HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique)


π  =  68 formes différentes pour 141 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[6, 3]   τοῦ δὲ τῆς διανοίας τι  πάθος,   (καὶ ἀμφότερα περὶ τὸ λοιπὸν
[6, 2]   Κορίσκος καὶ Κορίσκος, καὶ εἰ  πᾶν   ἂν ᾖ, μὴ ἀεὶ
[6, 3]   γὰρ μὴ τοῦτ' ἐξ ἀνάγκης  πάντ'   ἔσται, εἰ τοῦ γιγνομένου καὶ
[6, 2]   συμβεβηκὸς ἔσται (εἰ δὲ μή,  πάντ'   ἔσται ἐξ ἀνάγκης) ὥστε
[6, 3]   τὸ γεγονός· ἐξ ἀνάγκης ἄρα  πάντα   ἔσται τὰ ἐσόμενα, οἷον τὸ
[6, 2]   κατὰ συμβεβηκός. Ὥστ' ἐπεὶ οὐ  πάντα   ἐστὶν ἐξ ἀνάγκης καὶ ἀεὶ
[6, 1]   χωριστὰ καὶ ἀκίνητα. Ἀνάγκη δὲ  πάντα   μὲν τὰ αἴτια ἀίίδια εἶναι,
[6, 1]   ἄνευ ὕλης αἰσθητῆς. (Εἰ δὴ  πάντα   τὰ φυσικὰ ὁμοίως τῷ σιμῷ
[6, 2]   τρόπον τοῦτον) (ἔτι παρὰ ταῦτα  πάντα   τὸ δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ· ἐπεὶ
[6, 2]   τὸ συμβεβηκὸς ὡς εἰπεῖν μάλιστα  πάντων,   πότερον ἕτερον ταὐτὸν μουσικὸν
[6, 2]   ποιηθεῖσαν, καὶ ἑτέραν ὡς εἰπεῖν  πάντων   τῶν ὄντων· ὧν οὐθενός (ἐστιν
[6, 3]   μὴ ὂν ὡς ψεῦδος, ἐπειδὴ  παρὰ   σύνθεσίν ἐστι καὶ διαίρεσιν, τὸ
[6, 1]   μὴ ἔστι τις ἑτέρα οὐσία  παρὰ   τὰς φύσει συνεστηκυίας, φυσικὴ
[6, 2]   μὴ ὂν ὡς τὸ ψεῦδος,  παρὰ   ταῦτα δ' ἐστὶ τὰ σχήματα
[6, 2]   σημαίνει τὸν τρόπον τοῦτον) (ἔτι  παρὰ   ταῦτα πάντα τὸ δυνάμει καὶ
[6, 2]   νουμηνίᾳ· τὸ δὲ συμβεβηκός ἐστι  παρὰ   ταῦτα. Τί μὲν οὖν ἐστὶ
[6, 2]   τοῦτο ἀδύνατον; Ἔστιν ἄρα τι  παρὰ   ταῦτα τὸ ὁπότερ' ἔτυχε καὶ
[6, 2]   ὕλη ἔσται αἰτία ἐνδεχομένη  παρὰ   τὸ ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
[6, 2]   ἐπὶ τὸ πολύ τὸ δὲ  παρὰ   τοῦτο οὐχ ἕξει λέγειν, (πότε
[6, 1]   πρακτὸν καὶ προαιρετόν) (ὥστε εἰ  πᾶσα   διάνοια πρακτικὴ ποιητικὴ
[6, 1]   καὶ αἴτια, καὶ ὅλως δὲ  πᾶσα   ἐπιστήμη διανοητικὴ μετέχουσά τι
[6, 2]   συμβεβηκότος φανερόν· ἐπιστήμη μὲν γὰρ  πᾶσα   τοῦ ἀεὶ τοῦ
[6, 1]   ἀκριβεστέρας ἁπλουστέρας. Ἀλλὰ  πᾶσαι   αὗται περὶ ὄν τι καὶ
[6, 1]   φύσιν εἰσίν, δὲ καθόλου  πασῶν   κοινή) εἰ μὲν οὖν μὴ
[6, 3]   ὅτι ἀεὶ χρόνου ἀφαιρουμένου ἀπὸ  πεπερασμένου   χρόνου ἥξει ἐπὶ τὸ νῦν,
[6, 1]   διανοητικὴ μετέχουσά τι διανοίας  περὶ   αἰτίας καὶ ἀρχάς ἐστιν
[6, 1]   ἀκίνητα, τῆς δὲ μαθηματικῆς ἔνια  (περὶ   ἀκίνητα μὲν οὐ χωριστὰ δὲ
[6, 2]   συμβεβηκὸς λεκτέον, ὅτι οὐδεμία ἐστὶ  περὶ   αὐτὸ θεωρία. Σημεῖον δέ· οὐδεμιᾷ
[6, 2]   δέ· οὐδεμιᾷ γὰρ ἐπιστήμῃ ἐπιμελὲς  περὶ   αὐτοῦ οὔτε πρακτικῇ οὔτε ποιητικῇ
[6, 1]   περὶ γένος τι τοῦ ὄντος  (περὶ   (γὰρ τὴν τοιαύτην ἐστὶν οὐσίαν
[6, 1]   φυσικὴ ἐπιστήμη τυγχάνει οὖσα  περὶ   γένος τι τοῦ ὄντος (περὶ
[6, 3]   εὐθὺς ψεῦδος, ἀλλ' ἐν διανοίᾳ,  περὶ   δὲ τὰ ἁπλᾶ καὶ τὰ
[6, 1]   γνῶναι, οὐ μέντοι φυσικῆς γε  (περὶ   κινητῶν γάρ τινων φυσική)
[6, 3]   εἰς τὸ κινῆσαν, μάλιστα σκεπτέον.  Περὶ   μὲν οὖν τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς
[6, 2]   ὑπάρχει, ἔστιν ἄττα ἀίδια;  Περὶ   μὲν οὖν τούτων ὕστερον σκεπτέον,
[6, 3]   καὶ διαίρεσιν, τὸ δὲ σύνολον  (περὶ   μερισμὸν ἀντιφάσεως (τὸ μὲν γὰρ
[6, 1]   καθ' αὑτὰ ὑπάρχοντα τῷ γένει  περὶ   εἰσιν ἀποδεικνύουσιν ἀναγκαιότερον
[6, 1]   μὴ ἔστι τὸ γένος  περὶ   πραγματεύονται οὐδὲν λέγουσι, διὰ
[6, 1]   ἁπλουστέρας. Ἀλλὰ πᾶσαι αὗται  περὶ   ὄν τι καὶ γένος τι
[6, 1]   περὶ τούτου πραγματεύονται, ἀλλ' οὐχὶ  περὶ   ὄντος ἁπλῶς οὐδὲ (ὄν,
[6, 1]   ἐστι δυνατὸν κινεῖσθαι, καὶ  περὶ   οὐσίαν τὴν κατὰ τὸν λόγον
[6, 1]   πρώτη φιλοσοφία καθόλου ἐστὶν  περί   τι γένος (καὶ φύσιν τινὰ
[6, 1]   μὲν γεωμετρία καὶ ἀστρολογία  περί   τινα φύσιν εἰσίν, δὲ
[6, 3]   διανοίας τι πάθος, (καὶ ἀμφότερα  περὶ   τὸ λοιπὸν γένος τοῦ ὄντος,
[6, 2]   τινὰ οὐ κακῶς τὴν σοφιστικὴν  (περὶ   τὸ μὴ ὂν ἔταξεν. Εἰσὶ
[6, 3]   Ὅσα μὲν οὖν δεῖ θεωρῆσαι  περὶ   τὸ οὕτως ὂν καὶ μὴ
[6, 2]   γὰρ οἱ τῶν σοφιστῶν λόγοι  περὶ   τὸ συμβεβηκὸς ὡς εἰπεῖν μάλιστα
[6, 1]   ὑπάρχει) καὶ τὴν τιμιωτάτην δεῖ  περὶ   τὸ τιμιώτατον γένος εἶναι. Αἱ
[6, 1]   τις ἂν εἴη, ἀλλὰ θεωρητικὴ  περὶ   τοιοῦτον ὂν ἐστι δυνατὸν
[6, 2]   πολλαχῶς λέγεται τὸ ὄν, πρῶτον  (περὶ   τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς λεκτέον, ὅτι
[6, 1]   καθόλου οὕτως ὅτι πρώτη· καὶ  περὶ   τοῦ ὄντος ὂν ταύτης
[6, 3]   {Φανερὸν δ' ἐν οἷς διωρισάμεθα  περὶ   τοῦ ποσαχῶς λέγεται ἕκαστον, ὅτι
[6, 2]   ἔστιν. Ἀλλ' ὅμως λεκτέον ἔτι  περὶ   τοῦ συμβεβηκότος (ἐφ' ὅσον ἐνδέχεται,
[6, 1]   τι καὶ γένος τι περιγραψάμεναι  περὶ   τούτου πραγματεύονται, ἀλλ' οὐχὶ περὶ
[6, 1]   ὕλῃ· δὲ πρώτη καὶ  περὶ   χωριστὰ καὶ ἀκίνητα. Ἀνάγκη δὲ
[6, 1]   ἀμφοῖν. μὲν γὰρ φυσικὴ  περὶ   χωριστὰ μὲν ἀλλ' οὐκ ἀκίνητα,
[6, 1]   καὶ ὁρίζεσθαι, (καὶ διότι καὶ  περὶ   ψυχῆς ἐνίας θεωρῆσαι τοῦ φυσικοῦ,
[6, 1]   ὄν τι καὶ γένος τι  περιγραψάμεναι   περὶ τούτου πραγματεύονται, ἀλλ' οὐχὶ
[6, 2]   τὸν οἰκοδόμον συμβεβηκός, (ὅτι οὐ  πέφυκε   τοῦτο ποιεῖν οἰκοδόμος ἀλλὰ ἰατρός,
[6, 2]   μόνον τὸ συμβεβηκός ἐστιν. Διὸ  Πλάτων   τρόπον τινὰ οὐ κακῶς τὴν
[6, 2]   ὄντα γιγνόμενα, ἀλλὰ τὰ  (πλεῖστα   ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, ἀνάγκη
[6, 2]   συμβῆναί φαμεν, ἀλλ' οὐκ ἂν  πνῖγος   καὶ ἀλέα, ὅτι τὸ (μὲν
[6, 1]   Ἀπορήσειε γὰρ ἄν τις πότερόν  ποθ'   πρώτη φιλοσοφία καθόλου ἐστὶν
[6, 3]   ἄλλο οὐθέν. Ἀλλ' εἰς ἀρχὴν  ποίαν   καὶ αἴτιον ποῖον ἀναγωγὴ
[6, 2]   συνέβη, φαμέν, καὶ (ἔστιν ὡς  ποιεῖ,   ἁπλῶς δ' οὔ. Τῶν μὲν
[6, 2]   Οὔτε γὰρ ποιῶν οἰκίαν  ποιεῖ   ὅσα συμβαίνει ἅμα τῇ οἰκίᾳ
[6, 1]   (τούτου τὸ ζητεῖν μηδέν ἐστι  ποιεῖν.   Ἔστι δὲ τῶν ὁριζομένων καὶ
[6, 1]   τό τε τί ἐστι δῆλον  ποιεῖν   καὶ εἰ ἔστιν. Ἐπεὶ δὲ
[6, 2]   συμβεβηκός, (ὅτι οὐ πέφυκε τοῦτο  ποιεῖν   οἰκοδόμος ἀλλὰ ἰατρός, ἀλλὰ συνέβη
[6, 2]   ὠφέλιμον οὐθὲν εἶναι κωλύει τὴν  ποιηθεῖσαν,   καὶ ἑτέραν ὡς εἰπεῖν πάντων
[6, 1]   ἐκ τούτου, αἱ μὲν αἰσθήσει  ποιήσασαι   αὐτὸ δῆλον αἱ δ' ὑπόθεσιν
[6, 2]   οἰκοδόμον. Καὶ ὀψοποιὸς ἡδονῆς στοχαζόμενος  ποιήσειεν   ἄν τι ὑγιεινόν, ἀλλ' οὐ
[6, 2]   ἄλλων ἐνίοτε δυνάμεις εἰσὶν αἱ  ποιητικαί,   τῶν δ' οὐδεμία τέχνη οὐδὲ
[6, 1]   πᾶσα διάνοια πρακτικὴ  ποιητικὴ   θεωρητική, φυσικὴ θεωρητική
[6, 2]   περὶ αὐτοῦ οὔτε πρακτικῇ οὔτε  ποιητικῇ   οὔτε θεωρητικῇ. Οὔτε γὰρ
[6, 2]   ὧν οὐθενός (ἐστιν οἰκοδομικὴ  ποιητική)   τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον οὐδ'
[6, 1]   ὅτι οὔτε πρακτική ἐστιν οὔτε  ποιητική   (τῶν μὲν γὰρ ποιητῶν ἐν
[6, 1]   οὔτε ποιητική (τῶν μὲν γὰρ  ποιητῶν   ἐν τῷ ποιοῦντι ἀρχή,
[6, 3]   τὸ τί ἐστιν ὅτι  ποιὸν   ὅτι ποσὸν τι
[6, 3]   εἰς ἀρχὴν ποίαν καὶ αἴτιον  ποῖον   ἀναγωγὴ (τοιαύτη, πότερον
[6, 2]   τὸ μὲν τί, τὸ δὲ  ποιόν,   τὸ δὲ ποσόν, τὸ δὲ
[6, 1]   τοῦ τί ἐστιν οὐθένα λόγον  ποιοῦνται,   ἀλλ' ἐκ τούτου, αἱ μὲν
[6, 1]   μὲν γὰρ ποιητῶν ἐν τῷ  ποιοῦντι   ἀρχή, νοῦς
[6, 2]   οὔτε θεωρητικῇ. Οὔτε γὰρ  ποιῶν   οἰκίαν ποιεῖ ὅσα συμβαίνει ἅμα
[6, 3]   τοῦ ποσαχῶς λέγεται ἕκαστον, ὅτι  πολλαχῶς   λέγεται τὸ ὄν}
[6, 2]   δυνάμει καὶ ἐνεργείᾳ· ἐπεὶ δὴ  πολλαχῶς   λέγεται τὸ ὄν, πρῶτον (περὶ
[6, 2]   ὂν τὸ ἁπλῶς λεγόμενον λέγεται  πολλαχῶς,   ὧν ἓν μὲν ἦν τὸ
[6, 2]   παρὰ τὸ ὡς ἐπὶ τὸ  πολὺ   ἄλλως τοῦ συμβεβηκότος. (Ἀρχὴν δὲ
[6, 2]   τὰ (πλεῖστα ὡς ἐπὶ τὸ  πολύ,   ἀνάγκη εἶναι τὸ κατὰ συμβεβηκὸς
[6, 2]   ἀεί, ὡς δ' ἐπὶ τὸ  πολύ,   αὕτη ἀρχὴ καὶ αὕτη αἰτία
[6, 2]   ἀεὶ οὔθ' ὡς ἐπὶ τὸ  πολύ)   ζῷον δ' οὐ κατὰ συμβεβηκός.
[6, 2]   αἰεὶ οὔθ' ὡς ἐπὶ τὸ  πολύ.   τοῦτο ἀδύνατον; Ἔστιν ἄρα
[6, 2]   ἀεὶ ὡς ἐπὶ τὸ  πολὺ   καὶ τὸ τῇ νουμηνίᾳ· τὸ
[6, 2]   ἀεὶ οὔθ' ὡς ἐπὶ τὸ  πολὺ   λευκὸς μουσικός ἐστιν, ἐπεὶ
[6, 2]   τῷ ὡς ἐπὶ τὸ  πολύ,   οἷον ὅτι ὠφέλιμον τὸ μελίκρατον
[6, 2]   τοῦ ὡς ἐπὶ τὸ  πολύ   πῶς γὰρ μαθήσεται
[6, 2]   πότερον τὸ ὡς ἐπὶ τὸ  πολύ,   τὸ δ' ἀεὶ οὐθενὶ ὑπάρχει,
[6, 2]   ἀεὶ ὡς ἐπὶ τὸ  πολὺ   τὸ δ' οὔ. Καὶ τὸν
[6, 2]   τῷ πυρέττοντι ὡς ἐπὶ τὸ  πολύ   τὸ δὲ παρὰ τοῦτο οὐχ
[6, 2]   ἀεὶ μήθ' ὡς ἐπὶ τὸ  πολύ,   τοῦτό φαμεν συμβεβηκὸς εἶναι. Οἷον
[6, 1]   τὸν λόγον ὡς ἐπὶ τὸ  πολὺ   ὡς οὐ χωριστὴν μόνον. Δεῖ
[6, 3]   ἐν οἷς διωρισάμεθα περὶ τοῦ  ποσαχῶς   λέγεται ἕκαστον, ὅτι πολλαχῶς λέγεται
[6, 3]   ὅτι ποιὸν ὅτι  ποσὸν   τι ἄλλο συνάπτει
[6, 2]   τὸ δὲ ποιόν, τὸ δὲ  ποσόν,   τὸ δὲ πού, τὸ δὲ
[6, 2]   τὸ δὲ πού, τὸ δὲ  ποτέ,   καὶ εἴ τι ἄλλο σημαίνει
[6, 2]   μουσικός ἐστιν, ἐπεὶ δὲ γίγνεταί  ποτε,   κατὰ συμβεβηκὸς ἔσται (εἰ δὲ
[6, 2]   παρὰ τοῦτο οὐχ ἕξει λέγειν,  (πότε   οὔ, οἷον νουμηνίᾳ· γὰρ
[6, 3]   συμβεβηκὸς αἴτιόν τι ἀνάγκη εἶναι.  Πότερον   γὰρ ἔσται τοδὶ οὔ;
[6, 2]   συμβεβηκὸς ὡς εἰπεῖν μάλιστα πάντων,  πότερον   ἕτερον ταὐτὸν μουσικὸν καὶ
[6, 2]   συμβεβηκότος. (Ἀρχὴν δὲ τηνδὶ ληπτέον,  πότερον   οὐδέν ἐστιν οὔτ' αἰεὶ οὔθ'
[6, 1]   θεωρητικῶν. Ἀπορήσειε γὰρ ἄν τις  πότερόν   ποθ' πρώτη φιλοσοφία καθόλου
[6, 2]   ἔτυχε καὶ κατὰ συμβεβηκός. Ἀλλὰ  πότερον   τὸ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ,
[6, 3]   ποῖον ἀναγωγὴ (τοιαύτη,  πότερον   ὡς εἰς ὕλην ὡς
[6, 2]   τὸ δὲ ποσόν, τὸ δὲ  πού,   τὸ δὲ ποτέ, καὶ εἴ
[6, 1]   (οὐ γὰρ (ἄδηλον ὅτι εἴ  που   τὸ θεῖον ὑπάρχει, ἐν τῇ
[6, 3]   διανοίᾳ ἀλλ' οὐκ ἐν τοῖς  πράγμασι,   τὸ δ' οὕτως ὂν ἕτερον
[6, 3]   καὶ τὸ ἀληθὲς ἐν τοῖς  πράγμασιν,   οἷον τὸ μὲν ἀγαθὸν ἀληθὲς
[6, 1]   γένος τι περιγραψάμεναι περὶ τούτου  πραγματεύονται,   ἀλλ' οὐχὶ περὶ ὄντος ἁπλῶς
[6, 1]   ἔστι τὸ γένος περὶ  πραγματεύονται   οὐδὲν λέγουσι, διὰ τὸ τῆς
[6, 1]   ἐν αὐτῇ) δῆλον ὅτι οὔτε  πρακτική   ἐστιν οὔτε ποιητική (τῶν μὲν
[6, 1]   (ὥστε εἰ πᾶσα διάνοια  πρακτικὴ   ποιητικὴ θεωρητική,
[6, 2]   ἐπιστήμῃ ἐπιμελὲς περὶ αὐτοῦ οὔτε  πρακτικῇ   οὔτε ποιητικῇ οὔτε θεωρητικῇ. Οὔτε
[6, 1]   προαίρεσις· τὸ αὐτὸ γὰρ τὸ  πρακτὸν   καὶ προαιρετόν) (ὥστε εἰ πᾶσα
[6, 1]   δύναμίς τις, τῶν δὲ  πρακτῶν   ἐν τῷ πράττοντι, προαίρεσις·
[6, 1]   τῶν δὲ πρακτῶν ἐν τῷ  πράττοντι,   προαίρεσις· τὸ αὐτὸ γὰρ
[6, 1]   πρακτῶν ἐν τῷ πράττοντι,  προαίρεσις·   τὸ αὐτὸ γὰρ τὸ πρακτὸν
[6, 1]   αὐτὸ γὰρ τὸ πρακτὸν καὶ  προαιρετόν)   (ὥστε εἰ πᾶσα διάνοια
[6, 1]   σιμῷ λέγονται, οἷον ῥὶς ὀφθαλμὸς  πρόσωπον   σὰρξ ὀστοῦν, ὅλως ζῷον, φύλλον
[6, 1]   ἔστι τις οὐσία ἀκίνητος, (αὕτη  προτέρα   καὶ φιλοσοφία πρώτη, καὶ καθόλου
[6, 1]   φυσική) οὐδὲ μαθηματικῆς, ἀλλὰ  προτέρας   ἀμφοῖν. μὲν γὰρ φυσικὴ
[6, 1]   συνεστηκυίας, φυσικὴ ἂν εἴη  πρώτη   ἐπιστήμη· εἰ δ' ἔστι τις
[6, 1]   ἀκίνητος, (αὕτη προτέρα καὶ φιλοσοφία  πρώτη,   καὶ καθόλου οὕτως ὅτι πρώτη·
[6, 1]   πρώτη, καὶ καθόλου οὕτως ὅτι  πρώτη·   καὶ περὶ τοῦ ὄντος
[6, 1]   ὡς ἐν ὕλῃ· δὲ  πρώτη   καὶ περὶ χωριστὰ καὶ ἀκίνητα.
[6, 1]   ἄν τις πότερόν ποθ'  πρώτη   φιλοσοφία καθόλου ἐστὶν περί
[6, 2]   δὴ πολλαχῶς λέγεται τὸ ὄν,  πρῶτον   (περὶ τοῦ κατὰ συμβεβηκὸς λεκτέον,
[6, 2]   ὅτι ὠφέλιμον τὸ μελίκρατον τῷ  πυρέττοντι   ὡς ἐπὶ τὸ πολύ τὸ
[6, 2]   τοῦ ὡς ἐπὶ τὸ πολύ  πῶς   γὰρ μαθήσεται διδάξει
[6, 3]   τούτου τοῦ μερισμοῦ τὴν ἀντίφασιν·  πῶς   δὲ τὸ ἅμα τὸ
[6, 1]   ἀλλ' ἀεὶ ἔχει ὕληνν, δῆλον  πῶς   δεῖ ἐν τοῖς φυσικοῖς τὸ
[6, 1]   ἦν εἶναι καὶ τὸν λόγον  πῶς   ἐστὶ μὴ λανθάνειν, ὡς ἄνευ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/12/2009