Livre, chapitre
[2, 8]	χειμών, τὸ μὲν διὰ τὸν	πάγον,	τὸ δὲ διὰ τὴν ἀλέαν
[2, 5]	τῆς ἀναθυμιάσεως, οἷον ὅταν γένηται	πάγος	ἰσχυρός, ἢ καταμαραινομένης ὑπὸ τοῦ
[2, 3]	εἰς ὑγρὸν συστῶσιν, ὕδωρ γίγνονται·	πάθη	γὰρ τἆλλα διά τινα σύμμειξιν
[2, 3]	φύσις αὐτῶν, ἔτι δ' ὅσα	πάθη	κατὰ φύσιν αὐτοῖς συμβαίνει ποιεῖν
[2, 6]	καὶ τῶν συμβαινόντων κοινῇ τε	παθημάτων	καὶ περὶ ἕκαστον, τοσαῦθ' ἡμῖν
[2, 6]	πρὸς τούτοις περὶ τῶν ἄλλων	παθημάτων	ὅσα μὴ συμβέβηκεν ἐν τοῖς
[2, 3]	γιγνομένων ὕδατος τοῦτ' ἐστὶν τὸ	πάθος,	ἀλλ' οὐ διὰ τὴν τοῦ
[2, 4]	μὲν τὰ πολλὰ τὸ αὐτὸ	πάθος	ἐπὶ πλείω διήκειν εἰκὸς χώραν,
[2, 9]	ἀλλὰ φαίνεσθαι, παρεικάζοντες ὡς τὸ	πάθος	ὅμοιον ὂν καὶ ὅταν τὴν
[2, 7]	τινὰς πολλάκις γίγνεται τοῦτο τὸ	πάθος	οὐδεμιᾷ διαφέροντας ὑπερβολῇ τοιαύτῃ παρὰ
[2, 8]	συμβαίνει τόποις γίγνεσθαι τοῦτο τὸ	πάθος.	Τὸ δ' αὐτὸ αἴτιον καὶ
[2, 9]	σβέσις, οὐκ ἐγγιγνομένου παρ' ἕκαστον	πάθος	τοῦ πυρὸς ἀλλ' ἐνυπάρχοντος. Ἡμεῖς
[2, 9]	τρόπον, ὡς παρεικάσαι μείζονι μικρὸν	πάθος,	τῷ ἐν τῇ φλογὶ γιγνομένῳ
[2, 8]	οὕτως ἄν τις αἰτιῷτο τοῦ	πάθους·	ἀνατρέπεται γὰρ σειομένη, καθάπερ ὕδωρ
[2, 7]	αἱ τυχοῦσαι μετέχουσι τούτου τοῦ	πάθους.	(Δημόκριτος δέ φησι πλήρη τὴν
[2, 9]	ὅπερ αἴτιον δοκεῖ τοῦ τοιούτου	πάθους	εἶναι· φαίνεται γὰρ τὸ ὕδωρ
[2, 7]	λεκτέον· ἡ γὰρ αἰτία τοῦ	πάθους	ἐχομένη τούτου τοῦ γένους ἐστίν.
[2, 8]	ἐκ προσαγωγῆς ἅμα καταμαραινομένου τοῦ	πάθους,	καὶ ἡ ἀρχὴ ἀφ' ἧς
[2, 3]	ἔστιν ὥσπερ μυθολογοῦσί τινες ἐν	Παλαιστίνῃ	τοιαύτη λίμνη, εἰς ἣν ἐάν
[2, 2]	τὸ γιγνόμενον ὕδωρ καὶ τὸ	πάλιν	ἀναγόμενον πόθεν ἔσται; τοῦτο γὰρ
[2, 2]	γῆν οὐδείς, ἀλλὰ κἂν ἀφανισθῇ,	πάλιν	ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι δὲ γίγνονται τῶν
[2, 3]	τοῦτο ὑπολείπεσθαι τὴν θάλατταν, καὶ	πάλιν	ἀναχθῆναι ἐκεῖνο πρότερον δεήσει τὸ
[2, 3]	καθάπερ εἴπομεν, ἀνάξει, ἀφήσει δὲ	πάλιν	ἀναχωρῶν. Ἔλαβον δὲ ταύτην τὴν
[2, 3]	γένεσιν καὶ τῶν μορίων· καὶ	πάλιν	γ' ἔσται τοὐναντίον· καὶ (ὅταν
[2, 3]	τὸ πότιμον. Ὥστε οὐδέποτε ξηρανεῖται·	πάλιν	γὰρ ἐκεῖνο φθήσεται καταβὰν εἰς
[2, 8]	τῆς θαλάττης πολλῆς προσφερομένης ἀπωθεῖται	πάλιν	εἰς τὴν γῆν, τὸ πεφυκὸς
[2, 3]	οἱ χυμοί, ὅσοι ἂν ἀτμίσαντες	πάλιν	εἰς ὑγρὸν συστῶσιν, ὕδωρ γίγνονται·
[2, 2]	τοῦ δὲ γιγνομένου καὶ φθειρομένου	πάλιν	εἰς ὕδωρ, ἀλλ' ὁμοίως ἅπαντος
[2, 2]	ἅπαντος διαλυο- μένου καὶ συνισταμένου	πάλιν	εἰς ὕδωρ. Τὸ μὲν οὖν
[2, 8]	ἐκ τῆς γῆς ἀναφυσώμενον ἀπωθεῖσθαι	πάλιν	εἴσω, ᾗπερ ἐπέρχεται ἡ θάλαττα
[2, 7]	ἔν τε τοῖς αὐχμοῖς καὶ	πάλιν	ἐν ταῖς ἐπομβρίαις· ἔν τε
[2, 4]	ἄνω τὸ ὕδωρ καὶ γίγνεται	πάλιν·	ἐπεὶ δὲ πλεῖστον μὲν καταβαίνει
[2, 3]	ὕδωρ ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἥξει	πάλιν,	ἢ εἴπερ τοῦτ' ἔσται, ἀναγκαῖον
[2, 8]	τοῦ ἡλίου· ὥστ' ἔσω γίγνεται	πάλιν	ἡ ῥύσις, ὥσπερ ἄμπωτις, εἰς
[2, 3]	τοὐναντίον· καὶ (ὅταν γένηται, ξηρανεῖται	πάλιν·	καὶ τοῦθ' οὕτως κατὰ κύκλον
[2, 8]	κατείχετο ὁ ἀὴρ καὶ ἠρέμει,	πάλιν	κινεῖται καὶ γίγνεται πνεῦμα τῆς
[2, 2]	ἡμῖν εἶναι θάλατταν, πάντα δὲ	πάλιν	κύκλῳ περιάγειν εἰς τὴν ἀρχήν,
[2, 3]	τ' ἐπιπολάζοντα καὶ τὰ κατιόντα	πάλιν.	Ὅτι δ' ἐστὶν ἐν μείξει
[2, 3]	συγκρίνεται τὸ ἀτμίζον, ὅταν συνιστῆται	πάλιν,	πεπειραμένοι λέγωμεν. Πάσχει δὲ καὶ
[2, 2]	συστὰν διὰ τὴν ψύξιν καταφέρεται	πάλιν	πρὸς τὴν γῆν. Καὶ τοῦτ'
[2, 2]	ἴσον· ὅσον γὰρ ἔξω ῥεῖ,	πάλιν	ῥεῖ πρὸς τὴν ἀρχήν. Καίτοι
[2, 3]	μὲν γὰρ ἀνέρχεται, τὸ δὲ	πάλιν	συγκαταβαίνει, καὶ τοὺς τόπους μεταβάλλει
[2, 9]	γίγνεται θερμόν· ἀλλ' ὅμως ὅταν	πάλιν	συνίῃ καὶ ψύχηται τὸ ὕδωρ
[2, 2]	τὸν ἄνω τόπον, ἐκεῖ δὲ	πάλιν	συστὰν διὰ τὴν ψύξιν καταφέρεται
[2, 5]	πνέουσιν, ἕως ἂν ἐπὶ τροπαῖς	πάλιν	ταῖς θεριναῖς πνεύσωσιν οἱ ἐτησίαι,
[2, 9]	τῶν τριήρων· ἤδη γὰρ ἀναφερόντων	πάλιν	τὰς κώπας ὁ πρῶτος ἀφικνεῖται
[2, 4]	γιγνομένου διὰ τὴν ψύξιν συνισταμένης	πάλιν	τῆς ἀναχθείσης ἀτμίδος εἰς ὕδωρ
[2, 3]	γῆν τοιαύτην, οὐδὲν ἧττον ἐλθόντος	πάλιν	τοῦ διατμίσαντος ὕδατος ἀνάγκη, ἴσου
[2, 2]	ἀεὶ τὸ ἀναχθὲν ὁρῶμεν καταβαῖνον	πάλιν	ὕδωρ· κἂν μὴ κατ' ἐνιαυτὸν
[2, 4]	μὲν ἄνεμον εἶναι, συνιστάμενον δὲ	πάλιν	ὕδωρ. Ὁ μὲν οὖν ἀήρ,
[2, 3]	ταύτης τῆς δυνάμεως, καὶ συγκαταφέρεσθαι	πάλιν	ὕοντος, καὶ τοῦτ' ἀεὶ γίγνεσθαι
[2, 8]	ἀντίφραξις, καὶ μήπω μὲν ᾖ	πάμπαν	ἀπολελοιπὸς τὸ φῶς καὶ τὸ
[2, 3]	δὲ τελευταῖον ῥοφήσασα ξηρὰν ποιήσει	πάμπαν.	Ἐκείνῳ μὲν οὖν ἥρμοττεν ὀργιζομένῳ
[2, 8]	ἀχλύν, ὥσθ' ὅταν γένηται νηνεμία,	πάμπαν	εὐθεῖαν καὶ λεπτὴν καταλείπεσθαι ὥσπερ
[2, 2]	πότιμον καὶ γλυκὺ διὰ κουφότητα	πᾶν	ἀνάγεται, τὸ δ' ἁλμυρὸν ὑπομένει
[2, 4]	τὸ δὴ κατιὸν ὕδωρ διαδίδοται	πᾶν	εἰς τὴν γῆν, ὑπάρχει δ'
[2, 8]	ῥεῖ πᾶν, ὁτὲ δ' εἴσω	πᾶν,	ἐνίοτε δὲ καὶ μερίζεται. Εἰ
[2, 2]	εἰκὸς ἦν ὑπολαβεῖν, οὐδ' εἰ	πᾶν	θερμαίνων ἐξατμίσειεν τὸ ὕδωρ. Ἄτοπον
[2, 4]	μὲν εἰς ὀρθὸν ἀναφέρεται, καὶ	πᾶν	ἰσχύει μᾶλλον ἐγγύς, ἡ δὲ
[2, 3]	δῆλον ὡς εἴπερ ἀίδιον τὸ	πᾶν,	καὶ περὶ τῆς θαλάττης οὕτως
[2, 2]	κύαθον, ἅμα διανοουμένοις ἂν ἀφανισθείη	πᾶν.	Ὃ δὴ καὶ περὶ τοὺς
[2, 8]	ὁτὲ μὲν συνεχὲς ἔξω ῥεῖ	πᾶν,	ὁτὲ δ' εἴσω πᾶν, ἐνίοτε
[2, 8]	τύπτον ἅμα καὶ αὐτὸ τύπτεται	πᾶν.	Προέρχεται δὲ ὁ ψόφος τῆς
[2, 2]	ῥέουσιν εἰς αὐτὸν ἅπαντες καὶ	πᾶν	τὸ γιγνόμενον ὕδωρ· εἴς τε
[2, 2]	γέ τισιν τεταγμένοις χρόνοις ἀποδίδωσι	πᾶν	τὸ ληφθέν, ὡς οὔτε τρεφομένων
[2, 9]	ἐν δὲ τοῖς νέφεσι βροντήν·	πάντα	γὰρ εἶναι ταῦτα τὴν οὐσίαν
[2, 3]	ἡ θάλαττα διὰ τοῦτό ἐστιν·	πάντα	γὰρ ὅσα πεπύρωται, ἔχει δυνάμει
[2, 2]	τὴν παρ' ἡμῖν εἶναι θάλατταν,	πάντα	δὲ πάλιν κύκλῳ περιάγειν εἰς
[2, 2]	δὲ σῶμα περὶ ὃ ταῦτα	πάντα	κεῖται φανερῶς· ὥστε δῆλον ὅτι
[2, 1]	στάσιμα. Τὰ μὲν οὖν ῥυτὰ	πάντα	πηγαῖα· περὶ δὲ τῶν πηγῶν
[2, 3]	λεπτοτάτη ἐστίν· τὰ δὲ πεττόμενα	πάντα	συνίστασθαι πέφυκεν) ἔπειτα ἱδρώς (ἀεί)
[2, 9]	κεραυνοὶ καὶ οἱ ἐκνεφίαι καὶ	πάντα	τὰ τοιαῦτα φέρεται κάτω, καίτοι
[2, 4]	ξηρὸν ἄνευ τοῦ ὑγροῦ, ἀλλὰ	πάντα	ταῦτα λέγεται κατὰ τὴν ὑπεροχήν.
[2, 2]	καὶ τὰ μὴ ῥέοντα ἀναδίδωσιν	πάντα·	τὴν δ' ἐπίρρυσιν ποιεῖν ἐφ'
[2, 1]	οὔτε χειροποίητος, τὰ δὲ πηγαῖα	πάντα	τούτων θάτερον πέπονθεν· αὐτόματον δὲ
[2, 3]	δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα σημεῖα	πάντα	τῶν εἰρημένων, ὅτι τὸ ἁλμυρὸν
[2, 2]	τὸν αὐτὸν ἐμβάλλειν. Ταῦτα δὴ	πάντα	φανερὸν ὡς ἀδύνατόν ἐστι συμβαίνειν
[2, 1]	τὰ δὲ πηγαῖα. Ταῦτα δὲ	πάντα	χειρόκμητα, λέγω δ' οἷον τὰ
[2, 9]	οὔσης οὐ γίγνεται. Τοῦτο γὰρ	παντάπασιν	ἔοικεν εἰρῆσθαι προχείρως. Ὁμοίως δὲ
[2, 4]	ὅθεν γὰρ ἑκάστοτε πνέουσιν, ἐλάχιστοι	πάντες	εἰσί, προϊόντες δὲ καὶ πόρρω
[2, 2]	ῥεῖ πρὸς τὴν ἀρχήν. Καίτοι	πάντες	οἱ ποταμοὶ φαίνονται τελευτῶντες εἰς
[2, 3]	ταὐτό· καὶ γὰρ οἶνος καὶ	πάντες	οἱ χυμοί, ὅσοι ἂν ἀτμίσαντες
[2, 3]	τινες. Τοῦτο μὲν οὖν ἐοίκασι	πάντες	ὁμολογεῖν, ὅτι γέγονεν, εἴπερ καὶ
[2, 2]	εἴρηται πρότερον. Διὸ καὶ γελοῖοι	πάντες	ὅσοι τῶν πρότερον ὑπέλαβον τὸν
[2, 7]	μὴ πρὸς μὲν τὴν γῆν	πάντῃ	φέρεσθαι τὰ βάρος ἔχοντα τῶν
[2, 3]	γῆ τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον	παντοδαπὰς	λαμβάνει μορφὰς καὶ χρόας χυμῶν·
[2, 8]	καὶ κοίλοις καὶ παντοδαποῖς σχήμασι	παντοδαπὴν	ἀφίησι φωνήν, ὥστ' ἐνίοτε δοκεῖν
[2, 9]	νεφῶν ἐμπίπτουσα (ποιεῖ τὴν βροντήν.	Παντοδαποὶ	δὲ ψόφοι διὰ τὴν ἀνωμαλίαν
[2, 8]	στερεοῖς ὄγκοις καὶ κοίλοις καὶ	παντοδαποῖς	σχήμασι παντοδαπὴν ἀφίησι φωνήν, ὥστ'
[2, 8]	γὰρ καὶ ῥαπιζόμενος ὁ ἀὴρ	παντοδαποὺς	ἀφίησι ψόφους, οὕτως καὶ τύπτων
[2, 3]	καὶ κρῆναι καὶ ῥεύματα ποταμῶν	παντοδαποὺς	ἔχοντα χυμούς, ὧν πάντων αἰτιατέον
[2, 9]	πεφυκότος ἄνω τοῦ θερμοῦ φέρεσθαι	παντός·	ἀλλ' εἰς τοὐναντίον τῆς πυκνότητος
[2, 3]	ἀλλ' οὐ διὰ τὴν τοῦ	παντὸς	γένεσιν καὶ τῶν μορίων· καὶ
[2, 6]	βούλεται μὲν κατὰ τὸν διὰ	παντὸς	εἶναι φαινόμενον, οὐκ ἀκριβοῖ δέ.
[2, 8]	δὲ πέφυκε διιέναι τὸ διὰ	παντὸς	ἰέναι μάλιστα δυνάμενον, τοιοῦτον δὲ
[2, 8]	λεπτομερέστερον εἶναι καὶ μᾶλλον διὰ	παντὸς	ἰέναι τοῦ πνεύματος τὸν ψόφον.
[2, 3]	ἐστιν ἁλμυρὰν ποιεῖν. Εἰ γὰρ	παντὸς	τοῦ ὑγροῦ τοῦ περὶ τὴν
[2, 1]	λεγόμενον, ὡς μέγα τι τοῦ	παντὸς	τοῦτο μόριον ὄν· καὶ τὸν
[2, 2]	τοῦτο πότιμον, εἴπερ ἀρχὴ τοῦ	παντὸς	ὕδατος, ἀλλ' ἁλμυρόν. Τὸ δ'
[2, 2]	ὑγρῶν ἔδοξεν εἶναι καὶ τοῦ	παντὸς	ὕδατος ἡ θάλαττα. Διὸ καὶ
[2, 2]	ἀρχὴν εἶναι καὶ σῶμα τοῦ	παντὸς	ὕδατος ἥδ' ἐστίν· δόξειε γὰρ
[2, 5]	τροπικόν, τὸν δὲ τὸν διὰ	παντὸς	φανερόν, τὴν δὲ κορυφὴν ἐπὶ
[2, 3]	ποταμῶν παντοδαποὺς ἔχοντα χυμούς, ὧν	πάντων	αἰτιατέον τὴν ἐνοῦσαν ἢ ἐγγιγνομένην
[2, 1]	δ' οἷον τὰ φρεατιαῖα καλούμενα·	πάντων	γὰρ ἀνωτέρω δεῖ τὴν πηγὴν
[2, 2]	συντέτρηται ὑπὸ γῆν, ἀρχὴ δὲ	πάντων	εἴη καὶ πηγὴ τῶν ὑδάτων
[2, 2]	λεγομένη πυρός (τοῦτο γάρ ἐστι	πάντων	ἔσχατον, εἴθ' ὡς οἱ πλεῖστοι
[2, 1]	δὲ Σαρδονικὸς καὶ Τυρρηνικὸς βαθύτατοι	πάντων.	Τὰ δ' ἔξω στηλῶν βραχέα
[2, 5]	γίγνεται πλῆθος· αἱ δὲ μεταβολαὶ	πάντων	ταραχώδεις διὰ τὴν ἀοριστίαν εἰσίν.
[2, 4]	τῶν πνευμάτων ἀρχὴ καὶ φύσις	πάντων.	Ταῦτα δὲ ὅτι τοῦτον τὸν
[2, 3]	καὶ βραδυτῆτι (τῆς μεταβολῆς, ἐπὶ	πάντων	τε φθορὰν εἶναι καὶ γένεσιν,
[2, 9]	τὴν αὐτὴν ἀρχὴν ὑπολαβεῖν δεῖ	πάντων.	Τῆς γὰρ ἀναθυμιάσεως, ὥσπερ εἴπομεν,
[2, 3]	μὴ τὸν αὐτὸν εἶναι περὶ	πάντων	τούτων λόγον, καὶ διαφέρειν ταχυτῆτι
[2, 9]	δὲ βροντὴ σβέσις, οὐκ ἐγγιγνομένου	παρ'	ἕκαστον πάθος τοῦ πυρὸς ἀλλ'
[2, 2]	μὲν λιμνάζειν, οἷον καὶ τὴν	παρ'	ἡμῖν εἶναι θάλατταν, πάντα δὲ
[2, 7]	πάθος οὐδεμιᾷ διαφέροντας ὑπερβολῇ τοιαύτῃ	παρὰ	τοὺς ἄλλους; καίτοι ἐχρῆν. Ὅλως
[2, 7]	τοῦ νῦν χρόνου τρία καὶ	παρὰ	τριῶν. Ἀναξαγόρας τε γὰρ ὁ
[2, 9]	περὶ βροντῆς τε καὶ ἀστραπῆς	παρὰ	τῶν ἄλλων ταῦτ' ἐστί, τῶν
[2, 8]	ἐν τῇ γῇ τὸ πνεῦμα	παραπλήσιον	ποιεῖν, καὶ τὸν μὲν τῶν
[2, 4]	διήκειν εἰκὸς χώραν, διὰ τὸ	παραπλησίως	κεῖσθαι πρὸς τὸν ἥλιον τὰ
[2, 4]	πλείστην ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν	παραπλησίως	οἷον ἐκ χλωρῶν ξύλων καπνόν,
[2, 2]	αἰεὶ τοὺς αὐτοὺς δύνασθαι τόπους	παρασκευάζειν	αὐτῷ τὴν τροφήν· ἀναγκαῖον δ'
[2, 3]	τὸ στόμα τοιούτοις ὥστε μὴ	παρεγχεῖσθαι	τῆς θαλάττης· τὸ γὰρ εἰσιὸν
[2, 9]	οὐκ εἶναί φασιν ἀλλὰ φαίνεσθαι,	παρεικάζοντες	ὡς τὸ πάθος ὅμοιον ὂν
[2, 9]	πληγὴ τὸν αὐτὸν τρόπον, ὡς	παρεικάσαι	μείζονι μικρὸν πάθος, τῷ ἐν
[2, 7]	γένους ἐστίν. Ἔστι δὲ τὰ	παρειλημμένα	μέχρι γε τοῦ νῦν χρόνου
[2, 2]	αὐξηθῆναι, καὶ τοῦτον πνεύματά τε	παρέχεσθαι	καὶ τὰς τροπὰς αὐτοῦ ποιεῖν·
[2, 3]	ἀναθυμίασιν πᾶσαν· αὕτη γὰρ καὶ	παρέχεται	τὸ πολὺ τοῦτο πλῆθος. Μεμειγμένης
[2, 2]	τῶν δ' ἄλλων ἄστρων αὐτοὺς	παριδεῖν	τὴν σωτηρίαν, τοσούτων καὶ τὸ
[2, 6]	αὑτόν· ὅθεν καὶ λέγεται ἡ	παροιμία	ἕλκων ἐφ' αὑτὸν ὥστε καικίας
[2, 3]	ὁμολογεῖν, ὅτι γέγονεν, εἴπερ καὶ	πᾶς	ὁ κόσμος· ἅμα γὰρ αὐτῆς
[2, 4]	ὀρθὸν γιγνομένης τῆς ἀναθυμιάσεως, ὅτι	πᾶς	ὁ κύκλῳ ἀὴρ συνέπεται τῇ
[2, 3]	θαλάττης, ἀλλ' ἢ μόνον ὁ	πᾶς	ὄγκος. Καὶ γὰρ καὶ περὶ
[2, 3]	τῆς ὑγρᾶς τροφῆς· τοιαύτη δὲ	πᾶσα	μὲν ἡ ὑπόστασις, μάλιστα δὲ
[2, 8]	ἔσω ἅμα ἢ ἔξω ὁρμᾷ	πᾶσα.	Τὸ δ' ἐνίους γίγνεσθαι καὶ
[2, 3]	τὴν ἐν τῇ ξηρᾷ ἀναθυμίασιν	πᾶσαν·	αὕτη γὰρ καὶ παρέχεται τὸ
[2, 5]	οὗτος εἰς τὴν ἐνταῦθα (οἰκουμένην	πᾶσάν	ἐστιν· ἔστιν γὰρ ὥσπερ ἀπόγειον
[2, 8]	Λιπαραίων πόλιν οὖσαν οὐ πόρρω	πᾶσαν	κατετέφρωσε καὶ εἰς ἐνίας τῶν
[2, 1]	οἴονται, καὶ τέλος ἔσεσθαί ποτε	πᾶσαν	ξηράν. Ἔνιοι δ' αὐτῶν θερμαινομένης
[2, 5]	φαίνεται συνείρειν, τῷ συνεχῶς εἶναι	πᾶσαν	οἰκουμένην) ἐπεὶ δ' ὁμοίως ἔχειν
[2, 4]	ὁτὲ δὲ τοὐναντίον τῆς κύκλῳ	πάσης	ἢ μετρίοις χρωμένης ὕδασιν ἢ
[2, 2]	τοῖς σώμασιν περίττωμα τῆς τροφῆς	πάσης,	καὶ μάλιστα τὸ τῆς ὑγρᾶς,
[2, 3]	γένεσιν, ταύτην μέντοι τεταγμένως συμβαίνειν	πᾶσιν	αὐτοῖς. Τούτων δ' οὕτως ἐχόντων,
[2, 2]	γὰρ λοιπὸν πρὸς ἄναντες ἤδη	πᾶσιν	εἶναι τὴν φοράν. Τοὺς δὲ
[2, 8]	ταῦτα μὲν ἄμφω ὡς ὕλη	(πάσχει	γάρ, ἀλλ' οὐ ποιεῖ) τὸ
[2, 3]	ὅταν συνιστῆται πάλιν, πεπειραμένοι λέγωμεν.	Πάσχει	δὲ καὶ τἆλλα ταὐτό· καὶ
[2, 3]	καὶ τότε ἀνήχθη καὶ νῦν	πάσχει	ταὐτό. Ἀλλὰ μὴν καὶ ὅσοι
[2, 3]	ὑγραίνεται, ὑγρὰ δ' οὖσα οὐδὲν	πάσχει	τοιοῦτον. Πῶς οὖν οἷόν τε
[2, 3]	φύσιν αὐτοῖς συμβαίνει ποιεῖν ἢ	πάσχειν,	εἴρηται σχεδὸν ἡμῖν περὶ τῶν
[2, 5]	~Ε' Ὁ δ' ἥλιος καὶ	παύει	καὶ συνεξορμᾷ τὰ πνεύματα· ἀσθενεῖς
[2, 5]	διὰ τὸ τὰ πεπηγότα τηκόμενα	παύεσθαι	διὰ τὴν ψυχρότητα τῶν νυκτῶν.
[2, 8]	σεισμός, οὐκ εὐθὺς οὐδ' εἰσάπαξ	παύεται	σείσας, ἀλλὰ τὸ πρῶτον μὲν
[2, 4]	τοὺς ὄμβρους, καὶ τὰ πνεύματα	παύεται	ὕδατος γενομένου. Ταῦτα γὰρ ἀνάγκη
[2, 4]	ὕδατα γιγνόμενα τοὺς ἀνέμους, καὶ	παυομένων	αὐτὰ γίγνεται διὰ ταύτας τὰς
[2, 4]	ἀπόκρισις ᾖ καὶ ἄνεμοι κατέχωσι,	παυομένων	διὰ τὸ ἀποκρίνεσθαι τὸ θερμὸν
[2, 5]	ἡμέρας πνέουσι, τὰς δὲ νύκτας	παύονται.	Αἴτιον δ' ὅτι πλησίον μὲν
[2, 4]	καὶ διὰ τίν' αἰτίαν καὶ	παύονται	καὶ γίγνονται μετὰ τοὺς ὄμβρους,
[2, 8]	σώματι οἱ σφυγμοὶ οὐκ ἐξαίφνης	παύονται	οὐδὲ ταχέως, ἀλλ' ἐκ προσαγωγῆς
[2, 6]	μάλιστα ἀποβιαζόμενοί τε τἆλλα πνεύματα	παύουσι,	καὶ ἀποφυσῶντες τὰ συνιστάμενα νέφη
[2, 4]	καὶ καταψύχει τὴν ξηρὰν ἀναθυμίασιν.	Παύουσί	τε οὖν τὰ ὕδατα γιγνόμενα
[2, 6]	δὲ τοῖς ἄλλοις μάλιστα καὶ	παύουσιν	ἀπαρκτίαι καὶ θρασκίαι καὶ ἀργέσται·
[2, 7]	σεισμοὺς φάναι γίγνεσθαι, καὶ τέλος	παύσασθαί	ποτε σειομένην· τὸ γὰρ σαττόμενον
[2, 3]	Εἰ μὲν οὖν τὸν ἥλιον	παύσει	τις τῆς φορᾶς, τί ἔσται
[2, 6]	(κατὰ διάμετρον γάρ· ἅτερος οὖν	παύσεται	ἀποβιασθείς) τοὺς δὲ μὴ οὕτως
[2, 8]	μὲν γὰρ κυμαίνουσα ἐκβάλλῃ, σφόδρα	παχεῖαι	καὶ σκολιαὶ γίγνονται αἱ ῥηγμῖνες,
[2, 3]	τοῦ πάχους· καὶ γὰρ τὸ	πάχος	διαφέρει τοσοῦτον ὥστε τὰ πλοῖα
[2, 3]	ἢ τὸ πότιμον) καὶ τοῦ	πάχους·	καὶ γὰρ τὸ πάχος διαφέρει
[2, 3]	Τεκμήριον δὲ τοῦ μειγνυμένου τὸ	παχύτερον	εἶναι τὸν ὄγκον· ἐὰν γάρ
[2, 8]	ἀνετράπη καὶ τὸ Φλεγραῖον καλούμενον	πεδίον	καὶ τὰ περὶ τὴν Λιγυστικὴν
[2, 3]	αὐτοῖς. Τούτων δ' οὕτως ἐχόντων,	πειρατέον	ἀποδοῦναι τὴν αἰτίαν καὶ περὶ
[2, 8]	ἔχουσιν ἰσχὺν ὥστε πολλοὺς ἅμα	πειρωμένους	ἀποβιάζεσθαι μὴ δύνασθαι κρατεῖν τῆς
[2, 1]	σημεῖόν τι καὶ τὸ πολλοὺς	πεισθῆναι	τῶν ἀρχαίων μετεωρολόγων τὸν ἥλιον
[2, 1]	τόπον, ἀναγκαῖον τὴν ἐν τῷ	πελάγει	μικρὰν ταλάντωσιν ἐκεῖ φαίνεσθαι μεγάλην.
[2, 1]	οὐ βαθέα, τὰ δ' ἔξω	πελάγη	βαθέα μᾶλλον. Περὶ δὲ τοῦ
[2, 1]	Τὰ δ' ἤδη τούτων ἔξω	πελάγη	ἧττον ποιεῖ τοῦτ' ἐπιδήλως. Ἐκείνοις
[2, 1]	εἰς μικρὸν ἐκ μεγάλου συνάγεται	πελάγους,	διὰ τὸ ταλαντεύεσθαι δεῦρο κἀκεῖσε
[2, 5]	τῆς Σκυθίας τόπους πλέον ἢ	πέντε	πρὸς τρία τὸ μέγεθός ἐστιν,
[2, 3]	τὸ ἀτμίζον, ὅταν συνιστῆται πάλιν,	πεπειραμένοι	λέγωμεν. Πάσχει δὲ καὶ τἆλλα
[2, 3]	μύθων οὐδὲν διαφέρειν ἔοικεν ὁ	πεπεισμένος	οὕτως· καὶ γὰρ ἐκεῖνος ἐμυθολόγησεν
[2, 5]	νυκτῶν. θυμιᾶται δ' οὔτε τὸ	πεπηγὸς	οὔτε τὸ μηδὲν ἔχον ξηρόν,
[2, 5]	τότε ἀποκρίνεται, τὰ δὲ μᾶλλον	πεπηγότα	πλείονος δεῖται θερμότητος. Διὸ διαλείποντες
[2, 5]	νυκτὸς λωφῶσι διὰ τὸ τὰ	πεπηγότα	τηκόμενα παύεσθαι διὰ τὴν ψυχρότητα
[2, 5]	καὶ ἡ θερμότης, ὥστε τὰ	πεπηγότα	ὕδατα τήκεσθαι, καὶ τῆς γῆς
[2, 1]	δὲ πηγαῖα πάντα τούτων θάτερον	πέπονθεν·	αὐτόματον δὲ στάσιμον τοσοῦτον πλῆθος
[2, 3]	ἀεὶ δεῖ νοεῖν, ὥσπερ ἐκ	πεπυρωμένων	τὸ λειπόμενον τοιαύτην εἶναι γῆν,
[2, 3]	τοῦτό ἐστιν· πάντα γὰρ ὅσα	πεπύρωται,	ἔχει δυνάμει θερμότητα ἐν αὑτοῖς.
[2, 9]	νεφῶν γιγνομένης πρὸς τὸ ἔσχατον	πέρας	(ᾗ γὰρ ἐκλείπει τὸ θερμὸν
[2, 8]	διὸ καὶ τὰ θερμὰ τὰ	περὶ	Αἰδηψὸν ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας γέγονε.
[2, 9]	τούτων μὴ γίγνεται ἀλλ' ἔστι,	περὶ	ἀμφοτέρων ὁ αὐτὸς (ἀρμόσει λόγος.
[2, 2]	ἀναγκαῖον δ' εἶναι τοῦτο συμβαίνειν	περὶ	αὐτὸν ἢ φθείρεσθαι· καὶ γὰρ
[2, 8]	περὶ τῶν ἄλλων τῶν συμβαινόντων	περὶ	αὐτούς, εἴρηται σχεδὸν περὶ τῶν
[2, 3]	ποίων γίγνονται κράσεων· εἴρηται δὲ	περὶ	αὐτῶν χωρὶς ἐν ἄλλοις. Περὶ
[2, 8]	κατακλυσμόν. Ἐγένετο δὲ τοῦτο καὶ	περὶ	Ἀχαΐ αν· ἔξω μὲν γὰρ
[2, 8]	διὸ καὶ περὶ Ἑλλήσποντον καὶ	περὶ	Ἀχαΐ αν καὶ Σικελίαν, καὶ
[2, 9]	ἀφανίζειν. Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα	περὶ	βροντῆς τε καὶ ἀστραπῆς παρὰ
[2, 4]	δὲ φορὰ λοξὴ αὐτῶν ἐστιν·	περὶ	γὰρ τὴν γῆν πνέουσιν εἰς
[2, 3]	πᾶς ὄγκος. Καὶ γὰρ καὶ	περὶ	γῆς ὁμοίως δεῖ ὑπολαβεῖν· τὸ
[2, 9]	σχεδὸν περὶ τῶν μεγίστων. ~Θ'	Περὶ	δὲ ἀστραπῆς καὶ βροντῆς, ἔτι
[2, 1]	~ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ~Α'	(Περὶ	δὲ θαλάττης, καὶ τίς ἡ
[2, 6]	πῶς ἔχουσι πρὸς ἀλλήλους, εἴρηται.	~Περὶ	δὲ θέσεως αὐτῶν, καὶ τίνες
[2, 4]	ἡμῖν περὶ τῶν πλείστων. ~Δ'	Περὶ	δὲ πνευμάτων λέγωμεν, λαβόντες ἀρχὴν
[2, 7]	ἕκαστον, τοσαῦθ' ἡμῖν εἰρήσθω. ~Ζ'	Περὶ	δὲ σεισμοῦ καὶ κινήσεως γῆς
[2, 6]	ὅλως τὰ ἐπέκεινα τροπῆς θερινῆς,	περὶ	δὲ τὴν μετοπωρινὴν λίβες, περὶ
[2, 3]	Λύγκον κρήνη τις ὕδατος ὀξέος,	περὶ	δὲ τὴν Σκυθικὴν πικρά· τὸ
[2, 3]	ὑγρᾶς, εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν. ~Γ'	Περὶ	δὲ τῆς ἁλμυρότητος αὐτῆς λεκτέον,
[2, 3]	τῆς ἀξίας ἐνδιατέτριφεν ὁ λόγος·	περὶ	δὲ τῆς ἁλμυρότητος, τοῖς μὲν
[2, 2]	καὶ τοσαῦθ' ἡμῖν εἰρήσθω. ~Β'	(Περὶ	δὲ τῆς γενέσεως αὐτῆς, εἰ
[2, 2]	διαμένει οὐδένα χρόνον ὡς εἰπεῖν)	περὶ	δὲ τὸν ἥλιον ἀδύνατον τοῦτο
[2, 1]	δ' ἔξω πελάγη βαθέα μᾶλλον.	Περὶ	δὲ τοῦ τὰ πρὸς ἄρκτον
[2, 8]	Αἰδηψὸν ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας γέγονε.	Περὶ	δὲ τοὺς εἰρημένους τόπους οἱ
[2, 6]	περὶ δὲ τὴν μετοπωρινὴν λίβες,	περὶ	δὲ τροπὰς θερινὰς μὲν ζέφυρος,
[2, 1]	μὲν οὖν ῥυτὰ πάντα πηγαῖα·	περὶ	δὲ τῶν πηγῶν εἰρήκαμεν πρότερον
[2, 6]	δ' ἐτησίαι περιίστανται τοῖς μὲν	περὶ	δυσμὰς οἰκοῦσιν ἐκ τῶν ἀπαρκτίων
[2, 6]	συμβαινόντων κοινῇ τε παθημάτων καὶ	περὶ	ἕκαστον, τοσαῦθ' ἡμῖν εἰρήσθω. ~Ζ'
[2, 4]	Καὶ γὰρ ἄτοπον εἰ ὁ	περὶ	ἑκάστους περικεχυμένος ἀὴρ οὗτος γίγνεται
[2, 8]	σομφὴ καὶ ὕπαντρος· διὸ καὶ	περὶ	Ἑλλήσποντον καὶ περὶ Ἀχαΐ αν
[2, 8]	ὁ κινήσας ἄνεμος, (οἷον καὶ	περὶ	Ἡράκλειαν ἐγένετο τὴν ἐν τῷ
[2, 2]	τῆς ἀπορίας λύσις ἔσται, καὶ	περὶ	θαλάττης τὴν πρώτην λαβεῖν ὑπόληψιν
[2, 6]	οἱ ἐναντίοι μάλιστα πνέουσιν, οἷον	περὶ	(ἰσημερίαν τὴν μὲν ἐαρινὴν καικίας
[2, 4]	γίγνεται, ἔτι δὲ αὐχμῶν τε	πέρι	καὶ ἐπομβρίας, καὶ διὰ τίν'
[2, 3]	ἐδεσμάτων αὐτῷ. Ἔστι δὲ καὶ	περὶ	Λύγκον κρήνη τις ὕδατος ὀξέος,
[2, 9]	αὐτῆς φύσεως τούτοις ὄντα. Καὶ	περὶ	μὲν βροντῆς εἴρηται καὶ ἀστραπῆς.
[2, 6]	ἕω περιίστανται μέχρι τοῦ ἀπηλιώτου.	Περὶ	μὲν οὖν ἀνέμων, τῆς τε
[2, 8]	ὅλης, ὑφ' ἧς περιεχόμεναι τυγχάνουσιν.	Περὶ	μὲν οὖν σεισμῶν, καὶ τίς
[2, 3]	περὶ αὐτῶν χωρὶς ἐν ἄλλοις.	Περὶ	μὲν οὖν ὕδατος καὶ θαλάττης,
[2, 3]	τοιοῦτον ποιεῖ τὸν χυμόν. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτων ἐν ἄλλοις καιροῖς
[2, 3]	τὸν οὐρανὸν ὅλον μεταβάλλειν. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτων πλείω τῆς ἀξίας
[2, 8]	σεισμῶν, οἱ δὲ τῆς ἡμέρας	περὶ	μεσημβρίαν· νηνεμώτατον γάρ ἐστιν ὡς
[2, 2]	πυρὸς τόπον, γῆς δὲ σῶμα	περὶ	ὃ ταῦτα πάντα κεῖται φανερῶς·
[2, 3]	τῶν τοιούτων. Καὶ δὴ καὶ	περὶ	οὗ ἀπορῆσαι πρότερον ἀναγκαῖον, πότερον
[2, 3]	φαίνεσθαι ξηροτέρους νῦν ἢ πρότερον·	περὶ	οὗ τὴν αἰτίαν εἴπομεν, ὅτι
[2, 3]	ἀδύνατον μὴ τὸν αὐτὸν εἶναι	περὶ	πάντων τούτων λόγον, καὶ διαφέρειν
[2, 8]	τρόπον γενομένου σεισμοῦ τά τε	περὶ	Σίπυλον ἀνετράπη καὶ τὸ Φλεγραῖον
[2, 8]	νεφέλην. Διὰ ταῦτα δὲ καὶ	περὶ	τὰς ἐκλείψεις ἐνίοτε τῆς σελήνης
[2, 1]	μὲν οὖν ἀρχαῖοι καὶ διατρίβοντες	περὶ	τὰς θεολογίας ποιοῦσιν αὐτῆς πηγάς,
[2, 3]	Ταὐτὸ δὲ τοῦτο δρῶσι καὶ	περὶ	τὰς ταριχείας. Εἰ δ' ἔστιν
[2, 8]	τὰ πνεύματα καὶ τὸ γιγνόμενον	περὶ	ταύτας τὰς νήσους· ὅταν γὰρ
[2, 2]	ἡ τοῦ ἀέρος σφαῖρα καὶ	περὶ	ταύτην ἡ λεγομένη πυρός (τοῦτο
[2, 5]	πορεύσιμον, καὶ κατὰ τὰ φαινόμενα	περί	τε τοὺς πλοῦς καὶ τὰς
[2, 2]	δ' ἐν τῷ Φαίδωνι γεγραμμένον	περί	τε τῶν ποταμῶν καὶ τῆς
[2, 8]	ἀλλὰ τὸ πρῶτον μὲν μέχρι	περὶ	τετταράκοντα πρόεισι πολλάκις ἡμέρας, ὕστερον
[2, 4]	πνέουσιν. Ἔτι δὲ καὶ τὰ	περὶ	τὴν ἄρκτον ἐν τῷ χειμῶνι
[2, 4]	ξηρᾶς ἐκ γῆς ἀναθυμιάσεως κινούμενον	περὶ	τὴν γῆν, δῆλον ὅτι τῆς
[2, 1]	μὴ φέρεσθαι ὑπὸ γῆν ἀλλὰ	περὶ	τὴν γῆν καὶ τὸν τόπον
[2, 3]	γὰρ παντὸς τοῦ ὑγροῦ τοῦ	περὶ	τὴν γῆν ὄντος καὶ ἀναχθέντος
[2, 8]	ἀθρόου) τοιαῦτα (γὰρ) γίγνεσθαι καὶ	περὶ	τὴν γῆν. Ὅσην δ' ἔχει
[2, 2]	ἀναγκαῖον ὀρθῶς. Τοῦ γὰρ ὕδατος	περὶ	τὴν γῆν περιτεταμένου, καθάπερ περὶ
[2, 1]	τὸ πρῶτον ὑγρὸν ἅπαντα τὸν	περὶ	τὴν γῆν τόπον, ὑπὸ δὲ
[2, 8]	Ὅπερ οὖν ἡ θάλαττα ποιεῖ	περὶ	τὴν γῆν, τοῦτο τὸ πνεῦμα
[2, 1]	ἤδη θεωρεῖν δεῖ. Τῶν γὰρ	περὶ	τὴν γῆν ὑδάτων τὰ μὲν
[2, 2]	γῆς, καὶ τοῦ κόσμου τοῦ	περὶ	τὴν γῆν ὑπὸ τοῦ ἡλίου
[2, 8]	τὴν γῆν, τοῦτο τὸ πνεῦμα	περὶ	τὴν ἐν τῷ ἀέρι ἀχλύν,
[2, 5]	οὐ δύναται πόρρω διήκειν, ἐπεὶ	περὶ	τὴν ἔξω Λιβύης θάλατταν τὴν
[2, 8]	τῷ Πόντῳ νεωστί, καὶ πρότερον	περὶ	τὴν Ἱερὰν νῆσον (αὕτη δ'
[2, 3]	καὶ ὁ νότος αἴθριος τοῖς	περὶ	τὴν Λιβύην. Πολὺ οὖν ἐν
[2, 8]	Φλεγραῖον καλούμενον πεδίον καὶ τὰ	περὶ	τὴν Λιγυστικὴν χώραν. Ἐν δὲ
[2, 8]	τὴν γῆν· κρατεῖ δὲ μάλιστα	περὶ	τὴν μεσημβρίαν) καὶ αἱ νύκτες
[2, 3]	τοιοῦτον. Πῶς οὖν οἷόν τε	περὶ	τὴν πρώτην γένεσιν, ὑγρᾶς οὔσης
[2, 3]	πειρατέον ἀποδοῦναι τὴν αἰτίαν καὶ	περὶ	τῆς ἁλμυρότητος. φανερὸν δὴ διὰ
[2, 9]	οὖν οὔπω συνήθεις ἦσαν ταῖς	περὶ	τῆς ἀνακλάσεως δόξαις, ὅπερ αἴτιον
[2, 1]	ἐστιν ὕδατος πλῆθος, ἔτι δὲ	περὶ	τῆς ἐξ ἀρχῆς γενέσεως λέγωμεν.
[2, 3]	εἴπερ ἀίδιον τὸ πᾶν, καὶ	περὶ	τῆς θαλάττης οὕτως ὑποληπτέον. Τὸ
[2, 6]	μέρος, νῦν λέγωμεν. Δεῖ δὲ	περὶ	τῆς θέσεως ἅμα τοὺς λόγους
[2, 4]	εἴρηται· πρὸς δὲ τούτοις καὶ	περὶ	τῆς φορᾶς αὐτῶν. ~Ε' Ὁ
[2, 3]	δὲ τὸ αἴτιον ταὐτὸ καὶ	περὶ	τὸ εἰς τὴν κύστιν περίττωμα
[2, 2]	ἔχειν γὰρ ἕδραν, ἀλλ' ἀεὶ	περὶ	τὸ μέσον εἱλεῖσθαι· κινούμενον δ'
[2, 2]	τῶν ὑδάτων (ὁ καλούμενος Τάρταρος,	περὶ	τὸ μέσον ὕδατός τι πλῆθος,
[2, 6]	τις ἄνεμος, ὃν καλοῦσιν οἱ	περὶ	τὸν τόπον ἐκεῖνον φοινικίαν) Τὰ
[2, 7]	Ἔτι δὲ διὰ τίν' αἰτίαν	περὶ	τόπους τινὰς πολλάκις γίγνεται τοῦτο
[2, 8]	ποιεῖ τὸν σεισμόν. Ἔτι δὲ	περὶ	τόπους τοιούτους οἱ ἰσχυρότατοι γίγνονται
[2, 2]	τὸ εἰκὸς λαβόντες οὕτω καὶ	περὶ	τοῦ ἡλίου ὑπέλαβον. Τὸ δ'
[2, 8]	συμβαίνει καὶ ἐν τῇ θαλάττῃ	περὶ	τοὺς αἰγιαλούς· ὅταν μὲν γὰρ
[2, 8]	καὶ πρὸς τὴν ἕω καὶ	περὶ	τοὺς ὄρθρους νηνεμίαν τε καὶ
[2, 2]	ἀφανισθείη πᾶν. Ὃ δὴ καὶ	περὶ	τοὺς ποταμοὺς συμβαίνει· συνεχῶς γὰρ
[2, 7]	τούτοις οὐδὲν ἀποδίδωσι τῶν συμβαινόντων	περὶ	τοὺς σεισμούς· οὔτε γὰρ χῶραι
[2, 4]	ἄνω καὶ ψυχράν, οὕτω καὶ	περὶ	τοὺς τόπους ἀντιπεριίστασθαι καὶ μεταβάλλειν
[2, 2]	περὶ τὴν γῆν περιτεταμένου, καθάπερ	περὶ	τοῦτο ἡ τοῦ ἀέρος σφαῖρα
[2, 1]	καὶ τὸν λοιπὸν οὐρανὸν ὅλον	περὶ	τοῦτον συνεστάναι τὸν τόπον καὶ
[2, 8]	καὶ Σικελίαν, καὶ τῆς Εὐβοίας	περὶ	τούτους τοὺς τόπους· δοκεῖ γὰρ
[2, 9]	ἀστραπῆς καὶ βροντῆς, ἔτι δὲ	περὶ	τυφῶνος καὶ πρηστῆρος καὶ κεραυνῶν
[2, 6]	τυγχάνουσιν ὄντες, καὶ πρὸς τούτοις	περὶ	τῶν ἄλλων παθημάτων ὅσα μὴ
[2, 8]	διὰ τίνα αἰτίαν γίγνονται, καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων τῶν συμβαινόντων περὶ
[2, 4]	τὸ ῥέον· οὕτω γὰρ καὶ	περὶ	τῶν ἀνέμων ἔχει· κινηθείη γὰρ
[2, 8]	συμβαινόντων περὶ αὐτούς, εἴρηται σχεδὸν	περὶ	τῶν μεγίστων. ~Θ' Περὶ δὲ
[2, 2]	τήνδε τὴν θάλατταν ἐξιόντων. Καὶ	περὶ	τῶν πηγῶν ἄλλοι λέγουσιν ἑκάστου
[2, 3]	ἢ πάσχειν, εἴρηται σχεδὸν ἡμῖν	περὶ	τῶν πλείστων. ~Δ' Περὶ δὲ
[2, 2]	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ	περὶ	ὕδατος ἀνάγκη ζητεῖν. Τοιοῦτον δ'
[2, 5]	τῆς ξηρότητος γίγνεσθαι κωλύων· διὸ	περὶ	Ὠρίωνος ἀνατολὴν μάλιστα γίγνεται νηνεμία,
[2, 2]	θάλατταν, πάντα δὲ πάλιν κύκλῳ	περιάγειν	εἰς τὴν ἀρχήν, ὅθεν ἤρξαντο
[2, 3]	θῇ κήρινον εἰς τὴν θάλατταν,	περιδήσας	τὸ στόμα τοιούτοις ὥστε μὴ
[2, 8]	τῆς θαλάττης ὅλης, ὑφ' ἧς	περιεχόμεναι	τυγχάνουσιν. Περὶ μὲν οὖν σεισμῶν,
[2, 9]	δὲ φερομένη καὶ προσπίπτουσα τοῖς	περιεχομένοις	νέφεσι ποιεῖ πληγήν, ἧς ὁ
[2, 1]	στενότητας, εἴ που διὰ τὴν	περιέχουσαν	γῆν εἰς μικρὸν ἐκ μεγάλου
[2, 6]	πόρρω· τοῖς δὲ πρὸς ἕω	περιίστανται	μέχρι τοῦ ἀπηλιώτου. Περὶ μὲν
[2, 6]	τούτου πρότερον. Οἱ δ' ἐτησίαι	περιίστανται	τοῖς μὲν περὶ δυσμὰς οἰκοῦσιν
[2, 4]	ἄτοπον εἰ ὁ περὶ ἑκάστους	περικεχυμένος	ἀὴρ οὗτος γίγνεται κινούμενος πνεῦμα,
[2, 5]	καὶ γελοίως γράφουσι νῦν τὰς	περιόδους	τῆς γῆς· γράφουσι γὰρ κυκλοτερῆ
[2, 1]	Κασπία κεχωρισμέναι τε ταύτης καὶ	περιοικούμεναι	κύκλῳ, ὥστ' οὐκ ἂν ἐλάνθανον
[2, 6]	ὥστε καικίας νέφος. Αἱ δὲ	περιστάσεις	γίγνονται αὐτῶν καταπαυομένων εἰς τοὺς
[2, 2]	εἴ τις ἐπὶ τράπεζαν μεγάλην	περιτείνειεν	ὕδατος κύαθον, ἅμα διανοουμένοις ἂν
[2, 2]	γὰρ ὕδατος περὶ τὴν γῆν	περιτεταμένου,	καθάπερ περὶ τοῦτο ἡ τοῦ
[2, 3]	περὶ τὸ εἰς τὴν κύστιν	περίττωμα	συλλεγόμενον· καὶ γὰρ ἐκεῖνο πικρὸν
[2, 2]	καθάπερ τὸ ἐν τοῖς σώμασιν	περίττωμα	τῆς τροφῆς πάσης, καὶ μάλιστα
[2, 3]	πρότερον εἴπομεν· ἀπεπτότατον γὰρ τὸ	περίττωμα	τῆς ὑγρᾶς τροφῆς· τοιαύτη δὲ
[2, 2]	ὑγρᾶς τροφῆς ὑπόστασις καὶ τὸ	περίττωμα	φαίνεται πικρὸν ὂν καὶ ἁλμυρόν·
[2, 2]	ὅτι ταχέως ἀφανίζεται, ἀλλὰ τοῦ	περιττώματος,	ὅτι τοῦθ' ὁρᾷ ὑπομένον, οὐκ
[2, 3]	ἐν μὲν τοῖς σώμασι γίγνεται	περίττωσις,	ἐν δὲ τοῖς καομένοις τέφρα.
[2, 3]	εἰ δ' ἐάσει εἶναι τὴν	περιφοράν,	ἀεὶ πλησιάζων τὸ πότιμον, καθάπερ
[2, 3]	ὅτι λεπτοτάτη ἐστίν· τὰ δὲ	πεττόμενα	πάντα συνίστασθαι πέφυκεν) ἔπειτα ἱδρώς
[2, 3]	γάρ τις τόπος ἐν ᾧ	πεφύκασι	κάλαμοι καὶ σχοῖνος· τούτων κατακάουσι,
[2, 8]	τὸ τάχος· ἐπὶ πλεῖστον δὲ	πέφυκε	διιέναι τὸ διὰ παντὸς ἰέναι
[2, 8]	τηνικαῦτα γὰρ καὶ τὰ πνεύματα	πέφυκεν	ἄρχεσθαι πνεῖν. Ἐὰν οὖν εἴσω
[2, 4]	κατὰ τὴν ὥραν ἑκάστην ὡς	πέφυκεν·	διὰ δὲ τὸ ἐνίοτε μὲν
[2, 3]	τὰ δὲ πεττόμενα πάντα συνίστασθαι	πέφυκεν)	ἔπειτα ἱδρώς (ἀεί) ἐν οἷς
[2, 2]	ἦλθεν τῶν μερῶν, ὡς ἕκαστον	πέφυκεν.	Ὥσπερ οὖν κἀκεῖ ἄτοπον εἴ
[2, 9]	τε γὰρ κάτω φέρεσθαι τὸ	πεφυκὸς	ἄνω δεῖ λέγεσθαι τὴν αἰτίαν,
[2, 8]	πάλιν εἰς τὴν γῆν, τὸ	πεφυκὸς	ἀποπνεῖν ἐκ τῆς γῆς. Αἵ
[2, 8]	γὰρ τὸ ἐπὶ πλεῖστόν τε	πεφυκὸς	ἰέναι καὶ σφοδρότατον μάλιστα τοιοῦτον
[2, 7]	μὲν οὖν φησι τὸν αἰθέρα	πεφυκότα	φέρεσθαι ἄνω, ἐμπίπτοντα δ' εἰς
[2, 9]	τὰ τοιαῦτα φέρεται κάτω, καίτοι	πεφυκότος	ἄνω τοῦ θερμοῦ φέρεσθαι παντός·
[2, 1]	ὥστ' οὐκ ἂν ἐλάνθανον αἱ	πηγαί,	εἰ κατά τινα τόπον αὐτῶν
[2, 1]	ἐστιν οὔτε χειροποίητος, τὰ δὲ	πηγαῖα	πάντα τούτων θάτερον πέπονθεν· αὐτόματον
[2, 1]	Τὰ μὲν οὖν ῥυτὰ πάντα	πηγαῖα·	περὶ δὲ τῶν πηγῶν εἰρήκαμεν
[2, 1]	καὶ ὀλιγότητι διαφέροντα, τὰ δὲ	πηγαῖα.	Ταῦτα δὲ πάντα χειρόκμητα, λέγω
[2, 1]	στάσιμον τοσοῦτον πλῆθος οὐδὲν ὁρῶμεν	πηγαῖον	γιγνόμενον. (Ἔτι δ' ἐπεὶ πλείους
[2, 4]	ἂν ἔχῃ πλῆθος, ἀλλὰ δεῖ	πηγαῖον	εἶναι τὸ ῥέον· οὕτω γὰρ
[2, 1]	τούτων δ' οὕτω διωρισμένων ἀδύνατον	πηγὰς	εἶναι τῆς θαλάττης· ἐν οὐδετέρῳ
[2, 1]	περὶ τὰς θεολογίας ποιοῦσιν αὐτῆς	πηγάς,	ἵν' (αὐτοῖς ὦσιν ἀρχαὶ καὶ
[2, 1]	γῆν. Ὅτι μὲν οὖν οὔτε	πηγὰς	οἷόν τ' εἶναι τῆς θαλάττης,
[2, 1]	τοιαύτης γῆς. Ὅτι μὲν οὖν	πηγὰς	τῆς θαλάττης ἀδύνατον εἶναι, διὰ
[2, 2]	ἀρχὴ δὲ πάντων εἴη καὶ	πηγὴ	τῶν ὑδάτων (ὁ καλούμενος Τάρταρος,
[2, 1]	ἀγγείου ταμιευόμενον τὴν ἀρχὴν εἶναι	πηγήν,	ἀλλ' εἰς ἓν ἀεὶ γιγνόμενον
[2, 1]	πάντων γὰρ ἀνωτέρω δεῖ τὴν	πηγὴν	εἶναι τῆς ῥύσεως. Διὸ τὰ
[2, 4]	πτώσεως, οὐκ ἔχον ἀρχὴν οὐδὲ	πηγήν.	Μαρτυρεῖ δὲ τὰ γιγνόμενα τοῖς
[2, 9]	συνίῃ καὶ ψύχηται τὸ ὕδωρ	πηγνύμενον,	οὐδεμίαν συμβαίνει γίγνεσθαι τοιαύτην ἔκπτωσιν
[2, 6]	μᾶλλον ψυχροὶ ἢ μεγάλοι, φθάνουσι	πηγνύντες	ἢ προωθοῦντες. Ὁ δὲ καικίας
[2, 6]	τούτων (χαλαζώδεις εἰσίν· ταχὺ γὰρ	πηγνύουσιν.	Ἐκνεφίαι δὲ γίγνονται μετοπώρου μὲν
[2, 6]	διὰ μὲν τὸ ψυχρὸς εἶναι	πηγνὺς	τὸν ἀτμίζοντα ἀέρα συνίστησι, διὰ
[2, 2]	θάλατταν ἐξιόντων. Καὶ περὶ τῶν	πηγῶν	ἄλλοι λέγουσιν ἑκάστου τῶν ποταμῶν
[2, 1]	πάντα πηγαῖα· περὶ δὲ τῶν	πηγῶν	εἰρήκαμεν πρότερον ὅτι δεῖ νοεῖν
[2, 1]	στηλῶν βραχέα μὲν διὰ τὸν	πηλόν,	ἄπνοα δ' ἐστὶν ὡς ἐν
[2, 3]	ᾖ πλήρη· σχεδὸν γὰρ ὥσπερ	πηλὸς	γίγνεται· τοσοῦτον ἔχει σωματῶδες πλῆθος
[2, 5]	καὶ νομάς, αἳ διὰ τὴν	πῆξιν	ποιήσουσιν ἐτησίας· ἀλλὰ διὰ τὸ
[2, 9]	νέφεσιν εἶναι τούτων αἰτίαν οὐ	πιθανόν·	καὶ γὰρ οὗτος ὁ λόγος
[2, 3]	φανερὸν δὴ καὶ τοῦτο καὶ	πιθανόν,	ὡς ἀδύνατον μὴ τὸν αὐτὸν
[2, 3]	ὀξέος, περὶ δὲ τὴν Σκυθικὴν	πικρά·	τὸ δ' ἀπορρέον αὐτῆς τὸν
[2, 3]	τι τοῖς εἰρημένοις· λέγουσι γὰρ	πικρὰν	οὕτως εἶναι τὴν λίμνην καὶ
[2, 3]	περίττωμα συλλεγόμενον· καὶ γὰρ ἐκεῖνο	πικρὸν	καὶ ἁλμυρὸν γίγνεται τοῦ πινομένου
[2, 3]	τῆς κονίας ἠθούμενον ὕδωρ γίγνεται	πικρόν,	καὶ ταῦτα, τῷ μὲν οὔρῳ
[2, 3]	ποταμὸν εἰς ὃν εἰσβάλλει ποιεῖ	πικρὸν	ὅλον. Αἱ δὲ διαφοραὶ τούτων
[2, 2]	ὑπόστασις καὶ τὸ περίττωμα φαίνεται	πικρὸν	ὂν καὶ ἁλμυρόν· τὸ γὰρ
[2, 3]	σώμασι τὸ ἀπεπτότατον ἁλμυρὸν καὶ	πικρόν,	ὥσπερ καὶ πρότερον εἴπομεν· ἀπεπτότατον
[2, 3]	ὑγρότης καὶ ὁ ἱδρὼς γίγνεται	πικρός.	εἴπερ γὰρ καὶ τότε, καὶ
[2, 2]	ἡ αἰτία τῆς ἁλμυρότητος καὶ	πικρότητος,	λεκτέον. Ἡ μὲν οὖν αἰτία
[2, 8]	διὰ τὸ πολὺ εἰς ὀλίγον	πιληθῆναι	τόπον, ἰσχυρῶς κινεῖ ῥέων ὁ
[2, 3]	πικρὸν καὶ ἁλμυρὸν γίγνεται τοῦ	πινομένου	καὶ τοῦ ἐν τῇ τροφῇ
[2, 4]	τὰ νέφη συνίσταται ἐν τοῖς	πλαγίοις,	καὶ γίγνεται προσιόντος μὲν ἡ
[2, 3]	ἀλλὰ καὶ ἐάν τις ἀγγεῖον	(πλάσας	θῇ κήρινον εἰς τὴν θάλατταν,
[2, 3]	συμβάλλεται τοιοῦτον, καὶ τοῦ μετοπώρου	πλατέα	τὰ ὕδατα· ἀνάγκη γὰρ τὰ
[2, 8]	ὥσπερ δὲ ὁ τρόμος, ἐπὶ	πλάτος·	γίγνεται δ' ὀλιγάκις καὶ κατά
[2, 5]	τοιούτων τὰς ἀκριβείας. Καίτοι ἐπὶ	πλάτος	μὲν μέχρι τῶν ἀοικήτων ἴσμεν
[2, 5]	γὰρ λόγος δείκνυσιν ὅτι ἐπὶ	πλάτος	μὲν ὥρισται, τὸ δὲ κύκλῳ
[2, 2]	γὰρ αὐτὸ πλῆθος ὕδατος εἰς	πλάτος	τε διαταθὲν καὶ ἀθρόον οὐκ
[2, 5]	ψῦχος κατὰ μῆκος, ἀλλ' ἐπὶ	(πλάτος,	ὥστ' εἰ μή που κωλύει
[2, 5]	γὰρ τὸ μῆκος διαφέρει τοῦ	πλάτους.	Τὸ γὰρ ἀπὸ Ἡρακλείων στηλῶν
[2, 3]	τῷ ὑομένῳ τὸ ἁλμυρὸν καὶ	πλατὺ	τοῦ γλυκέος ἔλαττον· διόπερ ἰσάζει
[2, 2]	τὸ ἀφικνούμενον εἰς ἀχανῆ καὶ	πλατὺν	τόπον ἀναξηραίνεται ταχὺ καὶ ἀδήλως.
[2, 3]	Γίγνεται μὲν οὖν ἀεί τε	πλατυτέρα	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν, ἀνάγεται
[2, 3]	τοῦτο τά τε νότια ὕδατα	πλατύτερα	καὶ τὰ πρῶτα τῶν μετοπωρινῶν·
[2, 3]	Χαονίᾳ κρήνη τίς ἐστιν ὕδατος	πλατυτέρου,	ἀπορρεῖ δ' (αὕτη εἰς ποταμὸν
[2, 5]	οὔσας τὰς ἀναθυμιάσεις μαραίνει τῷ	πλείονι	θερμῷ τὸ ἐν τῇ ἀναθυμιάσει
[2, 5]	ἀποκρίνεται, τὰ δὲ μᾶλλον πεπηγότα	πλείονος	δεῖται θερμότητος. Διὸ διαλείποντες οὗτοι
[2, 7]	ὄμβριον ὕδωρ, ὑπὸ τούτου κινεῖσθαι·	πλείονός	τε γὰρ γιγνομένου διὰ τὸ
[2, 6]	τὸν τρόπον· τοῦ δ' εἶναι	πλείους	ἀνέμους ἀπὸ τῶν πρὸς ἄρκτον
[2, 1]	τῶν ποταμῶν πλῆθος συμβαίνει τοῦτο	(πλείους	γὰρ εἰς τὸν Εὔξεινον ῥέουσιν
[2, 1]	πηγαῖον γιγνόμενον. (Ἔτι δ' ἐπεὶ	πλείους	εἰσὶ θάλατται πρὸς ἀλλήλας οὐ
[2, 4]	τοὺς ὡραίους ὄμβρους ἢ καὶ	πλείους,	ἐν δέ τινι μέρει ταύτης
[2, 3]	δύναμιν ἀσθενέστεροι τῶν ἄλλων καὶ	πλείους	ἡδύνουσιν ἐμβληθέντες, καὶ τὴν χροιὰν
[2, 8]	αἰτίαν αὐτῶν. Νυκτὸς δ' οἱ	πλείους	καὶ μείζους γίγνονται τῶν σεισμῶν,
[2, 8]	ἄλογον· ὁρῶμεν γὰρ ἐνίοτε ἅμα	πλείους	πνέοντας ἀνέμους, ὧν ὅταν εἰς
[2, 3]	ῥεύματα ποταμῶν ἢ κρηνῶν, τὰ	πλεῖστα	θερμά ποτε εἶναι δεῖ νομίζειν,
[2, 4]	ἂν οὖν ἐντεῦθεν γίγνοιτο τὰ	πλεῖστα	καὶ κυριώτατα τῶν πνευμάτων. Καλοῦνται
[2, 5]	ὑπὸ τοῦ πνίγους. Αἱ δὲ	πλεῖσται	καὶ ἐν ταῖς ἀνὰ μέσον
[2, 4]	ὕδωρ ἡ γῆ δέχεται, ἐνταῦθα	πλείστην	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν παραπλησίως
[2, 5]	οἴκησιν κεῖσθαι ταύτην πρὸς ἄρκτον,	πλεῖστοι	βορέαι πνέουσιν. Ὅμως δὲ καὶ
[2, 4]	καὶ (μεσημβρίας τὸ αὐτὸ αἴτιον·	πλεῖστοι	γὰρ βορέαι καὶ νότοι γίγνονται
[2, 8]	ἀναθυμιώμενον. Διὸ γίγνονται νηνεμίας οἱ	πλεῖστοι	καὶ μέγιστοι τῶν σεισμῶν· συνεχὴς
[2, 2]	πάντων ἔσχατον, εἴθ' ὡς οἱ	πλεῖστοι	λέγουσιν εἴθ' ὡς ἡμεῖς) φερομένου
[2, 4]	τί τε βορέαι καὶ νότοι	πλεῖστοι	τῶν ἀνέμων εἰσίν, εἴρηται· πρὸς
[2, 6]	ὥσπερ κατ' εἶδος ἐναντία τὰ	πλεῖστον	ἀπέχοντα κατὰ τὸ εἶδος· πλεῖστον
[2, 6]	Ε. Ἐπεὶ οὖν τὰ μὲν	πλεῖστον	ἀπέχοντα κατὰ τόπον ἐναντία κατὰ
[2, 6]	ἐναντία κατὰ τόπον εἶναι τὰ	πλεῖστον	ἀπέχοντα κατὰ τόπον, ὥσπερ κατ'
[2, 6]	πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τὸ εἶδος·	πλεῖστον	δ' ἀπέχει κατὰ τόπον τὰ
[2, 6]	κατὰ τόπον ἐναντία κατὰ τόπον,	πλεῖστον	δ' ἀπέχει τὰ κατὰ διάμετρον,
[2, 8]	μάλιστα διὰ τὸ τάχος· ἐπὶ	πλεῖστον	δὲ πέφυκε διιέναι τὸ διὰ
[2, 4]	καὶ γίγνεται πάλιν· ἐπεὶ δὲ	πλεῖστον	μὲν καταβαίνει ὕδωρ ἐν τούτοις
[2, 9]	οὕτω γίγνεσθαι. Τοῦτο δὲ διαφέρει	πλεῖστον·	ὅμοιον γὰρ κἂν εἴ τις
[2, 8]	σωμάτων· ἀνάγκη γὰρ τὸ ἐπὶ	πλεῖστόν	τε πεφυκὸς ἰέναι καὶ σφοδρότατον
[2, 4]	ἄρκτον καὶ μεσημβρίαν, ὅπου δὲ	πλεῖστον	ὕδωρ ἡ γῆ δέχεται, ἐνταῦθα
[2, 1]	ἄρκτον τὸ ῥεῦμα γίγνεται τὸ	πλεῖστον·	ὥστε τὰ μὲν διὰ τὴν
[2, 3]	ὥσπερ φασί τινες, ἀπελθόντος τοῦ	πλείστου	καὶ μετεωρισθέντος τοῦ ὑγροῦ διὰ
[2, 3]	εἴρηται σχεδὸν ἡμῖν περὶ τῶν	πλείστων.	~Δ' Περὶ δὲ πνευμάτων λέγωμεν,
[2, 4]	πολλὰ τὸ αὐτὸ πάθος ἐπὶ	πλείω	διήκειν εἰκὸς χώραν, διὰ τὸ
[2, 5]	τὸ τὸν τόπον εἶναι πολὺ	πλείω	ἐκεῖνον καὶ ἀναπεπταμένον, μείζων καὶ
[2, 4]	μᾶλλον δὲ καὶ ἧττον καὶ	πλείω	καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι τὴν (ἀναθυμίασιν,
[2, 6]	ἡλίου καὶ τῆς γῆς ἀναγκαῖον	πλείω	καὶ ἐπὶ πλείω τόπον γίγνεσθαι
[2, 8]	ὑγρᾶς· ἐν δὲ ταῖς ὑπερομβρίαις	πλείω	τε ποιεῖ τὴν ἐντὸς ἀναθυμίασιν,
[2, 3]	μεταβάλλειν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων	πλείω	τῆς ἀξίας ἐνδιατέτριφεν ὁ λόγος·
[2, 6]	γῆς ἀναγκαῖον πλείω καὶ ἐπὶ	πλείω	τόπον γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν διὰ
[2, 6]	ἕω τῶν ἀπὸ δυσμῆς, ὅτι	πλείω	χρόνον ὑπὸ τὸν ἥλιόν ἐστι
[2, 3]	ὅταν ξηραινομένη τύχῃ γῆ, εἴτε	πλείων	εἴτε ἐλάττων, ἰδίει; (ἡ γὰρ
[2, 8]	αὐτό ἐστιν ὁ αὐχμός, ὅταν	πλείων	ἡ ἀναθυμίασις ἡ ξηρὰ γίγνηται
[2, 5]	ἐκεῖνον καὶ ἀναπεπταμένον, μείζων καὶ	πλείων	καὶ μᾶλλον ἀλεεινὸς ἄνεμος ὁ
[2, 4]	μέρος ἡ ξηρὰ ἀναθυμίασις ἐγένετο	πλείων,	κατὰ δὲ τὸ ἄλλο ἡ
[2, 5]	πλησιάζῃ πρὸς ἄρκτον, ἀλλ' ὅταν	πλείων	μὲν ᾖ χρόνος θερμαίνοντι, ἔτι
[2, 2]	ἀπλέτων οὐδὲν ἡ θάλαττα γίγνεται	πλείων)	τοῦτο οὐδὲν μὲν ἄτοπον ἀπορῆσαί
[2, 3]	γὰρ αἴτιον καὶ τοῦ βάρους	(πλέον	γὰρ ἕλκει τὸ ἁλμυρὸν ἢ
[2, 4]	Τούτων δ' ἡ μὲν ὑγροῦ	πλέον	ἔχουσα πλῆθος ἀναθυμίασις ἀρχὴ τοῦ
[2, 5]	τοὺς ἐσχατεύοντας τῆς Σκυθίας τόπους	πλέον	ἢ πέντε πρὸς τρία τὸ
[2, 9]	ἡμέρας οὐ φαίνεται διὰ τὸ	πλέον	ὂν τὸ φέγγος τὸ τῆς
[2, 6]	τὸν τόπον, καὶ ὅτι πολλῷ	πλέον	ὕδωρ καὶ χιὼν ἀπωθεῖται εἰς
[2, 3]	τῇ θαλάττῃ μετρίως ἔχειν καὶ	πλευστικῶς·	διόπερ ἔνιοι τῶν ἐν τοῖς
[2, 9]	καλεῖται βροντή. Γίγνεται δ' ἡ	πληγὴ	τὸν αὐτὸν τρόπον, ὡς παρεικάσαι
[2, 9]	προσπίπτουσα τοῖς περιεχομένοις νέφεσι ποιεῖ	πληγήν,	ἧς ὁ ψόφος καλεῖται βροντή.
[2, 9]	ὀφθῇ. Γίγνεται δὲ μετὰ τὴν	πληγὴν	καὶ ὕστερον τῆς βροντῆς· ἀλλὰ
[2, 1]	Τοῦτο δ' ἐν μὲν πολλῷ	πλήθει	θαλάττης ἄδηλον· ᾗ δὲ διὰ
[2, 1]	τὰ τελματιαῖα καὶ ὅσα λιμνώδη,	πλήθει	καὶ ὀλιγότητι διαφέροντα, τὰ δὲ
[2, 3]	γὰρ δυνατὸν ἐν πολλῷ μὲν	πλήθει	ὕδατος ἐπίδηλον οὕτως ποιεῖν τὴν
[2, 3]	καὶ ὕδωρ, ἀναγκαῖον ἐμπεριλαμβάνεσθαί τι	πλῆθος	ἀεὶ ταύτης τῆς δυνάμεως, καὶ
[2, 4]	ἔχει· κινηθείη γὰρ ἂν πολὺ	πλῆθος	ἀέρος ὑπό τινος μεγάλης πτώσεως,
[2, 5]	μέγεθος τοῦ ἄστρου ἡμερῶν γίγνεται	πλῆθος·	αἱ δὲ μεταβολαὶ πάντων ταραχώδεις
[2, 4]	τι μόριον ὕδατος ἄφθονον λαμβάνει	πλῆθος.	Αἴτιον δ' ὅτι ὡς μὲν
[2, 4]	εἶναι ῥέοντος, οὐδ' ἂν ἔχῃ	πλῆθος,	ἀλλὰ δεῖ πηγαῖον εἶναι τὸ
[2, 4]	ἡ μὲν ὑγροῦ πλέον ἔχουσα	πλῆθος	ἀναθυμίασις ἀρχὴ τοῦ ὑομένου ὕδατός
[2, 5]	εἰ μή που κωλύει θαλάττης	πλῆθος,	ἅπαν εἶναι πορεύσιμον, καὶ κατὰ
[2, 2]	περὶ τὸ μέσον ὕδατός τι	πλῆθος,	ἐξ οὗ καὶ τὰ ῥέοντα
[2, 1]	αἰτίαν ἁλμυρὸν τοσοῦτόν ἐστιν ὕδατος	πλῆθος,	ἔτι δὲ περὶ τῆς ἐξ
[2, 3]	πηλὸς γίγνεται· τοσοῦτον ἔχει σωματῶδες	πλῆθος	ἡ θάλαττα. Ταὐτὸ δὲ τοῦτο
[2, 1]	ῥεῖ, καὶ τῶν ποταμῶν τὸ	πλῆθος·	ἡ μὲν γὰρ Μαιῶτις εἰς
[2, 8]	αὐτῶν ὥσπερ Εὔριπος, διὰ τὸ	πλῆθος	ἰσχυρότερον ποιεῖ τὸν σεισμόν. Ἔτι
[2, 2]	τὴν σωτηρίαν, τοσούτων καὶ τὸ	πλῆθος	καὶ τὸ μέγεθος ὄντων. Τὸ
[2, 8]	ἂν γένηται τοιοῦτος σεισμός, ἐπιπολάζει	πλῆθος	λίθων, ὥσπερ τῶν ἐν τοῖς
[2, 3]	καὶ παρέχεται τὸ πολὺ τοῦτο	πλῆθος.	Μεμειγμένης δ' οὔσης, ὥσπερ εἴπομεν,
[2, 3]	πῶς οἷόν τε τοσοῦτον ὕδατος	πλῆθος	ξηραινομένης (καὶ θερμαινομένης ἐκκριθῆναι; πολλοστὸν
[2, 2]	ὄγκος καὶ ἀρχὴ διὰ τὸ	πλῆθος,	ὅθεν μεταβάλλει τε μεριζόμενον καὶ
[2, 3]	ὕδατος, τοῦτο ψυχθὲν ἁλῶν γίγνεται	πλῆθος.	Ὅσα δ' ἐστὶν ἁλμυρὰ ῥεύματα
[2, 1]	πέπονθεν· αὐτόματον δὲ στάσιμον τοσοῦτον	πλῆθος	οὐδὲν ὁρῶμεν πηγαῖον γιγνόμενον. (Ἔτι
[2, 3]	ὅσοις ἔνεστι τῆς τοιαύτης γῆς	πλῆθος,	ῥέπει τάχιστα κάτω ταῦτα. Καὶ
[2, 1]	διά τε τὸ τῶν ποταμῶν	πλῆθος	συμβαίνει τοῦτο (πλείους γὰρ εἰς
[2, 8]	σεισμοὶ τῶν προσγείων· τὸ γὰρ	πλῆθος	τῆς θαλάττης καταψύχει τὰς ἀναθυμιάσεις
[2, 8]	γιγνόμενον σφοδρὸν καὶ διὰ τὸ	πλῆθος	τῆς θαλάττης πολλῆς προσφερομένης ἀπωθεῖται
[2, 4]	ἀρχήν. Ἐπεὶ δ' ἐστὶν ἄνεμος	πλῆθός	τι τῆς ξηρᾶς ἐκ γῆς
[2, 2]	τοῖς ἄνω τόποις, ἀέρος δὲ	πλῆθος	τὸ μετὰ τὸν τοῦ πυρὸς
[2, 8]	δὲ τοῦ μὲν μεγέθους τὸ	πλῆθος	τοῦ πνεύματος καὶ τῶν τόπων
[2, 2]	χαλεπὸν ἰδεῖν. Τὸ γὰρ αὐτὸ	πλῆθος	ὕδατος εἰς πλάτος τε διαταθὲν
[2, 2]	ἀρχαίαν ἀπορίαν, διὰ τί τοσοῦτον	πλῆθος	ὕδατος οὐδαμοῦ φαίνεται (καθ' ἑκάστην
[2, 3]	νομίζειν ἐλάττω τε γίγνεσθαι τὸ	πλῆθος,	ὥσπερ φησὶ Δημόκριτος, καὶ τέλος
[2, 3]	ἕκαστον, τὸ δ' εἶδος τοῦ	πλήθους	ἑκάστου τούτων μένει, καθάπερ τὸ
[2, 3]	ἀνάγκη, ἴσου γ' ὄντος τοῦ	πλήθους,	καὶ τὸ πρῶτον· ἢ εἰ
[2, 8]	ἄμπωτις, εἰς τοὐναντίον τῆς ἔξω	πλημμυρίδος,	καὶ πρὸς ὄρθρον μάλιστα· τηνικαῦτα
[2, 2]	αἰτίαν τὸ μὲν πότιμον ἄδηλον	πλὴν	ῥέον, τὸ δ' ὑπομένον, καὶ
[2, 2]	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων,	πλὴν	τὸ τῆς θαλάττης μέγεθος· τὸ
[2, 5]	τὴν ἄρκτον πνεῖ τόπων, οἳ	πλήρεις	ὕδατος καὶ χιόνος εἰσὶ πολλῆς,
[2, 7]	τοὺς κενοὺς τόπους ἐκ τῶν	πληρεστέρων	τὸ μεταβάλλον ἐμπῖπτον κινεῖν. Ἀναξιμένης
[2, 8]	διὰ τὸ κινεῖν τὸν ἀέρα	πλήρη	πολλῆς ὄντα καὶ ψυχρᾶς ἀτμίδος,
[2, 3]	ἐπιπλέουσι τὰ ᾠά, κἂν ᾖ	πλήρη·	σχεδὸν γὰρ ὥσπερ πηλὸς γίγνεται·
[2, 7]	τοῦ πάθους. (Δημόκριτος δέ φησι	πλήρη	τὴν γῆν ὕδατος οὖσαν, καὶ
[2, 3]	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων γίγνεται	πλήρης	δυνάμεων, δι' ὧν τὰ ἠθούμενα
[2, 8]	ἐλάττω τόπον τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν,	πληρουμένων	τῶν κοιλιῶν ὕδατος, ὅταν ἄρξηται
[2, 5]	καὶ οὔτε τηνικαῦτα ὅτε μάλιστα	πλησιάζει	ὁ ἥλιος, (οὔτε ὅτε πόρρω·
[2, 6]	δυσμῆς ἀπολείπει τε θᾶττον καὶ	πλησιάζει	τῷ τόπῳ ὀψιαίτερον. Οὕτω δὲ
[2, 5]	πνίγη γίγνεται, οὐχ ὅταν μάλιστα	πλησιάζῃ	πρὸς ἄρκτον, ἀλλ' ὅταν πλείων
[2, 4]	ἡλίου κύκλῳ, καὶ ὅταν μὲν	πλησιάζῃ,	τῇ θερμότητι ἀνάγοντος τὸ ὑγρόν,
[2, 3]	ἐάσει εἶναι τὴν περιφοράν, ἀεὶ	πλησιάζων	τὸ πότιμον, καθάπερ εἴπομεν, ἀνάξει,
[2, 3]	ἀπορρεῖ δ' (αὕτη εἰς ποταμὸν	πλησίον	γλυκὺν μέν, ἰχθῦς δ' οὐκ
[2, 8]	γίγνεσθαι σεισμόν· ὅταν γὰρ ἤδη	πλησίον	ᾖ ἡ ἀντίφραξις, καὶ μήπω
[2, 8]	τὸ ἀπὸ τῆς σελήνης, (ὅταν	πλησίον	ἤδη γίγνηται ἡ φορὰ ἐν
[2, 5]	νύκτας παύονται. Αἴτιον δ' ὅτι	πλησίον	μὲν ὢν φθάνει ξηραίνων πρὶν
[2, 8]	ἐξ ἀνάγκης τὸ τάχιστα φερόμενον·	πλήσσει	γὰρ μάλιστα διὰ τὸ τάχος·
[2, 3]	πάχος διαφέρει τοσοῦτον ὥστε τὰ	πλοῖα	ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ τῶν ἀγωγίμων
[2, 5]	τὰ φαινόμενα περί τε τοὺς	πλοῦς	καὶ τὰς πορείας· πολὺ γὰρ
[2, 5]	ἐστιν, ἐάν τέ τις τοὺς	πλοῦς	λογίζηται καὶ τὰς ὁδούς, ὡς
[2, 5]	οὗτος εἰς τὴν ἐνταῦθα οἰκουμένην	πνεῖ)	Ἀλλὰ διὰ τὸ τὴν οἴκησιν
[2, 3]	πνεύματι ἀλεεινότατος ἄνεμός ἐστιν, καὶ	πνεῖ	ἀπὸ τόπων ξηρῶν καὶ θερμῶν,
[2, 6]	οὗτος γὰρ ἀπ' ἀνατολῆς χειμερινῆς	πνεῖ,	γειτνιῶν τῷ νότῳ· διὸ καὶ
[2, 6]	οὗτος γὰρ ἀπὸ δυσμῆς θερινῆς	πνεῖ,	καὶ κατὰ διάμετρον αὐτῷ κεῖται
[2, 5]	νότος ἀπὸ τῆς θερινῆς τροπῆς	πνεῖ,	καὶ οὐκ ἀπὸ τῆς ἑτέρας
[2, 6]	τε γὰρ αὕτη ἀφ' ἧς	πνεῖ,	καὶ τὸ Θ τῷ Η
[2, 6]	ἀπ' αὐτοῦ καὶ ἐπ' ὀλίγον	πνεῖ	τις ἄνεμος, ὃν καλοῦσιν οἱ
[2, 5]	ἀπὸ τῶν ὑπὸ τὴν ἄρκτον	πνεῖ	τόπων, οἳ πλήρεις ὕδατος καὶ
[2, 5]	ὅτι μάλιστα συνεχῶς ἐντεῦθεν ἀεὶ	πνεῖν	ἄνεμος. Ὁ δὲ νότος ἀπὸ
[2, 5]	ἐτησίων πνέουσιν· ἑβδομηκοστῇ γὰρ ἄρχονται	πνεῖν	διὰ τὸ πόρρω ὄντα τὸν
[2, 6]	γὰρ διὰ τὸ ἀπ' ἀνατολῆς	πνεῖν)	Διωρισμένων οὖν τῷ ψυχρῷ καὶ
[2, 8]	καὶ τὰ πνεύματα πέφυκεν ἄρχεσθαι	πνεῖν.	Ἐὰν οὖν εἴσω τύχῃ μεταβάλλουσα
[2, 6]	διὸ καὶ πολλάκις εὐρόνοτοι λέγονται	πνεῖν.	Ἐναντίος δὲ τούτῳ οὐχ ὁ
[2, 6]	ἐναντίοι τίσι, καὶ ποίους ἅμα	πνεῖν	ἐνδέχεται καὶ ποίους οὔ, ἔτι
[2, 6]	γὰρ διὰ τὸ ἀπὸ δυσμῶν	πνεῖν)	νότῳ δὲ τὰ ἀπηλιωτικά (θερμότερα
[2, 4]	γὰρ κίνησις ἄνωθεν καὶ πρὶν	πνεῖν,	ὁ δ' ἀὴρ ἐπίδηλος, κἂν
[2, 6]	τῶν ἀνέμων, δῆλον ὅτι ἅμα	πνεῖν	τοὺς μὲν ἐναντίους οὐχ οἷόν
[2, 6]	διὰ μὲν γὰρ τὸ ἐγγύθεν	πνεῖν	ψυχροί εἰσιν, διὰ δὲ τὸ
[2, 3]	μὴ τοιοῦτος, ἀλλ' ὅθεν ἄρχεται	πνεῖν	ψυχρός, οὐδὲν ἧττον προϊὼν διὰ
[2, 5]	τὸν ἀπὸ τοῦ κατακεκαυμένου τόπου	πνέοντα	ἄνεμον εἶναι νότον. Ἐκεῖνος δ'
[2, 8]	ὁρῶμεν γὰρ ἐνίοτε ἅμα πλείους	πνέοντας	ἀνέμους, ὧν ὅταν εἰς τὴν
[2, 6]	καὶ αἰθριώτατοί εἰσι τῶν ἀνέμων·	πνέοντες	γὰρ ἐγγύθεν μάλιστα ἀποβιαζόμενοί τε
[2, 6]	γίγνονται μάλιστα ὅταν τῶν ἄλλων	πνεόντων	ἐμπίπτωσιν ἕτεροι, οὗτοι δὲ μάλιστα
[2, 5]	ἧττον. Οὐ συνεχεῖς δ' ὁμοίως	πνέουσι,	διότι τὰ μὲν ἐπιπολῆς καὶ
[2, 6]	εἶναι πολλοί τε καὶ ἰσχυροὶ	πνέουσι	μάλιστα οὗτοι. Διὸ καὶ αἰθριώτατοί
[2, 5]	ἀοριστίαν εἰσίν. Οἱ δ' ἐτησίαι	πνέουσι	μετὰ τροπὰς καὶ κυνὸς ἐπιτολήν,
[2, 5]	πόρρω· καὶ τὰς μὲν ἡμέρας	πνέουσι,	τὰς δὲ νύκτας παύονται. Αἴτιον
[2, 5]	δὲ καὶ ὀψιαίτεροι τῶν ἐτησίων	πνέουσιν·	ἑβδομηκοστῇ γὰρ ἄρχονται πνεῖν διὰ
[2, 4]	ἐστιν· περὶ γὰρ τὴν γῆν	πνέουσιν	εἰς ὀρθὸν γιγνομένης τῆς ἀναθυμιάσεως,
[2, 4]	τῶν ἔργων· ὅθεν γὰρ ἑκάστοτε	πνέουσιν,	ἐλάχιστοι πάντες εἰσί, προϊόντες δὲ
[2, 6]	καὶ Δ. Διὰ (τοῦτο ἅμα	πνέουσιν	ἐνίοτε ἀμφότεροι οὔριοι, ἐπὶ τὸ
[2, 4]	προϊόντες δὲ καὶ πόρρω λαμπροὶ	πνέουσιν.	Ἔτι δὲ καὶ τὰ περὶ
[2, 5]	δεῖται θερμότητος. Διὸ διαλείποντες οὗτοι	πνέουσιν,	ἕως ἂν ἐπὶ τροπαῖς πάλιν
[2, 6]	δὲ μάλιστα ἐμπίπτουσιν τοῖς ἄλλοις	πνέουσιν·	ἡ δ' αἰτία εἴρηται καὶ
[2, 5]	τροπὰς μᾶλλον ἢ ἐν αὐταῖς	πνέουσιν	οἱ ἐτησίαι· οὕτω γὰρ καὶ
[2, 5]	δὲ καὶ μετὰ χειμερινὰς τροπὰς	πνέουσιν	οἱ ὀρνιθίαι· καὶ γὰρ οὗτοι
[2, 6]	τὰς ἐναντίας οἱ ἐναντίοι μάλιστα	πνέουσιν,	οἷον περὶ (ἰσημερίαν τὴν μὲν
[2, 5]	ταύτην πρὸς ἄρκτον, πλεῖστοι βορέαι	πνέουσιν.	Ὅμως δὲ καὶ ἐνταῦθα ἐλλείπει
[2, 5]	καὶ ζέφυροι διαδεχόμενοι συνεχεῖς ἀεὶ	πνέουσιν.	Ὅτι μὲν οὖν ὁ νότος
[2, 5]	οἱ βορέαι καὶ οἱ νότοι	πνέουσιν,	οὕτως ἐκεῖ εὖροι καὶ ζέφυροι
[2, 4]	καὶ λανθάνον ἔξω προϊὸν ἤδη	πνεῦμα	γίγνεται λαμπρόν. Τίς μὲν οὖν
[2, 8]	διὰ τὴν στενότητα· τὸ γὰρ	πνεῦμα	γιγνόμενον σφοδρὸν καὶ διὰ τὸ
[2, 8]	γῆν. Ὅσην δ' ἔχει τὸ	πνεῦμα	δύναμιν, οὐ μόνον ἐκ τῶν
[2, 8]	ἐπιπολῆς ἢ κάτωθεν βιάζηται τὸ	πνεῦμα,	ἐκεῖνο τὸ κινοῦν ἐστιν, ὥσπερ
[2, 4]	περικεχυμένος ἀὴρ οὗτος γίγνεται κινούμενος	πνεῦμα,	καὶ ὅθεν ἂν τύχῃ κινηθείς,
[2, 8]	ὑπὸ τὴν γῆν γιγνομένους τὸ	πνεῦμα,	καὶ τοὺς πρὸ τῶν σεισμῶν·
[2, 8]	πολὺ δ' ἐντὸς γίγνεσθαι τὸ	πνεῦμα·	καὶ τοῦτο ὁτὲ μὲν συνεχὲς
[2, 8]	μὲν οὖν ᾖ πολὺ τὸ	πνεῦμα,	κινεῖ τὴν γῆν, ὥσπερ δὲ
[2, 8]	τοιαύτη, μάλιστα τῶν σωμάτων τὸ	πνεῦμα	κινητικόν· καὶ γὰρ τὸ πῦρ
[2, 8]	καὶ ἐν τῇ γῇ τὸ	πνεῦμα	παραπλήσιον ποιεῖν, καὶ τὸν μὲν
[2, 8]	περὶ τὴν γῆν, τοῦτο τὸ	πνεῦμα	περὶ τὴν ἐν τῷ ἀέρι
[2, 8]	ψόφου· τέλος δὲ ῥαγέντος ἐξῆλθεν	πνεῦμα	πολὺ καὶ τὸν φέψαλον καὶ
[2, 8]	τοὺς κάτω τόπους, πολὺ δεχόμεναι	πνεῦμα	σείονται μᾶλλον. Καὶ ἔαρος δὲ
[2, 8]	οὐδὲ γῆ αἴτιον εἴη, ἀλλὰ	πνεῦμα	τῆς κινήσεως, ὅταν εἴσω τύχῃ
[2, 8]	ἠρέμει, πάλιν κινεῖται καὶ γίγνεται	πνεῦμα	τῆς ὀψιαίτερον ἐκλείψεως ὀψιαίτερον. Ὅταν
[2, 5]	ἔστιν γὰρ ὥσπερ ἀπόγειον τὸ	πνεῦμα	τὸ βόρειον (ἕως ὁ βορέας
[2, 8]	καὶ ψυχρᾶς ἀτμίδος, (ὥσπερ τὸ	πνεῦμα	τὸ> διὰ τοῦ στόματος φυσώμενον·
[2, 9]	ταύτην τὴν αἰτίαν· τὸ δὲ	πνεῦμα	τὸ ἐκθλιβόμενον τὰ πολλὰ μὲν
[2, 8]	ἀποβιαζόμενα γὰρ ἄλληλα τὸ μὲν	πνεῦμα	τὸν σεισμὸν ἐποίησεν, ἡ δ'
[2, 9]	τὴν ζέσιν ποιεῖν τὸ ἐγγιγνόμενον	πνεῦμα	ὑπὸ τοῦ πυρός, ἣν οὔτε
[2, 8]	ὅταν τὸ (σεῖον τὴν γῆν	πνεῦμα	φερομένην ὑπ' ἄλλου πνεύματος τὴν
[2, 9]	ᾗ ἂν ὥσπερ (ἐκπῖπτον τὸ	πνεῦμα	χρωματισθὲν ὀφθῇ. Γίγνεται δὲ μετὰ
[2, 8]	ἀλλ' οὐ ποιεῖ) τὸ δὲ	πνεῦμα	ὡς ἀρχή. Ὅπου δ' ἅμα
[2, 6]	δὲ τούτοις οὐκ ἔστι τοῖς	πνεύμασιν,	οὔτε τῷ μέσῃ (ἔπνει γὰρ
[2, 6]	καθ' οὓς οὐκ ἔστιν ἐναντία	πνεύματα.	Ἀπὸ μὲν γὰρ τοῦ Ι
[2, 4]	Ἔτι δὲ τοῦ γίγνεσθαι μάλιστα	πνεύματα	ἀπό τε τῆς ἄρκτου καὶ
[2, 5]	καὶ παύει καὶ συνεξορμᾷ τὰ	πνεύματα·	ἀσθενεῖς μὲν γὰρ καὶ ὀλίγας
[2, 4]	(ἀναθυμίασιν, ἀεὶ νέφη τε καὶ	πνεύματα	γίγνεται κατὰ τὴν ὥραν ἑκάστην
[2, 5]	τὰς αἰτίας καταπαύει τε τὰ	πνεύματα	καὶ ἐξ ἀρχῆς γίγνεσθαι κωλύει,
[2, 8]	τοῦ ῥεῖν ὑπὸ γῆν τὰ	πνεύματα	καὶ τὸ γιγνόμενον περὶ ταύτας
[2, 1]	ἡλίου ξηραινόμενον τὸ μὲν διατμίσαν	πνεύματα	καὶ τροπὰς ἡλίου καὶ σελήνης
[2, 4]	γενέσθαι τοὺς ὄμβρους, καὶ τὰ	πνεύματα	παύεται ὕδατος γενομένου. Ταῦτα γὰρ
[2, 6]	ἐγγύθεν μάλιστα ἀποβιαζόμενοί τε τἆλλα	πνεύματα	παύουσι, καὶ ἀποφυσῶντες τὰ συνιστάμενα
[2, 8]	μάλιστα· τηνικαῦτα γὰρ καὶ τὰ	πνεύματα	πέφυκεν ἄρχεσθαι πνεῖν. Ἐὰν οὖν
[2, 6]	μὲν οὖν κυριώτατα καὶ διωρισμένα	πνεύματα	ταῦτ' ἐστὶ καὶ τοῦτον τέτακται
[2, 2]	ὅλον οὐρανὸν αὐξηθῆναι, καὶ τοῦτον	πνεύματά	τε παρέχεσθαι καὶ τὰς τροπὰς
[2, 8]	αἴτιον, ὅταν ἐναντία γίγνηται τὰ	πνεύματα.	Τοῦτο δὲ γίγνεται ὅταν τὸ
[2, 6]	τὴν θέσιν τῶν τόπων τὰ	πνεύματα	ὧδε· ζέφυρος μὲν τὸ ἀπὸ
[2, 3]	καὶ τῷ μεγέθει καὶ τῷ	πνεύματι	ἀλεεινότατος ἄνεμός ἐστιν, καὶ πνεῖ
[2, 8]	τῷ ὑπὸ τὴν γῆν ὡρμημένῳ	πνεύματι,	ἀλλ' ἀντιφράττειν· ἀποβιαζόμενα γὰρ ἄλληλα
[2, 6]	ἐκ ταὐτοῦ οὐδὲ τῷ αὐτῷ	πνεύματι.	Κατὰ δὲ τὰς ὥρας τὰς
[2, 8]	γὰρ ἀναγκαῖον ἡττηθέντος τούτου τοῦ	πνεύματος	ἀθρόαν ὠθουμένην ὑπὸ τοῦ ἐναντίου
[2, 8]	γραμμῆς μῆκος εὐθύτητι διηκριβωμένον, τοῦ	πνεύματος	ἀπομαραινομένου διὰ τὴν μετάστασιν. Τὸ
[2, 4]	ἢ ἀχλύς· σημαίνει γὰρ κινουμένην	πνεύματος	ἀρχὴν πρὶν φανερῶς ἐληλυθέναι τὸν
[2, 8]	ἐγένετο καὶ ἡ ὁρμὴ τοῦ	πνεύματος	δῆλον ὅτι οὐκ εὐθὺς ἅπασαν
[2, 8]	ἀπομαραινόμενον, νηνεμία γίγνεται ἀντιμεθισταμένου τοῦ	πνεύματος	εἰς τὴν γῆν, ὃ ποιεῖ
[2, 8]	ἀναγκαῖον εἶναι ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ	πνεύματος	εἰς τὴν γῆν τοῦ διαλύοντος
[2, 9]	τοῖς νέφεσι ἡ γιγνομένη τοῦ	πνεύματος	ἔκκρισις πρὸς τὴν πυκνότητα τῶν
[2, 8]	ἀθρόαν ὠθουμένην ὑπὸ τοῦ ἐναντίου	πνεύματος	ἐκρήγνυσθαι καὶ ποιεῖν τὸν κατακλυσμόν.
[2, 8]	σφυγμῶν αἴτιόν ἐστιν ἡ τοῦ	πνεύματος	ἐναπολαμβανομένη δύναμις, οὕτω καὶ ἐν
[2, 8]	ὥσπερ τρόμος τις ἀντιμεθισταμένου τοῦ	πνεύματος	ἔξωθεν εἴσω ἀθρόου) τοιαῦτα (γὰρ)
[2, 8]	γὰρ τὸ πῦρ ὅταν μετὰ	πνεύματος	ᾖ, γίγνεται φλὸξ καὶ φέρεται
[2, 8]	οἷον μεταρροίας εἴσω γιγνομένης τοῦ	πνεύματος,	καὶ μᾶλλον πρὸ τῶν μειζόνων
[2, 8]	μὲν μεγέθους τὸ πλῆθος τοῦ	πνεύματος	καὶ τῶν τόπων τὰ σχήματα
[2, 8]	γὰρ τέτανοι καὶ οἱ σπασμοὶ	πνεύματος	μέν εἰσιν κινήσεις, τοσαύτην δὲ
[2, 8]	τὴν γῆν ὁρμήσῃ θάτερον, ἔσται	πνεύματος	ὄντος ὁ σεισμός. Ἐλάττους δ'
[2, 8]	Τὸ δ' ἐνίους γίγνεσθαι καὶ	πνεύματος	ὄντος οὐδὲν ἄλογον· ὁρῶμεν γὰρ
[2, 8]	γῆν πνεῦμα φερομένην ὑπ' ἄλλου	πνεύματος	τὴν θάλατταν ἀπῶσαι μὲν ὅλως
[2, 8]	μᾶλλον διὰ παντὸς ἰέναι τοῦ	πνεύματος	τὸν ψόφον. Ὅταν δ' ἔλαττον
[2, 8]	λεπτότατον. Ὥστ' εἴπερ ἡ τοῦ	πνεύματος	(φύσις τοιαύτη, μάλιστα τῶν σωμάτων
[2, 8]	αἵ τε γὰρ ὧραι αὗται	πνευματωδέσταται·	τὸ γὰρ θέρος καὶ ὁ
[2, 8]	καὶ ἐν μὲν τοῖς αὐχμοῖς	πνευματώδης	ὁ ἀήρ· τοῦτο γὰρ αὐτό
[2, 4]	πρότερον, ἡ δὲ ξηρὰ τῶν	πνευμάτων	ἀρχὴ καὶ φύσις πάντων. Ταῦτα
[2, 6]	αἰτίαν. Ἔστι δὲ τῶν εἰρημένων	πνευμάτων	βορέας μὲν ὅ τ' ἀπαρκτίας
[2, 4]	τις ποτέρωθεν ἡ ἀρχὴ τῶν	πνευμάτων	ἐστί, πότερον ἄνωθεν ἢ κάτωθεν·
[2, 5]	τά τ' ἄλλα καὶ τῶν	πνευμάτων	ἡ στάσις· ὥστε καθάπερ ἐνταῦθα
[2, 8]	οὐ σείεται (κρατουμένη ὑπὸ τῶν	πνευμάτων·	καὶ διὰ τὸ πολὺν ἐπέχειν
[2, 4]	τὰ πλεῖστα καὶ κυριώτατα τῶν	πνευμάτων.	Καλοῦνται δ' οἱ μὲν ἀπὸ
[2, 4]	τῶν πλείστων. ~Δ' Περὶ δὲ	πνευμάτων	λέγωμεν, λαβόντες ἀρχὴν τὴν εἰρημένην
[2, 4]	πόρρω τινὰ τόπων ἀπεώσθη ὑπὸ	πνευμάτων·	ὁτὲ δὲ αὕτη μὲν ἔμεινεν,
[2, 6]	τῷ θερμῷ καὶ ἀλεεινῷ τῶν	πνευμάτων	οὕτως ἐκάλεσαν. θερμότερα μὲν τὰ
[2, 6]	κατὰ διάμετρον, ἀναγκαῖον καὶ τῶν	πνευμάτων	ταῦτα ἀλλήλοις ἐναντία εἶναι, ὅσα
[2, 6]	δὲ ἀρχὴ οὕτω κινεῖται τῶν	πνευμάτων	ὡς ὁ ἥλιος. Οἱ ἐναντίοι
[2, 8]	νήσους· ὅταν γὰρ ἄνεμος μέλλῃ	πνευσεῖσθαι	νότος, προσημαίνει πρότερον· ἠχοῦσι γὰρ
[2, 5]	ἐπὶ τροπαῖς πάλιν ταῖς θεριναῖς	πνεύσωσιν	οἱ ἐτησίαι, ἐπεὶ θέλει γε
[2, 6]	οὐχ ὁ ἀπὸ τοῦ Ε	πνέων,	ἀλλ' ὁ ἀπὸ τοῦ Γ
[2, 5]	ὁ ἀπὸ τοῦ ἑτέρου πόλου	πνέων	ἄνεμος, δῆλον. Ἐπεὶ δ' οὔτ'
[2, 5]	ἔστιν· εἷς γὰρ μόνος φαίνεται	πνέων	ἐκ τῶν ἐκεῖθεν τόπων) ὥστ'
[2, 5]	ἐτησίαι· οὕτω γὰρ καὶ τὰ	πνίγη	γίγνεται, οὐχ ὅταν μάλιστα πλησιάζῃ
[2, 5]	ἰσχυρός, ἢ καταμαραινομένης ὑπὸ τοῦ	πνίγους.	Αἱ δὲ πλεῖσται καὶ ἐν
[2, 2]	ὕδωρ καὶ τὸ πάλιν ἀναγόμενον	πόθεν	ἔσται; τοῦτο γὰρ ἐξαίρειν ὅλον
[2, 8]	ἢ ὥστε δύνασθαι κινεῖν ἐπιδήλως.	Ποιεῖ	δὲ καὶ τοὺς ψόφους τοὺς
[2, 8]	ᾗπερ ἐπέρχεται ἡ θάλαττα ταύτῃ.	Ποιεῖ	δὲ ψόφον ἄνευ σεισμοῦ διά
[2, 8]	εὐθεῖαι. Ὅπερ οὖν ἡ θάλαττα	ποιεῖ	περὶ τὴν γῆν, τοῦτο τὸ
[2, 3]	τὸν ποταμὸν εἰς ὃν εἰσβάλλει	ποιεῖ	πικρὸν ὅλον. Αἱ δὲ διαφοραὶ
[2, 9]	καὶ προσπίπτουσα τοῖς περιεχομένοις νέφεσι	ποιεῖ	πληγήν, ἧς ὁ ψόφος καλεῖται
[2, 3]	τῶν εἰρημένων, ὅτι τὸ ἁλμυρὸν	ποιεῖ	σῶμά τι, καὶ γεῶδές ἐστιν
[2, 8]	τὸ δὲ διὰ τὴν ἀλέαν	ποιεῖ	τὴν ἀκινησίαν· τὸ μὲν γὰρ
[2, 9]	τὴν πυκνότητα τῶν νεφῶν ἐμπίπτουσα	(ποιεῖ	τὴν βροντήν. Παντοδαποὶ δὲ ψόφοι
[2, 8]	δὲ ταῖς ὑπερομβρίαις πλείω τε	ποιεῖ	τὴν ἐντὸς ἀναθυμίασιν, καὶ τῷ
[2, 8]	ὕλη (πάσχει γάρ, ἀλλ' οὐ	ποιεῖ)	τὸ δὲ πνεῦμα ὡς ἀρχή.
[2, 8]	δι' ὑγρότητα ἡ ἀτμιδώδης ἀπόρροια	ποιεῖ	τὸ ψῦχος, ἐν οἷς συμβαίνει
[2, 8]	Εὔριπος, διὰ τὸ πλῆθος ἰσχυρότερον	ποιεῖ	τὸν σεισμόν. Ἔτι δὲ περὶ
[2, 8]	πνεύματος εἰς τὴν γῆν, ὃ	ποιεῖ	τὸν σεισμὸν πρὸ τῶν ἐκλείψεων.
[2, 3]	τι ᾖ τὸ συμμειχθέν, τοιοῦτον	ποιεῖ	τὸν χυμόν. Ἀλλὰ περὶ μὲν
[2, 3]	τὸ αὐτὸ σῶμα συνεκκρίνεται, ὃ	ποιεῖ	τὸν χυμὸν τοῦτον. Ὁμοίως δὲ
[2, 9]	προσπῖπτον κρατεῖ σβεννύμενον, ταύτῃ ζέον	ποιεῖ	τὸν ψόφον. Εἰσὶ δέ τινες
[2, 9]	πως ἄνεμός ἐστιν, ὡδὶ δὲ	ποιεῖ	τοὺς σεισμούς, ἐν δὲ τοῖς
[2, 1]	ἤδη τούτων ἔξω πελάγη ἧττον	ποιεῖ	τοῦτ' ἐπιδήλως. Ἐκείνοις δὲ διά
[2, 8]	ὑπολάβοι τις ἂν τοιαῦτα δύνασθαι	ποιεῖν)	ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς σώμασι
[2, 3]	ποταμῶν συγκαταφερομένην διὰ τὴν μεῖξιν	ποιεῖν	ἁλμυράν) ἄτοπον τὸ μὴ καὶ
[2, 3]	αὐτὴν γεννῶσιν ἀδύνατόν ἐστιν ἁλμυρὰν	ποιεῖν.	Εἰ γὰρ παντὸς τοῦ ὑγροῦ
[2, 2]	ἀναδίδωσιν πάντα· τὴν δ' ἐπίρρυσιν	ποιεῖν	ἐφ' ἕκαστα τῶν ῥευμάτων διὰ
[2, 3]	πάθη κατὰ φύσιν αὐτοῖς συμβαίνει	ποιεῖν	ἢ πάσχειν, εἴρηται σχεδὸν ἡμῖν
[2, 2]	γῆν. Καὶ τοῦτ' ἀεὶ βούλεται	ποιεῖν	ἡ φύσις οὕτως, καθάπερ εἴρηται
[2, 8]	τῇ γῇ τὸ πνεῦμα παραπλήσιον	ποιεῖν,	καὶ τὸν μὲν τῶν σεισμῶν
[2, 1]	τόπον τοῦτον, ἀφανίζεσθαι δὲ καὶ	ποιεῖν	νύκτα διὰ τὸ ὑψηλὴν εἶναι
[2, 4]	ἐν τῇ γῇ θερμότητα ταῦτα	ποιεῖν	οὐ μόνον δυνατὸν ἀλλ' ἀναγκαῖόν
[2, 2]	κινούμενον δ' ἄνω καὶ κάτω	ποιεῖν	τὴν ἐπίχυσιν τοῖς ῥεύμασιν. Τὰ
[2, 3]	μὲν πλήθει ὕδατος ἐπίδηλον οὕτως	ποιεῖν	τὴν μεῖξιν τῆς τοιαύτης γῆς,
[2, 1]	τροπὰς ἡλίου καὶ σελήνης φασὶ	ποιεῖν,	τὸ δὲ λειφθὲν θάλατταν εἶναι·
[2, 9]	λόγον τοῦ μεγέθους τὴν ζέσιν	ποιεῖν	τὸ ἐγγιγνόμενον πνεῦμα ὑπὸ τοῦ
[2, 8]	τοῦ ἐναντίου πνεύματος ἐκρήγνυσθαι καὶ	ποιεῖν	τὸν κατακλυσμόν. Ἐγένετο δὲ τοῦτο
[2, 7]	δύνασθαι δέχεσθαι τὰς κοιλίας ἀποβιαζόμενον	ποιεῖν	τὸν σεισμόν, καὶ ξηραινομένην ἕλκουσαν
[2, 2]	παρέχεσθαι καὶ τὰς τροπὰς αὐτοῦ	ποιεῖν·	φανερῶς γὰρ ἀεὶ τὸ ἀναχθὲν
[2, 2]	τοῦτ' ἔνιοί γέ (φασιν καὶ	ποιεῖσθαι	τὰς τροπὰς αὐτόν· οὐ γὰρ
[2, 8]	γαλήνη ᾖ, διὰ τὸ μικρὰν	ποιεῖσθαι	τὴν ἔκκρισιν λεπταί εἰσι καὶ
[2, 5]	ὑπέκκαυμα, φθάνει πολλάκις πρὶν καπνὸν	ποιῆσαι	κατακαυθέν. Διὰ μὲν οὖν ταύτας
[2, 2]	Ἡ μὲν οὖν αἰτία ἡ	ποιήσασα	τοὺς πρότερον οἴεσθαι τὴν θάλατταν
[2, 3]	τὸ δὲ τελευταῖον ῥοφήσασα ξηρὰν	ποιήσει	πάμπαν. Ἐκείνῳ μὲν οὖν ἥρμοττεν
[2, 3]	ἐὰν γάρ τις ὕδωρ ἁλμυρὸν	ποιήσῃ	σφόδρα μείξας ἅλας, ἐπιπλέουσι τὰ
[2, 3]	σαφὲς εἰρηκέναι, καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς· πρὸς	ποίησιν	μὲν γὰρ οὕτως εἰπὼν ἴσως
[2, 5]	νομάς, αἳ διὰ τὴν πῆξιν	ποιήσουσιν	ἐτησίας· ἀλλὰ διὰ τὸ τὸν
[2, 3]	τούτων ἐν ἄλλοις καιροῖς οἰκειοτέροις	ποιητέον	τὴν σκέψιν. Νῦν δὲ τοσοῦτον
[2, 3]	εἴρηκεν ἱκανῶς (ἡ γὰρ μεταφορὰ	ποιητικόν)	πρὸς δὲ τὸ γνῶναι τὴν
[2, 3]	δὲ διαφοραὶ τούτων ἐκεῖθεν δῆλαι,	ποῖοι	χυμοὶ ἐκ ποίων γίγνονται κράσεων·
[2, 8]	μετὰ τοῦτο σκεπτέον ἂν εἴη	ποῖον	κινητικώτατον εἴη τῶν σωμάτων· ἀνάγκη
[2, 3]	τὸ γεῶδες ἀποκρίνεται καὶ τὸ	ποιοῦν	τὴν ἁλμυρότητα διὰ τὴν σύμμειξιν.
[2, 6]	καὶ τίνες ἐναντίοι τίσι, καὶ	ποίους	ἅμα πνεῖν ἐνδέχεται καὶ ποίους
[2, 6]	ποίους ἅμα πνεῖν ἐνδέχεται καὶ	ποίους	οὔ, ἔτι δὲ καὶ τίνες
[2, 9]	μὴ γίγνεσθαι, οἷον ὑπὸ χεῖρα	ποιούσης	ἀεὶ τῆς συγκρίσεως ἕκαστον αὐτῶν·
[2, 5]	τοῦ κέντρου αὐτῆς ἀγόμεναι, καὶ	ποιοῦσι	δύο κώνους, τὸν μὲν ἔχοντα
[2, 5]	δύο κῶνοι τῆς γῆς ἐκτμήματα	ποιοῦσι.	Ταῦτα δ' οἰκεῖσθαι μόνα δυνατόν,
[2, 3]	ὁ κόσμος· ἅμα γὰρ αὐτῆς	ποιοῦσι	τὴν γένεσιν. Ὥστε δῆλον ὡς
[2, 6]	καὶ ἀποφυσῶντες τὰ συνιστάμενα νέφη	ποιοῦσιν	αἰθρίαν, ἂν μὴ ψυχροὶ σφόδρα
[2, 9]	οὔτ' ἐκεῖνοι τὸν ψόφον ζέσιν	ποιοῦσιν	ἀλλὰ σίξιν· ἔστι δὲ καὶ
[2, 1]	δὲ σοφώτεροι τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν	ποιοῦσιν	αὐτῆς γένεσιν· εἶναι γὰρ τὸ
[2, 1]	καὶ διατρίβοντες περὶ τὰς θεολογίας	ποιοῦσιν	αὐτῆς πηγάς, ἵν' (αὐτοῖς ὦσιν
[2, 5]	δὲ γίγνονται συνεχεῖς· διὸ λανθάνοντες	ποιοῦσιν	ἐπιζητεῖν. Αἴτιον δ' ὅτι ὁ
[2, 6]	Οἱ ἐναντίοι δὲ ἢ ταὐτὸ	ποιοῦσιν	ἢ ἐναντίον, οἷον ὑγροὶ λὶψ
[2, 6]	αἰτία εἴρηται πρότερον. Ἀστραπὰς δὲ	ποιοῦσιν	μάλιστα οὗτοί τε καὶ ὁ
[2, 3]	ἐκεῖθεν δῆλαι, ποῖοι χυμοὶ ἐκ	ποίων	γίγνονται κράσεων· εἴρηται δὲ περὶ
[2, 8]	εἰς ἐνίας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ	πόλεων	ἦλθεν· καὶ νῦν ὅπου τὸ
[2, 8]	ἀνῆκεν καὶ τήν τε Λιπαραίων	πόλιν	οὖσαν οὐ πόρρω πᾶσαν κατετέφρωσε
[2, 4]	τοὺς ὄμβρους ἄνεμος ὡς τὰ	πολλὰ	γίγνεται ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις
[2, 9]	δὲ πνεῦμα τὸ ἐκθλιβόμενον τὰ	πολλὰ	μὲν ἐκπυροῦται λεπτῇ καὶ ἀσθενεῖ
[2, 2]	τὴν ἀρχήν, ὅθεν ἤρξαντο ῥεῖν,	πολλὰ	μὲν κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον,
[2, 4]	δ' ὅτι ὡς μὲν τὰ	πολλὰ	τὸ αὐτὸ πάθος ἐπὶ πλείω
[2, 8]	καὶ ἄνεμοι πρὸ τῶν ἐκλείψεων	πολλάκις,	ἀκρόνυχον μὲν πρὸ τῶν μεσονυκτίων
[2, 9]	γὰρ ταῦτα βάρος ἔχοντα φέρεται	πολλάκις	ἄνω) ἡ μὲν οὖν ἐκκρινομένη
[2, 4]	χώραν, ὁτὲ δὲ κατὰ μέρη·	πολλάκις	γὰρ ἡ μὲν κύκλῳ χώρα
[2, 7]	τίν' αἰτίαν περὶ τόπους τινὰς	πολλάκις	γίγνεται τοῦτο τὸ πάθος οὐδεμιᾷ
[2, 3]	οὐδὲν ἅπαξ τοῦτ' εἰπεῖν ἢ	πολλάκις.	Εἰ μὲν οὖν τὸν ἥλιον
[2, 8]	οἱ σεισμοὶ τῆς γῆς, καὶ	πολλάκις	ἐπὶ μικρὸν τόπον, οἱ δ'
[2, 6]	γειτνιῶν τῷ νότῳ· διὸ καὶ	πολλάκις	εὐρόνοτοι λέγονται πνεῖν. Ἐναντίος δὲ
[2, 8]	μὲν μέχρι περὶ τετταράκοντα πρόεισι	πολλάκις	ἡμέρας, ὕστερον δὲ καὶ ἐφ'
[2, 8]	οἷον σφυγμόν, καὶ καθάπερ συμβαίνει	πολλάκις	μετὰ τὴν οὔρησιν (διὰ τοῦ
[2, 5]	ἐὰν ὀλίγον ἐμπέσῃ ὑπέκκαυμα, φθάνει	πολλάκις	πρὶν καπνὸν ποιῆσαι κατακαυθέν. Διὰ
[2, 1]	διὰ τὸ ταλαντεύεσθαι δεῦρο κἀκεῖσε	πολλάκις.	Τοῦτο δ' ἐν μὲν πολλῷ
[2, 4]	ταὐτὸν ἐποίησεν. Καὶ συμβαίνει τοῦτο	πολλάκις,	ὥσπερ ἐπὶ τοῦ σώματος, ἐὰν
[2, 8]	συνελθεῖν ἀρχήν· ἐπὶ μῆκος γὰρ	πολλαπλασία	τῆς ἀπὸ τοῦ βάθους ἡ
[2, 4]	ἐνίοτε μὲν τὴν ἀτμιδώδη γίγνεσθαι	πολλαπλασίαν	ὁτὲ δὲ τὴν ξηρὰν καὶ
[2, 1]	καὶ τὴν Μαιῶτιν ἢ τὴν	πολλαπλασίαν	χώραν αὐτῆς) καὶ διὰ τὴν
[2, 8]	καὶ πρὸς τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν	πολλαχῇ	γέγονεν· ἤδη γὰρ σεισμὸς ἐν
[2, 7]	Ἔδει δὲ τούτου συμβαίνοντος ὑπονοστοῦσαν	πολλαχῇ	φαίνεσθαι τὴν γῆν. Ἔτι δὲ
[2, 3]	κονίαν καὶ τέφραν. Εἰσὶ δὲ	πολλαχοῦ	καὶ κρῆναι καὶ ῥεύματα ποταμῶν
[2, 2]	ἐπίχυσιν τοῖς ῥεύμασιν. Τὰ δὲ	πολλαχοῦ	μὲν λιμνάζειν, οἷον καὶ τὴν
[2, 4]	τῇ γῇ πολὺ πῦρ καὶ	πολλὴ	θερμότης, καὶ ὁ ἥλιος οὐ
[2, 3]	ἧττον προϊὼν διὰ τὸ συμπεριλαμβάνειν	πολλὴν	ἀναθυμίασιν ξηρὰν ἐκ τῶν σύνεγγυς
[2, 8]	οὐ γὰρ (δίδωσιν) ῥᾴδιον οὕτω	πολλὴν	συνελθεῖν ἀρχήν· ἐπὶ μῆκος γὰρ
[2, 8]	καὶ συστέλλον εἰς ταὐτὸν συναθροίσῃ	πολλήν·	τότε γὰρ ἀναγκαῖον ἡττηθέντος τούτου
[2, 6]	τῷ τόπῳ ἀπηλιωτικὸς εἶναι ἔχει	πολλὴν	ὕλην καὶ ἀτμίδα ἣν προωθεῖ.
[2, 8]	ὄμβρους ἔχουσα ἐν αὑτῇ νοτίδα	πολλήν,	ὥσθ' ὑπό τε τοῦ ἡλίου
[2, 8]	τὸ κινεῖν τὸν ἀέρα πλήρη	πολλῆς	ὄντα καὶ ψυχρᾶς ἀτμίδος, (ὥσπερ
[2, 8]	διὰ τὸ πλῆθος τῆς θαλάττης	πολλῆς	προσφερομένης ἀπωθεῖται πάλιν εἰς τὴν
[2, 5]	πλήρεις ὕδατος καὶ χιόνος εἰσὶ	πολλῆς,	ὧν τηκομένων ὑπὸ τοῦ ἡλίου
[2, 6]	γὰρ τὴν ὁρμὴν αὐτῶν εἶναι	πολλοί	τε καὶ ἰσχυροὶ πνέουσι μάλιστα
[2, 3]	πλῆθος ξηραινομένης (καὶ θερμαινομένης ἐκκριθῆναι;	πολλοστὸν	γὰρ δεῖ μέρος αὐτὸ τοῦ
[2, 4]	τοὺς αὐχμοὺς καὶ τὰς ἐπομβρίας	πολλοὺς	ἅμα καὶ κατὰ συνεχῆ γίγνεσθαι
[2, 8]	τοσαύτην δὲ ἔχουσιν ἰσχὺν ὥστε	πολλοὺς	ἅμα πειρωμένους ἀποβιάζεσθαι μὴ δύνασθαι
[2, 2]	ποταμῶν ἄλλας αἰτίας διὰ τὸ	πολλοὺς	εἰς τὸν αὐτὸν ἐμβάλλειν. Ταῦτα
[2, 1]	ὑψηλὰ σημεῖόν τι καὶ τὸ	πολλοὺς	πεισθῆναι τῶν ἀρχαίων μετεωρολόγων τὸν
[2, 3]	κατὰ τῆς θαλάττης ἐκ τοῦ	πολλοὺς	τόπους φαίνεσθαι ξηροτέρους νῦν ἢ
[2, 3]	ἁλμυρότητος ἐμμειγνυμένην (ἔχειν γάρ φασι	πολλοὺς	χυμοὺς αὐτήν, ὥσθ' ὑπὸ τῶν
[2, 3]	εἶναι· πῶς γὰρ δυνατὸν ἐν	πολλῷ	μὲν πλήθει ὕδατος ἐπίδηλον οὕτως
[2, 6]	τοῦτον τὸν τόπον, καὶ ὅτι	πολλῷ	πλέον ὕδωρ καὶ χιὼν ἀπωθεῖται
[2, 1]	πολλάκις. Τοῦτο δ' ἐν μὲν	πολλῷ	πλήθει θαλάττης ἄδηλον· ᾗ δὲ
[2, 3]	ἐνυπῆρχε τοσοῦτος χυμὸς ἐν τῷ	πολλῷ	ὕδατι καὶ γλυκεῖ διὰ τὸ
[2, 4]	(γῆς ἐστιν. Ὅτι δ' ἐκ	πολλῶν	ἀναθυμιάσεων συνιουσῶν κατὰ μικρόν, ὥσπερ
[2, 2]	οἱ μακρὰν ῥέοντες διὰ κοίλης·	πολλῶν	γὰρ δέχονται ῥεύματα ποταμῶν, ὑποτεμνόμενοι
[2, 3]	τῆς ἁλμυρότητος. φανερὸν δὴ διὰ	πολλῶν	σημείων ὅτι γίγνεται τοιοῦτος ὁ
[2, 5]	δὲ τρόπον πρὸς τὸν κάτω	πόλον	ἕτεροι δύο κῶνοι τῆς γῆς
[2, 5]	τῆς μὲν πρὸς τὸν ἄνω	πόλον,	καθ' ἡμᾶς, τῆς δὲ πρὸς
[2, 5]	τόπον τινὰ πρὸς τὸν ἕτερον	πόλον	ὥσπερ ὃν ἡμεῖς οἰκοῦμεν πρὸς
[2, 5]	ἔστιν ὁ ἀπὸ τοῦ ἑτέρου	πόλου	πνέων ἄνεμος, δῆλον. Ἐπεὶ δ'
[2, 5]	τοὺς πλοῦς καὶ τὰς πορείας·	πολὺ	γὰρ τὸ μῆκος διαφέρει τοῦ
[2, 8]	πυρὸς θερμαινομένης πολὺ μὲν ἔξω	πολὺ	δ' ἐντὸς γίγνεσθαι τὸ πνεῦμα·
[2, 8]	σομφοὺς (ἔχουσι τοὺς κάτω τόπους,	πολὺ	δεχόμεναι πνεῦμα σείονται μᾶλλον. Καὶ
[2, 7]	τὴν γῆν ὕδατος οὖσαν, καὶ	πολὺ	δεχομένην ἕτερον ὄμβριον ὕδωρ, ὑπὸ
[2, 8]	ὅταν ἄρξηται κρατεῖν διὰ τὸ	πολὺ	εἰς ὀλίγον πιληθῆναι τόπον, ἰσχυρῶς
[2, 8]	τέλος δὲ ῥαγέντος ἐξῆλθεν πνεῦμα	πολὺ	καὶ τὸν φέψαλον καὶ τὴν
[2, 8]	τοῦ ἐν αὐτῇ πυρὸς θερμαινομένης	πολὺ	μὲν ἔξω πολὺ δ' ἐντὸς
[2, 3]	αἴθριος τοῖς περὶ τὴν Λιβύην.	Πολὺ	οὖν ἐν τῷ καταφερομένῳ ὕδατι
[2, 5]	διὰ τὸ τὸν τόπον εἶναι	πολὺ	πλείω ἐκεῖνον καὶ ἀναπεπταμένον, μείζων
[2, 4]	ἀνέμων ἔχει· κινηθείη γὰρ ἂν	πολὺ	πλῆθος ἀέρος ὑπό τινος μεγάλης
[2, 5]	γενέσθαι ἔκκρισιν ἀθρόαν, ὥσπερ εἰς	πολὺ	πῦρ ἐὰν ὀλίγον ἐμπέσῃ ὑπέκκαυμα,
[2, 4]	ὑπάρχει δ' ἐν τῇ γῇ	πολὺ	πῦρ καὶ πολλὴ θερμότης, καὶ
[2, 8]	νηνεμίαν ἀναγκαῖον ὡς ἐπὶ τὸ	πολὺ	συμβαίνειν, καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον,
[2, 8]	ἀναθυμίασις ἀκολουθεῖ ὡς ἐπὶ τὸ	πολὺ	τῇ ὁρμῇ τῆς ἀρχῆς, ὥστε
[2, 8]	γάρ ἐστιν ὡς ἐπὶ τὸ	πολὺ	τῆς ἡμέρας ἡ μεσημβρία (ὁ
[2, 8]	ἕν. Ὅταν μὲν οὖν ᾖ	πολὺ	τὸ πνεῦμα, κινεῖ τὴν γῆν,
[2, 3]	αὕτη γὰρ καὶ παρέχεται τὸ	πολὺ	τοῦτο πλῆθος. Μεμειγμένης δ' οὔσης,
[2, 8]	τῶν πνευμάτων· καὶ διὰ τὸ	πολὺν	ἐπέχειν τόπον οὐκ εἰς ταύτην
[2, 3]	δῆλον πῶς ἐκ γλυκέος τοῦ	πόματος	ἁλμυρὸς γίγνεται ὁ ἱδρώς, πότερον
[2, 8]	Ἐν δὲ ταῖς νήσοις ταῖς	ποντίαις	ἧττον γίγνονται σεισμοὶ τῶν προσγείων·
[2, 8]	οὐδεμίαν ἔχει δύναμιν· τὰς δὲ	ποντίας	οὐκ ἔστιν κινῆσαι ἄνευ τῆς
[2, 1]	μὲν γὰρ Μαιῶτις εἰς τὸν	Πόντον	ῥεῖ, οὗτος δ' εἰς τὸν
[2, 1]	καὶ τῆς (μὲν Μαιώτιδος ὁ	Πόντος,	τούτου δ' ὁ Αἰγαῖος, τοῦ
[2, 8]	Ἡράκλειαν ἐγένετο τὴν ἐν τῷ	Πόντῳ	νεωστί, καὶ πρότερον περὶ τὴν
[2, 5]	τε τοὺς πλοῦς καὶ τὰς	πορείας·	πολὺ γὰρ τὸ μῆκος διαφέρει
[2, 5]	κωλύει θαλάττης πλῆθος, ἅπαν εἶναι	πορεύσιμον,	καὶ κατὰ τὰ φαινόμενα περί
[2, 3]	οὖν ἥρμοττεν ὀργιζομένῳ πρὸς τὸν	πορθμέα	τοιοῦτον εἰπεῖν μῦθον, τοῖς δὲ
[2, 5]	ἐνταῦθα ἐλλείπει καὶ οὐ δύναται	πόρρω	διήκειν, ἐπεὶ περὶ τὴν ἔξω
[2, 5]	πλησιάζει ὁ ἥλιος, (οὔτε ὅτε	πόρρω·	καὶ τὰς μὲν ἡμέρας πνέουσι,
[2, 4]	πάντες εἰσί, προϊόντες δὲ καὶ	πόρρω	λαμπροὶ πνέουσιν. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 5]	γὰρ ἄρχονται πνεῖν διὰ τὸ	πόρρω	ὄντα τὸν ἥλιον ἐνισχύειν ἧττον.
[2, 8]	τε Λιπαραίων πόλιν οὖσαν οὐ	πόρρω	πᾶσαν κατετέφρωσε καὶ εἰς ἐνίας
[2, 4]	γειτνιῶσαν, ἢ καὶ εἰς τῶν	πόρρω	τινὰ τόπων ἀπεώσθη ὑπὸ πνευμάτων·
[2, 6]	ἄρκτου, τελευτῶντες δ' εἰς τοὺς	πόρρω·	τοῖς δὲ πρὸς ἕω περιίστανται
[2, 8]	δι' ὀλιγότητα οὐχ ὁμοίως ἐπίδηλον,	πόρρωθεν	δὲ ψυχρὸν διὰ τὴν αὐτὴν
[2, 8]	τὴν θάλατταν μὲν προωθεῖσθαι ἤδη	πόρρωθεν,	ὑπὸ δὲ ταύτης τὸ ἐκ
[2, 4]	τῇ θερμότητι ἀνάγοντος τὸ ὑγρόν,	πορρωτέρω	(δὲ γιγνομένου διὰ τὴν ψύξιν
[2, 4]	αἴτιον· ἡ γὰρ φορὰ τῶν	πορρωτέρω	κυρία τῆς γῆς· καὶ ἅμα
[2, 6]	ἔτι δὲ καὶ τίνες καὶ	πόσοι	τυγχάνουσιν ὄντες, καὶ πρὸς τούτοις
[2, 3]	ἢ τῷ εἴδει καὶ τῷ	ποσῷ	μεταβαλλόντων ἀεὶ τῶν μερῶν, καθάπερ
[2, 2]	τὴν δόξαν ἀπορία, τί δή	ποτ'	οὐκ ἔστιν τὸ συνεστὸς ὕδωρ
[2, 1]	αὐτόματα ῥεῖ τὰ κρηναῖα καὶ	ποτάμια,	ταῦτα δὲ τέχνης προσδεῖται τῆς
[2, 3]	ἡ θάλαττά ἐστιν ἅπαν τὸ	ποτάμιον	ὕδωρ· οὐδενὶ γὰρ διέφερεν ἀλλ'
[2, 3]	τοῦτο οὔτ' ἐπιλείπει, ὥσπερ οἱ	ποταμοί,	ἀλλ' ἢ τοῖς τόποις (τοῦτο
[2, 1]	γὰρ εἰς τὸν Εὔξεινον ῥέουσιν	ποταμοὶ	καὶ τὴν Μαιῶτιν ἢ τὴν
[2, 2]	τόπος ὕδατος· διὸ καὶ οἱ	ποταμοὶ	ῥέουσιν εἰς αὐτὸν ἅπαντες καὶ
[2, 1]	μέρος ἐκ τῶν ὑψηλῶν οἱ	ποταμοὶ	φαίνονται ῥέοντες, οὕτω καὶ τῆς
[2, 2]	τὴν ἀρχήν. Καίτοι πάντες οἱ	ποταμοὶ	φαίνονται τελευτῶντες εἰς τὴν θάλατταν,
[2, 3]	διόπερ ἔνιοι τῶν ἐν τοῖς	ποταμοῖς	γεμιζόντων διὰ ταύτην τὴν ἄγνοιαν
[2, 3]	ἀγωγίμων βάρους ἐν μὲν τοῖς	ποταμοῖς	ὀλίγου καταδύνειν, ἐν δὲ τῇ
[2, 3]	τὸ δ' ἀπορρέον αὐτῆς τὸν	ποταμὸν	εἰς ὃν εἰσβάλλει ποιεῖ πικρὸν
[2, 3]	πλατυτέρου, ἀπορρεῖ δ' (αὕτη εἰς	ποταμὸν	πλησίον γλυκὺν μέν, ἰχθῦς δ'
[2, 3]	ἄτοπον τὸ μὴ καὶ τοὺς	ποταμοὺς	ἁλμυροὺς εἶναι· πῶς γὰρ δυνατὸν
[2, 2]	ἡ θάλαττα. Διὸ καὶ τοὺς	ποταμοὺς	οὐ μόνον εἰς ταύτην ἀλλὰ
[2, 2]	ῥέοντα γῆς. Συμβαίνει δὲ τοὺς	ποταμοὺς	ῥεῖν οὐκ ἐπὶ ταὐτὸν ἀεὶ
[2, 2]	Ὃ δὴ καὶ περὶ τοὺς	ποταμοὺς	συμβαίνει· συνεχῶς γὰρ ῥεόντων ἀθρόων
[2, 4]	ἔσται, ἀλλ' οὐ καθάπερ τοὺς	ποταμοὺς	ὑπολαμβάνομεν οὐχ ὁπωσοῦν τοῦ ὕδατος
[2, 2]	πηγῶν ἄλλοι λέγουσιν ἑκάστου τῶν	ποταμῶν	ἄλλας αἰτίας διὰ τὸ πολλοὺς
[2, 4]	κατὰ μικρόν, ὥσπερ αἱ τῶν	ποταμῶν	ἀρχαὶ γίγνονται νοτιζούσης τῆς γῆς,
[2, 2]	καὶ ὁ Νεῖλος μέγιστοι τῶν	ποταμῶν	εἰσιν τῶν εἰς τήνδε τὴν
[2, 3]	Ὅσα δ' ἐστὶν ἁλμυρὰ ῥεύματα	ποταμῶν	ἢ κρηνῶν, τὰ πλεῖστα θερμά
[2, 2]	Φαίδωνι γεγραμμένον περί τε τῶν	ποταμῶν	καὶ τῆς θαλάττης ἀδύνατόν (ἐστιν.
[2, 2]	ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι δὲ γίγνονται τῶν	ποταμῶν	οἱ μακρὰν ῥέοντες διὰ κοίλης·
[2, 2]	γένοιτ' ἂν τὸ λεγόμενον ἄνω	ποταμῶν·	ὅπερ ἀδύνατον. Ἔτι τὸ γιγνόμενον
[2, 2]	θαλάττης μέγεθος· τὸ γὰρ τῶν	ποταμῶν	οὔτ' ἀθρόον οὔτε στάσιμον, ἀλλ'
[2, 3]	πολλαχοῦ καὶ κρῆναι καὶ ῥεύματα	ποταμῶν	παντοδαποὺς ἔχοντα χυμούς, ὧν πάντων
[2, 1]	δὲ διά τε τὸ τῶν	ποταμῶν	πλῆθος συμβαίνει τοῦτο (πλείους γὰρ
[2, 2]	φαίνεται (καθ' ἑκάστην γὰρ ἡμέραν	ποταμῶν	ῥεόντων ἀναρίθμων καὶ τὸ μέγεθος
[2, 3]	χυμοὺς αὐτήν, ὥσθ' ὑπὸ τῶν	ποταμῶν	συγκαταφερομένην διὰ τὴν μεῖξιν ποιεῖν
[2, 1]	γῆς κοιλότητα ῥεῖ, καὶ τῶν	ποταμῶν	τὸ πλῆθος· ἡ μὲν γὰρ
[2, 3]	ἢ τῷ ἁλμυρὰ εἶναι τῶν	ποταμῶν·	τοῦτο δ' ἐν ἐκείνοις ἔρχεται
[2, 2]	κοίλης· πολλῶν γὰρ δέχονται ῥεύματα	ποταμῶν,	ὑποτεμνόμενοι τῷ τόπῳ καὶ τῷ
[2, 3]	ἢ κρηνῶν, τὰ πλεῖστα θερμά	ποτε	εἶναι δεῖ νομίζειν, εἶτα τὴν
[2, 1]	ξηραινομένην οἴονται, καὶ τέλος ἔσεσθαί	ποτε	πᾶσαν ξηράν. Ἔνιοι δ' αὐτῶν
[2, 7]	φάναι γίγνεσθαι, καὶ τέλος παύσασθαί	ποτε	σειομένην· τὸ γὰρ σαττόμενον τοιαύτην
[2, 9]	τὴν αἰτίαν, καὶ διὰ τί	ποτε	τοῦτο γίγνεται κατὰ τὸν οὐρανὸν
[2, 3]	τῆς ἁλμυρότητος αὐτῆς λεκτέον, καὶ	πότερον	αἰεί ἐστιν ἡ αὐτή, ἢ
[2, 4]	ἡ ἀρχὴ τῶν πνευμάτων ἐστί,	πότερον	ἄνωθεν ἢ κάτωθεν· ἡ μὲν
[2, 3]	πόματος ἁλμυρὸς γίγνεται ὁ ἱδρώς,	πότερον	ἀπελθόντος τινὸς μόνον οἷον τοῦ
[2, 3]	περὶ οὗ ἀπορῆσαι πρότερον ἀναγκαῖον,	πότερον	καὶ ἡ θάλαττα ἀεὶ διαμένει
[2, 4]	Διὸ καὶ ἀπορήσειεν ἄν τις	ποτέρωθεν	ἡ ἀρχὴ τῶν πνευμάτων ἐστί,
[2, 2]	διὰ τίν' αἰτίαν τὸ μὲν	πότιμον	ἄδηλον πλὴν ῥέον, τὸ δ'
[2, 2]	βάρος, τὸ δὲ γλυκὺ καὶ	πότιμον	ἀνάγεται διὰ τὴν κουφότητα, καθάπερ
[2, 2]	διηθούμενον γὰρ γίγνεσθαι τὸ ἁλμυρὸν	πότιμον.	Ἀντίκειται δὲ ἑτέρα πρὸς ταύτην
[2, 2]	ἔστιν τὸ συνεστὸς ὕδωρ τοῦτο	πότιμον,	εἴπερ ἀρχὴ τοῦ παντὸς ὕδατος,
[2, 3]	τὴν περιφοράν, ἀεὶ πλησιάζων τὸ	πότιμον,	καθάπερ εἴπομεν, ἀνάξει, ἀφήσει δὲ
[2, 3]	αἰεί τι ἀνάγεται καὶ γίγνεται	πότιμον	καὶ ἄνωθεν ἐν τῷ ὑομένῳ
[2, 2]	εἰς ὕδωρ. Τὸ μὲν οὖν	πότιμον	καὶ γλυκὺ διὰ κουφότητα πᾶν
[2, 3]	ἕλκει τὸ ἁλμυρὸν ἢ τὸ	πότιμον)	καὶ τοῦ πάχους· καὶ γὰρ
[2, 3]	μερῶν, καθάπερ ἀὴρ καὶ τὸ	πότιμον	ὕδωρ καὶ πῦρ (ἀεὶ γὰρ
[2, 3]	τῶν τοίχων τῶν κηρίνων γίγνεται	πότιμον	ὕδωρ· ὥσπερ γὰρ δι' ἠθμοῦ
[2, 2]	ἁλμυρόν· τὸ γὰρ γλυκὺ καὶ	πότιμον	ὑπὸ τῆς ἐμφύτου θερμότητος ἑλκυσθὲν
[2, 3]	ἀναχθῆναι ἐκεῖνο πρότερον δεήσει τὸ	πότιμον.	Ὥστε οὐδέποτε ξηρανεῖται· πάλιν γὰρ
[2, 3]	εἰπεῖν) Ὅτι δὲ γίγνεται ἀτμίζουσα	πότιμος	καὶ οὐκ εἰς θάλατταν συγκρίνεται
[2, 2]	κἀκεῖ ἄτοπον εἴ τις τῆς	ποτίμου	τροφῆς μὴ νομίζοι τόπον εἶναι
[2, 3]	καὶ διὰ βάρος ὑφίσταται τῷ	ποτίμῳ.	Καὶ διὰ τοῦτο οὔτ' ἐπιλείπει,
[2, 8]	καὶ ἄνευ δὲ σεισμῶν ἤδη	που	γεγόνασιν ὑπὸ γῆν· ὥσπερ γὰρ
[2, 1]	κατά τε τὰς στενότητας, εἴ	που	διὰ τὴν περιέχουσαν γῆν εἰς
[2, 5]	ἐπὶ (πλάτος, ὥστ' εἰ μή	που	κωλύει θαλάττης πλῆθος, ἅπαν εἶναι
[2, 9]	ἔτι δὲ περὶ τυφῶνος καὶ	πρηστῆρος	καὶ κεραυνῶν λέγωμεν· καὶ γὰρ
[2, 5]	αὐτὴν τὴν γῆν φθάνει ξηραίνων	πρὶν	γενέσθαι ἔκκρισιν ἀθρόαν, ὥσπερ εἰς
[2, 5]	πλησίον μὲν ὢν φθάνει ξηραίνων	πρὶν	γενέσθαι τὴν ἀναθυμίασιν· ὅταν δ'
[2, 8]	τισὶν γιγνόμενος οὐ πρότερον ἔληξε	πρὶν	ἐκρήξας εἰς τὸν ὑπὲρ τῆς
[2, 5]	ἀοίκητοι πρότερον γίγνονται οἱ τόποι	πρὶν	ἢ ὑπολείπειν ἢ μεταβάλλειν τὴν
[2, 5]	ὀλίγον ἐμπέσῃ ὑπέκκαυμα, φθάνει πολλάκις	πρὶν	καπνὸν ποιῆσαι κατακαυθέν. Διὰ μὲν
[2, 4]	μὲν γὰρ κίνησις ἄνωθεν καὶ	πρὶν	πνεῖν, ὁ δ' ἀὴρ ἐπίδηλος,
[2, 4]	σημαίνει γὰρ κινουμένην πνεύματος ἀρχὴν	πρὶν	φανερῶς ἐληλυθέναι τὸν ἄνεμον, ὡς
[2, 4]	οὖν ἀήρ, καθάπερ ἐν τοῖς	πρὸ	τούτων λόγοις εἰρήκαμεν, γίγνεται ἐκ
[2, 8]	γῆν, ὃ ποιεῖ τὸν σεισμὸν	πρὸ	τῶν ἐκλείψεων. Γίγνονται γὰρ καὶ
[2, 8]	ἐκλείψεων. Γίγνονται γὰρ καὶ ἄνεμοι	πρὸ	τῶν ἐκλείψεων πολλάκις, ἀκρόνυχον μὲν
[2, 8]	τῶν μεσονυκτίων ἐκλείψεων, μεσονύκτιον δὲ	πρὸ	τῶν ἑῴων. Συμβαίνει δὲ τοῦτο
[2, 8]	γιγνομένης τοῦ πνεύματος, καὶ μᾶλλον	πρὸ	τῶν μειζόνων σεισμῶν· μὴ διασπώμενον
[2, 8]	τῶν ἐκλείψεων πολλάκις, ἀκρόνυχον μὲν	πρὸ	τῶν μεσονυκτίων ἐκλείψεων, μεσονύκτιον δὲ
[2, 8]	καὶ ἀμαυρότερον ἄνευ νέφους, καὶ	πρὸ	τῶν ὀρθρίων σεισμῶν ἐνίοτε νηνεμίαν
[2, 8]	τοῦ εἰωθότος ἐνίοτε γίγνεσθαι σημείου	πρὸ	τῶν σεισμῶν· ἢ γὰρ μεθ'
[2, 8]	γιγνομένους τὸ πνεῦμα, καὶ τοὺς	πρὸ	τῶν σεισμῶν· καὶ ἄνευ δὲ
[2, 3]	καταβὰν εἰς τὴν αὐτὴν τὸ	προανελθόν·	διαφέρει γὰρ οὐδὲν ἅπαξ τοῦτ'
[2, 6]	ὅσα μὴ συμβέβηκεν ἐν τοῖς	προβλήμασιν	εἰρῆσθαι τοῖς κατὰ μέρος, νῦν
[2, 5]	καὶ μέχρι τῶν ἐτησίων καὶ	προδρόμων.	Ὅλως δὲ γίγνονται αἱ νηνεμίαι
[2, 8]	πρῶτον μὲν μέχρι περὶ τετταράκοντα	πρόεισι	πολλάκις ἡμέρας, ὕστερον δὲ καὶ
[2, 8]	ἅμα καὶ αὐτὸ τύπτεται πᾶν.	Προέρχεται	δὲ ὁ ψόφος τῆς κινήσεως
[2, 4]	μικρὸν ἀποπνέον καὶ λανθάνον ἔξω	προϊὸν	ἤδη πνεῦμα γίγνεται λαμπρόν. Τίς
[2, 4]	ἑκάστοτε πνέουσιν, ἐλάχιστοι πάντες εἰσί,	προϊόντες	δὲ καὶ πόρρω λαμπροὶ πνέουσιν.
[2, 3]	ἄρχεται πνεῖν ψυχρός, οὐδὲν ἧττον	προϊὼν	διὰ τὸ συμπεριλαμβάνειν πολλὴν ἀναθυμίασιν
[2, 6]	ἀπέχει κατὰ τόπον τὰ κείμενα	πρὸς	ἄλληλα κατὰ διάμετρον. Ἔστω οὖν
[2, 1]	δ' ἐπεὶ πλείους εἰσὶ θάλατται	πρὸς	ἀλλήλας οὐ συμμειγνύουσαι κατ' οὐδένα
[2, 5]	τῶν ἀνέμων, καὶ πῶς ἔχουσι	πρὸς	ἀλλήλους, εἴρηται. ~Περὶ δὲ θέσεως
[2, 6]	τοὺς δὲ μὴ οὕτως κειμένους	πρὸς	ἀλλήλους οὐδὲν κωλύει, οἷον τὸν
[2, 2]	τὴν κάθεσιν· τὸ γὰρ λοιπὸν	πρὸς	ἄναντες ἤδη πᾶσιν εἶναι τὴν
[2, 5]	γίγνεται, οὐχ ὅταν μάλιστα πλησιάζῃ	πρὸς	ἄρκτον, ἀλλ' ὅταν πλείων μὲν
[2, 1]	μᾶλλον. Περὶ δὲ τοῦ τὰ	πρὸς	ἄρκτον εἶναι τῆς γῆς ὑψηλὰ
[2, 4]	οὗτοι δέ εἰσιν ὅ τε	πρὸς	ἄρκτον καὶ μεσημβρίαν, ὅπου δὲ
[2, 5]	(σκιὰ γὰρ οὐκ ἂν ἦν	πρὸς	ἄρκτον, νῦν δ' ἀοίκητοι πρότερον
[2, 5]	τὸ τὴν οἴκησιν κεῖσθαι ταύτην	πρὸς	ἄρκτον, πλεῖστοι βορέαι πνέουσιν. Ὅμως
[2, 1]	νύκτα διὰ τὸ ὑψηλὴν εἶναι	πρὸς	ἄρκτον τὴν γῆν. Ὅτι μὲν
[2, 1]	γῆς ἐκ τῶν ὑψηλοτέρων τῶν	πρὸς	ἄρκτον τὸ ῥεῦμα γίγνεται τὸ
[2, 6]	εἶναι πλείους ἀνέμους ἀπὸ τῶν	πρὸς	ἄρκτον τόπων ἢ τῶν πρὸς
[2, 6]	μὲν διά τε τὸ ἀνακάμπτειν	πρὸς	αὑτὸν καὶ διὰ τὸ κοινὸς
[2, 3]	ἱκανῶς (ἡ γὰρ μεταφορὰ ποιητικόν)	πρὸς	δὲ τὸ γνῶναι τὴν φύσιν
[2, 4]	πλεῖστοι τῶν ἀνέμων εἰσίν, εἴρηται·	πρὸς	δὲ τούτοις καὶ περὶ τῆς
[2, 7]	τυπτομένην κάτωθεν ἄνω δι' ὅλης.	Πρὸς	δὲ τούτοις οὐδὲν ἀποδίδωσι τῶν
[2, 3]	γίγνεται, καὶ χρῶνται καθάπερ ὄξει	πρὸς	ἔνια τῶν ἐδεσμάτων αὐτῷ. Ἔστι
[2, 6]	εἰς τοὺς πόρρω· τοῖς δὲ	πρὸς	ἕω περιίστανται μέχρι τοῦ ἀπηλιώτου.
[2, 7]	τυγχάνομεν οἰκοῦντες, κάτω δὲ θατέρου.	Πρὸς	μὲν οὖν ταύτην τὴν αἰτίαν
[2, 7]	νομίζειν οὕτως ἔχειν ὥστε μὴ	πρὸς	μὲν τὴν γῆν πάντῃ φέρεσθαι
[2, 6]	πρὸς ἄρκτον τόπων ἢ τῶν	πρὸς	μεσημβρίαν αἴτιον τό τε τὴν
[2, 5]	δὲ πρὸς τὸν ἕτερον καὶ	πρὸς	μεσημβρίαν, καὶ οὔσης οἷον τυμπάνου
[2, 5]	ὑπολείπειν ἢ μεταβάλλειν τὴν σκιὰν	πρὸς	μεσημβρίαν) τά θ' ὑπὸ τὴν
[2, 8]	ἐν τῇ γῇ, ὡς εἰκάσαι	πρὸς	μικρὸν μεῖζον. Σημεῖα δὲ τούτων
[2, 6]	ἰσημερινή· ἄλλη δὲ διάμετρος ταύτην	πρὸς	ὀρθὴν τέμνουσα, ἧς τὸ ἐφ'
[2, 8]	τοὐναντίον τῆς ἔξω πλημμυρίδος, καὶ	πρὸς	ὄρθρον μάλιστα· τηνικαῦτα γὰρ καὶ
[2, 3]	τι σαφὲς εἰρηκέναι, καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς·	πρὸς	ποίησιν μὲν γὰρ οὕτως εἰπὼν
[2, 2]	ἁλμυρὸν πότιμον. Ἀντίκειται δὲ ἑτέρα	πρὸς	ταύτην τὴν δόξαν ἀπορία, τί
[2, 2]	γὰρ ἔξω ῥεῖ, πάλιν ῥεῖ	πρὸς	τὴν ἀρχήν. Καίτοι πάντες οἱ
[2, 4]	ῥεῖ χώραν, ἡ δ' ὑγρὰ	πρὸς	τὴν γειτνιῶσαν, ἢ καὶ εἰς
[2, 2]	διὰ τὴν ψύξιν καταφέρεται πάλιν	πρὸς	τὴν γῆν. Καὶ τοῦτ' ἀεὶ
[2, 1]	ἐρυθρὰ φαίνεται κατὰ μικρὸν κοινωνοῦσα	πρὸς	τὴν ἔξω στηλῶν θάλατταν, ἡ
[2, 8]	τὸν ἀέρα καὶ διακρίνοντος, καὶ	πρὸς	τὴν ἕω καὶ περὶ τοὺς
[2, 8]	μεῖζον. Σημεῖα δὲ τούτων καὶ	πρὸς	τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν πολλαχῇ γέγονεν·
[2, 5]	τῆς Ἰνδικῆς τοῦ ἐξ Αἰθιοπίας	πρὸς	τὴν Μαιῶτιν καὶ τοὺς ἐσχατεύοντας
[2, 9]	ἡ γιγνομένη τοῦ πνεύματος ἔκκρισις	πρὸς	τὴν πυκνότητα τῶν νεφῶν ἐμπίπτουσα
[2, 9]	ἀνακλωμένης ἀπ' αὐτοῦ τῆς ὄψεως	πρός	τι τῶν λαμπρῶν. Διὸ καὶ
[2, 9]	τῆς συστάσεως τῶν νεφῶν γιγνομένης	πρὸς	τὸ ἔσχατον πέρας (ᾗ γὰρ
[2, 5]	δυνατῆς οἰκεῖσθαι χώρας, τῆς μὲν	πρὸς	τὸν ἄνω πόλον, καθ' ἡμᾶς,
[2, 4]	ἀναθυμίασις τοῦ ὑγροῦ, ἀπιόντος δὲ	πρὸς	τὸν ἐναντίον τόπον ὕδατα καὶ
[2, 5]	πόλον, καθ' ἡμᾶς, τῆς δὲ	πρὸς	τὸν ἕτερον καὶ πρὸς μεσημβρίαν,
[2, 5]	ὁμοίως ἔχειν ἀνάγκη τόπον τινὰ	πρὸς	τὸν ἕτερον πόλον ὥσπερ ὃν
[2, 4]	χώραν, διὰ τὸ παραπλησίως κεῖσθαι	πρὸς	τὸν ἥλιον τὰ σύνεγγυς, ἐὰν
[2, 2]	εἶναι μόνον, ὥσπερ ἀφικνούμενον μέχρι	πρὸς	τὸν ἥλιον τὸ ἀναγόμενον τοῦ
[2, 5]	γῆς· τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	πρὸς	τὸν κάτω πόλον ἕτεροι δύο
[2, 3]	Ἐκείνῳ μὲν οὖν ἥρμοττεν ὀργιζομένῳ	πρὸς	τὸν πορθμέα τοιοῦτον εἰπεῖν μῦθον,
[2, 5]	πόλον ὥσπερ ὃν ἡμεῖς οἰκοῦμεν	πρὸς	τὸν ὑπὲρ ἡμῶν, δῆλον ὡς
[2, 6]	καὶ πόσοι τυγχάνουσιν ὄντες, καὶ	πρὸς	τούτοις περὶ τῶν ἄλλων παθημάτων
[2, 9]	βροντάς τε καὶ ἀστραπὰς καὶ	πρὸς	τούτοις τἆλλα τὰ τῆς αὐτῆς
[2, 6]	τό τε τὴν οἰκουμένην ὑποκεῖσθαι	πρὸς	τοῦτον τὸν τόπον, καὶ ὅτι
[2, 4]	οὐκ ἐπέρχεται τοὺς τόπους, ἀλλὰ	πρὸς	τούτους καὶ ἀπὸ τούτων, ἐπὶ
[2, 5]	Σκυθίας τόπους πλέον ἢ πέντε	πρὸς	τρία τὸ μέγεθός ἐστιν, ἐάν
[2, 4]	ἐπὶ μέρους ἀνάγκη χρωμένους καθόλου	προσαγορεύειν	αὐτὴν οἷον καπνόν· ἔστι δ'
[2, 8]	παύονται οὐδὲ ταχέως, ἀλλ' ἐκ	προσαγωγῆς	ἅμα καταμαραινομένου τοῦ πάθους, καὶ
[2, 8]	ποντίαις ἧττον γίγνονται σεισμοὶ τῶν	προσγείων·	τὸ γὰρ πλῆθος τῆς θαλάττης
[2, 1]	καὶ ποτάμια, ταῦτα δὲ τέχνης	προσδεῖται	τῆς ἐργασομένης. Αἱ μὲν οὖν
[2, 2]	τοῦτο γὰρ οἰητέον ἀπορηθῆναί τε	προσηκόντως	(ἄλογον γὰρ εἰ μή (τίς
[2, 8]	γὰρ ἄνεμος μέλλῃ πνευσεῖσθαι νότος,	προσημαίνει	πρότερον· ἠχοῦσι γὰρ οἱ τόποι
[2, 4]	ἐν τοῖς πλαγίοις, καὶ γίγνεται	προσιόντος	μὲν ἡ ἀναθυμίασις τοῦ ὑγροῦ,
[2, 8]	δύναται κινεῖν, διὰ δὲ τὸ	προσπίπτειν	στερεοῖς ὄγκοις καὶ κοίλοις καὶ
[2, 9]	μικρὰ ζέσις· ᾗ γὰρ τὸ	προσπῖπτον	κρατεῖ σβεννύμενον, ταύτῃ ζέον ποιεῖ
[2, 9]	ἐκκρίνεται, βίᾳ δὲ φερομένη καὶ	προσπίπτουσα	τοῖς περιεχομένοις νέφεσι ποιεῖ πληγήν,
[2, 8]	κινεῖ ῥέων ὁ ἄνεμος καὶ	προσπίπτων·	δεῖ γὰρ νοεῖν ὅτι ὥσπερ
[2, 6]	τούτων καλεῖται, τὰ δὲ νότια·	προστίθεται	δὲ τὰ μὲν ζεφυρικὰ τῷ
[2, 8]	τὸ πλῆθος τῆς θαλάττης πολλῆς	προσφερομένης	ἀπωθεῖται πάλιν εἰς τὴν γῆν,
[2, 9]	πρότερον διὰ τὸ τὴν ὄψιν	προτερεῖν	τῆς ἀκοῆς. Δηλοῖ δ' ἐπὶ
[2, 3]	δὴ καὶ περὶ οὗ ἀπορῆσαι	πρότερον	ἀναγκαῖον, πότερον καὶ ἡ θάλαττα
[2, 8]	ἀναθυμίασιν, ὥσπερ εἴπομεν ἐν τοῖς	πρότερον,	ἀνάγκη τούτων ὑπαρχόντων γίγνεσθαι τοὺς
[2, 7]	τε γὰρ ὁ Κλαζομένιος καὶ	πρότερον	Ἀναξιμένης ὁ Μιλήσιος ἀπεφήναντο, καὶ
[2, 6]	ἀργέστης· ἡ δ' αἰτία εἴρηται	πρότερον.	Ἀστραπὰς δὲ ποιοῦσιν μάλιστα οὗτοί
[2, 5]	πρὸς ἄρκτον, νῦν δ' ἀοίκητοι	πρότερον	γίγνονται οἱ τόποι πρὶν ἢ
[2, 3]	θάλατταν, καὶ πάλιν ἀναχθῆναι ἐκεῖνο	πρότερον	δεήσει τὸ πότιμον. Ὥστε οὐδέποτε
[2, 9]	ὕστερον τῆς βροντῆς· ἀλλὰ φαίνεται	πρότερον	διὰ τὸ τὴν ὄψιν προτερεῖν
[2, 2]	ἡ φύσις οὕτως, καθάπερ εἴρηται	πρότερον.	Διὸ καὶ γελοῖοι πάντες ὅσοι
[2, 3]	ἁλμυρὸν καὶ πικρόν, ὥσπερ καὶ	πρότερον	εἴπομεν· ἀπεπτότατον γὰρ τὸ περίττωμα
[2, 8]	ἐν τόποις τισὶν γιγνόμενος οὐ	πρότερον	ἔληξε πρὶν ἐκρήξας εἰς τὸν
[2, 3]	λαβόντες τὴν αὐτὴν ἣν καὶ	πρότερον·	ἐπειδὴ γὰρ κεῖται διπλῆν εἶναι
[2, 4]	ἀρχὴν τὴν εἰρημένην ἡμῖν ἤδη	πρότερον.	Ἔστι γὰρ δύ' εἴδη τῆς
[2, 9]	συνισταμένης εἰς νέφος, ὥσπερ εἴρηται	πρότερον,	ἔτι δὲ πυκνοτέρας τῆς συστάσεως
[2, 4]	ὑομένου ὕδατός ἐστιν, ὥσπερ εἴρηται	πρότερον,	ἡ δὲ ξηρὰ τῶν πνευμάτων
[2, 8]	ἄνεμος μέλλῃ πνευσεῖσθαι νότος, προσημαίνει	πρότερον·	ἠχοῦσι γὰρ οἱ τόποι ἐξ
[2, 6]	δ' αἰτία εἴρηται καὶ τούτου	πρότερον.	Οἱ δ' ἐτησίαι περιίστανται τοῖς
[2, 2]	οὖν αἰτία ἡ ποιήσασα τοὺς	πρότερον	οἴεσθαι τὴν θάλατταν ἀρχὴν εἶναι
[2, 8]	πολὺ συμβαίνειν, καθάπερ εἴρηται καὶ	πρότερον,	οἷον μεταρροίας εἴσω γιγνομένης τοῦ
[2, 1]	περὶ δὲ τῶν πηγῶν εἰρήκαμεν	πρότερον	ὅτι δεῖ νοεῖν οὐχ ὥσπερ
[2, 9]	πυρός, ἣν οὔτε δυνατὸν ἐνυπάρχειν	πρότερον,	οὔτ' ἐκεῖνοι τὸν ψόφον ζέσιν
[2, 3]	τόπους φαίνεσθαι ξηροτέρους νῦν ἢ	πρότερον·	περὶ οὗ τὴν αἰτίαν εἴπομεν,
[2, 8]	ἐν τῷ Πόντῳ νεωστί, καὶ	πρότερον	περὶ τὴν Ἱερὰν νῆσον (αὕτη
[2, 9]	φαίνεται καὶ γιγνόμενον οὕτως καὶ	πρότερον	τὴν ἀστραπὴν οὖσαν τῆς βροντῆς.
[2, 2]	καὶ γελοῖοι πάντες ὅσοι τῶν	πρότερον	ὑπέλαβον τὸν ἥλιον τρέφεσθαι τῷ
[2, 9]	χιόνα καὶ τὴν χάλαζαν ἐνυπάρχοντα	πρότερον	ὕστερον ἐκκρίνεσθαι καὶ μὴ γίγνεσθαι,
[2, 3]	τινὲς καὶ τούτων φασίν (ἐν	προχείρῳ	γὰρ τούτου τὴν αἰτίαν ἰδεῖν)
[2, 9]	Τοῦτο γὰρ παντάπασιν ἔοικεν εἰρῆσθαι	προχείρως.	Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ τὴν
[2, 6]	πολλὴν ὕλην καὶ ἀτμίδα ἣν	προωθεῖ.	Αἴθριοι δὲ ἀπαρκτίας, θρασκίας, ἀργέστης·
[2, 8]	διὰ τὸ τὴν θάλατταν μὲν	προωθεῖσθαι	ἤδη πόρρωθεν, ὑπὸ δὲ ταύτης
[2, 8]	ἀπῶσαι μὲν ὅλως μὴ δύνηται,	προωθοῦν	δὲ καὶ συστέλλον εἰς ταὐτὸν
[2, 6]	ἢ μεγάλοι, φθάνουσι πηγνύντες ἢ	προωθοῦντες.	Ὁ δὲ καικίας οὐκ αἴθριος,
[2, 3]	νότια ὕδατα πλατύτερα καὶ τὰ	πρῶτα	τῶν μετοπωρινῶν· ὅ τε γὰρ
[2, 3]	ὕδατα· ἀνάγκη γὰρ τὰ βαρύτατα	πρῶτα	φέρεσθαι. Ὥστ' ἐν ὅσοις ἔνεστι
[2, 3]	οὖν οἷόν τε περὶ τὴν	πρώτην	γένεσιν, ὑγρᾶς οὔσης τῆς γῆς,
[2, 2]	ἔσται, καὶ περὶ θαλάττης τὴν	πρώτην	λαβεῖν ὑπόληψιν ἀναγκαῖον ὀρθῶς. Τοῦ
[2, 1]	ἀεὶ γιγνόμενον καὶ συρρέον ἀπαντᾶν	πρώτην.	Τῶν δὲ στασίμων τὰ μὲν
[2, 8]	τὴν αἰτίαν, ὅταν κοπτόμενον ἐκπρησθῇ	πρῶτον	εἰς μικρὰ κερματισθέντος τοῦ ἀέρος.
[2, 3]	ἣν γὰρ αἰτίαν ἔμεινε τὸ	πρῶτον,	εἴτε διὰ βάρος, ὥσπερ τινὲς
[2, 3]	εἶναι. Εἰ δὲ καὶ τὸ	πρῶτον	εὐθὺς ἦν, λεκτέον τίς ἡ
[2, 3]	ὄντος τοῦ πλήθους, καὶ τὸ	πρῶτον·	ἢ εἰ μηδὲ τὸ πρῶτον,
[2, 2]	διὰ τὸ σαλεύειν ἀεὶ τὸ	πρῶτον	καὶ τὴν ἀρχήν· οὐκ ἔχειν
[2, 6]	τὸν αὐτὸν τρόπον. Ὑποκείσθω δὲ	πρῶτον	μὲν ἐναντία κατὰ τόπον εἶναι
[2, 8]	εἰσάπαξ παύεται σείσας, ἀλλὰ τὸ	πρῶτον	μὲν μέχρι περὶ τετταράκοντα πρόεισι
[2, 3]	πρῶτον· ἢ εἰ μηδὲ τὸ	πρῶτον,	μηδ' ὕστερον ἁλμυρὰν αὐτὴν εἶναι.
[2, 3]	ἡ Χάρυβδις ἀναρροφήσασα τὸ μὲν	πρῶτον	τὰ ὄρη ἐποίησεν φανερά, τὸ
[2, 2]	ἄλογον καὶ τοῖς φάσκουσι τὸ	πρῶτον	ὑγρᾶς οὔσης καὶ τῆς γῆς,
[2, 1]	αὐτῆς γένεσιν· εἶναι γὰρ τὸ	πρῶτον	ὑγρὸν ἅπαντα τὸν περὶ τὴν
[2, 9]	ἀναφερόντων πάλιν τὰς κώπας ὁ	πρῶτος	ἀφικνεῖται ψόφος τῆς κωπηλασίας. Καίτοι
[2, 4]	πλῆθος ἀέρος ὑπό τινος μεγάλης	πτώσεως,	οὐκ ἔχον ἀρχὴν οὐδὲ πηγήν.
[2, 9]	εἰς τὸν ἄνω τόπον, ταύτῃ	πυκνοτέραν	καὶ ψυχροτέραν ἀναγκαῖον εἶναι τὴν
[2, 9]	ὥσπερ εἴρηται πρότερον, ἔτι δὲ	πυκνοτέρας	τῆς συστάσεως τῶν νεφῶν γιγνομένης
[2, 9]	τις ἢ καθάπερ ἐν τοῖς	πυκνοτέροις;	Καὶ γὰρ τὸ ὕδωρ ὑπὸ
[2, 9]	τοῦ πνεύματος ἔκκρισις πρὸς τὴν	πυκνότητα	τῶν νεφῶν ἐμπίπτουσα (ποιεῖ τὴν
[2, 9]	παντός· ἀλλ' εἰς τοὐναντίον τῆς	πυκνότητος	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν ἔκθλιψιν, οἷον
[2, 9]	ᾗ τὸ συνεχὲς ἐκλείπει τῆς	πυκνότητος.	Ἡ μὲν οὖν βροντὴ τοῦτ'
[2, 6]	ζέφυρος καὶ εὖρος. Νέφεσι δὲ	πυκνοῦσι	τὸν οὐρανὸν καικίας μὲν σφόδρα,
[2, 3]	καὶ τὸ πότιμον ὕδωρ καὶ	πῦρ	(ἀεὶ γὰρ ἄλλο καὶ ἄλλο
[2, 5]	ἔκκρισιν ἀθρόαν, ὥσπερ εἰς πολὺ	πῦρ	ἐὰν ὀλίγον ἐμπέσῃ ὑπέκκαυμα, φθάνει
[2, 7]	δὲ τὰ κοῦφα καὶ τὸ	πῦρ,	εὔηθες, καὶ ταῦθ' ὁρῶντας τὸν
[2, 2]	φθείρεσθαι· καὶ γὰρ τὸ φανερὸν	πῦρ,	ἕως ἂν ἔχῃ τροφήν, μέχρι
[2, 4]	δ' ἐν τῇ γῇ πολὺ	πῦρ	καὶ πολλὴ θερμότης, καὶ ὁ
[2, 9]	αἰθέρος, ὃ δὴ ἐκεῖνος καλεῖ	πῦρ	κατενεχθὲν ἄνωθεν κάτω. Τὴν μὲν
[2, 8]	πνεῦμα κινητικόν· καὶ γὰρ τὸ	πῦρ	ὅταν μετὰ πνεύματος ᾖ, γίγνεται
[2, 2]	οὖν μηδὲ τὸ ὑποκαόμενον τρέφεται	πῦρ,	οὐδὲ τὸν ἥλιον εἰκὸς ἦν
[2, 9]	ὡς ἐν τοῖς νέφεσιν ἐγγίγνεται	πῦρ·	τοῦτο δ' Ἐμπεδοκλῆς μέν φησιν
[2, 9]	γίγνεσθαι τὴν ἔκθλιψιν, οἷον οἱ	πυρῆνες	οἱ ἐκ τῶν δακτύλων ἐκπηδῶντες·
[2, 2]	ζῆν, τὸ δ' ὑγρὸν τῷ	πυρὶ	τροφὴν εἶναι μόνον, ὥσπερ ἀφικνούμενον
[2, 9]	ἐγγιγνομένου παρ' ἕκαστον πάθος τοῦ	πυρὸς	ἀλλ' ἐνυπάρχοντος. Ἡμεῖς δέ φαμεν
[2, 9]	ὑπὸ τοῦ ἡλίου καὶ τοῦ	πυρὸς	γίγνεται θερμόν· ἀλλ' ὅμως ὅταν
[2, 3]	τὴν μὲν ἀρχὴν ἀπεσβέσθαι τοῦ	πυρός,	δι' ἧς δὲ διηθοῦνται γῆς,
[2, 2]	τοῖς θερμαινομένοις ἐστὶν ὕδασιν ὑπὸ	πυρός·	εἰ οὖν μηδὲ τὸ ὑποκαόμενον
[2, 9]	Ἄλογος δὲ καὶ ἡ τοῦ	πυρὸς	ἐμπερίληψις, ἀμφοτέρως μέν, μᾶλλον δ'
[2, 8]	Καὶ γὰρ δὴ τοῦ γιγνομένου	πυρὸς	ἐν τῇ γῇ ταύτην οἰητέον
[2, 9]	τὸ ἐγγιγνόμενον πνεῦμα ὑπὸ τοῦ	πυρός,	ἣν οὔτε δυνατὸν ἐνυπάρχειν πρότερον,
[2, 8]	ἡλίου καὶ τοῦ ἐν αὐτῇ	πυρὸς	θερμαινομένης πολὺ μὲν ἔξω πολὺ
[2, 3]	τὴν ἐνοῦσαν ἢ ἐγγιγνομένην δύναμιν	πυρός·	καομένη γὰρ ἡ γῆ τῷ
[2, 2]	καὶ μείγνυται τοῖς ἄλλοις οἷον	πυρὸς	μὲν ἐν τοῖς ἄνω τόποις,
[2, 9]	ἡ ἀστραπή, τῶν δ' ὅτι	πυρὸς	μὲν ἡ ἀστραπὴ διάλαμψις, ἡ
[2, 9]	ἀστραπὴν εἶναι τὴν τούτου τοῦ	πυρός,	τὸν δὲ ψόφον ἐναποσβεννυμένου καὶ
[2, 2]	πλῆθος τὸ μετὰ τὸν τοῦ	πυρὸς	τόπον, γῆς δὲ σῶμα περὶ
[2, 2]	καὶ περὶ ταύτην ἡ λεγομένη	πυρός	(τοῦτο γάρ ἐστι πάντων ἔσχατον,
[2, 9]	μὲν ἐκπυροῦται λεπτῇ καὶ ἀσθενεῖ	πυρώσει,	καὶ τοῦτ' ἔστιν ἣν καλοῦμεν
[2, 9]	ἀναθυμίασιν ξηράν, ἣ ῥέουσα μέν	πως	ἄνεμός ἐστιν, ὡδὶ δὲ ποιεῖ
[2, 3]	καὶ τοὺς ποταμοὺς ἁλμυροὺς εἶναι·	πῶς	γὰρ δυνατὸν ἐν πολλῷ μὲν
[2, 4]	ἡ τοῦ ἀνέμου φύσις καὶ	πῶς	γίγνεται, ἔτι δὲ αὐχμῶν τε
[2, 3]	ἱκανῶς· οὐδὲ γὰρ ἐνταῦθα δῆλον	πῶς	ἐκ γλυκέος τοῦ πόματος ἁλμυρὸς
[2, 5]	τούτων ἐστὶ τῶν ἀνέμων, καὶ	πῶς	ἔχουσι πρὸς ἀλλήλους, εἴρηται. ~Περὶ
[2, 3]	αἰεί τε συνεχῶς εἰσι καὶ	πῶς	μεταβάλλουσι καὶ τίς ἡ φύσις
[2, 3]	τρόπον ὑπῆρχε, λεκτέον. Ὅλως δὲ	πῶς	οἷόν τε τοσοῦτον ὕδατος πλῆθος
[2, 3]	δ' οὖσα οὐδὲν πάσχει τοιοῦτον.	Πῶς	οὖν οἷόν τε περὶ τὴν