Livre, Chap.
[6, 2]	Καὶ ὀψοποιὸς ἡδονῆς στοχαζόμενος ποιήσειεν	ἄν	τι ὑγιεινόν, ἀλλ' οὐ κατὰ
[6, 1]	δὲ τῶν θεωρητικῶν. Ἀπορήσειε γὰρ	ἄν	τις πότερόν ποθ' ἡ πρώτη
[6, 1]	φανεροῖς τῶν θείων. Ὥστε τρεῖς	ἂν	εἶεν φιλοσοφίαι θεωρητικαί, μαθηματική, φυσική,
[6, 1]	θεωρητική, ἡ φυσικὴ θεωρητική τις	ἂν	εἴη, ἀλλὰ θεωρητικὴ περὶ τοιοῦτον
[6, 1]	τοῦ ὄντος ᾗ ὂν ταύτης	ἂν	εἴη θεωρῆσαι, καὶ τί ἐστι
[6, 1]	τὰς φύσει συνεστηκυίας, ἡ φυσικὴ	ἂν	εἴη πρώτη ἐπιστήμη· εἰ δ'
[6, 2]	Κορίσκος, καὶ εἰ πᾶν ὃ	ἂν	ᾖ, μὴ ἀεὶ δέ, γέγονεν,
[6, 2]	εἶναι τὸ συμβεβηκός· ὃ γὰρ	ἂν	ᾖ μήτ' ἀεὶ μήθ' ὡς
[6, 2]	τοῦτο συμβῆναί φαμεν, ἀλλ' οὐκ	ἂν	πνῖγος καὶ ἀλέα, ὅτι τὸ
[6, 2]	συμβεβηκὸς εἶναι. Οἷον ἐπὶ κυνὶ	ἂν	χειμὼν γένηται καὶ ψῦχος, τοῦτο
[6, 3]	δὲ μή, οὔ. Τοῦτο δὲ	ἐὰν	ἄλλο. Καὶ οὕτω δῆλον ὅτι
[6, 3]	δὲ ἐὰν διψήσῃ· τοῦτο δὲ	ἐὰν	ἄλλο· καὶ οὕτως ἥξει εἰς
[6, 3]	ὁδὶ ἀποθανεῖται νόσῳ ἢ βίᾳ,	ἐάν	γε ἐξέλθῃ· τοῦτο δὲ ἐὰν
[6, 3]	γὰρ ἔσται τοδὶ ἢ οὔ;	Ἐάν	γε τοδὶ γένηται· εἰ δὲ
[6, 3]	ἐάν γε ἐξέλθῃ· τοῦτο δὲ	ἐὰν	διψήσῃ· τοῦτο δὲ ἐὰν ἄλλο·
[6, 3]	εἰς τῶν γεγονότων τι. Οἷον	ἐὰν	διψήσῃ· τοῦτο δὲ εἰ ἐσθίει
[6, 3]	νόσῳ ἢ βίᾳ, οὔπω, ἀλλ'	ἐὰν	τοδὶ γένηται. Δῆλον ἄρα ὅτι
[6, 2]	γάρ ἐστιν· τοῖς μὲν γὰρ	ἡδεῖαν	τοῖς δὲ βλαβερὰν τοῖς δ'
[6, 2]	θεωρητικῇ. Οὔτε γὰρ ὁ ποιῶν	οἰκίαν	ποιεῖ ὅσα συμβαίνει ἅμα τῇ
[6, 1]	τι γένος (καὶ φύσιν τινὰ	μίαν	(οὐ γὰρ ὁ αὐτὸς τρόπος
[6, 3]	ἄλλο οὐθέν. Ἀλλ' εἰς ἀρχὴν	ποίαν	καὶ αἴτιον ποῖον ἡ ἀναγωγὴ
[6, 1]	(περὶ (γὰρ τὴν τοιαύτην ἐστὶν	οὐσίαν	ἐν ᾗ ἡ ἀρχὴ τῆς
[6, 1]	ἐστι δυνατὸν κινεῖσθαι, καὶ περὶ	οὐσίαν	τὴν κατὰ τὸν λόγον ὡς
[6, 2]	φύσις αὐτοῦ καὶ διὰ τίν'	αἰτίαν	ἔστιν· ἅμα γὰρ δῆλον ἴσως
[6, 2]	τὸ συμβεβηκὸς καὶ διὰ τίν'	αἰτίαν	καὶ ὅτι ἐπιστήμη οὐκ ἔστιν
[6, 3]	ἢ οὐκ ἀποθανεῖται. Ὁμοίως δὲ	κἂν	ὑπερπηδήσῃ τις εἰς τὰ γενόμενα,
[6, 2]	Κορίσκος καὶ Κορίσκος, καὶ εἰ	πᾶν	ὃ ἂν ᾖ, μὴ ἀεὶ
[6, 2]	μὲν γὰρ ἡδεῖαν τοῖς δὲ	βλαβερὰν	τοῖς δ' ὠφέλιμον οὐθὲν εἶναι
[6, 2]	εἶναι κωλύει τὴν ποιηθεῖσαν, καὶ	ἑτέραν	ὡς εἰπεῖν πάντων τῶν ὄντων·
[6, 3]	ἕνεκα ἢ ὡς εἰς τὸ	κινῆσαν,	μάλιστα σκεπτέον. Περὶ μὲν οὖν
[6, 2]	ὠφέλιμον οὐθὲν εἶναι κωλύει τὴν	ποιηθεῖσαν,	καὶ ἑτέραν ὡς εἰπεῖν πάντων
[6, 3]	ὄντος, καὶ οὐκ ἔξω δηλοῦσιν	οὖσάν	τινα φύσιν τοῦ ὄντος διὸ
[6, 1]	ἀρχὴ τῆς κινήσεως καὶ στάσεως	ἐν	αὐτῇ) δῆλον ὅτι οὔτε πρακτική
[6, 3]	συμπλοκή (ἐστιν καὶ ἡ διαίρεσις	ἐν	διανοίᾳ ἀλλ' οὐκ ἐν τοῖς
[6, 3]	καὶ τὰ τί ἐστιν οὐδ'	ἐν	διανοίᾳ· Ὅσα μὲν οὖν δεῖ
[6, 3]	δὲ κακὸν εὐθὺς ψεῦδος, ἀλλ'	ἐν	διανοίᾳ, περὶ δὲ τὰ ἁπλᾶ
[6, 1]	(γὰρ τὴν τοιαύτην ἐστὶν οὐσίαν	ἐν	ᾗ ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως
[6, 3]	ἀρχὰς ᾗ ὄν. {Φανερὸν δ'	ἐν	οἷς διωρισάμεθα περὶ τοῦ ποσαχῶς
[6, 1]	γὰρ ὁ αὐτὸς τρόπος οὐδ'	ἐν	ταῖς μαθηματικαῖς, ἀλλ' ἡ μὲν
[6, 1]	εἴ που τὸ θεῖον ὑπάρχει,	ἐν	τῇ τοιαύτῃ φύσει ὑπάρχει) καὶ
[6, 2]	ἔστιν αὐτοῦ. Ἐπεὶ οὖν ἐστὶν	ἐν	τοῖς οὖσι τὰ μὲν ἀεὶ
[6, 3]	διαίρεσις ἐν διανοίᾳ ἀλλ' οὐκ	ἐν	τοῖς πράγμασι, τὸ δ' οὕτως
[6, 3]	τὸ ψεῦδος καὶ τὸ ἀληθὲς	ἐν	τοῖς πράγμασιν, οἷον τὸ μὲν
[6, 1]	ἔχει ὕληνν, δῆλον πῶς δεῖ	ἐν	τοῖς φυσικοῖς τὸ τί ἐστι
[6, 3]	τι γέγονεν, (οἷον τὰ ἐναντία	ἐν	τῷ αὐτῷ. Ἀλλ' εἰ νόσῳ
[6, 1]	ποιητική (τῶν μὲν γὰρ ποιητῶν	ἐν	τῷ ποιοῦντι ἡ ἀρχή, ἢ
[6, 1]	δύναμίς τις, τῶν δὲ πρακτῶν	ἐν	τῷ πράττοντι, ἡ προαίρεσις· τὸ
[6, 1]	χωριστὰ δὲ ἴσως ἀλλ' ὡς	ἐν	ὕλῃ· ἡ δὲ πρώτη καὶ
[6, 3]	λόγος· ἤδη γὰρ ὑπάρχει τοῦτο	ἔν	τινι, λέγω δὲ τὸ γεγονός·
[6, 3]	ὥστε μὴ τὸ ἐφεξῆς (ἀλλ'	ἕν	τι γίγνεσθαι) οὐ γάρ ἐστι
[6, 1]	ἄνευ γε (τούτου τὸ ζητεῖν	μηδέν	ἐστι ποιεῖν. Ἔστι δὲ τῶν
[6, 2]	(Ἀρχὴν δὲ τηνδὶ ληπτέον, πότερον	οὐδέν	ἐστιν οὔτ' αἰεὶ οὔθ' ὡς
[6, 1]	τὸ γένος περὶ ὃ πραγματεύονται	οὐδὲν	λέγουσι, διὰ τὸ τῆς αὐτῆς
[6, 3]	αἴτιον τῆς γενέσεως αὐτῆς ἄλλο	οὐθέν.	Ἀλλ' εἰς ἀρχὴν ποίαν καὶ
[6, 2]	δὲ βλαβερὰν τοῖς δ' ὠφέλιμον	οὐθὲν	εἶναι κωλύει τὴν ποιηθεῖσαν, καὶ
[6, 1]	τῶν θείων. Ὥστε τρεῖς ἂν	εἶεν	φιλοσοφίαι θεωρητικαί, μαθηματική, φυσική, θεολογική
[6, 2]	οἰκοδόμον. Καὶ ὀψοποιὸς ἡδονῆς στοχαζόμενος	ποιήσειεν	ἄν τι ὑγιεινόν, ἀλλ' οὐ
[6, 2]	Καὶ τὸν ἄνθρωπον λευκὸν εἶναι	συμβέβηκεν	(οὔτε γὰρ ἀεὶ οὔθ' ὡς
[6, 3]	ἐν τοῖς πράγμασιν, οἷον τὸ	μὲν	ἀγαθὸν ἀληθὲς τὸ δὲ κακὸν
[6, 2]	πνῖγος καὶ ἀλέα, ὅτι τὸ	(μὲν	ἀεὶ ἢ ὡς ἐπὶ τὸ
[6, 2]	ἐστὶν ἐν τοῖς οὖσι τὰ	μὲν	ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντα καὶ ἐξ
[6, 1]	ποιοῦνται, ἀλλ' ἐκ τούτου, αἱ	μὲν	αἰσθήσει ποιήσασαι αὐτὸ δῆλον αἱ
[6, 1]	μὲν γὰρ φυσικὴ περὶ χωριστὰ	μὲν	ἀλλ' οὐκ ἀκίνητα, τῆς δὲ
[6, 3]	ἀφετέον τὸ γὰρ αἴτιον τοῦ	μὲν	ἀόριστον τοῦ δὲ τῆς διανοίας
[6, 3]	φύσιν τοῦ ὄντος διὸ ταῦτα	μὲν	ἀφείσθω, σκεπτέον δὲ τοῦ ὄντος
[6, 3]	σύνολον (περὶ μερισμὸν ἀντιφάσεως (τὸ	μὲν	γὰρ ἀληθὲς τὴν κατάφασιν ἐπὶ
[6, 2]	ἐκ τῶν τοιούτων λόγων· τῶν	μὲν	γὰρ ἄλλον τρόπον ὄντων ἔστι
[6, 2]	ποιεῖ, ἁπλῶς δ' οὔ. Τῶν	μὲν	γὰρ ἄλλων ἐνίοτε δυνάμεις εἰσὶν
[6, 2]	γιγνομένῃ (ἄπειρα γάρ ἐστιν· τοῖς	μὲν	γὰρ ἡδεῖαν τοῖς δὲ βλαβερὰν
[6, 2]	ἔστι τοῦ συμβεβηκότος φανερόν· ἐπιστήμη	μὲν	γὰρ πᾶσα ἢ τοῦ ἀεὶ
[6, 1]	πρακτική ἐστιν οὔτε ποιητική (τῶν	μὲν	γὰρ ποιητῶν ἐν τῷ ποιοῦντι
[6, 1]	μαθηματικῆς, ἀλλὰ προτέρας ἀμφοῖν. Ἡ	μὲν	γὰρ φυσικὴ περὶ χωριστὰ μὲν
[6, 1]	ἐν ταῖς μαθηματικαῖς, ἀλλ' ἡ	μὲν	γεωμετρία καὶ ἀστρολογία περί τινα
[6, 2]	λεγόμενον λέγεται πολλαχῶς, ὧν ἓν	μὲν	ἦν τὸ κατὰ συμβεβηκός, ἕτερον
[6, 1]	δὲ μαθηματικῆς ἔνια (περὶ ἀκίνητα	μὲν	οὐ χωριστὰ δὲ ἴσως ἀλλ'
[6, 2]	ἄλλως, τὰ δ' (ἐξ ἀνάγκης	μὲν	οὐκ ἔστιν οὐδ' ἀεί, ὡς
[6, 3]	ἐστιν οὐδ' ἐν διανοίᾳ· Ὅσα	μὲν	οὖν δεῖ θεωρῆσαι περὶ τὸ
[6, 2]	συμβεβηκός ἐστι παρὰ ταῦτα. Τί	μὲν	οὖν ἐστὶ τὸ συμβεβηκὸς καὶ
[6, 1]	ἄνευ τῆς ὕλης ἐστίν. Ὅτι	μὲν	οὖν ἡ φυσικὴ θεωρητική ἐστι,
[6, 1]	τὸ τιμιώτατον γένος εἶναι. Αἱ	μὲν	οὖν θεωρητικαὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν
[6, 1]	δὲ καθόλου πασῶν κοινή) εἰ	μὲν	οὖν μὴ ἔστι τις ἑτέρα
[6, 3]	τὸ κινῆσαν, μάλιστα σκεπτέον. Περὶ	μὲν	οὖν τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς ὄντος
[6, 2]	ἢ ἔστιν ἄττα ἀίδια; Περὶ	μὲν	οὖν τούτων ὕστερον σκεπτέον, ὅτι
[6, 1]	Διαφέρει δὲ ταῦτα ὅτι τὸ	μὲν	σιμὸν συνειλημμένον ἐστὶ μετὰ τῆς
[6, 1]	καὶ ἀκίνητα. Ἀνάγκη δὲ πάντα	μὲν	τὰ αἴτια ἀίίδια εἶναι, μάλιστα
[6, 2]	σχήματα τῆς κατηγορίας (οἷον τὸ	μὲν	τί, τὸ δὲ ποιόν, τὸ
[6, 3]	ἢ ἀφαιρεῖ ἡ διάνοια) τὸ	μὲν	ὡς συμβεβηκὸς καὶ τὸ ὡς
[6, 1]	καὶ τῶν τί ἐστι τὰ	μὲν	ὡς τὸ σιμὸν τὰ δ'
[6, 2]	γένηται καὶ ψῦχος, τοῦτο συμβῆναί	φαμεν,	ἀλλ' οὐκ ἂν πνῖγος καὶ
[6, 2]	κατὰ τὴν ὀψοποιητικήν· διὸ συνέβη,	φαμέν,	καὶ (ἔστιν ὡς ποιεῖ, ἁπλῶς
[6, 2]	ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, τοῦτό	φαμεν	συμβεβηκὸς εἶναι. Οἷον ἐπὶ κυνὶ
[6, 2]	τὸ βίαιον λεγομένης ἀλλ' ἣν	λέγομεν	τῷ μὴ ἐνδέχεσθαι ἄλλως, τὰ
[6, 3]	τὸν ζῶντα· ἤδη γάρ τι	γέγονεν,	(οἷον τὰ ἐναντία ἐν τῷ
[6, 2]	ἂν ᾖ, μὴ ἀεὶ δέ,	γέγονεν,	ὥστ' εἰ μουσικὸς ὢν γραμματικὸς
[6, 2]	σοφιστικὴν (περὶ τὸ μὴ ὂν	ἔταξεν.	Εἰσὶ γὰρ οἱ τῶν σοφιστῶν
[6, 3]	Ἔσται οὖν ἡ τοῦ ὁπότερ'	ἔτυχεν	αὕτη, καὶ αἴτιον τῆς γενέσεως
[6, 1]	μόνον. Δεῖ δὲ τὸ τί	ἦν	εἶναι καὶ τὸν λόγον πῶς
[6, 2]	λέγεται πολλαχῶς, ὧν ἓν μὲν	ἦν	τὸ κατὰ συμβεβηκός, ἕτερον δὲ
[6, 2]	κατὰ τὸ βίαιον λεγομένης ἀλλ'	ἣν	λέγομεν τῷ μὴ ἐνδέχεσθαι ἄλλως,
[6, 2]	ὑγιεινόν, ἀλλ' οὐ κατὰ τὴν	ὀψοποιητικήν·	διὸ συνέβη, φαμέν, καὶ (ἔστιν
[6, 2]	τρόπον τινὰ οὐ κακῶς τὴν	σοφιστικὴν	(περὶ τὸ μὴ ὂν ἔταξεν.
[6, 3]	ἡ (τοιαύτη, πότερον ὡς εἰς	ὕλην	ἢ ὡς εἰς τὸ οὗ
[6, 3]	δὲ ψεῦδος τούτου τοῦ μερισμοῦ	τὴν	ἀντίφασιν· πῶς δὲ τὸ ἅμα
[6, 3]	κατάφασιν ἐπὶ τῷ συγκειμένῳ ἔχει	τὴν	δ' ἀπόφασιν ἐπὶ τῷ διῃρημένῳ,
[6, 1]	δυνατὸν κινεῖσθαι, καὶ περὶ οὐσίαν	τὴν	κατὰ τὸν λόγον ὡς ἐπὶ
[6, 3]	ἀντιφάσεως (τὸ μὲν γὰρ ἀληθὲς	τὴν	κατάφασιν ἐπὶ τῷ συγκειμένῳ ἔχει
[6, 2]	τι ὑγιεινόν, ἀλλ' οὐ κατὰ	τὴν	ὀψοποιητικήν· διὸ συνέβη, φαμέν, καὶ
[6, 2]	δ' ὠφέλιμον οὐθὲν εἶναι κωλύει	τὴν	ποιηθεῖσαν, καὶ ἑτέραν ὡς εἰπεῖν
[6, 2]	Πλάτων τρόπον τινὰ οὐ κακῶς	τὴν	σοφιστικὴν (περὶ τὸ μὴ ὂν
[6, 1]	τῇ τοιαύτῃ φύσει ὑπάρχει) καὶ	τὴν	τιμιωτάτην δεῖ περὶ τὸ τιμιώτατον
[6, 1]	τι τοῦ ὄντος (περὶ (γὰρ	τὴν	τοιαύτην ἐστὶν οὐσίαν ἐν ᾗ
[6, 1]	τοιαύτῃ φύσει ὑπάρχει) καὶ τὴν	τιμιωτάτην	δεῖ περὶ τὸ τιμιώτατον γένος
[6, 1]	ἐπὶ τὸ πολὺ ὡς οὐ	χωριστὴν	μόνον. Δεῖ δὲ τὸ τί
[6, 1]	τοῦ ὄντος (περὶ (γὰρ τὴν	τοιαύτην	ἐστὶν οὐσίαν ἐν ᾗ ἡ
[6, 2]	τὸ πολὺ ἄλλως τοῦ συμβεβηκότος.	(Ἀρχὴν	δὲ τηνδὶ ληπτέον, πότερον οὐδέν
[6, 3]	αὐτῆς ἄλλο οὐθέν. Ἀλλ' εἰς	ἀρχὴν	ποίαν καὶ αἴτιον ποῖον ἡ
[6, 2]	δὲ παρὰ τοῦτο οὐχ ἕξει	λέγειν,	(πότε οὔ, οἷον νουμηνίᾳ· ἢ
[6, 2]	οὐ κατὰ συμβεβηκός. Καὶ τὸ	ὑγιάζειν	δὲ τὸν οἰκοδόμον συμβεβηκός, (ὅτι
[6, 1]	(τούτου τὸ ζητεῖν μηδέν ἐστι	ποιεῖν.	Ἔστι δὲ τῶν ὁριζομένων καὶ
[6, 1]	τό τε τί ἐστι δῆλον	ποιεῖν	καὶ εἰ ἔστιν. Ἐπεὶ δὲ
[6, 2]	συμβεβηκός, (ὅτι οὐ πέφυκε τοῦτο	ποιεῖν	οἰκοδόμος ἀλλὰ ἰατρός, ἀλλὰ συνέβη
[6, 1]	τὸν λόγον πῶς ἐστὶ μὴ	λανθάνειν,	ὡς ἄνευ γε (τούτου τὸ
[6, 3]	ἔσται τὰ ἐσόμενα, οἷον τὸ	ἀποθανεῖν	τὸν ζῶντα· ἤδη γάρ τι
[6, 3]	τὸ ἅμα ἢ τὸ χωρὶς	νοεῖν	συμβαίνει, ἄλλος λόγος, λέγω δὲ
[6, 2]	λόγοι περὶ τὸ συμβεβηκὸς ὡς	εἰπεῖν	μάλιστα πάντων, πότερον ἕτερον ἢ
[6, 2]	τὴν ποιηθεῖσαν, καὶ ἑτέραν ὡς	εἰπεῖν	πάντων τῶν ὄντων· ὧν οὐθενός
[6, 1]	τοῖς φυσικοῖς τὸ τί ἐστι	ζητεῖν	καὶ ὁρίζεσθαι, (καὶ διότι καὶ
[6, 1]	ὡς ἄνευ γε (τούτου τὸ	ζητεῖν	μηδέν ἐστι ποιεῖν. Ἔστι δὲ
[6, 1]	φυσική) οὐδὲ μαθηματικῆς, ἀλλὰ προτέρας	ἀμφοῖν.	Ἡ μὲν γὰρ φυσικὴ περὶ
[6, 3]	καὶ τὸ ἀληθὲς ἐν τοῖς	πράγμασιν,	οἷον τὸ μὲν ἀγαθὸν ἀληθὲς
[6, 2]	θεωρεῖ τὰ οὕτω συμβεβηκότα τοῖς	σχήμασιν,	οὐδ' εἰ ἕτερόν ἐστι τρίγωνον
[6, 3]	(τὸ μὲν γὰρ ἀληθὲς τὴν	κατάφασιν	ἐπὶ τῷ συγκειμένῳ ἔχει τὴν
[6, 3]	ψεῦδος τούτου τοῦ μερισμοῦ τὴν	ἀντίφασιν·	πῶς δὲ τὸ ἅμα ἢ
[6, 3]	τῷ συγκειμένῳ ἔχει τὴν δ'	ἀπόφασιν	ἐπὶ τῷ διῃρημένῳ, τὸ δὲ
[6, 3]	ὂν ὡς ψεῦδος, ἐπειδὴ παρὰ	σύνθεσίν	ἐστι καὶ διαίρεσιν, τὸ δὲ
[6, 1]	ποιήσασαι αὐτὸ δῆλον αἱ δ'	ὑπόθεσιν	λαβοῦσαι τὸ τί ἐστιν, οὕτω
[6, 3]	ἐπειδὴ παρὰ σύνθεσίν ἐστι καὶ	διαίρεσιν,	τὸ δὲ σύνολον (περὶ μερισμὸν
[6, 2]	μὲν γὰρ ἄλλων ἐνίοτε δυνάμεις	εἰσὶν	αἱ ποιητικαί, τῶν δ' οὐδεμία
[6, 1]	ὑπάρχοντα τῷ γένει περὶ ὅ	εἰσιν	ἀποδεικνύουσιν ἢ ἀναγκαιότερον ἢ μαλακώτερον·
[6, 3]	ἔστιν αὐτοῦ, εἴρηται. ~Ὅτι δ'	εἰσὶν	ἀρχαὶ καὶ αἴτια γενητὰ καὶ
[6, 1]	καὶ εὐεξίας, καὶ τῶν (μαθηματικῶν	εἰσὶν	ἀρχαὶ καὶ στοιχεῖα καὶ αἴτια,
[6, 1]	καὶ ἀστρολογία περί τινα φύσιν	εἰσίν,	ἡ δὲ καθόλου πασῶν κοινή)
[6, 2]	δὴ ἄλλοι τοιοῦτοι τῶν λόγων	εἰσίν·	φαίνεται γὰρ τὸ συμβεβηκὸς ἐγγύς
[6, 3]	τοῦ ὄντος, καὶ οὐκ ἔξω	δηλοῦσιν	οὖσάν τινα φύσιν τοῦ ὄντος
[6, 1]	τῷ γένει περὶ ὅ εἰσιν	ἀποδεικνύουσιν	ἢ ἀναγκαιότερον ἢ μαλακώτερον· διόπερ
[6, 1]	γεωμετρία καὶ ἀστρολογία περί τινα	φύσιν	εἰσίν, ἡ δὲ καθόλου πασῶν
[6, 1]	ἢ περί τι γένος (καὶ	φύσιν	τινὰ μίαν (οὐ γὰρ ὁ
[6, 3]	οὐκ ἔξω δηλοῦσιν οὖσάν τινα	φύσιν	τοῦ ὄντος διὸ ταῦτα μὲν
[6, 2]	ἡ φύσις αὐτοῦ καὶ διὰ	τίν'	αἰτίαν ἔστιν· ἅμα γὰρ δῆλον
[6, 2]	ἐστὶ τὸ συμβεβηκὸς καὶ διὰ	τίν'	αἰτίαν καὶ ὅτι ἐπιστήμη οὐκ
[6, 1]	(θεωρεῖ, δῆλον. Εἰ δέ τί	ἐστιν	ἀίδιον καὶ ἀκίνητον καὶ χωριστόν,
[6, 2]	ὄνομά τι μόνον τὸ συμβεβηκός	ἐστιν.	Διὸ Πλάτων τρόπον τινὰ οὐ
[6, 1]	ἀπόδειξις οὐσίας οὐδὲ τοῦ τί	ἐστιν	(ἐκ τῆς τοιαύτης ἐπαγωγῆς, ἀλλά
[6, 2]	οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. Ἐπεὶ οὖν	ἐστὶν	ἐν τοῖς οὖσι τὰ μὲν
[6, 2]	συμβεβηκός. Ὥστ' ἐπεὶ οὐ πάντα	ἐστὶν	ἐξ ἀνάγκης καὶ ἀεὶ ἢ
[6, 2]	τὸ πολὺ ὁ λευκὸς μουσικός	ἐστιν,	ἐπεὶ δὲ γίγνεταί ποτε, κατὰ
[6, 1]	διανοίας περὶ αἰτίας καὶ ἀρχάς	ἐστιν	ἢ ἀκριβεστέρας ἢ ἁπλουστέρας. Ἀλλὰ
[6, 3]	κυρίως (ἢ γὰρ τὸ τί	ἐστιν	ἢ ὅτι ποιὸν ἢ ὅτι
[6, 1]	ποθ' ἡ πρώτη φιλοσοφία καθόλου	ἐστὶν	ἢ περί τι γένος (καὶ
[6, 2]	πάντων τῶν ὄντων· ὧν οὐθενός	(ἐστιν	ἡ οἰκοδομικὴ ποιητική) τὸν αὐτὸν
[6, 3]	ἐπισκεπτέον· ἐπεὶ δὲ ἡ συμπλοκή	(ἐστιν	καὶ ἡ διαίρεσις ἐν διανοίᾳ
[6, 1]	ὅση μὴ ἄνευ τῆς ὕλης	ἐστίν.	Ὅτι μὲν οὖν ἡ φυσικὴ
[6, 3]	τὰ ἁπλᾶ καὶ τὰ τί	ἐστιν	οὐδ' ἐν διανοίᾳ· Ὅσα μὲν
[6, 1]	ᾗ (ὄν, οὐδὲ τοῦ τί	ἐστιν	οὐθένα λόγον ποιοῦνται, ἀλλ' ἐκ
[6, 1]	ὄντος (περὶ (γὰρ τὴν τοιαύτην	ἐστὶν	οὐσίαν ἐν ᾗ ἡ ἀρχὴ
[6, 2]	δὲ τηνδὶ ληπτέον, πότερον οὐδέν	ἐστιν	οὔτ' αἰεὶ οὔθ' ὡς ἐπὶ
[6, 1]	αὐτῇ) δῆλον ὅτι οὔτε πρακτική	ἐστιν	οὔτε ποιητική (τῶν μὲν γὰρ
[6, 1]	δ' ὑπόθεσιν λαβοῦσαι τὸ τί	ἐστιν,	οὕτω τὰ καθ' αὑτὰ ὑπάρχοντα
[6, 2]	τῇ οἰκίᾳ γιγνομένῃ (ἄπειρα γάρ	ἐστιν·	τοῖς μὲν γὰρ ἡδεῖαν τοῖς
[6, 2]	τῶν δὲ κατὰ συμβεβηκὸς οὐκ	ἔστιν.	Ἀλλ' ὅμως λεκτέον ἔτι περὶ
[6, 2]	αὐτοῦ καὶ διὰ τίν' αἰτίαν	ἔστιν·	ἅμα γὰρ δῆλον ἴσως ἔσται
[6, 1]	μαλακώτερον· διόπερ φανερὸν ὅτι οὐκ	ἔστιν	ἀπόδειξις οὐσίας οὐδὲ τοῦ τί
[6, 2]	τὸ πολύ. Ἢ τοῦτο ἀδύνατον;	Ἔστιν	ἄρα τι παρὰ ταῦτα τὸ
[6, 2]	δ' ἀεὶ οὐθενὶ ὑπάρχει, ἢ	ἔστιν	ἄττα ἀίδια; Περὶ μὲν οὖν
[6, 2]	αἰτίαν καὶ ὅτι ἐπιστήμη οὐκ	ἔστιν	αὐτοῦ, εἴρηται. ~Ὅτι δ' εἰσὶν
[6, 2]	καὶ διὰ τί ἐπιστήμη οὐκ	ἔστιν	αὐτοῦ. Ἐπεὶ οὖν ἐστὶν ἐν
[6, 1]	ἐστι δῆλον ποιεῖν καὶ εἰ	ἔστιν.	Ἐπεὶ δὲ καὶ ἡ φυσικὴ
[6, 1]	δηλώσεως. Ὁμοίως δὲ οὐδ' εἰ	ἔστιν	ἢ μὴ ἔστι τὸ γένος
[6, 2]	δ' (ἐξ ἀνάγκης μὲν οὐκ	ἔστιν	οὐδ' ἀεί, ὡς δ' ἐπὶ
[6, 2]	ὀψοποιητικήν· διὸ συνέβη, φαμέν, καὶ	(ἔστιν	ὡς ποιεῖ, ἁπλῶς δ' οὔ.
[6, 1]	λόγος αὐτῶν, ἀλλ' ἀεὶ ἔχει	ὕληνν,	δῆλον πῶς δεῖ ἐν τοῖς
[6, 3]	ἕκαστον, ὅτι πολλαχῶς λέγεται τὸ	ὄν}
[6, 1]	ἐστι καὶ τὰ ὑπάρχοντα ᾗ	ὄν.	~Ἀλλ' ἐπεὶ τὸ ὂν τὸ
[6, 3]	ἱκανῶς) τὸ δὲ ὡς ἀληθὲς	ὄν,	καὶ μὴ ὂν ὡς ψεῦδος,
[6, 2]	ἀνάγκη εἶναι τὸ κατὰ συμβεβηκὸς	ὄν·	οἷον οὔτ' ἀεὶ οὔθ' ὡς
[6, 1]	περὶ ὄντος ἁπλῶς οὐδὲ ᾗ	(ὄν,	οὐδὲ τοῦ τί ἐστιν οὐθένα
[6, 2]	ἐπεὶ δὴ πολλαχῶς λέγεται τὸ	ὄν,	πρῶτον (περὶ τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς
[6, 1]	ἁπλουστέρας. Ἀλλὰ πᾶσαι αὗται περὶ	ὄν	τι καὶ γένος τι περιγραψάμεναι
[6, 3]	τὸ οὕτως ὂν καὶ μὴ	ὄν,	ὕστερον ἐπισκεπτέον· ἐπεὶ δὲ ἡ
[6, 3]	αἴτια καὶ τὰς ἀρχὰς ᾗ	ὄν.	{Φανερὸν δ' ἐν οἷς διωρισάμεθα
[6, 3]	συμβεβηκὸς καὶ τὸ ὡς ἀληθὲς	ὂν	ἀφετέον τὸ γὰρ αἴτιον τοῦ
[6, 2]	τὴν σοφιστικὴν (περὶ τὸ μὴ	ὂν	ἔταξεν. Εἰσὶ γὰρ οἱ τῶν
[6, 3]	τοῖς πράγμασι, τὸ δ' οὕτως	ὂν	ἕτερον ὂν τῶν κυρίως (ἢ
[6, 3]	δεῖ θεωρῆσαι περὶ τὸ οὕτως	ὂν	καὶ μὴ ὄν, ὕστερον ἐπισκεπτέον·
[6, 1]	εἴη, ἀλλὰ θεωρητικὴ περὶ τοιοῦτον	ὂν	ὅ ἐστι δυνατὸν κινεῖσθαι, καὶ
[6, 1]	καὶ περὶ τοῦ ὄντος ᾗ	ὂν	ταύτης ἂν εἴη θεωρῆσαι, καὶ
[6, 2]	ᾗ ὄν. ~Ἀλλ' ἐπεὶ τὸ	ὂν	τὸ ἁπλῶς λεγόμενον λέγεται πολλαχῶς,
[6, 3]	τὸ δ' οὕτως ὂν ἕτερον	ὂν	τῶν κυρίως (ἢ γὰρ τὸ
[6, 2]	(ὡς ἀληθές, καὶ τὸ μὴ	ὂν	ὡς τὸ ψεῦδος, παρὰ ταῦτα
[6, 3]	ὡς ἀληθὲς ὄν, καὶ μὴ	ὂν	ὡς ψεῦδος, ἐπειδὴ παρὰ σύνθεσίν
[6, 1]	οὐδὲ τοῦ τί ἐστιν οὐθένα	λόγον	ποιοῦνται, ἀλλ' ἐκ τούτου, αἱ
[6, 1]	τί ἦν εἶναι καὶ τὸν	λόγον	πῶς ἐστὶ μὴ λανθάνειν, ὡς
[6, 1]	περὶ οὐσίαν τὴν κατὰ τὸν	λόγον	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ὡς
[6, 3]	καὶ τὸ ὡς ἀληθὲς ὂν	ἀφετέον	τὸ γὰρ αἴτιον τοῦ μὲν
[6, 2]	συμβεβηκὸς οὐκ ἔστιν. Ἀλλ' ὅμως	λεκτέον	ἔτι περὶ τοῦ συμβεβηκότος (ἐφ'
[6, 2]	πρῶτον (περὶ τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς	λεκτέον,	ὅτι οὐδεμία ἐστὶ περὶ αὐτὸ
[6, 3]	ὄντος διὸ ταῦτα μὲν ἀφείσθω,	σκεπτέον	δὲ τοῦ ὄντος αὐτοῦ τὰ
[6, 2]	Περὶ μὲν οὖν τούτων ὕστερον	σκεπτέον,	ὅτι δ' (ἐπιστήμη οὐκ ἔστι
[6, 3]	ὡς εἰς τὸ κινῆσαν, μάλιστα	σκεπτέον.	Περὶ μὲν οὖν τοῦ κατὰ
[6, 3]	ὂν καὶ μὴ ὄν, ὕστερον	ἐπισκεπτέον·	ἐπεὶ δὲ ἡ συμπλοκή (ἐστιν
[6, 2]	τοῦ συμβεβηκότος. (Ἀρχὴν δὲ τηνδὶ	ληπτέον,	πότερον οὐδέν ἐστιν οὔτ' αἰεὶ
[6, 3]	τοῖς πράγμασιν, οἷον τὸ μὲν	ἀγαθὸν	ἀληθὲς τὸ δὲ κακὸν εὐθὺς
[6, 2]	ἀνάγκης, οὐ τῆς κατὰ τὸ	βίαιον	λεγομένης ἀλλ' ἣν λέγομεν τῷ
[6, 1]	δῆλον. Εἰ δέ τί ἐστιν	ἀίδιον	καὶ ἀκίνητον καὶ χωριστόν, φανερὸν
[6, 1]	(ἄδηλον ὅτι εἴ που τὸ	θεῖον	ὑπάρχει, ἐν τῇ τοιαύτῃ φύσει
[6, 2]	οὐδεμία ἐστὶ περὶ αὐτὸ θεωρία.	Σημεῖον	δέ· οὐδεμιᾷ γὰρ ἐπιστήμῃ ἐπιμελὲς
[6, 3]	ἢ εἰς τῶν γεγονότων τι.	Οἷον	ἐὰν διψήσῃ· τοῦτο δὲ εἰ
[6, 2]	πολύ, τοῦτό φαμεν συμβεβηκὸς εἶναι.	Οἷον	ἐπὶ κυνὶ ἂν χειμὼν γένηται
[6, 2]	οὐχ ἕξει λέγειν, (πότε οὔ,	οἷον	νουμηνίᾳ· ἢ γὰρ ἀεὶ ἢ
[6, 2]	τῷ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ,	οἷον	ὅτι ὠφέλιμον τὸ μελίκρατον τῷ
[6, 2]	εἶναι τὸ κατὰ συμβεβηκὸς ὄν·	οἷον	οὔτ' ἀεὶ οὔθ' ὡς ἐπὶ
[6, 1]	φυσικὰ ὁμοίως τῷ σιμῷ λέγονται,	οἷον	ῥὶς ὀφθαλμὸς πρόσωπον σὰρξ ὀστοῦν,
[6, 3]	ζῶντα· ἤδη γάρ τι γέγονεν,	(οἷον	τὰ ἐναντία ἐν τῷ αὐτῷ.
[6, 3]	ἄρα πάντα ἔσται τὰ ἐσόμενα,	οἷον	τὸ ἀποθανεῖν τὸν ζῶντα· ἤδη
[6, 3]	τὸ ἀληθὲς ἐν τοῖς πράγμασιν,	οἷον	τὸ μὲν ἀγαθὸν ἀληθὲς τὸ
[6, 2]	ἐστὶ τὰ σχήματα τῆς κατηγορίας	(οἷον	τὸ μὲν τί, τὸ δὲ
[6, 3]	τὸ τί ἐστιν ἢ ὅτι	ποιὸν	ἢ ὅτι ποσὸν ἤ τι
[6, 3]	εἰς ἀρχὴν ποίαν καὶ αἴτιον	ποῖον	ἡ ἀναγωγὴ ἡ (τοιαύτη, πότερον
[6, 2]	τὸ μὲν τί, τὸ δὲ	ποιόν,	τὸ δὲ ποσόν, τὸ δὲ
[6, 2]	ὄντων ἢ γιγνομένων καὶ τὸ	αἴτιόν	ἐστι κατὰ συμβεβηκός. Ὥστ' ἐπεὶ
[6, 3]	Ἀλλ' εἰς ἀρχὴν ποίαν καὶ	αἴτιον	ποῖον ἡ ἀναγωγὴ ἡ (τοιαύτη,
[6, 3]	τοῦ ὁπότερ' ἔτυχεν αὕτη, καὶ	αἴτιον	τῆς γενέσεως αὐτῆς ἄλλο οὐθέν.
[6, 3]	καὶ φθειρομένου μὴ κατὰ συμβεβηκὸς	αἴτιόν	τι ἀνάγκη εἶναι. Πότερον γὰρ
[6, 3]	ἀληθὲς ὂν ἀφετέον τὸ γὰρ	αἴτιον	τοῦ μὲν ἀόριστον τοῦ δὲ
[6, 1]	ᾗ ὄντα. Ἔστι γάρ τι	αἴτιον	ὑγιείας καὶ εὐεξίας, καὶ τῶν
[6, 3]	μὲν ἀγαθὸν ἀληθὲς τὸ δὲ	κακὸν	εὐθὺς ψεῦδος, ἀλλ' ἐν διανοίᾳ,
[6, 2]	πάντων, πότερον ἕτερον ἢ ταὐτὸν	μουσικὸν	καὶ γραμματικόν, καὶ μουσικὸς Κορίσκος
[6, 2]	ἕτερον ἢ ταὐτὸν μουσικὸν καὶ	γραμματικόν,	καὶ μουσικὸς Κορίσκος καὶ Κορίσκος,
[6, 2]	δ' οὔ. Καὶ τὸν ἄνθρωπον	λευκὸν	εἶναι συμβέβηκεν (οὔτε γὰρ ἀεὶ
[6, 1]	αἱ μὲν αἰσθήσει ποιήσασαι αὐτὸ	δῆλον	αἱ δ' ὑπόθεσιν λαβοῦσαι τὸ
[6, 3]	οὔπω, ἀλλ' ἐὰν τοδὶ γένηται.	Δῆλον	ἄρα ὅτι μέχρι τινὸς βαδίζει
[6, 2]	ἐγγύς τι τοῦ μὴ ὄντος.	Δῆλον	δὲ καὶ ἐκ τῶν τοιούτων
[6, 1]	τὰ αἴτια ζητεῖται τῶν ὄντων,	δῆλον	δὲ ὅτι ᾗ ὄντα. Ἔστι
[6, 1]	ἀκίνητα καὶ ᾗ χωριστὰ (θεωρεῖ,	δῆλον.	Εἰ δέ τί ἐστιν ἀίδιον
[6, 2]	τίν' αἰτίαν ἔστιν· ἅμα γὰρ	δῆλον	ἴσως ἔσται καὶ διὰ τί
[6, 3]	δὲ ἐὰν ἄλλο. Καὶ οὕτω	δῆλον	ὅτι ἀεὶ χρόνου ἀφαιρουμένου ἀπὸ
[6, 1]	κινήσεως καὶ στάσεως ἐν αὐτῇ)	δῆλον	ὅτι οὔτε πρακτική ἐστιν οὔτε
[6, 1]	διανοίας τό τε τί ἐστι	δῆλον	ποιεῖν καὶ εἰ ἔστιν. Ἐπεὶ
[6, 1]	αὐτῶν, ἀλλ' ἀεὶ ἔχει ὕληνν,	δῆλον	πῶς δεῖ ἐν τοῖς φυσικοῖς
[6, 1]	μαθηματική, φυσική, θεολογική (οὐ γὰρ	(ἄδηλον	ὅτι εἴ που τὸ θεῖον
[6, 1]	ἀκινήτων καὶ χωριστῶν ἐστί, νῦν	ἄδηλον,	ὅτι μέντοι ἔνια μαθήματα ᾗ
[6, 1]	σιμὸν τὰ δ' ὡς τὸ	κοῖλον.	Διαφέρει δὲ ταῦτα ὅτι τὸ
[6, 2]	γὰρ ἢ μαθήσεται ἢ διδάξει	ἄλλον;	Δεῖ γὰρ ὡρίσθαι ἢ τῷ
[6, 2]	τοιούτων λόγων· τῶν μὲν γὰρ	ἄλλον	τρόπον ὄντων ἔστι γένεσις καὶ
[6, 1]	πρόσωπον σὰρξ ὀστοῦν, ὅλως ζῷον,	φύλλον	ῥίζα φλοιός, ὅλως φυτόν νοὐθενὸς
[6, 3]	ἐστι καὶ διαίρεσιν, τὸ δὲ	σύνολον	(περὶ μερισμὸν ἀντιφάσεως (τὸ μὲν
[6, 2]	τοῖς δὲ βλαβερὰν τοῖς δ'	ὠφέλιμον	οὐθὲν εἶναι κωλύει τὴν ποιηθεῖσαν,
[6, 2]	ἐπὶ τὸ πολύ, οἷον ὅτι	ὠφέλιμον	τὸ μελίκρατον τῷ πυρέττοντι ὡς
[6, 1]	τῆς ὕλης (ἔστι γὰρ τὸ	σιμὸν	κοίλη ῥίς) ἡ δὲ κοιλότης
[6, 1]	δὲ ταῦτα ὅτι τὸ μὲν	σιμὸν	συνειλημμένον ἐστὶ μετὰ τῆς ὕλης
[6, 1]	ἐστι τὰ μὲν ὡς τὸ	σιμὸν	τὰ δ' ὡς τὸ κοῖλον.
[6, 2]	ἀλλὰ συνέβη ἰατρὸν εἶναι τὸν	οἰκοδόμον.	Καὶ ὀψοποιὸς ἡδονῆς στοχαζόμενος ποιήσειεν
[6, 2]	Καὶ τὸ ὑγιάζειν δὲ τὸν	οἰκοδόμον	συμβεβηκός, (ὅτι οὐ πέφυκε τοῦτο
[6, 3]	διαίρεσιν, τὸ δὲ σύνολον (περὶ	μερισμὸν	ἀντιφάσεως (τὸ μὲν γὰρ ἀληθὲς
[6, 1]	ταῦτα ὅτι τὸ μὲν σιμὸν	συνειλημμένον	ἐστὶ μετὰ τῆς ὕλης (ἔστι
[6, 2]	ἐπεὶ τὸ ὂν τὸ ἁπλῶς	λεγόμενον	λέγεται πολλαχῶς, ὧν ἓν μὲν
[6, 2]	ἡδονῆς στοχαζόμενος ποιήσειεν ἄν τι	ὑγιεινόν,	ἀλλ' οὐ κατὰ τὴν ὀψοποιητικήν·
[6, 1]	τὸ πολὺ ὡς οὐ χωριστὴν	μόνον.	Δεῖ δὲ τὸ τί ἦν
[6, 2]	συμπίπτει· ὥσπερ γὰρ ὄνομά τι	μόνον	τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Διὸ Πλάτων
[6, 2]	εἰ ἕτερόν ἐστι τρίγωνον καὶ	τρίγωνον	δύο ὀρθὰς ἔχον. Καὶ τοῦτ'
[6, 2]	σχήμασιν, οὐδ' εἰ ἕτερόν ἐστι	τρίγωνον	καὶ τρίγωνον δύο ὀρθὰς ἔχον.
[6, 3]	πάθος, (καὶ ἀμφότερα περὶ τὸ	λοιπὸν	γένος τοῦ ὄντος, καὶ οὐκ
[6, 2]	λόγων· τῶν μὲν γὰρ ἄλλον	τρόπον	ὄντων ἔστι γένεσις καὶ φθορά,
[6, 2]	οἰκοδομικὴ ποιητική) τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	οὐδ' ὁ γεωμέτρης θεωρεῖ τὰ
[6, 2]	τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Διὸ Πλάτων	τρόπον	τινὰ οὐ κακῶς τὴν σοφιστικὴν
[6, 2]	εἴ τι ἄλλο σημαίνει τὸν	τρόπον	τοῦτον) (ἔτι παρὰ ταῦτα πάντα
[6, 2]	τὸ δ' οὔ. Καὶ τὸν	ἄνθρωπον	λευκὸν εἶναι συμβέβηκεν (οὔτε γὰρ
[6, 1]	σιμῷ λέγονται, οἷον ῥὶς ὀφθαλμὸς	πρόσωπον	σὰρξ ὀστοῦν, ὅλως ζῷον, φύλλον
[6, 3]	καὶ τὰς ἀρχὰς ᾗ ὄν.	{Φανερὸν	δ' ἐν οἷς διωρισάμεθα περὶ
[6, 3]	(ἄνευ τοῦ γίγνεσθαι καὶ φθείρεσθαι,	φανερόν.	Εἰ γὰρ μὴ τοῦτ' ἐξ
[6, 1]	οὖν ἡ φυσικὴ θεωρητική ἐστι,	φανερὸν	ἐκ τούτων· ἀλλ' ἔστι καὶ
[6, 2]	(ἐπιστήμη οὐκ ἔστι τοῦ συμβεβηκότος	φανερόν·	ἐπιστήμη μὲν γὰρ πᾶσα ἢ
[6, 1]	ἀίδιον καὶ ἀκίνητον καὶ χωριστόν,	φανερὸν	ὅτι θεωρητικῆς τὸ γνῶναι, οὐ
[6, 1]	ἢ ἀναγκαιότερον ἢ μαλακώτερον· διόπερ	φανερὸν	ὅτι οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις οὐσίας
[6, 2]	μὲν ἦν τὸ κατὰ συμβεβηκός,	ἕτερον	δὲ τὸ (ὡς ἀληθές, καὶ
[6, 2]	συμβεβηκότα τοῖς σχήμασιν, οὐδ' εἰ	ἕτερόν	ἐστι τρίγωνον καὶ τρίγωνον δύο
[6, 2]	ὡς εἰπεῖν μάλιστα πάντων, πότερον	ἕτερον	ἢ ταὐτὸν μουσικὸν καὶ γραμματικόν,
[6, 3]	πράγμασι, τὸ δ' οὕτως ὂν	ἕτερον	ὂν τῶν κυρίως (ἢ γὰρ
[6, 1]	περὶ ὅ εἰσιν ἀποδεικνύουσιν ἢ	ἀναγκαιότερον	ἢ μαλακώτερον· διόπερ φανερὸν ὅτι
[6, 3]	συμβεβηκὸς αἴτιόν τι ἀνάγκη εἶναι.	Πότερον	γὰρ ἔσται τοδὶ ἢ οὔ;
[6, 2]	συμβεβηκὸς ὡς εἰπεῖν μάλιστα πάντων,	πότερον	ἕτερον ἢ ταὐτὸν μουσικὸν καὶ
[6, 2]	συμβεβηκότος. (Ἀρχὴν δὲ τηνδὶ ληπτέον,	πότερον	οὐδέν ἐστιν οὔτ' αἰεὶ οὔθ'
[6, 1]	θεωρητικῶν. Ἀπορήσειε γὰρ ἄν τις	πότερόν	ποθ' ἡ πρώτη φιλοσοφία καθόλου
[6, 2]	ἔτυχε καὶ κατὰ συμβεβηκός. Ἀλλὰ	πότερον	τὸ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ,
[6, 3]	ποῖον ἡ ἀναγωγὴ ἡ (τοιαύτη,	πότερον	ὡς εἰς ὕλην ἢ ὡς
[6, 3]	οὕτως ὂν καὶ μὴ ὄν,	ὕστερον	ἐπισκεπτέον· ἐπεὶ δὲ ἡ συμπλοκή
[6, 2]	ἀίδια; Περὶ μὲν οὖν τούτων	ὕστερον	σκεπτέον, ὅτι δ' (ἐπιστήμη οὐκ
[6, 1]	εἰσιν ἀποδεικνύουσιν ἢ ἀναγκαιότερον ἢ	μαλακώτερον·	διόπερ φανερὸν ὅτι οὐκ ἔστιν
[6, 2]	οἰκοδόμος ἀλλὰ ἰατρός, ἀλλὰ συνέβη	ἰατρὸν	εἶναι τὸν οἰκοδόμον. Καὶ ὀψοποιὸς
[6, 2]	ἔτι περὶ τοῦ συμβεβηκότος (ἐφ'	ὅσον	ἐνδέχεται, τίς ἡ φύσις αὐτοῦ
[6, 3]	ἢ ὅτι ποιὸν ἢ ὅτι	ποσὸν	ἤ τι ἄλλο συνάπτει ἢ
[6, 2]	τὸ δὲ ποιόν, τὸ δὲ	ποσόν,	τὸ δὲ πού, τὸ δὲ
[6, 2]	πολὺ τὸ δ' οὔ. Καὶ	τὸν	ἄνθρωπον λευκὸν εἶναι συμβέβηκεν (οὔτε
[6, 2]	οὐθενός (ἐστιν ἡ οἰκοδομικὴ ποιητική)	τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον οὐδ' ὁ
[6, 3]	τὰ ἐσόμενα, οἷον τὸ ἀποθανεῖν	τὸν	ζῶντα· ἤδη γάρ τι γέγονεν,
[6, 1]	τὸ τί ἦν εἶναι καὶ	τὸν	λόγον πῶς ἐστὶ μὴ λανθάνειν,
[6, 1]	καὶ περὶ οὐσίαν τὴν κατὰ	τὸν	λόγον ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
[6, 2]	ἰατρός, ἀλλὰ συνέβη ἰατρὸν εἶναι	τὸν	οἰκοδόμον. Καὶ ὀψοποιὸς ἡδονῆς στοχαζόμενος
[6, 2]	συμβεβηκός. Καὶ τὸ ὑγιάζειν δὲ	τὸν	οἰκοδόμον συμβεβηκός, (ὅτι οὐ πέφυκε
[6, 2]	καὶ εἴ τι ἄλλο σημαίνει	τὸν	τρόπον τοῦτον) (ἔτι παρὰ ταῦτα
[6, 1]	περὶ τοιοῦτον ὂν ὅ ἐστι	δυνατὸν	κινεῖσθαι, καὶ περὶ οὐσίαν τὴν
[6, 2]	ἐπὶ τὸ πολύ. Ἢ τοῦτο	ἀδύνατον;	Ἔστιν ἄρα τι παρὰ ταῦτα
[6, 2]	πολύ, οἷον ὅτι ὠφέλιμον τὸ	μελίκρατον	τῷ πυρέττοντι ὡς ἐπὶ τὸ
[6, 1]	τὴν τιμιωτάτην δεῖ περὶ τὸ	τιμιώτατον	γένος εἶναι. Αἱ μὲν οὖν
[6, 1]	αὐτὸ γὰρ τὸ πρακτὸν καὶ	προαιρετόν)	(ὥστε εἰ πᾶσα διάνοια ἢ
[6, 1]	δέ τί ἐστιν ἀίδιον καὶ	ἀκίνητον	καὶ χωριστόν, φανερὸν ὅτι θεωρητικῆς
[6, 1]	προαίρεσις· τὸ αὐτὸ γὰρ τὸ	πρακτὸν	καὶ προαιρετόν) (ὥστε εἰ πᾶσα
[6, 3]	διωρισάμεθα περὶ τοῦ ποσαχῶς λέγεται	ἕκαστον,	ὅτι πολλαχῶς λέγεται τὸ ὄν}
[6, 3]	τὸ γὰρ αἴτιον τοῦ μὲν	ἀόριστον	τοῦ δὲ τῆς διανοίας τι
[6, 1]	ἐστιν ἀίδιον καὶ ἀκίνητον καὶ	χωριστόν,	φανερὸν ὅτι θεωρητικῆς τὸ γνῶναι,
[6, 2]	(ἐστιν ἡ οἰκοδομικὴ ποιητική) τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον οὐδ' ὁ γεωμέτρης
[6, 2]	μάλιστα πάντων, πότερον ἕτερον ἢ	ταὐτὸν	μουσικὸν καὶ γραμματικόν, καὶ μουσικὸς
[6, 1]	ἂν εἴη, ἀλλὰ θεωρητικὴ περὶ	τοιοῦτον	ὂν ὅ ἐστι δυνατὸν κινεῖσθαι,
[6, 2]	τι ἄλλο σημαίνει τὸν τρόπον	τοῦτον)	(ἔτι παρὰ ταῦτα πάντα τὸ
[6, 1]	ζῷον, φύλλον ῥίζα φλοιός, ὅλως	φυτόν	νοὐθενὸς γὰρ ἄνευ κινήσεως ὁ
[6, 2]	δὴ πολλαχῶς λέγεται τὸ ὄν,	πρῶτον	(περὶ τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς λεκτέον,
[6, 2]	τρίγωνον καὶ τρίγωνον δύο ὀρθὰς	ἔχον.	Καὶ τοῦτ' εὐλόγως συμπίπτει· ὥσπερ
[6, 2]	οὔθ' ὡς ἐπὶ τὸ πολύ)	ζῷον	δ' οὐ κατὰ συμβεβηκός. Καὶ
[6, 1]	ὀφθαλμὸς πρόσωπον σὰρξ ὀστοῦν, ὅλως	ζῷον,	φύλλον ῥίζα φλοιός, ὅλως φυτόν
[6, 1]	εἰ ἀκινήτων καὶ χωριστῶν ἐστί,	νῦν	ἄδηλον, ὅτι μέντοι ἔνια μαθήματα
[6, 3]	καὶ οὕτως ἥξει εἰς ὃ	νῦν	ὑπάρχει, ἢ εἰς τῶν γεγονότων
[6, 3]	πεπερασμένου χρόνου ἥξει ἐπὶ τὸ	νῦν,	(ὥστε ὁδὶ ἀποθανεῖται νόσῳ ἢ
[6, 3]	οὐδ' ἐν διανοίᾳ· Ὅσα μὲν	οὖν	δεῖ θεωρῆσαι περὶ τὸ οὕτως
[6, 2]	ἐστι παρὰ ταῦτα. Τί μὲν	οὖν	ἐστὶ τὸ συμβεβηκὸς καὶ διὰ
[6, 2]	ἐπιστήμη οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. Ἐπεὶ	οὖν	ἐστὶν ἐν τοῖς οὖσι τὰ
[6, 3]	δ' οὐκέτι εἰς ἄλλο. Ἔσται	οὖν	ἡ τοῦ ὁπότερ' ἔτυχεν αὕτη,
[6, 1]	τῆς ὕλης ἐστίν. Ὅτι μὲν	οὖν	ἡ φυσικὴ θεωρητική ἐστι, φανερὸν
[6, 1]	τιμιώτατον γένος εἶναι. Αἱ μὲν	οὖν	θεωρητικαὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν αἱρετώταται,
[6, 1]	καθόλου πασῶν κοινή) εἰ μὲν	οὖν	μὴ ἔστι τις ἑτέρα οὐσία
[6, 3]	κινῆσαν, μάλιστα σκεπτέον. Περὶ μὲν	οὖν	τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς ὄντος ἀφείσθω
[6, 2]	ἔστιν ἄττα ἀίδια; Περὶ μὲν	οὖν	τούτων ὕστερον σκεπτέον, ὅτι δ'
[6, 1]	οἷον ῥὶς ὀφθαλμὸς πρόσωπον σὰρξ	ὀστοῦν,	ὅλως ζῷον, φύλλον ῥίζα φλοιός,
[6, 2]	δέ, γέγονεν, ὥστ' εἰ μουσικὸς	ὢν	γραμματικὸς γέγονε, καὶ γραμματικὸς (ὢν
[6, 2]	ὢν γραμματικὸς γέγονε, καὶ γραμματικὸς	(ὢν	μουσικός, καὶ ὅσοι δὴ ἄλλοι
[6, 2]	τὸ ἁπλῶς λεγόμενον λέγεται πολλαχῶς,	ὧν	ἓν μὲν ἦν τὸ κατὰ
[6, 2]	ἁπλῶς λεγόμενον λέγεται πολλαχῶς, ὧν	ἓν	μὲν ἦν τὸ κατὰ συμβεβηκός,
[6, 2]	ὡς εἰπεῖν πάντων τῶν ὄντων·	ὧν	οὐθενός (ἐστιν ἡ οἰκοδομικὴ ποιητική)
[6, 2]	ὅσοι δὴ ἄλλοι τοιοῦτοι τῶν	λόγων	εἰσίν· φαίνεται γὰρ τὸ συμβεβηκὸς
[6, 2]	δὲ καὶ ἐκ τῶν τοιούτων	λόγων·	τῶν μὲν γὰρ ἄλλον τρόπον
[6, 1]	γὰρ αἴτια τοῖς φανεροῖς τῶν	θείων.	Ὥστε τρεῖς ἂν εἶεν φιλοσοφίαι
[6, 2]	οὔτε θεωρητικῇ. Οὔτε γὰρ ὁ	ποιῶν	οἰκίαν ποιεῖ ὅσα συμβαίνει ἅμα
[6, 1]	ὑγιείας καὶ εὐεξίας, καὶ τῶν	(μαθηματικῶν	εἰσὶν ἀρχαὶ καὶ στοιχεῖα καὶ
[6, 1]	ἐπιστημῶν αἱρετώταται, αὕτη δὲ τῶν	θεωρητικῶν.	Ἀπορήσειε γὰρ ἄν τις πότερόν
[6, 2]	δ' οὔ. Τῶν μὲν γὰρ	ἄλλων	ἐνίοτε δυνάμεις εἰσὶν αἱ ποιητικαί,
[6, 1]	Αἱ μὲν οὖν θεωρητικαὶ τῶν	ἄλλων	ἐπιστημῶν αἱρετώταται, αὕτη δὲ τῶν
[6, 1]	μὲν οὖν θεωρητικαὶ τῶν ἄλλων	ἐπιστημῶν	αἱρετώταται, αὕτη δὲ τῶν θεωρητικῶν.
[6, 2]	εἶναι. Οἷον ἐπὶ κυνὶ ἂν	χειμὼν	γένηται καὶ ψῦχος, τοῦτο συμβῆναί
[6, 1]	ἐστι ποιεῖν. Ἔστι δὲ τῶν	ὁριζομένων	καὶ τῶν τί ἐστι τὰ
[6, 2]	γὰρ κατὰ συμβεβηκὸς ὄντων ἢ	γιγνομένων	καὶ τὸ αἴτιόν ἐστι κατὰ
[6, 1]	φυσικῆς γε (περὶ κινητῶν γάρ	τινων	ἡ φυσική) οὐδὲ μαθηματικῆς, ἀλλὰ
[6, 1]	φύσιν εἰσίν, ἡ δὲ καθόλου	πασῶν	κοινή) εἰ μὲν οὖν μὴ
[6, 1]	εἶναι. Αἱ μὲν οὖν θεωρητικαὶ	τῶν	ἄλλων ἐπιστημῶν αἱρετώταται, αὕτη δὲ
[6, 2]	οὐδεμία τέχνη οὐδὲ δύναμις ὡρισμένη·	τῶν	γὰρ κατὰ συμβεβηκὸς ὄντων ἢ
[6, 3]	ὃ νῦν ὑπάρχει, ἢ εἰς	τῶν	γεγονότων τι. Οἷον ἐὰν διψήσῃ·
[6, 2]	ἐνίοτε δυνάμεις εἰσὶν αἱ ποιητικαί,	τῶν	δ' οὐδεμία τέχνη οὐδὲ δύναμις
[6, 2]	ὄντων ἔστι γένεσις καὶ φθορά,	τῶν	δὲ κατὰ συμβεβηκὸς οὐκ ἔστιν.
[6, 1]	ἢ τέχνη ἢ δύναμίς τις,	τῶν	δὲ πρακτῶν ἐν τῷ πράττοντι,
[6, 1]	ταῦτα γὰρ αἴτια τοῖς φανεροῖς	τῶν	θείων. Ὥστε τρεῖς ἂν εἶεν
[6, 1]	ἄλλων ἐπιστημῶν αἱρετώταται, αὕτη δὲ	τῶν	θεωρητικῶν. Ἀπορήσειε γὰρ ἄν τις
[6, 3]	δ' οὕτως ὂν ἕτερον ὂν	τῶν	κυρίως (ἢ γὰρ τὸ τί
[6, 2]	καὶ ὅσοι δὴ ἄλλοι τοιοῦτοι	τῶν	λόγων εἰσίν· φαίνεται γὰρ τὸ
[6, 1]	αἴτιον ὑγιείας καὶ εὐεξίας, καὶ	τῶν	(μαθηματικῶν εἰσὶν ἀρχαὶ καὶ στοιχεῖα
[6, 2]	καὶ ἐκ τῶν τοιούτων λόγων·	τῶν	μὲν γὰρ ἄλλον τρόπον ὄντων
[6, 2]	ὡς ποιεῖ, ἁπλῶς δ' οὔ.	Τῶν	μὲν γὰρ ἄλλων ἐνίοτε δυνάμεις
[6, 1]	οὔτε πρακτική ἐστιν οὔτε ποιητική	(τῶν	μὲν γὰρ ποιητῶν ἐν τῷ
[6, 1]	ἀρχαὶ καὶ τὰ αἴτια ζητεῖται	τῶν	ὄντων, δῆλον δὲ ὅτι ᾗ
[6, 2]	καὶ ἑτέραν ὡς εἰπεῖν πάντων	τῶν	ὄντων· ὧν οὐθενός (ἐστιν ἡ
[6, 1]	μηδέν ἐστι ποιεῖν. Ἔστι δὲ	τῶν	ὁριζομένων καὶ τῶν τί ἐστι
[6, 2]	ὂν ἔταξεν. Εἰσὶ γὰρ οἱ	τῶν	σοφιστῶν λόγοι περὶ τὸ συμβεβηκὸς
[6, 1]	Ἔστι δὲ τῶν ὁριζομένων καὶ	τῶν	τί ἐστι τὰ μὲν ὡς
[6, 2]	ὄντος. Δῆλον δὲ καὶ ἐκ	τῶν	τοιούτων λόγων· τῶν μὲν γὰρ
[6, 2]	μόνον τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Διὸ	Πλάτων	τρόπον τινὰ οὐ κακῶς τὴν
[6, 1]	οὔτε ποιητική (τῶν μὲν γὰρ	ποιητῶν	ἐν τῷ ποιοῦντι ἡ ἀρχή,
[6, 1]	οὐ μέντοι φυσικῆς γε (περὶ	κινητῶν	γάρ τινων ἡ φυσική) οὐδὲ
[6, 1]	ἡ μαθηματικὴ θεωρητική· ἀλλ' εἰ	ἀκινήτων	καὶ χωριστῶν ἐστί, νῦν ἄδηλον,
[6, 1]	ἢ δύναμίς τις, τῶν δὲ	πρακτῶν	ἐν τῷ πράττοντι, ἡ προαίρεσις·
[6, 2]	τὸ συμβεβηκὸς ὡς εἰπεῖν μάλιστα	πάντων,	πότερον ἕτερον ἢ ταὐτὸν μουσικὸν
[6, 2]	ποιηθεῖσαν, καὶ ἑτέραν ὡς εἰπεῖν	πάντων	τῶν ὄντων· ὧν οὐθενός (ἐστιν
[6, 1]	καὶ τὰ αἴτια ζητεῖται τῶν	ὄντων,	δῆλον δὲ ὅτι ᾗ ὄντα.
[6, 2]	τῶν μὲν γὰρ ἄλλον τρόπον	ὄντων	ἔστι γένεσις καὶ φθορά, τῶν
[6, 2]	ὡρισμένη· τῶν γὰρ κατὰ συμβεβηκὸς	ὄντων	ἢ γιγνομένων καὶ τὸ αἴτιόν
[6, 2]	ἑτέραν ὡς εἰπεῖν πάντων τῶν	ὄντων·	ὧν οὐθενός (ἐστιν ἡ οἰκοδομικὴ
[6, 3]	νῦν ὑπάρχει, ἢ εἰς τῶν	γεγονότων	τι. Οἷον ἐὰν διψήσῃ· τοῦτο
[6, 1]	θεωρητική· ἀλλ' εἰ ἀκινήτων καὶ	χωριστῶν	ἐστί, νῦν ἄδηλον, ὅτι μέντοι
[6, 2]	ἔταξεν. Εἰσὶ γὰρ οἱ τῶν	σοφιστῶν	λόγοι περὶ τὸ συμβεβηκὸς ὡς
[6, 1]	γὰρ ἄνευ κινήσεως ὁ λόγος	αὐτῶν,	ἀλλ' ἀεὶ ἔχει ὕληνν, δῆλον
[6, 2]	Δῆλον δὲ καὶ ἐκ τῶν	τοιούτων	λόγων· τῶν μὲν γὰρ ἄλλον
[6, 1]	φυσικὴ θεωρητική ἐστι, φανερὸν ἐκ	τούτων·	ἀλλ' ἔστι καὶ ἡ μαθηματικὴ
[6, 2]	ἄττα ἀίδια; Περὶ μὲν οὖν	τούτων	ὕστερον σκεπτέον, ὅτι δ' (ἐπιστήμη

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/12/2009