HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre IV

Liste des contextes (ordre alphabétique)


α  =  288 formes différentes pour 919 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[4, 1]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ  Α'   (Ἔστιν ἐπιστήμη τις θεωρεῖ
[4, 3]   Ἡράκλειτον. Οὐκ ἔστι γὰρ ἀναγκαῖον,     τις λέγει, ταῦτα καὶ ὑπολαμβάνειν·
[4, 3]   εἶναι τὴν τοιαύτην (περὶ γὰρ     μὴ γνωρίζουσιν ἀπατῶνται πάντες) καὶ
[4, 5]   δὲ τὰ ὑποκείμενα μὴ εἶναι,     ποιεῖ τὴν αἴσθησιν, καὶ ἄνευ
[4, 5]   τοῖς κάμνουσιν, καὶ βαρύτερα πότερον     τοῖς ἀσθενοῦσιν τοῖς
[4, 5]   πότερον τοῖς καθεύδουσιν     τοῖς ἐγρηγορόσιν. Ὅτι μὲν γὰρ
[4, 5]   πότερον τοῖς ἀσθενοῦσιν     τοῖς ἰσχύουσιν, καὶ ἀληθῆ πότερον
[4, 5]   τοῖς ἰσχύουσιν, καὶ ἀληθῆ πότερον     τοῖς καθεύδουσιν τοῖς
[4, 2]   στερεῷ καὶ ἀκινήτῳ καὶ κινουμένῳ  ἀβαρεῖ   τε καὶ βάρος (ἔχοντι ἔστιν
[4, 4]   ἀγαθὸν εἶναι τὸ ἐμπεσεῖν καὶ  ἀγαθόν;   Δῆλον ἄρα ὅτι τὸ μὲν
[4, 4]   ὡς οὐχ ὁμοίως οἰόμενος μὴ  ἀγαθὸν   εἶναι τὸ ἐμπεσεῖν καὶ ἀγαθόν;
[4, 7]   (ἐκ μὴ ἀγαθοῦ γὰρ εἰς  ἀγαθὸν   μεταβάλλει ἐκ τούτου εἰς
[4, 7]   ἐκ τούτου εἰς μὴ  ἀγαθόν)   νῦν δ' ἀεὶ φαίνεται (οὐ
[4, 7]   ψευδῆ· ὅταν γὰρ μιχθῇ, οὔτε  ἀγαθὸν   οὔτε οὐκ ἀγαθὸν τὸ μῖγμα,
[4, 7]   μιχθῇ, οὔτε ἀγαθὸν οὔτε οὐκ  ἀγαθὸν   τὸ μῖγμα, ὥστ' οὐδὲν εἰπεῖν
[4, 7]   οὐκ ἂν μεταβάλλοι (ἐκ μὴ  ἀγαθοῦ   γὰρ εἰς ἀγαθὸν μεταβάλλει
[4, 5]   οὕτως, τούτων εὐί̈ ατος  ἄγνοια   (οὐ γὰρ πρὸς τὸν (λόγον
[4, 5]   ἰατροῦ δόξα καὶ τοῦ  ἀγνοοῦντος,   οἷον περὶ τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι
[4, 5]   ὀρθῶς λέγουσι τρόπον δέ τινα  ἀγνοοῦσιν·   τὸ γὰρ ὂν λέγεται διχῶς,
[4, 5]   εἶναι ἀληθὲς ἡμῖν γ'  ἄδηλον.   Ὅλως δὲ διὰ τὸ ὑπολαμβάνειν
[4, 5]   οὖν τούτων ἀληθῆ (ἢ ψευδῆ,  ἄδηλον·   οὐθὲν γὰρ μᾶλλον τάδε
[4, 8]   λόγων ἑκάτερον τούτων, (ὥστ' εἴπερ  ἀδύνατα   ἐκεῖνα, καὶ ταῦτα ἀδύνατον εἶναι.
[4, 6]   (τινος ὡρισμένου γένους· εἰ οὖν  ἀδύνατον   ἅμα καταφάναι καὶ ἀποφάναι ἀληθῶς,
[4, 4]   Εἰ δὲ τοῦτο, δέδεικται ὅτι  ἀδύνατον   ἅμα κατηγορεῖσθαι τὰς ἀντιφάσεις. Ἔτι
[4, 3]   τῆς ἀντιφάσεως, φανερὸν ὅτι  ἀδύνατον   ἅμα (ὑπολαμβάνειν τὸν αὐτὸν εἶναι
[4, 8]   φάναι ἀποφάναι ἀναγκαῖον,  ἀδύνατον   ἀμφότερα ψευδῆ εἶναι· θάτερον γὰρ
[4, 4]   ἐλεγκτικῶς καὶ περὶ τούτου ὅτι  ἀδύνατον,   ἂν μόνον τι λέγῃ
[4, 4]   λευκὸν καὶ μέγα. Καὶ γὰρ  ἀδύνατον   ἄπειρά γ' ὄντα τὰ (συμβεβηκότα
[4, 4]   δεῖ· ὅλως μὲν γὰρ ἁπάντων  ἀδύνατον   ἀπόδειξιν εἶναι (εἰς ἄπειρον γὰρ
[4, 3]   ἔχει γὰρ τὸν εἰρημένον διορισμόν.  Ἀδύνατον   γὰρ ὁντινοῦν ταὐτὸν ὑπολαμβάνειν εἶναι
[4, 3]   ἀρχὴ πασῶν περὶ ἣν διαψευσθῆναι  ἀδύνατον·   γνωριμωτάτην τε γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι
[4, 8]   εἴπερ ἀδύνατα ἐκεῖνα, καὶ ταῦτα  ἀδύνατον   εἶναι. Ἔτι δὲ φανερῶς ἀντιφάσεις
[4, 4]   σημαίνει τὸ ἀνάγκη εἶναι, τὸ  ἀδύνατον   εἶναι μὴ εἶναι (ἄνθρωπον) οὐκ
[4, 7]   οὔτε οὐ περιττὸς ἀριθμός· ἀλλ'  ἀδύνατον·   ἐκ τοῦ ὁρισμοῦ δὲ δῆλον.
[4, 8]   ἄρα ψευδῆ· ἀλλὰ δέδεικται ὅτι  ἀδύνατον.   Ἔτι ἀνάγκη τὸ ὂν μεταβάλλειν·
[4, 6]   λόγῳ τὴν βίαν μόνον ζητοῦντες  ἀδύνατον   ζητοῦσιν· ἐναντία γὰρ εἰπεῖν ἀξιοῦσιν,
[4, 6]   ἅμα καταφάναι καὶ ἀποφάναι ἀληθῶς,  ἀδύνατον   καὶ τἀναντία ὑπάρχειν ἅμα, ἀλλ'
[4, 5]   τὴν αἴσθησιν, καὶ ἄνευ αἰσθήσεως,  (ἀδύνατον.   Οὐ γὰρ δὴ γ'
[4, 4]   ἄρα εἰς ἄπειρον ἰέναι. Ἀλλ'  ἀδύνατον·   οὐδὲ γὰρ πλείω συμπλέκεται δυοῖν·
[4, 8]   φάναι ἀποφάναι ψεῦδός ἐστιν,  ἀδύνατον   (πάντα ψευδῆ εἶναι· ἀνάγκη γὰρ
[4, 6]   λέγουσι, τοσαῦτα εἰρήσθω· ἐπεὶ δ'  ἀδύνατον   τὴν ἀντίφασιν ἅμα ἀληθεύεσθαι κατὰ
[4, 3]   ὑπάρχειν τε καὶ μὴ (ὑπάρχειν  ἀδύνατον   τῷ αὐτῷ καὶ κατὰ τὸ
[4, 8]   μοναχῶς (λεγόμενα καὶ κατὰ πάντων  ἀδύνατον   ὑπάρχειν ὥσπερ τινὲς λέγουσιν, οἱ
[4, 4]   Ἡμεῖς δὲ νῦν εἰλήφαμεν ὡς  ἀδυνάτου   ὄντος ἅμα εἶναι καὶ μὴ
[4, 5]   ὅταν ᾖ, οὐδεπώποτε μετέβαλεν, ἀλλ'  ἀεὶ   ἀληθεύει (περὶ αὐτοῦ, καὶ ἔστιν
[4, 8]   πάντα ἠρεμεῖ (ἢ κινεῖται ποτέ,  ἀεὶ   δ' οὐθέν· ἔστι γάρ τι
[4, 5]   οὐ ταὐτὰ κατὰ τὴν αἴσθησιν  ἀεὶ   δοκεῖν. Ποῖα οὖν τούτων ἀληθῆ
[4, 8]   οὐθέν· ἔστι γάρ τι  ἀεὶ   κινεῖ τὰ κινούμενα, καὶ τὸ
[4, 8]   Εἰ μὲν γὰρ ἠρεμεῖ πάντα,  ἀεὶ   ταὐτὰ ἀληθῆ καὶ (ψευδῆ ἔσται,
[4, 6]   ἅπασι ταὐτὰ φαίνεσθαι οὔτε ταὐτῷ  ἀεὶ   ταὐτά, ἀλλὰ πολλάκις τἀναντία κατὰ
[4, 4]   πρῶτον τὸ καθ' οὗ, εἰ  ἀεὶ   (τὸ συμβεβηκὸς καθ' ὑποκειμένου τινὸς
[4, 7]   εἰς μὴ ἀγαθόν) νῦν δ'  ἀεὶ   φαίνεται (οὐ γὰρ ἔστι μεταβολὴ
[4, 5]   οὐθεὶς γοῦν, ἐὰν ὑπολάβῃ νύκτωρ  Ἀθήνῃσιν   εἶναι ὢν ἐν Λιβύῃ, πορεύεται
[4, 5]   τῆς ἀληθείας, πῶς οὐκ ἄξιον  ἀθυμῆσαι   τοὺς φιλοσοφεῖν ἐγχειροῦντας; τὸ γὰρ
[4, 4]   πῶς ἂν φθέγξαιτο βαδίσειεν;  αὶ   πάντα δ' ἂν εἴη ἕν,
[4, 4]   τὰς ἀντιφάσεις. Ἔτι εἰ ἀληθεῖς  αἱ   ἀντιφάσεις ἅμα κατὰ τοῦ αὐτοῦ
[4, 4]   καὶ θεὸς καὶ τριήρης (καὶ  αἱ   ἀντιφάσεις αὐτῶν (εἰ γὰρ ὁμοίως
[4, 6]   νῦν ἐγρηγόραμεν, δύνανται δ'  αἱ   ἀπορίαι αἱ τοιαῦται πᾶσαι τὸ
[4, 2]   (εἰλήφθω γὰρ ἀναγωγὴ ἡμῖν)  (αἱ   δ' ἀρχαὶ καὶ παντελῶς αἱ
[4, 2]   (καὶ τὸ ἕν) διὸ καὶ  αἱ   ἐπιστῆμαι ἀκολουθήσουσι τούτοις. Ἔστι γὰρ
[4, 1]   τούτου θεωροῦσι τὸ συμβεβηκός, οἷον  αἱ   μαθηματικαὶ τῶν ἐπιστημῶν. Ἐπεὶ δὲ
[4, 2]   μέρη φιλοσοφίας ἔστιν ὅσαι περ  αἱ   οὐσίαι· ὥστε ἀναγκαῖον εἶναί τινα
[4, 2]   (αἱ δ' ἀρχαὶ καὶ παντελῶς  αἱ   παρὰ τῶν ἄλλων ὡς εἰς
[4, 6]   ἐγρηγόραμεν, δύνανται δ' αἱ ἀπορίαι  αἱ   τοιαῦται πᾶσαι τὸ αὐτό· πάντων
[4, 5]   ἀλλοῖοι μετέφυν, τόσον ἄρ σφισιν  αἰεὶ   καὶ τὸ φρονεῖν ἀλλοῖα παρίστατο.
[4, 5]   αἰσθήματα ἴσως ἀληθές (τοῦ γὰρ  αἰσθανομένου   πάθος τοῦτό ἐστι) τὸ δὲ
[4, 5]   τὰ αἰσθητὰ εἶναι μήτε τὰ  αἰσθήματα   ἴσως ἀληθές (τοῦ γὰρ αἰσθανομένου
[4, 5]   φαντασία οὐ ταὐτὸν τῇ  αἰσθήσει.   ~Εἶτ' ἄξιον θαυμάσαι εἰ τοῦτ'
[4, 6]   γε καὶ (κατὰ τὸ αὐτὸ  αἰσθήσει   καὶ ὡσαύτως καὶ ἐν τῷ
[4, 5]   Ἔτι δὲ ἐπ' αὐτῶν (τῶν  αἰσθήσεων   οὐχ ὁμοίως κυρία τοῦ
[4, 5]   ποιεῖ τὴν αἴσθησιν, καὶ ἄνευ  αἰσθήσεως,   (ἀδύνατον. Οὐ γὰρ δὴ
[4, 5]   ἀνάγκη πρότερον εἶναι τῆς  αἰσθήσεως·   (τὸ γὰρ κινοῦν τοῦ κινουμένου
[4, 5]   αὑτὸν οὐ ταὐτὰ κατὰ τὴν  αἴσθησιν   ἀεὶ δοκεῖν. Ποῖα οὖν τούτων
[4, 5]   ἀλλοίωσιν, τὸ φαινόμενον κατὰ τὴν  αἴσθησιν   ἐξ ἀνάγκης ἀληθὲς εἶναί (φασιν·
[4, 5]   μὴ εἶναι, ποιεῖ τὴν  αἴσθησιν,   καὶ ἄνευ αἰσθήσεως, (ἀδύνατον. Οὐ
[4, 5]   τι καὶ ἕτερον παρὰ τὴν  αἴσθησιν,   ἀνάγκη πρότερον εἶναι τῆς
[4, 5]   τὸ ὑπολαμβάνειν φρόνησιν μὲν τὴν  αἴσθησιν,   ταύτην δ' εἶναι ἀλλοίωσιν, τὸ
[4, 6]   (ἅπαντα καὶ πρὸς δόξαν καὶ  αἴσθησιν,   ὥστ' οὔτε γέγονεν οὔτ' ἔσται
[4, 5]   Οὐ γὰρ δὴ γ'  αἴσθησις   αὐτὴ ἑαυτῆς ἐστίν, ἀλλ' ἔστι
[4, 5]   εἴη μὴ ὄντων τῶν ἐμψύχων·  αἴσθησις   γὰρ οὐκ ἂν εἴη. Τὸ
[4, 2]   φιλόσοφον. Ἅπαντος δὲ γένους καὶ  αἴσθησις   μία ἑνὸς (καὶ ἐπιστήμη, οἷον
[4, 5]   πρῶτον μὲν ὅτι οὐδ'  αἴσθησις   ψευδὴς τοῦ γε ἰδίου ἐστίν,
[4, 5]   Τὸ μὲν οὖν μήτε τὰ  αἰσθητὰ   εἶναι μήτε τὰ αἰσθήματα ἴσως
[4, 5]   δ' ὄντα ὑπέλαβον εἶναι τὰ  αἰσθητὰ   μόνον· ἐν δὲ τούτοις πολλὴ
[4, 5]   Ὅλως τ' εἴπερ ἔστι τὸ  αἰσθητὸν   μόνον, οὐθὲν ἂν εἴη μὴ
[4, 5]   γὰρ περὶ ἡμᾶς τοῦ  αἰσθητοῦ   τόπος ἐν φθορᾷ καὶ γενέσει
[4, 5]   φαινόμενα ἀλήθεια ἐνίοις ἐκ τῶν  αἰσθητῶν   ἐλήλυθεν. Τὸ μὲν γὰρ ἀληθὲς
[4, 5]   ὑπολαμβάνουσιν, ὅτι καὶ αὐτῶν τῶν  αἰσθητῶν   ἐπὶ τῶν ἐλαττόνων τὸν ἀριθμὸν
[4, 5]   αὕτη δόξα ἐκ τῶν  αἰσθητῶν,   μὲν τοῦ ἅμα τὰς
[4, 4]   τις ὑπολάβοι τὸ ἐξ ἀρχῆς  αἰτεῖν)   ἀλλὰ σημαίνειν γέ τι καὶ
[4, 8]   πρὸς πάντας τοὺς τοιούτους λόγους  αἰτεῖσθαι   δεῖ, καθάπερ ἐλέχθη καὶ ἐν
[4, 8]   (οὐδὲν ἧττον ἀπείρους συμβαίνει αὐτοῖς  αἰτεῖσθαι   λόγους ἀληθεῖς καὶ ψευδεῖς·
[4, 4]   ὅτι ἀποδεικνύων μὲν ἂν δόξειεν  αἰτεῖσθαι   τὸ ἐν ἀρχῇ, ἄλλου δὲ
[4, 7]   Οἱ μὲν οὖν διὰ τοιαύτην  αἰτίαν   λέγουσιν, οἱ δὲ διὰ τὸ
[4, 2]   δέοι τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς  αἰτίας   ἔχειν τὸν φιλόσοφον. Ἅπαντος δὲ
[4, 1]   τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἀκροτάτας  αἰτίας   ζητοῦμεν, δῆλον ὡς φύσεώς τινος
[4, 1]   ὄντος ὂν τὰς πρώτας  αἰτίας   ληπτέον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Τὸ δὲ
[4, 6]   τοὺς διὰ τὰς πάλαι εἰρημένας  αἰτίας   τὸ φαινόμενον φάσκοντας (ἀληθὲς εἶναι,
[4, 2]   ἀκολουθεῖν ἀλλήλοις ὥσπερ ἀρχὴ καὶ  αἴτιον,   ἀλλ' οὐχ ὡς ἑνὶ λόγῳ
[4, 5]   ζητεῖν ἂν εἴη τὴν ἀλήθειαν.  (Αἴτιον   δὲ τῆς δόξης τούτοις ὅτι
[4, 4]   γάρ τι (ἔσται ὡρισμένον. Ἀλλ'  αἴτιος   οὐχ ἀποδεικνὺς ἀλλ'
[4, 4]   ἀρχῇ, ἄλλου δὲ τοῦ τοιούτου  αἰτίου   ὄντος ἔλεγχος ἂν εἴη καὶ
[4, 8]   κινούμενα, καὶ τὸ πρῶτον κινοῦν  ἀκίνητον   αὐτό.
[4, 5]   λεχθεῖσιν ἐροῦμεν· ὅτι (γὰρ ἔστιν  ἀκίνητός   τις φύσις δεικτέον αὐτοῖς καὶ
[4, 2]   (ὁμοίως δὲ καὶ στερεῷ καὶ  ἀκινήτῳ   καὶ κινουμένῳ ἀβαρεῖ τε καὶ
[4, 2]   ταὐτὸν καὶ μία φύσις τῷ  ἀκολουθεῖν   ἀλλήλοις ὥσπερ ἀρχὴ καὶ αἴτιον,
[4, 2]   ἕν) διὸ καὶ αἱ ἐπιστῆμαι  ἀκολουθήσουσι   τούτοις. Ἔστι γὰρ φιλόσοφος
[4, 3]   τούτων (ἥκειν προεπισταμένους ἀλλὰ μὴ  ἀκούοντας   ζητεῖν. Ὅτι μὲν οὖν τοῦ
[4, 4]   λόγου ἀπηλλαγμένοι ἂν εἴημεν τοῦ  ἀκράτου   καὶ κωλύοντός τι τῇ διανοίᾳ
[4, 1]   δὲ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς  ἀκροτάτας   αἰτίας ζητοῦμεν, δῆλον ὡς φύσεώς
[4, 5]   ταύτης τῆς ὑπολήψεως ἐξήνθησεν  ἀκροτάτη   δόξα τῶν εἰρημένων, τῶν
[4, 5]   καὶ περὶ τὰ φαινόμενα  ἀλήθεια   ἐνίοις ἐκ τῶν αἰσθητῶν ἐλήλυθεν.
[4, 5]   τὸ ζητεῖν ἂν εἴη τὴν  ἀλήθειαν.   (Αἴτιον δὲ τῆς δόξης τούτοις
[4, 5]   περὶ τῶν ὄντων μὲν τὴν  ἀλήθειαν   ἐσκόπουν, τὰ δ' ὄντα ὑπέλαβον
[4, 4]   οὐχ ὑγιεινῶς διάκειται πρὸς τὴν  ἀλήθειαν.   Ἔτι εἰ ὅτι μάλιστα πάντα
[4, 4]   πρὸς ἀλλήλους, κατὰ δὲ τὴν  ἀλήθειαν   καὶ πρὸς αὑτόν· (οὐθὲν γὰρ
[4, 3]   τῶν λεγόντων τινὲς περὶ τῆς  ἀληθείας   ὃν τρόπον δεῖ ἀποδέχεσθαι, δι'
[4, 5]   καὶ ταῦτα ἀποφαίνονται περὶ τῆς  ἀληθείας,   πῶς οὐκ ἄξιον ἀθυμῆσαι τοὺς
[4, 5]   ὑπάρχει πᾶσιν. (Περὶ δὲ τῆς  ἀληθείας,   ὡς οὐ πᾶν τὸ φαινόμενον
[4, 4]   μᾶλλον ἐπιμελητέον ἂν εἴη τῆς  ἀληθείας,   ὥσπερ καὶ νοσώδει ὄντι
[4, 4]   κατηγορεῖσθαι τὰς ἀντιφάσεις. Ἔτι εἰ  ἀληθεῖς   αἱ ἀντιφάσεις ἅμα κατὰ τοῦ
[4, 6]   δόξα πασῶν τὸ μὴ εἶναι  ἀληθεῖς   ἅμα τὰς ἀντικειμένας φάσεις, καὶ
[4, 8]   ἃς οὐχ οἷόν τε ἅμα  ἀληθεῖς   εἶναι οὐδὲ δὴ ψευδεῖς πάσας·
[4, 8]   ἀπείρους συμβαίνει αὐτοῖς αἰτεῖσθαι λόγους  ἀληθεῖς   καὶ ψευδεῖς· γὰρ λέγων
[4, 6]   χρόνῳ, ὥστε τοῦτ' ἂν εἴη  ἀληθές.   (Ἀλλ' ἴσως διὰ τοῦτ' ἀνάγκη
[4, 4]   ἂν τὰ ὄντα, καὶ τοῦτ'  ἀληθὲς   ἂν εἴη, καὶ οὐχ ἅμα
[4, 4]   ὅσα ἀποφῆσαι φάναι, ἀνάγκη ἤτοι  ἀληθὲς   διαιροῦντα λέγειν, οἷον ὅτι (λευκὸν
[4, 4]   οὔ. Καὶ εἰ μὲν μὴ  ἀληθὲς   διαιροῦντα λέγειν, οὐ λέγει τε
[4, 8]   σημαίνει τὸ ψεῦδος τὸ  ἀληθές.   Εἰ δὲ μηθὲν ἄλλο τὸ
[4, 4]   καὶ οὐχ ἅμα καὶ οὐκ  ἀληθές.   Εἰ δὲ ὁμοίως ἅπαντες καὶ
[4, 4]   (ἄνθρωπον) οὐκ ἄρα ἐνδέχεται ἅμα  ἀληθὲς   εἶναι εἰπεῖν τὸ αὐτὸ ἄνθρωπον
[4, 6]   εἰρημένας αἰτίας τὸ φαινόμενον φάσκοντας  (ἀληθὲς   εἶναι, καὶ διὰ τοῦτο πάνθ'
[4, 8]   λέγουσιν, οἱ μὲν οὐθὲν φάσκοντες  ἀληθὲς   εἶναι (οὐθὲν γὰρ κωλύειν φασὶν
[4, 7]   ἐριστικούς, ἐνδόντες τῷ λόγῳ σύμφασιν  ἀληθὲς   (εἶναι τὸ συλλογισθέν. Οἱ μὲν
[4, 5]   κατὰ τὴν αἴσθησιν ἐξ ἀνάγκης  ἀληθὲς   εἶναί (φασιν· ἐκ τούτων γὰρ
[4, 4]   τοῦτο συγχωρήσας συγκεχώρηκέ τι  ἀληθὲς   εἶναι χωρὶς ἀποδείξεως (ὥστε οὐκ
[4, 4]   πλῆθος· ἀλλ' ὅμως ἐρομένου εἰ  ἀληθὲς   εἰπεῖν ἄνθρωπον τοῦτο εἶναι
[4, 4]   Ἀνάγκη τοίνυν, εἴ τί ἐστιν  ἀληθὲς   εἰπεῖν ὅτι ἄνθρωπος, ζῷον εἶναι
[4, 8]   τῆς ἀντιφάσεως θάτερον εἶναι μόριον  ἀληθές.   Ἔτι εἰ πᾶν φάναι
[4, 5]   γὰρ οἱ μάλιστα τὸ ἐνδεχόμενον  ἀληθὲς   ἑωρακότες οὗτοι (δ' εἰσὶν οἱ
[4, 5]   γέ φησιν ἤτοι οὐθὲν εἶναι  ἀληθὲς   ἡμῖν γ' ἄδηλον. Ὅλως
[4, 4]   εἰ γὰρ διοίσει, τοῦτ' ἔσται  ἀληθὲς   καὶ ἴδιον) ὁμοίως δὲ καὶ
[4, 7]   πρῶτον μὲν ὁρισαμένοις τί τὸ  ἀληθὲς   καὶ ψεῦδος. Τὸ μὲν γὰρ
[4, 6]   ἔστιν ἀληθὲς τοῦτο ἀλλὰ τούτῳ  ἀληθές.   Καὶ ὥσπερ δὴ πρότερον εἴρηται,
[4, 4]   ἀληθὲς οὗ ἐγγύτερον τὸ μᾶλλον  ἀληθές.   Κἂν εἰ μὴ ἔστιν, ἀλλ'
[4, 7]   τὸ μῖγμα, ὥστ' οὐδὲν εἰπεῖν  ἀληθές.   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Διωρισμένων δὲ τούτων
[4, 4]   φάναι ἀποφάναι. Εἰ γὰρ  ἀληθὲς   ὅτι ἄνθρωπος καὶ (οὐκ ἄνθρωπος,
[4, 4]   δῆλον ὡς τοῦτό γ' αὐτὸ  ἀληθές,   ὅτι σημαίνει τὸ (ὄνομα τὸ
[4, 5]   αἰσθητῶν ἐλήλυθεν. Τὸ μὲν γὰρ  ἀληθὲς   οὐ πλήθει κρίνεσθαι οἴονται προσήκειν
[4, 4]   ἐγγύτερον, (εἴη γε ἄν τι  ἀληθὲς   οὗ ἐγγύτερον τὸ μᾶλλον ἀληθές.
[4, 8]   δὲ πάντα κινεῖται, οὐθὲν ἔσται  ἀληθές·   πάντα ἄρα ψευδῆ· ἀλλὰ δέδεικται
[4, 5]   ὡς οὐ πᾶν τὸ φαινόμενον  ἀληθές,   πρῶτον μὲν ὅτι οὐδ'
[4, 2]   ὧν τοῦ φιλοσόφου ἐπισκέψασθαι τὸ  ἀληθές.   Σημεῖον δέ· οἱ γὰρ διαλεκτικοὶ
[4, 6]   ἂν εἴη πᾶν τὸ φαινόμενον  ἀληθές·   τὸ γὰρ φαινόμενον τινί ἐστι
[4, 5]   εἶναι μήτε τὰ αἰσθήματα ἴσως  ἀληθές   (τοῦ γὰρ αἰσθανομένου πάθος τοῦτό
[4, 6]   χάριν λέγουσιν, ὅτι οὐκ ἔστιν  ἀληθὲς   τοῦτο ἀλλὰ τούτῳ ἀληθές. Καὶ
[4, 8]   Εἰ δὲ μηθὲν ἄλλο τὸ  ἀληθὲς   φάναι ἀποφάναι ψεῦδός ἐστιν,
[4, 7]   τὸ μὴ ὂν μὴ εἶναι  ἀληθές,   ὥστε καὶ λέγων εἶναι
[4, 4]   (φύσις; εἰ δὲ μὴ  ἀληθεύει,   ἀλλὰ μᾶλλον ἀληθεύει
[4, 4]   ἔχειν διέψευσται, δὲ ἄμφω  ἀληθεύει;   εἰ γὰρ ἀληθεύει, τί ἂν
[4, 4]   ὅτι ἅτερος ἧττον, ὥστε μᾶλλον  ἀληθεύει.   Εἰ οὖν τὸ μᾶλλον ἐγγύτερον,
[4, 4]   δὲ μὴ ἀληθεύει, ἀλλὰ μᾶλλον  ἀληθεύει   ἐκείνως ὑπολαμβάνων, ἤδη
[4, 7]   ὡδὶ συνθῇ φᾶσα ἀποφᾶσα,  ἀληθεύει,   (ὅταν δὲ ὡδί, ψεύδεται. Ἔτι
[4, 5]   ᾖ, οὐδεπώποτε μετέβαλεν, ἀλλ' ἀεὶ  ἀληθεύει   (περὶ αὐτοῦ, καὶ ἔστιν ἐξ
[4, 4]   δὲ ἄμφω ἀληθεύει; εἰ γὰρ  ἀληθεύει,   τί ἂν εἴη τὸ λεγόμενον
[4, 5]   πάντῃ πάντως μεταβάλλον οὐκ ἐνδέχεσθαι  ἀληθεύειν.   (Ἐκ γὰρ ταύτης τῆς ὑπολήψεως
[4, 4]   δὲ καὶ εἰ διαιροῦντα ἐνδέχεται  ἀληθεύειν,   συμβαίνει τὸ λεχθέν, πρὸς δὲ
[4, 6]   δ' ἀδύνατον τὴν ἀντίφασιν ἅμα  ἀληθεύεσθαι   κατὰ τοῦ αὐτοῦ, φανερὸν ὅτι
[4, 7]   δ' ἐξ ὁρισμοῦ δῆλον ὅταν  ἀληθεύῃ   ψεύδηται· ὅταν μὲν ὡδὶ
[4, 4]   δὲ τούτῳ ὅτι πάντες ἂν  ἀληθεύοιεν   καὶ πάντες ἂν ψεύδοιντο, καὶ
[4, 5]   κατὰ δὲ τοῦ μεταβάλλοντος οὐθὲν  ἀληθευόμενον,   περί γε τὸ πάντῃ πάντως
[4, 5]   δοξάζουσιν ἀλλήλοις οἱ διεψευσμένοι καὶ  ἀληθεύοντες·   εἰ οὖν ἔχει τὰ (ὄντα
[4, 7]   λέγων εἶναι μὴ  ἀληθεύσει   ψεύσεται· ἀλλ' οὔτε τὸ
[4, 7]   οὔτε ἀληθεύσει (τις οὔτ' οὐκ  ἀληθεύσει,   καὶ παρὰ τὸ ὂν καὶ
[4, 7]   ἕνεκα λέγεται· ὥστε καὶ οὔτε  ἀληθεύσει   (τις οὔτ' οὐκ ἀληθεύσει, καὶ
[4, 5]   οὖν ἔχει τὰ (ὄντα οὕτως,  ἀληθεύσουσι   πάντες) Ὅτι μὲν οὖν ἀπὸ
[4, 8]   γὰρ λέγων τὸν ἀληθῆ λόγον  ἀληθῆ   ἀληθής, τοῦτο δ' εἰς ἄπειρον
[4, 5]   γὰρ μᾶλλον τάδε τάδε  ἀληθῆ,   ἀλλ' ὁμοίως. Διὸ Δημόκριτός γέ
[4, 6]   λέγων ἅπαντα τὰ (φαινόμενα εἶναι  ἀληθῆ   ἅπαντα ποιεῖ τὰ ὄντα πρός
[4, 5]   (διὸ εἰκότως μὲν λέγουσιν, οὐκ  ἀληθῆ   δὲ λέγουσιν (οὕτω γὰρ ἁρμόττει
[4, 3]   λέγειν τι περὶ αὐτῶν, εἰ  ἀληθῆ   μή, οὔτε γεωμέτρης οὔτ'
[4, 5]   ἀεὶ δοκεῖν. Ποῖα οὖν τούτων  ἀληθῆ   (ἢ ψευδῆ, ἄδηλον· οὐθὲν γὰρ
[4, 8]   γὰρ λέγων (ὅτι πάντ'  ἀληθῆ   καὶ πάντα ψευδῆ, καὶ χωρὶς
[4, 5]   γὰρ τὰ δοκοῦντα πάντα ἐστὶν  ἀληθῆ   καὶ τὰ φαινόμενα, ἀνάγκη εἶναι
[4, 8]   γὰρ ἠρεμεῖ πάντα, ἀεὶ ταὐτὰ  ἀληθῆ   καὶ (ψευδῆ ἔσται, φαίνεται δὲ
[4, 5]   φαινόμενα, ἀνάγκη εἶναι πάντα ἅμα  ἀληθῆ   καὶ ψευδῆ (πολλοὶ γὰρ (τἀναντία
[4, 8]   οὐδ' οἱ πάντα ἠρεμεῖν λέγοντες  ἀληθῆ   λέγουσιν οὐδ' οἱ πάντα κινεῖσθαι.
[4, 4]   ὁμοίως ἅπαντες καὶ ψεύδονται καὶ  ἀληθῆ   λέγουσιν, οὔτε φθέγξασθαι οὔτ' εἰπεῖν
[4, 8]   ἀναιρεῖν. μὲν γὰρ πάντα  ἀληθῆ   λέγων καὶ τὸν ἐναντίον αὑτοῦ
[4, 8]   ψευδεῖς· γὰρ λέγων τὸν  ἀληθῆ   λόγον ἀληθῆ ἀληθής, τοῦτο δ'
[4, 8]   ποιεῖ, ὥστε τὸν ἑαυτοῦ οὐκ  ἀληθῆ   (ὁ γὰρ ἐναντίος οὔ φησιν
[4, 8]   γὰρ ἐναντίος οὔ φησιν αὐτὸν  ἀληθῆ)   δὲ πάντα ψευδῆ καὶ
[4, 6]   πάνθ' ὁμοίως εἶναι ψευδῆ καὶ  ἀληθῆ·   οὔτε γὰρ ἅπασι ταὐτὰ φαίνεσθαι
[4, 8]   καὶ τὸν ἐναντίον αὑτοῦ λόγον  ἀληθῆ   ποιεῖ, ὥστε τὸν ἑαυτοῦ οὐκ
[4, 7]   εἶναι καὶ μὴ εἶναι, ἅπαντα  ἀληθῆ   ποιεῖν, δ' Ἀναξαγόρου, εἶναί
[4, 5]   τοῖς ἰσχύουσιν, καὶ  ἀληθῆ   πότερον τοῖς καθεύδουσιν
[4, 8]   σύμμετρον εἶναι) οἱ δὲ πάντ'  ἀληθῆ.   Σχεδὸν γὰρ οὗτοι οἱ λόγοι
[4, 5]   ἀνάγκη τὰ δοκοῦντα εἶναι πάντ'  ἀληθῆ   (τὰ ἀντικείμενα γὰρ δοξάζουσιν ἀλλήλοις
[4, 4]   ~Ἔτι εἰ ὅταν φάσις  (ἀληθὴς   ᾖ, ἀπόφασις ψευδής, κἂν
[4, 4]   ἀπόφασις ψευδής, κἂν αὕτη  ἀληθὴς   ᾖ, κατάφασις ψευδής, οὐκ
[4, 4]   καὶ ἔστιν, εἴπερ (ἡ ἀντίφασις  ἀληθής.   Καὶ γίγνεται δὴ τὸ τοῦ
[4, 8]   μὲν τὸν ἐναντίον ὡς οὐκ  ἀληθὴς   μόνος ἐστίν, δὲ τὸν
[4, 8]   λέγων τὸν ἀληθῆ λόγον ἀληθῆ  ἀληθής,   τοῦτο δ' εἰς ἄπειρον βαδιεῖται.
[4, 4]   γέ τι ἔστι βεβαιότερον καὶ  ἀληθινώτερον,   καὶ τοῦ λόγου ἀπηλλαγμένοι ἂν
[4, 6]   ἀδύνατον ἅμα καταφάναι καὶ ἀποφάναι  ἀληθῶς,   ἀδύνατον καὶ τἀναντία ὑπάρχειν ἅμα,
[4, 4]   αὐτὸ ἅμα φάναι καὶ ἀποφάναι  ἀληθῶς.   (Ἀλλ' ἴσως φαῖεν ἂν τοῦτ'
[4, 4]   ὁμοῦ πάντα χρήματα· ὥστε μηθὲν  ἀληθῶς   ὑπάρχειν. Τὸ ἀόριστον οὖν ἐοίκασι
[4, 7]   περιττὸς οὔτε οὐ περιττὸς ἀριθμός·  ἀλλ'   ἀδύνατον· ἐκ τοῦ ὁρισμοῦ δὲ
[4, 4]   (Ἀνάγκη ἄρα εἰς ἄπειρον ἰέναι.  Ἀλλ'   ἀδύνατον· οὐδὲ γὰρ πλείω συμπλέκεται
[4, 5]   ἐστιν ὅταν ᾖ, οὐδεπώποτε μετέβαλεν,  ἀλλ'   ἀεὶ ἀληθεύει (περὶ αὐτοῦ, καὶ
[4, 4]   ἤδη γάρ τι (ἔσται ὡρισμένον.  Ἀλλ'   αἴτιος οὐχ ἀποδεικνὺς ἀλλ'
[4, 7]   μεταξὺ ἀντιφάσεως ἐνδέχεται εἶναι οὐθέν,  ἀλλ'   ἀνάγκη φάναι ἀποφάναι
[4, 2]   τὸ ὂν λέγεται πολλαχῶς μὲν  ἀλλ'   ἅπαν πρὸς μίαν ἀρχήν· τὰ
[4, 4]   λόγον· εἰ δὲ μή (τεθείη)  ἀλλ'   ἄπειρα σημαίνειν φαίη, φανερὸν ὅτι
[4, 4]   ἀνθρώπῳ εἶναι καὶ μὴ ἀνθρώπῳ.  Ἀλλ'   ἐδέδεικτο ὅτι ἕτερον σημαίνει. Ἀνάγκη
[4, 2]   οὐ γὰρ εἰ πολλαχῶς, ἑτέρας,  ἀλλ'   εἰ μήτε καθ' ἓν μήτε
[4, 6]   μὴ ἔστι πάντα πρός τι,  ἀλλ'   ἔνιά ἐστι καὶ αὐτὰ καθ'
[4, 5]   γ' αἴσθησις αὐτὴ ἑαυτῆς ἐστίν,  ἀλλ'   ἔστι τι καὶ ἕτερον παρὰ
[4, 7]   φαίνεται (οὐ γὰρ ἔστι μεταβολὴ  ἀλλ'   εἰς τὰ ἀντικείμενα (καὶ
[4, 2]   ὂν ταὐτὸν ἕτερον,  ἀλλ'   ἐξ ὑποθέσεως. Ὅτι μὲν
[4, 4]   καὶ μὴ εἶναι τὸ αὐτὸ  ἀλλ'   καθ' ὁμωνυμίαν, ὥσπερ ἂν
[4, 6]   ἀδύνατον καὶ τἀναντία ὑπάρχειν ἅμα,  ἀλλ'   πῇ ἄμφω θάτερον
[4, 5]   ψευδὴς τοῦ γε ἰδίου ἐστίν,  ἀλλ'   φαντασία οὐ ταὐτὸν τῇ
[4, 1]   ὄντος εἶναι μὴ κατὰ συμβεβηκὸς  ἀλλ'   ὄν· διὸ καὶ ἡμῖν
[4, 4]   ἀληθές. Κἂν εἰ μὴ ἔστιν,  ἀλλ'   ἤδη γέ τι ἔστι βεβαιότερον
[4, 6]   ὥστε τοῦτ' ἂν εἴη ἀληθές.  (Ἀλλ'   ἴσως διὰ τοῦτ' ἀνάγκη λέγειν
[4, 4]   ἅμα φάναι καὶ ἀποφάναι ἀληθῶς.  (Ἀλλ'   ἴσως φαῖεν ἂν τοῦτ' εἶναι
[4, 4]   Ἀλλ' αἴτιος οὐχ ἀποδεικνὺς  ἀλλ'   ὑπομένων· ἀναιρῶν γὰρ λόγον
[4, 5]   μᾶλλον τάδε τάδε ἀληθῆ,  ἀλλ'   ὁμοίως. Διὸ Δημόκριτός γέ φησιν
[4, 4]   λέγει. Εἰ δὲ μηθὲν ὑπολαμβάνει  ἀλλ'   ὁμοίως οἴεται καὶ οὐκ οἴεται,
[4, 2]   ὥσπερ ἴσως ἔχει καὶ τἀληθές.  Ἀλλ'   ὅμως εἰ καὶ πολλαχῶς λέγεται
[4, 4]   καὶ ἄλλα μυρία τὸ πλῆθος·  ἀλλ'   ὅμως ἐρομένου εἰ ἀληθὲς εἰπεῖν
[4, 6]   φανεροί εἰσιν ἐν ταῖς πράξεσιν.  Ἀλλ'   ὅπερ εἴπομεν, τοῦτο αὐτῶν τὸ
[4, 4]   καὶ ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἄνθρωπος.  Ἀλλ'   ὅπερ ἐλέχθη, οὐθεὶς ὃς οὐ
[4, 4]   οὕτως, οὐ (συμβεβηκότι συμβέβηκε συμβεβηκός,  ἀλλ'   ὅσα ἐκείνως, ὥστ' οὐ πάντα
[4, 2]   αὐτῶν σκοπούμενοι ὡς οὐ φιλοσοφοῦντες,  ἀλλ'   ὅτι πρότερον οὐσία, (περὶ
[4, 3]   ἅπασι γὰρ ὑπάρχει τοῖς οὖσιν  ἀλλ'   οὐ γένει τινὶ χωρὶς ἰδίᾳ
[4, 5]   καὶ ὂν καὶ μὴ ὄν,  ἀλλ'   οὐ κατὰ ταὐτὸ (ὄν) δυνάμει
[4, 6]   αὐτὸ καὶ ἥμισυ καὶ ἴσον,  ἀλλ'   οὐ πρὸς τὸ διπλάσιόν γε
[4, 3]   σοφία τις καὶ φυσική,  ἀλλ'   οὐ πρώτη. Ὅσα δ' ἐγχειροῦσι
[4, 5]   φρονοῦντας μὲν καὶ τοὺς παραφρονοῦντας  ἀλλ'   οὐ ταὐτά. Δῆλον οὖν ὅτι,
[4, 5]   γλυκὺς ὁτὲ δὲ οὐ γλυκύς·  ἀλλ'   οὐ τό γε γλυκύ, οἷόν
[4, 6]   δακτύλων δ' ὄψις ἕν)  ἀλλ'   οὔ τι τῇ αὐτῇ γε
[4, 5]   οὕτω καὶ οὐχ οὕτως ἔχειν.  Ἀλλ'   οὐδὲ ἐν ἑτέρῳ (χρόνῳ περί
[4, 7]   μὴ ἀληθεύσει ψεύσεται·  ἀλλ'   οὔτε τὸ ὂν λέγεται μὴ
[4, 5]   καὶ γενέσει διατελεῖ (μόνος ὤν,  ἀλλ'   οὗτος οὐθὲν ὡς εἰπεῖν μόριον
[4, 4]   οὕτως οὔτ' οὐχ οὕτως λέγει,  ἀλλ'   οὕτως τε καὶ οὐχ οὕτως·
[4, 2]   ταῦτα καθ' αὑτά ἐστι πάθη,  ἀλλ'   οὐχ ἀριθμοὶ γραμμαὶ
[4, 4]   Διὰ τί γὰρ βαδίζει Μέγαράδε  ἀλλ'   οὐχ ἡσυχάζει, οἰόμενος (βαδίζειν δεῖν;
[4, 4]   (ὅτι ἄμφω τῷ ἀνθρώπῳ συμβέβηκεν.  Ἀλλ'   οὐχ Σωκράτης μουσικὸς οὕτως,
[4, 4]   συμβέβηκεν ὅτι ἔστι μὲν λευκὸς  ἀλλ'   οὐχ ὅπερ λευκόν. Εἰ δὲ
[4, 2]   ἀλλήλοις ὥσπερ ἀρχὴ καὶ αἴτιον,  ἀλλ'   οὐχ ὡς ἑνὶ λόγῳ δηλούμενα
[4, 2]   τινὰ φύσιν καὶ οὐχ ὁμωνύμως  ἀλλ'   ὥσπερ καὶ τὸ (ὑγιεινὸν ἅπαν
[4, 8]   ἔσται ἀληθές· πάντα ἄρα ψευδῆ·  ἀλλὰ   δέδεικται ὅτι ἀδύνατον. Ἔτι ἀνάγκη
[4, 2]   καὶ διαλεκτικὴ τῇ φιλοσοφίᾳ,  ἀλλὰ   διαφέρει τῆς μὲν τῷ τρόπῳ
[4, 4]   χεῖρον. Εἰ δὲ μὴ ἐπιστάμενοι  (ἀλλὰ   δοξάζοντες, πολὺ μᾶλλον ἐπιμελητέον ἂν
[4, 4]   σημαίνει μὴ μόνον καθ' ἑνὸς  (ἀλλὰ   καὶ ἕν οὐ γὰρ τοῦτο
[4, 2]   οὐθὲν οὐδ' ἂν ὁμοίως ὑπολάβωμεν,  ἀλλὰ   καὶ πρὸ ἔργου μᾶλλον) ταὐτὸ
[4, 2]   λεγομένων ἐπιστήμης ἐστὶ θεωρῆσαι μιᾶς  ἀλλὰ   καὶ τῶν πρὸς μίαν λεγομένων
[4, 2]   ὅτι (οὐ μόνον τῶν οὐσιῶν  ἀλλὰ   καὶ τῶν ὑπαρχόντων αὐτὴ
[4, 5]   τὸ ποσὸν ἔστω μὴ μένον,  (ἀλλὰ   κατὰ τὸ εἶδος ἅπαντα γιγνώσκομεν.
[4, 6]   λέγειν τοῖς μὴ δι' ἀπορίαν  ἀλλὰ   λόγου χάριν λέγουσιν, ὅτι οὐκ
[4, 4]   (φύσις; εἰ δὲ μὴ ἀληθεύει,  ἀλλὰ   μᾶλλον ἀληθεύει ἐκείνως
[4, 1]   περὶ τοῦ ὄντος ὄν,  ἀλλὰ   μέρος αὐτοῦ τι ἀποτεμόμεναι (περὶ
[4, 3]   γὰρ περὶ τούτων (ἥκειν προεπισταμένους  ἀλλὰ   μὴ ἀκούοντας ζητεῖν. Ὅτι μὲν
[4, 4]   μὴ ἐντελεχείᾳ τὸ ἀόριστόν ἐστιν.  Ἀλλὰ   μὴν λεκτέον γ' αὐτοῖς κατὰ
[4, 7]   θάτερον δὲ ἁπλῶς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'  Ἀλλὰ   μὴν οὐδὲ μεταξὺ ἀντιφάσεως ἐνδέχεται
[4, 8]   γὰρ εἴς τι μεταβολή.  Ἀλλὰ   μὴν οὐδὲ πάντα ἠρεμεῖ (ἢ
[4, 4]   ὅτι οὐθενὸς ἔσται τοιοῦτος λόγος,  ἀλλὰ   πάντα κατὰ συμβεβηκός· τούτῳ γὰρ
[4, 4]   καὶ (ἀποφάσεις ὁμοιοτρόπως, οὒ  ἀλλὰ   περὶ μέν τινας, περί τινας
[4, 5]   τοῦ πλησίον καὶ τοῦ αὑτῆς,  ἀλλὰ   περὶ μὲν χρώματος ὄψις, οὐ
[4, 4]   ἁπλῶς, εἰ μὴ περὶ ἅπαντα,  ἀλλὰ   περὶ τὸ ἄμεινον καὶ χεῖρον.
[4, 5]   περί γε τὸ πάθος ἠμφισβήτησεν,  ἀλλὰ   περὶ τὸ συμβέβηκε τὸ
[4, 7]   μόνον ἡμιόλια τὰ ὄντα ἔσται  ἀλλὰ   πλείω. Πάλιν γὰρ ἔσται ἀποφῆσαι
[4, 6]   φαίνεσθαι οὔτε ταὐτῷ ἀεὶ ταὐτά,  ἀλλὰ   πολλάκις τἀναντία κατὰ τὸν αὐτὸν
[4, 2]   δὲ ὂν λέγεται μὲν πολλαχῶς,  ἀλλὰ   πρὸς ἓν καὶ μίαν τινὰ
[4, 8]   μᾶλλον ἐνδέχεσθαι ἐκ τῶν εἰρημένων.  (Ἀλλὰ   πρὸς πάντας τοὺς τοιούτους λόγους
[4, 5]   (οὐ γὰρ πρὸς τὸν (λόγον  ἀλλὰ   πρὸς τὴν διάνοιαν ἀπάντησις
[4, 4]   ὑπολάβοι τὸ ἐξ ἀρχῆς αἰτεῖν)  ἀλλὰ   σημαίνειν γέ τι καὶ αὑτῷ
[4, 8]   εἶναί τι μὴ εἶναι  ἀλλὰ   σημαίνειν τι, ὥστε ἐξ ὁρισμοῦ
[4, 2]   (χωριστόν, ὥσπερ ἴσως οὐκ ἔστιν  ἀλλὰ   τὰ μὲν πρὸς ἓν τὰ
[4, 5]   τοῦτο μὴ ἰέναι εἰς ἄπειρον.  Ἀλλὰ   ταῦτα παρέντες ἐκεῖνα λέγωμεν, ὅτι
[4, 4]   οὕτως ἔχει καὶ οὐχ οὕτως,  ἀλλὰ   τό γε μᾶλλον καὶ ἧττον
[4, 6]   οὐκ ἔσται ἄνθρωπος τὸ δοξάζον  ἀλλὰ   τὸ δοξαζόμενον. Εἰ δ' ἕκαστον
[4, 4]   μὴ εἶναι ἄνθρωπον τὸ ὄνομα,  ἀλλὰ   τὸ πρᾶγμα. Εἰ δὲ μὴ
[4, 6]   ὅτι οὐ τὸ φαινόμενον ἔστιν  ἀλλὰ   τὸ φαινόμενον φαίνεται καὶ
[4, 5]   τελευταῖον οὐθὲν ᾤετο δεῖν λέγειν  ἀλλὰ   τὸν δάκτυλον ἐκίνει μόνον, καὶ
[4, 6]   ὅτι οὐκ ἔστιν ἀληθὲς τοῦτο  ἀλλὰ   τούτῳ ἀληθές. Καὶ ὥσπερ δὴ
[4, 3]   μή, οὔτε γεωμέτρης οὔτ' ἀριθμητικός,  ἀλλὰ   τῶν φυσικῶν ἔνιοι, εἰκότως τοῦτο
[4, 4]   εἰς φάραγγα, ἐὰν τύχῃ,  ἀλλὰ   φαίνεται εὐλαβούμενος, ὡς οὐχ ὁμοίως
[4, 2]   ἐπιστήμη, καὶ ἐξ οὗ τὰ  ἄλλα   ἤρτηται, καὶ δι' λέγονται.
[4, 2]   ἀνόμοιον καὶ ἄνισον καὶ ὅσα  ἄλλα   λέγεται κατὰ ταῦτα
[4, 2]   τῆς ἰατρικῆς) ὁμοιοτρόπως δὲ καὶ  ἄλλα   ληψόμεθα λεγόμενα τούτοις, (οὕτω δὲ
[4, 4]   καὶ ἄνθρωπον καὶ λευκὸν καὶ  ἄλλα   μυρία τὸ πλῆθος· ἀλλ' ὅμως
[4, 3]   κατὰ τὸ αὐτό (καὶ ὅσα  ἄλλα   προσδιορισαίμεθ' ἄν, ἔστω προσδιωρισμένα πρὸς
[4, 2]   καὶ δευτέρα ἔστιν ἐπιστήμη καὶ  ἄλλαι   ἐφεξῆς ἐν τοῖς μαθήμασιν. ~Ἐπεὶ
[4, 7]   αὕτη δόξα ὥσπερ καὶ  ἄλλαι   τῶν παραδόξων· ὅταν γὰρ λύειν
[4, 4]   οὐκ ὄν, καὶ περὶ τὰς  ἄλλας   φάσεις καὶ (ἀποφάσεις ὁμοιοτρόπως,
[4, 7]   (γὰρ οὐσία ἐστί τις αὐτοῦ  ἄλλη.   Ἔτι ὅταν ἐρομένου εἰ λευκόν
[4, 5]   ἐστι, κἂν εἰ λέγεται πρὸς  ἄλληλα   ταῦτα, οὐθὲν ἧττον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰσὶ
[4, 5]   ψευδῆ (πολλοὶ γὰρ (τἀναντία ὑπολαμβάνουσιν  ἀλλήλοις,   καὶ τοὺς μὴ ταὐτὰ δοξάζοντας
[4, 5]   ἀληθῆ (τὰ ἀντικείμενα γὰρ δοξάζουσιν  ἀλλήλοις   οἱ διεψευσμένοι καὶ ἀληθεύοντες· εἰ
[4, 2]   καὶ μία φύσις τῷ ἀκολουθεῖν  ἀλλήλοις   ὥσπερ ἀρχὴ καὶ αἴτιον, ἀλλ'
[4, 4]   ὀνομάτων ἀνῄρηται τὸ διαλέγεσθαι πρὸς  ἀλλήλους,   κατὰ δὲ τὴν ἀλήθειαν καὶ
[4, 2]   καὶ καθ' αὑτοὺς καὶ πρὸς  ἀλλήλους   ὑπάρχει τοῖς ἀριθμοῖς (ὁμοίως δὲ
[4, 5]   δ' ἀξιώσομεν αὐτοὺς ὑπολαμβάνειν καὶ  ἄλλην   τινὰ οὐσίαν εἶναι τῶν ὄντων
[4, 7]   ἐστιν εἴπῃ ὅτι οὔ, οὐθὲν  ἄλλο   ἀποπέφηκεν τὸ εἶναι· ἀπόφασις
[4, 4]   ὅπερ μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ,  ἄλλο   ἔσται, ὥστ' ἀναγκαῖον αὐτοῖς (λέγειν
[4, 4]   οὐσίαν σημαίνειν ἐστὶν ὅτι οὐκ  ἄλλο   τι τὸ εἶναι αὐτῷ. Εἰ
[4, 8]   τὸ ἀληθές. Εἰ δὲ μηθὲν  ἄλλο   τὸ ἀληθὲς φάναι ἀποφάναι
[4, 4]   εἰ ὃν ἡμεῖς ἄνθρωπον (καλοῦμεν,  ἄλλοι   μὴ ἄνθρωπον καλοῖεν· τὸ δ'
[4, 5]   σφισιν αἰεὶ καὶ τὸ φρονεῖν  ἀλλοῖα   παρίστατο. Παρμενίδης δὲ ἀποφαίνεται τὸν
[4, 5]   ἑτέροις δὲ λέγει (ὅτι Ὅσσον  ἀλλοῖοι   μετέφυν, τόσον ἄρ σφισιν αἰεὶ
[4, 5]   τὴν αἴσθησιν, ταύτην δ' εἶναι  ἀλλοίωσιν,   τὸ φαινόμενον κατὰ τὴν αἴσθησιν
[4, 4]   αὐτῷ πρὸς αὑτὸν οὔτε πρὸς  ἄλλον.   Ἂν δέ τις τοῦτο διδῷ,
[4, 5]   οὐχ ὁμοίως κυρία τοῦ  ἀλλοτρίου   καὶ ἰδίου τοῦ πλησίον
[4, 4]   δόξειεν αἰτεῖσθαι τὸ ἐν ἀρχῇ,  ἄλλου   δὲ τοῦ τοιούτου αἰτίου ὄντος
[4, 2]   τῷ ποιεῖν τὰ δὲ κατ'  ἄλλους   λεχθήσεται τοιούτους τρόπους. Φανερὸν οὖν
[4, 5]   κάμνειν καὶ παραφρονεῖν τοὺς δ'  ἄλλους   οὔ· ἔτι δὲ καὶ πολλοῖς
[4, 5]   ἐξέστη ὑπὸ (τῆς πληγῆς, κεῖσθαι  ἀλλοφρονέοντα,   ὡς φρονοῦντας μὲν καὶ τοὺς
[4, 4]   γέ τι καὶ αὑτῷ καὶ  ἄλλῳ·   τοῦτο γὰρ ἀνάγκη, εἴπερ λέγοι
[4, 3]   φύσει γὰρ ἀρχὴ καὶ τῶν  ἄλλων   ἀξιωμάτων αὕτη πάντων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'
[4, 1]   αὐτή· οὐδεμία γὰρ τῶν  ἄλλων   ἐπισκοπεῖ καθόλου περὶ τοῦ ὄντος
[4, 5]   ἔτι δὲ καὶ πολλοῖς τῶν  ἄλλων   ζῴων τἀναντία (περὶ τῶν αὐτῶν)
[4, 3]   γένει τινὶ χωρὶς ἰδίᾳ τῶν  ἄλλων.   Καὶ χρῶνται μὲν πάντες, ὅτι
[4, 2]   ὁμοίως τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν  ἄλλων.   Οὐ γὰρ μόνον τῶν καθ'
[4, 4]   οὐδεὶς οὕτω διάκειται οὔτε τῶν  ἄλλων   οὔτε τῶν λεγόντων τὸν λόγον
[4, 2]   ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῶν  ἄλλων   τῶν τοιούτων. (Ἐπεὶ οὖν τοῦ
[4, 2]   ὅλου καὶ μέρους καὶ τῶν  ἄλλων   τῶν τοιούτων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Λεκτέον
[4, 2]   ταὐτοῦ καὶ ὁμοίου καὶ τῶν  ἄλλων   τῶν τοιούτων. Σχεδὸν δὲ πάντα
[4, 2]   καὶ παντελῶς αἱ παρὰ τῶν  ἄλλων   ὡς εἰς γένη ταῦτα πίπτουσιν.
[4, 5]   Ἐμπεδοκλῆς καὶ Δημόκριτος καὶ τῶν  ἄλλων   ὡς ἔπος εἰπεῖν ἕκαστος τοιαύταις
[4, 5]   ἀναγκαῖον οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως καὶ  ἄλλως   ἔχειν, ὥστ' εἴ τι ἔστιν
[4, 5]   τὸ γὰρ ἀναγκαῖον οὐκ ἐνδέχεται  ἄλλως   καὶ ἄλλως ἔχειν, ὥστ' εἴ
[4, 8]   εἰσὶν ἃς οὐχ οἷόν τε  ἅμα   ἀληθεῖς εἶναι οὐδὲ δὴ ψευδεῖς
[4, 4]   εἶναι (ἄνθρωπον) οὐκ ἄρα ἐνδέχεται  ἅμα   ἀληθὲς εἶναι εἰπεῖν τὸ αὐτὸ
[4, 6]   ἐπεὶ δ' ἀδύνατον τὴν ἀντίφασιν  ἅμα   ἀληθεύεσθαι κατὰ τοῦ αὐτοῦ, φανερὸν
[4, 5]   τὰ φαινόμενα, ἀνάγκη εἶναι πάντα  ἅμα   ἀληθῆ καὶ ψευδῆ (πολλοὶ γὰρ
[4, 6]   ἀληθῶς, ἀδύνατον καὶ τἀναντία ὑπάρχειν  ἅμα,   ἀλλ' πῇ ἄμφω
[4, 3]   καὶ μὴ εἶναι τὸ αὐτό·  ἅμα   γὰρ ἂν ἔχοι τὰς ἐναντίας
[4, 4]   οὔτ' εἰπεῖν τῷ τοιούτῳ ἔσται·  ἅμα   γὰρ ταῦτά τε καὶ (οὐ
[4, 6]   βίαν ἐν τῷ λόγῳ ζητοῦσιν,  ἅμα   δὲ καὶ ὑπέχειν λόγον ἀξιοῦσιν,
[4, 4]   καὶ αὐτὸς αὑτὸν ὁμολογεῖ (ψεύδεσθαι.  Ἅμα   δὲ φανερὸν ὅτι περὶ οὐθενός
[4, 4]   ἐκεῖνο τούτῳ συμβέβηκεν, καὶ  ἅμα   διώρισται ὅτι τὰ μὲν οὕτω
[4, 4]   ἐστιν, εἰ ἐνδέχεται τὸ αὐτὸ  ἅμα   εἶναι καὶ μὴ εἶναι ἄνθρωπον
[4, 4]   νῦν εἰλήφαμεν ὡς ἀδυνάτου ὄντος  ἅμα   εἶναι καὶ μὴ εἶναι, καὶ
[4, 4]   ἀληθὲς ἂν εἴη, καὶ οὐχ  ἅμα   καὶ οὐκ ἀληθές. Εἰ δὲ
[4, 4]   εἰ ἔστιν ἄνθρωπος, ὅτι ἐστὶν  ἅμα   καὶ οὐκ ἄνθρωπος, εἰ μὴ
[4, 4]   Ἔτι εἰ ἀληθεῖς αἱ ἀντιφάσεις  ἅμα   κατὰ τοῦ αὐτοῦ πᾶσαι, δῆλον
[4, 6]   ὡρισμένου γένους· εἰ οὖν ἀδύνατον  ἅμα   καταφάναι καὶ ἀποφάναι ἀληθῶς, ἀδύνατον
[4, 4]   δὲ τοῦτο, δέδεικται ὅτι ἀδύνατον  ἅμα   κατηγορεῖσθαι τὰς ἀντιφάσεις. Ἔτι εἰ
[4, 5]   περὶ τὸ αὐτὸ οὐδέποτε φησιν  ἅμα   οὕτω καὶ οὐχ οὕτως ἔχειν.
[4, 5]   ἀμφότεραι φρονήσεις, καὶ τὰ ὄντα  ἅμα   οὕτω τε καὶ οὐχ οὕτως
[4, 6]   πασῶν τὸ μὴ εἶναι ἀληθεῖς  ἅμα   τὰς ἀντικειμένας φάσεις, καὶ τί
[4, 5]   τῶν αἰσθητῶν, μὲν τοῦ  ἅμα   τὰς ἀντιφάσεις καὶ τἀναντία ὑπάρχειν
[4, 5]   (ὄν) δυνάμει (μὲν γὰρ ἐνδέχεται  ἅμα   ταὐτὸ εἶναι τὰ ἐναντία, ἐντελεχείᾳ
[4, 5]   ἔστι δ' ὃν οὔ, καὶ  ἅμα   τὸ αὐτὸ εἶναι καὶ ὂν
[4, 6]   αὐτοῦ, φανερὸν ὅτι οὐδὲ τἀναντία  ἅμα   ὑπάρχειν ἐνδέχεται τῷ αὐτῷ· τῶν
[4, 3]   ταῦτα λέγωμεν. Τὸ γὰρ αὐτὸ  ἅμα   ὑπάρχειν τε καὶ μὴ (ὑπάρχειν
[4, 3]   ὑπολαμβάνειν· εἰ δὲ μὴ ἐνδέχεται  ἅμα   ὑπάρχειν τῷ αὐτῷ τἀναντία προσδιωρίσθω
[4, 3]   τῆς ἀντιφάσεως, φανερὸν ὅτι ἀδύνατον  ἅμα   (ὑπολαμβάνειν τὸν αὐτὸν εἶναι καὶ
[4, 4]   οὐκ ἂν εἴη τὸ αὐτὸ  ἅμα   φάναι καὶ ἀποφάναι ἀληθῶς. (Ἀλλ'
[4, 5]   (αὐτούς. Καίτοι γε συμβαίνει τοῖς  ἅμα   φάσκουσιν εἶναι καὶ μὴ εἶναι
[4, 2]   συμβεβηκότ' αὐτοῖς. Καὶ οὐ ταύτῃ  ἁμαρτάνουσιν   οἱ περὶ αὐτῶν σκοπούμενοι ὡς
[4, 4]   περὶ ἅπαντα, ἀλλὰ περὶ τὸ  ἄμεινον   καὶ χεῖρον. Εἰ δὲ μὴ
[4, 5]   οἴεσθαι εἶναι, καίτοι ἔστι γε  ἀμφισβητήσιμον·   τό τε γὰρ ἀποβάλλον ἔχει
[4, 4]   ἂν μόνον τι λέγῃ  ἀμφισβητῶν·   ἂν δὲ μηθέν, γελοῖον τὸ
[4, 4]   ἀποφάσεις, εἰ δὲ μία ἐξ  ἀμφοῖν   ἐκείνη, καὶ αὕτη μία ἂν
[4, 8]   φάναι ἀποφάναι ἀναγκαῖον, ἀδύνατον  ἀμφότερα   ψευδῆ εἶναι· θάτερον γὰρ μόριον
[4, 5]   ταὐτά. Δῆλον οὖν ὅτι, εἰ  ἀμφότεραι   φρονήσεις, καὶ τὰ ὄντα ἅμα
[4, 5]   ἀπὸ τῆς αὐτῆς εἰσὶ διανοίας  ἀμφότεροι   οἱ λόγοι, δῆλον· ἔστι δ'
[4, 2]   μιᾶς ἐστὶ θεωρῆσαι διὰ τὸ  ἀμφοτέρως   θεωρεῖσθαι τὸ ἓν οὗ
[4, 4]   μὴ ἔχειν διέψευσται, δὲ  ἄμφω   ἀληθεύει; εἰ γὰρ ἀληθεύει, τί
[4, 5]   λόγος, καὶ ἀνάγκη ὁμοίως αὐτοὺς  ἄμφω   εἶναι μὴ εἶναι·
[4, 6]   ὑπάρχειν ἅμα, ἀλλ' πῇ  ἄμφω   θάτερον μὲν πῇ θάτερον
[4, 5]   προϋ πῆρχεν ὁμοίως τὸ πρᾶγμα  ἄμφω   ὄν, ὥσπερ καὶ Ἀναξαγόρας μεμῖχθαι
[4, 4]   καὶ πάλιν γε ταῦτα ἀπόφησιν  ἄμφω,   ὅτι οὔθ' οὕτως οὔτε οὐχ
[4, 4]   συμβεβηκότι συμβεβηκός, εἰ μὴ ὅτι  ἄμφω   συμβέβηκε ταὐτῷ, λέγω δ' οἷον
[4, 4]   Σωκράτης μουσικὸς οὕτως, ὅτι  ἄμφω   συμβέβηκεν ἑτέρῳ τινί. ~Ἐπεὶ τοίνυν
[4, 4]   μουσικὸν καὶ τοῦτο λευκὸν (ὅτι  ἄμφω   τῷ ἀνθρώπῳ συμβέβηκεν. Ἀλλ' οὐχ
[4, 3]   αὐτό (καὶ ὅσα ἄλλα προσδιορισαίμεθ'  ἄν,   ἔστω προσδιωρισμένα πρὸς τὰς λογικὰς
[4, 4]   τὸ μᾶλλον ἐγγύτερον, (εἴη γε  ἄν   τι ἀληθὲς οὗ ἐγγύτερον τὸ
[4, 4]   οὕτως· εἰ γὰρ μή, ἤδη  ἄν   τι εἴη ὡρισμένον. ~Ἔτι εἰ
[4, 4]   Καὶ εἰ μὲν οὕτως, εἴη  ἄν   τι παγίως οὐκ ὄν, καὶ
[4, 7]   ἔστι μεταξύ, καὶ οὕτως εἴη  ἄν   τις εἰς λευκὸν οὐκ ἐκ
[4, 4]   εἶναι (τοῦτο μὲν γὰρ τάχ'  ἄν   τις ὑπολάβοι τὸ ἐξ ἀρχῆς
[4, 4]   πρὸς δὲ τούτῳ ὅτι πάντες  ἂν   ἀληθεύοιεν καὶ πάντες ἂν ψεύδοιντο,
[4, 4]   ἐνδέχεται τοῦτο, συμβαίνει τὸ λεχθέν,  ἂν   ἀποκρίνηται τὸ ἐρωτώμενον. Ἐὰν δὲ
[4, 4]   ἀπόδειξιν εἶναι (εἰς ἄπειρον γὰρ  ἂν   βαδίζοι, ὥστε μηδ' οὕτως εἶναι
[4, 6]   φαίνεται καὶ καὶ ὥς.  Ἂν   δ' ὑπέχωσι μὲν λόγον, μὴ
[4, 4]   μόνον τι λέγῃ ἀμφισβητῶν·  ἂν   δὲ μηθέν, γελοῖον τὸ ζητεῖν
[4, 4]   πρὸς αὑτὸν οὔτε πρὸς ἄλλον.  Ἂν   δέ τις τοῦτο διδῷ, ἔσται
[4, 2]   ἐστὶν οὐσία, τῶν οὐσιῶν  ἂν   δέοι τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς
[4, 5]   τοῦ παντός ἐστιν, ὥστε δικαιότερον  ἂν   δι' ἐκεῖνα τούτων ἀπεψηφίσαντο
[4, 4]   οἴεται καὶ οὐκ οἴεται, τί  ἂν   διαφερόντως ἔχοι τῶν γε φυτῶν;
[4, 4]   τὸ ἀποδεῖξαι, ὅτι ἀποδεικνύων μὲν  ἂν   δόξειεν αἰτεῖσθαι τὸ ἐν ἀρχῇ,
[4, 4]   ἀλλ' καθ' ὁμωνυμίαν, ὥσπερ  ἂν   εἰ ὃν ἡμεῖς ἄνθρωπον (καλοῦμεν,
[4, 4]   μὲν μὴ περὶ πάσας, αὗται  ἂν   εἶεν ὁμολογούμεναι· εἰ δὲ περὶ
[4, 6]   τῷ αὐτῷ χρόνῳ, ὥστε τοῦτ'  ἂν   εἴη ἀληθές. (Ἀλλ' ἴσως διὰ
[4, 4]   ἀμφοῖν ἐκείνη, καὶ αὕτη μία  ἂν   εἴη ἀντικειμένη. Ἔτι ἤτοι περὶ
[4, 6]   ἔσται, δῆλον ὅτι οὐκ  ἂν   εἴη ἅπαντα πρὸς δόξαν. Ἔτι
[4, 4]   βαδίσειεν; αὶ πάντα δ'  ἂν   εἴη ἕν, ὥσπερ καὶ πρότερον
[4, 4]   βέβαιόν τι καὶ γνώριμον, γνωριμωτέρα  ἂν   εἴη φάσις ἀντικειμένη·
[4, 4]   τοῦ τοιούτου αἰτίου ὄντος ἔλεγχος  ἂν   εἴη καὶ οὐκ ἀπόδειξις. Ἀρχὴ
[4, 4]   τὰ ὄντα, καὶ τοῦτ' ἀληθὲς  ἂν   εἴη, καὶ οὐχ ἅμα καὶ
[4, 4]   σημαίνειν φαίη, φανερὸν ὅτι οὐκ  ἂν   εἴη λόγος· τὸ γὰρ μὴ
[4, 5]   ἔστι τὸ αἰσθητὸν μόνον, οὐθὲν  ἂν   εἴη μὴ ὄντων τῶν ἐμψύχων·
[4, 6]   καὶ αὐτὰ καθ' αὑτά, οὐκ  ἂν   εἴη πᾶν τὸ φαινόμενον ἀληθές·
[4, 3]   θεωρητικοῦ καὶ περὶ τούτων  ἂν   εἴη σκέψις· (ἔστι δὲ σοφία
[4, 5]   τὰ πετόμενα διώκειν τὸ ζητεῖν  ἂν   εἴη τὴν ἀλήθειαν. (Αἴτιον δὲ
[4, 4]   (ἀλλὰ δοξάζοντες, πολὺ μᾶλλον ἐπιμελητέον  ἂν   εἴη τῆς ἀληθείας, ὥσπερ καὶ
[4, 4]   ᾖ, κατάφασις ψευδής, οὐκ  ἂν   εἴη τὸ αὐτὸ ἅμα φάναι
[4, 4]   ἀληθεύει; εἰ γὰρ ἀληθεύει, τί  ἂν   εἴη τὸ λεγόμενον ὅτι τοιαύτη
[4, 5]   τῶν ἐμψύχων· αἴσθησις γὰρ οὐκ  ἂν   εἴη. Τὸ μὲν οὖν μήτε
[4, 4]   τι. Εἰ γὰρ μή, οὐκ  ἂν   εἴη τῷ τοιούτῳ λόγος, οὔτ'
[4, 4]   ἀληθινώτερον, καὶ τοῦ λόγου ἀπηλλαγμένοι  ἂν   εἴημεν τοῦ ἀκράτου καὶ κωλύοντός
[4, 4]   μόνον δὲ ὡρισμένα, (τεθείη γὰρ  ἂν   ἐφ' ἑκάστῳ λόγῳ ἕτερον ὄνομα·
[4, 3]   εἶναι τὸ αὐτό· ἅμα γὰρ  ἂν   ἔχοι τὰς ἐναντίας δόξας
[4, 4]   εἶναι μᾶλλον τοιαύτην ἀρχὴν οὐκ  ἂν   ἔχοιεν εἰπεῖν. Ἔστι δ' ἀποδεῖξαι
[4, 5]   μὲν αὐτὸς οἶνος δόξειεν  ἂν   μεταβαλὼν τοῦ σώματος
[4, 4]   τοῦτο· εἰ τοῦτ' ἔστιν ἄνθρωπος,  ἂν   τι ἄνθρωπος, τοῦτ' ἔσται
[4, 4]   δὲ τὸν ἀριθμόν· (τεθείη γὰρ  ἂν   ἴδιον ὄνομα καθ' ἕκαστον τὸν
[4, 8]   ψευδεῖς πάσας· καίτοι δόξειέ γ'  ἂν   μᾶλλον ἐνδέχεσθαι ἐκ τῶν εἰρημένων.
[4, 7]   Εἰ μὲν οὖν οὕτως, οὐκ  ἂν   μεταβάλλοι (ἐκ μὴ ἀγαθοῦ γὰρ
[4, 4]   καὶ περὶ τούτου ὅτι ἀδύνατον,  ἂν   μόνον τι λέγῃ ἀμφισβητῶν·
[4, 2]   δηλούμενα (διαφέρει δὲ οὐθὲν οὐδ'  ἂν   ὁμοίως ὑπολάβωμεν, ἀλλὰ καὶ πρὸ
[4, 4]   φύσει τῶν ὄντων· οὐ γὰρ  ἂν   ὁμοίως φήσαιμεν εἶναι τὰ δύο
[4, 4]   ἕν, εἰ δ' ἐνδέχεται, τεθείη  ἂν   ὄνομα τούτῳ τῷ πράγματι ἕν)
[4, 4]   μὴ εἶναι τοδί, ὥστ' οὐκ  ἂν   πᾶν οὕτως καὶ οὐχ οὕτως
[4, 4]   εἶναι χωρὶς ἀποδείξεως (ὥστε οὐκ  ἂν   πᾶν οὕτως καὶ οὐχ οὕτως
[4, 4]   ἐκείνως ὑπολαμβάνων, ἤδη πως ἔχοι  ἂν   τὰ ὄντα, καὶ τοῦτ' ἀληθὲς
[4, 4]   ἀποφάναι ἀληθῶς. (Ἀλλ' ἴσως φαῖεν  ἂν   τοῦτ' εἶναι τὸ ἐξ ἀρχῆς
[4, 6]   ἐστιν. Οὗτοι μὲν οὖν ῥᾳδίως  ἂν   τοῦτο πεισθεῖεν (ἔστι γὰρ οὐ
[4, 5]   ὑγίαινον νοῦν εἶχον, δοκεῖν  ἂν   τούτους κάμνειν καὶ παραφρονεῖν τοὺς
[4, 5]   αὐτοῖς ἔσται τὰ ὄντα οἷα  ἂν   ὑπολάβωσιν. ~Φασὶ δὲ καὶ τὸν
[4, 4]   (τὰ δὲ μὴ ὄντα πῶς  ἂν   φθέγξαιτο βαδίσειεν; αὶ πάντα
[4, 4]   πάντες ἂν ἀληθεύοιεν καὶ πάντες  ἂν   ψεύδοιντο, καὶ αὐτὸς αὑτὸν ὁμολογεῖ
[4, 6]   μὴ ταὐτὰ ἑκατέρᾳ τῇ ὄψει,  ἂν   ὦσιν ἀνόμοιαι· ἐπεὶ πρός γε
[4, 2]   ἑτέρα συστοιχία στέρησις, καὶ πάντα  ἀνάγεται   εἰς τὸ ὂν καὶ τὸ
[4, 2]   τῶν τοιούτων. Σχεδὸν δὲ πάντα  ἀνάγεται   τἀναντία εἰς τὴν ἀρχὴν ταύτην·
[4, 3]   λέγειν Ἡράκλειτον. Οὐκ ἔστι γὰρ  ἀναγκαῖον,   τις λέγει, ταῦτα καὶ
[4, 8]   πᾶν φάναι ἀποφάναι  ἀναγκαῖον,   ἀδύνατον ἀμφότερα ψευδῆ εἶναι· θάτερον
[4, 4]   εἶναι ἀνθρώπῳ, ἄλλο ἔσται, ὥστ'  ἀναγκαῖον   αὐτοῖς (λέγειν ὅτι οὐθενὸς ἔσται
[4, 7]   γίγνεται ἐκ τοῦ σημαίνειν τι  ἀναγκαῖον   εἶναι αὐτούς· γὰρ λόγος
[4, 1]   δῆλον ὡς φύσεώς τινος αὐτὰς  ἀναγκαῖον   εἶναι καθ' αὑτήν. Εἰ οὖν
[4, 5]   γίγνεται καὶ ὑφ' οὗ γεννᾶται  ἀναγκαῖον   εἶναι, καὶ τοῦτο μὴ ἰέναι
[4, 3]   διαψευσθῆναι ἀδύνατον· γνωριμωτάτην τε γὰρ  ἀναγκαῖον   εἶναι τὴν τοιαύτην (περὶ γὰρ
[4, 2]   ὅσαι περ αἱ οὐσίαι· ὥστε  ἀναγκαῖον   εἶναί τινα πρώτην καὶ ἐχομένην
[4, 3]   πάντες) καὶ ἀνυπόθετον. (Ἣν γὰρ  ἀναγκαῖον   ἔχειν τὸν ὁτιοῦν ξυνιέντα τῶν
[4, 3]   ὁτιοῦν γνωρίζοντι, καὶ ἥκειν ἔχοντα  ἀναγκαῖον.   Ὅτι μὲν οὖν βεβαιοτάτη
[4, 5]   ἐξ ἀνάγκης μηθέν· τὸ γὰρ  ἀναγκαῖον   οὐκ ἐνδέχεται ἄλλως καὶ ἄλλως
[4, 3]   οὐχ ὑπόθεσις· δὲ γνωρίζειν  ἀναγκαῖον   τῷ ὁτιοῦν γνωρίζοντι, καὶ ἥκειν
[4, 4]   ὑποκειμένου τινὸς σημαίνει τὴν κατηγορίαν.  (Ἀνάγκη   ἄρα εἰς ἄπειρον ἰέναι. Ἀλλ'
[4, 8]   ἐστιν, ἀδύνατον (πάντα ψευδῆ εἶναι·  ἀνάγκη   γὰρ τῆς ἀντιφάσεως θάτερον εἶναι
[4, 5]   ἐστὶν ἀληθῆ καὶ τὰ φαινόμενα,  ἀνάγκη   εἶναι πάντα ἅμα ἀληθῆ καὶ
[4, 4]   δίπουν τοῦτο γὰρ σημαίνει τὸ  ἀνάγκη   εἶναι, τὸ ἀδύνατον εἶναι μὴ
[4, 4]   αὑτῷ καὶ ἄλλῳ· τοῦτο γὰρ  ἀνάγκη,   εἴπερ λέγοι τι. Εἰ γὰρ
[4, 4]   λόγον τοῦτον, καὶ ὅτι οὐκ  ἀνάγκη   φάναι ἀποφάναι. Εἰ
[4, 7]   ἀντιφάσεως ἐνδέχεται εἶναι οὐθέν, ἀλλ'  ἀνάγκη   φάναι ἀποφάναι ἓν
[4, 4]   ὁμοίως καὶ ὅσα ἀποφῆσαι φάναι,  ἀνάγκη   ἤτοι ἀληθὲς διαιροῦντα λέγειν, οἷον
[4, 1]   ζητοῦντες ταύτας τὰς ἀρχὰς ἐζήτουν,  ἀνάγκη   καὶ τὰ (στοιχεῖα τοῦ ὄντος
[4, 4]   Εἰ μὲν οὖν κατάφασις,  ἀνάγκη   καὶ τὴν ἀπόφασιν· (εἰ δὲ
[4, 6]   ἀληθές. (Ἀλλ' ἴσως διὰ τοῦτ'  ἀνάγκη   λέγειν τοῖς μὴ δι' ἀπορίαν
[4, 5]   καὶ Πρωταγόρου λόγος, καὶ  ἀνάγκη   ὁμοίως αὐτοὺς ἄμφω εἶναι
[4, 6]   Καὶ ὥσπερ δὴ πρότερον εἴρηται,  ἀνάγκη   πρός τι ποιεῖν (ἅπαντα καὶ
[4, 5]   ἕτερον παρὰ τὴν αἴσθησιν,  ἀνάγκη   πρότερον εἶναι τῆς αἰσθήσεως· (τὸ
[4, 4]   τί ἦν εἶναι. Πάντα γὰρ  ἀνάγκη   συμβεβηκέναι φάσκειν αὐτοῖς, καὶ τὸ
[4, 5]   εἶναι) καὶ εἰ τοῦτ' ἔστιν,  ἀνάγκη   τὰ δοκοῦντα εἶναι πάντ' ἀληθῆ
[4, 5]   ἀποβαλλομένου, καὶ τοῦ γιγνομένου ἤδη  ἀνάγκη   τι εἶναι, ὅλως (τε εἰ
[4, 5]   δοξάζοντας ἑαυτοῖς διεψεῦσθαι νομίζουσιν· ὥστ'  ἀνάγκη   τὸ αὐτὸ εἶναί τε καὶ
[4, 8]   ἀλλὰ δέδεικται ὅτι ἀδύνατον. Ἔτι  ἀνάγκη   τὸ ὂν μεταβάλλειν· ἔκ τινος
[4, 4]   Ἀλλ' ἐδέδεικτο ὅτι ἕτερον σημαίνει.  Ἀνάγκη   τοίνυν, εἴ τί ἐστιν ἀληθὲς
[4, 4]   καταφῆσαι ἀποφῆσαι ἐνδέχεται, καθάπερ  ἀνάγκη   τοῖς τὸν Πρωταγόρου λέγουσι λόγον.
[4, 4]   ἐσήμαινε τὸ ἄνθρωπος) εἰ δ'  ἀνάγκη   τοῦτο, οὐκ ἐνδέχεται μὴ εἶναι
[4, 4]   γλυκὺ τὸ δ' οὐ γλυκὺ  ἀνάγκη   ὑπολαμβάνειν. Οὐ γὰρ ἐξ ἴσου
[4, 5]   φαινόμενον κατὰ τὴν αἴσθησιν ἐξ  ἀνάγκης   ἀληθὲς εἶναί (φασιν· ἐκ τούτων
[4, 5]   εἶναι μηθενός, οὕτω μηδ' ἐξ  ἀνάγκης   μηθέν· τὸ γὰρ ἀναγκαῖον οὐκ
[4, 5]   ὥστ' εἴ τι ἔστιν ἐξ  ἀνάγκης,   οὐχ ἕξει οὕτω τε καὶ
[4, 5]   (περὶ αὐτοῦ, καὶ ἔστιν ἐξ  ἀνάγκης   τὸ ἐσόμενον γλυκὺ τοιοῦτον. Καίτοι
[4, 2]   νεῖκος. Πάντα δὲ καὶ τἆλλα  ἀναγόμενα   φαίνεται εἰς τὸ ἓν καὶ
[4, 3]   πάντες οἱ ἀποδεικνύντες εἰς ταύτην  ἀνάγουσιν   ἐσχάτην δόξαν· φύσει γὰρ ἀρχὴ
[4, 2]   καὶ πλῆθος (εἰλήφθω γὰρ  ἀναγωγὴ   ἡμῖν) (αἱ δ' ἀρχαὶ καὶ
[4, 8]   τοῖς τοιούτοις λόγοις, αὐτοὺς (ἑαυτοὺς  ἀναιρεῖν.   μὲν γὰρ πάντα ἀληθῆ
[4, 4]   ποιῇ, οὐ διαλέγεται. Ὅλως δ'  ἀναιροῦσιν   οἱ τοῦτο λέγοντες οὐσίαν καὶ
[4, 5]   ἐσόμενον γλυκὺ τοιοῦτον. Καίτοι τοῦτο  ἀναιροῦσιν   οὗτοι οἱ λόγοι ἅπαντες, ὥσπερ
[4, 4]   ἀποδεικνὺς ἀλλ' ὑπομένων·  ἀναιρῶν   γὰρ λόγον ὑπομένει λόγον. Ἔτι
[4, 3]   δεῖ ἀποδέχεσθαι, δι' ἀπαιδευσίαν (τῶν  ἀναλυτικῶν   τοῦτο δρῶσιν· δεῖ γὰρ περὶ
[4, 5]   πρᾶγμα ἄμφω ὄν, ὥσπερ καὶ  Ἀναξαγόρας   μεμῖχθαι πᾶν ἐν παντί φησι
[4, 5]   τὸ γὰρ πλέον ἐστὶ νόημα.  Ἀναξαγόρου   δὲ καὶ ἀπόφθεγμα μνημονεύεται πρὸς
[4, 7]   ἅπαντα ἀληθῆ ποιεῖν, δ'  Ἀναξαγόρου,   εἶναί τι μεταξὺ τῆς ἀντιφάσεως,
[4, 4]   Καὶ γίγνεται δὴ τὸ τοῦ  Ἀναξαγόρου,   ὁμοῦ πάντα χρήματα· ὥστε μηθὲν
[4, 2]   δὲ πάντα πρὸς τὸ πρῶτον  ἀναφέρεται,   οἷον ὅσα ἓν λέγεται πρὸς
[4, 2]   μήτε (πρὸς ἓν οἱ λόγοι  ἀναφέρονται.   Ἐπεὶ δὲ πάντα πρὸς τὸ
[4, 5]   ποιεῖ τὴν αἴσθησιν, καὶ  ἄνευ   αἰσθήσεως, (ἀδύνατον. Οὐ γὰρ δὴ
[4, 4]   μὴ σημαινόντων δὲ τῶν ὀνομάτων  ἀνῄρηται   τὸ διαλέγεσθαι πρὸς ἀλλήλους, κατὰ
[4, 5]   κρᾶσιν μελέων πολυκάμπτων, τὼς νόος  ἀνθρώποισι   παρίσταται· τὸ γὰρ αὐτὸ ἔστιν
[4, 5]   Πρὸς παρεὸν γὰρ μῆτις ἐναύξεται  ἀνθρώποισιν.   Καὶ ἐν ἑτέροις δὲ λέγει
[4, 5]   ἔστιν ὅπερ φρονέει, μελέων φύσις  ἀνθρώποισιν   (καὶ πᾶσιν καὶ παντί· τὸ
[4, 4]   τὸ λευκὸν εἶναι καὶ τὸ  ἄνθρωπον   εἶναι ἕτερον· πολὺ γὰρ ἀντίκειται
[4, 4]   ἀληθὲς εἶναι εἰπεῖν τὸ αὐτὸ  ἄνθρωπον   εἶναι καὶ μὴ εἶναι ἄνθρωπον.
[4, 4]   τὸ πιεῖν ὕδωρ καὶ ἰδεῖν  ἄνθρωπον   εἶτα ζητῇ αὐτά· καίτοι ἔδει
[4, 4]   κωλύει εἶναι τὸ αὐτὸ καὶ  ἄνθρωπον   καὶ λευκὸν καὶ ἄλλα μυρία
[4, 4]   μὲν ἄνθρωπον τὸ δ' οὐκ  ἄνθρωπον   (καὶ τὸ μὲν γλυκὺ τὸ
[4, 4]   ἡμεῖς ἄνθρωπον (καλοῦμεν, ἄλλοι μὴ  ἄνθρωπον   καλοῖεν· τὸ δ' ἀπορούμενον οὐ
[4, 4]   ὥσπερ ἂν εἰ ὃν ἡμεῖς  ἄνθρωπον   (καλοῦμεν, ἄλλοι μὴ ἄνθρωπον καλοῖεν·
[4, 4]   ἄνθρωπον εἶναι καὶ μὴ εἶναι  ἄνθρωπον.   δ' αὐτὸς λόγος καὶ
[4, 4]   οἷον εἰ ὀληθὲς εἰπεῖν τὸν  ἄνθρωπον   ὅτι οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι
[4, 4]   τὸ ἀδύνατον εἶναι μὴ εἶναι  (ἄνθρωπον)   οὐκ ἄρα ἐνδέχεται ἅμα ἀληθὲς
[4, 4]   καὶ ἐπὶ τοῦ μὴ εἶναι  ἄνθρωπον·   (τὸ γὰρ ἀνθρώπῳ εἶναι καὶ
[4, 4]   δὲ τοῦτο, καὶ τὸ μὲν  ἄνθρωπον   τὸ δ' οὐκ ἄνθρωπον (καὶ
[4, 4]   ἅμα εἶναι καὶ μὴ εἶναι  ἄνθρωπον   τὸ ὄνομα, ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα.
[4, 4]   ὅμως ἐρομένου εἰ ἀληθὲς εἰπεῖν  ἄνθρωπον   τοῦτο εἶναι οὔ, ἀποκριτέον
[4, 4]   ὁμοίως καὶ ἄνθρωπος καὶ οὐκ  ἄνθρωπος.   Ἀλλ' ὅπερ ἐλέχθη, οὐθεὶς ὃς
[4, 4]   σημαίνειν τοῦτο· εἰ τοῦτ' ἔστιν  ἄνθρωπος,   ἂν τι ἄνθρωπος, τοῦτ'
[4, 2]   εἷς ἄνθρωπος καὶ εἷς ὢν  ἄνθρωπος   (δῆλον δ' ὅτι οὐ χωρίζεται
[4, 4]   εἰπεῖν τὸν ἄνθρωπον ὅτι οὐκ  ἄνθρωπος,   δῆλον ὅτι καὶ τριήρης
[4, 4]   ἀληθὲς ὅτι ἄνθρωπος καὶ (οὐκ  ἄνθρωπος,   δῆλον ὅτι καὶ οὔτ' ἄνθρωπος
[4, 4]   τὸ ἄνθρωπος καὶ τὸ μὴ  ἄνθρωπος,   δῆλον ὅτι καὶ τὸ μὴ
[4, 4]   δοκεῖ μὴ εἶναι τριήρης  ἄνθρωπος,   δῆλον ὡς οὐκ ἔστι τριήρης·
[4, 4]   γὰρ ἦν ἐσήμαινε τὸ  ἄνθρωπος)   εἰ δ' ἀνάγκη τοῦτο, οὐκ
[4, 4]   καὶ τριήρης καὶ τοῖχος καὶ  ἄνθρωπος,   εἰ κατὰ παντός τι
[4, 4]   ὅτι ἐστὶν ἅμα καὶ οὐκ  ἄνθρωπος,   εἰ μὴ καὶ τἆλλα ὅσα
[4, 4]   καὶ τὸ λευκὸν καὶ τὸ  ἄνθρωπος   ἓν ἐσήμαινεν, ~ὥστε ἓν ἅπαντα
[4, 4]   οἷον, εἰ μὴ φαίη τὸ  ἄνθρωπος   ἓν σημαίνειν, πολλὰ δέ, ὧν
[4, 4]   καὶ οὔτ' ἄνθρωπος οὔτ' οὐκ  ἄνθρωπος   ἔσται· τοῖν γὰρ δυοῖν δύο
[4, 4]   τί ἐστιν ἀληθὲς εἰπεῖν ὅτι  ἄνθρωπος,   ζῷον εἶναι δίπουν (τοῦτο γὰρ
[4, 2]   ἄνθρωπος καὶ ἄνθρωπος, (καὶ ὢν  ἄνθρωπος   καὶ ἄνθρωπος, καὶ οὐχ ἕτερόν
[4, 2]   ἔργου μᾶλλον) ταὐτὸ γὰρ εἷς  ἄνθρωπος   καὶ ἄνθρωπος, (καὶ ὢν ἄνθρωπος
[4, 2]   τὴν λέξιν ἐπαναδιπλούμενον τὸ εἷς  ἄνθρωπος   καὶ εἷς ὢν ἄνθρωπος (δῆλον
[4, 4]   εἴρηται, καὶ ταὐτὸν ἔσται καὶ  ἄνθρωπος   καὶ θεὸς καὶ τριήρης (καὶ
[4, 4]   εἰ ταὐτὸν ἦν ὁμοίως καὶ  ἄνθρωπος   καὶ οὐκ ἄνθρωπος. Ἀλλ' ὅπερ
[4, 4]   ἀποφάναι. Εἰ γὰρ ἀληθὲς ὅτι  ἄνθρωπος   καὶ (οὐκ ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι
[4, 4]   καὶ μυριάκις ἐστὶ τὸ αὐτὸ  ἄνθρωπος   καὶ (οὐκ ἄνθρωπος, οὐ προσαποκριτέον
[4, 2]   ἄνθρωπος, (καὶ ὢν ἄνθρωπος καὶ  ἄνθρωπος,   καὶ οὐχ ἕτερόν τι δηλοῖ
[4, 6]   δὴ τὸ δοξάζον (εἰ ταὐτὸ  ἄνθρωπος   καὶ τὸ δοξαζόμενον, οὐκ ἔσται
[4, 4]   δὲ μὴ σημαίνει ἕτερον τὸ  ἄνθρωπος   καὶ τὸ μὴ ἄνθρωπος, δῆλον
[4, 2]   ταὐτὸ γὰρ εἷς ἄνθρωπος καὶ  ἄνθρωπος,   (καὶ ὢν ἄνθρωπος καὶ ἄνθρωπος,
[4, 4]   προσαποκριτέον τῷ ἐρομένῳ εἰ ἔστιν  ἄνθρωπος,   ὅτι ἐστὶν ἅμα καὶ οὐκ
[4, 4]   τὸ αὐτὸ ἄνθρωπος καὶ (οὐκ  ἄνθρωπος,   οὐ προσαποκριτέον τῷ ἐρομένῳ εἰ
[4, 4]   ἄνθρωπος, δῆλον ὅτι καὶ οὔτ'  ἄνθρωπος   οὔτ' οὐκ ἄνθρωπος ἔσται· τοῖν
[4, 4]   οὕτως ἔχοι· ἔτι εἰ τὸ  ἄνθρωπος   σημαίνει ἕν, ἔστω τοῦτο τὸ
[4, 4]   ἀνθρώπῳ μὴ εἶναι, εἰ τὸ  ἄνθρωπος   σημαίνει μὴ μόνον καθ' ἑνὸς
[4, 6]   καὶ τὸ δοξαζόμενον, οὐκ ἔσται  ἄνθρωπος   τὸ δοξάζον ἀλλὰ τὸ δοξαζόμενον.
[4, 4]   ἔστιν ἄνθρωπος, ἂν τι  ἄνθρωπος,   τοῦτ' ἔσται τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι
[4, 7]   λευκοῦ, ὡς τὸ μηδέτερον  ἀνθρώπου   καὶ ἵππου. Εἰ μὲν οὖν
[4, 4]   τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι καὶ μὴ  ἀνθρώπῳ.   Ἀλλ' ἐδέδεικτο ὅτι ἕτερον σημαίνει.
[4, 4]   εἶναι ὅπερ μὴ εἶναι  ἀνθρώπῳ,   ἄλλο ἔσται, ὥστ' ἀναγκαῖον αὐτοῖς
[4, 4]   τι ἄνθρωπος, τοῦτ' ἔσται τὸ  ἀνθρώπῳ   εἶναι (διαφέρει δ' οὐθὲν οὐδ'
[4, 4]   ἔσται τὸ ἀνθρώπω (εἶναι μὴ  ἀνθρώπῳ   εἶναι· ἓν γὰρ ἔσται. Τοῦτο
[4, 4]   ἀνθρώπῳ εἶναι καὶ τὸ μὴ  ἀνθρώπῳ   εἶναι ἕτερον σημαίνει, εἴπερ καὶ
[4, 4]   φάσκειν αὐτοῖς, καὶ τὸ ὅπερ  ἀνθρώπῳ   εἶναι ζῴῳ εἶναι μὴ
[4, 4]   εἶναι, τοῦτο οὐκ ἔσται μὴ  ἀνθρώπῳ   εἶναι μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ
[4, 4]   δ' ἔσται αὐτῷ τὸ ὅπερ  ἀνθρώπῳ   εἶναι ὅπερ μὴ ἀνθρώπῳ
[4, 4]   ἀνθρώπῳ εἶναι ὅπερ μὴ  ἀνθρώπῳ   εἶναι ὅπερ μὴ εἶναι
[4, 4]   ἔσται ἕν, ἓν σημανεῖ τὸ  ἀνθρώπῳ   εἶναι καὶ μὴ ἀνθρώπῳ. Ἀλλ'
[4, 4]   μὴ εἶναι ἄνθρωπον· (τὸ γὰρ  ἀνθρώπῳ   εἶναι καὶ τὸ μὴ ἀνθρώπῳ
[4, 4]   εἶναι ἀνθρώπῳ, ὥστ' ἔσται τὸ  ἀνθρώπω   (εἶναι μὴ ἀνθρώπῳ εἶναι· ἓν
[4, 4]   ἕν· οὐ δὴ ἐνδέχεται τὸ  ἀνθρώπῳ   εἶναι σημαίνειν ὅπερ ἀνθρώπῳ μὴ
[4, 4]   Εἰ γὰρ ἔσται τι ὅπερ  ἀνθρώπῳ   εἶναι, τοῦτο οὐκ ἔσται μὴ
[4, 4]   ἀνθρώπῳ εἶναι μὴ εἶναι  ἀνθρώπῳ   (καίτοι αὗται ἀποφάσεις τούτου) ἓν
[4, 4]   τὸ ἀνθρώπῳ εἶναι σημαίνειν ὅπερ  ἀνθρώπῳ   μὴ εἶναι, εἰ τὸ ἄνθρωπος
[4, 4]   τοῦτο λευκὸν (ὅτι ἄμφω τῷ  ἀνθρώπῳ   συμβέβηκεν. Ἀλλ' οὐχ Σωκράτης
[4, 4]   συμβεβηκός· τὸ γὰρ λευκὸν τῷ  ἀνθρώπῳ   συμβέβηκεν ὅτι ἔστι μὲν λευκὸς
[4, 4]   ὅτι καὶ τὸ μὴ εἶναι  ἀνθρώπῳ   τοῦ εἶναι ἀνθρώπῳ, ὥστ' ἔσται
[4, 4]   μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ τοῦ εἶναι  ἀνθρώπῳ,   ὥστ' ἔσται τὸ ἀνθρώπω (εἶναι
[4, 2]   τε ἕτερον καὶ ἀνόμοιον καὶ  ἄνισον   καὶ ὅσα ἄλλα λέγεται
[4, 6]   ἑκατέρᾳ τῇ ὄψει, ἂν ὦσιν  ἀνόμοιαι·   ἐπεὶ πρός γε τοὺς διὰ
[4, 2]   εἰρημένοις, τό τε ἕτερον καὶ  ἀνόμοιον   καὶ ἄνισον καὶ ὅσα ἄλλα
[4, 5]   δοκοῦντα εἶναι πάντ' ἀληθῆ (τὰ  ἀντικείμενα   γὰρ δοξάζουσιν ἀλλήλοις οἱ διεψευσμένοι
[4, 4]   ἔσται καὶ οὐ μόνον τὰ  ἀντικείμενα.   Εἰ δὲ μὴ ἐνδέχεται τοῦτο,
[4, 7]   μεταβολὴ ἀλλ' εἰς τὰ  ἀντικείμενα   (καὶ μεταξύ) εἰ δ' ἔστι
[4, 6]   μὴ εἶναι ἀληθεῖς ἅμα τὰς  ἀντικειμένας   φάσεις, καὶ τί συμβαίνει τοῖς
[4, 4]   ἂν εἴη φάσις  ἀντικειμένη·   εἰ δὲ ὁμοίως καὶ ὅσα
[4, 4]   καὶ αὕτη μία ἂν εἴη  ἀντικειμένη.   Ἔτι ἤτοι περὶ ἅπαντα οὕτως
[4, 4]   ἄνθρωπον εἶναι ἕτερον· πολὺ γὰρ  ἀντίκειται   ἐκεῖνο μᾶλλον, ὥστε σημαίνειν ἕτερον.
[4, 2]   τἀντικείμενα (θεωρῆσαι, τῷ δὲ ἑνὶ  ἀντίκειται   πλῆθος ἀπόφασιν δὲ καὶ στέρησιν
[4, 2]   στέρησις) (τῷ δ' ἑνὶ πλῆθος  ἀντίκειται)   ὥστε καὶ τἀντικείμενα τοῖς εἰρημένοις,
[4, 4]   ἀντιφάσεις. Ἔτι εἰ ἀληθεῖς αἱ  ἀντιφάσεις   ἅμα κατὰ τοῦ αὐτοῦ πᾶσαι,
[4, 4]   θεὸς καὶ τριήρης (καὶ αἱ  ἀντιφάσεις   αὐτῶν (εἰ γὰρ ὁμοίως καθ'
[4, 7]   παρὰ πάσας δεῖ εἶναι τὰς  ἀντιφάσεις,   εἰ μὴ λόγου ἕνεκα λέγεται·
[4, 8]   ἀδύνατον εἶναι. Ἔτι δὲ φανερῶς  ἀντιφάσεις   εἰσὶν ἃς οὐχ οἷόν τε
[4, 4]   ὅτι ἀδύνατον ἅμα κατηγορεῖσθαι τὰς  ἀντιφάσεις.   Ἔτι εἰ ἀληθεῖς αἱ ἀντιφάσεις
[4, 5]   μὲν τοῦ ἅμα τὰς  ἀντιφάσεις   καὶ τἀναντία ὑπάρχειν ὁρῶσιν ἐκ
[4, 7]   Ζ' Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ μεταξὺ  ἀντιφάσεως   ἐνδέχεται εἶναι οὐθέν, ἀλλ' ἀνάγκη
[4, 8]   ψευδῆ εἶναι· ἀνάγκη γὰρ τῆς  ἀντιφάσεως   θάτερον εἶναι μόριον ἀληθές. Ἔτι
[4, 7]   Ἀναξαγόρου, εἶναί τι μεταξὺ τῆς  ἀντιφάσεως,   πάντα ψευδῆ· ὅταν γὰρ μιχθῇ,
[4, 3]   ἐστὶ δόξα δόξῃ τῆς  ἀντιφάσεως,   φανερὸν ὅτι ἀδύνατον ἅμα (ὑπολαμβάνειν
[4, 8]   εἶναι· θάτερον γὰρ μόριον τῆς  ἀντιφάσεως   ψεῦδός ἐστιν. Συμβαίνει δὴ καὶ
[4, 7]   Ἔτι (ἤτοι μεταξὺ ἔσται τῆς  ἀντιφάσεως   ὥσπερ τὸ φαιὸν μέλανος καὶ
[4, 6]   εἰρήσθω· ἐπεὶ δ' ἀδύνατον τὴν  ἀντίφασιν   ἅμα ἀληθεύεσθαι κατὰ τοῦ αὐτοῦ,
[4, 4]   ὥστε καὶ ἔστιν, εἴπερ (ἡ  ἀντίφασις   ἀληθής. Καὶ γίγνεται δὴ τὸ
[4, 3]   μὴ γνωρίζουσιν ἀπατῶνται πάντες) καὶ  ἀνυπόθετον.   (Ἣν γὰρ ἀναγκαῖον ἔχειν τὸν
[4, 4]   ἐνδέχεται ἄπειρα εἶναι ἐπὶ τὸ  ἄνω,   οἷον τῷ Σωκράτει τῷ λευκῷ
[4, 3]   ἔστιν ἔτι τοῦ φυσικοῦ τις  ἀνωτέρω   (ἓν γάρ τι γένος τοῦ
[4, 5]   περὶ τῆς ἀληθείας, πῶς οὐκ  ἄξιον   ἀθυμῆσαι τοὺς φιλοσοφεῖν ἐγχειροῦντας; τὸ
[4, 5]   εἶδος ἅπαντα γιγνώσκομεν. Ἔτι δ'  ἄξιον   ἐπιτιμῆσαι τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν, ὅτι
[4, 5]   οὐ ταὐτὸν τῇ αἰσθήσει. ~Εἶτ'  ἄξιον   θαυμάσαι εἰ τοῦτ' ἀποροῦσι, πότερον
[4, 4]   καὶ ἕν οὐ γὰρ τοῦτο  ἀξιοῦμεν   τὸ ἓν σημαίνειν, τὸ καθ'
[4, 4]   ἅπαντα τὰ τοιαῦτα οὐ τὸ  ἀξιοῦν   εἶναί τι λέγειν (ἢ
[4, 4]   βεβαιοτάτη (αὕτη τῶν ἀρχῶν πασῶν.  Ἀξιοῦσι   δὴ καὶ τοῦτο ἀποδεικνύναι τινὲς
[4, 4]   μὴ δεῖ ζητεῖν ἀπόδειξιν, τίνα  ἀξιοῦσιν   εἶναι μᾶλλον τοιαύτην ἀρχὴν οὐκ
[4, 6]   τὸ αὐτό· πάντων γὰρ λόγον  ἀξιοῦσιν   εἶναι οὗτοι· ἀρχὴν γὰρ ζητοῦσι,
[4, 6]   ἀδύνατον ζητοῦσιν· ἐναντία γὰρ εἰπεῖν  ἀξιοῦσιν,   εὐθὺς ἐναντία λέγοντες. Εἰ δὲ
[4, 6]   ἅμα δὲ καὶ ὑπέχειν λόγον  ἀξιοῦσιν,   ὅτι οὐ τὸ φαινόμενον ἔστιν
[4, 3]   γὰρ ἀρχὴ καὶ τῶν ἄλλων  ἀξιωμάτων   αὕτη πάντων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Εἰσὶ
[4, 3]   (τῶν ἐν τοῖς μαθήμασι καλουμένων  ἀξιωμάτων   καὶ περὶ τῆς οὐσίας. Φανερὸν
[4, 5]   ἐντελεχείᾳ δ' οὔ. Ἔτι δ'  ἀξιώσομεν   αὐτοὺς ὑπολαμβάνειν καὶ ἄλλην τινὰ
[4, 4]   ὂν καὶ μὴ ἐντελεχείᾳ τὸ  ἀόριστόν   ἐστιν. Ἀλλὰ μὴν λεκτέον γ'
[4, 4]   ὥστε μηθὲν ἀληθῶς ὑπάρχειν. Τὸ  ἀόριστον   οὖν ἐοίκασι λέγειν, καὶ οἰόμενοι
[4, 5]   δὲ τούτοις πολλὴ τοῦ  ἀορίστου   φύσις ἐνυπάρχει καὶ τοῦ
[4, 4]   τινὲς δι' ἀπαιδευσίαν· ἔστι γὰρ  ἀπαιδευσία   τὸ μὴ γιγνώσκειν τίνων δεῖ
[4, 4]   καὶ τοῦτο ἀποδεικνύναι τινὲς δι'  ἀπαιδευσίαν·   ἔστι γὰρ ἀπαιδευσία τὸ μὴ
[4, 3]   ὃν τρόπον δεῖ ἀποδέχεσθαι, δι'  ἀπαιδευσίαν   (τῶν ἀναλυτικῶν τοῦτο δρῶσιν· δεῖ
[4, 2]   ὂν λέγεται πολλαχῶς μὲν ἀλλ'  ἅπαν   πρὸς μίαν ἀρχήν· τὰ μὲν
[4, 2]   ἀλλ' ὥσπερ καὶ τὸ (ὑγιεινὸν  ἅπαν   πρὸς ὑγίειαν, τὸ μὲν τῷ
[4, 7]   πάντα εἶναι καὶ μὴ εἶναι,  ἅπαντα   ἀληθῆ ποιεῖν, δ' Ἀναξαγόρου,
[4, 4]   ἔχειν ἁπλῶς, εἰ μὴ περὶ  ἅπαντα,   ἀλλὰ περὶ τὸ ἄμεινον καὶ
[4, 5]   ἔστιν εἰς τι μεταβαλεῖ·  ἅπαντα   γὰρ ὑπάρχει πᾶσιν. (Περὶ δὲ
[4, 5]   μένον, (ἀλλὰ κατὰ τὸ εἶδος  ἅπαντα   γιγνώσκομεν. Ἔτι δ' ἄξιον ἐπιτιμῆσαι
[4, 4]   τὰ (συμβεβηκότα διελθεῖν· οὖν  ἅπαντα   διελθέτω μηθέν. Ὁμοίως τοίνυν
[4, 8]   (οὐθὲν γὰρ κωλύειν φασὶν οὕτως  ἅπαντα   εἶναι ὥσπερ τὸ τὴν διάμετρον
[4, 4]   τοῦ αὐτοῦ πᾶσαι, δῆλον ὡς  (ἅπαντα   ἔσται ἕν. Ἔσται γὰρ τὸ
[4, 4]   ἄνθρωπος ἓν ἐσήμαινεν, ~ὥστε ἓν  ἅπαντα   ἔσται· συνώνυμα γάῤ. Καὶ οὐκ
[4, 2]   μὲν λεχθήσεται, ὅμως δὲ μιᾶς  ἅπαντά   ἐστι γνωρίζειν· οὐ γὰρ εἰ
[4, 4]   ὑπολαμβάνειν. Οὐ γὰρ ἐξ ἴσου  ἅπαντα   ζητεῖ καὶ ὑπολαμβάνει, ὅταν οἰηθεὶς
[4, 6]   εἴρηται, ἀνάγκη πρός τι ποιεῖν  (ἅπαντα   καὶ πρὸς δόξαν καὶ αἴσθησιν,
[4, 4]   εἴη ἀντικειμένη. Ἔτι ἤτοι περὶ  ἅπαντα   οὕτως ἔχει, καὶ ἔστι καὶ
[4, 6]   ἅπαντα τὰ (φαινόμενα εἶναι ἀληθῆ  ἅπαντα   ποιεῖ τὰ ὄντα πρός τι.
[4, 6]   δῆλον ὅτι οὐκ ἂν εἴη  ἅπαντα   πρὸς δόξαν. Ἔτι εἰ ἕν,
[4, 4]   οὐκ ἀπόδειξις. Ἀρχὴ δὲ πρὸς  ἅπαντα   τὰ τοιαῦτα οὐ τὸ ἀξιοῦν
[4, 6]   ἐστι φαινόμενον· ὥστε λέγων  ἅπαντα   τὰ (φαινόμενα εἶναι ἀληθῆ ἅπαντα
[4, 5]   οὐχ αὐτὸς τρόπος πρὸς  ἅπαντας   τῆς ἐντεύξεως· οἱ μὲν γὰρ
[4, 7]   ζητεῖν λόγον. Ἀρχὴ δὲ πρὸς  ἅπαντας   τούτους ἐξ ὁρισμοῦ. Ὁρισμὸς δὲ
[4, 4]   οὐκ ἀληθές. Εἰ δὲ ὁμοίως  ἅπαντες   καὶ ψεύδονται καὶ ἀληθῆ λέγουσιν,
[4, 2]   (οὐσίαν ὁμολογοῦσιν ἐξ ἐναντίων σχεδὸν  ἅπαντες   συγκεῖσθαι· πάντες γοῦν τὰς ἀρχὰς
[4, 5]   τοῦτο ἀναιροῦσιν οὗτοι οἱ λόγοι  ἅπαντες,   ὥσπερ καὶ οὐσίαν μὴ εἶναι
[4, 5]   ἀλλὰ πρὸς τὴν διάνοιαν  ἀπάντησις   αὐτῶν) ὅσοι δὲ λόγου χάριν
[4, 2]   τὰς αἰτίας ἔχειν τὸν φιλόσοφον.  Ἅπαντος   δὲ γένους καὶ αἴσθησις μία
[4, 4]   οὐ δεῖ· ὅλως μὲν γὰρ  ἁπάντων   ἀδύνατον ἀπόδειξιν εἶναι (εἰς ἄπειρον
[4, 2]   καὶ οἱ διαλεκτικοὶ (διαλέγονται περὶ  ἁπάντων,   κοινὸν δὲ πᾶσι τὸ ὄν
[4, 2]   Καθάπερ οὖν καὶ τῶν ὑγιεινῶν  ἁπάντων   μία ἐπιστήμη ἔστιν, ὁμοίως τοῦτο
[4, 4]   γὰρ γίγνεταί τι ἓν ἐξ  ἁπάντων.   Οὐδὲ δὴ τῷ λευκῷ ἕτερόν
[4, 5]   ἐμβῆναι· αὐτὸς (γὰρ ᾤετο οὐδ'  ἅπαξ.   Ἡμεῖς δὲ καὶ πρὸς τοῦτον
[4, 3]   περὶ τούτων ἐστὶ σκέψις·  ἅπασι   γὰρ ὑπάρχει τοῖς οὖσιν ἀλλ'
[4, 6]   ψευδῆ καὶ ἀληθῆ· οὔτε γὰρ  ἅπασι   ταὐτὰ φαίνεσθαι οὔτε ταὐτῷ ἀεὶ
[4, 3]   (περὶ γὰρ μὴ γνωρίζουσιν  ἀπατῶνται   πάντες) καὶ ἀνυπόθετον. (Ἣν γὰρ
[4, 4]   καὶ μέγα. Καὶ γὰρ ἀδύνατον  ἄπειρά   γ' ὄντα τὰ (συμβεβηκότα διελθεῖν·
[4, 4]   λευκὸν τῷ Σωκράτει, οὐκ ἐνδέχεται  ἄπειρα   εἶναι ἐπὶ τὸ ἄνω, οἷον
[4, 6]   ἔσται πρὸς τὸ δοξάζον, πρὸς  ἄπειρα   ἔσται τῷ εἴδει τὸ δοξάζον.
[4, 4]   εἰ δὲ μή (τεθείη) ἀλλ'  ἄπειρα   σημαίνειν φαίη, φανερὸν ὅτι οὐκ
[4, 5]   καὶ τοῦτο μὴ ἰέναι εἰς  ἄπειρον.   Ἀλλὰ ταῦτα παρέντες ἐκεῖνα λέγωμεν,
[4, 7]   ὁρισμοῦ δὲ δῆλον. Ἔτι εἰς  ἄπειρον   βαδιεῖται, καὶ οὐ μόνον ἡμιόλια
[4, 8]   ἀληθῆ ἀληθής, τοῦτο δ' εἰς  ἄπειρον   βαδιεῖται. Φανερὸν δ' ὅτι οὐδ'
[4, 4]   ἁπάντων ἀδύνατον ἀπόδειξιν εἶναι (εἰς  ἄπειρον   γὰρ ἂν βαδίζοι, ὥστε μηδ'
[4, 4]   τὴν κατηγορίαν. (Ἀνάγκη ἄρα εἰς  ἄπειρον   ἰέναι. Ἀλλ' ἀδύνατον· οὐδὲ γὰρ
[4, 2]   ψυχρόν, οἱ δὲ πέρας καὶ  ἄπειρον,   οἱ δὲ φιλίαν καὶ νεῖκος.
[4, 8]   ὡς οὐ ψευδής, (οὐδὲν ἧττον  ἀπείρους   συμβαίνει αὐτοῖς αἰτεῖσθαι λόγους ἀληθεῖς
[4, 5]   περὶ ὅλου τοῦ οὐρανοῦ ὁμοίως  ἀπεφήναντο·   γὰρ περὶ ἡμᾶς τοῦ
[4, 5]   δικαιότερον ἂν δι' ἐκεῖνα τούτων  ἀπεψηφίσαντο   διὰ ταῦτα ἐκείνων κατεψηφίσαντο.
[4, 4]   καὶ ἀληθινώτερον, καὶ τοῦ λόγου  ἀπηλλαγμένοι   ἂν εἴημεν τοῦ ἀκράτου καὶ
[4, 4]   ὡς ἔοικε, πάντες ὑπολαμβάνουσιν ἔχειν  ἁπλῶς,   εἰ μὴ περὶ ἅπαντα, ἀλλὰ
[4, 4]   ἐρωτώμενον. Ἐὰν δὲ προστιθῇ ἐρωτῶντος  ἁπλῶς   καὶ τὰς ἀποφάσεις, οὐκ ἀποκρίνεται
[4, 6]   θάτερον μὲν πῇ θάτερον δὲ  ἁπλῶς.   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[4, 2]   ἀπόφασις στέρησις (ἢ  ἁπλῶς   λέγομεν ὅτι οὐχ ὑπάρχει ἐκεῖνο,
[4, 5]   (ὁρίσαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Ἔστι δ'  ἀπὸ   τῆς αὐτῆς δόξης καὶ
[4, 5]   ἀληθεύσουσι πάντες) Ὅτι μὲν οὖν  ἀπὸ   τῆς αὐτῆς εἰσὶ διανοίας ἀμφότεροι
[4, 6]   δὲ στέρησις ἀπόφασίς ἐστιν  ἀπό   (τινος ὡρισμένου γένους· εἰ οὖν
[4, 5]   γὰρ ἀποβάλλον ἔχει τι τοῦ  ἀποβαλλομένου,   καὶ τοῦ γιγνομένου ἤδη ἀνάγκη
[4, 5]   γε ἀμφισβητήσιμον· τό τε γὰρ  ἀποβάλλον   ἔχει τι τοῦ ἀποβαλλομένου, καὶ
[4, 4]   πασῶν. Ἀξιοῦσι δὴ καὶ τοῦτο  ἀποδεικνύναι   τινὲς δι' ἀπαιδευσίαν· ἔστι γὰρ
[4, 3]   περὶ τούτου. Διὸ πάντες οἱ  ἀποδεικνύντες   εἰς ταύτην ἀνάγουσιν ἐσχάτην δόξαν·
[4, 4]   ὡρισμένον. Ἀλλ' αἴτιος οὐχ  ἀποδεικνὺς   ἀλλ' ὑπομένων· ἀναιρῶν γὰρ
[4, 4]   διαφέρειν καὶ τὸ ἀποδεῖξαι, ὅτι  ἀποδεικνύων   μὲν ἂν δόξειεν αἰτεῖσθαι τὸ
[4, 4]   ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν. Ἔστι δ'  ἀποδεῖξαι   ἐλεγκτικῶς καὶ περὶ τούτου ὅτι
[4, 4]   τοιοῦτος ἤδη. Τὸ δ' ἐλεγκτικῶς  ἀποδεῖξαι   λέγω διαφέρειν καὶ τὸ ἀποδεῖξαι,
[4, 4]   ἀποδεῖξαι λέγω διαφέρειν καὶ τὸ  ἀποδεῖξαι,   ὅτι ἀποδεικνύων μὲν ἂν δόξειεν
[4, 3]   γένος περὶ οὗ φέρουσι τὰς  ἀποδείξεις·   ὥστ' ἐπεὶ δῆλον ὅτι
[4, 6]   ζητοῦσιν ὧν οὐκ ἔστι λόγος·  ἀποδείξεως   γὰρ ἀρχὴ οὐκ ἀπόδειξίς ἐστιν.
[4, 6]   γὰρ ζητοῦσι, καὶ ταύτην (δι'  ἀποδείξεως   λαμβάνειν, ἐπεὶ ὅτι γε πεπεισμένοι
[4, 4]   συγκεχώρηκέ τι ἀληθὲς εἶναι χωρὶς  ἀποδείξεως   (ὥστε οὐκ ἂν πᾶν οὕτως
[4, 4]   βαδίζοι, ὥστε μηδ' οὕτως εἶναι  ἀπόδειξιν)   (εἰ δέ τινων μὴ δεῖ
[4, 4]   ὅλως μὲν γὰρ ἁπάντων ἀδύνατον  ἀπόδειξιν   εἶναι (εἰς ἄπειρον γὰρ ἂν
[4, 4]   μὴ γιγνώσκειν τίνων δεῖ ζητεῖν  ἀπόδειξιν   καὶ τίνων οὐ δεῖ· ὅλως
[4, 4]   δέ τινων μὴ δεῖ ζητεῖν  ἀπόδειξιν,   τίνα ἀξιοῦσιν εἶναι μᾶλλον τοιαύτην
[4, 4]   ἔλεγχος ἂν εἴη καὶ οὐκ  ἀπόδειξις.   Ἀρχὴ δὲ πρὸς ἅπαντα τὰ
[4, 6]   λόγος· ἀποδείξεως γὰρ ἀρχὴ οὐκ  ἀπόδειξίς   ἐστιν. Οὗτοι μὲν οὖν ῥᾳδίως
[4, 4]   δέ τις τοῦτο διδῷ, ἔσται  ἀπόδειξις·   ἤδη γάρ τι (ἔσται ὡρισμένον.
[4, 3]   τῆς ἀληθείας ὃν τρόπον δεῖ  ἀποδέχεσθαι,   δι' ἀπαιδευσίαν (τῶν ἀναλυτικῶν τοῦτο
[4, 2]   διελόμενον ποσαχῶς λέγεται ἕκαστον, οὕτως  ἀποδοτέον   πρὸς τὸ πρῶτον ἐν ἑκάστῃ
[4, 4]   ἁπλῶς καὶ τὰς ἀποφάσεις, οὐκ  ἀποκρίνεται   (τὸ ἐρωτώμενον. Οὐθὲν γὰρ κωλύει
[4, 4]   τοῦτο, συμβαίνει τὸ λεχθέν, ἂν  ἀποκρίνηται   τὸ ἐρωτώμενον. Ἐὰν δὲ προστιθῇ
[4, 4]   ἄνθρωπον τοῦτο εἶναι οὔ,  ἀποκριτέον   τὸ ἓν σημαῖνον καὶ οὐ
[4, 7]   εἴπῃ ὅτι οὔ, οὐθὲν ἄλλο  ἀποπέφηκεν   τὸ εἶναι· ἀπόφασις δὲ
[4, 6]   τοιαῦτα ἀπορήματα ὅμοιά ἐστι τῷ  ἀπορεῖν   πότερον καθεύδομεν νῦν ἐγρηγόραμεν,
[4, 2]   ἦν ἓν τῶν ἐν τοῖς  ἀπορήμασιν̓   καὶ ἔστι τοῦ φιλοσόφου περὶ
[4, 6]   κρινοῦντα ὀρθῶς. Τὰ δὲ τοιαῦτα  ἀπορήματα   ὅμοιά ἐστι τῷ ἀπορεῖν πότερον
[4, 5]   Ὅσοι μὲν γὰρ ἐκ τοῦ  ἀπορῆσαι   ὑπέλαβον οὕτως, τούτων εὐί̈ ατος
[4, 6]   ἐγρηγόραμεν, δύνανται δ' αἱ  ἀπορίαι   αἱ τοιαῦται πᾶσαι τὸ αὐτό·
[4, 2]   Φανερὸν οὖν (ὅπερ ἐν ταῖς  ἀπορίαις   ἐλέχθη) ὅτι μιᾶς περὶ τούτων
[4, 6]   ἀνάγκη λέγειν τοῖς μὴ δι'  ἀπορίαν   ἀλλὰ λόγου χάριν λέγουσιν, ὅτι
[4, 4]   μὴ ἄνθρωπον καλοῖεν· τὸ δ'  ἀπορούμενον   οὐ τοῦτό ἐστιν, εἰ ἐνδέχεται
[4, 6]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰσὶ δέ τινες οἳ  ἀποροῦσι   καὶ τῶν ταῦτα πεπεισμένων καὶ
[4, 5]   ~Εἶτ' ἄξιον θαυμάσαι εἰ τοῦτ'  ἀποροῦσι,   πότερον τηλικαῦτά ἐστι (τὰ μεγέθη
[4, 1]   ὄν, ἀλλὰ μέρος αὐτοῦ τι  ἀποτεμόμεναι   (περὶ τούτου θεωροῦσι τὸ συμβεβηκός,
[4, 2]   παρὰ τὸ ἐν τῇ ἀποφάσει†  ἀπουσία   γὰρ (ἡ ἀπόφασις ἐκείνου ἐστίν,
[4, 5]   φρονεῖν ἀλλοῖα παρίστατο. Παρμενίδης δὲ  ἀποφαίνεται   τὸν αὐτὸν τρόπον· Ὡς γὰρ
[4, 5]   ἔχουσι τὰς δόξας καὶ ταῦτα  ἀποφαίνονται   περὶ τῆς ἀληθείας, πῶς οὐκ
[4, 6]   οὖν ἀδύνατον ἅμα καταφάναι καὶ  ἀποφάναι   ἀληθῶς, ἀδύνατον καὶ τἀναντία ὑπάρχειν
[4, 4]   τὸ αὐτὸ ἅμα φάναι καὶ  ἀποφάναι   ἀληθῶς. (Ἀλλ' ἴσως φαῖεν ἂν
[4, 8]   εἰ πᾶν φάναι  ἀποφάναι   ἀναγκαῖον, ἀδύνατον ἀμφότερα ψευδῆ εἶναι·
[4, 4]   οὐκ ἀνάγκη φάναι  ἀποφάναι.   Εἰ γὰρ ἀληθὲς ὅτι ἄνθρωπος
[4, 7]   ἀλλ' ἀνάγκη φάναι  ἀποφάναι   ἓν καθ' ἑνὸς ὁτιοῦν. (Δῆλον
[4, 8]   ἄλλο τὸ ἀληθὲς φάναι  ἀποφάναι   ψεῦδός ἐστιν, ἀδύνατον (πάντα ψευδῆ
[4, 7]   μὲν ὡδὶ συνθῇ φᾶσα  ἀποφᾶσα,   ἀληθεύει, (ὅταν δὲ ὡδί, ψεύδεται.
[4, 2]   πρόσεστι παρὰ τὸ ἐν τῇ  ἀποφάσει†   ἀπουσία γὰρ (ἡ ἀπόφασις ἐκείνου
[4, 4]   ἔσται· τοῖν γὰρ δυοῖν δύο  ἀποφάσεις,   εἰ δὲ μία ἐξ ἀμφοῖν
[4, 2]   οὐσίαν λεγομένων, τούτων τινὸς  (ἀποφάσεις   οὐσίας· διὸ καὶ τὸ
[4, 4]   περὶ τὰς ἄλλας φάσεις καὶ  (ἀποφάσεις   ὁμοιοτρόπως, οὒ ἀλλὰ περὶ
[4, 4]   προστιθῇ ἐρωτῶντος ἁπλῶς καὶ τὰς  ἀποφάσεις,   οὐκ ἀποκρίνεται (τὸ ἐρωτώμενον. Οὐθὲν
[4, 4]   μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ (καίτοι αὗται  ἀποφάσεις   τούτου) ἓν γὰρ ἦν
[4, 4]   (παντὸς τὴν κατάφασιν τὴν  ἀπόφασιν·   ἄτοπον γὰρ εἰ ἑκάστῳ
[4, 2]   τῷ δὲ ἑνὶ ἀντίκειται πλῆθος  ἀπόφασιν   δὲ καὶ στέρησιν μιᾶς ἐστὶ
[4, 4]   κατάφασις, ἀνάγκη καὶ τὴν  ἀπόφασιν·   (εἰ δὲ μὴ ὑπάρχει
[4, 7]   πρὸς τὴν φάσιν καὶ τὴν  ἀπόφασιν,   καὶ τοῦτ' ἔσται τι·
[4, 7]   ἄλλο ἀποπέφηκεν τὸ εἶναι·  ἀπόφασις   δὲ τὸ μὴ εἶναι. Ἐλήλυθε
[4, 2]   τῇ ἀποφάσει† ἀπουσία γὰρ (ἡ  ἀπόφασις   ἐκείνου ἐστίν, ἐν δὲ τῇ
[4, 6]   δὲ στέρησις· δὲ στέρησις  ἀπόφασίς   ἐστιν ἀπό (τινος ὡρισμένου γένους·
[4, 2]   θεωρεῖσθαι τὸ ἓν οὗ  ἀπόφασις   στέρησις (ἢ ἁπλῶς
[4, 7]   Ἔτι ἐν ὅσοις γένεσιν  ἀπόφασις   τὸ ἐναντίον ἐπιφέρει, (καὶ ἐν
[4, 4]   εἰ ἑκάστῳ μὲν αὐτοῦ  ἀπόφασις   ὑπάρξει, δ' ἑτέρου
[4, 4]   ὑπάρχει κατάφασις, γε  ἀπόφασις   ὑπάρξει μᾶλλον αὐτοῦ.
[4, 4]   φάσις (ἀληθὴς ᾖ,  ἀπόφασις   ψευδής, κἂν αὕτη ἀληθὴς ᾖ,
[4, 4]   παντός τι καταφῆσαι  ἀποφῆσαι   ἐνδέχεται, καθάπερ ἀνάγκη τοῖς τὸν
[4, 4]   κατὰ μὲν ὧν φῆσαι καὶ  ἀποφῆσαι,   καθ' ὅσων δὲ ἀποφῆσαι (οὐ
[4, 4]   καθ' ὅσων τὸ φῆσαι καὶ  ἀποφῆσαι   καὶ καθ' ὅσων ἀποφῆσαι καὶ
[4, 4]   καὶ ἀποφῆσαι καὶ καθ' ὅσων  ἀποφῆσαι   καὶ φῆσαι, κατὰ μὲν
[4, 4]   καὶ ἀποφῆσαι, καθ' ὅσων δὲ  ἀποφῆσαι   (οὐ πάντων φῆσαι. Καὶ εἰ
[4, 7]   ἀλλὰ πλείω. Πάλιν γὰρ ἔσται  ἀποφῆσαι   τοῦτο πρὸς τὴν φάσιν καὶ
[4, 4]   εἰ δὲ ὁμοίως καὶ ὅσα  ἀποφῆσαι   φάναι, ἀνάγκη ἤτοι ἀληθὲς διαιροῦντα
[4, 4]   οὕτως· καὶ πάλιν γε ταῦτα  ἀπόφησιν   ἄμφω, ὅτι οὔθ' οὕτως οὔτε
[4, 7]   διάνοια κατάφησιν  ἀπόφησιν   τοῦτο δ' ἐξ ὁρισμοῦ δῆλον
[4, 5]   ἐστὶ νόημα. Ἀναξαγόρου δὲ καὶ  ἀπόφθεγμα   μνημονεύεται πρὸς τῶν ἑταίρων τινάς,
[4, 5]   τὰ χρώματα τοιαῦτα οἷα τοῖς  ἄπωθεν   φαίνεται οἷα τοῖς ἐγγύθεν,
[4, 5]   (ὅτι Ὅσσον ἀλλοῖοι μετέφυν, τόσον  ἄρ   σφισιν αἰεὶ καὶ τὸ φρονεῖν
[4, 4]   τινὸς σημαίνει τὴν κατηγορίαν. (Ἀνάγκη  ἄρα   εἰς ἄπειρον ἰέναι. Ἀλλ' ἀδύνατον·
[4, 4]   εἶναι μὴ εἶναι (ἄνθρωπον) οὐκ  ἄρα   ἐνδέχεται ἅμα ἀληθὲς εἶναι εἰπεῖν
[4, 4]   τὸ ἐμπεσεῖν καὶ ἀγαθόν; Δῆλον  ἄρα   ὅτι τὸ μὲν βέλτιον ὑπολαμβάνει
[4, 4]   πάντα κατὰ συμβεβηκὸς λεχθήσεται. Ἔσται  ἄρα   τι καὶ ὣς οὐσίαν σημαῖνον.
[4, 8]   κινεῖται, οὐθὲν ἔσται ἀληθές· πάντα  ἄρα   ψευδῆ· ἀλλὰ δέδεικται ὅτι ἀδύνατον.
[4, 4]   τὸ ἐξ ἀρχῆς κείμενον. Ἔτι  ἆρα   μὲν ἔχειν πως
[4, 3]   μή, οὔτε γεωμέτρης οὔτ'  ἀριθμητικός,   ἀλλὰ τῶν φυσικῶν ἔνιοι, εἰκότως
[4, 2]   ἐστι πάθη, ἀλλ' οὐχ  ἀριθμοὶ   γραμμαὶ πῦρ, δῆλον
[4, 2]   καὶ πρὸς ἀλλήλους ὑπάρχει τοῖς  ἀριθμοῖς   (ὁμοίως δὲ καὶ στερεῷ καὶ
[4, 7]   ἐν τούτοις ἔσται, οἷον ἐν  ἀριθμοῖς   οὔτε περιττὸς οὔτε οὐ περιττὸς
[4, 5]   αἰσθητῶν ἐπὶ τῶν ἐλαττόνων τὸν  ἀριθμὸν   ἰδόντες οὕτως ἔχοντα περὶ ὅλου
[4, 4]   ἕτεροι πλείους, ὡρισμένοι δὲ τὸν  ἀριθμόν·   (τεθείη γὰρ ἂν ἴδιον ὄνομα
[4, 7]   οὔτε περιττὸς οὔτε οὐ περιττὸς  ἀριθμός·   ἀλλ' ἀδύνατον· ἐκ τοῦ ὁρισμοῦ
[4, 2]   ὥσπερ ἔστι καὶ ἀριθμοῦ  ἀριθμὸς   ἴδια πάθη, οἷον περιττότης ἀρτιότης,
[4, 2]   ουσιν, ἐπεὶ ὥσπερ ἔστι καὶ  ἀριθμοῦ   ἀριθμὸς ἴδια πάθη, οἷον
[4, 5]   ἀληθῆ δὲ λέγουσιν (οὕτω γὰρ  ἁρμόττει   μᾶλλον εἰπεῖν ὥσπερ Ἐπίχαρμος
[4, 4]   ὁμοίως φήσαιμεν εἶναι τὰ δύο  ἄρτια   καὶ τὰ τρία, οὐδ' ὁμοίως
[4, 2]   οἱ μὲν γὰρ περιττὸν καὶ  ἄρτιον,   οἱ δὲ θερμὸν καὶ ψυχρόν,
[4, 2]   ἀριθμὸς ἴδια πάθη, οἷον περιττότης  ἀρτιότης,   συμμετρία ἰσότης, ὑπεροχὴ ἔλλειψις, καὶ
[4, 2]   ἐναντία ἐξ ἐναντίων,  ἀρχαὶ   δὲ τῶν ἐναντίων τὸ ἓν
[4, 2]   ἀναγωγὴ ἡμῖν) (αἱ δ'  ἀρχαὶ   καὶ παντελῶς αἱ παρὰ τῶν
[4, 1]   τῶν ὄντων ζητοῦντες ταύτας τὰς  ἀρχὰς   ἐζήτουν, ἀνάγκη καὶ τὰ (στοιχεῖα
[4, 2]   ἅπαντες συγκεῖσθαι· πάντες γοῦν τὰς  ἀρχὰς   ἐναντίας λέγουσιν· οἱ μὲν γὰρ
[4, 2]   τῶν οὐσιῶν ἂν δέοι τὰς  ἀρχὰς   καὶ τὰς αἰτίας ἔχειν τὸν
[4, 1]   τῶν ἐπιστημῶν. Ἐπεὶ δὲ τὰς  ἀρχὰς   καὶ τὰς ἀκροτάτας αἰτίας ζητοῦμεν,
[4, 4]   Ἔστω δή, ὥσπερ ἐλέχθη κατ'  ἀρχάς,   σημαῖνόν τι τὸ ὄνομα καὶ
[4, 3]   γένος ἔχειν λέγειν τὰς βεβαιοτάτας  ἀρχὰς   (τοῦ πράγματος, ὥστε καὶ τὸν
[4, 4]   ἂν δόξειεν αἰτεῖσθαι τὸ ἐν  ἀρχῇ,   ἄλλου δὲ τοῦ τοιούτου αἰτίου
[4, 4]   ἂν εἴη καὶ οὐκ ἀπόδειξις.  Ἀρχὴ   δὲ πρὸς ἅπαντα τὰ τοιαῦτα
[4, 7]   διὰ τὸ πάντων ζητεῖν λόγον.  Ἀρχὴ   δὲ πρὸς ἅπαντας τούτους ἐξ
[4, 3]   οὖν βεβαιοτάτη τοιαύτη πασῶν  ἀρχή,   δῆλον· τίς δ' ἔστιν αὕτη,
[4, 2]   φύσις τῷ ἀκολουθεῖν ἀλλήλοις ὥσπερ  ἀρχὴ   καὶ αἴτιον, ἀλλ' οὐχ ὡς
[4, 3]   ἀνάγουσιν ἐσχάτην δόξαν· φύσει γὰρ  ἀρχὴ   καὶ τῶν ἄλλων ἀξιωμάτων αὕτη
[4, 6]   οὐκ ἔστι λόγος· ἀποδείξεως γὰρ  ἀρχὴ   οὐκ ἀπόδειξίς ἐστιν. Οὗτοι μὲν
[4, 3]   οὗτος φιλόσοφος. Βεβαιοτάτη δ'  ἀρχὴ   πασῶν περὶ ἣν διαψευσθῆναι ἀδύνατον·
[4, 6]   γὰρ λόγον ἀξιοῦσιν εἶναι οὗτοι·  ἀρχὴν   γὰρ ζητοῦσι, καὶ ταύτην (δι'
[4, 4]   τίνα ἀξιοῦσιν εἶναι μᾶλλον τοιαύτην  ἀρχὴν   οὐκ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν. Ἔστι
[4, 2]   μὲν ἀλλ' ἅπαν πρὸς μίαν  ἀρχήν·   τὰ μὲν γὰρ ὅτι οὐσίαι,
[4, 2]   πάντα ἀνάγεται τἀναντία εἰς τὴν  ἀρχὴν   ταύτην· (τεθεωρήσθω δ' ἡμῖν ταῦτα
[4, 4]   ἄν τις ὑπολάβοι τὸ ἐξ  ἀρχῆς   αἰτεῖν) ἀλλὰ σημαίνειν γέ τι
[4, 4]   ἂν τοῦτ' εἶναι τὸ ἐξ  ἀρχῆς   κείμενον. Ἔτι ἆρα μὲν
[4, 3]   πέφυκεν, καὶ περὶ τῶν συλλογιστικῶν  ἀρχῶν   ἐστὶν ἐπισκέψασθαι, δῆλον· προσήκει δὲ
[4, 3]   δὴ πασῶν ἐστὶ βεβαιοτάτη τῶν  ἀρχῶν·   ἔχει γὰρ τὸν εἰρημένον διορισμόν.
[4, 4]   ἐδείξαμεν ὅτι βεβαιοτάτη (αὕτη τῶν  ἀρχῶν   πασῶν. Ἀξιοῦσι δὴ καὶ τοῦτο
[4, 8]   Ἔτι δὲ φανερῶς ἀντιφάσεις εἰσὶν  ἃς   οὐχ οἷόν τε ἅμα ἀληθεῖς
[4, 5]   καὶ βαρύτερα πότερον τοῖς  ἀσθενοῦσιν   τοῖς ἰσχύουσιν, καὶ
[4, 4]   οὖν μὴ ὁμοίως, δῆλον ὅτι  ἅτερος   ἧττον, ὥστε μᾶλλον ἀληθεύει. Εἰ
[4, 4]   τὴν κατάφασιν τὴν ἀπόφασιν·  ἄτοπον   γὰρ εἰ ἑκάστῳ μὲν
[4, 5]   ἀπορῆσαι ὑπέλαβον οὕτως, τούτων εὐί̈  ατος   ἄγνοια (οὐ γὰρ πρὸς
[4, 6]   τι, ἀλλ' ἔνιά ἐστι καὶ  αὐτὰ   καθ' αὑτά, οὐκ ἂν εἴη
[4, 4]   καὶ ἰδεῖν ἄνθρωπον εἶτα ζητῇ  αὐτά·   καίτοι ἔδει γε, εἰ ταὐτὸν
[4, 2]   ὄντος ὂν ταῦτα καθ'  αὑτά   ἐστι πάθη, ἀλλ' οὐχ
[4, 6]   ἔνιά ἐστι καὶ αὐτὰ καθ'  αὑτά,   οὐκ ἂν εἴη πᾶν τὸ
[4, 4]   εἰ μὲν μὴ περὶ πάσας,  αὗται   ἂν εἶεν ὁμολογούμεναι· εἰ δὲ
[4, 4]   μὴ εἶναι ἀνθρώπῳ (καίτοι  αὗται   ἀποφάσεις τούτου) ἓν γὰρ ἦν
[4, 1]   ζητοῦμεν, δῆλον ὡς φύσεώς τινος  αὐτὰς   ἀναγκαῖον εἶναι καθ' αὑτήν. Εἰ
[4, 6]   ἕν) ἀλλ' οὔ τι τῇ  αὐτῇ   γε καὶ (κατὰ τὸ αὐτὸ
[4, 5]   γὰρ δὴ γ' αἴσθησις  αὐτὴ   ἑαυτῆς ἐστίν, ἀλλ' ἔστι τι
[4, 2]   ἀλλὰ καὶ τῶν ὑπαρχόντων  αὐτὴ   θεωρητική, τῶν τε εἰρημένων καὶ
[4, 1]   τῶν ἐν μέρει λεγομένων  αὐτή·   οὐδεμία γὰρ τῶν ἄλλων ἐπισκοπεῖ
[4, 4]   ᾖ, ἀπόφασις ψευδής, κἂν  αὕτη   ἀληθὴς ᾖ, κατάφασις ψευδής,
[4, 4]   τι παγίως οὐκ ὄν, καὶ  αὕτη   βεβαία δόξα, καὶ εἰ τὸ
[4, 1]   τὰ τούτῳ ὑπάρχοντα καθ' αὑτό.  Αὕτη   δ' ἐστὶν οὐδεμιᾷ τῶν ἐν
[4, 3]   προσδιωρισμένα πρὸς τὰς λογικὰς δυσχερείας)  αὕτη   δὴ πασῶν ἐστὶ βεβαιοτάτη τῶν
[4, 2]   μαθηματικὸς λεγόμενος· καὶ γὰρ  αὕτη   ἔχει μέρη, καὶ πρώτη τις
[4, 5]   ὀνόμασιν. Ἐλήλυθε δὲ τοῖς διαποροῦσιν  αὕτη   δόξα ἐκ τῶν αἰσθητῶν,
[4, 7]   μὴ εἶναι. Ἐλήλυθε δ' ἐνίοις  αὕτη   δόξα ὥσπερ καὶ ἄλλαι
[4, 4]   τῆς τριήρους· εἰ δ'  αὕτη,   καὶ κατάφασις. Ταῦτά τε
[4, 3]   ἀρχή, δῆλον· τίς δ' ἔστιν  αὕτη,   μετὰ ταῦτα λέγωμεν. Τὸ γὰρ
[4, 4]   μία ἐξ ἀμφοῖν ἐκείνη, καὶ  αὕτη   μία ἂν εἴη ἀντικειμένη. Ἔτι
[4, 3]   ἀρχὴ καὶ τῶν ἄλλων ἀξιωμάτων  αὕτη   πάντων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' (Εἰσὶ δέ
[4, 4]   διὰ τούτου ἐδείξαμεν ὅτι βεβαιοτάτη  (αὕτη   τῶν ἀρχῶν πασῶν. Ἀξιοῦσι δὴ
[4, 2]   δὲ τῷ εὐφυὲς εἶναι πρὸς  αὐτὴν   τὸ δὲ τῷ ἔργον εἶναι
[4, 1]   τινος αὐτὰς ἀναγκαῖον εἶναι καθ'  αὑτήν.   Εἰ οὖν καὶ οἱ τὰ
[4, 5]   Ε' Ἔστι δ' ἀπὸ τῆς  αὐτῆς   δόξης καὶ Πρωταγόρου λόγος,
[4, 5]   Ὅτι μὲν οὖν ἀπὸ τῆς  αὐτῆς   εἰσὶ διανοίας ἀμφότεροι οἱ λόγοι,
[4, 2]   ὧν τὸ τί ἐστι τῆς  (αὐτῆς   ἐπιστήμης τῷ γένει θεωρῆσαι, λέγω
[4, 2]   ὑγιείας τὸ δ' ὅτι δεκτικὸν  αὐτῆς,   (καὶ τὸ ἰατρικὸν πρὸς ἰατρικήν
[4, 5]   τοῦ πλησίον καὶ τοῦ  αὑτῆς,   ἀλλὰ περὶ μὲν χρώματος ὄψις,
[4, 8]   καὶ τὸ πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον  αὐτό.  
[4, 6]   αὐτῇ γε καὶ (κατὰ τὸ  αὐτὸ   αἰσθήσει καὶ ὡσαύτως καὶ ἐν
[4, 4]   οὖν δῆλον ὡς τοῦτό γ'  αὐτὸ   ἀληθές, ὅτι σημαίνει τὸ (ὄνομα
[4, 4]   εἶναι καὶ μὴ εἶναι τὸ  αὐτὸ   ἀλλ' καθ' ὁμωνυμίαν, ὥσπερ
[4, 3]   εἶναι καὶ μὴ εἶναι τὸ  αὐτό·   ἅμα γὰρ ἂν ἔχοι τὰς
[4, 4]   τοῦτό ἐστιν, εἰ ἐνδέχεται τὸ  αὐτὸ   ἅμα εἶναι καὶ μὴ εἶναι
[4, 3]   μετὰ ταῦτα λέγωμεν. Τὸ γὰρ  αὐτὸ   ἅμα ὑπάρχειν τε καὶ μὴ
[4, 4]   ψευδής, οὐκ ἂν εἴη τὸ  αὐτὸ   ἅμα φάναι καὶ ἀποφάναι ἀληθῶς.
[4, 4]   ἅμα ἀληθὲς εἶναι εἰπεῖν τὸ  αὐτὸ   ἄνθρωπον εἶναι καὶ μὴ εἶναι
[4, 4]   εἰ καὶ μυριάκις ἐστὶ τὸ  αὐτὸ   ἄνθρωπος καὶ (οὐκ ἄνθρωπος, οὐ
[4, 2]   οἰκεῖα. ~Περὶ μὲν γὰρ τὸ  αὐτὸ   γένος στρέφεται σοφιστικὴ καὶ
[4, 4]   αὐτοί τε ἐνδέχεσθαί φασι τὸ  αὐτὸ   εἶναι καὶ μὴ εἶναι, (καὶ
[4, 5]   ὃν οὔ, καὶ ἅμα τὸ  αὐτὸ   εἶναι καὶ ὂν καὶ μὴ
[4, 5]   διεψεῦσθαι νομίζουσιν· ὥστ' ἀνάγκη τὸ  αὐτὸ   εἶναί τε καὶ μὴ εἶναι)
[4, 4]   καὶ ἓν σημαίνειν, πάλιν τὸ  αὐτὸ   ἐροῦμεν ὅπερ καὶ πρότερον ἐλέχθη,
[4, 5]   νόος ἀνθρώποισι παρίσταται· τὸ γὰρ  αὐτὸ   ἔστιν ὅπερ φρονέει, μελέων φύσις
[4, 4]   οὐκ ἐνδέχεται μὴ εἶναι τὸ  αὐτὸ   ζῷον δίπουν τοῦτο γὰρ σημαίνει
[4, 4]   Οὐθὲν γὰρ κωλύει εἶναι τὸ  αὐτὸ   καὶ ἄνθρωπον καὶ λευκὸν καὶ
[4, 4]   καὶ (τὸ λευκὸν φήσει τὸ  αὐτὸ   καὶ ἓν σημαίνειν, πάλιν τὸ
[4, 6]   πρὸς ὡρισμένον· καὶ εἰ τὸ  αὐτὸ   καὶ ἥμισυ καὶ ἴσον, ἀλλ'
[4, 3]   τῷ αὐτῷ καὶ κατὰ τὸ  αὐτό   (καὶ ὅσα ἄλλα προσδιορισαίμεθ' ἄν,
[4, 4]   ἔσται ἕν. Ἔσται γὰρ τὸ  αὐτὸ   καὶ τριήρης καὶ τοῖχος καὶ
[4, 5]   (δ' εἰσὶν οἱ μάλιστα ζητοῦντες  αὐτὸ   καὶ φιλοῦντες οὗτοι τοιαύτας ἔχουσι
[4, 6]   ταχὺ λέγειν. Ἐνδέχεται γὰρ τὸ  αὐτὸ   κατὰ μὲν τὴν ὄψιν μέλι
[4, 2]   γὰρ διαλεκτικοὶ καὶ σοφισταὶ τὸ  αὐτὸ   μὲν ὑποδύονται σχῆμα τῷ φιλοσόφῳ·
[4, 5]   τῷ αὐτῷ χρόνῳ περὶ τὸ  αὐτὸ   οὐδέποτε φησιν ἅμα οὕτω καὶ
[4, 6]   ἀπορίαι αἱ τοιαῦται πᾶσαι τὸ  αὐτό·   πάντων γὰρ λόγον ἀξιοῦσιν εἶναι
[4, 5]   προσήκειν οὐδὲ ὀλιγότητι, τὸ δ'  αὐτὸ   τοῖς μὲν γλυκὺ γευομένοις δοκεῖν
[4, 1]   καὶ τὰ τούτῳ ὑπάρχοντα καθ'  αὑτό.   Αὕτη δ' ἐστὶν οὐδεμιᾷ τῶν
[4, 4]   δέ τινες οἵ, καθάπερ εἴπομεν,  αὐτοί   τε ἐνδέχεσθαί φασι τὸ αὐτὸ
[4, 8]   γὰρ οὗτοι οἱ λόγοι οἱ  αὐτοὶ   τῷ Ἡρακλείτου· γὰρ λέγων
[4, 8]   ψευδής, (οὐδὲν ἧττον ἀπείρους συμβαίνει  αὐτοῖς   αἰτεῖσθαι λόγους ἀληθεῖς καὶ ψευδεῖς·
[4, 5]   τῶν ἑταίρων τινάς, ὅτι τοιαῦτ'  αὐτοῖς   ἔσται τὰ ὄντα οἷα ἂν
[4, 3]   τοσοῦτον δὲ χρῶνται ἐφ' ὅσον  αὐτοῖς   ἱκανόν, τοῦτο δ' ἔστιν ὅσον
[4, 2]   ἐστι γνωρίσαι καὶ τὰ συμβεβηκότ'  αὐτοῖς.   Καὶ οὐ ταύτῃ ἁμαρτάνουσιν οἱ
[4, 5]   ἔστιν ἀκίνητός τις φύσις δεικτέον  αὐτοῖς   καὶ πειστέον (αὐτούς. Καίτοι γε
[4, 4]   Πάντα γὰρ ἀνάγκη συμβεβηκέναι φάσκειν  αὐτοῖς,   καὶ τὸ ὅπερ ἀνθρώπῳ εἶναι
[4, 4]   ἐστιν. Ἀλλὰ μὴν λεκτέον γ'  αὐτοῖς   κατὰ (παντὸς τὴν κατάφασιν
[4, 4]   ἀνθρώπῳ, ἄλλο ἔσται, ὥστ' ἀναγκαῖον  αὐτοῖς   (λέγειν ὅτι οὐθενὸς ἔσται τοιοῦτος
[4, 5]   μεταβάλλον ὅτε μεταβάλλει ἔχει τινὰ  αὐτοῖς   λόγον μὴ οἴεσθαι εἶναι, καίτοι
[4, 3]   ὄντα ὑπάρχει πᾶσι τοῦτο γὰρ  αὐτοῖς   τὸ κοινόν̓ τοῦ περὶ τὸ
[4, 6]   μὴ οὕτω δ' (ὑπέχωσι, συμβήσεται  αὑτοῖς   τἀναντία ταχὺ λέγειν. Ἐνδέχεται γὰρ
[4, 8]   (ὁ γὰρ ἐναντίος οὔ φησιν  αὐτὸν   ἀληθῆ) δὲ πάντα ψευδῆ
[4, 3]   ὅτι ἀδύνατον ἅμα (ὑπολαμβάνειν τὸν  αὐτὸν   εἶναι καὶ μὴ εἶναι τὸ
[4, 5]   παρίστατο. Παρμενίδης δὲ ἀποφαίνεται τὸν  αὐτὸν   τρόπον· Ὡς γὰρ ἑκάστοτ' ἔχει
[4, 6]   ἀλλὰ πολλάκις τἀναντία κατὰ τὸν  αὐτὸν   χρόνον (ἡ μὲν γὰρ ἁφὴ
[4, 8]   δὲ πάντα ψευδῆ καὶ αὐτὸς  αὑτόν.   Ἐὰν δ' ἐξαιρῶνται μὲν
[4, 4]   πάντες ἂν ψεύδοιντο, καὶ αὐτὸς  αὑτὸν   ὁμολογεῖ (ψεύδεσθαι. Ἅμα δὲ φανερὸν
[4, 5]   καὶ αὐτῷ δὲ ἑκάστῳ πρὸς  αὑτὸν   οὐ ταὐτὰ κατὰ τὴν αἴσθησιν
[4, 4]   δὲ τὴν ἀλήθειαν καὶ πρὸς  αὑτόν·   (οὐθὲν γὰρ ἐνδέχεται νοεῖν μὴ
[4, 4]   τοιούτῳ λόγος, οὔτ' αὐτῷ πρὸς  αὑτὸν   οὔτε πρὸς ἄλλον. Ἂν δέ
[4, 8]   δὲ πάντα ψευδῆ καὶ  αὐτὸς   αὑτόν. Ἐὰν δ' ἐξαιρῶνται
[4, 4]   καὶ πάντες ἂν ψεύδοιντο, καὶ  αὐτὸς   αὑτὸν ὁμολογεῖ (ψεύδεσθαι. Ἅμα δὲ
[4, 5]   αὐτῷ ποταμῷ οὐκ ἔστιν ἐμβῆναι·  αὐτὸς   (γὰρ ᾤετο οὐδ' ἅπαξ. Ἡμεῖς
[4, 4]   μὴ εἶναι ἄνθρωπον. δ'  αὐτὸς   λόγος καὶ ἐπὶ τοῦ μὴ
[4, 5]   Λέγω δ' οἷον μὲν  αὐτὸς   οἶνος δόξειεν ἂν μεταβαλὼν
[4, 8]   μεταβάλλον γὰρ λέγων ποτὲ  αὐτὸς   οὐκ ἦν καὶ πάλιν οὐκ
[4, 5]   δῆλον· ἔστι δ' οὐχ  αὐτὸς   τρόπος πρὸς ἅπαντας τῆς ἐντεύξεως·
[4, 7]   (γὰρ οὐσία ἐστί τις  αὐτοῦ   ἄλλη. Ἔτι ὅταν ἐρομένου εἰ
[4, 4]   γὰρ εἰ ἑκάστῳ μὲν  αὐτοῦ   ἀπόφασις ὑπάρξει, δ' ἑτέρου
[4, 4]   ἀπόφασις ὑπάρξει μᾶλλον  αὐτοῦ.   (Εἰ οὖν κἀκείνη ὑπάρχει, ὑπάρξει
[4, 5]   μετέβαλεν, ἀλλ' ἀεὶ ἀληθεύει (περὶ  αὐτοῦ,   καὶ ἔστιν ἐξ ἀνάγκης τὸ
[4, 4]   αἱ ἀντιφάσεις ἅμα κατὰ τοῦ  αὐτοῦ   πᾶσαι, δῆλον ὡς (ἅπαντα ἔσται
[4, 1]   ὄντος ὄν, ἀλλὰ μέρος  αὐτοῦ   τι ἀποτεμόμεναι (περὶ τούτου θεωροῦσι
[4, 6]   ἀντίφασιν ἅμα ἀληθεύεσθαι κατὰ τοῦ  αὐτοῦ,   φανερὸν ὅτι οὐδὲ τἀναντία ἅμα
[4, 8]   ἀληθῆ λέγων καὶ τὸν ἐναντίον  αὑτοῦ   λόγον ἀληθῆ ποιεῖ, ὥστε τὸν
[4, 8]   μόνος ἐστίν, δὲ τὸν  αὑτοῦ   ὡς οὐ ψευδής, (οὐδὲν ἧττον
[4, 5]   Πρωταγόρου λόγος, καὶ ἀνάγκη ὁμοίως  αὐτοὺς   ἄμφω εἶναι μὴ
[4, 8]   θρυλούμενον πᾶσι τοῖς τοιούτοις λόγοις,  αὐτοὺς   (ἑαυτοὺς ἀναιρεῖν. μὲν γὰρ
[4, 5]   φύσις δεικτέον αὐτοῖς καὶ πειστέον  (αὐτούς.   Καίτοι γε συμβαίνει τοῖς ἅμα
[4, 7]   τοῦ σημαίνειν τι ἀναγκαῖον εἶναι  αὐτούς·   γὰρ λόγος οὗ τὸ
[4, 5]   δ' οὔ. Ἔτι δ' ἀξιώσομεν  αὐτοὺς   ὑπολαμβάνειν καὶ ἄλλην τινὰ οὐσίαν
[4, 2]   ἔλλειψις, καὶ ταῦτα καὶ καθ'  αὑτοὺς   καὶ πρὸς ἀλλήλους ὑπάρχει τοῖς
[4, 5]   αὐτῶν) φαίνεσθαι καὶ ἡμῖν, καὶ  αὐτῷ   δὲ ἑκάστῳ πρὸς αὑτὸν οὐ
[4, 4]   οὐκ ἄλλο τι τὸ εἶναι  αὐτῷ.   Εἰ δ' ἔσται αὐτῷ τὸ
[4, 2]   ὂν θεωρῆσαι καὶ τὰ ὑπάρχοντα  αὐτῷ   ὄν, δῆλον, καὶ ὅτι
[4, 3]   καὶ μὴ (ὑπάρχειν ἀδύνατον τῷ  αὐτῷ   καὶ κατὰ τὸ αὐτό (καὶ
[4, 4]   δ' ἑτέρου μὴ ὑπάρχει  αὐτῷ   οὐχ ὑπάρξει· λέγω δ' οἷον
[4, 5]   ἐπετίμα εἰπόντι ὅτι δὶς τῷ  αὐτῷ   ποταμῷ οὐκ ἔστιν ἐμβῆναι· αὐτὸς
[4, 4]   εἴη τῷ τοιούτῳ λόγος, οὔτ'  αὐτῷ   πρὸς αὑτὸν οὔτε πρὸς ἄλλον.
[4, 3]   μὴ ἐνδέχεται ἅμα ὑπάρχειν τῷ  αὐτῷ   τἀναντία προσδιωρίσθω δ' ἡμῖν καὶ
[4, 4]   εἶναι αὐτῷ. Εἰ δ' ἔσται  αὐτῷ   τὸ ὅπερ ἀνθρώπῳ εἶναι
[4, 6]   τἀναντία ἅμα ὑπάρχειν ἐνδέχεται τῷ  αὐτῷ·   τῶν μὲν γὰρ ἐναντίων θάτερον
[4, 5]   ὄψις· ὧν ἑκάστη ἐν τῷ  αὐτῷ   χρόνῳ περὶ τὸ αὐτὸ οὐδέποτε
[4, 6]   καὶ ὡσαύτως καὶ ἐν τῷ  αὐτῷ   χρόνῳ, ὥστε τοῦτ' ἂν εἴη
[4, 4]   ἀλλὰ σημαίνειν γέ τι καὶ  αὑτῷ   καὶ ἄλλῳ· τοῦτο γὰρ ἀνάγκη,
[4, 3]   ἐπισκοπούντων (ἐγχειρεῖ λέγειν τι περὶ  αὐτῶν,   εἰ ἀληθῆ μή, οὔτε
[4, 4]   καὶ τριήρης (καὶ αἱ ἀντιφάσεις  αὐτῶν   (εἰ γὰρ ὁμοίως καθ' ἑκάστου,
[4, 5]   πρὸς τὴν διάνοιαν ἀπάντησις  αὐτῶν)   ὅσοι δὲ λόγου χάριν λέγουσι,
[4, 2]   οὐ ταύτῃ ἁμαρτάνουσιν οἱ περὶ  αὐτῶν   σκοπούμενοι ὡς οὐ φιλοσοφοῦντες, ἀλλ'
[4, 6]   πράξεσιν. Ἀλλ' ὅπερ εἴπομεν, τοῦτο  αὐτῶν   τὸ πάθος ἐστίν· λόγον γὰρ
[4, 5]   μὴ μέλλοντος. Ἔτι δὲ ἐπ'  αὐτῶν   (τῶν αἰσθήσεων οὐχ ὁμοίως κυρία
[4, 5]   τοῖς οὕτως ὑπολαμβάνουσιν, ὅτι καὶ  αὐτῶν   τῶν αἰσθητῶν ἐπὶ τῶν ἐλαττόνων
[4, 2]   εἶναί τινα πρώτην καὶ ἐχομένην  αὐτῶν.   Ὑπάρχει (γὰρ εὐθὺς γένη ἔχον
[4, 5]   ἄλλων ζῴων τἀναντία (περὶ τῶν  αὐτῶν)   φαίνεσθαι καὶ ἡμῖν, καὶ αὐτῷ
[4, 6]   αὐτὸν χρόνον (ἡ μὲν γὰρ  ἁφὴ   δύο λέγει ἐν τῇ ἐπαλλάξει




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 6/12/2007