Livre, Chap.
[4, 4]	ἀδύνατον, ἂν μόνον τι λέγῃ	ὁ	ἀμφισβητῶν· ἂν δὲ μηθέν, γελοῖον
[4, 4]	τῳ δοκεῖ μὴ εἶναι τριήρης	ὁ	ἄνθρωπος, δῆλον ὡς οὐκ ἔστι
[4, 4]	(ἔσται ὡρισμένον. Ἀλλ' αἴτιος οὐχ	ὁ	ἀποδεικνὺς ἀλλ' ὁ ὑπομένων· ἀναιρῶν
[4, 5]	λόγοι, δῆλον· ἔστι δ' οὐχ	ὁ	αὐτὸς τρόπος πρὸς ἅπαντας τῆς
[4, 8]	ὥστε τὸν ἑαυτοῦ οὐκ ἀληθῆ	(ὁ	γὰρ ἐναντίος οὔ φησιν αὐτὸν
[4, 8]	λόγοι οἱ αὐτοὶ τῷ Ἡρακλείτου·	ὁ	γὰρ λέγων (ὅτι πάντ' ἀληθῆ
[4, 8]	ἔσται, φαίνεται δὲ τοῦτο μεταβάλλον	ὁ	γὰρ λέγων ποτὲ αὐτὸς οὐκ
[4, 8]	αἰτεῖσθαι λόγους ἀληθεῖς καὶ ψευδεῖς·	ὁ	γὰρ λέγων τὸν ἀληθῆ λόγον
[4, 7]	σημαίνειν τι ἀναγκαῖον εἶναι αὐτούς·	ὁ	γὰρ λόγος οὗ τὸ ὄνομα
[4, 5]	ὅλου τοῦ οὐρανοῦ ὁμοίως ἀπεφήναντο·	ὁ	γὰρ περὶ ἡμᾶς τοῦ αἰσθητοῦ
[4, 7]	μὴ εἶναι, ἅπαντα ἀληθῆ ποιεῖν,	ὁ	δ' Ἀναξαγόρου, εἶναί τι μεταξὺ
[4, 4]	εἶναι καὶ μὴ εἶναι ἄνθρωπον.	Ὁ	δ' αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ
[4, 4]	ὑπολαμβάνων ἢ μὴ ἔχειν διέψευσται,	ὁ	δὲ ἄμφω ἀληθεύει; εἰ γὰρ
[4, 8]	ἐναντίος οὔ φησιν αὐτὸν ἀληθῆ)	ὁ	δὲ πάντα ψευδῆ καὶ αὐτὸς
[4, 8]	ὡς οὐκ ἀληθὴς μόνος ἐστίν,	ὁ	δὲ τὸν αὑτοῦ ὡς οὐ
[4, 3]	ἂν ἔχοι τὰς ἐναντίας δόξας	ὁ	διεψευσμένος περὶ τούτου. Διὸ πάντες
[4, 4]	ὑγιεινῷ τῆς ὑγιείας· (καὶ γὰρ	ὁ	δοξάζων πρὸς τὸν ἐπιστάμενον οὐχ
[4, 4]	ἀληθεύει, ἀλλὰ μᾶλλον ἀληθεύει ἢ	ὁ	ἐκείνως ὑπολαμβάνων, ἤδη πως ἔχοι
[4, 2]	μὴ τοῦ φιλοσόφου, τίς ἔσται	ὁ	ἐπισκεψόμενος εἰ ταὐτὸ Σωκράτης καὶ
[4, 6]	μόνον λεγόντων· ζητοῦσι γὰρ (τίς	ὁ	κρινῶν τὸν ὑγιαίνοντα καὶ ὅλως
[4, 6]	φαινόμενον τινί ἐστι φαινόμενον· ὥστε	ὁ	λέγων ἅπαντα τὰ (φαινόμενα εἶναι
[4, 7]	μὴ εἶναι ἀληθές, ὥστε καὶ	ὁ	λέγων εἶναι ἢ μὴ ἀληθεύσει
[4, 4]	ὡς λώπιον καὶ ἱμάτιον, εἰ	ὁ	λόγος εἷς· εἰ δὲ ἔσται
[4, 2]	Ἔστι γὰρ ὁ φιλόσοφος ὥσπερ	ὁ	μαθηματικὸς λεγόμενος· καὶ γὰρ αὕτη
[4, 5]	τὸ πάθος. Λέγω δ' οἷον	ὁ	μὲν αὐτὸς οἶνος δόξειεν ἂν
[4, 8]	τοιούτοις λόγοις, αὐτοὺς (ἑαυτοὺς ἀναιρεῖν.	Ὁ	μὲν γὰρ πάντα ἀληθῆ λέγων
[4, 4]	ἐξ ἀρχῆς κείμενον. Ἔτι ἆρα	ὁ	μὲν ἢ ἔχειν πως ὑπολαμβάνων
[4, 7]	σημεῖον ὁρισμὸς ἔσται. Ἔοικε δ'	ὁ	μὲν Ἡρακλείτου (λόγος, λέγων πάντα
[4, 8]	αὐτὸς αὑτόν. Ἐὰν δ' ἐξαιρῶνται	ὁ	μὲν τὸν ἐναντίον ὡς οὐκ
[4, 5]	ἀπὸ τῆς αὐτῆς δόξης καὶ	ὁ	Πρωταγόρου λόγος, καὶ ἀνάγκη ὁμοίως
[4, 4]	τῷ ἀνθρώπῳ συμβέβηκεν. Ἀλλ' οὐχ	ὁ	Σωκράτης μουσικὸς οὕτως, ὅτι ἄμφω
[4, 4]	τὰ τρία, οὐδ' ὁμοίως διέψευσται	ὁ	τὰ (τέτταρα πέντε οἰόμενος καὶ
[4, 4]	μὴ ἔχει· ὅμοιος (γὰρ φυτῷ	ὁ	τοιοῦτος ᾗ τοιοῦτος ἤδη. Τὸ
[4, 4]	λόγον ὑπομένει λόγον. Ἔτι δὲ	ὁ	τοῦτο συγχωρήσας συγκεχώρηκέ τι ἀληθὲς
[4, 4]	αἴτιος οὐχ ὁ ἀποδεικνὺς ἀλλ'	ὁ	ὑπομένων· ἀναιρῶν γὰρ λόγον ὑπομένει
[4, 3]	πάντων βεβαιοτάτας. Ἔστι δ' οὗτος	ὁ	φιλόσοφος. Βεβαιοτάτη δ' ἀρχὴ πασῶν
[4, 2]	ἐπιστῆμαι ἀκολουθήσουσι τούτοις. Ἔστι γὰρ	ὁ	φιλόσοφος ὥσπερ ὁ μαθηματικὸς λεγόμενος·
[4, 4]	τὰ (τέτταρα πέντε οἰόμενος καὶ	ὁ	χίλια. Εἰ οὖν μὴ ὁμοίως,
[4, 5]	κινεῖσθαι· οὐ γὰρ ἔστιν εἰς	ὅ	τι μεταβαλεῖ· ἅπαντα γὰρ ὑπάρχει
[4, 8]	δ' οὐθέν· ἔστι γάρ τι	ὃ	ἀεὶ κινεῖ τὰ κινούμενα, καὶ
[4, 5]	καὶ ἕτερον παρὰ τὴν αἴσθησιν,	ὃ	ἀνάγκη πρότερον εἶναι τῆς αἰσθήσεως·
[4, 3]	τῶν ὄντων, τοῦτο οὐχ ὑπόθεσις·	ὃ	δὲ γνωρίζειν ἀναγκαῖον τῷ ὁτιοῦν
[4, 4]	ἀποφάσεις τούτου) ἓν γὰρ ἦν	ὃ	ἐσήμαινε, καὶ ἦν τοῦτό τινος
[4, 4]	εἶναι δίπουν (τοῦτο γὰρ ἦν	ὃ	ἐσήμαινε τὸ ἄνθρωπος) εἰ δ'
[4, 2]	τὰ ἄλλα ἤρτηται, καὶ δι'	ὃ	λέγονται. Εἰ οὖν τοῦτ' ἐστὶν
[4, 4]	ἀπόφασις ὑπάρξει, ἡ δ' ἑτέρου	ὃ	μὴ ὑπάρχει αὐτῷ οὐχ ὑπάρξει·
[4, 2]	πάθη οὐσίας, τὰ δ' ὅτι	ὁδὸς	εἰς οὐσίαν ἢ φθοραὶ ἢ
[4, 4]	διαφερόντως ἔχοι τῶν γε φυτῶν;	Ὅθεν	καὶ μάλιστα φανερόν ἐστιν ὅτι
[4, 3]	διεψευσμένος περὶ τούτου. Διὸ πάντες	οἱ	ἀποδεικνύντες εἰς ταύτην ἀνάγουσιν ἐσχάτην
[4, 8]	Σχεδὸν γὰρ οὗτοι οἱ λόγοι	οἱ	αὐτοὶ τῷ Ἡρακλείτου· ὁ γὰρ
[4, 2]	ἐπισκέψασθαι τὸ ἀληθές. Σημεῖον δέ·	οἱ	γὰρ διαλεκτικοὶ καὶ σοφισταὶ τὸ
[4, 6]	(ἔστι γὰρ οὐ χαλεπὸν λαβεῖν)	(οἱ	δ' ἐν τῷ λόγῳ τὴν
[4, 5]	οἱ μὲν γὰρ πειθοῦς δέονται	οἱ	δὲ βίας. Ὅσοι μὲν γὰρ
[4, 7]	οὖν διὰ τοιαύτην αἰτίαν λέγουσιν,	οἱ	δὲ διὰ τὸ πάντων ζητεῖν
[4, 2]	μὲν γὰρ περιττὸν καὶ ἄρτιον,	οἱ	δὲ θερμὸν καὶ ψυχρόν, οἱ
[4, 8]	τὸ τὴν διάμετρον σύμμετρον εἶναι)	οἱ	δὲ πάντ' ἀληθῆ. Σχεδὸν γὰρ
[4, 2]	οἱ δὲ θερμὸν καὶ ψυχρόν,	οἱ	δὲ πέρας καὶ ἄπειρον, οἱ
[4, 2]	οἱ δὲ πέρας καὶ ἄπειρον,	οἱ	δὲ φιλίαν καὶ νεῖκος. Πάντα
[4, 2]	φαινομένη μόνον σοφία ἐστί, καὶ	οἱ	διαλεκτικοὶ (διαλέγονται περὶ ἁπάντων, κοινὸν
[4, 5]	(τὰ ἀντικείμενα γὰρ δοξάζουσιν ἀλλήλοις	οἱ	διεψευσμένοι καὶ ἀληθεύοντες· εἰ οὖν
[4, 2]	καθ' ἓν μήτε (πρὸς ἓν	οἱ	λόγοι ἀναφέρονται. Ἐπεὶ δὲ πάντα
[4, 5]	τοιοῦτον. Καίτοι τοῦτο ἀναιροῦσιν οὗτοι	οἱ	λόγοι ἅπαντες, ὥσπερ καὶ οὐσίαν
[4, 5]	τῆς αὐτῆς εἰσὶ διανοίας ἀμφότεροι	οἱ	λόγοι, δῆλον· ἔστι δ' οὐχ
[4, 8]	πάντ' ἀληθῆ. Σχεδὸν γὰρ οὗτοι	οἱ	λόγοι οἱ αὐτοὶ τῷ Ἡρακλείτου·
[4, 5]	ἀληθὲς ἑωρακότες οὗτοι (δ' εἰσὶν	οἱ	μάλιστα ζητοῦντες αὐτὸ καὶ φιλοῦντες
[4, 5]	τὸ συμβαῖνόν ἐστιν· εἰ γὰρ	οἱ	μάλιστα τὸ ἐνδεχόμενον ἀληθὲς ἑωρακότες
[4, 5]	τρόπος πρὸς ἅπαντας τῆς ἐντεύξεως·	οἱ	μὲν γὰρ πειθοῦς δέονται οἱ
[4, 2]	γοῦν τὰς ἀρχὰς ἐναντίας λέγουσιν·	οἱ	μὲν γὰρ περιττὸν καὶ ἄρτιον,
[4, 8]	ἀδύνατον ὑπάρχειν ὥσπερ τινὲς λέγουσιν,	οἱ	μὲν οὐθὲν φάσκοντες ἀληθὲς εἶναι
[4, 7]	σύμφασιν ἀληθὲς (εἶναι τὸ συλλογισθέν.	Οἱ	μὲν οὖν διὰ τοιαύτην αἰτίαν
[4, 8]	βαδιεῖται. Φανερὸν δ' ὅτι οὐδ'	οἱ	πάντα ἠρεμεῖν λέγοντες ἀληθῆ λέγουσιν
[4, 8]	ἠρεμεῖν λέγοντες ἀληθῆ λέγουσιν οὐδ'	οἱ	πάντα κινεῖσθαι. Εἰ μὲν γὰρ
[4, 2]	αὐτοῖς. Καὶ οὐ ταύτῃ ἁμαρτάνουσιν	οἱ	περὶ αὐτῶν σκοπούμενοι ὡς οὐ
[4, 1]	καθ' αὑτήν. Εἰ οὖν καὶ	οἱ	τὰ στοιχεῖα τῶν ὄντων ζητοῦντες
[4, 4]	οὐ διαλέγεται. Ὅλως δ' ἀναιροῦσιν	οἱ	τοῦτο λέγοντες οὐσίαν καὶ τὸ
[4, 4]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Εἰσὶ δέ τινες	οἵ,	καθάπερ εἴπομεν, αὐτοί τε ἐνδέχεσθαί
[4, 6]	ἧττον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰσὶ δέ τινες	οἳ	ἀποροῦσι καὶ τῶν ταῦτα πεπεισμένων
[4, 5]	τοιαῦτ' αὐτοῖς ἔσται τὰ ὄντα	οἷα	ἂν ὑπολάβωσιν. ~Φασὶ δὲ καὶ
[4, 5]	μεγέθη καὶ τὰ χρώματα τοιαῦτα	οἷα	τοῖς ἄπωθεν φαίνεται ἢ οἷα
[4, 5]	οἷα τοῖς ἄπωθεν φαίνεται ἢ	οἷα	τοῖς ἐγγύθεν, καὶ πότερον οἷα
[4, 5]	πότερον οἷα τοῖς ὑγιαίνουσιν ἢ	οἷα	τοῖς κάμνουσιν, καὶ βαρύτερα πότερον
[4, 5]	οἷα τοῖς ἐγγύθεν, καὶ πότερον	οἷα	τοῖς ὑγιαίνουσιν ἢ οἷα τοῖς
[4, 5]	ἡ τῶν φασκόντων ἡρακλειτίζειν καὶ	οἵαν	Κρατύλος εἶχεν, ὃς τὸ τελευταῖον
[4, 5]	ἔχει τινὰ αὐτοῖς λόγον μὴ	οἴεσθαι	εἶναι, καίτοι ἔστι γε ἀμφισβητήσιμον·
[4, 4]	δὲ μηθὲν ὑπολαμβάνει ἀλλ' ὁμοίως	οἴεται	καὶ οὐκ οἴεται, τί ἂν
[4, 4]	ἀλλ' ὁμοίως οἴεται καὶ οὐκ	οἴεται,	τί ἂν διαφερόντως ἔχοι τῶν
[4, 4]	ἅπαντα ζητεῖ καὶ ὑπολαμβάνει, ὅταν	οἰηθεὶς	βέλτιον εἶναι τὸ πιεῖν ὕδωρ
[4, 2]	τὸ τῆς φιλοσοφίας ταῦτα εἶναι	οἰκεῖα.	~Περὶ μὲν γὰρ τὸ αὐτὸ
[4, 5]	δ' οἷον ὁ μὲν αὐτὸς	οἶνος	δόξειεν ἂν ἢ μεταβαλὼν ἢ
[4, 4]	ἀόριστον οὖν ἐοίκασι λέγειν, καὶ	οἰόμενοι	τὸ ὂν λέγειν περὶ τοῦ
[4, 4]	βαδίζει Μέγαράδε ἀλλ' οὐχ ἡσυχάζει,	οἰόμενος	(βαδίζειν δεῖν; οὐδ' εὐθέως ἕωθεν
[4, 4]	διέψευσται ὁ τὰ (τέτταρα πέντε	οἰόμενος	καὶ ὁ χίλια. Εἰ οὖν
[4, 4]	φαίνεται εὐλαβούμενος, ὡς οὐχ ὁμοίως	οἰόμενος	μὴ ἀγαθὸν εἶναι τὸ ἐμπεσεῖν
[4, 1]	(περὶ τούτου θεωροῦσι τὸ συμβεβηκός,	οἷον	αἱ μαθηματικαὶ τῶν ἐπιστημῶν. Ἐπεὶ
[4, 2]	αἴσθησις μία ἑνὸς (καὶ ἐπιστήμη,	οἷον	γραμματικὴ μία οὖσα πάσας θεωρεῖ
[4, 4]	λόγῳ ἕτερον ὄνομα· λέγω δ'	οἷον,	εἰ μὴ φαίη τὸ ἄνθρωπος
[4, 4]	αὐτῷ οὐχ ὑπάρξει· λέγω δ'	οἷον	εἰ ὀληθὲς εἰπεῖν τὸν ἄνθρωπον
[4, 7]	ἐπιφέρει, (καὶ ἐν τούτοις ἔσται,	οἷον	ἐν ἀριθμοῖς οὔτε περιττὸς οὔτε
[4, 5]	ἀλλ' οὐ τό γε γλυκύ,	οἷόν	ἐστιν ὅταν ᾖ, οὐδεπώποτε μετέβαλεν,
[4, 5]	συμβέβηκε τὸ πάθος. Λέγω δ'	οἷον	ὁ μὲν αὐτὸς οἶνος δόξειεν
[4, 2]	πάντα πρὸς τὸ πρῶτον ἀναφέρεται,	οἷον	ὅσα ἓν λέγεται πρὸς τὸ
[4, 4]	ἀνάγκη ἤτοι ἀληθὲς διαιροῦντα λέγειν,	οἷον	ὅτι (λευκὸν καὶ πάλιν ὅτι
[4, 2]	τῷ γένει θεωρῆσαι, λέγω δ'	οἷον	περὶ ταὐτοῦ καὶ ὁμοίου καὶ
[4, 5]	δόξα καὶ ἡ τοῦ ἀγνοοῦντος,	οἷον	περὶ τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι ὑγιοῦς
[4, 2]	ἀριθμοῦ ᾗ ἀριθμὸς ἴδια πάθη,	οἷον	περιττότης ἀρτιότης, συμμετρία ἰσότης, ὑπεροχὴ
[4, 2]	καὶ εἰς ἓν καὶ πλῆθος,	οἷον	στάσις τοῦ ἑνὸς κίνησις δὲ
[4, 8]	φανερῶς ἀντιφάσεις εἰσὶν ἃς οὐχ	οἷόν	τε ἅμα ἀληθεῖς εἶναι οὐδὲ
[4, 4]	ἄμφω συμβέβηκε ταὐτῷ, λέγω δ'	οἷον	τὸ λευκὸν μουσικὸν καὶ τοῦτο
[4, 4]	λευκῷ ἕτερόν τι ἔσται συμβεβηκός,	οἷον	τὸ μουσικόν· οὐθέν τε γὰρ
[4, 4]	ἄπειρα εἶναι ἐπὶ τὸ ἄνω,	οἷον	τῷ Σωκράτει τῷ λευκῷ (ἕτερόν
[4, 5]	ἐγρηγορόσιν. Ὅτι μὲν γὰρ οὐκ	οἴονταί	(γε, φανερόν· οὐθεὶς γοῦν, ἐὰν
[4, 3]	καὶ μὴ εἶναι, καθάπερ (τινὲς	οἴονται	λέγειν Ἡράκλειτον. Οὐκ ἔστι γὰρ
[4, 5]	γὰρ ἀληθὲς οὐ πλήθει κρίνεσθαι	οἴονται	προσήκειν οὐδὲ ὀλιγότητι, τὸ δ'
[4, 4]	ὑπάρξει· λέγω δ' οἷον εἰ	ὀληθὲς	εἰπεῖν τὸν ἄνθρωπον ὅτι οὐκ
[4, 3]	γὰρ ᾤοντο περί τε τῆς	ὅλης	φύσεως σκοπεῖν καὶ περὶ τοῦ
[4, 5]	πλήθει κρίνεσθαι οἴονται προσήκειν οὐδὲ	ὀλιγότητι,	τὸ δ' αὐτὸ τοῖς μὲν
[4, 2]	καὶ γένους καὶ εἴδους, καὶ	ὅλου	καὶ μέρους καὶ τῶν ἄλλων
[4, 5]	ἀριθμὸν ἰδόντες οὕτως ἔχοντα περὶ	ὅλου	τοῦ οὐρανοῦ ὁμοίως ἀπεφήναντο· ὁ
[4, 4]	(δὲ τοῦτο ποιῇ, οὐ διαλέγεται.	Ὅλως	δ' ἀναιροῦσιν οἱ τοῦτο λέγοντες
[4, 5]	ἀληθὲς ἢ ἡμῖν γ' ἄδηλον.	Ὅλως	δὲ διὰ τὸ ὑπολαμβάνειν φρόνησιν
[4, 4]	ἀπόδειξιν καὶ τίνων οὐ δεῖ·	ὅλως	μὲν γὰρ ἁπάντων ἀδύνατον ἀπόδειξιν
[4, 5]	οὕτω τε καὶ (οὐχ οὕτως.	Ὅλως	τ' εἴπερ ἔστι τὸ αἰσθητὸν
[4, 5]	γιγνομένου ἤδη ἀνάγκη τι εἶναι,	ὅλως	(τε εἰ φθείρεται, ὑπάρξει τι
[4, 6]	ὁ κρινῶν τὸν ὑγιαίνοντα καὶ	ὅλως	τὸν περὶ ἕκαστα κρινοῦντα ὀρθῶς.
[4, 5]	ὑπολάβωσιν. ~Φασὶ δὲ καὶ τὸν	Ὅμηρον	ταύτην ἔχοντα φαίνεσθαι τὴν δόξαν,
[4, 6]	ὀρθῶς. Τὰ δὲ τοιαῦτα ἀπορήματα	ὅμοιά	ἐστι τῷ ἀπορεῖν πότερον καθεύδομεν
[4, 4]	ἔχοντα λόγον, ᾗ μὴ ἔχει·	ὅμοιος	(γὰρ φυτῷ ὁ τοιοῦτος ᾗ
[4, 2]	τῷ ἔργον εἶναι τῆς ἰατρικῆς)	ὁμοιοτρόπως	δὲ καὶ ἄλλα ληψόμεθα λεγόμενα
[4, 4]	τὰς ἄλλας φάσεις καὶ (ἀποφάσεις	ὁμοιοτρόπως,	ἢ οὒ ἀλλὰ περὶ μέν
[4, 2]	δ' οἷον περὶ ταὐτοῦ καὶ	ὁμοίου	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων.
[4, 4]	καὶ οὐκ ἀληθές. Εἰ δὲ	ὁμοίως	ἅπαντες καὶ ψεύδονται καὶ ἀληθῆ
[4, 5]	ἔχοντα περὶ ὅλου τοῦ οὐρανοῦ	ὁμοίως	ἀπεφήναντο· ὁ γὰρ περὶ ἡμᾶς
[4, 5]	ὁ Πρωταγόρου λόγος, καὶ ἀνάγκη	ὁμοίως	αὐτοὺς ἄμφω ἢ εἶναι ἢ
[4, 4]	τοῦτ' ἔσται ἀληθὲς καὶ ἴδιον)	ὁμοίως	δὲ καὶ εἰ διαιροῦντα ἐνδέχεται
[4, 2]	ἐπὶ γενέσεως οὔτ' (ἐπὶ φθορᾶς)	ὁμοίως	δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἑνός,
[4, 2]	ἕν ἐστιν οὐ κατὰ συμβεβηκός,	ὁμοίως	δὲ καὶ ὅπερ ὄν τι·
[4, 2]	τὸ ἐναντίον ἢ ποσαχῶς λέγεται;	ὁμοίως	δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[4, 2]	πρὸς ἀλλήλους ὑπάρχει τοῖς ἀριθμοῖς	(ὁμοίως	δὲ καὶ στερεῷ καὶ ἀκινήτῳ
[4, 4]	ὁ χίλια. Εἰ οὖν μὴ	ὁμοίως,	δῆλον ὅτι ἅτερος ἧττον, ὥστε
[4, 4]	ἄρτια καὶ τὰ τρία, οὐδ'	ὁμοίως	διέψευσται ὁ τὰ (τέτταρα πέντε
[4, 5]	τάδε ἢ τάδε ἀληθῆ, ἀλλ'	ὁμοίως.	Διὸ Δημόκριτός γέ φησιν ἤτοι
[4, 6]	εἶναι, καὶ διὰ τοῦτο πάνθ'	ὁμοίως	εἶναι ψευδῆ καὶ ἀληθῆ· οὔτε
[4, 4]	αἱ ἀντιφάσεις αὐτῶν (εἰ γὰρ	ὁμοίως	καθ' ἑκάστου, οὐδὲν διοίσει ἕτερον
[4, 5]	τὸ κενὸν καὶ τὸ πλῆρες	ὁμοίως	καθ' ὁτιοῦν ὑπάρχειν μέρος, καίτοι
[4, 4]	ἔδει γε, εἰ ταὐτὸν ἦν	ὁμοίως	καὶ ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἄνθρωπος.
[4, 2]	τἆλλα λεχθήσεται καὶ τὰ ἐναντία	ὁμοίως,	(καὶ διὰ τοῦτο) καὶ εἰ
[4, 4]	φάσις ἡ ἀντικειμένη· εἰ δὲ	ὁμοίως	καὶ ὅσα ἀποφῆσαι φάναι, ἀνάγκη
[4, 5]	ἐπ' αὐτῶν (τῶν αἰσθήσεων οὐχ	ὁμοίως	κυρία ἡ τοῦ ἀλλοτρίου καὶ
[4, 5]	καὶ Πλάτων λέγει, οὐ δήπου	ὁμοίως	κυρία ἡ τοῦ ἰατροῦ δόξα
[4, 4]	Εἰ δὲ μηθὲν ὑπολαμβάνει ἀλλ'	ὁμοίως	οἴεται καὶ οὐκ οἴεται, τί
[4, 4]	ἀλλὰ φαίνεται εὐλαβούμενος, ὡς οὐχ	ὁμοίως	οἰόμενος μὴ ἀγαθὸν εἶναι τὸ
[4, 5]	τὸ μὴ ὄν, προϋ πῆρχεν	ὁμοίως	τὸ πρᾶγμα ἄμφω ὄν, ὥσπερ
[4, 4]	οὖν ἅπαντα διελθέτω ἢ μηθέν.	Ὁμοίως	τοίνυν εἰ καὶ μυριάκις ἐστὶ
[4, 2]	ὑγιεινῶν ἁπάντων μία ἐπιστήμη ἔστιν,	ὁμοίως	τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.
[4, 2]	(διαφέρει δὲ οὐθὲν οὐδ' ἂν	ὁμοίως	ὑπολάβωμεν, ἀλλὰ καὶ πρὸ ἔργου
[4, 4]	τῶν ὄντων· οὐ γὰρ ἂν	ὁμοίως	φήσαιμεν εἶναι τὰ δύο ἄρτια
[4, 5]	φθορὰ οὔτε γένεσις τὸ παράπαν.	(Ὅμοιως	δὲ καὶ ἡ περὶ τὰ
[4, 4]	ἂν ψεύδοιντο, καὶ αὐτὸς αὑτὸν	ὁμολογεῖ	(ψεύδεσθαι. Ἅμα δὲ φανερὸν ὅτι
[4, 4]	περὶ πάσας, αὗται ἂν εἶεν	ὁμολογούμεναι·	εἰ δὲ περὶ πάσας, πάλιν
[4, 2]	δ' ὄντα καὶ τὴν (οὐσίαν	ὁμολογοῦσιν	ἐξ ἐναντίων σχεδὸν ἅπαντες συγκεῖσθαι·
[4, 4]	γίγνεται δὴ τὸ τοῦ Ἀναξαγόρου,	ὁμοῦ	πάντα χρήματα· ὥστε μηθὲν ἀληθῶς
[4, 4]	τὸ αὐτὸ ἀλλ' ἢ καθ'	ὁμωνυμίαν,	ὥσπερ ἂν εἰ ὃν ἡμεῖς
[4, 2]	μίαν τινὰ φύσιν καὶ οὐχ	ὁμωνύμως	ἀλλ' ὥσπερ καὶ τὸ (ὑγιεινὸν
[4, 2]	καὶ ταῦτα πολλαχῶς μὲν λεχθήσεται,	ὅμως	δὲ μιᾶς ἅπαντά ἐστι γνωρίζειν·
[4, 2]	ἴσως ἔχει καὶ τἀληθές. Ἀλλ'	ὅμως	εἰ καὶ πολλαχῶς λέγεται τὸ
[4, 4]	ἄλλα μυρία τὸ πλῆθος· ἀλλ'	ὅμως	ἐρομένου εἰ ἀληθὲς εἰπεῖν ἄνθρωπον
[4, 5]	εἶναι καὶ ὂν καὶ μὴ	ὄν,	ἀλλ' οὐ κατὰ ταὐτὸ (ὄν)
[4, 1]	καθόλου περὶ τοῦ ὄντος ᾗ	ὄν,	ἀλλὰ μέρος αὐτοῦ τι ἀποτεμόμεναι
[4, 2]	καὶ τὰ ὑπάρχοντα αὐτῷ ᾗ	ὄν,	δῆλον, καὶ ὅτι (οὐ μόνον
[4, 1]	μὴ κατὰ συμβεβηκὸς ἀλλ' ᾗ	ὄν·	διὸ καὶ ἡμῖν τοῦ ὄντος
[4, 5]	ὄν, ἀλλ' οὐ κατὰ ταὐτὸ	(ὄν)	δυνάμει (μὲν γὰρ ἐνδέχεται ἅμα
[4, 3]	ὅτι τοῦ ὄντος ἐστὶν ᾗ	ὄν,	ἕκαστον δὲ τὸ γένος (ὄν·
[4, 3]	ὄν, ἕκαστον δὲ τὸ γένος	(ὄν·	ἐπὶ τοσοῦτον δὲ χρῶνται ἐφ'
[4, 2]	ἁπάντων, κοινὸν δὲ πᾶσι τὸ	ὄν	ἐστιν, διαλέγονται δὲ περὶ τούτων
[4, 2]	ἕτερον τὸ ἓν παρὰ τὸ	ὄν,	ἔτι δ' ἡ ἑκάστου οὐσία
[4, 7]	ἢ εἶναι οὔτε τὸ μὴ	ὄν.	Ἔτι (ἤτοι μεταξὺ ἔσται τῆς
[4, 4]	εἴη ἄν τι παγίως οὐκ	ὄν,	καὶ αὕτη βεβαία δόξα, καὶ
[4, 5]	(τε εἰ φθείρεται, ὑπάρξει τι	ὄν,	καὶ εἰ γίγνεται, ἐξ οὗ
[4, 2]	τὸ ὂν καὶ τὸ μὴ	ὄν,	καὶ εἰς ἓν καὶ πλῆθος,
[4, 4]	λευκὸν καὶ ὂν καὶ οὐκ	ὄν,	καὶ περὶ τὰς ἄλλας φάσεις
[4, 5]	τούτων εἶναι τὸ δὲ (μὴ	ὄν.	Πρὸς μὲν οὖν τοὺς ἐκ
[4, 5]	μὴ ἐνδέχεται γίγνεσθαι τὸ μὴ	ὄν,	προϋ πῆρχεν ὁμοίως τὸ πρᾶγμα
[4, 2]	συμβεβηκός, ὁμοίως δὲ καὶ ὅπερ	ὄν	τι· ὥσθ' ὅσα περ τοῦ
[4, 2]	τὸ μὴ ὂν εἶναι μὴ	ὄν	φαμεν. Καθάπερ οὖν καὶ τῶν
[4, 5]	πῆρχεν ὁμοίως τὸ πρᾶγμα ἄμφω	ὄν,	ὥσπερ καὶ Ἀναξαγόρας μεμῖχθαι πᾶν
[4, 3]	τοῦ περὶ τὸ ὂν ᾗ	ὂν	γνωρίζοντος καὶ περὶ τούτων ἐστὶν
[4, 7]	εἶναι ψεῦδος, τὸ δὲ τὸ	ὂν	εἶναι καὶ τὸ μὴ ὂν
[4, 2]	οὐσίας· διὸ καὶ τὸ μὴ	ὂν	εἶναι μὴ ὄν φαμεν. Καθάπερ
[4, 7]	μὴ εἶναι ἢ τὸ μὴ	ὂν	εἶναι ψεῦδος, τὸ δὲ τὸ
[4, 7]	τὸ ὂν καὶ τὸ μὴ	ὂν	ἔσται, ὥστε καὶ παρὰ γένεσιν
[4, 2]	οὕτω καὶ τῷ ὄντι ᾗ	ὂν	ἔστι τινὰ ἴδια, καὶ ταῦτ'
[4, 2]	ἢ τέλειον ἢ ἓν ἢ	ὂν	ἢ ταὐτὸν ἢ ἕτερον, ἀλλ'
[4, 2]	καὶ εἰ μὴ ἔστι τὸ	ὂν	ἢ τὸ ἓν καθόλου καὶ
[4, 3]	τὸ κοινόν̓ τοῦ περὶ τὸ	ὂν	ᾗ ὂν γνωρίζοντος καὶ περὶ
[4, 2]	μὲν οὖν μιᾶς ἐπιστήμης τὸ	ὂν	ᾗ ὂν θεωρῆσαι καὶ τὰ
[4, 2]	τούτων ὅτι μιᾶς ἐπιστήμης τὸ	ὂν	ᾗ ὂν θεωρῆσαι. Πάντα γὰρ
[4, 1]	ἐπιστήμη τις ἣ θεωρεῖ τὸ	ὂν	ᾗ ὂν καὶ τὰ τούτῳ
[4, 2]	μιᾶς ἐπιστήμης τὸ ὂν ᾗ	ὂν	θεωρῆσαι καὶ τὰ ὑπάρχοντα αὐτῷ
[4, 2]	μιᾶς ἐπιστήμης τὸ ὂν ᾗ	ὂν	θεωρῆσαι. Πάντα γὰρ ἢ ἐναντία
[4, 4]	ὄντος λέγουσιν· τὸ γὰρ δυνάμει	ὂν	καὶ μὴ ἐντελεχείᾳ τὸ ἀόριστόν
[4, 5]	ἅμα τὸ αὐτὸ εἶναι καὶ	ὂν	καὶ μὴ ὄν, ἀλλ' οὐ
[4, 4]	λευκὸν καὶ οὐ λευκὸν καὶ	ὂν	καὶ οὐκ ὄν, καὶ περὶ
[4, 1]	ἣ θεωρεῖ τὸ ὂν ᾗ	ὂν	καὶ τὰ τούτῳ ὑπάρχοντα καθ'
[4, 2]	(γὰρ εὐθὺς γένη ἔχον τὸ	ὂν	(καὶ τὸ ἕν) διὸ καὶ
[4, 2]	τῶν εἰδῶν. Εἰ δὴ τὸ	ὂν	καὶ τὸ ἓν ταὐτὸν καὶ
[4, 2]	καὶ πάντα ἀνάγεται εἰς τὸ	ὂν	καὶ τὸ μὴ ὄν, καὶ
[4, 7]	οὐκ ἀληθεύσει, καὶ παρὰ τὸ	ὂν	καὶ τὸ μὴ ὂν ἔσται,
[4, 4]	ἐοίκασι λέγειν, καὶ οἰόμενοι τὸ	ὂν	λέγειν περὶ τοῦ μὴ ὄντος
[4, 5]	δέ τινα ἀγνοοῦσιν· τὸ γὰρ	ὂν	λέγεται διχῶς, ὥστ' ἔστιν ὃν
[4, 2]	ληπτέον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Τὸ δὲ	ὂν	λέγεται μὲν πολλαχῶς, ἀλλὰ πρὸς
[4, 7]	ἢ ψεύσεται· ἀλλ' οὔτε τὸ	ὂν	λέγεται μὴ εἶναι ἢ εἶναι
[4, 2]	τούτοις, (οὕτω δὲ καὶ τὸ	ὂν	λέγεται πολλαχῶς μὲν ἀλλ' ἅπαν
[4, 8]	ὅτι ἀδύνατον. Ἔτι ἀνάγκη τὸ	ὂν	μεταβάλλειν· ἔκ τινος γὰρ εἴς
[4, 7]	ὂν εἶναι καὶ τὸ μὴ	ὂν	μὴ εἶναι ἀληθές, ὥστε καὶ
[4, 7]	Τὸ μὲν γὰρ λέγειν τὸ	ὂν	μὴ εἶναι ἢ τὸ μὴ
[4, 2]	διὸ καὶ τοῦ ὄντος ᾗ	ὂν	ὅσα εἴδη θεωρῆσαι μιᾶς ἐστὶν
[4, 1]	καὶ ἡμῖν τοῦ ὄντος ᾗ	ὂν	τὰς πρώτας αἰτίας ληπτέον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[4, 2]	ἓν καὶ τοῦ ὄντος ᾗ	ὂν	ταῦτα καθ' αὑτά ἐστι πάθη,
[4, 5]	ὑπάρχειν μέρος, καίτοι τὸ μὲν	ὂν	τούτων εἶναι τὸ δὲ (μὴ
[4, 4]	καθ' ὁμωνυμίαν, ὥσπερ ἂν εἰ	ὃν	ἡμεῖς ἄνθρωπον (καλοῦμεν, ἄλλοι μὴ
[4, 5]	τοῦ μὴ ὄντος, ἔστι δ'	ὃν	οὔ, καὶ ἅμα τὸ αὐτὸ
[4, 3]	λεγόντων τινὲς περὶ τῆς ἀληθείας	ὃν	τρόπον δεῖ ἀποδέχεσθαι, δι' ἀπαιδευσίαν
[4, 5]	ὂν λέγεται διχῶς, ὥστ' ἔστιν	ὃν	τρόπον ἐνδέχεται γίγνεσθαί τι ἐκ
[4, 4]	καὶ μὴ εἶναι ἄνθρωπον τὸ	ὄνομα,	ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα. Εἰ δὲ
[4, 4]	ἀριθμόν· (τεθείη γὰρ ἂν ἴδιον	ὄνομα	καθ' ἕκαστον τὸν λόγον· εἰ
[4, 4]	κατ' ἀρχάς, σημαῖνόν τι τὸ	ὄνομα	καὶ σημαῖνον ἕν· οὐ δὴ
[4, 4]	ἂν ἐφ' ἑκάστῳ λόγῳ ἕτερον	ὄνομα·	λέγω δ' οἷον, εἰ μὴ
[4, 7]	ὁ γὰρ λόγος οὗ τὸ	ὄνομα	σημεῖον ὁρισμὸς ἔσται. Ἔοικε δ'
[4, 4]	αὐτὸ ἀληθές, ὅτι σημαίνει τὸ	(ὄνομα	τὸ εἶναι ἢ μὴ εἶναι
[4, 4]	εἰ δ' ἐνδέχεται, τεθείη ἂν	ὄνομα	τούτῳ τῷ πράγματι ἕν) Ἔστω
[4, 5]	λόγου καὶ τοῦ ἐν τοῖς	ὀνόμασιν.	Ἐλήλυθε δὲ τοῖς διαποροῦσιν αὕτη
[4, 4]	ἐστίν, μὴ σημαινόντων δὲ τῶν	ὀνομάτων	ἀνῄρηται τὸ διαλέγεσθαι πρὸς ἀλλήλους,
[4, 5]	εἰ ἀμφότεραι φρονήσεις, καὶ τὰ	ὄντα	ἅμα οὕτω τε καὶ οὐχ
[4, 7]	καὶ οὐ μόνον ἡμιόλια τὰ	ὄντα	ἔσται ἀλλὰ πλείω. Πάλιν γὰρ
[4, 2]	δὲ τοῦ πλήθους· τὰ δ'	ὄντα	καὶ τὴν (οὐσίαν ὁμολογοῦσιν ἐξ
[4, 4]	ἤδη πως ἔχοι ἂν τὰ	ὄντα,	καὶ τοῦτ' ἀληθὲς ἂν εἴη,
[4, 2]	τὰ μὲν γὰρ ὅτι οὐσίαι,	ὄντα	λέγεται, τὰ δ' ὅτι πάθη
[4, 2]	Δῆλον οὖν ὅτι καὶ τὰ	ὄντα	μιᾶς θεωρῆσαι ᾗ ὄντα. Πανταχοῦ
[4, 5]	ὅτι τοιαῦτ' αὐτοῖς ἔσται τὰ	ὄντα	οἷα ἂν ὑπολάβωσιν. ~Φασὶ δὲ
[4, 5]	ἀληθεύοντες· εἰ οὖν ἔχει τὰ	(ὄντα	οὕτως, ἀληθεύσουσι πάντες) Ὅτι μὲν
[4, 2]	τὰ ὄντα μιᾶς θεωρῆσαι ᾗ	ὄντα.	Πανταχοῦ δὲ κυρίως τοῦ πρώτου
[4, 6]	εἶναι ἀληθῆ ἅπαντα ποιεῖ τὰ	ὄντα	πρός τι. Διὸ καὶ φυλακτέον
[4, 4]	ἔστιν οὐθέν (τὰ δὲ μὴ	ὄντα	πῶς ἂν φθέγξαιτο ἢ βαδίσειεν;
[4, 4]	Καὶ γὰρ ἀδύνατον ἄπειρά γ'	ὄντα	τὰ (συμβεβηκότα διελθεῖν· ἢ οὖν
[4, 3]	τὸν περὶ τῶν ὄντων ᾗ	ὄντα	τὰς πάντων βεβαιοτάτας. Ἔστι δ'
[4, 3]	ὥστ' ἐπεὶ δῆλον ὅτι ᾗ	ὄντα	ὑπάρχει πᾶσι τοῦτο γὰρ αὐτοῖς
[4, 5]	τὴν ἀλήθειαν ἐσκόπουν, τὰ δ'	ὄντα	ὑπέλαβον εἶναι τὰ αἰσθητὰ μόνον·
[4, 4]	τῆς ἀληθείας, ὥσπερ καὶ νοσώδει	ὄντι	ἢ ὑγιεινῷ τῆς ὑγιείας· (καὶ
[4, 2]	ἕτερα ἴδια) οὕτω καὶ τῷ	ὄντι	ᾗ ὂν ἔστι τινὰ ἴδια,
[4, 3]	τὸν εἰρημένον διορισμόν. Ἀδύνατον γὰρ	ὁντινοῦν	ταὐτὸν ὑπολαμβάνειν εἶναι καὶ μὴ
[4, 6]	μή, καὶ τῶν ὀφθαλμῶν δυοῖν	ὄντοιν	μὴ ταὐτὰ ἑκατέρᾳ τῇ ὄψει,
[4, 4]	δὲ νῦν εἰλήφαμεν ὡς ἀδυνάτου	ὄντος	ἅμα εἶναι καὶ μὴ εἶναι,
[4, 1]	ἀνάγκη καὶ τὰ (στοιχεῖα τοῦ	ὄντος	εἶναι μὴ κατὰ συμβεβηκὸς ἀλλ'
[4, 4]	ἄλλου δὲ τοῦ τοιούτου αἰτίου	ὄντος	ἔλεγχος ἂν εἴη καὶ οὐκ
[4, 3]	φύσεως σκοπεῖν καὶ περὶ τοῦ	ὄντος.	Ἐπεὶ δ' ἔστιν ἔτι τοῦ
[4, 5]	γίγνεσθαί τι ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος,	ἔστι δ' ὃν οὔ, καὶ
[4, 3]	χρῶνται μὲν πάντες, ὅτι τοῦ	ὄντος	ἐστὶν ᾗ ὄν, ἕκαστον δὲ
[4, 3]	(ἓν γάρ τι γένος τοῦ	ὄντος	ἡ φύσις) (τοῦ καθόλου καὶ
[4, 1]	ἄλλων ἐπισκοπεῖ καθόλου περὶ τοῦ	ὄντος	ᾗ ὄν, ἀλλὰ μέρος αὐτοῦ
[4, 2]	τὰς φωνάς· διὸ καὶ τοῦ	ὄντος	ᾗ ὂν ὅσα εἴδη θεωρῆσαι
[4, 1]	ὄν· διὸ καὶ ἡμῖν τοῦ	ὄντος	ᾗ ὂν τὰς πρώτας αἰτίας
[4, 2]	ἑνὸς ᾗ ἓν καὶ τοῦ	ὄντος	ᾗ ὂν ταῦτα καθ' αὑτά
[4, 4]	ὂν λέγειν περὶ τοῦ μὴ	ὄντος	λέγουσιν· τὸ γὰρ δυνάμει ὂν
[4, 5]	φύσις ἐνυπάρχει καὶ ἡ τοῦ	ὄντος	οὕτως ὥσπερ εἴπομεν· (διὸ εἰκότως
[4, 2]	ἑνὸς εἴδη, τοσαῦτα καὶ τοῦ	ὄντος·	περὶ ὧν τὸ τί ἐστι
[4, 1]	καὶ οἱ τὰ στοιχεῖα τῶν	ὄντων	ζητοῦντες ταύτας τὰς ἀρχὰς ἐζήτουν,
[4, 4]	τὸ λεγόμενον ὅτι τοιαύτη τῶν	ὄντων	ἡ (φύσις; εἰ δὲ μὴ
[4, 3]	ὥστε καὶ τὸν περὶ τῶν	ὄντων	ᾗ ὄντα τὰς πάντων βεβαιοτάτας.
[4, 5]	ἄλλην τινὰ οὐσίαν εἶναι τῶν	ὄντων	ᾗ οὔτε κίνησις ὑπάρχει οὔτε
[4, 5]	δόξης τούτοις ὅτι περὶ τῶν	ὄντων	μὲν τὴν ἀλήθειαν ἐσκόπουν, τὰ
[4, 4]	ἔνεστιν ἐν τῇ φύσει τῶν	ὄντων·	οὐ γὰρ ἂν ὁμοίως φήσαιμεν
[4, 3]	ἔχειν τὸν ὁτιοῦν ξυνιέντα τῶν	ὄντων,	τοῦτο οὐχ ὑπόθεσις· ὃ δὲ
[4, 5]	μόνον, οὐθὲν ἂν εἴη μὴ	ὄντων	τῶν ἐμψύχων· αἴσθησις γὰρ οὐκ
[4, 4]	συμβεβηκέναι φάσκειν αὐτοῖς, καὶ τὸ	ὅπερ	ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ ζῴῳ εἶναι
[4, 4]	Εἰ δ' ἔσται αὐτῷ τὸ	ὅπερ	ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ ὅπερ μὴ
[4, 4]	εἶναι. Εἰ γὰρ ἔσται τι	ὅπερ	ἀνθρώπῳ εἶναι, τοῦτο οὐκ ἔσται
[4, 4]	ἐνδέχεται τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι σημαίνειν	ὅπερ	ἀνθρώπῳ μὴ εἶναι, εἰ τὸ
[4, 6]	εἰσιν ἐν ταῖς πράξεσιν. Ἀλλ'	ὅπερ	εἴπομεν, τοῦτο αὐτῶν τὸ πάθος
[4, 4]	ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἄνθρωπος. Ἀλλ'	ὅπερ	ἐλέχθη, οὐθεὶς ὃς οὐ (φαίνεται
[4, 2]	λεχθήσεται τοιούτους τρόπους. Φανερὸν οὖν	(ὅπερ	ἐν ταῖς ἀπορίαις ἐλέχθη) ὅτι
[4, 4]	σημαίνειν, πάλιν τὸ αὐτὸ ἐροῦμεν	ὅπερ	καὶ πρότερον ἐλέχθη, ὅτι ἓν
[4, 4]	ἔστι μὲν λευκὸς ἀλλ' οὐχ	ὅπερ	λευκόν. Εἰ δὲ πάντα κατὰ
[4, 4]	τὸ ὅπερ ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ	ὅπερ	μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ ὅπερ
[4, 4]	ὅπερ μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ	ὅπερ	μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ, ἄλλο ἔσται,
[4, 2]	κατὰ συμβεβηκός, ὁμοίως δὲ καὶ	ὅπερ	ὄν τι· ὥσθ' ὅσα περ
[4, 5]	παρίσταται· τὸ γὰρ αὐτὸ ἔστιν	ὅπερ	φρονέει, μελέων φύσις ἀνθρώποισιν (καὶ
[4, 7]	λευκοῦ γένεσις, νῦν δ' οὐχ	ὁρᾶται.	(Ἔτι πᾶν τὸ διανοητὸν καὶ
[4, 5]	ἐροῦμεν ὅτι τρόπον μέν τινα	ὀρθῶς	λέγουσι τρόπον δέ τινα ἀγνοοῦσιν·
[4, 6]	ὅλως τὸν περὶ ἕκαστα κρινοῦντα	ὀρθῶς.	Τὰ δὲ τοιαῦτα ἀπορήματα ὅμοιά
[4, 4]	καὶ κωλύοντός τι τῇ διανοίᾳ	(ὁρίσαι.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Ἔστι δ' ἀπὸ
[4, 7]	ὁτιοῦν. (Δῆλον δὲ πρῶτον μὲν	ὁρισαμένοις	τί τὸ ἀληθὲς καὶ ψεῦδος.
[4, 7]	πρὸς ἅπαντας τούτους ἐξ ὁρισμοῦ.	Ὁρισμὸς	δὲ γίγνεται ἐκ τοῦ σημαίνειν
[4, 7]	λόγος οὗ τὸ ὄνομα σημεῖον	ὁρισμὸς	ἔσται. Ἔοικε δ' ὁ μὲν
[4, 7]	ἀριθμός· ἀλλ' ἀδύνατον· ἐκ τοῦ	ὁρισμοῦ	δὲ δῆλον. Ἔτι εἰς ἄπειρον
[4, 7]	ἢ ἀπόφησιν τοῦτο δ' ἐξ	ὁρισμοῦ	δῆλον ὅταν ἀληθεύῃ ἢ ψεύδηται·
[4, 8]	ἀλλὰ σημαίνειν τι, ὥστε ἐξ	ὁρισμοῦ	διαλεκτέον λαβόντας τί σημαίνει τὸ
[4, 7]	δὲ πρὸς ἅπαντας τούτους ἐξ	ὁρισμοῦ.	Ὁρισμὸς δὲ γίγνεται ἐκ τοῦ
[4, 5]	εἰς Ξενοφάνην) Ἔτι δὲ πᾶσαν	ὁρῶντες	ταύτην κινουμένην τὴν φύσιν, κατὰ
[4, 5]	τὰς ἀντιφάσεις καὶ τἀναντία ὑπάρχειν	ὁρῶσιν	ἐκ ταὐτοῦ (γιγνόμενα τἀναντία· εἰ
[4, 4]	ἄνθρωπος. Ἀλλ' ὅπερ ἐλέχθη, οὐθεὶς	ὃς	οὐ (φαίνεται τὰ μὲν εὐλαβούμενος
[4, 5]	ἡρακλειτίζειν καὶ οἵαν Κρατύλος εἶχεν,	ὃς	τὸ τελευταῖον οὐθὲν ᾤετο δεῖν
[4, 2]	καὶ ἀνόμοιον καὶ ἄνισον καὶ	ὅσα	ἄλλα λέγεται ἢ κατὰ ταῦτα
[4, 3]	καὶ κατὰ τὸ αὐτό (καὶ	ὅσα	ἄλλα προσδιορισαίμεθ' ἄν, ἔστω προσδιωρισμένα
[4, 4]	ἀντικειμένη· εἰ δὲ ὁμοίως καὶ	ὅσα	ἀποφῆσαι φάναι, ἀνάγκη ἤτοι ἀληθὲς
[4, 3]	ἡ φυσική, ἀλλ' οὐ πρώτη.	Ὅσα	δ' ἐγχειροῦσι τῶν λεγόντων τινὲς
[4, 4]	δ' ὡς τὸ μουσικὸν Σωκράτει·	ὅσα	δ' οὕτως, οὐ (συμβεβηκότι συμβέβηκε
[4, 2]	καὶ τοῦ ὄντος ᾗ ὂν	ὅσα	εἴδη θεωρῆσαι μιᾶς ἐστὶν ἐπιστήμης
[4, 4]	οὐ (συμβεβηκότι συμβέβηκε συμβεβηκός, ἀλλ'	ὅσα	ἐκείνως, ὥστ' οὐ πάντα κατὰ
[4, 2]	πρὸς τὸ πρῶτον ἀναφέρεται, οἷον	ὅσα	ἓν λέγεται πρὸς τὸ πρῶτον
[4, 4]	καὶ τἆλλα ὅσα συμβέβηκε προσαποκριτέον,	ὅσα	ἐστὶν ἢ μὴ ἔστιν· ἐὰν
[4, 4]	τὰ δ' ἐκείνως λέγεται συμβεβηκότα,	ὅσα	οὕτως λέγεται ὡς τὸ λευκὸν
[4, 2]	καὶ ὅπερ ὄν τι· ὥσθ'	ὅσα	περ τοῦ ἑνὸς εἴδη, τοσαῦτα
[4, 4]	ἄνθρωπος, εἰ μὴ καὶ τἆλλα	ὅσα	συμβέβηκε προσαποκριτέον, ὅσα ἐστὶν ἢ
[4, 2]	Καὶ τοσαῦτα μέρη φιλοσοφίας ἔστιν	ὅσαι	περ αἱ οὐσίαι· ὥστε ἀναγκαῖον
[4, 5]	τὴν διάνοιαν ἡ ἀπάντησις αὐτῶν)	ὅσοι	δὲ λόγου χάριν λέγουσι, τούτων
[4, 5]	πειθοῦς δέονται οἱ δὲ βίας.	Ὅσοι	μὲν γὰρ ἐκ τοῦ ἀπορῆσαι
[4, 7]	μεταβολή τις ἔσται. Ἔτι ἐν	ὅσοις	γένεσιν ἡ ἀπόφασις τὸ ἐναντίον
[4, 3]	ἐπὶ τοσοῦτον δὲ χρῶνται ἐφ'	ὅσον	αὐτοῖς ἱκανόν, τοῦτο δ' ἔστιν
[4, 3]	αὐτοῖς ἱκανόν, τοῦτο δ' ἔστιν	ὅσον	ἐπέχει τὸ γένος περὶ οὗ
[4, 5]	ἐν ἑτέροις δὲ λέγει (ὅτι	Ὅσσον	ἀλλοῖοι μετέφυν, τόσον ἄρ σφισιν
[4, 4]	φῆσαι καὶ ἀποφῆσαι καὶ καθ'	ὅσων	ἀποφῆσαι καὶ φῆσαι, ἢ κατὰ
[4, 4]	ὧν φῆσαι καὶ ἀποφῆσαι, καθ'	ὅσων	δὲ ἀποφῆσαι (οὐ πάντων φῆσαι.
[4, 4]	περὶ πάσας, πάλιν ἤτοι καθ'	ὅσων	τὸ φῆσαι καὶ ἀποφῆσαι καὶ
[4, 7]	τοῦτο δ' ἐξ ὁρισμοῦ δῆλον	ὅταν	ἀληθεύῃ ἢ ψεύδηται· ὅταν μὲν
[4, 7]	ὥσπερ καὶ ἄλλαι τῶν παραδόξων·	ὅταν	γὰρ λύειν μὴ δύνωνται λόγους
[4, 7]	μεταξὺ τῆς ἀντιφάσεως, πάντα ψευδῆ·	ὅταν	γὰρ μιχθῇ, οὔτε ἀγαθὸν οὔτε
[4, 7]	συνθῇ φᾶσα ἢ ἀποφᾶσα, ἀληθεύει,	(ὅταν	δὲ ὡδί, ψεύδεται. Ἔτι παρὰ
[4, 7]	ἐστί τις αὐτοῦ ἄλλη. Ἔτι	ὅταν	ἐρομένου εἰ λευκόν ἐστιν εἴπῃ
[4, 5]	τό γε γλυκύ, οἷόν ἐστιν	ὅταν	ᾖ, οὐδεπώποτε μετέβαλεν, ἀλλ' ἀεὶ
[4, 4]	τι εἴη ὡρισμένον. ~Ἔτι εἰ	ὅταν	ἡ φάσις (ἀληθὴς ᾖ, ἡ
[4, 7]	δῆλον ὅταν ἀληθεύῃ ἢ ψεύδηται·	ὅταν	μὲν ὡδὶ συνθῇ φᾶσα ἢ
[4, 4]	ἴσου ἅπαντα ζητεῖ καὶ ὑπολαμβάνει,	ὅταν	οἰηθεὶς βέλτιον εἶναι τὸ πιεῖν
[4, 5]	μεταβαλόντος ὁτὲ μὲν εἶναι γλυκὺς	ὁτὲ	δὲ οὐ γλυκύς· ἀλλ' οὐ
[4, 5]	μεταβαλὼν ἢ τοῦ σώματος μεταβαλόντος	ὁτὲ	μὲν εἶναι γλυκὺς ὁτὲ δὲ
[4, 5]	ἐροῦμεν ὅτι τὸ μὲν μεταβάλλον	ὅτε	μεταβάλλει ἔχει τινὰ αὐτοῖς λόγον
[4, 6]	τὸ φαινόμενον ᾧ φαίνεται καὶ	ὅτε	φαίνεται καὶ ᾗ καὶ ὥς.
[4, 4]	σημαῖνον. Εἰ δὲ τοῦτο, δέδεικται	ὅτι	ἀδύνατον ἅμα κατηγορεῖσθαι τὰς ἀντιφάσεις.
[4, 3]	δόξῃ ἡ τῆς ἀντιφάσεως, φανερὸν	ὅτι	ἀδύνατον ἅμα (ὑπολαμβάνειν τὸν αὐτὸν
[4, 4]	ἀποδεῖξαι ἐλεγκτικῶς καὶ περὶ τούτου	ὅτι	ἀδύνατον, ἂν μόνον τι λέγῃ
[4, 8]	πάντα ἄρα ψευδῆ· ἀλλὰ δέδεικται	ὅτι	ἀδύνατον. Ἔτι ἀνάγκη τὸ ὂν
[4, 4]	οὐ συμβεβηκότι συμβεβηκός, εἰ μὴ	ὅτι	ἄμφω συμβέβηκε ταὐτῷ, λέγω δ'
[4, 4]	οὐχ ὁ Σωκράτης μουσικὸς οὕτως,	ὅτι	ἄμφω συμβέβηκεν ἑτέρῳ τινί. ~Ἐπεὶ
[4, 4]	λευκὸν μουσικὸν καὶ τοῦτο λευκὸν	(ὅτι	ἄμφω τῷ ἀνθρώπῳ συμβέβηκεν. Ἀλλ'
[4, 4]	εἴ τί ἐστιν ἀληθὲς εἰπεῖν	ὅτι	ἄνθρωπος, ζῷον εἶναι δίπουν (τοῦτο
[4, 4]	ἢ ἀποφάναι. Εἰ γὰρ ἀληθὲς	ὅτι	ἄνθρωπος καὶ (οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον
[4, 4]	λέγω διαφέρειν καὶ τὸ ἀποδεῖξαι,	ὅτι	ἀποδεικνύων μὲν ἂν δόξειεν αἰτεῖσθαι
[4, 4]	Εἰ οὖν μὴ ὁμοίως, δῆλον	ὅτι	ἅτερος ἧττον, ὥστε μᾶλλον ἀληθεύει.
[4, 4]	εἶναι, καὶ διὰ τούτου ἐδείξαμεν	ὅτι	βεβαιοτάτη (αὕτη τῶν ἀρχῶν πασῶν.
[4, 5]	ταὐτὰ τοῖς πάλαι λεχθεῖσιν ἐροῦμεν·	ὅτι	(γὰρ ἔστιν ἀκίνητός τις φύσις
[4, 6]	ταύτην (δι' ἀποδείξεως λαμβάνειν, ἐπεὶ	ὅτι	γε πεπεισμένοι οὐκ εἰσί, φανεροί
[4, 2]	εἶναι τῆς ὑγιείας τὸ δ'	ὅτι	δεκτικὸν αὐτῆς, (καὶ τὸ ἰατρικὸν
[4, 2]	διαλέγονται δὲ περὶ τούτων δῆλον	ὅτι	διὰ τὸ τῆς φιλοσοφίας ταῦτα
[4, 5]	μόνον, καὶ Ἡρακλείτῳ ἐπετίμα εἰπόντι	ὅτι	δὶς τῷ αὐτῷ ποταμῷ οὐκ
[4, 5]	ἀλλ' οὐ ταὐτά. Δῆλον οὖν	ὅτι,	εἰ ἀμφότεραι φρονήσεις, καὶ τὰ
[4, 4]	ἐροῦμεν ὅπερ καὶ πρότερον ἐλέχθη,	ὅτι	ἓν πάντα ἔσται καὶ οὐ
[4, 5]	ταύτην ἔχοντα φαίνεσθαι τὴν δόξαν,	ὅτι	ἐποίησε τὸν Ἕκτορα, ὡς ἐξέστη
[4, 4]	γὰρ λευκὸν τῷ ἀνθρώπῳ συμβέβηκεν	ὅτι	ἔστι μὲν λευκὸς ἀλλ' οὐχ
[4, 4]	τῷ ἐρομένῳ εἰ ἔστιν ἄνθρωπος,	ὅτι	ἐστὶν ἅμα καὶ οὐκ ἄνθρωπος,
[4, 4]	καὶ μὴ ἀνθρώπῳ. Ἀλλ' ἐδέδεικτο	ὅτι	ἕτερον σημαίνει. Ἀνάγκη τοίνυν, εἴ
[4, 2]	ἐπὶ τοῦ ἑνός, ὥστε φανερὸν	ὅτι	ἡ πρόσθεσις ἐν τούτοις ταὐτὸ
[4, 3]	τὰς ἀποδείξεις· ὥστ' ἐπεὶ δῆλον	ὅτι	ᾗ ὄντα ὑπάρχει πᾶσι τοῦτο
[4, 5]	ἄξιον ἐπιτιμῆσαι τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν,	ὅτι	καὶ αὐτῶν τῶν αἰσθητῶν ἐπὶ
[4, 4]	ἄνθρωπον ὅτι οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον	ὅτι	καὶ ἢ τριήρης ἢ οὐ
[4, 4]	ἓν σημαῖνον καὶ οὐ προσθετέον	ὅτι	καὶ λευκὸν καὶ μέγα. Καὶ
[4, 4]	ἄνθρωπος καὶ (οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον	ὅτι	καὶ οὔτ' ἄνθρωπος οὔτ' οὐκ
[4, 5]	ἐκείνων κατεψηφίσαντο. Ἔτι δὲ δῆλον	ὅτι	καὶ πρὸς τούτους ταὐτὰ τοῖς
[4, 8]	Η' Διωρισμένων δὲ τούτων φανερὸν	ὅτι	καὶ τὰ μοναχῶς (λεγόμενα καὶ
[4, 2]	(λέγονται καθ' ἕν. Δῆλον οὖν	ὅτι	καὶ τὰ ὄντα μιᾶς θεωρῆσαι
[4, 4]	καὶ τὸ μὴ ἄνθρωπος, δῆλον	ὅτι	καὶ τὸ μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ
[4, 4]	ἤτοι ἀληθὲς διαιροῦντα λέγειν, οἷον	ὅτι	(λευκὸν καὶ πάλιν ὅτι οὐ
[4, 4]	πρὸς τὴν ἀλήθειαν. Ἔτι εἰ	ὅτι	μάλιστα πάντα οὕτως ἔχει καὶ
[4, 5]	καθεύδουσιν ἢ ἃ τοῖς ἐγρηγορόσιν.	Ὅτι	μὲν γὰρ οὐκ οἴονταί (γε,
[4, 5]	τὰ (ὄντα οὕτως, ἀληθεύσουσι πάντες)	Ὅτι	μὲν οὖν ἀπὸ τῆς αὐτῆς
[4, 6]	ἔσται τῷ εἴδει τὸ δοξάζον.	Ὅτι	μὲν οὖν βεβαιοτάτη δόξα πασῶν
[4, 3]	γνωρίζοντι, καὶ ἥκειν ἔχοντα ἀναγκαῖον.	Ὅτι	μὲν οὖν βεβαιοτάτη ἡ τοιαύτη
[4, 2]	ἕτερον, ἀλλ' ἢ ἐξ ὑποθέσεως.	Ὅτι	μὲν οὖν μιᾶς ἐπιστήμης τὸ
[4, 3]	προεπισταμένους ἀλλὰ μὴ ἀκούοντας ζητεῖν.	Ὅτι	μὲν οὖν τοῦ φιλοσόφου, καὶ
[4, 2]	Φανερὸν οὖν καὶ ἐκ τούτων	ὅτι	μιᾶς ἐπιστήμης τὸ ὂν ᾗ
[4, 2]	(ὅπερ ἐν ταῖς ἀπορίαις ἐλέχθη)	ὅτι	μιᾶς περὶ τούτων καὶ τῆς
[4, 3]	περὶ τῆς οὐσίας. Φανερὸν δὴ	ὅτι	μιᾶς τε καὶ τῆς τοῦ
[4, 2]	ὅτι πάθη οὐσίας, τὰ δ'	ὅτι	ὁδὸς εἰς οὐσίαν ἢ φθοραὶ
[4, 5]	Καὶ ἐν ἑτέροις δὲ λέγει	(ὅτι	Ὅσσον ἀλλοῖοι μετέφυν, τόσον ἄρ
[4, 4]	οἷον ὅτι (λευκὸν καὶ πάλιν	ὅτι	οὐ λευκόν, ἢ οὔ. Καὶ
[4, 2]	αὐτῷ ᾗ ὄν, δῆλον, καὶ	ὅτι	(οὐ μόνον τῶν οὐσιῶν ἀλλὰ
[4, 5]	Ἀλλὰ ταῦτα παρέντες ἐκεῖνα λέγωμεν,	ὅτι	οὐ ταὐτό ἐστι τὸ μεταβάλλειν
[4, 6]	δὲ καὶ ὑπέχειν λόγον ἀξιοῦσιν,	ὅτι	οὐ τὸ φαινόμενον ἔστιν ἀλλὰ
[4, 2]	εἷς ὢν ἄνθρωπος (δῆλον δ'	ὅτι	οὐ χωρίζεται οὔτ' ἐπὶ γενέσεως
[4, 7]	ἐρομένου εἰ λευκόν ἐστιν εἴπῃ	ὅτι	οὔ, οὐθὲν ἄλλο ἀποπέφηκεν ἢ
[4, 5]	τὸ φαινόμενον ἀληθές, πρῶτον μὲν	ὅτι	οὐδ' ἡ αἴσθησις ψευδὴς τοῦ
[4, 8]	εἰς ἄπειρον βαδιεῖται. Φανερὸν δ'	ὅτι	οὐδ' οἱ πάντα ἠρεμεῖν λέγοντες
[4, 6]	ἀληθεύεσθαι κατὰ τοῦ αὐτοῦ, φανερὸν	ὅτι	οὐδὲ τἀναντία ἅμα ὑπάρχειν ἐνδέχεται
[4, 4]	Ὅθεν καὶ μάλιστα φανερόν ἐστιν	ὅτι	οὐδεὶς οὕτω διάκειται οὔτε τῶν
[4, 4]	πάλιν γε ταῦτα ἀπόφησιν ἄμφω,	ὅτι	οὔθ' οὕτως οὔτε οὐχ οὕτως·
[4, 4]	ἔσται, ὥστ' ἀναγκαῖον αὐτοῖς (λέγειν	ὅτι	οὐθενὸς ἔσται τοιοῦτος λόγος, ἀλλὰ
[4, 4]	Τὸ δ' οὐσίαν σημαίνειν ἐστὶν	ὅτι	οὐκ ἄλλο τι τὸ εἶναι
[4, 6]	δὲ γέγονεν ἢ ἔσται, δῆλον	ὅτι	οὐκ ἂν εἴη ἅπαντα πρὸς
[4, 4]	ἀλλ' ἄπειρα σημαίνειν φαίη, φανερὸν	ὅτι	οὐκ ἂν εἴη λόγος· τὸ
[4, 4]	λέγουσι τὸν λόγον τοῦτον, καὶ	ὅτι	οὐκ ἀνάγκη ἢ φάναι ἢ
[4, 4]	εἰ ὀληθὲς εἰπεῖν τὸν ἄνθρωπον	ὅτι	οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι καὶ
[4, 6]	ἀπορίαν ἀλλὰ λόγου χάριν λέγουσιν,	ὅτι	οὐκ ἔστιν ἀληθὲς τοῦτο ἀλλὰ
[4, 2]	μίαν ἀρχήν· τὰ μὲν γὰρ	ὅτι	οὐσίαι, ὄντα λέγεται, τὰ δ'
[4, 2]	ἡ στέρησις (ἢ ἁπλῶς λέγομεν	ὅτι	οὐχ ὑπάρχει ἐκεῖνο, ἤ τινι
[4, 2]	οὐσίαι, ὄντα λέγεται, τὰ δ'	ὅτι	πάθη οὐσίας, τὰ δ' ὅτι
[4, 8]	τῷ Ἡρακλείτου· ὁ γὰρ λέγων	(ὅτι	πάντ' ἀληθῆ καὶ πάντα ψευδῆ,
[4, 4]	τὸ λεχθέν, πρὸς δὲ τούτῳ	ὅτι	πάντες ἂν ἀληθεύοιεν καὶ πάντες
[4, 4]	ὁμολογεῖ (ψεύδεσθαι. Ἅμα δὲ φανερὸν	ὅτι	περὶ οὐθενός ἐστι πρὸς τοῦτον
[4, 5]	(Αἴτιον δὲ τῆς δόξης τούτοις	ὅτι	περὶ τῶν ὄντων μὲν τὴν
[4, 2]	σκοπούμενοι ὡς οὐ φιλοσοφοῦντες, ἀλλ'	ὅτι	πρότερον ἡ οὐσία, (περὶ ἧς
[4, 4]	ὡς τοῦτό γ' αὐτὸ ἀληθές,	ὅτι	σημαίνει τὸ (ὄνομα τὸ εἶναι
[4, 4]	τούτῳ συμβέβηκεν, καὶ ἅμα διώρισται	ὅτι	τὰ μὲν οὕτω συμβέβηκε τὰ
[4, 4]	ἐμπεσεῖν καὶ ἀγαθόν; Δῆλον ἄρα	ὅτι	τὸ μὲν βέλτιον ὑπολαμβάνει τὸ
[4, 5]	πρὸς τοῦτον τὸν λόγον ἐροῦμεν	ὅτι	τὸ μὲν μεταβάλλον ὅτε μεταβάλλει
[4, 5]	μνημονεύεται πρὸς τῶν ἑταίρων τινάς,	ὅτι	τοιαῦτ' αὐτοῖς ἔσται τὰ ὄντα
[4, 4]	τί ἂν εἴη τὸ λεγόμενον	ὅτι	τοιαύτη τῶν ὄντων ἡ (φύσις;
[4, 3]	ἄλλων. Καὶ χρῶνται μὲν πάντες,	ὅτι	τοῦ ὄντος ἐστὶν ᾗ ὄν,
[4, 5]	τοὺς ἐκ τούτων ὑπολαμβάνοντας ἐροῦμεν	ὅτι	τρόπον μέν τινα ὀρθῶς λέγουσι
[4, 3]	ὃ δὲ γνωρίζειν ἀναγκαῖον τῷ	ὁτιοῦν	γνωρίζοντι, καὶ ἥκειν ἔχοντα ἀναγκαῖον.
[4, 7]	ἢ ἀποφάναι ἓν καθ' ἑνὸς	ὁτιοῦν.	(Δῆλον δὲ πρῶτον μὲν ὁρισαμένοις
[4, 3]	(Ἣν γὰρ ἀναγκαῖον ἔχειν τὸν	ὁτιοῦν	ξυνιέντα τῶν ὄντων, τοῦτο οὐχ
[4, 5]	καὶ τὸ πλῆρες ὁμοίως καθ'	ὁτιοῦν	ὑπάρχειν μέρος, καίτοι τὸ μὲν
[4, 4]	μὲν βέλτιον ὑπολαμβάνει τὸ δ'	οὐ	βέλτιον. Εἰ δὲ τοῦτο, καὶ
[4, 4]	ἐν τῇ φύσει τῶν ὄντων·	οὐ	γὰρ ἂν ὁμοίως φήσαιμεν εἶναι
[4, 4]	τῷ λευκῷ (ἕτερόν τι συμβεβηκός·	οὐ	γὰρ γίγνεταί τι ἓν ἐξ
[4, 5]	αἴσθησιν, καὶ ἄνευ αἰσθήσεως, (ἀδύνατον.	Οὐ	γὰρ δὴ ἥ γ' αἴσθησις
[4, 2]	δὲ μιᾶς ἅπαντά ἐστι γνωρίζειν·	οὐ	γὰρ εἰ πολλαχῶς, ἑτέρας, ἀλλ'
[4, 4]	δ' οὐ γλυκὺ ἀνάγκη ὑπολαμβάνειν.	Οὐ	γὰρ ἐξ ἴσου ἅπαντα ζητεῖ
[4, 7]	ἀγαθόν) νῦν δ' ἀεὶ φαίνεται	(οὐ	γὰρ ἔστι μεταβολὴ ἀλλ' ἢ
[4, 5]	μᾶλλον φάναι πάντα ἢ κινεῖσθαι·	οὐ	γὰρ ἔστιν εἰς ὅ τι
[4, 2]	τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.	Οὐ	γὰρ μόνον τῶν καθ' ἓν
[4, 5]	τούτων εὐί̈ ατος ἡ ἄγνοια	(οὐ	γὰρ πρὸς τὸν (λόγον ἀλλὰ
[4, 4]	καθ' ἑνὸς (ἀλλὰ καὶ ἕν	οὐ	γὰρ τοῦτο ἀξιοῦμεν τὸ ἓν
[4, 3]	γὰρ ὑπάρχει τοῖς οὖσιν ἀλλ'	οὐ	γένει τινὶ χωρὶς ἰδίᾳ τῶν
[4, 5]	ἀλλὰ περὶ μὲν χρώματος ὄψις,	οὐ	γεῦσις, περὶ δὲ χυμοῦ γεῦσις,
[4, 4]	τὸ μὲν γλυκὺ τὸ δ'	οὐ	γλυκὺ ἀνάγκη ὑπολαμβάνειν. Οὐ γὰρ
[4, 5]	μὲν εἶναι γλυκὺς ὁτὲ δὲ	οὐ	γλυκύς· ἀλλ' οὐ τό γε
[4, 4]	δεῖ ζητεῖν ἀπόδειξιν καὶ τίνων	οὐ	δεῖ· ὅλως μὲν γὰρ ἁπάντων
[4, 4]	τὸ ὄνομα καὶ σημαῖνον ἕν·	οὐ	δὴ ἐνδέχεται τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι
[4, 5]	μέλλοντος, ὥσπερ καὶ Πλάτων λέγει,	οὐ	δήπου ὁμοίως κυρία ἡ τοῦ
[4, 4]	ἔστιν· ἐὰν (δὲ τοῦτο ποιῇ,	οὐ	διαλέγεται. Ὅλως δ' ἀναιροῦσιν οἱ
[4, 2]	ἡ ἑκάστου οὐσία ἕν ἐστιν	οὐ	κατὰ συμβεβηκός, ὁμοίως δὲ καὶ
[4, 5]	ὂν καὶ μὴ ὄν, ἀλλ'	οὐ	κατὰ ταὐτὸ (ὄν) δυνάμει (μὲν
[4, 4]	μὲν μὴ ἀληθὲς διαιροῦντα λέγειν,	οὐ	λέγει τε ταῦτα καὶ οὐκ
[4, 4]	ὅτι (λευκὸν καὶ πάλιν ὅτι	οὐ	λευκόν, ἢ οὔ. Καὶ εἰ
[4, 4]	καὶ ἔστι καὶ λευκὸν καὶ	οὐ	λευκὸν καὶ ὂν καὶ οὐκ
[4, 7]	Ἔτι εἰς ἄπειρον βαδιεῖται, καὶ	οὐ	μόνον ἡμιόλια τὰ ὄντα ἔσται
[4, 4]	ὅτι ἓν πάντα ἔσται καὶ	οὐ	μόνον τὰ ἀντικείμενα. Εἰ δὲ
[4, 2]	ᾗ ὄν, δῆλον, καὶ ὅτι	(οὐ	μόνον τῶν οὐσιῶν ἀλλὰ καὶ
[4, 5]	(Περὶ δὲ τῆς ἀληθείας, ὡς	οὐ	πᾶν τὸ φαινόμενον ἀληθές, πρῶτον
[4, 4]	συμβεβηκός, ἀλλ' ὅσα ἐκείνως, ὥστ'	οὐ	πάντα κατὰ συμβεβηκὸς λεχθήσεται. Ἔσται
[4, 4]	ἀποφῆσαι, καθ' ὅσων δὲ ἀποφῆσαι	(οὐ	πάντων φῆσαι. Καὶ εἰ μὲν
[4, 7]	ἐν ἀριθμοῖς οὔτε περιττὸς οὔτε	οὐ	περιττὸς ἀριθμός· ἀλλ' ἀδύνατον· ἐκ
[4, 5]	ἐλήλυθεν. Τὸ μὲν γὰρ ἀληθὲς	οὐ	πλήθει κρίνεσθαι οἴονται προσήκειν οὐδὲ
[4, 6]	καὶ ἥμισυ καὶ ἴσον, ἀλλ'	οὐ	πρὸς τὸ διπλάσιόν γε τὸ
[4, 4]	αὐτὸ ἄνθρωπος καὶ (οὐκ ἄνθρωπος,	οὐ	προσαποκριτέον τῷ ἐρομένῳ εἰ ἔστιν
[4, 4]	ἀποκριτέον τὸ ἓν σημαῖνον καὶ	οὐ	προσθετέον ὅτι καὶ λευκὸν καὶ
[4, 3]	τις καὶ ἡ φυσική, ἀλλ'	οὐ	πρώτη. Ὅσα δ' ἐγχειροῦσι τῶν
[4, 4]	μουσικὸν Σωκράτει· ὅσα δ' οὕτως,	οὐ	(συμβεβηκότι συμβέβηκε συμβεβηκός, ἀλλ' ὅσα
[4, 4]	συμπλέκεται δυοῖν· τὸ γὰρ συμβεβηκὸς	οὐ	συμβεβηκότι συμβεβηκός, εἰ μὴ ὅτι
[4, 4]	ἅμα γὰρ ταῦτά τε καὶ	(οὐ	ταῦτα λέγει. Εἰ δὲ μηθὲν
[4, 5]	μὲν καὶ τοὺς παραφρονοῦντας ἀλλ'	οὐ	ταὐτά. Δῆλον οὖν ὅτι, εἰ
[4, 5]	αὐτῷ δὲ ἑκάστῳ πρὸς αὑτὸν	οὐ	ταὐτὰ κατὰ τὴν αἴσθησιν ἀεὶ
[4, 2]	καὶ τὰ συμβεβηκότ' αὐτοῖς. Καὶ	οὐ	ταύτῃ ἁμαρτάνουσιν οἱ περὶ αὐτῶν
[4, 5]	ταῦτα παρέντες ἐκεῖνα λέγωμεν, ὅτι	οὐ	ταὐτό ἐστι τὸ μεταβάλλειν κατὰ
[4, 5]	ἰδίου ἐστίν, ἀλλ' ἡ φαντασία	οὐ	ταὐτὸν τῇ αἰσθήσει. ~Εἶτ' ἄξιον
[4, 4]	δὲ πρὸς ἅπαντα τὰ τοιαῦτα	οὐ	τὸ ἀξιοῦν ἢ εἶναί τι
[4, 5]	ὁτὲ δὲ οὐ γλυκύς· ἀλλ'	οὐ	τό γε γλυκύ, οἷόν ἐστιν
[4, 6]	καὶ ὑπέχειν λόγον ἀξιοῦσιν, ὅτι	οὐ	τὸ φαινόμενον ἔστιν ἀλλὰ τὸ
[4, 2]	τῷ ἐφεξῆς. Καὶ διὰ τοῦτο	οὐ	τοῦ γεωμέτρου θεωρῆσαι τί τὸ
[4, 4]	ἄνθρωπον καλοῖεν· τὸ δ' ἀπορούμενον	οὐ	τοῦτό ἐστιν, εἰ ἐνδέχεται τὸ
[4, 4]	ὅτι καὶ ἢ τριήρης ἢ	οὐ	τριήρης. Εἰ μὲν οὖν ἡ
[4, 4]	Ἀλλ' ὅπερ ἐλέχθη, οὐθεὶς ὃς	οὐ	(φαίνεται τὰ μὲν εὐλαβούμενος τὰ
[4, 2]	οἱ περὶ αὐτῶν σκοπούμενοι ὡς	οὐ	φιλοσοφοῦντες, ἀλλ' ὅτι πρότερον ἡ
[4, 6]	ἂν τοῦτο πεισθεῖεν (ἔστι γὰρ	οὐ	χαλεπὸν λαβεῖν) (οἱ δ' ἐν
[4, 2]	ὢν ἄνθρωπος (δῆλον δ' ὅτι	οὐ	χωρίζεται οὔτ' ἐπὶ γενέσεως οὔτ'
[4, 8]	ὁ δὲ τὸν αὑτοῦ ὡς	οὐ	ψευδής, (οὐδὲν ἧττον ἀπείρους συμβαίνει
[4, 4]	εἰπεῖν ἄνθρωπον τοῦτο εἶναι ἢ	οὔ,	ἀποκριτέον τὸ ἓν σημαῖνον καὶ
[4, 5]	εἶναι τὰ ἐναντία, ἐντελεχείᾳ δ'	οὔ.	Ἔτι δ' ἀξιώσομεν αὐτοὺς ὑπολαμβάνειν
[4, 5]	καὶ παραφρονεῖν τοὺς δ' ἄλλους	οὔ·	ἔτι δὲ καὶ πολλοῖς τῶν
[4, 2]	δὲ σοφιστικὴ φαινομένη, οὖσα δ'	οὔ.	Ἔτι τῶν ἐναντίων ἡ ἑτέρα
[4, 5]	μὴ ὄντος, ἔστι δ' ὃν	οὔ,	καὶ ἅμα τὸ αὐτὸ εἶναι
[4, 4]	πάλιν ὅτι οὐ λευκόν, ἢ	οὔ.	Καὶ εἰ μὲν μὴ ἀληθὲς
[4, 4]	μέν τινας, περί τινας δ'	οὔ.	Καὶ εἰ μὲν μὴ περὶ
[4, 7]	εἰ λευκόν ἐστιν εἴπῃ ὅτι	οὔ,	οὐθὲν ἄλλο ἀποπέφηκεν ἢ τὸ
[4, 6]	ἡ δ' ὄψις ἕν) ἀλλ'	οὔ	τι τῇ αὐτῇ γε καὶ
[4, 8]	οὐκ ἀληθῆ (ὁ γὰρ ἐναντίος	οὔ	φησιν αὐτὸν ἀληθῆ) ὁ δὲ
[4, 4]	τὰ μὲν εὐλαβούμενος τὰ δ'	οὔ·	ὥστε, ὡς ἔοικε, πάντες ὑπολαμβάνουσιν
[4, 4]	φάσεις καὶ (ἀποφάσεις ὁμοιοτρόπως, ἢ	οὒ	ἀλλὰ περὶ μέν τινας, περί
[4, 5]	ἐξ οὗ γίγνεται καὶ ὑφ'	οὗ	γεννᾶται ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ τοῦτο
[4, 5]	ὄν, καὶ εἰ γίγνεται, ἐξ	οὗ	γίγνεται καὶ ὑφ' οὗ γεννᾶται
[4, 4]	(εἴη γε ἄν τι ἀληθὲς	οὗ	ἐγγύτερον τὸ μᾶλλον ἀληθές. Κἂν
[4, 4]	οὐθὲν ἔσται πρῶτον τὸ καθ'	οὗ,	εἰ ἀεὶ (τὸ συμβεβηκὸς καθ'
[4, 2]	τὸ ἀμφοτέρως θεωρεῖσθαι τὸ ἓν	οὗ	ἡ ἀπόφασις ἢ ἡ στέρησις
[4, 2]	πρώτου ἡ ἐπιστήμη, καὶ ἐξ	οὗ	τὰ ἄλλα ἤρτηται, καὶ δι'
[4, 7]	εἶναι αὐτούς· ὁ γὰρ λόγος	οὗ	τὸ ὄνομα σημεῖον ὁρισμὸς ἔσται.
[4, 3]	ὅσον ἐπέχει τὸ γένος περὶ	οὗ	φέρουσι τὰς ἀποδείξεις· ὥστ' ἐπεὶ
[4, 2]	λόγῳ δηλούμενα (διαφέρει δὲ οὐθὲν	οὐδ'	ἂν ὁμοίως ὑπολάβωμεν, ἀλλὰ καὶ
[4, 5]	ἔστιν ἐμβῆναι· αὐτὸς (γὰρ ᾤετο	οὐδ'	ἅπαξ. Ἡμεῖς δὲ καὶ πρὸς
[4, 4]	ἀνθρώπῳ εἶναι (διαφέρει δ' οὐθὲν	οὐδ'	εἰ πλείω τις φαίη σημαίνειν
[4, 4]	οὐχ ἡσυχάζει, οἰόμενος (βαδίζειν δεῖν;	οὐδ'	εὐθέως ἕωθεν πορεύεται εἰς φρέαρ
[4, 5]	φαινόμενον ἀληθές, πρῶτον μὲν ὅτι	οὐδ'	ἡ αἴσθησις ψευδὴς τοῦ γε
[4, 8]	ἄπειρον βαδιεῖται. Φανερὸν δ' ὅτι	οὐδ'	οἱ πάντα ἠρεμεῖν λέγοντες ἀληθῆ
[4, 8]	πάντα ἠρεμεῖν λέγοντες ἀληθῆ λέγουσιν	οὐδ'	οἱ πάντα κινεῖσθαι. Εἰ μὲν
[4, 4]	δύο ἄρτια καὶ τὰ τρία,	οὐδ'	ὁμοίως διέψευσται ὁ τὰ (τέτταρα
[4, 4]	εἰς ἄπειρον ἰέναι. Ἀλλ' ἀδύνατον·	οὐδὲ	γὰρ πλείω συμπλέκεται δυοῖν· τὸ
[4, 4]	γίγνεταί τι ἓν ἐξ ἁπάντων.	Οὐδὲ	δὴ τῷ λευκῷ ἕτερόν τι
[4, 8]	οἷόν τε ἅμα ἀληθεῖς εἶναι	οὐδὲ	δὴ ψευδεῖς πάσας· καίτοι δόξειέ
[4, 5]	καὶ οὐχ οὕτως ἔχειν. Ἀλλ'	οὐδὲ	ἐν ἑτέρῳ (χρόνῳ περί γε
[4, 7]	ἁπλῶς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	μεταξὺ ἀντιφάσεως ἐνδέχεται εἶναι οὐθέν,
[4, 5]	οὐ πλήθει κρίνεσθαι οἴονται προσήκειν	οὐδὲ	ὀλιγότητι, τὸ δ' αὐτὸ τοῖς
[4, 8]	τι ἡ μεταβολή. Ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	πάντα ἠρεμεῖ (ἢ κινεῖται ποτέ,
[4, 6]	κατὰ τοῦ αὐτοῦ, φανερὸν ὅτι	οὐδὲ	τἀναντία ἅμα ὑπάρχειν ἐνδέχεται τῷ
[4, 4]	καὶ μάλιστα φανερόν ἐστιν ὅτι	οὐδεὶς	οὕτω διάκειται οὔτε τῶν ἄλλων
[4, 1]	ἐν μέρει λεγομένων ἡ αὐτή·	οὐδεμία	γὰρ τῶν ἄλλων ἐπισκοπεῖ καθόλου
[4, 1]	καθ' αὑτό. Αὕτη δ' ἐστὶν	οὐδεμιᾷ	τῶν ἐν μέρει λεγομένων ἡ
[4, 4]	(εἰ γὰρ ὁμοίως καθ' ἑκάστου,	οὐδὲν	διοίσει ἕτερον ἑτέρου· εἰ γὰρ
[4, 7]	οὐκ ἀγαθὸν τὸ μῖγμα, ὥστ'	οὐδὲν	εἰπεῖν ἀληθές. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Διωρισμένων
[4, 2]	ἐν τούτοις ταὐτὸ δηλοῖ, καὶ	οὐδὲν	ἕτερον τὸ ἓν παρὰ τὸ
[4, 8]	τὸν αὑτοῦ ὡς οὐ ψευδής,	(οὐδὲν	ἧττον ἀπείρους συμβαίνει αὐτοῖς αἰτεῖσθαι
[4, 5]	αὐτῷ χρόνῳ περὶ τὸ αὐτὸ	οὐδέποτε	φησιν ἅμα οὕτω καὶ οὐχ
[4, 5]	γλυκύ, οἷόν ἐστιν ὅταν ᾖ,	οὐδεπώποτε	μετέβαλεν, ἀλλ' ἀεὶ ἀληθεύει (περὶ
[4, 4]	γε ταῦτα ἀπόφησιν ἄμφω, ὅτι	οὔθ'	οὕτως οὔτε οὐχ οὕτως· εἰ
[4, 5]	γὰρ οὐκ οἴονταί (γε, φανερόν·	οὐθεὶς	γοῦν, ἐὰν ὑπολάβῃ νύκτωρ Ἀθήνῃσιν
[4, 4]	οὐκ ἄνθρωπος. Ἀλλ' ὅπερ ἐλέχθη,	οὐθεὶς	ὃς οὐ (φαίνεται τὰ μὲν
[4, 3]	τούτων ἐστὶν ἡ θεωρία. Διόπερ	οὐθεὶς	τῶν κατὰ μέρος ἐπισκοπούντων (ἐγχειρεῖ
[4, 5]	φύσιν, κατὰ δὲ τοῦ μεταβάλλοντος	οὐθὲν	ἀληθευόμενον, περί γε τὸ πάντῃ
[4, 7]	οὐδὲ μεταξὺ ἀντιφάσεως ἐνδέχεται εἶναι	οὐθέν,	ἀλλ' ἀνάγκη ἢ φάναι ἢ
[4, 7]	λευκόν ἐστιν εἴπῃ ὅτι οὔ,	οὐθὲν	ἄλλο ἀποπέφηκεν ἢ τὸ εἶναι·
[4, 5]	εἴπερ ἔστι τὸ αἰσθητὸν μόνον,	οὐθὲν	ἂν εἴη μὴ ὄντων τῶν
[4, 4]	τὴν ἀλήθειαν καὶ πρὸς αὑτόν·	(οὐθὲν	γὰρ ἐνδέχεται νοεῖν μὴ νοοῦντα
[4, 4]	ἀποφάσεις, οὐκ ἀποκρίνεται (τὸ ἐρωτώμενον.	Οὐθὲν	γὰρ κωλύει εἶναι τὸ αὐτὸ
[4, 8]	μὲν οὐθὲν φάσκοντες ἀληθὲς εἶναι	(οὐθὲν	γὰρ κωλύειν φασὶν οὕτως ἅπαντα
[4, 4]	ἐστι πρὸς τοῦτον ἡ σκέψις·	οὐθὲν	γὰρ λέγει. Οὔτε γὰρ οὕτως
[4, 5]	τούτων ἀληθῆ (ἢ ψευδῆ, ἄδηλον·	οὐθὲν	γὰρ μᾶλλον τάδε ἢ τάδε
[4, 5]	Διὸ Δημόκριτός γέ φησιν ἤτοι	οὐθὲν	εἶναι ἀληθὲς ἢ ἡμῖν γ'
[4, 2]	πρότερον ἡ οὐσία, (περὶ ἧς	οὐθὲν	ἐπαί̈ ουσιν, ἐπεὶ ὥσπερ ἔστι
[4, 8]	ἔσταἰ· εἰ δὲ πάντα κινεῖται,	οὐθὲν	ἔσται ἀληθές· πάντα ἄρα ψευδῆ·
[4, 4]	δὲ πάντα κατὰ συμβεβηκὸς λέγεται,	οὐθὲν	ἔσται πρῶτον τὸ καθ' οὗ,
[4, 8]	(ἢ κινεῖται ποτέ, ἀεὶ δ'	οὐθέν·	ἔστι γάρ τι ὃ ἀεὶ
[4, 5]	εἰ λέγεται πρὸς ἄλληλα ταῦτα,	οὐθὲν	ἧττον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰσὶ δέ τινες
[4, 6]	ὥστ' οὔτε γέγονεν οὔτ' ἔσται	οὐθὲν	μηθενὸς προδοξάσαντος. Εἰ δὲ γέγονεν
[4, 2]	ἑνὶ λόγῳ δηλούμενα (διαφέρει δὲ	οὐθὲν	οὐδ' ἂν ὁμοίως ὑπολάβωμεν, ἀλλὰ
[4, 4]	τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι (διαφέρει δ'	οὐθὲν	οὐδ' εἰ πλείω τις φαίη
[4, 4]	τὸ γὰρ μὴ ἓν σημαίνειν	οὐθὲν	σημαίνειν ἐστίν, μὴ σημαινόντων δὲ
[4, 4]	τε ταῦτα καὶ οὐκ ἔστιν	οὐθέν	(τὰ δὲ μὴ ὄντα πῶς
[4, 4]	ἔσται συμβεβηκός, οἷον τὸ μουσικόν·	οὐθέν	τε γὰρ μᾶλλον τοῦτο ἐκείνῳ
[4, 8]	ὥσπερ τινὲς λέγουσιν, οἱ μὲν	οὐθὲν	φάσκοντες ἀληθὲς εἶναι (οὐθὲν γὰρ
[4, 5]	Κρατύλος εἶχεν, ὃς τὸ τελευταῖον	οὐθὲν	ᾤετο δεῖν λέγειν ἀλλὰ τὸν
[4, 5]	διατελεῖ (μόνος ὤν, ἀλλ' οὗτος	οὐθὲν	ὡς εἰπεῖν μόριον τοῦ παντός
[4, 4]	ὥστ' ἀναγκαῖον αὐτοῖς (λέγειν ὅτι	οὐθενὸς	ἔσται τοιοῦτος λόγος, ἀλλὰ πάντα
[4, 4]	Ἅμα δὲ φανερὸν ὅτι περὶ	οὐθενός	ἐστι πρὸς τοῦτον ἡ σκέψις·
[4, 7]	γὰρ μιχθῇ, οὔτε ἀγαθὸν οὔτε	οὐκ	ἀγαθὸν τὸ μῖγμα, ὥστ' οὐδὲν
[4, 4]	εἴη, καὶ οὐχ ἅμα καὶ	οὐκ	ἀληθές. Εἰ δὲ ὁμοίως ἅπαντες
[4, 7]	καὶ οὔτε ἀληθεύσει (τις οὔτ'	οὐκ	ἀληθεύσει, καὶ παρὰ τὸ ὂν
[4, 5]	εἴπομεν· (διὸ εἰκότως μὲν λέγουσιν,	οὐκ	ἀληθῆ δὲ λέγουσιν (οὕτω γὰρ
[4, 8]	ἀληθῆ ποιεῖ, ὥστε τὸν ἑαυτοῦ	οὐκ	ἀληθῆ (ὁ γὰρ ἐναντίος οὔ
[4, 8]	ὁ μὲν τὸν ἐναντίον ὡς	οὐκ	ἀληθὴς μόνος ἐστίν, ὁ δὲ
[4, 4]	δ' οὐσίαν σημαίνειν ἐστὶν ὅτι	οὐκ	ἄλλο τι τὸ εἶναι αὐτῷ.
[4, 6]	γέγονεν ἢ ἔσται, δῆλον ὅτι	οὐκ	ἂν εἴη ἅπαντα πρὸς δόξαν.
[4, 4]	ἄπειρα σημαίνειν φαίη, φανερὸν ὅτι	οὐκ	ἂν εἴη λόγος· τὸ γὰρ
[4, 6]	ἐστι καὶ αὐτὰ καθ' αὑτά,	οὐκ	ἂν εἴη πᾶν τὸ φαινόμενον
[4, 4]	ἀληθὴς ᾖ, ἡ κατάφασις ψευδής,	οὐκ	ἂν εἴη τὸ αὐτὸ ἅμα
[4, 5]	ὄντων τῶν ἐμψύχων· αἴσθησις γὰρ	οὐκ	ἂν εἴη. Τὸ μὲν οὖν
[4, 4]	λέγοι τι. Εἰ γὰρ μή,	οὐκ	ἂν εἴη τῷ τοιούτῳ λόγος,
[4, 4]	ἀξιοῦσιν εἶναι μᾶλλον τοιαύτην ἀρχὴν	οὐκ	ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν. Ἔστι δ'
[4, 7]	ἵππου. Εἰ μὲν οὖν οὕτως,	οὐκ	ἂν μεταβάλλοι (ἐκ μὴ ἀγαθοῦ
[4, 4]	ἀληθὲς εἶναι χωρὶς ἀποδείξεως (ὥστε	οὐκ	ἂν πᾶν οὕτως καὶ οὐχ
[4, 4]	ἢ μὴ εἶναι τοδί, ὥστ'	οὐκ	ἂν πᾶν οὕτως καὶ οὐχ
[4, 4]	τὸν λόγον τοῦτον, καὶ ὅτι	οὐκ	ἀνάγκη ἢ φάναι ἢ ἀποφάναι.
[4, 4]	τὸ μὲν ἄνθρωπον τὸ δ'	οὐκ	ἄνθρωπον (καὶ τὸ μὲν γλυκὺ
[4, 4]	ἦν ὁμοίως καὶ ἄνθρωπος καὶ	οὐκ	ἄνθρωπος. Ἀλλ' ὅπερ ἐλέχθη, οὐθεὶς
[4, 4]	ὀληθὲς εἰπεῖν τὸν ἄνθρωπον ὅτι	οὐκ	ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι καὶ ἢ
[4, 4]	γὰρ ἀληθὲς ὅτι ἄνθρωπος καὶ	(οὐκ	ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι καὶ οὔτ'
[4, 4]	ἄνθρωπος, ὅτι ἐστὶν ἅμα καὶ	οὐκ	ἄνθρωπος, εἰ μὴ καὶ τἆλλα
[4, 4]	ὅτι καὶ οὔτ' ἄνθρωπος οὔτ'	οὐκ	ἄνθρωπος ἔσται· τοῖν γὰρ δυοῖν
[4, 4]	ἐστὶ τὸ αὐτὸ ἄνθρωπος καὶ	(οὐκ	ἄνθρωπος, οὐ προσαποκριτέον τῷ ἐρομένῳ
[4, 5]	ἀποφαίνονται περὶ τῆς ἀληθείας, πῶς	οὐκ	ἄξιον ἀθυμῆσαι τοὺς φιλοσοφεῖν ἐγχειροῦντας;
[4, 4]	ὄντος ἔλεγχος ἂν εἴη καὶ	οὐκ	ἀπόδειξις. Ἀρχὴ δὲ πρὸς ἅπαντα
[4, 6]	ἔστι λόγος· ἀποδείξεως γὰρ ἀρχὴ	οὐκ	ἀπόδειξίς ἐστιν. Οὗτοι μὲν οὖν
[4, 4]	ἐρωτῶντος ἁπλῶς καὶ τὰς ἀποφάσεις,	οὐκ	ἀποκρίνεται (τὸ ἐρωτώμενον. Οὐθὲν γὰρ
[4, 4]	ἀδύνατον εἶναι μὴ εἶναι (ἄνθρωπον)	οὐκ	ἄρα ἐνδέχεται ἅμα ἀληθὲς εἶναι
[4, 6]	λαμβάνειν, ἐπεὶ ὅτι γε πεπεισμένοι	οὐκ	εἰσί, φανεροί εἰσιν ἐν ταῖς
[4, 7]	εἴη ἄν τις εἰς λευκὸν	οὐκ	ἐκ μὴ λευκοῦ γένεσις, νῦν
[4, 5]	γε τὸ πάντῃ πάντως μεταβάλλον	οὐκ	ἐνδέχεσθαι ἀληθεύειν. (Ἐκ γὰρ ταύτης
[4, 5]	ἀνάγκης μηθέν· τὸ γὰρ ἀναγκαῖον	οὐκ	ἐνδέχεται ἄλλως καὶ ἄλλως ἔχειν,
[4, 4]	ὡς τὸ λευκὸν τῷ Σωκράτει,	οὐκ	ἐνδέχεται ἄπειρα εἶναι ἐπὶ τὸ
[4, 4]	ἄνθρωπος) εἰ δ' ἀνάγκη τοῦτο,	οὐκ	ἐνδέχεται μὴ εἶναι τὸ αὐτὸ
[4, 6]	ταὐτὸ ἄνθρωπος καὶ τὸ δοξαζόμενον,	οὐκ	ἔσται ἄνθρωπος τὸ δοξάζον ἀλλὰ
[4, 4]	ἅπαντα ἔσται· συνώνυμα γάῤ. Καὶ	οὐκ	ἔσται εἶναι καὶ μὴ εἶναι
[4, 4]	τι ὅπερ ἀνθρώπῳ εἶναι, τοῦτο	οὐκ	ἔσται μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι ἢ
[4, 8]	αὐτὸς οὐκ ἦν καὶ πάλιν	οὐκ	ἔσταἰ· εἰ δὲ πάντα κινεῖται,
[4, 3]	καθάπερ (τινὲς οἴονται λέγειν Ἡράκλειτον.	Οὐκ	ἔστι γὰρ ἀναγκαῖον, ἅ τις
[4, 6]	ἐστίν· λόγον γὰρ ζητοῦσιν ὧν	οὐκ	ἔστι λόγος· ἀποδείξεως γὰρ ἀρχὴ
[4, 4]	τριήρης ὁ ἄνθρωπος, δῆλον ὡς	οὐκ	ἔστι τριήρης· ὥστε καὶ ἔστιν,
[4, 6]	ἀλλὰ λόγου χάριν λέγουσιν, ὅτι	οὐκ	ἔστιν ἀληθὲς τοῦτο ἀλλὰ τούτῳ
[4, 2]	πάντων ἢ (χωριστόν, ὥσπερ ἴσως	οὐκ	ἔστιν ἀλλὰ τὰ μὲν πρὸς
[4, 5]	ὅτι δὶς τῷ αὐτῷ ποταμῷ	οὐκ	ἔστιν ἐμβῆναι· αὐτὸς (γὰρ ᾤετο
[4, 4]	οὐ λέγει τε ταῦτα καὶ	οὐκ	ἔστιν οὐθέν (τὰ δὲ μὴ
[4, 8]	ὁ γὰρ λέγων ποτὲ αὐτὸς	οὐκ	ἦν καὶ πάλιν οὐκ ἔσταἰ·
[4, 4]	ὑπολαμβάνει ἀλλ' ὁμοίως οἴεται καὶ	οὐκ	οἴεται, τί ἂν διαφερόντως ἔχοι
[4, 5]	τοῖς ἐγρηγορόσιν. Ὅτι μὲν γὰρ	οὐκ	οἴονταί (γε, φανερόν· οὐθεὶς γοῦν,
[4, 4]	οὕτως, εἴη ἄν τι παγίως	οὐκ	ὄν, καὶ αὕτη βεβαία δόξα,
[4, 4]	οὐ λευκὸν καὶ ὂν καὶ	οὐκ	ὄν, καὶ περὶ τὰς ἄλλας
[4, 5]	γεῦσις, περὶ δὲ χυμοῦ γεῦσις,	οὐκ	ὄψις· ὧν ἑκάστη ἐν τῷ
[4, 6]	ἀπό (τινος ὡρισμένου γένους· εἰ	οὖν	ἀδύνατον ἅμα καταφάναι καὶ ἀποφάναι
[4, 4]	ὄντα τὰ (συμβεβηκότα διελθεῖν· ἢ	οὖν	ἅπαντα διελθέτω ἢ μηθέν. Ὁμοίως
[4, 5]	οὕτως, ἀληθεύσουσι πάντες) Ὅτι μὲν	οὖν	ἀπὸ τῆς αὐτῆς εἰσὶ διανοίας
[4, 6]	εἴδει τὸ δοξάζον. Ὅτι μὲν	οὖν	βεβαιοτάτη δόξα πασῶν τὸ μὴ
[4, 3]	ἥκειν ἔχοντα ἀναγκαῖον. Ὅτι μὲν	οὖν	βεβαιοτάτη ἡ τοιαύτη πασῶν ἀρχή,
[4, 4]	οὐχ οὕτως ἔχοι) Πρῶτον μὲν	οὖν	δῆλον ὡς τοῦτό γ' αὐτὸ
[4, 7]	(εἶναι τὸ συλλογισθέν. Οἱ μὲν	οὖν	διὰ τοιαύτην αἰτίαν λέγουσιν, οἱ
[4, 4]	μηθὲν ἀληθῶς ὑπάρχειν. Τὸ ἀόριστον	οὖν	ἐοίκασι λέγειν, καὶ οἰόμενοι τὸ
[4, 5]	οἱ διεψευσμένοι καὶ ἀληθεύοντες· εἰ	οὖν	ἔχει τὰ (ὄντα οὕτως, ἀληθεύσουσι
[4, 4]	ἢ οὐ τριήρης. Εἰ μὲν	οὖν	ἡ κατάφασις, ἀνάγκη καὶ τὴν
[4, 2]	εἰς γένη ταῦτα πίπτουσιν. Φανερὸν	οὖν	καὶ ἐκ τούτων ὅτι μιᾶς
[4, 1]	ἀναγκαῖον εἶναι καθ' αὑτήν. Εἰ	οὖν	καὶ οἱ τὰ στοιχεῖα τῶν
[4, 2]	εἶναι μὴ ὄν φαμεν. Καθάπερ	οὖν	καὶ τῶν ὑγιεινῶν ἁπάντων μία
[4, 4]	μᾶλλον ἢ ἡ αὐτοῦ. (Εἰ	οὖν	κἀκείνη ὑπάρχει, ὑπάρξει καὶ ἡ
[4, 5]	ἐκ ταὐτοῦ (γιγνόμενα τἀναντία· εἰ	οὖν	μὴ ἐνδέχεται γίγνεσθαι τὸ μὴ
[4, 4]	οἰόμενος καὶ ὁ χίλια. Εἰ	οὖν	μὴ ὁμοίως, δῆλον ὅτι ἅτερος
[4, 5]	οὐκ ἂν εἴη. Τὸ μὲν	οὖν	μήτε τὰ αἰσθητὰ εἶναι μήτε
[4, 2]	ἢ ἐξ ὑποθέσεως. Ὅτι μὲν	οὖν	μιᾶς ἐπιστήμης τὸ ὂν ᾗ
[4, 2]	ἄλλους λεχθήσεται τοιούτους τρόπους. Φανερὸν	οὖν	(ὅπερ ἐν ταῖς ἀπορίαις ἐλέχθη)
[4, 5]	παραφρονοῦντας ἀλλ' οὐ ταὐτά. Δῆλον	οὖν	ὅτι, εἰ ἀμφότεραι φρονήσεις, καὶ
[4, 2]	τινὰ (λέγονται καθ' ἕν. Δῆλον	οὖν	ὅτι καὶ τὰ ὄντα μιᾶς
[4, 7]	ἀνθρώπου καὶ ἵππου. Εἰ μὲν	οὖν	οὕτως, οὐκ ἂν μεταβάλλοι (ἐκ
[4, 6]	οὐκ ἀπόδειξίς ἐστιν. Οὗτοι μὲν	οὖν	ῥᾳδίως ἂν τοῦτο πεισθεῖεν (ἔστι
[4, 4]	καὶ ἡ κατάφασις. Ταῦτά τε	οὖν	συμβαίνει τοῖς λέγουσι τὸν λόγον
[4, 4]	ἧττον, ὥστε μᾶλλον ἀληθεύει. Εἰ	οὖν	τὸ μᾶλλον ἐγγύτερον, (εἴη γε
[4, 5]	κατὰ τὸ ποιόν· κατὰ μὲν	οὖν	τὸ ποσὸν ἔστω μὴ μένον,
[4, 2]	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων. (Ἐπεὶ	οὖν	τοῦ ἑνὸς ᾗ ἓν καὶ
[4, 3]	μὴ ἀκούοντας ζητεῖν. Ὅτι μὲν	οὖν	τοῦ φιλοσόφου, καὶ τοῦ περὶ
[4, 5]	δὲ (μὴ ὄν. Πρὸς μὲν	οὖν	τοὺς ἐκ τούτων ὑπολαμβάνοντας ἐροῦμεν
[4, 2]	καὶ δι' ὃ λέγονται. Εἰ	οὖν	τοῦτ' ἐστὶν ἡ οὐσία, τῶν
[4, 5]	τὴν αἴσθησιν ἀεὶ δοκεῖν. Ποῖα	οὖν	τούτων ἀληθῆ (ἢ ψευδῆ, ἄδηλον·
[4, 2]	ἤ τινι γένει· ἔνθα μὲν	οὖν	τῷ ἑνὶ ἡ διαφορὰ πρόσεστι
[4, 5]	οὕτως ἔχοντα περὶ ὅλου τοῦ	οὐρανοῦ	ὁμοίως ἀπεφήναντο· ὁ γὰρ περὶ
[4, 2]	γνωριστική, ἡ δὲ σοφιστικὴ φαινομένη,	οὖσα	δ' οὔ. Ἔτι τῶν ἐναντίων
[4, 2]	(καὶ ἐπιστήμη, οἷον γραμματικὴ μία	οὖσα	πάσας θεωρεῖ τὰς φωνάς· διὸ
[4, 2]	ὄν, ἔτι δ' ἡ ἑκάστου	οὐσία	ἕν ἐστιν οὐ κατὰ συμβεβηκός,
[4, 7]	τοῦτ' ἔσται τι· ἡ (γὰρ	οὐσία	ἐστί τις αὐτοῦ ἄλλη. Ἔτι
[4, 4]	κατὰ συμβεβηκός· τούτῳ γὰρ διώρισται	οὐσία	καὶ τὸ συμβεβηκός· τὸ γὰρ
[4, 2]	φιλοσοφοῦντες, ἀλλ' ὅτι πρότερον ἡ	οὐσία,	(περὶ ἧς οὐθὲν ἐπαί̈ ουσιν,
[4, 4]	ἐσήμαινε, καὶ ἦν τοῦτό τινος	οὐσία.	Τὸ δ' οὐσίαν σημαίνειν ἐστὶν
[4, 2]	Εἰ οὖν τοῦτ' ἐστὶν ἡ	οὐσία,	τῶν οὐσιῶν ἂν δέοι τὰς
[4, 2]	ἀρχήν· τὰ μὲν γὰρ ὅτι	οὐσίαι,	ὄντα λέγεται, τὰ δ' ὅτι
[4, 2]	φιλοσοφίας ἔστιν ὅσαι περ αἱ	οὐσίαι·	ὥστε ἀναγκαῖον εἶναί τινα πρώτην
[4, 5]	αὐτοὺς ὑπολαμβάνειν καὶ ἄλλην τινὰ	οὐσίαν	εἶναι τῶν ὄντων ᾗ οὔτε
[4, 2]	τὰ δ' ὅτι ὁδὸς εἰς	οὐσίαν	ἢ φθοραὶ ἢ στερήσεις ἢ
[4, 3]	καὶ τοῦ περὶ τὴν πρώτην	οὐσίαν	θεωρητικοῦ καὶ ἡ περὶ τούτων
[4, 4]	δ' ἀναιροῦσιν οἱ τοῦτο λέγοντες	οὐσίαν	καὶ τὸ τί ἦν εἶναι.
[4, 2]	οὐσίας ἢ τῶν πρὸς τὴν	οὐσίαν	λεγομένων, ἢ τούτων τινὸς (ἀποφάσεις
[4, 5]	οἱ λόγοι ἅπαντες, ὥσπερ καὶ	οὐσίαν	μὴ εἶναι μηθενός, οὕτω μηδ'
[4, 2]	τὰ δ' ὄντα καὶ τὴν	(οὐσίαν	ὁμολογοῦσιν ἐξ ἐναντίων σχεδὸν ἅπαντες
[4, 4]	τοῦτό τινος οὐσία. Τὸ δ'	οὐσίαν	σημαίνειν ἐστὶν ὅτι οὐκ ἄλλο
[4, 4]	Ἔσται ἄρα τι καὶ ὣς	οὐσίαν	σημαῖνον. Εἰ δὲ τοῦτο, δέδεικται
[4, 6]	θάτερον στέρησίς ἐστιν οὐχ ἧττον,	οὐσίας	δὲ στέρησις· ἡ δὲ στέρησις
[4, 2]	ἢ τούτων τινὸς (ἀποφάσεις ἢ	οὐσίας·	διὸ καὶ τὸ μὴ ὂν
[4, 2]	μιᾶς περὶ τούτων καὶ τῆς	οὐσίας	ἐστὶ λόγον ἔχειν τοῦτο δ'
[4, 2]	ποιότητες ἢ ποιητικὰ ἢ γεννητικὰ	οὐσίας	ἢ τῶν πρὸς τὴν οὐσίαν
[4, 3]	καὶ τοῦ περὶ πάσης τῆς	οὐσίας	θεωροῦντος ᾗ πέφυκεν, καὶ περὶ
[4, 2]	λέγεται, τὰ δ' ὅτι πάθη	οὐσίας,	τὰ δ' ὅτι ὁδὸς εἰς
[4, 3]	καλουμένων ἀξιωμάτων καὶ περὶ τῆς	οὐσίας.	Φανερὸν δὴ ὅτι μιᾶς τε
[4, 2]	οὐσία, (περὶ ἧς οὐθὲν ἐπαί̈	ουσιν,	ἐπεὶ ὥσπερ ἔστι καὶ ἀριθμοῦ
[4, 3]	σκέψις· ἅπασι γὰρ ὑπάρχει τοῖς	οὖσιν	ἀλλ' οὐ γένει τινὶ χωρὶς
[4, 2]	καὶ ὅτι (οὐ μόνον τῶν	οὐσιῶν	ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπαρχόντων ἡ
[4, 2]	τοῦτ' ἐστὶν ἡ οὐσία, τῶν	οὐσιῶν	ἂν δέοι τὰς ἀρχὰς καὶ
[4, 4]	(οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι καὶ	οὔτ'	ἄνθρωπος οὔτ' οὐκ ἄνθρωπος ἔσται·
[4, 3]	ἀληθῆ ἢ μή, οὔτε γεωμέτρης	οὔτ'	ἀριθμητικός, ἀλλὰ τῶν φυσικῶν ἔνιοι,
[4, 4]	ἂν εἴη τῷ τοιούτῳ λόγος,	οὔτ'	αὐτῷ πρὸς αὑτὸν οὔτε πρὸς
[4, 4]	καὶ ἀληθῆ λέγουσιν, οὔτε φθέγξασθαι	οὔτ'	εἰπεῖν τῷ τοιούτῳ ἔσται· ἅμα
[4, 2]	(δῆλον δ' ὅτι οὐ χωρίζεται	οὔτ'	ἐπὶ γενέσεως οὔτ' (ἐπὶ φθορᾶς)
[4, 2]	οὐ χωρίζεται οὔτ' ἐπὶ γενέσεως	οὔτ'	(ἐπὶ φθορᾶς) ὁμοίως δὲ καὶ
[4, 6]	καὶ αἴσθησιν, ὥστ' οὔτε γέγονεν	οὔτ'	ἔσται οὐθὲν μηθενὸς προδοξάσαντος. Εἰ
[4, 7]	ὥστε καὶ οὔτε ἀληθεύσει (τις	οὔτ'	οὐκ ἀληθεύσει, καὶ παρὰ τὸ
[4, 4]	δῆλον ὅτι καὶ οὔτ' ἄνθρωπος	οὔτ'	οὐκ ἄνθρωπος ἔσται· τοῖν γὰρ
[4, 4]	γὰρ λέγει. Οὔτε γὰρ οὕτως	οὔτ'	οὐχ οὕτως λέγει, ἀλλ' οὕτως
[4, 7]	πάντα ψευδῆ· ὅταν γὰρ μιχθῇ,	οὔτε	ἀγαθὸν οὔτε οὐκ ἀγαθὸν τὸ
[4, 7]	λόγου ἕνεκα λέγεται· ὥστε καὶ	οὔτε	ἀληθεύσει (τις οὔτ' οὐκ ἀληθεύσει,
[4, 6]	ὁμοίως εἶναι ψευδῆ καὶ ἀληθῆ·	οὔτε	γὰρ ἅπασι ταὐτὰ φαίνεσθαι οὔτε
[4, 4]	ἡ σκέψις· οὐθὲν γὰρ λέγει.	Οὔτε	γὰρ οὕτως οὔτ' οὐχ οὕτως
[4, 6]	πρὸς δόξαν καὶ αἴσθησιν, ὥστ'	οὔτε	γέγονεν οὔτ' ἔσται οὐθὲν μηθενὸς
[4, 5]	οὔτε κίνησις ὑπάρχει οὔτε φθορὰ	οὔτε	γένεσις τὸ παράπαν. (Ὅμοιως δὲ
[4, 3]	αὐτῶν, εἰ ἀληθῆ ἢ μή,	οὔτε	γεωμέτρης οὔτ' ἀριθμητικός, ἀλλὰ τῶν
[4, 5]	οὐσίαν εἶναι τῶν ὄντων ᾗ	οὔτε	κίνησις ὑπάρχει οὔτε φθορὰ οὔτε
[4, 7]	οἷον ἐν ἀριθμοῖς οὔτε περιττὸς	οὔτε	οὐ περιττὸς ἀριθμός· ἀλλ' ἀδύνατον·
[4, 7]	ὅταν γὰρ μιχθῇ, οὔτε ἀγαθὸν	οὔτε	οὐκ ἀγαθὸν τὸ μῖγμα, ὥστ'
[4, 4]	ἀπόφησιν ἄμφω, ὅτι οὔθ' οὕτως	οὔτε	οὐχ οὕτως· εἰ γὰρ μή,
[4, 7]	τούτοις ἔσται, οἷον ἐν ἀριθμοῖς	οὔτε	περιττὸς οὔτε οὐ περιττὸς ἀριθμός·
[4, 4]	λόγος, οὔτ' αὐτῷ πρὸς αὑτὸν	οὔτε	πρὸς ἄλλον. Ἂν δέ τις
[4, 6]	οὔτε γὰρ ἅπασι ταὐτὰ φαίνεσθαι	οὔτε	ταὐτῷ ἀεὶ ταὐτά, ἀλλὰ πολλάκις
[4, 7]	λέγεται μὴ εἶναι ἢ εἶναι	οὔτε	τὸ μὴ ὄν. Ἔτι (ἤτοι
[4, 7]	μὴ ἀληθεύσει ἢ ψεύσεται· ἀλλ'	οὔτε	τὸ ὂν λέγεται μὴ εἶναι
[4, 4]	ἐστιν ὅτι οὐδεὶς οὕτω διάκειται	οὔτε	τῶν ἄλλων οὔτε τῶν λεγόντων
[4, 4]	οὕτω διάκειται οὔτε τῶν ἄλλων	οὔτε	τῶν λεγόντων τὸν λόγον τοῦτον.
[4, 4]	καὶ ψεύδονται καὶ ἀληθῆ λέγουσιν,	οὔτε	φθέγξασθαι οὔτ' εἰπεῖν τῷ τοιούτῳ
[4, 5]	ὄντων ᾗ οὔτε κίνησις ὑπάρχει	οὔτε	φθορὰ οὔτε γένεσις τὸ παράπαν.
[4, 6]	πάντων γὰρ λόγον ἀξιοῦσιν εἶναι	οὗτοι·	ἀρχὴν γὰρ ζητοῦσι, καὶ ταύτην
[4, 5]	μάλιστα τὸ ἐνδεχόμενον ἀληθὲς ἑωρακότες	οὗτοι	(δ' εἰσὶν οἱ μάλιστα ζητοῦντες
[4, 6]	γὰρ ἀρχὴ οὐκ ἀπόδειξίς ἐστιν.	Οὗτοι	μὲν οὖν ῥᾳδίως ἂν τοῦτο
[4, 5]	γλυκὺ τοιοῦτον. Καίτοι τοῦτο ἀναιροῦσιν	οὗτοι	οἱ λόγοι ἅπαντες, ὥσπερ καὶ
[4, 8]	δὲ πάντ' ἀληθῆ. Σχεδὸν γὰρ	οὗτοι	οἱ λόγοι οἱ αὐτοὶ τῷ
[4, 5]	μάλιστα ζητοῦντες αὐτὸ καὶ φιλοῦντες	οὗτοι	τοιαύτας ἔχουσι τὰς δόξας καὶ
[4, 3]	τὰς πάντων βεβαιοτάτας. Ἔστι δ'	οὗτος	ὁ φιλόσοφος. Βεβαιοτάτη δ' ἀρχὴ
[4, 5]	γενέσει διατελεῖ (μόνος ὤν, ἀλλ'	οὗτος	οὐθὲν ὡς εἰπεῖν μόριον τοῦ
[4, 5]	φησι καὶ Δημόκριτος· καὶ γὰρ	οὗτος	τὸ κενὸν καὶ τὸ πλῆρες
[4, 5]	λέγουσιν, οὐκ ἀληθῆ δὲ λέγουσιν	(οὕτω	γὰρ ἁρμόττει μᾶλλον εἰπεῖν ἢ
[4, 4]	σημαίνειν, τὸ καθ' ἑνός, ἐπεὶ	οὕτω	γε κἂν τὸ μουσικὸν καὶ
[4, 6]	δ' ὑπέχωσι μὲν λόγον, μὴ	οὕτω	δ' (ὑπέχωσι, συμβήσεται αὑτοῖς τἀναντία
[4, 2]	καὶ ἄλλα ληψόμεθα λεγόμενα τούτοις,	(οὕτω	δὲ καὶ τὸ ὂν λέγεται
[4, 4]	μάλιστα φανερόν ἐστιν ὅτι οὐδεὶς	οὕτω	διάκειται οὔτε τῶν ἄλλων οὔτε
[4, 5]	τὸ αὐτὸ οὐδέποτε φησιν ἅμα	οὕτω	καὶ οὐχ οὕτως ἔχειν. Ἀλλ'
[4, 2]	βάρος (ἔχοντι ἔστιν ἕτερα ἴδια)	οὕτω	καὶ τῷ ὄντι ᾗ ὂν
[4, 6]	φάσεις, καὶ τί συμβαίνει τοῖς	οὕτω	(λέγουσι, καὶ διὰ τί οὕτω
[4, 6]	οὕτω (λέγουσι, καὶ διὰ τί	οὕτω	λέγουσι, τοσαῦτα εἰρήσθω· ἐπεὶ δ'
[4, 5]	καὶ οὐσίαν μὴ εἶναι μηθενός,	οὕτω	μηδ' ἐξ ἀνάγκης μηθέν· τὸ
[4, 4]	ἅμα διώρισται ὅτι τὰ μὲν	οὕτω	συμβέβηκε τὰ δ' ὡς τὸ
[4, 5]	φρονήσεις, καὶ τὰ ὄντα ἅμα	οὕτω	τε καὶ οὐχ οὕτως ἔχει.
[4, 5]	ἔστιν ἐξ ἀνάγκης, οὐχ ἕξει	οὕτω	τε καὶ (οὐχ οὕτως. Ὅλως
[4, 5]	εἰ οὖν ἔχει τὰ (ὄντα	οὕτως,	ἀληθεύσουσι πάντες) Ὅτι μὲν οὖν
[4, 4]	πάντα οὕτως ἔχει καὶ οὐχ	οὕτως,	ἀλλὰ τό γε μᾶλλον καὶ
[4, 8]	εἶναι (οὐθὲν γὰρ κωλύειν φασὶν	οὕτως	ἅπαντα εἶναι ὥσπερ τὸ τὴν
[4, 2]	ὥστε διελόμενον ποσαχῶς λέγεται ἕκαστον,	οὕτως	ἀποδοτέον πρὸς τὸ πρῶτον ἐν
[4, 4]	ὅτι οὔθ' οὕτως οὔτε οὐχ	οὕτως·	εἰ γὰρ μή, ἤδη ἄν
[4, 4]	πάντων φῆσαι. Καὶ εἰ μὲν	οὕτως,	εἴη ἄν τι παγίως οὐκ
[4, 7]	εἰ δ' ἔστι μεταξύ, καὶ	οὕτως	εἴη ἄν τις εἰς λευκὸν
[4, 4]	γὰρ ἂν βαδίζοι, ὥστε μηδ'	οὕτως	εἶναι ἀπόδειξιν) (εἰ δέ τινων
[4, 4]	ἀντικειμένη. Ἔτι ἤτοι περὶ ἅπαντα	οὕτως	ἔχει, καὶ ἔστι καὶ λευκὸν
[4, 4]	Ἔτι εἰ ὅτι μάλιστα πάντα	οὕτως	ἔχει καὶ οὐχ οὕτως, ἀλλὰ
[4, 5]	ἅμα οὕτω τε καὶ οὐχ	οὕτως	ἔχει. καὶ χαλεπώτατον τὸ συμβαῖνόν
[4, 5]	φησιν ἅμα οὕτω καὶ οὐχ	οὕτως	ἔχειν. Ἀλλ' οὐδὲ ἐν ἑτέρῳ
[4, 4]	ἂν πᾶν οὕτως καὶ οὐχ	οὕτως	ἔχοι· ἔτι εἰ τὸ ἄνθρωπος
[4, 4]	ἂν πᾶν οὕτως καὶ οὐχ	οὕτως	ἔχοι) Πρῶτον μὲν οὖν δῆλον
[4, 5]	τῶν ἐλαττόνων τὸν ἀριθμὸν ἰδόντες	οὕτως	ἔχοντα περὶ ὅλου τοῦ οὐρανοῦ
[4, 4]	τοδί, ὥστ' οὐκ ἂν πᾶν	οὕτως	καὶ οὐχ οὕτως ἔχοι· ἔτι
[4, 4]	ἀποδείξεως (ὥστε οὐκ ἂν πᾶν	οὕτως	καὶ οὐχ οὕτως ἔχοι) Πρῶτον
[4, 4]	ἀλλ' οὕτως τε καὶ οὐχ	οὕτως·	καὶ πάλιν γε ταῦτα ἀπόφησιν
[4, 4]	Οὔτε γὰρ οὕτως οὔτ' οὐχ	οὕτως	λέγει, ἀλλ' οὕτως τε καὶ
[4, 4]	δ' ἐκείνως λέγεται συμβεβηκότα, ὅσα	οὕτως	λέγεται ὡς τὸ λευκὸν τῷ
[4, 5]	ἕξει οὕτω τε καὶ (οὐχ	οὕτως.	Ὅλως τ' εἴπερ ἔστι τὸ
[4, 4]	Ἀλλ' οὐχ ὁ Σωκράτης μουσικὸς	οὕτως,	ὅτι ἄμφω συμβέβηκεν ἑτέρῳ τινί.
[4, 4]	τὸ μουσικὸν Σωκράτει· ὅσα δ'	οὕτως,	οὐ (συμβεβηκότι συμβέβηκε συμβεβηκός, ἀλλ'
[4, 7]	καὶ ἵππου. Εἰ μὲν οὖν	οὕτως,	οὐκ ἂν μεταβάλλοι (ἐκ μὴ
[4, 4]	οὐθὲν γὰρ λέγει. Οὔτε γὰρ	οὕτως	οὔτ' οὐχ οὕτως λέγει, ἀλλ'
[4, 4]	ταῦτα ἀπόφησιν ἄμφω, ὅτι οὔθ'	οὕτως	οὔτε οὐχ οὕτως· εἰ γὰρ
[4, 4]	τινί. ~Ἐπεὶ τοίνυν τὰ μὲν	οὕτως	τὰ δ' ἐκείνως λέγεται συμβεβηκότα,
[4, 4]	οὔτ' οὐχ οὕτως λέγει, ἀλλ'	οὕτως	τε καὶ οὐχ οὕτως· καὶ
[4, 5]	γὰρ ἐκ τοῦ ἀπορῆσαι ὑπέλαβον	οὕτως,	τούτων εὐί̈ ατος ἡ ἄγνοια
[4, 5]	Ἔτι δ' ἄξιον ἐπιτιμῆσαι τοῖς	οὕτως	ὑπολαμβάνουσιν, ὅτι καὶ αὐτῶν τῶν
[4, 4]	καὶ μὴ εἶναι, (καὶ ὑπολαμβάνειν	οὕτως.	Χρῶνται δὲ τῷ λόγῳ τούτῳ
[4, 5]	ἐνυπάρχει καὶ ἡ τοῦ ὄντος	οὕτως	ὥσπερ εἴπομεν· (διὸ εἰκότως μὲν
[4, 4]	τοῦτ' ἀληθὲς ἂν εἴη, καὶ	οὐχ	ἅμα καὶ οὐκ ἀληθές. Εἰ
[4, 5]	εἴ τι ἔστιν ἐξ ἀνάγκης,	οὐχ	ἕξει οὕτω τε καὶ (οὐχ
[4, 2]	ὢν ἄνθρωπος καὶ ἄνθρωπος, καὶ	οὐχ	ἕτερόν τι δηλοῖ κατὰ τὴν
[4, 2]	καθ' αὑτά ἐστι πάθη, ἀλλ'	οὐχ	ᾗ ἀριθμοὶ ἢ γραμμαὶ ἢ
[4, 4]	τί γὰρ βαδίζει Μέγαράδε ἀλλ'	οὐχ	ἡσυχάζει, οἰόμενος (βαδίζειν δεῖν; οὐδ'
[4, 6]	γὰρ ἐναντίων θάτερον στέρησίς ἐστιν	οὐχ	ἧττον, οὐσίας δὲ στέρησις· ἡ
[4, 4]	τι (ἔσται ὡρισμένον. Ἀλλ' αἴτιος	οὐχ	ὁ ἀποδεικνὺς ἀλλ' ὁ ὑπομένων·
[4, 5]	οἱ λόγοι, δῆλον· ἔστι δ'	οὐχ	ὁ αὐτὸς τρόπος πρὸς ἅπαντας
[4, 4]	ἄμφω τῷ ἀνθρώπῳ συμβέβηκεν. Ἀλλ'	οὐχ	ὁ Σωκράτης μουσικὸς οὕτως, ὅτι
[4, 8]	δὲ φανερῶς ἀντιφάσεις εἰσὶν ἃς	οὐχ	οἷόν τε ἅμα ἀληθεῖς εἶναι
[4, 5]	δὲ ἐπ' αὐτῶν (τῶν αἰσθήσεων	οὐχ	ὁμοίως κυρία ἡ τοῦ ἀλλοτρίου
[4, 4]	τύχῃ, ἀλλὰ φαίνεται εὐλαβούμενος, ὡς	οὐχ	ὁμοίως οἰόμενος μὴ ἀγαθὸν εἶναι
[4, 2]	καὶ μίαν τινὰ φύσιν καὶ	οὐχ	ὁμωνύμως ἀλλ' ὥσπερ καὶ τὸ
[4, 4]	ὅτι ἔστι μὲν λευκὸς ἀλλ'	οὐχ	ὅπερ λευκόν. Εἰ δὲ πάντα
[4, 7]	μὴ λευκοῦ γένεσις, νῦν δ'	οὐχ	ὁρᾶται. (Ἔτι πᾶν τὸ διανοητὸν
[4, 4]	μάλιστα πάντα οὕτως ἔχει καὶ	οὐχ	οὕτως, ἀλλὰ τό γε μᾶλλον
[4, 4]	ἄμφω, ὅτι οὔθ' οὕτως οὔτε	οὐχ	οὕτως· εἰ γὰρ μή, ἤδη
[4, 5]	ὄντα ἅμα οὕτω τε καὶ	οὐχ	οὕτως ἔχει. καὶ χαλεπώτατον τὸ
[4, 5]	οὐδέποτε φησιν ἅμα οὕτω καὶ	οὐχ	οὕτως ἔχειν. Ἀλλ' οὐδὲ ἐν
[4, 4]	οὐκ ἂν πᾶν οὕτως καὶ	οὐχ	οὕτως ἔχοι· ἔτι εἰ τὸ
[4, 4]	οὐκ ἂν πᾶν οὕτως καὶ	οὐχ	οὕτως ἔχοι) Πρῶτον μὲν οὖν
[4, 4]	λέγει, ἀλλ' οὕτως τε καὶ	οὐχ	οὕτως· καὶ πάλιν γε ταῦτα
[4, 4]	λέγει. Οὔτε γὰρ οὕτως οὔτ'	οὐχ	οὕτως λέγει, ἀλλ' οὕτως τε
[4, 5]	οὐχ ἕξει οὕτω τε καὶ	(οὐχ	οὕτως. Ὅλως τ' εἴπερ ἔστι
[4, 4]	ὁ δοξάζων πρὸς τὸν ἐπιστάμενον	οὐχ	ὑγιεινῶς διάκειται πρὸς τὴν ἀλήθειαν.
[4, 4]	ἑτέρου ὃ μὴ ὑπάρχει αὐτῷ	οὐχ	ὑπάρξει· λέγω δ' οἷον εἰ
[4, 2]	στέρησις (ἢ ἁπλῶς λέγομεν ὅτι	οὐχ	ὑπάρχει ἐκεῖνο, ἤ τινι γένει·
[4, 3]	ὁτιοῦν ξυνιέντα τῶν ὄντων, τοῦτο	οὐχ	ὑπόθεσις· ὃ δὲ γνωρίζειν ἀναγκαῖον
[4, 2]	ὥσπερ ἀρχὴ καὶ αἴτιον, ἀλλ'	οὐχ	ὡς ἑνὶ λόγῳ δηλούμενα (διαφέρει
[4, 8]	καὶ ἐν τοῖς ἐπάνω λόγοις,	οὐχὶ	εἶναί τι ἢ μὴ εἶναι
[4, 6]	δὲ γεύσει μή, καὶ τῶν	ὀφθαλμῶν	δυοῖν ὄντοιν μὴ ταὐτὰ ἑκατέρᾳ
[4, 6]	ὄντοιν μὴ ταὐτὰ ἑκατέρᾳ τῇ	ὄψει,	ἂν ὦσιν ἀνόμοιαι· ἐπεὶ πρός
[4, 6]	τὸ αὐτὸ κατὰ μὲν τὴν	ὄψιν	μέλι φαίνεσθαι τῇ δὲ γεύσει
[4, 6]	ἐπαλλάξει τῶν δακτύλων ἡ δ'	ὄψις	ἕν) ἀλλ' οὔ τι τῇ
[4, 5]	αὑτῆς, ἀλλὰ περὶ μὲν χρώματος	ὄψις,	οὐ γεῦσις, περὶ δὲ χυμοῦ
[4, 5]	περὶ δὲ χυμοῦ γεῦσις, οὐκ	ὄψις·	ὧν ἑκάστη ἐν τῷ αὐτῷ