Livre, Chap. |
[6, 2] |
κατηγορίας
(οἷον
τὸ
μὲν
τί,
|
τὸ |
δὲ
ποιόν,
τὸ
δὲ
ποσόν, |
[6, 3] |
ὑπερπηδήσῃ
τις
εἰς
τὰ
γενόμενα,
|
ὁ |
αὐτὸς
λόγος·
ἤδη
γὰρ
ὑπάρχει |
[6, 1] |
φύσιν
τινὰ
μίαν
(οὐ
γὰρ
|
ὁ |
αὐτὸς
τρόπος
οὐδ'
ἐν
ταῖς |
[6, 2] |
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
οὐδ'
|
ὁ |
γεωμέτρης
θεωρεῖ
τὰ
οὕτω
συμβεβηκότα |
[6, 2] |
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
|
ὁ |
λευκὸς
μουσικός
ἐστιν,
ἐπεὶ
δὲ |
[6, 1] |
φυτόν
νοὐθενὸς
γὰρ
ἄνευ
κινήσεως
|
ὁ |
λόγος
αὐτῶν,
ἀλλ'
ἀεὶ
ἔχει |
[6, 2] |
ποιητικῇ
οὔτε
θεωρητικῇ.
Οὔτε
γὰρ
|
ὁ |
ποιῶν
οἰκίαν
ποιεῖ
ὅσα
συμβαίνει |
[6, 1] |
αὑτὰ
ὑπάρχοντα
τῷ
γένει
περὶ
|
ὅ |
εἰσιν
ἀποδεικνύουσιν
ἢ
ἀναγκαιότερον
ἢ |
[6, 1] |
ἀλλὰ
θεωρητικὴ
περὶ
τοιοῦτον
ὂν
|
ὅ |
ἐστι
δυνατὸν
κινεῖσθαι,
καὶ
περὶ |
[6, 2] |
καὶ
Κορίσκος,
καὶ
εἰ
πᾶν
|
ὃ |
ἂν
ᾖ,
μὴ
ἀεὶ
δέ, |
[6, 2] |
ἐστὶ
τοῦ
εἶναι
τὸ
συμβεβηκός·
|
ὃ |
γὰρ
ἂν
ᾖ
μήτ'
ἀεὶ |
[6, 3] |
ἄλλο·
καὶ
οὕτως
ἥξει
εἰς
|
ὃ |
νῦν
ὑπάρχει,
ἢ
εἰς
τῶν |
[6, 1] |
μὴ
ἔστι
τὸ
γένος
περὶ
|
ὃ |
πραγματεύονται
οὐδὲν
λέγουσι,
διὰ
τὸ |
[6, 2] |
τι
μόνον
τὸ
συμβεβηκός
ἐστιν.
|
Διὸ |
Πλάτων
τρόπον
τινὰ
οὐ
κακῶς |
[6, 2] |
ἀλλ'
οὐ
κατὰ
τὴν
ὀψοποιητικήν·
|
διὸ |
συνέβη,
φαμέν,
καὶ
(ἔστιν
ὡς |
[6, 3] |
οὖσάν
τινα
φύσιν
τοῦ
ὄντος
|
διὸ |
ταῦτα
μὲν
ἀφείσθω,
σκεπτέον
δὲ |
[6, 3] |
ἀρχῆς,
αὕτη
δ'
οὐκέτι
εἰς
|
ἄλλο. |
Ἔσται
οὖν
ἡ
τοῦ
ὁπότερ' |
[6, 3] |
μή,
οὔ.
Τοῦτο
δὲ
ἐὰν
|
ἄλλο. |
Καὶ
οὕτω
δῆλον
ὅτι
ἀεὶ |
[6, 3] |
ἐὰν
διψήσῃ·
τοῦτο
δὲ
ἐὰν
|
ἄλλο· |
καὶ
οὕτως
ἥξει
εἰς
ὃ |
[6, 3] |
καὶ
αἴτιον
τῆς
γενέσεως
αὐτῆς
|
ἄλλο |
οὐθέν.
Ἀλλ'
εἰς
ἀρχὴν
ποίαν |
[6, 2] |
δὲ
ποτέ,
καὶ
εἴ
τι
|
ἄλλο |
σημαίνει
τὸν
τρόπον
τοῦτον)
(ἔτι |
[6, 3] |
ἢ
ὅτι
ποσὸν
ἤ
τι
|
ἄλλο |
συνάπτει
ἢ
ἀφαιρεῖ
ἡ
διάνοια) |
[6, 3] |
δῆλον
ὅτι
ἀεὶ
χρόνου
ἀφαιρουμένου
|
ἀπὸ |
πεπερασμένου
χρόνου
ἥξει
ἐπὶ
τὸ |
[6, 2] |
συμβεβηκὸς
ὄντων
ἢ
γιγνομένων
καὶ
|
τὸ |
αἴτιόν
ἐστι
κατὰ
συμβεβηκός.
Ὥστ' |
[6, 3] |
γάρ
ἐστι
τὸ
ψεῦδος
καὶ
|
τὸ |
ἀληθὲς
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
οἷον |
[6, 3] |
μερισμοῦ
τὴν
ἀντίφασιν·
πῶς
δὲ
|
τὸ |
ἅμα
ἢ
τὸ
χωρὶς
νοεῖν |
[6, 3] |
συμβαίνει,
ἄλλος
λόγος,
λέγω
δὲ
|
τὸ |
ἅμα
καὶ
τὸ
χωρὶς
ὥστε |
[6, 2] |
ὄν.
~Ἀλλ'
ἐπεὶ
τὸ
ὂν
|
τὸ |
ἁπλῶς
λεγόμενον
λέγεται
πολλαχῶς,
ὧν |
[6, 3] |
πάντα
ἔσται
τὰ
ἐσόμενα,
οἷον
|
τὸ |
ἀποθανεῖν
τὸν
ζῶντα·
ἤδη
γάρ |
[6, 1] |
ἐν
τῷ
πράττοντι,
ἡ
προαίρεσις·
|
τὸ |
αὐτὸ
γὰρ
τὸ
πρακτὸν
καὶ |
[6, 2] |
ἐξ
ἀνάγκης,
οὐ
τῆς
κατὰ
|
τὸ |
βίαιον
λεγομένης
ἀλλ'
ἣν
λέγομεν |
[6, 3] |
τὸ
ὡς
ἀληθὲς
ὂν
ἀφετέον
|
τὸ |
γὰρ
αἴτιον
τοῦ
μὲν
ἀόριστον |
[6, 3] |
τοῦτο
ἔν
τινι,
λέγω
δὲ
|
τὸ |
γεγονός·
ἐξ
ἀνάγκης
ἄρα
πάντα |
[6, 1] |
εἰ
ἔστιν
ἢ
μὴ
ἔστι
|
τὸ |
γένος
περὶ
ὃ
πραγματεύονται
οὐδὲν |
[6, 1] |
καὶ
χωριστόν,
φανερὸν
ὅτι
θεωρητικῆς
|
τὸ |
γνῶναι,
οὐ
μέντοι
φυσικῆς
γε |
[6, 2] |
τὸ
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
|
τὸ |
δ'
ἀεὶ
οὐθενὶ
ὑπάρχει,
ἢ |
[6, 2] |
ἢ
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
|
τὸ |
δ'
οὔ.
Καὶ
τὸν
ἄνθρωπον |
[6, 3] |
ἀλλ'
οὐκ
ἐν
τοῖς
πράγμασι,
|
τὸ |
δ'
οὕτως
ὂν
ἕτερον
ὂν |
[6, 3] |
οἷον
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν
ἀληθὲς
|
τὸ |
δὲ
κακὸν
εὐθὺς
ψεῦδος,
ἀλλ' |
[6, 2] |
πυρέττοντι
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ
|
τὸ |
δὲ
παρὰ
τοῦτο
οὐχ
ἕξει |
[6, 2] |
μὲν
τί,
τὸ
δὲ
ποιόν,
|
τὸ |
δὲ
ποσόν,
τὸ
δὲ
πού, |
[6, 2] |
δὲ
ποσόν,
τὸ
δὲ
πού,
|
τὸ |
δὲ
ποτέ,
καὶ
εἴ
τι |
[6, 2] |
δὲ
ποιόν,
τὸ
δὲ
ποσόν,
|
τὸ |
δὲ
πού,
τὸ
δὲ
ποτέ, |
[6, 2] |
πολὺ
καὶ
τὸ
τῇ
νουμηνίᾳ·
|
τὸ |
δὲ
συμβεβηκός
ἐστι
παρὰ
ταῦτα. |
[6, 3] |
παρὰ
σύνθεσίν
ἐστι
καὶ
διαίρεσιν,
|
τὸ |
δὲ
σύνολον
(περὶ
μερισμὸν
ἀντιφάσεως |
[6, 3] |
δ'
ἀπόφασιν
ἐπὶ
τῷ
διῃρημένῳ,
|
τὸ |
δὲ
ψεῦδος
τούτου
τοῦ
μερισμοῦ |
[6, 3] |
ὄντος
ἀφείσθω
(διώρισται
γὰρ
ἱκανῶς)
|
τὸ |
δὲ
ὡς
ἀληθὲς
ὄν,
καὶ |
[6, 2] |
τοῦτον)
(ἔτι
παρὰ
ταῦτα
πάντα
|
τὸ |
δυνάμει
καὶ
ἐνεργείᾳ·
ἐπεὶ
δὴ |
[6, 3] |
καὶ
τὸ
χωρὶς
ὥστε
μὴ
|
τὸ |
ἐφεξῆς
(ἀλλ'
ἕν
τι
γίγνεσθαι) |
[6, 1] |
λανθάνειν,
ὡς
ἄνευ
γε
(τούτου
|
τὸ |
ζητεῖν
μηδέν
ἐστι
ποιεῖν.
Ἔστι |
[6, 1] |
γὰρ
(ἄδηλον
ὅτι
εἴ
που
|
τὸ |
θεῖον
ὑπάρχει,
ἐν
τῇ
τοιαύτῃ |
[6, 2] |
πολλαχῶς,
ὧν
ἓν
μὲν
ἦν
|
τὸ |
κατὰ
συμβεβηκός,
ἕτερον
δὲ
τὸ |
[6, 2] |
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
ἀνάγκη
εἶναι
|
τὸ |
κατὰ
συμβεβηκὸς
ὄν·
οἷον
οὔτ' |
[6, 3] |
οὗ
ἕνεκα
ἢ
ὡς
εἰς
|
τὸ |
κινῆσαν,
μάλιστα
σκεπτέον.
Περὶ
μὲν |
[6, 1] |
τὸ
σιμὸν
τὰ
δ'
ὡς
|
τὸ |
κοῖλον.
Διαφέρει
δὲ
ταῦτα
ὅτι |
[6, 3] |
τι
πάθος,
(καὶ
ἀμφότερα
περὶ
|
τὸ |
λοιπὸν
γένος
τοῦ
ὄντος,
καὶ |
[6, 2] |
τὸ
πολύ,
οἷον
ὅτι
ὠφέλιμον
|
τὸ |
μελίκρατον
τῷ
πυρέττοντι
ὡς
ἐπὶ |
[6, 3] |
ἀληθὲς
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
οἷον
|
τὸ |
μὲν
ἀγαθὸν
ἀληθὲς
τὸ
δὲ |
[6, 2] |
ἂν
πνῖγος
καὶ
ἀλέα,
ὅτι
|
τὸ |
(μὲν
ἀεὶ
ἢ
ὡς
ἐπὶ |
[6, 3] |
δὲ
σύνολον
(περὶ
μερισμὸν
ἀντιφάσεως
|
(τὸ |
μὲν
γὰρ
ἀληθὲς
τὴν
κατάφασιν |
[6, 1] |
κοῖλον.
Διαφέρει
δὲ
ταῦτα
ὅτι
|
τὸ |
μὲν
σιμὸν
συνειλημμένον
ἐστὶ
μετὰ |
[6, 2] |
τὰ
σχήματα
τῆς
κατηγορίας
(οἷον
|
τὸ |
μὲν
τί,
τὸ
δὲ
ποιόν, |
[6, 3] |
συνάπτει
ἢ
ἀφαιρεῖ
ἡ
διάνοια)
|
τὸ |
μὲν
ὡς
συμβεβηκὸς
καὶ
τὸ |
[6, 2] |
οὐ
κακῶς
τὴν
σοφιστικὴν
(περὶ
|
τὸ |
μὴ
ὂν
ἔταξεν.
Εἰσὶ
γὰρ |
[6, 2] |
δὲ
τὸ
(ὡς
ἀληθές,
καὶ
|
τὸ |
μὴ
ὂν
ὡς
τὸ
ψεῦδος, |
[6, 3] |
ἀπὸ
πεπερασμένου
χρόνου
ἥξει
ἐπὶ
|
τὸ |
νῦν,
(ὥστε
ὁδὶ
ἀποθανεῖται
νόσῳ |
[6, 3] |
λέγεται
ἕκαστον,
ὅτι
πολλαχῶς
λέγεται
|
τὸ |
ὄν}
|
[6, 2] |
ἐνεργείᾳ·
ἐπεὶ
δὴ
πολλαχῶς
λέγεται
|
τὸ |
ὄν,
πρῶτον
(περὶ
τοῦ
κατὰ |
[6, 2] |
ὑπάρχοντα
ᾗ
ὄν.
~Ἀλλ'
ἐπεὶ
|
τὸ |
ὂν
τὸ
ἁπλῶς
λεγόμενον
λέγεται |
[6, 2] |
Ἔστιν
ἄρα
τι
παρὰ
ταῦτα
|
τὸ |
ὁπότερ'
ἔτυχε
καὶ
κατὰ
συμβεβηκός. |
[6, 3] |
εἰς
ὕλην
ἢ
ὡς
εἰς
|
τὸ |
οὗ
ἕνεκα
ἢ
ὡς
εἰς |
[6, 3] |
μὲν
οὖν
δεῖ
θεωρῆσαι
περὶ
|
τὸ |
οὕτως
ὂν
καὶ
μὴ
ὄν, |
[6, 2] |
ἐνδεχομένη
παρὰ
τὸ
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολὺ
ἄλλως
τοῦ
συμβεβηκότος.
(Ἀρχὴν |
[6, 2] |
ἀλλὰ
τὰ
(πλεῖστα
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολύ,
ἀνάγκη
εἶναι
τὸ
κατὰ |
[6, 2] |
οὐδ'
ἀεί,
ὡς
δ'
ἐπὶ
|
τὸ |
πολύ,
αὕτη
ἀρχὴ
καὶ
αὕτη |
[6, 2] |
γὰρ
ἀεὶ
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολύ)
ζῷον
δ'
οὐ
κατὰ |
[6, 2] |
οὔτ'
αἰεὶ
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολύ.
Ἢ
τοῦτο
ἀδύνατον;
Ἔστιν |
[6, 2] |
γὰρ
ἀεὶ
ἢ
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολὺ
καὶ
τὸ
τῇ
νουμηνίᾳ· |
[6, 2] |
οὔτ'
ἀεὶ
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολὺ
ὁ
λευκὸς
μουσικός
ἐστιν, |
[6, 2] |
ἀεὶ
ἢ
τῷ
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολύ,
οἷον
ὅτι
ὠφέλιμον
τὸ |
[6, 2] |
ἀεὶ
ἢ
τοῦ
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολύ
πῶς
γὰρ
ἢ
μαθήσεται |
[6, 2] |
Ἀλλὰ
πότερον
τὸ
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολύ,
τὸ
δ'
ἀεὶ
οὐθενὶ |
[6, 2] |
(μὲν
ἀεὶ
ἢ
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολὺ
τὸ
δ'
οὔ.
Καὶ |
[6, 2] |
μελίκρατον
τῷ
πυρέττοντι
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολύ
τὸ
δὲ
παρὰ
τοῦτο |
[6, 2] |
μήτ'
ἀεὶ
μήθ'
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολύ,
τοῦτό
φαμεν
συμβεβηκὸς
εἶναι. |
[6, 1] |
κατὰ
τὸν
λόγον
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολὺ
ὡς
οὐ
χωριστὴν
μόνον. |
[6, 1] |
ἡ
προαίρεσις·
τὸ
αὐτὸ
γὰρ
|
τὸ |
πρακτὸν
καὶ
προαιρετόν)
(ὥστε
εἰ |
[6, 1] |
μετὰ
τῆς
ὕλης
(ἔστι
γὰρ
|
τὸ |
σιμὸν
κοίλη
ῥίς)
ἡ
δὲ |
[6, 1] |
τί
ἐστι
τὰ
μὲν
ὡς
|
τὸ |
σιμὸν
τὰ
δ'
ὡς
τὸ |
[6, 2] |
τῶν
λόγων
εἰσίν·
φαίνεται
γὰρ
|
τὸ |
συμβεβηκὸς
ἐγγύς
τι
τοῦ
μὴ |
[6, 2] |
ὥσπερ
γὰρ
ὄνομά
τι
μόνον
|
τὸ |
συμβεβηκός
ἐστιν.
Διὸ
Πλάτων
τρόπον |
[6, 2] |
ταῦτα.
Τί
μὲν
οὖν
ἐστὶ
|
τὸ |
συμβεβηκὸς
καὶ
διὰ
τίν'
αἰτίαν |
[6, 2] |
αὕτη
αἰτία
ἐστὶ
τοῦ
εἶναι
|
τὸ |
συμβεβηκός·
ὃ
γὰρ
ἂν
ᾖ |
[6, 2] |
οἱ
τῶν
σοφιστῶν
λόγοι
περὶ
|
τὸ |
συμβεβηκὸς
ὡς
εἰπεῖν
μάλιστα
πάντων, |
[6, 1] |
τὸ
τῆς
αὐτῆς
εἶναι
διανοίας
|
τό |
τε
τί
ἐστι
δῆλον
ποιεῖν |
[6, 2] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
καὶ
|
τὸ |
τῇ
νουμηνίᾳ·
τὸ
δὲ
συμβεβηκός |
[6, 1] |
ὃ
πραγματεύονται
οὐδὲν
λέγουσι,
διὰ
|
τὸ |
τῆς
αὐτῆς
εἶναι
διανοίας
τό |
[6, 1] |
πῶς
δεῖ
ἐν
τοῖς
φυσικοῖς
|
τὸ |
τί
ἐστι
ζητεῖν
καὶ
ὁρίζεσθαι, |
[6, 3] |
ὂν
τῶν
κυρίως
(ἢ
γὰρ
|
τὸ |
τί
ἐστιν
ἢ
ὅτι
ποιὸν |
[6, 1] |
δῆλον
αἱ
δ'
ὑπόθεσιν
λαβοῦσαι
|
τὸ |
τί
ἐστιν,
οὕτω
τὰ
καθ' |
[6, 1] |
οὐ
χωριστὴν
μόνον.
Δεῖ
δὲ
|
τὸ |
τί
ἦν
εἶναι
καὶ
τὸν |
[6, 1] |
καὶ
τὴν
τιμιωτάτην
δεῖ
περὶ
|
τὸ |
τιμιώτατον
γένος
εἶναι.
Αἱ
μὲν |
[6, 2] |
δ'
οὐ
κατὰ
συμβεβηκός.
Καὶ
|
τὸ |
ὑγιάζειν
δὲ
τὸν
οἰκοδόμον
συμβεβηκός, |
[6, 3] |
πῶς
δὲ
τὸ
ἅμα
ἢ
|
τὸ |
χωρὶς
νοεῖν
συμβαίνει,
ἄλλος
λόγος, |
[6, 3] |
λέγω
δὲ
τὸ
ἅμα
καὶ
|
τὸ |
χωρὶς
ὥστε
μὴ
τὸ
ἐφεξῆς |
[6, 3] |
τι
γίγνεσθαι)
οὐ
γάρ
ἐστι
|
τὸ |
ψεῦδος
καὶ
τὸ
ἀληθὲς
ἐν |
[6, 2] |
καὶ
τὸ
μὴ
ὂν
ὡς
|
τὸ |
ψεῦδος,
παρὰ
ταῦτα
δ'
ἐστὶ |
[6, 2] |
τὸ
κατὰ
συμβεβηκός,
ἕτερον
δὲ
|
τὸ |
(ὡς
ἀληθές,
καὶ
τὸ
μὴ |
[6, 3] |
τὸ
μὲν
ὡς
συμβεβηκὸς
καὶ
|
τὸ |
ὡς
ἀληθὲς
ὂν
ἀφετέον
τὸ |
[6, 2] |
ἔσται
αἰτία
ἡ
ἐνδεχομένη
παρὰ
|
τὸ |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
ἄλλως |
[6, 2] |
καὶ
κατὰ
συμβεβηκός.
Ἀλλὰ
πότερον
|
τὸ |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
τὸ |
[6, 1] |
τῷ
πράττοντι,
ἡ
προαίρεσις·
τὸ
|
αὐτὸ |
γὰρ
τὸ
πρακτὸν
καὶ
προαιρετόν) |
[6, 1] |
τούτου,
αἱ
μὲν
αἰσθήσει
ποιήσασαι
|
αὐτὸ |
δῆλον
αἱ
δ'
ὑπόθεσιν
λαβοῦσαι |
[6, 2] |
λεκτέον,
ὅτι
οὐδεμία
ἐστὶ
περὶ
|
αὐτὸ |
θεωρία.
Σημεῖον
δέ·
οὐδεμιᾷ
γὰρ |
[6, 2] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ.
Ἢ
|
τοῦτο |
ἀδύνατον;
Ἔστιν
ἄρα
τι
παρὰ |
[6, 3] |
τοῦτο
δὲ
εἰ
ἐσθίει
δριμέα·
|
(τοῦτο |
δ'
ἤτοι
ὑπάρχει
ἢ
οὔ· |
[6, 3] |
γένηται·
εἰ
δὲ
μή,
οὔ.
|
Τοῦτο |
δὲ
ἐὰν
ἄλλο.
Καὶ
οὕτω |
[6, 3] |
ἐξέλθῃ·
τοῦτο
δὲ
ἐὰν
διψήσῃ·
|
τοῦτο |
δὲ
ἐὰν
ἄλλο·
καὶ
οὕτως |
[6, 3] |
ἢ
βίᾳ,
ἐάν
γε
ἐξέλθῃ·
|
τοῦτο |
δὲ
ἐὰν
διψήσῃ·
τοῦτο
δὲ |
[6, 3] |
γεγονότων
τι.
Οἷον
ἐὰν
διψήσῃ·
|
τοῦτο |
δὲ
εἰ
ἐσθίει
δριμέα·
(τοῦτο |
[6, 3] |
αὐτὸς
λόγος·
ἤδη
γὰρ
ὑπάρχει
|
τοῦτο |
ἔν
τινι,
λέγω
δὲ
τὸ |
[6, 2] |
τὸ
πολύ
τὸ
δὲ
παρὰ
|
τοῦτο |
οὐχ
ἕξει
λέγειν,
(πότε
οὔ, |
[6, 2] |
οἰκοδόμον
συμβεβηκός,
(ὅτι
οὐ
πέφυκε
|
τοῦτο |
ποιεῖν
οἰκοδόμος
ἀλλὰ
ἰατρός,
ἀλλὰ |
[6, 2] |
ἂν
χειμὼν
γένηται
καὶ
ψῦχος,
|
τοῦτο |
συμβῆναί
φαμεν,
ἀλλ'
οὐκ
ἂν |
[6, 2] |
μήθ'
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
|
τοῦτό |
φαμεν
συμβεβηκὸς
εἶναι.
Οἷον
ἐπὶ |
[6, 2] |
ἕτερόν
ἐστι
τρίγωνον
καὶ
τρίγωνον
|
δύο |
ὀρθὰς
ἔχον.
Καὶ
τοῦτ'
εὐλόγως |