Livre, Chap. |
[13, 8] |
οὔσης)
διὰ
δὲ
τὸ
καθόλου
|
ζητεῖν |
τὸ
κατηγορούμενον
ἓν
καὶ
οὕτως |
[13, 9] |
καὶ
περὶ
στιγμῆς
ἄν
τις
|
ζητήσειε |
καὶ
τοῦ
στοιχείου
ἐξ
οὗ |
[13, 9] |
πλῆθος
ἀδιαιρέτων
ἐστὶν
ἀριθμός.
Ἔτι
|
ζητητέον |
καὶ
περὶ
τοὺς
οὕτω
λέγοντας |
[13, 4] |
εἰπεῖν
τὰ
εἴδη,
(περὶ
ὧν
|
ζητοῦντες |
τὰς
αἰτίας
ἐκ
τούτων
ἐκεῖ |
[13, 4] |
καὶ
περὶ
τούτων
ὁρίζεσθαι
καθόλου
|
ζητοῦντος |
πρώτου
(τῶν
μὲν
γὰρ
φυσικῶν |
[13, 2] |
τάδε;
Εἰ
δὲ
ταῦτα,
καὶ
|
ζῷα |
ἔσονται,
εἴπερ
καὶ
αἰσθήσεις.
Ἔτι |
[13, 7] |
συγκείμενα
ἔσται,
οἷον
εἰ
τὰ
|
ζῷα |
φαίη
τις
συγκεῖσθαι
ἐκ
ζῴων, |
[13, 10] |
ζῷον,
εἰ
μὴ
πᾶς
ἄνθρωπος
|
ζῷον) |
(ἀλλὰ
μὴν
εἴγε
καθόλου
αἱ |
[13, 9] |
θῇ
τὰ
καθόλου,
πότερον
τὸ
|
ζῷον |
αὐτὸ
ἐν
τῷ
ζῴῳ
ἢ |
[13, 10] |
οὐδ'
ὅτι
ὁδὶ
ὁ
ἄνθρωπος
|
ζῷον, |
εἰ
μὴ
πᾶς
ἄνθρωπος
ζῷον) |
[13, 7] |
ἔσται
ἀριθμὸς
αὐτὸ
ἄνθρωπος
ἢ
|
ζῷον |
ἢ
ἄλλο
ὁτιοῦν
τῶν
εἰδῶν; |
[13, 7] |
τις,
ὥσπερ
ὁ
ἄνθρωπος
(παρὰ
|
ζῷον |
καὶ
δίπουν.
Ἔτι
τὰ
μὲν |
[13, 3] |
ἐπεὶ
καὶ
ᾗ
θῆλυ
τὸ
|
ζῷον |
καὶ
ᾗ
ἄρρεν,
ἴδια
πάθη |
[13, 5] |
εἴδη,
οἷον
τοῦ
ἀνθρώπου
τὸ
|
ζῷον |
καὶ
τὸ
δίπουν,
ἅμα
δὲ |
[13, 4] |
τῇ
οὐσίᾳ
ἰδέαι,
οἷον
τὸ
|
ζῷον |
καὶ
τὸ
δίπουν.
Ἔτι
δῆλον |
[13, 7] |
αὐτοῦ
ἀνθρώπου
(μία
καὶ
αὐτοῦ
|
ζῴου |
ἄλλη
μία·
οἱ
δ'
ὅμοιοι |
[13, 8] |
οὗτοι·
ἀλλ'
ὅμως
ἐπιλείψειται
τοῦ
|
ζῴου |
γὰρ
εἴδη
ὑπερέξει.
Ἅμα
δὲ |
[13, 9] |
τῷ
ζῴῳ
ἢ
ἕτερον
αὐτοῦ
|
ζῴου. |
Τοῦτο
γὰρ
μὴ
χωριστοῦ
μὲν |
[13, 9] |
τὸ
ζῷον
αὐτὸ
ἐν
τῷ
|
ζῴῳ |
ἢ
ἕτερον
αὐτοῦ
ζῴου.
Τοῦτο |
[13, 7] |
ζῷα
φαίη
τις
συγκεῖσθαι
ἐκ
|
ζῴων, |
εἰ
τούτων
ἰδέαι
εἰσίν.
(Ὅλως |
[13, 3] |
θῆλυ
οὐδ'
ἄρρεν
κεχωρισμένον
τῶν
|
ζῴων) |
ὥστε
καὶ
ᾗ
μήκη
μόνον |