Livre, chapitre
[2, 6]	θερινή, τὸ δ' ἐφ' ᾧ	Ε	δυσμὴ θερινή, τὸ δ' ἐφ'
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ Δ ἐπὶ τὸ	Ε.	Ἐπεὶ οὖν τὰ μὲν πλεῖστον
[2, 5]	καὶ περὶ τῆς φορᾶς αὐτῶν.	~Ε'	Ὁ δ' ἥλιος καὶ παύει
[2, 6]	λίψ, ἀλλ' ὁ ἀπὸ τοῦ	Ε,	ὃν καλοῦσιν οἱ μὲν ἀργέστην;
[2, 6]	δ' οὐχ ὁ ἀπὸ τοῦ	Ε	πνέων, ἀλλ' ὁ ἀπὸ τοῦ
[2, 3]	τὸ παχύτερον εἶναι τὸν ὄγκον·	ἐὰν	γάρ τις ὕδωρ ἁλμυρὸν ποιήσῃ
[2, 6]	ὄντες. Τότε δὲ οὐκ αἴθριοι·	ἐὰν	γὰρ ὦσι μᾶλλον ψυχροὶ ἢ
[2, 4]	πολλάκις, ὥσπερ ἐπὶ τοῦ σώματος,	ἐὰν	ἡ ἄνω κοιλία ξηρὰ ᾖ,
[2, 4]	πρὸς τὸν ἥλιον τὰ σύνεγγυς,	ἐὰν	μή τι διάφορον ἔχωσιν ἴδιον·
[2, 5]	ἀθρόαν, ὥσπερ εἰς πολὺ πῦρ	ἐὰν	ὀλίγον ἐμπέσῃ ὑπέκκαυμα, φθάνει πολλάκις
[2, 8]	τὰ πνεύματα πέφυκεν ἄρχεσθαι πνεῖν.	Ἐὰν	οὖν εἴσω τύχῃ μεταβάλλουσα ἡ
[2, 5]	πρὸς τρία τὸ μέγεθός ἐστιν,	ἐάν	τέ τις τοὺς πλοῦς λογίζηται
[2, 3]	ἐκ τῶν εἰρημένων, ἀλλὰ καὶ	ἐάν	τις ἀγγεῖον (πλάσας θῇ κήρινον
[2, 3]	ἐγγίγνεσθαι, τὰ δὲ ἱμάτια ῥύπτειν,	ἐάν	τις διασείσῃ βρέξας. Ἔστι δὲ
[2, 3]	Παλαιστίνῃ τοιαύτη λίμνη, εἰς ἣν	ἐάν	τις ἐμβάλῃ συνδήσας ἄνθρωπον ἢ
[2, 6]	οἷον περὶ (ἰσημερίαν τὴν μὲν	ἐαρινὴν	καικίας καὶ ὅλως τὰ ἐπέκεινα
[2, 8]	δεχόμεναι πνεῦμα σείονται μᾶλλον. Καὶ	ἔαρος	δὲ καὶ μετοπώρου μάλιστα καὶ
[2, 6]	γίγνονται μετοπώρου μὲν μάλιστα, εἶτα	ἔαρος,	καὶ μάλιστα ἀπαρκτίας καὶ θρασκίας
[2, 3]	ἔσται τὸ ξηραῖνον; εἰ δ'	ἐάσει	εἶναι τὴν περιφοράν, ἀεὶ πλησιάζων
[2, 5]	καὶ ὀψιαίτεροι τῶν ἐτησίων πνέουσιν·	ἑβδομηκοστῇ	γὰρ ἄρχονται πνεῖν διὰ τὸ
[2, 3]	καὶ ἁλμυρὰν ὥστε μηδένα ἰχθὺν	ἐγγίγνεσθαι,	τὰ δὲ ἱμάτια ῥύπτειν, ἐάν
[2, 9]	λέγουσιν ὡς ἐν τοῖς νέφεσιν	ἐγγίγνεται	πῦρ· τοῦτο δ' Ἐμπεδοκλῆς μέν
[2, 3]	πάντων αἰτιατέον τὴν ἐνοῦσαν ἢ	ἐγγιγνομένην	δύναμιν πυρός· καομένη γὰρ ἡ
[2, 9]	μεγέθους τὴν ζέσιν ποιεῖν τὸ	ἐγγιγνόμενον	πνεῦμα ὑπὸ τοῦ πυρός, ἣν
[2, 9]	ἡ δὲ βροντὴ σβέσις, οὐκ	ἐγγιγνομένου	παρ' ἕκαστον πάθος τοῦ πυρὸς
[2, 6]	εἰσι τῶν ἀνέμων· πνέοντες γὰρ	ἐγγύθεν	μάλιστα ἀποβιαζόμενοί τε τἆλλα πνεύματα
[2, 8]	στόματος φυσώμενον· καὶ γὰρ τοῦτο	ἐγγύθεν	μέν ἐστι θερμόν, ὥσπερ καὶ
[2, 6]	μέσης· διὰ μὲν γὰρ τὸ	ἐγγύθεν	πνεῖν ψυχροί εἰσιν, διὰ δὲ
[2, 4]	ἀναφέρεται, καὶ πᾶν ἰσχύει μᾶλλον	ἐγγύς,	ἡ δὲ τῆς γενέσεως ἀρχὴ
[2, 5]	ᾖ χρόνος θερμαίνοντι, ἔτι δὲ	ἐγγύς.	Ὁμοίως δὲ καὶ μετὰ χειμερινὰς
[2, 8]	ἐκ τῆς γῆς. Αἱ δ'	ἐγγὺς	τῆς ἠπείρου μόριόν εἰσιν τῆς
[2, 6]	θρασκίαι καὶ ἀργέσται· διὰ τὸ	ἐγγυτάτω	γὰρ τὴν ὁρμὴν αὐτῶν εἶναι
[2, 8]	ἐκρήγνυσθαι καὶ ποιεῖν τὸν κατακλυσμόν.	Ἐγένετο	δὲ τοῦτο καὶ περὶ Ἀχαΐ
[2, 8]	νῦν ὅπου τὸ ἀναφύσημα τοῦτο	ἐγένετο,	δῆλόν ἐστιν. Καὶ γὰρ δὴ
[2, 3]	ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὸ ὑπολειφθὲν	ἐγένετο	θάλαττα, εἴτ' ἐνυπῆρχε τοσοῦτος χυμὸς
[2, 8]	ἀρχὴ ἀφ' ἧς ἡ ἀναθυμίασις	ἐγένετο	καὶ ἡ ὁρμὴ τοῦ πνεύματος
[2, 4]	τὸ μέρος ἡ ξηρὰ ἀναθυμίασις	ἐγένετο	πλείων, κατὰ δὲ τὸ ἄλλο
[2, 8]	ἄνεμος, (οἷον καὶ περὶ Ἡράκλειαν	ἐγένετο	τὴν ἐν τῷ Πόντῳ νεωστί,
[2, 8]	καὶ ῥυέντος εἴσω τοῦ ἀνέμου	ἐγένετο	τό τε κῦμα καὶ ὁ
[2, 8]	διέλθῃ, μάλιστά τε σείει καὶ	ἐγκαταλείπεσθαι	ἀναγκαῖον ἐν ταῖς δυσχωρίαις, οἷον
[2, 7]	ὑπὸ τῶν ὑδάτων ὑπερυγραινομένην διαπίπτειν.	Ἔδει	δὲ τούτου συμβαίνοντος ὑπονοστοῦσαν πολλαχῇ
[2, 3]	καθάπερ ὄξει πρὸς ἔνια τῶν	ἐδεσμάτων	αὐτῷ. Ἔστι δὲ καὶ περὶ
[2, 2]	ἀπορίας καὶ ἀρχὴ τῶν ὑγρῶν	ἔδοξεν	εἶναι καὶ τοῦ παντὸς ὕδατος
[2, 2]	τὴν ἀρχήν· οὐκ ἔχειν γὰρ	ἕδραν,	ἀλλ' ἀεὶ περὶ τὸ μέσον
[2, 3]	γεμιζόντων διὰ ταύτην τὴν ἄγνοιαν	ἐζημιώθησαν.	Τεκμήριον δὲ τοῦ μειγνυμένου τὸ
[2, 3]	ἀτμίδος. Διὸ καὶ θερμός ἐστιν·	εἰ	γὰρ καὶ μὴ τοιοῦτος, ἀλλ'
[2, 3]	γεννῶσιν ἀδύνατόν ἐστιν ἁλμυρὰν ποιεῖν.	Εἰ	γὰρ παντὸς τοῦ ὑγροῦ τοῦ
[2, 2]	(Περὶ δὲ τῆς γενέσεως αὐτῆς,	εἰ	γέγονε, καὶ τοῦ χυμοῦ, τίς
[2, 3]	φορᾶς, τί ἔσται τὸ ξηραῖνον;	εἰ	δ' ἐάσει εἶναι τὴν περιφοράν,
[2, 3]	δρῶσι καὶ περὶ τὰς ταριχείας.	Εἰ	δ' ἔστιν ὥσπερ μυθολογοῦσί τινες
[2, 3]	μηδ' ὕστερον ἁλμυρὰν αὐτὴν εἶναι.	Εἰ	δὲ καὶ τὸ πρῶτον εὐθὺς
[2, 8]	πᾶν, ἐνίοτε δὲ καὶ μερίζεται.	Εἰ	δὴ τοῦτ' ἀδύνατον ἄλλως ἔχειν,
[2, 3]	τῇ τροφῇ ὑγροῦ (γλυκέος ὄντος.	Εἰ	δὴ ὥσπερ τὸ διὰ τῆς
[2, 9]	ταῦτα διακρίσεις ὑποληπτέον εἶναι, ὥστ'	εἰ	θάτερα τούτων μὴ γίγνεται ἀλλ'
[2, 3]	καὶ ἅμα διὰ τί οὐκ	εἰ	καὶ τότε ἀνήχθη καὶ νῦν
[2, 1]	οὐκ ἂν ἐλάνθανον αἱ πηγαί,	εἰ	κατά τινα τόπον αὐτῶν ἦσαν.
[2, 3]	ἅπαξ τοῦτ' εἰπεῖν ἢ πολλάκις.	Εἰ	μὲν οὖν τὸν ἥλιον παύσει
[2, 6]	γὰρ κατὰ διάμετρον τὸ σημεῖον,	εἰ	μὴ ἀπ' αὐτοῦ καὶ ἐπ'
[2, 5]	μῆκος, ἀλλ' ἐπὶ (πλάτος, ὥστ'	εἰ	μή που κωλύει θαλάττης πλῆθος,
[2, 2]	ἀπορηθῆναί τε προσηκόντως (ἄλογον γὰρ	εἰ	μή (τίς ἐστιν τόπος ὕδατος
[2, 3]	πλήθους, καὶ τὸ πρῶτον· ἢ	εἰ	μηδὲ τὸ πρῶτον, μηδ' ὕστερον
[2, 4]	καὶ θερμός. Καὶ γὰρ ἄτοπον	εἰ	ὁ περὶ ἑκάστους περικεχυμένος ἀὴρ
[2, 2]	θερμαινομένοις ἐστὶν ὕδασιν ὑπὸ πυρός·	εἰ	οὖν μηδὲ τὸ ὑποκαόμενον τρέφεται
[2, 2]	ἥλιον εἰκὸς ἦν ὑπολαβεῖν, οὐδ'	εἰ	πᾶν θερμαίνων ἐξατμίσειεν τὸ ὕδωρ.
[2, 2]	τῇ θέσει τῆς ἐκροῆς, οἷον	εἰ	ῥεῖν ἤρξαντο κάτωθεν, ἄνωθεν εἰσβάλλειν.
[2, 7]	σαττόμενον τοιαύτην ἔχει φύσιν. Ὥστ'	εἰ	τοῦτ' ἀδύνατον, δῆλον ὅτι ἀδύνατον
[2, 1]	φαίνεται κατά τε τὰς στενότητας,	εἴ	που διὰ τὴν περιέχουσαν γῆν
[2, 3]	ῥέουσιν. Ὁμοίως δὲ γελοῖον κἂν	εἴ	τις εἰπὼν ἱδρῶτα τῆς γῆς
[2, 2]	τὴν ἡμέραν, τὸ δ' ὥσπερ	εἴ	τις ἐπὶ τράπεζαν μεγάλην περιτείνειεν
[2, 9]	διαφέρει πλεῖστον· ὅμοιον γὰρ κἂν	εἴ	τις οἴοιτο τὸ ὕδωρ καὶ
[2, 2]	πέφυκεν. Ὥσπερ οὖν κἀκεῖ ἄτοπον	εἴ	τις τῆς ποτίμου τροφῆς μὴ
[2, 3]	οὖσα μορίων ἀριθμῷ ἢ τῷ	εἴδει	καὶ τῷ ποσῷ μεταβαλλόντων ἀεὶ
[2, 4]	ἤδη πρότερον. Ἔστι γὰρ δύ'	εἴδη	τῆς ἀναθυμιάσεως, ὥς φαμεν, ἡ
[2, 6]	ἀπέχοντα κατὰ τόπον, ὥσπερ κατ'	εἶδος	ἐναντία τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ
[2, 6]	τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τὸ	εἶδος·	πλεῖστον δ' ἀπέχει κατὰ τόπον
[2, 3]	γίγνεται τούτων ἕκαστον, τὸ δ'	εἶδος	τοῦ πλήθους ἑκάστου τούτων μένει,
[2, 4]	Ἐπειδὴ δ' ἕτερον ἑκατέρας τὸ	εἶδος,	φανερὸν ὅτι διαφέρει, καὶ οὐχ
[2, 8]	οὖν ὕδωρ οὐδὲ γῆ αἴτιον	εἴη,	ἀλλὰ πνεῦμα τῆς κινήσεως, ὅταν
[2, 2]	ὑπὸ γῆν, ἀρχὴ δὲ πάντων	εἴη	καὶ πηγὴ τῶν ὑδάτων (ὁ
[2, 8]	τὸ μετὰ τοῦτο σκεπτέον ἂν	εἴη	ποῖον κινητικώτατον εἴη τῶν σωμάτων·
[2, 3]	κατὰ τοῦ ὕδατος, μαρτύριον ἂν	εἴη	τι τοῖς εἰρημένοις· λέγουσι γὰρ
[2, 8]	σκεπτέον ἂν εἴη ποῖον κινητικώτατον	εἴη	τῶν σωμάτων· ἀνάγκη γὰρ τὸ
[2, 2]	εἴθ' ὡς οἱ πλεῖστοι λέγουσιν	εἴθ'	ὡς ἡμεῖς) φερομένου δὲ τοῦ
[2, 2]	(τοῦτο γάρ ἐστι πάντων ἔσχατον,	εἴθ'	ὡς οἱ πλεῖστοι λέγουσιν εἴθ'
[2, 8]	καὶ ἐν τῇ γῇ, ὡς	εἰκάσαι	πρὸς μικρὸν μεῖζον. Σημεῖα δὲ
[2, 2]	τρέφεται πῦρ, οὐδὲ τὸν ἥλιον	εἰκὸς	ἦν ὑπολαβεῖν, οὐδ' εἰ πᾶν
[2, 2]	γιγνομένῃ φλογί, δι' ἧς τὸ	εἰκὸς	λαβόντες οὕτω καὶ περὶ τοῦ
[2, 4]	αὐτὸ πάθος ἐπὶ πλείω διήκειν	εἰκὸς	χώραν, διὰ τὸ παραπλησίως κεῖσθαι
[2, 3]	γῆς, ἰδίειν ξηραινομένην; Ἀλλὰ μᾶλλον	εἰκός,	ὥσπερ φασί τινες, ἀπελθόντος τοῦ
[2, 2]	ἀλλ' ἀεὶ περὶ τὸ μέσον	εἱλεῖσθαι·	κινούμενον δ' ἄνω καὶ κάτω
[2, 3]	μέν, ἰχθῦς δ' οὐκ ἔχοντα·	εἵλοντο	γὰρ δή, ὡς οἱ ἐκεῖ
[2, 6]	αὑτὸν καὶ διὰ τὸ κοινὸς	εἶναι	βορέου καὶ εὔρου, ὥστε διὰ
[2, 1]	ἀνθρωπίνην σοφίαν ποιοῦσιν αὐτῆς γένεσιν·	εἶναι	γὰρ τὸ πρῶτον ὑγρὸν ἅπαντα
[2, 3]	ἐκ πεπυρωμένων τὸ λειπόμενον τοιαύτην	εἶναι	γῆν, καὶ δὴ καὶ τὴν
[2, 2]	ῥεῖν ἤρξαντο κάτωθεν, ἄνωθεν εἰσβάλλειν.	Εἶναι	δὲ μέχρι τοῦ μέσου τὴν
[2, 3]	κρηνῶν, τὰ πλεῖστα θερμά ποτε	εἶναι	δεῖ νομίζειν, εἶτα τὴν μὲν
[2, 1]	οὖν πηγὰς τῆς θαλάττης ἀδύνατον	εἶναι,	διὰ τῶν ὑπαρχόντων ἤδη θεωρεῖν
[2, 1]	ποιεῖν, τὸ δὲ λειφθὲν θάλατταν	εἶναι·	διὸ καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι ξηραινομένην
[2, 5]	δὲ καὶ χαλεπὸς ὁ Ὠρίων	εἶναι	δοκεῖ, καὶ δύνων καὶ ἐπιτέλλων,
[2, 3]	πρῶτον, μηδ' ὕστερον ἁλμυρὰν αὐτὴν	εἶναι.	Εἰ δὲ καὶ τὸ πρῶτον
[2, 3]	δεῖ μέρος αὐτὸ τοῦ λειφθέντος	εἶναι	ἐν τῇ γῇ. Ἔτι διὰ
[2, 6]	δὲ τὸ τῷ τόπῳ ἀπηλιωτικὸς	εἶναι	ἔχει πολλὴν ὕλην καὶ ἀτμίδα
[2, 2]	οἷον καὶ τὴν παρ' ἡμῖν	εἶναι	θάλατταν, πάντα δὲ πάλιν κύκλῳ
[2, 3]	διὰ τὸν ἥλιον, τὸ λειφθὲν	εἶναι	θάλατταν· ὑγρὰν δ' οὖσαν ἰδίειν
[2, 8]	Οὐ δοκοῦσι δ' οἱ ἄνεμοι	εἶναι	θερμοὶ διὰ τὸ κινεῖν τὸν
[2, 2]	ἐστίν· δόξειε γὰρ ἂν εὔλογον	εἶναι,	καθάπερ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων
[2, 1]	ἱδρῶτα γίγνεσθαι· διὸ καὶ ἁλμυρὰν	εἶναι·	καὶ γὰρ ὁ ἱδρὼς ἁλμυρός.
[2, 3]	μεταβολῆς, ἐπὶ πάντων τε φθορὰν	εἶναι	καὶ γένεσιν, ταύτην μέντοι τεταγμένως
[2, 8]	τῆς κινήσεως διὰ τὸ λεπτομερέστερον	εἶναι	καὶ μᾶλλον διὰ παντὸς ἰέναι
[2, 2]	πρότερον οἴεσθαι τὴν θάλατταν ἀρχὴν	εἶναι	καὶ σῶμα τοῦ παντὸς ὕδατος
[2, 6]	τὸ ἐκεῖνα ὑπὸ τὸν ἥλιον	εἶναι	καὶ τὴν ἐκείνου φοράν, ὧν
[2, 2]	καὶ ἀρχὴ τῶν ὑγρῶν ἔδοξεν	εἶναι	καὶ τοῦ παντὸς ὕδατος ἡ
[2, 2]	τῶν ἄλλων στοιχείων) καὶ ταύτην	εἶναι	λύσιν· ὃν γὰρ ὁρῶμεν κατέχουσαν
[2, 1]	αὐτὸν τρόπον καὶ ταύτην ἁλμυρὰν	εἶναι	μειχθείσης αὐτῇ τοιαύτης γῆς. Ὅτι
[2, 2]	δ' ὑγρὸν τῷ πυρὶ τροφὴν	εἶναι	μόνον, ὥσπερ ἀφικνούμενον μέχρι πρὸς
[2, 5]	τοῦ κατακεκαυμένου τόπου πνέοντα ἄνεμον	εἶναι	νότον. Ἐκεῖνος δ' ὁ τόπος
[2, 6]	τῶν πνευμάτων ταῦτα ἀλλήλοις ἐναντία	εἶναι,	ὅσα κατὰ διάμετρόν ἐστιν. Καλεῖται
[2, 5]	οὐ φαίνεται συνείρειν, τῷ συνεχῶς	εἶναι	πᾶσαν οἰκουμένην) ἐπεὶ δ' ὁμοίως
[2, 3]	ὡς ἀδύνατον μὴ τὸν αὐτὸν	εἶναι	περὶ πάντων τούτων λόγον, καὶ
[2, 1]	ἐξ ἀγγείου ταμιευόμενον τὴν ἀρχὴν	εἶναι	πηγήν, ἀλλ' εἰς ἓν ἀεὶ
[2, 6]	ὥστε διὰ μὲν τὸ ψυχρὸς	εἶναι	πηγνὺς τὸν ἀτμίζοντα ἀέρα συνίστησι,
[2, 6]	τέτακται τὸν τρόπον· τοῦ δ'	εἶναι	πλείους ἀνέμους ἀπὸ τῶν πρὸς
[2, 6]	ἐγγυτάτω γὰρ τὴν ὁρμὴν αὐτῶν	εἶναι	πολλοί τε καὶ ἰσχυροὶ πνέουσι
[2, 5]	ἀλλὰ διὰ τὸ τὸν τόπον	εἶναι	πολὺ πλείω ἐκεῖνον καὶ ἀναπεπταμένον,
[2, 5]	που κωλύει θαλάττης πλῆθος, ἅπαν	εἶναι	πορεύσιμον, καὶ κατὰ τὰ φαινόμενα
[2, 1]	ποιεῖν νύκτα διὰ τὸ ὑψηλὴν	εἶναι	πρὸς ἄρκτον τὴν γῆν. Ὅτι
[2, 3]	μὴ καὶ τοὺς ποταμοὺς ἁλμυροὺς	εἶναι·	πῶς γὰρ δυνατὸν ἐν πολλῷ
[2, 4]	ὑπολαμβάνομεν οὐχ ὁπωσοῦν τοῦ ὕδατος	εἶναι	ῥέοντος, οὐδ' ἂν ἔχῃ πλῆθος,
[2, 7]	(ἐπεὶ φύσει γε ἅπασαν ὁμοίως	εἶναι	σομφήν) ὡς ὄντος τοῦ μὲν
[2, 4]	αὐτὸν ἀέρα κινούμενον μὲν ἄνεμον	εἶναι,	συνιστάμενον δὲ πάλιν ὕδωρ. Ὁ
[2, 8]	ἰέναι καὶ σφοδρότατον μάλιστα τοιοῦτον	εἶναι.	Σφοδρότατον μὲν οὖν ἐξ ἀνάγκης
[2, 6]	πρῶτον μὲν ἐναντία κατὰ τόπον	εἶναι	τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τόπον,
[2, 9]	τοῖς νέφεσι βροντήν· πάντα γὰρ	εἶναι	ταῦτα τὴν οὐσίαν ταὐτόν, ἀναθυμίασιν
[2, 7]	δῆλον ὅτι ἀδύνατον καὶ ταύτην	εἶναι	τὴν αἰτίαν. ~Η' Ἀλλ' ἐπειδὴ
[2, 8]	ἐν τῇ γῇ ταύτην οἰητέον	εἶναι	τὴν αἰτίαν, ὅταν κοπτόμενον ἐκπρησθῇ
[2, 3]	πρότερον· ἐπειδὴ γὰρ κεῖται διπλῆν	εἶναι	τὴν ἀναθυμίασιν, τὴν μὲν ὑγρὰν
[2, 4]	καὶ ταύτης ξηρᾶς οὔσης ὑγρὰν	εἶναι	τὴν ἄνω καὶ ψυχράν, οὕτω
[2, 9]	ὑγροῦ τὴν φάντασιν τῆς λαμπρότητος	εἶναι	τὴν ἀστραπήν. Οὗτοι μὲν οὖν
[2, 3]	τις εἰπὼν ἱδρῶτα τῆς γῆς	εἶναι	τὴν θάλατταν οἴεταί τι σαφὲς
[2, 2]	ποτίμου τροφῆς μὴ νομίζοι τόπον	εἶναι	τὴν κοιλίαν, ὅτι ταχέως ἀφανίζεται,
[2, 3]	εἰρημένοις· λέγουσι γὰρ πικρὰν οὕτως	εἶναι	τὴν λίμνην καὶ ἁλμυρὰν ὥστε
[2, 3]	τὸ ξηραῖνον; εἰ δ' ἐάσει	εἶναι	τὴν περιφοράν, ἀεὶ πλησιάζων τὸ
[2, 9]	ταύτῃ πυκνοτέραν καὶ ψυχροτέραν ἀναγκαῖον	εἶναι	τὴν σύστασιν· διὸ καὶ οἱ
[2, 9]	Τὴν μὲν οὖν διάλαμψιν ἀστραπὴν	εἶναι	τὴν τούτου τοῦ πυρός, τὸν
[2, 3]	τὴν κοιλίαν ζῴων συμβαίνει θερμοτάτην	εἶναι	τὴν ὑπόστασιν. Γίγνεται μὲν οὖν
[2, 2]	λοιπὸν πρὸς ἄναντες ἤδη πᾶσιν	εἶναι	τὴν φοράν. Τοὺς δὲ χυμοὺς
[2, 1]	δὲ τοῦ τὰ πρὸς ἄρκτον	εἶναι	τῆς γῆς ὑψηλὰ σημεῖόν τι
[2, 1]	δ' οὕτω διωρισμένων ἀδύνατον πηγὰς	εἶναι	τῆς θαλάττης· ἐν οὐδετέρῳ γὰρ
[2, 1]	οὖν οὔτε πηγὰς οἷόν τ'	εἶναι	τῆς θαλάττης, καὶ διὰ τίν'
[2, 1]	γὰρ ἀνωτέρω δεῖ τὴν πηγὴν	εἶναι	τῆς ῥύσεως. Διὸ τὰ μὲν
[2, 9]	λίαν· ἀποκεκριμένον τε γὰρ ἀναγκαῖον	εἶναι	τὸ αἴτιον ἀεὶ καὶ ὡρισμένον,
[2, 9]	τοῦτο δ' Ἐμπεδοκλῆς μέν φησιν	εἶναι	τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον τῶν τοῦ ἡλίου
[2, 1]	οὕτω καὶ σεμνότερον ὑπέλαβον ἴσως	εἶναι	τὸ λεγόμενον, ὡς μέγα τι
[2, 4]	ἔχῃ πλῆθος, ἀλλὰ δεῖ πηγαῖον	εἶναι	τὸ ῥέον· οὕτω γὰρ καὶ
[2, 8]	μὲν τῶν σεισμῶν οἷον τρόμον	εἶναι	τὸν δ' οἷον σφυγμόν, καὶ
[2, 3]	δὲ τοῦ μειγνυμένου τὸ παχύτερον	εἶναι	τὸν ὄγκον· ἐὰν γάρ τις
[2, 2]	αὐτῷ τὴν τροφήν· ἀναγκαῖον δ'	εἶναι	τοῦτο συμβαίνειν περὶ αὐτὸν ἢ
[2, 9]	τὴν ἀπολαμβανομένην ἐν τοῖς νέφεσιν	εἶναι	τούτων αἰτίαν οὐ πιθανόν· καὶ
[2, 5]	γὰρ ἂν ἄλλον ἀπὸ θερινῆς	εἶναι	τροπῆς· οὕτως γὰρ τὸ ἀνάλογον
[2, 1]	οὐδετέρῳ γὰρ τούτων οἷόν τ'	εἶναι	τῶν γενῶν αὐτήν· οὔτε γὰρ
[2, 3]	διέφερεν ἀλλ' ἢ τῷ ἁλμυρὰ	εἶναι	τῶν ποταμῶν· τοῦτο δ' ἐν
[2, 3]	δῆλον ὅτι ταύτην οἰητέον ἀρχὴν	εἶναι	τῶν τοιούτων. Καὶ δὴ καὶ
[2, 8]	ἥλιον ἀχλυώδη καὶ ἀμαυρὸν ἀναγκαῖον	εἶναι	ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύματος εἰς
[2, 9]	αἴτιον δοκεῖ τοῦ τοιούτου πάθους	εἶναι·	φαίνεται γὰρ τὸ ὕδωρ στίλβειν
[2, 6]	μὲν κατὰ τὸν διὰ παντὸς	εἶναι	φαινόμενον, οὐκ ἀκριβοῖ δέ. Ἐναντία
[2, 9]	ἀστραπήν, ὥσπερ καὶ Κλείδημος, οὐκ	εἶναί	φασιν ἀλλὰ φαίνεσθαι, παρεικάζοντες ὡς
[2, 1]	τῆς ἁλμυρότητος αἰτίαν τὴν γῆν	εἶναί	φασιν· καθάπερ γὰρ τὸ διὰ
[2, 9]	Ἡμεῖς δέ φαμεν τὴν αὐτὴν	εἶναι	φύσιν ἐπὶ μὲν τῆς γῆς
[2, 4]	ὑγρόν, διὰ δὲ τὸ ὕδατος	εἶναι	ψυχρὸν τῇ οἰκείᾳ φύσει, ὥσπερ
[2, 9]	συγκρίσεις καὶ ταῦτα διακρίσεις ὑποληπτέον	εἶναι,	ὥστ' εἰ θάτερα τούτων μὴ
[2, 3]	γενέσθαι γῆς. Ὃ οὕτω μὲν	εἰπεῖν	ἄτοπον, τὸ μέντοι ἐκ τοιαύτης
[2, 3]	διαφέρει γὰρ οὐδὲν ἅπαξ τοῦτ'	εἰπεῖν	ἢ πολλάκις. Εἰ μὲν οὖν
[2, 3]	ὀργιζομένῳ πρὸς τὸν πορθμέα τοιοῦτον	εἰπεῖν	μῦθον, τοῖς δὲ τὴν ἀλήθειαν
[2, 3]	ἔλαττον· διόπερ ἰσάζει ὡς ἐπίπαν	εἰπεῖν)	Ὅτι δὲ γίγνεται ἀτμίζουσα πότιμος
[2, 2]	οὖσα διαμένει οὐδένα χρόνον ὡς	εἰπεῖν)	περὶ δὲ τὸν ἥλιον ἀδύνατον
[2, 2]	τοῦτο γὰρ ἐξαίρειν ὅλον ἀναγκαῖον,	εἴπερ	ἀεὶ σῴζεται τὸ ἴσον· ὅσον
[2, 3]	τὴν γένεσιν. Ὥστε δῆλον ὡς	εἴπερ	ἀίδιον τὸ πᾶν, καὶ περὶ
[2, 2]	τὸ συνεστὸς ὕδωρ τοῦτο πότιμον,	εἴπερ	ἀρχὴ τοῦ παντὸς ὕδατος, ἀλλ'
[2, 3]	καὶ ὁ ἱδρὼς γίγνεται πικρός.	εἴπερ	γὰρ καὶ τότε, καὶ νῦν
[2, 8]	τοιοῦτον δὲ τὸ λεπτότατον. Ὥστ'	εἴπερ	ἡ τοῦ πνεύματος (φύσις τοιαύτη,
[2, 3]	ἐοίκασι πάντες ὁμολογεῖν, ὅτι γέγονεν,	εἴπερ	καὶ πᾶς ὁ κόσμος· ἅμα
[2, 3]	τοῦ ἡλίου ἥξει πάλιν, ἢ	εἴπερ	τοῦτ' ἔσται, ἀναγκαῖον ἤτοι ἀεὶ
[2, 3]	ἀεὶ πλησιάζων τὸ πότιμον, καθάπερ	εἴπομεν,	ἀνάξει, ἀφήσει δὲ πάλιν ἀναχωρῶν.
[2, 3]	καὶ πικρόν, ὥσπερ καὶ πρότερον	εἴπομεν·	ἀπεπτότατον γὰρ τὸ περίττωμα τῆς
[2, 8]	ἀπὸ ξηροῦ γίγνεσθαι ἀναθυμίασιν, ὥσπερ	εἴπομεν	ἐν τοῖς πρότερον, ἀνάγκη τούτων
[2, 3]	πρότερον· περὶ οὗ τὴν αἰτίαν	εἴπομεν,	ὅτι τῶν κατά τινα χρόνον
[2, 9]	πάντων. Τῆς γὰρ ἀναθυμιάσεως, ὥσπερ	εἴπομεν,	οὔσης διττῆς, τῆς μὲν ὑγρᾶς
[2, 3]	πλῆθος. Μεμειγμένης δ' οὔσης, ὥσπερ	εἴπομεν,	τῆς τε ἀτμιδώδους ἀναθυμιάσεως καὶ
[2, 3]	δὲ γελοῖον κἂν εἴ τις	εἰπὼν	ἱδρῶτα τῆς γῆς εἶναι τὴν
[2, 3]	πρὸς ποίησιν μὲν γὰρ οὕτως	εἰπὼν	ἴσως εἴρηκεν ἱκανῶς (ἡ γὰρ
[2, 9]	ἀκοῆς. Δηλοῖ δ' ἐπὶ τῆς	εἰρεσίας	τῶν τριήρων· ἤδη γὰρ ἀναφερόντων
[2, 4]	ἐν τοῖς πρὸ τούτων λόγοις	εἰρήκαμεν,	γίγνεται ἐκ τούτων· ἡ μὲν
[2, 1]	πηγαῖα· περὶ δὲ τῶν πηγῶν	εἰρήκαμεν	πρότερον ὅτι δεῖ νοεῖν οὐχ
[2, 3]	μὲν γὰρ οὕτως εἰπὼν ἴσως	εἴρηκεν	ἱκανῶς (ἡ γὰρ μεταφορὰ ποιητικόν)
[2, 3]	τὴν θάλατταν οἴεταί τι σαφὲς	εἰρηκέναι,	καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς· πρὸς ποίησιν μὲν
[2, 4]	γὰρ ἀνάγκη συμβαίνειν διὰ τὰς	εἰρημένας	ἀρχάς· ὕσαντός τε γὰρ ἡ
[2, 2]	τὸ δ' ὑπολείπεται διὰ τὴν	εἰρημένην	αἰτίαν. Τὸ δὲ ζητεῖν τὴν
[2, 4]	πνευμάτων λέγωμεν, λαβόντες ἀρχὴν τὴν	εἰρημένην	ἡμῖν ἤδη πρότερον. Ἔστι γὰρ
[2, 7]	δεῖ λέγειν ὡς λίαν ἁπλῶς	εἰρημένην·	τό τε γὰρ ἄνω καὶ
[2, 8]	καὶ κρύος ἰσχυρόν, σημεῖον τῆς	εἰρημένης	αἰτίας ἐστίν. Τόν τε γὰρ
[2, 4]	Μαρτυρεῖ δὲ τὰ γιγνόμενα τοῖς	εἰρημένοις·	διὰ γὰρ τὸ συνεχῶς μὲν
[2, 3]	μαρτύριον ἂν εἴη τι τοῖς	εἰρημένοις·	λέγουσι γὰρ πικρὰν οὕτως εἶναι
[2, 3]	ὥσπερ γὰρ καὶ ἐν τοῖς	εἰρημένοις,	οὕτω καὶ ἐν τῷ ὅλῳ
[2, 8]	αἰτίας γέγονε. Περὶ δὲ τοὺς	εἰρημένους	τόπους οἱ σεισμοὶ γίγνονται μάλιστα
[2, 3]	δῆλον οὐ μόνον ἐκ τῶν	εἰρημένων,	ἀλλὰ καὶ ἐάν τις ἀγγεῖον
[2, 3]	τὰ τοιαῦτα σημεῖα πάντα τῶν	εἰρημένων,	ὅτι τὸ ἁλμυρὸν ποιεῖ σῶμά
[2, 6]	τὴν αἰτίαν. Ἔστι δὲ τῶν	εἰρημένων	πνευμάτων βορέας μὲν ὅ τ'
[2, 9]	γίγνεται. Τοῦτο γὰρ παντάπασιν ἔοικεν	εἰρῆσθαι	προχείρως. Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ
[2, 6]	μὴ συμβέβηκεν ἐν τοῖς προβλήμασιν	εἰρῆσθαι	τοῖς κατὰ μέρος, νῦν λέγωμεν.
[2, 1]	ῥέουσα, τοιαῦτα καὶ τοσαῦθ' ἡμῖν	εἰρήσθω.	~Β' (Περὶ δὲ τῆς γενέσεως
[2, 6]	καὶ περὶ ἕκαστον, τοσαῦθ' ἡμῖν	εἰρήσθω.	~Ζ' Περὶ δὲ σεισμοῦ καὶ
[2, 2]	καὶ μάλιστα τὸ τῆς ὑγρᾶς,	εἰρήσθω	τοσαῦθ' ἡμῖν. ~Γ' Περὶ δὲ
[2, 3]	χυμοὶ ἐκ ποίων γίγνονται κράσεων·	εἴρηται	δὲ περὶ αὐτῶν χωρὶς ἐν
[2, 4]	θερμαίνων· τῆς δ' ἀναθυμιάσεως, ὥσπερ	εἴρηται,	διπλῆς οὔσης, τῆς μὲν ἀτμιδώδους
[2, 9]	ὄντα. Καὶ περὶ μὲν βροντῆς	εἴρηται	καὶ ἀστραπῆς.
[2, 3]	τοῦ ἁλμυροῦ ἐν τῷ ὕδατι,	εἴρηται.	Καὶ διὰ τοῦτο τά τε
[2, 8]	ἐπὶ τὸ πολὺ συμβαίνειν, καθάπερ	εἴρηται	καὶ πρότερον, οἷον μεταρροίας εἴσω
[2, 6]	ἄλλοις πνέουσιν· ἡ δ' αἰτία	εἴρηται	καὶ τούτου πρότερον. Οἱ δ'
[2, 9]	γὰρ οὗτος ὁ λόγος ἀπραγμόνως	εἴρηται	λίαν· ἀποκεκριμένον τε γὰρ ἀναγκαῖον
[2, 7]	τε γὰρ τοῖς αὐχμοῖς, ὥσπερ	εἴρηται,	ξηραινομένην ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ τῶν
[2, 5]	καὶ πῶς ἔχουσι πρὸς ἀλλήλους,	εἴρηται.	~Περὶ δὲ θέσεως αὐτῶν, καὶ
[2, 4]	νότοι πλεῖστοι τῶν ἀνέμων εἰσίν,	εἴρηται·	πρὸς δὲ τούτοις καὶ περὶ
[2, 6]	θρασκίας, ἀργέστης· ἡ δ' αἰτία	εἴρηται	πρότερον. Ἀστραπὰς δὲ ποιοῦσιν μάλιστα
[2, 2]	ποιεῖν ἡ φύσις οὕτως, καθάπερ	εἴρηται	πρότερον. Διὸ καὶ γελοῖοι πάντες
[2, 9]	καὶ συνισταμένης εἰς νέφος, ὥσπερ	εἴρηται	πρότερον, ἔτι δὲ πυκνοτέρας τῆς
[2, 4]	τοῦ ὑομένου ὕδατός ἐστιν, ὥσπερ	εἴρηται	πρότερον, ἡ δὲ ξηρὰ τῶν
[2, 3]	αὐτοῖς συμβαίνει ποιεῖν ἢ πάσχειν,	εἴρηται	σχεδὸν ἡμῖν περὶ τῶν πλείστων.
[2, 8]	ἄλλων τῶν συμβαινόντων περὶ αὐτούς,	εἴρηται	σχεδὸν περὶ τῶν μεγίστων. ~Θ'
[2, 2]	Λέγεται γὰρ ὡς ἅπαντα μὲν	εἰς	ἄλληλα συντέτρηται ὑπὸ γῆν, ἀρχὴ
[2, 2]	εἰς τὴν θάλατταν, ὅσοι μὴ	εἰς	ἀλλήλους· εἰς δὲ γῆν οὐδείς,
[2, 4]	συνωσθῶσι τὰ νέφη καὶ ἀντιπεριστῇ	εἰς	αὐτὰ ἡ ψύξις, ὕδωρ γίγνεται
[2, 2]	διὸ καὶ οἱ ποταμοὶ ῥέουσιν	εἰς	αὐτὸν ἅπαντες καὶ πᾶν τὸ
[2, 6]	καικίας οὐκ αἴθριος, ὅτι ἀνακάμπτει	εἰς	αὑτόν· ὅθεν καὶ λέγεται ἡ
[2, 2]	ῥεόντων ἀθρόων ἀεὶ τὸ ἀφικνούμενον	εἰς	ἀχανῆ καὶ πλατὺν τόπον ἀναξηραίνεται
[2, 2]	θάλατταν, ὅσοι μὴ εἰς ἀλλήλους·	εἰς	δὲ γῆν οὐδείς, ἀλλὰ κἂν
[2, 8]	ἐν στενοτέροις τόποις καὶ ἀποβιάζεσθαι	εἰς	ἐλάττω τόπον τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν,
[2, 8]	αὐτὸν καὶ τὸν γειτνιῶντα συνέλθωσιν	εἰς	ἕν, ὥσπερ καὶ τοὺς αὐχμοὺς
[2, 1]	τὴν ἀρχὴν εἶναι πηγήν, ἀλλ'	εἰς	ἓν ἀεὶ γιγνόμενον καὶ συρρέον
[2, 8]	οὐ πόρρω πᾶσαν κατετέφρωσε καὶ	εἰς	ἐνίας τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων
[2, 3]	τινες ἐν Παλαιστίνῃ τοιαύτη λίμνη,	εἰς	ἣν ἐάν τις ἐμβάλῃ συνδήσας
[2, 3]	γίγνεται ἀτμίζουσα πότιμος καὶ οὐκ	εἰς	θάλατταν συγκρίνεται τὸ ἀτμίζον, ὅταν
[2, 6]	δυσμὰς οἰκοῦσιν ἐκ τῶν ἀπαρκτίων	εἰς	θρασκίας καὶ ἀργέστας καὶ ζεφύρους
[2, 8]	αἰτίαν, ὅταν κοπτόμενον ἐκπρησθῇ πρῶτον	εἰς	μικρὰ κερματισθέντος τοῦ ἀέρος. Τεκμήριον
[2, 1]	που διὰ τὴν περιέχουσαν γῆν	εἰς	μικρὸν ἐκ μεγάλου συνάγεται πελάγους,
[2, 3]	καὶ τῆς ξηρᾶς, ὅταν συνιστῆται	εἰς	νέφη καὶ ὕδωρ, ἀναγκαῖον ἐμπεριλαμβάνεσθαί
[2, 9]	ἄμφω ταῦτα δυνάμει καὶ συνισταμένης	εἰς	νέφος, ὥσπερ εἴρηται πρότερον, ἔτι
[2, 8]	ἄρξηται κρατεῖν διὰ τὸ πολὺ	εἰς	ὀλίγον πιληθῆναι τόπον, ἰσχυρῶς κινεῖ
[2, 3]	ἐκείνοις ἔρχεται εἰς τὸν τόπον	εἰς	ὃν ἀθρόοι ῥέουσιν. Ὁμοίως δὲ
[2, 3]	δ' ἀπορρέον αὐτῆς τὸν ποταμὸν	εἰς	ὃν εἰσβάλλει ποιεῖ πικρὸν ὅλον.
[2, 4]	γῆς· καὶ ἅμα κάτωθεν μὲν	εἰς	ὀρθὸν ἀναφέρεται, καὶ πᾶν ἰσχύει
[2, 4]	περὶ γὰρ τὴν γῆν πνέουσιν	εἰς	ὀρθὸν γιγνομένης τῆς ἀναθυμιάσεως, ὅτι
[2, 2]	Τὸ γὰρ αὐτὸ πλῆθος ὕδατος	εἰς	πλάτος τε διαταθὲν καὶ ἀθρόον
[2, 5]	πρὶν γενέσθαι ἔκκρισιν ἀθρόαν, ὥσπερ	εἰς	πολὺ πῦρ ἐὰν ὀλίγον ἐμπέσῃ
[2, 3]	ὕδατος πλατυτέρου, ἀπορρεῖ δ' (αὕτη	εἰς	ποταμὸν πλησίον γλυκὺν μέν, ἰχθῦς
[2, 7]	πεφυκότα φέρεσθαι ἄνω, ἐμπίπτοντα δ'	εἰς	τὰ κάτω τῆς γῆς καὶ
[2, 2]	ὑπὸ τῆς ἐμφύτου θερμότητος ἑλκυσθὲν	εἰς	τὰς σάρκας καὶ τὴν ἄλλην
[2, 8]	τὸ πολὺν ἐπέχειν τόπον οὐκ	εἰς	ταύτην ἀλλ' ἐκ ταύτης αἱ
[2, 2]	καὶ τοὺς ποταμοὺς οὐ μόνον	εἰς	ταύτην ἀλλὰ καὶ ἐκ ταύτης
[2, 8]	δύνηται, προωθοῦν δὲ καὶ συστέλλον	εἰς	ταὐτὸν συναθροίσῃ πολλήν· τότε γὰρ
[2, 4]	καὶ γίγνεται ὕδωρ· (καὶ ὅταν	εἰς	ταὐτὸν συνωσθῶσι τὰ νέφη καὶ
[2, 2]	πάντα δὲ πάλιν κύκλῳ περιάγειν	εἰς	τὴν ἀρχήν, ὅθεν ἤρξαντο ῥεῖν,
[2, 3]	πάλιν γὰρ ἐκεῖνο φθήσεται καταβὰν	εἰς	τὴν αὐτὴν τὸ προανελθόν· διαφέρει
[2, 6]	τὴν ἐκείνου φοράν, ὧν τηκομένων	εἰς	τὴν γῆν καὶ θερμαινομένων ὑπὸ
[2, 8]	μάλιστα κρατῇ, κατακλείει τὴν ἀναθυμίασιν	εἰς	τὴν γῆν· κρατεῖ δὲ μάλιστα
[2, 8]	νηνεμία γίγνεται ἀντιμεθισταμένου τοῦ πνεύματος	εἰς	τὴν γῆν, ὃ ποιεῖ τὸν
[2, 8]	πλείους πνέοντας ἀνέμους, ὧν ὅταν	εἰς	τὴν γῆν ὁρμήσῃ θάτερον, ἔσται
[2, 8]	αἰτίαν τοῖς ἀνέμοις. Ἐκλειπούσης οὖν	εἰς	τὴν γῆν τῆς τοιαύτης δυνάμεως,
[2, 8]	θαλάττης πολλῆς προσφερομένης ἀπωθεῖται πάλιν	εἰς	τὴν γῆν, τὸ πεφυκὸς ἀποπνεῖν
[2, 8]	εἶναι ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύματος	εἰς	τὴν γῆν τοῦ διαλύοντος τὸν
[2, 4]	δὴ κατιὸν ὕδωρ διαδίδοται πᾶν	εἰς	τὴν γῆν, ὑπάρχει δ' ἐν
[2, 5]	ἐπεὶ οὐδ' ὁ βορέας οὗτος	εἰς	τὴν ἐνταῦθα (οἰκουμένην πᾶσάν ἐστιν·
[2, 5]	βόρειον (ἕως ὁ βορέας οὗτος	εἰς	τὴν ἐνταῦθα οἰκουμένην πνεῖ) Ἀλλὰ
[2, 2]	πάντες οἱ ποταμοὶ φαίνονται τελευτῶντες	εἰς	τὴν θάλατταν, ὅσοι μὴ εἰς
[2, 3]	τις ἀγγεῖον (πλάσας θῇ κήρινον	εἰς	τὴν θάλατταν, περιδήσας τὸ στόμα
[2, 3]	αἴτιον ταὐτὸ καὶ περὶ τὸ	εἰς	τὴν κύστιν περίττωμα συλλεγόμενον· καὶ
[2, 3]	ἡ ὑπόστασις, μάλιστα δὲ ἡ	εἰς	τὴν κύστιν (σημεῖον δ' ὅτι
[2, 4]	τούτου αἴτιον τὸ ἑκατέραν μεταπίπτειν	εἰς	τὴν τῆς ἐχομένης χώρας ἀναθυμίασιν,
[2, 9]	γίγνεται δ' ὅταν ἡ ἀναθυμίασις	εἰς	τὴν φλόγα συνεστραμμένη φέρηται, ῥηγνυμένων
[2, 2]	μέγιστοι τῶν ποταμῶν εἰσιν τῶν	εἰς	τήνδε τὴν θάλατταν ἐξιόντων. Καὶ
[2, 8]	εὐρυχωρίαν τῶν τόπων (ὑπερχεῖται γὰρ	εἰς	τὸ ἀχανὲς ἔξω) καὶ δι'
[2, 2]	τὸν λόγον τοῦτον· ἐπεὶ γὰρ	εἰς	τὸ μέσον εἰσρέουσιν ἀφ' οὗπερ
[2, 1]	τὸν Πόντον ῥεῖ, οὗτος δ'	εἰς	τὸν Αἰγαῖον. Τὰ δ' ἤδη
[2, 9]	ἡ μὲν οὖν ἐκκρινομένη θερμότης	εἰς	τὸν ἄνω διασπείρεται τόπον· ὅση
[2, 2]	καὶ φέρεται διακρινόμενον καὶ ἀτμίζον	εἰς	τὸν ἄνω τόπον, ἐκεῖ δὲ
[2, 4]	τὸ θερμὸν ἀεὶ καὶ ἀναφέρεσθαι	εἰς	τὸν ἄνω τόπον συνίσταται ἡ
[2, 9]	γὰρ ἐκλείπει τὸ θερμὸν διακρινόμενον	εἰς	τὸν ἄνω τόπον, ταύτῃ πυκνοτέραν
[2, 2]	ἄλλας αἰτίας διὰ τὸ πολλοὺς	εἰς	τὸν αὐτὸν ἐμβάλλειν. Ταῦτα δὴ
[2, 1]	πλῆθος συμβαίνει τοῦτο (πλείους γὰρ	εἰς	τὸν Εὔξεινον ῥέουσιν ποταμοὶ καὶ
[2, 1]	πλῆθος· ἡ μὲν γὰρ Μαιῶτις	εἰς	τὸν Πόντον ῥεῖ, οὗτος δ'
[2, 3]	τοῦτο δ' ἐν ἐκείνοις ἔρχεται	εἰς	τὸν τόπον εἰς ὃν ἀθρόοι
[2, 8]	οὐ πρότερον ἔληξε πρὶν ἐκρήξας	εἰς	τὸν ὑπὲρ τῆς γῆς τόπον
[2, 8]	πάλιν ἡ ῥύσις, ὥσπερ ἄμπωτις,	εἰς	τοὐναντίον τῆς ἔξω πλημμυρίδος, καὶ
[2, 9]	τοῦ θερμοῦ φέρεσθαι παντός· ἀλλ'	εἰς	τοὐναντίον τῆς πυκνότητος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι
[2, 6]	δὲ περιστάσεις γίγνονται αὐτῶν καταπαυομένων	εἰς	τοὺς ἐχομένους κατὰ τὴν τοῦ
[2, 7]	τὸν σεισμόν, καὶ ξηραινομένην ἕλκουσαν	εἰς	τοὺς κενοὺς τόπους ἐκ τῶν
[2, 6]	ἀπὸ τῆς ἄρκτου, τελευτῶντες δ'	εἰς	τοὺς πόρρω· τοῖς δὲ πρὸς
[2, 6]	πλέον ὕδωρ καὶ χιὼν ἀπωθεῖται	εἰς	τοῦτο τὸ μέρος διὰ τὸ
[2, 4]	πρὸς τὴν γειτνιῶσαν, ἢ καὶ	εἰς	τῶν πόρρω τινὰ τόπων ἀπεώσθη
[2, 3]	χυμοί, ὅσοι ἂν ἀτμίσαντες πάλιν	εἰς	ὑγρὸν συστῶσιν, ὕδωρ γίγνονται· πάθη
[2, 2]	δὲ γιγνομένου καὶ φθειρομένου πάλιν	εἰς	ὕδωρ, ἀλλ' ὁμοίως ἅπαντος διαλυο-
[2, 3]	κατακάουσι, καὶ τὴν τέφραν ἐμβάλλοντες	εἰς	ὕδωρ ἀφέψουσιν· ὅταν δὲ λίπωσί
[2, 9]	διακρινομένη, συνιόντων καὶ συγκρινομένων αὐτῶν	εἰς	ὕδωρ, βροντάς τε καὶ ἀστραπὰς
[2, 4]	συνισταμένης πάλιν τῆς ἀναχθείσης ἀτμίδος	εἰς	ὕδωρ (διὸ χειμῶνός τε μᾶλλον
[2, 2]	διαλυο- μένου καὶ συνισταμένου πάλιν	εἰς	ὕδωρ. Τὸ μὲν οὖν πότιμον
[2, 2]	καὶ πᾶν τὸ γιγνόμενον ὕδωρ·	εἴς	τε γὰρ τὸ κοιλότατον ἡ
[2, 5]	ἀποδώσει· νῦν δ' οὐκ ἔστιν·	εἷς	γὰρ μόνος φαίνεται πνέων ἐκ
[2, 8]	γένηται σεισμός, οὐκ εὐθὺς οὐδ'	εἰσάπαξ	παύεται σείσας, ἀλλὰ τὸ πρῶτον
[2, 3]	αὐτῆς τὸν ποταμὸν εἰς ὃν	εἰσβάλλει	ποιεῖ πικρὸν ὅλον. Αἱ δὲ
[2, 2]	εἰ ῥεῖν ἤρξαντο κάτωθεν, ἄνωθεν	εἰσβάλλειν.	Εἶναι δὲ μέχρι τοῦ μέσου
[2, 2]	γὰρ ἐν τούτοις τῆς τροφῆς	εἰσελθούσης	γλυκείας ἡ τῆς ὑγρᾶς τροφῆς
[2, 3]	οὖσαν οἷον κονίαν καὶ τέφραν.	Εἰσὶ	δὲ πολλαχοῦ καὶ κρῆναι καὶ
[2, 9]	ταύτῃ ζέον ποιεῖ τὸν ψόφον.	Εἰσὶ	δέ τινες οἳ τὴν ἀστραπήν,
[2, 1]	γιγνόμενον. (Ἔτι δ' ἐπεὶ πλείους	εἰσὶ	θάλατται πρὸς ἀλλήλας οὐ συμμειγνύουσαι
[2, 8]	μικρὰν ποιεῖσθαι τὴν ἔκκρισιν λεπταί	εἰσι	καὶ εὐθεῖαι. Ὅπερ οὖν ἡ
[2, 3]	ἃς αἰτίας αἰεί τε συνεχῶς	εἰσι	καὶ πῶς μεταβάλλουσι καὶ τίς
[2, 5]	οἳ πλήρεις ὕδατος καὶ χιόνος	εἰσὶ	πολλῆς, ὧν τηκομένων ὑπὸ τοῦ
[2, 4]	γὰρ ἑκάστοτε πνέουσιν, ἐλάχιστοι πάντες	εἰσί,	προϊόντες δὲ καὶ πόρρω λαμπροὶ
[2, 6]	μάλιστα οὗτοι. Διὸ καὶ αἰθριώτατοί	εἰσι	τῶν ἀνέμων· πνέοντες γὰρ ἐγγύθεν
[2, 8]	οὐ τὰ κύματα τῶν ἀνέμων	εἰσὶν	αἴτια, ἐπεὶ καὶ τὴν γῆν
[2, 5]	ὀρνιθίαι· καὶ γὰρ οὗτοι ἐτησίαι	εἰσὶν	ἀσθενεῖς· ἐλάττους δὲ καὶ ὀψιαίτεροι
[2, 6]	γὰρ τὸ ἐγγύθεν πνεῖν ψυχροί	εἰσιν,	διὰ δὲ τὸ ψυχρὸν ἀστραπὴ
[2, 4]	καὶ νότοι πλεῖστοι τῶν ἀνέμων	εἰσίν,	εἴρηται· πρὸς δὲ τούτοις καὶ
[2, 6]	τε κείμενοι ἄνεμοι καὶ οἷς	εἰσιν	ἐναντίοι· ἕτεροι δ' εἰσὶν καθ'
[2, 6]	οἷς εἰσιν ἐναντίοι· ἕτεροι δ'	εἰσὶν	καθ' οὓς οὐκ ἔστιν ἐναντία
[2, 8]	καὶ οἱ σπασμοὶ πνεύματος μέν	εἰσιν	κινήσεις, τοσαύτην δὲ ἔχουσιν ἰσχὺν
[2, 4]	καὶ ἀφ' ὧν, οὗτοι δέ	εἰσιν	ὅ τε πρὸς ἄρκτον καὶ
[2, 5]	πάντων ταραχώδεις διὰ τὴν ἀοριστίαν	εἰσίν.	Οἱ δ' ἐτησίαι πνέουσι μετὰ
[2, 6]	ἔνιοι τῶν αὐτῶν τούτων (χαλαζώδεις	εἰσίν·	ταχὺ γὰρ πηγνύουσιν. Ἐκνεφίαι δὲ
[2, 3]	χαῦνοι καὶ λεπτοὶ ὥσπερ χιών.	Εἰσίν	τε τήν τε δύναμιν ἀσθενέστεροι
[2, 8]	δ' ἐγγὺς τῆς ἠπείρου μόριόν	εἰσιν	τῆς ἠπείρου· τὸ γὰρ μεταξὺ
[2, 1]	τοσαῦται καὶ τοιαῦται τῶν ὑδάτων	εἰσίν·	τούτων δ' οὕτω διωρισμένων ἀδύνατον
[2, 2]	ὁ Νεῖλος μέγιστοι τῶν ποταμῶν	εἰσιν	τῶν εἰς τήνδε τὴν θάλατταν
[2, 3]	παρεγχεῖσθαι τῆς θαλάττης· τὸ γὰρ	εἰσιὸν	διὰ τῶν τοίχων τῶν κηρίνων
[2, 2]	ἐπεὶ γὰρ εἰς τὸ μέσον	εἰσρέουσιν	ἀφ' οὗπερ ἐκρέουσιν, οὐδὲν μᾶλλον
[2, 8]	τις ἀντιμεθισταμένου τοῦ πνεύματος ἔξωθεν	εἴσω	ἀθρόου) τοιαῦτα (γὰρ) γίγνεσθαι καὶ
[2, 8]	εἴρηται καὶ πρότερον, οἷον μεταρροίας	εἴσω	γιγνομένης τοῦ πνεύματος, καὶ μᾶλλον
[2, 8]	τῆς γῆς ἀναφυσώμενον ἀπωθεῖσθαι πάλιν	εἴσω,	ᾗπερ ἐπέρχεται ἡ θάλαττα ταύτῃ.
[2, 8]	ἔξω ῥεῖ πᾶν, ὁτὲ δ'	εἴσω	πᾶν, ἐνίοτε δὲ καὶ μερίζεται.
[2, 8]	νηνεμίας δὲ γενομένης καὶ ῥυέντος	εἴσω	τοῦ ἀνέμου ἐγένετο τό τε
[2, 8]	συμβαίνει διὰ τὸ τὴν ἀναθυμίασιν	εἴσω	τρέπεσθαι, φύσει θερμὴν οὖσαν καθ'
[2, 8]	πέφυκεν ἄρχεσθαι πνεῖν. Ἐὰν οὖν	εἴσω	τύχῃ μεταβάλλουσα ἡ ἀρχὴ αὐτῶν
[2, 8]	ἀλλὰ πνεῦμα τῆς κινήσεως, ὅταν	εἴσω	τύχῃ ῥυὲν τὸ ἔξω ἀναθυμιώμενον.
[2, 3]	ἡλίου τὸ ὑπολειφθὲν ἐγένετο θάλαττα,	εἴτ'	ἐνυπῆρχε τοσοῦτος χυμὸς ἐν τῷ
[2, 6]	δὲ γίγνονται μετοπώρου μὲν μάλιστα,	εἶτα	ἔαρος, καὶ μάλιστα ἀπαρκτίας καὶ
[2, 3]	θερμά ποτε εἶναι δεῖ νομίζειν,	εἶτα	τὴν μὲν ἀρχὴν ἀπεσβέσθαι τοῦ
[2, 3]	γὰρ αἰτίαν ἔμεινε τὸ πρῶτον,	εἴτε	διὰ βάρος, ὥσπερ τινὲς καὶ
[2, 3]	ξηραινομένη τύχῃ γῆ, εἴτε πλείων	εἴτε	ἐλάττων, ἰδίει; (ἡ γὰρ ὑγρότης
[2, 3]	γὰρ τούτου τὴν αἰτίαν ἰδεῖν)	εἴτε	καὶ δι' ἄλλο τι, δῆλον
[2, 3]	νῦν ὅταν ξηραινομένη τύχῃ γῆ,	εἴτε	πλείων εἴτε ἐλάττων, ἰδίει; (ἡ
[2, 8]	δ' αὐτὸ αἴτιον καὶ τοῦ	εἰωθότος	ἐνίοτε γίγνεσθαι σημείου πρὸ τῶν
[2, 4]	ἄνεμος πλῆθός τι τῆς ξηρᾶς	ἐκ	γῆς ἀναθυμιάσεως κινούμενον περὶ τὴν
[2, 3]	οὐδὲ γὰρ ἐνταῦθα δῆλον πῶς	ἐκ	γλυκέος τοῦ πόματος ἁλμυρὸς γίγνεται
[2, 3]	Διὸ καὶ τὴν θάλαττάν τινες	ἐκ	κατακεκαυμένης φασὶ γενέσθαι γῆς. Ὃ
[2, 1]	τὴν περιέχουσαν γῆν εἰς μικρὸν	ἐκ	μεγάλου συνάγεται πελάγους, διὰ τὸ
[2, 3]	φύσιν ἀεὶ δεῖ νοεῖν, ὥσπερ	ἐκ	πεπυρωμένων τὸ λειπόμενον τοιαύτην εἶναι
[2, 3]	τούτων ἐκεῖθεν δῆλαι, ποῖοι χυμοὶ	ἐκ	ποίων γίγνονται κράσεων· εἴρηται δὲ
[2, 4]	τῆς (γῆς ἐστιν. Ὅτι δ'	ἐκ	πολλῶν ἀναθυμιάσεων συνιουσῶν κατὰ μικρόν,
[2, 8]	ἐξαίφνης παύονται οὐδὲ ταχέως, ἀλλ'	ἐκ	προσαγωγῆς ἅμα καταμαραινομένου τοῦ πάθους,
[2, 4]	θερμὸν καὶ ξηρόν· ὥστε καθάπερ	ἐκ	συμβόλων, συνίσταιτο ἂν ὁ ἀὴρ
[2, 8]	τόπον οὐκ εἰς ταύτην ἀλλ'	ἐκ	ταύτης αἱ ἀναθυμιάσεις γίγνονται, καὶ
[2, 2]	γιγνόμενον ἀεὶ φαίνεται καθ' ἡμέραν.	Ἐκ	ταύτης δὴ τῆς ἀπορίας καὶ
[2, 2]	μόνον εἰς ταύτην ἀλλὰ καὶ	ἐκ	ταύτης φασί τινες ῥεῖν· διηθούμενον
[2, 6]	ἐπὶ τὸ αὐτὸ σημεῖον, οὐκ	ἐκ	ταὐτοῦ οὐδὲ τῷ αὐτῷ πνεύματι.
[2, 8]	γίγνονται, καὶ ταύταις ἀκολουθοῦσιν αἱ	ἐκ	τῆς γῆς. Αἱ δ' ἐγγὺς
[2, 8]	τὴν γῆν, τὸ πεφυκὸς ἀποπνεῖν	ἐκ	τῆς γῆς. Αἵ τε χῶραι
[2, 8]	πόρρωθεν, ὑπὸ δὲ ταύτης τὸ	ἐκ	τῆς γῆς ἀναφυσώμενον ἀπωθεῖσθαι πάλιν
[2, 4]	τῆς γενέσεως ἀρχὴ δῆλον ὡς	ἐκ	τῆς (γῆς ἐστιν. Ὅτι δ'
[2, 3]	ὅτι κἀν τῇ θαλάττῃ τὸ	ἐκ	τῆς γῆς συγκαταμισγόμενον τῷ ὑγρῷ
[2, 3]	τοῦ Ἡρακλέους, ὅτ' ἦλθεν ἄγων	ἐκ	τῆς Ἐρυθείας τὰς βοῦς, ἅλας
[2, 3]	τῶν ἰχθύων, οἳ γίγνονται αὐτοῖς	ἐκ	τῆς κρήνης· τούτου γὰρ τοῦ
[2, 6]	τῆς θέσεως ἅμα τοὺς λόγους	ἐκ	τῆς ὑπογραφῆς θεωρεῖν. γέγραπται μὲν
[2, 3]	μὲν εἰπεῖν ἄτοπον, τὸ μέντοι	ἐκ	τοιαύτης ἀληθές· ὥσπερ γὰρ καὶ
[2, 8]	τὸ ἀπὸ τοῦ ἡλίου θερμὸν	ἐκ	τοῦ ἀέρος, ἤδη δ' ἀπομαραινόμενον,
[2, 5]	σχῆμα τῆς γῆς (ἐκτέμνουσιν αἱ	ἐκ	τοῦ κέντρου αὐτῆς ἀγόμεναι, καὶ
[2, 3]	τὴν διάνοιαν κατὰ τῆς θαλάττης	ἐκ	τοῦ πολλοὺς τόπους φαίνεσθαι ξηροτέρους
[2, 3]	σαρκῶν, οἷον καταπλύνοντος τὸ τοιοῦτον	ἐκ	τοῦ σώματος τοῦ ἐξιόντος ὑγροῦ,
[2, 4]	πρὸ τούτων λόγοις εἰρήκαμεν, γίγνεται	ἐκ	τούτων· ἡ μὲν γὰρ ἀτμὶς
[2, 6]	τοῖς μὲν περὶ δυσμὰς οἰκοῦσιν	ἐκ	τῶν ἀπαρκτίων εἰς θρασκίας καὶ
[2, 9]	ἔκθλιψιν, οἷον οἱ πυρῆνες οἱ	ἐκ	τῶν δακτύλων ἐκπηδῶντες· καὶ γὰρ
[2, 3]	τὸ ἁλμυρόν, δῆλον οὐ μόνον	ἐκ	τῶν εἰρημένων, ἀλλὰ καὶ ἐάν
[2, 5]	εἷς γὰρ μόνος φαίνεται πνέων	ἐκ	τῶν ἐκεῖθεν τόπων) ὥστ' ἀνάγκη
[2, 8]	τὸ πνεῦμα δύναμιν, οὐ μόνον	ἐκ	τῶν ἐν τῷ ἀέρι δεῖ
[2, 7]	ἕλκουσαν εἰς τοὺς κενοὺς τόπους	ἐκ	τῶν πληρεστέρων τὸ μεταβάλλον ἐμπῖπτον
[2, 3]	ἁλμυρίς, τῷ δ' ἱδρῶτι συνεκκρινομένης	ἐκ	τῶν σαρκῶν, οἷον καταπλύνοντος τὸ
[2, 3]	τὸ συμπεριλαμβάνειν πολλὴν ἀναθυμίασιν ξηρὰν	ἐκ	τῶν σύνεγγυς τόπων θερμός ἐστιν·
[2, 1]	οὕτω καὶ τῆς ὅλης γῆς	ἐκ	τῶν ὑψηλοτέρων τῶν πρὸς ἄρκτον
[2, 1]	Ὥσπερ οὖν καὶ κατὰ μέρος	ἐκ	τῶν ὑψηλῶν οἱ ποταμοὶ φαίνονται
[2, 4]	γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν παραπλησίως οἷον	ἐκ	χλωρῶν ξύλων καπνόν, ἡ δ'
[2, 3]	οὕτω καὶ ἐν τῷ ὅλῳ	ἔκ	τε τῶν φυομένων καὶ γιγνομένων
[2, 6]	καὶ ἀλεεινῷ τῶν πνευμάτων οὕτως	ἐκάλεσαν.	θερμότερα μὲν τὰ ἀπὸ τῆς
[2, 2]	τὴν δ' ἐπίρρυσιν ποιεῖν ἐφ'	ἕκαστα	τῶν ῥευμάτων διὰ τὸ σαλεύειν
[2, 2]	πλῆθος ὕδατος οὐδαμοῦ φαίνεται (καθ'	ἑκάστην	γὰρ ἡμέραν ποταμῶν ῥεόντων ἀναρίθμων
[2, 2]	λεπτότατον καὶ γλυκύτατον ἀνάγεται καθ'	ἑκάστην	ἡμέραν καὶ φέρεται διακρινόμενον καὶ
[2, 2]	κατ' ἐνιαυτὸν ἀποδιδῷ καὶ καθ'	ἑκάστην	ὁμοίως χώραν, ἀλλ' ἔν γέ
[2, 4]	πνεύματα γίγνεται κατὰ τὴν ὥραν	ἑκάστην	ὡς πέφυκεν· διὰ δὲ τὸ
[2, 9]	χεῖρα ποιούσης ἀεὶ τῆς συγκρίσεως	ἕκαστον	αὐτῶν· ὡσαύτως γὰρ ἐκεῖνά τε
[2, 9]	βροντὴ σβέσις, οὐκ ἐγγιγνομένου παρ'	ἕκαστον	πάθος τοῦ πυρὸς ἀλλ' ἐνυπάρχοντος.
[2, 2]	σύνταξιν ἦλθεν τῶν μερῶν, ὡς	ἕκαστον	πέφυκεν. Ὥσπερ οὖν κἀκεῖ ἄτοπον
[2, 3]	ἄλλο καὶ ἄλλο γίγνεται τούτων	ἕκαστον,	τὸ δ' εἶδος τοῦ πλήθους
[2, 6]	κοινῇ τε παθημάτων καὶ περὶ	ἕκαστον,	τοσαῦθ' ἡμῖν εἰρήσθω. ~Ζ' Περὶ
[2, 4]	ἐπὶ τῶν ἔργων· ὅθεν γὰρ	ἑκάστοτε	πνέουσιν, ἐλάχιστοι πάντες εἰσί, προϊόντες
[2, 3]	τὸ δ' εἶδος τοῦ πλήθους	ἑκάστου	τούτων μένει, καθάπερ τὸ τῶν
[2, 2]	περὶ τῶν πηγῶν ἄλλοι λέγουσιν	ἑκάστου	τῶν ποταμῶν ἄλλας αἰτίας διὰ
[2, 4]	γὰρ ἄτοπον εἰ ὁ περὶ	ἑκάστους	περικεχυμένος ἀὴρ οὗτος γίγνεται κινούμενος
[2, 3]	μεῖξιν τῆς τοιαύτης γῆς, ἐν	ἑκάστῳ	δὲ μή; δῆλον γὰρ ὅτι
[2, 4]	αὐτοῦ δὲ τούτου αἴτιον τὸ	ἑκατέραν	μεταπίπτειν εἰς τὴν τῆς ἐχομένης
[2, 4]	ἀναγκαῖόν ἐστιν. Ἐπειδὴ δ' ἕτερον	ἑκατέρας	τὸ εἶδος, φανερὸν ὅτι διαφέρει,
[2, 8]	αἰγιαλούς· ὅταν μὲν γὰρ κυμαίνουσα	ἐκβάλλῃ,	σφόδρα παχεῖαι καὶ σκολιαὶ γίγνονται
[2, 5]	βορέας ἐστίν, κἀκείνοις ἀπὸ τῆς	ἐκεῖ	ἄρκτου τις ἄνεμος οὕτως ὤν,
[2, 3]	ἐν τῇ Σικάνῃ τῆς Σικελίας·	ἐκεῖ	γὰρ ὀξάλμη γίγνεται, καὶ χρῶνται
[2, 8]	ἔξω μὲν γὰρ ἦν νότος,	ἐκεῖ	δὲ βορέας, νηνεμίας δὲ γενομένης
[2, 2]	ἀτμίζον εἰς τὸν ἄνω τόπον,	ἐκεῖ	δὲ πάλιν συστὰν διὰ τὴν
[2, 5]	καὶ οἱ νότοι πνέουσιν, οὕτως	ἐκεῖ	εὖροι καὶ ζέφυροι διαδεχόμενοι συνεχεῖς
[2, 3]	εἵλοντο γὰρ δή, ὡς οἱ	ἐκεῖ	μυθολογοῦσιν, ἐξουσίας δοθείσης ὑπὸ τοῦ
[2, 5]	διήκει μᾶλλον δεῦρο ἢ οὗτος	ἐκεῖ.	Τίς μὲν οὖν αἰτία τούτων
[2, 1]	ἐν τῷ πελάγει μικρὰν ταλάντωσιν	ἐκεῖ	φαίνεσθαι μεγάλην. Ἡ δ' ἐντὸς
[2, 3]	ὅλον. Αἱ δὲ διαφοραὶ τούτων	ἐκεῖθεν	δῆλαι, ποῖοι χυμοὶ ἐκ ποίων
[2, 2]	ἄλλως τε καὶ τῆς θαλάττης	ἐκεῖθεν	τὴν ἀρχὴν ἐχούσης. Ὅτι μὲν
[2, 4]	μὲν γὰρ ῥευσεῖται τὸ ἀνιόν,	ἐκεῖθεν	τὸ αἴτιον· ἡ γὰρ φορὰ
[2, 5]	μόνος φαίνεται πνέων ἐκ τῶν	ἐκεῖθεν	τόπων) ὥστ' ἀνάγκη τὸν ἀπὸ
[2, 9]	συγκρίσεως ἕκαστον αὐτῶν· ὡσαύτως γὰρ	ἐκεῖνά	τε συγκρίσεις καὶ ταῦτα διακρίσεις
[2, 6]	τοῦτο τὸ μέρος διὰ τὸ	ἐκεῖνα	ὑπὸ τὸν ἥλιον εἶναι καὶ
[2, 3]	κύστιν περίττωμα συλλεγόμενον· καὶ γὰρ	ἐκεῖνο	πικρὸν καὶ ἁλμυρὸν γίγνεται τοῦ
[2, 3]	τὴν θάλατταν, καὶ πάλιν ἀναχθῆναι	ἐκεῖνο	πρότερον δεήσει τὸ πότιμον. Ὥστε
[2, 8]	ἢ κάτωθεν βιάζηται τὸ πνεῦμα,	ἐκεῖνο	τὸ κινοῦν ἐστιν, ὥσπερ τῶν
[2, 3]	Ὥστε οὐδέποτε ξηρανεῖται· πάλιν γὰρ	ἐκεῖνο	φθήσεται καταβὰν εἰς τὴν αὐτὴν
[2, 9]	συμβαίνει γίγνεσθαι τοιαύτην ἔκπτωσιν οἵαν	ἐκεῖνοι	λέγουσιν. Καίτοι γ' ἐχρῆν κατὰ
[2, 9]	οὔτε δυνατὸν ἐνυπάρχειν πρότερον, οὔτ'	ἐκεῖνοι	τὸν ψόφον ζέσιν ποιοῦσιν ἀλλὰ
[2, 2]	γε τὸν αὐτὸν τρόπον, ὥσπερ	ἐκεῖνοί	φασιν, δῆλον ὅτι καὶ ὁ
[2, 1]	πελάγη ἧττον ποιεῖ τοῦτ' ἐπιδήλως.	Ἐκείνοις	δὲ διά τε τὸ τῶν
[2, 3]	τῶν ποταμῶν· τοῦτο δ' ἐν	ἐκείνοις	ἔρχεται εἰς τὸν τόπον εἰς
[2, 4]	ὡς τὰ πολλὰ γίγνεται ἐν	ἐκείνοις	τοῖς τόποις καθ' οὓς ἂν
[2, 5]	τὸν τόπον εἶναι πολὺ πλείω	ἐκεῖνον	καὶ ἀναπεπταμένον, μείζων καὶ πλείων
[2, 4]	νήνεμα καὶ ἄπνοα, κατ' αὐτὸν	ἐκεῖνον	τὸν τόπον· ἀλλὰ τὸ κατὰ
[2, 6]	καλοῦσιν οἱ περὶ τὸν τόπον	ἐκεῖνον	φοινικίαν) Τὰ μὲν οὖν κυριώτατα
[2, 5]	τόπου πνέοντα ἄνεμον εἶναι νότον.	Ἐκεῖνος	δ' ὁ τόπος διὰ τὴν
[2, 3]	ὁ πεπεισμένος οὕτως· καὶ γὰρ	ἐκεῖνος	ἐμυθολόγησεν ὡς δὶς μὲν ἡ
[2, 9]	τοῦ ἄνωθεν αἰθέρος, ὃ δὴ	ἐκεῖνος	καλεῖ πῦρ κατενεχθὲν ἄνωθεν κάτω.
[2, 5]	ἄνεμος, δῆλον. Ἐπεὶ δ' οὔτ'	ἐκεῖνος,	οὔτε ὁ ἀπὸ χειμερινῆς τροπῆς
[2, 6]	τὸν ἥλιον εἶναι καὶ τὴν	ἐκείνου	φοράν, ὧν τηκομένων εἰς τὴν
[2, 3]	τελευταῖον ῥοφήσασα ξηρὰν ποιήσει πάμπαν.	Ἐκείνῳ	μὲν οὖν ἥρμοττεν ὀργιζομένῳ πρὸς
[2, 9]	αἰτίαν· τὸ δὲ πνεῦμα τὸ	ἐκθλιβόμενον	τὰ πολλὰ μὲν ἐκπυροῦται λεπτῇ
[2, 9]	τῆς πυκνότητος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν	ἔκθλιψιν,	οἷον οἱ πυρῆνες οἱ ἐκ
[2, 3]	ὕδατος πλῆθος ξηραινομένης (καὶ θερμαινομένης	ἐκκριθῆναι;	πολλοστὸν γὰρ δεῖ μέρος αὐτὸ
[2, 9]	τὴν χάλαζαν ἐνυπάρχοντα πρότερον ὕστερον	ἐκκρίνεσθαι	καὶ μὴ γίγνεσθαι, οἷον ὑπὸ
[2, 9]	ἀέρος, αὕτη συνιόντων τῶν νεφῶν	ἐκκρίνεται,	βίᾳ δὲ φερομένη καὶ προσπίπτουσα
[2, 6]	δὲ τὸ ψυχρὸν ἀστραπὴ γίγνεται·	ἐκκρίνεται	γὰρ συνιόντων τῶν νεφῶν. Διὸ
[2, 9]	πολλάκις ἄνω) ἡ μὲν οὖν	ἐκκρινομένη	θερμότης εἰς τὸν ἄνω διασπείρεται
[2, 5]	γῆν φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι	ἔκκρισιν	ἀθρόαν, ὥσπερ εἰς πολὺ πῦρ
[2, 8]	διὰ τὸ μικρὰν ποιεῖσθαι τὴν	ἔκκρισιν	λεπταί εἰσι καὶ εὐθεῖαι. Ὅπερ
[2, 9]	νέφεσι ἡ γιγνομένη τοῦ πνεύματος	ἔκκρισις	πρὸς τὴν πυκνότητα τῶν νεφῶν
[2, 9]	μεταξὺ κοιλίας, ᾗ τὸ συνεχὲς	ἐκλείπει	τῆς πυκνότητος. Ἡ μὲν οὖν
[2, 9]	τὸ ἔσχατον πέρας (ᾗ γὰρ	ἐκλείπει	τὸ θερμὸν διακρινόμενον εἰς τὸν
[2, 8]	τὴν αὐτὴν αἰτίαν τοῖς ἀνέμοις.	Ἐκλειπούσης	οὖν εἰς τὴν γῆν τῆς
[2, 8]	ταῦτα δὲ καὶ περὶ τὰς	ἐκλείψεις	ἐνίοτε τῆς σελήνης συμβαίνει γίγνεσθαι
[2, 8]	ποιεῖ τὸν σεισμὸν πρὸ τῶν	ἐκλείψεων.	Γίγνονται γὰρ καὶ ἄνεμοι πρὸ
[2, 8]	ἀκρόνυχον μὲν πρὸ τῶν μεσονυκτίων	ἐκλείψεων,	μεσονύκτιον δὲ πρὸ τῶν ἑῴων.
[2, 8]	γὰρ καὶ ἄνεμοι πρὸ τῶν	ἐκλείψεων	πολλάκις, ἀκρόνυχον μὲν πρὸ τῶν
[2, 8]	καὶ γίγνεται πνεῦμα τῆς ὀψιαίτερον	ἐκλείψεως	ὀψιαίτερον. Ὅταν δ' ἰσχυρὸς γένηται
[2, 8]	ἐν ᾧ γενομένων ἔσται ἡ	ἔκλειψις.	Ἀνιεμένου οὖν ᾧ κατείχετο ὁ
[2, 6]	ἀργέστης. Αἴτιον δ' ὅτι οἱ	ἐκνεφίαι	γίγνονται μάλιστα ὅταν τῶν ἄλλων
[2, 6]	(χαλαζώδεις εἰσίν· ταχὺ γὰρ πηγνύουσιν.	Ἐκνεφίαι	δὲ γίγνονται μετοπώρου μὲν μάλιστα,
[2, 9]	καὶ οἱ κεραυνοὶ καὶ οἱ	ἐκνεφίαι	καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα φέρεται
[2, 8]	τῆς γῆς τόπον φανερῶς ὥσπερ	ἐκνεφίας	ἐξῆλθεν ὁ κινήσας ἄνεμος, (οἷον
[2, 9]	πυρῆνες οἱ ἐκ τῶν δακτύλων	ἐκπηδῶντες·	καὶ γὰρ ταῦτα βάρος ἔχοντα
[2, 9]	καλοῦμεν ἀστραπήν, ᾗ ἂν ὥσπερ	(ἐκπῖπτον	τὸ πνεῦμα χρωματισθὲν ὀφθῇ. Γίγνεται
[2, 8]	εἶναι τὴν αἰτίαν, ὅταν κοπτόμενον	ἐκπρησθῇ	πρῶτον εἰς μικρὰ κερματισθέντος τοῦ
[2, 9]	πηγνύμενον, οὐδεμίαν συμβαίνει γίγνεσθαι τοιαύτην	ἔκπτωσιν	οἵαν ἐκεῖνοι λέγουσιν. Καίτοι γ'
[2, 9]	τὸ ἐκθλιβόμενον τὰ πολλὰ μὲν	ἐκπυροῦται	λεπτῇ καὶ ἀσθενεῖ πυρώσει, καὶ
[2, 2]	τὸ μέσον εἰσρέουσιν ἀφ' οὗπερ	ἐκρέουσιν,	οὐδὲν μᾶλλον ῥευσοῦνται κάτωθεν ἢ
[2, 8]	ὠθουμένην ὑπὸ τοῦ ἐναντίου πνεύματος	ἐκρήγνυσθαι	καὶ ποιεῖν τὸν κατακλυσμόν. Ἐγένετο
[2, 8]	γιγνόμενος οὐ πρότερον ἔληξε πρὶν	ἐκρήξας	εἰς τὸν ὑπὲρ τῆς γῆς
[2, 2]	καὶ καταντικρὺ τῇ θέσει τῆς	ἐκροῆς,	οἷον εἰ ῥεῖν ἤρξαντο κάτωθεν,
[2, 5]	(τοιοῦτον γὰρ σχῆμα τῆς γῆς	(ἐκτέμνουσιν	αἱ ἐκ τοῦ κέντρου αὐτῆς
[2, 6]	δὲ νοεῖν αὐτοῦ τὸ ἕτερον	ἔκτμημα	τὸ ὑφ' ἡμῶν οἰκούμενον· ἔσται
[2, 5]	ἕτεροι δύο κῶνοι τῆς γῆς	ἐκτμήματα	ποιοῦσι. Ταῦτα δ' οἰκεῖσθαι μόνα
[2, 1]	ὥστε τὰ μὲν διὰ τὴν	ἔκχυσιν	οὐ βαθέα, τὰ δ' ἔξω
[2, 8]	σειομένη, καθάπερ ὕδωρ (ἡ γὰρ	ἔκχυσις	ἀνάτρεψίς τίς ἐστιν) Ἀλλ' αἴτια
[2, 3]	ἀνάξει, ἀφήσει δὲ πάλιν ἀναχωρῶν.	Ἔλαβον	δὲ ταύτην τὴν διάνοιαν κατὰ
[2, 1]	περιοικούμεναι κύκλῳ, ὥστ' οὐκ ἂν	ἐλάνθανον	αἱ πηγαί, εἰ κατά τινα
[2, 3]	ἁλμυρὸν καὶ πλατὺ τοῦ γλυκέος	ἔλαττον·	διόπερ ἰσάζει ὡς ἐπίπαν εἰπεῖν)
[2, 8]	πνεύματος τὸν ψόφον. Ὅταν δ'	ἔλαττον	ᾖ ἢ ὥστε κινῆσαι τὴν
[2, 8]	καὶ μέχρι τούτου ἕως ἂν	ἔλαττον	ᾖ τὸ ἀναθυμιώμενον ἢ ὥστε
[2, 5]	θερμῷ τὸ ἐν τῇ ἀναθυμιάσει	ἔλαττον	ὄν, καὶ διακρίνει. Ἔτι δὲ
[2, 3]	αὐτῆς μετὰ τοῦ γλυκέος (ἀλλ'	ἔλαττον	τοσούτῳ ὅσῳ καὶ ἐν τῷ
[2, 8]	σφυγμός, ἄνω κάτωθεν· διὸ καὶ	ἐλαττονάκις	σείει τοῦτον τὸν τρόπον· οὐ
[2, 8]	ἔσται πνεύματος ὄντος ὁ σεισμός.	Ἐλάττους	δ' οὗτοι τὸ μέγεθος γίγνονταιv
[2, 5]	γὰρ οὗτοι ἐτησίαι εἰσὶν ἀσθενεῖς·	ἐλάττους	δὲ καὶ ὀψιαίτεροι τῶν ἐτησίων
[2, 1]	λειφθὲν θάλατταν εἶναι· διὸ καὶ	ἐλάττω	γίγνεσθαι ξηραινομένην οἴονται, καὶ τέλος
[2, 4]	καὶ ἧττον καὶ πλείω καὶ	ἐλάττω	γίγνεσθαι τὴν (ἀναθυμίασιν, ἀεὶ νέφη
[2, 3]	οὕτως ὑποληπτέον. Τὸ δὲ νομίζειν	ἐλάττω	τε γίγνεσθαι τὸ πλῆθος, ὥσπερ
[2, 8]	στενοτέροις τόποις καὶ ἀποβιάζεσθαι εἰς	ἐλάττω	τόπον τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν, πληρουμένων
[2, 3]	τύχῃ γῆ, εἴτε πλείων εἴτε	ἐλάττων,	ἰδίει; (ἡ γὰρ ὑγρότης καὶ
[2, 4]	ἔργων· ὅθεν γὰρ ἑκάστοτε πνέουσιν,	ἐλάχιστοι	πάντες εἰσί, προϊόντες δὲ καὶ
[2, 4]	κινουμένην πνεύματος ἀρχὴν πρὶν φανερῶς	ἐληλυθέναι	τὸν ἄνεμον, ὡς ἄνωθεν αὐτῶν
[2, 8]	τόποις τισὶν γιγνόμενος οὐ πρότερον	ἔληξε	πρὶν ἐκρήξας εἰς τὸν ὑπὲρ
[2, 3]	τινα γῆν τοιαύτην, οὐδὲν ἧττον	ἐλθόντος	πάλιν τοῦ διατμίσαντος ὕδατος ἀνάγκη,
[2, 4]	τὸ ἐπιπολάζον τῆς γῆς ὑγρὸν	ἕλκει,	ἀλλὰ καὶ τὴν γῆν αὐτὴν
[2, 3]	καὶ τοῦ βάρους (πλέον γὰρ	ἕλκει	τὸ ἁλμυρὸν ἢ τὸ πότιμον)
[2, 7]	ποιεῖν τὸν σεισμόν, καὶ ξηραινομένην	ἕλκουσαν	εἰς τοὺς κενοὺς τόπους ἐκ
[2, 2]	πότιμον ὑπὸ τῆς ἐμφύτου θερμότητος	ἑλκυσθὲν	εἰς τὰς σάρκας καὶ τὴν
[2, 6]	ὅθεν καὶ λέγεται ἡ παροιμία	ἕλκων	ἐφ' αὑτὸν ὥστε καικίας νέφος.
[2, 5]	πνέουσιν. Ὅμως δὲ καὶ ἐνταῦθα	ἐλλείπει	καὶ οὐ δύναται πόρρω διήκειν,
[2, 6]	ὑγροὶ λὶψ καὶ καικίας, ὃν	ἑλλησποντίαν	ἔνιοι καλοῦσιν, καὶ εὖρος, ὃν
[2, 8]	καὶ ὕπαντρος· διὸ καὶ περὶ	Ἑλλήσποντον	καὶ περὶ Ἀχαΐ αν καὶ
[2, 3]	λίμνη, εἰς ἣν ἐάν τις	ἐμβάλῃ	συνδήσας ἄνθρωπον ἢ ὑποζύγιον ἐπιπλεῖν
[2, 2]	τὸ πολλοὺς εἰς τὸν αὐτὸν	ἐμβάλλειν.	Ταῦτα δὴ πάντα φανερὸν ὡς
[2, 3]	τούτων κατακάουσι, καὶ τὴν τέφραν	ἐμβάλλοντες	εἰς ὕδωρ ἀφέψουσιν· ὅταν δὲ
[2, 3]	τῶν ἄλλων καὶ πλείους ἡδύνουσιν	ἐμβληθέντες,	καὶ τὴν χροιὰν οὐχ ὁμοίως
[2, 3]	ἧττον· δι' ἣν γὰρ αἰτίαν	ἔμεινε	τὸ πρῶτον, εἴτε διὰ βάρος,
[2, 4]	πνευμάτων· ὁτὲ δὲ αὕτη μὲν	ἔμεινεν,	ἡ δ' ἐναντία ταὐτὸν ἐποίησεν.
[2, 3]	τὴν γῆν αἰτιῶνται τῆς ἁλμυρότητος	ἐμμειγνυμένην	(ἔχειν γάρ φασι πολλοὺς χυμοὺς
[2, 9]	νέφεσιν ἐγγίγνεται πῦρ· τοῦτο δ'	Ἐμπεδοκλῆς	μέν φησιν εἶναι τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον
[2, 3]	οἴεταί τι σαφὲς εἰρηκέναι, καθάπερ	Ἐμπεδοκλῆς·	πρὸς ποίησιν μὲν γὰρ οὕτως
[2, 3]	εἰς νέφη καὶ ὕδωρ, ἀναγκαῖον	ἐμπεριλαμβάνεσθαί	τι πλῆθος ἀεὶ ταύτης τῆς
[2, 9]	ἄνω διασπείρεται τόπον· ὅση δ'	ἐμπεριλαμβάνεται	τῆς ξηρᾶς ἀναθυμιάσεως ἐν τῇ
[2, 9]	Ἐμπεδοκλῆς μέν φησιν εἶναι τὸ	ἐμπεριλαμβανόμενον	τῶν τοῦ ἡλίου ἀκτίνων, Ἀναξαγόρας
[2, 9]	δὲ καὶ ἡ τοῦ πυρὸς	ἐμπερίληψις,	ἀμφοτέρως μέν, μᾶλλον δ' ἡ
[2, 5]	εἰς πολὺ πῦρ ἐὰν ὀλίγον	ἐμπέσῃ	ὑπέκκαυμα, φθάνει πολλάκις πρὶν καπνὸν
[2, 7]	ἐκ τῶν πληρεστέρων τὸ μεταβάλλον	ἐμπῖπτον	κινεῖν. Ἀναξιμένης δέ φησιν βρεχομένην
[2, 7]	τὸν αἰθέρα πεφυκότα φέρεσθαι ἄνω,	ἐμπίπτοντα	δ' εἰς τὰ κάτω τῆς
[2, 7]	ὑπὸ τούτων τῶν ἀπορρηγνυμένων κολωνῶν	ἐμπιπτόντων	σείεσθαι· διὸ καὶ γίγνεσθαι τοὺς
[2, 9]	πρὸς τὴν πυκνότητα τῶν νεφῶν	ἐμπίπτουσα	(ποιεῖ τὴν βροντήν. Παντοδαποὶ δὲ
[2, 6]	ἐμπίπτωσιν ἕτεροι, οὗτοι δὲ μάλιστα	ἐμπίπτουσιν	τοῖς ἄλλοις πνέουσιν· ἡ δ'
[2, 6]	μάλιστα ὅταν τῶν ἄλλων πνεόντων	ἐμπίπτωσιν	ἕτεροι, οὗτοι δὲ μάλιστα ἐμπίπτουσιν
[2, 3]	πεπεισμένος οὕτως· καὶ γὰρ ἐκεῖνος	ἐμυθολόγησεν	ὡς δὶς μὲν ἡ Χάρυβδις
[2, 2]	γλυκὺ καὶ πότιμον ὑπὸ τῆς	ἐμφύτου	θερμότητος ἑλκυσθὲν εἰς τὰς σάρκας
[2, 3]	χυμόν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων	ἐν	ἄλλοις καιροῖς οἰκειοτέροις ποιητέον τὴν
[2, 3]	εἴρηται δὲ περὶ αὐτῶν χωρὶς	ἐν	ἄλλοις. Περὶ μὲν οὖν ὕδατος
[2, 5]	τὰς θερινὰς τροπὰς μᾶλλον ἢ	ἐν	αὐταῖς πνέουσιν οἱ ἐτησίαι· οὕτω
[2, 4]	γῆ ξηραινομένη ὑπό τε τοῦ	ἐν	αὐτῇ θερμοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ
[2, 8]	τε τοῦ ἡλίου καὶ τοῦ	ἐν	αὐτῇ πυρὸς θερμαινομένης πολὺ μὲν
[2, 8]	διὰ δὲ τοὺς ὄμβρους ἔχουσα	ἐν	αὑτῇ νοτίδα πολλήν, ὥσθ' ὑπό
[2, 3]	ὅσα πεπύρωται, ἔχει δυνάμει θερμότητα	ἐν	αὑτοῖς. Ὁρᾶν δ' ἔξεστι καὶ
[2, 8]	μάλιστα καὶ ἐν ἐπομβρίαις καὶ	ἐν	αὐχμοῖς γίγνονται διὰ τὴν αὐτὴν
[2, 8]	τὰ περὶ τὴν Λιγυστικὴν χώραν.	Ἐν	δὲ ταῖς νήσοις ταῖς ποντίαις
[2, 8]	ἡ ξηρὰ γίγνηται τῆς ὑγρᾶς·	ἐν	δὲ ταῖς ὑπερομβρίαις πλείω τε
[2, 9]	ἐπὶ μὲν τῆς γῆς ἄνεμον,	ἐν	δὲ τῇ γῇ σεισμόν, ἐν
[2, 3]	τροφῆς ὑπόστασις διὰ τὴν ἀπεψίαν·	ἐν	δὲ τῇ γῇ τίνα τρόπον
[2, 3]	μὲν τοῖς ποταμοῖς ὀλίγου καταδύνειν,	ἐν	δὲ τῇ θαλάττῃ μετρίως ἔχειν
[2, 4]	ὡραίους ὄμβρους ἢ καὶ πλείους,	ἐν	δέ τινι μέρει ταύτης αὐχμός
[2, 3]	τῷ δ' ἀπωθεῖν αἴθριος ἐνταῦθα,	ἐν	δὲ τοῖς ἐναντίοις ὑδατώδης. Ὁμοίως
[2, 3]	μὲν τοῖς σώμασι γίγνεται περίττωσις,	ἐν	δὲ τοῖς καομένοις τέφρα. Διὸ
[2, 9]	ἐν δὲ τῇ γῇ σεισμόν,	ἐν	δὲ τοῖς νέφεσι βροντήν· πάντα
[2, 9]	ὡδὶ δὲ ποιεῖ τοὺς σεισμούς,	ἐν	δὲ τοῖς νέφεσι μεταβάλλουσα διακρινομένη,
[2, 3]	τὴν μεῖξιν τῆς τοιαύτης γῆς,	ἐν	ἑκάστῳ δὲ μή; δῆλον γὰρ
[2, 3]	εἶναι τῶν ποταμῶν· τοῦτο δ'	ἐν	ἐκείνοις ἔρχεται εἰς τὸν τόπον
[2, 4]	ἄνεμος ὡς τὰ πολλὰ γίγνεται	ἐν	ἐκείνοις τοῖς τόποις καθ' οὓς
[2, 8]	δὲ καὶ μετοπώρου μάλιστα καὶ	ἐν	ἐπομβρίαις καὶ ἐν αὐχμοῖς γίγνονται
[2, 2]	τε διαταθὲν καὶ ἀθρόον οὐκ	ἐν	ἴσῳ χρόνῳ ἀναξηραίνεται, ἀλλὰ διαφέρει
[2, 8]	κατετέφρωσε καὶ εἰς ἐνίας τῶν	ἐν	Ἰταλίᾳ πόλεων ἦλθεν· καὶ νῦν
[2, 1]	πηλόν, ἄπνοα δ' ἐστὶν ὡς	ἐν	κοίλῳ τῆς θαλάττης οὔσης. Ὥσπερ
[2, 3]	κατιόντα πάλιν. Ὅτι δ' ἐστὶν	ἐν	μείξει τινὸς τὸ ἁλμυρόν, δῆλον
[2, 3]	τῷ ὑγρῷ αἴτιον τῆς ἁλμυρότητος.	Ἐν	μὲν οὖν τῷ σώματι γίγνεται
[2, 1]	δεῦρο κἀκεῖσε πολλάκις. Τοῦτο δ'	ἐν	μὲν πολλῷ πλήθει θαλάττης ἄδηλον·
[2, 8]	δ' ἄγαν ξηρόν ἐστι· καὶ	ἐν	μὲν τοῖς αὐχμοῖς πνευματώδης ὁ
[2, 3]	τοῦ αὐτοῦ τῶν ἀγωγίμων βάρους	ἐν	μὲν τοῖς ποταμοῖς ὀλίγου καταδύνειν,
[2, 3]	ἂν μὴ κρατήσῃ τὸ θερμόν,	ἐν	μὲν τοῖς σώμασι γίγνεται περίττωσις,
[2, 5]	δύνων καὶ ἐπιτέλλων, διὰ τὸ	ἐν	μεταβολῇ ὥρας συμβαίνειν τὴν δύσιν
[2, 8]	ἀτμιδώδης ἀπόρροια ποιεῖ τὸ ψῦχος,	ἐν	οἷς συμβαίνει τόποις γίγνεσθαι τοῦτο
[2, 3]	συνίστασθαι πέφυκεν) ἔπειτα ἱδρώς (ἀεί)	ἐν	οἷς τὸ αὐτὸ σῶμα συνεκκρίνεται,
[2, 3]	Τοιοῦτον δ' ἕτερον γίγνεται καὶ	ἐν	Ὀμβρικοῖς· (ἔστι γάρ τις τόπος
[2, 3]	τὰ βαρύτατα πρῶτα φέρεσθαι. Ὥστ'	ἐν	ὅσοις ἔνεστι τῆς τοιαύτης γῆς
[2, 1]	ἀδύνατον πηγὰς εἶναι τῆς θαλάττης·	ἐν	οὐδετέρῳ γὰρ τούτων οἷόν τ'
[2, 3]	δ' ἔστιν ὥσπερ μυθολογοῦσί τινες	ἐν	Παλαιστίνῃ τοιαύτη λίμνη, εἰς ἣν
[2, 3]	ἁλμυροὺς εἶναι· πῶς γὰρ δυνατὸν	ἐν	πολλῷ μὲν πλήθει ὕδατος ἐπίδηλον
[2, 3]	ὥσπερ τινὲς καὶ τούτων φασίν	(ἐν	προχείρῳ γὰρ τούτου τὴν αἰτίαν
[2, 8]	ἐν ταῖς δυσχωρίαις, οἷον ὕδωρ	ἐν	σκεύει οὐ δυνάμενον διεξελθεῖν. Διὸ
[2, 8]	ἐντὸς ἀναθυμίασιν, καὶ τῷ ἐναπολαμβάνεσθαι	ἐν	στενοτέροις τόποις καὶ ἀποβιάζεσθαι εἰς
[2, 8]	οὐ δυνάμενον διεξελθεῖν. Διὸ καθάπερ	ἐν	σώματι οἱ σφυγμοὶ οὐκ ἐξαίφνης
[2, 5]	πνίγους. Αἱ δὲ πλεῖσται καὶ	ἐν	ταῖς ἀνὰ μέσον ὥραις, ἢ
[2, 8]	τε σείει καὶ ἐγκαταλείπεσθαι ἀναγκαῖον	ἐν	ταῖς δυσχωρίαις, οἷον ὕδωρ ἐν
[2, 7]	τε τοῖς αὐχμοῖς καὶ πάλιν	ἐν	ταῖς ἐπομβρίαις· ἔν τε γὰρ
[2, 8]	μία τῶν Αἰόλου καλουμένων νήσων)	ἐν	ταύτῃ γὰρ ἀνῴδει τι τῆς
[2, 5]	μαραίνει τῷ πλείονι θερμῷ τὸ	ἐν	τῇ ἀναθυμιάσει ἔλαττον ὄν, καὶ
[2, 3]	μέρος αὐτὸ τοῦ λειφθέντος εἶναι	ἐν	τῇ γῇ. Ἔτι διὰ τί
[2, 4]	καὶ τὸν ἥλιον καὶ τὴν	ἐν	τῇ γῇ θερμότητα ταῦτα ποιεῖν
[2, 4]	εἰς τὴν γῆν, ὑπάρχει δ'	ἐν	τῇ γῇ πολὺ πῦρ καὶ
[2, 8]	γὰρ δὴ τοῦ γιγνομένου πυρὸς	ἐν	τῇ γῇ ταύτην οἰητέον εἶναι
[2, 8]	ἄνεμοι οὔ· τὰ μὲν γὰρ	ἐν	τῇ γῇ τὴν ἀρχὴν ἔχει,
[2, 8]	πνεύματος ἐναπολαμβανομένη δύναμις, οὕτω καὶ	ἐν	τῇ γῇ τὸ πνεῦμα παραπλήσιον
[2, 8]	δεῖ νοεῖν τὸ γιγνόμενον καὶ	ἐν	τῇ γῇ, ὡς εἰκάσαι πρὸς
[2, 8]	Τὸ δ' ὅμοιον συμβαίνει καὶ	ἐν	τῇ θαλάττῃ περὶ τοὺς αἰγιαλούς·
[2, 9]	δ' ἐμπεριλαμβάνεται τῆς ξηρᾶς ἀναθυμιάσεως	ἐν	τῇ μεταβολῇ ψυχομένου τοῦ ἀέρος,
[2, 9]	ὕδωρ ἀποστίλβον τῆς νυκτός· οὕτως	ἐν	τῇ νεφέλῃ ῥαπιζομένου τοῦ ὑγροῦ
[2, 3]	γῆν, καὶ δὴ καὶ τὴν	ἐν	τῇ ξηρᾷ ἀναθυμίασιν πᾶσαν· αὕτη
[2, 3]	τὰ μὲν ὀξέα γίγνεται, καθάπερ	ἐν	τῇ Σικάνῃ τῆς Σικελίας· ἐκεῖ
[2, 3]	γίγνεται τοῦ πινομένου καὶ τοῦ	ἐν	τῇ τροφῇ ὑγροῦ (γλυκέος ὄντος.
[2, 9]	παρεικάσαι μείζονι μικρὸν πάθος, τῷ	ἐν	τῇ φλογὶ γιγνομένῳ ψόφῳ, ὃν
[2, 3]	δυνάμεως οἵα καὶ φαίνεται ὑφισταμένη	ἐν	τοῖς ἀγγείοις ἁλμυρίς, τῷ δ'
[2, 2]	τοῖς ἄλλοις οἷον πυρὸς μὲν	ἐν	τοῖς ἄνω τόποις, ἀέρος δὲ
[2, 3]	γλυκυτάτου, ἢ συμμειχθέντος τινός, καθάπερ	ἐν	τοῖς διὰ τῆς τέφρας ἠθουμένοις
[2, 3]	τοιαύτης ἀληθές· ὥσπερ γὰρ καὶ	ἐν	τοῖς εἰρημένοις, οὕτω καὶ ἐν
[2, 3]	χυμὸν τοῦτον. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐν	τοῖς καομένοις· οὗ γὰρ ἂν
[2, 8]	ἐπιπολάζει πλῆθος λίθων, ὥσπερ τῶν	ἐν	τοῖς λίκνοις ἀναβραττομένων· τοῦτον γὰρ
[2, 9]	τῶν ξύλων· οὕτως γὰρ καὶ	ἐν	τοῖς νέφεσι ἡ γιγνομένη τοῦ
[2, 9]	κωπηλασίας. Καίτοι τινὲς λέγουσιν ὡς	ἐν	τοῖς νέφεσιν ἐγγίγνεται πῦρ· τοῦτο
[2, 9]	ἀκτίνων θερμότητα φάναι τὴν ἀπολαμβανομένην	ἐν	τοῖς νέφεσιν εἶναι τούτων αἰτίαν
[2, 4]	φέρεται· διὸ τὰ νέφη συνίσταται	ἐν	τοῖς πλαγίοις, καὶ γίγνεται προσιόντος
[2, 3]	καὶ πλευστικῶς· διόπερ ἔνιοι τῶν	ἐν	τοῖς ποταμοῖς γεμιζόντων διὰ ταύτην
[2, 4]	Ὁ μὲν οὖν ἀήρ, καθάπερ	ἐν	τοῖς πρὸ τούτων λόγοις εἰρήκαμεν,
[2, 6]	ἄλλων παθημάτων ὅσα μὴ συμβέβηκεν	ἐν	τοῖς προβλήμασιν εἰρῆσθαι τοῖς κατὰ
[2, 8]	ξηροῦ γίγνεσθαι ἀναθυμίασιν, ὥσπερ εἴπομεν	ἐν	τοῖς πρότερον, ἀνάγκη τούτων ὑπαρχόντων
[2, 9]	ἀλλοιότερον λέγοι τις ἢ καθάπερ	ἐν	τοῖς πυκνοτέροις; Καὶ γὰρ τὸ
[2, 8]	τοιαῦτα δύνασθαι ποιεῖν) ἀλλὰ καὶ	ἐν	τοῖς σώμασι τοῖς τῶν ζῴων·
[2, 2]	ἐστιν ἡ θάλαττα, καθάπερ τὸ	ἐν	τοῖς σώμασιν περίττωμα τῆς τροφῆς
[2, 2]	ἀνάγεται διὰ τὴν κουφότητα, καθάπερ	ἐν	τοῖς τῶν ζῴων σώμασιν. Καὶ
[2, 8]	πολλαχῇ γέγονεν· ἤδη γὰρ σεισμὸς	ἐν	τόποις τισὶν γιγνόμενος οὐ πρότερον
[2, 2]	ὑπολαμβάνοι καλῶς. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐν	τούτοις· ἔστιν γάρ, ὥσπερ λέγομεν,
[2, 2]	τῶν ζῴων σώμασιν. Καὶ γὰρ	ἐν	τούτοις τῆς τροφῆς εἰσελθούσης γλυκείας
[2, 4]	δὲ πλεῖστον μὲν καταβαίνει ὕδωρ	ἐν	τούτοις τοῖς τόποις ἐφ' οὓς
[2, 8]	τοῦτο τὸ πνεῦμα περὶ τὴν	ἐν	τῷ ἀέρι ἀχλύν, ὥσθ' ὅταν
[2, 8]	δύναμιν, οὐ μόνον ἐκ τῶν	ἐν	τῷ ἀέρι δεῖ θεωρεῖν γιγνομένων
[2, 2]	ἁλμυρὸν ὑπομένει διὰ βάρος οὐκ	ἐν	τῷ αὐτοῦ οἰκείῳ τόπῳ· τοῦτο
[2, 3]	περὶ τὴν Λιβύην. Πολὺ οὖν	ἐν	τῷ καταφερομένῳ ὕδατι συμβάλλεται τοιοῦτον,
[2, 3]	ἐν τοῖς εἰρημένοις, οὕτω καὶ	ἐν	τῷ ὅλῳ ἔκ τε τῶν
[2, 1]	ὀλίγον ἐπέχει τόπον, ἀναγκαῖον τὴν	ἐν	τῷ πελάγει μικρὰν ταλάντωσιν ἐκεῖ
[2, 3]	θάλαττα, εἴτ' ἐνυπῆρχε τοσοῦτος χυμὸς	ἐν	τῷ πολλῷ ὕδατι καὶ γλυκεῖ
[2, 8]	καὶ περὶ Ἡράκλειαν ἐγένετο τὴν	ἐν	τῷ Πόντῳ νεωστί, καὶ πρότερον
[2, 8]	δεῖ γὰρ νοεῖν ὅτι ὥσπερ	ἐν	τῷ σώματι ἡμῶν καὶ τρόμων
[2, 3]	ἡ γένεσις ἔνεστιν τοῦ ἁλμυροῦ	ἐν	τῷ ὕδατι, εἴρηται. Καὶ διὰ
[2, 3]	καὶ γίγνεται πότιμον καὶ ἄνωθεν	ἐν	τῷ ὑομένῳ κατέρχεται ἄλλο γεγενημένον,
[2, 3]	(ἀλλ' ἔλαττον τοσούτῳ ὅσῳ καὶ	ἐν	τῷ ὑομένῳ τὸ ἁλμυρὸν καὶ
[2, 2]	ταχὺ καὶ ἀδήλως. Τὸ δ'	ἐν	τῷ Φαίδωνι γεγραμμένον περί τε
[2, 4]	καὶ τὰ περὶ τὴν ἄρκτον	ἐν	τῷ χειμῶνι νήνεμα καὶ ἄπνοα,
[2, 8]	πλησίον ἤδη γίγνηται ἡ φορὰ	ἐν	ᾧ γενομένων ἔσται ἡ ἔκλειψις.
[2, 3]	Ὀμβρικοῖς· (ἔστι γάρ τις τόπος	ἐν	ᾧ πεφύκασι κάλαμοι καὶ σχοῖνος·
[2, 2]	καθ' ἑκάστην ὁμοίως χώραν, ἀλλ'	ἔν	γέ τισιν τεταγμένοις χρόνοις ἀποδίδωσι
[2, 3]	καὶ γεῶδές ἐστιν τὸ ἐνυπάρχον·	ἔν	τε γὰρ τῇ Χαονίᾳ κρήνη
[2, 7]	καὶ πάλιν ἐν ταῖς ἐπομβρίαις·	ἔν	τε γὰρ τοῖς αὐχμοῖς, ὥσπερ
[2, 3]	ὁ χυμὸς διὰ σύμμειξίν τινος.	Ἔν	τε γὰρ τοῖς σώμασι τὸ
[2, 7]	διὸ καὶ γίγνεσθαι τοὺς σεισμοὺς	ἔν	τε τοῖς αὐχμοῖς καὶ πάλιν
[2, 8]	τὰς διαφορὰς τῶν τόπων, ἐφ'	ἕν.	Ὅταν μὲν οὖν ᾖ πολὺ
[2, 4]	ὕδασιν ἢ καὶ μᾶλλον αὐχμώσης,	ἕν	τι μόριον ὕδατος ἄφθονον λαμβάνει
[2, 8]	καὶ τὸν γειτνιῶντα συνέλθωσιν εἰς	ἕν,	ὥσπερ καὶ τοὺς αὐχμοὺς ἔφαμεν
[2, 1]	ἀρχὴν εἶναι πηγήν, ἀλλ' εἰς	ἓν	ἀεὶ γιγνόμενον καὶ συρρέον ἀπαντᾶν
[2, 8]	τὴν ἀρχὴν ἔχει, ὥστ' ἐφ'	ἓν	ἁπάσας ὁρμᾶν· ὁ δ' ἥλιος
[2, 8]	ἡμέρας, ὕστερον δὲ καὶ ἐφ'	(ἓν	καὶ ἐπὶ δύο ἔτη ἐπισημαίνει
[2, 8]	κῦμα σεισμῷ γέγονεν, αἴτιον, ὅταν	ἐναντία	γίγνηται τὰ πνεύματα. Τοῦτο δὲ
[2, 6]	εἶναι φαινόμενον, οὐκ ἀκριβοῖ δέ.	Ἐναντία	δὲ τούτοις οὐκ ἔστι τοῖς
[2, 6]	καὶ τῶν πνευμάτων ταῦτα ἀλλήλοις	ἐναντία	εἶναι, ὅσα κατὰ διάμετρόν ἐστιν.
[2, 6]	τρόπον. Ὑποκείσθω δὲ πρῶτον μὲν	ἐναντία	κατὰ τόπον εἶναι τὰ πλεῖστον
[2, 6]	μὲν πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τόπον	ἐναντία	κατὰ τόπον, πλεῖστον δ' ἀπέχει
[2, 6]	εἰσὶν καθ' οὓς οὐκ ἔστιν	ἐναντία	πνεύματα. Ἀπὸ μὲν γὰρ τοῦ
[2, 6]	κατὰ τόπον, ὥσπερ κατ' εἶδος	ἐναντία	τὰ πλεῖστον ἀπέχοντα κατὰ τὸ
[2, 4]	αὕτη μὲν ἔμεινεν, ἡ δ'	ἐναντία	ταὐτὸν ἐποίησεν. Καὶ συμβαίνει τοῦτο
[2, 6]	Κατὰ δὲ τὰς ὥρας τὰς	ἐναντίας	οἱ ἐναντίοι μάλιστα πνέουσιν, οἷον
[2, 6]	ἄρκτος· τούτῳ δ' ἐναντίον ἐξ	ἐναντίας,	τὸ ἐφ' οὗ Θ, μεσημβρία·
[2, 6]	πνευμάτων ὡς ὁ ἥλιος. Οἱ	ἐναντίοι	δὲ ἢ ταὐτὸ ποιοῦσιν ἢ
[2, 6]	κείμενοι ἄνεμοι καὶ οἷς εἰσιν	ἐναντίοι·	ἕτεροι δ' εἰσὶν καθ' οὓς
[2, 6]	τὰς ὥρας τὰς ἐναντίας οἱ	ἐναντίοι	μάλιστα πνέουσιν, οἷον περὶ (ἰσημερίαν
[2, 6]	δὲ θέσεως αὐτῶν, καὶ τίνες	ἐναντίοι	τίσι, καὶ ποίους ἅμα πνεῖν
[2, 3]	αἴθριος ἐνταῦθα, ἐν δὲ τοῖς	ἐναντίοις	ὑδατώδης. Ὁμοίως δὲ καὶ ὁ
[2, 6]	Η ἔστω ἄρκτος· τούτῳ δ'	ἐναντίον	ἐξ ἐναντίας, τὸ ἐφ' οὗ
[2, 6]	καὶ τὸ Θ τῷ Η	ἐναντίον·	κατὰ διάμετρον γάρ. Ἀπὸ δὲ
[2, 6]	δὲ ἢ ταὐτὸ ποιοῦσιν ἢ	ἐναντίον,	οἷον ὑγροὶ λὶψ καὶ καικίας,
[2, 4]	ὑγροῦ, ἀπιόντος δὲ πρὸς τὸν	ἐναντίον	τόπον ὕδατα καὶ χειμῶνες. Διὰ
[2, 6]	καικίας· αὕτη γὰρ ἀνατολὴ θερινή.	Ἐναντίος	δ' οὐχ ὁ ἀπὸ τοῦ
[2, 6]	Α· τοῦτο γὰρ δυσμὴ ἰσημερινή.	Ἐναντίος	δὲ τούτῳ ἀπηλιώτης ἀπὸ τοῦ
[2, 6]	οὗτος γὰρ ἀπὸ δυσμῆς χειμερινῆς,	ἐναντίος	δὲ τούτῳ (κατὰ διάμετρον γὰρ
[2, 6]	Η· ἐνταῦθα γὰρ ἡ ἄρκτος.	Ἐναντίος	δὲ τούτῳ νότος ἀπὸ τοῦ
[2, 6]	καὶ πολλάκις εὐρόνοτοι λέγονται πνεῖν.	Ἐναντίος	δὲ τούτῳ οὐχ ὁ ἀπὸ
[2, 6]	ἐφ' ᾧ Α δυσμὴ ἰσημερινή,	ἐναντίος	(δὲ τούτῳ τόπος, ἐφ' οὗ
[2, 8]	πνεύματος ἀθρόαν ὠθουμένην ὑπὸ τοῦ	ἐναντίου	πνεύματος ἐκρήγνυσθαι καὶ ποιεῖν τὸν
[2, 6]	ὅτι ἅμα πνεῖν τοὺς μὲν	ἐναντίους	οὐχ οἷόν τε (κατὰ διάμετρον
[2, 4]	κοιλία ξηρὰ ᾖ, τὴν κάτω	ἐναντίως	διακεῖσθαι, καὶ ταύτης ξηρᾶς οὔσης
[2, 8]	τὴν ἐντὸς ἀναθυμίασιν, καὶ τῷ	ἐναπολαμβάνεσθαι	ἐν στενοτέροις τόποις καὶ ἀποβιάζεσθαι
[2, 8]	αἴτιόν ἐστιν ἡ τοῦ πνεύματος	ἐναπολαμβανομένη	δύναμις, οὕτω καὶ ἐν τῇ
[2, 9]	αὐτὸς (ἀρμόσει λόγος. Τήν τ'	ἐναπόληψιν	τί ἂν ἀλλοιότερον λέγοι τις
[2, 9]	τοῦ πυρός, τὸν δὲ ψόφον	ἐναποσβεννυμένου	καὶ τὴν σίξιν βροντήν, ὡς
[2, 5]	ὥρισται, τὸ δὲ κύκλῳ συνάπτειν	ἐνδέχεται	διὰ τὴν κρᾶσιν, οὐ γὰρ
[2, 6]	τίσι, καὶ ποίους ἅμα πνεῖν	ἐνδέχεται	καὶ ποίους οὔ, ἔτι δὲ
[2, 5]	λογίζηται καὶ τὰς ὁδούς, ὡς	ἐνδέχεται	λαμβάνειν τῶν τοιούτων τὰς ἀκριβείας.
[2, 3]	γίγνεσθαι κατά τινα τάξιν, ὡς	ἐνδέχεται	μετέχειν τὰ ἐνταῦθα τάξεως. Ὅθεν
[2, 3]	μὲν τούτων πλείω τῆς ἀξίας	ἐνδιατέτριφεν	ὁ λόγος· περὶ δὲ τῆς
[2, 3]	πρῶτα φέρεσθαι. Ὥστ' ἐν ὅσοις	ἔνεστι	τῆς τοιαύτης γῆς πλῆθος, ῥέπει
[2, 3]	Ὅθεν μὲν οὖν ἡ γένεσις	ἔνεστιν	τοῦ ἁλμυροῦ ἐν τῷ ὕδατι,
[2, 5]	γὰρ διὰ ψῦχος οὐκέτι κατοικοῦσιν,	ἔνθα	δὲ διὰ τὴν ἀλέαν. Τὰ
[2, 5]	τῶν ἀοικήτων ἴσμεν τὴν οἰκουμένην·	ἔνθα	μὲν γὰρ διὰ ψῦχος οὐκέτι
[2, 3]	καὶ χρῶνται καθάπερ ὄξει πρὸς	ἔνια	τῶν ἐδεσμάτων αὐτῷ. Ἔστι δὲ
[2, 8]	πόρρω πᾶσαν κατετέφρωσε καὶ εἰς	ἐνίας	τῶν ἐν Ἰταλίᾳ πόλεων ἦλθεν·
[2, 2]	πάλιν ὕδωρ· κἂν μὴ κατ'	ἐνιαυτὸν	ἀποδιδῷ καὶ καθ' ἑκάστην ὁμοίως
[2, 2]	τῷ ὑγρῷ· καὶ διὰ τοῦτ'	ἔνιοί	γέ (φασιν καὶ ποιεῖσθαι τὰς
[2, 1]	τέλος ἔσεσθαί ποτε πᾶσαν ξηράν.	Ἔνιοι	δ' αὐτῶν θερμαινομένης φασὶν ὑπὸ
[2, 6]	λὶψ καὶ καικίας, ὃν ἑλλησποντίαν	ἔνιοι	καλοῦσιν, καὶ εὖρος, ὃν ἀπηλιώτην.
[2, 6]	συνιόντων τῶν νεφῶν. Διὸ καὶ	ἔνιοι	τῶν αὐτῶν τούτων (χαλαζώδεις εἰσίν·
[2, 3]	μετρίως ἔχειν καὶ πλευστικῶς· διόπερ	ἔνιοι	τῶν ἐν τοῖς ποταμοῖς γεμιζόντων
[2, 8]	ὄντος οὐδὲν ἄλογον· ὁρῶμεν γὰρ	ἐνίοτε	ἅμα πλείους πνέοντας ἀνέμους, ὧν
[2, 6]	Δ. Διὰ (τοῦτο ἅμα πνέουσιν	ἐνίοτε	ἀμφότεροι οὔριοι, ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[2, 8]	αὐτὸ αἴτιον καὶ τοῦ εἰωθότος	ἐνίοτε	γίγνεσθαι σημείου πρὸ τῶν σεισμῶν·
[2, 8]	πᾶν, ὁτὲ δ' εἴσω πᾶν,	ἐνίοτε	δὲ καὶ μερίζεται. Εἰ δὴ
[2, 8]	σχήμασι παντοδαπὴν ἀφίησι φωνήν, ὥστ'	ἐνίοτε	δοκεῖν ὅπερ λέγουσιν οἱ τερατολογοῦντες,
[2, 4]	ἔχωσιν ἴδιον· οὐ μὴν ἀλλ'	ἐνίοτε	κατὰ τοδὶ μὲν τὸ μέρος
[2, 4]	ὡς πέφυκεν· διὰ δὲ τὸ	ἐνίοτε	μὲν τὴν ἀτμιδώδη γίγνεσθαι πολλαπλασίαν
[2, 8]	καὶ πρὸ τῶν ὀρθρίων σεισμῶν	ἐνίοτε	νηνεμίαν τε καὶ κρύος ἰσχυρόν,
[2, 8]	δὲ καὶ περὶ τὰς ἐκλείψεις	ἐνίοτε	τῆς σελήνης συμβαίνει γίγνεσθαι σεισμόν·
[2, 8]	ἔξω ὁρμᾷ πᾶσα. Τὸ δ'	ἐνίους	γίγνεσθαι καὶ πνεύματος ὄντος οὐδὲν
[2, 5]	τὸ πόρρω ὄντα τὸν ἥλιον	ἐνισχύειν	ἧττον. Οὐ συνεχεῖς δ' ὁμοίως
[2, 3]	χυμούς, ὧν πάντων αἰτιατέον τὴν	ἐνοῦσαν	ἢ ἐγγιγνομένην δύναμιν πυρός· καομένη
[2, 5]	πνευμάτων ἡ στάσις· ὥστε καθάπερ	ἐνταῦθα	βορέας ἐστίν, κἀκείνοις ἀπὸ τῆς
[2, 6]	καὶ> ἀπαρκτίας ἀπὸ τοῦ Η·	ἐνταῦθα	γὰρ ἡ ἄρκτος. Ἐναντίος δὲ
[2, 3]	φύσιν οὐχ ἱκανῶς· οὐδὲ γὰρ	ἐνταῦθα	δῆλον πῶς ἐκ γλυκέος τοῦ
[2, 5]	βορέαι πνέουσιν. Ὅμως δὲ καὶ	ἐνταῦθα	ἐλλείπει καὶ οὐ δύναται πόρρω
[2, 3]	χρός· τῷ δ' ἀπωθεῖν αἴθριος	ἐνταῦθα,	ἐν δὲ τοῖς ἐναντίοις ὑδατώδης.
[2, 8]	τῷ ἀέρι δεῖ θεωρεῖν γιγνομένων	(ἐνταῦθα	μὲν γὰρ διὰ τὸ μέγεθος
[2, 5]	Λιβύης θάλατταν τὴν νοτίαν, ὥσπερ	ἐνταῦθα	οἱ βορέαι καὶ οἱ νότοι
[2, 5]	ὁ βορέας οὗτος εἰς τὴν	ἐνταῦθα	(οἰκουμένην πᾶσάν ἐστιν· ἔστιν γὰρ
[2, 5]	ὁ βορέας οὗτος εἰς τὴν	ἐνταῦθα	οἰκουμένην πνεῖ) Ἀλλὰ διὰ τὸ
[2, 4]	πλεῖστον ὕδωρ ἡ γῆ δέχεται,	ἐνταῦθα	πλείστην ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν
[2, 3]	τάξιν, ὡς ἐνδέχεται μετέχειν τὰ	ἐνταῦθα	τάξεως. Ὅθεν μὲν οὖν ἡ
[2, 5]	θέλει γε ὅτι μάλιστα συνεχῶς	ἐντεῦθεν	ἀεὶ πνεῖν ἄνεμος. Ὁ δὲ
[2, 4]	ἄνεμός ἐστιν, εὐλόγως ἂν οὖν	ἐντεῦθεν	γίγνοιτο τὰ πλεῖστα καὶ κυριώτατα
[2, 8]	τὸ μὲν ἔξω τὸ δ'	ἐντός,	ἀλλ' ἀθρόως φερόμενον ἀναγκαῖον ἰσχύειν
[2, 8]	ὑπερομβρίαις πλείω τε ποιεῖ τὴν	ἐντὸς	ἀναθυμίασιν, καὶ τῷ ἐναπολαμβάνεσθαι ἐν
[2, 8]	πολὺ μὲν ἔξω πολὺ δ'	ἐντὸς	γίγνεσθαι τὸ πνεῦμα· καὶ τοῦτο
[2, 1]	ἐκεῖ φαίνεσθαι μεγάλην. Ἡ δ'	ἐντὸς	Ἡρακλείων στηλῶν ἅπασα κατὰ τὴν
[2, 9]	τοῦ πυρός, ἣν οὔτε δυνατὸν	ἐνυπάρχειν	πρότερον, οὔτ' ἐκεῖνοι τὸν ψόφον
[2, 3]	τι, καὶ γεῶδές ἐστιν τὸ	ἐνυπάρχον·	ἔν τε γὰρ τῇ Χαονίᾳ
[2, 9]	τὴν χιόνα καὶ τὴν χάλαζαν	ἐνυπάρχοντα	πρότερον ὕστερον ἐκκρίνεσθαι καὶ μὴ
[2, 9]	ἕκαστον πάθος τοῦ πυρὸς ἀλλ'	ἐνυπάρχοντος.	Ἡμεῖς δέ φαμεν τὴν αὐτὴν
[2, 3]	τὸ ὑπολειφθὲν ἐγένετο θάλαττα, εἴτ'	ἐνυπῆρχε	τοσοῦτος χυμὸς ἐν τῷ πολλῷ
[2, 1]	ὅτι δεῖ νοεῖν οὐχ ὥσπερ	ἐξ	ἀγγείου ταμιευόμενον τὴν ἀρχὴν εἶναι
[2, 5]	στηλῶν μέχρι τῆς Ἰνδικῆς τοῦ	ἐξ	Αἰθιοπίας πρὸς τὴν Μαιῶτιν καὶ
[2, 8]	τοιοῦτον εἶναι. Σφοδρότατον μὲν οὖν	ἐξ	ἀνάγκης τὸ τάχιστα φερόμενον· πλήσσει
[2, 6]	μὲν οὖν ἀνέμων, τῆς τε	ἐξ	ἀρχῆς αὐτῶν γενέσεως καὶ οὐσίας
[2, 1]	πλῆθος, ἔτι δὲ περὶ τῆς	ἐξ	ἀρχῆς γενέσεως λέγωμεν. Οἱ μὲν
[2, 5]	καταπαύει τε τὰ πνεύματα καὶ	ἐξ	ἀρχῆς γίγνεσθαι κωλύει, τῇ μὲν
[2, 4]	τὸν τρόπον ἀναγκαῖον συμβαίνειν, καὶ	ἐξ	αὐτῶν τῶν ἔργων δῆλον· καὶ
[2, 6]	ἔστω ἄρκτος· τούτῳ δ' ἐναντίον	ἐξ	ἐναντίας, τὸ ἐφ' οὗ Θ,
[2, 8]	τῆς κινήσεως, ἀλλ' ἂν ᾖ	ἐξ	ἐπιπολῆς ἢ κάτωθεν βιάζηται τὸ
[2, 8]	εὐθὺς ἅπασαν ἀνήλωσεν τὴν ὕλην,	ἐξ	ἧς ἐποίησε τὸν ἄνεμον, ὃν
[2, 2]	τὸ μέσον ὕδατός τι πλῆθος,	ἐξ	οὗ καὶ τὰ ῥέοντα καὶ
[2, 8]	πρότερον· ἠχοῦσι γὰρ οἱ τόποι	ἐξ	ὧν γίγνεται τὰ ἀναφυσήματα, διὰ
[2, 2]	ἀναγόμενον πόθεν ἔσται; τοῦτο γὰρ	ἐξαίρειν	ὅλον ἀναγκαῖον, εἴπερ ἀεὶ σῴζεται
[2, 8]	ἐν σώματι οἱ σφυγμοὶ οὐκ	ἐξαίφνης	παύονται οὐδὲ ταχέως, ἀλλ' ἐκ
[2, 2]	ὑπολαβεῖν, οὐδ' εἰ πᾶν θερμαίνων	ἐξατμίσειεν	τὸ ὕδωρ. Ἄτοπον δὲ καὶ
[2, 5]	ὑπὲρ ἡμῶν, δῆλον ὡς ἀνάλογον	ἕξει	τά τ' ἄλλα καὶ τῶν
[2, 5]	μήπω ἀναθυμιᾶσθαι, ἢ τῷ ἤδη	ἐξεληλυθέναι	τὴν ἀναθυμίασιν καὶ ἄλλην μήπω
[2, 3]	θερμότητα ἐν αὑτοῖς. Ὁρᾶν δ'	ἔξεστι	καὶ τὴν κονίαν καὶ τὴν
[2, 8]	γῆς τόπον φανερῶς ὥσπερ ἐκνεφίας	ἐξῆλθεν	ὁ κινήσας ἄνεμος, (οἷον καὶ
[2, 8]	μετὰ ψόφου· τέλος δὲ ῥαγέντος	ἐξῆλθεν	πνεῦμα πολὺ καὶ τὸν φέψαλον
[2, 3]	τοιοῦτον ἐκ τοῦ σώματος τοῦ	ἐξιόντος	ὑγροῦ, δῆλον ὅτι κἀν τῇ
[2, 2]	τῶν εἰς τήνδε τὴν θάλατταν	ἐξιόντων.	Καὶ περὶ τῶν πηγῶν ἄλλοι
[2, 3]	δή, ὡς οἱ ἐκεῖ μυθολογοῦσιν,	ἐξουσίας	δοθείσης ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους, ὅτ'
[2, 8]	ὅταν εἴσω τύχῃ ῥυὲν τὸ	ἔξω	ἀναθυμιώμενον. Διὸ γίγνονται νηνεμίας οἱ
[2, 8]	(ὑπερχεῖται γὰρ εἰς τὸ ἀχανὲς	ἔξω)	καὶ δι' ὀλιγότητα τοῦ ἀπωθουμένου
[2, 5]	ἀλέαν. Τὰ δὲ τῆς Ἰνδικῆς	ἔξω	καὶ τῶν στηλῶν τῶν Ἡρακλείων
[2, 5]	πόρρω διήκειν, ἐπεὶ περὶ τὴν	ἔξω	Λιβύης θάλατταν τὴν νοτίαν, ὥσπερ
[2, 8]	τοῦτο καὶ περὶ Ἀχαΐ αν·	ἔξω	μὲν γὰρ ἦν νότος, ἐκεῖ
[2, 8]	ὥστε ἢ ἔσω ἅμα ἢ	ἔξω	ὁρμᾷ πᾶσα. Τὸ δ' ἐνίους
[2, 1]	ἔκχυσιν οὐ βαθέα, τὰ δ'	ἔξω	πελάγη βαθέα μᾶλλον. Περὶ δὲ
[2, 1]	Αἰγαῖον. Τὰ δ' ἤδη τούτων	ἔξω	πελάγη ἧττον ποιεῖ τοῦτ' ἐπιδήλως.
[2, 8]	ὥσπερ ἄμπωτις, εἰς τοὐναντίον τῆς	ἔξω	πλημμυρίδος, καὶ πρὸς ὄρθρον μάλιστα·
[2, 8]	αὐτῇ πυρὸς θερμαινομένης πολὺ μὲν	ἔξω	πολὺ δ' ἐντὸς γίγνεσθαι τὸ
[2, 4]	κατὰ μικρὸν ἀποπνέον καὶ λανθάνον	ἔξω	προϊὸν ἤδη πνεῦμα γίγνεται λαμπρόν.
[2, 2]	σῴζεται τὸ ἴσον· ὅσον γὰρ	ἔξω	ῥεῖ, πάλιν ῥεῖ πρὸς τὴν
[2, 8]	καὶ τοῦτο ὁτὲ μὲν συνεχὲς	ἔξω	ῥεῖ πᾶν, ὁτὲ δ' εἴσω
[2, 1]	Τυρρηνικὸς βαθύτατοι πάντων. Τὰ δ'	ἔξω	στηλῶν βραχέα μὲν διὰ τὸν
[2, 1]	κατὰ μικρὸν κοινωνοῦσα πρὸς τὴν	ἔξω	στηλῶν θάλατταν, ἡ δ' Ὑρκανία
[2, 8]	μὴ διασπώμενον γὰρ τὸ μὲν	ἔξω	τὸ δ' ἐντός, ἀλλ' ἀθρόως
[2, 8]	τρόμος τις ἀντιμεθισταμένου τοῦ πνεύματος	ἔξωθεν	εἴσω ἀθρόου) τοιαῦτα (γὰρ) γίγνεσθαι
[2, 3]	οἴονταί τινες. Τοῦτο μὲν οὖν	ἐοίκασι	πάντες ὁμολογεῖν, ὅτι γέγονεν, εἴπερ
[2, 9]	οὐ γίγνεται. Τοῦτο γὰρ παντάπασιν	ἔοικεν	εἰρῆσθαι προχείρως. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 3]	τῶν Αἰσώπου μύθων οὐδὲν διαφέρειν	ἔοικεν	ὁ πεπεισμένος οὕτως· καὶ γὰρ
[2, 3]	ἢ τοῖς τόποις (τοῦτο δ'	ἐπ'	ἀμφοτέρων ἀνάγκη συμβαίνειν ὁμοίως) οὔτε
[2, 4]	τούτων, ἐπὶ δυσμὰς δὲ καὶ	ἐπ'	ἀνατολὰς ἀεὶ φέρεται· διὸ τὰ
[2, 6]	εἰ μὴ ἀπ' αὐτοῦ καὶ	ἐπ'	ὀλίγον πνεῖ τις ἄνεμος, ὃν
[2, 2]	ἀεὶ κατὰ τὸν λόγον τοῦτον·	ἐπεὶ	γὰρ εἰς τὸ μέσον εἰσρέουσιν
[2, 4]	ἄνωθεν αὐτῶν ἐχόντων τὴν ἀρχήν.	Ἐπεὶ	δ' ἐστὶν ἄνεμος πλῆθός τι
[2, 5]	τῷ συνεχῶς εἶναι πᾶσαν οἰκουμένην)	ἐπεὶ	δ' ὁμοίως ἔχειν ἀνάγκη τόπον
[2, 5]	ἑτέρου πόλου πνέων ἄνεμος, δῆλον.	Ἐπεὶ	δ' οὔτ' ἐκεῖνος, οὔτε ὁ
[2, 4]	τὸ ὕδωρ καὶ γίγνεται πάλιν·	ἐπεὶ	δὲ πλεῖστον μὲν καταβαίνει ὕδωρ
[2, 5]	ταῖς θεριναῖς πνεύσωσιν οἱ ἐτησίαι,	ἐπεὶ	θέλει γε ὅτι μάλιστα συνεχῶς
[2, 8]	κύματα τῶν ἀνέμων εἰσὶν αἴτια,	ἐπεὶ	καὶ τὴν γῆν οὕτως ἄν
[2, 5]	ὃν οὐδὲν δυνατὸν διέχειν δεῦρο,	ἐπεὶ	οὐδ' ὁ βορέας οὗτος εἰς
[2, 6]	τοῦ Δ ἐπὶ τὸ Ε.	Ἐπεὶ	οὖν τὰ μὲν πλεῖστον ἀπέχοντα
[2, 5]	καὶ οὐ δύναται πόρρω διήκειν,	ἐπεὶ	περὶ τὴν ἔξω Λιβύης θάλατταν
[2, 1]	ὁρῶμεν πηγαῖον γιγνόμενον. (Ἔτι δ'	ἐπεὶ	πλείους εἰσὶ θάλατται πρὸς ἀλλήλας
[2, 2]	τὸν ἥλιον ἀδύνατον τοῦτο συμβαίνειν,	ἐπεὶ	τρεφομένου γε τὸν αὐτὸν τρόπον,
[2, 7]	ἄνω συναληλεῖφθαι διὰ τοὺς ὄμβρους	(ἐπεὶ	φύσει γε ἅπασαν ὁμοίως εἶναι
[2, 3]	τὴν αὐτὴν ἣν καὶ πρότερον·	ἐπειδὴ	γὰρ κεῖται διπλῆν εἶναι τὴν
[2, 4]	μόνον δυνατὸν ἀλλ' ἀναγκαῖόν ἐστιν.	Ἐπειδὴ	δ' ἕτερον ἑκατέρας τὸ εἶδος,
[2, 8]	εἶναι τὴν αἰτίαν. ~Η' Ἀλλ'	ἐπειδὴ	φανερὸν ὅτι ἀναγκαῖον καὶ ἀπὸ
[2, 3]	δὲ πεττόμενα πάντα συνίστασθαι πέφυκεν)	ἔπειτα	ἱδρώς (ἀεί) ἐν οἷς τὸ
[2, 6]	ἐαρινὴν καικίας καὶ ὅλως τὰ	ἐπέκεινα	τροπῆς θερινῆς, περὶ δὲ τὴν
[2, 5]	οἰκεῖσθαι μόνα δυνατόν, καὶ οὔτ'	ἐπέκεινα	τῶν τροπῶν (σκιὰ γὰρ οὐκ
[2, 8]	ἀναφυσώμενον ἀπωθεῖσθαι πάλιν εἴσω, ᾗπερ	ἐπέρχεται	ἡ θάλαττα ταύτῃ. Ποιεῖ δὲ
[2, 4]	γὰρ ἥλιος τούτους μόνους οὐκ	ἐπέρχεται	τοὺς τόπους, ἀλλὰ πρὸς τούτους
[2, 2]	καὶ ἡ θάλαττα τὸν τοιοῦτον	ἐπέχει	τῆς γῆς τόπον· ἀλλὰ τὸ
[2, 1]	τὴν στενότητα τῆς γῆς ὀλίγον	ἐπέχει	τόπον, ἀναγκαῖον τὴν ἐν τῷ
[2, 8]	πνευμάτων· καὶ διὰ τὸ πολὺν	ἐπέχειν	τόπον οὐκ εἰς ταύτην ἀλλ'
[2, 8]	δὲ καὶ ἐφ' (ἓν καὶ	ἐπὶ	δύο ἔτη ἐπισημαίνει κατὰ τοὺς
[2, 4]	πρὸς τούτους καὶ ἀπὸ τούτων,	ἐπὶ	δυσμὰς δὲ καὶ ἐπ' ἀνατολὰς
[2, 9]	φαμεν τὴν αὐτὴν εἶναι φύσιν	ἐπὶ	μὲν τῆς γῆς ἄνεμον, ἐν
[2, 4]	μὲν ὅλον ἀνώνυμος, τῷ δ'	ἐπὶ	μέρους ἀνάγκη χρωμένους καθόλου προσαγορεύειν
[2, 8]	ῥᾴδιον οὕτω πολλὴν συνελθεῖν ἀρχήν·	ἐπὶ	μῆκος γὰρ πολλαπλασία τῆς ἀπὸ
[2, 8]	σεισμοὶ τῆς γῆς, καὶ πολλάκις	ἐπὶ	μικρὸν τόπον, οἱ δ' ἄνεμοι
[2, 3]	ταχυτῆτι καὶ βραδυτῆτι (τῆς μεταβολῆς,	ἐπὶ	πάντων τε φθορὰν εἶναι καὶ
[2, 8]	γῆν, ὥσπερ δὲ ὁ τρόμος,	ἐπὶ	πλάτος· γίγνεται δ' ὀλιγάκις καὶ
[2, 5]	τῶν τοιούτων τὰς ἀκριβείας. Καίτοι	ἐπὶ	πλάτος μὲν μέχρι τῶν ἀοικήτων
[2, 5]	τε γὰρ λόγος δείκνυσιν ὅτι	ἐπὶ	πλάτος μὲν ὥρισται, τὸ δὲ
[2, 5]	τὸ ψῦχος κατὰ μῆκος, ἀλλ'	ἐπὶ	(πλάτος, ὥστ' εἰ μή που
[2, 8]	γὰρ μάλιστα διὰ τὸ τάχος·	ἐπὶ	πλεῖστον δὲ πέφυκε διιέναι τὸ
[2, 8]	τῶν σωμάτων· ἀνάγκη γὰρ τὸ	ἐπὶ	πλεῖστόν τε πεφυκὸς ἰέναι καὶ
[2, 4]	τὰ πολλὰ τὸ αὐτὸ πάθος	ἐπὶ	πλείω διήκειν εἰκὸς χώραν, διὰ
[2, 6]	τῆς γῆς ἀναγκαῖον πλείω καὶ	ἐπὶ	πλείω τόπον γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν
[2, 2]	δὲ τοὺς ποταμοὺς ῥεῖν οὐκ	ἐπὶ	ταὐτὸν ἀεὶ κατὰ τὸν λόγον
[2, 9]	προτερεῖν τῆς ἀκοῆς. Δηλοῖ δ'	ἐπὶ	τῆς εἰρεσίας τῶν τριήρων· ἤδη
[2, 6]	ἅμα πνέουσιν ἐνίοτε ἀμφότεροι οὔριοι,	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ σημεῖον, οὐκ ἐκ
[2, 6]	δὲ τοῦ Ζ ἤχθω διάμετρος	ἐπὶ	τὸ Γ, καὶ ἀπὸ τοῦ
[2, 6]	Γ, καὶ ἀπὸ τοῦ Δ	ἐπὶ	τὸ Ε. Ἐπεὶ οὖν τὰ
[2, 8]	μὲν γὰρ νηνεμίαν ἀναγκαῖον ὡς	ἐπὶ	τὸ πολὺ συμβαίνειν, καθάπερ εἴρηται
[2, 8]	οὖσα ἡ ἀναθυμίασις ἀκολουθεῖ ὡς	ἐπὶ	τὸ πολὺ τῇ ὁρμῇ τῆς
[2, 8]	μεσημβρίαν· νηνεμώτατον γάρ ἐστιν ὡς	ἐπὶ	τὸ πολὺ τῆς ἡμέρας ἡ
[2, 7]	μὲν ὡς διὰ τὸ μέγεθος	ἐπὶ	τοῦ ἀέρος μένειν, σείεσθαι δὲ
[2, 5]	παντὸς φανερόν, τὴν δὲ κορυφὴν	ἐπὶ	τοῦ μέσου τῆς γῆς· τὸν
[2, 4]	Καὶ συμβαίνει τοῦτο πολλάκις, ὥσπερ	ἐπὶ	τοῦ σώματος, ἐὰν ἡ ἄνω
[2, 2]	τὸ δ' ὥσπερ εἴ τις	ἐπὶ	τράπεζαν μεγάλην περιτείνειεν ὕδατος κύαθον,
[2, 5]	διαλείποντες οὗτοι πνέουσιν, ἕως ἂν	ἐπὶ	τροπαῖς πάλιν ταῖς θεριναῖς πνεύσωσιν
[2, 4]	μὲν οὖν τὴν φορὰν τὴν	ἐπὶ	τροπὰς καὶ ἀπὸ τροπῶν θέρος
[2, 4]	νοτιζούσης τῆς γῆς, δῆλον καὶ	ἐπὶ	τῶν ἔργων· ὅθεν γὰρ ἑκάστοτε
[2, 2]	ἄτοπον ἀπορῆσαί τινας, οὐ μὴν	ἐπιβλέψαντά	γε χαλεπὸν ἰδεῖν. Τὸ γὰρ
[2, 3]	ἐν πολλῷ μὲν πλήθει ὕδατος	ἐπίδηλον	οὕτως ποιεῖν τὴν μεῖξιν τῆς
[2, 8]	ἀλλὰ δι' ὀλιγότητα οὐχ ὁμοίως	ἐπίδηλον,	πόρρωθεν δὲ ψυχρὸν διὰ τὴν
[2, 4]	πρὶν πνεῖν, ὁ δ' ἀὴρ	ἐπίδηλος,	κἂν ᾖ νέφος ἢ ἀχλύς·
[2, 1]	ἔξω πελάγη ἧττον ποιεῖ τοῦτ'	ἐπιδήλως.	Ἐκείνοις δὲ διά τε τὸ
[2, 8]	ἀναθυμιώμενον ἢ ὥστε δύνασθαι κινεῖν	ἐπιδήλως.	Ποιεῖ δὲ καὶ τοὺς ψόφους
[2, 5]	γίγνονται συνεχεῖς· διὸ λανθάνοντες ποιοῦσιν	ἐπιζητεῖν.	Αἴτιον δ' ὅτι ὁ μὲν
[2, 3]	ποτίμῳ. Καὶ διὰ τοῦτο οὔτ'	ἐπιλείπει,	ὥσπερ οἱ ποταμοί, ἀλλ' ἢ
[2, 9]	γίγνεται κατὰ τὸν οὐρανὸν ὅταν	ἐπινέφελον	ᾖ μόνον, ἀλλ' οὐ συνεχῶς
[2, 3]	γλυκέος ἔλαττον· διόπερ ἰσάζει ὡς	ἐπίπαν	εἰπεῖν) Ὅτι δὲ γίγνεται ἀτμίζουσα
[2, 6]	μὲν ζέφυρος, χειμερινὰς δὲ εὖρος.	Ἐπιπίπτουσι	δὲ τοῖς ἄλλοις μάλιστα καὶ
[2, 3]	ἐμβάλῃ συνδήσας ἄνθρωπον ἢ ὑποζύγιον	ἐπιπλεῖν	καὶ οὐ καταδύεσθαι κατὰ τοῦ
[2, 3]	ἁλμυρὸν ποιήσῃ σφόδρα μείξας ἅλας,	ἐπιπλέουσι	τὰ ᾠά, κἂν ᾖ πλήρη·
[2, 8]	δ' ἂν γένηται τοιοῦτος σεισμός,	ἐπιπολάζει	πλῆθος λίθων, ὥσπερ τῶν ἐν
[2, 4]	ὁ ἥλιος οὐ μόνον τὸ	ἐπιπολάζον	τῆς γῆς ὑγρὸν ἕλκει, ἀλλὰ
[2, 3]	τοὺς τόπους μεταβάλλει τά τ'	ἐπιπολάζοντα	καὶ τὰ κατιόντα πάλιν. Ὅτι
[2, 8]	κινήσεως, ἀλλ' ἂν ᾖ ἐξ	ἐπιπολῆς	ἢ κάτωθεν βιάζηται τὸ πνεῦμα,
[2, 5]	ὁμοίως πνέουσι, διότι τὰ μὲν	ἐπιπολῆς	καὶ ἀσθενῆ τότε ἀποκρίνεται, τὰ
[2, 5]	τὴν ἀναθυμίασιν καὶ ἄλλην μήπω	ἐπιρρεῖν.	Ἄκριτος δὲ καὶ χαλεπὸς ὁ
[2, 2]	ῥέοντα ἀναδίδωσιν πάντα· τὴν δ'	ἐπίρρυσιν	ποιεῖν ἐφ' ἕκαστα τῶν ῥευμάτων
[2, 8]	(ἓν καὶ ἐπὶ δύο ἔτη	ἐπισημαίνει	κατὰ τοὺς αὐτοὺς τόπους. Αἴτιον
[2, 5]	εἶναι δοκεῖ, καὶ δύνων καὶ	ἐπιτέλλων,	διὰ τὸ ἐν μεταβολῇ ὥρας
[2, 5]	πνέουσι μετὰ τροπὰς καὶ κυνὸς	ἐπιτολήν,	καὶ οὔτε τηνικαῦτα ὅτε μάλιστα
[2, 2]	ἄνω καὶ κάτω ποιεῖν τὴν	ἐπίχυσιν	τοῖς ῥεύμασιν. Τὰ δὲ πολλαχοῦ
[2, 6]	τοῖς πνεύμασιν, οὔτε τῷ μέσῃ	(ἔπνει	γὰρ ἄν τις ἐφ' οὗ
[2, 6]	οὔτε τῷ Ι, τῷ θρασκίᾳ	(ἔπνει	γὰρ ἂν ἀπὸ τοῦ Ν·
[2, 8]	ἀνήλωσεν τὴν ὕλην, ἐξ ἧς	ἐποίησε	τὸν ἄνεμον, ὃν καλοῦμεν σεισμόν.
[2, 8]	τὸ μὲν πνεῦμα τὸν σεισμὸν	ἐποίησεν,	ἡ δ' ὑπόστασις τοῦ κύματος
[2, 4]	ἔμεινεν, ἡ δ' ἐναντία ταὐτὸν	ἐποίησεν.	Καὶ συμβαίνει τοῦτο πολλάκις, ὥσπερ
[2, 3]	τὸ μὲν πρῶτον τὰ ὄρη	ἐποίησεν	φανερά, τὸ δὲ δεύτερον τὰς
[2, 4]	ξηρὰν καὶ καπνώδη, ὁτὲ μὲν	ἔπομβρα	τὰ ἔτη γίγνεται καὶ ὑγρά,
[2, 7]	αὐχμοῖς καὶ πάλιν ἐν ταῖς	ἐπομβρίαις·	ἔν τε γὰρ τοῖς αὐχμοῖς,
[2, 8]	καὶ μετοπώρου μάλιστα καὶ ἐν	ἐπομβρίαις	καὶ ἐν αὐχμοῖς γίγνονται διὰ
[2, 4]	δὲ αὐχμῶν τε πέρι καὶ	ἐπομβρίας,	καὶ διὰ τίν' αἰτίαν καὶ
[2, 4]	καὶ τοὺς αὐχμοὺς καὶ τὰς	ἐπομβρίας	πολλοὺς ἅμα καὶ κατὰ συνεχῆ
[2, 1]	ταῦτα δὲ τέχνης προσδεῖται τῆς	ἐργασομένης.	Αἱ μὲν οὖν διαφοραὶ τοσαῦται
[2, 4]	συμβαίνειν, καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν	ἔργων	δῆλον· καὶ γὰρ τὴν ἀναθυμίασιν
[2, 4]	γῆς, δῆλον καὶ ἐπὶ τῶν	ἔργων·	ὅθεν γὰρ ἑκάστοτε πνέουσιν, ἐλάχιστοι
[2, 3]	ὅτ' ἦλθεν ἄγων ἐκ τῆς	Ἐρυθείας	τὰς βοῦς, ἅλας ἀντὶ τῶν
[2, 1]	οὐδένα τόπον, ὧν ἡ μὲν	ἐρυθρὰ	φαίνεται κατὰ μικρὸν κοινωνοῦσα πρὸς
[2, 3]	ποταμῶν· τοῦτο δ' ἐν ἐκείνοις	ἔρχεται	εἰς τὸν τόπον εἰς ὃν
[2, 1]	γίγνεσθαι ξηραινομένην οἴονται, καὶ τέλος	ἔσεσθαί	ποτε πᾶσαν ξηράν. Ἔνιοι δ'
[2, 4]	ὅθεν ἂν τύχῃ κινηθείς, ἄνεμος	ἔσται,	ἀλλ' οὐ καθάπερ τοὺς ποταμοὺς
[2, 3]	αὐτή, ἢ οὔτ' ἦν οὔτ'	ἔσται	ἀλλ' ὑπολείψει· καὶ γὰρ οὕτως
[2, 3]	ἥξει πάλιν, ἢ εἴπερ τοῦτ'	ἔσται,	ἀναγκαῖον ἤτοι ἀεὶ ἢ μέχρι
[2, 6]	ἔκτμημα τὸ ὑφ' ἡμῶν οἰκούμενον·	ἔσται	γὰρ κἀκεῖνο διελεῖν τὸν αὐτὸν
[2, 8]	ἡ φορὰ ἐν ᾧ γενομένων	ἔσται	ἡ ἔκλειψις. Ἀνιεμένου οὖν ᾧ
[2, 2]	ταύτης τε τῆς ἀπορίας λύσις	ἔσται,	καὶ περὶ θαλάττης τὴν πρώτην
[2, 8]	εἰς τὴν γῆν ὁρμήσῃ θάτερον,	ἔσται	πνεύματος ὄντος ὁ σεισμός. Ἐλάττους
[2, 3]	παύσει τις τῆς φορᾶς, τί	ἔσται	τὸ ξηραῖνον; εἰ δ' ἐάσει
[2, 3]	τῶν μορίων· καὶ πάλιν γ'	ἔσται	τοὐναντίον· καὶ (ὅταν γένηται, ξηρανεῖται
[2, 2]	καὶ τὸ πάλιν ἀναγόμενον πόθεν	ἔσται;	τοῦτο γὰρ ἐξαίρειν ὅλον ἀναγκαῖον,
[2, 8]	καὶ γὰρ τοῦτο ἐγγύθεν μέν	ἐστι	θερμόν, ὥσπερ καὶ ὅταν ἀάζωμεν,
[2, 8]	ψυχρόν, τὸ δ' ἄγαν ξηρόν	ἐστι·	καὶ ἐν μὲν τοῖς αὐχμοῖς
[2, 6]	κυριώτατα καὶ διωρισμένα πνεύματα ταῦτ'	ἐστὶ	καὶ τοῦτον τέτακται τὸν τρόπον·
[2, 2]	ἡ λεγομένη πυρός (τοῦτο γάρ	ἐστι	πάντων ἔσχατον, εἴθ' ὡς οἱ
[2, 4]	ποτέρωθεν ἡ ἀρχὴ τῶν πνευμάτων	ἐστί,	πότερον ἄνωθεν ἢ κάτωθεν· ἡ
[2, 2]	δὴ πάντα φανερὸν ὡς ἀδύνατόν	ἐστι	συμβαίνειν ἄλλως τε καὶ τῆς
[2, 6]	πλείω χρόνον ὑπὸ τὸν ἥλιόν	ἐστι	τὰ ἀπ' ἀνατολῆς· τὰ δ'
[2, 5]	μᾶλλον ἀλεεινὸς ἄνεμος ὁ νότος	ἐστὶ	τοῦ βορέου, καὶ διήκει μᾶλλον
[2, 8]	κερματισθέντος τοῦ ἀέρος. Τεκμήριον δ'	ἐστὶ	τοῦ ῥεῖν ὑπὸ γῆν τὰ
[2, 5]	Τίς μὲν οὖν αἰτία τούτων	ἐστὶ	τῶν ἀνέμων, καὶ πῶς ἔχουσι
[2, 9]	ἀστραπῆς παρὰ τῶν ἄλλων ταῦτ'	ἐστί,	τῶν μὲν ὅτι ἀνάκλασις ἡ
[2, 4]	τὴν εἰρημένην ἡμῖν ἤδη πρότερον.	Ἔστι	γὰρ δύ' εἴδη τῆς ἀναθυμιάσεως,
[2, 3]	ἕτερον γίγνεται καὶ ἐν Ὀμβρικοῖς·	(ἔστι	γάρ τις τόπος ἐν ᾧ
[2, 4]	καθόλου προσαγορεύειν αὐτὴν οἷον καπνόν·	ἔστι	δ' οὔτε τὸ ὑγρὸν ἄνευ
[2, 9]	ψόφον ζέσιν ποιοῦσιν ἀλλὰ σίξιν·	ἔστι	δὲ καὶ ἡ σίξις μικρὰ
[2, 3]	πρὸς ἔνια τῶν ἐδεσμάτων αὐτῷ.	Ἔστι	δὲ καὶ περὶ Λύγκον κρήνη
[2, 3]	ῥύπτειν, ἐάν τις διασείσῃ βρέξας.	Ἔστι	δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα σημεῖα
[2, 7]	ἐχομένη τούτου τοῦ γένους ἐστίν.	Ἔστι	δὲ τὰ παρειλημμένα μέχρι γε
[2, 6]	ἀναθυμίασιν διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν.	Ἔστι	δὲ τῶν εἰρημένων πνευμάτων βορέας
[2, 9]	Ἡ μὲν οὖν βροντὴ τοῦτ'	ἔστι,	καὶ γίγνεται διὰ ταύτην τὴν
[2, 9]	θάτερα τούτων μὴ γίγνεται ἀλλ'	ἔστι,	περὶ ἀμφοτέρων ὁ αὐτὸς (ἀρμόσει
[2, 6]	δέ. Ἐναντία δὲ τούτοις οὐκ	ἔστι	τοῖς πνεύμασιν, οὔτε τῷ μέσῃ
[2, 9]	Ἥφαιστον γελᾶν, οἱ δὲ τὴν	Ἑστίαν,	οἱ δ' ἀπειλὴν τούτων. γίγνεται
[2, 5]	κυκλοτερῆ τὴν οἰκουμένην, τοῦτο δ'	ἐστὶν	ἀδύνατον κατά τε τὰ φαινόμενα
[2, 2]	Ἡράκλειτός φησιν, νέος ἐφ' ἡμέρῃ	ἐστίν,	ἀλλ' ἀεὶ νέος συνεχῶς. Ἔτι
[2, 8]	(ἡ γὰρ ἔκχυσις ἀνάτρεψίς τίς	ἐστιν)	Ἀλλ' αἴτια ταῦτα μὲν ἄμφω
[2, 3]	ἁλῶν γίγνεται πλῆθος. Ὅσα δ'	ἐστὶν	ἁλμυρὰ ῥεύματα ποταμῶν ἢ κρηνῶν,
[2, 3]	καὶ ὅλως αὐτὴν γεννῶσιν ἀδύνατόν	ἐστιν	ἁλμυρὰν ποιεῖν. Εἰ γὰρ παντὸς
[2, 4]	ἐχόντων τὴν ἀρχήν. Ἐπεὶ δ'	ἐστὶν	ἄνεμος πλῆθός τι τῆς ξηρᾶς
[2, 3]	δῆλον γὰρ ὅτι ἡ θάλαττά	ἐστιν	ἅπαν τὸ ποτάμιον ὕδωρ· οὐδενὶ
[2, 6]	ζεφύρους (ὁ γὰρ ἀπαρκτίας ζέφυρός	ἐστιν)	ἀρχόμενοι μὲν ἀπὸ τῆς ἄρκτου,
[2, 2]	σῶμα τοῦ παντὸς ὕδατος ἥδ'	ἐστίν·	δόξειε γὰρ ἂν εὔλογον εἶναι,
[2, 5]	πέντε πρὸς τρία τὸ μέγεθός	ἐστιν,	ἐάν τέ τις τοὺς πλοῦς
[2, 3]	ὀλίγης ἀτμίδος. Διὸ καὶ θερμός	ἐστιν·	εἰ γὰρ καὶ μὴ τοιοῦτος,
[2, 3]	τὰ κατιόντα πάλιν. Ὅτι δ'	ἐστὶν	ἐν μείξει τινὸς τὸ ἁλμυρόν,
[2, 4]	οὐ μόνον δυνατὸν ἀλλ' ἀναγκαῖόν	ἐστιν.	Ἐπειδὴ δ' ἕτερον ἑκατέρας τὸ
[2, 7]	πάθους ἐχομένη τούτου τοῦ γένους	ἐστίν.	Ἔστι δὲ τὰ παρειλημμένα μέχρι
[2, 5]	εἰς τὴν ἐνταῦθα (οἰκουμένην πᾶσάν	ἐστιν·	ἔστιν γὰρ ὥσπερ ἀπόγειον τὸ
[2, 4]	ἡ δ' ἀναθυμίασις αὕτη ἄνεμός	ἐστιν,	εὐλόγως ἂν οὖν ἐντεῦθεν γίγνοιτο
[2, 3]	αὐτῆς λεκτέον, καὶ πότερον αἰεί	ἐστιν	ἡ αὐτή, ἢ οὔτ' ἦν
[2, 2]	τελευτὴ (μᾶλλον ὕδατος ἢ ἀρχή	ἐστιν	ἡ θάλαττα, καθάπερ τὸ ἐν
[2, 4]	γίγνεται λαμπρόν. Τίς μὲν οὖν	ἐστιν	ἡ τοῦ ἀνέμου φύσις καὶ
[2, 8]	καὶ τρόμων καὶ σφυγμῶν αἴτιόν	ἐστιν	ἡ τοῦ πνεύματος ἐναπολαμβανομένη δύναμις,
[2, 4]	διαφέρει, καὶ οὐχ ἡ αὐτή	ἐστιν	ἥ τε ἀνέμου φύσις καὶ
[2, 2]	καθάπερ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων	ἐστὶν	ἠθροισμένος ὄγκος καὶ ἀρχὴ διὰ
[2, 8]	τὸ ἀναφύσημα τοῦτο ἐγένετο, δῆλόν	ἐστιν.	Καὶ γὰρ δὴ τοῦ γιγνομένου
[2, 3]	διά τινα σύμμειξιν τοῦ ὕδατός	ἐστιν,	καὶ οἷον ἄν τι ᾖ
[2, 3]	καὶ τῷ πνεύματι ἀλεεινότατος ἄνεμός	ἐστιν,	καὶ πνεῖ ἀπὸ τόπων ξηρῶν
[2, 5]	στάσις· ὥστε καθάπερ ἐνταῦθα βορέας	ἐστίν,	κἀκείνοις ἀπὸ τῆς ἐκεῖ ἄρκτου
[2, 6]	ἐναντία εἶναι, ὅσα κατὰ διάμετρόν	ἐστιν.	Καλεῖται δὲ κατὰ τὴν θέσιν
[2, 2]	ποταμῶν καὶ τῆς θαλάττης ἀδύνατόν	(ἐστιν.	Λέγεται γὰρ ὡς ἅπαντα μὲν
[2, 8]	τὴν Ἱερὰν νῆσον (αὕτη δ'	ἐστὶν	μία τῶν Αἰόλου καλουμένων νήσων)
[2, 8]	ὁ ἀήρ· τοῦτο γὰρ αὐτό	ἐστιν	ὁ αὐχμός, ὅταν πλείων ἡ
[2, 3]	ἐκ τῶν σύνεγγυς τόπων θερμός	ἐστιν·	ὁ δὲ βορέας ἅτε ἀφ'
[2, 4]	δέ τινι μέρει ταύτης αὐχμός	ἐστιν·	ὁτὲ δὲ τοὐναντίον τῆς κύκλῳ
[2, 4]	δῆλον ὡς ἐκ τῆς (γῆς	ἐστιν.	Ὅτι δ' ἐκ πολλῶν ἀναθυμιάσεων
[2, 1]	γενῶν αὐτήν· οὔτε γὰρ ἀπόρρυτός	ἐστιν	οὔτε χειροποίητος, τὰ δὲ πηγαῖα
[2, 2]	οὖν ὕδατός τε ὁ τόπος	ἐστὶν	οὗτος καὶ οὐ θαλάττης, καὶ
[2, 3]	γε ἡ θάλαττα διὰ τοῦτό	ἐστιν·	πάντα γὰρ ὅσα πεπύρωται, ἔχει
[2, 4]	Ἡ δὲ φορὰ λοξὴ αὐτῶν	ἐστιν·	περὶ γὰρ τὴν γῆν πνέουσιν
[2, 3]	κύστιν (σημεῖον δ' ὅτι λεπτοτάτη	ἐστίν·	τὰ δὲ πεττόμενα πάντα συνίστασθαι
[2, 3]	ποιεῖ σῶμά τι, καὶ γεῶδές	ἐστιν	τὸ ἐνυπάρχον· ἔν τε γὰρ
[2, 3]	χρόνον ὑπερβολῶν γιγνομένων ὕδατος τοῦτ'	ἐστὶν	τὸ πάθος, ἀλλ' οὐ διὰ
[2, 8]	ἰσχυρόν, σημεῖον τῆς εἰρημένης αἰτίας	ἐστίν.	Τόν τε γὰρ ἥλιον ἀχλυώδη
[2, 2]	(ἄλογον γὰρ εἰ μή (τίς	ἐστιν	τόπος ὕδατος ὥσπερ καὶ τῶν
[2, 2]	τοῦ ὑγροῦ ὁμοία τοῖς θερμαινομένοις	ἐστὶν	ὕδασιν ὑπὸ πυρός· εἰ οὖν
[2, 3]	γὰρ τῇ Χαονίᾳ κρήνη τίς	ἐστιν	ὕδατος πλατυτέρου, ἀπορρεῖ δ' (αὕτη
[2, 1]	διὰ τίν' αἰτίαν ἁλμυρὸν τοσοῦτόν	ἐστιν	ὕδατος πλῆθος, ἔτι δὲ περὶ
[2, 9]	ἣ ῥέουσα μέν πως ἄνεμός	ἐστιν,	ὡδὶ δὲ ποιεῖ τοὺς σεισμούς,
[2, 1]	διὰ τὸν πηλόν, ἄπνοα δ'	ἐστὶν	ὡς ἐν κοίλῳ τῆς θαλάττης
[2, 8]	ἡμέρας περὶ μεσημβρίαν· νηνεμώτατον γάρ	ἐστιν	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ τῆς
[2, 4]	ἀναθυμίασις ἀρχὴ τοῦ ὑομένου ὕδατός	ἐστιν,	ὥσπερ εἴρηται πρότερον, ἡ δὲ
[2, 8]	τὸ πνεῦμα, ἐκεῖνο τὸ κινοῦν	ἐστιν,	ὥσπερ τῶν κυμάτων οἱ ἄνεμοι
[2, 5]	τὴν ἐνταῦθα (οἰκουμένην πᾶσάν ἐστιν·	ἔστιν	γὰρ ὥσπερ ἀπόγειον τὸ πνεῦμα
[2, 2]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τούτοις·	ἔστιν	γάρ, ὥσπερ λέγομεν, οὗτος ὁ
[2, 5]	ἀνάλογον ἀποδώσει· νῦν δ' οὐκ	ἔστιν·	εἷς γὰρ μόνος φαίνεται πνέων
[2, 6]	δ' εἰσὶν καθ' οὓς οὐκ	ἔστιν	ἐναντία πνεύματα. Ἀπὸ μὲν γὰρ
[2, 9]	καὶ ἀσθενεῖ πυρώσει, καὶ τοῦτ'	ἔστιν	ἣν καλοῦμεν ἀστραπήν, ᾗ ἂν
[2, 2]	τόπον τὴν θάλατταν, οὗτος οὐκ	ἔστιν	θαλάττης ἀλλὰ μᾶλλον ὕδατος. Φαίνεται
[2, 8]	δύναμιν· τὰς δὲ ποντίας οὐκ	ἔστιν	κινῆσαι ἄνευ τῆς θαλάττης ὅλης,
[2, 5]	μὲν οὖν ὁ νότος οὐκ	ἔστιν	ὁ ἀπὸ τοῦ ἑτέρου πόλου
[2, 2]	ἡλίου ὑπέλαβον. Τὸ δ' οὐκ	ἔστιν	ὅμοιον· ἡ μὲν γὰρ φλὸξ
[2, 2]	ἀπορία, τί δή ποτ' οὐκ	ἔστιν	τὸ συνεστὸς ὕδωρ τοῦτο πότιμον,
[2, 3]	περὶ τὰς ταριχείας. Εἰ δ'	ἔστιν	ὥσπερ μυθολογοῦσί τινες ἐν Παλαιστίνῃ
[2, 6]	ἧς τὸ ἐφ' οὗ Η	ἔστω	ἄρκτος· τούτῳ δ' ἐναντίον ἐξ
[2, 6]	κείμενα πρὸς ἄλληλα κατὰ διάμετρον.	Ἔστω	οὖν τὸ μὲν ἐφ' ᾧ
[2, 5]	πρὸς τὴν Μαιῶτιν καὶ τοὺς	ἐσχατεύοντας	τῆς Σκυθίας τόπους πλέον ἢ
[2, 2]	πυρός (τοῦτο γάρ ἐστι πάντων	ἔσχατον,	εἴθ' ὡς οἱ πλεῖστοι λέγουσιν
[2, 9]	τῶν νεφῶν γιγνομένης πρὸς τὸ	ἔσχατον	πέρας (ᾗ γὰρ ἐκλείπει τὸ
[2, 8]	ὁρμῇ τῆς ἀρχῆς, ὥστε ἢ	ἔσω	ἅμα ἢ ἔξω ὁρμᾷ πᾶσα.
[2, 8]	ἀπουσίαν τὴν τοῦ ἡλίου· ὥστ'	ἔσω	γίγνεται πάλιν ἡ ῥύσις, ὥσπερ
[2, 2]	τὸ ἁλμυρὸν πότιμον. Ἀντίκειται δὲ	ἑτέρα	πρὸς ταύτην τὴν δόξαν ἀπορία,
[2, 5]	πνεῖ, καὶ οὐκ ἀπὸ τῆς	ἑτέρας	ἄρκτου. Δύο γὰρ ὄντων τμημάτων
[2, 6]	ἄνεμοι καὶ οἷς εἰσιν ἐναντίοι·	ἕτεροι	δ' εἰσὶν καθ' οὓς οὐκ
[2, 5]	τρόπον πρὸς τὸν κάτω πόλον	ἕτεροι	δύο κῶνοι τῆς γῆς ἐκτμήματα
[2, 6]	ὅταν τῶν ἄλλων πνεόντων ἐμπίπτωσιν	ἕτεροι,	οὗτοι δὲ μάλιστα ἐμπίπτουσιν τοῖς
[2, 7]	τὴν οἰκουμένην, ὅσην ἡμεῖς ἴσμεν,	ἕτερον	ἀεὶ γιγνόμενον μεθισταμένων, ὡς οὔσης
[2, 3]	οὐχ ὁμοίως λευκοί. Τοιοῦτον δ'	ἕτερον	γίγνεται καὶ ἐν Ὀμβρικοῖς· (ἔστι
[2, 4]	ἀλλ' ἀναγκαῖόν ἐστιν. Ἐπειδὴ δ'	ἕτερον	ἑκατέρας τὸ εἶδος, φανερὸν ὅτι
[2, 6]	Δεῖ δὲ νοεῖν αὐτοῦ τὸ	ἕτερον	ἔκτμημα τὸ ὑφ' ἡμῶν οἰκούμενον·
[2, 5]	ἡμᾶς, τῆς δὲ πρὸς τὸν	ἕτερον	καὶ πρὸς μεσημβρίαν, καὶ οὔσης
[2, 7]	ὕδατος οὖσαν, καὶ πολὺ δεχομένην	ἕτερον	ὄμβριον ὕδωρ, ὑπὸ τούτου κινεῖσθαι·
[2, 5]	ἀνάγκη τόπον τινὰ πρὸς τὸν	ἕτερον	πόλον ὥσπερ ὃν ἡμεῖς οἰκοῦμεν
[2, 5]	οὐκ ἔστιν ὁ ἀπὸ τοῦ	ἑτέρου	πόλου πνέων ἄνεμος, δῆλον. Ἐπεὶ
[2, 4]	καπνώδη, ὁτὲ μὲν ἔπομβρα τὰ	ἔτη	γίγνεται καὶ ὑγρά, ὁτὲ δὲ
[2, 8]	ἐφ' (ἓν καὶ ἐπὶ δύο	ἔτη	ἐπισημαίνει κατὰ τοὺς αὐτοὺς τόπους.
[2, 5]	οἱ ὀρνιθίαι· καὶ γὰρ οὗτοι	ἐτησίαι	εἰσὶν ἀσθενεῖς· ἐλάττους δὲ καὶ
[2, 5]	πάλιν ταῖς θεριναῖς πνεύσωσιν οἱ	ἐτησίαι,	ἐπεὶ θέλει γε ὅτι μάλιστα
[2, 5]	ἢ ἐν αὐταῖς πνέουσιν οἱ	ἐτησίαι·	οὕτω γὰρ καὶ τὰ πνίγη
[2, 6]	καὶ τούτου πρότερον. Οἱ δ'	ἐτησίαι	περιίστανται τοῖς μὲν περὶ δυσμὰς
[2, 5]	τὴν ἀοριστίαν εἰσίν. Οἱ δ'	ἐτησίαι	πνέουσι μετὰ τροπὰς καὶ κυνὸς
[2, 5]	αἳ διὰ τὴν πῆξιν ποιήσουσιν	ἐτησίας·	ἀλλὰ διὰ τὸ τὸν τόπον
[2, 5]	μὲν γίγνονται συνεχεῖς, οὓς καλοῦμεν	ἐτησίας,	μετὰ τὰς θερινὰς τροπάς, νότοι
[2, 5]	γίγνεται νηνεμία, καὶ μέχρι τῶν	ἐτησίων	καὶ προδρόμων. Ὅλως δὲ γίγνονται
[2, 5]	ἐλάττους δὲ καὶ ὀψιαίτεροι τῶν	ἐτησίων	πνέουσιν· ἑβδομηκοστῇ γὰρ ἄρχονται πνεῖν
[2, 1]	βραχύτητα τοῦ βάθους· ἀεὶ γὰρ	ἔτι	βαθυτέρα φαίνεται οὖσα ἡ θάλαττα,
[2, 1]	πλῆθος οὐδὲν ὁρῶμεν πηγαῖον γιγνόμενον.	(Ἔτι	δ' ἐπεὶ πλείους εἰσὶ θάλατται
[2, 2]	ἐστίν, ἀλλ' ἀεὶ νέος συνεχῶς.	Ἔτι	δ' ἡ ὑπὸ τοῦ ἡλίου
[2, 3]	καὶ τίς ἡ φύσις αὐτῶν,	ἔτι	δ' ὅσα πάθη κατὰ φύσιν
[2, 5]	ἀναθυμιάσει ἔλαττον ὄν, καὶ διακρίνει.	Ἔτι	δὲ αὐτὴν τὴν γῆν φθάνει
[2, 4]	ἀνέμου φύσις καὶ πῶς γίγνεται,	ἔτι	δὲ αὐχμῶν τε πέρι καὶ
[2, 7]	ὑπονοστοῦσαν πολλαχῇ φαίνεσθαι τὴν γῆν.	Ἔτι	δὲ διὰ τίν' αἰτίαν περὶ
[2, 5]	πλείων μὲν ᾖ χρόνος θερμαίνοντι,	ἔτι	δὲ ἐγγύς. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 4]	δὲ καὶ πόρρω λαμπροὶ πνέουσιν.	Ἔτι	δὲ καὶ τὰ περὶ τὴν
[2, 6]	πνεῖν ἐνδέχεται καὶ ποίους οὔ,	ἔτι	δὲ καὶ τίνες καὶ πόσοι
[2, 4]	ἀντιπεριίστασθαι καὶ μεταβάλλειν τὰς ἀναθυμιάσεις.	Ἔτι	δὲ μετά τε τοὺς ὄμβρους
[2, 1]	ἁλμυρὸν τοσοῦτόν ἐστιν ὕδατος πλῆθος,	ἔτι	δὲ περὶ τῆς ἐξ ἀρχῆς
[2, 8]	πλῆθος ἰσχυρότερον ποιεῖ τὸν σεισμόν.	Ἔτι	δὲ περὶ τόπους τοιούτους οἱ
[2, 9]	Περὶ δὲ ἀστραπῆς καὶ βροντῆς,	ἔτι	δὲ περὶ τυφῶνος καὶ πρηστῆρος
[2, 9]	εἰς νέφος, ὥσπερ εἴρηται πρότερον,	ἔτι	δὲ πυκνοτέρας τῆς συστάσεως τῶν
[2, 8]	κωλύει τῷ βάρει καὶ ἀποβιάζεται·	ἔτι	δὲ ῥεῖ καὶ οὐ σείεται
[2, 4]	γίγνεται διὰ ταύτας τὰς αἰτίας.	Ἔτι	δὲ τοῦ γίγνεσθαι μάλιστα πνεύματα
[2, 3]	λειφθέντος εἶναι ἐν τῇ γῇ.	Ἔτι	διὰ τί οὐ καὶ νῦν
[2, 3]	δι' ἧς δὲ διηθοῦνται γῆς,	ἔτι	μένειν οὖσαν οἷον κονίαν καὶ
[2, 8]	δι' ὀλιγότητα τοῦ ἀπωθουμένου ἀέρος.	Ἔτι	τὸ γίγνεσθαι τὸν ἥλιον ἀχλυώδη
[2, 2]	λεγόμενον ἄνω ποταμῶν· ὅπερ ἀδύνατον.	Ἔτι	τὸ γιγνόμενον ὕδωρ καὶ τὸ
[2, 8]	αν καὶ Σικελίαν, καὶ τῆς	Εὐβοίας	περὶ τούτους τοὺς τόπους· δοκεῖ
[2, 7]	τὰ κοῦφα καὶ τὸ πῦρ,	εὔηθες,	καὶ ταῦθ' ὁρῶντας τὸν ὁρίζοντα
[2, 8]	τὴν ἔκκρισιν λεπταί εἰσι καὶ	εὐθεῖαι.	Ὅπερ οὖν ἡ θάλαττα ποιεῖ
[2, 8]	ὥσθ' ὅταν γένηται νηνεμία, πάμπαν	εὐθεῖαν	καὶ λεπτὴν καταλείπεσθαι ὥσπερ ῥηγμῖνα
[2, 8]	τοῦ πνεύματος δῆλον ὅτι οὐκ	εὐθὺς	ἅπασαν ἀνήλωσεν τὴν ὕλην, ἐξ
[2, 3]	Εἰ δὲ καὶ τὸ πρῶτον	εὐθὺς	ἦν, λεκτέον τίς ἡ αἰτία,
[2, 8]	δ' ἰσχυρὸς γένηται σεισμός, οὐκ	εὐθὺς	οὐδ' εἰσάπαξ παύεται σείσας, ἀλλὰ
[2, 8]	καὶ μακρόν, οἷον γραμμῆς μῆκος	εὐθύτητι	διηκριβωμένον, τοῦ πνεύματος ἀπομαραινομένου διὰ
[2, 2]	ἥδ' ἐστίν· δόξειε γὰρ ἂν	εὔλογον	εἶναι, καθάπερ καὶ τῶν ἄλλων
[2, 3]	ἀεὶ βαδίζειν· μᾶλλον γὰρ οὕτως	εὔλογον	ὑπολαβεῖν ἢ διὰ ταῦτα τὸν
[2, 4]	δ' ἀναθυμίασις αὕτη ἄνεμός ἐστιν,	εὐλόγως	ἂν οὖν ἐντεῦθεν γίγνοιτο τὰ
[2, 1]	τοῦτο (πλείους γὰρ εἰς τὸν	Εὔξεινον	ῥέουσιν ποταμοὶ καὶ τὴν Μαιῶτιν
[2, 4]	γὰρ ἀτμὶς ὑγρὸν καὶ ψυχρόν	(εὐόριστον	μὲν γὰρ ὡς ὑγρόν, διὰ
[2, 8]	μεταβάλλουσα ἡ ἀρχὴ αὐτῶν ὥσπερ	Εὔριπος,	διὰ τὸ πλῆθος ἰσχυρότερον ποιεῖ
[2, 5]	οἱ νότοι πνέουσιν, οὕτως ἐκεῖ	εὖροι	καὶ ζέφυροι διαδεχόμενοι συνεχεῖς ἀεὶ
[2, 6]	τῷ νότῳ· διὸ καὶ πολλάκις	εὐρόνοτοι	λέγονται πνεῖν. Ἐναντίος δὲ τούτῳ
[2, 6]	ἀπηλιώτην. ξηροὶ δὲ ἀργέστης καὶ	εὖρος·	ἀπ' ἀρχῆς δὲ οὗτος ξηρός,
[2, 6]	θερινὰς μὲν ζέφυρος, χειμερινὰς δὲ	εὖρος.	Ἐπιπίπτουσι δὲ τοῖς ἄλλοις μάλιστα
[2, 6]	δὲ νότος καὶ ζέφυρος καὶ	εὖρος.	Νέφεσι δὲ πυκνοῦσι τὸν οὐρανὸν
[2, 6]	ἀπ' ἀνατολῆς ἰσημερινῆς καὶ ὁ	εὖρος·	ὁ δὲ φοινικίας κοινός· ζέφυρος
[2, 6]	ὃν ἑλλησποντίαν ἔνιοι καλοῦσιν, καὶ	εὖρος,	ὃν ἀπηλιώτην. ξηροὶ δὲ ἀργέστης
[2, 6]	κεῖται) Ἀπὸ δὲ τοῦ Δ	εὖρος·	οὗτος γὰρ ἀπ' ἀνατολῆς χειμερινῆς
[2, 6]	τὸ κοινὸς εἶναι βορέου καὶ	εὔρου,	ὥστε διὰ μὲν τὸ ψυχρὸς
[2, 8]	ἄνευ σεισμοῦ διά τε τὴν	εὐρυχωρίαν	τῶν τόπων (ὑπερχεῖται γὰρ εἰς
[2, 6]	γέγραπται μὲν οὖν, τοῦ μᾶλλον	εὐσήμως	ἔχειν, ὁ τοῦ ὁρίζοντος κύκλος·
[2, 6]	καὶ λέγεται ἡ παροιμία ἕλκων	ἐφ'	αὑτὸν ὥστε καικίας νέφος. Αἱ
[2, 2]	πάντα· τὴν δ' ἐπίρρυσιν ποιεῖν	ἐφ'	ἕκαστα τῶν ῥευμάτων διὰ τὸ
[2, 8]	κατὰ τὰς διαφορὰς τῶν τόπων,	ἐφ'	ἕν. Ὅταν μὲν οὖν ᾖ
[2, 8]	γῇ τὴν ἀρχὴν ἔχει, ὥστ'	ἐφ'	ἓν ἁπάσας ὁρμᾶν· ὁ δ'
[2, 8]	πολλάκις ἡμέρας, ὕστερον δὲ καὶ	ἐφ'	(ἓν καὶ ἐπὶ δύο ἔτη
[2, 2]	μόνον καθάπερ Ἡράκλειτός φησιν, νέος	ἐφ'	ἡμέρῃ ἐστίν, ἀλλ' ἀεὶ νέος
[2, 2]	ῥευσοῦνται κάτωθεν ἢ ἄνωθεν, ἀλλ'	ἐφ'	ὁπότερ' ἂν ῥέψῃ κυμαίνων ὁ
[2, 6]	Δ ἀνατολὴ χειμερινή, τὸ δ'	ἐφ'	οὗ Γ δυσμὴ χειμερινή. Ἀπὸ
[2, 6]	Ε δυσμὴ θερινή, τὸ δ'	ἐφ'	οὗ Δ ἀνατολὴ χειμερινή, τὸ
[2, 6]	οὗ Θ, μεσημβρία· τὸ δ'	ἐφ'	οὗ Ζ ἀνατολὴ θερινή, τὸ
[2, 6]	πρὸς ὀρθὴν τέμνουσα, ἧς τὸ	ἐφ'	οὗ Η ἔστω ἄρκτος· τούτῳ
[2, 6]	δ' ἐναντίον ἐξ ἐναντίας, τὸ	ἐφ'	οὗ Θ, μεσημβρία· τὸ δ'
[2, 6]	ἰσημερινή, ἐναντίος (δὲ τούτῳ τόπος,	ἐφ'	οὗ τὸ Β, ἀνατολὴ ἰσημερινή·
[2, 6]	μέσῃ (ἔπνει γὰρ ἄν τις	ἐφ'	οὗ τὸ Μ· τοῦτο γὰρ
[2, 7]	μὲν τούτου ὄντος τοῦ μορίου	ἐφ'	οὗ τυγχάνομεν οἰκοῦντες, κάτω δὲ
[2, 4]	ὕδωρ ἐν τούτοις τοῖς τόποις	ἐφ'	οὓς τρέπεται καὶ ἀφ' ὧν,
[2, 6]	διάμετρον. Ἔστω οὖν τὸ μὲν	ἐφ'	ᾧ Α δυσμὴ ἰσημερινή, ἐναντίος
[2, 6]	Ζ ἀνατολὴ θερινή, τὸ δ'	ἐφ'	ᾧ Ε δυσμὴ θερινή, τὸ
[2, 8]	ἕν, ὥσπερ καὶ τοὺς αὐχμοὺς	ἔφαμεν	γίγνεσθαι καὶ τὰς ὑπερομβρίας τὰς
[2, 5]	οὐ γίγνονται μετὰ τὰς χειμερινάς.	Ἔχει	δὲ οὐκ ἀλόγως· γίγνονται μὲν
[2, 3]	ἐστιν· πάντα γὰρ ὅσα πεπύρωται,	ἔχει	δυνάμει θερμότητα ἐν αὑτοῖς. Ὁρᾶν
[2, 8]	γὰρ μεταξὺ διὰ μικρότητα οὐδεμίαν	ἔχει	δύναμιν· τὰς δὲ ποντίας οὐκ
[2, 4]	γὰρ καὶ περὶ τῶν ἀνέμων	ἔχει·	κινηθείη γὰρ ἂν πολὺ πλῆθος
[2, 6]	τὸ τῷ τόπῳ ἀπηλιωτικὸς εἶναι	ἔχει	πολλὴν ὕλην καὶ ἀτμίδα ἣν
[2, 3]	γὰρ ὥσπερ πηλὸς γίγνεται· τοσοῦτον	ἔχει	σωματῶδες πλῆθος ἡ θάλαττα. Ταὐτὸ
[2, 8]	περὶ τὴν γῆν. Ὅσην δ'	ἔχει	τὸ πνεῦμα δύναμιν, οὐ μόνον
[2, 5]	τὴν τοῦ ἡλίου γειτνίασιν οὐκ	ἔχει	ὕδατα καὶ νομάς, αἳ διὰ
[2, 7]	σειομένην· τὸ γὰρ σαττόμενον τοιαύτην	ἔχει	φύσιν. Ὥστ' εἰ τοῦτ' ἀδύνατον,
[2, 8]	ἐν τῇ γῇ τὴν ἀρχὴν	ἔχει,	ὥστ' ἐφ' ἓν ἁπάσας ὁρμᾶν·
[2, 5]	πᾶσαν οἰκουμένην) ἐπεὶ δ' ὁμοίως	ἔχειν	ἀνάγκη τόπον τινὰ πρὸς τὸν
[2, 2]	πρῶτον καὶ τὴν ἀρχήν· οὐκ	ἔχειν	γὰρ ἕδραν, ἀλλ' ἀεὶ περὶ
[2, 3]	γῆν αἰτιῶνται τῆς ἁλμυρότητος ἐμμειγνυμένην	(ἔχειν	γάρ φασι πολλοὺς χυμοὺς αὐτήν,
[2, 3]	ἐν δὲ τῇ θαλάττῃ μετρίως	ἔχειν	καὶ πλευστικῶς· διόπερ ἔνιοι τῶν
[2, 6]	μὲν οὖν, τοῦ μᾶλλον εὐσήμως	ἔχειν,	ὁ τοῦ ὁρίζοντος κύκλος· διὸ
[2, 8]	Εἰ δὴ τοῦτ' ἀδύνατον ἄλλως	ἔχειν,	τὸ μετὰ τοῦτο σκεπτέον ἂν
[2, 7]	καὶ τὸ κάτω νομίζειν οὕτως	ἔχειν	ὥστε μὴ πρὸς μὲν τὴν
[2, 4]	ὕδατος εἶναι ῥέοντος, οὐδ' ἂν	ἔχῃ	πλῆθος, ἀλλὰ δεῖ πηγαῖον εἶναι
[2, 5]	μηδὲν ἔχον ξηρόν, ἀλλ' ὅταν	ἔχῃ	τὸ ξηρὸν ὑγρότητα, τοῦτο θερμαινόμενον
[2, 2]	τὸ φανερὸν πῦρ, ἕως ἂν	ἔχῃ	τροφήν, μέχρι τούτου ζῆν, τὸ
[2, 7]	ἡ γὰρ αἰτία τοῦ πάθους	ἐχομένη	τούτου τοῦ γένους ἐστίν. Ἔστι
[2, 4]	ἑκατέραν μεταπίπτειν εἰς τὴν τῆς	ἐχομένης	χώρας ἀναθυμίασιν, οἷον ἡ μὲν
[2, 6]	διὰ τὸ κινεῖσθαι μάλιστα τὸ	ἐχόμενον	τῆς ἀρχῆς· ἡ δὲ ἀρχὴ
[2, 6]	γίγνονται αὐτῶν καταπαυομένων εἰς τοὺς	ἐχομένους	κατὰ τὴν τοῦ ἡλίου μετάστασιν,
[2, 4]	ὑπό τινος μεγάλης πτώσεως, οὐκ	ἔχον	ἀρχὴν οὐδὲ πηγήν. Μαρτυρεῖ δὲ
[2, 5]	τὸ πεπηγὸς οὔτε τὸ μηδὲν	ἔχον	ξηρόν, ἀλλ' ὅταν ἔχῃ τὸ
[2, 5]	ποιοῦσι δύο κώνους, τὸν μὲν	ἔχοντα	βάσιν τὸν τροπικόν, τὸν δὲ
[2, 3]	γλυκὺν μέν, ἰχθῦς δ' οὐκ	ἔχοντα·	εἵλοντο γὰρ δή, ὡς οἱ
[2, 7]	γῆν πάντῃ φέρεσθαι τὰ βάρος	ἔχοντα	τῶν σωμάτων, ἄνω δὲ τὰ
[2, 9]	ἐκπηδῶντες· καὶ γὰρ ταῦτα βάρος	ἔχοντα	φέρεται πολλάκις ἄνω) ἡ μὲν
[2, 3]	κρῆναι καὶ ῥεύματα ποταμῶν παντοδαποὺς	ἔχοντα	χυμούς, ὧν πάντων αἰτιατέον τὴν
[2, 3]	πᾶσιν αὐτοῖς. Τούτων δ' οὕτως	ἐχόντων,	πειρατέον ἀποδοῦναι τὴν αἰτίαν καὶ
[2, 4]	τὸν ἄνεμον, ὡς ἄνωθεν αὐτῶν	ἐχόντων	τὴν ἀρχήν. Ἐπεὶ δ' ἐστὶν
[2, 8]	ξηρά, διὰ δὲ τοὺς ὄμβρους	ἔχουσα	ἐν αὑτῇ νοτίδα πολλήν, ὥσθ'
[2, 4]	δ' ἡ μὲν ὑγροῦ πλέον	ἔχουσα	πλῆθος ἀναθυμίασις ἀρχὴ τοῦ ὑομένου
[2, 9]	δὲ ξηρᾶς, καὶ τῆς συγκρίσεως	ἐχούσης	ἄμφω ταῦτα δυνάμει καὶ συνισταμένης
[2, 2]	τῆς θαλάττης ἐκεῖθεν τὴν ἀρχὴν	ἐχούσης.	Ὅτι μὲν οὖν ὕδατός τε
[2, 5]	ἐστὶ τῶν ἀνέμων, καὶ πῶς	ἔχουσι	πρὸς ἀλλήλους, εἴρηται. ~Περὶ δὲ
[2, 8]	Αἵ τε χῶραι ὅσαι σομφοὺς	(ἔχουσι	τοὺς κάτω τόπους, πολὺ δεχόμεναι
[2, 8]	μέν εἰσιν κινήσεις, τοσαύτην δὲ	ἔχουσιν	ἰσχὺν ὥστε πολλοὺς ἅμα πειρωμένους
[2, 9]	οἵαν ἐκεῖνοι λέγουσιν. Καίτοι γ'	ἐχρῆν	κατὰ λόγον τοῦ μεγέθους τὴν
[2, 7]	τοιαύτῃ παρὰ τοὺς ἄλλους; καίτοι	ἐχρῆν.	Ὅλως δὲ τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν
[2, 3]	γὰρ καὶ τότε, καὶ νῦν	ἐχρῆν.	Οὐ φαίνεται δὲ τοῦτο συμβαῖνον,
[2, 4]	σύνεγγυς, ἐὰν μή τι διάφορον	ἔχωσιν	ἴδιον· οὐ μὴν ἀλλ' ἐνίοτε
[2, 8]	καὶ διακρίνοντος, καὶ πρὸς τὴν	ἕω	καὶ περὶ τοὺς ὄρθρους νηνεμίαν
[2, 6]	τοὺς πόρρω· τοῖς δὲ πρὸς	ἕω	περιίστανται μέχρι τοῦ ἀπηλιώτου. Περὶ
[2, 6]	θερμότερα μὲν τὰ ἀπὸ τῆς	ἕω	τῶν ἀπὸ δυσμῆς, ὅτι πλείω
[2, 8]	ἠρεμαιότερον δὲ καὶ μέχρι τούτου	ἕως	ἂν ἔλαττον ᾖ τὸ ἀναθυμιώμενον
[2, 5]	θερμότητος. Διὸ διαλείποντες οὗτοι πνέουσιν,	ἕως	ἂν ἐπὶ τροπαῖς πάλιν ταῖς
[2, 2]	καὶ γὰρ τὸ φανερὸν πῦρ,	ἕως	ἂν ἔχῃ τροφήν, μέχρι τούτου
[2, 8]	τὸν ἄνεμον, ὃν καλοῦμεν σεισμόν.	Ἕως	ἂν οὖν ἀναλωθῇ τὰ ὑπόλοιπα
[2, 5]	ἀπόγειον τὸ πνεῦμα τὸ βόρειον	(ἕως	ὁ βορέας οὗτος εἰς τὴν
[2, 8]	ἐκλείψεων, μεσονύκτιον δὲ πρὸ τῶν	ἑῴων.	Συμβαίνει δὲ τοῦτο διὰ τὸ