Livre, chapitre
[2, 6]	καὶ ἀπαρκτίου· ἀπὸ δὲ τοῦ	Κ	ὃν καλοῦσιν μέσην· οὗτος γὰρ
[2, 8]	σεισμούς. Ὑπάρχει γὰρ ἡ γῆ	καθ'	αὑτὴν μὲν ξηρά, διὰ δὲ
[2, 8]	εἴσω τρέπεσθαι, φύσει θερμὴν οὖσαν	καθ'	αὑτήν. Οὐ δοκοῦσι δ' οἱ
[2, 2]	τοσοῦτον πλῆθος ὕδατος οὐδαμοῦ φαίνεται	(καθ'	ἑκάστην γὰρ ἡμέραν ποταμῶν ῥεόντων
[2, 2]	μὲν λεπτότατον καὶ γλυκύτατον ἀνάγεται	καθ'	ἑκάστην ἡμέραν καὶ φέρεται διακρινόμενον
[2, 2]	μὴ κατ' ἐνιαυτὸν ἀποδιδῷ καὶ	καθ'	ἑκάστην ὁμοίως χώραν, ἀλλ' ἔν
[2, 5]	μὲν πρὸς τὸν ἄνω πόλον,	καθ'	ἡμᾶς, τῆς δὲ πρὸς τὸν
[2, 2]	ἀλλ' ὡς γιγνόμενον ἀεὶ φαίνεται	καθ'	ἡμέραν. Ἐκ ταύτης δὴ τῆς
[2, 4]	γίγνεται ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις	καθ'	οὓς ἂν συμπέσῃ γενέσθαι τοὺς
[2, 6]	εἰσιν ἐναντίοι· ἕτεροι δ' εἰσὶν	καθ'	οὓς οὐκ ἔστιν ἐναντία πνεύματα.
[2, 3]	ποσῷ μεταβαλλόντων ἀεὶ τῶν μερῶν,	καθάπερ	ἀὴρ καὶ τὸ πότιμον ὕδωρ
[2, 1]	αἰτίαν τὴν γῆν εἶναί φασιν·	καθάπερ	γὰρ τὸ διὰ τῆς τέφρας
[2, 3]	περιφοράν, ἀεὶ πλησιάζων τὸ πότιμον,	καθάπερ	εἴπομεν, ἀνάξει, ἀφήσει δὲ πάλιν
[2, 8]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ συμβαίνειν,	καθάπερ	εἴρηται καὶ πρότερον, οἷον μεταρροίας
[2, 2]	βούλεται ποιεῖν ἡ φύσις οὕτως,	καθάπερ	εἴρηται πρότερον. Διὸ καὶ γελοῖοι
[2, 4]	καπνὸς θερμὸν καὶ ξηρόν· ὥστε	καθάπερ	ἐκ συμβόλων, συνίσταιτο ἂν ὁ
[2, 3]	θάλατταν οἴεταί τι σαφὲς εἰρηκέναι,	καθάπερ	Ἐμπεδοκλῆς· πρὸς ποίησιν μὲν γὰρ
[2, 8]	σκεύει οὐ δυνάμενον διεξελθεῖν. Διὸ	καθάπερ	ἐν σώματι οἱ σφυγμοὶ οὐκ
[2, 3]	καὶ τὰ μὲν ὀξέα γίγνεται,	καθάπερ	ἐν τῇ Σικάνῃ τῆς Σικελίας·
[2, 3]	τοῦ γλυκυτάτου, ἢ συμμειχθέντος τινός,	καθάπερ	ἐν τοῖς διὰ τῆς τέφρας
[2, 4]	ὕδωρ. Ὁ μὲν οὖν ἀήρ,	καθάπερ	ἐν τοῖς πρὸ τούτων λόγοις
[2, 9]	ἂν ἀλλοιότερον λέγοι τις ἢ	καθάπερ	ἐν τοῖς πυκνοτέροις; Καὶ γὰρ
[2, 2]	πότιμον ἀνάγεται διὰ τὴν κουφότητα,	καθάπερ	ἐν τοῖς τῶν ζῴων σώμασιν.
[2, 5]	τῶν πνευμάτων ἡ στάσις· ὥστε	καθάπερ	ἐνταῦθα βορέας ἐστίν, κἀκείνοις ἀπὸ
[2, 2]	καὶ ὁ ἥλιος οὐ μόνον	καθάπερ	Ἡράκλειτός φησιν, νέος ἐφ' ἡμέρῃ
[2, 2]	δόξειε γὰρ ἂν εὔλογον εἶναι,	καθάπερ	καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων ἐστὶν
[2, 3]	γὰρ ὀξάλμη γίγνεται, καὶ χρῶνται	καθάπερ	ὄξει πρὸς ἔνια τῶν ἐδεσμάτων
[2, 2]	ὕδατος περὶ τὴν γῆν περιτεταμένου,	καθάπερ	περὶ τοῦτο ἡ τοῦ ἀέρος
[2, 8]	τὸν δ' οἷον σφυγμόν, καὶ	καθάπερ	συμβαίνει πολλάκις μετὰ τὴν οὔρησιν
[2, 4]	καὶ ἡ τοῦ ὑομένου ὕδατος,	καθάπερ	τινὲς λέγουσιν· τὸν γὰρ αὐτὸν
[2, 2]	ἢ ἀρχή ἐστιν ἡ θάλαττα,	καθάπερ	τὸ ἐν τοῖς σώμασιν περίττωμα
[2, 3]	τοῦ πλήθους ἑκάστου τούτων μένει,	καθάπερ	τὸ τῶν ῥεόντων ὑδάτων καὶ
[2, 4]	κινηθείς, ἄνεμος ἔσται, ἀλλ' οὐ	καθάπερ	τοὺς ποταμοὺς ὑπολαμβάνομεν οὐχ ὁπωσοῦν
[2, 8]	τοῦ πάθους· ἀνατρέπεται γὰρ σειομένη,	καθάπερ	ὕδωρ (ἡ γὰρ ἔκχυσις ἀνάτρεψίς
[2, 9]	καὶ τὴν σίξιν βροντήν, ὡς	καθάπερ	φαίνεται καὶ γιγνόμενον οὕτως καὶ
[2, 2]	δὲ μέχρι τοῦ μέσου τὴν	κάθεσιν·	τὸ γὰρ λοιπὸν πρὸς ἄναντες
[2, 4]	δ' ἐπὶ μέρους ἀνάγκη χρωμένους	καθόλου	προσαγορεύειν αὐτὴν οἷον καπνόν· ἔστι
[2, 2]	καὶ πλατὺν τόπον ἀναξηραίνεται ταχὺ	καὶ	ἀδήλως. Τὸ δ' ἐν τῷ
[2, 2]	ὕδατος εἰς πλάτος τε διαταθὲν	καὶ	ἀθρόον οὐκ ἐν ἴσῳ χρόνῳ
[2, 8]	δὲ μάλιστα περὶ τὴν μεσημβρίαν)	καὶ	αἱ νύκτες δὲ τῶν ἡμερῶν
[2, 6]	ἰσχυροὶ πνέουσι μάλιστα οὗτοι. Διὸ	καὶ	αἰθριώτατοί εἰσι τῶν ἀνέμων· πνέοντες
[2, 6]	τῷ ψυχρῷ καὶ τῷ θερμῷ	καὶ	ἀλεεινῷ τῶν πνευμάτων οὕτως ἐκάλεσαν.
[2, 5]	τῷ ἤδη ἐξεληλυθέναι τὴν ἀναθυμίασιν	καὶ	ἄλλην μήπω ἐπιρρεῖν. Ἄκριτος δὲ
[2, 3]	καὶ πῦρ (ἀεὶ γὰρ ἄλλο	καὶ	ἄλλο γίγνεται τούτων ἕκαστον, τὸ
[2, 1]	γῆς οἷον ἱδρῶτα γίγνεσθαι· διὸ	καὶ	ἁλμυρὰν εἶναι· καὶ γὰρ ὁ
[2, 3]	πικρὰν οὕτως εἶναι τὴν λίμνην	καὶ	ἁλμυρὰν ὥστε μηδένα ἰχθὺν ἐγγίγνεσθαι,
[2, 3]	συλλεγόμενον· καὶ γὰρ ἐκεῖνο πικρὸν	καὶ	ἁλμυρὸν γίγνεται τοῦ πινομένου καὶ
[2, 2]	τὸ περίττωμα φαίνεται πικρὸν ὂν	καὶ	ἁλμυρόν· τὸ γὰρ γλυκὺ καὶ
[2, 3]	ἦν, λεκτέον τίς ἡ αἰτία,	καὶ	ἅμα διὰ τί οὐκ εἰ
[2, 4]	τῶν πορρωτέρω κυρία τῆς γῆς·	καὶ	ἅμα κάτωθεν μὲν εἰς ὀρθὸν
[2, 8]	Τόν τε γὰρ ἥλιον ἀχλυώδη	καὶ	ἀμαυρὸν ἀναγκαῖον εἶναι ὑπονοστεῖν ἀρχομένου
[2, 8]	τὸ γίγνεσθαι τὸν ἥλιον ἀχλυώδη	καὶ	ἀμαυρότερον ἄνευ νέφους, καὶ πρὸ
[2, 4]	τροπῶν θέρος γίγνεται καὶ χειμών,	καὶ	ἀνάγεταί τε ἄνω τὸ ὕδωρ
[2, 5]	τόπον εἶναι πολὺ πλείω ἐκεῖνον	καὶ	ἀναπεπταμένον, μείζων καὶ πλείων καὶ
[2, 4]	τὸ ἀποκρίνεσθαι τὸ θερμὸν ἀεὶ	καὶ	ἀναφέρεσθαι εἰς τὸν ἄνω τόπον
[2, 3]	τοῦ περὶ τὴν γῆν ὄντος	καὶ	ἀναχθέντος ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὸ
[2, 4]	ὅταν ἡ τοιαύτη ἀπόκρισις ᾖ	καὶ	ἄνεμοι κατέχωσι, παυομένων διὰ τὸ
[2, 8]	πρὸ τῶν ἐκλείψεων. Γίγνονται γὰρ	καὶ	ἄνεμοι πρὸ τῶν ἐκλείψεων πολλάκις,
[2, 8]	καὶ τοὺς πρὸ τῶν σεισμῶν·	καὶ	ἄνευ δὲ σεισμῶν ἤδη που
[2, 8]	γὰρ ἀνῴδει τι τῆς γῆς,	καὶ	ἀνῄει οἷον λοφώδης ὄγκος μετὰ
[2, 4]	εἰς ταὐτὸν συνωσθῶσι τὰ νέφη	καὶ	ἀντιπεριστῇ εἰς αὐτὰ ἡ ψύξις,
[2, 7]	δὲ κάτω τῆς ὅλης σφαίρας,	καὶ	ἄνω μὲν τούτου ὄντος τοῦ
[2, 3]	τι ἀνάγεται καὶ γίγνεται πότιμον	καὶ	ἄνωθεν ἐν τῷ ὑομένῳ κατέρχεται
[2, 6]	γὰρ ἀνατολὴ ἰσημερινή. βορέας δὲ	καὶ>	ἀπαρκτίας ἀπὸ τοῦ Η· ἐνταῦθα
[2, 6]	δὲ ὑδατώδης. Νιφετώδης δὲ μέσης	καὶ	ἀπαρκτίας μάλιστα· οὗτοι γὰρ ψυχρότατοι.
[2, 6]	θρασκίαν· οὗτος γὰρ μέσος ἀργέστου	καὶ	ἀπαρκτίου· ἀπὸ δὲ τοῦ Κ
[2, 6]	μέσην· οὗτος γὰρ μέσος καικίου	καὶ	ἀπαρκτίου. Ἡ δὲ τοῦ ΙΚ
[2, 4]	ἄρκτον ἐν τῷ χειμῶνι νήνεμα	καὶ	ἄπνοα, κατ' αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν
[2, 8]	ὅτι ἀναγκαῖον καὶ ἀπὸ ὑγροῦ	καὶ	ἀπὸ ξηροῦ γίγνεσθαι ἀναθυμίασιν, ὥσπερ
[2, 6]	ἤχθω διάμετρος ἐπὶ τὸ Γ,	καὶ	ἀπὸ τοῦ Δ ἐπὶ τὸ
[2, 4]	τοὺς τόπους, ἀλλὰ πρὸς τούτους	καὶ	ἀπὸ τούτων, ἐπὶ δυσμὰς δὲ
[2, 4]	τὴν φορὰν τὴν ἐπὶ τροπὰς	καὶ	ἀπὸ τροπῶν θέρος γίγνεται καὶ
[2, 8]	Ἀλλ' ἐπειδὴ φανερὸν ὅτι ἀναγκαῖον	καὶ	ἀπὸ ὑγροῦ καὶ ἀπὸ ξηροῦ
[2, 8]	τῷ ἐναπολαμβάνεσθαι ἐν στενοτέροις τόποις	καὶ	ἀποβιάζεσθαι εἰς ἐλάττω τόπον τὴν
[2, 8]	ἀναθυμιάσεις καὶ κωλύει τῷ βάρει	καὶ	ἀποβιάζεται· ἔτι δὲ ῥεῖ καὶ
[2, 4]	ἀὴρ συνέπεται τῇ φορᾷ. Διὸ	καὶ	ἀπορήσειεν ἄν τις ποτέρωθεν ἡ
[2, 6]	ἀποβιαζόμενοί τε τἆλλα πνεύματα παύουσι,	καὶ	ἀποφυσῶντες τὰ συνιστάμενα νέφη ποιοῦσιν
[2, 6]	καὶ παύουσιν ἀπαρκτίαι καὶ θρασκίαι	καὶ	ἀργέσται· διὰ τὸ ἐγγυτάτω γὰρ
[2, 6]	ἐκ τῶν ἀπαρκτίων εἰς θρασκίας	καὶ	ἀργέστας καὶ ζεφύρους (ὁ γὰρ
[2, 6]	καὶ μάλιστα ἀπαρκτίας καὶ θρασκίας	καὶ	ἀργέστης. Αἴτιον δ' ὅτι οἱ
[2, 6]	χαλαζώδεις δὲ ἀπαρκτίας καὶ θρασκίας	καὶ	ἀργέστης. Καυματώδης δὲ νότος καὶ
[2, 2]	ἄλλων στοιχείων ἐστὶν ἠθροισμένος ὄγκος	καὶ	ἀρχὴ διὰ τὸ πλῆθος, ὅθεν
[2, 2]	Ἐκ ταύτης δὴ τῆς ἀπορίας	καὶ	ἀρχὴ τῶν ὑγρῶν ἔδοξεν εἶναι
[2, 1]	τούτου χάριν ὡς ὄντα τιμιώτατον	καὶ	ἀρχήν. Οἱ δὲ σοφώτεροι τὴν
[2, 9]	τὰ πολλὰ μὲν ἐκπυροῦται λεπτῇ	καὶ	ἀσθενεῖ πυρώσει, καὶ τοῦτ' ἔστιν
[2, 5]	πνέουσι, διότι τὰ μὲν ἐπιπολῆς	καὶ	ἀσθενῆ τότε ἀποκρίνεται, τὰ δὲ
[2, 9]	αὐτῶν εἰς ὕδωρ, βροντάς τε	καὶ	ἀστραπὰς καὶ πρὸς τούτοις τἆλλα
[2, 9]	Καὶ περὶ μὲν βροντῆς εἴρηται	καὶ	ἀστραπῆς.
[2, 9]	οὖν λεγόμενα περὶ βροντῆς τε	καὶ	ἀστραπῆς παρὰ τῶν ἄλλων ταῦτ'
[2, 6]	ἀπηλιωτικὸς εἶναι ἔχει πολλὴν ὕλην	καὶ	ἀτμίδα ἣν προωθεῖ. Αἴθριοι δὲ
[2, 2]	ἑκάστην ἡμέραν καὶ φέρεται διακρινόμενον	καὶ	ἀτμίζον εἰς τὸν ἄνω τόπον,
[2, 8]	διαφέρει· τὸ γὰρ τύπτον ἅμα	καὶ	αὐτὸ τύπτεται πᾶν. Προέρχεται δὲ
[2, 4]	ἡ ἀτμιδώδης, ὁτὲ δὲ τοὐναντίον.	Καὶ	αὐτοῦ δὲ τούτου αἴτιον τὸ
[2, 4]	καὶ ὑγρά, ὁτὲ δὲ ἀνεμώδη	καὶ	αὐχμοί. Ὁτὲ μὲν οὖν συμβαίνει
[2, 4]	τοῖς τόποις ἐφ' οὓς τρέπεται	καὶ	ἀφ' ὧν, οὗτοι δέ εἰσιν
[2, 6]	ὁ δὲ καικίας κοινὸς ἀπηλιώτου	καὶ	βορέου· νότος δὲ ὅ τε
[2, 3]	τούτων λόγον, καὶ διαφέρειν ταχυτῆτι	καὶ	βραδυτῆτι (τῆς μεταβολῆς, ἐπὶ πάντων
[2, 9]	μεγίστων. ~Θ' Περὶ δὲ ἀστραπῆς	καὶ	βροντῆς, ἔτι δὲ περὶ τυφῶνος
[2, 4]	ὁ ἀὴρ ὑγρὸς καὶ θερμός.	Καὶ	γὰρ ἄτοπον εἰ ὁ περὶ
[2, 8]	ἀναφύσημα τοῦτο ἐγένετο, δῆλόν ἐστιν.	Καὶ	γὰρ δὴ τοῦ γιγνομένου πυρὸς
[2, 3]	εἰς τὴν κύστιν περίττωμα συλλεγόμενον·	καὶ	γὰρ ἐκεῖνο πικρὸν καὶ ἁλμυρὸν
[2, 3]	διαφέρειν ἔοικεν ὁ πεπεισμένος οὕτως·	καὶ	γὰρ ἐκεῖνος ἐμυθολόγησεν ὡς δὶς
[2, 2]	ἐν τοῖς τῶν ζῴων σώμασιν.	Καὶ	γὰρ ἐν τούτοις τῆς τροφῆς
[2, 3]	ἢ μόνον ὁ πᾶς ὄγκος.	Καὶ	γὰρ καὶ περὶ γῆς ὁμοίως
[2, 1]	γίγνεσθαι· διὸ καὶ ἁλμυρὰν εἶναι·	καὶ	γὰρ ὁ ἱδρὼς ἁλμυρός. Οἱ
[2, 3]	Πάσχει δὲ καὶ τἆλλα ταὐτό·	καὶ	γὰρ οἶνος καὶ πάντες οἱ
[2, 5]	χειμερινὰς τροπὰς πνέουσιν οἱ ὀρνιθίαι·	καὶ	γὰρ οὗτοι ἐτησίαι εἰσὶν ἀσθενεῖς·
[2, 9]	εἶναι τούτων αἰτίαν οὐ πιθανόν·	καὶ	γὰρ οὗτος ὁ λόγος ἀπραγμόνως
[2, 3]	ἦν οὔτ' ἔσται ἀλλ' ὑπολείψει·	καὶ	γὰρ οὕτως οἴονταί τινες. Τοῦτο
[2, 9]	οἱ ἐκ τῶν δακτύλων ἐκπηδῶντες·	καὶ	γὰρ ταῦτα βάρος ἔχοντα φέρεται
[2, 4]	ἐξ αὐτῶν τῶν ἔργων δῆλον·	καὶ	γὰρ τὴν ἀναθυμίασιν διαφέρειν ἀναγκαῖον,
[2, 3]	τὸ πότιμον) καὶ τοῦ πάχους·	καὶ	γὰρ τὸ πάχος διαφέρει τοσοῦτον
[2, 8]	τῶν σωμάτων τὸ πνεῦμα κινητικόν·	καὶ	γὰρ τὸ πῦρ ὅταν μετὰ
[2, 9]	ἢ καθάπερ ἐν τοῖς πυκνοτέροις;	Καὶ	γὰρ τὸ ὕδωρ ὑπὸ τοῦ
[2, 2]	συμβαίνειν περὶ αὐτὸν ἢ φθείρεσθαι·	καὶ	γὰρ τὸ φανερὸν πῦρ, ἕως
[2, 8]	τὸ> διὰ τοῦ στόματος φυσώμενον·	καὶ	γὰρ τοῦτο ἐγγύθεν μέν ἐστι
[2, 9]	καὶ πρηστῆρος καὶ κεραυνῶν λέγωμεν·	καὶ	γὰρ τούτων τὴν αὐτὴν ἀρχὴν
[2, 2]	οὕτως, καθάπερ εἴρηται πρότερον. Διὸ	καὶ	γελοῖοι πάντες ὅσοι τῶν πρότερον
[2, 5]	ᾖ κατὰ τὸν μεσημβρινόν. Διὸ	καὶ	γελοίως γράφουσι νῦν τὰς περιόδους
[2, 2]	καὶ διὰ ταῦτα τῆς μεταβολῆς	καὶ	γενέσεώς τε καὶ φθορᾶς οὔσης,
[2, 3]	ἐπὶ πάντων τε φθορὰν εἶναι	καὶ	γένεσιν, ταύτην μέντοι τεταγμένως συμβαίνειν
[2, 3]	τὸ ἁλμυρὸν ποιεῖ σῶμά τι,	καὶ	γεῶδές ἐστιν τὸ ἐνυπάρχον· ἔν
[2, 7]	ἀπορρηγνυμένων κολωνῶν ἐμπιπτόντων σείεσθαι· διὸ	καὶ	γίγνεσθαι τοὺς σεισμοὺς ἔν τε
[2, 9]	μὲν οὖν βροντὴ τοῦτ' ἔστι,	καὶ	γίγνεται διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν·
[2, 9]	πρός τι τῶν λαμπρῶν. Διὸ	καὶ	γίγνεται μᾶλλον τοῦτο νύκτωρ· τῆς
[2, 4]	ἀνάγεταί τε ἄνω τὸ ὕδωρ	καὶ	γίγνεται πάλιν· ἐπεὶ δὲ πλεῖστον
[2, 8]	ἀὴρ καὶ ἠρέμει, πάλιν κινεῖται	καὶ	γίγνεται πνεῦμα τῆς ὀψιαίτερον ἐκλείψεως
[2, 3]	θαλάττης ὑπαρχούσης αἰεί τι ἀνάγεται	καὶ	γίγνεται πότιμον καὶ ἄνωθεν ἐν
[2, 4]	νέφη συνίσταται ἐν τοῖς πλαγίοις,	καὶ	γίγνεται προσιόντος μὲν ἡ ἀναθυμίασις
[2, 4]	τόπον συνίσταται ἡ ἀτμὶς ψυχομένη	καὶ	γίγνεται ὕδωρ· (καὶ ὅταν εἰς
[2, 3]	ὕδατος ἀφέψοντές τι μέρος τιθέασι,	καὶ	γίγνεται ψυχθέν, ὅταν ἀπατμίσῃ τὸ
[2, 9]	σίξιν βροντήν, ὡς καθάπερ φαίνεται	καὶ	γιγνόμενον οὕτως καὶ πρότερον τὴν
[2, 3]	ὅλῳ ἔκ τε τῶν φυομένων	καὶ	γιγνομένων κατὰ φύσιν ἀεὶ δεῖ
[2, 4]	διὰ τίν' αἰτίαν καὶ παύονται	καὶ	γίγνονται μετὰ τοὺς ὄμβρους, διὰ
[2, 3]	χυμὸς ἐν τῷ πολλῷ ὕδατι	καὶ	γλυκεῖ διὰ τὸ συμμειχθῆναί τινα
[2, 2]	ὕδωρ. Τὸ μὲν οὖν πότιμον	καὶ	γλυκὺ διὰ κουφότητα πᾶν ἀνάγεται,
[2, 2]	φθορᾶς οὔσης, τὸ μὲν λεπτότατον	καὶ	γλυκύτατον ἀνάγεται καθ' ἑκάστην ἡμέραν
[2, 6]	οὐδὲν κωλύει, οἷον τὸν Ζ	καὶ	Δ. Διὰ (τοῦτο ἅμα πνέουσιν
[2, 3]	οἰητέον ἀρχὴν εἶναι τῶν τοιούτων.	Καὶ	δὴ καὶ περὶ οὗ ἀπορῆσαι
[2, 3]	τὸ λειπόμενον τοιαύτην εἶναι γῆν,	καὶ	δὴ καὶ τὴν ἐν τῇ
[2, 3]	τούτου τὴν αἰτίαν ἰδεῖν) εἴτε	καὶ	δι' ἄλλο τι, δῆλον ὅτι
[2, 8]	γὰρ εἰς τὸ ἀχανὲς ἔξω)	καὶ	δι' ὀλιγότητα τοῦ ἀπωθουμένου ἀέρος.
[2, 3]	ἄλλο γεγενημένον, οὐ τὸ ἀναχθέν·	καὶ	διὰ βάρος ὑφίσταται τῷ ποτίμῳ.
[2, 9]	ἀνωμαλίαν τε γίγνονται τῶν νεφῶν	καὶ	διὰ τὰς μεταξὺ κοιλίας, ᾗ
[2, 2]	τοῦ ἡλίου τοῦτον τὸν τρόπον,	καὶ	διὰ ταῦτα τῆς μεταβολῆς καὶ
[2, 1]	ἢ τὴν πολλαπλασίαν χώραν αὐτῆς)	καὶ	διὰ τὴν βραχύτητα τοῦ βάθους·
[2, 9]	ἄνω δεῖ λέγεσθαι τὴν αἰτίαν,	καὶ	διὰ τί ποτε τοῦτο γίγνεται
[2, 1]	καὶ τίς ἡ φύσις αὐτῆς,	καὶ	διὰ τίν' αἰτίαν ἁλμυρὸν τοσοῦτόν
[2, 4]	αὐχμῶν τε πέρι καὶ ἐπομβρίας,	καὶ	διὰ τίν' αἰτίαν καὶ παύονται
[2, 1]	οἷόν τ' εἶναι τῆς θαλάττης,	καὶ	διὰ τίν' αἰτίαν οὕτως φαίνεται
[2, 2]	ἐστὶν οὗτος καὶ οὐ θαλάττης,	καὶ	διὰ τίν' αἰτίαν τὸ μὲν
[2, 8]	σεισμῶν, καὶ τίς ἡ φύσις,	καὶ	διὰ τίνα αἰτίαν γίγνονται, καὶ
[2, 6]	τε τὸ ἀνακάμπτειν πρὸς αὑτὸν	καὶ	διὰ τὸ κοινὸς εἶναι βορέου
[2, 5]	τὴν ἀνατολήν, θέρους ἢ χειμῶνος,	καὶ	διὰ τὸ μέγεθος τοῦ ἄστρου
[2, 8]	τὸ γὰρ πνεῦμα γιγνόμενον σφοδρὸν	καὶ	διὰ τὸ πλῆθος τῆς θαλάττης
[2, 8]	σείεται (κρατουμένη ὑπὸ τῶν πνευμάτων·	καὶ	διὰ τὸ πολὺν ἐπέχειν τόπον
[2, 2]	τὸν ἥλιον τρέφεσθαι τῷ ὑγρῷ·	καὶ	διὰ τοῦτ' ἔνιοί γέ (φασιν
[2, 3]	διὰ βάρος ὑφίσταται τῷ ποτίμῳ.	Καὶ	διὰ τοῦτο οὔτ' ἐπιλείπει, ὥσπερ
[2, 3]	ἁλμυροῦ ἐν τῷ ὕδατι, εἴρηται.	Καὶ	διὰ τοῦτο τά τε νότια
[2, 5]	ἐν τῇ ἀναθυμιάσει ἔλαττον ὄν,	καὶ	διακρίνει. Ἔτι δὲ αὐτὴν τὴν
[2, 8]	γῆν τοῦ διαλύοντος τὸν ἀέρα	καὶ	διακρίνοντος, καὶ πρὸς τὴν ἕω
[2, 1]	λέγωμεν. Οἱ μὲν οὖν ἀρχαῖοι	καὶ	διατρίβοντες περὶ τὰς θεολογίας ποιοῦσιν
[2, 3]	εἶναι περὶ πάντων τούτων λόγον,	καὶ	διαφέρειν ταχυτῆτι καὶ βραδυτῆτι (τῆς
[2, 5]	ὁ νότος ἐστὶ τοῦ βορέου,	καὶ	διήκει μᾶλλον δεῦρο ἢ οὗτος
[2, 2]	πλὴν ῥέον, τὸ δ' ὑπομένον,	καὶ	διότι τελευτὴ (μᾶλλον ὕδατος ἢ
[2, 6]	φοινικίαν) Τὰ μὲν οὖν κυριώτατα	καὶ	διωρισμένα πνεύματα ταῦτ' ἐστὶ καὶ
[2, 5]	χαλεπὸς ὁ Ὠρίων εἶναι δοκεῖ,	καὶ	δύνων καὶ ἐπιτέλλων, διὰ τὸ
[2, 3]	μόνον ἐκ τῶν εἰρημένων, ἀλλὰ	καὶ	ἐάν τις ἀγγεῖον (πλάσας θῇ
[2, 8]	πολὺ δεχόμεναι πνεῦμα σείονται μᾶλλον.	Καὶ	ἔαρος δὲ καὶ μετοπώρου μάλιστα
[2, 8]	ῥᾳδίως διέλθῃ, μάλιστά τε σείει	καὶ	ἐγκαταλείπεσθαι ἀναγκαῖον ἐν ταῖς δυσχωρίαις,
[2, 8]	οὖσαν οὐ πόρρω πᾶσαν κατετέφρωσε	καὶ	εἰς ἐνίας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ
[2, 4]	ὑγρὰ πρὸς τὴν γειτνιῶσαν, ἢ	καὶ	εἰς τῶν πόρρω τινὰ τόπων
[2, 2]	οὐ μόνον εἰς ταύτην ἀλλὰ	καὶ	ἐκ ταύτης φασί τινες ῥεῖν·
[2, 8]	οἷον σφυγμός, ἄνω κάτωθεν· διὸ	καὶ	ἐλαττονάκις σείει τοῦτον τὸν τρόπον·
[2, 1]	δὲ λειφθὲν θάλατταν εἶναι· διὸ	καὶ	ἐλάττω γίγνεσθαι ξηραινομένην οἴονται, καὶ
[2, 4]	δὲ καὶ ἧττον καὶ πλείω	καὶ	ἐλάττω γίγνεσθαι τὴν (ἀναθυμίασιν, ἀεὶ
[2, 8]	μετοπώρου μάλιστα καὶ ἐν ἐπομβρίαις	καὶ	ἐν αὐχμοῖς γίγνονται διὰ τὴν
[2, 8]	ἔαρος δὲ καὶ μετοπώρου μάλιστα	καὶ	ἐν ἐπομβρίαις καὶ ἐν αὐχμοῖς
[2, 8]	τὸ δ' ἄγαν ξηρόν ἐστι·	καὶ	ἐν μὲν τοῖς αὐχμοῖς πνευματώδης
[2, 3]	λευκοί. Τοιοῦτον δ' ἕτερον γίγνεται	καὶ	ἐν Ὀμβρικοῖς· (ἔστι γάρ τις
[2, 5]	τοῦ πνίγους. Αἱ δὲ πλεῖσται	καὶ	ἐν ταῖς ἀνὰ μέσον ὥραις,
[2, 8]	τοῦ πνεύματος ἐναπολαμβανομένη δύναμις, οὕτω	καὶ	ἐν τῇ γῇ τὸ πνεῦμα
[2, 8]	δὴ δεῖ νοεῖν τὸ γιγνόμενον	καὶ	ἐν τῇ γῇ, ὡς εἰκάσαι
[2, 8]	μετάστασιν. Τὸ δ' ὅμοιον συμβαίνει	καὶ	ἐν τῇ θαλάττῃ περὶ τοὺς
[2, 3]	ἐκ τοιαύτης ἀληθές· ὥσπερ γὰρ	καὶ	ἐν τοῖς εἰρημένοις, οὕτω καὶ
[2, 3]	τὸν χυμὸν τοῦτον. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐν τοῖς καομένοις· οὗ γὰρ
[2, 9]	ξηραινομένων τῶν ξύλων· οὕτως γὰρ	καὶ	ἐν τοῖς νέφεσι ἡ γιγνομένη
[2, 8]	ἂν τοιαῦτα δύνασθαι ποιεῖν) ἀλλὰ	καὶ	ἐν τοῖς σώμασι τοῖς τῶν
[2, 2]	ἂν ὑπολαμβάνοι καλῶς. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐν τούτοις· ἔστιν γάρ, ὥσπερ
[2, 3]	καὶ ἐν τοῖς εἰρημένοις, οὕτω	καὶ	ἐν τῷ ὅλῳ ἔκ τε
[2, 3]	γλυκέος (ἀλλ' ἔλαττον τοσούτῳ ὅσῳ	καὶ	ἐν τῷ ὑομένῳ τὸ ἁλμυρὸν
[2, 6]	γὰρ συνιόντων τῶν νεφῶν. Διὸ	καὶ	ἔνιοι τῶν αὐτῶν τούτων (χαλαζώδεις
[2, 5]	πλεῖστοι βορέαι πνέουσιν. Ὅμως δὲ	καὶ	ἐνταῦθα ἐλλείπει καὶ οὐ δύναται
[2, 5]	αἰτίας καταπαύει τε τὰ πνεύματα	καὶ	ἐξ ἀρχῆς γίγνεσθαι κωλύει, τῇ
[2, 4]	τοῦτον τὸν τρόπον ἀναγκαῖον συμβαίνειν,	καὶ	ἐξ αὐτῶν τῶν ἔργων δῆλον·
[2, 4]	ἀπὸ τούτων, ἐπὶ δυσμὰς δὲ	καὶ	ἐπ' ἀνατολὰς ἀεὶ φέρεται· διὸ
[2, 6]	σημεῖον, εἰ μὴ ἀπ' αὐτοῦ	καὶ	ἐπ' ὀλίγον πνεῖ τις ἄνεμος,
[2, 8]	ὕστερον δὲ καὶ ἐφ' (ἓν	καὶ	ἐπὶ δύο ἔτη ἐπισημαίνει κατὰ
[2, 6]	καὶ τῆς γῆς ἀναγκαῖον πλείω	καὶ	ἐπὶ πλείω τόπον γίγνεσθαι τὴν
[2, 4]	γίγνονται νοτιζούσης τῆς γῆς, δῆλον	καὶ	ἐπὶ τῶν ἔργων· ὅθεν γὰρ
[2, 5]	Ὠρίων εἶναι δοκεῖ, καὶ δύνων	καὶ	ἐπιτέλλων, διὰ τὸ ἐν μεταβολῇ
[2, 4]	ἔτι δὲ αὐχμῶν τε πέρι	καὶ	ἐπομβρίας, καὶ διὰ τίν' αἰτίαν
[2, 8]	ποιεῖσθαι τὴν ἔκκρισιν λεπταί εἰσι	καὶ	εὐθεῖαι. Ὅπερ οὖν ἡ θάλαττα
[2, 6]	ὃν ἀπηλιώτην. ξηροὶ δὲ ἀργέστης	καὶ	εὖρος· ἀπ' ἀρχῆς δὲ οὗτος
[2, 6]	Καυματώδης δὲ νότος καὶ ζέφυρος	καὶ	εὖρος. Νέφεσι δὲ πυκνοῦσι τὸν
[2, 6]	καικίας, ὃν ἑλλησποντίαν ἔνιοι καλοῦσιν,	καὶ	εὖρος, ὃν ἀπηλιώτην. ξηροὶ δὲ
[2, 6]	διὰ τὸ κοινὸς εἶναι βορέου	καὶ	εὔρου, ὥστε διὰ μὲν τὸ
[2, 8]	πρόεισι πολλάκις ἡμέρας, ὕστερον δὲ	καὶ	ἐφ' (ἓν καὶ ἐπὶ δύο
[2, 5]	νότοι πνέουσιν, οὕτως ἐκεῖ εὖροι	καὶ	ζέφυροι διαδεχόμενοι συνεχεῖς ἀεὶ πνέουσιν.
[2, 6]	καὶ ἀργέστης. Καυματώδης δὲ νότος	καὶ	ζέφυρος καὶ εὖρος. Νέφεσι δὲ
[2, 6]	ἀπαρκτίων εἰς θρασκίας καὶ ἀργέστας	καὶ	ζεφύρους (ὁ γὰρ ἀπαρκτίας ζέφυρός
[2, 8]	προσαγωγῆς ἅμα καταμαραινομένου τοῦ πάθους,	καὶ	ἡ ἀρχὴ ἀφ' ἧς ἡ
[2, 3]	οὗ ἀπορῆσαι πρότερον ἀναγκαῖον, πότερον	καὶ	ἡ θάλαττα ἀεὶ διαμένει τῶν
[2, 2]	γὰρ τὸ κοιλότατον ἡ ῥύσις,	καὶ	ἡ θάλαττα τὸν τοιοῦτον ἐπέχει
[2, 5]	σύμμετρος ἤδη γίγνεται ἡ ἀναθυμίασις	καὶ	ἡ θερμότης, ὥστε τὰ πεπηγότα
[2, 8]	ἀφ' ἧς ἡ ἀναθυμίασις ἐγένετο	καὶ	ἡ ὁρμὴ τοῦ πνεύματος δῆλον
[2, 9]	ποιοῦσιν ἀλλὰ σίξιν· ἔστι δὲ	καὶ	ἡ σίξις μικρὰ ζέσις· ᾗ
[2, 9]	οὖσαν τῆς βροντῆς. Ἄλογος δὲ	καὶ	ἡ τοῦ πυρὸς ἐμπερίληψις, ἀμφοτέρως
[2, 4]	ἐστιν ἥ τε ἀνέμου φύσις	καὶ	ἡ τοῦ ὑομένου ὕδατος, καθάπερ
[2, 8]	οὖν ᾧ κατείχετο ὁ ἀὴρ	καὶ	ἠρέμει, πάλιν κινεῖται καὶ γίγνεται
[2, 4]	τὸ συνεχῶς μὲν μᾶλλον δὲ	καὶ	ἧττον καὶ πλείω καὶ ἐλάττω
[2, 3]	γὰρ ἡ γῆ τῷ μᾶλλον	καὶ	ἧττον παντοδαπὰς λαμβάνει μορφὰς καὶ
[2, 3]	ἄλλοις. Περὶ μὲν οὖν ὕδατος	καὶ	θαλάττης, δι' ἃς αἰτίας αἰεί
[2, 1]	ὦσιν ἀρχαὶ καὶ ῥίζαι γῆς	καὶ	θαλάττης· τραγικώτερον γὰρ οὕτω καὶ
[2, 3]	τε τοσοῦτον ὕδατος πλῆθος ξηραινομένης	(καὶ	θερμαινομένης ἐκκριθῆναι; πολλοστὸν γὰρ δεῖ
[2, 6]	ὧν τηκομένων εἰς τὴν γῆν	καὶ	θερμαινομένων ὑπὸ τοῦ ἡλίου καὶ
[2, 3]	πλῆθος, ῥέπει τάχιστα κάτω ταῦτα.	Καὶ	θερμή γε ἡ θάλαττα διὰ
[2, 3]	ὥστε μετ' ὀλίγης ἀτμίδος. Διὸ	καὶ	θερμός ἐστιν· εἰ γὰρ καὶ
[2, 4]	συνίσταιτο ἂν ὁ ἀὴρ ὑγρὸς	καὶ	θερμός. Καὶ γὰρ ἄτοπον εἰ
[2, 3]	καὶ πνεῖ ἀπὸ τόπων ξηρῶν	καὶ	θερμῶν, ὥστε μετ' ὀλίγης ἀτμίδος.
[2, 6]	ἄλλοις μάλιστα καὶ παύουσιν ἀπαρκτίαι	καὶ	θρασκίαι καὶ ἀργέσται· διὰ τὸ
[2, 6]	εἶτα ἔαρος, καὶ μάλιστα ἀπαρκτίας	καὶ	θρασκίας καὶ ἀργέστης. Αἴτιον δ'
[2, 6]	γὰρ ψυχρότατοι. χαλαζώδεις δὲ ἀπαρκτίας	καὶ	θρασκίας καὶ ἀργέστης. Καυματώδης δὲ
[2, 6]	μὲν ὅ τ' ἀπαρκτίας κυριώτατα,	καὶ	θρασκίας καὶ μέσης· ὁ δὲ
[2, 5]	τῆς τοῦ ἡλίου οἷον τύφεσθαι	καὶ	θυμιᾶσθαι. Τῆς δὲ νυκτὸς λωφῶσι
[2, 6]	ὁρμὴν αὐτῶν εἶναι πολλοί τε	καὶ	ἰσχυροὶ πνέουσι μάλιστα οὗτοι. Διὸ
[2, 2]	κἂν μὴ κατ' ἐνιαυτὸν ἀποδιδῷ	καὶ	καθ' ἑκάστην ὁμοίως χώραν, ἀλλ'
[2, 8]	εἶναι τὸν δ' οἷον σφυγμόν,	καὶ	καθάπερ συμβαίνει πολλάκις μετὰ τὴν
[2, 6]	ἢ ἐναντίον, οἷον ὑγροὶ λὶψ	καὶ	καικίας, ὃν ἑλλησποντίαν ἔνιοι καλοῦσιν,
[2, 4]	πολλαπλασίαν ὁτὲ δὲ τὴν ξηρὰν	καὶ	καπνώδη, ὁτὲ μὲν ἔπομβρα τὰ
[2, 1]	στηλῶν θάλατταν, ἡ δ' Ὑρκανία	καὶ	Κασπία κεχωρισμέναι τε ταύτης καὶ
[2, 6]	γὰρ ἀπὸ δυσμῆς θερινῆς πνεῖ,	καὶ	κατὰ διάμετρον αὐτῷ κεῖται μόνος.
[2, 1]	τῆς θαλάττης οὔσης. Ὥσπερ οὖν	καὶ	κατὰ μέρος ἐκ τῶν ὑψηλῶν
[2, 4]	καὶ τὰς ἐπομβρίας πολλοὺς ἅμα	καὶ	κατὰ συνεχῆ γίγνεσθαι χώραν, ὁτὲ
[2, 5]	θαλάττης πλῆθος, ἅπαν εἶναι πορεύσιμον,	καὶ	κατὰ τὰ φαινόμενα περί τε
[2, 8]	ἐπὶ πλάτος· γίγνεται δ' ὀλιγάκις	καὶ	κατά τινας τόπους, οἷον σφυγμός,
[2, 5]	ἀδύνατον κατά τε τὰ φαινόμενα	καὶ	κατὰ τὸν λόγον. Ὅ τε
[2, 2]	τὸν αὐτὸν τόπον, τὰ δὲ	καὶ	καταντικρὺ τῇ θέσει τῆς ἐκροῆς,
[2, 4]	αὐτὰ ἡ ψύξις, ὕδωρ γίγνεται	καὶ	καταψύχει τὴν ξηρὰν ἀναθυμίασιν. Παύουσί
[2, 2]	μέσον εἱλεῖσθαι· κινούμενον δ' ἄνω	καὶ	κάτω ποιεῖν τὴν ἐπίχυσιν τοῖς
[2, 9]	δὲ περὶ τυφῶνος καὶ πρηστῆρος	καὶ	κεραυνῶν λέγωμεν· καὶ γὰρ τούτων
[2, 7]	εἰρήσθω. ~Ζ' Περὶ δὲ σεισμοῦ	καὶ	κινήσεως γῆς μετὰ ταῦτα λεκτέον·
[2, 9]	τινες οἳ τὴν ἀστραπήν, ὥσπερ	καὶ	Κλείδημος, οὐκ εἶναί φασιν ἀλλὰ
[2, 7]	εἰς τὰ κάτω τῆς γῆς	καὶ	κοῖλα κινεῖν αὐτήν· τὰ μὲν
[2, 8]	δὲ τὸ προσπίπτειν στερεοῖς ὄγκοις	καὶ	κοίλοις καὶ παντοδαποῖς σχήμασι παντοδαπὴν
[2, 3]	καὶ χρόας χυμῶν· στυπτηρίας γὰρ	καὶ	κονίας καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[2, 3]	καὶ τέφραν. Εἰσὶ δὲ πολλαχοῦ	καὶ	κρῆναι καὶ ῥεύματα ποταμῶν παντοδαποὺς
[2, 8]	ὀρθρίων σεισμῶν ἐνίοτε νηνεμίαν τε	καὶ	κρύος ἰσχυρόν, σημεῖον τῆς εἰρημένης
[2, 5]	δ' ἐτησίαι πνέουσι μετὰ τροπὰς	καὶ	κυνὸς ἐπιτολήν, καὶ οὔτε τηνικαῦτα
[2, 4]	οὖν ἐντεῦθεν γίγνοιτο τὰ πλεῖστα	καὶ	κυριώτατα τῶν πνευμάτων. Καλοῦνται δ'
[2, 8]	τῆς θαλάττης καταψύχει τὰς ἀναθυμιάσεις	καὶ	κωλύει τῷ βάρει καὶ ἀποβιάζεται·
[2, 4]	ἀλλὰ τὸ κατὰ μικρὸν ἀποπνέον	καὶ	λανθάνον ἔξω προϊὸν ἤδη πνεῦμα
[2, 6]	ὅτι ἀνακάμπτει εἰς αὑτόν· ὅθεν	καὶ	λέγεται ἡ παροιμία ἕλκων ἐφ'
[2, 8]	ὅταν γένηται νηνεμία, πάμπαν εὐθεῖαν	καὶ	λεπτὴν καταλείπεσθαι ὥσπερ ῥηγμῖνα οὖσαν
[2, 3]	ἅλες, οὐ χονδροὶ ἀλλὰ χαῦνοι	καὶ	λεπτοὶ ὥσπερ χιών. Εἰσίν τε
[2, 6]	τε ἰθαγενὴς ὁ ἀπὸ μεσημβρίας	καὶ	λίψ· ἀπηλιώτης δὲ ὅ τε
[2, 8]	οὔσης, νεφέλιον λεπτὸν φαίνεται διατεῖνον	καὶ	μακρόν, οἷον γραμμῆς μῆκος εὐθύτητι
[2, 6]	μετοπώρου μὲν μάλιστα, εἶτα ἔαρος,	καὶ	μάλιστα ἀπαρκτίας καὶ θρασκίας καὶ
[2, 2]	σώμασιν περίττωμα τῆς τροφῆς πάσης,	καὶ	μάλιστα τὸ τῆς ὑγρᾶς, εἰρήσθω
[2, 5]	καὶ ἀναπεπταμένον, μείζων καὶ πλείων	καὶ	μᾶλλον ἀλεεινὸς ἄνεμος ὁ νότος
[2, 4]	ἢ μετρίοις χρωμένης ὕδασιν ἢ	καὶ	μᾶλλον αὐχμώσης, ἕν τι μόριον
[2, 8]	κινήσεως διὰ τὸ λεπτομερέστερον εἶναι	καὶ	μᾶλλον διὰ παντὸς ἰέναι τοῦ
[2, 8]	κῦμα καὶ ὁ σεισμὸς ἅμα,	καὶ	μᾶλλον διὰ τὸ τὴν θάλατταν
[2, 8]	μεταρροίας εἴσω γιγνομένης τοῦ πνεύματος,	καὶ	μᾶλλον πρὸ τῶν μειζόνων σεισμῶν·
[2, 8]	Διὸ γίγνονται νηνεμίας οἱ πλεῖστοι	καὶ	μέγιστοι τῶν σεισμῶν· συνεχὴς γὰρ
[2, 2]	πλῆθος, ὅθεν μεταβάλλει τε μεριζόμενον	καὶ	μείγνυται τοῖς ἄλλοις οἷον πυρὸς
[2, 8]	αὐτῶν. Νυκτὸς δ' οἱ πλείους	καὶ	μείζους γίγνονται τῶν σεισμῶν, οἱ
[2, 8]	δ' εἴσω πᾶν, ἐνίοτε δὲ	καὶ	μερίζεται. Εἰ δὴ τοῦτ' ἀδύνατον
[2, 4]	εἰσιν ὅ τε πρὸς ἄρκτον	καὶ	μεσημβρίαν, ὅπου δὲ πλεῖστον ὕδωρ
[2, 4]	πνεύματα ἀπό τε τῆς ἄρκτου	καὶ	(μεσημβρίας τὸ αὐτὸ αἴτιον· πλεῖστοι
[2, 6]	τ' ἀπαρκτίας κυριώτατα, καὶ θρασκίας	καὶ	μέσης· ὁ δὲ καικίας κοινὸς
[2, 5]	ἔτι δὲ ἐγγύς. Ὁμοίως δὲ	καὶ	μετὰ χειμερινὰς τροπὰς πνέουσιν οἱ
[2, 4]	καὶ περὶ τοὺς τόπους ἀντιπεριίστασθαι	καὶ	μεταβάλλειν τὰς ἀναθυμιάσεις. Ἔτι δὲ
[2, 3]	φασί τινες, ἀπελθόντος τοῦ πλείστου	καὶ	μετεωρισθέντος τοῦ ὑγροῦ διὰ τὸν
[2, 8]	σείονται μᾶλλον. Καὶ ἔαρος δὲ	καὶ	μετοπώρου μάλιστα καὶ ἐν ἐπομβρίαις
[2, 8]	τούτων, ἀνάγκη σείειν, ἠρεμαιότερον δὲ	καὶ	μέχρι τούτου ἕως ἂν ἔλαττον
[2, 5]	Ὠρίωνος ἀνατολὴν μάλιστα γίγνεται νηνεμία,	καὶ	μέχρι τῶν ἐτησίων καὶ προδρόμων.
[2, 9]	χάλαζαν ἐνυπάρχοντα πρότερον ὕστερον ἐκκρίνεσθαι	καὶ	μὴ γίγνεσθαι, οἷον ὑπὸ χεῖρα
[2, 8]	ῥυῇ· ᾗ γὰρ ἂν ἀντιτυπήσῃ	καὶ	μὴ ῥᾳδίως διέλθῃ, μάλιστά τε
[2, 3]	καὶ θερμός ἐστιν· εἰ γὰρ	καὶ	μὴ τοιοῦτος, ἀλλ' ὅθεν ἄρχεται
[2, 8]	ἤδη πλησίον ᾖ ἡ ἀντίφραξις,	καὶ	μήπω μὲν ᾖ πάμπαν ἀπολελοιπὸς
[2, 5]	ἡλίου γειτνίασιν οὐκ ἔχει ὕδατα	καὶ	νομάς, αἳ διὰ τὴν πῆξιν
[2, 4]	αὐτὸ αἴτιον· πλεῖστοι γὰρ βορέαι	καὶ	νότοι γίγνονται τῶν ἀνέμων· ὁ
[2, 4]	ὄμβρους, διὰ τί τε βορέαι	καὶ	νότοι πλεῖστοι τῶν ἀνέμων εἰσίν,
[2, 4]	τε μᾶλλον γίγνεται τὰ ὕδατα,	καὶ	νύκτωρ ἢ μεθ' ἡμέραν· ἀλλ'
[2, 3]	πικρός. εἴπερ γὰρ καὶ τότε,	καὶ	νῦν ἐχρῆν. Οὐ φαίνεται δὲ
[2, 8]	τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἦλθεν·	καὶ	νῦν ὅπου τὸ ἀναφύσημα τοῦτο
[2, 3]	γῇ. Ἔτι διὰ τί οὐ	καὶ	νῦν ὅταν ξηραινομένη τύχῃ γῆ,
[2, 3]	οὐκ εἰ καὶ τότε ἀνήχθη	καὶ	νῦν πάσχει ταὐτό. Ἀλλὰ μὴν
[2, 7]	κοιλίας ἀποβιαζόμενον ποιεῖν τὸν σεισμόν,	καὶ	ξηραινομένην ἕλκουσαν εἰς τοὺς κενοὺς
[2, 7]	δέ φησιν βρεχομένην τὴν γῆν	καὶ	ξηραινομένην ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ τούτων
[2, 9]	τὴν φλόγα συνεστραμμένη φέρηται, ῥηγνυμένων	καὶ	ξηραινομένων τῶν ξύλων· οὕτως γὰρ
[2, 4]	θερμανθέν) ὁ δὲ καπνὸς θερμὸν	καὶ	ξηρόν· ὥστε καθάπερ ἐκ συμβόλων,
[2, 2]	γὰρ φλὸξ διὰ συνεχοῦς ὑγροῦ	καὶ	ξηροῦ μεταβαλλόντων γίγνεται καὶ οὐ
[2, 6]	ζέφυρος δὲ ὅ τε ἰθαγενὴς	καὶ	ὁ ἀργέστης καλούμενος. Ὅλως δὲ
[2, 6]	ὅ τε ἀπ' ἀνατολῆς ἰσημερινῆς	καὶ	ὁ εὖρος· ὁ δὲ φοινικίας
[2, 2]	ὥσπερ ἐκεῖνοί φασιν, δῆλον ὅτι	καὶ	ὁ ἥλιος οὐ μόνον καθάπερ
[2, 4]	πολὺ πῦρ καὶ πολλὴ θερμότης,	καὶ	ὁ ἥλιος οὐ μόνον τὸ
[2, 3]	ἐλάττων, ἰδίει; (ἡ γὰρ ὑγρότης	καὶ	ὁ ἱδρὼς γίγνεται πικρός. εἴπερ
[2, 6]	δὲ ποιοῦσιν μάλιστα οὗτοί τε	καὶ	ὁ μέσης· διὰ μὲν γὰρ
[2, 2]	ὁδούς· διόπερ ὅ τ' Ἴστρος	καὶ	ὁ Νεῖλος μέγιστοι τῶν ποταμῶν
[2, 3]	τοῖς ἐναντίοις ὑδατώδης. Ὁμοίως δὲ	καὶ	ὁ νότος αἴθριος τοῖς περὶ
[2, 8]	ἀνέμου ἐγένετο τό τε κῦμα	καὶ	ὁ σεισμὸς ἅμα, καὶ μᾶλλον
[2, 5]	ὑπὸ ψύχους ἀοίκητα. Φέρεται δὲ	καὶ	ὁ στέφανος κατὰ τοῦτον τὸν
[2, 8]	αὗται πνευματωδέσταται· τὸ γὰρ θέρος	καὶ	ὁ χειμών, τὸ μὲν διὰ
[2, 4]	ἀὴρ οὗτος γίγνεται κινούμενος πνεῦμα,	καὶ	ὅθεν ἂν τύχῃ κινηθείς, ἄνεμος
[2, 9]	σύστασιν· διὸ καὶ οἱ κεραυνοὶ	καὶ	οἱ ἐκνεφίαι καὶ πάντα τὰ
[2, 9]	ἀναγκαῖον εἶναι τὴν σύστασιν· διὸ	καὶ	οἱ κεραυνοὶ καὶ οἱ ἐκνεφίαι
[2, 8]	τὰς ὑπερομβρίας τὰς κατὰ μέρος.	Καὶ	οἱ μὲν σεισμοὶ γίγνονται διὰ
[2, 5]	νοτίαν, ὥσπερ ἐνταῦθα οἱ βορέαι	καὶ	οἱ νότοι πνέουσιν, οὕτως ἐκεῖ
[2, 2]	οὗτος ὁ τόπος ὕδατος· διὸ	καὶ	οἱ ποταμοὶ ῥέουσιν εἰς αὐτὸν
[2, 8]	ζῴων· οἵ τε γὰρ τέτανοι	καὶ	οἱ σπασμοὶ πνεύματος μέν εἰσιν
[2, 3]	τινα σύμμειξιν τοῦ ὕδατός ἐστιν,	καὶ	οἷον ἄν τι ᾖ τὸ
[2, 6]	κατὰ διάμετρόν τε κείμενοι ἄνεμοι	καὶ	οἷς εἰσιν ἐναντίοι· ἕτεροι δ'
[2, 5]	τὰ πνεύματα· ἀσθενεῖς μὲν γὰρ	καὶ	ὀλίγας οὔσας τὰς ἀναθυμιάσεις μαραίνει
[2, 1]	τελματιαῖα καὶ ὅσα λιμνώδη, πλήθει	καὶ	ὀλιγότητι διαφέροντα, τὰ δὲ πηγαῖα.
[2, 3]	ἁλμυρότητος, τοῖς μὲν ἅπαξ γεννήσασι	καὶ	ὅλως αὐτὴν γεννῶσιν ἀδύνατόν ἐστιν
[2, 6]	(ἰσημερίαν τὴν μὲν ἐαρινὴν καικίας	καὶ	ὅλως τὰ ἐπέκεινα τροπῆς θερινῆς,
[2, 1]	καὶ ὑποστάσεις, οἷον τὰ τελματιαῖα	καὶ	ὅσα λιμνώδη, πλήθει καὶ ὀλιγότητι
[2, 3]	νῦν πάσχει ταὐτό. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	ὅσοι τὴν γῆν αἰτιῶνται τῆς
[2, 8]	ἐγγύθεν μέν ἐστι θερμόν, ὥσπερ	καὶ	ὅταν ἀάζωμεν, ἀλλὰ δι' ὀλιγότητα
[2, 3]	καὶ πάλιν γ' ἔσται τοὐναντίον·	καὶ	(ὅταν γένηται, ξηρανεῖται πάλιν· καὶ
[2, 4]	ἀτμὶς ψυχομένη καὶ γίγνεται ὕδωρ·	(καὶ	ὅταν εἰς ταὐτὸν συνωσθῶσι τὰ
[2, 4]	τοῦτο δ' ἦν ἀνέμου σῶμα·	καὶ	ὅταν ἡ τοιαύτη ἀπόκρισις ᾖ
[2, 4]	Φερομένου δὴ τοῦ ἡλίου κύκλῳ,	καὶ	ὅταν μὲν πλησιάζῃ, τῇ θερμότητι
[2, 9]	ὡς τὸ πάθος ὅμοιον ὂν	καὶ	ὅταν τὴν θάλαττάν τις ῥάβδῳ
[2, 6]	ὑποκεῖσθαι πρὸς τοῦτον τὸν τόπον,	καὶ	ὅτι πολλῷ πλέον ὕδωρ καὶ
[2, 5]	Ὅμως δὲ καὶ ἐνταῦθα ἐλλείπει	καὶ	οὐ δύναται πόρρω διήκειν, ἐπεὶ
[2, 2]	τε ὁ τόπος ἐστὶν οὗτος	καὶ	οὐ θαλάττης, καὶ διὰ τίν'
[2, 3]	συνδήσας ἄνθρωπον ἢ ὑποζύγιον ἐπιπλεῖν	καὶ	οὐ καταδύεσθαι κατὰ τοῦ ὕδατος,
[2, 8]	καὶ ἀποβιάζεται· ἔτι δὲ ῥεῖ	καὶ	οὐ σείεται (κρατουμένη ὑπὸ τῶν
[2, 2]	ὑγροῦ καὶ ξηροῦ μεταβαλλόντων γίγνεται	καὶ	οὐ τρέφεται (οὐ γὰρ ἡ
[2, 5]	ἀπὸ τῆς θερινῆς τροπῆς πνεῖ,	καὶ	οὐκ ἀπὸ τῆς ἑτέρας ἄρκτου.
[2, 3]	Ὅτι δὲ γίγνεται ἀτμίζουσα πότιμος	καὶ	οὐκ εἰς θάλατταν συγκρίνεται τὸ
[2, 5]	τὸν ἕτερον καὶ πρὸς μεσημβρίαν,	καὶ	οὔσης οἷον τυμπάνου (τοιοῦτον γὰρ
[2, 6]	τε ἐξ ἀρχῆς αὐτῶν γενέσεως	καὶ	οὐσίας καὶ τῶν συμβαινόντων κοινῇ
[2, 5]	Ταῦτα δ' οἰκεῖσθαι μόνα δυνατόν,	καὶ	οὔτ' ἐπέκεινα τῶν τροπῶν (σκιὰ
[2, 5]	μετὰ τροπὰς καὶ κυνὸς ἐπιτολήν,	καὶ	οὔτε τηνικαῦτα ὅτε μάλιστα πλησιάζει
[2, 9]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων,	καὶ	οὕτω γίγνεσθαι. Τοῦτο δὲ διαφέρει
[2, 4]	τὸ εἶδος, φανερὸν ὅτι διαφέρει,	καὶ	οὐχ ἡ αὐτή ἐστιν ἥ
[2, 5]	ἐτησίαι εἰσὶν ἀσθενεῖς· ἐλάττους δὲ	καὶ	ὀψιαίτεροι τῶν ἐτησίων πνέουσιν· ἑβδομηκοστῇ
[2, 3]	ᾖ τοῦτο ὑπολείπεσθαι τὴν θάλατταν,	καὶ	πάλιν ἀναχθῆναι ἐκεῖνο πρότερον δεήσει
[2, 3]	παντὸς γένεσιν καὶ τῶν μορίων·	καὶ	πάλιν γ' ἔσται τοὐναντίον· καὶ
[2, 7]	σεισμοὺς ἔν τε τοῖς αὐχμοῖς	καὶ	πάλιν ἐν ταῖς ἐπομβρίαις· ἔν
[2, 4]	κάτωθεν μὲν εἰς ὀρθὸν ἀναφέρεται,	καὶ	πᾶν ἰσχύει μᾶλλον ἐγγύς, ἡ
[2, 2]	ποταμοὶ ῥέουσιν εἰς αὐτὸν ἅπαντες	καὶ	πᾶν τὸ γιγνόμενον ὕδωρ· εἴς
[2, 9]	οἱ κεραυνοὶ καὶ οἱ ἐκνεφίαι	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα φέρεται κάτω,
[2, 3]	τἆλλα ταὐτό· καὶ γὰρ οἶνος	καὶ	πάντες οἱ χυμοί, ὅσοι ἂν
[2, 8]	προσπίπτειν στερεοῖς ὄγκοις καὶ κοίλοις	καὶ	παντοδαποῖς σχήμασι παντοδαπὴν ἀφίησι φωνήν,
[2, 7]	γε τοῦ νῦν χρόνου τρία	καὶ	παρὰ τριῶν. Ἀναξαγόρας τε γὰρ
[2, 3]	ξηρᾷ ἀναθυμίασιν πᾶσαν· αὕτη γὰρ	καὶ	παρέχεται τὸ πολὺ τοῦτο πλῆθος.
[2, 3]	πάντες ὁμολογεῖν, ὅτι γέγονεν, εἴπερ	καὶ	πᾶς ὁ κόσμος· ἅμα γὰρ
[2, 5]	αὐτῶν. ~Ε' Ὁ δ' ἥλιος	καὶ	παύει καὶ συνεξορμᾷ τὰ πνεύματα·
[2, 4]	τὰ ὕδατα γιγνόμενα τοὺς ἀνέμους,	καὶ	παυομένων αὐτὰ γίγνεται διὰ ταύτας
[2, 4]	ἐπομβρίας, καὶ διὰ τίν' αἰτίαν	καὶ	παύονται καὶ γίγνονται μετὰ τοὺς
[2, 6]	Ἐπιπίπτουσι δὲ τοῖς ἄλλοις μάλιστα	καὶ	παύουσιν ἀπαρκτίαι καὶ θρασκίαι καὶ
[2, 8]	τὸν κατακλυσμόν. Ἐγένετο δὲ τοῦτο	καὶ	περὶ Ἀχαΐ αν· ἔξω μὲν
[2, 8]	ὕπαντρος· διὸ καὶ περὶ Ἑλλήσποντον	καὶ	περὶ Ἀχαΐ αν καὶ Σικελίαν,
[2, 3]	ὁ πᾶς ὄγκος. Καὶ γὰρ	καὶ	περὶ γῆς ὁμοίως δεῖ ὑπολαβεῖν·
[2, 6]	τῶν συμβαινόντων κοινῇ τε παθημάτων	καὶ	περὶ ἕκαστον, τοσαῦθ' ἡμῖν εἰρήσθω.
[2, 8]	χώρα σομφὴ καὶ ὕπαντρος· διὸ	καὶ	περὶ Ἑλλήσποντον καὶ περὶ Ἀχαΐ
[2, 8]	ἐξῆλθεν ὁ κινήσας ἄνεμος, (οἷον	καὶ	περὶ Ἡράκλειαν ἐγένετο τὴν ἐν
[2, 2]	τε τῆς ἀπορίας λύσις ἔσται,	καὶ	περὶ θαλάττης τὴν πρώτην λαβεῖν
[2, 3]	τῶν ἐδεσμάτων αὐτῷ. Ἔστι δὲ	καὶ	περὶ Λύγκον κρήνη τις ὕδατος
[2, 9]	τῆς αὐτῆς φύσεως τούτοις ὄντα.	Καὶ	περὶ μὲν βροντῆς εἴρηται καὶ
[2, 3]	εἶναι τῶν τοιούτων. Καὶ δὴ	καὶ	περὶ οὗ ἀπορῆσαι πρότερον ἀναγκαῖον,
[2, 8]	τὴν νεφέλην. Διὰ ταῦτα δὲ	καὶ	περὶ τὰς ἐκλείψεις ἐνίοτε τῆς
[2, 3]	θάλαττα. Ταὐτὸ δὲ τοῦτο δρῶσι	καὶ	περὶ τὰς ταριχείας. Εἰ δ'
[2, 2]	τοῦτο ἡ τοῦ ἀέρος σφαῖρα	καὶ	περὶ ταύτην ἡ λεγομένη πυρός
[2, 8]	εἴσω ἀθρόου) τοιαῦτα (γὰρ) γίγνεσθαι	καὶ	περὶ τὴν γῆν. Ὅσην δ'
[2, 3]	ἐχόντων, πειρατέον ἀποδοῦναι τὴν αἰτίαν	καὶ	περὶ τῆς ἁλμυρότητος. φανερὸν δὴ
[2, 3]	ὡς εἴπερ ἀίδιον τὸ πᾶν,	καὶ	περὶ τῆς θαλάττης οὕτως ὑποληπτέον.
[2, 4]	εἰσίν, εἴρηται· πρὸς δὲ τούτοις	καὶ	περὶ τῆς φορᾶς αὐτῶν. ~Ε'
[2, 3]	Φαίνεται δὲ τὸ αἴτιον ταὐτὸ	καὶ	περὶ τὸ εἰς τὴν κύστιν
[2, 2]	ἧς τὸ εἰκὸς λαβόντες οὕτω	καὶ	περὶ τοῦ ἡλίου ὑπέλαβον. Τὸ
[2, 8]	διακρίνοντος, καὶ πρὸς τὴν ἕω	καὶ	περὶ τοὺς ὄρθρους νηνεμίαν τε
[2, 2]	ἂν ἀφανισθείη πᾶν. Ὃ δὴ	καὶ	περὶ τοὺς ποταμοὺς συμβαίνει· συνεχῶς
[2, 4]	τὴν ἄνω καὶ ψυχράν, οὕτω	καὶ	περὶ τοὺς τόπους ἀντιπεριίστασθαι καὶ
[2, 8]	καὶ διὰ τίνα αἰτίαν γίγνονται,	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων τῶν συμβαινόντων
[2, 4]	εἶναι τὸ ῥέον· οὕτω γὰρ	καὶ	περὶ τῶν ἀνέμων ἔχει· κινηθείη
[2, 2]	εἰς τήνδε τὴν θάλατταν ἐξιόντων.	Καὶ	περὶ τῶν πηγῶν ἄλλοι λέγουσιν
[2, 2]	ὅτι κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον	καὶ	περὶ ὕδατος ἀνάγκη ζητεῖν. Τοιοῦτον
[2, 1]	καὶ Κασπία κεχωρισμέναι τε ταύτης	καὶ	περιοικούμεναι κύκλῳ, ὥστ' οὐκ ἂν
[2, 2]	γῆν, ἀρχὴ δὲ πάντων εἴη	καὶ	πηγὴ τῶν ὑδάτων (ὁ καλούμενος
[2, 3]	ῥεῦμα) φανερὸν δὴ καὶ τοῦτο	καὶ	πιθανόν, ὡς ἀδύνατον μὴ τὸν
[2, 3]	τοῖς σώμασι τὸ ἀπεπτότατον ἁλμυρὸν	καὶ	πικρόν, ὥσπερ καὶ πρότερον εἴπομεν·
[2, 2]	τίς ἡ αἰτία τῆς ἁλμυρότητος	καὶ	πικρότητος, λεκτέον. Ἡ μὲν οὖν
[2, 3]	ἐν τῷ ὑομένῳ τὸ ἁλμυρὸν	καὶ	πλατὺ τοῦ γλυκέος ἔλαττον· διόπερ
[2, 2]	ἀεὶ τὸ ἀφικνούμενον εἰς ἀχανῆ	καὶ	πλατὺν τόπον ἀναξηραίνεται ταχὺ καὶ
[2, 4]	λαμβάνει τοὺς ὡραίους ὄμβρους ἢ	καὶ	πλείους, ἐν δέ τινι μέρει
[2, 3]	τε δύναμιν ἀσθενέστεροι τῶν ἄλλων	καὶ	πλείους ἡδύνουσιν ἐμβληθέντες, καὶ τὴν
[2, 4]	μὲν μᾶλλον δὲ καὶ ἧττον	καὶ	πλείω καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι τὴν
[2, 5]	πλείω ἐκεῖνον καὶ ἀναπεπταμένον, μείζων	καὶ	πλείων καὶ μᾶλλον ἀλεεινὸς ἄνεμος
[2, 3]	δὲ τῇ θαλάττῃ μετρίως ἔχειν	καὶ	πλευστικῶς· διόπερ ἔνιοι τῶν ἐν
[2, 6]	ἀπὸ δυσμῆς ἀπολείπει τε θᾶττον	καὶ	πλησιάζει τῷ τόπῳ ὀψιαίτερον. Οὕτω
[2, 3]	τῷ πνεύματι ἀλεεινότατος ἄνεμός ἐστιν,	καὶ	πνεῖ ἀπὸ τόπων ξηρῶν καὶ
[2, 4]	τὴν (ἀναθυμίασιν, ἀεὶ νέφη τε	καὶ	πνεύματα γίγνεται κατὰ τὴν ὥραν
[2, 8]	πᾶσα. Τὸ δ' ἐνίους γίγνεσθαι	καὶ	πνεύματος ὄντος οὐδὲν ἄλογον· ὁρῶμεν
[2, 1]	τὸν τόπον τοῦτον, ἀφανίζεσθαι δὲ	καὶ	ποιεῖν νύκτα διὰ τὸ ὑψηλὴν
[2, 8]	ὑπὸ τοῦ ἐναντίου πνεύματος ἐκρήγνυσθαι	καὶ	ποιεῖν τὸν κατακλυσμόν. Ἐγένετο δὲ
[2, 2]	διὰ τοῦτ' ἔνιοί γέ (φασιν	καὶ	ποιεῖσθαι τὰς τροπὰς αὐτόν· οὐ
[2, 6]	αὐτῶν, καὶ τίνες ἐναντίοι τίσι,	καὶ	ποίους ἅμα πνεῖν ἐνδέχεται καὶ
[2, 6]	καὶ ποίους ἅμα πνεῖν ἐνδέχεται	καὶ	ποίους οὔ, ἔτι δὲ καὶ
[2, 5]	ἐκ τοῦ κέντρου αὐτῆς ἀγόμεναι,	καὶ	ποιοῦσι δύο κώνους, τὸν μὲν
[2, 8]	γίγνονται οἱ σεισμοὶ τῆς γῆς,	καὶ	πολλάκις ἐπὶ μικρὸν τόπον, οἱ
[2, 6]	πνεῖ, γειτνιῶν τῷ νότῳ· διὸ	καὶ	πολλάκις εὐρόνοτοι λέγονται πνεῖν. Ἐναντίος
[2, 4]	ἐν τῇ γῇ πολὺ πῦρ	καὶ	πολλὴ θερμότης, καὶ ὁ ἥλιος
[2, 7]	πλήρη τὴν γῆν ὕδατος οὖσαν,	καὶ	πολὺ δεχομένην ἕτερον ὄμβριον ὕδωρ,
[2, 4]	ἐλάχιστοι πάντες εἰσί, προϊόντες δὲ	καὶ	πόρρω λαμπροὶ πνέουσιν. Ἔτι δὲ
[2, 6]	οὔ, ἔτι δὲ καὶ τίνες	καὶ	πόσοι τυγχάνουσιν ὄντες, καὶ πρὸς
[2, 1]	μὲν αὐτόματα ῥεῖ τὰ κρηναῖα	καὶ	ποτάμια, ταῦτα δὲ τέχνης προσδεῖται
[2, 3]	δὲ τῆς ἁλμυρότητος αὐτῆς λεκτέον,	καὶ	πότερον αἰεί ἐστιν ἡ αὐτή,
[2, 2]	τὸ βάρος, τὸ δὲ γλυκὺ	καὶ	πότιμον ἀνάγεται διὰ τὴν κουφότητα,
[2, 2]	καὶ ἁλμυρόν· τὸ γὰρ γλυκὺ	καὶ	πότιμον ὑπὸ τῆς ἐμφύτου θερμότητος
[2, 9]	βροντῆς, ἔτι δὲ περὶ τυφῶνος	καὶ	πρηστῆρος καὶ κεραυνῶν λέγωμεν· καὶ
[2, 4]	ἡ μὲν γὰρ κίνησις ἄνωθεν	καὶ	πρὶν πνεῖν, ὁ δ' ἀὴρ
[2, 8]	ἀχλυώδη καὶ ἀμαυρότερον ἄνευ νέφους,	καὶ	πρὸ τῶν ὀρθρίων σεισμῶν ἐνίοτε
[2, 5]	νηνεμία, καὶ μέχρι τῶν ἐτησίων	καὶ	προδρόμων. Ὅλως δὲ γίγνονται αἱ
[2, 5]	τῆς δὲ πρὸς τὸν ἕτερον	καὶ	πρὸς μεσημβρίαν, καὶ οὔσης οἷον
[2, 8]	εἰς τοὐναντίον τῆς ἔξω πλημμυρίδος,	καὶ	πρὸς ὄρθρον μάλιστα· τηνικαῦτα γὰρ
[2, 8]	διαλύοντος τὸν ἀέρα καὶ διακρίνοντος,	καὶ	πρὸς τὴν ἕω καὶ περὶ
[2, 8]	μικρὸν μεῖζον. Σημεῖα δὲ τούτων	καὶ	πρὸς τὴν ἡμετέραν αἴσθησιν πολλαχῇ
[2, 6]	τίνες καὶ πόσοι τυγχάνουσιν ὄντες,	καὶ	πρὸς τούτοις περὶ τῶν ἄλλων
[2, 9]	ὕδωρ, βροντάς τε καὶ ἀστραπὰς	καὶ	πρὸς τούτοις τἆλλα τὰ τῆς
[2, 9]	νεφῶν ἐκκρίνεται, βίᾳ δὲ φερομένη	καὶ	προσπίπτουσα τοῖς περιεχομένοις νέφεσι ποιεῖ
[2, 8]	ἰσχυρῶς κινεῖ ῥέων ὁ ἄνεμος	καὶ	προσπίπτων· δεῖ γὰρ νοεῖν ὅτι
[2, 7]	Ἀναξαγόρας τε γὰρ ὁ Κλαζομένιος	καὶ	πρότερον Ἀναξιμένης ὁ Μιλήσιος ἀπεφήναντο,
[2, 3]	ἀπεπτότατον ἁλμυρὸν καὶ πικρόν, ὥσπερ	καὶ	πρότερον εἴπομεν· ἀπεπτότατον γὰρ τὸ
[2, 3]	ἀρχὴν λαβόντες τὴν αὐτὴν ἣν	καὶ	πρότερον· ἐπειδὴ γὰρ κεῖται διπλῆν
[2, 8]	τὸ πολὺ συμβαίνειν, καθάπερ εἴρηται	καὶ	πρότερον, οἷον μεταρροίας εἴσω γιγνομένης
[2, 8]	τὴν ἐν τῷ Πόντῳ νεωστί,	καὶ	πρότερον περὶ τὴν Ἱερὰν νῆσον
[2, 9]	καθάπερ φαίνεται καὶ γιγνόμενον οὕτως	καὶ	πρότερον τὴν ἀστραπὴν οὖσαν τῆς
[2, 3]	ἀὴρ καὶ τὸ πότιμον ὕδωρ	καὶ	πῦρ (ἀεὶ γὰρ ἄλλο καὶ
[2, 4]	ἐστιν ἡ τοῦ ἀνέμου φύσις	καὶ	πῶς γίγνεται, ἔτι δὲ αὐχμῶν
[2, 5]	αἰτία τούτων ἐστὶ τῶν ἀνέμων,	καὶ	πῶς ἔχουσι πρὸς ἀλλήλους, εἴρηται.
[2, 3]	αἰτίας αἰεί τε συνεχῶς εἰσι	καὶ	πῶς μεταβάλλουσι καὶ τίς ἡ
[2, 8]	γεγόνασιν ὑπὸ γῆν· ὥσπερ γὰρ	καὶ	ῥαπιζόμενος ὁ ἀὴρ παντοδαποὺς ἀφίησι
[2, 3]	Εἰσὶ δὲ πολλαχοῦ καὶ κρῆναι	καὶ	ῥεύματα ποταμῶν παντοδαποὺς ἔχοντα χυμούς,
[2, 1]	πηγάς, ἵν' (αὐτοῖς ὦσιν ἀρχαὶ	καὶ	ῥίζαι γῆς καὶ θαλάττης· τραγικώτερον
[2, 8]	δὲ βορέας, νηνεμίας δὲ γενομένης	καὶ	ῥυέντος εἴσω τοῦ ἀνέμου ἐγένετο
[2, 1]	διατμίσαν πνεύματα καὶ τροπὰς ἡλίου	καὶ	σελήνης φασὶ ποιεῖν, τὸ δὲ
[2, 1]	καὶ θαλάττης· τραγικώτερον γὰρ οὕτω	καὶ	σεμνότερον ὑπέλαβον ἴσως εἶναι τὸ
[2, 8]	Ἑλλήσποντον καὶ περὶ Ἀχαΐ αν	καὶ	Σικελίαν, καὶ τῆς Εὐβοίας περὶ
[2, 8]	γὰρ κυμαίνουσα ἐκβάλλῃ, σφόδρα παχεῖαι	καὶ	σκολιαὶ γίγνονται αἱ ῥηγμῖνες, ὅταν
[2, 6]	ὁ τοῦ ὁρίζοντος κύκλος· διὸ	καὶ	στρογγύλος. Δεῖ δὲ νοεῖν αὐτοῦ
[2, 3]	πλῆθος ἀεὶ ταύτης τῆς δυνάμεως,	καὶ	συγκαταφέρεσθαι πάλιν ὕοντος, καὶ τοῦτ'
[2, 9]	τοῖς νέφεσι μεταβάλλουσα διακρινομένη, συνιόντων	καὶ	συγκρινομένων αὐτῶν εἰς ὕδωρ, βροντάς
[2, 4]	ἡ δ' ἐναντία ταὐτὸν ἐποίησεν.	Καὶ	συμβαίνει τοῦτο πολλάκις, ὥσπερ ἐπὶ
[2, 5]	Ὁ δ' ἥλιος καὶ παύει	καὶ	συνεξορμᾷ τὰ πνεύματα· ἀσθενεῖς μὲν
[2, 9]	συγκρίσεως ἐχούσης ἄμφω ταῦτα δυνάμει	καὶ	συνισταμένης εἰς νέφος, ὥσπερ εἴρηται
[2, 2]	ἀλλ' ὁμοίως ἅπαντος διαλυο- μένου	καὶ	συνισταμένου πάλιν εἰς ὕδωρ. Τὸ
[2, 1]	ἀλλ' εἰς ἓν ἀεὶ γιγνόμενον	καὶ	συρρέον ἀπαντᾶν πρώτην. Τῶν δὲ
[2, 8]	ὅλως μὴ δύνηται, προωθοῦν δὲ	καὶ	συστέλλον εἰς ταὐτὸν συναθροίσῃ πολλήν·
[2, 7]	γιγνόμενον μεθισταμένων, ὡς οὔσης κυρτῆς	καὶ	σφαιροειδοῦς· καὶ τὸ λέγειν μὲν
[2, 8]	ἐπὶ πλεῖστόν τε πεφυκὸς ἰέναι	καὶ	σφοδρότατον μάλιστα τοιοῦτον εἶναι. Σφοδρότατον
[2, 8]	τῷ σώματι ἡμῶν καὶ τρόμων	καὶ	σφυγμῶν αἴτιόν ἐστιν ἡ τοῦ
[2, 3]	τόπος ἐν ᾧ πεφύκασι κάλαμοι	καὶ	σχοῖνος· τούτων κατακάουσι, καὶ τὴν
[2, 2]	οἴεσθαι τὴν θάλατταν ἀρχὴν εἶναι	καὶ	σῶμα τοῦ παντὸς ὕδατος ἥδ'
[2, 8]	τὴν γῆν ἡ θάλαττα· διὸ	καὶ	τὰ θερμὰ τὰ περὶ Αἰδηψὸν
[2, 3]	τόπους μεταβάλλει τά τ' ἐπιπολάζοντα	καὶ	τὰ κατιόντα πάλιν. Ὅτι δ'
[2, 3]	ἠθούμενα ὕδατα ὄντα γλυκέα μεταβάλλει,	καὶ	τὰ μὲν ὀξέα γίγνεται, καθάπερ
[2, 2]	ἐξ οὗ καὶ τὰ ῥέοντα	καὶ	τὰ μὴ ῥέοντα ἀναδίδωσιν πάντα·
[2, 4]	πόρρω λαμπροὶ πνέουσιν. Ἔτι δὲ	καὶ	τὰ περὶ τὴν ἄρκτον ἐν
[2, 8]	καὶ τὸ Φλεγραῖον καλούμενον πεδίον	καὶ	τὰ περὶ τὴν Λιγυστικὴν χώραν.
[2, 4]	ἂν συμπέσῃ γενέσθαι τοὺς ὄμβρους,	καὶ	τὰ πνεύματα παύεται ὕδατος γενομένου.
[2, 8]	πρὸς ὄρθρον μάλιστα· τηνικαῦτα γὰρ	καὶ	τὰ πνεύματα πέφυκεν ἄρχεσθαι πνεῖν.
[2, 5]	πνέουσιν οἱ ἐτησίαι· οὕτω γὰρ	καὶ	τὰ πνίγη γίγνεται, οὐχ ὅταν
[2, 3]	τά τε νότια ὕδατα πλατύτερα	καὶ	τὰ πρῶτα τῶν μετοπωρινῶν· ὅ
[2, 2]	ὕδατός τι πλῆθος, ἐξ οὗ	καὶ	τὰ ῥέοντα καὶ τὰ μὴ
[2, 3]	τις διασείσῃ βρέξας. Ἔστι δὲ	καὶ	τὰ τοιαῦτα σημεῖα πάντα τῶν
[2, 3]	πάλιν, πεπειραμένοι λέγωμεν. Πάσχει δὲ	καὶ	τἆλλα ταὐτό· καὶ γὰρ οἶνος
[2, 4]	οὖν συμβαίνει καὶ τοὺς αὐχμοὺς	καὶ	τὰς ἐπομβρίας πολλοὺς ἅμα καὶ
[2, 5]	ὁ ἥλιος, (οὔτε ὅτε πόρρω·	καὶ	τὰς μὲν ἡμέρας πνέουσι, τὰς
[2, 5]	τέ τις τοὺς πλοῦς λογίζηται	καὶ	τὰς ὁδούς, ὡς ἐνδέχεται λαμβάνειν
[2, 5]	φαινόμενα περί τε τοὺς πλοῦς	καὶ	τὰς πορείας· πολὺ γὰρ τὸ
[2, 2]	καὶ τοῦτον πνεύματά τε παρέχεσθαι	καὶ	τὰς τροπὰς αὐτοῦ ποιεῖν· φανερῶς
[2, 8]	καὶ τοὺς αὐχμοὺς ἔφαμεν γίγνεσθαι	καὶ	τὰς ὑπερομβρίας τὰς κατὰ μέρος.
[2, 2]	τὴν φοράν. Τοὺς δὲ χυμοὺς	καὶ	τὰς χρόας ἴσχειν τὸ ὕδωρ
[2, 7]	κοῦφα καὶ τὸ πῦρ, εὔηθες,	καὶ	ταῦθ' ὁρῶντας τὸν ὁρίζοντα τὴν
[2, 9]	ὡσαύτως γὰρ ἐκεῖνά τε συγκρίσεις	καὶ	ταῦτα διακρίσεις ὑποληπτέον εἶναι, ὥστ'
[2, 3]	κονίας ἠθούμενον ὕδωρ γίγνεται πικρόν,	καὶ	ταῦτα, τῷ μὲν οὔρῳ συγκαταφερομένης
[2, 8]	ἐκ ταύτης αἱ ἀναθυμιάσεις γίγνονται,	καὶ	ταύταις ἀκολουθοῦσιν αἱ ἐκ τῆς
[2, 1]	ἁλμυρὸν γίγνεται, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	ταύτην ἁλμυρὰν εἶναι μειχθείσης αὐτῇ
[2, 2]	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων)	καὶ	ταύτην εἶναι λύσιν· ὃν γὰρ
[2, 7]	τοῦτ' ἀδύνατον, δῆλον ὅτι ἀδύνατον	καὶ	ταύτην εἶναι τὴν αἰτίαν. ~Η'
[2, 4]	ᾖ, τὴν κάτω ἐναντίως διακεῖσθαι,	καὶ	ταύτης ξηρᾶς οὔσης ὑγρὰν εἶναι
[2, 1]	καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι ξηραινομένην οἴονται,	καὶ	τέλος ἔσεσθαί ποτε πᾶσαν ξηράν.
[2, 7]	ἀεὶ τοὺς σεισμοὺς φάναι γίγνεσθαι,	καὶ	τέλος παύσασθαί ποτε σειομένην· τὸ
[2, 3]	τὸ πλῆθος, ὥσπερ φησὶ Δημόκριτος,	καὶ	τέλος ὑπολείψειν, τῶν Αἰσώπου μύθων
[2, 3]	ἔτι μένειν οὖσαν οἷον κονίαν	καὶ	τέφραν. Εἰσὶ δὲ πολλαχοῦ καὶ
[2, 8]	(διὰ τὸ διῃρῆσθαι τὴν ἀρχὴν	καὶ	τὴν αἰτίαν αὐτῶν. Νυκτὸς δ'
[2, 2]	θερμότητος ἑλκυσθὲν εἰς τὰς σάρκας	καὶ	τὴν ἄλλην σύνταξιν ἦλθεν τῶν
[2, 5]	μεταβολῇ ὥρας συμβαίνειν τὴν δύσιν	καὶ	τὴν ἀνατολήν, θέρους ἢ χειμῶνος,
[2, 2]	τὸ σαλεύειν ἀεὶ τὸ πρῶτον	καὶ	τὴν ἀρχήν· οὐκ ἔχειν γὰρ
[2, 4]	τῆς γῆς ὑγρὸν ἕλκει, ἀλλὰ	καὶ	τὴν γῆν αὐτὴν ξηραίνει θερμαίνων·
[2, 8]	τῶν ἀνέμων εἰσὶν αἴτια, ἐπεὶ	καὶ	τὴν γῆν οὕτως ἄν τις
[2, 6]	ἐκεῖνα ὑπὸ τὸν ἥλιον εἶναι	καὶ	τὴν ἐκείνου φοράν, ὧν τηκομένων
[2, 4]	διαφέρειν ἀναγκαῖον, καὶ τὸν ἥλιον	καὶ	τὴν ἐν τῇ γῇ θερμότητα
[2, 3]	τοιαύτην εἶναι γῆν, καὶ δὴ	καὶ	τὴν ἐν τῇ ξηρᾷ ἀναθυμίασιν
[2, 3]	δὲ τοῖς καομένοις τέφρα. Διὸ	καὶ	τὴν θάλαττάν τινες ἐκ κατακεκαυμένης
[2, 3]	ἐν αὑτοῖς. Ὁρᾶν δ' ἔξεστι	καὶ	τὴν κονίαν καὶ τὴν τέφραν
[2, 1]	εἰς τὸν Εὔξεινον ῥέουσιν ποταμοὶ	καὶ	τὴν Μαιῶτιν ἢ τὴν πολλαπλασίαν
[2, 3]	καὶ τὴν ὑπόστασιν τῶν ζῴων	καὶ	τὴν ξηρὰν καὶ τὴν ὑγράν·
[2, 2]	δὲ πολλαχοῦ μὲν λιμνάζειν, οἷον	καὶ	τὴν παρ' ἡμῖν εἶναι θάλατταν,
[2, 9]	πυρός, τὸν δὲ ψόφον ἐναποσβεννυμένου	καὶ	τὴν σίξιν βροντήν, ὡς καθάπερ
[2, 8]	φέψαλον καὶ τὴν τέφραν ἀνῆκεν	καὶ	τήν τε Λιπαραίων πόλιν οὖσαν
[2, 8]	πνεῦμα πολὺ καὶ τὸν φέψαλον	καὶ	τὴν τέφραν ἀνῆκεν καὶ τήν
[2, 3]	κάλαμοι καὶ σχοῖνος· τούτων κατακάουσι,	καὶ	τὴν τέφραν ἐμβάλλοντες εἰς ὕδωρ
[2, 3]	δ' ἔξεστι καὶ τὴν κονίαν	καὶ	τὴν τέφραν καὶ τὴν ὑπόστασιν
[2, 3]	τῶν ζῴων καὶ τὴν ξηρὰν	καὶ	τὴν ὑγράν· καὶ τῶν θερμοτάτων
[2, 3]	τὴν κονίαν καὶ τὴν τέφραν	καὶ	τὴν ὑπόστασιν τῶν ζῴων καὶ
[2, 9]	τὸ ὕδωρ καὶ τὴν χιόνα	καὶ	τὴν χάλαζαν ἐνυπάρχοντα πρότερον ὕστερον
[2, 9]	εἴ τις οἴοιτο τὸ ὕδωρ	καὶ	τὴν χιόνα καὶ τὴν χάλαζαν
[2, 3]	ἄλλων καὶ πλείους ἡδύνουσιν ἐμβληθέντες,	καὶ	τὴν χροιὰν οὐχ ὁμοίως λευκοί.
[2, 9]	ὡρισμένον, τό τε τῆς βροντῆς	καὶ	τῆς ἀστραπῆς καὶ τῶν ἄλλων
[2, 4]	ἀρχὴ ἄνωθεν, τῆς δὲ ὕλης	καὶ	τῆς γενέσεως κάτωθεν· ᾗ μὲν
[2, 6]	καὶ θερμαινομένων ὑπὸ τοῦ ἡλίου	καὶ	τῆς γῆς ἀναγκαῖον πλείω καὶ
[2, 2]	φάσκουσι τὸ πρῶτον ὑγρᾶς οὔσης	καὶ	τῆς γῆς, καὶ τοῦ κόσμου
[2, 5]	ὥστε τὰ πεπηγότα ὕδατα τήκεσθαι,	καὶ	τῆς γῆς ξηραινομένης ὑπό τε
[2, 8]	περὶ Ἀχαΐ αν καὶ Σικελίαν,	καὶ	τῆς Εὐβοίας περὶ τούτους τοὺς
[2, 2]	γεγραμμένον περί τε τῶν ποταμῶν	καὶ	τῆς θαλάττης ἀδύνατόν (ἐστιν. Λέγεται
[2, 2]	ἀδύνατόν ἐστι συμβαίνειν ἄλλως τε	καὶ	τῆς θαλάττης ἐκεῖθεν τὴν ἀρχὴν
[2, 1]	βαθυτέρα φαίνεται οὖσα ἡ θάλαττα,	καὶ	τῆς (μὲν Μαιώτιδος ὁ Πόντος,
[2, 3]	εἴπομεν, τῆς τε ἀτμιδώδους ἀναθυμιάσεως	καὶ	τῆς ξηρᾶς, ὅταν συνιστῆται εἰς
[2, 1]	οἱ ποταμοὶ φαίνονται ῥέοντες, οὕτω	καὶ	τῆς ὅλης γῆς ἐκ τῶν
[2, 9]	μὲν ὑγρᾶς τῆς δὲ ξηρᾶς,	καὶ	τῆς συγκρίσεως ἐχούσης ἄμφω ταῦτα
[2, 6]	εἴρηται. ~Περὶ δὲ θέσεως αὐτῶν,	καὶ	τίνες ἐναντίοι τίσι, καὶ ποίους
[2, 6]	καὶ ποίους οὔ, ἔτι δὲ	καὶ	τίνες καὶ πόσοι τυγχάνουσιν ὄντες,
[2, 1]	~ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ~Α' (Περὶ δὲ θαλάττης,	καὶ	τίς ἡ φύσις αὐτῆς, καὶ
[2, 3]	συνεχῶς εἰσι καὶ πῶς μεταβάλλουσι	καὶ	τίς ἡ φύσις αὐτῶν, ἔτι
[2, 8]	τυγχάνουσιν. Περὶ μὲν οὖν σεισμῶν,	καὶ	τίς ἡ φύσις, καὶ διὰ
[2, 8]	ᾖ πάμπαν ἀπολελοιπὸς τὸ φῶς	καὶ	τὸ ἀπὸ τοῦ ἡλίου θερμὸν
[2, 8]	ῥεῖν ὑπὸ γῆν τὰ πνεύματα	καὶ	τὸ γιγνόμενον περὶ ταύτας τὰς
[2, 6]	γὰρ αὕτη ἀφ' ἧς πνεῖ,	καὶ	τὸ Θ τῷ Η ἐναντίον·
[2, 7]	εἰρημένην· τό τε γὰρ ἄνω	καὶ	τὸ κάτω νομίζειν οὕτως ἔχειν
[2, 7]	ὡς οὔσης κυρτῆς καὶ σφαιροειδοῦς·	καὶ	τὸ λέγειν μὲν ὡς διὰ
[2, 2]	γὰρ ἡμέραν ποταμῶν ῥεόντων ἀναρίθμων	καὶ	τὸ μέγεθος ἀπλέτων οὐδὲν ἡ
[2, 2]	σωτηρίαν, τοσούτων καὶ τὸ πλῆθος	καὶ	τὸ μέγεθος ὄντων. Τὸ δ'
[2, 2]	ἐξατμίσειεν τὸ ὕδωρ. Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ μόνον φροντίσαι τοῦ ἡλίου,
[2, 2]	ἀδύνατον. Ἔτι τὸ γιγνόμενον ὕδωρ	καὶ	τὸ πάλιν ἀναγόμενον πόθεν ἔσται;
[2, 2]	ἡ τῆς ὑγρᾶς τροφῆς ὑπόστασις	καὶ	τὸ περίττωμα φαίνεται πικρὸν ὂν
[2, 2]	αὐτοὺς παριδεῖν τὴν σωτηρίαν, τοσούτων	καὶ	τὸ πλῆθος καὶ τὸ μέγεθος
[2, 3]	δι' ἠθμοῦ τὸ γεῶδες ἀποκρίνεται	καὶ	τὸ ποιοῦν τὴν ἁλμυρότητα διὰ
[2, 1]	τῆς γῆς ὑψηλὰ σημεῖόν τι	καὶ	τὸ πολλοὺς πεισθῆναι τῶν ἀρχαίων
[2, 3]	ἀεὶ τῶν μερῶν, καθάπερ ἀὴρ	καὶ	τὸ πότιμον ὕδωρ καὶ πῦρ
[2, 3]	ἁλμυρὰν αὐτὴν εἶναι. Εἰ δὲ	καὶ	τὸ πρῶτον εὐθὺς ἦν, λεκτέον
[2, 3]	ἴσου γ' ὄντος τοῦ πλήθους,	καὶ	τὸ πρῶτον· ἢ εἰ μηδὲ
[2, 7]	σωμάτων, ἄνω δὲ τὰ κοῦφα	καὶ	τὸ πῦρ, εὔηθες, καὶ ταῦθ'
[2, 9]	ἔοικεν εἰρῆσθαι προχείρως. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ τὴν ἀπὸ τῶν ἀκτίνων
[2, 3]	καθάπερ τὸ τῶν ῥεόντων ὑδάτων	καὶ	τὸ τῆς φλογὸς ῥεῦμα) φανερὸν
[2, 8]	τά τε περὶ Σίπυλον ἀνετράπη	καὶ	τὸ Φλεγραῖον καλούμενον πεδίον καὶ
[2, 5]	οὐ γὰρ ὑπερβάλλει τὰ καύματα	καὶ	τὸ ψῦχος κατὰ μῆκος, ἀλλ'
[2, 1]	Αἱ μὲν οὖν διαφοραὶ τοσαῦται	καὶ	τοιαῦται τῶν ὑδάτων εἰσίν· τούτων
[2, 2]	αὐτὸ συμβαίνει καὶ τούτοις ἄλογον	καὶ	τοῖς φάσκουσι τὸ πρῶτον ὑγρᾶς
[2, 8]	αἱ κατὰ τὸν τόπον αὐτὸν	καὶ	τὸν γειτνιῶντα συνέλθωσιν εἰς ἕν,
[2, 4]	γὰρ τὴν ἀναθυμίασιν διαφέρειν ἀναγκαῖον,	καὶ	τὸν ἥλιον καὶ τὴν ἐν
[2, 1]	τοῦ παντὸς τοῦτο μόριον ὄν·	καὶ	τὸν λοιπὸν οὐρανὸν ὅλον περὶ
[2, 3]	ὅτι διὰ τοῦτο διαμένειν ἀναγκαῖον	καὶ	τὸν λοιπὸν χρόνον αὐτήν. Ἢ
[2, 8]	γῇ τὸ πνεῦμα παραπλήσιον ποιεῖν,	καὶ	τὸν μὲν τῶν σεισμῶν οἷον
[2, 2]	τοῦ ἡλίου θερμαινομένου, ἀέρα γενέσθαι	καὶ	τὸν ὅλον οὐρανὸν αὐξηθῆναι, καὶ
[2, 1]	γῆν ἀλλὰ περὶ τὴν γῆν	καὶ	τὸν τόπον τοῦτον, ἀφανίζεσθαι δὲ
[2, 8]	δὲ ῥαγέντος ἐξῆλθεν πνεῦμα πολὺ	καὶ	τὸν φέψαλον καὶ τὴν τέφραν
[2, 1]	αἰτίαν οὕτως φαίνεται ῥέουσα, τοιαῦτα	καὶ	τοσαῦθ' ἡμῖν εἰρήσθω. ~Β' (Περὶ
[2, 3]	ἅμα διὰ τί οὐκ εἰ	καὶ	τότε ἀνήχθη καὶ νῦν πάσχει
[2, 3]	ἱδρὼς γίγνεται πικρός. εἴπερ γὰρ	καὶ	τότε, καὶ νῦν ἐχρῆν. Οὐ
[2, 3]	τὴν σύμμειξιν. Τοῦτο γὰρ αἴτιον	καὶ	τοῦ βάρους (πλέον γὰρ ἕλκει
[2, 8]	πάθος. Τὸ δ' αὐτὸ αἴτιον	καὶ	τοῦ εἰωθότος ἐνίοτε γίγνεσθαι σημείου
[2, 8]	ὥσθ' ὑπό τε τοῦ ἡλίου	καὶ	τοῦ ἐν αὐτῇ πυρὸς θερμαινομένης
[2, 3]	καὶ ἁλμυρὸν γίγνεται τοῦ πινομένου	καὶ	τοῦ ἐν τῇ τροφῇ ὑγροῦ
[2, 2]	ὑγρᾶς οὔσης καὶ τῆς γῆς,	καὶ	τοῦ κόσμου τοῦ περὶ τὴν
[2, 3]	τῷ καταφερομένῳ ὕδατι συμβάλλεται τοιοῦτον,	καὶ	τοῦ μετοπώρου πλατέα τὰ ὕδατα·
[2, 2]	ἀρχὴ τῶν ὑγρῶν ἔδοξεν εἶναι	καὶ	τοῦ παντὸς ὕδατος ἡ θάλαττα.
[2, 3]	τὸ ἁλμυρὸν ἢ τὸ πότιμον)	καὶ	τοῦ πάχους· καὶ γὰρ τὸ
[2, 9]	τὸ ὕδωρ ὑπὸ τοῦ ἡλίου	καὶ	τοῦ πυρὸς γίγνεται θερμόν· ἀλλ'
[2, 2]	τῆς γενέσεως αὐτῆς, εἰ γέγονε,	καὶ	τοῦ χυμοῦ, τίς ἡ αἰτία
[2, 3]	καὶ (ὅταν γένηται, ξηρανεῖται πάλιν·	καὶ	τοῦθ' οὕτως κατὰ κύκλον ἀναγκαῖον
[2, 8]	γειτνιῶντα συνέλθωσιν εἰς ἕν, ὥσπερ	καὶ	τοὺς αὐχμοὺς ἔφαμεν γίγνεσθαι καὶ
[2, 4]	αὐχμοί. Ὁτὲ μὲν οὖν συμβαίνει	καὶ	τοὺς αὐχμοὺς καὶ τὰς ἐπομβρίας
[2, 5]	ἐξ Αἰθιοπίας πρὸς τὴν Μαιῶτιν	καὶ	τοὺς ἐσχατεύοντας τῆς Σκυθίας τόπους
[2, 3]	ποιεῖν ἁλμυράν) ἄτοπον τὸ μὴ	καὶ	τοὺς ποταμοὺς ἁλμυροὺς εἶναι· πῶς
[2, 2]	παντὸς ὕδατος ἡ θάλαττα. Διὸ	καὶ	τοὺς ποταμοὺς οὐ μόνον εἰς
[2, 8]	τὴν γῆν γιγνομένους τὸ πνεῦμα,	καὶ	τοὺς πρὸ τῶν σεισμῶν· καὶ
[2, 3]	ἀνέρχεται, τὸ δὲ πάλιν συγκαταβαίνει,	καὶ	τοὺς τόπους μεταβάλλει τά τ'
[2, 8]	δύνασθαι κινεῖν ἐπιδήλως. Ποιεῖ δὲ	καὶ	τοὺς ψόφους τοὺς ὑπὸ τὴν
[2, 2]	καταφέρεται πάλιν πρὸς τὴν γῆν.	Καὶ	τοῦτ' ἀεὶ βούλεται ποιεῖν ἡ
[2, 3]	δυνάμεως, καὶ συγκαταφέρεσθαι πάλιν ὕοντος,	καὶ	τοῦτ' ἀεὶ γίγνεσθαι κατά τινα
[2, 9]	ἐκπυροῦται λεπτῇ καὶ ἀσθενεῖ πυρώσει,	καὶ	τοῦτ' ἔστιν ἣν καλοῦμεν ἀστραπήν,
[2, 3]	τῆς φλογὸς ῥεῦμα) φανερὸν δὴ	καὶ	τοῦτο καὶ πιθανόν, ὡς ἀδύνατον
[2, 8]	δ' ἐντὸς γίγνεσθαι τὸ πνεῦμα·	καὶ	τοῦτο ὁτὲ μὲν συνεχὲς ἔξω
[2, 2]	ὄντων. Τὸ δ' αὐτὸ συμβαίνει	καὶ	τούτοις ἄλογον καὶ τοῖς φάσκουσι
[2, 2]	καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν αὐξηθῆναι,	καὶ	τοῦτον πνεύματά τε παρέχεσθαι καὶ
[2, 6]	καὶ διωρισμένα πνεύματα ταῦτ' ἐστὶ	καὶ	τοῦτον τέτακται τὸν τρόπον· τοῦ
[2, 6]	πνέουσιν· ἡ δ' αἰτία εἴρηται	καὶ	τούτου πρότερον. Οἱ δ' ἐτησίαι
[2, 1]	περὶ τοῦτον συνεστάναι τὸν τόπον	καὶ	τούτου χάριν ὡς ὄντα τιμιώτατον
[2, 7]	πρότερον Ἀναξιμένης ὁ Μιλήσιος ἀπεφήναντο,	καὶ	τούτων ὕστερον Δημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης.
[2, 3]	εἴτε διὰ βάρος, ὥσπερ τινὲς	καὶ	τούτων φασίν (ἐν προχείρῳ γὰρ
[2, 8]	ὥσπερ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν	καὶ	τρόμων καὶ σφυγμῶν αἴτιόν ἐστιν
[2, 1]	ξηραινόμενον τὸ μὲν διατμίσαν πνεύματα	καὶ	τροπὰς ἡλίου καὶ σελήνης φασὶ
[2, 8]	ἀὴρ παντοδαποὺς ἀφίησι ψόφους, οὕτως	καὶ	τύπτων αὐτός· οὐδὲν γὰρ διαφέρει·
[2, 1]	ὁ Σικελικός· ὁ δὲ Σαρδονικὸς	καὶ	Τυρρηνικὸς βαθύτατοι πάντων. Τὰ δ'
[2, 8]	τε ποιεῖ τὴν ἐντὸς ἀναθυμίασιν,	καὶ	τῷ ἐναπολαμβάνεσθαι ἐν στενοτέροις τόποις
[2, 6]	πνεῖν) Διωρισμένων οὖν τῷ ψυχρῷ	καὶ	τῷ θερμῷ καὶ ἀλεεινῷ τῶν
[2, 3]	μετοπωρινῶν· ὅ τε γὰρ νότος	καὶ	τῷ μεγέθει καὶ τῷ πνεύματι
[2, 2]	ῥεύματα ποταμῶν, ὑποτεμνόμενοι τῷ τόπῳ	καὶ	τῷ μήκει τὰς ὁδούς· διόπερ
[2, 3]	γὰρ νότος καὶ τῷ μεγέθει	καὶ	τῷ πνεύματι ἀλεεινότατος ἄνεμός ἐστιν,
[2, 3]	μορίων ἀριθμῷ ἢ τῷ εἴδει	καὶ	τῷ ποσῷ μεταβαλλόντων ἀεὶ τῶν
[2, 2]	γὰρ ἂν εὔλογον εἶναι, καθάπερ	καὶ	τῶν ἄλλων στοιχείων ἐστὶν ἠθροισμένος
[2, 2]	(τίς ἐστιν τόπος ὕδατος ὥσπερ	καὶ	τῶν ἄλλων στοιχείων) καὶ ταύτην
[2, 2]	φαίνεται σῶμα κείμενον ἀθρόον, ὥσπερ	καὶ	τῶν ἄλλων στοιχείων, πλὴν τὸ
[2, 3]	χυμῶν· στυπτηρίας γὰρ καὶ κονίας	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων γίγνεται
[2, 9]	τῆς βροντῆς καὶ τῆς ἀστραπῆς	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων, καὶ
[2, 3]	τὴν ξηρὰν καὶ τὴν ὑγράν·	καὶ	τῶν θερμοτάτων γε κατὰ τὴν
[2, 3]	διὰ τὴν τοῦ παντὸς γένεσιν	καὶ	τῶν μορίων· καὶ πάλιν γ'
[2, 5]	ἀνάλογον ἕξει τά τ' ἄλλα	καὶ	τῶν πνευμάτων ἡ στάσις· ὥστε
[2, 6]	ἀπέχει τὰ κατὰ διάμετρον, ἀναγκαῖον	καὶ	τῶν πνευμάτων ταῦτα ἀλλήλοις ἐναντία
[2, 1]	τὴν τῆς γῆς κοιλότητα ῥεῖ,	καὶ	τῶν ποταμῶν τὸ πλῆθος· ἡ
[2, 5]	Τὰ δὲ τῆς Ἰνδικῆς ἔξω	καὶ	τῶν στηλῶν τῶν Ἡρακλείων διὰ
[2, 6]	ἀρχῆς αὐτῶν γενέσεως καὶ οὐσίας	καὶ	τῶν συμβαινόντων κοινῇ τε παθημάτων
[2, 8]	μεγέθους τὸ πλῆθος τοῦ πνεύματος	καὶ	τῶν τόπων τὰ σχήματα δι'
[2, 4]	μὲν ἔπομβρα τὰ ἔτη γίγνεται	καὶ	ὑγρά, ὁτὲ δὲ ἀνεμώδη καὶ
[2, 8]	μυκᾶσθαι τὴν γῆν. Ἤδη δὲ	καὶ	ὕδατα ἀνερράγη γιγνομένων σεισμῶν· ἀλλ'
[2, 3]	ξηρᾶς, ὅταν συνιστῆται εἰς νέφη	καὶ	ὕδωρ, ἀναγκαῖον ἐμπεριλαμβάνεσθαί τι πλῆθος
[2, 8]	ῥοώδης ἢ ἡ χώρα σομφὴ	καὶ	ὕπαντρος· διὸ καὶ περὶ Ἑλλήσποντον
[2, 5]	ὑπό τε τῆς οἰκείας θερμότητος	καὶ	ὑπὸ τῆς τοῦ ἡλίου οἷον
[2, 4]	τε τοῦ ἐν αὐτῇ θερμοῦ	καὶ	ὑπὸ τοῦ ἄνωθεν ἀναθυμιᾶται, τοῦτο
[2, 7]	τὴν γῆν καὶ ξηραινομένην ῥήγνυσθαι,	καὶ	ὑπὸ τούτων τῶν ἀπορρηγνυμένων κολωνῶν
[2, 7]	αὐχμοῖς, ὥσπερ εἴρηται, ξηραινομένην ῥήγνυσθαι,	καὶ	ὑπὸ τῶν ὑδάτων ὑπερυγραινομένην διαπίπτειν.
[2, 1]	δὲ στασίμων τὰ μὲν συλλογιμαῖα	καὶ	ὑποστάσεις, οἷον τὰ τελματιαῖα καὶ
[2, 9]	Γίγνεται δὲ μετὰ τὴν πληγὴν	καὶ	ὕστερον τῆς βροντῆς· ἀλλὰ φαίνεται
[2, 3]	συγκαταφερομένης τοιαύτης τινὸς δυνάμεως οἵα	καὶ	φαίνεται ὑφισταμένη ἐν τοῖς ἀγγείοις
[2, 2]	γλυκύτατον ἀνάγεται καθ' ἑκάστην ἡμέραν	καὶ	φέρεται διακρινόμενον καὶ ἀτμίζον εἰς
[2, 8]	μετὰ πνεύματος ᾖ, γίγνεται φλὸξ	καὶ	φέρεται ταχέως. Οὐκ ἂν οὖν
[2, 2]	τὴν γένεσιν, τοῦ δὲ γιγνομένου	καὶ	φθειρομένου πάλιν εἰς ὕδωρ, ἀλλ'
[2, 2]	τῆς μεταβολῆς καὶ γενέσεώς τε	καὶ	φθορᾶς οὔσης, τὸ μὲν λεπτότατον
[2, 4]	δὲ ξηρὰ τῶν πνευμάτων ἀρχὴ	καὶ	φύσις πάντων. Ταῦτα δὲ ὅτι
[2, 5]	ἄλλην μήπω ἐπιρρεῖν. Ἄκριτος δὲ	καὶ	χαλεπὸς ὁ Ὠρίων εἶναι δοκεῖ,
[2, 4]	καὶ ἀπὸ τροπῶν θέρος γίγνεται	καὶ	χειμών, καὶ ἀνάγεταί τε ἄνω
[2, 4]	πρὸς τὸν ἐναντίον τόπον ὕδατα	καὶ	χειμῶνες. Διὰ μὲν οὖν τὴν
[2, 5]	πνεῖ τόπων, οἳ πλήρεις ὕδατος	καὶ	χιόνος εἰσὶ πολλῆς, ὧν τηκομένων
[2, 6]	καὶ ὅτι πολλῷ πλέον ὕδωρ	καὶ	χιὼν ἀπωθεῖται εἰς τοῦτο τὸ
[2, 3]	καὶ ἧττον παντοδαπὰς λαμβάνει μορφὰς	καὶ	χρόας χυμῶν· στυπτηρίας γὰρ καὶ
[2, 3]	Σικελίας· ἐκεῖ γὰρ ὀξάλμη γίγνεται,	καὶ	χρῶνται καθάπερ ὄξει πρὸς ἔνια
[2, 9]	ἀλλ' ὅμως ὅταν πάλιν συνίῃ	καὶ	ψύχηται τὸ ὕδωρ πηγνύμενον, οὐδεμίαν
[2, 8]	περὶ τοὺς ὄρθρους νηνεμίαν τε	καὶ	ψῦχος. Τὴν μὲν γὰρ νηνεμίαν
[2, 4]	οὔσης ὑγρὰν εἶναι τὴν ἄνω	καὶ	ψυχράν, οὕτω καὶ περὶ τοὺς
[2, 8]	τὸν ἀέρα πλήρη πολλῆς ὄντα	καὶ	ψυχρᾶς ἀτμίδος, (ὥσπερ τὸ πνεῦμα
[2, 4]	ἡ μὲν γὰρ ἀτμὶς ὑγρὸν	καὶ	ψυχρόν (εὐόριστον μὲν γὰρ ὡς
[2, 9]	τὸν ἄνω τόπον, ταύτῃ πυκνοτέραν	καὶ	ψυχροτέραν ἀναγκαῖον εἶναι τὴν σύστασιν·
[2, 9]	ἀναγκαῖον εἶναι τὸ αἴτιον ἀεὶ	καὶ	ὡρισμένον, τό τε τῆς βροντῆς
[2, 6]	γάρ. Ἀπὸ δὲ τοῦ Ζ	καικίας·	αὕτη γὰρ ἀνατολὴ θερινή. Ἐναντίος
[2, 6]	περὶ (ἰσημερίαν τὴν μὲν ἐαρινὴν	καικίας	καὶ ὅλως τὰ ἐπέκεινα τροπῆς
[2, 6]	θρασκίας καὶ μέσης· ὁ δὲ	καικίας	κοινὸς ἀπηλιώτου καὶ βορέου· νότος
[2, 6]	μὲν σφόδρα, λὶψ δὲ ἀραιοτέροις,	καικίας	μὲν διά τε τὸ ἀνακάμπτειν
[2, 6]	Νέφεσι δὲ πυκνοῦσι τὸν οὐρανὸν	καικίας	μὲν σφόδρα, λὶψ δὲ ἀραιοτέροις,
[2, 6]	παροιμία ἕλκων ἐφ' αὑτὸν ὥστε	καικίας	νέφος. Αἱ δὲ περιστάσεις γίγνονται
[2, 6]	ἐναντίον, οἷον ὑγροὶ λὶψ καὶ	καικίας,	ὃν ἑλλησποντίαν ἔνιοι καλοῦσιν, καὶ
[2, 6]	πηγνύντες ἢ προωθοῦντες. Ὁ δὲ	καικίας	οὐκ αἴθριος, ὅτι ἀνακάμπτει εἰς
[2, 6]	καλοῦσιν μέσην· οὗτος γὰρ μέσος	καικίου	καὶ ἀπαρκτίου. Ἡ δὲ τοῦ
[2, 3]	περὶ μὲν τούτων ἐν ἄλλοις	καιροῖς	οἰκειοτέροις ποιητέον τὴν σκέψιν. Νῦν
[2, 9]	τοιαύτην ἔκπτωσιν οἵαν ἐκεῖνοι λέγουσιν.	Καίτοι	γ' ἐχρῆν κατὰ λόγον τοῦ
[2, 5]	λαμβάνειν τῶν τοιούτων τὰς ἀκριβείας.	Καίτοι	ἐπὶ πλάτος μὲν μέχρι τῶν
[2, 7]	ὑπερβολῇ τοιαύτῃ παρὰ τοὺς ἄλλους;	καίτοι	ἐχρῆν. Ὅλως δὲ τοῖς οὕτως
[2, 2]	πάλιν ῥεῖ πρὸς τὴν ἀρχήν.	Καίτοι	πάντες οἱ ποταμοὶ φαίνονται τελευτῶντες
[2, 9]	πάντα τὰ τοιαῦτα φέρεται κάτω,	καίτοι	πεφυκότος ἄνω τοῦ θερμοῦ φέρεσθαι
[2, 9]	πρῶτος ἀφικνεῖται ψόφος τῆς κωπηλασίας.	Καίτοι	τινὲς λέγουσιν ὡς ἐν τοῖς
[2, 2]	ἂν ῥέψῃ κυμαίνων ὁ Τάρταρος.	Καίτοι	τούτου συμβαίνοντος γένοιτ' ἂν τὸ
[2, 2]	ὡς ἕκαστον πέφυκεν. Ὥσπερ οὖν	κἀκεῖ	ἄτοπον εἴ τις τῆς ποτίμου
[2, 6]	ὑφ' ἡμῶν οἰκούμενον· ἔσται γὰρ	κἀκεῖνο	διελεῖν τὸν αὐτὸν τρόπον. Ὑποκείσθω
[2, 5]	ὥστε καθάπερ ἐνταῦθα βορέας ἐστίν,	κἀκείνοις	ἀπὸ τῆς ἐκεῖ ἄρκτου τις
[2, 1]	πελάγους, διὰ τὸ ταλαντεύεσθαι δεῦρο	κἀκεῖσε	πολλάκις. Τοῦτο δ' ἐν μὲν
[2, 3]	τις τόπος ἐν ᾧ πεφύκασι	κάλαμοι	καὶ σχοῖνος· τούτων κατακάουσι, καὶ
[2, 9]	ἄνωθεν αἰθέρος, ὃ δὴ ἐκεῖνος	καλεῖ	πῦρ κατενεχθὲν ἄνωθεν κάτω. Τὴν
[2, 9]	ποιεῖ πληγήν, ἧς ὁ ψόφος	καλεῖται	βροντή. Γίγνεται δ' ἡ πληγὴ
[2, 4]	μὲν ὑγρὰ ἡ δὲ ξηρά·	καλεῖται	δ' ἡ μὲν ἀτμίς, ἡ
[2, 6]	εἶναι, ὅσα κατὰ διάμετρόν ἐστιν.	Καλεῖται	δὲ κατὰ τὴν θέσιν τῶν
[2, 6]	δὲ τὰ μὲν βόρεια τούτων	καλεῖται,	τὰ δὲ νότια· προστίθεται δὲ
[2, 9]	πυρώσει, καὶ τοῦτ' ἔστιν ἣν	καλοῦμεν	ἀστραπήν, ᾗ ἂν ὥσπερ (ἐκπῖπτον
[2, 5]	βορέαι μὲν γίγνονται συνεχεῖς, οὓς	καλοῦμεν	ἐτησίας, μετὰ τὰς θερινὰς τροπάς,
[2, 8]	ἧς ἐποίησε τὸν ἄνεμον, ὃν	καλοῦμεν	σεισμόν. Ἕως ἂν οὖν ἀναλωθῇ
[2, 1]	λέγω δ' οἷον τὰ φρεατιαῖα	καλούμενα·	πάντων γὰρ ἀνωτέρω δεῖ τὴν
[2, 5]	ἀλόγως· γίγνονται μὲν γὰρ οἱ	καλούμενοι	λευκόνοτοι τὴν ἀντικειμένην ὥραν, οὐχ
[2, 8]	Σίπυλον ἀνετράπη καὶ τὸ Φλεγραῖον	καλούμενον	πεδίον καὶ τὰ περὶ τὴν
[2, 6]	τε ἰθαγενὴς καὶ ὁ ἀργέστης	καλούμενος.	Ὅλως δὲ τὰ μὲν βόρεια
[2, 2]	καὶ πηγὴ τῶν ὑδάτων (ὁ	καλούμενος	Τάρταρος, περὶ τὸ μέσον ὕδατός
[2, 8]	δ' ἐστὶν μία τῶν Αἰόλου	καλουμένων	νήσων) ἐν ταύτῃ γὰρ ἀνῴδει
[2, 4]	πλεῖστα καὶ κυριώτατα τῶν πνευμάτων.	Καλοῦνται	δ' οἱ μὲν ἀπὸ τῆς
[2, 6]	μὲν γὰρ τοῦ Ι ὃν	καλοῦσι	θρασκίαν· οὗτος γὰρ μέσος ἀργέστου
[2, 6]	καὶ καικίας, ὃν ἑλλησποντίαν ἔνιοι	καλοῦσιν,	καὶ εὖρος, ὃν ἀπηλιώτην. ξηροὶ
[2, 6]	ἀπὸ δὲ τοῦ Κ ὃν	καλοῦσιν	μέσην· οὗτος γὰρ μέσος καικίου
[2, 6]	ὁ ἀπὸ τοῦ Ε, ὃν	καλοῦσιν	οἱ μὲν ἀργέστην; οἱ δ'
[2, 9]	τῇ φλογὶ γιγνομένῳ ψόφῳ, ὃν	καλοῦσιν	οἱ μὲν τὸν Ἥφαιστον γελᾶν,
[2, 6]	ὀλίγον πνεῖ τις ἄνεμος, ὃν	καλοῦσιν	οἱ περὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον
[2, 2]	ὁρᾷ ὑπομένον, οὐκ ἂν ὑπολαμβάνοι	καλῶς.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τούτοις·
[2, 3]	τοῦ ἐξιόντος ὑγροῦ, δῆλον ὅτι	κἀν	τῇ θαλάττῃ τὸ ἐκ τῆς
[2, 2]	εἰς δὲ γῆν οὐδείς, ἀλλὰ	κἂν	ἀφανισθῇ, πάλιν ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι δὲ
[2, 3]	ἀθρόοι ῥέουσιν. Ὁμοίως δὲ γελοῖον	κἂν	εἴ τις εἰπὼν ἱδρῶτα τῆς
[2, 9]	δὲ διαφέρει πλεῖστον· ὅμοιον γὰρ	κἂν	εἴ τις οἴοιτο τὸ ὕδωρ
[2, 4]	πνεῖν, ὁ δ' ἀὴρ ἐπίδηλος,	κἂν	ᾖ νέφος ἢ ἀχλύς· σημαίνει
[2, 3]	μείξας ἅλας, ἐπιπλέουσι τὰ ᾠά,	κἂν	ᾖ πλήρη· σχεδὸν γὰρ ὥσπερ
[2, 2]	ἀναχθὲν ὁρῶμεν καταβαῖνον πάλιν ὕδωρ·	κἂν	μὴ κατ' ἐνιαυτὸν ἀποδιδῷ καὶ
[2, 3]	ἐνοῦσαν ἢ ἐγγιγνομένην δύναμιν πυρός·	καομένη	γὰρ ἡ γῆ τῷ μᾶλλον
[2, 3]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τοῖς	καομένοις·	οὗ γὰρ ἂν μὴ κρατήσῃ
[2, 3]	γίγνεται περίττωσις, ἐν δὲ τοῖς	καομένοις	τέφρα. Διὸ καὶ τὴν θάλαττάν
[2, 4]	χρωμένους καθόλου προσαγορεύειν αὐτὴν οἷον	καπνόν·	ἔστι δ' οὔτε τὸ ὑγρὸν
[2, 4]	παραπλησίως οἷον ἐκ χλωρῶν ξύλων	καπνόν,	ἡ δ' ἀναθυμίασις αὕτη ἄνεμός
[2, 5]	ἐμπέσῃ ὑπέκκαυμα, φθάνει πολλάκις πρὶν	καπνὸν	ποιῆσαι κατακαυθέν. Διὰ μὲν οὖν
[2, 4]	ὕδωρ μὴ θερμανθέν) ὁ δὲ	καπνὸς	θερμὸν καὶ ξηρόν· ὥστε καθάπερ
[2, 4]	ὁτὲ δὲ τὴν ξηρὰν καὶ	καπνώδη,	ὁτὲ μὲν ἔπομβρα τὰ ἔτη
[2, 4]	τῆς μὲν ἀτμιδώδους τῆς δὲ	καπνώδους,	ἀμφοτέρας ἀναγκαῖον γίγνεσθαι. Τούτων δ'
[2, 1]	θάλατταν, ἡ δ' Ὑρκανία καὶ	Κασπία	κεχωρισμέναι τε ταύτης καὶ περιοικούμεναι
[2, 4]	τῷ χειμῶνι νήνεμα καὶ ἄπνοα,	κατ'	αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν τόπον· ἀλλὰ
[2, 6]	πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τόπον, ὥσπερ	κατ'	εἶδος ἐναντία τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα
[2, 2]	καταβαῖνον πάλιν ὕδωρ· κἂν μὴ	κατ'	ἐνιαυτὸν ἀποδιδῷ καὶ καθ' ἑκάστην
[2, 1]	θάλατται πρὸς ἀλλήλας οὐ συμμειγνύουσαι	κατ'	οὐδένα τόπον, ὧν ἡ μὲν
[2, 6]	ταὐτοῦ οὐδὲ τῷ αὐτῷ πνεύματι.	Κατὰ	δὲ τὰς ὥρας τὰς ἐναντίας
[2, 4]	ἡ ξηρὰ ἀναθυμίασις ἐγένετο πλείων,	κατὰ	δὲ τὸ ἄλλο ἡ ἀτμιδώδης,
[2, 6]	τόπον, πλεῖστον δ' ἀπέχει τὰ	κατὰ	διάμετρον, ἀναγκαῖον καὶ τῶν πνευμάτων
[2, 6]	ἀπὸ δυσμῆς θερινῆς πνεῖ, καὶ	κατὰ	διάμετρον αὐτῷ κεῖται μόνος. Οὗτοι
[2, 6]	τὸ Θ τῷ Η ἐναντίον·	κατὰ	διάμετρον γάρ. Ἀπὸ δὲ τοῦ
[2, 6]	μὲν ἐναντίους οὐχ οἷόν τε	(κατὰ	διάμετρον γάρ· ἅτερος οὖν παύσεται
[2, 6]	δυσμῆς χειμερινῆς, ἐναντίος δὲ τούτῳ	(κατὰ	διάμετρον γὰρ κεῖται) Ἀπὸ δὲ
[2, 6]	ταῦτα ἀλλήλοις ἐναντία εἶναι, ὅσα	κατὰ	διάμετρόν ἐστιν. Καλεῖται δὲ κατὰ
[2, 6]	τόπον τὰ κείμενα πρὸς ἄλληλα	κατὰ	διάμετρον. Ἔστω οὖν τὸ μὲν
[2, 6]	οὗ τὸ Μ· τοῦτο γὰρ	κατὰ	(διάμετρον) οὔτε τῷ Ι, τῷ
[2, 6]	μόνος. Οὗτοι μὲν οὖν οἱ	κατὰ	διάμετρόν τε κείμενοι ἄνεμοι καὶ
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ Ν· τοῦτο γὰρ	κατὰ	διάμετρον τὸ σημεῖον, εἰ μὴ
[2, 3]	ξηρανεῖται πάλιν· καὶ τοῦθ' οὕτως	κατὰ	κύκλον ἀναγκαῖον ἀεὶ βαδίζειν· μᾶλλον
[2, 9]	ἐκεῖνοι λέγουσιν. Καίτοι γ' ἐχρῆν	κατὰ	λόγον τοῦ μεγέθους τὴν ζέσιν
[2, 4]	συνεχῆ γίγνεσθαι χώραν, ὁτὲ δὲ	κατὰ	μέρη· πολλάκις γὰρ ἡ μὲν
[2, 8]	ὑπόστασις τοῦ κύματος τὸν κατακλυσμόν.	Κατὰ	μέρος δὲ γίγνονται οἱ σεισμοὶ
[2, 1]	θαλάττης οὔσης. Ὥσπερ οὖν καὶ	κατὰ	μέρος ἐκ τῶν ὑψηλῶν οἱ
[2, 8]	γίγνεσθαι καὶ τὰς ὑπερομβρίας τὰς	κατὰ	μέρος. Καὶ οἱ μὲν σεισμοὶ
[2, 8]	τόπον, οἱ δ' ἄνεμοι οὔ·	κατὰ	μέρος μέν, ὅταν αἱ ἀναθυμιάσεις
[2, 6]	ἐν τοῖς προβλήμασιν εἰρῆσθαι τοῖς	κατὰ	μέρος, νῦν λέγωμεν. Δεῖ δὲ
[2, 5]	τὰ καύματα καὶ τὸ ψῦχος	κατὰ	μῆκος, ἀλλ' ἐπὶ (πλάτος, ὥστ'
[2, 4]	ἐκεῖνον τὸν τόπον· ἀλλὰ τὸ	κατὰ	μικρὸν ἀποπνέον καὶ λανθάνον ἔξω
[2, 1]	ὧν ἡ μὲν ἐρυθρὰ φαίνεται	κατὰ	μικρὸν κοινωνοῦσα πρὸς τὴν ἔξω
[2, 4]	δ' ἐκ πολλῶν ἀναθυμιάσεων συνιουσῶν	κατὰ	μικρόν, ὥσπερ αἱ τῶν ποταμῶν
[2, 4]	τὰς ἐπομβρίας πολλοὺς ἅμα καὶ	κατὰ	συνεχῆ γίγνεσθαι χώραν, ὁτὲ δὲ
[2, 5]	πλῆθος, ἅπαν εἶναι πορεύσιμον, καὶ	κατὰ	τὰ φαινόμενα περί τε τοὺς
[2, 8]	τῆς τοῦ ἡλίου φορᾶς ἤδη	κατὰ	τὰς διαφορὰς τῶν τόπων, ἐφ'
[2, 5]	οἰκουμένην, τοῦτο δ' ἐστὶν ἀδύνατον	κατά	τε τὰ φαινόμενα καὶ κατὰ
[2, 1]	Ῥέουσα δ' ἡ θάλαττα φαίνεται	κατά	τε τὰς στενότητας, εἴ που
[2, 6]	κατὰ διάμετρόν ἐστιν. Καλεῖται δὲ	κατὰ	τὴν θέσιν τῶν τόπων τὰ
[2, 3]	ὑγράν· καὶ τῶν θερμοτάτων γε	κατὰ	τὴν κοιλίαν ζῴων συμβαίνει θερμοτάτην
[2, 4]	ἀναθυμίασιν, οἷον ἡ μὲν ξηρὰ	κατὰ	τὴν οἰκείαν ῥεῖ χώραν, ἡ
[2, 1]	δ' ἐντὸς Ἡρακλείων στηλῶν ἅπασα	κατὰ	τὴν τῆς γῆς κοιλότητα ῥεῖ,
[2, 6]	αὐτῶν καταπαυομένων εἰς τοὺς ἐχομένους	κατὰ	τὴν τοῦ ἡλίου μετάστασιν, διὰ
[2, 4]	ὑγροῦ, ἀλλὰ πάντα ταῦτα λέγεται	κατὰ	τὴν ὑπεροχήν. Φερομένου δὴ τοῦ
[2, 4]	νέφη τε καὶ πνεύματα γίγνεται	κατὰ	τὴν ὥραν ἑκάστην ὡς πέφυκεν·
[2, 3]	Ἔλαβον δὲ ταύτην τὴν διάνοιαν	κατὰ	τῆς θαλάττης ἐκ τοῦ πολλοὺς
[2, 3]	ὕοντος, καὶ τοῦτ' ἀεὶ γίγνεσθαι	κατά	τινα τάξιν, ὡς ἐνδέχεται μετέχειν
[2, 1]	ἂν ἐλάνθανον αἱ πηγαί, εἰ	κατά	τινα τόπον αὐτῶν ἦσαν. Ῥέουσα
[2, 3]	τὴν αἰτίαν εἴπομεν, ὅτι τῶν	κατά	τινα χρόνον ὑπερβολῶν γιγνομένων ὕδατος
[2, 8]	πλάτος· γίγνεται δ' ὀλιγάκις καὶ	κατά	τινας τόπους, οἷον σφυγμός, ἄνω
[2, 6]	εἶδος ἐναντία τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα	κατὰ	τὸ εἶδος· πλεῖστον δ' ἀπέχει
[2, 4]	ἴδιον· οὐ μὴν ἀλλ' ἐνίοτε	κατὰ	τοδὶ μὲν τὸ μέρος ἡ
[2, 2]	κεῖται φανερῶς· ὥστε δῆλον ὅτι	κατὰ	τὸν αὐτὸν λόγον καὶ περὶ
[2, 2]	ὅθεν ἤρξαντο ῥεῖν, πολλὰ μὲν	κατὰ	τὸν αὐτὸν τόπον, τὰ δὲ
[2, 6]	τοῦ ΙΚ διάμετρος βούλεται μὲν	κατὰ	τὸν διὰ παντὸς εἶναι φαινόμενον,
[2, 5]	κατά τε τὰ φαινόμενα καὶ	κατὰ	τὸν λόγον. Ὅ τε γὰρ
[2, 2]	ῥεῖν οὐκ ἐπὶ ταὐτὸν ἀεὶ	κατὰ	τὸν λόγον τοῦτον· ἐπεὶ γὰρ
[2, 5]	κεφαλῆς γιγνόμενος ἡμῖν, ὅταν ᾖ	κατὰ	τὸν μεσημβρινόν. Διὸ καὶ γελοίως
[2, 9]	διὰ τί ποτε τοῦτο γίγνεται	κατὰ	τὸν οὐρανὸν ὅταν ἐπινέφελον ᾖ
[2, 8]	μέν, ὅταν αἱ ἀναθυμιάσεις αἱ	κατὰ	τὸν τόπον αὐτὸν καὶ τὸν
[2, 6]	Ὑποκείσθω δὲ πρῶτον μὲν ἐναντία	κατὰ	τόπον εἶναι τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα
[2, 6]	οὖν τὰ μὲν πλεῖστον ἀπέχοντα	κατὰ	τόπον ἐναντία κατὰ τόπον, πλεῖστον
[2, 6]	πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τόπον ἐναντία	κατὰ	τόπον, πλεῖστον δ' ἀπέχει τὰ
[2, 6]	τὸ εἶδος· πλεῖστον δ' ἀπέχει	κατὰ	τόπον τὰ κείμενα πρὸς ἄλληλα
[2, 6]	τόπον εἶναι τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα	κατὰ	τόπον, ὥσπερ κατ' εἶδος ἐναντία
[2, 3]	ὑποζύγιον ἐπιπλεῖν καὶ οὐ καταδύεσθαι	κατὰ	τοῦ ὕδατος, μαρτύριον ἂν εἴη
[2, 8]	καὶ ἐπὶ δύο ἔτη ἐπισημαίνει	κατὰ	τοὺς αὐτοὺς τόπους. Αἴτιον δὲ
[2, 5]	Φέρεται δὲ καὶ ὁ στέφανος	κατὰ	τοῦτον τὸν τόπον· φαίνεται γὰρ
[2, 3]	τε τῶν φυομένων καὶ γιγνομένων	κατὰ	φύσιν ἀεὶ δεῖ νοεῖν, ὥσπερ
[2, 3]	αὐτῶν, ἔτι δ' ὅσα πάθη	κατὰ	φύσιν αὐτοῖς συμβαίνει ποιεῖν ἢ
[2, 4]	πάλιν· ἐπεὶ δὲ πλεῖστον μὲν	καταβαίνει	ὕδωρ ἐν τούτοις τοῖς τόποις
[2, 2]	γὰρ ἀεὶ τὸ ἀναχθὲν ὁρῶμεν	καταβαῖνον	πάλιν ὕδωρ· κἂν μὴ κατ'
[2, 3]	ξηρανεῖται· πάλιν γὰρ ἐκεῖνο φθήσεται	καταβὰν	εἰς τὴν αὐτὴν τὸ προανελθόν·
[2, 3]	ἢ ὑποζύγιον ἐπιπλεῖν καὶ οὐ	καταδύεσθαι	κατὰ τοῦ ὕδατος, μαρτύριον ἂν
[2, 3]	ἐν μὲν τοῖς ποταμοῖς ὀλίγου	καταδύνειν,	ἐν δὲ τῇ θαλάττῃ μετρίως
[2, 3]	πεφύκασι κάλαμοι καὶ σχοῖνος· τούτων	κατακάουσι,	καὶ τὴν τέφραν ἐμβάλλοντες εἰς
[2, 5]	φθάνει πολλάκις πρὶν καπνὸν ποιῆσαι	κατακαυθέν.	Διὰ μὲν οὖν ταύτας τὰς
[2, 3]	καὶ τὴν θάλαττάν τινες ἐκ	κατακεκαυμένης	φασὶ γενέσθαι γῆς. Ὃ οὕτω
[2, 5]	ὥστ' ἀνάγκη τὸν ἀπὸ τοῦ	κατακεκαυμένου	τόπου πνέοντα ἄνεμον εἶναι νότον.
[2, 8]	γὰρ ἥλιος ὅταν μάλιστα κρατῇ,	κατακλείει	τὴν ἀναθυμίασιν εἰς τὴν γῆν·
[2, 8]	πνεύματος ἐκρήγνυσθαι καὶ ποιεῖν τὸν	κατακλυσμόν.	Ἐγένετο δὲ τοῦτο καὶ περὶ
[2, 8]	δ' ὑπόστασις τοῦ κύματος τὸν	κατακλυσμόν.	Κατὰ μέρος δὲ γίγνονται οἱ
[2, 8]	νηνεμία, πάμπαν εὐθεῖαν καὶ λεπτὴν	καταλείπεσθαι	ὥσπερ ῥηγμῖνα οὖσαν ἀέρος τὴν
[2, 5]	ὅταν γένηται πάγος ἰσχυρός, ἢ	καταμαραινομένης	ὑπὸ τοῦ πνίγους. Αἱ δὲ
[2, 8]	ταχέως, ἀλλ' ἐκ προσαγωγῆς ἅμα	καταμαραινομένου	τοῦ πάθους, καὶ ἡ ἀρχὴ
[2, 2]	αὐτὸν τόπον, τὰ δὲ καὶ	καταντικρὺ	τῇ θέσει τῆς ἐκροῆς, οἷον
[2, 5]	μὲν οὖν ταύτας τὰς αἰτίας	καταπαύει	τε τὰ πνεύματα καὶ ἐξ
[2, 6]	Αἱ δὲ περιστάσεις γίγνονται αὐτῶν	καταπαυομένων	εἰς τοὺς ἐχομένους κατὰ τὴν
[2, 5]	γίγνεσθαι κωλύει, τῇ μὲν μαράνσει	καταπαύων,	τῷ δὲ τάχει τῆς ξηρότητος
[2, 3]	συνεκκρινομένης ἐκ τῶν σαρκῶν, οἷον	καταπλύνοντος	τὸ τοιοῦτον ἐκ τοῦ σώματος
[2, 9]	ἀμφοτέρως μέν, μᾶλλον δ' ἡ	κατάσπασις	τοῦ ἄνωθεν αἰθέρος. Τοῦ τε
[2, 2]	πάλιν συστὰν διὰ τὴν ψύξιν	καταφέρεται	πάλιν πρὸς τὴν γῆν. Καὶ
[2, 3]	Λιβύην. Πολὺ οὖν ἐν τῷ	καταφερομένῳ	ὕδατι συμβάλλεται τοιοῦτον, καὶ τοῦ
[2, 8]	τὸ γὰρ πλῆθος τῆς θαλάττης	καταψύχει	τὰς ἀναθυμιάσεις καὶ κωλύει τῷ
[2, 4]	ἡ ψύξις, ὕδωρ γίγνεται καὶ	καταψύχει	τὴν ξηρὰν ἀναθυμίασιν. Παύουσί τε
[2, 8]	ἡ ἔκλειψις. Ἀνιεμένου οὖν ᾧ	κατείχετο	ὁ ἀὴρ καὶ ἠρέμει, πάλιν
[2, 9]	ὃ δὴ ἐκεῖνος καλεῖ πῦρ	κατενεχθὲν	ἄνωθεν κάτω. Τὴν μὲν οὖν
[2, 3]	καὶ ἄνωθεν ἐν τῷ ὑομένῳ	κατέρχεται	ἄλλο γεγενημένον, οὐ τὸ ἀναχθέν·
[2, 8]	πόλιν οὖσαν οὐ πόρρω πᾶσαν	κατετέφρωσε	καὶ εἰς ἐνίας τῶν ἐν
[2, 2]	εἶναι λύσιν· ὃν γὰρ ὁρῶμεν	κατέχουσαν	τόπον τὴν θάλατταν, οὗτος οὐκ
[2, 4]	τοιαύτη ἀπόκρισις ᾖ καὶ ἄνεμοι	κατέχωσι,	παυομένων διὰ τὸ ἀποκρίνεσθαι τὸ
[2, 4]	μεθ' ἡμέραν μᾶλλον) τὸ δὴ	κατιὸν	ὕδωρ διαδίδοται πᾶν εἰς τὴν
[2, 3]	τά τ' ἐπιπολάζοντα καὶ τὰ	κατιόντα	πάλιν. Ὅτι δ' ἐστὶν ἐν
[2, 5]	μὲν γὰρ διὰ ψῦχος οὐκέτι	κατοικοῦσιν,	ἔνθα δὲ διὰ τὴν ἀλέαν.
[2, 7]	μορίου ἐφ' οὗ τυγχάνομεν οἰκοῦντες,	κάτω	δὲ θατέρου. Πρὸς μὲν οὖν
[2, 4]	ἄνω κοιλία ξηρὰ ᾖ, τὴν	κάτω	ἐναντίως διακεῖσθαι, καὶ ταύτης ξηρᾶς
[2, 9]	καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα φέρεται	κάτω,	καίτοι πεφυκότος ἄνω τοῦ θερμοῦ
[2, 7]	τε γὰρ ἄνω καὶ τὸ	κάτω	νομίζειν οὕτως ἔχειν ὥστε μὴ
[2, 2]	εἱλεῖσθαι· κινούμενον δ' ἄνω καὶ	κάτω	ποιεῖν τὴν ἐπίχυσιν τοῖς ῥεύμασιν.
[2, 5]	αὐτὸν δὲ τρόπον πρὸς τὸν	κάτω	πόλον ἕτεροι δύο κῶνοι τῆς
[2, 3]	τοιαύτης γῆς πλῆθος, ῥέπει τάχιστα	κάτω	ταῦτα. Καὶ θερμή γε ἡ
[2, 9]	ἐκεῖνος καλεῖ πῦρ κατενεχθὲν ἄνωθεν	κάτω.	Τὴν μὲν οὖν διάλαμψιν ἀστραπὴν
[2, 7]	ἄνω, ἐμπίπτοντα δ' εἰς τὰ	κάτω	τῆς γῆς καὶ κοῖλα κινεῖν
[2, 7]	τοῦ μὲν ἄνω τοῦ δὲ	κάτω	τῆς ὅλης σφαίρας, καὶ ἄνω
[2, 8]	χῶραι ὅσαι σομφοὺς (ἔχουσι τοὺς	κάτω	τόπους, πολὺ δεχόμεναι πνεῦμα σείονται
[2, 9]	ἄνωθεν αἰθέρος. Τοῦ τε γὰρ	κάτω	φέρεσθαι τὸ πεφυκὸς ἄνω δεῖ
[2, 7]	μένειν, σείεσθαι δὲ φάσκειν τυπτομένην	κάτωθεν	ἄνω δι' ὅλης. Πρὸς δὲ
[2, 2]	ἐκροῆς, οἷον εἰ ῥεῖν ἤρξαντο	κάτωθεν,	ἄνωθεν εἰσβάλλειν. Εἶναι δὲ μέχρι
[2, 8]	ἂν ᾖ ἐξ ἐπιπολῆς ἢ	κάτωθεν	βιάζηται τὸ πνεῦμα, ἐκεῖνο τὸ
[2, 8]	τινας τόπους, οἷον σφυγμός, ἄνω	κάτωθεν·	διὸ καὶ ἐλαττονάκις σείει τοῦτον
[2, 2]	οὗπερ ἐκρέουσιν, οὐδὲν μᾶλλον ῥευσοῦνται	κάτωθεν	ἢ ἄνωθεν, ἀλλ' ἐφ' ὁπότερ'
[2, 4]	πνευμάτων ἐστί, πότερον ἄνωθεν ἢ	κάτωθεν·	ἡ μὲν γὰρ κίνησις ἄνωθεν
[2, 4]	δὲ ὕλης καὶ τῆς γενέσεως	κάτωθεν·	ᾗ μὲν γὰρ ῥευσεῖται τὸ
[2, 4]	κυρία τῆς γῆς· καὶ ἅμα	κάτωθεν	μὲν εἰς ὀρθὸν ἀναφέρεται, καὶ
[2, 5]	κρᾶσιν, οὐ γὰρ ὑπερβάλλει τὰ	καύματα	καὶ τὸ ψῦχος κατὰ μῆκος,
[2, 6]	ἀπαρκτίας καὶ θρασκίας καὶ ἀργέστης.	Καυματώδης	δὲ νότος καὶ ζέφυρος καὶ
[2, 6]	δ' ἀπέχει κατὰ τόπον τὰ	κείμενα	πρὸς ἄλληλα κατὰ διάμετρον. Ἔστω
[2, 6]	οὖν οἱ κατὰ διάμετρόν τε	κείμενοι	ἄνεμοι καὶ οἷς εἰσιν ἐναντίοι·
[2, 2]	δ' οὐδὲν ἄλλο φαίνεται σῶμα	κείμενον	ἀθρόον, ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων
[2, 6]	ἀποβιασθείς) τοὺς δὲ μὴ οὕτως	κειμένους	πρὸς ἀλλήλους οὐδὲν κωλύει, οἷον
[2, 4]	εἰκὸς χώραν, διὰ τὸ παραπλησίως	κεῖσθαι	πρὸς τὸν ἥλιον τὰ σύνεγγυς,
[2, 5]	Ἀλλὰ διὰ τὸ τὴν οἴκησιν	κεῖσθαι	ταύτην πρὸς ἄρκτον, πλεῖστοι βορέαι
[2, 6]	δὲ τούτῳ (κατὰ διάμετρον γὰρ	κεῖται)	Ἀπὸ δὲ τοῦ Δ εὖρος·
[2, 3]	ἣν καὶ πρότερον· ἐπειδὴ γὰρ	κεῖται	διπλῆν εἶναι τὴν ἀναθυμίασιν, τὴν
[2, 6]	πνεῖ, καὶ κατὰ διάμετρον αὐτῷ	κεῖται	μόνος. Οὗτοι μὲν οὖν οἱ
[2, 2]	σῶμα περὶ ὃ ταῦτα πάντα	κεῖται	φανερῶς· ὥστε δῆλον ὅτι κατὰ
[2, 7]	καὶ ξηραινομένην ἕλκουσαν εἰς τοὺς	κενοὺς	τόπους ἐκ τῶν πληρεστέρων τὸ
[2, 5]	γῆς (ἐκτέμνουσιν αἱ ἐκ τοῦ	κέντρου	αὐτῆς ἀγόμεναι, καὶ ποιοῦσι δύο
[2, 9]	τὴν σύστασιν· διὸ καὶ οἱ	κεραυνοὶ	καὶ οἱ ἐκνεφίαι καὶ πάντα
[2, 9]	περὶ τυφῶνος καὶ πρηστῆρος καὶ	κεραυνῶν	λέγωμεν· καὶ γὰρ τούτων τὴν
[2, 8]	κοπτόμενον ἐκπρησθῇ πρῶτον εἰς μικρὰ	κερματισθέντος	τοῦ ἀέρος. Τεκμήριον δ' ἐστὶ
[2, 5]	τὸν τόπον· φαίνεται γὰρ ὑπὲρ	κεφαλῆς	γιγνόμενος ἡμῖν, ὅταν ᾖ κατὰ
[2, 1]	ἡ δ' Ὑρκανία καὶ Κασπία	κεχωρισμέναι	τε ταύτης καὶ περιοικούμεναι κύκλῳ,
[2, 3]	ἐάν τις ἀγγεῖον (πλάσας θῇ	κήρινον	εἰς τὴν θάλατταν, περιδήσας τὸ
[2, 3]	εἰσιὸν διὰ τῶν τοίχων τῶν	κηρίνων	γίγνεται πότιμον ὕδωρ· ὥσπερ γὰρ
[2, 8]	εἰς ὀλίγον πιληθῆναι τόπον, ἰσχυρῶς	κινεῖ	ῥέων ὁ ἄνεμος καὶ προσπίπτων·
[2, 8]	οὖν ᾖ πολὺ τὸ πνεῦμα,	κινεῖ	τὴν γῆν, ὥσπερ δὲ ὁ
[2, 7]	τῶν πληρεστέρων τὸ μεταβάλλον ἐμπῖπτον	κινεῖν.	Ἀναξιμένης δέ φησιν βρεχομένην τὴν
[2, 7]	κάτω τῆς γῆς καὶ κοῖλα	κινεῖν	αὐτήν· τὰ μὲν γὰρ ἄνω
[2, 8]	τὸ ῥᾳδίως διηθεῖσθαι οὐ δύναται	κινεῖν,	διὰ δὲ τὸ προσπίπτειν στερεοῖς
[2, 8]	τὸ ἀναθυμιώμενον ἢ ὥστε δύνασθαι	κινεῖν	ἐπιδήλως. Ποιεῖ δὲ καὶ τοὺς
[2, 8]	ἄνεμοι εἶναι θερμοὶ διὰ τὸ	κινεῖν	τὸν ἀέρα πλήρη πολλῆς ὄντα
[2, 6]	τοῦ ἡλίου μετάστασιν, διὰ τὸ	κινεῖσθαι	μάλιστα τὸ ἐχόμενον τῆς ἀρχῆς·
[2, 7]	ἕτερον ὄμβριον ὕδωρ, ὑπὸ τούτου	κινεῖσθαι·	πλείονός τε γὰρ γιγνομένου διὰ
[2, 8]	ὁ ἀὴρ καὶ ἠρέμει, πάλιν	κινεῖται	καὶ γίγνεται πνεῦμα τῆς ὀψιαίτερον
[2, 6]	ἀρχῆς· ἡ δὲ ἀρχὴ οὕτω	κινεῖται	τῶν πνευμάτων ὡς ὁ ἥλιος.
[2, 4]	καὶ περὶ τῶν ἀνέμων ἔχει·	κινηθείη	γὰρ ἂν πολὺ πλῆθος ἀέρος
[2, 4]	πνεῦμα, καὶ ὅθεν ἂν τύχῃ	κινηθείς,	ἄνεμος ἔσται, ἀλλ' οὐ καθάπερ
[2, 8]	τὰς δὲ ποντίας οὐκ ἔστιν	κινῆσαι	ἄνευ τῆς θαλάττης ὅλης, ὑφ'
[2, 8]	δ' ἔλαττον ᾖ ἢ ὥστε	κινῆσαι	τὴν γῆν διὰ λεπτότητα, διὰ
[2, 8]	φανερῶς ὥσπερ ἐκνεφίας ἐξῆλθεν ὁ	κινήσας	ἄνεμος, (οἷον καὶ περὶ Ἡράκλειαν
[2, 8]	οἱ σπασμοὶ πνεύματος μέν εἰσιν	κινήσεις,	τοσαύτην δὲ ἔχουσιν ἰσχὺν ὥστε
[2, 8]	τοῦτο αἴτιον τὸ ὕδωρ τῆς	κινήσεως,	ἀλλ' ἂν ᾖ ἐξ ἐπιπολῆς
[2, 7]	~Ζ' Περὶ δὲ σεισμοῦ καὶ	κινήσεως	γῆς μετὰ ταῦτα λεκτέον· ἡ
[2, 8]	Προέρχεται δὲ ὁ ψόφος τῆς	κινήσεως	διὰ τὸ λεπτομερέστερον εἶναι καὶ
[2, 4]	γῆν, δῆλον ὅτι τῆς μὲν	κινήσεως	ἡ ἀρχὴ ἄνωθεν, τῆς δὲ
[2, 8]	αἴτιον εἴη, ἀλλὰ πνεῦμα τῆς	κινήσεως,	ὅταν εἴσω τύχῃ ῥυὲν τὸ
[2, 8]	ἀποβιάζεσθαι μὴ δύνασθαι κρατεῖν τῆς	κινήσεως	τῶν ἀρρωστούντων. Τοιοῦτον δὴ δεῖ
[2, 4]	ἢ κάτωθεν· ἡ μὲν γὰρ	κίνησις	ἄνωθεν καὶ πρὶν πνεῖν, ὁ
[2, 8]	μάλιστα τῶν σωμάτων τὸ πνεῦμα	κινητικόν·	καὶ γὰρ τὸ πῦρ ὅταν
[2, 8]	τοῦτο σκεπτέον ἂν εἴη ποῖον	κινητικώτατον	εἴη τῶν σωμάτων· ἀνάγκη γὰρ
[2, 4]	νέφος ἢ ἀχλύς· σημαίνει γὰρ	κινουμένην	πνεύματος ἀρχὴν πρὶν φανερῶς ἐληλυθέναι
[2, 2]	ἀεὶ περὶ τὸ μέσον εἱλεῖσθαι·	κινούμενον	δ' ἄνω καὶ κάτω ποιεῖν
[2, 4]	λέγουσιν· τὸν γὰρ αὐτὸν ἀέρα	κινούμενον	μὲν ἄνεμον εἶναι, συνιστάμενον δὲ
[2, 4]	τῆς ξηρᾶς ἐκ γῆς ἀναθυμιάσεως	κινούμενον	περὶ τὴν γῆν, δῆλον ὅτι
[2, 4]	ἑκάστους περικεχυμένος ἀὴρ οὗτος γίγνεται	κινούμενος	πνεῦμα, καὶ ὅθεν ἂν τύχῃ
[2, 8]	βιάζηται τὸ πνεῦμα, ἐκεῖνο τὸ	κινοῦν	ἐστιν, ὥσπερ τῶν κυμάτων οἱ
[2, 7]	τριῶν. Ἀναξαγόρας τε γὰρ ὁ	Κλαζομένιος	καὶ πρότερον Ἀναξιμένης ὁ Μιλήσιος
[2, 9]	οἳ τὴν ἀστραπήν, ὥσπερ καὶ	Κλείδημος,	οὐκ εἶναί φασιν ἀλλὰ φαίνεσθαι,
[2, 7]	τὰ κάτω τῆς γῆς καὶ	κοῖλα	κινεῖν αὐτήν· τὰ μὲν γὰρ
[2, 2]	ποταμῶν οἱ μακρὰν ῥέοντες διὰ	κοίλης·	πολλῶν γὰρ δέχονται ῥεύματα ποταμῶν,
[2, 4]	τοῦ σώματος, ἐὰν ἡ ἄνω	κοιλία	ξηρὰ ᾖ, τὴν κάτω ἐναντίως
[2, 3]	τῶν θερμοτάτων γε κατὰ τὴν	κοιλίαν	ζῴων συμβαίνει θερμοτάτην εἶναι τὴν
[2, 2]	μὴ νομίζοι τόπον εἶναι τὴν	κοιλίαν,	ὅτι ταχέως ἀφανίζεται, ἀλλὰ τοῦ
[2, 7]	τὸ μὴ δύνασθαι δέχεσθαι τὰς	κοιλίας	ἀποβιαζόμενον ποιεῖν τὸν σεισμόν, καὶ
[2, 9]	νεφῶν καὶ διὰ τὰς μεταξὺ	κοιλίας,	ᾗ τὸ συνεχὲς ἐκλείπει τῆς
[2, 8]	τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν, πληρουμένων τῶν	κοιλιῶν	ὕδατος, ὅταν ἄρξηται κρατεῖν διὰ
[2, 8]	τὸ προσπίπτειν στερεοῖς ὄγκοις καὶ	κοίλοις	καὶ παντοδαποῖς σχήμασι παντοδαπὴν ἀφίησι
[2, 2]	ὕδωρ· εἴς τε γὰρ τὸ	κοιλότατον	ἡ ῥύσις, καὶ ἡ θάλαττα
[2, 1]	ἅπασα κατὰ τὴν τῆς γῆς	κοιλότητα	ῥεῖ, καὶ τῶν ποταμῶν τὸ
[2, 1]	ἄπνοα δ' ἐστὶν ὡς ἐν	κοίλῳ	τῆς θαλάττης οὔσης. Ὥσπερ οὖν
[2, 6]	καὶ οὐσίας καὶ τῶν συμβαινόντων	κοινῇ	τε παθημάτων καὶ περὶ ἕκαστον,
[2, 6]	καὶ μέσης· ὁ δὲ καικίας	κοινὸς	ἀπηλιώτου καὶ βορέου· νότος δὲ
[2, 6]	πρὸς αὑτὸν καὶ διὰ τὸ	κοινὸς	εἶναι βορέου καὶ εὔρου, ὥστε
[2, 6]	ὁ εὖρος· ὁ δὲ φοινικίας	κοινός·	ζέφυρος δὲ ὅ τε ἰθαγενὴς
[2, 1]	μὲν ἐρυθρὰ φαίνεται κατὰ μικρὸν	κοινωνοῦσα	πρὸς τὴν ἔξω στηλῶν θάλατταν,
[2, 7]	καὶ ὑπὸ τούτων τῶν ἀπορρηγνυμένων	κολωνῶν	ἐμπιπτόντων σείεσθαι· διὸ καὶ γίγνεσθαι
[2, 3]	γῆς, ἔτι μένειν οὖσαν οἷον	κονίαν	καὶ τέφραν. Εἰσὶ δὲ πολλαχοῦ
[2, 3]	Ὁρᾶν δ' ἔξεστι καὶ τὴν	κονίαν	καὶ τὴν τέφραν καὶ τὴν
[2, 3]	δὴ ὥσπερ τὸ διὰ τῆς	κονίας	ἠθούμενον ὕδωρ γίγνεται πικρόν, καὶ
[2, 3]	χρόας χυμῶν· στυπτηρίας γὰρ καὶ	κονίας	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων
[2, 8]	οἰητέον εἶναι τὴν αἰτίαν, ὅταν	κοπτόμενον	ἐκπρησθῇ πρῶτον εἰς μικρὰ κερματισθέντος
[2, 5]	διὰ παντὸς φανερόν, τὴν δὲ	κορυφὴν	ἐπὶ τοῦ μέσου τῆς γῆς·
[2, 3]	γέγονεν, εἴπερ καὶ πᾶς ὁ	κόσμος·	ἅμα γὰρ αὐτῆς ποιοῦσι τὴν
[2, 2]	καὶ τῆς γῆς, καὶ τοῦ	κόσμου	τοῦ περὶ τὴν γῆν ὑπὸ
[2, 7]	τῶν σωμάτων, ἄνω δὲ τὰ	κοῦφα	καὶ τὸ πῦρ, εὔηθες, καὶ
[2, 2]	καὶ πότιμον ἀνάγεται διὰ τὴν	κουφότητα,	καθάπερ ἐν τοῖς τῶν ζῴων
[2, 2]	οὖν πότιμον καὶ γλυκὺ διὰ	κουφότητα	πᾶν ἀνάγεται, τὸ δ' ἁλμυρὸν
[2, 3]	ποῖοι χυμοὶ ἐκ ποίων γίγνονται	κράσεων·	εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν χωρὶς
[2, 5]	κύκλῳ συνάπτειν ἐνδέχεται διὰ τὴν	κρᾶσιν,	οὐ γὰρ ὑπερβάλλει τὰ καύματα
[2, 8]	τὴν ἀναθυμίασιν εἰς τὴν γῆν·	κρατεῖ	δὲ μάλιστα περὶ τὴν μεσημβρίαν)
[2, 9]	ζέσις· ᾗ γὰρ τὸ προσπῖπτον	κρατεῖ	σβεννύμενον, ταύτῃ ζέον ποιεῖ τὸν
[2, 8]	τῶν κοιλιῶν ὕδατος, ὅταν ἄρξηται	κρατεῖν	διὰ τὸ πολὺ εἰς ὀλίγον
[2, 8]	ἅμα πειρωμένους ἀποβιάζεσθαι μὴ δύνασθαι	κρατεῖν	τῆς κινήσεως τῶν ἀρρωστούντων. Τοιοῦτον
[2, 8]	(ὁ γὰρ ἥλιος ὅταν μάλιστα	κρατῇ,	κατακλείει τὴν ἀναθυμίασιν εἰς τὴν
[2, 3]	καομένοις· οὗ γὰρ ἂν μὴ	κρατήσῃ	τὸ θερμόν, ἐν μὲν τοῖς
[2, 8]	δὲ ῥεῖ καὶ οὐ σείεται	(κρατουμένη	ὑπὸ τῶν πνευμάτων· καὶ διὰ
[2, 3]	τέφραν. Εἰσὶ δὲ πολλαχοῦ καὶ	κρῆναι	καὶ ῥεύματα ποταμῶν παντοδαποὺς ἔχοντα
[2, 1]	τὰ μὲν αὐτόματα ῥεῖ τὰ	κρηναῖα	καὶ ποτάμια, ταῦτα δὲ τέχνης
[2, 3]	ἔν τε γὰρ τῇ Χαονίᾳ	κρήνη	τίς ἐστιν ὕδατος πλατυτέρου, ἀπορρεῖ
[2, 3]	Ἔστι δὲ καὶ περὶ Λύγκον	κρήνη	τις ὕδατος ὀξέος, περὶ δὲ
[2, 3]	οἳ γίγνονται αὐτοῖς ἐκ τῆς	κρήνης·	τούτου γὰρ τοῦ ὕδατος ἀφέψοντές
[2, 3]	ἐστὶν ἁλμυρὰ ῥεύματα ποταμῶν ἢ	κρηνῶν,	τὰ πλεῖστα θερμά ποτε εἶναι
[2, 8]	σεισμῶν ἐνίοτε νηνεμίαν τε καὶ	κρύος	ἰσχυρόν, σημεῖον τῆς εἰρημένης αἰτίας
[2, 2]	ἐπὶ τράπεζαν μεγάλην περιτείνειεν ὕδατος	κύαθον,	ἅμα διανοουμένοις ἂν ἀφανισθείη πᾶν.
[2, 3]	πάλιν· καὶ τοῦθ' οὕτως κατὰ	κύκλον	ἀναγκαῖον ἀεὶ βαδίζειν· μᾶλλον γὰρ
[2, 6]	εὐσήμως ἔχειν, ὁ τοῦ ὁρίζοντος	κύκλος·	διὸ καὶ στρογγύλος. Δεῖ δὲ
[2, 5]	περιόδους τῆς γῆς· γράφουσι γὰρ	κυκλοτερῆ	τὴν οἰκουμένην, τοῦτο δ' ἐστὶν
[2, 4]	τῆς ἀναθυμιάσεως, ὅτι πᾶς ὁ	κύκλῳ	ἀὴρ συνέπεται τῇ φορᾷ. Διὸ
[2, 4]	ὑπεροχήν. Φερομένου δὴ τοῦ ἡλίου	κύκλῳ,	καὶ ὅταν μὲν πλησιάζῃ, τῇ
[2, 4]	ἐστιν· ὁτὲ δὲ τοὐναντίον τῆς	κύκλῳ	πάσης ἢ μετρίοις χρωμένης ὕδασιν
[2, 2]	εἶναι θάλατταν, πάντα δὲ πάλιν	κύκλῳ	περιάγειν εἰς τὴν ἀρχήν, ὅθεν
[2, 5]	πλάτος μὲν ὥρισται, τὸ δὲ	κύκλῳ	συνάπτειν ἐνδέχεται διὰ τὴν κρᾶσιν,
[2, 4]	μέρη· πολλάκις γὰρ ἡ μὲν	κύκλῳ	χώρα λαμβάνει τοὺς ὡραίους ὄμβρους
[2, 1]	κεχωρισμέναι τε ταύτης καὶ περιοικούμεναι	κύκλῳ,	ὥστ' οὐκ ἂν ἐλάνθανον αἱ
[2, 8]	τοῦ ἀνέμου ἐγένετο τό τε	κῦμα	καὶ ὁ σεισμὸς ἅμα, καὶ
[2, 8]	ὡς ἀρχή. Ὅπου δ' ἅμα	κῦμα	σεισμῷ γέγονεν, αἴτιον, ὅταν ἐναντία
[2, 8]	τοὺς αἰγιαλούς· ὅταν μὲν γὰρ	κυμαίνουσα	ἐκβάλλῃ, σφόδρα παχεῖαι καὶ σκολιαὶ
[2, 2]	ἀλλ' ἐφ' ὁπότερ' ἂν ῥέψῃ	κυμαίνων	ὁ Τάρταρος. Καίτοι τούτου συμβαίνοντος
[2, 8]	οἱ ἄνεμοι ἀλλ' οὐ τὰ	κύματα	τῶν ἀνέμων εἰσὶν αἴτια, ἐπεὶ
[2, 8]	ἐποίησεν, ἡ δ' ὑπόστασις τοῦ	κύματος	τὸν κατακλυσμόν. Κατὰ μέρος δὲ
[2, 8]	τὸ κινοῦν ἐστιν, ὥσπερ τῶν	κυμάτων	οἱ ἄνεμοι ἀλλ' οὐ τὰ
[2, 5]	ἐτησίαι πνέουσι μετὰ τροπὰς καὶ	κυνὸς	ἐπιτολήν, καὶ οὔτε τηνικαῦτα ὅτε
[2, 4]	ἡ γὰρ φορὰ τῶν πορρωτέρω	κυρία	τῆς γῆς· καὶ ἅμα κάτωθεν
[2, 6]	ἐκεῖνον φοινικίαν) Τὰ μὲν οὖν	κυριώτατα	καὶ διωρισμένα πνεύματα ταῦτ' ἐστὶ
[2, 6]	βορέας μὲν ὅ τ' ἀπαρκτίας	κυριώτατα,	καὶ θρασκίας καὶ μέσης· ὁ
[2, 4]	ἐντεῦθεν γίγνοιτο τὰ πλεῖστα καὶ	κυριώτατα	τῶν πνευμάτων. Καλοῦνται δ' οἱ
[2, 7]	ἀεὶ γιγνόμενον μεθισταμένων, ὡς οὔσης	κυρτῆς	καὶ σφαιροειδοῦς· καὶ τὸ λέγειν
[2, 3]	καὶ περὶ τὸ εἰς τὴν	κύστιν	περίττωμα συλλεγόμενον· καὶ γὰρ ἐκεῖνο
[2, 3]	μάλιστα δὲ ἡ εἰς τὴν	κύστιν	(σημεῖον δ' ὅτι λεπτοτάτη ἐστίν·
[2, 5]	(πλάτος, ὥστ' εἰ μή που	κωλύει	θαλάττης πλῆθος, ἅπαν εἶναι πορεύσιμον,
[2, 6]	οὕτως κειμένους πρὸς ἀλλήλους οὐδὲν	κωλύει,	οἷον τὸν Ζ καὶ Δ.
[2, 5]	πνεύματα καὶ ἐξ ἀρχῆς γίγνεσθαι	κωλύει,	τῇ μὲν μαράνσει καταπαύων, τῷ
[2, 8]	θαλάττης καταψύχει τὰς ἀναθυμιάσεις καὶ	κωλύει	τῷ βάρει καὶ ἀποβιάζεται· ἔτι
[2, 5]	δὲ τάχει τῆς ξηρότητος γίγνεσθαι	κωλύων·	διὸ περὶ Ὠρίωνος ἀνατολὴν μάλιστα
[2, 5]	τὸν κάτω πόλον ἕτεροι δύο	κῶνοι	τῆς γῆς ἐκτμήματα ποιοῦσι. Ταῦτα
[2, 5]	αὐτῆς ἀγόμεναι, καὶ ποιοῦσι δύο	κώνους,	τὸν μὲν ἔχοντα βάσιν τὸν
[2, 9]	ἤδη γὰρ ἀναφερόντων πάλιν τὰς	κώπας	ὁ πρῶτος ἀφικνεῖται ψόφος τῆς
[2, 9]	ὁ πρῶτος ἀφικνεῖται ψόφος τῆς	κωπηλασίας.	Καίτοι τινὲς λέγουσιν ὡς ἐν