Livre, Chap. |
[6, 3] |
ὑπερπηδήσῃ
τις
εἰς
τὰ
γενόμενα,
|
ὁ |
αὐτὸς
λόγος·
ἤδη
γὰρ
ὑπάρχει |
[6, 1] |
φύσιν
τινὰ
μίαν
(οὐ
γὰρ
|
ὁ |
αὐτὸς
τρόπος
οὐδ'
ἐν
ταῖς |
[6, 2] |
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
οὐδ'
|
ὁ |
γεωμέτρης
θεωρεῖ
τὰ
οὕτω
συμβεβηκότα |
[6, 2] |
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
|
ὁ |
λευκὸς
μουσικός
ἐστιν,
ἐπεὶ
δὲ |
[6, 1] |
φυτόν
νοὐθενὸς
γὰρ
ἄνευ
κινήσεως
|
ὁ |
λόγος
αὐτῶν,
ἀλλ'
ἀεὶ
ἔχει |
[6, 2] |
ποιητικῇ
οὔτε
θεωρητικῇ.
Οὔτε
γὰρ
|
ὁ |
ποιῶν
οἰκίαν
ποιεῖ
ὅσα
συμβαίνει |
[6, 1] |
αὑτὰ
ὑπάρχοντα
τῷ
γένει
περὶ
|
ὅ |
εἰσιν
ἀποδεικνύουσιν
ἢ
ἀναγκαιότερον
ἢ |
[6, 1] |
ἀλλὰ
θεωρητικὴ
περὶ
τοιοῦτον
ὂν
|
ὅ |
ἐστι
δυνατὸν
κινεῖσθαι,
καὶ
περὶ |
[6, 2] |
καὶ
Κορίσκος,
καὶ
εἰ
πᾶν
|
ὃ |
ἂν
ᾖ,
μὴ
ἀεὶ
δέ, |
[6, 2] |
ἐστὶ
τοῦ
εἶναι
τὸ
συμβεβηκός·
|
ὃ |
γὰρ
ἂν
ᾖ
μήτ'
ἀεὶ |
[6, 3] |
ἄλλο·
καὶ
οὕτως
ἥξει
εἰς
|
ὃ |
νῦν
ὑπάρχει,
ἢ
εἰς
τῶν |
[6, 1] |
μὴ
ἔστι
τὸ
γένος
περὶ
|
ὃ |
πραγματεύονται
οὐδὲν
λέγουσι,
διὰ
τὸ |
[6, 3] |
ἥξει
ἐπὶ
τὸ
νῦν,
(ὥστε
|
ὁδὶ |
ἀποθανεῖται
νόσῳ
ἢ
βίᾳ,
ἐάν |
[6, 2] |
μὴ
ὂν
ἔταξεν.
Εἰσὶ
γὰρ
|
οἱ |
τῶν
σοφιστῶν
λόγοι
περὶ
τὸ |
[6, 2] |
ποιεῖ
ὅσα
συμβαίνει
ἅμα
τῇ
|
οἰκίᾳ |
γιγνομένῃ
(ἄπειρα
γάρ
ἐστιν·
τοῖς |
[6, 2] |
θεωρητικῇ.
Οὔτε
γὰρ
ὁ
ποιῶν
|
οἰκίαν |
ποιεῖ
ὅσα
συμβαίνει
ἅμα
τῇ |
[6, 2] |
ὄντων·
ὧν
οὐθενός
(ἐστιν
ἡ
|
οἰκοδομικὴ |
ποιητική)
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον |
[6, 2] |
ἀλλὰ
συνέβη
ἰατρὸν
εἶναι
τὸν
|
οἰκοδόμον. |
Καὶ
ὀψοποιὸς
ἡδονῆς
στοχαζόμενος
ποιήσειεν |
[6, 2] |
Καὶ
τὸ
ὑγιάζειν
δὲ
τὸν
|
οἰκοδόμον |
συμβεβηκός,
(ὅτι
οὐ
πέφυκε
τοῦτο |
[6, 2] |
(ὅτι
οὐ
πέφυκε
τοῦτο
ποιεῖν
|
οἰκοδόμος |
ἀλλὰ
ἰατρός,
ἀλλὰ
συνέβη
ἰατρὸν |
[6, 3] |
ἢ
εἰς
τῶν
γεγονότων
τι.
|
Οἷον |
ἐὰν
διψήσῃ·
τοῦτο
δὲ
εἰ |
[6, 2] |
πολύ,
τοῦτό
φαμεν
συμβεβηκὸς
εἶναι.
|
Οἷον |
ἐπὶ
κυνὶ
ἂν
χειμὼν
γένηται |
[6, 2] |
οὐχ
ἕξει
λέγειν,
(πότε
οὔ,
|
οἷον |
νουμηνίᾳ·
ἢ
γὰρ
ἀεὶ
ἢ |
[6, 2] |
τῷ
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
|
οἷον |
ὅτι
ὠφέλιμον
τὸ
μελίκρατον
τῷ |
[6, 2] |
εἶναι
τὸ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ὄν·
|
οἷον |
οὔτ'
ἀεὶ
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ |
[6, 1] |
φυσικὰ
ὁμοίως
τῷ
σιμῷ
λέγονται,
|
οἷον |
ῥὶς
ὀφθαλμὸς
πρόσωπον
σὰρξ
ὀστοῦν, |
[6, 3] |
ζῶντα·
ἤδη
γάρ
τι
γέγονεν,
|
(οἷον |
τὰ
ἐναντία
ἐν
τῷ
αὐτῷ. |
[6, 3] |
ἄρα
πάντα
ἔσται
τὰ
ἐσόμενα,
|
οἷον |
τὸ
ἀποθανεῖν
τὸν
ζῶντα·
ἤδη |
[6, 3] |
τὸ
ἀληθὲς
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
|
οἷον |
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν
ἀληθὲς
τὸ |
[6, 2] |
ἐστὶ
τὰ
σχήματα
τῆς
κατηγορίας
|
(οἷον |
τὸ
μὲν
τί,
τὸ
δὲ |
[6, 3] |
ᾗ
ὄν.
{Φανερὸν
δ'
ἐν
|
οἷς |
διωρισάμεθα
περὶ
τοῦ
ποσαχῶς
λέγεται |
[6, 1] |
καὶ
στοιχεῖα
καὶ
αἴτια,
καὶ
|
ὅλως |
δὲ
πᾶσα
ἐπιστήμη
διανοητικὴ
ἢ |
[6, 1] |
ῥὶς
ὀφθαλμὸς
πρόσωπον
σὰρξ
ὀστοῦν,
|
ὅλως |
ζῷον,
φύλλον
ῥίζα
φλοιός,
ὅλως |
[6, 1] |
ὅλως
ζῷον,
φύλλον
ῥίζα
φλοιός,
|
ὅλως |
φυτόν
νοὐθενὸς
γὰρ
ἄνευ
κινήσεως |
[6, 3] |
ἀνάγκης
ἀποθανεῖται
ἢ
οὐκ
ἀποθανεῖται.
|
Ὁμοίως |
δὲ
κἂν
ὑπερπηδήσῃ
τις
εἰς |
[6, 1] |
τις
ἄλλος
τρόπος
τῆς
δηλώσεως.
|
Ὁμοίως |
δὲ
οὐδ'
εἰ
ἔστιν
ἢ |
[6, 1] |
(Εἰ
δὴ
πάντα
τὰ
φυσικὰ
|
ὁμοίως |
τῷ
σιμῷ
λέγονται,
οἷον
ῥὶς |
[6, 2] |
κατὰ
συμβεβηκὸς
οὐκ
ἔστιν.
Ἀλλ'
|
ὅμως |
λεκτέον
ἔτι
περὶ
τοῦ
συμβεβηκότος |
[6, 3] |
ἕκαστον,
ὅτι
πολλαχῶς
λέγεται
τὸ
|
ὄν} |
|
[6, 1] |
ἐστι
καὶ
τὰ
ὑπάρχοντα
ᾗ
|
ὄν. |
~Ἀλλ'
ἐπεὶ
τὸ
ὂν
τὸ |
[6, 3] |
ἱκανῶς)
τὸ
δὲ
ὡς
ἀληθὲς
|
ὄν, |
καὶ
μὴ
ὂν
ὡς
ψεῦδος, |
[6, 2] |
ἀνάγκη
εἶναι
τὸ
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
ὄν· |
οἷον
οὔτ'
ἀεὶ
οὔθ'
ὡς |
[6, 1] |
περὶ
ὄντος
ἁπλῶς
οὐδὲ
ᾗ
|
(ὄν, |
οὐδὲ
τοῦ
τί
ἐστιν
οὐθένα |
[6, 2] |
ἐπεὶ
δὴ
πολλαχῶς
λέγεται
τὸ
|
ὄν, |
πρῶτον
(περὶ
τοῦ
κατὰ
συμβεβηκὸς |
[6, 1] |
ἁπλουστέρας.
Ἀλλὰ
πᾶσαι
αὗται
περὶ
|
ὄν |
τι
καὶ
γένος
τι
περιγραψάμεναι |
[6, 3] |
τὸ
οὕτως
ὂν
καὶ
μὴ
|
ὄν, |
ὕστερον
ἐπισκεπτέον·
ἐπεὶ
δὲ
ἡ |
[6, 3] |
αἴτια
καὶ
τὰς
ἀρχὰς
ᾗ
|
ὄν. |
{Φανερὸν
δ'
ἐν
οἷς
διωρισάμεθα |
[6, 3] |
συμβεβηκὸς
καὶ
τὸ
ὡς
ἀληθὲς
|
ὂν |
ἀφετέον
τὸ
γὰρ
αἴτιον
τοῦ |
[6, 2] |
τὴν
σοφιστικὴν
(περὶ
τὸ
μὴ
|
ὂν |
ἔταξεν.
Εἰσὶ
γὰρ
οἱ
τῶν |
[6, 3] |
τοῖς
πράγμασι,
τὸ
δ'
οὕτως
|
ὂν |
ἕτερον
ὂν
τῶν
κυρίως
(ἢ |
[6, 3] |
δεῖ
θεωρῆσαι
περὶ
τὸ
οὕτως
|
ὂν |
καὶ
μὴ
ὄν,
ὕστερον
ἐπισκεπτέον· |
[6, 1] |
εἴη,
ἀλλὰ
θεωρητικὴ
περὶ
τοιοῦτον
|
ὂν |
ὅ
ἐστι
δυνατὸν
κινεῖσθαι,
καὶ |
[6, 1] |
καὶ
περὶ
τοῦ
ὄντος
ᾗ
|
ὂν |
ταύτης
ἂν
εἴη
θεωρῆσαι,
καὶ |
[6, 2] |
ᾗ
ὄν.
~Ἀλλ'
ἐπεὶ
τὸ
|
ὂν |
τὸ
ἁπλῶς
λεγόμενον
λέγεται
πολλαχῶς, |
[6, 3] |
τὸ
δ'
οὕτως
ὂν
ἕτερον
|
ὂν |
τῶν
κυρίως
(ἢ
γὰρ
τὸ |
[6, 2] |
(ὡς
ἀληθές,
καὶ
τὸ
μὴ
|
ὂν |
ὡς
τὸ
ψεῦδος,
παρὰ
ταῦτα |
[6, 3] |
ὡς
ἀληθὲς
ὄν,
καὶ
μὴ
|
ὂν |
ὡς
ψεῦδος,
ἐπειδὴ
παρὰ
σύνθεσίν |
[6, 2] |
τοῦτ'
εὐλόγως
συμπίπτει·
ὥσπερ
γὰρ
|
ὄνομά |
τι
μόνον
τὸ
συμβεβηκός
ἐστιν. |
[6, 1] |
ὄντων,
δῆλον
δὲ
ὅτι
ᾗ
|
ὄντα. |
Ἔστι
γάρ
τι
αἴτιον
ὑγιείας |
[6, 2] |
ἐξ
ἀνάγκης
καὶ
ἀεὶ
ἢ
|
ὄντα |
ἢ
γιγνόμενα,
ἀλλὰ
τὰ
(πλεῖστα |
[6, 1] |
τούτου
πραγματεύονται,
ἀλλ'
οὐχὶ
περὶ
|
ὄντος |
ἁπλῶς
οὐδὲ
ᾗ
(ὄν,
οὐδὲ |
[6, 3] |
μὲν
ἀφείσθω,
σκεπτέον
δὲ
τοῦ
|
ὄντος |
αὐτοῦ
τὰ
αἴτια
καὶ
τὰς |
[6, 3] |
μὲν
οὖν
τοῦ
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
ὄντος |
ἀφείσθω
(διώρισται
γὰρ
ἱκανῶς)
τὸ |
[6, 2] |
συμβεβηκὸς
ἐγγύς
τι
τοῦ
μὴ
|
ὄντος. |
Δῆλον
δὲ
καὶ
ἐκ
τῶν |
[6, 3] |
δηλοῦσιν
οὖσάν
τινα
φύσιν
τοῦ
|
ὄντος |
διὸ
ταῦτα
μὲν
ἀφείσθω,
σκεπτέον |
[6, 1] |
ὅτι
πρώτη·
καὶ
περὶ
τοῦ
|
ὄντος |
ᾗ
ὂν
ταύτης
ἂν
εἴη |
[6, 3] |
περὶ
τὸ
λοιπὸν
γένος
τοῦ
|
ὄντος, |
καὶ
οὐκ
ἔξω
δηλοῦσιν
οὖσάν |
[6, 1] |
οὖσα
περὶ
γένος
τι
τοῦ
|
ὄντος |
(περὶ
(γὰρ
τὴν
τοιαύτην
ἐστὶν |
[6, 1] |
καὶ
τὰ
αἴτια
ζητεῖται
τῶν
|
ὄντων, |
δῆλον
δὲ
ὅτι
ᾗ
ὄντα. |
[6, 2] |
τῶν
μὲν
γὰρ
ἄλλον
τρόπον
|
ὄντων |
ἔστι
γένεσις
καὶ
φθορά,
τῶν |
[6, 2] |
ὡρισμένη·
τῶν
γὰρ
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
ὄντων |
ἢ
γιγνομένων
καὶ
τὸ
αἴτιόν |
[6, 2] |
ἑτέραν
ὡς
εἰπεῖν
πάντων
τῶν
|
ὄντων· |
ὧν
οὐθενός
(ἐστιν
ἡ
οἰκοδομικὴ |
[6, 2] |
ἄρα
τι
παρὰ
ταῦτα
τὸ
|
ὁπότερ' |
ἔτυχε
καὶ
κατὰ
συμβεβηκός.
Ἀλλὰ |
[6, 3] |
ἄλλο.
Ἔσται
οὖν
ἡ
τοῦ
|
ὁπότερ' |
ἔτυχεν
αὕτη,
καὶ
αἴτιον
τῆς |
[6, 2] |
ἐστι
τρίγωνον
καὶ
τρίγωνον
δύο
|
ὀρθὰς |
ἔχον.
Καὶ
τοῦτ'
εὐλόγως
συμπίπτει· |
[6, 1] |
τὸ
τί
ἐστι
ζητεῖν
καὶ
|
ὁρίζεσθαι, |
(καὶ
διότι
καὶ
περὶ
ψυχῆς |
[6, 1] |
ἐστι
ποιεῖν.
Ἔστι
δὲ
τῶν
|
ὁριζομένων |
καὶ
τῶν
τί
ἐστι
τὰ |
[6, 3] |
τί
ἐστιν
οὐδ'
ἐν
διανοίᾳ·
|
Ὅσα |
μὲν
οὖν
δεῖ
θεωρῆσαι
περὶ |
[6, 2] |
γὰρ
ὁ
ποιῶν
οἰκίαν
ποιεῖ
|
ὅσα |
συμβαίνει
ἅμα
τῇ
οἰκίᾳ
γιγνομένῃ |
[6, 1] |
ψυχῆς
ἐνίας
θεωρῆσαι
τοῦ
φυσικοῦ,
|
ὅση |
μὴ
ἄνευ
τῆς
ὕλης
ἐστίν. |
[6, 2] |
καὶ
γραμματικὸς
(ὢν
μουσικός,
καὶ
|
ὅσοι |
δὴ
ἄλλοι
τοιοῦτοι
τῶν
λόγων |
[6, 2] |
ἔτι
περὶ
τοῦ
συμβεβηκότος
(ἐφ'
|
ὅσον |
ἐνδέχεται,
τίς
ἡ
φύσις
αὐτοῦ |
[6, 1] |
οἷον
ῥὶς
ὀφθαλμὸς
πρόσωπον
σὰρξ
|
ὀστοῦν, |
ὅλως
ζῷον,
φύλλον
ῥίζα
φλοιός, |
[6, 3] |
ἐὰν
ἄλλο.
Καὶ
οὕτω
δῆλον
|
ὅτι |
ἀεὶ
χρόνου
ἀφαιρουμένου
ἀπὸ
πεπερασμένου |
[6, 3] |
ἐπιστήμη
οὐκ
ἔστιν
αὐτοῦ,
εἴρηται.
|
~Ὅτι |
δ'
εἰσὶν
ἀρχαὶ
καὶ
αἴτια |
[6, 2] |
μὲν
οὖν
τούτων
ὕστερον
σκεπτέον,
|
ὅτι |
δ'
(ἐπιστήμη
οὐκ
ἔστι
τοῦ |
[6, 1] |
φυσική,
θεολογική
(οὐ
γὰρ
(ἄδηλον
|
ὅτι |
εἴ
που
τὸ
θεῖον
ὑπάρχει, |
[6, 2] |
καὶ
διὰ
τίν'
αἰτίαν
καὶ
|
ὅτι |
ἐπιστήμη
οὐκ
ἔστιν
αὐτοῦ,
εἴρηται. |
[6, 1] |
ζητεῖται
τῶν
ὄντων,
δῆλον
δὲ
|
ὅτι |
ᾗ
ὄντα.
Ἔστι
γάρ
τι |
[6, 1] |
καὶ
ἀκίνητον
καὶ
χωριστόν,
φανερὸν
|
ὅτι |
θεωρητικῆς
τὸ
γνῶναι,
οὐ
μέντοι |
[6, 1] |
μὴ
ἄνευ
τῆς
ὕλης
ἐστίν.
|
Ὅτι |
μὲν
οὖν
ἡ
φυσικὴ
θεωρητική |
[6, 1] |
καὶ
χωριστῶν
ἐστί,
νῦν
ἄδηλον,
|
ὅτι |
μέντοι
ἔνια
μαθήματα
ᾗ
ἀκίνητα |
[6, 3] |
ἐὰν
τοδὶ
γένηται.
Δῆλον
ἄρα
|
ὅτι |
μέχρι
τινὸς
βαδίζει
ἀρχῆς,
αὕτη |
[6, 2] |
ὑγιάζειν
δὲ
τὸν
οἰκοδόμον
συμβεβηκός,
|
(ὅτι |
οὐ
πέφυκε
τοῦτο
ποιεῖν
οἰκοδόμος |
[6, 2] |
(περὶ
τοῦ
κατὰ
συμβεβηκὸς
λεκτέον,
|
ὅτι |
οὐδεμία
ἐστὶ
περὶ
αὐτὸ
θεωρία. |
[6, 1] |
ἀναγκαιότερον
ἢ
μαλακώτερον·
διόπερ
φανερὸν
|
ὅτι |
οὐκ
ἔστιν
ἀπόδειξις
οὐσίας
οὐδὲ |
[6, 1] |
καὶ
στάσεως
ἐν
αὐτῇ)
δῆλον
|
ὅτι |
οὔτε
πρακτική
ἐστιν
οὔτε
ποιητική |
[6, 3] |
γὰρ
τὸ
τί
ἐστιν
ἢ
|
ὅτι |
ποιὸν
ἢ
ὅτι
ποσὸν
ἤ |
[6, 3] |
περὶ
τοῦ
ποσαχῶς
λέγεται
ἕκαστον,
|
ὅτι |
πολλαχῶς
λέγεται
τὸ
ὄν}
|
[6, 3] |
ἐστιν
ἢ
ὅτι
ποιὸν
ἢ
|
ὅτι |
ποσὸν
ἤ
τι
ἄλλο
συνάπτει |
[6, 1] |
φιλοσοφία
πρώτη,
καὶ
καθόλου
οὕτως
|
ὅτι |
πρώτη·
καὶ
περὶ
τοῦ
ὄντος |
[6, 2] |
οὐκ
ἂν
πνῖγος
καὶ
ἀλέα,
|
ὅτι |
τὸ
(μὲν
ἀεὶ
ἢ
ὡς |
[6, 1] |
τὸ
κοῖλον.
Διαφέρει
δὲ
ταῦτα
|
ὅτι |
τὸ
μὲν
σιμὸν
συνειλημμένον
ἐστὶ |
[6, 2] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
οἷον
|
ὅτι |
ὠφέλιμον
τὸ
μελίκρατον
τῷ
πυρέττοντι |
[6, 1] |
φιλοσοφίαι
θεωρητικαί,
μαθηματική,
φυσική,
θεολογική
|
(οὐ |
γὰρ
(ἄδηλον
ὅτι
εἴ
που |
[6, 3] |
ἐφεξῆς
(ἀλλ'
ἕν
τι
γίγνεσθαι)
|
οὐ |
γάρ
ἐστι
τὸ
ψεῦδος
καὶ |
[6, 1] |
γένος
(καὶ
φύσιν
τινὰ
μίαν
|
(οὐ |
γὰρ
ὁ
αὐτὸς
τρόπος
οὐδ' |
[6, 2] |
ἐστιν.
Διὸ
Πλάτων
τρόπον
τινὰ
|
οὐ |
κακῶς
τὴν
σοφιστικὴν
(περὶ
τὸ |
[6, 2] |
ἐπὶ
τὸ
πολύ)
ζῷον
δ'
|
οὐ |
κατὰ
συμβεβηκός.
Καὶ
τὸ
ὑγιάζειν |
[6, 2] |
ποιήσειεν
ἄν
τι
ὑγιεινόν,
ἀλλ'
|
οὐ |
κατὰ
τὴν
ὀψοποιητικήν·
διὸ
συνέβη, |
[6, 1] |
φανερὸν
ὅτι
θεωρητικῆς
τὸ
γνῶναι,
|
οὐ |
μέντοι
φυσικῆς
γε
(περὶ
κινητῶν |
[6, 2] |
ἐστι
κατὰ
συμβεβηκός.
Ὥστ'
ἐπεὶ
|
οὐ |
πάντα
ἐστὶν
ἐξ
ἀνάγκης
καὶ |
[6, 2] |
δὲ
τὸν
οἰκοδόμον
συμβεβηκός,
(ὅτι
|
οὐ |
πέφυκε
τοῦτο
ποιεῖν
οἰκοδόμος
ἀλλὰ |
[6, 2] |
ὡσαύτως
ἔχοντα
καὶ
ἐξ
ἀνάγκης,
|
οὐ |
τῆς
κατὰ
τὸ
βίαιον
λεγομένης |
[6, 1] |
μαθηματικῆς
ἔνια
(περὶ
ἀκίνητα
μὲν
|
οὐ |
χωριστὰ
δὲ
ἴσως
ἀλλ'
ὡς |
[6, 1] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
ὡς
|
οὐ |
χωριστὴν
μόνον.
Δεῖ
δὲ
τὸ |
[6, 3] |
Πότερον
γὰρ
ἔσται
τοδὶ
ἢ
|
οὔ; |
Ἐάν
γε
τοδὶ
γένηται·
εἰ |
[6, 2] |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
τὸ
δ'
|
οὔ. |
Καὶ
τὸν
ἄνθρωπον
λευκὸν
εἶναι |
[6, 2] |
τοῦτο
οὐχ
ἕξει
λέγειν,
(πότε
|
οὔ, |
οἷον
νουμηνίᾳ·
ἢ
γὰρ
ἀεὶ |
[6, 3] |
τοδὶ
γένηται·
εἰ
δὲ
μή,
|
οὔ. |
Τοῦτο
δὲ
ἐὰν
ἄλλο.
Καὶ |
[6, 2] |
(ἔστιν
ὡς
ποιεῖ,
ἁπλῶς
δ'
|
οὔ. |
Τῶν
μὲν
γὰρ
ἄλλων
ἐνίοτε |
[6, 3] |
(τοῦτο
δ'
ἤτοι
ὑπάρχει
ἢ
|
οὔ· |
ὥστ'
ἐξ
ἀνάγκης
ἀποθανεῖται
ἢ |
[6, 3] |
ὕλην
ἢ
ὡς
εἰς
τὸ
|
οὗ |
ἕνεκα
ἢ
ὡς
εἰς
τὸ |
[6, 2] |
(ἐξ
ἀνάγκης
μὲν
οὐκ
ἔστιν
|
οὐδ' |
ἀεί,
ὡς
δ'
ἐπὶ
τὸ |
[6, 1] |
τρόπος
τῆς
δηλώσεως.
Ὁμοίως
δὲ
|
οὐδ' |
εἰ
ἔστιν
ἢ
μὴ
ἔστι |
[6, 2] |
τὰ
οὕτω
συμβεβηκότα
τοῖς
σχήμασιν,
|
οὐδ' |
εἰ
ἕτερόν
ἐστι
τρίγωνον
καὶ |
[6, 3] |
ἁπλᾶ
καὶ
τὰ
τί
ἐστιν
|
οὐδ' |
ἐν
διανοίᾳ·
Ὅσα
μὲν
οὖν |
[6, 1] |
(οὐ
γὰρ
ὁ
αὐτὸς
τρόπος
|
οὐδ' |
ἐν
ταῖς
μαθηματικαῖς,
ἀλλ'
ἡ |
[6, 2] |
ποιητική)
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
|
οὐδ' |
ὁ
γεωμέτρης
θεωρεῖ
τὰ
οὕτω |
[6, 2] |
ποιητικαί,
τῶν
δ'
οὐδεμία
τέχνη
|
οὐδὲ |
δύναμις
ὡρισμένη·
τῶν
γὰρ
κατὰ |
[6, 1] |
ἀλλ'
οὐχὶ
περὶ
ὄντος
ἁπλῶς
|
οὐδὲ |
ᾗ
(ὄν,
οὐδὲ
τοῦ
τί |
[6, 1] |
κινητῶν
γάρ
τινων
ἡ
φυσική)
|
οὐδὲ |
μαθηματικῆς,
ἀλλὰ
προτέρας
ἀμφοῖν.
Ἡ |
[6, 1] |
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀπόδειξις
οὐσίας
|
οὐδὲ |
τοῦ
τί
ἐστιν
(ἐκ
τῆς |
[6, 1] |
ὄντος
ἁπλῶς
οὐδὲ
ᾗ
(ὄν,
|
οὐδὲ |
τοῦ
τί
ἐστιν
οὐθένα
λόγον |
[6, 2] |
περὶ
αὐτὸ
θεωρία.
Σημεῖον
δέ·
|
οὐδεμιᾷ |
γὰρ
ἐπιστήμῃ
ἐπιμελὲς
περὶ
αὐτοῦ |
[6, 2] |
τοῦ
κατὰ
συμβεβηκὸς
λεκτέον,
ὅτι
|
οὐδεμία |
ἐστὶ
περὶ
αὐτὸ
θεωρία.
Σημεῖον |
[6, 2] |
εἰσὶν
αἱ
ποιητικαί,
τῶν
δ'
|
οὐδεμία |
τέχνη
οὐδὲ
δύναμις
ὡρισμένη·
τῶν |
[6, 2] |
(Ἀρχὴν
δὲ
τηνδὶ
ληπτέον,
πότερον
|
οὐδέν |
ἐστιν
οὔτ'
αἰεὶ
οὔθ'
ὡς |
[6, 1] |
τὸ
γένος
περὶ
ὃ
πραγματεύονται
|
οὐδὲν |
λέγουσι,
διὰ
τὸ
τῆς
αὐτῆς |
[6, 2] |
εἶναι
συμβέβηκεν
(οὔτε
γὰρ
ἀεὶ
|
οὔθ' |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ)
ζῷον |
[6, 2] |
πότερον
οὐδέν
ἐστιν
οὔτ'
αἰεὶ
|
οὔθ' |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ.
Ἢ |
[6, 2] |
συμβεβηκὸς
ὄν·
οἷον
οὔτ'
ἀεὶ
|
οὔθ' |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
ὁ |
[6, 3] |
αἴτιον
τῆς
γενέσεως
αὐτῆς
ἄλλο
|
οὐθέν. |
Ἀλλ'
εἰς
ἀρχὴν
ποίαν
καὶ |
[6, 2] |
δὲ
βλαβερὰν
τοῖς
δ'
ὠφέλιμον
|
οὐθὲν |
εἶναι
κωλύει
τὴν
ποιηθεῖσαν,
καὶ |
[6, 1] |
(ὄν,
οὐδὲ
τοῦ
τί
ἐστιν
|
οὐθένα |
λόγον
ποιοῦνται,
ἀλλ'
ἐκ
τούτου, |
[6, 2] |
τὸ
πολύ,
τὸ
δ'
ἀεὶ
|
οὐθενὶ |
ὑπάρχει,
ἢ
ἔστιν
ἄττα
ἀίδια; |
[6, 2] |
εἰπεῖν
πάντων
τῶν
ὄντων·
ὧν
|
οὐθενός |
(ἐστιν
ἡ
οἰκοδομικὴ
ποιητική)
τὸν |
[6, 1] |
φυσικὴ
περὶ
χωριστὰ
μὲν
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἀκίνητα,
τῆς
δὲ
μαθηματικῆς
ἔνια |
[6, 2] |
ψῦχος,
τοῦτο
συμβῆναί
φαμεν,
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἂν
πνῖγος
καὶ
ἀλέα,
ὅτι |
[6, 3] |
ὥστ'
ἐξ
ἀνάγκης
ἀποθανεῖται
ἢ
|
οὐκ |
ἀποθανεῖται.
Ὁμοίως
δὲ
κἂν
ὑπερπηδήσῃ |
[6, 3] |
ἡ
διαίρεσις
ἐν
διανοίᾳ
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἐν
τοῖς
πράγμασι,
τὸ
δ' |
[6, 3] |
λοιπὸν
γένος
τοῦ
ὄντος,
καὶ
|
οὐκ |
ἔξω
δηλοῦσιν
οὖσάν
τινα
φύσιν |
[6, 2] |
ὕστερον
σκεπτέον,
ὅτι
δ'
(ἐπιστήμη
|
οὐκ |
ἔστι
τοῦ
συμβεβηκότος
φανερόν·
ἐπιστήμη |
[6, 2] |
φθορά,
τῶν
δὲ
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
οὐκ |
ἔστιν.
Ἀλλ'
ὅμως
λεκτέον
ἔτι |
[6, 1] |
ἢ
μαλακώτερον·
διόπερ
φανερὸν
ὅτι
|
οὐκ |
ἔστιν
ἀπόδειξις
οὐσίας
οὐδὲ
τοῦ |
[6, 2] |
τίν'
αἰτίαν
καὶ
ὅτι
ἐπιστήμη
|
οὐκ |
ἔστιν
αὐτοῦ,
εἴρηται.
~Ὅτι
δ' |
[6, 2] |
ἔσται
καὶ
διὰ
τί
ἐπιστήμη
|
οὐκ |
ἔστιν
αὐτοῦ.
Ἐπεὶ
οὖν
ἐστὶν |
[6, 2] |
τὰ
δ'
(ἐξ
ἀνάγκης
μὲν
|
οὐκ |
ἔστιν
οὐδ'
ἀεί,
ὡς
δ' |
[6, 3] |
τινὸς
βαδίζει
ἀρχῆς,
αὕτη
δ'
|
οὐκέτι |
εἰς
ἄλλο.
Ἔσται
οὖν
ἡ |
[6, 3] |
οὐδ'
ἐν
διανοίᾳ·
Ὅσα
μὲν
|
οὖν |
δεῖ
θεωρῆσαι
περὶ
τὸ
οὕτως |
[6, 2] |
ἐστι
παρὰ
ταῦτα.
Τί
μὲν
|
οὖν |
ἐστὶ
τὸ
συμβεβηκὸς
καὶ
διὰ |
[6, 2] |
ἐπιστήμη
οὐκ
ἔστιν
αὐτοῦ.
Ἐπεὶ
|
οὖν |
ἐστὶν
ἐν
τοῖς
οὖσι
τὰ |
[6, 3] |
δ'
οὐκέτι
εἰς
ἄλλο.
Ἔσται
|
οὖν |
ἡ
τοῦ
ὁπότερ'
ἔτυχεν
αὕτη, |
[6, 1] |
τῆς
ὕλης
ἐστίν.
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
ἡ
φυσικὴ
θεωρητική
ἐστι,
φανερὸν |
[6, 1] |
τιμιώτατον
γένος
εἶναι.
Αἱ
μὲν
|
οὖν |
θεωρητικαὶ
τῶν
ἄλλων
ἐπιστημῶν
αἱρετώταται, |
[6, 1] |
καθόλου
πασῶν
κοινή)
εἰ
μὲν
|
οὖν |
μὴ
ἔστι
τις
ἑτέρα
οὐσία |
[6, 3] |
κινῆσαν,
μάλιστα
σκεπτέον.
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τοῦ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ὄντος
ἀφείσθω |
[6, 2] |
ἔστιν
ἄττα
ἀίδια;
Περὶ
μὲν
|
οὖν |
τούτων
ὕστερον
σκεπτέον,
ὅτι
δ' |
[6, 3] |
Ἀλλ'
εἰ
νόσῳ
ἢ
βίᾳ,
|
οὔπω, |
ἀλλ'
ἐὰν
τοδὶ
γένηται.
Δῆλον |
[6, 1] |
καὶ
ἡ
φυσικὴ
ἐπιστήμη
τυγχάνει
|
οὖσα |
περὶ
γένος
τι
τοῦ
ὄντος |
[6, 3] |
ὄντος,
καὶ
οὐκ
ἔξω
δηλοῦσιν
|
οὖσάν |
τινα
φύσιν
τοῦ
ὄντος
διὸ |
[6, 2] |
Ἐπεὶ
οὖν
ἐστὶν
ἐν
τοῖς
|
οὖσι |
τὰ
μὲν
ἀεὶ
ὡσαύτως
ἔχοντα |
[6, 1] |
ἐπιστήμη·
εἰ
δ'
ἔστι
τις
|
οὐσία |
ἀκίνητος,
(αὕτη
προτέρα
καὶ
φιλοσοφία |
[6, 1] |
οὖν
μὴ
ἔστι
τις
ἑτέρα
|
οὐσία |
παρὰ
τὰς
φύσει
συνεστηκυίας,
ἡ |
[6, 1] |
(περὶ
(γὰρ
τὴν
τοιαύτην
ἐστὶν
|
οὐσίαν |
ἐν
ᾗ
ἡ
ἀρχὴ
τῆς |
[6, 1] |
ἐστι
δυνατὸν
κινεῖσθαι,
καὶ
περὶ
|
οὐσίαν |
τὴν
κατὰ
τὸν
λόγον
ὡς |
[6, 1] |
φανερὸν
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀπόδειξις
|
οὐσίας |
οὐδὲ
τοῦ
τί
ἐστιν
(ἐκ |
[6, 2] |
τὸ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ὄν·
οἷον
|
οὔτ' |
ἀεὶ
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ
τὸ |
[6, 2] |
τηνδὶ
ληπτέον,
πότερον
οὐδέν
ἐστιν
|
οὔτ' |
αἰεὶ
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ
τὸ |
[6, 2] |
τὸν
ἄνθρωπον
λευκὸν
εἶναι
συμβέβηκεν
|
(οὔτε |
γὰρ
ἀεὶ
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ |
[6, 2] |
πρακτικῇ
οὔτε
ποιητικῇ
οὔτε
θεωρητικῇ.
|
Οὔτε |
γὰρ
ὁ
ποιῶν
οἰκίαν
ποιεῖ |
[6, 2] |
αὐτοῦ
οὔτε
πρακτικῇ
οὔτε
ποιητικῇ
|
οὔτε |
θεωρητικῇ.
Οὔτε
γὰρ
ὁ
ποιῶν |
[6, 2] |
ἐπιμελὲς
περὶ
αὐτοῦ
οὔτε
πρακτικῇ
|
οὔτε |
ποιητικῇ
οὔτε
θεωρητικῇ.
Οὔτε
γὰρ |
[6, 1] |
δῆλον
ὅτι
οὔτε
πρακτική
ἐστιν
|
οὔτε |
ποιητική
(τῶν
μὲν
γὰρ
ποιητῶν |
[6, 1] |
στάσεως
ἐν
αὐτῇ)
δῆλον
ὅτι
|
οὔτε |
πρακτική
ἐστιν
οὔτε
ποιητική
(τῶν |
[6, 2] |
γὰρ
ἐπιστήμῃ
ἐπιμελὲς
περὶ
αὐτοῦ
|
οὔτε |
πρακτικῇ
οὔτε
ποιητικῇ
οὔτε
θεωρητικῇ. |
[6, 3] |
Τοῦτο
δὲ
ἐὰν
ἄλλο.
Καὶ
|
οὕτω |
δῆλον
ὅτι
ἀεὶ
χρόνου
ἀφαιρουμένου |
[6, 2] |
οὐδ'
ὁ
γεωμέτρης
θεωρεῖ
τὰ
|
οὕτω |
συμβεβηκότα
τοῖς
σχήμασιν,
οὐδ'
εἰ |
[6, 1] |
ὑπόθεσιν
λαβοῦσαι
τὸ
τί
ἐστιν,
|
οὕτω |
τὰ
καθ'
αὑτὰ
ὑπάρχοντα
τῷ |
[6, 3] |
τοῦτο
δὲ
ἐὰν
ἄλλο·
καὶ
|
οὕτως |
ἥξει
εἰς
ὃ
νῦν
ὑπάρχει, |
[6, 3] |
ἐν
τοῖς
πράγμασι,
τὸ
δ'
|
οὕτως |
ὂν
ἕτερον
ὂν
τῶν
κυρίως |
[6, 3] |
οὖν
δεῖ
θεωρῆσαι
περὶ
τὸ
|
οὕτως |
ὂν
καὶ
μὴ
ὄν,
ὕστερον |
[6, 1] |
καὶ
φιλοσοφία
πρώτη,
καὶ
καθόλου
|
οὕτως |
ὅτι
πρώτη·
καὶ
περὶ
τοῦ |
[6, 2] |
πολύ
τὸ
δὲ
παρὰ
τοῦτο
|
οὐχ |
ἕξει
λέγειν,
(πότε
οὔ,
οἷον |
[6, 1] |
περιγραψάμεναι
περὶ
τούτου
πραγματεύονται,
ἀλλ'
|
οὐχὶ |
περὶ
ὄντος
ἁπλῶς
οὐδὲ
ᾗ |
[6, 1] |
τῷ
σιμῷ
λέγονται,
οἷον
ῥὶς
|
ὀφθαλμὸς |
πρόσωπον
σὰρξ
ὀστοῦν,
ὅλως
ζῷον, |
[6, 2] |
ὑγιεινόν,
ἀλλ'
οὐ
κατὰ
τὴν
|
ὀψοποιητικήν· |
διὸ
συνέβη,
φαμέν,
καὶ
(ἔστιν |
[6, 2] |
ἰατρὸν
εἶναι
τὸν
οἰκοδόμον.
Καὶ
|
ὀψοποιὸς |
ἡδονῆς
στοχαζόμενος
ποιήσειεν
ἄν
τι |