Livre, Chap.
[3, 5]	γὰρ μή εἰσιν, διαφεύγει τί	τὸ	ὂν καὶ τίνες αἱ οὐσίαι
[3, 5]	μηδὲ οὐσίαι τινές, διαφεύγει τί	τὸ	ὂν καὶ τίς ἡ οὐσία
[3, 2]	τὸν τῷ εἶναι γνωρίζοντα τί	τὸ	πρᾶγμα ἢ τῷ μὴ εἶναι,
[3, 6]	ὁ Σωκράτης, αὐτός τε καὶ	ὁ	ἄνθρωπος καὶ τὸ ζῷον, εἴπερ
[3, 5]	τὰς γραμμὰς καὶ τὰ ἐπίπεδα·	ὁ	γὰρ (αὐτὸς λόγος· ἅπαντα γὰρ
[3, 2]	γραμμαὶ τοιαῦταί εἰσιν οἵας λέγει	ὁ	γεωμέτρης (οὐθὲν γὰρ εὐθὺ τῶν
[3, 5]	ἦν ἡ ἀφορίζουσα τὸ ἥμισυ)	ὁ	δ᾽ (αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ
[3, 1]	φιλίαν ἄλλος δέ τις πῦρ	ὁ	δὲ ὕδωρ ἢ ἀέρα· καὶ
[3, 3]	οὐσίας εἷς· ἕτερος δ᾽ ἔσται	ὁ	διὰ τῶν γενῶν ὁρισμὸς καὶ
[3, 4]	ἐκ τούτου τἆλλά ἐστι πλὴν	ὁ	θεός. Λέγει γοῦν Ἐξ ὧν
[3, 2]	τοῦ κανόνος οὐ κατὰ στιγμὴν	ὁ	κύκλος ἀλλ᾽ ὥσπερ Πρωταγόρας ἔλεγεν
[3, 3]	διὰ τῶν γενῶν ὁρισμὸς καὶ	ὁ	λέγων ἐξ ὧν ἔστιν ἐνυπαρχόντων.
[3, 2]	καὶ λίθοι, τὸ δ᾽ εἶδος	ὁ	λόγος. Ἐκ μὲν οὖν τῶν
[3, 4]	(καὶ ἀναγκαιοτάτη θεωρῆσαι, περὶ ἧς	ὁ	λόγος ἐφέστηκε νῦν. Εἴτε γὰρ
[3, 4]	νείκεϊ λυγρῷ. (Ἀλλ᾽ ὅθεν δὴ	ὁ	λόγος, τοῦτό γε φανερόν, ὅτι
[3, 4]	κεχωρισμένη τις φύσις τῶν ὄντων	(ὁ	μὲν γὰρ ἀριθμὸς μονάδες, ἡ
[3, 3]	οἷόν τε λέγειν τὰς ἀρχάς.	Ὁ	μὲν γὰρ λόγος τῆς οὐσίας
[3, 2]	ἡ κίνησις ἡ τέχνη καὶ	ὁ	οἰκοδόμος, οὗ δ᾽ ἕνεκα τὸ
[3, 6]	κοινῇ κατηγορούμενον, πολλὰ ἔσται ζῷα	ὁ	Σωκράτης, αὐτός τε καὶ ὁ
[3, 4]	μὴ ᾖ, εἴρηται πρότερον δι᾽	ὅ·	ἐὰν δὲ ᾖ, ἡ αὐτὴ
[3, 4]	μᾶλλον εὔλογον εἶναι τὴν οὐσίαν,	ὅ	ποτε ἐκείνη γίγνεται· εἰ γὰρ
[3, 4]	ὡς εἰς γνωριμώτερον ἀνάγων λέγει	ὅ	τι τὸ ἕν ἐστιν· δόξειε
[3, 2]	τὴν τἀγαθοῦ φύσιν, εἴπερ ἅπαν	ὃ	ἂν ᾖ ἀγαθὸν καθ᾽ αὑτὸ
[3, 6]	λέγοντες, ἀλλ᾽ ἔστι γε τοῦθ᾽	ὃ	βούλονται, καὶ ἀνάγκη ταῦτα λέγειν
[3, 4]	Ζήνωνος ἀξίωμα οὐθὲν ἂν εἴη	(ὃ	γὰρ μήτε προστιθέμενον μήτε ἀφαιρούμενον
[3, 2]	αὐτῶν δοξῶν. Περί τε γὰρ	ὃ	μιᾶς καὶ ἐξ ὧν μιᾶς,
[3, 1]	ἀμφοτέρως προελθεῖν εἰς τὸ πρόσθεν.	Διὸ	δεῖ τὰς δυσχερείας τεθεωρηκέναι πάσας
[3, 2]	ἀρχὴν οὐδ᾽ εἶναί τι αὐτοαγαθόν.	Διὸ	καὶ ἐν τοῖς μαθήμασιν οὐθὲν
[3, 4]	τότε δ᾽ ἔσχατον ἵστατο νεῖκος.	(Διὸ	καὶ συμβαίνει αὐτῷ τὸν εὐδαιμονέστατον
[3, 4]	ἐθρέφθη, εἰς τιμάς (τ᾽ ἀνόρουσε	τελειομένοιο	χρόνοιο ὅς σφιν ἀμοιβαῖος πλατέος
[3, 4]	εἰς τιμάς (τ᾽ ἀνόρουσε τελειομένοιο	χρόνοιο	ὅς σφιν ἀμοιβαῖος πλατέος παρ᾽
[3, 2]	εἶναι καὶ ἵππον καὶ ὑγίειαν,	ἄλλο	δ᾽ οὐδέν, παραπλήσιον (ποιοῦντες τοῖς
[3, 4]	(παρὰ τὸ ἓν ἔσται αὐτὸ	ἄλλο	ἕν; ἀνάγκη γὰρ μὴ ἓν
[3, 2]	δέ· οὔτε γὰρ ἐκεῖνοι οὐδὲν	ἄλλο	ἐποίουν ἢ ἀνθρώπους ἀϊδίους, οὔθ᾽
[3, 6]	πρότερόν τι ἔσται τῶν ἀρχῶν	ἄλλο	(πρότερον (γὰρ ἡ δύναμις ἐκείνης
[3, 1]	τὰς μὲν σοφίας τὰς δὲ	ἄλλο	τι λεκτέον αὐτῶν. Καὶ τοῦτο
[3, 6]	ὅτι τὰ μὲν μαθηματικὰ (τῶν	δεῦρο	ἄλλῳ μέν τινι διαφέρει, τῷ
[3, 4]	εἴπερ ἡ ὕλη ἔστι διὰ	τὸ	ἀγένητος εἶναι, πολὺ ἔτι μᾶλλον
[3, 3]	τὸ ἕν ἐστιν, ἓν δὲ	τὸ	ἀδιαίρετον, ἀδιαίρετον δὲ ἅπαν ἢ
[3, 4]	γίγνεσθαί τε οὐχ οἷόν τε	τὸ	ἀδύνατον γενέσθαι· τὸ δὲ γεγονὸς
[3, 2]	περὶ αὐτῶν ἄλλου τὸ (θεωρῆσαι	τὸ	ἀληθὲς καὶ ψεῦδος; ὅλως τε
[3, 4]	γὰρ λέγομεν τὸ καθ᾽ ἕκαστον,	τὸ	ἀριθμῷ ἕν, καθόλου δὲ τὸ
[3, 2]	τῶν κοινῶν δοξῶν. Περὶ οὖν	τὸ	αὐτὸ γένος τὰ συμβεβηκότα καθ᾽
[3, 4]	ἓν οὐσία ἄν τε ᾖ	τὸ	αὐτὸ ἕν, ἀδύνατον τὸν ἀριθμὸν
[3, 2]	εἴη τοιαύτη· πολλαχῶς γὰρ (ἐπισταμένων	τὸ	αὐτὸ μᾶλλον μὲν εἰδέναι φαμὲν
[3, 3]	βέλτιον τὸ δὲ χεῖρον, ἀεὶ	τὸ	βέλτιον πρότερον· ὥστ᾽ οὐδὲ τούτων
[3, 4]	παρὰ τὰ στοιχεῖα οὐθὲν ἕτερον·	τὸ	γὰρ ἀριθμῷ ἓν ἢ τὸ
[3, 4]	ἔσται πλείω ἑνὸς τὰ ὄντα.	Τὸ	γὰρ ἕτερον τοῦ ὄντος οὐκ
[3, 4]	ἄλλων· οὐ γὰρ γνωρίζει (ἅπαντα·	τὸ	γὰρ νεῖκος οὐκ ἔχει, ἡ
[3, 1]	ζητούμενον εὕρηκεν ἢ μὴ γιγνώσκειν·	(τὸ	γὰρ τέλος τούτῳ μὲν οὐ
[3, 5]	οὐσία τις οὖσα. Ἀλλὰ μὴν	τό	γε σῶμα ἧττον οὐσία τῆς
[3, 4]	ἀριθμὸς ὁτὲ δὲ μέγεθος ἔσται	τὸ	γενόμενον, εἴπερ τὸ μὴ ἓν
[3, 3]	ἐπὶ τῶν οἰκείων διαφορῶν ἢ	τὸ	γένος ἄνευ τῶν αὐτοῦ εἰδῶν,
[3, 4]	δυνατόν. Ἀνάγκη γὰρ εἶναί τι	τὸ	γιγνόμενον καὶ ἐξ οὗ γίγνεται
[3, 2]	γνωριζούσης τὰς οὐσίας ἴδιόν ἐστι	τὸ	γιγνώσκειν περὶ αὐτῶν. Ἅμα δὲ
[3, 4]	καὶ θεωρῆσαι χαλεπώτατον καὶ πρὸς	τὸ	(γνῶναι τἀληθὲς ἀναγκαιότατον πότερόν ποτε
[3, 2]	ὕλη δὲ γῆ καὶ λίθοι,	τὸ	δ᾽ εἶδος ὁ λόγος. Ἐκ
[3, 5]	σώματος, τὸ μὲν εἰς πλάτος	(τὸ	δ᾽ εἰς βάθος τὸ δ᾽
[3, 5]	πλάτος (τὸ δ᾽ εἰς βάθος	τὸ	δ᾽ εἰς μῆκος. Πρὸς δὲ
[3, 3]	οὐκ ἔστι τὸ μὲν πρότερον	τὸ	δ᾽ ὕστερον. Ἔτι ὅπου τὸ
[3, 4]	οἷόν τε τὸ ἀδύνατον γενέσθαι·	τὸ	δὲ γεγονὸς ἀνάγκη εἶναι ὅτε
[3, 6]	ἡ δύναμις ἐκείνης τῆς αἰτίας,	τὸ	δὲ δυνατὸν οὐκ ἀναγκαῖον ἐκείνως
[3, 2]	οὐσίας θετέον τὴν ἐπιστήμην ταύτην;	τὸ	δὲ μίαν πασῶν οὐκ εὔλογον·
[3, 4]	τι ὂν τὸ μὲν ἓν	τὸ	δὲ ὄν ἐστιν, ἢ δεῖ
[3, 5]	ἄνευ σώματος ἐνδέχεσθαι δοκεῖ εἶναι	τὸ	δὲ σῶμα ἄνευ τούτων ἀδύνατον.
[3, 5]	τὰ τοιαῦτα πάθη, οὐκ οὐσίαι,	τὸ	δὲ σῶμα τὸ ταῦτα πεπονθὸς
[3, 2]	καὶ γίγνεται καὶ ἔστι τἆλλα,	τὸ	δὲ τέλος καὶ τὸ οὗ
[3, 3]	Ἔτι ὅπου τὸ μὲν βέλτιον	τὸ	δὲ χεῖρον, ἀεὶ τὸ βέλτιον
[3, 1]	δὲ τοῖς εὐπορῆσαι βουλομένοις προὔργου	τὸ	διαπορῆσαι καλῶς· ἡ γὰρ ὕστερον
[3, 6]	ἀδύνατα. Σύνεγγυς δὲ τούτων ἐστὶ	τὸ	διαπορῆσαι πότερον δυνάμει ἔστι τὰ
[3, 1]	εὐπορῆσαι τῆς ἀληθείας ἀλλ᾽ οὐδὲ	τὸ	διαπορῆσαι τῷ λόγῳ ῥᾴδιον καλῶς.
[3, 2]	δὲ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις	τὸ	εἰδέναι ἕκαστον καὶ ὧν ἀποδείξεις
[3, 4]	τὸ σύνολον, τὴν μορφὴν καὶ	τὸ	εἶδος. Εἰ δ᾽ αὖ τις
[3, 5]	ἔχει καὶ περὶ τὸ νῦν	τὸ	ἐν τῷ χρόνῳ· οὐδὲ γὰρ
[3, 4]	γνωριμώτερον ἀνάγων λέγει ὅ τι	τὸ	ἕν ἐστιν· δόξειε γὰρ ἂν
[3, 3]	καὶ εἰ μᾶλλόν γε ἀρχοειδὲς	τὸ	ἕν ἐστιν, ἓν δὲ τὸ
[3, 4]	ἕκαστον. Ἔτι εἰ ἀδιαίρετον αὐτὸ	τὸ	ἕν, κατὰ μὲν τὸ Ζήνωνος
[3, 4]	ἕτερόν τι τὸ ὂν οὐδὲ	τὸ	ἓν ἀλλὰ τοῦτο αὐτῶν τὴν
[3, 3]	ἔσται τό τε ὂν καὶ	τὸ	ἓν ἀρχαὶ καὶ οὐσίαι· ταῦτα
[3, 3]	τῶν αὐτοῦ εἰδῶν, ὥστ᾽ εἴπερ	τὸ	ἓν γένος ἢ τὸ ὄν,
[3, 4]	ὄντος. Ἐκ τίνος γὰρ (παρὰ	τὸ	ἓν ἔσται αὐτὸ ἄλλο ἕν;
[3, 3]	τῶν λεγόντων στοιχεῖα τῶν ὄντων	τὸ	(ἓν ἢ τὸ ὂν ἢ
[3, 1]	καὶ πλείστην ἀπορίαν ἔχον, πότερον	τὸ	ἓν καὶ τὸ ὄν, καθάπερ
[3, 4]	ἔσται ἀριθμῷ ἕν, οὐδ᾽ αὐτὸ	τὸ	ἓν καὶ τὸ ὄν· καὶ
[3, 4]	μὴ θήσεται εἶναί τινα οὐσίαν	τὸ	ἓν καὶ τὸ ὄν, μηδὲ
[3, 4]	ὄν, ἀναγκαῖον οὐσίαν αὐτῶν εἶναι	τὸ	ἓν καὶ τὸ ὄν· οὐ
[3, 4]	γὰρ καὶ τούτοις τοσαῦτα λέγειν	τὸ	ἓν καὶ τὸ ὂν ὅσας
[3, 4]	ἄν τε γὰρ μὴ ᾖ	τὸ	ἓν οὐσία ἄν τε ᾖ
[3, 4]	πότερόν ποτε τὸ ὂν καὶ	τὸ	ἓν οὐσίαι τῶν ὄντων εἰσί,
[3, 3]	ὄντων ἓν εἶναι γένος οὔτε	τὸ	ἓν οὔτε τὸ ὄν· ἀνάγκη
[3, 4]	οἱ δ᾽ ἀέρα φασὶν εἶναι	τὸ	ἓν τοῦτο καὶ τὸ ὄν,
[3, 4]	τοῦ εἶναι, συνάγουσα γὰρ εἰς	τὸ	ἓν φθείρει τὰ ἄλλα. Καὶ
[3, 4]	ποτ᾽ ἐστὶ τὸ ὂν καὶ	τὸ	ἓν ὡς ὑποκειμένης ἄλλης φύσεως.
[3, 2]	ὁποιασοῦν περὶ τούτων ἐστὶν ἴδιον	τὸ	ἐπαΐειν; (εἴπερ οὖν ὁμοίως μὲν
[3, 3]	ὕστερόν ἐστιν, οὐχ οἷόν τε	τὸ	ἐπὶ τούτων εἶναί τι παρὰ
[3, 4]	τὸ ἀριθμῷ ἕν, καθόλου δὲ	τὸ	ἐπὶ τούτων. (Ὥσπερ οὖν εἰ
[3, 4]	ἓν καὶ τὸ ὄν· καὶ	τὸ	ἐπίστασθαι πῶς ἔσται, εἰ μή
[3, 2]	ὁ οἰκοδόμος, οὗ δ᾽ ἕνεκα	τὸ	ἔργον, ὕλη δὲ γῆ καὶ
[3, 4]	ἐξ οὗ γίγνεται καὶ τούτων	τὸ	ἔσχατον ἀγένητον, εἴπερ ἵσταταί τε
[3, 3]	εἰς εἴδη, μᾶλλον ἂν ἓν	τὸ	(ἔσχατον εἴη κατηγορούμενον· οὐ γάρ
[3, 1]	τούτων ἁπάντων οὐ μόνον χαλεπὸν	τὸ	εὐπορῆσαι τῆς ἀληθείας ἀλλ᾽ οὐδὲ
[3, 4]	αὐτὸ τὸ ἕν, κατὰ μὲν	τὸ	Ζήνωνος ἀξίωμα οὐθὲν ἂν εἴη
[3, 1]	πρὸς τούτοις οὐδ᾽ εἴ ποτε	τὸ	ζητούμενον εὕρηκεν ἢ μὴ γιγνώσκειν·
[3, 6]	τε καὶ ὁ ἄνθρωπος καὶ	τὸ	ζῷον, εἴπερ σημαίνει ἕκαστον τόδε
[3, 5]	αὕτη ἂν ἦν ἡ ἀφορίζουσα	τὸ	ἥμισυ) ὁ δ᾽ (αὐτὸς λόγος
[3, 5]	ἐν τῷ λίθῳ Ἑρμῆς, οὐδὲ	τὸ	ἥμισυ τοῦ κύβου ἐν τῷ
[3, 2]	τίνος ἔσται περὶ αὐτῶν ἄλλου	τὸ	(θεωρῆσαι τὸ ἀληθὲς καὶ ψεῦδος;
[3, 2]	ἄλλης ἂν (δόξειεν ἐπιστήμης εἶναι	τὸ	θεωρῆσαι τῶν αἰτίων τούτων ἕκαστον.
[3, 3]	αὐτῶν· τοιοῦτον δέ τι παρὰ	τὸ	καθ᾽ ἕκαστον (εἶναι διὰ τί
[3, 4]	τὸ γὰρ ἀριθμῷ ἓν ἢ	τὸ	καθ᾽ ἕκαστον λέγειν διαφέρει οὐθέν·
[3, 1]	τε καὶ μᾶλλον ἔστι παρὰ	τὸ	καθ᾽ ἕκαστον. Μάλιστα δὲ ζητητέον
[3, 4]	διαφέρει οὐθέν· οὕτω γὰρ λέγομεν	τὸ	καθ᾽ ἕκαστον, τὸ ἀριθμῷ ἕν,
[3, 3]	ἢ κατ᾽ εἶδος, πρότερον δὲ	τὸ	κατ᾽ εἶδος, τὰ δὲ γένη
[3, 6]	τόδε τι καὶ ἓν θέσθαι	τὸ	κοινῇ κατηγορούμενον, πολλὰ ἔσται ζῷα
[3, 3]	αἱ φωναὶ (πρώτων, ἀλλ᾽ οὐ	τὸ	κοινὸν ἡ φωνή· καὶ τῶν
[3, 1]	δὲ βέλτιον ἀνάγκη ἔχειν πρὸς	τὸ	κρῖναι τὸν ὥσπερ ἀντιδίκων καὶ
[3, 3]	(ἓν ἢ τὸ ὂν ἢ	τὸ	μέγα καὶ μικρὸν ὡς γένεσιν
[3, 3]	τὸ δ᾽ ὕστερον. Ἔτι ὅπου	τὸ	μὲν βέλτιον τὸ δὲ χεῖρον,
[3, 5]	πάντα διαιρέσεις ὄντα τοῦ σώματος,	τὸ	μὲν εἰς πλάτος (τὸ δ᾽
[3, 4]	αὐτῶν οὐχ ἕτερόν τι ὂν	τὸ	μὲν ἓν τὸ δὲ ὄν
[3, 3]	δὲ τοῖς ἀτόμοις οὐκ ἔστι	τὸ	μὲν πρότερον τὸ δ᾽ ὕστερον.
[3, 4]	μέγεθος ἔσται τὸ γενόμενον, εἴπερ	τὸ	μὴ ἓν ἡ ἀνισότης καὶ
[3, 6]	μήπω ὄν· γίγνεται μὲν γὰρ	τὸ	(μὴ ὄν, οὐθὲν δὲ γίγνεται
[3, 6]	ὄντων· δυνατὸν γὰρ εἶναι καὶ	τὸ	μήπω ὄν· γίγνεται μὲν γὰρ
[3, 4]	ἀρχήν τινα αἰτίαν τῆς φθορᾶς	τὸ	νεῖκος, δόξειε δ᾽ ἂν οὐθὲν
[3, 4]	γε φανερόν, ὅτι (συμβαίνει αὐτῷ	τὸ	νεῖκος μηθὲν μᾶλλον φθορᾶς ἢ
[3, 4]	θιγγάνουσιν, οὐθὲν αἴτια τοῦ εἶναι	τὸ	νέκταρ καὶ ἡ ἀμβροσία, εἰ
[3, 5]	παραπλησίως δ᾽ ἔχει καὶ περὶ	τὸ	νῦν τὸ ἐν τῷ χρόνῳ·
[3, 4]	τὰ ὄντα καὶ τοῦτο εἶναι	τὸ	ὄν. (Ἀμφοτέρως δὲ δύσκολον· ἄν
[3, 3]	γένος οὔτε τὸ ἓν οὔτε	τὸ	ὄν· ἀνάγκη μὲν γὰρ τὰς
[3, 4]	εἶναι τὸ ἓν τοῦτο καὶ	τὸ	ὄν, ἐξ οὗ τὰ ὄντα
[3, 1]	ἔχον, πότερον τὸ ἓν καὶ	τὸ	ὄν, καθάπερ οἱ Πυθαγόρειοι καὶ
[3, 4]	οὐδ᾽ αὐτὸ τὸ ἓν καὶ	τὸ	ὄν· καὶ τὸ ἐπίστασθαι πῶς
[3, 4]	τινα οὐσίαν τὸ ἓν καὶ	τὸ	ὄν, μηδὲ τῶν ἄλλων εἶναι
[3, 4]	αὐτῶν εἶναι τὸ ἓν καὶ	τὸ	ὄν· οὐ γὰρ ἕτερόν τι
[3, 3]	εἴπερ τὸ ἓν γένος ἢ	τὸ	ὄν, οὐδεμία διαφορὰ οὔτε ὂν
[3, 3]	τῶν ὄντων τὸ (ἓν ἢ	τὸ	ὂν ἢ τὸ μέγα καὶ
[3, 4]	(γνῶναι τἀληθὲς ἀναγκαιότατον πότερόν ποτε	τὸ	ὂν καὶ τὸ ἓν οὐσίαι
[3, 4]	δεῖ ζητεῖν τί ποτ᾽ ἐστὶ	τὸ	ὂν καὶ τὸ ἓν ὡς
[3, 4]	τοσαῦτα λέγειν τὸ ἓν καὶ	τὸ	ὂν ὅσας περ ἀρχὰς εἶναί
[3, 4]	οἱ Πυθαγόρειοι οὐχ ἕτερόν τι	τὸ	ὂν οὐδὲ τὸ ἓν ἀλλὰ
[3, 5]	οἱ πρότερον τὴν οὐσίαν καὶ	τὸ	ὂν ᾤοντο τὸ σῶμα εἶναι
[3, 2]	τἆλλα, τὸ δὲ τέλος καὶ	τὸ	οὗ ἕνεκα πράξεώς τινός ἐστι
[3, 1]	τῶν φθαρτῶν φθαρταί; ἔτι δὲ	τὸ	πάντων (χαλεπώτατον καὶ πλείστην ἀπορίαν
[3, 4]	ἔσται (μήτε ἐκείνη, οὐθὲν ἔσται	τὸ	παράπαν, εἰ δὲ τοῦτο ἀδύνατον,
[3, 2]	βέλτιον ἢ χεῖρον, ἀλλ᾽ οὐδὲ	τὸ	παράπαν μέμνηται οὐθεὶς οὐθενὸς τῶν
[3, 3]	ἀδιαίρετον δὲ ἅπαν ἢ κατὰ	τὸ	ποσὸν ἢ κατ᾽ εἶδος, πρότερον
[3, 1]	ἀδύνατον γὰρ ἀμφοτέρως προελθεῖν εἰς	τὸ	πρόσθεν. Διὸ δεῖ τὰς δυσχερείας
[3, 3]	τινῶν ἀνθρώπων. Ἔτι ἐν οἷς	τὸ	πρότερον καὶ ὕστερόν ἐστιν, οὐχ
[3, 4]	αὐτὰς ἁπάντων λέγουσιν ἀρχάς. (Ἀλλὰ	τὸ	πρῶτον ἀπορηθὲν ἀποτρώγουσιν ὥσπερ τοῦτο
[3, 3]	γίγνονται, ἄλλως τε κἄν τις	τὸ	πρῶτον γένος ἀρχὴν τιθῇ. (Ἀλλὰ
[3, 2]	ταύταις; λέγω δ᾽ οἷον, εἰ	τὸ	στερεὸν οὐσία τίς ἐστι καὶ
[3, 4]	ὕλη τούτων ἕκαστον καὶ ἔστι	τὸ	σύνολον ἄμφω ταῦτα; Ἔτι δὲ
[3, 1]	καὶ πότερον ἔστι τι παρὰ	τὸ	(σύνολον (λέγω δὲ τὸ σύνολον,
[3, 1]	παρὰ τὸ (σύνολον (λέγω δὲ	τὸ	σύνολον, ὅταν κατηγορηθῇ τι τῆς
[3, 4]	ὅτι μάλιστα ἔστι τι παρὰ	τὸ	σύνολον ὅταν κατηγορηθῇ τι τῆς
[3, 4]	ἀδύνατον, ἀνάγκη τι εἶναι παρὰ	τὸ	σύνολον, τὴν μορφὴν καὶ τὸ
[3, 5]	οὐσίαν καὶ τὸ ὂν ᾤοντο	τὸ	σῶμα εἶναι τὰ δὲ ἄλλα
[3, 5]	τῆς στιγμῆς· τούτοις γὰρ ὥρισται	τὸ	σῶμα, καὶ τὰ μὲν ἄνευ
[3, 5]	ὥστ᾽ εἰ μάλιστα μὲν οὐσία	τὸ	σῶμα, τούτου δὲ μᾶλλον ταῦτα,
[3, 5]	οὐκ οὐσίαι, τὸ δὲ σῶμα	τὸ	ταῦτα πεπονθὸς μόνον ὑπομένει ὡς
[3, 3]	(τὰ πρῶτα γένη, ὥστ᾽ ἔσται	τό	τε ὂν καὶ τὸ ἓν
[3, 2]	τί ἐστιν (οἷον τί ἐστι	τὸ	τετραγωνίζειν, ὅτι μέσης εὕρεσις· ὁμοίως
[3, 4]	οὐ ποιήσει πλεῖον δὲ προστιθέμενον	τὸ	τοιοῦτον) ἀλλὰ πῶς δὴ ἐξ
[3, 1]	τούτων τε χάριν καὶ διὰ	τὸ	τοὺς (ζητοῦντας ἄνευ τοῦ διαπορῆσαι
[3, 3]	τὴν τῶν ὄντων λαβεῖν ἐπιστήμην	τὸ	τῶν εἰδῶν λαβεῖν καθ᾽ ἃ
[3, 2]	παρὰ τὰ αἰσθητὰ καὶ αὐτὸ	τὸ	ὑγιεινόν. Ἅμα δὲ οὐδὲ τοῦτο
[3, 1]	ἢ οὔ, ἀλλ᾽ ἕτερόν τι	τὸ	ὑποκείμενον, ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς φησὶ φιλίαν
[3, 2]	ἐχόντων δυσκολίαν, οὐθενὸς ἧττον ἄτοπον	τὸ	φάναι μὲν εἶναί τινας φύσεις
[3, 4]	γὰρ συνέλθῃ, τότε δ᾽ ἔσχατον	ἵστατο	νεῖκος. (Διὸ καὶ συμβαίνει αὐτῷ
[3, 2]	αἰσθητῶν ἐστὶ μεγεθῶν καὶ φθαρτῶν·	ἐφθείρετο	γὰρ ἂν φθειρομένων. Ἀλλὰ μὴν
[3, 2]	ἐν τοῖς ἀκινήτοις οὐκ ἂν	ἐνδέχοιτο	ταύτην εἶναι τὴν ἀρχὴν οὐδ᾽
[3, 5]	τὴν οὐσίαν καὶ τὸ ὂν	ᾤοντο	τὸ σῶμα εἶναι τὰ δὲ
[3, 4]	γὰρ (παρὰ τὸ ἓν ἔσται	αὐτὸ	ἄλλο ἕν; ἀνάγκη γὰρ μὴ
[3, 2]	μὲν ἀΐδια τὰ δὲ φθαρτά.	Αὐτὸ	γὰρ ἄνθρωπόν φασιν εἶναι καὶ
[3, 2]	κοινῶν δοξῶν. Περὶ οὖν τὸ	αὐτὸ	γένος τὰ συμβεβηκότα καθ᾽ αὑτὰ
[3, 4]	οὐσία ἄν τε ᾖ τὸ	αὐτὸ	ἕν, ἀδύνατον τὸν ἀριθμὸν οὐσίαν
[3, 4]	ἔσται (τι αὐτὸ ὂν καὶ	αὐτὸ	ἕν, πολλὴ ἀπορία πῶς ἔσται
[3, 4]	ἐστιν) εἰ δ᾽ ἔστι τι	αὐτὸ	ἓν καὶ ὄν, ἀναγκαῖον οὐσίαν
[3, 2]	τοιαύτη· πολλαχῶς γὰρ (ἐπισταμένων τὸ	αὐτὸ	μᾶλλον μὲν εἰδέναι φαμὲν τὸν
[3, 4]	δὲ μὴ ἔστι τι ἓν	αὐτὸ	μηδ᾽ αὐτὸ ὄν, σχολῇ τῶν
[3, 4]	ἔστι τι ἓν αὐτὸ μηδ᾽	αὐτὸ	ὄν, σχολῇ τῶν γε ἄλλων
[3, 4]	μὴν εἴ γ᾽ ἔσται (τι	αὐτὸ	ὂν καὶ αὐτὸ ἕν, πολλὴ
[3, 4]	ἓν ἕκαστον. Ἔτι εἰ ἀδιαίρετον	αὐτὸ	τὸ ἕν, κατὰ μὲν τὸ
[3, 4]	οὐθὲν ἔσται ἀριθμῷ ἕν, οὐδ᾽	αὐτὸ	τὸ ἓν καὶ τὸ ὄν·
[3, 2]	εἴη παρὰ τὰ αἰσθητὰ καὶ	αὐτὸ	τὸ ὑγιεινόν. Ἅμα δὲ οὐδὲ
[3, 1]	λεκτέον αὐτῶν. Καὶ τοῦτο δ᾽	αὐτὸ	τῶν ἀναγκαίων ἐστὶ ζητῆσαι, πότερον
[3, 1]	παρὰ τὴν ὕλην αἴτιον καθ᾽	αὑτὸ	ἢ οὔ, καὶ τοῦτο χωριστὸν
[3, 2]	ὃ ἂν ᾖ ἀγαθὸν καθ᾽	αὑτὸ	καὶ διὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν
[3, 1]	δεικνύουσι πάντες, οἷον πότερον ἐνδέχεται	ταὐτὸ	καὶ ἓν ἅμα φάναι καὶ
[3, 4]	ἔσται τὸ παράπαν, εἰ δὲ	τοῦτο	ἀδύνατον, ἀνάγκη τι εἶναι παρὰ
[3, 2]	τὸ ὑγιεινόν. Ἅμα δὲ οὐδὲ	τοῦτο	ἀληθές, ὡς ἡ γεωδαισία τῶν
[3, 4]	πολλὰ καὶ διάφορα; ἀλλὰ καὶ	τοῦτο	ἄλογον. Ἅμα δὲ καὶ πῶς
[3, 4]	πάντα γνωρίζομεν. Ἀλλὰ μὴν εἰ	τοῦτο	(ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ δεῖ τι
[3, 6]	τινες ἀλλὰ εἴδει· εἰ οὖν	τοῦτο	ἀναγκαῖον, καὶ τὰ εἴδη ἀναγκαῖον
[3, 4]	ὂν οὐδὲ τὸ ἓν ἀλλὰ	τοῦτο	αὐτῶν τὴν φύσιν εἶναι, ὡς
[3, 2]	περὶ τὴν οὐσίαν τὰ συμβεβηκότα;	τοῦτο	γὰρ ἀποδοῦναι παγχάλεπον. Ἔτι δὲ
[3, 4]	ἐκ δὲ τῶν ἑτέρων ἄφθαρτα;	τοῦτο	γὰρ οὐκ εὔλογον, ἀλλ᾽ ἢ
[3, 4]	ὄντος· καὶ εἰ μέγεθος, σωματικόν·	τοῦτο	γὰρ πάντῃ ὄν· τὰ δὲ
[3, 4]	(Ἀλλ᾽ ὅθεν δὴ ὁ λόγος,	τοῦτό	γε φανερόν, ὅτι (συμβαίνει αὐτῷ
[3, 4]	δ᾽ ἂν οὐθὲν ἧττον καὶ	τοῦτο	γεννᾶν ἔξω τοῦ ἑνός· ἅπαντα
[3, 4]	ἀρχῶν ἑτέρας ἀρχὰς εἶναι προτέρας,	τοῦτο	δ᾽ ἀδύνατον, καὶ εἰ ἵσταται
[3, 1]	ἄλλο τι λεκτέον αὐτῶν. Καὶ	τοῦτο	δ᾽ αὐτὸ τῶν ἀναγκαίων ἐστὶ
[3, 2]	εἰδῶμεν τὴν ἀρχὴν τῆς κινήσεως·	τοῦτο	δ᾽ ἕτερον καὶ ἀντικείμενον τῷ
[3, 4]	τὰ ἔσχατα ἢ τὰ πρῶτα·	τοῦτο	δ᾽ ὅτι ἀδύνατον ἄρτι διηπορήσαμεν.
[3, 2]	τῆσδε τῆς ἰατρικῆς· καίτοι πῶς	τοῦτο	δυνατόν; καὶ γὰρ ἂν ὑγιείν᾽
[3, 6]	καὶ τὰ εἴδη ἀναγκαῖον διὰ	τοῦτο	εἶναι τιθέναι. Καὶ γὰρ εἰ
[3, 4]	ἅπαντα εἶναι τὰ ὄντα καὶ	τοῦτο	εἶναι τὸ ὄν. (Ἀμφοτέρως δὲ
[3, 5]	ἐν τῷ χρόνῳ· οὐδὲ γὰρ	τοῦτο	ἐνδέχεται γίγνεσθαι καὶ φθείρεσθαι, ἀλλ᾽
[3, 4]	ἐκείνη γίγνεται· εἰ γὰρ μήτε	τοῦτο	ἔσται (μήτε ἐκείνη, οὐθὲν ἔσται
[3, 3]	ἐπὶ τῶν ἀτόμων; καὶ γὰρ	τοῦτο	ἔχει ἀμφισβήτησιν. Εἰ μὲν γὰρ
[3, 4]	εἶδος. Εἰ δ᾽ αὖ τις	τοῦτο	θήσει, ἀπορία ἐπὶ τίνων τε
[3, 4]	ἀπορία ἐπὶ τίνων τε θήσει	τοῦτο	καὶ ἐπὶ τίνων οὔ. Ὅτι
[3, 4]	ἀέρα φασὶν εἶναι τὸ ἓν	τοῦτο	καὶ τὸ ὄν, ἐξ οὗ
[3, 5]	ὄντα καλεῖν. (Ἀλλὰ μὴν εἰ	τοῦτο	μὲν ὁμολογεῖται, ὅτι μᾶλλον οὐσία
[3, 4]	τὸ πρῶτον ἀπορηθὲν ἀποτρώγουσιν ὥσπερ	τοῦτο	μικρόν τι λαμβάνοντες. Πάντων δὲ
[3, 6]	τίθεμεν εἴδη. Εἰ γὰρ διὰ	τοῦτο,	ὅτι τὰ μὲν μαθηματικὰ (τῶν
[3, 1]	ἡ τῆς διανοίας ἀπορία δηλοῖ	τοῦτο	περὶ τοῦ πράγματος· ᾗ γὰρ
[3, 3]	πάντων; ἀλλὰ μὴν εἰ διὰ	τοῦτο,	τὰ μᾶλλον καθόλου μᾶλλον θετέον
[3, 4]	ἐστιν· δόξειε γὰρ ἂν λέγειν	τοῦτο	τὴν φιλίαν εἶναι (αἰτία (γοῦν
[3, 4]	μηδὲ ἔλαττον, οὔ φησιν εἶναι	τοῦτο	τῶν ὄντων, (ὡς δηλονότι ὄντος
[3, 1]	καθ᾽ αὑτὸ ἢ οὔ, καὶ	τοῦτο	χωριστὸν ἢ οὔ, καὶ πότερον
[3, 5]	μὲν μία ἁπτομένων ὁτὲ δὲ	δύο	διαιρουμένων γίγνονται· ὥστ᾽ οὔτε συγκειμένων
[3, 5]	γ᾽ ἀδιαίρετος στιγμὴ διῃρέθη εἰς	δύο)	εἴ τε γίγνονται καὶ (φθείρονται,
[3, 2]	ἀμφότερα ταῦτά ἐστιν) ἔτι δὲ	δύο	στερεὰ ἐν τῷ αὐτῷ ἀναγκαῖον
[3, 4]	τὰ στοιχεῖα, μὴ ὄντων γε	δύο	τῶν αὐτῶν μηδὲ πλειόνων. (Οὐθενὸς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/12/2009