Livre, chapitre
[2, 6]	οὖν τὸ μὲν ἐφ' ᾧ	Α	δυσμὴ ἰσημερινή, ἐναντίος (δὲ τούτῳ
[2, 1]	~ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΩΝ	~Α'	(Περὶ δὲ θαλάττης, καὶ τίς
[2, 6]	ζέφυρος μὲν τὸ ἀπὸ τοῦ	Α·	τοῦτο γὰρ δυσμὴ ἰσημερινή. Ἐναντίος
[2, 8]	ἐστι θερμόν, ὥσπερ καὶ ὅταν	ἀάζωμεν,	ἀλλὰ δι' ὀλιγότητα οὐχ ὁμοίως
[2, 7]	καὶ τούτων ὕστερον Δημόκριτος ὁ	Ἀβδηρίτης.	Ἀναξαγόρας μὲν οὖν φησι τὸν
[2, 8]	γὰρ ἄγαν ψυχρόν, τὸ δ'	ἄγαν	ξηρόν ἐστι· καὶ ἐν μὲν
[2, 8]	τὴν ἀκινησίαν· τὸ μὲν γὰρ	ἄγαν	ψυχρόν, τὸ δ' ἄγαν ξηρόν
[2, 3]	καὶ φαίνεται ὑφισταμένη ἐν τοῖς	ἀγγείοις	ἁλμυρίς, τῷ δ' ἱδρῶτι συνεκκρινομένης
[2, 3]	εἰρημένων, ἀλλὰ καὶ ἐάν τις	ἀγγεῖον	(πλάσας θῇ κήρινον εἰς τὴν
[2, 1]	δεῖ νοεῖν οὐχ ὥσπερ ἐξ	ἀγγείου	ταμιευόμενον τὴν ἀρχὴν εἶναι πηγήν,
[2, 3]	ποταμοῖς γεμιζόντων διὰ ταύτην τὴν	ἄγνοιαν	ἐζημιώθησαν. Τεκμήριον δὲ τοῦ μειγνυμένου
[2, 5]	αἱ ἐκ τοῦ κέντρου αὐτῆς	ἀγόμεναι,	καὶ ποιοῦσι δύο κώνους, τὸν
[2, 3]	πλοῖα ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ τῶν	ἀγωγίμων	βάρους ἐν μὲν τοῖς ποταμοῖς
[2, 3]	ὑπὸ τοῦ Ἡρακλέους, ὅτ' ἦλθεν	ἄγων	ἐκ τῆς Ἐρυθείας τὰς βοῦς,
[2, 1]	ἐν μὲν πολλῷ πλήθει θαλάττης	ἄδηλον·	ᾗ δὲ διὰ τὴν στενότητα
[2, 2]	τίν' αἰτίαν τὸ μὲν πότιμον	ἄδηλον	πλὴν ῥέον, τὸ δ' ὑπομένον,
[2, 2]	πλατὺν τόπον ἀναξηραίνεται ταχὺ καὶ	ἀδήλως.	Τὸ δ' ἐν τῷ Φαίδωνι
[2, 8]	καὶ μερίζεται. Εἰ δὴ τοῦτ'	ἀδύνατον	ἄλλως ἔχειν, τὸ μετὰ τοῦτο
[2, 7]	ἔχει φύσιν. Ὥστ' εἰ τοῦτ'	ἀδύνατον,	δῆλον ὅτι ἀδύνατον καὶ ταύτην
[2, 1]	μὲν οὖν πηγὰς τῆς θαλάττης	ἀδύνατον	εἶναι, διὰ τῶν ὑπαρχόντων ἤδη
[2, 2]	Ταῦτα δὴ πάντα φανερὸν ὡς	ἀδύνατόν	ἐστι συμβαίνειν ἄλλως τε καὶ
[2, 3]	γεννήσασι καὶ ὅλως αὐτὴν γεννῶσιν	ἀδύνατόν	ἐστιν ἁλμυρὰν ποιεῖν. Εἰ γὰρ
[2, 2]	τῶν ποταμῶν καὶ τῆς θαλάττης	ἀδύνατόν	(ἐστιν. Λέγεται γὰρ ὡς ἅπαντα
[2, 2]	τὸ λεγόμενον ἄνω ποταμῶν· ὅπερ	ἀδύνατον.	Ἔτι τὸ γιγνόμενον ὕδωρ καὶ
[2, 7]	εἰ τοῦτ' ἀδύνατον, δῆλον ὅτι	ἀδύνατον	καὶ ταύτην εἶναι τὴν αἰτίαν.
[2, 5]	τὴν οἰκουμένην, τοῦτο δ' ἐστὶν	ἀδύνατον	κατά τε τὰ φαινόμενα καὶ
[2, 3]	καὶ τοῦτο καὶ πιθανόν, ὡς	ἀδύνατον	μὴ τὸν αὐτὸν εἶναι περὶ
[2, 1]	εἰσίν· τούτων δ' οὕτω διωρισμένων	ἀδύνατον	πηγὰς εἶναι τῆς θαλάττης· ἐν
[2, 3]	θάλατταν· ὑγρὰν δ' οὖσαν ἰδίειν	ἀδύνατον.	Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα τῆς
[2, 2]	εἰπεῖν) περὶ δὲ τὸν ἥλιον	ἀδύνατον	τοῦτο συμβαίνειν, ἐπεὶ τρεφομένου γε
[2, 3]	τοῦθ' οὕτως κατὰ κύκλον ἀναγκαῖον	ἀεὶ	βαδίζειν· μᾶλλον γὰρ οὕτως εὔλογον
[2, 2]	πρὸς τὴν γῆν. Καὶ τοῦτ'	ἀεὶ	βούλεται ποιεῖν ἡ φύσις οὕτως,
[2, 3]	τὸ πότιμον ὕδωρ καὶ πῦρ	(ἀεὶ	γὰρ ἄλλο καὶ ἄλλο γίγνεται
[2, 1]	διὰ τὴν βραχύτητα τοῦ βάθους·	ἀεὶ	γὰρ ἔτι βαθυτέρα φαίνεται οὖσα
[2, 3]	συγκαταφέρεσθαι πάλιν ὕοντος, καὶ τοῦτ'	ἀεὶ	γίγνεσθαι κατά τινα τάξιν, ὡς
[2, 1]	εἶναι πηγήν, ἀλλ' εἰς ἓν	ἀεὶ	γιγνόμενον καὶ συρρέον ἀπαντᾶν πρώτην.
[2, 7]	οἰκουμένην, ὅσην ἡμεῖς ἴσμεν, ἕτερον	ἀεὶ	γιγνόμενον μεθισταμένων, ὡς οὔσης κυρτῆς
[2, 3]	φυομένων καὶ γιγνομένων κατὰ φύσιν	ἀεὶ	δεῖ νοεῖν, ὥσπερ ἐκ πεπυρωμένων
[2, 3]	ἀναγκαῖον, πότερον καὶ ἡ θάλαττα	ἀεὶ	διαμένει τῶν αὐτῶν οὖσα μορίων
[2, 3]	πάντα συνίστασθαι πέφυκεν) ἔπειτα ἱδρώς	(ἀεί)	ἐν οἷς τὸ αὐτὸ σῶμα
[2, 3]	εἴπερ τοῦτ' ἔσται, ἀναγκαῖον ἤτοι	ἀεὶ	ἢ μέχρι οὗπερ ἂν ᾖ
[2, 4]	διὰ τὸ ἀποκρίνεσθαι τὸ θερμὸν	ἀεὶ	καὶ ἀναφέρεσθαι εἰς τὸν ἄνω
[2, 9]	γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τὸ αἴτιον	ἀεὶ	καὶ ὡρισμένον, τό τε τῆς
[2, 2]	ποταμοὺς ῥεῖν οὐκ ἐπὶ ταὐτὸν	ἀεὶ	κατὰ τὸν λόγον τοῦτον· ἐπεὶ
[2, 2]	νέος ἐφ' ἡμέρῃ ἐστίν, ἀλλ'	ἀεὶ	νέος συνεχῶς. Ἔτι δ' ἡ
[2, 4]	καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι τὴν (ἀναθυμίασιν,	ἀεὶ	νέφη τε καὶ πνεύματα γίγνεται
[2, 2]	οὐκ ἔχειν γὰρ ἕδραν, ἀλλ'	ἀεὶ	περὶ τὸ μέσον εἱλεῖσθαι· κινούμενον
[2, 3]	δ' ἐάσει εἶναι τὴν περιφοράν,	ἀεὶ	πλησιάζων τὸ πότιμον, καθάπερ εἴπομεν,
[2, 5]	γε ὅτι μάλιστα συνεχῶς ἐντεῦθεν	ἀεὶ	πνεῖν ἄνεμος. Ὁ δὲ νότος
[2, 5]	εὖροι καὶ ζέφυροι διαδεχόμενοι συνεχεῖς	ἀεὶ	πνέουσιν. Ὅτι μὲν οὖν ὁ
[2, 2]	γὰρ ἐξαίρειν ὅλον ἀναγκαῖον, εἴπερ	ἀεὶ	σῴζεται τὸ ἴσον· ὅσον γὰρ
[2, 3]	ἀμφοτέρων ἀνάγκη συμβαίνειν ὁμοίως) οὔτε	ἀεὶ	τὰ αὐτὰ μέρη διαμένει, οὔτε
[2, 3]	ὕδωρ, ἀναγκαῖον ἐμπεριλαμβάνεσθαί τι πλῆθος	ἀεὶ	ταύτης τῆς δυνάμεως, καὶ συγκαταφέρεσθαι
[2, 3]	τὴν ὑπόστασιν. Γίγνεται μὲν οὖν	ἀεί	τε πλατυτέρα διὰ ταύτην τὴν
[2, 9]	γίγνεσθαι, οἷον ὑπὸ χεῖρα ποιούσης	ἀεὶ	τῆς συγκρίσεως ἕκαστον αὐτῶν· ὡσαύτως
[2, 3]	ταύτην τὴν αἰτίαν, ἀνάγεται δ'	ἀεί	τι μέρος αὐτῆς μετὰ τοῦ
[2, 2]	τροπὰς αὐτοῦ ποιεῖν· φανερῶς γὰρ	ἀεὶ	τὸ ἀναχθὲν ὁρῶμεν καταβαῖνον πάλιν
[2, 2]	συμβαίνει· συνεχῶς γὰρ ῥεόντων ἀθρόων	ἀεὶ	τὸ ἀφικνούμενον εἰς ἀχανῆ καὶ
[2, 2]	τῶν ῥευμάτων διὰ τὸ σαλεύειν	ἀεὶ	τὸ πρῶτον καὶ τὴν ἀρχήν·
[2, 7]	τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν ἀναγκαῖον ἧττον	ἀεὶ	τοὺς σεισμοὺς φάναι γίγνεσθαι, καὶ
[2, 3]	εἴδει καὶ τῷ ποσῷ μεταβαλλόντων	ἀεὶ	τῶν μερῶν, καθάπερ ἀὴρ καὶ
[2, 2]	οὔτε στάσιμον, ἀλλ' ὡς γιγνόμενον	ἀεὶ	φαίνεται καθ' ἡμέραν. Ἐκ ταύτης
[2, 4]	δυσμὰς δὲ καὶ ἐπ' ἀνατολὰς	ἀεὶ	φέρεται· διὸ τὰ νέφη συνίσταται
[2, 2]	γῆν ὑπὸ τοῦ ἡλίου θερμαινομένου,	ἀέρα	γενέσθαι καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν
[2, 8]	τὴν γῆν τοῦ διαλύοντος τὸν	ἀέρα	καὶ διακρίνοντος, καὶ πρὸς τὴν
[2, 4]	τινὲς λέγουσιν· τὸν γὰρ αὐτὸν	ἀέρα	κινούμενον μὲν ἄνεμον εἶναι, συνιστάμενον
[2, 8]	θερμοὶ διὰ τὸ κινεῖν τὸν	ἀέρα	πλήρη πολλῆς ὄντα καὶ ψυχρᾶς
[2, 6]	ψυχρὸς εἶναι πηγνὺς τὸν ἀτμίζοντα	ἀέρα	συνίστησι, διὰ δὲ τὸ τῷ
[2, 8]	πνεῦμα περὶ τὴν ἐν τῷ	ἀέρι	ἀχλύν, ὥσθ' ὅταν γένηται νηνεμία,
[2, 8]	μόνον ἐκ τῶν ἐν τῷ	ἀέρι	δεῖ θεωρεῖν γιγνομένων (ἐνταῦθα μὲν
[2, 9]	ἐν τῇ μεταβολῇ ψυχομένου τοῦ	ἀέρος,	αὕτη συνιόντων τῶν νεφῶν ἐκκρίνεται,
[2, 2]	μὲν ἐν τοῖς ἄνω τόποις,	ἀέρος	δὲ πλῆθος τὸ μετὰ τὸν
[2, 8]	καὶ δι' ὀλιγότητα τοῦ ἀπωθουμένου	ἀέρος.	Ἔτι τὸ γίγνεσθαι τὸν ἥλιον
[2, 8]	τοῦ ἡλίου θερμὸν ἐκ τοῦ	ἀέρος,	ἤδη δ' ἀπομαραινόμενον, νηνεμία γίγνεται
[2, 2]	ἄνωθεν, οὔτε τοῦ μὲν μένοντος	ἀέρος	ἤδη μετὰ τὴν γένεσιν, τοῦ
[2, 7]	διὰ τὸ μέγεθος ἐπὶ τοῦ	ἀέρος	μένειν, σείεσθαι δὲ φάσκειν τυπτομένην
[2, 2]	καθάπερ περὶ τοῦτο ἡ τοῦ	ἀέρος	σφαῖρα καὶ περὶ ταύτην ἡ
[2, 8]	πρῶτον εἰς μικρὰ κερματισθέντος τοῦ	ἀέρος.	Τεκμήριον δ' ἐστὶ τοῦ ῥεῖν
[2, 8]	λεπτὴν καταλείπεσθαι ὥσπερ ῥηγμῖνα οὖσαν	ἀέρος	τὴν νεφέλην. Διὰ ταῦτα δὲ
[2, 4]	κινηθείη γὰρ ἂν πολὺ πλῆθος	ἀέρος	ὑπό τινος μεγάλης πτώσεως, οὐκ
[2, 4]	καὶ πρὶν πνεῖν, ὁ δ'	ἀὴρ	ἐπίδηλος, κἂν ᾖ νέφος ἢ
[2, 4]	πάλιν ὕδωρ. Ὁ μὲν οὖν	ἀήρ,	καθάπερ ἐν τοῖς πρὸ τούτων
[2, 8]	Ἀνιεμένου οὖν ᾧ κατείχετο ὁ	ἀὴρ	καὶ ἠρέμει, πάλιν κινεῖται καὶ
[2, 3]	μεταβαλλόντων ἀεὶ τῶν μερῶν, καθάπερ	ἀὴρ	καὶ τὸ πότιμον ὕδωρ καὶ
[2, 4]	εἰ ὁ περὶ ἑκάστους περικεχυμένος	ἀὴρ	οὗτος γίγνεται κινούμενος πνεῦμα, καὶ
[2, 8]	ὥσπερ γὰρ καὶ ῥαπιζόμενος ὁ	ἀὴρ	παντοδαποὺς ἀφίησι ψόφους, οὕτως καὶ
[2, 4]	ἀναθυμιάσεως, ὅτι πᾶς ὁ κύκλῳ	ἀὴρ	συνέπεται τῇ φορᾷ. Διὸ καὶ
[2, 8]	μὲν τοῖς αὐχμοῖς πνευματώδης ὁ	ἀήρ·	τοῦτο γὰρ αὐτό ἐστιν ὁ
[2, 4]	ἐκ συμβόλων, συνίσταιτο ἂν ὁ	ἀὴρ	ὑγρὸς καὶ θερμός. Καὶ γὰρ
[2, 8]	ἀναγκαῖον ἡττηθέντος τούτου τοῦ πνεύματος	ἀθρόαν	ὠθουμένην ὑπὸ τοῦ ἐναντίου πνεύματος
[2, 5]	φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι ἔκκρισιν	ἀθρόαν,	ὥσπερ εἰς πολὺ πῦρ ἐὰν
[2, 3]	εἰς τὸν τόπον εἰς ὃν	ἀθρόοι	ῥέουσιν. Ὁμοίως δὲ γελοῖον κἂν
[2, 2]	εἰς πλάτος τε διαταθὲν καὶ	ἀθρόον	οὐκ ἐν ἴσῳ χρόνῳ ἀναξηραίνεται,
[2, 2]	τὸ γὰρ τῶν ποταμῶν οὔτ'	ἀθρόον	οὔτε στάσιμον, ἀλλ' ὡς γιγνόμενον
[2, 2]	οὐδὲν ἄλλο φαίνεται σῶμα κείμενον	ἀθρόον,	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων στοιχείων,
[2, 8]	ἀντιμεθισταμένου τοῦ πνεύματος ἔξωθεν εἴσω	ἀθρόου)	τοιαῦτα (γὰρ) γίγνεσθαι καὶ περὶ
[2, 2]	ποταμοὺς συμβαίνει· συνεχῶς γὰρ ῥεόντων	ἀθρόων	ἀεὶ τὸ ἀφικνούμενον εἰς ἀχανῆ
[2, 8]	ἔξω τὸ δ' ἐντός, ἀλλ'	ἀθρόως	φερόμενον ἀναγκαῖον ἰσχύειν μᾶλλον. Τὸ
[2, 8]	οὔ· κατὰ μέρος μέν, ὅταν	αἱ	ἀναθυμιάσεις αἱ κατὰ τὸν τόπον
[2, 8]	εἰς ταύτην ἀλλ' ἐκ ταύτης	αἱ	ἀναθυμιάσεις γίγνονται, καὶ ταύταις ἀκολουθοῦσιν
[2, 8]	ἀκολουθοῦσιν αἱ ἐκ τῆς γῆς.	Αἱ	δ' ἐγγὺς τῆς ἠπείρου μόριόν
[2, 3]	ὃν εἰσβάλλει ποιεῖ πικρὸν ὅλον.	Αἱ	δὲ διαφοραὶ τούτων ἐκεῖθεν δῆλαι,
[2, 5]	τοῦ ἄστρου ἡμερῶν γίγνεται πλῆθος·	αἱ	δὲ μεταβολαὶ πάντων ταραχώδεις διὰ
[2, 6]	ἐφ' αὑτὸν ὥστε καικίας νέφος.	Αἱ	δὲ περιστάσεις γίγνονται αὐτῶν καταπαυομένων
[2, 5]	ἢ καταμαραινομένης ὑπὸ τοῦ πνίγους.	Αἱ	δὲ πλεῖσται καὶ ἐν ταῖς
[2, 8]	ἀναθυμιάσεις γίγνονται, καὶ ταύταις ἀκολουθοῦσιν	αἱ	ἐκ τῆς γῆς. Αἱ δ'
[2, 5]	γὰρ σχῆμα τῆς γῆς (ἐκτέμνουσιν	αἱ	ἐκ τοῦ κέντρου αὐτῆς ἀγόμεναι,
[2, 8]	μέρος μέν, ὅταν αἱ ἀναθυμιάσεις	αἱ	κατὰ τὸν τόπον αὐτὸν καὶ
[2, 1]	δὲ τέχνης προσδεῖται τῆς ἐργασομένης.	Αἱ	μὲν οὖν διαφοραὶ τοσαῦται καὶ
[2, 5]	καὶ προδρόμων. Ὅλως δὲ γίγνονται	αἱ	νηνεμίαι διὰ δύ' αἰτίας· ἢ
[2, 8]	μάλιστα περὶ τὴν μεσημβρίαν) καὶ	αἱ	νύκτες δὲ τῶν ἡμερῶν νηνεμώτεραι
[2, 1]	κύκλῳ, ὥστ' οὐκ ἂν ἐλάνθανον	αἱ	πηγαί, εἰ κατά τινα τόπον
[2, 8]	σφόδρα παχεῖαι καὶ σκολιαὶ γίγνονται	αἱ	ῥηγμῖνες, ὅταν δὲ γαλήνη ᾖ,
[2, 7]	οὔτε γὰρ χῶραι οὔτε ὧραι	αἱ	τυχοῦσαι μετέχουσι τούτου τοῦ πάθους.
[2, 4]	ἀναθυμιάσεων συνιουσῶν κατὰ μικρόν, ὥσπερ	αἱ	τῶν ποταμῶν ἀρχαὶ γίγνονται νοτιζούσης
[2, 8]	γίγνονται διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν·	αἵ	τε γὰρ ὧραι αὗται πνευματωδέσταται·
[2, 8]	πεφυκὸς ἀποπνεῖν ἐκ τῆς γῆς.	Αἵ	τε χῶραι ὅσαι σομφοὺς (ἔχουσι
[2, 5]	οὐκ ἔχει ὕδατα καὶ νομάς,	αἳ	διὰ τὴν πῆξιν ποιήσουσιν ἐτησίας·
[2, 1]	ῥεῖ, οὗτος δ' εἰς τὸν	Αἰγαῖον.	Τὰ δ' ἤδη τούτων ἔξω
[2, 1]	ὁ Πόντος, τούτου δ' ὁ	Αἰγαῖος,	τοῦ δ' Αἰγαίου ὁ Σικελικός·
[2, 1]	δ' ὁ Αἰγαῖος, τοῦ δ'	Αἰγαίου	ὁ Σικελικός· ὁ δὲ Σαρδονικὸς
[2, 8]	ἐν τῇ θαλάττῃ περὶ τοὺς	αἰγιαλούς·	ὅταν μὲν γὰρ κυμαίνουσα ἐκβάλλῃ,
[2, 8]	καὶ τὰ θερμὰ τὰ περὶ	Αἰδηψὸν	ἀπὸ τοιαύτης αἰτίας γέγονε. Περὶ
[2, 3]	γένεσιν. Ὥστε δῆλον ὡς εἴπερ	ἀίδιον	τὸ πᾶν, καὶ περὶ τῆς
[2, 3]	ἁλμυρότητος αὐτῆς λεκτέον, καὶ πότερον	αἰεί	ἐστιν ἡ αὐτή, ἢ οὔτ'
[2, 3]	καὶ θαλάττης, δι' ἃς αἰτίας	αἰεί	τε συνεχῶς εἰσι καὶ πῶς
[2, 3]	λέγωμεν, ὅτι τῆς θαλάττης ὑπαρχούσης	αἰεί	τι ἀνάγεται καὶ γίγνεται πότιμον
[2, 2]	τὰς τροπὰς αὐτόν· οὐ γὰρ	αἰεὶ	τοὺς αὐτοὺς δύνασθαι τόπους παρασκευάζειν
[2, 7]	Ἀναξαγόρας μὲν οὖν φησι τὸν	αἰθέρα	πεφυκότα φέρεσθαι ἄνω, ἐμπίπτοντα δ'
[2, 9]	ἀκτίνων, Ἀναξαγόρας δὲ τοῦ ἄνωθεν	αἰθέρος,	ὃ δὴ ἐκεῖνος καλεῖ πῦρ
[2, 9]	δ' ἡ κατάσπασις τοῦ ἄνωθεν	αἰθέρος.	Τοῦ τε γὰρ κάτω φέρεσθαι
[2, 5]	μέχρι τῆς Ἰνδικῆς τοῦ ἐξ	Αἰθιοπίας	πρὸς τὴν Μαιῶτιν καὶ τοὺς
[2, 6]	ἀποφυσῶντες τὰ συνιστάμενα νέφη ποιοῦσιν	αἰθρίαν,	ἂν μὴ ψυχροὶ σφόδρα τύχωσιν
[2, 9]	μόνον, ἀλλ' οὐ συνεχῶς οὕτως·	αἰθρίας	δὲ οὔσης οὐ γίγνεται. Τοῦτο
[2, 8]	ἡμέραν ἢ μικρὸν μετὰ δυσμάς,	αἰθρίας	οὔσης, νεφέλιον λεπτὸν φαίνεται διατεῖνον
[2, 6]	ὕλην καὶ ἀτμίδα ἣν προωθεῖ.	Αἴθριοι	δὲ ἀπαρκτίας, θρασκίας, ἀργέστης· ἡ
[2, 6]	ἅμα ὄντες. Τότε δὲ οὐκ	αἴθριοι·	ἐὰν γὰρ ὦσι μᾶλλον ψυχροὶ
[2, 3]	(ψυ( χρός· τῷ δ' ἀπωθεῖν	αἴθριος	ἐνταῦθα, ἐν δὲ τοῖς ἐναντίοις
[2, 6]	προωθοῦντες. Ὁ δὲ καικίας οὐκ	αἴθριος,	ὅτι ἀνακάμπτει εἰς αὑτόν· ὅθεν
[2, 3]	Ὁμοίως δὲ καὶ ὁ νότος	αἴθριος	τοῖς περὶ τὴν Λιβύην. Πολὺ
[2, 6]	πνέουσι μάλιστα οὗτοι. Διὸ καὶ	αἰθριώτατοί	εἰσι τῶν ἀνέμων· πνέοντες γὰρ
[2, 8]	(αὕτη δ' ἐστὶν μία τῶν	Αἰόλου	καλουμένων νήσων) ἐν ταύτῃ γὰρ
[2, 8]	τούτων καὶ πρὸς τὴν ἡμετέραν	αἴσθησιν	πολλαχῇ γέγονεν· ἤδη γὰρ σεισμὸς
[2, 3]	Δημόκριτος, καὶ τέλος ὑπολείψειν, τῶν	Αἰσώπου	μύθων οὐδὲν διαφέρειν ἔοικεν ὁ
[2, 6]	τοῖς ἄλλοις πνέουσιν· ἡ δ'	αἰτία	εἴρηται καὶ τούτου πρότερον. Οἱ
[2, 6]	ἀπαρκτίας, θρασκίας, ἀργέστης· ἡ δ'	αἰτία	εἴρηται πρότερον. Ἀστραπὰς δὲ ποιοῦσιν
[2, 2]	πικρότητος, λεκτέον. Ἡ μὲν οὖν	αἰτία	ἡ ποιήσασα τοὺς πρότερον οἴεσθαι
[2, 3]	εὐθὺς ἦν, λεκτέον τίς ἡ	αἰτία,	καὶ ἅμα διὰ τί οὐκ
[2, 2]	καὶ τοῦ χυμοῦ, τίς ἡ	αἰτία	τῆς ἁλμυρότητος καὶ πικρότητος, λεκτέον.
[2, 7]	μετὰ ταῦτα λεκτέον· ἡ γὰρ	αἰτία	τοῦ πάθους ἐχομένη τούτου τοῦ
[2, 5]	οὗτος ἐκεῖ. Τίς μὲν οὖν	αἰτία	τούτων ἐστὶ τῶν ἀνέμων, καὶ
[2, 3]	μὲν οὖν λεγόμενα τῆς ἁλμυρότητος	αἴτια	διαφεύγειν φαίνεται τὸν λόγον· ἡμεῖς
[2, 8]	τὰ κύματα τῶν ἀνέμων εἰσὶν	αἴτια,	ἐπεὶ καὶ τὴν γῆν οὕτως
[2, 8]	ἔκχυσις ἀνάτρεψίς τίς ἐστιν) Ἀλλ'	αἴτια	ταῦτα μὲν ἄμφω ὡς ὕλη
[2, 8]	αὐχμοῖς γίγνονται διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν·	αἵ τε γὰρ ὧραι αὗται
[2, 1]	φύσις αὐτῆς, καὶ διὰ τίν'	αἰτίαν	ἁλμυρὸν τοσοῦτόν ἐστιν ὕδατος πλῆθος,
[2, 3]	τε πλατυτέρα διὰ ταύτην τὴν	αἰτίαν,	ἀνάγεται δ' ἀεί τι μέρος
[2, 8]	διῃρῆσθαι τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν	αἰτίαν	αὐτῶν. Νυκτὸς δ' οἱ πλείους
[2, 8]	ἡ φύσις, καὶ διὰ τίνα	αἰτίαν	γίγνονται, καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[2, 3]	ἢ πρότερον· περὶ οὗ τὴν	αἰτίαν	εἴπομεν, ὅτι τῶν κατά τινα
[2, 3]	ζητοῦσιν ἧττον· δι' ἣν γὰρ	αἰτίαν	ἔμεινε τὸ πρῶτον, εἴτε διὰ
[2, 6]	τὴν ἀναθυμίασιν διὰ ταύτην τὴν	αἰτίαν.	Ἔστι δὲ τῶν εἰρημένων πνευμάτων
[2, 7]	ἀδύνατον καὶ ταύτην εἶναι τὴν	αἰτίαν.	~Η' Ἀλλ' ἐπειδὴ φανερὸν ὅτι
[2, 3]	(ἐν προχείρῳ γὰρ τούτου τὴν	αἰτίαν	ἰδεῖν) εἴτε καὶ δι' ἄλλο
[2, 9]	πεφυκὸς ἄνω δεῖ λέγεσθαι τὴν	αἰτίαν,	καὶ διὰ τί ποτε τοῦτο
[2, 4]	καὶ ἐπομβρίας, καὶ διὰ τίν'	αἰτίαν	καὶ παύονται καὶ γίγνονται μετὰ
[2, 3]	οὕτως ἐχόντων, πειρατέον ἀποδοῦναι τὴν	αἰτίαν	καὶ περὶ τῆς ἁλμυρότητος. φανερὸν
[2, 8]	γῇ ταύτην οἰητέον εἶναι τὴν	αἰτίαν,	ὅταν κοπτόμενον ἐκπρησθῇ πρῶτον εἰς
[2, 9]	ἐν τοῖς νέφεσιν εἶναι τούτων	αἰτίαν	οὐ πιθανόν· καὶ γὰρ οὗτος
[2, 7]	Πρὸς μὲν οὖν ταύτην τὴν	αἰτίαν	οὐδὲν ἴσως δεῖ λέγειν ὡς
[2, 1]	τῆς θαλάττης, καὶ διὰ τίν'	αἰτίαν	οὕτως φαίνεται ῥέουσα, τοιαῦτα καὶ
[2, 7]	γῆν. Ἔτι δὲ διὰ τίν'	αἰτίαν	περὶ τόπους τινὰς πολλάκις γίγνεται
[2, 1]	ἁλμυρός. Οἱ δὲ τῆς ἁλμυρότητος	αἰτίαν	τὴν γῆν εἶναί φασιν· καθάπερ
[2, 2]	δ' ὑπολείπεται διὰ τὴν εἰρημένην	αἰτίαν.	Τὸ δὲ ζητεῖν τὴν ἀρχαίαν
[2, 9]	καὶ γίγνεται διὰ ταύτην τὴν	αἰτίαν·	τὸ δὲ πνεῦμα τὸ ἐκθλιβόμενον
[2, 2]	οὐ θαλάττης, καὶ διὰ τίν'	αἰτίαν	τὸ μὲν πότιμον ἄδηλον πλὴν
[2, 8]	δὲ ψυχρὸν διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν	τοῖς ἀνέμοις. Ἐκλειπούσης οὖν εἰς
[2, 3]	ὕδατος καὶ θαλάττης, δι' ἃς	αἰτίας	αἰεί τε συνεχῶς εἰσι καὶ
[2, 8]	τὰ περὶ Αἰδηψὸν ἀπὸ τοιαύτης	αἰτίας	γέγονε. Περὶ δὲ τοὺς εἰρημένους
[2, 2]	λέγουσιν ἑκάστου τῶν ποταμῶν ἄλλας	αἰτίας	διὰ τὸ πολλοὺς εἰς τὸν
[2, 8]	κρύος ἰσχυρόν, σημεῖον τῆς εἰρημένης	αἰτίας	ἐστίν. Τόν τε γὰρ ἥλιον
[2, 4]	αὐτὰ γίγνεται διὰ ταύτας τὰς	αἰτίας.	Ἔτι δὲ τοῦ γίγνεσθαι μάλιστα
[2, 5]	γίγνονται αἱ νηνεμίαι διὰ δύ'	αἰτίας·	ἢ γὰρ διὰ ψῦχος ἀποσβεννυμένης
[2, 5]	Διὰ μὲν οὖν ταύτας τὰς	αἰτίας	καταπαύει τε τὰ πνεύματα καὶ
[2, 3]	παντοδαποὺς ἔχοντα χυμούς, ὧν πάντων	αἰτιατέον	τὴν ἐνοῦσαν ἢ ἐγγιγνομένην δύναμιν
[2, 9]	τε γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τὸ	αἴτιον	ἀεὶ καὶ ὡρισμένον, τό τε
[2, 2]	ὕδατος, ἀλλ' ἁλμυρόν. Τὸ δ'	αἴτιον	ἅμα ταύτης τε τῆς ἀπορίας
[2, 5]	συνεχεῖς· διὸ λανθάνοντες ποιοῦσιν ἐπιζητεῖν.	Αἴτιον	δ' ὅτι ὁ μὲν βορέας
[2, 6]	ἀπαρκτίας καὶ θρασκίας καὶ ἀργέστης.	Αἴτιον	δ' ὅτι οἱ ἐκνεφίαι γίγνονται
[2, 5]	πνέουσι, τὰς δὲ νύκτας παύονται.	Αἴτιον	δ' ὅτι πλησίον μὲν ὢν
[2, 4]	μόριον ὕδατος ἄφθονον λαμβάνει πλῆθος.	Αἴτιον	δ' ὅτι ὡς μὲν τὰ
[2, 8]	ἐπισημαίνει κατὰ τοὺς αὐτοὺς τόπους.	Αἴτιον	δὲ τοῦ μὲν μεγέθους τὸ
[2, 9]	περὶ τῆς ἀνακλάσεως δόξαις, ὅπερ	αἴτιον	δοκεῖ τοῦ τοιούτου πάθους εἶναι·
[2, 8]	ἂν οὖν ὕδωρ οὐδὲ γῆ	αἴτιον	εἴη, ἀλλὰ πνεῦμα τῆς κινήσεως,
[2, 8]	ἡμῶν καὶ τρόμων καὶ σφυγμῶν	αἴτιόν	ἐστιν ἡ τοῦ πνεύματος ἐναπολαμβανομένη
[2, 4]	ῥευσεῖται τὸ ἀνιόν, ἐκεῖθεν τὸ	αἴτιον·	ἡ γὰρ φορὰ τῶν πορρωτέρω
[2, 3]	διὰ τὴν σύμμειξιν. Τοῦτο γὰρ	αἴτιον	καὶ τοῦ βάρους (πλέον γὰρ
[2, 8]	τὸ πάθος. Τὸ δ' αὐτὸ	αἴτιον	καὶ τοῦ εἰωθότος ἐνίοτε γίγνεσθαι
[2, 8]	δ' ἅμα κῦμα σεισμῷ γέγονεν,	αἴτιον,	ὅταν ἐναντία γίγνηται τὰ πνεύματα.
[2, 4]	ἄρκτου καὶ (μεσημβρίας τὸ αὐτὸ	αἴτιον·	πλεῖστοι γὰρ βορέαι καὶ νότοι
[2, 3]	ἠθουμένοις ὕδασιν. Φαίνεται δὲ τὸ	αἴτιον	ταὐτὸ καὶ περὶ τὸ εἰς
[2, 3]	τῆς γῆς συγκαταμισγόμενον τῷ ὑγρῷ	αἴτιον	τῆς ἁλμυρότητος. Ἐν μὲν οὖν
[2, 4]	τοὐναντίον. Καὶ αὐτοῦ δὲ τούτου	αἴτιον	τὸ ἑκατέραν μεταπίπτειν εἰς τὴν
[2, 6]	τόπων ἢ τῶν πρὸς μεσημβρίαν	αἴτιον	τό τε τὴν οἰκουμένην ὑποκεῖσθαι
[2, 8]	σεισμῶν· ἀλλ' οὐ διὰ τοῦτο	αἴτιον	τὸ ὕδωρ τῆς κινήσεως, ἀλλ'
[2, 3]	μὴν καὶ ὅσοι τὴν γῆν	αἰτιῶνται	τῆς ἁλμυρότητος ἐμμειγνυμένην (ἔχειν γάρ
[2, 8]	τὴν γῆν οὕτως ἄν τις	αἰτιῷτο	τοῦ πάθους· ἀνατρέπεται γὰρ σειομένη,
[2, 8]	διὰ τὴν ἀλέαν ποιεῖ τὴν	ἀκινησίαν·	τὸ μὲν γὰρ ἄγαν ψυχρόν,
[2, 9]	τὸ τὴν ὄψιν προτερεῖν τῆς	ἀκοῆς.	Δηλοῖ δ' ἐπὶ τῆς εἰρεσίας
[2, 8]	συνεχὴς γὰρ οὖσα ἡ ἀναθυμίασις	ἀκολουθεῖ	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ τῇ
[2, 8]	αἱ ἀναθυμιάσεις γίγνονται, καὶ ταύταις	ἀκολουθοῦσιν	αἱ ἐκ τῆς γῆς. Αἱ
[2, 5]	ἐνδέχεται λαμβάνειν τῶν τοιούτων τὰς	ἀκριβείας.	Καίτοι ἐπὶ πλάτος μὲν μέχρι
[2, 6]	διὰ παντὸς εἶναι φαινόμενον, οὐκ	ἀκριβοῖ	δέ. Ἐναντία δὲ τούτοις οὐκ
[2, 5]	ἀναθυμίασιν καὶ ἄλλην μήπω ἐπιρρεῖν.	Ἄκριτος	δὲ καὶ χαλεπὸς ὁ Ὠρίων
[2, 8]	ἄνεμοι πρὸ τῶν ἐκλείψεων πολλάκις,	ἀκρόνυχον	μὲν πρὸ τῶν μεσονυκτίων ἐκλείψεων,
[2, 9]	τὸ ἐμπεριλαμβανόμενον τῶν τοῦ ἡλίου	ἀκτίνων,	Ἀναξαγόρας δὲ τοῦ ἄνωθεν αἰθέρος,
[2, 9]	καὶ τὸ τὴν ἀπὸ τῶν	ἀκτίνων	θερμότητα φάναι τὴν ἀπολαμβανομένην ἐν
[2, 3]	ἐκ τῆς Ἐρυθείας τὰς βοῦς,	ἅλας	ἀντὶ τῶν ἰχθύων, οἳ γίγνονται
[2, 3]	ὕδωρ ἁλμυρὸν ποιήσῃ σφόδρα μείξας	ἅλας,	ἐπιπλέουσι τὰ ᾠά, κἂν ᾖ
[2, 8]	πάγον, τὸ δὲ διὰ τὴν	ἀλέαν	ποιεῖ τὴν ἀκινησίαν· τὸ μὲν
[2, 5]	κατοικοῦσιν, ἔνθα δὲ διὰ τὴν	ἀλέαν.	Τὰ δὲ τῆς Ἰνδικῆς ἔξω
[2, 5]	μείζων καὶ πλείων καὶ μᾶλλον	ἀλεεινὸς	ἄνεμος ὁ νότος ἐστὶ τοῦ
[2, 3]	τῷ μεγέθει καὶ τῷ πνεύματι	ἀλεεινότατος	ἄνεμός ἐστιν, καὶ πνεῖ ἀπὸ
[2, 6]	ψυχρῷ καὶ τῷ θερμῷ καὶ	ἀλεεινῷ	τῶν πνευμάτων οὕτως ἐκάλεσαν. θερμότερα
[2, 3]	τὸ ὑγρὸν ἅμα τῷ θερμῷ,	ἅλες,	οὐ χονδροὶ ἀλλὰ χαῦνοι καὶ
[2, 3]	εἰπεῖν μῦθον, τοῖς δὲ τὴν	ἀλήθειαν	ζητοῦσιν ἧττον· δι' ἣν γὰρ
[2, 3]	ἄτοπον, τὸ μέντοι ἐκ τοιαύτης	ἀληθές·	ὥσπερ γὰρ καὶ ἐν τοῖς
[2, 2]	φησιν, νέος ἐφ' ἡμέρῃ ἐστίν,	ἀλλ'	ἀεὶ νέος συνεχῶς. Ἔτι δ'
[2, 2]	ἀρχήν· οὐκ ἔχειν γὰρ ἕδραν,	ἀλλ'	ἀεὶ περὶ τὸ μέσον εἱλεῖσθαι·
[2, 8]	μὲν ἔξω τὸ δ' ἐντός,	ἀλλ'	ἀθρόως φερόμενον ἀναγκαῖον ἰσχύειν μᾶλλον.
[2, 8]	γὰρ ἔκχυσις ἀνάτρεψίς τίς ἐστιν)	Ἀλλ'	αἴτια ταῦτα μὲν ἄμφω ὡς
[2, 2]	εἴπερ ἀρχὴ τοῦ παντὸς ὕδατος,	ἀλλ'	ἁλμυρόν. Τὸ δ' αἴτιον ἅμα
[2, 8]	αἴτιον τὸ ὕδωρ τῆς κινήσεως,	ἀλλ'	ἂν ᾖ ἐξ ἐπιπολῆς ἢ
[2, 4]	ταῦτα ποιεῖν οὐ μόνον δυνατὸν	ἀλλ'	ἀναγκαῖόν ἐστιν. Ἐπειδὴ δ' ἕτερον
[2, 8]	ὑπὸ τὴν γῆν ὡρμημένῳ πνεύματι,	ἀλλ'	ἀντιφράττειν· ἀποβιαζόμενα γὰρ ἄλληλα τὸ
[2, 1]	ταμιευόμενον τὴν ἀρχὴν εἶναι πηγήν,	ἀλλ'	εἰς ἓν ἀεὶ γιγνόμενον καὶ
[2, 9]	ἄνω τοῦ θερμοῦ φέρεσθαι παντός·	ἀλλ'	εἰς τοὐναντίον τῆς πυκνότητος ἀναγκαῖον
[2, 8]	οὐκ ἐξαίφνης παύονται οὐδὲ ταχέως,	ἀλλ'	ἐκ προσαγωγῆς ἅμα καταμαραινομένου τοῦ
[2, 8]	ἐπέχειν τόπον οὐκ εἰς ταύτην	ἀλλ'	ἐκ ταύτης αἱ ἀναθυμιάσεις γίγνονται,
[2, 3]	μέρος αὐτῆς μετὰ τοῦ γλυκέος	(ἀλλ'	ἔλαττον τοσούτῳ ὅσῳ καὶ ἐν
[2, 2]	καὶ καθ' ἑκάστην ὁμοίως χώραν,	ἀλλ'	ἔν γέ τισιν τεταγμένοις χρόνοις
[2, 4]	διάφορον ἔχωσιν ἴδιον· οὐ μὴν	ἀλλ'	ἐνίοτε κατὰ τοδὶ μὲν τὸ
[2, 9]	παρ' ἕκαστον πάθος τοῦ πυρὸς	ἀλλ'	ἐνυπάρχοντος. Ἡμεῖς δέ φαμεν τὴν
[2, 8]	ταύτην εἶναι τὴν αἰτίαν. ~Η'	Ἀλλ'	ἐπειδὴ φανερὸν ὅτι ἀναγκαῖον καὶ
[2, 5]	καὶ τὸ ψῦχος κατὰ μῆκος,	ἀλλ'	ἐπὶ (πλάτος, ὥστ' εἰ μή
[2, 9]	εἰ θάτερα τούτων μὴ γίγνεται	ἀλλ'	ἔστι, περὶ ἀμφοτέρων ὁ αὐτὸς
[2, 2]	μᾶλλον ῥευσοῦνται κάτωθεν ἢ ἄνωθεν,	ἀλλ'	ἐφ' ὁπότερ' ἂν ῥέψῃ κυμαίνων
[2, 3]	διαμένει, οὔτε γῆς οὔτε θαλάττης,	ἀλλ'	ἢ μόνον ὁ πᾶς ὄγκος.
[2, 3]	οὔτ' ἐπιλείπει, ὥσπερ οἱ ποταμοί,	ἀλλ'	ἢ τοῖς τόποις (τοῦτο δ'
[2, 3]	ποτάμιον ὕδωρ· οὐδενὶ γὰρ διέφερεν	ἀλλ'	ἢ τῷ ἁλμυρὰ εἶναι τῶν
[2, 6]	ὁ ἀπὸ τοῦ Ε πνέων,	ἀλλ'	ὁ ἀπὸ τοῦ Γ λίψ·
[2, 6]	ὁ ἀπὸ τοῦ Γ λίψ,	ἀλλ'	ὁ ἀπὸ τοῦ Ε, ὃν
[2, 3]	εἰ γὰρ καὶ μὴ τοιοῦτος,	ἀλλ'	ὅθεν ἄρχεται πνεῖν ψυχρός, οὐδὲν
[2, 2]	καὶ φθειρομένου πάλιν εἰς ὕδωρ,	ἀλλ'	ὁμοίως ἅπαντος διαλυο- μένου καὶ
[2, 9]	καὶ τοῦ πυρὸς γίγνεται θερμόν·	ἀλλ'	ὅμως ὅταν πάλιν συνίῃ καὶ
[2, 5]	οὔτε τὸ μηδὲν ἔχον ξηρόν,	ἀλλ'	ὅταν ἔχῃ τὸ ξηρὸν ὑγρότητα,
[2, 5]	ὅταν μάλιστα πλησιάζῃ πρὸς ἄρκτον,	ἀλλ'	ὅταν πλείων μὲν ᾖ χρόνος
[2, 3]	ὕδατος τοῦτ' ἐστὶν τὸ πάθος,	ἀλλ'	οὐ διὰ τὴν τοῦ παντὸς
[2, 8]	καὶ ὕδατα ἀνερράγη γιγνομένων σεισμῶν·	ἀλλ'	οὐ διὰ τοῦτο αἴτιον τὸ
[2, 4]	καὶ νύκτωρ ἢ μεθ' ἡμέραν·	ἀλλ'	οὐ δοκεῖ, διὰ τὸ λανθάνειν
[2, 4]	ἂν τύχῃ κινηθείς, ἄνεμος ἔσται,	ἀλλ'	οὐ καθάπερ τοὺς ποταμοὺς ὑπολαμβάνομεν
[2, 8]	ἄμφω ὡς ὕλη (πάσχει γάρ,	ἀλλ'	οὐ ποιεῖ) τὸ δὲ πνεῦμα
[2, 9]	οὐρανὸν ὅταν ἐπινέφελον ᾖ μόνον,	ἀλλ'	οὐ συνεχῶς οὕτως· αἰθρίας δὲ
[2, 8]	ὥσπερ τῶν κυμάτων οἱ ἄνεμοι	ἀλλ'	οὐ τὰ κύματα τῶν ἀνέμων
[2, 3]	ἢ οὔτ' ἦν οὔτ' ἔσται	ἀλλ'	ὑπολείψει· καὶ γὰρ οὕτως οἴονταί
[2, 2]	ποταμῶν οὔτ' ἀθρόον οὔτε στάσιμον,	ἀλλ'	ὡς γιγνόμενον ἀεὶ φαίνεται καθ'
[2, 4]	ῥέοντος, οὐδ' ἂν ἔχῃ πλῆθος,	ἀλλὰ	δεῖ πηγαῖον εἶναι τὸ ῥέον·
[2, 8]	θερμόν, ὥσπερ καὶ ὅταν ἀάζωμεν,	ἀλλὰ	δι' ὀλιγότητα οὐχ ὁμοίως ἐπίδηλον,
[2, 5]	εἰς τὴν ἐνταῦθα οἰκουμένην πνεῖ)	Ἀλλὰ	διὰ τὸ τὴν οἴκησιν κεῖσθαι
[2, 5]	διὰ τὴν πῆξιν ποιήσουσιν ἐτησίας·	ἀλλὰ	διὰ τὸ τὸν τόπον εἶναι
[2, 2]	οὐκ ἐν ἴσῳ χρόνῳ ἀναξηραίνεται,	ἀλλὰ	διαφέρει τοσοῦτον ὥστε τὸ μὲν
[2, 3]	οὐ μόνον ἐκ τῶν εἰρημένων,	ἀλλὰ	καὶ ἐάν τις ἀγγεῖον (πλάσας
[2, 2]	ποταμοὺς οὐ μόνον εἰς ταύτην	ἀλλὰ	καὶ ἐκ ταύτης φασί τινες
[2, 8]	τις ἂν τοιαῦτα δύνασθαι ποιεῖν)	ἀλλὰ	καὶ ἐν τοῖς σώμασι τοῖς
[2, 4]	ἐπιπολάζον τῆς γῆς ὑγρὸν ἕλκει,	ἀλλὰ	καὶ τὴν γῆν αὐτὴν ξηραίνει
[2, 2]	ἀλλήλους· εἰς δὲ γῆν οὐδείς,	ἀλλὰ	κἂν ἀφανισθῇ, πάλιν ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι
[2, 3]	οὔσης τῆς γῆς, ἰδίειν ξηραινομένην;	Ἀλλὰ	μᾶλλον εἰκός, ὥσπερ φασί τινες,
[2, 2]	θάλατταν, οὗτος οὐκ ἔστιν θαλάττης	ἀλλὰ	μᾶλλον ὕδατος. Φαίνεται δὲ θαλάττης,
[2, 3]	ἀνήχθη καὶ νῦν πάσχει ταὐτό.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ ὅσοι τὴν γῆν
[2, 3]	Οὐ φαίνεται δὲ τοῦτο συμβαῖνον,	ἀλλὰ	ξηρὰ μὲν οὖσα ὑγραίνεται, ὑγρὰ
[2, 4]	τὸ ξηρὸν ἄνευ τοῦ ὑγροῦ,	ἀλλὰ	πάντα ταῦτα λέγεται κατὰ τὴν
[2, 3]	συμμειχθέν, τοιοῦτον ποιεῖ τὸν χυμόν.	Ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων ἐν ἄλλοις
[2, 3]	ταῦτα τὸν οὐρανὸν ὅλον μεταβάλλειν.	Ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων πλείω τῆς
[2, 1]	ἥλιον μὴ φέρεσθαι ὑπὸ γῆν	ἀλλὰ	περὶ τὴν γῆν καὶ τὸν
[2, 8]	ὕδωρ οὐδὲ γῆ αἴτιον εἴη,	ἀλλὰ	πνεῦμα τῆς κινήσεως, ὅταν εἴσω
[2, 4]	μόνους οὐκ ἐπέρχεται τοὺς τόπους,	ἀλλὰ	πρὸς τούτους καὶ ἀπὸ τούτων,
[2, 9]	ἐκεῖνοι τὸν ψόφον ζέσιν ποιοῦσιν	ἀλλὰ	σίξιν· ἔστι δὲ καὶ ἡ
[2, 4]	κατ' αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν τόπον·	ἀλλὰ	τὸ κατὰ μικρὸν ἀποπνέον καὶ
[2, 2]	τοιοῦτον ἐπέχει τῆς γῆς τόπον·	ἀλλὰ	τὸ μὲν ἀναφέρεται ταχὺ διὰ
[2, 8]	εὐθὺς οὐδ' εἰσάπαξ παύεται σείσας,	ἀλλὰ	τὸ πρῶτον μὲν μέχρι περὶ
[2, 2]	τὴν κοιλίαν, ὅτι ταχέως ἀφανίζεται,	ἀλλὰ	τοῦ περιττώματος, ὅτι τοῦθ' ὁρᾷ
[2, 9]	καὶ Κλείδημος, οὐκ εἶναί φασιν	ἀλλὰ	φαίνεσθαι, παρεικάζοντες ὡς τὸ πάθος
[2, 9]	πληγὴν καὶ ὕστερον τῆς βροντῆς·	ἀλλὰ	φαίνεται πρότερον διὰ τὸ τὴν
[2, 3]	τῷ θερμῷ, ἅλες, οὐ χονδροὶ	ἀλλὰ	χαῦνοι καὶ λεπτοὶ ὥσπερ χιών.
[2, 5]	ὡς ἀνάλογον ἕξει τά τ'	ἄλλα	καὶ τῶν πνευμάτων ἡ στάσις·
[2, 2]	ἄλλοι λέγουσιν ἑκάστου τῶν ποταμῶν	ἄλλας	αἰτίας διὰ τὸ πολλοὺς εἰς
[2, 6]	οὗ τὸ Β, ἀνατολὴ ἰσημερινή·	ἄλλη	δὲ διάμετρος ταύτην πρὸς ὀρθὴν
[2, 6]	κατὰ τόπον τὰ κείμενα πρὸς	ἄλληλα	κατὰ διάμετρον. Ἔστω οὖν τὸ
[2, 2]	γὰρ ὡς ἅπαντα μὲν εἰς	ἄλληλα	συντέτρηται ὑπὸ γῆν, ἀρχὴ δὲ
[2, 8]	πνεύματι, ἀλλ' ἀντιφράττειν· ἀποβιαζόμενα γὰρ	ἄλληλα	τὸ μὲν πνεῦμα τὸν σεισμὸν
[2, 1]	ἐπεὶ πλείους εἰσὶ θάλατται πρὸς	ἀλλήλας	οὐ συμμειγνύουσαι κατ' οὐδένα τόπον,
[2, 6]	ἀναγκαῖον καὶ τῶν πνευμάτων ταῦτα	ἀλλήλοις	ἐναντία εἶναι, ὅσα κατὰ διάμετρόν
[2, 5]	ἀνέμων, καὶ πῶς ἔχουσι πρὸς	ἀλλήλους,	εἴρηται. ~Περὶ δὲ θέσεως αὐτῶν,
[2, 2]	τὴν θάλατταν, ὅσοι μὴ εἰς	ἀλλήλους·	εἰς δὲ γῆν οὐδείς, ἀλλὰ
[2, 6]	δὲ μὴ οὕτως κειμένους πρὸς	ἀλλήλους	οὐδὲν κωλύει, οἷον τὸν Ζ
[2, 5]	ἤδη ἐξεληλυθέναι τὴν ἀναθυμίασιν καὶ	ἄλλην	μήπω ἐπιρρεῖν. Ἄκριτος δὲ καὶ
[2, 2]	εἰς τὰς σάρκας καὶ τὴν	ἄλλην	σύνταξιν ἦλθεν τῶν μερῶν, ὡς
[2, 3]	ἄνωθεν ἐν τῷ ὑομένῳ κατέρχεται	ἄλλο	γεγενημένον, οὐ τὸ ἀναχθέν· καὶ
[2, 3]	πῦρ (ἀεὶ γὰρ ἄλλο καὶ	ἄλλο	γίγνεται τούτων ἕκαστον, τὸ δ'
[2, 4]	ἐγένετο πλείων, κατὰ δὲ τὸ	ἄλλο	ἡ ἀτμιδώδης, ὁτὲ δὲ τοὐναντίον.
[2, 3]	ὕδωρ καὶ πῦρ (ἀεὶ γὰρ	ἄλλο	καὶ ἄλλο γίγνεται τούτων ἕκαστον,
[2, 3]	αἰτίαν ἰδεῖν) εἴτε καὶ δι'	ἄλλο	τι, δῆλον ὅτι διὰ τοῦτο
[2, 2]	ἀνάγκη ζητεῖν. Τοιοῦτον δ' οὐδὲν	ἄλλο	φαίνεται σῶμα κείμενον ἀθρόον, ὥσπερ
[2, 2]	ἐξιόντων. Καὶ περὶ τῶν πηγῶν	ἄλλοι	λέγουσιν ἑκάστου τῶν ποταμῶν ἄλλας
[2, 9]	Τήν τ' ἐναπόληψιν τί ἂν	ἀλλοιότερον	λέγοι τις ἢ καθάπερ ἐν
[2, 3]	Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν	ἄλλοις	καιροῖς οἰκειοτέροις ποιητέον τὴν σκέψιν.
[2, 6]	δὲ εὖρος. Ἐπιπίπτουσι δὲ τοῖς	ἄλλοις	μάλιστα καὶ παύουσιν ἀπαρκτίαι καὶ
[2, 2]	τε μεριζόμενον καὶ μείγνυται τοῖς	ἄλλοις	οἷον πυρὸς μὲν ἐν τοῖς
[2, 3]	δὲ περὶ αὐτῶν χωρὶς ἐν	ἄλλοις.	Περὶ μὲν οὖν ὕδατος καὶ
[2, 6]	οὗτοι δὲ μάλιστα ἐμπίπτουσιν τοῖς	ἄλλοις	πνέουσιν· ἡ δ' αἰτία εἴρηται
[2, 5]	χειμερινῆς τροπῆς (δέοι γὰρ ἂν	ἄλλον	ἀπὸ θερινῆς εἶναι τροπῆς· οὕτως
[2, 8]	τὴν γῆν πνεῦμα φερομένην ὑπ'	ἄλλου	πνεύματος τὴν θάλατταν ἀπῶσαι μὲν
[2, 7]	διαφέροντας ὑπερβολῇ τοιαύτῃ παρὰ τοὺς	ἄλλους;	καίτοι ἐχρῆν. Ὅλως δὲ τοῖς
[2, 2]	φροντίσαι τοῦ ἡλίου, τῶν δ'	ἄλλων	ἄστρων αὐτοὺς παριδεῖν τὴν σωτηρίαν,
[2, 3]	τήν τε δύναμιν ἀσθενέστεροι τῶν	ἄλλων	καὶ πλείους ἡδύνουσιν ἐμβληθέντες, καὶ
[2, 6]	καὶ πρὸς τούτοις περὶ τῶν	ἄλλων	παθημάτων ὅσα μὴ συμβέβηκεν ἐν
[2, 6]	ἐκνεφίαι γίγνονται μάλιστα ὅταν τῶν	ἄλλων	πνεόντων ἐμπίπτωσιν ἕτεροι, οὗτοι δὲ
[2, 2]	εὔλογον εἶναι, καθάπερ καὶ τῶν	ἄλλων	στοιχείων ἐστὶν ἠθροισμένος ὄγκος καὶ
[2, 2]	τόπος ὕδατος ὥσπερ καὶ τῶν	ἄλλων	στοιχείων) καὶ ταύτην εἶναι λύσιν·
[2, 2]	κείμενον ἀθρόον, ὥσπερ καὶ τῶν	ἄλλων	στοιχείων, πλὴν τὸ τῆς θαλάττης
[2, 9]	τε καὶ ἀστραπῆς παρὰ τῶν	ἄλλων	ταῦτ' ἐστί, τῶν μὲν ὅτι
[2, 8]	αἰτίαν γίγνονται, καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	τῶν συμβαινόντων περὶ αὐτούς, εἴρηται
[2, 3]	γὰρ καὶ κονίας καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων γίγνεται πλήρης δυνάμεων,
[2, 9]	καὶ τῆς ἀστραπῆς καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων, καὶ οὕτω γίγνεσθαι.
[2, 8]	μερίζεται. Εἰ δὴ τοῦτ' ἀδύνατον	ἄλλως	ἔχειν, τὸ μετὰ τοῦτο σκεπτέον
[2, 2]	φανερὸν ὡς ἀδύνατόν ἐστι συμβαίνειν	ἄλλως	τε καὶ τῆς θαλάττης ἐκεῖθεν
[2, 3]	γὰρ διέφερεν ἀλλ' ἢ τῷ	ἁλμυρὰ	εἶναι τῶν ποταμῶν· τοῦτο δ'
[2, 3]	γίγνεται πλῆθος. Ὅσα δ' ἐστὶν	ἁλμυρὰ	ῥεύματα ποταμῶν ἢ κρηνῶν, τὰ
[2, 3]	συγκαταφερομένην διὰ τὴν μεῖξιν ποιεῖν	ἁλμυράν)	ἄτοπον τὸ μὴ καὶ τοὺς
[2, 3]	μηδὲ τὸ πρῶτον, μηδ' ὕστερον	ἁλμυρὰν	αὐτὴν εἶναι. Εἰ δὲ καὶ
[2, 1]	οἷον ἱδρῶτα γίγνεσθαι· διὸ καὶ	ἁλμυρὰν	εἶναι· καὶ γὰρ ὁ ἱδρὼς
[2, 1]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ταύτην	ἁλμυρὰν	εἶναι μειχθείσης αὐτῇ τοιαύτης γῆς.
[2, 3]	ὅλως αὐτὴν γεννῶσιν ἀδύνατόν ἐστιν	ἁλμυρὰν	ποιεῖν. Εἰ γὰρ παντὸς τοῦ
[2, 3]	οὕτως εἶναι τὴν λίμνην καὶ	ἁλμυρὰν	ὥστε μηδένα ἰχθὺν ἐγγίγνεσθαι, τὰ
[2, 3]	φαίνεται ὑφισταμένη ἐν τοῖς ἀγγείοις	ἁλμυρίς,	τῷ δ' ἱδρῶτι συνεκκρινομένης ἐκ
[2, 1]	τὸ διὰ τῆς τέφρας ἠθούμενον	ἁλμυρὸν	γίγνεται, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[2, 3]	καὶ γὰρ ἐκεῖνο πικρὸν καὶ	ἁλμυρὸν	γίγνεται τοῦ πινομένου καὶ τοῦ
[2, 3]	ἐστὶν ἐν μείξει τινὸς τὸ	ἁλμυρόν,	δῆλον οὐ μόνον ἐκ τῶν
[2, 3]	βάρους (πλέον γὰρ ἕλκει τὸ	ἁλμυρὸν	ἢ τὸ πότιμον) καὶ τοῦ
[2, 3]	γὰρ τοῖς σώμασι τὸ ἀπεπτότατον	ἁλμυρὸν	καὶ πικρόν, ὥσπερ καὶ πρότερον
[2, 3]	καὶ ἐν τῷ ὑομένῳ τὸ	ἁλμυρὸν	καὶ πλατὺ τοῦ γλυκέος ἔλαττον·
[2, 3]	πάντα τῶν εἰρημένων, ὅτι τὸ	ἁλμυρὸν	ποιεῖ σῶμά τι, καὶ γεῶδές
[2, 3]	ὄγκον· ἐὰν γάρ τις ὕδωρ	ἁλμυρὸν	ποιήσῃ σφόδρα μείξας ἅλας, ἐπιπλέουσι
[2, 2]	ῥεῖν· διηθούμενον γὰρ γίγνεσθαι τὸ	ἁλμυρὸν	πότιμον. Ἀντίκειται δὲ ἑτέρα πρὸς
[2, 2]	περίττωμα φαίνεται πικρὸν ὂν καὶ	ἁλμυρόν·	τὸ γὰρ γλυκὺ καὶ πότιμον
[2, 2]	ἀρχὴ τοῦ παντὸς ὕδατος, ἀλλ'	ἁλμυρόν.	Τὸ δ' αἴτιον ἅμα ταύτης
[2, 1]	αὐτῆς, καὶ διὰ τίν' αἰτίαν	ἁλμυρὸν	τοσοῦτόν ἐστιν ὕδατος πλῆθος, ἔτι
[2, 2]	κουφότητα πᾶν ἀνάγεται, τὸ δ'	ἁλμυρὸν	ὑπομένει διὰ βάρος οὐκ ἐν
[2, 2]	δὲ θαλάττης, ὅτι τὸ μὲν	ἁλμυρὸν	ὑπομένει διὰ τὸ βάρος, τὸ
[2, 3]	πῶς ἐκ γλυκέος τοῦ πόματος	ἁλμυρὸς	γίγνεται ὁ ἱδρώς, πότερον ἀπελθόντος
[2, 1]	εἶναι· καὶ γὰρ ὁ ἱδρὼς	ἁλμυρός.	Οἱ δὲ τῆς ἁλμυρότητος αἰτίαν
[2, 3]	ἀποκρίνεται καὶ τὸ ποιοῦν τὴν	ἁλμυρότητα	διὰ τὴν σύμμειξιν. Τοῦτο γὰρ
[2, 3]	Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα τῆς	ἁλμυρότητος	αἴτια διαφεύγειν φαίνεται τὸν λόγον·
[2, 1]	ἱδρὼς ἁλμυρός. Οἱ δὲ τῆς	ἁλμυρότητος	αἰτίαν τὴν γῆν εἶναί φασιν·
[2, 3]	ἡμῖν. ~Γ' Περὶ δὲ τῆς	ἁλμυρότητος	αὐτῆς λεκτέον, καὶ πότερον αἰεί
[2, 3]	ὅσοι τὴν γῆν αἰτιῶνται τῆς	ἁλμυρότητος	ἐμμειγνυμένην (ἔχειν γάρ φασι πολλοὺς
[2, 3]	συγκαταμισγόμενον τῷ ὑγρῷ αἴτιον τῆς	ἁλμυρότητος.	Ἐν μὲν οὖν τῷ σώματι
[2, 2]	χυμοῦ, τίς ἡ αἰτία τῆς	ἁλμυρότητος	καὶ πικρότητος, λεκτέον. Ἡ μὲν
[2, 3]	ὁ λόγος· περὶ δὲ τῆς	ἁλμυρότητος,	τοῖς μὲν ἅπαξ γεννήσασι καὶ
[2, 3]	τὴν αἰτίαν καὶ περὶ τῆς	ἁλμυρότητος.	φανερὸν δὴ διὰ πολλῶν σημείων
[2, 3]	οὖν ἡ γένεσις ἔνεστιν τοῦ	ἁλμυροῦ	ἐν τῷ ὕδατι, εἴρηται. Καὶ
[2, 3]	τὸ μὴ καὶ τοὺς ποταμοὺς	ἁλμυροὺς	εἶναι· πῶς γὰρ δυνατὸν ἐν
[2, 2]	γὰρ οἰητέον ἀπορηθῆναί τε προσηκόντως	(ἄλογον	γὰρ εἰ μή (τίς ἐστιν
[2, 2]	δ' αὐτὸ συμβαίνει καὶ τούτοις	ἄλογον	καὶ τοῖς φάσκουσι τὸ πρῶτον
[2, 8]	γίγνεσθαι καὶ πνεύματος ὄντος οὐδὲν	ἄλογον·	ὁρῶμεν γὰρ ἐνίοτε ἅμα πλείους
[2, 9]	τὴν ἀστραπὴν οὖσαν τῆς βροντῆς.	Ἄλογος	δὲ καὶ ἡ τοῦ πυρὸς
[2, 5]	τὰς χειμερινάς. Ἔχει δὲ οὐκ	ἀλόγως·	γίγνονται μὲν γὰρ οἱ καλούμενοι
[2, 3]	μέρος τοῦ ὕδατος, τοῦτο ψυχθὲν	ἁλῶν	γίγνεται πλῆθος. Ὅσα δ' ἐστὶν
[2, 3]	εἴπερ καὶ πᾶς ὁ κόσμος·	ἅμα	γὰρ αὐτῆς ποιοῦσι τὴν γένεσιν.
[2, 3]	λεκτέον τίς ἡ αἰτία, καὶ	ἅμα	διὰ τί οὐκ εἰ καὶ
[2, 2]	τράπεζαν μεγάλην περιτείνειεν ὕδατος κύαθον,	ἅμα	διανοουμένοις ἂν ἀφανισθείη πᾶν. Ὃ
[2, 8]	τῆς ἀρχῆς, ὥστε ἢ ἔσω	ἅμα	ἢ ἔξω ὁρμᾷ πᾶσα. Τὸ
[2, 8]	γὰρ διαφέρει· τὸ γὰρ τύπτον	ἅμα	καὶ αὐτὸ τύπτεται πᾶν. Προέρχεται
[2, 4]	αὐχμοὺς καὶ τὰς ἐπομβρίας πολλοὺς	ἅμα	καὶ κατὰ συνεχῆ γίγνεσθαι χώραν,
[2, 8]	τε κῦμα καὶ ὁ σεισμὸς	ἅμα,	καὶ μᾶλλον διὰ τὸ τὴν
[2, 8]	οὐδὲ ταχέως, ἀλλ' ἐκ προσαγωγῆς	ἅμα	καταμαραινομένου τοῦ πάθους, καὶ ἡ
[2, 4]	πορρωτέρω κυρία τῆς γῆς· καὶ	ἅμα	κάτωθεν μὲν εἰς ὀρθὸν ἀναφέρεται,
[2, 8]	πνεῦμα ὡς ἀρχή. Ὅπου δ'	ἅμα	κῦμα σεισμῷ γέγονεν, αἴτιον, ὅταν
[2, 6]	ἂν μὴ ψυχροὶ σφόδρα τύχωσιν	ἅμα	ὄντες. Τότε δὲ οὐκ αἴθριοι·
[2, 8]	δὲ ἔχουσιν ἰσχὺν ὥστε πολλοὺς	ἅμα	πειρωμένους ἀποβιάζεσθαι μὴ δύνασθαι κρατεῖν
[2, 8]	οὐδὲν ἄλογον· ὁρῶμεν γὰρ ἐνίοτε	ἅμα	πλείους πνέοντας ἀνέμους, ὧν ὅταν
[2, 6]	τίνες ἐναντίοι τίσι, καὶ ποίους	ἅμα	πνεῖν ἐνδέχεται καὶ ποίους οὔ,
[2, 6]	τεταγμένων τῶν ἀνέμων, δῆλον ὅτι	ἅμα	πνεῖν τοὺς μὲν ἐναντίους οὐχ
[2, 6]	Ζ καὶ Δ. Διὰ (τοῦτο	ἅμα	πνέουσιν ἐνίοτε ἀμφότεροι οὔριοι, ἐπὶ
[2, 2]	ἀλλ' ἁλμυρόν. Τὸ δ' αἴτιον	ἅμα	ταύτης τε τῆς ἀπορίας λύσις
[2, 6]	Δεῖ δὲ περὶ τῆς θέσεως	ἅμα	τοὺς λόγους ἐκ τῆς ὑπογραφῆς
[2, 3]	ψυχθέν, ὅταν ἀπατμίσῃ τὸ ὑγρὸν	ἅμα	τῷ θερμῷ, ἅλες, οὐ χονδροὶ
[2, 8]	τε γὰρ ἥλιον ἀχλυώδη καὶ	ἀμαυρὸν	ἀναγκαῖον εἶναι ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ
[2, 8]	γίγνεσθαι τὸν ἥλιον ἀχλυώδη καὶ	ἀμαυρότερον	ἄνευ νέφους, καὶ πρὸ τῶν
[2, 8]	Συμβαίνει δὲ τοῦτο διὰ τὸ	ἀμαυροῦσθαι	τὸ θερμὸν τὸ ἀπὸ τῆς
[2, 8]	γίγνεται πάλιν ἡ ῥύσις, ὥσπερ	ἄμπωτις,	εἰς τοὐναντίον τῆς ἔξω πλημμυρίδος,
[2, 4]	μὲν ἀτμιδώδους τῆς δὲ καπνώδους,	ἀμφοτέρας	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι. Τούτων δ' ἡ
[2, 6]	Διὰ (τοῦτο ἅμα πνέουσιν ἐνίοτε	ἀμφότεροι	οὔριοι, ἐπὶ τὸ αὐτὸ σημεῖον,
[2, 3]	τοῖς τόποις (τοῦτο δ' ἐπ'	ἀμφοτέρων	ἀνάγκη συμβαίνειν ὁμοίως) οὔτε ἀεὶ
[2, 9]	μὴ γίγνεται ἀλλ' ἔστι, περὶ	ἀμφοτέρων	ὁ αὐτὸς (ἀρμόσει λόγος. Τήν
[2, 9]	καὶ ἡ τοῦ πυρὸς ἐμπερίληψις,	ἀμφοτέρως	μέν, μᾶλλον δ' ἡ κατάσπασις
[2, 9]	ξηρᾶς, καὶ τῆς συγκρίσεως ἐχούσης	ἄμφω	ταῦτα δυνάμει καὶ συνισταμένης εἰς
[2, 8]	ἐστιν) Ἀλλ' αἴτια ταῦτα μὲν	ἄμφω	ὡς ὕλη (πάσχει γάρ, ἀλλ'
[2, 8]	δὲ τοῦτο καὶ περὶ Ἀχαΐ	αν·	ἔξω μὲν γὰρ ἦν νότος,
[2, 8]	περὶ Ἑλλήσποντον καὶ περὶ Ἀχαΐ	αν	καὶ Σικελίαν, καὶ τῆς Εὐβοίας
[2, 3]	τοῦ ὕδατός ἐστιν, καὶ οἷον	ἄν	τι ᾖ τὸ συμμειχθέν, τοιοῦτον
[2, 8]	ἐπεὶ καὶ τὴν γῆν οὕτως	ἄν	τις αἰτιῷτο τοῦ πάθους· ἀνατρέπεται
[2, 6]	οὔτε τῷ μέσῃ (ἔπνει γὰρ	ἄν	τις ἐφ' οὗ τὸ Μ·
[2, 4]	τῇ φορᾷ. Διὸ καὶ ἀπορήσειεν	ἄν	τις ποτέρωθεν ἡ ἀρχὴ τῶν
[2, 9]	λόγος. Τήν τ' ἐναπόληψιν τί	ἂν	ἀλλοιότερον λέγοι τις ἢ καθάπερ
[2, 5]	ἀπὸ χειμερινῆς τροπῆς (δέοι γὰρ	ἂν	ἄλλον ἀπὸ θερινῆς εἶναι τροπῆς·
[2, 8]	οἵων ἂν ῥυῇ· ᾗ γὰρ	ἂν	ἀντιτυπήσῃ καὶ μὴ ῥᾳδίως διέλθῃ,
[2, 6]	Ι, τῷ θρασκίᾳ (ἔπνει γὰρ	ἂν	ἀπὸ τοῦ Ν· τοῦτο γὰρ
[2, 3]	καὶ πάντες οἱ χυμοί, ὅσοι	ἂν	ἀτμίσαντες πάλιν εἰς ὑγρὸν συστῶσιν,
[2, 2]	περιτείνειεν ὕδατος κύαθον, ἅμα διανοουμένοις	ἂν	ἀφανισθείη πᾶν. Ὃ δὴ καὶ
[2, 8]	βάθους ἡ διάκρισις. Ὅπου δ'	ἂν	γένηται τοιοῦτος σεισμός, ἐπιπολάζει πλῆθος
[2, 8]	ἔχειν, τὸ μετὰ τοῦτο σκεπτέον	ἂν	εἴη ποῖον κινητικώτατον εἴη τῶν
[2, 3]	καταδύεσθαι κατὰ τοῦ ὕδατος, μαρτύριον	ἂν	εἴη τι τοῖς εἰρημένοις· λέγουσι
[2, 1]	καὶ περιοικούμεναι κύκλῳ, ὥστ' οὐκ	ἂν	ἐλάνθανον αἱ πηγαί, εἰ κατά
[2, 8]	δὲ καὶ μέχρι τούτου ἕως	ἂν	ἔλαττον ᾖ τὸ ἀναθυμιώμενον ἢ
[2, 5]	Διὸ διαλείποντες οὗτοι πνέουσιν, ἕως	ἂν	ἐπὶ τροπαῖς πάλιν ταῖς θεριναῖς
[2, 2]	ὕδατος ἥδ' ἐστίν· δόξειε γὰρ	ἂν	εὔλογον εἶναι, καθάπερ καὶ τῶν
[2, 4]	τοῦ ὕδατος εἶναι ῥέοντος, οὐδ'	ἂν	ἔχῃ πλῆθος, ἀλλὰ δεῖ πηγαῖον
[2, 2]	γὰρ τὸ φανερὸν πῦρ, ἕως	ἂν	ἔχῃ τροφήν, μέχρι τούτου ζῆν,
[2, 8]	τὸ ὕδωρ τῆς κινήσεως, ἀλλ'	ἂν	ᾖ ἐξ ἐπιπολῆς ἢ κάτωθεν
[2, 3]	ἤτοι ἀεὶ ἢ μέχρι οὗπερ	ἂν	ᾖ τοῦτο ὑπολείπεσθαι τὴν θάλατταν,
[2, 5]	τῶν τροπῶν (σκιὰ γὰρ οὐκ	ἂν	ἦν πρὸς ἄρκτον, νῦν δ'
[2, 3]	ἐν τοῖς καομένοις· οὗ γὰρ	ἂν	μὴ κρατήσῃ τὸ θερμόν, ἐν
[2, 6]	τὰ συνιστάμενα νέφη ποιοῦσιν αἰθρίαν,	ἂν	μὴ ψυχροὶ σφόδρα τύχωσιν ἅμα
[2, 4]	ὥστε καθάπερ ἐκ συμβόλων, συνίσταιτο	ἂν	ὁ ἀὴρ ὑγρὸς καὶ θερμός.
[2, 2]	τοσοῦτον ὥστε τὸ μὲν διαμεῖναι	ἂν	ὅλην τὴν ἡμέραν, τὸ δ'
[2, 8]	ἄνεμον, ὃν καλοῦμεν σεισμόν. Ἕως	ἂν	οὖν ἀναλωθῇ τὰ ὑπόλοιπα τούτων,
[2, 4]	ἀναθυμίασις αὕτη ἄνεμός ἐστιν, εὐλόγως	ἂν	οὖν ἐντεῦθεν γίγνοιτο τὰ πλεῖστα
[2, 8]	φλὸξ καὶ φέρεται ταχέως. Οὐκ	ἂν	οὖν ὕδωρ οὐδὲ γῆ αἴτιον
[2, 4]	τῶν ἀνέμων ἔχει· κινηθείη γὰρ	ἂν	πολὺ πλῆθος ἀέρος ὑπό τινος
[2, 2]	ἢ ἄνωθεν, ἀλλ' ἐφ' ὁπότερ'	ἂν	ῥέψῃ κυμαίνων ὁ Τάρταρος. Καίτοι
[2, 8]	τόπων τὰ σχήματα δι' οἵων	ἂν	ῥυῇ· ᾗ γὰρ ἂν ἀντιτυπήσῃ
[2, 4]	ἐκείνοις τοῖς τόποις καθ' οὓς	ἂν	συμπέσῃ γενέσθαι τοὺς ὄμβρους, καὶ
[2, 2]	Τάρταρος. Καίτοι τούτου συμβαίνοντος γένοιτ'	ἂν	τὸ λεγόμενον ἄνω ποταμῶν· ὅπερ
[2, 8]	διὰ τὸ μέγεθος ὑπολάβοι τις	ἂν	τοιαῦτα δύνασθαι ποιεῖν) ἀλλὰ καὶ
[2, 4]	γίγνεται κινούμενος πνεῦμα, καὶ ὅθεν	ἂν	τύχῃ κινηθείς, ἄνεμος ἔσται, ἀλλ'
[2, 2]	ἴσχειν τὸ ὕδωρ δι' οἵας	ἂν	τύχωσι ῥέοντα γῆς. Συμβαίνει δὲ
[2, 2]	ὅτι τοῦθ' ὁρᾷ ὑπομένον, οὐκ	ἂν	ὑπολαμβάνοι καλῶς. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 9]	ἔστιν ἣν καλοῦμεν ἀστραπήν, ᾗ	ἂν	ὥσπερ (ἐκπῖπτον τὸ πνεῦμα χρωματισθὲν
[2, 5]	δὲ πλεῖσται καὶ ἐν ταῖς	ἀνὰ	μέσον ὥραις, ἢ τῷ μήπω
[2, 8]	ὥσπερ τῶν ἐν τοῖς λίκνοις	ἀναβραττομένων·	τοῦτον γὰρ τὸν τρόπον γενομένου
[2, 3]	πλατυτέρα διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν,	ἀνάγεται	δ' ἀεί τι μέρος αὐτῆς
[2, 2]	τὸ δὲ γλυκὺ καὶ πότιμον	ἀνάγεται	διὰ τὴν κουφότητα, καθάπερ ἐν
[2, 2]	τὸ μὲν λεπτότατον καὶ γλυκύτατον	ἀνάγεται	καθ' ἑκάστην ἡμέραν καὶ φέρεται
[2, 3]	τῆς θαλάττης ὑπαρχούσης αἰεί τι	ἀνάγεται	καὶ γίγνεται πότιμον καὶ ἄνωθεν
[2, 4]	θέρος γίγνεται καὶ χειμών, καὶ	ἀνάγεταί	τε ἄνω τὸ ὕδωρ καὶ
[2, 2]	καὶ γλυκὺ διὰ κουφότητα πᾶν	ἀνάγεται,	τὸ δ' ἁλμυρὸν ὑπομένει διὰ
[2, 3]	καὶ τοῦθ' οὕτως κατὰ κύκλον	ἀναγκαῖον	ἀεὶ βαδίζειν· μᾶλλον γὰρ οὕτως
[2, 4]	ἡ γῆ δέχεται, ἐνταῦθα πλείστην	ἀναγκαῖον	γίγνεσθαι τὴν ἀναθυμίασιν παραπλησίως οἷον
[2, 9]	ἀλλ' εἰς τοὐναντίον τῆς πυκνότητος	ἀναγκαῖον	γίγνεσθαι τὴν ἔκθλιψιν, οἷον οἱ
[2, 4]	ἀτμιδώδους τῆς δὲ καπνώδους, ἀμφοτέρας	ἀναγκαῖον	γίγνεσθαι. Τούτων δ' ἡ μὲν
[2, 2]	τόπους παρασκευάζειν αὐτῷ τὴν τροφήν·	ἀναγκαῖον	δ' εἶναι τοῦτο συμβαίνειν περὶ
[2, 9]	τόπον, ταύτῃ πυκνοτέραν καὶ ψυχροτέραν	ἀναγκαῖον	εἶναι τὴν σύστασιν· διὸ καὶ
[2, 9]	εἴρηται λίαν· ἀποκεκριμένον τε γὰρ	ἀναγκαῖον	εἶναι τὸ αἴτιον ἀεὶ καὶ
[2, 8]	γὰρ ἥλιον ἀχλυώδη καὶ ἀμαυρὸν	ἀναγκαῖον	εἶναι ὑπονοστεῖν ἀρχομένου τοῦ πνεύματος
[2, 2]	ἔσται; τοῦτο γὰρ ἐξαίρειν ὅλον	ἀναγκαῖον,	εἴπερ ἀεὶ σῴζεται τὸ ἴσον·
[2, 3]	συνιστῆται εἰς νέφη καὶ ὕδωρ,	ἀναγκαῖον	ἐμπεριλαμβάνεσθαί τι πλῆθος ἀεὶ ταύτης
[2, 8]	μάλιστά τε σείει καὶ ἐγκαταλείπεσθαι	ἀναγκαῖον	ἐν ταῖς δυσχωρίαις, οἷον ὕδωρ
[2, 4]	ποιεῖν οὐ μόνον δυνατὸν ἀλλ'	ἀναγκαῖόν	ἐστιν. Ἐπειδὴ δ' ἕτερον ἑκατέρας
[2, 3]	πάλιν, ἢ εἴπερ τοῦτ' ἔσται,	ἀναγκαῖον	ἤτοι ἀεὶ ἢ μέχρι οὗπερ
[2, 8]	ταὐτὸν συναθροίσῃ πολλήν· τότε γὰρ	ἀναγκαῖον	ἡττηθέντος τούτου τοῦ πνεύματος ἀθρόαν
[2, 7]	Ὅλως δὲ τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν	ἀναγκαῖον	ἧττον ἀεὶ τοὺς σεισμοὺς φάναι
[2, 8]	δ' ἐντός, ἀλλ' ἀθρόως φερόμενον	ἀναγκαῖον	ἰσχύειν μᾶλλον. Τὸ δὲ ψῦχος
[2, 8]	~Η' Ἀλλ' ἐπειδὴ φανερὸν ὅτι	ἀναγκαῖον	καὶ ἀπὸ ὑγροῦ καὶ ἀπὸ
[2, 4]	καὶ γὰρ τὴν ἀναθυμίασιν διαφέρειν	ἀναγκαῖον,	καὶ τὸν ἥλιον καὶ τὴν
[2, 3]	δῆλον ὅτι διὰ τοῦτο διαμένειν	ἀναγκαῖον	καὶ τὸν λοιπὸν χρόνον αὐτήν.
[2, 6]	δ' ἀπέχει τὰ κατὰ διάμετρον,	ἀναγκαῖον	καὶ τῶν πνευμάτων ταῦτα ἀλλήλοις
[2, 2]	θαλάττης τὴν πρώτην λαβεῖν ὑπόληψιν	ἀναγκαῖον	ὀρθῶς. Τοῦ γὰρ ὕδατος περὶ
[2, 6]	τοῦ ἡλίου καὶ τῆς γῆς	ἀναγκαῖον	πλείω καὶ ἐπὶ πλείω τόπον
[2, 3]	καὶ περὶ οὗ ἀπορῆσαι πρότερον	ἀναγκαῖον,	πότερον καὶ ἡ θάλαττα ἀεὶ
[2, 4]	δὲ ὅτι τοῦτον τὸν τρόπον	ἀναγκαῖον	συμβαίνειν, καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν
[2, 1]	τῆς γῆς ὀλίγον ἐπέχει τόπον,	ἀναγκαῖον	τὴν ἐν τῷ πελάγει μικρὰν
[2, 8]	ψῦχος. Τὴν μὲν γὰρ νηνεμίαν	ἀναγκαῖον	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ συμβαίνειν,
[2, 3]	τοῦ μετοπώρου πλατέα τὰ ὕδατα·	ἀνάγκη	γὰρ τὰ βαρύτατα πρῶτα φέρεσθαι.
[2, 8]	ποῖον κινητικώτατον εἴη τῶν σωμάτων·	ἀνάγκη	γὰρ τὸ ἐπὶ πλεῖστόν τε
[2, 2]	αὐτὸν λόγον καὶ περὶ ὕδατος	ἀνάγκη	ζητεῖν. Τοιοῦτον δ' οὐδὲν ἄλλο
[2, 3]	ἐλθόντος πάλιν τοῦ διατμίσαντος ὕδατος	ἀνάγκη,	ἴσου γ' ὄντος τοῦ πλήθους,
[2, 8]	οὖν ἀναλωθῇ τὰ ὑπόλοιπα τούτων,	ἀνάγκη	σείειν, ἠρεμαιότερον δὲ καὶ μέχρι
[2, 4]	παύεται ὕδατος γενομένου. Ταῦτα γὰρ	ἀνάγκη	συμβαίνειν διὰ τὰς εἰρημένας ἀρχάς·
[2, 3]	τόποις (τοῦτο δ' ἐπ' ἀμφοτέρων	ἀνάγκη	συμβαίνειν ὁμοίως) οὔτε ἀεὶ τὰ
[2, 5]	ἐκ τῶν ἐκεῖθεν τόπων) ὥστ'	ἀνάγκη	τὸν ἀπὸ τοῦ κατακεκαυμένου τόπου
[2, 5]	οἰκουμένην) ἐπεὶ δ' ὁμοίως ἔχειν	ἀνάγκη	τόπον τινὰ πρὸς τὸν ἕτερον
[2, 8]	ὥσπερ εἴπομεν ἐν τοῖς πρότερον,	ἀνάγκη	τούτων ὑπαρχόντων γίγνεσθαι τοὺς σεισμούς.
[2, 4]	ἀνώνυμος, τῷ δ' ἐπὶ μέρους	ἀνάγκη	χρωμένους καθόλου προσαγορεύειν αὐτὴν οἷον
[2, 8]	εἶναι. Σφοδρότατον μὲν οὖν ἐξ	ἀνάγκης	τὸ τάχιστα φερόμενον· πλήσσει γὰρ
[2, 2]	γιγνόμενον ὕδωρ καὶ τὸ πάλιν	ἀναγόμενον	πόθεν ἔσται; τοῦτο γὰρ ἐξαίρειν
[2, 2]	μέχρι πρὸς τὸν ἥλιον τὸ	ἀναγόμενον	τοῦ ὑγροῦ, ἢ τὴν ἄνοδον
[2, 4]	ὅταν μὲν πλησιάζῃ, τῇ θερμότητι	ἀνάγοντος	τὸ ὑγρόν, πορρωτέρω (δὲ γιγνομένου
[2, 2]	δ' ἡ ὑπὸ τοῦ ἡλίου	ἀναγωγὴ	τοῦ ὑγροῦ ὁμοία τοῖς θερμαινομένοις
[2, 2]	ῥέοντα καὶ τὰ μὴ ῥέοντα	ἀναδίδωσιν	πάντα· τὴν δ' ἐπίρρυσιν ποιεῖν
[2, 2]	οὐδείς, ἀλλὰ κἂν ἀφανισθῇ, πάλιν	ἀναδύνουσιν.	Μεγάλοι δὲ γίγνονται τῶν ποταμῶν
[2, 5]	πλείονι θερμῷ τὸ ἐν τῇ	ἀναθυμιάσει	ἔλαττον ὄν, καὶ διακρίνει. Ἔτι
[2, 8]	κατὰ μέρος μέν, ὅταν αἱ	ἀναθυμιάσεις	αἱ κατὰ τὸν τόπον αὐτὸν
[2, 8]	ταύτην ἀλλ' ἐκ ταύτης αἱ	ἀναθυμιάσεις	γίγνονται, καὶ ταύταις ἀκολουθοῦσιν αἱ
[2, 4]	τόπους ἀντιπεριίστασθαι καὶ μεταβάλλειν τὰς	ἀναθυμιάσεις.	Ἔτι δὲ μετά τε τοὺς
[2, 8]	πλῆθος τῆς θαλάττης καταψύχει τὰς	ἀναθυμιάσεις	καὶ κωλύει τῷ βάρει καὶ
[2, 5]	γὰρ καὶ ὀλίγας οὔσας τὰς	ἀναθυμιάσεις	μαραίνει τῷ πλείονι θερμῷ τὸ
[2, 4]	ἐστιν. Ὅτι δ' ἐκ πολλῶν	ἀναθυμιάσεων	συνιουσῶν κατὰ μικρόν, ὥσπερ αἱ
[2, 9]	ὅση δ' ἐμπεριλαμβάνεται τῆς ξηρᾶς	ἀναθυμιάσεως	ἐν τῇ μεταβολῇ ψυχομένου τοῦ
[2, 3]	ὥσπερ εἴπομεν, τῆς τε ἀτμιδώδους	ἀναθυμιάσεως	καὶ τῆς ξηρᾶς, ὅταν συνιστῆται
[2, 4]	τι τῆς ξηρᾶς ἐκ γῆς	ἀναθυμιάσεως	κινούμενον περὶ τὴν γῆν, δῆλον
[2, 5]	γὰρ διὰ ψῦχος ἀποσβεννυμένης τῆς	ἀναθυμιάσεως,	οἷον ὅταν γένηται πάγος ἰσχυρός,
[2, 4]	πνέουσιν εἰς ὀρθὸν γιγνομένης τῆς	ἀναθυμιάσεως,	ὅτι πᾶς ὁ κύκλῳ ἀὴρ
[2, 4]	Ἔστι γὰρ δύ' εἴδη τῆς	ἀναθυμιάσεως,	ὥς φαμεν, ἡ μὲν ὑγρὰ
[2, 9]	ὑπολαβεῖν δεῖ πάντων. Τῆς γὰρ	ἀναθυμιάσεως,	ὥσπερ εἴπομεν, οὔσης διττῆς, τῆς
[2, 4]	αὐτὴν ξηραίνει θερμαίνων· τῆς δ'	ἀναθυμιάσεως,	ὥσπερ εἴρηται, διπλῆς οὔσης, τῆς
[2, 5]	μέσον ὥραις, ἢ τῷ μήπω	ἀναθυμιᾶσθαι,	ἢ τῷ ἤδη ἐξεληλυθέναι τὴν
[2, 4]	πλείω καὶ ἐλάττω γίγνεσθαι τὴν	(ἀναθυμίασιν,	ἀεὶ νέφη τε καὶ πνεύματα
[2, 6]	ἐπὶ πλείω τόπον γίγνεσθαι τὴν	ἀναθυμίασιν	διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν. Ἔστι
[2, 4]	ἔργων δῆλον· καὶ γὰρ τὴν	ἀναθυμίασιν	διαφέρειν ἀναγκαῖον, καὶ τὸν ἥλιον
[2, 8]	ὅταν μάλιστα κρατῇ, κατακλείει τὴν	ἀναθυμίασιν	εἰς τὴν γῆν· κρατεῖ δὲ
[2, 8]	ψῦχος συμβαίνει διὰ τὸ τὴν	ἀναθυμίασιν	εἴσω τρέπεσθαι, φύσει θερμὴν οὖσαν
[2, 5]	ἢ τῷ ἤδη ἐξεληλυθέναι τὴν	ἀναθυμίασιν	καὶ ἄλλην μήπω ἐπιρρεῖν. Ἄκριτος
[2, 8]	πλείω τε ποιεῖ τὴν ἐντὸς	ἀναθυμίασιν,	καὶ τῷ ἐναπολαμβάνεσθαι ἐν στενοτέροις
[2, 3]	προϊὼν διὰ τὸ συμπεριλαμβάνειν πολλὴν	ἀναθυμίασιν	ξηρὰν ἐκ τῶν σύνεγγυς τόπων
[2, 9]	εἶναι ταῦτα τὴν οὐσίαν ταὐτόν,	ἀναθυμίασιν	ξηράν, ἣ ῥέουσα μέν πως
[2, 4]	εἰς τὴν τῆς ἐχομένης χώρας	ἀναθυμίασιν,	οἷον ἡ μὲν ξηρὰ κατὰ
[2, 5]	φθάνει ξηραίνων πρὶν γενέσθαι τὴν	ἀναθυμίασιν·	ὅταν δ' ἀπέλθῃ μικρόν, σύμμετρος
[2, 4]	ἐνταῦθα πλείστην ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὴν	ἀναθυμίασιν	παραπλησίως οἷον ἐκ χλωρῶν ξύλων
[2, 3]	καὶ τὴν ἐν τῇ ξηρᾷ	ἀναθυμίασιν	πᾶσαν· αὕτη γὰρ καὶ παρέχεται
[2, 4]	γίγνεται καὶ καταψύχει τὴν ξηρὰν	ἀναθυμίασιν.	Παύουσί τε οὖν τὰ ὕδατα
[2, 3]	γὰρ κεῖται διπλῆν εἶναι τὴν	ἀναθυμίασιν,	τὴν μὲν ὑγρὰν τὴν δὲ
[2, 8]	ὑγροῦ καὶ ἀπὸ ξηροῦ γίγνεσθαι	ἀναθυμίασιν,	ὥσπερ εἴπομεν ἐν τοῖς πρότερον,
[2, 8]	σεισμῶν· συνεχὴς γὰρ οὖσα ἡ	ἀναθυμίασις	ἀκολουθεῖ ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
[2, 4]	μὲν ὑγροῦ πλέον ἔχουσα πλῆθος	ἀναθυμίασις	ἀρχὴ τοῦ ὑομένου ὕδατός ἐστιν,
[2, 4]	χλωρῶν ξύλων καπνόν, ἡ δ'	ἀναθυμίασις	αὕτη ἄνεμός ἐστιν, εὐλόγως ἂν
[2, 8]	ἡ ἀρχὴ ἀφ' ἧς ἡ	ἀναθυμίασις	ἐγένετο καὶ ἡ ὁρμὴ τοῦ
[2, 4]	μὲν τὸ μέρος ἡ ξηρὰ	ἀναθυμίασις	ἐγένετο πλείων, κατὰ δὲ τὸ
[2, 9]	τούτων. γίγνεται δ' ὅταν ἡ	ἀναθυμίασις	εἰς τὴν φλόγα συνεστραμμένη φέρηται,
[2, 8]	ὁ αὐχμός, ὅταν πλείων ἡ	ἀναθυμίασις	ἡ ξηρὰ γίγνηται τῆς ὑγρᾶς·
[2, 5]	μικρόν, σύμμετρος ἤδη γίγνεται ἡ	ἀναθυμίασις	καὶ ἡ θερμότης, ὥστε τὰ
[2, 4]	καὶ γίγνεται προσιόντος μὲν ἡ	ἀναθυμίασις	τοῦ ὑγροῦ, ἀπιόντος δὲ πρὸς
[2, 4]	θερμοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ ἄνωθεν	ἀναθυμιᾶται,	τοῦτο δ' ἦν ἀνέμου σῶμα·
[2, 8]	εἴσω τύχῃ ῥυὲν τὸ ἔξω	ἀναθυμιώμενον.	Διὸ γίγνονται νηνεμίας οἱ πλεῖστοι
[2, 8]	ἕως ἂν ἔλαττον ᾖ τὸ	ἀναθυμιώμενον	ἢ ὥστε δύνασθαι κινεῖν ἐπιδήλως.
[2, 6]	δὲ καικίας οὐκ αἴθριος, ὅτι	ἀνακάμπτει	εἰς αὑτόν· ὅθεν καὶ λέγεται
[2, 6]	καικίας μὲν διά τε τὸ	ἀνακάμπτειν	πρὸς αὑτὸν καὶ διὰ τὸ
[2, 9]	συνήθεις ἦσαν ταῖς περὶ τῆς	ἀνακλάσεως	δόξαις, ὅπερ αἴτιον δοκεῖ τοῦ
[2, 9]	ταῦτ' ἐστί, τῶν μὲν ὅτι	ἀνάκλασις	ἡ ἀστραπή, τῶν δ' ὅτι
[2, 9]	γὰρ τὸ ὕδωρ στίλβειν τυπτόμενον	ἀνακλωμένης	ἀπ' αὐτοῦ τῆς ὄψεως πρός
[2, 5]	εἶναι τροπῆς· οὕτως γὰρ τὸ	ἀνάλογον	ἀποδώσει· νῦν δ' οὐκ ἔστιν·
[2, 5]	τὸν ὑπὲρ ἡμῶν, δῆλον ὡς	ἀνάλογον	ἕξει τά τ' ἄλλα καὶ
[2, 8]	καλοῦμεν σεισμόν. Ἕως ἂν οὖν	ἀναλωθῇ	τὰ ὑπόλοιπα τούτων, ἀνάγκη σείειν,
[2, 2]	κάθεσιν· τὸ γὰρ λοιπὸν πρὸς	ἄναντες	ἤδη πᾶσιν εἶναι τὴν φοράν.
[2, 9]	ἐμπεριλαμβανόμενον τῶν τοῦ ἡλίου ἀκτίνων,	Ἀναξαγόρας	δὲ τοῦ ἄνωθεν αἰθέρος, ὃ
[2, 7]	τούτων ὕστερον Δημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης.	Ἀναξαγόρας	μὲν οὖν φησι τὸν αἰθέρα
[2, 7]	χρόνου τρία καὶ παρὰ τριῶν.	Ἀναξαγόρας	τε γὰρ ὁ Κλαζομένιος καὶ
[2, 3]	πλησιάζων τὸ πότιμον, καθάπερ εἴπομεν,	ἀνάξει,	ἀφήσει δὲ πάλιν ἀναχωρῶν. Ἔλαβον
[2, 2]	ἀθρόον οὐκ ἐν ἴσῳ χρόνῳ	ἀναξηραίνεται,	ἀλλὰ διαφέρει τοσοῦτον ὥστε τὸ
[2, 2]	εἰς ἀχανῆ καὶ πλατὺν τόπον	ἀναξηραίνεται	ταχὺ καὶ ἀδήλως. Τὸ δ'
[2, 7]	πληρεστέρων τὸ μεταβάλλον ἐμπῖπτον κινεῖν.	Ἀναξιμένης	δέ φησιν βρεχομένην τὴν γῆν
[2, 7]	γὰρ ὁ Κλαζομένιος καὶ πρότερον	Ἀναξιμένης	ὁ Μιλήσιος ἀπεφήναντο, καὶ τούτων
[2, 5]	εἶναι πολὺ πλείω ἐκεῖνον καὶ	ἀναπεπταμένον,	μείζων καὶ πλείων καὶ μᾶλλον
[2, 2]	ἑκάστην γὰρ ἡμέραν ποταμῶν ῥεόντων	ἀναρίθμων	καὶ τὸ μέγεθος ἀπλέτων οὐδὲν
[2, 3]	ὡς δὶς μὲν ἡ Χάρυβδις	ἀναρροφήσασα	τὸ μὲν πρῶτον τὰ ὄρη
[2, 4]	ἐπὶ δυσμὰς δὲ καὶ ἐπ'	ἀνατολὰς	ἀεὶ φέρεται· διὸ τὰ νέφη
[2, 6]	τοῦ Ζ καικίας· αὕτη γὰρ	ἀνατολὴ	θερινή. Ἐναντίος δ' οὐχ ὁ
[2, 6]	τὸ δ' ἐφ' οὗ Ζ	ἀνατολὴ	θερινή, τὸ δ' ἐφ' ᾧ
[2, 6]	τόπος, ἐφ' οὗ τὸ Β,	ἀνατολὴ	ἰσημερινή· ἄλλη δὲ διάμετρος ταύτην
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ Β· τοῦτο γὰρ	ἀνατολὴ	ἰσημερινή. βορέας δὲ καὶ> ἀπαρκτίας
[2, 6]	τὸ δ' ἐφ' οὗ Δ	ἀνατολὴ	χειμερινή, τὸ δ' ἐφ' οὗ
[2, 5]	συμβαίνειν τὴν δύσιν καὶ τὴν	ἀνατολήν,	θέρους ἢ χειμῶνος, καὶ διὰ
[2, 5]	γίγνεσθαι κωλύων· διὸ περὶ Ὠρίωνος	ἀνατολὴν	μάλιστα γίγνεται νηνεμία, καὶ μέχρι
[2, 6]	ἀπηλιώτης δὲ ὅ τε ἀπ'	ἀνατολῆς	ἰσημερινῆς καὶ ὁ εὖρος· ὁ
[2, 6]	(θερμότερα γὰρ διὰ τὸ ἀπ'	ἀνατολῆς	πνεῖν) Διωρισμένων οὖν τῷ ψυχρῷ
[2, 6]	τὸν ἥλιόν ἐστι τὰ ἀπ'	ἀνατολῆς·	τὰ δ' ἀπὸ δυσμῆς ἀπολείπει
[2, 6]	Δ εὖρος· οὗτος γὰρ ἀπ'	ἀνατολῆς	χειμερινῆς πνεῖ, γειτνιῶν τῷ νότῳ·
[2, 8]	ἄν τις αἰτιῷτο τοῦ πάθους·	ἀνατρέπεται	γὰρ σειομένη, καθάπερ ὕδωρ (ἡ
[2, 8]	καθάπερ ὕδωρ (ἡ γὰρ ἔκχυσις	ἀνάτρεψίς	τίς ἐστιν) Ἀλλ' αἴτια ταῦτα
[2, 4]	ἀποκρίνεσθαι τὸ θερμὸν ἀεὶ καὶ	ἀναφέρεσθαι	εἰς τὸν ἄνω τόπον συνίσταται
[2, 4]	ἅμα κάτωθεν μὲν εἰς ὀρθὸν	ἀναφέρεται,	καὶ πᾶν ἰσχύει μᾶλλον ἐγγύς,
[2, 2]	γῆς τόπον· ἀλλὰ τὸ μὲν	ἀναφέρεται	ταχὺ διὰ τὸν ἥλιον ἅπαν,
[2, 9]	εἰρεσίας τῶν τριήρων· ἤδη γὰρ	ἀναφερόντων	πάλιν τὰς κώπας ὁ πρῶτος
[2, 8]	ἦλθεν· καὶ νῦν ὅπου τὸ	ἀναφύσημα	τοῦτο ἐγένετο, δῆλόν ἐστιν. Καὶ
[2, 8]	τόποι ἐξ ὧν γίγνεται τὰ	ἀναφυσήματα,	διὰ τὸ τὴν θάλατταν μὲν
[2, 8]	ταύτης τὸ ἐκ τῆς γῆς	ἀναφυσώμενον	ἀπωθεῖσθαι πάλιν εἴσω, ᾗπερ ἐπέρχεται
[2, 4]	τὴν ψύξιν συνισταμένης πάλιν τῆς	ἀναχθείσης	ἀτμίδος εἰς ὕδωρ (διὸ χειμῶνός
[2, 3]	κατέρχεται ἄλλο γεγενημένον, οὐ τὸ	ἀναχθέν·	καὶ διὰ βάρος ὑφίσταται τῷ
[2, 2]	ποιεῖν· φανερῶς γὰρ ἀεὶ τὸ	ἀναχθὲν	ὁρῶμεν καταβαῖνον πάλιν ὕδωρ· κἂν
[2, 3]	λεκτέον αὐτοῖς ὅτι οὐδὲ τὸ	ἀναχθὲν	ὕδωρ ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἥξει
[2, 3]	περὶ τὴν γῆν ὄντος καὶ	ἀναχθέντος	ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὸ ὑπολειφθὲν
[2, 3]	ὑπολείπεσθαι τὴν θάλατταν, καὶ πάλιν	ἀναχθῆναι	ἐκεῖνο πρότερον δεήσει τὸ πότιμον.
[2, 3]	εἴπομεν, ἀνάξει, ἀφήσει δὲ πάλιν	ἀναχωρῶν.	Ἔλαβον δὲ ταύτην τὴν διάνοιαν
[2, 8]	ἐστιν, ὥσπερ τῶν κυμάτων οἱ	ἄνεμοι	ἀλλ' οὐ τὰ κύματα τῶν
[2, 8]	αὑτήν. Οὐ δοκοῦσι δ' οἱ	ἄνεμοι	εἶναι θερμοὶ διὰ τὸ κινεῖν
[2, 6]	οἱ κατὰ διάμετρόν τε κείμενοι	ἄνεμοι	καὶ οἷς εἰσιν ἐναντίοι· ἕτεροι
[2, 4]	ἡ τοιαύτη ἀπόκρισις ᾖ καὶ	ἄνεμοι	κατέχωσι, παυομένων διὰ τὸ ἀποκρίνεσθαι
[2, 8]	ἐπὶ μικρὸν τόπον, οἱ δ'	ἄνεμοι	οὔ· κατὰ μέρος μέν, ὅταν
[2, 8]	τοῦτον τὸν τρόπον, οἱ δ'	ἄνεμοι	οὔ· τὰ μὲν γὰρ ἐν
[2, 8]	τῶν ἐκλείψεων. Γίγνονται γὰρ καὶ	ἄνεμοι	πρὸ τῶν ἐκλείψεων πολλάκις, ἀκρόνυχον
[2, 8]	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν τοῖς	ἀνέμοις.	Ἐκλειπούσης οὖν εἰς τὴν γῆν
[2, 5]	ἀπὸ τοῦ κατακεκαυμένου τόπου πνέοντα	ἄνεμον	εἶναι νότον. Ἐκεῖνος δ' ὁ
[2, 4]	γὰρ αὐτὸν ἀέρα κινούμενον μὲν	ἄνεμον	εἶναι, συνιστάμενον δὲ πάλιν ὕδωρ.
[2, 9]	φύσιν ἐπὶ μὲν τῆς γῆς	ἄνεμον,	ἐν δὲ τῇ γῇ σεισμόν,
[2, 8]	ὕλην, ἐξ ἧς ἐποίησε τὸν	ἄνεμον,	ὃν καλοῦμεν σεισμόν. Ἕως ἂν
[2, 4]	ἀρχὴν πρὶν φανερῶς ἐληλυθέναι τὸν	ἄνεμον,	ὡς ἄνωθεν αὐτῶν ἐχόντων τὴν
[2, 5]	ἀπὸ τοῦ ἑτέρου πόλου πνέων	ἄνεμος,	δῆλον. Ἐπεὶ δ' οὔτ' ἐκεῖνος,
[2, 4]	καὶ ὅθεν ἂν τύχῃ κινηθείς,	ἄνεμος	ἔσται, ἀλλ' οὐ καθάπερ τοὺς
[2, 4]	καπνόν, ἡ δ' ἀναθυμίασις αὕτη	ἄνεμός	ἐστιν, εὐλόγως ἂν οὖν ἐντεῦθεν
[2, 3]	μεγέθει καὶ τῷ πνεύματι ἀλεεινότατος	ἄνεμός	ἐστιν, καὶ πνεῖ ἀπὸ τόπων
[2, 9]	ξηράν, ἣ ῥέουσα μέν πως	ἄνεμός	ἐστιν, ὡδὶ δὲ ποιεῖ τοὺς
[2, 8]	τόπον, ἰσχυρῶς κινεῖ ῥέων ὁ	ἄνεμος	καὶ προσπίπτων· δεῖ γὰρ νοεῖν
[2, 8]	ταύτας τὰς νήσους· ὅταν γὰρ	ἄνεμος	μέλλῃ πνευσεῖσθαι νότος, προσημαίνει πρότερον·
[2, 5]	μάλιστα συνεχῶς ἐντεῦθεν ἀεὶ πνεῖν	ἄνεμος.	Ὁ δὲ νότος ἀπὸ τῆς
[2, 5]	καὶ πλείων καὶ μᾶλλον ἀλεεινὸς	ἄνεμος	ὁ νότος ἐστὶ τοῦ βορέου,
[2, 8]	ὥσπερ ἐκνεφίας ἐξῆλθεν ὁ κινήσας	ἄνεμος,	(οἷον καὶ περὶ Ἡράκλειαν ἐγένετο
[2, 6]	καὶ ἐπ' ὀλίγον πνεῖ τις	ἄνεμος,	ὃν καλοῦσιν οἱ περὶ τὸν
[2, 5]	ἀπὸ τῆς ἐκεῖ ἄρκτου τις	ἄνεμος	οὕτως ὤν, ὃν οὐδὲν δυνατὸν
[2, 4]	τὴν ἀρχήν. Ἐπεὶ δ' ἐστὶν	ἄνεμος	πλῆθός τι τῆς ξηρᾶς ἐκ
[2, 4]	δὲ μετά τε τοὺς ὄμβρους	ἄνεμος	ὡς τὰ πολλὰ γίγνεται ἐν
[2, 8]	γενομένης καὶ ῥυέντος εἴσω τοῦ	ἀνέμου	ἐγένετο τό τε κῦμα καὶ
[2, 4]	ἄνωθεν ἀναθυμιᾶται, τοῦτο δ' ἦν	ἀνέμου	σῶμα· καὶ ὅταν ἡ τοιαύτη
[2, 4]	ἡ αὐτή ἐστιν ἥ τε	ἀνέμου	φύσις καὶ ἡ τοῦ ὑομένου
[2, 4]	μὲν οὖν ἐστιν ἡ τοῦ	ἀνέμου	φύσις καὶ πῶς γίγνεται, ἔτι
[2, 6]	τρόπον· τοῦ δ' εἶναι πλείους	ἀνέμους	ἀπὸ τῶν πρὸς ἄρκτον τόπων
[2, 4]	οὖν τὰ ὕδατα γιγνόμενα τοὺς	ἀνέμους,	καὶ παυομένων αὐτὰ γίγνεται διὰ
[2, 8]	γὰρ ἐνίοτε ἅμα πλείους πνέοντας	ἀνέμους,	ὧν ὅταν εἰς τὴν γῆν
[2, 4]	γίγνεται καὶ ὑγρά, ὁτὲ δὲ	ἀνεμώδη	καὶ αὐχμοί. Ὁτὲ μὲν οὖν
[2, 6]	ὀψιαίτερον. Οὕτω δὲ τεταγμένων τῶν	ἀνέμων,	δῆλον ὅτι ἅμα πνεῖν τοὺς
[2, 8]	ἀλλ' οὐ τὰ κύματα τῶν	ἀνέμων	εἰσὶν αἴτια, ἐπεὶ καὶ τὴν
[2, 4]	βορέαι καὶ νότοι πλεῖστοι τῶν	ἀνέμων	εἰσίν, εἴρηται· πρὸς δὲ τούτοις
[2, 4]	οὕτω γὰρ καὶ περὶ τῶν	ἀνέμων	ἔχει· κινηθείη γὰρ ἂν πολὺ
[2, 5]	οὖν αἰτία τούτων ἐστὶ τῶν	ἀνέμων,	καὶ πῶς ἔχουσι πρὸς ἀλλήλους,
[2, 4]	βορέαι καὶ νότοι γίγνονται τῶν	ἀνέμων·	ὁ γὰρ ἥλιος τούτους μόνους
[2, 6]	Διὸ καὶ αἰθριώτατοί εἰσι τῶν	ἀνέμων·	πνέοντες γὰρ ἐγγύθεν μάλιστα ἀποβιαζόμενοί
[2, 6]	τοῦ ἀπηλιώτου. Περὶ μὲν οὖν	ἀνέμων,	τῆς τε ἐξ ἀρχῆς αὐτῶν
[2, 8]	γῆν. Ἤδη δὲ καὶ ὕδατα	ἀνερράγη	γιγνομένων σεισμῶν· ἀλλ' οὐ διὰ
[2, 3]	δεῖ ὑπολαβεῖν· τὸ μὲν γὰρ	ἀνέρχεται,	τὸ δὲ πάλιν συγκαταβαίνει, καὶ
[2, 8]	σεισμοῦ τά τε περὶ Σίπυλον	ἀνετράπη	καὶ τὸ Φλεγραῖον καλούμενον πεδίον
[2, 8]	τοὺς πρὸ τῶν σεισμῶν· καὶ	ἄνευ	δὲ σεισμῶν ἤδη που γεγόνασιν
[2, 8]	τὸν ἥλιον ἀχλυώδη καὶ ἀμαυρότερον	ἄνευ	νέφους, καὶ πρὸ τῶν ὀρθρίων
[2, 8]	θάλαττα ταύτῃ. Ποιεῖ δὲ ψόφον	ἄνευ	σεισμοῦ διά τε τὴν εὐρυχωρίαν
[2, 8]	δὲ ποντίας οὐκ ἔστιν κινῆσαι	ἄνευ	τῆς θαλάττης ὅλης, ὑφ' ἧς
[2, 4]	ἔστι δ' οὔτε τὸ ὑγρὸν	ἄνευ	τοῦ ξηροῦ οὔτε τὸ ξηρὸν
[2, 4]	τοῦ ξηροῦ οὔτε τὸ ξηρὸν	ἄνευ	τοῦ ὑγροῦ, ἀλλὰ πάντα ταῦτα
[2, 8]	ἀνῴδει τι τῆς γῆς, καὶ	ἀνῄει	οἷον λοφώδης ὄγκος μετὰ ψόφου·
[2, 8]	τὸν φέψαλον καὶ τὴν τέφραν	ἀνῆκεν	καὶ τήν τε Λιπαραίων πόλιν
[2, 8]	δῆλον ὅτι οὐκ εὐθὺς ἅπασαν	ἀνήλωσεν	τὴν ὕλην, ἐξ ἧς ἐποίησε
[2, 3]	τί οὐκ εἰ καὶ τότε	ἀνήχθη	καὶ νῦν πάσχει ταὐτό. Ἀλλὰ
[2, 1]	ἀρχήν. Οἱ δὲ σοφώτεροι τὴν	ἀνθρωπίνην	σοφίαν ποιοῦσιν αὐτῆς γένεσιν· εἶναι
[2, 3]	ἣν ἐάν τις ἐμβάλῃ συνδήσας	ἄνθρωπον	ἢ ὑποζύγιον ἐπιπλεῖν καὶ οὐ
[2, 8]	ᾧ γενομένων ἔσται ἡ ἔκλειψις.	Ἀνιεμένου	οὖν ᾧ κατείχετο ὁ ἀὴρ
[2, 4]	ᾗ μὲν γὰρ ῥευσεῖται τὸ	ἀνιόν,	ἐκεῖθεν τὸ αἴτιον· ἡ γὰρ
[2, 2]	ἀναγόμενον τοῦ ὑγροῦ, ἢ τὴν	ἄνοδον	τοιαύτην οὖσαν οἵανπερ τῇ γιγνομένῃ
[2, 3]	τῆς Ἐρυθείας τὰς βοῦς, ἅλας	ἀντὶ	τῶν ἰχθύων, οἳ γίγνονται αὐτοῖς
[2, 5]	γὰρ οἱ καλούμενοι λευκόνοτοι τὴν	ἀντικειμένην	ὥραν, οὐχ οὕτως δὲ γίγνονται
[2, 2]	γὰρ γίγνεσθαι τὸ ἁλμυρὸν πότιμον.	Ἀντίκειται	δὲ ἑτέρα πρὸς ταύτην τὴν
[2, 8]	ἤδη δ' ἀπομαραινόμενον, νηνεμία γίγνεται	ἀντιμεθισταμένου	τοῦ πνεύματος εἰς τὴν γῆν,
[2, 8]	γὰρ γίγνεται ὥσπερ τρόμος τις	ἀντιμεθισταμένου	τοῦ πνεύματος ἔξωθεν εἴσω ἀθρόου)
[2, 4]	οὕτω καὶ περὶ τοὺς τόπους	ἀντιπεριίστασθαι	καὶ μεταβάλλειν τὰς ἀναθυμιάσεις. Ἔτι
[2, 4]	ταὐτὸν συνωσθῶσι τὰ νέφη καὶ	ἀντιπεριστῇ	εἰς αὐτὰ ἡ ψύξις, ὕδωρ
[2, 8]	ἂν ῥυῇ· ᾗ γὰρ ἂν	ἀντιτυπήσῃ	καὶ μὴ ῥᾳδίως διέλθῃ, μάλιστά
[2, 8]	γὰρ ἤδη πλησίον ᾖ ἡ	ἀντίφραξις,	καὶ μήπω μὲν ᾖ πάμπαν
[2, 8]	τὴν γῆν ὡρμημένῳ πνεύματι, ἀλλ'	ἀντιφράττειν·	ἀποβιαζόμενα γὰρ ἄλληλα τὸ μὲν
[2, 7]	τὰ βάρος ἔχοντα τῶν σωμάτων,	ἄνω	δὲ τὰ κοῦφα καὶ τὸ
[2, 9]	γὰρ κάτω φέρεσθαι τὸ πεφυκὸς	ἄνω	δεῖ λέγεσθαι τὴν αἰτίαν, καὶ
[2, 7]	σείεσθαι δὲ φάσκειν τυπτομένην κάτωθεν	ἄνω	δι' ὅλης. Πρὸς δὲ τούτοις
[2, 9]	οὖν ἐκκρινομένη θερμότης εἰς τὸν	ἄνω	διασπείρεται τόπον· ὅση δ' ἐμπεριλαμβάνεται
[2, 7]	φησι τὸν αἰθέρα πεφυκότα φέρεσθαι	ἄνω,	ἐμπίπτοντα δ' εἰς τὰ κάτω
[2, 9]	ταῦτα βάρος ἔχοντα φέρεται πολλάκις	ἄνω)	ἡ μὲν οὖν ἐκκρινομένη θερμότης
[2, 2]	τὸ μέσον εἱλεῖσθαι· κινούμενον δ'	ἄνω	καὶ κάτω ποιεῖν τὴν ἐπίχυσιν
[2, 7]	ἁπλῶς εἰρημένην· τό τε γὰρ	ἄνω	καὶ τὸ κάτω νομίζειν οὕτως
[2, 4]	ξηρᾶς οὔσης ὑγρὰν εἶναι τὴν	ἄνω	καὶ ψυχράν, οὕτω καὶ περὶ
[2, 8]	κατά τινας τόπους, οἷον σφυγμός,	ἄνω	κάτωθεν· διὸ καὶ ἐλαττονάκις σείει
[2, 4]	ἐπὶ τοῦ σώματος, ἐὰν ἡ	ἄνω	κοιλία ξηρὰ ᾖ, τὴν κάτω
[2, 7]	κάτω τῆς ὅλης σφαίρας, καὶ	ἄνω	μὲν τούτου ὄντος τοῦ μορίου
[2, 5]	χώρας, τῆς μὲν πρὸς τὸν	ἄνω	πόλον, καθ' ἡμᾶς, τῆς δὲ
[2, 2]	συμβαίνοντος γένοιτ' ἂν τὸ λεγόμενον	ἄνω	ποταμῶν· ὅπερ ἀδύνατον. Ἔτι τὸ
[2, 7]	κινεῖν αὐτήν· τὰ μὲν γὰρ	ἄνω	συναληλεῖφθαι διὰ τοὺς ὄμβρους (ἐπεὶ
[2, 4]	καὶ χειμών, καὶ ἀνάγεταί τε	ἄνω	τὸ ὕδωρ καὶ γίγνεται πάλιν·
[2, 2]	οἷον πυρὸς μὲν ἐν τοῖς	ἄνω	τόποις, ἀέρος δὲ πλῆθος τὸ
[2, 2]	διακρινόμενον καὶ ἀτμίζον εἰς τὸν	ἄνω	τόπον, ἐκεῖ δὲ πάλιν συστὰν
[2, 4]	ἀεὶ καὶ ἀναφέρεσθαι εἰς τὸν	ἄνω	τόπον συνίσταται ἡ ἀτμὶς ψυχομένη
[2, 9]	τὸ θερμὸν διακρινόμενον εἰς τὸν	ἄνω	τόπον, ταύτῃ πυκνοτέραν καὶ ψυχροτέραν
[2, 7]	σομφήν) ὡς ὄντος τοῦ μὲν	ἄνω	τοῦ δὲ κάτω τῆς ὅλης
[2, 9]	τοιαῦτα φέρεται κάτω, καίτοι πεφυκότος	ἄνω	τοῦ θερμοῦ φέρεσθαι παντός· ἀλλ'
[2, 8]	καλουμένων νήσων) ἐν ταύτῃ γὰρ	ἀνῴδει	τι τῆς γῆς, καὶ ἀνῄει
[2, 9]	ἡλίου ἀκτίνων, Ἀναξαγόρας δὲ τοῦ	ἄνωθεν	αἰθέρος, ὃ δὴ ἐκεῖνος καλεῖ
[2, 9]	μᾶλλον δ' ἡ κατάσπασις τοῦ	ἄνωθεν	αἰθέρος. Τοῦ τε γὰρ κάτω
[2, 2]	οὐδὲν μᾶλλον ῥευσοῦνται κάτωθεν ἢ	ἄνωθεν,	ἀλλ' ἐφ' ὁπότερ' ἂν ῥέψῃ
[2, 4]	αὐτῇ θερμοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ	ἄνωθεν	ἀναθυμιᾶται, τοῦτο δ' ἦν ἀνέμου
[2, 4]	φανερῶς ἐληλυθέναι τὸν ἄνεμον, ὡς	ἄνωθεν	αὐτῶν ἐχόντων τὴν ἀρχήν. Ἐπεὶ
[2, 2]	οἷον εἰ ῥεῖν ἤρξαντο κάτωθεν,	ἄνωθεν	εἰσβάλλειν. Εἶναι δὲ μέχρι τοῦ
[2, 3]	ἀνάγεται καὶ γίγνεται πότιμον καὶ	ἄνωθεν	ἐν τῷ ὑομένῳ κατέρχεται ἄλλο
[2, 4]	ἀρχὴ τῶν πνευμάτων ἐστί, πότερον	ἄνωθεν	ἢ κάτωθεν· ἡ μὲν γὰρ
[2, 4]	κάτωθεν· ἡ μὲν γὰρ κίνησις	ἄνωθεν	καὶ πρὶν πνεῖν, ὁ δ'
[2, 9]	δὴ ἐκεῖνος καλεῖ πῦρ κατενεχθὲν	ἄνωθεν	κάτω. Τὴν μὲν οὖν διάλαμψιν
[2, 2]	ληφθέν, ὡς οὔτε τρεφομένων τῶν	ἄνωθεν,	οὔτε τοῦ μὲν μένοντος ἀέρος
[2, 4]	τῆς μὲν κινήσεως ἡ ἀρχὴ	ἄνωθεν,	τῆς δὲ ὕλης καὶ τῆς
[2, 9]	Παντοδαποὶ δὲ ψόφοι διὰ τὴν	ἀνωμαλίαν	τε γίγνονται τῶν νεφῶν καὶ
[2, 4]	ἡ δὲ τὸ μὲν ὅλον	ἀνώνυμος,	τῷ δ' ἐπὶ μέρους ἀνάγκη
[2, 1]	τὰ φρεατιαῖα καλούμενα· πάντων γὰρ	ἀνωτέρω	δεῖ τὴν πηγὴν εἶναι τῆς
[2, 3]	περὶ μὲν τούτων πλείω τῆς	ἀξίας	ἐνδιατέτριφεν ὁ λόγος· περὶ δὲ
[2, 5]	ὑπὸ τὴν ἄρκτον ὑπὸ ψύχους	ἀοίκητα.	Φέρεται δὲ καὶ ὁ στέφανος
[2, 5]	ἦν πρὸς ἄρκτον, νῦν δ'	ἀοίκητοι	πρότερον γίγνονται οἱ τόποι πρὶν
[2, 5]	ἐπὶ πλάτος μὲν μέχρι τῶν	ἀοικήτων	ἴσμεν τὴν οἰκουμένην· ἔνθα μὲν
[2, 5]	μεταβολαὶ πάντων ταραχώδεις διὰ τὴν	ἀοριστίαν	εἰσίν. Οἱ δ' ἐτησίαι πνέουσι
[2, 6]	λίψ· ἀπηλιώτης δὲ ὅ τε	ἀπ'	ἀνατολῆς ἰσημερινῆς καὶ ὁ εὖρος·
[2, 6]	ἀπηλιωτικά (θερμότερα γὰρ διὰ τὸ	ἀπ'	ἀνατολῆς πνεῖν) Διωρισμένων οὖν τῷ
[2, 6]	ὑπὸ τὸν ἥλιόν ἐστι τὰ	ἀπ'	ἀνατολῆς· τὰ δ' ἀπὸ δυσμῆς
[2, 6]	τοῦ Δ εὖρος· οὗτος γὰρ	ἀπ'	ἀνατολῆς χειμερινῆς πνεῖ, γειτνιῶν τῷ
[2, 6]	ξηροὶ δὲ ἀργέστης καὶ εὖρος·	ἀπ'	ἀρχῆς δὲ οὗτος ξηρός, τελευτῶν
[2, 6]	διάμετρον τὸ σημεῖον, εἰ μὴ	ἀπ'	αὐτοῦ καὶ ἐπ' ὀλίγον πνεῖ
[2, 9]	τὸ ὕδωρ στίλβειν τυπτόμενον ἀνακλωμένης	ἀπ'	αὐτοῦ τῆς ὄψεως πρός τι
[2, 5]	μή που κωλύει θαλάττης πλῆθος,	ἅπαν	εἶναι πορεύσιμον, καὶ κατὰ τὰ
[2, 2]	ἀναφέρεται ταχὺ διὰ τὸν ἥλιον	ἅπαν,	τὸ δ' ὑπολείπεται διὰ τὴν
[2, 3]	γὰρ ὅτι ἡ θάλαττά ἐστιν	ἅπαν	τὸ ποτάμιον ὕδωρ· οὐδενὶ γὰρ
[2, 2]	ἀδύνατόν (ἐστιν. Λέγεται γὰρ ὡς	ἅπαντα	μὲν εἰς ἄλληλα συντέτρηται ὑπὸ
[2, 1]	εἶναι γὰρ τὸ πρῶτον ὑγρὸν	ἅπαντα	τὸν περὶ τὴν γῆν τόπον,
[2, 1]	ἓν ἀεὶ γιγνόμενον καὶ συρρέον	ἀπαντᾶν	πρώτην. Τῶν δὲ στασίμων τὰ
[2, 2]	οἱ ποταμοὶ ῥέουσιν εἰς αὐτὸν	ἅπαντες	καὶ πᾶν τὸ γιγνόμενον ὕδωρ·
[2, 2]	πάλιν εἰς ὕδωρ, ἀλλ' ὁμοίως	ἅπαντος	διαλυο- μένου καὶ συνισταμένου πάλιν
[2, 3]	δὲ τῆς ἁλμυρότητος, τοῖς μὲν	ἅπαξ	γεννήσασι καὶ ὅλως αὐτὴν γεννῶσιν
[2, 3]	τὸ προανελθόν· διαφέρει γὰρ οὐδὲν	ἅπαξ	τοῦτ' εἰπεῖν ἢ πολλάκις. Εἰ
[2, 6]	τοῖς ἄλλοις μάλιστα καὶ παύουσιν	ἀπαρκτίαι	καὶ θρασκίαι καὶ ἀργέσται· διὰ
[2, 6]	ἀνατολὴ ἰσημερινή. βορέας δὲ καὶ>	ἀπαρκτίας	ἀπὸ τοῦ Η· ἐνταῦθα γὰρ
[2, 6]	ἀργέστας καὶ ζεφύρους (ὁ γὰρ	ἀπαρκτίας	ζέφυρός ἐστιν) ἀρχόμενοι μὲν ἀπὸ
[2, 6]	ἀτμίδα ἣν προωθεῖ. Αἴθριοι δὲ	ἀπαρκτίας,	θρασκίας, ἀργέστης· ἡ δ' αἰτία
[2, 6]	μάλιστα, εἶτα ἔαρος, καὶ μάλιστα	ἀπαρκτίας	καὶ θρασκίας καὶ ἀργέστης. Αἴτιον
[2, 6]	οὗτοι γὰρ ψυχρότατοι. χαλαζώδεις δὲ	ἀπαρκτίας	καὶ θρασκίας καὶ ἀργέστης. Καυματώδης
[2, 6]	πνευμάτων βορέας μὲν ὅ τ'	ἀπαρκτίας	κυριώτατα, καὶ θρασκίας καὶ μέσης·
[2, 6]	ὑδατώδης. Νιφετώδης δὲ μέσης καὶ	ἀπαρκτίας	μάλιστα· οὗτοι γὰρ ψυχρότατοι. χαλαζώδεις
[2, 6]	οὗτος γὰρ μέσος ἀργέστου καὶ	ἀπαρκτίου·	ἀπὸ δὲ τοῦ Κ ὃν
[2, 6]	οὗτος γὰρ μέσος καικίου καὶ	ἀπαρκτίου.	Ἡ δὲ τοῦ ΙΚ διάμετρος
[2, 6]	περὶ δυσμὰς οἰκοῦσιν ἐκ τῶν	ἀπαρκτίων	εἰς θρασκίας καὶ ἀργέστας καὶ
[2, 1]	Ἡ δ' ἐντὸς Ἡρακλείων στηλῶν	ἅπασα	κατὰ τὴν τῆς γῆς κοιλότητα
[2, 8]	πνεύματος δῆλον ὅτι οὐκ εὐθὺς	ἅπασαν	ἀνήλωσεν τὴν ὕλην, ἐξ ἧς
[2, 7]	τοὺς ὄμβρους (ἐπεὶ φύσει γε	ἅπασαν	ὁμοίως εἶναι σομφήν) ὡς ὄντος
[2, 8]	ἀρχὴν ἔχει, ὥστ' ἐφ' ἓν	ἁπάσας	ὁρμᾶν· ὁ δ' ἥλιος οὐχ
[2, 3]	τιθέασι, καὶ γίγνεται ψυχθέν, ὅταν	ἀπατμίσῃ	τὸ ὑγρὸν ἅμα τῷ θερμῷ,
[2, 9]	δὲ τὴν Ἑστίαν, οἱ δ'	ἀπειλὴν	τούτων. γίγνεται δ' ὅταν ἡ
[2, 5]	γενέσθαι τὴν ἀναθυμίασιν· ὅταν δ'	ἀπέλθῃ	μικρόν, σύμμετρος ἤδη γίγνεται ἡ
[2, 3]	ἁλμυρὸς γίγνεται ὁ ἱδρώς, πότερον	ἀπελθόντος	τινὸς μόνον οἷον τοῦ γλυκυτάτου,
[2, 3]	μᾶλλον εἰκός, ὥσπερ φασί τινες,	ἀπελθόντος	τοῦ πλείστου καὶ μετεωρισθέντος τοῦ
[2, 3]	τε γὰρ τοῖς σώμασι τὸ	ἀπεπτότατον	ἁλμυρὸν καὶ πικρόν, ὥσπερ καὶ
[2, 3]	πικρόν, ὥσπερ καὶ πρότερον εἴπομεν·	ἀπεπτότατον	γὰρ τὸ περίττωμα τῆς ὑγρᾶς
[2, 3]	νομίζειν, εἶτα τὴν μὲν ἀρχὴν	ἀπεσβέσθαι	τοῦ πυρός, δι' ἧς δὲ
[2, 7]	καὶ πρότερον Ἀναξιμένης ὁ Μιλήσιος	ἀπεφήναντο,	καὶ τούτων ὕστερον Δημόκριτος ὁ
[2, 6]	κατὰ τὸ εἶδος· πλεῖστον δ'	ἀπέχει	κατὰ τόπον τὰ κείμενα πρὸς
[2, 6]	ἐναντία κατὰ τόπον, πλεῖστον δ'	ἀπέχει	τὰ κατὰ διάμετρον, ἀναγκαῖον καὶ
[2, 6]	κατ' εἶδος ἐναντία τὰ πλεῖστον	ἀπέχοντα	κατὰ τὸ εἶδος· πλεῖστον δ'
[2, 6]	Ἐπεὶ οὖν τὰ μὲν πλεῖστον	ἀπέχοντα	κατὰ τόπον ἐναντία κατὰ τόπον,
[2, 6]	κατὰ τόπον εἶναι τὰ πλεῖστον	ἀπέχοντα	κατὰ τόπον, ὥσπερ κατ' εἶδος
[2, 3]	τῆς τροφῆς ὑπόστασις διὰ τὴν	ἀπεψίαν·	ἐν δὲ τῇ γῇ τίνα
[2, 4]	εἰς τῶν πόρρω τινὰ τόπων	ἀπεώσθη	ὑπὸ πνευμάτων· ὁτὲ δὲ αὕτη
[2, 6]	ἔνιοι καλοῦσιν, καὶ εὖρος, ὃν	ἀπηλιώτην.	ξηροὶ δὲ ἀργέστης καὶ εὖρος·
[2, 6]	δυσμὴ ἰσημερινή. Ἐναντίος δὲ τούτῳ	ἀπηλιώτης	ἀπὸ τοῦ Β· τοῦτο γὰρ
[2, 6]	ὁ ἀπὸ μεσημβρίας καὶ λίψ·	ἀπηλιώτης	δὲ ὅ τε ἀπ' ἀνατολῆς
[2, 6]	δυσμῶν πνεῖν) νότῳ δὲ τὰ	ἀπηλιωτικά	(θερμότερα γὰρ διὰ τὸ ἀπ'
[2, 6]	διὰ δὲ τὸ τῷ τόπῳ	ἀπηλιωτικὸς	εἶναι ἔχει πολλὴν ὕλην καὶ
[2, 6]	μέσης· ὁ δὲ καικίας κοινὸς	ἀπηλιώτου	καὶ βορέου· νότος δὲ ὅ
[2, 6]	πρὸς ἕω περιίστανται μέχρι τοῦ	ἀπηλιώτου.	Περὶ μὲν οὖν ἀνέμων, τῆς
[2, 4]	μὲν ἡ ἀναθυμίασις τοῦ ὑγροῦ,	ἀπιόντος	δὲ πρὸς τὸν ἐναντίον τόπον
[2, 2]	ῥεόντων ἀναρίθμων καὶ τὸ μέγεθος	ἀπλέτων	οὐδὲν ἡ θάλαττα γίγνεται πλείων)
[2, 7]	ἴσως δεῖ λέγειν ὡς λίαν	ἁπλῶς	εἰρημένην· τό τε γὰρ ἄνω
[2, 1]	βραχέα μὲν διὰ τὸν πηλόν,	ἄπνοα	δ' ἐστὶν ὡς ἐν κοίλῳ
[2, 4]	ἐν τῷ χειμῶνι νήνεμα καὶ	ἄπνοα,	κατ' αὐτὸν ἐκεῖνον τὸν τόπον·
[2, 6]	τούτῳ (κατὰ διάμετρον γὰρ κεῖται)	Ἀπὸ	δὲ τοῦ Δ εὖρος· οὗτος
[2, 6]	ἐφ' οὗ Γ δυσμὴ χειμερινή.	Ἀπὸ	δὲ τοῦ Ζ ἤχθω διάμετρος
[2, 6]	Η ἐναντίον· κατὰ διάμετρον γάρ.	Ἀπὸ	δὲ τοῦ Ζ καικίας· αὕτη
[2, 6]	γὰρ μέσος ἀργέστου καὶ ἀπαρκτίου·	ἀπὸ	δὲ τοῦ Κ ὃν καλοῦσιν
[2, 6]	τὰ ἀπ' ἀνατολῆς· τὰ δ'	ἀπὸ	δυσμῆς ἀπολείπει τε θᾶττον καὶ
[2, 6]	οἱ δὲ σκίρωνα· οὗτος γὰρ	ἀπὸ	δυσμῆς θερινῆς πνεῖ, καὶ κατὰ
[2, 6]	τὰ ἀπὸ τῆς ἕω τῶν	ἀπὸ	δυσμῆς, ὅτι πλείω χρόνον ὑπὸ
[2, 6]	τοῦ Γ λίψ· οὗτος γὰρ	ἀπὸ	δυσμῆς χειμερινῆς, ἐναντίος δὲ τούτῳ
[2, 6]	βορέᾳ (ψυχρότερα γὰρ διὰ τὸ	ἀπὸ	δυσμῶν πνεῖν) νότῳ δὲ τὰ
[2, 5]	διαφέρει τοῦ πλάτους. Τὸ γὰρ	ἀπὸ	Ἡρακλείων στηλῶν μέχρι τῆς Ἰνδικῆς
[2, 5]	τροπῆς (δέοι γὰρ ἂν ἄλλον	ἀπὸ	θερινῆς εἶναι τροπῆς· οὕτως γὰρ
[2, 6]	οὓς οὐκ ἔστιν ἐναντία πνεύματα.	Ἀπὸ	μὲν γὰρ τοῦ Ι ὃν
[2, 6]	δὲ ὅ τε ἰθαγενὴς ὁ	ἀπὸ	μεσημβρίας καὶ λίψ· ἀπηλιώτης δὲ
[2, 8]	ἀναγκαῖον καὶ ἀπὸ ὑγροῦ καὶ	ἀπὸ	ξηροῦ γίγνεσθαι ἀναθυμίασιν, ὥσπερ εἴπομεν
[2, 4]	δὲ τοῦ γίγνεσθαι μάλιστα πνεύματα	ἀπό	τε τῆς ἄρκτου καὶ (μεσημβρίας
[2, 4]	πνευμάτων. Καλοῦνται δ' οἱ μὲν	ἀπὸ	τῆς ἄρκτου βορέαι, οἱ δὲ
[2, 6]	ἀπαρκτίας ζέφυρός ἐστιν) ἀρχόμενοι μὲν	ἀπὸ	τῆς ἄρκτου, τελευτῶντες δ' εἰς
[2, 5]	καθάπερ ἐνταῦθα βορέας ἐστίν, κἀκείνοις	ἀπὸ	τῆς ἐκεῖ ἄρκτου τις ἄνεμος
[2, 5]	θερινῆς τροπῆς πνεῖ, καὶ οὐκ	ἀπὸ	τῆς ἑτέρας ἄρκτου. Δύο γὰρ
[2, 6]	οὕτως ἐκάλεσαν. θερμότερα μὲν τὰ	ἀπὸ	τῆς ἕω τῶν ἀπὸ δυσμῆς,
[2, 5]	πνεῖν ἄνεμος. Ὁ δὲ νότος	ἀπὸ	τῆς θερινῆς τροπῆς πνεῖ, καὶ
[2, 4]	τῆς ἄρκτου βορέαι, οἱ δὲ	ἀπὸ	τῆς μεσημβρίας νότοι. Ἡ δὲ
[2, 8]	τὸ ἀμαυροῦσθαι τὸ θερμὸν τὸ	ἀπὸ	τῆς σελήνης, (ὅταν πλησίον ἤδη
[2, 8]	ὥστε ῥεῖν, ὅταν ἀρχὴν λάβωσιν	ἀπὸ	τῆς τοῦ ἡλίου φορᾶς ἤδη
[2, 8]	τὰ θερμὰ τὰ περὶ Αἰδηψὸν	ἀπὸ	τοιαύτης αἰτίας γέγονε. Περὶ δὲ
[2, 3]	ἀλεεινότατος ἄνεμός ἐστιν, καὶ πνεῖ	ἀπὸ	τόπων ξηρῶν καὶ θερμῶν, ὥστε
[2, 6]	πνεύματα ὧδε· ζέφυρος μὲν τὸ	ἀπὸ	τοῦ Α· τοῦτο γὰρ δυσμὴ
[2, 3]	διαφέρει τοσοῦτον ὥστε τὰ πλοῖα	ἀπὸ	τοῦ αὐτοῦ τῶν ἀγωγίμων βάρους
[2, 6]	ἰσημερινή. Ἐναντίος δὲ τούτῳ ἀπηλιώτης	ἀπὸ	τοῦ Β· τοῦτο γὰρ ἀνατολὴ
[2, 8]	ἐπὶ μῆκος γὰρ πολλαπλασία τῆς	ἀπὸ	τοῦ βάθους ἡ διάκρισις. Ὅπου
[2, 6]	Ἐναντίος δὲ τούτῳ οὐχ ὁ	ἀπὸ	τοῦ Γ λίψ, ἀλλ' ὁ
[2, 6]	τοῦ Ε πνέων, ἀλλ' ὁ	ἀπὸ	τοῦ Γ λίψ· οὗτος γὰρ
[2, 6]	διάμετρος ἐπὶ τὸ Γ, καὶ	ἀπὸ	τοῦ Δ ἐπὶ τὸ Ε.
[2, 6]	τοῦ Γ λίψ, ἀλλ' ὁ	ἀπὸ	τοῦ Ε, ὃν καλοῦσιν οἱ
[2, 6]	θερινή. Ἐναντίος δ' οὐχ ὁ	ἀπὸ	τοῦ Ε πνέων, ἀλλ' ὁ
[2, 5]	ὁ νότος οὐκ ἔστιν ὁ	ἀπὸ	τοῦ ἑτέρου πόλου πνέων ἄνεμος,
[2, 6]	ἰσημερινή. βορέας δὲ καὶ> ἀπαρκτίας	ἀπὸ	τοῦ Η· ἐνταῦθα γὰρ ἡ
[2, 8]	ἀπολελοιπὸς τὸ φῶς καὶ τὸ	ἀπὸ	τοῦ ἡλίου θερμὸν ἐκ τοῦ
[2, 6]	ἄρκτος. Ἐναντίος δὲ τούτῳ νότος	ἀπὸ	τοῦ Θ· μεσημβρία τε γὰρ
[2, 5]	ἐκεῖθεν τόπων) ὥστ' ἀνάγκη τὸν	ἀπὸ	τοῦ κατακεκαυμένου τόπου πνέοντα ἄνεμον
[2, 6]	τῷ θρασκίᾳ (ἔπνει γὰρ ἂν	ἀπὸ	τοῦ Ν· τοῦτο γὰρ κατὰ
[2, 4]	τόπους, ἀλλὰ πρὸς τούτους καὶ	ἀπὸ	τούτων, ἐπὶ δυσμὰς δὲ καὶ
[2, 4]	φορὰν τὴν ἐπὶ τροπὰς καὶ	ἀπὸ	τροπῶν θέρος γίγνεται καὶ χειμών,
[2, 9]	Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ τὴν	ἀπὸ	τῶν ἀκτίνων θερμότητα φάναι τὴν
[2, 6]	τοῦ δ' εἶναι πλείους ἀνέμους	ἀπὸ	τῶν πρὸς ἄρκτον τόπων ἢ
[2, 5]	δ' ὅτι ὁ μὲν βορέας	ἀπὸ	τῶν ὑπὸ τὴν ἄρκτον πνεῖ
[2, 8]	ἐπειδὴ φανερὸν ὅτι ἀναγκαῖον καὶ	ἀπὸ	ὑγροῦ καὶ ἀπὸ ξηροῦ γίγνεσθαι
[2, 5]	δ' οὔτ' ἐκεῖνος, οὔτε ὁ	ἀπὸ	χειμερινῆς τροπῆς (δέοι γὰρ ἂν
[2, 8]	ἐναπολαμβάνεσθαι ἐν στενοτέροις τόποις καὶ	ἀποβιάζεσθαι	εἰς ἐλάττω τόπον τὴν τοιαύτην
[2, 8]	ἰσχὺν ὥστε πολλοὺς ἅμα πειρωμένους	ἀποβιάζεσθαι	μὴ δύνασθαι κρατεῖν τῆς κινήσεως
[2, 8]	καὶ κωλύει τῷ βάρει καὶ	ἀποβιάζεται·	ἔτι δὲ ῥεῖ καὶ οὐ
[2, 8]	γῆν ὡρμημένῳ πνεύματι, ἀλλ' ἀντιφράττειν·	ἀποβιαζόμενα	γὰρ ἄλληλα τὸ μὲν πνεῦμα
[2, 6]	ἀνέμων· πνέοντες γὰρ ἐγγύθεν μάλιστα	ἀποβιαζόμενοί	τε τἆλλα πνεύματα παύουσι, καὶ
[2, 7]	μὴ δύνασθαι δέχεσθαι τὰς κοιλίας	ἀποβιαζόμενον	ποιεῖν τὸν σεισμόν, καὶ ξηραινομένην
[2, 6]	διάμετρον γάρ· ἅτερος οὖν παύσεται	ἀποβιασθείς)	τοὺς δὲ μὴ οὕτως κειμένους
[2, 5]	πᾶσάν ἐστιν· ἔστιν γὰρ ὥσπερ	ἀπόγειον	τὸ πνεῦμα τὸ βόρειον (ἕως
[2, 2]	ὕδωρ· κἂν μὴ κατ' ἐνιαυτὸν	ἀποδιδῷ	καὶ καθ' ἑκάστην ὁμοίως χώραν,
[2, 2]	ἔν γέ τισιν τεταγμένοις χρόνοις	ἀποδίδωσι	πᾶν τὸ ληφθέν, ὡς οὔτε
[2, 7]	ὅλης. Πρὸς δὲ τούτοις οὐδὲν	ἀποδίδωσι	τῶν συμβαινόντων περὶ τοὺς σεισμούς·
[2, 3]	Τούτων δ' οὕτως ἐχόντων, πειρατέον	ἀποδοῦναι	τὴν αἰτίαν καὶ περὶ τῆς
[2, 5]	τροπῆς· οὕτως γὰρ τὸ ἀνάλογον	ἀποδώσει·	νῦν δ' οὐκ ἔστιν· εἷς
[2, 9]	ὁ λόγος ἀπραγμόνως εἴρηται λίαν·	ἀποκεκριμένον	τε γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τὸ
[2, 4]	ἄνεμοι κατέχωσι, παυομένων διὰ τὸ	ἀποκρίνεσθαι	τὸ θερμὸν ἀεὶ καὶ ἀναφέρεσθαι
[2, 3]	γὰρ δι' ἠθμοῦ τὸ γεῶδες	ἀποκρίνεται	καὶ τὸ ποιοῦν τὴν ἁλμυρότητα
[2, 5]	μὲν ἐπιπολῆς καὶ ἀσθενῆ τότε	ἀποκρίνεται,	τὰ δὲ μᾶλλον πεπηγότα πλείονος
[2, 8]	εἰς ἐλάττω τόπον τὴν τοιαύτην	ἀπόκρισιν,	πληρουμένων τῶν κοιλιῶν ὕδατος, ὅταν
[2, 4]	σῶμα· καὶ ὅταν ἡ τοιαύτη	ἀπόκρισις	ᾖ καὶ ἄνεμοι κατέχωσι, παυομένων
[2, 9]	τῶν ἀκτίνων θερμότητα φάναι τὴν	ἀπολαμβανομένην	ἐν τοῖς νέφεσιν εἶναι τούτων
[2, 6]	ἀνατολῆς· τὰ δ' ἀπὸ δυσμῆς	ἀπολείπει	τε θᾶττον καὶ πλησιάζει τῷ
[2, 8]	καὶ μήπω μὲν ᾖ πάμπαν	ἀπολελοιπὸς	τὸ φῶς καὶ τὸ ἀπὸ
[2, 8]	ἐκ τοῦ ἀέρος, ἤδη δ'	ἀπομαραινόμενον,	νηνεμία γίγνεται ἀντιμεθισταμένου τοῦ πνεύματος
[2, 8]	μῆκος εὐθύτητι διηκριβωμένον, τοῦ πνεύματος	ἀπομαραινομένου	διὰ τὴν μετάστασιν. Τὸ δ'
[2, 8]	εἰς τὴν γῆν, τὸ πεφυκὸς	ἀποπνεῖν	ἐκ τῆς γῆς. Αἵ τε
[2, 4]	τόπον· ἀλλὰ τὸ κατὰ μικρὸν	ἀποπνέον	καὶ λανθάνον ἔξω προϊὸν ἤδη
[2, 2]	οἰκείῳ τόπῳ· τοῦτο γὰρ οἰητέον	ἀπορηθῆναί	τε προσηκόντως (ἄλογον γὰρ εἰ
[2, 3]	Καὶ δὴ καὶ περὶ οὗ	ἀπορῆσαι	πρότερον ἀναγκαῖον, πότερον καὶ ἡ
[2, 2]	πλείων) τοῦτο οὐδὲν μὲν ἄτοπον	ἀπορῆσαί	τινας, οὐ μὴν ἐπιβλέψαντά γε
[2, 4]	συνέπεται τῇ φορᾷ. Διὸ καὶ	ἀπορήσειεν	ἄν τις ποτέρωθεν ἡ ἀρχὴ
[2, 2]	ἑτέρα πρὸς ταύτην τὴν δόξαν	ἀπορία,	τί δή ποτ' οὐκ ἔστιν
[2, 2]	Τὸ δὲ ζητεῖν τὴν ἀρχαίαν	ἀπορίαν,	διὰ τί τοσοῦτον πλῆθος ὕδατος
[2, 2]	ἡμέραν. Ἐκ ταύτης δὴ τῆς	ἀπορίας	καὶ ἀρχὴ τῶν ὑγρῶν ἔδοξεν
[2, 2]	αἴτιον ἅμα ταύτης τε τῆς	ἀπορίας	λύσις ἔσται, καὶ περὶ θαλάττης
[2, 5]	ξηρὸν ὑγρότητα, τοῦτο θερμαινόμενον θυμιᾶται.	Ἀποροῦσι	δέ τινες διὰ τί βορέαι
[2, 3]	κρήνη τίς ἐστιν ὕδατος πλατυτέρου,	ἀπορρεῖ	δ' (αὕτη εἰς ποταμὸν πλησίον
[2, 3]	τὴν Σκυθικὴν πικρά· τὸ δ'	ἀπορρέον	αὐτῆς τὸν ποταμὸν εἰς ὃν
[2, 7]	ῥήγνυσθαι, καὶ ὑπὸ τούτων τῶν	ἀπορρηγνυμένων	κολωνῶν ἐμπιπτόντων σείεσθαι· διὸ καὶ
[2, 8]	συνιοῦσα δι' ὑγρότητα ἡ ἀτμιδώδης	ἀπόρροια	ποιεῖ τὸ ψῦχος, ἐν οἷς
[2, 1]	τῶν γενῶν αὐτήν· οὔτε γὰρ	ἀπόρρυτός	ἐστιν οὔτε χειροποίητος, τὰ δὲ
[2, 5]	αἰτίας· ἢ γὰρ διὰ ψῦχος	ἀποσβεννυμένης	τῆς ἀναθυμιάσεως, οἷον ὅταν γένηται
[2, 9]	τύπτῃ· φαίνεται γὰρ τὸ ὕδωρ	ἀποστίλβον	τῆς νυκτός· οὕτως ἐν τῇ
[2, 8]	τῶν ἡμερῶν νηνεμώτεραι διὰ τὴν	ἀπουσίαν	τὴν τοῦ ἡλίου· ὥστ' ἔσω
[2, 6]	τε τἆλλα πνεύματα παύουσι, καὶ	ἀποφυσῶντες	τὰ συνιστάμενα νέφη ποιοῦσιν αἰθρίαν,
[2, 9]	καὶ γὰρ οὗτος ὁ λόγος	ἀπραγμόνως	εἴρηται λίαν· ἀποκεκριμένον τε γὰρ
[2, 3]	διὸ (ψυ( χρός· τῷ δ'	ἀπωθεῖν	αἴθριος ἐνταῦθα, ἐν δὲ τοῖς
[2, 8]	τὸ ἐκ τῆς γῆς ἀναφυσώμενον	ἀπωθεῖσθαι	πάλιν εἴσω, ᾗπερ ἐπέρχεται ἡ
[2, 6]	πολλῷ πλέον ὕδωρ καὶ χιὼν	ἀπωθεῖται	εἰς τοῦτο τὸ μέρος διὰ
[2, 8]	πλῆθος τῆς θαλάττης πολλῆς προσφερομένης	ἀπωθεῖται	πάλιν εἰς τὴν γῆν, τὸ
[2, 8]	ἔξω) καὶ δι' ὀλιγότητα τοῦ	ἀπωθουμένου	ἀέρος. Ἔτι τὸ γίγνεσθαι τὸν
[2, 8]	ὑπ' ἄλλου πνεύματος τὴν θάλατταν	ἀπῶσαι	μὲν ὅλως μὴ δύνηται, προωθοῦν
[2, 6]	καικίας μὲν σφόδρα, λὶψ δὲ	ἀραιοτέροις,	καικίας μὲν διά τε τὸ
[2, 6]	παύουσιν ἀπαρκτίαι καὶ θρασκίαι καὶ	ἀργέσται·	διὰ τὸ ἐγγυτάτω γὰρ τὴν
[2, 6]	τῶν ἀπαρκτίων εἰς θρασκίας καὶ	ἀργέστας	καὶ ζεφύρους (ὁ γὰρ ἀπαρκτίας
[2, 6]	Ε, ὃν καλοῦσιν οἱ μὲν	ἀργέστην;	οἱ δ' ὀλυμπίαν, οἱ δὲ
[2, 6]	μάλιστα ἀπαρκτίας καὶ θρασκίας καὶ	ἀργέστης.	Αἴτιον δ' ὅτι οἱ ἐκνεφίαι
[2, 6]	προωθεῖ. Αἴθριοι δὲ ἀπαρκτίας, θρασκίας,	ἀργέστης·	ἡ δ' αἰτία εἴρηται πρότερον.
[2, 6]	εὖρος, ὃν ἀπηλιώτην. ξηροὶ δὲ	ἀργέστης	καὶ εὖρος· ἀπ' ἀρχῆς δὲ
[2, 6]	ὅ τε ἰθαγενὴς καὶ ὁ	ἀργέστης	καλούμενος. Ὅλως δὲ τὰ μὲν
[2, 6]	δὲ ἀπαρκτίας καὶ θρασκίας καὶ	ἀργέστης.	Καυματώδης δὲ νότος καὶ ζέφυρος
[2, 6]	καλοῦσι θρασκίαν· οὗτος γὰρ μέσος	ἀργέστου	καὶ ἀπαρκτίου· ἀπὸ δὲ τοῦ
[2, 3]	διαμένει τῶν αὐτῶν οὖσα μορίων	ἀριθμῷ	ἢ τῷ εἴδει καὶ τῷ
[2, 5]	οὐχ ὅταν μάλιστα πλησιάζῃ πρὸς	ἄρκτον,	ἀλλ' ὅταν πλείων μὲν ᾖ
[2, 1]	Περὶ δὲ τοῦ τὰ πρὸς	ἄρκτον	εἶναι τῆς γῆς ὑψηλὰ σημεῖόν
[2, 4]	δὲ καὶ τὰ περὶ τὴν	ἄρκτον	ἐν τῷ χειμῶνι νήνεμα καὶ
[2, 4]	δέ εἰσιν ὅ τε πρὸς	ἄρκτον	καὶ μεσημβρίαν, ὅπου δὲ πλεῖστον
[2, 5]	γὰρ οὐκ ἂν ἦν πρὸς	ἄρκτον,	νῦν δ' ἀοίκητοι πρότερον γίγνονται
[2, 5]	τὴν οἴκησιν κεῖσθαι ταύτην πρὸς	ἄρκτον,	πλεῖστοι βορέαι πνέουσιν. Ὅμως δὲ
[2, 5]	βορέας ἀπὸ τῶν ὑπὸ τὴν	ἄρκτον	πνεῖ τόπων, οἳ πλήρεις ὕδατος
[2, 1]	διὰ τὸ ὑψηλὴν εἶναι πρὸς	ἄρκτον	τὴν γῆν. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 1]	ἐκ τῶν ὑψηλοτέρων τῶν πρὸς	ἄρκτον	τὸ ῥεῦμα γίγνεται τὸ πλεῖστον·
[2, 6]	πλείους ἀνέμους ἀπὸ τῶν πρὸς	ἄρκτον	τόπων ἢ τῶν πρὸς μεσημβρίαν
[2, 5]	μεσημβρίαν) τά θ' ὑπὸ τὴν	ἄρκτον	ὑπὸ ψύχους ἀοίκητα. Φέρεται δὲ
[2, 6]	τοῦ Η· ἐνταῦθα γὰρ ἡ	ἄρκτος.	Ἐναντίος δὲ τούτῳ νότος ἀπὸ
[2, 6]	τὸ ἐφ' οὗ Η ἔστω	ἄρκτος·	τούτῳ δ' ἐναντίον ἐξ ἐναντίας,
[2, 4]	δ' οἱ μὲν ἀπὸ τῆς	ἄρκτου	βορέαι, οἱ δὲ ἀπὸ τῆς
[2, 5]	καὶ οὐκ ἀπὸ τῆς ἑτέρας	ἄρκτου.	Δύο γὰρ ὄντων τμημάτων τῆς
[2, 4]	μάλιστα πνεύματα ἀπό τε τῆς	ἄρκτου	καὶ (μεσημβρίας τὸ αὐτὸ αἴτιον·
[2, 6]	ἐστιν) ἀρχόμενοι μὲν ἀπὸ τῆς	ἄρκτου,	τελευτῶντες δ' εἰς τοὺς πόρρω·
[2, 5]	ἐστίν, κἀκείνοις ἀπὸ τῆς ἐκεῖ	ἄρκτου	τις ἄνεμος οὕτως ὤν, ὃν
[2, 9]	ἔστι, περὶ ἀμφοτέρων ὁ αὐτὸς	(ἀρμόσει	λόγος. Τήν τ' ἐναπόληψιν τί
[2, 8]	πληρουμένων τῶν κοιλιῶν ὕδατος, ὅταν	ἄρξηται	κρατεῖν διὰ τὸ πολὺ εἰς
[2, 8]	δύνασθαι κρατεῖν τῆς κινήσεως τῶν	ἀρρωστούντων.	Τοιοῦτον δὴ δεῖ νοεῖν τὸ
[2, 4]	μικρόν, ὥσπερ αἱ τῶν ποταμῶν	ἀρχαὶ	γίγνονται νοτιζούσης τῆς γῆς, δῆλον
[2, 1]	αὐτῆς πηγάς, ἵν' (αὐτοῖς ὦσιν	ἀρχαὶ	καὶ ῥίζαι γῆς καὶ θαλάττης·
[2, 2]	αἰτίαν. Τὸ δὲ ζητεῖν τὴν	ἀρχαίαν	ἀπορίαν, διὰ τί τοσοῦτον πλῆθος
[2, 1]	γενέσεως λέγωμεν. Οἱ μὲν οὖν	ἀρχαῖοι	καὶ διατρίβοντες περὶ τὰς θεολογίας
[2, 1]	καὶ τὸ πολλοὺς πεισθῆναι τῶν	ἀρχαίων	μετεωρολόγων τὸν ἥλιον μὴ φέρεσθαι
[2, 4]	ἀνάγκη συμβαίνειν διὰ τὰς εἰρημένας	ἀρχάς·	ὕσαντός τε γὰρ ἡ γῆ
[2, 8]	γὰρ καὶ τὰ πνεύματα πέφυκεν	ἄρχεσθαι	πνεῖν. Ἐὰν οὖν εἴσω τύχῃ
[2, 3]	καὶ μὴ τοιοῦτος, ἀλλ' ὅθεν	ἄρχεται	πνεῖν ψυχρός, οὐδὲν ἧττον προϊὼν
[2, 4]	ὅτι τῆς μὲν κινήσεως ἡ	ἀρχὴ	ἄνωθεν, τῆς δὲ ὕλης καὶ
[2, 8]	οὖν εἴσω τύχῃ μεταβάλλουσα ἡ	ἀρχὴ	αὐτῶν ὥσπερ Εὔριπος, διὰ τὸ
[2, 8]	καταμαραινομένου τοῦ πάθους, καὶ ἡ	ἀρχὴ	ἀφ' ἧς ἡ ἀναθυμίασις ἐγένετο
[2, 2]	εἰς ἄλληλα συντέτρηται ὑπὸ γῆν,	ἀρχὴ	δὲ πάντων εἴη καὶ πηγὴ
[2, 4]	ἐγγύς, ἡ δὲ τῆς γενέσεως	ἀρχὴ	δῆλον ὡς ἐκ τῆς (γῆς
[2, 2]	στοιχείων ἐστὶν ἠθροισμένος ὄγκος καὶ	ἀρχὴ	διὰ τὸ πλῆθος, ὅθεν μεταβάλλει
[2, 2]	διότι τελευτὴ (μᾶλλον ὕδατος ἢ	ἀρχή	ἐστιν ἡ θάλαττα, καθάπερ τὸ
[2, 4]	ἡ δὲ ξηρὰ τῶν πνευμάτων	ἀρχὴ	καὶ φύσις πάντων. Ταῦτα δὲ
[2, 8]	ποιεῖ) τὸ δὲ πνεῦμα ὡς	ἀρχή.	Ὅπου δ' ἅμα κῦμα σεισμῷ
[2, 6]	ἐχόμενον τῆς ἀρχῆς· ἡ δὲ	ἀρχὴ	οὕτω κινεῖται τῶν πνευμάτων ὡς
[2, 2]	συνεστὸς ὕδωρ τοῦτο πότιμον, εἴπερ	ἀρχὴ	τοῦ παντὸς ὕδατος, ἀλλ' ἁλμυρόν.
[2, 4]	ὑγροῦ πλέον ἔχουσα πλῆθος ἀναθυμίασις	ἀρχὴ	τοῦ ὑομένου ὕδατός ἐστιν, ὥσπερ
[2, 4]	ἀπορήσειεν ἄν τις ποτέρωθεν ἡ	ἀρχὴ	τῶν πνευμάτων ἐστί, πότερον ἄνωθεν
[2, 2]	ταύτης δὴ τῆς ἀπορίας καὶ	ἀρχὴ	τῶν ὑγρῶν ἔδοξεν εἶναι καὶ
[2, 3]	δεῖ νομίζειν, εἶτα τὴν μὲν	ἀρχὴν	ἀπεσβέσθαι τοῦ πυρός, δι' ἧς
[2, 2]	τοὺς πρότερον οἴεσθαι τὴν θάλατταν	ἀρχὴν	εἶναι καὶ σῶμα τοῦ παντὸς
[2, 1]	ὥσπερ ἐξ ἀγγείου ταμιευόμενον τὴν	ἀρχὴν	εἶναι πηγήν, ἀλλ' εἰς ἓν
[2, 3]	ξηράν, δῆλον ὅτι ταύτην οἰητέον	ἀρχὴν	εἶναι τῶν τοιούτων. Καὶ δὴ
[2, 4]	ὡς ἄνωθεν αὐτῶν ἐχόντων τὴν	ἀρχήν.	Ἐπεὶ δ' ἐστὶν ἄνεμος πλῆθός
[2, 8]	(δίδωσιν) ῥᾴδιον οὕτω πολλὴν συνελθεῖν	ἀρχήν·	ἐπὶ μῆκος γὰρ πολλαπλασία τῆς
[2, 8]	γὰρ ἐν τῇ γῇ τὴν	ἀρχὴν	ἔχει, ὥστ' ἐφ' ἓν ἁπάσας
[2, 2]	καὶ τῆς θαλάττης ἐκεῖθεν τὴν	ἀρχὴν	ἐχούσης. Ὅτι μὲν οὖν ὕδατός
[2, 8]	γίγνονταιv (διὰ τὸ διῃρῆσθαι τὴν	ἀρχὴν	καὶ τὴν αἰτίαν αὐτῶν. Νυκτὸς
[2, 2]	ῥεῖ, πάλιν ῥεῖ πρὸς τὴν	ἀρχήν.	Καίτοι πάντες οἱ ποταμοὶ φαίνονται
[2, 3]	τὸν λόγον· ἡμεῖς δὲ λέγωμεν	ἀρχὴν	λαβόντες τὴν αὐτὴν ἣν καὶ
[2, 8]	μετεώρους μᾶλλον, ὥστε ῥεῖν, ὅταν	ἀρχὴν	λάβωσιν ἀπὸ τῆς τοῦ ἡλίου
[2, 2]	πάλιν κύκλῳ περιάγειν εἰς τὴν	ἀρχήν,	ὅθεν ἤρξαντο ῥεῖν, πολλὰ μὲν
[2, 1]	χάριν ὡς ὄντα τιμιώτατον καὶ	ἀρχήν.	Οἱ δὲ σοφώτεροι τὴν ἀνθρωπίνην
[2, 4]	τινος μεγάλης πτώσεως, οὐκ ἔχον	ἀρχὴν	οὐδὲ πηγήν. Μαρτυρεῖ δὲ τὰ
[2, 2]	ἀεὶ τὸ πρῶτον καὶ τὴν	ἀρχήν·	οὐκ ἔχειν γὰρ ἕδραν, ἀλλ'
[2, 4]	ἀχλύς· σημαίνει γὰρ κινουμένην πνεύματος	ἀρχὴν	πρὶν φανερῶς ἐληλυθέναι τὸν ἄνεμον,
[2, 4]	Περὶ δὲ πνευμάτων λέγωμεν, λαβόντες	ἀρχὴν	τὴν εἰρημένην ἡμῖν ἤδη πρότερον.
[2, 9]	καὶ γὰρ τούτων τὴν αὐτὴν	ἀρχὴν	ὑπολαβεῖν δεῖ πάντων. Τῆς γὰρ
[2, 6]	οὖν ἀνέμων, τῆς τε ἐξ	ἀρχῆς	αὐτῶν γενέσεως καὶ οὐσίας καὶ
[2, 1]	ἔτι δὲ περὶ τῆς ἐξ	ἀρχῆς	γενέσεως λέγωμεν. Οἱ μὲν οὖν
[2, 5]	τε τὰ πνεύματα καὶ ἐξ	ἀρχῆς	γίγνεσθαι κωλύει, τῇ μὲν μαράνσει
[2, 6]	δὲ ἀργέστης καὶ εὖρος· ἀπ'	ἀρχῆς	δὲ οὗτος ξηρός, τελευτῶν δὲ
[2, 6]	κινεῖσθαι μάλιστα τὸ ἐχόμενον τῆς	ἀρχῆς·	ἡ δὲ ἀρχὴ οὕτω κινεῖται
[2, 8]	τὸ πολὺ τῇ ὁρμῇ τῆς	ἀρχῆς,	ὥστε ἢ ἔσω ἅμα ἢ
[2, 6]	(ὁ γὰρ ἀπαρκτίας ζέφυρός ἐστιν)	ἀρχόμενοι	μὲν ἀπὸ τῆς ἄρκτου, τελευτῶντες
[2, 8]	καὶ ἀμαυρὸν ἀναγκαῖον εἶναι ὑπονοστεῖν	ἀρχομένου	τοῦ πνεύματος εἰς τὴν γῆν
[2, 5]	τῶν ἐτησίων πνέουσιν· ἑβδομηκοστῇ γὰρ	ἄρχονται	πνεῖν διὰ τὸ πόρρω ὄντα
[2, 3]	οὖν ὕδατος καὶ θαλάττης, δι'	ἃς	αἰτίας αἰεί τε συνεχῶς εἰσι
[2, 9]	πολλὰ μὲν ἐκπυροῦται λεπτῇ καὶ	ἀσθενεῖ	πυρώσει, καὶ τοῦτ' ἔστιν ἣν
[2, 5]	καὶ γὰρ οὗτοι ἐτησίαι εἰσὶν	ἀσθενεῖς·	ἐλάττους δὲ καὶ ὀψιαίτεροι τῶν
[2, 5]	παύει καὶ συνεξορμᾷ τὰ πνεύματα·	ἀσθενεῖς	μὲν γὰρ καὶ ὀλίγας οὔσας
[2, 3]	Εἰσίν τε τήν τε δύναμιν	ἀσθενέστεροι	τῶν ἄλλων καὶ πλείους ἡδύνουσιν
[2, 5]	διότι τὰ μὲν ἐπιπολῆς καὶ	ἀσθενῆ	τότε ἀποκρίνεται, τὰ δὲ μᾶλλον
[2, 6]	ἡ δ' αἰτία εἴρηται πρότερον.	Ἀστραπὰς	δὲ ποιοῦσιν μάλιστα οὗτοί τε
[2, 9]	εἰς ὕδωρ, βροντάς τε καὶ	ἀστραπὰς	καὶ πρὸς τούτοις τἆλλα τὰ
[2, 6]	εἰσιν, διὰ δὲ τὸ ψυχρὸν	ἀστραπὴ	γίγνεται· ἐκκρίνεται γὰρ συνιόντων τῶν
[2, 9]	δ' ὅτι πυρὸς μὲν ἡ	ἀστραπὴ	διάλαμψις, ἡ δὲ βροντὴ σβέσις,
[2, 9]	τῶν μὲν ὅτι ἀνάκλασις ἡ	ἀστραπή,	τῶν δ' ὅτι πυρὸς μὲν
[2, 9]	κάτω. Τὴν μὲν οὖν διάλαμψιν	ἀστραπὴν	εἶναι τὴν τούτου τοῦ πυρός,
[2, 9]	καὶ τοῦτ' ἔστιν ἣν καλοῦμεν	ἀστραπήν,	ᾗ ἂν ὥσπερ (ἐκπῖπτον τὸ
[2, 9]	γιγνόμενον οὕτως καὶ πρότερον τὴν	ἀστραπὴν	οὖσαν τῆς βροντῆς. Ἄλογος δὲ
[2, 9]	φάντασιν τῆς λαμπρότητος εἶναι τὴν	ἀστραπήν.	Οὗτοι μὲν οὖν οὔπω συνήθεις
[2, 9]	Εἰσὶ δέ τινες οἳ τὴν	ἀστραπήν,	ὥσπερ καὶ Κλείδημος, οὐκ εἶναί
[2, 9]	περὶ μὲν βροντῆς εἴρηται καὶ	ἀστραπῆς.
[2, 9]	τῶν μεγίστων. ~Θ' Περὶ δὲ	ἀστραπῆς	καὶ βροντῆς, ἔτι δὲ περὶ
[2, 9]	τε τῆς βροντῆς καὶ τῆς	ἀστραπῆς	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων,
[2, 9]	λεγόμενα περὶ βροντῆς τε καὶ	ἀστραπῆς	παρὰ τῶν ἄλλων ταῦτ' ἐστί,
[2, 5]	καὶ διὰ τὸ μέγεθος τοῦ	ἄστρου	ἡμερῶν γίγνεται πλῆθος· αἱ δὲ
[2, 2]	τοῦ ἡλίου, τῶν δ' ἄλλων	ἄστρων	αὐτοὺς παριδεῖν τὴν σωτηρίαν, τοσούτων
[2, 3]	θερμός ἐστιν· ὁ δὲ βορέας	ἅτε	ἀφ' ὑγρῶν τόπων ἀτμιδώδης· διὸ
[2, 6]	οἷόν τε (κατὰ διάμετρον γάρ·	ἅτερος	οὖν παύσεται ἀποβιασθείς) τοὺς δὲ
[2, 6]	εἶναι ἔχει πολλὴν ὕλην καὶ	ἀτμίδα	ἣν προωθεῖ. Αἴθριοι δὲ ἀπαρκτίας,
[2, 3]	καὶ θερμῶν, ὥστε μετ' ὀλίγης	ἀτμίδος.	Διὸ καὶ θερμός ἐστιν· εἰ
[2, 4]	ψύξιν συνισταμένης πάλιν τῆς ἀναχθείσης	ἀτμίδος	εἰς ὕδωρ (διὸ χειμῶνός τε
[2, 8]	πλήρη πολλῆς ὄντα καὶ ψυχρᾶς	ἀτμίδος,	(ὥσπερ τὸ πνεῦμα τὸ> διὰ
[2, 4]	δὲ τὸ ἐνίοτε μὲν τὴν	ἀτμιδώδη	γίγνεσθαι πολλαπλασίαν ὁτὲ δὲ τὴν
[2, 8]	δυνάμεως, συνιοῦσα δι' ὑγρότητα ἡ	ἀτμιδώδης	ἀπόρροια ποιεῖ τὸ ψῦχος, ἐν
[2, 3]	βορέας ἅτε ἀφ' ὑγρῶν τόπων	ἀτμιδώδης·	διὸ (ψυ( χρός· τῷ δ'
[2, 4]	κατὰ δὲ τὸ ἄλλο ἡ	ἀτμιδώδης,	ὁτὲ δὲ τοὐναντίον. Καὶ αὐτοῦ
[2, 3]	οὔσης, ὥσπερ εἴπομεν, τῆς τε	ἀτμιδώδους	ἀναθυμιάσεως καὶ τῆς ξηρᾶς, ὅταν
[2, 4]	εἴρηται, διπλῆς οὔσης, τῆς μὲν	ἀτμιδώδους	τῆς δὲ καπνώδους, ἀμφοτέρας ἀναγκαῖον
[2, 2]	ἡμέραν καὶ φέρεται διακρινόμενον καὶ	ἀτμίζον	εἰς τὸν ἄνω τόπον, ἐκεῖ
[2, 3]	οὐκ εἰς θάλατταν συγκρίνεται τὸ	ἀτμίζον,	ὅταν συνιστῆται πάλιν, πεπειραμένοι λέγωμεν.
[2, 6]	τὸ ψυχρὸς εἶναι πηγνὺς τὸν	ἀτμίζοντα	ἀέρα συνίστησι, διὰ δὲ τὸ
[2, 3]	ἐπίπαν εἰπεῖν) Ὅτι δὲ γίγνεται	ἀτμίζουσα	πότιμος καὶ οὐκ εἰς θάλατταν
[2, 4]	ξηρά· καλεῖται δ' ἡ μὲν	ἀτμίς,	ἡ δὲ τὸ μὲν ὅλον
[2, 4]	ἐκ τούτων· ἡ μὲν γὰρ	ἀτμὶς	ὑγρὸν καὶ ψυχρόν (εὐόριστον μὲν
[2, 4]	τὸν ἄνω τόπον συνίσταται ἡ	ἀτμὶς	ψυχομένη καὶ γίγνεται ὕδωρ· (καὶ
[2, 3]	πάντες οἱ χυμοί, ὅσοι ἂν	ἀτμίσαντες	πάλιν εἰς ὑγρὸν συστῶσιν, ὕδωρ
[2, 2]	γίγνεται πλείων) τοῦτο οὐδὲν μὲν	ἄτοπον	ἀπορῆσαί τινας, οὐ μὴν ἐπιβλέψαντά
[2, 2]	πᾶν θερμαίνων ἐξατμίσειεν τὸ ὕδωρ.	Ἄτοπον	δὲ καὶ τὸ μόνον φροντίσαι
[2, 4]	ὑγρὸς καὶ θερμός. Καὶ γὰρ	ἄτοπον	εἰ ὁ περὶ ἑκάστους περικεχυμένος
[2, 2]	ἕκαστον πέφυκεν. Ὥσπερ οὖν κἀκεῖ	ἄτοπον	εἴ τις τῆς ποτίμου τροφῆς
[2, 3]	γῆς. Ὃ οὕτω μὲν εἰπεῖν	ἄτοπον,	τὸ μέντοι ἐκ τοιαύτης ἀληθές·
[2, 3]	διὰ τὴν μεῖξιν ποιεῖν ἁλμυράν)	ἄτοπον	τὸ μὴ καὶ τοὺς ποταμοὺς
[2, 2]	γενέσθαι καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν	αὐξηθῆναι,	καὶ τοῦτον πνεύματά τε παρέχεσθαι
[2, 4]	γιγνόμενα τοὺς ἀνέμους, καὶ παυομένων	αὐτὰ	γίγνεται διὰ ταύτας τὰς αἰτίας.
[2, 4]	τὰ νέφη καὶ ἀντιπεριστῇ εἰς	αὐτὰ	ἡ ψύξις, ὕδωρ γίγνεται καὶ
[2, 3]	συμβαίνειν ὁμοίως) οὔτε ἀεὶ τὰ	αὐτὰ	μέρη διαμένει, οὔτε γῆς οὔτε
[2, 8]	αἰτίαν· αἵ τε γὰρ ὧραι	αὗται	πνευματωδέσταται· τὸ γὰρ θέρος καὶ
[2, 5]	θερινὰς τροπὰς μᾶλλον ἢ ἐν	αὐταῖς	πνέουσιν οἱ ἐτησίαι· οὕτω γὰρ
[2, 4]	ὅτι διαφέρει, καὶ οὐχ ἡ	αὐτή	ἐστιν ἥ τε ἀνέμου φύσις
[2, 3]	καὶ πότερον αἰεί ἐστιν ἡ	αὐτή,	ἢ οὔτ' ἦν οὔτ' ἔσται
[2, 4]	ξηραινομένη ὑπό τε τοῦ ἐν	αὐτῇ	θερμοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ ἄνωθεν
[2, 2]	οὐ τρέφεται (οὐ γὰρ ἡ	αὐτὴ	οὖσα διαμένει οὐδένα χρόνον ὡς
[2, 8]	τοῦ ἡλίου καὶ τοῦ ἐν	αὐτῇ	πυρὸς θερμαινομένης πολὺ μὲν ἔξω
[2, 1]	καὶ ταύτην ἁλμυρὰν εἶναι μειχθείσης	αὐτῇ	τοιαύτης γῆς. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 8]	δὲ τοὺς ὄμβρους ἔχουσα ἐν	αὑτῇ	νοτίδα πολλήν, ὥσθ' ὑπό τε
[2, 4]	ξύλων καπνόν, ἡ δ' ἀναθυμίασις	αὕτη	ἄνεμός ἐστιν, εὐλόγως ἂν οὖν
[2, 6]	τοῦ Θ· μεσημβρία τε γὰρ	αὕτη	ἀφ' ἧς πνεῖ, καὶ τὸ
[2, 6]	Ἀπὸ δὲ τοῦ Ζ καικίας·	αὕτη	γὰρ ἀνατολὴ θερινή. Ἐναντίος δ'
[2, 3]	ἐν τῇ ξηρᾷ ἀναθυμίασιν πᾶσαν·	αὕτη	γὰρ καὶ παρέχεται τὸ πολὺ
[2, 8]	πρότερον περὶ τὴν Ἱερὰν νῆσον	(αὕτη	δ' ἐστὶν μία τῶν Αἰόλου
[2, 3]	ἐστιν ὕδατος πλατυτέρου, ἀπορρεῖ δ'	(αὕτη	εἰς ποταμὸν πλησίον γλυκὺν μέν,
[2, 4]	ἀπεώσθη ὑπὸ πνευμάτων· ὁτὲ δὲ	αὕτη	μὲν ἔμεινεν, ἡ δ' ἐναντία
[2, 9]	τῇ μεταβολῇ ψυχομένου τοῦ ἀέρος,	αὕτη	συνιόντων τῶν νεφῶν ἐκκρίνεται, βίᾳ
[2, 8]	ἐν αὐχμοῖς γίγνονται διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν· αἵ τε γὰρ ὧραι
[2, 8]	πόρρωθεν δὲ ψυχρὸν διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν τοῖς ἀνέμοις. Ἐκλειπούσης οὖν
[2, 9]	λέγωμεν· καὶ γὰρ τούτων τὴν	αὐτὴν	ἀρχὴν ὑπολαβεῖν δεῖ πάντων. Τῆς
[2, 3]	μὲν ἅπαξ γεννήσασι καὶ ὅλως	αὐτὴν	γεννῶσιν ἀδύνατόν ἐστιν ἁλμυρὰν ποιεῖν.
[2, 3]	τὸ πρῶτον, μηδ' ὕστερον ἁλμυρὰν	αὐτὴν	εἶναι. Εἰ δὲ καὶ τὸ
[2, 9]	ἐνυπάρχοντος. Ἡμεῖς δέ φαμεν τὴν	αὐτὴν	εἶναι φύσιν ἐπὶ μὲν τῆς
[2, 3]	ἀναγκαῖον καὶ τὸν λοιπὸν χρόνον	αὐτήν.	Ἢ γὰρ λεκτέον αὐτοῖς ὅτι
[2, 3]	δὲ λέγωμεν ἀρχὴν λαβόντες τὴν	αὐτὴν	ἣν καὶ πρότερον· ἐπειδὴ γὰρ
[2, 4]	ἕλκει, ἀλλὰ καὶ τὴν γῆν	αὐτὴν	ξηραίνει θερμαίνων· τῆς δ' ἀναθυμιάσεως,
[2, 4]	μέρους ἀνάγκη χρωμένους καθόλου προσαγορεύειν	αὐτὴν	οἷον καπνόν· ἔστι δ' οὔτε
[2, 1]	οἷόν τ' εἶναι τῶν γενῶν	αὐτήν·	οὔτε γὰρ ἀπόρρυτός ἐστιν οὔτε
[2, 7]	τῆς γῆς καὶ κοῖλα κινεῖν	αὐτήν·	τὰ μὲν γὰρ ἄνω συναληλεῖφθαι
[2, 5]	ὄν, καὶ διακρίνει. Ἔτι δὲ	αὐτὴν	τὴν γῆν φθάνει ξηραίνων πρὶν
[2, 3]	ἐκεῖνο φθήσεται καταβὰν εἰς τὴν	αὐτὴν	τὸ προανελθόν· διαφέρει γὰρ οὐδὲν
[2, 3]	(ἔχειν γάρ φασι πολλοὺς χυμοὺς	αὐτήν,	ὥσθ' ὑπὸ τῶν ποταμῶν συγκαταφερομένην
[2, 8]	Ὑπάρχει γὰρ ἡ γῆ καθ'	αὑτὴν	μὲν ξηρά, διὰ δὲ τοὺς
[2, 8]	τρέπεσθαι, φύσει θερμὴν οὖσαν καθ'	αὑτήν.	Οὐ δοκοῦσι δ' οἱ ἄνεμοι
[2, 5]	(ἐκτέμνουσιν αἱ ἐκ τοῦ κέντρου	αὐτῆς	ἀγόμεναι, καὶ ποιοῦσι δύο κώνους,
[2, 1]	σοφώτεροι τὴν ἀνθρωπίνην σοφίαν ποιοῦσιν	αὐτῆς	γένεσιν· εἶναι γὰρ τὸ πρῶτον
[2, 2]	~Β' (Περὶ δὲ τῆς γενέσεως	αὐτῆς,	εἰ γέγονε, καὶ τοῦ χυμοῦ,
[2, 1]	Μαιῶτιν ἢ τὴν πολλαπλασίαν χώραν	αὐτῆς)	καὶ διὰ τὴν βραχύτητα τοῦ
[2, 1]	θαλάττης, καὶ τίς ἡ φύσις	αὐτῆς,	καὶ διὰ τίν' αἰτίαν ἁλμυρὸν
[2, 3]	~Γ' Περὶ δὲ τῆς ἁλμυρότητος	αὐτῆς	λεκτέον, καὶ πότερον αἰεί ἐστιν
[2, 3]	ἀνάγεται δ' ἀεί τι μέρος	αὐτῆς	μετὰ τοῦ γλυκέος (ἀλλ' ἔλαττον
[2, 1]	διατρίβοντες περὶ τὰς θεολογίας ποιοῦσιν	αὐτῆς	πηγάς, ἵν' (αὐτοῖς ὦσιν ἀρχαὶ
[2, 3]	πᾶς ὁ κόσμος· ἅμα γὰρ	αὐτῆς	ποιοῦσι τὴν γένεσιν. Ὥστε δῆλον
[2, 3]	Σκυθικὴν πικρά· τὸ δ' ἀπορρέον	αὐτῆς	τὸν ποταμὸν εἰς ὃν εἰσβάλλει
[2, 9]	πρὸς τούτοις τἆλλα τὰ τῆς	αὐτῆς	φύσεως τούτοις ὄντα. Καὶ περὶ
[2, 8]	τοῦτο τὸ πάθος. Τὸ δ'	αὐτὸ	αἴτιον καὶ τοῦ εἰωθότος ἐνίοτε
[2, 4]	τῆς ἄρκτου καὶ (μεσημβρίας τὸ	αὐτὸ	αἴτιον· πλεῖστοι γὰρ βορέαι καὶ
[2, 8]	πνευματώδης ὁ ἀήρ· τοῦτο γὰρ	αὐτό	ἐστιν ὁ αὐχμός, ὅταν πλείων
[2, 4]	ὡς μὲν τὰ πολλὰ τὸ	αὐτὸ	πάθος ἐπὶ πλείω διήκειν εἰκὸς
[2, 2]	γε χαλεπὸν ἰδεῖν. Τὸ γὰρ	αὐτὸ	πλῆθος ὕδατος εἰς πλάτος τε
[2, 6]	ἐνίοτε ἀμφότεροι οὔριοι, ἐπὶ τὸ	αὐτὸ	σημεῖον, οὐκ ἐκ ταὐτοῦ οὐδὲ
[2, 2]	τὸ μέγεθος ὄντων. Τὸ δ'	αὐτὸ	συμβαίνει καὶ τούτοις ἄλογον καὶ
[2, 3]	ἱδρώς (ἀεί) ἐν οἷς τὸ	αὐτὸ	σῶμα συνεκκρίνεται, ὃ ποιεῖ τὸν
[2, 3]	ἐκκριθῆναι; πολλοστὸν γὰρ δεῖ μέρος	αὐτὸ	τοῦ λειφθέντος εἶναι ἐν τῇ
[2, 8]	τὸ γὰρ τύπτον ἅμα καὶ	αὐτὸ	τύπτεται πᾶν. Προέρχεται δὲ ὁ
[2, 3]	ἀντὶ τῶν ἰχθύων, οἳ γίγνονται	αὐτοῖς	ἐκ τῆς κρήνης· τούτου γὰρ
[2, 3]	χρόνον αὐτήν. Ἢ γὰρ λεκτέον	αὐτοῖς	ὅτι οὐδὲ τὸ ἀναχθὲν ὕδωρ
[2, 3]	δ' ὅσα πάθη κατὰ φύσιν	αὐτοῖς	συμβαίνει ποιεῖν ἢ πάσχειν, εἴρηται
[2, 3]	ταύτην μέντοι τεταγμένως συμβαίνειν πᾶσιν	αὐτοῖς.	Τούτων δ' οὕτως ἐχόντων, πειρατέον
[2, 1]	θεολογίας ποιοῦσιν αὐτῆς πηγάς, ἵν'	(αὐτοῖς	ὦσιν ἀρχαὶ καὶ ῥίζαι γῆς
[2, 3]	πεπύρωται, ἔχει δυνάμει θερμότητα ἐν	αὑτοῖς.	Ὁρᾶν δ' ἔξεστι καὶ τὴν
[2, 1]	τῆς ῥύσεως. Διὸ τὰ μὲν	αὐτόματα	ῥεῖ τὰ κρηναῖα καὶ ποτάμια,
[2, 1]	πηγαῖα πάντα τούτων θάτερον πέπονθεν·	αὐτόματον	δὲ στάσιμον τοσοῦτον πλῆθος οὐδὲν
[2, 4]	καθάπερ τινὲς λέγουσιν· τὸν γὰρ	αὐτὸν	ἀέρα κινούμενον μὲν ἄνεμον εἶναι,
[2, 2]	καὶ οἱ ποταμοὶ ῥέουσιν εἰς	αὐτὸν	ἅπαντες καὶ πᾶν τὸ γιγνόμενον
[2, 5]	τοῦ μέσου τῆς γῆς· τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον πρὸς τὸν κάτω
[2, 3]	πιθανόν, ὡς ἀδύνατον μὴ τὸν	αὐτὸν	εἶναι περὶ πάντων τούτων λόγον,
[2, 4]	χειμῶνι νήνεμα καὶ ἄπνοα, κατ'	αὐτὸν	ἐκεῖνον τὸν τόπον· ἀλλὰ τὸ
[2, 2]	διὰ τὸ πολλοὺς εἰς τὸν	αὐτὸν	ἐμβάλλειν. Ταῦτα δὴ πάντα φανερὸν
[2, 2]	δ' εἶναι τοῦτο συμβαίνειν περὶ	αὐτὸν	ἢ φθείρεσθαι· καὶ γὰρ τὸ
[2, 8]	ἀναθυμιάσεις αἱ κατὰ τὸν τόπον	αὐτὸν	καὶ τὸν γειτνιῶντα συνέλθωσιν εἰς
[2, 2]	ὥστε δῆλον ὅτι κατὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον καὶ περὶ ὕδατος ἀνάγκη
[2, 2]	(φασιν καὶ ποιεῖσθαι τὰς τροπὰς	αὐτόν·	οὐ γὰρ αἰεὶ τοὺς αὐτοὺς
[2, 2]	ῥεῖν, πολλὰ μὲν κατὰ τὸν	αὐτὸν	τόπον, τὰ δὲ καὶ καταντικρὺ
[2, 1]	τέφρας ἠθούμενον ἁλμυρὸν γίγνεται, τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ ταύτην ἁλμυρὰν εἶναι
[2, 6]	ἔσται γὰρ κἀκεῖνο διελεῖν τὸν	αὐτὸν	τρόπον. Ὑποκείσθω δὲ πρῶτον μὲν
[2, 9]	Γίγνεται δ' ἡ πληγὴ τὸν	αὐτὸν	τρόπον, ὡς παρεικάσαι μείζονι μικρὸν
[2, 2]	συμβαίνειν, ἐπεὶ τρεφομένου γε τὸν	αὐτὸν	τρόπον, ὥσπερ ἐκεῖνοί φασιν, δῆλον
[2, 6]	διά τε τὸ ἀνακάμπτειν πρὸς	αὑτὸν	καὶ διὰ τὸ κοινὸς εἶναι
[2, 6]	οὐκ αἴθριος, ὅτι ἀνακάμπτει εἰς	αὑτόν·	ὅθεν καὶ λέγεται ἡ παροιμία
[2, 6]	λέγεται ἡ παροιμία ἕλκων ἐφ'	αὑτὸν	ὥστε καικίας νέφος. Αἱ δὲ
[2, 9]	ἀλλ' ἔστι, περὶ ἀμφοτέρων ὁ	αὐτὸς	(ἀρμόσει λόγος. Τήν τ' ἐναπόληψιν
[2, 8]	ἀφίησι ψόφους, οὕτως καὶ τύπτων	αὐτός·	οὐδὲν γὰρ διαφέρει· τὸ γὰρ
[2, 4]	ἀτμιδώδης, ὁτὲ δὲ τοὐναντίον. Καὶ	αὐτοῦ	δὲ τούτου αἴτιον τὸ ἑκατέραν
[2, 6]	τὸ σημεῖον, εἰ μὴ ἀπ'	αὐτοῦ	καὶ ἐπ' ὀλίγον πνεῖ τις
[2, 2]	διὰ βάρος οὐκ ἐν τῷ	αὐτοῦ	οἰκείῳ τόπῳ· τοῦτο γὰρ οἰητέον
[2, 2]	τε παρέχεσθαι καὶ τὰς τροπὰς	αὐτοῦ	ποιεῖν· φανερῶς γὰρ ἀεὶ τὸ
[2, 9]	ὕδωρ στίλβειν τυπτόμενον ἀνακλωμένης ἀπ'	αὐτοῦ	τῆς ὄψεως πρός τι τῶν
[2, 6]	καὶ στρογγύλος. Δεῖ δὲ νοεῖν	αὐτοῦ	τὸ ἕτερον ἔκτμημα τὸ ὑφ'
[2, 3]	ὥστε τὰ πλοῖα ἀπὸ τοῦ	αὐτοῦ	τῶν ἀγωγίμων βάρους ἐν μὲν
[2, 2]	αὐτόν· οὐ γὰρ αἰεὶ τοὺς	αὐτοὺς	δύνασθαι τόπους παρασκευάζειν αὐτῷ τὴν
[2, 8]	τῶν ἄλλων τῶν συμβαινόντων περὶ	αὐτούς,	εἴρηται σχεδὸν περὶ τῶν μεγίστων.
[2, 2]	ἡλίου, τῶν δ' ἄλλων ἄστρων	αὐτοὺς	παριδεῖν τὴν σωτηρίαν, τοσούτων καὶ
[2, 8]	δύο ἔτη ἐπισημαίνει κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	τόπους. Αἴτιον δὲ τοῦ μὲν
[2, 3]	ὄξει πρὸς ἔνια τῶν ἐδεσμάτων	αὐτῷ.	Ἔστι δὲ καὶ περὶ Λύγκον
[2, 6]	θερινῆς πνεῖ, καὶ κατὰ διάμετρον	αὐτῷ	κεῖται μόνος. Οὗτοι μὲν οὖν
[2, 6]	οὐκ ἐκ ταὐτοῦ οὐδὲ τῷ	αὐτῷ	πνεύματι. Κατὰ δὲ τὰς ὥρας
[2, 2]	τοὺς αὐτοὺς δύνασθαι τόπους παρασκευάζειν	αὐτῷ	τὴν τροφήν· ἀναγκαῖον δ' εἶναι
[2, 6]	ἀνέμων, τῆς τε ἐξ ἀρχῆς	αὐτῶν	γενέσεως καὶ οὐσίας καὶ τῶν
[2, 4]	τούτοις καὶ περὶ τῆς φορᾶς	αὐτῶν.	~Ε' Ὁ δ' ἥλιος καὶ
[2, 6]	τὸ ἐγγυτάτω γὰρ τὴν ὁρμὴν	αὐτῶν	εἶναι πολλοί τε καὶ ἰσχυροὶ
[2, 9]	μεταβάλλουσα διακρινομένη, συνιόντων καὶ συγκρινομένων	αὐτῶν	εἰς ὕδωρ, βροντάς τε καὶ
[2, 4]	νότοι. Ἡ δὲ φορὰ λοξὴ	αὐτῶν	ἐστιν· περὶ γὰρ τὴν γῆν
[2, 3]	μεταβάλλουσι καὶ τίς ἡ φύσις	αὐτῶν,	ἔτι δ' ὅσα πάθη κατὰ
[2, 4]	ἐληλυθέναι τὸν ἄνεμον, ὡς ἄνωθεν	αὐτῶν	ἐχόντων τὴν ἀρχήν. Ἐπεὶ δ'
[2, 1]	πηγαί, εἰ κατά τινα τόπον	αὐτῶν	ἦσαν. Ῥέουσα δ' ἡ θάλαττα
[2, 1]	ποτε πᾶσαν ξηράν. Ἔνιοι δ'	αὐτῶν	θερμαινομένης φασὶν ὑπὸ τοῦ ἡλίου
[2, 6]	ἀλλήλους, εἴρηται. ~Περὶ δὲ θέσεως	αὐτῶν,	καὶ τίνες ἐναντίοι τίσι, καὶ
[2, 6]	νέφος. Αἱ δὲ περιστάσεις γίγνονται	αὐτῶν	καταπαυομένων εἰς τοὺς ἐχομένους κατὰ
[2, 8]	τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν αἰτίαν	αὐτῶν.	Νυκτὸς δ' οἱ πλείους καὶ
[2, 3]	ἡ θάλαττα ἀεὶ διαμένει τῶν	αὐτῶν	οὖσα μορίων ἀριθμῷ ἢ τῷ
[2, 6]	νεφῶν. Διὸ καὶ ἔνιοι τῶν	αὐτῶν	τούτων (χαλαζώδεις εἰσίν· ταχὺ γὰρ
[2, 4]	τρόπον ἀναγκαῖον συμβαίνειν, καὶ ἐξ	αὐτῶν	τῶν ἔργων δῆλον· καὶ γὰρ
[2, 3]	γίγνονται κράσεων· εἴρηται δὲ περὶ	αὐτῶν	χωρὶς ἐν ἄλλοις. Περὶ μὲν
[2, 9]	ποιούσης ἀεὶ τῆς συγκρίσεως ἕκαστον	αὐτῶν·	ὡσαύτως γὰρ ἐκεῖνά τε συγκρίσεις
[2, 8]	εἴσω τύχῃ μεταβάλλουσα ἡ ἀρχὴ	αὐτῶν	ὥσπερ Εὔριπος, διὰ τὸ πλῆθος
[2, 4]	ὑγρά, ὁτὲ δὲ ἀνεμώδη καὶ	αὐχμοί.	Ὁτὲ μὲν οὖν συμβαίνει καὶ
[2, 8]	καὶ ἐν ἐπομβρίαις καὶ ἐν	αὐχμοῖς	γίγνονται διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν·
[2, 7]	τοὺς σεισμοὺς ἔν τε τοῖς	αὐχμοῖς	καὶ πάλιν ἐν ταῖς ἐπομβρίαις·
[2, 8]	ἐστι· καὶ ἐν μὲν τοῖς	αὐχμοῖς	πνευματώδης ὁ ἀήρ· τοῦτο γὰρ
[2, 7]	ἐπομβρίαις· ἔν τε γὰρ τοῖς	αὐχμοῖς,	ὥσπερ εἴρηται, ξηραινομένην ῥήγνυσθαι, καὶ
[2, 4]	ἐν δέ τινι μέρει ταύτης	αὐχμός	ἐστιν· ὁτὲ δὲ τοὐναντίον τῆς
[2, 8]	τοῦτο γὰρ αὐτό ἐστιν ὁ	αὐχμός,	ὅταν πλείων ἡ ἀναθυμίασις ἡ
[2, 8]	εἰς ἕν, ὥσπερ καὶ τοὺς	αὐχμοὺς	ἔφαμεν γίγνεσθαι καὶ τὰς ὑπερομβρίας
[2, 4]	μὲν οὖν συμβαίνει καὶ τοὺς	αὐχμοὺς	καὶ τὰς ἐπομβρίας πολλοὺς ἅμα
[2, 4]	καὶ πῶς γίγνεται, ἔτι δὲ	αὐχμῶν	τε πέρι καὶ ἐπομβρίας, καὶ
[2, 4]	χρωμένης ὕδασιν ἢ καὶ μᾶλλον	αὐχμώσης,	ἕν τι μόριον ὕδατος ἄφθονον
[2, 8]	τοῦ πάθους, καὶ ἡ ἀρχὴ	ἀφ'	ἧς ἡ ἀναθυμίασις ἐγένετο καὶ
[2, 6]	Θ· μεσημβρία τε γὰρ αὕτη	ἀφ'	ἧς πνεῖ, καὶ τὸ Θ
[2, 2]	γὰρ εἰς τὸ μέσον εἰσρέουσιν	ἀφ'	οὗπερ ἐκρέουσιν, οὐδὲν μᾶλλον ῥευσοῦνται
[2, 3]	ἐστιν· ὁ δὲ βορέας ἅτε	ἀφ'	ὑγρῶν τόπων ἀτμιδώδης· διὸ (ψυ(
[2, 4]	τόποις ἐφ' οὓς τρέπεται καὶ	ἀφ'	ὧν, οὗτοι δέ εἰσιν ὅ
[2, 9]	τὸ φέγγος τὸ τῆς ἡμέρας	ἀφανίζειν.	Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα περὶ
[2, 1]	γῆν καὶ τὸν τόπον τοῦτον,	ἀφανίζεσθαι	δὲ καὶ ποιεῖν νύκτα διὰ
[2, 2]	εἶναι τὴν κοιλίαν, ὅτι ταχέως	ἀφανίζεται,	ἀλλὰ τοῦ περιττώματος, ὅτι τοῦθ'
[2, 2]	ὕδατος κύαθον, ἅμα διανοουμένοις ἂν	ἀφανισθείη	πᾶν. Ὃ δὴ καὶ περὶ
[2, 2]	δὲ γῆν οὐδείς, ἀλλὰ κἂν	ἀφανισθῇ,	πάλιν ἀναδύνουσιν. Μεγάλοι δὲ γίγνονται
[2, 3]	κρήνης· τούτου γὰρ τοῦ ὕδατος	ἀφέψοντές	τι μέρος τιθέασι, καὶ γίγνεται
[2, 3]	τὴν τέφραν ἐμβάλλοντες εἰς ὕδωρ	ἀφέψουσιν·	ὅταν δὲ λίπωσί τι μέρος
[2, 3]	τὸ πότιμον, καθάπερ εἴπομεν, ἀνάξει,	ἀφήσει	δὲ πάλιν ἀναχωρῶν. Ἔλαβον δὲ
[2, 4]	αὐχμώσης, ἕν τι μόριον ὕδατος	ἄφθονον	λαμβάνει πλῆθος. Αἴτιον δ' ὅτι
[2, 8]	κοίλοις καὶ παντοδαποῖς σχήμασι παντοδαπὴν	ἀφίησι	φωνήν, ὥστ' ἐνίοτε δοκεῖν ὅπερ
[2, 8]	καὶ ῥαπιζόμενος ὁ ἀὴρ παντοδαποὺς	ἀφίησι	ψόφους, οὕτως καὶ τύπτων αὐτός·
[2, 9]	πάλιν τὰς κώπας ὁ πρῶτος	ἀφικνεῖται	ψόφος τῆς κωπηλασίας. Καίτοι τινὲς
[2, 2]	γὰρ ῥεόντων ἀθρόων ἀεὶ τὸ	ἀφικνούμενον	εἰς ἀχανῆ καὶ πλατὺν τόπον
[2, 2]	πυρὶ τροφὴν εἶναι μόνον, ὥσπερ	ἀφικνούμενον	μέχρι πρὸς τὸν ἥλιον τὸ
[2, 8]	Ἐγένετο δὲ τοῦτο καὶ περὶ	Ἀχαΐ	αν· ἔξω μὲν γὰρ ἦν
[2, 8]	καὶ περὶ Ἑλλήσποντον καὶ περὶ	Ἀχαΐ	αν καὶ Σικελίαν, καὶ τῆς
[2, 8]	τόπων (ὑπερχεῖται γὰρ εἰς τὸ	ἀχανὲς	ἔξω) καὶ δι' ὀλιγότητα τοῦ
[2, 2]	ἀθρόων ἀεὶ τὸ ἀφικνούμενον εἰς	ἀχανῆ	καὶ πλατὺν τόπον ἀναξηραίνεται ταχὺ
[2, 8]	περὶ τὴν ἐν τῷ ἀέρι	ἀχλύν,	ὥσθ' ὅταν γένηται νηνεμία, πάμπαν
[2, 4]	ἐπίδηλος, κἂν ᾖ νέφος ἢ	ἀχλύς·	σημαίνει γὰρ κινουμένην πνεύματος ἀρχὴν
[2, 8]	ἐστίν. Τόν τε γὰρ ἥλιον	ἀχλυώδη	καὶ ἀμαυρὸν ἀναγκαῖον εἶναι ὑπονοστεῖν
[2, 8]	Ἔτι τὸ γίγνεσθαι τὸν ἥλιον	ἀχλυώδη	καὶ ἀμαυρότερον ἄνευ νέφους, καὶ