Livre, chapitre
[2, 6]	οὖν τὸ μὲν ἐφ' ᾧ	Α	δυσμὴ ἰσημερινή, ἐναντίος (δὲ τούτῳ
[2, 1]	~ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΩΝ	~Α'	(Περὶ δὲ θαλάττης, καὶ τίς
[2, 6]	ζέφυρος μὲν τὸ ἀπὸ τοῦ	Α·	τοῦτο γὰρ δυσμὴ ἰσημερινή. Ἐναντίος
[2, 1]	ἴσως εἶναι τὸ λεγόμενον, ὡς	μέγα	τι τοῦ παντὸς τοῦτο μόριον
[2, 9]	ὅταν ἡ ἀναθυμίασις εἰς τὴν	φλόγα	συνεστραμμένη φέρηται, ῥηγνυμένων καὶ ξηραινομένων
[2, 6]	εἶναι ἔχει πολλὴν ὕλην καὶ	ἀτμίδα	ἣν προωθεῖ. Αἴθριοι δὲ ἀπαρκτίας,
[2, 8]	τοὺς ὄμβρους ἔχουσα ἐν αὑτῇ	νοτίδα	πολλήν, ὥσθ' ὑπό τε τοῦ
[2, 1]	βαθέα, τὰ δ' ἔξω πελάγη	βαθέα	μᾶλλον. Περὶ δὲ τοῦ τὰ
[2, 1]	μὲν διὰ τὴν ἔκχυσιν οὐ	βαθέα,	τὰ δ' ἔξω πελάγη βαθέα
[2, 3]	ὧν τὰ ἠθούμενα ὕδατα ὄντα	γλυκέα	μεταβάλλει, καὶ τὰ μὲν ὀξέα
[2, 3]	οὖν ἥρμοττεν ὀργιζομένῳ πρὸς τὸν	πορθμέα	τοιοῦτον εἰπεῖν μῦθον, τοῖς δὲ
[2, 3]	γλυκέα μεταβάλλει, καὶ τὰ μὲν	ὀξέα	γίγνεται, καθάπερ ἐν τῇ Σικάνῃ
[2, 6]	δὲ τὰ μὲν ζεφυρικὰ τῷ	βορέᾳ	(ψυχρότερα γὰρ διὰ τὸ ἀπὸ
[2, 3]	συμβάλλεται τοιοῦτον, καὶ τοῦ μετοπώρου	πλατέα	τὰ ὕδατα· ἀνάγκη γὰρ τὰ
[2, 1]	πάντων. Τὰ δ' ἔξω στηλῶν	βραχέα	μὲν διὰ τὸν πηλόν, ἄπνοα
[2, 5]	γὰρ διὰ ψῦχος οὐκέτι κατοικοῦσιν,	ἔνθα	δὲ διὰ τὴν ἀλέαν. Τὰ
[2, 5]	τῶν ἀοικήτων ἴσμεν τὴν οἰκουμένην·	ἔνθα	μὲν γὰρ διὰ ψῦχος οὐκέτι
[2, 5]	πνευμάτων ἡ στάσις· ὥστε καθάπερ	ἐνταῦθα	βορέας ἐστίν, κἀκείνοις ἀπὸ τῆς
[2, 6]	καὶ> ἀπαρκτίας ἀπὸ τοῦ Η·	ἐνταῦθα	γὰρ ἡ ἄρκτος. Ἐναντίος δὲ
[2, 3]	φύσιν οὐχ ἱκανῶς· οὐδὲ γὰρ	ἐνταῦθα	δῆλον πῶς ἐκ γλυκέος τοῦ
[2, 5]	βορέαι πνέουσιν. Ὅμως δὲ καὶ	ἐνταῦθα	ἐλλείπει καὶ οὐ δύναται πόρρω
[2, 3]	χρός· τῷ δ' ἀπωθεῖν αἴθριος	ἐνταῦθα,	ἐν δὲ τοῖς ἐναντίοις ὑδατώδης.
[2, 8]	τῷ ἀέρι δεῖ θεωρεῖν γιγνομένων	(ἐνταῦθα	μὲν γὰρ διὰ τὸ μέγεθος
[2, 5]	Λιβύης θάλατταν τὴν νοτίαν, ὥσπερ	ἐνταῦθα	οἱ βορέαι καὶ οἱ νότοι
[2, 5]	ὁ βορέας οὗτος εἰς τὴν	ἐνταῦθα	(οἰκουμένην πᾶσάν ἐστιν· ἔστιν γὰρ
[2, 5]	ὁ βορέας οὗτος εἰς τὴν	ἐνταῦθα	οἰκουμένην πνεῖ) Ἀλλὰ διὰ τὸ
[2, 4]	πλεῖστον ὕδωρ ἡ γῆ δέχεται,	ἐνταῦθα	πλείστην ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν
[2, 3]	τάξιν, ὡς ἐνδέχεται μετέχειν τὰ	ἐνταῦθα	τάξεως. Ὅθεν μὲν οὖν ἡ
[2, 1]	ἐστιν οὔτε χειροποίητος, τὰ δὲ	πηγαῖα	πάντα τούτων θάτερον πέπονθεν· αὐτόματον
[2, 1]	Τὰ μὲν οὖν ῥυτὰ πάντα	πηγαῖα·	περὶ δὲ τῶν πηγῶν εἰρήκαμεν
[2, 1]	καὶ ὀλιγότητι διαφέροντα, τὰ δὲ	πηγαῖα.	Ταῦτα δὲ πάντα χειρόκμητα, λέγω
[2, 1]	χειρόκμητα, λέγω δ' οἷον τὰ	φρεατιαῖα	καλούμενα· πάντων γὰρ ἀνωτέρω δεῖ
[2, 1]	συλλογιμαῖα καὶ ὑποστάσεις, οἷον τὰ	τελματιαῖα	καὶ ὅσα λιμνώδη, πλήθει καὶ
[2, 1]	Τῶν δὲ στασίμων τὰ μὲν	συλλογιμαῖα	καὶ ὑποστάσεις, οἷον τὰ τελματιαῖα
[2, 1]	τὰ μὲν αὐτόματα ῥεῖ τὰ	κρηναῖα	καὶ ποτάμια, ταῦτα δὲ τέχνης
[2, 9]	αὕτη συνιόντων τῶν νεφῶν ἐκκρίνεται,	βίᾳ	δὲ φερομένη καὶ προσπίπτουσα τοῖς
[2, 2]	ἀνάγεται, τὸ δ' ἁλμυρὸν ὑπομένει	διὰ	βάρος οὐκ ἐν τῷ αὐτοῦ
[2, 3]	γεγενημένον, οὐ τὸ ἀναχθέν· καὶ	διὰ	βάρος ὑφίσταται τῷ ποτίμῳ. Καὶ
[2, 3]	αἰτίαν ἔμεινε τὸ πρῶτον, εἴτε	διὰ	βάρος, ὥσπερ τινὲς καὶ τούτων
[2, 4]	δὲ τὰ γιγνόμενα τοῖς εἰρημένοις·	διὰ	γὰρ τὸ συνεχῶς μὲν μᾶλλον
[2, 4]	τὴν ὥραν ἑκάστην ὡς πέφυκεν·	διὰ	δὲ τὸ ἐνίοτε μὲν τὴν
[2, 8]	ῥᾳδίως διηθεῖσθαι οὐ δύναται κινεῖν,	διὰ	δὲ τὸ προσπίπτειν στερεοῖς ὄγκοις
[2, 6]	πηγνὺς τὸν ἀτμίζοντα ἀέρα συνίστησι,	διὰ	δὲ τὸ τῷ τόπῳ ἀπηλιωτικὸς
[2, 4]	(εὐόριστον μὲν γὰρ ὡς ὑγρόν,	διὰ	δὲ τὸ ὕδατος εἶναι ψυχρὸν
[2, 6]	τὸ ἐγγύθεν πνεῖν ψυχροί εἰσιν,	διὰ	δὲ τὸ ψυχρὸν ἀστραπὴ γίγνεται·
[2, 8]	γῆ καθ' αὑτὴν μὲν ξηρά,	διὰ	δὲ τοὺς ὄμβρους ἔχουσα ἐν
[2, 5]	Ὅλως δὲ γίγνονται αἱ νηνεμίαι	διὰ	δύ' αἰτίας· ἢ γὰρ διὰ
[2, 2]	τῶν ποταμῶν οἱ μακρὰν ῥέοντες	διὰ	κοίλης· πολλῶν γὰρ δέχονται ῥεύματα
[2, 2]	μὲν οὖν πότιμον καὶ γλυκὺ	διὰ	κουφότητα πᾶν ἀνάγεται, τὸ δ'
[2, 8]	ἢ ὥστε κινῆσαι τὴν γῆν	διὰ	λεπτότητα, διὰ μὲν τὸ ῥᾳδίως
[2, 6]	οὗτοί τε καὶ ὁ μέσης·	διὰ	μὲν γὰρ τὸ ἐγγύθεν πνεῖν
[2, 5]	πολλάκις πρὶν καπνὸν ποιῆσαι κατακαυθέν.	Διὰ	μὲν οὖν ταύτας τὰς αἰτίας
[2, 4]	ἐναντίον τόπον ὕδατα καὶ χειμῶνες.	Διὰ	μὲν οὖν τὴν φορὰν τὴν
[2, 8]	κινῆσαι τὴν γῆν διὰ λεπτότητα,	διὰ	μὲν τὸ ῥᾳδίως διηθεῖσθαι οὐ
[2, 6]	εἶναι βορέου καὶ εὔρου, ὥστε	διὰ	μὲν τὸ ψυχρὸς εἶναι πηγνὺς
[2, 8]	τῆς ἠπείρου· τὸ γὰρ μεταξὺ	διὰ	μικρότητα οὐδεμίαν ἔχει δύναμιν· τὰς
[2, 6]	διάμετρος βούλεται μὲν κατὰ τὸν	διὰ	παντὸς εἶναι φαινόμενον, οὐκ ἀκριβοῖ
[2, 8]	πλεῖστον δὲ πέφυκε διιέναι τὸ	διὰ	παντὸς ἰέναι μάλιστα δυνάμενον, τοιοῦτον
[2, 8]	τὸ λεπτομερέστερον εἶναι καὶ μᾶλλον	διὰ	παντὸς ἰέναι τοῦ πνεύματος τὸν
[2, 5]	τὸν τροπικόν, τὸν δὲ τὸν	διὰ	παντὸς φανερόν, τὴν δὲ κορυφὴν
[2, 3]	περὶ τῆς ἁλμυρότητος. φανερὸν δὴ	διὰ	πολλῶν σημείων ὅτι γίγνεται τοιοῦτος
[2, 3]	ὅτι γίγνεται τοιοῦτος ὁ χυμὸς	διὰ	σύμμειξίν τινος. Ἔν τε γὰρ
[2, 2]	ὅμοιον· ἡ μὲν γὰρ φλὸξ	διὰ	συνεχοῦς ὑγροῦ καὶ ξηροῦ μεταβαλλόντων
[2, 4]	γενομένου. Ταῦτα γὰρ ἀνάγκη συμβαίνειν	διὰ	τὰς εἰρημένας ἀρχάς· ὕσαντός τε
[2, 9]	τε γίγνονται τῶν νεφῶν καὶ	διὰ	τὰς μεταξὺ κοιλίας, ᾗ τὸ
[2, 8]	ῥηγμῖνα οὖσαν ἀέρος τὴν νεφέλην.	Διὰ	ταῦτα δὲ καὶ περὶ τὰς
[2, 2]	ἡλίου τοῦτον τὸν τρόπον, καὶ	διὰ	ταῦτα τῆς μεταβολῆς καὶ γενέσεώς
[2, 3]	γὰρ οὕτως εὔλογον ὑπολαβεῖν ἢ	διὰ	ταῦτα τὸν οὐρανὸν ὅλον μεταβάλλειν.
[2, 4]	ἀνέμους, καὶ παυομένων αὐτὰ γίγνεται	διὰ	ταύτας τὰς αἰτίας. Ἔτι δὲ
[2, 3]	τῶν ἐν τοῖς ποταμοῖς γεμιζόντων	διὰ	ταύτην τὴν ἄγνοιαν ἐζημιώθησαν. Τεκμήριον
[2, 3]	μὲν οὖν ἀεί τε πλατυτέρα	διὰ	ταύτην τὴν αἰτίαν, ἀνάγεται δ'
[2, 6]	πλείω τόπον γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν	διὰ	ταύτην τὴν αἰτίαν. Ἔστι δὲ
[2, 9]	βροντὴ τοῦτ' ἔστι, καὶ γίγνεται	διὰ	ταύτην τὴν αἰτίαν· τὸ δὲ
[2, 8]	Ποιεῖ δὲ ψόφον ἄνευ σεισμοῦ	διά	τε τὴν εὐρυχωρίαν τῶν τόπων
[2, 6]	λὶψ δὲ ἀραιοτέροις, καικίας μὲν	διά	τε τὸ ἀνακάμπτειν πρὸς αὑτὸν
[2, 1]	ποιεῖ τοῦτ' ἐπιδήλως. Ἐκείνοις δὲ	διά	τε τὸ τῶν ποταμῶν πλῆθος
[2, 8]	διὰ τὸν πάγον, τὸ δὲ	διὰ	τὴν ἀλέαν ποιεῖ τὴν ἀκινησίαν·
[2, 5]	ψῦχος οὐκέτι κατοικοῦσιν, ἔνθα δὲ	διὰ	τὴν ἀλέαν. Τὰ δὲ τῆς
[2, 9]	τὴν βροντήν. Παντοδαποὶ δὲ ψόφοι	διὰ	τὴν ἀνωμαλίαν τε γίγνονται τῶν
[2, 5]	αἱ δὲ μεταβολαὶ πάντων ταραχώδεις	διὰ	τὴν ἀοριστίαν εἰσίν. Οἱ δ'
[2, 3]	τοιοῦτον ἡ τῆς τροφῆς ὑπόστασις	διὰ	τὴν ἀπεψίαν· ἐν δὲ τῇ
[2, 8]	νύκτες δὲ τῶν ἡμερῶν νηνεμώτεραι	διὰ	τὴν ἀπουσίαν τὴν τοῦ ἡλίου·
[2, 8]	ἐπομβρίαις καὶ ἐν αὐχμοῖς γίγνονται	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν· αἵ τε
[2, 8]	ὁμοίως ἐπίδηλον, πόρρωθεν δὲ ψυχρὸν	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν τοῖς ἀνέμοις.
[2, 1]	τὴν πολλαπλασίαν χώραν αὐτῆς) καὶ	διὰ	τὴν βραχύτητα τοῦ βάθους· ἀεὶ
[2, 2]	ἥλιον ἅπαν, τὸ δ' ὑπολείπεται	διὰ	τὴν εἰρημένην αἰτίαν. Τὸ δὲ
[2, 1]	τὸ πλεῖστον· ὥστε τὰ μὲν	διὰ	τὴν ἔκχυσιν οὐ βαθέα, τὰ
[2, 5]	καὶ τῶν στηλῶν τῶν Ἡρακλείων	διὰ	τὴν θάλατταν οὐ φαίνεται συνείρειν,
[2, 2]	δὲ γλυκὺ καὶ πότιμον ἀνάγεται	διὰ	τὴν κουφότητα, καθάπερ ἐν τοῖς
[2, 5]	τὸ δὲ κύκλῳ συνάπτειν ἐνδέχεται	διὰ	τὴν κρᾶσιν, οὐ γὰρ ὑπερβάλλει
[2, 3]	ὥσθ' ὑπὸ τῶν ποταμῶν συγκαταφερομένην	διὰ	τὴν μεῖξιν ποιεῖν ἁλμυράν) ἄτοπον
[2, 8]	εὐθύτητι διηκριβωμένον, τοῦ πνεύματος ἀπομαραινομένου	διὰ	τὴν μετάστασιν. Τὸ δ' ὅμοιον
[2, 1]	τε τὰς στενότητας, εἴ που	διὰ	τὴν περιέχουσαν γῆν εἰς μικρὸν
[2, 5]	ἔχει ὕδατα καὶ νομάς, αἳ	διὰ	τὴν πῆξιν ποιήσουσιν ἐτησίας· ἀλλὰ
[2, 1]	πλήθει θαλάττης ἄδηλον· ᾗ δὲ	διὰ	τὴν στενότητα τῆς γῆς ὀλίγον
[2, 8]	τόπους οἱ σεισμοὶ γίγνονται μάλιστα	διὰ	τὴν στενότητα· τὸ γὰρ πνεῦμα
[2, 3]	καὶ τὸ ποιοῦν τὴν ἁλμυρότητα	διὰ	τὴν σύμμειξιν. Τοῦτο γὰρ αἴτιον
[2, 5]	νότον. Ἐκεῖνος δ' ὁ τόπος	διὰ	τὴν τοῦ ἡλίου γειτνίασιν οὐκ
[2, 3]	ἐστὶν τὸ πάθος, ἀλλ' οὐ	διὰ	τὴν τοῦ παντὸς γένεσιν καὶ
[2, 2]	τόπον, ἐκεῖ δὲ πάλιν συστὰν	διὰ	τὴν ψύξιν καταφέρεται πάλιν πρὸς
[2, 4]	τὸ ὑγρόν, πορρωτέρω (δὲ γιγνομένου	διὰ	τὴν ψύξιν συνισταμένης πάλιν τῆς
[2, 5]	τὸ τὰ πεπηγότα τηκόμενα παύεσθαι	διὰ	τὴν ψυχρότητα τῶν νυκτῶν. θυμιᾶται
[2, 3]	ὄντος. Εἰ δὴ ὥσπερ τὸ	διὰ	τῆς κονίας ἠθούμενον ὕδωρ γίγνεται
[2, 3]	συμμειχθέντος τινός, καθάπερ ἐν τοῖς	διὰ	τῆς τέφρας ἠθουμένοις ὕδασιν. Φαίνεται
[2, 1]	εἶναί φασιν· καθάπερ γὰρ τὸ	διὰ	τῆς τέφρας ἠθούμενον ἁλμυρὸν γίγνεται,
[2, 5]	θερμαινόμενον θυμιᾶται. Ἀποροῦσι δέ τινες	διὰ	τί βορέαι μὲν γίγνονται συνεχεῖς,
[2, 3]	εἶναι ἐν τῇ γῇ. Ἔτι	διὰ	τί οὐ καὶ νῦν ὅταν
[2, 3]	τίς ἡ αἰτία, καὶ ἅμα	διὰ	τί οὐκ εἰ καὶ τότε
[2, 9]	δεῖ λέγεσθαι τὴν αἰτίαν, καὶ	διὰ	τί ποτε τοῦτο γίγνεται κατὰ
[2, 4]	καὶ γίγνονται μετὰ τοὺς ὄμβρους,	διὰ	τί τε βορέαι καὶ νότοι
[2, 2]	δὲ ζητεῖν τὴν ἀρχαίαν ἀπορίαν,	διὰ	τί τοσοῦτον πλῆθος ὕδατος οὐδαμοῦ
[2, 1]	τίς ἡ φύσις αὐτῆς, καὶ	διὰ	τίν' αἰτίαν ἁλμυρὸν τοσοῦτόν ἐστιν
[2, 4]	τε πέρι καὶ ἐπομβρίας, καὶ	διὰ	τίν' αἰτίαν καὶ παύονται καὶ
[2, 1]	τ' εἶναι τῆς θαλάττης, καὶ	διὰ	τίν' αἰτίαν οὕτως φαίνεται ῥέουσα,
[2, 7]	φαίνεσθαι τὴν γῆν. Ἔτι δὲ	διὰ	τίν' αἰτίαν περὶ τόπους τινὰς
[2, 2]	οὗτος καὶ οὐ θαλάττης, καὶ	διὰ	τίν' αἰτίαν τὸ μὲν πότιμον
[2, 8]	καὶ τίς ἡ φύσις, καὶ	διὰ	τίνα αἰτίαν γίγνονται, καὶ περὶ
[2, 3]	ὕδωρ γίγνονται· πάθη γὰρ τἆλλα	διά	τινα σύμμειξιν τοῦ ὕδατός ἐστιν,
[2, 8]	τῶν ἑῴων. Συμβαίνει δὲ τοῦτο	διὰ	τὸ ἀμαυροῦσθαι τὸ θερμὸν τὸ
[2, 6]	δὲ τὰ ἀπηλιωτικά (θερμότερα γὰρ	διὰ	τὸ ἀπ' ἀνατολῆς πνεῖν) Διωρισμένων
[2, 6]	ζεφυρικὰ τῷ βορέᾳ (ψυχρότερα γὰρ	διὰ	τὸ ἀπὸ δυσμῶν πνεῖν) νότῳ
[2, 4]	ᾖ καὶ ἄνεμοι κατέχωσι, παυομένων	διὰ	τὸ ἀποκρίνεσθαι τὸ θερμὸν ἀεὶ
[2, 2]	ὅτι τὸ μὲν ἁλμυρὸν ὑπομένει	διὰ	τὸ βάρος, τὸ δὲ γλυκὺ
[2, 8]	δ' οὗτοι τὸ μέγεθος γίγνονταιv	(διὰ	τὸ διῃρῆσθαι τὴν ἀρχὴν καὶ
[2, 6]	ἀπαρκτίαι καὶ θρασκίαι καὶ ἀργέσται·	διὰ	τὸ ἐγγυτάτω γὰρ τὴν ὁρμὴν
[2, 6]	ἀπωθεῖται εἰς τοῦτο τὸ μέρος	διὰ	τὸ ἐκεῖνα ὑπὸ τὸν ἥλιον
[2, 5]	δοκεῖ, καὶ δύνων καὶ ἐπιτέλλων,	διὰ	τὸ ἐν μεταβολῇ ὥρας συμβαίνειν
[2, 8]	δ' οἱ ἄνεμοι εἶναι θερμοὶ	διὰ	τὸ κινεῖν τὸν ἀέρα πλήρη
[2, 6]	κατὰ τὴν τοῦ ἡλίου μετάστασιν,	διὰ	τὸ κινεῖσθαι μάλιστα τὸ ἐχόμενον
[2, 6]	τὸ ἀνακάμπτειν πρὸς αὑτὸν καὶ	διὰ	τὸ κοινὸς εἶναι βορέου καὶ
[2, 4]	μεθ' ἡμέραν· ἀλλ' οὐ δοκεῖ,	διὰ	τὸ λανθάνειν τὰ νυκτερινὰ τῶν
[2, 8]	δὲ ὁ ψόφος τῆς κινήσεως	διὰ	τὸ λεπτομερέστερον εἶναι καὶ μᾶλλον
[2, 7]	καὶ τὸ λέγειν μὲν ὡς	διὰ	τὸ μέγεθος ἐπὶ τοῦ ἀέρος
[2, 5]	ἀνατολήν, θέρους ἢ χειμῶνος, καὶ	διὰ	τὸ μέγεθος τοῦ ἄστρου ἡμερῶν
[2, 8]	θεωρεῖν γιγνομένων (ἐνταῦθα μὲν γὰρ	διὰ	τὸ μέγεθος ὑπολάβοι τις ἂν
[2, 7]	κινεῖσθαι· πλείονός τε γὰρ γιγνομένου	διὰ	τὸ μὴ δύνασθαι δέχεσθαι τὰς
[2, 8]	ῥηγμῖνες, ὅταν δὲ γαλήνη ᾖ,	διὰ	τὸ μικρὰν ποιεῖσθαι τὴν ἔκκρισιν
[2, 4]	ἐπὶ πλείω διήκειν εἰκὸς χώραν,	διὰ	τὸ παραπλησίως κεῖσθαι πρὸς τὸν
[2, 9]	τῆς γὰρ ἡμέρας οὐ φαίνεται	διὰ	τὸ πλέον ὂν τὸ φέγγος
[2, 8]	ἡ ἀρχὴ αὐτῶν ὥσπερ Εὔριπος,	διὰ	τὸ πλῆθος ἰσχυρότερον ποιεῖ τὸν
[2, 2]	ἐστὶν ἠθροισμένος ὄγκος καὶ ἀρχὴ	διὰ	τὸ πλῆθος, ὅθεν μεταβάλλει τε
[2, 8]	γὰρ πνεῦμα γιγνόμενον σφοδρὸν καὶ	διὰ	τὸ πλῆθος τῆς θαλάττης πολλῆς
[2, 2]	ἑκάστου τῶν ποταμῶν ἄλλας αἰτίας	διὰ	τὸ πολλοὺς εἰς τὸν αὐτὸν
[2, 8]	κοιλιῶν ὕδατος, ὅταν ἄρξηται κρατεῖν	διὰ	τὸ πολὺ εἰς ὀλίγον πιληθῆναι
[2, 8]	(κρατουμένη ὑπὸ τῶν πνευμάτων· καὶ	διὰ	τὸ πολὺν ἐπέχειν τόπον οὐκ
[2, 5]	πνέουσιν· ἑβδομηκοστῇ γὰρ ἄρχονται πνεῖν	διὰ	τὸ πόρρω ὄντα τὸν ἥλιον
[2, 2]	ποιεῖν ἐφ' ἕκαστα τῶν ῥευμάτων	διὰ	τὸ σαλεύειν ἀεὶ τὸ πρῶτον
[2, 3]	τῷ πολλῷ ὕδατι καὶ γλυκεῖ	διὰ	τὸ συμμειχθῆναί τινα γῆν τοιαύτην,
[2, 3]	πνεῖν ψυχρός, οὐδὲν ἧττον προϊὼν	διὰ	τὸ συμπεριλαμβάνειν πολλὴν ἀναθυμίασιν ξηρὰν
[2, 5]	θυμιᾶσθαι. Τῆς δὲ νυκτὸς λωφῶσι	διὰ	τὸ τὰ πεπηγότα τηκόμενα παύεσθαι
[2, 1]	μικρὸν ἐκ μεγάλου συνάγεται πελάγους,	διὰ	τὸ ταλαντεύεσθαι δεῦρο κἀκεῖσε πολλάκις.
[2, 8]	τάχιστα φερόμενον· πλήσσει γὰρ μάλιστα	διὰ	τὸ τάχος· ἐπὶ πλεῖστον δὲ
[2, 8]	μᾶλλον. Τὸ δὲ ψῦχος συμβαίνει	διὰ	τὸ τὴν ἀναθυμίασιν εἴσω τρέπεσθαι,
[2, 8]	ἐξ ὧν γίγνεται τὰ ἀναφυσήματα,	διὰ	τὸ τὴν θάλατταν μὲν προωθεῖσθαι
[2, 8]	ὁ σεισμὸς ἅμα, καὶ μᾶλλον	διὰ	τὸ τὴν θάλατταν μὴ διδόναι
[2, 5]	τὴν ἐνταῦθα οἰκουμένην πνεῖ) Ἀλλὰ	διὰ	τὸ τὴν οἴκησιν κεῖσθαι ταύτην
[2, 9]	τῆς βροντῆς· ἀλλὰ φαίνεται πρότερον	διὰ	τὸ τὴν ὄψιν προτερεῖν τῆς
[2, 5]	τὴν πῆξιν ποιήσουσιν ἐτησίας· ἀλλὰ	διὰ	τὸ τὸν τόπον εἶναι πολὺ
[2, 1]	ἀφανίζεσθαι δὲ καὶ ποιεῖν νύκτα	διὰ	τὸ ὑψηλὴν εἶναι πρὸς ἄρκτον
[2, 2]	ἀλλὰ τὸ μὲν ἀναφέρεται ταχὺ	διὰ	τὸν ἥλιον ἅπαν, τὸ δ'
[2, 3]	πλείστου καὶ μετεωρισθέντος τοῦ ὑγροῦ	διὰ	τὸν ἥλιον, τὸ λειφθὲν εἶναι
[2, 8]	καὶ ὁ χειμών, τὸ μὲν	διὰ	τὸν πάγον, τὸ δὲ διὰ
[2, 1]	δ' ἔξω στηλῶν βραχέα μὲν	διὰ	τὸν πηλόν, ἄπνοα δ' ἐστὶν
[2, 8]	ἀτμίδος, (ὥσπερ τὸ πνεῦμα τὸ>	διὰ	τοῦ στόματος φυσώμενον· καὶ γὰρ
[2, 8]	συμβαίνει πολλάκις μετὰ τὴν οὔρησιν	(διὰ	τοῦ σώματος γὰρ γίγνεται ὥσπερ
[2, 7]	τὰ μὲν γὰρ ἄνω συναληλεῖφθαι	διὰ	τοὺς ὄμβρους (ἐπεὶ φύσει γε
[2, 2]	ἥλιον τρέφεσθαι τῷ ὑγρῷ· καὶ	διὰ	τοῦτ' ἔνιοί γέ (φασιν καὶ
[2, 8]	ἀνερράγη γιγνομένων σεισμῶν· ἀλλ' οὐ	διὰ	τοῦτο αἴτιον τὸ ὕδωρ τῆς
[2, 6]	οἷον τὸν Ζ καὶ Δ.	Διὰ	(τοῦτο ἅμα πνέουσιν ἐνίοτε ἀμφότεροι
[2, 3]	δι' ἄλλο τι, δῆλον ὅτι	διὰ	τοῦτο διαμένειν ἀναγκαῖον καὶ τὸν
[2, 3]	Καὶ θερμή γε ἡ θάλαττα	διὰ	τοῦτό ἐστιν· πάντα γὰρ ὅσα
[2, 3]	βάρος ὑφίσταται τῷ ποτίμῳ. Καὶ	διὰ	τοῦτο οὔτ' ἐπιλείπει, ὥσπερ οἱ
[2, 3]	ἐν τῷ ὕδατι, εἴρηται. Καὶ	διὰ	τοῦτο τά τε νότια ὕδατα
[2, 8]	Καὶ οἱ μὲν σεισμοὶ γίγνονται	διὰ	τοῦτον τὸν τρόπον, οἱ δ'
[2, 3]	τῆς θαλάττης· τὸ γὰρ εἰσιὸν	διὰ	τῶν τοίχων τῶν κηρίνων γίγνεται
[2, 1]	πηγὰς τῆς θαλάττης ἀδύνατον εἶναι,	διὰ	τῶν ὑπαρχόντων ἤδη θεωρεῖν δεῖ.
[2, 5]	διὰ δύ' αἰτίας· ἢ γὰρ	διὰ	ψῦχος ἀποσβεννυμένης τῆς ἀναθυμιάσεως, οἷον
[2, 5]	τὴν οἰκουμένην· ἔνθα μὲν γὰρ	διὰ	ψῦχος οὐκέτι κατοικοῦσιν, ἔνθα δὲ
[2, 4]	τὸ ὕδατος εἶναι ψυχρὸν τῇ	οἰκείᾳ	φύσει, ὥσπερ ὕδωρ μὴ θερμανθέν)
[2, 8]	ὡς εἰκάσαι πρὸς μικρὸν μεῖζον.	Σημεῖα	δὲ τούτων καὶ πρὸς τὴν
[2, 3]	Ἔστι δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα	σημεῖα	πάντα τῶν εἰρημένων, ὅτι τὸ
[2, 6]	καλούμενος. Ὅλως δὲ τὰ μὲν	βόρεια	τούτων καλεῖται, τὰ δὲ νότια·
[2, 5]	καὶ οὔτ' ἐπέκεινα τῶν τροπῶν	(σκιὰ	γὰρ οὐκ ἂν ἦν πρὸς
[2, 6]	(διάμετρον) οὔτε τῷ Ι, τῷ	θρασκίᾳ	(ἔπνει γὰρ ἂν ἀπὸ τοῦ
[2, 8]	καὶ εἰς ἐνίας τῶν ἐν	Ἰταλίᾳ	πόλεων ἦλθεν· καὶ νῦν ὅπου
[2, 4]	τοῦ σώματος, ἐὰν ἡ ἄνω	κοιλία	ξηρὰ ᾖ, τὴν κάτω ἐναντίως
[2, 8]	Ἱερὰν νῆσον (αὕτη δ' ἐστὶν	μία	τῶν Αἰόλου καλουμένων νήσων) ἐν
[2, 1]	αὐτόματα ῥεῖ τὰ κρηναῖα καὶ	ποτάμια,	ταῦτα δὲ τέχνης προσδεῖται τῆς
[2, 7]	πολλάκις γίγνεται τοῦτο τὸ πάθος	οὐδεμιᾷ	διαφέροντας ὑπερβολῇ τοιαύτῃ παρὰ τοὺς
[2, 8]	τοῦ ἀέρος, ἤδη δ' ἀπομαραινόμενον,	νηνεμία	γίγνεται ἀντιμεθισταμένου τοῦ πνεύματος εἰς
[2, 5]	περὶ Ὠρίωνος ἀνατολὴν μάλιστα γίγνεται	νηνεμία,	καὶ μέχρι τῶν ἐτησίων καὶ
[2, 8]	ἀέρι ἀχλύν, ὥσθ' ὅταν γένηται	νηνεμία,	πάμπαν εὐθεῖαν καὶ λεπτὴν καταλείπεσθαι
[2, 6]	αὑτόν· ὅθεν καὶ λέγεται ἡ	παροιμία	ἕλκων ἐφ' αὑτὸν ὥστε καικίας
[2, 1]	ἔξω στηλῶν θάλατταν, ἡ δ'	Ὑρκανία	καὶ Κασπία κεχωρισμέναι τε ταύτης
[2, 3]	καὶ χρῶνται καθάπερ ὄξει πρὸς	ἔνια	τῶν ἐδεσμάτων αὐτῷ. Ἔστι δὲ
[2, 3]	ἐνυπάρχον· ἔν τε γὰρ τῇ	Χαονίᾳ	κρήνη τίς ἐστιν ὕδατος πλατυτέρου,
[2, 3]	οὔρῳ συγκαταφερομένης τοιαύτης τινὸς δυνάμεως	οἵα	καὶ φαίνεται ὑφισταμένη ἐν τοῖς
[2, 3]	πάχος διαφέρει τοσοῦτον ὥστε τὰ	πλοῖα	ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ τῶν ἀγωγίμων
[2, 2]	τοῦ ἡλίου ἀναγωγὴ τοῦ ὑγροῦ	ὁμοία	τοῖς θερμαινομένοις ἐστὶν ὕδασιν ὑπὸ
[2, 8]	συνιοῦσα δι' ὑγρότητα ἡ ἀτμιδώδης	ἀπόρροια	ποιεῖ τὸ ψῦχος, ἐν οἷς
[2, 1]	θάλατταν, ἡ δ' Ὑρκανία καὶ	Κασπία	κεχωρισμέναι τε ταύτης καὶ περιοικούμεναι
[2, 8]	τὸ πολὺ τῆς ἡμέρας ἡ	μεσημβρία	(ὁ γὰρ ἥλιος ὅταν μάλιστα
[2, 6]	τούτῳ νότος ἀπὸ τοῦ Θ·	μεσημβρία	τε γὰρ αὕτη ἀφ' ἧς
[2, 6]	ἐναντίας, τὸ ἐφ' οὗ Θ,	μεσημβρία·	τὸ δ' ἐφ' οὗ Ζ
[2, 2]	ἑτέρα πρὸς ταύτην τὴν δόξαν	ἀπορία,	τί δή ποτ' οὐκ ἔστιν
[2, 7]	μέχρι γε τοῦ νῦν χρόνου	τρία	καὶ παρὰ τριῶν. Ἀναξαγόρας τε
[2, 5]	τόπους πλέον ἢ πέντε πρὸς	τρία	τὸ μέγεθός ἐστιν, ἐάν τέ
[2, 4]	ἡ γὰρ φορὰ τῶν πορρωτέρω	κυρία	τῆς γῆς· καὶ ἅμα κάτωθεν
[2, 8]	συνελθεῖν ἀρχήν· ἐπὶ μῆκος γὰρ	πολλαπλασία	τῆς ἀπὸ τοῦ βάθους ἡ
[2, 3]	μηδένα ἰχθὺν ἐγγίγνεσθαι, τὰ δὲ	ἱμάτια	ῥύπτειν, ἐάν τις διασείσῃ βρέξας.
[2, 6]	τοῖς ἄλλοις πνέουσιν· ἡ δ'	αἰτία	εἴρηται καὶ τούτου πρότερον. Οἱ
[2, 6]	ἀπαρκτίας, θρασκίας, ἀργέστης· ἡ δ'	αἰτία	εἴρηται πρότερον. Ἀστραπὰς δὲ ποιοῦσιν
[2, 2]	πικρότητος, λεκτέον. Ἡ μὲν οὖν	αἰτία	ἡ ποιήσασα τοὺς πρότερον οἴεσθαι
[2, 3]	εὐθὺς ἦν, λεκτέον τίς ἡ	αἰτία,	καὶ ἅμα διὰ τί οὐκ
[2, 2]	καὶ τοῦ χυμοῦ, τίς ἡ	αἰτία	τῆς ἁλμυρότητος καὶ πικρότητος, λεκτέον.
[2, 7]	μετὰ ταῦτα λεκτέον· ἡ γὰρ	αἰτία	τοῦ πάθους ἐχομένη τούτου τοῦ
[2, 5]	οὗτος ἐκεῖ. Τίς μὲν οὖν	αἰτία	τούτων ἐστὶ τῶν ἀνέμων, καὶ
[2, 3]	μὲν οὖν λεγόμενα τῆς ἁλμυρότητος	αἴτια	διαφεύγειν φαίνεται τὸν λόγον· ἡμεῖς
[2, 8]	τὰ κύματα τῶν ἀνέμων εἰσὶν	αἴτια,	ἐπεὶ καὶ τὴν γῆν οὕτως
[2, 8]	ἔκχυσις ἀνάτρεψίς τίς ἐστιν) Ἀλλ'	αἴτια	ταῦτα μὲν ἄμφω ὡς ὕλη
[2, 8]	κῦμα σεισμῷ γέγονεν, αἴτιον, ὅταν	ἐναντία	γίγνηται τὰ πνεύματα. Τοῦτο δὲ
[2, 6]	εἶναι φαινόμενον, οὐκ ἀκριβοῖ δέ.	Ἐναντία	δὲ τούτοις οὐκ ἔστι τοῖς
[2, 6]	καὶ τῶν πνευμάτων ταῦτα ἀλλήλοις	ἐναντία	εἶναι, ὅσα κατὰ διάμετρόν ἐστιν.
[2, 6]	τρόπον. Ὑποκείσθω δὲ πρῶτον μὲν	ἐναντία	κατὰ τόπον εἶναι τὰ πλεῖστον
[2, 6]	μὲν πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τόπον	ἐναντία	κατὰ τόπον, πλεῖστον δ' ἀπέχει
[2, 6]	εἰσὶν καθ' οὓς οὐκ ἔστιν	ἐναντία	πνεύματα. Ἀπὸ μὲν γὰρ τοῦ
[2, 6]	κατὰ τόπον, ὥσπερ κατ' εἶδος	ἐναντία	τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τὸ
[2, 4]	αὕτη μὲν ἔμεινεν, ἡ δ'	ἐναντία	ταὐτὸν ἐποίησεν. Καὶ συμβαίνει τοῦτο
[2, 6]	βόρεια τούτων καλεῖται, τὰ δὲ	νότια·	προστίθεται δὲ τὰ μὲν ζεφυρικὰ
[2, 3]	Καὶ διὰ τοῦτο τά τε	νότια	ὕδατα πλατύτερα καὶ τὰ πρῶτα
[2, 6]	νότια· προστίθεται δὲ τὰ μὲν	ζεφυρικὰ	τῷ βορέᾳ (ψυχρότερα γὰρ διὰ
[2, 6]	δυσμῶν πνεῖν) νότῳ δὲ τὰ	ἀπηλιωτικά	(θερμότερα γὰρ διὰ τὸ ἀπ'
[2, 6]	κατὰ τόπον τὰ κείμενα πρὸς	ἄλληλα	κατὰ διάμετρον. Ἔστω οὖν τὸ
[2, 2]	γὰρ ὡς ἅπαντα μὲν εἰς	ἄλληλα	συντέτρηται ὑπὸ γῆν, ἀρχὴ δὲ
[2, 8]	πνεύματι, ἀλλ' ἀντιφράττειν· ἀποβιαζόμενα γὰρ	ἄλληλα	τὸ μὲν πνεῦμα τὸν σεισμὸν
[2, 1]	πρὸς ἄρκτον εἶναι τῆς γῆς	ὑψηλὰ	σημεῖόν τι καὶ τὸ πολλοὺς
[2, 7]	τὰ κάτω τῆς γῆς καὶ	κοῖλα	κινεῖν αὐτήν· τὰ μὲν γὰρ
[2, 4]	ῥέοντος, οὐδ' ἂν ἔχῃ πλῆθος,	ἀλλὰ	δεῖ πηγαῖον εἶναι τὸ ῥέον·
[2, 8]	θερμόν, ὥσπερ καὶ ὅταν ἀάζωμεν,	ἀλλὰ	δι' ὀλιγότητα οὐχ ὁμοίως ἐπίδηλον,
[2, 5]	εἰς τὴν ἐνταῦθα οἰκουμένην πνεῖ)	Ἀλλὰ	διὰ τὸ τὴν οἴκησιν κεῖσθαι
[2, 5]	διὰ τὴν πῆξιν ποιήσουσιν ἐτησίας·	ἀλλὰ	διὰ τὸ τὸν τόπον εἶναι
[2, 2]	οὐκ ἐν ἴσῳ χρόνῳ ἀναξηραίνεται,	ἀλλὰ	διαφέρει τοσοῦτον ὥστε τὸ μὲν
[2, 3]	οὐ μόνον ἐκ τῶν εἰρημένων,	ἀλλὰ	καὶ ἐάν τις ἀγγεῖον (πλάσας
[2, 2]	ποταμοὺς οὐ μόνον εἰς ταύτην	ἀλλὰ	καὶ ἐκ ταύτης φασί τινες
[2, 8]	τις ἂν τοιαῦτα δύνασθαι ποιεῖν)	ἀλλὰ	καὶ ἐν τοῖς σώμασι τοῖς
[2, 4]	ἐπιπολάζον τῆς γῆς ὑγρὸν ἕλκει,	ἀλλὰ	καὶ τὴν γῆν αὐτὴν ξηραίνει
[2, 2]	ἀλλήλους· εἰς δὲ γῆν οὐδείς,	ἀλλὰ	κἂν ἀφανισθῇ, πάλιν ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι
[2, 3]	οὔσης τῆς γῆς, ἰδίειν ξηραινομένην;	Ἀλλὰ	μᾶλλον εἰκός, ὥσπερ φασί τινες,
[2, 2]	θάλατταν, οὗτος οὐκ ἔστιν θαλάττης	ἀλλὰ	μᾶλλον ὕδατος. Φαίνεται δὲ θαλάττης,
[2, 3]	ἀνήχθη καὶ νῦν πάσχει ταὐτό.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ ὅσοι τὴν γῆν
[2, 3]	Οὐ φαίνεται δὲ τοῦτο συμβαῖνον,	ἀλλὰ	ξηρὰ μὲν οὖσα ὑγραίνεται, ὑγρὰ
[2, 4]	τὸ ξηρὸν ἄνευ τοῦ ὑγροῦ,	ἀλλὰ	πάντα ταῦτα λέγεται κατὰ τὴν
[2, 3]	συμμειχθέν, τοιοῦτον ποιεῖ τὸν χυμόν.	Ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων ἐν ἄλλοις
[2, 3]	ταῦτα τὸν οὐρανὸν ὅλον μεταβάλλειν.	Ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων πλείω τῆς
[2, 1]	ἥλιον μὴ φέρεσθαι ὑπὸ γῆν	ἀλλὰ	περὶ τὴν γῆν καὶ τὸν
[2, 8]	ὕδωρ οὐδὲ γῆ αἴτιον εἴη,	ἀλλὰ	πνεῦμα τῆς κινήσεως, ὅταν εἴσω
[2, 4]	μόνους οὐκ ἐπέρχεται τοὺς τόπους,	ἀλλὰ	πρὸς τούτους καὶ ἀπὸ τούτων,
[2, 9]	ἐκεῖνοι τὸν ψόφον ζέσιν ποιοῦσιν	ἀλλὰ	σίξιν· ἔστι δὲ καὶ ἡ
[2, 4]	κατ' αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν τόπον·	ἀλλὰ	τὸ κατὰ μικρὸν ἀποπνέον καὶ
[2, 2]	τοιοῦτον ἐπέχει τῆς γῆς τόπον·	ἀλλὰ	τὸ μὲν ἀναφέρεται ταχὺ διὰ
[2, 8]	εὐθὺς οὐδ' εἰσάπαξ παύεται σείσας,	ἀλλὰ	τὸ πρῶτον μὲν μέχρι περὶ
[2, 2]	τὴν κοιλίαν, ὅτι ταχέως ἀφανίζεται,	ἀλλὰ	τοῦ περιττώματος, ὅτι τοῦθ' ὁρᾷ
[2, 9]	καὶ Κλείδημος, οὐκ εἶναί φασιν	ἀλλὰ	φαίνεσθαι, παρεικάζοντες ὡς τὸ πάθος
[2, 9]	πληγὴν καὶ ὕστερον τῆς βροντῆς·	ἀλλὰ	φαίνεται πρότερον διὰ τὸ τὴν
[2, 3]	τῷ θερμῷ, ἅλες, οὐ χονδροὶ	ἀλλὰ	χαῦνοι καὶ λεπτοὶ ὥσπερ χιών.
[2, 5]	ὡς ἀνάλογον ἕξει τά τ'	ἄλλα	καὶ τῶν πνευμάτων ἡ στάσις·
[2, 3]	συστῶσιν, ὕδωρ γίγνονται· πάθη γὰρ	τἆλλα	διά τινα σύμμειξιν τοῦ ὕδατός
[2, 6]	γὰρ ἐγγύθεν μάλιστα ἀποβιαζόμενοί τε	τἆλλα	πνεύματα παύουσι, καὶ ἀποφυσῶντες τὰ
[2, 9]	καὶ ἀστραπὰς καὶ πρὸς τούτοις	τἆλλα	τὰ τῆς αὐτῆς φύσεως τούτοις
[2, 3]	πεπειραμένοι λέγωμεν. Πάσχει δὲ καὶ	τἆλλα	ταὐτό· καὶ γὰρ οἶνος καὶ
[2, 4]	τοὺς ὄμβρους ἄνεμος ὡς τὰ	πολλὰ	γίγνεται ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις
[2, 9]	δὲ πνεῦμα τὸ ἐκθλιβόμενον τὰ	πολλὰ	μὲν ἐκπυροῦται λεπτῇ καὶ ἀσθενεῖ
[2, 2]	τὴν ἀρχήν, ὅθεν ἤρξαντο ῥεῖν,	πολλὰ	μὲν κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον,
[2, 4]	δ' ὅτι ὡς μὲν τὰ	πολλὰ	τὸ αὐτὸ πάθος ἐπὶ πλείω
[2, 3]	εἴπερ καὶ πᾶς ὁ κόσμος·	ἅμα	γὰρ αὐτῆς ποιοῦσι τὴν γένεσιν.
[2, 3]	λεκτέον τίς ἡ αἰτία, καὶ	ἅμα	διὰ τί οὐκ εἰ καὶ
[2, 2]	τράπεζαν μεγάλην περιτείνειεν ὕδατος κύαθον,	ἅμα	διανοουμένοις ἂν ἀφανισθείη πᾶν. Ὃ
[2, 8]	τῆς ἀρχῆς, ὥστε ἢ ἔσω	ἅμα	ἢ ἔξω ὁρμᾷ πᾶσα. Τὸ
[2, 8]	γὰρ διαφέρει· τὸ γὰρ τύπτον	ἅμα	καὶ αὐτὸ τύπτεται πᾶν. Προέρχεται
[2, 4]	αὐχμοὺς καὶ τὰς ἐπομβρίας πολλοὺς	ἅμα	καὶ κατὰ συνεχῆ γίγνεσθαι χώραν,
[2, 8]	τε κῦμα καὶ ὁ σεισμὸς	ἅμα,	καὶ μᾶλλον διὰ τὸ τὴν
[2, 8]	οὐδὲ ταχέως, ἀλλ' ἐκ προσαγωγῆς	ἅμα	καταμαραινομένου τοῦ πάθους, καὶ ἡ
[2, 4]	πορρωτέρω κυρία τῆς γῆς· καὶ	ἅμα	κάτωθεν μὲν εἰς ὀρθὸν ἀναφέρεται,
[2, 8]	πνεῦμα ὡς ἀρχή. Ὅπου δ'	ἅμα	κῦμα σεισμῷ γέγονεν, αἴτιον, ὅταν
[2, 6]	ἂν μὴ ψυχροὶ σφόδρα τύχωσιν	ἅμα	ὄντες. Τότε δὲ οὐκ αἴθριοι·
[2, 8]	δὲ ἔχουσιν ἰσχὺν ὥστε πολλοὺς	ἅμα	πειρωμένους ἀποβιάζεσθαι μὴ δύνασθαι κρατεῖν
[2, 8]	οὐδὲν ἄλογον· ὁρῶμεν γὰρ ἐνίοτε	ἅμα	πλείους πνέοντας ἀνέμους, ὧν ὅταν
[2, 6]	τίνες ἐναντίοι τίσι, καὶ ποίους	ἅμα	πνεῖν ἐνδέχεται καὶ ποίους οὔ,
[2, 6]	τεταγμένων τῶν ἀνέμων, δῆλον ὅτι	ἅμα	πνεῖν τοὺς μὲν ἐναντίους οὐχ
[2, 6]	Ζ καὶ Δ. Διὰ (τοῦτο	ἅμα	πνέουσιν ἐνίοτε ἀμφότεροι οὔριοι, ἐπὶ
[2, 2]	ἀλλ' ἁλμυρόν. Τὸ δ' αἴτιον	ἅμα	ταύτης τε τῆς ἀπορίας λύσις
[2, 6]	Δεῖ δὲ περὶ τῆς θέσεως	ἅμα	τοὺς λόγους ἐκ τῆς ὑπογραφῆς
[2, 3]	ψυχθέν, ὅταν ἀπατμίσῃ τὸ ὑγρὸν	ἅμα	τῷ θερμῷ, ἅλες, οὐ χονδροὶ
[2, 4]	τὴν ἄρκτον ἐν τῷ χειμῶνι	νήνεμα	καὶ ἄπνοα, κατ' αὐτὸν ἐκεῖνον
[2, 6]	δὲ νοεῖν αὐτοῦ τὸ ἕτερον	ἔκτμημα	τὸ ὑφ' ἡμῶν οἰκούμενον· ἔσται
[2, 8]	ἦλθεν· καὶ νῦν ὅπου τὸ	ἀναφύσημα	τοῦτο ἐγένετο, δῆλόν ἐστιν. Καὶ
[2, 5]	οὔσης οἷον τυμπάνου (τοιοῦτον γὰρ	σχῆμα	τῆς γῆς (ἐκτέμνουσιν αἱ ἐκ
[2, 1]	ῥυτὰ τυγχάνει ὄντα τὰ δὲ	στάσιμα.	Τὰ μὲν οὖν ῥυτὰ πάντα
[2, 3]	εἰς τὴν θάλατταν, περιδήσας τὸ	στόμα	τοιούτοις ὥστε μὴ παρεγχεῖσθαι τῆς
[2, 3]	ποταμῶν ἢ κρηνῶν, τὰ πλεῖστα	θερμά	ποτε εἶναι δεῖ νομίζειν, εἶτα
[2, 8]	ἡ θάλαττα· διὸ καὶ τὰ	θερμὰ	τὰ περὶ Αἰδηψὸν ἀπὸ τοιαύτης
[2, 8]	ἢ ἔσω ἅμα ἢ ἔξω	ὁρμᾷ	πᾶσα. Τὸ δ' ἐνίους γίγνεσθαι
[2, 5]	δ' ἥλιος καὶ παύει καὶ	συνεξορμᾷ	τὰ πνεύματα· ἀσθενεῖς μὲν γὰρ
[2, 5]	πολὺ πῦρ ἐὰν ὀλίγον ἐμπέσῃ	ὑπέκκαυμα,	φθάνει πολλάκις πρὶν καπνὸν ποιῆσαι
[2, 4]	καὶ λανθάνον ἔξω προϊὸν ἤδη	πνεῦμα	γίγνεται λαμπρόν. Τίς μὲν οὖν
[2, 8]	διὰ τὴν στενότητα· τὸ γὰρ	πνεῦμα	γιγνόμενον σφοδρὸν καὶ διὰ τὸ
[2, 8]	γῆν. Ὅσην δ' ἔχει τὸ	πνεῦμα	δύναμιν, οὐ μόνον ἐκ τῶν
[2, 8]	ἐπιπολῆς ἢ κάτωθεν βιάζηται τὸ	πνεῦμα,	ἐκεῖνο τὸ κινοῦν ἐστιν, ὥσπερ
[2, 4]	περικεχυμένος ἀὴρ οὗτος γίγνεται κινούμενος	πνεῦμα,	καὶ ὅθεν ἂν τύχῃ κινηθείς,
[2, 8]	ὑπὸ τὴν γῆν γιγνομένους τὸ	πνεῦμα,	καὶ τοὺς πρὸ τῶν σεισμῶν·
[2, 8]	πολὺ δ' ἐντὸς γίγνεσθαι τὸ	πνεῦμα·	καὶ τοῦτο ὁτὲ μὲν συνεχὲς
[2, 8]	μὲν οὖν ᾖ πολὺ τὸ	πνεῦμα,	κινεῖ τὴν γῆν, ὥσπερ δὲ
[2, 8]	τοιαύτη, μάλιστα τῶν σωμάτων τὸ	πνεῦμα	κινητικόν· καὶ γὰρ τὸ πῦρ
[2, 8]	καὶ ἐν τῇ γῇ τὸ	πνεῦμα	παραπλήσιον ποιεῖν, καὶ τὸν μὲν
[2, 8]	περὶ τὴν γῆν, τοῦτο τὸ	πνεῦμα	περὶ τὴν ἐν τῷ ἀέρι
[2, 8]	ψόφου· τέλος δὲ ῥαγέντος ἐξῆλθεν	πνεῦμα	πολὺ καὶ τὸν φέψαλον καὶ
[2, 8]	τοὺς κάτω τόπους, πολὺ δεχόμεναι	πνεῦμα	σείονται μᾶλλον. Καὶ ἔαρος δὲ
[2, 8]	οὐδὲ γῆ αἴτιον εἴη, ἀλλὰ	πνεῦμα	τῆς κινήσεως, ὅταν εἴσω τύχῃ
[2, 8]	ἠρέμει, πάλιν κινεῖται καὶ γίγνεται	πνεῦμα	τῆς ὀψιαίτερον ἐκλείψεως ὀψιαίτερον. Ὅταν
[2, 5]	ἔστιν γὰρ ὥσπερ ἀπόγειον τὸ	πνεῦμα	τὸ βόρειον (ἕως ὁ βορέας
[2, 8]	καὶ ψυχρᾶς ἀτμίδος, (ὥσπερ τὸ	πνεῦμα	τὸ> διὰ τοῦ στόματος φυσώμενον·
[2, 9]	ταύτην τὴν αἰτίαν· τὸ δὲ	πνεῦμα	τὸ ἐκθλιβόμενον τὰ πολλὰ μὲν
[2, 8]	ἀποβιαζόμενα γὰρ ἄλληλα τὸ μὲν	πνεῦμα	τὸν σεισμὸν ἐποίησεν, ἡ δ'
[2, 9]	τὴν ζέσιν ποιεῖν τὸ ἐγγιγνόμενον	πνεῦμα	ὑπὸ τοῦ πυρός, ἣν οὔτε
[2, 8]	ὅταν τὸ (σεῖον τὴν γῆν	πνεῦμα	φερομένην ὑπ' ἄλλου πνεύματος τὴν
[2, 9]	ᾗ ἂν ὥσπερ (ἐκπῖπτον τὸ	πνεῦμα	χρωματισθὲν ὀφθῇ. Γίγνεται δὲ μετὰ
[2, 8]	ἀλλ' οὐ ποιεῖ) τὸ δὲ	πνεῦμα	ὡς ἀρχή. Ὅπου δ' ἅμα
[2, 1]	ὑψηλοτέρων τῶν πρὸς ἄρκτον τὸ	ῥεῦμα	γίγνεται τὸ πλεῖστον· ὥστε τὰ
[2, 3]	ὑδάτων καὶ τὸ τῆς φλογὸς	ῥεῦμα)	φανερὸν δὴ καὶ τοῦτο καὶ
[2, 8]	τοῦ ἀνέμου ἐγένετο τό τε	κῦμα	καὶ ὁ σεισμὸς ἅμα, καὶ
[2, 8]	ὡς ἀρχή. Ὅπου δ' ἅμα	κῦμα	σεισμῷ γέγονεν, αἴτιον, ὅταν ἐναντία
[2, 4]	ἀναθυμιᾶται, τοῦτο δ' ἦν ἀνέμου	σῶμα·	καὶ ὅταν ἡ τοιαύτη ἀπόκρισις
[2, 2]	Τοιοῦτον δ' οὐδὲν ἄλλο φαίνεται	σῶμα	κείμενον ἀθρόον, ὥσπερ καὶ τῶν
[2, 2]	τοῦ πυρὸς τόπον, γῆς δὲ	σῶμα	περὶ ὃ ταῦτα πάντα κεῖται
[2, 3]	(ἀεί) ἐν οἷς τὸ αὐτὸ	σῶμα	συνεκκρίνεται, ὃ ποιεῖ τὸν χυμὸν
[2, 3]	εἰρημένων, ὅτι τὸ ἁλμυρὸν ποιεῖ	σῶμά	τι, καὶ γεῶδές ἐστιν τὸ
[2, 2]	τὴν θάλατταν ἀρχὴν εἶναι καὶ	σῶμα	τοῦ παντὸς ὕδατος ἥδ' ἐστίν·
[2, 3]	περὶ τὸ εἰς τὴν κύστιν	περίττωμα	συλλεγόμενον· καὶ γὰρ ἐκεῖνο πικρὸν
[2, 2]	καθάπερ τὸ ἐν τοῖς σώμασιν	περίττωμα	τῆς τροφῆς πάσης, καὶ μάλιστα
[2, 3]	πρότερον εἴπομεν· ἀπεπτότατον γὰρ τὸ	περίττωμα	τῆς ὑγρᾶς τροφῆς· τοιαύτη δὲ
[2, 2]	ὑγρᾶς τροφῆς ὑπόστασις καὶ τὸ	περίττωμα	φαίνεται πικρὸν ὂν καὶ ἁλμυρόν·
[2, 5]	δὲ πλεῖσται καὶ ἐν ταῖς	ἀνὰ	μέσον ὥραις, ἢ τῷ μήπω
[2, 3]	τὴν λίμνην καὶ ἁλμυρὰν ὥστε	μηδένα	ἰχθὺν ἐγγίγνεσθαι, τὰ δὲ ἱμάτια
[2, 1]	πρὸς ἀλλήλας οὐ συμμειγνύουσαι κατ'	οὐδένα	τόπον, ὧν ἡ μὲν ἐρυθρὰ
[2, 2]	γὰρ ἡ αὐτὴ οὖσα διαμένει	οὐδένα	χρόνον ὡς εἰπεῖν) περὶ δὲ
[2, 6]	πνεύματα παύουσι, καὶ ἀποφυσῶντες τὰ	συνιστάμενα	νέφη ποιοῦσιν αἰθρίαν, ἂν μὴ
[2, 6]	δ' ἀπέχει κατὰ τόπον τὰ	κείμενα	πρὸς ἄλληλα κατὰ διάμετρον. Ἔστω
[2, 7]	γένους ἐστίν. Ἔστι δὲ τὰ	παρειλημμένα	μέχρι γε τοῦ νῦν χρόνου
[2, 9]	ἡμέρας ἀφανίζειν. Τὰ μὲν οὖν	λεγόμενα	περὶ βροντῆς τε καὶ ἀστραπῆς
[2, 3]	ἰδίειν ἀδύνατον. Τὰ μὲν οὖν	λεγόμενα	τῆς ἁλμυρότητος αἴτια διαφεύγειν φαίνεται
[2, 8]	γῆν ὡρμημένῳ πνεύματι, ἀλλ' ἀντιφράττειν·	ἀποβιαζόμενα	γὰρ ἄλληλα τὸ μὲν πνεῦμα
[2, 5]	λωφῶσι διὰ τὸ τὰ πεπηγότα	τηκόμενα	παύεσθαι διὰ τὴν ψυχρότητα τῶν
[2, 4]	οὐδὲ πηγήν. Μαρτυρεῖ δὲ τὰ	γιγνόμενα	τοῖς εἰρημένοις· διὰ γὰρ τὸ
[2, 4]	Παύουσί τε οὖν τὰ ὕδατα	γιγνόμενα	τοὺς ἀνέμους, καὶ παυομένων αὐτὰ
[2, 5]	ἐστὶν ἀδύνατον κατά τε τὰ	φαινόμενα	καὶ κατὰ τὸν λόγον. Ὅ
[2, 5]	εἶναι πορεύσιμον, καὶ κατὰ τὰ	φαινόμενα	περί τε τοὺς πλοῦς καὶ
[2, 3]	ὅτι λεπτοτάτη ἐστίν· τὰ δὲ	πεττόμενα	πάντα συνίστασθαι πέφυκεν) ἔπειτα ἱδρώς
[2, 6]	Τὰ μὲν οὖν κυριώτατα καὶ	διωρισμένα	πνεύματα ταῦτ' ἐστὶ καὶ τοῦτον
[2, 3]	πλήρης δυνάμεων, δι' ὧν τὰ	ἠθούμενα	ὕδατα ὄντα γλυκέα μεταβάλλει, καὶ
[2, 1]	λέγω δ' οἷον τὰ φρεατιαῖα	καλούμενα·	πάντων γὰρ ἀνωτέρω δεῖ τὴν
[2, 9]	συγκρίσεως ἕκαστον αὐτῶν· ὡσαύτως γὰρ	ἐκεῖνά	τε συγκρίσεις καὶ ταῦτα διακρίσεις
[2, 6]	τοῦτο τὸ μέρος διὰ τὸ	ἐκεῖνα	ὑπὸ τὸν ἥλιον εἶναι καὶ
[2, 6]	ἐαρινὴν καικίας καὶ ὅλως τὰ	ἐπέκεινα	τροπῆς θερινῆς, περὶ δὲ τὴν
[2, 5]	οἰκεῖσθαι μόνα δυνατόν, καὶ οὔτ'	ἐπέκεινα	τῶν τροπῶν (σκιὰ γὰρ οὐκ
[2, 8]	εὐθεῖαν καὶ λεπτὴν καταλείπεσθαι ὥσπερ	ῥηγμῖνα	οὖσαν ἀέρος τὴν νεφέλην. Διὰ
[2, 4]	δοκεῖ, διὰ τὸ λανθάνειν τὰ	νυκτερινὰ	τῶν μεθ' ἡμέραν μᾶλλον) τὸ
[2, 8]	τίς ἡ φύσις, καὶ διὰ	τίνα	αἰτίαν γίγνονται, καὶ περὶ τῶν
[2, 3]	καὶ γλυκεῖ διὰ τὸ συμμειχθῆναί	τινα	γῆν τοιαύτην, οὐδὲν ἧττον ἐλθόντος
[2, 5]	δ' ὁμοίως ἔχειν ἀνάγκη τόπον	τινὰ	πρὸς τὸν ἕτερον πόλον ὥσπερ
[2, 3]	γίγνονται· πάθη γὰρ τἆλλα διά	τινα	σύμμειξιν τοῦ ὕδατός ἐστιν, καὶ
[2, 3]	καὶ τοῦτ' ἀεὶ γίγνεσθαι κατά	τινα	τάξιν, ὡς ἐνδέχεται μετέχειν τὰ
[2, 1]	ἐλάνθανον αἱ πηγαί, εἰ κατά	τινα	τόπον αὐτῶν ἦσαν. Ῥέουσα δ'
[2, 4]	ἢ καὶ εἰς τῶν πόρρω	τινὰ	τόπων ἀπεώσθη ὑπὸ πνευμάτων· ὁτὲ
[2, 3]	ἀπεψίαν· ἐν δὲ τῇ γῇ	τίνα	τρόπον ὑπῆρχε, λεκτέον. Ὅλως δὲ
[2, 3]	αἰτίαν εἴπομεν, ὅτι τῶν κατά	τινα	χρόνον ὑπερβολῶν γιγνομένων ὕδατος τοῦτ'
[2, 9]	οἴοιτο τὸ ὕδωρ καὶ τὴν	χιόνα	καὶ τὴν χάλαζαν ἐνυπάρχοντα πρότερον
[2, 5]	ἐκτμήματα ποιοῦσι. Ταῦτα δ' οἰκεῖσθαι	μόνα	δυνατόν, καὶ οὔτ' ἐπέκεινα τῶν
[2, 6]	οἱ δ' ὀλυμπίαν, οἱ δὲ	σκίρωνα·	οὗτος γὰρ ἀπὸ δυσμῆς θερινῆς
[2, 1]	βραχέα μὲν διὰ τὸν πηλόν,	ἄπνοα	δ' ἐστὶν ὡς ἐν κοίλῳ
[2, 4]	ἐν τῷ χειμῶνι νήνεμα καὶ	ἄπνοα,	κατ' αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν τόπον·
[2, 8]	Ἕως ἂν οὖν ἀναλωθῇ τὰ	ὑπόλοιπα	τούτων, ἀνάγκη σείειν, ἠρεμαιότερον δὲ
[2, 7]	πάθος οὐδεμιᾷ διαφέροντας ὑπερβολῇ τοιαύτῃ	παρὰ	τοὺς ἄλλους; καίτοι ἐχρῆν. Ὅλως
[2, 7]	τοῦ νῦν χρόνου τρία καὶ	παρὰ	τριῶν. Ἀναξαγόρας τε γὰρ ὁ
[2, 9]	περὶ βροντῆς τε καὶ ἀστραπῆς	παρὰ	τῶν ἄλλων ταῦτ' ἐστί, τῶν
[2, 4]	ξηρὰν καὶ καπνώδη, ὁτὲ μὲν	ἔπομβρα	τὰ ἔτη γίγνεται καὶ ὑγρά,
[2, 3]	ἀλλὰ ξηρὰ μὲν οὖσα ὑγραίνεται,	ὑγρὰ	δ' οὖσα οὐδὲν πάσχει τοιοῦτον.
[2, 4]	ἀναθυμιάσεως, ὥς φαμεν, ἡ μὲν	ὑγρὰ	ἡ δὲ ξηρά· καλεῖται δ'
[2, 4]	ἔπομβρα τὰ ἔτη γίγνεται καὶ	ὑγρά,	ὁτὲ δὲ ἀνεμώδη καὶ αὐχμοί.
[2, 4]	οἰκείαν ῥεῖ χώραν, ἡ δ'	ὑγρὰ	πρὸς τὴν γειτνιῶσαν, ἢ καὶ
[2, 6]	πυκνοῦσι τὸν οὐρανὸν καικίας μὲν	σφόδρα,	λὶψ δὲ ἀραιοτέροις, καικίας μὲν
[2, 3]	γάρ τις ὕδωρ ἁλμυρὸν ποιήσῃ	σφόδρα	μείξας ἅλας, ἐπιπλέουσι τὰ ᾠά,
[2, 8]	ὅταν μὲν γὰρ κυμαίνουσα ἐκβάλλῃ,	σφόδρα	παχεῖαι καὶ σκολιαὶ γίγνονται αἱ
[2, 6]	ποιοῦσιν αἰθρίαν, ἂν μὴ ψυχροὶ	σφόδρα	τύχωσιν ἅμα ὄντες. Τότε δὲ
[2, 2]	γῆν ὑπὸ τοῦ ἡλίου θερμαινομένου,	ἀέρα	γενέσθαι καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν
[2, 8]	τὴν γῆν τοῦ διαλύοντος τὸν	ἀέρα	καὶ διακρίνοντος, καὶ πρὸς τὴν
[2, 4]	τινὲς λέγουσιν· τὸν γὰρ αὐτὸν	ἀέρα	κινούμενον μὲν ἄνεμον εἶναι, συνιστάμενον
[2, 8]	θερμοὶ διὰ τὸ κινεῖν τὸν	ἀέρα	πλήρη πολλῆς ὄντα καὶ ψυχρᾶς
[2, 6]	ψυχρὸς εἶναι πηγνὺς τὸν ἀτμίζοντα	ἀέρα	συνίστησι, διὰ δὲ τὸ τῷ
[2, 7]	Ἀναξαγόρας μὲν οὖν φησι τὸν	αἰθέρα	πεφυκότα φέρεσθαι ἄνω, ἐμπίπτοντα δ'
[2, 3]	μὲν πρῶτον τὰ ὄρη ἐποίησεν	φανερά,	τὸ δὲ δεύτερον τὰς νήσους,
[2, 9]	διακρίσεις ὑποληπτέον εἶναι, ὥστ' εἰ	θάτερα	τούτων μὴ γίγνεται ἀλλ' ἔστι,
[2, 2]	τὸ ἁλμυρὸν πότιμον. Ἀντίκειται δὲ	ἑτέρα	πρὸς ταύτην τὴν δόξαν ἀπορία,
[2, 6]	πνεῖν) νότῳ δὲ τὰ ἀπηλιωτικά	(θερμότερα	γὰρ διὰ τὸ ἀπ' ἀνατολῆς
[2, 6]	ἀλεεινῷ τῶν πνευμάτων οὕτως ἐκάλεσαν.	θερμότερα	μὲν τὰ ἀπὸ τῆς ἕω
[2, 6]	τὰ μὲν ζεφυρικὰ τῷ βορέᾳ	(ψυχρότερα	γὰρ διὰ τὸ ἀπὸ δυσμῶν
[2, 1]	τοῦ βάθους· ἀεὶ γὰρ ἔτι	βαθυτέρα	φαίνεται οὖσα ἡ θάλαττα, καὶ
[2, 3]	Γίγνεται μὲν οὖν ἀεί τε	πλατυτέρα	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν, ἀνάγεται
[2, 3]	τοῦτο τά τε νότια ὕδατα	πλατύτερα	καὶ τὰ πρῶτα τῶν μετοπωρινῶν·
[2, 3]	δὴ καὶ τὴν ἐν τῇ	ξηρᾷ	ἀναθυμίασιν πᾶσαν· αὕτη γὰρ καὶ
[2, 4]	τοδὶ μὲν τὸ μέρος ἡ	ξηρὰ	ἀναθυμίασις ἐγένετο πλείων, κατὰ δὲ
[2, 8]	ὅταν πλείων ἡ ἀναθυμίασις ἡ	ξηρὰ	γίγνηται τῆς ὑγρᾶς· ἐν δὲ
[2, 8]	ἡ γῆ καθ' αὑτὴν μὲν	ξηρά,	διὰ δὲ τοὺς ὄμβρους ἔχουσα
[2, 4]	σώματος, ἐὰν ἡ ἄνω κοιλία	ξηρὰ	ᾖ, τὴν κάτω ἐναντίως διακεῖσθαι,
[2, 4]	ἡ μὲν ὑγρὰ ἡ δὲ	ξηρά·	καλεῖται δ' ἡ μὲν ἀτμίς,
[2, 4]	χώρας ἀναθυμίασιν, οἷον ἡ μὲν	ξηρὰ	κατὰ τὴν οἰκείαν ῥεῖ χώραν,
[2, 3]	φαίνεται δὲ τοῦτο συμβαῖνον, ἀλλὰ	ξηρὰ	μὲν οὖσα ὑγραίνεται, ὑγρὰ δ'
[2, 4]	ὥσπερ εἴρηται πρότερον, ἡ δὲ	ξηρὰ	τῶν πνευμάτων ἀρχὴ καὶ φύσις
[2, 1]	οὐδένα τόπον, ὧν ἡ μὲν	ἐρυθρὰ	φαίνεται κατὰ μικρὸν κοινωνοῦσα πρὸς
[2, 2]	περὶ τοῦτο ἡ τοῦ ἀέρος	σφαῖρα	καὶ περὶ ταύτην ἡ λεγομένη
[2, 9]	καὶ μὴ γίγνεσθαι, οἷον ὑπὸ	χεῖρα	ποιούσης ἀεὶ τῆς συγκρίσεως ἕκαστον
[2, 9]	ἔστι δὲ καὶ ἡ σίξις	μικρὰ	ζέσις· ᾗ γὰρ τὸ προσπῖπτον
[2, 8]	ὅταν κοπτόμενον ἐκπρησθῇ πρῶτον εἰς	μικρὰ	κερματισθέντος τοῦ ἀέρος. Τεκμήριον δ'
[2, 3]	ὀξέος, περὶ δὲ τὴν Σκυθικὴν	πικρά·	τὸ δ' ἀπορρέον αὐτῆς τὸν
[2, 2]	ἀλλὰ τοῦ περιττώματος, ὅτι τοῦθ'	ὁρᾷ	ὑπομένον, οὐκ ἂν ὑπολαμβάνοι καλῶς.
[2, 4]	ὁ κύκλῳ ἀὴρ συνέπεται τῇ	φορᾷ.	Διὸ καὶ ἀπορήσειεν ἄν τις
[2, 8]	(ὅταν πλησίον ἤδη γίγνηται ἡ	φορὰ	ἐν ᾧ γενομένων ἔσται ἡ
[2, 4]	τῆς μεσημβρίας νότοι. Ἡ δὲ	φορὰ	λοξὴ αὐτῶν ἐστιν· περὶ γὰρ
[2, 4]	ἐκεῖθεν τὸ αἴτιον· ἡ γὰρ	φορὰ	τῶν πορρωτέρω κυρία τῆς γῆς·
[2, 3]	ἴσως εἴρηκεν ἱκανῶς (ἡ γὰρ	μεταφορὰ	ποιητικόν) πρὸς δὲ τὸ γνῶναι
[2, 3]	γὰρ διέφερεν ἀλλ' ἢ τῷ	ἁλμυρὰ	εἶναι τῶν ποταμῶν· τοῦτο δ'
[2, 3]	γίγνεται πλῆθος. Ὅσα δ' ἐστὶν	ἁλμυρὰ	ῥεύματα ποταμῶν ἢ κρηνῶν, τὰ
[2, 3]	περίττωσις, ἐν δὲ τοῖς καομένοις	τέφρα.	Διὸ καὶ τὴν θάλαττάν τινες
[2, 4]	πολλάκις γὰρ ἡ μὲν κύκλῳ	χώρα	λαμβάνει τοὺς ὡραίους ὄμβρους ἢ
[2, 8]	ὅπου θάλαττα ῥοώδης ἢ ἡ	χώρα	σομφὴ καὶ ὕπαντρος· διὸ καὶ
[2, 3]	τῆς ὑγρᾶς τροφῆς· τοιαύτη δὲ	πᾶσα	μὲν ἡ ὑπόστασις, μάλιστα δὲ
[2, 8]	ἔσω ἅμα ἢ ἔξω ὁρμᾷ	πᾶσα.	Τὸ δ' ἐνίους γίγνεσθαι καὶ
[2, 1]	Ἡ δ' ἐντὸς Ἡρακλείων στηλῶν	ἅπασα	κατὰ τὴν τῆς γῆς κοιλότητα
[2, 2]	Ἡ μὲν οὖν αἰτία ἡ	ποιήσασα	τοὺς πρότερον οἴεσθαι τὴν θάλατταν
[2, 3]	τὰς νήσους, τὸ δὲ τελευταῖον	ῥοφήσασα	ξηρὰν ποιήσει πάμπαν. Ἐκείνῳ μὲν
[2, 3]	ὡς δὶς μὲν ἡ Χάρυβδις	ἀναρροφήσασα	τὸ μὲν πρῶτον τὰ ὄρη
[2, 3]	τοῦτο ψυχθὲν ἁλῶν γίγνεται πλῆθος.	Ὅσα	δ' ἐστὶν ἁλμυρὰ ῥεύματα ποταμῶν
[2, 6]	πνευμάτων ταῦτα ἀλλήλοις ἐναντία εἶναι,	ὅσα	κατὰ διάμετρόν ἐστιν. Καλεῖται δὲ
[2, 1]	ὑποστάσεις, οἷον τὰ τελματιαῖα καὶ	ὅσα	λιμνώδη, πλήθει καὶ ὀλιγότητι διαφέροντα,
[2, 6]	τούτοις περὶ τῶν ἄλλων παθημάτων	ὅσα	μὴ συμβέβηκεν ἐν τοῖς προβλήμασιν
[2, 3]	ἡ φύσις αὐτῶν, ἔτι δ'	ὅσα	πάθη κατὰ φύσιν αὐτοῖς συμβαίνει
[2, 3]	διὰ τοῦτό ἐστιν· πάντα γὰρ	ὅσα	πεπύρωται, ἔχει δυνάμει θερμότητα ἐν
[2, 2]	τρέφεται (οὐ γὰρ ἡ αὐτὴ	οὖσα	διαμένει οὐδένα χρόνον ὡς εἰπεῖν)
[2, 8]	μέγιστοι τῶν σεισμῶν· συνεχὴς γὰρ	οὖσα	ἡ ἀναθυμίασις ἀκολουθεῖ ὡς ἐπὶ
[2, 1]	ἀεὶ γὰρ ἔτι βαθυτέρα φαίνεται	οὖσα	ἡ θάλαττα, καὶ τῆς (μὲν
[2, 3]	θάλαττα ἀεὶ διαμένει τῶν αὐτῶν	οὖσα	μορίων ἀριθμῷ ἢ τῷ εἴδει
[2, 3]	μὲν οὖσα ὑγραίνεται, ὑγρὰ δ'	οὖσα	οὐδὲν πάσχει τοιοῦτον. Πῶς οὖν
[2, 3]	τοῦτο συμβαῖνον, ἀλλὰ ξηρὰ μὲν	οὖσα	ὑγραίνεται, ὑγρὰ δ' οὖσα οὐδὲν
[2, 1]	κατά τινα τόπον αὐτῶν ἦσαν.	Ῥέουσα	δ' ἡ θάλαττα φαίνεται κατά
[2, 9]	οὐσίαν ταὐτόν, ἀναθυμίασιν ξηράν, ἣ	ῥέουσα	μέν πως ἄνεμός ἐστιν, ὡδὶ
[2, 1]	διὰ τίν' αἰτίαν οὕτως φαίνεται	ῥέουσα,	τοιαῦτα καὶ τοσαῦθ' ἡμῖν εἰρήσθω.
[2, 3]	ἐπίπαν εἰπεῖν) Ὅτι δὲ γίγνεται	ἀτμίζουσα	πότιμος καὶ οὐκ εἰς θάλατταν
[2, 8]	τὴν γῆν τῆς τοιαύτης δυνάμεως,	συνιοῦσα	δι' ὑγρότητα ἡ ἀτμιδώδης ἀπόρροια
[2, 9]	σεισμούς, ἐν δὲ τοῖς νέφεσι	μεταβάλλουσα	διακρινομένη, συνιόντων καὶ συγκρινομένων αὐτῶν
[2, 8]	πνεῖν. Ἐὰν οὖν εἴσω τύχῃ	μεταβάλλουσα	ἡ ἀρχὴ αὐτῶν ὥσπερ Εὔριπος,
[2, 8]	τοὺς αἰγιαλούς· ὅταν μὲν γὰρ	κυμαίνουσα	ἐκβάλλῃ, σφόδρα παχεῖαι καὶ σκολιαὶ
[2, 6]	δὲ διάμετρος ταύτην πρὸς ὀρθὴν	τέμνουσα,	ἧς τὸ ἐφ' οὗ Η
[2, 1]	μὲν ἐρυθρὰ φαίνεται κατὰ μικρὸν	κοινωνοῦσα	πρὸς τὴν ἔξω στηλῶν θάλατταν,
[2, 9]	πρὸς τὴν πυκνότητα τῶν νεφῶν	ἐμπίπτουσα	(ποιεῖ τὴν βροντήν. Παντοδαποὶ δὲ
[2, 9]	ἐκκρίνεται, βίᾳ δὲ φερομένη καὶ	προσπίπτουσα	τοῖς περιεχομένοις νέφεσι ποιεῖ πληγήν,
[2, 8]	ξηρά, διὰ δὲ τοὺς ὄμβρους	ἔχουσα	ἐν αὑτῇ νοτίδα πολλήν, ὥσθ'
[2, 4]	δ' ἡ μὲν ὑγροῦ πλέον	ἔχουσα	πλῆθος ἀναθυμίασις ἀρχὴ τοῦ ὑομένου
[2, 8]	οἱ τόποι ἐξ ὧν γίγνεται	τὰ	ἀναφυσήματα, διὰ τὸ τὴν θάλατταν
[2, 6]	χρόνον ὑπὸ τὸν ἥλιόν ἐστι	τὰ	ἀπ' ἀνατολῆς· τὰ δ' ἀπὸ
[2, 6]	ἀπὸ δυσμῶν πνεῖν) νότῳ δὲ	τὰ	ἀπηλιωτικά (θερμότερα γὰρ διὰ τὸ
[2, 6]	πνευμάτων οὕτως ἐκάλεσαν. θερμότερα μὲν	τὰ	ἀπὸ τῆς ἕω τῶν ἀπὸ
[2, 3]	ἀνάγκη συμβαίνειν ὁμοίως) οὔτε ἀεὶ	τὰ	αὐτὰ μέρη διαμένει, οὔτε γῆς
[2, 7]	μὲν τὴν γῆν πάντῃ φέρεσθαι	τὰ	βάρος ἔχοντα τῶν σωμάτων, ἄνω
[2, 3]	πλατέα τὰ ὕδατα· ἀνάγκη γὰρ	τὰ	βαρύτατα πρῶτα φέρεσθαι. Ὥστ' ἐν
[2, 4]	ἀρχὴν οὐδὲ πηγήν. Μαρτυρεῖ δὲ	τὰ	γιγνόμενα τοῖς εἰρημένοις· διὰ γὰρ
[2, 6]	ἥλιόν ἐστι τὰ ἀπ' ἀνατολῆς·	τὰ	δ' ἀπὸ δυσμῆς ἀπολείπει τε
[2, 1]	διὰ τὴν ἔκχυσιν οὐ βαθέα,	τὰ	δ' ἔξω πελάγη βαθέα μᾶλλον.
[2, 1]	Σαρδονικὸς καὶ Τυρρηνικὸς βαθύτατοι πάντων.	Τὰ	δ' ἔξω στηλῶν βραχέα μὲν
[2, 1]	οὗτος δ' εἰς τὸν Αἰγαῖον.	Τὰ	δ' ἤδη τούτων ἔξω πελάγη
[2, 3]	ἁλμυρὰν ὥστε μηδένα ἰχθὺν ἐγγίγνεσθαι,	τὰ	δὲ ἱμάτια ῥύπτειν, ἐάν τις
[2, 2]	μὲν κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον,	τὰ	δὲ καὶ καταντικρὺ τῇ θέσει
[2, 5]	ἐπιπολῆς καὶ ἀσθενῆ τότε ἀποκρίνεται,	τὰ	δὲ μᾶλλον πεπηγότα πλείονος δεῖται
[2, 6]	τὰ μὲν βόρεια τούτων καλεῖται,	τὰ	δὲ νότια· προστίθεται δὲ τὰ
[2, 3]	(σημεῖον δ' ὅτι λεπτοτάτη ἐστίν·	τὰ	δὲ πεττόμενα πάντα συνίστασθαι πέφυκεν)
[2, 1]	γὰρ ἀπόρρυτός ἐστιν οὔτε χειροποίητος,	τὰ	δὲ πηγαῖα πάντα τούτων θάτερον
[2, 1]	λιμνώδη, πλήθει καὶ ὀλιγότητι διαφέροντα,	τὰ	δὲ πηγαῖα. Ταῦτα δὲ πάντα
[2, 2]	ποιεῖν τὴν ἐπίχυσιν τοῖς ῥεύμασιν.	Τὰ	δὲ πολλαχοῦ μὲν λιμνάζειν, οἷον
[2, 1]	τὰ μὲν ῥυτὰ τυγχάνει ὄντα	τὰ	δὲ στάσιμα. Τὰ μὲν οὖν
[2, 5]	ἔνθα δὲ διὰ τὴν ἀλέαν.	Τὰ	δὲ τῆς Ἰνδικῆς ἔξω καὶ
[2, 3]	τινα τάξιν, ὡς ἐνδέχεται μετέχειν	τὰ	ἐνταῦθα τάξεως. Ὅθεν μὲν οὖν
[2, 6]	μὲν ἐαρινὴν καικίας καὶ ὅλως	τὰ	ἐπέκεινα τροπῆς θερινῆς, περὶ δὲ
[2, 4]	καὶ καπνώδη, ὁτὲ μὲν ἔπομβρα	τὰ	ἔτη γίγνεται καὶ ὑγρά, ὁτὲ
[2, 3]	γίγνεται πλήρης δυνάμεων, δι' ὧν	τὰ	ἠθούμενα ὕδατα ὄντα γλυκέα μεταβάλλει,
[2, 5]	μεταβάλλειν τὴν σκιὰν πρὸς μεσημβρίαν)	τά	θ' ὑπὸ τὴν ἄρκτον ὑπὸ
[2, 8]	γῆν ἡ θάλαττα· διὸ καὶ	τὰ	θερμὰ τὰ περὶ Αἰδηψὸν ἀπὸ
[2, 6]	κατὰ τόπον, πλεῖστον δ' ἀπέχει	τὰ	κατὰ διάμετρον, ἀναγκαῖον καὶ τῶν
[2, 3]	μεταβάλλει τά τ' ἐπιπολάζοντα καὶ	τὰ	κατιόντα πάλιν. Ὅτι δ' ἐστὶν
[2, 7]	φέρεσθαι ἄνω, ἐμπίπτοντα δ' εἰς	τὰ	κάτω τῆς γῆς καὶ κοῖλα
[2, 5]	τὴν κρᾶσιν, οὐ γὰρ ὑπερβάλλει	τὰ	καύματα καὶ τὸ ψῦχος κατὰ
[2, 6]	πλεῖστον δ' ἀπέχει κατὰ τόπον	τὰ	κείμενα πρὸς ἄλληλα κατὰ διάμετρον.
[2, 7]	ἔχοντα τῶν σωμάτων, ἄνω δὲ	τὰ	κοῦφα καὶ τὸ πῦρ, εὔηθες,
[2, 1]	Διὸ τὰ μὲν αὐτόματα ῥεῖ	τὰ	κρηναῖα καὶ ποτάμια, ταῦτα δὲ
[2, 8]	κυμάτων οἱ ἄνεμοι ἀλλ' οὐ	τὰ	κύματα τῶν ἀνέμων εἰσὶν αἴτια,
[2, 1]	πηγὴν εἶναι τῆς ῥύσεως. Διὸ	τὰ	μὲν αὐτόματα ῥεῖ τὰ κρηναῖα
[2, 6]	ὁ ἀργέστης καλούμενος. Ὅλως δὲ	τὰ	μὲν βόρεια τούτων καλεῖται, τὰ
[2, 7]	γῆς καὶ κοῖλα κινεῖν αὐτήν·	τὰ	μὲν γὰρ ἄνω συναληλεῖφθαι διὰ
[2, 8]	τρόπον, οἱ δ' ἄνεμοι οὔ·	τὰ	μὲν γὰρ ἐν τῇ γῇ
[2, 1]	ῥεῦμα γίγνεται τὸ πλεῖστον· ὥστε	τὰ	μὲν διὰ τὴν ἔκχυσιν οὐ
[2, 5]	συνεχεῖς δ' ὁμοίως πνέουσι, διότι	τὰ	μὲν ἐπιπολῆς καὶ ἀσθενῆ τότε
[2, 6]	τὰ δὲ νότια· προστίθεται δὲ	τὰ	μὲν ζεφυρικὰ τῷ βορέᾳ (ψυχρότερα
[2, 3]	ὕδατα ὄντα γλυκέα μεταβάλλει, καὶ	τὰ	μὲν ὀξέα γίγνεται, καθάπερ ἐν
[2, 6]	περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον φοινικίαν)	Τὰ	μὲν οὖν κυριώτατα καὶ διωρισμένα
[2, 9]	φέγγος τὸ τῆς ἡμέρας ἀφανίζειν.	Τὰ	μὲν οὖν λεγόμενα περὶ βροντῆς
[2, 3]	ὑγρὰν δ' οὖσαν ἰδίειν ἀδύνατον.	Τὰ	μὲν οὖν λεγόμενα τῆς ἁλμυρότητος
[2, 1]	τυγχάνει ὄντα τὰ δὲ στάσιμα.	Τὰ	μὲν οὖν ῥυτὰ πάντα πηγαῖα·
[2, 6]	ἐπὶ τὸ Ε. Ἐπεὶ οὖν	τὰ	μὲν πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τόπον
[2, 1]	γὰρ περὶ τὴν γῆν ὑδάτων	τὰ	μὲν ῥυτὰ τυγχάνει ὄντα τὰ
[2, 1]	ἀπαντᾶν πρώτην. Τῶν δὲ στασίμων	τὰ	μὲν συλλογιμαῖα καὶ ὑποστάσεις, οἷον
[2, 2]	οὗ καὶ τὰ ῥέοντα καὶ	τὰ	μὴ ῥέοντα ἀναδίδωσιν πάντα· τὴν
[2, 4]	(καὶ ὅταν εἰς ταὐτὸν συνωσθῶσι	τὰ	νέφη καὶ ἀντιπεριστῇ εἰς αὐτὰ
[2, 4]	ἐπ' ἀνατολὰς ἀεὶ φέρεται· διὸ	τὰ	νέφη συνίσταται ἐν τοῖς πλαγίοις,
[2, 4]	οὐ δοκεῖ, διὰ τὸ λανθάνειν	τὰ	νυκτερινὰ τῶν μεθ' ἡμέραν μᾶλλον)
[2, 3]	Χάρυβδις ἀναρροφήσασα τὸ μὲν πρῶτον	τὰ	ὄρη ἐποίησεν φανερά, τὸ δὲ
[2, 7]	τοῦ γένους ἐστίν. Ἔστι δὲ	τὰ	παρειλημμένα μέχρι γε τοῦ νῦν
[2, 5]	ἀναθυμίασις καὶ ἡ θερμότης, ὥστε	τὰ	πεπηγότα ὕδατα τήκεσθαι, καὶ τῆς
[2, 8]	θάλαττα· διὸ καὶ τὰ θερμὰ	τὰ	περὶ Αἰδηψὸν ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας
[2, 4]	λαμπροὶ πνέουσιν. Ἔτι δὲ καὶ	τὰ	περὶ τὴν ἄρκτον ἐν τῷ
[2, 8]	τὸ Φλεγραῖον καλούμενον πεδίον καὶ	τὰ	περὶ τὴν Λιγυστικὴν χώραν. Ἐν
[2, 3]	ἁλμυρὰ ῥεύματα ποταμῶν ἢ κρηνῶν,	τὰ	πλεῖστα θερμά ποτε εἶναι δεῖ
[2, 4]	εὐλόγως ἂν οὖν ἐντεῦθεν γίγνοιτο	τὰ	πλεῖστα καὶ κυριώτατα τῶν πνευμάτων.
[2, 6]	τόπον, ὥσπερ κατ' εἶδος ἐναντία	τὰ	πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τὸ εἶδος·
[2, 6]	μὲν ἐναντία κατὰ τόπον εἶναι	τὰ	πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τόπον, ὥσπερ
[2, 3]	τὸ πάχος διαφέρει τοσοῦτον ὥστε	τὰ	πλοῖα ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ τῶν
[2, 5]	ἥλιος καὶ παύει καὶ συνεξορμᾷ	τὰ	πνεύματα· ἀσθενεῖς μὲν γὰρ καὶ
[2, 5]	ταύτας τὰς αἰτίας καταπαύει τε	τὰ	πνεύματα καὶ ἐξ ἀρχῆς γίγνεσθαι
[2, 8]	ἐστὶ τοῦ ῥεῖν ὑπὸ γῆν	τὰ	πνεύματα καὶ τὸ γιγνόμενον περὶ
[2, 4]	συμπέσῃ γενέσθαι τοὺς ὄμβρους, καὶ	τὰ	πνεύματα παύεται ὕδατος γενομένου. Ταῦτα
[2, 8]	ὄρθρον μάλιστα· τηνικαῦτα γὰρ καὶ	τὰ	πνεύματα πέφυκεν ἄρχεσθαι πνεῖν. Ἐὰν
[2, 8]	γέγονεν, αἴτιον, ὅταν ἐναντία γίγνηται	τὰ	πνεύματα. Τοῦτο δὲ γίγνεται ὅταν
[2, 6]	κατὰ τὴν θέσιν τῶν τόπων	τὰ	πνεύματα ὧδε· ζέφυρος μὲν τὸ
[2, 5]	οἱ ἐτησίαι· οὕτω γὰρ καὶ	τὰ	πνίγη γίγνεται, οὐχ ὅταν μάλιστα
[2, 4]	τε τοὺς ὄμβρους ἄνεμος ὡς	τὰ	πολλὰ γίγνεται ἐν ἐκείνοις τοῖς
[2, 9]	τὸ δὲ πνεῦμα τὸ ἐκθλιβόμενον	τὰ	πολλὰ μὲν ἐκπυροῦται λεπτῇ καὶ
[2, 4]	Αἴτιον δ' ὅτι ὡς μὲν	τὰ	πολλὰ τὸ αὐτὸ πάθος ἐπὶ
[2, 1]	βαθέα μᾶλλον. Περὶ δὲ τοῦ	τὰ	πρὸς ἄρκτον εἶναι τῆς γῆς
[2, 3]	τε νότια ὕδατα πλατύτερα καὶ	τὰ	πρῶτα τῶν μετοπωρινῶν· ὅ τε
[2, 2]	τι πλῆθος, ἐξ οὗ καὶ	τὰ	ῥέοντα καὶ τὰ μὴ ῥέοντα
[2, 4]	παραπλησίως κεῖσθαι πρὸς τὸν ἥλιον	τὰ	σύνεγγυς, ἐὰν μή τι διάφορον
[2, 6]	τἆλλα πνεύματα παύουσι, καὶ ἀποφυσῶντες	τὰ	συνιστάμενα νέφη ποιοῦσιν αἰθρίαν, ἂν
[2, 8]	τοῦ πνεύματος καὶ τῶν τόπων	τὰ	σχήματα δι' οἵων ἂν ῥυῇ·
[2, 5]	ἡμῶν, δῆλον ὡς ἀνάλογον ἕξει	τά	τ' ἄλλα καὶ τῶν πνευμάτων
[2, 3]	συγκαταβαίνει, καὶ τοὺς τόπους μεταβάλλει	τά	τ' ἐπιπολάζοντα καὶ τὰ κατιόντα
[2, 3]	ὕδατι, εἴρηται. Καὶ διὰ τοῦτο	τά	τε νότια ὕδατα πλατύτερα καὶ
[2, 8]	γὰρ τὸν τρόπον γενομένου σεισμοῦ	τά	τε περὶ Σίπυλον ἀνετράπη καὶ
[2, 1]	μὲν συλλογιμαῖα καὶ ὑποστάσεις, οἷον	τὰ	τελματιαῖα καὶ ὅσα λιμνώδη, πλήθει
[2, 9]	ἀστραπὰς καὶ πρὸς τούτοις τἆλλα	τὰ	τῆς αὐτῆς φύσεως τούτοις ὄντα.
[2, 3]	διασείσῃ βρέξας. Ἔστι δὲ καὶ	τὰ	τοιαῦτα σημεῖα πάντα τῶν εἰρημένων,
[2, 9]	καὶ οἱ ἐκνεφίαι καὶ πάντα	τὰ	τοιαῦτα φέρεται κάτω, καίτοι πεφυκότος
[2, 3]	τοιοῦτον, καὶ τοῦ μετοπώρου πλατέα	τὰ	ὕδατα· ἀνάγκη γὰρ τὰ βαρύτατα
[2, 4]	ξηρὰν ἀναθυμίασιν. Παύουσί τε οὖν	τὰ	ὕδατα γιγνόμενα τοὺς ἀνέμους, καὶ
[2, 4]	(διὸ χειμῶνός τε μᾶλλον γίγνεται	τὰ	ὕδατα, καὶ νύκτωρ ἢ μεθ'
[2, 8]	σεισμόν. Ἕως ἂν οὖν ἀναλωθῇ	τὰ	ὑπόλοιπα τούτων, ἀνάγκη σείειν, ἠρεμαιότερον
[2, 5]	δ' ἐστὶν ἀδύνατον κατά τε	τὰ	φαινόμενα καὶ κατὰ τὸν λόγον.
[2, 5]	ἅπαν εἶναι πορεύσιμον, καὶ κατὰ	τὰ	φαινόμενα περί τε τοὺς πλοῦς
[2, 1]	πάντα χειρόκμητα, λέγω δ' οἷον	τὰ	φρεατιαῖα καλούμενα· πάντων γὰρ ἀνωτέρω
[2, 3]	ποιήσῃ σφόδρα μείξας ἅλας, ἐπιπλέουσι	τὰ	ᾠά, κἂν ᾖ πλήρη· σχεδὸν
[2, 3]	καὶ τοῦ μετοπώρου πλατέα τὰ	ὕδατα·	ἀνάγκη γὰρ τὰ βαρύτατα πρῶτα
[2, 8]	τὴν γῆν. Ἤδη δὲ καὶ	ὕδατα	ἀνερράγη γιγνομένων σεισμῶν· ἀλλ' οὐ
[2, 4]	ἀναθυμίασιν. Παύουσί τε οὖν τὰ	ὕδατα	γιγνόμενα τοὺς ἀνέμους, καὶ παυομένων
[2, 5]	τοῦ ἡλίου γειτνίασιν οὐκ ἔχει	ὕδατα	καὶ νομάς, αἳ διὰ τὴν
[2, 4]	χειμῶνός τε μᾶλλον γίγνεται τὰ	ὕδατα,	καὶ νύκτωρ ἢ μεθ' ἡμέραν·
[2, 4]	δὲ πρὸς τὸν ἐναντίον τόπον	ὕδατα	καὶ χειμῶνες. Διὰ μὲν οὖν
[2, 3]	δυνάμεων, δι' ὧν τὰ ἠθούμενα	ὕδατα	ὄντα γλυκέα μεταβάλλει, καὶ τὰ
[2, 3]	διὰ τοῦτο τά τε νότια	ὕδατα	πλατύτερα καὶ τὰ πρῶτα τῶν
[2, 5]	ἡ θερμότης, ὥστε τὰ πεπηγότα	ὕδατα	τήκεσθαι, καὶ τῆς γῆς ξηραινομένης
[2, 6]	ταὐτοῦ οὐδὲ τῷ αὐτῷ πνεύματι.	Κατὰ	δὲ τὰς ὥρας τὰς ἐναντίας
[2, 4]	ἡ ξηρὰ ἀναθυμίασις ἐγένετο πλείων,	κατὰ	δὲ τὸ ἄλλο ἡ ἀτμιδώδης,
[2, 6]	τόπον, πλεῖστον δ' ἀπέχει τὰ	κατὰ	διάμετρον, ἀναγκαῖον καὶ τῶν πνευμάτων
[2, 6]	ἀπὸ δυσμῆς θερινῆς πνεῖ, καὶ	κατὰ	διάμετρον αὐτῷ κεῖται μόνος. Οὗτοι
[2, 6]	τὸ Θ τῷ Η ἐναντίον·	κατὰ	διάμετρον γάρ. Ἀπὸ δὲ τοῦ
[2, 6]	μὲν ἐναντίους οὐχ οἷόν τε	(κατὰ	διάμετρον γάρ· ἅτερος οὖν παύσεται
[2, 6]	δυσμῆς χειμερινῆς, ἐναντίος δὲ τούτῳ	(κατὰ	διάμετρον γὰρ κεῖται) Ἀπὸ δὲ
[2, 6]	ταῦτα ἀλλήλοις ἐναντία εἶναι, ὅσα	κατὰ	διάμετρόν ἐστιν. Καλεῖται δὲ κατὰ
[2, 6]	τόπον τὰ κείμενα πρὸς ἄλληλα	κατὰ	διάμετρον. Ἔστω οὖν τὸ μὲν
[2, 6]	οὗ τὸ Μ· τοῦτο γὰρ	κατὰ	(διάμετρον) οὔτε τῷ Ι, τῷ
[2, 6]	μόνος. Οὗτοι μὲν οὖν οἱ	κατὰ	διάμετρόν τε κείμενοι ἄνεμοι καὶ
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ Ν· τοῦτο γὰρ	κατὰ	διάμετρον τὸ σημεῖον, εἰ μὴ
[2, 3]	ξηρανεῖται πάλιν· καὶ τοῦθ' οὕτως	κατὰ	κύκλον ἀναγκαῖον ἀεὶ βαδίζειν· μᾶλλον
[2, 9]	ἐκεῖνοι λέγουσιν. Καίτοι γ' ἐχρῆν	κατὰ	λόγον τοῦ μεγέθους τὴν ζέσιν
[2, 4]	συνεχῆ γίγνεσθαι χώραν, ὁτὲ δὲ	κατὰ	μέρη· πολλάκις γὰρ ἡ μὲν
[2, 8]	ὑπόστασις τοῦ κύματος τὸν κατακλυσμόν.	Κατὰ	μέρος δὲ γίγνονται οἱ σεισμοὶ
[2, 1]	θαλάττης οὔσης. Ὥσπερ οὖν καὶ	κατὰ	μέρος ἐκ τῶν ὑψηλῶν οἱ
[2, 8]	γίγνεσθαι καὶ τὰς ὑπερομβρίας τὰς	κατὰ	μέρος. Καὶ οἱ μὲν σεισμοὶ
[2, 8]	τόπον, οἱ δ' ἄνεμοι οὔ·	κατὰ	μέρος μέν, ὅταν αἱ ἀναθυμιάσεις
[2, 6]	ἐν τοῖς προβλήμασιν εἰρῆσθαι τοῖς	κατὰ	μέρος, νῦν λέγωμεν. Δεῖ δὲ
[2, 5]	τὰ καύματα καὶ τὸ ψῦχος	κατὰ	μῆκος, ἀλλ' ἐπὶ (πλάτος, ὥστ'
[2, 4]	ἐκεῖνον τὸν τόπον· ἀλλὰ τὸ	κατὰ	μικρὸν ἀποπνέον καὶ λανθάνον ἔξω
[2, 1]	ὧν ἡ μὲν ἐρυθρὰ φαίνεται	κατὰ	μικρὸν κοινωνοῦσα πρὸς τὴν ἔξω
[2, 4]	δ' ἐκ πολλῶν ἀναθυμιάσεων συνιουσῶν	κατὰ	μικρόν, ὥσπερ αἱ τῶν ποταμῶν
[2, 4]	τὰς ἐπομβρίας πολλοὺς ἅμα καὶ	κατὰ	συνεχῆ γίγνεσθαι χώραν, ὁτὲ δὲ
[2, 5]	πλῆθος, ἅπαν εἶναι πορεύσιμον, καὶ	κατὰ	τὰ φαινόμενα περί τε τοὺς
[2, 8]	τῆς τοῦ ἡλίου φορᾶς ἤδη	κατὰ	τὰς διαφορὰς τῶν τόπων, ἐφ'
[2, 5]	οἰκουμένην, τοῦτο δ' ἐστὶν ἀδύνατον	κατά	τε τὰ φαινόμενα καὶ κατὰ
[2, 1]	Ῥέουσα δ' ἡ θάλαττα φαίνεται	κατά	τε τὰς στενότητας, εἴ που
[2, 6]	κατὰ διάμετρόν ἐστιν. Καλεῖται δὲ	κατὰ	τὴν θέσιν τῶν τόπων τὰ
[2, 3]	ὑγράν· καὶ τῶν θερμοτάτων γε	κατὰ	τὴν κοιλίαν ζῴων συμβαίνει θερμοτάτην
[2, 4]	ἀναθυμίασιν, οἷον ἡ μὲν ξηρὰ	κατὰ	τὴν οἰκείαν ῥεῖ χώραν, ἡ
[2, 1]	δ' ἐντὸς Ἡρακλείων στηλῶν ἅπασα	κατὰ	τὴν τῆς γῆς κοιλότητα ῥεῖ,
[2, 6]	αὐτῶν καταπαυομένων εἰς τοὺς ἐχομένους	κατὰ	τὴν τοῦ ἡλίου μετάστασιν, διὰ
[2, 4]	ὑγροῦ, ἀλλὰ πάντα ταῦτα λέγεται	κατὰ	τὴν ὑπεροχήν. Φερομένου δὴ τοῦ
[2, 4]	νέφη τε καὶ πνεύματα γίγνεται	κατὰ	τὴν ὥραν ἑκάστην ὡς πέφυκεν·
[2, 3]	Ἔλαβον δὲ ταύτην τὴν διάνοιαν	κατὰ	τῆς θαλάττης ἐκ τοῦ πολλοὺς
[2, 3]	ὕοντος, καὶ τοῦτ' ἀεὶ γίγνεσθαι	κατά	τινα τάξιν, ὡς ἐνδέχεται μετέχειν
[2, 1]	ἂν ἐλάνθανον αἱ πηγαί, εἰ	κατά	τινα τόπον αὐτῶν ἦσαν. Ῥέουσα
[2, 3]	τὴν αἰτίαν εἴπομεν, ὅτι τῶν	κατά	τινα χρόνον ὑπερβολῶν γιγνομένων ὕδατος
[2, 8]	πλάτος· γίγνεται δ' ὀλιγάκις καὶ	κατά	τινας τόπους, οἷον σφυγμός, ἄνω
[2, 6]	εἶδος ἐναντία τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα	κατὰ	τὸ εἶδος· πλεῖστον δ' ἀπέχει
[2, 4]	ἴδιον· οὐ μὴν ἀλλ' ἐνίοτε	κατὰ	τοδὶ μὲν τὸ μέρος ἡ
[2, 2]	κεῖται φανερῶς· ὥστε δῆλον ὅτι	κατὰ	τὸν αὐτὸν λόγον καὶ περὶ
[2, 2]	ὅθεν ἤρξαντο ῥεῖν, πολλὰ μὲν	κατὰ	τὸν αὐτὸν τόπον, τὰ δὲ
[2, 6]	τοῦ ΙΚ διάμετρος βούλεται μὲν	κατὰ	τὸν διὰ παντὸς εἶναι φαινόμενον,
[2, 5]	κατά τε τὰ φαινόμενα καὶ	κατὰ	τὸν λόγον. Ὅ τε γὰρ
[2, 2]	ῥεῖν οὐκ ἐπὶ ταὐτὸν ἀεὶ	κατὰ	τὸν λόγον τοῦτον· ἐπεὶ γὰρ
[2, 5]	κεφαλῆς γιγνόμενος ἡμῖν, ὅταν ᾖ	κατὰ	τὸν μεσημβρινόν. Διὸ καὶ γελοίως
[2, 9]	διὰ τί ποτε τοῦτο γίγνεται	κατὰ	τὸν οὐρανὸν ὅταν ἐπινέφελον ᾖ
[2, 8]	μέν, ὅταν αἱ ἀναθυμιάσεις αἱ	κατὰ	τὸν τόπον αὐτὸν καὶ τὸν
[2, 6]	Ὑποκείσθω δὲ πρῶτον μὲν ἐναντία	κατὰ	τόπον εἶναι τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα
[2, 6]	οὖν τὰ μὲν πλεῖστον ἀπέχοντα	κατὰ	τόπον ἐναντία κατὰ τόπον, πλεῖστον
[2, 6]	πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τόπον ἐναντία	κατὰ	τόπον, πλεῖστον δ' ἀπέχει τὰ
[2, 6]	τὸ εἶδος· πλεῖστον δ' ἀπέχει	κατὰ	τόπον τὰ κείμενα πρὸς ἄλληλα
[2, 6]	τόπον εἶναι τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα	κατὰ	τόπον, ὥσπερ κατ' εἶδος ἐναντία
[2, 3]	ὑποζύγιον ἐπιπλεῖν καὶ οὐ καταδύεσθαι	κατὰ	τοῦ ὕδατος, μαρτύριον ἂν εἴη
[2, 8]	καὶ ἐπὶ δύο ἔτη ἐπισημαίνει	κατὰ	τοὺς αὐτοὺς τόπους. Αἴτιον δὲ
[2, 5]	Φέρεται δὲ καὶ ὁ στέφανος	κατὰ	τοῦτον τὸν τόπον· φαίνεται γὰρ
[2, 3]	τε τῶν φυομένων καὶ γιγνομένων	κατὰ	φύσιν ἀεὶ δεῖ νοεῖν, ὥσπερ
[2, 3]	αὐτῶν, ἔτι δ' ὅσα πάθη	κατὰ	φύσιν αὐτοῖς συμβαίνει ποιεῖν ἢ
[2, 5]	ἕτεροι δύο κῶνοι τῆς γῆς	ἐκτμήματα	ποιοῦσι. Ταῦτα δ' οἰκεῖσθαι μόνα
[2, 8]	τόποι ἐξ ὧν γίγνεται τὰ	ἀναφυσήματα,	διὰ τὸ τὴν θάλατταν μὲν
[2, 8]	πνεύματος καὶ τῶν τόπων τὰ	σχήματα	δι' οἵων ἂν ῥυῇ· ᾗ
[2, 1]	τῆς ῥύσεως. Διὸ τὰ μὲν	αὐτόματα	ῥεῖ τὰ κρηναῖα καὶ ποτάμια,
[2, 5]	κρᾶσιν, οὐ γὰρ ὑπερβάλλει τὰ	καύματα	καὶ τὸ ψῦχος κατὰ μῆκος,
[2, 6]	καθ' οὓς οὐκ ἔστιν ἐναντία	πνεύματα.	Ἀπὸ μὲν γὰρ τοῦ Ι
[2, 4]	Ἔτι δὲ τοῦ γίγνεσθαι μάλιστα	πνεύματα	ἀπό τε τῆς ἄρκτου καὶ
[2, 5]	καὶ παύει καὶ συνεξορμᾷ τὰ	πνεύματα·	ἀσθενεῖς μὲν γὰρ καὶ ὀλίγας
[2, 4]	(ἀναθυμίασιν, ἀεὶ νέφη τε καὶ	πνεύματα	γίγνεται κατὰ τὴν ὥραν ἑκάστην
[2, 5]	τὰς αἰτίας καταπαύει τε τὰ	πνεύματα	καὶ ἐξ ἀρχῆς γίγνεσθαι κωλύει,
[2, 8]	τοῦ ῥεῖν ὑπὸ γῆν τὰ	πνεύματα	καὶ τὸ γιγνόμενον περὶ ταύτας
[2, 1]	ἡλίου ξηραινόμενον τὸ μὲν διατμίσαν	πνεύματα	καὶ τροπὰς ἡλίου καὶ σελήνης
[2, 4]	γενέσθαι τοὺς ὄμβρους, καὶ τὰ	πνεύματα	παύεται ὕδατος γενομένου. Ταῦτα γὰρ
[2, 6]	ἐγγύθεν μάλιστα ἀποβιαζόμενοί τε τἆλλα	πνεύματα	παύουσι, καὶ ἀποφυσῶντες τὰ συνιστάμενα
[2, 8]	μάλιστα· τηνικαῦτα γὰρ καὶ τὰ	πνεύματα	πέφυκεν ἄρχεσθαι πνεῖν. Ἐὰν οὖν
[2, 6]	μὲν οὖν κυριώτατα καὶ διωρισμένα	πνεύματα	ταῦτ' ἐστὶ καὶ τοῦτον τέτακται
[2, 2]	ὅλον οὐρανὸν αὐξηθῆναι, καὶ τοῦτον	πνεύματά	τε παρέχεσθαι καὶ τὰς τροπὰς
[2, 8]	αἴτιον, ὅταν ἐναντία γίγνηται τὰ	πνεύματα.	Τοῦτο δὲ γίγνεται ὅταν τὸ
[2, 6]	τὴν θέσιν τῶν τόπων τὰ	πνεύματα	ὧδε· ζέφυρος μὲν τὸ ἀπὸ
[2, 3]	πλῆθος. Ὅσα δ' ἐστὶν ἁλμυρὰ	ῥεύματα	ποταμῶν ἢ κρηνῶν, τὰ πλεῖστα
[2, 3]	δὲ πολλαχοῦ καὶ κρῆναι καὶ	ῥεύματα	ποταμῶν παντοδαποὺς ἔχοντα χυμούς, ὧν
[2, 2]	διὰ κοίλης· πολλῶν γὰρ δέχονται	ῥεύματα	ποταμῶν, ὑποτεμνόμενοι τῷ τόπῳ καὶ
[2, 8]	οἱ ἄνεμοι ἀλλ' οὐ τὰ	κύματα	τῶν ἀνέμων εἰσὶν αἴτια, ἐπεὶ
[2, 3]	τὰ ὕδατα· ἀνάγκη γὰρ τὰ	βαρύτατα	πρῶτα φέρεσθαι. Ὥστ' ἐν ὅσοις
[2, 6]	ἐκεῖνον φοινικίαν) Τὰ μὲν οὖν	κυριώτατα	καὶ διωρισμένα πνεύματα ταῦτ' ἐστὶ
[2, 6]	βορέας μὲν ὅ τ' ἀπαρκτίας	κυριώτατα,	καὶ θρασκίας καὶ μέσης· ὁ
[2, 4]	ἐντεῦθεν γίγνοιτο τὰ πλεῖστα καὶ	κυριώτατα	τῶν πνευμάτων. Καλοῦνται δ' οἱ
[2, 8]	γὰρ μεθ' ἡμέραν ἢ μικρὸν	μετὰ	δυσμάς, αἰθρίας οὔσης, νεφέλιον λεπτὸν
[2, 8]	καὶ γὰρ τὸ πῦρ ὅταν	μετὰ	πνεύματος ᾖ, γίγνεται φλὸξ καὶ
[2, 5]	ὧν τηκομένων ὑπὸ τοῦ ἡλίου	μετὰ	τὰς θερινὰς τροπὰς μᾶλλον ἢ
[2, 5]	γίγνονται συνεχεῖς, οὓς καλοῦμεν ἐτησίας,	μετὰ	τὰς θερινὰς τροπάς, νότοι δὲ
[2, 5]	νότοι δὲ οὕτως οὐ γίγνονται	μετὰ	τὰς χειμερινάς. Ἔχει δὲ οὐκ
[2, 7]	δὲ σεισμοῦ καὶ κινήσεως γῆς	μετὰ	ταῦτα λεκτέον· ἡ γὰρ αἰτία
[2, 4]	μεταβάλλειν τὰς ἀναθυμιάσεις. Ἔτι δὲ	μετά	τε τοὺς ὄμβρους ἄνεμος ὡς
[2, 2]	τοῦ μὲν μένοντος ἀέρος ἤδη	μετὰ	τὴν γένεσιν, τοῦ δὲ γιγνομένου
[2, 8]	σφυγμόν, καὶ καθάπερ συμβαίνει πολλάκις	μετὰ	τὴν οὔρησιν (διὰ τοῦ σώματος
[2, 9]	πνεῦμα χρωματισθὲν ὀφθῇ. Γίγνεται δὲ	μετὰ	τὴν πληγὴν καὶ ὕστερον τῆς
[2, 2]	τόποις, ἀέρος δὲ πλῆθος τὸ	μετὰ	τὸν τοῦ πυρὸς τόπον, γῆς
[2, 3]	δ' ἀεί τι μέρος αὐτῆς	μετὰ	τοῦ γλυκέος (ἀλλ' ἔλαττον τοσούτῳ
[2, 4]	αἰτίαν καὶ παύονται καὶ γίγνονται	μετὰ	τοὺς ὄμβρους, διὰ τί τε
[2, 8]	τοῦτ' ἀδύνατον ἄλλως ἔχειν, τὸ	μετὰ	τοῦτο σκεπτέον ἂν εἴη ποῖον
[2, 5]	εἰσίν. Οἱ δ' ἐτησίαι πνέουσι	μετὰ	τροπὰς καὶ κυνὸς ἐπιτολήν, καὶ
[2, 5]	δὲ ἐγγύς. Ὁμοίως δὲ καὶ	μετὰ	χειμερινὰς τροπὰς πνέουσιν οἱ ὀρνιθίαι·
[2, 8]	καὶ ἀνῄει οἷον λοφώδης ὄγκος	μετὰ	ψόφου· τέλος δὲ ῥαγέντος ἐξῆλθεν
[2, 5]	ὑπὸ τὴν ἄρκτον ὑπὸ ψύχους	ἀοίκητα.	Φέρεται δὲ καὶ ὁ στέφανος
[2, 1]	δὲ πηγαῖα. Ταῦτα δὲ πάντα	χειρόκμητα,	λέγω δ' οἷον τὰ φρεατιαῖα
[2, 8]	καὶ ὅταν ἀάζωμεν, ἀλλὰ δι'	ὀλιγότητα	οὐχ ὁμοίως ἐπίδηλον, πόρρωθεν δὲ
[2, 8]	τὸ ἀχανὲς ἔξω) καὶ δι'	ὀλιγότητα	τοῦ ἀπωθουμένου ἀέρος. Ἔτι τὸ
[2, 1]	ἅπασα κατὰ τὴν τῆς γῆς	κοιλότητα	ῥεῖ, καὶ τῶν ποταμῶν τὸ
[2, 3]	γὰρ ὅσα πεπύρωται, ἔχει δυνάμει	θερμότητα	ἐν αὑτοῖς. Ὁρᾶν δ' ἔξεστι
[2, 4]	καὶ τὴν ἐν τῇ γῇ	θερμότητα	ταῦτα ποιεῖν οὐ μόνον δυνατὸν
[2, 9]	τὸ τὴν ἀπὸ τῶν ἀκτίνων	θερμότητα	φάναι τὴν ἀπολαμβανομένην ἐν τοῖς
[2, 1]	ἄδηλον· ᾗ δὲ διὰ τὴν	στενότητα	τῆς γῆς ὀλίγον ἐπέχει τόπον,
[2, 8]	σεισμοὶ γίγνονται μάλιστα διὰ τὴν	στενότητα·	τὸ γὰρ πνεῦμα γιγνόμενον σφοδρὸν
[2, 9]	τοῦ πνεύματος ἔκκρισις πρὸς τὴν	πυκνότητα	τῶν νεφῶν ἐμπίπτουσα (ποιεῖ τὴν
[2, 8]	τῆς τοιαύτης δυνάμεως, συνιοῦσα δι'	ὑγρότητα	ἡ ἀτμιδώδης ἀπόρροια ποιεῖ τὸ
[2, 5]	ἀλλ' ὅταν ἔχῃ τὸ ξηρὸν	ὑγρότητα,	τοῦτο θερμαινόμενον θυμιᾶται. Ἀποροῦσι δέ
[2, 8]	ἠπείρου· τὸ γὰρ μεταξὺ διὰ	μικρότητα	οὐδεμίαν ἔχει δύναμιν· τὰς δὲ
[2, 3]	ἀποκρίνεται καὶ τὸ ποιοῦν τὴν	ἁλμυρότητα	διὰ τὴν σύμμειξιν. Τοῦτο γὰρ
[2, 5]	πεπηγότα τηκόμενα παύεσθαι διὰ τὴν	ψυχρότητα	τῶν νυκτῶν. θυμιᾶται δ' οὔτε
[2, 8]	ὥστε κινῆσαι τὴν γῆν διὰ	λεπτότητα,	διὰ μὲν τὸ ῥᾳδίως διηθεῖσθαι
[2, 2]	καὶ πότιμον ἀνάγεται διὰ τὴν	κουφότητα,	καθάπερ ἐν τοῖς τῶν ζῴων
[2, 2]	οὖν πότιμον καὶ γλυκὺ διὰ	κουφότητα	πᾶν ἀνάγεται, τὸ δ' ἁλμυρὸν
[2, 1]	χώραν αὐτῆς) καὶ διὰ τὴν	βραχύτητα	τοῦ βάθους· ἀεὶ γὰρ ἔτι
[2, 6]	δὲ γίγνονται μετοπώρου μὲν μάλιστα,	εἶτα	ἔαρος, καὶ μάλιστα ἀπαρκτίας καὶ
[2, 3]	θερμά ποτε εἶναι δεῖ νομίζειν,	εἶτα	τὴν μὲν ἀρχὴν ἀπεσβέσθαι τοῦ
[2, 3]	δὲ πεττόμενα πάντα συνίστασθαι πέφυκεν)	ἔπειτα	ἱδρώς (ἀεί) ἐν οἷς τὸ
[2, 1]	τοῦτον, ἀφανίζεσθαι δὲ καὶ ποιεῖν	νύκτα	διὰ τὸ ὑψηλὴν εἶναι πρὸς
[2, 9]	ἐν δὲ τοῖς νέφεσι βροντήν·	πάντα	γὰρ εἶναι ταῦτα τὴν οὐσίαν
[2, 3]	ἡ θάλαττα διὰ τοῦτό ἐστιν·	πάντα	γὰρ ὅσα πεπύρωται, ἔχει δυνάμει
[2, 2]	τὴν παρ' ἡμῖν εἶναι θάλατταν,	πάντα	δὲ πάλιν κύκλῳ περιάγειν εἰς
[2, 2]	δὲ σῶμα περὶ ὃ ταῦτα	πάντα	κεῖται φανερῶς· ὥστε δῆλον ὅτι
[2, 1]	στάσιμα. Τὰ μὲν οὖν ῥυτὰ	πάντα	πηγαῖα· περὶ δὲ τῶν πηγῶν
[2, 3]	λεπτοτάτη ἐστίν· τὰ δὲ πεττόμενα	πάντα	συνίστασθαι πέφυκεν) ἔπειτα ἱδρώς (ἀεί)
[2, 9]	κεραυνοὶ καὶ οἱ ἐκνεφίαι καὶ	πάντα	τὰ τοιαῦτα φέρεται κάτω, καίτοι
[2, 4]	ξηρὸν ἄνευ τοῦ ὑγροῦ, ἀλλὰ	πάντα	ταῦτα λέγεται κατὰ τὴν ὑπεροχήν.
[2, 2]	καὶ τὰ μὴ ῥέοντα ἀναδίδωσιν	πάντα·	τὴν δ' ἐπίρρυσιν ποιεῖν ἐφ'
[2, 1]	οὔτε χειροποίητος, τὰ δὲ πηγαῖα	πάντα	τούτων θάτερον πέπονθεν· αὐτόματον δὲ
[2, 3]	δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα σημεῖα	πάντα	τῶν εἰρημένων, ὅτι τὸ ἁλμυρὸν
[2, 2]	τὸν αὐτὸν ἐμβάλλειν. Ταῦτα δὴ	πάντα	φανερὸν ὡς ἀδύνατόν ἐστι συμβαίνειν
[2, 1]	τὰ δὲ πηγαῖα. Ταῦτα δὲ	πάντα	χειρόκμητα, λέγω δ' οἷον τὰ
[2, 2]	ἀδύνατόν (ἐστιν. Λέγεται γὰρ ὡς	ἅπαντα	μὲν εἰς ἄλληλα συντέτρηται ὑπὸ
[2, 1]	εἶναι γὰρ τὸ πρῶτον ὑγρὸν	ἅπαντα	τὸν περὶ τὴν γῆν τόπον,
[2, 2]	ἄτοπον ἀπορῆσαί τινας, οὐ μὴν	ἐπιβλέψαντά	γε χαλεπὸν ἰδεῖν. Τὸ γὰρ
[2, 3]	δι' ὧν τὰ ἠθούμενα ὕδατα	ὄντα	γλυκέα μεταβάλλει, καὶ τὰ μὲν
[2, 9]	τὰ τῆς αὐτῆς φύσεως τούτοις	ὄντα.	Καὶ περὶ μὲν βροντῆς εἴρηται
[2, 8]	κινεῖν τὸν ἀέρα πλήρη πολλῆς	ὄντα	καὶ ψυχρᾶς ἀτμίδος, (ὥσπερ τὸ
[2, 1]	ὑδάτων τὰ μὲν ῥυτὰ τυγχάνει	ὄντα	τὰ δὲ στάσιμα. Τὰ μὲν
[2, 1]	τόπον καὶ τούτου χάριν ὡς	ὄντα	τιμιώτατον καὶ ἀρχήν. Οἱ δὲ
[2, 5]	ἄρχονται πνεῖν διὰ τὸ πόρρω	ὄντα	τὸν ἥλιον ἐνισχύειν ἧττον. Οὐ
[2, 5]	τὸν ἀπὸ τοῦ κατακεκαυμένου τόπου	πνέοντα	ἄνεμον εἶναι νότον. Ἐκεῖνος δ'
[2, 2]	τὰ ῥέοντα καὶ τὰ μὴ	ῥέοντα	ἀναδίδωσιν πάντα· τὴν δ' ἐπίρρυσιν
[2, 2]	ὕδωρ δι' οἵας ἂν τύχωσι	ῥέοντα	γῆς. Συμβαίνει δὲ τοὺς ποταμοὺς
[2, 2]	πλῆθος, ἐξ οὗ καὶ τὰ	ῥέοντα	καὶ τὰ μὴ ῥέοντα ἀναδίδωσιν
[2, 3]	τοὺς τόπους μεταβάλλει τά τ'	ἐπιπολάζοντα	καὶ τὰ κατιόντα πάλιν. Ὅτι
[2, 6]	τὸ ψυχρὸς εἶναι πηγνὺς τὸν	ἀτμίζοντα	ἀέρα συνίστησι, διὰ δὲ τὸ
[2, 7]	εὔηθες, καὶ ταῦθ' ὁρῶντας τὸν	ὁρίζοντα	τὴν οἰκουμένην, ὅσην ἡμεῖς ἴσμεν,
[2, 3]	τά τ' ἐπιπολάζοντα καὶ τὰ	κατιόντα	πάλιν. Ὅτι δ' ἐστὶν ἐν
[2, 8]	τὸ πρῶτον μὲν μέχρι περὶ	τετταράκοντα	πρόεισι πολλάκις ἡμέρας, ὕστερον δὲ
[2, 1]	ὅσα λιμνώδη, πλήθει καὶ ὀλιγότητι	διαφέροντα,	τὰ δὲ πηγαῖα. Ταῦτα δὲ
[2, 7]	τὸν αἰθέρα πεφυκότα φέρεσθαι ἄνω,	ἐμπίπτοντα	δ' εἰς τὰ κάτω τῆς
[2, 5]	ποιοῦσι δύο κώνους, τὸν μὲν	ἔχοντα	βάσιν τὸν τροπικόν, τὸν δὲ
[2, 3]	γλυκὺν μέν, ἰχθῦς δ' οὐκ	ἔχοντα·	εἵλοντο γὰρ δή, ὡς οἱ
[2, 7]	γῆν πάντῃ φέρεσθαι τὰ βάρος	ἔχοντα	τῶν σωμάτων, ἄνω δὲ τὰ
[2, 9]	ἐκπηδῶντες· καὶ γὰρ ταῦτα βάρος	ἔχοντα	φέρεται πολλάκις ἄνω) ἡ μὲν
[2, 3]	κρῆναι καὶ ῥεύματα ποταμῶν παντοδαποὺς	ἔχοντα	χυμούς, ὧν πάντων αἰτιατέον τὴν
[2, 6]	κατ' εἶδος ἐναντία τὰ πλεῖστον	ἀπέχοντα	κατὰ τὸ εἶδος· πλεῖστον δ'
[2, 6]	Ἐπεὶ οὖν τὰ μὲν πλεῖστον	ἀπέχοντα	κατὰ τόπον ἐναντία κατὰ τόπον,
[2, 6]	κατὰ τόπον εἶναι τὰ πλεῖστον	ἀπέχοντα	κατὰ τόπον, ὥσπερ κατ' εἶδος
[2, 9]	τὴν χιόνα καὶ τὴν χάλαζαν	ἐνυπάρχοντα	πρότερον ὕστερον ἐκκρίνεσθαι καὶ μὴ
[2, 8]	τὸν τόπον αὐτὸν καὶ τὸν	γειτνιῶντα	συνέλθωσιν εἰς ἕν, ὥσπερ καὶ
[2, 5]	τότε ἀποκρίνεται, τὰ δὲ μᾶλλον	πεπηγότα	πλείονος δεῖται θερμότητος. Διὸ διαλείποντες
[2, 5]	νυκτὸς λωφῶσι διὰ τὸ τὰ	πεπηγότα	τηκόμενα παύεσθαι διὰ τὴν ψυχρότητα
[2, 5]	καὶ ἡ θερμότης, ὥστε τὰ	πεπηγότα	ὕδατα τήκεσθαι, καὶ τῆς γῆς
[2, 7]	μὲν οὖν φησι τὸν αἰθέρα	πεφυκότα	φέρεσθαι ἄνω, ἐμπίπτοντα δ' εἰς
[2, 2]	τὴν δ' ἐπίρρυσιν ποιεῖν ἐφ'	ἕκαστα	τῶν ῥευμάτων διὰ τὸ σαλεύειν
[2, 3]	ῥεύματα ποταμῶν ἢ κρηνῶν, τὰ	πλεῖστα	θερμά ποτε εἶναι δεῖ νομίζειν,
[2, 4]	ἂν οὖν ἐντεῦθεν γίγνοιτο τὰ	πλεῖστα	καὶ κυριώτατα τῶν πνευμάτων. Καλοῦνται
[2, 6]	μὲν μάλιστα, εἶτα ἔαρος, καὶ	μάλιστα	ἀπαρκτίας καὶ θρασκίας καὶ ἀργέστης.
[2, 6]	τῶν ἀνέμων· πνέοντες γὰρ ἐγγύθεν	μάλιστα	ἀποβιαζόμενοί τε τἆλλα πνεύματα παύουσι,
[2, 5]	κωλύων· διὸ περὶ Ὠρίωνος ἀνατολὴν	μάλιστα	γίγνεται νηνεμία, καὶ μέχρι τῶν
[2, 3]	δὲ πᾶσα μὲν ἡ ὑπόστασις,	μάλιστα	δὲ ἡ εἰς τὴν κύστιν
[2, 8]	εἰρημένους τόπους οἱ σεισμοὶ γίγνονται	μάλιστα	διὰ τὴν στενότητα· τὸ γὰρ
[2, 8]	τὸ τάχιστα φερόμενον· πλήσσει γὰρ	μάλιστα	διὰ τὸ τάχος· ἐπὶ πλεῖστον
[2, 8]	διιέναι τὸ διὰ παντὸς ἰέναι	μάλιστα	δυνάμενον, τοιοῦτον δὲ τὸ λεπτότατον.
[2, 6]	Ἐκνεφίαι δὲ γίγνονται μετοπώρου μὲν	μάλιστα,	εἶτα ἔαρος, καὶ μάλιστα ἀπαρκτίας
[2, 6]	πνεόντων ἐμπίπτωσιν ἕτεροι, οὗτοι δὲ	μάλιστα	ἐμπίπτουσιν τοῖς ἄλλοις πνέουσιν· ἡ
[2, 8]	Καὶ ἔαρος δὲ καὶ μετοπώρου	μάλιστα	καὶ ἐν ἐπομβρίαις καὶ ἐν
[2, 6]	εὖρος. Ἐπιπίπτουσι δὲ τοῖς ἄλλοις	μάλιστα	καὶ παύουσιν ἀπαρκτίαι καὶ θρασκίαι
[2, 8]	μεσημβρία (ὁ γὰρ ἥλιος ὅταν	μάλιστα	κρατῇ, κατακλείει τὴν ἀναθυμίασιν εἰς
[2, 6]	δ' ὅτι οἱ ἐκνεφίαι γίγνονται	μάλιστα	ὅταν τῶν ἄλλων πνεόντων ἐμπίπτωσιν
[2, 6]	Νιφετώδης δὲ μέσης καὶ ἀπαρκτίας	μάλιστα·	οὗτοι γὰρ ψυχρότατοι. χαλαζώδεις δὲ
[2, 6]	πολλοί τε καὶ ἰσχυροὶ πνέουσι	μάλιστα	οὗτοι. Διὸ καὶ αἰθριώτατοί εἰσι
[2, 6]	εἴρηται πρότερον. Ἀστραπὰς δὲ ποιοῦσιν	μάλιστα	οὗτοί τε καὶ ὁ μέσης·
[2, 8]	εἰς τὴν γῆν· κρατεῖ δὲ	μάλιστα	περὶ τὴν μεσημβρίαν) καὶ αἱ
[2, 5]	ἐπιτολήν, καὶ οὔτε τηνικαῦτα ὅτε	μάλιστα	πλησιάζει ὁ ἥλιος, (οὔτε ὅτε
[2, 5]	τὰ πνίγη γίγνεται, οὐχ ὅταν	μάλιστα	πλησιάζῃ πρὸς ἄρκτον, ἀλλ' ὅταν
[2, 6]	ὥρας τὰς ἐναντίας οἱ ἐναντίοι	μάλιστα	πνέουσιν, οἷον περὶ (ἰσημερίαν τὴν
[2, 4]	αἰτίας. Ἔτι δὲ τοῦ γίγνεσθαι	μάλιστα	πνεύματα ἀπό τε τῆς ἄρκτου
[2, 5]	ἐτησίαι, ἐπεὶ θέλει γε ὅτι	μάλιστα	συνεχῶς ἐντεῦθεν ἀεὶ πνεῖν ἄνεμος.
[2, 8]	ἀντιτυπήσῃ καὶ μὴ ῥᾳδίως διέλθῃ,	μάλιστά	τε σείει καὶ ἐγκαταλείπεσθαι ἀναγκαῖον
[2, 8]	ἔξω πλημμυρίδος, καὶ πρὸς ὄρθρον	μάλιστα·	τηνικαῦτα γὰρ καὶ τὰ πνεύματα
[2, 6]	ἡλίου μετάστασιν, διὰ τὸ κινεῖσθαι	μάλιστα	τὸ ἐχόμενον τῆς ἀρχῆς· ἡ
[2, 2]	περίττωμα τῆς τροφῆς πάσης, καὶ	μάλιστα	τὸ τῆς ὑγρᾶς, εἰρήσθω τοσαῦθ'
[2, 8]	τε πεφυκὸς ἰέναι καὶ σφοδρότατον	μάλιστα	τοιοῦτον εἶναι. Σφοδρότατον μὲν οὖν
[2, 8]	ἡ τοῦ πνεύματος (φύσις τοιαύτη,	μάλιστα	τῶν σωμάτων τὸ πνεῦμα κινητικόν·
[2, 3]	τῆς τοιαύτης γῆς πλῆθος, ῥέπει	τάχιστα	κάτω ταῦτα. Καὶ θερμή γε
[2, 8]	μὲν οὖν ἐξ ἀνάγκης τὸ	τάχιστα	φερόμενον· πλήσσει γὰρ μάλιστα διὰ
[2, 3]	πρότερον ἀναγκαῖον, πότερον καὶ ἡ	θάλαττα	ἀεὶ διαμένει τῶν αὐτῶν οὖσα
[2, 2]	τὸ μέγεθος ἀπλέτων οὐδὲν ἡ	θάλαττα	γίγνεται πλείων) τοῦτο οὐδὲν μὲν
[2, 3]	ταῦτα. Καὶ θερμή γε ἡ	θάλαττα	διὰ τοῦτό ἐστιν· πάντα γὰρ
[2, 8]	διαυλωνίζειν ὑπὸ τὴν γῆν ἡ	θάλαττα·	διὸ καὶ τὰ θερμὰ τὰ
[2, 2]	καὶ τοῦ παντὸς ὕδατος ἡ	θάλαττα.	Διὸ καὶ τοὺς ποταμοὺς οὐ
[2, 3]	τοῦ ἡλίου τὸ ὑπολειφθὲν ἐγένετο	θάλαττα,	εἴτ' ἐνυπῆρχε τοσοῦτος χυμὸς ἐν
[2, 3]	μή; δῆλον γὰρ ὅτι ἡ	θάλαττά	ἐστιν ἅπαν τὸ ποτάμιον ὕδωρ·
[2, 2]	ὕδατος ἢ ἀρχή ἐστιν ἡ	θάλαττα,	καθάπερ τὸ ἐν τοῖς σώμασιν
[2, 1]	ἔτι βαθυτέρα φαίνεται οὖσα ἡ	θάλαττα,	καὶ τῆς (μὲν Μαιώτιδος ὁ
[2, 8]	καὶ εὐθεῖαι. Ὅπερ οὖν ἡ	θάλαττα	ποιεῖ περὶ τὴν γῆν, τοῦτο
[2, 8]	ἰσχυρότατοι γίγνονται τῶν σεισμῶν, ὅπου	θάλαττα	ῥοώδης ἢ ἡ χώρα σομφὴ
[2, 8]	πάλιν εἴσω, ᾗπερ ἐπέρχεται ἡ	θάλαττα	ταύτῃ. Ποιεῖ δὲ ψόφον ἄνευ
[2, 3]	τοσοῦτον ἔχει σωματῶδες πλῆθος ἡ	θάλαττα.	Ταὐτὸ δὲ τοῦτο δρῶσι καὶ
[2, 2]	κοιλότατον ἡ ῥύσις, καὶ ἡ	θάλαττα	τὸν τοιοῦτον ἐπέχει τῆς γῆς
[2, 1]	αὐτῶν ἦσαν. Ῥέουσα δ' ἡ	θάλαττα	φαίνεται κατά τε τὰς στενότητας,
[2, 4]	γιγνόμενα τοὺς ἀνέμους, καὶ παυομένων	αὐτὰ	γίγνεται διὰ ταύτας τὰς αἰτίας.
[2, 4]	τὰ νέφη καὶ ἀντιπεριστῇ εἰς	αὐτὰ	ἡ ψύξις, ὕδωρ γίγνεται καὶ
[2, 3]	συμβαίνειν ὁμοίως) οὔτε ἀεὶ τὰ	αὐτὰ	μέρη διαμένει, οὔτε γῆς οὔτε
[2, 8]	τοῦ πνεύματος ἔξωθεν εἴσω ἀθρόου)	τοιαῦτα	(γὰρ) γίγνεσθαι καὶ περὶ τὴν
[2, 8]	τὸ μέγεθος ὑπολάβοι τις ἂν	τοιαῦτα	δύνασθαι ποιεῖν) ἀλλὰ καὶ ἐν
[2, 1]	τίν' αἰτίαν οὕτως φαίνεται ῥέουσα,	τοιαῦτα	καὶ τοσαῦθ' ἡμῖν εἰρήσθω. ~Β'
[2, 3]	βρέξας. Ἔστι δὲ καὶ τὰ	τοιαῦτα	σημεῖα πάντα τῶν εἰρημένων, ὅτι
[2, 9]	οἱ ἐκνεφίαι καὶ πάντα τὰ	τοιαῦτα	φέρεται κάτω, καίτοι πεφυκότος ἄνω
[2, 8]	πλημμυρίδος, καὶ πρὸς ὄρθρον μάλιστα·	τηνικαῦτα	γὰρ καὶ τὰ πνεύματα πέφυκεν
[2, 5]	καὶ κυνὸς ἐπιτολήν, καὶ οὔτε	τηνικαῦτα	ὅτε μάλιστα πλησιάζει ὁ ἥλιος,
[2, 6]	διάμετρον, ἀναγκαῖον καὶ τῶν πνευμάτων	ταῦτα	ἀλλήλοις ἐναντία εἶναι, ὅσα κατὰ
[2, 9]	τῶν δακτύλων ἐκπηδῶντες· καὶ γὰρ	ταῦτα	βάρος ἔχοντα φέρεται πολλάκις ἄνω)
[2, 4]	τὰ πνεύματα παύεται ὕδατος γενομένου.	Ταῦτα	γὰρ ἀνάγκη συμβαίνειν διὰ τὰς
[2, 5]	κῶνοι τῆς γῆς ἐκτμήματα ποιοῦσι.	Ταῦτα	δ' οἰκεῖσθαι μόνα δυνατόν, καὶ
[2, 8]	οὖσαν ἀέρος τὴν νεφέλην. Διὰ	ταῦτα	δὲ καὶ περὶ τὰς ἐκλείψεις
[2, 4]	πνευμάτων ἀρχὴ καὶ φύσις πάντων.	Ταῦτα	δὲ ὅτι τοῦτον τὸν τρόπον
[2, 1]	ὀλιγότητι διαφέροντα, τὰ δὲ πηγαῖα.	Ταῦτα	δὲ πάντα χειρόκμητα, λέγω δ'
[2, 1]	ῥεῖ τὰ κρηναῖα καὶ ποτάμια,	ταῦτα	δὲ τέχνης προσδεῖται τῆς ἐργασομένης.
[2, 2]	πολλοὺς εἰς τὸν αὐτὸν ἐμβάλλειν.	Ταῦτα	δὴ πάντα φανερὸν ὡς ἀδύνατόν
[2, 9]	γὰρ ἐκεῖνά τε συγκρίσεις καὶ	ταῦτα	διακρίσεις ὑποληπτέον εἶναι, ὥστ' εἰ
[2, 9]	καὶ τῆς συγκρίσεως ἐχούσης ἄμφω	ταῦτα	δυνάμει καὶ συνισταμένης εἰς νέφος,
[2, 3]	γῆς πλῆθος, ῥέπει τάχιστα κάτω	ταῦτα.	Καὶ θερμή γε ἡ θάλαττα
[2, 4]	ἄνευ τοῦ ὑγροῦ, ἀλλὰ πάντα	ταῦτα	λέγεται κατὰ τὴν ὑπεροχήν. Φερομένου
[2, 7]	σεισμοῦ καὶ κινήσεως γῆς μετὰ	ταῦτα	λεκτέον· ἡ γὰρ αἰτία τοῦ
[2, 8]	ἀνάτρεψίς τίς ἐστιν) Ἀλλ' αἴτια	ταῦτα	μὲν ἄμφω ὡς ὕλη (πάσχει
[2, 2]	γῆς δὲ σῶμα περὶ ὃ	ταῦτα	πάντα κεῖται φανερῶς· ὥστε δῆλον
[2, 4]	τὴν ἐν τῇ γῇ θερμότητα	ταῦτα	ποιεῖν οὐ μόνον δυνατὸν ἀλλ'
[2, 9]	νέφεσι βροντήν· πάντα γὰρ εἶναι	ταῦτα	τὴν οὐσίαν ταὐτόν, ἀναθυμίασιν ξηράν,
[2, 2]	τοῦτον τὸν τρόπον, καὶ διὰ	ταῦτα	τῆς μεταβολῆς καὶ γενέσεώς τε
[2, 3]	οὕτως εὔλογον ὑπολαβεῖν ἢ διὰ	ταῦτα	τὸν οὐρανὸν ὅλον μεταβάλλειν. Ἀλλὰ
[2, 3]	ἠθούμενον ὕδωρ γίγνεται πικρόν, καὶ	ταῦτα,	τῷ μὲν οὔρῳ συγκαταφερομένης τοιαύτης
[2, 1]	δὲ στάσιμα. Τὰ μὲν οὖν	ῥυτὰ	πάντα πηγαῖα· περὶ δὲ τῶν
[2, 1]	τὴν γῆν ὑδάτων τὰ μὲν	ῥυτὰ	τυγχάνει ὄντα τὰ δὲ στάσιμα.
[2, 1]	τοῦ ἡλίου τῆς γῆς οἷον	ἱδρῶτα	γίγνεσθαι· διὸ καὶ ἁλμυρὰν εἶναι·
[2, 3]	γελοῖον κἂν εἴ τις εἰπὼν	ἱδρῶτα	τῆς γῆς εἶναι τὴν θάλατταν
[2, 3]	νότια ὕδατα πλατύτερα καὶ τὰ	πρῶτα	τῶν μετοπωρινῶν· ὅ τε γὰρ
[2, 3]	ὕδατα· ἀνάγκη γὰρ τὰ βαρύτατα	πρῶτα	φέρεσθαι. Ὥστ' ἐν ὅσοις ἔνεστι
[2, 7]	τῶν σωμάτων, ἄνω δὲ τὰ	κοῦφα	καὶ τὸ πῦρ, εὔηθες, καὶ
[2, 8]	Ἐγένετο δὲ τοῦτο καὶ περὶ	Ἀχαΐ	αν· ἔξω μὲν γὰρ ἦν
[2, 8]	καὶ περὶ Ἑλλήσποντον καὶ περὶ	Ἀχαΐ	αν καὶ Σικελίαν, καὶ τῆς
[2, 3]	σφόδρα μείξας ἅλας, ἐπιπλέουσι τὰ	ᾠά,	κἂν ᾖ πλήρη· σχεδὸν γὰρ
[2, 5]	δὲ νυκτὸς λωφῶσι διὰ τὸ	τὰ	πεπηγότα τηκόμενα παύεσθαι διὰ τὴν