Livre, Chap. |
[3, 1] |
μόνον
χαλεπὸν
τὸ
εὐπορῆσαι
τῆς
|
ἀληθείας |
ἀλλ᾽
οὐδὲ
τὸ
διαπορῆσαι
τῷ |
[3, 3] |
πῶς
δεῖ
θέμενον
τυχεῖν
τῆς
|
ἀληθείας, |
καὶ
περὶ
τῶν
ἀρχῶν
πότερον |
[3, 5] |
γε
σῶμα
ἧττον
οὐσία
τῆς
|
ἐπιφανείας, |
(καὶ
αὕτη
τῆς
γραμμῆς,
καὶ |
[3, 5] |
καὶ
τὰς
γραμμὰς
καὶ
τὰς
|
ἐπιφανείας |
οὐκ
ἐνδέχεται
οὔτε
γίγνεσθαι
οὔτε |
[3, 1] |
τὸ
πρόσθεν.
Διὸ
δεῖ
τὰς
|
δυσχερείας |
τεθεωρηκέναι
πάσας
πρότερον,
τούτων
τε |
[3, 2] |
τοὺς
τῶν
αἰτίων
ὑπάρχειν,
οἷον
|
οἰκίας |
ὅθεν
μὲν
ἡ
κίνησις
ἡ |
[3, 4] |
τινα
οἰκίαν
παρὰ
τὰς
τινὰς
|
(οἰκίας. |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
πότερον
ἡ |
[3, 2] |
ὃ
μιᾶς
καὶ
ἐξ
ὧν
|
μιᾶς, |
εἴτε
τῆς
αὐτῆς
εἴτε
ἄλλης, |
[3, 2] |
περὶ
τῶν
ἀποδεικτικῶν
ἀρχῶν,
πότερον
|
μιᾶς |
ἐστὶν
ἐπιστήμης
ἢ
πλειόνων,
ἀμφισβητήσιμόν |
[3, 2] |
περὶ
ὧν
πρῶτον
εἴπομεν,
πότερον
|
μιᾶς |
ἢ
πλειόνων
ἐστὶν
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι |
[3, 1] |
ἐν
τοῖς
πεφροιμιασμένοις
διηπορήσαμεν,
πότερον
|
μιᾶς |
ἢ
πολλῶν
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι
τὰς |
[3, 2] |
δοξῶν.
Περί
τε
γὰρ
ὃ
|
μιᾶς |
καὶ
ἐξ
ὧν
μιᾶς,
εἴτε |
[3, 2] |
πάντα
τὰ
γένη
τῶν
(αἰτίων.
|
Μιᾶς |
μὲν
γὰρ
ἐπιστήμης
πῶς
ἂν |
[3, 2] |
χρὴ
προσαγορεύειν
τὴν
ζητουμένην
νῦν.
|
Μιᾶς |
μὲν
οὖν
οὐκ
εὔλογον
εἶναι· |
[3, 2] |
αἱ
αἰσθηταὶ
γραμμαὶ
τοιαῦταί
εἰσιν
|
οἵας |
λέγει
ὁ
γεωμέτρης
(οὐθὲν
γὰρ |
[3, 1] |
τὸν
δεσμόν,
ἀλλ᾽
ἡ
τῆς
|
διανοίας |
ἀπορία
δηλοῖ
τοῦτο
περὶ
τοῦ |
[3, 2] |
εἰ
μὲν
οὖν
μὴ
μία,
|
ποίας |
οὐσίας
θετέον
τὴν
ἐπιστήμην
ταύτην; |
[3, 6] |
ἀδυνάτων.
Ταύτας
τε
οὖν
τὰς
|
ἀπορίας |
ἀναγκαῖον
ἀπορῆσαι
περὶ
τῶν
ἀρχῶν, |
[3, 2] |
αἰσθητὰ
τὰ
μεταξὺ
θήσεται,
πολλὰς
|
ἀπορίας |
ἕξει·
δῆλον
γὰρ
ὡς
ὁμοίως |
[3, 2] |
εὔλογον
εἶναι·
τί
γὰρ
μᾶλλον
|
γεωμετρίας |
ἢ
ὁποιασοῦν
περὶ
τούτων
ἐστὶν |
[3, 2] |
Εἰ
γὰρ
τούτῳ
διοίσει
τῆς
|
γεωδαισίας |
ἡ
γεωμετρία
μόνον,
ὅτι
ἡ |
[3, 4] |
γευσάμενα
τοῦ
νέκταρος
καὶ
τῆς
|
ἀμβροσίας |
θνητὰ
γενέσθαι
φασίν,
δῆλον
ὡς |
[3, 2] |
ἐπιστητοῦ
διωρίσθη
εἶναι,
ἡ
τῆς
|
οὐσίας |
ἂν
εἴη
τοιαύτη·
πολλαχῶς
γὰρ |
[3, 1] |
αἰτίας·
καὶ
πότερον
τὰς
τῆς
|
οὐσίας |
ἀρχὰς
τὰς
πρώτας
ἐστὶ
τῆς |
[3, 4] |
φύσιν
εἶναι,
ὡς
οὔσης
τῆς
|
οὐσίας |
αὐτοῦ
τοῦ
ἑνὶ
εἶναι
καὶ |
[3, 4] |
δὲ
μὴ
ὄντος
τοῦ
ἑνὸς
|
οὐσίας, |
(δῆλον
ὅτι
οὐδ᾽
ἂν
ἀριθμὸς |
[3, 2] |
τὰ
εἴδη
αἴτιά
τε
καὶ
|
οὐσίας |
εἶναι
καθ᾽
ἑαυτὰς
εἴρηται
ἐν |
[3, 1] |
ἐστὶ
ζητῆσαι,
πότερον
τὰς
αἰσθητὰς
|
οὐσίας |
εἶναι
(μόνον
φατέον
ἢ
καὶ |
[3, 3] |
Ὁ
μὲν
γὰρ
λόγος
τῆς
|
οὐσίας |
εἷς·
ἕτερος
δ᾽
ἔσται
ὁ |
[3, 2] |
μία
τούτων
ἐπιστήμη
καὶ
τῆς
|
οὐσίας |
ἢ
ἑτέρα,
κἂν
εἰ
μὴ |
[3, 1] |
ἐπισκεπτέον,
καὶ
πότερον
περὶ
τὰς
|
οὐσίας |
ἡ
θεωρία
μόνον
ἐστὶν
ἢ |
[3, 2] |
μὲν
οὖν
μὴ
μία,
ποίας
|
οὐσίας |
θετέον
τὴν
ἐπιστήμην
ταύτην;
τὸ |
[3, 2] |
οὕτως
οὐδὲ
τῆς
γνωριζούσης
τὰς
|
οὐσίας |
ἴδιόν
ἐστι
τὸ
γιγνώσκειν
περὶ |
[3, 2] |
μὴν
εἰ
ἑτέρα
ἡ
τῆς
|
οὐσίας |
καὶ
ἡ
περὶ
τούτων,
ποτέρα |
[3, 2] |
Ἔτι
δὲ
πότερον
τὰς
αἰσθητὰς
|
οὐσίας |
μόνας
εἶναι
(φατέον
ἢ
καὶ |
[3, 2] |
Ἔτι
δὲ
πότερον
περὶ
τὰς
|
οὐσίας |
μόνον
ἡ
θεωρία
ἐστὶν
ἢ |
[3, 2] |
ἂν
εἴη
καὶ
ἡ
τῆς
|
οὐσίας, |
οὐ
δοκεῖ
δὲ
τοῦ
τί |
[3, 2] |
τὰ
αἰσθητὰ
διὰ
τὰς
αὐτὰς
|
αἰτίας· |
εἰ
γὰρ
ἔστιν
αἰσθητὰ
μεταξὺ |
[3, 1] |
ἢ
πολλῶν
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι
τὰς
|
αἰτίας· |
καὶ
πότερον
τὰς
τῆς
οὐσίας |
[3, 2] |
οὐθὲν
δείκνυται
διὰ
(ταύτης
τῆς
|
αἰτίας, |
οὐδ᾽
ἔστιν
ἀπόδειξις
οὐδεμία
διότι |
[3, 6] |
(γὰρ
ἡ
δύναμις
ἐκείνης
τῆς
|
αἰτίας, |
τὸ
δὲ
δυνατὸν
οὐκ
ἀναγκαῖον |
[3, 2] |
ἐπιστήμης
πῶς
ἂν
εἴη
μὴ
|
ἐναντίας |
οὔσας
τὰς
ἀρχὰς
γνωρίζειν;
ἔτι |
[3, 1] |
ἅπασαι
συγγενεῖς
ἢ
τὰς
μὲν
|
σοφίας |
τὰς
δὲ
ἄλλο
τι
λεκτέον |
[3, 2] |
τὰ
μεταξύ,
περὶ
ἃ
τὰς
|
μαθηματικὰς |
εἶναί
φασιν
ἐπιστήμας;
ὡς
μὲν |
[3, 2] |
χεῖρον
λέγεσθαι
πάντα,
τὰς
δὲ
|
μαθηματικὰς |
οὐθένα
ποιεῖσθαι
λόγον
περὶ
ἀγαθῶν |
[3, 2] |
πλειόνων,
ἀμφισβητήσιμόν
ἐστιν
(λέγω
(δὲ
|
ἀποδεικτικὰς |
τὰς
κοινὰς
δόξας
ἐξ
ὧν |
[3, 2] |
ὥσπερ
δούλας
οὐδ᾽
ἀντειπεῖν
τὰς
|
ἄλλας |
ἐπιστήμας
δίκαιον,
ἡ
τοῦ
τέλους |
[3, 1] |
φατέον
ἢ
καὶ
παρὰ
ταύτας
|
ἄλλας, |
καὶ
πότερον
μοναχῶς
ἢ
πλείονα |
[3, 2] |
(φατέον
ἢ
καὶ
παρὰ
ταύτας
|
ἄλλας, |
καὶ
πότερον
μοναχῶς
ἢ
πλείω |
[3, 2] |
τὰ
αἰσθητὰ
τὰ
μεταξὺ
θήσεται,
|
πολλὰς |
ἀπορίας
ἕξει·
δῆλον
γὰρ
ὡς |
[3, 2] |
καὶ
ἡγεμονικωτάτη
καὶ
ᾗ
ὥσπερ
|
δούλας |
οὐδ᾽
ἀντειπεῖν
τὰς
ἄλλας
ἐπιστήμας |
[3, 5] |
ὅτι
ἔχει
καὶ
περὶ
τὰς
|
στιγμὰς |
καὶ
τὰς
γραμμὰς
καὶ
τὰ |
[3, 5] |
φθείρεσθαι
ταῦτα
πάσχειν·
τὰς
δὲ
|
στιγμὰς |
καὶ
τὰς
γραμμὰς
καὶ
τὰς |
[3, 4] |
προσφορᾶς
(τῶν
αἰτίων
τούτων
ὑπὲρ
|
ἡμᾶς |
εἰρήκασιν·
εἰ
μὲν
γὰρ
χάριν |
[3, 1] |
πρὸς
τὴν
ἐπιζητουμένην
ἐπιστήμην
ἐπελθεῖν
|
ἡμᾶς |
(πρῶτον
περὶ
ὧν
ἀπορῆσαι
δεῖ |
[3, 2] |
δούλας
οὐδ᾽
ἀντειπεῖν
τὰς
ἄλλας
|
ἐπιστήμας |
δίκαιον,
ἡ
τοῦ
τέλους
καὶ |
[3, 2] |
ὄντων
δεῖ
ζητεῖν
ταύτας
τὰς
|
ἐπιστήμας. |
Εἰ
γὰρ
τούτῳ
διοίσει
τῆς |
[3, 2] |
ἃ
τὰς
μαθηματικὰς
εἶναί
φασιν
|
ἐπιστήμας; |
ὡς
μὲν
οὖν
λέγομεν
τὰ |
[3, 4] |
νεῖκος
ἐνὶ
μελέεσσιν
ἐθρέφθη,
εἰς
|
τιμάς |
(τ᾽
ἀνόρουσε
τελειομένοιο
χρόνοιο
ὅς |
[3, 5] |
περὶ
τὰς
στιγμὰς
καὶ
τὰς
|
γραμμὰς |
καὶ
τὰ
ἐπίπεδα·
ὁ
γὰρ |
[3, 5] |
τὰς
δὲ
στιγμὰς
καὶ
τὰς
|
γραμμὰς |
καὶ
τὰς
ἐπιφανείας
οὐκ
ἐνδέχεται |
[3, 2] |
ἐστιν
(λέγω
(δὲ
ἀποδεικτικὰς
τὰς
|
κοινὰς |
δόξας
ἐξ
ὧν
ἅπαντες
δεικνύουσιν) |
[3, 4] |
εἶναί
τινα
οἰκίαν
παρὰ
τὰς
|
τινὰς |
(οἰκίας.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
πότερον |
[3, 2] |
ἄτοπον
τὸ
φάναι
μὲν
εἶναί
|
τινας |
φύσεις
παρὰ
τὰς
ἐν
τῷ |
[3, 2] |
δὲ
πότερον
τὰς
αἰσθητὰς
οὐσίας
|
μόνας |
εἶναι
(φατέον
ἢ
καὶ
παρὰ |
[3, 4] |
γὰρ
ἀριθμὸς
μονάδες,
ἡ
δὲ
|
μονὰς |
ὅπερ
ἕν
τί
ἐστιν)
εἰ |
[3, 4] |
καὶ
γραμμή,
στιγμὴ
δὲ
καὶ
|
μονὰς |
οὐδαμῶς)
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
οὗτος
θεωρεῖ |
[3, 2] |
(λέγω
(δὲ
ἀποδεικτικὰς
τὰς
κοινὰς
|
δόξας |
ἐξ
ὧν
ἅπαντες
δεικνύουσιν)
οἷον |
[3, 4] |
οὔσης
καὶ
κινήσεως
ἀνάγκη
καὶ
|
πέρας |
εἶναι
(οὔτε
(γὰρ
ἄπειρός
ἐστιν |
[3, 4] |
Ἔτι
δὲ
οὐδ᾽
ἐγκεχείρηκεν
οὐδεὶς
|
ἑτέρας, |
ἀλλὰ
τὰς
αὐτὰς
ἁπάντων
λέγουσιν |
[3, 4] |
ἔστιν)
ὥστε
συμβαίνει
τῶν
ἀρχῶν
|
ἑτέρας |
ἀρχὰς
εἶναι
προτέρας,
τοῦτο
δ᾽ |
[3, 2] |
τῶν
αἰτίων
εἰσὶ
καὶ
ἑτέρα
|
ἑτέρας |
ἀρχῆς,
τίνα
τούτων
φατέον
εἶναι |
[3, 2] |
ἐστιν
ἀπόδειξις
εἶναι·
εἰ
δ᾽
|
ἑτέρας, |
τίς
ἔσται
ἡ
θεωροῦσα
περὶ |
[3, 4] |
τῶν
ἀρχῶν
ἑτέρας
ἀρχὰς
εἶναι
|
προτέρας, |
τοῦτο
δ᾽
ἀδύνατον,
καὶ
εἰ |
[3, 2] |
στιγμὴν
ὁ
κύκλος
ἀλλ᾽
ὥσπερ
|
Πρωταγόρας |
ἔλεγεν
ἐλέγχων
τοὺς
γεωμέτρας)
οὔθ᾽ |
[3, 4] |
αὐτῷ
τὸ
νεῖκος
μηθὲν
μᾶλλον
|
φθορᾶς |
ἢ
τοῦ
εἶναι
αἴτιον·
ὁμοίως |
[3, 4] |
γὰρ
ἀρχήν
τινα
αἰτίαν
τῆς
|
φθορᾶς |
τὸ
νεῖκος,
δόξειε
δ᾽
ἂν |
[3, 3] |
ὄν·
ἀνάγκη
μὲν
γὰρ
τὰς
|
διαφορὰς |
ἑκάστου
γένους
καὶ
εἶναι
καὶ |
[3, 4] |
αὑτοῖς·
καίτοι
περὶ
αὐτῆς
τῆς
|
προσφορᾶς |
(τῶν
αἰτίων
τούτων
ὑπὲρ
ἡμᾶς |
[3, 2] |
ὥσπερ
Πρωταγόρας
ἔλεγεν
ἐλέγχων
τοὺς
|
γεωμέτρας) |
οὔθ᾽
αἱ
κινήσεις
καὶ
(ἕλικες |
[3, 1] |
τὴν
οὐσίαν,
πότερον
μία
περὶ
|
πάσας |
ἢ
πλείονές
εἰσι,
κἂν
εἰ |
[3, 1] |
Διὸ
δεῖ
τὰς
δυσχερείας
τεθεωρηκέναι
|
πάσας |
πρότερον,
τούτων
τε
χάριν
καὶ |
[3, 4] |
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
ὂν
|
ὅσας |
περ
ἀρχὰς
εἶναί
φασιν.
Συμβαίνει |
[3, 5] |
μὲν
οὔσας
ὁτὲ
δὲ
οὐκ
|
οὔσας. |
Ὅταν
γὰρ
ἅπτηται
ἢ
διαιρῆται |
[3, 5] |
γίγνεσθαι
οὔτε
φθείρεσθαι,
ὁτὲ
μὲν
|
οὔσας |
ὁτὲ
δὲ
οὐκ
οὔσας.
Ὅταν |
[3, 2] |
πῶς
ἂν
εἴη
μὴ
ἐναντίας
|
οὔσας |
τὰς
ἀρχὰς
γνωρίζειν;
ἔτι
δὲ |
[3, 2] |
τε
παρά
τ᾽
αὐτὰς
καὶ
|
(τὰς |
αἰσθητὰς
ἔσονται
καὶ
ἕκαστον
τῶν |
[3, 1] |
τῶν
ἀναγκαίων
ἐστὶ
ζητῆσαι,
πότερον
|
τὰς |
αἰσθητὰς
οὐσίας
εἶναι
(μόνον
φατέον |
[3, 2] |
ἀποδοῦναι
παγχάλεπον.
Ἔτι
δὲ
πότερον
|
τὰς |
αἰσθητὰς
οὐσίας
μόνας
εἶναι
(φατέον |
[3, 1] |
μιᾶς
ἢ
πολλῶν
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι
|
τὰς |
αἰτίας·
καὶ
πότερον
τὰς
τῆς |
[3, 2] |
ᾗ
ὥσπερ
δούλας
οὐδ᾽
ἀντειπεῖν
|
τὰς |
ἄλλας
ἐπιστήμας
δίκαιον,
ἡ
τοῦ |
[3, 6] |
εἶναι
ἀδυνάτων.
Ταύτας
τε
οὖν
|
τὰς |
ἀπορίας
ἀναγκαῖον
ἀπορῆσαι
περὶ
τῶν |
[3, 6] |
εἴδη
εἶναι
καὶ
ἓν
ἀριθμῷ
|
τὰς |
ἀρχὰς
ἀλλὰ
μὴ
εἴδει,
εἰρήκαμεν |
[3, 2] |
ἂν
εἴη
μὴ
ἐναντίας
οὔσας
|
τὰς |
ἀρχὰς
γνωρίζειν;
ἔτι
δὲ
πολλοῖς |
[3, 4] |
δ᾽
ὠλιγώρησαν
(θεοὺς
γὰρ
ποιοῦντες
|
τὰς |
ἀρχὰς
καὶ
ἐκ
θεῶν
γεγονέναι, |
[3, 3] |
ἀμφοτέρως
γε
οἷόν
τε
λέγειν
|
τὰς |
ἀρχάς.
Ὁ
μὲν
γὰρ
λόγος |
[3, 5] |
ἄλλα
(τούτου
πάθη,
ὥστε
καὶ
|
τὰς |
ἀρχὰς
τὰς
τῶν
σωμάτων
τῶν |
[3, 2] |
εἶναι
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ
διὰ
|
τὰς |
αὐτὰς
αἰτίας·
εἰ
γὰρ
ἔστιν |
[3, 4] |
οὐδ᾽
ἐγκεχείρηκεν
οὐδεὶς
ἑτέρας,
ἀλλὰ
|
τὰς |
αὐτὰς
ἁπάντων
λέγουσιν
ἀρχάς.
(Ἀλλὰ |
[3, 2] |
ἐν
τῷ
οὐρανῷ,
ταύτας
δὲ
|
τὰς |
αὐτὰς
φάναι
τοῖς
αἰσθητοῖς
πλὴν |
[3, 2] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων)
περὶ
δὲ
|
τὰς |
γενέσεις
καὶ
τὰς
πράξεις
καὶ |
[3, 5] |
καὶ
περὶ
τὰς
στιγμὰς
καὶ
|
τὰς |
γραμμὰς
καὶ
τὰ
ἐπίπεδα·
ὁ |
[3, 5] |
πάσχειν·
τὰς
δὲ
στιγμὰς
καὶ
|
τὰς |
γραμμὰς
καὶ
τὰς
ἐπιφανείας
οὐκ |
[3, 1] |
συγγενεῖς
ἢ
τὰς
μὲν
σοφίας
|
τὰς |
δὲ
ἄλλο
τι
λεκτέον
αὐτῶν. |
[3, 2] |
(βέλτιον
ἢ
χεῖρον
λέγεσθαι
πάντα,
|
τὰς |
δὲ
μαθηματικὰς
οὐθένα
ποιεῖσθαι
λόγον |
[3, 5] |
γίγνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι
ταῦτα
πάσχειν·
|
τὰς |
δὲ
στιγμὰς
καὶ
τὰς
γραμμὰς |
[3, 3] |
τὸ
ὄν·
ἀνάγκη
μὲν
γὰρ
|
τὰς |
διαφορὰς
ἑκάστου
γένους
καὶ
εἶναι |
[3, 1] |
εἰς
τὸ
πρόσθεν.
Διὸ
δεῖ
|
τὰς |
δυσχερείας
τεθεωρηκέναι
πάσας
πρότερον,
τούτων |
[3, 2] |
μὲν
εἶναί
τινας
φύσεις
παρὰ
|
τὰς |
ἐν
τῷ
οὐρανῷ,
ταύτας
δὲ |
[3, 2] |
τῶν
ὄντων
δεῖ
ζητεῖν
ταύτας
|
τὰς |
ἐπιστήμας.
Εἰ
γὰρ
τούτῳ
διοίσει |
[3, 5] |
στιγμὰς
καὶ
τὰς
γραμμὰς
καὶ
|
τὰς |
ἐπιφανείας
οὐκ
ἐνδέχεται
οὔτε
γίγνεσθαι |
[3, 2] |
ἀμφισβητήσιμόν
ἐστιν
(λέγω
(δὲ
ἀποδεικτικὰς
|
τὰς |
κοινὰς
δόξας
ἐξ
ὧν
ἅπαντες |
[3, 2] |
καὶ
τὰ
μεταξύ,
περὶ
ἃ
|
τὰς |
μαθηματικὰς
εἶναί
φασιν
ἐπιστήμας;
ὡς |
[3, 1] |
πλείονες
πότερον
ἅπασαι
συγγενεῖς
ἢ
|
τὰς |
μὲν
σοφίας
τὰς
δὲ
ἄλλο |
[3, 1] |
τὰς
αἰτίας·
καὶ
πότερον
τὰς
|
τῆς |
οὐσίας
ἀρχὰς
τὰς
πρώτας
ἐστὶ |
[3, 1] |
φαμέν,
ἐπισκεπτέον,
καὶ
πότερον
περὶ
|
τὰς |
οὐσίας
ἡ
θεωρία
μόνον
ἐστὶν |
[3, 2] |
ἄλλων
οὕτως
οὐδὲ
τῆς
γνωριζούσης
|
τὰς |
οὐσίας
ἴδιόν
ἐστι
τὸ
γιγνώσκειν |
[3, 2] |
μία.
Ἔτι
δὲ
πότερον
περὶ
|
τὰς |
οὐσίας
μόνον
ἡ
θεωρία
ἐστὶν |
[3, 2] |
περὶ
δὲ
τὰς
γενέσεις
καὶ
|
τὰς |
πράξεις
καὶ
περὶ
πᾶσαν
μεταβολὴν |
[3, 1] |
πότερον
τὰς
τῆς
οὐσίας
ἀρχὰς
|
τὰς |
πρώτας
ἐστὶ
τῆς
ἐπιστήμης
ἰδεῖν |
[3, 5] |
δῆλον
ὅτι
ἔχει
καὶ
περὶ
|
τὰς |
στιγμὰς
καὶ
τὰς
γραμμὰς
καὶ |
[3, 1] |
θεωρῆσαι
τὰς
αἰτίας·
καὶ
πότερον
|
τὰς |
τῆς
οὐσίας
ἀρχὰς
τὰς
πρώτας |
[3, 4] |
θείημεν
εἶναί
τινα
οἰκίαν
παρὰ
|
τὰς |
τινὰς
(οἰκίας.
Πρὸς
δὲ
τούτοις |
[3, 5] |
πάθη,
ὥστε
καὶ
τὰς
ἀρχὰς
|
τὰς |
τῶν
σωμάτων
τῶν
ὄντων
εἶναι |
[3, 2] |
παρά
τ᾽
αὐτὰς
καὶ
(τὰς
|
αἰσθητὰς |
ἔσονται
καὶ
ἕκαστον
τῶν
ἄλλων |
[3, 1] |
ἀναγκαίων
ἐστὶ
ζητῆσαι,
πότερον
τὰς
|
αἰσθητὰς |
οὐσίας
εἶναι
(μόνον
φατέον
ἢ |
[3, 2] |
παγχάλεπον.
Ἔτι
δὲ
πότερον
τὰς
|
αἰσθητὰς |
οὐσίας
μόνας
εἶναι
(φατέον
ἢ |
[3, 2] |
(αὐτάς;
ἐνδέχεται
γὰρ
τῷ
αὐτῷ
|
πάντας |
τοὺς
τρόπους
τοὺς
τῶν
αἰτίων |
[3, 1] |
ἐστί,
λύειν
δ᾽
οὐκ
(ἔστιν
|
ἀγνοοῦντας |
τὸν
δεσμόν,
ἀλλ᾽
ἡ
τῆς |
[3, 1] |
χάριν
καὶ
διὰ
τὸ
τοὺς
|
(ζητοῦντας |
ἄνευ
τοῦ
διαπορῆσαι
πρῶτον
ὁμοίους |
[3, 4] |
δι᾽
(ἀποδείξεως
λεγόντων
δεῖ
πυνθάνεσθαι
|
διερωτῶντας |
τί
δή
(ποτ᾽
ἐκ
τῶν |
[3, 2] |
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ
διὰ
τὰς
|
αὐτὰς |
αἰτίας·
εἰ
γὰρ
ἔστιν
αἰσθητὰ |
[3, 4] |
ἐγκεχείρηκεν
οὐδεὶς
ἑτέρας,
ἀλλὰ
τὰς
|
αὐτὰς |
ἁπάντων
λέγουσιν
ἀρχάς.
(Ἀλλὰ
τὸ |
[3, 2] |
σοφιστῶν
τινὲς
οἷον
Ἀρίστιππος
προεπηλάκιζεν
|
αὐτάς· |
ἐν
μὲν
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις |
[3, 2] |
τοῦ
ζητουμένου
ἐπιστήμονα
τῶν
ἐχόντων
|
(αὐτάς; |
ἐνδέχεται
γὰρ
τῷ
αὐτῷ
πάντας |
[3, 2] |
ὁμοίως
γραμμαί
τε
παρά
τ᾽
|
αὐτὰς |
καὶ
(τὰς
αἰσθητὰς
ἔσονται
καὶ |
[3, 2] |
τῷ
οὐρανῷ,
ταύτας
δὲ
τὰς
|
αὐτὰς |
φάναι
τοῖς
αἰσθητοῖς
πλὴν
ὅτι |
[3, 2] |
τε
καὶ
οὐσίας
εἶναι
καθ᾽
|
ἑαυτὰς |
εἴρηται
ἐν
τοῖς
πρώτοις
λόγοις |
[3, 2] |
εἶναι
(φατέον
ἢ
καὶ
παρὰ
|
ταύτας |
ἄλλας,
καὶ
πότερον
μοναχῶς
ἢ |
[3, 1] |
(μόνον
φατέον
ἢ
καὶ
παρὰ
|
ταύτας |
ἄλλας,
καὶ
πότερον
μοναχῶς
ἢ |
[3, 3] |
πάλιν
δὲ
πῶς
αὖ
δεῖ
|
ταύτας |
ἀρχὰς
ὑπολαβεῖν
οὐ
ῥᾴδιον
εἰπεῖν. |
[3, 2] |
παρὰ
τὰς
ἐν
τῷ
οὐρανῷ,
|
ταύτας |
δὲ
τὰς
αὐτὰς
φάναι
τοῖς |
[3, 4] |
φθαρταί,
δῆλον
ὡς
(ἀναγκαῖον
καὶ
|
ταύτας |
ἔκ
τινων
εἶναι
(πάντα
γὰρ |
[3, 2] |
ποῖα
τῶν
ὄντων
δεῖ
ζητεῖν
|
ταύτας |
τὰς
ἐπιστήμας.
Εἰ
γὰρ
τούτῳ |
[3, 6] |
δὲ
γίγνεται
τῶν
εἶναι
ἀδυνάτων.
|
Ταύτας |
τε
οὖν
τὰς
ἀπορίας
ἀναγκαῖον |
[3, 1] |
τὰς
τῆς
οὐσίας
ἀρχὰς
τὰς
|
πρώτας |
ἐστὶ
τῆς
ἐπιστήμης
ἰδεῖν
μόνον |
[3, 3] |
εἰ
πρώτη
τῶν
ἀριθμῶν
ἡ
|
δυάς, |
οὐκ
ἔσται
τις
ἀριθμὸς
παρὰ |
[3, 6] |
εἶναι
καὶ
ἓν
ἀριθμῷ
τὰς
|
ἀρχὰς |
ἀλλὰ
μὴ
εἴδει,
εἰρήκαμεν
ἃ |
[3, 4] |
ἀλλὰ
τὰς
αὐτὰς
ἁπάντων
λέγουσιν
|
ἀρχάς. |
(Ἀλλὰ
τὸ
πρῶτον
ἀπορηθὲν
ἀποτρώγουσιν |
[3, 2] |
εἴη
μὴ
ἐναντίας
οὔσας
τὰς
|
ἀρχὰς |
γνωρίζειν;
ἔτι
δὲ
πολλοῖς
τῶν |
[3, 4] |
ὥστε
συμβαίνει
τῶν
ἀρχῶν
ἑτέρας
|
ἀρχὰς |
εἶναι
προτέρας,
τοῦτο
δ᾽
ἀδύνατον, |
[3, 3] |
εἰσίν,
ἀνάγκη
καὶ
τῶν
ὁριστῶν
|
ἀρχὰς |
εἶναι
τὰ
γένη.
Κἂν
(εἰ |
[3, 4] |
καὶ
τὸ
ὂν
ὅσας
περ
|
ἀρχὰς |
εἶναί
φασιν.
Συμβαίνει
(δέ,
εἰ |
[3, 3] |
νομίζειν
τὰ
πρῶτα
τῶν
γενῶν
|
ἀρχὰς |
ἢ
τὰ
ἔσχατα
κατηγορούμενα
ἐπὶ |
[3, 4] |
ὠλιγώρησαν
(θεοὺς
γὰρ
ποιοῦντες
τὰς
|
ἀρχὰς |
καὶ
ἐκ
θεῶν
γεγονέναι,
τὰ |
[3, 3] |
σύγκειται
καὶ
ἐξ
ὧν
συνέστηκεν
|
ἀρχὰς |
λέγουσιν
(εἶναι,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
πῦρ |
[3, 3] |
γε
οἷόν
τε
λέγειν
τὰς
|
ἀρχάς. |
Ὁ
μὲν
γὰρ
λόγος
τῆς |
[3, 5] |
τῶν
σωμάτων
τῶν
ὄντων
εἶναι
|
ἀρχάς· |
οἱ
δ᾽
ὕστεροι
καὶ
σοφώτεροι |
[3, 1] |
καὶ
πότερον
τὰς
τῆς
οὐσίας
|
ἀρχὰς |
τὰς
πρώτας
ἐστὶ
τῆς
ἐπιστήμης |
[3, 5] |
(τούτου
πάθη,
ὥστε
καὶ
τὰς
|
ἀρχὰς |
τὰς
τῶν
σωμάτων
τῶν
ὄντων |
[3, 3] |
δὲ
πῶς
αὖ
δεῖ
ταύτας
|
ἀρχὰς |
ὑπολαβεῖν
οὐ
ῥᾴδιον
εἰπεῖν.
Τὴν |
[3, 3] |
δεῖ
τὰ
γένη
στοιχεῖα
καὶ
|
ἀρχὰς |
ὑπολαμβάνειν
ἢ
μᾶλλον
ἐξ
ὧν |
[3, 3] |
τὰ
μᾶλλον
καθόλου
μᾶλλον
θετέον
|
ἀρχάς· |
ὥστε
ἀρχαὶ
τὰ
πρῶτ᾽
ἂν |
[3, 4] |
ὄντων
(ὁ
μὲν
γὰρ
ἀριθμὸς
|
μονάδες, |
ἡ
δὲ
μονὰς
ὅπερ
ἕν |
[3, 3] |
μὴν
καὶ
εἰ
μᾶλλόν
γε
|
ἀρχοειδὲς |
τὸ
ἕν
ἐστιν,
ἓν
δὲ |
[3, 2] |
αὐτῶν
ἄλλου
τὸ
(θεωρῆσαι
τὸ
|
ἀληθὲς |
καὶ
ψεῦδος;
ὅλως
τε
τῶν |
[3, 2] |
ὑγιεινόν.
Ἅμα
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
|
ἀληθές, |
ὡς
ἡ
γεωδαισία
τῶν
αἰσθητῶν |
[3, 4] |
χαλεπώτατον
καὶ
πρὸς
τὸ
(γνῶναι
|
τἀληθὲς |
ἀναγκαιότατον
πότερόν
ποτε
τὸ
ὂν |
[3, 4] |
τ᾽
ἐβλάστησε
καὶ
ἀνέρες
ἠδὲ
|
γυναῖκες, |
θῆρές
τ᾽
οἰωνοί
τε
καὶ |
[3, 2] |
γεωμέτρας)
οὔθ᾽
αἱ
κινήσεις
καὶ
|
(ἕλικες |
τοῦ
οὐρανοῦ
ὅμοιαι
περὶ
ὧν |
[3, 5] |
διαφεύγει
τί
τὸ
ὂν
καὶ
|
τίνες |
αἱ
οὐσίαι
τῶν
ὄντων·
τὰ |
[3, 6] |
τῶν
(ὄντων
ἀριθμῷ
ἔσονται
ποσαί
|
τινες |
ἀλλὰ
εἴδει·
εἰ
οὖν
τοῦτο |
[3, 5] |
ἔστι
δὲ
ταῦτα
μηδὲ
οὐσίαι
|
τινές, |
διαφεύγει
τί
τὸ
ὂν
καὶ |
[3, 5] |
ἐπίπεδα
καὶ
αἱ
στιγμαὶ
οὐσίαι
|
τινές |
εἰσιν
ἢ
οὔ.
Εἰ
μὲν |
[3, 1] |
σχήματα
καὶ
αἱ
στιγμαὶ
οὐσίαι
|
τινές |
εἰσιν
ἢ
οὔ,
κἂν
εἰ |
[3, 4] |
ὑπολαμβάνει
ὥστε
(γενέσθαι,
καθάπερ
λέγουσί
|
τινες, |
ἐκ
τοῦ
ἑνὸς
αὐτοῦ
καὶ |
[3, 3] |
τὰ
γένη
εἰσίν.
Φαίνονται
δέ
|
τινες |
καὶ
τῶν
λεγόντων
στοιχεῖα
τῶν |
[3, 1] |
τε
περὶ
αὐτῶν
ἄλλως
ὑπειλήφασί
|
τινες, |
κἂν
εἴ
τι
χωρὶς
τούτων |
[3, 2] |
αὐτὴν
ἔχει
φύσιν.
Εἰσὶ
δέ
|
τινες |
οἵ
φασιν
εἶναι
μὲν
τὰ |
[3, 2] |
ὥστε
διὰ
ταῦτα
τῶν
σοφιστῶν
|
τινὲς |
οἷον
Ἀρίστιππος
προεπηλάκιζεν
αὐτάς·
ἐν |
[3, 6] |
ἄττα
οἷα
λέγουσι
τὰ
εἴδη
|
τινές, |
οὐκ
ἔσται
μία
ἀριθμῷ
ἀλλ᾽ |
[3, 1] |
πότερον
μία
περὶ
πάσας
ἢ
|
πλείονές |
εἰσι,
κἂν
εἰ
πλείονες
πότερον |
[3, 1] |
ἢ
πλείονές
εἰσι,
κἂν
εἰ
|
πλείονες |
πότερον
ἅπασαι
συγγενεῖς
ἢ
τὰς |
[3, 4] |
θῆρές
τ᾽
οἰωνοί
τε
καὶ
|
ὑδατοθρέμμονες |
ἰχθῦς,
καί
τε
θεοὶ
δολιχαίωνες. |
[3, 4] |
ὑδατοθρέμμονες
ἰχθῦς,
καί
τε
θεοὶ
|
δολιχαίωνες. |
(Καὶ
χωρὶς
δὲ
τούτων
δῆλον· |
[3, 4] |
ὀπίσσω,
δένδρεά
τ᾽
ἐβλάστησε
καὶ
|
ἀνέρες |
ἠδὲ
γυναῖκες,
θῆρές
τ᾽
οἰωνοί |
[3, 4] |
ἐβλάστησε
καὶ
ἀνέρες
ἠδὲ
γυναῖκες,
|
θῆρές |
τ᾽
οἰωνοί
τε
καὶ
ὑδατοθρέμμονες |
[3, 5] |
τὰ
σύνθετα
σώματα
συνέστηκε,
(τούτων
|
θερμότητες |
μὲν
καὶ
ψυχρότητες
καὶ
τὰ |
[3, 5] |
συνέστηκε,
(τούτων
θερμότητες
μὲν
καὶ
|
ψυχρότητες |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
πάθη,
οὐκ |
[3, 5] |
ὕστεροι
καὶ
σοφώτεροι
τούτων
εἶναι
|
δόξαντες |
ἀριθμούς.
Καθάπερ
οὖν
εἴπομεν,
εἰ |
[3, 1] |
τῶν
ἀρχῶν
ἐξ
ὧν
δεικνύουσι
|
πάντες, |
οἷον
πότερον
ἐνδέχεται
ταὐτὸ
καὶ |
[3, 4] |
μὲν
οὖν
περὶ
Ἡσίοδον
καὶ
|
πάντες |
ὅσοι
θεολόγοι
(μόνον
ἐφρόντισαν
τοῦ |
[3, 2] |
τὰς
κοινὰς
δόξας
ἐξ
ὧν
|
ἅπαντες |
δεικνύουσιν)
οἷον
ὅτι
πᾶν
ἀναγκαῖον |
[3, 6] |
εἰ
μὴ
καλῶς
διαρθροῦσιν
οἱ
|
λέγοντες, |
ἀλλ᾽
ἔστι
γε
τοῦθ᾽
ὃ |
[3, 4] |
ὡς
ταῦτα
τὰ
ὀνόματα
γνώριμα
|
λέγοντες |
αὑτοῖς·
καίτοι
περὶ
αὐτῆς
τῆς |
[3, 3] |
τῶν
σωμάτων
καὶ
οἱ
πλείω
|
λέγοντες |
εἶναι
στοιχεῖα
καὶ
οἱ
ἕν, |
[3, 2] |
ὄντα
τῶν
οὐσιῶν,
(οἷον
οἱ
|
λέγοντες |
τά
τε
εἴδη
καὶ
τὰ |
[3, 4] |
ἀποτρώγουσιν
ὥσπερ
τοῦτο
μικρόν
τι
|
λαμβάνοντες. |
Πάντων
δὲ
καὶ
θεωρῆσαι
χαλεπώτατον |
[3, 1] |
γένη
τῶν
οὐσιῶν,
οἷον
οἱ
|
ποιοῦντες |
τά
τε
εἴδη
καὶ
τὰ |
[3, 4] |
ἡμῶν
δ᾽
ὠλιγώρησαν
(θεοὺς
γὰρ
|
ποιοῦντες |
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
ἐκ
θεῶν |
[3, 2] |
ὑγίειαν,
ἄλλο
δ᾽
οὐδέν,
παραπλήσιον
|
(ποιοῦντες |
τοῖς
θεοὺς
μὲν
εἶναι
φάσκουσιν |
[3, 4] |
χαλεπωτάτη
(καὶ
ἀναγκαιοτάτη
θεωρῆσαι,
περὶ
|
ἧς |
ὁ
λόγος
ἐφέστηκε
νῦν.
Εἴτε |
[3, 6] |
μὴ
λαμβάνῃ
τις
τησδὶ
τῆς
|
συλλαβῆς |
(ἢ
τησδὶ
τῆς
φωνῆς·
τούτων |
[3, 4] |
ἄλλαι
ἄλλων
(οἷον
τῆσδε
τῆς
|
συλλαβῆς |
(τῷ
εἴδει
τῆς
αὐτῆς
οὔσης |
[3, 4] |
μυθικῶς
σοφιζομένων
οὐκ
ἄξιον
μετὰ
|
σπουδῆς |
σκοπεῖν·
παρὰ
δὲ
τῶν
δι᾽ |
[3, 4] |
ὂν
μεταβάλλειν·
αἰτίαν
δὲ
τῆς
|
ἀνάγκης |
οὐδεμίαν
δηλοῖ.
Ἀλλ᾽
ὅμως
τοσοῦτόν |
[3, 2] |
τῶν
ἄλλων
μεταξὺ
αὐτῆς
τε
|
ἰατρικῆς |
(καὶ
τῆσδε
τῆς
ἰατρικῆς·
καίτοι |
[3, 2] |
τε
ἰατρικῆς
(καὶ
τῆσδε
τῆς
|
ἰατρικῆς· |
καίτοι
πῶς
τοῦτο
δυνατόν;
καὶ |
[3, 4] |
(ἄν
τις
μάλιστα
ὁμολογουμένως
αὑτῷ,
|
Ἐμπεδοκλῆς, |
καὶ
οὗτος
ταὐτὸν
πέπονθεν·
τίθησι |
[3, 3] |
συνέστηκεν
ἀρχὰς
λέγουσιν
(εἶναι,
οἷον
|
Ἐμπεδοκλῆς |
πῦρ
καὶ
ὕδωρ
καὶ
τὰ |
[3, 1] |
ἕτερόν
τι
τὸ
ὑποκείμενον,
ὥσπερ
|
Ἐμπεδοκλῆς |
φησὶ
φιλίαν
ἄλλος
δέ
τις |
[3, 4] |
οἱ
δὲ
περὶ
φύσεως,
οἷον
|
Ἐμπεδοκλῆς |
ὡς
εἰς
γνωριμώτερον
ἀνάγων
λέγει |
[3, 2] |
καὶ
ἀντικείμενον
τῷ
τέλει,
ὥστ᾽
|
ἄλλης |
ἂν
(δόξειεν
ἐπιστήμης
εἶναι
τὸ |
[3, 2] |
ὧν
αἱ
μαθηματικαὶ
(δεικνύουσιν,
ἢ
|
ἄλλης. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
τῆς
αὐτῆς, |
[3, 4] |
καὶ
τὸ
ἓν
ὡς
ὑποκειμένης
|
ἄλλης |
φύσεως.
Οἱ
μὲν
γὰρ
ἐκείνως |
[3, 2] |
μιᾶς,
εἴτε
τῆς
αὐτῆς
εἴτε
|
ἄλλης, |
ὥστε
καὶ
τὰ
συμβεβηκότα,
εἴθ᾽ |
[3, 4] |
Καὶ
ἅμα
δὲ
αὐτῆς
τῆς
|
μεταβολῆς |
αἴτιον
οὐθὲν
λέγει
ἀλλ᾽
ἢ |
[3, 1] |
σύνολον,
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
τῆς
|
ὕλης) |
ἢ
οὐθέν,
ἢ
τῶν
μὲν |
[3, 4] |
σύνολον
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
τῆς
|
ὕλης, |
πότερον,
εἰ
ἔστι,
παρὰ
πάντα |
[3, 5] |
λόγος
καὶ
ἐπὶ
γραμμῆς
καὶ
|
στιγμῆς |
καὶ
μονάδος,
ὥστ᾽
εἰ
μάλιστα |
[3, 5] |
αὕτη
τῆς
μονάδος
καὶ
τῆς
|
στιγμῆς· |
τούτοις
γὰρ
ὥρισται
τὸ
σῶμα, |
[3, 2] |
τέλει,
ὥστ᾽
ἄλλης
ἂν
(δόξειεν
|
ἐπιστήμης |
εἶναι
τὸ
θεωρῆσαι
τῶν
αἰτίων |
[3, 2] |
ἀποδεικτικῶν
ἀρχῶν,
πότερον
μιᾶς
ἐστὶν
|
ἐπιστήμης |
ἢ
πλειόνων,
ἀμφισβητήσιμόν
ἐστιν
(λέγω |
[3, 1] |
ἀρχὰς
τὰς
πρώτας
ἐστὶ
τῆς
|
ἐπιστήμης |
ἰδεῖν
μόνον
ἢ
καὶ
περὶ |
[3, 2] |
τῆς
αὐτῆς
ταῦτα
γνωρίζειν
ἐστὶν
|
ἐπιστήμης |
καὶ
τὰ
συμβεβηκότα
περὶ
ἕκαστον |
[3, 2] |
τῶν
(αἰτίων.
Μιᾶς
μὲν
γὰρ
|
ἐπιστήμης |
πῶς
ἂν
εἴη
μὴ
ἐναντίας |
[3, 5] |
τῆς
ἐπιφανείας,
(καὶ
αὕτη
τῆς
|
γραμμῆς, |
καὶ
αὕτη
τῆς
μονάδος
καὶ |
[3, 5] |
δ᾽
(αὐτὸς
λόγος
καὶ
ἐπὶ
|
γραμμῆς |
καὶ
στιγμῆς
καὶ
μονάδος,
ὥστ᾽ |
[3, 5] |
εἰ
μηδ᾽
ἐν
τῷ
λίθῳ
|
Ἑρμῆς, |
οὐδὲ
τὸ
ἥμισυ
τοῦ
κύβου |
[3, 4] |
ὂν
καὶ
τὸ
ἓν
ὡς
|
ὑποκειμένης |
ἄλλης
φύσεως.
Οἱ
μὲν
γὰρ |
[3, 6] |
ἄλλο
(πρότερον
(γὰρ
ἡ
δύναμις
|
ἐκείνης |
τῆς
αἰτίας,
τὸ
δὲ
δυνατὸν |
[3, 4] |
εἰρήκασιν·
εἰ
μὲν
γὰρ
χάριν
|
ἡδονῆς |
αὐτῶν
θιγγάνουσιν,
οὐθὲν
αἴτια
τοῦ |
[3, 4] |
(Ὥσπερ
οὖν
εἰ
τὰ
τῆς
|
φωνῆς |
ἀριθμῷ
ἦν
στοιχεῖα
ὡρισμένα,
ἀναγκαῖον |
[3, 3] |
ἐνυπαρχόντων
ἐστὶν
ἕκαστον
πρώτων,
οἷον
|
φωνῆς |
στοιχεῖα
καὶ
ἀρχαὶ
δοκοῦσιν
εἶναι |
[3, 6] |
τῆς
συλλαβῆς
(ἢ
τησδὶ
τῆς
|
φωνῆς· |
τούτων
δ᾽
ἔσονται
καὶ
ἀριθμῷ |
[3, 2] |
τοιαῦταί
εἰσιν
οἵας
λέγει
ὁ
|
γεωμέτρης |
(οὐθὲν
γὰρ
εὐθὺ
τῶν
αἰσθητῶν |
[3, 4] |
ἄπειρός
ἐστιν
οὐδεμία
κίνησις
ἀλλὰ
|
πάσης |
ἔστι
τέλος,
γίγνεσθαί
τε
οὐχ |
[3, 2] |
τί
ἐστι
τὸ
τετραγωνίζειν,
ὅτι
|
μέσης |
εὕρεσις·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[3, 4] |
συλλαβῆς
(τῷ
εἴδει
τῆς
αὐτῆς
|
οὔσης |
καὶ
αἱ
ἀρχαὶ
εἴδει
αἱ |
[3, 4] |
γενέσθαι
ἀδύνατον·
ἔτι
δὲ
γενέσεως
|
οὔσης |
καὶ
κινήσεως
ἀνάγκη
καὶ
πέρας |
[3, 4] |
αὐτῶν
τὴν
φύσιν
εἶναι,
ὡς
|
οὔσης |
τῆς
οὐσίας
αὐτοῦ
τοῦ
ἑνὶ |
[3, 2] |
τῶν
ἄλλων
οὕτως
οὐδὲ
τῆς
|
γνωριζούσης |
τὰς
οὐσίας
ἴδιόν
ἐστι
τὸ |
[3, 2] |
μαθήμασιν
οὐθὲν
δείκνυται
διὰ
(ταύτης
|
τῆς |
αἰτίας,
οὐδ᾽
ἔστιν
ἀπόδειξις
οὐδεμία |
[3, 6] |
(πρότερον
(γὰρ
ἡ
δύναμις
ἐκείνης
|
τῆς |
αἰτίας,
τὸ
δὲ
δυνατὸν
οὐκ |
[3, 1] |
οὐ
μόνον
χαλεπὸν
τὸ
εὐπορῆσαι
|
τῆς |
ἀληθείας
ἀλλ᾽
οὐδὲ
τὸ
διαπορῆσαι |
[3, 3] |
πολλὴ
πῶς
δεῖ
θέμενον
τυχεῖν
|
τῆς |
ἀληθείας,
καὶ
περὶ
τῶν
ἀρχῶν |
[3, 4] |
μὴ
γευσάμενα
τοῦ
νέκταρος
καὶ
|
τῆς |
ἀμβροσίας
θνητὰ
γενέσθαι
φασίν,
δῆλον |
[3, 4] |
μὲν
ὂν
μεταβάλλειν·
αἰτίαν
δὲ
|
τῆς |
ἀνάγκης
οὐδεμίαν
δηλοῖ.
Ἀλλ᾽
ὅμως |
[3, 2] |
ἢ
ἄλλης.
Εἰ
μὲν
γὰρ
|
τῆς |
αὐτῆς,
ἀποδεικτική
τις
ἂν
εἴη |
[3, 2] |
καὶ
ἐξ
ὧν
μιᾶς,
εἴτε
|
τῆς |
αὐτῆς
εἴτε
ἄλλης,
ὥστε
καὶ |
[3, 2] |
γένος
τὰ
συμβεβηκότα
καθ᾽
αὑτὰ
|
τῆς |
αὐτῆς
ἐστὶ
θεωρῆσαι
ἐκ
τῶν |
[3, 4] |
τῆσδε
τῆς
συλλαβῆς
(τῷ
εἴδει
|
τῆς |
αὐτῆς
οὔσης
καὶ
αἱ
ἀρχαὶ |
[3, 2] |
καὶ
γραμμαὶ
καὶ
ἐπίπεδα,
πότερον
|
τῆς |
αὐτῆς
ταῦτα
γνωρίζειν
ἐστὶν
ἐπιστήμης |
[3, 2] |
ἐπιστήμας.
Εἰ
γὰρ
τούτῳ
διοίσει
|
τῆς |
γεωδαισίας
ἡ
γεωμετρία
μόνον,
ὅτι |
[3, 2] |
οὐδὲ
τῶν
ἄλλων
οὕτως
οὐδὲ
|
τῆς |
γνωριζούσης
τὰς
οὐσίας
ἴδιόν
ἐστι |
[3, 5] |
οὐσία
τῆς
ἐπιφανείας,
(καὶ
αὕτη
|
τῆς |
γραμμῆς,
καὶ
αὕτη
τῆς
μονάδος |
[3, 1] |
ἀγνοοῦντας
τὸν
δεσμόν,
ἀλλ᾽
ἡ
|
τῆς |
διανοίας
ἀπορία
δηλοῖ
τοῦτο
περὶ |
[3, 1] |
οὐσίας
ἀρχὰς
τὰς
πρώτας
ἐστὶ
|
τῆς |
ἐπιστήμης
ἰδεῖν
μόνον
ἢ
καὶ |
[3, 5] |
τό
γε
σῶμα
ἧττον
οὐσία
|
τῆς |
ἐπιφανείας,
(καὶ
αὕτη
τῆς
γραμμῆς, |
[3, 2] |
αὐτῆς
τε
ἰατρικῆς
(καὶ
τῆσδε
|
τῆς |
ἰατρικῆς·
καίτοι
πῶς
τοῦτο
δυνατόν; |
[3, 2] |
μεταβολὴν
ὅταν
εἰδῶμεν
τὴν
ἀρχὴν
|
τῆς |
κινήσεως·
τοῦτο
δ᾽
ἕτερον
καὶ |
[3, 4] |
ἄλλα.
Καὶ
ἅμα
δὲ
αὐτῆς
|
τῆς |
μεταβολῆς
αἴτιον
οὐθὲν
λέγει
ἀλλ᾽ |
[3, 5] |
αὕτη
τῆς
γραμμῆς,
καὶ
αὕτη
|
τῆς |
μονάδος
καὶ
τῆς
στιγμῆς·
τούτοις |
[3, 2] |
μάλιστα
ἐπιστητοῦ
διωρίσθη
εἶναι,
ἡ
|
τῆς |
οὐσίας
ἂν
εἴη
τοιαύτη·
πολλαχῶς |
[3, 4] |
τὴν
φύσιν
εἶναι,
ὡς
οὔσης
|
τῆς |
οὐσίας
αὐτοῦ
τοῦ
ἑνὶ
εἶναι |
[3, 3] |
ἀρχάς.
Ὁ
μὲν
γὰρ
λόγος
|
τῆς |
οὐσίας
εἷς·
ἕτερος
δ᾽
ἔσται |
[3, 2] |
πότερον
μία
τούτων
ἐπιστήμη
καὶ
|
τῆς |
οὐσίας
ἢ
ἑτέρα,
κἂν
εἰ |
[3, 2] |
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
ἑτέρα
ἡ
|
τῆς |
οὐσίας
καὶ
ἡ
περὶ
τούτων, |
[3, 2] |
τις
ἂν
εἴη
καὶ
ἡ
|
τῆς |
οὐσίας,
οὐ
δοκεῖ
δὲ
τοῦ |
[3, 4] |
λέγοντες
αὑτοῖς·
καίτοι
περὶ
αὐτῆς
|
τῆς |
προσφορᾶς
(τῶν
αἰτίων
τούτων
ὑπὲρ |
[3, 5] |
καὶ
αὕτη
τῆς
μονάδος
καὶ
|
τῆς |
στιγμῆς·
τούτοις
γὰρ
ὥρισται
τὸ |
[3, 6] |
ἐὰν
μὴ
λαμβάνῃ
τις
τησδὶ
|
τῆς |
συλλαβῆς
(ἢ
τησδὶ
τῆς
φωνῆς· |
[3, 4] |
αἰσθητῶν
ἄλλαι
ἄλλων
(οἷον
τῆσδε
|
τῆς |
συλλαβῆς
(τῷ
εἴδει
τῆς
αὐτῆς |
[3, 1] |
τὸ
σύνολον,
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
|
τῆς |
ὕλης)
ἢ
οὐθέν,
ἢ
τῶν |
[3, 4] |
τὸ
σύνολον
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
|
τῆς |
ὕλης,
πότερον,
εἰ
ἔστι,
παρὰ |
[3, 4] |
μὲν
γὰρ
ἀρχήν
τινα
αἰτίαν
|
τῆς |
φθορᾶς
τὸ
νεῖκος,
δόξειε
δ᾽ |
[3, 4] |
τούτων.
(Ὥσπερ
οὖν
εἰ
τὰ
|
τῆς |
φωνῆς
ἀριθμῷ
ἦν
στοιχεῖα
ὡρισμένα, |
[3, 6] |
τησδὶ
τῆς
συλλαβῆς
(ἢ
τησδὶ
|
τῆς |
φωνῆς·
τούτων
δ᾽
ἔσονται
καὶ |
[3, 6] |
κατηγορούμενον,
πολλὰ
ἔσται
ζῷα
ὁ
|
Σωκράτης, |
αὐτός
τε
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος |
[3, 4] |
αἴτιον·
ὁμοίως
δ᾽
οὐδ᾽
ἡ
|
φιλότης |
τοῦ
εἶναι,
συνάγουσα
γὰρ
εἰς |
[3, 4] |
εἴπερ
τὸ
μὴ
ἓν
ἡ
|
ἀνισότης |
καὶ
ἡ
αὐτὴ
φύσις
ἦν. |
[3, 2] |
ἄλλης.
Εἰ
μὲν
γὰρ
τῆς
|
αὐτῆς, |
ἀποδεικτική
τις
ἂν
εἴη
καὶ |
[3, 2] |
ἐξ
ὧν
μιᾶς,
εἴτε
τῆς
|
αὐτῆς |
εἴτε
ἄλλης,
ὥστε
καὶ
τὰ |
[3, 3] |
συγκειμένων,
τότε
γνωρίζει
τὴν
φύσιν
|
αὐτῆς. |
Ἐκ
μὲν
οὖν
τούτων
τῶν |
[3, 2] |
τὰ
συμβεβηκότα
καθ᾽
αὑτὰ
τῆς
|
αὐτῆς |
ἐστὶ
θεωρῆσαι
ἐκ
τῶν
αὐτῶν |
[3, 4] |
τῆς
συλλαβῆς
(τῷ
εἴδει
τῆς
|
αὐτῆς |
οὔσης
καὶ
αἱ
ἀρχαὶ
εἴδει |
[3, 2] |
γραμμαὶ
καὶ
ἐπίπεδα,
πότερον
τῆς
|
αὐτῆς |
ταῦτα
γνωρίζειν
ἐστὶν
ἐπιστήμης
καὶ |
[3, 2] |
παρ᾽
ἑκάστην
τῶν
ἄλλων
μεταξὺ
|
αὐτῆς |
τε
ἰατρικῆς
(καὶ
τῆσδε
τῆς |
[3, 4] |
τὰ
ἄλλα.
Καὶ
ἅμα
δὲ
|
αὐτῆς |
τῆς
μεταβολῆς
αἴτιον
οὐθὲν
λέγει |
[3, 4] |
γνώριμα
λέγοντες
αὑτοῖς·
καίτοι
περὶ
|
αὐτῆς |
τῆς
προσφορᾶς
(τῶν
αἰτίων
τούτων |
[3, 4] |
ὅπως
ἐξ
ἀριθμοῦ
(τινὸς
καὶ
|
ταύτης |
γένοιτ᾽
ἂν
τὰ
μεγέθη,
δῆλον. |
[3, 4] |
γὰρ
ὅπως
ἐξ
ἑνὸς
καὶ
|
ταύτης |
οὔτε
ὅπως
ἐξ
ἀριθμοῦ
(τινὸς |
[3, 2] |
τοῖς
μαθήμασιν
οὐθὲν
δείκνυται
διὰ
|
(ταύτης |
τῆς
αἰτίας,
οὐδ᾽
ἔστιν
ἀπόδειξις |
[3, 4] |
πῶς
ἂν
εἶεν
ἀΐδιοι
δεόμενοι
|
τροφῆς) |
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τῶν
μυθικῶς |
[3, 2] |
αἰτίων
εἰσὶ
καὶ
ἑτέρα
ἑτέρας
|
ἀρχῆς, |
τίνα
τούτων
φατέον
εἶναι
τὴν |
[3, 1] |
(τὰ
συμβεβηκότα
καθ᾽
αὑτὰ
ταῖς
|
οὐσίαις, |
πρὸς
δὲ
τούτοις
περὶ
ταὐτοῦ |
[3, 2] |
αὐτάς·
ἐν
μὲν
γὰρ
ταῖς
|
ἄλλαις |
τέχναις,
καὶ
ταῖς
βαναύσοις,
οἷον |
[3, 2] |
ἐν
μὲν
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις
|
τέχναις, |
καὶ
ταῖς
βαναύσοις,
οἷον
ἐν |
[3, 2] |
προεπηλάκιζεν
αὐτάς·
ἐν
μὲν
γὰρ
|
ταῖς |
ἄλλαις
τέχναις,
καὶ
ταῖς
βαναύσοις, |
[3, 2] |
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις
τέχναις,
καὶ
|
ταῖς |
βαναύσοις,
οἷον
ἐν
τεκτονικῇ
καὶ |
[3, 1] |
περὶ
(τὰ
συμβεβηκότα
καθ᾽
αὑτὰ
|
ταῖς |
οὐσίαις,
πρὸς
δὲ
τούτοις
περὶ |
[3, 3] |
ὧν
αἱ
ἀποδείξεις
ἐνυπάρχουσιν
ἐν
|
ταῖς |
τῶν
ἄλλων
ἀποδείξεσιν
ἢ
πάντων |
[3, 2] |
ἢ
καὶ
περὶ
τὰ
συμβεβηκότα
|
ταύταις; |
λέγω
δ᾽
οἷον,
εἰ
τὸ |
[3, 1] |
στοιχεῖα
τὰ
γένη
ἐστὶν
ἢ
|
εἰς |
ἃ
διαιρεῖται
ἐνυπάρχοντα
ἕκαστον·
καὶ |
[3, 4] |
εἰ
ἵσταται
καὶ
εἰ
βαδίζει
|
εἰς |
ἄπειρον·
ἔτι
δὲ
πῶς
ἔσται |
[3, 5] |
μὲν
εἰς
πλάτος
(τὸ
δ᾽
|
εἰς |
βάθος
τὸ
δ᾽
εἰς
μῆκος. |
[3, 4] |
περὶ
φύσεως,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
ὡς
|
εἰς |
γνωριμώτερον
ἀνάγων
λέγει
ὅ
τι |
[3, 5] |
ἥ
γ᾽
ἀδιαίρετος
στιγμὴ
διῃρέθη
|
εἰς |
δύο)
εἴ
τε
γίγνονται
καὶ |
[3, 3] |
εἶδος,
τὰ
δὲ
γένη
διαιρετὰ
|
εἰς |
εἴδη,
μᾶλλον
ἂν
ἓν
τὸ |
[3, 5] |
δ᾽
εἰς
βάθος
τὸ
δ᾽
|
εἰς |
μῆκος.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
ὁμοίως |
[3, 5] |
ὄντα
τοῦ
σώματος,
τὸ
μὲν
|
εἰς |
πλάτος
(τὸ
δ᾽
εἰς
βάθος |
[3, 4] |
τινων
εἶναι
(πάντα
γὰρ
φθείρεται
|
εἰς |
ταῦτ᾽
ἐξ
ὧν
ἔστιν)
ὥστε |
[3, 4] |
μέγα
νεῖκος
ἐνὶ
μελέεσσιν
ἐθρέφθη,
|
εἰς |
τιμάς
(τ᾽
ἀνόρουσε
τελειομένοιο
χρόνοιο
|
[3, 4] |
φιλότης
τοῦ
εἶναι,
συνάγουσα
γὰρ
|
εἰς |
τὸ
ἓν
φθείρει
τὰ
ἄλλα. |
[3, 1] |
δεδεμένοις·
ἀδύνατον
γὰρ
ἀμφοτέρως
προελθεῖν
|
εἰς |
τὸ
πρόσθεν.
Διὸ
δεῖ
τὰς |
[3, 3] |
μὲν
γὰρ
λόγος
τῆς
οὐσίας
|
εἷς· |
ἕτερος
δ᾽
ἔσται
ὁ
διὰ |
[3, 2] |
τοῖς
θεοὺς
μὲν
εἶναι
φάσκουσιν
|
ἀνθρωποειδεῖς |
δέ·
οὔτε
γὰρ
ἐκεῖνοι
οὐδὲν |
[3, 4] |
δεῖται.
Ἔτι
δὲ
οὐδ᾽
ἐγκεχείρηκεν
|
οὐδεὶς |
ἑτέρας,
ἀλλὰ
τὰς
αὐτὰς
ἁπάντων |
[3, 2] |
ἀλλ᾽
οὐδὲ
τὸ
παράπαν
μέμνηται
|
οὐθεὶς |
οὐθενὸς
τῶν
τοιούτων,
ὥστε
διὰ |
[3, 1] |
κἂν
εἰ
πλείονες
πότερον
ἅπασαι
|
συγγενεῖς |
ἢ
τὰς
μὲν
σοφίας
τὰς |
[3, 2] |
δὲ
τὰς
γενέσεις
καὶ
τὰς
|
πράξεις |
καὶ
περὶ
πᾶσαν
μεταβολὴν
ὅταν |
[3, 2] |
τινός
ἐστι
τέλος,
αἱ
δὲ
|
πράξεις |
πᾶσαι
μετὰ
κινήσεως;
ὥστ᾽
ἐν |
[3, 2] |
τὸ
εἰδέναι
ἕκαστον
καὶ
ὧν
|
ἀποδείξεις |
(εἰσί,
τότ᾽
οἰόμεθα
ὑπάρχειν
ὅταν |
[3, 3] |
ταῦτα
στοιχεῖα
λέγομεν
ὧν
αἱ
|
ἀποδείξεις |
ἐνυπάρχουσιν
ἐν
ταῖς
τῶν
ἄλλων |
[3, 2] |
εἶναι,
καὶ
ὅσαι
ἄλλαι
τοιαῦται
|
προτάσεις, |
πότερον
μία
τούτων
ἐπιστήμη
καὶ |
[3, 5] |
τὰ
πρός
τι
καὶ
αἱ
|
διαθέσεις |
καὶ
οἱ
λόγοι
οὐθενὸς
δοκοῦσιν |
[3, 2] |
τῶν
ἄλλων)
περὶ
δὲ
τὰς
|
γενέσεις |
καὶ
τὰς
πράξεις
καὶ
περὶ |
[3, 5] |
γὰρ
ὁμοίως
ἢ
πέρατα
ἢ
|
διαιρέσεις |
εἰσίν.
~Ὅλως
δ᾽
ἀπορήσειεν
ἄν |
[3, 5] |
Ἔτι
δὲ
φαίνεται
ταῦτα
πάντα
|
διαιρέσεις |
ὄντα
τοῦ
σώματος,
τὸ
μὲν |
[3, 2] |
γὰρ
ἔστιν
αἰσθητὰ
μεταξὺ
καὶ
|
αἰσθήσεις, |
δῆλον
ὅτι
καὶ
ζῷα
ἔσονται |
[3, 2] |
ἐλέγχων
τοὺς
γεωμέτρας)
οὔθ᾽
αἱ
|
κινήσεις |
καὶ
(ἕλικες
τοῦ
οὐρανοῦ
ὅμοιαι |
[3, 5] |
μὲν
γὰρ
πάθη
καὶ
αἱ
|
κινήσεις |
(καὶ
τὰ
πρός
τι
καὶ |
[3, 2] |
τὸ
φάναι
μὲν
εἶναί
τινας
|
φύσεις |
παρὰ
τὰς
ἐν
τῷ
οὐρανῷ, |
[3, 6] |
ἀρχῶν
ἄλλο
(πρότερον
(γὰρ
ἡ
|
δύναμις |
ἐκείνης
τῆς
αἰτίας,
τὸ
δὲ |
[3, 2] |
δοκεῖ
δὲ
τοῦ
τί
ἐστιν
|
ἀπόδειξις |
εἶναι·
εἰ
δ᾽
ἑτέρας,
τίς |
[3, 2] |
(ταύτης
τῆς
αἰτίας,
οὐδ᾽
ἔστιν
|
ἀπόδειξις |
οὐδεμία
διότι
βέλτιον
ἢ
χεῖρον, |
[3, 2] |
τῶν
αἰσθητῶν
ἀλλ᾽
ἐν
τούτοις·
|
οἷς |
τὰ
συμβαίνοντα
ἀδύνατα
πάντα
(μὲν |
[3, 3] |
τῶν
τινῶν
ἀνθρώπων.
Ἔτι
ἐν
|
οἷς |
τὸ
πρότερον
καὶ
ὕστερόν
ἐστιν, |
[3, 1] |
ὡρισμέναι,
καὶ
αἱ
ἐν
τοῖς
|
λόγοις |
καὶ
αἱ
ἐν
τῷ
ὑποκειμένῳ; |
[3, 2] |
ἑαυτὰς
εἴρηται
ἐν
τοῖς
πρώτοις
|
λόγοις |
περὶ
(αὐτῶν·
πολλαχῇ
δὲ
ἐχόντων |
[3, 2] |
Ἔτι
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
ἄλλοις |
τὸ
εἰδέναι
ἕκαστον
καὶ
ὧν |
[3, 2] |
τὰς
ἀρχὰς
γνωρίζειν;
ἔτι
δὲ
|
πολλοῖς |
τῶν
ὄντων
οὐχ
ὑπάρχουσι
πᾶσαι· |
[3, 1] |
γένη,
πότερον
ὅσα
ἐπὶ
τοῖς
|
ἀτόμοις |
λέγεται
(τελευταῖα
ἢ
τὰ
πρῶτα, |
[3, 3] |
εἶναι
γένη)
ἐν
δὲ
τοῖς
|
ἀτόμοις |
οὐκ
ἔστι
τὸ
μὲν
πρότερον |
[3, 1] |
ἀπορεῖ,
ταύτῃ
παραπλήσιον
πέπονθε
τοῖς
|
δεδεμένοις· |
ἀδύνατον
γὰρ
ἀμφοτέρως
προελθεῖν
εἰς |
[3, 5] |
τῶν
ὄντων.
Πρὸς
γὰρ
τοῖς
|
εἰρημένοις |
καὶ
τὰ
περὶ
τὴν
γένεσιν |
[3, 2] |
ταὐτὰ
γὰρ
συμβήσεται
ἄτοπα
τοῖς
|
προειρημένοις· |
ἔσται
γὰρ
οὐρανός
τις
παρὰ |
[3, 2] |
νῦν
γνωρίζομεν
(χρῶνται
γοῦν
ὡς
|
γιγνωσκομένοις |
(αὐτοῖς
καὶ
ἄλλαι
τέχναι)
εἰ |
[3, 1] |
παρεωραμένον.
Ἔστι
δὲ
τοῖς
εὐπορῆσαι
|
βουλομένοις |
προὔργου
τὸ
διαπορῆσαι
καλῶς·
ἡ |
[3, 1] |
(μὲν
περὶ
ὧν
ἐν
τοῖς
|
πεφροιμιασμένοις |
διηπορήσαμεν,
πότερον
μιᾶς
ἢ
πολλῶν |
[3, 2] |
καὶ
μὴ
εἶναι
ἀκίνητα
(ἐν
|
κινουμένοις |
γε
ὄντα
τοῖς
αἰσθητοῖς.
Ὅλως |
[3, 2] |
λόγους,
οὔτε
τὰ
σημεῖα
τοῖς
|
ἄστροις |
τὴν
αὐτὴν
ἔχει
φύσιν.
Εἰσὶ |
[3, 2] |
ταῖς
ἄλλαις
τέχναις,
καὶ
ταῖς
|
βαναύσοις, |
οἷον
ἐν
τεκτονικῇ
καὶ
σκυτικῇ, |
[3, 5] |
ἂν
εἶεν
σωμάτων
(ἐν
γὰρ
|
τοῖς |
αἰσθητοῖς
ἀδύνατον
εἶναι)
οὐκ
ἂν |
[3, 2] |
τὰ
εἴδη
ἐνδέχοιτ᾽
ἂν
ἐν
|
τοῖς |
αἰσθητοῖς
εἶναι
(τοῦ
γὰρ
αὐτοῦ |
[3, 2] |
ἀκίνητα
(ἐν
κινουμένοις
γε
ὄντα
|
τοῖς |
αἰσθητοῖς.
Ὅλως
δὲ
τίνος
ἕνεκ᾽ |
[3, 2] |
ταύτας
δὲ
τὰς
αὐτὰς
φάναι
|
τοῖς |
αἰσθητοῖς
πλὴν
ὅτι
τὰ
μὲν |
[3, 2] |
μὲν
αὐτά,
εἶναι
δ᾽
ἐν
|
τοῖς |
αἰσθητοῖς;
ταὐτὰ
γὰρ
συμβήσεται
ἄτοπα |
[3, 2] |
οἷόν
τε
κινήσεως
ἀρχὴν
εἶναι
|
τοῖς |
ἀκινήτοις
ἢ
τὴν
τἀγαθοῦ
φύσιν, |
[3, 2] |
πᾶσαι
μετὰ
κινήσεως;
ὥστ᾽
ἐν
|
τοῖς |
ἀκινήτοις
οὐκ
ἂν
ἐνδέχοιτο
ταύτην |
[3, 2] |
πέφυκεν.
Ἔτι
δὲ
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
ἄλλοις
τὸ
εἰδέναι
ἕκαστον
καὶ |
[3, 2] |
πᾶσαι
γὰρ
αἱ
ἀποδεικτικαὶ
χρῶνται
|
τοῖς |
ἀξιώμασιν.
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
ἑτέρα |
[3, 2] |
τοὺς
λόγους,
οὔτε
τὰ
σημεῖα
|
τοῖς |
ἄστροις
τὴν
αὐτὴν
ἔχει
φύσιν. |
[3, 1] |
τὰ
γένη,
πότερον
ὅσα
ἐπὶ
|
τοῖς |
ἀτόμοις
λέγεται
(τελευταῖα
ἢ
τὰ |
[3, 3] |
μάλιστα
εἶναι
γένη)
ἐν
δὲ
|
τοῖς |
ἀτόμοις
οὐκ
ἔστι
τὸ
μὲν |
[3, 1] |
γὰρ
ἀπορεῖ,
ταύτῃ
παραπλήσιον
πέπονθε
|
τοῖς |
δεδεμένοις·
ἀδύνατον
γὰρ
ἀμφοτέρως
προελθεῖν |
[3, 5] |
οὐσία
τῶν
ὄντων.
Πρὸς
γὰρ
|
τοῖς |
εἰρημένοις
καὶ
τὰ
περὶ
τὴν |
[3, 1] |
τούτων
τυγχάνει
παρεωραμένον.
Ἔστι
δὲ
|
τοῖς |
εὐπορῆσαι
βουλομένοις
προὔργου
τὸ
διαπορῆσαι |
[3, 2] |
ἄλλο
δ᾽
οὐδέν,
παραπλήσιον
(ποιοῦντες
|
τοῖς |
θεοὺς
μὲν
εἶναι
φάσκουσιν
ἀνθρωποειδεῖς |
[3, 1] |
εἴδει
ὡρισμέναι,
καὶ
αἱ
ἐν
|
τοῖς |
λόγοις
καὶ
αἱ
ἐν
τῷ |
[3, 2] |
ὀπτικὴ
πραγματεύεται
καὶ
ἡ
ἐν
|
τοῖς |
μαθήμασιν
ἁρμονική·
καὶ
γὰρ
ταῦτα |
[3, 2] |
τι
αὐτοαγαθόν.
Διὸ
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
μαθήμασιν
οὐθὲν
δείκνυται
διὰ
(ταύτης |
[3, 4] |
δ᾽
ἐλάττων
ἀπορία
παραλέλειπται
καὶ
|
τοῖς |
νῦν
καὶ
τοῖς
πρότερον,
πότερον |
[3, 1] |
πρώτη
(μὲν
περὶ
ὧν
ἐν
|
τοῖς |
πεφροιμιασμένοις
διηπορήσαμεν,
πότερον
μιᾶς
ἢ |
[3, 1] |
τοῦ
διαπορῆσαι
πρῶτον
ὁμοίους
εἶναι
|
τοῖς |
ποῖ
δεῖ
βαδίζειν
ἀγνοοῦσι,
καὶ |
[3, 4] |
(εἰ
γὰρ
μὴ
ἦν
ἐν
|
τοῖς |
πράγμασιν,
ἓν
ἂν
ἦν
ἅπαντα, |
[3, 2] |
αἰσθητοῖς;
ταὐτὰ
γὰρ
συμβήσεται
ἄτοπα
|
τοῖς |
προειρημένοις·
ἔσται
γὰρ
οὐρανός
τις |
[3, 4] |
παραλέλειπται
καὶ
τοῖς
νῦν
καὶ
|
τοῖς |
πρότερον,
πότερον
αἱ
αὐταὶ
τῶν |
[3, 2] |
εἶναι
καθ᾽
ἑαυτὰς
εἴρηται
ἐν
|
τοῖς |
πρώτοις
λόγοις
περὶ
(αὐτῶν·
πολλαχῇ |
[3, 5] |
εἶεν
σωμάτων
(ἐν
γὰρ
τοῖς
|
αἰσθητοῖς |
ἀδύνατον
εἶναι)
οὐκ
ἂν
εἴη |
[3, 2] |
εἴδη
ἐνδέχοιτ᾽
ἂν
ἐν
τοῖς
|
αἰσθητοῖς |
εἶναι
(τοῦ
γὰρ
αὐτοῦ
λόγου |
[3, 2] |
(ἐν
κινουμένοις
γε
ὄντα
τοῖς
|
αἰσθητοῖς. |
Ὅλως
δὲ
τίνος
ἕνεκ᾽
ἄν |
[3, 2] |
δὲ
τὰς
αὐτὰς
φάναι
τοῖς
|
αἰσθητοῖς |
πλὴν
ὅτι
τὰ
μὲν
ἀΐδια |
[3, 2] |
αὐτά,
εἶναι
δ᾽
ἐν
τοῖς
|
αἰσθητοῖς; |
ταὐτὰ
γὰρ
συμβήσεται
ἄτοπα
τοῖς |
[3, 2] |
τε
κινήσεως
ἀρχὴν
εἶναι
τοῖς
|
ἀκινήτοις |
ἢ
τὴν
τἀγαθοῦ
φύσιν,
εἴπερ |
[3, 2] |
μετὰ
κινήσεως;
ὥστ᾽
ἐν
τοῖς
|
ἀκινήτοις |
οὐκ
ἂν
ἐνδέχοιτο
ταύτην
εἶναι |
[3, 2] |
γνωρίζομεν
(χρῶνται
γοῦν
ὡς
γιγνωσκομένοις
|
(αὐτοῖς |
καὶ
ἄλλαι
τέχναι)
εἰ
δὲ |
[3, 1] |
περὶ
πάντων·
ἔτι
δὲ
τούτοις
|
αὐτοῖς |
ὅσα
καθ᾽
αὑτὰ
συμβέβηκεν,
καὶ |
[3, 6] |
βούλονται,
καὶ
ἀνάγκη
ταῦτα
λέγειν
|
αὐτοῖς, |
ὅτι
τῶν
εἰδῶν
οὐσία
τις |
[3, 3] |
μέγα
καὶ
μικρὸν
ὡς
γένεσιν
|
αὐτοῖς |
χρῆσθαι.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
ἀμφοτέρως |
[3, 4] |
ταῦτα
τὰ
ὀνόματα
γνώριμα
λέγοντες
|
αὑτοῖς· |
καίτοι
περὶ
αὐτῆς
τῆς
προσφορᾶς |
[3, 5] |
γὰρ
δὴ
τά
γε
συμβεβηκότα
|
τούτοις |
ἄξιον
ὄντα
καλεῖν.
(Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 1] |
θεωρῆσαι
περὶ
πάντων·
ἔτι
δὲ
|
τούτοις |
αὐτοῖς
ὅσα
καθ᾽
αὑτὰ
συμβέβηκεν, |
[3, 5] |
τῆς
μονάδος
καὶ
τῆς
στιγμῆς·
|
τούτοις |
γὰρ
ὥρισται
τὸ
σῶμα,
καὶ |
[3, 3] |
ὧν
ἔστιν
ἐνυπαρχόντων.
Πρὸς
δὲ
|
τούτοις |
εἰ
καὶ
ὅτι
μάλιστα
ἀρχαὶ |
[3, 3] |
δ᾽
οὐ
δοκεῖ)
πρὸς
δὲ
|
τούτοις |
ἔτι
μᾶλλον
αἱ
διαφοραὶ
ἀρχαὶ |
[3, 3] |
ταῦτα
τῶν
ὄντων.
Πρὸς
δὲ
|
τούτοις |
καὶ
τῶν
ἄλλων
εἴ
τις |
[3, 2] |
γε
τῶν
αἰσθητῶν
ἀλλ᾽
ἐν
|
τούτοις· |
οἷς
τὰ
συμβαίνοντα
ἀδύνατα
πάντα |
[3, 5] |
δ᾽
εἰς
μῆκος.
Πρὸς
δὲ
|
τούτοις |
ὁμοίως
ἔνεστιν
ἐν
τῷ
στερεῷ |
[3, 1] |
δεῖ
βαδίζειν
ἀγνοοῦσι,
καὶ
πρὸς
|
τούτοις |
οὐδ᾽
εἴ
ποτε
τὸ
ζητούμενον |
[3, 2] |
οὐρανόν.
Καίτοι
πῶς
δεῖ
πιστεῦσαι
|
τούτοις; |
οὐδὲ
γὰρ
ἀκίνητον
εὔλογον
εἶναι, |
[3, 1] |
τῶν
αἰσθητῶν
ἢ
ἐνυπάρχουσαι
ἐν
|
τούτοις; |
περὶ
γὰρ
τούτων
ἁπάντων
οὐ |
[3, 1] |
αὑτὰ
ταῖς
οὐσίαις,
πρὸς
δὲ
|
τούτοις |
περὶ
ταὐτοῦ
καὶ
ἑτέρου
καὶ |
[3, 4] |
τὰς
τινὰς
(οἰκίας.
Πρὸς
δὲ
|
τούτοις |
πότερον
ἡ
οὐσία
μία
πάντων |
[3, 1] |
ἂν
παράσχοι
πολλήν.
Πρὸς
δὲ
|
τούτοις |
πότερον
οἱ
ἀριθμοὶ
καὶ
τὰ |
[3, 4] |
στοιχεῖα
τιθέμενοι·
ἀνάγκη
γὰρ
καὶ
|
τούτοις |
τοσαῦτα
λέγειν
τὸ
ἓν
καὶ |
[3, 2] |
καθ᾽
ἑαυτὰς
εἴρηται
ἐν
τοῖς
|
πρώτοις |
λόγοις
περὶ
(αὐτῶν·
πολλαχῇ
δὲ |
[3, 2] |
τὸν
οὐρανόν,
πλήν
γ᾽
οὐ
|
χωρὶς |
ἀλλ᾽
ἐν
τῷ
αὐτῷ
τόπῳ· |
[3, 2] |
καὶ
τῶν
αἰσθητῶν,
οὐ
μὴν
|
χωρίς |
γε
τῶν
αἰσθητῶν
ἀλλ᾽
ἐν |
[3, 4] |
καί
τε
θεοὶ
δολιχαίωνες.
(Καὶ
|
χωρὶς |
δὲ
τούτων
δῆλον·
(εἰ
γὰρ |
[3, 1] |
ὑπειλήφασί
τινες,
κἂν
εἴ
τι
|
χωρὶς |
τούτων
τυγχάνει
παρεωραμένον.
Ἔστι
δὲ |
[3, 2] |
ἐστι
τὸ
τετραγωνίζειν,
ὅτι
μέσης
|
εὕρεσις· |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[3, 4] |
(οὔτε
(γὰρ
ἄπειρός
ἐστιν
οὐδεμία
|
κίνησις |
ἀλλὰ
πάσης
ἔστι
τέλος,
γίγνεσθαί |
[3, 2] |
οἷον
οἰκίας
ὅθεν
μὲν
ἡ
|
κίνησις |
ἡ
τέχνη
καὶ
ὁ
οἰκοδόμος, |
[3, 1] |
καλῶς·
ἡ
γὰρ
ὕστερον
εὐπορία
|
λύσις |
τῶν
πρότερον
ἀπορουμένων
ἐστί,
λύειν |
[3, 4] |
ἡ
ἀνισότης
καὶ
ἡ
αὐτὴ
|
φύσις |
ἦν.
Οὔτε
γὰρ
ὅπως
ἐξ |
[3, 4] |
ἀριθμὸς
εἴη
ὡς
κεχωρισμένη
τις
|
φύσις |
τῶν
ὄντων
(ὁ
μὲν
γὰρ |
[3, 4] |
νεῖκος
οὐκ
ἔχει,
ἡ
δὲ
|
γνῶσις |
τοῦ
ὁμοίου
τῷ
ὁμοίῳ.
Γαίῃ |
[3, 2] |
μὲν
γὰρ
τῆς
αὐτῆς,
ἀποδεικτική
|
τις |
ἂν
εἴη
καὶ
ἡ
τῆς |
[3, 3] |
ἀριθμῶν
ἡ
δυάς,
οὐκ
ἔσται
|
τις |
ἀριθμὸς
παρὰ
τὰ
εἴδη
τῶν |
[3, 6] |
εἰσίν.
~Ὅλως
δ᾽
ἀπορήσειεν
ἄν
|
τις |
διὰ
τί
καὶ
δεῖ
ζητεῖν |
[3, 3] |
τούτοις
καὶ
τῶν
ἄλλων
εἴ
|
τις |
ἐθέλει
τὴν
φύσιν
ἀθρεῖν,
(οἷον |
[3, 4] |
ἀρχῶν
(καὶ
τόδε
ἀπορήσειεν
ἄν
|
τις. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
εἴδει
εἰσὶν |
[3, 4] |
καὶ
ἐπιστήμη
οὐδενός,
εἰ
μή
|
τις |
εἶναι
λέγει
τὴν
αἴσθησιν
ἐπιστήμην. |
[3, 6] |
αὐτοῖς,
ὅτι
τῶν
εἰδῶν
οὐσία
|
τις |
ἕκαστόν
ἐστι
καὶ
οὐθὲν
κατὰ |
[3, 2] |
ὅτι
καὶ
παρ᾽
ἰατρικὴν
ἔσται
|
τις |
ἐπιστήμη
καὶ
παρ᾽
ἑκάστην
τῶν |
[3, 2] |
ἀπόδειξις
εἶναι·
εἰ
δ᾽
ἑτέρας,
|
τίς |
ἔσται
ἡ
θεωροῦσα
περὶ
τὴν |
[3, 2] |
οἷον,
εἰ
τὸ
στερεὸν
οὐσία
|
τίς |
ἐστι
καὶ
γραμμαὶ
καὶ
ἐπίπεδα, |
[3, 5] |
διαφεύγει
τί
τὸ
ὂν
καὶ
|
τίς |
ἡ
οὐσία
τῶν
ὄντων.
Πρὸς |
[3, 2] |
Ὅλως
δὲ
τίνος
ἕνεκ᾽
ἄν
|
τις |
θείη
εἶναι
μὲν
αὐτά,
εἶναι |
[3, 2] |
ἀστρολογία
μία
τούτων
ἐστίν,
ἔσται
|
τις |
καὶ
οὐρανὸς
παρὰ
τὸν
αἰσθητὸν |
[3, 2] |
τῶν
φθαρτῶν.
(Ἀπορήσειε
δ᾽
ἄν
|
τις |
καὶ
περὶ
ποῖα
τῶν
ὄντων |
[3, 4] |
γὰρ
ὅνπερ
οἰηθείη
λέγειν
(ἄν
|
τις |
μάλιστα
ὁμολογουμένως
αὑτῷ,
Ἐμπεδοκλῆς,
καὶ |
[3, 4] |
φασιν.
Συμβαίνει
(δέ,
εἰ
μέν
|
τις |
μὴ
θήσεται
εἶναί
τινα
οὐσίαν |
[3, 5] |
ὡς
ὄν
τι
καὶ
οὐσία
|
τις |
οὖσα.
Ἀλλὰ
μὴν
τό
γε |
[3, 5] |
ἀεὶ
δοκεῖ
εἶναι,
οὐκ
οὐσία
|
τις |
οὖσα.
Ὁμοίως
δὲ
δῆλον
ὅτι |
[3, 4] |
φάσκειν.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
εἴ
|
τις |
οὕτως
ὑπολαμβάνει
ὥστε
(γενέσθαι,
καθάπερ |
[3, 2] |
αἰσθητὰ
ἀΐδια.
Ἔτι
δὲ
εἴ
|
τις |
παρὰ
τὰ
εἴδη
καὶ
τὰ |
[3, 2] |
τοῖς
προειρημένοις·
ἔσται
γὰρ
οὐρανός
|
τις |
παρὰ
τὸν
οὐρανόν,
πλήν
γ᾽ |
[3, 1] |
Ἐμπεδοκλῆς
φησὶ
φιλίαν
ἄλλος
δέ
|
τις |
πῦρ
ὁ
δὲ
ὕδωρ
ἢ |
[3, 6] |
εἴδει
δέ,
ἐὰν
μὴ
λαμβάνῃ
|
τις |
τησδὶ
τῆς
συλλαβῆς
(ἢ
τησδὶ |
[3, 3] |
ἀρχαὶ
γίγνονται,
ἄλλως
τε
κἄν
|
τις |
τὸ
πρῶτον
γένος
ἀρχὴν
τιθῇ. |
[3, 4] |
τὸ
εἶδος.
Εἰ
δ᾽
αὖ
|
τις |
τοῦτο
θήσει,
ἀπορία
ἐπὶ
τίνων |
[3, 3] |
ἕκαστον
(εἶναι
διὰ
τί
ἄν
|
τις |
ὑπολάβοι,
πλὴν
ὅτι
καθόλου
κατηγορεῖται |
[3, 4] |
ἂν
ἀριθμὸς
εἴη
ὡς
κεχωρισμένη
|
τις |
φύσις
τῶν
ὄντων
(ὁ
μὲν |
[3, 4] |
τιμάς
(τ᾽
ἀνόρουσε
τελειομένοιο
χρόνοιο
|
ὅς |
σφιν
ἀμοιβαῖος
πλατέος
παρ᾽
ἐλήλαται |
[3, 5] |
τὰ
ἐπίπεδα·
ὁ
γὰρ
(αὐτὸς
|
λόγος· |
ἅπαντα
γὰρ
ὁμοίως
ἢ
πέρατα |
[3, 2] |
λίθοι,
τὸ
δ᾽
εἶδος
ὁ
|
λόγος. |
Ἐκ
μὲν
οὖν
τῶν
πάλαι |
[3, 4] |
ἀναγκαιοτάτη
θεωρῆσαι,
περὶ
ἧς
ὁ
|
λόγος |
ἐφέστηκε
νῦν.
Εἴτε
γὰρ
μὴ |
[3, 5] |
τὸ
ἥμισυ)
ὁ
δ᾽
(αὐτὸς
|
λόγος |
καὶ
ἐπὶ
γραμμῆς
καὶ
στιγμῆς |
[3, 3] |
τὰς
ἀρχάς.
Ὁ
μὲν
γὰρ
|
λόγος |
τῆς
οὐσίας
εἷς·
ἕτερος
δ᾽ |
[3, 4] |
λυγρῷ.
(Ἀλλ᾽
ὅθεν
δὴ
ὁ
|
λόγος, |
τοῦτό
γε
φανερόν,
ὅτι
(συμβαίνει |
[3, 5] |
τῆς
γραμμῆς,
καὶ
αὕτη
τῆς
|
μονάδος |
καὶ
τῆς
στιγμῆς·
τούτοις
γὰρ |
[3, 5] |
ἐπὶ
γραμμῆς
καὶ
στιγμῆς
καὶ
|
μονάδος, |
ὥστ᾽
εἰ
μάλιστα
μὲν
οὐσία |
[3, 4] |
σύνολον,
τὴν
μορφὴν
καὶ
τὸ
|
εἶδος. |
Εἰ
δ᾽
αὖ
τις
τοῦτο |
[3, 2] |
γῆ
καὶ
λίθοι,
τὸ
δ᾽
|
εἶδος |
ὁ
λόγος.
Ἐκ
μὲν
οὖν |
[3, 3] |
κατὰ
τὸ
ποσὸν
ἢ
κατ᾽
|
εἶδος, |
πρότερον
δὲ
τὸ
κατ᾽
εἶδος, |
[3, 3] |
εἶδος,
πρότερον
δὲ
τὸ
κατ᾽
|
εἶδος, |
τὰ
δὲ
γένη
διαιρετὰ
εἰς |
[3, 2] |
τὸ
(θεωρῆσαι
τὸ
ἀληθὲς
καὶ
|
ψεῦδος; |
ὅλως
τε
τῶν
οὐσιῶν
πότερον |
[3, 4] |
τούτου
τἆλλά
ἐστι
πλὴν
ὁ
|
θεός. |
Λέγει
γοῦν
Ἐξ
ὧν
πάνθ᾽ |
[3, 4] |
τελειομένοιο
χρόνοιο
ὅς
σφιν
ἀμοιβαῖος
|
πλατέος |
παρ᾽
ἐλήλαται
ὅρκου·
(Ὠς
ἀναγκαῖον |
[3, 5] |
εἰς
πλάτος
(τὸ
δ᾽
εἰς
|
βάθος |
τὸ
δ᾽
εἰς
μῆκος.
Πρὸς |
[3, 4] |
ὁτὲ
μὲν
ἀριθμὸς
ὁτὲ
δὲ
|
μέγεθος |
ἔσται
τὸ
γενόμενον,
εἴπερ
τὸ |
[3, 4] |
τοιούτου
ἢ
πλειόνων
τοιούτων
ἔσται
|
μέγεθος; |
ὅμοιον
γὰρ
καὶ
τὴν
γραμμὴν |
[3, 4] |
μεγέθους
τοῦ
ὄντος·
καὶ
εἰ
|
μέγεθος, |
σωματικόν·
τοῦτο
γὰρ
πάντῃ
ὄν· |
[3, 5] |
τὸ
δὲ
σῶμα
τὸ
ταῦτα
|
πεπονθὸς |
μόνον
ὑπομένει
ὡς
ὄν
τι |
[3, 4] |
ἀνόρουσε
τελειομένοιο
χρόνοιο
ὅς
σφιν
|
ἀμοιβαῖος |
πλατέος
παρ᾽
ἐλήλαται
ὅρκου·
(Ὠς |
[3, 2] |
παρὰ
τὸν
αἰσθητὸν
οὐρανὸν
καὶ
|
ἥλιός |
τε
καὶ
σελήνη
καὶ
τἆλλα |
[3, 6] |
ἕκαστόν
ἐστι
καὶ
οὐθὲν
κατὰ
|
συμβεβηκός. |
(Ἀλλὰ
μὴν
εἴ
γε
θήσομεν |
[3, 5] |
εἰς
βάθος
τὸ
δ᾽
εἰς
|
μῆκος. |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
ὁμοίως
ἔνεστιν |
[3, 4] |
πῦρ
ἀΐδηλον,
στοργὴν
δὲ
στοργῇ,
|
νεῖκος |
δέ
τε
νείκεϊ
λυγρῷ.
(Ἀλλ᾽ |
[3, 4] |
συνέλθῃ,
τότε
δ᾽
ἔσχατον
ἵστατο
|
νεῖκος. |
(Διὸ
καὶ
συμβαίνει
αὐτῷ
τὸν |
[3, 4] |
τινα
αἰτίαν
τῆς
φθορᾶς
τὸ
|
νεῖκος, |
δόξειε
δ᾽
ἂν
οὐθὲν
ἧττον |
[3, 4] |
πέφυκεν·
Ἀλλ᾽
ὅτε
δὴ
μέγα
|
νεῖκος |
ἐνὶ
μελέεσσιν
ἐθρέφθη,
εἰς
τιμάς |
[3, 4] |
φανερόν,
ὅτι
(συμβαίνει
αὐτῷ
τὸ
|
νεῖκος |
μηθὲν
μᾶλλον
φθορᾶς
ἢ
τοῦ |
[3, 4] |
γὰρ
γνωρίζει
(ἅπαντα·
τὸ
γὰρ
|
νεῖκος |
οὐκ
ἔχει,
ἡ
δὲ
γνῶσις |
[3, 2] |
οὗ
ἕνεκα
πράξεώς
τινός
ἐστι
|
τέλος, |
αἱ
δὲ
πράξεις
πᾶσαι
μετὰ |
[3, 4] |
οὐδεμία
κίνησις
ἀλλὰ
πάσης
ἔστι
|
τέλος, |
γίγνεσθαί
τε
οὐχ
οἷόν
τε |
[3, 2] |
καὶ
διὰ
τὴν
αὑτοῦ
φύσιν
|
τέλος |
ἐστὶν
(καὶ
οὕτως
αἴτιον
ὅτι |
[3, 2] |
καὶ
ἔστι
τἆλλα,
τὸ
δὲ
|
τέλος |
καὶ
τὸ
οὗ
ἕνεκα
πράξεώς |
[3, 1] |
ἢ
μὴ
γιγνώσκειν·
(τὸ
γὰρ
|
τέλος |
τούτῳ
μὲν
οὐ
δῆλον
τῷ |
[3, 2] |
κανόνος
οὐ
κατὰ
στιγμὴν
ὁ
|
κύκλος |
ἀλλ᾽
ὥσπερ
Πρωταγόρας
ἔλεγεν
ἐλέγχων |
[3, 1] |
ὑποκείμενον,
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
φησὶ
φιλίαν
|
ἄλλος |
δέ
τις
πῦρ
ὁ
δὲ |
[3, 4] |
οὐσίας,
(δῆλον
ὅτι
οὐδ᾽
ἂν
|
ἀριθμὸς |
εἴη
ὡς
κεχωρισμένη
τις
φύσις |
[3, 4] |
τῶν
ὄντων
(ὁ
μὲν
γὰρ
|
ἀριθμὸς |
μονάδες,
ἡ
δὲ
μονὰς
ὅπερ |
[3, 4] |
τί
καὶ
πῶς
ὁτὲ
μὲν
|
ἀριθμὸς |
ὁτὲ
δὲ
μέγεθος
ἔσται
τὸ |
[3, 3] |
ἡ
δυάς,
οὐκ
ἔσται
τις
|
ἀριθμὸς |
παρὰ
τὰ
εἴδη
τῶν
ἀριθμῶν· |
[3, 2] |
κίνησις
ἡ
τέχνη
καὶ
ὁ
|
οἰκοδόμος, |
οὗ
δ᾽
ἕνεκα
τὸ
ἔργον, |
[3, 3] |
ἔσται
ὁ
διὰ
τῶν
γενῶν
|
ὁρισμὸς |
καὶ
ὁ
λέγων
ἐξ
ὧν |
[3, 2] |
τούτων
ἐστίν,
ἔσται
τις
καὶ
|
οὐρανὸς |
παρὰ
τὸν
αἰσθητὸν
οὐρανὸν
καὶ |
[3, 2] |
ἄτοπα
τοῖς
προειρημένοις·
ἔσται
γὰρ
|
οὐρανός |
τις
παρὰ
τὸν
οὐρανόν,
πλήν |
[3, 4] |
καὶ
τοῦτο
γεννᾶν
ἔξω
τοῦ
|
ἑνός· |
ἅπαντα
γὰρ
ἐκ
τούτου
τἆλλά |
[3, 4] |
καθάπερ
λέγουσί
τινες,
ἐκ
τοῦ
|
ἑνὸς |
αὐτοῦ
καὶ
ἄλλου
μὴ
ἑνός |
[3, 4] |
ἦν.
Οὔτε
γὰρ
ὅπως
ἐξ
|
ἑνὸς |
καὶ
ταύτης
οὔτε
ὅπως
ἐξ |
[3, 4] |
ἔτι
δὲ
μὴ
ὄντος
τοῦ
|
ἑνὸς |
οὐσίας,
(δῆλον
ὅτι
οὐδ᾽
ἂν |
[3, 4] |
λέγω
δὲ
πῶς
ἔσται
πλείω
|
ἑνὸς |
τὰ
ὄντα.
Τὸ
γὰρ
ἕτερον |
[3, 4] |
ἑνὸς
αὐτοῦ
καὶ
ἄλλου
μὴ
|
ἑνός |
τινος
τὸν
ἀριθμόν,
οὐθὲν
ἧττον |
[3, 4] |
τοιοῦτον)
ἀλλὰ
πῶς
δὴ
ἐξ
|
ἑνὸς |
τοιούτου
ἢ
πλειόνων
τοιούτων
ἔσται |
[3, 3] |
τῶν
οἰκείων
διαφορῶν
ἢ
τὸ
|
γένος |
ἄνευ
τῶν
αὐτοῦ
εἰδῶν,
ὥστ᾽ |
[3, 3] |
εἴη
κατηγορούμενον·
οὐ
γάρ
ἐστι
|
γένος |
ἅνθρωπος
τῶν
τινῶν
ἀνθρώπων.
Ἔτι |
[3, 3] |
τε
κἄν
τις
τὸ
πρῶτον
|
γένος |
ἀρχὴν
τιθῇ.
(Ἀλλὰ
μὴν
καὶ |
[3, 2] |
περὶ
αὐτῶν
ἐστί,
δεήσει
τι
|
γένος |
εἶναι
ὑποκείμενον
καὶ
τὰ
μὲν |
[3, 3] |
ὥστ᾽
οὐδὲ
τούτων
ἂν
εἴη
|
γένος. |
Ἐκ
μὲν
οὖν
τούτων
(μᾶλλον |
[3, 2] |
ἀπόδειξιν·
ὥστε
συμβαίνει
πάντων
εἶναι
|
γένος |
ἕν
(τι
τῶν
δεικνυμένων,
πᾶσαι |
[3, 3] |
εἰδῶν,
ὥστ᾽
εἴπερ
τὸ
ἓν
|
γένος |
ἢ
τὸ
ὄν,
οὐδεμία
διαφορὰ |
[3, 3] |
δὲ
τῶν
ὄντων
ἓν
εἶναι
|
γένος |
οὔτε
τὸ
ἓν
οὔτε
τὸ |
[3, 2] |
καὶ
τὰ
συμβεβηκότα
περὶ
ἕκαστον
|
γένος |
περὶ
ὧν
αἱ
μαθηματικαὶ
(δεικνύουσιν, |
[3, 2] |
δοξῶν.
Περὶ
οὖν
τὸ
αὐτὸ
|
γένος |
τὰ
συμβεβηκότα
καθ᾽
αὑτὰ
τῆς |
[3, 4] |
ἀλλὰ
πάντα
αἰσθητὰ
καὶ
ἐπιστήμη
|
οὐδενός, |
εἰ
μή
τις
εἶναι
λέγει |
[3, 4] |
δύο
τῶν
αὐτῶν
μηδὲ
πλειόνων.
|
(Οὐθενὸς |
δ᾽
ἐλάττων
ἀπορία
παραλέλειπται
καὶ |
[3, 5] |
αἱ
διαθέσεις
καὶ
οἱ
λόγοι
|
οὐθενὸς |
δοκοῦσιν
οὐσίαν
σημαίνειν
(λέγονται
γὰρ |
[3, 2] |
(αὐτῶν·
πολλαχῇ
δὲ
ἐχόντων
δυσκολίαν,
|
οὐθενὸς |
ἧττον
ἄτοπον
τὸ
φάναι
μὲν |
[3, 2] |
οὐδὲ
τὸ
παράπαν
μέμνηται
οὐθεὶς
|
οὐθενὸς |
τῶν
τοιούτων,
ὥστε
διὰ
ταῦτα |
[3, 4] |
καὶ
περὶ
τοῦ
ὄντος.
Ἐκ
|
τίνος |
γὰρ
(παρὰ
τὸ
ἓν
ἔσται |
[3, 5] |
τε
γίγνονται
καὶ
(φθείρονται,
ἐκ
|
τίνος |
γίγνονται;
παραπλησίως
δ᾽
ἔχει
καὶ |
[3, 2] |
ὄντα
τοῖς
αἰσθητοῖς.
Ὅλως
δὲ
|
τίνος |
ἕνεκ᾽
ἄν
τις
θείη
εἶναι |
[3, 2] |
τ᾽
ἐστὶ
μὴ
τοῦ
φιλοσόφου,
|
τίνος |
ἔσται
περὶ
αὐτῶν
ἄλλου
τὸ |
[3, 1] |
ἐνδόξων
μόνων
ποιούμενοι
τὴν
σκέψιν,
|
τίνος |
(ἐστὶ
θεωρῆσαι
περὶ
πάντων·
ἔτι |
[3, 2] |
καὶ
τὸ
οὗ
ἕνεκα
πράξεώς
|
τινός |
ἐστι
τέλος,
αἱ
δὲ
πράξεις |
[3, 5] |
(λέγονται
γὰρ
πάντα
καθ᾽
ὑποκειμένου
|
τινός, |
καὶ
οὐθὲν
τόδε
τι)
ἃ |
[3, 4] |
ταύτης
οὔτε
ὅπως
ἐξ
ἀριθμοῦ
|
(τινὸς |
καὶ
ταύτης
γένοιτ᾽
ἂν
τὰ |
[3, 4] |
αὐτοῦ
καὶ
ἄλλου
μὴ
ἑνός
|
τινος |
τὸν
ἀριθμόν,
οὐθὲν
ἧττον
ζητητέον |
[3, 4] |
τὸ
ἀδύνατον
γενέσθαι·
τὸ
δὲ
|
γεγονὸς |
ἀνάγκη
εἶναι
ὅτε
πρῶτον
γέγονεν) |
[3, 2] |
τὰ
συμβαίνοντα
ἀδύνατα
πάντα
(μὲν
|
πλείονος |
λόγου
διελθεῖν,
ἱκανὸν
δὲ
καὶ |
[3, 4] |
δηλοῖ.
Ἀλλ᾽
ὅμως
τοσοῦτόν
γε
|
μόνος |
λέγει
ὁμολογουμένως·
οὐ
γὰρ
τὰ |
[3, 2] |
οὐδὲ
στρογγύλον·
ἅπτεται
γὰρ
τοῦ
|
κανόνος |
οὐ
κατὰ
στιγμὴν
ὁ
κύκλος |
[3, 4] |
τὸ
ἕν,
κατὰ
μὲν
τὸ
|
Ζήνωνος |
ἀξίωμα
οὐθὲν
ἂν
εἴη
(ὃ |
[3, 2] |
ταῦτα
τῶν
σοφιστῶν
τινὲς
οἷον
|
Ἀρίστιππος |
προεπηλάκιζεν
αὐτάς·
ἐν
μὲν
γὰρ |
[3, 1] |
πρῶτα,
οἷον
πότερον
ζῷον
ἢ
|
ἄνθρωπος |
ἀρχή
τε
καὶ
μᾶλλον
ἔστι |
[3, 6] |
Σωκράτης,
αὐτός
τε
καὶ
ὁ
|
ἄνθρωπος |
καὶ
τὸ
ζῷον,
εἴπερ
σημαίνει |
[3, 3] |
κατηγορούμενον·
οὐ
γάρ
ἐστι
γένος
|
ἅνθρωπος |
τῶν
τινῶν
ἀνθρώπων.
Ἔτι
ἐν |
[3, 4] |
γεγονέναι,
τὰ
μὴ
γευσάμενα
τοῦ
|
νέκταρος |
καὶ
τῆς
ἀμβροσίας
θνητὰ
γενέσθαι |
[3, 3] |
γὰρ
λόγος
τῆς
οὐσίας
εἷς·
|
ἕτερος |
δ᾽
ἔσται
ὁ
διὰ
τῶν |
[3, 4] |
καὶ
πέρας
εἶναι
(οὔτε
(γὰρ
|
ἄπειρός |
ἐστιν
οὐδεμία
κίνησις
ἀλλὰ
πάσης |
[3, 4] |
(μόνον
ἐφρόντισαν
τοῦ
πιθανοῦ
τοῦ
|
πρὸς |
αὑτούς,
ἡμῶν
δ᾽
ὠλιγώρησαν
(θεοὺς |
[3, 5] |
τίς
ἡ
οὐσία
τῶν
ὄντων.
|
Πρὸς |
γὰρ
τοῖς
εἰρημένοις
καὶ
τὰ |
[3, 3] |
λέγων
ἐξ
ὧν
ἔστιν
ἐνυπαρχόντων.
|
Πρὸς |
δὲ
τούτοις
εἰ
καὶ
ὅτι |
[3, 3] |
δοκεῖ
τὰ
δ᾽
οὐ
δοκεῖ)
|
πρὸς |
δὲ
τούτοις
ἔτι
μᾶλλον
αἱ |
[3, 3] |
γένη
λέγει
ταῦτα
τῶν
ὄντων.
|
Πρὸς |
δὲ
τούτοις
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[3, 5] |
βάθος
τὸ
δ᾽
εἰς
μῆκος.
|
Πρὸς |
δὲ
τούτοις
ὁμοίως
ἔνεστιν
ἐν |
[3, 1] |
συμβεβηκότα
καθ᾽
αὑτὰ
ταῖς
οὐσίαις,
|
πρὸς |
δὲ
τούτοις
περὶ
ταὐτοῦ
καὶ |
[3, 4] |
οἰκίαν
παρὰ
τὰς
τινὰς
(οἰκίας.
|
Πρὸς |
δὲ
τούτοις
πότερον
ἡ
οὐσία |
[3, 1] |
ταῦτα
ἀπορίαν
ἂν
παράσχοι
πολλήν.
|
Πρὸς |
δὲ
τούτοις
πότερον
οἱ
ἀριθμοὶ |
[3, 4] |
τι
(ὥστε
(καὶ
οὕτως)
καὶ
|
πρὸς |
ἐκεῖνόν
τιν᾽
ἀπολογίαν
ἔχειν
(μεῖζον |
[3, 1] |
~(Ἀνάγκη
|
πρὸς |
τὴν
ἐπιζητουμένην
ἐπιστήμην
ἐπελθεῖν
ἡμᾶς |
[3, 5] |
καὶ
αἱ
κινήσεις
(καὶ
τὰ
|
πρός |
τι
καὶ
αἱ
διαθέσεις
καὶ |
[3, 4] |
δὲ
καὶ
θεωρῆσαι
χαλεπώτατον
καὶ
|
πρὸς |
τὸ
(γνῶναι
τἀληθὲς
ἀναγκαιότατον
πότερόν |
[3, 1] |
Ἔτι
δὲ
βέλτιον
ἀνάγκη
ἔχειν
|
πρὸς |
τὸ
κρῖναι
τὸν
ὥσπερ
ἀντιδίκων |
[3, 1] |
ποῖ
δεῖ
βαδίζειν
ἀγνοοῦσι,
καὶ
|
πρὸς |
τούτοις
οὐδ᾽
εἴ
ποτε
τὸ |
[3, 5] |
τοῦ
σώματος,
τὸ
μὲν
εἰς
|
πλάτος |
(τὸ
δ᾽
εἰς
βάθος
τὸ |
[3, 1] |
ἀπορία
δηλοῖ
τοῦτο
περὶ
τοῦ
|
πράγματος· |
ᾗ
γὰρ
ἀπορεῖ,
ταύτῃ
παραπλήσιον |
[3, 2] |
ζητουμένην,
ἢ
τίνα
μάλιστα
τοῦ
|
πράγματος |
τοῦ
ζητουμένου
ἐπιστήμονα
τῶν
ἐχόντων |
[3, 5] |
σῶμα,
καὶ
τὰ
μὲν
ἄνευ
|
σώματος |
ἐνδέχεσθαι
δοκεῖ
εἶναι
τὸ
δὲ |
[3, 5] |
ταῦτα
πάντα
διαιρέσεις
ὄντα
τοῦ
|
σώματος, |
τὸ
μὲν
εἰς
πλάτος
(τὸ |
[3, 5] |
(οὐ
γὰρ
δὴ
ἥ
γ᾽
|
ἀδιαίρετος |
στιγμὴ
διῃρέθη
εἰς
δύο)
εἴ |
[3, 4] |
ἡ
ὕλη
ἔστι
διὰ
τὸ
|
ἀγένητος |
εἶναι,
πολὺ
ἔτι
μᾶλλον
εὔλογον |
[3, 1] |
καὶ
ὁμοίου
καὶ
ἀνομοίου
καὶ
|
ἐναντιότητος, |
καὶ
περὶ
προτέρου
καὶ
ὑστέρου |
[3, 4] |
ἵσταταί
τε
καὶ
ἐκ
μὴ
|
ὄντος |
γενέσθαι
ἀδύνατον·
ἔτι
δὲ
γενέσεως |
[3, 4] |
αὐτὴ
ἀπορία
καὶ
περὶ
τοῦ
|
ὄντος. |
Ἐκ
τίνος
γὰρ
(παρὰ
τὸ |
[3, 4] |
(ὡς
δηλονότι
ὄντος
μεγέθους
τοῦ
|
ὄντος· |
καὶ
εἰ
μέγεθος,
σωματικόν·
τοῦτο |
[3, 4] |
τοῦτο
τῶν
ὄντων,
(ὡς
δηλονότι
|
ὄντος |
μεγέθους
τοῦ
ὄντος·
καὶ
εἰ |
[3, 4] |
ὄντα.
Τὸ
γὰρ
ἕτερον
τοῦ
|
ὄντος |
οὐκ
ἔστιν,
ὥστε
κατὰ
τὸν |
[3, 4] |
καθ᾽
ἕκαστα)
ἔτι
δὲ
μὴ
|
ὄντος |
τοῦ
ἑνὸς
οὐσίας,
(δῆλον
ὅτι |
[3, 5] |
καὶ
τὰ
ἐπίπεδα·
ὁ
γὰρ
|
(αὐτὸς |
λόγος·
ἅπαντα
γὰρ
ὁμοίως
ἢ |
[3, 5] |
ἀφορίζουσα
τὸ
ἥμισυ)
ὁ
δ᾽
|
(αὐτὸς |
λόγος
καὶ
ἐπὶ
γραμμῆς
καὶ |
[3, 6] |
πολλὰ
ἔσται
ζῷα
ὁ
Σωκράτης,
|
αὐτός |
τε
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος
καὶ |
[3, 4] |
καὶ
μονὰς
οὐδαμῶς)
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
|
οὗτος |
θεωρεῖ
φορτικῶς,
καὶ
ἐνδέχεται
εἶναι |
[3, 4] |
μάλιστα
ὁμολογουμένως
αὑτῷ,
Ἐμπεδοκλῆς,
καὶ
|
οὗτος |
ταὐτὸν
πέπονθεν·
τίθησι
μὲν
γὰρ |
[3, 6] |
εἰρήκαμεν
ἃ
συμβαίνειν
ἀναγκαῖον
ἀδύνατα.
|
Σύνεγγυς |
δὲ
τούτων
ἐστὶ
τὸ
διαπορῆσαι |
[3, 4] |
τ᾽
οἰωνοί
τε
καὶ
ὑδατοθρέμμονες
|
ἰχθῦς, |
καί
τε
θεοὶ
δολιχαίωνες.
(Καὶ |
[3, 2] |
ὧν
ἡ
ἀστρολογία
ποιεῖται
τοὺς
|
λόγους, |
οὔτε
τὰ
σημεῖα
τοῖς
ἄστροις |
[3, 4] |
πρὸς
αὑτούς,
ἡμῶν
δ᾽
ὠλιγώρησαν
|
(θεοὺς |
γὰρ
ποιοῦντες
τὰς
ἀρχὰς
καὶ |
[3, 2] |
δ᾽
οὐδέν,
παραπλήσιον
(ποιοῦντες
τοῖς
|
θεοὺς |
μὲν
εἶναι
φάσκουσιν
ἀνθρωποειδεῖς
δέ· |
[3, 4] |
τῶν
ὄντων,
(ὡς
δηλονότι
ὄντος
|
μεγέθους |
τοῦ
ὄντος·
καὶ
εἰ
μέγεθος, |
[3, 2] |
οὐδὲν
ἄλλο
ἐποίουν
ἢ
ἀνθρώπους
|
ἀϊδίους, |
οὔθ᾽
οὗτοι
τὰ
εἴδη
ἄλλ᾽ |
[3, 2] |
πότερον
μία
πασῶν
ἐστὶν
ἢ
|
πλείους |
ἐπιστῆμαι;
εἰ
μὲν
οὖν
μὴ |
[3, 2] |
κακῶν.
(Ἀλλὰ
μὴν
εἴ
γε
|
πλείους |
ἐπιστῆμαι
τῶν
αἰτίων
εἰσὶ
καὶ |
[3, 1] |
(ζητοῦντας
ἄνευ
τοῦ
διαπορῆσαι
πρῶτον
|
ὁμοίους |
εἶναι
τοῖς
ποῖ
δεῖ
βαδίζειν |
[3, 2] |
ἄλλας
ἐπιστήμας
δίκαιον,
ἡ
τοῦ
|
τέλους |
καὶ
τἀγαθοῦ
τοιαύτη
(τούτου
γὰρ |
[3, 5] |
καὶ
σοφώτεροι
τούτων
εἶναι
δόξαντες
|
ἀριθμούς. |
Καθάπερ
οὖν
εἴπομεν,
εἰ
μὴ |
[3, 3] |
κατηγορεῖσθαι
ἢ
τὰ
εἴδη
τοῦ
|
(γένους |
ἐπὶ
τῶν
οἰκείων
διαφορῶν
ἢ |
[3, 3] |
μὲν
γὰρ
τὰς
διαφορὰς
ἑκάστου
|
γένους |
καὶ
εἶναι
καὶ
μίαν
εἶναι |
[3, 2] |
γὰρ
τῷ
αὐτῷ
πάντας
τοὺς
|
τρόπους |
τοὺς
τῶν
αἰτίων
ὑπάρχειν,
οἷον |
[3, 2] |
ἐκεῖνοι
οὐδὲν
ἄλλο
ἐποίουν
ἢ
|
ἀνθρώπους |
ἀϊδίους,
οὔθ᾽
οὗτοι
τὰ
εἴδη |
[3, 2] |
ἀλλ᾽
ὥσπερ
Πρωταγόρας
ἔλεγεν
ἐλέγχων
|
τοὺς |
γεωμέτρας)
οὔθ᾽
αἱ
κινήσεις
καὶ |
[3, 1] |
τε
χάριν
καὶ
διὰ
τὸ
|
τοὺς |
(ζητοῦντας
ἄνευ
τοῦ
διαπορῆσαι
πρῶτον |
[3, 2] |
περὶ
ὧν
ἡ
ἀστρολογία
ποιεῖται
|
τοὺς |
λόγους,
οὔτε
τὰ
σημεῖα
τοῖς |
[3, 2] |
ἐνδέχεται
γὰρ
τῷ
αὐτῷ
πάντας
|
τοὺς |
τρόπους
τοὺς
τῶν
αἰτίων
ὑπάρχειν, |
[3, 2] |
τῷ
αὐτῷ
πάντας
τοὺς
τρόπους
|
τοὺς |
τῶν
αἰτίων
ὑπάρχειν,
οἷον
οἰκίας |
[3, 4] |
ἐφρόντισαν
τοῦ
πιθανοῦ
τοῦ
πρὸς
|
αὑτούς, |
ἡμῶν
δ᾽
ὠλιγώρησαν
(θεοὺς
γὰρ |
[3, 4] |
ἀμοιβαῖος
πλατέος
παρ᾽
ἐλήλαται
ὅρκου·
|
(Ὠς |
ἀναγκαῖον
μὲν
ὂν
μεταβάλλειν·
αἰτίαν |
[3, 4] |
εἰ
μὲν
γὰρ
φθαρταί,
δῆλον
|
ὡς |
(ἀναγκαῖον
καὶ
ταύτας
ἔκ
τινων |
[3, 5] |
κύβου
ἐν
τῷ
κύβῳ
οὕτως
|
ὡς |
ἀφωρισμένον·
οὐκ
ἄρα
οὐδ᾽
ἐπιφάνεια |
[3, 3] |
ἢ
τὸ
μέγα
καὶ
μικρὸν
|
ὡς |
γένεσιν
αὐτοῖς
χρῆσθαι.
Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 3] |
τὰ
ὄντα
ἐνυπαρχόντων,
ἀλλ᾽
οὐχ
|
ὡς |
γένη
λέγει
ταῦτα
τῶν
ὄντων. |
[3, 2] |
καὶ
νῦν
γνωρίζομεν
(χρῶνται
γοῦν
|
ὡς |
γιγνωσκομένοις
(αὐτοῖς
καὶ
ἄλλαι
τέχναι) |
[3, 4] |
φησιν
εἶναι
τοῦτο
τῶν
ὄντων,
|
(ὡς |
δηλονότι
ὄντος
μεγέθους
τοῦ
ὄντος· |
[3, 3] |
δὲ
καὶ
αὗται
ἀρχαί,
ἄπειροι
|
ὡς |
εἰπεῖν
ἀρχαὶ
γίγνονται,
ἄλλως
τε |
[3, 4] |
δὲ
περὶ
φύσεως,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
|
ὡς |
εἰς
γνωριμώτερον
ἀνάγων
λέγει
ὅ |
[3, 2] |
Ἅμα
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
ἀληθές,
|
ὡς |
ἡ
γεωδαισία
τῶν
αἰσθητῶν
ἐστὶ |
[3, 4] |
ὅτι
οὐδ᾽
ἂν
ἀριθμὸς
εἴη
|
ὡς |
κεχωρισμένη
τις
φύσις
τῶν
ὄντων |
[3, 6] |
καὶ
πότερον
καθόλου
εἰσὶν
ἢ
|
ὡς |
λέγομεν
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα.
Εἰ |
[3, 2] |
τὰς
μαθηματικὰς
εἶναί
φασιν
ἐπιστήμας;
|
ὡς |
μὲν
οὖν
λέγομεν
τὰ
εἴδη |
[3, 2] |
πολλὰς
ἀπορίας
ἕξει·
δῆλον
γὰρ
|
ὡς |
ὁμοίως
γραμμαί
τε
παρά
τ᾽ |
[3, 5] |
τὸ
ταῦτα
πεπονθὸς
μόνον
ὑπομένει
|
ὡς |
ὄν
τι
καὶ
οὐσία
τις |
[3, 4] |
τοῦτο
αὐτῶν
τὴν
φύσιν
εἶναι,
|
ὡς |
οὔσης
τῆς
οὐσίας
αὐτοῦ
τοῦ |
[3, 4] |
οὔτε
εὔλογον
οὕτως
ἔχειν,
δῆλον
|
ὡς |
οὐχ
αἱ
αὐταὶ
ἀρχαὶ
οὐδὲ |
[3, 6] |
εἰ
δὲ
μὴ
καθόλου
ἀλλ᾽
|
ὡς |
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα,
οὐκ
ἔσονται |
[3, 1] |
αἱ
ἀρχαὶ
(καθόλου
εἰσὶν
ἢ
|
ὡς |
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα
τῶν
πραγμάτων, |
[3, 4] |
ἀμβροσίας
θνητὰ
γενέσθαι
φασίν,
δῆλον
|
ὡς |
ταῦτα
τὰ
ὀνόματα
γνώριμα
λέγοντες |
[3, 4] |
τὸ
ὂν
καὶ
τὸ
ἓν
|
ὡς |
ὑποκειμένης
ἄλλης
φύσεως.
Οἱ
μὲν |
[3, 4] |
πράγμασιν,
ἓν
ἂν
ἦν
ἅπαντα,
|
ὡς |
φησίν·
ὅταν
γὰρ
συνέλθῃ,
τότε |
[3, 4] |
ὄντα
εἶναί
τε
καὶ
γεγονέναι.
|
Ὣς |
δ᾽
αὔτως
καὶ
οἱ
πλείω |
[3, 2] |
τέλος
καὶ
τὸ
οὗ
ἕνεκα
|
πράξεώς |
τινός
ἐστι
τέλος,
αἱ
δὲ |
[3, 4] |
σκοπεῖν·
παρὰ
δὲ
τῶν
δι᾽
|
(ἀποδείξεως |
λεγόντων
δεῖ
πυνθάνεσθαι
διερωτῶντας
τί |
[3, 4] |
ὄντος
γενέσθαι
ἀδύνατον·
ἔτι
δὲ
|
γενέσεως |
οὔσης
καὶ
κινήσεως
ἀνάγκη
καὶ |
[3, 4] |
ἔτι
δὲ
γενέσεως
οὔσης
καὶ
|
κινήσεως |
ἀνάγκη
καὶ
πέρας
εἶναι
(οὔτε |
[3, 2] |
τίνα
γὰρ
τρόπον
οἷόν
τε
|
κινήσεως |
ἀρχὴν
εἶναι
τοῖς
ἀκινήτοις
ἢ |
[3, 2] |
ὅταν
εἰδῶμεν
τὴν
ἀρχὴν
τῆς
|
κινήσεως· |
τοῦτο
δ᾽
ἕτερον
καὶ
ἀντικείμενον |
[3, 2] |
αἱ
δὲ
πράξεις
πᾶσαι
μετὰ
|
κινήσεως; |
ὥστ᾽
ἐν
τοῖς
ἀκινήτοις
οὐκ |
[3, 4] |
τὸ
ἓν
ὡς
ὑποκειμένης
ἄλλης
|
φύσεως. |
Οἱ
μὲν
γὰρ
ἐκείνως
οἱ |
[3, 4] |
καὶ
ὄντι·
οἱ
δὲ
περὶ
|
φύσεως, |
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
ὡς
εἰς
γνωριμώτερον |
[3, 2] |
ἀπορίας
ἕξει·
δῆλον
γὰρ
ὡς
|
ὁμοίως |
γραμμαί
τε
παρά
τ᾽
αὐτὰς |
[3, 4] |
φθορᾶς
ἢ
τοῦ
εἶναι
αἴτιον·
|
ὁμοίως |
δ᾽
οὐδ᾽
ἡ
φιλότης
τοῦ |
[3, 5] |
εἶναι,
οὐκ
οὐσία
τις
οὖσα.
|
Ὁμοίως |
δὲ
δῆλον
ὅτι
ἔχει
καὶ |
[3, 2] |
τὸ
τετραγωνίζειν,
ὅτι
μέσης
εὕρεσις·
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων) |
[3, 6] |
δ᾽
ἔσονται
καὶ
ἀριθμῷ
ὡρισμέναι-
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μεταξύ· |
[3, 2] |
κινούμενον
δὲ
(καὶ
παντελῶς
ἀδύνατον·
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
περὶ
ὧν
ἡ |
[3, 3] |
παρὰ
τὰ
εἴδη
τῶν
ἀριθμῶν·
|
ὁμοίως |
δὲ
οὐδὲ
σχῆμα
παρὰ
τὰ |
[3, 5] |
εἰς
μῆκος.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
|
ὁμοίως |
ἔνεστιν
ἐν
τῷ
στερεῷ
ὁποιονοῦν |
[3, 5] |
γὰρ
(αὐτὸς
λόγος·
ἅπαντα
γὰρ
|
ὁμοίως |
ἢ
πέρατα
ἢ
διαιρέσεις
εἰσίν. |
[3, 2] |
ἴδιον
τὸ
ἐπαΐειν;
(εἴπερ
οὖν
|
ὁμοίως |
μὲν
ὁποιασοῦν
ἐστίν,
ἁπασῶν
δὲ |
[3, 2] |
τε
καὶ
σελήνη
καὶ
τἆλλα
|
ὁμοίως |
τὰ
κατὰ
τὸν
οὐρανόν.
Καίτοι |
[3, 5] |
καὶ
(φθείρονται,
ἐκ
τίνος
γίγνονται;
|
παραπλησίως |
δ᾽
ἔχει
καὶ
περὶ
τὸ |
[3, 4] |
τροφῆς)
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τῶν
|
μυθικῶς |
σοφιζομένων
οὐκ
ἄξιον
μετὰ
σπουδῆς |
[3, 4] |
οὐδαμῶς)
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
οὗτος
θεωρεῖ
|
φορτικῶς, |
καὶ
ἐνδέχεται
εἶναι
ἀδιαίρετόν
τι |
[3, 6] |
τιθέναι.
Καὶ
γὰρ
εἰ
μὴ
|
καλῶς |
διαρθροῦσιν
οἱ
λέγοντες,
ἀλλ᾽
ἔστι |
[3, 1] |
εὐπορῆσαι
βουλομένοις
προὔργου
τὸ
διαπορῆσαι
|
καλῶς· |
ἡ
γὰρ
ὕστερον
εὐπορία
λύσις |
[3, 1] |
τὸ
διαπορῆσαι
τῷ
λόγῳ
ῥᾴδιον
|
καλῶς. |
~Πρῶτον
μὲν
οὖν
περὶ
ὧν |
[3, 2] |
εὔλογον
εἶναι,
κινούμενον
δὲ
(καὶ
|
παντελῶς |
ἀδύνατον·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ |
[3, 1] |
δυνάμει
ἢ
ἐνεργείᾳ·
ἔτι
πότερον
|
ἄλλως |
ἢ
κατὰ
κίνησιν·
καὶ
γὰρ |
[3, 6] |
ἕτερον
τρόπον.
Εἰ
μὲν
γὰρ
|
ἄλλως |
πως,
πρότερόν
τι
ἔσται
τῶν |
[3, 3] |
ἄπειροι
ὡς
εἰπεῖν
ἀρχαὶ
γίγνονται,
|
ἄλλως |
τε
κἄν
τις
τὸ
πρῶτον |
[3, 1] |
ἐστὶν
ὅσα
τε
περὶ
αὐτῶν
|
ἄλλως |
ὑπειλήφασί
τινες,
κἂν
εἴ
τι |
[3, 6] |
ἢ
πέρατα
ἢ
διαιρέσεις
εἰσίν.
|
~Ὅλως |
δ᾽
ἀπορήσειεν
ἄν
τις
διὰ |
[3, 2] |
κινουμένοις
γε
ὄντα
τοῖς
αἰσθητοῖς.
|
Ὅλως |
δὲ
τίνος
ἕνεκ᾽
ἄν
τις |
[3, 5] |
εἰ
μὴ
ἔστιν
οὐσία
ταῦτα,
|
ὅλως |
οὐδὲν
ἐστὶν
οὐσία
οὐδὲ
ὂν |
[3, 2] |
(θεωρῆσαι
τὸ
ἀληθὲς
καὶ
ψεῦδος;
|
ὅλως |
τε
τῶν
οὐσιῶν
πότερον
μία |
[3, 4] |
γραμμή,
στιγμὴ
δὲ
καὶ
μονὰς
|
οὐδαμῶς) |
ἀλλ᾽
ἐπειδὴ
οὗτος
θεωρεῖ
φορτικῶς, |
[3, 5] |
ἐνδέχεται
γίγνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι,
ἀλλ᾽
|
ὅμως |
ἕτερον
ἀεὶ
δοκεῖ
εἶναι,
οὐκ |
[3, 4] |
τῆς
ἀνάγκης
οὐδεμίαν
δηλοῖ.
Ἀλλ᾽
|
ὅμως |
τοσοῦτόν
γε
μόνος
λέγει
ὁμολογουμένως· |
[3, 4] |
οἰηθείη
λέγειν
(ἄν
τις
μάλιστα
|
ὁμολογουμένως |
αὑτῷ,
Ἐμπεδοκλῆς,
καὶ
οὗτος
ταὐτὸν |
[3, 4] |
ὅμως
τοσοῦτόν
γε
μόνος
λέγει
|
ὁμολογουμένως· |
οὐ
γὰρ
τὰ
μὲν
φθαρτὰ |
[3, 4] |
ἄλλης
φύσεως.
Οἱ
μὲν
γὰρ
|
ἐκείνως |
οἱ
δ᾽
οὕτως
οἴονται
τὴν |
[3, 6] |
τὸ
δὲ
δυνατὸν
οὐκ
ἀναγκαῖον
|
ἐκείνως |
πᾶν
ἔχειν)
εἰ
δ᾽
ἔστι |
[3, 4] |
ἀμβροσία,
εἰ
δὲ
τοῦ
εἶναι,
|
πῶς |
ἂν
εἶεν
ἀΐδιοι
δεόμενοι
τροφῆς) |
[3, 2] |
(αἰτίων.
Μιᾶς
μὲν
γὰρ
ἐπιστήμης
|
πῶς |
ἂν
εἴη
μὴ
ἐναντίας
οὔσας |
[3, 3] |
εἶναι
τῶν
γενῶν·
πάλιν
δὲ
|
πῶς |
αὖ
δεῖ
ταύτας
ἀρχὰς
ὑπολαβεῖν |
[3, 4] |
τοῦτο
ἄλογον.
Ἅμα
δὲ
καὶ
|
πῶς |
γίγνεται
ἡ
ὕλη
τούτων
ἕκαστον |
[3, 4] |
πὼς
μὲν
προστιθέμενα
ποιήσει
μεῖζον,
|
πὼς |
δ᾽
οὐθέν,
οἷον
ἐπίπεδον
καὶ |
[3, 3] |
τε
τούτων
οὖν
ἀπορία
πολλὴ
|
πῶς |
δεῖ
θέμενον
τυχεῖν
τῆς
ἀληθείας, |
[3, 2] |
τὰ
κατὰ
τὸν
οὐρανόν.
Καίτοι
|
πῶς |
δεῖ
πιστεῦσαι
τούτοις;
οὐδὲ
γὰρ |
[3, 4] |
δὲ
προστιθέμενον
τὸ
τοιοῦτον)
ἀλλὰ
|
πῶς |
δὴ
ἐξ
ἑνὸς
τοιούτου
ἢ |
[3, 4] |
ἕκαστα
ἄπειρα,
τῶν
δ᾽
ἀπείρων
|
πῶς |
ἐνδέχεται
λαβεῖν
ἐπιστήμην;
ᾗ
γὰρ |
[3, 4] |
τὸ
ὄν·
καὶ
τὸ
ἐπίστασθαι
|
πῶς |
ἔσται,
εἰ
μή
τι
ἔσται |
[3, 4] |
παρὰ
ταῦτα
ἕτερον,
λέγω
δὲ
|
πῶς |
ἔσται
πλείω
ἑνὸς
τὰ
ὄντα. |
[3, 4] |
βαδίζει
εἰς
ἄπειρον·
ἔτι
δὲ
|
πῶς |
ἔσται
τὰ
φθαρτά,
εἰ
αἱ |
[3, 4] |
καὶ
αὐτὸ
ἕν,
πολλὴ
ἀπορία
|
πῶς |
ἔσται
τι
παρὰ
ταῦτα
ἕτερον, |
[3, 4] |
πάντῃ
ὄν·
τὰ
δὲ
ἄλλα
|
πὼς |
μὲν
προστιθέμενα
ποιήσει
μεῖζον,
πὼς |
[3, 4] |
ἧττον
ζητητέον
διὰ
τί
καὶ
|
πῶς |
ὁτὲ
μὲν
ἀριθμὸς
ὁτὲ
δὲ |
[3, 6] |
τρόπον.
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἄλλως
|
πως, |
πρότερόν
τι
ἔσται
τῶν
ἀρχῶν |
[3, 3] |
ἐξ
ὧν
μορίων
συνέστηκε
καὶ
|
πῶς |
συγκειμένων,
τότε
γνωρίζει
τὴν
φύσιν |
[3, 4] |
Εἰ
μὲν
γὰρ
αἱ
αὐταί,
|
πῶς |
τὰ
μὲν
φθαρτὰ
τὰ
δὲ |
[3, 2] |
(καὶ
τῆσδε
τῆς
ἰατρικῆς·
καίτοι
|
πῶς |
τοῦτο
δυνατόν;
καὶ
γὰρ
ἂν |
[3, 4] |
ἐξ
ἑνὸς
καὶ
ταύτης
οὔτε
|
ὅπως |
ἐξ
ἀριθμοῦ
(τινὸς
καὶ
ταύτης |
[3, 4] |
αὐτὴ
φύσις
ἦν.
Οὔτε
γὰρ
|
ὅπως |
ἐξ
ἑνὸς
καὶ
ταύτης
οὔτε |
[3, 3] |
αὐτοῖς
χρῆσθαι.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
|
ἀμφοτέρως |
γε
οἷόν
τε
λέγειν
τὰς |
[3, 4] |
καὶ
τοῦτο
εἶναι
τὸ
ὄν.
|
(Ἀμφοτέρως |
δὲ
δύσκολον·
ἄν
τε
γὰρ |
[3, 1] |
πέπονθε
τοῖς
δεδεμένοις·
ἀδύνατον
γὰρ
|
ἀμφοτέρως |
προελθεῖν
εἰς
τὸ
πρόσθεν.
Διὸ |
[3, 4] |
τε
καὶ
γεγονέναι.
Ὣς
δ᾽
|
αὔτως |
καὶ
οἱ
πλείω
τὰ
στοιχεῖα |
[3, 2] |
αὑτοῦ
φύσιν
τέλος
ἐστὶν
(καὶ
|
οὕτως |
αἴτιον
ὅτι
ἐκείνου
ἕνεκα
καὶ |
[3, 4] |
ἀριθμῷ
ἕτεραι)
εἰ
δὲ
μὴ
|
οὕτως |
ἀλλ᾽
αἱ
τῶν
ὄντων
ἀρχαὶ |
[3, 4] |
οὔτε
αἰτίαν
λέγουσιν
οὔτε
εὔλογον
|
οὕτως |
ἔχειν,
δῆλον
ὡς
οὐχ
αἱ |
[3, 4] |
εἶναι
ἀδιαίρετόν
τι
(ὥστε
(καὶ
|
οὕτως) |
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνόν
τιν᾽
ἀπολογίαν |
[3, 4] |
μὲν
γὰρ
ἐκείνως
οἱ
δ᾽
|
οὕτως |
οἴονται
τὴν
φύσιν
ἔχειν.
Πλάτων |
[3, 2] |
(οὐθὲν
γὰρ
εὐθὺ
τῶν
αἰσθητῶν
|
οὕτως |
οὐδὲ
στρογγύλον·
ἅπτεται
γὰρ
τοῦ |
[3, 2] |
ἐνδέχεται,
(ὥσπερ
οὐδὲ
τῶν
ἄλλων
|
οὕτως |
οὐδὲ
τῆς
γνωριζούσης
τὰς
οὐσίας |
[3, 4] |
οὐθὲν
λέγει
ἀλλ᾽
ἢ
ὅτι
|
οὕτως |
πέφυκεν·
Ἀλλ᾽
ὅτε
δὴ
μέγα |
[3, 4] |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
εἴ
τις
|
οὕτως |
ὑπολαμβάνει
ὥστε
(γενέσθαι,
καθάπερ
λέγουσί |
[3, 5] |
τοῦ
κύβου
ἐν
τῷ
κύβῳ
|
οὕτως |
ὡς
ἀφωρισμένον·
οὐκ
ἄρα
οὐδ᾽ |
[3, 2] |
τῆς
οὐσίας
ἂν
εἴη
τοιαύτη·
|
πολλαχῶς |
γὰρ
(ἐπισταμένων
τὸ
αὐτὸ
μᾶλλον |
[3, 1] |
παρὰ
ταύτας
ἄλλας,
καὶ
πότερον
|
μοναχῶς |
ἢ
πλείονα
γένη
τῶν
οὐσιῶν, |
[3, 2] |
παρὰ
ταύτας
ἄλλας,
καὶ
πότερον
|
μοναχῶς |
ἢ
πλείω
γένη
τετύχηκεν
ὄντα |