Livre, Chap. |
[4, 1] |
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
|
Α' |
(Ἔστιν
ἐπιστήμη
τις
ἣ
θεωρεῖ |
[4, 3] |
Ἡράκλειτον.
Οὐκ
ἔστι
γὰρ
ἀναγκαῖον,
|
ἅ |
τις
λέγει,
ταῦτα
καὶ
ὑπολαμβάνειν· |
[4, 3] |
εἶναι
τὴν
τοιαύτην
(περὶ
γὰρ
|
ἃ |
μὴ
γνωρίζουσιν
ἀπατῶνται
πάντες)
καὶ |
[4, 5] |
δὲ
τὰ
ὑποκείμενα
μὴ
εἶναι,
|
ἃ |
ποιεῖ
τὴν
αἴσθησιν,
καὶ
ἄνευ |
[4, 5] |
τοῖς
κάμνουσιν,
καὶ
βαρύτερα
πότερον
|
ἃ |
τοῖς
ἀσθενοῦσιν
ἢ
ἃ
τοῖς |
[4, 5] |
πότερον
ἃ
τοῖς
καθεύδουσιν
ἢ
|
ἃ |
τοῖς
ἐγρηγορόσιν.
Ὅτι
μὲν
γὰρ |
[4, 5] |
πότερον
ἃ
τοῖς
ἀσθενοῦσιν
ἢ
|
ἃ |
τοῖς
ἰσχύουσιν,
καὶ
ἀληθῆ
πότερον |
[4, 5] |
τοῖς
ἰσχύουσιν,
καὶ
ἀληθῆ
πότερον
|
ἃ |
τοῖς
καθεύδουσιν
ἢ
ἃ
τοῖς |
[4, 2] |
στερεῷ
καὶ
ἀκινήτῳ
καὶ
κινουμένῳ
|
ἀβαρεῖ |
τε
καὶ
βάρος
(ἔχοντι
ἔστιν |
[4, 4] |
ἀγαθὸν
εἶναι
τὸ
ἐμπεσεῖν
καὶ
|
ἀγαθόν; |
Δῆλον
ἄρα
ὅτι
τὸ
μὲν |
[4, 4] |
ὡς
οὐχ
ὁμοίως
οἰόμενος
μὴ
|
ἀγαθὸν |
εἶναι
τὸ
ἐμπεσεῖν
καὶ
ἀγαθόν; |
[4, 7] |
(ἐκ
μὴ
ἀγαθοῦ
γὰρ
εἰς
|
ἀγαθὸν |
μεταβάλλει
ἢ
ἐκ
τούτου
εἰς |
[4, 7] |
ἢ
ἐκ
τούτου
εἰς
μὴ
|
ἀγαθόν) |
νῦν
δ'
ἀεὶ
φαίνεται
(οὐ |
[4, 7] |
ψευδῆ·
ὅταν
γὰρ
μιχθῇ,
οὔτε
|
ἀγαθὸν |
οὔτε
οὐκ
ἀγαθὸν
τὸ
μῖγμα, |
[4, 7] |
μιχθῇ,
οὔτε
ἀγαθὸν
οὔτε
οὐκ
|
ἀγαθὸν |
τὸ
μῖγμα,
ὥστ'
οὐδὲν
εἰπεῖν |
[4, 7] |
οὐκ
ἂν
μεταβάλλοι
(ἐκ
μὴ
|
ἀγαθοῦ |
γὰρ
εἰς
ἀγαθὸν
μεταβάλλει
ἢ |
[4, 5] |
οὕτως,
τούτων
εὐί̈
ατος
ἡ
|
ἄγνοια |
(οὐ
γὰρ
πρὸς
τὸν
(λόγον |
[4, 5] |
ἰατροῦ
δόξα
καὶ
ἡ
τοῦ
|
ἀγνοοῦντος, |
οἷον
περὶ
τοῦ
μέλλοντος
ἔσεσθαι |
[4, 5] |
ὀρθῶς
λέγουσι
τρόπον
δέ
τινα
|
ἀγνοοῦσιν· |
τὸ
γὰρ
ὂν
λέγεται
διχῶς, |
[4, 5] |
εἶναι
ἀληθὲς
ἢ
ἡμῖν
γ'
|
ἄδηλον. |
Ὅλως
δὲ
διὰ
τὸ
ὑπολαμβάνειν |
[4, 5] |
οὖν
τούτων
ἀληθῆ
(ἢ
ψευδῆ,
|
ἄδηλον· |
οὐθὲν
γὰρ
μᾶλλον
τάδε
ἢ |
[4, 8] |
λόγων
ἑκάτερον
τούτων,
(ὥστ'
εἴπερ
|
ἀδύνατα |
ἐκεῖνα,
καὶ
ταῦτα
ἀδύνατον
εἶναι. |
[4, 6] |
(τινος
ὡρισμένου
γένους·
εἰ
οὖν
|
ἀδύνατον |
ἅμα
καταφάναι
καὶ
ἀποφάναι
ἀληθῶς, |
[4, 4] |
Εἰ
δὲ
τοῦτο,
δέδεικται
ὅτι
|
ἀδύνατον |
ἅμα
κατηγορεῖσθαι
τὰς
ἀντιφάσεις.
Ἔτι |
[4, 3] |
ἡ
τῆς
ἀντιφάσεως,
φανερὸν
ὅτι
|
ἀδύνατον |
ἅμα
(ὑπολαμβάνειν
τὸν
αὐτὸν
εἶναι |
[4, 8] |
ἢ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι
ἀναγκαῖον,
|
ἀδύνατον |
ἀμφότερα
ψευδῆ
εἶναι·
θάτερον
γὰρ |
[4, 4] |
ἐλεγκτικῶς
καὶ
περὶ
τούτου
ὅτι
|
ἀδύνατον, |
ἂν
μόνον
τι
λέγῃ
ὁ |
[4, 4] |
λευκὸν
καὶ
μέγα.
Καὶ
γὰρ
|
ἀδύνατον |
ἄπειρά
γ'
ὄντα
τὰ
(συμβεβηκότα |
[4, 4] |
δεῖ·
ὅλως
μὲν
γὰρ
ἁπάντων
|
ἀδύνατον |
ἀπόδειξιν
εἶναι
(εἰς
ἄπειρον
γὰρ |
[4, 3] |
ἔχει
γὰρ
τὸν
εἰρημένον
διορισμόν.
|
Ἀδύνατον |
γὰρ
ὁντινοῦν
ταὐτὸν
ὑπολαμβάνειν
εἶναι |
[4, 3] |
ἀρχὴ
πασῶν
περὶ
ἣν
διαψευσθῆναι
|
ἀδύνατον· |
γνωριμωτάτην
τε
γὰρ
ἀναγκαῖον
εἶναι |
[4, 8] |
εἴπερ
ἀδύνατα
ἐκεῖνα,
καὶ
ταῦτα
|
ἀδύνατον |
εἶναι.
Ἔτι
δὲ
φανερῶς
ἀντιφάσεις |
[4, 4] |
σημαίνει
τὸ
ἀνάγκη
εἶναι,
τὸ
|
ἀδύνατον |
εἶναι
μὴ
εἶναι
(ἄνθρωπον)
οὐκ |
[4, 7] |
οὔτε
οὐ
περιττὸς
ἀριθμός·
ἀλλ'
|
ἀδύνατον· |
ἐκ
τοῦ
ὁρισμοῦ
δὲ
δῆλον. |
[4, 8] |
ἄρα
ψευδῆ·
ἀλλὰ
δέδεικται
ὅτι
|
ἀδύνατον. |
Ἔτι
ἀνάγκη
τὸ
ὂν
μεταβάλλειν· |
[4, 6] |
λόγῳ
τὴν
βίαν
μόνον
ζητοῦντες
|
ἀδύνατον |
ζητοῦσιν·
ἐναντία
γὰρ
εἰπεῖν
ἀξιοῦσιν, |
[4, 6] |
ἅμα
καταφάναι
καὶ
ἀποφάναι
ἀληθῶς,
|
ἀδύνατον |
καὶ
τἀναντία
ὑπάρχειν
ἅμα,
ἀλλ' |
[4, 5] |
τὴν
αἴσθησιν,
καὶ
ἄνευ
αἰσθήσεως,
|
(ἀδύνατον. |
Οὐ
γὰρ
δὴ
ἥ
γ' |
[4, 4] |
ἄρα
εἰς
ἄπειρον
ἰέναι.
Ἀλλ'
|
ἀδύνατον· |
οὐδὲ
γὰρ
πλείω
συμπλέκεται
δυοῖν· |
[4, 8] |
φάναι
ἢ
ἀποφάναι
ψεῦδός
ἐστιν,
|
ἀδύνατον |
(πάντα
ψευδῆ
εἶναι·
ἀνάγκη
γὰρ |
[4, 6] |
λέγουσι,
τοσαῦτα
εἰρήσθω·
ἐπεὶ
δ'
|
ἀδύνατον |
τὴν
ἀντίφασιν
ἅμα
ἀληθεύεσθαι
κατὰ |
[4, 3] |
ὑπάρχειν
τε
καὶ
μὴ
(ὑπάρχειν
|
ἀδύνατον |
τῷ
αὐτῷ
καὶ
κατὰ
τὸ |
[4, 8] |
μοναχῶς
(λεγόμενα
καὶ
κατὰ
πάντων
|
ἀδύνατον |
ὑπάρχειν
ὥσπερ
τινὲς
λέγουσιν,
οἱ |
[4, 4] |
Ἡμεῖς
δὲ
νῦν
εἰλήφαμεν
ὡς
|
ἀδυνάτου |
ὄντος
ἅμα
εἶναι
καὶ
μὴ |
[4, 5] |
ὅταν
ᾖ,
οὐδεπώποτε
μετέβαλεν,
ἀλλ'
|
ἀεὶ |
ἀληθεύει
(περὶ
αὐτοῦ,
καὶ
ἔστιν |
[4, 8] |
πάντα
ἠρεμεῖ
(ἢ
κινεῖται
ποτέ,
|
ἀεὶ |
δ'
οὐθέν·
ἔστι
γάρ
τι |
[4, 5] |
οὐ
ταὐτὰ
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν
|
ἀεὶ |
δοκεῖν.
Ποῖα
οὖν
τούτων
ἀληθῆ |
[4, 8] |
οὐθέν·
ἔστι
γάρ
τι
ὃ
|
ἀεὶ |
κινεῖ
τὰ
κινούμενα,
καὶ
τὸ |
[4, 8] |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἠρεμεῖ
πάντα,
|
ἀεὶ |
ταὐτὰ
ἀληθῆ
καὶ
(ψευδῆ
ἔσται, |
[4, 6] |
ἅπασι
ταὐτὰ
φαίνεσθαι
οὔτε
ταὐτῷ
|
ἀεὶ |
ταὐτά,
ἀλλὰ
πολλάκις
τἀναντία
κατὰ |
[4, 4] |
πρῶτον
τὸ
καθ'
οὗ,
εἰ
|
ἀεὶ |
(τὸ
συμβεβηκὸς
καθ'
ὑποκειμένου
τινὸς |
[4, 7] |
εἰς
μὴ
ἀγαθόν)
νῦν
δ'
|
ἀεὶ |
φαίνεται
(οὐ
γὰρ
ἔστι
μεταβολὴ |
[4, 5] |
οὐθεὶς
γοῦν,
ἐὰν
ὑπολάβῃ
νύκτωρ
|
Ἀθήνῃσιν |
εἶναι
ὢν
ἐν
Λιβύῃ,
πορεύεται |
[4, 5] |
τῆς
ἀληθείας,
πῶς
οὐκ
ἄξιον
|
ἀθυμῆσαι |
τοὺς
φιλοσοφεῖν
ἐγχειροῦντας;
τὸ
γὰρ |
[4, 4] |
πῶς
ἂν
φθέγξαιτο
ἢ
βαδίσειεν;
|
αὶ |
πάντα
δ'
ἂν
εἴη
ἕν, |
[4, 4] |
τὰς
ἀντιφάσεις.
Ἔτι
εἰ
ἀληθεῖς
|
αἱ |
ἀντιφάσεις
ἅμα
κατὰ
τοῦ
αὐτοῦ |
[4, 4] |
καὶ
θεὸς
καὶ
τριήρης
(καὶ
|
αἱ |
ἀντιφάσεις
αὐτῶν
(εἰ
γὰρ
ὁμοίως |
[4, 6] |
νῦν
ἢ
ἐγρηγόραμεν,
δύνανται
δ'
|
αἱ |
ἀπορίαι
αἱ
τοιαῦται
πᾶσαι
τὸ |
[4, 2] |
(εἰλήφθω
γὰρ
ἡ
ἀναγωγὴ
ἡμῖν)
|
(αἱ |
δ'
ἀρχαὶ
καὶ
παντελῶς
αἱ |
[4, 2] |
(καὶ
τὸ
ἕν)
διὸ
καὶ
|
αἱ |
ἐπιστῆμαι
ἀκολουθήσουσι
τούτοις.
Ἔστι
γὰρ |
[4, 1] |
τούτου
θεωροῦσι
τὸ
συμβεβηκός,
οἷον
|
αἱ |
μαθηματικαὶ
τῶν
ἐπιστημῶν.
Ἐπεὶ
δὲ |
[4, 2] |
μέρη
φιλοσοφίας
ἔστιν
ὅσαι
περ
|
αἱ |
οὐσίαι·
ὥστε
ἀναγκαῖον
εἶναί
τινα |
[4, 2] |
(αἱ
δ'
ἀρχαὶ
καὶ
παντελῶς
|
αἱ |
παρὰ
τῶν
ἄλλων
ὡς
εἰς |
[4, 6] |
ἐγρηγόραμεν,
δύνανται
δ'
αἱ
ἀπορίαι
|
αἱ |
τοιαῦται
πᾶσαι
τὸ
αὐτό·
πάντων |
[4, 5] |
ἀλλοῖοι
μετέφυν,
τόσον
ἄρ
σφισιν
|
αἰεὶ
|
καὶ
τὸ
φρονεῖν
ἀλλοῖα
παρίστατο. |
[4, 5] |
αἰσθήματα
ἴσως
ἀληθές
(τοῦ
γὰρ
|
αἰσθανομένου |
πάθος
τοῦτό
ἐστι)
τὸ
δὲ |
[4, 5] |
τὰ
αἰσθητὰ
εἶναι
μήτε
τὰ
|
αἰσθήματα |
ἴσως
ἀληθές
(τοῦ
γὰρ
αἰσθανομένου |
[4, 5] |
ἡ
φαντασία
οὐ
ταὐτὸν
τῇ
|
αἰσθήσει. |
~Εἶτ'
ἄξιον
θαυμάσαι
εἰ
τοῦτ' |
[4, 6] |
γε
καὶ
(κατὰ
τὸ
αὐτὸ
|
αἰσθήσει |
καὶ
ὡσαύτως
καὶ
ἐν
τῷ |
[4, 5] |
Ἔτι
δὲ
ἐπ'
αὐτῶν
(τῶν
|
αἰσθήσεων |
οὐχ
ὁμοίως
κυρία
ἡ
τοῦ |
[4, 5] |
ποιεῖ
τὴν
αἴσθησιν,
καὶ
ἄνευ
|
αἰσθήσεως, |
(ἀδύνατον.
Οὐ
γὰρ
δὴ
ἥ |
[4, 5] |
ὃ
ἀνάγκη
πρότερον
εἶναι
τῆς
|
αἰσθήσεως· |
(τὸ
γὰρ
κινοῦν
τοῦ
κινουμένου |
[4, 5] |
αὑτὸν
οὐ
ταὐτὰ
κατὰ
τὴν
|
αἴσθησιν |
ἀεὶ
δοκεῖν.
Ποῖα
οὖν
τούτων |
[4, 5] |
ἀλλοίωσιν,
τὸ
φαινόμενον
κατὰ
τὴν
|
αἴσθησιν |
ἐξ
ἀνάγκης
ἀληθὲς
εἶναί
(φασιν· |
[4, 5] |
μὴ
εἶναι,
ἃ
ποιεῖ
τὴν
|
αἴσθησιν, |
καὶ
ἄνευ
αἰσθήσεως,
(ἀδύνατον.
Οὐ |
[4, 5] |
τι
καὶ
ἕτερον
παρὰ
τὴν
|
αἴσθησιν, |
ὃ
ἀνάγκη
πρότερον
εἶναι
τῆς |
[4, 5] |
τὸ
ὑπολαμβάνειν
φρόνησιν
μὲν
τὴν
|
αἴσθησιν, |
ταύτην
δ'
εἶναι
ἀλλοίωσιν,
τὸ |
[4, 6] |
(ἅπαντα
καὶ
πρὸς
δόξαν
καὶ
|
αἴσθησιν, |
ὥστ'
οὔτε
γέγονεν
οὔτ'
ἔσται |
[4, 5] |
Οὐ
γὰρ
δὴ
ἥ
γ'
|
αἴσθησις |
αὐτὴ
ἑαυτῆς
ἐστίν,
ἀλλ'
ἔστι |
[4, 5] |
εἴη
μὴ
ὄντων
τῶν
ἐμψύχων·
|
αἴσθησις |
γὰρ
οὐκ
ἂν
εἴη.
Τὸ |
[4, 2] |
φιλόσοφον.
Ἅπαντος
δὲ
γένους
καὶ
|
αἴσθησις |
μία
ἑνὸς
(καὶ
ἐπιστήμη,
οἷον |
[4, 5] |
πρῶτον
μὲν
ὅτι
οὐδ'
ἡ
|
αἴσθησις |
ψευδὴς
τοῦ
γε
ἰδίου
ἐστίν, |
[4, 5] |
Τὸ
μὲν
οὖν
μήτε
τὰ
|
αἰσθητὰ |
εἶναι
μήτε
τὰ
αἰσθήματα
ἴσως |
[4, 5] |
δ'
ὄντα
ὑπέλαβον
εἶναι
τὰ
|
αἰσθητὰ |
μόνον·
ἐν
δὲ
τούτοις
πολλὴ |
[4, 5] |
Ὅλως
τ'
εἴπερ
ἔστι
τὸ
|
αἰσθητὸν |
μόνον,
οὐθὲν
ἂν
εἴη
μὴ |
[4, 5] |
ὁ
γὰρ
περὶ
ἡμᾶς
τοῦ
|
αἰσθητοῦ |
τόπος
ἐν
φθορᾷ
καὶ
γενέσει |
[4, 5] |
φαινόμενα
ἀλήθεια
ἐνίοις
ἐκ
τῶν
|
αἰσθητῶν |
ἐλήλυθεν.
Τὸ
μὲν
γὰρ
ἀληθὲς |
[4, 5] |
ὑπολαμβάνουσιν,
ὅτι
καὶ
αὐτῶν
τῶν
|
αἰσθητῶν |
ἐπὶ
τῶν
ἐλαττόνων
τὸν
ἀριθμὸν |
[4, 5] |
αὕτη
ἡ
δόξα
ἐκ
τῶν
|
αἰσθητῶν, |
ἡ
μὲν
τοῦ
ἅμα
τὰς |
[4, 4] |
τις
ὑπολάβοι
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς
|
αἰτεῖν) |
ἀλλὰ
σημαίνειν
γέ
τι
καὶ |
[4, 8] |
πρὸς
πάντας
τοὺς
τοιούτους
λόγους
|
αἰτεῖσθαι |
δεῖ,
καθάπερ
ἐλέχθη
καὶ
ἐν |
[4, 8] |
(οὐδὲν
ἧττον
ἀπείρους
συμβαίνει
αὐτοῖς
|
αἰτεῖσθαι |
λόγους
ἀληθεῖς
καὶ
ψευδεῖς·
ὁ |
[4, 4] |
ὅτι
ἀποδεικνύων
μὲν
ἂν
δόξειεν
|
αἰτεῖσθαι |
τὸ
ἐν
ἀρχῇ,
ἄλλου
δὲ |
[4, 7] |
Οἱ
μὲν
οὖν
διὰ
τοιαύτην
|
αἰτίαν |
λέγουσιν,
οἱ
δὲ
διὰ
τὸ |
[4, 2] |
δέοι
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
τὰς
|
αἰτίας |
ἔχειν
τὸν
φιλόσοφον.
Ἅπαντος
δὲ |
[4, 1] |
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
τὰς
ἀκροτάτας
|
αἰτίας |
ζητοῦμεν,
δῆλον
ὡς
φύσεώς
τινος |
[4, 1] |
ὄντος
ᾗ
ὂν
τὰς
πρώτας
|
αἰτίας |
ληπτέον.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Τὸ
δὲ |
[4, 6] |
τοὺς
διὰ
τὰς
πάλαι
εἰρημένας
|
αἰτίας |
τὸ
φαινόμενον
φάσκοντας
(ἀληθὲς
εἶναι, |
[4, 2] |
ἀκολουθεῖν
ἀλλήλοις
ὥσπερ
ἀρχὴ
καὶ
|
αἴτιον, |
ἀλλ'
οὐχ
ὡς
ἑνὶ
λόγῳ |
[4, 5] |
ζητεῖν
ἂν
εἴη
τὴν
ἀλήθειαν.
|
(Αἴτιον |
δὲ
τῆς
δόξης
τούτοις
ὅτι |
[4, 4] |
γάρ
τι
(ἔσται
ὡρισμένον.
Ἀλλ'
|
αἴτιος |
οὐχ
ὁ
ἀποδεικνὺς
ἀλλ'
ὁ |
[4, 4] |
ἀρχῇ,
ἄλλου
δὲ
τοῦ
τοιούτου
|
αἰτίου |
ὄντος
ἔλεγχος
ἂν
εἴη
καὶ |
[4, 8] |
κινούμενα,
καὶ
τὸ
πρῶτον
κινοῦν
|
ἀκίνητον |
αὐτό.
|
[4, 5] |
λεχθεῖσιν
ἐροῦμεν·
ὅτι
(γὰρ
ἔστιν
|
ἀκίνητός |
τις
φύσις
δεικτέον
αὐτοῖς
καὶ |
[4, 2] |
(ὁμοίως
δὲ
καὶ
στερεῷ
καὶ
|
ἀκινήτῳ |
καὶ
κινουμένῳ
ἀβαρεῖ
τε
καὶ |
[4, 2] |
ταὐτὸν
καὶ
μία
φύσις
τῷ
|
ἀκολουθεῖν |
ἀλλήλοις
ὥσπερ
ἀρχὴ
καὶ
αἴτιον, |
[4, 2] |
ἕν)
διὸ
καὶ
αἱ
ἐπιστῆμαι
|
ἀκολουθήσουσι |
τούτοις.
Ἔστι
γὰρ
ὁ
φιλόσοφος |
[4, 3] |
τούτων
(ἥκειν
προεπισταμένους
ἀλλὰ
μὴ
|
ἀκούοντας |
ζητεῖν.
Ὅτι
μὲν
οὖν
τοῦ |
[4, 4] |
λόγου
ἀπηλλαγμένοι
ἂν
εἴημεν
τοῦ
|
ἀκράτου |
καὶ
κωλύοντός
τι
τῇ
διανοίᾳ |
[4, 1] |
δὲ
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
τὰς
|
ἀκροτάτας |
αἰτίας
ζητοῦμεν,
δῆλον
ὡς
φύσεώς |
[4, 5] |
ταύτης
τῆς
ὑπολήψεως
ἐξήνθησεν
ἡ
|
ἀκροτάτη |
δόξα
τῶν
εἰρημένων,
ἡ
τῶν |
[4, 5] |
καὶ
ἡ
περὶ
τὰ
φαινόμενα
|
ἀλήθεια |
ἐνίοις
ἐκ
τῶν
αἰσθητῶν
ἐλήλυθεν. |
[4, 5] |
τὸ
ζητεῖν
ἂν
εἴη
τὴν
|
ἀλήθειαν. |
(Αἴτιον
δὲ
τῆς
δόξης
τούτοις |
[4, 5] |
περὶ
τῶν
ὄντων
μὲν
τὴν
|
ἀλήθειαν |
ἐσκόπουν,
τὰ
δ'
ὄντα
ὑπέλαβον |
[4, 4] |
οὐχ
ὑγιεινῶς
διάκειται
πρὸς
τὴν
|
ἀλήθειαν. |
Ἔτι
εἰ
ὅτι
μάλιστα
πάντα |
[4, 4] |
πρὸς
ἀλλήλους,
κατὰ
δὲ
τὴν
|
ἀλήθειαν |
καὶ
πρὸς
αὑτόν·
(οὐθὲν
γὰρ |
[4, 3] |
τῶν
λεγόντων
τινὲς
περὶ
τῆς
|
ἀληθείας |
ὃν
τρόπον
δεῖ
ἀποδέχεσθαι,
δι' |
[4, 5] |
καὶ
ταῦτα
ἀποφαίνονται
περὶ
τῆς
|
ἀληθείας, |
πῶς
οὐκ
ἄξιον
ἀθυμῆσαι
τοὺς |
[4, 5] |
ὑπάρχει
πᾶσιν.
(Περὶ
δὲ
τῆς
|
ἀληθείας, |
ὡς
οὐ
πᾶν
τὸ
φαινόμενον |
[4, 4] |
μᾶλλον
ἐπιμελητέον
ἂν
εἴη
τῆς
|
ἀληθείας, |
ὥσπερ
καὶ
νοσώδει
ὄντι
ἢ |
[4, 4] |
κατηγορεῖσθαι
τὰς
ἀντιφάσεις.
Ἔτι
εἰ
|
ἀληθεῖς |
αἱ
ἀντιφάσεις
ἅμα
κατὰ
τοῦ |
[4, 6] |
δόξα
πασῶν
τὸ
μὴ
εἶναι
|
ἀληθεῖς |
ἅμα
τὰς
ἀντικειμένας
φάσεις,
καὶ |
[4, 8] |
ἃς
οὐχ
οἷόν
τε
ἅμα
|
ἀληθεῖς |
εἶναι
οὐδὲ
δὴ
ψευδεῖς
πάσας· |
[4, 8] |
ἀπείρους
συμβαίνει
αὐτοῖς
αἰτεῖσθαι
λόγους
|
ἀληθεῖς |
καὶ
ψευδεῖς·
ὁ
γὰρ
λέγων |
[4, 6] |
χρόνῳ,
ὥστε
τοῦτ'
ἂν
εἴη
|
ἀληθές. |
(Ἀλλ'
ἴσως
διὰ
τοῦτ'
ἀνάγκη |
[4, 4] |
ἂν
τὰ
ὄντα,
καὶ
τοῦτ'
|
ἀληθὲς |
ἂν
εἴη,
καὶ
οὐχ
ἅμα |
[4, 4] |
ὅσα
ἀποφῆσαι
φάναι,
ἀνάγκη
ἤτοι
|
ἀληθὲς |
διαιροῦντα
λέγειν,
οἷον
ὅτι
(λευκὸν |
[4, 4] |
οὔ.
Καὶ
εἰ
μὲν
μὴ
|
ἀληθὲς |
διαιροῦντα
λέγειν,
οὐ
λέγει
τε |
[4, 8] |
σημαίνει
τὸ
ψεῦδος
ἢ
τὸ
|
ἀληθές. |
Εἰ
δὲ
μηθὲν
ἄλλο
τὸ |
[4, 4] |
καὶ
οὐχ
ἅμα
καὶ
οὐκ
|
ἀληθές. |
Εἰ
δὲ
ὁμοίως
ἅπαντες
καὶ |
[4, 4] |
(ἄνθρωπον)
οὐκ
ἄρα
ἐνδέχεται
ἅμα
|
ἀληθὲς |
εἶναι
εἰπεῖν
τὸ
αὐτὸ
ἄνθρωπον |
[4, 6] |
εἰρημένας
αἰτίας
τὸ
φαινόμενον
φάσκοντας
|
(ἀληθὲς |
εἶναι,
καὶ
διὰ
τοῦτο
πάνθ' |
[4, 8] |
λέγουσιν,
οἱ
μὲν
οὐθὲν
φάσκοντες
|
ἀληθὲς |
εἶναι
(οὐθὲν
γὰρ
κωλύειν
φασὶν |
[4, 7] |
ἐριστικούς,
ἐνδόντες
τῷ
λόγῳ
σύμφασιν
|
ἀληθὲς |
(εἶναι
τὸ
συλλογισθέν.
Οἱ
μὲν |
[4, 5] |
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν
ἐξ
ἀνάγκης
|
ἀληθὲς |
εἶναί
(φασιν·
ἐκ
τούτων
γὰρ |
[4, 4] |
ὁ
τοῦτο
συγχωρήσας
συγκεχώρηκέ
τι
|
ἀληθὲς |
εἶναι
χωρὶς
ἀποδείξεως
(ὥστε
οὐκ |
[4, 4] |
πλῆθος·
ἀλλ'
ὅμως
ἐρομένου
εἰ
|
ἀληθὲς |
εἰπεῖν
ἄνθρωπον
τοῦτο
εἶναι
ἢ |
[4, 4] |
Ἀνάγκη
τοίνυν,
εἴ
τί
ἐστιν
|
ἀληθὲς |
εἰπεῖν
ὅτι
ἄνθρωπος,
ζῷον
εἶναι |
[4, 8] |
τῆς
ἀντιφάσεως
θάτερον
εἶναι
μόριον
|
ἀληθές. |
Ἔτι
εἰ
πᾶν
ἢ
φάναι |
[4, 5] |
γὰρ
οἱ
μάλιστα
τὸ
ἐνδεχόμενον
|
ἀληθὲς |
ἑωρακότες
οὗτοι
(δ'
εἰσὶν
οἱ |
[4, 5] |
γέ
φησιν
ἤτοι
οὐθὲν
εἶναι
|
ἀληθὲς |
ἢ
ἡμῖν
γ'
ἄδηλον.
Ὅλως |
[4, 4] |
εἰ
γὰρ
διοίσει,
τοῦτ'
ἔσται
|
ἀληθὲς |
καὶ
ἴδιον)
ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[4, 7] |
πρῶτον
μὲν
ὁρισαμένοις
τί
τὸ
|
ἀληθὲς |
καὶ
ψεῦδος.
Τὸ
μὲν
γὰρ |
[4, 6] |
ἔστιν
ἀληθὲς
τοῦτο
ἀλλὰ
τούτῳ
|
ἀληθές. |
Καὶ
ὥσπερ
δὴ
πρότερον
εἴρηται, |
[4, 4] |
ἀληθὲς
οὗ
ἐγγύτερον
τὸ
μᾶλλον
|
ἀληθές. |
Κἂν
εἰ
μὴ
ἔστιν,
ἀλλ' |
[4, 7] |
τὸ
μῖγμα,
ὥστ'
οὐδὲν
εἰπεῖν
|
ἀληθές. |
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Η'
Διωρισμένων
δὲ
τούτων |
[4, 4] |
φάναι
ἢ
ἀποφάναι.
Εἰ
γὰρ
|
ἀληθὲς |
ὅτι
ἄνθρωπος
καὶ
(οὐκ
ἄνθρωπος, |
[4, 4] |
δῆλον
ὡς
τοῦτό
γ'
αὐτὸ
|
ἀληθές, |
ὅτι
σημαίνει
τὸ
(ὄνομα
τὸ |
[4, 5] |
αἰσθητῶν
ἐλήλυθεν.
Τὸ
μὲν
γὰρ
|
ἀληθὲς |
οὐ
πλήθει
κρίνεσθαι
οἴονται
προσήκειν |
[4, 4] |
ἐγγύτερον,
(εἴη
γε
ἄν
τι
|
ἀληθὲς |
οὗ
ἐγγύτερον
τὸ
μᾶλλον
ἀληθές. |
[4, 8] |
δὲ
πάντα
κινεῖται,
οὐθὲν
ἔσται
|
ἀληθές· |
πάντα
ἄρα
ψευδῆ·
ἀλλὰ
δέδεικται |
[4, 5] |
ὡς
οὐ
πᾶν
τὸ
φαινόμενον
|
ἀληθές, |
πρῶτον
μὲν
ὅτι
οὐδ'
ἡ |
[4, 2] |
ὧν
τοῦ
φιλοσόφου
ἐπισκέψασθαι
τὸ
|
ἀληθές. |
Σημεῖον
δέ·
οἱ
γὰρ
διαλεκτικοὶ |
[4, 6] |
ἂν
εἴη
πᾶν
τὸ
φαινόμενον
|
ἀληθές· |
τὸ
γὰρ
φαινόμενον
τινί
ἐστι |
[4, 5] |
εἶναι
μήτε
τὰ
αἰσθήματα
ἴσως
|
ἀληθές |
(τοῦ
γὰρ
αἰσθανομένου
πάθος
τοῦτό |
[4, 6] |
χάριν
λέγουσιν,
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
|
ἀληθὲς |
τοῦτο
ἀλλὰ
τούτῳ
ἀληθές.
Καὶ |
[4, 8] |
Εἰ
δὲ
μηθὲν
ἄλλο
τὸ
|
ἀληθὲς |
φάναι
ἢ
ἀποφάναι
ψεῦδός
ἐστιν, |
[4, 7] |
τὸ
μὴ
ὂν
μὴ
εἶναι
|
ἀληθές, |
ὥστε
καὶ
ὁ
λέγων
εἶναι |
[4, 4] |
ἡ
(φύσις;
εἰ
δὲ
μὴ
|
ἀληθεύει, |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἀληθεύει
ἢ
ὁ |
[4, 4] |
ἔχειν
διέψευσται,
ὁ
δὲ
ἄμφω
|
ἀληθεύει; |
εἰ
γὰρ
ἀληθεύει,
τί
ἂν |
[4, 4] |
ὅτι
ἅτερος
ἧττον,
ὥστε
μᾶλλον
|
ἀληθεύει. |
Εἰ
οὖν
τὸ
μᾶλλον
ἐγγύτερον, |
[4, 4] |
δὲ
μὴ
ἀληθεύει,
ἀλλὰ
μᾶλλον
|
ἀληθεύει |
ἢ
ὁ
ἐκείνως
ὑπολαμβάνων,
ἤδη |
[4, 7] |
ὡδὶ
συνθῇ
φᾶσα
ἢ
ἀποφᾶσα,
|
ἀληθεύει, |
(ὅταν
δὲ
ὡδί,
ψεύδεται.
Ἔτι |
[4, 5] |
ᾖ,
οὐδεπώποτε
μετέβαλεν,
ἀλλ'
ἀεὶ
|
ἀληθεύει |
(περὶ
αὐτοῦ,
καὶ
ἔστιν
ἐξ |
[4, 4] |
δὲ
ἄμφω
ἀληθεύει;
εἰ
γὰρ
|
ἀληθεύει, |
τί
ἂν
εἴη
τὸ
λεγόμενον |
[4, 5] |
πάντῃ
πάντως
μεταβάλλον
οὐκ
ἐνδέχεσθαι
|
ἀληθεύειν. |
(Ἐκ
γὰρ
ταύτης
τῆς
ὑπολήψεως |
[4, 4] |
δὲ
καὶ
εἰ
διαιροῦντα
ἐνδέχεται
|
ἀληθεύειν, |
συμβαίνει
τὸ
λεχθέν,
πρὸς
δὲ |
[4, 6] |
δ'
ἀδύνατον
τὴν
ἀντίφασιν
ἅμα
|
ἀληθεύεσθαι |
κατὰ
τοῦ
αὐτοῦ,
φανερὸν
ὅτι |
[4, 7] |
δ'
ἐξ
ὁρισμοῦ
δῆλον
ὅταν
|
ἀληθεύῃ |
ἢ
ψεύδηται·
ὅταν
μὲν
ὡδὶ |
[4, 4] |
δὲ
τούτῳ
ὅτι
πάντες
ἂν
|
ἀληθεύοιεν |
καὶ
πάντες
ἂν
ψεύδοιντο,
καὶ |
[4, 5] |
κατὰ
δὲ
τοῦ
μεταβάλλοντος
οὐθὲν
|
ἀληθευόμενον, |
περί
γε
τὸ
πάντῃ
πάντως |
[4, 5] |
δοξάζουσιν
ἀλλήλοις
οἱ
διεψευσμένοι
καὶ
|
ἀληθεύοντες· |
εἰ
οὖν
ἔχει
τὰ
(ὄντα |
[4, 7] |
ὁ
λέγων
εἶναι
ἢ
μὴ
|
ἀληθεύσει |
ἢ
ψεύσεται·
ἀλλ'
οὔτε
τὸ |
[4, 7] |
οὔτε
ἀληθεύσει
(τις
οὔτ'
οὐκ
|
ἀληθεύσει, |
καὶ
παρὰ
τὸ
ὂν
καὶ |
[4, 7] |
ἕνεκα
λέγεται·
ὥστε
καὶ
οὔτε
|
ἀληθεύσει |
(τις
οὔτ'
οὐκ
ἀληθεύσει,
καὶ |
[4, 5] |
οὖν
ἔχει
τὰ
(ὄντα
οὕτως,
|
ἀληθεύσουσι |
πάντες)
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἀπὸ |
[4, 8] |
γὰρ
λέγων
τὸν
ἀληθῆ
λόγον
|
ἀληθῆ |
ἀληθής,
τοῦτο
δ'
εἰς
ἄπειρον |
[4, 5] |
γὰρ
μᾶλλον
τάδε
ἢ
τάδε
|
ἀληθῆ, |
ἀλλ'
ὁμοίως.
Διὸ
Δημόκριτός
γέ |
[4, 6] |
λέγων
ἅπαντα
τὰ
(φαινόμενα
εἶναι
|
ἀληθῆ |
ἅπαντα
ποιεῖ
τὰ
ὄντα
πρός |
[4, 5] |
(διὸ
εἰκότως
μὲν
λέγουσιν,
οὐκ
|
ἀληθῆ |
δὲ
λέγουσιν
(οὕτω
γὰρ
ἁρμόττει |
[4, 3] |
λέγειν
τι
περὶ
αὐτῶν,
εἰ
|
ἀληθῆ |
ἢ
μή,
οὔτε
γεωμέτρης
οὔτ' |
[4, 5] |
ἀεὶ
δοκεῖν.
Ποῖα
οὖν
τούτων
|
ἀληθῆ |
(ἢ
ψευδῆ,
ἄδηλον·
οὐθὲν
γὰρ |
[4, 8] |
ὁ
γὰρ
λέγων
(ὅτι
πάντ'
|
ἀληθῆ |
καὶ
πάντα
ψευδῆ,
καὶ
χωρὶς |
[4, 5] |
γὰρ
τὰ
δοκοῦντα
πάντα
ἐστὶν
|
ἀληθῆ |
καὶ
τὰ
φαινόμενα,
ἀνάγκη
εἶναι |
[4, 8] |
γὰρ
ἠρεμεῖ
πάντα,
ἀεὶ
ταὐτὰ
|
ἀληθῆ |
καὶ
(ψευδῆ
ἔσται,
φαίνεται
δὲ |
[4, 5] |
φαινόμενα,
ἀνάγκη
εἶναι
πάντα
ἅμα
|
ἀληθῆ |
καὶ
ψευδῆ
(πολλοὶ
γὰρ
(τἀναντία |
[4, 8] |
οὐδ'
οἱ
πάντα
ἠρεμεῖν
λέγοντες
|
ἀληθῆ |
λέγουσιν
οὐδ'
οἱ
πάντα
κινεῖσθαι. |
[4, 4] |
ὁμοίως
ἅπαντες
καὶ
ψεύδονται
καὶ
|
ἀληθῆ |
λέγουσιν,
οὔτε
φθέγξασθαι
οὔτ'
εἰπεῖν |
[4, 8] |
ἀναιρεῖν.
Ὁ
μὲν
γὰρ
πάντα
|
ἀληθῆ |
λέγων
καὶ
τὸν
ἐναντίον
αὑτοῦ |
[4, 8] |
ψευδεῖς·
ὁ
γὰρ
λέγων
τὸν
|
ἀληθῆ |
λόγον
ἀληθῆ
ἀληθής,
τοῦτο
δ' |
[4, 8] |
ποιεῖ,
ὥστε
τὸν
ἑαυτοῦ
οὐκ
|
ἀληθῆ |
(ὁ
γὰρ
ἐναντίος
οὔ
φησιν |
[4, 8] |
γὰρ
ἐναντίος
οὔ
φησιν
αὐτὸν
|
ἀληθῆ) |
ὁ
δὲ
πάντα
ψευδῆ
καὶ |
[4, 6] |
πάνθ'
ὁμοίως
εἶναι
ψευδῆ
καὶ
|
ἀληθῆ· |
οὔτε
γὰρ
ἅπασι
ταὐτὰ
φαίνεσθαι |
[4, 8] |
καὶ
τὸν
ἐναντίον
αὑτοῦ
λόγον
|
ἀληθῆ |
ποιεῖ,
ὥστε
τὸν
ἑαυτοῦ
οὐκ |
[4, 7] |
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι,
ἅπαντα
|
ἀληθῆ |
ποιεῖν,
ὁ
δ'
Ἀναξαγόρου,
εἶναί |
[4, 5] |
ἢ
ἃ
τοῖς
ἰσχύουσιν,
καὶ
|
ἀληθῆ |
πότερον
ἃ
τοῖς
καθεύδουσιν
ἢ |
[4, 8] |
σύμμετρον
εἶναι)
οἱ
δὲ
πάντ'
|
ἀληθῆ. |
Σχεδὸν
γὰρ
οὗτοι
οἱ
λόγοι |
[4, 5] |
ἀνάγκη
τὰ
δοκοῦντα
εἶναι
πάντ'
|
ἀληθῆ |
(τὰ
ἀντικείμενα
γὰρ
δοξάζουσιν
ἀλλήλοις |
[4, 4] |
~Ἔτι
εἰ
ὅταν
ἡ
φάσις
|
(ἀληθὴς |
ᾖ,
ἡ
ἀπόφασις
ψευδής,
κἂν |
[4, 4] |
ἡ
ἀπόφασις
ψευδής,
κἂν
αὕτη
|
ἀληθὴς |
ᾖ,
ἡ
κατάφασις
ψευδής,
οὐκ |
[4, 4] |
καὶ
ἔστιν,
εἴπερ
(ἡ
ἀντίφασις
|
ἀληθής. |
Καὶ
γίγνεται
δὴ
τὸ
τοῦ |
[4, 8] |
μὲν
τὸν
ἐναντίον
ὡς
οὐκ
|
ἀληθὴς |
μόνος
ἐστίν,
ὁ
δὲ
τὸν |
[4, 8] |
λέγων
τὸν
ἀληθῆ
λόγον
ἀληθῆ
|
ἀληθής, |
τοῦτο
δ'
εἰς
ἄπειρον
βαδιεῖται. |
[4, 4] |
γέ
τι
ἔστι
βεβαιότερον
καὶ
|
ἀληθινώτερον, |
καὶ
τοῦ
λόγου
ἀπηλλαγμένοι
ἂν |
[4, 6] |
ἀδύνατον
ἅμα
καταφάναι
καὶ
ἀποφάναι
|
ἀληθῶς, |
ἀδύνατον
καὶ
τἀναντία
ὑπάρχειν
ἅμα, |
[4, 4] |
αὐτὸ
ἅμα
φάναι
καὶ
ἀποφάναι
|
ἀληθῶς. |
(Ἀλλ'
ἴσως
φαῖεν
ἂν
τοῦτ' |
[4, 4] |
ὁμοῦ
πάντα
χρήματα·
ὥστε
μηθὲν
|
ἀληθῶς |
ὑπάρχειν.
Τὸ
ἀόριστον
οὖν
ἐοίκασι |
[4, 7] |
περιττὸς
οὔτε
οὐ
περιττὸς
ἀριθμός·
|
ἀλλ' |
ἀδύνατον·
ἐκ
τοῦ
ὁρισμοῦ
δὲ |
[4, 4] |
(Ἀνάγκη
ἄρα
εἰς
ἄπειρον
ἰέναι.
|
Ἀλλ' |
ἀδύνατον·
οὐδὲ
γὰρ
πλείω
συμπλέκεται |
[4, 5] |
ἐστιν
ὅταν
ᾖ,
οὐδεπώποτε
μετέβαλεν,
|
ἀλλ' |
ἀεὶ
ἀληθεύει
(περὶ
αὐτοῦ,
καὶ |
[4, 4] |
ἤδη
γάρ
τι
(ἔσται
ὡρισμένον.
|
Ἀλλ' |
αἴτιος
οὐχ
ὁ
ἀποδεικνὺς
ἀλλ' |
[4, 7] |
μεταξὺ
ἀντιφάσεως
ἐνδέχεται
εἶναι
οὐθέν,
|
ἀλλ' |
ἀνάγκη
ἢ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι |
[4, 2] |
τὸ
ὂν
λέγεται
πολλαχῶς
μὲν
|
ἀλλ' |
ἅπαν
πρὸς
μίαν
ἀρχήν·
τὰ |
[4, 4] |
λόγον·
εἰ
δὲ
μή
(τεθείη)
|
ἀλλ' |
ἄπειρα
σημαίνειν
φαίη,
φανερὸν
ὅτι |
[4, 4] |
ἀνθρώπῳ
εἶναι
καὶ
μὴ
ἀνθρώπῳ.
|
Ἀλλ' |
ἐδέδεικτο
ὅτι
ἕτερον
σημαίνει.
Ἀνάγκη |
[4, 2] |
οὐ
γὰρ
εἰ
πολλαχῶς,
ἑτέρας,
|
ἀλλ' |
εἰ
μήτε
καθ'
ἓν
μήτε |
[4, 6] |
μὴ
ἔστι
πάντα
πρός
τι,
|
ἀλλ' |
ἔνιά
ἐστι
καὶ
αὐτὰ
καθ' |
[4, 5] |
γ'
αἴσθησις
αὐτὴ
ἑαυτῆς
ἐστίν,
|
ἀλλ' |
ἔστι
τι
καὶ
ἕτερον
παρὰ |
[4, 7] |
φαίνεται
(οὐ
γὰρ
ἔστι
μεταβολὴ
|
ἀλλ' |
ἢ
εἰς
τὰ
ἀντικείμενα
(καὶ |
[4, 2] |
ὂν
ἢ
ταὐτὸν
ἢ
ἕτερον,
|
ἀλλ' |
ἢ
ἐξ
ὑποθέσεως.
Ὅτι
μὲν |
[4, 4] |
καὶ
μὴ
εἶναι
τὸ
αὐτὸ
|
ἀλλ' |
ἢ
καθ'
ὁμωνυμίαν,
ὥσπερ
ἂν |
[4, 6] |
ἀδύνατον
καὶ
τἀναντία
ὑπάρχειν
ἅμα,
|
ἀλλ' |
ἢ
πῇ
ἄμφω
ἢ
θάτερον |
[4, 5] |
ψευδὴς
τοῦ
γε
ἰδίου
ἐστίν,
|
ἀλλ' |
ἡ
φαντασία
οὐ
ταὐτὸν
τῇ |
[4, 1] |
ὄντος
εἶναι
μὴ
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
ἀλλ' |
ᾗ
ὄν·
διὸ
καὶ
ἡμῖν |
[4, 4] |
ἀληθές.
Κἂν
εἰ
μὴ
ἔστιν,
|
ἀλλ' |
ἤδη
γέ
τι
ἔστι
βεβαιότερον |
[4, 6] |
ὥστε
τοῦτ'
ἂν
εἴη
ἀληθές.
|
(Ἀλλ' |
ἴσως
διὰ
τοῦτ'
ἀνάγκη
λέγειν |
[4, 4] |
ἅμα
φάναι
καὶ
ἀποφάναι
ἀληθῶς.
|
(Ἀλλ' |
ἴσως
φαῖεν
ἂν
τοῦτ'
εἶναι |
[4, 4] |
Ἀλλ'
αἴτιος
οὐχ
ὁ
ἀποδεικνὺς
|
ἀλλ' |
ὁ
ὑπομένων·
ἀναιρῶν
γὰρ
λόγον |
[4, 5] |
μᾶλλον
τάδε
ἢ
τάδε
ἀληθῆ,
|
ἀλλ' |
ὁμοίως.
Διὸ
Δημόκριτός
γέ
φησιν |
[4, 4] |
λέγει.
Εἰ
δὲ
μηθὲν
ὑπολαμβάνει
|
ἀλλ' |
ὁμοίως
οἴεται
καὶ
οὐκ
οἴεται, |
[4, 2] |
ὥσπερ
ἴσως
ἔχει
καὶ
τἀληθές.
|
Ἀλλ' |
ὅμως
εἰ
καὶ
πολλαχῶς
λέγεται |
[4, 4] |
καὶ
ἄλλα
μυρία
τὸ
πλῆθος·
|
ἀλλ' |
ὅμως
ἐρομένου
εἰ
ἀληθὲς
εἰπεῖν |
[4, 6] |
φανεροί
εἰσιν
ἐν
ταῖς
πράξεσιν.
|
Ἀλλ' |
ὅπερ
εἴπομεν,
τοῦτο
αὐτῶν
τὸ |
[4, 4] |
καὶ
ἄνθρωπος
καὶ
οὐκ
ἄνθρωπος.
|
Ἀλλ' |
ὅπερ
ἐλέχθη,
οὐθεὶς
ὃς
οὐ |
[4, 4] |
οὕτως,
οὐ
(συμβεβηκότι
συμβέβηκε
συμβεβηκός,
|
ἀλλ' |
ὅσα
ἐκείνως,
ὥστ'
οὐ
πάντα |
[4, 2] |
αὐτῶν
σκοπούμενοι
ὡς
οὐ
φιλοσοφοῦντες,
|
ἀλλ' |
ὅτι
πρότερον
ἡ
οὐσία,
(περὶ |
[4, 3] |
ἅπασι
γὰρ
ὑπάρχει
τοῖς
οὖσιν
|
ἀλλ' |
οὐ
γένει
τινὶ
χωρὶς
ἰδίᾳ |
[4, 5] |
καὶ
ὂν
καὶ
μὴ
ὄν,
|
ἀλλ' |
οὐ
κατὰ
ταὐτὸ
(ὄν)
δυνάμει |
[4, 6] |
αὐτὸ
καὶ
ἥμισυ
καὶ
ἴσον,
|
ἀλλ' |
οὐ
πρὸς
τὸ
διπλάσιόν
γε |
[4, 3] |
σοφία
τις
καὶ
ἡ
φυσική,
|
ἀλλ' |
οὐ
πρώτη.
Ὅσα
δ'
ἐγχειροῦσι |
[4, 5] |
φρονοῦντας
μὲν
καὶ
τοὺς
παραφρονοῦντας
|
ἀλλ' |
οὐ
ταὐτά.
Δῆλον
οὖν
ὅτι, |
[4, 5] |
γλυκὺς
ὁτὲ
δὲ
οὐ
γλυκύς·
|
ἀλλ' |
οὐ
τό
γε
γλυκύ,
οἷόν |
[4, 6] |
δακτύλων
ἡ
δ'
ὄψις
ἕν)
|
ἀλλ' |
οὔ
τι
τῇ
αὐτῇ
γε |
[4, 5] |
οὕτω
καὶ
οὐχ
οὕτως
ἔχειν.
|
Ἀλλ' |
οὐδὲ
ἐν
ἑτέρῳ
(χρόνῳ
περί |
[4, 7] |
ἢ
μὴ
ἀληθεύσει
ἢ
ψεύσεται·
|
ἀλλ' |
οὔτε
τὸ
ὂν
λέγεται
μὴ |
[4, 5] |
καὶ
γενέσει
διατελεῖ
(μόνος
ὤν,
|
ἀλλ' |
οὗτος
οὐθὲν
ὡς
εἰπεῖν
μόριον |
[4, 4] |
οὕτως
οὔτ'
οὐχ
οὕτως
λέγει,
|
ἀλλ' |
οὕτως
τε
καὶ
οὐχ
οὕτως· |
[4, 2] |
ταῦτα
καθ'
αὑτά
ἐστι
πάθη,
|
ἀλλ' |
οὐχ
ᾗ
ἀριθμοὶ
ἢ
γραμμαὶ |
[4, 4] |
Διὰ
τί
γὰρ
βαδίζει
Μέγαράδε
|
ἀλλ' |
οὐχ
ἡσυχάζει,
οἰόμενος
(βαδίζειν
δεῖν; |
[4, 4] |
(ὅτι
ἄμφω
τῷ
ἀνθρώπῳ
συμβέβηκεν.
|
Ἀλλ' |
οὐχ
ὁ
Σωκράτης
μουσικὸς
οὕτως, |
[4, 4] |
συμβέβηκεν
ὅτι
ἔστι
μὲν
λευκὸς
|
ἀλλ' |
οὐχ
ὅπερ
λευκόν.
Εἰ
δὲ |
[4, 2] |
ἀλλήλοις
ὥσπερ
ἀρχὴ
καὶ
αἴτιον,
|
ἀλλ' |
οὐχ
ὡς
ἑνὶ
λόγῳ
δηλούμενα |
[4, 2] |
τινὰ
φύσιν
καὶ
οὐχ
ὁμωνύμως
|
ἀλλ' |
ὥσπερ
καὶ
τὸ
(ὑγιεινὸν
ἅπαν |
[4, 8] |
ἔσται
ἀληθές·
πάντα
ἄρα
ψευδῆ·
|
ἀλλὰ |
δέδεικται
ὅτι
ἀδύνατον.
Ἔτι
ἀνάγκη |
[4, 2] |
καὶ
ἡ
διαλεκτικὴ
τῇ
φιλοσοφίᾳ,
|
ἀλλὰ |
διαφέρει
τῆς
μὲν
τῷ
τρόπῳ |
[4, 4] |
χεῖρον.
Εἰ
δὲ
μὴ
ἐπιστάμενοι
|
(ἀλλὰ |
δοξάζοντες,
πολὺ
μᾶλλον
ἐπιμελητέον
ἂν |
[4, 4] |
σημαίνει
μὴ
μόνον
καθ'
ἑνὸς
|
(ἀλλὰ |
καὶ
ἕν
οὐ
γὰρ
τοῦτο |
[4, 2] |
οὐθὲν
οὐδ'
ἂν
ὁμοίως
ὑπολάβωμεν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
πρὸ
ἔργου
μᾶλλον)
ταὐτὸ |
[4, 2] |
λεγομένων
ἐπιστήμης
ἐστὶ
θεωρῆσαι
μιᾶς
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
πρὸς
μίαν
λεγομένων |
[4, 2] |
ὅτι
(οὐ
μόνον
τῶν
οὐσιῶν
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
ὑπαρχόντων
ἡ
αὐτὴ |
[4, 5] |
τὸ
ποσὸν
ἔστω
μὴ
μένον,
|
(ἀλλὰ |
κατὰ
τὸ
εἶδος
ἅπαντα
γιγνώσκομεν. |
[4, 6] |
λέγειν
τοῖς
μὴ
δι'
ἀπορίαν
|
ἀλλὰ |
λόγου
χάριν
λέγουσιν,
ὅτι
οὐκ |
[4, 4] |
(φύσις;
εἰ
δὲ
μὴ
ἀληθεύει,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
ἀληθεύει
ἢ
ὁ
ἐκείνως |
[4, 1] |
περὶ
τοῦ
ὄντος
ᾗ
ὄν,
|
ἀλλὰ |
μέρος
αὐτοῦ
τι
ἀποτεμόμεναι
(περὶ |
[4, 3] |
γὰρ
περὶ
τούτων
(ἥκειν
προεπισταμένους
|
ἀλλὰ |
μὴ
ἀκούοντας
ζητεῖν.
Ὅτι
μὲν |
[4, 4] |
μὴ
ἐντελεχείᾳ
τὸ
ἀόριστόν
ἐστιν.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
λεκτέον
γ'
αὐτοῖς
κατὰ |
[4, 7] |
θάτερον
δὲ
ἁπλῶς.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ζ'
|
Ἀλλὰ |
μὴν
οὐδὲ
μεταξὺ
ἀντιφάσεως
ἐνδέχεται |
[4, 8] |
γὰρ
εἴς
τι
ἡ
μεταβολή.
|
Ἀλλὰ |
μὴν
οὐδὲ
πάντα
ἠρεμεῖ
(ἢ |
[4, 4] |
ὅτι
οὐθενὸς
ἔσται
τοιοῦτος
λόγος,
|
ἀλλὰ |
πάντα
κατὰ
συμβεβηκός·
τούτῳ
γὰρ |
[4, 4] |
καὶ
(ἀποφάσεις
ὁμοιοτρόπως,
ἢ
οὒ
|
ἀλλὰ |
περὶ
μέν
τινας,
περί
τινας |
[4, 5] |
τοῦ
πλησίον
καὶ
τοῦ
αὑτῆς,
|
ἀλλὰ |
περὶ
μὲν
χρώματος
ὄψις,
οὐ |
[4, 4] |
ἁπλῶς,
εἰ
μὴ
περὶ
ἅπαντα,
|
ἀλλὰ |
περὶ
τὸ
ἄμεινον
καὶ
χεῖρον. |
[4, 5] |
περί
γε
τὸ
πάθος
ἠμφισβήτησεν,
|
ἀλλὰ |
περὶ
τὸ
ᾧ
συμβέβηκε
τὸ |
[4, 7] |
μόνον
ἡμιόλια
τὰ
ὄντα
ἔσται
|
ἀλλὰ |
πλείω.
Πάλιν
γὰρ
ἔσται
ἀποφῆσαι |
[4, 6] |
φαίνεσθαι
οὔτε
ταὐτῷ
ἀεὶ
ταὐτά,
|
ἀλλὰ |
πολλάκις
τἀναντία
κατὰ
τὸν
αὐτὸν |
[4, 2] |
δὲ
ὂν
λέγεται
μὲν
πολλαχῶς,
|
ἀλλὰ |
πρὸς
ἓν
καὶ
μίαν
τινὰ |
[4, 8] |
μᾶλλον
ἐνδέχεσθαι
ἐκ
τῶν
εἰρημένων.
|
(Ἀλλὰ |
πρὸς
πάντας
τοὺς
τοιούτους
λόγους |
[4, 5] |
(οὐ
γὰρ
πρὸς
τὸν
(λόγον
|
ἀλλὰ |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
ἡ
ἀπάντησις |
[4, 4] |
ὑπολάβοι
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς
αἰτεῖν)
|
ἀλλὰ |
σημαίνειν
γέ
τι
καὶ
αὑτῷ |
[4, 8] |
εἶναί
τι
ἢ
μὴ
εἶναι
|
ἀλλὰ |
σημαίνειν
τι,
ὥστε
ἐξ
ὁρισμοῦ |
[4, 2] |
(χωριστόν,
ὥσπερ
ἴσως
οὐκ
ἔστιν
|
ἀλλὰ |
τὰ
μὲν
πρὸς
ἓν
τὰ |
[4, 5] |
τοῦτο
μὴ
ἰέναι
εἰς
ἄπειρον.
|
Ἀλλὰ |
ταῦτα
παρέντες
ἐκεῖνα
λέγωμεν,
ὅτι |
[4, 4] |
οὕτως
ἔχει
καὶ
οὐχ
οὕτως,
|
ἀλλὰ |
τό
γε
μᾶλλον
καὶ
ἧττον |
[4, 6] |
οὐκ
ἔσται
ἄνθρωπος
τὸ
δοξάζον
|
ἀλλὰ |
τὸ
δοξαζόμενον.
Εἰ
δ'
ἕκαστον |
[4, 4] |
μὴ
εἶναι
ἄνθρωπον
τὸ
ὄνομα,
|
ἀλλὰ |
τὸ
πρᾶγμα.
Εἰ
δὲ
μὴ |
[4, 6] |
ὅτι
οὐ
τὸ
φαινόμενον
ἔστιν
|
ἀλλὰ |
τὸ
φαινόμενον
ᾧ
φαίνεται
καὶ |
[4, 5] |
τελευταῖον
οὐθὲν
ᾤετο
δεῖν
λέγειν
|
ἀλλὰ |
τὸν
δάκτυλον
ἐκίνει
μόνον,
καὶ |
[4, 6] |
ὅτι
οὐκ
ἔστιν
ἀληθὲς
τοῦτο
|
ἀλλὰ |
τούτῳ
ἀληθές.
Καὶ
ὥσπερ
δὴ |
[4, 3] |
μή,
οὔτε
γεωμέτρης
οὔτ'
ἀριθμητικός,
|
ἀλλὰ |
τῶν
φυσικῶν
ἔνιοι,
εἰκότως
τοῦτο |
[4, 4] |
ἢ
εἰς
φάραγγα,
ἐὰν
τύχῃ,
|
ἀλλὰ |
φαίνεται
εὐλαβούμενος,
ὡς
οὐχ
ὁμοίως |
[4, 2] |
ἐπιστήμη,
καὶ
ἐξ
οὗ
τὰ
|
ἄλλα |
ἤρτηται,
καὶ
δι'
ὃ
λέγονται. |
[4, 2] |
ἀνόμοιον
καὶ
ἄνισον
καὶ
ὅσα
|
ἄλλα |
λέγεται
ἢ
κατὰ
ταῦτα
ἢ |
[4, 2] |
τῆς
ἰατρικῆς)
ὁμοιοτρόπως
δὲ
καὶ
|
ἄλλα |
ληψόμεθα
λεγόμενα
τούτοις,
(οὕτω
δὲ |
[4, 4] |
καὶ
ἄνθρωπον
καὶ
λευκὸν
καὶ
|
ἄλλα |
μυρία
τὸ
πλῆθος·
ἀλλ'
ὅμως |
[4, 3] |
κατὰ
τὸ
αὐτό
(καὶ
ὅσα
|
ἄλλα |
προσδιορισαίμεθ'
ἄν,
ἔστω
προσδιωρισμένα
πρὸς |
[4, 2] |
καὶ
δευτέρα
ἔστιν
ἐπιστήμη
καὶ
|
ἄλλαι |
ἐφεξῆς
ἐν
τοῖς
μαθήμασιν.
~Ἐπεὶ |
[4, 7] |
αὕτη
ἡ
δόξα
ὥσπερ
καὶ
|
ἄλλαι |
τῶν
παραδόξων·
ὅταν
γὰρ
λύειν |
[4, 4] |
οὐκ
ὄν,
καὶ
περὶ
τὰς
|
ἄλλας |
φάσεις
καὶ
(ἀποφάσεις
ὁμοιοτρόπως,
ἢ |
[4, 7] |
(γὰρ
οὐσία
ἐστί
τις
αὐτοῦ
|
ἄλλη. |
Ἔτι
ὅταν
ἐρομένου
εἰ
λευκόν |
[4, 5] |
ἐστι,
κἂν
εἰ
λέγεται
πρὸς
|
ἄλληλα |
ταῦτα,
οὐθὲν
ἧττον.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Εἰσὶ |
[4, 5] |
ψευδῆ
(πολλοὶ
γὰρ
(τἀναντία
ὑπολαμβάνουσιν
|
ἀλλήλοις, |
καὶ
τοὺς
μὴ
ταὐτὰ
δοξάζοντας |
[4, 5] |
ἀληθῆ
(τὰ
ἀντικείμενα
γὰρ
δοξάζουσιν
|
ἀλλήλοις |
οἱ
διεψευσμένοι
καὶ
ἀληθεύοντες·
εἰ |
[4, 2] |
καὶ
μία
φύσις
τῷ
ἀκολουθεῖν
|
ἀλλήλοις |
ὥσπερ
ἀρχὴ
καὶ
αἴτιον,
ἀλλ' |
[4, 4] |
ὀνομάτων
ἀνῄρηται
τὸ
διαλέγεσθαι
πρὸς
|
ἀλλήλους, |
κατὰ
δὲ
τὴν
ἀλήθειαν
καὶ |
[4, 2] |
καὶ
καθ'
αὑτοὺς
καὶ
πρὸς
|
ἀλλήλους |
ὑπάρχει
τοῖς
ἀριθμοῖς
(ὁμοίως
δὲ |
[4, 5] |
δ'
ἀξιώσομεν
αὐτοὺς
ὑπολαμβάνειν
καὶ
|
ἄλλην |
τινὰ
οὐσίαν
εἶναι
τῶν
ὄντων |
[4, 7] |
ἐστιν
εἴπῃ
ὅτι
οὔ,
οὐθὲν
|
ἄλλο |
ἀποπέφηκεν
ἢ
τὸ
εἶναι·
ἀπόφασις |
[4, 4] |
ἢ
ὅπερ
μὴ
εἶναι
ἀνθρώπῳ,
|
ἄλλο |
ἔσται,
ὥστ'
ἀναγκαῖον
αὐτοῖς
(λέγειν |
[4, 4] |
οὐσίαν
σημαίνειν
ἐστὶν
ὅτι
οὐκ
|
ἄλλο |
τι
τὸ
εἶναι
αὐτῷ.
Εἰ |
[4, 8] |
τὸ
ἀληθές.
Εἰ
δὲ
μηθὲν
|
ἄλλο |
τὸ
ἀληθὲς
φάναι
ἢ
ἀποφάναι |
[4, 4] |
εἰ
ὃν
ἡμεῖς
ἄνθρωπον
(καλοῦμεν,
|
ἄλλοι |
μὴ
ἄνθρωπον
καλοῖεν·
τὸ
δ' |
[4, 5] |
σφισιν
αἰεὶ
καὶ
τὸ
φρονεῖν
|
ἀλλοῖα |
παρίστατο.
Παρμενίδης
δὲ
ἀποφαίνεται
τὸν |
[4, 5] |
ἑτέροις
δὲ
λέγει
(ὅτι
Ὅσσον
|
ἀλλοῖοι |
μετέφυν,
τόσον
ἄρ
σφισιν
αἰεὶ
|
[4, 5] |
τὴν
αἴσθησιν,
ταύτην
δ'
εἶναι
|
ἀλλοίωσιν, |
τὸ
φαινόμενον
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν |
[4, 4] |
αὐτῷ
πρὸς
αὑτὸν
οὔτε
πρὸς
|
ἄλλον. |
Ἂν
δέ
τις
τοῦτο
διδῷ, |
[4, 5] |
οὐχ
ὁμοίως
κυρία
ἡ
τοῦ
|
ἀλλοτρίου |
καὶ
ἰδίου
ἢ
τοῦ
πλησίον |
[4, 4] |
δόξειεν
αἰτεῖσθαι
τὸ
ἐν
ἀρχῇ,
|
ἄλλου |
δὲ
τοῦ
τοιούτου
αἰτίου
ὄντος |
[4, 2] |
τῷ
ποιεῖν
τὰ
δὲ
κατ'
|
ἄλλους |
λεχθήσεται
τοιούτους
τρόπους.
Φανερὸν
οὖν |
[4, 5] |
κάμνειν
καὶ
παραφρονεῖν
τοὺς
δ'
|
ἄλλους |
οὔ·
ἔτι
δὲ
καὶ
πολλοῖς |
[4, 5] |
ἐξέστη
ὑπὸ
(τῆς
πληγῆς,
κεῖσθαι
|
ἀλλοφρονέοντα, |
ὡς
φρονοῦντας
μὲν
καὶ
τοὺς |
[4, 4] |
γέ
τι
καὶ
αὑτῷ
καὶ
|
ἄλλῳ· |
τοῦτο
γὰρ
ἀνάγκη,
εἴπερ
λέγοι |
[4, 3] |
φύσει
γὰρ
ἀρχὴ
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἀξιωμάτων
αὕτη
πάντων.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ' |
[4, 1] |
ἡ
αὐτή·
οὐδεμία
γὰρ
τῶν
|
ἄλλων |
ἐπισκοπεῖ
καθόλου
περὶ
τοῦ
ὄντος |
[4, 5] |
ἔτι
δὲ
καὶ
πολλοῖς
τῶν
|
ἄλλων |
ζῴων
τἀναντία
(περὶ
τῶν
αὐτῶν) |
[4, 3] |
γένει
τινὶ
χωρὶς
ἰδίᾳ
τῶν
|
ἄλλων. |
Καὶ
χρῶνται
μὲν
πάντες,
ὅτι |
[4, 2] |
ὁμοίως
τοῦτο
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων. |
Οὐ
γὰρ
μόνον
τῶν
καθ' |
[4, 4] |
οὐδεὶς
οὕτω
διάκειται
οὔτε
τῶν
|
ἄλλων |
οὔτε
τῶν
λεγόντων
τὸν
λόγον |
[4, 2] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
τοιούτων.
(Ἐπεὶ
οὖν
τοῦ |
[4, 2] |
ὅλου
καὶ
μέρους
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
τοιούτων.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Γ'
Λεκτέον |
[4, 2] |
ταὐτοῦ
καὶ
ὁμοίου
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
τοιούτων.
Σχεδὸν
δὲ
πάντα |
[4, 2] |
καὶ
παντελῶς
αἱ
παρὰ
τῶν
|
ἄλλων |
ὡς
εἰς
γένη
ταῦτα
πίπτουσιν. |
[4, 5] |
Ἐμπεδοκλῆς
καὶ
Δημόκριτος
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ἕκαστος
τοιαύταις |
[4, 5] |
ἀναγκαῖον
οὐκ
ἐνδέχεται
ἄλλως
καὶ
|
ἄλλως |
ἔχειν,
ὥστ'
εἴ
τι
ἔστιν |
[4, 5] |
τὸ
γὰρ
ἀναγκαῖον
οὐκ
ἐνδέχεται
|
ἄλλως |
καὶ
ἄλλως
ἔχειν,
ὥστ'
εἴ |
[4, 8] |
εἰσὶν
ἃς
οὐχ
οἷόν
τε
|
ἅμα |
ἀληθεῖς
εἶναι
οὐδὲ
δὴ
ψευδεῖς |
[4, 4] |
εἶναι
(ἄνθρωπον)
οὐκ
ἄρα
ἐνδέχεται
|
ἅμα |
ἀληθὲς
εἶναι
εἰπεῖν
τὸ
αὐτὸ |
[4, 6] |
ἐπεὶ
δ'
ἀδύνατον
τὴν
ἀντίφασιν
|
ἅμα |
ἀληθεύεσθαι
κατὰ
τοῦ
αὐτοῦ,
φανερὸν |
[4, 5] |
τὰ
φαινόμενα,
ἀνάγκη
εἶναι
πάντα
|
ἅμα |
ἀληθῆ
καὶ
ψευδῆ
(πολλοὶ
γὰρ |
[4, 6] |
ἀληθῶς,
ἀδύνατον
καὶ
τἀναντία
ὑπάρχειν
|
ἅμα, |
ἀλλ'
ἢ
πῇ
ἄμφω
ἢ |
[4, 3] |
καὶ
μὴ
εἶναι
τὸ
αὐτό·
|
ἅμα |
γὰρ
ἂν
ἔχοι
τὰς
ἐναντίας |
[4, 4] |
οὔτ'
εἰπεῖν
τῷ
τοιούτῳ
ἔσται·
|
ἅμα |
γὰρ
ταῦτά
τε
καὶ
(οὐ |
[4, 6] |
βίαν
ἐν
τῷ
λόγῳ
ζητοῦσιν,
|
ἅμα |
δὲ
καὶ
ὑπέχειν
λόγον
ἀξιοῦσιν, |
[4, 4] |
καὶ
αὐτὸς
αὑτὸν
ὁμολογεῖ
(ψεύδεσθαι.
|
Ἅμα |
δὲ
φανερὸν
ὅτι
περὶ
οὐθενός |
[4, 4] |
ἢ
ἐκεῖνο
τούτῳ
συμβέβηκεν,
καὶ
|
ἅμα |
διώρισται
ὅτι
τὰ
μὲν
οὕτω |
[4, 4] |
ἐστιν,
εἰ
ἐνδέχεται
τὸ
αὐτὸ
|
ἅμα |
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι
ἄνθρωπον |
[4, 4] |
νῦν
εἰλήφαμεν
ὡς
ἀδυνάτου
ὄντος
|
ἅμα |
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι,
καὶ |
[4, 4] |
ἀληθὲς
ἂν
εἴη,
καὶ
οὐχ
|
ἅμα |
καὶ
οὐκ
ἀληθές.
Εἰ
δὲ |
[4, 4] |
εἰ
ἔστιν
ἄνθρωπος,
ὅτι
ἐστὶν
|
ἅμα |
καὶ
οὐκ
ἄνθρωπος,
εἰ
μὴ |
[4, 4] |
Ἔτι
εἰ
ἀληθεῖς
αἱ
ἀντιφάσεις
|
ἅμα |
κατὰ
τοῦ
αὐτοῦ
πᾶσαι,
δῆλον |
[4, 6] |
ὡρισμένου
γένους·
εἰ
οὖν
ἀδύνατον
|
ἅμα |
καταφάναι
καὶ
ἀποφάναι
ἀληθῶς,
ἀδύνατον |
[4, 4] |
δὲ
τοῦτο,
δέδεικται
ὅτι
ἀδύνατον
|
ἅμα |
κατηγορεῖσθαι
τὰς
ἀντιφάσεις.
Ἔτι
εἰ |
[4, 5] |
περὶ
τὸ
αὐτὸ
οὐδέποτε
φησιν
|
ἅμα |
οὕτω
καὶ
οὐχ
οὕτως
ἔχειν. |
[4, 5] |
ἀμφότεραι
φρονήσεις,
καὶ
τὰ
ὄντα
|
ἅμα |
οὕτω
τε
καὶ
οὐχ
οὕτως |
[4, 6] |
πασῶν
τὸ
μὴ
εἶναι
ἀληθεῖς
|
ἅμα |
τὰς
ἀντικειμένας
φάσεις,
καὶ
τί |
[4, 5] |
τῶν
αἰσθητῶν,
ἡ
μὲν
τοῦ
|
ἅμα |
τὰς
ἀντιφάσεις
καὶ
τἀναντία
ὑπάρχειν |
[4, 5] |
(ὄν)
δυνάμει
(μὲν
γὰρ
ἐνδέχεται
|
ἅμα |
ταὐτὸ
εἶναι
τὰ
ἐναντία,
ἐντελεχείᾳ |
[4, 5] |
ἔστι
δ'
ὃν
οὔ,
καὶ
|
ἅμα |
τὸ
αὐτὸ
εἶναι
καὶ
ὂν |
[4, 6] |
αὐτοῦ,
φανερὸν
ὅτι
οὐδὲ
τἀναντία
|
ἅμα |
ὑπάρχειν
ἐνδέχεται
τῷ
αὐτῷ·
τῶν |
[4, 3] |
ταῦτα
λέγωμεν.
Τὸ
γὰρ
αὐτὸ
|
ἅμα |
ὑπάρχειν
τε
καὶ
μὴ
(ὑπάρχειν |
[4, 3] |
ὑπολαμβάνειν·
εἰ
δὲ
μὴ
ἐνδέχεται
|
ἅμα |
ὑπάρχειν
τῷ
αὐτῷ
τἀναντία
προσδιωρίσθω |
[4, 3] |
τῆς
ἀντιφάσεως,
φανερὸν
ὅτι
ἀδύνατον
|
ἅμα |
(ὑπολαμβάνειν
τὸν
αὐτὸν
εἶναι
καὶ |
[4, 4] |
οὐκ
ἂν
εἴη
τὸ
αὐτὸ
|
ἅμα |
φάναι
καὶ
ἀποφάναι
ἀληθῶς.
(Ἀλλ' |
[4, 5] |
(αὐτούς.
Καίτοι
γε
συμβαίνει
τοῖς
|
ἅμα |
φάσκουσιν
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι |
[4, 2] |
συμβεβηκότ'
αὐτοῖς.
Καὶ
οὐ
ταύτῃ
|
ἁμαρτάνουσιν |
οἱ
περὶ
αὐτῶν
σκοπούμενοι
ὡς |
[4, 4] |
περὶ
ἅπαντα,
ἀλλὰ
περὶ
τὸ
|
ἄμεινον |
καὶ
χεῖρον.
Εἰ
δὲ
μὴ |
[4, 5] |
οἴεσθαι
εἶναι,
καίτοι
ἔστι
γε
|
ἀμφισβητήσιμον· |
τό
τε
γὰρ
ἀποβάλλον
ἔχει |
[4, 4] |
ἂν
μόνον
τι
λέγῃ
ὁ
|
ἀμφισβητῶν· |
ἂν
δὲ
μηθέν,
γελοῖον
τὸ |
[4, 4] |
ἀποφάσεις,
εἰ
δὲ
μία
ἐξ
|
ἀμφοῖν |
ἐκείνη,
καὶ
αὕτη
μία
ἂν |
[4, 8] |
φάναι
ἢ
ἀποφάναι
ἀναγκαῖον,
ἀδύνατον
|
ἀμφότερα |
ψευδῆ
εἶναι·
θάτερον
γὰρ
μόριον |
[4, 5] |
ταὐτά.
Δῆλον
οὖν
ὅτι,
εἰ
|
ἀμφότεραι |
φρονήσεις,
καὶ
τὰ
ὄντα
ἅμα |
[4, 5] |
ἀπὸ
τῆς
αὐτῆς
εἰσὶ
διανοίας
|
ἀμφότεροι |
οἱ
λόγοι,
δῆλον·
ἔστι
δ' |
[4, 2] |
μιᾶς
ἐστὶ
θεωρῆσαι
διὰ
τὸ
|
ἀμφοτέρως |
θεωρεῖσθαι
τὸ
ἓν
οὗ
ἡ |
[4, 4] |
μὴ
ἔχειν
διέψευσται,
ὁ
δὲ
|
ἄμφω |
ἀληθεύει;
εἰ
γὰρ
ἀληθεύει,
τί |
[4, 5] |
λόγος,
καὶ
ἀνάγκη
ὁμοίως
αὐτοὺς
|
ἄμφω |
ἢ
εἶναι
ἢ
μὴ
εἶναι· |
[4, 6] |
ὑπάρχειν
ἅμα,
ἀλλ'
ἢ
πῇ
|
ἄμφω |
ἢ
θάτερον
μὲν
πῇ
θάτερον |
[4, 5] |
προϋ
πῆρχεν
ὁμοίως
τὸ
πρᾶγμα
|
ἄμφω |
ὄν,
ὥσπερ
καὶ
Ἀναξαγόρας
μεμῖχθαι |
[4, 4] |
καὶ
πάλιν
γε
ταῦτα
ἀπόφησιν
|
ἄμφω, |
ὅτι
οὔθ'
οὕτως
οὔτε
οὐχ |
[4, 4] |
συμβεβηκότι
συμβεβηκός,
εἰ
μὴ
ὅτι
|
ἄμφω |
συμβέβηκε
ταὐτῷ,
λέγω
δ'
οἷον |
[4, 4] |
ὁ
Σωκράτης
μουσικὸς
οὕτως,
ὅτι
|
ἄμφω |
συμβέβηκεν
ἑτέρῳ
τινί.
~Ἐπεὶ
τοίνυν |
[4, 4] |
μουσικὸν
καὶ
τοῦτο
λευκὸν
(ὅτι
|
ἄμφω |
τῷ
ἀνθρώπῳ
συμβέβηκεν.
Ἀλλ'
οὐχ |
[4, 3] |
αὐτό
(καὶ
ὅσα
ἄλλα
προσδιορισαίμεθ'
|
ἄν, |
ἔστω
προσδιωρισμένα
πρὸς
τὰς
λογικὰς |
[4, 4] |
τὸ
μᾶλλον
ἐγγύτερον,
(εἴη
γε
|
ἄν |
τι
ἀληθὲς
οὗ
ἐγγύτερον
τὸ |
[4, 4] |
οὕτως·
εἰ
γὰρ
μή,
ἤδη
|
ἄν |
τι
εἴη
ὡρισμένον.
~Ἔτι
εἰ |
[4, 4] |
Καὶ
εἰ
μὲν
οὕτως,
εἴη
|
ἄν |
τι
παγίως
οὐκ
ὄν,
καὶ |
[4, 7] |
ἔστι
μεταξύ,
καὶ
οὕτως
εἴη
|
ἄν |
τις
εἰς
λευκὸν
οὐκ
ἐκ |
[4, 4] |
εἶναι
(τοῦτο
μὲν
γὰρ
τάχ'
|
ἄν |
τις
ὑπολάβοι
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς |
[4, 4] |
πρὸς
δὲ
τούτῳ
ὅτι
πάντες
|
ἂν |
ἀληθεύοιεν
καὶ
πάντες
ἂν
ψεύδοιντο, |
[4, 4] |
ἐνδέχεται
τοῦτο,
συμβαίνει
τὸ
λεχθέν,
|
ἂν |
ἀποκρίνηται
τὸ
ἐρωτώμενον.
Ἐὰν
δὲ |
[4, 4] |
ἀπόδειξιν
εἶναι
(εἰς
ἄπειρον
γὰρ
|
ἂν |
βαδίζοι,
ὥστε
μηδ'
οὕτως
εἶναι |
[4, 6] |
φαίνεται
καὶ
ᾗ
καὶ
ὥς.
|
Ἂν |
δ'
ὑπέχωσι
μὲν
λόγον,
μὴ |
[4, 4] |
μόνον
τι
λέγῃ
ὁ
ἀμφισβητῶν·
|
ἂν |
δὲ
μηθέν,
γελοῖον
τὸ
ζητεῖν |
[4, 4] |
πρὸς
αὑτὸν
οὔτε
πρὸς
ἄλλον.
|
Ἂν |
δέ
τις
τοῦτο
διδῷ,
ἔσται |
[4, 2] |
ἐστὶν
ἡ
οὐσία,
τῶν
οὐσιῶν
|
ἂν |
δέοι
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
τὰς |
[4, 5] |
τοῦ
παντός
ἐστιν,
ὥστε
δικαιότερον
|
ἂν |
δι'
ἐκεῖνα
τούτων
ἀπεψηφίσαντο
ἢ |
[4, 4] |
οἴεται
καὶ
οὐκ
οἴεται,
τί
|
ἂν |
διαφερόντως
ἔχοι
τῶν
γε
φυτῶν; |
[4, 4] |
τὸ
ἀποδεῖξαι,
ὅτι
ἀποδεικνύων
μὲν
|
ἂν |
δόξειεν
αἰτεῖσθαι
τὸ
ἐν
ἀρχῇ, |
[4, 4] |
ἀλλ'
ἢ
καθ'
ὁμωνυμίαν,
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
ὃν
ἡμεῖς
ἄνθρωπον
(καλοῦμεν, |
[4, 4] |
μὲν
μὴ
περὶ
πάσας,
αὗται
|
ἂν |
εἶεν
ὁμολογούμεναι·
εἰ
δὲ
περὶ |
[4, 6] |
τῷ
αὐτῷ
χρόνῳ,
ὥστε
τοῦτ'
|
ἂν |
εἴη
ἀληθές.
(Ἀλλ'
ἴσως
διὰ |
[4, 4] |
ἀμφοῖν
ἐκείνη,
καὶ
αὕτη
μία
|
ἂν |
εἴη
ἀντικειμένη.
Ἔτι
ἤτοι
περὶ |
[4, 6] |
ἢ
ἔσται,
δῆλον
ὅτι
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
ἅπαντα
πρὸς
δόξαν.
Ἔτι |
[4, 4] |
ἢ
βαδίσειεν;
αὶ
πάντα
δ'
|
ἂν |
εἴη
ἕν,
ὥσπερ
καὶ
πρότερον |
[4, 4] |
βέβαιόν
τι
καὶ
γνώριμον,
γνωριμωτέρα
|
ἂν |
εἴη
ἡ
φάσις
ἡ
ἀντικειμένη· |
[4, 4] |
τοῦ
τοιούτου
αἰτίου
ὄντος
ἔλεγχος
|
ἂν |
εἴη
καὶ
οὐκ
ἀπόδειξις.
Ἀρχὴ |
[4, 4] |
τὰ
ὄντα,
καὶ
τοῦτ'
ἀληθὲς
|
ἂν |
εἴη,
καὶ
οὐχ
ἅμα
καὶ |
[4, 4] |
σημαίνειν
φαίη,
φανερὸν
ὅτι
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
λόγος·
τὸ
γὰρ
μὴ |
[4, 5] |
ἔστι
τὸ
αἰσθητὸν
μόνον,
οὐθὲν
|
ἂν |
εἴη
μὴ
ὄντων
τῶν
ἐμψύχων· |
[4, 6] |
καὶ
αὐτὰ
καθ'
αὑτά,
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
πᾶν
τὸ
φαινόμενον
ἀληθές· |
[4, 3] |
θεωρητικοῦ
καὶ
ἡ
περὶ
τούτων
|
ἂν |
εἴη
σκέψις·
(ἔστι
δὲ
σοφία |
[4, 5] |
τὰ
πετόμενα
διώκειν
τὸ
ζητεῖν
|
ἂν |
εἴη
τὴν
ἀλήθειαν.
(Αἴτιον
δὲ |
[4, 4] |
(ἀλλὰ
δοξάζοντες,
πολὺ
μᾶλλον
ἐπιμελητέον
|
ἂν |
εἴη
τῆς
ἀληθείας,
ὥσπερ
καὶ |
[4, 4] |
ᾖ,
ἡ
κατάφασις
ψευδής,
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
τὸ
αὐτὸ
ἅμα
φάναι |
[4, 4] |
ἀληθεύει;
εἰ
γὰρ
ἀληθεύει,
τί
|
ἂν |
εἴη
τὸ
λεγόμενον
ὅτι
τοιαύτη |
[4, 5] |
τῶν
ἐμψύχων·
αἴσθησις
γὰρ
οὐκ
|
ἂν |
εἴη.
Τὸ
μὲν
οὖν
μήτε |
[4, 4] |
τι.
Εἰ
γὰρ
μή,
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
τῷ
τοιούτῳ
λόγος,
οὔτ' |
[4, 4] |
ἀληθινώτερον,
καὶ
τοῦ
λόγου
ἀπηλλαγμένοι
|
ἂν |
εἴημεν
τοῦ
ἀκράτου
καὶ
κωλύοντός |
[4, 4] |
μόνον
δὲ
ὡρισμένα,
(τεθείη
γὰρ
|
ἂν |
ἐφ'
ἑκάστῳ
λόγῳ
ἕτερον
ὄνομα· |
[4, 3] |
εἶναι
τὸ
αὐτό·
ἅμα
γὰρ
|
ἂν |
ἔχοι
τὰς
ἐναντίας
δόξας
ὁ |
[4, 4] |
εἶναι
μᾶλλον
τοιαύτην
ἀρχὴν
οὐκ
|
ἂν |
ἔχοιεν
εἰπεῖν.
Ἔστι
δ'
ἀποδεῖξαι |
[4, 5] |
ὁ
μὲν
αὐτὸς
οἶνος
δόξειεν
|
ἂν |
ἢ
μεταβαλὼν
ἢ
τοῦ
σώματος |
[4, 4] |
τοῦτο·
εἰ
τοῦτ'
ἔστιν
ἄνθρωπος,
|
ἂν |
ᾖ
τι
ἄνθρωπος,
τοῦτ'
ἔσται |
[4, 4] |
δὲ
τὸν
ἀριθμόν·
(τεθείη
γὰρ
|
ἂν |
ἴδιον
ὄνομα
καθ'
ἕκαστον
τὸν |
[4, 8] |
ψευδεῖς
πάσας·
καίτοι
δόξειέ
γ'
|
ἂν |
μᾶλλον
ἐνδέχεσθαι
ἐκ
τῶν
εἰρημένων. |
[4, 7] |
Εἰ
μὲν
οὖν
οὕτως,
οὐκ
|
ἂν |
μεταβάλλοι
(ἐκ
μὴ
ἀγαθοῦ
γὰρ |
[4, 4] |
καὶ
περὶ
τούτου
ὅτι
ἀδύνατον,
|
ἂν |
μόνον
τι
λέγῃ
ὁ
ἀμφισβητῶν· |
[4, 2] |
δηλούμενα
(διαφέρει
δὲ
οὐθὲν
οὐδ'
|
ἂν |
ὁμοίως
ὑπολάβωμεν,
ἀλλὰ
καὶ
πρὸ |
[4, 4] |
φύσει
τῶν
ὄντων·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ὁμοίως
φήσαιμεν
εἶναι
τὰ
δύο |
[4, 4] |
ἕν,
εἰ
δ'
ἐνδέχεται,
τεθείη
|
ἂν |
ὄνομα
τούτῳ
τῷ
πράγματι
ἕν) |
[4, 4] |
μὴ
εἶναι
τοδί,
ὥστ'
οὐκ
|
ἂν |
πᾶν
οὕτως
καὶ
οὐχ
οὕτως |
[4, 4] |
εἶναι
χωρὶς
ἀποδείξεως
(ὥστε
οὐκ
|
ἂν |
πᾶν
οὕτως
καὶ
οὐχ
οὕτως |
[4, 4] |
ἐκείνως
ὑπολαμβάνων,
ἤδη
πως
ἔχοι
|
ἂν |
τὰ
ὄντα,
καὶ
τοῦτ'
ἀληθὲς |
[4, 4] |
ἀποφάναι
ἀληθῶς.
(Ἀλλ'
ἴσως
φαῖεν
|
ἂν |
τοῦτ'
εἶναι
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς |
[4, 6] |
ἐστιν.
Οὗτοι
μὲν
οὖν
ῥᾳδίως
|
ἂν |
τοῦτο
πεισθεῖεν
(ἔστι
γὰρ
οὐ |
[4, 5] |
ὑγίαινον
ἢ
νοῦν
εἶχον,
δοκεῖν
|
ἂν |
τούτους
κάμνειν
καὶ
παραφρονεῖν
τοὺς |
[4, 5] |
αὐτοῖς
ἔσται
τὰ
ὄντα
οἷα
|
ἂν |
ὑπολάβωσιν.
~Φασὶ
δὲ
καὶ
τὸν |
[4, 4] |
(τὰ
δὲ
μὴ
ὄντα
πῶς
|
ἂν |
φθέγξαιτο
ἢ
βαδίσειεν;
αὶ
πάντα |
[4, 4] |
πάντες
ἂν
ἀληθεύοιεν
καὶ
πάντες
|
ἂν |
ψεύδοιντο,
καὶ
αὐτὸς
αὑτὸν
ὁμολογεῖ |
[4, 6] |
μὴ
ταὐτὰ
ἑκατέρᾳ
τῇ
ὄψει,
|
ἂν |
ὦσιν
ἀνόμοιαι·
ἐπεὶ
πρός
γε |
[4, 2] |
ἑτέρα
συστοιχία
στέρησις,
καὶ
πάντα
|
ἀνάγεται |
εἰς
τὸ
ὂν
καὶ
τὸ |
[4, 2] |
τῶν
τοιούτων.
Σχεδὸν
δὲ
πάντα
|
ἀνάγεται |
τἀναντία
εἰς
τὴν
ἀρχὴν
ταύτην· |
[4, 3] |
λέγειν
Ἡράκλειτον.
Οὐκ
ἔστι
γὰρ
|
ἀναγκαῖον, |
ἅ
τις
λέγει,
ταῦτα
καὶ |
[4, 8] |
πᾶν
ἢ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι
|
ἀναγκαῖον, |
ἀδύνατον
ἀμφότερα
ψευδῆ
εἶναι·
θάτερον |
[4, 4] |
εἶναι
ἀνθρώπῳ,
ἄλλο
ἔσται,
ὥστ'
|
ἀναγκαῖον |
αὐτοῖς
(λέγειν
ὅτι
οὐθενὸς
ἔσται |
[4, 7] |
γίγνεται
ἐκ
τοῦ
σημαίνειν
τι
|
ἀναγκαῖον |
εἶναι
αὐτούς·
ὁ
γὰρ
λόγος |
[4, 1] |
δῆλον
ὡς
φύσεώς
τινος
αὐτὰς
|
ἀναγκαῖον |
εἶναι
καθ'
αὑτήν.
Εἰ
οὖν |
[4, 5] |
γίγνεται
καὶ
ὑφ'
οὗ
γεννᾶται
|
ἀναγκαῖον |
εἶναι,
καὶ
τοῦτο
μὴ
ἰέναι |
[4, 3] |
διαψευσθῆναι
ἀδύνατον·
γνωριμωτάτην
τε
γὰρ
|
ἀναγκαῖον |
εἶναι
τὴν
τοιαύτην
(περὶ
γὰρ |
[4, 2] |
ὅσαι
περ
αἱ
οὐσίαι·
ὥστε
|
ἀναγκαῖον |
εἶναί
τινα
πρώτην
καὶ
ἐχομένην |
[4, 3] |
πάντες)
καὶ
ἀνυπόθετον.
(Ἣν
γὰρ
|
ἀναγκαῖον |
ἔχειν
τὸν
ὁτιοῦν
ξυνιέντα
τῶν |
[4, 3] |
ὁτιοῦν
γνωρίζοντι,
καὶ
ἥκειν
ἔχοντα
|
ἀναγκαῖον. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
βεβαιοτάτη
ἡ |
[4, 5] |
ἐξ
ἀνάγκης
μηθέν·
τὸ
γὰρ
|
ἀναγκαῖον |
οὐκ
ἐνδέχεται
ἄλλως
καὶ
ἄλλως |
[4, 3] |
οὐχ
ὑπόθεσις·
ὃ
δὲ
γνωρίζειν
|
ἀναγκαῖον |
τῷ
ὁτιοῦν
γνωρίζοντι,
καὶ
ἥκειν |
[4, 4] |
ὑποκειμένου
τινὸς
σημαίνει
τὴν
κατηγορίαν.
|
(Ἀνάγκη |
ἄρα
εἰς
ἄπειρον
ἰέναι.
Ἀλλ' |
[4, 8] |
ἐστιν,
ἀδύνατον
(πάντα
ψευδῆ
εἶναι·
|
ἀνάγκη |
γὰρ
τῆς
ἀντιφάσεως
θάτερον
εἶναι |
[4, 5] |
ἐστὶν
ἀληθῆ
καὶ
τὰ
φαινόμενα,
|
ἀνάγκη |
εἶναι
πάντα
ἅμα
ἀληθῆ
καὶ |
[4, 4] |
δίπουν
τοῦτο
γὰρ
σημαίνει
τὸ
|
ἀνάγκη |
εἶναι,
τὸ
ἀδύνατον
εἶναι
μὴ |
[4, 4] |
αὑτῷ
καὶ
ἄλλῳ·
τοῦτο
γὰρ
|
ἀνάγκη, |
εἴπερ
λέγοι
τι.
Εἰ
γὰρ |
[4, 4] |
λόγον
τοῦτον,
καὶ
ὅτι
οὐκ
|
ἀνάγκη |
ἢ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι.
Εἰ |
[4, 7] |
ἀντιφάσεως
ἐνδέχεται
εἶναι
οὐθέν,
ἀλλ'
|
ἀνάγκη |
ἢ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι
ἓν |
[4, 4] |
ὁμοίως
καὶ
ὅσα
ἀποφῆσαι
φάναι,
|
ἀνάγκη |
ἤτοι
ἀληθὲς
διαιροῦντα
λέγειν,
οἷον |
[4, 1] |
ζητοῦντες
ταύτας
τὰς
ἀρχὰς
ἐζήτουν,
|
ἀνάγκη |
καὶ
τὰ
(στοιχεῖα
τοῦ
ὄντος |
[4, 4] |
Εἰ
μὲν
οὖν
ἡ
κατάφασις,
|
ἀνάγκη |
καὶ
τὴν
ἀπόφασιν·
(εἰ
δὲ |
[4, 6] |
ἀληθές.
(Ἀλλ'
ἴσως
διὰ
τοῦτ'
|
ἀνάγκη |
λέγειν
τοῖς
μὴ
δι'
ἀπορίαν |
[4, 5] |
καὶ
ὁ
Πρωταγόρου
λόγος,
καὶ
|
ἀνάγκη |
ὁμοίως
αὐτοὺς
ἄμφω
ἢ
εἶναι |
[4, 6] |
Καὶ
ὥσπερ
δὴ
πρότερον
εἴρηται,
|
ἀνάγκη |
πρός
τι
ποιεῖν
(ἅπαντα
καὶ |
[4, 5] |
ἕτερον
παρὰ
τὴν
αἴσθησιν,
ὃ
|
ἀνάγκη |
πρότερον
εἶναι
τῆς
αἰσθήσεως·
(τὸ |
[4, 4] |
τί
ἦν
εἶναι.
Πάντα
γὰρ
|
ἀνάγκη |
συμβεβηκέναι
φάσκειν
αὐτοῖς,
καὶ
τὸ |
[4, 5] |
εἶναι)
καὶ
εἰ
τοῦτ'
ἔστιν,
|
ἀνάγκη |
τὰ
δοκοῦντα
εἶναι
πάντ'
ἀληθῆ |
[4, 5] |
ἀποβαλλομένου,
καὶ
τοῦ
γιγνομένου
ἤδη
|
ἀνάγκη |
τι
εἶναι,
ὅλως
(τε
εἰ |
[4, 5] |
δοξάζοντας
ἑαυτοῖς
διεψεῦσθαι
νομίζουσιν·
ὥστ'
|
ἀνάγκη |
τὸ
αὐτὸ
εἶναί
τε
καὶ |
[4, 8] |
ἀλλὰ
δέδεικται
ὅτι
ἀδύνατον.
Ἔτι
|
ἀνάγκη |
τὸ
ὂν
μεταβάλλειν·
ἔκ
τινος |
[4, 4] |
Ἀλλ'
ἐδέδεικτο
ὅτι
ἕτερον
σημαίνει.
|
Ἀνάγκη |
τοίνυν,
εἴ
τί
ἐστιν
ἀληθὲς |
[4, 4] |
καταφῆσαι
ἢ
ἀποφῆσαι
ἐνδέχεται,
καθάπερ
|
ἀνάγκη |
τοῖς
τὸν
Πρωταγόρου
λέγουσι
λόγον. |
[4, 4] |
ἐσήμαινε
τὸ
ἄνθρωπος)
εἰ
δ'
|
ἀνάγκη |
τοῦτο,
οὐκ
ἐνδέχεται
μὴ
εἶναι |
[4, 4] |
γλυκὺ
τὸ
δ'
οὐ
γλυκὺ
|
ἀνάγκη |
ὑπολαμβάνειν.
Οὐ
γὰρ
ἐξ
ἴσου |
[4, 5] |
φαινόμενον
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν
ἐξ
|
ἀνάγκης |
ἀληθὲς
εἶναί
(φασιν·
ἐκ
τούτων |
[4, 5] |
εἶναι
μηθενός,
οὕτω
μηδ'
ἐξ
|
ἀνάγκης |
μηθέν·
τὸ
γὰρ
ἀναγκαῖον
οὐκ |
[4, 5] |
ὥστ'
εἴ
τι
ἔστιν
ἐξ
|
ἀνάγκης, |
οὐχ
ἕξει
οὕτω
τε
καὶ |
[4, 5] |
(περὶ
αὐτοῦ,
καὶ
ἔστιν
ἐξ
|
ἀνάγκης |
τὸ
ἐσόμενον
γλυκὺ
τοιοῦτον.
Καίτοι |
[4, 2] |
νεῖκος.
Πάντα
δὲ
καὶ
τἆλλα
|
ἀναγόμενα |
φαίνεται
εἰς
τὸ
ἓν
καὶ |
[4, 3] |
πάντες
οἱ
ἀποδεικνύντες
εἰς
ταύτην
|
ἀνάγουσιν |
ἐσχάτην
δόξαν·
φύσει
γὰρ
ἀρχὴ |
[4, 2] |
καὶ
πλῆθος
(εἰλήφθω
γὰρ
ἡ
|
ἀναγωγὴ |
ἡμῖν)
(αἱ
δ'
ἀρχαὶ
καὶ |
[4, 8] |
τοῖς
τοιούτοις
λόγοις,
αὐτοὺς
(ἑαυτοὺς
|
ἀναιρεῖν. |
Ὁ
μὲν
γὰρ
πάντα
ἀληθῆ |
[4, 4] |
ποιῇ,
οὐ
διαλέγεται.
Ὅλως
δ'
|
ἀναιροῦσιν |
οἱ
τοῦτο
λέγοντες
οὐσίαν
καὶ |
[4, 5] |
ἐσόμενον
γλυκὺ
τοιοῦτον.
Καίτοι
τοῦτο
|
ἀναιροῦσιν |
οὗτοι
οἱ
λόγοι
ἅπαντες,
ὥσπερ |
[4, 4] |
ὁ
ἀποδεικνὺς
ἀλλ'
ὁ
ὑπομένων·
|
ἀναιρῶν |
γὰρ
λόγον
ὑπομένει
λόγον.
Ἔτι |
[4, 3] |
δεῖ
ἀποδέχεσθαι,
δι'
ἀπαιδευσίαν
(τῶν
|
ἀναλυτικῶν |
τοῦτο
δρῶσιν·
δεῖ
γὰρ
περὶ |
[4, 5] |
πρᾶγμα
ἄμφω
ὄν,
ὥσπερ
καὶ
|
Ἀναξαγόρας |
μεμῖχθαι
πᾶν
ἐν
παντί
φησι |
[4, 5] |
τὸ
γὰρ
πλέον
ἐστὶ
νόημα.
|
Ἀναξαγόρου |
δὲ
καὶ
ἀπόφθεγμα
μνημονεύεται
πρὸς |
[4, 7] |
ἅπαντα
ἀληθῆ
ποιεῖν,
ὁ
δ'
|
Ἀναξαγόρου, |
εἶναί
τι
μεταξὺ
τῆς
ἀντιφάσεως, |
[4, 4] |
Καὶ
γίγνεται
δὴ
τὸ
τοῦ
|
Ἀναξαγόρου, |
ὁμοῦ
πάντα
χρήματα·
ὥστε
μηθὲν |
[4, 2] |
δὲ
πάντα
πρὸς
τὸ
πρῶτον
|
ἀναφέρεται, |
οἷον
ὅσα
ἓν
λέγεται
πρὸς |
[4, 2] |
μήτε
(πρὸς
ἓν
οἱ
λόγοι
|
ἀναφέρονται. |
Ἐπεὶ
δὲ
πάντα
πρὸς
τὸ |
[4, 5] |
ἃ
ποιεῖ
τὴν
αἴσθησιν,
καὶ
|
ἄνευ |
αἰσθήσεως,
(ἀδύνατον.
Οὐ
γὰρ
δὴ |
[4, 4] |
μὴ
σημαινόντων
δὲ
τῶν
ὀνομάτων
|
ἀνῄρηται |
τὸ
διαλέγεσθαι
πρὸς
ἀλλήλους,
κατὰ |
[4, 5] |
κρᾶσιν
μελέων
πολυκάμπτων,
τὼς
νόος
|
ἀνθρώποισι |
παρίσταται·
τὸ
γὰρ
αὐτὸ
ἔστιν |
[4, 5] |
Πρὸς
παρεὸν
γὰρ
μῆτις
ἐναύξεται
|
ἀνθρώποισιν. |
Καὶ
ἐν
ἑτέροις
δὲ
λέγει |
[4, 5] |
ἔστιν
ὅπερ
φρονέει,
μελέων
φύσις
|
ἀνθρώποισιν
|
(καὶ
πᾶσιν
καὶ
παντί·
τὸ |
[4, 4] |
τὸ
λευκὸν
εἶναι
καὶ
τὸ
|
ἄνθρωπον |
εἶναι
ἕτερον·
πολὺ
γὰρ
ἀντίκειται |
[4, 4] |
ἀληθὲς
εἶναι
εἰπεῖν
τὸ
αὐτὸ
|
ἄνθρωπον |
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι
ἄνθρωπον. |
[4, 4] |
τὸ
πιεῖν
ὕδωρ
καὶ
ἰδεῖν
|
ἄνθρωπον |
εἶτα
ζητῇ
αὐτά·
καίτοι
ἔδει |
[4, 4] |
κωλύει
εἶναι
τὸ
αὐτὸ
καὶ
|
ἄνθρωπον |
καὶ
λευκὸν
καὶ
ἄλλα
μυρία |
[4, 4] |
μὲν
ἄνθρωπον
τὸ
δ'
οὐκ
|
ἄνθρωπον |
(καὶ
τὸ
μὲν
γλυκὺ
τὸ |
[4, 4] |
ἡμεῖς
ἄνθρωπον
(καλοῦμεν,
ἄλλοι
μὴ
|
ἄνθρωπον |
καλοῖεν·
τὸ
δ'
ἀπορούμενον
οὐ |
[4, 4] |
ὥσπερ
ἂν
εἰ
ὃν
ἡμεῖς
|
ἄνθρωπον |
(καλοῦμεν,
ἄλλοι
μὴ
ἄνθρωπον
καλοῖεν· |
[4, 4] |
ἄνθρωπον
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι
|
ἄνθρωπον. |
Ὁ
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ |
[4, 4] |
οἷον
εἰ
ὀληθὲς
εἰπεῖν
τὸν
|
ἄνθρωπον |
ὅτι
οὐκ
ἄνθρωπος,
δῆλον
ὅτι |
[4, 4] |
τὸ
ἀδύνατον
εἶναι
μὴ
εἶναι
|
(ἄνθρωπον) |
οὐκ
ἄρα
ἐνδέχεται
ἅμα
ἀληθὲς |
[4, 4] |
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
μὴ
εἶναι
|
ἄνθρωπον· |
(τὸ
γὰρ
ἀνθρώπῳ
εἶναι
καὶ |
[4, 4] |
δὲ
τοῦτο,
καὶ
τὸ
μὲν
|
ἄνθρωπον |
τὸ
δ'
οὐκ
ἄνθρωπον
(καὶ |
[4, 4] |
ἅμα
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι
|
ἄνθρωπον |
τὸ
ὄνομα,
ἀλλὰ
τὸ
πρᾶγμα. |
[4, 4] |
ὅμως
ἐρομένου
εἰ
ἀληθὲς
εἰπεῖν
|
ἄνθρωπον |
τοῦτο
εἶναι
ἢ
οὔ,
ἀποκριτέον |
[4, 4] |
ὁμοίως
καὶ
ἄνθρωπος
καὶ
οὐκ
|
ἄνθρωπος. |
Ἀλλ'
ὅπερ
ἐλέχθη,
οὐθεὶς
ὃς |
[4, 4] |
σημαίνειν
τοῦτο·
εἰ
τοῦτ'
ἔστιν
|
ἄνθρωπος, |
ἂν
ᾖ
τι
ἄνθρωπος,
τοῦτ' |
[4, 2] |
εἷς
ἄνθρωπος
καὶ
εἷς
ὢν
|
ἄνθρωπος |
(δῆλον
δ'
ὅτι
οὐ
χωρίζεται |
[4, 4] |
εἰπεῖν
τὸν
ἄνθρωπον
ὅτι
οὐκ
|
ἄνθρωπος, |
δῆλον
ὅτι
καὶ
ἢ
τριήρης |
[4, 4] |
ἀληθὲς
ὅτι
ἄνθρωπος
καὶ
(οὐκ
|
ἄνθρωπος, |
δῆλον
ὅτι
καὶ
οὔτ'
ἄνθρωπος |
[4, 4] |
τὸ
ἄνθρωπος
καὶ
τὸ
μὴ
|
ἄνθρωπος, |
δῆλον
ὅτι
καὶ
τὸ
μὴ |
[4, 4] |
δοκεῖ
μὴ
εἶναι
τριήρης
ὁ
|
ἄνθρωπος, |
δῆλον
ὡς
οὐκ
ἔστι
τριήρης· |
[4, 4] |
γὰρ
ἦν
ὃ
ἐσήμαινε
τὸ
|
ἄνθρωπος) |
εἰ
δ'
ἀνάγκη
τοῦτο,
οὐκ |
[4, 4] |
καὶ
τριήρης
καὶ
τοῖχος
καὶ
|
ἄνθρωπος, |
εἰ
κατὰ
παντός
τι
ἢ |
[4, 4] |
ὅτι
ἐστὶν
ἅμα
καὶ
οὐκ
|
ἄνθρωπος, |
εἰ
μὴ
καὶ
τἆλλα
ὅσα |
[4, 4] |
καὶ
τὸ
λευκὸν
καὶ
τὸ
|
ἄνθρωπος |
ἓν
ἐσήμαινεν,
~ὥστε
ἓν
ἅπαντα |
[4, 4] |
οἷον,
εἰ
μὴ
φαίη
τὸ
|
ἄνθρωπος |
ἓν
σημαίνειν,
πολλὰ
δέ,
ὧν |
[4, 4] |
καὶ
οὔτ'
ἄνθρωπος
οὔτ'
οὐκ
|
ἄνθρωπος |
ἔσται·
τοῖν
γὰρ
δυοῖν
δύο |
[4, 4] |
τί
ἐστιν
ἀληθὲς
εἰπεῖν
ὅτι
|
ἄνθρωπος, |
ζῷον
εἶναι
δίπουν
(τοῦτο
γὰρ |
[4, 2] |
ἄνθρωπος
καὶ
ἄνθρωπος,
(καὶ
ὢν
|
ἄνθρωπος |
καὶ
ἄνθρωπος,
καὶ
οὐχ
ἕτερόν |
[4, 2] |
ἔργου
μᾶλλον)
ταὐτὸ
γὰρ
εἷς
|
ἄνθρωπος |
καὶ
ἄνθρωπος,
(καὶ
ὢν
ἄνθρωπος |
[4, 2] |
τὴν
λέξιν
ἐπαναδιπλούμενον
τὸ
εἷς
|
ἄνθρωπος |
καὶ
εἷς
ὢν
ἄνθρωπος
(δῆλον |
[4, 4] |
εἴρηται,
καὶ
ταὐτὸν
ἔσται
καὶ
|
ἄνθρωπος |
καὶ
θεὸς
καὶ
τριήρης
(καὶ |
[4, 4] |
εἰ
ταὐτὸν
ἦν
ὁμοίως
καὶ
|
ἄνθρωπος |
καὶ
οὐκ
ἄνθρωπος.
Ἀλλ'
ὅπερ |
[4, 4] |
ἀποφάναι.
Εἰ
γὰρ
ἀληθὲς
ὅτι
|
ἄνθρωπος |
καὶ
(οὐκ
ἄνθρωπος,
δῆλον
ὅτι |
[4, 4] |
καὶ
μυριάκις
ἐστὶ
τὸ
αὐτὸ
|
ἄνθρωπος |
καὶ
(οὐκ
ἄνθρωπος,
οὐ
προσαποκριτέον |
[4, 2] |
ἄνθρωπος,
(καὶ
ὢν
ἄνθρωπος
καὶ
|
ἄνθρωπος, |
καὶ
οὐχ
ἕτερόν
τι
δηλοῖ |
[4, 6] |
δὴ
τὸ
δοξάζον
(εἰ
ταὐτὸ
|
ἄνθρωπος |
καὶ
τὸ
δοξαζόμενον,
οὐκ
ἔσται |
[4, 4] |
δὲ
μὴ
σημαίνει
ἕτερον
τὸ
|
ἄνθρωπος |
καὶ
τὸ
μὴ
ἄνθρωπος,
δῆλον |
[4, 2] |
ταὐτὸ
γὰρ
εἷς
ἄνθρωπος
καὶ
|
ἄνθρωπος, |
(καὶ
ὢν
ἄνθρωπος
καὶ
ἄνθρωπος, |
[4, 4] |
προσαποκριτέον
τῷ
ἐρομένῳ
εἰ
ἔστιν
|
ἄνθρωπος, |
ὅτι
ἐστὶν
ἅμα
καὶ
οὐκ |
[4, 4] |
τὸ
αὐτὸ
ἄνθρωπος
καὶ
(οὐκ
|
ἄνθρωπος, |
οὐ
προσαποκριτέον
τῷ
ἐρομένῳ
εἰ |
[4, 4] |
ἄνθρωπος,
δῆλον
ὅτι
καὶ
οὔτ'
|
ἄνθρωπος |
οὔτ'
οὐκ
ἄνθρωπος
ἔσται·
τοῖν |
[4, 4] |
οὕτως
ἔχοι·
ἔτι
εἰ
τὸ
|
ἄνθρωπος |
σημαίνει
ἕν,
ἔστω
τοῦτο
τὸ |
[4, 4] |
ἀνθρώπῳ
μὴ
εἶναι,
εἰ
τὸ
|
ἄνθρωπος |
σημαίνει
μὴ
μόνον
καθ'
ἑνὸς |
[4, 6] |
καὶ
τὸ
δοξαζόμενον,
οὐκ
ἔσται
|
ἄνθρωπος |
τὸ
δοξάζον
ἀλλὰ
τὸ
δοξαζόμενον. |
[4, 4] |
ἔστιν
ἄνθρωπος,
ἂν
ᾖ
τι
|
ἄνθρωπος, |
τοῦτ'
ἔσται
τὸ
ἀνθρώπῳ
εἶναι |
[4, 7] |
λευκοῦ,
ἢ
ὡς
τὸ
μηδέτερον
|
ἀνθρώπου |
καὶ
ἵππου.
Εἰ
μὲν
οὖν |
[4, 4] |
τὸ
ἀνθρώπῳ
εἶναι
καὶ
μὴ
|
ἀνθρώπῳ. |
Ἀλλ'
ἐδέδεικτο
ὅτι
ἕτερον
σημαίνει. |
[4, 4] |
εἶναι
ἢ
ὅπερ
μὴ
εἶναι
|
ἀνθρώπῳ, |
ἄλλο
ἔσται,
ὥστ'
ἀναγκαῖον
αὐτοῖς |
[4, 4] |
τι
ἄνθρωπος,
τοῦτ'
ἔσται
τὸ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι
(διαφέρει
δ'
οὐθὲν
οὐδ' |
[4, 4] |
ἔσται
τὸ
ἀνθρώπω
(εἶναι
μὴ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι·
ἓν
γὰρ
ἔσται.
Τοῦτο |
[4, 4] |
ἀνθρώπῳ
εἶναι
καὶ
τὸ
μὴ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι
ἕτερον
σημαίνει,
εἴπερ
καὶ |
[4, 4] |
φάσκειν
αὐτοῖς,
καὶ
τὸ
ὅπερ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι
ἢ
ζῴῳ
εἶναι
μὴ |
[4, 4] |
εἶναι,
τοῦτο
οὐκ
ἔσται
μὴ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι
ἢ
μὴ
εἶναι
ἀνθρώπῳ |
[4, 4] |
δ'
ἔσται
αὐτῷ
τὸ
ὅπερ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι
ἢ
ὅπερ
μὴ
ἀνθρώπῳ |
[4, 4] |
ἀνθρώπῳ
εἶναι
ἢ
ὅπερ
μὴ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι
ἢ
ὅπερ
μὴ
εἶναι |
[4, 4] |
ἔσται
ἕν,
ἓν
σημανεῖ
τὸ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι
καὶ
μὴ
ἀνθρώπῳ.
Ἀλλ' |
[4, 4] |
μὴ
εἶναι
ἄνθρωπον·
(τὸ
γὰρ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι
καὶ
τὸ
μὴ
ἀνθρώπῳ |
[4, 4] |
εἶναι
ἀνθρώπῳ,
ὥστ'
ἔσται
τὸ
|
ἀνθρώπω |
(εἶναι
μὴ
ἀνθρώπῳ
εἶναι·
ἓν |
[4, 4] |
ἕν·
οὐ
δὴ
ἐνδέχεται
τὸ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι
σημαίνειν
ὅπερ
ἀνθρώπῳ
μὴ |
[4, 4] |
Εἰ
γὰρ
ἔσται
τι
ὅπερ
|
ἀνθρώπῳ |
εἶναι,
τοῦτο
οὐκ
ἔσται
μὴ |
[4, 4] |
ἀνθρώπῳ
εἶναι
ἢ
μὴ
εἶναι
|
ἀνθρώπῳ |
(καίτοι
αὗται
ἀποφάσεις
τούτου)
ἓν |
[4, 4] |
τὸ
ἀνθρώπῳ
εἶναι
σημαίνειν
ὅπερ
|
ἀνθρώπῳ |
μὴ
εἶναι,
εἰ
τὸ
ἄνθρωπος |
[4, 4] |
τοῦτο
λευκὸν
(ὅτι
ἄμφω
τῷ
|
ἀνθρώπῳ |
συμβέβηκεν.
Ἀλλ'
οὐχ
ὁ
Σωκράτης |
[4, 4] |
συμβεβηκός·
τὸ
γὰρ
λευκὸν
τῷ
|
ἀνθρώπῳ |
συμβέβηκεν
ὅτι
ἔστι
μὲν
λευκὸς |
[4, 4] |
ὅτι
καὶ
τὸ
μὴ
εἶναι
|
ἀνθρώπῳ |
τοῦ
εἶναι
ἀνθρώπῳ,
ὥστ'
ἔσται |
[4, 4] |
μὴ
εἶναι
ἀνθρώπῳ
τοῦ
εἶναι
|
ἀνθρώπῳ, |
ὥστ'
ἔσται
τὸ
ἀνθρώπω
(εἶναι |
[4, 2] |
τε
ἕτερον
καὶ
ἀνόμοιον
καὶ
|
ἄνισον |
καὶ
ὅσα
ἄλλα
λέγεται
ἢ |
[4, 6] |
ἑκατέρᾳ
τῇ
ὄψει,
ἂν
ὦσιν
|
ἀνόμοιαι· |
ἐπεὶ
πρός
γε
τοὺς
διὰ |
[4, 2] |
εἰρημένοις,
τό
τε
ἕτερον
καὶ
|
ἀνόμοιον |
καὶ
ἄνισον
καὶ
ὅσα
ἄλλα |
[4, 5] |
δοκοῦντα
εἶναι
πάντ'
ἀληθῆ
(τὰ
|
ἀντικείμενα |
γὰρ
δοξάζουσιν
ἀλλήλοις
οἱ
διεψευσμένοι |
[4, 4] |
ἔσται
καὶ
οὐ
μόνον
τὰ
|
ἀντικείμενα. |
Εἰ
δὲ
μὴ
ἐνδέχεται
τοῦτο, |
[4, 7] |
μεταβολὴ
ἀλλ'
ἢ
εἰς
τὰ
|
ἀντικείμενα |
(καὶ
μεταξύ)
εἰ
δ'
ἔστι |
[4, 6] |
μὴ
εἶναι
ἀληθεῖς
ἅμα
τὰς
|
ἀντικειμένας |
φάσεις,
καὶ
τί
συμβαίνει
τοῖς |
[4, 4] |
ἂν
εἴη
ἡ
φάσις
ἡ
|
ἀντικειμένη· |
εἰ
δὲ
ὁμοίως
καὶ
ὅσα |
[4, 4] |
καὶ
αὕτη
μία
ἂν
εἴη
|
ἀντικειμένη. |
Ἔτι
ἤτοι
περὶ
ἅπαντα
οὕτως |
[4, 4] |
ἄνθρωπον
εἶναι
ἕτερον·
πολὺ
γὰρ
|
ἀντίκειται |
ἐκεῖνο
μᾶλλον,
ὥστε
σημαίνειν
ἕτερον. |
[4, 2] |
τἀντικείμενα
(θεωρῆσαι,
τῷ
δὲ
ἑνὶ
|
ἀντίκειται |
πλῆθος
ἀπόφασιν
δὲ
καὶ
στέρησιν |
[4, 2] |
στέρησις)
(τῷ
δ'
ἑνὶ
πλῆθος
|
ἀντίκειται) |
ὥστε
καὶ
τἀντικείμενα
τοῖς
εἰρημένοις, |
[4, 4] |
ἀντιφάσεις.
Ἔτι
εἰ
ἀληθεῖς
αἱ
|
ἀντιφάσεις |
ἅμα
κατὰ
τοῦ
αὐτοῦ
πᾶσαι, |
[4, 4] |
θεὸς
καὶ
τριήρης
(καὶ
αἱ
|
ἀντιφάσεις |
αὐτῶν
(εἰ
γὰρ
ὁμοίως
καθ' |
[4, 7] |
παρὰ
πάσας
δεῖ
εἶναι
τὰς
|
ἀντιφάσεις, |
εἰ
μὴ
λόγου
ἕνεκα
λέγεται· |
[4, 8] |
ἀδύνατον
εἶναι.
Ἔτι
δὲ
φανερῶς
|
ἀντιφάσεις |
εἰσὶν
ἃς
οὐχ
οἷόν
τε |
[4, 4] |
ὅτι
ἀδύνατον
ἅμα
κατηγορεῖσθαι
τὰς
|
ἀντιφάσεις. |
Ἔτι
εἰ
ἀληθεῖς
αἱ
ἀντιφάσεις |
[4, 5] |
ἡ
μὲν
τοῦ
ἅμα
τὰς
|
ἀντιφάσεις |
καὶ
τἀναντία
ὑπάρχειν
ὁρῶσιν
ἐκ |
[4, 7] |
Ζ'
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
μεταξὺ
|
ἀντιφάσεως |
ἐνδέχεται
εἶναι
οὐθέν,
ἀλλ'
ἀνάγκη |
[4, 8] |
ψευδῆ
εἶναι·
ἀνάγκη
γὰρ
τῆς
|
ἀντιφάσεως |
θάτερον
εἶναι
μόριον
ἀληθές.
Ἔτι |
[4, 7] |
Ἀναξαγόρου,
εἶναί
τι
μεταξὺ
τῆς
|
ἀντιφάσεως, |
πάντα
ψευδῆ·
ὅταν
γὰρ
μιχθῇ, |
[4, 3] |
ἐστὶ
δόξα
δόξῃ
ἡ
τῆς
|
ἀντιφάσεως, |
φανερὸν
ὅτι
ἀδύνατον
ἅμα
(ὑπολαμβάνειν |
[4, 8] |
εἶναι·
θάτερον
γὰρ
μόριον
τῆς
|
ἀντιφάσεως |
ψεῦδός
ἐστιν.
Συμβαίνει
δὴ
καὶ |
[4, 7] |
Ἔτι
(ἤτοι
μεταξὺ
ἔσται
τῆς
|
ἀντιφάσεως |
ὥσπερ
τὸ
φαιὸν
μέλανος
καὶ |
[4, 6] |
εἰρήσθω·
ἐπεὶ
δ'
ἀδύνατον
τὴν
|
ἀντίφασιν |
ἅμα
ἀληθεύεσθαι
κατὰ
τοῦ
αὐτοῦ, |
[4, 4] |
ὥστε
καὶ
ἔστιν,
εἴπερ
(ἡ
|
ἀντίφασις |
ἀληθής.
Καὶ
γίγνεται
δὴ
τὸ |
[4, 3] |
μὴ
γνωρίζουσιν
ἀπατῶνται
πάντες)
καὶ
|
ἀνυπόθετον. |
(Ἣν
γὰρ
ἀναγκαῖον
ἔχειν
τὸν |
[4, 4] |
ἐνδέχεται
ἄπειρα
εἶναι
ἐπὶ
τὸ
|
ἄνω, |
οἷον
τῷ
Σωκράτει
τῷ
λευκῷ |
[4, 3] |
ἔστιν
ἔτι
τοῦ
φυσικοῦ
τις
|
ἀνωτέρω |
(ἓν
γάρ
τι
γένος
τοῦ |
[4, 5] |
περὶ
τῆς
ἀληθείας,
πῶς
οὐκ
|
ἄξιον |
ἀθυμῆσαι
τοὺς
φιλοσοφεῖν
ἐγχειροῦντας;
τὸ |
[4, 5] |
εἶδος
ἅπαντα
γιγνώσκομεν.
Ἔτι
δ'
|
ἄξιον |
ἐπιτιμῆσαι
τοῖς
οὕτως
ὑπολαμβάνουσιν,
ὅτι |
[4, 5] |
οὐ
ταὐτὸν
τῇ
αἰσθήσει.
~Εἶτ'
|
ἄξιον |
θαυμάσαι
εἰ
τοῦτ'
ἀποροῦσι,
πότερον |
[4, 4] |
καὶ
ἕν
οὐ
γὰρ
τοῦτο
|
ἀξιοῦμεν |
τὸ
ἓν
σημαίνειν,
τὸ
καθ' |
[4, 4] |
ἅπαντα
τὰ
τοιαῦτα
οὐ
τὸ
|
ἀξιοῦν |
ἢ
εἶναί
τι
λέγειν
(ἢ |
[4, 4] |
βεβαιοτάτη
(αὕτη
τῶν
ἀρχῶν
πασῶν.
|
Ἀξιοῦσι |
δὴ
καὶ
τοῦτο
ἀποδεικνύναι
τινὲς |
[4, 4] |
μὴ
δεῖ
ζητεῖν
ἀπόδειξιν,
τίνα
|
ἀξιοῦσιν |
εἶναι
μᾶλλον
τοιαύτην
ἀρχὴν
οὐκ |
[4, 6] |
τὸ
αὐτό·
πάντων
γὰρ
λόγον
|
ἀξιοῦσιν |
εἶναι
οὗτοι·
ἀρχὴν
γὰρ
ζητοῦσι, |
[4, 6] |
ἀδύνατον
ζητοῦσιν·
ἐναντία
γὰρ
εἰπεῖν
|
ἀξιοῦσιν, |
εὐθὺς
ἐναντία
λέγοντες.
Εἰ
δὲ |
[4, 6] |
ἅμα
δὲ
καὶ
ὑπέχειν
λόγον
|
ἀξιοῦσιν, |
ὅτι
οὐ
τὸ
φαινόμενον
ἔστιν |
[4, 3] |
γὰρ
ἀρχὴ
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἀξιωμάτων |
αὕτη
πάντων.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
(Εἰσὶ |
[4, 3] |
(τῶν
ἐν
τοῖς
μαθήμασι
καλουμένων
|
ἀξιωμάτων |
καὶ
περὶ
τῆς
οὐσίας.
Φανερὸν |
[4, 5] |
ἐντελεχείᾳ
δ'
οὔ.
Ἔτι
δ'
|
ἀξιώσομεν |
αὐτοὺς
ὑπολαμβάνειν
καὶ
ἄλλην
τινὰ |
[4, 4] |
ὂν
καὶ
μὴ
ἐντελεχείᾳ
τὸ
|
ἀόριστόν |
ἐστιν.
Ἀλλὰ
μὴν
λεκτέον
γ' |
[4, 4] |
ὥστε
μηθὲν
ἀληθῶς
ὑπάρχειν.
Τὸ
|
ἀόριστον |
οὖν
ἐοίκασι
λέγειν,
καὶ
οἰόμενοι |
[4, 5] |
δὲ
τούτοις
πολλὴ
ἡ
τοῦ
|
ἀορίστου |
φύσις
ἐνυπάρχει
καὶ
ἡ
τοῦ |
[4, 4] |
τινὲς
δι'
ἀπαιδευσίαν·
ἔστι
γὰρ
|
ἀπαιδευσία |
τὸ
μὴ
γιγνώσκειν
τίνων
δεῖ |
[4, 4] |
καὶ
τοῦτο
ἀποδεικνύναι
τινὲς
δι'
|
ἀπαιδευσίαν· |
ἔστι
γὰρ
ἀπαιδευσία
τὸ
μὴ |
[4, 3] |
ὃν
τρόπον
δεῖ
ἀποδέχεσθαι,
δι'
|
ἀπαιδευσίαν |
(τῶν
ἀναλυτικῶν
τοῦτο
δρῶσιν·
δεῖ |
[4, 2] |
ὂν
λέγεται
πολλαχῶς
μὲν
ἀλλ'
|
ἅπαν |
πρὸς
μίαν
ἀρχήν·
τὰ
μὲν |
[4, 2] |
ἀλλ'
ὥσπερ
καὶ
τὸ
(ὑγιεινὸν
|
ἅπαν |
πρὸς
ὑγίειαν,
τὸ
μὲν
τῷ |
[4, 7] |
πάντα
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι,
|
ἅπαντα |
ἀληθῆ
ποιεῖν,
ὁ
δ'
Ἀναξαγόρου, |
[4, 4] |
ἔχειν
ἁπλῶς,
εἰ
μὴ
περὶ
|
ἅπαντα, |
ἀλλὰ
περὶ
τὸ
ἄμεινον
καὶ |
[4, 5] |
ἔστιν
εἰς
ὅ
τι
μεταβαλεῖ·
|
ἅπαντα |
γὰρ
ὑπάρχει
πᾶσιν.
(Περὶ
δὲ |
[4, 5] |
μένον,
(ἀλλὰ
κατὰ
τὸ
εἶδος
|
ἅπαντα |
γιγνώσκομεν.
Ἔτι
δ'
ἄξιον
ἐπιτιμῆσαι |
[4, 4] |
τὰ
(συμβεβηκότα
διελθεῖν·
ἢ
οὖν
|
ἅπαντα |
διελθέτω
ἢ
μηθέν.
Ὁμοίως
τοίνυν |
[4, 8] |
(οὐθὲν
γὰρ
κωλύειν
φασὶν
οὕτως
|
ἅπαντα |
εἶναι
ὥσπερ
τὸ
τὴν
διάμετρον |
[4, 4] |
τοῦ
αὐτοῦ
πᾶσαι,
δῆλον
ὡς
|
(ἅπαντα |
ἔσται
ἕν.
Ἔσται
γὰρ
τὸ |
[4, 4] |
ἄνθρωπος
ἓν
ἐσήμαινεν,
~ὥστε
ἓν
|
ἅπαντα |
ἔσται·
συνώνυμα
γάῤ.
Καὶ
οὐκ |
[4, 2] |
μὲν
λεχθήσεται,
ὅμως
δὲ
μιᾶς
|
ἅπαντά |
ἐστι
γνωρίζειν·
οὐ
γὰρ
εἰ |
[4, 4] |
ὑπολαμβάνειν.
Οὐ
γὰρ
ἐξ
ἴσου
|
ἅπαντα |
ζητεῖ
καὶ
ὑπολαμβάνει,
ὅταν
οἰηθεὶς |
[4, 6] |
εἴρηται,
ἀνάγκη
πρός
τι
ποιεῖν
|
(ἅπαντα |
καὶ
πρὸς
δόξαν
καὶ
αἴσθησιν, |
[4, 4] |
εἴη
ἀντικειμένη.
Ἔτι
ἤτοι
περὶ
|
ἅπαντα |
οὕτως
ἔχει,
καὶ
ἔστι
καὶ |
[4, 6] |
ἅπαντα
τὰ
(φαινόμενα
εἶναι
ἀληθῆ
|
ἅπαντα |
ποιεῖ
τὰ
ὄντα
πρός
τι. |
[4, 6] |
δῆλον
ὅτι
οὐκ
ἂν
εἴη
|
ἅπαντα |
πρὸς
δόξαν.
Ἔτι
εἰ
ἕν, |
[4, 4] |
οὐκ
ἀπόδειξις.
Ἀρχὴ
δὲ
πρὸς
|
ἅπαντα |
τὰ
τοιαῦτα
οὐ
τὸ
ἀξιοῦν |
[4, 6] |
ἐστι
φαινόμενον·
ὥστε
ὁ
λέγων
|
ἅπαντα |
τὰ
(φαινόμενα
εἶναι
ἀληθῆ
ἅπαντα |
[4, 5] |
οὐχ
ὁ
αὐτὸς
τρόπος
πρὸς
|
ἅπαντας |
τῆς
ἐντεύξεως·
οἱ
μὲν
γὰρ |
[4, 7] |
ζητεῖν
λόγον.
Ἀρχὴ
δὲ
πρὸς
|
ἅπαντας |
τούτους
ἐξ
ὁρισμοῦ.
Ὁρισμὸς
δὲ |
[4, 4] |
οὐκ
ἀληθές.
Εἰ
δὲ
ὁμοίως
|
ἅπαντες |
καὶ
ψεύδονται
καὶ
ἀληθῆ
λέγουσιν, |
[4, 2] |
(οὐσίαν
ὁμολογοῦσιν
ἐξ
ἐναντίων
σχεδὸν
|
ἅπαντες |
συγκεῖσθαι·
πάντες
γοῦν
τὰς
ἀρχὰς |
[4, 5] |
τοῦτο
ἀναιροῦσιν
οὗτοι
οἱ
λόγοι
|
ἅπαντες, |
ὥσπερ
καὶ
οὐσίαν
μὴ
εἶναι |
[4, 5] |
ἀλλὰ
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
ἡ
|
ἀπάντησις |
αὐτῶν)
ὅσοι
δὲ
λόγου
χάριν |
[4, 2] |
τὰς
αἰτίας
ἔχειν
τὸν
φιλόσοφον.
|
Ἅπαντος |
δὲ
γένους
καὶ
αἴσθησις
μία |
[4, 4] |
οὐ
δεῖ·
ὅλως
μὲν
γὰρ
|
ἁπάντων |
ἀδύνατον
ἀπόδειξιν
εἶναι
(εἰς
ἄπειρον |
[4, 2] |
καὶ
οἱ
διαλεκτικοὶ
(διαλέγονται
περὶ
|
ἁπάντων, |
κοινὸν
δὲ
πᾶσι
τὸ
ὄν |
[4, 2] |
Καθάπερ
οὖν
καὶ
τῶν
ὑγιεινῶν
|
ἁπάντων |
μία
ἐπιστήμη
ἔστιν,
ὁμοίως
τοῦτο |
[4, 4] |
γὰρ
γίγνεταί
τι
ἓν
ἐξ
|
ἁπάντων. |
Οὐδὲ
δὴ
τῷ
λευκῷ
ἕτερόν |
[4, 5] |
ἐμβῆναι·
αὐτὸς
(γὰρ
ᾤετο
οὐδ'
|
ἅπαξ. |
Ἡμεῖς
δὲ
καὶ
πρὸς
τοῦτον |
[4, 3] |
ἡ
περὶ
τούτων
ἐστὶ
σκέψις·
|
ἅπασι |
γὰρ
ὑπάρχει
τοῖς
οὖσιν
ἀλλ' |
[4, 6] |
ψευδῆ
καὶ
ἀληθῆ·
οὔτε
γὰρ
|
ἅπασι |
ταὐτὰ
φαίνεσθαι
οὔτε
ταὐτῷ
ἀεὶ |
[4, 3] |
(περὶ
γὰρ
ἃ
μὴ
γνωρίζουσιν
|
ἀπατῶνται |
πάντες)
καὶ
ἀνυπόθετον.
(Ἣν
γὰρ |
[4, 4] |
καὶ
μέγα.
Καὶ
γὰρ
ἀδύνατον
|
ἄπειρά |
γ'
ὄντα
τὰ
(συμβεβηκότα
διελθεῖν· |
[4, 4] |
λευκὸν
τῷ
Σωκράτει,
οὐκ
ἐνδέχεται
|
ἄπειρα |
εἶναι
ἐπὶ
τὸ
ἄνω,
οἷον |
[4, 6] |
ἔσται
πρὸς
τὸ
δοξάζον,
πρὸς
|
ἄπειρα |
ἔσται
τῷ
εἴδει
τὸ
δοξάζον. |
[4, 4] |
εἰ
δὲ
μή
(τεθείη)
ἀλλ'
|
ἄπειρα |
σημαίνειν
φαίη,
φανερὸν
ὅτι
οὐκ |
[4, 5] |
καὶ
τοῦτο
μὴ
ἰέναι
εἰς
|
ἄπειρον. |
Ἀλλὰ
ταῦτα
παρέντες
ἐκεῖνα
λέγωμεν, |
[4, 7] |
ὁρισμοῦ
δὲ
δῆλον.
Ἔτι
εἰς
|
ἄπειρον |
βαδιεῖται,
καὶ
οὐ
μόνον
ἡμιόλια |
[4, 8] |
ἀληθῆ
ἀληθής,
τοῦτο
δ'
εἰς
|
ἄπειρον |
βαδιεῖται.
Φανερὸν
δ'
ὅτι
οὐδ' |
[4, 4] |
ἁπάντων
ἀδύνατον
ἀπόδειξιν
εἶναι
(εἰς
|
ἄπειρον |
γὰρ
ἂν
βαδίζοι,
ὥστε
μηδ' |
[4, 4] |
τὴν
κατηγορίαν.
(Ἀνάγκη
ἄρα
εἰς
|
ἄπειρον |
ἰέναι.
Ἀλλ'
ἀδύνατον·
οὐδὲ
γὰρ |
[4, 2] |
ψυχρόν,
οἱ
δὲ
πέρας
καὶ
|
ἄπειρον, |
οἱ
δὲ
φιλίαν
καὶ
νεῖκος. |
[4, 8] |
ὡς
οὐ
ψευδής,
(οὐδὲν
ἧττον
|
ἀπείρους |
συμβαίνει
αὐτοῖς
αἰτεῖσθαι
λόγους
ἀληθεῖς |
[4, 5] |
περὶ
ὅλου
τοῦ
οὐρανοῦ
ὁμοίως
|
ἀπεφήναντο· |
ὁ
γὰρ
περὶ
ἡμᾶς
τοῦ |
[4, 5] |
δικαιότερον
ἂν
δι'
ἐκεῖνα
τούτων
|
ἀπεψηφίσαντο |
ἢ
διὰ
ταῦτα
ἐκείνων
κατεψηφίσαντο. |
[4, 4] |
καὶ
ἀληθινώτερον,
καὶ
τοῦ
λόγου
|
ἀπηλλαγμένοι |
ἂν
εἴημεν
τοῦ
ἀκράτου
καὶ |
[4, 4] |
ὡς
ἔοικε,
πάντες
ὑπολαμβάνουσιν
ἔχειν
|
ἁπλῶς, |
εἰ
μὴ
περὶ
ἅπαντα,
ἀλλὰ |
[4, 4] |
ἐρωτώμενον.
Ἐὰν
δὲ
προστιθῇ
ἐρωτῶντος
|
ἁπλῶς |
καὶ
τὰς
ἀποφάσεις,
οὐκ
ἀποκρίνεται |
[4, 6] |
θάτερον
μὲν
πῇ
θάτερον
δὲ
|
ἁπλῶς. |
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ζ'
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ |
[4, 2] |
ἀπόφασις
ἢ
ἡ
στέρησις
(ἢ
|
ἁπλῶς |
λέγομεν
ὅτι
οὐχ
ὑπάρχει
ἐκεῖνο, |
[4, 5] |
(ὁρίσαι.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ε'
Ἔστι
δ'
|
ἀπὸ |
τῆς
αὐτῆς
δόξης
καὶ
ὁ |
[4, 5] |
ἀληθεύσουσι
πάντες)
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
ἀπὸ |
τῆς
αὐτῆς
εἰσὶ
διανοίας
ἀμφότεροι |
[4, 6] |
ἡ
δὲ
στέρησις
ἀπόφασίς
ἐστιν
|
ἀπό |
(τινος
ὡρισμένου
γένους·
εἰ
οὖν |
[4, 5] |
γὰρ
ἀποβάλλον
ἔχει
τι
τοῦ
|
ἀποβαλλομένου, |
καὶ
τοῦ
γιγνομένου
ἤδη
ἀνάγκη |
[4, 5] |
γε
ἀμφισβητήσιμον·
τό
τε
γὰρ
|
ἀποβάλλον |
ἔχει
τι
τοῦ
ἀποβαλλομένου,
καὶ |
[4, 4] |
πασῶν.
Ἀξιοῦσι
δὴ
καὶ
τοῦτο
|
ἀποδεικνύναι |
τινὲς
δι'
ἀπαιδευσίαν·
ἔστι
γὰρ |
[4, 3] |
περὶ
τούτου.
Διὸ
πάντες
οἱ
|
ἀποδεικνύντες |
εἰς
ταύτην
ἀνάγουσιν
ἐσχάτην
δόξαν· |
[4, 4] |
ὡρισμένον.
Ἀλλ'
αἴτιος
οὐχ
ὁ
|
ἀποδεικνὺς |
ἀλλ'
ὁ
ὑπομένων·
ἀναιρῶν
γὰρ |
[4, 4] |
διαφέρειν
καὶ
τὸ
ἀποδεῖξαι,
ὅτι
|
ἀποδεικνύων |
μὲν
ἂν
δόξειεν
αἰτεῖσθαι
τὸ |
[4, 4] |
ἂν
ἔχοιεν
εἰπεῖν.
Ἔστι
δ'
|
ἀποδεῖξαι |
ἐλεγκτικῶς
καὶ
περὶ
τούτου
ὅτι |
[4, 4] |
τοιοῦτος
ἤδη.
Τὸ
δ'
ἐλεγκτικῶς
|
ἀποδεῖξαι |
λέγω
διαφέρειν
καὶ
τὸ
ἀποδεῖξαι, |
[4, 4] |
ἀποδεῖξαι
λέγω
διαφέρειν
καὶ
τὸ
|
ἀποδεῖξαι, |
ὅτι
ἀποδεικνύων
μὲν
ἂν
δόξειεν |
[4, 3] |
γένος
περὶ
οὗ
φέρουσι
τὰς
|
ἀποδείξεις· |
ὥστ'
ἐπεὶ
δῆλον
ὅτι
ᾗ |
[4, 6] |
ζητοῦσιν
ὧν
οὐκ
ἔστι
λόγος·
|
ἀποδείξεως |
γὰρ
ἀρχὴ
οὐκ
ἀπόδειξίς
ἐστιν. |
[4, 6] |
γὰρ
ζητοῦσι,
καὶ
ταύτην
(δι'
|
ἀποδείξεως |
λαμβάνειν,
ἐπεὶ
ὅτι
γε
πεπεισμένοι |
[4, 4] |
συγκεχώρηκέ
τι
ἀληθὲς
εἶναι
χωρὶς
|
ἀποδείξεως |
(ὥστε
οὐκ
ἂν
πᾶν
οὕτως |
[4, 4] |
βαδίζοι,
ὥστε
μηδ'
οὕτως
εἶναι
|
ἀπόδειξιν) |
(εἰ
δέ
τινων
μὴ
δεῖ |
[4, 4] |
ὅλως
μὲν
γὰρ
ἁπάντων
ἀδύνατον
|
ἀπόδειξιν |
εἶναι
(εἰς
ἄπειρον
γὰρ
ἂν |
[4, 4] |
μὴ
γιγνώσκειν
τίνων
δεῖ
ζητεῖν
|
ἀπόδειξιν |
καὶ
τίνων
οὐ
δεῖ·
ὅλως |
[4, 4] |
δέ
τινων
μὴ
δεῖ
ζητεῖν
|
ἀπόδειξιν, |
τίνα
ἀξιοῦσιν
εἶναι
μᾶλλον
τοιαύτην |
[4, 4] |
ἔλεγχος
ἂν
εἴη
καὶ
οὐκ
|
ἀπόδειξις. |
Ἀρχὴ
δὲ
πρὸς
ἅπαντα
τὰ |
[4, 6] |
λόγος·
ἀποδείξεως
γὰρ
ἀρχὴ
οὐκ
|
ἀπόδειξίς |
ἐστιν.
Οὗτοι
μὲν
οὖν
ῥᾳδίως |
[4, 4] |
δέ
τις
τοῦτο
διδῷ,
ἔσται
|
ἀπόδειξις· |
ἤδη
γάρ
τι
(ἔσται
ὡρισμένον. |
[4, 3] |
τῆς
ἀληθείας
ὃν
τρόπον
δεῖ
|
ἀποδέχεσθαι, |
δι'
ἀπαιδευσίαν
(τῶν
ἀναλυτικῶν
τοῦτο |
[4, 2] |
διελόμενον
ποσαχῶς
λέγεται
ἕκαστον,
οὕτως
|
ἀποδοτέον |
πρὸς
τὸ
πρῶτον
ἐν
ἑκάστῃ |
[4, 4] |
ἁπλῶς
καὶ
τὰς
ἀποφάσεις,
οὐκ
|
ἀποκρίνεται |
(τὸ
ἐρωτώμενον.
Οὐθὲν
γὰρ
κωλύει |
[4, 4] |
τοῦτο,
συμβαίνει
τὸ
λεχθέν,
ἂν
|
ἀποκρίνηται |
τὸ
ἐρωτώμενον.
Ἐὰν
δὲ
προστιθῇ |
[4, 4] |
ἄνθρωπον
τοῦτο
εἶναι
ἢ
οὔ,
|
ἀποκριτέον |
τὸ
ἓν
σημαῖνον
καὶ
οὐ |
[4, 7] |
εἴπῃ
ὅτι
οὔ,
οὐθὲν
ἄλλο
|
ἀποπέφηκεν |
ἢ
τὸ
εἶναι·
ἀπόφασις
δὲ |
[4, 6] |
τοιαῦτα
ἀπορήματα
ὅμοιά
ἐστι
τῷ
|
ἀπορεῖν |
πότερον
καθεύδομεν
νῦν
ἢ
ἐγρηγόραμεν, |
[4, 2] |
ἦν
ἓν
τῶν
ἐν
τοῖς
|
ἀπορήμασιν̓ |
καὶ
ἔστι
τοῦ
φιλοσόφου
περὶ |
[4, 6] |
κρινοῦντα
ὀρθῶς.
Τὰ
δὲ
τοιαῦτα
|
ἀπορήματα |
ὅμοιά
ἐστι
τῷ
ἀπορεῖν
πότερον |
[4, 5] |
Ὅσοι
μὲν
γὰρ
ἐκ
τοῦ
|
ἀπορῆσαι |
ὑπέλαβον
οὕτως,
τούτων
εὐί̈
ατος |
[4, 6] |
ἢ
ἐγρηγόραμεν,
δύνανται
δ'
αἱ
|
ἀπορίαι |
αἱ
τοιαῦται
πᾶσαι
τὸ
αὐτό· |
[4, 2] |
Φανερὸν
οὖν
(ὅπερ
ἐν
ταῖς
|
ἀπορίαις |
ἐλέχθη)
ὅτι
μιᾶς
περὶ
τούτων |
[4, 6] |
ἀνάγκη
λέγειν
τοῖς
μὴ
δι'
|
ἀπορίαν |
ἀλλὰ
λόγου
χάριν
λέγουσιν,
ὅτι |
[4, 4] |
μὴ
ἄνθρωπον
καλοῖεν·
τὸ
δ'
|
ἀπορούμενον |
οὐ
τοῦτό
ἐστιν,
εἰ
ἐνδέχεται |
[4, 6] |
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Εἰσὶ
δέ
τινες
οἳ
|
ἀποροῦσι |
καὶ
τῶν
ταῦτα
πεπεισμένων
καὶ |
[4, 5] |
~Εἶτ'
ἄξιον
θαυμάσαι
εἰ
τοῦτ'
|
ἀποροῦσι, |
πότερον
τηλικαῦτά
ἐστι
(τὰ
μεγέθη |
[4, 1] |
ὄν,
ἀλλὰ
μέρος
αὐτοῦ
τι
|
ἀποτεμόμεναι |
(περὶ
τούτου
θεωροῦσι
τὸ
συμβεβηκός, |
[4, 2] |
παρὰ
τὸ
ἐν
τῇ
ἀποφάσει†
|
ἀπουσία |
γὰρ
(ἡ
ἀπόφασις
ἐκείνου
ἐστίν, |
[4, 5] |
φρονεῖν
ἀλλοῖα
παρίστατο.
Παρμενίδης
δὲ
|
ἀποφαίνεται |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον·
Ὡς
γὰρ |
[4, 5] |
ἔχουσι
τὰς
δόξας
καὶ
ταῦτα
|
ἀποφαίνονται |
περὶ
τῆς
ἀληθείας,
πῶς
οὐκ |
[4, 6] |
οὖν
ἀδύνατον
ἅμα
καταφάναι
καὶ
|
ἀποφάναι |
ἀληθῶς,
ἀδύνατον
καὶ
τἀναντία
ὑπάρχειν |
[4, 4] |
τὸ
αὐτὸ
ἅμα
φάναι
καὶ
|
ἀποφάναι |
ἀληθῶς.
(Ἀλλ'
ἴσως
φαῖεν
ἂν |
[4, 8] |
εἰ
πᾶν
ἢ
φάναι
ἢ
|
ἀποφάναι |
ἀναγκαῖον,
ἀδύνατον
ἀμφότερα
ψευδῆ
εἶναι· |
[4, 4] |
οὐκ
ἀνάγκη
ἢ
φάναι
ἢ
|
ἀποφάναι. |
Εἰ
γὰρ
ἀληθὲς
ὅτι
ἄνθρωπος |
[4, 7] |
ἀλλ'
ἀνάγκη
ἢ
φάναι
ἢ
|
ἀποφάναι |
ἓν
καθ'
ἑνὸς
ὁτιοῦν.
(Δῆλον |
[4, 8] |
ἄλλο
τὸ
ἀληθὲς
φάναι
ἢ
|
ἀποφάναι |
ψεῦδός
ἐστιν,
ἀδύνατον
(πάντα
ψευδῆ |
[4, 7] |
μὲν
ὡδὶ
συνθῇ
φᾶσα
ἢ
|
ἀποφᾶσα, |
ἀληθεύει,
(ὅταν
δὲ
ὡδί,
ψεύδεται. |
[4, 2] |
πρόσεστι
παρὰ
τὸ
ἐν
τῇ
|
ἀποφάσει† |
ἀπουσία
γὰρ
(ἡ
ἀπόφασις
ἐκείνου |
[4, 4] |
ἔσται·
τοῖν
γὰρ
δυοῖν
δύο
|
ἀποφάσεις, |
εἰ
δὲ
μία
ἐξ
ἀμφοῖν |
[4, 2] |
οὐσίαν
λεγομένων,
ἢ
τούτων
τινὸς
|
(ἀποφάσεις |
ἢ
οὐσίας·
διὸ
καὶ
τὸ |
[4, 4] |
περὶ
τὰς
ἄλλας
φάσεις
καὶ
|
(ἀποφάσεις |
ὁμοιοτρόπως,
ἢ
οὒ
ἀλλὰ
περὶ |
[4, 4] |
προστιθῇ
ἐρωτῶντος
ἁπλῶς
καὶ
τὰς
|
ἀποφάσεις, |
οὐκ
ἀποκρίνεται
(τὸ
ἐρωτώμενον.
Οὐθὲν |
[4, 4] |
μὴ
εἶναι
ἀνθρώπῳ
(καίτοι
αὗται
|
ἀποφάσεις |
τούτου)
ἓν
γὰρ
ἦν
ὃ |
[4, 4] |
(παντὸς
τὴν
κατάφασιν
ἢ
τὴν
|
ἀπόφασιν· |
ἄτοπον
γὰρ
εἰ
ἑκάστῳ
ἡ |
[4, 2] |
τῷ
δὲ
ἑνὶ
ἀντίκειται
πλῆθος
|
ἀπόφασιν |
δὲ
καὶ
στέρησιν
μιᾶς
ἐστὶ |
[4, 4] |
ἡ
κατάφασις,
ἀνάγκη
καὶ
τὴν
|
ἀπόφασιν· |
(εἰ
δὲ
μὴ
ὑπάρχει
ἡ |
[4, 7] |
πρὸς
τὴν
φάσιν
καὶ
τὴν
|
ἀπόφασιν, |
καὶ
τοῦτ'
ἔσται
τι·
ἡ |
[4, 7] |
ἄλλο
ἀποπέφηκεν
ἢ
τὸ
εἶναι·
|
ἀπόφασις |
δὲ
τὸ
μὴ
εἶναι.
Ἐλήλυθε |
[4, 2] |
τῇ
ἀποφάσει†
ἀπουσία
γὰρ
(ἡ
|
ἀπόφασις |
ἐκείνου
ἐστίν,
ἐν
δὲ
τῇ |
[4, 6] |
δὲ
στέρησις·
ἡ
δὲ
στέρησις
|
ἀπόφασίς |
ἐστιν
ἀπό
(τινος
ὡρισμένου
γένους· |
[4, 2] |
θεωρεῖσθαι
τὸ
ἓν
οὗ
ἡ
|
ἀπόφασις |
ἢ
ἡ
στέρησις
(ἢ
ἁπλῶς |
[4, 7] |
Ἔτι
ἐν
ὅσοις
γένεσιν
ἡ
|
ἀπόφασις |
τὸ
ἐναντίον
ἐπιφέρει,
(καὶ
ἐν |
[4, 4] |
εἰ
ἑκάστῳ
ἡ
μὲν
αὐτοῦ
|
ἀπόφασις |
ὑπάρξει,
ἡ
δ'
ἑτέρου
ὃ |
[4, 4] |
ὑπάρχει
ἡ
κατάφασις,
ἥ
γε
|
ἀπόφασις |
ὑπάρξει
μᾶλλον
ἢ
ἡ
αὐτοῦ. |
[4, 4] |
ἡ
φάσις
(ἀληθὴς
ᾖ,
ἡ
|
ἀπόφασις |
ψευδής,
κἂν
αὕτη
ἀληθὴς
ᾖ, |
[4, 4] |
παντός
τι
ἢ
καταφῆσαι
ἢ
|
ἀποφῆσαι |
ἐνδέχεται,
καθάπερ
ἀνάγκη
τοῖς
τὸν |
[4, 4] |
κατὰ
μὲν
ὧν
φῆσαι
καὶ
|
ἀποφῆσαι, |
καθ'
ὅσων
δὲ
ἀποφῆσαι
(οὐ |
[4, 4] |
καθ'
ὅσων
τὸ
φῆσαι
καὶ
|
ἀποφῆσαι |
καὶ
καθ'
ὅσων
ἀποφῆσαι
καὶ |
[4, 4] |
καὶ
ἀποφῆσαι
καὶ
καθ'
ὅσων
|
ἀποφῆσαι |
καὶ
φῆσαι,
ἢ
κατὰ
μὲν |
[4, 4] |
καὶ
ἀποφῆσαι,
καθ'
ὅσων
δὲ
|
ἀποφῆσαι |
(οὐ
πάντων
φῆσαι.
Καὶ
εἰ |
[4, 7] |
ἀλλὰ
πλείω.
Πάλιν
γὰρ
ἔσται
|
ἀποφῆσαι |
τοῦτο
πρὸς
τὴν
φάσιν
καὶ |
[4, 4] |
εἰ
δὲ
ὁμοίως
καὶ
ὅσα
|
ἀποφῆσαι |
φάναι,
ἀνάγκη
ἤτοι
ἀληθὲς
διαιροῦντα |
[4, 4] |
οὕτως·
καὶ
πάλιν
γε
ταῦτα
|
ἀπόφησιν |
ἄμφω,
ὅτι
οὔθ'
οὕτως
οὔτε |
[4, 7] |
ἡ
διάνοια
ἢ
κατάφησιν
ἢ
|
ἀπόφησιν |
τοῦτο
δ'
ἐξ
ὁρισμοῦ
δῆλον |
[4, 5] |
ἐστὶ
νόημα.
Ἀναξαγόρου
δὲ
καὶ
|
ἀπόφθεγμα |
μνημονεύεται
πρὸς
τῶν
ἑταίρων
τινάς, |
[4, 5] |
τὰ
χρώματα
τοιαῦτα
οἷα
τοῖς
|
ἄπωθεν |
φαίνεται
ἢ
οἷα
τοῖς
ἐγγύθεν, |
[4, 5] |
(ὅτι
Ὅσσον
ἀλλοῖοι
μετέφυν,
τόσον
|
ἄρ |
σφισιν
αἰεὶ
καὶ
τὸ
φρονεῖν |
[4, 4] |
τινὸς
σημαίνει
τὴν
κατηγορίαν.
(Ἀνάγκη
|
ἄρα |
εἰς
ἄπειρον
ἰέναι.
Ἀλλ'
ἀδύνατον· |
[4, 4] |
εἶναι
μὴ
εἶναι
(ἄνθρωπον)
οὐκ
|
ἄρα |
ἐνδέχεται
ἅμα
ἀληθὲς
εἶναι
εἰπεῖν |
[4, 4] |
τὸ
ἐμπεσεῖν
καὶ
ἀγαθόν;
Δῆλον
|
ἄρα |
ὅτι
τὸ
μὲν
βέλτιον
ὑπολαμβάνει |
[4, 4] |
πάντα
κατὰ
συμβεβηκὸς
λεχθήσεται.
Ἔσται
|
ἄρα |
τι
καὶ
ὣς
οὐσίαν
σημαῖνον. |
[4, 8] |
κινεῖται,
οὐθὲν
ἔσται
ἀληθές·
πάντα
|
ἄρα |
ψευδῆ·
ἀλλὰ
δέδεικται
ὅτι
ἀδύνατον. |
[4, 4] |
τὸ
ἐξ
ἀρχῆς
κείμενον.
Ἔτι
|
ἆρα |
ὁ
μὲν
ἢ
ἔχειν
πως |
[4, 3] |
ἢ
μή,
οὔτε
γεωμέτρης
οὔτ'
|
ἀριθμητικός, |
ἀλλὰ
τῶν
φυσικῶν
ἔνιοι,
εἰκότως |
[4, 2] |
ἐστι
πάθη,
ἀλλ'
οὐχ
ᾗ
|
ἀριθμοὶ |
ἢ
γραμμαὶ
ἢ
πῦρ,
δῆλον |
[4, 2] |
καὶ
πρὸς
ἀλλήλους
ὑπάρχει
τοῖς
|
ἀριθμοῖς |
(ὁμοίως
δὲ
καὶ
στερεῷ
καὶ |
[4, 7] |
ἐν
τούτοις
ἔσται,
οἷον
ἐν
|
ἀριθμοῖς |
οὔτε
περιττὸς
οὔτε
οὐ
περιττὸς |
[4, 5] |
αἰσθητῶν
ἐπὶ
τῶν
ἐλαττόνων
τὸν
|
ἀριθμὸν |
ἰδόντες
οὕτως
ἔχοντα
περὶ
ὅλου |
[4, 4] |
ἕτεροι
πλείους,
ὡρισμένοι
δὲ
τὸν
|
ἀριθμόν· |
(τεθείη
γὰρ
ἂν
ἴδιον
ὄνομα |
[4, 7] |
οὔτε
περιττὸς
οὔτε
οὐ
περιττὸς
|
ἀριθμός· |
ἀλλ'
ἀδύνατον·
ἐκ
τοῦ
ὁρισμοῦ |
[4, 2] |
ὥσπερ
ἔστι
καὶ
ἀριθμοῦ
ᾗ
|
ἀριθμὸς |
ἴδια
πάθη,
οἷον
περιττότης
ἀρτιότης, |
[4, 2] |
ουσιν,
ἐπεὶ
ὥσπερ
ἔστι
καὶ
|
ἀριθμοῦ |
ᾗ
ἀριθμὸς
ἴδια
πάθη,
οἷον |
[4, 5] |
ἀληθῆ
δὲ
λέγουσιν
(οὕτω
γὰρ
|
ἁρμόττει |
μᾶλλον
εἰπεῖν
ἢ
ὥσπερ
Ἐπίχαρμος |
[4, 4] |
ὁμοίως
φήσαιμεν
εἶναι
τὰ
δύο
|
ἄρτια |
καὶ
τὰ
τρία,
οὐδ'
ὁμοίως |
[4, 2] |
οἱ
μὲν
γὰρ
περιττὸν
καὶ
|
ἄρτιον, |
οἱ
δὲ
θερμὸν
καὶ
ψυχρόν, |
[4, 2] |
ἀριθμὸς
ἴδια
πάθη,
οἷον
περιττότης
|
ἀρτιότης, |
συμμετρία
ἰσότης,
ὑπεροχὴ
ἔλλειψις,
καὶ |
[4, 2] |
ἢ
ἐναντία
ἢ
ἐξ
ἐναντίων,
|
ἀρχαὶ |
δὲ
τῶν
ἐναντίων
τὸ
ἓν |
[4, 2] |
ἡ
ἀναγωγὴ
ἡμῖν)
(αἱ
δ'
|
ἀρχαὶ |
καὶ
παντελῶς
αἱ
παρὰ
τῶν |
[4, 1] |
τῶν
ὄντων
ζητοῦντες
ταύτας
τὰς
|
ἀρχὰς |
ἐζήτουν,
ἀνάγκη
καὶ
τὰ
(στοιχεῖα |
[4, 2] |
ἅπαντες
συγκεῖσθαι·
πάντες
γοῦν
τὰς
|
ἀρχὰς |
ἐναντίας
λέγουσιν·
οἱ
μὲν
γὰρ |
[4, 2] |
τῶν
οὐσιῶν
ἂν
δέοι
τὰς
|
ἀρχὰς |
καὶ
τὰς
αἰτίας
ἔχειν
τὸν |
[4, 1] |
τῶν
ἐπιστημῶν.
Ἐπεὶ
δὲ
τὰς
|
ἀρχὰς |
καὶ
τὰς
ἀκροτάτας
αἰτίας
ζητοῦμεν, |
[4, 4] |
Ἔστω
δή,
ὥσπερ
ἐλέχθη
κατ'
|
ἀρχάς, |
σημαῖνόν
τι
τὸ
ὄνομα
καὶ |
[4, 3] |
γένος
ἔχειν
λέγειν
τὰς
βεβαιοτάτας
|
ἀρχὰς |
(τοῦ
πράγματος,
ὥστε
καὶ
τὸν |
[4, 4] |
ἂν
δόξειεν
αἰτεῖσθαι
τὸ
ἐν
|
ἀρχῇ, |
ἄλλου
δὲ
τοῦ
τοιούτου
αἰτίου |
[4, 4] |
ἂν
εἴη
καὶ
οὐκ
ἀπόδειξις.
|
Ἀρχὴ |
δὲ
πρὸς
ἅπαντα
τὰ
τοιαῦτα |
[4, 7] |
διὰ
τὸ
πάντων
ζητεῖν
λόγον.
|
Ἀρχὴ |
δὲ
πρὸς
ἅπαντας
τούτους
ἐξ |
[4, 3] |
οὖν
βεβαιοτάτη
ἡ
τοιαύτη
πασῶν
|
ἀρχή, |
δῆλον·
τίς
δ'
ἔστιν
αὕτη, |
[4, 2] |
φύσις
τῷ
ἀκολουθεῖν
ἀλλήλοις
ὥσπερ
|
ἀρχὴ |
καὶ
αἴτιον,
ἀλλ'
οὐχ
ὡς |
[4, 3] |
ἀνάγουσιν
ἐσχάτην
δόξαν·
φύσει
γὰρ
|
ἀρχὴ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀξιωμάτων
αὕτη |
[4, 6] |
οὐκ
ἔστι
λόγος·
ἀποδείξεως
γὰρ
|
ἀρχὴ |
οὐκ
ἀπόδειξίς
ἐστιν.
Οὗτοι
μὲν |
[4, 3] |
οὗτος
ὁ
φιλόσοφος.
Βεβαιοτάτη
δ'
|
ἀρχὴ |
πασῶν
περὶ
ἣν
διαψευσθῆναι
ἀδύνατον· |
[4, 6] |
γὰρ
λόγον
ἀξιοῦσιν
εἶναι
οὗτοι·
|
ἀρχὴν |
γὰρ
ζητοῦσι,
καὶ
ταύτην
(δι' |
[4, 4] |
τίνα
ἀξιοῦσιν
εἶναι
μᾶλλον
τοιαύτην
|
ἀρχὴν |
οὐκ
ἂν
ἔχοιεν
εἰπεῖν.
Ἔστι |
[4, 2] |
μὲν
ἀλλ'
ἅπαν
πρὸς
μίαν
|
ἀρχήν· |
τὰ
μὲν
γὰρ
ὅτι
οὐσίαι, |
[4, 2] |
πάντα
ἀνάγεται
τἀναντία
εἰς
τὴν
|
ἀρχὴν |
ταύτην·
(τεθεωρήσθω
δ'
ἡμῖν
ταῦτα |
[4, 4] |
ἄν
τις
ὑπολάβοι
τὸ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
αἰτεῖν)
ἀλλὰ
σημαίνειν
γέ
τι |
[4, 4] |
ἂν
τοῦτ'
εἶναι
τὸ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
κείμενον.
Ἔτι
ἆρα
ὁ
μὲν |
[4, 3] |
πέφυκεν,
καὶ
περὶ
τῶν
συλλογιστικῶν
|
ἀρχῶν |
ἐστὶν
ἐπισκέψασθαι,
δῆλον·
προσήκει
δὲ |
[4, 3] |
δὴ
πασῶν
ἐστὶ
βεβαιοτάτη
τῶν
|
ἀρχῶν· |
ἔχει
γὰρ
τὸν
εἰρημένον
διορισμόν. |
[4, 4] |
ἐδείξαμεν
ὅτι
βεβαιοτάτη
(αὕτη
τῶν
|
ἀρχῶν |
πασῶν.
Ἀξιοῦσι
δὴ
καὶ
τοῦτο |
[4, 8] |
Ἔτι
δὲ
φανερῶς
ἀντιφάσεις
εἰσὶν
|
ἃς |
οὐχ
οἷόν
τε
ἅμα
ἀληθεῖς |
[4, 5] |
καὶ
βαρύτερα
πότερον
ἃ
τοῖς
|
ἀσθενοῦσιν |
ἢ
ἃ
τοῖς
ἰσχύουσιν,
καὶ |
[4, 4] |
οὖν
μὴ
ὁμοίως,
δῆλον
ὅτι
|
ἅτερος |
ἧττον,
ὥστε
μᾶλλον
ἀληθεύει.
Εἰ |
[4, 4] |
τὴν
κατάφασιν
ἢ
τὴν
ἀπόφασιν·
|
ἄτοπον |
γὰρ
εἰ
ἑκάστῳ
ἡ
μὲν |
[4, 5] |
ἀπορῆσαι
ὑπέλαβον
οὕτως,
τούτων
εὐί̈
|
ατος |
ἡ
ἄγνοια
(οὐ
γὰρ
πρὸς |
[4, 6] |
τι,
ἀλλ'
ἔνιά
ἐστι
καὶ
|
αὐτὰ |
καθ'
αὑτά,
οὐκ
ἂν
εἴη |
[4, 4] |
καὶ
ἰδεῖν
ἄνθρωπον
εἶτα
ζητῇ
|
αὐτά· |
καίτοι
ἔδει
γε,
εἰ
ταὐτὸν |
[4, 2] |
ὄντος
ᾗ
ὂν
ταῦτα
καθ'
|
αὑτά |
ἐστι
πάθη,
ἀλλ'
οὐχ
ᾗ |
[4, 6] |
ἔνιά
ἐστι
καὶ
αὐτὰ
καθ'
|
αὑτά, |
οὐκ
ἂν
εἴη
πᾶν
τὸ |
[4, 4] |
εἰ
μὲν
μὴ
περὶ
πάσας,
|
αὗται |
ἂν
εἶεν
ὁμολογούμεναι·
εἰ
δὲ |
[4, 4] |
ἢ
μὴ
εἶναι
ἀνθρώπῳ
(καίτοι
|
αὗται |
ἀποφάσεις
τούτου)
ἓν
γὰρ
ἦν |
[4, 1] |
ζητοῦμεν,
δῆλον
ὡς
φύσεώς
τινος
|
αὐτὰς |
ἀναγκαῖον
εἶναι
καθ'
αὑτήν.
Εἰ |
[4, 6] |
ἕν)
ἀλλ'
οὔ
τι
τῇ
|
αὐτῇ |
γε
καὶ
(κατὰ
τὸ
αὐτὸ |
[4, 5] |
γὰρ
δὴ
ἥ
γ'
αἴσθησις
|
αὐτὴ |
ἑαυτῆς
ἐστίν,
ἀλλ'
ἔστι
τι |
[4, 2] |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ὑπαρχόντων
ἡ
|
αὐτὴ |
θεωρητική,
τῶν
τε
εἰρημένων
καὶ |
[4, 1] |
τῶν
ἐν
μέρει
λεγομένων
ἡ
|
αὐτή· |
οὐδεμία
γὰρ
τῶν
ἄλλων
ἐπισκοπεῖ |
[4, 4] |
ᾖ,
ἡ
ἀπόφασις
ψευδής,
κἂν
|
αὕτη |
ἀληθὴς
ᾖ,
ἡ
κατάφασις
ψευδής, |
[4, 4] |
τι
παγίως
οὐκ
ὄν,
καὶ
|
αὕτη |
βεβαία
δόξα,
καὶ
εἰ
τὸ |
[4, 1] |
τὰ
τούτῳ
ὑπάρχοντα
καθ'
αὑτό.
|
Αὕτη |
δ'
ἐστὶν
οὐδεμιᾷ
τῶν
ἐν |
[4, 3] |
προσδιωρισμένα
πρὸς
τὰς
λογικὰς
δυσχερείας)
|
αὕτη |
δὴ
πασῶν
ἐστὶ
βεβαιοτάτη
τῶν |
[4, 2] |
ὁ
μαθηματικὸς
λεγόμενος·
καὶ
γὰρ
|
αὕτη |
ἔχει
μέρη,
καὶ
πρώτη
τις |
[4, 5] |
ὀνόμασιν.
Ἐλήλυθε
δὲ
τοῖς
διαποροῦσιν
|
αὕτη |
ἡ
δόξα
ἐκ
τῶν
αἰσθητῶν, |
[4, 7] |
μὴ
εἶναι.
Ἐλήλυθε
δ'
ἐνίοις
|
αὕτη |
ἡ
δόξα
ὥσπερ
καὶ
ἄλλαι |
[4, 4] |
ἡ
τῆς
τριήρους·
εἰ
δ'
|
αὕτη, |
καὶ
ἡ
κατάφασις.
Ταῦτά
τε |
[4, 3] |
ἀρχή,
δῆλον·
τίς
δ'
ἔστιν
|
αὕτη, |
μετὰ
ταῦτα
λέγωμεν.
Τὸ
γὰρ |
[4, 4] |
μία
ἐξ
ἀμφοῖν
ἐκείνη,
καὶ
|
αὕτη |
μία
ἂν
εἴη
ἀντικειμένη.
Ἔτι |
[4, 3] |
ἀρχὴ
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἀξιωμάτων
|
αὕτη |
πάντων.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Δ'
(Εἰσὶ
δέ |
[4, 4] |
διὰ
τούτου
ἐδείξαμεν
ὅτι
βεβαιοτάτη
|
(αὕτη |
τῶν
ἀρχῶν
πασῶν.
Ἀξιοῦσι
δὴ |
[4, 2] |
δὲ
τῷ
εὐφυὲς
εἶναι
πρὸς
|
αὐτὴν |
τὸ
δὲ
τῷ
ἔργον
εἶναι |
[4, 1] |
τινος
αὐτὰς
ἀναγκαῖον
εἶναι
καθ'
|
αὑτήν. |
Εἰ
οὖν
καὶ
οἱ
τὰ |
[4, 5] |
Ε'
Ἔστι
δ'
ἀπὸ
τῆς
|
αὐτῆς |
δόξης
καὶ
ὁ
Πρωταγόρου
λόγος, |
[4, 5] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
ἀπὸ
τῆς
|
αὐτῆς |
εἰσὶ
διανοίας
ἀμφότεροι
οἱ
λόγοι, |
[4, 2] |
ὧν
τὸ
τί
ἐστι
τῆς
|
(αὐτῆς |
ἐπιστήμης
τῷ
γένει
θεωρῆσαι,
λέγω |
[4, 2] |
ὑγιείας
τὸ
δ'
ὅτι
δεκτικὸν
|
αὐτῆς, |
(καὶ
τὸ
ἰατρικὸν
πρὸς
ἰατρικήν |
[4, 5] |
ἢ
τοῦ
πλησίον
καὶ
τοῦ
|
αὑτῆς, |
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
χρώματος
ὄψις, |
[4, 8] |
καὶ
τὸ
πρῶτον
κινοῦν
ἀκίνητον
|
αὐτό. |
|
[4, 6] |
αὐτῇ
γε
καὶ
(κατὰ
τὸ
|
αὐτὸ |
αἰσθήσει
καὶ
ὡσαύτως
καὶ
ἐν |
[4, 4] |
οὖν
δῆλον
ὡς
τοῦτό
γ'
|
αὐτὸ |
ἀληθές,
ὅτι
σημαίνει
τὸ
(ὄνομα |
[4, 4] |
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι
τὸ
|
αὐτὸ |
ἀλλ'
ἢ
καθ'
ὁμωνυμίαν,
ὥσπερ |
[4, 3] |
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι
τὸ
|
αὐτό· |
ἅμα
γὰρ
ἂν
ἔχοι
τὰς |
[4, 4] |
τοῦτό
ἐστιν,
εἰ
ἐνδέχεται
τὸ
|
αὐτὸ |
ἅμα
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι |
[4, 3] |
μετὰ
ταῦτα
λέγωμεν.
Τὸ
γὰρ
|
αὐτὸ |
ἅμα
ὑπάρχειν
τε
καὶ
μὴ |
[4, 4] |
ψευδής,
οὐκ
ἂν
εἴη
τὸ
|
αὐτὸ |
ἅμα
φάναι
καὶ
ἀποφάναι
ἀληθῶς. |
[4, 4] |
ἅμα
ἀληθὲς
εἶναι
εἰπεῖν
τὸ
|
αὐτὸ |
ἄνθρωπον
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι |
[4, 4] |
εἰ
καὶ
μυριάκις
ἐστὶ
τὸ
|
αὐτὸ |
ἄνθρωπος
καὶ
(οὐκ
ἄνθρωπος,
οὐ |
[4, 2] |
οἰκεῖα.
~Περὶ
μὲν
γὰρ
τὸ
|
αὐτὸ |
γένος
στρέφεται
ἡ
σοφιστικὴ
καὶ |
[4, 4] |
αὐτοί
τε
ἐνδέχεσθαί
φασι
τὸ
|
αὐτὸ |
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι,
(καὶ |
[4, 5] |
ὃν
οὔ,
καὶ
ἅμα
τὸ
|
αὐτὸ |
εἶναι
καὶ
ὂν
καὶ
μὴ |
[4, 5] |
διεψεῦσθαι
νομίζουσιν·
ὥστ'
ἀνάγκη
τὸ
|
αὐτὸ |
εἶναί
τε
καὶ
μὴ
εἶναι) |
[4, 4] |
καὶ
ἓν
σημαίνειν,
πάλιν
τὸ
|
αὐτὸ |
ἐροῦμεν
ὅπερ
καὶ
πρότερον
ἐλέχθη, |
[4, 5] |
νόος
ἀνθρώποισι
παρίσταται·
τὸ
γὰρ
|
αὐτὸ
|
ἔστιν
ὅπερ
φρονέει,
μελέων
φύσις |
[4, 4] |
οὐκ
ἐνδέχεται
μὴ
εἶναι
τὸ
|
αὐτὸ |
ζῷον
δίπουν
τοῦτο
γὰρ
σημαίνει |
[4, 4] |
Οὐθὲν
γὰρ
κωλύει
εἶναι
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
ἄνθρωπον
καὶ
λευκὸν
καὶ |
[4, 4] |
καὶ
(τὸ
λευκὸν
φήσει
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
ἓν
σημαίνειν,
πάλιν
τὸ |
[4, 6] |
πρὸς
ὡρισμένον·
καὶ
εἰ
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
ἥμισυ
καὶ
ἴσον,
ἀλλ' |
[4, 3] |
τῷ
αὐτῷ
καὶ
κατὰ
τὸ
|
αὐτό |
(καὶ
ὅσα
ἄλλα
προσδιορισαίμεθ'
ἄν, |
[4, 4] |
ἔσται
ἕν.
Ἔσται
γὰρ
τὸ
|
αὐτὸ |
καὶ
τριήρης
καὶ
τοῖχος
καὶ |
[4, 5] |
(δ'
εἰσὶν
οἱ
μάλιστα
ζητοῦντες
|
αὐτὸ |
καὶ
φιλοῦντες
οὗτοι
τοιαύτας
ἔχουσι |
[4, 6] |
ταχὺ
λέγειν.
Ἐνδέχεται
γὰρ
τὸ
|
αὐτὸ |
κατὰ
μὲν
τὴν
ὄψιν
μέλι |
[4, 2] |
γὰρ
διαλεκτικοὶ
καὶ
σοφισταὶ
τὸ
|
αὐτὸ |
μὲν
ὑποδύονται
σχῆμα
τῷ
φιλοσόφῳ· |
[4, 5] |
τῷ
αὐτῷ
χρόνῳ
περὶ
τὸ
|
αὐτὸ |
οὐδέποτε
φησιν
ἅμα
οὕτω
καὶ |
[4, 6] |
ἀπορίαι
αἱ
τοιαῦται
πᾶσαι
τὸ
|
αὐτό· |
πάντων
γὰρ
λόγον
ἀξιοῦσιν
εἶναι |
[4, 5] |
προσήκειν
οὐδὲ
ὀλιγότητι,
τὸ
δ'
|
αὐτὸ |
τοῖς
μὲν
γλυκὺ
γευομένοις
δοκεῖν |
[4, 1] |
καὶ
τὰ
τούτῳ
ὑπάρχοντα
καθ'
|
αὑτό. |
Αὕτη
δ'
ἐστὶν
οὐδεμιᾷ
τῶν |
[4, 4] |
δέ
τινες
οἵ,
καθάπερ
εἴπομεν,
|
αὐτοί |
τε
ἐνδέχεσθαί
φασι
τὸ
αὐτὸ |
[4, 8] |
γὰρ
οὗτοι
οἱ
λόγοι
οἱ
|
αὐτοὶ |
τῷ
Ἡρακλείτου·
ὁ
γὰρ
λέγων |
[4, 8] |
ψευδής,
(οὐδὲν
ἧττον
ἀπείρους
συμβαίνει
|
αὐτοῖς |
αἰτεῖσθαι
λόγους
ἀληθεῖς
καὶ
ψευδεῖς· |
[4, 5] |
τῶν
ἑταίρων
τινάς,
ὅτι
τοιαῦτ'
|
αὐτοῖς |
ἔσται
τὰ
ὄντα
οἷα
ἂν |
[4, 3] |
τοσοῦτον
δὲ
χρῶνται
ἐφ'
ὅσον
|
αὐτοῖς |
ἱκανόν,
τοῦτο
δ'
ἔστιν
ὅσον |
[4, 2] |
ἐστι
γνωρίσαι
καὶ
τὰ
συμβεβηκότ'
|
αὐτοῖς. |
Καὶ
οὐ
ταύτῃ
ἁμαρτάνουσιν
οἱ |
[4, 5] |
ἔστιν
ἀκίνητός
τις
φύσις
δεικτέον
|
αὐτοῖς |
καὶ
πειστέον
(αὐτούς.
Καίτοι
γε |
[4, 4] |
Πάντα
γὰρ
ἀνάγκη
συμβεβηκέναι
φάσκειν
|
αὐτοῖς, |
καὶ
τὸ
ὅπερ
ἀνθρώπῳ
εἶναι |
[4, 4] |
ἐστιν.
Ἀλλὰ
μὴν
λεκτέον
γ'
|
αὐτοῖς |
κατὰ
(παντὸς
τὴν
κατάφασιν
ἢ |
[4, 4] |
ἀνθρώπῳ,
ἄλλο
ἔσται,
ὥστ'
ἀναγκαῖον
|
αὐτοῖς |
(λέγειν
ὅτι
οὐθενὸς
ἔσται
τοιοῦτος |
[4, 5] |
μεταβάλλον
ὅτε
μεταβάλλει
ἔχει
τινὰ
|
αὐτοῖς |
λόγον
μὴ
οἴεσθαι
εἶναι,
καίτοι |
[4, 3] |
ὄντα
ὑπάρχει
πᾶσι
τοῦτο
γὰρ
|
αὐτοῖς |
τὸ
κοινόν̓
τοῦ
περὶ
τὸ |
[4, 6] |
μὴ
οὕτω
δ'
(ὑπέχωσι,
συμβήσεται
|
αὑτοῖς |
τἀναντία
ταχὺ
λέγειν.
Ἐνδέχεται
γὰρ |
[4, 8] |
(ὁ
γὰρ
ἐναντίος
οὔ
φησιν
|
αὐτὸν |
ἀληθῆ)
ὁ
δὲ
πάντα
ψευδῆ |
[4, 3] |
ὅτι
ἀδύνατον
ἅμα
(ὑπολαμβάνειν
τὸν
|
αὐτὸν |
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι
τὸ |
[4, 5] |
παρίστατο.
Παρμενίδης
δὲ
ἀποφαίνεται
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον·
Ὡς
γὰρ
ἑκάστοτ'
ἔχει |
[4, 6] |
ἀλλὰ
πολλάκις
τἀναντία
κατὰ
τὸν
|
αὐτὸν |
χρόνον
(ἡ
μὲν
γὰρ
ἁφὴ |
[4, 8] |
δὲ
πάντα
ψευδῆ
καὶ
αὐτὸς
|
αὑτόν. |
Ἐὰν
δ'
ἐξαιρῶνται
ὁ
μὲν |
[4, 4] |
πάντες
ἂν
ψεύδοιντο,
καὶ
αὐτὸς
|
αὑτὸν |
ὁμολογεῖ
(ψεύδεσθαι.
Ἅμα
δὲ
φανερὸν |
[4, 5] |
καὶ
αὐτῷ
δὲ
ἑκάστῳ
πρὸς
|
αὑτὸν |
οὐ
ταὐτὰ
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν |
[4, 4] |
δὲ
τὴν
ἀλήθειαν
καὶ
πρὸς
|
αὑτόν· |
(οὐθὲν
γὰρ
ἐνδέχεται
νοεῖν
μὴ |
[4, 4] |
τοιούτῳ
λόγος,
οὔτ'
αὐτῷ
πρὸς
|
αὑτὸν |
οὔτε
πρὸς
ἄλλον.
Ἂν
δέ |
[4, 8] |
ὁ
δὲ
πάντα
ψευδῆ
καὶ
|
αὐτὸς |
αὑτόν.
Ἐὰν
δ'
ἐξαιρῶνται
ὁ |
[4, 4] |
καὶ
πάντες
ἂν
ψεύδοιντο,
καὶ
|
αὐτὸς |
αὑτὸν
ὁμολογεῖ
(ψεύδεσθαι.
Ἅμα
δὲ |
[4, 5] |
αὐτῷ
ποταμῷ
οὐκ
ἔστιν
ἐμβῆναι·
|
αὐτὸς |
(γὰρ
ᾤετο
οὐδ'
ἅπαξ.
Ἡμεῖς |
[4, 4] |
μὴ
εἶναι
ἄνθρωπον.
Ὁ
δ'
|
αὐτὸς |
λόγος
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
μὴ |
[4, 5] |
Λέγω
δ'
οἷον
ὁ
μὲν
|
αὐτὸς |
οἶνος
δόξειεν
ἂν
ἢ
μεταβαλὼν |
[4, 8] |
μεταβάλλον
ὁ
γὰρ
λέγων
ποτὲ
|
αὐτὸς |
οὐκ
ἦν
καὶ
πάλιν
οὐκ |
[4, 5] |
δῆλον·
ἔστι
δ'
οὐχ
ὁ
|
αὐτὸς |
τρόπος
πρὸς
ἅπαντας
τῆς
ἐντεύξεως· |
[4, 7] |
ἡ
(γὰρ
οὐσία
ἐστί
τις
|
αὐτοῦ |
ἄλλη.
Ἔτι
ὅταν
ἐρομένου
εἰ |
[4, 4] |
γὰρ
εἰ
ἑκάστῳ
ἡ
μὲν
|
αὐτοῦ |
ἀπόφασις
ὑπάρξει,
ἡ
δ'
ἑτέρου |
[4, 4] |
ἀπόφασις
ὑπάρξει
μᾶλλον
ἢ
ἡ
|
αὐτοῦ. |
(Εἰ
οὖν
κἀκείνη
ὑπάρχει,
ὑπάρξει |
[4, 5] |
μετέβαλεν,
ἀλλ'
ἀεὶ
ἀληθεύει
(περὶ
|
αὐτοῦ, |
καὶ
ἔστιν
ἐξ
ἀνάγκης
τὸ |
[4, 4] |
αἱ
ἀντιφάσεις
ἅμα
κατὰ
τοῦ
|
αὐτοῦ |
πᾶσαι,
δῆλον
ὡς
(ἅπαντα
ἔσται |
[4, 1] |
ὄντος
ᾗ
ὄν,
ἀλλὰ
μέρος
|
αὐτοῦ |
τι
ἀποτεμόμεναι
(περὶ
τούτου
θεωροῦσι |
[4, 6] |
ἀντίφασιν
ἅμα
ἀληθεύεσθαι
κατὰ
τοῦ
|
αὐτοῦ, |
φανερὸν
ὅτι
οὐδὲ
τἀναντία
ἅμα |
[4, 8] |
ἀληθῆ
λέγων
καὶ
τὸν
ἐναντίον
|
αὑτοῦ |
λόγον
ἀληθῆ
ποιεῖ,
ὥστε
τὸν |
[4, 8] |
μόνος
ἐστίν,
ὁ
δὲ
τὸν
|
αὑτοῦ |
ὡς
οὐ
ψευδής,
(οὐδὲν
ἧττον |
[4, 5] |
Πρωταγόρου
λόγος,
καὶ
ἀνάγκη
ὁμοίως
|
αὐτοὺς |
ἄμφω
ἢ
εἶναι
ἢ
μὴ |
[4, 8] |
θρυλούμενον
πᾶσι
τοῖς
τοιούτοις
λόγοις,
|
αὐτοὺς |
(ἑαυτοὺς
ἀναιρεῖν.
Ὁ
μὲν
γὰρ |
[4, 5] |
φύσις
δεικτέον
αὐτοῖς
καὶ
πειστέον
|
(αὐτούς. |
Καίτοι
γε
συμβαίνει
τοῖς
ἅμα |
[4, 7] |
τοῦ
σημαίνειν
τι
ἀναγκαῖον
εἶναι
|
αὐτούς· |
ὁ
γὰρ
λόγος
οὗ
τὸ |
[4, 5] |
δ'
οὔ.
Ἔτι
δ'
ἀξιώσομεν
|
αὐτοὺς |
ὑπολαμβάνειν
καὶ
ἄλλην
τινὰ
οὐσίαν |
[4, 2] |
ἔλλειψις,
καὶ
ταῦτα
καὶ
καθ'
|
αὑτοὺς |
καὶ
πρὸς
ἀλλήλους
ὑπάρχει
τοῖς |
[4, 5] |
αὐτῶν)
φαίνεσθαι
καὶ
ἡμῖν,
καὶ
|
αὐτῷ |
δὲ
ἑκάστῳ
πρὸς
αὑτὸν
οὐ |
[4, 4] |
οὐκ
ἄλλο
τι
τὸ
εἶναι
|
αὐτῷ. |
Εἰ
δ'
ἔσται
αὐτῷ
τὸ |
[4, 2] |
ὂν
θεωρῆσαι
καὶ
τὰ
ὑπάρχοντα
|
αὐτῷ |
ᾗ
ὄν,
δῆλον,
καὶ
ὅτι |
[4, 3] |
καὶ
μὴ
(ὑπάρχειν
ἀδύνατον
τῷ
|
αὐτῷ |
καὶ
κατὰ
τὸ
αὐτό
(καὶ |
[4, 4] |
δ'
ἑτέρου
ὃ
μὴ
ὑπάρχει
|
αὐτῷ |
οὐχ
ὑπάρξει·
λέγω
δ'
οἷον |
[4, 5] |
ἐπετίμα
εἰπόντι
ὅτι
δὶς
τῷ
|
αὐτῷ |
ποταμῷ
οὐκ
ἔστιν
ἐμβῆναι·
αὐτὸς |
[4, 4] |
εἴη
τῷ
τοιούτῳ
λόγος,
οὔτ'
|
αὐτῷ |
πρὸς
αὑτὸν
οὔτε
πρὸς
ἄλλον. |
[4, 3] |
μὴ
ἐνδέχεται
ἅμα
ὑπάρχειν
τῷ
|
αὐτῷ |
τἀναντία
προσδιωρίσθω
δ'
ἡμῖν
καὶ |
[4, 4] |
εἶναι
αὐτῷ.
Εἰ
δ'
ἔσται
|
αὐτῷ |
τὸ
ὅπερ
ἀνθρώπῳ
εἶναι
ἢ |
[4, 6] |
τἀναντία
ἅμα
ὑπάρχειν
ἐνδέχεται
τῷ
|
αὐτῷ· |
τῶν
μὲν
γὰρ
ἐναντίων
θάτερον |
[4, 5] |
ὄψις·
ὧν
ἑκάστη
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
χρόνῳ
περὶ
τὸ
αὐτὸ
οὐδέποτε |
[4, 6] |
καὶ
ὡσαύτως
καὶ
ἐν
τῷ
|
αὐτῷ |
χρόνῳ,
ὥστε
τοῦτ'
ἂν
εἴη |
[4, 4] |
ἀλλὰ
σημαίνειν
γέ
τι
καὶ
|
αὑτῷ |
καὶ
ἄλλῳ·
τοῦτο
γὰρ
ἀνάγκη, |
[4, 3] |
ἐπισκοπούντων
(ἐγχειρεῖ
λέγειν
τι
περὶ
|
αὐτῶν, |
εἰ
ἀληθῆ
ἢ
μή,
οὔτε |
[4, 4] |
καὶ
τριήρης
(καὶ
αἱ
ἀντιφάσεις
|
αὐτῶν |
(εἰ
γὰρ
ὁμοίως
καθ'
ἑκάστου, |
[4, 5] |
πρὸς
τὴν
διάνοιαν
ἡ
ἀπάντησις
|
αὐτῶν) |
ὅσοι
δὲ
λόγου
χάριν
λέγουσι, |
[4, 2] |
οὐ
ταύτῃ
ἁμαρτάνουσιν
οἱ
περὶ
|
αὐτῶν |
σκοπούμενοι
ὡς
οὐ
φιλοσοφοῦντες,
ἀλλ' |
[4, 6] |
πράξεσιν.
Ἀλλ'
ὅπερ
εἴπομεν,
τοῦτο
|
αὐτῶν |
τὸ
πάθος
ἐστίν·
λόγον
γὰρ |
[4, 5] |
μὴ
μέλλοντος.
Ἔτι
δὲ
ἐπ'
|
αὐτῶν |
(τῶν
αἰσθήσεων
οὐχ
ὁμοίως
κυρία |
[4, 5] |
τοῖς
οὕτως
ὑπολαμβάνουσιν,
ὅτι
καὶ
|
αὐτῶν |
τῶν
αἰσθητῶν
ἐπὶ
τῶν
ἐλαττόνων |
[4, 2] |
εἶναί
τινα
πρώτην
καὶ
ἐχομένην
|
αὐτῶν. |
Ὑπάρχει
(γὰρ
εὐθὺς
γένη
ἔχον |
[4, 5] |
ἄλλων
ζῴων
τἀναντία
(περὶ
τῶν
|
αὐτῶν) |
φαίνεσθαι
καὶ
ἡμῖν,
καὶ
αὐτῷ |
[4, 6] |
αὐτὸν
χρόνον
(ἡ
μὲν
γὰρ
|
ἁφὴ |
δύο
λέγει
ἐν
τῇ
ἐπαλλάξει |