Livre, Chap.
[4, 4]	πῶς ἂν φθέγξαιτο ἢ βαδίσειεν;	αὶ	πάντα δ' ἂν εἴη ἕν,
[4, 4]	τὰς ἀντιφάσεις. Ἔτι εἰ ἀληθεῖς	αἱ	ἀντιφάσεις ἅμα κατὰ τοῦ αὐτοῦ
[4, 4]	καὶ θεὸς καὶ τριήρης (καὶ	αἱ	ἀντιφάσεις αὐτῶν (εἰ γὰρ ὁμοίως
[4, 6]	νῦν ἢ ἐγρηγόραμεν, δύνανται δ'	αἱ	ἀπορίαι αἱ τοιαῦται πᾶσαι τὸ
[4, 2]	(εἰλήφθω γὰρ ἡ ἀναγωγὴ ἡμῖν)	(αἱ	δ' ἀρχαὶ καὶ παντελῶς αἱ
[4, 2]	(καὶ τὸ ἕν) διὸ καὶ	αἱ	ἐπιστῆμαι ἀκολουθήσουσι τούτοις. Ἔστι γὰρ
[4, 1]	τούτου θεωροῦσι τὸ συμβεβηκός, οἷον	αἱ	μαθηματικαὶ τῶν ἐπιστημῶν. Ἐπεὶ δὲ
[4, 2]	μέρη φιλοσοφίας ἔστιν ὅσαι περ	αἱ	οὐσίαι· ὥστε ἀναγκαῖον εἶναί τινα
[4, 2]	(αἱ δ' ἀρχαὶ καὶ παντελῶς	αἱ	παρὰ τῶν ἄλλων ὡς εἰς
[4, 6]	ἐγρηγόραμεν, δύνανται δ' αἱ ἀπορίαι	αἱ	τοιαῦται πᾶσαι τὸ αὐτό· πάντων
[4, 2]	ἔστι τοῦ φιλοσόφου περὶ πάντων	δύνασθαι	θεωρεῖν. (Εἰ γὰρ μὴ τοῦ
[4, 4]	ψεύδονται καὶ ἀληθῆ λέγουσιν, οὔτε	φθέγξασθαι	οὔτ' εἰπεῖν τῷ τοιούτῳ ἔσται·
[4, 3]	περὶ τῶν συλλογιστικῶν ἀρχῶν ἐστὶν	ἐπισκέψασθαι,	δῆλον· προσήκει δὲ τὸν μάλιστα
[4, 2]	ἐστὶ περὶ ὧν τοῦ φιλοσόφου	ἐπισκέψασθαι	τὸ ἀληθές. Σημεῖον δέ· οἱ
[4, 4]	δὲ τῶν ὀνομάτων ἀνῄρηται τὸ	διαλέγεσθαι	πρὸς ἀλλήλους, κατὰ δὲ τὴν
[4, 4]	ψεύδοιντο, καὶ αὐτὸς αὑτὸν ὁμολογεῖ	(ψεύδεσθαι.	Ἅμα δὲ φανερὸν ὅτι περὶ
[4, 5]	ἔχει τινὰ αὐτοῖς λόγον μὴ	οἴεσθαι	εἶναι, καίτοι ἔστι γε ἀμφισβητήσιμον·
[4, 5]	ὥστ' ἔστιν ὃν τρόπον ἐνδέχεται	γίγνεσθαί	τι ἐκ τοῦ μὴ ὄντος,
[4, 5]	τἀναντία· εἰ οὖν μὴ ἐνδέχεται	γίγνεσθαι	τὸ μὴ ὄν, προϋ πῆρχεν
[4, 5]	ζῴων τἀναντία (περὶ τῶν αὐτῶν)	φαίνεσθαι	καὶ ἡμῖν, καὶ αὐτῷ δὲ
[4, 6]	ἀληθῆ· οὔτε γὰρ ἅπασι ταὐτὰ	φαίνεσθαι	οὔτε ταὐτῷ ἀεὶ ταὐτά, ἀλλὰ
[4, 6]	κατὰ μὲν τὴν ὄψιν μέλι	φαίνεσθαι	τῇ δὲ γεύσει μή, καὶ
[4, 5]	καὶ τὸν Ὅμηρον ταύτην ἔχοντα	φαίνεσθαι	τὴν δόξαν, ὅτι ἐποίησε τὸν
[4, 5]	μὲν γὰρ ἀληθὲς οὐ πλήθει	κρίνεσθαι	οἴονται προσήκειν οὐδὲ ὀλιγότητι, τὸ
[4, 5]	ἀγνοοῦντος, οἷον περὶ τοῦ μέλλοντος	ἔσεσθαι	ὑγιοῦς ἢ μὴ μέλλοντος. Ἔτι
[4, 6]	δ' ἀδύνατον τὴν ἀντίφασιν ἅμα	ἀληθεύεσθαι	κατὰ τοῦ αὐτοῦ, φανερὸν ὅτι
[4, 5]	τὸ πάντῃ πάντως μεταβάλλον οὐκ	ἐνδέχεσθαι	ἀληθεύειν. (Ἐκ γὰρ ταύτης τῆς
[4, 8]	καίτοι δόξειέ γ' ἂν μᾶλλον	ἐνδέχεσθαι	ἐκ τῶν εἰρημένων. (Ἀλλὰ πρὸς
[4, 4]	οἵ, καθάπερ εἴπομεν, αὐτοί τε	ἐνδέχεσθαί	φασι τὸ αὐτὸ εἶναι καὶ
[4, 3]	τῆς ἀληθείας ὃν τρόπον δεῖ	ἀποδέχεσθαι,	δι' ἀπαιδευσίαν (τῶν ἀναλυτικῶν τοῦτο
[4, 5]	ὡς ἐξέστη ὑπὸ (τῆς πληγῆς,	κεῖσθαι	ἀλλοφρονέοντα, ὡς φρονοῦντας μὲν καὶ
[4, 2]	ὁμολογοῦσιν ἐξ ἐναντίων σχεδὸν ἅπαντες	συγκεῖσθαι·	πάντες γοῦν τὰς ἀρχὰς ἐναντίας
[4, 8]	ἀληθῆ λέγουσιν οὐδ' οἱ πάντα	κινεῖσθαι.	Εἰ μὲν γὰρ ἠρεμεῖ πάντα,
[4, 5]	ἠρεμεῖν μᾶλλον φάναι πάντα ἢ	κινεῖσθαι·	οὐ γὰρ ἔστιν εἰς ὅ
[4, 4]	τοῦτο, δέδεικται ὅτι ἀδύνατον ἅμα	κατηγορεῖσθαι	τὰς ἀντιφάσεις. Ἔτι εἰ ἀληθεῖς
[4, 2]	ἐστὶ θεωρῆσαι διὰ τὸ ἀμφοτέρως	θεωρεῖσθαι	τὸ ἓν οὗ ἡ ἀπόφασις
[4, 8]	πρὸς πάντας τοὺς τοιούτους λόγους	αἰτεῖσθαι	δεῖ, καθάπερ ἐλέχθη καὶ ἐν
[4, 8]	(οὐδὲν ἧττον ἀπείρους συμβαίνει αὐτοῖς	αἰτεῖσθαι	λόγους ἀληθεῖς καὶ ψευδεῖς· ὁ
[4, 4]	ὅτι ἀποδεικνύων μὲν ἂν δόξειεν	αἰτεῖσθαι	τὸ ἐν ἀρχῇ, ἄλλου δὲ
[4, 5]	τοὺς μὴ ταὐτὰ δοξάζοντας ἑαυτοῖς	διεψεῦσθαι	νομίζουσιν· ὥστ' ἀνάγκη τὸ αὐτὸ
[4, 5]	ἄμφω ὄν, ὥσπερ καὶ Ἀναξαγόρας	μεμῖχθαι	πᾶν ἐν παντί φησι καὶ
[4, 6]	ἑκατέρᾳ τῇ ὄψει, ἂν ὦσιν	ἀνόμοιαι·	ἐπεὶ πρός γε τοὺς διὰ
[4, 6]	ἢ ἐγρηγόραμεν, δύνανται δ' αἱ	ἀπορίαι	αἱ τοιαῦται πᾶσαι τὸ αὐτό·
[4, 2]	ἀρχήν· τὰ μὲν γὰρ ὅτι	οὐσίαι,	ὄντα λέγεται, τὰ δ' ὅτι
[4, 2]	φιλοσοφίας ἔστιν ὅσαι περ αἱ	οὐσίαι·	ὥστε ἀναγκαῖον εἶναί τινα πρώτην
[4, 4]	μὴ ἀγαθὸν εἶναι τὸ ἐμπεσεῖν	καὶ	ἀγαθόν; Δῆλον ἄρα ὅτι τὸ
[4, 4]	ἄνθρωπος καὶ θεὸς καὶ τριήρης	(καὶ	αἱ ἀντιφάσεις αὐτῶν (εἰ γὰρ
[4, 2]	ὂν (καὶ τὸ ἕν) διὸ	καὶ	αἱ ἐπιστῆμαι ἀκολουθήσουσι τούτοις. Ἔστι
[4, 6]	ποιεῖν (ἅπαντα καὶ πρὸς δόξαν	καὶ	αἴσθησιν, ὥστ' οὔτε γέγονεν οὔτ'
[4, 2]	τὸν φιλόσοφον. Ἅπαντος δὲ γένους	καὶ	αἴσθησις μία ἑνὸς (καὶ ἐπιστήμη,
[4, 2]	τῷ ἀκολουθεῖν ἀλλήλοις ὥσπερ ἀρχὴ	καὶ	αἴτιον, ἀλλ' οὐχ ὡς ἑνὶ
[4, 2]	ἀριθμοῖς (ὁμοίως δὲ καὶ στερεῷ	καὶ	ἀκινήτῳ καὶ κινουμένῳ ἀβαρεῖ τε
[4, 5]	γὰρ δοξάζουσιν ἀλλήλοις οἱ διεψευσμένοι	καὶ	ἀληθεύοντες· εἰ οὖν ἔχει τὰ
[4, 4]	δὲ ὁμοίως ἅπαντες καὶ ψεύδονται	καὶ	ἀληθῆ λέγουσιν, οὔτε φθέγξασθαι οὔτ'
[4, 6]	τοῦτο πάνθ' ὁμοίως εἶναι ψευδῆ	καὶ	ἀληθῆ· οὔτε γὰρ ἅπασι ταὐτὰ
[4, 5]	ἀσθενοῦσιν ἢ ἃ τοῖς ἰσχύουσιν,	καὶ	ἀληθῆ πότερον ἃ τοῖς καθεύδουσιν
[4, 4]	ἤδη γέ τι ἔστι βεβαιότερον	καὶ	ἀληθινώτερον, καὶ τοῦ λόγου ἀπηλλαγμένοι
[4, 2]	εἶναι τῆς ἰατρικῆς) ὁμοιοτρόπως δὲ	καὶ	ἄλλα ληψόμεθα λεγόμενα τούτοις, (οὕτω
[4, 4]	αὐτὸ καὶ ἄνθρωπον καὶ λευκὸν	καὶ	ἄλλα μυρία τὸ πλῆθος· ἀλλ'
[4, 2]	τις καὶ δευτέρα ἔστιν ἐπιστήμη	καὶ	ἄλλαι ἐφεξῆς ἐν τοῖς μαθήμασιν.
[4, 7]	ἐνίοις αὕτη ἡ δόξα ὥσπερ	καὶ	ἄλλαι τῶν παραδόξων· ὅταν γὰρ
[4, 5]	Ἔτι δ' ἀξιώσομεν αὐτοὺς ὑπολαμβάνειν	καὶ	ἄλλην τινὰ οὐσίαν εἶναι τῶν
[4, 4]	σημαίνειν γέ τι καὶ αὑτῷ	καὶ	ἄλλῳ· τοῦτο γὰρ ἀνάγκη, εἴπερ
[4, 5]	γὰρ ἀναγκαῖον οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως	καὶ	ἄλλως ἔχειν, ὥστ' εἴ τι
[4, 4]	ἐκείνῳ ἢ ἐκεῖνο τούτῳ συμβέβηκεν,	καὶ	ἅμα διώρισται ὅτι τὰ μὲν
[4, 5]	ὄντος, ἔστι δ' ὃν οὔ,	καὶ	ἅμα τὸ αὐτὸ εἶναι καὶ
[4, 5]	δόξης καὶ ὁ Πρωταγόρου λόγος,	καὶ	ἀνάγκη ὁμοίως αὐτοὺς ἄμφω ἢ
[4, 5]	τὸ πρᾶγμα ἄμφω ὄν, ὥσπερ	καὶ	Ἀναξαγόρας μεμῖχθαι πᾶν ἐν παντί
[4, 5]	εἶναι, ἃ ποιεῖ τὴν αἴσθησιν,	καὶ	ἄνευ αἰσθήσεως, (ἀδύνατον. Οὐ γὰρ
[4, 4]	γὰρ κωλύει εἶναι τὸ αὐτὸ	καὶ	ἄνθρωπον καὶ λευκὸν καὶ ἄλλα
[4, 4]	αὐτὸ καὶ τριήρης καὶ τοῖχος	καὶ	ἄνθρωπος, εἰ κατὰ παντός τι
[4, 4]	πρότερον εἴρηται, καὶ ταὐτὸν ἔσται	καὶ	ἄνθρωπος καὶ θεὸς καὶ τριήρης
[4, 4]	γε, εἰ ταὐτὸν ἦν ὁμοίως	καὶ	ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἄνθρωπος. Ἀλλ'
[4, 2]	καὶ ἄνθρωπος, (καὶ ὢν ἄνθρωπος	καὶ	ἄνθρωπος, καὶ οὐχ ἕτερόν τι
[4, 2]	μᾶλλον) ταὐτὸ γὰρ εἷς ἄνθρωπος	καὶ	ἄνθρωπος, (καὶ ὢν ἄνθρωπος καὶ
[4, 2]	τό τε ἕτερον καὶ ἀνόμοιον	καὶ	ἄνισον καὶ ὅσα ἄλλα λέγεται
[4, 2]	τοῖς εἰρημένοις, τό τε ἕτερον	καὶ	ἀνόμοιον καὶ ἄνισον καὶ ὅσα
[4, 3]	ἃ μὴ γνωρίζουσιν ἀπατῶνται πάντες)	καὶ	ἀνυπόθετον. (Ἣν γὰρ ἀναγκαῖον ἔχειν
[4, 2]	καὶ ψυχρόν, οἱ δὲ πέρας	καὶ	ἄπειρον, οἱ δὲ φιλίαν καὶ
[4, 6]	εἰ οὖν ἀδύνατον ἅμα καταφάναι	καὶ	ἀποφάναι ἀληθῶς, ἀδύνατον καὶ τἀναντία
[4, 4]	εἴη τὸ αὐτὸ ἅμα φάναι	καὶ	ἀποφάναι ἀληθῶς. (Ἀλλ' ἴσως φαῖεν
[4, 4]	καὶ περὶ τὰς ἄλλας φάσεις	καὶ	(ἀποφάσεις ὁμοιοτρόπως, ἢ οὒ ἀλλὰ
[4, 4]	ἢ κατὰ μὲν ὧν φῆσαι	καὶ	ἀποφῆσαι, καθ' ὅσων δὲ ἀποφῆσαι
[4, 4]	ἤτοι καθ' ὅσων τὸ φῆσαι	καὶ	ἀποφῆσαι καὶ καθ' ὅσων ἀποφῆσαι
[4, 5]	πλέον ἐστὶ νόημα. Ἀναξαγόρου δὲ	καὶ	ἀπόφθεγμα μνημονεύεται πρὸς τῶν ἑταίρων
[4, 2]	ἐπαί̈ ουσιν, ἐπεὶ ὥσπερ ἔστι	καὶ	ἀριθμοῦ ᾗ ἀριθμὸς ἴδια πάθη,
[4, 2]	λέγουσιν· οἱ μὲν γὰρ περιττὸν	καὶ	ἄρτιον, οἱ δὲ θερμὸν καὶ
[4, 6]	πρός τι, ἀλλ' ἔνιά ἐστι	καὶ	αὐτὰ καθ' αὑτά, οὐκ ἂν
[4, 4]	ἄν τι παγίως οὐκ ὄν,	καὶ	αὕτη βεβαία δόξα, καὶ εἰ
[4, 4]	δὲ μία ἐξ ἀμφοῖν ἐκείνη,	καὶ	αὕτη μία ἂν εἴη ἀντικειμένη.
[4, 8]	ἀληθῆ) ὁ δὲ πάντα ψευδῆ	καὶ	αὐτὸς αὑτόν. Ἐὰν δ' ἐξαιρῶνται
[4, 4]	ἀληθεύοιεν καὶ πάντες ἂν ψεύδοιντο,	καὶ	αὐτὸς αὑτὸν ὁμολογεῖ (ψεύδεσθαι. Ἅμα
[4, 5]	τῶν αὐτῶν) φαίνεσθαι καὶ ἡμῖν,	καὶ	αὐτῷ δὲ ἑκάστῳ πρὸς αὑτὸν
[4, 4]	αἰτεῖν) ἀλλὰ σημαίνειν γέ τι	καὶ	αὑτῷ καὶ ἄλλῳ· τοῦτο γὰρ
[4, 5]	ἐπιτιμῆσαι τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν, ὅτι	καὶ	αὐτῶν τῶν αἰσθητῶν ἐπὶ τῶν
[4, 2]	ἀκινήτῳ καὶ κινουμένῳ ἀβαρεῖ τε	καὶ	βάρος (ἔχοντι ἔστιν ἕτερα ἴδια)
[4, 5]	ὑγιαίνουσιν ἢ οἷα τοῖς κάμνουσιν,	καὶ	βαρύτερα πότερον ἃ τοῖς ἀσθενοῦσιν
[4, 4]	ὅτι καὶ λευκὸν καὶ μέγα.	Καὶ	γὰρ ἀδύνατον ἄπειρά γ' ὄντα
[4, 2]	φιλόσοφος ὥσπερ ὁ μαθηματικὸς λεγόμενος·	καὶ	γὰρ αὕτη ἔχει μέρη, καὶ
[4, 5]	ἕκαστος τοιαύταις δόξαις γεγένηνται ἔνοχοι.	Καὶ	γὰρ Ἐμπεδοκλῆς μεταβάλλοντας τὴν ἕξιν
[4, 4]	ὄντι ἢ ὑγιεινῷ τῆς ὑγιείας·	(καὶ	γὰρ ὁ δοξάζων πρὸς τὸν
[4, 5]	ἐν παντί φησι καὶ Δημόκριτος·	καὶ	γὰρ οὗτος τὸ κενὸν καὶ
[4, 2]	τῶν πρὸς μίαν λεγομένων φύσιν·	καὶ	γὰρ ταῦτα τρόπον τινὰ (λέγονται
[4, 5]	τοῦ αἰσθητοῦ τόπος ἐν φθορᾷ	καὶ	γενέσει διατελεῖ (μόνος ὤν, ἀλλ'
[4, 2]	καὶ περὶ προτέρου καὶ ὑστέρου,	καὶ	γένους καὶ εἴδους, καὶ ὅλου
[4, 4]	ἔστιν, εἴπερ (ἡ ἀντίφασις ἀληθής.	Καὶ	γίγνεται δὴ τὸ τοῦ Ἀναξαγόρου,
[4, 4]	τὸ μὴ εἶναι βέβαιόν τι	καὶ	γνώριμον, γνωριμωτέρα ἂν εἴη ἡ
[4, 2]	ἔχει μέρη, καὶ πρώτη τις	καὶ	δευτέρα ἔστιν ἐπιστήμη καὶ ἄλλαι
[4, 5]	μεμῖχθαι πᾶν ἐν παντί φησι	καὶ	Δημόκριτος· καὶ γὰρ οὗτος τὸ
[4, 5]	ἐκ τούτων γὰρ καὶ Ἐμπεδοκλῆς	καὶ	Δημόκριτος καὶ τῶν ἄλλων ὡς
[4, 2]	ἐξ οὗ τὰ ἄλλα ἤρτηται,	καὶ	δι' ὃ λέγονται. Εἰ οὖν
[4, 6]	τί συμβαίνει τοῖς οὕτω (λέγουσι,	καὶ	διὰ τί οὕτω λέγουσι, τοσαῦτα
[4, 2]	λεχθήσεται καὶ τὰ ἐναντία ὁμοίως,	(καὶ	διὰ τοῦτο) καὶ εἰ μὴ
[4, 2]	ἓν τὰ δὲ τῷ ἐφεξῆς.	Καὶ	διὰ τοῦτο οὐ τοῦ γεωμέτρου
[4, 6]	τὸ φαινόμενον φάσκοντας (ἀληθὲς εἶναι,	καὶ	διὰ τοῦτο πάνθ' ὁμοίως εἶναι
[4, 4]	ἅμα εἶναι καὶ μὴ εἶναι,	καὶ	διὰ τούτου ἐδείξαμεν ὅτι βεβαιοτάτη
[4, 5]	εἰ φθείρεται, ὑπάρξει τι ὄν,	καὶ	εἰ γίγνεται, ἐξ οὗ γίγνεται
[4, 4]	ἀληθὲς καὶ ἴδιον) ὁμοίως δὲ	καὶ	εἰ διαιροῦντα ἐνδέχεται ἀληθεύειν, συμβαίνει
[4, 4]	ὅτι οὐ λευκόν, ἢ οὔ.	Καὶ	εἰ μὲν μὴ ἀληθὲς διαιροῦντα
[4, 4]	τινας, περί τινας δ' οὔ.	Καὶ	εἰ μὲν μὴ περὶ πάσας,
[4, 4]	δὲ ἀποφῆσαι (οὐ πάντων φῆσαι.	Καὶ	εἰ μὲν οὕτως, εἴη ἄν
[4, 2]	ἐναντία ὁμοίως, (καὶ διὰ τοῦτο)	καὶ	εἰ μὴ ἔστι τὸ ὂν
[4, 6]	πρὸς ἓν ἢ πρὸς ὡρισμένον·	καὶ	εἰ τὸ αὐτὸ καὶ ἥμισυ
[4, 4]	ὄν, καὶ αὕτη βεβαία δόξα,	καὶ	εἰ τὸ μὴ εἶναι βέβαιόν
[4, 5]	εἶναί τε καὶ μὴ εἶναι)	καὶ	εἰ τοῦτ' ἔστιν, ἀνάγκη τὰ
[4, 2]	προτέρου καὶ ὑστέρου, καὶ γένους	καὶ	εἴδους, καὶ ὅλου καὶ μέρους
[4, 2]	ὂν καὶ τὸ μὴ ὄν,	καὶ	εἰς ἓν καὶ πλῆθος, οἷον
[4, 2]	λέξιν ἐπαναδιπλούμενον τὸ εἷς ἄνθρωπος	καὶ	εἷς ὢν ἄνθρωπος (δῆλον δ'
[4, 2]	γένη ταῦτα πίπτουσιν. Φανερὸν οὖν	καὶ	ἐκ τούτων ὅτι μιᾶς ἐπιστήμης
[4, 5]	εἶναί (φασιν· ἐκ τούτων γὰρ	καὶ	Ἐμπεδοκλῆς καὶ Δημόκριτος καὶ τῶν
[4, 5]	παρεὸν γὰρ μῆτις ἐναύξεται ἀνθρώποισιν.	Καὶ	ἐν ἑτέροις δὲ λέγει (ὅτι
[4, 8]	λόγους αἰτεῖσθαι δεῖ, καθάπερ ἐλέχθη	καὶ	ἐν τοῖς ἐπάνω λόγοις, οὐχὶ
[4, 7]	ἡ ἀπόφασις τὸ ἐναντίον ἐπιφέρει,	(καὶ	ἐν τούτοις ἔσται, οἷον ἐν
[4, 6]	τὸ αὐτὸ αἰσθήσει καὶ ὡσαύτως	καὶ	ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ, ὥστε
[4, 4]	μὴ μόνον καθ' ἑνὸς (ἀλλὰ	καὶ	ἕν οὐ γὰρ τοῦτο ἀξιοῦμεν
[4, 4]	(τὸ λευκὸν φήσει τὸ αὐτὸ	καὶ	ἓν σημαίνειν, πάλιν τὸ αὐτὸ
[4, 2]	κυρίως τοῦ πρώτου ἡ ἐπιστήμη,	καὶ	ἐξ οὗ τὰ ἄλλα ἤρτηται,
[4, 2]	οὔτ' (ἐπὶ φθορᾶς) ὁμοίως δὲ	καὶ	ἐπὶ τοῦ ἑνός, ὥστε φανερὸν
[4, 4]	ἄνθρωπον. Ὁ δ' αὐτὸς λόγος	καὶ	ἐπὶ τοῦ μὴ εἶναι ἄνθρωπον·
[4, 2]	μία ἐπιστήμη ἔστιν, ὁμοίως τοῦτο	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων. Οὐ γὰρ
[4, 2]	γένους καὶ αἴσθησις μία ἑνὸς	(καὶ	ἐπιστήμη, οἷον γραμματικὴ μία οὖσα
[4, 4]	ἤτοι περὶ ἅπαντα οὕτως ἔχει,	καὶ	ἔστι καὶ λευκὸν καὶ οὐ
[4, 2]	ἓν τῶν ἐν τοῖς ἀπορήμασιν̓	καὶ	ἔστι τοῦ φιλοσόφου περὶ πάντων
[4, 4]	ὡς οὐκ ἔστι τριήρης· ὥστε	καὶ	ἔστιν, εἴπερ (ἡ ἀντίφασις ἀληθής.
[4, 5]	ἀλλ' ἀεὶ ἀληθεύει (περὶ αὐτοῦ,	καὶ	ἔστιν ἐξ ἀνάγκης τὸ ἐσόμενον
[4, 4]	τὸ ζῷον δίπουν, εἶεν δὲ	καὶ	ἕτεροι πλείους, ὡρισμένοι δὲ τὸν
[4, 5]	ἑαυτῆς ἐστίν, ἀλλ' ἔστι τι	καὶ	ἕτερον παρὰ τὴν αἴσθησιν, ὃ
[4, 2]	ὡσαύτως φατέον καὶ περὶ ταὐτοῦ	καὶ	ἑτέρου καὶ τῶν ἐναντίων ἔχειν·
[4, 2]	ὥστε ἀναγκαῖον εἶναί τινα πρώτην	καὶ	ἐχομένην αὐτῶν. Ὑπάρχει (γὰρ εὐθὺς
[4, 4]	ὅτι οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι	καὶ	ἢ τριήρης ἢ οὐ τριήρης.
[4, 2]	αὐτὸ γένος στρέφεται ἡ σοφιστικὴ	καὶ	ἡ διαλεκτικὴ τῇ φιλοσοφίᾳ, ἀλλὰ
[4, 2]	εἰρημένης γνωρίζειν ἐπιστήμης· ὧν ἐστὶ	καὶ	ἡ ἐναντιότης· διαφορὰ γάρ τις
[4, 4]	τῆς τριήρους· εἰ δ' αὕτη,	καὶ	ἡ κατάφασις. Ταῦτά τε οὖν
[4, 5]	γένεσις τὸ παράπαν. (Ὅμοιως δὲ	καὶ	ἡ περὶ τὰ φαινόμενα ἀλήθεια
[4, 3]	περὶ τὴν πρώτην οὐσίαν θεωρητικοῦ	καὶ	ἡ περὶ τούτων ἂν εἴη
[4, 3]	τε καὶ τῆς τοῦ φιλοσόφου	καὶ	ἡ περὶ τούτων ἐστὶ σκέψις·
[4, 4]	(Εἰ οὖν κἀκείνη ὑπάρχει, ὑπάρξει	καὶ	ἡ τῆς τριήρους· εἰ δ'
[4, 5]	κυρία ἡ τοῦ ἰατροῦ δόξα	καὶ	ἡ τοῦ ἀγνοοῦντος, οἷον περὶ
[4, 5]	ἡ τοῦ ἀορίστου φύσις ἐνυπάρχει	καὶ	ἡ τοῦ ὄντος οὕτως ὥσπερ
[4, 3]	σκέψις· (ἔστι δὲ σοφία τις	καὶ	ἡ φυσική, ἀλλ' οὐ πρώτη.
[4, 6]	ᾧ φαίνεται καὶ ὅτε φαίνεται	καὶ	ᾗ καὶ ὥς. Ἂν δ'
[4, 3]	γνωρίζειν ἀναγκαῖον τῷ ὁτιοῦν γνωρίζοντι,	καὶ	ἥκειν ἔχοντα ἀναγκαῖον. Ὅτι μὲν
[4, 5]	τἀναντία (περὶ τῶν αὐτῶν) φαίνεσθαι	καὶ	ἡμῖν, καὶ αὐτῷ δὲ ἑκάστῳ
[4, 1]	συμβεβηκὸς ἀλλ' ᾗ ὄν· διὸ	καὶ	ἡμῖν τοῦ ὄντος ᾗ ὂν
[4, 6]	ὡρισμένον· καὶ εἰ τὸ αὐτὸ	καὶ	ἥμισυ καὶ ἴσον, ἀλλ' οὐ
[4, 4]	ἓν γὰρ ἦν ὃ ἐσήμαινε,	καὶ	ἦν τοῦτό τινος οὐσία. Τὸ
[4, 5]	ἀλλὰ τὸν δάκτυλον ἐκίνει μόνον,	καὶ	Ἡρακλείτῳ ἐπετίμα εἰπόντι ὅτι δὶς
[4, 4]	οὕτως, ἀλλὰ τό γε μᾶλλον	καὶ	ἧττον ἔνεστιν ἐν τῇ φύσει
[4, 4]	καὶ ταὐτὸν ἔσται καὶ ἄνθρωπος	καὶ	θεὸς καὶ τριήρης (καὶ αἱ
[4, 4]	βέλτιον εἶναι τὸ πιεῖν ὕδωρ	καὶ	ἰδεῖν ἄνθρωπον εἶτα ζητῇ αὐτά·
[4, 4]	γὰρ διοίσει, τοῦτ' ἔσται ἀληθὲς	καὶ	ἴδιον) ὁμοίως δὲ καὶ εἰ
[4, 5]	ὁμοίως κυρία ἡ τοῦ ἀλλοτρίου	καὶ	ἰδίου ἢ τοῦ πλησίον καὶ
[4, 4]	εἶναι ἕν, τὸ ὡς λώπιον	καὶ	ἱμάτιον, εἰ ὁ λόγος εἷς·
[4, 7]	ἢ ὡς τὸ μηδέτερον ἀνθρώπου	καὶ	ἵππου. Εἰ μὲν οὖν οὕτως,
[4, 6]	εἰ τὸ αὐτὸ καὶ ἥμισυ	καὶ	ἴσον, ἀλλ' οὐ πρὸς τὸ
[4, 2]	ἰσότης, ὑπεροχὴ ἔλλειψις, καὶ ταῦτα	καὶ	καθ' αὑτοὺς καὶ πρὸς ἀλλήλους
[4, 4]	ὅσων τὸ φῆσαι καὶ ἀποφῆσαι	καὶ	καθ' ὅσων ἀποφῆσαι καὶ φῆσαι,
[4, 8]	ὅτι καὶ τὰ μοναχῶς (λεγόμενα	καὶ	κατὰ πάντων ἀδύνατον ὑπάρχειν ὥσπερ
[4, 6]	οὔ τι τῇ αὐτῇ γε	καὶ	(κατὰ τὸ αὐτὸ αἰσθήσει καὶ
[4, 3]	μὴ (ὑπάρχειν ἀδύνατον τῷ αὐτῷ	καὶ	κατὰ τὸ αὐτό (καὶ ὅσα
[4, 5]	τὸ μεταβάλλειν κατὰ τὸ ποσὸν	καὶ	κατὰ τὸ ποιόν· κατὰ μὲν
[4, 2]	δὲ καὶ στερεῷ καὶ ἀκινήτῳ	καὶ	κινουμένῳ ἀβαρεῖ τε καὶ βάρος
[4, 4]	ἀπηλλαγμένοι ἂν εἴημεν τοῦ ἀκράτου	καὶ	κωλύοντός τι τῇ διανοίᾳ (ὁρίσαι.
[4, 4]	εἶναι τὸ αὐτὸ καὶ ἄνθρωπον	καὶ	λευκὸν καὶ ἄλλα μυρία τὸ
[4, 4]	σημαῖνον καὶ οὐ προσθετέον ὅτι	καὶ	λευκὸν καὶ μέγα. Καὶ γὰρ
[4, 4]	ἅπαντα οὕτως ἔχει, καὶ ἔστι	καὶ	λευκὸν καὶ οὐ λευκὸν καὶ
[4, 7]	ἀντιφάσεως ὥσπερ τὸ φαιὸν μέλανος	καὶ	λευκοῦ, ἢ ὡς τὸ μηδέτερον
[4, 4]	ἔχοι τῶν γε φυτῶν; Ὅθεν	καὶ	μάλιστα φανερόν ἐστιν ὅτι οὐδεὶς
[4, 4]	οὐ προσθετέον ὅτι καὶ λευκὸν	καὶ	μέγα. Καὶ γὰρ ἀδύνατον ἄπειρά
[4, 2]	γένους καὶ εἴδους, καὶ ὅλου	καὶ	μέρους καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[4, 7]	ἀλλ' ἢ εἰς τὰ ἀντικείμενα	(καὶ	μεταξύ) εἰ δ' ἔστι μεταξύ,
[4, 4]	ἓν σημανεῖ τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι	καὶ	μὴ ἀνθρώπῳ. Ἀλλ' ἐδέδεικτο ὅτι
[4, 4]	εἰπεῖν τὸ αὐτὸ ἄνθρωπον εἶναι	καὶ	μὴ εἶναι ἄνθρωπον. Ὁ δ'
[4, 4]	ἐνδέχεται τὸ αὐτὸ ἅμα εἶναι	καὶ	μὴ εἶναι ἄνθρωπον τὸ ὄνομα,
[4, 7]	Ἡρακλείτου (λόγος, λέγων πάντα εἶναι	καὶ	μὴ εἶναι, ἅπαντα ἀληθῆ ποιεῖν,
[4, 5]	συμβαίνει τοῖς ἅμα φάσκουσιν εἶναι	καὶ	μὴ εἶναι ἠρεμεῖν μᾶλλον φάναι
[4, 3]	γὰρ ὁντινοῦν ταὐτὸν ὑπολαμβάνειν εἶναι	καὶ	μὴ εἶναι, καθάπερ (τινὲς οἴονται
[4, 4]	ὡς ἀδυνάτου ὄντος ἅμα εἶναι	καὶ	μὴ εἶναι, καὶ διὰ τούτου
[4, 5]	ἀνάγκη τὸ αὐτὸ εἶναί τε	καὶ	μὴ εἶναι) καὶ εἰ τοῦτ'
[4, 4]	ἐνδέχεσθαί φασι τὸ αὐτὸ εἶναι	καὶ	μὴ εἶναι, (καὶ ὑπολαμβάνειν οὕτως.
[4, 4]	γάῤ. Καὶ οὐκ ἔσται εἶναι	καὶ	μὴ εἶναι τὸ αὐτὸ ἀλλ'
[4, 3]	ἅμα (ὑπολαμβάνειν τὸν αὐτὸν εἶναι	καὶ	μὴ εἶναι τὸ αὐτό· ἅμα
[4, 4]	λέγουσιν· τὸ γὰρ δυνάμει ὂν	καὶ	μὴ ἐντελεχείᾳ τὸ ἀόριστόν ἐστιν.
[4, 5]	τὸ αὐτὸ εἶναι καὶ ὂν	καὶ	μὴ ὄν, ἀλλ' οὐ κατὰ
[4, 3]	γὰρ αὐτὸ ἅμα ὑπάρχειν τε	καὶ	μὴ (ὑπάρχειν ἀδύνατον τῷ αὐτῷ
[4, 2]	ὂν καὶ τὸ ἓν ταὐτὸν	καὶ	μία φύσις τῷ ἀκολουθεῖν ἀλλήλοις
[4, 2]	μὲν πολλαχῶς, ἀλλὰ πρὸς ἓν	καὶ	μίαν τινὰ φύσιν καὶ οὐχ
[4, 4]	ἢ μηθέν. Ὁμοίως τοίνυν εἰ	καὶ	μυριάκις ἐστὶ τὸ αὐτὸ ἄνθρωπος
[4, 2]	καὶ ἄπειρον, οἱ δὲ φιλίαν	καὶ	νεῖκος. Πάντα δὲ καὶ τἆλλα
[4, 7]	ὁρᾶται. (Ἔτι πᾶν τὸ διανοητὸν	καὶ	νοητὸν ἡ διάνοια ἢ κατάφησιν
[4, 4]	ἂν εἴη τῆς ἀληθείας, ὥσπερ	καὶ	νοσώδει ὄντι ἢ ὑγιεινῷ τῆς
[4, 7]	ὂν μὴ εἶναι ἀληθές, ὥστε	καὶ	ὁ λέγων εἶναι ἢ μὴ
[4, 5]	δ' ἀπὸ τῆς αὐτῆς δόξης	καὶ	ὁ Πρωταγόρου λόγος, καὶ ἀνάγκη
[4, 4]	ὁ τὰ (τέτταρα πέντε οἰόμενος	καὶ	ὁ χίλια. Εἰ οὖν μὴ
[4, 2]	σοφιστικὴ φαινομένη μόνον σοφία ἐστί,	καὶ	οἱ διαλεκτικοὶ (διαλέγονται περὶ ἁπάντων,
[4, 1]	εἶναι καθ' αὑτήν. Εἰ οὖν	καὶ	οἱ τὰ στοιχεῖα τῶν ὄντων
[4, 5]	εἰρημένων, ἡ τῶν φασκόντων ἡρακλειτίζειν	καὶ	οἵαν Κρατύλος εἶχεν, ὃς τὸ
[4, 4]	Τὸ ἀόριστον οὖν ἐοίκασι λέγειν,	καὶ	οἰόμενοι τὸ ὂν λέγειν περὶ
[4, 2]	ὑστέρου, καὶ γένους καὶ εἴδους,	καὶ	ὅλου καὶ μέρους καὶ τῶν
[4, 6]	(τίς ὁ κρινῶν τὸν ὑγιαίνοντα	καὶ	ὅλως τὸν περὶ ἕκαστα κρινοῦντα
[4, 2]	λέγω δ' οἷον περὶ ταὐτοῦ	καὶ	ὁμοίου καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[4, 5]	καὶ ἅμα τὸ αὐτὸ εἶναι	καὶ	ὂν καὶ μὴ ὄν, ἀλλ'
[4, 4]	καὶ λευκὸν καὶ οὐ λευκὸν	καὶ	ὂν καὶ οὐκ ὄν, καὶ
[4, 2]	οὐ κατὰ συμβεβηκός, ὁμοίως δὲ	καὶ	ὅπερ ὄν τι· ὥσθ' ὅσα
[4, 2]	ἕτερον καὶ ἀνόμοιον καὶ ἄνισον	καὶ	ὅσα ἄλλα λέγεται ἢ κατὰ
[4, 3]	αὐτῷ καὶ κατὰ τὸ αὐτό	(καὶ	ὅσα ἄλλα προσδιορισαίμεθ' ἄν, ἔστω
[4, 4]	ἡ ἀντικειμένη· εἰ δὲ ὁμοίως	καὶ	ὅσα ἀποφῆσαι φάναι, ἀνάγκη ἤτοι
[4, 6]	ἀλλὰ τὸ φαινόμενον ᾧ φαίνεται	καὶ	ὅτε φαίνεται καὶ ᾗ καὶ
[4, 2]	ὑπάρχοντα αὐτῷ ᾗ ὄν, δῆλον,	καὶ	ὅτι (οὐ μόνον τῶν οὐσιῶν
[4, 4]	τοῖς λέγουσι τὸν λόγον τοῦτον,	καὶ	ὅτι οὐκ ἀνάγκη ἢ φάναι
[4, 4]	ἔχει, καὶ ἔστι καὶ λευκὸν	καὶ	οὐ λευκὸν καὶ ὂν καὶ
[4, 7]	δῆλον. Ἔτι εἰς ἄπειρον βαδιεῖται,	καὶ	οὐ μόνον ἡμιόλια τὰ ὄντα
[4, 4]	ἐλέχθη, ὅτι ἓν πάντα ἔσται	καὶ	οὐ μόνον τὰ ἀντικείμενα. Εἰ
[4, 4]	οὔ, ἀποκριτέον τὸ ἓν σημαῖνον	καὶ	οὐ προσθετέον ὅτι καὶ λευκὸν
[4, 4]	ἔσται· ἅμα γὰρ ταῦτά τε	καὶ	(οὐ ταῦτα λέγει. Εἰ δὲ
[4, 2]	γνωρίσαι καὶ τὰ συμβεβηκότ' αὐτοῖς.	Καὶ	οὐ ταύτῃ ἁμαρτάνουσιν οἱ περὶ
[4, 2]	πρόσθεσις ἐν τούτοις ταὐτὸ δηλοῖ,	καὶ	οὐδὲν ἕτερον τὸ ἓν παρὰ
[4, 4]	ἂν εἴη, καὶ οὐχ ἅμα	καὶ	οὐκ ἀληθές. Εἰ δὲ ὁμοίως
[4, 4]	ταὐτὸν ἦν ὁμοίως καὶ ἄνθρωπος	καὶ	οὐκ ἄνθρωπος. Ἀλλ' ὅπερ ἐλέχθη,
[4, 4]	Εἰ γὰρ ἀληθὲς ὅτι ἄνθρωπος	καὶ	(οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι καὶ
[4, 4]	ἔστιν ἄνθρωπος, ὅτι ἐστὶν ἅμα	καὶ	οὐκ ἄνθρωπος, εἰ μὴ καὶ
[4, 4]	μυριάκις ἐστὶ τὸ αὐτὸ ἄνθρωπος	καὶ	(οὐκ ἄνθρωπος, οὐ προσαποκριτέον τῷ
[4, 4]	αἰτίου ὄντος ἔλεγχος ἂν εἴη	καὶ	οὐκ ἀπόδειξις. Ἀρχὴ δὲ πρὸς
[4, 4]	ἓν ἅπαντα ἔσται· συνώνυμα γάῤ.	Καὶ	οὐκ ἔσται εἶναι καὶ μὴ
[4, 4]	λέγειν, οὐ λέγει τε ταῦτα	καὶ	οὐκ ἔστιν οὐθέν (τὰ δὲ
[4, 4]	μηθὲν ὑπολαμβάνει ἀλλ' ὁμοίως οἴεται	καὶ	οὐκ οἴεται, τί ἂν διαφερόντως
[4, 4]	καὶ οὐ λευκὸν καὶ ὂν	καὶ	οὐκ ὄν, καὶ περὶ τὰς
[4, 5]	οὗτοι οἱ λόγοι ἅπαντες, ὥσπερ	καὶ	οὐσίαν μὴ εἶναι μηθενός, οὕτω
[4, 4]	καὶ (οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι	καὶ	οὔτ' ἄνθρωπος οὔτ' οὐκ ἄνθρωπος
[4, 7]	μὴ λόγου ἕνεκα λέγεται· ὥστε	καὶ	οὔτε ἀληθεύσει (τις οὔτ' οὐκ
[4, 7]	μεταξύ) εἰ δ' ἔστι μεταξύ,	καὶ	οὕτως εἴη ἄν τις εἰς
[4, 4]	καὶ τοῦτ' ἀληθὲς ἂν εἴη,	καὶ	οὐχ ἅμα καὶ οὐκ ἀληθές.
[4, 2]	(καὶ ὢν ἄνθρωπος καὶ ἄνθρωπος,	καὶ	οὐχ ἕτερόν τι δηλοῖ κατὰ
[4, 2]	ἓν καὶ μίαν τινὰ φύσιν	καὶ	οὐχ ὁμωνύμως ἀλλ' ὥσπερ καὶ
[4, 4]	ὅτι μάλιστα πάντα οὕτως ἔχει	καὶ	οὐχ οὕτως, ἀλλὰ τό γε
[4, 5]	τὰ ὄντα ἅμα οὕτω τε	καὶ	οὐχ οὕτως ἔχει. καὶ χαλεπώτατον
[4, 5]	αὐτὸ οὐδέποτε φησιν ἅμα οὕτω	καὶ	οὐχ οὕτως ἔχειν. Ἀλλ' οὐδὲ
[4, 4]	ὥστ' οὐκ ἂν πᾶν οὕτως	καὶ	οὐχ οὕτως ἔχοι· ἔτι εἰ
[4, 4]	(ὥστε οὐκ ἂν πᾶν οὕτως	καὶ	οὐχ οὕτως ἔχοι) Πρῶτον μὲν
[4, 4]	οὕτως λέγει, ἀλλ' οὕτως τε	καὶ	οὐχ οὕτως· καὶ πάλιν γε
[4, 5]	ἀνάγκης, οὐχ ἕξει οὕτω τε	καὶ	(οὐχ οὕτως. Ὅλως τ' εἴπερ
[4, 4]	οὕτως τε καὶ οὐχ οὕτως·	καὶ	πάλιν γε ταῦτα ἀπόφησιν ἄμφω,
[4, 4]	διαιροῦντα λέγειν, οἷον ὅτι (λευκὸν	καὶ	πάλιν ὅτι οὐ λευκόν, ἢ
[4, 8]	λέγων ποτὲ αὐτὸς οὐκ ἦν	καὶ	πάλιν οὐκ ἔσταἰ· εἰ δὲ
[4, 2]	ἐναντίων ἡ ἑτέρα συστοιχία στέρησις,	καὶ	πάντα ἀνάγεται εἰς τὸ ὂν
[4, 8]	γὰρ λέγων (ὅτι πάντ' ἀληθῆ	καὶ	πάντα ψευδῆ, καὶ χωρὶς λέγει
[4, 2]	ἀναγωγὴ ἡμῖν) (αἱ δ' ἀρχαὶ	καὶ	παντελῶς αἱ παρὰ τῶν ἄλλων
[4, 4]	τούτῳ ὅτι πάντες ἂν ἀληθεύοιεν	καὶ	πάντες ἂν ψεύδοιντο, καὶ αὐτὸς
[4, 5]	μελέων φύσις ἀνθρώποισιν (καὶ πᾶσιν	καὶ	παντί· τὸ γὰρ πλέον ἐστὶ
[4, 7]	τὸ μὴ ὂν ἔσται, ὥστε	καὶ	παρὰ γένεσιν καὶ φθορὰν μεταβολή
[4, 7]	ἀληθεύσει (τις οὔτ' οὐκ ἀληθεύσει,	καὶ	παρὰ τὸ ὂν καὶ τὸ
[4, 5]	εἶχον, δοκεῖν ἂν τούτους κάμνειν	καὶ	παραφρονεῖν τοὺς δ' ἄλλους οὔ·
[4, 5]	ὅπερ φρονέει, μελέων φύσις ἀνθρώποισιν	(καὶ	πᾶσιν καὶ παντί· τὸ γὰρ
[4, 5]	ἀκίνητός τις φύσις δεικτέον αὐτοῖς	καὶ	πειστέον (αὐτούς. Καίτοι γε συμβαίνει
[4, 2]	αὐτὴ θεωρητική, τῶν τε εἰρημένων	καὶ	περὶ προτέρου καὶ ὑστέρου, καὶ
[4, 4]	καὶ ὂν καὶ οὐκ ὄν,	καὶ	περὶ τὰς ἄλλας φάσεις καὶ
[4, 2]	τὸ πρῶτον ἕν, ὡσαύτως φατέον	καὶ	περὶ ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου καὶ
[4, 3]	ἐν τοῖς μαθήμασι καλουμένων ἀξιωμάτων	καὶ	περὶ τῆς οὐσίας. Φανερὸν δὴ
[4, 3]	τε τῆς ὅλης φύσεως σκοπεῖν	καὶ	περὶ τοῦ ὄντος. Ἐπεὶ δ'
[4, 4]	εἰπεῖν. Ἔστι δ' ἀποδεῖξαι ἐλεγκτικῶς	καὶ	περὶ τούτου ὅτι ἀδύνατον, ἂν
[4, 3]	τὸ ὂν ᾗ ὂν γνωρίζοντος	καὶ	περὶ τούτων ἐστὶν ἡ θεωρία.
[4, 2]	ἢ ποσαχῶς λέγεται; ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων.
[4, 3]	τῆς οὐσίας θεωροῦντος ᾗ πέφυκεν,	καὶ	περὶ τῶν συλλογιστικῶν ἀρχῶν ἐστὶν
[4, 5]	δὲ περὶ τοῦ μέλλοντος, ὥσπερ	καὶ	Πλάτων λέγει, οὐ δήπου ὁμοίως
[4, 2]	ἀναγόμενα φαίνεται εἰς τὸ ἓν	καὶ	πλῆθος (εἰλήφθω γὰρ ἡ ἀναγωγὴ
[4, 2]	μὴ ὄν, καὶ εἰς ἓν	καὶ	πλῆθος, οἷον στάσις τοῦ ἑνὸς
[4, 2]	δὲ τῶν ἐναντίων τὸ ἓν	(καὶ	πλῆθος. Ταῦτα δὲ μιᾶς ἐπιστήμης,
[4, 2]	καὶ τἀληθές. Ἀλλ' ὅμως εἰ	καὶ	πολλαχῶς λέγεται τὸ ἕν, πρὸς
[4, 5]	δ' ἄλλους οὔ· ἔτι δὲ	καὶ	πολλοῖς τῶν ἄλλων ζῴων τἀναντία
[4, 5]	φαίνεται ἢ οἷα τοῖς ἐγγύθεν,	καὶ	πότερον οἷα τοῖς ὑγιαίνουσιν ἢ
[4, 2]	οὐδ' ἂν ὁμοίως ὑπολάβωμεν, ἀλλὰ	καὶ	πρὸ ἔργου μᾶλλον) ταὐτὸ γὰρ
[4, 2]	καὶ ταῦτα καὶ καθ' αὑτοὺς	καὶ	πρὸς ἀλλήλους ὑπάρχει τοῖς ἀριθμοῖς
[4, 4]	ἀλλήλους, κατὰ δὲ τὴν ἀλήθειαν	καὶ	πρὸς αὑτόν· (οὐθὲν γὰρ ἐνδέχεται
[4, 6]	ἀνάγκη πρός τι ποιεῖν (ἅπαντα	καὶ	πρὸς δόξαν καὶ αἴσθησιν, ὥστ'
[4, 5]	ᾤετο οὐδ' ἅπαξ. Ἡμεῖς δὲ	καὶ	πρὸς τοῦτον τὸν λόγον ἐροῦμεν
[4, 5]	κατεψηφίσαντο. Ἔτι δὲ δῆλον ὅτι	καὶ	πρὸς τούτους ταὐτὰ τοῖς πάλαι
[4, 4]	δ' ἂν εἴη ἕν, ὥσπερ	καὶ	πρότερον εἴρηται, καὶ ταὐτὸν ἔσται
[4, 4]	πάλιν τὸ αὐτὸ ἐροῦμεν ὅπερ	καὶ	πρότερον ἐλέχθη, ὅτι ἓν πάντα
[4, 2]	καὶ γὰρ αὕτη ἔχει μέρη,	καὶ	πρώτη τις καὶ δευτέρα ἔστιν
[4, 4]	ἀρχάς, σημαῖνόν τι τὸ ὄνομα	καὶ	σημαῖνον ἕν· οὐ δὴ ἐνδέχεται
[4, 2]	Σημεῖον δέ· οἱ γὰρ διαλεκτικοὶ	καὶ	σοφισταὶ τὸ αὐτὸ μὲν ὑποδύονται
[4, 2]	ὑπάρχει τοῖς ἀριθμοῖς (ὁμοίως δὲ	καὶ	στερεῷ καὶ ἀκινήτῳ καὶ κινουμένῳ
[4, 2]	ἑνὶ ἀντίκειται πλῆθος ἀπόφασιν δὲ	καὶ	στέρησιν μιᾶς ἐστὶ θεωρῆσαι διὰ
[4, 2]	ὁ ἐπισκεψόμενος εἰ ταὐτὸ Σωκράτης	καὶ	Σωκράτης καθήμενος, ἢ εἰ ἓν
[4, 2]	πρὸς τὸ πρῶτον τἆλλα λεχθήσεται	καὶ	τὰ ἐναντία ὁμοίως, (καὶ διὰ
[4, 8]	Διωρισμένων δὲ τούτων φανερὸν ὅτι	καὶ	τὰ μοναχῶς (λεγόμενα καὶ κατὰ
[4, 5]	οὖν ὅτι, εἰ ἀμφότεραι φρονήσεις,	καὶ	τὰ ὄντα ἅμα οὕτω τε
[4, 2]	καθ' ἕν. Δῆλον οὖν ὅτι	καὶ	τὰ ὄντα μιᾶς θεωρῆσαι ᾗ
[4, 1]	ταύτας τὰς ἀρχὰς ἐζήτουν, ἀνάγκη	καὶ	τὰ (στοιχεῖα τοῦ ὄντος εἶναι
[4, 2]	ἐπιστήμης καὶ τί ἐστι γνωρίσαι	καὶ	τὰ συμβεβηκότ' αὐτοῖς. Καὶ οὐ
[4, 1]	θεωρεῖ τὸ ὂν ᾗ ὂν	καὶ	τὰ τούτῳ ὑπάρχοντα καθ' αὑτό.
[4, 4]	φήσαιμεν εἶναι τὰ δύο ἄρτια	καὶ	τὰ τρία, οὐδ' ὁμοίως διέψευσται
[4, 2]	τὸ ὂν ᾗ ὂν θεωρῆσαι	καὶ	τὰ ὑπάρχοντα αὐτῷ ᾗ ὄν,
[4, 5]	τὰ δοκοῦντα πάντα ἐστὶν ἀληθῆ	καὶ	τὰ φαινόμενα, ἀνάγκη εἶναι πάντα
[4, 5]	πότερον τηλικαῦτά ἐστι (τὰ μεγέθη	καὶ	τὰ χρώματα τοιαῦτα οἷα τοῖς
[4, 2]	εἴτε μή, ὥσπερ ἴσως ἔχει	καὶ	τἀληθές. Ἀλλ' ὅμως εἰ καὶ
[4, 2]	φιλίαν καὶ νεῖκος. Πάντα δὲ	καὶ	τἆλλα ἀναγόμενα φαίνεται εἰς τὸ
[4, 4]	καὶ οὐκ ἄνθρωπος, εἰ μὴ	καὶ	τἆλλα ὅσα συμβέβηκε προσαποκριτέον, ὅσα
[4, 6]	καταφάναι καὶ ἀποφάναι ἀληθῶς, ἀδύνατον	καὶ	τἀναντία ὑπάρχειν ἅμα, ἀλλ' ἢ
[4, 5]	μὲν τοῦ ἅμα τὰς ἀντιφάσεις	καὶ	τἀναντία ὑπάρχειν ὁρῶσιν ἐκ ταὐτοῦ
[4, 2]	δ' ἑνὶ πλῆθος ἀντίκειται) ὥστε	καὶ	τἀντικείμενα τοῖς εἰρημένοις, τό τε
[4, 2]	οὐσιῶν ἂν δέοι τὰς ἀρχὰς	καὶ	τὰς αἰτίας ἔχειν τὸν φιλόσοφον.
[4, 1]	ἐπιστημῶν. Ἐπεὶ δὲ τὰς ἀρχὰς	καὶ	τὰς ἀκροτάτας αἰτίας ζητοῦμεν, δῆλον
[4, 4]	Ἐὰν δὲ προστιθῇ ἐρωτῶντος ἁπλῶς	καὶ	τὰς ἀποφάσεις, οὐκ ἀποκρίνεται (τὸ
[4, 2]	ᾗ ὂν ἔστι τινὰ ἴδια,	καὶ	ταῦτ' ἐστὶ περὶ ὧν τοῦ
[4, 8]	τούτων, (ὥστ' εἴπερ ἀδύνατα ἐκεῖνα,	καὶ	ταῦτα ἀδύνατον εἶναι. Ἔτι δὲ
[4, 5]	οὗτοι τοιαύτας ἔχουσι τὰς δόξας	καὶ	ταῦτα ἀποφαίνονται περὶ τῆς ἀληθείας,
[4, 2]	ἀρτιότης, συμμετρία ἰσότης, ὑπεροχὴ ἔλλειψις,	καὶ	ταῦτα καὶ καθ' αὑτοὺς καὶ
[4, 2]	ἐπειδὴ πολλαχῶς τὸ ἓν λέγεται,	καὶ	ταῦτα πολλαχῶς μὲν λεχθήσεται, ὅμως
[4, 3]	αὐτῷ τἀναντία προσδιωρίσθω δ' ἡμῖν	καὶ	ταύτῃ τῇ προτάσει τὰ εἰωθότἀ,
[4, 6]	εἶναι οὗτοι· ἀρχὴν γὰρ ζητοῦσι,	καὶ	ταύτην (δι' ἀποδείξεως λαμβάνειν, ἐπεὶ
[4, 2]	ὂν ἢ τὸ ἓν καθόλου	καὶ	ταὐτὸ ἐπὶ πάντων ἢ (χωριστόν,
[4, 4]	ἕν, ὥσπερ καὶ πρότερον εἴρηται,	καὶ	ταὐτὸν ἔσται καὶ ἄνθρωπος καὶ
[4, 4]	μὲν οὖν ἡ κατάφασις, ἀνάγκη	καὶ	τὴν ἀπόφασιν· (εἰ δὲ μὴ
[4, 7]	ἀποφῆσαι τοῦτο πρὸς τὴν φάσιν	καὶ	τὴν ἀπόφασιν, καὶ τοῦτ' ἔσται
[4, 2]	τοῦ πλήθους· τὰ δ' ὄντα	καὶ	τὴν (οὐσίαν ὁμολογοῦσιν ἐξ ἐναντίων
[4, 2]	ἐλέχθη) ὅτι μιᾶς περὶ τούτων	καὶ	τῆς οὐσίας ἐστὶ λόγον ἔχειν
[4, 3]	Φανερὸν δὴ ὅτι μιᾶς τε	καὶ	τῆς τοῦ φιλοσόφου καὶ ἡ
[4, 2]	δῆλον ὡς ἐκείνης τῆς ἐπιστήμης	καὶ	τί ἐστι γνωρίσαι καὶ τὰ
[4, 6]	ἀληθεῖς ἅμα τὰς ἀντικειμένας φάσεις,	καὶ	τί συμβαίνει τοῖς οὕτω (λέγουσι,
[4, 4]	γιγνώσκειν τίνων δεῖ ζητεῖν ἀπόδειξιν	καὶ	τίνων οὐ δεῖ· ὅλως μὲν
[4, 4]	εἴπερ καὶ τὸ λευκὸν εἶναι	καὶ	τὸ ἄνθρωπον εἶναι ἕτερον· πολὺ
[4, 4]	τὸ μουσικὸν καὶ τὸ λευκὸν	καὶ	τὸ ἄνθρωπος ἓν ἐσήμαινεν, ~ὥστε
[4, 4]	δ' ἐλεγκτικῶς ἀποδεῖξαι λέγω διαφέρειν	καὶ	τὸ ἀποδεῖξαι, ὅτι ἀποδεικνύων μὲν
[4, 6]	τὸ δοξάζον (εἰ ταὐτὸ ἄνθρωπος	καὶ	τὸ δοξαζόμενον, οὐκ ἔσται ἄνθρωπος
[4, 2]	εὐθὺς γένη ἔχον τὸ ὂν	(καὶ	τὸ ἕν) διὸ καὶ αἱ
[4, 2]	κατὰ ταῦτα ἢ κατὰ πλῆθος	καὶ	τὸ ἕν, (τῆς εἰρημένης γνωρίζειν
[4, 2]	εἰδῶν. Εἰ δὴ τὸ ὂν	καὶ	τὸ ἓν ταὐτὸν καὶ μία
[4, 8]	ἀντιφάσεως ψεῦδός ἐστιν. Συμβαίνει δὴ	καὶ	τὸ θρυλούμενον πᾶσι τοῖς τοιούτοις
[4, 2]	τὸ δ' ὅτι δεκτικὸν αὐτῆς,	(καὶ	τὸ ἰατρικὸν πρὸς ἰατρικήν (τὸ
[4, 4]	ἀνθρώπῳ εἶναι ἕτερον σημαίνει, εἴπερ	καὶ	τὸ λευκὸν εἶναι καὶ τὸ
[4, 4]	οὕτω γε κἂν τὸ μουσικὸν	καὶ	τὸ λευκὸν καὶ τὸ ἄνθρωπος
[4, 4]	ὥστε σημαίνειν ἕτερον. Εἰ δὲ	καὶ	(τὸ λευκὸν φήσει τὸ αὐτὸ
[4, 4]	οὐ βέλτιον. Εἰ δὲ τοῦτο,	καὶ	τὸ μὲν ἄνθρωπον τὸ δ'
[4, 4]	ἄνθρωπον τὸ δ' οὐκ ἄνθρωπον	(καὶ	τὸ μὲν γλυκὺ τὸ δ'
[4, 4]	μὴ σημαίνει ἕτερον τὸ ἄνθρωπος	καὶ	τὸ μὴ ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι
[4, 4]	ἄνθρωπον· (τὸ γὰρ ἀνθρώπῳ εἶναι	καὶ	τὸ μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι ἕτερον
[4, 4]	τὸ μὴ ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι	καὶ	τὸ μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ τοῦ
[4, 2]	πάντα ἀνάγεται εἰς τὸ ὂν	καὶ	τὸ μὴ ὄν, καὶ εἰς
[4, 2]	τινὸς (ἀποφάσεις ἢ οὐσίας· διὸ	καὶ	τὸ μὴ ὂν εἶναι μὴ
[4, 7]	ἀληθεύσει, καὶ παρὰ τὸ ὂν	καὶ	τὸ μὴ ὂν ἔσται, ὥστε
[4, 7]	τὸ δὲ τὸ ὂν εἶναι	καὶ	τὸ μὴ ὂν μὴ εἶναι
[4, 2]	ληψόμεθα λεγόμενα τούτοις, (οὕτω δὲ	καὶ	τὸ ὂν λέγεται πολλαχῶς μὲν
[4, 4]	γὰρ ἀνάγκη συμβεβηκέναι φάσκειν αὐτοῖς,	καὶ	τὸ ὅπερ ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ
[4, 5]	καὶ γὰρ οὗτος τὸ κενὸν	καὶ	τὸ πλῆρες ὁμοίως καθ' ὁτιοῦν
[4, 8]	ὃ ἀεὶ κινεῖ τὰ κινούμενα,	καὶ	τὸ πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον αὐτό.
[4, 4]	συμβεβηκός· τούτῳ γὰρ διώρισται οὐσία	καὶ	τὸ συμβεβηκός· τὸ γὰρ λευκὸν
[4, 4]	ἀναιροῦσιν οἱ τοῦτο λέγοντες οὐσίαν	καὶ	τὸ τί ἦν εἶναι. Πάντα
[4, 2]	καὶ οὐχ ὁμωνύμως ἀλλ' ὥσπερ	καὶ	τὸ (ὑγιεινὸν ἅπαν πρὸς ὑγίειαν,
[4, 5]	μετέφυν, τόσον ἄρ σφισιν αἰεὶ	καὶ	τὸ φρονεῖν ἀλλοῖα παρίστατο. Παρμενίδης
[4, 4]	γὰρ τὸ αὐτὸ καὶ τριήρης	καὶ	τοῖχος καὶ ἄνθρωπος, εἰ κατὰ
[4, 8]	μὲν γὰρ πάντα ἀληθῆ λέγων	καὶ	τὸν ἐναντίον αὑτοῦ λόγον ἀληθῆ
[4, 5]	οἷα ἂν ὑπολάβωσιν. ~Φασὶ δὲ	καὶ	τὸν Ὅμηρον ταύτην ἔχοντα φαίνεσθαι
[4, 3]	βεβαιοτάτας ἀρχὰς (τοῦ πράγματος, ὥστε	καὶ	τὸν περὶ τῶν ὄντων ᾗ
[4, 2]	ἐν τῇ ἐκλογῇ τῶν ἐναντίων.	Καὶ	τοσαῦτα μέρη φιλοσοφίας ἔστιν ὅσαι
[4, 5]	καὶ ἰδίου ἢ τοῦ πλησίον	καὶ	τοῦ αὑτῆς, ἀλλὰ περὶ μὲν
[4, 5]	ἀποβάλλον ἔχει τι τοῦ ἀποβαλλομένου,	καὶ	τοῦ γιγνομένου ἤδη ἀνάγκη τι
[4, 5]	τοῦ ἐν τῇ φωνῇ λόγου	καὶ	τοῦ ἐν τοῖς ὀνόμασιν. Ἐλήλυθε
[4, 4]	τι ἔστι βεβαιότερον καὶ ἀληθινώτερον,	καὶ	τοῦ λόγου ἀπηλλαγμένοι ἂν εἴημεν
[4, 2]	πάσας θεωρεῖ τὰς φωνάς· διὸ	καὶ	τοῦ ὄντος ᾗ ὂν ὅσα
[4, 2]	οὖν τοῦ ἑνὸς ᾗ ἓν	καὶ	τοῦ ὄντος ᾗ ὂν ταῦτα
[4, 2]	περ τοῦ ἑνὸς εἴδη, τοσαῦτα	καὶ	τοῦ ὄντος· περὶ ὧν τὸ
[4, 3]	Ὅτι μὲν οὖν τοῦ φιλοσόφου,	καὶ	τοῦ περὶ πάσης τῆς οὐσίας
[4, 3]	ὄντος ἡ φύσις) (τοῦ καθόλου	καὶ	τοῦ περὶ τὴν πρώτην οὐσίαν
[4, 5]	(πολλοὶ γὰρ (τἀναντία ὑπολαμβάνουσιν ἀλλήλοις,	καὶ	τοὺς μὴ ταὐτὰ δοξάζοντας ἑαυτοῖς
[4, 5]	κεῖσθαι ἀλλοφρονέοντα, ὡς φρονοῦντας μὲν	καὶ	τοὺς παραφρονοῦντας ἀλλ' οὐ ταὐτά.
[4, 4]	πως ἔχοι ἂν τὰ ὄντα,	καὶ	τοῦτ' ἀληθὲς ἂν εἴη, καὶ
[4, 7]	τὴν φάσιν καὶ τὴν ἀπόφασιν,	καὶ	τοῦτ' ἔσται τι· ἡ (γὰρ
[4, 4]	τῶν ἀρχῶν πασῶν. Ἀξιοῦσι δὴ	καὶ	τοῦτο ἀποδεικνύναι τινὲς δι' ἀπαιδευσίαν·
[4, 4]	δ' οἷον τὸ λευκὸν μουσικὸν	καὶ	τοῦτο λευκὸν (ὅτι ἄμφω τῷ
[4, 5]	ὑφ' οὗ γεννᾶται ἀναγκαῖον εἶναι,	καὶ	τοῦτο μὴ ἰέναι εἰς ἄπειρον.
[4, 4]	ἔσται καὶ ἄνθρωπος καὶ θεὸς	καὶ	τριήρης (καὶ αἱ ἀντιφάσεις αὐτῶν
[4, 4]	ἕν. Ἔσται γὰρ τὸ αὐτὸ	καὶ	τριήρης καὶ τοῖχος καὶ ἄνθρωπος,
[4, 2]	(ἔχοντι ἔστιν ἕτερα ἴδια) οὕτω	καὶ	τῷ ὄντι ᾗ ὂν ἔστι
[4, 3]	ἐσχάτην δόξαν· φύσει γὰρ ἀρχὴ	καὶ	τῶν ἄλλων ἀξιωμάτων αὕτη πάντων.
[4, 2]	εἴδους, καὶ ὅλου καὶ μέρους	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 2]	οἷον περὶ ταὐτοῦ καὶ ὁμοίου	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων. Σχεδὸν
[4, 5]	γὰρ καὶ Ἐμπεδοκλῆς καὶ Δημόκριτος	καὶ	τῶν ἄλλων ὡς ἔπος εἰπεῖν
[4, 2]	καὶ περὶ ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου	καὶ	τῶν ἐναντίων ἔχειν· ὥστε διελόμενον
[4, 6]	φαίνεσθαι τῇ δὲ γεύσει μή,	καὶ	τῶν ὀφθαλμῶν δυοῖν ὄντοιν μὴ
[4, 4]	δὲ τῷ λόγῳ τούτῳ πολλοὶ	καὶ	τῶν περὶ φύσεως. Ἡμεῖς δὲ
[4, 2]	ἐπιστήμης ἐστὶ θεωρῆσαι μιᾶς ἀλλὰ	καὶ	τῶν πρὸς μίαν λεγομένων φύσιν·
[4, 6]	Εἰσὶ δέ τινες οἳ ἀποροῦσι	καὶ	τῶν ταῦτα πεπεισμένων καὶ τῶν
[4, 6]	ἀποροῦσι καὶ τῶν ταῦτα πεπεισμένων	καὶ	τῶν τοὺς λόγους τούτους μόνον
[4, 2]	μὴ ὄν φαμεν. Καθάπερ οὖν	καὶ	τῶν ὑγιεινῶν ἁπάντων μία ἐπιστήμη
[4, 2]	(οὐ μόνον τῶν οὐσιῶν ἀλλὰ	καὶ	τῶν ὑπαρχόντων ἡ αὐτὴ θεωρητική,
[4, 6]	τῷ λόγῳ ζητοῦσιν, ἅμα δὲ	καὶ	ὑπέχειν λόγον ἀξιοῦσιν, ὅτι οὐ
[4, 2]	ἐστίν, ἐν δὲ τῇ στερήσει	καὶ	ὑποκειμένη τις φύσις γίγνεται καθ'
[4, 4]	γὰρ ἐξ ἴσου ἅπαντα ζητεῖ	καὶ	ὑπολαμβάνει, ὅταν οἰηθεὶς βέλτιον εἶναι
[4, 3]	ἀναγκαῖον, ἅ τις λέγει, ταῦτα	καὶ	ὑπολαμβάνειν· εἰ δὲ μὴ ἐνδέχεται
[4, 4]	αὐτὸ εἶναι καὶ μὴ εἶναι,	(καὶ	ὑπολαμβάνειν οὕτως. Χρῶνται δὲ τῷ
[4, 2]	τε εἰρημένων καὶ περὶ προτέρου	καὶ	ὑστέρου, καὶ γένους καὶ εἴδους,
[4, 5]	εἰ γίγνεται, ἐξ οὗ γίγνεται	καὶ	ὑφ' οὗ γεννᾶται ἀναγκαῖον εἶναι,
[4, 4]	ἀποφῆσαι καὶ καθ' ὅσων ἀποφῆσαι	καὶ	φῆσαι, ἢ κατὰ μὲν ὧν
[4, 7]	ἔσται, ὥστε καὶ παρὰ γένεσιν	καὶ	φθορὰν μεταβολή τις ἔσται. Ἔτι
[4, 5]	εἰσὶν οἱ μάλιστα ζητοῦντες αὐτὸ	καὶ	φιλοῦντες οὗτοι τοιαύτας ἔχουσι τὰς
[4, 6]	τὰ ὄντα πρός τι. Διὸ	καὶ	φυλακτέον τοῖς τὴν βίαν ἐν
[4, 5]	τε καὶ οὐχ οὕτως ἔχει.	καὶ	χαλεπώτατον τὸ συμβαῖνόν ἐστιν· εἰ
[4, 4]	ἅπαντα, ἀλλὰ περὶ τὸ ἄμεινον	καὶ	χεῖρον. Εἰ δὲ μὴ ἐπιστάμενοι
[4, 3]	τινὶ χωρὶς ἰδίᾳ τῶν ἄλλων.	Καὶ	χρῶνται μὲν πάντες, ὅτι τοῦ
[4, 8]	πάντ' ἀληθῆ καὶ πάντα ψευδῆ,	καὶ	χωρὶς λέγει τῶν λόγων ἑκάτερον
[4, 8]	συμβαίνει αὐτοῖς αἰτεῖσθαι λόγους ἀληθεῖς	καὶ	ψευδεῖς· ὁ γὰρ λέγων τὸν
[4, 8]	ἠρεμεῖ πάντα, ἀεὶ ταὐτὰ ἀληθῆ	καὶ	(ψευδῆ ἔσται, φαίνεται δὲ τοῦτο
[4, 5]	ἀνάγκη εἶναι πάντα ἅμα ἀληθῆ	καὶ	ψευδῆ (πολλοὶ γὰρ (τἀναντία ὑπολαμβάνουσιν
[4, 4]	ἀληθές. Εἰ δὲ ὁμοίως ἅπαντες	καὶ	ψεύδονται καὶ ἀληθῆ λέγουσιν, οὔτε
[4, 7]	μὲν ὁρισαμένοις τί τὸ ἀληθὲς	καὶ	ψεῦδος. Τὸ μὲν γὰρ λέγειν
[4, 2]	καὶ ἄρτιον, οἱ δὲ θερμὸν	καὶ	ψυχρόν, οἱ δὲ πέρας καὶ
[4, 2]	γὰρ εἷς ἄνθρωπος καὶ ἄνθρωπος,	(καὶ	ὢν ἄνθρωπος καὶ ἄνθρωπος, καὶ
[4, 6]	καὶ ὅτε φαίνεται καὶ ᾗ	καὶ	ὥς. Ἂν δ' ὑπέχωσι μὲν
[4, 4]	συμβεβηκὸς λεχθήσεται. Ἔσται ἄρα τι	καὶ	ὣς οὐσίαν σημαῖνον. Εἰ δὲ
[4, 6]	καὶ (κατὰ τὸ αὐτὸ αἰσθήσει	καὶ	ὡσαύτως καὶ ἐν τῷ αὐτῷ
[4, 6]	ἀληθὲς τοῦτο ἀλλὰ τούτῳ ἀληθές.	Καὶ	ὥσπερ δὴ πρότερον εἴρηται, ἀνάγκη
[4, 1]	θεωροῦσι τὸ συμβεβηκός, οἷον αἱ	μαθηματικαὶ	τῶν ἐπιστημῶν. Ἐπεὶ δὲ τὰς
[4, 6]	πρός γε τοὺς διὰ τὰς	πάλαι	εἰρημένας αἰτίας τὸ φαινόμενον φάσκοντας
[4, 5]	καὶ πρὸς τούτους ταὐτὰ τοῖς	πάλαι	λεχθεῖσιν ἐροῦμεν· ὅτι (γὰρ ἔστιν
[4, 2]	καὶ δευτέρα ἔστιν ἐπιστήμη καὶ	ἄλλαι	ἐφεξῆς ἐν τοῖς μαθήμασιν. ~Ἐπεὶ
[4, 7]	αὕτη ἡ δόξα ὥσπερ καὶ	ἄλλαι	τῶν παραδόξων· ὅταν γὰρ λύειν
[4, 2]	τὸ ἕν) διὸ καὶ αἱ	ἐπιστῆμαι	ἀκολουθήσουσι τούτοις. Ἔστι γὰρ ὁ
[4, 2]	ἀλλ' οὐχ ᾗ ἀριθμοὶ ἢ	γραμμαὶ	ἢ πῦρ, δῆλον ὡς ἐκείνης
[4, 4]	δὲ ὁμοίως καὶ ὅσα ἀποφῆσαι	φάναι,	ἀνάγκη ἤτοι ἀληθὲς διαιροῦντα λέγειν,
[4, 8]	ἀληθές. Ἔτι εἰ πᾶν ἢ	φάναι	ἢ ἀποφάναι ἀναγκαῖον, ἀδύνατον ἀμφότερα
[4, 4]	καὶ ὅτι οὐκ ἀνάγκη ἢ	φάναι	ἢ ἀποφάναι. Εἰ γὰρ ἀληθὲς
[4, 7]	εἶναι οὐθέν, ἀλλ' ἀνάγκη ἢ	φάναι	ἢ ἀποφάναι ἓν καθ' ἑνὸς
[4, 8]	δὲ μηθὲν ἄλλο τὸ ἀληθὲς	φάναι	ἢ ἀποφάναι ψεῦδός ἐστιν, ἀδύνατον
[4, 4]	ἂν εἴη τὸ αὐτὸ ἅμα	φάναι	καὶ ἀποφάναι ἀληθῶς. (Ἀλλ' ἴσως
[4, 5]	καὶ μὴ εἶναι ἠρεμεῖν μᾶλλον	φάναι	πάντα ἢ κινεῖσθαι· οὐ γὰρ
[4, 6]	γένους· εἰ οὖν ἀδύνατον ἅμα	καταφάναι	καὶ ἀποφάναι ἀληθῶς, ἀδύνατον καὶ
[4, 6]	οὖν ἀδύνατον ἅμα καταφάναι καὶ	ἀποφάναι	ἀληθῶς, ἀδύνατον καὶ τἀναντία ὑπάρχειν
[4, 4]	τὸ αὐτὸ ἅμα φάναι καὶ	ἀποφάναι	ἀληθῶς. (Ἀλλ' ἴσως φαῖεν ἂν
[4, 8]	εἰ πᾶν ἢ φάναι ἢ	ἀποφάναι	ἀναγκαῖον, ἀδύνατον ἀμφότερα ψευδῆ εἶναι·
[4, 4]	οὐκ ἀνάγκη ἢ φάναι ἢ	ἀποφάναι.	Εἰ γὰρ ἀληθὲς ὅτι ἄνθρωπος
[4, 7]	ἀλλ' ἀνάγκη ἢ φάναι ἢ	ἀποφάναι	ἓν καθ' ἑνὸς ὁτιοῦν. (Δῆλον
[4, 8]	ἄλλο τὸ ἀληθὲς φάναι ἢ	ἀποφάναι	ψεῦδός ἐστιν, ἀδύνατον (πάντα ψευδῆ
[4, 4]	κατηγορίαν. (Ἀνάγκη ἄρα εἰς ἄπειρον	ἰέναι.	Ἀλλ' ἀδύνατον· οὐδὲ γὰρ πλείω
[4, 5]	ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ τοῦτο μὴ	ἰέναι	εἰς ἄπειρον. Ἀλλὰ ταῦτα παρέντες
[4, 4]	ἦν εἶναι. Πάντα γὰρ ἀνάγκη	συμβεβηκέναι	φάσκειν αὐτοῖς, καὶ τὸ ὅπερ
[4, 1]	ὄν, ἀλλὰ μέρος αὐτοῦ τι	ἀποτεμόμεναι	(περὶ τούτου θεωροῦσι τὸ συμβεβηκός,
[4, 4]	περὶ πάσας, αὗται ἂν εἶεν	ὁμολογούμεναι·	εἰ δὲ περὶ πάσας, πάλιν
[4, 5]	τῷ αὐτῷ ποταμῷ οὐκ ἔστιν	ἐμβῆναι·	αὐτὸς (γὰρ ᾤετο οὐδ' ἅπαξ.
[4, 3]	δ' ἀρχὴ πασῶν περὶ ἣν	διαψευσθῆναι	ἀδύνατον· γνωριμωτάτην τε γὰρ ἀναγκαῖον
[4, 5]	τὸ δὲ τὰ ὑποκείμενα μὴ	εἶναι,	ἃ ποιεῖ τὴν αἴσθησιν, καὶ
[4, 6]	βεβαιοτάτη δόξα πασῶν τὸ μὴ	εἶναι	ἀληθεῖς ἅμα τὰς ἀντικειμένας φάσεις,
[4, 5]	Δημόκριτός γέ φησιν ἤτοι οὐθὲν	εἶναι	ἀληθὲς ἢ ἡμῖν γ' ἄδηλον.
[4, 7]	καὶ τὸ μὴ ὂν μὴ	εἶναι	ἀληθές, ὥστε καὶ ὁ λέγων
[4, 6]	ὁ λέγων ἅπαντα τὰ (φαινόμενα	εἶναι	ἀληθῆ ἅπαντα ποιεῖ τὰ ὄντα
[4, 8]	οὐχὶ εἶναί τι ἢ μὴ	εἶναι	ἀλλὰ σημαίνειν τι, ὥστε ἐξ
[4, 5]	μὲν τὴν αἴσθησιν, ταύτην δ'	εἶναι	ἀλλοίωσιν, τὸ φαινόμενον κατὰ τὴν
[4, 8]	ψεῦδός ἐστιν, ἀδύνατον (πάντα ψευδῆ	εἶναι·	ἀνάγκη γὰρ τῆς ἀντιφάσεως θάτερον
[4, 4]	αὐτὸ ἄνθρωπον εἶναι καὶ μὴ	εἶναι	ἄνθρωπον. Ὁ δ' αὐτὸς λόγος
[4, 4]	εἶναι, τὸ ἀδύνατον εἶναι μὴ	εἶναι	(ἄνθρωπον) οὐκ ἄρα ἐνδέχεται ἅμα
[4, 4]	λόγος καὶ ἐπὶ τοῦ μὴ	εἶναι	ἄνθρωπον· (τὸ γὰρ ἀνθρώπῳ εἶναι
[4, 4]	αὐτὸ ἅμα εἶναι καὶ μὴ	εἶναι	ἄνθρωπον τὸ ὄνομα, ἀλλὰ τὸ
[4, 4]	ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ ὅπερ μὴ	εἶναι	ἀνθρώπῳ, ἄλλο ἔσται, ὥστ' ἀναγκαῖον
[4, 4]	μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ μὴ	εἶναι	ἀνθρώπῳ (καίτοι αὗται ἀποφάσεις τούτου)
[4, 4]	δῆλον ὅτι καὶ τὸ μὴ	εἶναι	ἀνθρώπῳ τοῦ εἶναι ἀνθρώπῳ, ὥστ'
[4, 4]	τὸ μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ τοῦ	εἶναι	ἀνθρώπῳ, ὥστ' ἔσται τὸ ἀνθρώπω
[4, 7]	λέγων πάντα εἶναι καὶ μὴ	εἶναι,	ἅπαντα ἀληθῆ ποιεῖν, ὁ δ'
[4, 4]	ἂν βαδίζοι, ὥστε μηδ' οὕτως	εἶναι	ἀπόδειξιν) (εἰ δέ τινων μὴ
[4, 7]	οὐθὲν ἄλλο ἀποπέφηκεν ἢ τὸ	εἶναι·	ἀπόφασις δὲ τὸ μὴ εἶναι.
[4, 7]	ἐκ τοῦ σημαίνειν τι ἀναγκαῖον	εἶναι	αὐτούς· ὁ γὰρ λόγος οὗ
[4, 4]	ὅτι οὐκ ἄλλο τι τὸ	εἶναι	αὐτῷ. Εἰ δ' ἔσται αὐτῷ
[4, 4]	δόξα, καὶ εἰ τὸ μὴ	εἶναι	βέβαιόν τι καὶ γνώριμον, γνωριμωτέρα
[4, 5]	τοῦ σώματος μεταβαλόντος ὁτὲ μὲν	εἶναι	γλυκὺς ὁτὲ δὲ οὐ γλυκύς·
[4, 4]	ἄνθρωπος, τοῦτ' ἔσται τὸ ἀνθρώπῳ	εἶναι	(διαφέρει δ' οὐθὲν οὐδ' εἰ
[4, 4]	ἀληθὲς εἰπεῖν ὅτι ἄνθρωπος, ζῷον	εἶναι	δίπουν (τοῦτο γὰρ ἦν ὃ
[4, 4]	εἶναι ἢ ζῴῳ εἶναι μὴ	εἶναι.	Εἰ γὰρ ἔσται τι ὅπερ
[4, 4]	εἶναι σημαίνειν ὅπερ ἀνθρώπῳ μὴ	εἶναι,	εἰ τὸ ἄνθρωπος σημαίνει μὴ
[4, 4]	οὐκ ἄρα ἐνδέχεται ἅμα ἀληθὲς	εἶναι	εἰπεῖν τὸ αὐτὸ ἄνθρωπον εἶναι
[4, 4]	μὲν γὰρ ἁπάντων ἀδύνατον ἀπόδειξιν	εἶναι	(εἰς ἄπειρον γὰρ ἂν βαδίζοι,
[4, 5]	ἄμφω ἢ εἶναι ἢ μὴ	εἶναι·	εἴτε γὰρ τὰ δοκοῦντα πάντα
[4, 7]	εἶναι· ἀπόφασις δὲ τὸ μὴ	εἶναι.	Ἐλήλυθε δ' ἐνίοις αὕτη ἡ
[4, 4]	ἔσται. Τοῦτο γὰρ σημαίνει τὸ	εἶναι	ἕν, τὸ ὡς λώπιον καὶ
[4, 4]	τὸ ἀνθρώπω (εἶναι μὴ ἀνθρώπῳ	εἶναι·	ἓν γὰρ ἔσται. Τοῦτο γὰρ
[4, 4]	τῷ Σωκράτει, οὐκ ἐνδέχεται ἄπειρα	εἶναι	ἐπὶ τὸ ἄνω, οἷον τῷ
[4, 4]	λευκὸν εἶναι καὶ τὸ ἄνθρωπον	εἶναι	ἕτερον· πολὺ γὰρ ἀντίκειται ἐκεῖνο
[4, 4]	εἶναι καὶ τὸ μὴ ἀνθρώπῳ	εἶναι	ἕτερον σημαίνει, εἴπερ καὶ τὸ
[4, 8]	ἀδύνατα ἐκεῖνα, καὶ ταῦτα ἀδύνατον	εἶναι.	Ἔτι δὲ φανερῶς ἀντιφάσεις εἰσὶν
[4, 7]	οὔτε τὸ ὂν λέγεται μὴ	εἶναι	ἢ εἶναι οὔτε τὸ μὴ
[4, 4]	αὐτοῖς, καὶ τὸ ὅπερ ἀνθρώπῳ	εἶναι	ἢ ζῴῳ εἶναι μὴ εἶναι.
[4, 7]	ἀληθές, ὥστε καὶ ὁ λέγων	εἶναι	ἢ μὴ ἀληθεύσει ἢ ψεύσεται·
[4, 4]	τοῦτο οὐκ ἔσται μὴ ἀνθρώπῳ	εἶναι	ἢ μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ (καίτοι
[4, 5]	ἀνάγκη ὁμοίως αὐτοὺς ἄμφω ἢ	εἶναι	ἢ μὴ εἶναι· εἴτε γὰρ
[4, 4]	ὅτι σημαίνει τὸ (ὄνομα τὸ	εἶναι	ἢ μὴ εἶναι τοδί, ὥστ'
[4, 4]	ἔσται αὐτῷ τὸ ὅπερ ἀνθρώπῳ	εἶναι	ἢ ὅπερ μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι
[4, 4]	εἶναι ἢ ὅπερ μὴ ἀνθρώπῳ	εἶναι	ἢ ὅπερ μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ,
[4, 4]	εἰ ἀληθὲς εἰπεῖν ἄνθρωπον τοῦτο	εἶναι	ἢ οὔ, ἀποκριτέον τὸ ἓν
[4, 7]	γὰρ λέγειν τὸ ὂν μὴ	εἶναι	ἢ τὸ μὴ ὂν εἶναι
[4, 5]	ἅμα φάσκουσιν εἶναι καὶ μὴ	εἶναι	ἠρεμεῖν μᾶλλον φάναι πάντα ἢ
[4, 8]	ἀποφάναι ἀναγκαῖον, ἀδύνατον ἀμφότερα ψευδῆ	εἶναι·	θάτερον γὰρ μόριον τῆς ἀντιφάσεως
[4, 1]	ὡς φύσεώς τινος αὐτὰς ἀναγκαῖον	εἶναι	καθ' αὑτήν. Εἰ οὖν καὶ
[4, 3]	ταὐτὸν ὑπολαμβάνειν εἶναι καὶ μὴ	εἶναι,	καθάπερ (τινὲς οἴονται λέγειν Ἡράκλειτον.
[4, 6]	αἰτίας τὸ φαινόμενον φάσκοντας (ἀληθὲς	εἶναι,	καὶ διὰ τοῦτο πάνθ' ὁμοίως
[4, 4]	ὄντος ἅμα εἶναι καὶ μὴ	εἶναι,	καὶ διὰ τούτου ἐδείξαμεν ὅτι
[4, 5]	αὐτὸ εἶναί τε καὶ μὴ	εἶναι)	καὶ εἰ τοῦτ' ἔστιν, ἀνάγκη
[4, 4]	ἕν, ἓν σημανεῖ τὸ ἀνθρώπῳ	εἶναι	καὶ μὴ ἀνθρώπῳ. Ἀλλ' ἐδέδεικτο
[4, 4]	εἶναι εἰπεῖν τὸ αὐτὸ ἄνθρωπον	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι ἄνθρωπον. Ὁ
[4, 4]	εἰ ἐνδέχεται τὸ αὐτὸ ἅμα	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι ἄνθρωπον τὸ
[4, 7]	μὲν Ἡρακλείτου (λόγος, λέγων πάντα	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι, ἅπαντα ἀληθῆ
[4, 5]	γε συμβαίνει τοῖς ἅμα φάσκουσιν	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι ἠρεμεῖν μᾶλλον
[4, 3]	Ἀδύνατον γὰρ ὁντινοῦν ταὐτὸν ὑπολαμβάνειν	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι, καθάπερ (τινὲς
[4, 4]	εἰλήφαμεν ὡς ἀδυνάτου ὄντος ἅμα	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι, καὶ διὰ
[4, 4]	τε ἐνδέχεσθαί φασι τὸ αὐτὸ	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι, (καὶ ὑπολαμβάνειν
[4, 4]	συνώνυμα γάῤ. Καὶ οὐκ ἔσται	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι τὸ αὐτὸ
[4, 3]	ἀδύνατον ἅμα (ὑπολαμβάνειν τὸν αὐτὸν	εἶναι	καὶ μὴ εἶναι τὸ αὐτό·
[4, 5]	οὔ, καὶ ἅμα τὸ αὐτὸ	εἶναι	καὶ ὂν καὶ μὴ ὄν,
[4, 4]	σημαίνει, εἴπερ καὶ τὸ λευκὸν	εἶναι	καὶ τὸ ἄνθρωπον εἶναι ἕτερον·
[4, 4]	εἶναι ἄνθρωπον· (τὸ γὰρ ἀνθρώπῳ	εἶναι	καὶ τὸ μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι
[4, 7]	ψεῦδος, τὸ δὲ τὸ ὂν	εἶναι	καὶ τὸ μὴ ὂν μὴ
[4, 5]	καὶ ὑφ' οὗ γεννᾶται ἀναγκαῖον	εἶναι,	καὶ τοῦτο μὴ ἰέναι εἰς
[4, 4]	τὸ αὐτὸ εἶναι καὶ μὴ	εἶναι,	(καὶ ὑπολαμβάνειν οὕτως. Χρῶνται δὲ
[4, 5]	τινὰ αὐτοῖς λόγον μὴ οἴεσθαι	εἶναι,	καίτοι ἔστι γε ἀμφισβητήσιμον· τό
[4, 4]	δεῖ ζητεῖν ἀπόδειξιν, τίνα ἀξιοῦσιν	εἶναι	μᾶλλον τοιαύτην ἀρχὴν οὐκ ἂν
[4, 4]	ἀνθρώπῳ, ὥστ' ἔσται τὸ ἀνθρώπω	(εἶναι	μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι· ἓν γὰρ
[4, 4]	τὸ ἀνάγκη εἶναι, τὸ ἀδύνατον	εἶναι	μὴ εἶναι (ἄνθρωπον) οὐκ ἄρα
[4, 4]	ὅπερ ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ ζῴῳ	εἶναι	μὴ εἶναι. Εἰ γὰρ ἔσται
[4, 1]	καὶ τὰ (στοιχεῖα τοῦ ὄντος	εἶναι	μὴ κατὰ συμβεβηκὸς ἀλλ' ᾗ
[4, 2]	διὸ καὶ τὸ μὴ ὂν	εἶναι	μὴ ὄν φαμεν. Καθάπερ οὖν
[4, 5]	ἅπαντες, ὥσπερ καὶ οὐσίαν μὴ	εἶναι	μηθενός, οὕτω μηδ' ἐξ ἀνάγκης
[4, 5]	μὲν οὖν μήτε τὰ αἰσθητὰ	εἶναι	μήτε τὰ αἰσθήματα ἴσως ἀληθές
[4, 8]	ἀνάγκη γὰρ τῆς ἀντιφάσεως θάτερον	εἶναι	μόριον ἀληθές. Ἔτι εἰ πᾶν
[4, 8]	ὥσπερ τὸ τὴν διάμετρον σύμμετρον	εἶναι)	οἱ δὲ πάντ' ἀληθῆ. Σχεδὸν
[4, 2]	διὰ τὸ τῆς φιλοσοφίας ταῦτα	εἶναι	οἰκεῖα. ~Περὶ μὲν γὰρ τὸ
[4, 5]	τοῦ γιγνομένου ἤδη ἀνάγκη τι	εἶναι,	ὅλως (τε εἰ φθείρεται, ὑπάρξει
[4, 8]	οὐχ οἷόν τε ἅμα ἀληθεῖς	εἶναι	οὐδὲ δὴ ψευδεῖς πάσας· καίτοι
[4, 7]	μὴν οὐδὲ μεταξὺ ἀντιφάσεως ἐνδέχεται	εἶναι	οὐθέν, ἀλλ' ἀνάγκη ἢ φάναι
[4, 8]	οἱ μὲν οὐθὲν φάσκοντες ἀληθὲς	εἶναι	(οὐθὲν γὰρ κωλύειν φασὶν οὕτως
[4, 7]	ὂν λέγεται μὴ εἶναι ἢ	εἶναι	οὔτε τὸ μὴ ὄν. Ἔτι
[4, 6]	αὐτό· πάντων γὰρ λόγον ἀξιοῦσιν	εἶναι	οὗτοι· ἀρχὴν γὰρ ζητοῦσι, καὶ
[4, 5]	τοῦτ' ἔστιν, ἀνάγκη τὰ δοκοῦντα	εἶναι	πάντ' ἀληθῆ (τὰ ἀντικείμενα γὰρ
[4, 5]	ἀληθῆ καὶ τὰ φαινόμενα, ἀνάγκη	εἶναι	πάντα ἅμα ἀληθῆ καὶ ψευδῆ
[4, 4]	οὐσίαν καὶ τὸ τί ἦν	εἶναι.	Πάντα γὰρ ἀνάγκη συμβεβηκέναι φάσκειν
[4, 2]	ἰατρικὸν τὸ δὲ τῷ εὐφυὲς	εἶναι	πρὸς αὐτὴν τὸ δὲ τῷ
[4, 4]	οὐ δὴ ἐνδέχεται τὸ ἀνθρώπῳ	εἶναι	σημαίνειν ὅπερ ἀνθρώπῳ μὴ εἶναι,
[4, 5]	ἐσκόπουν, τὰ δ' ὄντα ὑπέλαβον	εἶναι	τὰ αἰσθητὰ μόνον· ἐν δὲ
[4, 4]	οὐ γὰρ ἂν ὁμοίως φήσαιμεν	εἶναι	τὰ δύο ἄρτια καὶ τὰ
[4, 5]	(μὲν γὰρ ἐνδέχεται ἅμα ταὐτὸ	εἶναι	τὰ ἐναντία, ἐντελεχείᾳ δ' οὔ.
[4, 7]	ψεύδεται. Ἔτι παρὰ πάσας δεῖ	εἶναι	τὰς ἀντιφάσεις, εἰ μὴ λόγου
[4, 5]	νομίζουσιν· ὥστ' ἀνάγκη τὸ αὐτὸ	εἶναί	τε καὶ μὴ εἶναι) καὶ
[4, 3]	ἀδύνατον· γνωριμωτάτην τε γὰρ ἀναγκαῖον	εἶναι	τὴν τοιαύτην (περὶ γὰρ ἃ
[4, 5]	τὴν αἴσθησιν, ὃ ἀνάγκη πρότερον	εἶναι	τῆς αἰσθήσεως· (τὸ γὰρ κινοῦν
[4, 2]	αὐτὴν τὸ δὲ τῷ ἔργον	εἶναι	τῆς ἰατρικῆς) ὁμοιοτρόπως δὲ καὶ
[4, 2]	ποιεῖν τὸ δὲ τῷ σημεῖον	εἶναι	τῆς ὑγιείας τὸ δ' ὅτι
[4, 8]	ἐν τοῖς ἐπάνω λόγοις, οὐχὶ	εἶναί	τι ἢ μὴ εἶναι ἀλλὰ
[4, 4]	τοιαῦτα οὐ τὸ ἀξιοῦν ἢ	εἶναί	τι λέγειν (ἢ μὴ εἶναι
[4, 7]	ἀληθῆ ποιεῖν, ὁ δ' Ἀναξαγόρου,	εἶναί	τι μεταξὺ τῆς ἀντιφάσεως, πάντα
[4, 2]	περ αἱ οὐσίαι· ὥστε ἀναγκαῖον	εἶναί	τινα πρώτην καὶ ἐχομένην αὐτῶν.
[4, 4]	τοῦτο γὰρ σημαίνει τὸ ἀνάγκη	εἶναι,	τὸ ἀδύνατον εἶναι μὴ εἶναι
[4, 4]	οὐκ ἔσται εἶναι καὶ μὴ	εἶναι	τὸ αὐτὸ ἀλλ' ἢ καθ'
[4, 3]	τὸν αὐτὸν εἶναι καὶ μὴ	εἶναι	τὸ αὐτό· ἅμα γὰρ ἂν
[4, 4]	ἀνάγκη τοῦτο, οὐκ ἐνδέχεται μὴ	εἶναι	τὸ αὐτὸ ζῷον δίπουν τοῦτο
[4, 4]	(τὸ ἐρωτώμενον. Οὐθὲν γὰρ κωλύει	εἶναι	τὸ αὐτὸ καὶ ἄνθρωπον καὶ
[4, 5]	καίτοι τὸ μὲν ὂν τούτων	εἶναι	τὸ δὲ (μὴ ὄν. Πρὸς
[4, 4]	οὐχ ὁμοίως οἰόμενος μὴ ἀγαθὸν	εἶναι	τὸ ἐμπεσεῖν καὶ ἀγαθόν; Δῆλον
[4, 4]	(Ἀλλ' ἴσως φαῖεν ἂν τοῦτ'	εἶναι	τὸ ἐξ ἀρχῆς κείμενον. Ἔτι
[4, 4]	καὶ ὑπολαμβάνει, ὅταν οἰηθεὶς βέλτιον	εἶναι	τὸ πιεῖν ὕδωρ καὶ ἰδεῖν
[4, 7]	ἐνδόντες τῷ λόγῳ σύμφασιν ἀληθὲς	(εἶναι	τὸ συλλογισθέν. Οἱ μὲν οὖν
[4, 4]	(ὄνομα τὸ εἶναι ἢ μὴ	εἶναι	τοδί, ὥστ' οὐκ ἂν πᾶν
[4, 5]	τοῖς μὲν γλυκὺ γευομένοις δοκεῖν	εἶναι	τοῖς δὲ πικρόν, ὥστ' εἰ
[4, 4]	εἶναί τι λέγειν (ἢ μὴ	εἶναι	(τοῦτο μὲν γὰρ τάχ' ἄν
[4, 4]	γὰρ ἔσται τι ὅπερ ἀνθρώπῳ	εἶναι,	τοῦτο οὐκ ἔσται μὴ ἀνθρώπῳ
[4, 4]	Εἰ γάρ τῳ δοκεῖ μὴ	εἶναι	τριήρης ὁ ἄνθρωπος, δῆλον ὡς
[4, 5]	ὑπολαμβάνειν καὶ ἄλλην τινὰ οὐσίαν	εἶναι	τῶν ὄντων ᾗ οὔτε κίνησις
[4, 5]	τὴν αἴσθησιν ἐξ ἀνάγκης ἀληθὲς	εἶναί	(φασιν· ἐκ τούτων γὰρ καὶ
[4, 4]	τοῦτο συγχωρήσας συγκεχώρηκέ τι ἀληθὲς	εἶναι	χωρὶς ἀποδείξεως (ὥστε οὐκ ἂν
[4, 6]	καὶ διὰ τοῦτο πάνθ' ὁμοίως	εἶναι	ψευδῆ καὶ ἀληθῆ· οὔτε γὰρ
[4, 7]	εἶναι ἢ τὸ μὴ ὂν	εἶναι	ψεῦδος, τὸ δὲ τὸ ὂν
[4, 5]	γοῦν, ἐὰν ὑπολάβῃ νύκτωρ Ἀθήνῃσιν	εἶναι	ὢν ἐν Λιβύῃ, πορεύεται εἰς
[4, 8]	γὰρ κωλύειν φασὶν οὕτως ἅπαντα	εἶναι	ὥσπερ τὸ τὴν διάμετρον σύμμετρον
[4, 4]	πασῶν. Ἀξιοῦσι δὴ καὶ τοῦτο	ἀποδεικνύναι	τινὲς δι' ἀπαιδευσίαν· ἔστι γὰρ
[4, 4]	ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν. Ἔστι δ'	ἀποδεῖξαι	ἐλεγκτικῶς καὶ περὶ τούτου ὅτι
[4, 4]	τοιοῦτος ἤδη. Τὸ δ' ἐλεγκτικῶς	ἀποδεῖξαι	λέγω διαφέρειν καὶ τὸ ἀποδεῖξαι,
[4, 4]	ἀποδεῖξαι λέγω διαφέρειν καὶ τὸ	ἀποδεῖξαι,	ὅτι ἀποδεικνύων μὲν ἂν δόξειεν
[4, 2]	ἡ οὐσία, (περὶ ἧς οὐθὲν	ἐπαί̈	ουσιν, ἐπεὶ ὥσπερ ἔστι καὶ
[4, 5]	ταὐτά. Δῆλον οὖν ὅτι, εἰ	ἀμφότεραι	φρονήσεις, καὶ τὰ ὄντα ἅμα
[4, 2]	ὅτι ὁδὸς εἰς οὐσίαν ἢ	φθοραὶ	ἢ στερήσεις ἢ ποιότητες ἢ
[4, 5]	ταὐτὸν τῇ αἰσθήσει. ~Εἶτ' ἄξιον	θαυμάσαι	εἰ τοῦτ' ἀποροῦσι, πότερον τηλικαῦτά
[4, 4]	ἀντιφάσεις ἅμα κατὰ τοῦ αὐτοῦ	πᾶσαι,	δῆλον ὡς (ἅπαντα ἔσται ἕν.
[4, 6]	δ' αἱ ἀπορίαι αἱ τοιαῦται	πᾶσαι	τὸ αὐτό· πάντων γὰρ λόγον
[4, 5]	ἅπαντα γιγνώσκομεν. Ἔτι δ' ἄξιον	ἐπιτιμῆσαι	τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν, ὅτι καὶ
[4, 5]	τῆς ἀληθείας, πῶς οὐκ ἄξιον	ἀθυμῆσαι	τοὺς φιλοσοφεῖν ἐγχειροῦντας; τὸ γὰρ
[4, 5]	Ὅσοι μὲν γὰρ ἐκ τοῦ	ἀπορῆσαι	ὑπέλαβον οὕτως, τούτων εὐί̈ ατος
[4, 2]	δὲ καὶ στέρησιν μιᾶς ἐστὶ	θεωρῆσαι	διὰ τὸ ἀμφοτέρως θεωρεῖσθαι τὸ
[4, 2]	ὅτι καὶ τὰ ὄντα μιᾶς	θεωρῆσαι	ᾗ ὄντα. Πανταχοῦ δὲ κυρίως
[4, 2]	ἐπιστήμης τὸ ὂν ᾗ ὂν	θεωρῆσαι	καὶ τὰ ὑπάρχοντα αὐτῷ ᾗ
[4, 2]	τῆς (αὐτῆς ἐπιστήμης τῷ γένει	θεωρῆσαι,	λέγω δ' οἷον περὶ ταὐτοῦ
[4, 2]	καθ' ἓν λεγομένων ἐπιστήμης ἐστὶ	θεωρῆσαι	μιᾶς ἀλλὰ καὶ τῶν πρὸς
[4, 2]	ὄντος ᾗ ὂν ὅσα εἴδη	θεωρῆσαι	μιᾶς ἐστὶν ἐπιστήμης τῷ γένει,
[4, 2]	ἐπιστήμης τὸ ὂν ᾗ ὂν	θεωρῆσαι.	Πάντα γὰρ ἢ ἐναντία ἢ
[4, 2]	διὰ τοῦτο οὐ τοῦ γεωμέτρου	θεωρῆσαι	τί τὸ ἐναντίον ἢ τέλειον
[4, 2]	μαθήμασιν. ~Ἐπεὶ δὲ μιᾶς τἀντικείμενα	(θεωρῆσαι,	τῷ δὲ ἑνὶ ἀντίκειται πλῆθος
[4, 4]	καὶ καθ' ὅσων ἀποφῆσαι καὶ	φῆσαι,	ἢ κατὰ μὲν ὧν φῆσαι
[4, 4]	φῆσαι, ἢ κατὰ μὲν ὧν	φῆσαι	καὶ ἀποφῆσαι, καθ' ὅσων δὲ
[4, 4]	πάλιν ἤτοι καθ' ὅσων τὸ	φῆσαι	καὶ ἀποφῆσαι καὶ καθ' ὅσων
[4, 4]	ὅσων δὲ ἀποφῆσαι (οὐ πάντων	φῆσαι.	Καὶ εἰ μὲν οὕτως, εἴη
[4, 4]	εἰ κατὰ παντός τι ἢ	καταφῆσαι	ἢ ἀποφῆσαι ἐνδέχεται, καθάπερ ἀνάγκη
[4, 4]	παντός τι ἢ καταφῆσαι ἢ	ἀποφῆσαι	ἐνδέχεται, καθάπερ ἀνάγκη τοῖς τὸν
[4, 4]	κατὰ μὲν ὧν φῆσαι καὶ	ἀποφῆσαι,	καθ' ὅσων δὲ ἀποφῆσαι (οὐ
[4, 4]	καθ' ὅσων τὸ φῆσαι καὶ	ἀποφῆσαι	καὶ καθ' ὅσων ἀποφῆσαι καὶ
[4, 4]	καὶ ἀποφῆσαι καὶ καθ' ὅσων	ἀποφῆσαι	καὶ φῆσαι, ἢ κατὰ μὲν
[4, 4]	καὶ ἀποφῆσαι, καθ' ὅσων δὲ	ἀποφῆσαι	(οὐ πάντων φῆσαι. Καὶ εἰ
[4, 7]	ἀλλὰ πλείω. Πάλιν γὰρ ἔσται	ἀποφῆσαι	τοῦτο πρὸς τὴν φάσιν καὶ
[4, 4]	εἰ δὲ ὁμοίως καὶ ὅσα	ἀποφῆσαι	φάναι, ἀνάγκη ἤτοι ἀληθὲς διαιροῦντα
[4, 4]	καὶ κωλύοντός τι τῇ διανοίᾳ	(ὁρίσαι.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Ἔστι δ' ἀπὸ
[4, 2]	τῆς ἐπιστήμης καὶ τί ἐστι	γνωρίσαι	καὶ τὰ συμβεβηκότ' αὐτοῖς. Καὶ
[4, 2]	Καὶ τοσαῦτα μέρη φιλοσοφίας ἔστιν	ὅσαι	περ αἱ οὐσίαι· ὥστε ἀναγκαῖον
[4, 5]	οὗ γίγνεται καὶ ὑφ' οὗ	γεννᾶται	ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ τοῦτο μὴ
[4, 7]	λευκοῦ γένεσις, νῦν δ' οὐχ	ὁρᾶται.	(Ἔτι πᾶν τὸ διανοητὸν καὶ
[4, 5]	μελέων πολυκάμπτων, τὼς νόος ἀνθρώποισι	παρίσταται·	τὸ γὰρ αὐτὸ ἔστιν ὅπερ
[4, 2]	ἑτέρα συστοιχία στέρησις, καὶ πάντα	ἀνάγεται	εἰς τὸ ὂν καὶ τὸ
[4, 2]	τῶν τοιούτων. Σχεδὸν δὲ πάντα	ἀνάγεται	τἀναντία εἰς τὴν ἀρχὴν ταύτην·
[4, 5]	τινα ἀγνοοῦσιν· τὸ γὰρ ὂν	λέγεται	διχῶς, ὥστ' ἔστιν ὃν τρόπον
[4, 2]	μιᾶς ἐπιστήμης, εἴτε καθ' ἓν	λέγεται	εἴτε μή, ὥσπερ ἴσως ἔχει
[4, 2]	ἐναντίων ἔχειν· ὥστε διελόμενον ποσαχῶς	λέγεται	ἕκαστον, οὕτως ἀποδοτέον πρὸς τὸ
[4, 2]	καὶ ἄνισον καὶ ὅσα ἄλλα	λέγεται	ἢ κατὰ ταῦτα ἢ κατὰ
[4, 2]	τις φύσις γίγνεται καθ' ἧς	λέγεται	ἡ στέρησις) (τῷ δ' ἑνὶ
[4, 2]	μὲν γὰρ τῷ ἔχειν ἰατρικὴν	λέγεται	ἰατρικὸν τὸ δὲ τῷ εὐφυὲς
[4, 2]	Ὥστ' ἐπειδὴ πολλαχῶς τὸ ἓν	λέγεται,	καὶ ταῦτα πολλαχῶς μὲν λεχθήσεται,
[4, 2]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Τὸ δὲ ὂν	λέγεται	μὲν πολλαχῶς, ἀλλὰ πρὸς ἓν
[4, 7]	ψεύσεται· ἀλλ' οὔτε τὸ ὂν	λέγεται	μὴ εἶναι ἢ εἶναι οὔτε
[4, 2]	ἐστι τὸ ἐναντίον ἢ ποσαχῶς	λέγεται;	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῶν
[4, 4]	Εἰ δὲ πάντα κατὰ συμβεβηκὸς	λέγεται,	οὐθὲν ἔσται πρῶτον τὸ καθ'
[4, 2]	(οὕτω δὲ καὶ τὸ ὂν	λέγεται	πολλαχῶς μὲν ἀλλ' ἅπαν πρὸς
[4, 5]	φύσει πρότερόν ἐστι, κἂν εἰ	λέγεται	πρὸς ἄλληλα ταῦτα, οὐθὲν ἧττον.
[4, 2]	πρῶτον ἀναφέρεται, οἷον ὅσα ἓν	λέγεται	πρὸς τὸ πρῶτον ἕν, ὡσαύτως
[4, 4]	μὲν οὕτως τὰ δ' ἐκείνως	λέγεται	συμβεβηκότα, ὅσα οὕτως λέγεται ὡς
[4, 2]	μὲν γὰρ ὅτι οὐσίαι, ὄντα	λέγεται,	τὰ δ' ὅτι πάθη οὐσίας,
[4, 2]	ἑκάστῃ κατηγορίᾳ πῶς πρὸς ἐκεῖνο	(λέγεται·	τὰ μὲν γὰρ τῷ ἔχειν
[4, 2]	Ἀλλ' ὅμως εἰ καὶ πολλαχῶς	λέγεται	τὸ ἕν, πρὸς τὸ πρῶτον
[4, 4]	ἐκείνως λέγεται συμβεβηκότα, ὅσα οὕτως	λέγεται	ὡς τὸ λευκὸν τῷ Σωκράτει,
[4, 7]	ἀντιφάσεις, εἰ μὴ λόγου ἕνεκα	λέγεται·	ὥστε καὶ οὔτε ἀληθεύσει (τις
[4, 4]	ἐὰν (δὲ τοῦτο ποιῇ, οὐ	διαλέγεται.	Ὅλως δ' ἀναιροῦσιν οἱ τοῦτο
[4, 7]	ἀποφᾶσα, ἀληθεύει, (ὅταν δὲ ὡδί,	ψεύδεται.	Ἔτι παρὰ πάσας δεῖ εἶναι
[4, 2]	ἄνθρωπος (δῆλον δ' ὅτι οὐ	χωρίζεται	οὔτ' ἐπὶ γενέσεως οὔτ' (ἐπὶ
[4, 4]	δὲ μηθὲν ὑπολαμβάνει ἀλλ' ὁμοίως	οἴεται	καὶ οὐκ οἴεται, τί ἂν
[4, 4]	ἀλλ' ὁμοίως οἴεται καὶ οὐκ	οἴεται,	τί ἂν διαφερόντως ἔχοι τῶν
[4, 4]	Ἀλλ' ἀδύνατον· οὐδὲ γὰρ πλείω	συμπλέκεται	δυοῖν· τὸ γὰρ συμβεβηκὸς οὐ
[4, 4]	εἴπερ (ἡ ἀντίφασις ἀληθής. Καὶ	γίγνεται	δὴ τὸ τοῦ Ἀναξαγόρου, ὁμοῦ
[4, 7]	τούτους ἐξ ὁρισμοῦ. Ὁρισμὸς δὲ	γίγνεται	ἐκ τοῦ σημαίνειν τι ἀναγκαῖον
[4, 5]	ὑπάρξει τι ὄν, καὶ εἰ	γίγνεται,	ἐξ οὗ γίγνεται καὶ ὑφ'
[4, 2]	στερήσει καὶ ὑποκειμένη τις φύσις	γίγνεται	καθ' ἧς λέγεται ἡ στέρησις)
[4, 5]	καὶ εἰ γίγνεται, ἐξ οὗ	γίγνεται	καὶ ὑφ' οὗ γεννᾶται ἀναγκαῖον
[4, 4]	(ἕτερόν τι συμβεβηκός· οὐ γὰρ	γίγνεταί	τι ἓν ἐξ ἁπάντων. Οὐδὲ
[4, 8]	ταὐτὰ ἀληθῆ καὶ (ψευδῆ ἔσται,	φαίνεται	δὲ τοῦτο μεταβάλλον ὁ γὰρ
[4, 2]	Πάντα δὲ καὶ τἆλλα ἀναγόμενα	φαίνεται	εἰς τὸ ἓν καὶ πλῆθος
[4, 4]	εἰς φάραγγα, ἐὰν τύχῃ, ἀλλὰ	φαίνεται	εὐλαβούμενος, ὡς οὐχ ὁμοίως οἰόμενος
[4, 5]	χρώματα τοιαῦτα οἷα τοῖς ἄπωθεν	φαίνεται	ἢ οἷα τοῖς ἐγγύθεν, καὶ
[4, 6]	φαινόμενον ᾧ φαίνεται καὶ ὅτε	φαίνεται	καὶ ᾗ καὶ ὥς. Ἂν
[4, 6]	ἔστιν ἀλλὰ τὸ φαινόμενον ᾧ	φαίνεται	καὶ ὅτε φαίνεται καὶ ᾗ
[4, 7]	μὴ ἀγαθόν) νῦν δ' ἀεὶ	φαίνεται	(οὐ γὰρ ἔστι μεταβολὴ ἀλλ'
[4, 4]	ὅπερ ἐλέχθη, οὐθεὶς ὃς οὐ	(φαίνεται	τὰ μὲν εὐλαβούμενος τὰ δ'
[4, 5]	φρονεῖν ἀλλοῖα παρίστατο. Παρμενίδης δὲ	ἀποφαίνεται	τὸν αὐτὸν τρόπον· Ὡς γὰρ
[4, 4]	ἁπλῶς καὶ τὰς ἀποφάσεις, οὐκ	ἀποκρίνεται	(τὸ ἐρωτώμενον. Οὐθὲν γὰρ κωλύει
[4, 5]	φρόνησιν· Πρὸς παρεὸν γὰρ μῆτις	ἐναύξεται	ἀνθρώποισιν. Καὶ ἐν ἑτέροις δὲ
[4, 2]	δὲ πάντα πρὸς τὸ πρῶτον	ἀναφέρεται,	οἷον ὅσα ἓν λέγεται πρὸς
[4, 5]	τι εἶναι, ὅλως (τε εἰ	φθείρεται,	ὑπάρξει τι ὄν, καὶ εἰ
[4, 6]	λόγον, μὴ οὕτω δ' (ὑπέχωσι,	συμβήσεται	αὑτοῖς τἀναντία ταχὺ λέγειν. Ἐνδέχεται
[4, 4]	ὥστ' οὐ πάντα κατὰ συμβεβηκὸς	λεχθήσεται.	Ἔσται ἄρα τι καὶ ὣς
[4, 2]	ἕν, πρὸς τὸ πρῶτον τἆλλα	λεχθήσεται	καὶ τὰ ἐναντία ὁμοίως, (καὶ
[4, 2]	λέγεται, καὶ ταῦτα πολλαχῶς μὲν	λεχθήσεται,	ὅμως δὲ μιᾶς ἅπαντά ἐστι
[4, 2]	ποιεῖν τὰ δὲ κατ' ἄλλους	λεχθήσεται	τοιούτους τρόπους. Φανερὸν οὖν (ὅπερ
[4, 7]	εἶναι ἢ μὴ ἀληθεύσει ἢ	ψεύσεται·	ἀλλ' οὔτε τὸ ὂν λέγεται
[4, 5]	νόημα. Ἀναξαγόρου δὲ καὶ ἀπόφθεγμα	μνημονεύεται	πρὸς τῶν ἑταίρων τινάς, ὅτι
[4, 5]	Ἀθήνῃσιν εἶναι ὢν ἐν Λιβύῃ,	πορεύεται	εἰς τὸ ᾠδεῖον. Ἔτι δὲ
[4, 4]	(βαδίζειν δεῖν; οὐδ' εὐθέως ἕωθεν	πορεύεται	εἰς φρέαρ ἢ εἰς φάραγγα,
[4, 2]	μὲν γὰρ τὸ αὐτὸ γένος	στρέφεται	ἡ σοφιστικὴ καὶ ἡ διαλεκτικὴ
[4, 4]	ὁμοίως δὲ καὶ εἰ διαιροῦντα	ἐνδέχεται	ἀληθεύειν, συμβαίνει τὸ λεχθέν, πρὸς
[4, 5]	μηθέν· τὸ γὰρ ἀναγκαῖον οὐκ	ἐνδέχεται	ἄλλως καὶ ἄλλως ἔχειν, ὥστ'
[4, 4]	μὴ εἶναι (ἄνθρωπον) οὐκ ἄρα	ἐνδέχεται	ἅμα ἀληθὲς εἶναι εἰπεῖν τὸ
[4, 5]	ταὐτὸ (ὄν) δυνάμει (μὲν γὰρ	ἐνδέχεται	ἅμα ταὐτὸ εἶναι τὰ ἐναντία,
[4, 3]	καὶ ὑπολαμβάνειν· εἰ δὲ μὴ	ἐνδέχεται	ἅμα ὑπάρχειν τῷ αὐτῷ τἀναντία
[4, 4]	τὸ λευκὸν τῷ Σωκράτει, οὐκ	ἐνδέχεται	ἄπειρα εἶναι ἐπὶ τὸ ἄνω,
[4, 6]	συμβήσεται αὑτοῖς τἀναντία ταχὺ λέγειν.	Ἐνδέχεται	γὰρ τὸ αὐτὸ κατὰ μὲν
[4, 5]	διχῶς, ὥστ' ἔστιν ὃν τρόπον	ἐνδέχεται	γίγνεσθαί τι ἐκ τοῦ μὴ
[4, 5]	(γιγνόμενα τἀναντία· εἰ οὖν μὴ	ἐνδέχεται	γίγνεσθαι τὸ μὴ ὄν, προϋ
[4, 7]	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ μεταξὺ ἀντιφάσεως	ἐνδέχεται	εἶναι οὐθέν, ἀλλ' ἀνάγκη ἢ
[4, 4]	τι ἢ καταφῆσαι ἢ ἀποφῆσαι	ἐνδέχεται,	καθάπερ ἀνάγκη τοῖς τὸν Πρωταγόρου
[4, 4]	εἰ δ' ἀνάγκη τοῦτο, οὐκ	ἐνδέχεται	μὴ εἶναι τὸ αὐτὸ ζῷον
[4, 4]	καὶ πρὸς αὑτόν· (οὐθὲν γὰρ	ἐνδέχεται	νοεῖν μὴ νοοῦντα ἕν, εἰ
[4, 4]	μὴ νοοῦντα ἕν, εἰ δ'	ἐνδέχεται,	τεθείη ἂν ὄνομα τούτῳ τῷ
[4, 4]	καὶ σημαῖνον ἕν· οὐ δὴ	ἐνδέχεται	τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι σημαίνειν ὅπερ
[4, 4]	ἀπορούμενον οὐ τοῦτό ἐστιν, εἰ	ἐνδέχεται	τὸ αὐτὸ ἅμα εἶναι καὶ
[4, 4]	τὰ ἀντικείμενα. Εἰ δὲ μὴ	ἐνδέχεται	τοῦτο, συμβαίνει τὸ λεχθέν, ἂν
[4, 6]	ὅτι οὐδὲ τἀναντία ἅμα ὑπάρχειν	ἐνδέχεται	τῷ αὐτῷ· τῶν μὲν γὰρ
[4, 7]	ὁρισμοῦ δῆλον ὅταν ἀληθεύῃ ἢ	ψεύδηται·	ὅταν μὲν ὡδὶ συνθῇ φᾶσα
[4, 4]	τοῦτο, συμβαίνει τὸ λεχθέν, ἂν	ἀποκρίνηται	τὸ ἐρωτώμενον. Ἐὰν δὲ προστιθῇ
[4, 4]	μὴ σημαινόντων δὲ τῶν ὀνομάτων	ἀνῄρηται	τὸ διαλέγεσθαι πρὸς ἀλλήλους, κατὰ
[4, 6]	ἀληθές. Καὶ ὥσπερ δὴ πρότερον	εἴρηται,	ἀνάγκη πρός τι ποιεῖν (ἅπαντα
[4, 4]	εἴη ἕν, ὥσπερ καὶ πρότερον	εἴρηται,	καὶ ταὐτὸν ἔσται καὶ ἄνθρωπος
[4, 2]	καὶ ἐξ οὗ τὰ ἄλλα	ἤρτηται,	καὶ δι' ὃ λέγονται. Εἰ
[4, 7]	δὲ δῆλον. Ἔτι εἰς ἄπειρον	βαδιεῖται,	καὶ οὐ μόνον ἡμιόλια τὰ
[4, 8]	ἀληθής, τοῦτο δ' εἰς ἄπειρον	βαδιεῖται.	Φανερὸν δ' ὅτι οὐδ' οἱ
[4, 4]	φανερόν ἐστιν ὅτι οὐδεὶς οὕτω	διάκειται	οὔτε τῶν ἄλλων οὔτε τῶν
[4, 4]	πρὸς τὸν ἐπιστάμενον οὐχ ὑγιεινῶς	διάκειται	πρὸς τὴν ἀλήθειαν. Ἔτι εἰ
[4, 4]	ἄνθρωπον εἶναι ἕτερον· πολὺ γὰρ	ἀντίκειται	ἐκεῖνο μᾶλλον, ὥστε σημαίνειν ἕτερον.
[4, 2]	τἀντικείμενα (θεωρῆσαι, τῷ δὲ ἑνὶ	ἀντίκειται	πλῆθος ἀπόφασιν δὲ καὶ στέρησιν
[4, 2]	στέρησις) (τῷ δ' ἑνὶ πλῆθος	ἀντίκειται)	ὥστε καὶ τἀντικείμενα τοῖς εἰρημένοις,
[4, 8]	οὐκ ἔσταἰ· εἰ δὲ πάντα	κινεῖται,	οὐθὲν ἔσται ἀληθές· πάντα ἄρα
[4, 8]	μὴν οὐδὲ πάντα ἠρεμεῖ (ἢ	κινεῖται	ποτέ, ἀεὶ δ' οὐθέν· ἔστι
[4, 4]	οὐσίαν σημαῖνον. Εἰ δὲ τοῦτο,	δέδεικται	ὅτι ἀδύνατον ἅμα κατηγορεῖσθαι τὰς
[4, 8]	ἀληθές· πάντα ἄρα ψευδῆ· ἀλλὰ	δέδεικται	ὅτι ἀδύνατον. Ἔτι ἀνάγκη τὸ
[4, 6]	πότερον καθεύδομεν νῦν ἢ ἐγρηγόραμεν,	δύνανται	δ' αἱ ἀπορίαι αἱ τοιαῦται
[4, 5]	ἔπος εἰπεῖν ἕκαστος τοιαύταις δόξαις	γεγένηνται	ἔνοχοι. Καὶ γὰρ Ἐμπεδοκλῆς μεταβάλλοντας
[4, 2]	ἄλλα ἤρτηται, καὶ δι' ὃ	λέγονται.	Εἰ οὖν τοῦτ' ἐστὶν ἡ
[4, 2]	καὶ γὰρ ταῦτα τρόπον τινὰ	(λέγονται	καθ' ἕν. Δῆλον οὖν ὅτι
[4, 2]	δὲ πᾶσι τὸ ὄν ἐστιν,	διαλέγονται	δὲ περὶ τούτων δῆλον ὅτι
[4, 2]	σοφία ἐστί, καὶ οἱ διαλεκτικοὶ	(διαλέγονται	περὶ ἁπάντων, κοινὸν δὲ πᾶσι
[4, 4]	Εἰ δὲ ὁμοίως ἅπαντες καὶ	ψεύδονται	καὶ ἀληθῆ λέγουσιν, οὔτε φθέγξασθαι
[4, 5]	ἐντεύξεως· οἱ μὲν γὰρ πειθοῦς	δέονται	οἱ δὲ βίας. Ὅσοι μὲν
[4, 5]	ἐγρηγορόσιν. Ὅτι μὲν γὰρ οὐκ	οἴονταί	(γε, φανερόν· οὐθεὶς γοῦν, ἐὰν
[4, 3]	καὶ μὴ εἶναι, καθάπερ (τινὲς	οἴονται	λέγειν Ἡράκλειτον. Οὐκ ἔστι γὰρ
[4, 5]	γὰρ ἀληθὲς οὐ πλήθει κρίνεσθαι	οἴονται	προσήκειν οὐδὲ ὀλιγότητι, τὸ δ'
[4, 5]	ἔχουσι τὰς δόξας καὶ ταῦτα	ἀποφαίνονται	περὶ τῆς ἀληθείας, πῶς οὐκ
[4, 2]	μήτε (πρὸς ἓν οἱ λόγοι	ἀναφέρονται.	Ἐπεὶ δὲ πάντα πρὸς τὸ
[4, 2]	καὶ σοφισταὶ τὸ αὐτὸ μὲν	ὑποδύονται	σχῆμα τῷ φιλοσόφῳ· ἡ γὰρ
[4, 7]	παραδόξων· ὅταν γὰρ λύειν μὴ	δύνωνται	λόγους ἐριστικούς, ἐνδόντες τῷ λόγῳ
[4, 8]	καὶ αὐτὸς αὑτόν. Ἐὰν δ'	ἐξαιρῶνται	ὁ μὲν τὸν ἐναντίον ὡς
[4, 4]	μὴ εἶναι, (καὶ ὑπολαμβάνειν οὕτως.	Χρῶνται	δὲ τῷ λόγῳ τούτῳ πολλοὶ
[4, 3]	γένος (ὄν· ἐπὶ τοσοῦτον δὲ	χρῶνται	ἐφ' ὅσον αὐτοῖς ἱκανόν, τοῦτο
[4, 3]	χωρὶς ἰδίᾳ τῶν ἄλλων. Καὶ	χρῶνται	μὲν πάντες, ὅτι τοῦ ὄντος
[4, 3]	(περὶ γὰρ ἃ μὴ γνωρίζουσιν	ἀπατῶνται	πάντες) καὶ ἀνυπόθετον. (Ἣν γὰρ
[4, 4]	ἑτέρου· εἰ γὰρ διοίσει, τοῦτ'	ἔσται	ἀληθὲς καὶ ἴδιον) ὁμοίως δὲ
[4, 8]	εἰ δὲ πάντα κινεῖται, οὐθὲν	ἔσται	ἀληθές· πάντα ἄρα ψευδῆ· ἀλλὰ
[4, 7]	οὐ μόνον ἡμιόλια τὰ ὄντα	ἔσται	ἀλλὰ πλείω. Πάλιν γὰρ ἔσται
[4, 4]	φθέγξασθαι οὔτ' εἰπεῖν τῷ τοιούτῳ	ἔσται·	ἅμα γὰρ ταῦτά τε καὶ
[4, 6]	ἄνθρωπος καὶ τὸ δοξαζόμενον, οὐκ	ἔσται	ἄνθρωπος τὸ δοξάζον ἀλλὰ τὸ
[4, 4]	Ἂν δέ τις τοῦτο διδῷ,	ἔσται	ἀπόδειξις· ἤδη γάρ τι (ἔσται
[4, 7]	ἔσται ἀλλὰ πλείω. Πάλιν γὰρ	ἔσται	ἀποφῆσαι τοῦτο πρὸς τὴν φάσιν
[4, 4]	οὐ πάντα κατὰ συμβεβηκὸς λεχθήσεται.	Ἔσται	ἄρα τι καὶ ὣς οὐσίαν
[4, 4]	τὸ εἶναι αὐτῷ. Εἰ δ'	ἔσται	αὐτῷ τὸ ὅπερ ἀνθρώπῳ εἶναι
[4, 4]	δῆλον ὡς (ἅπαντα ἔσται ἕν.	Ἔσται	γὰρ τὸ αὐτὸ καὶ τριήρης
[4, 6]	προδοξάσαντος. Εἰ δὲ γέγονεν ἢ	ἔσται,	δῆλον ὅτι οὐκ ἂν εἴη
[4, 4]	ἔσται· συνώνυμα γάῤ. Καὶ οὐκ	ἔσται	εἶναι καὶ μὴ εἶναι τὸ
[4, 4]	ὁ λόγος εἷς· εἰ δὲ	ἔσται	ἕν, ἓν σημανεῖ τὸ ἀνθρώπῳ
[4, 4]	αὐτοῦ πᾶσαι, δῆλον ὡς (ἅπαντα	ἔσται	ἕν. Ἔσται γὰρ τὸ αὐτὸ
[4, 7]	οὗ τὸ ὄνομα σημεῖον ὁρισμὸς	ἔσται.	Ἔοικε δ' ὁ μὲν Ἡρακλείτου
[4, 7]	γένεσιν καὶ φθορὰν μεταβολή τις	ἔσται.	Ἔτι ἐν ὅσοις γένεσιν ἡ
[4, 4]	καὶ πρότερον εἴρηται, καὶ ταὐτὸν	ἔσται	καὶ ἄνθρωπος καὶ θεὸς καὶ
[4, 4]	πρότερον ἐλέχθη, ὅτι ἓν πάντα	ἔσται	καὶ οὐ μόνον τὰ ἀντικείμενα.
[4, 4]	ὅπερ ἀνθρώπῳ εἶναι, τοῦτο οὐκ	ἔσται	μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ μὴ
[4, 2]	γὰρ μὴ τοῦ φιλοσόφου, τίς	ἔσται	ὁ ἐπισκεψόμενος εἰ ταὐτὸ Σωκράτης
[4, 7]	ἐναντίον ἐπιφέρει, (καὶ ἐν τούτοις	ἔσται,	οἷον ἐν ἀριθμοῖς οὔτε περιττὸς
[4, 6]	αἴσθησιν, ὥστ' οὔτε γέγονεν οὔτ'	ἔσται	οὐθὲν μηθενὸς προδοξάσαντος. Εἰ δὲ
[4, 6]	τὸ δοξαζόμενον. Εἰ δ' ἕκαστον	ἔσται	πρὸς τὸ δοξάζον, πρὸς ἄπειρα
[4, 4]	πάντα κατὰ συμβεβηκὸς λέγεται, οὐθὲν	ἔσται	πρῶτον τὸ καθ' οὗ, εἰ
[4, 4]	δὴ τῷ λευκῷ ἕτερόν τι	ἔσται	συμβεβηκός, οἷον τὸ μουσικόν· οὐθέν
[4, 4]	ἓν ἐσήμαινεν, ~ὥστε ἓν ἅπαντα	ἔσται·	συνώνυμα γάῤ. Καὶ οὐκ ἔσται
[4, 5]	ἑταίρων τινάς, ὅτι τοιαῦτ' αὐτοῖς	ἔσται	τὰ ὄντα οἷα ἂν ὑπολάβωσιν.
[4, 7]	μὴ ὄν. Ἔτι (ἤτοι μεταξὺ	ἔσται	τῆς ἀντιφάσεως ὥσπερ τὸ φαιὸν
[4, 7]	καὶ τὴν ἀπόφασιν, καὶ τοῦτ'	ἔσται	τι· ἡ (γὰρ οὐσία ἐστί
[4, 4]	εἶναι μὴ εἶναι. Εἰ γὰρ	ἔσται	τι ὅπερ ἀνθρώπῳ εἶναι, τοῦτο
[4, 4]	ἂν ᾖ τι ἄνθρωπος, τοῦτ'	ἔσται	τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι (διαφέρει δ'
[4, 4]	ἀνθρώπῳ τοῦ εἶναι ἀνθρώπῳ, ὥστ'	ἔσται	τὸ ἀνθρώπω (εἶναι μὴ ἀνθρώπῳ
[4, 4]	οὔτ' ἄνθρωπος οὔτ' οὐκ ἄνθρωπος	ἔσται·	τοῖν γὰρ δυοῖν δύο ἀποφάσεις,
[4, 4]	ἀναγκαῖον αὐτοῖς (λέγειν ὅτι οὐθενὸς	ἔσται	τοιοῦτος λόγος, ἀλλὰ πάντα κατὰ
[4, 4]	μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι· ἓν γὰρ	ἔσται.	Τοῦτο γὰρ σημαίνει τὸ εἶναι
[4, 6]	πρὸς τὸ δοξάζον, πρὸς ἄπειρα	ἔσται	τῷ εἴδει τὸ δοξάζον. Ὅτι
[4, 8]	ἀεὶ ταὐτὰ ἀληθῆ καὶ (ψευδῆ	ἔσται,	φαίνεται δὲ τοῦτο μεταβάλλον ὁ
[4, 4]	ἔσται ἀπόδειξις· ἤδη γάρ τι	(ἔσται	ὡρισμένον. Ἀλλ' αἴτιος οὐχ ὁ
[4, 4]	ὅπερ μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ, ἄλλο	ἔσται,	ὥστ' ἀναγκαῖον αὐτοῖς (λέγειν ὅτι
[4, 7]	ὂν καὶ τὸ μὴ ὂν	ἔσται,	ὥστε καὶ παρὰ γένεσιν καὶ
[4, 8]	οὐκ ἦν καὶ πάλιν οὐκ	ἔσταἰ·	εἰ δὲ πάντα κινεῖται, οὐθὲν
[4, 4]	ἐκεῖνο τούτῳ συμβέβηκεν, καὶ ἅμα	διώρισται	ὅτι τὰ μὲν οὕτω συμβέβηκε
[4, 4]	πάντα κατὰ συμβεβηκός· τούτῳ γὰρ	διώρισται	οὐσία καὶ τὸ συμβεβηκός· τὸ
[4, 2]	δέ· οἱ γὰρ διαλεκτικοὶ καὶ	σοφισταὶ	τὸ αὐτὸ μὲν ὑποδύονται σχῆμα
[4, 4]	πως ὑπολαμβάνων ἢ μὴ ἔχειν	διέψευσται,	ὁ δὲ ἄμφω ἀληθεύει; εἰ
[4, 4]	καὶ τὰ τρία, οὐδ' ὁμοίως	διέψευσται	ὁ τὰ (τέτταρα πέντε οἰόμενος
[4, 4]	εἰ μὲν μὴ περὶ πάσας,	αὗται	ἂν εἶεν ὁμολογούμεναι· εἰ δὲ
[4, 4]	ἢ μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ (καίτοι	αὗται	ἀποφάσεις τούτου) ἓν γὰρ ἦν
[4, 6]	δύνανται δ' αἱ ἀπορίαι αἱ	τοιαῦται	πᾶσαι τὸ αὐτό· πάντων γὰρ
[4, 2]	ἢ ἐναντία ἢ ἐξ ἐναντίων,	ἀρχαὶ	δὲ τῶν ἐναντίων τὸ ἓν
[4, 2]	ἡ ἀναγωγὴ ἡμῖν) (αἱ δ'	ἀρχαὶ	καὶ παντελῶς αἱ παρὰ τῶν
[4, 4]	δὴ καὶ τοῦτο ἀποδεικνύναι τινὲς	δι'	ἀπαιδευσίαν· ἔστι γὰρ ἀπαιδευσία τὸ
[4, 3]	ἀληθείας ὃν τρόπον δεῖ ἀποδέχεσθαι,	δι'	ἀπαιδευσίαν (τῶν ἀναλυτικῶν τοῦτο δρῶσιν·
[4, 6]	ἀρχὴν γὰρ ζητοῦσι, καὶ ταύτην	(δι'	ἀποδείξεως λαμβάνειν, ἐπεὶ ὅτι γε
[4, 6]	τοῦτ' ἀνάγκη λέγειν τοῖς μὴ	δι'	ἀπορίαν ἀλλὰ λόγου χάριν λέγουσιν,
[4, 5]	παντός ἐστιν, ὥστε δικαιότερον ἂν	δι'	ἐκεῖνα τούτων ἀπεψηφίσαντο ἢ διὰ
[4, 2]	οὗ τὰ ἄλλα ἤρτηται, καὶ	δι'	ὃ λέγονται. Εἰ οὖν τοῦτ'
[4, 4]	τὸ εἶναι ἢ μὴ εἶναι	τοδί,	ὥστ' οὐκ ἂν πᾶν οὕτως
[4, 7]	ἀληθεύῃ ἢ ψεύδηται· ὅταν μὲν	ὡδὶ	συνθῇ φᾶσα ἢ ἀποφᾶσα, ἀληθεύει,
[4, 7]	ἢ ἀποφᾶσα, ἀληθεύει, (ὅταν δὲ	ὡδί,	ψεύδεται. Ἔτι παρὰ πάσας δεῖ
[4, 4]	ἔσται πρῶτον τὸ καθ' οὗ,	εἰ	ἀεὶ (τὸ συμβεβηκὸς καθ' ὑποκειμένου
[4, 4]	ἅμα κατηγορεῖσθαι τὰς ἀντιφάσεις. Ἔτι	εἰ	ἀληθεῖς αἱ ἀντιφάσεις ἅμα κατὰ
[4, 4]	τὸ πλῆθος· ἀλλ' ὅμως ἐρομένου	εἰ	ἀληθὲς εἰπεῖν ἄνθρωπον τοῦτο εἶναι
[4, 3]	(ἐγχειρεῖ λέγειν τι περὶ αὐτῶν,	εἰ	ἀληθῆ ἢ μή, οὔτε γεωμέτρης
[4, 5]	οὐ ταὐτά. Δῆλον οὖν ὅτι,	εἰ	ἀμφότεραι φρονήσεις, καὶ τὰ ὄντα
[4, 4]	ἀνάγκη ἢ φάναι ἢ ἀποφάναι.	Εἰ	γὰρ ἀληθὲς ὅτι ἄνθρωπος καὶ
[4, 4]	διέψευσται, ὁ δὲ ἄμφω ἀληθεύει;	εἰ	γὰρ ἀληθεύει, τί ἂν εἴη
[4, 4]	ἑκάστου, οὐδὲν διοίσει ἕτερον ἑτέρου·	εἰ	γὰρ διοίσει, τοῦτ' ἔσται ἀληθὲς
[4, 4]	ἢ ζῴῳ εἶναι μὴ εἶναι.	Εἰ	γὰρ ἔσται τι ὅπερ ἀνθρώπῳ
[4, 4]	οὔθ' οὕτως οὔτε οὐχ οὕτως·	εἰ	γὰρ μή, ἤδη ἄν τι
[4, 4]	γὰρ ἀνάγκη, εἴπερ λέγοι τι.	Εἰ	γὰρ μή, οὐκ ἂν εἴη
[4, 2]	φιλοσόφου περὶ πάντων δύνασθαι θεωρεῖν.	(Εἰ	γὰρ μὴ τοῦ φιλοσόφου, τίς
[4, 5]	καὶ χαλεπώτατον τὸ συμβαῖνόν ἐστιν·	εἰ	γὰρ οἱ μάλιστα τὸ ἐνδεχόμενον
[4, 4]	τριήρης (καὶ αἱ ἀντιφάσεις αὐτῶν	(εἰ	γὰρ ὁμοίως καθ' ἑκάστου, οὐδὲν
[4, 4]	τοῖς τὸν Πρωταγόρου λέγουσι λόγον.	Εἰ	γάρ τῳ δοκεῖ μὴ εἶναι
[4, 5]	φθείρεται, ὑπάρξει τι ὄν, καὶ	εἰ	γίγνεται, ἐξ οὗ γίγνεται καὶ
[4, 4]	ἦν ὃ ἐσήμαινε τὸ ἄνθρωπος)	εἰ	δ' ἀνάγκη τοῦτο, οὐκ ἐνδέχεται
[4, 4]	ὑπάρξει καὶ ἡ τῆς τριήρους·	εἰ	δ' αὕτη, καὶ ἡ κατάφασις.
[4, 6]	τὸ δοξάζον ἀλλὰ τὸ δοξαζόμενον.	Εἰ	δ' ἕκαστον ἔσται πρὸς τὸ
[4, 4]	ἐνδέχεται νοεῖν μὴ νοοῦντα ἕν,	εἰ	δ' ἐνδέχεται, τεθείη ἂν ὄνομα
[4, 4]	ἄλλο τι τὸ εἶναι αὐτῷ.	Εἰ	δ' ἔσται αὐτῷ τὸ ὅπερ
[4, 7]	εἰς τὰ ἀντικείμενα (καὶ μεταξύ)	εἰ	δ' ἔστι μεταξύ, καὶ οὕτως
[4, 6]	οὔτ' ἔσται οὐθὲν μηθενὸς προδοξάσαντος.	Εἰ	δὲ γέγονεν ἢ ἔσται, δῆλον
[4, 4]	ἱμάτιον, εἰ ὁ λόγος εἷς·	εἰ	δὲ ἔσται ἕν, ἓν σημανεῖ
[4, 4]	ἐκεῖνο μᾶλλον, ὥστε σημαίνειν ἕτερον.	Εἰ	δὲ καὶ (τὸ λευκὸν φήσει
[4, 4]	τοιαύτη τῶν ὄντων ἡ (φύσις;	εἰ	δὲ μὴ ἀληθεύει, ἀλλὰ μᾶλλον
[4, 3]	τις λέγει, ταῦτα καὶ ὑπολαμβάνειν·	εἰ	δὲ μὴ ἐνδέχεται ἅμα ὑπάρχειν
[4, 4]	καὶ οὐ μόνον τὰ ἀντικείμενα.	Εἰ	δὲ μὴ ἐνδέχεται τοῦτο, συμβαίνει
[4, 4]	περὶ τὸ ἄμεινον καὶ χεῖρον.	Εἰ	δὲ μὴ ἐπιστάμενοι (ἀλλὰ δοξάζοντες,
[4, 6]	εἰπεῖν ἀξιοῦσιν, εὐθὺς ἐναντία λέγοντες.	Εἰ	δὲ μὴ ἔστι πάντα πρός
[4, 4]	τὸ ὄνομα, ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα.	Εἰ	δὲ μὴ σημαίνει ἕτερον τὸ
[4, 4]	ὄνομα καθ' ἕκαστον τὸν λόγον·	εἰ	δὲ μή (τεθείη) ἀλλ' ἄπειρα
[4, 4]	κατάφασις, ἀνάγκη καὶ τὴν ἀπόφασιν·	(εἰ	δὲ μὴ ὑπάρχει ἡ κατάφασις,
[4, 8]	τὸ ψεῦδος ἢ τὸ ἀληθές.	Εἰ	δὲ μηθὲν ἄλλο τὸ ἀληθὲς
[4, 4]	τε καὶ (οὐ ταῦτα λέγει.	Εἰ	δὲ μηθὲν ὑπολαμβάνει ἀλλ' ὁμοίως
[4, 4]	τοῖν γὰρ δυοῖν δύο ἀποφάσεις,	εἰ	δὲ μία ἐξ ἀμφοῖν ἐκείνη,
[4, 4]	οὐχ ἅμα καὶ οὐκ ἀληθές.	Εἰ	δὲ ὁμοίως ἅπαντες καὶ ψεύδονται
[4, 4]	εἴη ἡ φάσις ἡ ἀντικειμένη·	εἰ	δὲ ὁμοίως καὶ ὅσα ἀποφῆσαι
[4, 4]	λευκὸς ἀλλ' οὐχ ὅπερ λευκόν.	Εἰ	δὲ πάντα κατὰ συμβεβηκὸς λέγεται,
[4, 8]	ἦν καὶ πάλιν οὐκ ἔσταἰ·	εἰ	δὲ πάντα κινεῖται, οὐθὲν ἔσται
[4, 4]	πάσας, αὗται ἂν εἶεν ὁμολογούμεναι·	εἰ	δὲ περὶ πάσας, πάλιν ἤτοι
[4, 4]	ὥστε μηδ' οὕτως εἶναι ἀπόδειξιν)	(εἰ	δέ τινων μὴ δεῖ ζητεῖν
[4, 4]	τι καὶ ὣς οὐσίαν σημαῖνον.	Εἰ	δὲ τοῦτο, δέδεικται ὅτι ἀδύνατον
[4, 4]	ὑπολαμβάνει τὸ δ' οὐ βέλτιον.	Εἰ	δὲ τοῦτο, καὶ τὸ μὲν
[4, 2]	τά τε εἴδη τῶν εἰδῶν.	Εἰ	δὴ τὸ ὂν καὶ τὸ
[4, 4]	καὶ ἴδιον) ὁμοίως δὲ καὶ	εἰ	διαιροῦντα ἐνδέχεται ἀληθεύειν, συμβαίνει τὸ
[4, 4]	ἢ τὴν ἀπόφασιν· ἄτοπον γὰρ	εἰ	ἑκάστῳ ἡ μὲν αὐτοῦ ἀπόφασις
[4, 6]	εἴη ἅπαντα πρὸς δόξαν. Ἔτι	εἰ	ἕν, πρὸς ἓν ἢ πρὸς
[4, 2]	Σωκράτης καὶ Σωκράτης καθήμενος, ἢ	εἰ	ἓν ἑνὶ ἐναντίον, ἢ τί
[4, 4]	δ' ἀπορούμενον οὐ τοῦτό ἐστιν,	εἰ	ἐνδέχεται τὸ αὐτὸ ἅμα εἶναι
[4, 4]	ἄνθρωπος, οὐ προσαποκριτέον τῷ ἐρομένῳ	εἰ	ἔστιν ἄνθρωπος, ὅτι ἐστὶν ἅμα
[4, 4]	διελθέτω ἢ μηθέν. Ὁμοίως τοίνυν	εἰ	καὶ μυριάκις ἐστὶ τὸ αὐτὸ
[4, 2]	ἔχει καὶ τἀληθές. Ἀλλ' ὅμως	εἰ	καὶ πολλαχῶς λέγεται τὸ ἕν,
[4, 4]	τριήρης καὶ τοῖχος καὶ ἄνθρωπος,	εἰ	κατὰ παντός τι ἢ καταφῆσαι
[4, 5]	κινουμένου φύσει πρότερόν ἐστι, κἂν	εἰ	λέγεται πρὸς ἄλληλα ταῦτα, οὐθὲν
[4, 7]	αὐτοῦ ἄλλη. Ἔτι ὅταν ἐρομένου	εἰ	λευκόν ἐστιν εἴπῃ ὅτι οὔ,
[4, 8]	λέγουσιν οὐδ' οἱ πάντα κινεῖσθαι.	Εἰ	μὲν γὰρ ἠρεμεῖ πάντα, ἀεὶ
[4, 4]	οὐ λευκόν, ἢ οὔ. Καὶ	εἰ	μὲν μὴ ἀληθὲς διαιροῦντα λέγειν,
[4, 4]	περί τινας δ' οὔ. Καὶ	εἰ	μὲν μὴ περὶ πάσας, αὗται
[4, 4]	ἢ τριήρης ἢ οὐ τριήρης.	Εἰ	μὲν οὖν ἡ κατάφασις, ἀνάγκη
[4, 7]	τὸ μηδέτερον ἀνθρώπου καὶ ἵππου.	Εἰ	μὲν οὖν οὕτως, οὐκ ἂν
[4, 4]	ἀποφῆσαι (οὐ πάντων φῆσαι. Καὶ	εἰ	μὲν οὕτως, εἴη ἄν τι
[4, 2]	ὁμοίως, (καὶ διὰ τοῦτο) καὶ	εἰ	μὴ ἔστι τὸ ὂν ἢ
[4, 4]	ἐγγύτερον τὸ μᾶλλον ἀληθές. Κἂν	εἰ	μὴ ἔστιν, ἀλλ' ἤδη γέ
[4, 4]	ἐστὶν ἅμα καὶ οὐκ ἄνθρωπος,	εἰ	μὴ καὶ τἆλλα ὅσα συμβέβηκε
[4, 7]	πάσας δεῖ εἶναι τὰς ἀντιφάσεις,	εἰ	μὴ λόγου ἕνεκα λέγεται· ὥστε
[4, 4]	γὰρ συμβεβηκὸς οὐ συμβεβηκότι συμβεβηκός,	εἰ	μὴ ὅτι ἄμφω συμβέβηκε ταὐτῷ,
[4, 4]	ἔοικε, πάντες ὑπολαμβάνουσιν ἔχειν ἁπλῶς,	εἰ	μὴ περὶ ἅπαντα, ἀλλὰ περὶ
[4, 4]	ἕτερον ὄνομα· λέγω δ' οἷον,	εἰ	μὴ φαίη τὸ ἄνθρωπος ἓν
[4, 2]	γὰρ εἰ πολλαχῶς, ἑτέρας, ἀλλ'	εἰ	μήτε καθ' ἓν μήτε (πρὸς
[4, 4]	τὸ ὡς λώπιον καὶ ἱμάτιον,	εἰ	ὁ λόγος εἷς· εἰ δὲ
[4, 4]	οὐχ ὑπάρξει· λέγω δ' οἷον	εἰ	ὀληθὲς εἰπεῖν τὸν ἄνθρωπον ὅτι
[4, 4]	ἢ καθ' ὁμωνυμίαν, ὥσπερ ἂν	εἰ	ὃν ἡμεῖς ἄνθρωπον (καλοῦμεν, ἄλλοι
[4, 4]	ἄν τι εἴη ὡρισμένον. ~Ἔτι	εἰ	ὅταν ἡ φάσις (ἀληθὴς ᾖ,
[4, 4]	διάκειται πρὸς τὴν ἀλήθειαν. Ἔτι	εἰ	ὅτι μάλιστα πάντα οὕτως ἔχει
[4, 6]	ἐστιν ἀπό (τινος ὡρισμένου γένους·	εἰ	οὖν ἀδύνατον ἅμα καταφάναι καὶ
[4, 5]	ἀλλήλοις οἱ διεψευσμένοι καὶ ἀληθεύοντες·	εἰ	οὖν ἔχει τὰ (ὄντα οὕτως,
[4, 1]	αὐτὰς ἀναγκαῖον εἶναι καθ' αὑτήν.	Εἰ	οὖν καὶ οἱ τὰ στοιχεῖα
[4, 4]	ὑπάρξει μᾶλλον ἢ ἡ αὐτοῦ.	(Εἰ	οὖν κἀκείνη ὑπάρχει, ὑπάρξει καὶ
[4, 5]	ὁρῶσιν ἐκ ταὐτοῦ (γιγνόμενα τἀναντία·	εἰ	οὖν μὴ ἐνδέχεται γίγνεσθαι τὸ
[4, 4]	πέντε οἰόμενος καὶ ὁ χίλια.	Εἰ	οὖν μὴ ὁμοίως, δῆλον ὅτι
[4, 4]	ἅτερος ἧττον, ὥστε μᾶλλον ἀληθεύει.	Εἰ	οὖν τὸ μᾶλλον ἐγγύτερον, (εἴη
[4, 2]	ἤρτηται, καὶ δι' ὃ λέγονται.	Εἰ	οὖν τοῦτ' ἐστὶν ἡ οὐσία,
[4, 8]	θάτερον εἶναι μόριον ἀληθές. Ἔτι	εἰ	πᾶν ἢ φάναι ἢ ἀποφάναι
[4, 5]	εἶναι τοῖς δὲ πικρόν, ὥστ'	εἰ	πάντες ἔκαμνον (ἢ πάντες παρεφρόνουν,
[4, 4]	εἶναι (διαφέρει δ' οὐθὲν οὐδ'	εἰ	πλείω τις φαίη σημαίνειν μόνον
[4, 2]	ἅπαντά ἐστι γνωρίζειν· οὐ γὰρ	εἰ	πολλαχῶς, ἑτέρας, ἀλλ' εἰ μήτε
[4, 6]	ἴσον. Πρὸς δὴ τὸ δοξάζον	(εἰ	ταὐτὸ ἄνθρωπος καὶ τὸ δοξαζόμενον,
[4, 2]	φιλοσόφου, τίς ἔσται ὁ ἐπισκεψόμενος	εἰ	ταὐτὸ Σωκράτης καὶ Σωκράτης καθήμενος,
[4, 4]	ζητῇ αὐτά· καίτοι ἔδει γε,	εἰ	ταὐτὸν ἦν ὁμοίως καὶ ἄνθρωπος
[4, 4]	καὶ οὐχ οὕτως ἔχοι· ἔτι	εἰ	τὸ ἄνθρωπος σημαίνει ἕν, ἔστω
[4, 4]	σημαίνειν ὅπερ ἀνθρώπῳ μὴ εἶναι,	εἰ	τὸ ἄνθρωπος σημαίνει μὴ μόνον
[4, 6]	ἓν ἢ πρὸς ὡρισμένον· καὶ	εἰ	τὸ αὐτὸ καὶ ἥμισυ καὶ
[4, 4]	καὶ αὕτη βεβαία δόξα, καὶ	εἰ	τὸ μὴ εἶναι βέβαιόν τι
[4, 5]	τῇ αἰσθήσει. ~Εἶτ' ἄξιον θαυμάσαι	εἰ	τοῦτ' ἀποροῦσι, πότερον τηλικαῦτά ἐστι
[4, 5]	τε καὶ μὴ εἶναι) καὶ	εἰ	τοῦτ' ἔστιν, ἀνάγκη τὰ δοκοῦντα
[4, 4]	δὲ τὸ ἓν σημαίνειν τοῦτο·	εἰ	τοῦτ' ἔστιν ἄνθρωπος, ἂν ᾖ
[4, 5]	ἀνάγκη τι εἶναι, ὅλως (τε	εἰ	φθείρεται, ὑπάρξει τι ὄν, καὶ
[4, 4]	ὅτι ἕτερον σημαίνει. Ἀνάγκη τοίνυν,	εἴ	τί ἐστιν ἀληθὲς εἰπεῖν ὅτι
[4, 5]	ἄλλως καὶ ἄλλως ἔχειν, ὥστ'	εἴ	τι ἔστιν ἐξ ἀνάγκης, οὐχ
[4, 5]	ὅταν ᾖ, οὐδεπώποτε μετέβαλεν, ἀλλ'	ἀεὶ	ἀληθεύει (περὶ αὐτοῦ, καὶ ἔστιν
[4, 8]	πάντα ἠρεμεῖ (ἢ κινεῖται ποτέ,	ἀεὶ	δ' οὐθέν· ἔστι γάρ τι
[4, 5]	οὐ ταὐτὰ κατὰ τὴν αἴσθησιν	ἀεὶ	δοκεῖν. Ποῖα οὖν τούτων ἀληθῆ
[4, 8]	οὐθέν· ἔστι γάρ τι ὃ	ἀεὶ	κινεῖ τὰ κινούμενα, καὶ τὸ
[4, 8]	Εἰ μὲν γὰρ ἠρεμεῖ πάντα,	ἀεὶ	ταὐτὰ ἀληθῆ καὶ (ψευδῆ ἔσται,
[4, 6]	ἅπασι ταὐτὰ φαίνεσθαι οὔτε ταὐτῷ	ἀεὶ	ταὐτά, ἀλλὰ πολλάκις τἀναντία κατὰ
[4, 4]	πρῶτον τὸ καθ' οὗ, εἰ	ἀεὶ	(τὸ συμβεβηκὸς καθ' ὑποκειμένου τινὸς
[4, 7]	εἰς μὴ ἀγαθόν) νῦν δ'	ἀεὶ	φαίνεται (οὐ γὰρ ἔστι μεταβολὴ
[4, 4]	γὰρ οὕτως οὔτ' οὐχ οὕτως	λέγει,	ἀλλ' οὕτως τε καὶ οὐχ
[4, 4]	ταῦτά τε καὶ (οὐ ταῦτα	λέγει.	Εἰ δὲ μηθὲν ὑπολαμβάνει ἀλλ'
[4, 6]	(ἡ μὲν γὰρ ἁφὴ δύο	λέγει	ἐν τῇ ἐπαλλάξει τῶν δακτύλων
[4, 5]	ἀνθρώποισιν. Καὶ ἐν ἑτέροις δὲ	λέγει	(ὅτι Ὅσσον ἀλλοῖοι μετέφυν, τόσον
[4, 5]	τοῦ μέλλοντος, ὥσπερ καὶ Πλάτων	λέγει,	οὐ δήπου ὁμοίως κυρία ἡ
[4, 4]	τοῦτον ἡ σκέψις· οὐθὲν γὰρ	λέγει.	Οὔτε γὰρ οὕτως οὔτ' οὐχ
[4, 3]	ἔστι γὰρ ἀναγκαῖον, ἅ τις	λέγει,	ταῦτα καὶ ὑπολαμβάνειν· εἰ δὲ
[4, 4]	μὴ ἀληθὲς διαιροῦντα λέγειν, οὐ	λέγει	τε ταῦτα καὶ οὐκ ἔστιν
[4, 8]	καὶ πάντα ψευδῆ, καὶ χωρὶς	λέγει	τῶν λόγων ἑκάτερον τούτων, (ὥστ'
[4, 4]	ἂν ψεύδοιντο, καὶ αὐτὸς αὑτὸν	ὁμολογεῖ	(ψεύδεσθαι. Ἅμα δὲ φανερὸν ὅτι
[4, 3]	περὶ τῆς ἀληθείας ὃν τρόπον	δεῖ	ἀποδέχεσθαι, δι' ἀπαιδευσίαν (τῶν ἀναλυτικῶν
[4, 3]	ἀπαιδευσίαν (τῶν ἀναλυτικῶν τοῦτο δρῶσιν·	δεῖ	γὰρ περὶ τούτων (ἥκειν προεπισταμένους
[4, 7]	ὡδί, ψεύδεται. Ἔτι παρὰ πάσας	δεῖ	εἶναι τὰς ἀντιφάσεις, εἰ μὴ
[4, 4]	ἀπαιδευσία τὸ μὴ γιγνώσκειν τίνων	δεῖ	ζητεῖν ἀπόδειξιν καὶ τίνων οὐ
[4, 4]	ἀπόδειξιν) (εἰ δέ τινων μὴ	δεῖ	ζητεῖν ἀπόδειξιν, τίνα ἀξιοῦσιν εἶναι
[4, 8]	πάντας τοὺς τοιούτους λόγους αἰτεῖσθαι	δεῖ,	καθάπερ ἐλέχθη καὶ ἐν τοῖς
[4, 4]	ζητεῖν ἀπόδειξιν καὶ τίνων οὐ	δεῖ·	ὅλως μὲν γὰρ ἁπάντων ἀδύνατον
[4, 4]	ἄνθρωπον εἶτα ζητῇ αὐτά· καίτοι	ἔδει	γε, εἰ ταὐτὸν ἦν ὁμοίως
[4, 6]	δοξάζον, πρὸς ἄπειρα ἔσται τῷ	εἴδει	τὸ δοξάζον. Ὅτι μὲν οὖν
[4, 4]	εἴη τῆς ἀληθείας, ὥσπερ καὶ	νοσώδει	ὄντι ἢ ὑγιεινῷ τῆς ὑγιείας·
[4, 5]	τὸ γὰρ αὐτὸ ἔστιν ὅπερ	φρονέει,	μελέων φύσις ἀνθρώποισιν (καὶ πᾶσιν
[4, 4]	γὰρ βαδίζει Μέγαράδε ἀλλ' οὐχ	ἡσυχάζει,	οἰόμενος (βαδίζειν δεῖν; οὐδ' εὐθέως
[4, 4]	λόγον τοῦτον. Διὰ τί γὰρ	βαδίζει	Μέγαράδε ἀλλ' οὐχ ἡσυχάζει, οἰόμενος
[4, 5]	Τὸ μὲν γὰρ ἀληθὲς οὐ	πλήθει	κρίνεσθαι οἴονται προσήκειν οὐδὲ ὀλιγότητι,
[4, 5]	ἀλλοῖοι μετέφυν, τόσον ἄρ σφισιν	αἰεὶ	καὶ τὸ φρονεῖν ἀλλοῖα παρίστατο.
[4, 6]	τὰ (φαινόμενα εἶναι ἀληθῆ ἅπαντα	ποιεῖ	τὰ ὄντα πρός τι. Διὸ
[4, 5]	τὰ ὑποκείμενα μὴ εἶναι, ἃ	ποιεῖ	τὴν αἴσθησιν, καὶ ἄνευ αἰσθήσεως,
[4, 8]	τὸν ἐναντίον αὑτοῦ λόγον ἀληθῆ	ποιεῖ,	ὥστε τὸν ἑαυτοῦ οὐκ ἀληθῆ
[4, 3]	συλλογιστικῶν ἀρχῶν ἐστὶν ἐπισκέψασθαι, δῆλον·	προσήκει	δὲ τὸν μάλιστα γνωρίζοντα περὶ
[4, 4]	λέγουσι λόγον. Εἰ γάρ τῳ	δοκεῖ	μὴ εἶναι τριήρης ὁ ἄνθρωπος,
[4, 5]	γὰρ ἔστιν εἰς ὅ τι	μεταβαλεῖ·	ἅπαντα γὰρ ὑπάρχει πᾶσιν. (Περὶ
[4, 5]	τόπος ἐν φθορᾷ καὶ γενέσει	διατελεῖ	(μόνος ὤν, ἀλλ' οὗτος οὐθὲν
[4, 5]	ὅτι τὸ μὲν μεταβάλλον ὅτε	μεταβάλλει	ἔχει τινὰ αὐτοῖς λόγον μὴ
[4, 7]	μὴ ἀγαθοῦ γὰρ εἰς ἀγαθὸν	μεταβάλλει	ἢ ἐκ τούτου εἰς μὴ
[4, 5]	ἀλλ' οὐ κατὰ ταὐτὸ (ὄν)	δυνάμει	(μὲν γὰρ ἐνδέχεται ἅμα ταὐτὸ
[4, 4]	μὴ ὄντος λέγουσιν· τὸ γὰρ	δυνάμει	ὂν καὶ μὴ ἐντελεχείᾳ τὸ
[4, 8]	μεταβολή. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ πάντα	ἠρεμεῖ	(ἢ κινεῖται ποτέ, ἀεὶ δ'
[4, 8]	πάντα κινεῖσθαι. Εἰ μὲν γὰρ	ἠρεμεῖ	πάντα, ἀεὶ ταὐτὰ ἀληθῆ καὶ
[4, 4]	ταῦτα λέγει. Εἰ δὲ μηθὲν	ὑπολαμβάνει	ἀλλ' ὁμοίως οἴεται καὶ οὐκ
[4, 4]	ἐξ ἴσου ἅπαντα ζητεῖ καὶ	ὑπολαμβάνει,	ὅταν οἰηθεὶς βέλτιον εἶναι τὸ
[4, 4]	ἄρα ὅτι τὸ μὲν βέλτιον	ὑπολαμβάνει	τὸ δ' οὐ βέλτιον. Εἰ
[4, 4]	εἰ δὲ ἔσται ἕν, ἓν	σημανεῖ	τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι καὶ μὴ
[4, 2]	οὐχ ὑπάρχει ἐκεῖνο, ἤ τινι	γένει·	ἔνθα μὲν οὖν τῷ ἑνὶ
[4, 2]	ἐστι τῆς (αὐτῆς ἐπιστήμης τῷ	γένει	θεωρῆσαι, λέγω δ' οἷον περὶ
[4, 2]	θεωρῆσαι μιᾶς ἐστὶν ἐπιστήμης τῷ	γένει,	τά τε εἴδη τῶν εἰδῶν.
[4, 3]	ὑπάρχει τοῖς οὖσιν ἀλλ' οὐ	γένει	τινὶ χωρὶς ἰδίᾳ τῶν ἄλλων.
[4, 4]	ὁ ὑπομένων· ἀναιρῶν γὰρ λόγον	ὑπομένει	λόγον. Ἔτι δὲ ὁ τοῦτο
[4, 8]	οὐ ψευδής, (οὐδὲν ἧττον ἀπείρους	συμβαίνει	αὐτοῖς αἰτεῖσθαι λόγους ἀληθεῖς καὶ
[4, 8]	μόριον τῆς ἀντιφάσεως ψεῦδός ἐστιν.	Συμβαίνει	δὴ καὶ τὸ θρυλούμενον πᾶσι
[4, 4]	Εἰ δὲ μὴ ἐνδέχεται τοῦτο,	συμβαίνει	τὸ λεχθέν, ἂν ἀποκρίνηται τὸ
[4, 4]	καὶ εἰ διαιροῦντα ἐνδέχεται ἀληθεύειν,	συμβαίνει	τὸ λεχθέν, πρὸς δὲ τούτῳ
[4, 5]	καὶ πειστέον (αὐτούς. Καίτοι γε	συμβαίνει	τοῖς ἅμα φάσκουσιν εἶναι καὶ
[4, 4]	ἡ κατάφασις. Ταῦτά τε οὖν	συμβαίνει	τοῖς λέγουσι τὸν λόγον τοῦτον,
[4, 6]	τὰς ἀντικειμένας φάσεις, καὶ τί	συμβαίνει	τοῖς οὕτω (λέγουσι, καὶ διὰ
[4, 4]	ἀνθρώπῳ. Ἀλλ' ἐδέδεικτο ὅτι ἕτερον	σημαίνει.	Ἀνάγκη τοίνυν, εἴ τί ἐστιν
[4, 4]	τὸ μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι ἕτερον	σημαίνει,	εἴπερ καὶ τὸ λευκὸν εἶναι
[4, 4]	ἔχοι· ἔτι εἰ τὸ ἄνθρωπος	σημαίνει	ἕν, ἔστω τοῦτο τὸ ζῷον
[4, 4]	τὸ πρᾶγμα. Εἰ δὲ μὴ	σημαίνει	ἕτερον τὸ ἄνθρωπος καὶ τὸ
[4, 4]	μὴ εἶναι, εἰ τὸ ἄνθρωπος	σημαίνει	μὴ μόνον καθ' ἑνὸς (ἀλλὰ
[4, 4]	(τὸ συμβεβηκὸς καθ' ὑποκειμένου τινὸς	σημαίνει	τὴν κατηγορίαν. (Ἀνάγκη ἄρα εἰς
[4, 4]	αὐτὸ ζῷον δίπουν τοῦτο γὰρ	σημαίνει	τὸ ἀνάγκη εἶναι, τὸ ἀδύνατον
[4, 4]	ἓν γὰρ ἔσται. Τοῦτο γὰρ	σημαίνει	τὸ εἶναι ἕν, τὸ ὡς
[4, 4]	τοῦτό γ' αὐτὸ ἀληθές, ὅτι	σημαίνει	τὸ (ὄνομα τὸ εἶναι ἢ
[4, 8]	ἐξ ὁρισμοῦ διαλεκτέον λαβόντας τί	σημαίνει	τὸ ψεῦδος ἢ τὸ ἀληθές.
[4, 8]	ἔστι γάρ τι ὃ ἀεὶ	κινεῖ	τὰ κινούμενα, καὶ τὸ πρῶτον
[4, 5]	δεῖν λέγειν ἀλλὰ τὸν δάκτυλον	ἐκίνει	μόνον, καὶ Ἡρακλείτῳ ἐπετίμα εἰπόντι
[4, 6]	ἁφὴ δύο λέγει ἐν τῇ	ἐπαλλάξει	τῶν δακτύλων ἡ δ' ὄψις
[4, 5]	τι ἔστιν ἐξ ἀνάγκης, οὐχ	ἕξει	οὕτω τε καὶ (οὐχ οὕτως.
[4, 4]	ἑκάστῳ ἡ μὲν αὐτοῦ ἀπόφασις	ὑπάρξει,	ἡ δ' ἑτέρου ὃ μὴ
[4, 4]	αὐτοῦ. (Εἰ οὖν κἀκείνη ὑπάρχει,	ὑπάρξει	καὶ ἡ τῆς τριήρους· εἰ
[4, 4]	ὃ μὴ ὑπάρχει αὐτῷ οὐχ	ὑπάρξει·	λέγω δ' οἷον εἰ ὀληθὲς
[4, 4]	ἡ κατάφασις, ἥ γε ἀπόφασις	ὑπάρξει	μᾶλλον ἢ ἡ αὐτοῦ. (Εἰ
[4, 5]	εἶναι, ὅλως (τε εἰ φθείρεται,	ὑπάρξει	τι ὄν, καὶ εἰ γίγνεται,
[4, 6]	τί οὕτω λέγουσι, τοσαῦτα εἰρήσθω·	ἐπεὶ	δ' ἀδύνατον τὴν ἀντίφασιν ἅμα
[4, 3]	σκοπεῖν καὶ περὶ τοῦ ὄντος.	Ἐπεὶ	δ' ἔστιν ἔτι τοῦ φυσικοῦ
[4, 2]	ἄλλαι ἐφεξῆς ἐν τοῖς μαθήμασιν.	~Ἐπεὶ	δὲ μιᾶς τἀντικείμενα (θεωρῆσαι, τῷ
[4, 2]	(πρὸς ἓν οἱ λόγοι ἀναφέρονται.	Ἐπεὶ	δὲ πάντα πρὸς τὸ πρῶτον
[4, 1]	οἷον αἱ μαθηματικαὶ τῶν ἐπιστημῶν.	Ἐπεὶ	δὲ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς
[4, 3]	οὗ φέρουσι τὰς ἀποδείξεις· ὥστ'	ἐπεὶ	δῆλον ὅτι ᾗ ὄντα ὑπάρχει
[4, 6]	καὶ ταύτην (δι' ἀποδείξεως λαμβάνειν,	ἐπεὶ	ὅτι γε πεπεισμένοι οὐκ εἰσί,
[4, 2]	περὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων.	(Ἐπεὶ	οὖν τοῦ ἑνὸς ᾗ ἓν
[4, 4]	ἓν σημαίνειν, τὸ καθ' ἑνός,	ἐπεὶ	οὕτω γε κἂν τὸ μουσικὸν
[4, 6]	τῇ ὄψει, ἂν ὦσιν ἀνόμοιαι·	ἐπεὶ	πρός γε τοὺς διὰ τὰς
[4, 4]	ὅτι ἄμφω συμβέβηκεν ἑτέρῳ τινί.	~Ἐπεὶ	τοίνυν τὰ μὲν οὕτως τὰ
[4, 2]	(περὶ ἧς οὐθὲν ἐπαί̈ ουσιν,	ἐπεὶ	ὥσπερ ἔστι καὶ ἀριθμοῦ ᾗ
[4, 1]	αὐτή· οὐδεμία γὰρ τῶν ἄλλων	ἐπισκοπεῖ	καθόλου περὶ τοῦ ὄντος ᾗ
[4, 2]	στερεῷ καὶ ἀκινήτῳ καὶ κινουμένῳ	ἀβαρεῖ	τε καὶ βάρος (ἔχοντι ἔστιν
[4, 1]	δ' ἐστὶν οὐδεμιᾷ τῶν ἐν	μέρει	λεγομένων ἡ αὐτή· οὐδεμία γὰρ
[4, 4]	τοῦτ' ἔσται τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι	(διαφέρει	δ' οὐθὲν οὐδ' εἰ πλείω
[4, 2]	οὐχ ὡς ἑνὶ λόγῳ δηλούμενα	(διαφέρει	δὲ οὐθὲν οὐδ' ἂν ὁμοίως
[4, 2]	ἡ διαλεκτικὴ τῇ φιλοσοφίᾳ, ἀλλὰ	διαφέρει	τῆς μὲν τῷ τρόπῳ τῆς
[4, 7]	γένεσιν ἡ ἀπόφασις τὸ ἐναντίον	ἐπιφέρει,	(καὶ ἐν τούτοις ἔσται, οἷον
[4, 3]	οὐθεὶς τῶν κατὰ μέρος ἐπισκοπούντων	(ἐγχειρεῖ	λέγειν τι περὶ αὐτῶν, εἰ
[4, 2]	οἷον γραμματικὴ μία οὖσα πάσας	θεωρεῖ	τὰς φωνάς· διὸ καὶ τοῦ
[4, 1]	Α' (Ἔστιν ἐπιστήμη τις ἣ	θεωρεῖ	τὸ ὂν ᾗ ὂν καὶ
[4, 3]	δ' ἡμῖν καὶ ταύτῃ τῇ	προτάσει	τὰ εἰωθότἀ, ἐναντία δ' ἐστὶ
[4, 2]	πρόσεστι παρὰ τὸ ἐν τῇ	ἀποφάσει†	ἀπουσία γὰρ (ἡ ἀπόφασις ἐκείνου
[4, 5]	αἰσθητοῦ τόπος ἐν φθορᾷ καὶ	γενέσει	διατελεῖ (μόνος ὤν, ἀλλ' οὗτος
[4, 2]	τῆς δὲ τοῦ βίου (τῇ	προαιρέσει·	ἔστι δὲ ἡ διαλεκτικὴ πειραστικὴ
[4, 5]	ἡ φαντασία οὐ ταὐτὸν τῇ	αἰσθήσει.	~Εἶτ' ἄξιον θαυμάσαι εἰ τοῦτ'
[4, 6]	γε καὶ (κατὰ τὸ αὐτὸ	αἰσθήσει	καὶ ὡσαύτως καὶ ἐν τῷ
[4, 2]	ἐκείνου ἐστίν, ἐν δὲ τῇ	στερήσει	καὶ ὑποκειμένη τις φύσις γίγνεται
[4, 4]	Εἰ δὲ καὶ (τὸ λευκὸν	φήσει	τὸ αὐτὸ καὶ ἓν σημαίνειν,
[4, 4]	γὰρ ὁμοίως καθ' ἑκάστου, οὐδὲν	διοίσει	ἕτερον ἑτέρου· εἰ γὰρ διοίσει,
[4, 4]	διοίσει ἕτερον ἑτέρου· εἰ γὰρ	διοίσει,	τοῦτ' ἔσται ἀληθὲς καὶ ἴδιον)
[4, 6]	ὄψιν μέλι φαίνεσθαι τῇ δὲ	γεύσει	μή, καὶ τῶν ὀφθαλμῶν δυοῖν
[4, 7]	ὁ λέγων εἶναι ἢ μὴ	ἀληθεύσει	ἢ ψεύσεται· ἀλλ' οὔτε τὸ
[4, 7]	οὔτε ἀληθεύσει (τις οὔτ' οὐκ	ἀληθεύσει,	καὶ παρὰ τὸ ὂν καὶ
[4, 7]	ἕνεκα λέγεται· ὥστε καὶ οὔτε	ἀληθεύσει	(τις οὔτ' οὐκ ἀληθεύσει, καὶ
[4, 3]	εἰς ταύτην ἀνάγουσιν ἐσχάτην δόξαν·	φύσει	γὰρ ἀρχὴ καὶ τῶν ἄλλων
[4, 5]	(τὸ γὰρ κινοῦν τοῦ κινουμένου	φύσει	πρότερόν ἐστι, κἂν εἰ λέγεται
[4, 4]	καὶ ἧττον ἔνεστιν ἐν τῇ	φύσει	τῶν ὄντων· οὐ γὰρ ἂν
[4, 4]	τὰ δ' ὡς τὸ μουσικὸν	Σωκράτει·	ὅσα δ' οὕτως, οὐ (συμβεβηκότι
[4, 4]	λέγεται ὡς τὸ λευκὸν τῷ	Σωκράτει,	οὐκ ἐνδέχεται ἄπειρα εἶναι ἐπὶ
[4, 4]	ἐπὶ τὸ ἄνω, οἷον τῷ	Σωκράτει	τῷ λευκῷ (ἕτερόν τι συμβεβηκός·
[4, 4]	Οὐ γὰρ ἐξ ἴσου ἅπαντα	ζητεῖ	καὶ ὑπολαμβάνει, ὅταν οἰηθεὶς βέλτιον
[4, 5]	ἀληθῆ δὲ λέγουσιν (οὕτω γὰρ	ἁρμόττει	μᾶλλον εἰπεῖν ἢ ὥσπερ Ἐπίχαρμος
[4, 4]	ἡ (φύσις; εἰ δὲ μὴ	ἀληθεύει,	ἀλλὰ μᾶλλον ἀληθεύει ἢ ὁ
[4, 4]	ἔχειν διέψευσται, ὁ δὲ ἄμφω	ἀληθεύει;	εἰ γὰρ ἀληθεύει, τί ἂν
[4, 4]	ὅτι ἅτερος ἧττον, ὥστε μᾶλλον	ἀληθεύει.	Εἰ οὖν τὸ μᾶλλον ἐγγύτερον,
[4, 4]	δὲ μὴ ἀληθεύει, ἀλλὰ μᾶλλον	ἀληθεύει	ἢ ὁ ἐκείνως ὑπολαμβάνων, ἤδη
[4, 7]	ὡδὶ συνθῇ φᾶσα ἢ ἀποφᾶσα,	ἀληθεύει,	(ὅταν δὲ ὡδί, ψεύδεται. Ἔτι
[4, 5]	ᾖ, οὐδεπώποτε μετέβαλεν, ἀλλ' ἀεὶ	ἀληθεύει	(περὶ αὐτοῦ, καὶ ἔστιν ἐξ
[4, 4]	δὲ ἄμφω ἀληθεύει; εἰ γὰρ	ἀληθεύει,	τί ἂν εἴη τὸ λεγόμενον
[4, 4]	ἀποκρίνεται (τὸ ἐρωτώμενον. Οὐθὲν γὰρ	κωλύει	εἶναι τὸ αὐτὸ καὶ ἄνθρωπον
[4, 3]	πασῶν ἐστὶ βεβαιοτάτη τῶν ἀρχῶν·	ἔχει	γὰρ τὸν εἰρημένον διορισμόν. Ἀδύνατον
[4, 4]	Ἔτι ἤτοι περὶ ἅπαντα οὕτως	ἔχει,	καὶ ἔστι καὶ λευκὸν καὶ
[4, 4]	εἰ ὅτι μάλιστα πάντα οὕτως	ἔχει	καὶ οὐχ οὕτως, ἀλλὰ τό
[4, 2]	λέγεται εἴτε μή, ὥσπερ ἴσως	ἔχει	καὶ τἀληθές. Ἀλλ' ὅμως εἰ
[4, 5]	οὕτω τε καὶ οὐχ οὕτως	ἔχει.	καὶ χαλεπώτατον τὸ συμβαῖνόν ἐστιν·
[4, 5]	αὐτὸν τρόπον· Ὡς γὰρ ἑκάστοτ'	ἔχει	κρᾶσιν μελέων πολυκάμπτων, τὼς νόος
[4, 2]	μαθηματικὸς λεγόμενος· καὶ γὰρ αὕτη	ἔχει	μέρη, καὶ πρώτη τις καὶ
[4, 4]	μηθενὸς ἔχοντα λόγον, ᾗ μὴ	ἔχει·	ὅμοιος (γὰρ φυτῷ ὁ τοιοῦτος
[4, 5]	διεψευσμένοι καὶ ἀληθεύοντες· εἰ οὖν	ἔχει	τὰ (ὄντα οὕτως, ἀληθεύσουσι πάντες)
[4, 5]	ἀμφισβητήσιμον· τό τε γὰρ ἀποβάλλον	ἔχει	τι τοῦ ἀποβαλλομένου, καὶ τοῦ
[4, 5]	τὸ μὲν μεταβάλλον ὅτε μεταβάλλει	ἔχει	τινὰ αὐτοῖς λόγον μὴ οἴεσθαι
[4, 3]	ἱκανόν, τοῦτο δ' ἔστιν ὅσον	ἐπέχει	τὸ γένος περὶ οὗ φέρουσι
[4, 4]	ἡ δ' ἑτέρου ὃ μὴ	ὑπάρχει	αὐτῷ οὐχ ὑπάρξει· λέγω δ'
[4, 2]	τινα πρώτην καὶ ἐχομένην αὐτῶν.	Ὑπάρχει	(γὰρ εὐθὺς γένη ἔχον τὸ
[4, 2]	(ἢ ἁπλῶς λέγομεν ὅτι οὐχ	ὑπάρχει	ἐκεῖνο, ἤ τινι γένει· ἔνθα
[4, 4]	τὴν ἀπόφασιν· (εἰ δὲ μὴ	ὑπάρχει	ἡ κατάφασις, ἥ γε ἀπόφασις
[4, 5]	τῶν ὄντων ᾗ οὔτε κίνησις	ὑπάρχει	οὔτε φθορὰ οὔτε γένεσις τὸ
[4, 3]	ἐπεὶ δῆλον ὅτι ᾗ ὄντα	ὑπάρχει	πᾶσι τοῦτο γὰρ αὐτοῖς τὸ
[4, 5]	ὅ τι μεταβαλεῖ· ἅπαντα γὰρ	ὑπάρχει	πᾶσιν. (Περὶ δὲ τῆς ἀληθείας,
[4, 2]	καθ' αὑτοὺς καὶ πρὸς ἀλλήλους	ὑπάρχει	τοῖς ἀριθμοῖς (ὁμοίως δὲ καὶ
[4, 3]	τούτων ἐστὶ σκέψις· ἅπασι γὰρ	ὑπάρχει	τοῖς οὖσιν ἀλλ' οὐ γένει
[4, 4]	ἡ αὐτοῦ. (Εἰ οὖν κἀκείνη	ὑπάρχει,	ὑπάρξει καὶ ἡ τῆς τριήρους·
[4, 5]	πολλὴ ἡ τοῦ ἀορίστου φύσις	ἐνυπάρχει	καὶ ἡ τοῦ ὄντος οὕτως
[4, 6]	ὄντοιν μὴ ταὐτὰ ἑκατέρᾳ τῇ	ὄψει,	ἂν ὦσιν ἀνόμοιαι· ἐπεὶ πρός
[4, 6]	αὐτὸ κατὰ μὲν τὴν ὄψιν	μέλι	φαίνεσθαι τῇ δὲ γεύσει μή,
[4, 2]	μιᾶς τἀντικείμενα (θεωρῆσαι, τῷ δὲ	ἑνὶ	ἀντίκειται πλῆθος ἀπόφασιν δὲ καὶ
[4, 2]	Σωκράτης καθήμενος, ἢ εἰ ἓν	ἑνὶ	ἐναντίον, ἢ τί ἐστι τὸ
[4, 2]	γένει· ἔνθα μὲν οὖν τῷ	ἑνὶ	ἡ διαφορὰ πρόσεστι παρὰ τὸ
[4, 2]	καὶ αἴτιον, ἀλλ' οὐχ ὡς	ἑνὶ	λόγῳ δηλούμενα (διαφέρει δὲ οὐθὲν
[4, 2]	λέγεται ἡ στέρησις) (τῷ δ'	ἑνὶ	πλῆθος ἀντίκειται) ὥστε καὶ τἀντικείμενα
[4, 2]	ὅτι οὐχ ὑπάρχει ἐκεῖνο, ἤ	τινι	γένει· ἔνθα μὲν οὖν τῷ
[4, 4]	οὕτως, ὅτι ἄμφω συμβέβηκεν ἑτέρῳ	τινί.	~Ἐπεὶ τοίνυν τὰ μὲν οὕτως
[4, 6]	φαινόμενον ἀληθές· τὸ γὰρ φαινόμενον	τινί	ἐστι φαινόμενον· ὥστε ὁ λέγων
[4, 3]	τοῖς οὖσιν ἀλλ' οὐ γένει	τινὶ	χωρὶς ἰδίᾳ τῶν ἄλλων. Καὶ
[4, 3]	διεψευσμένος περὶ τούτου. Διὸ πάντες	οἱ	ἀποδεικνύντες εἰς ταύτην ἀνάγουσιν ἐσχάτην
[4, 8]	Σχεδὸν γὰρ οὗτοι οἱ λόγοι	οἱ	αὐτοὶ τῷ Ἡρακλείτου· ὁ γὰρ
[4, 2]	ἐπισκέψασθαι τὸ ἀληθές. Σημεῖον δέ·	οἱ	γὰρ διαλεκτικοὶ καὶ σοφισταὶ τὸ
[4, 6]	(ἔστι γὰρ οὐ χαλεπὸν λαβεῖν)	(οἱ	δ' ἐν τῷ λόγῳ τὴν
[4, 5]	οἱ μὲν γὰρ πειθοῦς δέονται	οἱ	δὲ βίας. Ὅσοι μὲν γὰρ
[4, 7]	οὖν διὰ τοιαύτην αἰτίαν λέγουσιν,	οἱ	δὲ διὰ τὸ πάντων ζητεῖν
[4, 2]	μὲν γὰρ περιττὸν καὶ ἄρτιον,	οἱ	δὲ θερμὸν καὶ ψυχρόν, οἱ
[4, 8]	τὸ τὴν διάμετρον σύμμετρον εἶναι)	οἱ	δὲ πάντ' ἀληθῆ. Σχεδὸν γὰρ
[4, 2]	οἱ δὲ θερμὸν καὶ ψυχρόν,	οἱ	δὲ πέρας καὶ ἄπειρον, οἱ
[4, 2]	οἱ δὲ πέρας καὶ ἄπειρον,	οἱ	δὲ φιλίαν καὶ νεῖκος. Πάντα
[4, 2]	φαινομένη μόνον σοφία ἐστί, καὶ	οἱ	διαλεκτικοὶ (διαλέγονται περὶ ἁπάντων, κοινὸν
[4, 5]	(τὰ ἀντικείμενα γὰρ δοξάζουσιν ἀλλήλοις	οἱ	διεψευσμένοι καὶ ἀληθεύοντες· εἰ οὖν
[4, 2]	καθ' ἓν μήτε (πρὸς ἓν	οἱ	λόγοι ἀναφέρονται. Ἐπεὶ δὲ πάντα
[4, 5]	τοιοῦτον. Καίτοι τοῦτο ἀναιροῦσιν οὗτοι	οἱ	λόγοι ἅπαντες, ὥσπερ καὶ οὐσίαν
[4, 5]	τῆς αὐτῆς εἰσὶ διανοίας ἀμφότεροι	οἱ	λόγοι, δῆλον· ἔστι δ' οὐχ
[4, 8]	πάντ' ἀληθῆ. Σχεδὸν γὰρ οὗτοι	οἱ	λόγοι οἱ αὐτοὶ τῷ Ἡρακλείτου·
[4, 5]	ἀληθὲς ἑωρακότες οὗτοι (δ' εἰσὶν	οἱ	μάλιστα ζητοῦντες αὐτὸ καὶ φιλοῦντες
[4, 5]	τὸ συμβαῖνόν ἐστιν· εἰ γὰρ	οἱ	μάλιστα τὸ ἐνδεχόμενον ἀληθὲς ἑωρακότες
[4, 5]	τρόπος πρὸς ἅπαντας τῆς ἐντεύξεως·	οἱ	μὲν γὰρ πειθοῦς δέονται οἱ
[4, 2]	γοῦν τὰς ἀρχὰς ἐναντίας λέγουσιν·	οἱ	μὲν γὰρ περιττὸν καὶ ἄρτιον,
[4, 8]	ἀδύνατον ὑπάρχειν ὥσπερ τινὲς λέγουσιν,	οἱ	μὲν οὐθὲν φάσκοντες ἀληθὲς εἶναι
[4, 7]	σύμφασιν ἀληθὲς (εἶναι τὸ συλλογισθέν.	Οἱ	μὲν οὖν διὰ τοιαύτην αἰτίαν
[4, 8]	βαδιεῖται. Φανερὸν δ' ὅτι οὐδ'	οἱ	πάντα ἠρεμεῖν λέγοντες ἀληθῆ λέγουσιν
[4, 8]	ἠρεμεῖν λέγοντες ἀληθῆ λέγουσιν οὐδ'	οἱ	πάντα κινεῖσθαι. Εἰ μὲν γὰρ
[4, 2]	αὐτοῖς. Καὶ οὐ ταύτῃ ἁμαρτάνουσιν	οἱ	περὶ αὐτῶν σκοπούμενοι ὡς οὐ
[4, 1]	καθ' αὑτήν. Εἰ οὖν καὶ	οἱ	τὰ στοιχεῖα τῶν ὄντων ζητοῦντες
[4, 4]	οὐ διαλέγεται. Ὅλως δ' ἀναιροῦσιν	οἱ	τοῦτο λέγοντες οὐσίαν καὶ τὸ
[4, 4]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Εἰσὶ δέ τινες	οἵ,	καθάπερ εἴπομεν, αὐτοί τε ἐνδέχεσθαί
[4, 6]	ἧττον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰσὶ δέ τινες	οἳ	ἀποροῦσι καὶ τῶν ταῦτα πεπεισμένων
[4, 4]	μὲν γὰρ τάχ' ἄν τις	ὑπολάβοι	τὸ ἐξ ἀρχῆς αἰτεῖν) ἀλλὰ
[4, 4]	ἄλλῳ· τοῦτο γὰρ ἀνάγκη, εἴπερ	λέγοι	τι. Εἰ γὰρ μή, οὐκ
[4, 2]	ἓν μήτε (πρὸς ἓν οἱ	λόγοι	ἀναφέρονται. Ἐπεὶ δὲ πάντα πρὸς
[4, 5]	Καίτοι τοῦτο ἀναιροῦσιν οὗτοι οἱ	λόγοι	ἅπαντες, ὥσπερ καὶ οὐσίαν μὴ
[4, 5]	αὐτῆς εἰσὶ διανοίας ἀμφότεροι οἱ	λόγοι,	δῆλον· ἔστι δ' οὐχ ὁ
[4, 8]	ἀληθῆ. Σχεδὸν γὰρ οὗτοι οἱ	λόγοι	οἱ αὐτοὶ τῷ Ἡρακλείτου· ὁ
[4, 2]	ἡ οὐσία, τῶν οὐσιῶν ἂν	δέοι	τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς αἰτίας
[4, 4]	εἶναι (εἰς ἄπειρον γὰρ ἂν	βαδίζοι,	ὥστε μηδ' οὕτως εἶναι ἀπόδειξιν)
[4, 3]	οὔτ' ἀριθμητικός, ἀλλὰ τῶν φυσικῶν	ἔνιοι,	εἰκότως τοῦτο δρῶντες· μόνοι γὰρ
[4, 5]	ἑτέροις δὲ λέγει (ὅτι Ὅσσον	ἀλλοῖοι	μετέφυν, τόσον ἄρ σφισιν αἰεὶ
[4, 2]	μόνον σοφία ἐστί, καὶ οἱ	διαλεκτικοὶ	(διαλέγονται περὶ ἁπάντων, κοινὸν δὲ
[4, 2]	ἀληθές. Σημεῖον δέ· οἱ γὰρ	διαλεκτικοὶ	καὶ σοφισταὶ τὸ αὐτὸ μὲν
[4, 2]	ἡ πρόσθεσις ἐν τούτοις ταὐτὸ	δηλοῖ,	καὶ οὐδὲν ἕτερον τὸ ἓν
[4, 2]	ἄνθρωπος, καὶ οὐχ ἕτερόν τι	δηλοῖ	κατὰ τὴν λέξιν ἐπαναδιπλούμενον τὸ
[4, 4]	εἰ ὃν ἡμεῖς ἄνθρωπον (καλοῦμεν,	ἄλλοι	μὴ ἄνθρωπον καλοῖεν· τὸ δ'
[4, 7]	μὲν οὖν οὕτως, οὐκ ἂν	μεταβάλλοι	(ἐκ μὴ ἀγαθοῦ γὰρ εἰς
[4, 5]	πάντα ἅμα ἀληθῆ καὶ ψευδῆ	(πολλοὶ	γὰρ (τἀναντία ὑπολαμβάνουσιν ἀλλήλοις, καὶ
[4, 4]	Χρῶνται δὲ τῷ λόγῳ τούτῳ	πολλοὶ	καὶ τῶν περὶ φύσεως. Ἡμεῖς
[4, 2]	ἐστι πάθη, ἀλλ' οὐχ ᾗ	ἀριθμοὶ	ἢ γραμμαὶ ἢ πῦρ, δῆλον
[4, 4]	καὶ χεῖρον. Εἰ δὲ μὴ	ἐπιστάμενοι	(ἀλλὰ δοξάζοντες, πολὺ μᾶλλον ἐπιμελητέον
[4, 4]	καὶ ἀληθινώτερον, καὶ τοῦ λόγου	ἀπηλλαγμένοι	ἂν εἴημεν τοῦ ἀκράτου καὶ
[4, 4]	ἀόριστον οὖν ἐοίκασι λέγειν, καὶ	οἰόμενοι	τὸ ὂν λέγειν περὶ τοῦ
[4, 6]	ἀποδείξεως λαμβάνειν, ἐπεὶ ὅτι γε	πεπεισμένοι	οὐκ εἰσί, φανεροί εἰσιν ἐν
[4, 4]	εἶεν δὲ καὶ ἕτεροι πλείους,	ὡρισμένοι	δὲ τὸν ἀριθμόν· (τεθείη γὰρ
[4, 5]	ἀντικείμενα γὰρ δοξάζουσιν ἀλλήλοις οἱ	διεψευσμένοι	καὶ ἀληθεύοντες· εἰ οὖν ἔχει
[4, 2]	ταύτῃ ἁμαρτάνουσιν οἱ περὶ αὐτῶν	σκοπούμενοι	ὡς οὐ φιλοσοφοῦντες, ἀλλ' ὅτι
[4, 3]	φυσικῶν ἔνιοι, εἰκότως τοῦτο δρῶντες·	μόνοι	γὰρ ᾤοντο περί τε τῆς
[4, 6]	ὅτι γε πεπεισμένοι οὐκ εἰσί,	φανεροί	εἰσιν ἐν ταῖς πράξεσιν. Ἀλλ'
[4, 4]	ζῷον δίπουν, εἶεν δὲ καὶ	ἕτεροι	πλείους, ὡρισμένοι δὲ τὸν ἀριθμόν·
[4, 5]	ἀπὸ τῆς αὐτῆς εἰσὶ διανοίας	ἀμφότεροι	οἱ λόγοι, δῆλον· ἔστι δ'
[4, 5]	τὴν διάνοιαν ἡ ἀπάντησις αὐτῶν)	ὅσοι	δὲ λόγου χάριν λέγουσι, τούτων
[4, 5]	πειθοῦς δέονται οἱ δὲ βίας.	Ὅσοι	μὲν γὰρ ἐκ τοῦ ἀπορῆσαι
[4, 4]	καὶ ὅσα ἀποφῆσαι φάναι, ἀνάγκη	ἤτοι	ἀληθὲς διαιροῦντα λέγειν, οἷον ὅτι
[4, 4]	εἰ δὲ περὶ πάσας, πάλιν	ἤτοι	καθ' ὅσων τὸ φῆσαι καὶ
[4, 7]	οὔτε τὸ μὴ ὄν. Ἔτι	(ἤτοι	μεταξὺ ἔσται τῆς ἀντιφάσεως ὥσπερ
[4, 5]	ὁμοίως. Διὸ Δημόκριτός γέ φησιν	ἤτοι	οὐθὲν εἶναι ἀληθὲς ἢ ἡμῖν
[4, 4]	μία ἂν εἴη ἀντικειμένη. Ἔτι	ἤτοι	περὶ ἅπαντα οὕτως ἔχει, καὶ
[4, 4]	εἶναι ἢ μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ	(καίτοι	αὗται ἀποφάσεις τούτου) ἓν γὰρ
[4, 5]	δεικτέον αὐτοῖς καὶ πειστέον (αὐτούς.	Καίτοι	γε συμβαίνει τοῖς ἅμα φάσκουσιν
[4, 8]	εἶναι οὐδὲ δὴ ψευδεῖς πάσας·	καίτοι	δόξειέ γ' ἂν μᾶλλον ἐνδέχεσθαι
[4, 4]	ἰδεῖν ἄνθρωπον εἶτα ζητῇ αὐτά·	καίτοι	ἔδει γε, εἰ ταὐτὸν ἦν
[4, 5]	αὐτοῖς λόγον μὴ οἴεσθαι εἶναι,	καίτοι	ἔστι γε ἀμφισβητήσιμον· τό τε
[4, 5]	ὁμοίως καθ' ὁτιοῦν ὑπάρχειν μέρος,	καίτοι	τὸ μὲν ὂν τούτων εἶναι
[4, 5]	ἀνάγκης τὸ ἐσόμενον γλυκὺ τοιοῦτον.	Καίτοι	τοῦτο ἀναιροῦσιν οὗτοι οἱ λόγοι
[4, 4]	δέ τινες οἵ, καθάπερ εἴπομεν,	αὐτοί	τε ἐνδέχεσθαί φασι τὸ αὐτὸ
[4, 8]	γὰρ οὗτοι οἱ λόγοι οἱ	αὐτοὶ	τῷ Ἡρακλείτου· ὁ γὰρ λέγων
[4, 6]	πάντων γὰρ λόγον ἀξιοῦσιν εἶναι	οὗτοι·	ἀρχὴν γὰρ ζητοῦσι, καὶ ταύτην
[4, 5]	μάλιστα τὸ ἐνδεχόμενον ἀληθὲς ἑωρακότες	οὗτοι	(δ' εἰσὶν οἱ μάλιστα ζητοῦντες
[4, 6]	γὰρ ἀρχὴ οὐκ ἀπόδειξίς ἐστιν.	Οὗτοι	μὲν οὖν ῥᾳδίως ἂν τοῦτο
[4, 5]	γλυκὺ τοιοῦτον. Καίτοι τοῦτο ἀναιροῦσιν	οὗτοι	οἱ λόγοι ἅπαντες, ὥσπερ καὶ
[4, 8]	δὲ πάντ' ἀληθῆ. Σχεδὸν γὰρ	οὗτοι	οἱ λόγοι οἱ αὐτοὶ τῷ
[4, 5]	μάλιστα ζητοῦντες αὐτὸ καὶ φιλοῦντες	οὗτοι	τοιαύτας ἔχουσι τὰς δόξας καὶ
[4, 4]	ὁ ἐκείνως ὑπολαμβάνων, ἤδη πως	ἔχοι	ἂν τὰ ὄντα, καὶ τοῦτ'
[4, 4]	πᾶν οὕτως καὶ οὐχ οὕτως	ἔχοι·	ἔτι εἰ τὸ ἄνθρωπος σημαίνει
[4, 4]	πᾶν οὕτως καὶ οὐχ οὕτως	ἔχοι)	Πρῶτον μὲν οὖν δῆλον ὡς
[4, 3]	τὸ αὐτό· ἅμα γὰρ ἂν	ἔχοι	τὰς ἐναντίας δόξας ὁ διεψευσμένος
[4, 4]	οὐκ οἴεται, τί ἂν διαφερόντως	ἔχοι	τῶν γε φυτῶν; Ὅθεν καὶ
[4, 5]	εἰπεῖν ἕκαστος τοιαύταις δόξαις γεγένηνται	ἔνοχοι.	Καὶ γὰρ Ἐμπεδοκλῆς μεταβάλλοντας τὴν
[4, 2]	δ' ὅτι οὐ χωρίζεται οὔτ'	ἐπὶ	γενέσεως οὔτ' (ἐπὶ φθορᾶς) ὁμοίως
[4, 2]	τὸ ἓν καθόλου καὶ ταὐτὸ	ἐπὶ	πάντων ἢ (χωριστόν, ὥσπερ ἴσως
[4, 4]	Σωκράτει, οὐκ ἐνδέχεται ἄπειρα εἶναι	ἐπὶ	τὸ ἄνω, οἷον τῷ Σωκράτει
[4, 3]	ἕκαστον δὲ τὸ γένος (ὄν·	ἐπὶ	τοσοῦτον δὲ χρῶνται ἐφ' ὅσον
[4, 2]	(ἐπὶ φθορᾶς) ὁμοίως δὲ καὶ	ἐπὶ	τοῦ ἑνός, ὥστε φανερὸν ὅτι
[4, 4]	Ὁ δ' αὐτὸς λόγος καὶ	ἐπὶ	τοῦ μὴ εἶναι ἄνθρωπον· (τὸ
[4, 2]	ἐπιστήμη ἔστιν, ὁμοίως τοῦτο καὶ	ἐπὶ	τῶν ἄλλων. Οὐ γὰρ μόνον
[4, 5]	ὅτι καὶ αὐτῶν τῶν αἰσθητῶν	ἐπὶ	τῶν ἐλαττόνων τὸν ἀριθμὸν ἰδόντες
[4, 2]	χωρίζεται οὔτ' ἐπὶ γενέσεως οὔτ'	(ἐπὶ	φθορᾶς) ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[4, 4]	ὑπολαμβάνουσιν ἔχειν ἁπλῶς, εἰ μὴ	περὶ	ἅπαντα, ἀλλὰ περὶ τὸ ἄμεινον
[4, 4]	ἂν εἴη ἀντικειμένη. Ἔτι ἤτοι	περὶ	ἅπαντα οὕτως ἔχει, καὶ ἔστι
[4, 2]	ἐστί, καὶ οἱ διαλεκτικοὶ (διαλέγονται	περὶ	ἁπάντων, κοινὸν δὲ πᾶσι τὸ
[4, 5]	οὐδεπώποτε μετέβαλεν, ἀλλ' ἀεὶ ἀληθεύει	(περὶ	αὐτοῦ, καὶ ἔστιν ἐξ ἀνάγκης
[4, 3]	μέρος ἐπισκοπούντων (ἐγχειρεῖ λέγειν τι	περὶ	αὐτῶν, εἰ ἀληθῆ ἢ μή,
[4, 2]	Καὶ οὐ ταύτῃ ἁμαρτάνουσιν οἱ	περὶ	αὐτῶν σκοπούμενοι ὡς οὐ φιλοσοφοῦντες,
[4, 3]	γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι τὴν τοιαύτην	(περὶ	γὰρ ἃ μὴ γνωρίζουσιν ἀπατῶνται
[4, 5]	Ἀλλ' οὐδὲ ἐν ἑτέρῳ (χρόνῳ	περί	γε τὸ πάθος ἠμφισβήτησεν, ἀλλὰ
[4, 5]	δὲ τοῦ μεταβάλλοντος οὐθὲν ἀληθευόμενον,	περί	γε τὸ πάντῃ πάντως μεταβάλλον
[4, 5]	μεταβαλεῖ· ἅπαντα γὰρ ὑπάρχει πᾶσιν.	(Περὶ	δὲ τῆς ἀληθείας, ὡς οὐ
[4, 5]	μὲν χρώματος ὄψις, οὐ γεῦσις,	περὶ	δὲ χυμοῦ γεῦσις, οὐκ ὄψις·
[4, 6]	τὸν ὑγιαίνοντα καὶ ὅλως τὸν	περὶ	ἕκαστα κρινοῦντα ὀρθῶς. Τὰ δὲ
[4, 3]	προσήκει δὲ τὸν μάλιστα γνωρίζοντα	περὶ	ἕκαστον γένος ἔχειν λέγειν τὰς
[4, 5]	οὐρανοῦ ὁμοίως ἀπεφήναντο· ὁ γὰρ	περὶ	ἡμᾶς τοῦ αἰσθητοῦ τόπος ἐν
[4, 3]	φιλόσοφος. Βεβαιοτάτη δ' ἀρχὴ πασῶν	περὶ	ἣν διαψευσθῆναι ἀδύνατον· γνωριμωτάτην τε
[4, 2]	ἀλλ' ὅτι πρότερον ἡ οὐσία,	(περὶ	ἧς οὐθὲν ἐπαί̈ ουσιν, ἐπεὶ
[4, 2]	τῆς φιλοσοφίας ταῦτα εἶναι οἰκεῖα.	~Περὶ	μὲν γὰρ τὸ αὐτὸ γένος
[4, 4]	(ἀποφάσεις ὁμοιοτρόπως, ἢ οὒ ἀλλὰ	περὶ	μέν τινας, περί τινας δ'
[4, 5]	πλησίον καὶ τοῦ αὑτῆς, ἀλλὰ	περὶ	μὲν χρώματος ὄψις, οὐ γεῦσις,
[4, 5]	τὸν ἀριθμὸν ἰδόντες οὕτως ἔχοντα	περὶ	ὅλου τοῦ οὐρανοῦ ὁμοίως ἀπεφήναντο·
[4, 3]	ἔστιν ὅσον ἐπέχει τὸ γένος	περὶ	οὗ φέρουσι τὰς ἀποδείξεις· ὥστ'
[4, 4]	(ψεύδεσθαι. Ἅμα δὲ φανερὸν ὅτι	περὶ	οὐθενός ἐστι πρὸς τοῦτον ἡ
[4, 2]	ἀπορήμασιν̓ καὶ ἔστι τοῦ φιλοσόφου	περὶ	πάντων δύνασθαι θεωρεῖν. (Εἰ γὰρ
[4, 4]	οὔ. Καὶ εἰ μὲν μὴ	περὶ	πάσας, αὗται ἂν εἶεν ὁμολογούμεναι·
[4, 4]	ἂν εἶεν ὁμολογούμεναι· εἰ δὲ	περὶ	πάσας, πάλιν ἤτοι καθ' ὅσων
[4, 3]	οὖν τοῦ φιλοσόφου, καὶ τοῦ	περὶ	πάσης τῆς οὐσίας θεωροῦντος ᾗ
[4, 2]	θεωρητική, τῶν τε εἰρημένων καὶ	περὶ	προτέρου καὶ ὑστέρου, καὶ γένους
[4, 5]	παράπαν. (Ὅμοιως δὲ καὶ ἡ	περὶ	τὰ φαινόμενα ἀλήθεια ἐνίοις ἐκ
[4, 4]	ὂν καὶ οὐκ ὄν, καὶ	περὶ	τὰς ἄλλας φάσεις καὶ (ἀποφάσεις
[4, 2]	πρῶτον ἕν, ὡσαύτως φατέον καὶ	περὶ	ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου καὶ τῶν
[4, 2]	γένει θεωρῆσαι, λέγω δ' οἷον	περὶ	ταὐτοῦ καὶ ὁμοίου καὶ τῶν
[4, 3]	τοῦτο δρῶντες· μόνοι γὰρ ᾤοντο	περί	τε τῆς ὅλης φύσεως σκοπεῖν
[4, 3]	πότερον μιᾶς ἢ ἑτέρας ἐπιστήμης	περί	τε (τῶν ἐν τοῖς μαθήμασι
[4, 3]	φύσις) (τοῦ καθόλου καὶ τοῦ	περὶ	τὴν πρώτην οὐσίαν θεωρητικοῦ καὶ
[4, 3]	δ' ἐγχειροῦσι τῶν λεγόντων τινὲς	περὶ	τῆς ἀληθείας ὃν τρόπον δεῖ
[4, 5]	τὰς δόξας καὶ ταῦτα ἀποφαίνονται	περὶ	τῆς ἀληθείας, πῶς οὐκ ἄξιον
[4, 3]	τοῖς μαθήμασι καλουμένων ἀξιωμάτων καὶ	περὶ	τῆς οὐσίας. Φανερὸν δὴ ὅτι
[4, 4]	οὒ ἀλλὰ περὶ μέν τινας,	περί	τινας δ' οὔ. Καὶ εἰ
[4, 4]	εἰ μὴ περὶ ἅπαντα, ἀλλὰ	περὶ	τὸ ἄμεινον καὶ χεῖρον. Εἰ
[4, 5]	ἑκάστη ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ	περὶ	τὸ αὐτὸ οὐδέποτε φησιν ἅμα
[4, 3]	γὰρ αὐτοῖς τὸ κοινόν̓ τοῦ	περὶ	τὸ ὂν ᾗ ὂν γνωρίζοντος
[4, 5]	γε τὸ πάθος ἠμφισβήτησεν, ἀλλὰ	περὶ	τὸ ᾧ συμβέβηκε τὸ πάθος.
[4, 5]	καὶ ἡ τοῦ ἀγνοοῦντος, οἷον	περὶ	τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι ὑγιοῦς ἢ
[4, 5]	εἰς τὸ ᾠδεῖον. Ἔτι δὲ	περὶ	τοῦ μέλλοντος, ὥσπερ καὶ Πλάτων
[4, 4]	καὶ οἰόμενοι τὸ ὂν λέγειν	περὶ	τοῦ μὴ ὄντος λέγουσιν· τὸ
[4, 3]	τῆς ὅλης φύσεως σκοπεῖν καὶ	περὶ	τοῦ ὄντος. Ἐπεὶ δ' ἔστιν
[4, 1]	γὰρ τῶν ἄλλων ἐπισκοπεῖ καθόλου	περὶ	τοῦ ὄντος ᾗ ὄν, ἀλλὰ
[4, 3]	τὰς ἐναντίας δόξας ὁ διεψευσμένος	περὶ	τούτου. Διὸ πάντες οἱ ἀποδεικνύντες
[4, 1]	ἀλλὰ μέρος αὐτοῦ τι ἀποτεμόμεναι	(περὶ	τούτου θεωροῦσι τὸ συμβεβηκός, οἷον
[4, 4]	Ἔστι δ' ἀποδεῖξαι ἐλεγκτικῶς καὶ	περὶ	τούτου ὅτι ἀδύνατον, ἂν μόνον
[4, 3]	πρώτην οὐσίαν θεωρητικοῦ καὶ ἡ	περὶ	τούτων ἂν εἴη σκέψις· (ἔστι
[4, 2]	τὸ ὄν ἐστιν, διαλέγονται δὲ	περὶ	τούτων δῆλον ὅτι διὰ τὸ
[4, 3]	τῆς τοῦ φιλοσόφου καὶ ἡ	περὶ	τούτων ἐστὶ σκέψις· ἅπασι γὰρ
[4, 3]	ὂν ᾗ ὂν γνωρίζοντος καὶ	περὶ	τούτων ἐστὶν ἡ θεωρία. Διόπερ
[4, 3]	ἀναλυτικῶν τοῦτο δρῶσιν· δεῖ γὰρ	περὶ	τούτων (ἥκειν προεπισταμένους ἀλλὰ μὴ
[4, 2]	ταῖς ἀπορίαις ἐλέχθη) ὅτι μιᾶς	περὶ	τούτων καὶ τῆς οὐσίας ἐστὶ
[4, 2]	ποσαχῶς λέγεται; ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων. (Ἐπεὶ
[4, 5]	πολλοῖς τῶν ἄλλων ζῴων τἀναντία	(περὶ	τῶν αὐτῶν) φαίνεσθαι καὶ ἡμῖν,
[4, 3]	(τοῦ πράγματος, ὥστε καὶ τὸν	περὶ	τῶν ὄντων ᾗ ὄντα τὰς
[4, 5]	δὲ τῆς δόξης τούτοις ὅτι	περὶ	τῶν ὄντων μὲν τὴν ἀλήθειαν
[4, 3]	οὐσίας θεωροῦντος ᾗ πέφυκεν, καὶ	περὶ	τῶν συλλογιστικῶν ἀρχῶν ἐστὶν ἐπισκέψασθαι,
[4, 4]	λόγῳ τούτῳ πολλοὶ καὶ τῶν	περὶ	φύσεως. Ἡμεῖς δὲ νῦν εἰλήφαμεν
[4, 2]	ἔστι δὲ ἡ διαλεκτικὴ πειραστικὴ	περὶ	ὧν ἡ φιλοσοφία γνωριστική, ἡ
[4, 2]	εἴδη, τοσαῦτα καὶ τοῦ ὄντος·	περὶ	ὧν τὸ τί ἐστι τῆς
[4, 2]	τινὰ ἴδια, καὶ ταῦτ' ἐστὶ	περὶ	ὧν τοῦ φιλοσόφου ἐπισκέψασθαι τὸ
[4, 4]	ἀληθῶς ὑπάρχειν. Τὸ ἀόριστον οὖν	ἐοίκασι	λέγειν, καὶ οἰόμενοι τὸ ὂν
[4, 3]	περί τε (τῶν ἐν τοῖς	μαθήμασι	καλουμένων ἀξιωμάτων καὶ περὶ τῆς
[4, 2]	(διαλέγονται περὶ ἁπάντων, κοινὸν δὲ	πᾶσι	τὸ ὄν ἐστιν, διαλέγονται δὲ
[4, 8]	Συμβαίνει δὴ καὶ τὸ θρυλούμενον	πᾶσι	τοῖς τοιούτοις λόγοις, αὐτοὺς (ἑαυτοὺς
[4, 3]	δῆλον ὅτι ᾗ ὄντα ὑπάρχει	πᾶσι	τοῦτο γὰρ αὐτοῖς τὸ κοινόν̓
[4, 3]	ἡ περὶ τούτων ἐστὶ σκέψις·	ἅπασι	γὰρ ὑπάρχει τοῖς οὖσιν ἀλλ'
[4, 6]	ψευδῆ καὶ ἀληθῆ· οὔτε γὰρ	ἅπασι	ταὐτὰ φαίνεσθαι οὔτε ταὐτῷ ἀεὶ
[4, 5]	τὰ ὄντα οἷα ἂν ὑπολάβωσιν.	~Φασὶ	δὲ καὶ τὸν Ὅμηρον ταύτην
[4, 4]	καθάπερ εἴπομεν, αὐτοί τε ἐνδέχεσθαί	φασι	τὸ αὐτὸ εἶναι καὶ μὴ
[4, 5]	Ἀναξαγόρας μεμῖχθαι πᾶν ἐν παντί	φησι	καὶ Δημόκριτος· καὶ γὰρ οὗτος
[4, 5]	Ἐμπεδοκλῆς μεταβάλλοντας τὴν ἕξιν μεταβάλλειν	φησὶ	τὴν φρόνησιν· Πρὸς παρεὸν γὰρ
[4, 4]	ἀξιωμάτων αὕτη πάντων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'	(Εἰσὶ	δέ τινες οἵ, καθάπερ εἴπομεν,
[4, 6]	ἄλληλα ταῦτα, οὐθὲν ἧττον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Εἰσὶ	δέ τινες οἳ ἀποροῦσι καὶ
[4, 5]	μὲν οὖν ἀπὸ τῆς αὐτῆς	εἰσὶ	διανοίας ἀμφότεροι οἱ λόγοι, δῆλον·
[4, 6]	ἐπεὶ ὅτι γε πεπεισμένοι οὐκ	εἰσί,	φανεροί εἰσιν ἐν ταῖς πράξεσιν.
[4, 5]	κρᾶσιν μελέων πολυκάμπτων, τὼς νόος	ἀνθρώποισι	παρίσταται· τὸ γὰρ αὐτὸ ἔστιν
[4, 6]	καὶ τί συμβαίνει τοῖς οὕτω	(λέγουσι,	καὶ διὰ τί οὕτω λέγουσι,
[4, 4]	καθάπερ ἀνάγκη τοῖς τὸν Πρωταγόρου	λέγουσι	λόγον. Εἰ γάρ τῳ δοκεῖ
[4, 4]	Ταῦτά τε οὖν συμβαίνει τοῖς	λέγουσι	τὸν λόγον τοῦτον, καὶ ὅτι
[4, 6]	(λέγουσι, καὶ διὰ τί οὕτω	λέγουσι,	τοσαῦτα εἰρήσθω· ἐπεὶ δ' ἀδύνατον
[4, 5]	αὐτῶν) ὅσοι δὲ λόγου χάριν	λέγουσι,	τούτων δ' ἔλεγχος ἴασις τοῦ
[4, 5]	ὅτι τρόπον μέν τινα ὀρθῶς	λέγουσι	τρόπον δέ τινα ἀγνοοῦσιν· τὸ
[4, 4]	βεβαιοτάτη (αὕτη τῶν ἀρχῶν πασῶν.	Ἀξιοῦσι	δὴ καὶ τοῦτο ἀποδεικνύναι τινὲς
[4, 3]	ἐπέχει τὸ γένος περὶ οὗ	φέρουσι	τὰς ἀποδείξεις· ὥστ' ἐπεὶ δῆλον
[4, 3]	ἀλλ' οὐ πρώτη. Ὅσα δ'	ἐγχειροῦσι	τῶν λεγόντων τινὲς περὶ τῆς
[4, 6]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰσὶ δέ τινες οἳ	ἀποροῦσι	καὶ τῶν ταῦτα πεπεισμένων καὶ
[4, 5]	~Εἶτ' ἄξιον θαυμάσαι εἰ τοῦτ'	ἀποροῦσι,	πότερον τηλικαῦτά ἐστι (τὰ μεγέθη
[4, 1]	αὐτοῦ τι ἀποτεμόμεναι (περὶ τούτου	θεωροῦσι	τὸ συμβεβηκός, οἷον αἱ μαθηματικαὶ
[4, 2]	ἕν) διὸ καὶ αἱ ἐπιστῆμαι	ἀκολουθήσουσι	τούτοις. Ἔστι γὰρ ὁ φιλόσοφος
[4, 5]	οὖν ἔχει τὰ (ὄντα οὕτως,	ἀληθεύσουσι	πάντες) Ὅτι μὲν οὖν ἀπὸ
[4, 6]	τοὺς λόγους τούτους μόνον λεγόντων·	ζητοῦσι	γὰρ (τίς ὁ κρινῶν τὸν
[4, 6]	ἀξιοῦσιν εἶναι οὗτοι· ἀρχὴν γὰρ	ζητοῦσι,	καὶ ταύτην (δι' ἀποδείξεως λαμβάνειν,
[4, 5]	αὐτὸ καὶ φιλοῦντες οὗτοι τοιαύτας	ἔχουσι	τὰς δόξας καὶ ταῦτα ἀποφαίνονται
[4, 6]	ᾗ καὶ ὥς. Ἂν δ'	ὑπέχωσι	μὲν λόγον, μὴ οὕτω δ'
[4, 6]	μὲν λόγον, μὴ οὕτω δ'	(ὑπέχωσι,	συμβήσεται αὑτοῖς τἀναντία ταχὺ λέγειν.
[4, 4]	δὲ ὁ τοῦτο συγχωρήσας συγκεχώρηκέ	τι	ἀληθὲς εἶναι χωρὶς ἀποδείξεως (ὥστε
[4, 4]	μᾶλλον ἐγγύτερον, (εἴη γε ἄν	τι	ἀληθὲς οὗ ἐγγύτερον τὸ μᾶλλον
[4, 6]	δὲ μὴ ἔστι πάντα πρός	τι,	ἀλλ' ἔνιά ἐστι καὶ αὐτὰ
[4, 4]	ὁμοίως οἴεται καὶ οὐκ οἴεται,	τί	ἂν διαφερόντως ἔχοι τῶν γε
[4, 4]	ἄμφω ἀληθεύει; εἰ γὰρ ἀληθεύει,	τί	ἂν εἴη τὸ λεγόμενον ὅτι
[4, 7]	δὲ γίγνεται ἐκ τοῦ σημαίνειν	τι	ἀναγκαῖον εἶναι αὐτούς· ὁ γὰρ
[4, 4]	τοῦτ' ἔστιν ἄνθρωπος, ἂν ᾖ	τι	ἄνθρωπος, τοῦτ' ἔσται τὸ ἀνθρώπῳ
[4, 1]	ᾗ ὄν, ἀλλὰ μέρος αὐτοῦ	τι	ἀποτεμόμεναι (περὶ τούτου θεωροῦσι τὸ
[4, 4]	λεγόντων τὸν λόγον τοῦτον. Διὰ	τί	γὰρ βαδίζει Μέγαράδε ἀλλ' οὐχ
[4, 3]	φυσικοῦ τις ἀνωτέρω (ἓν γάρ	τι	γένος τοῦ ὄντος ἡ φύσις)
[4, 2]	καὶ ἄνθρωπος, καὶ οὐχ ἕτερόν	τι	δηλοῖ κατὰ τὴν λέξιν ἐπαναδιπλούμενον
[4, 6]	ἅπαντα ποιεῖ τὰ ὄντα πρός	τι.	Διὸ καὶ φυλακτέον τοῖς τὴν
[4, 4]	τοῦτο γὰρ ἀνάγκη, εἴπερ λέγοι	τι.	Εἰ γὰρ μή, οὐκ ἂν
[4, 4]	εἰ γὰρ μή, ἤδη ἄν	τι	εἴη ὡρισμένον. ~Ἔτι εἰ ὅταν
[4, 5]	καὶ τοῦ γιγνομένου ἤδη ἀνάγκη	τι	εἶναι, ὅλως (τε εἰ φθείρεται,
[4, 5]	ἔστιν ὃν τρόπον ἐνδέχεται γίγνεσθαί	τι	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος, ἔστι
[4, 4]	τι συμβεβηκός· οὐ γὰρ γίγνεταί	τι	ἓν ἐξ ἁπάντων. Οὐδὲ δὴ
[4, 4]	Οὐδὲ δὴ τῷ λευκῷ ἕτερόν	τι	ἔσται συμβεβηκός, οἷον τὸ μουσικόν·
[4, 4]	διδῷ, ἔσται ἀπόδειξις· ἤδη γάρ	τι	(ἔσται ὡρισμένον. Ἀλλ' αἴτιος οὐχ
[4, 2]	ὡς ἐκείνης τῆς ἐπιστήμης καὶ	τί	ἐστι γνωρίσαι καὶ τὰ συμβεβηκότ'
[4, 2]	εἰ ἓν ἑνὶ ἐναντίον, ἢ	τί	ἐστι τὸ ἐναντίον ἢ ποσαχῶς
[4, 4]	μὴ ἔστιν, ἀλλ' ἤδη γέ	τι	ἔστι βεβαιότερον καὶ ἀληθινώτερον, καὶ
[4, 4]	ἕτερον σημαίνει. Ἀνάγκη τοίνυν, εἴ	τί	ἐστιν ἀληθὲς εἰπεῖν ὅτι ἄνθρωπος,
[4, 5]	καὶ ἄλλως ἔχειν, ὥστ' εἴ	τι	ἔστιν ἐξ ἀνάγκης, οὐχ ἕξει
[4, 4]	καὶ ἄνθρωπος, εἰ κατὰ παντός	τι	ἢ καταφῆσαι ἢ ἀποφῆσαι ἐνδέχεται,
[4, 8]	τοῖς ἐπάνω λόγοις, οὐχὶ εἶναί	τι	ἢ μὴ εἶναι ἀλλὰ σημαίνειν
[4, 7]	τὴν ἀπόφασιν, καὶ τοῦτ' ἔσται	τι·	ἡ (γὰρ οὐσία ἐστί τις
[4, 8]	μεταβάλλειν· ἔκ τινος γὰρ εἴς	τι	ἡ μεταβολή. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[4, 4]	ἀρχῆς αἰτεῖν) ἀλλὰ σημαίνειν γέ	τι	καὶ αὑτῷ καὶ ἄλλῳ· τοῦτο
[4, 4]	εἰ τὸ μὴ εἶναι βέβαιόν	τι	καὶ γνώριμον, γνωριμωτέρα ἂν εἴη
[4, 5]	αὐτὴ ἑαυτῆς ἐστίν, ἀλλ' ἔστι	τι	καὶ ἕτερον παρὰ τὴν αἴσθησιν,
[4, 4]	κατὰ συμβεβηκὸς λεχθήσεται. Ἔσται ἄρα	τι	καὶ ὣς οὐσίαν σημαῖνον. Εἰ
[4, 4]	οὐ τὸ ἀξιοῦν ἢ εἶναί	τι	λέγειν (ἢ μὴ εἶναι (τοῦτο
[4, 4]	τούτου ὅτι ἀδύνατον, ἂν μόνον	τι	λέγῃ ὁ ἀμφισβητῶν· ἂν δὲ
[4, 5]	οὐ γὰρ ἔστιν εἰς ὅ	τι	μεταβαλεῖ· ἅπαντα γὰρ ὑπάρχει πᾶσιν.
[4, 7]	ποιεῖν, ὁ δ' Ἀναξαγόρου, εἶναί	τι	μεταξὺ τῆς ἀντιφάσεως, πάντα ψευδῆ·
[4, 8]	ἀεὶ δ' οὐθέν· ἔστι γάρ	τι	ὃ ἀεὶ κινεῖ τὰ κινούμενα,
[4, 5]	ὅλως (τε εἰ φθείρεται, ὑπάρξει	τι	ὄν, καὶ εἰ γίγνεται, ἐξ
[4, 4]	μὴ εἶναι. Εἰ γὰρ ἔσται	τι	ὅπερ ἀνθρώπῳ εἶναι, τοῦτο οὐκ
[4, 6]	τοῖς οὕτω (λέγουσι, καὶ διὰ	τί	οὕτω λέγουσι, τοσαῦτα εἰρήσθω· ἐπεὶ
[4, 4]	εἰ μὲν οὕτως, εἴη ἄν	τι	παγίως οὐκ ὄν, καὶ αὕτη
[4, 3]	κατὰ μέρος ἐπισκοπούντων (ἐγχειρεῖ λέγειν	τι	περὶ αὐτῶν, εἰ ἀληθῆ ἢ
[4, 6]	δὴ πρότερον εἴρηται, ἀνάγκη πρός	τι	ποιεῖν (ἅπαντα καὶ πρὸς δόξαν
[4, 8]	ὥστε ἐξ ὁρισμοῦ διαλεκτέον λαβόντας	τί	σημαίνει τὸ ψεῦδος ἢ τὸ
[4, 6]	ἅμα τὰς ἀντικειμένας φάσεις, καὶ	τί	συμβαίνει τοῖς οὕτω (λέγουσι, καὶ
[4, 4]	τῷ Σωκράτει τῷ λευκῷ (ἕτερόν	τι	συμβεβηκός· οὐ γὰρ γίγνεταί τι
[4, 6]	δ' ὄψις ἕν) ἀλλ' οὔ	τι	τῇ αὐτῇ γε καὶ (κατὰ
[4, 4]	εἴημεν τοῦ ἀκράτου καὶ κωλύοντός	τι	τῇ διανοίᾳ (ὁρίσαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'
[4, 7]	(Δῆλον δὲ πρῶτον μὲν ὁρισαμένοις	τί	τὸ ἀληθὲς καὶ ψεῦδος. Τὸ
[4, 4]	σημαίνειν ἐστὶν ὅτι οὐκ ἄλλο	τι	τὸ εἶναι αὐτῷ. Εἰ δ'
[4, 2]	τοῦτο οὐ τοῦ γεωμέτρου θεωρῆσαι	τί	τὸ ἐναντίον ἢ τέλειον ἢ
[4, 4]	ὥσπερ ἐλέχθη κατ' ἀρχάς, σημαῖνόν	τι	τὸ ὄνομα καὶ σημαῖνον ἕν·
[4, 5]	τό τε γὰρ ἀποβάλλον ἔχει	τι	τοῦ ἀποβαλλομένου, καὶ τοῦ γιγνομένου
[4, 2]	ὁμοίως δὲ καὶ ὅπερ ὄν	τι·	ὥσθ' ὅσα περ τοῦ ἑνὸς
[4, 8]	ἢ μὴ εἶναι ἀλλὰ σημαίνειν	τι,	ὥστε ἐξ ὁρισμοῦ διαλεκτέον λαβόντας
[4, 4]	τεθείη ἂν ὄνομα τούτῳ τῷ	πράγματι	ἕν) Ἔστω δή, ὥσπερ ἐλέχθη
[4, 8]	ψευδῆ· ἀλλὰ δέδεικται ὅτι ἀδύνατον.	Ἔτι	ἀνάγκη τὸ ὂν μεταβάλλειν· ἔκ
[4, 4]	εἶναι τὸ ἐξ ἀρχῆς κείμενον.	Ἔτι	ἆρα ὁ μὲν ἢ ἔχειν
[4, 5]	κατὰ τὸ εἶδος ἅπαντα γιγνώσκομεν.	Ἔτι	δ' ἄξιον ἐπιτιμῆσαι τοῖς οὕτως
[4, 5]	τὰ ἐναντία, ἐντελεχείᾳ δ' οὔ.	Ἔτι	δ' ἀξιώσομεν αὐτοὺς ὑπολαμβάνειν καὶ
[4, 2]	τὸ ἓν παρὰ τὸ ὄν,	ἔτι	δ' ἡ ἑκάστου οὐσία ἕν
[4, 5]	ἢ διὰ ταῦτα ἐκείνων κατεψηφίσαντο.	Ἔτι	δὲ δῆλον ὅτι καὶ πρὸς
[4, 5]	ἔσεσθαι ὑγιοῦς ἢ μὴ μέλλοντος.	Ἔτι	δὲ ἐπ' αὐτῶν (τῶν αἰσθήσεων
[4, 5]	παραφρονεῖν τοὺς δ' ἄλλους οὔ·	ἔτι	δὲ καὶ πολλοῖς τῶν ἄλλων
[4, 4]	ἀναιρῶν γὰρ λόγον ὑπομένει λόγον.	Ἔτι	δὲ ὁ τοῦτο συγχωρήσας συγκεχώρηκέ
[4, 5]	ἢ ὥσπερ Ἐπίχαρμος εἰς Ξενοφάνην)	Ἔτι	δὲ πᾶσαν ὁρῶντες ταύτην κινουμένην
[4, 5]	Λιβύῃ, πορεύεται εἰς τὸ ᾠδεῖον.	Ἔτι	δὲ περὶ τοῦ μέλλοντος, ὥσπερ
[4, 8]	ἐκεῖνα, καὶ ταῦτα ἀδύνατον εἶναι.	Ἔτι	δὲ φανερῶς ἀντιφάσεις εἰσὶν ἃς
[4, 4]	ἀδύνατον ἅμα κατηγορεῖσθαι τὰς ἀντιφάσεις.	Ἔτι	εἰ ἀληθεῖς αἱ ἀντιφάσεις ἅμα
[4, 6]	ἂν εἴη ἅπαντα πρὸς δόξαν.	Ἔτι	εἰ ἕν, πρὸς ἓν ἢ
[4, 4]	ἤδη ἄν τι εἴη ὡρισμένον.	~Ἔτι	εἰ ὅταν ἡ φάσις (ἀληθὴς
[4, 4]	ὑγιεινῶς διάκειται πρὸς τὴν ἀλήθειαν.	Ἔτι	εἰ ὅτι μάλιστα πάντα οὕτως
[4, 8]	ἀντιφάσεως θάτερον εἶναι μόριον ἀληθές.	Ἔτι	εἰ πᾶν ἢ φάναι ἢ
[4, 4]	οὕτως καὶ οὐχ οὕτως ἔχοι·	ἔτι	εἰ τὸ ἄνθρωπος σημαίνει ἕν,
[4, 7]	ἐκ τοῦ ὁρισμοῦ δὲ δῆλον.	Ἔτι	εἰς ἄπειρον βαδιεῖται, καὶ οὐ
[4, 7]	καὶ φθορὰν μεταβολή τις ἔσται.	Ἔτι	ἐν ὅσοις γένεσιν ἡ ἀπόφασις
[4, 7]	εἶναι οὔτε τὸ μὴ ὄν.	Ἔτι	(ἤτοι μεταξὺ ἔσται τῆς ἀντιφάσεως
[4, 4]	αὕτη μία ἂν εἴη ἀντικειμένη.	Ἔτι	ἤτοι περὶ ἅπαντα οὕτως ἔχει,
[4, 7]	οὐσία ἐστί τις αὐτοῦ ἄλλη.	Ἔτι	ὅταν ἐρομένου εἰ λευκόν ἐστιν
[4, 7]	γένεσις, νῦν δ' οὐχ ὁρᾶται.	(Ἔτι	πᾶν τὸ διανοητὸν καὶ νοητὸν
[4, 7]	ἀληθεύει, (ὅταν δὲ ὡδί, ψεύδεται.	Ἔτι	παρὰ πάσας δεῖ εἶναι τὰς
[4, 3]	τοῦ ὄντος. Ἐπεὶ δ' ἔστιν	ἔτι	τοῦ φυσικοῦ τις ἀνωτέρω (ἓν
[4, 2]	σοφιστικὴ φαινομένη, οὖσα δ' οὔ.	Ἔτι	τῶν ἐναντίων ἡ ἑτέρα συστοιχία
[4, 5]	πλήθει κρίνεσθαι οἴονται προσήκειν οὐδὲ	ὀλιγότητι,	τὸ δ' αὐτὸ τοῖς μὲν
[4, 5]	φύσις ἀνθρώποισιν (καὶ πᾶσιν καὶ	παντί·	τὸ γὰρ πλέον ἐστὶ νόημα.
[4, 5]	καὶ Ἀναξαγόρας μεμῖχθαι πᾶν ἐν	παντί	φησι καὶ Δημόκριτος· καὶ γὰρ
[4, 4]	τῆς ἀληθείας, ὥσπερ καὶ νοσώδει	ὄντι	ἢ ὑγιεινῷ τῆς ὑγιείας· (καὶ
[4, 2]	ἕτερα ἴδια) οὕτω καὶ τῷ	ὄντι	ᾗ ὂν ἔστι τινὰ ἴδια,
[4, 3]	δὲ γνωρίζειν ἀναγκαῖον τῷ ὁτιοῦν	γνωρίζοντι,	καὶ ἥκειν ἔχοντα ἀναγκαῖον. Ὅτι
[4, 5]	ἐκίνει μόνον, καὶ Ἡρακλείτῳ ἐπετίμα	εἰπόντι	ὅτι δὶς τῷ αὐτῷ ποταμῷ
[4, 2]	κινουμένῳ ἀβαρεῖ τε καὶ βάρος	(ἔχοντι	ἔστιν ἕτερα ἴδια) οὕτω καὶ
[4, 4]	σημαῖνον. Εἰ δὲ τοῦτο, δέδεικται	ὅτι	ἀδύνατον ἅμα κατηγορεῖσθαι τὰς ἀντιφάσεις.
[4, 3]	δόξῃ ἡ τῆς ἀντιφάσεως, φανερὸν	ὅτι	ἀδύνατον ἅμα (ὑπολαμβάνειν τὸν αὐτὸν
[4, 4]	ἀποδεῖξαι ἐλεγκτικῶς καὶ περὶ τούτου	ὅτι	ἀδύνατον, ἂν μόνον τι λέγῃ
[4, 8]	πάντα ἄρα ψευδῆ· ἀλλὰ δέδεικται	ὅτι	ἀδύνατον. Ἔτι ἀνάγκη τὸ ὂν
[4, 4]	οὐ συμβεβηκότι συμβεβηκός, εἰ μὴ	ὅτι	ἄμφω συμβέβηκε ταὐτῷ, λέγω δ'
[4, 4]	οὐχ ὁ Σωκράτης μουσικὸς οὕτως,	ὅτι	ἄμφω συμβέβηκεν ἑτέρῳ τινί. ~Ἐπεὶ
[4, 4]	λευκὸν μουσικὸν καὶ τοῦτο λευκὸν	(ὅτι	ἄμφω τῷ ἀνθρώπῳ συμβέβηκεν. Ἀλλ'
[4, 4]	εἴ τί ἐστιν ἀληθὲς εἰπεῖν	ὅτι	ἄνθρωπος, ζῷον εἶναι δίπουν (τοῦτο
[4, 4]	ἢ ἀποφάναι. Εἰ γὰρ ἀληθὲς	ὅτι	ἄνθρωπος καὶ (οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον
[4, 4]	λέγω διαφέρειν καὶ τὸ ἀποδεῖξαι,	ὅτι	ἀποδεικνύων μὲν ἂν δόξειεν αἰτεῖσθαι
[4, 4]	Εἰ οὖν μὴ ὁμοίως, δῆλον	ὅτι	ἅτερος ἧττον, ὥστε μᾶλλον ἀληθεύει.
[4, 4]	εἶναι, καὶ διὰ τούτου ἐδείξαμεν	ὅτι	βεβαιοτάτη (αὕτη τῶν ἀρχῶν πασῶν.
[4, 5]	ταὐτὰ τοῖς πάλαι λεχθεῖσιν ἐροῦμεν·	ὅτι	(γὰρ ἔστιν ἀκίνητός τις φύσις
[4, 6]	ταύτην (δι' ἀποδείξεως λαμβάνειν, ἐπεὶ	ὅτι	γε πεπεισμένοι οὐκ εἰσί, φανεροί
[4, 2]	εἶναι τῆς ὑγιείας τὸ δ'	ὅτι	δεκτικὸν αὐτῆς, (καὶ τὸ ἰατρικὸν
[4, 2]	διαλέγονται δὲ περὶ τούτων δῆλον	ὅτι	διὰ τὸ τῆς φιλοσοφίας ταῦτα
[4, 5]	μόνον, καὶ Ἡρακλείτῳ ἐπετίμα εἰπόντι	ὅτι	δὶς τῷ αὐτῷ ποταμῷ οὐκ
[4, 5]	ἀλλ' οὐ ταὐτά. Δῆλον οὖν	ὅτι,	εἰ ἀμφότεραι φρονήσεις, καὶ τὰ
[4, 4]	ἐροῦμεν ὅπερ καὶ πρότερον ἐλέχθη,	ὅτι	ἓν πάντα ἔσται καὶ οὐ
[4, 5]	ταύτην ἔχοντα φαίνεσθαι τὴν δόξαν,	ὅτι	ἐποίησε τὸν Ἕκτορα, ὡς ἐξέστη
[4, 4]	γὰρ λευκὸν τῷ ἀνθρώπῳ συμβέβηκεν	ὅτι	ἔστι μὲν λευκὸς ἀλλ' οὐχ
[4, 4]	τῷ ἐρομένῳ εἰ ἔστιν ἄνθρωπος,	ὅτι	ἐστὶν ἅμα καὶ οὐκ ἄνθρωπος,
[4, 4]	καὶ μὴ ἀνθρώπῳ. Ἀλλ' ἐδέδεικτο	ὅτι	ἕτερον σημαίνει. Ἀνάγκη τοίνυν, εἴ
[4, 2]	ἐπὶ τοῦ ἑνός, ὥστε φανερὸν	ὅτι	ἡ πρόσθεσις ἐν τούτοις ταὐτὸ
[4, 3]	τὰς ἀποδείξεις· ὥστ' ἐπεὶ δῆλον	ὅτι	ᾗ ὄντα ὑπάρχει πᾶσι τοῦτο
[4, 5]	ἄξιον ἐπιτιμῆσαι τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν,	ὅτι	καὶ αὐτῶν τῶν αἰσθητῶν ἐπὶ
[4, 4]	ἄνθρωπον ὅτι οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον	ὅτι	καὶ ἢ τριήρης ἢ οὐ
[4, 4]	ἓν σημαῖνον καὶ οὐ προσθετέον	ὅτι	καὶ λευκὸν καὶ μέγα. Καὶ
[4, 4]	ἄνθρωπος καὶ (οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον	ὅτι	καὶ οὔτ' ἄνθρωπος οὔτ' οὐκ
[4, 5]	ἐκείνων κατεψηφίσαντο. Ἔτι δὲ δῆλον	ὅτι	καὶ πρὸς τούτους ταὐτὰ τοῖς
[4, 8]	Η' Διωρισμένων δὲ τούτων φανερὸν	ὅτι	καὶ τὰ μοναχῶς (λεγόμενα καὶ
[4, 2]	(λέγονται καθ' ἕν. Δῆλον οὖν	ὅτι	καὶ τὰ ὄντα μιᾶς θεωρῆσαι
[4, 4]	καὶ τὸ μὴ ἄνθρωπος, δῆλον	ὅτι	καὶ τὸ μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ
[4, 4]	ἤτοι ἀληθὲς διαιροῦντα λέγειν, οἷον	ὅτι	(λευκὸν καὶ πάλιν ὅτι οὐ
[4, 4]	πρὸς τὴν ἀλήθειαν. Ἔτι εἰ	ὅτι	μάλιστα πάντα οὕτως ἔχει καὶ
[4, 5]	καθεύδουσιν ἢ ἃ τοῖς ἐγρηγορόσιν.	Ὅτι	μὲν γὰρ οὐκ οἴονταί (γε,
[4, 5]	τὰ (ὄντα οὕτως, ἀληθεύσουσι πάντες)	Ὅτι	μὲν οὖν ἀπὸ τῆς αὐτῆς
[4, 6]	ἔσται τῷ εἴδει τὸ δοξάζον.	Ὅτι	μὲν οὖν βεβαιοτάτη δόξα πασῶν
[4, 3]	γνωρίζοντι, καὶ ἥκειν ἔχοντα ἀναγκαῖον.	Ὅτι	μὲν οὖν βεβαιοτάτη ἡ τοιαύτη
[4, 2]	ἕτερον, ἀλλ' ἢ ἐξ ὑποθέσεως.	Ὅτι	μὲν οὖν μιᾶς ἐπιστήμης τὸ
[4, 3]	προεπισταμένους ἀλλὰ μὴ ἀκούοντας ζητεῖν.	Ὅτι	μὲν οὖν τοῦ φιλοσόφου, καὶ
[4, 2]	Φανερὸν οὖν καὶ ἐκ τούτων	ὅτι	μιᾶς ἐπιστήμης τὸ ὂν ᾗ
[4, 2]	(ὅπερ ἐν ταῖς ἀπορίαις ἐλέχθη)	ὅτι	μιᾶς περὶ τούτων καὶ τῆς
[4, 3]	περὶ τῆς οὐσίας. Φανερὸν δὴ	ὅτι	μιᾶς τε καὶ τῆς τοῦ
[4, 2]	ὅτι πάθη οὐσίας, τὰ δ'	ὅτι	ὁδὸς εἰς οὐσίαν ἢ φθοραὶ
[4, 5]	Καὶ ἐν ἑτέροις δὲ λέγει	(ὅτι	Ὅσσον ἀλλοῖοι μετέφυν, τόσον ἄρ
[4, 4]	οἷον ὅτι (λευκὸν καὶ πάλιν	ὅτι	οὐ λευκόν, ἢ οὔ. Καὶ
[4, 2]	αὐτῷ ᾗ ὄν, δῆλον, καὶ	ὅτι	(οὐ μόνον τῶν οὐσιῶν ἀλλὰ
[4, 5]	Ἀλλὰ ταῦτα παρέντες ἐκεῖνα λέγωμεν,	ὅτι	οὐ ταὐτό ἐστι τὸ μεταβάλλειν
[4, 6]	δὲ καὶ ὑπέχειν λόγον ἀξιοῦσιν,	ὅτι	οὐ τὸ φαινόμενον ἔστιν ἀλλὰ
[4, 2]	εἷς ὢν ἄνθρωπος (δῆλον δ'	ὅτι	οὐ χωρίζεται οὔτ' ἐπὶ γενέσεως
[4, 7]	ἐρομένου εἰ λευκόν ἐστιν εἴπῃ	ὅτι	οὔ, οὐθὲν ἄλλο ἀποπέφηκεν ἢ
[4, 5]	τὸ φαινόμενον ἀληθές, πρῶτον μὲν	ὅτι	οὐδ' ἡ αἴσθησις ψευδὴς τοῦ
[4, 8]	εἰς ἄπειρον βαδιεῖται. Φανερὸν δ'	ὅτι	οὐδ' οἱ πάντα ἠρεμεῖν λέγοντες
[4, 6]	ἀληθεύεσθαι κατὰ τοῦ αὐτοῦ, φανερὸν	ὅτι	οὐδὲ τἀναντία ἅμα ὑπάρχειν ἐνδέχεται
[4, 4]	Ὅθεν καὶ μάλιστα φανερόν ἐστιν	ὅτι	οὐδεὶς οὕτω διάκειται οὔτε τῶν
[4, 4]	πάλιν γε ταῦτα ἀπόφησιν ἄμφω,	ὅτι	οὔθ' οὕτως οὔτε οὐχ οὕτως·
[4, 4]	ἔσται, ὥστ' ἀναγκαῖον αὐτοῖς (λέγειν	ὅτι	οὐθενὸς ἔσται τοιοῦτος λόγος, ἀλλὰ
[4, 4]	Τὸ δ' οὐσίαν σημαίνειν ἐστὶν	ὅτι	οὐκ ἄλλο τι τὸ εἶναι
[4, 6]	δὲ γέγονεν ἢ ἔσται, δῆλον	ὅτι	οὐκ ἂν εἴη ἅπαντα πρὸς
[4, 4]	ἀλλ' ἄπειρα σημαίνειν φαίη, φανερὸν	ὅτι	οὐκ ἂν εἴη λόγος· τὸ
[4, 4]	λέγουσι τὸν λόγον τοῦτον, καὶ	ὅτι	οὐκ ἀνάγκη ἢ φάναι ἢ
[4, 4]	εἰ ὀληθὲς εἰπεῖν τὸν ἄνθρωπον	ὅτι	οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι καὶ
[4, 6]	ἀπορίαν ἀλλὰ λόγου χάριν λέγουσιν,	ὅτι	οὐκ ἔστιν ἀληθὲς τοῦτο ἀλλὰ
[4, 2]	μίαν ἀρχήν· τὰ μὲν γὰρ	ὅτι	οὐσίαι, ὄντα λέγεται, τὰ δ'
[4, 2]	ἡ στέρησις (ἢ ἁπλῶς λέγομεν	ὅτι	οὐχ ὑπάρχει ἐκεῖνο, ἤ τινι
[4, 2]	οὐσίαι, ὄντα λέγεται, τὰ δ'	ὅτι	πάθη οὐσίας, τὰ δ' ὅτι
[4, 8]	τῷ Ἡρακλείτου· ὁ γὰρ λέγων	(ὅτι	πάντ' ἀληθῆ καὶ πάντα ψευδῆ,
[4, 4]	τὸ λεχθέν, πρὸς δὲ τούτῳ	ὅτι	πάντες ἂν ἀληθεύοιεν καὶ πάντες
[4, 4]	ὁμολογεῖ (ψεύδεσθαι. Ἅμα δὲ φανερὸν	ὅτι	περὶ οὐθενός ἐστι πρὸς τοῦτον
[4, 5]	(Αἴτιον δὲ τῆς δόξης τούτοις	ὅτι	περὶ τῶν ὄντων μὲν τὴν
[4, 2]	σκοπούμενοι ὡς οὐ φιλοσοφοῦντες, ἀλλ'	ὅτι	πρότερον ἡ οὐσία, (περὶ ἧς
[4, 4]	ὡς τοῦτό γ' αὐτὸ ἀληθές,	ὅτι	σημαίνει τὸ (ὄνομα τὸ εἶναι
[4, 4]	τούτῳ συμβέβηκεν, καὶ ἅμα διώρισται	ὅτι	τὰ μὲν οὕτω συμβέβηκε τὰ
[4, 4]	ἐμπεσεῖν καὶ ἀγαθόν; Δῆλον ἄρα	ὅτι	τὸ μὲν βέλτιον ὑπολαμβάνει τὸ
[4, 5]	πρὸς τοῦτον τὸν λόγον ἐροῦμεν	ὅτι	τὸ μὲν μεταβάλλον ὅτε μεταβάλλει
[4, 5]	μνημονεύεται πρὸς τῶν ἑταίρων τινάς,	ὅτι	τοιαῦτ' αὐτοῖς ἔσται τὰ ὄντα
[4, 4]	τί ἂν εἴη τὸ λεγόμενον	ὅτι	τοιαύτη τῶν ὄντων ἡ (φύσις;
[4, 3]	ἄλλων. Καὶ χρῶνται μὲν πάντες,	ὅτι	τοῦ ὄντος ἐστὶν ᾗ ὄν,
[4, 5]	τοὺς ἐκ τούτων ὑπολαμβάνοντας ἐροῦμεν	ὅτι	τρόπον μέν τινα ὀρθῶς λέγουσι
[4, 4]	Σωκράτει· ὅσα δ' οὕτως, οὐ	(συμβεβηκότι	συμβέβηκε συμβεβηκός, ἀλλ' ὅσα ἐκείνως,
[4, 4]	δυοῖν· τὸ γὰρ συμβεβηκὸς οὐ	συμβεβηκότι	συμβεβηκός, εἰ μὴ ὅτι ἄμφω
[4, 3]	λογικὰς δυσχερείας) αὕτη δὴ πασῶν	ἐστὶ	βεβαιοτάτη τῶν ἀρχῶν· ἔχει γὰρ
[4, 2]	λεχθήσεται, ὅμως δὲ μιᾶς ἅπαντά	ἐστι	γνωρίζειν· οὐ γὰρ εἰ πολλαχῶς,
[4, 2]	ἐκείνης τῆς ἐπιστήμης καὶ τί	ἐστι	γνωρίσαι καὶ τὰ συμβεβηκότ' αὐτοῖς.
[4, 3]	προτάσει τὰ εἰωθότἀ, ἐναντία δ'	ἐστὶ	δόξα δόξῃ ἡ τῆς ἀντιφάσεως,
[4, 2]	ἀπόφασιν δὲ καὶ στέρησιν μιᾶς	ἐστὶ	θεωρῆσαι διὰ τὸ ἀμφοτέρως θεωρεῖσθαι
[4, 2]	τῶν καθ' ἓν λεγομένων ἐπιστήμης	ἐστὶ	θεωρῆσαι μιᾶς ἀλλὰ καὶ τῶν
[4, 6]	πάντα πρός τι, ἀλλ' ἔνιά	ἐστι	καὶ αὐτὰ καθ' αὑτά, οὐκ
[4, 2]	(τῆς εἰρημένης γνωρίζειν ἐπιστήμης· ὧν	ἐστὶ	καὶ ἡ ἐναντιότης· διαφορὰ γάρ
[4, 2]	γὰρ σοφιστικὴ φαινομένη μόνον σοφία	ἐστί,	καὶ οἱ διαλεκτικοὶ (διαλέγονται περὶ
[4, 5]	κινοῦν τοῦ κινουμένου φύσει πρότερόν	ἐστι,	κἂν εἰ λέγεται πρὸς ἄλληλα
[4, 2]	περὶ τούτων καὶ τῆς οὐσίας	ἐστὶ	λόγον ἔχειν τοῦτο δ' ἦν
[4, 5]	καὶ παντί· τὸ γὰρ πλέον	ἐστὶ	νόημα. Ἀναξαγόρου δὲ καὶ ἀπόφθεγμα
[4, 2]	ᾗ ὂν ταῦτα καθ' αὑτά	ἐστι	πάθη, ἀλλ' οὐχ ᾗ ἀριθμοὶ
[4, 2]	ἔστι τινὰ ἴδια, καὶ ταῦτ'	ἐστὶ	περὶ ὧν τοῦ φιλοσόφου ἐπισκέψασθαι
[4, 4]	δὲ φανερὸν ὅτι περὶ οὐθενός	ἐστι	πρὸς τοῦτον ἡ σκέψις· οὐθὲν
[4, 3]	φιλοσόφου καὶ ἡ περὶ τούτων	ἐστὶ	σκέψις· ἅπασι γὰρ ὑπάρχει τοῖς
[4, 5]	εἰ τοῦτ' ἀποροῦσι, πότερον τηλικαῦτά	ἐστι	(τὰ μεγέθη καὶ τὰ χρώματα
[4, 2]	ὄντος· περὶ ὧν τὸ τί	ἐστι	τῆς (αὐτῆς ἐπιστήμης τῷ γένει
[4, 7]	ἔσται τι· ἡ (γὰρ οὐσία	ἐστί	τις αὐτοῦ ἄλλη. Ἔτι ὅταν
[4, 4]	Ὁμοίως τοίνυν εἰ καὶ μυριάκις	ἐστὶ	τὸ αὐτὸ ἄνθρωπος καὶ (οὐκ
[4, 5]	(τοῦ γὰρ αἰσθανομένου πάθος τοῦτό	ἐστι)	τὸ δὲ τὰ ὑποκείμενα μὴ
[4, 2]	ἓν ἑνὶ ἐναντίον, ἢ τί	ἐστι	τὸ ἐναντίον ἢ ποσαχῶς λέγεται;
[4, 5]	ἐκεῖνα λέγωμεν, ὅτι οὐ ταὐτό	ἐστι	τὸ μεταβάλλειν κατὰ τὸ ποσὸν
[4, 6]	Τὰ δὲ τοιαῦτα ἀπορήματα ὅμοιά	ἐστι	τῷ ἀπορεῖν πότερον καθεύδομεν νῦν
[4, 6]	ἀληθές· τὸ γὰρ φαινόμενον τινί	ἐστι	φαινόμενον· ὥστε ὁ λέγων ἅπαντα
[4, 4]	ἔστιν, ἀλλ' ἤδη γέ τι	ἔστι	βεβαιότερον καὶ ἀληθινώτερον, καὶ τοῦ
[4, 3]	(τινὲς οἴονται λέγειν Ἡράκλειτον. Οὐκ	ἔστι	γὰρ ἀναγκαῖον, ἅ τις λέγει,
[4, 4]	τοῦτο ἀποδεικνύναι τινὲς δι' ἀπαιδευσίαν·	ἔστι	γὰρ ἀπαιδευσία τὸ μὴ γιγνώσκειν
[4, 2]	καὶ αἱ ἐπιστῆμαι ἀκολουθήσουσι τούτοις.	Ἔστι	γὰρ ὁ φιλόσοφος ὥσπερ ὁ
[4, 6]	οὖν ῥᾳδίως ἂν τοῦτο πεισθεῖεν	(ἔστι	γὰρ οὐ χαλεπὸν λαβεῖν) (οἱ
[4, 8]	κινεῖται ποτέ, ἀεὶ δ' οὐθέν·	ἔστι	γάρ τι ὃ ἀεὶ κινεῖ
[4, 5]	λόγον μὴ οἴεσθαι εἶναι, καίτοι	ἔστι	γε ἀμφισβητήσιμον· τό τε γὰρ
[4, 5]	τῇ διανοίᾳ (ὁρίσαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'	Ἔστι	δ' ἀπὸ τῆς αὐτῆς δόξης
[4, 4]	ἀρχὴν οὐκ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν.	Ἔστι	δ' ἀποδεῖξαι ἐλεγκτικῶς καὶ περὶ
[4, 5]	τι ἐκ τοῦ μὴ ὄντος,	ἔστι	δ' ὃν οὔ, καὶ ἅμα
[4, 3]	ᾗ ὄντα τὰς πάντων βεβαιοτάτας.	Ἔστι	δ' οὗτος ὁ φιλόσοφος. Βεβαιοτάτη
[4, 5]	διανοίας ἀμφότεροι οἱ λόγοι, δῆλον·	ἔστι	δ' οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος
[4, 2]	δὲ τοῦ βίου (τῇ προαιρέσει·	ἔστι	δὲ ἡ διαλεκτικὴ πειραστικὴ περὶ
[4, 3]	περὶ τούτων ἂν εἴη σκέψις·	(ἔστι	δὲ σοφία τις καὶ ἡ
[4, 2]	οὐθὲν ἐπαί̈ ουσιν, ἐπεὶ ὥσπερ	ἔστι	καὶ ἀριθμοῦ ᾗ ἀριθμὸς ἴδια
[4, 4]	περὶ ἅπαντα οὕτως ἔχει, καὶ	ἔστι	καὶ λευκὸν καὶ οὐ λευκὸν
[4, 6]	λόγον γὰρ ζητοῦσιν ὧν οὐκ	ἔστι	λόγος· ἀποδείξεως γὰρ ἀρχὴ οὐκ
[4, 4]	λευκὸν τῷ ἀνθρώπῳ συμβέβηκεν ὅτι	ἔστι	μὲν λευκὸς ἀλλ' οὐχ ὅπερ
[4, 7]	δ' ἀεὶ φαίνεται (οὐ γὰρ	ἔστι	μεταβολὴ ἀλλ' ἢ εἰς τὰ
[4, 7]	ἀντικείμενα (καὶ μεταξύ) εἰ δ'	ἔστι	μεταξύ, καὶ οὕτως εἴη ἄν
[4, 6]	ἐναντία λέγοντες. Εἰ δὲ μὴ	ἔστι	πάντα πρός τι, ἀλλ' ἔνιά
[4, 5]	αἴσθησις αὐτὴ ἑαυτῆς ἐστίν, ἀλλ'	ἔστι	τι καὶ ἕτερον παρὰ τὴν
[4, 2]	καὶ τῷ ὄντι ᾗ ὂν	ἔστι	τινὰ ἴδια, καὶ ταῦτ' ἐστὶ
[4, 5]	(οὐχ οὕτως. Ὅλως τ' εἴπερ	ἔστι	τὸ αἰσθητὸν μόνον, οὐθὲν ἂν
[4, 2]	διὰ τοῦτο) καὶ εἰ μὴ	ἔστι	τὸ ὂν ἢ τὸ ἓν
[4, 2]	τῶν ἐν τοῖς ἀπορήμασιν̓ καὶ	ἔστι	τοῦ φιλοσόφου περὶ πάντων δύνασθαι
[4, 4]	ὁ ἄνθρωπος, δῆλον ὡς οὐκ	ἔστι	τριήρης· ὥστε καὶ ἔστιν, εἴπερ
[4, 2]	οὖν τῷ ἑνὶ ἡ διαφορὰ	πρόσεστι	παρὰ τὸ ἐν τῇ ἀποφάσει†
[4, 5]	τοῦ ἀπορῆσαι ὑπέλαβον οὕτως, τούτων	εὐί̈	ατος ἡ ἄγνοια (οὐ γὰρ
[4, 8]	καὶ ἐν τοῖς ἐπάνω λόγοις,	οὐχὶ	εἶναί τι ἢ μὴ εἶναι
[4, 2]	τοῦ ὄντος· περὶ ὧν τὸ	τί	ἐστι τῆς (αὐτῆς ἐπιστήμης τῷ
[4, 4]	τοῦτο λέγοντες οὐσίαν καὶ τὸ	τί	ἦν εἶναι. Πάντα γὰρ ἀνάγκη