HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ς  =  270 formes différentes pour 693 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[3, 1]   μόνον χαλεπὸν τὸ εὐπορῆσαι τῆς  ἀληθείας   ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ διαπορῆσαι τῷ
[3, 3]   πῶς δεῖ θέμενον τυχεῖν τῆς  ἀληθείας,   καὶ περὶ τῶν ἀρχῶν πότερον
[3, 5]   γε σῶμα ἧττον οὐσία τῆς  ἐπιφανείας,   (καὶ αὕτη τῆς γραμμῆς, καὶ
[3, 5]   καὶ τὰς γραμμὰς καὶ τὰς  ἐπιφανείας   οὐκ ἐνδέχεται οὔτε γίγνεσθαι οὔτε
[3, 1]   τὸ πρόσθεν. Διὸ δεῖ τὰς  δυσχερείας   τεθεωρηκέναι πάσας πρότερον, τούτων τε
[3, 2]   τοὺς τῶν αἰτίων ὑπάρχειν, οἷον  οἰκίας   ὅθεν μὲν κίνησις
[3, 4]   τινα οἰκίαν παρὰ τὰς τινὰς  (οἰκίας.   Πρὸς δὲ τούτοις πότερον
[3, 2]   μιᾶς καὶ ἐξ ὧν  μιᾶς,   εἴτε τῆς αὐτῆς εἴτε ἄλλης,
[3, 2]   περὶ τῶν ἀποδεικτικῶν ἀρχῶν, πότερον  μιᾶς   ἐστὶν ἐπιστήμης πλειόνων, ἀμφισβητήσιμόν
[3, 2]   περὶ ὧν πρῶτον εἴπομεν, πότερον  μιᾶς   πλειόνων ἐστὶν ἐπιστημῶν θεωρῆσαι
[3, 1]   ἐν τοῖς πεφροιμιασμένοις διηπορήσαμεν, πότερον  μιᾶς   πολλῶν ἐπιστημῶν θεωρῆσαι τὰς
[3, 2]   δοξῶν. Περί τε γὰρ  μιᾶς   καὶ ἐξ ὧν μιᾶς, εἴτε
[3, 2]   πάντα τὰ γένη τῶν (αἰτίων.  Μιᾶς   μὲν γὰρ ἐπιστήμης πῶς ἂν
[3, 2]   χρὴ προσαγορεύειν τὴν ζητουμένην νῦν.  Μιᾶς   μὲν οὖν οὐκ εὔλογον εἶναι·
[3, 2]   αἱ αἰσθηταὶ γραμμαὶ τοιαῦταί εἰσιν  οἵας   λέγει γεωμέτρης (οὐθὲν γὰρ
[3, 1]   τὸν δεσμόν, ἀλλ᾽ τῆς  διανοίας   ἀπορία δηλοῖ τοῦτο περὶ τοῦ
[3, 2]   εἰ μὲν οὖν μὴ μία,  ποίας   οὐσίας θετέον τὴν ἐπιστήμην ταύτην;
[3, 6]   ἀδυνάτων. Ταύτας τε οὖν τὰς  ἀπορίας   ἀναγκαῖον ἀπορῆσαι περὶ τῶν ἀρχῶν,
[3, 2]   αἰσθητὰ τὰ μεταξὺ θήσεται, πολλὰς  ἀπορίας   ἕξει· δῆλον γὰρ ὡς ὁμοίως
[3, 2]   εὔλογον εἶναι· τί γὰρ μᾶλλον  γεωμετρίας   ὁποιασοῦν περὶ τούτων ἐστὶν
[3, 2]   Εἰ γὰρ τούτῳ διοίσει τῆς  γεωδαισίας   γεωμετρία μόνον, ὅτι
[3, 4]   γευσάμενα τοῦ νέκταρος καὶ τῆς  ἀμβροσίας   θνητὰ γενέσθαι φασίν, δῆλον ὡς
[3, 2]   ἐπιστητοῦ διωρίσθη εἶναι, τῆς  οὐσίας   ἂν εἴη τοιαύτη· πολλαχῶς γὰρ
[3, 1]   αἰτίας· καὶ πότερον τὰς τῆς  οὐσίας   ἀρχὰς τὰς πρώτας ἐστὶ τῆς
[3, 4]   φύσιν εἶναι, ὡς οὔσης τῆς  οὐσίας   αὐτοῦ τοῦ ἑνὶ εἶναι καὶ
[3, 4]   δὲ μὴ ὄντος τοῦ ἑνὸς  οὐσίας,   (δῆλον ὅτι οὐδ᾽ ἂν ἀριθμὸς
[3, 2]   τὰ εἴδη αἴτιά τε καὶ  οὐσίας   εἶναι καθ᾽ ἑαυτὰς εἴρηται ἐν
[3, 1]   ἐστὶ ζητῆσαι, πότερον τὰς αἰσθητὰς  οὐσίας   εἶναι (μόνον φατέον καὶ
[3, 3]   μὲν γὰρ λόγος τῆς  οὐσίας   εἷς· ἕτερος δ᾽ ἔσται
[3, 2]   μία τούτων ἐπιστήμη καὶ τῆς  οὐσίας   ἑτέρα, κἂν εἰ μὴ
[3, 1]   ἐπισκεπτέον, καὶ πότερον περὶ τὰς  οὐσίας   θεωρία μόνον ἐστὶν
[3, 2]   μὲν οὖν μὴ μία, ποίας  οὐσίας   θετέον τὴν ἐπιστήμην ταύτην; τὸ
[3, 2]   οὕτως οὐδὲ τῆς γνωριζούσης τὰς  οὐσίας   ἴδιόν ἐστι τὸ γιγνώσκειν περὶ
[3, 2]   μὴν εἰ ἑτέρα τῆς  οὐσίας   καὶ περὶ τούτων, ποτέρα
[3, 2]   Ἔτι δὲ πότερον τὰς αἰσθητὰς  οὐσίας   μόνας εἶναι (φατέον καὶ
[3, 2]   Ἔτι δὲ πότερον περὶ τὰς  οὐσίας   μόνον θεωρία ἐστὶν
[3, 2]   ἂν εἴη καὶ τῆς  οὐσίας,   οὐ δοκεῖ δὲ τοῦ τί
[3, 2]   τὰ αἰσθητὰ διὰ τὰς αὐτὰς  αἰτίας·   εἰ γὰρ ἔστιν αἰσθητὰ μεταξὺ
[3, 1]   πολλῶν ἐπιστημῶν θεωρῆσαι τὰς  αἰτίας·   καὶ πότερον τὰς τῆς οὐσίας
[3, 2]   οὐθὲν δείκνυται διὰ (ταύτης τῆς  αἰτίας,   οὐδ᾽ ἔστιν ἀπόδειξις οὐδεμία διότι
[3, 6]   (γὰρ δύναμις ἐκείνης τῆς  αἰτίας,   τὸ δὲ δυνατὸν οὐκ ἀναγκαῖον
[3, 2]   ἐπιστήμης πῶς ἂν εἴη μὴ  ἐναντίας   οὔσας τὰς ἀρχὰς γνωρίζειν; ἔτι
[3, 1]   ἅπασαι συγγενεῖς τὰς μὲν  σοφίας   τὰς δὲ ἄλλο τι λεκτέον
[3, 2]   τὰ μεταξύ, περὶ τὰς  μαθηματικὰς   εἶναί φασιν ἐπιστήμας; ὡς μὲν
[3, 2]   χεῖρον λέγεσθαι πάντα, τὰς δὲ  μαθηματικὰς   οὐθένα ποιεῖσθαι λόγον περὶ ἀγαθῶν
[3, 2]   πλειόνων, ἀμφισβητήσιμόν ἐστιν (λέγω (δὲ  ἀποδεικτικὰς   τὰς κοινὰς δόξας ἐξ ὧν
[3, 2]   ὥσπερ δούλας οὐδ᾽ ἀντειπεῖν τὰς  ἄλλας   ἐπιστήμας δίκαιον, τοῦ τέλους
[3, 1]   φατέον καὶ παρὰ ταύτας  ἄλλας,   καὶ πότερον μοναχῶς πλείονα
[3, 2]   (φατέον καὶ παρὰ ταύτας  ἄλλας,   καὶ πότερον μοναχῶς πλείω
[3, 2]   τὰ αἰσθητὰ τὰ μεταξὺ θήσεται,  πολλὰς   ἀπορίας ἕξει· δῆλον γὰρ ὡς
[3, 2]   καὶ ἡγεμονικωτάτη καὶ ὥσπερ  δούλας   οὐδ᾽ ἀντειπεῖν τὰς ἄλλας ἐπιστήμας
[3, 5]   ὅτι ἔχει καὶ περὶ τὰς  στιγμὰς   καὶ τὰς γραμμὰς καὶ τὰ
[3, 5]   φθείρεσθαι ταῦτα πάσχειν· τὰς δὲ  στιγμὰς   καὶ τὰς γραμμὰς καὶ τὰς
[3, 4]   προσφορᾶς (τῶν αἰτίων τούτων ὑπὲρ  ἡμᾶς   εἰρήκασιν· εἰ μὲν γὰρ χάριν
[3, 1]   πρὸς τὴν ἐπιζητουμένην ἐπιστήμην ἐπελθεῖν  ἡμᾶς   (πρῶτον περὶ ὧν ἀπορῆσαι δεῖ
[3, 2]   δούλας οὐδ᾽ ἀντειπεῖν τὰς ἄλλας  ἐπιστήμας   δίκαιον, τοῦ τέλους καὶ
[3, 2]   ὄντων δεῖ ζητεῖν ταύτας τὰς  ἐπιστήμας.   Εἰ γὰρ τούτῳ διοίσει τῆς
[3, 2]   τὰς μαθηματικὰς εἶναί φασιν  ἐπιστήμας;   ὡς μὲν οὖν λέγομεν τὰ
[3, 4]   νεῖκος ἐνὶ μελέεσσιν ἐθρέφθη, εἰς  τιμάς   (τ᾽ ἀνόρουσε τελειομένοιο χρόνοιο ὅς
[3, 5]   περὶ τὰς στιγμὰς καὶ τὰς  γραμμὰς   καὶ τὰ ἐπίπεδα· γὰρ
[3, 5]   τὰς δὲ στιγμὰς καὶ τὰς  γραμμὰς   καὶ τὰς ἐπιφανείας οὐκ ἐνδέχεται
[3, 2]   ἐστιν (λέγω (δὲ ἀποδεικτικὰς τὰς  κοινὰς   δόξας ἐξ ὧν ἅπαντες δεικνύουσιν)
[3, 4]   εἶναί τινα οἰκίαν παρὰ τὰς  τινὰς   (οἰκίας. Πρὸς δὲ τούτοις πότερον
[3, 2]   ἄτοπον τὸ φάναι μὲν εἶναί  τινας   φύσεις παρὰ τὰς ἐν τῷ
[3, 2]   δὲ πότερον τὰς αἰσθητὰς οὐσίας  μόνας   εἶναι (φατέον καὶ παρὰ
[3, 4]   γὰρ ἀριθμὸς μονάδες, δὲ  μονὰς   ὅπερ ἕν τί ἐστιν) εἰ
[3, 4]   καὶ γραμμή, στιγμὴ δὲ καὶ  μονὰς   οὐδαμῶς) ἀλλ᾽ ἐπειδὴ οὗτος θεωρεῖ
[3, 2]   (λέγω (δὲ ἀποδεικτικὰς τὰς κοινὰς  δόξας   ἐξ ὧν ἅπαντες δεικνύουσιν) οἷον
[3, 4]   οὔσης καὶ κινήσεως ἀνάγκη καὶ  πέρας   εἶναι (οὔτε (γὰρ ἄπειρός ἐστιν
[3, 4]   Ἔτι δὲ οὐδ᾽ ἐγκεχείρηκεν οὐδεὶς  ἑτέρας,   ἀλλὰ τὰς αὐτὰς ἁπάντων λέγουσιν
[3, 4]   ἔστιν) ὥστε συμβαίνει τῶν ἀρχῶν  ἑτέρας   ἀρχὰς εἶναι προτέρας, τοῦτο δ᾽
[3, 2]   τῶν αἰτίων εἰσὶ καὶ ἑτέρα  ἑτέρας   ἀρχῆς, τίνα τούτων φατέον εἶναι
[3, 2]   ἐστιν ἀπόδειξις εἶναι· εἰ δ᾽  ἑτέρας,   τίς ἔσται θεωροῦσα περὶ
[3, 4]   τῶν ἀρχῶν ἑτέρας ἀρχὰς εἶναι  προτέρας,   τοῦτο δ᾽ ἀδύνατον, καὶ εἰ
[3, 2]   στιγμὴν κύκλος ἀλλ᾽ ὥσπερ  Πρωταγόρας   ἔλεγεν ἐλέγχων τοὺς γεωμέτρας) οὔθ᾽
[3, 4]   αὐτῷ τὸ νεῖκος μηθὲν μᾶλλον  φθορᾶς   τοῦ εἶναι αἴτιον· ὁμοίως
[3, 4]   γὰρ ἀρχήν τινα αἰτίαν τῆς  φθορᾶς   τὸ νεῖκος, δόξειε δ᾽ ἂν
[3, 3]   ὄν· ἀνάγκη μὲν γὰρ τὰς  διαφορὰς   ἑκάστου γένους καὶ εἶναι καὶ
[3, 4]   αὑτοῖς· καίτοι περὶ αὐτῆς τῆς  προσφορᾶς   (τῶν αἰτίων τούτων ὑπὲρ ἡμᾶς
[3, 2]   ὥσπερ Πρωταγόρας ἔλεγεν ἐλέγχων τοὺς  γεωμέτρας)   οὔθ᾽ αἱ κινήσεις καὶ (ἕλικες
[3, 1]   τὴν οὐσίαν, πότερον μία περὶ  πάσας   πλείονές εἰσι, κἂν εἰ
[3, 1]   Διὸ δεῖ τὰς δυσχερείας τεθεωρηκέναι  πάσας   πρότερον, τούτων τε χάριν καὶ
[3, 4]   τὸ ἓν καὶ τὸ ὂν  ὅσας   περ ἀρχὰς εἶναί φασιν. Συμβαίνει
[3, 5]   μὲν οὔσας ὁτὲ δὲ οὐκ  οὔσας.   Ὅταν γὰρ ἅπτηται διαιρῆται
[3, 5]   γίγνεσθαι οὔτε φθείρεσθαι, ὁτὲ μὲν  οὔσας   ὁτὲ δὲ οὐκ οὔσας. Ὅταν
[3, 2]   πῶς ἂν εἴη μὴ ἐναντίας  οὔσας   τὰς ἀρχὰς γνωρίζειν; ἔτι δὲ
[3, 2]   τε παρά τ᾽ αὐτὰς καὶ  (τὰς   αἰσθητὰς ἔσονται καὶ ἕκαστον τῶν
[3, 1]   τῶν ἀναγκαίων ἐστὶ ζητῆσαι, πότερον  τὰς   αἰσθητὰς οὐσίας εἶναι (μόνον φατέον
[3, 2]   ἀποδοῦναι παγχάλεπον. Ἔτι δὲ πότερον  τὰς   αἰσθητὰς οὐσίας μόνας εἶναι (φατέον
[3, 1]   μιᾶς πολλῶν ἐπιστημῶν θεωρῆσαι  τὰς   αἰτίας· καὶ πότερον τὰς τῆς
[3, 2]   ὥσπερ δούλας οὐδ᾽ ἀντειπεῖν  τὰς   ἄλλας ἐπιστήμας δίκαιον, τοῦ
[3, 6]   εἶναι ἀδυνάτων. Ταύτας τε οὖν  τὰς   ἀπορίας ἀναγκαῖον ἀπορῆσαι περὶ τῶν
[3, 6]   εἴδη εἶναι καὶ ἓν ἀριθμῷ  τὰς   ἀρχὰς ἀλλὰ μὴ εἴδει, εἰρήκαμεν
[3, 2]   ἂν εἴη μὴ ἐναντίας οὔσας  τὰς   ἀρχὰς γνωρίζειν; ἔτι δὲ πολλοῖς
[3, 4]   δ᾽ ὠλιγώρησαν (θεοὺς γὰρ ποιοῦντες  τὰς   ἀρχὰς καὶ ἐκ θεῶν γεγονέναι,
[3, 3]   ἀμφοτέρως γε οἷόν τε λέγειν  τὰς   ἀρχάς. μὲν γὰρ λόγος
[3, 5]   ἄλλα (τούτου πάθη, ὥστε καὶ  τὰς   ἀρχὰς τὰς τῶν σωμάτων τῶν
[3, 2]   εἶναι παρὰ τὰ αἰσθητὰ διὰ  τὰς   αὐτὰς αἰτίας· εἰ γὰρ ἔστιν
[3, 4]   οὐδ᾽ ἐγκεχείρηκεν οὐδεὶς ἑτέρας, ἀλλὰ  τὰς   αὐτὰς ἁπάντων λέγουσιν ἀρχάς. (Ἀλλὰ
[3, 2]   ἐν τῷ οὐρανῷ, ταύτας δὲ  τὰς   αὐτὰς φάναι τοῖς αἰσθητοῖς πλὴν
[3, 2]   ἐπὶ τῶν ἄλλων) περὶ δὲ  τὰς   γενέσεις καὶ τὰς πράξεις καὶ
[3, 5]   καὶ περὶ τὰς στιγμὰς καὶ  τὰς   γραμμὰς καὶ τὰ ἐπίπεδα·
[3, 5]   πάσχειν· τὰς δὲ στιγμὰς καὶ  τὰς   γραμμὰς καὶ τὰς ἐπιφανείας οὐκ
[3, 1]   συγγενεῖς τὰς μὲν σοφίας  τὰς   δὲ ἄλλο τι λεκτέον αὐτῶν.
[3, 2]   (βέλτιον χεῖρον λέγεσθαι πάντα,  τὰς   δὲ μαθηματικὰς οὐθένα ποιεῖσθαι λόγον
[3, 5]   γίγνεσθαι καὶ φθείρεσθαι ταῦτα πάσχειν·  τὰς   δὲ στιγμὰς καὶ τὰς γραμμὰς
[3, 3]   τὸ ὄν· ἀνάγκη μὲν γὰρ  τὰς   διαφορὰς ἑκάστου γένους καὶ εἶναι
[3, 1]   εἰς τὸ πρόσθεν. Διὸ δεῖ  τὰς   δυσχερείας τεθεωρηκέναι πάσας πρότερον, τούτων
[3, 2]   μὲν εἶναί τινας φύσεις παρὰ  τὰς   ἐν τῷ οὐρανῷ, ταύτας δὲ
[3, 2]   τῶν ὄντων δεῖ ζητεῖν ταύτας  τὰς   ἐπιστήμας. Εἰ γὰρ τούτῳ διοίσει
[3, 5]   στιγμὰς καὶ τὰς γραμμὰς καὶ  τὰς   ἐπιφανείας οὐκ ἐνδέχεται οὔτε γίγνεσθαι
[3, 2]   ἀμφισβητήσιμόν ἐστιν (λέγω (δὲ ἀποδεικτικὰς  τὰς   κοινὰς δόξας ἐξ ὧν ἅπαντες
[3, 2]   καὶ τὰ μεταξύ, περὶ  τὰς   μαθηματικὰς εἶναί φασιν ἐπιστήμας; ὡς
[3, 1]   πλείονες πότερον ἅπασαι συγγενεῖς  τὰς   μὲν σοφίας τὰς δὲ ἄλλο
[3, 1]   τὰς αἰτίας· καὶ πότερον τὰς  τῆς   οὐσίας ἀρχὰς τὰς πρώτας ἐστὶ
[3, 1]   φαμέν, ἐπισκεπτέον, καὶ πότερον περὶ  τὰς   οὐσίας θεωρία μόνον ἐστὶν
[3, 2]   ἄλλων οὕτως οὐδὲ τῆς γνωριζούσης  τὰς   οὐσίας ἴδιόν ἐστι τὸ γιγνώσκειν
[3, 2]   μία. Ἔτι δὲ πότερον περὶ  τὰς   οὐσίας μόνον θεωρία ἐστὶν
[3, 2]   περὶ δὲ τὰς γενέσεις καὶ  τὰς   πράξεις καὶ περὶ πᾶσαν μεταβολὴν
[3, 1]   πότερον τὰς τῆς οὐσίας ἀρχὰς  τὰς   πρώτας ἐστὶ τῆς ἐπιστήμης ἰδεῖν
[3, 5]   δῆλον ὅτι ἔχει καὶ περὶ  τὰς   στιγμὰς καὶ τὰς γραμμὰς καὶ
[3, 1]   θεωρῆσαι τὰς αἰτίας· καὶ πότερον  τὰς   τῆς οὐσίας ἀρχὰς τὰς πρώτας
[3, 4]   θείημεν εἶναί τινα οἰκίαν παρὰ  τὰς   τινὰς (οἰκίας. Πρὸς δὲ τούτοις
[3, 5]   πάθη, ὥστε καὶ τὰς ἀρχὰς  τὰς   τῶν σωμάτων τῶν ὄντων εἶναι
[3, 2]   παρά τ᾽ αὐτὰς καὶ (τὰς  αἰσθητὰς   ἔσονται καὶ ἕκαστον τῶν ἄλλων
[3, 1]   ἀναγκαίων ἐστὶ ζητῆσαι, πότερον τὰς  αἰσθητὰς   οὐσίας εἶναι (μόνον φατέον
[3, 2]   παγχάλεπον. Ἔτι δὲ πότερον τὰς  αἰσθητὰς   οὐσίας μόνας εἶναι (φατέον
[3, 2]   (αὐτάς; ἐνδέχεται γὰρ τῷ αὐτῷ  πάντας   τοὺς τρόπους τοὺς τῶν αἰτίων
[3, 1]   ἐστί, λύειν δ᾽ οὐκ (ἔστιν  ἀγνοοῦντας   τὸν δεσμόν, ἀλλ᾽ τῆς
[3, 1]   χάριν καὶ διὰ τὸ τοὺς  (ζητοῦντας   ἄνευ τοῦ διαπορῆσαι πρῶτον ὁμοίους
[3, 4]   δι᾽ (ἀποδείξεως λεγόντων δεῖ πυνθάνεσθαι  διερωτῶντας   τί δή (ποτ᾽ ἐκ τῶν
[3, 2]   παρὰ τὰ αἰσθητὰ διὰ τὰς  αὐτὰς   αἰτίας· εἰ γὰρ ἔστιν αἰσθητὰ
[3, 4]   ἐγκεχείρηκεν οὐδεὶς ἑτέρας, ἀλλὰ τὰς  αὐτὰς   ἁπάντων λέγουσιν ἀρχάς. (Ἀλλὰ τὸ
[3, 2]   σοφιστῶν τινὲς οἷον Ἀρίστιππος προεπηλάκιζεν  αὐτάς·   ἐν μὲν γὰρ ταῖς ἄλλαις
[3, 2]   τοῦ ζητουμένου ἐπιστήμονα τῶν ἐχόντων  (αὐτάς;   ἐνδέχεται γὰρ τῷ αὐτῷ πάντας
[3, 2]   ὁμοίως γραμμαί τε παρά τ᾽  αὐτὰς   καὶ (τὰς αἰσθητὰς ἔσονται καὶ
[3, 2]   τῷ οὐρανῷ, ταύτας δὲ τὰς  αὐτὰς   φάναι τοῖς αἰσθητοῖς πλὴν ὅτι
[3, 2]   τε καὶ οὐσίας εἶναι καθ᾽  ἑαυτὰς   εἴρηται ἐν τοῖς πρώτοις λόγοις
[3, 2]   εἶναι (φατέον καὶ παρὰ  ταύτας   ἄλλας, καὶ πότερον μοναχῶς
[3, 1]   (μόνον φατέον καὶ παρὰ  ταύτας   ἄλλας, καὶ πότερον μοναχῶς
[3, 3]   πάλιν δὲ πῶς αὖ δεῖ  ταύτας   ἀρχὰς ὑπολαβεῖν οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν.
[3, 2]   παρὰ τὰς ἐν τῷ οὐρανῷ,  ταύτας   δὲ τὰς αὐτὰς φάναι τοῖς
[3, 4]   φθαρταί, δῆλον ὡς (ἀναγκαῖον καὶ  ταύτας   ἔκ τινων εἶναι (πάντα γὰρ
[3, 2]   ποῖα τῶν ὄντων δεῖ ζητεῖν  ταύτας   τὰς ἐπιστήμας. Εἰ γὰρ τούτῳ
[3, 6]   δὲ γίγνεται τῶν εἶναι ἀδυνάτων.  Ταύτας   τε οὖν τὰς ἀπορίας ἀναγκαῖον
[3, 1]   τὰς τῆς οὐσίας ἀρχὰς τὰς  πρώτας   ἐστὶ τῆς ἐπιστήμης ἰδεῖν μόνον
[3, 3]   εἰ πρώτη τῶν ἀριθμῶν  δυάς,   οὐκ ἔσται τις ἀριθμὸς παρὰ
[3, 6]   εἶναι καὶ ἓν ἀριθμῷ τὰς  ἀρχὰς   ἀλλὰ μὴ εἴδει, εἰρήκαμεν
[3, 4]   ἀλλὰ τὰς αὐτὰς ἁπάντων λέγουσιν  ἀρχάς.   (Ἀλλὰ τὸ πρῶτον ἀπορηθὲν ἀποτρώγουσιν
[3, 2]   εἴη μὴ ἐναντίας οὔσας τὰς  ἀρχὰς   γνωρίζειν; ἔτι δὲ πολλοῖς τῶν
[3, 4]   ὥστε συμβαίνει τῶν ἀρχῶν ἑτέρας  ἀρχὰς   εἶναι προτέρας, τοῦτο δ᾽ ἀδύνατον,
[3, 3]   εἰσίν, ἀνάγκη καὶ τῶν ὁριστῶν  ἀρχὰς   εἶναι τὰ γένη. Κἂν (εἰ
[3, 4]   καὶ τὸ ὂν ὅσας περ  ἀρχὰς   εἶναί φασιν. Συμβαίνει (δέ, εἰ
[3, 3]   νομίζειν τὰ πρῶτα τῶν γενῶν  ἀρχὰς   τὰ ἔσχατα κατηγορούμενα ἐπὶ
[3, 4]   ὠλιγώρησαν (θεοὺς γὰρ ποιοῦντες τὰς  ἀρχὰς   καὶ ἐκ θεῶν γεγονέναι, τὰ
[3, 3]   σύγκειται καὶ ἐξ ὧν συνέστηκεν  ἀρχὰς   λέγουσιν (εἶναι, οἷον Ἐμπεδοκλῆς πῦρ
[3, 3]   γε οἷόν τε λέγειν τὰς  ἀρχάς.   μὲν γὰρ λόγος τῆς
[3, 5]   τῶν σωμάτων τῶν ὄντων εἶναι  ἀρχάς·   οἱ δ᾽ ὕστεροι καὶ σοφώτεροι
[3, 1]   καὶ πότερον τὰς τῆς οὐσίας  ἀρχὰς   τὰς πρώτας ἐστὶ τῆς ἐπιστήμης
[3, 5]   (τούτου πάθη, ὥστε καὶ τὰς  ἀρχὰς   τὰς τῶν σωμάτων τῶν ὄντων
[3, 3]   δὲ πῶς αὖ δεῖ ταύτας  ἀρχὰς   ὑπολαβεῖν οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν. Τὴν
[3, 3]   δεῖ τὰ γένη στοιχεῖα καὶ  ἀρχὰς   ὑπολαμβάνειν μᾶλλον ἐξ ὧν
[3, 3]   τὰ μᾶλλον καθόλου μᾶλλον θετέον  ἀρχάς·   ὥστε ἀρχαὶ τὰ πρῶτ᾽ ἂν
[3, 4]   ὄντων (ὁ μὲν γὰρ ἀριθμὸς  μονάδες,   δὲ μονὰς ὅπερ ἕν
[3, 3]   μὴν καὶ εἰ μᾶλλόν γε  ἀρχοειδὲς   τὸ ἕν ἐστιν, ἓν δὲ
[3, 2]   αὐτῶν ἄλλου τὸ (θεωρῆσαι τὸ  ἀληθὲς   καὶ ψεῦδος; ὅλως τε τῶν
[3, 2]   ὑγιεινόν. Ἅμα δὲ οὐδὲ τοῦτο  ἀληθές,   ὡς γεωδαισία τῶν αἰσθητῶν
[3, 4]   χαλεπώτατον καὶ πρὸς τὸ (γνῶναι  τἀληθὲς   ἀναγκαιότατον πότερόν ποτε τὸ ὂν
[3, 4]   τ᾽ ἐβλάστησε καὶ ἀνέρες ἠδὲ  γυναῖκες,   θῆρές τ᾽ οἰωνοί τε καὶ
[3, 2]   γεωμέτρας) οὔθ᾽ αἱ κινήσεις καὶ  (ἕλικες   τοῦ οὐρανοῦ ὅμοιαι περὶ ὧν
[3, 5]   διαφεύγει τί τὸ ὂν καὶ  τίνες   αἱ οὐσίαι τῶν ὄντων· τὰ
[3, 6]   τῶν (ὄντων ἀριθμῷ ἔσονται ποσαί  τινες   ἀλλὰ εἴδει· εἰ οὖν τοῦτο
[3, 5]   ἔστι δὲ ταῦτα μηδὲ οὐσίαι  τινές,   διαφεύγει τί τὸ ὂν καὶ
[3, 5]   ἐπίπεδα καὶ αἱ στιγμαὶ οὐσίαι  τινές   εἰσιν οὔ. Εἰ μὲν
[3, 1]   σχήματα καὶ αἱ στιγμαὶ οὐσίαι  τινές   εἰσιν οὔ, κἂν εἰ
[3, 4]   ὑπολαμβάνει ὥστε (γενέσθαι, καθάπερ λέγουσί  τινες,   ἐκ τοῦ ἑνὸς αὐτοῦ καὶ
[3, 3]   τὰ γένη εἰσίν. Φαίνονται δέ  τινες   καὶ τῶν λεγόντων στοιχεῖα τῶν
[3, 1]   τε περὶ αὐτῶν ἄλλως ὑπειλήφασί  τινες,   κἂν εἴ τι χωρὶς τούτων
[3, 2]   αὐτὴν ἔχει φύσιν. Εἰσὶ δέ  τινες   οἵ φασιν εἶναι μὲν τὰ
[3, 2]   ὥστε διὰ ταῦτα τῶν σοφιστῶν  τινὲς   οἷον Ἀρίστιππος προεπηλάκιζεν αὐτάς· ἐν
[3, 6]   ἄττα οἷα λέγουσι τὰ εἴδη  τινές,   οὐκ ἔσται μία ἀριθμῷ ἀλλ᾽
[3, 1]   πότερον μία περὶ πάσας  πλείονές   εἰσι, κἂν εἰ πλείονες πότερον
[3, 1]   πλείονές εἰσι, κἂν εἰ  πλείονες   πότερον ἅπασαι συγγενεῖς τὰς
[3, 4]   θῆρές τ᾽ οἰωνοί τε καὶ  ὑδατοθρέμμονες   ἰχθῦς, καί τε θεοὶ δολιχαίωνες.
[3, 4]   ὑδατοθρέμμονες ἰχθῦς, καί τε θεοὶ  δολιχαίωνες.   (Καὶ χωρὶς δὲ τούτων δῆλον·
[3, 4]   ὀπίσσω, δένδρεά τ᾽ ἐβλάστησε καὶ  ἀνέρες   ἠδὲ γυναῖκες, θῆρές τ᾽ οἰωνοί
[3, 4]   ἐβλάστησε καὶ ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες,  θῆρές   τ᾽ οἰωνοί τε καὶ ὑδατοθρέμμονες
[3, 5]   τὰ σύνθετα σώματα συνέστηκε, (τούτων  θερμότητες   μὲν καὶ ψυχρότητες καὶ τὰ
[3, 5]   συνέστηκε, (τούτων θερμότητες μὲν καὶ  ψυχρότητες   καὶ τὰ τοιαῦτα πάθη, οὐκ
[3, 5]   ὕστεροι καὶ σοφώτεροι τούτων εἶναι  δόξαντες   ἀριθμούς. Καθάπερ οὖν εἴπομεν, εἰ
[3, 1]   τῶν ἀρχῶν ἐξ ὧν δεικνύουσι  πάντες,   οἷον πότερον ἐνδέχεται ταὐτὸ καὶ
[3, 4]   μὲν οὖν περὶ Ἡσίοδον καὶ  πάντες   ὅσοι θεολόγοι (μόνον ἐφρόντισαν τοῦ
[3, 2]   τὰς κοινὰς δόξας ἐξ ὧν  ἅπαντες   δεικνύουσιν) οἷον ὅτι πᾶν ἀναγκαῖον
[3, 6]   εἰ μὴ καλῶς διαρθροῦσιν οἱ  λέγοντες,   ἀλλ᾽ ἔστι γε τοῦθ᾽
[3, 4]   ὡς ταῦτα τὰ ὀνόματα γνώριμα  λέγοντες   αὑτοῖς· καίτοι περὶ αὐτῆς τῆς
[3, 3]   τῶν σωμάτων καὶ οἱ πλείω  λέγοντες   εἶναι στοιχεῖα καὶ οἱ ἕν,
[3, 2]   ὄντα τῶν οὐσιῶν, (οἷον οἱ  λέγοντες   τά τε εἴδη καὶ τὰ
[3, 4]   ἀποτρώγουσιν ὥσπερ τοῦτο μικρόν τι  λαμβάνοντες.   Πάντων δὲ καὶ θεωρῆσαι χαλεπώτατον
[3, 1]   γένη τῶν οὐσιῶν, οἷον οἱ  ποιοῦντες   τά τε εἴδη καὶ τὰ
[3, 4]   ἡμῶν δ᾽ ὠλιγώρησαν (θεοὺς γὰρ  ποιοῦντες   τὰς ἀρχὰς καὶ ἐκ θεῶν
[3, 2]   ὑγίειαν, ἄλλο δ᾽ οὐδέν, παραπλήσιον  (ποιοῦντες   τοῖς θεοὺς μὲν εἶναι φάσκουσιν
[3, 4]   χαλεπωτάτη (καὶ ἀναγκαιοτάτη θεωρῆσαι, περὶ  ἧς   λόγος ἐφέστηκε νῦν. Εἴτε
[3, 6]   μὴ λαμβάνῃ τις τησδὶ τῆς  συλλαβῆς   (ἢ τησδὶ τῆς φωνῆς· τούτων
[3, 4]   ἄλλαι ἄλλων (οἷον τῆσδε τῆς  συλλαβῆς   (τῷ εἴδει τῆς αὐτῆς οὔσης
[3, 4]   μυθικῶς σοφιζομένων οὐκ ἄξιον μετὰ  σπουδῆς   σκοπεῖν· παρὰ δὲ τῶν δι᾽
[3, 4]   ὂν μεταβάλλειν· αἰτίαν δὲ τῆς  ἀνάγκης   οὐδεμίαν δηλοῖ. Ἀλλ᾽ ὅμως τοσοῦτόν
[3, 2]   τῶν ἄλλων μεταξὺ αὐτῆς τε  ἰατρικῆς   (καὶ τῆσδε τῆς ἰατρικῆς· καίτοι
[3, 2]   τε ἰατρικῆς (καὶ τῆσδε τῆς  ἰατρικῆς·   καίτοι πῶς τοῦτο δυνατόν; καὶ
[3, 4]   (ἄν τις μάλιστα ὁμολογουμένως αὑτῷ,  Ἐμπεδοκλῆς,   καὶ οὗτος ταὐτὸν πέπονθεν· τίθησι
[3, 3]   συνέστηκεν ἀρχὰς λέγουσιν (εἶναι, οἷον  Ἐμπεδοκλῆς   πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ τὰ
[3, 1]   ἕτερόν τι τὸ ὑποκείμενον, ὥσπερ  Ἐμπεδοκλῆς   φησὶ φιλίαν ἄλλος δέ τις
[3, 4]   οἱ δὲ περὶ φύσεως, οἷον  Ἐμπεδοκλῆς   ὡς εἰς γνωριμώτερον ἀνάγων λέγει
[3, 2]   καὶ ἀντικείμενον τῷ τέλει, ὥστ᾽  ἄλλης   ἂν (δόξειεν ἐπιστήμης εἶναι τὸ
[3, 2]   ὧν αἱ μαθηματικαὶ (δεικνύουσιν,  ἄλλης.   Εἰ μὲν γὰρ τῆς αὐτῆς,
[3, 4]   καὶ τὸ ἓν ὡς ὑποκειμένης  ἄλλης   φύσεως. Οἱ μὲν γὰρ ἐκείνως
[3, 2]   μιᾶς, εἴτε τῆς αὐτῆς εἴτε  ἄλλης,   ὥστε καὶ τὰ συμβεβηκότα, εἴθ᾽
[3, 4]   Καὶ ἅμα δὲ αὐτῆς τῆς  μεταβολῆς   αἴτιον οὐθὲν λέγει ἀλλ᾽
[3, 1]   σύνολον, ὅταν κατηγορηθῇ τι τῆς  ὕλης)   οὐθέν, τῶν μὲν
[3, 4]   σύνολον ὅταν κατηγορηθῇ τι τῆς  ὕλης,   πότερον, εἰ ἔστι, παρὰ πάντα
[3, 5]   λόγος καὶ ἐπὶ γραμμῆς καὶ  στιγμῆς   καὶ μονάδος, ὥστ᾽ εἰ μάλιστα
[3, 5]   αὕτη τῆς μονάδος καὶ τῆς  στιγμῆς·   τούτοις γὰρ ὥρισται τὸ σῶμα,
[3, 2]   τέλει, ὥστ᾽ ἄλλης ἂν (δόξειεν  ἐπιστήμης   εἶναι τὸ θεωρῆσαι τῶν αἰτίων
[3, 2]   ἀποδεικτικῶν ἀρχῶν, πότερον μιᾶς ἐστὶν  ἐπιστήμης   πλειόνων, ἀμφισβητήσιμόν ἐστιν (λέγω
[3, 1]   ἀρχὰς τὰς πρώτας ἐστὶ τῆς  ἐπιστήμης   ἰδεῖν μόνον καὶ περὶ
[3, 2]   τῆς αὐτῆς ταῦτα γνωρίζειν ἐστὶν  ἐπιστήμης   καὶ τὰ συμβεβηκότα περὶ ἕκαστον
[3, 2]   τῶν (αἰτίων. Μιᾶς μὲν γὰρ  ἐπιστήμης   πῶς ἂν εἴη μὴ ἐναντίας
[3, 5]   τῆς ἐπιφανείας, (καὶ αὕτη τῆς  γραμμῆς,   καὶ αὕτη τῆς μονάδος καὶ
[3, 5]   δ᾽ (αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ  γραμμῆς   καὶ στιγμῆς καὶ μονάδος, ὥστ᾽
[3, 5]   εἰ μηδ᾽ ἐν τῷ λίθῳ  Ἑρμῆς,   οὐδὲ τὸ ἥμισυ τοῦ κύβου
[3, 4]   ὂν καὶ τὸ ἓν ὡς  ὑποκειμένης   ἄλλης φύσεως. Οἱ μὲν γὰρ
[3, 6]   ἄλλο (πρότερον (γὰρ δύναμις  ἐκείνης   τῆς αἰτίας, τὸ δὲ δυνατὸν
[3, 4]   εἰρήκασιν· εἰ μὲν γὰρ χάριν  ἡδονῆς   αὐτῶν θιγγάνουσιν, οὐθὲν αἴτια τοῦ
[3, 4]   (Ὥσπερ οὖν εἰ τὰ τῆς  φωνῆς   ἀριθμῷ ἦν στοιχεῖα ὡρισμένα, ἀναγκαῖον
[3, 3]   ἐνυπαρχόντων ἐστὶν ἕκαστον πρώτων, οἷον  φωνῆς   στοιχεῖα καὶ ἀρχαὶ δοκοῦσιν εἶναι
[3, 6]   τῆς συλλαβῆς (ἢ τησδὶ τῆς  φωνῆς·   τούτων δ᾽ ἔσονται καὶ ἀριθμῷ
[3, 2]   τοιαῦταί εἰσιν οἵας λέγει  γεωμέτρης   (οὐθὲν γὰρ εὐθὺ τῶν αἰσθητῶν
[3, 4]   ἄπειρός ἐστιν οὐδεμία κίνησις ἀλλὰ  πάσης   ἔστι τέλος, γίγνεσθαί τε οὐχ
[3, 2]   τί ἐστι τὸ τετραγωνίζειν, ὅτι  μέσης   εὕρεσις· ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ
[3, 4]   συλλαβῆς (τῷ εἴδει τῆς αὐτῆς  οὔσης   καὶ αἱ ἀρχαὶ εἴδει αἱ
[3, 4]   γενέσθαι ἀδύνατον· ἔτι δὲ γενέσεως  οὔσης   καὶ κινήσεως ἀνάγκη καὶ πέρας
[3, 4]   αὐτῶν τὴν φύσιν εἶναι, ὡς  οὔσης   τῆς οὐσίας αὐτοῦ τοῦ ἑνὶ
[3, 2]   τῶν ἄλλων οὕτως οὐδὲ τῆς  γνωριζούσης   τὰς οὐσίας ἴδιόν ἐστι τὸ
[3, 2]   μαθήμασιν οὐθὲν δείκνυται διὰ (ταύτης  τῆς   αἰτίας, οὐδ᾽ ἔστιν ἀπόδειξις οὐδεμία
[3, 6]   (πρότερον (γὰρ δύναμις ἐκείνης  τῆς   αἰτίας, τὸ δὲ δυνατὸν οὐκ
[3, 1]   οὐ μόνον χαλεπὸν τὸ εὐπορῆσαι  τῆς   ἀληθείας ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ διαπορῆσαι
[3, 3]   πολλὴ πῶς δεῖ θέμενον τυχεῖν  τῆς   ἀληθείας, καὶ περὶ τῶν ἀρχῶν
[3, 4]   μὴ γευσάμενα τοῦ νέκταρος καὶ  τῆς   ἀμβροσίας θνητὰ γενέσθαι φασίν, δῆλον
[3, 4]   μὲν ὂν μεταβάλλειν· αἰτίαν δὲ  τῆς   ἀνάγκης οὐδεμίαν δηλοῖ. Ἀλλ᾽ ὅμως
[3, 2]   ἄλλης. Εἰ μὲν γὰρ  τῆς   αὐτῆς, ἀποδεικτική τις ἂν εἴη
[3, 2]   καὶ ἐξ ὧν μιᾶς, εἴτε  τῆς   αὐτῆς εἴτε ἄλλης, ὥστε καὶ
[3, 2]   γένος τὰ συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ  τῆς   αὐτῆς ἐστὶ θεωρῆσαι ἐκ τῶν
[3, 4]   τῆσδε τῆς συλλαβῆς (τῷ εἴδει  τῆς   αὐτῆς οὔσης καὶ αἱ ἀρχαὶ
[3, 2]   καὶ γραμμαὶ καὶ ἐπίπεδα, πότερον  τῆς   αὐτῆς ταῦτα γνωρίζειν ἐστὶν ἐπιστήμης
[3, 2]   ἐπιστήμας. Εἰ γὰρ τούτῳ διοίσει  τῆς   γεωδαισίας γεωμετρία μόνον, ὅτι
[3, 2]   οὐδὲ τῶν ἄλλων οὕτως οὐδὲ  τῆς   γνωριζούσης τὰς οὐσίας ἴδιόν ἐστι
[3, 5]   οὐσία τῆς ἐπιφανείας, (καὶ αὕτη  τῆς   γραμμῆς, καὶ αὕτη τῆς μονάδος
[3, 1]   ἀγνοοῦντας τὸν δεσμόν, ἀλλ᾽  τῆς   διανοίας ἀπορία δηλοῖ τοῦτο περὶ
[3, 1]   οὐσίας ἀρχὰς τὰς πρώτας ἐστὶ  τῆς   ἐπιστήμης ἰδεῖν μόνον καὶ
[3, 5]   τό γε σῶμα ἧττον οὐσία  τῆς   ἐπιφανείας, (καὶ αὕτη τῆς γραμμῆς,
[3, 2]   αὐτῆς τε ἰατρικῆς (καὶ τῆσδε  τῆς   ἰατρικῆς· καίτοι πῶς τοῦτο δυνατόν;
[3, 2]   μεταβολὴν ὅταν εἰδῶμεν τὴν ἀρχὴν  τῆς   κινήσεως· τοῦτο δ᾽ ἕτερον καὶ
[3, 4]   ἄλλα. Καὶ ἅμα δὲ αὐτῆς  τῆς   μεταβολῆς αἴτιον οὐθὲν λέγει ἀλλ᾽
[3, 5]   αὕτη τῆς γραμμῆς, καὶ αὕτη  τῆς   μονάδος καὶ τῆς στιγμῆς· τούτοις
[3, 2]   μάλιστα ἐπιστητοῦ διωρίσθη εἶναι,  τῆς   οὐσίας ἂν εἴη τοιαύτη· πολλαχῶς
[3, 4]   τὴν φύσιν εἶναι, ὡς οὔσης  τῆς   οὐσίας αὐτοῦ τοῦ ἑνὶ εἶναι
[3, 3]   ἀρχάς. μὲν γὰρ λόγος  τῆς   οὐσίας εἷς· ἕτερος δ᾽ ἔσται
[3, 2]   πότερον μία τούτων ἐπιστήμη καὶ  τῆς   οὐσίας ἑτέρα, κἂν εἰ
[3, 2]   Ἀλλὰ μὴν εἰ ἑτέρα  τῆς   οὐσίας καὶ περὶ τούτων,
[3, 2]   τις ἂν εἴη καὶ  τῆς   οὐσίας, οὐ δοκεῖ δὲ τοῦ
[3, 4]   λέγοντες αὑτοῖς· καίτοι περὶ αὐτῆς  τῆς   προσφορᾶς (τῶν αἰτίων τούτων ὑπὲρ
[3, 5]   καὶ αὕτη τῆς μονάδος καὶ  τῆς   στιγμῆς· τούτοις γὰρ ὥρισται τὸ
[3, 6]   ἐὰν μὴ λαμβάνῃ τις τησδὶ  τῆς   συλλαβῆς (ἢ τησδὶ τῆς φωνῆς·
[3, 4]   αἰσθητῶν ἄλλαι ἄλλων (οἷον τῆσδε  τῆς   συλλαβῆς (τῷ εἴδει τῆς αὐτῆς
[3, 1]   τὸ σύνολον, ὅταν κατηγορηθῇ τι  τῆς   ὕλης) οὐθέν, τῶν
[3, 4]   τὸ σύνολον ὅταν κατηγορηθῇ τι  τῆς   ὕλης, πότερον, εἰ ἔστι, παρὰ
[3, 4]   μὲν γὰρ ἀρχήν τινα αἰτίαν  τῆς   φθορᾶς τὸ νεῖκος, δόξειε δ᾽
[3, 4]   τούτων. (Ὥσπερ οὖν εἰ τὰ  τῆς   φωνῆς ἀριθμῷ ἦν στοιχεῖα ὡρισμένα,
[3, 6]   τησδὶ τῆς συλλαβῆς (ἢ τησδὶ  τῆς   φωνῆς· τούτων δ᾽ ἔσονται καὶ
[3, 6]   κατηγορούμενον, πολλὰ ἔσται ζῷα  Σωκράτης,   αὐτός τε καὶ ἄνθρωπος
[3, 4]   αἴτιον· ὁμοίως δ᾽ οὐδ᾽  φιλότης   τοῦ εἶναι, συνάγουσα γὰρ εἰς
[3, 4]   εἴπερ τὸ μὴ ἓν  ἀνισότης   καὶ αὐτὴ φύσις ἦν.
[3, 2]   ἄλλης. Εἰ μὲν γὰρ τῆς  αὐτῆς,   ἀποδεικτική τις ἂν εἴη καὶ
[3, 2]   ἐξ ὧν μιᾶς, εἴτε τῆς  αὐτῆς   εἴτε ἄλλης, ὥστε καὶ τὰ
[3, 3]   συγκειμένων, τότε γνωρίζει τὴν φύσιν  αὐτῆς.   Ἐκ μὲν οὖν τούτων τῶν
[3, 2]   τὰ συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ τῆς  αὐτῆς   ἐστὶ θεωρῆσαι ἐκ τῶν αὐτῶν
[3, 4]   τῆς συλλαβῆς (τῷ εἴδει τῆς  αὐτῆς   οὔσης καὶ αἱ ἀρχαὶ εἴδει
[3, 2]   γραμμαὶ καὶ ἐπίπεδα, πότερον τῆς  αὐτῆς   ταῦτα γνωρίζειν ἐστὶν ἐπιστήμης καὶ
[3, 2]   παρ᾽ ἑκάστην τῶν ἄλλων μεταξὺ  αὐτῆς   τε ἰατρικῆς (καὶ τῆσδε τῆς
[3, 4]   τὰ ἄλλα. Καὶ ἅμα δὲ  αὐτῆς   τῆς μεταβολῆς αἴτιον οὐθὲν λέγει
[3, 4]   γνώριμα λέγοντες αὑτοῖς· καίτοι περὶ  αὐτῆς   τῆς προσφορᾶς (τῶν αἰτίων τούτων
[3, 4]   ὅπως ἐξ ἀριθμοῦ (τινὸς καὶ  ταύτης   γένοιτ᾽ ἂν τὰ μεγέθη, δῆλον.
[3, 4]   γὰρ ὅπως ἐξ ἑνὸς καὶ  ταύτης   οὔτε ὅπως ἐξ ἀριθμοῦ (τινὸς
[3, 2]   τοῖς μαθήμασιν οὐθὲν δείκνυται διὰ  (ταύτης   τῆς αἰτίας, οὐδ᾽ ἔστιν ἀπόδειξις
[3, 4]   πῶς ἂν εἶεν ἀΐδιοι δεόμενοι  τροφῆς)   ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν μυθικῶς
[3, 2]   αἰτίων εἰσὶ καὶ ἑτέρα ἑτέρας  ἀρχῆς,   τίνα τούτων φατέον εἶναι τὴν
[3, 1]   (τὰ συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ ταῖς  οὐσίαις,   πρὸς δὲ τούτοις περὶ ταὐτοῦ
[3, 2]   αὐτάς· ἐν μὲν γὰρ ταῖς  ἄλλαις   τέχναις, καὶ ταῖς βαναύσοις, οἷον
[3, 2]   ἐν μὲν γὰρ ταῖς ἄλλαις  τέχναις,   καὶ ταῖς βαναύσοις, οἷον ἐν
[3, 2]   προεπηλάκιζεν αὐτάς· ἐν μὲν γὰρ  ταῖς   ἄλλαις τέχναις, καὶ ταῖς βαναύσοις,
[3, 2]   γὰρ ταῖς ἄλλαις τέχναις, καὶ  ταῖς   βαναύσοις, οἷον ἐν τεκτονικῇ καὶ
[3, 1]   περὶ (τὰ συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ  ταῖς   οὐσίαις, πρὸς δὲ τούτοις περὶ
[3, 3]   ὧν αἱ ἀποδείξεις ἐνυπάρχουσιν ἐν  ταῖς   τῶν ἄλλων ἀποδείξεσιν πάντων
[3, 2]   καὶ περὶ τὰ συμβεβηκότα  ταύταις;   λέγω δ᾽ οἷον, εἰ τὸ
[3, 1]   στοιχεῖα τὰ γένη ἐστὶν  εἰς   διαιρεῖται ἐνυπάρχοντα ἕκαστον· καὶ
[3, 4]   εἰ ἵσταται καὶ εἰ βαδίζει  εἰς   ἄπειρον· ἔτι δὲ πῶς ἔσται
[3, 5]   μὲν εἰς πλάτος (τὸ δ᾽  εἰς   βάθος τὸ δ᾽ εἰς μῆκος.
[3, 4]   περὶ φύσεως, οἷον Ἐμπεδοκλῆς ὡς  εἰς   γνωριμώτερον ἀνάγων λέγει τι
[3, 5]   γ᾽ ἀδιαίρετος στιγμὴ διῃρέθη  εἰς   δύο) εἴ τε γίγνονται καὶ
[3, 3]   εἶδος, τὰ δὲ γένη διαιρετὰ  εἰς   εἴδη, μᾶλλον ἂν ἓν τὸ
[3, 5]   δ᾽ εἰς βάθος τὸ δ᾽  εἰς   μῆκος. Πρὸς δὲ τούτοις ὁμοίως
[3, 5]   ὄντα τοῦ σώματος, τὸ μὲν  εἰς   πλάτος (τὸ δ᾽ εἰς βάθος
[3, 4]   τινων εἶναι (πάντα γὰρ φθείρεται  εἰς   ταῦτ᾽ ἐξ ὧν ἔστιν) ὥστε
[3, 4]   μέγα νεῖκος ἐνὶ μελέεσσιν ἐθρέφθη,  εἰς   τιμάς (τ᾽ ἀνόρουσε τελειομένοιο χρόνοιο
[3, 4]   φιλότης τοῦ εἶναι, συνάγουσα γὰρ  εἰς   τὸ ἓν φθείρει τὰ ἄλλα.
[3, 1]   δεδεμένοις· ἀδύνατον γὰρ ἀμφοτέρως προελθεῖν  εἰς   τὸ πρόσθεν. Διὸ δεῖ τὰς
[3, 3]   μὲν γὰρ λόγος τῆς οὐσίας  εἷς·   ἕτερος δ᾽ ἔσται διὰ
[3, 2]   τοῖς θεοὺς μὲν εἶναι φάσκουσιν  ἀνθρωποειδεῖς   δέ· οὔτε γὰρ ἐκεῖνοι οὐδὲν
[3, 4]   δεῖται. Ἔτι δὲ οὐδ᾽ ἐγκεχείρηκεν  οὐδεὶς   ἑτέρας, ἀλλὰ τὰς αὐτὰς ἁπάντων
[3, 2]   ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ παράπαν μέμνηται  οὐθεὶς   οὐθενὸς τῶν τοιούτων, ὥστε διὰ
[3, 1]   κἂν εἰ πλείονες πότερον ἅπασαι  συγγενεῖς   τὰς μὲν σοφίας τὰς
[3, 2]   δὲ τὰς γενέσεις καὶ τὰς  πράξεις   καὶ περὶ πᾶσαν μεταβολὴν ὅταν
[3, 2]   τινός ἐστι τέλος, αἱ δὲ  πράξεις   πᾶσαι μετὰ κινήσεως; ὥστ᾽ ἐν
[3, 2]   τὸ εἰδέναι ἕκαστον καὶ ὧν  ἀποδείξεις   (εἰσί, τότ᾽ οἰόμεθα ὑπάρχειν ὅταν
[3, 3]   ταῦτα στοιχεῖα λέγομεν ὧν αἱ  ἀποδείξεις   ἐνυπάρχουσιν ἐν ταῖς τῶν ἄλλων
[3, 2]   εἶναι, καὶ ὅσαι ἄλλαι τοιαῦται  προτάσεις,   πότερον μία τούτων ἐπιστήμη καὶ
[3, 5]   τὰ πρός τι καὶ αἱ  διαθέσεις   καὶ οἱ λόγοι οὐθενὸς δοκοῦσιν
[3, 2]   τῶν ἄλλων) περὶ δὲ τὰς  γενέσεις   καὶ τὰς πράξεις καὶ περὶ
[3, 5]   γὰρ ὁμοίως πέρατα  διαιρέσεις   εἰσίν. ~Ὅλως δ᾽ ἀπορήσειεν ἄν
[3, 5]   Ἔτι δὲ φαίνεται ταῦτα πάντα  διαιρέσεις   ὄντα τοῦ σώματος, τὸ μὲν
[3, 2]   γὰρ ἔστιν αἰσθητὰ μεταξὺ καὶ  αἰσθήσεις,   δῆλον ὅτι καὶ ζῷα ἔσονται
[3, 2]   ἐλέγχων τοὺς γεωμέτρας) οὔθ᾽ αἱ  κινήσεις   καὶ (ἕλικες τοῦ οὐρανοῦ ὅμοιαι
[3, 5]   μὲν γὰρ πάθη καὶ αἱ  κινήσεις   (καὶ τὰ πρός τι καὶ
[3, 2]   τὸ φάναι μὲν εἶναί τινας  φύσεις   παρὰ τὰς ἐν τῷ οὐρανῷ,
[3, 6]   ἀρχῶν ἄλλο (πρότερον (γὰρ  δύναμις   ἐκείνης τῆς αἰτίας, τὸ δὲ
[3, 2]   δοκεῖ δὲ τοῦ τί ἐστιν  ἀπόδειξις   εἶναι· εἰ δ᾽ ἑτέρας, τίς
[3, 2]   (ταύτης τῆς αἰτίας, οὐδ᾽ ἔστιν  ἀπόδειξις   οὐδεμία διότι βέλτιον χεῖρον,
[3, 2]   τῶν αἰσθητῶν ἀλλ᾽ ἐν τούτοις·  οἷς   τὰ συμβαίνοντα ἀδύνατα πάντα (μὲν
[3, 3]   τῶν τινῶν ἀνθρώπων. Ἔτι ἐν  οἷς   τὸ πρότερον καὶ ὕστερόν ἐστιν,
[3, 1]   ὡρισμέναι, καὶ αἱ ἐν τοῖς  λόγοις   καὶ αἱ ἐν τῷ ὑποκειμένῳ;
[3, 2]   ἑαυτὰς εἴρηται ἐν τοῖς πρώτοις  λόγοις   περὶ (αὐτῶν· πολλαχῇ δὲ ἐχόντων
[3, 2]   Ἔτι δὲ καὶ ἐν τοῖς  ἄλλοις   τὸ εἰδέναι ἕκαστον καὶ ὧν
[3, 2]   τὰς ἀρχὰς γνωρίζειν; ἔτι δὲ  πολλοῖς   τῶν ὄντων οὐχ ὑπάρχουσι πᾶσαι·
[3, 1]   γένη, πότερον ὅσα ἐπὶ τοῖς  ἀτόμοις   λέγεται (τελευταῖα τὰ πρῶτα,
[3, 3]   εἶναι γένη) ἐν δὲ τοῖς  ἀτόμοις   οὐκ ἔστι τὸ μὲν πρότερον
[3, 1]   ἀπορεῖ, ταύτῃ παραπλήσιον πέπονθε τοῖς  δεδεμένοις·   ἀδύνατον γὰρ ἀμφοτέρως προελθεῖν εἰς
[3, 5]   τῶν ὄντων. Πρὸς γὰρ τοῖς  εἰρημένοις   καὶ τὰ περὶ τὴν γένεσιν
[3, 2]   ταὐτὰ γὰρ συμβήσεται ἄτοπα τοῖς  προειρημένοις·   ἔσται γὰρ οὐρανός τις παρὰ
[3, 2]   νῦν γνωρίζομεν (χρῶνται γοῦν ὡς  γιγνωσκομένοις   (αὐτοῖς καὶ ἄλλαι τέχναι) εἰ
[3, 1]   παρεωραμένον. Ἔστι δὲ τοῖς εὐπορῆσαι  βουλομένοις   προὔργου τὸ διαπορῆσαι καλῶς·
[3, 1]   (μὲν περὶ ὧν ἐν τοῖς  πεφροιμιασμένοις   διηπορήσαμεν, πότερον μιᾶς πολλῶν
[3, 2]   καὶ μὴ εἶναι ἀκίνητα (ἐν  κινουμένοις   γε ὄντα τοῖς αἰσθητοῖς. Ὅλως
[3, 2]   λόγους, οὔτε τὰ σημεῖα τοῖς  ἄστροις   τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν. Εἰσὶ
[3, 2]   ταῖς ἄλλαις τέχναις, καὶ ταῖς  βαναύσοις,   οἷον ἐν τεκτονικῇ καὶ σκυτικῇ,
[3, 5]   ἂν εἶεν σωμάτων (ἐν γὰρ  τοῖς   αἰσθητοῖς ἀδύνατον εἶναι) οὐκ ἂν
[3, 2]   τὰ εἴδη ἐνδέχοιτ᾽ ἂν ἐν  τοῖς   αἰσθητοῖς εἶναι (τοῦ γὰρ αὐτοῦ
[3, 2]   ἀκίνητα (ἐν κινουμένοις γε ὄντα  τοῖς   αἰσθητοῖς. Ὅλως δὲ τίνος ἕνεκ᾽
[3, 2]   ταύτας δὲ τὰς αὐτὰς φάναι  τοῖς   αἰσθητοῖς πλὴν ὅτι τὰ μὲν
[3, 2]   μὲν αὐτά, εἶναι δ᾽ ἐν  τοῖς   αἰσθητοῖς; ταὐτὰ γὰρ συμβήσεται ἄτοπα
[3, 2]   οἷόν τε κινήσεως ἀρχὴν εἶναι  τοῖς   ἀκινήτοις τὴν τἀγαθοῦ φύσιν,
[3, 2]   πᾶσαι μετὰ κινήσεως; ὥστ᾽ ἐν  τοῖς   ἀκινήτοις οὐκ ἂν ἐνδέχοιτο ταύτην
[3, 2]   πέφυκεν. Ἔτι δὲ καὶ ἐν  τοῖς   ἄλλοις τὸ εἰδέναι ἕκαστον καὶ
[3, 2]   πᾶσαι γὰρ αἱ ἀποδεικτικαὶ χρῶνται  τοῖς   ἀξιώμασιν. Ἀλλὰ μὴν εἰ ἑτέρα
[3, 2]   τοὺς λόγους, οὔτε τὰ σημεῖα  τοῖς   ἄστροις τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν.
[3, 1]   τὰ γένη, πότερον ὅσα ἐπὶ  τοῖς   ἀτόμοις λέγεται (τελευταῖα τὰ
[3, 3]   μάλιστα εἶναι γένη) ἐν δὲ  τοῖς   ἀτόμοις οὐκ ἔστι τὸ μὲν
[3, 1]   γὰρ ἀπορεῖ, ταύτῃ παραπλήσιον πέπονθε  τοῖς   δεδεμένοις· ἀδύνατον γὰρ ἀμφοτέρως προελθεῖν
[3, 5]   οὐσία τῶν ὄντων. Πρὸς γὰρ  τοῖς   εἰρημένοις καὶ τὰ περὶ τὴν
[3, 1]   τούτων τυγχάνει παρεωραμένον. Ἔστι δὲ  τοῖς   εὐπορῆσαι βουλομένοις προὔργου τὸ διαπορῆσαι
[3, 2]   ἄλλο δ᾽ οὐδέν, παραπλήσιον (ποιοῦντες  τοῖς   θεοὺς μὲν εἶναι φάσκουσιν ἀνθρωποειδεῖς
[3, 1]   εἴδει ὡρισμέναι, καὶ αἱ ἐν  τοῖς   λόγοις καὶ αἱ ἐν τῷ
[3, 2]   ὀπτικὴ πραγματεύεται καὶ ἐν  τοῖς   μαθήμασιν ἁρμονική· καὶ γὰρ ταῦτα
[3, 2]   τι αὐτοαγαθόν. Διὸ καὶ ἐν  τοῖς   μαθήμασιν οὐθὲν δείκνυται διὰ (ταύτης
[3, 4]   δ᾽ ἐλάττων ἀπορία παραλέλειπται καὶ  τοῖς   νῦν καὶ τοῖς πρότερον, πότερον
[3, 1]   πρώτη (μὲν περὶ ὧν ἐν  τοῖς   πεφροιμιασμένοις διηπορήσαμεν, πότερον μιᾶς
[3, 1]   τοῦ διαπορῆσαι πρῶτον ὁμοίους εἶναι  τοῖς   ποῖ δεῖ βαδίζειν ἀγνοοῦσι, καὶ
[3, 4]   (εἰ γὰρ μὴ ἦν ἐν  τοῖς   πράγμασιν, ἓν ἂν ἦν ἅπαντα,
[3, 2]   αἰσθητοῖς; ταὐτὰ γὰρ συμβήσεται ἄτοπα  τοῖς   προειρημένοις· ἔσται γὰρ οὐρανός τις
[3, 4]   παραλέλειπται καὶ τοῖς νῦν καὶ  τοῖς   πρότερον, πότερον αἱ αὐταὶ τῶν
[3, 2]   εἶναι καθ᾽ ἑαυτὰς εἴρηται ἐν  τοῖς   πρώτοις λόγοις περὶ (αὐτῶν· πολλαχῇ
[3, 5]   εἶεν σωμάτων (ἐν γὰρ τοῖς  αἰσθητοῖς   ἀδύνατον εἶναι) οὐκ ἂν εἴη
[3, 2]   εἴδη ἐνδέχοιτ᾽ ἂν ἐν τοῖς  αἰσθητοῖς   εἶναι (τοῦ γὰρ αὐτοῦ λόγου
[3, 2]   (ἐν κινουμένοις γε ὄντα τοῖς  αἰσθητοῖς.   Ὅλως δὲ τίνος ἕνεκ᾽ ἄν
[3, 2]   δὲ τὰς αὐτὰς φάναι τοῖς  αἰσθητοῖς   πλὴν ὅτι τὰ μὲν ἀΐδια
[3, 2]   αὐτά, εἶναι δ᾽ ἐν τοῖς  αἰσθητοῖς;   ταὐτὰ γὰρ συμβήσεται ἄτοπα τοῖς
[3, 2]   τε κινήσεως ἀρχὴν εἶναι τοῖς  ἀκινήτοις   τὴν τἀγαθοῦ φύσιν, εἴπερ
[3, 2]   μετὰ κινήσεως; ὥστ᾽ ἐν τοῖς  ἀκινήτοις   οὐκ ἂν ἐνδέχοιτο ταύτην εἶναι
[3, 2]   γνωρίζομεν (χρῶνται γοῦν ὡς γιγνωσκομένοις  (αὐτοῖς   καὶ ἄλλαι τέχναι) εἰ δὲ
[3, 1]   περὶ πάντων· ἔτι δὲ τούτοις  αὐτοῖς   ὅσα καθ᾽ αὑτὰ συμβέβηκεν, καὶ
[3, 6]   βούλονται, καὶ ἀνάγκη ταῦτα λέγειν  αὐτοῖς,   ὅτι τῶν εἰδῶν οὐσία τις
[3, 3]   μέγα καὶ μικρὸν ὡς γένεσιν  αὐτοῖς   χρῆσθαι. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ ἀμφοτέρως
[3, 4]   ταῦτα τὰ ὀνόματα γνώριμα λέγοντες  αὑτοῖς·   καίτοι περὶ αὐτῆς τῆς προσφορᾶς
[3, 5]   γὰρ δὴ τά γε συμβεβηκότα  τούτοις   ἄξιον ὄντα καλεῖν. (Ἀλλὰ μὴν
[3, 1]   θεωρῆσαι περὶ πάντων· ἔτι δὲ  τούτοις   αὐτοῖς ὅσα καθ᾽ αὑτὰ συμβέβηκεν,
[3, 5]   τῆς μονάδος καὶ τῆς στιγμῆς·  τούτοις   γὰρ ὥρισται τὸ σῶμα, καὶ
[3, 3]   ὧν ἔστιν ἐνυπαρχόντων. Πρὸς δὲ  τούτοις   εἰ καὶ ὅτι μάλιστα ἀρχαὶ
[3, 3]   δ᾽ οὐ δοκεῖ) πρὸς δὲ  τούτοις   ἔτι μᾶλλον αἱ διαφοραὶ ἀρχαὶ
[3, 3]   ταῦτα τῶν ὄντων. Πρὸς δὲ  τούτοις   καὶ τῶν ἄλλων εἴ τις
[3, 2]   γε τῶν αἰσθητῶν ἀλλ᾽ ἐν  τούτοις·   οἷς τὰ συμβαίνοντα ἀδύνατα πάντα
[3, 5]   δ᾽ εἰς μῆκος. Πρὸς δὲ  τούτοις   ὁμοίως ἔνεστιν ἐν τῷ στερεῷ
[3, 1]   δεῖ βαδίζειν ἀγνοοῦσι, καὶ πρὸς  τούτοις   οὐδ᾽ εἴ ποτε τὸ ζητούμενον
[3, 2]   οὐρανόν. Καίτοι πῶς δεῖ πιστεῦσαι  τούτοις;   οὐδὲ γὰρ ἀκίνητον εὔλογον εἶναι,
[3, 1]   τῶν αἰσθητῶν ἐνυπάρχουσαι ἐν  τούτοις;   περὶ γὰρ τούτων ἁπάντων οὐ
[3, 1]   αὑτὰ ταῖς οὐσίαις, πρὸς δὲ  τούτοις   περὶ ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου καὶ
[3, 4]   τὰς τινὰς (οἰκίας. Πρὸς δὲ  τούτοις   πότερον οὐσία μία πάντων
[3, 1]   ἂν παράσχοι πολλήν. Πρὸς δὲ  τούτοις   πότερον οἱ ἀριθμοὶ καὶ τὰ
[3, 4]   στοιχεῖα τιθέμενοι· ἀνάγκη γὰρ καὶ  τούτοις   τοσαῦτα λέγειν τὸ ἓν καὶ
[3, 2]   καθ᾽ ἑαυτὰς εἴρηται ἐν τοῖς  πρώτοις   λόγοις περὶ (αὐτῶν· πολλαχῇ δὲ
[3, 2]   τὸν οὐρανόν, πλήν γ᾽ οὐ  χωρὶς   ἀλλ᾽ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ·
[3, 2]   καὶ τῶν αἰσθητῶν, οὐ μὴν  χωρίς   γε τῶν αἰσθητῶν ἀλλ᾽ ἐν
[3, 4]   καί τε θεοὶ δολιχαίωνες. (Καὶ  χωρὶς   δὲ τούτων δῆλον· (εἰ γὰρ
[3, 1]   ὑπειλήφασί τινες, κἂν εἴ τι  χωρὶς   τούτων τυγχάνει παρεωραμένον. Ἔστι δὲ
[3, 2]   ἐστι τὸ τετραγωνίζειν, ὅτι μέσης  εὕρεσις·   ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν
[3, 4]   (οὔτε (γὰρ ἄπειρός ἐστιν οὐδεμία  κίνησις   ἀλλὰ πάσης ἔστι τέλος, γίγνεσθαί
[3, 2]   οἷον οἰκίας ὅθεν μὲν  κίνησις   τέχνη καὶ οἰκοδόμος,
[3, 1]   καλῶς· γὰρ ὕστερον εὐπορία  λύσις   τῶν πρότερον ἀπορουμένων ἐστί, λύειν
[3, 4]   ἀνισότης καὶ αὐτὴ  φύσις   ἦν. Οὔτε γὰρ ὅπως ἐξ
[3, 4]   ἀριθμὸς εἴη ὡς κεχωρισμένη τις  φύσις   τῶν ὄντων (ὁ μὲν γὰρ
[3, 4]   νεῖκος οὐκ ἔχει, δὲ  γνῶσις   τοῦ ὁμοίου τῷ ὁμοίῳ. Γαίῃ
[3, 2]   μὲν γὰρ τῆς αὐτῆς, ἀποδεικτική  τις   ἂν εἴη καὶ τῆς
[3, 3]   ἀριθμῶν δυάς, οὐκ ἔσται  τις   ἀριθμὸς παρὰ τὰ εἴδη τῶν
[3, 6]   εἰσίν. ~Ὅλως δ᾽ ἀπορήσειεν ἄν  τις   διὰ τί καὶ δεῖ ζητεῖν
[3, 3]   τούτοις καὶ τῶν ἄλλων εἴ  τις   ἐθέλει τὴν φύσιν ἀθρεῖν, (οἷον
[3, 4]   ἀρχῶν (καὶ τόδε ἀπορήσειεν ἄν  τις.   Εἰ μὲν γὰρ εἴδει εἰσὶν
[3, 4]   καὶ ἐπιστήμη οὐδενός, εἰ μή  τις   εἶναι λέγει τὴν αἴσθησιν ἐπιστήμην.
[3, 6]   αὐτοῖς, ὅτι τῶν εἰδῶν οὐσία  τις   ἕκαστόν ἐστι καὶ οὐθὲν κατὰ
[3, 2]   ὅτι καὶ παρ᾽ ἰατρικὴν ἔσται  τις   ἐπιστήμη καὶ παρ᾽ ἑκάστην τῶν
[3, 2]   ἀπόδειξις εἶναι· εἰ δ᾽ ἑτέρας,  τίς   ἔσται θεωροῦσα περὶ τὴν
[3, 2]   οἷον, εἰ τὸ στερεὸν οὐσία  τίς   ἐστι καὶ γραμμαὶ καὶ ἐπίπεδα,
[3, 5]   διαφεύγει τί τὸ ὂν καὶ  τίς   οὐσία τῶν ὄντων. Πρὸς
[3, 2]   Ὅλως δὲ τίνος ἕνεκ᾽ ἄν  τις   θείη εἶναι μὲν αὐτά, εἶναι
[3, 2]   ἀστρολογία μία τούτων ἐστίν, ἔσται  τις   καὶ οὐρανὸς παρὰ τὸν αἰσθητὸν
[3, 2]   τῶν φθαρτῶν. (Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν  τις   καὶ περὶ ποῖα τῶν ὄντων
[3, 4]   γὰρ ὅνπερ οἰηθείη λέγειν (ἄν  τις   μάλιστα ὁμολογουμένως αὑτῷ, Ἐμπεδοκλῆς, καὶ
[3, 4]   φασιν. Συμβαίνει (δέ, εἰ μέν  τις   μὴ θήσεται εἶναί τινα οὐσίαν
[3, 5]   ὡς ὄν τι καὶ οὐσία  τις   οὖσα. Ἀλλὰ μὴν τό γε
[3, 5]   ἀεὶ δοκεῖ εἶναι, οὐκ οὐσία  τις   οὖσα. Ὁμοίως δὲ δῆλον ὅτι
[3, 4]   φάσκειν. Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ  τις   οὕτως ὑπολαμβάνει ὥστε (γενέσθαι, καθάπερ
[3, 2]   αἰσθητὰ ἀΐδια. Ἔτι δὲ εἴ  τις   παρὰ τὰ εἴδη καὶ τὰ
[3, 2]   τοῖς προειρημένοις· ἔσται γὰρ οὐρανός  τις   παρὰ τὸν οὐρανόν, πλήν γ᾽
[3, 1]   Ἐμπεδοκλῆς φησὶ φιλίαν ἄλλος δέ  τις   πῦρ δὲ ὕδωρ
[3, 6]   εἴδει δέ, ἐὰν μὴ λαμβάνῃ  τις   τησδὶ τῆς συλλαβῆς (ἢ τησδὶ
[3, 3]   ἀρχαὶ γίγνονται, ἄλλως τε κἄν  τις   τὸ πρῶτον γένος ἀρχὴν τιθῇ.
[3, 4]   τὸ εἶδος. Εἰ δ᾽ αὖ  τις   τοῦτο θήσει, ἀπορία ἐπὶ τίνων
[3, 3]   ἕκαστον (εἶναι διὰ τί ἄν  τις   ὑπολάβοι, πλὴν ὅτι καθόλου κατηγορεῖται
[3, 4]   ἂν ἀριθμὸς εἴη ὡς κεχωρισμένη  τις   φύσις τῶν ὄντων (ὁ μὲν
[3, 4]   τιμάς (τ᾽ ἀνόρουσε τελειομένοιο χρόνοιο  ὅς   σφιν ἀμοιβαῖος πλατέος παρ᾽ ἐλήλαται
[3, 5]   τὰ ἐπίπεδα· γὰρ (αὐτὸς  λόγος·   ἅπαντα γὰρ ὁμοίως πέρατα
[3, 2]   λίθοι, τὸ δ᾽ εἶδος  λόγος.   Ἐκ μὲν οὖν τῶν πάλαι
[3, 4]   ἀναγκαιοτάτη θεωρῆσαι, περὶ ἧς  λόγος   ἐφέστηκε νῦν. Εἴτε γὰρ μὴ
[3, 5]   τὸ ἥμισυ) δ᾽ (αὐτὸς  λόγος   καὶ ἐπὶ γραμμῆς καὶ στιγμῆς
[3, 3]   τὰς ἀρχάς. μὲν γὰρ  λόγος   τῆς οὐσίας εἷς· ἕτερος δ᾽
[3, 4]   λυγρῷ. (Ἀλλ᾽ ὅθεν δὴ  λόγος,   τοῦτό γε φανερόν, ὅτι (συμβαίνει
[3, 5]   τῆς γραμμῆς, καὶ αὕτη τῆς  μονάδος   καὶ τῆς στιγμῆς· τούτοις γὰρ
[3, 5]   ἐπὶ γραμμῆς καὶ στιγμῆς καὶ  μονάδος,   ὥστ᾽ εἰ μάλιστα μὲν οὐσία
[3, 4]   σύνολον, τὴν μορφὴν καὶ τὸ  εἶδος.   Εἰ δ᾽ αὖ τις τοῦτο
[3, 2]   γῆ καὶ λίθοι, τὸ δ᾽  εἶδος   λόγος. Ἐκ μὲν οὖν
[3, 3]   κατὰ τὸ ποσὸν κατ᾽  εἶδος,   πρότερον δὲ τὸ κατ᾽ εἶδος,
[3, 3]   εἶδος, πρότερον δὲ τὸ κατ᾽  εἶδος,   τὰ δὲ γένη διαιρετὰ εἰς
[3, 2]   τὸ (θεωρῆσαι τὸ ἀληθὲς καὶ  ψεῦδος;   ὅλως τε τῶν οὐσιῶν πότερον
[3, 4]   τούτου τἆλλά ἐστι πλὴν  θεός.   Λέγει γοῦν Ἐξ ὧν πάνθ᾽
[3, 4]   τελειομένοιο χρόνοιο ὅς σφιν ἀμοιβαῖος  πλατέος   παρ᾽ ἐλήλαται ὅρκου· (Ὠς ἀναγκαῖον
[3, 5]   εἰς πλάτος (τὸ δ᾽ εἰς  βάθος   τὸ δ᾽ εἰς μῆκος. Πρὸς
[3, 4]   ὁτὲ μὲν ἀριθμὸς ὁτὲ δὲ  μέγεθος   ἔσται τὸ γενόμενον, εἴπερ τὸ
[3, 4]   τοιούτου πλειόνων τοιούτων ἔσται  μέγεθος;   ὅμοιον γὰρ καὶ τὴν γραμμὴν
[3, 4]   μεγέθους τοῦ ὄντος· καὶ εἰ  μέγεθος,   σωματικόν· τοῦτο γὰρ πάντῃ ὄν·
[3, 5]   τὸ δὲ σῶμα τὸ ταῦτα  πεπονθὸς   μόνον ὑπομένει ὡς ὄν τι
[3, 4]   ἀνόρουσε τελειομένοιο χρόνοιο ὅς σφιν  ἀμοιβαῖος   πλατέος παρ᾽ ἐλήλαται ὅρκου· (Ὠς
[3, 2]   παρὰ τὸν αἰσθητὸν οὐρανὸν καὶ  ἥλιός   τε καὶ σελήνη καὶ τἆλλα
[3, 6]   ἕκαστόν ἐστι καὶ οὐθὲν κατὰ  συμβεβηκός.   (Ἀλλὰ μὴν εἴ γε θήσομεν
[3, 5]   εἰς βάθος τὸ δ᾽ εἰς  μῆκος.   Πρὸς δὲ τούτοις ὁμοίως ἔνεστιν
[3, 4]   πῦρ ἀΐδηλον, στοργὴν δὲ στοργῇ,  νεῖκος   δέ τε νείκεϊ λυγρῷ. (Ἀλλ᾽
[3, 4]   συνέλθῃ, τότε δ᾽ ἔσχατον ἵστατο  νεῖκος.   (Διὸ καὶ συμβαίνει αὐτῷ τὸν
[3, 4]   τινα αἰτίαν τῆς φθορᾶς τὸ  νεῖκος,   δόξειε δ᾽ ἂν οὐθὲν ἧττον
[3, 4]   πέφυκεν· Ἀλλ᾽ ὅτε δὴ μέγα  νεῖκος   ἐνὶ μελέεσσιν ἐθρέφθη, εἰς τιμάς
[3, 4]   φανερόν, ὅτι (συμβαίνει αὐτῷ τὸ  νεῖκος   μηθὲν μᾶλλον φθορᾶς τοῦ
[3, 4]   γὰρ γνωρίζει (ἅπαντα· τὸ γὰρ  νεῖκος   οὐκ ἔχει, δὲ γνῶσις
[3, 2]   οὗ ἕνεκα πράξεώς τινός ἐστι  τέλος,   αἱ δὲ πράξεις πᾶσαι μετὰ
[3, 4]   οὐδεμία κίνησις ἀλλὰ πάσης ἔστι  τέλος,   γίγνεσθαί τε οὐχ οἷόν τε
[3, 2]   καὶ διὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν  τέλος   ἐστὶν (καὶ οὕτως αἴτιον ὅτι
[3, 2]   καὶ ἔστι τἆλλα, τὸ δὲ  τέλος   καὶ τὸ οὗ ἕνεκα πράξεώς
[3, 1]   μὴ γιγνώσκειν· (τὸ γὰρ  τέλος   τούτῳ μὲν οὐ δῆλον τῷ
[3, 2]   κανόνος οὐ κατὰ στιγμὴν  κύκλος   ἀλλ᾽ ὥσπερ Πρωταγόρας ἔλεγεν ἐλέγχων
[3, 1]   ὑποκείμενον, ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς φησὶ φιλίαν  ἄλλος   δέ τις πῦρ δὲ
[3, 4]   οὐσίας, (δῆλον ὅτι οὐδ᾽ ἂν  ἀριθμὸς   εἴη ὡς κεχωρισμένη τις φύσις
[3, 4]   τῶν ὄντων (ὁ μὲν γὰρ  ἀριθμὸς   μονάδες, δὲ μονὰς ὅπερ
[3, 4]   τί καὶ πῶς ὁτὲ μὲν  ἀριθμὸς   ὁτὲ δὲ μέγεθος ἔσται τὸ
[3, 3]   δυάς, οὐκ ἔσται τις  ἀριθμὸς   παρὰ τὰ εἴδη τῶν ἀριθμῶν·
[3, 2]   κίνησις τέχνη καὶ  οἰκοδόμος,   οὗ δ᾽ ἕνεκα τὸ ἔργον,
[3, 3]   ἔσται διὰ τῶν γενῶν  ὁρισμὸς   καὶ λέγων ἐξ ὧν
[3, 2]   τούτων ἐστίν, ἔσται τις καὶ  οὐρανὸς   παρὰ τὸν αἰσθητὸν οὐρανὸν καὶ
[3, 2]   ἄτοπα τοῖς προειρημένοις· ἔσται γὰρ  οὐρανός   τις παρὰ τὸν οὐρανόν, πλήν
[3, 4]   καὶ τοῦτο γεννᾶν ἔξω τοῦ  ἑνός·   ἅπαντα γὰρ ἐκ τούτου τἆλλά
[3, 4]   καθάπερ λέγουσί τινες, ἐκ τοῦ  ἑνὸς   αὐτοῦ καὶ ἄλλου μὴ ἑνός
[3, 4]   ἦν. Οὔτε γὰρ ὅπως ἐξ  ἑνὸς   καὶ ταύτης οὔτε ὅπως ἐξ
[3, 4]   ἔτι δὲ μὴ ὄντος τοῦ  ἑνὸς   οὐσίας, (δῆλον ὅτι οὐδ᾽ ἂν
[3, 4]   λέγω δὲ πῶς ἔσται πλείω  ἑνὸς   τὰ ὄντα. Τὸ γὰρ ἕτερον
[3, 4]   ἑνὸς αὐτοῦ καὶ ἄλλου μὴ  ἑνός   τινος τὸν ἀριθμόν, οὐθὲν ἧττον
[3, 4]   τοιοῦτον) ἀλλὰ πῶς δὴ ἐξ  ἑνὸς   τοιούτου πλειόνων τοιούτων ἔσται
[3, 3]   τῶν οἰκείων διαφορῶν τὸ  γένος   ἄνευ τῶν αὐτοῦ εἰδῶν, ὥστ᾽
[3, 3]   εἴη κατηγορούμενον· οὐ γάρ ἐστι  γένος   ἅνθρωπος τῶν τινῶν ἀνθρώπων. Ἔτι
[3, 3]   τε κἄν τις τὸ πρῶτον  γένος   ἀρχὴν τιθῇ. (Ἀλλὰ μὴν καὶ
[3, 2]   περὶ αὐτῶν ἐστί, δεήσει τι  γένος   εἶναι ὑποκείμενον καὶ τὰ μὲν
[3, 3]   ὥστ᾽ οὐδὲ τούτων ἂν εἴη  γένος.   Ἐκ μὲν οὖν τούτων (μᾶλλον
[3, 2]   ἀπόδειξιν· ὥστε συμβαίνει πάντων εἶναι  γένος   ἕν (τι τῶν δεικνυμένων, πᾶσαι
[3, 3]   εἰδῶν, ὥστ᾽ εἴπερ τὸ ἓν  γένος   τὸ ὄν, οὐδεμία διαφορὰ
[3, 3]   δὲ τῶν ὄντων ἓν εἶναι  γένος   οὔτε τὸ ἓν οὔτε τὸ
[3, 2]   καὶ τὰ συμβεβηκότα περὶ ἕκαστον  γένος   περὶ ὧν αἱ μαθηματικαὶ (δεικνύουσιν,
[3, 2]   δοξῶν. Περὶ οὖν τὸ αὐτὸ  γένος   τὰ συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ τῆς
[3, 4]   ἀλλὰ πάντα αἰσθητὰ καὶ ἐπιστήμη  οὐδενός,   εἰ μή τις εἶναι λέγει
[3, 4]   δύο τῶν αὐτῶν μηδὲ πλειόνων.  (Οὐθενὸς   δ᾽ ἐλάττων ἀπορία παραλέλειπται καὶ
[3, 5]   αἱ διαθέσεις καὶ οἱ λόγοι  οὐθενὸς   δοκοῦσιν οὐσίαν σημαίνειν (λέγονται γὰρ
[3, 2]   (αὐτῶν· πολλαχῇ δὲ ἐχόντων δυσκολίαν,  οὐθενὸς   ἧττον ἄτοπον τὸ φάναι μὲν
[3, 2]   οὐδὲ τὸ παράπαν μέμνηται οὐθεὶς  οὐθενὸς   τῶν τοιούτων, ὥστε διὰ ταῦτα
[3, 4]   καὶ περὶ τοῦ ὄντος. Ἐκ  τίνος   γὰρ (παρὰ τὸ ἓν ἔσται
[3, 5]   τε γίγνονται καὶ (φθείρονται, ἐκ  τίνος   γίγνονται; παραπλησίως δ᾽ ἔχει καὶ
[3, 2]   ὄντα τοῖς αἰσθητοῖς. Ὅλως δὲ  τίνος   ἕνεκ᾽ ἄν τις θείη εἶναι
[3, 2]   τ᾽ ἐστὶ μὴ τοῦ φιλοσόφου,  τίνος   ἔσται περὶ αὐτῶν ἄλλου τὸ
[3, 1]   ἐνδόξων μόνων ποιούμενοι τὴν σκέψιν,  τίνος   (ἐστὶ θεωρῆσαι περὶ πάντων· ἔτι
[3, 2]   καὶ τὸ οὗ ἕνεκα πράξεώς  τινός   ἐστι τέλος, αἱ δὲ πράξεις
[3, 5]   (λέγονται γὰρ πάντα καθ᾽ ὑποκειμένου  τινός,   καὶ οὐθὲν τόδε τι)
[3, 4]   ταύτης οὔτε ὅπως ἐξ ἀριθμοῦ  (τινὸς   καὶ ταύτης γένοιτ᾽ ἂν τὰ
[3, 4]   αὐτοῦ καὶ ἄλλου μὴ ἑνός  τινος   τὸν ἀριθμόν, οὐθὲν ἧττον ζητητέον
[3, 4]   τὸ ἀδύνατον γενέσθαι· τὸ δὲ  γεγονὸς   ἀνάγκη εἶναι ὅτε πρῶτον γέγονεν)
[3, 2]   τὰ συμβαίνοντα ἀδύνατα πάντα (μὲν  πλείονος   λόγου διελθεῖν, ἱκανὸν δὲ καὶ
[3, 4]   δηλοῖ. Ἀλλ᾽ ὅμως τοσοῦτόν γε  μόνος   λέγει ὁμολογουμένως· οὐ γὰρ τὰ
[3, 2]   οὐδὲ στρογγύλον· ἅπτεται γὰρ τοῦ  κανόνος   οὐ κατὰ στιγμὴν κύκλος
[3, 4]   τὸ ἕν, κατὰ μὲν τὸ  Ζήνωνος   ἀξίωμα οὐθὲν ἂν εἴη (ὃ
[3, 2]   ταῦτα τῶν σοφιστῶν τινὲς οἷον  Ἀρίστιππος   προεπηλάκιζεν αὐτάς· ἐν μὲν γὰρ
[3, 1]   πρῶτα, οἷον πότερον ζῷον  ἄνθρωπος   ἀρχή τε καὶ μᾶλλον ἔστι
[3, 6]   Σωκράτης, αὐτός τε καὶ  ἄνθρωπος   καὶ τὸ ζῷον, εἴπερ σημαίνει
[3, 3]   κατηγορούμενον· οὐ γάρ ἐστι γένος  ἅνθρωπος   τῶν τινῶν ἀνθρώπων. Ἔτι ἐν
[3, 4]   γεγονέναι, τὰ μὴ γευσάμενα τοῦ  νέκταρος   καὶ τῆς ἀμβροσίας θνητὰ γενέσθαι
[3, 3]   γὰρ λόγος τῆς οὐσίας εἷς·  ἕτερος   δ᾽ ἔσται διὰ τῶν
[3, 4]   καὶ πέρας εἶναι (οὔτε (γὰρ  ἄπειρός   ἐστιν οὐδεμία κίνησις ἀλλὰ πάσης
[3, 4]   (μόνον ἐφρόντισαν τοῦ πιθανοῦ τοῦ  πρὸς   αὑτούς, ἡμῶν δ᾽ ὠλιγώρησαν (θεοὺς
[3, 5]   τίς οὐσία τῶν ὄντων.  Πρὸς   γὰρ τοῖς εἰρημένοις καὶ τὰ
[3, 3]   λέγων ἐξ ὧν ἔστιν ἐνυπαρχόντων.  Πρὸς   δὲ τούτοις εἰ καὶ ὅτι
[3, 3]   δοκεῖ τὰ δ᾽ οὐ δοκεῖ)  πρὸς   δὲ τούτοις ἔτι μᾶλλον αἱ
[3, 3]   γένη λέγει ταῦτα τῶν ὄντων.  Πρὸς   δὲ τούτοις καὶ τῶν ἄλλων
[3, 5]   βάθος τὸ δ᾽ εἰς μῆκος.  Πρὸς   δὲ τούτοις ὁμοίως ἔνεστιν ἐν
[3, 1]   συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ ταῖς οὐσίαις,  πρὸς   δὲ τούτοις περὶ ταὐτοῦ καὶ
[3, 4]   οἰκίαν παρὰ τὰς τινὰς (οἰκίας.  Πρὸς   δὲ τούτοις πότερον οὐσία
[3, 1]   ταῦτα ἀπορίαν ἂν παράσχοι πολλήν.  Πρὸς   δὲ τούτοις πότερον οἱ ἀριθμοὶ
[3, 4]   τι (ὥστε (καὶ οὕτως) καὶ  πρὸς   ἐκεῖνόν τιν᾽ ἀπολογίαν ἔχειν (μεῖζον
[3, 1]   ~(Ἀνάγκη  πρὸς   τὴν ἐπιζητουμένην ἐπιστήμην ἐπελθεῖν ἡμᾶς
[3, 5]   καὶ αἱ κινήσεις (καὶ τὰ  πρός   τι καὶ αἱ διαθέσεις καὶ
[3, 4]   δὲ καὶ θεωρῆσαι χαλεπώτατον καὶ  πρὸς   τὸ (γνῶναι τἀληθὲς ἀναγκαιότατον πότερόν
[3, 1]   Ἔτι δὲ βέλτιον ἀνάγκη ἔχειν  πρὸς   τὸ κρῖναι τὸν ὥσπερ ἀντιδίκων
[3, 1]   ποῖ δεῖ βαδίζειν ἀγνοοῦσι, καὶ  πρὸς   τούτοις οὐδ᾽ εἴ ποτε τὸ
[3, 5]   τοῦ σώματος, τὸ μὲν εἰς  πλάτος   (τὸ δ᾽ εἰς βάθος τὸ
[3, 1]   ἀπορία δηλοῖ τοῦτο περὶ τοῦ  πράγματος·   γὰρ ἀπορεῖ, ταύτῃ παραπλήσιον
[3, 2]   ζητουμένην, τίνα μάλιστα τοῦ  πράγματος   τοῦ ζητουμένου ἐπιστήμονα τῶν ἐχόντων
[3, 5]   σῶμα, καὶ τὰ μὲν ἄνευ  σώματος   ἐνδέχεσθαι δοκεῖ εἶναι τὸ δὲ
[3, 5]   ταῦτα πάντα διαιρέσεις ὄντα τοῦ  σώματος,   τὸ μὲν εἰς πλάτος (τὸ
[3, 5]   (οὐ γὰρ δὴ γ᾽  ἀδιαίρετος   στιγμὴ διῃρέθη εἰς δύο) εἴ
[3, 4]   ὕλη ἔστι διὰ τὸ  ἀγένητος   εἶναι, πολὺ ἔτι μᾶλλον εὔλογον
[3, 1]   καὶ ὁμοίου καὶ ἀνομοίου καὶ  ἐναντιότητος,   καὶ περὶ προτέρου καὶ ὑστέρου
[3, 4]   ἵσταταί τε καὶ ἐκ μὴ  ὄντος   γενέσθαι ἀδύνατον· ἔτι δὲ γενέσεως
[3, 4]   αὐτὴ ἀπορία καὶ περὶ τοῦ  ὄντος.   Ἐκ τίνος γὰρ (παρὰ τὸ
[3, 4]   (ὡς δηλονότι ὄντος μεγέθους τοῦ  ὄντος·   καὶ εἰ μέγεθος, σωματικόν· τοῦτο
[3, 4]   τοῦτο τῶν ὄντων, (ὡς δηλονότι  ὄντος   μεγέθους τοῦ ὄντος· καὶ εἰ
[3, 4]   ὄντα. Τὸ γὰρ ἕτερον τοῦ  ὄντος   οὐκ ἔστιν, ὥστε κατὰ τὸν
[3, 4]   καθ᾽ ἕκαστα) ἔτι δὲ μὴ  ὄντος   τοῦ ἑνὸς οὐσίας, (δῆλον ὅτι
[3, 5]   καὶ τὰ ἐπίπεδα· γὰρ  (αὐτὸς   λόγος· ἅπαντα γὰρ ὁμοίως
[3, 5]   ἀφορίζουσα τὸ ἥμισυ) δ᾽  (αὐτὸς   λόγος καὶ ἐπὶ γραμμῆς καὶ
[3, 6]   πολλὰ ἔσται ζῷα Σωκράτης,  αὐτός   τε καὶ ἄνθρωπος καὶ
[3, 4]   καὶ μονὰς οὐδαμῶς) ἀλλ᾽ ἐπειδὴ  οὗτος   θεωρεῖ φορτικῶς, καὶ ἐνδέχεται εἶναι
[3, 4]   μάλιστα ὁμολογουμένως αὑτῷ, Ἐμπεδοκλῆς, καὶ  οὗτος   ταὐτὸν πέπονθεν· τίθησι μὲν γὰρ
[3, 6]   εἰρήκαμεν συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀδύνατα.  Σύνεγγυς   δὲ τούτων ἐστὶ τὸ διαπορῆσαι
[3, 4]   τ᾽ οἰωνοί τε καὶ ὑδατοθρέμμονες  ἰχθῦς,   καί τε θεοὶ δολιχαίωνες. (Καὶ
[3, 2]   ὧν ἀστρολογία ποιεῖται τοὺς  λόγους,   οὔτε τὰ σημεῖα τοῖς ἄστροις
[3, 4]   πρὸς αὑτούς, ἡμῶν δ᾽ ὠλιγώρησαν  (θεοὺς   γὰρ ποιοῦντες τὰς ἀρχὰς καὶ
[3, 2]   δ᾽ οὐδέν, παραπλήσιον (ποιοῦντες τοῖς  θεοὺς   μὲν εἶναι φάσκουσιν ἀνθρωποειδεῖς δέ·
[3, 4]   τῶν ὄντων, (ὡς δηλονότι ὄντος  μεγέθους   τοῦ ὄντος· καὶ εἰ μέγεθος,
[3, 2]   οὐδὲν ἄλλο ἐποίουν ἀνθρώπους  ἀϊδίους,   οὔθ᾽ οὗτοι τὰ εἴδη ἄλλ᾽
[3, 2]   πότερον μία πασῶν ἐστὶν  πλείους   ἐπιστῆμαι; εἰ μὲν οὖν μὴ
[3, 2]   κακῶν. (Ἀλλὰ μὴν εἴ γε  πλείους   ἐπιστῆμαι τῶν αἰτίων εἰσὶ καὶ
[3, 1]   (ζητοῦντας ἄνευ τοῦ διαπορῆσαι πρῶτον  ὁμοίους   εἶναι τοῖς ποῖ δεῖ βαδίζειν
[3, 2]   ἄλλας ἐπιστήμας δίκαιον, τοῦ  τέλους   καὶ τἀγαθοῦ τοιαύτη (τούτου γὰρ
[3, 5]   καὶ σοφώτεροι τούτων εἶναι δόξαντες  ἀριθμούς.   Καθάπερ οὖν εἴπομεν, εἰ μὴ
[3, 3]   κατηγορεῖσθαι τὰ εἴδη τοῦ  (γένους   ἐπὶ τῶν οἰκείων διαφορῶν
[3, 3]   μὲν γὰρ τὰς διαφορὰς ἑκάστου  γένους   καὶ εἶναι καὶ μίαν εἶναι
[3, 2]   γὰρ τῷ αὐτῷ πάντας τοὺς  τρόπους   τοὺς τῶν αἰτίων ὑπάρχειν, οἷον
[3, 2]   ἐκεῖνοι οὐδὲν ἄλλο ἐποίουν  ἀνθρώπους   ἀϊδίους, οὔθ᾽ οὗτοι τὰ εἴδη
[3, 2]   ἀλλ᾽ ὥσπερ Πρωταγόρας ἔλεγεν ἐλέγχων  τοὺς   γεωμέτρας) οὔθ᾽ αἱ κινήσεις καὶ
[3, 1]   τε χάριν καὶ διὰ τὸ  τοὺς   (ζητοῦντας ἄνευ τοῦ διαπορῆσαι πρῶτον
[3, 2]   περὶ ὧν ἀστρολογία ποιεῖται  τοὺς   λόγους, οὔτε τὰ σημεῖα τοῖς
[3, 2]   ἐνδέχεται γὰρ τῷ αὐτῷ πάντας  τοὺς   τρόπους τοὺς τῶν αἰτίων ὑπάρχειν,
[3, 2]   τῷ αὐτῷ πάντας τοὺς τρόπους  τοὺς   τῶν αἰτίων ὑπάρχειν, οἷον οἰκίας
[3, 4]   ἐφρόντισαν τοῦ πιθανοῦ τοῦ πρὸς  αὑτούς,   ἡμῶν δ᾽ ὠλιγώρησαν (θεοὺς γὰρ
[3, 4]   ἀμοιβαῖος πλατέος παρ᾽ ἐλήλαται ὅρκου·  (Ὠς   ἀναγκαῖον μὲν ὂν μεταβάλλειν· αἰτίαν
[3, 4]   εἰ μὲν γὰρ φθαρταί, δῆλον  ὡς   (ἀναγκαῖον καὶ ταύτας ἔκ τινων
[3, 5]   κύβου ἐν τῷ κύβῳ οὕτως  ὡς   ἀφωρισμένον· οὐκ ἄρα οὐδ᾽ ἐπιφάνεια
[3, 3]   τὸ μέγα καὶ μικρὸν  ὡς   γένεσιν αὐτοῖς χρῆσθαι. Ἀλλὰ μὴν
[3, 3]   τὰ ὄντα ἐνυπαρχόντων, ἀλλ᾽ οὐχ  ὡς   γένη λέγει ταῦτα τῶν ὄντων.
[3, 2]   καὶ νῦν γνωρίζομεν (χρῶνται γοῦν  ὡς   γιγνωσκομένοις (αὐτοῖς καὶ ἄλλαι τέχναι)
[3, 4]   φησιν εἶναι τοῦτο τῶν ὄντων,  (ὡς   δηλονότι ὄντος μεγέθους τοῦ ὄντος·
[3, 3]   δὲ καὶ αὗται ἀρχαί, ἄπειροι  ὡς   εἰπεῖν ἀρχαὶ γίγνονται, ἄλλως τε
[3, 4]   δὲ περὶ φύσεως, οἷον Ἐμπεδοκλῆς  ὡς   εἰς γνωριμώτερον ἀνάγων λέγει
[3, 2]   Ἅμα δὲ οὐδὲ τοῦτο ἀληθές,  ὡς   γεωδαισία τῶν αἰσθητῶν ἐστὶ
[3, 4]   ὅτι οὐδ᾽ ἂν ἀριθμὸς εἴη  ὡς   κεχωρισμένη τις φύσις τῶν ὄντων
[3, 6]   καὶ πότερον καθόλου εἰσὶν  ὡς   λέγομεν τὰ καθ᾽ ἕκαστα. Εἰ
[3, 2]   τὰς μαθηματικὰς εἶναί φασιν ἐπιστήμας;  ὡς   μὲν οὖν λέγομεν τὰ εἴδη
[3, 2]   πολλὰς ἀπορίας ἕξει· δῆλον γὰρ  ὡς   ὁμοίως γραμμαί τε παρά τ᾽
[3, 5]   τὸ ταῦτα πεπονθὸς μόνον ὑπομένει  ὡς   ὄν τι καὶ οὐσία τις
[3, 4]   τοῦτο αὐτῶν τὴν φύσιν εἶναι,  ὡς   οὔσης τῆς οὐσίας αὐτοῦ τοῦ
[3, 4]   οὔτε εὔλογον οὕτως ἔχειν, δῆλον  ὡς   οὐχ αἱ αὐταὶ ἀρχαὶ οὐδὲ
[3, 6]   εἰ δὲ μὴ καθόλου ἀλλ᾽  ὡς   τὰ καθ᾽ ἕκαστα, οὐκ ἔσονται
[3, 1]   αἱ ἀρχαὶ (καθόλου εἰσὶν  ὡς   τὰ καθ᾽ ἕκαστα τῶν πραγμάτων,
[3, 4]   ἀμβροσίας θνητὰ γενέσθαι φασίν, δῆλον  ὡς   ταῦτα τὰ ὀνόματα γνώριμα λέγοντες
[3, 4]   τὸ ὂν καὶ τὸ ἓν  ὡς   ὑποκειμένης ἄλλης φύσεως. Οἱ μὲν
[3, 4]   πράγμασιν, ἓν ἂν ἦν ἅπαντα,  ὡς   φησίν· ὅταν γὰρ συνέλθῃ, τότε
[3, 4]   ὄντα εἶναί τε καὶ γεγονέναι.  Ὣς   δ᾽ αὔτως καὶ οἱ πλείω
[3, 2]   τέλος καὶ τὸ οὗ ἕνεκα  πράξεώς   τινός ἐστι τέλος, αἱ δὲ
[3, 4]   σκοπεῖν· παρὰ δὲ τῶν δι᾽  (ἀποδείξεως   λεγόντων δεῖ πυνθάνεσθαι διερωτῶντας τί
[3, 4]   ὄντος γενέσθαι ἀδύνατον· ἔτι δὲ  γενέσεως   οὔσης καὶ κινήσεως ἀνάγκη καὶ
[3, 4]   ἔτι δὲ γενέσεως οὔσης καὶ  κινήσεως   ἀνάγκη καὶ πέρας εἶναι (οὔτε
[3, 2]   τίνα γὰρ τρόπον οἷόν τε  κινήσεως   ἀρχὴν εἶναι τοῖς ἀκινήτοις
[3, 2]   ὅταν εἰδῶμεν τὴν ἀρχὴν τῆς  κινήσεως·   τοῦτο δ᾽ ἕτερον καὶ ἀντικείμενον
[3, 2]   αἱ δὲ πράξεις πᾶσαι μετὰ  κινήσεως;   ὥστ᾽ ἐν τοῖς ἀκινήτοις οὐκ
[3, 4]   τὸ ἓν ὡς ὑποκειμένης ἄλλης  φύσεως.   Οἱ μὲν γὰρ ἐκείνως οἱ
[3, 4]   καὶ ὄντι· οἱ δὲ περὶ  φύσεως,   οἷον Ἐμπεδοκλῆς ὡς εἰς γνωριμώτερον
[3, 2]   ἀπορίας ἕξει· δῆλον γὰρ ὡς  ὁμοίως   γραμμαί τε παρά τ᾽ αὐτὰς
[3, 4]   φθορᾶς τοῦ εἶναι αἴτιον·  ὁμοίως   δ᾽ οὐδ᾽ φιλότης τοῦ
[3, 5]   εἶναι, οὐκ οὐσία τις οὖσα.  Ὁμοίως   δὲ δῆλον ὅτι ἔχει καὶ
[3, 2]   τὸ τετραγωνίζειν, ὅτι μέσης εὕρεσις·  ὁμοίως   δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων)
[3, 6]   δ᾽ ἔσονται καὶ ἀριθμῷ ὡρισμέναι-  ὁμοίως   δὲ καὶ ἐπὶ τῶν μεταξύ·
[3, 2]   κινούμενον δὲ (καὶ παντελῶς ἀδύνατον·  ὁμοίως   δὲ καὶ περὶ ὧν
[3, 3]   παρὰ τὰ εἴδη τῶν ἀριθμῶν·  ὁμοίως   δὲ οὐδὲ σχῆμα παρὰ τὰ
[3, 5]   εἰς μῆκος. Πρὸς δὲ τούτοις  ὁμοίως   ἔνεστιν ἐν τῷ στερεῷ ὁποιονοῦν
[3, 5]   γὰρ (αὐτὸς λόγος· ἅπαντα γὰρ  ὁμοίως   πέρατα διαιρέσεις εἰσίν.
[3, 2]   ἴδιον τὸ ἐπαΐειν; (εἴπερ οὖν  ὁμοίως   μὲν ὁποιασοῦν ἐστίν, ἁπασῶν δὲ
[3, 2]   τε καὶ σελήνη καὶ τἆλλα  ὁμοίως   τὰ κατὰ τὸν οὐρανόν. Καίτοι
[3, 5]   καὶ (φθείρονται, ἐκ τίνος γίγνονται;  παραπλησίως   δ᾽ ἔχει καὶ περὶ τὸ
[3, 4]   τροφῆς) ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν  μυθικῶς   σοφιζομένων οὐκ ἄξιον μετὰ σπουδῆς
[3, 4]   οὐδαμῶς) ἀλλ᾽ ἐπειδὴ οὗτος θεωρεῖ  φορτικῶς,   καὶ ἐνδέχεται εἶναι ἀδιαίρετόν τι
[3, 6]   τιθέναι. Καὶ γὰρ εἰ μὴ  καλῶς   διαρθροῦσιν οἱ λέγοντες, ἀλλ᾽ ἔστι
[3, 1]   εὐπορῆσαι βουλομένοις προὔργου τὸ διαπορῆσαι  καλῶς·   γὰρ ὕστερον εὐπορία λύσις
[3, 1]   τὸ διαπορῆσαι τῷ λόγῳ ῥᾴδιον  καλῶς.   ~Πρῶτον μὲν οὖν περὶ ὧν
[3, 2]   εὔλογον εἶναι, κινούμενον δὲ (καὶ  παντελῶς   ἀδύνατον· ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[3, 1]   δυνάμει ἐνεργείᾳ· ἔτι πότερον  ἄλλως   κατὰ κίνησιν· καὶ γὰρ
[3, 6]   ἕτερον τρόπον. Εἰ μὲν γὰρ  ἄλλως   πως, πρότερόν τι ἔσται τῶν
[3, 3]   ἄπειροι ὡς εἰπεῖν ἀρχαὶ γίγνονται,  ἄλλως   τε κἄν τις τὸ πρῶτον
[3, 1]   ἐστὶν ὅσα τε περὶ αὐτῶν  ἄλλως   ὑπειλήφασί τινες, κἂν εἴ τι
[3, 6]   πέρατα διαιρέσεις εἰσίν.  ~Ὅλως   δ᾽ ἀπορήσειεν ἄν τις διὰ
[3, 2]   κινουμένοις γε ὄντα τοῖς αἰσθητοῖς.  Ὅλως   δὲ τίνος ἕνεκ᾽ ἄν τις
[3, 5]   εἰ μὴ ἔστιν οὐσία ταῦτα,  ὅλως   οὐδὲν ἐστὶν οὐσία οὐδὲ ὂν
[3, 2]   (θεωρῆσαι τὸ ἀληθὲς καὶ ψεῦδος;  ὅλως   τε τῶν οὐσιῶν πότερον μία
[3, 4]   γραμμή, στιγμὴ δὲ καὶ μονὰς  οὐδαμῶς)   ἀλλ᾽ ἐπειδὴ οὗτος θεωρεῖ φορτικῶς,
[3, 5]   ἐνδέχεται γίγνεσθαι καὶ φθείρεσθαι, ἀλλ᾽  ὅμως   ἕτερον ἀεὶ δοκεῖ εἶναι, οὐκ
[3, 4]   τῆς ἀνάγκης οὐδεμίαν δηλοῖ. Ἀλλ᾽  ὅμως   τοσοῦτόν γε μόνος λέγει ὁμολογουμένως·
[3, 4]   οἰηθείη λέγειν (ἄν τις μάλιστα  ὁμολογουμένως   αὑτῷ, Ἐμπεδοκλῆς, καὶ οὗτος ταὐτὸν
[3, 4]   ὅμως τοσοῦτόν γε μόνος λέγει  ὁμολογουμένως·   οὐ γὰρ τὰ μὲν φθαρτὰ
[3, 4]   ἄλλης φύσεως. Οἱ μὲν γὰρ  ἐκείνως   οἱ δ᾽ οὕτως οἴονται τὴν
[3, 6]   τὸ δὲ δυνατὸν οὐκ ἀναγκαῖον  ἐκείνως   πᾶν ἔχειν) εἰ δ᾽ ἔστι
[3, 4]   ἀμβροσία, εἰ δὲ τοῦ εἶναι,  πῶς   ἂν εἶεν ἀΐδιοι δεόμενοι τροφῆς)
[3, 2]   (αἰτίων. Μιᾶς μὲν γὰρ ἐπιστήμης  πῶς   ἂν εἴη μὴ ἐναντίας οὔσας
[3, 3]   εἶναι τῶν γενῶν· πάλιν δὲ  πῶς   αὖ δεῖ ταύτας ἀρχὰς ὑπολαβεῖν
[3, 4]   τοῦτο ἄλογον. Ἅμα δὲ καὶ  πῶς   γίγνεται ὕλη τούτων ἕκαστον
[3, 4]   πὼς μὲν προστιθέμενα ποιήσει μεῖζον,  πὼς   δ᾽ οὐθέν, οἷον ἐπίπεδον καὶ
[3, 3]   τε τούτων οὖν ἀπορία πολλὴ  πῶς   δεῖ θέμενον τυχεῖν τῆς ἀληθείας,
[3, 2]   τὰ κατὰ τὸν οὐρανόν. Καίτοι  πῶς   δεῖ πιστεῦσαι τούτοις; οὐδὲ γὰρ
[3, 4]   δὲ προστιθέμενον τὸ τοιοῦτον) ἀλλὰ  πῶς   δὴ ἐξ ἑνὸς τοιούτου
[3, 4]   ἕκαστα ἄπειρα, τῶν δ᾽ ἀπείρων  πῶς   ἐνδέχεται λαβεῖν ἐπιστήμην; γὰρ
[3, 4]   τὸ ὄν· καὶ τὸ ἐπίστασθαι  πῶς   ἔσται, εἰ μή τι ἔσται
[3, 4]   παρὰ ταῦτα ἕτερον, λέγω δὲ  πῶς   ἔσται πλείω ἑνὸς τὰ ὄντα.
[3, 4]   βαδίζει εἰς ἄπειρον· ἔτι δὲ  πῶς   ἔσται τὰ φθαρτά, εἰ αἱ
[3, 4]   καὶ αὐτὸ ἕν, πολλὴ ἀπορία  πῶς   ἔσται τι παρὰ ταῦτα ἕτερον,
[3, 4]   πάντῃ ὄν· τὰ δὲ ἄλλα  πὼς   μὲν προστιθέμενα ποιήσει μεῖζον, πὼς
[3, 4]   ἧττον ζητητέον διὰ τί καὶ  πῶς   ὁτὲ μὲν ἀριθμὸς ὁτὲ δὲ
[3, 6]   τρόπον. Εἰ μὲν γὰρ ἄλλως  πως,   πρότερόν τι ἔσται τῶν ἀρχῶν
[3, 3]   ἐξ ὧν μορίων συνέστηκε καὶ  πῶς   συγκειμένων, τότε γνωρίζει τὴν φύσιν
[3, 4]   Εἰ μὲν γὰρ αἱ αὐταί,  πῶς   τὰ μὲν φθαρτὰ τὰ δὲ
[3, 2]   (καὶ τῆσδε τῆς ἰατρικῆς· καίτοι  πῶς   τοῦτο δυνατόν; καὶ γὰρ ἂν
[3, 4]   ἐξ ἑνὸς καὶ ταύτης οὔτε  ὅπως   ἐξ ἀριθμοῦ (τινὸς καὶ ταύτης
[3, 4]   αὐτὴ φύσις ἦν. Οὔτε γὰρ  ὅπως   ἐξ ἑνὸς καὶ ταύτης οὔτε
[3, 3]   αὐτοῖς χρῆσθαι. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ  ἀμφοτέρως   γε οἷόν τε λέγειν τὰς
[3, 4]   καὶ τοῦτο εἶναι τὸ ὄν.  (Ἀμφοτέρως   δὲ δύσκολον· ἄν τε γὰρ
[3, 1]   πέπονθε τοῖς δεδεμένοις· ἀδύνατον γὰρ  ἀμφοτέρως   προελθεῖν εἰς τὸ πρόσθεν. Διὸ
[3, 4]   τε καὶ γεγονέναι. Ὣς δ᾽  αὔτως   καὶ οἱ πλείω τὰ στοιχεῖα
[3, 2]   αὑτοῦ φύσιν τέλος ἐστὶν (καὶ  οὕτως   αἴτιον ὅτι ἐκείνου ἕνεκα καὶ
[3, 4]   ἀριθμῷ ἕτεραι) εἰ δὲ μὴ  οὕτως   ἀλλ᾽ αἱ τῶν ὄντων ἀρχαὶ
[3, 4]   οὔτε αἰτίαν λέγουσιν οὔτε εὔλογον  οὕτως   ἔχειν, δῆλον ὡς οὐχ αἱ
[3, 4]   εἶναι ἀδιαίρετόν τι (ὥστε (καὶ  οὕτως)   καὶ πρὸς ἐκεῖνόν τιν᾽ ἀπολογίαν
[3, 4]   μὲν γὰρ ἐκείνως οἱ δ᾽  οὕτως   οἴονται τὴν φύσιν ἔχειν. Πλάτων
[3, 2]   (οὐθὲν γὰρ εὐθὺ τῶν αἰσθητῶν  οὕτως   οὐδὲ στρογγύλον· ἅπτεται γὰρ τοῦ
[3, 2]   ἐνδέχεται, (ὥσπερ οὐδὲ τῶν ἄλλων  οὕτως   οὐδὲ τῆς γνωριζούσης τὰς οὐσίας
[3, 4]   οὐθὲν λέγει ἀλλ᾽ ὅτι  οὕτως   πέφυκεν· Ἀλλ᾽ ὅτε δὴ μέγα
[3, 4]   Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ τις  οὕτως   ὑπολαμβάνει ὥστε (γενέσθαι, καθάπερ λέγουσί
[3, 5]   τοῦ κύβου ἐν τῷ κύβῳ  οὕτως   ὡς ἀφωρισμένον· οὐκ ἄρα οὐδ᾽
[3, 2]   τῆς οὐσίας ἂν εἴη τοιαύτη·  πολλαχῶς   γὰρ (ἐπισταμένων τὸ αὐτὸ μᾶλλον
[3, 1]   παρὰ ταύτας ἄλλας, καὶ πότερον  μοναχῶς   πλείονα γένη τῶν οὐσιῶν,
[3, 2]   παρὰ ταύτας ἄλλας, καὶ πότερον  μοναχῶς   πλείω γένη τετύχηκεν ὄντα




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/12/2009