Livre, Chap. |
[4, 5] |
παρεφρόνουν,
δύο
δ'
ἢ
τρεῖς
|
ὑγίαινον |
ἢ
νοῦν
εἶχον,
δοκεῖν
ἂν |
[4, 6] |
γὰρ
(τίς
ὁ
κρινῶν
τὸν
|
ὑγιαίνοντα |
καὶ
ὅλως
τὸν
περὶ
ἕκαστα |
[4, 5] |
ἐγγύθεν,
καὶ
πότερον
οἷα
τοῖς
|
ὑγιαίνουσιν |
ἢ
οἷα
τοῖς
κάμνουσιν,
καὶ |
[4, 2] |
καὶ
τὸ
(ὑγιεινὸν
ἅπαν
πρὸς
|
ὑγίειαν, |
τὸ
μὲν
τῷ
φυλάττειν
τὸ |
[4, 4] |
νοσώδει
ὄντι
ἢ
ὑγιεινῷ
τῆς
|
ὑγιείας· |
(καὶ
γὰρ
ὁ
δοξάζων
πρὸς |
[4, 2] |
δὲ
τῷ
σημεῖον
εἶναι
τῆς
|
ὑγιείας |
τὸ
δ'
ὅτι
δεκτικὸν
αὐτῆς, |
[4, 2] |
ὁμωνύμως
ἀλλ'
ὥσπερ
καὶ
τὸ
|
(ὑγιεινὸν |
ἅπαν
πρὸς
ὑγίειαν,
τὸ
μὲν |
[4, 4] |
ὥσπερ
καὶ
νοσώδει
ὄντι
ἢ
|
ὑγιεινῷ |
τῆς
ὑγιείας·
(καὶ
γὰρ
ὁ |
[4, 2] |
φαμεν.
Καθάπερ
οὖν
καὶ
τῶν
|
ὑγιεινῶν |
ἁπάντων
μία
ἐπιστήμη
ἔστιν,
ὁμοίως |
[4, 4] |
δοξάζων
πρὸς
τὸν
ἐπιστάμενον
οὐχ
|
ὑγιεινῶς |
διάκειται
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν.
Ἔτι |
[4, 5] |
οἷον
περὶ
τοῦ
μέλλοντος
ἔσεσθαι
|
ὑγιοῦς |
ἢ
μὴ
μέλλοντος.
Ἔτι
δὲ |
[4, 4] |
οἰηθεὶς
βέλτιον
εἶναι
τὸ
πιεῖν
|
ὕδωρ |
καὶ
ἰδεῖν
ἄνθρωπον
εἶτα
ζητῇ |
[4, 4] |
ἑκάστῳ
ἡ
μὲν
αὐτοῦ
ἀπόφασις
|
ὑπάρξει, |
ἡ
δ'
ἑτέρου
ὃ
μὴ |
[4, 4] |
αὐτοῦ.
(Εἰ
οὖν
κἀκείνη
ὑπάρχει,
|
ὑπάρξει |
καὶ
ἡ
τῆς
τριήρους·
εἰ |
[4, 4] |
ὃ
μὴ
ὑπάρχει
αὐτῷ
οὐχ
|
ὑπάρξει· |
λέγω
δ'
οἷον
εἰ
ὀληθὲς |
[4, 4] |
ἡ
κατάφασις,
ἥ
γε
ἀπόφασις
|
ὑπάρξει |
μᾶλλον
ἢ
ἡ
αὐτοῦ.
(Εἰ |
[4, 5] |
εἶναι,
ὅλως
(τε
εἰ
φθείρεται,
|
ὑπάρξει |
τι
ὄν,
καὶ
εἰ
γίγνεται, |
[4, 4] |
ἡ
δ'
ἑτέρου
ὃ
μὴ
|
ὑπάρχει |
αὐτῷ
οὐχ
ὑπάρξει·
λέγω
δ' |
[4, 2] |
τινα
πρώτην
καὶ
ἐχομένην
αὐτῶν.
|
Ὑπάρχει |
(γὰρ
εὐθὺς
γένη
ἔχον
τὸ |
[4, 2] |
(ἢ
ἁπλῶς
λέγομεν
ὅτι
οὐχ
|
ὑπάρχει |
ἐκεῖνο,
ἤ
τινι
γένει·
ἔνθα |
[4, 4] |
τὴν
ἀπόφασιν·
(εἰ
δὲ
μὴ
|
ὑπάρχει |
ἡ
κατάφασις,
ἥ
γε
ἀπόφασις |
[4, 5] |
τῶν
ὄντων
ᾗ
οὔτε
κίνησις
|
ὑπάρχει |
οὔτε
φθορὰ
οὔτε
γένεσις
τὸ |
[4, 3] |
ἐπεὶ
δῆλον
ὅτι
ᾗ
ὄντα
|
ὑπάρχει |
πᾶσι
τοῦτο
γὰρ
αὐτοῖς
τὸ |
[4, 5] |
ὅ
τι
μεταβαλεῖ·
ἅπαντα
γὰρ
|
ὑπάρχει |
πᾶσιν.
(Περὶ
δὲ
τῆς
ἀληθείας, |
[4, 2] |
καθ'
αὑτοὺς
καὶ
πρὸς
ἀλλήλους
|
ὑπάρχει |
τοῖς
ἀριθμοῖς
(ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[4, 3] |
τούτων
ἐστὶ
σκέψις·
ἅπασι
γὰρ
|
ὑπάρχει |
τοῖς
οὖσιν
ἀλλ'
οὐ
γένει |
[4, 4] |
ἡ
αὐτοῦ.
(Εἰ
οὖν
κἀκείνη
|
ὑπάρχει, |
ὑπάρξει
καὶ
ἡ
τῆς
τριήρους· |
[4, 3] |
ἅμα
ὑπάρχειν
τε
καὶ
μὴ
|
(ὑπάρχειν |
ἀδύνατον
τῷ
αὐτῷ
καὶ
κατὰ |
[4, 6] |
ἀποφάναι
ἀληθῶς,
ἀδύνατον
καὶ
τἀναντία
|
ὑπάρχειν |
ἅμα,
ἀλλ'
ἢ
πῇ
ἄμφω |
[4, 6] |
φανερὸν
ὅτι
οὐδὲ
τἀναντία
ἅμα
|
ὑπάρχειν |
ἐνδέχεται
τῷ
αὐτῷ·
τῶν
μὲν |
[4, 5] |
τὸ
πλῆρες
ὁμοίως
καθ'
ὁτιοῦν
|
ὑπάρχειν |
μέρος,
καίτοι
τὸ
μὲν
ὂν |
[4, 5] |
ἅμα
τὰς
ἀντιφάσεις
καὶ
τἀναντία
|
ὑπάρχειν |
ὁρῶσιν
ἐκ
ταὐτοῦ
(γιγνόμενα
τἀναντία· |
[4, 3] |
λέγωμεν.
Τὸ
γὰρ
αὐτὸ
ἅμα
|
ὑπάρχειν |
τε
καὶ
μὴ
(ὑπάρχειν
ἀδύνατον |
[4, 4] |
πάντα
χρήματα·
ὥστε
μηθὲν
ἀληθῶς
|
ὑπάρχειν. |
Τὸ
ἀόριστον
οὖν
ἐοίκασι
λέγειν, |
[4, 3] |
εἰ
δὲ
μὴ
ἐνδέχεται
ἅμα
|
ὑπάρχειν |
τῷ
αὐτῷ
τἀναντία
προσδιωρίσθω
δ' |
[4, 8] |
(λεγόμενα
καὶ
κατὰ
πάντων
ἀδύνατον
|
ὑπάρχειν |
ὥσπερ
τινὲς
λέγουσιν,
οἱ
μὲν |
[4, 2] |
ᾗ
ὂν
θεωρῆσαι
καὶ
τὰ
|
ὑπάρχοντα |
αὐτῷ
ᾗ
ὄν,
δῆλον,
καὶ |
[4, 1] |
ᾗ
ὂν
καὶ
τὰ
τούτῳ
|
ὑπάρχοντα |
καθ'
αὑτό.
Αὕτη
δ'
ἐστὶν |
[4, 2] |
τῶν
οὐσιῶν
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
ὑπαρχόντων |
ἡ
αὐτὴ
θεωρητική,
τῶν
τε |
[4, 5] |
ἀλήθειαν
ἐσκόπουν,
τὰ
δ'
ὄντα
|
ὑπέλαβον |
εἶναι
τὰ
αἰσθητὰ
μόνον·
ἐν |
[4, 5] |
μὲν
γὰρ
ἐκ
τοῦ
ἀπορῆσαι
|
ὑπέλαβον |
οὕτως,
τούτων
εὐί̈
ατος
ἡ |
[4, 2] |
οἷον
περιττότης
ἀρτιότης,
συμμετρία
ἰσότης,
|
ὑπεροχὴ |
ἔλλειψις,
καὶ
ταῦτα
καὶ
καθ' |
[4, 6] |
λόγῳ
ζητοῦσιν,
ἅμα
δὲ
καὶ
|
ὑπέχειν |
λόγον
ἀξιοῦσιν,
ὅτι
οὐ
τὸ |
[4, 6] |
ᾗ
καὶ
ὥς.
Ἂν
δ'
|
ὑπέχωσι |
μὲν
λόγον,
μὴ
οὕτω
δ' |
[4, 6] |
μὲν
λόγον,
μὴ
οὕτω
δ'
|
(ὑπέχωσι, |
συμβήσεται
αὑτοῖς
τἀναντία
ταχὺ
λέγειν. |
[4, 5] |
ἐποίησε
τὸν
Ἕκτορα,
ὡς
ἐξέστη
|
ὑπὸ |
(τῆς
πληγῆς,
κεῖσθαι
ἀλλοφρονέοντα,
ὡς |
[4, 2] |
καὶ
σοφισταὶ
τὸ
αὐτὸ
μὲν
|
ὑποδύονται |
σχῆμα
τῷ
φιλοσόφῳ·
ἡ
γὰρ |
[4, 2] |
ἢ
ἕτερον,
ἀλλ'
ἢ
ἐξ
|
ὑποθέσεως. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
μιᾶς
ἐπιστήμης |
[4, 3] |
ξυνιέντα
τῶν
ὄντων,
τοῦτο
οὐχ
|
ὑπόθεσις· |
ὃ
δὲ
γνωρίζειν
ἀναγκαῖον
τῷ |
[4, 5] |
τοῦτό
ἐστι)
τὸ
δὲ
τὰ
|
ὑποκείμενα |
μὴ
εἶναι,
ἃ
ποιεῖ
τὴν |
[4, 2] |
ἐν
δὲ
τῇ
στερήσει
καὶ
|
ὑποκειμένη |
τις
φύσις
γίγνεται
καθ'
ἧς |
[4, 4] |
εἰ
ἀεὶ
(τὸ
συμβεβηκὸς
καθ'
|
ὑποκειμένου |
τινὸς
σημαίνει
τὴν
κατηγορίαν.
(Ἀνάγκη |
[4, 5] |
(γε,
φανερόν·
οὐθεὶς
γοῦν,
ἐὰν
|
ὑπολάβῃ |
νύκτωρ
Ἀθήνῃσιν
εἶναι
ὢν
ἐν |
[4, 4] |
μὲν
γὰρ
τάχ'
ἄν
τις
|
ὑπολάβοι |
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς
αἰτεῖν)
ἀλλὰ |
[4, 2] |
δὲ
οὐθὲν
οὐδ'
ἂν
ὁμοίως
|
ὑπολάβωμεν, |
ἀλλὰ
καὶ
πρὸ
ἔργου
μᾶλλον) |
[4, 5] |
ἔσται
τὰ
ὄντα
οἷα
ἂν
|
ὑπολάβωσιν. |
~Φασὶ
δὲ
καὶ
τὸν
Ὅμηρον |
[4, 4] |
ταῦτα
λέγει.
Εἰ
δὲ
μηθὲν
|
ὑπολαμβάνει |
ἀλλ'
ὁμοίως
οἴεται
καὶ
οὐκ |
[4, 4] |
ἐξ
ἴσου
ἅπαντα
ζητεῖ
καὶ
|
ὑπολαμβάνει, |
ὅταν
οἰηθεὶς
βέλτιον
εἶναι
τὸ |
[4, 4] |
ἄρα
ὅτι
τὸ
μὲν
βέλτιον
|
ὑπολαμβάνει |
τὸ
δ'
οὐ
βέλτιον.
Εἰ |
[4, 3] |
ἅ
τις
λέγει,
ταῦτα
καὶ
|
ὑπολαμβάνειν· |
εἰ
δὲ
μὴ
ἐνδέχεται
ἅμα |
[4, 3] |
διορισμόν.
Ἀδύνατον
γὰρ
ὁντινοῦν
ταὐτὸν
|
ὑπολαμβάνειν |
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι,
καθάπερ |
[4, 5] |
οὔ.
Ἔτι
δ'
ἀξιώσομεν
αὐτοὺς
|
ὑπολαμβάνειν |
καὶ
ἄλλην
τινὰ
οὐσίαν
εἶναι |
[4, 4] |
τὸ
δ'
οὐ
γλυκὺ
ἀνάγκη
|
ὑπολαμβάνειν. |
Οὐ
γὰρ
ἐξ
ἴσου
ἅπαντα |
[4, 4] |
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι,
(καὶ
|
ὑπολαμβάνειν |
οὕτως.
Χρῶνται
δὲ
τῷ
λόγῳ |
[4, 3] |
ἀντιφάσεως,
φανερὸν
ὅτι
ἀδύνατον
ἅμα
|
(ὑπολαμβάνειν |
τὸν
αὐτὸν
εἶναι
καὶ
μὴ |
[4, 5] |
ἄδηλον.
Ὅλως
δὲ
διὰ
τὸ
|
ὑπολαμβάνειν |
φρόνησιν
μὲν
τὴν
αἴσθησιν,
ταύτην |
[4, 5] |
μὲν
οὖν
τοὺς
ἐκ
τούτων
|
ὑπολαμβάνοντας |
ἐροῦμεν
ὅτι
τρόπον
μέν
τινα |
[4, 5] |
καὶ
ψευδῆ
(πολλοὶ
γὰρ
(τἀναντία
|
ὑπολαμβάνουσιν |
ἀλλήλοις,
καὶ
τοὺς
μὴ
ταὐτὰ |
[4, 4] |
οὔ·
ὥστε,
ὡς
ἔοικε,
πάντες
|
ὑπολαμβάνουσιν |
ἔχειν
ἁπλῶς,
εἰ
μὴ
περὶ |
[4, 5] |
δ'
ἄξιον
ἐπιτιμῆσαι
τοῖς
οὕτως
|
ὑπολαμβάνουσιν, |
ὅτι
καὶ
αὐτῶν
τῶν
αἰσθητῶν |
[4, 4] |
ὁ
μὲν
ἢ
ἔχειν
πως
|
ὑπολαμβάνων |
ἢ
μὴ
ἔχειν
διέψευσται,
ὁ |
[4, 4] |
μᾶλλον
ἀληθεύει
ἢ
ὁ
ἐκείνως
|
ὑπολαμβάνων, |
ἤδη
πως
ἔχοι
ἂν
τὰ |
[4, 5] |
ἀληθεύειν.
(Ἐκ
γὰρ
ταύτης
τῆς
|
ὑπολήψεως |
ἐξήνθησεν
ἡ
ἀκροτάτη
δόξα
τῶν |
[4, 4] |
ὁ
ὑπομένων·
ἀναιρῶν
γὰρ
λόγον
|
ὑπομένει |
λόγον.
Ἔτι
δὲ
ὁ
τοῦτο |
[4, 4] |
οὐχ
ὁ
ἀποδεικνὺς
ἀλλ'
ὁ
|
ὑπομένων· |
ἀναιρῶν
γὰρ
λόγον
ὑπομένει
λόγον. |
[4, 2] |
εἰρημένων
καὶ
περὶ
προτέρου
καὶ
|
ὑστέρου, |
καὶ
γένους
καὶ
εἴδους,
καὶ |
[4, 5] |
γίγνεται,
ἐξ
οὗ
γίγνεται
καὶ
|
ὑφ' |
οὗ
γεννᾶται
ἀναγκαῖον
εἶναι,
καὶ |