Livre, Chap. |
[4, 5] |
οὐθὲν
εἶναι
ἀληθὲς
ἢ
ἡμῖν
|
γ' |
ἄδηλον.
Ὅλως
δὲ
διὰ
τὸ |
[4, 5] |
(ἀδύνατον.
Οὐ
γὰρ
δὴ
ἥ
|
γ' |
αἴσθησις
αὐτὴ
ἑαυτῆς
ἐστίν,
ἀλλ' |
[4, 8] |
δὴ
ψευδεῖς
πάσας·
καίτοι
δόξειέ
|
γ' |
ἂν
μᾶλλον
ἐνδέχεσθαι
ἐκ
τῶν |
[4, 4] |
μὲν
οὖν
δῆλον
ὡς
τοῦτό
|
γ' |
αὐτὸ
ἀληθές,
ὅτι
σημαίνει
τὸ |
[4, 4] |
ἀόριστόν
ἐστιν.
Ἀλλὰ
μὴν
λεκτέον
|
γ' |
αὐτοῖς
κατὰ
(παντὸς
τὴν
κατάφασιν |
[4, 3] |
τῶν
ἄλλων
τῶν
τοιούτων.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
|
Γ' |
Λεκτέον
δὲ
πότερον
μιᾶς
ἢ |
[4, 4] |
μέγα.
Καὶ
γὰρ
ἀδύνατον
ἄπειρά
|
γ' |
ὄντα
τὰ
(συμβεβηκότα
διελθεῖν·
ἢ |
[4, 3] |
ἀναγκαῖον
εἶναι
τὴν
τοιαύτην
(περὶ
|
γὰρ |
ἃ
μὴ
γνωρίζουσιν
ἀπατῶνται
πάντες) |
[4, 4] |
καὶ
λευκὸν
καὶ
μέγα.
Καὶ
|
γὰρ |
ἀδύνατον
ἄπειρά
γ'
ὄντα
τὰ |
[4, 5] |
τὰ
αἰσθήματα
ἴσως
ἀληθές
(τοῦ
|
γὰρ |
αἰσθανομένου
πάθος
τοῦτό
ἐστι)
τὸ |
[4, 4] |
ἢ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι.
Εἰ
|
γὰρ |
ἀληθὲς
ὅτι
ἄνθρωπος
καὶ
(οὐκ |
[4, 5] |
τῶν
αἰσθητῶν
ἐλήλυθεν.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἀληθὲς
οὐ
πλήθει
κρίνεσθαι
οἴονται |
[4, 4] |
ὁ
δὲ
ἄμφω
ἀληθεύει;
εἰ
|
γὰρ |
ἀληθεύει,
τί
ἂν
εἴη
τὸ |
[4, 4] |
ἀδύνατον
ἀπόδειξιν
εἶναι
(εἰς
ἄπειρον
|
γὰρ |
ἂν
βαδίζοι,
ὥστε
μηδ'
οὕτως |
[4, 4] |
σημαίνειν
μόνον
δὲ
ὡρισμένα,
(τεθείη
|
γὰρ |
ἂν
ἐφ'
ἑκάστῳ
λόγῳ
ἕτερον |
[4, 3] |
μὴ
εἶναι
τὸ
αὐτό·
ἅμα
|
γὰρ |
ἂν
ἔχοι
τὰς
ἐναντίας
δόξας |
[4, 4] |
ὡρισμένοι
δὲ
τὸν
ἀριθμόν·
(τεθείη
|
γὰρ |
ἂν
ἴδιον
ὄνομα
καθ'
ἕκαστον |
[4, 4] |
τῇ
φύσει
τῶν
ὄντων·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ὁμοίως
φήσαιμεν
εἶναι
τὰ |
[4, 3] |
οἴονται
λέγειν
Ἡράκλειτον.
Οὐκ
ἔστι
|
γὰρ |
ἀναγκαῖον,
ἅ
τις
λέγει,
ταῦτα |
[4, 3] |
ἣν
διαψευσθῆναι
ἀδύνατον·
γνωριμωτάτην
τε
|
γὰρ |
ἀναγκαῖον
εἶναι
τὴν
τοιαύτην
(περὶ |
[4, 3] |
ἀπατῶνται
πάντες)
καὶ
ἀνυπόθετον.
(Ἣν
|
γὰρ |
ἀναγκαῖον
ἔχειν
τὸν
ὁτιοῦν
ξυνιέντα |
[4, 5] |
μηδ'
ἐξ
ἀνάγκης
μηθέν·
τὸ
|
γὰρ |
ἀναγκαῖον
οὐκ
ἐνδέχεται
ἄλλως
καὶ |
[4, 4] |
καὶ
αὑτῷ
καὶ
ἄλλῳ·
τοῦτο
|
γὰρ |
ἀνάγκη,
εἴπερ
λέγοι
τι.
Εἰ |
[4, 4] |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι.
Πάντα
|
γὰρ |
ἀνάγκη
συμβεβηκέναι
φάσκειν
αὐτοῖς,
καὶ |
[4, 4] |
τοῦ
μὴ
εἶναι
ἄνθρωπον·
(τὸ
|
γὰρ |
ἀνθρώπῳ
εἶναι
καὶ
τὸ
μὴ |
[4, 4] |
τὸ
ἄνθρωπον
εἶναι
ἕτερον·
πολὺ
|
γὰρ |
ἀντίκειται
ἐκεῖνο
μᾶλλον,
ὥστε
σημαίνειν |
[4, 4] |
ἀποδεικνύναι
τινὲς
δι'
ἀπαιδευσίαν·
ἔστι
|
γὰρ |
ἀπαιδευσία
τὸ
μὴ
γιγνώσκειν
τίνων |
[4, 4] |
τίνων
οὐ
δεῖ·
ὅλως
μὲν
|
γὰρ |
ἁπάντων
ἀδύνατον
ἀπόδειξιν
εἶναι
(εἰς |
[4, 6] |
εἶναι
ψευδῆ
καὶ
ἀληθῆ·
οὔτε
|
γὰρ |
ἅπασι
ταὐτὰ
φαίνεσθαι
οὔτε
ταὐτῷ |
[4, 5] |
ἔστι
γε
ἀμφισβητήσιμον·
τό
τε
|
γὰρ |
ἀποβάλλον
ἔχει
τι
τοῦ
ἀποβαλλομένου, |
[4, 5] |
οὐκ
ἀληθῆ
δὲ
λέγουσιν
(οὕτω
|
γὰρ |
ἁρμόττει
μᾶλλον
εἰπεῖν
ἢ
ὥσπερ |
[4, 3] |
ταύτην
ἀνάγουσιν
ἐσχάτην
δόξαν·
φύσει
|
γὰρ |
ἀρχὴ
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀξιωμάτων |
[4, 6] |
ὧν
οὐκ
ἔστι
λόγος·
ἀποδείξεως
|
γὰρ |
ἀρχὴ
οὐκ
ἀπόδειξίς
ἐστιν.
Οὗτοι |
[4, 2] |
ὥσπερ
ὁ
μαθηματικὸς
λεγόμενος·
καὶ
|
γὰρ |
αὕτη
ἔχει
μέρη,
καὶ
πρώτη |
[4, 3] |
αὕτη,
μετὰ
ταῦτα
λέγωμεν.
Τὸ
|
γὰρ |
αὐτὸ
ἅμα
ὑπάρχειν
τε
καὶ |
[4, 5] |
τὼς
νόος
ἀνθρώποισι
παρίσταται·
τὸ
|
γὰρ |
αὐτὸ
ἔστιν
ὅπερ
φρονέει,
μελέων |
[4, 3] |
ᾗ
ὄντα
ὑπάρχει
πᾶσι
τοῦτο
|
γὰρ |
αὐτοῖς
τὸ
κοινόν̓
τοῦ
περὶ |
[4, 6] |
τὸν
αὐτὸν
χρόνον
(ἡ
μὲν
|
γὰρ |
ἁφὴ
δύο
λέγει
ἐν
τῇ |
[4, 4] |
τὸν
λόγον
τοῦτον.
Διὰ
τί
|
γὰρ |
βαδίζει
Μέγαράδε
ἀλλ'
οὐχ
ἡσυχάζει, |
[4, 4] |
λευκῷ
(ἕτερόν
τι
συμβεβηκός·
οὐ
|
γὰρ |
γίγνεταί
τι
ἓν
ἐξ
ἁπάντων. |
[4, 5] |
καὶ
ἄνευ
αἰσθήσεως,
(ἀδύνατον.
Οὐ
|
γὰρ |
δὴ
ἥ
γ'
αἴσθησις
αὐτὴ |
[4, 2] |
τὸ
ἀληθές.
Σημεῖον
δέ·
οἱ
|
γὰρ |
διαλεκτικοὶ
καὶ
σοφισταὶ
τὸ
αὐτὸ |
[4, 4] |
οὐδὲν
διοίσει
ἕτερον
ἑτέρου·
εἰ
|
γὰρ |
διοίσει,
τοῦτ'
ἔσται
ἀληθὲς
καὶ |
[4, 4] |
ἀλλὰ
πάντα
κατὰ
συμβεβηκός·
τούτῳ
|
γὰρ |
διώρισται
οὐσία
καὶ
τὸ
συμβεβηκός· |
[4, 5] |
εἶναι
πάντ'
ἀληθῆ
(τὰ
ἀντικείμενα
|
γὰρ |
δοξάζουσιν
ἀλλήλοις
οἱ
διεψευσμένοι
καὶ |
[4, 4] |
τοῦ
μὴ
ὄντος
λέγουσιν·
τὸ
|
γὰρ |
δυνάμει
ὂν
καὶ
μὴ
ἐντελεχείᾳ |
[4, 4] |
οὔτ'
οὐκ
ἄνθρωπος
ἔσται·
τοῖν
|
γὰρ |
δυοῖν
δύο
ἀποφάσεις,
εἰ
δὲ |
[4, 4] |
κατάφασιν
ἢ
τὴν
ἀπόφασιν·
ἄτοπον
|
γὰρ |
εἰ
ἑκάστῳ
ἡ
μὲν
αὐτοῦ |
[4, 2] |
μιᾶς
ἅπαντά
ἐστι
γνωρίζειν·
οὐ
|
γὰρ |
εἰ
πολλαχῶς,
ἑτέρας,
ἀλλ'
εἰ |
[4, 6] |
μόνον
ζητοῦντες
ἀδύνατον
ζητοῦσιν·
ἐναντία
|
γὰρ |
εἰπεῖν
ἀξιοῦσιν,
εὐθὺς
ἐναντία
λέγοντες. |
[4, 7] |
ἂν
μεταβάλλοι
(ἐκ
μὴ
ἀγαθοῦ
|
γὰρ |
εἰς
ἀγαθὸν
μεταβάλλει
ἢ
ἐκ |
[4, 8] |
τὸ
ὂν
μεταβάλλειν·
ἔκ
τινος
|
γὰρ |
εἴς
τι
ἡ
μεταβολή.
Ἀλλὰ |
[4, 2] |
καὶ
πρὸ
ἔργου
μᾶλλον)
ταὐτὸ
|
γὰρ |
εἷς
ἄνθρωπος
καὶ
ἄνθρωπος,
(καὶ |
[4, 5] |
οἱ
δὲ
βίας.
Ὅσοι
μὲν
|
γὰρ |
ἐκ
τοῦ
ἀπορῆσαι
ὑπέλαβον
οὕτως, |
[4, 5] |
ἀποφαίνεται
τὸν
αὐτὸν
τρόπον·
Ὡς
|
γὰρ |
ἑκάστοτ'
ἔχει
κρᾶσιν
μελέων
πολυκάμπτων, |
[4, 5] |
τοιαύταις
δόξαις
γεγένηνται
ἔνοχοι.
Καὶ
|
γὰρ |
Ἐμπεδοκλῆς
μεταβάλλοντας
τὴν
ἕξιν
μεταβάλλειν |
[4, 8] |
τὸν
ἑαυτοῦ
οὐκ
ἀληθῆ
(ὁ
|
γὰρ |
ἐναντίος
οὔ
φησιν
αὐτὸν
ἀληθῆ) |
[4, 6] |
ἐνδέχεται
τῷ
αὐτῷ·
τῶν
μὲν
|
γὰρ |
ἐναντίων
θάτερον
στέρησίς
ἐστιν
οὐχ |
[4, 5] |
κατὰ
ταὐτὸ
(ὄν)
δυνάμει
(μὲν
|
γὰρ |
ἐνδέχεται
ἅμα
ταὐτὸ
εἶναι
τὰ |
[4, 4] |
ἀλήθειαν
καὶ
πρὸς
αὑτόν·
(οὐθὲν
|
γὰρ |
ἐνδέχεται
νοεῖν
μὴ
νοοῦντα
ἕν, |
[4, 4] |
οὐ
γλυκὺ
ἀνάγκη
ὑπολαμβάνειν.
Οὐ
|
γὰρ |
ἐξ
ἴσου
ἅπαντα
ζητεῖ
καὶ |
[4, 7] |
ὄντα
ἔσται
ἀλλὰ
πλείω.
Πάλιν
|
γὰρ |
ἔσται
ἀποφῆσαι
τοῦτο
πρὸς
τὴν |
[4, 4] |
ζῴῳ
εἶναι
μὴ
εἶναι.
Εἰ
|
γὰρ |
ἔσται
τι
ὅπερ
ἀνθρώπῳ
εἶναι, |
[4, 4] |
(εἶναι
μὴ
ἀνθρώπῳ
εἶναι·
ἓν
|
γὰρ |
ἔσται.
Τοῦτο
γὰρ
σημαίνει
τὸ |
[4, 7] |
νῦν
δ'
ἀεὶ
φαίνεται
(οὐ
|
γὰρ |
ἔστι
μεταβολὴ
ἀλλ'
ἢ
εἰς |
[4, 5] |
τοῖς
πάλαι
λεχθεῖσιν
ἐροῦμεν·
ὅτι
|
(γὰρ |
ἔστιν
ἀκίνητός
τις
φύσις
δεικτέον |
[4, 5] |
φάναι
πάντα
ἢ
κινεῖσθαι·
οὐ
|
γὰρ |
ἔστιν
εἰς
ὅ
τι
μεταβαλεῖ· |
[4, 2] |
πρώτην
καὶ
ἐχομένην
αὐτῶν.
Ὑπάρχει
|
(γὰρ |
εὐθὺς
γένη
ἔχον
τὸ
ὂν |
[4, 6] |
λόγον
ἀξιοῦσιν
εἶναι
οὗτοι·
ἀρχὴν
|
γὰρ |
ζητοῦσι,
καὶ
ταύτην
(δι'
ἀποδείξεως |
[4, 6] |
αὐτῶν
τὸ
πάθος
ἐστίν·
λόγον
|
γὰρ |
ζητοῦσιν
ὧν
οὐκ
ἔστι
λόγος· |
[4, 2] |
ὂν
ᾗ
ὂν
θεωρῆσαι.
Πάντα
|
γὰρ |
ἢ
ἐναντία
ἢ
ἐξ
ἐναντίων, |
[4, 2] |
τὸ
ἓν
καὶ
πλῆθος
(εἰλήφθω
|
γὰρ |
ἡ
ἀναγωγὴ
ἡμῖν)
(αἱ
δ' |
[4, 2] |
τὸ
ἐν
τῇ
ἀποφάσει†
ἀπουσία
|
γὰρ |
(ἡ
ἀπόφασις
ἐκείνου
ἐστίν,
ἐν |
[4, 4] |
(καίτοι
αὗται
ἀποφάσεις
τούτου)
ἓν
|
γὰρ |
ἦν
ὃ
ἐσήμαινε,
καὶ
ἦν |
[4, 4] |
ἄνθρωπος,
ζῷον
εἶναι
δίπουν
(τοῦτο
|
γὰρ |
ἦν
ὃ
ἐσήμαινε
τὸ
ἄνθρωπος) |
[4, 8] |
οἱ
πάντα
κινεῖσθαι.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
ἠρεμεῖ
πάντα,
ἀεὶ
ταὐτὰ
ἀληθῆ |
[4, 5] |
ἀληθὲς
εἶναί
(φασιν·
ἐκ
τούτων
|
γὰρ |
καὶ
Ἐμπεδοκλῆς
καὶ
Δημόκριτος
καὶ |
[4, 4] |
~ὥστε
ἓν
ἅπαντα
ἔσται·
συνώνυμα
|
γάῤ. |
Καὶ
οὐκ
ἔσται
εἶναι
καὶ |
[4, 5] |
πρότερον
εἶναι
τῆς
αἰσθήσεως·
(τὸ
|
γὰρ |
κινοῦν
τοῦ
κινουμένου
φύσει
πρότερόν |
[4, 4] |
οὐκ
ἀποκρίνεται
(τὸ
ἐρωτώμενον.
Οὐθὲν
|
γὰρ |
κωλύει
εἶναι
τὸ
αὐτὸ
καὶ |
[4, 8] |
οὐθὲν
φάσκοντες
ἀληθὲς
εἶναι
(οὐθὲν
|
γὰρ |
κωλύειν
φασὶν
οὕτως
ἅπαντα
εἶναι |
[4, 4] |
πρὸς
τοῦτον
ἡ
σκέψις·
οὐθὲν
|
γὰρ |
λέγει.
Οὔτε
γὰρ
οὕτως
οὔτ' |
[4, 7] |
ἀληθὲς
καὶ
ψεῦδος.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
λέγειν
τὸ
ὂν
μὴ
εἶναι |
[4, 8] |
οἱ
αὐτοὶ
τῷ
Ἡρακλείτου·
ὁ
|
γὰρ |
λέγων
(ὅτι
πάντ'
ἀληθῆ
καὶ |
[4, 8] |
φαίνεται
δὲ
τοῦτο
μεταβάλλον
ὁ
|
γὰρ |
λέγων
ποτὲ
αὐτὸς
οὐκ
ἦν |
[4, 8] |
λόγους
ἀληθεῖς
καὶ
ψευδεῖς·
ὁ
|
γὰρ |
λέγων
τὸν
ἀληθῆ
λόγον
ἀληθῆ |
[4, 4] |
οὐσία
καὶ
τὸ
συμβεβηκός·
τὸ
|
γὰρ |
λευκὸν
τῷ
ἀνθρώπῳ
συμβέβηκεν
ὅτι |
[4, 6] |
τοιαῦται
πᾶσαι
τὸ
αὐτό·
πάντων
|
γὰρ |
λόγον
ἀξιοῦσιν
εἶναι
οὗτοι·
ἀρχὴν |
[4, 4] |
ἀποδεικνὺς
ἀλλ'
ὁ
ὑπομένων·
ἀναιρῶν
|
γὰρ |
λόγον
ὑπομένει
λόγον.
Ἔτι
δὲ |
[4, 7] |
τι
ἀναγκαῖον
εἶναι
αὐτούς·
ὁ
|
γὰρ |
λόγος
οὗ
τὸ
ὄνομα
σημεῖον |
[4, 7] |
καὶ
ἄλλαι
τῶν
παραδόξων·
ὅταν
|
γὰρ |
λύειν
μὴ
δύνωνται
λόγους
ἐριστικούς, |
[4, 5] |
ἀληθῆ
(ἢ
ψευδῆ,
ἄδηλον·
οὐθὲν
|
γὰρ |
μᾶλλον
τάδε
ἢ
τάδε
ἀληθῆ, |
[4, 4] |
οἷον
τὸ
μουσικόν·
οὐθέν
τε
|
γὰρ |
μᾶλλον
τοῦτο
ἐκείνῳ
ἢ
ἐκεῖνο |
[4, 4] |
οὐκ
ἂν
εἴη
λόγος·
τὸ
|
γὰρ |
μὴ
ἓν
σημαίνειν
οὐθὲν
σημαίνειν |
[4, 4] |
οὕτως
οὔτε
οὐχ
οὕτως·
εἰ
|
γὰρ |
μή,
ἤδη
ἄν
τι
εἴη |
[4, 4] |
ἀνάγκη,
εἴπερ
λέγοι
τι.
Εἰ
|
γὰρ |
μή,
οὐκ
ἂν
εἴη
τῷ |
[4, 2] |
περὶ
πάντων
δύνασθαι
θεωρεῖν.
(Εἰ
|
γὰρ |
μὴ
τοῦ
φιλοσόφου,
τίς
ἔσται |
[4, 5] |
φησὶ
τὴν
φρόνησιν·
Πρὸς
παρεὸν
|
γὰρ |
μῆτις
ἐναύξεται
ἀνθρώποισιν.
Καὶ
ἐν |
[4, 7] |
τῆς
ἀντιφάσεως,
πάντα
ψευδῆ·
ὅταν
|
γὰρ |
μιχθῇ,
οὔτε
ἀγαθὸν
οὔτε
οὐκ |
[4, 2] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Οὐ
|
γὰρ |
μόνον
τῶν
καθ'
ἓν
λεγομένων |
[4, 8] |
ἀδύνατον
ἀμφότερα
ψευδῆ
εἶναι·
θάτερον
|
γὰρ |
μόριον
τῆς
ἀντιφάσεως
ψεῦδός
ἐστιν. |
[4, 4] |
ἢ
ὑγιεινῷ
τῆς
ὑγιείας·
(καὶ
|
γὰρ |
ὁ
δοξάζων
πρὸς
τὸν
ἐπιστάμενον |
[4, 2] |
αἱ
ἐπιστῆμαι
ἀκολουθήσουσι
τούτοις.
Ἔστι
|
γὰρ |
ὁ
φιλόσοφος
ὥσπερ
ὁ
μαθηματικὸς |
[4, 5] |
χαλεπώτατον
τὸ
συμβαῖνόν
ἐστιν·
εἰ
|
γὰρ |
οἱ
μάλιστα
τὸ
ἐνδεχόμενον
ἀληθὲς |
[4, 4] |
(καὶ
αἱ
ἀντιφάσεις
αὐτῶν
(εἰ
|
γὰρ |
ὁμοίως
καθ'
ἑκάστου,
οὐδὲν
διοίσει |
[4, 5] |
τρόπον
δέ
τινα
ἀγνοοῦσιν·
τὸ
|
γὰρ |
ὂν
λέγεται
διχῶς,
ὥστ'
ἔστιν |
[4, 3] |
γὰρ
τὸν
εἰρημένον
διορισμόν.
Ἀδύνατον
|
γὰρ |
ὁντινοῦν
ταὐτὸν
ὑπολαμβάνειν
εἶναι
καὶ |
[4, 2] |
πρὸς
μίαν
ἀρχήν·
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
ὅτι
οὐσίαι,
ὄντα
λέγεται,
τὰ |
[4, 6] |
ῥᾳδίως
ἂν
τοῦτο
πεισθεῖεν
(ἔστι
|
γὰρ |
οὐ
χαλεπὸν
λαβεῖν)
(οἱ
δ' |
[4, 5] |
μὴ
ὄντων
τῶν
ἐμψύχων·
αἴσθησις
|
γὰρ |
οὐκ
ἂν
εἴη.
Τὸ
μὲν |
[4, 5] |
ἃ
τοῖς
ἐγρηγορόσιν.
Ὅτι
μὲν
|
γὰρ |
οὐκ
οἴονταί
(γε,
φανερόν·
οὐθεὶς |
[4, 7] |
καὶ
τοῦτ'
ἔσται
τι·
ἡ
|
(γὰρ |
οὐσία
ἐστί
τις
αὐτοῦ
ἄλλη. |
[4, 8] |
οἱ
δὲ
πάντ'
ἀληθῆ.
Σχεδὸν
|
γὰρ |
οὗτοι
οἱ
λόγοι
οἱ
αὐτοὶ |
[4, 5] |
παντί
φησι
καὶ
Δημόκριτος·
καὶ
|
γὰρ |
οὗτος
τὸ
κενὸν
καὶ
τὸ |
[4, 4] |
σκέψις·
οὐθὲν
γὰρ
λέγει.
Οὔτε
|
γὰρ |
οὕτως
οὔτ'
οὐχ
οὕτως
λέγει, |
[4, 8] |
αὐτοὺς
(ἑαυτοὺς
ἀναιρεῖν.
Ὁ
μὲν
|
γὰρ |
πάντα
ἀληθῆ
λέγων
καὶ
τὸν |
[4, 5] |
ἅπαντας
τῆς
ἐντεύξεως·
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
πειθοῦς
δέονται
οἱ
δὲ
βίας. |
[4, 5] |
τοῦ
οὐρανοῦ
ὁμοίως
ἀπεφήναντο·
ὁ
|
γὰρ |
περὶ
ἡμᾶς
τοῦ
αἰσθητοῦ
τόπος |
[4, 3] |
(τῶν
ἀναλυτικῶν
τοῦτο
δρῶσιν·
δεῖ
|
γὰρ |
περὶ
τούτων
(ἥκειν
προεπισταμένους
ἀλλὰ |
[4, 2] |
ἀρχὰς
ἐναντίας
λέγουσιν·
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
περιττὸν
καὶ
ἄρτιον,
οἱ
δὲ |
[4, 4] |
ἄπειρον
ἰέναι.
Ἀλλ'
ἀδύνατον·
οὐδὲ
|
γὰρ |
πλείω
συμπλέκεται
δυοῖν·
τὸ
γὰρ |
[4, 5] |
(καὶ
πᾶσιν
καὶ
παντί·
τὸ
|
γὰρ |
πλέον
ἐστὶ
νόημα.
Ἀναξαγόρου
δὲ |
[4, 5] |
εὐί̈
ατος
ἡ
ἄγνοια
(οὐ
|
γὰρ |
πρὸς
τὸν
(λόγον
ἀλλὰ
πρὸς |
[4, 4] |
τὸ
αὐτὸ
ζῷον
δίπουν
τοῦτο
|
γὰρ |
σημαίνει
τὸ
ἀνάγκη
εἶναι,
τὸ |
[4, 4] |
εἶναι·
ἓν
γὰρ
ἔσται.
Τοῦτο
|
γὰρ |
σημαίνει
τὸ
εἶναι
ἕν,
τὸ |
[4, 2] |
ὑποδύονται
σχῆμα
τῷ
φιλοσόφῳ·
ἡ
|
γὰρ |
σοφιστικὴ
φαινομένη
μόνον
σοφία
ἐστί, |
[4, 4] |
γὰρ
πλείω
συμπλέκεται
δυοῖν·
τὸ
|
γὰρ |
συμβεβηκὸς
οὐ
συμβεβηκότι
συμβεβηκός,
εἰ |
[4, 5] |
εἶναι
ἢ
μὴ
εἶναι·
εἴτε
|
γὰρ |
τὰ
δοκοῦντα
πάντα
ἐστὶν
ἀληθῆ |
[4, 5] |
ἀθυμῆσαι
τοὺς
φιλοσοφεῖν
ἐγχειροῦντας;
τὸ
|
γὰρ |
τὰ
πετόμενα
διώκειν
τὸ
ζητεῖν |
[4, 5] |
ἅμα
ἀληθῆ
καὶ
ψευδῆ
(πολλοὶ
|
γὰρ |
(τἀναντία
ὑπολαμβάνουσιν
ἀλλήλοις,
καὶ
τοὺς |
[4, 4] |
εἰπεῖν
τῷ
τοιούτῳ
ἔσται·
ἅμα
|
γὰρ |
ταῦτά
τε
καὶ
(οὐ
ταῦτα |
[4, 2] |
πρὸς
μίαν
λεγομένων
φύσιν·
καὶ
|
γὰρ |
ταῦτα
τρόπον
τινὰ
(λέγονται
καθ' |
[4, 5] |
μεταβάλλον
οὐκ
ἐνδέχεσθαι
ἀληθεύειν.
(Ἐκ
|
γὰρ |
ταύτης
τῆς
ὑπολήψεως
ἐξήνθησεν
ἡ |
[4, 4] |
(ἢ
μὴ
εἶναι
(τοῦτο
μὲν
|
γὰρ |
τάχ'
ἄν
τις
ὑπολάβοι
τὸ |
[4, 8] |
ἀδύνατον
(πάντα
ψευδῆ
εἶναι·
ἀνάγκη
|
γὰρ |
τῆς
ἀντιφάσεως
θάτερον
εἶναι
μόριον |
[4, 3] |
τοῦ
φυσικοῦ
τις
ἀνωτέρω
(ἓν
|
γάρ |
τι
γένος
τοῦ
ὄντος
ἡ |
[4, 4] |
τοῦτο
διδῷ,
ἔσται
ἀπόδειξις·
ἤδη
|
γάρ |
τι
(ἔσται
ὡρισμένον.
Ἀλλ'
αἴτιος |
[4, 8] |
ποτέ,
ἀεὶ
δ'
οὐθέν·
ἔστι
|
γάρ |
τι
ὃ
ἀεὶ
κινεῖ
τὰ |
[4, 2] |
ἐστὶ
καὶ
ἡ
ἐναντιότης·
διαφορὰ
|
γάρ |
τις
ἡ
ἐναντιότης,
ἡ
δὲ |
[4, 6] |
λόγους
τούτους
μόνον
λεγόντων·
ζητοῦσι
|
γὰρ |
(τίς
ὁ
κρινῶν
τὸν
ὑγιαίνοντα |
[4, 2] |
ταῦτα
εἶναι
οἰκεῖα.
~Περὶ
μὲν
|
γὰρ |
τὸ
αὐτὸ
γένος
στρέφεται
ἡ |
[4, 4] |
ὡς
(ἅπαντα
ἔσται
ἕν.
Ἔσται
|
γὰρ |
τὸ
αὐτὸ
καὶ
τριήρης
καὶ |
[4, 6] |
αὑτοῖς
τἀναντία
ταχὺ
λέγειν.
Ἐνδέχεται
|
γὰρ |
τὸ
αὐτὸ
κατὰ
μὲν
τὴν |
[4, 3] |
ἐστὶ
βεβαιοτάτη
τῶν
ἀρχῶν·
ἔχει
|
γὰρ |
τὸν
εἰρημένον
διορισμόν.
Ἀδύνατον
γὰρ |
[4, 4] |
ἑνὸς
(ἀλλὰ
καὶ
ἕν
οὐ
|
γὰρ |
τοῦτο
ἀξιοῦμεν
τὸ
ἓν
σημαίνειν, |
[4, 4] |
τὸν
Πρωταγόρου
λέγουσι
λόγον.
Εἰ
|
γάρ |
τῳ
δοκεῖ
μὴ
εἶναι
τριήρης |
[4, 2] |
πρὸς
ἐκεῖνο
(λέγεται·
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
τῷ
ἔχειν
ἐκεῖνο
τὰ
δὲ |
[4, 2] |
ἰατρικὸν
πρὸς
ἰατρικήν
(τὸ
μὲν
|
γὰρ |
τῷ
ἔχειν
ἰατρικὴν
λέγεται
ἰατρικὸν |
[4, 1] |
μέρει
λεγομένων
ἡ
αὐτή·
οὐδεμία
|
γὰρ |
τῶν
ἄλλων
ἐπισκοπεῖ
καθόλου
περὶ |
[4, 5] |
εἰς
ὅ
τι
μεταβαλεῖ·
ἅπαντα
|
γὰρ |
ὑπάρχει
πᾶσιν.
(Περὶ
δὲ
τῆς |
[4, 3] |
περὶ
τούτων
ἐστὶ
σκέψις·
ἅπασι
|
γὰρ |
ὑπάρχει
τοῖς
οὖσιν
ἀλλ'
οὐ |
[4, 6] |
πᾶν
τὸ
φαινόμενον
ἀληθές·
τὸ
|
γὰρ |
φαινόμενον
τινί
ἐστι
φαινόμενον·
ὥστε |
[4, 4] |
λόγον,
ᾗ
μὴ
ἔχει·
ὅμοιος
|
(γὰρ |
φυτῷ
ὁ
τοιοῦτος
ᾗ
τοιοῦτος |
[4, 5] |
ποταμῷ
οὐκ
ἔστιν
ἐμβῆναι·
αὐτὸς
|
(γὰρ |
ᾤετο
οὐδ'
ἅπαξ.
Ἡμεῖς
δὲ |
[4, 3] |
ἔνιοι,
εἰκότως
τοῦτο
δρῶντες·
μόνοι
|
γὰρ |
ᾤοντο
περί
τε
τῆς
ὅλης |
[4, 5] |
μὴ
οἴεσθαι
εἶναι,
καίτοι
ἔστι
|
γε |
ἀμφισβητήσιμον·
τό
τε
γὰρ
ἀποβάλλον |
[4, 4] |
οὖν
τὸ
μᾶλλον
ἐγγύτερον,
(εἴη
|
γε |
ἄν
τι
ἀληθὲς
οὗ
ἐγγύτερον |
[4, 4] |
μὴ
ὑπάρχει
ἡ
κατάφασις,
ἥ
|
γε |
ἀπόφασις
ὑπάρξει
μᾶλλον
ἢ
ἡ |
[4, 5] |
οὐ
γλυκύς·
ἀλλ'
οὐ
τό
|
γε |
γλυκύ,
οἷόν
ἐστιν
ὅταν
ᾖ, |
[4, 4] |
εἶτα
ζητῇ
αὐτά·
καίτοι
ἔδει
|
γε, |
εἰ
ταὐτὸν
ἦν
ὁμοίως
καὶ |
[4, 5] |
οὐδ'
ἡ
αἴσθησις
ψευδὴς
τοῦ
|
γε |
ἰδίου
ἐστίν,
ἀλλ'
ἡ
φαντασία |
[4, 6] |
ἀλλ'
οὔ
τι
τῇ
αὐτῇ
|
γε |
καὶ
(κατὰ
τὸ
αὐτὸ
αἰσθήσει |
[4, 4] |
τὸ
καθ'
ἑνός,
ἐπεὶ
οὕτω
|
γε |
κἂν
τὸ
μουσικὸν
καὶ
τὸ |
[4, 4] |
καὶ
οὐχ
οὕτως,
ἀλλὰ
τό
|
γε |
μᾶλλον
καὶ
ἧττον
ἔνεστιν
ἐν |
[4, 6] |
(δι'
ἀποδείξεως
λαμβάνειν,
ἐπεὶ
ὅτι
|
γε |
πεπεισμένοι
οὐκ
εἰσί,
φανεροί
εἰσιν |
[4, 5] |
αὐτοῖς
καὶ
πειστέον
(αὐτούς.
Καίτοι
|
γε |
συμβαίνει
τοῖς
ἅμα
φάσκουσιν
εἶναι |
[4, 4] |
καὶ
οὐχ
οὕτως·
καὶ
πάλιν
|
γε |
ταῦτα
ἀπόφησιν
ἄμφω,
ὅτι
οὔθ' |
[4, 4] |
εἰ
μὴ
ἔστιν,
ἀλλ'
ἤδη
|
γέ |
τι
ἔστι
βεβαιότερον
καὶ
ἀληθινώτερον, |
[4, 4] |
ἐξ
ἀρχῆς
αἰτεῖν)
ἀλλὰ
σημαίνειν
|
γέ |
τι
καὶ
αὑτῷ
καὶ
ἄλλῳ· |
[4, 6] |
ἀλλ'
οὐ
πρὸς
τὸ
διπλάσιόν
|
γε |
τὸ
ἴσον.
Πρὸς
δὴ
τὸ |
[4, 5] |
οὐδὲ
ἐν
ἑτέρῳ
(χρόνῳ
περί
|
γε |
τὸ
πάθος
ἠμφισβήτησεν,
ἀλλὰ
περὶ |
[4, 5] |
τοῦ
μεταβάλλοντος
οὐθὲν
ἀληθευόμενον,
περί
|
γε |
τὸ
πάντῃ
πάντως
μεταβάλλον
οὐκ |
[4, 6] |
ἂν
ὦσιν
ἀνόμοιαι·
ἐπεὶ
πρός
|
γε |
τοὺς
διὰ
τὰς
πάλαι
εἰρημένας |
[4, 5] |
Ὅτι
μὲν
γὰρ
οὐκ
οἴονταί
|
(γε, |
φανερόν·
οὐθεὶς
γοῦν,
ἐὰν
ὑπολάβῃ |
[4, 5] |
ἀληθῆ,
ἀλλ'
ὁμοίως.
Διὸ
Δημόκριτός
|
γέ |
φησιν
ἤτοι
οὐθὲν
εἶναι
ἀληθὲς |
[4, 4] |
τί
ἂν
διαφερόντως
ἔχοι
τῶν
|
γε |
φυτῶν;
Ὅθεν
καὶ
μάλιστα
φανερόν |
[4, 5] |
ἔπος
εἰπεῖν
ἕκαστος
τοιαύταις
δόξαις
|
γεγένηνται |
ἔνοχοι.
Καὶ
γὰρ
Ἐμπεδοκλῆς
μεταβάλλοντας |
[4, 6] |
οὐθὲν
μηθενὸς
προδοξάσαντος.
Εἰ
δὲ
|
γέγονεν |
ἢ
ἔσται,
δῆλον
ὅτι
οὐκ |
[4, 6] |
δόξαν
καὶ
αἴσθησιν,
ὥστ'
οὔτε
|
γέγονεν |
οὔτ'
ἔσται
οὐθὲν
μηθενὸς
προδοξάσαντος. |
[4, 4] |
ὁ
ἀμφισβητῶν·
ἂν
δὲ
μηθέν,
|
γελοῖον |
τὸ
ζητεῖν
λόγον
πρὸς
τὸν |
[4, 2] |
οὐχ
ὑπάρχει
ἐκεῖνο,
ἤ
τινι
|
γένει· |
ἔνθα
μὲν
οὖν
τῷ
ἑνὶ |
[4, 2] |
ἐστι
τῆς
(αὐτῆς
ἐπιστήμης
τῷ
|
γένει |
θεωρῆσαι,
λέγω
δ'
οἷον
περὶ |
[4, 2] |
θεωρῆσαι
μιᾶς
ἐστὶν
ἐπιστήμης
τῷ
|
γένει, |
τά
τε
εἴδη
τῶν
εἰδῶν. |
[4, 3] |
ὑπάρχει
τοῖς
οὖσιν
ἀλλ'
οὐ
|
γένει |
τινὶ
χωρὶς
ἰδίᾳ
τῶν
ἄλλων. |
[4, 5] |
αἰσθητοῦ
τόπος
ἐν
φθορᾷ
καὶ
|
γενέσει |
διατελεῖ
(μόνος
ὤν,
ἀλλ'
οὗτος |
[4, 2] |
ὅτι
οὐ
χωρίζεται
οὔτ'
ἐπὶ
|
γενέσεως |
οὔτ'
(ἐπὶ
φθορᾶς)
ὁμοίως
δὲ |
[4, 7] |
τις
ἔσται.
Ἔτι
ἐν
ὅσοις
|
γένεσιν |
ἡ
ἀπόφασις
τὸ
ἐναντίον
ἐπιφέρει, |
[4, 7] |
ὂν
ἔσται,
ὥστε
καὶ
παρὰ
|
γένεσιν |
καὶ
φθορὰν
μεταβολή
τις
ἔσται. |
[4, 7] |
λευκὸν
οὐκ
ἐκ
μὴ
λευκοῦ
|
γένεσις, |
νῦν
δ'
οὐχ
ὁρᾶται.
(Ἔτι |
[4, 5] |
κίνησις
ὑπάρχει
οὔτε
φθορὰ
οὔτε
|
γένεσις |
τὸ
παράπαν.
(Ὅμοιως
δὲ
καὶ |
[4, 2] |
ἐχομένην
αὐτῶν.
Ὑπάρχει
(γὰρ
εὐθὺς
|
γένη |
ἔχον
τὸ
ὂν
(καὶ
τὸ |
[4, 2] |
παρὰ
τῶν
ἄλλων
ὡς
εἰς
|
γένη |
ταῦτα
πίπτουσιν.
Φανερὸν
οὖν
καὶ |
[4, 5] |
οὗ
γίγνεται
καὶ
ὑφ'
οὗ
|
γεννᾶται |
ἀναγκαῖον
εἶναι,
καὶ
τοῦτο
μὴ |
[4, 2] |
ἢ
ποιότητες
ἢ
ποιητικὰ
ἢ
|
γεννητικὰ |
οὐσίας
ἢ
τῶν
πρὸς
τὴν |
[4, 3] |
τὸν
μάλιστα
γνωρίζοντα
περὶ
ἕκαστον
|
γένος |
ἔχειν
λέγειν
τὰς
βεβαιοτάτας
ἀρχὰς |
[4, 3] |
ᾗ
ὄν,
ἕκαστον
δὲ
τὸ
|
γένος |
(ὄν·
ἐπὶ
τοσοῦτον
δὲ
χρῶνται |
[4, 3] |
δ'
ἔστιν
ὅσον
ἐπέχει
τὸ
|
γένος |
περὶ
οὗ
φέρουσι
τὰς
ἀποδείξεις· |
[4, 2] |
~Περὶ
μὲν
γὰρ
τὸ
αὐτὸ
|
γένος |
στρέφεται
ἡ
σοφιστικὴ
καὶ
ἡ |
[4, 3] |
τις
ἀνωτέρω
(ἓν
γάρ
τι
|
γένος |
τοῦ
ὄντος
ἡ
φύσις)
(τοῦ |
[4, 6] |
ἀπόφασίς
ἐστιν
ἀπό
(τινος
ὡρισμένου
|
γένους· |
εἰ
οὖν
ἀδύνατον
ἅμα
καταφάναι |
[4, 2] |
ἔχειν
τὸν
φιλόσοφον.
Ἅπαντος
δὲ
|
γένους |
καὶ
αἴσθησις
μία
ἑνὸς
(καὶ |
[4, 2] |
περὶ
προτέρου
καὶ
ὑστέρου,
καὶ
|
γένους |
καὶ
εἴδους,
καὶ
ὅλου
καὶ |
[4, 5] |
δ'
αὐτὸ
τοῖς
μὲν
γλυκὺ
|
γευομένοις |
δοκεῖν
εἶναι
τοῖς
δὲ
πικρόν, |
[4, 6] |
ὄψιν
μέλι
φαίνεσθαι
τῇ
δὲ
|
γεύσει |
μή,
καὶ
τῶν
ὀφθαλμῶν
δυοῖν |
[4, 5] |
οὐ
γεῦσις,
περὶ
δὲ
χυμοῦ
|
γεῦσις, |
οὐκ
ὄψις·
ὧν
ἑκάστη
ἐν |
[4, 5] |
περὶ
μὲν
χρώματος
ὄψις,
οὐ
|
γεῦσις, |
περὶ
δὲ
χυμοῦ
γεῦσις,
οὐκ |
[4, 3] |
εἰ
ἀληθῆ
ἢ
μή,
οὔτε
|
γεωμέτρης |
οὔτ'
ἀριθμητικός,
ἀλλὰ
τῶν
φυσικῶν |
[4, 2] |
Καὶ
διὰ
τοῦτο
οὐ
τοῦ
|
γεωμέτρου |
θεωρῆσαι
τί
τὸ
ἐναντίον
ἢ |
[4, 5] |
ὥστ'
ἔστιν
ὃν
τρόπον
ἐνδέχεται
|
γίγνεσθαί |
τι
ἐκ
τοῦ
μὴ
ὄντος, |
[4, 5] |
τἀναντία·
εἰ
οὖν
μὴ
ἐνδέχεται
|
γίγνεσθαι |
τὸ
μὴ
ὄν,
προϋ
πῆρχεν |
[4, 4] |
εἴπερ
(ἡ
ἀντίφασις
ἀληθής.
Καὶ
|
γίγνεται |
δὴ
τὸ
τοῦ
Ἀναξαγόρου,
ὁμοῦ |
[4, 7] |
τούτους
ἐξ
ὁρισμοῦ.
Ὁρισμὸς
δὲ
|
γίγνεται |
ἐκ
τοῦ
σημαίνειν
τι
ἀναγκαῖον |
[4, 5] |
ὑπάρξει
τι
ὄν,
καὶ
εἰ
|
γίγνεται, |
ἐξ
οὗ
γίγνεται
καὶ
ὑφ' |
[4, 2] |
στερήσει
καὶ
ὑποκειμένη
τις
φύσις
|
γίγνεται |
καθ'
ἧς
λέγεται
ἡ
στέρησις) |
[4, 5] |
καὶ
εἰ
γίγνεται,
ἐξ
οὗ
|
γίγνεται |
καὶ
ὑφ'
οὗ
γεννᾶται
ἀναγκαῖον |
[4, 4] |
(ἕτερόν
τι
συμβεβηκός·
οὐ
γὰρ
|
γίγνεταί |
τι
ἓν
ἐξ
ἁπάντων.
Οὐδὲ |
[4, 5] |
τἀναντία
ὑπάρχειν
ὁρῶσιν
ἐκ
ταὐτοῦ
|
(γιγνόμενα |
τἀναντία·
εἰ
οὖν
μὴ
ἐνδέχεται |
[4, 5] |
τι
τοῦ
ἀποβαλλομένου,
καὶ
τοῦ
|
γιγνομένου |
ἤδη
ἀνάγκη
τι
εἶναι,
ὅλως |
[4, 4] |
ἔστι
γὰρ
ἀπαιδευσία
τὸ
μὴ
|
γιγνώσκειν |
τίνων
δεῖ
ζητεῖν
ἀπόδειξιν
καὶ |
[4, 5] |
(ἀλλὰ
κατὰ
τὸ
εἶδος
ἅπαντα
|
γιγνώσκομεν. |
Ἔτι
δ'
ἄξιον
ἐπιτιμῆσαι
τοῖς |
[4, 4] |
μὲν
γλυκὺ
τὸ
δ'
οὐ
|
γλυκὺ |
ἀνάγκη
ὑπολαμβάνειν.
Οὐ
γὰρ
ἐξ |
[4, 5] |
τὸ
δ'
αὐτὸ
τοῖς
μὲν
|
γλυκὺ |
γευομένοις
δοκεῖν
εἶναι
τοῖς
δὲ |
[4, 5] |
γλυκύς·
ἀλλ'
οὐ
τό
γε
|
γλυκύ, |
οἷόν
ἐστιν
ὅταν
ᾖ,
οὐδεπώποτε |
[4, 4] |
οὐκ
ἄνθρωπον
(καὶ
τὸ
μὲν
|
γλυκὺ |
τὸ
δ'
οὐ
γλυκὺ
ἀνάγκη |
[4, 5] |
ἔστιν
ἐξ
ἀνάγκης
τὸ
ἐσόμενον
|
γλυκὺ |
τοιοῦτον.
Καίτοι
τοῦτο
ἀναιροῦσιν
οὗτοι |
[4, 5] |
εἶναι
γλυκὺς
ὁτὲ
δὲ
οὐ
|
γλυκύς· |
ἀλλ'
οὐ
τό
γε
γλυκύ, |
[4, 5] |
σώματος
μεταβαλόντος
ὁτὲ
μὲν
εἶναι
|
γλυκὺς |
ὁτὲ
δὲ
οὐ
γλυκύς·
ἀλλ' |
[4, 3] |
τοῦτο
οὐχ
ὑπόθεσις·
ὃ
δὲ
|
γνωρίζειν |
ἀναγκαῖον
τῷ
ὁτιοῦν
γνωρίζοντι,
καὶ |
[4, 2] |
καὶ
τὸ
ἕν,
(τῆς
εἰρημένης
|
γνωρίζειν |
ἐπιστήμης·
ὧν
ἐστὶ
καὶ
ἡ |
[4, 2] |
ὅμως
δὲ
μιᾶς
ἅπαντά
ἐστι
|
γνωρίζειν· |
οὐ
γὰρ
εἰ
πολλαχῶς,
ἑτέρας, |
[4, 3] |
δῆλον·
προσήκει
δὲ
τὸν
μάλιστα
|
γνωρίζοντα |
περὶ
ἕκαστον
γένος
ἔχειν
λέγειν |
[4, 3] |
δὲ
γνωρίζειν
ἀναγκαῖον
τῷ
ὁτιοῦν
|
γνωρίζοντι, |
καὶ
ἥκειν
ἔχοντα
ἀναγκαῖον.
Ὅτι |
[4, 3] |
περὶ
τὸ
ὂν
ᾗ
ὂν
|
γνωρίζοντος |
καὶ
περὶ
τούτων
ἐστὶν
ἡ |
[4, 3] |
τοιαύτην
(περὶ
γὰρ
ἃ
μὴ
|
γνωρίζουσιν |
ἀπατῶνται
πάντες)
καὶ
ἀνυπόθετον.
(Ἣν |
[4, 4] |
μὴ
εἶναι
βέβαιόν
τι
καὶ
|
γνώριμον, |
γνωριμωτέρα
ἂν
εἴη
ἡ
φάσις |
[4, 3] |
πασῶν
περὶ
ἣν
διαψευσθῆναι
ἀδύνατον·
|
γνωριμωτάτην |
τε
γὰρ
ἀναγκαῖον
εἶναι
τὴν |
[4, 4] |
εἶναι
βέβαιόν
τι
καὶ
γνώριμον,
|
γνωριμωτέρα |
ἂν
εἴη
ἡ
φάσις
ἡ |
[4, 2] |
τῆς
ἐπιστήμης
καὶ
τί
ἐστι
|
γνωρίσαι |
καὶ
τὰ
συμβεβηκότ'
αὐτοῖς.
Καὶ |
[4, 2] |
πειραστικὴ
περὶ
ὧν
ἡ
φιλοσοφία
|
γνωριστική, |
ἡ
δὲ
σοφιστικὴ
φαινομένη,
οὖσα |
[4, 5] |
οὐκ
οἴονταί
(γε,
φανερόν·
οὐθεὶς
|
γοῦν, |
ἐὰν
ὑπολάβῃ
νύκτωρ
Ἀθήνῃσιν
εἶναι |
[4, 2] |
ἐναντίων
σχεδὸν
ἅπαντες
συγκεῖσθαι·
πάντες
|
γοῦν |
τὰς
ἀρχὰς
ἐναντίας
λέγουσιν·
οἱ |
[4, 2] |
ἀλλ'
οὐχ
ᾗ
ἀριθμοὶ
ἢ
|
γραμμαὶ |
ἢ
πῦρ,
δῆλον
ὡς
ἐκείνης |
[4, 2] |
μία
ἑνὸς
(καὶ
ἐπιστήμη,
οἷον
|
γραμματικὴ |
μία
οὖσα
πάσας
θεωρεῖ
τὰς |