνέμων ἔχει· κινηθείη γὰρ	ἂν	πολὺ πλῆθος ἀέρος ὑπό τινος
[2, 5]	τροπῶν (σκιὰ γὰρ οὐκ ἂν	ἦν	πρὸς ἄρκτον, νῦν δ' ἀοίκητοι
[2, 2]	ἢ ἄνωθεν, ἀλλ' ἐφ' ὁπότερ'	ἂν	ῥέψῃ κυμαίνων ὁ Τάρταρος. Καίτοι
[2, 8]	τόπων τὰ σχήματα δι' οἵων	ἂν	ῥυῇ· ᾗ γὰρ ἂν ἀντιτυπήσῃ
[2, 4]	ἐκείνοις τοῖς τόποις καθ' οὓς	ἂν	συμπέσῃ γενέσθαι τοὺς ὄμβρους, καὶ
[2, 2]	Τάρταρος. Καίτοι τούτου συμβαίνοντος γένοιτ'	ἂν	τὸ λεγόμενον ἄνω ποταμῶν· ὅπερ
[2, 8]	διὰ τὸ μέγεθος ὑπολάβοι τις	ἂν	τοιαῦτα δύνασθαι ποιεῖν) ἀλλὰ καὶ
[2, 4]	γίγνεται κινούμενος πνεῦμα, καὶ ὅθεν	ἂν	τύχῃ κινηθείς, ἄνεμος ἔσται, ἀλλ'
[2, 2]	ἴσχειν τὸ ὕδωρ δι' οἵας	ἂν	τύχωσι ῥέοντα γῆς. Συμβαίνει δὲ
[2, 2]	ὅτι τοῦθ' ὁρᾷ ὑπομένον, οὐκ	ἂν	ὑπολαμβάνοι καλῶς. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 9]	ἔστιν ἣν καλοῦμεν ἀστραπήν, ᾗ	ἂν	ὥσπερ (ἐκπῖπτον τὸ πνεῦμα χρωματισθὲν
[2, 3]	ξηρανεῖται· πάλιν γὰρ ἐκεῖνο φθήσεται	καταβὰν	εἰς τὴν αὐτὴν τὸ προανελθόν·
[2, 8]	γὰρ ἄγαν ψυχρόν, τὸ δ'	ἄγαν	ξηρόν ἐστι· καὶ ἐν μὲν
[2, 8]	τὴν ἀκινησίαν· τὸ μὲν γὰρ	ἄγαν	ψυχρόν, τὸ δ' ἄγαν ξηρόν
[2, 3]	τὸ παχύτερον εἶναι τὸν ὄγκον·	ἐὰν	γάρ τις ὕδωρ ἁλμυρὸν ποιήσῃ
[2, 6]	ὄντες. Τότε δὲ οὐκ αἴθριοι·	ἐὰν	γὰρ ὦσι μᾶλλον ψυχροὶ ἢ
[2, 4]	πολλάκις, ὥσπερ ἐπὶ τοῦ σώματος,	ἐὰν	ἡ ἄνω κοιλία ξηρὰ ᾖ,
[2, 4]	πρὸς τὸν ἥλιον τὰ σύνεγγυς,	ἐὰν	μή τι διάφορον ἔχωσιν ἴδιον·
[2, 5]	ἀθρόαν, ὥσπερ εἰς πολὺ πῦρ	ἐὰν	ὀλίγον ἐμπέσῃ ὑπέκκαυμα, φθάνει πολλάκις
[2, 8]	τὰ πνεύματα πέφυκεν ἄρχεσθαι πνεῖν.	Ἐὰν	οὖν εἴσω τύχῃ μεταβάλλουσα ἡ
[2, 5]	πρὸς τρία τὸ μέγεθός ἐστιν,	ἐάν	τέ τις τοὺς πλοῦς λογίζηται
[2, 3]	ἐκ τῶν εἰρημένων, ἀλλὰ καὶ	ἐάν	τις ἀγγεῖον (πλάσας θῇ κήρινον
[2, 3]	ἐγγίγνεσθαι, τὰ δὲ ἱμάτια ῥύπτειν,	ἐάν	τις διασείσῃ βρέξας. Ἔστι δὲ
[2, 3]	Παλαιστίνῃ τοιαύτη λίμνη, εἰς ἣν	ἐάν	τις ἐμβάλῃ συνδήσας ἄνθρωπον ἢ
[2, 8]	πάγον, τὸ δὲ διὰ τὴν	ἀλέαν	ποιεῖ τὴν ἀκινησίαν· τὸ μὲν
[2, 5]	κατοικοῦσιν, ἔνθα δὲ διὰ τὴν	ἀλέαν.	Τὰ δὲ τῆς Ἰνδικῆς ἔξω
[2, 9]	καὶ τὴν χιόνα καὶ τὴν	χάλαζαν	ἐνυπάρχοντα πρότερον ὕστερον ἐκκρίνεσθαι καὶ
[2, 2]	δ' ὥσπερ εἴ τις ἐπὶ	τράπεζαν	μεγάλην περιτείνειεν ὕδατος κύαθον, ἅμα
[2, 2]	αἰτίαν. Τὸ δὲ ζητεῖν τὴν	ἀρχαίαν	ἀπορίαν, διὰ τί τοσοῦτον πλῆθος
[2, 3]	εἰπεῖν μῦθον, τοῖς δὲ τὴν	ἀλήθειαν	ζητοῦσιν ἧττον· δι' ἣν γὰρ
[2, 8]	ὥσθ' ὅταν γένηται νηνεμία, πάμπαν	εὐθεῖαν	καὶ λεπτὴν καταλείπεσθαι ὥσπερ ῥηγμῖνα
[2, 4]	ἡ μὲν ξηρὰ κατὰ τὴν	οἰκείαν	ῥεῖ χώραν, ἡ δ' ὑγρὰ
[2, 8]	κινήσας ἄνεμος, (οἷον καὶ περὶ	Ἡράκλειαν	ἐγένετο τὴν ἐν τῷ Πόντῳ
[2, 6]	οἱ περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον	φοινικίαν)	Τὰ μὲν οὖν κυριώτατα καὶ
[2, 5]	ἢ ὑπολείπειν ἢ μεταβάλλειν τὴν	σκιὰν	πρὸς μεσημβρίαν) τά θ' ὑπὸ
[2, 6]	γὰρ τοῦ Ι ὃν καλοῦσι	θρασκίαν·	οὗτος γὰρ μέσος ἀργέστου καὶ
[2, 7]	οὐδὲν ἴσως δεῖ λέγειν ὡς	λίαν	ἁπλῶς εἰρημένην· τό τε γὰρ
[2, 9]	οὗτος ὁ λόγος ἀπραγμόνως εἴρηται	λίαν·	ἀποκεκριμένον τε γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 9]	Παντοδαποὶ δὲ ψόφοι διὰ τὴν	ἀνωμαλίαν	τε γίγνονται τῶν νεφῶν καὶ
[2, 8]	καὶ περὶ Ἀχαΐ αν καὶ	Σικελίαν,	καὶ τῆς Εὐβοίας περὶ τούτους
[2, 3]	τῶν θερμοτάτων γε κατὰ τὴν	κοιλίαν	ζῴων συμβαίνει θερμοτάτην εἶναι τὴν
[2, 2]	μὴ νομίζοι τόπον εἶναι τὴν	κοιλίαν,	ὅτι ταχέως ἀφανίζεται, ἀλλὰ τοῦ
[2, 8]	τὸ γὰρ μεταξὺ διὰ μικρότητα	οὐδεμίαν	ἔχει δύναμιν· τὰς δὲ ποντίας
[2, 9]	καὶ ψύχηται τὸ ὕδωρ πηγνύμενον,	οὐδεμίαν	συμβαίνει γίγνεσθαι τοιαύτην ἔκπτωσιν οἵαν
[2, 8]	καὶ ψῦχος. Τὴν μὲν γὰρ	νηνεμίαν	ἀναγκαῖον ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
[2, 8]	πρὸ τῶν ὀρθρίων σεισμῶν ἐνίοτε	νηνεμίαν	τε καὶ κρύος ἰσχυρόν, σημεῖον
[2, 8]	ἕω καὶ περὶ τοὺς ὄρθρους	νηνεμίαν	τε καὶ ψῦχος. Τὴν μὲν
[2, 3]	γῆς, ἔτι μένειν οὖσαν οἷον	κονίαν	καὶ τέφραν. Εἰσὶ δὲ πολλαχοῦ
[2, 3]	Ὁρᾶν δ' ἔξεστι καὶ τὴν	κονίαν	καὶ τὴν τέφραν καὶ τὴν
[2, 9]	οὐδεμίαν συμβαίνει γίγνεσθαι τοιαύτην ἔκπτωσιν	οἵαν	ἐκεῖνοι λέγουσιν. Καίτοι γ' ἐχρῆν
[2, 3]	ἀναχωρῶν. Ἔλαβον δὲ ταύτην τὴν	διάνοιαν	κατὰ τῆς θαλάττης ἐκ τοῦ
[2, 3]	ποταμοῖς γεμιζόντων διὰ ταύτην τὴν	ἄγνοιαν	ἐζημιώθησαν. Τεκμήριον δὲ τοῦ μειγνυμένου
[2, 3]	πλείους ἡδύνουσιν ἐμβληθέντες, καὶ τὴν	χροιὰν	οὐχ ὁμοίως λευκοί. Τοιοῦτον δ'
[2, 6]	οἱ μὲν ἀργέστην; οἱ δ'	ὀλυμπίαν,	οἱ δὲ σκίρωνα· οὗτος γὰρ
[2, 6]	ἄρκτον τόπων ἢ τῶν πρὸς	μεσημβρίαν	αἴτιον τό τε τὴν οἰκουμένην
[2, 8]	κρατεῖ δὲ μάλιστα περὶ τὴν	μεσημβρίαν)	καὶ αἱ νύκτες δὲ τῶν
[2, 5]	πρὸς τὸν ἕτερον καὶ πρὸς	μεσημβρίαν,	καὶ οὔσης οἷον τυμπάνου (τοιοῦτον
[2, 8]	οἱ δὲ τῆς ἡμέρας περὶ	μεσημβρίαν·	νηνεμώτατον γάρ ἐστιν ὡς ἐπὶ
[2, 4]	ὅ τε πρὸς ἄρκτον καὶ	μεσημβρίαν,	ὅπου δὲ πλεῖστον ὕδωρ ἡ
[2, 5]	ἢ μεταβάλλειν τὴν σκιὰν πρὸς	μεσημβρίαν)	τά θ' ὑπὸ τὴν ἄρκτον
[2, 6]	ἐναντίοι μάλιστα πνέουσιν, οἷον περὶ	(ἰσημερίαν	τὴν μὲν ἐαρινὴν καικίας καὶ
[2, 2]	ἄλλων ἄστρων αὐτοὺς παριδεῖν τὴν	σωτηρίαν,	τοσούτων καὶ τὸ πλῆθος καὶ
[2, 6]	ἀποφυσῶντες τὰ συνιστάμενα νέφη ποιοῦσιν	αἰθρίαν,	ἂν μὴ ψυχροὶ σφόδρα τύχωσιν
[2, 2]	Τὸ δὲ ζητεῖν τὴν ἀρχαίαν	ἀπορίαν,	διὰ τί τοσοῦτον πλῆθος ὕδατος
[2, 8]	ἄνευ σεισμοῦ διά τε τὴν	εὐρυχωρίαν	τῶν τόπων (ὑπερχεῖται γὰρ εἰς
[2, 4]	ἐνίοτε μὲν τὴν ἀτμιδώδη γίγνεσθαι	πολλαπλασίαν	ὁτὲ δὲ τὴν ξηρὰν καὶ
[2, 1]	καὶ τὴν Μαιῶτιν ἢ τὴν	πολλαπλασίαν	χώραν αὐτῆς) καὶ διὰ τὴν
[2, 8]	διὰ τὴν ἀλέαν ποιεῖ τὴν	ἀκινησίαν·	τὸ μὲν γὰρ ἄγαν ψυχρόν,
[2, 9]	πάντα γὰρ εἶναι ταῦτα τὴν	οὐσίαν	ταὐτόν, ἀναθυμίασιν ξηράν, ἣ ῥέουσα
[2, 8]	τῶν ἡμερῶν νηνεμώτεραι διὰ τὴν	ἀπουσίαν	τὴν τοῦ ἡλίου· ὥστ' ἔσω
[2, 8]	αὐχμοῖς γίγνονται διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν·	αἵ τε γὰρ ὧραι αὗται
[2, 1]	φύσις αὐτῆς, καὶ διὰ τίν'	αἰτίαν	ἁλμυρὸν τοσοῦτόν ἐστιν ὕδατος πλῆθος,
[2, 3]	τε πλατυτέρα διὰ ταύτην τὴν	αἰτίαν,	ἀνάγεται δ' ἀεί τι μέρος
[2, 8]	διῃρῆσθαι τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν	αἰτίαν	αὐτῶν. Νυκτὸς δ' οἱ πλείους
[2, 8]	ἡ φύσις, καὶ διὰ τίνα	αἰτίαν	γίγνονται, καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[2, 3]	ἢ πρότερον· περὶ οὗ τὴν	αἰτίαν	εἴπομεν, ὅτι τῶν κατά τινα
[2, 3]	ζητοῦσιν ἧττον· δι' ἣν γὰρ	αἰτίαν	ἔμεινε τὸ πρῶτον, εἴτε διὰ
[2, 6]	τὴν ἀναθυμίασιν διὰ ταύτην τὴν	αἰτίαν.	Ἔστι δὲ τῶν εἰρημένων πνευμάτων
[2, 7]	ἀδύνατον καὶ ταύτην εἶναι τὴν	αἰτίαν.	~Η' Ἀλλ' ἐπειδὴ φανερὸν ὅτι
[2, 3]	(ἐν προχείρῳ γὰρ τούτου τὴν	αἰτίαν	ἰδεῖν) εἴτε καὶ δι' ἄλλο
[2, 9]	πεφυκὸς ἄνω δεῖ λέγεσθαι τὴν	αἰτίαν,	καὶ διὰ τί ποτε τοῦτο
[2, 4]	καὶ ἐπομβρίας, καὶ διὰ τίν'	αἰτίαν	καὶ παύονται καὶ γίγνονται μετὰ
[2, 3]	οὕτως ἐχόντων, πειρατέον ἀποδοῦναι τὴν	αἰτίαν	καὶ περὶ τῆς ἁλμυρότητος. φανερὸν
[2, 8]	γῇ ταύτην οἰητέον εἶναι τὴν	αἰτίαν,	ὅταν κοπτόμενον ἐκπρησθῇ πρῶτον εἰς
[2, 9]	ἐν τοῖς νέφεσιν εἶναι τούτων	αἰτίαν	οὐ πιθανόν· καὶ γὰρ οὗτος
[2, 7]	Πρὸς μὲν οὖν ταύτην τὴν	αἰτίαν	οὐδὲν ἴσως δεῖ λέγειν ὡς
[2, 1]	τῆς θαλάττης, καὶ διὰ τίν'	αἰτίαν	οὕτως φαίνεται ῥέουσα, τοιαῦτα καὶ
[2, 7]	γῆν. Ἔτι δὲ διὰ τίν'	αἰτίαν	περὶ τόπους τινὰς πολλάκις γίγνεται
[2, 1]	ἁλμυρός. Οἱ δὲ τῆς ἁλμυρότητος	αἰτίαν	τὴν γῆν εἶναί φασιν· καθάπερ
[2, 2]	δ' ὑπολείπεται διὰ τὴν εἰρημένην	αἰτίαν.	Τὸ δὲ ζητεῖν τὴν ἀρχαίαν
[2, 9]	καὶ γίγνεται διὰ ταύτην τὴν	αἰτίαν·	τὸ δὲ πνεῦμα τὸ ἐκθλιβόμενον
[2, 2]	οὐ θαλάττης, καὶ διὰ τίν'	αἰτίαν	τὸ μὲν πότιμον ἄδηλον πλὴν
[2, 8]	δὲ ψυχρὸν διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν	τοῖς ἀνέμοις. Ἐκλειπούσης οὖν εἰς
[2, 6]	ὑγροὶ λὶψ καὶ καικίας, ὃν	ἑλλησποντίαν	ἔνιοι καλοῦσιν, καὶ εὖρος, ὃν
[2, 5]	τὴν ἔξω Λιβύης θάλατταν τὴν	νοτίαν,	ὥσπερ ἐνταῦθα οἱ βορέαι καὶ
[2, 9]	Ἥφαιστον γελᾶν, οἱ δὲ τὴν	Ἑστίαν,	οἱ δ' ἀπειλὴν τούτων. γίγνεται
[2, 5]	μεταβολαὶ πάντων ταραχώδεις διὰ τὴν	ἀοριστίαν	εἰσίν. Οἱ δ' ἐτησίαι πνέουσι
[2, 1]	Οἱ δὲ σοφώτεροι τὴν ἀνθρωπίνην	σοφίαν	ποιοῦσιν αὐτῆς γένεσιν· εἶναι γὰρ
[2, 3]	τῆς τροφῆς ὑπόστασις διὰ τὴν	ἀπεψίαν·	ἐν δὲ τῇ γῇ τίνα
[2, 3]	τοῦ ἐξιόντος ὑγροῦ, δῆλον ὅτι	κἀν	τῇ θαλάττῃ τὸ ἐκ τῆς
[2, 2]	εἰς δὲ γῆν οὐδείς, ἀλλὰ	κἂν	ἀφανισθῇ, πάλιν ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι δὲ
[2, 3]	ἀθρόοι ῥέουσιν. Ὁμοίως δὲ γελοῖον	κἂν	εἴ τις εἰπὼν ἱδρῶτα τῆς
[2, 9]	δὲ διαφέρει πλεῖστον· ὅμοιον γὰρ	κἂν	εἴ τις οἴοιτο τὸ ὕδωρ
[2, 4]	πνεῖν, ὁ δ' ἀὴρ ἐπίδηλος,	κἂν	ᾖ νέφος ἢ ἀχλύς· σημαίνει
[2, 3]	μείξας ἅλας, ἐπιπλέουσι τὰ ᾠά,	κἂν	ᾖ πλήρη· σχεδὸν γὰρ ὥσπερ
[2, 2]	ἀναχθὲν ὁρῶμεν καταβαῖνον πάλιν ὕδωρ·	κἂν	μὴ κατ' ἐνιαυτὸν ἀποδιδῷ καὶ
[2, 9]	καλοῦσιν οἱ μὲν τὸν Ἥφαιστον	γελᾶν,	οἱ δὲ τὴν Ἑστίαν, οἱ
[2, 8]	ἔχει, ὥστ' ἐφ' ἓν ἁπάσας	ὁρμᾶν·	ὁ δ' ἥλιος οὐχ ὁμοίως
[2, 2]	δὲ ἑτέρα πρὸς ταύτην τὴν	δόξαν	ἀπορία, τί δή ποτ' οὐκ
[2, 8]	ἀναγκαῖον ἡττηθέντος τούτου τοῦ πνεύματος	ἀθρόαν	ὠθουμένην ὑπὸ τοῦ ἐναντίου πνεύματος
[2, 5]	φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι ἔκκρισιν	ἀθρόαν,	ὥσπερ εἰς πολὺ πῦρ ἐὰν
[2, 2]	πότιμον καὶ γλυκὺ διὰ κουφότητα	πᾶν	ἀνάγεται, τὸ δ' ἁλμυρὸν ὑπομένει
[2, 4]	τὸ δὴ κατιὸν ὕδωρ διαδίδοται	πᾶν	εἰς τὴν γῆν, ὑπάρχει δ'
[2, 8]	ῥεῖ πᾶν, ὁτὲ δ' εἴσω	πᾶν,	ἐνίοτε δὲ καὶ μερίζεται. Εἰ
[2, 2]	εἰκὸς ἦν ὑπολαβεῖν, οὐδ' εἰ	πᾶν	θερμαίνων ἐξατμίσειεν τὸ ὕδωρ. Ἄτοπον
[2, 4]	μὲν εἰς ὀρθὸν ἀναφέρεται, καὶ	πᾶν	ἰσχύει μᾶλλον ἐγγύς, ἡ δὲ
[2, 3]	δῆλον ὡς εἴπερ ἀίδιον τὸ	πᾶν,	καὶ περὶ τῆς θαλάττης οὕτως
[2, 2]	κύαθον, ἅμα διανοουμένοις ἂν ἀφανισθείη	πᾶν.	Ὃ δὴ καὶ περὶ τοὺς
[2, 8]	ὁτὲ μὲν συνεχὲς ἔξω ῥεῖ	πᾶν,	ὁτὲ δ' εἴσω πᾶν, ἐνίοτε
[2, 8]	τύπτον ἅμα καὶ αὐτὸ τύπτεται	πᾶν.	Προέρχεται δὲ ὁ ψόφος τῆς
[2, 2]	ῥέουσιν εἰς αὐτὸν ἅπαντες καὶ	πᾶν	τὸ γιγνόμενον ὕδωρ· εἴς τε
[2, 2]	γέ τισιν τεταγμένοις χρόνοις ἀποδίδωσι	πᾶν	τὸ ληφθέν, ὡς οὔτε τρεφομένων
[2, 5]	μή που κωλύει θαλάττης πλῆθος,	ἅπαν	εἶναι πορεύσιμον, καὶ κατὰ τὰ
[2, 2]	ἀναφέρεται ταχὺ διὰ τὸν ἥλιον	ἅπαν,	τὸ δ' ὑπολείπεται διὰ τὴν
[2, 3]	γὰρ ὅτι ἡ θάλαττά ἐστιν	ἅπαν	τὸ ποτάμιον ὕδωρ· οὐδενὶ γὰρ
[2, 3]	γλυκέος ἔλαττον· διόπερ ἰσάζει ὡς	ἐπίπαν	εἰπεῖν) Ὅτι δὲ γίγνεται ἀτμίζουσα
[2, 8]	ἀντίφραξις, καὶ μήπω μὲν ᾖ	πάμπαν	ἀπολελοιπὸς τὸ φῶς καὶ τὸ
[2, 3]	δὲ τελευταῖον ῥοφήσασα ξηρὰν ποιήσει	πάμπαν.	Ἐκείνῳ μὲν οὖν ἥρμοττεν ὀργιζομένῳ
[2, 8]	ἀχλύν, ὥσθ' ὅταν γένηται νηνεμία,	πάμπαν	εὐθεῖαν καὶ λεπτὴν καταλείπεσθαι ὥσπερ
[2, 3]	ἥλιον, τὸ λειφθὲν εἶναι θάλατταν·	ὑγρὰν	δ' οὖσαν ἰδίειν ἀδύνατον. Τὰ
[2, 4]	διακεῖσθαι, καὶ ταύτης ξηρᾶς οὔσης	ὑγρὰν	εἶναι τὴν ἄνω καὶ ψυχράν,
[2, 3]	καὶ τὴν ξηρὰν καὶ τὴν	ὑγράν·	καὶ τῶν θερμοτάτων γε κατὰ
[2, 3]	εἶναι τὴν ἀναθυμίασιν, τὴν μὲν	ὑγρὰν	τὴν δὲ ξηράν, δῆλον ὅτι
[2, 2]	τὴν ἀρχήν· οὐκ ἔχειν γὰρ	ἕδραν,	ἀλλ' ἀεὶ περὶ τὸ μέσον
[2, 8]	νεωστί, καὶ πρότερον περὶ τὴν	Ἱερὰν	νῆσον (αὕτη δ' ἐστὶν μία
[2, 4]	ὕδατα, καὶ νύκτωρ ἢ μεθ'	ἡμέραν·	ἀλλ' οὐ δοκεῖ, διὰ τὸ
[2, 2]	ὡς γιγνόμενον ἀεὶ φαίνεται καθ'	ἡμέραν.	Ἐκ ταύτης δὴ τῆς ἀπορίας
[2, 8]	τῶν σεισμῶν· ἢ γὰρ μεθ'	ἡμέραν	ἢ μικρὸν μετὰ δυσμάς, αἰθρίας
[2, 2]	καὶ γλυκύτατον ἀνάγεται καθ' ἑκάστην	ἡμέραν	καὶ φέρεται διακρινόμενον καὶ ἀτμίζον
[2, 4]	λανθάνειν τὰ νυκτερινὰ τῶν μεθ'	ἡμέραν	μᾶλλον) τὸ δὴ κατιὸν ὕδωρ
[2, 2]	οὐδαμοῦ φαίνεται (καθ' ἑκάστην γὰρ	ἡμέραν	ποταμῶν ῥεόντων ἀναρίθμων καὶ τὸ
[2, 2]	μὲν διαμεῖναι ἂν ὅλην τὴν	ἡμέραν,	τὸ δ' ὥσπερ εἴ τις
[2, 4]	αὐτοῦ δὲ τούτου αἴτιον τὸ	ἑκατέραν	μεταπίπτειν εἰς τὴν τῆς ἐχομένης
[2, 8]	δὲ τούτων καὶ πρὸς τὴν	ἡμετέραν	αἴσθησιν πολλαχῇ γέγονεν· ἤδη γὰρ
[2, 9]	εἰς τὸν ἄνω τόπον, ταύτῃ	πυκνοτέραν	καὶ ψυχροτέραν ἀναγκαῖον εἶναι τὴν
[2, 9]	ἄνω τόπον, ταύτῃ πυκνοτέραν καὶ	ψυχροτέραν	ἀναγκαῖον εἶναι τὴν σύστασιν· διὸ
[2, 4]	ὕδωρ γίγνεται καὶ καταψύχει τὴν	ξηρὰν	ἀναθυμίασιν. Παύουσί τε οὖν τὰ
[2, 3]	τὴν μὲν ὑγρὰν τὴν δὲ	ξηράν,	δῆλον ὅτι ταύτην οἰητέον ἀρχὴν
[2, 3]	διὰ τὸ συμπεριλαμβάνειν πολλὴν ἀναθυμίασιν	ξηρὰν	ἐκ τῶν σύνεγγυς τόπων θερμός
[2, 1]	καὶ τέλος ἔσεσθαί ποτε πᾶσαν	ξηράν.	Ἔνιοι δ' αὐτῶν θερμαινομένης φασὶν
[2, 9]	ταῦτα τὴν οὐσίαν ταὐτόν, ἀναθυμίασιν	ξηράν,	ἣ ῥέουσα μέν πως ἄνεμός
[2, 4]	γίγνεσθαι πολλαπλασίαν ὁτὲ δὲ τὴν	ξηρὰν	καὶ καπνώδη, ὁτὲ μὲν ἔπομβρα
[2, 3]	ὑπόστασιν τῶν ζῴων καὶ τὴν	ξηρὰν	καὶ τὴν ὑγράν· καὶ τῶν
[2, 3]	νήσους, τὸ δὲ τελευταῖον ῥοφήσασα	ξηρὰν	ποιήσει πάμπαν. Ἐκείνῳ μὲν οὖν
[2, 2]	δὲ γίγνονται τῶν ποταμῶν οἱ	μακρὰν	ῥέοντες διὰ κοίλης· πολλῶν γὰρ
[2, 8]	δὲ γαλήνη ᾖ, διὰ τὸ	μικρὰν	ποιεῖσθαι τὴν ἔκκρισιν λεπταί εἰσι
[2, 1]	ἀναγκαῖον τὴν ἐν τῷ πελάγει	μικρὰν	ταλάντωσιν ἐκεῖ φαίνεσθαι μεγάλην. Ἡ
[2, 3]	τι τοῖς εἰρημένοις· λέγουσι γὰρ	πικρὰν	οὕτως εἶναι τὴν λίμνην καὶ
[2, 3]	ἔχει δυνάμει θερμότητα ἐν αὑτοῖς.	Ὁρᾶν	δ' ἔξεστι καὶ τὴν κονίαν
[2, 3]	(τῆς μεταβολῆς, ἐπὶ πάντων τε	φθορὰν	εἶναι καὶ γένεσιν, ταύτην μέντοι
[2, 4]	χειμῶνες. Διὰ μὲν οὖν τὴν	φορὰν	τὴν ἐπὶ τροπὰς καὶ ἀπὸ
[2, 2]	ἄναντες ἤδη πᾶσιν εἶναι τὴν	φοράν.	Τοὺς δὲ χυμοὺς καὶ τὰς
[2, 6]	ἥλιον εἶναι καὶ τὴν ἐκείνου	φοράν,	ὧν τηκομένων εἰς τὴν γῆν
[2, 3]	εἰ δ' ἐάσει εἶναι τὴν	περιφοράν,	ἀεὶ πλησιάζων τὸ πότιμον, καθάπερ
[2, 3]	συγκαταφερομένην διὰ τὴν μεῖξιν ποιεῖν	ἁλμυράν)	ἄτοπον τὸ μὴ καὶ τοὺς
[2, 3]	μηδὲ τὸ πρῶτον, μηδ' ὕστερον	ἁλμυρὰν	αὐτὴν εἶναι. Εἰ δὲ καὶ
[2, 1]	οἷον ἱδρῶτα γίγνεσθαι· διὸ καὶ	ἁλμυρὰν	εἶναι· καὶ γὰρ ὁ ἱδρὼς
[2, 1]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ταύτην	ἁλμυρὰν	εἶναι μειχθείσης αὐτῇ τοιαύτης γῆς.
[2, 3]	ὅλως αὐτὴν γεννῶσιν ἀδύνατόν ἐστιν	ἁλμυρὰν	ποιεῖν. Εἰ γὰρ παντὸς τοῦ
[2, 3]	οὕτως εἶναι τὴν λίμνην καὶ	ἁλμυρὰν	ὥστε μηδένα ἰχθὺν ἐγγίγνεσθαι, τὰ
[2, 8]	καὶ τὸν φέψαλον καὶ τὴν	τέφραν	ἀνῆκεν καὶ τήν τε Λιπαραίων
[2, 3]	μένειν οὖσαν οἷον κονίαν καὶ	τέφραν.	Εἰσὶ δὲ πολλαχοῦ καὶ κρῆναι
[2, 3]	σχοῖνος· τούτων κατακάουσι, καὶ τὴν	τέφραν	ἐμβάλλοντες εἰς ὕδωρ ἀφέψουσιν· ὅταν
[2, 3]	καὶ τὴν κονίαν καὶ τὴν	τέφραν	καὶ τὴν ὑπόστασιν τῶν ζῴων
[2, 4]	ὑγρὰν εἶναι τὴν ἄνω καὶ	ψυχράν,	οὕτω καὶ περὶ τοὺς τόπους
[2, 4]	καὶ πνεύματα γίγνεται κατὰ τὴν	ὥραν	ἑκάστην ὡς πέφυκεν· διὰ δὲ
[2, 5]	οἱ καλούμενοι λευκόνοτοι τὴν ἀντικειμένην	ὥραν,	οὐχ οὕτως δὲ γίγνονται συνεχεῖς·
[2, 2]	ἀποδιδῷ καὶ καθ' ἑκάστην ὁμοίως	χώραν,	ἀλλ' ἔν γέ τισιν τεταγμένοις
[2, 1]	τὴν Μαιῶτιν ἢ τὴν πολλαπλασίαν	χώραν	αὐτῆς) καὶ διὰ τὴν βραχύτητα
[2, 4]	πάθος ἐπὶ πλείω διήκειν εἰκὸς	χώραν,	διὰ τὸ παραπλησίως κεῖσθαι πρὸς
[2, 8]	καὶ τὰ περὶ τὴν Λιγυστικὴν	χώραν.	Ἐν δὲ ταῖς νήσοις ταῖς
[2, 4]	ξηρὰ κατὰ τὴν οἰκείαν ῥεῖ	χώραν,	ἡ δ' ὑγρὰ πρὸς τὴν
[2, 4]	ἅμα καὶ κατὰ συνεχῆ γίγνεσθαι	χώραν,	ὁτὲ δὲ κατὰ μέρη· πολλάκις
[2, 3]	τὴν ἐν τῇ ξηρᾷ ἀναθυμίασιν	πᾶσαν·	αὕτη γὰρ καὶ παρέχεται τὸ
[2, 5]	οὗτος εἰς τὴν ἐνταῦθα (οἰκουμένην	πᾶσάν	ἐστιν· ἔστιν γὰρ ὥσπερ ἀπόγειον
[2, 8]	Λιπαραίων πόλιν οὖσαν οὐ πόρρω	πᾶσαν	κατετέφρωσε καὶ εἰς ἐνίας τῶν
[2, 1]	οἴονται, καὶ τέλος ἔσεσθαί ποτε	πᾶσαν	ξηράν. Ἔνιοι δ' αὐτῶν θερμαινομένης
[2, 5]	φαίνεται συνείρειν, τῷ συνεχῶς εἶναι	πᾶσαν	οἰκουμένην) ἐπεὶ δ' ὁμοίως ἔχειν
[2, 8]	πνεύματος δῆλον ὅτι οὐκ εὐθὺς	ἅπασαν	ἀνήλωσεν τὴν ὕλην, ἐξ ἧς
[2, 7]	τοὺς ὄμβρους (ἐπεὶ φύσει γε	ἅπασαν	ὁμοίως εἶναι σομφήν) ὡς ὄντος
[2, 6]	καὶ ἀλεεινῷ τῶν πνευμάτων οὕτως	ἐκάλεσαν.	θερμότερα μὲν τὰ ἀπὸ τῆς
[2, 1]	εἰ κατά τινα τόπον αὐτῶν	ἦσαν.	Ῥέουσα δ' ἡ θάλαττα φαίνεται
[2, 9]	Οὗτοι μὲν οὖν οὔπω συνήθεις	ἦσαν	ταῖς περὶ τῆς ἀνακλάσεως δόξαις,
[2, 3]	γεμιζόντων διὰ ταύτην τὴν ἄγνοιαν	ἐζημιώθησαν.	Τεκμήριον δὲ τοῦ μειγνυμένου τὸ
[2, 1]	τοῦ ἡλίου ξηραινόμενον τὸ μὲν	διατμίσαν	πνεύματα καὶ τροπὰς ἡλίου καὶ
[2, 8]	καὶ λεπτὴν καταλείπεσθαι ὥσπερ ῥηγμῖνα	οὖσαν	ἀέρος τὴν νεφέλην. Διὰ ταῦτα
[2, 3]	λειφθὲν εἶναι θάλατταν· ὑγρὰν δ'	οὖσαν	ἰδίειν ἀδύνατον. Τὰ μὲν οὖν
[2, 8]	ἀναθυμίασιν εἴσω τρέπεσθαι, φύσει θερμὴν	οὖσαν	καθ' αὑτήν. Οὐ δοκοῦσι δ'
[2, 7]	φησι πλήρη τὴν γῆν ὕδατος	οὖσαν,	καὶ πολὺ δεχομένην ἕτερον ὄμβριον
[2, 2]	ὑγροῦ, ἢ τὴν ἄνοδον τοιαύτην	οὖσαν	οἵανπερ τῇ γιγνομένῃ φλογί, δι'
[2, 3]	δὲ διηθοῦνται γῆς, ἔτι μένειν	οὖσαν	οἷον κονίαν καὶ τέφραν. Εἰσὶ
[2, 8]	καὶ τήν τε Λιπαραίων πόλιν	οὖσαν	οὐ πόρρω πᾶσαν κατετέφρωσε καὶ
[2, 9]	οὕτως καὶ πρότερον τὴν ἀστραπὴν	οὖσαν	τῆς βροντῆς. Ἄλογος δὲ καὶ
[2, 7]	ποιεῖν τὸν σεισμόν, καὶ ξηραινομένην	ἕλκουσαν	εἰς τοὺς κενοὺς τόπους ἐκ
[2, 3]	χυμούς, ὧν πάντων αἰτιατέον τὴν	ἐνοῦσαν	ἢ ἐγγιγνομένην δύναμιν πυρός· καομένη
[2, 7]	διαπίπτειν. Ἔδει δὲ τούτου συμβαίνοντος	ὑπονοστοῦσαν	πολλαχῇ φαίνεσθαι τὴν γῆν. Ἔτι
[2, 1]	στενότητας, εἴ που διὰ τὴν	περιέχουσαν	γῆν εἰς μικρὸν ἐκ μεγάλου
[2, 2]	εἶναι λύσιν· ὃν γὰρ ὁρῶμεν	κατέχουσαν	τόπον τὴν θάλατταν, οὗτος οὐκ
[2, 4]	ἡ δ' ὑγρὰ πρὸς τὴν	γειτνιῶσαν,	ἢ καὶ εἰς τῶν πόρρω
[2, 1]	ἓν ἀεὶ γιγνόμενον καὶ συρρέον	ἀπαντᾶν	πρώτην. Τῶν δὲ στασίμων τὰ
[2, 8]	μέν ἐστι θερμόν, ὥσπερ καὶ	ὅταν	ἀάζωμεν, ἀλλὰ δι' ὀλιγότητα οὐχ
[2, 8]	ἄνεμοι οὔ· κατὰ μέρος μέν,	ὅταν	αἱ ἀναθυμιάσεις αἱ κατὰ τὸν
[2, 3]	μέρος τιθέασι, καὶ γίγνεται ψυχθέν,	ὅταν	ἀπατμίσῃ τὸ ὑγρὸν ἅμα τῷ
[2, 8]	ἀπόκρισιν, πληρουμένων τῶν κοιλιῶν ὕδατος,	ὅταν	ἄρξηται κρατεῖν διὰ τὸ πολὺ
[2, 8]	δὲ μετεώρους μᾶλλον, ὥστε ῥεῖν,	ὅταν	ἀρχὴν λάβωσιν ἀπὸ τῆς τοῦ
[2, 8]	γιγνόμενον περὶ ταύτας τὰς νήσους·	ὅταν	γὰρ ἄνεμος μέλλῃ πνευσεῖσθαι νότος,
[2, 8]	τῆς σελήνης συμβαίνει γίγνεσθαι σεισμόν·	ὅταν	γὰρ ἤδη πλησίον ᾖ ἡ
[2, 8]	ἐν τῷ ἀέρι ἀχλύν, ὥσθ'	ὅταν	γένηται νηνεμία, πάμπαν εὐθεῖαν καὶ
[2, 3]	πάλιν γ' ἔσται τοὐναντίον· καὶ	(ὅταν	γένηται, ξηρανεῖται πάλιν· καὶ τοῦθ'
[2, 5]	ψῦχος ἀποσβεννυμένης τῆς ἀναθυμιάσεως, οἷον	ὅταν	γένηται πάγος ἰσχυρός, ἢ καταμαραινομένης
[2, 5]	ξηραίνων πρὶν γενέσθαι τὴν ἀναθυμίασιν·	ὅταν	δ' ἀπέλθῃ μικρόν, σύμμετρος ἤδη
[2, 8]	ἰέναι τοῦ πνεύματος τὸν ψόφον.	Ὅταν	δ' ἔλαττον ᾖ ἢ ὥστε
[2, 8]	πνεῦμα τῆς ὀψιαίτερον ἐκλείψεως ὀψιαίτερον.	Ὅταν	δ' ἰσχυρὸς γένηται σεισμός, οὐκ
[2, 8]	καὶ σκολιαὶ γίγνονται αἱ ῥηγμῖνες,	ὅταν	δὲ γαλήνη ᾖ, διὰ τὸ
[2, 3]	τέφραν ἐμβάλλοντες εἰς ὕδωρ ἀφέψουσιν·	ὅταν	δὲ λίπωσί τι μέρος τοῦ
[2, 4]	ψυχομένη καὶ γίγνεται ὕδωρ· (καὶ	ὅταν	εἰς ταὐτὸν συνωσθῶσι τὰ νέφη
[2, 8]	ἅμα πλείους πνέοντας ἀνέμους, ὧν	ὅταν	εἰς τὴν γῆν ὁρμήσῃ θάτερον,
[2, 8]	εἴη, ἀλλὰ πνεῦμα τῆς κινήσεως,	ὅταν	εἴσω τύχῃ ῥυὲν τὸ ἔξω
[2, 8]	ἅμα κῦμα σεισμῷ γέγονεν, αἴτιον,	ὅταν	ἐναντία γίγνηται τὰ πνεύματα. Τοῦτο
[2, 9]	τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν οὐρανὸν	ὅταν	ἐπινέφελον ᾖ μόνον, ἀλλ' οὐ
[2, 5]	τὸ μηδὲν ἔχον ξηρόν, ἀλλ'	ὅταν	ἔχῃ τὸ ξηρὸν ὑγρότητα, τοῦτο
[2, 5]	γὰρ ὑπὲρ κεφαλῆς γιγνόμενος ἡμῖν,	ὅταν	ᾖ κατὰ τὸν μεσημβρινόν. Διὸ
[2, 9]	δ' ἀπειλὴν τούτων. γίγνεται δ'	ὅταν	ἡ ἀναθυμίασις εἰς τὴν φλόγα
[2, 4]	δ' ἦν ἀνέμου σῶμα· καὶ	ὅταν	ἡ τοιαύτη ἀπόκρισις ᾖ καὶ
[2, 8]	ταύτην οἰητέον εἶναι τὴν αἰτίαν,	ὅταν	κοπτόμενον ἐκπρησθῇ πρῶτον εἰς μικρὰ
[2, 8]	ἡ μεσημβρία (ὁ γὰρ ἥλιος	ὅταν	μάλιστα κρατῇ, κατακλείει τὴν ἀναθυμίασιν
[2, 5]	καὶ τὰ πνίγη γίγνεται, οὐχ	ὅταν	μάλιστα πλησιάζῃ πρὸς ἄρκτον, ἀλλ'
[2, 8]	τῇ θαλάττῃ περὶ τοὺς αἰγιαλούς·	ὅταν	μὲν γὰρ κυμαίνουσα ἐκβάλλῃ, σφόδρα
[2, 8]	διαφορὰς τῶν τόπων, ἐφ' ἕν.	Ὅταν	μὲν οὖν ᾖ πολὺ τὸ
[2, 4]	δὴ τοῦ ἡλίου κύκλῳ, καὶ	ὅταν	μὲν πλησιάζῃ, τῇ θερμότητι ἀνάγοντος
[2, 8]	κινητικόν· καὶ γὰρ τὸ πῦρ	ὅταν	μετὰ πνεύματος ᾖ, γίγνεται φλὸξ
[2, 3]	διὰ τί οὐ καὶ νῦν	ὅταν	ξηραινομένη τύχῃ γῆ, εἴτε πλείων
[2, 9]	πυρὸς γίγνεται θερμόν· ἀλλ' ὅμως	ὅταν	πάλιν συνίῃ καὶ ψύχηται τὸ
[2, 8]	γὰρ αὐτό ἐστιν ὁ αὐχμός,	ὅταν	πλείων ἡ ἀναθυμίασις ἡ ξηρὰ
[2, 5]	μάλιστα πλησιάζῃ πρὸς ἄρκτον, ἀλλ'	ὅταν	πλείων μὲν ᾖ χρόνος θερμαίνοντι,
[2, 8]	θερμὸν τὸ ἀπὸ τῆς σελήνης,	(ὅταν	πλησίον ἤδη γίγνηται ἡ φορὰ
[2, 3]	ἀτμιδώδους ἀναθυμιάσεως καὶ τῆς ξηρᾶς,	ὅταν	συνιστῆται εἰς νέφη καὶ ὕδωρ,
[2, 3]	εἰς θάλατταν συγκρίνεται τὸ ἀτμίζον,	ὅταν	συνιστῆται πάλιν, πεπειραμένοι λέγωμεν. Πάσχει
[2, 9]	τὸ πάθος ὅμοιον ὂν καὶ	ὅταν	τὴν θάλαττάν τις ῥάβδῳ τύπτῃ·
[2, 8]	τὰ πνεύματα. Τοῦτο δὲ γίγνεται	ὅταν	τὸ (σεῖον τὴν γῆν πνεῦμα
[2, 6]	ὅτι οἱ ἐκνεφίαι γίγνονται μάλιστα	ὅταν	τῶν ἄλλων πνεόντων ἐμπίπτωσιν ἕτεροι,
[2, 2]	ἄνω τόπον, ἐκεῖ δὲ πάλιν	συστὰν	διὰ τὴν ψύξιν καταφέρεται πάλιν
[2, 8]	φερομένην ὑπ' ἄλλου πνεύματος τὴν	θάλατταν	ἀπῶσαι μὲν ὅλως μὴ δύνηται,
[2, 2]	ποιήσασα τοὺς πρότερον οἴεσθαι τὴν	θάλατταν	ἀρχὴν εἶναι καὶ σῶμα τοῦ
[2, 1]	φασὶ ποιεῖν, τὸ δὲ λειφθὲν	θάλατταν	εἶναι· διὸ καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι
[2, 2]	εἰσιν τῶν εἰς τήνδε τὴν	θάλατταν	ἐξιόντων. Καὶ περὶ τῶν πηγῶν
[2, 1]	κοινωνοῦσα πρὸς τὴν ἔξω στηλῶν	θάλατταν,	ἡ δ' Ὑρκανία καὶ Κασπία
[2, 3]	ἂν ᾖ τοῦτο ὑπολείπεσθαι τὴν	θάλατταν,	καὶ πάλιν ἀναχθῆναι ἐκεῖνο πρότερον
[2, 8]	τὰ ἀναφυσήματα, διὰ τὸ τὴν	θάλατταν	μὲν προωθεῖσθαι ἤδη πόρρωθεν, ὑπὸ
[2, 8]	καὶ μᾶλλον διὰ τὸ τὴν	θάλατταν	μὴ διδόναι διαπνοὴν τῷ ὑπὸ
[2, 3]	ἱδρῶτα τῆς γῆς εἶναι τὴν	θάλατταν	οἴεταί τι σαφὲς εἰρηκέναι, καθάπερ
[2, 2]	ποταμοὶ φαίνονται τελευτῶντες εἰς τὴν	θάλατταν,	ὅσοι μὴ εἰς ἀλλήλους· εἰς
[2, 5]	στηλῶν τῶν Ἡρακλείων διὰ τὴν	θάλατταν	οὐ φαίνεται συνείρειν, τῷ συνεχῶς
[2, 2]	γὰρ ὁρῶμεν κατέχουσαν τόπον τὴν	θάλατταν,	οὗτος οὐκ ἔστιν θαλάττης ἀλλὰ
[2, 2]	καὶ τὴν παρ' ἡμῖν εἶναι	θάλατταν,	πάντα δὲ πάλιν κύκλῳ περιάγειν
[2, 3]	(πλάσας θῇ κήρινον εἰς τὴν	θάλατταν,	περιδήσας τὸ στόμα τοιούτοις ὥστε
[2, 3]	ἀτμίζουσα πότιμος καὶ οὐκ εἰς	θάλατταν	συγκρίνεται τὸ ἀτμίζον, ὅταν συνιστῆται
[2, 5]	ἐπεὶ περὶ τὴν ἔξω Λιβύης	θάλατταν	τὴν νοτίαν, ὥσπερ ἐνταῦθα οἱ
[2, 3]	καομένοις τέφρα. Διὸ καὶ τὴν	θάλαττάν	τινες ἐκ κατακεκαυμένης φασὶ γενέσθαι
[2, 9]	ὅμοιον ὂν καὶ ὅταν τὴν	θάλαττάν	τις ῥάβδῳ τύπτῃ· φαίνεται γὰρ
[2, 3]	τὸν ἥλιον, τὸ λειφθὲν εἶναι	θάλατταν·	ὑγρὰν δ' οὖσαν ἰδίειν ἀδύνατον.
[2, 3]	χυμόν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων	ἐν	ἄλλοις καιροῖς οἰκειοτέροις ποιητέον τὴν
[2, 3]	εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν χωρὶς	ἐν	ἄλλοις. Περὶ μὲν οὖν ὕδατος
[2, 5]	τὰς θερινὰς τροπὰς μᾶλλον ἢ	ἐν	αὐταῖς πνέουσιν οἱ ἐτησίαι· οὕτω
[2, 4]	γῆ ξηραινομένη ὑπό τε τοῦ	ἐν	αὐτῇ θερμοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ
[2, 8]	τε τοῦ ἡλίου καὶ τοῦ	ἐν	αὐτῇ πυρὸς θερμαινομένης πολὺ μὲν
[2, 8]	διὰ δὲ τοὺς ὄμβρους ἔχουσα	ἐν	αὑτῇ νοτίδα πολλήν, ὥσθ' ὑπό
[2, 3]	ὅσα πεπύρωται, ἔχει δυνάμει θερμότητα	ἐν	αὑτοῖς. Ὁρᾶν δ' ἔξεστι καὶ
[2, 8]	μάλιστα καὶ ἐν ἐπομβρίαις καὶ	ἐν	αὐχμοῖς γίγνονται διὰ τὴν αὐτὴν
[2, 8]	τὰ περὶ τὴν Λιγυστικὴν χώραν.	Ἐν	δὲ ταῖς νήσοις ταῖς ποντίαις
[2, 8]	ἡ ξηρὰ γίγνηται τῆς ὑγρᾶς·	ἐν	δὲ ταῖς ὑπερομβρίαις πλείω τε
[2, 9]	ἐπὶ μὲν τῆς γῆς ἄνεμον,	ἐν	δὲ τῇ γῇ σεισμόν, ἐν
[2, 3]	τροφῆς ὑπόστασις διὰ τὴν ἀπεψίαν·	ἐν	δὲ τῇ γῇ τίνα τρόπον
[2, 3]	μὲν τοῖς ποταμοῖς ὀλίγου καταδύνειν,	ἐν	δὲ τῇ θαλάττῃ μετρίως ἔχειν
[2, 4]	ὡραίους ὄμβρους ἢ καὶ πλείους,	ἐν	δέ τινι μέρει ταύτης αὐχμός
[2, 3]	τῷ δ' ἀπωθεῖν αἴθριος ἐνταῦθα,	ἐν	δὲ τοῖς ἐναντίοις ὑδατώδης. Ὁμοίως
[2, 3]	μὲν τοῖς σώμασι γίγνεται περίττωσις,	ἐν	δὲ τοῖς καομένοις τέφρα. Διὸ
[2, 9]	ἐν δὲ τῇ γῇ σεισμόν,	ἐν	δὲ τοῖς νέφεσι βροντήν· πάντα
[2, 9]	ὡδὶ δὲ ποιεῖ τοὺς σεισμούς,	ἐν	δὲ τοῖς νέφεσι μεταβάλλουσα διακρινομένη,
[2, 3]	τὴν μεῖξιν τῆς τοιαύτης γῆς,	ἐν	ἑκάστῳ δὲ μή; δῆλον γὰρ
[2, 3]	εἶναι τῶν ποταμῶν· τοῦτο δ'	ἐν	ἐκείνοις ἔρχεται εἰς τὸν τόπον
[2, 4]	ἄνεμος ὡς τὰ πολλὰ γίγνεται	ἐν	ἐκείνοις τοῖς τόποις καθ' οὓς
[2, 8]	δὲ καὶ μετοπώρου μάλιστα καὶ	ἐν	ἐπομβρίαις καὶ ἐν αὐχμοῖς γίγνονται
[2, 2]	τε διαταθὲν καὶ ἀθρόον οὐκ	ἐν	ἴσῳ χρόνῳ ἀναξηραίνεται, ἀλλὰ διαφέρει
[2, 8]	κατετέφρωσε καὶ εἰς ἐνίας τῶν	ἐν	Ἰταλίᾳ πόλεων ἦλθεν· καὶ νῦν
[2, 1]	πηλόν, ἄπνοα δ' ἐστὶν ὡς	ἐν	κοίλῳ τῆς θαλάττης οὔσης. Ὥσπερ
[2, 3]	κατιόντα πάλιν. Ὅτι δ' ἐστὶν	ἐν	μείξει τινὸς τὸ ἁλμυρόν, δῆλον
[2, 3]	τῷ ὑγρῷ αἴτιον τῆς ἁλμυρότητος.	Ἐν	μὲν οὖν τῷ σώματι γίγνεται
[2, 1]	δεῦρο κἀκεῖσε πολλάκις. Τοῦτο δ'	ἐν	μὲν πολλῷ πλήθει θαλάττης ἄδηλον·
[2, 8]	δ' ἄγαν ξηρόν ἐστι· καὶ	ἐν	μὲν τοῖς αὐχμοῖς πνευματώδης ὁ
[2, 3]	τοῦ αὐτοῦ τῶν ἀγωγίμων βάρους	ἐν	μὲν τοῖς ποταμοῖς ὀλίγου καταδύνειν,
[2, 3]	ἂν μὴ κρατήσῃ τὸ θερμόν,	ἐν	μὲν τοῖς σώμασι γίγνεται περίττωσις,
[2, 5]	δύνων καὶ ἐπιτέλλων, διὰ τὸ	ἐν	μεταβολῇ ὥρας συμβαίνειν τὴν δύσιν
[2, 8]	ἀτμιδώδης ἀπόρροια ποιεῖ τὸ ψῦχος,	ἐν	οἷς συμβαίνει τόποις γίγνεσθαι τοῦτο
[2, 3]	συνίστασθαι πέφυκεν) ἔπειτα ἱδρώς (ἀεί)	ἐν	οἷς τὸ αὐτὸ σῶμα συνεκκρίνεται,
[2, 3]	Τοιοῦτον δ' ἕτερον γίγνεται καὶ	ἐν	Ὀμβρικοῖς· (ἔστι γάρ τις τόπος
[2, 3]	τὰ βαρύτατα πρῶτα φέρεσθαι. Ὥστ'	ἐν	ὅσοις ἔνεστι τῆς τοιαύτης γῆς
[2, 1]	ἀδύνατον πηγὰς εἶναι τῆς θαλάττης·	ἐν	οὐδετέρῳ γὰρ τούτων οἷόν τ'
[2, 3]	δ' ἔστιν ὥσπερ μυθολογοῦσί τινες	ἐν	Παλαιστίνῃ τοιαύτη λίμνη, εἰς ἣν
[2, 3]	ἁλμυροὺς εἶναι· πῶς γὰρ δυνατὸν	ἐν	πολλῷ μὲν πλήθει ὕδατος ἐπίδηλον
[2, 3]	ὥσπερ τινὲς καὶ τούτων φασίν	(ἐν	προχείρῳ γὰρ τούτου τὴν αἰτίαν
[2, 8]	ἐν ταῖς δυσχωρίαις, οἷον ὕδωρ	ἐν	σκεύει οὐ δυνάμενον διεξελθεῖν. Διὸ
[2, 8]	ἐντὸς ἀναθυμίασιν, καὶ τῷ ἐναπολαμβάνεσθαι	ἐν	στενοτέροις τόποις καὶ ἀποβιάζεσθαι εἰς
[2, 8]	οὐ δυνάμενον διεξελθεῖν. Διὸ καθάπερ	ἐν	σώματι οἱ σφυγμοὶ οὐκ ἐξαίφνης
[2, 5]	πνίγους. Αἱ δὲ πλεῖσται καὶ	ἐν	ταῖς ἀνὰ μέσον ὥραις, ἢ
[2, 8]	τε σείει καὶ ἐγκαταλείπεσθαι ἀναγκαῖον	ἐν	ταῖς δυσχωρίαις, οἷον ὕδωρ ἐν
[2, 7]	τε τοῖς αὐχμοῖς καὶ πάλιν	ἐν	ταῖς ἐπομβρίαις· ἔν τε γὰρ
[2, 8]	μία τῶν Αἰόλου καλουμένων νήσων)	ἐν	ταύτῃ γὰρ ἀνῴδει τι τῆς
[2, 5]	μαραίνει τῷ πλείονι θερμῷ τὸ	ἐν	τῇ ἀναθυμιάσει ἔλαττον ὄν, καὶ
[2, 3]	μέρος αὐτὸ τοῦ λειφθέντος εἶναι	ἐν	τῇ γῇ. Ἔτι διὰ τί
[2, 4]	καὶ τὸν ἥλιον καὶ τὴν	ἐν	τῇ γῇ θερμότητα ταῦτα ποιεῖν
[2, 4]	εἰς τὴν γῆν, ὑπάρχει δ'	ἐν	τῇ γῇ πολὺ πῦρ καὶ
[2, 8]	γὰρ δὴ τοῦ γιγνομένου πυρὸς	ἐν	τῇ γῇ ταύτην οἰητέον εἶναι
[2, 8]	ἄνεμοι οὔ· τὰ μὲν γὰρ	ἐν	τῇ γῇ τὴν ἀρχὴν ἔχει,
[2, 8]	πνεύματος ἐναπολαμβανομένη δύναμις, οὕτω καὶ	ἐν	τῇ γῇ τὸ πνεῦμα παραπλήσιον
[2, 8]	δεῖ νοεῖν τὸ γιγνόμενον καὶ	ἐν	τῇ γῇ, ὡς εἰκάσαι πρὸς
[2, 8]	Τὸ δ' ὅμοιον συμβαίνει καὶ	ἐν	τῇ θαλάττῃ περὶ τοὺς αἰγιαλούς·
[2, 9]	δ' ἐμπεριλαμβάνεται τῆς ξηρᾶς ἀναθυμιάσεως	ἐν	τῇ μεταβολῇ ψυχομένου τοῦ ἀέρος,
[2, 9]	ὕδωρ ἀποστίλβον τῆς νυκτός· οὕτως	ἐν	τῇ νεφέλῃ ῥαπιζομένου τοῦ ὑγροῦ
[2, 3]	γῆν, καὶ δὴ καὶ τὴν	ἐν	τῇ ξηρᾷ ἀναθυμίασιν πᾶσαν· αὕτη
[2, 3]	τὰ μὲν ὀξέα γίγνεται, καθάπερ	ἐν	τῇ Σικάνῃ τῆς Σικελίας· ἐκεῖ
[2, 3]	γίγνεται τοῦ πινομένου καὶ τοῦ	ἐν	τῇ τροφῇ ὑγροῦ (γλυκέος ὄντος.
[2, 9]	παρεικάσαι μείζονι μικρὸν πάθος, τῷ	ἐν	τῇ φλογὶ γιγνομένῳ ψόφῳ, ὃν
[2, 3]	δυνάμεως οἵα καὶ φαίνεται ὑφισταμένη	ἐν	τοῖς ἀγγείοις ἁλμυρίς, τῷ δ'
[2, 2]	τοῖς ἄλλοις οἷον πυρὸς μὲν	ἐν	τοῖς ἄνω τόποις, ἀέρος δὲ
[2, 3]	γλυκυτάτου, ἢ συμμειχθέντος τινός, καθάπερ	ἐν	τοῖς διὰ τῆς τέφρας ἠθουμένοις
[2, 3]	τοιαύτης ἀληθές· ὥσπερ γὰρ καὶ	ἐν	τοῖς εἰρημένοις, οὕτω καὶ ἐν
[2, 3]	χυμὸν τοῦτον. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐν	τοῖς καομένοις· οὗ γὰρ ἂν
[2, 8]	ἐπιπολάζει πλῆθος λίθων, ὥσπερ τῶν	ἐν	τοῖς λίκνοις ἀναβραττομένων· τοῦτον γὰρ
[2, 9]	τῶν ξύλων· οὕτως γὰρ καὶ	ἐν	τοῖς νέφεσι ἡ γιγνομένη τοῦ
[2, 9]	κωπηλασίας. Καίτοι τινὲς λέγουσιν ὡς	ἐν	τοῖς νέφεσιν ἐγγίγνεται πῦρ· τοῦτο
[2, 9]	ἀκτίνων θερμότητα φάναι τὴν ἀπολαμβανομένην	ἐν	τοῖς νέφεσιν εἶναι τούτων αἰτίαν
[2, 4]	φέρεται· διὸ τὰ νέφη συνίσταται	ἐν	τοῖς πλαγίοις, καὶ γίγνεται προσιόντος
[2, 3]	καὶ πλευστικῶς· διόπερ ἔνιοι τῶν	ἐν	τοῖς ποταμοῖς γεμιζόντων διὰ ταύτην
[2, 4]	Ὁ μὲν οὖν ἀήρ, καθάπερ	ἐν	τοῖς πρὸ τούτων λόγοις εἰρήκαμεν,
[2, 6]	ἄλλων παθημάτων ὅσα μὴ συμβέβηκεν	ἐν	τοῖς προβλήμασιν εἰρῆσθαι τοῖς κατὰ
[2, 8]	ξηροῦ γίγνεσθαι ἀναθυμίασιν, ὥσπερ εἴπομεν	ἐν	τοῖς πρότερον, ἀνάγκη τούτων ὑπαρχόντων
[2, 9]	ἀλλοιότερον λέγοι τις ἢ καθάπερ	ἐν	τοῖς πυκνοτέροις; Καὶ γὰρ τὸ
[2, 8]	τοιαῦτα δύνασθαι ποιεῖν) ἀλλὰ καὶ	ἐν	τοῖς σώμασι τοῖς τῶν ζῴων·
[2, 2]	ἐστιν ἡ θάλαττα, καθάπερ τὸ	ἐν	τοῖς σώμασιν περίττωμα τῆς τροφῆς
[2, 2]	ἀνάγεται διὰ τὴν κουφότητα, καθάπερ	ἐν	τοῖς τῶν ζῴων σώμασιν. Καὶ
[2, 8]	πολλαχῇ γέγονεν· ἤδη γὰρ σεισμὸς	ἐν	τόποις τισὶν γιγνόμενος οὐ πρότερον
[2, 2]	ὑπολαμβάνοι καλῶς. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐν	τούτοις· ἔστιν γάρ, ὥσπερ λέγομεν,
[2, 2]	τῶν ζῴων σώμασιν. Καὶ γὰρ	ἐν	τούτοις τῆς τροφῆς εἰσελθούσης γλυκείας
[2, 4]	δὲ πλεῖστον μὲν καταβαίνει ὕδωρ	ἐν	τούτοις τοῖς τόποις ἐφ' οὓς
[2, 8]	τοῦτο τὸ πνεῦμα περὶ τὴν	ἐν	τῷ ἀέρι ἀχλύν, ὥσθ' ὅταν
[2, 8]	δύναμιν, οὐ μόνον ἐκ τῶν	ἐν	τῷ ἀέρι δεῖ θεωρεῖν γιγνομένων
[2, 2]	ἁλμυρὸν ὑπομένει διὰ βάρος οὐκ	ἐν	τῷ αὐτοῦ οἰκείῳ τόπῳ· τοῦτο
[2, 3]	περὶ τὴν Λιβύην. Πολὺ οὖν	ἐν	τῷ καταφερομένῳ ὕδατι συμβάλλεται τοιοῦτον,
[2, 3]	ἐν τοῖς εἰρημένοις, οὕτω καὶ	ἐν	τῷ ὅλῳ ἔκ τε τῶν
[2, 1]	ὀλίγον ἐπέχει τόπον, ἀναγκαῖον τὴν	ἐν	τῷ πελάγει μικρὰν ταλάντωσιν ἐκεῖ
[2, 3]	θάλαττα, εἴτ' ἐνυπῆρχε τοσοῦτος χυμὸς	ἐν	τῷ πολλῷ ὕδατι καὶ γλυκεῖ
[2, 8]	καὶ περὶ Ἡράκλειαν ἐγένετο τὴν	ἐν	τῷ Πόντῳ νεωστί, καὶ πρότερον
[2, 8]	δεῖ γὰρ νοεῖν ὅτι ὥσπερ	ἐν	τῷ σώματι ἡμῶν καὶ τρόμων
[2, 3]	ἡ γένεσις ἔνεστιν τοῦ ἁλμυροῦ	ἐν	τῷ ὕδατι, εἴρηται. Καὶ διὰ
[2, 3]	καὶ γίγνεται πότιμον καὶ ἄνωθεν	ἐν	τῷ ὑομένῳ κατέρχεται ἄλλο γεγενημένον,
[2, 3]	(ἀλλ' ἔλαττον τοσούτῳ ὅσῳ καὶ	ἐν	τῷ ὑομένῳ τὸ ἁλμυρὸν καὶ
[2, 2]	ταχὺ καὶ ἀδήλως. Τὸ δ'	ἐν	τῷ Φαίδωνι γεγραμμένον περί τε
[2, 4]	καὶ τὰ περὶ τὴν ἄρκτον	ἐν	τῷ χειμῶνι νήνεμα καὶ ἄπνοα,
[2, 8]	πλησίον ἤδη γίγνηται ἡ φορὰ	ἐν	ᾧ γενομένων ἔσται ἡ ἔκλειψις.
[2, 3]	Ὀμβρικοῖς· (ἔστι γάρ τις τόπος	ἐν	ᾧ πεφύκασι κάλαμοι καὶ σχοῖνος·
[2, 2]	καθ' ἑκάστην ὁμοίως χώραν, ἀλλ'	ἔν	γέ τισιν τεταγμένοις χρόνοις ἀποδίδωσι
[2, 3]	καὶ γεῶδές ἐστιν τὸ ἐνυπάρχον·	ἔν	τε γὰρ τῇ Χαονίᾳ κρήνη
[2, 7]	καὶ πάλιν ἐν ταῖς ἐπομβρίαις·	ἔν	τε γὰρ τοῖς αὐχμοῖς, ὥσπερ
[2, 3]	ὁ χυμὸς διὰ σύμμειξίν τινος.	Ἔν	τε γὰρ τοῖς σώμασι τὸ
[2, 7]	διὸ καὶ γίγνεσθαι τοὺς σεισμοὺς	ἔν	τε τοῖς αὐχμοῖς καὶ πάλιν
[2, 8]	τὰς διαφορὰς τῶν τόπων, ἐφ'	ἕν.	Ὅταν μὲν οὖν ᾖ πολὺ
[2, 4]	ὕδασιν ἢ καὶ μᾶλλον αὐχμώσης,	ἕν	τι μόριον ὕδατος ἄφθονον λαμβάνει
[2, 8]	καὶ τὸν γειτνιῶντα συνέλθωσιν εἰς	ἕν,	ὥσπερ καὶ τοὺς αὐχμοὺς ἔφαμεν
[2, 1]	ἀρχὴν εἶναι πηγήν, ἀλλ' εἰς	ἓν	ἀεὶ γιγνόμενον καὶ συρρέον ἀπαντᾶν
[2, 8]	τὴν ἀρχὴν ἔχει, ὥστ' ἐφ'	ἓν	ἁπάσας ὁρμᾶν· ὁ δ' ἥλιος
[2, 8]	ἡμέρας, ὕστερον δὲ καὶ ἐφ'	(ἓν	καὶ ἐπὶ δύο ἔτη ἐπισημαίνει
[2, 5]	οὔτε τὸ πεπηγὸς οὔτε τὸ	μηδὲν	ἔχον ξηρόν, ἀλλ' ὅταν ἔχῃ
[2, 2]	ὕδατος ἀνάγκη ζητεῖν. Τοιοῦτον δ'	οὐδὲν	ἄλλο φαίνεται σῶμα κείμενον ἀθρόον,
[2, 8]	ἐνίους γίγνεσθαι καὶ πνεύματος ὄντος	οὐδὲν	ἄλογον· ὁρῶμεν γὰρ ἐνίοτε ἅμα
[2, 3]	αὐτὴν τὸ προανελθόν· διαφέρει γὰρ	οὐδὲν	ἅπαξ τοῦτ' εἰπεῖν ἢ πολλάκις.
[2, 7]	δι' ὅλης. Πρὸς δὲ τούτοις	οὐδὲν	ἀποδίδωσι τῶν συμβαινόντων περὶ τοὺς
[2, 8]	ψόφους, οὕτως καὶ τύπτων αὐτός·	οὐδὲν	γὰρ διαφέρει· τὸ γὰρ τύπτον
[2, 3]	τέλος ὑπολείψειν, τῶν Αἰσώπου μύθων	οὐδὲν	διαφέρειν ἔοικεν ὁ πεπεισμένος οὕτως·
[2, 5]	τις ἄνεμος οὕτως ὤν, ὃν	οὐδὲν	δυνατὸν διέχειν δεῦρο, ἐπεὶ οὐδ'
[2, 2]	ἀναρίθμων καὶ τὸ μέγεθος ἀπλέτων	οὐδὲν	ἡ θάλαττα γίγνεται πλείων) τοῦτο
[2, 3]	τὸ συμμειχθῆναί τινα γῆν τοιαύτην,	οὐδὲν	ἧττον ἐλθόντος πάλιν τοῦ διατμίσαντος
[2, 3]	ἀλλ' ὅθεν ἄρχεται πνεῖν ψυχρός,	οὐδὲν	ἧττον προϊὼν διὰ τὸ συμπεριλαμβάνειν
[2, 7]	μὲν οὖν ταύτην τὴν αἰτίαν	οὐδὲν	ἴσως δεῖ λέγειν ὡς λίαν
[2, 6]	μὴ οὕτως κειμένους πρὸς ἀλλήλους	οὐδὲν	κωλύει, οἷον τὸν Ζ καὶ
[2, 2]	μέσον εἰσρέουσιν ἀφ' οὗπερ ἐκρέουσιν,	οὐδὲν	μᾶλλον ῥευσοῦνται κάτωθεν ἢ ἄνωθεν,
[2, 2]	ἡ θάλαττα γίγνεται πλείων) τοῦτο	οὐδὲν	μὲν ἄτοπον ἀπορῆσαί τινας, οὐ
[2, 1]	αὐτόματον δὲ στάσιμον τοσοῦτον πλῆθος	οὐδὲν	ὁρῶμεν πηγαῖον γιγνόμενον. (Ἔτι δ'
[2, 3]	οὖσα ὑγραίνεται, ὑγρὰ δ' οὖσα	οὐδὲν	πάσχει τοιοῦτον. Πῶς οὖν οἷόν
[2, 2]	πλῆθος ὕδατος εἰς πλάτος τε	διαταθὲν	καὶ ἀθρόον οὐκ ἐν ἴσῳ
[2, 3]	ὅλον. Αἱ δὲ διαφοραὶ τούτων	ἐκεῖθεν	δῆλαι, ποῖοι χυμοὶ ἐκ ποίων
[2, 2]	ἄλλως τε καὶ τῆς θαλάττης	ἐκεῖθεν	τὴν ἀρχὴν ἐχούσης. Ὅτι μὲν
[2, 4]	μὲν γὰρ ῥευσεῖται τὸ ἀνιόν,	ἐκεῖθεν	τὸ αἴτιον· ἡ γὰρ φορὰ
[2, 5]	μόνος φαίνεται πνέων ἐκ τῶν	ἐκεῖθεν	τόπων) ὥστ' ἀνάγκη τὸν ἀπὸ
[2, 3]	δοθείσης ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους, ὅτ'	ἦλθεν	ἄγων ἐκ τῆς Ἐρυθείας τὰς
[2, 8]	ἐνίας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων	ἦλθεν·	καὶ νῦν ὅπου τὸ ἀναφύσημα
[2, 2]	σάρκας καὶ τὴν ἄλλην σύνταξιν	ἦλθεν	τῶν μερῶν, ὡς ἕκαστον πέφυκεν.
[2, 8]	γῆς τόπον φανερῶς ὥσπερ ἐκνεφίας	ἐξῆλθεν	ὁ κινήσας ἄνεμος, (οἷον καὶ
[2, 8]	μετὰ ψόφου· τέλος δὲ ῥαγέντος	ἐξῆλθεν	πνεῦμα πολὺ καὶ τὸν φέψαλον
[2, 4]	οἰκείᾳ φύσει, ὥσπερ ὕδωρ μὴ	θερμανθέν)	ὁ δὲ καπνὸς θερμὸν καὶ
[2, 1]	δὲ πηγαῖα πάντα τούτων θάτερον	πέπονθεν·	αὐτόματον δὲ στάσιμον τοσοῦτον πλῆθος
[2, 4]	οὗτος γίγνεται κινούμενος πνεῦμα, καὶ	ὅθεν	ἂν τύχῃ κινηθείς, ἄνεμος ἔσται,
[2, 3]	γὰρ καὶ μὴ τοιοῦτος, ἀλλ'	ὅθεν	ἄρχεται πνεῖν ψυχρός, οὐδὲν ἧττον
[2, 4]	δῆλον καὶ ἐπὶ τῶν ἔργων·	ὅθεν	γὰρ ἑκάστοτε πνέουσιν, ἐλάχιστοι πάντες
[2, 2]	κύκλῳ περιάγειν εἰς τὴν ἀρχήν,	ὅθεν	ἤρξαντο ῥεῖν, πολλὰ μὲν κατὰ
[2, 6]	αἴθριος, ὅτι ἀνακάμπτει εἰς αὑτόν·	ὅθεν	καὶ λέγεται ἡ παροιμία ἕλκων
[2, 3]	ἐνδέχεται μετέχειν τὰ ἐνταῦθα τάξεως.	Ὅθεν	μὲν οὖν ἡ γένεσις ἔνεστιν
[2, 2]	καὶ ἀρχὴ διὰ τὸ πλῆθος,	ὅθεν	μεταβάλλει τε μεριζόμενον καὶ μείγνυται
[2, 2]	ὕδωρ καὶ τὸ πάλιν ἀναγόμενον	πόθεν	ἔσται; τοῦτο γὰρ ἐξαίρειν ὅλον
[2, 9]	ἂν ὥσπερ (ἐκπῖπτον τὸ πνεῦμα	χρωματισθὲν	ὀφθῇ. Γίγνεται δὲ μετὰ τὴν
[2, 2]	πότιμον ὑπὸ τῆς ἐμφύτου θερμότητος	ἑλκυσθὲν	εἰς τὰς σάρκας καὶ τὴν
[2, 5]	φθάνει πολλάκις πρὶν καπνὸν ποιῆσαι	κατακαυθέν.	Διὰ μὲν οὖν ταύτας τὰς
[2, 6]	εἰσι τῶν ἀνέμων· πνέοντες γὰρ	ἐγγύθεν	μάλιστα ἀποβιαζόμενοί τε τἆλλα πνεύματα
[2, 8]	στόματος φυσώμενον· καὶ γὰρ τοῦτο	ἐγγύθεν	μέν ἐστι θερμόν, ὥσπερ καὶ
[2, 6]	μέσης· διὰ μὲν γὰρ τὸ	ἐγγύθεν	πνεῖν ψυχροί εἰσιν, διὰ δὲ
[2, 5]	θέλει γε ὅτι μάλιστα συνεχῶς	ἐντεῦθεν	ἀεὶ πνεῖν ἄνεμος. Ὁ δὲ
[2, 4]	ἄνεμός ἐστιν, εὐλόγως ἂν οὖν	ἐντεῦθεν	γίγνοιτο τὰ πλεῖστα καὶ κυριώτατα
[2, 2]	τεταγμένοις χρόνοις ἀποδίδωσι πᾶν τὸ	ληφθέν,	ὡς οὔτε τρεφομένων τῶν ἄνωθεν,
[2, 3]	ὑγροῦ διὰ τὸν ἥλιον, τὸ	λειφθὲν	εἶναι θάλατταν· ὑγρὰν δ' οὖσαν
[2, 1]	σελήνης φασὶ ποιεῖν, τὸ δὲ	λειφθὲν	θάλατταν εἶναι· διὸ καὶ ἐλάττω
[2, 3]	ἀναχθέντος ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὸ	ὑπολειφθὲν	ἐγένετο θάλαττα, εἴτ' ἐνυπῆρχε τοσοῦτος
[2, 3]	κατέρχεται ἄλλο γεγενημένον, οὐ τὸ	ἀναχθέν·	καὶ διὰ βάρος ὑφίσταται τῷ
[2, 2]	ποιεῖν· φανερῶς γὰρ ἀεὶ τὸ	ἀναχθὲν	ὁρῶμεν καταβαῖνον πάλιν ὕδωρ· κἂν
[2, 3]	λεκτέον αὐτοῖς ὅτι οὐδὲ τὸ	ἀναχθὲν	ὕδωρ ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἥξει
[2, 9]	ὃ δὴ ἐκεῖνος καλεῖ πῦρ	κατενεχθὲν	ἄνωθεν κάτω. Τὴν μὲν οὖν
[2, 3]	οἷον ἄν τι ᾖ τὸ	συμμειχθέν,	τοιοῦτον ποιεῖ τὸν χυμόν. Ἀλλὰ
[2, 3]	τι μέρος τοῦ ὕδατος, τοῦτο	ψυχθὲν	ἁλῶν γίγνεται πλῆθος. Ὅσα δ'
[2, 3]	τι μέρος τιθέασι, καὶ γίγνεται	ψυχθέν,	ὅταν ἀπατμίσῃ τὸ ὑγρὸν ἅμα
[2, 9]	ἡλίου ἀκτίνων, Ἀναξαγόρας δὲ τοῦ	ἄνωθεν	αἰθέρος, ὃ δὴ ἐκεῖνος καλεῖ
[2, 9]	μᾶλλον δ' ἡ κατάσπασις τοῦ	ἄνωθεν	αἰθέρος. Τοῦ τε γὰρ κάτω
[2, 2]	οὐδὲν μᾶλλον ῥευσοῦνται κάτωθεν ἢ	ἄνωθεν,	ἀλλ' ἐφ' ὁπότερ' ἂν ῥέψῃ
[2, 4]	αὐτῇ θερμοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ	ἄνωθεν	ἀναθυμιᾶται, τοῦτο δ' ἦν ἀνέμου
[2, 4]	φανερῶς ἐληλυθέναι τὸν ἄνεμον, ὡς	ἄνωθεν	αὐτῶν ἐχόντων τὴν ἀρχήν. Ἐπεὶ
[2, 2]	οἷον εἰ ῥεῖν ἤρξαντο κάτωθεν,	ἄνωθεν	εἰσβάλλειν. Εἶναι δὲ μέχρι τοῦ
[2, 3]	ἀνάγεται καὶ γίγνεται πότιμον καὶ	ἄνωθεν	ἐν τῷ ὑομένῳ κατέρχεται ἄλλο
[2, 4]	ἀρχὴ τῶν πνευμάτων ἐστί, πότερον	ἄνωθεν	ἢ κάτωθεν· ἡ μὲν γὰρ
[2, 4]	κάτωθεν· ἡ μὲν γὰρ κίνησις	ἄνωθεν	καὶ πρὶν πνεῖν, ὁ δ'
[2, 9]	δὴ ἐκεῖνος καλεῖ πῦρ κατενεχθὲν	ἄνωθεν	κάτω. Τὴν μὲν οὖν διάλαμψιν
[2, 2]	ληφθέν, ὡς οὔτε τρεφομένων τῶν	ἄνωθεν,	οὔτε τοῦ μὲν μένοντος ἀέρος
[2, 4]	τῆς μὲν κινήσεως ἡ ἀρχὴ	ἄνωθεν,	τῆς δὲ ὕλης καὶ τῆς
[2, 8]	τρόμος τις ἀντιμεθισταμένου τοῦ πνεύματος	ἔξωθεν	εἴσω ἀθρόου) τοιαῦτα (γὰρ) γίγνεσθαι
[2, 4]	Διὸ καὶ ἀπορήσειεν ἄν τις	ποτέρωθεν	ἡ ἀρχὴ τῶν πνευμάτων ἐστί,
[2, 8]	δι' ὀλιγότητα οὐχ ὁμοίως ἐπίδηλον,	πόρρωθεν	δὲ ψυχρὸν διὰ τὴν αὐτὴν
[2, 8]	τὴν θάλατταν μὲν προωθεῖσθαι ἤδη	πόρρωθεν,	ὑπὸ δὲ ταύτης τὸ ἐκ
[2, 7]	μένειν, σείεσθαι δὲ φάσκειν τυπτομένην	κάτωθεν	ἄνω δι' ὅλης. Πρὸς δὲ
[2, 2]	ἐκροῆς, οἷον εἰ ῥεῖν ἤρξαντο	κάτωθεν,	ἄνωθεν εἰσβάλλειν. Εἶναι δὲ μέχρι
[2, 8]	ἂν ᾖ ἐξ ἐπιπολῆς ἢ	κάτωθεν	βιάζηται τὸ πνεῦμα, ἐκεῖνο τὸ
[2, 8]	τινας τόπους, οἷον σφυγμός, ἄνω	κάτωθεν·	διὸ καὶ ἐλαττονάκις σείει τοῦτον
[2, 2]	οὗπερ ἐκρέουσιν, οὐδὲν μᾶλλον ῥευσοῦνται	κάτωθεν	ἢ ἄνωθεν, ἀλλ' ἐφ' ὁπότερ'
[2, 4]	πνευμάτων ἐστί, πότερον ἄνωθεν ἢ	κάτωθεν·	ἡ μὲν γὰρ κίνησις ἄνωθεν
[2, 4]	δὲ ὕλης καὶ τῆς γενέσεως	κάτωθεν·	ᾗ μὲν γὰρ ῥευσεῖται τὸ
[2, 4]	κυρία τῆς γῆς· καὶ ἅμα	κάτωθεν	μὲν εἰς ὀρθὸν ἀναφέρεται, καὶ
[2, 2]	εἴ τις ἐπὶ τράπεζαν μεγάλην	περιτείνειεν	ὕδατος κύαθον, ἅμα διανοουμένοις ἂν
[2, 4]	συνέπεται τῇ φορᾷ. Διὸ καὶ	ἀπορήσειεν	ἄν τις ποτέρωθεν ἡ ἀρχὴ
[2, 2]	ὑπολαβεῖν, οὐδ' εἰ πᾶν θερμαίνων	ἐξατμίσειεν	τὸ ὕδωρ. Ἄτοπον δὲ καὶ
[2, 6]	τῶν ἄλλων παθημάτων ὅσα μὴ	συμβέβηκεν	ἐν τοῖς προβλήμασιν εἰρῆσθαι τοῖς
[2, 8]	τὸν φέψαλον καὶ τὴν τέφραν	ἀνῆκεν	καὶ τήν τε Λιπαραίων πόλιν
[2, 3]	μὲν γὰρ οὕτως εἰπὼν ἴσως	εἴρηκεν	ἱκανῶς (ἡ γὰρ μεταφορὰ ποιητικόν)
[2, 9]	οὐ γίγνεται. Τοῦτο γὰρ παντάπασιν	ἔοικεν	εἰρῆσθαι προχείρως. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 3]	τῶν Αἰσώπου μύθων οὐδὲν διαφέρειν	ἔοικεν	ὁ πεπεισμένος οὕτως· καὶ γὰρ
[2, 8]	τηνικαῦτα γὰρ καὶ τὰ πνεύματα	πέφυκεν	ἄρχεσθαι πνεῖν. Ἐὰν οὖν εἴσω
[2, 4]	κατὰ τὴν ὥραν ἑκάστην ὡς	πέφυκεν·	διὰ δὲ τὸ ἐνίοτε μὲν
[2, 3]	τὰ δὲ πεττόμενα πάντα συνίστασθαι	πέφυκεν)	ἔπειτα ἱδρώς (ἀεί) ἐν οἷς
[2, 2]	ἦλθεν τῶν μερῶν, ὡς ἕκαστον	πέφυκεν.	Ὥσπερ οὖν κἀκεῖ ἄτοπον εἴ
[2, 2]	Φαίνεται δὲ θαλάττης, ὅτι τὸ	μὲν	ἁλμυρὸν ὑπομένει διὰ τὸ βάρος,
[2, 8]	τίς ἐστιν) Ἀλλ' αἴτια ταῦτα	μὲν	ἄμφω ὡς ὕλη (πάσχει γάρ,
[2, 2]	τῆς γῆς τόπον· ἀλλὰ τὸ	μὲν	ἀναφέρεται ταχὺ διὰ τὸν ἥλιον
[2, 4]	τὸν γὰρ αὐτὸν ἀέρα κινούμενον	μὲν	ἄνεμον εἶναι, συνιστάμενον δὲ πάλιν
[2, 7]	εἶναι σομφήν) ὡς ὄντος τοῦ	μὲν	ἄνω τοῦ δὲ κάτω τῆς
[2, 3]	περὶ δὲ τῆς ἁλμυρότητος, τοῖς	μὲν	ἅπαξ γεννήσασι καὶ ὅλως αὐτὴν
[2, 4]	τῶν πνευμάτων. Καλοῦνται δ' οἱ	μὲν	ἀπὸ τῆς ἄρκτου βορέαι, οἱ
[2, 6]	γὰρ ἀπαρκτίας ζέφυρός ἐστιν) ἀρχόμενοι	μὲν	ἀπὸ τῆς ἄρκτου, τελευτῶντες δ'
[2, 6]	τοῦ Ε, ὃν καλοῦσιν οἱ	μὲν	ἀργέστην; οἱ δ' ὀλυμπίαν, οἱ
[2, 3]	εἶναι δεῖ νομίζειν, εἶτα τὴν	μὲν	ἀρχὴν ἀπεσβέσθαι τοῦ πυρός, δι'
[2, 4]	ὥσπερ εἴρηται, διπλῆς οὔσης, τῆς	μὲν	ἀτμιδώδους τῆς δὲ καπνώδους, ἀμφοτέρας
[2, 4]	δὲ ξηρά· καλεῖται δ' ἡ	μὲν	ἀτμίς, ἡ δὲ τὸ μὲν
[2, 2]	θάλαττα γίγνεται πλείων) τοῦτο οὐδὲν	μὲν	ἄτοπον ἀπορῆσαί τινας, οὐ μὴν
[2, 1]	εἶναι τῆς ῥύσεως. Διὸ τὰ	μὲν	αὐτόματα ῥεῖ τὰ κρηναῖα καὶ
[2, 5]	ἐπιζητεῖν. Αἴτιον δ' ὅτι ὁ	μὲν	βορέας ἀπὸ τῶν ὑπὸ τὴν
[2, 6]	ἀργέστης καλούμενος. Ὅλως δὲ τὰ	μὲν	βόρεια τούτων καλεῖται, τὰ δὲ
[2, 9]	φύσεως τούτοις ὄντα. Καὶ περὶ	μὲν	βροντῆς εἴρηται καὶ ἀστραπῆς.
[2, 8]	ἀλέαν ποιεῖ τὴν ἀκινησίαν· τὸ	μὲν	γὰρ ἄγαν ψυχρόν, τὸ δ'
[2, 3]	γῆς ὁμοίως δεῖ ὑπολαβεῖν· τὸ	μὲν	γὰρ ἀνέρχεται, τὸ δὲ πάλιν
[2, 7]	καὶ κοῖλα κινεῖν αὐτήν· τὰ	μὲν	γὰρ ἄνω συναληλεῖφθαι διὰ τοὺς
[2, 4]	εἰρήκαμεν, γίγνεται ἐκ τούτων· ἡ	μὲν	γὰρ ἀτμὶς ὑγρὸν καὶ ψυχρόν
[2, 8]	ἀέρι δεῖ θεωρεῖν γιγνομένων (ἐνταῦθα	μὲν	γὰρ διὰ τὸ μέγεθος ὑπολάβοι
[2, 5]	ἀοικήτων ἴσμεν τὴν οἰκουμένην· ἔνθα	μὲν	γὰρ διὰ ψῦχος οὐκέτι κατοικοῦσιν,
[2, 8]	οἱ δ' ἄνεμοι οὔ· τὰ	μὲν	γὰρ ἐν τῇ γῇ τὴν
[2, 8]	καὶ περὶ Ἀχαΐ αν· ἔξω	μὲν	γὰρ ἦν νότος, ἐκεῖ δὲ
[2, 5]	καὶ συνεξορμᾷ τὰ πνεύματα· ἀσθενεῖς	μὲν	γὰρ καὶ ὀλίγας οὔσας τὰς
[2, 4]	πότερον ἄνωθεν ἢ κάτωθεν· ἡ	μὲν	γὰρ κίνησις ἄνωθεν καὶ πρὶν
[2, 8]	θαλάττῃ περὶ τοὺς αἰγιαλούς· ὅταν	μὲν	γὰρ κυμαίνουσα ἐκβάλλῃ, σφόδρα παχεῖαι
[2, 1]	τῶν ποταμῶν τὸ πλῆθος· ἡ	μὲν	γὰρ Μαιῶτις εἰς τὸν Πόντον
[2, 8]	νηνεμίαν τε καὶ ψῦχος. Τὴν	μὲν	γὰρ νηνεμίαν ἀναγκαῖον ὡς ἐπὶ
[2, 5]	Ἔχει δὲ οὐκ ἀλόγως· γίγνονται	μὲν	γὰρ οἱ καλούμενοι λευκόνοτοι τὴν
[2, 3]	εἰρηκέναι, καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς· πρὸς ποίησιν	μὲν	γὰρ οὕτως εἰπὼν ἴσως εἴρηκεν
[2, 4]	καὶ τῆς γενέσεως κάτωθεν· ᾗ	μὲν	γὰρ ῥευσεῖται τὸ ἀνιόν, ἐκεῖθεν
[2, 6]	τε καὶ ὁ μέσης· διὰ	μὲν	γὰρ τὸ ἐγγύθεν πνεῖν ψυχροί
[2, 6]	οὐκ ἔστιν ἐναντία πνεύματα. Ἀπὸ	μὲν	γὰρ τοῦ Ι ὃν καλοῦσι
[2, 2]	δ' οὐκ ἔστιν ὅμοιον· ἡ	μὲν	γὰρ φλὸξ διὰ συνεχοῦς ὑγροῦ
[2, 4]	ἀτμὶς ὑγρὸν καὶ ψυχρόν (εὐόριστον	μὲν	γὰρ ὡς ὑγρόν, διὰ δὲ
[2, 5]	δέ τινες διὰ τί βορέαι	μὲν	γίγνονται συνεχεῖς, οὓς καλοῦμεν ἐτησίας,
[2, 6]	σφόδρα, λὶψ δὲ ἀραιοτέροις, καικίας	μὲν	διά τε τὸ ἀνακάμπτειν πρὸς
[2, 1]	γίγνεται τὸ πλεῖστον· ὥστε τὰ	μὲν	διὰ τὴν ἔκχυσιν οὐ βαθέα,
[2, 8]	θέρος καὶ ὁ χειμών, τὸ	μὲν	διὰ τὸν πάγον, τὸ δὲ
[2, 1]	Τὰ δ' ἔξω στηλῶν βραχέα	μὲν	διὰ τὸν πηλόν, ἄπνοα δ'
[2, 2]	ἀλλὰ διαφέρει τοσοῦτον ὥστε τὸ	μὲν	διαμεῖναι ἂν ὅλην τὴν ἡμέραν,
[2, 1]	δὲ τοῦ ἡλίου ξηραινόμενον τὸ	μὲν	διατμίσαν πνεύματα καὶ τροπὰς ἡλίου
[2, 6]	πνέουσιν, οἷον περὶ (ἰσημερίαν τὴν	μὲν	ἐαρινὴν καικίας καὶ ὅλως τὰ
[2, 3]	φασὶ γενέσθαι γῆς. Ὃ οὕτω	μὲν	εἰπεῖν ἄτοπον, τὸ μέντοι ἐκ
[2, 2]	(ἐστιν. Λέγεται γὰρ ὡς ἅπαντα	μὲν	εἰς ἄλληλα συντέτρηται ὑπὸ γῆν,
[2, 4]	τῆς γῆς· καὶ ἅμα κάτωθεν	μὲν	εἰς ὀρθὸν ἀναφέρεται, καὶ πᾶν
[2, 8]	τέτανοι καὶ οἱ σπασμοὶ πνεύματος	μέν	εἰσιν κινήσεις, τοσαύτην δὲ ἔχουσιν
[2, 9]	πνεῦμα τὸ ἐκθλιβόμενον τὰ πολλὰ	μὲν	ἐκπυροῦται λεπτῇ καὶ ἀσθενεῖ πυρώσει,
[2, 4]	ὑπὸ πνευμάτων· ὁτὲ δὲ αὕτη	μὲν	ἔμεινεν, ἡ δ' ἐναντία ταὐτὸν
[2, 2]	μείγνυται τοῖς ἄλλοις οἷον πυρὸς	μὲν	ἐν τοῖς ἄνω τόποις, ἀέρος
[2, 6]	αὐτὸν τρόπον. Ὑποκείσθω δὲ πρῶτον	μὲν	ἐναντία κατὰ τόπον εἶναι τὰ
[2, 6]	δῆλον ὅτι ἅμα πνεῖν τοὺς	μὲν	ἐναντίους οὐχ οἷόν τε (κατὰ
[2, 8]	ἐν αὐτῇ πυρὸς θερμαινομένης πολὺ	μὲν	ἔξω πολὺ δ' ἐντὸς γίγνεσθαι
[2, 8]	σεισμῶν· μὴ διασπώμενον γὰρ τὸ	μὲν	ἔξω τὸ δ' ἐντός, ἀλλ'
[2, 5]	δ' ὁμοίως πνέουσι, διότι τὰ	μὲν	ἐπιπολῆς καὶ ἀσθενῆ τότε ἀποκρίνεται,
[2, 4]	τὴν ξηρὰν καὶ καπνώδη, ὁτὲ	μὲν	ἔπομβρα τὰ ἔτη γίγνεται καὶ
[2, 1]	κατ' οὐδένα τόπον, ὧν ἡ	μὲν	ἐρυθρὰ φαίνεται κατὰ μικρὸν κοινωνοῦσα
[2, 8]	φυσώμενον· καὶ γὰρ τοῦτο ἐγγύθεν	μέν	ἐστι θερμόν, ὥσπερ καὶ ὅταν
[2, 6]	κατὰ διάμετρον. Ἔστω οὖν τὸ	μὲν	ἐφ' ᾧ Α δυσμὴ ἰσημερινή,
[2, 5]	καὶ ποιοῦσι δύο κώνους, τὸν	μὲν	ἔχοντα βάσιν τὸν τροπικόν, τὸν
[2, 6]	δὲ νότια· προστίθεται δὲ τὰ	μὲν	ζεφυρικὰ τῷ βορέᾳ (ψυχρότερα γὰρ
[2, 6]	λίβες, περὶ δὲ τροπὰς θερινὰς	μὲν	ζέφυρος, χειμερινὰς δὲ εὖρος. Ἐπιπίπτουσι
[2, 8]	ᾖ ἡ ἀντίφραξις, καὶ μήπω	μὲν	ᾖ πάμπαν ἀπολελοιπὸς τὸ φῶς
[2, 5]	πρὸς ἄρκτον, ἀλλ' ὅταν πλείων	μὲν	ᾖ χρόνος θερμαίνοντι, ἔτι δὲ
[2, 4]	τοῖς πλαγίοις, καὶ γίγνεται προσιόντος	μὲν	ἡ ἀναθυμίασις τοῦ ὑγροῦ, ἀπιόντος
[2, 9]	ἀστραπή, τῶν δ' ὅτι πυρὸς	μὲν	ἡ ἀστραπὴ διάλαμψις, ἡ δὲ
[2, 3]	ὑγρᾶς τροφῆς· τοιαύτη δὲ πᾶσα	μὲν	ἡ ὑπόστασις, μάλιστα δὲ ἡ
[2, 3]	γὰρ ἐκεῖνος ἐμυθολόγησεν ὡς δὶς	μὲν	ἡ Χάρυβδις ἀναρροφήσασα τὸ μὲν
[2, 5]	(οὔτε ὅτε πόρρω· καὶ τὰς	μὲν	ἡμέρας πνέουσι, τὰς δὲ νύκτας
[2, 3]	(αὕτη εἰς ποταμὸν πλησίον γλυκὺν	μέν,	ἰχθῦς δ' οὐκ ἔχοντα· εἵλοντο
[2, 2]	ἀρχήν, ὅθεν ἤρξαντο ῥεῖν, πολλὰ	μὲν	κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον, τὰ
[2, 6]	δὲ τοῦ ΙΚ διάμετρος βούλεται	μὲν	κατὰ τὸν διὰ παντὸς εἶναι
[2, 4]	γίγνεται πάλιν· ἐπεὶ δὲ πλεῖστον	μὲν	καταβαίνει ὕδωρ ἐν τούτοις τοῖς
[2, 4]	τὴν γῆν, δῆλον ὅτι τῆς	μὲν	κινήσεως ἡ ἀρχὴ ἄνωθεν, τῆς
[2, 4]	κατὰ μέρη· πολλάκις γὰρ ἡ	μὲν	κύκλῳ χώρα λαμβάνει τοὺς ὡραίους
[2, 2]	τε καὶ φθορᾶς οὔσης, τὸ	μὲν	λεπτότατον καὶ γλυκύτατον ἀνάγεται καθ'
[2, 2]	τοῖς ῥεύμασιν. Τὰ δὲ πολλαχοῦ	μὲν	λιμνάζειν, οἷον καὶ τὴν παρ'
[2, 1]	οὖσα ἡ θάλαττα, καὶ τῆς	(μὲν	Μαιώτιδος ὁ Πόντος, τούτου δ'
[2, 6]	πηγνύουσιν. Ἐκνεφίαι δὲ γίγνονται μετοπώρου	μὲν	μάλιστα, εἶτα ἔαρος, καὶ μάλιστα
[2, 9]	ἡ τοῦ πυρὸς ἐμπερίληψις, ἀμφοτέρως	μέν,	μᾶλλον δ' ἡ κατάσπασις τοῦ
[2, 4]	εἰρημένοις· διὰ γὰρ τὸ συνεχῶς	μὲν	μᾶλλον δὲ καὶ ἧττον καὶ
[2, 5]	ἐξ ἀρχῆς γίγνεσθαι κωλύει, τῇ	μὲν	μαράνσει καταπαύων, τῷ δὲ τάχει
[2, 8]	αὐτοὺς τόπους. Αἴτιον δὲ τοῦ	μὲν	μεγέθους τὸ πλῆθος τοῦ πνεύματος
[2, 2]	τρεφομένων τῶν ἄνωθεν, οὔτε τοῦ	μὲν	μένοντος ἀέρος ἤδη μετὰ τὴν
[2, 8]	παύεται σείσας, ἀλλὰ τὸ πρῶτον	μὲν	μέχρι περὶ τετταράκοντα πρόεισι πολλάκις
[2, 5]	τὰς ἀκριβείας. Καίτοι ἐπὶ πλάτος	μὲν	μέχρι τῶν ἀοικήτων ἴσμεν τὴν
[2, 8]	γὰρ ἡ γῆ καθ' αὑτὴν	μὲν	ξηρά, διὰ δὲ τοὺς ὄμβρους
[2, 4]	ἐχομένης χώρας ἀναθυμίασιν, οἷον ἡ	μὲν	ξηρὰ κατὰ τὴν οἰκείαν ῥεῖ
[2, 6]	δὲ τῶν εἰρημένων πνευμάτων βορέας	μὲν	ὅ τ' ἀπαρκτίας κυριώτατα, καὶ
[2, 4]	μὲν ἀτμίς, ἡ δὲ τὸ	μὲν	ὅλον ἀνώνυμος, τῷ δ' ἐπὶ
[2, 8]	ἄλλου πνεύματος τὴν θάλατταν ἀπῶσαι	μὲν	ὅλως μὴ δύνηται, προωθοῦν δὲ
[2, 3]	ὄντα γλυκέα μεταβάλλει, καὶ τὰ	μὲν	ὀξέα γίγνεται, καθάπερ ἐν τῇ
[2, 8]	δ' ἄνεμοι οὔ· κατὰ μέρος	μέν,	ὅταν αἱ ἀναθυμιάσεις αἱ κατὰ
[2, 9]	τῶν ἄλλων ταῦτ' ἐστί, τῶν	μὲν	ὅτι ἀνάκλασις ἡ ἀστραπή, τῶν
[2, 3]	θερμοτάτην εἶναι τὴν ὑπόστασιν. Γίγνεται	μὲν	οὖν ἀεί τε πλατυτέρα διὰ
[2, 4]	συνιστάμενον δὲ πάλιν ὕδωρ. Ὁ	μὲν	οὖν ἀήρ, καθάπερ ἐν τοῖς
[2, 2]	ἁλμυρότητος καὶ πικρότητος, λεκτέον. Ἡ	μὲν	οὖν αἰτία ἡ ποιήσασα τοὺς
[2, 5]	δεῦρο ἢ οὗτος ἐκεῖ. Τίς	μὲν	οὖν αἰτία τούτων ἐστὶ τῶν
[2, 6]	περιίστανται μέχρι τοῦ ἀπηλιώτου. Περὶ	μὲν	οὖν ἀνέμων, τῆς τε ἐξ
[2, 1]	ἐξ ἀρχῆς γενέσεως λέγωμεν. Οἱ	μὲν	οὖν ἀρχαῖοι καὶ διατρίβοντες περὶ
[2, 9]	συνεχὲς ἐκλείπει τῆς πυκνότητος. Ἡ	μὲν	οὖν βροντὴ τοῦτ' ἔστι, καὶ
[2, 9]	πῦρ κατενεχθὲν ἄνωθεν κάτω. Τὴν	μὲν	οὖν διάλαμψιν ἀστραπὴν εἶναι τὴν
[2, 1]	τέχνης προσδεῖται τῆς ἐργασομένης. Αἱ	μὲν	οὖν διαφοραὶ τοσαῦται καὶ τοιαῦται
[2, 9]	ἔχοντα φέρεται πολλάκις ἄνω) ἡ	μὲν	οὖν ἐκκρινομένη θερμότης εἰς τὸν
[2, 8]	σφοδρότατον μάλιστα τοιοῦτον εἶναι. Σφοδρότατον	μὲν	οὖν ἐξ ἀνάγκης τὸ τάχιστα
[2, 3]	γὰρ οὕτως οἴονταί τινες. Τοῦτο	μὲν	οὖν ἐοίκασι πάντες ὁμολογεῖν, ὅτι
[2, 4]	ἤδη πνεῦμα γίγνεται λαμπρόν. Τίς	μὲν	οὖν ἐστιν ἡ τοῦ ἀνέμου
[2, 8]	τῶν τόπων, ἐφ' ἕν. Ὅταν	μὲν	οὖν ᾖ πολὺ τὸ πνεῦμα,
[2, 3]	μετέχειν τὰ ἐνταῦθα τάξεως. Ὅθεν	μὲν	οὖν ἡ γένεσις ἔνεστιν τοῦ
[2, 3]	ῥοφήσασα ξηρὰν ποιήσει πάμπαν. Ἐκείνῳ	μὲν	οὖν ἥρμοττεν ὀργιζομένῳ πρὸς τὸν
[2, 6]	τὸν τόπον ἐκεῖνον φοινικίαν) Τὰ	μὲν	οὖν κυριώτατα καὶ διωρισμένα πνεύματα
[2, 9]	τὸ τῆς ἡμέρας ἀφανίζειν. Τὰ	μὲν	οὖν λεγόμενα περὶ βροντῆς τε
[2, 3]	δ' οὖσαν ἰδίειν ἀδύνατον. Τὰ	μὲν	οὖν λεγόμενα τῆς ἁλμυρότητος αἴτια
[2, 5]	διαδεχόμενοι συνεχεῖς ἀεὶ πνέουσιν. Ὅτι	μὲν	οὖν ὁ νότος οὐκ ἔστιν
[2, 6]	διάμετρον αὐτῷ κεῖται μόνος. Οὗτοι	μὲν	οὖν οἱ κατὰ διάμετρόν τε
[2, 9]	λαμπρότητος εἶναι τὴν ἀστραπήν. Οὗτοι	μὲν	οὖν οὔπω συνήθεις ἦσαν ταῖς
[2, 1]	πρὸς ἄρκτον τὴν γῆν. Ὅτι	μὲν	οὖν οὔτε πηγὰς οἷόν τ'
[2, 1]	μειχθείσης αὐτῇ τοιαύτης γῆς. Ὅτι	μὲν	οὖν πηγὰς τῆς θαλάττης ἀδύνατον
[2, 2]	συνισταμένου πάλιν εἰς ὕδωρ. Τὸ	μὲν	οὖν πότιμον καὶ γλυκὺ διὰ
[2, 1]	ὄντα τὰ δὲ στάσιμα. Τὰ	μὲν	οὖν ῥυτὰ πάντα πηγαῖα· περὶ
[2, 8]	ὑφ' ἧς περιεχόμεναι τυγχάνουσιν. Περὶ	μὲν	οὖν σεισμῶν, καὶ τίς ἡ
[2, 4]	δὲ ἀνεμώδη καὶ αὐχμοί. Ὁτὲ	μὲν	οὖν συμβαίνει καὶ τοὺς αὐχμοὺς
[2, 5]	πρὶν καπνὸν ποιῆσαι κατακαυθέν. Διὰ	μὲν	οὖν ταύτας τὰς αἰτίας καταπαύει
[2, 7]	οἰκοῦντες, κάτω δὲ θατέρου. Πρὸς	μὲν	οὖν ταύτην τὴν αἰτίαν οὐδὲν
[2, 4]	τόπον ὕδατα καὶ χειμῶνες. Διὰ	μὲν	οὖν τὴν φορὰν τὴν ἐπὶ
[2, 3]	τοῦτ' εἰπεῖν ἢ πολλάκις. Εἰ	μὲν	οὖν τὸν ἥλιον παύσει τις
[2, 6]	ἐκ τῆς ὑπογραφῆς θεωρεῖν. γέγραπται	μὲν	οὖν, τοῦ μᾶλλον εὐσήμως ἔχειν,
[2, 3]	ὑγρῷ αἴτιον τῆς ἁλμυρότητος. Ἐν	μὲν	οὖν τῷ σώματι γίγνεται τὸ
[2, 3]	αὐτῶν χωρὶς ἐν ἄλλοις. Περὶ	μὲν	οὖν ὕδατος καὶ θαλάττης, δι'
[2, 2]	ἐκεῖθεν τὴν ἀρχὴν ἐχούσης. Ὅτι	μὲν	οὖν ὕδατός τε ὁ τόπος
[2, 7]	ὕστερον Δημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης. Ἀναξαγόρας	μὲν	οὖν φησι τὸν αἰθέρα πεφυκότα
[2, 3]	γίγνεται πικρόν, καὶ ταῦτα, τῷ	μὲν	οὔρῳ συγκαταφερομένης τοιαύτης τινὸς δυνάμεως
[2, 3]	δὲ τοῦτο συμβαῖνον, ἀλλὰ ξηρὰ	μὲν	οὖσα ὑγραίνεται, ὑγρὰ δ' οὖσα
[2, 6]	Οἱ δ' ἐτησίαι περιίστανται τοῖς	μὲν	περὶ δυσμὰς οἰκοῦσιν ἐκ τῶν
[2, 6]	τὸ Ε. Ἐπεὶ οὖν τὰ	μὲν	πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τόπον ἐναντία
[2, 3]	πῶς γὰρ δυνατὸν ἐν πολλῷ	μὲν	πλήθει ὕδατος ἐπίδηλον οὕτως ποιεῖν
[2, 4]	τοῦ ἡλίου κύκλῳ, καὶ ὅταν	μὲν	πλησιάζῃ, τῇ θερμότητι ἀνάγοντος τὸ
[2, 8]	ἀντιφράττειν· ἀποβιαζόμενα γὰρ ἄλληλα τὸ	μὲν	πνεῦμα τὸν σεισμὸν ἐποίησεν, ἡ
[2, 1]	κἀκεῖσε πολλάκις. Τοῦτο δ' ἐν	μὲν	πολλῷ πλήθει θαλάττης ἄδηλον· ᾗ
[2, 2]	καὶ διὰ τίν' αἰτίαν τὸ	μὲν	πότιμον ἄδηλον πλὴν ῥέον, τὸ
[2, 8]	πρὸ τῶν ἐκλείψεων πολλάκις, ἀκρόνυχον	μὲν	πρὸ τῶν μεσονυκτίων ἐκλείψεων, μεσονύκτιον
[2, 5]	τῆς δυνατῆς οἰκεῖσθαι χώρας, τῆς	μὲν	πρὸς τὸν ἄνω πόλον, καθ'
[2, 8]	ἀναφυσήματα, διὰ τὸ τὴν θάλατταν	μὲν	προωθεῖσθαι ἤδη πόρρωθεν, ὑπὸ δὲ
[2, 3]	μὲν ἡ Χάρυβδις ἀναρροφήσασα τὸ	μὲν	πρῶτον τὰ ὄρη ἐποίησεν φανερά,
[2, 9]	ταὐτόν, ἀναθυμίασιν ξηράν, ἣ ῥέουσα	μέν	πως ἄνεμός ἐστιν, ὡδὶ δὲ
[2, 1]	περὶ τὴν γῆν ὑδάτων τὰ	μὲν	ῥυτὰ τυγχάνει ὄντα τὰ δὲ
[2, 8]	τὰς κατὰ μέρος. Καὶ οἱ	μὲν	σεισμοὶ γίγνονται διὰ τοῦτον τὸν
[2, 1]	πρώτην. Τῶν δὲ στασίμων τὰ	μὲν	συλλογιμαῖα καὶ ὑποστάσεις, οἷον τὰ
[2, 8]	τὸ πνεῦμα· καὶ τοῦτο ὁτὲ	μὲν	συνεχὲς ἔξω ῥεῖ πᾶν, ὁτὲ
[2, 6]	δὲ πυκνοῦσι τὸν οὐρανὸν καικίας	μὲν	σφόδρα, λὶψ δὲ ἀραιοτέροις, καικίας
[2, 6]	τῶν πνευμάτων οὕτως ἐκάλεσαν. θερμότερα	μὲν	τὰ ἀπὸ τῆς ἕω τῶν
[2, 4]	πλῆθος. Αἴτιον δ' ὅτι ὡς	μὲν	τὰ πολλὰ τὸ αὐτὸ πάθος
[2, 4]	πέφυκεν· διὰ δὲ τὸ ἐνίοτε	μὲν	τὴν ἀτμιδώδη γίγνεσθαι πολλαπλασίαν ὁτὲ
[2, 7]	οὕτως ἔχειν ὥστε μὴ πρὸς	μὲν	τὴν γῆν πάντῃ φέρεσθαι τὰ
[2, 9]	τὴν αὐτὴν εἶναι φύσιν ἐπὶ	μὲν	τῆς γῆς ἄνεμον, ἐν δὲ
[2, 6]	τόπων τὰ πνεύματα ὧδε· ζέφυρος	μὲν	τὸ ἀπὸ τοῦ Α· τοῦτο
[2, 4]	μὴν ἀλλ' ἐνίοτε κατὰ τοδὶ	μὲν	τὸ μέρος ἡ ξηρὰ ἀναθυμίασις
[2, 8]	τὴν γῆν διὰ λεπτότητα, διὰ	μὲν	τὸ ῥᾳδίως διηθεῖσθαι οὐ δύναται
[2, 6]	βορέου καὶ εὔρου, ὥστε διὰ	μὲν	τὸ ψυχρὸς εἶναι πηγνὺς τὸν
[2, 8]	ἄγαν ξηρόν ἐστι· καὶ ἐν	μὲν	τοῖς αὐχμοῖς πνευματώδης ὁ ἀήρ·
[2, 3]	αὐτοῦ τῶν ἀγωγίμων βάρους ἐν	μὲν	τοῖς ποταμοῖς ὀλίγου καταδύνειν, ἐν
[2, 3]	μὴ κρατήσῃ τὸ θερμόν, ἐν	μὲν	τοῖς σώμασι γίγνεται περίττωσις, ἐν
[2, 9]	γιγνομένῳ ψόφῳ, ὃν καλοῦσιν οἱ	μὲν	τὸν Ἥφαιστον γελᾶν, οἱ δὲ
[2, 7]	τῆς ὅλης σφαίρας, καὶ ἄνω	μὲν	τούτου ὄντος τοῦ μορίου ἐφ'
[2, 3]	ποιεῖ τὸν χυμόν. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτων ἐν ἄλλοις καιροῖς οἰκειοτέροις
[2, 3]	οὐρανὸν ὅλον μεταβάλλειν. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτων πλείω τῆς ἀξίας ἐνδιατέτριφεν
[2, 8]	πνεῦμα παραπλήσιον ποιεῖν, καὶ τὸν	μὲν	τῶν σεισμῶν οἷον τρόμον εἶναι
[2, 4]	τῆς ἀναθυμιάσεως, ὥς φαμεν, ἡ	μὲν	ὑγρὰ ἡ δὲ ξηρά· καλεῖται
[2, 3]	διπλῆν εἶναι τὴν ἀναθυμίασιν, τὴν	μὲν	ὑγρὰν τὴν δὲ ξηράν, δῆλον
[2, 9]	ὥσπερ εἴπομεν, οὔσης διττῆς, τῆς	μὲν	ὑγρᾶς τῆς δὲ ξηρᾶς, καὶ
[2, 4]	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι. Τούτων δ' ἡ	μὲν	ὑγροῦ πλέον ἔχουσα πλῆθος ἀναθυμίασις
[2, 9]	ἐγγίγνεται πῦρ· τοῦτο δ' Ἐμπεδοκλῆς	μέν	φησιν εἶναι τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον τῶν
[2, 5]	παύονται. Αἴτιον δ' ὅτι πλησίον	μὲν	ὢν φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι
[2, 5]	λόγος δείκνυσιν ὅτι ἐπὶ πλάτος	μὲν	ὥρισται, τὸ δὲ κύκλῳ συνάπτειν
[2, 7]	καὶ σφαιροειδοῦς· καὶ τὸ λέγειν	μὲν	ὡς διὰ τὸ μέγεθος ἐπὶ
[2, 4]	ἐν τοῖς πρὸ τούτων λόγοις	εἰρήκαμεν,	γίγνεται ἐκ τούτων· ἡ μὲν
[2, 1]	πηγαῖα· περὶ δὲ τῶν πηγῶν	εἰρήκαμεν	πρότερον ὅτι δεῖ νοεῖν οὐχ
[2, 4]	δύ' εἴδη τῆς ἀναθυμιάσεως, ὥς	φαμεν,	ἡ μὲν ὑγρὰ ἡ δὲ
[2, 9]	πυρὸς ἀλλ' ἐνυπάρχοντος. Ἡμεῖς δέ	φαμεν	τὴν αὐτὴν εἶναι φύσιν ἐπὶ
[2, 8]	ἕν, ὥσπερ καὶ τοὺς αὐχμοὺς	ἔφαμεν	γίγνεσθαι καὶ τὰς ὑπερομβρίας τὰς
[2, 2]	ἐν τούτοις· ἔστιν γάρ, ὥσπερ	λέγομεν,	οὗτος ὁ τόπος ὕδατος· διὸ
[2, 4]	ἀλλ' οὐ καθάπερ τοὺς ποταμοὺς	ὑπολαμβάνομεν	οὐχ ὁπωσοῦν τοῦ ὕδατος εἶναι
[2, 7]	ὄντος τοῦ μορίου ἐφ' οὗ	τυγχάνομεν	οἰκοῦντες, κάτω δὲ θατέρου. Πρὸς
[2, 3]	ἀεὶ πλησιάζων τὸ πότιμον, καθάπερ	εἴπομεν,	ἀνάξει, ἀφήσει δὲ πάλιν ἀναχωρῶν.
[2, 3]	καὶ πικρόν, ὥσπερ καὶ πρότερον	εἴπομεν·	ἀπεπτότατον γὰρ τὸ περίττωμα τῆς
[2, 8]	ἀπὸ ξηροῦ γίγνεσθαι ἀναθυμίασιν, ὥσπερ	εἴπομεν	ἐν τοῖς πρότερον, ἀνάγκη τούτων
[2, 3]	πρότερον· περὶ οὗ τὴν αἰτίαν	εἴπομεν,	ὅτι τῶν κατά τινα χρόνον
[2, 9]	πάντων. Τῆς γὰρ ἀναθυμιάσεως, ὥσπερ	εἴπομεν,	οὔσης διττῆς, τῆς μὲν ὑγρᾶς
[2, 3]	πλῆθος. Μεμειγμένης δ' οὔσης, ὥσπερ	εἴπομεν,	τῆς τε ἀτμιδώδους ἀναθυμιάσεως καὶ
[2, 7]	ὁρίζοντα τὴν οἰκουμένην, ὅσην ἡμεῖς	ἴσμεν,	ἕτερον ἀεὶ γιγνόμενον μεθισταμένων, ὡς
[2, 5]	πλάτος μὲν μέχρι τῶν ἀοικήτων	ἴσμεν	τὴν οἰκουμένην· ἔνθα μὲν γὰρ
[2, 5]	ἕτερον πόλον ὥσπερ ὃν ἡμεῖς	οἰκοῦμεν	πρὸς τὸν ὑπὲρ ἡμῶν, δῆλον
[2, 9]	πυρώσει, καὶ τοῦτ' ἔστιν ἣν	καλοῦμεν	ἀστραπήν, ᾗ ἂν ὥσπερ (ἐκπῖπτον
[2, 5]	βορέαι μὲν γίγνονται συνεχεῖς, οὓς	καλοῦμεν	ἐτησίας, μετὰ τὰς θερινὰς τροπάς,
[2, 8]	ἧς ἐποίησε τὸν ἄνεμον, ὃν	καλοῦμεν	σεισμόν. Ἕως ἂν οὖν ἀναλωθῇ
[2, 3]	φαίνεται τὸν λόγον· ἡμεῖς δὲ	λέγωμεν	ἀρχὴν λαβόντες τὴν αὐτὴν ἣν
[2, 6]	εἰρῆσθαι τοῖς κατὰ μέρος, νῦν	λέγωμεν.	Δεῖ δὲ περὶ τῆς θέσεως
[2, 9]	τυφῶνος καὶ πρηστῆρος καὶ κεραυνῶν	λέγωμεν·	καὶ γὰρ τούτων τὴν αὐτὴν
[2, 4]	πλείστων. ~Δ' Περὶ δὲ πνευμάτων	λέγωμεν,	λαβόντες ἀρχὴν τὴν εἰρημένην ἡμῖν
[2, 1]	περὶ τῆς ἐξ ἀρχῆς γενέσεως	λέγωμεν.	Οἱ μὲν οὖν ἀρχαῖοι καὶ
[2, 3]	τὴν σκέψιν. Νῦν δὲ τοσοῦτον	λέγωμεν,	ὅτι τῆς θαλάττης ὑπαρχούσης αἰεί
[2, 3]	ἀτμίζον, ὅταν συνιστῆται πάλιν, πεπειραμένοι	λέγωμεν.	Πάσχει δὲ καὶ τἆλλα ταὐτό·
[2, 8]	ἐστι θερμόν, ὥσπερ καὶ ὅταν	ἀάζωμεν,	ἀλλὰ δι' ὀλιγότητα οὐχ ὁμοίως
[2, 8]	καὶ πνεύματος ὄντος οὐδὲν ἄλογον·	ὁρῶμεν	γὰρ ἐνίοτε ἅμα πλείους πνέοντας
[2, 2]	φανερῶς γὰρ ἀεὶ τὸ ἀναχθὲν	ὁρῶμεν	καταβαῖνον πάλιν ὕδωρ· κἂν μὴ
[2, 2]	ταύτην εἶναι λύσιν· ὃν γὰρ	ὁρῶμεν	κατέχουσαν τόπον τὴν θάλατταν, οὗτος
[2, 1]	δὲ στάσιμον τοσοῦτον πλῆθος οὐδὲν	ὁρῶμεν	πηγαῖον γιγνόμενον. (Ἔτι δ' ἐπεὶ
[2, 4]	πνευμάτων· ὁτὲ δὲ αὕτη μὲν	ἔμεινεν,	ἡ δ' ἐναντία ταὐτὸν ἐποίησεν.
[2, 8]	Ὅπου δ' ἅμα κῦμα σεισμῷ	γέγονεν,	αἴτιον, ὅταν ἐναντία γίγνηται τὰ
[2, 3]	οὖν ἐοίκασι πάντες ὁμολογεῖν, ὅτι	γέγονεν,	εἴπερ καὶ πᾶς ὁ κόσμος·
[2, 8]	πρὸς τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν πολλαχῇ	γέγονεν·	ἤδη γὰρ σεισμὸς ἐν τόποις
[2, 2]	ἀπορίας καὶ ἀρχὴ τῶν ὑγρῶν	ἔδοξεν	εἶναι καὶ τοῦ παντὸς ὕδατος
[2, 3]	τὸ ποτάμιον ὕδωρ· οὐδενὶ γὰρ	διέφερεν	ἀλλ' ἢ τῷ ἁλμυρὰ εἶναι
[2, 3]	πεπεισμένος οὕτως· καὶ γὰρ ἐκεῖνος	ἐμυθολόγησεν	ὡς δὶς μὲν ἡ Χάρυβδις
[2, 8]	τὸ μὲν πνεῦμα τὸν σεισμὸν	ἐποίησεν,	ἡ δ' ὑπόστασις τοῦ κύματος
[2, 4]	ἔμεινεν, ἡ δ' ἐναντία ταὐτὸν	ἐποίησεν.	Καὶ συμβαίνει τοῦτο πολλάκις, ὥσπερ
[2, 3]	τὸ μὲν πρῶτον τὰ ὄρη	ἐποίησεν	φανερά, τὸ δὲ δεύτερον τὰς
[2, 8]	δῆλον ὅτι οὐκ εὐθὺς ἅπασαν	ἀνήλωσεν	τὴν ὕλην, ἐξ ἧς ἐποίησε
[2, 3]	ποιήσει πάμπαν. Ἐκείνῳ μὲν οὖν	ἥρμοττεν	ὀργιζομένῳ πρὸς τὸν πορθμέα τοιοῦτον
[2, 8]	τῆς κινήσεως, ὅταν εἴσω τύχῃ	ῥυὲν	τὸ ἔξω ἀναθυμιώμενον. Διὸ γίγνονται
[2, 3]	μὲν τούτων πλείω τῆς ἀξίας	ἐνδιατέτριφεν	ὁ λόγος· περὶ δὲ τῆς
[2, 4]	τοῦ ἄνωθεν ἀναθυμιᾶται, τοῦτο δ'	ἦν	ἀνέμου σῶμα· καὶ ὅταν ἡ
[2, 3]	δὲ καὶ τὸ πρῶτον εὐθὺς	ἦν,	λεκτέον τίς ἡ αἰτία, καὶ
[2, 8]	Ἀχαΐ αν· ἔξω μὲν γὰρ	ἦν	νότος, ἐκεῖ δὲ βορέας, νηνεμίας
[2, 3]	ἐστιν ἡ αὐτή, ἢ οὔτ'	ἦν	οὔτ' ἔσται ἀλλ' ὑπολείψει· καὶ
[2, 2]	πῦρ, οὐδὲ τὸν ἥλιον εἰκὸς	ἦν	ὑπολαβεῖν, οὐδ' εἰ πᾶν θερμαίνων
[2, 3]	τὴν ἀλήθειαν ζητοῦσιν ἧττον· δι'	ἣν	γὰρ αἰτίαν ἔμεινε τὸ πρῶτον,
[2, 3]	ἐν Παλαιστίνῃ τοιαύτη λίμνη, εἰς	ἣν	ἐάν τις ἐμβάλῃ συνδήσας ἄνθρωπον
[2, 3]	λέγωμεν ἀρχὴν λαβόντες τὴν αὐτὴν	ἣν	καὶ πρότερον· ἐπειδὴ γὰρ κεῖται
[2, 9]	ἀσθενεῖ πυρώσει, καὶ τοῦτ' ἔστιν	ἣν	καλοῦμεν ἀστραπήν, ᾗ ἂν ὥσπερ
[2, 9]	ἐγγιγνόμενον πνεῦμα ὑπὸ τοῦ πυρός,	ἣν	οὔτε δυνατὸν ἐνυπάρχειν πρότερον, οὔτ'
[2, 6]	ἔχει πολλὴν ὕλην καὶ ἀτμίδα	ἣν	προωθεῖ. Αἴθριοι δὲ ἀπαρκτίας, θρασκίας,
[2, 3]	Ἀλλὰ μὴν καὶ ὅσοι τὴν	γῆν	αἰτιῶνται τῆς ἁλμυρότητος ἐμμειγνυμένην (ἔχειν
[2, 1]	τὸν ἥλιον μὴ φέρεσθαι ὑπὸ	γῆν	ἀλλὰ περὶ τὴν γῆν καὶ
[2, 2]	μὲν εἰς ἄλληλα συντέτρηται ὑπὸ	γῆν,	ἀρχὴ δὲ πάντων εἴη καὶ
[2, 4]	ὑγρὸν ἕλκει, ἀλλὰ καὶ τὴν	γῆν	αὐτὴν ξηραίνει θερμαίνων· τῆς δ'
[2, 8]	τοὺς ψόφους τοὺς ὑπὸ τὴν	γῆν	γιγνομένους τὸ πνεῦμα, καὶ τοὺς
[2, 4]	γῆς ἀναθυμιάσεως κινούμενον περὶ τὴν	γῆν,	δῆλον ὅτι τῆς μὲν κινήσεως
[2, 8]	ᾖ ἢ ὥστε κινῆσαι τὴν	γῆν	διὰ λεπτότητα, διὰ μὲν τὸ
[2, 1]	δὲ τῆς ἁλμυρότητος αἰτίαν τὴν	γῆν	εἶναί φασιν· καθάπερ γὰρ τὸ
[2, 1]	εἴ που διὰ τὴν περιέχουσαν	γῆν	εἰς μικρὸν ἐκ μεγάλου συνάγεται
[2, 7]	συμβαίνοντος ὑπονοστοῦσαν πολλαχῇ φαίνεσθαι τὴν	γῆν.	Ἔτι δὲ διὰ τίν' αἰτίαν
[2, 8]	δοκεῖ γὰρ διαυλωνίζειν ὑπὸ τὴν	γῆν	ἡ θάλαττα· διὸ καὶ τὰ
[2, 8]	λέγουσιν οἱ τερατολογοῦντες, μυκᾶσθαι τὴν	γῆν.	Ἤδη δὲ καὶ ὕδατα ἀνερράγη
[2, 3]	πεπυρωμένων τὸ λειπόμενον τοιαύτην εἶναι	γῆν,	καὶ δὴ καὶ τὴν ἐν
[2, 6]	φοράν, ὧν τηκομένων εἰς τὴν	γῆν	καὶ θερμαινομένων ὑπὸ τοῦ ἡλίου
[2, 7]	Ἀναξιμένης δέ φησιν βρεχομένην τὴν	γῆν	καὶ ξηραινομένην ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ
[2, 1]	ὑπὸ γῆν ἀλλὰ περὶ τὴν	γῆν	καὶ τὸν τόπον τοῦτον, ἀφανίζεσθαι
[2, 2]	ψύξιν καταφέρεται πάλιν πρὸς τὴν	γῆν.	Καὶ τοῦτ' ἀεὶ βούλεται ποιεῖν
[2, 8]	κατακλείει τὴν ἀναθυμίασιν εἰς τὴν	γῆν·	κρατεῖ δὲ μάλιστα περὶ τὴν
[2, 8]	ἀντιμεθισταμένου τοῦ πνεύματος εἰς τὴν	γῆν,	ὃ ποιεῖ τὸν σεισμὸν πρὸ
[2, 3]	τοῦ ὑγροῦ τοῦ περὶ τὴν	γῆν	ὄντος καὶ ἀναχθέντος ὑπὸ τοῦ
[2, 8]	ἀνέμους, ὧν ὅταν εἰς τὴν	γῆν	ὁρμήσῃ θάτερον, ἔσται πνεύματος ὄντος
[2, 8]	(γὰρ) γίγνεσθαι καὶ περὶ τὴν	γῆν.	Ὅσην δ' ἔχει τὸ πνεῦμα
[2, 1]	ὑψηλὴν εἶναι πρὸς ἄρκτον τὴν	γῆν.	Ὅτι μὲν οὖν οὔτε πηγὰς
[2, 2]	μὴ εἰς ἀλλήλους· εἰς δὲ	γῆν	οὐδείς, ἀλλὰ κἂν ἀφανισθῇ, πάλιν
[2, 8]	εἰσὶν αἴτια, ἐπεὶ καὶ τὴν	γῆν	οὕτως ἄν τις αἰτιῷτο τοῦ
[2, 7]	ὥστε μὴ πρὸς μὲν τὴν	γῆν	πάντῃ φέρεσθαι τὰ βάρος ἔχοντα
[2, 2]	Τοῦ γὰρ ὕδατος περὶ τὴν	γῆν	περιτεταμένου, καθάπερ περὶ τοῦτο ἡ
[2, 4]	αὐτῶν ἐστιν· περὶ γὰρ τὴν	γῆν	πνέουσιν εἰς ὀρθὸν γιγνομένης τῆς
[2, 8]	γίγνεται ὅταν τὸ (σεῖον τὴν	γῆν	πνεῦμα φερομένην ὑπ' ἄλλου πνεύματος
[2, 8]	δ' ἐστὶ τοῦ ῥεῖν ὑπὸ	γῆν	τὰ πνεύματα καὶ τὸ γιγνόμενον
[2, 8]	ἀνέμοις. Ἐκλειπούσης οὖν εἰς τὴν	γῆν	τῆς τοιαύτης δυνάμεως, συνιοῦσα δι'
[2, 8]	προσφερομένης ἀπωθεῖται πάλιν εἰς τὴν	γῆν,	τὸ πεφυκὸς ἀποπνεῖν ἐκ τῆς
[2, 3]	γλυκεῖ διὰ τὸ συμμειχθῆναί τινα	γῆν	τοιαύτην, οὐδὲν ἧττον ἐλθόντος πάλιν
[2, 1]	ὑγρὸν ἅπαντα τὸν περὶ τὴν	γῆν	τόπον, ὑπὸ δὲ τοῦ ἡλίου
[2, 8]	ἀρχομένου τοῦ πνεύματος εἰς τὴν	γῆν	τοῦ διαλύοντος τὸν ἀέρα καὶ
[2, 8]	ἡ θάλαττα ποιεῖ περὶ τὴν	γῆν,	τοῦτο τὸ πνεῦμα περὶ τὴν
[2, 7]	(Δημόκριτος δέ φησι πλήρη τὴν	γῆν	ὕδατος οὖσαν, καὶ πολὺ δεχομένην
[2, 1]	δεῖ. Τῶν γὰρ περὶ τὴν	γῆν	ὑδάτων τὰ μὲν ῥυτὰ τυγχάνει
[2, 4]	ὕδωρ διαδίδοται πᾶν εἰς τὴν	γῆν,	ὑπάρχει δ' ἐν τῇ γῇ
[2, 2]	τοῦ κόσμου τοῦ περὶ τὴν	γῆν	ὑπὸ τοῦ ἡλίου θερμαινομένου, ἀέρα
[2, 5]	διακρίνει. Ἔτι δὲ αὐτὴν τὴν	γῆν	φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι ἔκκρισιν
[2, 8]	διδόναι διαπνοὴν τῷ ὑπὸ τὴν	γῆν	ὡρμημένῳ πνεύματι, ἀλλ' ἀντιφράττειν· ἀποβιαζόμενα
[2, 8]	σεισμῶν ἤδη που γεγόνασιν ὑπὸ	γῆν·	ὥσπερ γὰρ καὶ ῥαπιζόμενος ὁ
[2, 8]	πολὺ τὸ πνεῦμα, κινεῖ τὴν	γῆν,	ὥσπερ δὲ ὁ τρόμος, ἐπὶ
[2, 9]	προσπίπτουσα τοῖς περιεχομένοις νέφεσι ποιεῖ	πληγήν,	ἧς ὁ ψόφος καλεῖται βροντή.
[2, 9]	ὀφθῇ. Γίγνεται δὲ μετὰ τὴν	πληγὴν	καὶ ὕστερον τῆς βροντῆς· ἀλλὰ
[2, 1]	ἀγγείου ταμιευόμενον τὴν ἀρχὴν εἶναι	πηγήν,	ἀλλ' εἰς ἓν ἀεὶ γιγνόμενον
[2, 1]	πάντων γὰρ ἀνωτέρω δεῖ τὴν	πηγὴν	εἶναι τῆς ῥύσεως. Διὸ τὰ
[2, 4]	πτώσεως, οὐκ ἔχον ἀρχὴν οὐδὲ	πηγήν.	Μαρτυρεῖ δὲ τὰ γιγνόμενα τοῖς
[2, 2]	ἂν ἔχῃ τροφήν, μέχρι τούτου	ζῆν,	τὸ δ' ὑγρὸν τῷ πυρὶ
[2, 6]	ἄλλη δὲ διάμετρος ταύτην πρὸς	ὀρθὴν	τέμνουσα, ἧς τὸ ἐφ' οὗ
[2, 3]	ὕδατος ὀξέος, περὶ δὲ τὴν	Σκυθικὴν	πικρά· τὸ δ' ἀπορρέον αὐτῆς
[2, 8]	πεδίον καὶ τὰ περὶ τὴν	Λιγυστικὴν	χώραν. Ἐν δὲ ταῖς νήσοις
[2, 1]	πελάγει μικρὰν ταλάντωσιν ἐκεῖ φαίνεσθαι	μεγάλην.	Ἡ δ' ἐντὸς Ἡρακλείων στηλῶν
[2, 2]	ὥσπερ εἴ τις ἐπὶ τράπεζαν	μεγάλην	περιτείνειεν ὕδατος κύαθον, ἅμα διανοουμένοις
[2, 8]	ὥσπερ ῥηγμῖνα οὖσαν ἀέρος τὴν	νεφέλην.	Διὰ ταῦτα δὲ καὶ περὶ
[2, 1]	καὶ ποιεῖν νύκτα διὰ τὸ	ὑψηλὴν	εἶναι πρὸς ἄρκτον τὴν γῆν.
[2, 9]	δὲ τὴν Ἑστίαν, οἱ δ'	ἀπειλὴν	τούτων. γίγνεται δ' ὅταν ἡ
[2, 5]	ἤδη ἐξεληλυθέναι τὴν ἀναθυμίασιν καὶ	ἄλλην	μήπω ἐπιρρεῖν. Ἄκριτος δὲ καὶ
[2, 2]	εἰς τὰς σάρκας καὶ τὴν	ἄλλην	σύνταξιν ἦλθεν τῶν μερῶν, ὡς
[2, 3]	ἧττον προϊὼν διὰ τὸ συμπεριλαμβάνειν	πολλὴν	ἀναθυμίασιν ξηρὰν ἐκ τῶν σύνεγγυς
[2, 8]	οὐ γὰρ (δίδωσιν) ῥᾴδιον οὕτω	πολλὴν	συνελθεῖν ἀρχήν· ἐπὶ μῆκος γὰρ
[2, 8]	καὶ συστέλλον εἰς ταὐτὸν συναθροίσῃ	πολλήν·	τότε γὰρ ἀναγκαῖον ἡττηθέντος τούτου
[2, 6]	τῷ τόπῳ ἀπηλιωτικὸς εἶναι ἔχει	πολλὴν	ὕλην καὶ ἀτμίδα ἣν προωθεῖ.
[2, 8]	ὄμβρους ἔχουσα ἐν αὑτῇ νοτίδα	πολλήν,	ὥσθ' ὑπό τε τοῦ ἡλίου
[2, 2]	ὥστε τὸ μὲν διαμεῖναι ἂν	ὅλην	τὴν ἡμέραν, τὸ δ' ὥσπερ
[2, 5]	συμβαίνειν τὴν δύσιν καὶ τὴν	ἀνατολήν,	θέρους ἢ χειμῶνος, καὶ διὰ
[2, 5]	γίγνεσθαι κωλύων· διὸ περὶ Ὠρίωνος	ἀνατολὴν	μάλιστα γίγνεται νηνεμία, καὶ μέχρι
[2, 5]	πνέουσι μετὰ τροπὰς καὶ κυνὸς	ἐπιτολήν,	καὶ οὔτε τηνικαῦτα ὅτε μάλιστα
[2, 2]	αἰτίαν τὸ μὲν πότιμον ἄδηλον	πλὴν	ῥέον, τὸ δ' ὑπομένον, καὶ
[2, 2]	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων,	πλὴν	τὸ τῆς θαλάττης μέγεθος· τὸ
[2, 3]	καὶ πρότερον· ἐπειδὴ γὰρ κεῖται	διπλῆν	εἶναι τὴν ἀναθυμίασιν, τὴν μὲν
[2, 8]	οὐκ εὐθὺς ἅπασαν ἀνήλωσεν τὴν	ὕλην,	ἐξ ἧς ἐποίησε τὸν ἄνεμον,
[2, 6]	τόπῳ ἀπηλιωτικὸς εἶναι ἔχει πολλὴν	ὕλην	καὶ ἀτμίδα ἣν προωθεῖ. Αἴθριοι
[2, 4]	τι διάφορον ἔχωσιν ἴδιον· οὐ	μὴν	ἀλλ' ἐνίοτε κατὰ τοδὶ μὲν
[2, 2]	μὲν ἄτοπον ἀπορῆσαί τινας, οὐ	μὴν	ἐπιβλέψαντά γε χαλεπὸν ἰδεῖν. Τὸ
[2, 3]	καὶ νῦν πάσχει ταὐτό. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ ὅσοι τὴν γῆν αἰτιῶνται
[2, 8]	τὴν ἀναθυμίασιν εἴσω τρέπεσθαι, φύσει	θερμὴν	οὖσαν καθ' αὑτήν. Οὐ δοκοῦσι
[2, 6]	διὰ τὸ ἐγγυτάτω γὰρ τὴν	ὁρμὴν	αὐτῶν εἶναι πολλοί τε καὶ
[2, 2]	τὸ δ' ὑπολείπεται διὰ τὴν	εἰρημένην	αἰτίαν. Τὸ δὲ ζητεῖν τὴν
[2, 4]	πνευμάτων λέγωμεν, λαβόντες ἀρχὴν τὴν	εἰρημένην	ἡμῖν ἤδη πρότερον. Ἔστι γὰρ
[2, 7]	δεῖ λέγειν ὡς λίαν ἁπλῶς	εἰρημένην·	τό τε γὰρ ἄνω καὶ
[2, 5]	γὰρ οἱ καλούμενοι λευκόνοτοι τὴν	ἀντικειμένην	ὥραν, οὐχ οὕτως δὲ γίγνονται
[2, 7]	γίγνεσθαι, καὶ τέλος παύσασθαί ποτε	σειομένην·	τὸ γὰρ σαττόμενον τοιαύτην ἔχει
[2, 9]	τῶν ἀκτίνων θερμότητα φάναι τὴν	ἀπολαμβανομένην	ἐν τοῖς νέφεσιν εἶναι τούτων
[2, 3]	πάντων αἰτιατέον τὴν ἐνοῦσαν ἢ	ἐγγιγνομένην	δύναμιν πυρός· καομένη γὰρ ἡ
[2, 7]	ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ τῶν ὑδάτων	ὑπερυγραινομένην	διαπίπτειν. Ἔδει δὲ τούτου συμβαίνοντος
[2, 3]	ὑγρᾶς οὔσης τῆς γῆς, ἰδίειν	ξηραινομένην;	Ἀλλὰ μᾶλλον εἰκός, ὥσπερ φασί
[2, 7]	ἀποβιαζόμενον ποιεῖν τὸν σεισμόν, καὶ	ξηραινομένην	ἕλκουσαν εἰς τοὺς κενοὺς τόπους
[2, 1]	εἶναι· διὸ καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι	ξηραινομένην	οἴονται, καὶ τέλος ἔσεσθαί ποτε
[2, 7]	φησιν βρεχομένην τὴν γῆν καὶ	ξηραινομένην	ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ τούτων τῶν
[2, 7]	γὰρ τοῖς αὐχμοῖς, ὥσπερ εἴρηται,	ξηραινομένην	ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ τῶν ὑδάτων
[2, 8]	τὸ (σεῖον τὴν γῆν πνεῦμα	φερομένην	ὑπ' ἄλλου πνεύματος τὴν θάλατταν
[2, 3]	αὐτήν, ὥσθ' ὑπὸ τῶν ποταμῶν	συγκαταφερομένην	διὰ τὴν μεῖξιν ποιεῖν ἁλμυράν)
[2, 7]	ἀέρος μένειν, σείεσθαι δὲ φάσκειν	τυπτομένην	κάτωθεν ἄνω δι' ὅλης. Πρὸς
[2, 7]	γῆν ὕδατος οὖσαν, καὶ πολὺ	δεχομένην	ἕτερον ὄμβριον ὕδωρ, ὑπὸ τούτου
[2, 7]	ἐμπῖπτον κινεῖν. Ἀναξιμένης δέ φησιν	βρεχομένην	τὴν γῆν καὶ ξηραινομένην ῥήγνυσθαι,
[2, 3]	τὴν γῆν αἰτιῶνται τῆς ἁλμυρότητος	ἐμμειγνυμένην	(ἔχειν γάρ φασι πολλοὺς χυμοὺς
[2, 8]	ἡττηθέντος τούτου τοῦ πνεύματος ἀθρόαν	ὠθουμένην	ὑπὸ τοῦ ἐναντίου πνεύματος ἐκρήγνυσθαι
[2, 5]	μέχρι τῶν ἀοικήτων ἴσμεν τὴν	οἰκουμένην·	ἔνθα μὲν γὰρ διὰ ψῦχος
[2, 5]	συνείρειν, τῷ συνεχῶς εἶναι πᾶσαν	οἰκουμένην)	ἐπεὶ δ' ὁμοίως ἔχειν ἀνάγκη
[2, 7]	ταῦθ' ὁρῶντας τὸν ὁρίζοντα τὴν	οἰκουμένην,	ὅσην ἡμεῖς ἴσμεν, ἕτερον ἀεὶ
[2, 5]	βορέας οὗτος εἰς τὴν ἐνταῦθα	(οἰκουμένην	πᾶσάν ἐστιν· ἔστιν γὰρ ὥσπερ
[2, 5]	βορέας οὗτος εἰς τὴν ἐνταῦθα	οἰκουμένην	πνεῖ) Ἀλλὰ διὰ τὸ τὴν
[2, 5]	γῆς· γράφουσι γὰρ κυκλοτερῆ τὴν	οἰκουμένην,	τοῦτο δ' ἐστὶν ἀδύνατον κατά
[2, 6]	μεσημβρίαν αἴτιον τό τε τὴν	οἰκουμένην	ὑποκεῖσθαι πρὸς τοῦτον τὸν τόπον,
[2, 4]	νέφος ἢ ἀχλύς· σημαίνει γὰρ	κινουμένην	πνεύματος ἀρχὴν πρὶν φανερῶς ἐληλυθέναι
[2, 1]	ἀρχήν. Οἱ δὲ σοφώτεροι τὴν	ἀνθρωπίνην	σοφίαν ποιοῦσιν αὐτῆς γένεσιν· εἶναι
[2, 6]	οἷον περὶ (ἰσημερίαν τὴν μὲν	ἐαρινὴν	καικίας καὶ ὅλως τὰ ἐπέκεινα
[2, 6]	τροπῆς θερινῆς, περὶ δὲ τὴν	μετοπωρινὴν	λίβες, περὶ δὲ τροπὰς θερινὰς
[2, 3]	γὰρ πικρὰν οὕτως εἶναι τὴν	λίμνην	καὶ ἁλμυρὰν ὥστε μηδένα ἰχθὺν
[2, 8]	καὶ παντοδαποῖς σχήμασι παντοδαπὴν ἀφίησι	φωνήν,	ὥστ' ἐνίοτε δοκεῖν ὅπερ λέγουσιν
[2, 8]	τὸ τὴν θάλατταν μὴ διδόναι	διαπνοὴν	τῷ ὑπὸ τὴν γῆν ὡρμημένῳ
[2, 8]	καὶ κοίλοις καὶ παντοδαποῖς σχήμασι	παντοδαπὴν	ἀφίησι φωνήν, ὥστ' ἐνίοτε δοκεῖν
[2, 9]	κάτω. Τὴν μὲν οὖν διάλαμψιν	ἀστραπὴν	εἶναι τὴν τούτου τοῦ πυρός,
[2, 9]	καὶ τοῦτ' ἔστιν ἣν καλοῦμεν	ἀστραπήν,	ᾗ ἂν ὥσπερ (ἐκπῖπτον τὸ
[2, 9]	γιγνόμενον οὕτως καὶ πρότερον τὴν	ἀστραπὴν	οὖσαν τῆς βροντῆς. Ἄλογος δὲ
[2, 9]	φάντασιν τῆς λαμπρότητος εἶναι τὴν	ἀστραπήν.	Οὗτοι μὲν οὖν οὔπω συνήθεις
[2, 9]	Εἰσὶ δέ τινες οἳ τὴν	ἀστραπήν,	ὥσπερ καὶ Κλείδημος, οὐκ εἶναί
[2, 9]	οἵαν ἐκεῖνοι λέγουσιν. Καίτοι γ'	ἐχρῆν	κατὰ λόγον τοῦ μεγέθους τὴν
[2, 7]	τοιαύτῃ παρὰ τοὺς ἄλλους; καίτοι	ἐχρῆν.	Ὅλως δὲ τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν
[2, 3]	γὰρ καὶ τότε, καὶ νῦν	ἐχρῆν.	Οὐ φαίνεται δὲ τοῦτο συμβαῖνον,
[2, 6]	δὲ τοῦ Κ ὃν καλοῦσιν	μέσην·	οὗτος γὰρ μέσος καικίου καὶ
[2, 8]	γίγνεσθαι καὶ περὶ τὴν γῆν.	Ὅσην	δ' ἔχει τὸ πνεῦμα δύναμιν,
[2, 7]	ὁρῶντας τὸν ὁρίζοντα τὴν οἰκουμένην,	ὅσην	ἡμεῖς ἴσμεν, ἕτερον ἀεὶ γιγνόμενον
[2, 3]	τοῖς ποταμοῖς γεμιζόντων διὰ ταύτην	τὴν	ἄγνοιαν ἐζημιώθησαν. Τεκμήριον δὲ τοῦ
[2, 3]	ἀεί τε πλατυτέρα διὰ ταύτην	τὴν	αἰτίαν, ἀνάγεται δ' ἀεί τι
[2, 8]	τὸ διῃρῆσθαι τὴν ἀρχὴν καὶ	τὴν	αἰτίαν αὐτῶν. Νυκτὸς δ' οἱ
[2, 3]	νῦν ἢ πρότερον· περὶ οὗ	τὴν	αἰτίαν εἴπομεν, ὅτι τῶν κατά
[2, 6]	γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν διὰ ταύτην	τὴν	αἰτίαν. Ἔστι δὲ τῶν εἰρημένων
[2, 7]	ὅτι ἀδύνατον καὶ ταύτην εἶναι	τὴν	αἰτίαν. ~Η' Ἀλλ' ἐπειδὴ φανερὸν
[2, 3]	φασίν (ἐν προχείρῳ γὰρ τούτου	τὴν	αἰτίαν ἰδεῖν) εἴτε καὶ δι'
[2, 9]	τὸ πεφυκὸς ἄνω δεῖ λέγεσθαι	τὴν	αἰτίαν, καὶ διὰ τί ποτε
[2, 3]	δ' οὕτως ἐχόντων, πειρατέον ἀποδοῦναι	τὴν	αἰτίαν καὶ περὶ τῆς ἁλμυρότητος.
[2, 8]	τῇ γῇ ταύτην οἰητέον εἶναι	τὴν	αἰτίαν, ὅταν κοπτόμενον ἐκπρησθῇ πρῶτον
[2, 7]	θατέρου. Πρὸς μὲν οὖν ταύτην	τὴν	αἰτίαν οὐδὲν ἴσως δεῖ λέγειν
[2, 9]	ἔστι, καὶ γίγνεται διὰ ταύτην	τὴν	αἰτίαν· τὸ δὲ πνεῦμα τὸ
[2, 8]	δὲ διὰ τὴν ἀλέαν ποιεῖ	τὴν	ἀκινησίαν· τὸ μὲν γὰρ ἄγαν
[2, 8]	τὸν πάγον, τὸ δὲ διὰ	τὴν	ἀλέαν ποιεῖ τὴν ἀκινησίαν· τὸ
[2, 5]	οὐκέτι κατοικοῦσιν, ἔνθα δὲ διὰ	τὴν	ἀλέαν. Τὰ δὲ τῆς Ἰνδικῆς
[2, 3]	τοιοῦτον εἰπεῖν μῦθον, τοῖς δὲ	τὴν	ἀλήθειαν ζητοῦσιν ἧττον· δι' ἣν
[2, 2]	ἑλκυσθὲν εἰς τὰς σάρκας καὶ	τὴν	ἄλλην σύνταξιν ἦλθεν τῶν μερῶν,
[2, 3]	γεῶδες ἀποκρίνεται καὶ τὸ ποιοῦν	τὴν	ἁλμυρότητα διὰ τὴν σύμμειξιν. Τοῦτο
[2, 4]	καὶ πλείω καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι	τὴν	(ἀναθυμίασιν, ἀεὶ νέφη τε καὶ
[2, 6]	καὶ ἐπὶ πλείω τόπον γίγνεσθαι	τὴν	ἀναθυμίασιν διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν.
[2, 4]	τῶν ἔργων δῆλον· καὶ γὰρ	τὴν	ἀναθυμίασιν διαφέρειν ἀναγκαῖον, καὶ τὸν
[2, 8]	ἥλιος ὅταν μάλιστα κρατῇ, κατακλείει	τὴν	ἀναθυμίασιν εἰς τὴν γῆν· κρατεῖ
[2, 8]	δὲ ψῦχος συμβαίνει διὰ τὸ	τὴν	ἀναθυμίασιν εἴσω τρέπεσθαι, φύσει θερμὴν
[2, 5]	ἀναθυμιᾶσθαι, ἢ τῷ ἤδη ἐξεληλυθέναι	τὴν	ἀναθυμίασιν καὶ ἄλλην μήπω ἐπιρρεῖν.
[2, 5]	ὢν φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι	τὴν	ἀναθυμίασιν· ὅταν δ' ἀπέλθῃ μικρόν,
[2, 4]	δέχεται, ἐνταῦθα πλείστην ἀναγκαῖον γίγνεσθαι	τὴν	ἀναθυμίασιν παραπλησίως οἷον ἐκ χλωρῶν
[2, 3]	ἐπειδὴ γὰρ κεῖται διπλῆν εἶναι	τὴν	ἀναθυμίασιν, τὴν μὲν ὑγρὰν τὴν
[2, 5]	ὥρας συμβαίνειν τὴν δύσιν καὶ	τὴν	ἀνατολήν, θέρους ἢ χειμῶνος, καὶ
[2, 1]	καὶ ἀρχήν. Οἱ δὲ σοφώτεροι	τὴν	ἀνθρωπίνην σοφίαν ποιοῦσιν αὐτῆς γένεσιν·
[2, 2]	τὸ ἀναγόμενον τοῦ ὑγροῦ, ἢ	τὴν	ἄνοδον τοιαύτην οὖσαν οἵανπερ τῇ
[2, 5]	μὲν γὰρ οἱ καλούμενοι λευκόνοτοι	τὴν	ἀντικειμένην ὥραν, οὐχ οὕτως δὲ
[2, 4]	ταύτης ξηρᾶς οὔσης ὑγρὰν εἶναι	τὴν	ἄνω καὶ ψυχράν, οὕτω καὶ
[2, 9]	βροντήν. Παντοδαποὶ δὲ ψόφοι διὰ	τὴν	ἀνωμαλίαν τε γίγνονται τῶν νεφῶν
[2, 5]	δὲ μεταβολαὶ πάντων ταραχώδεις διὰ	τὴν	ἀοριστίαν εἰσίν. Οἱ δ' ἐτησίαι
[2, 3]	ἡ τῆς τροφῆς ὑπόστασις διὰ	τὴν	ἀπεψίαν· ἐν δὲ τῇ γῇ
[2, 9]	προχείρως. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ	τὴν	ἀπὸ τῶν ἀκτίνων θερμότητα φάναι
[2, 9]	ἀπὸ τῶν ἀκτίνων θερμότητα φάναι	τὴν	ἀπολαμβανομένην ἐν τοῖς νέφεσιν εἶναι
[2, 8]	δὲ τῶν ἡμερῶν νηνεμώτεραι διὰ	τὴν	ἀπουσίαν τὴν τοῦ ἡλίου· ὥστ'
[2, 4]	Ἔτι δὲ καὶ τὰ περὶ	τὴν	ἄρκτον ἐν τῷ χειμῶνι νήνεμα
[2, 5]	μὲν βορέας ἀπὸ τῶν ὑπὸ	τὴν	ἄρκτον πνεῖ τόπων, οἳ πλήρεις
[2, 5]	πρὸς μεσημβρίαν) τά θ' ὑπὸ	τὴν	ἄρκτον ὑπὸ ψύχους ἀοίκητα. Φέρεται
[2, 2]	εἰρημένην αἰτίαν. Τὸ δὲ ζητεῖν	τὴν	ἀρχαίαν ἀπορίαν, διὰ τί τοσοῦτον
[2, 1]	οὐχ ὥσπερ ἐξ ἀγγείου ταμιευόμενον	τὴν	ἀρχὴν εἶναι πηγήν, ἀλλ' εἰς
[2, 4]	ἄνεμον, ὡς ἄνωθεν αὐτῶν ἐχόντων	τὴν	ἀρχήν. Ἐπεὶ δ' ἐστὶν ἄνεμος
[2, 8]	μὲν γὰρ ἐν τῇ γῇ	τὴν	ἀρχὴν ἔχει, ὥστ' ἐφ' ἓν
[2, 2]	τε καὶ τῆς θαλάττης ἐκεῖθεν	τὴν	ἀρχὴν ἐχούσης. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 8]	μέγεθος γίγνονταιv (διὰ τὸ διῃρῆσθαι	τὴν	ἀρχὴν καὶ τὴν αἰτίαν αὐτῶν.
[2, 2]	ἔξω ῥεῖ, πάλιν ῥεῖ πρὸς	τὴν	ἀρχήν. Καίτοι πάντες οἱ ποταμοὶ
[2, 2]	δὲ πάλιν κύκλῳ περιάγειν εἰς	τὴν	ἀρχήν, ὅθεν ἤρξαντο ῥεῖν, πολλὰ
[2, 2]	σαλεύειν ἀεὶ τὸ πρῶτον καὶ	τὴν	ἀρχήν· οὐκ ἔχειν γὰρ ἕδραν,
[2, 9]	καὶ γιγνόμενον οὕτως καὶ πρότερον	τὴν	ἀστραπὴν οὖσαν τῆς βροντῆς. Ἄλογος
[2, 9]	τὴν φάντασιν τῆς λαμπρότητος εἶναι	τὴν	ἀστραπήν. Οὗτοι μὲν οὖν οὔπω
[2, 9]	ψόφον. Εἰσὶ δέ τινες οἳ	τὴν	ἀστραπήν, ὥσπερ καὶ Κλείδημος, οὐκ
[2, 4]	διὰ δὲ τὸ ἐνίοτε μὲν	τὴν	ἀτμιδώδη γίγνεσθαι πολλαπλασίαν ὁτὲ δὲ
[2, 8]	καὶ ἐν αὐχμοῖς γίγνονται διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν· αἵ τε γὰρ
[2, 8]	ἐπίδηλον, πόρρωθεν δὲ ψυχρὸν διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν τοῖς ἀνέμοις. Ἐκλειπούσης
[2, 9]	κεραυνῶν λέγωμεν· καὶ γὰρ τούτων	τὴν	αὐτὴν ἀρχὴν ὑπολαβεῖν δεῖ πάντων.
[2, 9]	ἀλλ' ἐνυπάρχοντος. Ἡμεῖς δέ φαμεν	τὴν	αὐτὴν εἶναι φύσιν ἐπὶ μὲν
[2, 3]	ἡμεῖς δὲ λέγωμεν ἀρχὴν λαβόντες	τὴν	αὐτὴν ἣν καὶ πρότερον· ἐπειδὴ
[2, 3]	γὰρ ἐκεῖνο φθήσεται καταβὰν εἰς	τὴν	αὐτὴν τὸ προανελθόν· διαφέρει γὰρ
[2, 1]	πολλαπλασίαν χώραν αὐτῆς) καὶ διὰ	τὴν	βραχύτητα τοῦ βάθους· ἀεὶ γὰρ
[2, 9]	πυκνότητα τῶν νεφῶν ἐμπίπτουσα (ποιεῖ	τὴν	βροντήν. Παντοδαποὶ δὲ ψόφοι διὰ
[2, 4]	χώραν, ἡ δ' ὑγρὰ πρὸς	τὴν	γειτνιῶσαν, ἢ καὶ εἰς τῶν
[2, 2]	μὲν μένοντος ἀέρος ἤδη μετὰ	τὴν	γένεσιν, τοῦ δὲ γιγνομένου καὶ
[2, 3]	κόσμος· ἅμα γὰρ αὐτῆς ποιοῦσι	τὴν	γένεσιν. Ὥστε δῆλον ὡς εἴπερ
[2, 3]	ταὐτό. Ἀλλὰ μὴν καὶ ὅσοι	τὴν	γῆν αἰτιῶνται τῆς ἁλμυρότητος ἐμμειγνυμένην
[2, 4]	γῆς ὑγρὸν ἕλκει, ἀλλὰ καὶ	τὴν	γῆν αὐτὴν ξηραίνει θερμαίνων· τῆς
[2, 8]	καὶ τοὺς ψόφους τοὺς ὑπὸ	τὴν	γῆν γιγνομένους τὸ πνεῦμα, καὶ
[2, 4]	ἐκ γῆς ἀναθυμιάσεως κινούμενον περὶ	τὴν	γῆν, δῆλον ὅτι τῆς μὲν
[2, 8]	ἔλαττον ᾖ ἢ ὥστε κινῆσαι	τὴν	γῆν διὰ λεπτότητα, διὰ μὲν
[2, 1]	Οἱ δὲ τῆς ἁλμυρότητος αἰτίαν	τὴν	γῆν εἶναί φασιν· καθάπερ γὰρ
[2, 7]	τούτου συμβαίνοντος ὑπονοστοῦσαν πολλαχῇ φαίνεσθαι	τὴν	γῆν. Ἔτι δὲ διὰ τίν'
[2, 8]	τόπους· δοκεῖ γὰρ διαυλωνίζειν ὑπὸ	τὴν	γῆν ἡ θάλαττα· διὸ καὶ
[2, 8]	ὅπερ λέγουσιν οἱ τερατολογοῦντες, μυκᾶσθαι	τὴν	γῆν. Ἤδη δὲ καὶ ὕδατα
[2, 6]	ἐκείνου φοράν, ὧν τηκομένων εἰς	τὴν	γῆν καὶ θερμαινομένων ὑπὸ τοῦ
[2, 7]	κινεῖν. Ἀναξιμένης δέ φησιν βρεχομένην	τὴν	γῆν καὶ ξηραινομένην ῥήγνυσθαι, καὶ
[2, 1]	φέρεσθαι ὑπὸ γῆν ἀλλὰ περὶ	τὴν	γῆν καὶ τὸν τόπον τοῦτον,
[2, 2]	τὴν ψύξιν καταφέρεται πάλιν πρὸς	τὴν	γῆν. Καὶ τοῦτ' ἀεὶ βούλεται
[2, 8]	κρατῇ, κατακλείει τὴν ἀναθυμίασιν εἰς	τὴν	γῆν· κρατεῖ δὲ μάλιστα περὶ
[2, 8]	γίγνεται ἀντιμεθισταμένου τοῦ πνεύματος εἰς	τὴν	γῆν, ὃ ποιεῖ τὸν σεισμὸν
[2, 3]	παντὸς τοῦ ὑγροῦ τοῦ περὶ	τὴν	γῆν ὄντος καὶ ἀναχθέντος ὑπὸ
[2, 8]	πνέοντας ἀνέμους, ὧν ὅταν εἰς	τὴν	γῆν ὁρμήσῃ θάτερον, ἔσται πνεύματος
[2, 8]	τοιαῦτα (γὰρ) γίγνεσθαι καὶ περὶ	τὴν	γῆν. Ὅσην δ' ἔχει τὸ
[2, 1]	τὸ ὑψηλὴν εἶναι πρὸς ἄρκτον	τὴν	γῆν. Ὅτι μὲν οὖν οὔτε
[2, 8]	ἀνέμων εἰσὶν αἴτια, ἐπεὶ καὶ	τὴν	γῆν οὕτως ἄν τις αἰτιῷτο
[2, 7]	ἔχειν ὥστε μὴ πρὸς μὲν	τὴν	γῆν πάντῃ φέρεσθαι τὰ βάρος
[2, 2]	ὀρθῶς. Τοῦ γὰρ ὕδατος περὶ	τὴν	γῆν περιτεταμένου, καθάπερ περὶ τοῦτο
[2, 4]	λοξὴ αὐτῶν ἐστιν· περὶ γὰρ	τὴν	γῆν πνέουσιν εἰς ὀρθὸν γιγνομένης
[2, 8]	δὲ γίγνεται ὅταν τὸ (σεῖον	τὴν	γῆν πνεῦμα φερομένην ὑπ' ἄλλου
[2, 8]	τοῖς ἀνέμοις. Ἐκλειπούσης οὖν εἰς	τὴν	γῆν τῆς τοιαύτης δυνάμεως, συνιοῦσα
[2, 8]	πολλῆς προσφερομένης ἀπωθεῖται πάλιν εἰς	τὴν	γῆν, τὸ πεφυκὸς ἀποπνεῖν ἐκ
[2, 1]	πρῶτον ὑγρὸν ἅπαντα τὸν περὶ	τὴν	γῆν τόπον, ὑπὸ δὲ τοῦ
[2, 8]	ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύματος εἰς	τὴν	γῆν τοῦ διαλύοντος τὸν ἀέρα
[2, 8]	οὖν ἡ θάλαττα ποιεῖ περὶ	τὴν	γῆν, τοῦτο τὸ πνεῦμα περὶ
[2, 7]	πάθους. (Δημόκριτος δέ φησι πλήρη	τὴν	γῆν ὕδατος οὖσαν, καὶ πολὺ
[2, 1]	θεωρεῖν δεῖ. Τῶν γὰρ περὶ	τὴν	γῆν ὑδάτων τὰ μὲν ῥυτὰ
[2, 4]	κατιὸν ὕδωρ διαδίδοται πᾶν εἰς	τὴν	γῆν, ὑπάρχει δ' ἐν τῇ
[2, 2]	καὶ τοῦ κόσμου τοῦ περὶ	τὴν	γῆν ὑπὸ τοῦ ἡλίου θερμαινομένου,
[2, 5]	καὶ διακρίνει. Ἔτι δὲ αὐτὴν	τὴν	γῆν φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι
[2, 8]	μὴ διδόναι διαπνοὴν τῷ ὑπὸ	τὴν	γῆν ὡρμημένῳ πνεύματι, ἀλλ' ἀντιφράττειν·
[2, 8]	ᾖ πολὺ τὸ πνεῦμα, κινεῖ	τὴν	γῆν, ὥσπερ δὲ ὁ τρόμος,
[2, 2]	τὰ μὴ ῥέοντα ἀναδίδωσιν πάντα·	τὴν	δ' ἐπίρρυσιν ποιεῖν ἐφ' ἕκαστα
[2, 5]	δὲ τὸν διὰ παντὸς φανερόν,	τὴν	δὲ κορυφὴν ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 3]	τὴν ἀναθυμίασιν, τὴν μὲν ὑγρὰν	τὴν	δὲ ξηράν, δῆλον ὅτι ταύτην
[2, 3]	πάλιν ἀναχωρῶν. Ἔλαβον δὲ ταύτην	τὴν	διάνοιαν κατὰ τῆς θαλάττης ἐκ
[2, 2]	Ἀντίκειται δὲ ἑτέρα πρὸς ταύτην	τὴν	δόξαν ἀπορία, τί δή ποτ'
[2, 5]	τὸ ἐν μεταβολῇ ὥρας συμβαίνειν	τὴν	δύσιν καὶ τὴν ἀνατολήν, θέρους
[2, 2]	ἅπαν, τὸ δ' ὑπολείπεται διὰ	τὴν	εἰρημένην αἰτίαν. Τὸ δὲ ζητεῖν
[2, 4]	δὲ πνευμάτων λέγωμεν, λαβόντες ἀρχὴν	τὴν	εἰρημένην ἡμῖν ἤδη πρότερον. Ἔστι
[2, 6]	ὑπὸ τὸν ἥλιον εἶναι καὶ	τὴν	ἐκείνου φοράν, ὧν τηκομένων εἰς
[2, 9]	τοὐναντίον τῆς πυκνότητος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι	τὴν	ἔκθλιψιν, οἷον οἱ πυρῆνες οἱ
[2, 8]	ᾖ, διὰ τὸ μικρὰν ποιεῖσθαι	τὴν	ἔκκρισιν λεπταί εἰσι καὶ εὐθεῖαι.
[2, 1]	πλεῖστον· ὥστε τὰ μὲν διὰ	τὴν	ἔκχυσιν οὐ βαθέα, τὰ δ'
[2, 4]	ἀναγκαῖον, καὶ τὸν ἥλιον καὶ	τὴν	ἐν τῇ γῇ θερμότητα ταῦτα
[2, 3]	εἶναι γῆν, καὶ δὴ καὶ	τὴν	ἐν τῇ ξηρᾷ ἀναθυμίασιν πᾶσαν·
[2, 8]	γῆν, τοῦτο τὸ πνεῦμα περὶ	τὴν	ἐν τῷ ἀέρι ἀχλύν, ὥσθ'
[2, 1]	γῆς ὀλίγον ἐπέχει τόπον, ἀναγκαῖον	τὴν	ἐν τῷ πελάγει μικρὰν ταλάντωσιν
[2, 8]	(οἷον καὶ περὶ Ἡράκλειαν ἐγένετο	τὴν	ἐν τῷ Πόντῳ νεωστί, καὶ
[2, 3]	ἔχοντα χυμούς, ὧν πάντων αἰτιατέον	τὴν	ἐνοῦσαν ἢ ἐγγιγνομένην δύναμιν πυρός·
[2, 5]	οὐδ' ὁ βορέας οὗτος εἰς	τὴν	ἐνταῦθα (οἰκουμένην πᾶσάν ἐστιν· ἔστιν
[2, 5]	(ἕως ὁ βορέας οὗτος εἰς	τὴν	ἐνταῦθα οἰκουμένην πνεῖ) Ἀλλὰ διὰ
[2, 8]	ταῖς ὑπερομβρίαις πλείω τε ποιεῖ	τὴν	ἐντὸς ἀναθυμίασιν, καὶ τῷ ἐναπολαμβάνεσθαι
[2, 5]	δύναται πόρρω διήκειν, ἐπεὶ περὶ	τὴν	ἔξω Λιβύης θάλατταν τὴν νοτίαν,
[2, 1]	φαίνεται κατὰ μικρὸν κοινωνοῦσα πρὸς	τὴν	ἔξω στηλῶν θάλατταν, ἡ δ'
[2, 4]	Διὰ μὲν οὖν τὴν φορὰν	τὴν	ἐπὶ τροπὰς καὶ ἀπὸ τροπῶν
[2, 2]	δ' ἄνω καὶ κάτω ποιεῖν	τὴν	ἐπίχυσιν τοῖς ῥεύμασιν. Τὰ δὲ
[2, 9]	τὸν Ἥφαιστον γελᾶν, οἱ δὲ	τὴν	Ἑστίαν, οἱ δ' ἀπειλὴν τούτων.
[2, 8]	ψόφον ἄνευ σεισμοῦ διά τε	τὴν	εὐρυχωρίαν τῶν τόπων (ὑπερχεῖται γὰρ
[2, 8]	ἀέρα καὶ διακρίνοντος, καὶ πρὸς	τὴν	ἕω καὶ περὶ τοὺς ὄρθρους
[2, 9]	ἐχρῆν κατὰ λόγον τοῦ μεγέθους	τὴν	ζέσιν ποιεῖν τὸ ἐγγιγνόμενον πνεῦμα
[2, 2]	τὸ μὲν διαμεῖναι ἂν ὅλην	τὴν	ἡμέραν, τὸ δ' ὥσπερ εἴ
[2, 8]	Σημεῖα δὲ τούτων καὶ πρὸς	τὴν	ἡμετέραν αἴσθησιν πολλαχῇ γέγονεν· ἤδη
[2, 8]	πνεῦμα φερομένην ὑπ' ἄλλου πνεύματος	τὴν	θάλατταν ἀπῶσαι μὲν ὅλως μὴ
[2, 2]	ἡ ποιήσασα τοὺς πρότερον οἴεσθαι	τὴν	θάλατταν ἀρχὴν εἶναι καὶ σῶμα
[2, 2]	ποταμῶν εἰσιν τῶν εἰς τήνδε	τὴν	θάλατταν ἐξιόντων. Καὶ περὶ τῶν
[2, 3]	οὗπερ ἂν ᾖ τοῦτο ὑπολείπεσθαι	τὴν	θάλατταν, καὶ πάλιν ἀναχθῆναι ἐκεῖνο
[2, 8]	γίγνεται τὰ ἀναφυσήματα, διὰ τὸ	τὴν	θάλατταν μὲν προωθεῖσθαι ἤδη πόρρωθεν,
[2, 8]	ἅμα, καὶ μᾶλλον διὰ τὸ	τὴν	θάλατταν μὴ διδόναι διαπνοὴν τῷ
[2, 3]	εἰπὼν ἱδρῶτα τῆς γῆς εἶναι	τὴν	θάλατταν οἴεταί τι σαφὲς εἰρηκέναι,
[2, 2]	οἱ ποταμοὶ φαίνονται τελευτῶντες εἰς	τὴν	θάλατταν, ὅσοι μὴ εἰς ἀλλήλους·
[2, 5]	τῶν στηλῶν τῶν Ἡρακλείων διὰ	τὴν	θάλατταν οὐ φαίνεται συνείρειν, τῷ
[2, 2]	ὃν γὰρ ὁρῶμεν κατέχουσαν τόπον	τὴν	θάλατταν, οὗτος οὐκ ἔστιν θαλάττης
[2, 3]	ἀγγεῖον (πλάσας θῇ κήρινον εἰς	τὴν	θάλατταν, περιδήσας τὸ στόμα τοιούτοις
[2, 3]	τοῖς καομένοις τέφρα. Διὸ καὶ	τὴν	θάλαττάν τινες ἐκ κατακεκαυμένης φασὶ
[2, 9]	πάθος ὅμοιον ὂν καὶ ὅταν	τὴν	θάλαττάν τις ῥάβδῳ τύπτῃ· φαίνεται
[2, 6]	διάμετρόν ἐστιν. Καλεῖται δὲ κατὰ	τὴν	θέσιν τῶν τόπων τὰ πνεύματα
[2, 8]	Πόντῳ νεωστί, καὶ πρότερον περὶ	τὴν	Ἱερὰν νῆσον (αὕτη δ' ἐστὶν
[2, 2]	Εἶναι δὲ μέχρι τοῦ μέσου	τὴν	κάθεσιν· τὸ γὰρ λοιπὸν πρὸς
[2, 4]	ἡ ἄνω κοιλία ξηρὰ ᾖ,	τὴν	κάτω ἐναντίως διακεῖσθαι, καὶ ταύτης
[2, 3]	καὶ τῶν θερμοτάτων γε κατὰ	τὴν	κοιλίαν ζῴων συμβαίνει θερμοτάτην εἶναι
[2, 2]	τροφῆς μὴ νομίζοι τόπον εἶναι	τὴν	κοιλίαν, ὅτι ταχέως ἀφανίζεται, ἀλλὰ
[2, 3]	αὑτοῖς. Ὁρᾶν δ' ἔξεστι καὶ	τὴν	κονίαν καὶ τὴν τέφραν καὶ
[2, 2]	γλυκὺ καὶ πότιμον ἀνάγεται διὰ	τὴν	κουφότητα, καθάπερ ἐν τοῖς τῶν
[2, 5]	δὲ κύκλῳ συνάπτειν ἐνδέχεται διὰ	τὴν	κρᾶσιν, οὐ γὰρ ὑπερβάλλει τὰ
[2, 3]	ταὐτὸ καὶ περὶ τὸ εἰς	τὴν	κύστιν περίττωμα συλλεγόμενον· καὶ γὰρ
[2, 3]	ὑπόστασις, μάλιστα δὲ ἡ εἰς	τὴν	κύστιν (σημεῖον δ' ὅτι λεπτοτάτη
[2, 3]	ὁ νότος αἴθριος τοῖς περὶ	τὴν	Λιβύην. Πολὺ οὖν ἐν τῷ
[2, 8]	καλούμενον πεδίον καὶ τὰ περὶ	τὴν	Λιγυστικὴν χώραν. Ἐν δὲ ταῖς
[2, 3]	λέγουσι γὰρ πικρὰν οὕτως εἶναι	τὴν	λίμνην καὶ ἁλμυρὰν ὥστε μηδένα
[2, 1]	τὸν Εὔξεινον ῥέουσιν ποταμοὶ καὶ	τὴν	Μαιῶτιν ἢ τὴν πολλαπλασίαν χώραν
[2, 5]	Ἰνδικῆς τοῦ ἐξ Αἰθιοπίας πρὸς	τὴν	Μαιῶτιν καὶ τοὺς ἐσχατεύοντας τῆς
[2, 3]	ὑπὸ τῶν ποταμῶν συγκαταφερομένην διὰ	τὴν	μεῖξιν ποιεῖν ἁλμυράν) ἄτοπον τὸ
[2, 3]	πλήθει ὕδατος ἐπίδηλον οὕτως ποιεῖν	τὴν	μεῖξιν τῆς τοιαύτης γῆς, ἐν
[2, 3]	ποτε εἶναι δεῖ νομίζειν, εἶτα	τὴν	μὲν ἀρχὴν ἀπεσβέσθαι τοῦ πυρός,
[2, 8]	ὄρθρους νηνεμίαν τε καὶ ψῦχος.	Τὴν	μὲν γὰρ νηνεμίαν ἀναγκαῖον ὡς
[2, 6]	μάλιστα πνέουσιν, οἷον περὶ (ἰσημερίαν	τὴν	μὲν ἐαρινὴν καικίας καὶ ὅλως
[2, 9]	καλεῖ πῦρ κατενεχθὲν ἄνωθεν κάτω.	Τὴν	μὲν οὖν διάλαμψιν ἀστραπὴν εἶναι
[2, 3]	κεῖται διπλῆν εἶναι τὴν ἀναθυμίασιν,	τὴν	μὲν ὑγρὰν τὴν δὲ ξηράν,
[2, 8]	γῆν· κρατεῖ δὲ μάλιστα περὶ	τὴν	μεσημβρίαν) καὶ αἱ νύκτες δὲ
[2, 8]	διηκριβωμένον, τοῦ πνεύματος ἀπομαραινομένου διὰ	τὴν	μετάστασιν. Τὸ δ' ὅμοιον συμβαίνει
[2, 6]	ἐπέκεινα τροπῆς θερινῆς, περὶ δὲ	τὴν	μετοπωρινὴν λίβες, περὶ δὲ τροπὰς
[2, 8]	καταλείπεσθαι ὥσπερ ῥηγμῖνα οὖσαν ἀέρος	τὴν	νεφέλην. Διὰ ταῦτα δὲ καὶ
[2, 5]	περὶ τὴν ἔξω Λιβύης θάλατταν	τὴν	νοτίαν, ὥσπερ ἐνταῦθα οἱ βορέαι
[2, 4]	ψύξις, ὕδωρ γίγνεται καὶ καταψύχει	τὴν	ξηρὰν ἀναθυμίασιν. Παύουσί τε οὖν
[2, 4]	ἀτμιδώδη γίγνεσθαι πολλαπλασίαν ὁτὲ δὲ	τὴν	ξηρὰν καὶ καπνώδη, ὁτὲ μὲν
[2, 3]	τὴν ὑπόστασιν τῶν ζῴων καὶ	τὴν	ξηρὰν καὶ τὴν ὑγράν· καὶ
[2, 4]	οἷον ἡ μὲν ξηρὰ κατὰ	τὴν	οἰκείαν ῥεῖ χώραν, ἡ δ'
[2, 5]	οἰκουμένην πνεῖ) Ἀλλὰ διὰ τὸ	τὴν	οἴκησιν κεῖσθαι ταύτην πρὸς ἄρκτον,
[2, 5]	μὲν μέχρι τῶν ἀοικήτων ἴσμεν	τὴν	οἰκουμένην· ἔνθα μὲν γὰρ διὰ
[2, 7]	καὶ ταῦθ' ὁρῶντας τὸν ὁρίζοντα	τὴν	οἰκουμένην, ὅσην ἡμεῖς ἴσμεν, ἕτερον
[2, 5]	τῆς γῆς· γράφουσι γὰρ κυκλοτερῆ	τὴν	οἰκουμένην, τοῦτο δ' ἐστὶν ἀδύνατον
[2, 6]	πρὸς μεσημβρίαν αἴτιον τό τε	τὴν	οἰκουμένην ὑποκεῖσθαι πρὸς τοῦτον τὸν
[2, 6]	ἀργέσται· διὰ τὸ ἐγγυτάτω γὰρ	τὴν	ὁρμὴν αὐτῶν εἶναι πολλοί τε
[2, 8]	καὶ καθάπερ συμβαίνει πολλάκις μετὰ	τὴν	οὔρησιν (διὰ τοῦ σώματος γὰρ
[2, 9]	βροντήν· πάντα γὰρ εἶναι ταῦτα	τὴν	οὐσίαν ταὐτόν, ἀναθυμίασιν ξηράν, ἣ
[2, 9]	ἀλλὰ φαίνεται πρότερον διὰ τὸ	τὴν	ὄψιν προτερεῖν τῆς ἀκοῆς. Δηλοῖ
[2, 2]	πολλαχοῦ μὲν λιμνάζειν, οἷον καὶ	τὴν	παρ' ἡμῖν εἶναι θάλατταν, πάντα
[2, 1]	τὰς στενότητας, εἴ που διὰ	τὴν	περιέχουσαν γῆν εἰς μικρὸν ἐκ
[2, 3]	ξηραῖνον; εἰ δ' ἐάσει εἶναι	τὴν	περιφοράν, ἀεὶ πλησιάζων τὸ πότιμον,
[2, 1]	καλούμενα· πάντων γὰρ ἀνωτέρω δεῖ	τὴν	πηγὴν εἶναι τῆς ῥύσεως. Διὸ
[2, 5]	ὕδατα καὶ νομάς, αἳ διὰ	τὴν	πῆξιν ποιήσουσιν ἐτησίας· ἀλλὰ διὰ
[2, 9]	χρωματισθὲν ὀφθῇ. Γίγνεται δὲ μετὰ	τὴν	πληγὴν καὶ ὕστερον τῆς βροντῆς·
[2, 1]	ποταμοὶ καὶ τὴν Μαιῶτιν ἢ	τὴν	πολλαπλασίαν χώραν αὐτῆς) καὶ διὰ
[2, 3]	Πῶς οὖν οἷόν τε περὶ	τὴν	πρώτην γένεσιν, ὑγρᾶς οὔσης τῆς
[2, 2]	λύσις ἔσται, καὶ περὶ θαλάττης	τὴν	πρώτην λαβεῖν ὑπόληψιν ἀναγκαῖον ὀρθῶς.
[2, 9]	γιγνομένη τοῦ πνεύματος ἔκκρισις πρὸς	τὴν	πυκνότητα τῶν νεφῶν ἐμπίπτουσα (ποιεῖ
[2, 9]	τὸν δὲ ψόφον ἐναποσβεννυμένου καὶ	τὴν	σίξιν βροντήν, ὡς καθάπερ φαίνεται
[2, 3]	ἐν ἄλλοις καιροῖς οἰκειοτέροις ποιητέον	τὴν	σκέψιν. Νῦν δὲ τοσοῦτον λέγωμεν,
[2, 5]	πρὶν ἢ ὑπολείπειν ἢ μεταβάλλειν	τὴν	σκιὰν πρὸς μεσημβρίαν) τά θ'
[2, 3]	τις ὕδατος ὀξέος, περὶ δὲ	τὴν	Σκυθικὴν πικρά· τὸ δ' ἀπορρέον
[2, 1]	θαλάττης ἄδηλον· ᾗ δὲ διὰ	τὴν	στενότητα τῆς γῆς ὀλίγον ἐπέχει
[2, 8]	οἱ σεισμοὶ γίγνονται μάλιστα διὰ	τὴν	στενότητα· τὸ γὰρ πνεῦμα γιγνόμενον
[2, 3]	τὸ ποιοῦν τὴν ἁλμυρότητα διὰ	τὴν	σύμμειξιν. Τοῦτο γὰρ αἴτιον καὶ
[2, 9]	πυκνοτέραν καὶ ψυχροτέραν ἀναγκαῖον εἶναι	τὴν	σύστασιν· διὸ καὶ οἱ κεραυνοὶ
[2, 2]	δ' ἄλλων ἄστρων αὐτοὺς παριδεῖν	τὴν	σωτηρίαν, τοσούτων καὶ τὸ πλῆθος
[2, 9]	ἀμφοτέρων ὁ αὐτὸς (ἀρμόσει λόγος.	Τήν	τ' ἐναπόληψιν τί ἂν ἀλλοιότερον
[2, 3]	λεπτοὶ ὥσπερ χιών. Εἰσίν τε	τήν	τε δύναμιν ἀσθενέστεροι τῶν ἄλλων
[2, 8]	καὶ τὴν τέφραν ἀνῆκεν καὶ	τήν	τε Λιπαραίων πόλιν οὖσαν οὐ
[2, 8]	πολὺ καὶ τὸν φέψαλον καὶ	τὴν	τέφραν ἀνῆκεν καὶ τήν τε
[2, 3]	καὶ σχοῖνος· τούτων κατακάουσι, καὶ	τὴν	τέφραν ἐμβάλλοντες εἰς ὕδωρ ἀφέψουσιν·
[2, 3]	ἔξεστι καὶ τὴν κονίαν καὶ	τὴν	τέφραν καὶ τὴν ὑπόστασιν τῶν
[2, 1]	ἐντὸς Ἡρακλείων στηλῶν ἅπασα κατὰ	τὴν	τῆς γῆς κοιλότητα ῥεῖ, καὶ
[2, 4]	αἴτιον τὸ ἑκατέραν μεταπίπτειν εἰς	τὴν	τῆς ἐχομένης χώρας ἀναθυμίασιν, οἷον
[2, 8]	καὶ ἀποβιάζεσθαι εἰς ἐλάττω τόπον	τὴν	τοιαύτην ἀπόκρισιν, πληρουμένων τῶν κοιλιῶν
[2, 5]	Ἐκεῖνος δ' ὁ τόπος διὰ	τὴν	τοῦ ἡλίου γειτνίασιν οὐκ ἔχει
[2, 6]	καταπαυομένων εἰς τοὺς ἐχομένους κατὰ	τὴν	τοῦ ἡλίου μετάστασιν, διὰ τὸ
[2, 8]	ἡμερῶν νηνεμώτεραι διὰ τὴν ἀπουσίαν	τὴν	τοῦ ἡλίου· ὥστ' ἔσω γίγνεται
[2, 3]	τὸ πάθος, ἀλλ' οὐ διὰ	τὴν	τοῦ παντὸς γένεσιν καὶ τῶν
[2, 9]	μὲν οὖν διάλαμψιν ἀστραπὴν εἶναι	τὴν	τούτου τοῦ πυρός, τὸν δὲ
[2, 2]	αὐτοὺς δύνασθαι τόπους παρασκευάζειν αὐτῷ	τὴν	τροφήν· ἀναγκαῖον δ' εἶναι τοῦτο
[2, 3]	ζῴων καὶ τὴν ξηρὰν καὶ	τὴν	ὑγράν· καὶ τῶν θερμοτάτων γε
[2, 8]	ὅτι οὐκ εὐθὺς ἅπασαν ἀνήλωσεν	τὴν	ὕλην, ἐξ ἧς ἐποίησε τὸν
[2, 4]	ἀλλὰ πάντα ταῦτα λέγεται κατὰ	τὴν	ὑπεροχήν. Φερομένου δὴ τοῦ ἡλίου
[2, 3]	κοιλίαν ζῴων συμβαίνει θερμοτάτην εἶναι	τὴν	ὑπόστασιν. Γίγνεται μὲν οὖν ἀεί
[2, 3]	κονίαν καὶ τὴν τέφραν καὶ	τὴν	ὑπόστασιν τῶν ζῴων καὶ τὴν
[2, 9]	τῇ νεφέλῃ ῥαπιζομένου τοῦ ὑγροῦ	τὴν	φάντασιν τῆς λαμπρότητος εἶναι τὴν
[2, 9]	δ' ὅταν ἡ ἀναθυμίασις εἰς	τὴν	φλόγα συνεστραμμένη φέρηται, ῥηγνυμένων καὶ
[2, 4]	καὶ χειμῶνες. Διὰ μὲν οὖν	τὴν	φορὰν τὴν ἐπὶ τροπὰς καὶ
[2, 2]	πρὸς ἄναντες ἤδη πᾶσιν εἶναι	τὴν	φοράν. Τοὺς δὲ χυμοὺς καὶ
[2, 3]	ποιητικόν) πρὸς δὲ τὸ γνῶναι	τὴν	φύσιν οὐχ ἱκανῶς· οὐδὲ γὰρ
[2, 9]	ὕδωρ καὶ τὴν χιόνα καὶ	τὴν	χάλαζαν ἐνυπάρχοντα πρότερον ὕστερον ἐκκρίνεσθαι
[2, 9]	τις οἴοιτο τὸ ὕδωρ καὶ	τὴν	χιόνα καὶ τὴν χάλαζαν ἐνυπάρχοντα
[2, 3]	καὶ πλείους ἡδύνουσιν ἐμβληθέντες, καὶ	τὴν	χροιὰν οὐχ ὁμοίως λευκοί. Τοιοῦτον
[2, 2]	ἐκεῖ δὲ πάλιν συστὰν διὰ	τὴν	ψύξιν καταφέρεται πάλιν πρὸς τὴν
[2, 4]	ὑγρόν, πορρωτέρω (δὲ γιγνομένου διὰ	τὴν	ψύξιν συνισταμένης πάλιν τῆς ἀναχθείσης
[2, 5]	τὰ πεπηγότα τηκόμενα παύεσθαι διὰ	τὴν	ψυχρότητα τῶν νυκτῶν. θυμιᾶται δ'
[2, 4]	τε καὶ πνεύματα γίγνεται κατὰ	τὴν	ὥραν ἑκάστην ὡς πέφυκεν· διὰ
[2, 3]	κατὰ τὴν κοιλίαν ζῴων συμβαίνει	θερμοτάτην	εἶναι τὴν ὑπόστασιν. Γίγνεται μὲν
[2, 9]	σεισμόν, ἐν δὲ τοῖς νέφεσι	βροντήν·	πάντα γὰρ εἶναι ταῦτα τὴν
[2, 9]	τῶν νεφῶν ἐμπίπτουσα (ποιεῖ τὴν	βροντήν.	Παντοδαποὶ δὲ ψόφοι διὰ τὴν
[2, 9]	ψόφον ἐναποσβεννυμένου καὶ τὴν σίξιν	βροντήν,	ὡς καθάπερ φαίνεται καὶ γιγνόμενον
[2, 8]	γένηται νηνεμία, πάμπαν εὐθεῖαν καὶ	λεπτὴν	καταλείπεσθαι ὥσπερ ῥηγμῖνα οὖσαν ἀέρος
[2, 2]	πλῆθος ὕδατος οὐδαμοῦ φαίνεται (καθ'	ἑκάστην	γὰρ ἡμέραν ποταμῶν ῥεόντων ἀναρίθμων
[2, 2]	λεπτότατον καὶ γλυκύτατον ἀνάγεται καθ'	ἑκάστην	ἡμέραν καὶ φέρεται διακρινόμενον καὶ
[2, 2]	κατ' ἐνιαυτὸν ἀποδιδῷ καὶ καθ'	ἑκάστην	ὁμοίως χώραν, ἀλλ' ἔν γέ
[2, 4]	πνεύματα γίγνεται κατὰ τὴν ὥραν	ἑκάστην	ὡς πέφυκεν· διὰ δὲ τὸ
[2, 6]	Ε, ὃν καλοῦσιν οἱ μὲν	ἀργέστην;	οἱ δ' ὀλυμπίαν, οἱ δὲ
[2, 4]	ὕδωρ ἡ γῆ δέχεται, ἐνταῦθα	πλείστην	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν παραπλησίως
[2, 8]	ἐν αὐχμοῖς γίγνονται διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν· αἵ τε γὰρ ὧραι
[2, 8]	πόρρωθεν δὲ ψυχρὸν διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν τοῖς ἀνέμοις. Ἐκλειπούσης οὖν
[2, 9]	λέγωμεν· καὶ γὰρ τούτων τὴν	αὐτὴν	ἀρχὴν ὑπολαβεῖν δεῖ πάντων. Τῆς
[2, 3]	μὲν ἅπαξ γεννήσασι καὶ ὅλως	αὐτὴν	γεννῶσιν ἀδύνατόν ἐστιν ἁλμυρὰν ποιεῖν.
[2, 3]	τὸ πρῶτον, μηδ' ὕστερον ἁλμυρὰν	αὐτὴν	εἶναι. Εἰ δὲ καὶ τὸ
[2, 9]	ἐνυπάρχοντος. Ἡμεῖς δέ φαμεν τὴν	αὐτὴν	εἶναι φύσιν ἐπὶ μὲν τῆς
[2, 3]	ἀναγκαῖον καὶ τὸν λοιπὸν χρόνον	αὐτήν.	Ἢ γὰρ λεκτέον αὐτοῖς ὅτι
[2, 3]	δὲ λέγωμεν ἀρχὴν λαβόντες τὴν	αὐτὴν	ἣν καὶ πρότερον· ἐπειδὴ γὰρ
[2, 4]	ἕλκει, ἀλλὰ καὶ τὴν γῆν	αὐτὴν	ξηραίνει θερμαίνων· τῆς δ' ἀναθυμιάσεως,
[2, 4]	μέρους ἀνάγκη χρωμένους καθόλου προσαγορεύειν	αὐτὴν	οἷον καπνόν· ἔστι δ' οὔτε
[2, 1]	οἷόν τ' εἶναι τῶν γενῶν	αὐτήν·	οὔτε γὰρ ἀπόρρυτός ἐστιν οὔτε
[2, 7]	τῆς γῆς καὶ κοῖλα κινεῖν	αὐτήν·	τὰ μὲν γὰρ ἄνω συναληλεῖφθαι
[2, 5]	ὄν, καὶ διακρίνει. Ἔτι δὲ	αὐτὴν	τὴν γῆν φθάνει ξηραίνων πρὶν
[2, 3]	ἐκεῖνο φθήσεται καταβὰν εἰς τὴν	αὐτὴν	τὸ προανελθόν· διαφέρει γὰρ οὐδὲν
[2, 3]	(ἔχειν γάρ φασι πολλοὺς χυμοὺς	αὐτήν,	ὥσθ' ὑπὸ τῶν ποταμῶν συγκαταφερομένην
[2, 8]	Ὑπάρχει γὰρ ἡ γῆ καθ'	αὑτὴν	μὲν ξηρά, διὰ δὲ τοὺς
[2, 8]	τρέπεσθαι, φύσει θερμὴν οὖσαν καθ'	αὑτήν.	Οὐ δοκοῦσι δ' οἱ ἄνεμοι
[2, 8]	ἀποβιάζεσθαι εἰς ἐλάττω τόπον τὴν	τοιαύτην	ἀπόκρισιν, πληρουμένων τῶν κοιλιῶν ὕδατος,
[2, 3]	ὥσπερ ἐκ πεπυρωμένων τὸ λειπόμενον	τοιαύτην	εἶναι γῆν, καὶ δὴ καὶ
[2, 9]	ὕδωρ πηγνύμενον, οὐδεμίαν συμβαίνει γίγνεσθαι	τοιαύτην	ἔκπτωσιν οἵαν ἐκεῖνοι λέγουσιν. Καίτοι
[2, 7]	ποτε σειομένην· τὸ γὰρ σαττόμενον	τοιαύτην	ἔχει φύσιν. Ὥστ' εἰ τοῦτ'
[2, 3]	διὰ τὸ συμμειχθῆναί τινα γῆν	τοιαύτην,	οὐδὲν ἧττον ἐλθόντος πάλιν τοῦ
[2, 2]	τοῦ ὑγροῦ, ἢ τὴν ἄνοδον	τοιαύτην	οὖσαν οἵανπερ τῇ γιγνομένῃ φλογί,
[2, 8]	σπασμοὶ πνεύματος μέν εἰσιν κινήσεις,	τοσαύτην	δὲ ἔχουσιν ἰσχὺν ὥστε πολλοὺς
[2, 8]	πολὺν ἐπέχειν τόπον οὐκ εἰς	ταύτην	ἀλλ' ἐκ ταύτης αἱ ἀναθυμιάσεις
[2, 2]	τοὺς ποταμοὺς οὐ μόνον εἰς	ταύτην	ἀλλὰ καὶ ἐκ ταύτης φασί
[2, 1]	γίγνεται, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	ταύτην	ἁλμυρὰν εἶναι μειχθείσης αὐτῇ τοιαύτης
[2, 2]	καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων) καὶ	ταύτην	εἶναι λύσιν· ὃν γὰρ ὁρῶμεν
[2, 7]	ἀδύνατον, δῆλον ὅτι ἀδύνατον καὶ	ταύτην	εἶναι τὴν αἰτίαν. ~Η' Ἀλλ'
[2, 2]	τοῦ ἀέρος σφαῖρα καὶ περὶ	ταύτην	ἡ λεγομένη πυρός (τοῦτο γάρ
[2, 3]	τε φθορὰν εἶναι καὶ γένεσιν,	ταύτην	μέντοι τεταγμένως συμβαίνειν πᾶσιν αὐτοῖς.
[2, 3]	τὴν δὲ ξηράν, δῆλον ὅτι	ταύτην	οἰητέον ἀρχὴν εἶναι τῶν τοιούτων.
[2, 8]	γιγνομένου πυρὸς ἐν τῇ γῇ	ταύτην	οἰητέον εἶναι τὴν αἰτίαν, ὅταν
[2, 5]	διὰ τὸ τὴν οἴκησιν κεῖσθαι	ταύτην	πρὸς ἄρκτον, πλεῖστοι βορέαι πνέουσιν.
[2, 6]	ἀνατολὴ ἰσημερινή· ἄλλη δὲ διάμετρος	ταύτην	πρὸς ὀρθὴν τέμνουσα, ἧς τὸ
[2, 3]	ἐν τοῖς ποταμοῖς γεμιζόντων διὰ	ταύτην	τὴν ἄγνοιαν ἐζημιώθησαν. Τεκμήριον δὲ
[2, 3]	οὖν ἀεί τε πλατυτέρα διὰ	ταύτην	τὴν αἰτίαν, ἀνάγεται δ' ἀεί
[2, 6]	τόπον γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν διὰ	ταύτην	τὴν αἰτίαν. Ἔστι δὲ τῶν
[2, 7]	δὲ θατέρου. Πρὸς μὲν οὖν	ταύτην	τὴν αἰτίαν οὐδὲν ἴσως δεῖ
[2, 9]	τοῦτ' ἔστι, καὶ γίγνεται διὰ	ταύτην	τὴν αἰτίαν· τὸ δὲ πνεῦμα
[2, 3]	δὲ πάλιν ἀναχωρῶν. Ἔλαβον δὲ	ταύτην	τὴν διάνοιαν κατὰ τῆς θαλάττης
[2, 2]	πότιμον. Ἀντίκειται δὲ ἑτέρα πρὸς	ταύτην	τὴν δόξαν ἀπορία, τί δή
[2, 6]	ἔνιοι καλοῦσιν, καὶ εὖρος, ὃν	ἀπηλιώτην.	ξηροὶ δὲ ἀργέστης καὶ εὖρος·
[2, 3]	οὖν οἷόν τε περὶ τὴν	πρώτην	γένεσιν, ὑγρᾶς οὔσης τῆς γῆς,
[2, 2]	ἔσται, καὶ περὶ θαλάττης τὴν	πρώτην	λαβεῖν ὑπόληψιν ἀναγκαῖον ὀρθῶς. Τοῦ
[2, 1]	ἀεὶ γιγνόμενον καὶ συρρέον ἀπαντᾶν	πρώτην.	Τῶν δὲ στασίμων τὰ μὲν
[2, 3]	νότος αἴθριος τοῖς περὶ τὴν	Λιβύην.	Πολὺ οὖν ἐν τῷ καταφερομένῳ
[2, 7]	φύσει γε ἅπασαν ὁμοίως εἶναι	σομφήν)	ὡς ὄντος τοῦ μὲν ἄνω
[2, 2]	δύνασθαι τόπους παρασκευάζειν αὐτῷ τὴν	τροφήν·	ἀναγκαῖον δ' εἶναι τοῦτο συμβαίνειν
[2, 2]	τὸ δ' ὑγρὸν τῷ πυρὶ	τροφὴν	εἶναι μόνον, ὥσπερ ἀφικνούμενον μέχρι
[2, 2]	φανερὸν πῦρ, ἕως ἂν ἔχῃ	τροφήν,	μέχρι τούτου ζῆν, τὸ δ'
[2, 5]	διὰ παντὸς φανερόν, τὴν δὲ	κορυφὴν	ἐπὶ τοῦ μέσου τῆς γῆς·
[2, 4]	πάντα ταῦτα λέγεται κατὰ τὴν	ὑπεροχήν.	Φερομένου δὴ τοῦ ἡλίου κύκλῳ,
[2, 3]	δεῖ νομίζειν, εἶτα τὴν μὲν	ἀρχὴν	ἀπεσβέσθαι τοῦ πυρός, δι' ἧς
[2, 2]	τοὺς πρότερον οἴεσθαι τὴν θάλατταν	ἀρχὴν	εἶναι καὶ σῶμα τοῦ παντὸς
[2, 1]	ὥσπερ ἐξ ἀγγείου ταμιευόμενον τὴν	ἀρχὴν	εἶναι πηγήν, ἀλλ' εἰς ἓν
[2, 3]	ξηράν, δῆλον ὅτι ταύτην οἰητέον	ἀρχὴν	εἶναι τῶν τοιούτων. Καὶ δὴ
[2, 4]	ὡς ἄνωθεν αὐτῶν ἐχόντων τὴν	ἀρχήν.	Ἐπεὶ δ' ἐστὶν ἄνεμος πλῆθός
[2, 8]	(δίδωσιν) ῥᾴδιον οὕτω πολλὴν συνελθεῖν	ἀρχήν·	ἐπὶ μῆκος γὰρ πολλαπλασία τῆς
[2, 8]	γὰρ ἐν τῇ γῇ τὴν	ἀρχὴν	ἔχει, ὥστ' ἐφ' ἓν ἁπάσας
[2, 2]	καὶ τῆς θαλάττης ἐκεῖθεν τὴν	ἀρχὴν	ἐχούσης. Ὅτι μὲν οὖν ὕδατός
[2, 8]	γίγνονταιv (διὰ τὸ διῃρῆσθαι τὴν	ἀρχὴν	καὶ τὴν αἰτίαν αὐτῶν. Νυκτὸς
[2, 2]	ῥεῖ, πάλιν ῥεῖ πρὸς τὴν	ἀρχήν.	Καίτοι πάντες οἱ ποταμοὶ φαίνονται
[2, 3]	τὸν λόγον· ἡμεῖς δὲ λέγωμεν	ἀρχὴν	λαβόντες τὴν αὐτὴν ἣν καὶ
[2, 8]	μετεώρους μᾶλλον, ὥστε ῥεῖν, ὅταν	ἀρχὴν	λάβωσιν ἀπὸ τῆς τοῦ ἡλίου
[2, 2]	πάλιν κύκλῳ περιάγειν εἰς τὴν	ἀρχήν,	ὅθεν ἤρξαντο ῥεῖν, πολλὰ μὲν
[2, 1]	χάριν ὡς ὄντα τιμιώτατον καὶ	ἀρχήν.	Οἱ δὲ σοφώτεροι τὴν ἀνθρωπίνην
[2, 4]	τινος μεγάλης πτώσεως, οὐκ ἔχον	ἀρχὴν	οὐδὲ πηγήν. Μαρτυρεῖ δὲ τὰ
[2, 2]	ἀεὶ τὸ πρῶτον καὶ τὴν	ἀρχήν·	οὐκ ἔχειν γὰρ ἕδραν, ἀλλ'
[2, 4]	ἀχλύς· σημαίνει γὰρ κινουμένην πνεύματος	ἀρχὴν	πρὶν φανερῶς ἐληλυθέναι τὸν ἄνεμον,
[2, 4]	Περὶ δὲ πνευμάτων λέγωμεν, λαβόντες	ἀρχὴν	τὴν εἰρημένην ἡμῖν ἤδη πρότερον.
[2, 9]	καὶ γὰρ τούτων τὴν αὐτὴν	ἀρχὴν	ὑπολαβεῖν δεῖ πάντων. Τῆς γὰρ
[2, 1]	τὰς θεολογίας ποιοῦσιν αὐτῆς πηγάς,	ἵν'	(αὐτοῖς ὦσιν ἀρχαὶ καὶ ῥίζαι
[2, 2]	καὶ περὶ θαλάττης τὴν πρώτην	λαβεῖν	ὑπόληψιν ἀναγκαῖον ὀρθῶς. Τοῦ γὰρ
[2, 9]	γὰρ τούτων τὴν αὐτὴν ἀρχὴν	ὑπολαβεῖν	δεῖ πάντων. Τῆς γὰρ ἀναθυμιάσεως,
[2, 3]	βαδίζειν· μᾶλλον γὰρ οὕτως εὔλογον	ὑπολαβεῖν	ἢ διὰ ταῦτα τὸν οὐρανὸν
[2, 2]	οὐδὲ τὸν ἥλιον εἰκὸς ἦν	ὑπολαβεῖν,	οὐδ' εἰ πᾶν θερμαίνων ἐξατμίσειεν
[2, 3]	καὶ περὶ γῆς ὁμοίως δεῖ	ὑπολαβεῖν·	τὸ μὲν γὰρ ἀνέρχεται, τὸ
[2, 9]	εἶναι· φαίνεται γὰρ τὸ ὕδωρ	στίλβειν	τυπτόμενον ἀνακλωμένης ἀπ' αὐτοῦ τῆς
[2, 2]	θάλατταν, πάντα δὲ πάλιν κύκλῳ	περιάγειν	εἰς τὴν ἀρχήν, ὅθεν ἤρξαντο
[2, 7]	κυρτῆς καὶ σφαιροειδοῦς· καὶ τὸ	λέγειν	μὲν ὡς διὰ τὸ μέγεθος
[2, 7]	τὴν αἰτίαν οὐδὲν ἴσως δεῖ	λέγειν	ὡς λίαν ἁπλῶς εἰρημένην· τό
[2, 3]	Τοῦτο μὲν οὖν ἐοίκασι πάντες	ὁμολογεῖν,	ὅτι γέγονεν, εἴπερ καὶ πᾶς
[2, 3]	οὖν λεγόμενα τῆς ἁλμυρότητος αἴτια	διαφεύγειν	φαίνεται τὸν λόγον· ἡμεῖς δὲ
[2, 3]	προχείρῳ γὰρ τούτου τὴν αἰτίαν	ἰδεῖν)	εἴτε καὶ δι' ἄλλο τι,
[2, 2]	οὐ μὴν ἐπιβλέψαντά γε χαλεπὸν	ἰδεῖν.	Τὸ γὰρ αὐτὸ πλῆθος ὕδατος
[2, 2]	τῶν δ' ἄλλων ἄστρων αὐτοὺς	παριδεῖν	τὴν σωτηρίαν, τοσούτων καὶ τὸ
[2, 2]	ῥεύμασιν. Τὰ δὲ πολλαχοῦ μὲν	λιμνάζειν,	οἷον καὶ τὴν παρ' ἡμῖν
[2, 2]	αἰεὶ τοὺς αὐτοὺς δύνασθαι τόπους	παρασκευάζειν	αὐτῷ τὴν τροφήν· ἀναγκαῖον δ'
[2, 3]	οὕτως κατὰ κύκλον ἀναγκαῖον ἀεὶ	βαδίζειν·	μᾶλλον γὰρ οὕτως εὔλογον ὑπολαβεῖν
[2, 3]	πλεῖστα θερμά ποτε εἶναι δεῖ	νομίζειν,	εἶτα τὴν μὲν ἀρχὴν ἀπεσβέσθαι
[2, 3]	θαλάττης οὕτως ὑποληπτέον. Τὸ δὲ	νομίζειν	ἐλάττω τε γίγνεσθαι τὸ πλῆθος,
[2, 7]	γὰρ ἄνω καὶ τὸ κάτω	νομίζειν	οὕτως ἔχειν ὥστε μὴ πρὸς
[2, 9]	τὸ φέγγος τὸ τῆς ἡμέρας	ἀφανίζειν.	Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα περὶ
[2, 8]	τούτους τοὺς τόπους· δοκεῖ γὰρ	διαυλωνίζειν	ὑπὸ τὴν γῆν ἡ θάλαττα·
[2, 8]	γὰρ (δίδωσιν) ῥᾴδιον οὕτω πολλὴν	συνελθεῖν	ἀρχήν· ἐπὶ μῆκος γὰρ πολλαπλασία
[2, 8]	ὕδωρ ἐν σκεύει οὐ δυνάμενον	διεξελθεῖν.	Διὸ καθάπερ ἐν σώματι οἱ
[2, 3]	διὸ (ψυ( χρός· τῷ δ'	ἀπωθεῖν	αἴθριος ἐνταῦθα, ἐν δὲ τοῖς
[2, 3]	εἶναι θάλατταν· ὑγρὰν δ' οὖσαν	ἰδίειν	ἀδύνατον. Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα
[2, 3]	γένεσιν, ὑγρᾶς οὔσης τῆς γῆς,	ἰδίειν	ξηραινομένην; Ἀλλὰ μᾶλλον εἰκός, ὥσπερ
[2, 8]	ἀναλωθῇ τὰ ὑπόλοιπα τούτων, ἀνάγκη	σείειν,	ἠρεμαιότερον δὲ καὶ μέχρι τούτου
[2, 8]	ὑπολάβοι τις ἂν τοιαῦτα δύνασθαι	ποιεῖν)	ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς σώμασι
[2, 3]	ποταμῶν συγκαταφερομένην διὰ τὴν μεῖξιν	ποιεῖν	ἁλμυράν) ἄτοπον τὸ μὴ καὶ
[2, 3]	αὐτὴν γεννῶσιν ἀδύνατόν ἐστιν ἁλμυρὰν	ποιεῖν.	Εἰ γὰρ παντὸς τοῦ ὑγροῦ
[2, 2]	ἀναδίδωσιν πάντα· τὴν δ' ἐπίρρυσιν	ποιεῖν	ἐφ' ἕκαστα τῶν ῥευμάτων διὰ
[2, 3]	πάθη κατὰ φύσιν αὐτοῖς συμβαίνει	ποιεῖν	ἢ πάσχειν, εἴρηται σχεδὸν ἡμῖν
[2, 2]	γῆν. Καὶ τοῦτ' ἀεὶ βούλεται	ποιεῖν	ἡ φύσις οὕτως, καθάπερ εἴρηται
[2, 8]	τῇ γῇ τὸ πνεῦμα παραπλήσιον	ποιεῖν,	καὶ τὸν μὲν τῶν σεισμῶν
[2, 1]	τόπον τοῦτον, ἀφανίζεσθαι δὲ καὶ	ποιεῖν	νύκτα διὰ τὸ ὑψηλὴν εἶναι
[2, 4]	ἐν τῇ γῇ θερμότητα ταῦτα	ποιεῖν	οὐ μόνον δυνατὸν ἀλλ' ἀναγκαῖόν
[2, 2]	κινούμενον δ' ἄνω καὶ κάτω	ποιεῖν	τὴν ἐπίχυσιν τοῖς ῥεύμασιν. Τὰ
[2, 3]	μὲν πλήθει ὕδατος ἐπίδηλον οὕτως	ποιεῖν	τὴν μεῖξιν τῆς τοιαύτης γῆς,
[2, 1]	τροπὰς ἡλίου καὶ σελήνης φασὶ	ποιεῖν,	τὸ δὲ λειφθὲν θάλατταν εἶναι·
[2, 9]	λόγον τοῦ μεγέθους τὴν ζέσιν	ποιεῖν	τὸ ἐγγιγνόμενον πνεῦμα ὑπὸ τοῦ
[2, 8]	τοῦ ἐναντίου πνεύματος ἐκρήγνυσθαι καὶ	ποιεῖν	τὸν κατακλυσμόν. Ἐγένετο δὲ τοῦτο
[2, 7]	δύνασθαι δέχεσθαι τὰς κοιλίας ἀποβιαζόμενον	ποιεῖν	τὸν σεισμόν, καὶ ξηραινομένην ἕλκουσαν
[2, 2]	παρέχεσθαι καὶ τὰς τροπὰς αὐτοῦ	ποιεῖν·	φανερῶς γὰρ ἀεὶ τὸ ἀναχθὲν
[2, 4]	τὸ αὐτὸ πάθος ἐπὶ πλείω	διήκειν	εἰκὸς χώραν, διὰ τὸ παραπλησίως
[2, 5]	ἐλλείπει καὶ οὐ δύναται πόρρω	διήκειν,	ἐπεὶ περὶ τὴν ἔξω Λιβύης
[2, 8]	παντοδαπὴν ἀφίησι φωνήν, ὥστ' ἐνίοτε	δοκεῖν	ὅπερ λέγουσιν οἱ τερατολογοῦντες, μυκᾶσθαι
[2, 7]	τοῦ ἀέρος μένειν, σείεσθαι δὲ	φάσκειν	τυπτομένην κάτωθεν ἄνω δι' ὅλης.
[2, 6]	ἡμῶν οἰκούμενον· ἔσται γὰρ κἀκεῖνο	διελεῖν	τὸν αὐτὸν τρόπον. Ὑποκείσθω δὲ
[2, 3]	διὰ ταῦτα τὸν οὐρανὸν ὅλον	μεταβάλλειν.	Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων πλείω
[2, 4]	περὶ τοὺς τόπους ἀντιπεριίστασθαι καὶ	μεταβάλλειν	τὰς ἀναθυμιάσεις. Ἔτι δὲ μετά
[2, 5]	τόποι πρὶν ἢ ὑπολείπειν ἢ	μεταβάλλειν	τὴν σκιὰν πρὸς μεσημβρίαν) τά
[2, 2]	τὸ πολλοὺς εἰς τὸν αὐτὸν	ἐμβάλλειν.	Ταῦτα δὴ πάντα φανερὸν ὡς
[2, 2]	εἰ ῥεῖν ἤρξαντο κάτωθεν, ἄνωθεν	εἰσβάλλειν.	Εἶναι δὲ μέχρι τοῦ μέσου
[2, 3]	ἐμβάλῃ συνδήσας ἄνθρωπον ἢ ὑποζύγιον	ἐπιπλεῖν	καὶ οὐ καταδύεσθαι κατὰ τοῦ
[2, 5]	καὶ τὰς ὁδούς, ὡς ἐνδέχεται	λαμβάνειν	τῶν τοιούτων τὰς ἀκριβείας. Καίτοι
[2, 3]	οὐδὲν ἧττον προϊὼν διὰ τὸ	συμπεριλαμβάνειν	πολλὴν ἀναθυμίασιν ξηρὰν ἐκ τῶν
[2, 4]	ἀλλ' οὐ δοκεῖ, διὰ τὸ	λανθάνειν	τὰ νυκτερινὰ τῶν μεθ' ἡμέραν
[2, 3]	ἧς δὲ διηθοῦνται γῆς, ἔτι	μένειν	οὖσαν οἷον κονίαν καὶ τέφραν.
[2, 7]	τὸ μέγεθος ἐπὶ τοῦ ἀέρος	μένειν,	σείεσθαι δὲ φάσκειν τυπτομένην κάτωθεν
[2, 3]	τι, δῆλον ὅτι διὰ τοῦτο	διαμένειν	ἀναγκαῖον καὶ τὸν λοιπὸν χρόνον
[2, 2]	πάντα φανερὸν ὡς ἀδύνατόν ἐστι	συμβαίνειν	ἄλλως τε καὶ τῆς θαλάττης
[2, 4]	ὕδατος γενομένου. Ταῦτα γὰρ ἀνάγκη	συμβαίνειν	διὰ τὰς εἰρημένας ἀρχάς· ὕσαντός
[2, 2]	δὲ τὸν ἥλιον ἀδύνατον τοῦτο	συμβαίνειν,	ἐπεὶ τρεφομένου γε τὸν αὐτὸν
[2, 8]	ἀναγκαῖον ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ	συμβαίνειν,	καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον, οἷον
[2, 4]	ὅτι τοῦτον τὸν τρόπον ἀναγκαῖον	συμβαίνειν,	καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν ἔργων
[2, 3]	(τοῦτο δ' ἐπ' ἀμφοτέρων ἀνάγκη	συμβαίνειν	ὁμοίως) οὔτε ἀεὶ τὰ αὐτὰ
[2, 3]	καὶ γένεσιν, ταύτην μέντοι τεταγμένως	συμβαίνειν	πᾶσιν αὐτοῖς. Τούτων δ' οὕτως
[2, 2]	τροφήν· ἀναγκαῖον δ' εἶναι τοῦτο	συμβαίνειν	περὶ αὐτὸν ἢ φθείρεσθαι· καὶ
[2, 5]	διὰ τὸ ἐν μεταβολῇ ὥρας	συμβαίνειν	τὴν δύσιν καὶ τὴν ἀνατολήν,
[2, 7]	τῶν πληρεστέρων τὸ μεταβάλλον ἐμπῖπτον	κινεῖν.	Ἀναξιμένης δέ φησιν βρεχομένην τὴν
[2, 7]	κάτω τῆς γῆς καὶ κοῖλα	κινεῖν	αὐτήν· τὰ μὲν γὰρ ἄνω
[2, 8]	τὸ ῥᾳδίως διηθεῖσθαι οὐ δύναται	κινεῖν,	διὰ δὲ τὸ προσπίπτειν στερεοῖς
[2, 8]	τὸ ἀναθυμιώμενον ἢ ὥστε δύνασθαι	κινεῖν	ἐπιδήλως. Ποιεῖ δὲ καὶ τοὺς
[2, 8]	ἄνεμοι εἶναι θερμοὶ διὰ τὸ	κινεῖν	τὸν ἀέρα πλήρη πολλῆς ὄντα
[2, 5]	ὅτι μάλιστα συνεχῶς ἐντεῦθεν ἀεὶ	πνεῖν	ἄνεμος. Ὁ δὲ νότος ἀπὸ
[2, 5]	ἐτησίων πνέουσιν· ἑβδομηκοστῇ γὰρ ἄρχονται	πνεῖν	διὰ τὸ πόρρω ὄντα τὸν
[2, 6]	γὰρ διὰ τὸ ἀπ' ἀνατολῆς	πνεῖν)	Διωρισμένων οὖν τῷ ψυχρῷ καὶ
[2, 8]	καὶ τὰ πνεύματα πέφυκεν ἄρχεσθαι	πνεῖν.	Ἐὰν οὖν εἴσω τύχῃ μεταβάλλουσα
[2, 6]	διὸ καὶ πολλάκις εὐρόνοτοι λέγονται	πνεῖν.	Ἐναντίος δὲ τούτῳ οὐχ ὁ
[2, 6]	ἐναντίοι τίσι, καὶ ποίους ἅμα	πνεῖν	ἐνδέχεται καὶ ποίους οὔ, ἔτι
[2, 6]	γὰρ διὰ τὸ ἀπὸ δυσμῶν	πνεῖν)	νότῳ δὲ τὰ ἀπηλιωτικά (θερμότερα
[2, 4]	γὰρ κίνησις ἄνωθεν καὶ πρὶν	πνεῖν,	ὁ δ' ἀὴρ ἐπίδηλος, κἂν
[2, 6]	τῶν ἀνέμων, δῆλον ὅτι ἅμα	πνεῖν	τοὺς μὲν ἐναντίους οὐχ οἷόν
[2, 6]	διὰ μὲν γὰρ τὸ ἐγγύθεν	πνεῖν	ψυχροί εἰσιν, διὰ δὲ τὸ
[2, 3]	μὴ τοιοῦτος, ἀλλ' ὅθεν ἄρχεται	πνεῖν	ψυχρός, οὐδὲν ἧττον προϊὼν διὰ
[2, 8]	εἰς τὴν γῆν, τὸ πεφυκὸς	ἀποπνεῖν	ἐκ τῆς γῆς. Αἵ τε
[2, 3]	ἐν μὲν τοῖς ποταμοῖς ὀλίγου	καταδύνειν,	ἐν δὲ τῇ θαλάττῃ μετρίως
[2, 6]	διὸ καὶ στρογγύλος. Δεῖ δὲ	νοεῖν	αὐτοῦ τὸ ἕτερον ἔκτμημα τὸ
[2, 8]	ἄνεμος καὶ προσπίπτων· δεῖ γὰρ	νοεῖν	ὅτι ὥσπερ ἐν τῷ σώματι
[2, 1]	πηγῶν εἰρήκαμεν πρότερον ὅτι δεῖ	νοεῖν	οὐχ ὥσπερ ἐξ ἀγγείου ταμιευόμενον
[2, 8]	τῶν ἀρρωστούντων. Τοιοῦτον δὴ δεῖ	νοεῖν	τὸ γιγνόμενον καὶ ἐν τῇ
[2, 3]	γιγνομένων κατὰ φύσιν ἀεὶ δεῖ	νοεῖν,	ὥσπερ ἐκ πεπυρωμένων τὸ λειπόμενον
[2, 3]	γενέσθαι γῆς. Ὃ οὕτω μὲν	εἰπεῖν	ἄτοπον, τὸ μέντοι ἐκ τοιαύτης
[2, 3]	διαφέρει γὰρ οὐδὲν ἅπαξ τοῦτ'	εἰπεῖν	ἢ πολλάκις. Εἰ μὲν οὖν
[2, 3]	ὀργιζομένῳ πρὸς τὸν πορθμέα τοιοῦτον	εἰπεῖν	μῦθον, τοῖς δὲ τὴν ἀλήθειαν
[2, 3]	ἔλαττον· διόπερ ἰσάζει ὡς ἐπίπαν	εἰπεῖν)	Ὅτι δὲ γίγνεται ἀτμίζουσα πότιμος
[2, 2]	οὖσα διαμένει οὐδένα χρόνον ὡς	εἰπεῖν)	περὶ δὲ τὸν ἥλιον ἀδύνατον
[2, 5]	γίγνονται οἱ τόποι πρὶν ἢ	ὑπολείπειν	ἢ μεταβάλλειν τὴν σκιὰν πρὸς
[2, 2]	καὶ ἐκ ταύτης φασί τινες	ῥεῖν·	διηθούμενον γὰρ γίγνεσθαι τὸ ἁλμυρὸν
[2, 2]	θέσει τῆς ἐκροῆς, οἷον εἰ	ῥεῖν	ἤρξαντο κάτωθεν, ἄνωθεν εἰσβάλλειν. Εἶναι
[2, 8]	τὰς δὲ μετεώρους μᾶλλον, ὥστε	ῥεῖν,	ὅταν ἀρχὴν λάβωσιν ἀπὸ τῆς
[2, 2]	γῆς. Συμβαίνει δὲ τοὺς ποταμοὺς	ῥεῖν	οὐκ ἐπὶ ταὐτὸν ἀεὶ κατὰ
[2, 2]	εἰς τὴν ἀρχήν, ὅθεν ἤρξαντο	ῥεῖν,	πολλὰ μὲν κατὰ τὸν αὐτὸν
[2, 8]	ἀέρος. Τεκμήριον δ' ἐστὶ τοῦ	ῥεῖν	ὑπὸ γῆν τὰ πνεύματα καὶ
[2, 9]	πρότερον διὰ τὸ τὴν ὄψιν	προτερεῖν	τῆς ἀκοῆς. Δηλοῖ δ' ἐπὶ
[2, 4]	δῆλον· καὶ γὰρ τὴν ἀναθυμίασιν	διαφέρειν	ἀναγκαῖον, καὶ τὸν ἥλιον καὶ
[2, 3]	ὑπολείψειν, τῶν Αἰσώπου μύθων οὐδὲν	διαφέρειν	ἔοικεν ὁ πεπεισμένος οὕτως· καὶ
[2, 3]	περὶ πάντων τούτων λόγον, καὶ	διαφέρειν	ταχυτῆτι καὶ βραδυτῆτι (τῆς μεταβολῆς,
[2, 2]	ἀναγόμενον πόθεν ἔσται; τοῦτο γὰρ	ἐξαίρειν	ὅλον ἀναγκαῖον, εἴπερ ἀεὶ σῴζεται
[2, 5]	διὰ τὴν θάλατταν οὐ φαίνεται	συνείρειν,	τῷ συνεχῶς εἶναι πᾶσαν οἰκουμένην)
[2, 5]	τὴν ἀναθυμίασιν καὶ ἄλλην μήπω	ἐπιρρεῖν.	Ἄκριτος δὲ καὶ χαλεπὸς ὁ
[2, 6]	τοὺς λόγους ἐκ τῆς ὑπογραφῆς	θεωρεῖν.	γέγραπται μὲν οὖν, τοῦ μᾶλλον
[2, 8]	τῶν ἐν τῷ ἀέρι δεῖ	θεωρεῖν	γιγνομένων (ἐνταῦθα μὲν γὰρ διὰ
[2, 1]	εἶναι, διὰ τῶν ὑπαρχόντων ἤδη	θεωρεῖν	δεῖ. Τῶν γὰρ περὶ τὴν
[2, 8]	τῶν κοιλιῶν ὕδατος, ὅταν ἄρξηται	κρατεῖν	διὰ τὸ πολὺ εἰς ὀλίγον
[2, 8]	ἅμα πειρωμένους ἀποβιάζεσθαι μὴ δύνασθαι	κρατεῖν	τῆς κινήσεως τῶν ἀρρωστούντων. Τοιοῦτον
[2, 2]	τὴν εἰρημένην αἰτίαν. Τὸ δὲ	ζητεῖν	τὴν ἀρχαίαν ἀπορίαν, διὰ τί
[2, 2]	λόγον καὶ περὶ ὕδατος ἀνάγκη	ζητεῖν.	Τοιοῦτον δ' οὐδὲν ἄλλο φαίνεται
[2, 5]	γίγνονται συνεχεῖς· διὸ λανθάνοντες ποιοῦσιν	ἐπιζητεῖν.	Αἴτιον δ' ὅτι ὁ μὲν
[2, 5]	μὲν ὥρισται, τὸ δὲ κύκλῳ	συνάπτειν	ἐνδέχεται διὰ τὴν κρᾶσιν, οὐ
[2, 7]	καὶ ὑπὸ τῶν ὑδάτων ὑπερυγραινομένην	διαπίπτειν.	Ἔδει δὲ τούτου συμβαίνοντος ὑπονοστοῦσαν
[2, 4]	δὲ τούτου αἴτιον τὸ ἑκατέραν	μεταπίπτειν	εἰς τὴν τῆς ἐχομένης χώρας
[2, 8]	δύναται κινεῖν, διὰ δὲ τὸ	προσπίπτειν	στερεοῖς ὄγκοις καὶ κοίλοις καὶ
[2, 6]	καικίας μὲν διά τε τὸ	ἀνακάμπτειν	πρὸς αὑτὸν καὶ διὰ τὸ
[2, 3]	ἰχθὺν ἐγγίγνεσθαι, τὰ δὲ ἱμάτια	ῥύπτειν,	ἐάν τις διασείσῃ βρέξας. Ἔστι
[2, 8]	ἀχλυώδη καὶ ἀμαυρὸν ἀναγκαῖον εἶναι	ὑπονοστεῖν	ἀρχομένου τοῦ πνεύματος εἰς τὴν
[2, 8]	τὴν γῆν ὡρμημένῳ πνεύματι, ἀλλ'	ἀντιφράττειν·	ἀποβιαζόμενα γὰρ ἄλληλα τὸ μὲν
[2, 2]	ἕκαστα τῶν ῥευμάτων διὰ τὸ	σαλεύειν	ἀεὶ τὸ πρῶτον καὶ τὴν
[2, 4]	ἐπὶ μέρους ἀνάγκη χρωμένους καθόλου	προσαγορεύειν	αὐτὴν οἷον καπνόν· ἔστι δ'
[2, 8]	ἐντός, ἀλλ' ἀθρόως φερόμενον ἀναγκαῖον	ἰσχύειν	μᾶλλον. Τὸ δὲ ψῦχος συμβαίνει
[2, 5]	τὸ πόρρω ὄντα τὸν ἥλιον	ἐνισχύειν	ἧττον. Οὐ συνεχεῖς δ' ὁμοίως
[2, 5]	πᾶσαν οἰκουμένην) ἐπεὶ δ' ὁμοίως	ἔχειν	ἀνάγκη τόπον τινὰ πρὸς τὸν
[2, 2]	πρῶτον καὶ τὴν ἀρχήν· οὐκ	ἔχειν	γὰρ ἕδραν, ἀλλ' ἀεὶ περὶ
[2, 3]	γῆν αἰτιῶνται τῆς ἁλμυρότητος ἐμμειγνυμένην	(ἔχειν	γάρ φασι πολλοὺς χυμοὺς αὐτήν,
[2, 3]	ἐν δὲ τῇ θαλάττῃ μετρίως	ἔχειν	καὶ πλευστικῶς· διόπερ ἔνιοι τῶν
[2, 6]	μὲν οὖν, τοῦ μᾶλλον εὐσήμως	ἔχειν,	ὁ τοῦ ὁρίζοντος κύκλος· διὸ
[2, 8]	Εἰ δὴ τοῦτ' ἀδύνατον ἄλλως	ἔχειν,	τὸ μετὰ τοῦτο σκεπτέον ἂν
[2, 7]	καὶ τὸ κάτω νομίζειν οὕτως	ἔχειν	ὥστε μὴ πρὸς μὲν τὴν
[2, 5]	οὕτως ὤν, ὃν οὐδὲν δυνατὸν	διέχειν	δεῦρο, ἐπεὶ οὐδ' ὁ βορέας
[2, 8]	πνευμάτων· καὶ διὰ τὸ πολὺν	ἐπέχειν	τόπον οὐκ εἰς ταύτην ἀλλ'
[2, 3]	κατά τινα τάξιν, ὡς ἐνδέχεται	μετέχειν	τὰ ἐνταῦθα τάξεως. Ὅθεν μὲν
[2, 9]	τοῦ πυρός, ἣν οὔτε δυνατὸν	ἐνυπάρχειν	πρότερον, οὔτ' ἐκεῖνοι τὸν ψόφον
[2, 3]	φύσιν αὐτοῖς συμβαίνει ποιεῖν ἢ	πάσχειν,	εἴρηται σχεδὸν ἡμῖν περὶ τῶν
[2, 2]	δὲ χυμοὺς καὶ τὰς χρόας	ἴσχειν	τὸ ὕδωρ δι' οἵας ἂν
[2, 3]	ὥσπερ φησὶ Δημόκριτος, καὶ τέλος	ὑπολείψειν,	τῶν Αἰσώπου μύθων οὐδὲν διαφέρειν
[2, 2]	τὸ γιγνόμενον ὕδωρ καὶ τὸ	πάλιν	ἀναγόμενον πόθεν ἔσται; τοῦτο γὰρ
[2, 2]	γῆν οὐδείς, ἀλλὰ κἂν ἀφανισθῇ,	πάλιν	ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι δὲ γίγνονται τῶν
[2, 3]	τοῦτο ὑπολείπεσθαι τὴν θάλατταν, καὶ	πάλιν	ἀναχθῆναι ἐκεῖνο πρότερον δεήσει τὸ
[2, 3]	καθάπερ εἴπομεν, ἀνάξει, ἀφήσει δὲ	πάλιν	ἀναχωρῶν. Ἔλαβον δὲ ταύτην τὴν
[2, 3]	γένεσιν καὶ τῶν μορίων· καὶ	πάλιν	γ' ἔσται τοὐναντίον· καὶ (ὅταν
[2, 3]	τὸ πότιμον. Ὥστε οὐδέποτε ξηρανεῖται·	πάλιν	γὰρ ἐκεῖνο φθήσεται καταβὰν εἰς
[2, 8]	τῆς θαλάττης πολλῆς προσφερομένης ἀπωθεῖται	πάλιν	εἰς τὴν γῆν, τὸ πεφυκὸς
[2, 3]	οἱ χυμοί, ὅσοι ἂν ἀτμίσαντες	πάλιν	εἰς ὑγρὸν συστῶσιν, ὕδωρ γίγνονται·
[2, 2]	τοῦ δὲ γιγνομένου καὶ φθειρομένου	πάλιν	εἰς ὕδωρ, ἀλλ' ὁμοίως ἅπαντος
[2, 2]	ἅπαντος διαλυο- μένου καὶ συνισταμένου	πάλιν	εἰς ὕδωρ. Τὸ μὲν οὖν
[2, 8]	ἐκ τῆς γῆς ἀναφυσώμενον ἀπωθεῖσθαι	πάλιν	εἴσω, ᾗπερ ἐπέρχεται ἡ θάλαττα
[2, 7]	ἔν τε τοῖς αὐχμοῖς καὶ	πάλιν	ἐν ταῖς ἐπομβρίαις· ἔν τε
[2, 4]	ἄνω τὸ ὕδωρ καὶ γίγνεται	πάλιν·	ἐπεὶ δὲ πλεῖστον μὲν καταβαίνει
[2, 3]	ὕδωρ ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἥξει	πάλιν,	ἢ εἴπερ τοῦτ' ἔσται, ἀναγκαῖον
[2, 8]	τοῦ ἡλίου· ὥστ' ἔσω γίγνεται	πάλιν	ἡ ῥύσις, ὥσπερ ἄμπωτις, εἰς
[2, 3]	τοὐναντίον· καὶ (ὅταν γένηται, ξηρανεῖται	πάλιν·	καὶ τοῦθ' οὕτως κατὰ κύκλον
[2, 8]	κατείχετο ὁ ἀὴρ καὶ ἠρέμει,	πάλιν	κινεῖται καὶ γίγνεται πνεῦμα τῆς
[2, 2]	ἡμῖν εἶναι θάλατταν, πάντα δὲ	πάλιν	κύκλῳ περιάγειν εἰς τὴν ἀρχήν,
[2, 3]	τ' ἐπιπολάζοντα καὶ τὰ κατιόντα	πάλιν.	Ὅτι δ' ἐστὶν ἐν μείξει
[2, 3]	συγκρίνεται τὸ ἀτμίζον, ὅταν συνιστῆται	πάλιν,	πεπειραμένοι λέγωμεν. Πάσχει δὲ καὶ
[2, 2]	συστὰν διὰ τὴν ψύξιν καταφέρεται	πάλιν	πρὸς τὴν γῆν. Καὶ τοῦτ'
[2, 2]	ἴσον· ὅσον γὰρ ἔξω ῥεῖ,	πάλιν	ῥεῖ πρὸς τὴν ἀρχήν. Καίτοι
[2, 3]	μὲν γὰρ ἀνέρχεται, τὸ δὲ	πάλιν	συγκαταβαίνει, καὶ τοὺς τόπους μεταβάλλει
[2, 9]	γίγνεται θερμόν· ἀλλ' ὅμως ὅταν	πάλιν	συνίῃ καὶ ψύχηται τὸ ὕδωρ
[2, 2]	τὸν ἄνω τόπον, ἐκεῖ δὲ	πάλιν	συστὰν διὰ τὴν ψύξιν καταφέρεται
[2, 5]	πνέουσιν, ἕως ἂν ἐπὶ τροπαῖς	πάλιν	ταῖς θεριναῖς πνεύσωσιν οἱ ἐτησίαι,
[2, 9]	τῶν τριήρων· ἤδη γὰρ ἀναφερόντων	πάλιν	τὰς κώπας ὁ πρῶτος ἀφικνεῖται
[2, 4]	γιγνομένου διὰ τὴν ψύξιν συνισταμένης	πάλιν	τῆς ἀναχθείσης ἀτμίδος εἰς ὕδωρ
[2, 3]	γῆν τοιαύτην, οὐδὲν ἧττον ἐλθόντος	πάλιν	τοῦ διατμίσαντος ὕδατος ἀνάγκη, ἴσου
[2, 2]	ἀεὶ τὸ ἀναχθὲν ὁρῶμεν καταβαῖνον	πάλιν	ὕδωρ· κἂν μὴ κατ' ἐνιαυτὸν
[2, 4]	μὲν ἄνεμον εἶναι, συνιστάμενον δὲ	πάλιν	ὕδωρ. Ὁ μὲν οὖν ἀήρ,
[2, 3]	ταύτης τῆς δυνάμεως, καὶ συγκαταφέρεσθαι	πάλιν	ὕοντος, καὶ τοῦτ' ἀεὶ γίγνεσθαι
[2, 8]	ἀνῆκεν καὶ τήν τε Λιπαραίων	πόλιν	οὖσαν οὐ πόρρω πᾶσαν κατετέφρωσε
[2, 3]	χιών. Εἰσίν τε τήν τε	δύναμιν	ἀσθενέστεροι τῶν ἄλλων καὶ πλείους
[2, 8]	Ὅσην δ' ἔχει τὸ πνεῦμα	δύναμιν,	οὐ μόνον ἐκ τῶν ἐν
[2, 3]	αἰτιατέον τὴν ἐνοῦσαν ἢ ἐγγιγνομένην	δύναμιν	πυρός· καομένη γὰρ ἡ γῆ
[2, 8]	μεταξὺ διὰ μικρότητα οὐδεμίαν ἔχει	δύναμιν·	τὰς δὲ ποντίας οὐκ ἔστιν
[2, 2]	τὸ τῆς ὑγρᾶς, εἰρήσθω τοσαῦθ'	ἡμῖν.	~Γ' Περὶ δὲ τῆς ἁλμυρότητος
[2, 2]	λιμνάζειν, οἷον καὶ τὴν παρ'	ἡμῖν	εἶναι θάλατταν, πάντα δὲ πάλιν
[2, 1]	φαίνεται ῥέουσα, τοιαῦτα καὶ τοσαῦθ'	ἡμῖν	εἰρήσθω. ~Β' (Περὶ δὲ τῆς
[2, 6]	παθημάτων καὶ περὶ ἕκαστον, τοσαῦθ'	ἡμῖν	εἰρήσθω. ~Ζ' Περὶ δὲ σεισμοῦ
[2, 4]	λέγωμεν, λαβόντες ἀρχὴν τὴν εἰρημένην	ἡμῖν	ἤδη πρότερον. Ἔστι γὰρ δύ'
[2, 5]	φαίνεται γὰρ ὑπὲρ κεφαλῆς γιγνόμενος	ἡμῖν,	ὅταν ᾖ κατὰ τὸν μεσημβρινόν.
[2, 3]	ποιεῖν ἢ πάσχειν, εἴρηται σχεδὸν	ἡμῖν	περὶ τῶν πλείστων. ~Δ' Περὶ
[2, 3]	τοῦτ' ἀεὶ γίγνεσθαι κατά τινα	τάξιν,	ὡς ἐνδέχεται μετέχειν τὰ ἐνταῦθα
[2, 2]	τὰς σάρκας καὶ τὴν ἄλλην	σύνταξιν	ἦλθεν τῶν μερῶν, ὡς ἕκαστον
[2, 5]	καὶ νομάς, αἳ διὰ τὴν	πῆξιν	ποιήσουσιν ἐτησίας· ἀλλὰ διὰ τὸ
[2, 3]	τῶν ποταμῶν συγκαταφερομένην διὰ τὴν	μεῖξιν	ποιεῖν ἁλμυράν) ἄτοπον τὸ μὴ
[2, 3]	ὕδατος ἐπίδηλον οὕτως ποιεῖν τὴν	μεῖξιν	τῆς τοιαύτης γῆς, ἐν ἑκάστῳ
[2, 3]	γίγνεται τοιοῦτος ὁ χυμὸς διὰ	σύμμειξίν	τινος. Ἔν τε γὰρ τοῖς
[2, 3]	πάθη γὰρ τἆλλα διά τινα	σύμμειξιν	τοῦ ὕδατός ἐστιν, καὶ οἷον
[2, 3]	ποιοῦν τὴν ἁλμυρότητα διὰ τὴν	σύμμειξιν.	Τοῦτο γὰρ αἴτιον καὶ τοῦ
[2, 9]	δὲ ψόφον ἐναποσβεννυμένου καὶ τὴν	σίξιν	βροντήν, ὡς καθάπερ φαίνεται καὶ
[2, 9]	τὸν ψόφον ζέσιν ποιοῦσιν ἀλλὰ	σίξιν·	ἔστι δὲ καὶ ἡ σίξις
[2, 2]	δὲ πάλιν συστὰν διὰ τὴν	ψύξιν	καταφέρεται πάλιν πρὸς τὴν γῆν.
[2, 4]	πορρωτέρω (δὲ γιγνομένου διὰ τὴν	ψύξιν	συνισταμένης πάλιν τῆς ἀναχθείσης ἀτμίδος
[2, 1]	συνεστάναι τὸν τόπον καὶ τούτου	χάριν	ὡς ὄντα τιμιώτατον καὶ ἀρχήν.
[2, 5]	αὐτὴν τὴν γῆν φθάνει ξηραίνων	πρὶν	γενέσθαι ἔκκρισιν ἀθρόαν, ὥσπερ εἰς
[2, 5]	πλησίον μὲν ὢν φθάνει ξηραίνων	πρὶν	γενέσθαι τὴν ἀναθυμίασιν· ὅταν δ'
[2, 8]	τισὶν γιγνόμενος οὐ πρότερον ἔληξε	πρὶν	ἐκρήξας εἰς τὸν ὑπὲρ τῆς
[2, 5]	ἀοίκητοι πρότερον γίγνονται οἱ τόποι	πρὶν	ἢ ὑπολείπειν ἢ μεταβάλλειν τὴν
[2, 5]	ὀλίγον ἐμπέσῃ ὑπέκκαυμα, φθάνει πολλάκις	πρὶν	καπνὸν ποιῆσαι κατακαυθέν. Διὰ μὲν
[2, 4]	μὲν γὰρ κίνησις ἄνωθεν καὶ	πρὶν	πνεῖν, ὁ δ' ἀὴρ ἐπίδηλος,
[2, 4]	σημαίνει γὰρ κινουμένην πνεύματος ἀρχὴν	πρὶν	φανερῶς ἐληλυθέναι τὸν ἄνεμον, ὡς
[2, 5]	δύο κώνους, τὸν μὲν ἔχοντα	βάσιν	τὸν τροπικόν, τὸν δὲ τὸν
[2, 4]	κύκλῳ πάσης ἢ μετρίοις χρωμένης	ὕδασιν	ἢ καὶ μᾶλλον αὐχμώσης, ἕν
[2, 2]	ὑγροῦ ὁμοία τοῖς θερμαινομένοις ἐστὶν	ὕδασιν	ὑπὸ πυρός· εἰ οὖν μηδὲ
[2, 3]	τοῖς διὰ τῆς τέφρας ἠθουμένοις	ὕδασιν.	Φαίνεται δὲ τὸ αἴτιον ταὐτὸ
[2, 4]	πλείω καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι τὴν	(ἀναθυμίασιν,	ἀεὶ νέφη τε καὶ πνεύματα
[2, 6]	ἐπὶ πλείω τόπον γίγνεσθαι τὴν	ἀναθυμίασιν	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν. Ἔστι
[2, 4]	ἔργων δῆλον· καὶ γὰρ τὴν	ἀναθυμίασιν	διαφέρειν ἀναγκαῖον, καὶ τὸν ἥλιον
[2, 8]	ὅταν μάλιστα κρατῇ, κατακλείει τὴν	ἀναθυμίασιν	εἰς τὴν γῆν· κρατεῖ δὲ
[2, 8]	ψῦχος συμβαίνει διὰ τὸ τὴν	ἀναθυμίασιν	εἴσω τρέπεσθαι, φύσει θερμὴν οὖσαν
[2, 5]	ἢ τῷ ἤδη ἐξεληλυθέναι τὴν	ἀναθυμίασιν	καὶ ἄλλην μήπω ἐπιρρεῖν. Ἄκριτος
[2, 8]	πλείω τε ποιεῖ τὴν ἐντὸς	ἀναθυμίασιν,	καὶ τῷ ἐναπολαμβάνεσθαι ἐν στενοτέροις
[2, 3]	προϊὼν διὰ τὸ συμπεριλαμβάνειν πολλὴν	ἀναθυμίασιν	ξηρὰν ἐκ τῶν σύνεγγυς τόπων
[2, 9]	εἶναι ταῦτα τὴν οὐσίαν ταὐτόν,	ἀναθυμίασιν	ξηράν, ἣ ῥέουσα μέν πως
[2, 4]	εἰς τὴν τῆς ἐχομένης χώρας	ἀναθυμίασιν,	οἷον ἡ μὲν ξηρὰ κατὰ
[2, 5]	φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι τὴν	ἀναθυμίασιν·	ὅταν δ' ἀπέλθῃ μικρόν, σύμμετρος
[2, 4]	ἐνταῦθα πλείστην ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν	ἀναθυμίασιν	παραπλησίως οἷον ἐκ χλωρῶν ξύλων
[2, 3]	καὶ τὴν ἐν τῇ ξηρᾷ	ἀναθυμίασιν	πᾶσαν· αὕτη γὰρ καὶ παρέχεται
[2, 4]	γίγνεται καὶ καταψύχει τὴν ξηρὰν	ἀναθυμίασιν.	Παύουσί τε οὖν τὰ ὕδατα
[2, 3]	γὰρ κεῖται διπλῆν εἶναι τὴν	ἀναθυμίασιν,	τὴν μὲν ὑγρὰν τὴν δὲ
[2, 8]	ὑγροῦ καὶ ἀπὸ ξηροῦ γίγνεσθαι	ἀναθυμίασιν,	ὥσπερ εἴπομεν ἐν τοῖς πρότερον,
[2, 5]	τόπος διὰ τὴν τοῦ ἡλίου	γειτνίασιν	οὐκ ἔχει ὕδατα καὶ νομάς,
[2, 6]	ὅσα μὴ συμβέβηκεν ἐν τοῖς	προβλήμασιν	εἰρῆσθαι τοῖς κατὰ μέρος, νῦν
[2, 6]	δὲ τούτοις οὐκ ἔστι τοῖς	πνεύμασιν,	οὔτε τῷ μέσῃ (ἔπνει γὰρ
[2, 2]	κάτω ποιεῖν τὴν ἐπίχυσιν τοῖς	ῥεύμασιν.	Τὰ δὲ πολλαχοῦ μὲν λιμνάζειν,
[2, 2]	καθάπερ ἐν τοῖς τῶν ζῴων	σώμασιν.	Καὶ γὰρ ἐν τούτοις τῆς
[2, 2]	θάλαττα, καθάπερ τὸ ἐν τοῖς	σώμασιν	περίττωμα τῆς τροφῆς πάσης, καὶ
[2, 8]	ἄνευ δὲ σεισμῶν ἤδη που	γεγόνασιν	ὑπὸ γῆν· ὥσπερ γὰρ καὶ
[2, 3]	γένεσιν, ταύτην μέντοι τεταγμένως συμβαίνειν	πᾶσιν	αὐτοῖς. Τούτων δ' οὕτως ἐχόντων,
[2, 2]	γὰρ λοιπὸν πρὸς ἄναντες ἤδη	πᾶσιν	εἶναι τὴν φοράν. Τοὺς δὲ
[2, 9]	οὔσης οὐ γίγνεται. Τοῦτο γὰρ	παντάπασιν	ἔοικεν εἰρῆσθαι προχείρως. Ὁμοίως δὲ
[2, 5]	κύκλῳ συνάπτειν ἐνδέχεται διὰ τὴν	κρᾶσιν,	οὐ γὰρ ὑπερβάλλει τὰ καύματα
[2, 9]	νεφέλῃ ῥαπιζομένου τοῦ ὑγροῦ τὴν	φάντασιν	τῆς λαμπρότητος εἶναι τὴν ἀστραπήν.
[2, 6]	ἐχομένους κατὰ τὴν τοῦ ἡλίου	μετάστασιν,	διὰ τὸ κινεῖσθαι μάλιστα τὸ
[2, 8]	τοῦ πνεύματος ἀπομαραινομένου διὰ τὴν	μετάστασιν.	Τὸ δ' ὅμοιον συμβαίνει καὶ
[2, 3]	ζῴων συμβαίνει θερμοτάτην εἶναι τὴν	ὑπόστασιν.	Γίγνεται μὲν οὖν ἀεί τε
[2, 3]	καὶ τὴν τέφραν καὶ τὴν	ὑπόστασιν	τῶν ζῴων καὶ τὴν ξηρὰν
[2, 9]	καὶ ψυχροτέραν ἀναγκαῖον εἶναι τὴν	σύστασιν·	διὸ καὶ οἱ κεραυνοὶ καὶ
[2, 9]	ὥσπερ καὶ Κλείδημος, οὐκ εἶναί	φασιν	ἀλλὰ φαίνεσθαι, παρεικάζοντες ὡς τὸ
[2, 2]	τὸν αὐτὸν τρόπον, ὥσπερ ἐκεῖνοί	φασιν,	δῆλον ὅτι καὶ ὁ ἥλιος
[2, 3]	βάρος, ὥσπερ τινὲς καὶ τούτων	φασίν	(ἐν προχείρῳ γὰρ τούτου τὴν
[2, 1]	ἁλμυρότητος αἰτίαν τὴν γῆν εἶναί	φασιν·	καθάπερ γὰρ τὸ διὰ τῆς
[2, 2]	καὶ διὰ τοῦτ' ἔνιοί γέ	(φασιν	καὶ ποιεῖσθαι τὰς τροπὰς αὐτόν·
[2, 1]	ξηράν. Ἔνιοι δ' αὐτῶν θερμαινομένης	φασὶν	ὑπὸ τοῦ ἡλίου τῆς γῆς
[2, 9]	κατὰ λόγον τοῦ μεγέθους τὴν	ζέσιν	ποιεῖν τὸ ἐγγιγνόμενον πνεῦμα ὑπὸ
[2, 9]	πρότερον, οὔτ' ἐκεῖνοι τὸν ψόφον	ζέσιν	ποιοῦσιν ἀλλὰ σίξιν· ἔστι δὲ
[2, 6]	ἐστιν. Καλεῖται δὲ κατὰ τὴν	θέσιν	τῶν τόπων τὰ πνεύματα ὧδε·
[2, 2]	δὲ μέχρι τοῦ μέσου τὴν	κάθεσιν·	τὸ γὰρ λοιπὸν πρὸς ἄναντες
[2, 1]	τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ποιοῦσιν αὐτῆς	γένεσιν·	εἶναι γὰρ τὸ πρῶτον ὑγρὸν
[2, 3]	οὐ διὰ τὴν τοῦ παντὸς	γένεσιν	καὶ τῶν μορίων· καὶ πάλιν
[2, 3]	πάντων τε φθορὰν εἶναι καὶ	γένεσιν,	ταύτην μέντοι τεταγμένως συμβαίνειν πᾶσιν
[2, 2]	μένοντος ἀέρος ἤδη μετὰ τὴν	γένεσιν,	τοῦ δὲ γιγνομένου καὶ φθειρομένου
[2, 3]	οἷόν τε περὶ τὴν πρώτην	γένεσιν,	ὑγρᾶς οὔσης τῆς γῆς, ἰδίειν
[2, 3]	ἅμα γὰρ αὐτῆς ποιοῦσι τὴν	γένεσιν.	Ὥστε δῆλον ὡς εἴπερ ἀίδιον
[2, 9]	τινὲς λέγουσιν ὡς ἐν τοῖς	νέφεσιν	ἐγγίγνεται πῦρ· τοῦτο δ' Ἐμπεδοκλῆς
[2, 9]	φάναι τὴν ἀπολαμβανομένην ἐν τοῖς	νέφεσιν	εἶναι τούτων αἰτίαν οὐ πιθανόν·
[2, 8]	τούτων καὶ πρὸς τὴν ἡμετέραν	αἴσθησιν	πολλαχῇ γέγονεν· ἤδη γὰρ σεισμὸς
[2, 3]	σαφὲς εἰρηκέναι, καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς· πρὸς	ποίησιν	μὲν γὰρ οὕτως εἰπὼν ἴσως
[2, 5]	πνεῖ) Ἀλλὰ διὰ τὸ τὴν	οἴκησιν	κεῖσθαι ταύτην πρὸς ἄρκτον, πλεῖστοι
[2, 8]	καθάπερ συμβαίνει πολλάκις μετὰ τὴν	οὔρησιν	(διὰ τοῦ σώματος γὰρ γίγνεται
[2, 7]	μεταβάλλον ἐμπῖπτον κινεῖν. Ἀναξιμένης δέ	φησιν	βρεχομένην τὴν γῆν καὶ ξηραινομένην
[2, 9]	πῦρ· τοῦτο δ' Ἐμπεδοκλῆς μέν	φησιν	εἶναι τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον τῶν τοῦ
[2, 2]	ἥλιος οὐ μόνον καθάπερ Ἡράκλειτός	φησιν,	νέος ἐφ' ἡμέρῃ ἐστίν, ἀλλ'
[2, 8]	οὐ τὰ κύματα τῶν ἀνέμων	εἰσὶν	αἴτια, ἐπεὶ καὶ τὴν γῆν
[2, 5]	ὀρνιθίαι· καὶ γὰρ οὗτοι ἐτησίαι	εἰσὶν	ἀσθενεῖς· ἐλάττους δὲ καὶ ὀψιαίτεροι
[2, 6]	γὰρ τὸ ἐγγύθεν πνεῖν ψυχροί	εἰσιν,	διὰ δὲ τὸ ψυχρὸν ἀστραπὴ
[2, 4]	καὶ νότοι πλεῖστοι τῶν ἀνέμων	εἰσίν,	εἴρηται· πρὸς δὲ τούτοις καὶ
[2, 6]	τε κείμενοι ἄνεμοι καὶ οἷς	εἰσιν	ἐναντίοι· ἕτεροι δ' εἰσὶν καθ'
[2, 6]	οἷς εἰσιν ἐναντίοι· ἕτεροι δ'	εἰσὶν	καθ' οὓς οὐκ ἔστιν ἐναντία
[2, 8]	καὶ οἱ σπασμοὶ πνεύματος μέν	εἰσιν	κινήσεις, τοσαύτην δὲ ἔχουσιν ἰσχὺν
[2, 4]	καὶ ἀφ' ὧν, οὗτοι δέ	εἰσιν	ὅ τε πρὸς ἄρκτον καὶ
[2, 5]	πάντων ταραχώδεις διὰ τὴν ἀοριστίαν	εἰσίν.	Οἱ δ' ἐτησίαι πνέουσι μετὰ
[2, 6]	ἔνιοι τῶν αὐτῶν τούτων (χαλαζώδεις	εἰσίν·	ταχὺ γὰρ πηγνύουσιν. Ἐκνεφίαι δὲ
[2, 3]	χαῦνοι καὶ λεπτοὶ ὥσπερ χιών.	Εἰσίν	τε τήν τε δύναμιν ἀσθενέστεροι
[2, 8]	δ' ἐγγὺς τῆς ἠπείρου μόριόν	εἰσιν	τῆς ἠπείρου· τὸ γὰρ μεταξὺ
[2, 1]	τοσαῦται καὶ τοιαῦται τῶν ὑδάτων	εἰσίν·	τούτων δ' οὕτω διωρισμένων ἀδύνατον
[2, 2]	ὁ Νεῖλος μέγιστοι τῶν ποταμῶν	εἰσιν	τῶν εἰς τήνδε τὴν θάλατταν
[2, 5]	γῆν φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι	ἔκκρισιν	ἀθρόαν, ὥσπερ εἰς πολὺ πῦρ
[2, 8]	διὰ τὸ μικρὰν ποιεῖσθαι τὴν	ἔκκρισιν	λεπταί εἰσι καὶ εὐθεῖαι. Ὅπερ
[2, 8]	εἰς ἐλάττω τόπον τὴν τοιαύτην	ἀπόκρισιν,	πληρουμένων τῶν κοιλιῶν ὕδατος, ὅταν
[2, 8]	ἤδη γὰρ σεισμὸς ἐν τόποις	τισὶν	γιγνόμενος οὐ πρότερον ἔληξε πρὶν
[2, 2]	ὁμοίως χώραν, ἀλλ' ἔν γέ	τισιν	τεταγμένοις χρόνοις ἀποδίδωσι πᾶν τὸ
[2, 5]	ἐν μεταβολῇ ὥρας συμβαίνειν τὴν	δύσιν	καὶ τὴν ἀνατολήν, θέρους ἢ
[2, 2]	ἄλλων στοιχείων) καὶ ταύτην εἶναι	λύσιν·	ὃν γὰρ ὁρῶμεν κατέχουσαν τόπον
[2, 5]	λόγον. Ὅ τε γὰρ λόγος	δείκνυσιν	ὅτι ἐπὶ πλάτος μὲν ὥρισται,
[2, 2]	ἔσχατον, εἴθ' ὡς οἱ πλεῖστοι	λέγουσιν	εἴθ' ὡς ἡμεῖς) φερομένου δὲ
[2, 2]	Καὶ περὶ τῶν πηγῶν ἄλλοι	λέγουσιν	ἑκάστου τῶν ποταμῶν ἄλλας αἰτίας
[2, 9]	γίγνεσθαι τοιαύτην ἔκπτωσιν οἵαν ἐκεῖνοι	λέγουσιν.	Καίτοι γ' ἐχρῆν κατὰ λόγον
[2, 8]	φωνήν, ὥστ' ἐνίοτε δοκεῖν ὅπερ	λέγουσιν	οἱ τερατολογοῦντες, μυκᾶσθαι τὴν γῆν.
[2, 4]	τοῦ ὑομένου ὕδατος, καθάπερ τινὲς	λέγουσιν·	τὸν γὰρ αὐτὸν ἀέρα κινούμενον
[2, 9]	ψόφος τῆς κωπηλασίας. Καίτοι τινὲς	λέγουσιν	ὡς ἐν τοῖς νέφεσιν ἐγγίγνεται
[2, 3]	γὰρ δή, ὡς οἱ ἐκεῖ	μυθολογοῦσιν,	ἐξουσίας δοθείσης ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους,
[2, 5]	δὲ καὶ ὀψιαίτεροι τῶν ἐτησίων	πνέουσιν·	ἑβδομηκοστῇ γὰρ ἄρχονται πνεῖν διὰ
[2, 4]	ἐστιν· περὶ γὰρ τὴν γῆν	πνέουσιν	εἰς ὀρθὸν γιγνομένης τῆς ἀναθυμιάσεως,
[2, 4]	τῶν ἔργων· ὅθεν γὰρ ἑκάστοτε	πνέουσιν,	ἐλάχιστοι πάντες εἰσί, προϊόντες δὲ
[2, 6]	καὶ Δ. Διὰ (τοῦτο ἅμα	πνέουσιν	ἐνίοτε ἀμφότεροι οὔριοι, ἐπὶ τὸ
[2, 4]	προϊόντες δὲ καὶ πόρρω λαμπροὶ	πνέουσιν.	Ἔτι δὲ καὶ τὰ περὶ
[2, 5]	δεῖται θερμότητος. Διὸ διαλείποντες οὗτοι	πνέουσιν,	ἕως ἂν ἐπὶ τροπαῖς πάλιν
[2, 6]	δὲ μάλιστα ἐμπίπτουσιν τοῖς ἄλλοις	πνέουσιν·	ἡ δ' αἰτία εἴρηται καὶ
[2, 5]	τροπὰς μᾶλλον ἢ ἐν αὐταῖς	πνέουσιν	οἱ ἐτησίαι· οὕτω γὰρ καὶ
[2, 5]	δὲ καὶ μετὰ χειμερινὰς τροπὰς	πνέουσιν	οἱ ὀρνιθίαι· καὶ γὰρ οὗτοι
[2, 6]	τὰς ἐναντίας οἱ ἐναντίοι μάλιστα	πνέουσιν,	οἷον περὶ (ἰσημερίαν τὴν μὲν
[2, 5]	ταύτην πρὸς ἄρκτον, πλεῖστοι βορέαι	πνέουσιν.	Ὅμως δὲ καὶ ἐνταῦθα ἐλλείπει
[2, 5]	καὶ ζέφυροι διαδεχόμενοι συνεχεῖς ἀεὶ	πνέουσιν.	Ὅτι μὲν οὖν ὁ νότος
[2, 5]	οἱ βορέαι καὶ οἱ νότοι	πνέουσιν,	οὕτως ἐκεῖ εὖροι καὶ ζέφυροι
[2, 2]	ὕδατος· διὸ καὶ οἱ ποταμοὶ	ῥέουσιν	εἰς αὐτὸν ἅπαντες καὶ πᾶν
[2, 3]	τὸν τόπον εἰς ὃν ἀθρόοι	ῥέουσιν.	Ὁμοίως δὲ γελοῖον κἂν εἴ
[2, 1]	(πλείους γὰρ εἰς τὸν Εὔξεινον	ῥέουσιν	ποταμοὶ καὶ τὴν Μαιῶτιν ἢ
[2, 2]	τὸ μέσον εἰσρέουσιν ἀφ' οὗπερ	ἐκρέουσιν,	οὐδὲν μᾶλλον ῥευσοῦνται κάτωθεν ἢ
[2, 2]	ἐπεὶ γὰρ εἰς τὸ μέσον	εἰσρέουσιν	ἀφ' οὗπερ ἐκρέουσιν, οὐδὲν μᾶλλον
[2, 8]	αἱ ἀναθυμιάσεις γίγνονται, καὶ ταύταις	ἀκολουθοῦσιν	αἱ ἐκ τῆς γῆς. Αἱ
[2, 6]	καὶ ἀποφυσῶντες τὰ συνιστάμενα νέφη	ποιοῦσιν	αἰθρίαν, ἂν μὴ ψυχροὶ σφόδρα
[2, 9]	οὔτ' ἐκεῖνοι τὸν ψόφον ζέσιν	ποιοῦσιν	ἀλλὰ σίξιν· ἔστι δὲ καὶ
[2, 1]	δὲ σοφώτεροι τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν	ποιοῦσιν	αὐτῆς γένεσιν· εἶναι γὰρ τὸ
[2, 1]	καὶ διατρίβοντες περὶ τὰς θεολογίας	ποιοῦσιν	αὐτῆς πηγάς, ἵν' (αὐτοῖς ὦσιν
[2, 5]	δὲ γίγνονται συνεχεῖς· διὸ λανθάνοντες	ποιοῦσιν	ἐπιζητεῖν. Αἴτιον δ' ὅτι ὁ
[2, 6]	Οἱ ἐναντίοι δὲ ἢ ταὐτὸ	ποιοῦσιν	ἢ ἐναντίον, οἷον ὑγροὶ λὶψ
[2, 6]	αἰτία εἴρηται πρότερον. Ἀστραπὰς δὲ	ποιοῦσιν	μάλιστα οὗτοί τε καὶ ὁ
[2, 6]	περιίστανται τοῖς μὲν περὶ δυσμὰς	οἰκοῦσιν	ἐκ τῶν ἀπαρκτίων εἰς θρασκίας
[2, 5]	μὲν γὰρ διὰ ψῦχος οὐκέτι	κατοικοῦσιν,	ἔνθα δὲ διὰ τὴν ἀλέαν.
[2, 6]	καὶ καικίας, ὃν ἑλλησποντίαν ἔνιοι	καλοῦσιν,	καὶ εὖρος, ὃν ἀπηλιώτην. ξηροὶ
[2, 6]	ἀπὸ δὲ τοῦ Κ ὃν	καλοῦσιν	μέσην· οὗτος γὰρ μέσος καικίου
[2, 6]	ὁ ἀπὸ τοῦ Ε, ὃν	καλοῦσιν	οἱ μὲν ἀργέστην; οἱ δ'
[2, 9]	τῇ φλογὶ γιγνομένῳ ψόφῳ, ὃν	καλοῦσιν	οἱ μὲν τὸν Ἥφαιστον γελᾶν,
[2, 6]	ὀλίγον πνεῖ τις ἄνεμος, ὃν	καλοῦσιν	οἱ περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον
[2, 7]	ἐχρῆν. Ὅλως δὲ τοῖς οὕτως	ὑπολαμβάνουσιν	ἀναγκαῖον ἧττον ἀεὶ τοὺς σεισμοὺς
[2, 6]	δὲ καὶ τίνες καὶ πόσοι	τυγχάνουσιν	ὄντες, καὶ πρὸς τούτοις περὶ
[2, 8]	θαλάττης ὅλης, ὑφ' ἧς περιεχόμεναι	τυγχάνουσιν.	Περὶ μὲν οὖν σεισμῶν, καὶ
[2, 5]	(τοιοῦτον γὰρ σχῆμα τῆς γῆς	(ἐκτέμνουσιν	αἱ ἐκ τοῦ κέντρου αὐτῆς
[2, 2]	οὐδείς, ἀλλὰ κἂν ἀφανισθῇ, πάλιν	ἀναδύνουσιν.	Μεγάλοι δὲ γίγνονται τῶν ποταμῶν
[2, 3]	ἀσθενέστεροι τῶν ἄλλων καὶ πλείους	ἡδύνουσιν	ἐμβληθέντες, καὶ τὴν χροιὰν οὐχ
[2, 5]	νομάς, αἳ διὰ τὴν πῆξιν	ποιήσουσιν	ἐτησίας· ἀλλὰ διὰ τὸ τὸν
[2, 3]	μῦθον, τοῖς δὲ τὴν ἀλήθειαν	ζητοῦσιν	ἧττον· δι' ἣν γὰρ αἰτίαν
[2, 6]	ἐμπίπτωσιν ἕτεροι, οὗτοι δὲ μάλιστα	ἐμπίπτουσιν	τοῖς ἄλλοις πνέουσιν· ἡ δ'
[2, 6]	δὲ τοῖς ἄλλοις μάλιστα καὶ	παύουσιν	ἀπαρκτίαι καὶ θρασκίαι καὶ ἀργέσται·
[2, 6]	τούτων (χαλαζώδεις εἰσίν· ταχὺ γὰρ	πηγνύουσιν.	Ἐκνεφίαι δὲ γίγνονται μετοπώρου μὲν
[2, 8]	μέν εἰσιν κινήσεις, τοσαύτην δὲ	ἔχουσιν	ἰσχὺν ὥστε πολλοὺς ἅμα πειρωμένους
[2, 3]	τὴν τέφραν ἐμβάλλοντες εἰς ὕδωρ	ἀφέψουσιν·	ὅταν δὲ λίπωσί τι μέρος
[2, 2]	ῥέοντα ἀναδίδωσιν πάντα· τὴν δ'	ἐπίρρυσιν	ποιεῖν ἐφ' ἕκαστα τῶν ῥευμάτων
[2, 3]	τῶν φυομένων καὶ γιγνομένων κατὰ	φύσιν	ἀεὶ δεῖ νοεῖν, ὥσπερ ἐκ
[2, 3]	ἔτι δ' ὅσα πάθη κατὰ	φύσιν	αὐτοῖς συμβαίνει ποιεῖν ἢ πάσχειν,
[2, 9]	δέ φαμεν τὴν αὐτὴν εἶναι	φύσιν	ἐπὶ μὲν τῆς γῆς ἄνεμον,
[2, 3]	πρὸς δὲ τὸ γνῶναι τὴν	φύσιν	οὐχ ἱκανῶς· οὐδὲ γὰρ ἐνταῦθα
[2, 7]	τὸ γὰρ σαττόμενον τοιαύτην ἔχει	φύσιν.	Ὥστ' εἰ τοῦτ' ἀδύνατον, δῆλον
[2, 2]	ἄνω καὶ κάτω ποιεῖν τὴν	ἐπίχυσιν	τοῖς ῥεύμασιν. Τὰ δὲ πολλαχοῦ
[2, 1]	ὥστε τὰ μὲν διὰ τὴν	ἔκχυσιν	οὐ βαθέα, τὰ δ' ἔξω
[2, 1]	ποιοῦσιν αὐτῆς πηγάς, ἵν' (αὐτοῖς	ὦσιν	ἀρχαὶ καὶ ῥίζαι γῆς καὶ
[2, 8]	μᾶλλον, ὥστε ῥεῖν, ὅταν ἀρχὴν	λάβωσιν	ἀπὸ τῆς τοῦ ἡλίου φορᾶς
[2, 8]	τοῦτον τὸν τρόπον· οὐ γὰρ	(δίδωσιν)	ῥᾴδιον οὕτω πολλὴν συνελθεῖν ἀρχήν·
[2, 2]	ῥέοντα καὶ τὰ μὴ ῥέοντα	ἀναδίδωσιν	πάντα· τὴν δ' ἐπίρρυσιν ποιεῖν
[2, 8]	τόπον αὐτὸν καὶ τὸν γειτνιῶντα	συνέλθωσιν	εἰς ἕν, ὥσπερ καὶ τοὺς
[2, 3]	ἅπαξ γεννήσασι καὶ ὅλως αὐτὴν	γεννῶσιν	ἀδύνατόν ἐστιν ἁλμυρὰν ποιεῖν. Εἰ
[2, 5]	ἐπὶ τροπαῖς πάλιν ταῖς θεριναῖς	πνεύσωσιν	οἱ ἐτησίαι, ἐπεὶ θέλει γε
[2, 1]	τὴν ἐν τῷ πελάγει μικρὰν	ταλάντωσιν	ἐκεῖ φαίνεσθαι μεγάλην. Ἡ δ'
[2, 6]	μάλιστα ὅταν τῶν ἄλλων πνεόντων	ἐμπίπτωσιν	ἕτεροι, οὗτοι δὲ μάλιστα ἐμπίπτουσιν
[2, 9]	πηγνύμενον, οὐδεμίαν συμβαίνει γίγνεσθαι τοιαύτην	ἔκπτωσιν	οἵαν ἐκεῖνοι λέγουσιν. Καίτοι γ'
[2, 3]	ἂν ἀτμίσαντες πάλιν εἰς ὑγρὸν	συστῶσιν,	ὕδωρ γίγνονται· πάθη γὰρ τἆλλα
[2, 4]	σύνεγγυς, ἐὰν μή τι διάφορον	ἔχωσιν	ἴδιον· οὐ μὴν ἀλλ' ἐνίοτε
[2, 6]	αἰθρίαν, ἂν μὴ ψυχροὶ σφόδρα	τύχωσιν	ἅμα ὄντες. Τότε δὲ οὐκ
[2, 1]	ἡ φύσις αὐτῆς, καὶ διὰ	τίν'	αἰτίαν ἁλμυρὸν τοσοῦτόν ἐστιν ὕδατος
[2, 4]	πέρι καὶ ἐπομβρίας, καὶ διὰ	τίν'	αἰτίαν καὶ παύονται καὶ γίγνονται
[2, 1]	εἶναι τῆς θαλάττης, καὶ διὰ	τίν'	αἰτίαν οὕτως φαίνεται ῥέουσα, τοιαῦτα
[2, 7]	τὴν γῆν. Ἔτι δὲ διὰ	τίν'	αἰτίαν περὶ τόπους τινὰς πολλάκις
[2, 2]	καὶ οὐ θαλάττης, καὶ διὰ	τίν'	αἰτίαν τὸ μὲν πότιμον ἄδηλον
[2, 5]	κυκλοτερῆ τὴν οἰκουμένην, τοῦτο δ'	ἐστὶν	ἀδύνατον κατά τε τὰ φαινόμενα
[2, 2]	Ἡράκλειτός φησιν, νέος ἐφ' ἡμέρῃ	ἐστίν,	ἀλλ' ἀεὶ νέος συνεχῶς. Ἔτι
[2, 8]	(ἡ γὰρ ἔκχυσις ἀνάτρεψίς τίς	ἐστιν)	Ἀλλ' αἴτια ταῦτα μὲν ἄμφω
[2, 3]	ἁλῶν γίγνεται πλῆθος. Ὅσα δ'	ἐστὶν	ἁλμυρὰ ῥεύματα ποταμῶν ἢ κρηνῶν,
[2, 3]	καὶ ὅλως αὐτὴν γεννῶσιν ἀδύνατόν	ἐστιν	ἁλμυρὰν ποιεῖν. Εἰ γὰρ παντὸς
[2, 4]	ἐχόντων τὴν ἀρχήν. Ἐπεὶ δ'	ἐστὶν	ἄνεμος πλῆθός τι τῆς ξηρᾶς
[2, 3]	δῆλον γὰρ ὅτι ἡ θάλαττά	ἐστιν	ἅπαν τὸ ποτάμιον ὕδωρ· οὐδενὶ
[2, 6]	ζεφύρους (ὁ γὰρ ἀπαρκτίας ζέφυρός	ἐστιν)	ἀρχόμενοι μὲν ἀπὸ τῆς ἄρκτου,
[2, 5]	τὴν ἐνταῦθα (οἰκουμένην πᾶσάν ἐστιν·	ἔστιν	γὰρ ὥσπερ ἀπόγειον τὸ πνεῦμα
[2, 2]	σῶμα τοῦ παντὸς ὕδατος ἥδ'	ἐστίν·	δόξειε γὰρ ἂν εὔλογον εἶναι,
[2, 5]	πέντε πρὸς τρία τὸ μέγεθός	ἐστιν,	ἐάν τέ τις τοὺς πλοῦς
[2, 3]	ὀλίγης ἀτμίδος. Διὸ καὶ θερμός	ἐστιν·	εἰ γὰρ καὶ μὴ τοιοῦτος,
[2, 3]	τὰ κατιόντα πάλιν. Ὅτι δ'	ἐστὶν	ἐν μείξει τινὸς τὸ ἁλμυρόν,
[2, 4]	οὐ μόνον δυνατὸν ἀλλ' ἀναγκαῖόν	ἐστιν.	Ἐπειδὴ δ' ἕτερον ἑκατέρας τὸ
[2, 7]	πάθους ἐχομένη τούτου τοῦ γένους	ἐστίν.	Ἔστι δὲ τὰ παρειλημμένα μέχρι
[2, 5]	εἰς τὴν ἐνταῦθα (οἰκουμένην πᾶσάν	ἐστιν·	ἔστιν γὰρ ὥσπερ ἀπόγειον τὸ
[2, 4]	ἡ δ' ἀναθυμίασις αὕτη ἄνεμός	ἐστιν,	εὐλόγως ἂν οὖν ἐντεῦθεν γίγνοιτο
[2, 3]	αὐτῆς λεκτέον, καὶ πότερον αἰεί	ἐστιν	ἡ αὐτή, ἢ οὔτ' ἦν
[2, 2]	τελευτὴ (μᾶλλον ὕδατος ἢ ἀρχή	ἐστιν	ἡ θάλαττα, καθάπερ τὸ ἐν
[2, 4]	γίγνεται λαμπρόν. Τίς μὲν οὖν	ἐστιν	ἡ τοῦ ἀνέμου φύσις καὶ
[2, 8]	καὶ τρόμων καὶ σφυγμῶν αἴτιόν	ἐστιν	ἡ τοῦ πνεύματος ἐναπολαμβανομένη δύναμις,
[2, 4]	διαφέρει, καὶ οὐχ ἡ αὐτή	ἐστιν	ἥ τε ἀνέμου φύσις καὶ
[2, 2]	καθάπερ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων	ἐστὶν	ἠθροισμένος ὄγκος καὶ ἀρχὴ διὰ
[2, 8]	τὸ ἀναφύσημα τοῦτο ἐγένετο, δῆλόν	ἐστιν.	Καὶ γὰρ δὴ τοῦ γιγνομένου
[2, 3]	διά τινα σύμμειξιν τοῦ ὕδατός	ἐστιν,	καὶ οἷον ἄν τι ᾖ
[2, 3]	καὶ τῷ πνεύματι ἀλεεινότατος ἄνεμός	ἐστιν,	καὶ πνεῖ ἀπὸ τόπων ξηρῶν
[2, 5]	στάσις· ὥστε καθάπερ ἐνταῦθα βορέας	ἐστίν,	κἀκείνοις ἀπὸ τῆς ἐκεῖ ἄρκτου
[2, 6]	ἐναντία εἶναι, ὅσα κατὰ διάμετρόν	ἐστιν.	Καλεῖται δὲ κατὰ τὴν θέσιν
[2, 2]	ποταμῶν καὶ τῆς θαλάττης ἀδύνατόν	(ἐστιν.	Λέγεται γὰρ ὡς ἅπαντα μὲν
[2, 8]	τὴν Ἱερὰν νῆσον (αὕτη δ'	ἐστὶν	μία τῶν Αἰόλου καλουμένων νήσων)
[2, 8]	ὁ ἀήρ· τοῦτο γὰρ αὐτό	ἐστιν	ὁ αὐχμός, ὅταν πλείων ἡ
[2, 3]	ἐκ τῶν σύνεγγυς τόπων θερμός	ἐστιν·	ὁ δὲ βορέας ἅτε ἀφ'
[2, 4]	δέ τινι μέρει ταύτης αὐχμός	ἐστιν·	ὁτὲ δὲ τοὐναντίον τῆς κύκλῳ
[2, 4]	δῆλον ὡς ἐκ τῆς (γῆς	ἐστιν.	Ὅτι δ' ἐκ πολλῶν ἀναθυμιάσεων
[2, 1]	γενῶν αὐτήν· οὔτε γὰρ ἀπόρρυτός	ἐστιν	οὔτε χειροποίητος, τὰ δὲ πηγαῖα
[2, 2]	οὖν ὕδατός τε ὁ τόπος	ἐστὶν	οὗτος καὶ οὐ θαλάττης, καὶ
[2, 3]	γε ἡ θάλαττα διὰ τοῦτό	ἐστιν·	πάντα γὰρ ὅσα πεπύρωται, ἔχει
[2, 4]	Ἡ δὲ φορὰ λοξὴ αὐτῶν	ἐστιν·	περὶ γὰρ τὴν γῆν πνέουσιν
[2, 3]	κύστιν (σημεῖον δ' ὅτι λεπτοτάτη	ἐστίν·	τὰ δὲ πεττόμενα πάντα συνίστασθαι
[2, 3]	ποιεῖ σῶμά τι, καὶ γεῶδές	ἐστιν	τὸ ἐνυπάρχον· ἔν τε γὰρ
[2, 3]	χρόνον ὑπερβολῶν γιγνομένων ὕδατος τοῦτ'	ἐστὶν	τὸ πάθος, ἀλλ' οὐ διὰ
[2, 8]	ἰσχυρόν, σημεῖον τῆς εἰρημένης αἰτίας	ἐστίν.	Τόν τε γὰρ ἥλιον ἀχλυώδη
[2, 2]	(ἄλογον γὰρ εἰ μή (τίς	ἐστιν	τόπος ὕδατος ὥσπερ καὶ τῶν
[2, 2]	τοῦ ὑγροῦ ὁμοία τοῖς θερμαινομένοις	ἐστὶν	ὕδασιν ὑπὸ πυρός· εἰ οὖν
[2, 3]	γὰρ τῇ Χαονίᾳ κρήνη τίς	ἐστιν	ὕδατος πλατυτέρου, ἀπορρεῖ δ' (αὕτη
[2, 1]	διὰ τίν' αἰτίαν ἁλμυρὸν τοσοῦτόν	ἐστιν	ὕδατος πλῆθος, ἔτι δὲ περὶ
[2, 9]	ἣ ῥέουσα μέν πως ἄνεμός	ἐστιν,	ὡδὶ δὲ ποιεῖ τοὺς σεισμούς,
[2, 1]	διὰ τὸν πηλόν, ἄπνοα δ'	ἐστὶν	ὡς ἐν κοίλῳ τῆς θαλάττης
[2, 8]	ἡμέρας περὶ μεσημβρίαν· νηνεμώτατον γάρ	ἐστιν	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ τῆς
[2, 4]	ἀναθυμίασις ἀρχὴ τοῦ ὑομένου ὕδατός	ἐστιν,	ὥσπερ εἴρηται πρότερον, ἡ δὲ
[2, 8]	τὸ πνεῦμα, ἐκεῖνο τὸ κινοῦν	ἐστιν,	ὥσπερ τῶν κυμάτων οἱ ἄνεμοι
[2, 2]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τούτοις·	ἔστιν	γάρ, ὥσπερ λέγομεν, οὗτος ὁ
[2, 5]	ἀνάλογον ἀποδώσει· νῦν δ' οὐκ	ἔστιν·	εἷς γὰρ μόνος φαίνεται πνέων
[2, 6]	δ' εἰσὶν καθ' οὓς οὐκ	ἔστιν	ἐναντία πνεύματα. Ἀπὸ μὲν γὰρ
[2, 9]	καὶ ἀσθενεῖ πυρώσει, καὶ τοῦτ'	ἔστιν	ἣν καλοῦμεν ἀστραπήν, ᾗ ἂν
[2, 2]	τόπον τὴν θάλατταν, οὗτος οὐκ	ἔστιν	θαλάττης ἀλλὰ μᾶλλον ὕδατος. Φαίνεται
[2, 8]	δύναμιν· τὰς δὲ ποντίας οὐκ	ἔστιν	κινῆσαι ἄνευ τῆς θαλάττης ὅλης,
[2, 5]	μὲν οὖν ὁ νότος οὐκ	ἔστιν	ὁ ἀπὸ τοῦ ἑτέρου πόλου
[2, 2]	ἡλίου ὑπέλαβον. Τὸ δ' οὐκ	ἔστιν	ὅμοιον· ἡ μὲν γὰρ φλὸξ
[2, 2]	ἀπορία, τί δή ποτ' οὐκ	ἔστιν	τὸ συνεστὸς ὕδωρ τοῦτο πότιμον,
[2, 3]	περὶ τὰς ταριχείας. Εἰ δ'	ἔστιν	ὥσπερ μυθολογοῦσί τινες ἐν Παλαιστίνῃ
[2, 3]	Ὅθεν μὲν οὖν ἡ γένεσις	ἔνεστιν	τοῦ ἁλμυροῦ ἐν τῷ ὕδατι,
[2, 3]	καὶ περὶ τὸ εἰς τὴν	κύστιν	περίττωμα συλλεγόμενον· καὶ γὰρ ἐκεῖνο
[2, 3]	μάλιστα δὲ ἡ εἰς τὴν	κύστιν	(σημεῖον δ' ὅτι λεπτοτάτη ἐστίν·
[2, 1]	Εὔξεινον ῥέουσιν ποταμοὶ καὶ τὴν	Μαιῶτιν	ἢ τὴν πολλαπλασίαν χώραν αὐτῆς)
[2, 5]	τοῦ ἐξ Αἰθιοπίας πρὸς τὴν	Μαιῶτιν	καὶ τοὺς ἐσχατεύοντας τῆς Σκυθίας
[2, 3]	ἄλλοις καιροῖς οἰκειοτέροις ποιητέον τὴν	σκέψιν.	Νῦν δὲ τοσοῦτον λέγωμεν, ὅτι
[2, 9]	αὐτὸς (ἀρμόσει λόγος. Τήν τ'	ἐναπόληψιν	τί ἂν ἀλλοιότερον λέγοι τις
[2, 2]	περὶ θαλάττης τὴν πρώτην λαβεῖν	ὑπόληψιν	ἀναγκαῖον ὀρθῶς. Τοῦ γὰρ ὕδατος
[2, 9]	τῆς πυκνότητος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν	ἔκθλιψιν,	οἷον οἱ πυρῆνες οἱ ἐκ
[2, 9]	ἄνωθεν κάτω. Τὴν μὲν οὖν	διάλαμψιν	ἀστραπὴν εἶναι τὴν τούτου τοῦ
[2, 9]	φαίνεται πρότερον διὰ τὸ τὴν	ὄψιν	προτερεῖν τῆς ἀκοῆς. Δηλοῖ δ'
[2, 5]	τὸ ἐν τῇ ἀναθυμιάσει ἔλαττον	ὄν,	καὶ διακρίνει. Ἔτι δὲ αὐτὴν
[2, 1]	τι τοῦ παντὸς τοῦτο μόριον	ὄν·	καὶ τὸν λοιπὸν οὐρανὸν ὅλον
[2, 2]	καὶ τὸ περίττωμα φαίνεται πικρὸν	ὂν	καὶ ἁλμυρόν· τὸ γὰρ γλυκὺ
[2, 9]	παρεικάζοντες ὡς τὸ πάθος ὅμοιον	ὂν	καὶ ὅταν τὴν θάλαττάν τις
[2, 9]	οὐ φαίνεται διὰ τὸ πλέον	ὂν	τὸ φέγγος τὸ τῆς ἡμέρας
[2, 3]	ἔρχεται εἰς τὸν τόπον εἰς	ὃν	ἀθρόοι ῥέουσιν. Ὁμοίως δὲ γελοῖον
[2, 6]	ἑλλησποντίαν ἔνιοι καλοῦσιν, καὶ εὖρος,	ὃν	ἀπηλιώτην. ξηροὶ δὲ ἀργέστης καὶ
[2, 2]	στοιχείων) καὶ ταύτην εἶναι λύσιν·	ὃν	γὰρ ὁρῶμεν κατέχουσαν τόπον τὴν
[2, 3]	ἀπορρέον αὐτῆς τὸν ποταμὸν εἰς	ὃν	εἰσβάλλει ποιεῖ πικρὸν ὅλον. Αἱ
[2, 6]	οἷον ὑγροὶ λὶψ καὶ καικίας,	ὃν	ἑλλησποντίαν ἔνιοι καλοῦσιν, καὶ εὖρος,
[2, 5]	πρὸς τὸν ἕτερον πόλον ὥσπερ	ὃν	ἡμεῖς οἰκοῦμεν πρὸς τὸν ὑπὲρ
[2, 8]	ἐξ ἧς ἐποίησε τὸν ἄνεμον,	ὃν	καλοῦμεν σεισμόν. Ἕως ἂν οὖν
[2, 6]	Ἀπὸ μὲν γὰρ τοῦ Ι	ὃν	καλοῦσι θρασκίαν· οὗτος γὰρ μέσος
[2, 6]	ἀπαρκτίου· ἀπὸ δὲ τοῦ Κ	ὃν	καλοῦσιν μέσην· οὗτος γὰρ μέσος
[2, 6]	ἀλλ' ὁ ἀπὸ τοῦ Ε,	ὃν	καλοῦσιν οἱ μὲν ἀργέστην; οἱ
[2, 9]	ἐν τῇ φλογὶ γιγνομένῳ ψόφῳ,	ὃν	καλοῦσιν οἱ μὲν τὸν Ἥφαιστον
[2, 6]	ἐπ' ὀλίγον πνεῖ τις ἄνεμος,	ὃν	καλοῦσιν οἱ περὶ τὸν τόπον
[2, 3]	ἀνάξει, ἀφήσει δὲ πάλιν ἀναχωρῶν.	Ἔλαβον	δὲ ταύτην τὴν διάνοιαν κατὰ
[2, 1]	τραγικώτερον γὰρ οὕτω καὶ σεμνότερον	ὑπέλαβον	ἴσως εἶναι τὸ λεγόμενον, ὡς
[2, 2]	οὕτω καὶ περὶ τοῦ ἡλίου	ὑπέλαβον.	Τὸ δ' οὐκ ἔστιν ὅμοιον·
[2, 2]	γελοῖοι πάντες ὅσοι τῶν πρότερον	ὑπέλαβον	τὸν ἥλιον τρέφεσθαι τῷ ὑγρῷ·
[2, 9]	τύπτῃ· φαίνεται γὰρ τὸ ὕδωρ	ἀποστίλβον	τῆς νυκτός· οὕτως ἐν τῇ
[2, 8]	χειμών, τὸ μὲν διὰ τὸν	πάγον,	τὸ δὲ διὰ τὴν ἀλέαν
[2, 5]	ὥσπερ εἰς πολὺ πῦρ ἐὰν	ὀλίγον	ἐμπέσῃ ὑπέκκαυμα, φθάνει πολλάκις πρὶν
[2, 1]	διὰ τὴν στενότητα τῆς γῆς	ὀλίγον	ἐπέχει τόπον, ἀναγκαῖον τὴν ἐν
[2, 8]	κρατεῖν διὰ τὸ πολὺ εἰς	ὀλίγον	πιληθῆναι τόπον, ἰσχυρῶς κινεῖ ῥέων
[2, 6]	μὴ ἀπ' αὐτοῦ καὶ ἐπ'	ὀλίγον	πνεῖ τις ἄνεμος, ὃν καλοῦσιν
[2, 3]	ἁλμυρότητος αἴτια διαφεύγειν φαίνεται τὸν	λόγον·	ἡμεῖς δὲ λέγωμεν ἀρχὴν λαβόντες
[2, 3]	αὐτὸν εἶναι περὶ πάντων τούτων	λόγον,	καὶ διαφέρειν ταχυτῆτι καὶ βραδυτῆτι
[2, 2]	δῆλον ὅτι κατὰ τὸν αὐτὸν	λόγον	καὶ περὶ ὕδατος ἀνάγκη ζητεῖν.
[2, 5]	τὰ φαινόμενα καὶ κατὰ τὸν	λόγον.	Ὅ τε γὰρ λόγος δείκνυσιν
[2, 9]	λέγουσιν. Καίτοι γ' ἐχρῆν κατὰ	λόγον	τοῦ μεγέθους τὴν ζέσιν ποιεῖν
[2, 2]	ἐπὶ ταὐτὸν ἀεὶ κατὰ τὸν	λόγον	τοῦτον· ἐπεὶ γὰρ εἰς τὸ
[2, 2]	γὰρ οἰητέον ἀπορηθῆναί τε προσηκόντως	(ἄλογον	γὰρ εἰ μή (τίς ἐστιν
[2, 2]	δ' αὐτὸ συμβαίνει καὶ τούτοις	ἄλογον	καὶ τοῖς φάσκουσι τὸ πρῶτον
[2, 8]	γίγνεσθαι καὶ πνεύματος ὄντος οὐδὲν	ἄλογον·	ὁρῶμεν γὰρ ἐνίοτε ἅμα πλείους
[2, 5]	εἶναι τροπῆς· οὕτως γὰρ τὸ	ἀνάλογον	ἀποδώσει· νῦν δ' οὐκ ἔστιν·
[2, 5]	τὸν ὑπὲρ ἡμῶν, δῆλον ὡς	ἀνάλογον	ἕξει τά τ' ἄλλα καὶ
[2, 2]	ἥδ' ἐστίν· δόξειε γὰρ ἂν	εὔλογον	εἶναι, καθάπερ καὶ τῶν ἄλλων
[2, 3]	ἀεὶ βαδίζειν· μᾶλλον γὰρ οὕτως	εὔλογον	ὑπολαβεῖν ἢ διὰ ταῦτα τὸν
[2, 3]	τὰ ᾠά, κἂν ᾖ πλήρη·	σχεδὸν	γὰρ ὥσπερ πηλὸς γίγνεται· τοσοῦτον
[2, 3]	συμβαίνει ποιεῖν ἢ πάσχειν, εἴρηται	σχεδὸν	ἡμῖν περὶ τῶν πλείστων. ~Δ'
[2, 8]	τῶν συμβαινόντων περὶ αὐτούς, εἴρηται	σχεδὸν	περὶ τῶν μεγίστων. ~Θ' Περὶ
[2, 2]	ἀναγόμενον τοῦ ὑγροῦ, ἢ τὴν	ἄνοδον	τοιαύτην οὖσαν οἵανπερ τῇ γιγνομένῃ
[2, 9]	τὸ προσπῖπτον κρατεῖ σβεννύμενον, ταύτῃ	ζέον	ποιεῖ τὸν ψόφον. Εἰσὶ δέ
[2, 3]	γὰρ αἴτιον καὶ τοῦ βάρους	(πλέον	γὰρ ἕλκει τὸ ἁλμυρὸν ἢ
[2, 4]	Τούτων δ' ἡ μὲν ὑγροῦ	πλέον	ἔχουσα πλῆθος ἀναθυμίασις ἀρχὴ τοῦ
[2, 5]	τοὺς ἐσχατεύοντας τῆς Σκυθίας τόπους	πλέον	ἢ πέντε πρὸς τρία τὸ
[2, 9]	ἡμέρας οὐ φαίνεται διὰ τὸ	πλέον	ὂν τὸ φέγγος τὸ τῆς
[2, 6]	τὸν τόπον, καὶ ὅτι πολλῷ	πλέον	ὕδωρ καὶ χιὼν ἀπωθεῖται εἰς
[2, 4]	τόπον· ἀλλὰ τὸ κατὰ μικρὸν	ἀποπνέον	καὶ λανθάνον ἔξω προϊὸν ἤδη
[2, 4]	ἀλλὰ δεῖ πηγαῖον εἶναι τὸ	ῥέον·	οὕτω γὰρ καὶ περὶ τῶν
[2, 2]	τὸ μὲν πότιμον ἄδηλον πλὴν	ῥέον,	τὸ δ' ὑπομένον, καὶ διότι
[2, 3]	τὴν Σκυθικὴν πικρά· τὸ δ'	ἀπορρέον	αὐτῆς τὸν ποταμὸν εἰς ὃν
[2, 1]	εἰς ἓν ἀεὶ γιγνόμενον καὶ	συρρέον	ἀπαντᾶν πρώτην. Τῶν δὲ στασίμων
[2, 3]	παντοδαποὺς ἔχοντα χυμούς, ὧν πάντων	αἰτιατέον	τὴν ἐνοῦσαν ἢ ἐγγιγνομένην δύναμιν
[2, 3]	αὐτοῖς. Τούτων δ' οὕτως ἐχόντων,	πειρατέον	ἀποδοῦναι τὴν αἰτίαν καὶ περὶ
[2, 2]	αὐτοῦ οἰκείῳ τόπῳ· τοῦτο γὰρ	οἰητέον	ἀπορηθῆναί τε προσηκόντως (ἄλογον γὰρ
[2, 3]	δὲ ξηράν, δῆλον ὅτι ταύτην	οἰητέον	ἀρχὴν εἶναι τῶν τοιούτων. Καὶ
[2, 8]	πυρὸς ἐν τῇ γῇ ταύτην	οἰητέον	εἶναι τὴν αἰτίαν, ὅταν κοπτόμενον
[2, 3]	τούτων ἐν ἄλλοις καιροῖς οἰκειοτέροις	ποιητέον	τὴν σκέψιν. Νῦν δὲ τοσοῦτον
[2, 3]	λοιπὸν χρόνον αὐτήν. Ἢ γὰρ	λεκτέον	αὐτοῖς ὅτι οὐδὲ τὸ ἀναχθὲν
[2, 7]	καὶ κινήσεως γῆς μετὰ ταῦτα	λεκτέον·	ἡ γὰρ αἰτία τοῦ πάθους
[2, 2]	αἰτία τῆς ἁλμυρότητος καὶ πικρότητος,	λεκτέον.	Ἡ μὲν οὖν αἰτία ἡ
[2, 3]	Περὶ δὲ τῆς ἁλμυρότητος αὐτῆς	λεκτέον,	καὶ πότερον αἰεί ἐστιν ἡ
[2, 3]	τῇ γῇ τίνα τρόπον ὑπῆρχε,	λεκτέον.	Ὅλως δὲ πῶς οἷόν τε
[2, 3]	καὶ τὸ πρῶτον εὐθὺς ἦν,	λεκτέον	τίς ἡ αἰτία, καὶ ἅμα
[2, 8]	ἄλλως ἔχειν, τὸ μετὰ τοῦτο	σκεπτέον	ἂν εἴη ποῖον κινητικώτατον εἴη
[2, 9]	τε συγκρίσεις καὶ ταῦτα διακρίσεις	ὑποληπτέον	εἶναι, ὥστ' εἰ θάτερα τούτων
[2, 3]	καὶ περὶ τῆς θαλάττης οὕτως	ὑποληπτέον.	Τὸ δὲ νομίζειν ἐλάττω τε
[2, 4]	ὁ ἥλιος οὐ μόνον τὸ	ἐπιπολάζον	τῆς γῆς ὑγρὸν ἕλκει, ἀλλὰ
[2, 8]	γῇ, ὡς εἰκάσαι πρὸς μικρὸν	μεῖζον.	Σημεῖα δὲ τούτων καὶ πρὸς
[2, 2]	ἡμέραν καὶ φέρεται διακρινόμενον καὶ	ἀτμίζον	εἰς τὸν ἄνω τόπον, ἐκεῖ
[2, 3]	οὐκ εἰς θάλατταν συγκρίνεται τὸ	ἀτμίζον,	ὅταν συνιστῆται πάλιν, πεπειραμένοι λέγωμεν.
[2, 2]	ἐπὶ τράπεζαν μεγάλην περιτείνειεν ὕδατος	κύαθον,	ἅμα διανοουμένοις ἂν ἀφανισθείη πᾶν.
[2, 3]	καταβὰν εἰς τὴν αὐτὴν τὸ	προανελθόν·	διαφέρει γὰρ οὐδὲν ἅπαξ τοῦτ'
[2, 4]	καὶ ἅμα κάτωθεν μὲν εἰς	ὀρθὸν	ἀναφέρεται, καὶ πᾶν ἰσχύει μᾶλλον
[2, 4]	γὰρ τὴν γῆν πνέουσιν εἰς	ὀρθὸν	γιγνομένης τῆς ἀναθυμιάσεως, ὅτι πᾶς
[2, 3]	πρὸς τὸν πορθμέα τοιοῦτον εἰπεῖν	μῦθον,	τοῖς δὲ τὴν ἀλήθειαν ζητοῦσιν
[2, 1]	στάσιμον τοσοῦτον πλῆθος οὐδὲν ὁρῶμεν	πηγαῖον	γιγνόμενον. (Ἔτι δ' ἐπεὶ πλείους
[2, 4]	ἂν ἔχῃ πλῆθος, ἀλλὰ δεῖ	πηγαῖον	εἶναι τὸ ῥέον· οὕτω γὰρ
[2, 1]	ῥεῖ, οὗτος δ' εἰς τὸν	Αἰγαῖον.	Τὰ δ' ἤδη τούτων ἔξω
[2, 3]	καὶ τοῦθ' οὕτως κατὰ κύκλον	ἀναγκαῖον	ἀεὶ βαδίζειν· μᾶλλον γὰρ οὕτως
[2, 4]	ἡ γῆ δέχεται, ἐνταῦθα πλείστην	ἀναγκαῖον	γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν παραπλησίως οἷον
[2, 9]	ἀλλ' εἰς τοὐναντίον τῆς πυκνότητος	ἀναγκαῖον	γίγνεσθαι τὴν ἔκθλιψιν, οἷον οἱ
[2, 4]	ἀτμιδώδους τῆς δὲ καπνώδους, ἀμφοτέρας	ἀναγκαῖον	γίγνεσθαι. Τούτων δ' ἡ μὲν
[2, 2]	τόπους παρασκευάζειν αὐτῷ τὴν τροφήν·	ἀναγκαῖον	δ' εἶναι τοῦτο συμβαίνειν περὶ
[2, 9]	τόπον, ταύτῃ πυκνοτέραν καὶ ψυχροτέραν	ἀναγκαῖον	εἶναι τὴν σύστασιν· διὸ καὶ
[2, 9]	εἴρηται λίαν· ἀποκεκριμένον τε γὰρ	ἀναγκαῖον	εἶναι τὸ αἴτιον ἀεὶ καὶ
[2, 8]	γὰρ ἥλιον ἀχλυώδη καὶ ἀμαυρὸν	ἀναγκαῖον	εἶναι ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύματος
[2, 2]	ἔσται; τοῦτο γὰρ ἐξαίρειν ὅλον	ἀναγκαῖον,	εἴπερ ἀεὶ σῴζεται τὸ ἴσον·
[2, 3]	συνιστῆται εἰς νέφη καὶ ὕδωρ,	ἀναγκαῖον	ἐμπεριλαμβάνεσθαί τι πλῆθος ἀεὶ ταύτης
[2, 8]	μάλιστά τε σείει καὶ ἐγκαταλείπεσθαι	ἀναγκαῖον	ἐν ταῖς δυσχωρίαις, οἷον ὕδωρ
[2, 4]	ποιεῖν οὐ μόνον δυνατὸν ἀλλ'	ἀναγκαῖόν	ἐστιν. Ἐπειδὴ δ' ἕτερον ἑκατέρας
[2, 3]	πάλιν, ἢ εἴπερ τοῦτ' ἔσται,	ἀναγκαῖον	ἤτοι ἀεὶ ἢ μέχρι οὗπερ
[2, 8]	ταὐτὸν συναθροίσῃ πολλήν· τότε γὰρ	ἀναγκαῖον	ἡττηθέντος τούτου τοῦ πνεύματος ἀθρόαν
[2, 7]	Ὅλως δὲ τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν	ἀναγκαῖον	ἧττον ἀεὶ τοὺς σεισμοὺς φάναι
[2, 8]	δ' ἐντός, ἀλλ' ἀθρόως φερόμενον	ἀναγκαῖον	ἰσχύειν μᾶλλον. Τὸ δὲ ψῦχος
[2, 8]	~Η' Ἀλλ' ἐπειδὴ φανερὸν ὅτι	ἀναγκαῖον	καὶ ἀπὸ ὑγροῦ καὶ ἀπὸ
[2, 4]	καὶ γὰρ τὴν ἀναθυμίασιν διαφέρειν	ἀναγκαῖον,	καὶ τὸν ἥλιον καὶ τὴν
[2, 3]	δῆλον ὅτι διὰ τοῦτο διαμένειν	ἀναγκαῖον	καὶ τὸν λοιπὸν χρόνον αὐτήν.
[2, 6]	δ' ἀπέχει τὰ κατὰ διάμετρον,	ἀναγκαῖον	καὶ τῶν πνευμάτων ταῦτα ἀλλήλοις
[2, 2]	θαλάττης τὴν πρώτην λαβεῖν ὑπόληψιν	ἀναγκαῖον	ὀρθῶς. Τοῦ γὰρ ὕδατος περὶ
[2, 6]	τοῦ ἡλίου καὶ τῆς γῆς	ἀναγκαῖον	πλείω καὶ ἐπὶ πλείω τόπον
[2, 3]	καὶ περὶ οὗ ἀπορῆσαι πρότερον	ἀναγκαῖον,	πότερον καὶ ἡ θάλαττα ἀεὶ
[2, 4]	δὲ ὅτι τοῦτον τὸν τρόπον	ἀναγκαῖον	συμβαίνειν, καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν
[2, 1]	τῆς γῆς ὀλίγον ἐπέχει τόπον,	ἀναγκαῖον	τὴν ἐν τῷ πελάγει μικρὰν
[2, 8]	ψῦχος. Τὴν μὲν γὰρ νηνεμίαν	ἀναγκαῖον	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ συμβαίνειν,
[2, 8]	περὶ Σίπυλον ἀνετράπη καὶ τὸ	Φλεγραῖον	καλούμενον πεδίον καὶ τὰ περὶ
[2, 3]	δεύτερον τὰς νήσους, τὸ δὲ	τελευταῖον	ῥοφήσασα ξηρὰν ποιήσει πάμπαν. Ἐκείνῳ
[2, 3]	τις ἐμβάλῃ συνδήσας ἄνθρωπον ἢ	ὑποζύγιον	ἐπιπλεῖν καὶ οὐ καταδύεσθαι κατὰ
[2, 8]	τὸν τρόπον· οὐ γὰρ (δίδωσιν)	ῥᾴδιον	οὕτω πολλὴν συνελθεῖν ἀρχήν· ἐπὶ
[2, 8]	ἀνετράπη καὶ τὸ Φλεγραῖον καλούμενον	πεδίον	καὶ τὰ περὶ τὴν Λιγυστικὴν
[2, 4]	ἐὰν μή τι διάφορον ἔχωσιν	ἴδιον·	οὐ μὴν ἀλλ' ἐνίοτε κατὰ
[2, 3]	γένεσιν. Ὥστε δῆλον ὡς εἴπερ	ἀίδιον	τὸ πᾶν, καὶ περὶ τῆς
[2, 3]	εἰρημένων, ἀλλὰ καὶ ἐάν τις	ἀγγεῖον	(πλάσας θῇ κήρινον εἰς τὴν
[2, 5]	πᾶσάν ἐστιν· ἔστιν γὰρ ὥσπερ	ἀπόγειον	τὸ πνεῦμα τὸ βόρειον (ἕως
[2, 3]	δὲ ἡ εἰς τὴν κύστιν	(σημεῖον	δ' ὅτι λεπτοτάτη ἐστίν· τὰ
[2, 6]	τοῦτο γὰρ κατὰ διάμετρον τὸ	σημεῖον,	εἰ μὴ ἀπ' αὐτοῦ καὶ
[2, 6]	ἀμφότεροι οὔριοι, ἐπὶ τὸ αὐτὸ	σημεῖον,	οὐκ ἐκ ταὐτοῦ οὐδὲ τῷ
[2, 8]	νηνεμίαν τε καὶ κρύος ἰσχυρόν,	σημεῖον	τῆς εἰρημένης αἰτίας ἐστίν. Τόν
[2, 1]	ἄρκτον εἶναι τῆς γῆς ὑψηλὰ	σημεῖόν	τι καὶ τὸ πολλοὺς πεισθῆναι
[2, 5]	ὥσπερ ἀπόγειον τὸ πνεῦμα τὸ	βόρειον	(ἕως ὁ βορέας οὗτος εἰς
[2, 8]	Τοῦτο δὲ γίγνεται ὅταν τὸ	(σεῖον	τὴν γῆν πνεῦμα φερομένην ὑπ'
[2, 8]	μικρὸν μετὰ δυσμάς, αἰθρίας οὔσης,	νεφέλιον	λεπτὸν φαίνεται διατεῖνον καὶ μακρόν,
[2, 2]	ὡς εἰπεῖν) περὶ δὲ τὸν	ἥλιον	ἀδύνατον τοῦτο συμβαίνειν, ἐπεὶ τρεφομένου
[2, 2]	μὲν ἀναφέρεται ταχὺ διὰ τὸν	ἥλιον	ἅπαν, τὸ δ' ὑπολείπεται διὰ
[2, 8]	αἰτίας ἐστίν. Τόν τε γὰρ	ἥλιον	ἀχλυώδη καὶ ἀμαυρὸν ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 8]	ἀέρος. Ἔτι τὸ γίγνεσθαι τὸν	ἥλιον	ἀχλυώδη καὶ ἀμαυρότερον ἄνευ νέφους,
[2, 2]	ὑποκαόμενον τρέφεται πῦρ, οὐδὲ τὸν	ἥλιον	εἰκὸς ἦν ὑπολαβεῖν, οὐδ' εἰ
[2, 6]	διὰ τὸ ἐκεῖνα ὑπὸ τὸν	ἥλιον	εἶναι καὶ τὴν ἐκείνου φοράν,
[2, 5]	διὰ τὸ πόρρω ὄντα τὸν	ἥλιον	ἐνισχύειν ἧττον. Οὐ συνεχεῖς δ'
[2, 6]	ὅτι πλείω χρόνον ὑπὸ τὸν	ἥλιόν	ἐστι τὰ ἀπ' ἀνατολῆς· τὰ
[2, 4]	ἀναθυμίασιν διαφέρειν ἀναγκαῖον, καὶ τὸν	ἥλιον	καὶ τὴν ἐν τῇ γῇ
[2, 1]	πεισθῆναι τῶν ἀρχαίων μετεωρολόγων τὸν	ἥλιον	μὴ φέρεσθαι ὑπὸ γῆν ἀλλὰ
[2, 3]	πολλάκις. Εἰ μὲν οὖν τὸν	ἥλιον	παύσει τις τῆς φορᾶς, τί
[2, 4]	τὸ παραπλησίως κεῖσθαι πρὸς τὸν	ἥλιον	τὰ σύνεγγυς, ἐὰν μή τι
[2, 2]	ὥσπερ ἀφικνούμενον μέχρι πρὸς τὸν	ἥλιον	τὸ ἀναγόμενον τοῦ ὑγροῦ, ἢ
[2, 3]	μετεωρισθέντος τοῦ ὑγροῦ διὰ τὸν	ἥλιον,	τὸ λειφθὲν εἶναι θάλατταν· ὑγρὰν
[2, 2]	ὅσοι τῶν πρότερον ὑπέλαβον τὸν	ἥλιον	τρέφεσθαι τῷ ὑγρῷ· καὶ διὰ
[2, 3]	ἡ θάλαττά ἐστιν ἅπαν τὸ	ποτάμιον	ὕδωρ· οὐδενὶ γὰρ διέφερεν ἀλλ'
[2, 4]	ᾗ μὲν γὰρ ῥευσεῖται τὸ	ἀνιόν,	ἐκεῖθεν τὸ αἴτιον· ἡ γὰρ
[2, 3]	σύμμειξιν τοῦ ὕδατός ἐστιν, καὶ	οἷον	ἄν τι ᾖ τὸ συμμειχθέν,
[2, 8]	λεπτὸν φαίνεται διατεῖνον καὶ μακρόν,	οἷον	γραμμῆς μῆκος εὐθύτητι διηκριβωμένον, τοῦ
[2, 2]	καταντικρὺ τῇ θέσει τῆς ἐκροῆς,	οἷον	εἰ ῥεῖν ἤρξαντο κάτωθεν, ἄνωθεν
[2, 4]	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν παραπλησίως	οἷον	ἐκ χλωρῶν ξύλων καπνόν, ἡ
[2, 4]	τὴν τῆς ἐχομένης χώρας ἀναθυμίασιν,	οἷον	ἡ μὲν ξηρὰ κατὰ τὴν
[2, 1]	ὑπὸ τοῦ ἡλίου τῆς γῆς	οἷον	ἱδρῶτα γίγνεσθαι· διὸ καὶ ἁλμυρὰν
[2, 8]	ἐκνεφίας ἐξῆλθεν ὁ κινήσας ἄνεμος,	(οἷον	καὶ περὶ Ἡράκλειαν ἐγένετο τὴν
[2, 2]	Τὰ δὲ πολλαχοῦ μὲν λιμνάζειν,	οἷον	καὶ τὴν παρ' ἡμῖν εἶναι
[2, 4]	ἀνάγκη χρωμένους καθόλου προσαγορεύειν αὐτὴν	οἷον	καπνόν· ἔστι δ' οὔτε τὸ
[2, 3]	ἱδρῶτι συνεκκρινομένης ἐκ τῶν σαρκῶν,	οἷον	καταπλύνοντος τὸ τοιοῦτον ἐκ τοῦ
[2, 3]	διηθοῦνται γῆς, ἔτι μένειν οὖσαν	οἷον	κονίαν καὶ τέφραν. Εἰσὶ δὲ
[2, 8]	τι τῆς γῆς, καὶ ἀνῄει	οἷον	λοφώδης ὄγκος μετὰ ψόφου· τέλος
[2, 8]	συμβαίνειν, καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον,	οἷον	μεταρροίας εἴσω γιγνομένης τοῦ πνεύματος,
[2, 9]	πυκνότητος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν ἔκθλιψιν,	οἷον	οἱ πυρῆνες οἱ ἐκ τῶν
[2, 5]	διὰ ψῦχος ἀποσβεννυμένης τῆς ἀναθυμιάσεως,	οἷον	ὅταν γένηται πάγος ἰσχυρός, ἢ
[2, 6]	ἐναντίας οἱ ἐναντίοι μάλιστα πνέουσιν,	οἷον	περὶ (ἰσημερίαν τὴν μὲν ἐαρινὴν
[2, 2]	μεριζόμενον καὶ μείγνυται τοῖς ἄλλοις	οἷον	πυρὸς μὲν ἐν τοῖς ἄνω
[2, 8]	οἷον τρόμον εἶναι τὸν δ'	οἷον	σφυγμόν, καὶ καθάπερ συμβαίνει πολλάκις
[2, 8]	ὀλιγάκις καὶ κατά τινας τόπους,	οἷον	σφυγμός, ἄνω κάτωθεν· διὸ καὶ
[2, 1]	Ὅτι μὲν οὖν οὔτε πηγὰς	οἷόν	τ' εἶναι τῆς θαλάττης, καὶ
[2, 1]	θαλάττης· ἐν οὐδετέρῳ γὰρ τούτων	οἷόν	τ' εἶναι τῶν γενῶν αὐτήν·
[2, 1]	τὰ μὲν συλλογιμαῖα καὶ ὑποστάσεις,	οἷον	τὰ τελματιαῖα καὶ ὅσα λιμνώδη,
[2, 1]	δὲ πάντα χειρόκμητα, λέγω δ'	οἷον	τὰ φρεατιαῖα καλούμενα· πάντων γὰρ
[2, 6]	πνεῖν τοὺς μὲν ἐναντίους οὐχ	οἷόν	τε (κατὰ διάμετρον γάρ· ἅτερος
[2, 3]	οὐδὲν πάσχει τοιοῦτον. Πῶς οὖν	οἷόν	τε περὶ τὴν πρώτην γένεσιν,
[2, 3]	ὑπῆρχε, λεκτέον. Ὅλως δὲ πῶς	οἷόν	τε τοσοῦτον ὕδατος πλῆθος ξηραινομένης
[2, 6]	κειμένους πρὸς ἀλλήλους οὐδὲν κωλύει,	οἷον	τὸν Ζ καὶ Δ. Διὰ
[2, 3]	ἱδρώς, πότερον ἀπελθόντος τινὸς μόνον	οἷον	τοῦ γλυκυτάτου, ἢ συμμειχθέντος τινός,
[2, 8]	καὶ τὸν μὲν τῶν σεισμῶν	οἷον	τρόμον εἶναι τὸν δ' οἷον
[2, 5]	καὶ πρὸς μεσημβρίαν, καὶ οὔσης	οἷον	τυμπάνου (τοιοῦτον γὰρ σχῆμα τῆς
[2, 5]	καὶ ὑπὸ τῆς τοῦ ἡλίου	οἷον	τύφεσθαι καὶ θυμιᾶσθαι. Τῆς δὲ
[2, 6]	ἢ ταὐτὸ ποιοῦσιν ἢ ἐναντίον,	οἷον	ὑγροὶ λὶψ καὶ καικίας, ὃν
[2, 8]	ἐγκαταλείπεσθαι ἀναγκαῖον ἐν ταῖς δυσχωρίαις,	οἷον	ὕδωρ ἐν σκεύει οὐ δυνάμενον
[2, 9]	ὕστερον ἐκκρίνεσθαι καὶ μὴ γίγνεσθαι,	οἷον	ὑπὸ χεῖρα ποιούσης ἀεὶ τῆς
[2, 3]	ὃν ἀθρόοι ῥέουσιν. Ὁμοίως δὲ	γελοῖον	κἂν εἴ τις εἰπὼν ἱδρῶτα
[2, 9]	γίγνεσθαι. Τοῦτο δὲ διαφέρει πλεῖστον·	ὅμοιον	γὰρ κἂν εἴ τις οἴοιτο
[2, 2]	ὑπέλαβον. Τὸ δ' οὐκ ἔστιν	ὅμοιον·	ἡ μὲν γὰρ φλὸξ διὰ
[2, 9]	φαίνεσθαι, παρεικάζοντες ὡς τὸ πάθος	ὅμοιον	ὂν καὶ ὅταν τὴν θάλαττάν
[2, 8]	διὰ τὴν μετάστασιν. Τὸ δ'	ὅμοιον	συμβαίνει καὶ ἐν τῇ θαλάττῃ
[2, 8]	μετὰ τοῦτο σκεπτέον ἂν εἴη	ποῖον	κινητικώτατον εἴη τῶν σωμάτων· ἀνάγκη
[2, 4]	μικρὸν ἀποπνέον καὶ λανθάνον ἔξω	προϊὸν	ἤδη πνεῦμα γίγνεται λαμπρόν. Τίς
[2, 7]	οὖσαν, καὶ πολὺ δεχομένην ἕτερον	ὄμβριον	ὕδωρ, ὑπὸ τούτου κινεῖσθαι· πλείονός
[2, 8]	εἰς μικρὰ κερματισθέντος τοῦ ἀέρος.	Τεκμήριον	δ' ἐστὶ τοῦ ῥεῖν ὑπὸ
[2, 3]	διὰ ταύτην τὴν ἄγνοιαν ἐζημιώθησαν.	Τεκμήριον	δὲ τοῦ μειγνυμένου τὸ παχύτερον
[2, 8]	Αἱ δ' ἐγγὺς τῆς ἠπείρου	μόριόν	εἰσιν τῆς ἠπείρου· τὸ γὰρ
[2, 1]	μέγα τι τοῦ παντὸς τοῦτο	μόριον	ὄν· καὶ τὸν λοιπὸν οὐρανὸν
[2, 4]	καὶ μᾶλλον αὐχμώσης, ἕν τι	μόριον	ὕδατος ἄφθονον λαμβάνει πλῆθος. Αἴτιον
[2, 3]	οὐ καταδύεσθαι κατὰ τοῦ ὕδατος,	μαρτύριον	ἂν εἴη τι τοῖς εἰρημένοις·
[2, 3]	ἀπορρεῖ δ' (αὕτη εἰς ποταμὸν	πλησίον	γλυκὺν μέν, ἰχθῦς δ' οὐκ
[2, 8]	γίγνεσθαι σεισμόν· ὅταν γὰρ ἤδη	πλησίον	ᾖ ἡ ἀντίφραξις, καὶ μήπω
[2, 8]	τὸ ἀπὸ τῆς σελήνης, (ὅταν	πλησίον	ἤδη γίγνηται ἡ φορὰ ἐν
[2, 5]	νύκτας παύονται. Αἴτιον δ' ὅτι	πλησίον	μὲν ὢν φθάνει ξηραίνων πρὶν
[2, 8]	ἐν τῇ γῇ τὸ πνεῦμα	παραπλήσιον	ποιεῖν, καὶ τὸν μὲν τῶν
[2, 3]	παρεγχεῖσθαι τῆς θαλάττης· τὸ γὰρ	εἰσιὸν	διὰ τῶν τοίχων τῶν κηρίνων
[2, 4]	μεθ' ἡμέραν μᾶλλον) τὸ δὴ	κατιὸν	ὕδωρ διαδίδοται πᾶν εἰς τὴν
[2, 9]	τε γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τὸ	αἴτιον	ἀεὶ καὶ ὡρισμένον, τό τε
[2, 2]	ὕδατος, ἀλλ' ἁλμυρόν. Τὸ δ'	αἴτιον	ἅμα ταύτης τε τῆς ἀπορίας
[2, 5]	συνεχεῖς· διὸ λανθάνοντες ποιοῦσιν ἐπιζητεῖν.	Αἴτιον	δ' ὅτι ὁ μὲν βορέας
[2, 6]	ἀπαρκτίας καὶ θρασκίας καὶ ἀργέστης.	Αἴτιον	δ' ὅτι οἱ ἐκνεφίαι γίγνονται
[2, 5]	πνέουσι, τὰς δὲ νύκτας παύονται.	Αἴτιον	δ' ὅτι πλησίον μὲν ὢν
[2, 4]	μόριον ὕδατος ἄφθονον λαμβάνει πλῆθος.	Αἴτιον	δ' ὅτι ὡς μὲν τὰ
[2, 8]	ἐπισημαίνει κατὰ τοὺς αὐτοὺς τόπους.	Αἴτιον	δὲ τοῦ μὲν μεγέθους τὸ
[2, 9]	περὶ τῆς ἀνακλάσεως δόξαις, ὅπερ	αἴτιον	δοκεῖ τοῦ τοιούτου πάθους εἶναι·
[2, 8]	ἂν οὖν ὕδωρ οὐδὲ γῆ	αἴτιον	εἴη, ἀλλὰ πνεῦμα τῆς κινήσεως,
[2, 8]	ἡμῶν καὶ τρόμων καὶ σφυγμῶν	αἴτιόν	ἐστιν ἡ τοῦ πνεύματος ἐναπολαμβανομένη
[2, 4]	ῥευσεῖται τὸ ἀνιόν, ἐκεῖθεν τὸ	αἴτιον·	ἡ γὰρ φορὰ τῶν πορρωτέρω
[2, 3]	διὰ τὴν σύμμειξιν. Τοῦτο γὰρ	αἴτιον	καὶ τοῦ βάρους (πλέον γὰρ
[2, 8]	τὸ πάθος. Τὸ δ' αὐτὸ	αἴτιον	καὶ τοῦ εἰωθότος ἐνίοτε γίγνεσθαι
[2, 8]	δ' ἅμα κῦμα σεισμῷ γέγονεν,	αἴτιον,	ὅταν ἐναντία γίγνηται τὰ πνεύματα.
[2, 4]	ἄρκτου καὶ (μεσημβρίας τὸ αὐτὸ	αἴτιον·	πλεῖστοι γὰρ βορέαι καὶ νότοι
[2, 3]	ἠθουμένοις ὕδασιν. Φαίνεται δὲ τὸ	αἴτιον	ταὐτὸ καὶ περὶ τὸ εἰς
[2, 3]	τῆς γῆς συγκαταμισγόμενον τῷ ὑγρῷ	αἴτιον	τῆς ἁλμυρότητος. Ἐν μὲν οὖν
[2, 4]	τοὐναντίον. Καὶ αὐτοῦ δὲ τούτου	αἴτιον	τὸ ἑκατέραν μεταπίπτειν εἰς τὴν
[2, 6]	τόπων ἢ τῶν πρὸς μεσημβρίαν	αἴτιον	τό τε τὴν οἰκουμένην ὑποκεῖσθαι
[2, 8]	σεισμῶν· ἀλλ' οὐ διὰ τοῦτο	αἴτιον	τὸ ὕδωρ τῆς κινήσεως, ἀλλ'
[2, 8]	μὲν πρὸ τῶν μεσονυκτίων ἐκλείψεων,	μεσονύκτιον	δὲ πρὸ τῶν ἑῴων. Συμβαίνει
[2, 6]	Η ἔστω ἄρκτος· τούτῳ δ'	ἐναντίον	ἐξ ἐναντίας, τὸ ἐφ' οὗ
[2, 6]	καὶ τὸ Θ τῷ Η	ἐναντίον·	κατὰ διάμετρον γάρ. Ἀπὸ δὲ
[2, 6]	δὲ ἢ ταὐτὸ ποιοῦσιν ἢ	ἐναντίον,	οἷον ὑγροὶ λὶψ καὶ καικίας,
[2, 4]	ὑγροῦ, ἀπιόντος δὲ πρὸς τὸν	ἐναντίον	τόπον ὕδατα καὶ χειμῶνες. Διὰ
[2, 4]	ἄλλο ἡ ἀτμιδώδης, ὁτὲ δὲ	τοὐναντίον.	Καὶ αὐτοῦ δὲ τούτου αἴτιον
[2, 3]	μορίων· καὶ πάλιν γ' ἔσται	τοὐναντίον·	καὶ (ὅταν γένηται, ξηρανεῖται πάλιν·
[2, 8]	ἡ ῥύσις, ὥσπερ ἄμπωτις, εἰς	τοὐναντίον	τῆς ἔξω πλημμυρίδος, καὶ πρὸς
[2, 4]	ταύτης αὐχμός ἐστιν· ὁτὲ δὲ	τοὐναντίον	τῆς κύκλῳ πάσης ἢ μετρίοις
[2, 9]	θερμοῦ φέρεσθαι παντός· ἀλλ' εἰς	τοὐναντίον	τῆς πυκνότητος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν
[2, 3]	μειγνυμένου τὸ παχύτερον εἶναι τὸν	ὄγκον·	ἐὰν γάρ τις ὕδωρ ἁλμυρὸν
[2, 3]	αὐτῷ. Ἔστι δὲ καὶ περὶ	Λύγκον	κρήνη τις ὕδατος ὀξέος, περὶ
[2, 5]	τὸν μὲν ἔχοντα βάσιν τὸν	τροπικόν,	τὸν δὲ τὸν διὰ παντὸς
[2, 3]	εἴρηκεν ἱκανῶς (ἡ γὰρ μεταφορὰ	ποιητικόν)	πρὸς δὲ τὸ γνῶναι τὴν
[2, 8]	μάλιστα τῶν σωμάτων τὸ πνεῦμα	κινητικόν·	καὶ γὰρ τὸ πῦρ ὅταν
[2, 8]	ἐξῆλθεν πνεῦμα πολὺ καὶ τὸν	φέψαλον	καὶ τὴν τέφραν ἀνῆκεν καὶ
[2, 9]	γίγνεται κατὰ τὸν οὐρανὸν ὅταν	ἐπινέφελον	ᾖ μόνον, ἀλλ' οὐ συνεχῶς
[2, 3]	γῆς, ἐν ἑκάστῳ δὲ μή;	δῆλον	γὰρ ὅτι ἡ θάλαττά ἐστιν
[2, 5]	τοῦ ἑτέρου πόλου πνέων ἄνεμος,	δῆλον.	Ἐπεὶ δ' οὔτ' ἐκεῖνος, οὔτε
[2, 8]	ὅπου τὸ ἀναφύσημα τοῦτο ἐγένετο,	δῆλόν	ἐστιν. Καὶ γὰρ δὴ τοῦ
[2, 4]	καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν ἔργων	δῆλον·	καὶ γὰρ τὴν ἀναθυμίασιν διαφέρειν
[2, 4]	ἀρχαὶ γίγνονται νοτιζούσης τῆς γῆς,	δῆλον	καὶ ἐπὶ τῶν ἔργων· ὅθεν
[2, 7]	φύσιν. Ὥστ' εἰ τοῦτ' ἀδύνατον,	δῆλον	ὅτι ἀδύνατον καὶ ταύτην εἶναι
[2, 6]	Οὕτω δὲ τεταγμένων τῶν ἀνέμων,	δῆλον	ὅτι ἅμα πνεῖν τοὺς μὲν
[2, 3]	εἴτε καὶ δι' ἄλλο τι,	δῆλον	ὅτι διὰ τοῦτο διαμένειν ἀναγκαῖον
[2, 2]	αὐτὸν τρόπον, ὥσπερ ἐκεῖνοί φασιν,	δῆλον	ὅτι καὶ ὁ ἥλιος οὐ
[2, 3]	τοῦ σώματος τοῦ ἐξιόντος ὑγροῦ,	δῆλον	ὅτι κἀν τῇ θαλάττῃ τὸ
[2, 2]	ταῦτα πάντα κεῖται φανερῶς· ὥστε	δῆλον	ὅτι κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον
[2, 8]	καὶ ἡ ὁρμὴ τοῦ πνεύματος	δῆλον	ὅτι οὐκ εὐθὺς ἅπασαν ἀνήλωσεν
[2, 3]	μὲν ὑγρὰν τὴν δὲ ξηράν,	δῆλον	ὅτι ταύτην οἰητέον ἀρχὴν εἶναι
[2, 4]	ἀναθυμιάσεως κινούμενον περὶ τὴν γῆν,	δῆλον	ὅτι τῆς μὲν κινήσεως ἡ
[2, 3]	ἐν μείξει τινὸς τὸ ἁλμυρόν,	δῆλον	οὐ μόνον ἐκ τῶν εἰρημένων,
[2, 3]	οὐχ ἱκανῶς· οὐδὲ γὰρ ἐνταῦθα	δῆλον	πῶς ἐκ γλυκέος τοῦ πόματος
[2, 5]	οἰκοῦμεν πρὸς τὸν ὑπὲρ ἡμῶν,	δῆλον	ὡς ἀνάλογον ἕξει τά τ'
[2, 3]	αὐτῆς ποιοῦσι τὴν γένεσιν. Ὥστε	δῆλον	ὡς εἴπερ ἀίδιον τὸ πᾶν,
[2, 4]	ἡ δὲ τῆς γενέσεως ἀρχὴ	δῆλον	ὡς ἐκ τῆς (γῆς ἐστιν.
[2, 1]	ἐν μὲν πολλῷ πλήθει θαλάττης	ἄδηλον·	ᾗ δὲ διὰ τὴν στενότητα
[2, 2]	τίν' αἰτίαν τὸ μὲν πότιμον	ἄδηλον	πλὴν ῥέον, τὸ δ' ὑπομένον,
[2, 3]	ἐν πολλῷ μὲν πλήθει ὕδατος	ἐπίδηλον	οὕτως ποιεῖν τὴν μεῖξιν τῆς
[2, 8]	ἀλλὰ δι' ὀλιγότητα οὐχ ὁμοίως	ἐπίδηλον,	πόρρωθεν δὲ ψυχρὸν διὰ τὴν
[2, 1]	στηλῶν βραχέα μὲν διὰ τὸν	πηλόν,	ἄπνοα δ' ἐστὶν ὡς ἐν
[2, 3]	πάλιν· καὶ τοῦθ' οὕτως κατὰ	κύκλον	ἀναγκαῖον ἀεὶ βαδίζειν· μᾶλλον γὰρ
[2, 5]	χειμερινῆς τροπῆς (δέοι γὰρ ἂν	ἄλλον	ἀπὸ θερινῆς εἶναι τροπῆς· οὕτως
[2, 7]	τόπους ἐκ τῶν πληρεστέρων τὸ	μεταβάλλον	ἐμπῖπτον κινεῖν. Ἀναξιμένης δέ φησιν
[2, 5]	ἀναπεπταμένον, μείζων καὶ πλείων καὶ	μᾶλλον	ἀλεεινὸς ἄνεμος ὁ νότος ἐστὶ
[2, 4]	μετρίοις χρωμένης ὕδασιν ἢ καὶ	μᾶλλον	αὐχμώσης, ἕν τι μόριον ὕδατος
[2, 3]	κατὰ κύκλον ἀναγκαῖον ἀεὶ βαδίζειν·	μᾶλλον	γὰρ οὕτως εὔλογον ὑπολαβεῖν ἢ
[2, 4]	εἰς ὕδωρ (διὸ χειμῶνός τε	μᾶλλον	γίγνεται τὰ ὕδατα, καὶ νύκτωρ
[2, 9]	τοῦ πυρὸς ἐμπερίληψις, ἀμφοτέρως μέν,	μᾶλλον	δ' ἡ κατάσπασις τοῦ ἄνωθεν
[2, 4]	διὰ γὰρ τὸ συνεχῶς μὲν	μᾶλλον	δὲ καὶ ἧττον καὶ πλείω
[2, 5]	ἐστὶ τοῦ βορέου, καὶ διήκει	μᾶλλον	δεῦρο ἢ οὗτος ἐκεῖ. Τίς
[2, 8]	διὰ τὸ λεπτομερέστερον εἶναι καὶ	μᾶλλον	διὰ παντὸς ἰέναι τοῦ πνεύματος
[2, 8]	καὶ ὁ σεισμὸς ἅμα, καὶ	μᾶλλον	διὰ τὸ τὴν θάλατταν μὴ
[2, 4]	ὀρθὸν ἀναφέρεται, καὶ πᾶν ἰσχύει	μᾶλλον	ἐγγύς, ἡ δὲ τῆς γενέσεως
[2, 3]	τῆς γῆς, ἰδίειν ξηραινομένην; Ἀλλὰ	μᾶλλον	εἰκός, ὥσπερ φασί τινες, ἀπελθόντος
[2, 6]	θεωρεῖν. γέγραπται μὲν οὖν, τοῦ	μᾶλλον	εὐσήμως ἔχειν, ὁ τοῦ ὁρίζοντος
[2, 5]	ἡλίου μετὰ τὰς θερινὰς τροπὰς	μᾶλλον	ἢ ἐν αὐταῖς πνέουσιν οἱ
[2, 8]	τόπους, πολὺ δεχόμεναι πνεῦμα σείονται	μᾶλλον.	Καὶ ἔαρος δὲ καὶ μετοπώρου
[2, 3]	καομένη γὰρ ἡ γῆ τῷ	μᾶλλον	καὶ ἧττον παντοδαπὰς λαμβάνει μορφὰς
[2, 5]	ἀσθενῆ τότε ἀποκρίνεται, τὰ δὲ	μᾶλλον	πεπηγότα πλείονος δεῖται θερμότητος. Διὸ
[2, 1]	τὰ δ' ἔξω πελάγη βαθέα	μᾶλλον.	Περὶ δὲ τοῦ τὰ πρὸς
[2, 8]	εἴσω γιγνομένης τοῦ πνεύματος, καὶ	μᾶλλον	πρὸ τῶν μειζόνων σεισμῶν· μὴ
[2, 2]	εἰσρέουσιν ἀφ' οὗπερ ἐκρέουσιν, οὐδὲν	μᾶλλον	ῥευσοῦνται κάτωθεν ἢ ἄνωθεν, ἀλλ'
[2, 8]	ἀλλ' ἀθρόως φερόμενον ἀναγκαῖον ἰσχύειν	μᾶλλον.	Τὸ δὲ ψῦχος συμβαίνει διὰ
[2, 4]	τὰ νυκτερινὰ τῶν μεθ' ἡμέραν	μᾶλλον)	τὸ δὴ κατιὸν ὕδωρ διαδίδοται
[2, 9]	τῶν λαμπρῶν. Διὸ καὶ γίγνεται	μᾶλλον	τοῦτο νύκτωρ· τῆς γὰρ ἡμέρας
[2, 2]	δ' ὑπομένον, καὶ διότι τελευτὴ	(μᾶλλον	ὕδατος ἢ ἀρχή ἐστιν ἡ
[2, 2]	οὗτος οὐκ ἔστιν θαλάττης ἀλλὰ	μᾶλλον	ὕδατος. Φαίνεται δὲ θαλάττης, ὅτι
[2, 6]	οὐκ αἴθριοι· ἐὰν γὰρ ὦσι	μᾶλλον	ψυχροὶ ἢ μεγάλοι, φθάνουσι πηγνύντες
[2, 8]	ὁμοίως δύναται, τὰς δὲ μετεώρους	μᾶλλον,	ὥστε ῥεῖν, ὅταν ἀρχὴν λάβωσιν
[2, 8]	μὴ δύνηται, προωθοῦν δὲ καὶ	συστέλλον	εἰς ταὐτὸν συναθροίσῃ πολλήν· τότε
[2, 3]	εἰς ὃν εἰσβάλλει ποιεῖ πικρὸν	ὅλον.	Αἱ δὲ διαφοραὶ τούτων ἐκεῖθεν
[2, 2]	πόθεν ἔσται; τοῦτο γὰρ ἐξαίρειν	ὅλον	ἀναγκαῖον, εἴπερ ἀεὶ σῴζεται τὸ
[2, 4]	ἀτμίς, ἡ δὲ τὸ μὲν	ὅλον	ἀνώνυμος, τῷ δ' ἐπὶ μέρους
[2, 3]	ἢ διὰ ταῦτα τὸν οὐρανὸν	ὅλον	μεταβάλλειν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[2, 2]	θερμαινομένου, ἀέρα γενέσθαι καὶ τὸν	ὅλον	οὐρανὸν αὐξηθῆναι, καὶ τοῦτον πνεύματά
[2, 1]	ὄν· καὶ τὸν λοιπὸν οὐρανὸν	ὅλον	περὶ τοῦτον συνεστάναι τὸν τόπον
[2, 5]	δὲ τρόπον πρὸς τὸν κάτω	πόλον	ἕτεροι δύο κῶνοι τῆς γῆς
[2, 5]	τῆς μὲν πρὸς τὸν ἄνω	πόλον,	καθ' ἡμᾶς, τῆς δὲ πρὸς
[2, 5]	τόπον τινὰ πρὸς τὸν ἕτερον	πόλον	ὥσπερ ὃν ἡμεῖς οἰκοῦμεν πρὸς
[2, 8]	γενομένου σεισμοῦ τά τε περὶ	Σίπυλον	ἀνετράπη καὶ τὸ Φλεγραῖον καλούμενον
[2, 3]	τὸ δ' ἀπορρέον αὐτῆς τὸν	ποταμὸν	εἰς ὃν εἰσβάλλει ποιεῖ πικρὸν
[2, 3]	πλατυτέρου, ἀπορρεῖ δ' (αὕτη εἰς	ποταμὸν	πλησίον γλυκὺν μέν, ἰχθῦς δ'
[2, 8]	τρόμον εἶναι τὸν δ' οἷον	σφυγμόν,	καὶ καθάπερ συμβαίνει πολλάκις μετὰ
[2, 5]	ἀπὸ τοῦ κατακεκαυμένου τόπου πνέοντα	ἄνεμον	εἶναι νότον. Ἐκεῖνος δ' ὁ
[2, 4]	γὰρ αὐτὸν ἀέρα κινούμενον μὲν	ἄνεμον	εἶναι, συνιστάμενον δὲ πάλιν ὕδωρ.
[2, 9]	φύσιν ἐπὶ μὲν τῆς γῆς	ἄνεμον,	ἐν δὲ τῇ γῇ σεισμόν,
[2, 8]	ὕλην, ἐξ ἧς ἐποίησε τὸν	ἄνεμον,	ὃν καλοῦμεν σεισμόν. Ἕως ἂν
[2, 4]	ἀρχὴν πρὶν φανερῶς ἐληλυθέναι τὸν	ἄνεμον,	ὡς ἄνωθεν αὐτῶν ἐχόντων τὴν
[2, 2]	τῶν ποταμῶν οὔτ' ἀθρόον οὔτε	στάσιμον,	ἀλλ' ὡς γιγνόμενον ἀεὶ φαίνεται
[2, 1]	τούτων θάτερον πέπονθεν· αὐτόματον δὲ	στάσιμον	τοσοῦτον πλῆθος οὐδὲν ὁρῶμεν πηγαῖον
[2, 5]	κωλύει θαλάττης πλῆθος, ἅπαν εἶναι	πορεύσιμον,	καὶ κατὰ τὰ φαινόμενα περί
[2, 2]	διὰ τίν' αἰτίαν τὸ μὲν	πότιμον	ἄδηλον πλὴν ῥέον, τὸ δ'
[2, 2]	βάρος, τὸ δὲ γλυκὺ καὶ	πότιμον	ἀνάγεται διὰ τὴν κουφότητα, καθάπερ
[2, 2]	διηθούμενον γὰρ γίγνεσθαι τὸ ἁλμυρὸν	πότιμον.	Ἀντίκειται δὲ ἑτέρα πρὸς ταύτην
[2, 2]	ἔστιν τὸ συνεστὸς ὕδωρ τοῦτο	πότιμον,	εἴπερ ἀρχὴ τοῦ παντὸς ὕδατος,
[2, 3]	τὴν περιφοράν, ἀεὶ πλησιάζων τὸ	πότιμον,	καθάπερ εἴπομεν, ἀνάξει, ἀφήσει δὲ
[2, 3]	αἰεί τι ἀνάγεται καὶ γίγνεται	πότιμον	καὶ ἄνωθεν ἐν τῷ ὑομένῳ
[2, 2]	εἰς ὕδωρ. Τὸ μὲν οὖν	πότιμον	καὶ γλυκὺ διὰ κουφότητα πᾶν
[2, 3]	ἕλκει τὸ ἁλμυρὸν ἢ τὸ	πότιμον)	καὶ τοῦ πάχους· καὶ γὰρ
[2, 3]	μερῶν, καθάπερ ἀὴρ καὶ τὸ	πότιμον	ὕδωρ καὶ πῦρ (ἀεὶ γὰρ
[2, 3]	τῶν τοίχων τῶν κηρίνων γίγνεται	πότιμον	ὕδωρ· ὥσπερ γὰρ δι' ἠθμοῦ
[2, 2]	ἁλμυρόν· τὸ γὰρ γλυκὺ καὶ	πότιμον	ὑπὸ τῆς ἐμφύτου θερμότητος ἑλκυσθὲν
[2, 3]	ἀναχθῆναι ἐκεῖνο πρότερον δεήσει τὸ	πότιμον.	Ὥστε οὐδέποτε ξηρανεῖται· πάλιν γὰρ
[2, 8]	τὸν μὲν τῶν σεισμῶν οἷον	τρόμον	εἶναι τὸν δ' οἷον σφυγμόν,
[2, 4]	παυομένων διὰ τὸ ἀποκρίνεσθαι τὸ	θερμὸν	ἀεὶ καὶ ἀναφέρεσθαι εἰς τὸν
[2, 9]	ἡλίου καὶ τοῦ πυρὸς γίγνεται	θερμόν·	ἀλλ' ὅμως ὅταν πάλιν συνίῃ
[2, 9]	πέρας (ᾗ γὰρ ἐκλείπει τὸ	θερμὸν	διακρινόμενον εἰς τὸν ἄνω τόπον,
[2, 8]	καὶ τὸ ἀπὸ τοῦ ἡλίου	θερμὸν	ἐκ τοῦ ἀέρος, ἤδη δ'
[2, 3]	γὰρ ἂν μὴ κρατήσῃ τὸ	θερμόν,	ἐν μὲν τοῖς σώμασι γίγνεται
[2, 4]	μὴ θερμανθέν) ὁ δὲ καπνὸς	θερμὸν	καὶ ξηρόν· ὥστε καθάπερ ἐκ
[2, 8]	τοῦτο διὰ τὸ ἀμαυροῦσθαι τὸ	θερμὸν	τὸ ἀπὸ τῆς σελήνης, (ὅταν
[2, 8]	γὰρ τοῦτο ἐγγύθεν μέν ἐστι	θερμόν,	ὥσπερ καὶ ὅταν ἀάζωμεν, ἀλλὰ
[2, 9]	ἄνεμον, ἐν δὲ τῇ γῇ	σεισμόν,	ἐν δὲ τοῖς νέφεσι βροντήν·
[2, 8]	ἄλληλα τὸ μὲν πνεῦμα τὸν	σεισμὸν	ἐποίησεν, ἡ δ' ὑπόστασις τοῦ
[2, 8]	τὸ πλῆθος ἰσχυρότερον ποιεῖ τὸν	σεισμόν.	Ἔτι δὲ περὶ τόπους τοιούτους
[2, 8]	ἐποίησε τὸν ἄνεμον, ὃν καλοῦμεν	σεισμόν.	Ἕως ἂν οὖν ἀναλωθῇ τὰ
[2, 7]	τὰς κοιλίας ἀποβιαζόμενον ποιεῖν τὸν	σεισμόν,	καὶ ξηραινομένην ἕλκουσαν εἰς τοὺς
[2, 8]	ἐνίοτε τῆς σελήνης συμβαίνει γίγνεσθαι	σεισμόν·	ὅταν γὰρ ἤδη πλησίον ᾖ
[2, 8]	τὴν γῆν, ὃ ποιεῖ τὸν	σεισμὸν	πρὸ τῶν ἐκλείψεων. Γίγνονται γὰρ
[2, 8]	πνεύματος ἐκρήγνυσθαι καὶ ποιεῖν τὸν	κατακλυσμόν.	Ἐγένετο δὲ τοῦτο καὶ περὶ
[2, 8]	δ' ὑπόστασις τοῦ κύματος τὸν	κατακλυσμόν.	Κατὰ μέρος δὲ γίγνονται οἱ
[2, 3]	τὸ συμμειχθέν, τοιοῦτον ποιεῖ τὸν	χυμόν.	Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν
[2, 3]	σῶμα συνεκκρίνεται, ὃ ποιεῖ τὸν	χυμὸν	τοῦτον. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν
[2, 9]	νέφεσιν εἶναι τούτων αἰτίαν οὐ	πιθανόν·	καὶ γὰρ οὗτος ὁ λόγος
[2, 3]	φανερὸν δὴ καὶ τοῦτο καὶ	πιθανόν,	ὡς ἀδύνατον μὴ τὸν αὐτὸν
[2, 4]	τὸ κατὰ μικρὸν ἀποπνέον καὶ	λανθάνον	ἔξω προϊὸν ἤδη πνεῦμα γίγνεται
[2, 1]	περιοικούμεναι κύκλῳ, ὥστ' οὐκ ἂν	ἐλάνθανον	αἱ πηγαί, εἰ κατά τινα
[2, 2]	ἀέρα γενέσθαι καὶ τὸν ὅλον	οὐρανὸν	αὐξηθῆναι, καὶ τοῦτον πνεύματά τε
[2, 6]	εὖρος. Νέφεσι δὲ πυκνοῦσι τὸν	οὐρανὸν	καικίας μὲν σφόδρα, λὶψ δὲ
[2, 3]	ὑπολαβεῖν ἢ διὰ ταῦτα τὸν	οὐρανὸν	ὅλον μεταβάλλειν. Ἀλλὰ περὶ μὲν
[2, 1]	μόριον ὄν· καὶ τὸν λοιπὸν	οὐρανὸν	ὅλον περὶ τοῦτον συνεστάναι τὸν
[2, 9]	ποτε τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν	οὐρανὸν	ὅταν ἐπινέφελον ᾖ μόνον, ἀλλ'
[2, 8]	οἷον ὕδωρ ἐν σκεύει οὐ	δυνάμενον	διεξελθεῖν. Διὸ καθάπερ ἐν σώματι
[2, 8]	τὸ διὰ παντὸς ἰέναι μάλιστα	δυνάμενον,	τοιοῦτον δὲ τὸ λεπτότατον. Ὥστ'
[2, 5]	εἶναι πολὺ πλείω ἐκεῖνον καὶ	ἀναπεπταμένον,	μείζων καὶ πλείων καὶ μᾶλλον
[2, 4]	ἀέρα κινούμενον μὲν ἄνεμον εἶναι,	συνιστάμενον	δὲ πάλιν ὕδωρ. Ὁ μὲν
[2, 3]	ἐν τῷ ὑομένῳ κατέρχεται ἄλλο	γεγενημένον,	οὐ τὸ ἀναχθέν· καὶ διὰ
[2, 2]	δ' οὐδὲν ἄλλο φαίνεται σῶμα	κείμενον	ἀθρόον, ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων
[2, 9]	ὁ λόγος ἀπραγμόνως εἴρηται λίαν·	ἀποκεκριμένον	τε γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τὸ
[2, 2]	Τὸ δ' ἐν τῷ Φαίδωνι	γεγραμμένον	περί τε τῶν ποταμῶν καὶ
[2, 2]	πυρός· εἰ οὖν μηδὲ τὸ	ὑποκαόμενον	τρέφεται πῦρ, οὐδὲ τὸν ἥλιον
[2, 9]	αἰτίαν· τὸ δὲ πνεῦμα τὸ	ἐκθλιβόμενον	τὰ πολλὰ μὲν ἐκπυροῦται λεπτῇ
[2, 2]	γιγνόμενον ὕδωρ καὶ τὸ πάλιν	ἀναγόμενον	πόθεν ἔσται; τοῦτο γὰρ ἐξαίρειν
[2, 2]	μέχρι πρὸς τὸν ἥλιον τὸ	ἀναγόμενον	τοῦ ὑγροῦ, ἢ τὴν ἄνοδον
[2, 2]	τούτου συμβαίνοντος γένοιτ' ἂν τὸ	λεγόμενον	ἄνω ποταμῶν· ὅπερ ἀδύνατον. Ἔτι
[2, 1]	σεμνότερον ὑπέλαβον ἴσως εἶναι τὸ	λεγόμενον,	ὡς μέγα τι τοῦ παντὸς
[2, 3]	τὸ εἰς τὴν κύστιν περίττωμα	συλλεγόμενον·	καὶ γὰρ ἐκεῖνο πικρὸν καὶ
[2, 3]	θαλάττῃ τὸ ἐκ τῆς γῆς	συγκαταμισγόμενον	τῷ ὑγρῷ αἴτιον τῆς ἁλμυρότητος.
[2, 7]	μὴ δύνασθαι δέχεσθαι τὰς κοιλίας	ἀποβιαζόμενον	ποιεῖν τὸν σεισμόν, καὶ ξηραινομένην
[2, 2]	τὸ πλῆθος, ὅθεν μεταβάλλει τε	μεριζόμενον	καὶ μείγνυται τοῖς ἄλλοις οἷον
[2, 9]	Ἐμπεδοκλῆς μέν φησιν εἶναι τὸ	ἐμπεριλαμβανόμενον	τῶν τοῦ ἡλίου ἀκτίνων, Ἀναξαγόρας
[2, 2]	ἀθρόον οὔτε στάσιμον, ἀλλ' ὡς	γιγνόμενον	ἀεὶ φαίνεται καθ' ἡμέραν. Ἐκ
[2, 1]	τοσοῦτον πλῆθος οὐδὲν ὁρῶμεν πηγαῖον	γιγνόμενον.	(Ἔτι δ' ἐπεὶ πλείους εἰσὶ
[2, 8]	Τοιοῦτον δὴ δεῖ νοεῖν τὸ	γιγνόμενον	καὶ ἐν τῇ γῇ, ὡς
[2, 1]	πηγήν, ἀλλ' εἰς ἓν ἀεὶ	γιγνόμενον	καὶ συρρέον ἀπαντᾶν πρώτην. Τῶν
[2, 7]	ὅσην ἡμεῖς ἴσμεν, ἕτερον ἀεὶ	γιγνόμενον	μεθισταμένων, ὡς οὔσης κυρτῆς καὶ
[2, 9]	βροντήν, ὡς καθάπερ φαίνεται καὶ	γιγνόμενον	οὕτως καὶ πρότερον τὴν ἀστραπὴν
[2, 8]	γῆν τὰ πνεύματα καὶ τὸ	γιγνόμενον	περὶ ταύτας τὰς νήσους· ὅταν
[2, 8]	τὴν στενότητα· τὸ γὰρ πνεῦμα	γιγνόμενον	σφοδρὸν καὶ διὰ τὸ πλῆθος
[2, 2]	αὐτὸν ἅπαντες καὶ πᾶν τὸ	γιγνόμενον	ὕδωρ· εἴς τε γὰρ τὸ
[2, 2]	ποταμῶν· ὅπερ ἀδύνατον. Ἔτι τὸ	γιγνόμενον	ὕδωρ καὶ τὸ πάλιν ἀναγόμενον
[2, 9]	μεγέθους τὴν ζέσιν ποιεῖν τὸ	ἐγγιγνόμενον	πνεῦμα ὑπὸ τοῦ πυρός, ἣν
[2, 5]	ἔχῃ τὸ ξηρὸν ὑγρότητα, τοῦτο	θερμαινόμενον	θυμιᾶται. Ἀποροῦσι δέ τινες διὰ
[2, 8]	ἐκ τοῦ ἀέρος, ἤδη δ'	ἀπομαραινόμενον,	νηνεμία γίγνεται ἀντιμεθισταμένου τοῦ πνεύματος
[2, 1]	τόπον, ὑπὸ δὲ τοῦ ἡλίου	ξηραινόμενον	τὸ μὲν διατμίσαν πνεύματα καὶ
[2, 6]	κατὰ τὸν διὰ παντὸς εἶναι	φαινόμενον,	οὐκ ἀκριβοῖ δέ. Ἐναντία δὲ
[2, 9]	(ᾗ γὰρ ἐκλείπει τὸ θερμὸν	διακρινόμενον	εἰς τὸν ἄνω τόπον, ταύτῃ
[2, 2]	καθ' ἑκάστην ἡμέραν καὶ φέρεται	διακρινόμενον	καὶ ἀτμίζον εἰς τὸν ἄνω
[2, 3]	νοεῖν, ὥσπερ ἐκ πεπυρωμένων τὸ	λειπόμενον	τοιαύτην εἶναι γῆν, καὶ δὴ
[2, 2]	ἄδηλον πλὴν ῥέον, τὸ δ'	ὑπομένον,	καὶ διότι τελευτὴ (μᾶλλον ὕδατος
[2, 2]	τοῦ περιττώματος, ὅτι τοῦθ' ὁρᾷ	ὑπομένον,	οὐκ ἂν ὑπολαμβάνοι καλῶς. Ὁμοίως
[2, 8]	τὸ δ' ἐντός, ἀλλ' ἀθρόως	φερόμενον	ἀναγκαῖον ἰσχύειν μᾶλλον. Τὸ δὲ
[2, 8]	οὖν ἐξ ἀνάγκης τὸ τάχιστα	φερόμενον·	πλήσσει γὰρ μάλιστα διὰ τὸ
[2, 8]	οἰητέον εἶναι τὴν αἰτίαν, ὅταν	κοπτόμενον	ἐκπρησθῇ πρῶτον εἰς μικρὰ κερματισθέντος
[2, 9]	φαίνεται γὰρ τὸ ὕδωρ στίλβειν	τυπτόμενον	ἀνακλωμένης ἀπ' αὐτοῦ τῆς ὄψεως
[2, 7]	παύσασθαί ποτε σειομένην· τὸ γὰρ	σαττόμενον	τοιαύτην ἔχει φύσιν. Ὥστ' εἰ
[2, 1]	νοεῖν οὐχ ὥσπερ ἐξ ἀγγείου	ταμιευόμενον	τὴν ἀρχὴν εἶναι πηγήν, ἀλλ'
[2, 6]	διὰ τὸ κινεῖσθαι μάλιστα τὸ	ἐχόμενον	τῆς ἀρχῆς· ἡ δὲ ἀρχὴ
[2, 9]	εἶναι τὸ αἴτιον ἀεὶ καὶ	ὡρισμένον,	τό τε τῆς βροντῆς καὶ
[2, 9]	συνίῃ καὶ ψύχηται τὸ ὕδωρ	πηγνύμενον,	οὐδεμίαν συμβαίνει γίγνεσθαι τοιαύτην ἔκπτωσιν
[2, 9]	ᾗ γὰρ τὸ προσπῖπτον κρατεῖ	σβεννύμενον,	ταύτῃ ζέον ποιεῖ τὸν ψόφον.
[2, 1]	γὰρ τὸ διὰ τῆς τέφρας	ἠθούμενον	ἁλμυρὸν γίγνεται, τὸν αὐτὸν τρόπον
[2, 3]	ὥσπερ τὸ διὰ τῆς κονίας	ἠθούμενον	ὕδωρ γίγνεται πικρόν, καὶ ταῦτα,
[2, 2]	ἐκ ταύτης φασί τινες ῥεῖν·	διηθούμενον	γὰρ γίγνεσθαι τὸ ἁλμυρὸν πότιμον.
[2, 6]	ἕτερον ἔκτμημα τὸ ὑφ' ἡμῶν	οἰκούμενον·	ἔσται γὰρ κἀκεῖνο διελεῖν τὸν
[2, 8]	Σίπυλον ἀνετράπη καὶ τὸ Φλεγραῖον	καλούμενον	πεδίον καὶ τὰ περὶ τὴν
[2, 2]	ἀεὶ περὶ τὸ μέσον εἱλεῖσθαι·	κινούμενον	δ' ἄνω καὶ κάτω ποιεῖν
[2, 4]	λέγουσιν· τὸν γὰρ αὐτὸν ἀέρα	κινούμενον	μὲν ἄνεμον εἶναι, συνιστάμενον δὲ
[2, 4]	τῆς ξηρᾶς ἐκ γῆς ἀναθυμιάσεως	κινούμενον	περὶ τὴν γῆν, δῆλον ὅτι
[2, 2]	γὰρ ῥεόντων ἀθρόων ἀεὶ τὸ	ἀφικνούμενον	εἰς ἀχανῆ καὶ πλατὺν τόπον
[2, 2]	πυρὶ τροφὴν εἶναι μόνον, ὥσπερ	ἀφικνούμενον	μέχρι πρὸς τὸν ἥλιον τὸ
[2, 8]	μακρόν, οἷον γραμμῆς μῆκος εὐθύτητι	διηκριβωμένον,	τοῦ πνεύματος ἀπομαραινομένου διὰ τὴν
[2, 8]	εἴσω τύχῃ ῥυὲν τὸ ἔξω	ἀναθυμιώμενον.	Διὸ γίγνονται νηνεμίας οἱ πλεῖστοι
[2, 8]	ἕως ἂν ἔλαττον ᾖ τὸ	ἀναθυμιώμενον	ἢ ὥστε δύνασθαι κινεῖν ἐπιδήλως.
[2, 8]	πρὸ τῶν μειζόνων σεισμῶν· μὴ	διασπώμενον	γὰρ τὸ μὲν ἔξω τὸ
[2, 8]	πνεῦμα τὸ> διὰ τοῦ στόματος	φυσώμενον·	καὶ γὰρ τοῦτο ἐγγύθεν μέν
[2, 8]	ταύτης τὸ ἐκ τῆς γῆς	ἀναφυσώμενον	ἀπωθεῖσθαι πάλιν εἴσω, ᾗπερ ἐπέρχεται
[2, 2]	γὰρ ἀεὶ τὸ ἀναχθὲν ὁρῶμεν	καταβαῖνον	πάλιν ὕδωρ· κἂν μὴ κατ'
[2, 3]	ἐχρῆν. Οὐ φαίνεται δὲ τοῦτο	συμβαῖνον,	ἀλλὰ ξηρὰ μὲν οὖσα ὑγραίνεται,
[2, 3]	τῆς φορᾶς, τί ἔσται τὸ	ξηραῖνον;	εἰ δ' ἐάσει εἶναι τὴν
[2, 5]	τὸν τόπον εἶναι πολὺ πλείω	ἐκεῖνον	καὶ ἀναπεπταμένον, μείζων καὶ πλείων
[2, 4]	νήνεμα καὶ ἄπνοα, κατ' αὐτὸν	ἐκεῖνον	τὸν τόπον· ἀλλὰ τὸ κατὰ
[2, 6]	καλοῦσιν οἱ περὶ τὸν τόπον	ἐκεῖνον	φοινικίαν) Τὰ μὲν οὖν κυριώτατα
[2, 1]	τοῦτο (πλείους γὰρ εἰς τὸν	Εὔξεινον	ῥέουσιν ποταμοὶ καὶ τὴν Μαιῶτιν
[2, 8]	αἰθρίας οὔσης, νεφέλιον λεπτὸν φαίνεται	διατεῖνον	καὶ μακρόν, οἷον γραμμῆς μῆκος
[2, 5]	ἡμῖν, ὅταν ᾖ κατὰ τὸν	μεσημβρινόν.	Διὸ καὶ γελοίως γράφουσι νῦν
[2, 3]	ἐάν τις ἀγγεῖον (πλάσας θῇ	κήρινον	εἰς τὴν θάλατταν, περιδήσας τὸ
[2, 4]	αὐχμώσης, ἕν τι μόριον ὕδατος	ἄφθονον	λαμβάνει πλῆθος. Αἴτιον δ' ὅτι
[2, 9]	τὸν οὐρανὸν ὅταν ἐπινέφελον ᾖ	μόνον,	ἀλλ' οὐ συνεχῶς οὕτως· αἰθρίας
[2, 4]	γῇ θερμότητα ταῦτα ποιεῖν οὐ	μόνον	δυνατὸν ἀλλ' ἀναγκαῖόν ἐστιν. Ἐπειδὴ
[2, 2]	Διὸ καὶ τοὺς ποταμοὺς οὐ	μόνον	εἰς ταύτην ἀλλὰ καὶ ἐκ
[2, 3]	τινὸς τὸ ἁλμυρόν, δῆλον οὐ	μόνον	ἐκ τῶν εἰρημένων, ἀλλὰ καὶ
[2, 8]	ἔχει τὸ πνεῦμα δύναμιν, οὐ	μόνον	ἐκ τῶν ἐν τῷ ἀέρι
[2, 2]	ὅτι καὶ ὁ ἥλιος οὐ	μόνον	καθάπερ Ἡράκλειτός φησιν, νέος ἐφ'
[2, 3]	γῆς οὔτε θαλάττης, ἀλλ' ἢ	μόνον	ὁ πᾶς ὄγκος. Καὶ γὰρ
[2, 3]	ὁ ἱδρώς, πότερον ἀπελθόντος τινὸς	μόνον	οἷον τοῦ γλυκυτάτου, ἢ συμμειχθέντος
[2, 4]	θερμότης, καὶ ὁ ἥλιος οὐ	μόνον	τὸ ἐπιπολάζον τῆς γῆς ὑγρὸν
[2, 2]	ὕδωρ. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ	μόνον	φροντίσαι τοῦ ἡλίου, τῶν δ'
[2, 2]	ὑγρὸν τῷ πυρὶ τροφὴν εἶναι	μόνον,	ὥσπερ ἀφικνούμενον μέχρι πρὸς τὸν
[2, 3]	διαμένειν ἀναγκαῖον καὶ τὸν λοιπὸν	χρόνον	αὐτήν. Ἢ γὰρ λεκτέον αὐτοῖς
[2, 3]	εἴπομεν, ὅτι τῶν κατά τινα	χρόνον	ὑπερβολῶν γιγνομένων ὕδατος τοῦτ' ἐστὶν
[2, 6]	τῶν ἀπὸ δυσμῆς, ὅτι πλείω	χρόνον	ὑπὸ τὸν ἥλιόν ἐστι τὰ
[2, 2]	ἡ αὐτὴ οὖσα διαμένει οὐδένα	χρόνον	ὡς εἰπεῖν) περὶ δὲ τὸν
[2, 4]	χρωμένους καθόλου προσαγορεύειν αὐτὴν οἷον	καπνόν·	ἔστι δ' οὔτε τὸ ὑγρὸν
[2, 4]	παραπλησίως οἷον ἐκ χλωρῶν ξύλων	καπνόν,	ἡ δ' ἀναθυμίασις αὕτη ἄνεμός
[2, 5]	ἐμπέσῃ ὑπέκκαυμα, φθάνει πολλάκις πρὶν	καπνὸν	ποιῆσαι κατακαυθέν. Διὰ μὲν οὖν
[2, 2]	εἰς πλάτος τε διαταθὲν καὶ	ἀθρόον	οὐκ ἐν ἴσῳ χρόνῳ ἀναξηραίνεται,
[2, 2]	τὸ γὰρ τῶν ποταμῶν οὔτ'	ἀθρόον	οὔτε στάσιμον, ἀλλ' ὡς γιγνόμενον
[2, 2]	οὐδὲν ἄλλο φαίνεται σῶμα κείμενον	ἀθρόον,	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων,
[2, 2]	τινας, οὐ μὴν ἐπιβλέψαντά γε	χαλεπὸν	ἰδεῖν. Τὸ γὰρ αὐτὸ πλῆθος
[2, 1]	τοῦτο μόριον ὄν· καὶ τὸν	λοιπὸν	οὐρανὸν ὅλον περὶ τοῦτον συνεστάναι
[2, 2]	μέσου τὴν κάθεσιν· τὸ γὰρ	λοιπὸν	πρὸς ἄναντες ἤδη πᾶσιν εἶναι
[2, 3]	τοῦτο διαμένειν ἀναγκαῖον καὶ τὸν	λοιπὸν	χρόνον αὐτήν. Ἢ γὰρ λεκτέον
[2, 4]	Ταῦτα δὲ ὅτι τοῦτον τὸν	τρόπον	ἀναγκαῖον συμβαίνειν, καὶ ἐξ αὐτῶν
[2, 8]	λίκνοις ἀναβραττομένων· τοῦτον γὰρ τὸν	τρόπον	γενομένου σεισμοῦ τά τε περὶ
[2, 2]	δὲ τοῦ ἡλίου τοῦτον τὸν	τρόπον,	καὶ διὰ ταῦτα τῆς μεταβολῆς
[2, 1]	ἠθούμενον ἁλμυρὸν γίγνεται, τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ ταύτην ἁλμυρὰν εἶναι μειχθείσης
[2, 8]	σεισμοὶ γίγνονται διὰ τοῦτον τὸν	τρόπον,	οἱ δ' ἄνεμοι οὔ· τὰ
[2, 8]	καὶ ἐλαττονάκις σείει τοῦτον τὸν	τρόπον·	οὐ γὰρ (δίδωσιν) ῥᾴδιον οὕτω
[2, 5]	τῆς γῆς· τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	πρὸς τὸν κάτω πόλον ἕτεροι
[2, 6]	ἐστὶ καὶ τοῦτον τέτακται τὸν	τρόπον·	τοῦ δ' εἶναι πλείους ἀνέμους
[2, 3]	ἐν δὲ τῇ γῇ τίνα	τρόπον	ὑπῆρχε, λεκτέον. Ὅλως δὲ πῶς
[2, 6]	γὰρ κἀκεῖνο διελεῖν τὸν αὐτὸν	τρόπον.	Ὑποκείσθω δὲ πρῶτον μὲν ἐναντία
[2, 9]	δ' ἡ πληγὴ τὸν αὐτὸν	τρόπον,	ὡς παρεικάσαι μείζονι μικρὸν πάθος,
[2, 2]	ἐπεὶ τρεφομένου γε τὸν αὐτὸν	τρόπον,	ὥσπερ ἐκεῖνοί φασιν, δῆλον ὅτι
[2, 4]	ἄπνοα, κατ' αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν	τόπον·	ἀλλὰ τὸ κατὰ μικρὸν ἀποπνέον
[2, 2]	τὸν τοιοῦτον ἐπέχει τῆς γῆς	τόπον·	ἀλλὰ τὸ μὲν ἀναφέρεται ταχὺ
[2, 1]	στενότητα τῆς γῆς ὀλίγον ἐπέχει	τόπον,	ἀναγκαῖον τὴν ἐν τῷ πελάγει
[2, 2]	ἀφικνούμενον εἰς ἀχανῆ καὶ πλατὺν	τόπον	ἀναξηραίνεται ταχὺ καὶ ἀδήλως. Τὸ
[2, 8]	αἱ ἀναθυμιάσεις αἱ κατὰ τὸν	τόπον	αὐτὸν καὶ τὸν γειτνιῶντα συνέλθωσιν
[2, 1]	αἱ πηγαί, εἰ κατά τινα	τόπον	αὐτῶν ἦσαν. Ῥέουσα δ' ἡ
[2, 2]	τὸ μετὰ τὸν τοῦ πυρὸς	τόπον,	γῆς δὲ σῶμα περὶ ὃ
[2, 6]	ἀναγκαῖον πλείω καὶ ἐπὶ πλείω	τόπον	γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν διὰ ταύτην
[2, 5]	ἐτησίας· ἀλλὰ διὰ τὸ τὸν	τόπον	εἶναι πολὺ πλείω ἐκεῖνον καὶ
[2, 6]	δὲ πρῶτον μὲν ἐναντία κατὰ	τόπον	εἶναι τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ
[2, 2]	τῆς ποτίμου τροφῆς μὴ νομίζοι	τόπον	εἶναι τὴν κοιλίαν, ὅτι ταχέως
[2, 3]	ἐν ἐκείνοις ἔρχεται εἰς τὸν	τόπον	εἰς ὃν ἀθρόοι ῥέουσιν. Ὁμοίως
[2, 2]	καὶ ἀτμίζον εἰς τὸν ἄνω	τόπον,	ἐκεῖ δὲ πάλιν συστὰν διὰ
[2, 6]	ὃν καλοῦσιν οἱ περὶ τὸν	τόπον	ἐκεῖνον φοινικίαν) Τὰ μὲν οὖν
[2, 6]	τὰ μὲν πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ	τόπον	ἐναντία κατὰ τόπον, πλεῖστον δ'
[2, 8]	τὸ πολὺ εἰς ὀλίγον πιληθῆναι	τόπον,	ἰσχυρῶς κινεῖ ῥέων ὁ ἄνεμος
[2, 6]	οἰκουμένην ὑποκεῖσθαι πρὸς τοῦτον τὸν	τόπον,	καὶ ὅτι πολλῷ πλέον ὕδωρ
[2, 1]	ὅλον περὶ τοῦτον συνεστάναι τὸν	τόπον	καὶ τούτου χάριν ὡς ὄντα
[2, 8]	γῆς, καὶ πολλάκις ἐπὶ μικρὸν	τόπον,	οἱ δ' ἄνεμοι οὔ· κατὰ
[2, 9]	θερμότης εἰς τὸν ἄνω διασπείρεται	τόπον·	ὅση δ' ἐμπεριλαμβάνεται τῆς ξηρᾶς
[2, 8]	καὶ διὰ τὸ πολὺν ἐπέχειν	τόπον	οὐκ εἰς ταύτην ἀλλ' ἐκ
[2, 6]	ἀπέχοντα κατὰ τόπον ἐναντία κατὰ	τόπον,	πλεῖστον δ' ἀπέχει τὰ κατὰ
[2, 4]	καὶ ἀναφέρεσθαι εἰς τὸν ἄνω	τόπον	συνίσταται ἡ ἀτμὶς ψυχομένη καὶ
[2, 2]	πολλὰ μὲν κατὰ τὸν αὐτὸν	τόπον,	τὰ δὲ καὶ καταντικρὺ τῇ
[2, 6]	εἶδος· πλεῖστον δ' ἀπέχει κατὰ	τόπον	τὰ κείμενα πρὸς ἄλληλα κατὰ
[2, 9]	θερμὸν διακρινόμενον εἰς τὸν ἄνω	τόπον,	ταύτῃ πυκνοτέραν καὶ ψυχροτέραν ἀναγκαῖον
[2, 2]	λύσιν· ὃν γὰρ ὁρῶμεν κατέχουσαν	τόπον	τὴν θάλατταν, οὗτος οὐκ ἔστιν
[2, 8]	τόποις καὶ ἀποβιάζεσθαι εἰς ἐλάττω	τόπον	τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν, πληρουμένων τῶν
[2, 5]	ἐπεὶ δ' ὁμοίως ἔχειν ἀνάγκη	τόπον	τινὰ πρὸς τὸν ἕτερον πόλον
[2, 1]	περὶ τὴν γῆν καὶ τὸν	τόπον	τοῦτον, ἀφανίζεσθαι δὲ καὶ ποιεῖν
[2, 4]	ἀπιόντος δὲ πρὸς τὸν ἐναντίον	τόπον	ὕδατα καὶ χειμῶνες. Διὰ μὲν
[2, 1]	ἅπαντα τὸν περὶ τὴν γῆν	τόπον,	ὑπὸ δὲ τοῦ ἡλίου ξηραινόμενον
[2, 5]	ὁ στέφανος κατὰ τοῦτον τὸν	τόπον·	φαίνεται γὰρ ὑπὲρ κεφαλῆς γιγνόμενος
[2, 8]	εἰς τὸν ὑπὲρ τῆς γῆς	τόπον	φανερῶς ὥσπερ ἐκνεφίας ἐξῆλθεν ὁ
[2, 1]	ἀλλήλας οὐ συμμειγνύουσαι κατ' οὐδένα	τόπον,	ὧν ἡ μὲν ἐρυθρὰ φαίνεται
[2, 6]	εἶναι τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ	τόπον,	ὥσπερ κατ' εἶδος ἐναντία τὰ
[2, 2]	γίγνεται πλείων) τοῦτο οὐδὲν μὲν	ἄτοπον	ἀπορῆσαί τινας, οὐ μὴν ἐπιβλέψαντά
[2, 2]	πᾶν θερμαίνων ἐξατμίσειεν τὸ ὕδωρ.	Ἄτοπον	δὲ καὶ τὸ μόνον φροντίσαι
[2, 4]	ὑγρὸς καὶ θερμός. Καὶ γὰρ	ἄτοπον	εἰ ὁ περὶ ἑκάστους περικεχυμένος
[2, 2]	ἕκαστον πέφυκεν. Ὥσπερ οὖν κἀκεῖ	ἄτοπον	εἴ τις τῆς ποτίμου τροφῆς
[2, 3]	γῆς. Ὃ οὕτω μὲν εἰπεῖν	ἄτοπον,	τὸ μέντοι ἐκ τοιαύτης ἀληθές·
[2, 3]	διὰ τὴν μεῖξιν ποιεῖν ἁλμυράν)	ἄτοπον	τὸ μὴ καὶ τοὺς ποταμοὺς
[2, 3]	ἣν ἐάν τις ἐμβάλῃ συνδήσας	ἄνθρωπον	ἢ ὑποζύγιον ἐπιπλεῖν καὶ οὐ
[2, 3]	γίγνεται ψυχθέν, ὅταν ἀπατμίσῃ τὸ	ὑγρὸν	ἅμα τῷ θερμῷ, ἅλες, οὐ
[2, 4]	καπνόν· ἔστι δ' οὔτε τὸ	ὑγρὸν	ἄνευ τοῦ ξηροῦ οὔτε τὸ
[2, 1]	γένεσιν· εἶναι γὰρ τὸ πρῶτον	ὑγρὸν	ἅπαντα τὸν περὶ τὴν γῆν
[2, 4]	ψυχρόν (εὐόριστον μὲν γὰρ ὡς	ὑγρόν,	διὰ δὲ τὸ ὕδατος εἶναι
[2, 4]	μόνον τὸ ἐπιπολάζον τῆς γῆς	ὑγρὸν	ἕλκει, ἀλλὰ καὶ τὴν γῆν
[2, 4]	τούτων· ἡ μὲν γὰρ ἀτμὶς	ὑγρὸν	καὶ ψυχρόν (εὐόριστον μὲν γὰρ
[2, 4]	πλησιάζῃ, τῇ θερμότητι ἀνάγοντος τὸ	ὑγρόν,	πορρωτέρω (δὲ γιγνομένου διὰ τὴν
[2, 3]	ὅσοι ἂν ἀτμίσαντες πάλιν εἰς	ὑγρὸν	συστῶσιν, ὕδωρ γίγνονται· πάθη γὰρ
[2, 2]	μέχρι τούτου ζῆν, τὸ δ'	ὑγρὸν	τῷ πυρὶ τροφὴν εἶναι μόνον,
[2, 8]	στενότητα· τὸ γὰρ πνεῦμα γιγνόμενον	σφοδρὸν	καὶ διὰ τὸ πλῆθος τῆς
[2, 3]	αἰτίαν καὶ περὶ τῆς ἁλμυρότητος.	φανερὸν	δὴ διὰ πολλῶν σημείων ὅτι
[2, 3]	καὶ τὸ τῆς φλογὸς ῥεῦμα)	φανερὸν	δὴ καὶ τοῦτο καὶ πιθανόν,
[2, 8]	τὴν αἰτίαν. ~Η' Ἀλλ' ἐπειδὴ	φανερὸν	ὅτι ἀναγκαῖον καὶ ἀπὸ ὑγροῦ
[2, 4]	δ' ἕτερον ἑκατέρας τὸ εἶδος,	φανερὸν	ὅτι διαφέρει, καὶ οὐχ ἡ
[2, 2]	ἢ φθείρεσθαι· καὶ γὰρ τὸ	φανερὸν	πῦρ, ἕως ἂν ἔχῃ τροφήν,
[2, 5]	τὸν δὲ τὸν διὰ παντὸς	φανερόν,	τὴν δὲ κορυφὴν ἐπὶ τοῦ
[2, 2]	αὐτὸν ἐμβάλλειν. Ταῦτα δὴ πάντα	φανερὸν	ὡς ἀδύνατόν ἐστι συμβαίνειν ἄλλως
[2, 8]	ὅταν εἰς τὴν γῆν ὁρμήσῃ	θάτερον,	ἔσται πνεύματος ὄντος ὁ σεισμός.
[2, 1]	τὰ δὲ πηγαῖα πάντα τούτων	θάτερον	πέπονθεν· αὐτόματον δὲ στάσιμον τοσοῦτον
[2, 7]	τὴν οἰκουμένην, ὅσην ἡμεῖς ἴσμεν,	ἕτερον	ἀεὶ γιγνόμενον μεθισταμένων, ὡς οὔσης
[2, 3]	οὐχ ὁμοίως λευκοί. Τοιοῦτον δ'	ἕτερον	γίγνεται καὶ ἐν Ὀμβρικοῖς· (ἔστι
[2, 4]	ἀλλ' ἀναγκαῖόν ἐστιν. Ἐπειδὴ δ'	ἕτερον	ἑκατέρας τὸ εἶδος, φανερὸν ὅτι
[2, 6]	Δεῖ δὲ νοεῖν αὐτοῦ τὸ	ἕτερον	ἔκτμημα τὸ ὑφ' ἡμῶν οἰκούμενον·
[2, 5]	ἡμᾶς, τῆς δὲ πρὸς τὸν	ἕτερον	καὶ πρὸς μεσημβρίαν, καὶ οὔσης
[2, 7]	ὕδατος οὖσαν, καὶ πολὺ δεχομένην	ἕτερον	ὄμβριον ὕδωρ, ὑπὸ τούτου κινεῖσθαι·
[2, 5]	ἀνάγκη τόπον τινὰ πρὸς τὸν	ἕτερον	πόλον ὥσπερ ὃν ἡμεῖς οἰκοῦμεν
[2, 8]	κινεῖται καὶ γίγνεται πνεῦμα τῆς	ὀψιαίτερον	ἐκλείψεως ὀψιαίτερον. Ὅταν δ' ἰσχυρὸς
[2, 8]	γίγνεται πνεῦμα τῆς ὀψιαίτερον ἐκλείψεως	ὀψιαίτερον.	Ὅταν δ' ἰσχυρὸς γένηται σεισμός,
[2, 6]	θᾶττον καὶ πλησιάζει τῷ τόπῳ	ὀψιαίτερον.	Οὕτω δὲ τεταγμένων τῶν ἀνέμων,
[2, 8]	τὰ ὑπόλοιπα τούτων, ἀνάγκη σείειν,	ἠρεμαιότερον	δὲ καὶ μέχρι τούτου ἕως
[2, 9]	Τήν τ' ἐναπόληψιν τί ἂν	ἀλλοιότερον	λέγοι τις ἢ καθάπερ ἐν
[2, 1]	θαλάττης· τραγικώτερον γὰρ οὕτω καὶ	σεμνότερον	ὑπέλαβον ἴσως εἶναι τὸ λεγόμενον,
[2, 3]	τῆς ἁλμυρότητος αὐτῆς λεκτέον, καὶ	πότερον	αἰεί ἐστιν ἡ αὐτή, ἢ
[2, 4]	ἡ ἀρχὴ τῶν πνευμάτων ἐστί,	πότερον	ἄνωθεν ἢ κάτωθεν· ἡ μὲν
[2, 3]	πόματος ἁλμυρὸς γίγνεται ὁ ἱδρώς,	πότερον	ἀπελθόντος τινὸς μόνον οἷον τοῦ
[2, 3]	περὶ οὗ ἀπορῆσαι πρότερον ἀναγκαῖον,	πότερον	καὶ ἡ θάλαττα ἀεὶ διαμένει
[2, 3]	δὴ καὶ περὶ οὗ ἀπορῆσαι	πρότερον	ἀναγκαῖον, πότερον καὶ ἡ θάλαττα
[2, 8]	ἀναθυμίασιν, ὥσπερ εἴπομεν ἐν τοῖς	πρότερον,	ἀνάγκη τούτων ὑπαρχόντων γίγνεσθαι τοὺς
[2, 7]	τε γὰρ ὁ Κλαζομένιος καὶ	πρότερον	Ἀναξιμένης ὁ Μιλήσιος ἀπεφήναντο, καὶ
[2, 6]	ἀργέστης· ἡ δ' αἰτία εἴρηται	πρότερον.	Ἀστραπὰς δὲ ποιοῦσιν μάλιστα οὗτοί
[2, 5]	πρὸς ἄρκτον, νῦν δ' ἀοίκητοι	πρότερον	γίγνονται οἱ τόποι πρὶν ἢ
[2, 3]	θάλατταν, καὶ πάλιν ἀναχθῆναι ἐκεῖνο	πρότερον	δεήσει τὸ πότιμον. Ὥστε οὐδέποτε
[2, 9]	ὕστερον τῆς βροντῆς· ἀλλὰ φαίνεται	πρότερον	διὰ τὸ τὴν ὄψιν προτερεῖν
[2, 2]	ἡ φύσις οὕτως, καθάπερ εἴρηται	πρότερον.	Διὸ καὶ γελοῖοι πάντες ὅσοι
[2, 3]	ἁλμυρὸν καὶ πικρόν, ὥσπερ καὶ	πρότερον	εἴπομεν· ἀπεπτότατον γὰρ τὸ περίττωμα
[2, 8]	ἐν τόποις τισὶν γιγνόμενος οὐ	πρότερον	ἔληξε πρὶν ἐκρήξας εἰς τὸν
[2, 3]	λαβόντες τὴν αὐτὴν ἣν καὶ	πρότερον·	ἐπειδὴ γὰρ κεῖται διπλῆν εἶναι
[2, 4]	ἀρχὴν τὴν εἰρημένην ἡμῖν ἤδη	πρότερον.	Ἔστι γὰρ δύ' εἴδη τῆς
[2, 9]	συνισταμένης εἰς νέφος, ὥσπερ εἴρηται	πρότερον,	ἔτι δὲ πυκνοτέρας τῆς συστάσεως
[2, 4]	ὑομένου ὕδατός ἐστιν, ὥσπερ εἴρηται	πρότερον,	ἡ δὲ ξηρὰ τῶν πνευμάτων
[2, 8]	ἄνεμος μέλλῃ πνευσεῖσθαι νότος, προσημαίνει	πρότερον·	ἠχοῦσι γὰρ οἱ τόποι ἐξ
[2, 6]	δ' αἰτία εἴρηται καὶ τούτου	πρότερον.	Οἱ δ' ἐτησίαι περιίστανται τοῖς
[2, 2]	οὖν αἰτία ἡ ποιήσασα τοὺς	πρότερον	οἴεσθαι τὴν θάλατταν ἀρχὴν εἶναι
[2, 8]	πολὺ συμβαίνειν, καθάπερ εἴρηται καὶ	πρότερον,	οἷον μεταρροίας εἴσω γιγνομένης τοῦ
[2, 1]	περὶ δὲ τῶν πηγῶν εἰρήκαμεν	πρότερον	ὅτι δεῖ νοεῖν οὐχ ὥσπερ
[2, 9]	πυρός, ἣν οὔτε δυνατὸν ἐνυπάρχειν	πρότερον,	οὔτ' ἐκεῖνοι τὸν ψόφον ζέσιν
[2, 3]	τόπους φαίνεσθαι ξηροτέρους νῦν ἢ	πρότερον·	περὶ οὗ τὴν αἰτίαν εἴπομεν,
[2, 8]	ἐν τῷ Πόντῳ νεωστί, καὶ	πρότερον	περὶ τὴν Ἱερὰν νῆσον (αὕτη
[2, 9]	φαίνεται καὶ γιγνόμενον οὕτως καὶ	πρότερον	τὴν ἀστραπὴν οὖσαν τῆς βροντῆς.
[2, 2]	καὶ γελοῖοι πάντες ὅσοι τῶν	πρότερον	ὑπέλαβον τὸν ἥλιον τρέφεσθαι τῷ
[2, 9]	χιόνα καὶ τὴν χάλαζαν ἐνυπάρχοντα	πρότερον	ὕστερον ἐκκρίνεσθαι καὶ μὴ γίγνεσθαι,
[2, 8]	γίγνεσθαι τὸν ἥλιον ἀχλυώδη καὶ	ἀμαυρότερον	ἄνευ νέφους, καὶ πρὸ τῶν
[2, 8]	ὥσπερ Εὔριπος, διὰ τὸ πλῆθος	ἰσχυρότερον	ποιεῖ τὸν σεισμόν. Ἔτι δὲ
[2, 8]	ψόφος τῆς κινήσεως διὰ τὸ	λεπτομερέστερον	εἶναι καὶ μᾶλλον διὰ παντὸς
[2, 3]	εἰ μηδὲ τὸ πρῶτον, μηδ'	ὕστερον	ἁλμυρὰν αὐτὴν εἶναι. Εἰ δὲ
[2, 8]	περὶ τετταράκοντα πρόεισι πολλάκις ἡμέρας,	ὕστερον	δὲ καὶ ἐφ' (ἓν καὶ
[2, 7]	ὁ Μιλήσιος ἀπεφήναντο, καὶ τούτων	ὕστερον	Δημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης. Ἀναξαγόρας μὲν
[2, 9]	καὶ τὴν χάλαζαν ἐνυπάρχοντα πρότερον	ὕστερον	ἐκκρίνεσθαι καὶ μὴ γίγνεσθαι, οἷον
[2, 9]	δὲ μετὰ τὴν πληγὴν καὶ	ὕστερον	τῆς βροντῆς· ἀλλὰ φαίνεται πρότερον
[2, 3]	ὄρη ἐποίησεν φανερά, τὸ δὲ	δεύτερον	τὰς νήσους, τὸ δὲ τελευταῖον
[2, 3]	Τεκμήριον δὲ τοῦ μειγνυμένου τὸ	παχύτερον	εἶναι τὸν ὄγκον· ἐὰν γάρ
[2, 1]	καὶ ῥίζαι γῆς καὶ θαλάττης·	τραγικώτερον	γὰρ οὕτω καὶ σεμνότερον ὑπέλαβον
[2, 5]	πεπηγὸς οὔτε τὸ μηδὲν ἔχον	ξηρόν,	ἀλλ' ὅταν ἔχῃ τὸ ξηρὸν
[2, 4]	ἄνευ τοῦ ξηροῦ οὔτε τὸ	ξηρὸν	ἄνευ τοῦ ὑγροῦ, ἀλλὰ πάντα
[2, 8]	ἄγαν ψυχρόν, τὸ δ' ἄγαν	ξηρόν	ἐστι· καὶ ἐν μὲν τοῖς
[2, 5]	ξηρόν, ἀλλ' ὅταν ἔχῃ τὸ	ξηρὸν	ὑγρότητα, τοῦτο θερμαινόμενον θυμιᾶται. Ἀποροῦσι
[2, 4]	ὁ δὲ καπνὸς θερμὸν καὶ	ξηρόν·	ὥστε καθάπερ ἐκ συμβόλων, συνίσταιτο
[2, 8]	τῆς ἔξω πλημμυρίδος, καὶ πρὸς	ὄρθρον	μάλιστα· τηνικαῦτα γὰρ καὶ τὰ
[2, 8]	νεφέλιον λεπτὸν φαίνεται διατεῖνον καὶ	μακρόν,	οἷον γραμμῆς μῆκος εὐθύτητι διηκριβωμένον,
[2, 4]	τὸν τόπον· ἀλλὰ τὸ κατὰ	μικρὸν	ἀποπνέον καὶ λανθάνον ἔξω προϊὸν
[2, 1]	διὰ τὴν περιέχουσαν γῆν εἰς	μικρὸν	ἐκ μεγάλου συνάγεται πελάγους, διὰ
[2, 1]	ἡ μὲν ἐρυθρὰ φαίνεται κατὰ	μικρὸν	κοινωνοῦσα πρὸς τὴν ἔξω στηλῶν
[2, 8]	τῇ γῇ, ὡς εἰκάσαι πρὸς	μικρὸν	μεῖζον. Σημεῖα δὲ τούτων καὶ
[2, 8]	ἢ γὰρ μεθ' ἡμέραν ἢ	μικρὸν	μετὰ δυσμάς, αἰθρίας οὔσης, νεφέλιον
[2, 9]	αὐτὸν τρόπον, ὡς παρεικάσαι μείζονι	μικρὸν	πάθος, τῷ ἐν τῇ φλογὶ
[2, 5]	τὴν ἀναθυμίασιν· ὅταν δ' ἀπέλθῃ	μικρόν,	σύμμετρος ἤδη γίγνεται ἡ ἀναθυμίασις
[2, 8]	τῆς γῆς, καὶ πολλάκις ἐπὶ	μικρὸν	τόπον, οἱ δ' ἄνεμοι οὔ·
[2, 4]	ἐκ πολλῶν ἀναθυμιάσεων συνιουσῶν κατὰ	μικρόν,	ὥσπερ αἱ τῶν ποταμῶν ἀρχαὶ
[2, 3]	περίττωμα συλλεγόμενον· καὶ γὰρ ἐκεῖνο	πικρὸν	καὶ ἁλμυρὸν γίγνεται τοῦ πινομένου
[2, 3]	τῆς κονίας ἠθούμενον ὕδωρ γίγνεται	πικρόν,	καὶ ταῦτα, τῷ μὲν οὔρῳ
[2, 3]	ποταμὸν εἰς ὃν εἰσβάλλει ποιεῖ	πικρὸν	ὅλον. Αἱ δὲ διαφοραὶ τούτων
[2, 2]	ὑπόστασις καὶ τὸ περίττωμα φαίνεται	πικρὸν	ὂν καὶ ἁλμυρόν· τὸ γὰρ
[2, 3]	σώμασι τὸ ἀπεπτότατον ἁλμυρὸν καὶ	πικρόν,	ὥσπερ καὶ πρότερον εἴπομεν· ἀπεπτότατον
[2, 4]	τὰ σύνεγγυς, ἐὰν μή τι	διάφορον	ἔχωσιν ἴδιον· οὐ μὴν ἀλλ'
[2, 4]	ἔξω προϊὸν ἤδη πνεῦμα γίγνεται	λαμπρόν.	Τίς μὲν οὖν ἐστιν ἡ
[2, 6]	πλεῖστον δ' ἀπέχει τὰ κατὰ	διάμετρον,	ἀναγκαῖον καὶ τῶν πνευμάτων ταῦτα
[2, 6]	δυσμῆς θερινῆς πνεῖ, καὶ κατὰ	διάμετρον	αὐτῷ κεῖται μόνος. Οὗτοι μὲν
[2, 6]	Θ τῷ Η ἐναντίον· κατὰ	διάμετρον	γάρ. Ἀπὸ δὲ τοῦ Ζ
[2, 6]	ἐναντίους οὐχ οἷόν τε (κατὰ	διάμετρον	γάρ· ἅτερος οὖν παύσεται ἀποβιασθείς)
[2, 6]	χειμερινῆς, ἐναντίος δὲ τούτῳ (κατὰ	διάμετρον	γὰρ κεῖται) Ἀπὸ δὲ τοῦ
[2, 6]	ἀλλήλοις ἐναντία εἶναι, ὅσα κατὰ	διάμετρόν	ἐστιν. Καλεῖται δὲ κατὰ τὴν
[2, 6]	τὰ κείμενα πρὸς ἄλληλα κατὰ	διάμετρον.	Ἔστω οὖν τὸ μὲν ἐφ'
[2, 6]	τὸ Μ· τοῦτο γὰρ κατὰ	(διάμετρον)	οὔτε τῷ Ι, τῷ θρασκίᾳ
[2, 6]	Οὗτοι μὲν οὖν οἱ κατὰ	διάμετρόν	τε κείμενοι ἄνεμοι καὶ οἷς
[2, 6]	τοῦ Ν· τοῦτο γὰρ κατὰ	διάμετρον	τὸ σημεῖον, εἰ μὴ ἀπ'
[2, 8]	τε γὰρ ἥλιον ἀχλυώδη καὶ	ἀμαυρὸν	ἀναγκαῖον εἶναι ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ
[2, 1]	τὸ διὰ τῆς τέφρας ἠθούμενον	ἁλμυρὸν	γίγνεται, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[2, 3]	καὶ γὰρ ἐκεῖνο πικρὸν καὶ	ἁλμυρὸν	γίγνεται τοῦ πινομένου καὶ τοῦ
[2, 3]	ἐστὶν ἐν μείξει τινὸς τὸ	ἁλμυρόν,	δῆλον οὐ μόνον ἐκ τῶν
[2, 3]	βάρους (πλέον γὰρ ἕλκει τὸ	ἁλμυρὸν	ἢ τὸ πότιμον) καὶ τοῦ
[2, 3]	γὰρ τοῖς σώμασι τὸ ἀπεπτότατον	ἁλμυρὸν	καὶ πικρόν, ὥσπερ καὶ πρότερον
[2, 3]	καὶ ἐν τῷ ὑομένῳ τὸ	ἁλμυρὸν	καὶ πλατὺ τοῦ γλυκέος ἔλαττον·
[2, 3]	πάντα τῶν εἰρημένων, ὅτι τὸ	ἁλμυρὸν	ποιεῖ σῶμά τι, καὶ γεῶδές
[2, 3]	ὄγκον· ἐὰν γάρ τις ὕδωρ	ἁλμυρὸν	ποιήσῃ σφόδρα μείξας ἅλας, ἐπιπλέουσι
[2, 2]	ῥεῖν· διηθούμενον γὰρ γίγνεσθαι τὸ	ἁλμυρὸν	πότιμον. Ἀντίκειται δὲ ἑτέρα πρὸς
[2, 2]	περίττωμα φαίνεται πικρὸν ὂν καὶ	ἁλμυρόν·	τὸ γὰρ γλυκὺ καὶ πότιμον
[2, 2]	ἀρχὴ τοῦ παντὸς ὕδατος, ἀλλ'	ἁλμυρόν.	Τὸ δ' αἴτιον ἅμα ταύτης
[2, 1]	αὐτῆς, καὶ διὰ τίν' αἰτίαν	ἁλμυρὸν	τοσοῦτόν ἐστιν ὕδατος πλῆθος, ἔτι
[2, 2]	κουφότητα πᾶν ἀνάγεται, τὸ δ'	ἁλμυρὸν	ὑπομένει διὰ βάρος οὐκ ἐν
[2, 2]	δὲ θαλάττης, ὅτι τὸ μὲν	ἁλμυρὸν	ὑπομένει διὰ τὸ βάρος, τὸ
[2, 8]	ἐνίοτε νηνεμίαν τε καὶ κρύος	ἰσχυρόν,	σημεῖον τῆς εἰρημένης αἰτίας ἐστίν.
[2, 6]	ψυχροί εἰσιν, διὰ δὲ τὸ	ψυχρὸν	ἀστραπὴ γίγνεται· ἐκκρίνεται γὰρ συνιόντων
[2, 8]	οὐχ ὁμοίως ἐπίδηλον, πόρρωθεν δὲ	ψυχρὸν	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν τοῖς
[2, 4]	μὲν γὰρ ἀτμὶς ὑγρὸν καὶ	ψυχρόν	(εὐόριστον μὲν γὰρ ὡς ὑγρόν,
[2, 4]	διὰ δὲ τὸ ὕδατος εἶναι	ψυχρὸν	τῇ οἰκείᾳ φύσει, ὥσπερ ὕδωρ
[2, 8]	ἀκινησίαν· τὸ μὲν γὰρ ἄγαν	ψυχρόν,	τὸ δ' ἄγαν ξηρόν ἐστι·
[2, 2]	ἕδραν, ἀλλ' ἀεὶ περὶ τὸ	μέσον	εἱλεῖσθαι· κινούμενον δ' ἄνω καὶ
[2, 2]	τοῦτον· ἐπεὶ γὰρ εἰς τὸ	μέσον	εἰσρέουσιν ἀφ' οὗπερ ἐκρέουσιν, οὐδὲν
[2, 2]	(ὁ καλούμενος Τάρταρος, περὶ τὸ	μέσον	ὕδατός τι πλῆθος, ἐξ οὗ
[2, 5]	πλεῖσται καὶ ἐν ταῖς ἀνὰ	μέσον	ὥραις, ἢ τῷ μήπω ἀναθυμιᾶσθαι,
[2, 8]	καὶ πρότερον περὶ τὴν Ἱερὰν	νῆσον	(αὕτη δ' ἐστὶν μία τῶν
[2, 2]	εἴπερ ἀεὶ σῴζεται τὸ ἴσον·	ὅσον	γὰρ ἔξω ῥεῖ, πάλιν ῥεῖ
[2, 2]	ἀναγκαῖον, εἴπερ ἀεὶ σῴζεται τὸ	ἴσον·	ὅσον γὰρ ἔξω ῥεῖ, πάλιν
[2, 8]	εἰς τὴν γῆν τοῦ διαλύοντος	τὸν	ἀέρα καὶ διακρίνοντος, καὶ πρὸς
[2, 8]	εἶναι θερμοὶ διὰ τὸ κινεῖν	τὸν	ἀέρα πλήρη πολλῆς ὄντα καὶ
[2, 1]	Πόντον ῥεῖ, οὗτος δ' εἰς	τὸν	Αἰγαῖον. Τὰ δ' ἤδη τούτων
[2, 7]	Ἀβδηρίτης. Ἀναξαγόρας μὲν οὖν φησι	τὸν	αἰθέρα πεφυκότα φέρεσθαι ἄνω, ἐμπίπτοντα
[2, 8]	τὴν ὕλην, ἐξ ἧς ἐποίησε	τὸν	ἄνεμον, ὃν καλοῦμεν σεισμόν. Ἕως
[2, 4]	πνεύματος ἀρχὴν πρὶν φανερῶς ἐληλυθέναι	τὸν	ἄνεμον, ὡς ἄνωθεν αὐτῶν ἐχόντων
[2, 9]	μὲν οὖν ἐκκρινομένη θερμότης εἰς	τὸν	ἄνω διασπείρεται τόπον· ὅση δ'
[2, 5]	οἰκεῖσθαι χώρας, τῆς μὲν πρὸς	τὸν	ἄνω πόλον, καθ' ἡμᾶς, τῆς
[2, 2]	φέρεται διακρινόμενον καὶ ἀτμίζον εἰς	τὸν	ἄνω τόπον, ἐκεῖ δὲ πάλιν
[2, 4]	θερμὸν ἀεὶ καὶ ἀναφέρεσθαι εἰς	τὸν	ἄνω τόπον συνίσταται ἡ ἀτμὶς
[2, 9]	ἐκλείπει τὸ θερμὸν διακρινόμενον εἰς	τὸν	ἄνω τόπον, ταύτῃ πυκνοτέραν καὶ
[2, 5]	τῶν ἐκεῖθεν τόπων) ὥστ' ἀνάγκη	τὸν	ἀπὸ τοῦ κατακεκαυμένου τόπου πνέοντα
[2, 6]	μὲν τὸ ψυχρὸς εἶναι πηγνὺς	τὸν	ἀτμίζοντα ἀέρα συνίστησι, διὰ δὲ
[2, 5]	ἐπὶ τοῦ μέσου τῆς γῆς·	τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον πρὸς τὸν
[2, 3]	καὶ πιθανόν, ὡς ἀδύνατον μὴ	τὸν	αὐτὸν εἶναι περὶ πάντων τούτων
[2, 2]	αἰτίας διὰ τὸ πολλοὺς εἰς	τὸν	αὐτὸν ἐμβάλλειν. Ταῦτα δὴ πάντα
[2, 2]	φανερῶς· ὥστε δῆλον ὅτι κατὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον καὶ περὶ ὕδατος
[2, 2]	ἤρξαντο ῥεῖν, πολλὰ μὲν κατὰ	τὸν	αὐτὸν τόπον, τὰ δὲ καὶ
[2, 1]	τῆς τέφρας ἠθούμενον ἁλμυρὸν γίγνεται,	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ ταύτην ἁλμυρὰν
[2, 6]	οἰκούμενον· ἔσται γὰρ κἀκεῖνο διελεῖν	τὸν	αὐτὸν τρόπον. Ὑποκείσθω δὲ πρῶτον
[2, 9]	βροντή. Γίγνεται δ' ἡ πληγὴ	τὸν	αὐτὸν τρόπον, ὡς παρεικάσαι μείζονι
[2, 2]	τοῦτο συμβαίνειν, ἐπεὶ τρεφομένου γε	τὸν	αὐτὸν τρόπον, ὥσπερ ἐκεῖνοί φασιν,
[2, 4]	ὑομένου ὕδατος, καθάπερ τινὲς λέγουσιν·	τὸν	γὰρ αὐτὸν ἀέρα κινούμενον μὲν
[2, 8]	κατὰ τὸν τόπον αὐτὸν καὶ	τὸν	γειτνιῶντα συνέλθωσιν εἰς ἕν, ὥσπερ
[2, 8]	τῶν σεισμῶν οἷον τρόμον εἶναι	τὸν	δ' οἷον σφυγμόν, καὶ καθάπερ
[2, 5]	μὲν ἔχοντα βάσιν τὸν τροπικόν,	τὸν	δὲ τὸν διὰ παντὸς φανερόν,
[2, 9]	εἶναι τὴν τούτου τοῦ πυρός,	τὸν	δὲ ψόφον ἐναποσβεννυμένου καὶ τὴν
[2, 6]	ΙΚ διάμετρος βούλεται μὲν κατὰ	τὸν	διὰ παντὸς εἶναι φαινόμενον, οὐκ
[2, 5]	βάσιν τὸν τροπικόν, τὸν δὲ	τὸν	διὰ παντὸς φανερόν, τὴν δὲ
[2, 4]	τοῦ ὑγροῦ, ἀπιόντος δὲ πρὸς	τὸν	ἐναντίον τόπον ὕδατα καὶ χειμῶνες.
[2, 5]	καθ' ἡμᾶς, τῆς δὲ πρὸς	τὸν	ἕτερον καὶ πρὸς μεσημβρίαν, καὶ
[2, 5]	ἔχειν ἀνάγκη τόπον τινὰ πρὸς	τὸν	ἕτερον πόλον ὥσπερ ὃν ἡμεῖς
[2, 1]	συμβαίνει τοῦτο (πλείους γὰρ εἰς	τὸν	Εὔξεινον ῥέουσιν ποταμοὶ καὶ τὴν
[2, 6]	πρὸς ἀλλήλους οὐδὲν κωλύει, οἷον	τὸν	Ζ καὶ Δ. Διὰ (τοῦτο
[2, 2]	χρόνον ὡς εἰπεῖν) περὶ δὲ	τὸν	ἥλιον ἀδύνατον τοῦτο συμβαίνειν, ἐπεὶ
[2, 2]	τὸ μὲν ἀναφέρεται ταχὺ διὰ	τὸν	ἥλιον ἅπαν, τὸ δ' ὑπολείπεται
[2, 8]	ἀπωθουμένου ἀέρος. Ἔτι τὸ γίγνεσθαι	τὸν	ἥλιον ἀχλυώδη καὶ ἀμαυρότερον ἄνευ
[2, 2]	τὸ ὑποκαόμενον τρέφεται πῦρ, οὐδὲ	τὸν	ἥλιον εἰκὸς ἦν ὑπολαβεῖν, οὐδ'
[2, 6]	μέρος διὰ τὸ ἐκεῖνα ὑπὸ	τὸν	ἥλιον εἶναι καὶ τὴν ἐκείνου
[2, 5]	πνεῖν διὰ τὸ πόρρω ὄντα	τὸν	ἥλιον ἐνισχύειν ἧττον. Οὐ συνεχεῖς
[2, 6]	δυσμῆς, ὅτι πλείω χρόνον ὑπὸ	τὸν	ἥλιόν ἐστι τὰ ἀπ' ἀνατολῆς·
[2, 4]	τὴν ἀναθυμίασιν διαφέρειν ἀναγκαῖον, καὶ	τὸν	ἥλιον καὶ τὴν ἐν τῇ
[2, 1]	πολλοὺς πεισθῆναι τῶν ἀρχαίων μετεωρολόγων	τὸν	ἥλιον μὴ φέρεσθαι ὑπὸ γῆν
[2, 3]	ἢ πολλάκις. Εἰ μὲν οὖν	τὸν	ἥλιον παύσει τις τῆς φορᾶς,
[2, 4]	διὰ τὸ παραπλησίως κεῖσθαι πρὸς	τὸν	ἥλιον τὰ σύνεγγυς, ἐὰν μή
[2, 2]	μόνον, ὥσπερ ἀφικνούμενον μέχρι πρὸς	τὸν	ἥλιον τὸ ἀναγόμενον τοῦ ὑγροῦ,
[2, 3]	καὶ μετεωρισθέντος τοῦ ὑγροῦ διὰ	τὸν	ἥλιον, τὸ λειφθὲν εἶναι θάλατταν·
[2, 2]	πάντες ὅσοι τῶν πρότερον ὑπέλαβον	τὸν	ἥλιον τρέφεσθαι τῷ ὑγρῷ· καὶ
[2, 9]	ψόφῳ, ὃν καλοῦσιν οἱ μὲν	τὸν	Ἥφαιστον γελᾶν, οἱ δὲ τὴν
[2, 8]	ἐναντίου πνεύματος ἐκρήγνυσθαι καὶ ποιεῖν	τὸν	κατακλυσμόν. Ἐγένετο δὲ τοῦτο καὶ
[2, 8]	ἡ δ' ὑπόστασις τοῦ κύματος	τὸν	κατακλυσμόν. Κατὰ μέρος δὲ γίγνονται
[2, 5]	τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον πρὸς	τὸν	κάτω πόλον ἕτεροι δύο κῶνοι
[2, 3]	τῆς ἁλμυρότητος αἴτια διαφεύγειν φαίνεται	τὸν	λόγον· ἡμεῖς δὲ λέγωμεν ἀρχὴν
[2, 5]	τε τὰ φαινόμενα καὶ κατὰ	τὸν	λόγον. Ὅ τε γὰρ λόγος
[2, 2]	οὐκ ἐπὶ ταὐτὸν ἀεὶ κατὰ	τὸν	λόγον τοῦτον· ἐπεὶ γὰρ εἰς
[2, 1]	παντὸς τοῦτο μόριον ὄν· καὶ	τὸν	λοιπὸν οὐρανὸν ὅλον περὶ τοῦτον
[2, 3]	διὰ τοῦτο διαμένειν ἀναγκαῖον καὶ	τὸν	λοιπὸν χρόνον αὐτήν. Ἢ γὰρ
[2, 5]	ἀγόμεναι, καὶ ποιοῦσι δύο κώνους,	τὸν	μὲν ἔχοντα βάσιν τὸν τροπικόν,
[2, 8]	τὸ πνεῦμα παραπλήσιον ποιεῖν, καὶ	τὸν	μὲν τῶν σεισμῶν οἷον τρόμον
[2, 5]	γιγνόμενος ἡμῖν, ὅταν ᾖ κατὰ	τὸν	μεσημβρινόν. Διὸ καὶ γελοίως γράφουσι
[2, 3]	τοῦ μειγνυμένου τὸ παχύτερον εἶναι	τὸν	ὄγκον· ἐὰν γάρ τις ὕδωρ
[2, 2]	ἡλίου θερμαινομένου, ἀέρα γενέσθαι καὶ	τὸν	ὅλον οὐρανὸν αὐξηθῆναι, καὶ τοῦτον
[2, 7]	πῦρ, εὔηθες, καὶ ταῦθ' ὁρῶντας	τὸν	ὁρίζοντα τὴν οἰκουμένην, ὅσην ἡμεῖς
[2, 6]	καὶ εὖρος. Νέφεσι δὲ πυκνοῦσι	τὸν	οὐρανὸν καικίας μὲν σφόδρα, λὶψ
[2, 3]	εὔλογον ὑπολαβεῖν ἢ διὰ ταῦτα	τὸν	οὐρανὸν ὅλον μεταβάλλειν. Ἀλλὰ περὶ
[2, 9]	τί ποτε τοῦτο γίγνεται κατὰ	τὸν	οὐρανὸν ὅταν ἐπινέφελον ᾖ μόνον,
[2, 8]	ὁ χειμών, τὸ μὲν διὰ	τὸν	πάγον, τὸ δὲ διὰ τὴν
[2, 1]	γὰρ τὸ πρῶτον ὑγρὸν ἅπαντα	τὸν	περὶ τὴν γῆν τόπον, ὑπὸ
[2, 1]	ἔξω στηλῶν βραχέα μὲν διὰ	τὸν	πηλόν, ἄπνοα δ' ἐστὶν ὡς
[2, 1]	ἡ μὲν γὰρ Μαιῶτις εἰς	τὸν	Πόντον ῥεῖ, οὗτος δ' εἰς
[2, 3]	μὲν οὖν ἥρμοττεν ὀργιζομένῳ πρὸς	τὸν	πορθμέα τοιοῦτον εἰπεῖν μῦθον, τοῖς
[2, 3]	πικρά· τὸ δ' ἀπορρέον αὐτῆς	τὸν	ποταμὸν εἰς ὃν εἰσβάλλει ποιεῖ
[2, 8]	γὰρ ἄλληλα τὸ μὲν πνεῦμα	τὸν	σεισμὸν ἐποίησεν, ἡ δ' ὑπόστασις
[2, 8]	διὰ τὸ πλῆθος ἰσχυρότερον ποιεῖ	τὸν	σεισμόν. Ἔτι δὲ περὶ τόπους
[2, 7]	δέχεσθαι τὰς κοιλίας ἀποβιαζόμενον ποιεῖν	τὸν	σεισμόν, καὶ ξηραινομένην ἕλκουσαν εἰς
[2, 8]	εἰς τὴν γῆν, ὃ ποιεῖ	τὸν	σεισμὸν πρὸ τῶν ἐκλείψεων. Γίγνονται
[2, 8]	σημεῖον τῆς εἰρημένης αἰτίας ἐστίν.	Τόν	τε γὰρ ἥλιον ἀχλυώδη καὶ
[2, 2]	ἡ ῥύσις, καὶ ἡ θάλαττα	τὸν	τοιοῦτον ἐπέχει τῆς γῆς τόπον·
[2, 4]	καὶ ἄπνοα, κατ' αὐτὸν ἐκεῖνον	τὸν	τόπον· ἀλλὰ τὸ κατὰ μικρὸν
[2, 8]	ὅταν αἱ ἀναθυμιάσεις αἱ κατὰ	τὸν	τόπον αὐτὸν καὶ τὸν γειτνιῶντα
[2, 5]	ποιήσουσιν ἐτησίας· ἀλλὰ διὰ τὸ	τὸν	τόπον εἶναι πολὺ πλείω ἐκεῖνον
[2, 3]	δ' ἐν ἐκείνοις ἔρχεται εἰς	τὸν	τόπον εἰς ὃν ἀθρόοι ῥέουσιν.
[2, 6]	ἄνεμος, ὃν καλοῦσιν οἱ περὶ	τὸν	τόπον ἐκεῖνον φοινικίαν) Τὰ μὲν
[2, 6]	τὴν οἰκουμένην ὑποκεῖσθαι πρὸς τοῦτον	τὸν	τόπον, καὶ ὅτι πολλῷ πλέον
[2, 1]	οὐρανὸν ὅλον περὶ τοῦτον συνεστάναι	τὸν	τόπον καὶ τούτου χάριν ὡς
[2, 1]	ἀλλὰ περὶ τὴν γῆν καὶ	τὸν	τόπον τοῦτον, ἀφανίζεσθαι δὲ καὶ
[2, 5]	καὶ ὁ στέφανος κατὰ τοῦτον	τὸν	τόπον· φαίνεται γὰρ ὑπὲρ κεφαλῆς
[2, 2]	ἀέρος δὲ πλῆθος τὸ μετὰ	τὸν	τοῦ πυρὸς τόπον, γῆς δὲ
[2, 5]	κώνους, τὸν μὲν ἔχοντα βάσιν	τὸν	τροπικόν, τὸν δὲ τὸν διὰ
[2, 4]	πάντων. Ταῦτα δὲ ὅτι τοῦτον	τὸν	τρόπον ἀναγκαῖον συμβαίνειν, καὶ ἐξ
[2, 8]	τοῖς λίκνοις ἀναβραττομένων· τοῦτον γὰρ	τὸν	τρόπον γενομένου σεισμοῦ τά τε
[2, 2]	φερομένου δὲ τοῦ ἡλίου τοῦτον	τὸν	τρόπον, καὶ διὰ ταῦτα τῆς
[2, 8]	μὲν σεισμοὶ γίγνονται διὰ τοῦτον	τὸν	τρόπον, οἱ δ' ἄνεμοι οὔ·
[2, 8]	διὸ καὶ ἐλαττονάκις σείει τοῦτον	τὸν	τρόπον· οὐ γὰρ (δίδωσιν) ῥᾴδιον
[2, 6]	ταῦτ' ἐστὶ καὶ τοῦτον τέτακται	τὸν	τρόπον· τοῦ δ' εἶναι πλείους
[2, 5]	ὥσπερ ὃν ἡμεῖς οἰκοῦμεν πρὸς	τὸν	ὑπὲρ ἡμῶν, δῆλον ὡς ἀνάλογον
[2, 8]	πρότερον ἔληξε πρὶν ἐκρήξας εἰς	τὸν	ὑπὲρ τῆς γῆς τόπον φανερῶς
[2, 8]	ῥαγέντος ἐξῆλθεν πνεῦμα πολὺ καὶ	τὸν	φέψαλον καὶ τὴν τέφραν ἀνῆκεν
[2, 3]	ᾖ τὸ συμμειχθέν, τοιοῦτον ποιεῖ	τὸν	χυμόν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
[2, 3]	αὐτὸ σῶμα συνεκκρίνεται, ὃ ποιεῖ	τὸν	χυμὸν τοῦτον. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 9]	κρατεῖ σβεννύμενον, ταύτῃ ζέον ποιεῖ	τὸν	ψόφον. Εἰσὶ δέ τινες οἳ
[2, 9]	δυνατὸν ἐνυπάρχειν πρότερον, οὔτ' ἐκεῖνοι	τὸν	ψόφον ζέσιν ποιοῦσιν ἀλλὰ σίξιν·
[2, 8]	διὰ παντὸς ἰέναι τοῦ πνεύματος	τὸν	ψόφον. Ὅταν δ' ἔλαττον ᾖ
[2, 1]	πηγαῖα πάντα τούτων θάτερον πέπονθεν·	αὐτόματον	δὲ στάσιμον τοσοῦτον πλῆθος οὐδὲν
[2, 4]	θερμότητα ταῦτα ποιεῖν οὐ μόνον	δυνατὸν	ἀλλ' ἀναγκαῖόν ἐστιν. Ἐπειδὴ δ'
[2, 5]	ἄνεμος οὕτως ὤν, ὃν οὐδὲν	δυνατὸν	διέχειν δεῦρο, ἐπεὶ οὐδ' ὁ
[2, 3]	ποταμοὺς ἁλμυροὺς εἶναι· πῶς γὰρ	δυνατὸν	ἐν πολλῷ μὲν πλήθει ὕδατος
[2, 9]	ὑπὸ τοῦ πυρός, ἣν οὔτε	δυνατὸν	ἐνυπάρχειν πρότερον, οὔτ' ἐκεῖνοι τὸν
[2, 5]	ποιοῦσι. Ταῦτα δ' οἰκεῖσθαι μόνα	δυνατόν,	καὶ οὔτ' ἐπέκεινα τῶν τροπῶν
[2, 8]	καὶ μερίζεται. Εἰ δὴ τοῦτ'	ἀδύνατον	ἄλλως ἔχειν, τὸ μετὰ τοῦτο
[2, 7]	ἔχει φύσιν. Ὥστ' εἰ τοῦτ'	ἀδύνατον,	δῆλον ὅτι ἀδύνατον καὶ ταύτην
[2, 1]	μὲν οὖν πηγὰς τῆς θαλάττης	ἀδύνατον	εἶναι, διὰ τῶν ὑπαρχόντων ἤδη
[2, 2]	Ταῦτα δὴ πάντα φανερὸν ὡς	ἀδύνατόν	ἐστι συμβαίνειν ἄλλως τε καὶ
[2, 3]	γεννήσασι καὶ ὅλως αὐτὴν γεννῶσιν	ἀδύνατόν	ἐστιν ἁλμυρὰν ποιεῖν. Εἰ γὰρ
[2, 2]	τῶν ποταμῶν καὶ τῆς θαλάττης	ἀδύνατόν	(ἐστιν. Λέγεται γὰρ ὡς ἅπαντα
[2, 2]	τὸ λεγόμενον ἄνω ποταμῶν· ὅπερ	ἀδύνατον.	Ἔτι τὸ γιγνόμενον ὕδωρ καὶ
[2, 7]	εἰ τοῦτ' ἀδύνατον, δῆλον ὅτι	ἀδύνατον	καὶ ταύτην εἶναι τὴν αἰτίαν.
[2, 5]	τὴν οἰκουμένην, τοῦτο δ' ἐστὶν	ἀδύνατον	κατά τε τὰ φαινόμενα καὶ
[2, 3]	καὶ τοῦτο καὶ πιθανόν, ὡς	ἀδύνατον	μὴ τὸν αὐτὸν εἶναι περὶ
[2, 1]	εἰσίν· τούτων δ' οὕτω διωρισμένων	ἀδύνατον	πηγὰς εἶναι τῆς θαλάττης· ἐν
[2, 3]	θάλατταν· ὑγρὰν δ' οὖσαν ἰδίειν	ἀδύνατον.	Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα τῆς
[2, 2]	εἰπεῖν) περὶ δὲ τὸν ἥλιον	ἀδύνατον	τοῦτο συμβαίνειν, ἐπεὶ τρεφομένου γε
[2, 2]	ὕδωρ· εἴς τε γὰρ τὸ	κοιλότατον	ἡ ῥύσις, καὶ ἡ θάλαττα
[2, 8]	πλεῖστόν τε πεφυκὸς ἰέναι καὶ	σφοδρότατον	μάλιστα τοιοῦτον εἶναι. Σφοδρότατον μὲν
[2, 8]	καὶ σφοδρότατον μάλιστα τοιοῦτον εἶναι.	Σφοδρότατον	μὲν οὖν ἐξ ἀνάγκης τὸ
[2, 2]	καὶ φθορᾶς οὔσης, τὸ μὲν	λεπτότατον	καὶ γλυκύτατον ἀνάγεται καθ' ἑκάστην
[2, 8]	μάλιστα δυνάμενον, τοιοῦτον δὲ τὸ	λεπτότατον.	Ὥστ' εἴπερ ἡ τοῦ πνεύματος
[2, 3]	τε γὰρ τοῖς σώμασι τὸ	ἀπεπτότατον	ἁλμυρὸν καὶ πικρόν, ὥσπερ καὶ
[2, 3]	πικρόν, ὥσπερ καὶ πρότερον εἴπομεν·	ἀπεπτότατον	γὰρ τὸ περίττωμα τῆς ὑγρᾶς
[2, 2]	οὔσης, τὸ μὲν λεπτότατον καὶ	γλυκύτατον	ἀνάγεται καθ' ἑκάστην ἡμέραν καὶ
[2, 1]	καὶ τούτου χάριν ὡς ὄντα	τιμιώτατον	καὶ ἀρχήν. Οἱ δὲ σοφώτεροι
[2, 8]	τοῦτο σκεπτέον ἂν εἴη ποῖον	κινητικώτατον	εἴη τῶν σωμάτων· ἀνάγκη γὰρ
[2, 8]	δὲ τῆς ἡμέρας περὶ μεσημβρίαν·	νηνεμώτατον	γάρ ἐστιν ὡς ἐπὶ τὸ
[2, 2]	πυρός (τοῦτο γάρ ἐστι πάντων	ἔσχατον,	εἴθ' ὡς οἱ πλεῖστοι λέγουσιν
[2, 9]	τῶν νεφῶν γιγνομένης πρὸς τὸ	ἔσχατον	πέρας (ᾗ γὰρ ἐκλείπει τὸ
[2, 5]	οὐχ ὅταν μάλιστα πλησιάζῃ πρὸς	ἄρκτον,	ἀλλ' ὅταν πλείων μὲν ᾖ
[2, 1]	Περὶ δὲ τοῦ τὰ πρὸς	ἄρκτον	εἶναι τῆς γῆς ὑψηλὰ σημεῖόν
[2, 4]	δὲ καὶ τὰ περὶ τὴν	ἄρκτον	ἐν τῷ χειμῶνι νήνεμα καὶ
[2, 4]	δέ εἰσιν ὅ τε πρὸς	ἄρκτον	καὶ μεσημβρίαν, ὅπου δὲ πλεῖστον
[2, 5]	γὰρ οὐκ ἂν ἦν πρὸς	ἄρκτον,	νῦν δ' ἀοίκητοι πρότερον γίγνονται
[2, 5]	τὴν οἴκησιν κεῖσθαι ταύτην πρὸς	ἄρκτον,	πλεῖστοι βορέαι πνέουσιν. Ὅμως δὲ
[2, 5]	βορέας ἀπὸ τῶν ὑπὸ τὴν	ἄρκτον	πνεῖ τόπων, οἳ πλήρεις ὕδατος
[2, 1]	διὰ τὸ ὑψηλὴν εἶναι πρὸς	ἄρκτον	τὴν γῆν. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 1]	ἐκ τῶν ὑψηλοτέρων τῶν πρὸς	ἄρκτον	τὸ ῥεῦμα γίγνεται τὸ πλεῖστον·
[2, 6]	πλείους ἀνέμους ἀπὸ τῶν πρὸς	ἄρκτον	τόπων ἢ τῶν πρὸς μεσημβρίαν
[2, 5]	μεσημβρίαν) τά θ' ὑπὸ τὴν	ἄρκτον	ὑπὸ ψύχους ἀοίκητα. Φέρεται δὲ
[2, 1]	μὲν γὰρ Μαιῶτις εἰς τὸν	Πόντον	ῥεῖ, οὗτος δ' εἰς τὸν
[2, 8]	καὶ ὕπαντρος· διὸ καὶ περὶ	Ἑλλήσποντον	καὶ περὶ Ἀχαΐ αν καὶ
[2, 5]	κατακεκαυμένου τόπου πνέοντα ἄνεμον εἶναι	νότον.	Ἐκεῖνος δ' ὁ τόπος διὰ
[2, 8]	μετὰ δυσμάς, αἰθρίας οὔσης, νεφέλιον	λεπτὸν	φαίνεται διατεῖνον καὶ μακρόν, οἷον
[2, 9]	καλοῦμεν ἀστραπήν, ᾗ ἂν ὥσπερ	(ἐκπῖπτον	τὸ πνεῦμα χρωματισθὲν ὀφθῇ. Γίγνεται
[2, 7]	ἐκ τῶν πληρεστέρων τὸ μεταβάλλον	ἐμπῖπτον	κινεῖν. Ἀναξιμένης δέ φησιν βρεχομένην
[2, 9]	μικρὰ ζέσις· ᾗ γὰρ τὸ	προσπῖπτον	κρατεῖ σβεννύμενον, ταύτῃ ζέον ποιεῖ
[2, 8]	οὐδὲν γὰρ διαφέρει· τὸ γὰρ	τύπτον	ἅμα καὶ αὐτὸ τύπτεται πᾶν.
[2, 9]	χεῖρα ποιούσης ἀεὶ τῆς συγκρίσεως	ἕκαστον	αὐτῶν· ὡσαύτως γὰρ ἐκεῖνά τε
[2, 9]	βροντὴ σβέσις, οὐκ ἐγγιγνομένου παρ'	ἕκαστον	πάθος τοῦ πυρὸς ἀλλ' ἐνυπάρχοντος.
[2, 2]	σύνταξιν ἦλθεν τῶν μερῶν, ὡς	ἕκαστον	πέφυκεν. Ὥσπερ οὖν κἀκεῖ ἄτοπον
[2, 3]	ἄλλο καὶ ἄλλο γίγνεται τούτων	ἕκαστον,	τὸ δ' εἶδος τοῦ πλήθους
[2, 6]	κοινῇ τε παθημάτων καὶ περὶ	ἕκαστον,	τοσαῦθ' ἡμῖν εἰρήσθω. ~Ζ' Περὶ
[2, 9]	ὃν καλοῦσιν οἱ μὲν τὸν	Ἥφαιστον	γελᾶν, οἱ δὲ τὴν Ἑστίαν,
[2, 6]	ὥσπερ κατ' εἶδος ἐναντία τὰ	πλεῖστον	ἀπέχοντα κατὰ τὸ εἶδος· πλεῖστον
[2, 6]	Ε. Ἐπεὶ οὖν τὰ μὲν	πλεῖστον	ἀπέχοντα κατὰ τόπον ἐναντία κατὰ
[2, 6]	ἐναντία κατὰ τόπον εἶναι τὰ	πλεῖστον	ἀπέχοντα κατὰ τόπον, ὥσπερ κατ'
[2, 6]	πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τὸ εἶδος·	πλεῖστον	δ' ἀπέχει κατὰ τόπον τὰ
[2, 6]	κατὰ τόπον ἐναντία κατὰ τόπον,	πλεῖστον	δ' ἀπέχει τὰ κατὰ διάμετρον,
[2, 8]	μάλιστα διὰ τὸ τάχος· ἐπὶ	πλεῖστον	δὲ πέφυκε διιέναι τὸ διὰ
[2, 4]	καὶ γίγνεται πάλιν· ἐπεὶ δὲ	πλεῖστον	μὲν καταβαίνει ὕδωρ ἐν τούτοις
[2, 9]	οὕτω γίγνεσθαι. Τοῦτο δὲ διαφέρει	πλεῖστον·	ὅμοιον γὰρ κἂν εἴ τις
[2, 8]	σωμάτων· ἀνάγκη γὰρ τὸ ἐπὶ	πλεῖστόν	τε πεφυκὸς ἰέναι καὶ σφοδρότατον
[2, 4]	ἄρκτον καὶ μεσημβρίαν, ὅπου δὲ	πλεῖστον	ὕδωρ ἡ γῆ δέχεται, ἐνταῦθα
[2, 1]	ἄρκτον τὸ ῥεῦμα γίγνεται τὸ	πλεῖστον·	ὥστε τὰ μὲν διὰ τὴν
[2, 4]	γὰρ ἀτμὶς ὑγρὸν καὶ ψυχρόν	(εὐόριστον	μὲν γὰρ ὡς ὑγρόν, διὰ
[2, 3]	πλῆθος ξηραινομένης (καὶ θερμαινομένης ἐκκριθῆναι;	πολλοστὸν	γὰρ δεῖ μέρος αὐτὸ τοῦ
[2, 6]	δ' ἀπὸ δυσμῆς ἀπολείπει τε	θᾶττον	καὶ πλησιάζει τῷ τόπῳ ὀψιαίτερον.
[2, 3]	ἁλμυρὸν καὶ πλατὺ τοῦ γλυκέος	ἔλαττον·	διόπερ ἰσάζει ὡς ἐπίπαν εἰπεῖν)
[2, 8]	πνεύματος τὸν ψόφον. Ὅταν δ'	ἔλαττον	ᾖ ἢ ὥστε κινῆσαι τὴν
[2, 8]	καὶ μέχρι τούτου ἕως ἂν	ἔλαττον	ᾖ τὸ ἀναθυμιώμενον ἢ ὥστε
[2, 5]	θερμῷ τὸ ἐν τῇ ἀναθυμιάσει	ἔλαττον	ὄν, καὶ διακρίνει. Ἔτι δὲ
[2, 3]	αὐτῆς μετὰ τοῦ γλυκέος (ἀλλ'	ἔλαττον	τοσούτῳ ὅσῳ καὶ ἐν τῷ
[2, 7]	δὲ τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν ἀναγκαῖον	ἧττον	ἀεὶ τοὺς σεισμοὺς φάναι γίγνεσθαι,
[2, 8]	δὲ ταῖς νήσοις ταῖς ποντίαις	ἧττον	γίγνονται σεισμοὶ τῶν προσγείων· τὸ
[2, 3]	τοῖς δὲ τὴν ἀλήθειαν ζητοῦσιν	ἧττον·	δι' ἣν γὰρ αἰτίαν ἔμεινε
[2, 3]	συμμειχθῆναί τινα γῆν τοιαύτην, οὐδὲν	ἧττον	ἐλθόντος πάλιν τοῦ διατμίσαντος ὕδατος
[2, 4]	συνεχῶς μὲν μᾶλλον δὲ καὶ	ἧττον	καὶ πλείω καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι
[2, 5]	πόρρω ὄντα τὸν ἥλιον ἐνισχύειν	ἧττον.	Οὐ συνεχεῖς δ' ὁμοίως πνέουσι,
[2, 3]	ἡ γῆ τῷ μᾶλλον καὶ	ἧττον	παντοδαπὰς λαμβάνει μορφὰς καὶ χρόας
[2, 1]	δ' ἤδη τούτων ἔξω πελάγη	ἧττον	ποιεῖ τοῦτ' ἐπιδήλως. Ἐκείνοις δὲ
[2, 3]	ὅθεν ἄρχεται πνεῖν ψυχρός, οὐδὲν	ἧττον	προϊὼν διὰ τὸ συμπεριλαμβάνειν πολλὴν
[2, 4]	καθάπερ τινὲς λέγουσιν· τὸν γὰρ	αὐτὸν	ἀέρα κινούμενον μὲν ἄνεμον εἶναι,
[2, 2]	καὶ οἱ ποταμοὶ ῥέουσιν εἰς	αὐτὸν	ἅπαντες καὶ πᾶν τὸ γιγνόμενον
[2, 5]	τοῦ μέσου τῆς γῆς· τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον πρὸς τὸν κάτω
[2, 3]	πιθανόν, ὡς ἀδύνατον μὴ τὸν	αὐτὸν	εἶναι περὶ πάντων τούτων λόγον,
[2, 4]	χειμῶνι νήνεμα καὶ ἄπνοα, κατ'	αὐτὸν	ἐκεῖνον τὸν τόπον· ἀλλὰ τὸ
[2, 2]	διὰ τὸ πολλοὺς εἰς τὸν	αὐτὸν	ἐμβάλλειν. Ταῦτα δὴ πάντα φανερὸν
[2, 2]	δ' εἶναι τοῦτο συμβαίνειν περὶ	αὐτὸν	ἢ φθείρεσθαι· καὶ γὰρ τὸ
[2, 8]	ἀναθυμιάσεις αἱ κατὰ τὸν τόπον	αὐτὸν	καὶ τὸν γειτνιῶντα συνέλθωσιν εἰς
[2, 2]	ὥστε δῆλον ὅτι κατὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον καὶ περὶ ὕδατος ἀνάγκη
[2, 2]	(φασιν καὶ ποιεῖσθαι τὰς τροπὰς	αὐτόν·	οὐ γὰρ αἰεὶ τοὺς αὐτοὺς
[2, 2]	ῥεῖν, πολλὰ μὲν κατὰ τὸν	αὐτὸν	τόπον, τὰ δὲ καὶ καταντικρὺ
[2, 1]	τέφρας ἠθούμενον ἁλμυρὸν γίγνεται, τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ ταύτην ἁλμυρὰν εἶναι
[2, 6]	ἔσται γὰρ κἀκεῖνο διελεῖν τὸν	αὐτὸν	τρόπον. Ὑποκείσθω δὲ πρῶτον μὲν
[2, 9]	Γίγνεται δ' ἡ πληγὴ τὸν	αὐτὸν	τρόπον, ὡς παρεικάσαι μείζονι μικρὸν
[2, 2]	συμβαίνειν, ἐπεὶ τρεφομένου γε τὸν	αὐτὸν	τρόπον, ὥσπερ ἐκεῖνοί φασιν, δῆλον
[2, 6]	διά τε τὸ ἀνακάμπτειν πρὸς	αὑτὸν	καὶ διὰ τὸ κοινὸς εἶναι
[2, 6]	οὐκ αἴθριος, ὅτι ἀνακάμπτει εἰς	αὑτόν·	ὅθεν καὶ λέγεται ἡ παροιμία
[2, 6]	λέγεται ἡ παροιμία ἕλκων ἐφ'	αὑτὸν	ὥστε καικίας νέφος. Αἱ δὲ
[2, 2]	πάλιν ὕδωρ· κἂν μὴ κατ'	ἐνιαυτὸν	ἀποδιδῷ καὶ καθ' ἑκάστην ὁμοίως
[2, 2]	τοὺς ποταμοὺς ῥεῖν οὐκ ἐπὶ	ταὐτὸν	ἀεὶ κατὰ τὸν λόγον τοῦτον·
[2, 9]	γὰρ εἶναι ταῦτα τὴν οὐσίαν	ταὐτόν,	ἀναθυμίασιν ξηράν, ἣ ῥέουσα μέν
[2, 4]	μὲν ἔμεινεν, ἡ δ' ἐναντία	ταὐτὸν	ἐποίησεν. Καὶ συμβαίνει τοῦτο πολλάκις,
[2, 8]	προωθοῦν δὲ καὶ συστέλλον εἰς	ταὐτὸν	συναθροίσῃ πολλήν· τότε γὰρ ἀναγκαῖον
[2, 4]	γίγνεται ὕδωρ· (καὶ ὅταν εἰς	ταὐτὸν	συνωσθῶσι τὰ νέφη καὶ ἀντιπεριστῇ
[2, 5]	μεσημβρίαν, καὶ οὔσης οἷον τυμπάνου	(τοιοῦτον	γὰρ σχῆμα τῆς γῆς (ἐκτέμνουσιν
[2, 3]	τὴν χροιὰν οὐχ ὁμοίως λευκοί.	Τοιοῦτον	δ' ἕτερον γίγνεται καὶ ἐν
[2, 2]	καὶ περὶ ὕδατος ἀνάγκη ζητεῖν.	Τοιοῦτον	δ' οὐδὲν ἄλλο φαίνεται σῶμα
[2, 8]	διὰ παντὸς ἰέναι μάλιστα δυνάμενον,	τοιοῦτον	δὲ τὸ λεπτότατον. Ὥστ' εἴπερ
[2, 8]	κρατεῖν τῆς κινήσεως τῶν ἀρρωστούντων.	Τοιοῦτον	δὴ δεῖ νοεῖν τὸ γιγνόμενον
[2, 8]	πεφυκὸς ἰέναι καὶ σφοδρότατον μάλιστα	τοιοῦτον	εἶναι. Σφοδρότατον μὲν οὖν ἐξ
[2, 3]	ἥρμοττεν ὀργιζομένῳ πρὸς τὸν πορθμέα	τοιοῦτον	εἰπεῖν μῦθον, τοῖς δὲ τὴν
[2, 3]	τῶν σαρκῶν, οἷον καταπλύνοντος τὸ	τοιοῦτον	ἐκ τοῦ σώματος τοῦ ἐξιόντος
[2, 2]	ῥύσις, καὶ ἡ θάλαττα τὸν	τοιοῦτον	ἐπέχει τῆς γῆς τόπον· ἀλλὰ
[2, 3]	οὖν τῷ σώματι γίγνεται τὸ	τοιοῦτον	ἡ τῆς τροφῆς ὑπόστασις διὰ
[2, 3]	ἐν τῷ καταφερομένῳ ὕδατι συμβάλλεται	τοιοῦτον,	καὶ τοῦ μετοπώρου πλατέα τὰ
[2, 3]	ἄν τι ᾖ τὸ συμμειχθέν,	τοιοῦτον	ποιεῖ τὸν χυμόν. Ἀλλὰ περὶ
[2, 3]	ὑγρὰ δ' οὖσα οὐδὲν πάσχει	τοιοῦτον.	Πῶς οὖν οἷόν τε περὶ
[2, 1]	καὶ διὰ τίν' αἰτίαν ἁλμυρὸν	τοσοῦτόν	ἐστιν ὕδατος πλῆθος, ἔτι δὲ
[2, 3]	σχεδὸν γὰρ ὥσπερ πηλὸς γίγνεται·	τοσοῦτον	ἔχει σωματῶδες πλῆθος ἡ θάλαττα.
[2, 3]	ποιητέον τὴν σκέψιν. Νῦν δὲ	τοσοῦτον	λέγωμεν, ὅτι τῆς θαλάττης ὑπαρχούσης
[2, 1]	θάτερον πέπονθεν· αὐτόματον δὲ στάσιμον	τοσοῦτον	πλῆθος οὐδὲν ὁρῶμεν πηγαῖον γιγνόμενον.
[2, 2]	τὴν ἀρχαίαν ἀπορίαν, διὰ τί	τοσοῦτον	πλῆθος ὕδατος οὐδαμοῦ φαίνεται (καθ'
[2, 3]	Ὅλως δὲ πῶς οἷόν τε	τοσοῦτον	ὕδατος πλῆθος ξηραινομένης (καὶ θερμαινομένης
[2, 3]	καὶ γὰρ τὸ πάχος διαφέρει	τοσοῦτον	ὥστε τὰ πλοῖα ἀπὸ τοῦ
[2, 2]	ἴσῳ χρόνῳ ἀναξηραίνεται, ἀλλὰ διαφέρει	τοσοῦτον	ὥστε τὸ μὲν διαμεῖναι ἂν
[2, 1]	τὴν γῆν καὶ τὸν τόπον	τοῦτον,	ἀφανίζεσθαι δὲ καὶ ποιεῖν νύκτα
[2, 8]	τῶν ἐν τοῖς λίκνοις ἀναβραττομένων·	τοῦτον	γὰρ τὸν τρόπον γενομένου σεισμοῦ
[2, 2]	ταὐτὸν ἀεὶ κατὰ τὸν λόγον	τοῦτον·	ἐπεὶ γὰρ εἰς τὸ μέσον
[2, 3]	συνεκκρίνεται, ὃ ποιεῖ τὸν χυμὸν	τοῦτον.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τοῖς
[2, 2]	τὸν ὅλον οὐρανὸν αὐξηθῆναι, καὶ	τοῦτον	πνεύματά τε παρέχεσθαι καὶ τὰς
[2, 1]	τὸν λοιπὸν οὐρανὸν ὅλον περὶ	τοῦτον	συνεστάναι τὸν τόπον καὶ τούτου
[2, 6]	διωρισμένα πνεύματα ταῦτ' ἐστὶ καὶ	τοῦτον	τέτακται τὸν τρόπον· τοῦ δ'
[2, 6]	τε τὴν οἰκουμένην ὑποκεῖσθαι πρὸς	τοῦτον	τὸν τόπον, καὶ ὅτι πολλῷ
[2, 5]	δὲ καὶ ὁ στέφανος κατὰ	τοῦτον	τὸν τόπον· φαίνεται γὰρ ὑπὲρ
[2, 4]	φύσις πάντων. Ταῦτα δὲ ὅτι	τοῦτον	τὸν τρόπον ἀναγκαῖον συμβαίνειν, καὶ
[2, 2]	ἡμεῖς) φερομένου δὲ τοῦ ἡλίου	τοῦτον	τὸν τρόπον, καὶ διὰ ταῦτα
[2, 8]	οἱ μὲν σεισμοὶ γίγνονται διὰ	τοῦτον	τὸν τρόπον, οἱ δ' ἄνεμοι
[2, 8]	κάτωθεν· διὸ καὶ ἐλαττονάκις σείει	τοῦτον	τὸν τρόπον· οὐ γὰρ (δίδωσιν)
[2, 8]	τὴν αἰτίαν, ὅταν κοπτόμενον ἐκπρησθῇ	πρῶτον	εἰς μικρὰ κερματισθέντος τοῦ ἀέρος.
[2, 3]	ἣν γὰρ αἰτίαν ἔμεινε τὸ	πρῶτον,	εἴτε διὰ βάρος, ὥσπερ τινὲς
[2, 3]	εἶναι. Εἰ δὲ καὶ τὸ	πρῶτον	εὐθὺς ἦν, λεκτέον τίς ἡ
[2, 3]	ὄντος τοῦ πλήθους, καὶ τὸ	πρῶτον·	ἢ εἰ μηδὲ τὸ πρῶτον,
[2, 2]	διὰ τὸ σαλεύειν ἀεὶ τὸ	πρῶτον	καὶ τὴν ἀρχήν· οὐκ ἔχειν
[2, 6]	τὸν αὐτὸν τρόπον. Ὑποκείσθω δὲ	πρῶτον	μὲν ἐναντία κατὰ τόπον εἶναι
[2, 8]	εἰσάπαξ παύεται σείσας, ἀλλὰ τὸ	πρῶτον	μὲν μέχρι περὶ τετταράκοντα πρόεισι
[2, 3]	πρῶτον· ἢ εἰ μηδὲ τὸ	πρῶτον,	μηδ' ὕστερον ἁλμυρὰν αὐτὴν εἶναι.
[2, 3]	ἡ Χάρυβδις ἀναρροφήσασα τὸ μὲν	πρῶτον	τὰ ὄρη ἐποίησεν φανερά, τὸ
[2, 2]	ἄλογον καὶ τοῖς φάσκουσι τὸ	πρῶτον	ὑγρᾶς οὔσης καὶ τῆς γῆς,
[2, 1]	αὐτῆς γένεσιν· εἶναι γὰρ τὸ	πρῶτον	ὑγρὸν ἅπαντα τὸν περὶ τὴν
[2, 8]	ἡ θάλαττα ταύτῃ. Ποιεῖ δὲ	ψόφον	ἄνευ σεισμοῦ διά τε τὴν
[2, 9]	σβεννύμενον, ταύτῃ ζέον ποιεῖ τὸν	ψόφον.	Εἰσὶ δέ τινες οἳ τὴν
[2, 9]	τούτου τοῦ πυρός, τὸν δὲ	ψόφον	ἐναποσβεννυμένου καὶ τὴν σίξιν βροντήν,
[2, 9]	ἐνυπάρχειν πρότερον, οὔτ' ἐκεῖνοι τὸν	ψόφον	ζέσιν ποιοῦσιν ἀλλὰ σίξιν· ἔστι
[2, 8]	παντὸς ἰέναι τοῦ πνεύματος τὸν	ψόφον.	Ὅταν δ' ἔλαττον ᾖ ἢ
[2, 4]	ὑπό τινος μεγάλης πτώσεως, οὐκ	ἔχον	ἀρχὴν οὐδὲ πηγήν. Μαρτυρεῖ δὲ
[2, 5]	τὸ πεπηγὸς οὔτε τὸ μηδὲν	ἔχον	ξηρόν, ἀλλ' ὅταν ἔχῃ τὸ
[2, 3]	τι, καὶ γεῶδές ἐστιν τὸ	ἐνυπάρχον·	ἔν τε γὰρ τῇ Χαονίᾳ
[2, 8]	ἄνεμοι πρὸ τῶν ἐκλείψεων πολλάκις,	ἀκρόνυχον	μὲν πρὸ τῶν μεσονυκτίων ἐκλείψεων,
[2, 8]	καὶ τὰ θερμὰ τὰ περὶ	Αἰδηψὸν	ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας γέγονε. Περὶ
[2, 3]	λίμνην καὶ ἁλμυρὰν ὥστε μηδένα	ἰχθὺν	ἐγγίγνεσθαι, τὰ δὲ ἱμάτια ῥύπτειν,
[2, 3]	δ' (αὕτη εἰς ποταμὸν πλησίον	γλυκὺν	μέν, ἰχθῦς δ' οὐκ ἔχοντα·
[2, 8]	τῶν πνευμάτων· καὶ διὰ τὸ	πολὺν	ἐπέχειν τόπον οὐκ εἰς ταύτην
[2, 8]	περὶ τὴν ἐν τῷ ἀέρι	ἀχλύν,	ὥσθ' ὅταν γένηται νηνεμία, πάμπαν
[2, 5]	οὐκ ἂν ἦν πρὸς ἄρκτον,	νῦν	δ' ἀοίκητοι πρότερον γίγνονται οἱ
[2, 5]	οὕτως γὰρ τὸ ἀνάλογον ἀποδώσει·	νῦν	δ' οὐκ ἔστιν· εἷς γὰρ
[2, 3]	καιροῖς οἰκειοτέροις ποιητέον τὴν σκέψιν.	Νῦν	δὲ τοσοῦτον λέγωμεν, ὅτι τῆς
[2, 3]	εἴπερ γὰρ καὶ τότε, καὶ	νῦν	ἐχρῆν. Οὐ φαίνεται δὲ τοῦτο
[2, 3]	τοῦ πολλοὺς τόπους φαίνεσθαι ξηροτέρους	νῦν	ἢ πρότερον· περὶ οὗ τὴν
[2, 6]	προβλήμασιν εἰρῆσθαι τοῖς κατὰ μέρος,	νῦν	λέγωμεν. Δεῖ δὲ περὶ τῆς
[2, 8]	ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἦλθεν· καὶ	νῦν	ὅπου τὸ ἀναφύσημα τοῦτο ἐγένετο,
[2, 3]	Ἔτι διὰ τί οὐ καὶ	νῦν	ὅταν ξηραινομένη τύχῃ γῆ, εἴτε
[2, 3]	εἰ καὶ τότε ἀνήχθη καὶ	νῦν	πάσχει ταὐτό. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[2, 5]	μεσημβρινόν. Διὸ καὶ γελοίως γράφουσι	νῦν	τὰς περιόδους τῆς γῆς· γράφουσι
[2, 7]	τὰ παρειλημμένα μέχρι γε τοῦ	νῦν	χρόνου τρία καὶ παρὰ τριῶν.
[2, 3]	εἶναι τὴν ὑπόστασιν. Γίγνεται μὲν	οὖν	ἀεί τε πλατυτέρα διὰ ταύτην
[2, 4]	δὲ πάλιν ὕδωρ. Ὁ μὲν	οὖν	ἀήρ, καθάπερ ἐν τοῖς πρὸ
[2, 2]	καὶ πικρότητος, λεκτέον. Ἡ μὲν	οὖν	αἰτία ἡ ποιήσασα τοὺς πρότερον
[2, 5]	ἢ οὗτος ἐκεῖ. Τίς μὲν	οὖν	αἰτία τούτων ἐστὶ τῶν ἀνέμων,
[2, 8]	ὃν καλοῦμεν σεισμόν. Ἕως ἂν	οὖν	ἀναλωθῇ τὰ ὑπόλοιπα τούτων, ἀνάγκη
[2, 6]	μέχρι τοῦ ἀπηλιώτου. Περὶ μὲν	οὖν	ἀνέμων, τῆς τε ἐξ ἀρχῆς
[2, 1]	ἀρχῆς γενέσεως λέγωμεν. Οἱ μὲν	οὖν	ἀρχαῖοι καὶ διατρίβοντες περὶ τὰς
[2, 9]	ἐκλείπει τῆς πυκνότητος. Ἡ μὲν	οὖν	βροντὴ τοῦτ' ἔστι, καὶ γίγνεται
[2, 9]	κατενεχθὲν ἄνωθεν κάτω. Τὴν μὲν	οὖν	διάλαμψιν ἀστραπὴν εἶναι τὴν τούτου
[2, 1]	προσδεῖται τῆς ἐργασομένης. Αἱ μὲν	οὖν	διαφοραὶ τοσαῦται καὶ τοιαῦται τῶν
[2, 8]	αὐτὴν αἰτίαν τοῖς ἀνέμοις. Ἐκλειπούσης	οὖν	εἰς τὴν γῆν τῆς τοιαύτης
[2, 8]	πνεύματα πέφυκεν ἄρχεσθαι πνεῖν. Ἐὰν	οὖν	εἴσω τύχῃ μεταβάλλουσα ἡ ἀρχὴ
[2, 9]	φέρεται πολλάκις ἄνω) ἡ μὲν	οὖν	ἐκκρινομένη θερμότης εἰς τὸν ἄνω
[2, 3]	τοῖς περὶ τὴν Λιβύην. Πολὺ	οὖν	ἐν τῷ καταφερομένῳ ὕδατι συμβάλλεται
[2, 4]	αὕτη ἄνεμός ἐστιν, εὐλόγως ἂν	οὖν	ἐντεῦθεν γίγνοιτο τὰ πλεῖστα καὶ
[2, 8]	μάλιστα τοιοῦτον εἶναι. Σφοδρότατον μὲν	οὖν	ἐξ ἀνάγκης τὸ τάχιστα φερόμενον·
[2, 3]	οὕτως οἴονταί τινες. Τοῦτο μὲν	οὖν	ἐοίκασι πάντες ὁμολογεῖν, ὅτι γέγονεν,
[2, 4]	πνεῦμα γίγνεται λαμπρόν. Τίς μὲν	οὖν	ἐστιν ἡ τοῦ ἀνέμου φύσις
[2, 8]	τόπων, ἐφ' ἕν. Ὅταν μὲν	οὖν	ᾖ πολὺ τὸ πνεῦμα, κινεῖ
[2, 3]	τὰ ἐνταῦθα τάξεως. Ὅθεν μὲν	οὖν	ἡ γένεσις ἔνεστιν τοῦ ἁλμυροῦ
[2, 8]	λεπταί εἰσι καὶ εὐθεῖαι. Ὅπερ	οὖν	ἡ θάλαττα ποιεῖ περὶ τὴν
[2, 3]	ξηρὰν ποιήσει πάμπαν. Ἐκείνῳ μὲν	οὖν	ἥρμοττεν ὀργιζομένῳ πρὸς τὸν πορθμέα
[2, 1]	κοίλῳ τῆς θαλάττης οὔσης. Ὥσπερ	οὖν	καὶ κατὰ μέρος ἐκ τῶν
[2, 2]	μερῶν, ὡς ἕκαστον πέφυκεν. Ὥσπερ	οὖν	κἀκεῖ ἄτοπον εἴ τις τῆς
[2, 6]	τόπον ἐκεῖνον φοινικίαν) Τὰ μὲν	οὖν	κυριώτατα καὶ διωρισμένα πνεύματα ταῦτ'
[2, 9]	τῆς ἡμέρας ἀφανίζειν. Τὰ μὲν	οὖν	λεγόμενα περὶ βροντῆς τε καὶ
[2, 3]	οὖσαν ἰδίειν ἀδύνατον. Τὰ μὲν	οὖν	λεγόμενα τῆς ἁλμυρότητος αἴτια διαφεύγειν
[2, 2]	ἐστὶν ὕδασιν ὑπὸ πυρός· εἰ	οὖν	μηδὲ τὸ ὑποκαόμενον τρέφεται πῦρ,
[2, 5]	συνεχεῖς ἀεὶ πνέουσιν. Ὅτι μὲν	οὖν	ὁ νότος οὐκ ἔστιν ὁ
[2, 6]	αὐτῷ κεῖται μόνος. Οὗτοι μὲν	οὖν	οἱ κατὰ διάμετρόν τε κείμενοι
[2, 3]	οὖσα οὐδὲν πάσχει τοιοῦτον. Πῶς	οὖν	οἷόν τε περὶ τὴν πρώτην
[2, 9]	εἶναι τὴν ἀστραπήν. Οὗτοι μὲν	οὖν	οὔπω συνήθεις ἦσαν ταῖς περὶ
[2, 1]	ἄρκτον τὴν γῆν. Ὅτι μὲν	οὖν	οὔτε πηγὰς οἷόν τ' εἶναι
[2, 6]	τε (κατὰ διάμετρον γάρ· ἅτερος	οὖν	παύσεται ἀποβιασθείς) τοὺς δὲ μὴ
[2, 1]	αὐτῇ τοιαύτης γῆς. Ὅτι μὲν	οὖν	πηγὰς τῆς θαλάττης ἀδύνατον εἶναι,
[2, 2]	πάλιν εἰς ὕδωρ. Τὸ μὲν	οὖν	πότιμον καὶ γλυκὺ διὰ κουφότητα
[2, 1]	τὰ δὲ στάσιμα. Τὰ μὲν	οὖν	ῥυτὰ πάντα πηγαῖα· περὶ δὲ
[2, 8]	ἧς περιεχόμεναι τυγχάνουσιν. Περὶ μὲν	οὖν	σεισμῶν, καὶ τίς ἡ φύσις,
[2, 4]	ἀνεμώδη καὶ αὐχμοί. Ὁτὲ μὲν	οὖν	συμβαίνει καὶ τοὺς αὐχμοὺς καὶ
[2, 6]	Δ ἐπὶ τὸ Ε. Ἐπεὶ	οὖν	τὰ μὲν πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ
[2, 4]	τὴν ξηρὰν ἀναθυμίασιν. Παύουσί τε	οὖν	τὰ ὕδατα γιγνόμενα τοὺς ἀνέμους,
[2, 5]	καπνὸν ποιῆσαι κατακαυθέν. Διὰ μὲν	οὖν	ταύτας τὰς αἰτίας καταπαύει τε
[2, 7]	κάτω δὲ θατέρου. Πρὸς μὲν	οὖν	ταύτην τὴν αἰτίαν οὐδὲν ἴσως
[2, 4]	ὕδατα καὶ χειμῶνες. Διὰ μὲν	οὖν	τὴν φορὰν τὴν ἐπὶ τροπὰς
[2, 6]	πρὸς ἄλληλα κατὰ διάμετρον. Ἔστω	οὖν	τὸ μὲν ἐφ' ᾧ Α
[2, 3]	εἰπεῖν ἢ πολλάκις. Εἰ μὲν	οὖν	τὸν ἥλιον παύσει τις τῆς
[2, 6]	τῆς ὑπογραφῆς θεωρεῖν. γέγραπται μὲν	οὖν,	τοῦ μᾶλλον εὐσήμως ἔχειν, ὁ
[2, 3]	αἴτιον τῆς ἁλμυρότητος. Ἐν μὲν	οὖν	τῷ σώματι γίγνεται τὸ τοιοῦτον
[2, 6]	τὸ ἀπ' ἀνατολῆς πνεῖν) Διωρισμένων	οὖν	τῷ ψυχρῷ καὶ τῷ θερμῷ
[2, 3]	χωρὶς ἐν ἄλλοις. Περὶ μὲν	οὖν	ὕδατος καὶ θαλάττης, δι' ἃς
[2, 2]	τὴν ἀρχὴν ἐχούσης. Ὅτι μὲν	οὖν	ὕδατός τε ὁ τόπος ἐστὶν
[2, 8]	καὶ φέρεται ταχέως. Οὐκ ἂν	οὖν	ὕδωρ οὐδὲ γῆ αἴτιον εἴη,
[2, 7]	Δημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης. Ἀναξαγόρας μὲν	οὖν	φησι τὸν αἰθέρα πεφυκότα φέρεσθαι
[2, 8]	γενομένων ἔσται ἡ ἔκλειψις. Ἀνιεμένου	οὖν	ᾧ κατείχετο ὁ ἀὴρ καὶ
[2, 8]	ἀπῶσαι μὲν ὅλως μὴ δύνηται,	προωθοῦν	δὲ καὶ συστέλλον εἰς ταὐτὸν
[2, 3]	τὸ γεῶδες ἀποκρίνεται καὶ τὸ	ποιοῦν	τὴν ἁλμυρότητα διὰ τὴν σύμμειξιν.
[2, 8]	βιάζηται τὸ πνεῦμα, ἐκεῖνο τὸ	κινοῦν	ἐστιν, ὥσπερ τῶν κυμάτων οἱ
[2, 4]	καθάπερ τοὺς ποταμοὺς ὑπολαμβάνομεν οὐχ	ὁπωσοῦν	τοῦ ὕδατος εἶναι ῥέοντος, οὐδ'
[2, 2]	τὸ ἀφικνούμενον εἰς ἀχανῆ καὶ	πλατὺν	τόπον ἀναξηραίνεται ταχὺ καὶ ἀδήλως.
[2, 8]	εἰσιν κινήσεις, τοσαύτην δὲ ἔχουσιν	ἰσχὺν	ὥστε πολλοὺς ἅμα πειρωμένους ἀποβιάζεσθαι
[2, 5]	ἐκεῖ ἄρκτου τις ἄνεμος οὕτως	ὤν,	ὃν οὐδὲν δυνατὸν διέχειν δεῦρο,
[2, 5]	ἄρκτου τις ἄνεμος οὕτως ὤν,	ὃν	οὐδὲν δυνατὸν διέχειν δεῦρο, ἐπεὶ
[2, 5]	Αἴτιον δ' ὅτι πλησίον μὲν	ὢν	φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι τὴν
[2, 8]	ἠχοῦσι γὰρ οἱ τόποι ἐξ	ὧν	γίγνεται τὰ ἀναφυσήματα, διὰ τὸ
[2, 1]	οὐ συμμειγνύουσαι κατ' οὐδένα τόπον,	ὧν	ἡ μὲν ἐρυθρὰ φαίνεται κατὰ
[2, 8]	ἐνίοτε ἅμα πλείους πνέοντας ἀνέμους,	ὧν	ὅταν εἰς τὴν γῆν ὁρμήσῃ
[2, 4]	ἐφ' οὓς τρέπεται καὶ ἀφ'	ὧν,	οὗτοι δέ εἰσιν ὅ τε
[2, 3]	ῥεύματα ποταμῶν παντοδαποὺς ἔχοντα χυμούς,	ὧν	πάντων αἰτιατέον τὴν ἐνοῦσαν ἢ
[2, 3]	τοιούτων γίγνεται πλήρης δυνάμεων, δι'	ὧν	τὰ ἠθούμενα ὕδατα ὄντα γλυκέα
[2, 6]	εἶναι καὶ τὴν ἐκείνου φοράν,	ὧν	τηκομένων εἰς τὴν γῆν καὶ
[2, 5]	ὕδατος καὶ χιόνος εἰσὶ πολλῆς,	ὧν	τηκομένων ὑπὸ τοῦ ἡλίου μετὰ
[2, 3]	ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους, ὅτ' ἦλθεν	ἄγων	ἐκ τῆς Ἐρυθείας τὰς βοῦς,
[2, 2]	θάλατταν ἐξιόντων. Καὶ περὶ τῶν	πηγῶν	ἄλλοι λέγουσιν ἑκάστου τῶν ποταμῶν
[2, 1]	πάντα πηγαῖα· περὶ δὲ τῶν	πηγῶν	εἰρήκαμεν πρότερον ὅτι δεῖ νοεῖν
[2, 1]	τὸ πολλοὺς πεισθῆναι τῶν ἀρχαίων	μετεωρολόγων	τὸν ἥλιον μὴ φέρεσθαι ὑπὸ
[2, 4]	συμβαίνειν, καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν	ἔργων	δῆλον· καὶ γὰρ τὴν ἀναθυμίασιν
[2, 4]	γῆς, δῆλον καὶ ἐπὶ τῶν	ἔργων·	ὅθεν γὰρ ἑκάστοτε πνέουσιν, ἐλάχιστοι
[2, 8]	εἰς ἐνίας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ	πόλεων	ἦλθεν· καὶ νῦν ὅπου τὸ
[2, 3]	ἄλλων τῶν τοιούτων γίγνεται πλήρης	δυνάμεων,	δι' ὧν τὰ ἠθούμενα ὕδατα
[2, 6]	οὐχ ὁ ἀπὸ τοῦ Ε	πνέων,	ἀλλ' ὁ ἀπὸ τοῦ Γ
[2, 5]	ὁ ἀπὸ τοῦ ἑτέρου πόλου	πνέων	ἄνεμος, δῆλον. Ἐπεὶ δ' οὔτ'
[2, 5]	ἔστιν· εἷς γὰρ μόνος φαίνεται	πνέων	ἐκ τῶν ἐκεῖθεν τόπων) ὥστ'
[2, 8]	ὀλίγον πιληθῆναι τόπον, ἰσχυρῶς κινεῖ	ῥέων	ὁ ἄνεμος καὶ προσπίπτων· δεῖ
[2, 4]	ἐστιν. Ὅτι δ' ἐκ πολλῶν	ἀναθυμιάσεων	συνιουσῶν κατὰ μικρόν, ὥσπερ αἱ
[2, 3]	ποῖοι χυμοὶ ἐκ ποίων γίγνονται	κράσεων·	εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν χωρὶς
[2, 8]	ποιεῖ τὸν σεισμὸν πρὸ τῶν	ἐκλείψεων.	Γίγνονται γὰρ καὶ ἄνεμοι πρὸ
[2, 8]	ἀκρόνυχον μὲν πρὸ τῶν μεσονυκτίων	ἐκλείψεων,	μεσονύκτιον δὲ πρὸ τῶν ἑῴων.
[2, 8]	γὰρ καὶ ἄνεμοι πρὸ τῶν	ἐκλείψεων	πολλάκις, ἀκρόνυχον μὲν πρὸ τῶν
[2, 3]	ἐάσει εἶναι τὴν περιφοράν, ἀεὶ	πλησιάζων	τὸ πότιμον, καθάπερ εἴπομεν, ἀνάξει,
[2, 5]	πολὺ πλείω ἐκεῖνον καὶ ἀναπεπταμένον,	μείζων	καὶ πλείων καὶ μᾶλλον ἀλεεινὸς
[2, 8]	γένηται τοιοῦτος σεισμός, ἐπιπολάζει πλῆθος	λίθων,	ὥσπερ τῶν ἐν τοῖς λίκνοις
[2, 3]	καὶ τέλος ὑπολείψειν, τῶν Αἰσώπου	μύθων	οὐδὲν διαφέρειν ἔοικεν ὁ πεπεισμένος
[2, 8]	τέφραν ἀνῆκεν καὶ τήν τε	Λιπαραίων	πόλιν οὖσαν οὐ πόρρω πᾶσαν
[2, 1]	καὶ τὸ πολλοὺς πεισθῆναι τῶν	ἀρχαίων	μετεωρολόγων τὸν ἥλιον μὴ φέρεσθαι
[2, 8]	ποντίαις ἧττον γίγνονται σεισμοὶ τῶν	προσγείων·	τὸ γὰρ πλῆθος τῆς θαλάττης
[2, 5]	ἔξω καὶ τῶν στηλῶν τῶν	Ἡρακλείων	διὰ τὴν θάλατταν οὐ φαίνεται
[2, 1]	φαίνεσθαι μεγάλην. Ἡ δ' ἐντὸς	Ἡρακλείων	στηλῶν ἅπασα κατὰ τὴν τῆς
[2, 5]	τοῦ πλάτους. Τὸ γὰρ ἀπὸ	Ἡρακλείων	στηλῶν μέχρι τῆς Ἰνδικῆς τοῦ
[2, 3]	ὅταν ξηραινομένη τύχῃ γῆ, εἴτε	πλείων	εἴτε ἐλάττων, ἰδίει; (ἡ γὰρ
[2, 8]	αὐτό ἐστιν ὁ αὐχμός, ὅταν	πλείων	ἡ ἀναθυμίασις ἡ ξηρὰ γίγνηται
[2, 5]	ἐκεῖνον καὶ ἀναπεπταμένον, μείζων καὶ	πλείων	καὶ μᾶλλον ἀλεεινὸς ἄνεμος ὁ
[2, 4]	μέρος ἡ ξηρὰ ἀναθυμίασις ἐγένετο	πλείων,	κατὰ δὲ τὸ ἄλλο ἡ
[2, 5]	πλησιάζῃ πρὸς ἄρκτον, ἀλλ' ὅταν	πλείων	μὲν ᾖ χρόνος θερμαίνοντι, ἔτι
[2, 2]	ἀπλέτων οὐδὲν ἡ θάλαττα γίγνεται	πλείων)	τοῦτο οὐδὲν μὲν ἄτοπον ἀπορῆσαί
[2, 3]	ἁλμυρότητος. φανερὸν δὴ διὰ πολλῶν	σημείων	ὅτι γίγνεται τοιοῦτος ὁ χυμὸς
[2, 2]	εἶναι, καθάπερ καὶ τῶν ἄλλων	στοιχείων	ἐστὶν ἠθροισμένος ὄγκος καὶ ἀρχὴ
[2, 2]	ὕδατος ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων	στοιχείων)	καὶ ταύτην εἶναι λύσιν· ὃν
[2, 2]	ἀθρόον, ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων	στοιχείων,	πλὴν τὸ τῆς θαλάττης μέγεθος·
[2, 8]	τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν, πληρουμένων τῶν	κοιλιῶν	ὕδατος, ὅταν ἄρξηται κρατεῖν διὰ
[2, 6]	γὰρ ἀπ' ἀνατολῆς χειμερινῆς πνεῖ,	γειτνιῶν	τῷ νότῳ· διὸ καὶ πολλάκις
[2, 8]	τῶν τόπων τὰ σχήματα δι'	οἵων	ἂν ῥυῇ· ᾗ γὰρ ἂν
[2, 3]	ἐκεῖθεν δῆλαι, ποῖοι χυμοὶ ἐκ	ποίων	γίγνονται κράσεων· εἴρηται δὲ περὶ
[2, 3]	ἄρχεται πνεῖν ψυχρός, οὐδὲν ἧττον	προϊὼν	διὰ τὸ συμπεριλαμβάνειν πολλὴν ἀναθυμίασιν
[2, 8]	ἄνευ νέφους, καὶ πρὸ τῶν	ὀρθρίων	σεισμῶν ἐνίοτε νηνεμίαν τε καὶ
[2, 3]	ἀεὶ διαμένει τῶν αὐτῶν οὖσα	μορίων	ἀριθμῷ ἢ τῷ εἴδει καὶ
[2, 3]	τοῦ παντὸς γένεσιν καὶ τῶν	μορίων·	καὶ πάλιν γ' ἔσται τοὐναντίον·
[2, 7]	νῦν χρόνου τρία καὶ παρὰ	τριῶν.	Ἀναξαγόρας τε γὰρ ὁ Κλαζομένιος
[2, 5]	Ἄκριτος δὲ καὶ χαλεπὸς ὁ	Ὠρίων	εἶναι δοκεῖ, καὶ δύνων καὶ
[2, 5]	γίγνεται νηνεμία, καὶ μέχρι τῶν	ἐτησίων	καὶ προδρόμων. Ὅλως δὲ γίγνονται
[2, 5]	ἐλάττους δὲ καὶ ὀψιαίτεροι τῶν	ἐτησίων	πνέουσιν· ἑβδομηκοστῇ γὰρ ἄρχονται πνεῖν
[2, 6]	περὶ δυσμὰς οἰκοῦσιν ἐκ τῶν	ἀπαρκτίων	εἰς θρασκίας καὶ ἀργέστας καὶ
[2, 8]	πολλάκις, ἀκρόνυχον μὲν πρὸ τῶν	μεσονυκτίων	ἐκλείψεων, μεσονύκτιον δὲ πρὸ τῶν
[2, 6]	ὅτι πολλῷ πλέον ὕδωρ καὶ	χιὼν	ἀπωθεῖται εἰς τοῦτο τὸ μέρος
[2, 3]	ἀλλὰ χαῦνοι καὶ λεπτοὶ ὥσπερ	χιών.	Εἰσίν τε τήν τε δύναμιν
[2, 0]		~ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΩΝ	~Α' (Περὶ δὲ θαλάττης, καὶ
[2, 6]	ὅθεν καὶ λέγεται ἡ παροιμία	ἕλκων	ἐφ' αὑτὸν ὥστε καικίας νέφος.
[2, 3]	δ' ἱδρῶτι συνεκκρινομένης ἐκ τῶν	σαρκῶν,	οἷον καταπλύνοντος τὸ τοιοῦτον ἐκ
[2, 3]	μέρος τοῦ ὕδατος, τοῦτο ψυχθὲν	ἁλῶν	γίγνεται πλῆθος. Ὅσα δ' ἐστὶν
[2, 1]	μεγάλην. Ἡ δ' ἐντὸς Ἡρακλείων	στηλῶν	ἅπασα κατὰ τὴν τῆς γῆς
[2, 1]	βαθύτατοι πάντων. Τὰ δ' ἔξω	στηλῶν	βραχέα μὲν διὰ τὸν πηλόν,
[2, 1]	μικρὸν κοινωνοῦσα πρὸς τὴν ἔξω	στηλῶν	θάλατταν, ἡ δ' Ὑρκανία καὶ
[2, 5]	πλάτους. Τὸ γὰρ ἀπὸ Ἡρακλείων	στηλῶν	μέχρι τῆς Ἰνδικῆς τοῦ ἐξ
[2, 5]	τῆς Ἰνδικῆς ἔξω καὶ τῶν	στηλῶν	τῶν Ἡρακλείων διὰ τὴν θάλατταν
[2, 1]	καὶ κατὰ μέρος ἐκ τῶν	ὑψηλῶν	οἱ ποταμοὶ φαίνονται ῥέοντες, οὕτω
[2, 2]	φροντίσαι τοῦ ἡλίου, τῶν δ'	ἄλλων	ἄστρων αὐτοὺς παριδεῖν τὴν σωτηρίαν,
[2, 3]	τήν τε δύναμιν ἀσθενέστεροι τῶν	ἄλλων	καὶ πλείους ἡδύνουσιν ἐμβληθέντες, καὶ
[2, 6]	καὶ πρὸς τούτοις περὶ τῶν	ἄλλων	παθημάτων ὅσα μὴ συμβέβηκεν ἐν
[2, 6]	ἐκνεφίαι γίγνονται μάλιστα ὅταν τῶν	ἄλλων	πνεόντων ἐμπίπτωσιν ἕτεροι, οὗτοι δὲ
[2, 2]	εὔλογον εἶναι, καθάπερ καὶ τῶν	ἄλλων	στοιχείων ἐστὶν ἠθροισμένος ὄγκος καὶ
[2, 2]	τόπος ὕδατος ὥσπερ καὶ τῶν	ἄλλων	στοιχείων) καὶ ταύτην εἶναι λύσιν·
[2, 2]	κείμενον ἀθρόον, ὥσπερ καὶ τῶν	ἄλλων	στοιχείων, πλὴν τὸ τῆς θαλάττης
[2, 9]	τε καὶ ἀστραπῆς παρὰ τῶν	ἄλλων	ταῦτ' ἐστί, τῶν μὲν ὅτι
[2, 8]	αἰτίαν γίγνονται, καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	τῶν συμβαινόντων περὶ αὐτούς, εἴρηται
[2, 3]	γὰρ καὶ κονίας καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων γίγνεται πλήρης δυνάμεων,
[2, 9]	καὶ τῆς ἀστραπῆς καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων, καὶ οὕτω γίγνεσθαι.
[2, 5]	εἶναι δοκεῖ, καὶ δύνων καὶ	ἐπιτέλλων,	διὰ τὸ ἐν μεταβολῇ ὥρας
[2, 4]	(γῆς ἐστιν. Ὅτι δ' ἐκ	πολλῶν	ἀναθυμιάσεων συνιουσῶν κατὰ μικρόν, ὥσπερ
[2, 2]	οἱ μακρὰν ῥέοντες διὰ κοίλης·	πολλῶν	γὰρ δέχονται ῥεύματα ποταμῶν, ὑποτεμνόμενοι
[2, 3]	τῆς ἁλμυρότητος. φανερὸν δὴ διὰ	πολλῶν	σημείων ὅτι γίγνεται τοιοῦτος ὁ
[2, 4]	καὶ ξηρόν· ὥστε καθάπερ ἐκ	συμβόλων,	συνίσταιτο ἂν ὁ ἀὴρ ὑγρὸς
[2, 3]	ὅτι τῶν κατά τινα χρόνον	ὑπερβολῶν	γιγνομένων ὕδατος τοῦτ' ἐστὶν τὸ
[2, 4]	ἀναθυμίασιν παραπλησίως οἷον ἐκ χλωρῶν	ξύλων	καπνόν, ἡ δ' ἀναθυμίασις αὕτη
[2, 9]	φέρηται, ῥηγνυμένων καὶ ξηραινομένων τῶν	ξύλων·	οὕτως γὰρ καὶ ἐν τοῖς
[2, 9]	οἱ πυρῆνες οἱ ἐκ τῶν	δακτύλων	ἐκπηδῶντες· καὶ γὰρ ταῦτα βάρος
[2, 2]	πηγῶν ἄλλοι λέγουσιν ἑκάστου τῶν	ποταμῶν	ἄλλας αἰτίας διὰ τὸ πολλοὺς
[2, 4]	κατὰ μικρόν, ὥσπερ αἱ τῶν	ποταμῶν	ἀρχαὶ γίγνονται νοτιζούσης τῆς γῆς,
[2, 2]	καὶ ὁ Νεῖλος μέγιστοι τῶν	ποταμῶν	εἰσιν τῶν εἰς τήνδε τὴν
[2, 3]	Ὅσα δ' ἐστὶν ἁλμυρὰ ῥεύματα	ποταμῶν	ἢ κρηνῶν, τὰ πλεῖστα θερμά
[2, 2]	Φαίδωνι γεγραμμένον περί τε τῶν	ποταμῶν	καὶ τῆς θαλάττης ἀδύνατόν (ἐστιν.
[2, 2]	ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι δὲ γίγνονται τῶν	ποταμῶν	οἱ μακρὰν ῥέοντες διὰ κοίλης·
[2, 2]	γένοιτ' ἂν τὸ λεγόμενον ἄνω	ποταμῶν·	ὅπερ ἀδύνατον. Ἔτι τὸ γιγνόμενον
[2, 2]	θαλάττης μέγεθος· τὸ γὰρ τῶν	ποταμῶν	οὔτ' ἀθρόον οὔτε στάσιμον, ἀλλ'
[2, 3]	πολλαχοῦ καὶ κρῆναι καὶ ῥεύματα	ποταμῶν	παντοδαποὺς ἔχοντα χυμούς, ὧν πάντων
[2, 1]	δὲ διά τε τὸ τῶν	ποταμῶν	πλῆθος συμβαίνει τοῦτο (πλείους γὰρ
[2, 2]	φαίνεται (καθ' ἑκάστην γὰρ ἡμέραν	ποταμῶν	ῥεόντων ἀναρίθμων καὶ τὸ μέγεθος
[2, 3]	χυμοὺς αὐτήν, ὥσθ' ὑπὸ τῶν	ποταμῶν	συγκαταφερομένην διὰ τὴν μεῖξιν ποιεῖν
[2, 1]	γῆς κοιλότητα ῥεῖ, καὶ τῶν	ποταμῶν	τὸ πλῆθος· ἡ μὲν γὰρ
[2, 3]	ἢ τῷ ἁλμυρὰ εἶναι τῶν	ποταμῶν·	τοῦτο δ' ἐν ἐκείνοις ἔρχεται
[2, 2]	κοίλης· πολλῶν γὰρ δέχονται ῥεύματα	ποταμῶν,	ὑποτεμνόμενοι τῷ τόπῳ καὶ τῷ
[2, 8]	σώματι ἡμῶν καὶ τρόμων καὶ	σφυγμῶν	αἴτιόν ἐστιν ἡ τοῦ πνεύματος
[2, 6]	ὀψιαίτερον. Οὕτω δὲ τεταγμένων τῶν	ἀνέμων,	δῆλον ὅτι ἅμα πνεῖν τοὺς
[2, 8]	ἀλλ' οὐ τὰ κύματα τῶν	ἀνέμων	εἰσὶν αἴτια, ἐπεὶ καὶ τὴν
[2, 4]	βορέαι καὶ νότοι πλεῖστοι τῶν	ἀνέμων	εἰσίν, εἴρηται· πρὸς δὲ τούτοις
[2, 4]	οὕτω γὰρ καὶ περὶ τῶν	ἀνέμων	ἔχει· κινηθείη γὰρ ἂν πολὺ
[2, 5]	οὖν αἰτία τούτων ἐστὶ τῶν	ἀνέμων,	καὶ πῶς ἔχουσι πρὸς ἀλλήλους,
[2, 4]	βορέαι καὶ νότοι γίγνονται τῶν	ἀνέμων·	ὁ γὰρ ἥλιος τούτους μόνους
[2, 6]	Διὸ καὶ αἰθριώτατοί εἰσι τῶν	ἀνέμων·	πνέοντες γὰρ ἐγγύθεν μάλιστα ἀποβιαζόμενοί
[2, 6]	τοῦ ἀπηλιώτου. Περὶ μὲν οὖν	ἀνέμων,	τῆς τε ἐξ ἀρχῆς αὐτῶν
[2, 5]	ἡμεῖς οἰκοῦμεν πρὸς τὸν ὑπὲρ	ἡμῶν,	δῆλον ὡς ἀνάλογον ἕξει τά
[2, 8]	ὅτι ὥσπερ ἐν τῷ σώματι	ἡμῶν	καὶ τρόμων καὶ σφυγμῶν αἴτιόν
[2, 6]	τὸ ἕτερον ἔκτμημα τὸ ὑφ'	ἡμῶν	οἰκούμενον· ἔσται γὰρ κἀκεῖνο διελεῖν
[2, 2]	ἑκάστην γὰρ ἡμέραν ποταμῶν ῥεόντων	ἀναρίθμων	καὶ τὸ μέγεθος ἀπλέτων οὐδὲν
[2, 3]	πλοῖα ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ τῶν	ἀγωγίμων	βάρους ἐν μὲν τοῖς ποταμοῖς
[2, 4]	ἀπὸ τροπῶν θέρος γίγνεται καὶ	χειμών,	καὶ ἀνάγεταί τε ἄνω τὸ
[2, 8]	τὸ γὰρ θέρος καὶ ὁ	χειμών,	τὸ μὲν διὰ τὸν πάγον,
[2, 1]	συρρέον ἀπαντᾶν πρώτην. Τῶν δὲ	στασίμων	τὰ μὲν συλλογιμαῖα καὶ ὑποστάσεις,
[2, 5]	καὶ μέχρι τῶν ἐτησίων καὶ	προδρόμων.	Ὅλως δὲ γίγνονται αἱ νηνεμίαι
[2, 8]	ἐν τῷ σώματι ἡμῶν καὶ	τρόμων	καὶ σφυγμῶν αἴτιόν ἐστιν ἡ
[2, 3]	πνεῖ ἀπὸ τόπων ξηρῶν καὶ	θερμῶν,	ὥστε μετ' ὀλίγης ἀτμίδος. Διὸ
[2, 8]	δὲ καὶ ὕδατα ἀνερράγη γιγνομένων	σεισμῶν·	ἀλλ' οὐ διὰ τοῦτο αἴτιον
[2, 8]	νέφους, καὶ πρὸ τῶν ὀρθρίων	σεισμῶν	ἐνίοτε νηνεμίαν τε καὶ κρύος
[2, 8]	ἐνίοτε γίγνεσθαι σημείου πρὸ τῶν	σεισμῶν·	ἢ γὰρ μεθ' ἡμέραν ἢ
[2, 8]	τῶν σεισμῶν· καὶ ἄνευ δὲ	σεισμῶν	ἤδη που γεγόνασιν ὑπὸ γῆν·
[2, 8]	πνεῦμα, καὶ τοὺς πρὸ τῶν	σεισμῶν·	καὶ ἄνευ δὲ σεισμῶν ἤδη
[2, 8]	περιεχόμεναι τυγχάνουσιν. Περὶ μὲν οὖν	σεισμῶν,	καὶ τίς ἡ φύσις, καὶ
[2, 8]	καὶ μᾶλλον πρὸ τῶν μειζόνων	σεισμῶν·	μὴ διασπώμενον γὰρ τὸ μὲν
[2, 8]	πλείους καὶ μείζους γίγνονται τῶν	σεισμῶν,	οἱ δὲ τῆς ἡμέρας περὶ
[2, 8]	ποιεῖν, καὶ τὸν μὲν τῶν	σεισμῶν	οἷον τρόμον εἶναι τὸν δ'
[2, 8]	τοιούτους οἱ ἰσχυρότατοι γίγνονται τῶν	σεισμῶν,	ὅπου θάλαττα ῥοώδης ἢ ἡ
[2, 8]	οἱ πλεῖστοι καὶ μέγιστοι τῶν	σεισμῶν·	συνεχὴς γὰρ οὖσα ἡ ἀναθυμίασις
[2, 6]	(ψυχρότερα γὰρ διὰ τὸ ἀπὸ	δυσμῶν	πνεῖν) νότῳ δὲ τὰ ἀπηλιωτικά
[2, 3]	παντοδαπὰς λαμβάνει μορφὰς καὶ χρόας	χυμῶν·	στυπτηρίας γὰρ καὶ κονίας καὶ
[2, 4]	καὶ πῶς γίγνεται, ἔτι δὲ	αὐχμῶν	τε πέρι καὶ ἐπομβρίας, καὶ
[2, 1]	τούτων οἷόν τ' εἶναι τῶν	γενῶν	αὐτήν· οὔτε γὰρ ἀπόρρυτός ἐστιν
[2, 7]	ἡμεῖς ἴσμεν, ἕτερον ἀεὶ γιγνόμενον	μεθισταμένων,	ὡς οὔσης κυρτῆς καὶ σφαιροειδοῦς·
[2, 6]	τῷ τόπῳ ὀψιαίτερον. Οὕτω δὲ	τεταγμένων	τῶν ἀνέμων, δῆλον ὅτι ἅμα
[2, 3]	δῆλον οὐ μόνον ἐκ τῶν	εἰρημένων,	ἀλλὰ καὶ ἐάν τις ἀγγεῖον
[2, 3]	τὰ τοιαῦτα σημεῖα πάντα τῶν	εἰρημένων,	ὅτι τὸ ἁλμυρὸν ποιεῖ σῶμά
[2, 6]	τὴν αἰτίαν. Ἔστι δὲ τῶν	εἰρημένων	πνευμάτων βορέας μὲν ὅ τ'
[2, 6]	καὶ τὴν ἐκείνου φοράν, ὧν	τηκομένων	εἰς τὴν γῆν καὶ θερμαινομένων
[2, 5]	καὶ χιόνος εἰσὶ πολλῆς, ὧν	τηκομένων	ὑπὸ τοῦ ἡλίου μετὰ τὰς
[2, 8]	ἐν τῷ ἀέρι δεῖ θεωρεῖν	γιγνομένων	(ἐνταῦθα μὲν γὰρ διὰ τὸ
[2, 3]	ἔκ τε τῶν φυομένων καὶ	γιγνομένων	κατὰ φύσιν ἀεὶ δεῖ νοεῖν,
[2, 8]	Ἤδη δὲ καὶ ὕδατα ἀνερράγη	γιγνομένων	σεισμῶν· ἀλλ' οὐ διὰ τοῦτο
[2, 3]	τῶν κατά τινα χρόνον ὑπερβολῶν	γιγνομένων	ὕδατος τοῦτ' ἐστὶν τὸ πάθος,
[2, 8]	γίγνηται ἡ φορὰ ἐν ᾧ	γενομένων	ἔσται ἡ ἔκλειψις. Ἀνιεμένου οὖν
[2, 6]	τηκομένων εἰς τὴν γῆν καὶ	θερμαινομένων	ὑπὸ τοῦ ἡλίου καὶ τῆς
[2, 9]	φλόγα συνεστραμμένη φέρηται, ῥηγνυμένων καὶ	ξηραινομένων	τῶν ξύλων· οὕτως γὰρ καὶ
[2, 9]	νέφεσι μεταβάλλουσα διακρινομένη, συνιόντων καὶ	συγκρινομένων	αὐτῶν εἰς ὕδωρ, βροντάς τε
[2, 8]	ὥσπερ τῶν ἐν τοῖς λίκνοις	ἀναβραττομένων·	τοῦτον γὰρ τὸν τρόπον γενομένου
[2, 4]	ὕδατα γιγνόμενα τοὺς ἀνέμους, καὶ	παυομένων	αὐτὰ γίγνεται διὰ ταύτας τὰς
[2, 4]	ἀπόκρισις ᾖ καὶ ἄνεμοι κατέχωσι,	παυομένων	διὰ τὸ ἀποκρίνεσθαι τὸ θερμὸν
[2, 6]	Αἱ δὲ περιστάσεις γίγνονται αὐτῶν	καταπαυομένων	εἰς τοὺς ἐχομένους κατὰ τὴν
[2, 3]	τῷ ὅλῳ ἔκ τε τῶν	φυομένων	καὶ γιγνομένων κατὰ φύσιν ἀεὶ
[2, 2]	πᾶν τὸ ληφθέν, ὡς οὔτε	τρεφομένων	τῶν ἄνωθεν, οὔτε τοῦ μὲν
[2, 1]	ὑδάτων εἰσίν· τούτων δ' οὕτω	διωρισμένων	ἀδύνατον πηγὰς εἶναι τῆς θαλάττης·
[2, 6]	διὰ τὸ ἀπ' ἀνατολῆς πνεῖν)	Διωρισμένων	οὖν τῷ ψυχρῷ καὶ τῷ
[2, 9]	εἰς τὴν φλόγα συνεστραμμένη φέρηται,	ῥηγνυμένων	καὶ ξηραινομένων τῶν ξύλων· οὕτως
[2, 7]	ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ τούτων τῶν	ἀπορρηγνυμένων	κολωνῶν ἐμπιπτόντων σείεσθαι· διὸ καὶ
[2, 8]	δ' ἐστὶν μία τῶν Αἰόλου	καλουμένων	νήσων) ἐν ταύτῃ γὰρ ἀνῴδει
[2, 8]	ἐλάττω τόπον τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν,	πληρουμένων	τῶν κοιλιῶν ὕδατος, ὅταν ἄρξηται
[2, 3]	ἀεὶ δεῖ νοεῖν, ὥσπερ ἐκ	πεπυρωμένων	τὸ λειπόμενον τοιαύτην εἶναι γῆν,
[2, 3]	ἐστὶν ἁλμυρὰ ῥεύματα ποταμῶν ἢ	κρηνῶν,	τὰ πλεῖστα θερμά ποτε εἶναι
[2, 2]	ἦν ὑπολαβεῖν, οὐδ' εἰ πᾶν	θερμαίνων	ἐξατμίσειεν τὸ ὕδωρ. Ἄτοπον δὲ
[2, 4]	καὶ τὴν γῆν αὐτὴν ξηραίνει	θερμαίνων·	τῆς δ' ἀναθυμιάσεως, ὥσπερ εἴρηται,
[2, 2]	ἀλλ' ἐφ' ὁπότερ' ἂν ῥέψῃ	κυμαίνων	ὁ Τάρταρος. Καίτοι τούτου συμβαίνοντος
[2, 5]	δὲ αὐτὴν τὴν γῆν φθάνει	ξηραίνων	πρὶν γενέσθαι ἔκκρισιν ἀθρόαν, ὥσπερ
[2, 5]	ὅτι πλησίον μὲν ὢν φθάνει	ξηραίνων	πρὶν γενέσθαι τὴν ἀναθυμίασιν· ὅταν
[2, 3]	εἰσιὸν διὰ τῶν τοίχων τῶν	κηρίνων	γίγνεται πότιμον ὕδωρ· ὥσπερ γὰρ
[2, 3]	πλατύτερα καὶ τὰ πρῶτα τῶν	μετοπωρινῶν·	ὅ τε γὰρ νότος καὶ
[2, 9]	τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον τῶν τοῦ ἡλίου	ἀκτίνων,	Ἀναξαγόρας δὲ τοῦ ἄνωθεν αἰθέρος,
[2, 9]	καὶ τὸ τὴν ἀπὸ τῶν	ἀκτίνων	θερμότητα φάναι τὴν ἀπολαμβανομένην ἐν
[2, 8]	πνεύματος, καὶ μᾶλλον πρὸ τῶν	μειζόνων	σεισμῶν· μὴ διασπώμενον γὰρ τὸ
[2, 9]	περὶ τυφῶνος καὶ πρηστῆρος καὶ	κεραυνῶν	λέγωμεν· καὶ γὰρ τούτων τὴν
[2, 5]	ὁ Ὠρίων εἶναι δοκεῖ, καὶ	δύνων	καὶ ἐπιτέλλων, διὰ τὸ ἐν
[2, 7]	καὶ ὑπὸ τούτων τῶν ἀπορρηγνυμένων	κολωνῶν	ἐμπιπτόντων σείεσθαι· διὸ καὶ γίγνεσθαι
[2, 2]	ποταμοὺς συμβαίνει· συνεχῶς γὰρ ῥεόντων	ἀθρόων	ἀεὶ τὸ ἀφικνούμενον εἰς ἀχανῆ
[2, 3]	δὲ γελοῖον κἂν εἴ τις	εἰπὼν	ἱδρῶτα τῆς γῆς εἶναι τὴν
[2, 3]	πρὸς ποίησιν μὲν γὰρ οὕτως	εἰπὼν	ἴσως εἴρηκεν ἱκανῶς (ἡ γὰρ
[2, 4]	τὴν ἐπὶ τροπὰς καὶ ἀπὸ	τροπῶν	θέρος γίγνεται καὶ χειμών, καὶ
[2, 5]	δυνατόν, καὶ οὔτ' ἐπέκεινα τῶν	τροπῶν	(σκιὰ γὰρ οὐκ ἂν ἦν
[2, 4]	καὶ εἰς τῶν πόρρω τινὰ	τόπων	ἀπεώσθη ὑπὸ πνευμάτων· ὁτὲ δὲ
[2, 3]	δὲ βορέας ἅτε ἀφ' ὑγρῶν	τόπων	ἀτμιδώδης· διὸ (ψυ( χρός· τῷ
[2, 8]	ἤδη κατὰ τὰς διαφορὰς τῶν	τόπων,	ἐφ' ἕν. Ὅταν μὲν οὖν
[2, 6]	ἀνέμους ἀπὸ τῶν πρὸς ἄρκτον	τόπων	ἢ τῶν πρὸς μεσημβρίαν αἴτιον
[2, 3]	ἀναθυμίασιν ξηρὰν ἐκ τῶν σύνεγγυς	τόπων	θερμός ἐστιν· ὁ δὲ βορέας
[2, 3]	ἄνεμός ἐστιν, καὶ πνεῖ ἀπὸ	τόπων	ξηρῶν καὶ θερμῶν, ὥστε μετ'
[2, 5]	τῶν ὑπὸ τὴν ἄρκτον πνεῖ	τόπων,	οἳ πλήρεις ὕδατος καὶ χιόνος
[2, 6]	δὲ κατὰ τὴν θέσιν τῶν	τόπων	τὰ πνεύματα ὧδε· ζέφυρος μὲν
[2, 8]	πλῆθος τοῦ πνεύματος καὶ τῶν	τόπων	τὰ σχήματα δι' οἵων ἂν
[2, 8]	διά τε τὴν εὐρυχωρίαν τῶν	τόπων	(ὑπερχεῖται γὰρ εἰς τὸ ἀχανὲς
[2, 5]	φαίνεται πνέων ἐκ τῶν ἐκεῖθεν	τόπων)	ὥστ' ἀνάγκη τὸν ἀπὸ τοῦ
[2, 2]	τῆς ἀπορίας καὶ ἀρχὴ τῶν	ὑγρῶν	ἔδοξεν εἶναι καὶ τοῦ παντὸς
[2, 3]	ὁ δὲ βορέας ἅτε ἀφ'	ὑγρῶν	τόπων ἀτμιδώδης· διὸ (ψυ( χρός·
[2, 3]	τῷ ποσῷ μεταβαλλόντων ἀεὶ τῶν	μερῶν,	καθάπερ ἀὴρ καὶ τὸ πότιμον
[2, 2]	τὴν ἄλλην σύνταξιν ἦλθεν τῶν	μερῶν,	ὡς ἕκαστον πέφυκεν. Ὥσπερ οὖν
[2, 5]	διὰ τὸ μέγεθος τοῦ ἄστρου	ἡμερῶν	γίγνεται πλῆθος· αἱ δὲ μεταβολαὶ
[2, 8]	καὶ αἱ νύκτες δὲ τῶν	ἡμερῶν	νηνεμώτεραι διὰ τὴν ἀπουσίαν τὴν
[2, 1]	τῆς ὅλης γῆς ἐκ τῶν	ὑψηλοτέρων	τῶν πρὸς ἄρκτον τὸ ῥεῦμα
[2, 3]	τοῖς τόποις (τοῦτο δ' ἐπ'	ἀμφοτέρων	ἀνάγκη συμβαίνειν ὁμοίως) οὔτε ἀεὶ
[2, 9]	μὴ γίγνεται ἀλλ' ἔστι, περὶ	ἀμφοτέρων	ὁ αὐτὸς (ἀρμόσει λόγος. Τήν
[2, 7]	τοὺς κενοὺς τόπους ἐκ τῶν	πληρεστέρων	τὸ μεταβάλλον ἐμπῖπτον κινεῖν. Ἀναξιμένης
[2, 9]	δ' ἐπὶ τῆς εἰρεσίας τῶν	τριήρων·	ἤδη γὰρ ἀναφερόντων πάλιν τὰς
[2, 3]	ἐστιν, καὶ πνεῖ ἀπὸ τόπων	ξηρῶν	καὶ θερμῶν, ὥστε μετ' ὀλίγης
[2, 9]	τῆς ὄψεως πρός τι τῶν	λαμπρῶν.	Διὸ καὶ γίγνεται μᾶλλον τοῦτο
[2, 2]	τοῦ ἡλίου, τῶν δ' ἄλλων	ἄστρων	αὐτοὺς παριδεῖν τὴν σωτηρίαν, τοσούτων
[2, 4]	τὴν ἀναθυμίασιν παραπλησίως οἷον ἐκ	χλωρῶν	ξύλων καπνόν, ἡ δ' ἀναθυμίασις
[2, 3]	εἴπομεν, ἀνάξει, ἀφήσει δὲ πάλιν	ἀναχωρῶν.	Ἔλαβον δὲ ταύτην τὴν διάνοιαν
[2, 8]	ἐστὶν μία τῶν Αἰόλου καλουμένων	νήσων)	ἐν ταύτῃ γὰρ ἀνῴδει τι
[2, 4]	Ὅτι δ' ἐκ πολλῶν ἀναθυμιάσεων	συνιουσῶν	κατὰ μικρόν, ὥσπερ αἱ τῶν
[2, 3]	τὰ πλοῖα ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ	τῶν	ἀγωγίμων βάρους ἐν μὲν τοῖς
[2, 8]	νῆσον (αὕτη δ' ἐστὶν μία	τῶν	Αἰόλου καλουμένων νήσων) ἐν ταύτῃ
[2, 3]	φησὶ Δημόκριτος, καὶ τέλος ὑπολείψειν,	τῶν	Αἰσώπου μύθων οὐδὲν διαφέρειν ἔοικεν
[2, 9]	δὲ καὶ τὸ τὴν ἀπὸ	τῶν	ἀκτίνων θερμότητα φάναι τὴν ἀπολαμβανομένην
[2, 3]	τε τήν τε δύναμιν ἀσθενέστεροι	τῶν	ἄλλων καὶ πλείους ἡδύνουσιν ἐμβληθέντες,
[2, 6]	ὄντες, καὶ πρὸς τούτοις περὶ	τῶν	ἄλλων παθημάτων ὅσα μὴ συμβέβηκεν
[2, 6]	οἱ ἐκνεφίαι γίγνονται μάλιστα ὅταν	τῶν	ἄλλων πνεόντων ἐμπίπτωσιν ἕτεροι, οὗτοι
[2, 2]	ἂν εὔλογον εἶναι, καθάπερ καὶ	τῶν	ἄλλων στοιχείων ἐστὶν ἠθροισμένος ὄγκος
[2, 2]	ἐστιν τόπος ὕδατος ὥσπερ καὶ	τῶν	ἄλλων στοιχείων) καὶ ταύτην εἶναι
[2, 2]	σῶμα κείμενον ἀθρόον, ὥσπερ καὶ	τῶν	ἄλλων στοιχείων, πλὴν τὸ τῆς
[2, 9]	βροντῆς τε καὶ ἀστραπῆς παρὰ	τῶν	ἄλλων ταῦτ' ἐστί, τῶν μὲν
[2, 8]	τίνα αἰτίαν γίγνονται, καὶ περὶ	τῶν	ἄλλων τῶν συμβαινόντων περὶ αὐτούς,
[2, 3]	στυπτηρίας γὰρ καὶ κονίας καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων γίγνεται πλήρης
[2, 9]	βροντῆς καὶ τῆς ἀστραπῆς καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοιούτων, καὶ οὕτω
[2, 6]	τόπῳ ὀψιαίτερον. Οὕτω δὲ τεταγμένων	τῶν	ἀνέμων, δῆλον ὅτι ἅμα πνεῖν
[2, 8]	ἄνεμοι ἀλλ' οὐ τὰ κύματα	τῶν	ἀνέμων εἰσὶν αἴτια, ἐπεὶ καὶ
[2, 4]	τε βορέαι καὶ νότοι πλεῖστοι	τῶν	ἀνέμων εἰσίν, εἴρηται· πρὸς δὲ
[2, 4]	ῥέον· οὕτω γὰρ καὶ περὶ	τῶν	ἀνέμων ἔχει· κινηθείη γὰρ ἂν
[2, 5]	μὲν οὖν αἰτία τούτων ἐστὶ	τῶν	ἀνέμων, καὶ πῶς ἔχουσι πρὸς
[2, 4]	γὰρ βορέαι καὶ νότοι γίγνονται	τῶν	ἀνέμων· ὁ γὰρ ἥλιος τούτους
[2, 6]	οὗτοι. Διὸ καὶ αἰθριώτατοί εἰσι	τῶν	ἀνέμων· πνέοντες γὰρ ἐγγύθεν μάλιστα
[2, 2]	τὸ ληφθέν, ὡς οὔτε τρεφομένων	τῶν	ἄνωθεν, οὔτε τοῦ μὲν μένοντος
[2, 5]	Καίτοι ἐπὶ πλάτος μὲν μέχρι	τῶν	ἀοικήτων ἴσμεν τὴν οἰκουμένην· ἔνθα
[2, 6]	μὲν περὶ δυσμὰς οἰκοῦσιν ἐκ	τῶν	ἀπαρκτίων εἰς θρασκίας καὶ ἀργέστας
[2, 6]	μὲν τὰ ἀπὸ τῆς ἕω	τῶν	ἀπὸ δυσμῆς, ὅτι πλείω χρόνον
[2, 7]	ξηραινομένην ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ τούτων	τῶν	ἀπορρηγνυμένων κολωνῶν ἐμπιπτόντων σείεσθαι· διὸ
[2, 8]	μὴ δύνασθαι κρατεῖν τῆς κινήσεως	τῶν	ἀρρωστούντων. Τοιοῦτον δὴ δεῖ νοεῖν
[2, 1]	τι καὶ τὸ πολλοὺς πεισθῆναι	τῶν	ἀρχαίων μετεωρολόγων τὸν ἥλιον μὴ
[2, 3]	καὶ ἡ θάλαττα ἀεὶ διαμένει	τῶν	αὐτῶν οὖσα μορίων ἀριθμῷ ἢ
[2, 6]	τῶν νεφῶν. Διὸ καὶ ἔνιοι	τῶν	αὐτῶν τούτων (χαλαζώδεις εἰσίν· ταχὺ
[2, 1]	τῶν ὑπαρχόντων ἤδη θεωρεῖν δεῖ.	Τῶν	γὰρ περὶ τὴν γῆν ὑδάτων
[2, 1]	γὰρ τούτων οἷόν τ' εἶναι	τῶν	γενῶν αὐτήν· οὔτε γὰρ ἀπόρρυτός
[2, 2]	τὸ μόνον φροντίσαι τοῦ ἡλίου,	τῶν	δ' ἄλλων ἄστρων αὐτοὺς παριδεῖν
[2, 9]	μὲν ὅτι ἀνάκλασις ἡ ἀστραπή,	τῶν	δ' ὅτι πυρὸς μὲν ἡ
[2, 9]	οἷον οἱ πυρῆνες οἱ ἐκ	τῶν	δακτύλων ἐκπηδῶντες· καὶ γὰρ ταῦτα
[2, 1]	γιγνόμενον καὶ συρρέον ἀπαντᾶν πρώτην.	Τῶν	δὲ στασίμων τὰ μὲν συλλογιμαῖα
[2, 3]	χρῶνται καθάπερ ὄξει πρὸς ἔνια	τῶν	ἐδεσμάτων αὐτῷ. Ἔστι δὲ καὶ
[2, 3]	ἁλμυρόν, δῆλον οὐ μόνον ἐκ	τῶν	εἰρημένων, ἀλλὰ καὶ ἐάν τις
[2, 3]	καὶ τὰ τοιαῦτα σημεῖα πάντα	τῶν	εἰρημένων, ὅτι τὸ ἁλμυρὸν ποιεῖ
[2, 6]	ταύτην τὴν αἰτίαν. Ἔστι δὲ	τῶν	εἰρημένων πνευμάτων βορέας μὲν ὅ
[2, 2]	Νεῖλος μέγιστοι τῶν ποταμῶν εἰσιν	τῶν	εἰς τήνδε τὴν θάλατταν ἐξιόντων.
[2, 5]	γὰρ μόνος φαίνεται πνέων ἐκ	τῶν	ἐκεῖθεν τόπων) ὥστ' ἀνάγκη τὸν
[2, 8]	ὃ ποιεῖ τὸν σεισμὸν πρὸ	τῶν	ἐκλείψεων. Γίγνονται γὰρ καὶ ἄνεμοι
[2, 8]	Γίγνονται γὰρ καὶ ἄνεμοι πρὸ	τῶν	ἐκλείψεων πολλάκις, ἀκρόνυχον μὲν πρὸ
[2, 8]	πᾶσαν κατετέφρωσε καὶ εἰς ἐνίας	τῶν	ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἦλθεν· καὶ
[2, 8]	σεισμός, ἐπιπολάζει πλῆθος λίθων, ὥσπερ	τῶν	ἐν τοῖς λίκνοις ἀναβραττομένων· τοῦτον
[2, 3]	ἔχειν καὶ πλευστικῶς· διόπερ ἔνιοι	τῶν	ἐν τοῖς ποταμοῖς γεμιζόντων διὰ
[2, 8]	πνεῦμα δύναμιν, οὐ μόνον ἐκ	τῶν	ἐν τῷ ἀέρι δεῖ θεωρεῖν
[2, 4]	ἀναγκαῖον συμβαίνειν, καὶ ἐξ αὐτῶν	τῶν	ἔργων δῆλον· καὶ γὰρ τὴν
[2, 4]	τῆς γῆς, δῆλον καὶ ἐπὶ	τῶν	ἔργων· ὅθεν γὰρ ἑκάστοτε πνέουσιν,
[2, 5]	μάλιστα γίγνεται νηνεμία, καὶ μέχρι	τῶν	ἐτησίων καὶ προδρόμων. Ὅλως δὲ
[2, 5]	ἀσθενεῖς· ἐλάττους δὲ καὶ ὀψιαίτεροι	τῶν	ἐτησίων πνέουσιν· ἑβδομηκοστῇ γὰρ ἄρχονται
[2, 8]	μεσονυκτίων ἐκλείψεων, μεσονύκτιον δὲ πρὸ	τῶν	ἑῴων. Συμβαίνει δὲ τοῦτο διὰ
[2, 3]	τὴν τέφραν καὶ τὴν ὑπόστασιν	τῶν	ζῴων καὶ τὴν ξηρὰν καὶ
[2, 8]	καὶ ἐν τοῖς σώμασι τοῖς	τῶν	ζῴων· οἵ τε γὰρ τέτανοι
[2, 2]	τὴν κουφότητα, καθάπερ ἐν τοῖς	τῶν	ζῴων σώμασιν. Καὶ γὰρ ἐν
[2, 8]	μεσημβρίαν) καὶ αἱ νύκτες δὲ	τῶν	ἡμερῶν νηνεμώτεραι διὰ τὴν ἀπουσίαν
[2, 5]	Ἰνδικῆς ἔξω καὶ τῶν στηλῶν	τῶν	Ἡρακλείων διὰ τὴν θάλατταν οὐ
[2, 3]	ξηρὰν καὶ τὴν ὑγράν· καὶ	τῶν	θερμοτάτων γε κατὰ τὴν κοιλίαν
[2, 3]	Ἐρυθείας τὰς βοῦς, ἅλας ἀντὶ	τῶν	ἰχθύων, οἳ γίγνονται αὐτοῖς ἐκ
[2, 3]	οὗ τὴν αἰτίαν εἴπομεν, ὅτι	τῶν	κατά τινα χρόνον ὑπερβολῶν γιγνομένων
[2, 3]	γὰρ εἰσιὸν διὰ τῶν τοίχων	τῶν	κηρίνων γίγνεται πότιμον ὕδωρ· ὥσπερ
[2, 8]	τόπον τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν, πληρουμένων	τῶν	κοιλιῶν ὕδατος, ὅταν ἄρξηται κρατεῖν
[2, 8]	ἐκεῖνο τὸ κινοῦν ἐστιν, ὥσπερ	τῶν	κυμάτων οἱ ἄνεμοι ἀλλ' οὐ
[2, 9]	αὐτοῦ τῆς ὄψεως πρός τι	τῶν	λαμπρῶν. Διὸ καὶ γίγνεται μᾶλλον
[2, 8]	περὶ αὐτούς, εἴρηται σχεδὸν περὶ	τῶν	μεγίστων. ~Θ' Περὶ δὲ ἀστραπῆς
[2, 4]	διὰ τὸ λανθάνειν τὰ νυκτερινὰ	τῶν	μεθ' ἡμέραν μᾶλλον) τὸ δὴ
[2, 8]	τοῦ πνεύματος, καὶ μᾶλλον πρὸ	τῶν	μειζόνων σεισμῶν· μὴ διασπώμενον γὰρ
[2, 9]	παρὰ τῶν ἄλλων ταῦτ' ἐστί,	τῶν	μὲν ὅτι ἀνάκλασις ἡ ἀστραπή,
[2, 3]	καὶ τῷ ποσῷ μεταβαλλόντων ἀεὶ	τῶν	μερῶν, καθάπερ ἀὴρ καὶ τὸ
[2, 2]	καὶ τὴν ἄλλην σύνταξιν ἦλθεν	τῶν	μερῶν, ὡς ἕκαστον πέφυκεν. Ὥσπερ
[2, 8]	ἐκλείψεων πολλάκις, ἀκρόνυχον μὲν πρὸ	τῶν	μεσονυκτίων ἐκλείψεων, μεσονύκτιον δὲ πρὸ
[2, 3]	ὕδατα πλατύτερα καὶ τὰ πρῶτα	τῶν	μετοπωρινῶν· ὅ τε γὰρ νότος
[2, 3]	τὴν τοῦ παντὸς γένεσιν καὶ	τῶν	μορίων· καὶ πάλιν γ' ἔσται
[2, 9]	ἔτι δὲ πυκνοτέρας τῆς συστάσεως	τῶν	νεφῶν γιγνομένης πρὸς τὸ ἔσχατον
[2, 6]	ἀστραπὴ γίγνεται· ἐκκρίνεται γὰρ συνιόντων	τῶν	νεφῶν. Διὸ καὶ ἔνιοι τῶν
[2, 9]	ψυχομένου τοῦ ἀέρος, αὕτη συνιόντων	τῶν	νεφῶν ἐκκρίνεται, βίᾳ δὲ φερομένη
[2, 9]	πνεύματος ἔκκρισις πρὸς τὴν πυκνότητα	τῶν	νεφῶν ἐμπίπτουσα (ποιεῖ τὴν βροντήν.
[2, 9]	διὰ τὴν ἀνωμαλίαν τε γίγνονται	τῶν	νεφῶν καὶ διὰ τὰς μεταξὺ
[2, 5]	τηκόμενα παύεσθαι διὰ τὴν ψυχρότητα	τῶν	νυκτῶν. θυμιᾶται δ' οὔτε τὸ
[2, 9]	συνεστραμμένη φέρηται, ῥηγνυμένων καὶ ξηραινομένων	τῶν	ξύλων· οὕτως γὰρ καὶ ἐν
[2, 8]	ἀμαυρότερον ἄνευ νέφους, καὶ πρὸ	τῶν	ὀρθρίων σεισμῶν ἐνίοτε νηνεμίαν τε
[2, 2]	τὴν θάλατταν ἐξιόντων. Καὶ περὶ	τῶν	πηγῶν ἄλλοι λέγουσιν ἑκάστου τῶν
[2, 1]	ῥυτὰ πάντα πηγαῖα· περὶ δὲ	τῶν	πηγῶν εἰρήκαμεν πρότερον ὅτι δεῖ
[2, 3]	πάσχειν, εἴρηται σχεδὸν ἡμῖν περὶ	τῶν	πλείστων. ~Δ' Περὶ δὲ πνευμάτων
[2, 7]	εἰς τοὺς κενοὺς τόπους ἐκ	τῶν	πληρεστέρων τὸ μεταβάλλον ἐμπῖπτον κινεῖν.
[2, 4]	εἴρηται πρότερον, ἡ δὲ ξηρὰ	τῶν	πνευμάτων ἀρχὴ καὶ φύσις πάντων.
[2, 4]	ἄν τις ποτέρωθεν ἡ ἀρχὴ	τῶν	πνευμάτων ἐστί, πότερον ἄνωθεν ἢ
[2, 5]	ἕξει τά τ' ἄλλα καὶ	τῶν	πνευμάτων ἡ στάσις· ὥστε καθάπερ
[2, 8]	καὶ οὐ σείεται (κρατουμένη ὑπὸ	τῶν	πνευμάτων· καὶ διὰ τὸ πολὺν
[2, 4]	γίγνοιτο τὰ πλεῖστα καὶ κυριώτατα	τῶν	πνευμάτων. Καλοῦνται δ' οἱ μὲν
[2, 6]	καὶ τῷ θερμῷ καὶ ἀλεεινῷ	τῶν	πνευμάτων οὕτως ἐκάλεσαν. θερμότερα μὲν
[2, 6]	τὰ κατὰ διάμετρον, ἀναγκαῖον καὶ	τῶν	πνευμάτων ταῦτα ἀλλήλοις ἐναντία εἶναι,
[2, 6]	ἡ δὲ ἀρχὴ οὕτω κινεῖται	τῶν	πνευμάτων ὡς ὁ ἥλιος. Οἱ
[2, 4]	τὴν γειτνιῶσαν, ἢ καὶ εἰς	τῶν	πόρρω τινὰ τόπων ἀπεώσθη ὑπὸ
[2, 4]	τὸ αἴτιον· ἡ γὰρ φορὰ	τῶν	πορρωτέρω κυρία τῆς γῆς· καὶ
[2, 2]	τῶν πηγῶν ἄλλοι λέγουσιν ἑκάστου	τῶν	ποταμῶν ἄλλας αἰτίας διὰ τὸ
[2, 4]	συνιουσῶν κατὰ μικρόν, ὥσπερ αἱ	τῶν	ποταμῶν ἀρχαὶ γίγνονται νοτιζούσης τῆς
[2, 2]	Ἴστρος καὶ ὁ Νεῖλος μέγιστοι	τῶν	ποταμῶν εἰσιν τῶν εἰς τήνδε
[2, 2]	τῷ Φαίδωνι γεγραμμένον περί τε	τῶν	ποταμῶν καὶ τῆς θαλάττης ἀδύνατόν
[2, 2]	πάλιν ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι δὲ γίγνονται	τῶν	ποταμῶν οἱ μακρὰν ῥέοντες διὰ
[2, 2]	τῆς θαλάττης μέγεθος· τὸ γὰρ	τῶν	ποταμῶν οὔτ' ἀθρόον οὔτε στάσιμον,
[2, 1]	Ἐκείνοις δὲ διά τε τὸ	τῶν	ποταμῶν πλῆθος συμβαίνει τοῦτο (πλείους
[2, 3]	πολλοὺς χυμοὺς αὐτήν, ὥσθ' ὑπὸ	τῶν	ποταμῶν συγκαταφερομένην διὰ τὴν μεῖξιν
[2, 1]	τῆς γῆς κοιλότητα ῥεῖ, καὶ	τῶν	ποταμῶν τὸ πλῆθος· ἡ μὲν
[2, 3]	ἀλλ' ἢ τῷ ἁλμυρὰ εἶναι	τῶν	ποταμῶν· τοῦτο δ' ἐν ἐκείνοις
[2, 1]	ὅλης γῆς ἐκ τῶν ὑψηλοτέρων	τῶν	πρὸς ἄρκτον τὸ ῥεῦμα γίγνεται
[2, 6]	δ' εἶναι πλείους ἀνέμους ἀπὸ	τῶν	πρὸς ἄρκτον τόπων ἢ τῶν
[2, 6]	τῶν πρὸς ἄρκτον τόπων ἢ	τῶν	πρὸς μεσημβρίαν αἴτιον τό τε
[2, 8]	ταῖς ποντίαις ἧττον γίγνονται σεισμοὶ	τῶν	προσγείων· τὸ γὰρ πλῆθος τῆς
[2, 2]	Διὸ καὶ γελοῖοι πάντες ὅσοι	τῶν	πρότερον ὑπέλαβον τὸν ἥλιον τρέφεσθαι
[2, 3]	ἑκάστου τούτων μένει, καθάπερ τὸ	τῶν	ῥεόντων ὑδάτων καὶ τὸ τῆς
[2, 2]	δ' ἐπίρρυσιν ποιεῖν ἐφ' ἕκαστα	τῶν	ῥευμάτων διὰ τὸ σαλεύειν ἀεὶ
[2, 3]	τῷ δ' ἱδρῶτι συνεκκρινομένης ἐκ	τῶν	σαρκῶν, οἷον καταπλύνοντος τὸ τοιοῦτον
[2, 8]	εἰωθότος ἐνίοτε γίγνεσθαι σημείου πρὸ	τῶν	σεισμῶν· ἢ γὰρ μεθ' ἡμέραν
[2, 8]	τὸ πνεῦμα, καὶ τοὺς πρὸ	τῶν	σεισμῶν· καὶ ἄνευ δὲ σεισμῶν
[2, 8]	οἱ πλείους καὶ μείζους γίγνονται	τῶν	σεισμῶν, οἱ δὲ τῆς ἡμέρας
[2, 8]	παραπλήσιον ποιεῖν, καὶ τὸν μὲν	τῶν	σεισμῶν οἷον τρόμον εἶναι τὸν
[2, 8]	τόπους τοιούτους οἱ ἰσχυρότατοι γίγνονται	τῶν	σεισμῶν, ὅπου θάλαττα ῥοώδης ἢ
[2, 8]	νηνεμίας οἱ πλεῖστοι καὶ μέγιστοι	τῶν	σεισμῶν· συνεχὴς γὰρ οὖσα ἡ
[2, 5]	δὲ τῆς Ἰνδικῆς ἔξω καὶ	τῶν	στηλῶν τῶν Ἡρακλείων διὰ τὴν
[2, 6]	αὐτῶν γενέσεως καὶ οὐσίας καὶ	τῶν	συμβαινόντων κοινῇ τε παθημάτων καὶ
[2, 8]	γίγνονται, καὶ περὶ τῶν ἄλλων	τῶν	συμβαινόντων περὶ αὐτούς, εἴρηται σχεδὸν
[2, 7]	Πρὸς δὲ τούτοις οὐδὲν ἀποδίδωσι	τῶν	συμβαινόντων περὶ τοὺς σεισμούς· οὔτε
[2, 3]	συμπεριλαμβάνειν πολλὴν ἀναθυμίασιν ξηρὰν ἐκ	τῶν	σύνεγγυς τόπων θερμός ἐστιν· ὁ
[2, 8]	ἂν εἴη ποῖον κινητικώτατον εἴη	τῶν	σωμάτων· ἀνάγκη γὰρ τὸ ἐπὶ
[2, 7]	πάντῃ φέρεσθαι τὰ βάρος ἔχοντα	τῶν	σωμάτων, ἄνω δὲ τὰ κοῦφα
[2, 8]	τοῦ πνεύματος (φύσις τοιαύτη, μάλιστα	τῶν	σωμάτων τὸ πνεῦμα κινητικόν· καὶ
[2, 3]	καὶ κονίας καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων γίγνεται πλήρης δυνάμεων, δι'
[2, 3]	ὅτι ταύτην οἰητέον ἀρχὴν εἶναι	τῶν	τοιούτων. Καὶ δὴ καὶ περὶ
[2, 9]	τῆς ἀστραπῆς καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοιούτων, καὶ οὕτω γίγνεσθαι. Τοῦτο
[2, 5]	τὰς ὁδούς, ὡς ἐνδέχεται λαμβάνειν	τῶν	τοιούτων τὰς ἀκριβείας. Καίτοι ἐπὶ
[2, 3]	θαλάττης· τὸ γὰρ εἰσιὸν διὰ	τῶν	τοίχων τῶν κηρίνων γίγνεται πότιμον
[2, 8]	φορᾶς ἤδη κατὰ τὰς διαφορὰς	τῶν	τόπων, ἐφ' ἕν. Ὅταν μὲν
[2, 6]	Καλεῖται δὲ κατὰ τὴν θέσιν	τῶν	τόπων τὰ πνεύματα ὧδε· ζέφυρος
[2, 8]	τὸ πλῆθος τοῦ πνεύματος καὶ	τῶν	τόπων τὰ σχήματα δι' οἵων
[2, 8]	σεισμοῦ διά τε τὴν εὐρυχωρίαν	τῶν	τόπων (ὑπερχεῖται γὰρ εἰς τὸ
[2, 9]	μέν φησιν εἶναι τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον	τῶν	τοῦ ἡλίου ἀκτίνων, Ἀναξαγόρας δὲ
[2, 9]	Δηλοῖ δ' ἐπὶ τῆς εἰρεσίας	τῶν	τριήρων· ἤδη γὰρ ἀναφερόντων πάλιν
[2, 5]	μόνα δυνατόν, καὶ οὔτ' ἐπέκεινα	τῶν	τροπῶν (σκιὰ γὰρ οὐκ ἂν
[2, 2]	δὴ τῆς ἀπορίας καὶ ἀρχὴ	τῶν	ὑγρῶν ἔδοξεν εἶναι καὶ τοῦ
[2, 1]	οὖν διαφοραὶ τοσαῦται καὶ τοιαῦται	τῶν	ὑδάτων εἰσίν· τούτων δ' οὕτω
[2, 2]	δὲ πάντων εἴη καὶ πηγὴ	τῶν	ὑδάτων (ὁ καλούμενος Τάρταρος, περὶ
[2, 7]	εἴρηται, ξηραινομένην ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ	τῶν	ὑδάτων ὑπερυγραινομένην διαπίπτειν. Ἔδει δὲ
[2, 1]	τῆς θαλάττης ἀδύνατον εἶναι, διὰ	τῶν	ὑπαρχόντων ἤδη θεωρεῖν δεῖ. Τῶν
[2, 5]	ὅτι ὁ μὲν βορέας ἀπὸ	τῶν	ὑπὸ τὴν ἄρκτον πνεῖ τόπων,
[2, 1]	καὶ τῆς ὅλης γῆς ἐκ	τῶν	ὑψηλοτέρων τῶν πρὸς ἄρκτον τὸ
[2, 1]	οὖν καὶ κατὰ μέρος ἐκ	τῶν	ὑψηλῶν οἱ ποταμοὶ φαίνονται ῥέοντες,
[2, 3]	ἐν τῷ ὅλῳ ἔκ τε	τῶν	φυομένων καὶ γιγνομένων κατὰ φύσιν
[2, 1]	διαφοραὶ τοσαῦται καὶ τοιαῦται τῶν	ὑδάτων	εἰσίν· τούτων δ' οὕτω διωρισμένων
[2, 3]	μένει, καθάπερ τὸ τῶν ῥεόντων	ὑδάτων	καὶ τὸ τῆς φλογὸς ῥεῦμα)
[2, 2]	πάντων εἴη καὶ πηγὴ τῶν	ὑδάτων	(ὁ καλούμενος Τάρταρος, περὶ τὸ
[2, 1]	Τῶν γὰρ περὶ τὴν γῆν	ὑδάτων	τὰ μὲν ῥυτὰ τυγχάνει ὄντα
[2, 7]	ξηραινομένην ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ τῶν	ὑδάτων	ὑπερυγραινομένην διαπίπτειν. Ἔδει δὲ τούτου
[2, 6]	καὶ τῶν συμβαινόντων κοινῇ τε	παθημάτων	καὶ περὶ ἕκαστον, τοσαῦθ' ἡμῖν
[2, 6]	πρὸς τούτοις περὶ τῶν ἄλλων	παθημάτων	ὅσα μὴ συμβέβηκεν ἐν τοῖς
[2, 5]	ἑτέρας ἄρκτου. Δύο γὰρ ὄντων	τμημάτων	τῆς δυνατῆς οἰκεῖσθαι χώρας, τῆς
[2, 3]	καθάπερ ὄξει πρὸς ἔνια τῶν	ἐδεσμάτων	αὐτῷ. Ἔστι δὲ καὶ περὶ
[2, 4]	πρότερον, ἡ δὲ ξηρὰ τῶν	πνευμάτων	ἀρχὴ καὶ φύσις πάντων. Ταῦτα
[2, 6]	αἰτίαν. Ἔστι δὲ τῶν εἰρημένων	πνευμάτων	βορέας μὲν ὅ τ' ἀπαρκτίας
[2, 4]	τις ποτέρωθεν ἡ ἀρχὴ τῶν	πνευμάτων	ἐστί, πότερον ἄνωθεν ἢ κάτωθεν·
[2, 5]	τά τ' ἄλλα καὶ τῶν	πνευμάτων	ἡ στάσις· ὥστε καθάπερ ἐνταῦθα
[2, 8]	οὐ σείεται (κρατουμένη ὑπὸ τῶν	πνευμάτων·	καὶ διὰ τὸ πολὺν ἐπέχειν
[2, 4]	τὰ πλεῖστα καὶ κυριώτατα τῶν	πνευμάτων.	Καλοῦνται δ' οἱ μὲν ἀπὸ
[2, 4]	τῶν πλείστων. ~Δ' Περὶ δὲ	πνευμάτων	λέγωμεν, λαβόντες ἀρχὴν τὴν εἰρημένην
[2, 4]	πόρρω τινὰ τόπων ἀπεώσθη ὑπὸ	πνευμάτων·	ὁτὲ δὲ αὕτη μὲν ἔμεινεν,
[2, 6]	τῷ θερμῷ καὶ ἀλεεινῷ τῶν	πνευμάτων	οὕτως ἐκάλεσαν. θερμότερα μὲν τὰ
[2, 6]	κατὰ διάμετρον, ἀναγκαῖον καὶ τῶν	πνευμάτων	ταῦτα ἀλλήλοις ἐναντία εἶναι, ὅσα
[2, 6]	δὲ ἀρχὴ οὕτω κινεῖται τῶν	πνευμάτων	ὡς ὁ ἥλιος. Οἱ ἐναντίοι
[2, 2]	ἐπίρρυσιν ποιεῖν ἐφ' ἕκαστα τῶν	ῥευμάτων	διὰ τὸ σαλεύειν ἀεὶ τὸ
[2, 8]	τὸ κινοῦν ἐστιν, ὥσπερ τῶν	κυμάτων	οἱ ἄνεμοι ἀλλ' οὐ τὰ
[2, 8]	εἴη ποῖον κινητικώτατον εἴη τῶν	σωμάτων·	ἀνάγκη γὰρ τὸ ἐπὶ πλεῖστόν
[2, 7]	φέρεσθαι τὰ βάρος ἔχοντα τῶν	σωμάτων,	ἄνω δὲ τὰ κοῦφα καὶ
[2, 8]	πνεύματος (φύσις τοιαύτη, μάλιστα τῶν	σωμάτων	τὸ πνεῦμα κινητικόν· καὶ γὰρ
[2, 3]	καὶ τὴν ὑγράν· καὶ τῶν	θερμοτάτων	γε κατὰ τὴν κοιλίαν ζῴων
[2, 2]	ῥεόντων ἀναρίθμων καὶ τὸ μέγεθος	ἀπλέτων	οὐδὲν ἡ θάλαττα γίγνεται πλείων)
[2, 5]	ἐπὶ πλάτος μὲν μέχρι τῶν	ἀοικήτων	ἴσμεν τὴν οἰκουμένην· ἔνθα μὲν
[2, 5]	παύεσθαι διὰ τὴν ψυχρότητα τῶν	νυκτῶν.	θυμιᾶται δ' οὔτε τὸ πεπηγὸς
[2, 3]	ποταμῶν παντοδαποὺς ἔχοντα χυμούς, ὧν	πάντων	αἰτιατέον τὴν ἐνοῦσαν ἢ ἐγγιγνομένην
[2, 1]	δ' οἷον τὰ φρεατιαῖα καλούμενα·	πάντων	γὰρ ἀνωτέρω δεῖ τὴν πηγὴν
[2, 2]	συντέτρηται ὑπὸ γῆν, ἀρχὴ δὲ	πάντων	εἴη καὶ πηγὴ τῶν ὑδάτων
[2, 2]	λεγομένη πυρός (τοῦτο γάρ ἐστι	πάντων	ἔσχατον, εἴθ' ὡς οἱ πλεῖστοι
[2, 1]	δὲ Σαρδονικὸς καὶ Τυρρηνικὸς βαθύτατοι	πάντων.	Τὰ δ' ἔξω στηλῶν βραχέα
[2, 5]	γίγνεται πλῆθος· αἱ δὲ μεταβολαὶ	πάντων	ταραχώδεις διὰ τὴν ἀοριστίαν εἰσίν.
[2, 4]	τῶν πνευμάτων ἀρχὴ καὶ φύσις	πάντων.	Ταῦτα δὲ ὅτι τοῦτον τὸν
[2, 3]	καὶ βραδυτῆτι (τῆς μεταβολῆς, ἐπὶ	πάντων	τε φθορὰν εἶναι καὶ γένεσιν,
[2, 9]	τὴν αὐτὴν ἀρχὴν ὑπολαβεῖν δεῖ	πάντων.	Τῆς γὰρ ἀναθυμιάσεως, ὥσπερ εἴπομεν,
[2, 3]	μὴ τὸν αὐτὸν εἶναι περὶ	πάντων	τούτων λόγον, καὶ διαφέρειν ταχυτῆτι
[2, 5]	τῆς ἑτέρας ἄρκτου. Δύο γὰρ	ὄντων	τμημάτων τῆς δυνατῆς οἰκεῖσθαι χώρας,
[2, 2]	τὸ πλῆθος καὶ τὸ μέγεθος	ὄντων.	Τὸ δ' αὐτὸ συμβαίνει καὶ
[2, 6]	γίγνονται μάλιστα ὅταν τῶν ἄλλων	πνεόντων	ἐμπίπτωσιν ἕτεροι, οὗτοι δὲ μάλιστα
[2, 2]	τοὺς ποταμοὺς συμβαίνει· συνεχῶς γὰρ	ῥεόντων	ἀθρόων ἀεὶ τὸ ἀφικνούμενον εἰς
[2, 2]	(καθ' ἑκάστην γὰρ ἡμέραν ποταμῶν	ῥεόντων	ἀναρίθμων καὶ τὸ μέγεθος ἀπλέτων
[2, 3]	τούτων μένει, καθάπερ τὸ τῶν	ῥεόντων	ὑδάτων καὶ τὸ τῆς φλογὸς
[2, 3]	ἔνιοι τῶν ἐν τοῖς ποταμοῖς	γεμιζόντων	διὰ ταύτην τὴν ἄγνοιαν ἐζημιώθησαν.
[2, 9]	δὲ τοῖς νέφεσι μεταβάλλουσα διακρινομένη,	συνιόντων	καὶ συγκρινομένων αὐτῶν εἰς ὕδωρ,
[2, 6]	ψυχρὸν ἀστραπὴ γίγνεται· ἐκκρίνεται γὰρ	συνιόντων	τῶν νεφῶν. Διὸ καὶ ἔνιοι
[2, 9]	μεταβολῇ ψυχομένου τοῦ ἀέρος, αὕτη	συνιόντων	τῶν νεφῶν ἐκκρίνεται, βίᾳ δὲ
[2, 2]	τῶν εἰς τήνδε τὴν θάλατταν	ἐξιόντων.	Καὶ περὶ τῶν πηγῶν ἄλλοι
[2, 3]	τῷ εἴδει καὶ τῷ ποσῷ	μεταβαλλόντων	ἀεὶ τῶν μερῶν, καθάπερ ἀὴρ
[2, 2]	διὰ συνεχοῦς ὑγροῦ καὶ ξηροῦ	μεταβαλλόντων	γίγνεται καὶ οὐ τρέφεται (οὐ
[2, 6]	γενέσεως καὶ οὐσίας καὶ τῶν	συμβαινόντων	κοινῇ τε παθημάτων καὶ περὶ
[2, 8]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων τῶν	συμβαινόντων	περὶ αὐτούς, εἴρηται σχεδὸν περὶ
[2, 7]	δὲ τούτοις οὐδὲν ἀποδίδωσι τῶν	συμβαινόντων	περὶ τοὺς σεισμούς· οὔτε γὰρ
[2, 9]	εἰρεσίας τῶν τριήρων· ἤδη γὰρ	ἀναφερόντων	πάλιν τὰς κώπας ὁ πρῶτος
[2, 7]	ὑπὸ τούτων τῶν ἀπορρηγνυμένων κολωνῶν	ἐμπιπτόντων	σείεσθαι· διὸ καὶ γίγνεσθαι τοὺς
[2, 3]	πᾶσιν αὐτοῖς. Τούτων δ' οὕτως	ἐχόντων,	πειρατέον ἀποδοῦναι τὴν αἰτίαν καὶ
[2, 4]	τὸν ἄνεμον, ὡς ἄνωθεν αὐτῶν	ἐχόντων	τὴν ἀρχήν. Ἐπεὶ δ' ἐστὶν
[2, 8]	ἐν τοῖς πρότερον, ἀνάγκη τούτων	ὑπαρχόντων	γίγνεσθαι τοὺς σεισμούς. Ὑπάρχει γὰρ
[2, 1]	θαλάττης ἀδύνατον εἶναι, διὰ τῶν	ὑπαρχόντων	ἤδη θεωρεῖν δεῖ. Τῶν γὰρ
[2, 8]	δύνασθαι κρατεῖν τῆς κινήσεως τῶν	ἀρρωστούντων.	Τοιοῦτον δὴ δεῖ νοεῖν τὸ
[2, 8]	κινεῖ ῥέων ὁ ἄνεμος καὶ	προσπίπτων·	δεῖ γὰρ νοεῖν ὅτι ὥσπερ
[2, 8]	παντοδαποὺς ἀφίησι ψόφους, οὕτως καὶ	τύπτων	αὐτός· οὐδὲν γὰρ διαφέρει· τὸ
[2, 8]	αὐτούς, εἴρηται σχεδὸν περὶ τῶν	μεγίστων.	~Θ' Περὶ δὲ ἀστραπῆς καὶ
[2, 3]	εἴρηται σχεδὸν ἡμῖν περὶ τῶν	πλείστων.	~Δ' Περὶ δὲ πνευμάτων λέγωμεν,
[2, 3]	τύχῃ γῆ, εἴτε πλείων εἴτε	ἐλάττων,	ἰδίει; (ἡ γὰρ ὑγρότης καὶ
[2, 6]	ἀνέμων, τῆς τε ἐξ ἀρχῆς	αὐτῶν	γενέσεως καὶ οὐσίας καὶ τῶν
[2, 4]	τούτοις καὶ περὶ τῆς φορᾶς	αὐτῶν.	~Ε' Ὁ δ' ἥλιος καὶ
[2, 6]	τὸ ἐγγυτάτω γὰρ τὴν ὁρμὴν	αὐτῶν	εἶναι πολλοί τε καὶ ἰσχυροὶ
[2, 9]	μεταβάλλουσα διακρινομένη, συνιόντων καὶ συγκρινομένων	αὐτῶν	εἰς ὕδωρ, βροντάς τε καὶ
[2, 4]	νότοι. Ἡ δὲ φορὰ λοξὴ	αὐτῶν	ἐστιν· περὶ γὰρ τὴν γῆν
[2, 3]	μεταβάλλουσι καὶ τίς ἡ φύσις	αὐτῶν,	ἔτι δ' ὅσα πάθη κατὰ
[2, 4]	ἐληλυθέναι τὸν ἄνεμον, ὡς ἄνωθεν	αὐτῶν	ἐχόντων τὴν ἀρχήν. Ἐπεὶ δ'
[2, 1]	πηγαί, εἰ κατά τινα τόπον	αὐτῶν	ἦσαν. Ῥέουσα δ' ἡ θάλαττα
[2, 1]	ποτε πᾶσαν ξηράν. Ἔνιοι δ'	αὐτῶν	θερμαινομένης φασὶν ὑπὸ τοῦ ἡλίου
[2, 6]	ἀλλήλους, εἴρηται. ~Περὶ δὲ θέσεως	αὐτῶν,	καὶ τίνες ἐναντίοι τίσι, καὶ
[2, 6]	νέφος. Αἱ δὲ περιστάσεις γίγνονται	αὐτῶν	καταπαυομένων εἰς τοὺς ἐχομένους κατὰ
[2, 8]	τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν αἰτίαν	αὐτῶν.	Νυκτὸς δ' οἱ πλείους καὶ
[2, 3]	ἡ θάλαττα ἀεὶ διαμένει τῶν	αὐτῶν	οὖσα μορίων ἀριθμῷ ἢ τῷ
[2, 6]	νεφῶν. Διὸ καὶ ἔνιοι τῶν	αὐτῶν	τούτων (χαλαζώδεις εἰσίν· ταχὺ γὰρ
[2, 4]	τρόπον ἀναγκαῖον συμβαίνειν, καὶ ἐξ	αὐτῶν	τῶν ἔργων δῆλον· καὶ γὰρ
[2, 3]	γίγνονται κράσεων· εἴρηται δὲ περὶ	αὐτῶν	χωρὶς ἐν ἄλλοις. Περὶ μὲν
[2, 9]	ποιούσης ἀεὶ τῆς συγκρίσεως ἕκαστον	αὐτῶν·	ὡσαύτως γὰρ ἐκεῖνά τε συγκρίσεις
[2, 8]	εἴσω τύχῃ μεταβάλλουσα ἡ ἀρχὴ	αὐτῶν	ὥσπερ Εὔριπος, διὰ τὸ πλῆθος
[2, 6]	ἀπ' ἀρχῆς δὲ οὗτος ξηρός,	τελευτῶν	δὲ ὑδατώδης. Νιφετώδης δὲ μέσης
[2, 3]	κονίας καὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων	γίγνεται πλήρης δυνάμεων, δι' ὧν
[2, 3]	ταύτην οἰητέον ἀρχὴν εἶναι τῶν	τοιούτων.	Καὶ δὴ καὶ περὶ οὗ
[2, 9]	ἀστραπῆς καὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοιούτων,	καὶ οὕτω γίγνεσθαι. Τοῦτο δὲ
[2, 5]	ὁδούς, ὡς ἐνδέχεται λαμβάνειν τῶν	τοιούτων	τὰς ἀκριβείας. Καίτοι ἐπὶ πλάτος
[2, 2]	ἄστρων αὐτοὺς παριδεῖν τὴν σωτηρίαν,	τοσούτων	καὶ τὸ πλῆθος καὶ τὸ
[2, 9]	ἀπολαμβανομένην ἐν τοῖς νέφεσιν εἶναι	τούτων	αἰτίαν οὐ πιθανόν· καὶ γὰρ
[2, 8]	ἂν οὖν ἀναλωθῇ τὰ ὑπόλοιπα	τούτων,	ἀνάγκη σείειν, ἠρεμαιότερον δὲ καὶ
[2, 9]	τὴν Ἑστίαν, οἱ δ' ἀπειλὴν	τούτων.	γίγνεται δ' ὅταν ἡ ἀναθυμίασις
[2, 4]	δὲ καπνώδους, ἀμφοτέρας ἀναγκαῖον γίγνεσθαι.	Τούτων	δ' ἡ μὲν ὑγροῦ πλέον
[2, 1]	καὶ τοιαῦται τῶν ὑδάτων εἰσίν·	τούτων	δ' οὕτω διωρισμένων ἀδύνατον πηγὰς
[2, 3]	μέντοι τεταγμένως συμβαίνειν πᾶσιν αὐτοῖς.	Τούτων	δ' οὕτως ἐχόντων, πειρατέον ἀποδοῦναι
[2, 3]	γὰρ ἄλλο καὶ ἄλλο γίγνεται	τούτων	ἕκαστον, τὸ δ' εἶδος τοῦ
[2, 3]	πικρὸν ὅλον. Αἱ δὲ διαφοραὶ	τούτων	ἐκεῖθεν δῆλαι, ποῖοι χυμοὶ ἐκ
[2, 3]	τὸν χυμόν. Ἀλλὰ περὶ μὲν	τούτων	ἐν ἄλλοις καιροῖς οἰκειοτέροις ποιητέον
[2, 1]	τὸν Αἰγαῖον. Τὰ δ' ἤδη	τούτων	ἔξω πελάγη ἧττον ποιεῖ τοῦτ'
[2, 4]	ἀλλὰ πρὸς τούτους καὶ ἀπὸ	τούτων,	ἐπὶ δυσμὰς δὲ καὶ ἐπ'
[2, 5]	ἐκεῖ. Τίς μὲν οὖν αἰτία	τούτων	ἐστὶ τῶν ἀνέμων, καὶ πῶς
[2, 4]	τούτων λόγοις εἰρήκαμεν, γίγνεται ἐκ	τούτων·	ἡ μὲν γὰρ ἀτμὶς ὑγρὸν
[2, 1]	χειροποίητος, τὰ δὲ πηγαῖα πάντα	τούτων	θάτερον πέπονθεν· αὐτόματον δὲ στάσιμον
[2, 8]	πρὸς μικρὸν μεῖζον. Σημεῖα δὲ	τούτων	καὶ πρὸς τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν
[2, 6]	Ὅλως δὲ τὰ μὲν βόρεια	τούτων	καλεῖται, τὰ δὲ νότια· προστίθεται
[2, 3]	ᾧ πεφύκασι κάλαμοι καὶ σχοῖνος·	τούτων	κατακάουσι, καὶ τὴν τέφραν ἐμβάλλοντες
[2, 4]	ἀήρ, καθάπερ ἐν τοῖς πρὸ	τούτων	λόγοις εἰρήκαμεν, γίγνεται ἐκ τούτων·
[2, 3]	τὸν αὐτὸν εἶναι περὶ πάντων	τούτων	λόγον, καὶ διαφέρειν ταχυτῆτι καὶ
[2, 3]	δ' εἶδος τοῦ πλήθους ἑκάστου	τούτων	μένει, καθάπερ τὸ τῶν ῥεόντων
[2, 9]	ὑποληπτέον εἶναι, ὥστ' εἰ θάτερα	τούτων	μὴ γίγνεται ἀλλ' ἔστι, περὶ
[2, 1]	τῆς θαλάττης· ἐν οὐδετέρῳ γὰρ	τούτων	οἷόν τ' εἶναι τῶν γενῶν
[2, 3]	ὅλον μεταβάλλειν. Ἀλλὰ περὶ μὲν	τούτων	πλείω τῆς ἀξίας ἐνδιατέτριφεν ὁ
[2, 9]	καὶ κεραυνῶν λέγωμεν· καὶ γὰρ	τούτων	τὴν αὐτὴν ἀρχὴν ὑπολαβεῖν δεῖ
[2, 7]	καὶ ξηραινομένην ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ	τούτων	τῶν ἀπορρηγνυμένων κολωνῶν ἐμπιπτόντων σείεσθαι·
[2, 8]	εἴπομεν ἐν τοῖς πρότερον, ἀνάγκη	τούτων	ὑπαρχόντων γίγνεσθαι τοὺς σεισμούς. Ὑπάρχει
[2, 7]	Ἀναξιμένης ὁ Μιλήσιος ἀπεφήναντο, καὶ	τούτων	ὕστερον Δημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης. Ἀναξαγόρας
[2, 3]	διὰ βάρος, ὥσπερ τινὲς καὶ	τούτων	φασίν (ἐν προχείρῳ γὰρ τούτου
[2, 6]	Διὸ καὶ ἔνιοι τῶν αὐτῶν	τούτων	(χαλαζώδεις εἰσίν· ταχὺ γὰρ πηγνύουσιν.
[2, 5]	γίγνεσθαι κωλύει, τῇ μὲν μαράνσει	καταπαύων,	τῷ δὲ τάχει τῆς ξηρότητος
[2, 3]	τὰς βοῦς, ἅλας ἀντὶ τῶν	ἰχθύων,	οἳ γίγνονται αὐτοῖς ἐκ τῆς
[2, 5]	δὲ τάχει τῆς ξηρότητος γίγνεσθαι	κωλύων·	διὸ περὶ Ὠρίωνος ἀνατολὴν μάλιστα
[2, 9]	δὲ πυκνοτέρας τῆς συστάσεως τῶν	νεφῶν	γιγνομένης πρὸς τὸ ἔσχατον πέρας
[2, 6]	γίγνεται· ἐκκρίνεται γὰρ συνιόντων τῶν	νεφῶν.	Διὸ καὶ ἔνιοι τῶν αὐτῶν
[2, 9]	τοῦ ἀέρος, αὕτη συνιόντων τῶν	νεφῶν	ἐκκρίνεται, βίᾳ δὲ φερομένη καὶ
[2, 9]	ἔκκρισις πρὸς τὴν πυκνότητα τῶν	νεφῶν	ἐμπίπτουσα (ποιεῖ τὴν βροντήν. Παντοδαποὶ
[2, 9]	τὴν ἀνωμαλίαν τε γίγνονται τῶν	νεφῶν	καὶ διὰ τὰς μεταξὺ κοιλίας,
[2, 3]	τὸ γὰρ εἰσιὸν διὰ τῶν	τοίχων	τῶν κηρίνων γίγνεται πότιμον ὕδωρ·
[2, 8]	ἐκλείψεων, μεσονύκτιον δὲ πρὸ τῶν	ἑῴων.	Συμβαίνει δὲ τοῦτο διὰ τὸ
[2, 3]	τέφραν καὶ τὴν ὑπόστασιν τῶν	ζῴων	καὶ τὴν ξηρὰν καὶ τὴν
[2, 8]	ἐν τοῖς σώμασι τοῖς τῶν	ζῴων·	οἵ τε γὰρ τέτανοι καὶ
[2, 3]	θερμοτάτων γε κατὰ τὴν κοιλίαν	ζῴων	συμβαίνει θερμοτάτην εἶναι τὴν ὑπόστασιν.
[2, 2]	κουφότητα, καθάπερ ἐν τοῖς τῶν	ζῴων	σώμασιν. Καὶ γὰρ ἐν τούτοις