Livre, chapitre
[2, 8]	καὶ ταύτην εἶναι τὴν αἰτίαν.	~Η'	Ἀλλ' ἐπειδὴ φανερὸν ὅτι ἀναγκαῖον
[2, 6]	πνεῖ, καὶ τὸ Θ τῷ	Η	ἐναντίον· κατὰ διάμετρον γάρ. Ἀπὸ
[2, 6]	δὲ καὶ> ἀπαρκτίας ἀπὸ τοῦ	Η·	ἐνταῦθα γὰρ ἡ ἄρκτος. Ἐναντίος
[2, 6]	τέμνουσα, ἧς τὸ ἐφ' οὗ	Η	ἔστω ἄρκτος· τούτῳ δ' ἐναντίον
[2, 2]	ἐκρέουσιν, οὐδὲν μᾶλλον ῥευσοῦνται κάτωθεν	ἢ	ἄνωθεν, ἀλλ' ἐφ' ὁπότερ' ἂν
[2, 2]	καὶ διότι τελευτὴ (μᾶλλον ὕδατος	ἢ	ἀρχή ἐστιν ἡ θάλαττα, καθάπερ
[2, 4]	ἀὴρ ἐπίδηλος, κἂν ᾖ νέφος	ἢ	ἀχλύς· σημαίνει γὰρ κινουμένην πνεύματος
[2, 5]	αἱ νηνεμίαι διὰ δύ' αἰτίας·	ἢ	γὰρ διὰ ψῦχος ἀποσβεννυμένης τῆς
[2, 3]	καὶ τὸν λοιπὸν χρόνον αὐτήν.	Ἢ	γὰρ λεκτέον αὐτοῖς ὅτι οὐδὲ
[2, 8]	γίγνεσθαι σημείου πρὸ τῶν σεισμῶν·	ἢ	γὰρ μεθ' ἡμέραν ἢ μικρὸν
[2, 3]	μᾶλλον γὰρ οὕτως εὔλογον ὑπολαβεῖν	ἢ	διὰ ταῦτα τὸν οὐρανὸν ὅλον
[2, 3]	ὧν πάντων αἰτιατέον τὴν ἐνοῦσαν	ἢ	ἐγγιγνομένην δύναμιν πυρός· καομένη γὰρ
[2, 3]	τοῦ πλήθους, καὶ τὸ πρῶτον·	ἢ	εἰ μηδὲ τὸ πρῶτον, μηδ'
[2, 3]	ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἥξει πάλιν,	ἢ	εἴπερ τοῦτ' ἔσται, ἀναγκαῖον ἤτοι
[2, 5]	μετὰ τὰς θερινὰς τροπὰς μᾶλλον	ἢ	ἐν αὐταῖς πνέουσιν οἱ ἐτησίαι·
[2, 6]	ἐναντίοι δὲ ἢ ταὐτὸ ποιοῦσιν	ἢ	ἐναντίον, οἷον ὑγροὶ λὶψ καὶ
[2, 8]	ἀρχῆς, ὥστε ἢ ἔσω ἅμα	ἢ	ἔξω ὁρμᾷ πᾶσα. Τὸ δ'
[2, 8]	τῇ ὁρμῇ τῆς ἀρχῆς, ὥστε	ἢ	ἔσω ἅμα ἢ ἔξω ὁρμᾷ
[2, 8]	τῶν σεισμῶν, ὅπου θάλαττα ῥοώδης	ἢ	ἡ χώρα σομφὴ καὶ ὕπαντρος·
[2, 9]	τί ἂν ἀλλοιότερον λέγοι τις	ἢ	καθάπερ ἐν τοῖς πυκνοτέροις; Καὶ
[2, 4]	δ' ὑγρὰ πρὸς τὴν γειτνιῶσαν,	ἢ	καὶ εἰς τῶν πόρρω τινὰ
[2, 4]	πάσης ἢ μετρίοις χρωμένης ὕδασιν	ἢ	καὶ μᾶλλον αὐχμώσης, ἕν τι
[2, 4]	χώρα λαμβάνει τοὺς ὡραίους ὄμβρους	ἢ	καὶ πλείους, ἐν δέ τινι
[2, 5]	οἷον ὅταν γένηται πάγος ἰσχυρός,	ἢ	καταμαραινομένης ὑπὸ τοῦ πνίγους. Αἱ
[2, 8]	ἀλλ' ἂν ᾖ ἐξ ἐπιπολῆς	ἢ	κάτωθεν βιάζηται τὸ πνεῦμα, ἐκεῖνο
[2, 4]	τῶν πνευμάτων ἐστί, πότερον ἄνωθεν	ἢ	κάτωθεν· ἡ μὲν γὰρ κίνησις
[2, 3]	δ' ἐστὶν ἁλμυρὰ ῥεύματα ποταμῶν	ἢ	κρηνῶν, τὰ πλεῖστα θερμά ποτε
[2, 6]	ἐὰν γὰρ ὦσι μᾶλλον ψυχροὶ	ἢ	μεγάλοι, φθάνουσι πηγνύντες ἢ προωθοῦντες.
[2, 4]	γίγνεται τὰ ὕδατα, καὶ νύκτωρ	ἢ	μεθ' ἡμέραν· ἀλλ' οὐ δοκεῖ,
[2, 5]	οἱ τόποι πρὶν ἢ ὑπολείπειν	ἢ	μεταβάλλειν τὴν σκιὰν πρὸς μεσημβρίαν)
[2, 4]	δὲ τοὐναντίον τῆς κύκλῳ πάσης	ἢ	μετρίοις χρωμένης ὕδασιν ἢ καὶ
[2, 3]	τοῦτ' ἔσται, ἀναγκαῖον ἤτοι ἀεὶ	ἢ	μέχρι οὗπερ ἂν ᾖ τοῦτο
[2, 8]	σεισμῶν· ἢ γὰρ μεθ' ἡμέραν	ἢ	μικρὸν μετὰ δυσμάς, αἰθρίας οὔσης,
[2, 3]	οὔτε γῆς οὔτε θαλάττης, ἀλλ'	ἢ	μόνον ὁ πᾶς ὄγκος. Καὶ
[2, 3]	πότερον αἰεί ἐστιν ἡ αὐτή,	ἢ	οὔτ' ἦν οὔτ' ἔσται ἀλλ'
[2, 5]	βορέου, καὶ διήκει μᾶλλον δεῦρο	ἢ	οὗτος ἐκεῖ. Τίς μὲν οὖν
[2, 3]	κατὰ φύσιν αὐτοῖς συμβαίνει ποιεῖν	ἢ	πάσχειν, εἴρηται σχεδὸν ἡμῖν περὶ
[2, 5]	ἐσχατεύοντας τῆς Σκυθίας τόπους πλέον	ἢ	πέντε πρὸς τρία τὸ μέγεθός
[2, 3]	γὰρ οὐδὲν ἅπαξ τοῦτ' εἰπεῖν	ἢ	πολλάκις. Εἰ μὲν οὖν τὸν
[2, 3]	πολλοὺς τόπους φαίνεσθαι ξηροτέρους νῦν	ἢ	πρότερον· περὶ οὗ τὴν αἰτίαν
[2, 6]	ψυχροὶ ἢ μεγάλοι, φθάνουσι πηγνύντες	ἢ	προωθοῦντες. Ὁ δὲ καικίας οὐκ
[2, 3]	τινὸς μόνον οἷον τοῦ γλυκυτάτου,	ἢ	συμμειχθέντος τινός, καθάπερ ἐν τοῖς
[2, 6]	ὁ ἥλιος. Οἱ ἐναντίοι δὲ	ἢ	ταὐτὸ ποιοῦσιν ἢ ἐναντίον, οἷον
[2, 2]	ἥλιον τὸ ἀναγόμενον τοῦ ὑγροῦ,	ἢ	τὴν ἄνοδον τοιαύτην οὖσαν οἵανπερ
[2, 1]	ῥέουσιν ποταμοὶ καὶ τὴν Μαιῶτιν	ἢ	τὴν πολλαπλασίαν χώραν αὐτῆς) καὶ
[2, 3]	(πλέον γὰρ ἕλκει τὸ ἁλμυρὸν	ἢ	τὸ πότιμον) καὶ τοῦ πάχους·
[2, 3]	ἐπιλείπει, ὥσπερ οἱ ποταμοί, ἀλλ'	ἢ	τοῖς τόποις (τοῦτο δ' ἐπ'
[2, 3]	ὕδωρ· οὐδενὶ γὰρ διέφερεν ἀλλ'	ἢ	τῷ ἁλμυρὰ εἶναι τῶν ποταμῶν·
[2, 3]	τῶν αὐτῶν οὖσα μορίων ἀριθμῷ	ἢ	τῷ εἴδει καὶ τῷ ποσῷ
[2, 5]	ὥραις, ἢ τῷ μήπω ἀναθυμιᾶσθαι,	ἢ	τῷ ἤδη ἐξεληλυθέναι τὴν ἀναθυμίασιν
[2, 5]	ἐν ταῖς ἀνὰ μέσον ὥραις,	ἢ	τῷ μήπω ἀναθυμιᾶσθαι, ἢ τῷ
[2, 6]	ἀπὸ τῶν πρὸς ἄρκτον τόπων	ἢ	τῶν πρὸς μεσημβρίαν αἴτιον τό
[2, 3]	ἐάν τις ἐμβάλῃ συνδήσας ἄνθρωπον	ἢ	ὑποζύγιον ἐπιπλεῖν καὶ οὐ καταδύεσθαι
[2, 5]	πρότερον γίγνονται οἱ τόποι πρὶν	ἢ	ὑπολείπειν ἢ μεταβάλλειν τὴν σκιὰν
[2, 2]	εἶναι τοῦτο συμβαίνειν περὶ αὐτὸν	ἢ	φθείρεσθαι· καὶ γὰρ τὸ φανερὸν
[2, 5]	δύσιν καὶ τὴν ἀνατολήν, θέρους	ἢ	χειμῶνος, καὶ διὰ τὸ μέγεθος
[2, 8]	σεισμῶν, ὅπου θάλαττα ῥοώδης ἢ	ἡ	χώρα σομφὴ καὶ ὕπαντρος· διὸ
[2, 8]	ἂν ἔλαττον ᾖ τὸ ἀναθυμιώμενον	ἢ	ὥστε δύνασθαι κινεῖν ἐπιδήλως. Ποιεῖ
[2, 8]	ὅταν γὰρ ἤδη πλησίον ᾖ	ἡ	ἀντίφραξις, καὶ μήπω μὲν ᾖ
[2, 8]	τὸ πῦρ ὅταν μετὰ πνεύματος	ᾖ,	γίγνεται φλὸξ καὶ φέρεται ταχέως.
[2, 8]	αἱ ῥηγμῖνες, ὅταν δὲ γαλήνη	ᾖ,	διὰ τὸ μικρὰν ποιεῖσθαι τὴν
[2, 8]	ὕδωρ τῆς κινήσεως, ἀλλ' ἂν	ᾖ	ἐξ ἐπιπολῆς ἢ κάτωθεν βιάζηται
[2, 8]	τὸν ψόφον. Ὅταν δ' ἔλαττον	ᾖ	ἢ ὥστε κινῆσαι τὴν γῆν
[2, 8]	σεισμόν· ὅταν γὰρ ἤδη πλησίον	ᾖ	ἡ ἀντίφραξις, καὶ μήπω μὲν
[2, 4]	καὶ ὅταν ἡ τοιαύτη ἀπόκρισις	ᾖ	καὶ ἄνεμοι κατέχωσι, παυομένων διὰ
[2, 5]	ὑπὲρ κεφαλῆς γιγνόμενος ἡμῖν, ὅταν	ᾖ	κατὰ τὸν μεσημβρινόν. Διὸ καὶ
[2, 9]	κατὰ τὸν οὐρανὸν ὅταν ἐπινέφελον	ᾖ	μόνον, ἀλλ' οὐ συνεχῶς οὕτως·
[2, 4]	ὁ δ' ἀὴρ ἐπίδηλος, κἂν	ᾖ	νέφος ἢ ἀχλύς· σημαίνει γὰρ
[2, 8]	ἡ ἀντίφραξις, καὶ μήπω μὲν	ᾖ	πάμπαν ἀπολελοιπὸς τὸ φῶς καὶ
[2, 3]	ἅλας, ἐπιπλέουσι τὰ ᾠά, κἂν	ᾖ	πλήρη· σχεδὸν γὰρ ὥσπερ πηλὸς
[2, 8]	ἐφ' ἕν. Ὅταν μὲν οὖν	ᾖ	πολὺ τὸ πνεῦμα, κινεῖ τὴν
[2, 4]	ἐὰν ἡ ἄνω κοιλία ξηρὰ	ᾖ,	τὴν κάτω ἐναντίως διακεῖσθαι, καὶ
[2, 8]	μέχρι τούτου ἕως ἂν ἔλαττον	ᾖ	τὸ ἀναθυμιώμενον ἢ ὥστε δύνασθαι
[2, 3]	ἐστιν, καὶ οἷον ἄν τι	ᾖ	τὸ συμμειχθέν, τοιοῦτον ποιεῖ τὸν
[2, 3]	ἀεὶ ἢ μέχρι οὗπερ ἂν	ᾖ	τοῦτο ὑπολείπεσθαι τὴν θάλατταν, καὶ
[2, 5]	ἄρκτον, ἀλλ' ὅταν πλείων μὲν	ᾖ	χρόνος θερμαίνοντι, ἔτι δὲ ἐγγύς.
[2, 8]	ψόφον. Ὅταν δ' ἔλαττον ᾖ	ἢ	ὥστε κινῆσαι τὴν γῆν διὰ
[2, 3]	πρῶτον εὐθὺς ἦν, λεκτέον τίς	ἡ	αἰτία, καὶ ἅμα διὰ τί
[2, 2]	γέγονε, καὶ τοῦ χυμοῦ, τίς	ἡ	αἰτία τῆς ἁλμυρότητος καὶ πικρότητος,
[2, 8]	τῶν σεισμῶν· συνεχὴς γὰρ οὖσα	ἡ	ἀναθυμίασις ἀκολουθεῖ ὡς ἐπὶ τὸ
[2, 8]	καὶ ἡ ἀρχὴ ἀφ' ἧς	ἡ	ἀναθυμίασις ἐγένετο καὶ ἡ ὁρμὴ
[2, 9]	ἀπειλὴν τούτων. γίγνεται δ' ὅταν	ἡ	ἀναθυμίασις εἰς τὴν φλόγα συνεστραμμένη
[2, 8]	ἐστιν ὁ αὐχμός, ὅταν πλείων	ἡ	ἀναθυμίασις ἡ ξηρὰ γίγνηται τῆς
[2, 5]	ἀπέλθῃ μικρόν, σύμμετρος ἤδη γίγνεται	ἡ	ἀναθυμίασις καὶ ἡ θερμότης, ὥστε
[2, 4]	πλαγίοις, καὶ γίγνεται προσιόντος μὲν	ἡ	ἀναθυμίασις τοῦ ὑγροῦ, ἀπιόντος δὲ
[2, 4]	ὥσπερ ἐπὶ τοῦ σώματος, ἐὰν	ἡ	ἄνω κοιλία ξηρὰ ᾖ, τὴν
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ Η· ἐνταῦθα γὰρ	ἡ	ἄρκτος. Ἐναντίος δὲ τούτῳ νότος
[2, 4]	δῆλον ὅτι τῆς μὲν κινήσεως	ἡ	ἀρχὴ ἄνωθεν, τῆς δὲ ὕλης
[2, 8]	Ἐὰν οὖν εἴσω τύχῃ μεταβάλλουσα	ἡ	ἀρχὴ αὐτῶν ὥσπερ Εὔριπος, διὰ
[2, 8]	ἅμα καταμαραινομένου τοῦ πάθους, καὶ	ἡ	ἀρχὴ ἀφ' ἧς ἡ ἀναθυμίασις
[2, 4]	καὶ ἀπορήσειεν ἄν τις ποτέρωθεν	ἡ	ἀρχὴ τῶν πνευμάτων ἐστί, πότερον
[2, 9]	τῶν δ' ὅτι πυρὸς μὲν	ἡ	ἀστραπὴ διάλαμψις, ἡ δὲ βροντὴ
[2, 9]	ἐστί, τῶν μὲν ὅτι ἀνάκλασις	ἡ	ἀστραπή, τῶν δ' ὅτι πυρὸς
[2, 8]	τοιαύτης δυνάμεως, συνιοῦσα δι' ὑγρότητα	ἡ	ἀτμιδώδης ἀπόρροια ποιεῖ τὸ ψῦχος,
[2, 4]	πλείων, κατὰ δὲ τὸ ἄλλο	ἡ	ἀτμιδώδης, ὁτὲ δὲ τοὐναντίον. Καὶ
[2, 4]	εἰς τὸν ἄνω τόπον συνίσταται	ἡ	ἀτμὶς ψυχομένη καὶ γίγνεται ὕδωρ·
[2, 4]	φανερὸν ὅτι διαφέρει, καὶ οὐχ	ἡ	αὐτή ἐστιν ἥ τε ἀνέμου
[2, 3]	λεκτέον, καὶ πότερον αἰεί ἐστιν	ἡ	αὐτή, ἢ οὔτ' ἦν οὔτ'
[2, 2]	καὶ οὐ τρέφεται (οὐ γὰρ	ἡ	αὐτὴ οὖσα διαμένει οὐδένα χρόνον
[2, 7]	κινήσεως γῆς μετὰ ταῦτα λεκτέον·	ἡ	γὰρ αἰτία τοῦ πάθους ἐχομένη
[2, 8]	ἀνατρέπεται γὰρ σειομένη, καθάπερ ὕδωρ	(ἡ	γὰρ ἔκχυσις ἀνάτρεψίς τίς ἐστιν)
[2, 3]	οὕτως εἰπὼν ἴσως εἴρηκεν ἱκανῶς	(ἡ	γὰρ μεταφορὰ ποιητικόν) πρὸς δὲ
[2, 3]	εἴτε πλείων εἴτε ἐλάττων, ἰδίει;	(ἡ	γὰρ ὑγρότης καὶ ὁ ἱδρὼς
[2, 4]	τὸ ἀνιόν, ἐκεῖθεν τὸ αἴτιον·	ἡ	γὰρ φορὰ τῶν πορρωτέρω κυρία
[2, 3]	ἐνταῦθα τάξεως. Ὅθεν μὲν οὖν	ἡ	γένεσις ἔνεστιν τοῦ ἁλμυροῦ ἐν
[2, 4]	μεσημβρίαν, ὅπου δὲ πλεῖστον ὕδωρ	ἡ	γῆ δέχεται, ἐνταῦθα πλείστην ἀναγκαῖον
[2, 8]	γίγνεσθαι τοὺς σεισμούς. Ὑπάρχει γὰρ	ἡ	γῆ καθ' αὑτὴν μὲν ξηρά,
[2, 4]	εἰρημένας ἀρχάς· ὕσαντός τε γὰρ	ἡ	γῆ ξηραινομένη ὑπό τε τοῦ
[2, 3]	ἐγγιγνομένην δύναμιν πυρός· καομένη γὰρ	ἡ	γῆ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον
[2, 9]	γὰρ καὶ ἐν τοῖς νέφεσι	ἡ	γιγνομένη τοῦ πνεύματος ἔκκρισις πρὸς
[2, 6]	μάλιστα ἐμπίπτουσιν τοῖς ἄλλοις πνέουσιν·	ἡ	δ' αἰτία εἴρηται καὶ τούτου
[2, 6]	Αἴθριοι δὲ ἀπαρκτίας, θρασκίας, ἀργέστης·	ἡ	δ' αἰτία εἴρηται πρότερον. Ἀστραπὰς
[2, 4]	οἷον ἐκ χλωρῶν ξύλων καπνόν,	ἡ	δ' ἀναθυμίασις αὕτη ἄνεμός ἐστιν,
[2, 4]	ὁτὲ δὲ αὕτη μὲν ἔμεινεν,	ἡ	δ' ἐναντία ταὐτὸν ἐποίησεν. Καὶ
[2, 1]	μικρὰν ταλάντωσιν ἐκεῖ φαίνεσθαι μεγάλην.	Ἡ	δ' ἐντὸς Ἡρακλείων στηλῶν ἅπασα
[2, 4]	κατὰ τὴν οἰκείαν ῥεῖ χώραν,	ἡ	δ' ὑγρὰ πρὸς τὴν γειτνιῶσαν,
[2, 8]	μὲν πνεῦμα τὸν σεισμὸν ἐποίησεν,	ἡ	δ' ὑπόστασις τοῦ κύματος τὸν
[2, 1]	πρὸς τὴν ἔξω στηλῶν θάλατταν,	ἡ	δ' Ὑρκανία καὶ Κασπία κεχωρισμέναι
[2, 6]	μάλιστα τὸ ἐχόμενον τῆς ἀρχῆς·	ἡ	δὲ ἀρχὴ οὕτω κινεῖται τῶν
[2, 9]	πυρὸς μὲν ἡ ἀστραπὴ διάλαμψις,	ἡ	δὲ βροντὴ σβέσις, οὐκ ἐγγιγνομένου
[2, 4]	ὥς φαμεν, ἡ μὲν ὑγρὰ	ἡ	δὲ ξηρά· καλεῖται δ' ἡ
[2, 4]	ὕδατός ἐστιν, ὥσπερ εἴρηται πρότερον,	ἡ	δὲ ξηρὰ τῶν πνευμάτων ἀρχὴ
[2, 4]	καὶ πᾶν ἰσχύει μᾶλλον ἐγγύς,	ἡ	δὲ τῆς γενέσεως ἀρχὴ δῆλον
[2, 4]	καλεῖται δ' ἡ μὲν ἀτμίς,	ἡ	δὲ τὸ μὲν ὅλον ἀνώνυμος,
[2, 6]	γὰρ μέσος καικίου καὶ ἀπαρκτίου.	Ἡ	δὲ τοῦ ΙΚ διάμετρος βούλεται
[2, 4]	δὲ ἀπὸ τῆς μεσημβρίας νότοι.	Ἡ	δὲ φορὰ λοξὴ αὐτῶν ἐστιν·
[2, 8]	πολλαπλασία τῆς ἀπὸ τοῦ βάθους	ἡ	διάκρισις. Ὅπου δ' ἂν γένηται
[2, 3]	μὲν ἡ ὑπόστασις, μάλιστα δὲ	ἡ	εἰς τὴν κύστιν (σημεῖον δ'
[2, 8]	φορὰ ἐν ᾧ γενομένων ἔσται	ἡ	ἔκλειψις. Ἀνιεμένου οὖν ᾧ κατείχετο
[2, 3]	ἀπορῆσαι πρότερον ἀναγκαῖον, πότερον καὶ	ἡ	θάλαττα ἀεὶ διαμένει τῶν αὐτῶν
[2, 2]	καὶ τὸ μέγεθος ἀπλέτων οὐδὲν	ἡ	θάλαττα γίγνεται πλείων) τοῦτο οὐδὲν
[2, 3]	κάτω ταῦτα. Καὶ θερμή γε	ἡ	θάλαττα διὰ τοῦτό ἐστιν· πάντα
[2, 8]	γὰρ διαυλωνίζειν ὑπὸ τὴν γῆν	ἡ	θάλαττα· διὸ καὶ τὰ θερμὰ
[2, 2]	εἶναι καὶ τοῦ παντὸς ὕδατος	ἡ	θάλαττα. Διὸ καὶ τοὺς ποταμοὺς
[2, 3]	δὲ μή; δῆλον γὰρ ὅτι	ἡ	θάλαττά ἐστιν ἅπαν τὸ ποτάμιον
[2, 2]	(μᾶλλον ὕδατος ἢ ἀρχή ἐστιν	ἡ	θάλαττα, καθάπερ τὸ ἐν τοῖς
[2, 1]	γὰρ ἔτι βαθυτέρα φαίνεται οὖσα	ἡ	θάλαττα, καὶ τῆς (μὲν Μαιώτιδος
[2, 8]	εἰσι καὶ εὐθεῖαι. Ὅπερ οὖν	ἡ	θάλαττα ποιεῖ περὶ τὴν γῆν,
[2, 8]	ἀπωθεῖσθαι πάλιν εἴσω, ᾗπερ ἐπέρχεται	ἡ	θάλαττα ταύτῃ. Ποιεῖ δὲ ψόφον
[2, 3]	γίγνεται· τοσοῦτον ἔχει σωματῶδες πλῆθος	ἡ	θάλαττα. Ταὐτὸ δὲ τοῦτο δρῶσι
[2, 2]	τὸ κοιλότατον ἡ ῥύσις, καὶ	ἡ	θάλαττα τὸν τοιοῦτον ἐπέχει τῆς
[2, 1]	τόπον αὐτῶν ἦσαν. Ῥέουσα δ'	ἡ	θάλαττα φαίνεται κατά τε τὰς
[2, 5]	ἤδη γίγνεται ἡ ἀναθυμίασις καὶ	ἡ	θερμότης, ὥστε τὰ πεπηγότα ὕδατα
[2, 9]	ἐμπερίληψις, ἀμφοτέρως μέν, μᾶλλον δ'	ἡ	κατάσπασις τοῦ ἄνωθεν αἰθέρος. Τοῦ
[2, 2]	ἀέρος σφαῖρα καὶ περὶ ταύτην	ἡ	λεγομένη πυρός (τοῦτο γάρ ἐστι
[2, 4]	ἡ δὲ ξηρά· καλεῖται δ'	ἡ	μὲν ἀτμίς, ἡ δὲ τὸ
[2, 4]	λόγοις εἰρήκαμεν, γίγνεται ἐκ τούτων·	ἡ	μὲν γὰρ ἀτμὶς ὑγρὸν καὶ
[2, 4]	ἐστί, πότερον ἄνωθεν ἢ κάτωθεν·	ἡ	μὲν γὰρ κίνησις ἄνωθεν καὶ
[2, 1]	καὶ τῶν ποταμῶν τὸ πλῆθος·	ἡ	μὲν γὰρ Μαιῶτις εἰς τὸν
[2, 2]	Τὸ δ' οὐκ ἔστιν ὅμοιον·	ἡ	μὲν γὰρ φλὸξ διὰ συνεχοῦς
[2, 1]	συμμειγνύουσαι κατ' οὐδένα τόπον, ὧν	ἡ	μὲν ἐρυθρὰ φαίνεται κατὰ μικρὸν
[2, 4]	δὲ κατὰ μέρη· πολλάκις γὰρ	ἡ	μὲν κύκλῳ χώρα λαμβάνει τοὺς
[2, 4]	τῆς ἐχομένης χώρας ἀναθυμίασιν, οἷον	ἡ	μὲν ξηρὰ κατὰ τὴν οἰκείαν
[2, 2]	τῆς ἁλμυρότητος καὶ πικρότητος, λεκτέον.	Ἡ	μὲν οὖν αἰτία ἡ ποιήσασα
[2, 9]	τὸ συνεχὲς ἐκλείπει τῆς πυκνότητος.	Ἡ	μὲν οὖν βροντὴ τοῦτ' ἔστι,
[2, 9]	βάρος ἔχοντα φέρεται πολλάκις ἄνω)	ἡ	μὲν οὖν ἐκκρινομένη θερμότης εἰς
[2, 4]	εἴδη τῆς ἀναθυμιάσεως, ὥς φαμεν,	ἡ	μὲν ὑγρὰ ἡ δὲ ξηρά·
[2, 4]	ἀμφοτέρας ἀναγκαῖον γίγνεσθαι. Τούτων δ'	ἡ	μὲν ὑγροῦ πλέον ἔχουσα πλῆθος
[2, 8]	ἐπὶ τὸ πολὺ τῆς ἡμέρας	ἡ	μεσημβρία (ὁ γὰρ ἥλιος ὅταν
[2, 4]	κατὰ τοδὶ μὲν τὸ μέρος	ἡ	ξηρὰ ἀναθυμίασις ἐγένετο πλείων, κατὰ
[2, 8]	αὐχμός, ὅταν πλείων ἡ ἀναθυμίασις	ἡ	ξηρὰ γίγνηται τῆς ὑγρᾶς· ἐν
[2, 8]	ἧς ἡ ἀναθυμίασις ἐγένετο καὶ	ἡ	ὁρμὴ τοῦ πνεύματος δῆλον ὅτι
[2, 6]	εἰς αὑτόν· ὅθεν καὶ λέγεται	ἡ	παροιμία ἕλκων ἐφ' αὑτὸν ὥστε
[2, 9]	ψόφος καλεῖται βροντή. Γίγνεται δ'	ἡ	πληγὴ τὸν αὐτὸν τρόπον, ὡς
[2, 2]	λεκτέον. Ἡ μὲν οὖν αἰτία	ἡ	ποιήσασα τοὺς πρότερον οἴεσθαι τὴν
[2, 2]	εἴς τε γὰρ τὸ κοιλότατον	ἡ	ῥύσις, καὶ ἡ θάλαττα τὸν
[2, 8]	ἡλίου· ὥστ' ἔσω γίγνεται πάλιν	ἡ	ῥύσις, ὥσπερ ἄμπωτις, εἰς τοὐναντίον
[2, 9]	ἀλλὰ σίξιν· ἔστι δὲ καὶ	ἡ	σίξις μικρὰ ζέσις· ᾗ γὰρ
[2, 5]	τ' ἄλλα καὶ τῶν πνευμάτων	ἡ	στάσις· ὥστε καθάπερ ἐνταῦθα βορέας
[2, 3]	τῷ σώματι γίγνεται τὸ τοιοῦτον	ἡ	τῆς τροφῆς ὑπόστασις διὰ τὴν
[2, 2]	τούτοις τῆς τροφῆς εἰσελθούσης γλυκείας	ἡ	τῆς ὑγρᾶς τροφῆς ὑπόστασις καὶ
[2, 4]	ἦν ἀνέμου σῶμα· καὶ ὅταν	ἡ	τοιαύτη ἀπόκρισις ᾖ καὶ ἄνεμοι
[2, 2]	γῆν περιτεταμένου, καθάπερ περὶ τοῦτο	ἡ	τοῦ ἀέρος σφαῖρα καὶ περὶ
[2, 4]	λαμπρόν. Τίς μὲν οὖν ἐστιν	ἡ	τοῦ ἀνέμου φύσις καὶ πῶς
[2, 8]	τρόμων καὶ σφυγμῶν αἴτιόν ἐστιν	ἡ	τοῦ πνεύματος ἐναπολαμβανομένη δύναμις, οὕτω
[2, 8]	δὲ τὸ λεπτότατον. Ὥστ' εἴπερ	ἡ	τοῦ πνεύματος (φύσις τοιαύτη, μάλιστα
[2, 9]	τῆς βροντῆς. Ἄλογος δὲ καὶ	ἡ	τοῦ πυρὸς ἐμπερίληψις, ἀμφοτέρως μέν,
[2, 4]	ἥ τε ἀνέμου φύσις καὶ	ἡ	τοῦ ὑομένου ὕδατος, καθάπερ τινὲς
[2, 2]	ἀεὶ νέος συνεχῶς. Ἔτι δ'	ἡ	ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἀναγωγὴ τοῦ
[2, 3]	τροφῆς· τοιαύτη δὲ πᾶσα μὲν	ἡ	ὑπόστασις, μάλιστα δὲ ἡ εἰς
[2, 8]	σελήνης, (ὅταν πλησίον ἤδη γίγνηται	ἡ	φορὰ ἐν ᾧ γενομένων ἔσται
[2, 1]	(Περὶ δὲ θαλάττης, καὶ τίς	ἡ	φύσις αὐτῆς, καὶ διὰ τίν'
[2, 3]	καὶ πῶς μεταβάλλουσι καὶ τίς	ἡ	φύσις αὐτῶν, ἔτι δ' ὅσα
[2, 8]	μὲν οὖν σεισμῶν, καὶ τίς	ἡ	φύσις, καὶ διὰ τίνα αἰτίαν
[2, 2]	Καὶ τοῦτ' ἀεὶ βούλεται ποιεῖν	ἡ	φύσις οὕτως, καθάπερ εἴρηται πρότερον.
[2, 3]	ἐκεῖνος ἐμυθολόγησεν ὡς δὶς μὲν	ἡ	Χάρυβδις ἀναρροφήσασα τὸ μὲν πρῶτον
[2, 4]	νέφη καὶ ἀντιπεριστῇ εἰς αὐτὰ	ἡ	ψύξις, ὕδωρ γίγνεται καὶ καταψύχει
[2, 4]	καὶ οὐχ ἡ αὐτή ἐστιν	ἥ	τε ἀνέμου φύσις καὶ ἡ
[2, 9]	τὴν οὐσίαν ταὐτόν, ἀναθυμίασιν ξηράν,	ἣ	ῥέουσα μέν πως ἄνεμός ἐστιν,
[2, 9]	τοῦτ' ἔστιν ἣν καλοῦμεν ἀστραπήν,	ᾗ	ἂν ὥσπερ (ἐκπῖπτον τὸ πνεῦμα
[2, 8]	σχήματα δι' οἵων ἂν ῥυῇ·	ᾗ	γὰρ ἂν ἀντιτυπήσῃ καὶ μὴ
[2, 9]	γιγνομένης πρὸς τὸ ἔσχατον πέρας	(ᾗ	γὰρ ἐκλείπει τὸ θερμὸν διακρινόμενον
[2, 9]	καὶ ἡ σίξις μικρὰ ζέσις·	ᾗ	γὰρ τὸ προσπῖπτον κρατεῖ σβεννύμενον,
[2, 1]	μὲν πολλῷ πλήθει θαλάττης ἄδηλον·	ᾗ	δὲ διὰ τὴν στενότητα τῆς
[2, 4]	ὕλης καὶ τῆς γενέσεως κάτωθεν·	ᾗ	μὲν γὰρ ῥευσεῖται τὸ ἀνιόν,
[2, 9]	καὶ διὰ τὰς μεταξὺ κοιλίας,	ᾗ	τὸ συνεχὲς ἐκλείπει τῆς πυκνότητος.
[2, 8]	Οὐκ ἂν οὖν ὕδωρ οὐδὲ	γῆ	αἴτιον εἴη, ἀλλὰ πνεῦμα τῆς
[2, 4]	ὅπου δὲ πλεῖστον ὕδωρ ἡ	γῆ	δέχεται, ἐνταῦθα πλείστην ἀναγκαῖον γίγνεσθαι
[2, 3]	καὶ νῦν ὅταν ξηραινομένη τύχῃ	γῆ,	εἴτε πλείων εἴτε ἐλάττων, ἰδίει;
[2, 3]	τοῦ λειφθέντος εἶναι ἐν τῇ	γῇ.	Ἔτι διὰ τί οὐ καὶ
[2, 4]	ἥλιον καὶ τὴν ἐν τῇ	γῇ	θερμότητα ταῦτα ποιεῖν οὐ μόνον
[2, 8]	τοὺς σεισμούς. Ὑπάρχει γὰρ ἡ	γῆ	καθ' αὑτὴν μὲν ξηρά, διὰ
[2, 4]	ἀρχάς· ὕσαντός τε γὰρ ἡ	γῆ	ξηραινομένη ὑπό τε τοῦ ἐν
[2, 4]	γῆν, ὑπάρχει δ' ἐν τῇ	γῇ	πολὺ πῦρ καὶ πολλὴ θερμότης,
[2, 9]	γῆς ἄνεμον, ἐν δὲ τῇ	γῇ	σεισμόν, ἐν δὲ τοῖς νέφεσι
[2, 8]	τοῦ γιγνομένου πυρὸς ἐν τῇ	γῇ	ταύτην οἰητέον εἶναι τὴν αἰτίαν,
[2, 8]	τὰ μὲν γὰρ ἐν τῇ	γῇ	τὴν ἀρχὴν ἔχει, ὥστ' ἐφ'
[2, 3]	τὴν ἀπεψίαν· ἐν δὲ τῇ	γῇ	τίνα τρόπον ὑπῆρχε, λεκτέον. Ὅλως
[2, 8]	δύναμις, οὕτω καὶ ἐν τῇ	γῇ	τὸ πνεῦμα παραπλήσιον ποιεῖν, καὶ
[2, 3]	δύναμιν πυρός· καομένη γὰρ ἡ	γῆ	τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον παντοδαπὰς
[2, 8]	τὸ γιγνόμενον καὶ ἐν τῇ	γῇ,	ὡς εἰκάσαι πρὸς μικρὸν μεῖζον.
[2, 1]	οὐ βαθέα, τὰ δ' ἔξω	πελάγη	βαθέα μᾶλλον. Περὶ δὲ τοῦ
[2, 1]	Τὰ δ' ἤδη τούτων ἔξω	πελάγη	ἧττον ποιεῖ τοῦτ' ἐπιδήλως. Ἐκείνοις
[2, 8]	γῆν. Ἤδη δὲ καὶ ὕδατα	ἀνερράγη	γιγνομένων σεισμῶν· ἀλλ' οὐ διὰ
[2, 9]	καλεῖται βροντή. Γίγνεται δ' ἡ	πληγὴ	τὸν αὐτὸν τρόπον, ὡς παρεικάσαι
[2, 2]	ἀρχὴ δὲ πάντων εἴη καὶ	πηγὴ	τῶν ὑδάτων (ὁ καλούμενος Τάρταρος,
[2, 5]	ἐτησίαι· οὕτω γὰρ καὶ τὰ	πνίγη	γίγνεται, οὐχ ὅταν μάλιστα πλησιάζῃ
[2, 2]	δ' ἡ ὑπὸ τοῦ ἡλίου	ἀναγωγὴ	τοῦ ὑγροῦ ὁμοία τοῖς θερμαινομένοις
[2, 8]	τῆς κινήσεως τῶν ἀρρωστούντων. Τοιοῦτον	δὴ	δεῖ νοεῖν τὸ γιγνόμενον καὶ
[2, 3]	καὶ περὶ τῆς ἁλμυρότητος. φανερὸν	δὴ	διὰ πολλῶν σημείων ὅτι γίγνεται
[2, 9]	δὲ τοῦ ἄνωθεν αἰθέρος, ὃ	δὴ	ἐκεῖνος καλεῖ πῦρ κατενεχθὲν ἄνωθεν
[2, 3]	ἀρχὴν εἶναι τῶν τοιούτων. Καὶ	δὴ	καὶ περὶ οὗ ἀπορῆσαι πρότερον
[2, 2]	διανοουμένοις ἂν ἀφανισθείη πᾶν. Ὃ	δὴ	καὶ περὶ τοὺς ποταμοὺς συμβαίνει·
[2, 3]	λειπόμενον τοιαύτην εἶναι γῆν, καὶ	δὴ	καὶ τὴν ἐν τῇ ξηρᾷ
[2, 3]	τὸ τῆς φλογὸς ῥεῦμα) φανερὸν	δὴ	καὶ τοῦτο καὶ πιθανόν, ὡς
[2, 4]	τῶν μεθ' ἡμέραν μᾶλλον) τὸ	δὴ	κατιὸν ὕδωρ διαδίδοται πᾶν εἰς
[2, 2]	εἰς τὸν αὐτὸν ἐμβάλλειν. Ταῦτα	δὴ	πάντα φανερὸν ὡς ἀδύνατόν ἐστι
[2, 2]	ταύτην τὴν δόξαν ἀπορία, τί	δή	ποτ' οὐκ ἔστιν τὸ συνεστὸς
[2, 2]	φαίνεται καθ' ἡμέραν. Ἐκ ταύτης	δὴ	τῆς ἀπορίας καὶ ἀρχὴ τῶν
[2, 8]	ἐγένετο, δῆλόν ἐστιν. Καὶ γὰρ	δὴ	τοῦ γιγνομένου πυρὸς ἐν τῇ
[2, 4]	λέγεται κατὰ τὴν ὑπεροχήν. Φερομένου	δὴ	τοῦ ἡλίου κύκλῳ, καὶ ὅταν
[2, 8]	ἐνίοτε δὲ καὶ μερίζεται. Εἰ	δὴ	τοῦτ' ἀδύνατον ἄλλως ἔχειν, τὸ
[2, 3]	δ' οὐκ ἔχοντα· εἵλοντο γὰρ	δή,	ὡς οἱ ἐκεῖ μυθολογοῦσιν, ἐξουσίας
[2, 3]	τροφῇ ὑγροῦ (γλυκέος ὄντος. Εἰ	δὴ	ὥσπερ τὸ διὰ τῆς κονίας
[2, 9]	ἐπὶ τῆς εἰρεσίας τῶν τριήρων·	ἤδη	γὰρ ἀναφερόντων πάλιν τὰς κώπας
[2, 8]	τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν πολλαχῇ γέγονεν·	ἤδη	γὰρ σεισμὸς ἐν τόποις τισὶν
[2, 5]	ὅταν δ' ἀπέλθῃ μικρόν, σύμμετρος	ἤδη	γίγνεται ἡ ἀναθυμίασις καὶ ἡ
[2, 8]	ἀπὸ τῆς σελήνης, (ὅταν πλησίον	ἤδη	γίγνηται ἡ φορὰ ἐν ᾧ
[2, 8]	ἡλίου θερμὸν ἐκ τοῦ ἀέρος,	ἤδη	δ' ἀπομαραινόμενον, νηνεμία γίγνεται ἀντιμεθισταμένου
[2, 8]	οἱ τερατολογοῦντες, μυκᾶσθαι τὴν γῆν.	Ἤδη	δὲ καὶ ὕδατα ἀνερράγη γιγνομένων
[2, 5]	τῷ μήπω ἀναθυμιᾶσθαι, ἢ τῷ	ἤδη	ἐξεληλυθέναι τὴν ἀναθυμίασιν καὶ ἄλλην
[2, 1]	ἀδύνατον εἶναι, διὰ τῶν ὑπαρχόντων	ἤδη	θεωρεῖν δεῖ. Τῶν γὰρ περὶ
[2, 8]	ἀπὸ τῆς τοῦ ἡλίου φορᾶς	ἤδη	κατὰ τὰς διαφορὰς τῶν τόπων,
[2, 2]	οὔτε τοῦ μὲν μένοντος ἀέρος	ἤδη	μετὰ τὴν γένεσιν, τοῦ δὲ
[2, 2]	τὸ γὰρ λοιπὸν πρὸς ἄναντες	ἤδη	πᾶσιν εἶναι τὴν φοράν. Τοὺς
[2, 8]	συμβαίνει γίγνεσθαι σεισμόν· ὅταν γὰρ	ἤδη	πλησίον ᾖ ἡ ἀντίφραξις, καὶ
[2, 4]	ἀποπνέον καὶ λανθάνον ἔξω προϊὸν	ἤδη	πνεῦμα γίγνεται λαμπρόν. Τίς μὲν
[2, 8]	τὸ τὴν θάλατταν μὲν προωθεῖσθαι	ἤδη	πόρρωθεν, ὑπὸ δὲ ταύτης τὸ
[2, 8]	σεισμῶν· καὶ ἄνευ δὲ σεισμῶν	ἤδη	που γεγόνασιν ὑπὸ γῆν· ὥσπερ
[2, 4]	λαβόντες ἀρχὴν τὴν εἰρημένην ἡμῖν	ἤδη	πρότερον. Ἔστι γὰρ δύ' εἴδη
[2, 1]	εἰς τὸν Αἰγαῖον. Τὰ δ'	ἤδη	τούτων ἔξω πελάγη ἧττον ποιεῖ
[2, 4]	ἤδη πρότερον. Ἔστι γὰρ δύ'	εἴδη	τῆς ἀναθυμιάσεως, ὥς φαμεν, ἡ
[2, 3]	τὴν αὐτὴν ἣν καὶ πρότερον·	ἐπειδὴ	γὰρ κεῖται διπλῆν εἶναι τὴν
[2, 4]	μόνον δυνατὸν ἀλλ' ἀναγκαῖόν ἐστιν.	Ἐπειδὴ	δ' ἕτερον ἑκατέρας τὸ εἶδος,
[2, 8]	εἶναι τὴν αἰτίαν. ~Η' Ἀλλ'	ἐπειδὴ	φανερὸν ὅτι ἀναγκαῖον καὶ ἀπὸ
[2, 4]	δὲ τὸ ἐνίοτε μὲν τὴν	ἀτμιδώδη	γίγνεσθαι πολλαπλασίαν ὁτὲ δὲ τὴν
[2, 4]	γίγνεται καὶ ὑγρά, ὁτὲ δὲ	ἀνεμώδη	καὶ αὐχμοί. Ὁτὲ μὲν οὖν
[2, 1]	οἷον τὰ τελματιαῖα καὶ ὅσα	λιμνώδη,	πλήθει καὶ ὀλιγότητι διαφέροντα, τὰ
[2, 4]	ὁτὲ δὲ τὴν ξηρὰν καὶ	καπνώδη,	ὁτὲ μὲν ἔπομβρα τὰ ἔτη
[2, 8]	ἐστίν. Τόν τε γὰρ ἥλιον	ἀχλυώδη	καὶ ἀμαυρὸν ἀναγκαῖον εἶναι ὑπονοστεῖν
[2, 8]	Ἔτι τὸ γίγνεσθαι τὸν ἥλιον	ἀχλυώδη	καὶ ἀμαυρότερον ἄνευ νέφους, καὶ
[2, 5]	πνίγη γίγνεται, οὐχ ὅταν μάλιστα	πλησιάζῃ	πρὸς ἄρκτον, ἀλλ' ὅταν πλείων
[2, 4]	ἡλίου κύκλῳ, καὶ ὅταν μὲν	πλησιάζῃ,	τῇ θερμότητι ἀνάγοντος τὸ ὑγρόν,
[2, 3]	καὶ ἐάν τις ἀγγεῖον (πλάσας	θῇ	κήρινον εἰς τὴν θάλατταν, περιδήσας
[2, 3]	εἰς ὑγρὸν συστῶσιν, ὕδωρ γίγνονται·	πάθη	γὰρ τἆλλα διά τινα σύμμειξιν
[2, 3]	φύσις αὐτῶν, ἔτι δ' ὅσα	πάθη	κατὰ φύσιν αὐτοῖς συμβαίνει ποιεῖν
[2, 8]	ἂν ἀντιτυπήσῃ καὶ μὴ ῥᾳδίως	διέλθῃ,	μάλιστά τε σείει καὶ ἐγκαταλείπεσθαι
[2, 5]	γενέσθαι τὴν ἀναθυμίασιν· ὅταν δ'	ἀπέλθῃ	μικρόν, σύμμετρος ἤδη γίγνεται ἡ
[2, 8]	εἶναι τὴν αἰτίαν, ὅταν κοπτόμενον	ἐκπρησθῇ	πρῶτον εἰς μικρὰ κερματισθέντος τοῦ
[2, 2]	δὲ γῆν οὐδείς, ἀλλὰ κἂν	ἀφανισθῇ,	πάλιν ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι δὲ γίγνονται
[2, 4]	εἰς τῶν πόρρω τινὰ τόπων	ἀπεώσθη	ὑπὸ πνευμάτων· ὁτὲ δὲ αὕτη
[2, 9]	ὥσπερ (ἐκπῖπτον τὸ πνεῦμα χρωματισθὲν	ὀφθῇ.	Γίγνεται δὲ μετὰ τὴν πληγὴν
[2, 3]	τί οὐκ εἰ καὶ τότε	ἀνήχθη	καὶ νῦν πάσχει ταὐτό. Ἀλλὰ
[2, 8]	καλοῦμεν σεισμόν. Ἕως ἂν οὖν	ἀναλωθῇ	τὰ ὑπόλοιπα τούτων, ἀνάγκη σείειν,
[2, 8]	οὖν ὕδωρ οὐδὲ γῆ αἴτιον	εἴη,	ἀλλὰ πνεῦμα τῆς κινήσεως, ὅταν
[2, 2]	ὑπὸ γῆν, ἀρχὴ δὲ πάντων	εἴη	καὶ πηγὴ τῶν ὑδάτων (ὁ
[2, 8]	τὸ μετὰ τοῦτο σκεπτέον ἂν	εἴη	ποῖον κινητικώτατον εἴη τῶν σωμάτων·
[2, 3]	κατὰ τοῦ ὕδατος, μαρτύριον ἂν	εἴη	τι τοῖς εἰρημένοις· λέγουσι γὰρ
[2, 8]	σκεπτέον ἂν εἴη ποῖον κινητικώτατον	εἴη	τῶν σωμάτων· ἀνάγκη γὰρ τὸ
[2, 4]	καὶ περὶ τῶν ἀνέμων ἔχει·	κινηθείη	γὰρ ἂν πολὺ πλῆθος ἀέρος
[2, 2]	ὕδατος κύαθον, ἅμα διανοουμένοις ἂν	ἀφανισθείη	πᾶν. Ὃ δὴ καὶ περὶ
[2, 9]	θερμόν· ἀλλ' ὅμως ὅταν πάλιν	συνίῃ	καὶ ψύχηται τὸ ὕδωρ πηγνύμενον,
[2, 3]	τοῦ μετοπώρου πλατέα τὰ ὕδατα·	ἀνάγκη	γὰρ τὰ βαρύτατα πρῶτα φέρεσθαι.
[2, 8]	ποῖον κινητικώτατον εἴη τῶν σωμάτων·	ἀνάγκη	γὰρ τὸ ἐπὶ πλεῖστόν τε
[2, 2]	αὐτὸν λόγον καὶ περὶ ὕδατος	ἀνάγκη	ζητεῖν. Τοιοῦτον δ' οὐδὲν ἄλλο
[2, 3]	ἐλθόντος πάλιν τοῦ διατμίσαντος ὕδατος	ἀνάγκη,	ἴσου γ' ὄντος τοῦ πλήθους,
[2, 8]	οὖν ἀναλωθῇ τὰ ὑπόλοιπα τούτων,	ἀνάγκη	σείειν, ἠρεμαιότερον δὲ καὶ μέχρι
[2, 4]	παύεται ὕδατος γενομένου. Ταῦτα γὰρ	ἀνάγκη	συμβαίνειν διὰ τὰς εἰρημένας ἀρχάς·
[2, 3]	τόποις (τοῦτο δ' ἐπ' ἀμφοτέρων	ἀνάγκη	συμβαίνειν ὁμοίως) οὔτε ἀεὶ τὰ
[2, 5]	ἐκ τῶν ἐκεῖθεν τόπων) ὥστ'	ἀνάγκη	τὸν ἀπὸ τοῦ κατακεκαυμένου τόπου
[2, 5]	οἰκουμένην) ἐπεὶ δ' ὁμοίως ἔχειν	ἀνάγκη	τόπον τινὰ πρὸς τὸν ἕτερον
[2, 8]	ὥσπερ εἴπομεν ἐν τοῖς πρότερον,	ἀνάγκη	τούτων ὑπαρχόντων γίγνεσθαι τοὺς σεισμούς.
[2, 4]	ἀνώνυμος, τῷ δ' ἐπὶ μέρους	ἀνάγκη	χρωμένους καθόλου προσαγορεύειν αὐτὴν οἷον
[2, 3]	λίμνη, εἰς ἣν ἐάν τις	ἐμβάλῃ	συνδήσας ἄνθρωπον ἢ ὑποζύγιον ἐπιπλεῖν
[2, 9]	τῆς νυκτός· οὕτως ἐν τῇ	νεφέλῃ	ῥαπιζομένου τοῦ ὑγροῦ τὴν φάντασιν
[2, 6]	οὗ τὸ Β, ἀνατολὴ ἰσημερινή·	ἄλλη	δὲ διάμετρος ταύτην πρὸς ὀρθὴν
[2, 8]	αἰγιαλούς· ὅταν μὲν γὰρ κυμαίνουσα	ἐκβάλλῃ,	σφόδρα παχεῖαι καὶ σκολιαὶ γίγνονται
[2, 8]	τὰς νήσους· ὅταν γὰρ ἄνεμος	μέλλῃ	πνευσεῖσθαι νότος, προσημαίνει πρότερον· ἠχοῦσι
[2, 4]	τῇ γῇ πολὺ πῦρ καὶ	πολλὴ	θερμότης, καὶ ὁ ἥλιος οὐ
[2, 9]	τῆς ξηρᾶς ἀναθυμιάσεως ἐν τῇ	μεταβολῇ	ψυχομένου τοῦ ἀέρος, αὕτη συνιόντων
[2, 5]	καὶ ἐπιτέλλων, διὰ τὸ ἐν	μεταβολῇ	ὥρας συμβαίνειν τὴν δύσιν καὶ
[2, 7]	τοῦτο τὸ πάθος οὐδεμιᾷ διαφέροντας	ὑπερβολῇ	τοιαύτῃ παρὰ τοὺς ἄλλους; καίτοι
[2, 6]	τοῦ Ζ καικίας· αὕτη γὰρ	ἀνατολὴ	θερινή. Ἐναντίος δ' οὐχ ὁ
[2, 6]	τὸ δ' ἐφ' οὗ Ζ	ἀνατολὴ	θερινή, τὸ δ' ἐφ' ᾧ
[2, 6]	τόπος, ἐφ' οὗ τὸ Β,	ἀνατολὴ	ἰσημερινή· ἄλλη δὲ διάμετρος ταύτην
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ Β· τοῦτο γὰρ	ἀνατολὴ	ἰσημερινή. βορέας δὲ καὶ> ἀπαρκτίας
[2, 6]	τὸ δ' ἐφ' οὗ Δ	ἀνατολὴ	χειμερινή, τὸ δ' ἐφ' οὗ
[2, 8]	αἴτια ταῦτα μὲν ἄμφω ὡς	ὕλη	(πάσχει γάρ, ἀλλ' οὐ ποιεῖ)
[2, 6]	κατὰ διάμετρον τὸ σημεῖον, εἰ	μὴ	ἀπ' αὐτοῦ καὶ ἐπ' ὀλίγον
[2, 9]	ἐνυπάρχοντα πρότερον ὕστερον ἐκκρίνεσθαι καὶ	μὴ	γίγνεσθαι, οἷον ὑπὸ χεῖρα ποιούσης
[2, 9]	εἶναι, ὥστ' εἰ θάτερα τούτων	μὴ	γίγνεται ἀλλ' ἔστι, περὶ ἀμφοτέρων
[2, 3]	τοιαύτης γῆς, ἐν ἑκάστῳ δὲ	μή;	δῆλον γὰρ ὅτι ἡ θάλαττά
[2, 8]	μᾶλλον πρὸ τῶν μειζόνων σεισμῶν·	μὴ	διασπώμενον γὰρ τὸ μὲν ἔξω
[2, 8]	μᾶλλον διὰ τὸ τὴν θάλατταν	μὴ	διδόναι διαπνοὴν τῷ ὑπὸ τὴν
[2, 7]	τε γὰρ γιγνομένου διὰ τὸ	μὴ	δύνασθαι δέχεσθαι τὰς κοιλίας ἀποβιαζόμενον
[2, 8]	ὥστε πολλοὺς ἅμα πειρωμένους ἀποβιάζεσθαι	μὴ	δύνασθαι κρατεῖν τῆς κινήσεως τῶν
[2, 8]	τὴν θάλατταν ἀπῶσαι μὲν ὅλως	μὴ	δύνηται, προωθοῦν δὲ καὶ συστέλλον
[2, 2]	τελευτῶντες εἰς τὴν θάλατταν, ὅσοι	μὴ	εἰς ἀλλήλους· εἰς δὲ γῆν
[2, 4]	τῇ οἰκείᾳ φύσει, ὥσπερ ὕδωρ	μὴ	θερμανθέν) ὁ δὲ καπνὸς θερμὸν
[2, 3]	μεῖξιν ποιεῖν ἁλμυράν) ἄτοπον τὸ	μὴ	καὶ τοὺς ποταμοὺς ἁλμυροὺς εἶναι·
[2, 2]	ὁρῶμεν καταβαῖνον πάλιν ὕδωρ· κἂν	μὴ	κατ' ἐνιαυτὸν ἀποδιδῷ καὶ καθ'
[2, 3]	τοῖς καομένοις· οὗ γὰρ ἂν	μὴ	κρατήσῃ τὸ θερμόν, ἐν μὲν
[2, 2]	εἴ τις τῆς ποτίμου τροφῆς	μὴ	νομίζοι τόπον εἶναι τὴν κοιλίαν,
[2, 6]	οὖν παύσεται ἀποβιασθείς) τοὺς δὲ	μὴ	οὕτως κειμένους πρὸς ἀλλήλους οὐδὲν
[2, 3]	περιδήσας τὸ στόμα τοιούτοις ὥστε	μὴ	παρεγχεῖσθαι τῆς θαλάττης· τὸ γὰρ
[2, 5]	ἀλλ' ἐπὶ (πλάτος, ὥστ' εἰ	μή	που κωλύει θαλάττης πλῆθος, ἅπαν
[2, 7]	κάτω νομίζειν οὕτως ἔχειν ὥστε	μὴ	πρὸς μὲν τὴν γῆν πάντῃ
[2, 8]	ᾗ γὰρ ἂν ἀντιτυπήσῃ καὶ	μὴ	ῥᾳδίως διέλθῃ, μάλιστά τε σείει
[2, 2]	καὶ τὰ ῥέοντα καὶ τὰ	μὴ	ῥέοντα ἀναδίδωσιν πάντα· τὴν δ'
[2, 6]	περὶ τῶν ἄλλων παθημάτων ὅσα	μὴ	συμβέβηκεν ἐν τοῖς προβλήμασιν εἰρῆσθαι
[2, 4]	τὸν ἥλιον τὰ σύνεγγυς, ἐὰν	μή	τι διάφορον ἔχωσιν ἴδιον· οὐ
[2, 2]	τε προσηκόντως (ἄλογον γὰρ εἰ	μή	(τίς ἐστιν τόπος ὕδατος ὥσπερ
[2, 3]	θερμός ἐστιν· εἰ γὰρ καὶ	μὴ	τοιοῦτος, ἀλλ' ὅθεν ἄρχεται πνεῖν
[2, 3]	τοῦτο καὶ πιθανόν, ὡς ἀδύνατον	μὴ	τὸν αὐτὸν εἶναι περὶ πάντων
[2, 1]	τῶν ἀρχαίων μετεωρολόγων τὸν ἥλιον	μὴ	φέρεσθαι ὑπὸ γῆν ἀλλὰ περὶ
[2, 6]	συνιστάμενα νέφη ποιοῦσιν αἰθρίαν, ἂν	μὴ	ψυχροὶ σφόδρα τύχωσιν ἅμα ὄντες.
[2, 3]	Σικάνῃ τῆς Σικελίας· ἐκεῖ γὰρ	ὀξάλμη	γίγνεται, καὶ χρῶνται καθάπερ ὄξει
[2, 3]	ῥέπει τάχιστα κάτω ταῦτα. Καὶ	θερμή	γε ἡ θάλαττα διὰ τοῦτό
[2, 8]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ τῇ	ὁρμῇ	τῆς ἀρχῆς, ὥστε ἢ ἔσω
[2, 8]	ἡ ἀναθυμίασις ἐγένετο καὶ ἡ	ὁρμὴ	τοῦ πνεύματος δῆλον ὅτι οὐκ
[2, 6]	τὸ δ' ἐφ' ᾧ Ε	δυσμὴ	θερινή, τὸ δ' ἐφ' οὗ
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ Α· τοῦτο γὰρ	δυσμὴ	ἰσημερινή. Ἐναντίος δὲ τούτῳ ἀπηλιώτης
[2, 6]	τὸ μὲν ἐφ' ᾧ Α	δυσμὴ	ἰσημερινή, ἐναντίος (δὲ τούτῳ τόπος,
[2, 6]	τὸ δ' ἐφ' οὗ Γ	δυσμὴ	χειμερινή. Ἀπὸ δὲ τοῦ Ζ
[2, 3]	ὀξέα γίγνεται, καθάπερ ἐν τῇ	Σικάνῃ	τῆς Σικελίας· ἐκεῖ γὰρ ὀξάλμη
[2, 2]	ἀθρόων ἀεὶ τὸ ἀφικνούμενον εἰς	ἀχανῆ	καὶ πλατὺν τόπον ἀναξηραίνεται ταχὺ
[2, 5]	διότι τὰ μὲν ἐπιπολῆς καὶ	ἀσθενῆ	τότε ἀποκρίνεται, τὰ δὲ μᾶλλον
[2, 3]	τινὸς δυνάμεως οἵα καὶ φαίνεται	ὑφισταμένη	ἐν τοῖς ἀγγείοις ἁλμυρίς, τῷ
[2, 9]	ἡ ἀναθυμίασις εἰς τὴν φλόγα	συνεστραμμένη	φέρηται, ῥηγνυμένων καὶ ξηραινομένων τῶν
[2, 3]	ἐνοῦσαν ἢ ἐγγιγνομένην δύναμιν πυρός·	καομένη	γὰρ ἡ γῆ τῷ μᾶλλον
[2, 2]	σφαῖρα καὶ περὶ ταύτην ἡ	λεγομένη	πυρός (τοῦτο γάρ ἐστι πάντων
[2, 8]	αἰτιῷτο τοῦ πάθους· ἀνατρέπεται γὰρ	σειομένη,	καθάπερ ὕδωρ (ἡ γὰρ ἔκχυσις
[2, 8]	αἴτιόν ἐστιν ἡ τοῦ πνεύματος	ἐναπολαμβανομένη	δύναμις, οὕτω καὶ ἐν τῇ
[2, 9]	καὶ ἐν τοῖς νέφεσι ἡ	γιγνομένη	τοῦ πνεύματος ἔκκρισις πρὸς τὴν
[2, 2]	ἄνοδον τοιαύτην οὖσαν οἵανπερ τῇ	γιγνομένῃ	φλογί, δι' ἧς τὸ εἰκὸς
[2, 3]	τί οὐ καὶ νῦν ὅταν	ξηραινομένη	τύχῃ γῆ, εἴτε πλείων εἴτε
[2, 4]	ὕσαντός τε γὰρ ἡ γῆ	ξηραινομένη	ὑπό τε τοῦ ἐν αὐτῇ
[2, 9]	ἐν δὲ τοῖς νέφεσι μεταβάλλουσα	διακρινομένη,	συνιόντων καὶ συγκρινομένων αὐτῶν εἰς
[2, 9]	πολλάκις ἄνω) ἡ μὲν οὖν	ἐκκρινομένη	θερμότης εἰς τὸν ἄνω διασπείρεται
[2, 9]	τῶν νεφῶν ἐκκρίνεται, βίᾳ δὲ	φερομένη	καὶ προσπίπτουσα τοῖς περιεχομένοις νέφεσι
[2, 7]	ἡ γὰρ αἰτία τοῦ πάθους	ἐχομένη	τούτου τοῦ γένους ἐστίν. Ἔστι
[2, 4]	ἄνω τόπον συνίσταται ἡ ἀτμὶς	ψυχομένη	καὶ γίγνεται ὕδωρ· (καὶ ὅταν
[2, 8]	δὲ ῥεῖ καὶ οὐ σείεται	(κρατουμένη	ὑπὸ τῶν πνευμάτων· καὶ διὰ
[2, 8]	γίγνονται αἱ ῥηγμῖνες, ὅταν δὲ	γαλήνη	ᾖ, διὰ τὸ μικρὰν ποιεῖσθαι
[2, 3]	ἔν τε γὰρ τῇ Χαονίᾳ	κρήνη	τίς ἐστιν ὕδατος πλατυτέρου, ἀπορρεῖ
[2, 3]	Ἔστι δὲ καὶ περὶ Λύγκον	κρήνη	τις ὕδατος ὀξέος, περὶ δὲ
[2, 6]	καὶ οὐσίας καὶ τῶν συμβαινόντων	κοινῇ	τε παθημάτων καὶ περὶ ἕκαστον,
[2, 6]	Ζ καικίας· αὕτη γὰρ ἀνατολὴ	θερινή.	Ἐναντίος δ' οὐχ ὁ ἀπὸ
[2, 6]	δ' ἐφ' ᾧ Ε δυσμὴ	θερινή,	τὸ δ' ἐφ' οὗ Δ
[2, 6]	δ' ἐφ' οὗ Ζ ἀνατολὴ	θερινή,	τὸ δ' ἐφ' ᾧ Ε
[2, 6]	ἐφ' οὗ τὸ Β, ἀνατολὴ	ἰσημερινή·	ἄλλη δὲ διάμετρος ταύτην πρὸς
[2, 6]	τοῦ Β· τοῦτο γὰρ ἀνατολὴ	ἰσημερινή.	βορέας δὲ καὶ> ἀπαρκτίας ἀπὸ
[2, 6]	τοῦ Α· τοῦτο γὰρ δυσμὴ	ἰσημερινή.	Ἐναντίος δὲ τούτῳ ἀπηλιώτης ἀπὸ
[2, 6]	μὲν ἐφ' ᾧ Α δυσμὴ	ἰσημερινή,	ἐναντίος (δὲ τούτῳ τόπος, ἐφ'
[2, 6]	δ' ἐφ' οὗ Γ δυσμὴ	χειμερινή.	Ἀπὸ δὲ τοῦ Ζ ἤχθω
[2, 6]	δ' ἐφ' οὗ Δ ἀνατολὴ	χειμερινή,	τὸ δ' ἐφ' οὗ Γ
[2, 3]	ἔστιν ὥσπερ μυθολογοῦσί τινες ἐν	Παλαιστίνῃ	τοιαύτη λίμνη, εἰς ἣν ἐάν
[2, 3]	μυθολογοῦσί τινες ἐν Παλαιστίνῃ τοιαύτη	λίμνη,	εἰς ἣν ἐάν τις ἐμβάλῃ
[2, 4]	μεσημβρίας νότοι. Ἡ δὲ φορὰ	λοξὴ	αὐτῶν ἐστιν· περὶ γὰρ τὴν
[2, 8]	σεισμοῦ τά τε περὶ Σίπυλον	ἀνετράπη	καὶ τὸ Φλεγραῖον καλούμενον πεδίον
[2, 6]	εἰσιν, διὰ δὲ τὸ ψυχρὸν	ἀστραπὴ	γίγνεται· ἐκκρίνεται γὰρ συνιόντων τῶν
[2, 9]	δ' ὅτι πυρὸς μὲν ἡ	ἀστραπὴ	διάλαμψις, ἡ δὲ βροντὴ σβέσις,
[2, 9]	τῶν μὲν ὅτι ἀνάκλασις ἡ	ἀστραπή,	τῶν δ' ὅτι πυρὸς μὲν
[2, 3]	ὁμοίως) οὔτε ἀεὶ τὰ αὐτὰ	μέρη	διαμένει, οὔτε γῆς οὔτε θαλάττης,
[2, 4]	γίγνεσθαι χώραν, ὁτὲ δὲ κατὰ	μέρη·	πολλάκις γὰρ ἡ μὲν κύκλῳ
[2, 2]	καθάπερ Ἡράκλειτός φησιν, νέος ἐφ'	ἡμέρῃ	ἐστίν, ἀλλ' ἀεὶ νέος συνεχῶς.
[2, 5]	περιόδους τῆς γῆς· γράφουσι γὰρ	κυκλοτερῆ	τὴν οἰκουμένην, τοῦτο δ' ἐστὶν
[2, 8]	διὰ τὸ κινεῖν τὸν ἀέρα	πλήρη	πολλῆς ὄντα καὶ ψυχρᾶς ἀτμίδος,
[2, 3]	ἐπιπλέουσι τὰ ᾠά, κἂν ᾖ	πλήρη·	σχεδὸν γὰρ ὥσπερ πηλὸς γίγνεται·
[2, 7]	τοῦ πάθους. (Δημόκριτος δέ φησι	πλήρη	τὴν γῆν ὕδατος οὖσαν, καὶ
[2, 3]	ἀναρροφήσασα τὸ μὲν πρῶτον τὰ	ὄρη	ἐποίησεν φανερά, τὸ δὲ δεύτερον
[2, 6]	ἔστι τοῖς πνεύμασιν, οὔτε τῷ	μέσῃ	(ἔπνει γὰρ ἄν τις ἐφ'
[2, 5]	εἰς πολὺ πῦρ ἐὰν ὀλίγον	ἐμπέσῃ	ὑπέκκαυμα, φθάνει πολλάκις πρὶν καπνὸν
[2, 4]	τοῖς τόποις καθ' οὓς ἂν	συμπέσῃ	γενέσθαι τοὺς ὄμβρους, καὶ τὰ
[2, 3]	ἐὰν γάρ τις ὕδωρ ἁλμυρὸν	ποιήσῃ	σφόδρα μείξας ἅλας, ἐπιπλέουσι τὰ
[2, 8]	ὧν ὅταν εἰς τὴν γῆν	ὁρμήσῃ	θάτερον, ἔσται πνεύματος ὄντος ὁ
[2, 8]	ἂν ῥυῇ· ᾗ γὰρ ἂν	ἀντιτυπήσῃ	καὶ μὴ ῥᾳδίως διέλθῃ, μάλιστά
[2, 3]	καομένοις· οὗ γὰρ ἂν μὴ	κρατήσῃ	τὸ θερμόν, ἐν μὲν τοῖς
[2, 3]	δὲ ἱμάτια ῥύπτειν, ἐάν τις	διασείσῃ	βρέξας. Ἔστι δὲ καὶ τὰ
[2, 3]	τιθέασι, καὶ γίγνεται ψυχθέν, ὅταν	ἀπατμίσῃ	τὸ ὑγρὸν ἅμα τῷ θερμῷ,
[2, 8]	δὲ καὶ συστέλλον εἰς ταὐτὸν	συναθροίσῃ	πολλήν· τότε γὰρ ἀναγκαῖον ἡττηθέντος
[2, 9]	εἰς τὸν ἄνω διασπείρεται τόπον·	ὅση	δ' ἐμπεριλαμβάνεται τῆς ξηρᾶς ἀναθυμιάσεως
[2, 5]	τῷ πλείονι θερμῷ τὸ ἐν	τῇ	ἀναθυμιάσει ἔλαττον ὄν, καὶ διακρίνει.
[2, 3]	αὐτὸ τοῦ λειφθέντος εἶναι ἐν	τῇ	γῇ. Ἔτι διὰ τί οὐ
[2, 4]	τὸν ἥλιον καὶ τὴν ἐν	τῇ	γῇ θερμότητα ταῦτα ποιεῖν οὐ
[2, 4]	τὴν γῆν, ὑπάρχει δ' ἐν	τῇ	γῇ πολὺ πῦρ καὶ πολλὴ
[2, 9]	τῆς γῆς ἄνεμον, ἐν δὲ	τῇ	γῇ σεισμόν, ἐν δὲ τοῖς
[2, 8]	δὴ τοῦ γιγνομένου πυρὸς ἐν	τῇ	γῇ ταύτην οἰητέον εἶναι τὴν
[2, 8]	οὔ· τὰ μὲν γὰρ ἐν	τῇ	γῇ τὴν ἀρχὴν ἔχει, ὥστ'
[2, 3]	διὰ τὴν ἀπεψίαν· ἐν δὲ	τῇ	γῇ τίνα τρόπον ὑπῆρχε, λεκτέον.
[2, 8]	ἐναπολαμβανομένη δύναμις, οὕτω καὶ ἐν	τῇ	γῇ τὸ πνεῦμα παραπλήσιον ποιεῖν,
[2, 8]	νοεῖν τὸ γιγνόμενον καὶ ἐν	τῇ	γῇ, ὡς εἰκάσαι πρὸς μικρὸν
[2, 2]	τὴν ἄνοδον τοιαύτην οὖσαν οἵανπερ	τῇ	γιγνομένῃ φλογί, δι' ἧς τὸ
[2, 3]	ποταμοῖς ὀλίγου καταδύνειν, ἐν δὲ	τῇ	θαλάττῃ μετρίως ἔχειν καὶ πλευστικῶς·
[2, 8]	δ' ὅμοιον συμβαίνει καὶ ἐν	τῇ	θαλάττῃ περὶ τοὺς αἰγιαλούς· ὅταν
[2, 3]	ἐξιόντος ὑγροῦ, δῆλον ὅτι κἀν	τῇ	θαλάττῃ τὸ ἐκ τῆς γῆς
[2, 4]	κύκλῳ, καὶ ὅταν μὲν πλησιάζῃ,	τῇ	θερμότητι ἀνάγοντος τὸ ὑγρόν, πορρωτέρω
[2, 2]	τόπον, τὰ δὲ καὶ καταντικρὺ	τῇ	θέσει τῆς ἐκροῆς, οἷον εἰ
[2, 5]	καὶ ἐξ ἀρχῆς γίγνεσθαι κωλύει,	τῇ	μὲν μαράνσει καταπαύων, τῷ δὲ
[2, 9]	ἐμπεριλαμβάνεται τῆς ξηρᾶς ἀναθυμιάσεως ἐν	τῇ	μεταβολῇ ψυχομένου τοῦ ἀέρος, αὕτη
[2, 9]	ἀποστίλβον τῆς νυκτός· οὕτως ἐν	τῇ	νεφέλῃ ῥαπιζομένου τοῦ ὑγροῦ τὴν
[2, 3]	καὶ δὴ καὶ τὴν ἐν	τῇ	ξηρᾷ ἀναθυμίασιν πᾶσαν· αὕτη γὰρ
[2, 4]	δὲ τὸ ὕδατος εἶναι ψυχρὸν	τῇ	οἰκείᾳ φύσει, ὥσπερ ὕδωρ μὴ
[2, 8]	ἀκολουθεῖ ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ	τῇ	ὁρμῇ τῆς ἀρχῆς, ὥστε ἢ
[2, 3]	μὲν ὀξέα γίγνεται, καθάπερ ἐν	τῇ	Σικάνῃ τῆς Σικελίας· ἐκεῖ γὰρ
[2, 3]	τοῦ πινομένου καὶ τοῦ ἐν	τῇ	τροφῇ ὑγροῦ (γλυκέος ὄντος. Εἰ
[2, 9]	μείζονι μικρὸν πάθος, τῷ ἐν	τῇ	φλογὶ γιγνομένῳ ψόφῳ, ὃν καλοῦσιν
[2, 4]	πᾶς ὁ κύκλῳ ἀὴρ συνέπεται	τῇ	φορᾷ. Διὸ καὶ ἀπορήσειεν ἄν
[2, 3]	τὸ ἐνυπάρχον· ἔν τε γὰρ	τῇ	Χαονίᾳ κρήνη τίς ἐστιν ὕδατος
[2, 8]	(ὁ γὰρ ἥλιος ὅταν μάλιστα	κρατῇ,	κατακλείει τὴν ἀναθυμίασιν εἰς τὴν
[2, 3]	τὴν κύστιν (σημεῖον δ' ὅτι	λεπτοτάτη	ἐστίν· τὰ δὲ πεττόμενα πάντα
[2, 4]	καπνώδη, ὁτὲ μὲν ἔπομβρα τὰ	ἔτη	γίγνεται καὶ ὑγρά, ὁτὲ δὲ
[2, 8]	ἐφ' (ἓν καὶ ἐπὶ δύο	ἔτη	ἐπισημαίνει κατὰ τοὺς αὐτοὺς τόπους.
[2, 7]	μὴ πρὸς μὲν τὴν γῆν	πάντῃ	φέρεσθαι τὰ βάρος ἔχοντα τῶν
[2, 9]	πληγήν, ἧς ὁ ψόφος καλεῖται	βροντή.	Γίγνεται δ' ἡ πληγὴ τὸν
[2, 9]	ἡ ἀστραπὴ διάλαμψις, ἡ δὲ	βροντὴ	σβέσις, οὐκ ἐγγιγνομένου παρ' ἕκαστον
[2, 9]	τῆς πυκνότητος. Ἡ μὲν οὖν	βροντὴ	τοῦτ' ἔστι, καὶ γίγνεται διὰ
[2, 9]	ἐκθλιβόμενον τὰ πολλὰ μὲν ἐκπυροῦται	λεπτῇ	καὶ ἀσθενεῖ πυρώσει, καὶ τοῦτ'
[2, 9]	ὅταν τὴν θάλαττάν τις ῥάβδῳ	τύπτῃ·	φαίνεται γὰρ τὸ ὕδωρ ἀποστίλβον
[2, 4]	ταὐτὸν συνωσθῶσι τὰ νέφη καὶ	ἀντιπεριστῇ	εἰς αὐτὰ ἡ ψύξις, ὕδωρ
[2, 5]	καὶ ὀψιαίτεροι τῶν ἐτησίων πνέουσιν·	ἑβδομηκοστῇ	γὰρ ἄρχονται πνεῖν διὰ τὸ
[2, 3]	ὀλίγου καταδύνειν, ἐν δὲ τῇ	θαλάττῃ	μετρίως ἔχειν καὶ πλευστικῶς· διόπερ
[2, 8]	ὅμοιον συμβαίνει καὶ ἐν τῇ	θαλάττῃ	περὶ τοὺς αἰγιαλούς· ὅταν μὲν
[2, 3]	ὑγροῦ, δῆλον ὅτι κἀν τῇ	θαλάττῃ	τὸ ἐκ τῆς γῆς συγκαταμισγόμενον
[2, 4]	ὅτι διαφέρει, καὶ οὐχ ἡ	αὐτή	ἐστιν ἥ τε ἀνέμου φύσις
[2, 3]	καὶ πότερον αἰεί ἐστιν ἡ	αὐτή,	ἢ οὔτ' ἦν οὔτ' ἔσται
[2, 4]	ξηραινομένη ὑπό τε τοῦ ἐν	αὐτῇ	θερμοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ ἄνωθεν
[2, 2]	οὐ τρέφεται (οὐ γὰρ ἡ	αὐτὴ	οὖσα διαμένει οὐδένα χρόνον ὡς
[2, 8]	τοῦ ἡλίου καὶ τοῦ ἐν	αὐτῇ	πυρὸς θερμαινομένης πολὺ μὲν ἔξω
[2, 1]	καὶ ταύτην ἁλμυρὰν εἶναι μειχθείσης	αὐτῇ	τοιαύτης γῆς. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 8]	δὲ τοὺς ὄμβρους ἔχουσα ἐν	αὑτῇ	νοτίδα πολλήν, ὥσθ' ὑπό τε
[2, 4]	ξύλων καπνόν, ἡ δ' ἀναθυμίασις	αὕτη	ἄνεμός ἐστιν, εὐλόγως ἂν οὖν
[2, 6]	τοῦ Θ· μεσημβρία τε γὰρ	αὕτη	ἀφ' ἧς πνεῖ, καὶ τὸ
[2, 6]	Ἀπὸ δὲ τοῦ Ζ καικίας·	αὕτη	γὰρ ἀνατολὴ θερινή. Ἐναντίος δ'
[2, 3]	ἐν τῇ ξηρᾷ ἀναθυμίασιν πᾶσαν·	αὕτη	γὰρ καὶ παρέχεται τὸ πολὺ
[2, 8]	πρότερον περὶ τὴν Ἱερὰν νῆσον	(αὕτη	δ' ἐστὶν μία τῶν Αἰόλου
[2, 3]	ἐστιν ὕδατος πλατυτέρου, ἀπορρεῖ δ'	(αὕτη	εἰς ποταμὸν πλησίον γλυκὺν μέν,
[2, 4]	ἀπεώσθη ὑπὸ πνευμάτων· ὁτὲ δὲ	αὕτη	μὲν ἔμεινεν, ἡ δ' ἐναντία
[2, 9]	τῇ μεταβολῇ ψυχομένου τοῦ ἀέρος,	αὕτη	συνιόντων τῶν νεφῶν ἐκκρίνεται, βίᾳ
[2, 4]	ἀνέμου σῶμα· καὶ ὅταν ἡ	τοιαύτη	ἀπόκρισις ᾖ καὶ ἄνεμοι κατέχωσι,
[2, 3]	τὸ περίττωμα τῆς ὑγρᾶς τροφῆς·	τοιαύτη	δὲ πᾶσα μὲν ἡ ὑπόστασις,
[2, 3]	ὥσπερ μυθολογοῦσί τινες ἐν Παλαιστίνῃ	τοιαύτη	λίμνη, εἰς ἣν ἐάν τις
[2, 8]	εἴπερ ἡ τοῦ πνεύματος (φύσις	τοιαύτη,	μάλιστα τῶν σωμάτων τὸ πνεῦμα
[2, 7]	τὸ πάθος οὐδεμιᾷ διαφέροντας ὑπερβολῇ	τοιαύτῃ	παρὰ τοὺς ἄλλους; καίτοι ἐχρῆν.
[2, 8]	τῶν Αἰόλου καλουμένων νήσων) ἐν	ταύτῃ	γὰρ ἀνῴδει τι τῆς γῆς,
[2, 9]	γὰρ τὸ προσπῖπτον κρατεῖ σβεννύμενον,	ταύτῃ	ζέον ποιεῖ τὸν ψόφον. Εἰσὶ
[2, 8]	εἴσω, ᾗπερ ἐπέρχεται ἡ θάλαττα	ταύτῃ.	Ποιεῖ δὲ ψόφον ἄνευ σεισμοῦ
[2, 9]	διακρινόμενον εἰς τὸν ἄνω τόπον,	ταύτῃ	πυκνοτέραν καὶ ψυχροτέραν ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 2]	τὸ δ' ὑπομένον, καὶ διότι	τελευτὴ	(μᾶλλον ὕδατος ἢ ἀρχή ἐστιν
[2, 8]	τὰ σχήματα δι' οἵων ἂν	ῥυῇ·	ᾗ γὰρ ἂν ἀντιτυπήσῃ καὶ
[2, 4]	ὅταν εἰς ταὐτὸν συνωσθῶσι τὰ	νέφη	καὶ ἀντιπεριστῇ εἰς αὐτὰ ἡ
[2, 3]	τῆς ξηρᾶς, ὅταν συνιστῆται εἰς	νέφη	καὶ ὕδωρ, ἀναγκαῖον ἐμπεριλαμβάνεσθαί τι
[2, 6]	παύουσι, καὶ ἀποφυσῶντες τὰ συνιστάμενα	νέφη	ποιοῦσιν αἰθρίαν, ἂν μὴ ψυχροὶ
[2, 4]	ἀνατολὰς ἀεὶ φέρεται· διὸ τὰ	νέφη	συνίσταται ἐν τοῖς πλαγίοις, καὶ
[2, 4]	ἐλάττω γίγνεσθαι τὴν (ἀναθυμίασιν, ἀεὶ	νέφη	τε καὶ πνεύματα γίγνεται κατὰ
[2, 8]	θάλαττα ῥοώδης ἢ ἡ χώρα	σομφὴ	καὶ ὕπαντρος· διὸ καὶ περὶ
[2, 3]	πινομένου καὶ τοῦ ἐν τῇ	τροφῇ	ὑγροῦ (γλυκέος ὄντος. Εἰ δὴ
[2, 8]	καὶ πρὸς τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν	πολλαχῇ	γέγονεν· ἤδη γὰρ σεισμὸς ἐν
[2, 7]	Ἔδει δὲ τούτου συμβαίνοντος ὑπονοστοῦσαν	πολλαχῇ	φαίνεσθαι τὴν γῆν. Ἔτι δὲ
[2, 4]	ὕδατος εἶναι ῥέοντος, οὐδ' ἂν	ἔχῃ	πλῆθος, ἀλλὰ δεῖ πηγαῖον εἶναι
[2, 5]	μηδὲν ἔχον ξηρόν, ἀλλ' ὅταν	ἔχῃ	τὸ ξηρὸν ὑγρότητα, τοῦτο θερμαινόμενον
[2, 2]	τὸ φανερὸν πῦρ, ἕως ἂν	ἔχῃ	τροφήν, μέχρι τούτου ζῆν, τὸ
[2, 4]	ἐπομβρίας πολλοὺς ἅμα καὶ κατὰ	συνεχῆ	γίγνεσθαι χώραν, ὁτὲ δὲ κατὰ
[2, 4]	ὅτι τῆς μὲν κινήσεως ἡ	ἀρχὴ	ἄνωθεν, τῆς δὲ ὕλης καὶ
[2, 8]	οὖν εἴσω τύχῃ μεταβάλλουσα ἡ	ἀρχὴ	αὐτῶν ὥσπερ Εὔριπος, διὰ τὸ
[2, 8]	καταμαραινομένου τοῦ πάθους, καὶ ἡ	ἀρχὴ	ἀφ' ἧς ἡ ἀναθυμίασις ἐγένετο
[2, 2]	εἰς ἄλληλα συντέτρηται ὑπὸ γῆν,	ἀρχὴ	δὲ πάντων εἴη καὶ πηγὴ
[2, 4]	ἐγγύς, ἡ δὲ τῆς γενέσεως	ἀρχὴ	δῆλον ὡς ἐκ τῆς (γῆς
[2, 2]	στοιχείων ἐστὶν ἠθροισμένος ὄγκος καὶ	ἀρχὴ	διὰ τὸ πλῆθος, ὅθεν μεταβάλλει
[2, 2]	διότι τελευτὴ (μᾶλλον ὕδατος ἢ	ἀρχή	ἐστιν ἡ θάλαττα, καθάπερ τὸ
[2, 4]	ἡ δὲ ξηρὰ τῶν πνευμάτων	ἀρχὴ	καὶ φύσις πάντων. Ταῦτα δὲ
[2, 8]	ποιεῖ) τὸ δὲ πνεῦμα ὡς	ἀρχή.	Ὅπου δ' ἅμα κῦμα σεισμῷ
[2, 6]	ἐχόμενον τῆς ἀρχῆς· ἡ δὲ	ἀρχὴ	οὕτω κινεῖται τῶν πνευμάτων ὡς
[2, 2]	συνεστὸς ὕδωρ τοῦτο πότιμον, εἴπερ	ἀρχὴ	τοῦ παντὸς ὕδατος, ἀλλ' ἁλμυρόν.
[2, 4]	ὑγροῦ πλέον ἔχουσα πλῆθος ἀναθυμίασις	ἀρχὴ	τοῦ ὑομένου ὕδατός ἐστιν, ὥσπερ
[2, 4]	ἀπορήσειεν ἄν τις ποτέρωθεν ἡ	ἀρχὴ	τῶν πνευμάτων ἐστί, πότερον ἄνωθεν
[2, 2]	ταύτης δὴ τῆς ἀπορίας καὶ	ἀρχὴ	τῶν ὑγρῶν ἔδοξεν εἶναι καὶ
[2, 3]	οὐ καὶ νῦν ὅταν ξηραινομένη	τύχῃ	γῆ, εἴτε πλείων εἴτε ἐλάττων,
[2, 4]	κινούμενος πνεῦμα, καὶ ὅθεν ἂν	τύχῃ	κινηθείς, ἄνεμος ἔσται, ἀλλ' οὐ
[2, 8]	ἄρχεσθαι πνεῖν. Ἐὰν οὖν εἴσω	τύχῃ	μεταβάλλουσα ἡ ἀρχὴ αὐτῶν ὥσπερ
[2, 8]	πνεῦμα τῆς κινήσεως, ὅταν εἴσω	τύχῃ	ῥυὲν τὸ ἔξω ἀναθυμιώμενον. Διὸ
[2, 2]	ἄνωθεν, ἀλλ' ἐφ' ὁπότερ' ἂν	ῥέψῃ	κυμαίνων ὁ Τάρταρος. Καίτοι τούτου