Livre, Chap. |
[6, 3] |
τοῖς
πράγμασιν,
οἷον
τὸ
μὲν
|
ἀγαθὸν |
ἀληθὲς
τὸ
δὲ
κακὸν
εὐθὺς |
[6, 1] |
μαθηματική,
φυσική,
θεολογική
(οὐ
γὰρ
|
(ἄδηλον |
ὅτι
εἴ
που
τὸ
θεῖον |
[6, 1] |
ἀκινήτων
καὶ
χωριστῶν
ἐστί,
νῦν
|
ἄδηλον, |
ὅτι
μέντοι
ἔνια
μαθήματα
ᾗ |
[6, 2] |
ἐπὶ
τὸ
πολύ.
Ἢ
τοῦτο
|
ἀδύνατον; |
Ἔστιν
ἄρα
τι
παρὰ
ταῦτα |
[6, 2] |
πᾶν
ὃ
ἂν
ᾖ,
μὴ
|
ἀεὶ |
δέ,
γέγονεν,
ὥστ'
εἰ
μουσικὸς |
[6, 1] |
κινήσεως
ὁ
λόγος
αὐτῶν,
ἀλλ'
|
ἀεὶ |
ἔχει
ὕληνν,
δῆλον
πῶς
δεῖ |
[6, 2] |
πάντα
ἐστὶν
ἐξ
ἀνάγκης
καὶ
|
ἀεὶ |
ἢ
ὄντα
ἢ
γιγνόμενα,
ἀλλὰ |
[6, 2] |
μὲν
γὰρ
πᾶσα
ἢ
τοῦ
|
ἀεὶ |
ἢ
τοῦ
ὡς
ἐπὶ
τὸ |
[6, 2] |
Δεῖ
γὰρ
ὡρίσθαι
ἢ
τῷ
|
ἀεὶ |
ἢ
τῷ
ὡς
ἐπὶ
τὸ |
[6, 2] |
καὶ
ἀλέα,
ὅτι
τὸ
(μὲν
|
ἀεὶ |
ἢ
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ |
[6, 2] |
οὔ,
οἷον
νουμηνίᾳ·
ἢ
γὰρ
|
ἀεὶ |
ἢ
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ |
[6, 2] |
ὃ
γὰρ
ἂν
ᾖ
μήτ'
|
ἀεὶ |
μήθ'
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ, |
[6, 2] |
λευκὸν
εἶναι
συμβέβηκεν
(οὔτε
γὰρ
|
ἀεὶ |
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ) |
[6, 2] |
κατὰ
συμβεβηκὸς
ὄν·
οἷον
οὔτ'
|
ἀεὶ |
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ |
[6, 2] |
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
τὸ
δ'
|
ἀεὶ |
οὐθενὶ
ὑπάρχει,
ἢ
ἔστιν
ἄττα |
[6, 3] |
ἄλλο.
Καὶ
οὕτω
δῆλον
ὅτι
|
ἀεὶ |
χρόνου
ἀφαιρουμένου
ἀπὸ
πεπερασμένου
χρόνου |
[6, 2] |
ἀνάγκης
μὲν
οὐκ
ἔστιν
οὐδ'
|
ἀεί, |
ὡς
δ'
ἐπὶ
τὸ
πολύ, |
[6, 2] |
ἐν
τοῖς
οὖσι
τὰ
μὲν
|
ἀεὶ |
ὡσαύτως
ἔχοντα
καὶ
ἐξ
ἀνάγκης, |
[6, 1] |
|
~(Αἱ |
ἀρχαὶ
καὶ
τὰ
αἴτια
ζητεῖται |
[6, 1] |
μὲν
αἰσθήσει
ποιήσασαι
αὐτὸ
δῆλον
|
αἱ |
δ'
ὑπόθεσιν
λαβοῦσαι
τὸ
τί |
[6, 1] |
λόγον
ποιοῦνται,
ἀλλ'
ἐκ
τούτου,
|
αἱ |
μὲν
αἰσθήσει
ποιήσασαι
αὐτὸ
δῆλον |
[6, 1] |
περὶ
τὸ
τιμιώτατον
γένος
εἶναι.
|
Αἱ |
μὲν
οὖν
θεωρητικαὶ
τῶν
ἄλλων |
[6, 2] |
γὰρ
ἄλλων
ἐνίοτε
δυνάμεις
εἰσὶν
|
αἱ |
ποιητικαί,
τῶν
δ'
οὐδεμία
τέχνη |
[6, 2] |
οὐθενὶ
ὑπάρχει,
ἢ
ἔστιν
ἄττα
|
ἀίδια; |
Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων
ὕστερον |
[6, 1] |
δῆλον.
Εἰ
δέ
τί
ἐστιν
|
ἀίδιον |
καὶ
ἀκίνητον
καὶ
χωριστόν,
φανερὸν |
[6, 2] |
ληπτέον,
πότερον
οὐδέν
ἐστιν
οὔτ'
|
αἰεὶ |
οὔθ'
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ. |
[6, 1] |
δὲ
πάντα
μὲν
τὰ
αἴτια
|
ἀίίδια |
εἶναι,
μάλιστα
δὲ
ταῦτα·
ταῦτα |
[6, 1] |
οὖν
θεωρητικαὶ
τῶν
ἄλλων
ἐπιστημῶν
|
αἱρετώταται, |
αὕτη
δὲ
τῶν
θεωρητικῶν.
Ἀπορήσειε |
[6, 1] |
ἀλλ'
ἐκ
τούτου,
αἱ
μὲν
|
αἰσθήσει |
ποιήσασαι
αὐτὸ
δῆλον
αἱ
δ' |
[6, 1] |
ἡ
δὲ
κοιλότης
ἄνευ
ὕλης
|
αἰσθητῆς. |
(Εἰ
δὴ
πάντα
τὰ
φυσικὰ |
[6, 2] |
πολύ,
αὕτη
ἀρχὴ
καὶ
αὕτη
|
αἰτία |
ἐστὶ
τοῦ
εἶναι
τὸ
συμβεβηκός· |
[6, 2] |
ἀνάγκης)
ὥστε
ἡ
ὕλη
ἔσται
|
αἰτία |
ἡ
ἐνδεχομένη
παρὰ
τὸ
ὡς |
[6, 1] |
Ἀνάγκη
δὲ
πάντα
μὲν
τὰ
|
αἴτια |
ἀίίδια
εἶναι,
μάλιστα
δὲ
ταῦτα· |
[6, 3] |
~Ὅτι
δ'
εἰσὶν
ἀρχαὶ
καὶ
|
αἴτια |
γενητὰ
καὶ
φθαρτὰ
(ἄνευ
τοῦ |
[6, 1] |
~(Αἱ
ἀρχαὶ
καὶ
τὰ
|
αἴτια |
ζητεῖται
τῶν
ὄντων,
δῆλον
δὲ |
[6, 1] |
εἰσὶν
ἀρχαὶ
καὶ
στοιχεῖα
καὶ
|
αἴτια, |
καὶ
ὅλως
δὲ
πᾶσα
ἐπιστήμη |
[6, 3] |
δὲ
τοῦ
ὄντος
αὐτοῦ
τὰ
|
αἴτια |
καὶ
τὰς
ἀρχὰς
ᾗ
ὄν. |
[6, 1] |
μάλιστα
δὲ
ταῦτα·
ταῦτα
γὰρ
|
αἴτια |
τοῖς
φανεροῖς
τῶν
θείων.
Ὥστε |
[6, 2] |
φύσις
αὐτοῦ
καὶ
διὰ
τίν'
|
αἰτίαν |
ἔστιν·
ἅμα
γὰρ
δῆλον
ἴσως |
[6, 2] |
τὸ
συμβεβηκὸς
καὶ
διὰ
τίν'
|
αἰτίαν |
καὶ
ὅτι
ἐπιστήμη
οὐκ
ἔστιν |
[6, 1] |
ἢ
μετέχουσά
τι
διανοίας
περὶ
|
αἰτίας |
καὶ
ἀρχάς
ἐστιν
ἢ
ἀκριβεστέρας |
[6, 2] |
ὄντων
ἢ
γιγνομένων
καὶ
τὸ
|
αἴτιόν |
ἐστι
κατὰ
συμβεβηκός.
Ὥστ'
ἐπεὶ |
[6, 3] |
Ἀλλ'
εἰς
ἀρχὴν
ποίαν
καὶ
|
αἴτιον |
ποῖον
ἡ
ἀναγωγὴ
ἡ
(τοιαύτη, |
[6, 3] |
τοῦ
ὁπότερ'
ἔτυχεν
αὕτη,
καὶ
|
αἴτιον |
τῆς
γενέσεως
αὐτῆς
ἄλλο
οὐθέν. |
[6, 3] |
καὶ
φθειρομένου
μὴ
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
αἴτιόν |
τι
ἀνάγκη
εἶναι.
Πότερον
γὰρ |
[6, 3] |
ἀληθὲς
ὂν
ἀφετέον
τὸ
γὰρ
|
αἴτιον |
τοῦ
μὲν
ἀόριστον
τοῦ
δὲ |
[6, 1] |
ᾗ
ὄντα.
Ἔστι
γάρ
τι
|
αἴτιον |
ὑγιείας
καὶ
εὐεξίας,
καὶ
τῶν |
[6, 1] |
πρώτη
καὶ
περὶ
χωριστὰ
καὶ
|
ἀκίνητα. |
Ἀνάγκη
δὲ
πάντα
μὲν
τὰ |
[6, 1] |
ὅτι
μέντοι
ἔνια
μαθήματα
ᾗ
|
ἀκίνητα |
καὶ
ᾗ
χωριστὰ
(θεωρεῖ,
δῆλον. |
[6, 1] |
τῆς
δὲ
μαθηματικῆς
ἔνια
(περὶ
|
ἀκίνητα |
μὲν
οὐ
χωριστὰ
δὲ
ἴσως |
[6, 1] |
περὶ
χωριστὰ
μὲν
ἀλλ'
οὐκ
|
ἀκίνητα, |
τῆς
δὲ
μαθηματικῆς
ἔνια
(περὶ |
[6, 1] |
δέ
τί
ἐστιν
ἀίδιον
καὶ
|
ἀκίνητον |
καὶ
χωριστόν,
φανερὸν
ὅτι
θεωρητικῆς |
[6, 1] |
εἰ
δ'
ἔστι
τις
οὐσία
|
ἀκίνητος, |
(αὕτη
προτέρα
καὶ
φιλοσοφία
πρώτη, |
[6, 1] |
ἡ
μαθηματικὴ
θεωρητική·
ἀλλ'
εἰ
|
ἀκινήτων |
καὶ
χωριστῶν
ἐστί,
νῦν
ἄδηλον, |
[6, 1] |
αἰτίας
καὶ
ἀρχάς
ἐστιν
ἢ
|
ἀκριβεστέρας |
ἢ
ἁπλουστέρας.
Ἀλλὰ
πᾶσαι
αὗται |
[6, 2] |
ἀλλ'
οὐκ
ἂν
πνῖγος
καὶ
|
ἀλέα, |
ὅτι
τὸ
(μὲν
ἀεὶ
ἢ |
[6, 3] |
ἐστι
τὸ
ψεῦδος
καὶ
τὸ
|
ἀληθὲς |
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
οἷον
τὸ |
[6, 2] |
συμβεβηκός,
ἕτερον
δὲ
τὸ
(ὡς
|
ἀληθές, |
καὶ
τὸ
μὴ
ὂν
ὡς |
[6, 3] |
γὰρ
ἱκανῶς)
τὸ
δὲ
ὡς
|
ἀληθὲς |
ὄν,
καὶ
μὴ
ὂν
ὡς |
[6, 3] |
ὡς
συμβεβηκὸς
καὶ
τὸ
ὡς
|
ἀληθὲς |
ὂν
ἀφετέον
τὸ
γὰρ
αἴτιον |
[6, 3] |
μερισμὸν
ἀντιφάσεως
(τὸ
μὲν
γὰρ
|
ἀληθὲς |
τὴν
κατάφασιν
ἐπὶ
τῷ
συγκειμένῳ |
[6, 3] |
πράγμασιν,
οἷον
τὸ
μὲν
ἀγαθὸν
|
ἀληθὲς |
τὸ
δὲ
κακὸν
εὐθὺς
ψεῦδος, |
[6, 1] |
ἄνευ
κινήσεως
ὁ
λόγος
αὐτῶν,
|
ἀλλ' |
ἀεὶ
ἔχει
ὕληνν,
δῆλον
πῶς |
[6, 3] |
εἰ
νόσῳ
ἢ
βίᾳ,
οὔπω,
|
ἀλλ' |
ἐὰν
τοδὶ
γένηται.
Δῆλον
ἄρα |
[6, 1] |
ἔστι
καὶ
ἡ
μαθηματικὴ
θεωρητική·
|
ἀλλ' |
εἰ
ἀκινήτων
καὶ
χωριστῶν
ἐστί, |
[6, 3] |
τὰ
ἐναντία
ἐν
τῷ
αὐτῷ.
|
Ἀλλ' |
εἰ
νόσῳ
ἢ
βίᾳ,
οὔπω, |
[6, 3] |
τῆς
γενέσεως
αὐτῆς
ἄλλο
οὐθέν.
|
Ἀλλ' |
εἰς
ἀρχὴν
ποίαν
καὶ
αἴτιον |
[6, 1] |
τί
ἐστιν
οὐθένα
λόγον
ποιοῦνται,
|
ἀλλ' |
ἐκ
τούτου,
αἱ
μὲν
αἰσθήσει |
[6, 3] |
τὸ
δὲ
κακὸν
εὐθὺς
ψεῦδος,
|
ἀλλ' |
ἐν
διανοίᾳ,
περὶ
δὲ
τὰ |
[6, 3] |
χωρὶς
ὥστε
μὴ
τὸ
ἐφεξῆς
|
(ἀλλ' |
ἕν
τι
γίγνεσθαι)
οὐ
γάρ |
[6, 2] |
καὶ
τὰ
ὑπάρχοντα
ᾗ
ὄν.
|
~Ἀλλ' |
ἐπεὶ
τὸ
ὂν
τὸ
ἁπλῶς |
[6, 1] |
θεωρητική
ἐστι,
φανερὸν
ἐκ
τούτων·
|
ἀλλ' |
ἔστι
καὶ
ἡ
μαθηματικὴ
θεωρητική· |
[6, 1] |
τρόπος
οὐδ'
ἐν
ταῖς
μαθηματικαῖς,
|
ἀλλ' |
ἡ
μὲν
γεωμετρία
καὶ
ἀστρολογία |
[6, 2] |
τῆς
κατὰ
τὸ
βίαιον
λεγομένης
|
ἀλλ' |
ἣν
λέγομεν
τῷ
μὴ
ἐνδέχεσθαι |
[6, 2] |
δὲ
κατὰ
συμβεβηκὸς
οὐκ
ἔστιν.
|
Ἀλλ' |
ὅμως
λεκτέον
ἔτι
περὶ
τοῦ |
[6, 2] |
στοχαζόμενος
ποιήσειεν
ἄν
τι
ὑγιεινόν,
|
ἀλλ' |
οὐ
κατὰ
τὴν
ὀψοποιητικήν·
διὸ |
[6, 1] |
γὰρ
φυσικὴ
περὶ
χωριστὰ
μὲν
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἀκίνητα,
τῆς
δὲ
μαθηματικῆς |
[6, 2] |
καὶ
ψῦχος,
τοῦτο
συμβῆναί
φαμεν,
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἂν
πνῖγος
καὶ
ἀλέα, |
[6, 3] |
καὶ
ἡ
διαίρεσις
ἐν
διανοίᾳ
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἐν
τοῖς
πράγμασι,
τὸ |
[6, 1] |
τι
περιγραψάμεναι
περὶ
τούτου
πραγματεύονται,
|
ἀλλ' |
οὐχὶ
περὶ
ὄντος
ἁπλῶς
οὐδὲ |
[6, 1] |
μὲν
οὐ
χωριστὰ
δὲ
ἴσως
|
ἀλλ' |
ὡς
ἐν
ὕλῃ·
ἡ
δὲ |
[6, 1] |
φυσικὴ
θεωρητική
τις
ἂν
εἴη,
|
ἀλλὰ |
θεωρητικὴ
περὶ
τοιοῦτον
ὂν
ὅ |
[6, 2] |
οὐ
πέφυκε
τοῦτο
ποιεῖν
οἰκοδόμος
|
ἀλλὰ |
ἰατρός,
ἀλλὰ
συνέβη
ἰατρὸν
εἶναι |
[6, 1] |
ἐστιν
ἢ
ἀκριβεστέρας
ἢ
ἁπλουστέρας.
|
Ἀλλὰ |
πᾶσαι
αὗται
περὶ
ὄν
τι |
[6, 2] |
ὁπότερ'
ἔτυχε
καὶ
κατὰ
συμβεβηκός.
|
Ἀλλὰ |
πότερον
τὸ
ὡς
ἐπὶ
τὸ |
[6, 1] |
τινων
ἡ
φυσική)
οὐδὲ
μαθηματικῆς,
|
ἀλλὰ |
προτέρας
ἀμφοῖν.
Ἡ
μὲν
γὰρ |
[6, 2] |
τοῦτο
ποιεῖν
οἰκοδόμος
ἀλλὰ
ἰατρός,
|
ἀλλὰ |
συνέβη
ἰατρὸν
εἶναι
τὸν
οἰκοδόμον. |
[6, 2] |
ἀεὶ
ἢ
ὄντα
ἢ
γιγνόμενα,
|
ἀλλὰ |
τὰ
(πλεῖστα
ὡς
ἐπὶ
τὸ |
[6, 1] |
ἐστιν
(ἐκ
τῆς
τοιαύτης
ἐπαγωγῆς,
|
ἀλλά |
τις
ἄλλος
τρόπος
τῆς
δηλώσεως. |
[6, 3] |
ἀρχῆς,
αὕτη
δ'
οὐκέτι
εἰς
|
ἄλλο. |
Ἔσται
οὖν
ἡ
τοῦ
ὁπότερ' |
[6, 3] |
μή,
οὔ.
Τοῦτο
δὲ
ἐὰν
|
ἄλλο. |
Καὶ
οὕτω
δῆλον
ὅτι
ἀεὶ |
[6, 3] |
ἐὰν
διψήσῃ·
τοῦτο
δὲ
ἐὰν
|
ἄλλο· |
καὶ
οὕτως
ἥξει
εἰς
ὃ |
[6, 3] |
καὶ
αἴτιον
τῆς
γενέσεως
αὐτῆς
|
ἄλλο |
οὐθέν.
Ἀλλ'
εἰς
ἀρχὴν
ποίαν |
[6, 2] |
δὲ
ποτέ,
καὶ
εἴ
τι
|
ἄλλο |
σημαίνει
τὸν
τρόπον
τοῦτον)
(ἔτι |
[6, 3] |
ἢ
ὅτι
ποσὸν
ἤ
τι
|
ἄλλο |
συνάπτει
ἢ
ἀφαιρεῖ
ἡ
διάνοια) |
[6, 2] |
(ὢν
μουσικός,
καὶ
ὅσοι
δὴ
|
ἄλλοι |
τοιοῦτοι
τῶν
λόγων
εἰσίν·
φαίνεται |
[6, 2] |
γὰρ
ἢ
μαθήσεται
ἢ
διδάξει
|
ἄλλον; |
Δεῖ
γὰρ
ὡρίσθαι
ἢ
τῷ |
[6, 2] |
τοιούτων
λόγων·
τῶν
μὲν
γὰρ
|
ἄλλον |
τρόπον
ὄντων
ἔστι
γένεσις
καὶ |
[6, 3] |
ἢ
τὸ
χωρὶς
νοεῖν
συμβαίνει,
|
ἄλλος |
λόγος,
λέγω
δὲ
τὸ
ἅμα |
[6, 1] |
τῆς
τοιαύτης
ἐπαγωγῆς,
ἀλλά
τις
|
ἄλλος |
τρόπος
τῆς
δηλώσεως.
Ὁμοίως
δὲ |
[6, 2] |
δ'
οὔ.
Τῶν
μὲν
γὰρ
|
ἄλλων |
ἐνίοτε
δυνάμεις
εἰσὶν
αἱ
ποιητικαί, |
[6, 1] |
Αἱ
μὲν
οὖν
θεωρητικαὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἐπιστημῶν
αἱρετώταται,
αὕτη
δὲ
τῶν |
[6, 2] |
ἣν
λέγομεν
τῷ
μὴ
ἐνδέχεσθαι
|
ἄλλως, |
τὰ
δ'
(ἐξ
ἀνάγκης
μὲν |
[6, 2] |
τὸ
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
|
ἄλλως |
τοῦ
συμβεβηκότος.
(Ἀρχὴν
δὲ
τηνδὶ |
[6, 2] |
καὶ
διὰ
τίν'
αἰτίαν
ἔστιν·
|
ἅμα |
γὰρ
δῆλον
ἴσως
ἔσται
καὶ |
[6, 3] |
τὴν
ἀντίφασιν·
πῶς
δὲ
τὸ
|
ἅμα |
ἢ
τὸ
χωρὶς
νοεῖν
συμβαίνει, |
[6, 3] |
ἄλλος
λόγος,
λέγω
δὲ
τὸ
|
ἅμα |
καὶ
τὸ
χωρὶς
ὥστε
μὴ |
[6, 2] |
ποιῶν
οἰκίαν
ποιεῖ
ὅσα
συμβαίνει
|
ἅμα |
τῇ
οἰκίᾳ
γιγνομένῃ
(ἄπειρα
γάρ |
[6, 1] |
φυσική)
οὐδὲ
μαθηματικῆς,
ἀλλὰ
προτέρας
|
ἀμφοῖν. |
Ἡ
μὲν
γὰρ
φυσικὴ
περὶ |
[6, 3] |
τῆς
διανοίας
τι
πάθος,
(καὶ
|
ἀμφότερα |
περὶ
τὸ
λοιπὸν
γένος
τοῦ |
[6, 2] |
Καὶ
ὀψοποιὸς
ἡδονῆς
στοχαζόμενος
ποιήσειεν
|
ἄν |
τι
ὑγιεινόν,
ἀλλ'
οὐ
κατὰ |
[6, 1] |
δὲ
τῶν
θεωρητικῶν.
Ἀπορήσειε
γὰρ
|
ἄν |
τις
πότερόν
ποθ'
ἡ
πρώτη |
[6, 1] |
φανεροῖς
τῶν
θείων.
Ὥστε
τρεῖς
|
ἂν |
εἶεν
φιλοσοφίαι
θεωρητικαί,
μαθηματική,
φυσική, |
[6, 1] |
θεωρητική,
ἡ
φυσικὴ
θεωρητική
τις
|
ἂν |
εἴη,
ἀλλὰ
θεωρητικὴ
περὶ
τοιοῦτον |
[6, 1] |
τοῦ
ὄντος
ᾗ
ὂν
ταύτης
|
ἂν |
εἴη
θεωρῆσαι,
καὶ
τί
ἐστι |
[6, 1] |
τὰς
φύσει
συνεστηκυίας,
ἡ
φυσικὴ
|
ἂν |
εἴη
πρώτη
ἐπιστήμη·
εἰ
δ' |
[6, 2] |
Κορίσκος,
καὶ
εἰ
πᾶν
ὃ
|
ἂν |
ᾖ,
μὴ
ἀεὶ
δέ,
γέγονεν, |
[6, 2] |
εἶναι
τὸ
συμβεβηκός·
ὃ
γὰρ
|
ἂν |
ᾖ
μήτ'
ἀεὶ
μήθ'
ὡς |
[6, 2] |
τοῦτο
συμβῆναί
φαμεν,
ἀλλ'
οὐκ
|
ἂν |
πνῖγος
καὶ
ἀλέα,
ὅτι
τὸ |
[6, 2] |
συμβεβηκὸς
εἶναι.
Οἷον
ἐπὶ
κυνὶ
|
ἂν |
χειμὼν
γένηται
καὶ
ψῦχος,
τοῦτο |
[6, 1] |
περὶ
ὅ
εἰσιν
ἀποδεικνύουσιν
ἢ
|
ἀναγκαιότερον |
ἢ
μαλακώτερον·
διόπερ
φανερὸν
ὅτι |
[6, 1] |
καὶ
περὶ
χωριστὰ
καὶ
ἀκίνητα.
|
Ἀνάγκη |
δὲ
πάντα
μὲν
τὰ
αἴτια |
[6, 3] |
μὴ
κατὰ
συμβεβηκὸς
αἴτιόν
τι
|
ἀνάγκη |
εἶναι.
Πότερον
γὰρ
ἔσται
τοδὶ |
[6, 2] |
(πλεῖστα
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
|
ἀνάγκη |
εἶναι
τὸ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ὄν· |
[6, 3] |
ὑπάρχει
ἢ
οὔ·
ὥστ'
ἐξ
|
ἀνάγκης |
ἀποθανεῖται
ἢ
οὐκ
ἀποθανεῖται.
Ὁμοίως |
[6, 3] |
λέγω
δὲ
τὸ
γεγονός·
ἐξ
|
ἀνάγκης |
ἄρα
πάντα
ἔσται
τὰ
ἐσόμενα, |
[6, 2] |
ἐπεὶ
οὐ
πάντα
ἐστὶν
ἐξ
|
ἀνάγκης |
καὶ
ἀεὶ
ἢ
ὄντα
ἢ |
[6, 2] |
ἐνδέχεσθαι
ἄλλως,
τὰ
δ'
(ἐξ
|
ἀνάγκης |
μὲν
οὐκ
ἔστιν
οὐδ'
ἀεί, |
[6, 2] |
ἀεὶ
ὡσαύτως
ἔχοντα
καὶ
ἐξ
|
ἀνάγκης, |
οὐ
τῆς
κατὰ
τὸ
βίαιον |
[6, 3] |
Εἰ
γὰρ
μὴ
τοῦτ'
ἐξ
|
ἀνάγκης |
πάντ'
ἔσται,
εἰ
τοῦ
γιγνομένου |
[6, 2] |
δὲ
μή,
πάντ'
ἔσται
ἐξ
|
ἀνάγκης) |
ὥστε
ἡ
ὕλη
ἔσται
αἰτία |
[6, 3] |
ποίαν
καὶ
αἴτιον
ποῖον
ἡ
|
ἀναγωγὴ |
ἡ
(τοιαύτη,
πότερον
ὡς
εἰς |
[6, 1] |
πῶς
ἐστὶ
μὴ
λανθάνειν,
ὡς
|
ἄνευ |
γε
(τούτου
τὸ
ζητεῖν
μηδέν |
[6, 1] |
φλοιός,
ὅλως
φυτόν
νοὐθενὸς
γὰρ
|
ἄνευ |
κινήσεως
ὁ
λόγος
αὐτῶν,
ἀλλ' |
[6, 1] |
θεωρῆσαι
τοῦ
φυσικοῦ,
ὅση
μὴ
|
ἄνευ |
τῆς
ὕλης
ἐστίν.
Ὅτι
μὲν |
[6, 3] |
καὶ
αἴτια
γενητὰ
καὶ
φθαρτὰ
|
(ἄνευ |
τοῦ
γίγνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι,
φανερόν. |
[6, 1] |
κοίλη
ῥίς)
ἡ
δὲ
κοιλότης
|
ἄνευ |
ὕλης
αἰσθητῆς.
(Εἰ
δὴ
πάντα |
[6, 2] |
τὸ
δ'
οὔ.
Καὶ
τὸν
|
ἄνθρωπον |
λευκὸν
εἶναι
συμβέβηκεν
(οὔτε
γὰρ |
[6, 3] |
τὸ
δὲ
σύνολον
(περὶ
μερισμὸν
|
ἀντιφάσεως |
(τὸ
μὲν
γὰρ
ἀληθὲς
τὴν |
[6, 3] |
ψεῦδος
τούτου
τοῦ
μερισμοῦ
τὴν
|
ἀντίφασιν· |
πῶς
δὲ
τὸ
ἅμα
ἢ |
[6, 3] |
τὸ
γὰρ
αἴτιον
τοῦ
μὲν
|
ἀόριστον |
τοῦ
δὲ
τῆς
διανοίας
τι |
[6, 2] |
συμβαίνει
ἅμα
τῇ
οἰκίᾳ
γιγνομένῃ
|
(ἄπειρα |
γάρ
ἐστιν·
τοῖς
μὲν
γὰρ |
[6, 3] |
ἐν
διανοίᾳ,
περὶ
δὲ
τὰ
|
ἁπλᾶ |
καὶ
τὰ
τί
ἐστιν
οὐδ' |
[6, 1] |
ἀρχάς
ἐστιν
ἢ
ἀκριβεστέρας
ἢ
|
ἁπλουστέρας. |
Ἀλλὰ
πᾶσαι
αὗται
περὶ
ὄν |
[6, 2] |
φαμέν,
καὶ
(ἔστιν
ὡς
ποιεῖ,
|
ἁπλῶς |
δ'
οὔ.
Τῶν
μὲν
γὰρ |
[6, 2] |
~Ἀλλ'
ἐπεὶ
τὸ
ὂν
τὸ
|
ἁπλῶς |
λεγόμενον
λέγεται
πολλαχῶς,
ὧν
ἓν |
[6, 1] |
πραγματεύονται,
ἀλλ'
οὐχὶ
περὶ
ὄντος
|
ἁπλῶς |
οὐδὲ
ᾗ
(ὄν,
οὐδὲ
τοῦ |
[6, 3] |
δῆλον
ὅτι
ἀεὶ
χρόνου
ἀφαιρουμένου
|
ἀπὸ |
πεπερασμένου
χρόνου
ἥξει
ἐπὶ
τὸ |
[6, 1] |
τῷ
γένει
περὶ
ὅ
εἰσιν
|
ἀποδεικνύουσιν |
ἢ
ἀναγκαιότερον
ἢ
μαλακώτερον·
διόπερ |
[6, 1] |
διόπερ
φανερὸν
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
|
ἀπόδειξις |
οὐσίας
οὐδὲ
τοῦ
τί
ἐστιν |
[6, 3] |
ἔσται
τὰ
ἐσόμενα,
οἷον
τὸ
|
ἀποθανεῖν |
τὸν
ζῶντα·
ἤδη
γάρ
τι |
[6, 3] |
ἢ
οὔ·
ὥστ'
ἐξ
ἀνάγκης
|
ἀποθανεῖται |
ἢ
οὐκ
ἀποθανεῖται.
Ὁμοίως
δὲ |
[6, 3] |
ἐπὶ
τὸ
νῦν,
(ὥστε
ὁδὶ
|
ἀποθανεῖται |
νόσῳ
ἢ
βίᾳ,
ἐάν
γε |
[6, 3] |
ἐξ
ἀνάγκης
ἀποθανεῖται
ἢ
οὐκ
|
ἀποθανεῖται. |
Ὁμοίως
δὲ
κἂν
ὑπερπηδήσῃ
τις |
[6, 1] |
αἱρετώταται,
αὕτη
δὲ
τῶν
θεωρητικῶν.
|
Ἀπορήσειε |
γὰρ
ἄν
τις
πότερόν
ποθ' |
[6, 3] |
τῷ
συγκειμένῳ
ἔχει
τὴν
δ'
|
ἀπόφασιν |
ἐπὶ
τῷ
διῃρημένῳ,
τὸ
δὲ |
[6, 3] |
ἀλλ'
ἐὰν
τοδὶ
γένηται.
Δῆλον
|
ἄρα |
ὅτι
μέχρι
τινὸς
βαδίζει
ἀρχῆς, |
[6, 3] |
δὲ
τὸ
γεγονός·
ἐξ
ἀνάγκης
|
ἄρα |
πάντα
ἔσται
τὰ
ἐσόμενα,
οἷον |
[6, 2] |
πολύ.
Ἢ
τοῦτο
ἀδύνατον;
Ἔστιν
|
ἄρα |
τι
παρὰ
ταῦτα
τὸ
ὁπότερ' |
[6, 3] |
αὐτοῦ,
εἴρηται.
~Ὅτι
δ'
εἰσὶν
|
ἀρχαὶ |
καὶ
αἴτια
γενητὰ
καὶ
φθαρτὰ |
[6, 1] |
εὐεξίας,
καὶ
τῶν
(μαθηματικῶν
εἰσὶν
|
ἀρχαὶ |
καὶ
στοιχεῖα
καὶ
αἴτια,
καὶ |
[6, 1] |
~(Αἱ
|
ἀρχαὶ |
καὶ
τὰ
αἴτια
ζητεῖται
τῶν |
[6, 1] |
τι
διανοίας
περὶ
αἰτίας
καὶ
|
ἀρχάς |
ἐστιν
ἢ
ἀκριβεστέρας
ἢ
ἁπλουστέρας. |
[6, 3] |
αὐτοῦ
τὰ
αἴτια
καὶ
τὰς
|
ἀρχὰς |
ᾗ
ὄν.
{Φανερὸν
δ'
ἐν |
[6, 1] |
ποιητῶν
ἐν
τῷ
ποιοῦντι
ἡ
|
ἀρχή, |
ἢ
νοῦς
ἢ
τέχνη
ἢ |
[6, 2] |
δ'
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
αὕτη
|
ἀρχὴ |
καὶ
αὕτη
αἰτία
ἐστὶ
τοῦ |
[6, 1] |
ἐστὶν
οὐσίαν
ἐν
ᾗ
ἡ
|
ἀρχὴ |
τῆς
κινήσεως
καὶ
στάσεως
ἐν |
[6, 2] |
τὸ
πολὺ
ἄλλως
τοῦ
συμβεβηκότος.
|
(Ἀρχὴν |
δὲ
τηνδὶ
ληπτέον,
πότερον
οὐδέν |
[6, 3] |
αὐτῆς
ἄλλο
οὐθέν.
Ἀλλ'
εἰς
|
ἀρχὴν |
ποίαν
καὶ
αἴτιον
ποῖον
ἡ |
[6, 3] |
ἄρα
ὅτι
μέχρι
τινὸς
βαδίζει
|
ἀρχῆς, |
αὕτη
δ'
οὐκέτι
εἰς
ἄλλο. |
[6, 1] |
ἀλλ'
ἡ
μὲν
γεωμετρία
καὶ
|
ἀστρολογία |
περί
τινα
φύσιν
εἰσίν,
ἡ |
[6, 2] |
ἀεὶ
οὐθενὶ
ὑπάρχει,
ἢ
ἔστιν
|
ἄττα |
ἀίδια;
Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων |
[6, 1] |
τί
ἐστιν,
οὕτω
τὰ
καθ'
|
αὑτὰ |
ὑπάρχοντα
τῷ
γένει
περὶ
ὅ |
[6, 1] |
ἀκριβεστέρας
ἢ
ἁπλουστέρας.
Ἀλλὰ
πᾶσαι
|
αὗται |
περὶ
ὄν
τι
καὶ
γένος |
[6, 1] |
τῆς
κινήσεως
καὶ
στάσεως
ἐν
|
αὐτῇ) |
δῆλον
ὅτι
οὔτε
πρακτική
ἐστιν |
[6, 2] |
τὸ
πολύ,
αὕτη
ἀρχὴ
καὶ
|
αὕτη |
αἰτία
ἐστὶ
τοῦ
εἶναι
τὸ |
[6, 2] |
ὡς
δ'
ἐπὶ
τὸ
πολύ,
|
αὕτη |
ἀρχὴ
καὶ
αὕτη
αἰτία
ἐστὶ |
[6, 3] |
ὅτι
μέχρι
τινὸς
βαδίζει
ἀρχῆς,
|
αὕτη |
δ'
οὐκέτι
εἰς
ἄλλο.
Ἔσται |
[6, 1] |
θεωρητικαὶ
τῶν
ἄλλων
ἐπιστημῶν
αἱρετώταται,
|
αὕτη |
δὲ
τῶν
θεωρητικῶν.
Ἀπορήσειε
γὰρ |
[6, 3] |
οὖν
ἡ
τοῦ
ὁπότερ'
ἔτυχεν
|
αὕτη, |
καὶ
αἴτιον
τῆς
γενέσεως
αὐτῆς |
[6, 1] |
δ'
ἔστι
τις
οὐσία
ἀκίνητος,
|
(αὕτη |
προτέρα
καὶ
φιλοσοφία
πρώτη,
καὶ |
[6, 3] |
αὕτη,
καὶ
αἴτιον
τῆς
γενέσεως
|
αὐτῆς |
ἄλλο
οὐθέν.
Ἀλλ'
εἰς
ἀρχὴν |
[6, 1] |
οὐδὲν
λέγουσι,
διὰ
τὸ
τῆς
|
αὐτῆς |
εἶναι
διανοίας
τό
τε
τί |
[6, 1] |
τῷ
πράττοντι,
ἡ
προαίρεσις·
τὸ
|
αὐτὸ |
γὰρ
τὸ
πρακτὸν
καὶ
προαιρετόν) |
[6, 1] |
τούτου,
αἱ
μὲν
αἰσθήσει
ποιήσασαι
|
αὐτὸ |
δῆλον
αἱ
δ'
ὑπόθεσιν
λαβοῦσαι |
[6, 2] |
λεκτέον,
ὅτι
οὐδεμία
ἐστὶ
περὶ
|
αὐτὸ |
θεωρία.
Σημεῖον
δέ·
οὐδεμιᾷ
γὰρ |
[6, 2] |
(ἐστιν
ἡ
οἰκοδομικὴ
ποιητική)
τὸν
|
αὐτὸν |
δὲ
τρόπον
οὐδ'
ὁ
γεωμέτρης |
[6, 3] |
τις
εἰς
τὰ
γενόμενα,
ὁ
|
αὐτὸς |
λόγος·
ἤδη
γὰρ
ὑπάρχει
τοῦτο |
[6, 1] |
τινὰ
μίαν
(οὐ
γὰρ
ὁ
|
αὐτὸς |
τρόπος
οὐδ'
ἐν
ταῖς
μαθηματικαῖς, |
[6, 2] |
καὶ
ὅτι
ἐπιστήμη
οὐκ
ἔστιν
|
αὐτοῦ, |
εἴρηται.
~Ὅτι
δ'
εἰσὶν
ἀρχαὶ |
[6, 2] |
διὰ
τί
ἐπιστήμη
οὐκ
ἔστιν
|
αὐτοῦ. |
Ἐπεὶ
οὖν
ἐστὶν
ἐν
τοῖς |
[6, 2] |
ὅσον
ἐνδέχεται,
τίς
ἡ
φύσις
|
αὐτοῦ |
καὶ
διὰ
τίν'
αἰτίαν
ἔστιν· |
[6, 2] |
οὐδεμιᾷ
γὰρ
ἐπιστήμῃ
ἐπιμελὲς
περὶ
|
αὐτοῦ |
οὔτε
πρακτικῇ
οὔτε
ποιητικῇ
οὔτε |
[6, 3] |
ἀφείσθω,
σκεπτέον
δὲ
τοῦ
ὄντος
|
αὐτοῦ |
τὰ
αἴτια
καὶ
τὰς
ἀρχὰς |
[6, 3] |
(οἷον
τὰ
ἐναντία
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ. |
Ἀλλ'
εἰ
νόσῳ
ἢ
βίᾳ, |
[6, 1] |
γὰρ
ἄνευ
κινήσεως
ὁ
λόγος
|
αὐτῶν, |
ἀλλ'
ἀεὶ
ἔχει
ὕληνν,
δῆλον |
[6, 3] |
ἤ
τι
ἄλλο
συνάπτει
ἢ
|
ἀφαιρεῖ |
ἡ
διάνοια)
τὸ
μὲν
ὡς |
[6, 3] |
οὕτω
δῆλον
ὅτι
ἀεὶ
χρόνου
|
ἀφαιρουμένου |
ἀπὸ
πεπερασμένου
χρόνου
ἥξει
ἐπὶ |
[6, 3] |
οὖν
τοῦ
κατὰ
συμβεβηκὸς
ὄντος
|
ἀφείσθω |
(διώρισται
γὰρ
ἱκανῶς)
τὸ
δὲ |
[6, 3] |
τοῦ
ὄντος
διὸ
ταῦτα
μὲν
|
ἀφείσθω, |
σκεπτέον
δὲ
τοῦ
ὄντος
αὐτοῦ |
[6, 3] |
καὶ
τὸ
ὡς
ἀληθὲς
ὂν
|
ἀφετέον |
τὸ
γὰρ
αἴτιον
τοῦ
μὲν |