Livre, Chap. |
[6, 3] |
ἀποθανεῖται
νόσῳ
ἢ
βίᾳ,
ἐάν
|
γε |
ἐξέλθῃ·
τοῦτο
δὲ
ἐὰν
διψήσῃ· |
[6, 1] |
τὸ
γνῶναι,
οὐ
μέντοι
φυσικῆς
|
γε |
(περὶ
κινητῶν
γάρ
τινων
ἡ |
[6, 3] |
ἔσται
τοδὶ
ἢ
οὔ;
Ἐάν
|
γε |
τοδὶ
γένηται·
εἰ
δὲ
μή, |
[6, 1] |
ἐστὶ
μὴ
λανθάνειν,
ὡς
ἄνευ
|
γε |
(τούτου
τὸ
ζητεῖν
μηδέν
ἐστι |
[6, 2] |
τοῖς
μὲν
γὰρ
ἡδεῖαν
τοῖς
|
δὲ |
βλαβερὰν
τοῖς
δ'
ὠφέλιμον
οὐθὲν |
[6, 2] |
ὃ
ἂν
ᾖ,
μὴ
ἀεὶ
|
δέ, |
γέγονεν,
ὥστ'
εἰ
μουσικὸς
ὢν |
[6, 2] |
ὁ
λευκὸς
μουσικός
ἐστιν,
ἐπεὶ
|
δὲ |
γίγνεταί
ποτε,
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἔσται |
[6, 3] |
εἰ
δὲ
μή,
οὔ.
Τοῦτο
|
δὲ |
ἐὰν
ἄλλο.
Καὶ
οὕτω
δῆλον |
[6, 3] |
τοῦτο
δὲ
ἐὰν
διψήσῃ·
τοῦτο
|
δὲ |
ἐὰν
ἄλλο·
καὶ
οὕτως
ἥξει |
[6, 3] |
βίᾳ,
ἐάν
γε
ἐξέλθῃ·
τοῦτο
|
δὲ |
ἐὰν
διψήσῃ·
τοῦτο
δὲ
ἐὰν |
[6, 3] |
τι.
Οἷον
ἐὰν
διψήσῃ·
τοῦτο
|
δὲ |
εἰ
ἐσθίει
δριμέα·
(τοῦτο
δ' |
[6, 3] |
μὴ
ὄν,
ὕστερον
ἐπισκεπτέον·
ἐπεὶ
|
δὲ |
ἡ
συμπλοκή
(ἐστιν
καὶ
ἡ |
[6, 1] |
(περὶ
ἀκίνητα
μὲν
οὐ
χωριστὰ
|
δὲ |
ἴσως
ἀλλ'
ὡς
ἐν
ὕλῃ· |
[6, 1] |
περί
τινα
φύσιν
εἰσίν,
ἡ
|
δὲ |
καθόλου
πασῶν
κοινή)
εἰ
μὲν |
[6, 2] |
τι
τοῦ
μὴ
ὄντος.
Δῆλον
|
δὲ |
καὶ
ἐκ
τῶν
τοιούτων
λόγων· |
[6, 1] |
ποιεῖν
καὶ
εἰ
ἔστιν.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
καὶ
ἡ
φυσικὴ
ἐπιστήμη
τυγχάνει |
[6, 3] |
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν
ἀληθὲς
τὸ
|
δὲ |
κακὸν
εὐθὺς
ψεῦδος,
ἀλλ'
ἐν |
[6, 3] |
ἀποθανεῖται
ἢ
οὐκ
ἀποθανεῖται.
Ὁμοίως
|
δὲ |
κἂν
ὑπερπηδήσῃ
τις
εἰς
τὰ |
[6, 2] |
ἔστι
γένεσις
καὶ
φθορά,
τῶν
|
δὲ |
κατὰ
συμβεβηκὸς
οὐκ
ἔστιν.
Ἀλλ' |
[6, 1] |
τὸ
σιμὸν
κοίλη
ῥίς)
ἡ
|
δὲ |
κοιλότης
ἄνευ
ὕλης
αἰσθητῆς.
(Εἰ |
[6, 1] |
μὲν
ἀλλ'
οὐκ
ἀκίνητα,
τῆς
|
δὲ |
μαθηματικῆς
ἔνια
(περὶ
ἀκίνητα
μὲν |
[6, 3] |
Ἐάν
γε
τοδὶ
γένηται·
εἰ
|
δὲ |
μή,
οὔ.
Τοῦτο
δὲ
ἐὰν |
[6, 2] |
ποτε,
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἔσται
(εἰ
|
δὲ |
μή,
πάντ'
ἔσται
ἐξ
ἀνάγκης) |
[6, 1] |
αἴτια
ζητεῖται
τῶν
ὄντων,
δῆλον
|
δὲ |
ὅτι
ᾗ
ὄντα.
Ἔστι
γάρ |
[6, 1] |
ἄλλος
τρόπος
τῆς
δηλώσεως.
Ὁμοίως
|
δὲ |
οὐδ'
εἰ
ἔστιν
ἢ
μὴ |
[6, 2] |
ἐστὶ
περὶ
αὐτὸ
θεωρία.
Σημεῖον
|
δέ· |
οὐδεμιᾷ
γὰρ
ἐπιστήμῃ
ἐπιμελὲς
περὶ |
[6, 1] |
περὶ
χωριστὰ
καὶ
ἀκίνητα.
Ἀνάγκη
|
δὲ |
πάντα
μὲν
τὰ
αἴτια
ἀίίδια |
[6, 2] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ
τὸ
|
δὲ |
παρὰ
τοῦτο
οὐχ
ἕξει
λέγειν, |
[6, 1] |
στοιχεῖα
καὶ
αἴτια,
καὶ
ὅλως
|
δὲ |
πᾶσα
ἐπιστήμη
διανοητικὴ
ἢ
μετέχουσά |
[6, 2] |
(οἷον
τὸ
μὲν
τί,
τὸ
|
δὲ |
ποιόν,
τὸ
δὲ
ποσόν,
τὸ |
[6, 2] |
τί,
τὸ
δὲ
ποιόν,
τὸ
|
δὲ |
ποσόν,
τὸ
δὲ
πού,
τὸ |
[6, 2] |
ποσόν,
τὸ
δὲ
πού,
τὸ
|
δὲ |
ποτέ,
καὶ
εἴ
τι
ἄλλο |
[6, 2] |
ποιόν,
τὸ
δὲ
ποσόν,
τὸ
|
δὲ |
πού,
τὸ
δὲ
ποτέ,
καὶ |
[6, 1] |
τέχνη
ἢ
δύναμίς
τις,
τῶν
|
δὲ |
πρακτῶν
ἐν
τῷ
πράττοντι,
ἡ |
[6, 1] |
ἀλλ'
ὡς
ἐν
ὕλῃ·
ἡ
|
δὲ |
πρώτη
καὶ
περὶ
χωριστὰ
καὶ |
[6, 2] |
καὶ
τὸ
τῇ
νουμηνίᾳ·
τὸ
|
δὲ |
συμβεβηκός
ἐστι
παρὰ
ταῦτα.
Τί |
[6, 3] |
σύνθεσίν
ἐστι
καὶ
διαίρεσιν,
τὸ
|
δὲ |
σύνολον
(περὶ
μερισμὸν
ἀντιφάσεως
(τὸ |
[6, 3] |
ψεῦδος,
ἀλλ'
ἐν
διανοίᾳ,
περὶ
|
δὲ |
τὰ
ἁπλᾶ
καὶ
τὰ
τί |
[6, 1] |
δ'
ὡς
τὸ
κοῖλον.
Διαφέρει
|
δὲ |
ταῦτα
ὅτι
τὸ
μὲν
σιμὸν |
[6, 1] |
τὰ
αἴτια
ἀίίδια
εἶναι,
μάλιστα
|
δὲ |
ταῦτα·
ταῦτα
γὰρ
αἴτια
τοῖς |
[6, 2] |
πολὺ
ἄλλως
τοῦ
συμβεβηκότος.
(Ἀρχὴν
|
δὲ |
τηνδὶ
ληπτέον,
πότερον
οὐδέν
ἐστιν |
[6, 3] |
αἴτιον
τοῦ
μὲν
ἀόριστον
τοῦ
|
δὲ |
τῆς
διανοίας
τι
πάθος,
(καὶ |
[6, 1] |
ᾗ
χωριστὰ
(θεωρεῖ,
δῆλον.
Εἰ
|
δέ |
τί
ἐστιν
ἀίδιον
καὶ
ἀκίνητον |
[6, 3] |
τοῦ
μερισμοῦ
τὴν
ἀντίφασιν·
πῶς
|
δὲ |
τὸ
ἅμα
ἢ
τὸ
χωρὶς |
[6, 3] |
νοεῖν
συμβαίνει,
ἄλλος
λόγος,
λέγω
|
δὲ |
τὸ
ἅμα
καὶ
τὸ
χωρὶς |
[6, 3] |
ὑπάρχει
τοῦτο
ἔν
τινι,
λέγω
|
δὲ |
τὸ
γεγονός·
ἐξ
ἀνάγκης
ἄρα |
[6, 1] |
ὡς
οὐ
χωριστὴν
μόνον.
Δεῖ
|
δὲ |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
καὶ |
[6, 2] |
ἦν
τὸ
κατὰ
συμβεβηκός,
ἕτερον
|
δὲ |
τὸ
(ὡς
ἀληθές,
καὶ
τὸ |
[6, 2] |
κατὰ
συμβεβηκός.
Καὶ
τὸ
ὑγιάζειν
|
δὲ |
τὸν
οἰκοδόμον
συμβεβηκός,
(ὅτι
οὐ |
[6, 3] |
διὸ
ταῦτα
μὲν
ἀφείσθω,
σκεπτέον
|
δὲ |
τοῦ
ὄντος
αὐτοῦ
τὰ
αἴτια |
[6, 2] |
ἡ
οἰκοδομικὴ
ποιητική)
τὸν
αὐτὸν
|
δὲ |
τρόπον
οὐδ'
ὁ
γεωμέτρης
θεωρεῖ |
[6, 1] |
τῶν
ἄλλων
ἐπιστημῶν
αἱρετώταται,
αὕτη
|
δὲ |
τῶν
θεωρητικῶν.
Ἀπορήσειε
γὰρ
ἄν |
[6, 1] |
ζητεῖν
μηδέν
ἐστι
ποιεῖν.
Ἔστι
|
δὲ |
τῶν
ὁριζομένων
καὶ
τῶν
τί |
[6, 3] |
ἀπόφασιν
ἐπὶ
τῷ
διῃρημένῳ,
τὸ
|
δὲ |
ψεῦδος
τούτου
τοῦ
μερισμοῦ
τὴν |
[6, 3] |
ἀφείσθω
(διώρισται
γὰρ
ἱκανῶς)
τὸ
|
δὲ |
ὡς
ἀληθὲς
ὄν,
καὶ
μὴ |
[6, 2] |
ποιητικαί,
τῶν
δ'
οὐδεμία
τέχνη
|
οὐδὲ |
δύναμις
ὡρισμένη·
τῶν
γὰρ
κατὰ |
[6, 1] |
ἀλλ'
οὐχὶ
περὶ
ὄντος
ἁπλῶς
|
οὐδὲ |
ᾗ
(ὄν,
οὐδὲ
τοῦ
τί |
[6, 1] |
κινητῶν
γάρ
τινων
ἡ
φυσική)
|
οὐδὲ |
μαθηματικῆς,
ἀλλὰ
προτέρας
ἀμφοῖν.
Ἡ |
[6, 1] |
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀπόδειξις
οὐσίας
|
οὐδὲ |
τοῦ
τί
ἐστιν
(ἐκ
τῆς |
[6, 1] |
ὄντος
ἁπλῶς
οὐδὲ
ᾗ
(ὄν,
|
οὐδὲ |
τοῦ
τί
ἐστιν
οὐθένα
λόγον |
[6, 1] |
αἱρετώταται,
αὕτη
δὲ
τῶν
θεωρητικῶν.
|
Ἀπορήσειε |
γὰρ
ἄν
τις
πότερόν
ποθ' |
[6, 2] |
τὸν
οἰκοδόμον
συμβεβηκός,
(ὅτι
οὐ
|
πέφυκε |
τοῦτο
ποιεῖν
οἰκοδόμος
ἀλλὰ
ἰατρός, |
[6, 2] |
ὥστ'
εἰ
μουσικὸς
ὢν
γραμματικὸς
|
γέγονε, |
καὶ
γραμματικὸς
(ὢν
μουσικός,
καὶ |
[6, 1] |
τῆς
αὐτῆς
εἶναι
διανοίας
τό
|
τε |
τί
ἐστι
δῆλον
ποιεῖν
καὶ |
[6, 2] |
οὔ.
Τῶν
μὲν
γὰρ
ἄλλων
|
ἐνίοτε |
δυνάμεις
εἰσὶν
αἱ
ποιητικαί,
τῶν |
[6, 2] |
τὸ
δὲ
πού,
τὸ
δὲ
|
ποτέ, |
καὶ
εἴ
τι
ἄλλο
σημαίνει |
[6, 2] |
μουσικός
ἐστιν,
ἐπεὶ
δὲ
γίγνεταί
|
ποτε, |
κατὰ
συμβεβηκὸς
ἔσται
(εἰ
δὲ |
[6, 2] |
παρὰ
τοῦτο
οὐχ
ἕξει
λέγειν,
|
(πότε |
οὔ,
οἷον
νουμηνίᾳ·
ἢ
γὰρ |
[6, 1] |
γὰρ
τὸ
πρακτὸν
καὶ
προαιρετόν)
|
(ὥστε |
εἰ
πᾶσα
διάνοια
ἢ
πρακτικὴ |
[6, 2] |
μή,
πάντ'
ἔσται
ἐξ
ἀνάγκης)
|
ὥστε |
ἡ
ὕλη
ἔσται
αἰτία
ἡ |
[6, 3] |
τὸ
ἅμα
καὶ
τὸ
χωρὶς
|
ὥστε |
μὴ
τὸ
ἐφεξῆς
(ἀλλ'
ἕν |
[6, 3] |
χρόνου
ἥξει
ἐπὶ
τὸ
νῦν,
|
(ὥστε |
ὁδὶ
ἀποθανεῖται
νόσῳ
ἢ
βίᾳ, |
[6, 1] |
αἴτια
τοῖς
φανεροῖς
τῶν
θείων.
|
Ὥστε |
τρεῖς
ἂν
εἶεν
φιλοσοφίαι
θεωρητικαί, |
[6, 2] |
τὸν
ἄνθρωπον
λευκὸν
εἶναι
συμβέβηκεν
|
(οὔτε |
γὰρ
ἀεὶ
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ |
[6, 2] |
πρακτικῇ
οὔτε
ποιητικῇ
οὔτε
θεωρητικῇ.
|
Οὔτε |
γὰρ
ὁ
ποιῶν
οἰκίαν
ποιεῖ |
[6, 2] |
αὐτοῦ
οὔτε
πρακτικῇ
οὔτε
ποιητικῇ
|
οὔτε |
θεωρητικῇ.
Οὔτε
γὰρ
ὁ
ποιῶν |
[6, 2] |
ἐπιμελὲς
περὶ
αὐτοῦ
οὔτε
πρακτικῇ
|
οὔτε |
ποιητικῇ
οὔτε
θεωρητικῇ.
Οὔτε
γὰρ |
[6, 1] |
δῆλον
ὅτι
οὔτε
πρακτική
ἐστιν
|
οὔτε |
ποιητική
(τῶν
μὲν
γὰρ
ποιητῶν |
[6, 1] |
στάσεως
ἐν
αὐτῇ)
δῆλον
ὅτι
|
οὔτε |
πρακτική
ἐστιν
οὔτε
ποιητική
(τῶν |
[6, 2] |
γὰρ
ἐπιστήμῃ
ἐπιμελὲς
περὶ
αὐτοῦ
|
οὔτε |
πρακτικῇ
οὔτε
ποιητικῇ
οὔτε
θεωρητικῇ. |
[6, 2] |
τι
παρὰ
ταῦτα
τὸ
ὁπότερ'
|
ἔτυχε |
καὶ
κατὰ
συμβεβηκός.
Ἀλλὰ
πότερον |