Livre, Chap. |
[8, 1] |
τά
τ'
εἴδη
καὶ
τὰ
|
μαθηματικά. |
Ἄλλας
δὲ
δὴ
συμβαίνει
ἐκ |
[8, 1] |
δὲ
τῶν
ἰδεῶν
καὶ
τῶν
|
μαθηματικῶν |
ὕστερον
σκεπτέον·
παρὰ
γὰρ
τὰς |
[8, 3] |
(τὸν
γὰρ
ὅρον
λόγον
εἶναι
|
μακρόν) |
ἀλλὰ
ποῖον
μέν
τί
ἐστιν |
[8, 2] |
αἰσθητῶν
πάθεσιν
οἷον
σκληρότητι
καὶ
|
μαλακότητι, |
καὶ
πυκνότητι
καὶ
ἀραιότητι,
καὶ |
[8, 2] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
ὁρισμοῖς
|
μάλιστα. |
Οἷον
εἰ
οὐδὸν
δέοι
ὁρίσασθαι, |
[8, 2] |
τοῦ
εἶναι)
οἷον
τὰ
τῷ
|
μᾶλλον |
καὶ
ἧττον
ἢ
πυκνῷ
καὶ |
[8, 3] |
οὐδὲ
ὁ
(ἀριθμὸς
ἔχει
τὸ
|
μᾶλλον |
καὶ
ἧττον,
οὐδ'
ἡ
κατὰ |
[8, 2] |
ἐκ
τῶν
ἐνυπαρχόντων
τῆς
ὕλης
|
μᾶλλον) |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
οἵους
Ἀρχύτας |
[8, 3] |
τοῦ
οὐδοῦ
ἡ
θέσις
ἀλλὰ
|
μᾶλλον |
(οὗτος
ἐξ
ἐκείνης.
Οὐδὲ
δὴ |
[8, 1] |
ὑποκείμενον·
ἔτι
ἄλλως
τὸ
γένος
|
μᾶλλον |
τῶν
εἰδῶν
καὶ
τὸ
καθόλου |
[8, 2] |
καὶ
ἧττον
ἢ
πυκνῷ
καὶ
|
μανῷ |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
τοῖς
τοιούτοις· |
[8, 6] |
λέγουσι,
καὶ
αἴτιον
τί
τῆς
|
μεθέξεως |
καὶ
τί
τὸ
μετέχειν
ἀποροῦσιν· |
[8, 6] |
δὲ
τὴν
ἀπορίαν
οἱ
μὲν
|
μέθεξιν |
λέγουσι,
καὶ
αἴτιον
τί
τῆς |
[8, 6] |
ἄνθρωπός
ἐστι,
καὶ
ἔσονται
κατὰ
|
μέθεξιν |
οἱ
ἄνθρωποι
οὐκ
ἀνθρώπου
οὐδ' |
[8, 1] |
τηλικόνδε
πάλιν
δ'
ἔλαττον
ἢ
|
μεῖζον, |
καὶ
κατ'
ἀλλοίωσιν
ὃ
νῦν |
[8, 5] |
ἀλλ'
ἑτέρως
λευκὸς
ἄνθρωπος
ἐκ
|
μέλανος |
ἀνθρώπου
καὶ
λευκὸν
ἐκ
μέλανος· |
[8, 5] |
μέλανος
ἀνθρώπου
καὶ
λευκὸν
ἐκ
|
μέλανος· |
οὐδὲ
παντὸς
ὕλη
ἔστιν
ἀλλ' |
[8, 2] |
ὕλης,
ὥσπερ
ὅσα
κράσει
καθάπερ
|
μελίκρατον, |
τὰ
δὲ
δεσμῷ
οἷον
φάκελος, |
[8, 2] |
Τοῖς
δὲ
τὸ
εἶναι
τὸ
|
μεμῖχθαι |
ἔσται,
ἀντικειμένως
δὲ
τὸ
μὴ |
[8, 2] |
τούτοις
ὁρισθήσεται,
τῷ
τὰ
μὲν
|
μεμῖχθαι, |
τὰ
δὲ
κεκρᾶσθαι,
(τὰ
δὲ |
[8, 1] |
κατὰ
τὸν
λόγον
οὐσιῶν
αἱ
|
μὲν |
αἱ
δ'
οὔ.
Ὅτι
δ' |
[8, 1] |
ἐνίων
ἰδίᾳ
τινὲς
ἀπεφήναντο·
ὁμολογούμεναι
|
μὲν |
αἱ
φυσικαί,
οἷον
πῦρ
γῆ |
[8, 4] |
γνωρίζειν·
ἐπὶ
δὲ
τῶν
φυσικῶν
|
μὲν |
ἀϊδίων
δὲ
οὐσιῶν
ἄλλος
λόγος. |
[8, 6] |
καὶ
ἐν
τοῖς
σώμασι
τοῖς
|
μὲν |
ἁφὴ
αἰτία
τοῦ
ἓν
εἶναι |
[8, 2] |
ὕλης
καὶ
ὁ
λόγος·
τῶν
|
μὲν |
γὰρ
ἡ
σύνθεσις
τῶν
δ' |
[8, 3] |
καὶ
τῇ
ἐνεργείᾳ
ὑπάρχει.
Ψυχὴ
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
ψυχῇ
εἶναι
ταὐτόν, |
[8, 2] |
Ἠρεμία
ἐν
πλήθει
ἀέρος·
ὕλη
|
μὲν |
γὰρ
ὁ
ἀήρ,
ἐνέργεια
δὲ |
[8, 2] |
διαφορὰς
ἔοικεν
οἰομένῳ
εἶναι
(τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ὑποκείμενον
σῶμα,
τὴν
ὕλην, |
[8, 2] |
οὐσία
ἐστὶ
καὶ
πῶς·
ἡ
|
μὲν |
γὰρ
ὡς
ὕλη,
ἡ
δ' |
[8, 2] |
τούτων
οὐσίαν
(ἔοικε
γὰρ
ὁ
|
μὲν |
διὰ
τῶν
διαφορῶν
(λόγος
τοῦ |
[8, 6] |
τὸ
δὲ
μορφή,
καὶ
τὸ
|
μὲν |
δυνάμει
τὸ
δὲ
ἐνεργείᾳ,
οὐκέτι |
[8, 1] |
καὶ
κατ'
οὐσίαν
ὃ
νῦν
|
μὲν |
ἐν
γενέσει
πάλιν
δ'
ἐν |
[8, 2] |
ξηρότητι
καὶ
ὑγρότητι,
καὶ
τὰ
|
μὲν |
ἐνίοις
τούτων
τὰ
δὲ
πᾶσι |
[8, 1] |
οἷον
κατὰ
τόπον
τὸ
νῦν
|
μὲν |
ἐνταῦθα
πάλιν
δ'
(ἄλλοθι,
καὶ |
[8, 3] |
καὶ
διδάξαι,
ὥσπερ
ἄργυρον,
τί
|
μέν |
ἐστιν
οὔ,
ὅτι
δ'
οἷον |
[8, 1] |
δ'
οὐσία
τὸ
ὑποκείμενον,
ἄλλως
|
μὲν |
ἡ
ὕλη
(ὕλην
δὲ
λέγω |
[8, 3] |
οἷον
καττίτερος·
ὥστ'
οὐσίας
ἔστι
|
μὲν |
ἧς
ἐνδέχεται
εἶναι
ὅρον
καὶ |
[8, 5] |
οἶνος
καὶ
ὄξος;
Ἢ
τοῦ
|
μὲν |
καθ'
ἕξιν
καὶ
κατὰ
τὸ |
[8, 2] |
εἰρημένων.
Διὸ
τῶν
ὁριζομένων
οἱ
|
μὲν |
(λέγοντες
τί
ἐστιν
οἰκία,
ὅτι |
[8, 6] |
ταύτην
δὲ
τὴν
ἀπορίαν
οἱ
|
μὲν |
μέθεξιν
λέγουσι,
καὶ
αἴτιον
τί |
[8, 2] |
πᾶσι
τούτοις
ὁρισθήσεται,
τῷ
τὰ
|
μὲν |
μεμῖχθαι,
τὰ
δὲ
κεκρᾶσθαι,
(τὰ |
[8, 6] |
δίπουν;
Φανερὸν
δὴ
ὅτι
οὕτω
|
μὲν |
μετιοῦσιν
ὡς
εἰώθασιν
ὁρίζεσθαι
καὶ |
[8, 4] |
κινητήν.
Οὐδ'
ὅσα
δὴ
φύσει
|
μέν, |
μὴ
οὐσίαι
δέ,
οὐκ
ἔστι |
[8, 6] |
Ἔστι
δὲ
τῆς
ὕλης
ἡ
|
μὲν |
νοητὴ
ἡ
δ'
αἰσθητή,
καὶ |
[8, 1] |
τὰ
στοιχεῖα.
Οὐσίαι
δὲ
αἱ
|
μὲν |
ὁμολογούμεναί
εἰσιν
ὑπὸ
πάντων,
περὶ |
[8, 3] |
ἡ
μετὰ
τῆς
ὕλης.
Περὶ
|
μὲν |
οὖν
γενέσεως
καὶ
φθορᾶς
τῶν |
[8, 1] |
γεννητὴν
καὶ
φθαρτὴν
ἔχειν.
Τίς
|
μὲν |
οὖν
διαφορὰ
τοῦ
ἁπλῶς
γίγνεσθαι |
[8, 3] |
οἷον
οἰκίαν
ἢ
σκεῦος.
Ἴσως
|
μὲν |
οὖν
οὐδ'
οὐσίαι
εἰσὶν
οὔτ' |
[8, 2] |
τοῦ
εἶναι
τούτων
ἕκαστον.
Οὐσία
|
μὲν |
οὖν
οὐδὲν
τούτων
οὐδὲ
συνδυαζόμενον, |
[8, 4] |
γῆν
ἀλλὰ
τὴν
ἴδιον.
Περὶ
|
μὲν |
οὖν
τὰς
φυσικὰς
οὐσίας
καὶ |
[8, 2] |
αἰσθητῶν
εἰπεῖν
τίς
ἐστιν.
Δημόκριτος
|
μὲν |
οὖν
τρεῖς
διαφορὰς
ἔοικεν
οἰομένῳ |
[8, 2] |
πολλαὶ
διαφοραὶ
οὖσαι,
οἷον
τὰ
|
μὲν |
συνθέσει
λέγεται
τῆς
ὕλης,
ὥσπερ |
[8, 1] |
καὶ
κατ'
αὔξησιν
ὃ
νῦν
|
μὲν |
τηλικόνδε
πάλιν
δ'
ἔλαττον
ἢ |
[8, 3] |
πρὸς
ἕν.
Ἀλλὰ
ταῦτα
πρὸς
|
μέν |
τι
ἄλλο
διαφέρει,
πρὸς
δὲ |
[8, 3] |
λόγον
εἶναι
μακρόν)
ἀλλὰ
ποῖον
|
μέν |
τί
ἐστιν
ἐνδέχεται
καὶ
διδάξαι, |
[8, 3] |
ἄνθρωπος
λεχθήσεται·
οὕτω
δὲ
τινὶ
|
μὲν |
τινὶ
δ'
οὔ.
Οὐ
φαίνεται |
[8, 1] |
καὶ
κατ'
ἀλλοίωσιν
ὃ
νῦν
|
μὲν |
ὑγιὲς
πάλιν
δὲ
κάμνον·
(ὁμοίως |
[8, 6] |
καὶ
ἀεὶ
τοῦ
λόγου
τὸ
|
μὲν |
(ὕλη
τὸ
δὲ
ἐνέργειά
ἐστιν, |
[8, 6] |
δ'
ἐστίν,
ὥσπερ
λέγομεν,
τὸ
|
μὲν |
ὕλη
τὸ
δὲ
μορφή,
καὶ |
[8, 6] |
δὴ
ἀπορία
φαίνεται,
ὅτι
τὸ
|
μὲν |
ὕλη
τὸ
δὲ
μορφή.
Τί |
[8, 2] |
πᾶσι
τούτοις,
καὶ
ὅλως
τὰ
|
(μὲν |
ὑπεροχῇ
τὰ
δὲ
ἐλλείψει.
Ὥστε |
[8, 1] |
δ'
ἐν
φθορᾷ,
καὶ
νῦν
|
μὲν |
ὑποκείμενον
ὡς
τόδε
τι
πάλιν |
[8, 2] |
ἐστι
γαλήνη;
Ὁμαλότης
θαλάττης·
(τὸ
|
μὲν |
ὑποκείμενον
ὡς
ὕλη
ἡ
θάλαττα, |
[8, 2] |
φυσικοῖς
εἴρηται.
~Ἐπεὶ
δ'
ἡ
|
μὲν |
ὡς
ὑποκειμένη
καὶ
ὡς
ὕλη |
[8, 3] |
ὁ
ὁριστικὸς
καὶ
δεῖ
τὸ
|
μὲν |
ὥσπερ
ὕλην
εἶναι
τὸ
δὲ |
[8, 1] |
ὁρισμὸς
λόγος,
ὁ
δὲ
λόγος
|
μέρη |
ἔχει,
ἀναγκαῖον
καὶ
(περὶ
μέρους |
[8, 6] |
εἶναι;
Πάντων
γὰρ
ὅσα
πλείω
|
μέρη |
ἔχει
καὶ
μὴ
ἔστιν
οἷον |
[8, 1] |
ἦν
ἰδεῖν,
ποῖα
τῆς
οὐσίας
|
μέρη |
καὶ
ποῖα
οὔ,
καὶ
εἰ |
[8, 1] |
μέρη
ἔχει,
ἀναγκαῖον
καὶ
(περὶ
|
μέρους |
ἦν
ἰδεῖν,
ποῖα
τῆς
οὐσίας |
[8, 4] |
προστεθῇ
τὸ
ὑπὸ
γῆς
(ἐν
|
μέσῳ |
γιγνομένης,
ὁ
σὺν
τῷ
αἰτίῳ |
[8, 4] |
λόγος,
ἀλλὰ
ἄδηλος
ἐὰν
μὴ
|
μετὰ |
τῆς
αἰτίας
ᾖ
ὁ
λόγος. |
[8, 3] |
εἶδος
οὐσία,
ἀλλ'
εἴπερ,
ἡ
|
μετὰ |
τῆς
ὕλης.
Περὶ
μὲν
οὖν |
[8, 5] |
νύξ.
Καὶ
ὅσα
δὴ
οὕτω
|
μεταβάλλει |
εἰς
ἄλληλα,
εἰς
τὴν
ὕλην |
[8, 5] |
ἄλληλα·
ὅσα
δ'
ἄνευ
τοῦ
|
μεταβάλλειν |
ἔστιν
ἢ
μή,
οὐκ
ἔστι |
[8, 1] |
ἀκολουθοῦσι
δὴ
ταύτῃ
αἱ
ἄλλαι
|
μεταβολαί, |
τῶν
δ'
ἄλλων
ἢ
(μιᾷ |
[8, 1] |
ἐν
πάσαις
γὰρ
ταῖς
ἀντικειμέναις
|
μεταβολαῖς |
ἐστί
τι
τὸ
ὑποκείμενον
ταῖς |
[8, 1] |
ἐστί
τι
τὸ
ὑποκείμενον
ταῖς
|
μεταβολαῖς, |
οἷον
κατὰ
τόπον
τὸ
νῦν |
[8, 5] |
ἀλλ'
ὅσων
γένεσις
ἔστι
καὶ
|
μεταβολὴ |
εἰς
ἄλληλα·
ὅσα
δ'
ἄνευ |
[8, 4] |
ἀνάγκη
οὕτω
μετιέναι
εἴ
τις
|
μέτεισιν |
ὀρθῶς,
εἴπερ
ἄρα
(αἴτιά
τε |
[8, 6] |
τῆς
μεθέξεως
καὶ
τί
τὸ
|
μετέχειν |
ἀποροῦσιν·
οἱ
δὲ
συνουσίαν
{ψυχῆς} |
[8, 4] |
οὐσίας
καὶ
γενητὰς
ἀνάγκη
οὕτω
|
μετιέναι |
εἴ
τις
μέτεισιν
ὀρθῶς,
εἴπερ |
[8, 6] |
Φανερὸν
δὴ
ὅτι
οὕτω
μὲν
|
μετιοῦσιν |
ὡς
εἰώθασιν
ὁρίζεσθαι
καὶ
λέγειν, |
[8, 3] |
εἰς
τὸν
ἀριθμὸν
ἀναγωγῆς,
ἔστω
|
μέχρι |
τούτων
διωρισμένον.
~(Περὶ
δὲ
τῆς |
[8, 3] |
ἡ
ἐκ
τούτων.
~Δεῖ
δὲ
|
μὴ |
ἀγνοεῖν
ὅτι
ἐνίοτε
λανθάνει
πότερον |
[8, 1] |
διαφορὰ
τοῦ
ἁπλῶς
γίγνεσθαι
καὶ
|
μὴ |
ἁπλῶς,
ἐν
τοῖς
φυσικοῖς
εἴρηται. |
[8, 2] |
μεμῖχθαι
ἔσται,
ἀντικειμένως
δὲ
τὸ
|
μὴ |
εἶναι.
(Φανερὸν
δὴ
ἐκ
τούτων |
[8, 6] |
ὅσα
πλείω
μέρη
ἔχει
καὶ
|
μὴ |
ἔστιν
οἷον
σωρὸς
τὸ
πᾶν |
[8, 6] |
κύκλος
σχῆμα
ἐπίπεδον.
Ὅσα
δὲ
|
μὴ |
ἔχει
ὕλην
μήτε
νοητὴν
μήτε |
[8, 6] |
δυνάμεως
εἰς
ἐνέργειαν.
Ὅσα
δὲ
|
μὴ |
ἔχει
ὕλην,
πάντα
ἁπλῶς
ὅπερ |
[8, 3] |
καὶ
ἄνθρωπος
οὐ
ταὐτόν,
εἰ
|
μὴ |
καὶ
ἡ
ψυχὴ
ἄνθρωπος
λεχθήσεται· |
[8, 4] |
δὲ
τῆς
ὑλικῆς
οὐσίας
δεῖ
|
μὴ |
λανθάνειν
ὅτι
εἰ
καὶ
ἐκ |
[8, 4] |
ὁ
λόγος,
ἀλλὰ
ἄδηλος
ἐὰν
|
μὴ |
μετὰ
τῆς
αἰτίας
ᾖ
ὁ |
[8, 3] |
ἐνίων
οὐκ
ἐνδέχεται
δῆλον,
ὅσα
|
μὴ |
οἷόν
τε
παρὰ
τὰ
τινὰ |
[8, 5] |
ἄνευ
τοῦ
μεταβάλλειν
ἔστιν
ἢ
|
μή, |
οὐκ
ἔστι
τούτων
ὕλη.
Ἔχει |
[8, 4] |
Οὐδ'
ὅσα
δὴ
φύσει
μέν,
|
μὴ |
οὐσίαι
δέ,
οὐκ
ἔστι
τούτοις |
[8, 4] |
αἴτια
λέγειν.
Τίς
ἡ
ὕλη;
|
Μὴ |
πῦρ
ἢ
γῆν
ἀλλὰ
τὴν |
[8, 1] |
ὕλη
(ὕλην
δὲ
λέγω
ἣ
|
μὴ |
τόδε
τι
οὖσα
ἐνεργείᾳ
δυνάμει |
[8, 4] |
τὸ
πάθος,
τὸ
ἐκείνου
καὶ
|
μὴ |
τοῦ
ὅλου;
Ὅτι
ἀκινησία
τοιαδί; |
[8, 3] |
οὔτε
τι
τῶν
ἄλλων
ὅσα
|
μὴ |
φύσει
συνέστηκεν·
τὴν
γὰρ
φύσιν |
[8, 3] |
καὶ
γραμμὴ
πότερον
δυὰς
ἐν
|
μήκει |
ἢ
ὅτι
δυάς,
καὶ
ζῷον |
[8, 6] |
μὴ
ἔχει
ὕλην
μήτε
νοητὴν
|
μήτε |
αἰσθητήν,
εὐθὺς
ὅπερ
ἕν
τί |
[8, 6] |
Ὅσα
δὲ
μὴ
ἔχει
ὕλην
|
μήτε |
νοητὴν
μήτε
αἰσθητήν,
εὐθὺς
ὅπερ |
[8, 1] |
μεταβολαί,
τῶν
δ'
ἄλλων
ἢ
|
(μιᾷ |
ἢ
δυοῖν
αὕτη
οὐκ
ἀκολουθεῖ· |
[8, 4] |
εἰς
τὴν
(ἀρχήν.
Ἐνδέχεται
δὲ
|
μιᾶς |
τῆς
ὕλης
οὔσης
ἕτερα
γίγνεσθαι |
[8, 3] |
ἐστιν
ἡ
σύνθεσις
οὐδ'
ἡ
|
μῖξις |
ἐκ
τούτων
ὧν
ἐστὶ
σύνθεσις |
[8, 3] |
τούτων
ὧν
ἐστὶ
σύνθεσις
ἢ
|
μῖξις. |
Ὁμοίως
δὲ
οὐδὲ
τῶν
ἄλλων |
[8, 2] |
συμφωνία
δὲ
ὀξέος
καὶ
βαρέος
|
μῖξις |
τοιαδί·
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον |
[8, 2] |
ἡ
σύνθεσις
τῶν
δ'
ἡ
|
μῖξις |
τῶν
δὲ
ἄλλο
τι
τῶν |
[8, 3] |
καὶ
οὐχ
ὥς
τινες
λέγουσι
|
μονάδων· |
ὅ
τε
γὰρ
ὁρισμὸς
ἀριθμός |
[8, 3] |
οὐχ
ὡς
λέγουσί
τινες
οἷον
|
μονάς |
τις
οὖσα
ἢ
στιγμή,
ἀλλ' |
[8, 3] |
φύσει
συνέστηκεν·
τὴν
γὰρ
φύσιν
|
μόνην |
ἄν
τις
θείη
τὴν
ἐν |
[8, 4] |
ὕλην,
ἢ
οὐ
τοιαύτην
ἀλλὰ
|
μόνον |
κατὰ
τόπον
κινητήν.
Οὐδ'
ὅσα |
[8, 1] |
τὸ
(ἐκ
τούτων,
οὗ
γένεσις
|
μόνου |
καὶ
φθορά
ἐστι,
καὶ
χωριστὸν |
[8, 1] |
ἔπειτα
τὰ
φυτὰ
καὶ
τὰ
|
μόρια |
αὐτῶν,
καὶ
τὰ
(ζῷα
καὶ |
[8, 6] |
τι
τὸ
ὅλον
παρὰ
τὰ
|
μόρια, |
ἔστι
τι
αἴτιον,
ἐπεὶ
καὶ |
[8, 1] |
τέλος
ὁ
οὐρανὸς
καὶ
τὰ
|
μόρια |
τοῦ
οὐρανοῦ·
ἰδίᾳ
δέ
τινες |
[8, 1] |
καὶ
τὰ
(ζῷα
καὶ
τὰ
|
μόρια |
τῶν
ζῴων,
καὶ
τέλος
ὁ |
[8, 2] |
ἡ
δὲ
ἐνέργεια
καὶ
ἡ
|
μορφὴ |
ἡ
ὁμαλότης.
Φανερὸν
δὴ
ἐκ |
[8, 2] |
ὡς
ὕλη,
ἡ
δ'
ὡς
|
μορφὴ |
καὶ
ἐνέργεια,
ἡ
δὲ
τρίτη |
[8, 6] |
τὸ
μὲν
ὕλη
τὸ
δὲ
|
μορφή, |
καὶ
τὸ
μὲν
δυνάμει
τὸ |
[8, 1] |
δ'
ὁ
λόγος
καὶ
ἡ
|
μορφή, |
ὃ
τόδε
τι
ὂν
τῷ |
[8, 6] |
ἡ
ἐσχάτη
ὕλη
καὶ
ἡ
|
μορφὴ |
ταὐτὸ
καὶ
ἕν,
δυνάμει,
τὸ |
[8, 6] |
τὸ
μὲν
ὕλη
τὸ
δὲ
|
μορφή. |
Τί
οὖν
τούτου
αἴτιον,
τοῦ |
[8, 3] |
ἢ
τὴν
ἐνέργειαν
καὶ
τὴν
|
μορφήν, |
οἷον
ἡ
οἰκία
πότερον
σημεῖον |
[8, 3] |
ὕλην
εἶναι
τὸ
δὲ
ὡς
|
μορφήν. |
Φανερὸν
δὲ
καὶ
διότι,
εἴπερ |