HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ν  =  383 formes différentes pour 1431 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[3, 4]   τὸ ὄν. (Ἀμφοτέρως δὲ δύσκολον·  ἄν   τε γὰρ μὴ τὸ
[3, 4]   μὴ τὸ ἓν οὐσία  ἄν   τε τὸ αὐτὸ ἕν,
[3, 6]   διαιρέσεις εἰσίν. ~Ὅλως δ᾽ ἀπορήσειεν  ἄν   τις διὰ τί καὶ δεῖ
[3, 4]   τῶν ἀρχῶν (καὶ τόδε ἀπορήσειεν  ἄν   τις. Εἰ μὲν γὰρ εἴδει
[3, 2]   αἰσθητοῖς. Ὅλως δὲ τίνος ἕνεκ᾽  ἄν   τις θείη εἶναι μὲν αὐτά,
[3, 2]   καὶ τῶν φθαρτῶν. (Ἀπορήσειε δ᾽  ἄν   τις καὶ περὶ ποῖα τῶν
[3, 4]   Καὶ γὰρ ὅνπερ οἰηθείη λέγειν  (ἄν   τις μάλιστα ὁμολογουμένως αὑτῷ, Ἐμπεδοκλῆς,
[3, 3]   καθ᾽ ἕκαστον (εἶναι διὰ τί  ἄν   τις ὑπολάβοι, πλὴν ὅτι καθόλου
[3, 2]   πασῶν οὐκ εὔλογον· καὶ γὰρ  ἂν   ἀποδεικτικὴ μία περὶ πάντων εἴη
[3, 4]   ἑνὸς οὐσίας, (δῆλον ὅτι οὐδ᾽  ἂν   ἀριθμὸς εἴη ὡς κεχωρισμένη τις
[3, 5]   τόδε τι) δὲ μάλιστ᾽  ἂν   δόξειε σημαίνειν οὐσίαν, ὕδωρ καὶ
[3, 2]   ἀντικείμενον τῷ τέλει, ὥστ᾽ ἄλλης  ἂν   (δόξειεν ἐπιστήμης εἶναι τὸ θεωρῆσαι
[3, 4]   εἰ δὲ τοῦ εἶναι, πῶς  ἂν   εἶεν ἀΐδιοι δεόμενοι τροφῆς) ἀλλὰ
[3, 4]   αὐταὶ ἀρχαὶ οὐδὲ αἰτίαι αὐτῶν  ἂν   εἶεν. Καὶ γὰρ ὅνπερ οἰηθείη
[3, 5]   ταῦτα δὲ μὴ ὁρῶμεν ποίων  ἂν   εἶεν σωμάτων (ἐν γὰρ τοῖς
[3, 3]   βέλτιον πρότερον· ὥστ᾽ οὐδὲ τούτων  ἂν   εἴη γένος. Ἐκ μὲν οὖν
[3, 2]   γὰρ τῆς αὐτῆς, ἀποδεικτική τις  ἂν   εἴη καὶ τῆς οὐσίας,
[3, 2]   Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῶν αἰσθητῶν  ἂν   εἴη μεγεθῶν (οὐδὲ περὶ τὸν
[3, 2]   Μιᾶς μὲν γὰρ ἐπιστήμης πῶς  ἂν   εἴη μὴ ἐναντίας οὔσας τὰς
[3, 4]   παρὰ τὰ καθ᾽ ἕκαστα, οὐθὲν  ἂν   εἴη νοητὸν ἀλλὰ πάντα αἰσθητὰ
[3, 4]   μὲν τὸ Ζήνωνος ἀξίωμα οὐθὲν  ἂν   εἴη (ὃ γὰρ μήτε προστιθέμενον
[3, 5]   τοῖς αἰσθητοῖς ἀδύνατον εἶναι) οὐκ  ἂν   εἴη οὐσία οὐδεμία. Ἔτι δὲ
[3, 4]   σχολῇ τῶν γε ἄλλων τι  ἂν   εἴη παρὰ τὰ λεγόμενα καθ᾽
[3, 4]   παρὰ τὰ καθ᾽ ἕκαστα, ἀναγκαῖον  ἂν   εἴη τὰ γένη εἶναι παρὰ
[3, 2]   διωρίσθη εἶναι, τῆς οὐσίας  ἂν   εἴη τοιαύτη· πολλαχῶς γὰρ (ἐπισταμένων
[3, 3]   οὖν τούτων τῶν λόγων οὐκ  ἂν   εἴησαν αἱ ἀρχαὶ τὰ γένη
[3, 4]   ἐστίν. Ὅτι μὲν οὖν οὐκ  ἂν   εἴησαν αἱ αὐταὶ ἀρχαί, τοσαῦτα
[3, 3]   ἀρχάς· ὥστε ἀρχαὶ τὰ πρῶτ᾽  ἂν   εἴησαν γένη. ~Ἔστι δ᾽ ἐχομένη
[3, 2]   ὅτι καὶ τὰ εἴδη ἐνδέχοιτ᾽  ἂν   ἐν τοῖς αἰσθητοῖς εἶναι (τοῦ
[3, 3]   γένη διαιρετὰ εἰς εἴδη, μᾶλλον  ἂν   ἓν τὸ (ἔσχατον εἴη κατηγορούμενον·
[3, 2]   ὥστ᾽ ἐν τοῖς ἀκινήτοις οὐκ  ἂν   ἐνδέχοιτο ταύτην εἶναι τὴν ἀρχὴν
[3, 2]   τἀγαθοῦ φύσιν, εἴπερ ἅπαν  ἂν   ἀγαθὸν καθ᾽ αὑτὸ καὶ
[3, 5]   γὰρ ὁποιαοῦν, κἂν αὕτη ἂν  ἦν   ἀφορίζουσα τὸ ἥμισυ)
[3, 5]   (εἰ γὰρ ὁποιαοῦν, κἂν αὕτη  ἂν   ἦν ἀφορίζουσα τὸ ἥμισυ)
[3, 4]   οἷόν τε, φανερόν· οὐ γὰρ  ἂν   θείημεν εἶναί τινα οἰκίαν παρὰ
[3, 4]   τὸ ἕν ἐστιν· δόξειε γὰρ  ἂν   λέγειν τοῦτο τὴν φιλίαν εἶναι
[3, 4]   φθορᾶς τὸ νεῖκος, δόξειε δ᾽  ἂν   οὐθὲν ἧττον καὶ τοῦτο γεννᾶν
[3, 1]   κίνησιν· καὶ γὰρ ταῦτα ἀπορίαν  ἂν   παράσχοι πολλήν. Πρὸς δὲ τούτοις
[3, 4]   ἀριθμοῦ (τινὸς καὶ ταύτης γένοιτ᾽  ἂν   τὰ μεγέθη, δῆλον. ~Τούτων δ᾽
[3, 3]   διαιρετὰ εἰς εἴδη, μᾶλλον ἂν  ἓν   τὸ (ἔσχατον εἴη κατηγορούμενον· οὐ
[3, 2]   καὶ τὰ εἴδη ἐνδέχοιτ᾽ ἂν  ἐν   τοῖς αἰσθητοῖς εἶναι (τοῦ γὰρ
[3, 2]   πῶς τοῦτο δυνατόν; καὶ γὰρ  ἂν   ὑγιείν᾽ ἄττα εἴη παρὰ τὰ
[3, 2]   μεγεθῶν καὶ φθαρτῶν· ἐφθείρετο γὰρ  ἂν   φθειρομένων. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῶν
[3, 4]   ᾖ, εἴρηται πρότερον δι᾽ ὅ·  ἐὰν   δὲ ᾖ, αὐτὴ ἀπορία
[3, 4]   ἀδύνατον τὸν ἀριθμὸν οὐσίαν εἶναι.  Ἐὰν   μὲν οὖν μὴ ᾖ, εἴρηται
[3, 6]   αἱ ἀρχαὶ ὡρισμέναι, εἴδει δέ,  ἐὰν   μὴ λαμβάνῃ τις τησδὶ τῆς
[3, 5]   (Δοκεῖ μὲν γὰρ οὐσία,  ἐὰν   μὴ οὖσα πρότερον νῦν
[3, 4]   ὁμοίῳ. Γαίῃ μὲν γάρ, (φησί,  γαῖαν   ὀπώπαμεν, ὕδατι δ᾽ ὕδωρ, αἰθέρι
[3, 4]   οὕτως) καὶ πρὸς ἐκεῖνόν τιν᾽  ἀπολογίαν   ἔχειν (μεῖζον μὲν γὰρ οὐ
[3, 2]   φασιν εἶναι καὶ ἵππον καὶ  ὑγίειαν,   ἄλλο δ᾽ οὐδέν, παραπλήσιον (ποιοῦντες
[3, 4]   γὰρ ἂν θείημεν εἶναί τινα  οἰκίαν   παρὰ τὰς τινὰς (οἰκίας. Πρὸς
[3, 1]   τὸ ὑποκείμενον, ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς φησὶ  φιλίαν   ἄλλος δέ τις πῦρ
[3, 4]   γὰρ ἂν λέγειν τοῦτο τὴν  φιλίαν   εἶναι (αἰτία (γοῦν ἐστὶν αὕτη
[3, 2]   περὶ (αὐτῶν· πολλαχῇ δὲ ἐχόντων  δυσκολίαν,   οὐθενὸς ἧττον ἄτοπον τὸ φάναι
[3, 3]   ἑκάστου γένους καὶ εἶναι καὶ  μίαν   εἶναι ἑκάστην, ἀδύνατον δὲ κατηγορεῖσθαι
[3, 2]   τὴν ἐπιστήμην ταύτην; τὸ δὲ  μίαν   πασῶν οὐκ εὔλογον· καὶ γὰρ
[3, 4]   μεταβάλλειν· αἰτίαν δὲ τῆς ἀνάγκης  οὐδεμίαν   δηλοῖ. Ἀλλ᾽ ὅμως τοσοῦτόν γε
[3, 1]   κατὰ κίνησιν· καὶ γὰρ ταῦτα  ἀπορίαν   ἂν παράσχοι πολλήν. Πρὸς δὲ
[3, 1]   τὸ πάντων (χαλεπώτατον καὶ πλείστην  ἀπορίαν   ἔχον, πότερον τὸ ἓν καὶ
[3, 4]   αὐτὸ ἓν καὶ ὄν, ἀναγκαῖον  οὐσίαν   αὐτῶν εἶναι τὸ ἓν καὶ
[3, 4]   αὐτὸ ἕν, ἀδύνατον τὸν ἀριθμὸν  οὐσίαν   εἶναι. Ἐὰν μὲν οὖν μὴ
[3, 5]   πολλοὶ καὶ οἱ πρότερον τὴν  οὐσίαν   καὶ τὸ ὂν ᾤοντο τὸ
[3, 4]   ἔτι μᾶλλον εὔλογον εἶναι τὴν  οὐσίαν,   ποτε ἐκείνη γίγνεται· εἰ
[3, 1]   εἴ τ᾽ ἐστι περὶ τὴν  οὐσίαν,   πότερον μία περὶ πάσας
[3, 5]   καὶ οἱ λόγοι οὐθενὸς δοκοῦσιν  οὐσίαν   σημαίνειν (λέγονται γὰρ πάντα καθ᾽
[3, 2]   ἔσται θεωροῦσα περὶ τὴν  οὐσίαν   τὰ συμβεβηκότα; τοῦτο γὰρ ἀποδοῦναι
[3, 4]   τις μὴ θήσεται εἶναί τινα  οὐσίαν   τὸ ἓν καὶ τὸ ὄν,
[3, 5]   δὲ μάλιστ᾽ ἂν δόξειε σημαίνειν  οὐσίαν,   ὕδωρ καὶ γῆ καὶ πῦρ
[3, 4]   (Ὠς ἀναγκαῖον μὲν ὂν μεταβάλλειν·  αἰτίαν   δὲ τῆς ἀνάγκης οὐδεμίαν δηλοῖ.
[3, 3]   γὰρ ἀρχὴν δεῖ καὶ τὴν  αἰτίαν   εἶναι παρὰ τὰ πράγματα ὧν
[3, 4]   τῶν ὄντων. Ἐπεὶ δὲ οὔτε  αἰτίαν   λέγουσιν οὔτε εὔλογον οὕτως ἔχειν,
[3, 4]   δὲ ἄφθαρτα, καὶ διὰ τίν᾽  αἰτίαν;   οἱ μὲν οὖν περὶ Ἡσίοδον
[3, 4]   τίθησι μὲν γὰρ ἀρχήν τινα  αἰτίαν   τῆς φθορᾶς τὸ νεῖκος, δόξειε
[3, 2]   τίνα χρὴ καλεῖν τῶν ἐπιστημῶν  σοφίαν   ἔχει λόγον ἑκάστην (προσαγορεύειν·
[3, 3]   εἰπεῖν ἀρχαὶ γίγνονται, ἄλλως τε  κἄν   τις τὸ πρῶτον γένος ἀρχὴν
[3, 5]   οὐδ᾽ ἐπιφάνεια (εἰ γὰρ ὁποιαοῦν,  κἂν   αὕτη ἂν ἦν ἀφορίζουσα
[3, 3]   ὁριστῶν ἀρχὰς εἶναι τὰ γένη.  Κἂν   (εἰ ἔστι τὴν τῶν ὄντων
[3, 2]   καὶ τῆς οὐσίας ἑτέρα,  κἂν   εἰ μὴ μία, ποτέραν χρὴ
[3, 1]   οὐσίαι τινές εἰσιν οὔ,  κἂν   εἰ οὐσίαι πότερον (κεχωρισμέναι τῶν
[3, 1]   περὶ πάσας πλείονές εἰσι,  κἂν   εἰ πλείονες πότερον ἅπασαι συγγενεῖς
[3, 1]   περὶ αὐτῶν ἄλλως ὑπειλήφασί τινες,  κἂν   εἴ τι χωρὶς τούτων τυγχάνει
[3, 4]   ἂν οὐθὲν ἧττον καὶ τοῦτο  γεννᾶν   ἔξω τοῦ ἑνός· ἅπαντα γὰρ
[3, 2]   ὧν ἅπαντες δεικνύουσιν) οἷον ὅτι  πᾶν   ἀναγκαῖον φάναι ἀποφάναι,
[3, 6]   δὲ δυνατὸν οὐκ ἀναγκαῖον ἐκείνως  πᾶν   ἔχειν) εἰ δ᾽ ἔστι δυνάμει
[3, 3]   δὲ τὸ ἀδιαίρετον, ἀδιαίρετον δὲ  ἅπαν   κατὰ τὸ ποσὸν
[3, 2]   τὴν τἀγαθοῦ φύσιν, εἴπερ  ἅπαν   ἂν ἀγαθὸν καθ᾽
[3, 4]   (μήτε ἐκείνη, οὐθὲν ἔσται τὸ  παράπαν,   εἰ δὲ τοῦτο ἀδύνατον, ἀνάγκη
[3, 2]   χεῖρον, ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ  παράπαν   μέμνηται οὐθεὶς οὐθενὸς τῶν τοιούτων,
[3, 2]   ἑτέρα, κἂν εἰ μὴ μία,  ποτέραν   χρὴ προσαγορεύειν τὴν ζητουμένην νῦν.
[3, 5]   περὶ τὴν γένεσιν καὶ τὴν  φθορὰν   συμβαίνει ἄλογα. (Δοκεῖ μὲν γὰρ
[3, 2]   καὶ τὰς πράξεις καὶ περὶ  πᾶσαν   μεταβολὴν ὅταν εἰδῶμεν τὴν ἀρχὴν
[3, 3]   τούτων τῶν λόγων οὐκ ἂν  εἴησαν   αἱ ἀρχαὶ τὰ γένη τῶν
[3, 4]   Ὅτι μὲν οὖν οὐκ ἂν  εἴησαν   αἱ αὐταὶ ἀρχαί, τοσαῦτα εἰρήσθω·
[3, 3]   ὥστε ἀρχαὶ τὰ πρῶτ᾽ ἂν  εἴησαν   γένη. ~Ἔστι δ᾽ ἐχομένη τε
[3, 4]   τοῦ πρὸς αὑτούς, ἡμῶν δ᾽  ὠλιγώρησαν   (θεοὺς γὰρ ποιοῦντες τὰς ἀρχὰς
[3, 4]   καὶ πάντες ὅσοι θεολόγοι (μόνον  ἐφρόντισαν   τοῦ πιθανοῦ τοῦ πρὸς αὑτούς,
[3, 5]   οὔσας ὁτὲ δὲ οὐκ οὔσας.  Ὅταν   γὰρ ἅπτηται διαιρῆται τὰ
[3, 4]   ἂν ἦν ἅπαντα, ὡς φησίν·  ὅταν   γὰρ συνέλθῃ, τότε δ᾽ ἔσχατον
[3, 2]   πράξεις καὶ περὶ πᾶσαν μεταβολὴν  ὅταν   εἰδῶμεν τὴν ἀρχὴν τῆς κινήσεως·
[3, 2]   ἀποδείξεις (εἰσί, τότ᾽ οἰόμεθα ὑπάρχειν  ὅταν   εἰδῶμεν τί ἐστιν (οἷον τί
[3, 1]   (σύνολον (λέγω δὲ τὸ σύνολον,  ὅταν   κατηγορηθῇ τι τῆς ὕλης)
[3, 4]   ἔστι τι παρὰ τὸ σύνολον  ὅταν   κατηγορηθῇ τι τῆς ὕλης, πότερον,
[3, 5]   ὁρῶμεν ποίων ἂν εἶεν σωμάτων  (ἐν   γὰρ τοῖς αἰσθητοῖς ἀδύνατον εἶναι)
[3, 3]   γὰρ δοκεῖ μάλιστα εἶναι γένη)  ἐν   δὲ τοῖς ἀτόμοις οὐκ ἔστι
[3, 4]   γὰρ αἰσθητὰ (πάντα φθείρεται καὶ  ἐν   κινήσει ἐστίν) ἀλλὰ μὴν εἴ
[3, 2]   τόπῳ, καὶ μὴ εἶναι ἀκίνητα  (ἐν   κινουμένοις γε ὄντα τοῖς αἰσθητοῖς.
[3, 2]   τινὲς οἷον Ἀρίστιππος προεπηλάκιζεν αὐτάς·  ἐν   μὲν γὰρ ταῖς ἄλλαις τέχναις,
[3, 3]   ἅνθρωπος τῶν τινῶν ἀνθρώπων. Ἔτι  ἐν   οἷς τὸ πρότερον καὶ ὕστερόν
[3, 3]   λέγομεν ὧν αἱ ἀποδείξεις ἐνυπάρχουσιν  ἐν   ταῖς τῶν ἄλλων ἀποδείξεσιν
[3, 2]   τέχναις, καὶ ταῖς βαναύσοις, οἷον  ἐν   τεκτονικῇ καὶ σκυτικῇ, διότι (βέλτιον
[3, 2]   εἶναι μὲν αὐτά, εἶναι δ᾽  ἐν   τοῖς αἰσθητοῖς; ταὐτὰ γὰρ συμβήσεται
[3, 2]   πράξεις πᾶσαι μετὰ κινήσεως; ὥστ᾽  ἐν   τοῖς ἀκινήτοις οὐκ ἂν ἐνδέχοιτο
[3, 2]   πάσχειν πέφυκεν. Ἔτι δὲ καὶ  ἐν   τοῖς ἄλλοις τὸ εἰδέναι ἕκαστον
[3, 1]   εἴδει ὡρισμέναι, καὶ αἱ  ἐν   τοῖς λόγοις καὶ αἱ ἐν
[3, 2]   ὀπτικὴ πραγματεύεται καὶ  ἐν   τοῖς μαθήμασιν ἁρμονική· καὶ γὰρ
[3, 2]   εἶναί τι αὐτοαγαθόν. Διὸ καὶ  ἐν   τοῖς μαθήμασιν οὐθὲν δείκνυται διὰ
[3, 2]   οὐσίας εἶναι καθ᾽ ἑαυτὰς εἴρηται  ἐν   τοῖς πρώτοις λόγοις περὶ (αὐτῶν·
[3, 2]   χωρίς γε τῶν αἰσθητῶν ἀλλ᾽  ἐν   τούτοις· οἷς τὰ συμβαίνοντα ἀδύνατα
[3, 1]   (κεχωρισμέναι τῶν αἰσθητῶν ἐνυπάρχουσαι  ἐν   τούτοις; περὶ γὰρ τούτων ἁπάντων
[3, 2]   ἐστιν) ἔτι δὲ δύο στερεὰ  ἐν   τῷ αὐτῷ ἀναγκαῖον εἶναι τόπῳ,
[3, 2]   πλήν γ᾽ οὐ χωρὶς ἀλλ᾽  ἐν   τῷ αὐτῷ τόπῳ· ὅπερ ἐστὶν
[3, 5]   οὐδὲ τὸ ἥμισυ τοῦ κύβου  ἐν   τῷ κύβῳ οὕτως ὡς ἀφωρισμένον·
[3, 5]   ὁποιονοῦν σχῆμα· ὥστ᾽ εἰ μηδ᾽  ἐν   τῷ λίθῳ Ἑρμῆς, οὐδὲ τὸ
[3, 2]   εἶναί τινας φύσεις παρὰ τὰς  ἐν   τῷ οὐρανῷ, ταύτας δὲ τὰς
[3, 5]   Πρὸς δὲ τούτοις ὁμοίως ἔνεστιν  ἐν   τῷ στερεῷ ὁποιονοῦν σχῆμα· ὥστ᾽
[3, 1]   ἐν τοῖς λόγοις καὶ αἱ  ἐν   τῷ ὑποκειμένῳ; καὶ πότερον τῶν
[3, 5]   καὶ περὶ τὸ νῦν τὸ  ἐν   τῷ χρόνῳ· οὐδὲ γὰρ τοῦτο
[3, 4]   ἄν τε τὸ αὐτὸ  ἕν,   ἀδύνατον τὸν ἀριθμὸν οὐσίαν εἶναι.
[3, 4]   τὸ ἓν ἔσται αὐτὸ ἄλλο  ἕν;   ἀνάγκη γὰρ μὴ ἓν εἶναι·
[3, 6]   σημαίνει ἕκαστον τόδε τι καὶ  ἕν)   εἰ μὲν οὖν καθόλου αἱ
[3, 4]   αἱ τῶν ὄντων ἀρχαὶ ἀριθμῷ  ἕν   εἰσιν, οὐκ ἔσται παρὰ τὰ
[3, 3]   λέγοντες εἶναι στοιχεῖα καὶ οἱ  ἕν,   ἐξ ὧν σύγκειται καὶ ἐξ
[3, 4]   ἀνάγων λέγει τι τὸ  ἕν   ἐστιν· δόξειε γὰρ ἂν λέγειν
[3, 3]   εἰ μᾶλλόν γε ἀρχοειδὲς τὸ  ἕν   ἐστιν, ἓν δὲ τὸ ἀδιαίρετον,
[3, 4]   τὸ καθ᾽ ἕκαστον, τὸ ἀριθμῷ  ἕν,   καθόλου δὲ τὸ ἐπὶ τούτων.
[3, 4]   Ἔτι εἰ ἀδιαίρετον αὐτὸ τὸ  ἕν,   κατὰ μὲν τὸ Ζήνωνος ἀξίωμα
[3, 4]   εἰσὶν ἕν, οὐθὲν ἔσται ἀριθμῷ  ἕν,   οὐδ᾽ αὐτὸ τὸ ἓν καὶ
[3, 4]   Εἰ μὲν γὰρ εἴδει εἰσὶν  ἕν,   οὐθὲν ἔσται ἀριθμῷ ἕν, οὐδ᾽
[3, 4]   (τι αὐτὸ ὂν καὶ αὐτὸ  ἕν,   πολλὴ ἀπορία πῶς ἔσται τι
[3, 4]   μονάδες, δὲ μονὰς ὅπερ  ἕν   τί ἐστιν) εἰ δ᾽ ἔστι
[3, 4]   ἐνδέχεται λαβεῖν ἐπιστήμην; γὰρ  ἕν   τι καὶ ταὐτόν, καὶ
[3, 2]   ὥστε συμβαίνει πάντων εἶναι γένος  ἕν   (τι τῶν δεικνυμένων, πᾶσαι γὰρ
[3, 4]   τι τὸ ὂν οὐδὲ τὸ  ἓν   ἀλλὰ τοῦτο αὐτῶν τὴν φύσιν
[3, 1]   οἷον πότερον ἐνδέχεται ταὐτὸ καὶ  ἓν   ἅμα φάναι καὶ ἀποφάναι (ἢ
[3, 4]   μὴ ἦν ἐν τοῖς πράγμασιν,  ἓν   ἂν ἦν ἅπαντα, ὡς φησίν·
[3, 4]   τὸν Παρμενίδου συμβαίνειν ἀνάγκη λόγον  ἓν   ἅπαντα εἶναι τὰ ὄντα καὶ
[3, 4]   ἐν τοῖς πράγμασιν, ἓν ἂν  ἦν   ἅπαντα, ὡς φησίν· ὅταν γὰρ
[3, 6]   τά τε εἴδη εἶναι καὶ  ἓν   ἀριθμῷ τὰς ἀρχὰς ἀλλὰ μὴ
[3, 3]   τό τε ὂν καὶ τὸ  ἓν   ἀρχαὶ καὶ οὐσίαι· ταῦτα γὰρ
[3, 4]   εἰ δὲ μὴ ἔστι τι  ἓν   αὐτὸ μηδ᾽ αὐτὸ ὄν, σχολῇ
[3, 4]   οἷον τῶν ἀνθρώπων; ἀλλ᾽ ἄτοπον·  ἓν   γὰρ πάντα ὧν οὐσία
[3, 3]   αὐτοῦ εἰδῶν, ὥστ᾽ εἴπερ τὸ  ἓν   γένος τὸ ὄν, οὐδεμία
[3, 3]   γε ἀρχοειδὲς τὸ ἕν ἐστιν,  ἓν   δὲ τὸ ἀδιαίρετον, ἀδιαίρετον δὲ
[3, 4]   ἄλλο ἕν; ἀνάγκη γὰρ μὴ  ἓν   εἶναι· ἅπαντα δὲ τὰ ὄντα
[3, 3]   οἷόν τε δὲ τῶν ὄντων  ἓν   εἶναι γένος οὔτε τὸ ἓν
[3, 4]   (αἰτία (γοῦν ἐστὶν αὕτη τοῦ  ἓν   εἶναι πᾶσιν) ἕτεροι δὲ πῦρ,
[3, 1]   τούτων ἕκαστον ἀλλὰ καὶ ἆρα  ἓν   ἑνὶ ἐναντίον· καὶ πότερον αἱ
[3, 4]   ἔσται, εἰ μή τι ἔσται  ἓν   ἐπὶ πάντων; Ἀλλὰ μὴν εἰ
[3, 3]   οὐδεμία διαφορὰ οὔτε ὂν οὔτε  ἓν   ἔσται. Ἀλλὰ μὴν εἰ μὴ
[3, 4]   Ἐκ τίνος γὰρ (παρὰ τὸ  ἓν   ἔσται αὐτὸ ἄλλο ἕν; ἀνάγκη
[3, 1]   χωριστὸν οὔ, καὶ πότερον  ἓν   πλείω τὸν ἀριθμόν, καὶ
[3, 4]   ἅπαντα δὲ τὰ ὄντα  ἓν   πολλὰ ὧν ἓν ἕκαστον.
[3, 4]   οὐθὲν ἕτερον· τὸ γὰρ ἀριθμῷ  ἓν   τὸ καθ᾽ ἕκαστον λέγειν
[3, 3]   λεγόντων στοιχεῖα τῶν ὄντων τὸ  (ἓν   τὸ ὂν τὸ
[3, 4]   τὸ γενόμενον, εἴπερ τὸ μὴ  ἓν   ἀνισότης καὶ αὐτὴ
[3, 4]   ἦν ἐν τοῖς πράγμασιν, ἓν  ἂν   ἦν ἅπαντα, ὡς φησίν· ὅταν
[3, 6]   δ᾽ (ἔσται τόδε τι καὶ  ἓν   θέσθαι τὸ κοινῇ κατηγορούμενον, πολλὰ
[3, 4]   πάντων; Ἀλλὰ μὴν εἰ ἀριθμῷ  ἓν   καὶ μία ἑκάστη τῶν ἀρχῶν,
[3, 4]   εἰ δ᾽ ἔστι τι αὐτὸ  ἓν   καὶ ὄν, ἀναγκαῖον οὐσίαν αὐτῶν
[3, 1]   πλείστην ἀπορίαν ἔχον, πότερον τὸ  ἓν   καὶ τὸ ὄν, καθάπερ οἱ
[3, 4]   ἀριθμῷ ἕν, οὐδ᾽ αὐτὸ τὸ  ἓν   καὶ τὸ ὄν· καὶ τὸ
[3, 4]   θήσεται εἶναί τινα οὐσίαν τὸ  ἓν   καὶ τὸ ὄν, μηδὲ τῶν
[3, 4]   ἀναγκαῖον οὐσίαν αὐτῶν εἶναι τὸ  ἓν   καὶ τὸ ὄν· οὐ γὰρ
[3, 4]   καὶ τούτοις τοσαῦτα λέγειν τὸ  ἓν   καὶ τὸ ὂν ὅσας περ
[3, 4]   τε γὰρ μὴ τὸ  ἓν   οὐσία ἄν τε τὸ
[3, 4]   ποτε τὸ ὂν καὶ τὸ  ἓν   οὐσίαι τῶν ὄντων εἰσί, καὶ
[3, 3]   ἓν εἶναι γένος οὔτε τὸ  ἓν   οὔτε τὸ ὄν· ἀνάγκη μὲν
[3, 4]   ἕτερόν τι ὂν τὸ μὲν  ἓν   τὸ δὲ ὄν ἐστιν,
[3, 4]   δ᾽ ἀέρα φασὶν εἶναι τὸ  ἓν   τοῦτο καὶ τὸ ὄν, ἐξ
[3, 4]   εἶναι, συνάγουσα γὰρ εἰς τὸ  ἓν   φθείρει τὰ ἄλλα. Καὶ ἅμα
[3, 4]   ἐστὶ τὸ ὂν καὶ τὸ  ἓν   ὡς ὑποκειμένης ἄλλης φύσεως. Οἱ
[3, 2]   κύκλος ἀλλ᾽ ὥσπερ Πρωταγόρας  ἔλεγεν   ἐλέγχων τοὺς γεωμέτρας) οὔθ᾽ αἱ
[3, 1]   καθάπερ οἱ Πυθαγόρειοι καὶ Πλάτων  ἔλεγεν,   οὐχ ἕτερόν τί ἐστιν ἀλλ᾽
[3, 4]   παρ᾽ οὐδέν; (Εἰ μὲν οὖν  μηδέν   ἐστι παρὰ τὰ καθ᾽ ἕκαστα,
[3, 2]   ἀνθρωποειδεῖς δέ· οὔτε γὰρ ἐκεῖνοι  οὐδὲν   ἄλλο ἐποίουν ἀνθρώπους ἀϊδίους,
[3, 4]   ἔνια μὴ εἶναι, παρ᾽  οὐδέν;   (Εἰ μὲν οὖν μηδέν ἐστι
[3, 5]   μὴ ἔστιν οὐσία ταῦτα, ὅλως  οὐδὲν   ἐστὶν οὐσία οὐδὲ ὂν οὐθέν·
[3, 2]   ἵππον καὶ ὑγίειαν, ἄλλο δ᾽  οὐδέν,   παραπλήσιον (ποιοῦντες τοῖς θεοὺς μὲν
[3, 2]   τῶν σοφιστῶν τινὲς οἷον Ἀρίστιππος  προεπηλάκιζεν   αὐτάς· ἐν μὲν γὰρ ταῖς
[3, 6]   ἔστι δυνάμει τὰ στοιχεῖα, ἐνδέχεται  μηθὲν   εἶναι τῶν ὄντων· δυνατὸν γὰρ
[3, 4]   ἀλλὰ μὴν εἴ γε ἀΐδιον  μηθέν   ἐστιν, οὐδὲ γένεσιν εἶναι δυνατόν.
[3, 4]   ὅτι (συμβαίνει αὐτῷ τὸ νεῖκος  μηθὲν   μᾶλλον φθορᾶς τοῦ εἶναι
[3, 4]   τῶν ἄλλων εἶναι τῶν καθόλου  μηθέν   (ταῦτα γάρ ἐστι καθόλου μάλιστα
[3, 4]   λέγουσιν ἀρχάς. (Ἀλλὰ τὸ πρῶτον  ἀπορηθὲν   ἀποτρώγουσιν ὥσπερ τοῦτο μικρόν τι
[3, 4]   αὑτῷ, Ἐμπεδοκλῆς, καὶ οὗτος ταὐτὸν  πέπονθεν·   τίθησι μὲν γὰρ ἀρχήν τινα
[3, 4]   δέ τε νείκεϊ λυγρῷ. (Ἀλλ᾽  ὅθεν   δὴ λόγος, τοῦτό γε
[3, 2]   τῶν αἰτίων ὑπάρχειν, οἷον οἰκίας  ὅθεν   μὲν κίνησις τέχνη
[3, 1]   γὰρ ἀμφοτέρως προελθεῖν εἰς τὸ  πρόσθεν.   Διὸ δεῖ τὰς δυσχερείας τεθεωρηκέναι
[3, 4]   γὰρ χάριν ἡδονῆς αὐτῶν θιγγάνουσιν,  οὐθὲν   αἴτια τοῦ εἶναι τὸ νέκταρ
[3, 4]   ἐστι παρὰ τὰ καθ᾽ ἕκαστα,  οὐθὲν   ἂν εἴη νοητὸν ἀλλὰ πάντα
[3, 4]   κατὰ μὲν τὸ Ζήνωνος ἀξίωμα  οὐθὲν   ἂν εἴη (ὃ γὰρ μήτε
[3, 2]   εἰσιν οἵας λέγει γεωμέτρης  (οὐθὲν   γὰρ εὐθὺ τῶν αἰσθητῶν οὕτως
[3, 6]   γὰρ καθόλου, οὐκ ἔσονται οὐσίαι  (οὐθὲν   γὰρ τῶν κοινῶν τόδε τι
[3, 6]   μὲν γὰρ τὸ (μὴ ὄν,  οὐθὲν   δὲ γίγνεται τῶν εἶναι ἀδυνάτων.
[3, 2]   Διὸ καὶ ἐν τοῖς μαθήμασιν  οὐθὲν   δείκνυται διὰ (ταύτης τῆς αἰτίας,
[3, 6]   δὲ πόλλ᾽ ἄττα ὁμοειδῆ εἶναι  οὐθὲν   διαφέρει, ὥστ᾽ οὐκ ἔσονται αὐτῶν
[3, 4]   μὲν γὰρ εἴδει εἰσὶν ἕν,  οὐθὲν   ἔσται ἀριθμῷ ἕν, οὐδ᾽ αὐτὸ
[3, 4]   μήτε τοῦτο ἔσται (μήτε ἐκείνη,  οὐθὲν   ἔσται τὸ παράπαν, εἰ δὲ
[3, 4]   οὐκ ἔσται παρὰ τὰ στοιχεῖα  οὐθὲν   ἕτερον· τὸ γὰρ ἀριθμῷ ἓν
[3, 1]   κατηγορηθῇ τι τῆς ὕλης)  οὐθέν,   τῶν μὲν τῶν δ᾽
[3, 4]   μὴ ἑνός τινος τὸν ἀριθμόν,  οὐθὲν   ἧττον ζητητέον διὰ τί καὶ
[3, 4]   τὸ νεῖκος, δόξειε δ᾽ ἂν  οὐθὲν   ἧττον καὶ τοῦτο γεννᾶν ἔξω
[3, 6]   οὐσία τις ἕκαστόν ἐστι καὶ  οὐθὲν   κατὰ συμβεβηκός. (Ἀλλὰ μὴν εἴ
[3, 4]   δὲ αὐτῆς τῆς μεταβολῆς αἴτιον  οὐθὲν   λέγει ἀλλ᾽ ὅτι οὕτως
[3, 4]   προστιθέμενα ποιήσει μεῖζον, πὼς δ᾽  οὐθέν,   οἷον ἐπίπεδον καὶ γραμμή, στιγμὴ
[3, 5]   οὐδὲν ἐστὶν οὐσία οὐδὲ ὂν  οὐθέν·   οὐ γὰρ δὴ τά γε
[3, 4]   ἐπιστήμην. Ἔτι δ᾽ οὐδ᾽ ἀΐδιον  οὐθὲν   οὐδ᾽ ἀκίνητον (τὰ γὰρ αἰσθητὰ
[3, 4]   τὸ καθ᾽ ἕκαστον λέγειν διαφέρει  οὐθέν·   οὕτω γὰρ λέγομεν τὸ καθ᾽
[3, 5]   πάντα καθ᾽ ὑποκειμένου τινός, καὶ  οὐθὲν   τόδε τι) δὲ μάλιστ᾽
[3, 4]   δὲ τοῦ εἶναι, πῶς ἂν  εἶεν   ἀΐδιοι δεόμενοι τροφῆς) ἀλλὰ περὶ
[3, 4]   ἀρχαὶ οὐδὲ αἰτίαι αὐτῶν ἂν  εἶεν.   Καὶ γὰρ ὅνπερ οἰηθείη λέγειν
[3, 5]   δὲ μὴ ὁρῶμεν ποίων ἂν  εἶεν   σωμάτων (ἐν γὰρ τοῖς αἰσθητοῖς
[3, 2]   τῷ τέλει, ὥστ᾽ ἄλλης ἂν  (δόξειεν   ἐπιστήμης εἶναι τὸ θεωρῆσαι τῶν
[3, 6]   διαιρέσεις εἰσίν. ~Ὅλως δ᾽  ἀπορήσειεν   ἄν τις διὰ τί καὶ
[3, 4]   περὶ τῶν ἀρχῶν (καὶ τόδε  ἀπορήσειεν   ἄν τις. Εἰ μὲν γὰρ
[3, 1]   τούτοις αὐτοῖς ὅσα καθ᾽ αὑτὰ  συμβέβηκεν,   καὶ μὴ μόνον τί ἐστι
[3, 4]   λόγου δεῖται. Ἔτι δὲ οὐδ᾽  ἐγκεχείρηκεν   οὐδεὶς ἑτέρας, ἀλλὰ τὰς αὐτὰς
[3, 1]   οὐδ᾽ εἴ ποτε τὸ ζητούμενον  εὕρηκεν   μὴ γιγνώσκειν· (τὸ γὰρ
[3, 3]   ὧν σύγκειται καὶ ἐξ ὧν  συνέστηκεν   ἀρχὰς λέγουσιν (εἶναι, οἷον Ἐμπεδοκλῆς
[3, 2]   πότερον μοναχῶς πλείω γένη  τετύχηκεν   ὄντα τῶν οὐσιῶν, (οἷον οἱ
[3, 4]   λέγει ἀλλ᾽ ὅτι οὕτως  πέφυκεν·   Ἀλλ᾽ ὅτε δὴ μέγα νεῖκος
[3, 2]   τούτων, ποτέρα κυριωτέρα καὶ προτέρα  πέφυκεν   αὐτῶν; καθόλου γὰρ μάλιστα καὶ
[3, 2]   τί ποιεῖν πάσχειν  πέφυκεν.   Ἔτι δὲ καὶ ἐν τοῖς
[3, 2]   τοῖς αἰσθητοῖς πλὴν ὅτι τὰ  μὲν   ἀΐδια τὰ δὲ φθαρτά. Αὐτὸ
[3, 4]   ἐκ τῶν αὐτῶν ὄντα τὰ  μὲν   ἀΐδια τὴν φύσιν ἐστὶ τὰ
[3, 5]   ὥρισται τὸ σῶμα, καὶ τὰ  μὲν   ἄνευ σώματος ἐνδέχεσθαι δοκεῖ εἶναι
[3, 4]   εἰ δὲ ἕτεραι ἀρχαί, μία  μὲν   ἀπορία πότερον ἄφθαρτοι καὶ αὗται
[3, 4]   διὰ τί καὶ πῶς ὁτὲ  μὲν   ἀριθμὸς ὁτὲ δὲ μέγεθος ἔσται
[3, 2]   ἕνεκ᾽ ἄν τις θείη εἶναι  μὲν   αὐτά, εἶναι δ᾽ ἐν τοῖς
[3, 3]   δ᾽ ὕστερον. Ἔτι ὅπου τὸ  μὲν   βέλτιον τὸ δὲ χεῖρον, ἀεὶ
[3, 3]   γὰρ τοῦτο ἔχει ἀμφισβήτησιν. Εἰ  μὲν   γὰρ ἀεὶ τὰ καθόλου μᾶλλον
[3, 4]   ἀρχαί εἰσιν ἕτεραι. Εἰ  μὲν   γὰρ αἱ αὐταί, πῶς τὰ
[3, 6]   τιν᾽ ἕτερον τρόπον. Εἰ  μὲν   γὰρ ἄλλως πως, πρότερόν τι
[3, 4]   τις φύσις τῶν ὄντων (ὁ  μὲν   γὰρ ἀριθμὸς μονάδες, δὲ
[3, 3]   ὑπολαβεῖν οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν. Τὴν  μὲν   γὰρ ἀρχὴν δεῖ καὶ τὴν
[3, 4]   καὶ οὗτος ταὐτὸν πέπονθεν· τίθησι  μὲν   γὰρ ἀρχήν τινα αἰτίαν τῆς
[3, 2]   ἔχει λόγον ἑκάστην (προσαγορεύειν·  μὲν   γὰρ ἀρχικωτάτη καὶ ἡγεμονικωτάτη καὶ
[3, 4]   τόδε ἀπορήσειεν ἄν τις. Εἰ  μὲν   γὰρ εἴδει εἰσὶν ἕν, οὐθὲν
[3, 2]   τρόπον ἔσται αὐτῶν ἐπιστήμη; τί  μὲν   γὰρ ἕκαστον τούτων τυγχάνει ὂν
[3, 4]   ὡς ὑποκειμένης ἄλλης φύσεως. Οἱ  μὲν   γὰρ ἐκείνως οἱ δ᾽ οὕτως
[3, 4]   καὶ ἐπὶ τίνων οὔ. Ὅτι  μὲν   γὰρ ἐπὶ πάντων οὐχ οἷόν
[3, 2]   τὰ γένη τῶν (αἰτίων. Μιᾶς  μὲν   γὰρ ἐπιστήμης πῶς ἂν εἴη
[3, 5]   τὴν φθορὰν συμβαίνει ἄλογα. (Δοκεῖ  μὲν   γὰρ οὐσία, ἐὰν μὴ
[3, 6]   λέγομεν τὰ καθ᾽ ἕκαστα. Εἰ  μὲν   γὰρ καθόλου, οὐκ ἔσονται οὐσίαι
[3, 4]   οἴονται τὴν φύσιν ἔχειν. Πλάτων  (μὲν   γὰρ καὶ οἱ Πυθαγόρειοι οὐχ
[3, 3]   τε λέγειν τὰς ἀρχάς.  μὲν   γὰρ λόγος τῆς οὐσίας εἷς·
[3, 5]   τινές εἰσιν οὔ. Εἰ  μὲν   γὰρ μή εἰσιν, διαφεύγει τί
[3, 4]   ἐκεῖνόν τιν᾽ ἀπολογίαν ἔχειν (μεῖζον  μὲν   γὰρ οὐ ποιήσει πλεῖον δὲ
[3, 5]   αἱ οὐσίαι τῶν ὄντων· τὰ  μὲν   γὰρ πάθη καὶ αἱ κινήσεις
[3, 2]   οἷον Ἀρίστιππος προεπηλάκιζεν αὐτάς· ἐν  μὲν   γὰρ ταῖς ἄλλαις τέχναις, καὶ
[3, 3]   ἓν οὔτε τὸ ὄν· ἀνάγκη  μὲν   γὰρ τὰς διαφορὰς ἑκάστου γένους
[3, 2]   μαθηματικαὶ (δεικνύουσιν, ἄλλης. Εἰ  μὲν   γὰρ τῆς αὐτῆς, ἀποδεικτική τις
[3, 6]   καὶ τὸ μήπω ὄν· γίγνεται  μὲν   γὰρ τὸ (μὴ ὄν, οὐθὲν
[3, 4]   τοῦ ὁμοίου τῷ ὁμοίῳ. Γαίῃ  μὲν   γάρ, (φησί, γαῖαν ὀπώπαμεν, ὕδατι
[3, 4]   αὗται ἔσονται φθαρταί· εἰ  μὲν   γὰρ φθαρταί, δῆλον ὡς (ἀναγκαῖον
[3, 4]   τούτων ὑπὲρ ἡμᾶς εἰρήκασιν· εἰ  μὲν   γὰρ χάριν ἡδονῆς αὐτῶν θιγγάνουσιν,
[3, 3]   τῶν ὄντων· εἰ δ᾽ ἕκαστον  μὲν   (γνωρίζομεν διὰ τῶν ὁρισμῶν, ἀρχαὶ
[3, 3]   τῶν ἀτόμων (νῦν δὲ τὰ  μὲν   δοκεῖ τὰ δ᾽ οὐ δοκεῖ)
[3, 2]   γὰρ (ἐπισταμένων τὸ αὐτὸ μᾶλλον  μὲν   εἰδέναι φαμὲν τὸν τῷ εἶναι
[3, 2]   οὐθενὸς ἧττον ἄτοπον τὸ φάναι  μὲν   εἶναί τινας φύσεις παρὰ τὰς
[3, 2]   οὐδέν, παραπλήσιον (ποιοῦντες τοῖς θεοὺς  μὲν   εἶναι φάσκουσιν ἀνθρωποειδεῖς δέ· οὔτε
[3, 5]   διαιρέσεις ὄντα τοῦ σώματος, τὸ  μὲν   εἰς πλάτος (τὸ δ᾽ εἰς
[3, 4]   οὐχ ἕτερόν τι ὂν τὸ  μὲν   ἓν τὸ δὲ ὄν ἐστιν,
[3, 4]   δεῖ εἶναί τι, παρὰ  μὲν   ἔνια εἶναι παρὰ δ᾽ ἔνια
[3, 2]   αἰτίων ὑπάρχειν, οἷον οἰκίας ὅθεν  μὲν   κίνησις τέχνη καὶ
[3, 5]   σύνθετα σώματα συνέστηκε, (τούτων θερμότητες  μὲν   καὶ ψυχρότητες καὶ τὰ τοιαῦτα
[3, 6]   γὰρ διὰ τοῦτο, ὅτι τὰ  μὲν   μαθηματικὰ (τῶν δεῦρο ἄλλῳ μέν
[3, 5]   διαιρῆται τὰ σώματα, (ἅμα ὁτὲ  μὲν   μία ἁπτομένων ὁτὲ δὲ δύο
[3, 5]   καλεῖν. (Ἀλλὰ μὴν εἰ τοῦτο  μὲν   ὁμολογεῖται, ὅτι μᾶλλον οὐσία τὰ
[3, 4]   παρ᾽ ἐλήλαται ὅρκου· (Ὠς ἀναγκαῖον  μὲν   ὂν μεταβάλλειν· αἰτίαν δὲ τῆς
[3, 2]   τὸ ἐπαΐειν; (εἴπερ οὖν ὁμοίως  μὲν   ὁποιασοῦν ἐστίν, ἁπασῶν δὲ μὴ
[3, 1]   γιγνώσκειν· (τὸ γὰρ τέλος τούτῳ  μὲν   οὐ δῆλον τῷ δὲ προηπορηκότι
[3, 6]   τόδε τι καὶ ἕν) εἰ  μὲν   οὖν καθόλου αἱ ἀρχαί, ταῦτα
[3, 2]   μαθηματικὰς εἶναί φασιν ἐπιστήμας; ὡς  μὲν   οὖν λέγομεν τὰ εἴδη αἴτιά
[3, 4]   τὸν ἀριθμὸν οὐσίαν εἶναι. Ἐὰν  μὲν   οὖν μὴ ᾖ, εἴρηται πρότερον
[3, 2]   ἐστὶν πλείους ἐπιστῆμαι; εἰ  μὲν   οὖν μὴ μία, ποίας οὐσίας
[3, 4]   εἶναι, παρ᾽ οὐδέν; (Εἰ  μὲν   οὖν μηδέν ἐστι παρὰ τὰ
[3, 4]   ἐκ τῶν αὐτῶν ἐστίν. Ὅτι  μὲν   οὖν οὐκ ἂν εἴησαν αἱ
[3, 2]   προσαγορεύειν τὴν ζητουμένην νῦν. Μιᾶς  μὲν   οὖν οὐκ εὔλογον εἶναι· τί
[3, 4]   καὶ διὰ τίν᾽ αἰτίαν; οἱ  μὲν   οὖν περὶ Ἡσίοδον καὶ πάντες
[3, 2]   τῷ λόγῳ ῥᾴδιον καλῶς. ~Πρῶτον  μὲν   οὖν περὶ ὧν πρῶτον εἴπομεν,
[3, 3]   τούτων ἂν εἴη γένος. Ἐκ  μὲν   οὖν τούτων (μᾶλλον φαίνεται τὰ
[3, 3]   γνωρίζει τὴν φύσιν αὐτῆς. Ἐκ  μὲν   οὖν τούτων τῶν λόγων οὐκ
[3, 2]   δ᾽ εἶδος λόγος. Ἐκ  μὲν   οὖν τῶν πάλαι διωρισμένων τίνα
[3, 5]   οὔτε γίγνεσθαι οὔτε φθείρεσθαι, ὁτὲ  μὲν   οὔσας ὁτὲ δὲ οὐκ οὔσας.
[3, 5]   καὶ μονάδος, ὥστ᾽ εἰ μάλιστα  μὲν   οὐσία τὸ σῶμα, τούτου δὲ
[3, 2]   γένος εἶναι ὑποκείμενον καὶ τὰ  μὲν   πάθη τὰ δ᾽ ἀξιώματ᾽ αὐτῶν
[3, 6]   οὐδὲ τῶν ἐνταῦθα γραμμάτων ἀριθμῷ  μὲν   πάντων οὐκ εἰσὶν αἱ ἀρχαὶ
[3, 1]   πάντων. Ἔστι δ᾽ ἀπορία πρώτη  (μὲν   περὶ ὧν ἐν τοῖς πεφροιμιασμένοις
[3, 2]   οἷς τὰ συμβαίνοντα ἀδύνατα πάντα  (μὲν   πλείονος λόγου διελθεῖν, ἱκανὸν δὲ
[3, 5]   ἄνευ τούτων ἀδύνατον. Διόπερ οἱ  μὲν   πολλοὶ καὶ οἱ πρότερον τὴν
[3, 4]   ὄν· τὰ δὲ ἄλλα πὼς  μὲν   προστιθέμενα ποιήσει μεῖζον, πὼς δ᾽
[3, 3]   τοῖς ἀτόμοις οὐκ ἔστι τὸ  μὲν   πρότερον τὸ δ᾽ ὕστερον. Ἔτι
[3, 1]   πότερον ἅπασαι συγγενεῖς τὰς  μὲν   σοφίας τὰς δὲ ἄλλο τι
[3, 4]   ἀπορία ἐστὶ διὰ τί τὰ  μὲν   τὰ δ᾽ οὔ, εἴπερ ἐκ
[3, 2]   δέ τινες οἵ φασιν εἶναι  μὲν   τὰ μεταξὺ ταῦτα λεγόμενα τῶν
[3, 6]   μὲν μαθηματικὰ (τῶν δεῦρο ἄλλῳ  μέν   τινι διαφέρει, τῷ δὲ πόλλ᾽
[3, 4]   εἶναί φασιν. Συμβαίνει (δέ, εἰ  μέν   τις μὴ θήσεται εἶναί τινα
[3, 4]   ἀδιαίρετον αὐτὸ τὸ ἕν, κατὰ  μὲν   τὸ Ζήνωνος ἀξίωμα οὐθὲν ἂν
[3, 4]   δὲ ἄφθαρτοι, διὰ (τί ἐκ  μὲν   τούτων ἀφθάρτων οὐσῶν φθαρτὰ ἔσται,
[3, 2]   γεωμετρία μόνον, ὅτι  μὲν   τούτων ἐστὶν ὧν αἰσθανόμεθα
[3, 1]   ὕλης) οὐθέν, τῶν  μὲν   τῶν δ᾽ οὔ, καὶ ποῖα
[3, 4]   ἀΐδιοι δεόμενοι τροφῆς) ἀλλὰ περὶ  μὲν   τῶν μυθικῶς σοφιζομένων οὐκ ἄξιον
[3, 4]   γὰρ αἱ αὐταί, πῶς τὰ  μὲν   φθαρτὰ τὰ δὲ ἄφθαρτα, καὶ
[3, 4]   λέγει ὁμολογουμένως· οὐ γὰρ τὰ  μὲν   φθαρτὰ τὰ δὲ ἄφθαρτα ποιεῖ
[3, 6]   τὰς ἀρχὰς ἀλλὰ μὴ εἴδει,  εἰρήκαμεν   συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀδύνατα. Σύνεγγυς
[3, 4]   Γαίῃ μὲν γάρ, (φησί, γαῖαν  ὀπώπαμεν,   ὕδατι δ᾽ ὕδωρ, αἰθέρι δ᾽
[3, 4]   τοῦτο δ᾽ ὅτι ἀδύνατον ἄρτι  διηπορήσαμεν.   Ἔτι εἰ ὅτι μάλιστα ἔστι
[3, 1]   περὶ ὧν ἐν τοῖς πεφροιμιασμένοις  διηπορήσαμεν,   πότερον μιᾶς πολλῶν ἐπιστημῶν
[3, 1]   Περί τε τούτων οὖν, καθάπερ  φαμέν,   ἐπισκεπτέον, καὶ πότερον περὶ τὰς
[3, 2]   τὸ αὐτὸ μᾶλλον μὲν εἰδέναι  φαμὲν   τὸν τῷ εἶναι γνωρίζοντα τί
[3, 6]   καὶ τὰ μεταξύ, οἷον  τίθεμεν   εἴδη. Εἰ γὰρ διὰ τοῦτο,
[3, 4]   τε, φανερόν· οὐ γὰρ ἂν  θείημεν   εἶναί τινα οἰκίαν παρὰ τὰς
[3, 2]   φασιν ἐπιστήμας; ὡς μὲν οὖν  λέγομεν   τὰ εἴδη αἴτιά τε καὶ
[3, 6]   πότερον καθόλου εἰσὶν ὡς  λέγομεν   τὰ καθ᾽ ἕκαστα. Εἰ μὲν
[3, 4]   λέγειν διαφέρει οὐθέν· οὕτω γὰρ  λέγομεν   τὸ καθ᾽ ἕκαστον, τὸ ἀριθμῷ
[3, 3]   καὶ τῶν διαγραμμάτων ταῦτα στοιχεῖα  λέγομεν   ὧν αἱ ἀποδείξεις ἐνυπάρχουσιν ἐν
[3, 4]   καθόλου τι ὑπάρχει, ταύτῃ πάντα  γνωρίζομεν.   Ἀλλὰ μὴν εἰ τοῦτο (ἀναγκαῖόν
[3, 3]   ὄντων· εἰ δ᾽ ἕκαστον μὲν  (γνωρίζομεν   διὰ τῶν ὁρισμῶν, ἀρχαὶ δὲ
[3, 2]   τούτων τυγχάνει ὂν καὶ νῦν  γνωρίζομεν   (χρῶνται γοῦν ὡς γιγνωσκομένοις (αὐτοῖς
[3, 5]   εἶναι δόξαντες ἀριθμούς. Καθάπερ οὖν  εἴπομεν,   εἰ μὴ ἔστιν οὐσία ταῦτα,
[3, 2]   μὲν οὖν περὶ ὧν πρῶτον  εἴπομεν,   πότερον μιᾶς πλειόνων ἐστὶν
[3, 6]   συμβεβηκός. (Ἀλλὰ μὴν εἴ γε  θήσομεν   τά τε εἴδη εἶναι καὶ
[3, 2]   καὶ περὶ πᾶσαν μεταβολὴν ὅταν  εἰδῶμεν   τὴν ἀρχὴν τῆς κινήσεως· τοῦτο
[3, 2]   (εἰσί, τότ᾽ οἰόμεθα ὑπάρχειν ὅταν  εἰδῶμεν   τί ἐστιν (οἷον τί ἐστι
[3, 5]   αἱ στιγμαί, ταῦτα δὲ μὴ  ὁρῶμεν   ποίων ἂν εἶεν σωμάτων (ἐν
[3, 4]   γεγονὸς ἀνάγκη εἶναι ὅτε πρῶτον  γέγονεν)   ἔτι δ᾽ εἴπερ ὕλη
[3, 4]   ἀριθμῷ ἦν στοιχεῖα ὡρισμένα, ἀναγκαῖον  ἦν   ἂν τοσαῦτα εἶναι τὰ πάντα
[3, 4]   τούτων δῆλον· (εἰ γὰρ μὴ  ἦν   ἐν τοῖς πράγμασιν, ἓν ἂν
[3, 4]   Ἐξ ὧν πάνθ᾽ ὅσα τ᾽  ἦν   ὅσα τ᾽ (ἔσθ᾽ ὅσα τ᾽
[3, 4]   ἀνισότης καὶ αὐτὴ φύσις  ἦν.   Οὔτε γὰρ ὅπως ἐξ ἑνὸς
[3, 4]   εἰ τὰ τῆς φωνῆς ἀριθμῷ  ἦν   στοιχεῖα ὡρισμένα, ἀναγκαῖον ἦν ἂν
[3, 4]   δῆλον· (εἰ γὰρ μὴ ἦν  ἐν   τοῖς πράγμασιν, ἓν ἂν ἦν
[3, 4]   ἦν στοιχεῖα ὡρισμένα, ἀναγκαῖον ἦν  ἂν   τοσαῦτα εἶναι τὰ πάντα γράμματα
[3, 4]   δῖον, ἀτὰρ πυρὶ πῦρ ἀΐδηλον,  στοργὴν   δὲ στοργῇ, νεῖκος δέ τε
[3, 2]   αἰσθητῶν, δῆλον ὅτι καὶ παρ᾽  ἰατρικὴν   ἔσται τις ἐπιστήμη καὶ παρ᾽
[3, 1]   γὰρ ταῦτα ἀπορίαν ἂν παράσχοι  πολλήν.   Πρὸς δὲ τούτοις πότερον οἱ
[3, 2]   τὰς πράξεις καὶ περὶ πᾶσαν  μεταβολὴν   ὅταν εἰδῶμεν τὴν ἀρχὴν τῆς
[3, 2]   οὐρανός τις παρὰ τὸν οὐρανόν,  πλήν   γ᾽ οὐ χωρὶς ἀλλ᾽ ἐν
[3, 4]   γὰρ ἐκ τούτου τἆλλά ἐστι  πλὴν   θεός. Λέγει γοῦν Ἐξ
[3, 3]   διὰ τί ἄν τις ὑπολάβοι,  πλὴν   ὅτι καθόλου κατηγορεῖται καὶ κατὰ
[3, 2]   τὰς αὐτὰς φάναι τοῖς αἰσθητοῖς  πλὴν   ὅτι τὰ μὲν ἀΐδια τὰ
[3, 4]   τῶν ὄντων ἀλλὰ πάντα (φθαρτὰ  πλὴν   τῶν στοιχείων. δὲ νῦν
[3, 1]   πότερον ἔστι τι παρὰ τὴν  ὕλην   αἴτιον καθ᾽ αὑτὸ οὔ,
[3, 4]   ἔσται ἓν ἐπὶ πάντων; Ἀλλὰ  μὴν   εἰ ἀριθμῷ ἓν καὶ μία
[3, 3]   κατηγορεῖται καὶ κατὰ πάντων; ἀλλὰ  μὴν   εἰ διὰ τοῦτο, τὰ μᾶλλον
[3, 2]   ἀποδεικτικαὶ χρῶνται τοῖς ἀξιώμασιν. Ἀλλὰ  μὴν   εἰ ἑτέρα τῆς οὐσίας
[3, 3]   ὂν οὔτε ἓν ἔσται. Ἀλλὰ  μὴν   εἰ μὴ γένη, οὐδ᾽ ἀρχαὶ
[3, 4]   ὑπάρχει, ταύτῃ πάντα γνωρίζομεν. Ἀλλὰ  μὴν   εἰ τοῦτο (ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ
[3, 5]   τούτοις ἄξιον ὄντα καλεῖν. (Ἀλλὰ  μὴν   εἰ τοῦτο μὲν ὁμολογεῖται, ὅτι
[3, 4]   κατηγορεῖται ἀλλὰ ταῦτα αὐτά. Ἀλλὰ  μὴν   εἴ γ᾽ ἔσται (τι αὐτὸ
[3, 4]   καὶ ἐν κινήσει ἐστίν) ἀλλὰ  μὴν   εἴ γε ἀΐδιον μηθέν ἐστιν,
[3, 6]   καὶ οὐθὲν κατὰ συμβεβηκός. (Ἀλλὰ  μὴν   εἴ γε θήσομεν τά τε
[3, 2]   περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν. (Ἀλλὰ  μὴν   εἴ γε πλείους ἐπιστῆμαι τῶν
[3, 3]   πρῶτον γένος ἀρχὴν τιθῇ. (Ἀλλὰ  μὴν   καὶ εἰ μᾶλλόν γε ἀρχοειδὲς
[3, 4]   ἐκ στιγμῶν εἶναι φάσκειν. Ἀλλὰ  μὴν   καὶ εἴ τις οὕτως ὑπολαμβάνει
[3, 2]   τῶν αἰτίων τούτων ἕκαστον. Ἀλλὰ  μὴν   καὶ περὶ τῶν ἀποδεικτικῶν ἀρχῶν,
[3, 3]   ὡς γένεσιν αὐτοῖς χρῆσθαι. Ἀλλὰ  μὴν   οὐδὲ ἀμφοτέρως γε οἷόν τε
[3, 2]   ἐφθείρετο γὰρ ἂν φθειρομένων. Ἀλλὰ  μὴν   οὐδὲ τῶν αἰσθητῶν ἂν εἴη
[3, 5]   καὶ οὐσία τις οὖσα. Ἀλλὰ  μὴν   τό γε σῶμα ἧττον οὐσία
[3, 2]   εἰδῶν καὶ τῶν αἰσθητῶν, οὐ  μὴν   χωρίς γε τῶν αἰσθητῶν ἀλλ᾽
[3, 2]   γὰρ τοῦ κανόνος οὐ κατὰ  στιγμὴν   κύκλος ἀλλ᾽ ὥσπερ Πρωταγόρας
[3, 1]   ~(Ἀνάγκη πρὸς τὴν ἐπιζητουμένην  ἐπιστήμην   ἐπελθεῖν ἡμᾶς (πρῶτον περὶ ὧν
[3, 4]   τις εἶναι λέγει τὴν αἴσθησιν  ἐπιστήμην.   Ἔτι δ᾽ οὐδ᾽ ἀΐδιον οὐθὲν
[3, 4]   δ᾽ ἀπείρων πῶς ἐνδέχεται λαβεῖν  ἐπιστήμην;   γὰρ ἕν τι καὶ
[3, 2]   μία, ποίας οὐσίας θετέον τὴν  ἐπιστήμην   ταύτην; τὸ δὲ μίαν πασῶν
[3, 3]   ἔστι τὴν τῶν ὄντων λαβεῖν  ἐπιστήμην   τὸ τῶν εἰδῶν λαβεῖν καθ᾽
[3, 4]   μέγεθος; ὅμοιον γὰρ καὶ τὴν  γραμμὴν   ἐκ στιγμῶν εἶναι φάσκειν. Ἀλλὰ
[3, 3]   ὧν ἀρχή, καὶ δύνασθαι εἶναι  χωριζομένην   αὐτῶν· τοιοῦτον δέ τι παρὰ
[3, 2]   τίνα τούτων φατέον εἶναι τὴν  ζητουμένην,   τίνα μάλιστα τοῦ πράγματος
[3, 2]   μία, ποτέραν χρὴ προσαγορεύειν τὴν  ζητουμένην   νῦν. Μιᾶς μὲν οὖν οὐκ
[3, 1]   ~(Ἀνάγκη πρὸς τὴν  ἐπιζητουμένην   ἐπιστήμην ἐπελθεῖν ἡμᾶς (πρῶτον περὶ
[3, 3]   ἐθέλει τὴν φύσιν ἀθρεῖν, (οἷον  κλίνην   ἐξ ὧν μορίων συνέστηκε καὶ
[3, 4]   εἰ μή τις εἶναι λέγει  τὴν   αἴσθησιν ἐπιστήμην. Ἔτι δ᾽ οὐδ᾽
[3, 3]   μὲν γὰρ ἀρχὴν δεῖ καὶ  τὴν   αἰτίαν εἶναι παρὰ τὰ πράγματα
[3, 2]   καὶ περί τι καὶ τινῶν  τὴν   ἀπόδειξιν· ὥστε συμβαίνει πάντων εἶναι
[3, 2]   οὐκ ἂν ἐνδέχοιτο ταύτην εἶναι  τὴν   ἀρχὴν οὐδ᾽ εἶναί τι αὐτοαγαθόν.
[3, 2]   περὶ πᾶσαν μεταβολὴν ὅταν εἰδῶμεν  τὴν   ἀρχὴν τῆς κινήσεως· τοῦτο δ᾽
[3, 2]   οὔτε τὰ σημεῖα τοῖς ἄστροις  τὴν   αὐτὴν ἔχει φύσιν. Εἰσὶ δέ
[3, 2]   ἀγαθὸν καθ᾽ αὑτὸ καὶ διὰ  τὴν   αὑτοῦ φύσιν τέλος ἐστὶν (καὶ
[3, 5]   τοῖς εἰρημένοις καὶ τὰ περὶ  τὴν   γένεσιν καὶ τὴν φθορὰν συμβαίνει
[3, 4]   ἔσται μέγεθος; ὅμοιον γὰρ καὶ  τὴν   γραμμὴν ἐκ στιγμῶν εἶναι φάσκειν.
[3, 1]   ~(Ἀνάγκη πρὸς  τὴν   ἐπιζητουμένην ἐπιστήμην ἐπελθεῖν ἡμᾶς (πρῶτον
[3, 2]   μὴ μία, ποίας οὐσίας θετέον  τὴν   ἐπιστήμην ταύτην; τὸ δὲ μίαν
[3, 2]   ἀρχῆς, τίνα τούτων φατέον εἶναι  τὴν   ζητουμένην, τίνα μάλιστα τοῦ
[3, 2]   μὴ μία, ποτέραν χρὴ προσαγορεύειν  τὴν   ζητουμένην νῦν. Μιᾶς μὲν οὖν
[3, 3]   ἀρχὰς ὑπολαβεῖν οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν.  Τὴν   μὲν γὰρ ἀρχὴν δεῖ καὶ
[3, 4]   τι εἶναι παρὰ τὸ σύνολον,  τὴν   μορφὴν καὶ τὸ εἶδος. Εἰ
[3, 3]   γένη. Κἂν (εἰ ἔστι τὴν  τῶν   ὄντων λαβεῖν ἐπιστήμην τὸ τῶν
[3, 5]   μὲν πολλοὶ καὶ οἱ πρότερον  τὴν   οὐσίαν καὶ τὸ ὂν ᾤοντο
[3, 4]   πολὺ ἔτι μᾶλλον εὔλογον εἶναι  τὴν   οὐσίαν, ποτε ἐκείνη γίγνεται·
[3, 1]   τοιούτων· εἴ τ᾽ ἐστι περὶ  τὴν   οὐσίαν, πότερον μία περὶ πάσας
[3, 2]   τίς ἔσται θεωροῦσα περὶ  τὴν   οὐσίαν τὰ συμβεβηκότα; τοῦτο γὰρ
[3, 1]   ἐκ τῶν ἐνδόξων μόνων ποιούμενοι  τὴν   σκέψιν, τίνος (ἐστὶ θεωρῆσαι περὶ
[3, 2]   ἀρχὴν εἶναι τοῖς ἀκινήτοις  τὴν   τἀγαθοῦ φύσιν, εἴπερ ἅπαν
[3, 3]   τὰ γένη. Κἂν (εἰ ἔστι  τὴν   τῶν ὄντων λαβεῖν ἐπιστήμην τὸ
[3, 1]   πραγματευτέον πότερον ἔστι τι παρὰ  τὴν   ὕλην αἴτιον καθ᾽ αὑτὸ
[3, 5]   τὰ περὶ τὴν γένεσιν καὶ  τὴν   φθορὰν συμβαίνει ἄλογα. (Δοκεῖ μὲν
[3, 4]   δόξειε γὰρ ἂν λέγειν τοῦτο  τὴν   φιλίαν εἶναι (αἰτία (γοῦν ἐστὶν
[3, 3]   τῶν ἄλλων εἴ τις ἐθέλει  τὴν   φύσιν ἀθρεῖν, (οἷον κλίνην ἐξ
[3, 3]   καὶ πῶς συγκειμένων, τότε γνωρίζει  τὴν   φύσιν αὐτῆς. Ἐκ μὲν οὖν
[3, 4]   τὸ ἓν ἀλλὰ τοῦτο αὐτῶν  τὴν   φύσιν εἶναι, ὡς οὔσης τῆς
[3, 4]   αὐτῶν ὄντα τὰ μὲν ἀΐδια  τὴν   φύσιν ἐστὶ τὰ δὲ φθείρεται
[3, 4]   ἐκείνως οἱ δ᾽ οὕτως οἴονται  τὴν   φύσιν ἔχειν. Πλάτων (μὲν γὰρ
[3, 3]   καὶ εἶναι καὶ μίαν εἶναι  ἑκάστην,   ἀδύνατον δὲ κατηγορεῖσθαι τὰ
[3, 2]   τῶν ἐπιστημῶν σοφίαν ἔχει λόγον  ἑκάστην   (προσαγορεύειν· μὲν γὰρ ἀρχικωτάτη
[3, 2]   ἔσται τις ἐπιστήμη καὶ παρ᾽  ἑκάστην   τῶν ἄλλων μεταξὺ αὐτῆς τε
[3, 1]   δὲ τὸ πάντων (χαλεπώτατον καὶ  πλείστην   ἀπορίαν ἔχον, πότερον τὸ ἓν
[3, 2]   τὰ σημεῖα τοῖς ἄστροις τὴν  αὐτὴν   ἔχει φύσιν. Εἰσὶ δέ τινες
[3, 2]   τοῖς ἀκινήτοις οὐκ ἂν ἐνδέχοιτο  ταύτην   εἶναι τὴν ἀρχὴν οὐδ᾽ εἶναί
[3, 2]   ποίας οὐσίας θετέον τὴν ἐπιστήμην  ταύτην;   τὸ δὲ μίαν πασῶν οὐκ
[3, 4]   εἶναι παρὰ τὸ σύνολον, τὴν  μορφὴν   καὶ τὸ εἶδος. Εἰ δ᾽
[3, 3]   ῥᾴδιον εἰπεῖν. Τὴν μὲν γὰρ  ἀρχὴν   δεῖ καὶ τὴν αἰτίαν εἶναι
[3, 2]   γὰρ τρόπον οἷόν τε κινήσεως  ἀρχὴν   εἶναι τοῖς ἀκινήτοις τὴν
[3, 2]   ἂν ἐνδέχοιτο ταύτην εἶναι τὴν  ἀρχὴν   οὐδ᾽ εἶναί τι αὐτοαγαθόν. Διὸ
[3, 2]   πᾶσαν μεταβολὴν ὅταν εἰδῶμεν τὴν  ἀρχὴν   τῆς κινήσεως· τοῦτο δ᾽ ἕτερον
[3, 3]   κἄν τις τὸ πρῶτον γένος  ἀρχὴν   τιθῇ. (Ἀλλὰ μὴν καὶ εἰ
[3, 4]   ταὐτὸν πέπονθεν· τίθησι μὲν γὰρ  ἀρχήν   τινα αἰτίαν τῆς φθορᾶς τὸ
[3, 4]   τῶν δ᾽ ἀπείρων πῶς ἐνδέχεται  λαβεῖν   ἐπιστήμην; γὰρ ἕν τι
[3, 3]   (εἰ ἔστι τὴν τῶν ὄντων  λαβεῖν   ἐπιστήμην τὸ τῶν εἰδῶν λαβεῖν
[3, 3]   λαβεῖν ἐπιστήμην τὸ τῶν εἰδῶν  λαβεῖν   καθ᾽ λέγονται τὰ ὄντα,
[3, 3]   πῶς αὖ δεῖ ταύτας ἀρχὰς  ὑπολαβεῖν   οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν. Τὴν μὲν
[3, 4]   εἶεν. Καὶ γὰρ ὅνπερ οἰηθείη  λέγειν   (ἄν τις μάλιστα ὁμολογουμένως αὑτῷ,
[3, 6]   βούλονται, καὶ ἀνάγκη ταῦτα  λέγειν   αὐτοῖς, ὅτι τῶν εἰδῶν οὐσία
[3, 4]   ἓν τὸ καθ᾽ ἕκαστον  λέγειν   διαφέρει οὐθέν· οὕτω γὰρ λέγομεν
[3, 3]   οὐδὲ ἀμφοτέρως γε οἷόν τε  λέγειν   τὰς ἀρχάς. μὲν γὰρ
[3, 4]   ἀνάγκη γὰρ καὶ τούτοις τοσαῦτα  λέγειν   τὸ ἓν καὶ τὸ ὂν
[3, 4]   ἕν ἐστιν· δόξειε γὰρ ἂν  λέγειν   τοῦτο τὴν φιλίαν εἶναι (αἰτία
[3, 1]   τὰς πρώτας ἐστὶ τῆς ἐπιστήμης  ἰδεῖν   μόνον καὶ περὶ τῶν
[3, 1]   ὁμοίους εἶναι τοῖς ποῖ δεῖ  βαδίζειν   ἀγνοοῦσι, καὶ πρὸς τούτοις οὐδ᾽
[3, 3]   τὰ γένη εἰσί, (πότερον δεῖ  νομίζειν   τὰ πρῶτα τῶν γενῶν ἀρχὰς
[3, 2]   ἐστιν (οἷον τί ἐστι τὸ  τετραγωνίζειν,   ὅτι μέσης εὕρεσις· ὁμοίως δὲ
[3, 2]   ἐπίπεδα, πότερον τῆς αὐτῆς ταῦτα  γνωρίζειν   ἐστὶν ἐπιστήμης καὶ τὰ συμβεβηκότα
[3, 2]   μὴ ἐναντίας οὔσας τὰς ἀρχὰς  γνωρίζειν;   ἔτι δὲ πολλοῖς τῶν ὄντων
[3, 2]   ἀδύνατα πάντα (μὲν πλείονος λόγου  διελθεῖν,   ἱκανὸν δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα
[3, 1]   τοῖς δεδεμένοις· ἀδύνατον γὰρ ἀμφοτέρως  προελθεῖν   εἰς τὸ πρόσθεν. Διὸ δεῖ
[3, 1]   ~(Ἀνάγκη πρὸς τὴν ἐπιζητουμένην ἐπιστήμην  ἐπελθεῖν   ἡμᾶς (πρῶτον περὶ ὧν ἀπορῆσαι
[3, 2]   περὶ τούτων ἐστὶν ἴδιον τὸ  ἐπαΐειν;   (εἴπερ οὖν ὁμοίως μὲν ὁποιασοῦν
[3, 2]   τοῦτο δυνατόν; καὶ γὰρ ἂν  ὑγιείν᾽   ἄττα εἴη παρὰ τὰ αἰσθητὰ
[3, 2]   πόσον ποῖον τί  ποιεῖν   πάσχειν πέφυκεν. Ἔτι δὲ
[3, 4]   τὴν γραμμὴν ἐκ στιγμῶν εἶναι  φάσκειν.   Ἀλλὰ μὴν καὶ εἴ τις
[3, 2]   τὰς οὐσίας ἴδιόν ἐστι τὸ  γιγνώσκειν   περὶ αὐτῶν. Ἅμα δὲ καὶ
[3, 1]   τὸ ζητούμενον εὕρηκεν μὴ  γιγνώσκειν·   (τὸ γὰρ τέλος τούτῳ μὲν
[3, 5]   γε συμβεβηκότα τούτοις ἄξιον ὄντα  καλεῖν.   (Ἀλλὰ μὴν εἰ τοῦτο μὲν
[3, 2]   τῶν πάλαι διωρισμένων τίνα χρὴ  καλεῖν   τῶν ἐπιστημῶν σοφίαν ἔχει λόγον
[3, 4]   ὅρκου· (Ὠς ἀναγκαῖον μὲν ὂν  μεταβάλλειν·   αἰτίαν δὲ τῆς ἀνάγκης οὐδεμίαν
[3, 3]   τὰ γένη στοιχεῖα καὶ ἀρχὰς  ὑπολαμβάνειν   μᾶλλον ἐξ ὧν ἐνυπαρχόντων
[3, 6]   ἀλλὰ μὴ εἴδει, εἰρήκαμεν  συμβαίνειν   ἀναγκαῖον ἀδύνατα. Σύνεγγυς δὲ τούτων
[3, 4]   ἔστιν, ὥστε κατὰ τὸν Παρμενίδου  συμβαίνειν   ἀνάγκη λόγον ἓν ἅπαντα εἶναι
[3, 5]   οἱ λόγοι οὐθενὸς δοκοῦσιν οὐσίαν  σημαίνειν   (λέγονται γὰρ πάντα καθ᾽ ὑποκειμένου
[3, 5]   δὲ μάλιστ᾽ ἂν δόξειε  σημαίνειν   οὐσίαν, ὕδωρ καὶ γῆ καὶ
[3, 3]   καὶ αὗται ἀρχαί, ἄπειροι ὡς  εἰπεῖν   ἀρχαὶ γίγνονται, ἄλλως τε κἄν
[3, 3]   ταύτας ἀρχὰς ὑπολαβεῖν οὐ ῥᾴδιον  εἰπεῖν.   Τὴν μὲν γὰρ ἀρχὴν δεῖ
[3, 2]   καὶ ὥσπερ δούλας οὐδ᾽  ἀντειπεῖν   τὰς ἄλλας ἐπιστήμας δίκαιον,
[3, 1]   περὶ ὅσων οἱ διαλεκτικοὶ πειρῶνται  σκοπεῖν   ἐκ τῶν ἐνδόξων μόνων ποιούμενοι
[3, 4]   σοφιζομένων οὐκ ἄξιον μετὰ σπουδῆς  σκοπεῖν·   παρὰ δὲ τῶν δι᾽ (ἀποδείξεως
[3, 3]   εἴ τις ἐθέλει τὴν φύσιν  ἀθρεῖν,   (οἷον κλίνην ἐξ ὧν μορίων
[3, 6]   τις διὰ τί καὶ δεῖ  ζητεῖν   ἄλλ᾽ ἄττα παρά τε τὰ
[3, 2]   περὶ ποῖα τῶν ὄντων δεῖ  ζητεῖν   ταύτας τὰς ἐπιστήμας. Εἰ γὰρ
[3, 4]   δὲ ὄν ἐστιν, δεῖ  ζητεῖν   τί ποτ᾽ ἐστὶ τὸ ὂν
[3, 2]   ἐπιστημῶν σοφίαν ἔχει λόγον ἑκάστην  (προσαγορεύειν·   μὲν γὰρ ἀρχικωτάτη καὶ
[3, 2]   εἰ μὴ μία, ποτέραν χρὴ  προσαγορεύειν   τὴν ζητουμένην νῦν. Μιᾶς μὲν
[3, 1]   λύσις τῶν πρότερον ἀπορουμένων ἐστί,  λύειν   δ᾽ οὐκ (ἔστιν ἀγνοοῦντας τὸν
[3, 4]   αἰτίαν λέγουσιν οὔτε εὔλογον οὕτως  ἔχειν,   δῆλον ὡς οὐχ αἱ αὐταὶ
[3, 6]   δυνατὸν οὐκ ἀναγκαῖον ἐκείνως πᾶν  ἔχειν)   εἰ δ᾽ ἔστι δυνάμει τὰ
[3, 4]   καὶ πρὸς ἐκεῖνόν τιν᾽ ἀπολογίαν  ἔχειν   (μεῖζον μὲν γὰρ οὐ ποιήσει
[3, 2]   Οὔτε γὰρ ἐπὶ τούτων εὔλογον  ἔχειν   οὕτω μόνον, ἀλλὰ δῆλον ὅτι
[3, 4]   δ᾽ οὕτως οἴονται τὴν φύσιν  ἔχειν.   Πλάτων (μὲν γὰρ καὶ οἱ
[3, 1]   δῆλον. Ἔτι δὲ βέλτιον ἀνάγκη  ἔχειν   πρὸς τὸ κρῖναι τὸν ὥσπερ
[3, 2]   τοὺς τρόπους τοὺς τῶν αἰτίων  ὑπάρχειν,   οἷον οἰκίας ὅθεν μὲν
[3, 2]   ὧν ἀποδείξεις (εἰσί, τότ᾽ οἰόμεθα  ὑπάρχειν   ὅταν εἰδῶμεν τί ἐστιν (οἷον
[3, 2]   ποῖον τί ποιεῖν  πάσχειν   πέφυκεν. Ἔτι δὲ καὶ ἐν
[3, 5]   τοῦ γίγνεσθαι καὶ φθείρεσθαι ταῦτα  πάσχειν·   τὰς δὲ στιγμὰς καὶ τὰς
[3, 3]   ἀπορία πολλὴ πῶς δεῖ θέμενον  τυχεῖν   τῆς ἀληθείας, καὶ περὶ τῶν
[3, 3]   κατηγορούμενα ἀρχαὶ εἶναι τῶν γενῶν·  πάλιν   δὲ πῶς αὖ δεῖ ταύτας
[3, 2]   αὐτῶν (περὶ πάντων γὰρ ἀδύνατον  ἀπόδειξιν   εἶναι) ἀνάγκη γὰρ ἔκ τινων
[3, 2]   περί τι καὶ τινῶν τὴν  ἀπόδειξιν·   ὥστε συμβαίνει πάντων εἶναι γένος
[3, 4]   ἡμᾶς εἰρήκασιν· εἰ μὲν γὰρ  χάριν   ἡδονῆς αὐτῶν θιγγάνουσιν, οὐθὲν αἴτια
[3, 1]   τεθεωρηκέναι πάσας πρότερον, τούτων τε  χάριν   καὶ διὰ τὸ τοὺς (ζητοῦντας
[3, 4]   (τῶν αἰτίων τούτων ὑπὲρ ἡμᾶς  εἰρήκασιν·   εἰ μὲν γὰρ χάριν ἡδονῆς
[3, 4]   γὰρ μὴ ἦν ἐν τοῖς  πράγμασιν,   ἓν ἂν ἦν ἅπαντα, ὡς
[3, 2]   πραγματεύεται καὶ ἐν τοῖς  μαθήμασιν   ἁρμονική· καὶ γὰρ ταῦτα ἀδύνατον
[3, 2]   αὐτοαγαθόν. Διὸ καὶ ἐν τοῖς  μαθήμασιν   οὐθὲν δείκνυται διὰ (ταύτης τῆς
[3, 2]   γὰρ αἱ ἀποδεικτικαὶ χρῶνται τοῖς  ἀξιώμασιν.   Ἀλλὰ μὴν εἰ ἑτέρα
[3, 4]   ἐστὶν αὕτη τοῦ ἓν εἶναι  πᾶσιν)   ἕτεροι δὲ πῦρ, οἱ δ᾽
[3, 4]   καὶ τῆς ἀμβροσίας θνητὰ γενέσθαι  φασίν,   δῆλον ὡς ταῦτα τὰ ὀνόματα
[3, 2]   δὲ φθαρτά. Αὐτὸ γὰρ ἄνθρωπόν  φασιν   εἶναι καὶ ἵππον καὶ ὑγίειαν,
[3, 2]   φύσιν. Εἰσὶ δέ τινες οἵ  φασιν   εἶναι μὲν τὰ μεταξὺ ταῦτα
[3, 4]   δὲ πῦρ, οἱ δ᾽ ἀέρα  φασὶν   εἶναι τὸ ἓν τοῦτο καὶ
[3, 2]   περὶ τὰς μαθηματικὰς εἶναί  φασιν   ἐπιστήμας; ὡς μὲν οὖν λέγομεν
[3, 4]   ὂν ὅσας περ ἀρχὰς εἶναί  φασιν.   Συμβαίνει (δέ, εἰ μέν τις
[3, 3]   τὸ μέγα καὶ μικρὸν ὡς  γένεσιν   αὐτοῖς χρῆσθαι. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[3, 4]   γε ἀΐδιον μηθέν ἐστιν, οὐδὲ  γένεσιν   εἶναι δυνατόν. Ἀνάγκη γὰρ εἶναί
[3, 5]   εἰρημένοις καὶ τὰ περὶ τὴν  γένεσιν   καὶ τὴν φθορὰν συμβαίνει ἄλογα.
[3, 3]   ἐνυπάρχουσιν ἐν ταῖς τῶν ἄλλων  ἀποδείξεσιν   πάντων τῶν πλείστων,
[3, 4]   μή τις εἶναι λέγει τὴν  αἴσθησιν   ἐπιστήμην. Ἔτι δ᾽ οὐδ᾽ ἀΐδιον
[3, 1]   ἔτι πότερον ἄλλως κατὰ  κίνησιν·   καὶ γὰρ ταῦτα ἀπορίαν ἂν
[3, 3]   ἀτόμων; καὶ γὰρ τοῦτο ἔχει  ἀμφισβήτησιν.   Εἰ μὲν γὰρ ἀεὶ τὰ
[3, 3]   καὶ τὰ μετὰ τούτων στοιχεῖά  φησιν   εἶναι ἐξ ὧν ἐστὶ τὰ
[3, 4]   ποιεῖ μεῖζον μηδὲ ἔλαττον, οὔ  φησιν   εἶναι τοῦτο τῶν ὄντων, (ὡς
[3, 4]   ἓν ἂν ἦν ἅπαντα, ὡς  φησίν·   ὅταν γὰρ συνέλθῃ, τότε δ᾽
[3, 6]   γραμμάτων ἀριθμῷ μὲν πάντων οὐκ  εἰσὶν   αἱ ἀρχαὶ ὡρισμέναι, εἴδει δέ,
[3, 5]   ἔστιν ἀλλ᾽ ἔφθαρται, διῃρημένων τε  εἰσὶν   αἱ πρότερον οὐκ οὖσαι (οὐ
[3, 3]   δὲ τὰ γένη τῶν ὁρισμῶν  εἰσίν,   ἀνάγκη καὶ τῶν ὁριστῶν ἀρχὰς
[3, 5]   οὔ. Εἰ μὲν γὰρ μή  εἰσιν,   διαφεύγει τί τὸ ὂν καὶ
[3, 4]   τις. Εἰ μὲν γὰρ εἴδει  εἰσὶν   ἕν, οὐθὲν ἔσται ἀριθμῷ ἕν,
[3, 4]   φθαρτῶν καὶ τῶν ἀφθάρτων ἀρχαί  εἰσιν   ἕτεραι. Εἰ μὲν γὰρ
[3, 5]   καὶ αἱ στιγμαὶ οὐσίαι τινές  εἰσιν   οὔ. Εἰ μὲν γὰρ
[3, 1]   καὶ αἱ στιγμαὶ οὐσίαι τινές  εἰσιν   οὔ, κἂν εἰ οὐσίαι
[3, 6]   τῶν ἀρχῶν, καὶ πότερον καθόλου  εἰσὶν   ὡς λέγομεν τὰ καθ᾽
[3, 1]   καὶ πότερον αἱ ἀρχαὶ (καθόλου  εἰσὶν   ὡς τὰ καθ᾽ ἕκαστα
[3, 2]   γὰρ αἱ αἰσθηταὶ γραμμαὶ τοιαῦταί  εἰσιν   οἵας λέγει γεωμέτρης (οὐθὲν
[3, 5]   ὁμοίως πέρατα διαιρέσεις  εἰσίν.   ~Ὅλως δ᾽ ἀπορήσειεν ἄν τις
[3, 4]   τῶν ὄντων ἀρχαὶ ἀριθμῷ ἕν  εἰσιν,   οὐκ ἔσται παρὰ τὰ στοιχεῖα
[3, 3]   γε εἰδῶν ἀρχαὶ τὰ γένη  εἰσίν.   Φαίνονται δέ τινες καὶ τῶν
[3, 4]   ὅτε δὴ μέγα νεῖκος ἐνὶ  μελέεσσιν   ἐθρέφθη, εἰς τιμάς (τ᾽ ἀνόρουσε
[3, 4]   ἑτέρας, ἀλλὰ τὰς αὐτὰς ἁπάντων  λέγουσιν   ἀρχάς. (Ἀλλὰ τὸ πρῶτον ἀπορηθὲν
[3, 3]   καὶ ἐξ ὧν συνέστηκεν ἀρχὰς  λέγουσιν   (εἶναι, οἷον Ἐμπεδοκλῆς πῦρ καὶ
[3, 4]   ὄντων. Ἐπεὶ δὲ οὔτε αἰτίαν  λέγουσιν   οὔτε εὔλογον οὕτως ἔχειν, δῆλον
[3, 4]   ἀρχάς. (Ἀλλὰ τὸ πρῶτον ἀπορηθὲν  ἀποτρώγουσιν   ὥσπερ τοῦτο μικρόν τι λαμβάνοντες.
[3, 3]   οἷον φωνῆς στοιχεῖα καὶ ἀρχαὶ  δοκοῦσιν   εἶναι ταῦτ᾽ ἐξ ὧν σύγκεινται
[3, 5]   διαθέσεις καὶ οἱ λόγοι οὐθενὸς  δοκοῦσιν   οὐσίαν σημαίνειν (λέγονται γὰρ πάντα
[3, 2]   (ποιοῦντες τοῖς θεοὺς μὲν εἶναι  φάσκουσιν   ἀνθρωποειδεῖς δέ· οὔτε γὰρ ἐκεῖνοι
[3, 4]   μὲν γὰρ χάριν ἡδονῆς αὐτῶν  θιγγάνουσιν,   οὐθὲν αἴτια τοῦ εἶναι τὸ
[3, 6]   Καὶ γὰρ εἰ μὴ καλῶς  διαρθροῦσιν   οἱ λέγοντες, ἀλλ᾽ ἔστι γε
[3, 2]   καὶ τὰ συμβεβηκότα, εἴθ᾽ αὗται  θεωροῦσιν   εἴτ᾽ (ἐκ τούτων μία. Ἔτι
[3, 2]   γένος περὶ ὧν αἱ μαθηματικαὶ  (δεικνύουσιν,   ἄλλης. Εἰ μὲν γὰρ
[3, 2]   κοινὰς δόξας ἐξ ὧν ἅπαντες  δεικνύουσιν)   οἷον ὅτι πᾶν ἀναγκαῖον
[3, 4]   αἱ αὐταί· καὶ γὰρ αὗται  ὑπάρχουσιν   ἀριθμῷ ἕτεραι) εἰ δὲ μὴ
[3, 3]   στοιχεῖα λέγομεν ὧν αἱ ἀποδείξεις  ἐνυπάρχουσιν   ἐν ταῖς τῶν ἄλλων ἀποδείξεσιν
[3, 3]   ἄλλων εἴ τις ἐθέλει τὴν  φύσιν   ἀθρεῖν, (οἷον κλίνην ἐξ ὧν
[3, 3]   πῶς συγκειμένων, τότε γνωρίζει τὴν  φύσιν   αὐτῆς. Ἐκ μὲν οὖν τούτων
[3, 4]   ἓν ἀλλὰ τοῦτο αὐτῶν τὴν  φύσιν   εἶναι, ὡς οὔσης τῆς οὐσίας
[3, 2]   τοῖς ἀκινήτοις τὴν τἀγαθοῦ  φύσιν,   εἴπερ ἅπαν ἂν
[3, 2]   τοῖς ἄστροις τὴν αὐτὴν ἔχει  φύσιν.   Εἰσὶ δέ τινες οἵ φασιν
[3, 4]   ὄντα τὰ μὲν ἀΐδια τὴν  φύσιν   ἐστὶ τὰ δὲ φθείρεται τῶν
[3, 4]   οἱ δ᾽ οὕτως οἴονται τὴν  φύσιν   ἔχειν. Πλάτων (μὲν γὰρ καὶ
[3, 2]   αὑτὸ καὶ διὰ τὴν αὑτοῦ  φύσιν   τέλος ἐστὶν (καὶ οὕτως αἴτιον
[3, 4]   τὰ δὲ ἄφθαρτα, καὶ διὰ  τίν᾽   αἰτίαν; οἱ μὲν οὖν περὶ
[3, 4]   (καὶ οὕτως) καὶ πρὸς ἐκεῖνόν  τιν᾽   ἀπολογίαν ἔχειν (μεῖζον μὲν γὰρ
[3, 6]   δυνάμει ἔστι τὰ στοιχεῖα  τιν᾽   ἕτερον τρόπον. Εἰ μὲν γὰρ
[3, 2]   ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ· ὅπερ  ἐστὶν   ἀδυνατώτερον. ~(Περί τε τούτων οὖν
[3, 2]   μᾶλλον, καὶ μάλιστα τὸν τί  ἐστιν   ἀλλ᾽ οὐ τὸν πόσον
[3, 1]   Πλάτων ἔλεγεν, οὐχ ἕτερόν τί  ἐστιν   ἀλλ᾽ οὐσία τῶν ὄντων;
[3, 4]   (πάντα φθείρεται καὶ ἐν κινήσει  ἐστίν)   ἀλλὰ μὴν εἴ γε ἀΐδιον
[3, 2]   (εἴπερ οὖν ὁμοίως μὲν ὁποιασοῦν  ἐστίν,   ἁπασῶν δὲ μὴ ἐνδέχεται, (ὥσπερ
[3, 2]   οὐ δοκεῖ δὲ τοῦ τί  ἐστιν   ἀπόδειξις εἶναι· εἰ δ᾽ ἑτέρας,
[3, 4]   τὴν φιλίαν εἶναι (αἰτία (γοῦν  ἐστὶν   αὕτη τοῦ ἓν εἶναι πᾶσιν)
[3, 4]   λέγει τι τὸ ἕν  ἐστιν·   δόξειε γὰρ ἂν λέγειν τοῦτο
[3, 4]   δὲ μονὰς ὅπερ ἕν τί  ἐστιν)   εἰ δ᾽ ἔστι τι αὐτὸ
[3, 2]   καὶ πάντων ἀρχαὶ τὰ ἀξιώματά  ἐστιν,   εἴ τ᾽ ἐστὶ μὴ τοῦ
[3, 3]   μᾶλλον ἐξ ὧν ἐνυπαρχόντων  ἐστὶν   ἕκαστον πρώτων, οἷον φωνῆς στοιχεῖα
[3, 3]   μᾶλλόν γε ἀρχοειδὲς τὸ ἕν  ἐστιν,   ἓν δὲ τὸ ἀδιαίρετον, ἀδιαίρετον
[3, 2]   τῶν ἀποδεικτικῶν ἀρχῶν, πότερον μιᾶς  ἐστὶν   ἐπιστήμης πλειόνων, ἀμφισβητήσιμόν ἐστιν
[3, 2]   πότερον τῆς αὐτῆς ταῦτα γνωρίζειν  ἐστὶν   ἐπιστήμης καὶ τὰ συμβεβηκότα περὶ
[3, 2]   εἴπομεν, πότερον μιᾶς πλειόνων  ἐστὶν   ἐπιστημῶν θεωρῆσαι πάντα τὰ γένη
[3, 2]   ἐπείπερ ἀστρολογία μία τούτων  ἐστίν,   ἔσται τις καὶ οὐρανὸς παρὰ
[3, 2]   γὰρ αὐτοῦ λόγου ἀμφότερα ταῦτά  ἐστιν)   ἔτι δὲ δύο στερεὰ ἐν
[3, 4]   μὲν ἓν τὸ δὲ ὄν  ἐστιν,   δεῖ ζητεῖν τί ποτ᾽
[3, 1]   καὶ τὰ στοιχεῖα τὰ γένη  ἐστὶν   εἰς διαιρεῖται ἐνυπάρχοντα
[3, 1]   τὰς οὐσίας θεωρία μόνον  ἐστὶν   καὶ περὶ (τὰ συμβεβηκότα
[3, 2]   τὰς οὐσίας μόνον θεωρία  ἐστὶν   καὶ περὶ τὰ συμβεβηκότα
[3, 2]   τῶν οὐσιῶν πότερον μία πασῶν  ἐστὶν   πλείους ἐπιστῆμαι; εἰ μὲν
[3, 2]   γεωμετρίας ὁποιασοῦν περὶ τούτων  ἐστὶν   ἴδιον τὸ ἐπαΐειν; (εἴπερ οὖν
[3, 2]   διὰ τὴν αὑτοῦ φύσιν τέλος  ἐστὶν   (καὶ οὕτως αἴτιον ὅτι ἐκείνου
[3, 2]   ἐστὶν ἐπιστήμης πλειόνων, ἀμφισβητήσιμόν  ἐστιν   (λέγω (δὲ ἀποδεικτικὰς τὰς κοινὰς
[3, 2]   οἰόμεθα ὑπάρχειν ὅταν εἰδῶμεν τί  ἐστιν   (οἷον τί ἐστι τὸ τετραγωνίζειν,
[3, 1]   ἀπορῆσαι δεῖ πρῶτον· ταῦτα δ᾽  ἐστὶν   ὅσα τε περὶ αὐτῶν ἄλλως
[3, 4]   οὔ, εἴπερ ἐκ τῶν αὐτῶν  ἐστίν.   Ὅτι μὲν οὖν οὐκ ἂν
[3, 4]   μὴν εἴ γε ἀΐδιον μηθέν  ἐστιν,   οὐδὲ γένεσιν εἶναι δυνατόν. Ἀνάγκη
[3, 4]   πέρας εἶναι (οὔτε (γὰρ ἄπειρός  ἐστιν   οὐδεμία κίνησις ἀλλὰ πάσης ἔστι
[3, 5]   ἔστιν οὐσία ταῦτα, ὅλως οὐδὲν  ἐστὶν   οὐσία οὐδὲ ὂν οὐθέν· οὐ
[3, 3]   οἷς τὸ πρότερον καὶ ὕστερόν  ἐστιν,   οὐχ οἷόν τε τὸ ἐπὶ
[3, 2]   μόνον, ὅτι μὲν τούτων  ἐστὶν   ὧν αἰσθανόμεθα δ᾽ οὐκ
[3, 1]   ἀπορουμένων ἐστί, λύειν δ᾽ οὐκ  (ἔστιν   ἀγνοοῦντας τὸν δεσμόν, ἀλλ᾽
[3, 2]   τὰς αὐτὰς αἰτίας· εἰ γὰρ  ἔστιν   αἰσθητὰ μεταξὺ καὶ αἰσθήσεις, δῆλον
[3, 5]   διαιρουμένων γίγνονται· ὥστ᾽ οὔτε συγκειμένων  ἔστιν   ἀλλ᾽ ἔφθαρται, διῃρημένων τε εἰσὶν
[3, 2]   διὰ (ταύτης τῆς αἰτίας, οὐδ᾽  ἔστιν   ἀπόδειξις οὐδεμία διότι βέλτιον
[3, 3]   καὶ λέγων ἐξ ὧν  ἔστιν   ἐνυπαρχόντων. Πρὸς δὲ τούτοις εἰ
[3, 5]   Καθάπερ οὖν εἴπομεν, εἰ μὴ  ἔστιν   οὐσία ταῦτα, ὅλως οὐδὲν ἐστὶν
[3, 4]   γὰρ ἕτερον τοῦ ὄντος οὐκ  ἔστιν,   ὥστε κατὰ τὸν Παρμενίδου συμβαίνειν
[3, 4]   φθείρεται εἰς ταῦτ᾽ ἐξ ὧν  ἔστιν)   ὥστε συμβαίνει τῶν ἀρχῶν ἑτέρας
[3, 5]   μῆκος. Πρὸς δὲ τούτοις ὁμοίως  ἔνεστιν   ἐν τῷ στερεῷ ὁποιονοῦν σχῆμα·
[3, 4]   (τ᾽ ἀνόρουσε τελειομένοιο χρόνοιο ὅς  σφιν   ἀμοιβαῖος πλατέος παρ᾽ ἐλήλαται ὅρκου·
[3, 1]   τῶν ἐνδόξων μόνων ποιούμενοι τὴν  σκέψιν,   τίνος (ἐστὶ θεωρῆσαι περὶ πάντων·
[3, 4]   ὄντα καὶ τοῦτο εἶναι τὸ  ὄν.   (Ἀμφοτέρως δὲ δύσκολον· ἄν τε
[3, 4]   ἔστι τι αὐτὸ ἓν καὶ  ὄν,   ἀναγκαῖον οὐσίαν αὐτῶν εἶναι τὸ
[3, 3]   οὔτε τὸ ἓν οὔτε τὸ  ὄν·   ἀνάγκη μὲν γὰρ τὰς διαφορὰς
[3, 6]   γὰρ εἶναι καὶ τὸ μήπω  ὄν·   γίγνεται μὲν γὰρ τὸ (μὴ
[3, 4]   τὸ ἓν τοῦτο καὶ τὸ  ὄν,   ἐξ οὗ τὰ ὄντα εἶναί
[3, 4]   τὸ μὲν ἓν τὸ δὲ  ὄν   ἐστιν, δεῖ ζητεῖν τί
[3, 1]   πότερον τὸ ἓν καὶ τὸ  ὄν,   καθάπερ οἱ Πυθαγόρειοι καὶ Πλάτων
[3, 4]   αὐτὸ τὸ ἓν καὶ τὸ  ὄν·   καὶ τὸ ἐπίστασθαι πῶς ἔσται,
[3, 4]   οὐσίαν τὸ ἓν καὶ τὸ  ὄν,   μηδὲ τῶν ἄλλων εἶναι τῶν
[3, 4]   εἶναι τὸ ἓν καὶ τὸ  ὄν·   οὐ γὰρ ἕτερόν τι καθόλου
[3, 3]   τὸ ἓν γένος τὸ  ὄν,   οὐδεμία διαφορὰ οὔτε ὂν οὔτε
[3, 6]   γίγνεται μὲν γὰρ τὸ (μὴ  ὄν,   οὐθὲν δὲ γίγνεται τῶν εἶναι
[3, 4]   τι ἓν αὐτὸ μηδ᾽ αὐτὸ  ὄν,   σχολῇ τῶν γε ἄλλων τι
[3, 4]   μέγεθος, σωματικόν· τοῦτο γὰρ πάντῃ  ὄν·   τὰ δὲ ἄλλα πὼς μὲν
[3, 5]   ταῦτα πεπονθὸς μόνον ὑπομένει ὡς  ὄν   τι καὶ οὐσία τις οὖσα.
[3, 3]   ὄντων τὸ (ἓν τὸ  ὂν   τὸ μέγα καὶ μικρὸν
[3, 4]   εἴ γ᾽ ἔσται (τι αὐτὸ  ὂν   καὶ αὐτὸ ἕν, πολλὴ ἀπορία
[3, 2]   μὲν γὰρ ἕκαστον τούτων τυγχάνει  ὂν   καὶ νῦν γνωρίζομεν (χρῶνται γοῦν
[3, 5]   μή εἰσιν, διαφεύγει τί τὸ  ὂν   καὶ τίνες αἱ οὐσίαι τῶν
[3, 5]   οὐσίαι τινές, διαφεύγει τί τὸ  ὂν   καὶ τίς οὐσία τῶν
[3, 3]   γένη, ὥστ᾽ ἔσται τό τε  ὂν   καὶ τὸ ἓν ἀρχαὶ καὶ
[3, 4]   τἀληθὲς ἀναγκαιότατον πότερόν ποτε τὸ  ὂν   καὶ τὸ ἓν οὐσίαι τῶν
[3, 4]   ζητεῖν τί ποτ᾽ ἐστὶ τὸ  ὂν   καὶ τὸ ἓν ὡς ὑποκειμένης
[3, 4]   ἐλήλαται ὅρκου· (Ὠς ἀναγκαῖον μὲν  ὂν   μεταβάλλειν· αἰτίαν δὲ τῆς ἀνάγκης
[3, 4]   λέγειν τὸ ἓν καὶ τὸ  ὂν   ὅσας περ ἀρχὰς εἶναί φασιν.
[3, 4]   Πυθαγόρειοι οὐχ ἕτερόν τι τὸ  ὂν   οὐδὲ τὸ ἓν ἀλλὰ τοῦτο
[3, 5]   ὅλως οὐδὲν ἐστὶν οὐσία οὐδὲ  ὂν   οὐθέν· οὐ γὰρ δὴ τά
[3, 3]   τὸ ὄν, οὐδεμία διαφορὰ οὔτε  ὂν   οὔτε ἓν ἔσται. Ἀλλὰ μὴν
[3, 4]   ἑκάτερον αὐτῶν οὐχ ἕτερόν τι  ὂν   τὸ μὲν ἓν τὸ δὲ
[3, 5]   πρότερον τὴν οὐσίαν καὶ τὸ  ὂν   ᾤοντο τὸ σῶμα εἶναι τὰ
[3, 2]   καλεῖν τῶν ἐπιστημῶν σοφίαν ἔχει  λόγον   ἑκάστην (προσαγορεύειν· μὲν γὰρ
[3, 4]   κατὰ τὸν Παρμενίδου συμβαίνειν ἀνάγκη  λόγον   ἓν ἅπαντα εἶναι τὰ ὄντα
[3, 2]   τὰς δὲ μαθηματικὰς οὐθένα ποιεῖσθαι  λόγον   περὶ ἀγαθῶν καὶ κακῶν. (Ἀλλὰ
[3, 4]   καὶ διάφορα; ἀλλὰ καὶ τοῦτο  ἄλογον.   Ἅμα δὲ καὶ πῶς γίγνεται
[3, 4]   ἑτέρων ἄφθαρτα; τοῦτο γὰρ οὐκ  εὔλογον,   ἀλλ᾽ ἀδύνατον πολλοῦ
[3, 2]   πιστεῦσαι τούτοις; οὐδὲ γὰρ ἀκίνητον  εὔλογον   εἶναι, κινούμενον δὲ (καὶ παντελῶς
[3, 4]   ἀγένητος εἶναι, πολὺ ἔτι μᾶλλον  εὔλογον   εἶναι τὴν οὐσίαν, ποτε
[3, 2]   νῦν. Μιᾶς μὲν οὖν οὐκ  εὔλογον   εἶναι· τί γὰρ μᾶλλον γεωμετρίας
[3, 2]   θεωρῆσαι. Οὔτε γὰρ ἐπὶ τούτων  εὔλογον   ἔχειν οὕτω μόνον, ἀλλὰ δῆλον
[3, 2]   τὸ δὲ μίαν πασῶν οὐκ  εὔλογον·   καὶ γὰρ ἂν ἀποδεικτικὴ μία
[3, 4]   δὲ οὔτε αἰτίαν λέγουσιν οὔτε  εὔλογον   οὕτως ἔχειν, δῆλον ὡς οὐχ
[3, 2]   οἰκοδόμος, οὗ δ᾽ ἕνεκα τὸ  ἔργον,   ὕλη δὲ γῆ καὶ λίθοι,
[3, 4]   μεῖζον, πὼς δ᾽ οὐθέν, οἷον  ἐπίπεδον   καὶ γραμμή, στιγμὴ δὲ καὶ
[3, 4]   αἰτίαν; οἱ μὲν οὖν περὶ  Ἡσίοδον   καὶ πάντες ὅσοι θεολόγοι (μόνον
[3, 4]   καὶ συμβαίνει αὐτῷ τὸν εὐδαιμονέστατον  θεὸν   ἧττον φρόνιμον εἶναι τῶν ἄλλων·
[3, 2]   λέγω δ᾽ οἷον, εἰ τὸ  στερεὸν   οὐσία τίς ἐστι καὶ γραμμαὶ
[3, 2]   ἑτέρα ἑτέρας ἀρχῆς, τίνα τούτων  φατέον   εἶναι τὴν ζητουμένην, τίνα
[3, 1]   τὰς αἰσθητὰς οὐσίας εἶναι (μόνον  φατέον   καὶ παρὰ ταύτας ἄλλας,
[3, 2]   τὰς αἰσθητὰς οὐσίας μόνας εἶναι  (φατέον   καὶ παρὰ ταύτας ἄλλας,
[3, 3]   τοῦτο, τὰ μᾶλλον καθόλου μᾶλλον  θετέον   ἀρχάς· ὥστε ἀρχαὶ τὰ πρῶτ᾽
[3, 2]   οὖν μὴ μία, ποίας οὐσίας  θετέον   τὴν ἐπιστήμην ταύτην; τὸ δὲ
[3, 4]   τινος τὸν ἀριθμόν, οὐθὲν ἧττον  ζητητέον   διὰ τί καὶ πῶς ὁτὲ
[3, 1]   τὸ καθ᾽ ἕκαστον. Μάλιστα δὲ  ζητητέον   καὶ πραγματευτέον πότερον ἔστι τι
[3, 1]   σοφίας τὰς δὲ ἄλλο τι  λεκτέον   αὐτῶν. Καὶ τοῦτο δ᾽ αὐτὸ
[3, 1]   τε τούτων οὖν, καθάπερ φαμέν,  ἐπισκεπτέον,   καὶ πότερον περὶ τὰς οὐσίας
[3, 1]   ἕκαστον. Μάλιστα δὲ ζητητέον καὶ  πραγματευτέον   πότερον ἔστι τι παρὰ τὴν
[3, 4]   πρὸς ἐκεῖνόν τιν᾽ ἀπολογίαν ἔχειν  (μεῖζον   μὲν γὰρ οὐ ποιήσει πλεῖον
[3, 4]   μήτε προστιθέμενον μήτε ἀφαιρούμενον ποιεῖ  μεῖζον   μηδὲ ἔλαττον, οὔ φησιν εἶναι
[3, 4]   ἄλλα πὼς μὲν προστιθέμενα ποιήσει  μεῖζον,   πὼς δ᾽ οὐθέν, οἷον ἐπίπεδον
[3, 2]   εἴπερ ἅπαν ἂν  ἀγαθὸν   καθ᾽ αὑτὸ καὶ διὰ τὴν
[3, 2]   τὴν ἀρχὴν οὐδ᾽ εἶναί τι  αὐτοαγαθόν.   Διὸ καὶ ἐν τοῖς μαθήμασιν
[3, 6]   μὴ εἴδει, εἰρήκαμεν συμβαίνειν  ἀναγκαῖον   ἀδύνατα. Σύνεγγυς δὲ τούτων ἐστὶ
[3, 4]   εἶναι παρὰ τὰ καθ᾽ ἕκαστα,  ἀναγκαῖον   ἂν εἴη τὰ γένη εἶναι
[3, 6]   Ταύτας τε οὖν τὰς ἀπορίας  ἀναγκαῖον   ἀπορῆσαι περὶ τῶν ἀρχῶν, καὶ
[3, 6]   τοῦτο ἀναγκαῖον, καὶ τὰ εἴδη  ἀναγκαῖον   διὰ τοῦτο εἶναι τιθέναι. Καὶ
[3, 2]   δύο στερεὰ ἐν τῷ αὐτῷ  ἀναγκαῖον   εἶναι τόπῳ, καὶ μὴ εἶναι
[3, 6]   αἰτίας, τὸ δὲ δυνατὸν οὐκ  ἀναγκαῖον   ἐκείνως πᾶν ἔχειν) εἰ δ᾽
[3, 4]   γνωρίζομεν. Ἀλλὰ μὴν εἰ τοῦτο  (ἀναγκαῖόν   ἐστι καὶ δεῖ τι εἶναι
[3, 2]   ἅπαντες δεικνύουσιν) οἷον ὅτι πᾶν  ἀναγκαῖον   φάναι ἀποφάναι, καὶ
[3, 4]   φωνῆς ἀριθμῷ ἦν στοιχεῖα ὡρισμένα,  ἀναγκαῖον   ἦν ἂν τοσαῦτα εἶναι τὰ
[3, 6]   ἀλλὰ εἴδει· εἰ οὖν τοῦτο  ἀναγκαῖον,   καὶ τὰ εἴδη ἀναγκαῖον διὰ
[3, 4]   μὲν γὰρ φθαρταί, δῆλον ὡς  (ἀναγκαῖον   καὶ ταύτας ἔκ τινων εἶναι
[3, 4]   πλατέος παρ᾽ ἐλήλαται ὅρκου· (Ὠς  ἀναγκαῖον   μὲν ὂν μεταβάλλειν· αἰτίαν δὲ
[3, 4]   τι αὐτὸ ἓν καὶ ὄν,  ἀναγκαῖον   οὐσίαν αὐτῶν εἶναι τὸ ἓν
[3, 2]   οὐδ᾽ ἀντειπεῖν τὰς ἄλλας ἐπιστήμας  δίκαιον,   τοῦ τέλους καὶ τἀγαθοῦ
[3, 4]   δ᾽ ὕδωρ, αἰθέρι δ᾽ αἰθέρα  δῖον,   ἀτὰρ πυρὶ πῦρ ἀΐδηλον, στοργὴν
[3, 3]   δεῖ ταύτας ἀρχὰς ὑπολαβεῖν οὐ  ῥᾴδιον   εἰπεῖν. Τὴν μὲν γὰρ ἀρχὴν
[3, 1]   οὐδὲ τὸ διαπορῆσαι τῷ λόγῳ  ῥᾴδιον   καλῶς. ~Πρῶτον μὲν οὖν περὶ
[3, 2]   οὐδὲ τῆς γνωριζούσης τὰς οὐσίας  ἴδιόν   ἐστι τὸ γιγνώσκειν περὶ αὐτῶν.
[3, 2]   ὁποιασοῦν περὶ τούτων ἐστὶν  ἴδιον   τὸ ἐπαΐειν; (εἴπερ οὖν ὁμοίως
[3, 4]   ἐστίν) ἀλλὰ μὴν εἴ γε  ἀΐδιον   μηθέν ἐστιν, οὐδὲ γένεσιν εἶναι
[3, 4]   αἴσθησιν ἐπιστήμην. Ἔτι δ᾽ οὐδ᾽  ἀΐδιον   οὐθὲν οὐδ᾽ ἀκίνητον (τὰ γὰρ
[3, 4]   (μεῖζον μὲν γὰρ οὐ ποιήσει  πλεῖον   δὲ προστιθέμενον τὸ τοιοῦτον) ἀλλὰ
[3, 4]   μὲν τῶν μυθικῶς σοφιζομένων οὐκ  ἄξιον   μετὰ σπουδῆς σκοπεῖν· παρὰ δὲ
[3, 5]   δὴ τά γε συμβεβηκότα τούτοις  ἄξιον   ὄντα καλεῖν. (Ἀλλὰ μὴν εἰ
[3, 6]   τὰ αἰσθητὰ καὶ τὰ μεταξύ,  οἷον   τίθεμεν εἴδη. Εἰ γὰρ
[3, 2]   διὰ ταῦτα τῶν σοφιστῶν τινὲς  οἷον   Ἀρίστιππος προεπηλάκιζεν αὐτάς· ἐν μὲν
[3, 3]   τούτων εἶναί τι παρὰ ταῦτα  (οἷον   εἰ πρώτη τῶν ἀριθμῶν
[3, 2]   τὰ συμβεβηκότα ταύταις; λέγω δ᾽  οἷον,   εἰ τὸ στερεὸν οὐσία τίς
[3, 3]   ὧν συνέστηκεν ἀρχὰς λέγουσιν (εἶναι,  οἷον   Ἐμπεδοκλῆς πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ
[3, 4]   ὄντι· οἱ δὲ περὶ φύσεως,  οἷον   Ἐμπεδοκλῆς ὡς εἰς γνωριμώτερον ἀνάγων
[3, 2]   ἄλλαις τέχναις, καὶ ταῖς βαναύσοις,  οἷον   ἐν τεκτονικῇ καὶ σκυτικῇ, διότι
[3, 4]   ποιήσει μεῖζον, πὼς δ᾽ οὐθέν,  οἷον   ἐπίπεδον καὶ γραμμή, στιγμὴ δὲ
[3, 3]   τις ἐθέλει τὴν φύσιν ἀθρεῖν,  (οἷον   κλίνην ἐξ ὧν μορίων συνέστηκε
[3, 2]   γένη τετύχηκεν ὄντα τῶν οὐσιῶν,  (οἷον   οἱ λέγοντες τά τε εἴδη
[3, 1]   πλείονα γένη τῶν οὐσιῶν,  οἷον   οἱ ποιοῦντες τά τε εἴδη
[3, 2]   τρόπους τοὺς τῶν αἰτίων ὑπάρχειν,  οἷον   οἰκίας ὅθεν μὲν κίνησις
[3, 2]   δόξας ἐξ ὧν ἅπαντες δεικνύουσιν)  οἷον   ὅτι πᾶν ἀναγκαῖον φάναι
[3, 1]   ἀρχῶν ἐξ ὧν δεικνύουσι πάντες,  οἷον   πότερον ἐνδέχεται ταὐτὸ καὶ ἓν
[3, 1]   λέγεται (τελευταῖα τὰ πρῶτα,  οἷον   πότερον ζῷον ἄνθρωπος ἀρχή
[3, 3]   μάλιστα λέγεται τῶν ὄντων. Οὐχ  οἷόν   τε δὲ τῶν ὄντων ἓν
[3, 2]   ὑπάρχουσι πᾶσαι· τίνα γὰρ τρόπον  οἷόν   τε κινήσεως ἀρχὴν εἶναι τοῖς
[3, 3]   Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ ἀμφοτέρως γε  οἷόν   τε λέγειν τὰς ἀρχάς.
[3, 4]   ἔστι τέλος, γίγνεσθαί τε οὐχ  οἷόν   τε τὸ ἀδύνατον γενέσθαι· τὸ
[3, 3]   πρότερον καὶ ὕστερόν ἐστιν, οὐχ  οἷόν   τε τὸ ἐπὶ τούτων εἶναί
[3, 4]   μὲν γὰρ ἐπὶ πάντων οὐχ  οἷόν   τε, φανερόν· οὐ γὰρ ἂν
[3, 4]   ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν ἄλλαι ἄλλων  (οἷον   τῆσδε τῆς συλλαβῆς (τῷ εἴδει
[3, 2]   ὑπάρχειν ὅταν εἰδῶμεν τί ἐστιν  (οἷον   τί ἐστι τὸ τετραγωνίζειν, ὅτι
[3, 4]   οὐσία μία πάντων ἔσται,  οἷον   τῶν ἀνθρώπων; ἀλλ᾽ ἄτοπον· ἓν
[3, 3]   ὧν ἐνυπαρχόντων ἐστὶν ἕκαστον πρώτων,  οἷον   φωνῆς στοιχεῖα καὶ ἀρχαὶ δοκοῦσιν
[3, 4]   πλειόνων τοιούτων ἔσται μέγεθος;  ὅμοιον   γὰρ καὶ τὴν γραμμὴν ἐκ
[3, 2]   ἀλλ᾽ οὐ τὸν πόσον  ποῖον   τί ποιεῖν πάσχειν
[3, 1]   πράγματος· γὰρ ἀπορεῖ, ταύτῃ  παραπλήσιον   πέπονθε τοῖς δεδεμένοις· ἀδύνατον γὰρ
[3, 2]   καὶ ὑγίειαν, ἄλλο δ᾽ οὐδέν,  παραπλήσιον   (ποιοῦντες τοῖς θεοὺς μὲν εἶναι
[3, 1]   ἔστι τι παρὰ τὴν ὕλην  αἴτιον   καθ᾽ αὑτὸ οὔ, καὶ
[3, 4]   μᾶλλον φθορᾶς τοῦ εἶναι  αἴτιον·   ὁμοίως δ᾽ οὐδ᾽ φιλότης
[3, 2]   φύσιν τέλος ἐστὶν (καὶ οὕτως  αἴτιον   ὅτι ἐκείνου ἕνεκα καὶ γίγνεται
[3, 4]   ἅμα δὲ αὐτῆς τῆς μεταβολῆς  αἴτιον   οὐθὲν λέγει ἀλλ᾽ ὅτι
[3, 1]   δὲ προηπορηκότι δῆλον. Ἔτι δὲ  βέλτιον   ἀνάγκη ἔχειν πρὸς τὸ κρῖναι
[3, 2]   οὐδ᾽ ἔστιν ἀπόδειξις οὐδεμία διότι  βέλτιον   χεῖρον, ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ
[3, 2]   ἐν τεκτονικῇ καὶ σκυτικῇ, διότι  (βέλτιον   χεῖρον λέγεσθαι πάντα, τὰς
[3, 3]   τὸ δὲ χεῖρον, ἀεὶ τὸ  βέλτιον   πρότερον· ὥστ᾽ οὐδὲ τούτων ἂν
[3, 3]   ὕστερον. Ἔτι ὅπου τὸ μὲν  βέλτιον   τὸ δὲ χεῖρον, ἀεὶ τὸ
[3, 1]   ἀλλὰ καὶ ἆρα ἓν ἑνὶ  ἐναντίον·   καὶ πότερον αἱ ἀρχαὶ καὶ
[3, 4]   τοῦ ὄντος· καὶ εἰ μέγεθος,  σωματικόν·   τοῦτο γὰρ πάντῃ ὄν· τὰ
[3, 2]   μεταξὺ θήσεται, πολλὰς ἀπορίας ἕξει·  δῆλον   γὰρ ὡς ὁμοίως γραμμαί τε
[3, 4]   δολιχαίωνες. (Καὶ χωρὶς δὲ τούτων  δῆλον·   (εἰ γὰρ μὴ ἦν ἐν
[3, 1]   οὐ δῆλον τῷ δὲ προηπορηκότι  δῆλον.   Ἔτι δὲ βέλτιον ἀνάγκη ἔχειν
[3, 5]   οὐσία τις οὖσα. Ὁμοίως δὲ  δῆλον   ὅτι ἔχει καὶ περὶ τὰς
[3, 2]   ἔστιν αἰσθητὰ μεταξὺ καὶ αἰσθήσεις,  δῆλον   ὅτι καὶ ζῷα ἔσονται μεταξὺ
[3, 2]   αἰσθανόμεθα δ᾽ οὐκ αἰσθητῶν,  δῆλον   ὅτι καὶ παρ᾽ ἰατρικὴν ἔσται
[3, 2]   εὔλογον ἔχειν οὕτω μόνον, ἀλλὰ  δῆλον   ὅτι καὶ τὰ εἴδη ἐνδέχοιτ᾽
[3, 4]   μὴ ὄντος τοῦ ἑνὸς οὐσίας,  (δῆλον   ὅτι οὐδ᾽ ἂν ἀριθμὸς εἴη
[3, 4]   ταύτης γένοιτ᾽ ἂν τὰ μεγέθη,  δῆλον.   ~Τούτων δ᾽ ἐχομένη ἀπορία πότερον
[3, 1]   γὰρ τέλος τούτῳ μὲν οὐ  δῆλον   τῷ δὲ προηπορηκότι δῆλον. Ἔτι
[3, 4]   φθαρταί· εἰ μὲν γὰρ φθαρταί,  δῆλον   ὡς (ἀναγκαῖον καὶ ταύτας ἔκ
[3, 4]   λέγουσιν οὔτε εὔλογον οὕτως ἔχειν,  δῆλον   ὡς οὐχ αἱ αὐταὶ ἀρχαὶ
[3, 4]   τῆς ἀμβροσίας θνητὰ γενέσθαι φασίν,  δῆλον   ὡς ταῦτα τὰ ὀνόματα γνώριμα
[3, 4]   αἰθέρα δῖον, ἀτὰρ πυρὶ πῦρ  ἀΐδηλον,   στοργὴν δὲ στοργῇ, νεῖκος δέ
[3, 3]   δοκεῖ) πρὸς δὲ τούτοις ἔτι  μᾶλλον   αἱ διαφοραὶ ἀρχαὶ τὰ
[3, 3]   δὲ γένη διαιρετὰ εἰς εἴδη,  μᾶλλον   ἂν ἓν τὸ (ἔσχατον εἴη
[3, 3]   μὲν γὰρ ἀεὶ τὰ καθόλου  μᾶλλον   ἀρχαί, φανερὸν ὅτι τὰ ἀνωτάτω
[3, 3]   τιθῇ. (Ἀλλὰ μὴν καὶ εἰ  μᾶλλόν   γε ἀρχοειδὲς τὸ ἕν ἐστιν,
[3, 2]   οὐκ εὔλογον εἶναι· τί γὰρ  μᾶλλον   γεωμετρίας ὁποιασοῦν περὶ τούτων
[3, 3]   στοιχεῖα καὶ ἀρχὰς ὑπολαμβάνειν  μᾶλλον   ἐξ ὧν ἐνυπαρχόντων ἐστὶν ἕκαστον
[3, 1]   ἄνθρωπος ἀρχή τε καὶ  μᾶλλον   ἔστι παρὰ τὸ καθ᾽ ἕκαστον.
[3, 4]   τὸ ἀγένητος εἶναι, πολὺ ἔτι  μᾶλλον   εὔλογον εἶναι τὴν οὐσίαν,
[3, 3]   διὰ τοῦτο, τὰ μᾶλλον καθόλου  μᾶλλον   θετέον ἀρχάς· ὥστε ἀρχαὶ τὰ
[3, 3]   μὴν εἰ διὰ τοῦτο, τὰ  μᾶλλον   καθόλου μᾶλλον θετέον ἀρχάς· ὥστε
[3, 2]   αὐτῶν δὲ τούτων ἕτερον ἑτέρου  μᾶλλον,   καὶ μάλιστα τὸν τί ἐστιν
[3, 2]   πολλαχῶς γὰρ (ἐπισταμένων τὸ αὐτὸ  μᾶλλον   μὲν εἰδέναι φαμὲν τὸν τῷ
[3, 5]   εἰ τοῦτο μὲν ὁμολογεῖται, ὅτι  μᾶλλον   οὐσία τὰ μήκη τῶν σωμάτων
[3, 5]   οὐσία τὸ σῶμα, τούτου δὲ  μᾶλλον   ταῦτα, μὴ ἔστι δὲ ταῦτα
[3, 3]   γένος. Ἐκ μὲν οὖν τούτων  (μᾶλλον   φαίνεται τὰ ἐπὶ τῶν ἀτόμων
[3, 4]   (συμβαίνει αὐτῷ τὸ νεῖκος μηθὲν  μᾶλλον   φθορᾶς τοῦ εἶναι αἴτιον·
[3, 4]   εἶναι τὸ ὄν. (Ἀμφοτέρως δὲ  δύσκολον·   ἄν τε γὰρ μὴ
[3, 4]   τούτων ἕκαστον καὶ ἔστι τὸ  σύνολον   ἄμφω ταῦτα; Ἔτι δὲ περὶ
[3, 1]   πότερον ἔστι τι παρὰ τὸ  (σύνολον   (λέγω δὲ τὸ σύνολον, ὅταν
[3, 4]   μάλιστα ἔστι τι παρὰ τὸ  σύνολον   ὅταν κατηγορηθῇ τι τῆς ὕλης,
[3, 1]   τὸ (σύνολον (λέγω δὲ τὸ  σύνολον,   ὅταν κατηγορηθῇ τι τῆς ὕλης)
[3, 4]   ἀνάγκη τι εἶναι παρὰ τὸ  σύνολον,   τὴν μορφὴν καὶ τὸ εἶδος.
[3, 2]   εὐθὺ τῶν αἰσθητῶν οὕτως οὐδὲ  στρογγύλον·   ἅπτεται γὰρ τοῦ κανόνος οὐ
[3, 1]   πότερον ἓν πλείω τὸν  ἀριθμόν,   καὶ πότερον ἔστι τι παρὰ
[3, 4]   ἄλλου μὴ ἑνός τινος τὸν  ἀριθμόν,   οὐθὲν ἧττον ζητητέον διὰ τί
[3, 4]   τὸ αὐτὸ ἕν, ἀδύνατον τὸν  ἀριθμὸν   οὐσίαν εἶναι. Ἐὰν μὲν οὖν
[3, 4]   αὐτῷ τὸν εὐδαιμονέστατον θεὸν ἧττον  φρόνιμον   εἶναι τῶν ἄλλων· οὐ γὰρ
[3, 2]   μιᾶς ἐστὶν ἐπιστήμης πλειόνων,  ἀμφισβητήσιμόν   ἐστιν (λέγω (δὲ ἀποδεικτικὰς τὰς
[3, 1]   δ᾽ οὐκ (ἔστιν ἀγνοοῦντας τὸν  δεσμόν,   ἀλλ᾽ τῆς διανοίας ἀπορία
[3, 2]   πάντα (μὲν πλείονος λόγου διελθεῖν,  ἱκανὸν   δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα θεωρῆσαι.
[3, 2]   εἴη μεγεθῶν (οὐδὲ περὶ τὸν  οὐρανὸν   ἀστρολογία τόνδε. (Οὔτε γὰρ
[3, 2]   καὶ οὐρανὸς παρὰ τὸν αἰσθητὸν  οὐρανὸν   καὶ ἥλιός τε καὶ σελήνη
[3, 2]   τἆλλα ὁμοίως τὰ κατὰ τὸν  οὐρανόν.   Καίτοι πῶς δεῖ πιστεῦσαι τούτοις;
[3, 2]   γὰρ οὐρανός τις παρὰ τὸν  οὐρανόν,   πλήν γ᾽ οὐ χωρὶς ἀλλ᾽
[3, 1]   εἴ τι χωρὶς τούτων τυγχάνει  παρεωραμένον.   Ἔστι δὲ τοῖς εὐπορῆσαι βουλομένοις
[3, 3]   οὖν ἀπορία πολλὴ πῶς δεῖ  θέμενον   τυχεῖν τῆς ἀληθείας, καὶ περὶ
[3, 4]   ἂν εἴη (ὃ γὰρ μήτε  προστιθέμενον   μήτε ἀφαιρούμενον ποιεῖ μεῖζον μηδὲ
[3, 4]   γὰρ οὐ ποιήσει πλεῖον δὲ  προστιθέμενον   τὸ τοιοῦτον) ἀλλὰ πῶς δὴ
[3, 2]   κινήσεως· τοῦτο δ᾽ ἕτερον καὶ  ἀντικείμενον   τῷ τέλει, ὥστ᾽ ἄλλης ἂν
[3, 2]   εἴπερ πᾶσα ἀποδεικτικὴ περί (τι  ὑποκείμενον   θεωρεῖ τὰ καθ᾽ αὑτὰ συμβεβηκότα
[3, 2]   ἐστί, δεήσει τι γένος εἶναι  ὑποκείμενον   καὶ τὰ μὲν πάθη τὰ
[3, 1]   οὔ, ἀλλ᾽ ἕτερόν τι τὸ  ὑποκείμενον,   ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς φησὶ φιλίαν ἄλλος
[3, 4]   Ἀνάγκη γὰρ εἶναί τι τὸ  γιγνόμενον   καὶ ἐξ οὗ γίγνεται καὶ
[3, 4]   ὁτὲ δὲ μέγεθος ἔσται τὸ  γενόμενον,   εἴπερ τὸ μὴ ἓν
[3, 5]   ἐν τῷ κύβῳ οὕτως ὡς  ἀφωρισμένον·   οὐκ ἄρα οὐδ᾽ ἐπιφάνεια (εἰ
[3, 2]   οὐδὲ γὰρ ἀκίνητον εὔλογον εἶναι,  κινούμενον   δὲ (καὶ παντελῶς ἀδύνατον· ὁμοίως
[3, 4]   (ὃ γὰρ μήτε προστιθέμενον μήτε  ἀφαιρούμενον   ποιεῖ μεῖζον μηδὲ ἔλαττον, οὔ
[3, 3]   ἂν ἓν τὸ (ἔσχατον εἴη  κατηγορούμενον·   οὐ γάρ ἐστι γένος ἅνθρωπος
[3, 6]   καὶ ἓν θέσθαι τὸ κοινῇ  κατηγορούμενον,   πολλὰ ἔσται ζῷα Σωκράτης,
[3, 1]   τούτοις οὐδ᾽ εἴ ποτε τὸ  ζητούμενον   εὕρηκεν μὴ γιγνώσκειν· (τὸ
[3, 2]   τὰ αἰσθητὰ καὶ αὐτὸ τὸ  ὑγιεινόν.   Ἅμα δὲ οὐδὲ τοῦτο ἀληθές,
[3, 4]   (ὥστε (καὶ οὕτως) καὶ πρὸς  ἐκεῖνόν   τιν᾽ ἀπολογίαν ἔχειν (μεῖζον μὲν
[3, 3]   φωναὶ (πρώτων, ἀλλ᾽ οὐ τὸ  κοινὸν   φωνή· καὶ τῶν διαγραμμάτων
[3, 2]   ἐπὶ τούτων εὔλογον ἔχειν οὕτω  μόνον,   ἀλλὰ δῆλον ὅτι καὶ τὰ
[3, 1]   περὶ τὰς οὐσίας θεωρία  μόνον   ἐστὶν καὶ περὶ (τὰ
[3, 4]   Ἡσίοδον καὶ πάντες ὅσοι θεολόγοι  (μόνον   ἐφρόντισαν τοῦ πιθανοῦ τοῦ πρὸς
[3, 1]   πρώτας ἐστὶ τῆς ἐπιστήμης ἰδεῖν  μόνον   καὶ περὶ τῶν ἀρχῶν
[3, 2]   δὲ πότερον περὶ τὰς οὐσίας  μόνον   θεωρία ἐστὶν καὶ
[3, 2]   διοίσει τῆς γεωδαισίας γεωμετρία  μόνον,   ὅτι μὲν τούτων ἐστὶν
[3, 1]   καθ᾽ αὑτὰ συμβέβηκεν, καὶ μὴ  μόνον   τί ἐστι τούτων ἕκαστον ἀλλὰ
[3, 5]   δὲ σῶμα τὸ ταῦτα πεπονθὸς  μόνον   ὑπομένει ὡς ὄν τι καὶ
[3, 1]   πότερον τὰς αἰσθητὰς οὐσίας εἶναι  (μόνον   φατέον καὶ παρὰ ταύτας
[3, 1]   περὶ γὰρ τούτων ἁπάντων οὐ  μόνον   χαλεπὸν τὸ εὐπορῆσαι τῆς ἀληθείας
[3, 1]   γὰρ τούτων ἁπάντων οὐ μόνον  χαλεπὸν   τὸ εὐπορῆσαι τῆς ἀληθείας ἀλλ᾽
[3, 2]   τὰ συμβεβηκότα; τοῦτο γὰρ ἀποδοῦναι  παγχάλεπον.   Ἔτι δὲ πότερον τὰς αἰσθητὰς
[3, 6]   τὰ στοιχεῖα τιν᾽ ἕτερον  τρόπον.   Εἰ μὲν γὰρ ἄλλως πως,
[3, 2]   αὐτῶν. Ἅμα δὲ καὶ τίνα  τρόπον   ἔσται αὐτῶν ἐπιστήμη; τί μὲν
[3, 2]   οὐχ ὑπάρχουσι πᾶσαι· τίνα γὰρ  τρόπον   οἷόν τε κινήσεως ἀρχὴν εἶναι
[3, 4]   ἔσται, οἷον τῶν ἀνθρώπων; ἀλλ᾽  ἄτοπον·   ἓν γὰρ πάντα ὧν
[3, 2]   δὲ ἐχόντων δυσκολίαν, οὐθενὸς ἧττον  ἄτοπον   τὸ φάναι μὲν εἶναί τινας
[3, 2]   γὰρ ἄνθρωπόν φασιν εἶναι καὶ  ἵππον   καὶ ὑγίειαν, ἄλλο δ᾽ οὐδέν,
[3, 2]   τὰ δὲ φθαρτά. Αὐτὸ γὰρ  ἄνθρωπόν   φασιν εἶναι καὶ ἵππον καὶ
[3, 4]   δὴ λόγος, τοῦτό γε  φανερόν,   ὅτι (συμβαίνει αὐτῷ τὸ νεῖκος
[3, 3]   ἀεὶ τὰ καθόλου μᾶλλον ἀρχαί,  φανερὸν   ὅτι τὰ ἀνωτάτω τῶν γενῶν·
[3, 4]   ἐπὶ πάντων οὐχ οἷόν τε,  φανερόν·   οὐ γὰρ ἂν θείημεν εἶναί
[3, 4]   οὐσίαι τῶν ὄντων εἰσί, καὶ  ἑκάτερον   αὐτῶν οὐχ ἕτερόν τι ὂν
[3, 5]   γίγνεσθαι καὶ φθείρεσθαι, ἀλλ᾽ ὅμως  ἕτερον   ἀεὶ δοκεῖ εἶναι, οὐκ οὐσία
[3, 2]   μὴ εἶναι, αὐτῶν δὲ τούτων  ἕτερον   ἑτέρου μᾶλλον, καὶ μάλιστα τὸν
[3, 2]   ἀρχὴν τῆς κινήσεως· τοῦτο δ᾽  ἕτερον   καὶ ἀντικείμενον τῷ τέλει, ὥστ᾽
[3, 4]   πῶς ἔσται τι παρὰ ταῦτα  ἕτερον,   λέγω δὲ πῶς ἔσται πλείω
[3, 1]   Πυθαγόρειοι καὶ Πλάτων ἔλεγεν, οὐχ  ἕτερόν   τί ἐστιν ἀλλ᾽ οὐσία τῶν
[3, 4]   καὶ τὸ ὄν· οὐ γὰρ  ἕτερόν   τι καθόλου κατηγορεῖται ἀλλὰ ταῦτα
[3, 4]   εἰσί, καὶ ἑκάτερον αὐτῶν οὐχ  ἕτερόν   τι ὂν τὸ μὲν ἓν
[3, 4]   γὰρ καὶ οἱ Πυθαγόρειοι οὐχ  ἕτερόν   τι τὸ ὂν οὐδὲ τὸ
[3, 1]   τῶν ὄντων; οὔ, ἀλλ᾽  ἕτερόν   τι τὸ ὑποκείμενον, ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς
[3, 4]   ἔσται παρὰ τὰ στοιχεῖα οὐθὲν  ἕτερον·   τὸ γὰρ ἀριθμῷ ἓν
[3, 4]   ἑνὸς τὰ ὄντα. Τὸ γὰρ  ἕτερον   τοῦ ὄντος οὐκ ἔστιν, ὥστε
[3, 6]   ἔστι τὰ στοιχεῖα τιν᾽  ἕτερον   τρόπον. Εἰ μὲν γὰρ ἄλλως
[3, 1]   δὲ ὕδωρ ἀέρα· καὶ  πότερον   αἱ ἀρχαὶ (καθόλου εἰσὶν
[3, 1]   ἆρα ἓν ἑνὶ ἐναντίον· καὶ  πότερον   αἱ ἀρχαὶ καὶ τὰ στοιχεῖα
[3, 4]   τοῖς νῦν καὶ τοῖς πρότερον,  πότερον   αἱ αὐταὶ τῶν φθαρτῶν καὶ
[3, 1]   καὶ δυνάμει ἐνεργείᾳ· ἔτι  πότερον   ἄλλως κατὰ κίνησιν· καὶ
[3, 1]   πλείονές εἰσι, κἂν εἰ πλείονες  πότερον   ἅπασαι συγγενεῖς τὰς μὲν
[3, 1]   τῶν ὄντων. (Ἔτι αἱ ἀρχαὶ  πότερον   ἀριθμῷ εἴδει ὡρισμέναι, καὶ
[3, 4]   ἕτεραι ἀρχαί, μία μὲν ἀπορία  πότερον   ἄφθαρτοι καὶ αὗται ἔσονται
[3, 1]   αἱ αὐταὶ ἕτεραι, καὶ  πότερον   ἄφθαρτοι πᾶσαι τῶν φθαρτῶν
[3, 3]   μάλιστα ἀρχαὶ τὰ γένη εἰσί,  (πότερον   δεῖ νομίζειν τὰ πρῶτα τῶν
[3, 3]   ἀληθείας, καὶ περὶ τῶν ἀρχῶν  πότερον   δεῖ τὰ γένη στοιχεῖα καὶ
[3, 6]   δὲ τούτων ἐστὶ τὸ διαπορῆσαι  πότερον   δυνάμει ἔστι τὰ στοιχεῖα
[3, 4]   ὅταν κατηγορηθῇ τι τῆς ὕλης,  πότερον,   εἰ ἔστι, παρὰ πάντα δεῖ
[3, 1]   τοῦτο χωριστὸν οὔ, καὶ  πότερον   ἓν πλείω τὸν ἀριθμόν,
[3, 1]   ἐξ ὧν δεικνύουσι πάντες, οἷον  πότερον   ἐνδέχεται ταὐτὸ καὶ ἓν ἅμα
[3, 1]   Μάλιστα δὲ ζητητέον καὶ πραγματευτέον  πότερον   ἔστι τι παρὰ τὴν ὕλην
[3, 1]   πλείω τὸν ἀριθμόν, καὶ  πότερον   ἔστι τι παρὰ τὸ (σύνολον
[3, 1]   (τελευταῖα τὰ πρῶτα, οἷον  πότερον   ζῷον ἄνθρωπος ἀρχή τε
[3, 4]   τινὰς (οἰκίας. Πρὸς δὲ τούτοις  πότερον   οὐσία μία πάντων ἔσται,
[3, 6]   ἀπορῆσαι περὶ τῶν ἀρχῶν, καὶ  πότερον   καθόλου εἰσὶν ὡς λέγομεν
[3, 1]   οὔ, κἂν εἰ οὐσίαι  πότερον   (κεχωρισμέναι τῶν αἰσθητῶν ἐνυπάρχουσαι
[3, 2]   ψεῦδος; ὅλως τε τῶν οὐσιῶν  πότερον   μία πασῶν ἐστὶν πλείους
[3, 1]   τ᾽ ἐστι περὶ τὴν οὐσίαν,  πότερον   μία περὶ πάσας πλείονές
[3, 2]   καὶ ὅσαι ἄλλαι τοιαῦται προτάσεις,  πότερον   μία τούτων ἐπιστήμη καὶ τῆς
[3, 2]   καὶ περὶ τῶν ἀποδεικτικῶν ἀρχῶν,  πότερον   μιᾶς ἐστὶν ἐπιστήμης πλειόνων,
[3, 2]   οὖν περὶ ὧν πρῶτον εἴπομεν,  πότερον   μιᾶς πλειόνων ἐστὶν ἐπιστημῶν
[3, 1]   ὧν ἐν τοῖς πεφροιμιασμένοις διηπορήσαμεν,  πότερον   μιᾶς πολλῶν ἐπιστημῶν θεωρῆσαι
[3, 1]   καὶ παρὰ ταύτας ἄλλας, καὶ  πότερον   μοναχῶς πλείονα γένη τῶν
[3, 2]   καὶ παρὰ ταύτας ἄλλας, καὶ  πότερον   μοναχῶς πλείω γένη τετύχηκεν
[3, 1]   παράσχοι πολλήν. Πρὸς δὲ τούτοις  πότερον   οἱ ἀριθμοὶ καὶ τὰ μήκη
[3, 5]   δῆλον. ~Τούτων δ᾽ ἐχομένη ἀπορία  πότερον   οἱ ἀριθμοὶ καὶ τὰ σώματα
[3, 1]   ἕκαστον· καὶ εἰ τὰ γένη,  πότερον   ὅσα ἐπὶ τοῖς ἀτόμοις λέγεται
[3, 1]   οὖν, καθάπερ φαμέν, ἐπισκεπτέον, καὶ  πότερον   περὶ τὰς οὐσίας θεωρία
[3, 2]   (ἐκ τούτων μία. Ἔτι δὲ  πότερον   περὶ τὰς οὐσίας μόνον
[3, 4]   πρὸς τὸ (γνῶναι τἀληθὲς ἀναγκαιότατον  πότερόν   ποτε τὸ ὂν καὶ τὸ
[3, 1]   αὐτὸ τῶν ἀναγκαίων ἐστὶ ζητῆσαι,  πότερον   τὰς αἰσθητὰς οὐσίας εἶναι (μόνον
[3, 2]   γὰρ ἀποδοῦναι παγχάλεπον. Ἔτι δὲ  πότερον   τὰς αἰσθητὰς οὐσίας μόνας εἶναι
[3, 1]   ἐπιστημῶν θεωρῆσαι τὰς αἰτίας· καὶ  πότερον   τὰς τῆς οὐσίας ἀρχὰς τὰς
[3, 2]   ἐστι καὶ γραμμαὶ καὶ ἐπίπεδα,  πότερον   τῆς αὐτῆς ταῦτα γνωρίζειν ἐστὶν
[3, 1]   (χαλεπώτατον καὶ πλείστην ἀπορίαν ἔχον,  πότερον   τὸ ἓν καὶ τὸ ὄν,
[3, 1]   αἱ ἐν τῷ ὑποκειμένῳ; καὶ  πότερον   τῶν φθαρτῶν καὶ ἀφθάρτων αἱ
[3, 1]   γὰρ ὕστερον εὐπορία λύσις τῶν  πρότερον   ἀπορουμένων ἐστί, λύειν δ᾽ οὐκ
[3, 6]   τι ἔσται τῶν ἀρχῶν ἄλλο  (πρότερον   (γὰρ δύναμις ἐκείνης τῆς
[3, 3]   τὸ ποσὸν κατ᾽ εἶδος,  πρότερον   δὲ τὸ κατ᾽ εἶδος, τὰ
[3, 4]   μὲν οὖν μὴ ᾖ, εἴρηται  πρότερον   δι᾽ ὅ· ἐὰν δὲ ᾖ,
[3, 3]   ἀνθρώπων. Ἔτι ἐν οἷς τὸ  πρότερον   καὶ ὕστερόν ἐστιν, οὐχ οἷόν
[3, 5]   οὐσία, ἐὰν μὴ οὖσα  πρότερον   νῦν πρότερον οὖσα
[3, 5]   ἔφθαρται, διῃρημένων τε εἰσὶν αἱ  πρότερον   οὐκ οὖσαι (οὐ γὰρ δὴ
[3, 5]   οὖσα πρότερον νῦν  πρότερον   οὖσα ὕστερον μὴ ᾖ, μετὰ
[3, 4]   καὶ τοῖς νῦν καὶ τοῖς  πρότερον,   πότερον αἱ αὐταὶ τῶν φθαρτῶν
[3, 5]   οἱ μὲν πολλοὶ καὶ οἱ  πρότερον   τὴν οὐσίαν καὶ τὸ ὂν
[3, 6]   Εἰ μὲν γὰρ ἄλλως πως,  πρότερόν   τι ἔσται τῶν ἀρχῶν ἄλλο
[3, 3]   ἀτόμοις οὐκ ἔστι τὸ μὲν  πρότερον   τὸ δ᾽ ὕστερον. Ἔτι ὅπου
[3, 1]   δεῖ τὰς δυσχερείας τεθεωρηκέναι πάσας  πρότερον,   τούτων τε χάριν καὶ διὰ
[3, 3]   δὲ χεῖρον, ἀεὶ τὸ βέλτιον  πρότερον·   ὥστ᾽ οὐδὲ τούτων ἂν εἴη
[3, 3]   ἐν οἷς τὸ πρότερον καὶ  ὕστερόν   ἐστιν, οὐχ οἷόν τε τὸ
[3, 3]   τὸ μὲν πρότερον τὸ δ᾽  ὕστερον.   Ἔτι ὅπου τὸ μὲν βέλτιον
[3, 1]   τὸ διαπορῆσαι καλῶς· γὰρ  ὕστερον   εὐπορία λύσις τῶν πρότερον ἀπορουμένων
[3, 5]   νῦν πρότερον οὖσα  ὕστερον   μὴ ᾖ, μετὰ τοῦ γίγνεσθαι
[3, 4]   φύσεως, οἷον Ἐμπεδοκλῆς ὡς εἰς  γνωριμώτερον   ἀνάγων λέγει τι τὸ
[3, 2]   τῷ αὐτῷ τόπῳ· ὅπερ ἐστὶν  ἀδυνατώτερον.   ~(Περί τε τούτων οὖν ἀπορία
[3, 4]   ἵσταται καὶ εἰ βαδίζει εἰς  ἄπειρον·   ἔτι δὲ πῶς ἔσται τὰ
[3, 3]   τὸ μὲν βέλτιον τὸ δὲ  χεῖρον,   ἀεὶ τὸ βέλτιον πρότερον· ὥστ᾽
[3, 2]   ἀπόδειξις οὐδεμία διότι βέλτιον  χεῖρον,   ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ παράπαν μέμνηται
[3, 2]   καὶ σκυτικῇ, διότι (βέλτιον  χεῖρον   λέγεσθαι πάντα, τὰς δὲ μαθηματικὰς
[3, 4]   πρῶτον ἀπορηθὲν ἀποτρώγουσιν ὥσπερ τοῦτο  μικρόν   τι λαμβάνοντες. Πάντων δὲ καὶ
[3, 3]   ὂν τὸ μέγα καὶ  μικρὸν   ὡς γένεσιν αὐτοῖς χρῆσθαι. Ἀλλὰ
[3, 3]   δὲ ἅπαν κατὰ τὸ  ποσὸν   κατ᾽ εἶδος, πρότερον δὲ
[3, 2]   τί ἐστιν ἀλλ᾽ οὐ τὸν  πόσον   ποῖον τί ποιεῖν
[3, 2]   ἔσται τις καὶ οὐρανὸς παρὰ  τὸν   αἰσθητὸν οὐρανὸν καὶ ἥλιός τε
[3, 1]   καὶ πότερον ἓν πλείω  τὸν   ἀριθμόν, καὶ πότερον ἔστι τι
[3, 4]   καὶ ἄλλου μὴ ἑνός τινος  τὸν   ἀριθμόν, οὐθὲν ἧττον ζητητέον διὰ
[3, 4]   τὸ αὐτὸ ἕν, ἀδύνατον  τὸν   ἀριθμὸν οὐσίαν εἶναι. Ἐὰν μὲν
[3, 1]   λύειν δ᾽ οὐκ (ἔστιν ἀγνοοῦντας  τὸν   δεσμόν, ἀλλ᾽ τῆς διανοίας
[3, 4]   νεῖκος. (Διὸ καὶ συμβαίνει αὐτῷ  τὸν   εὐδαιμονέστατον θεὸν ἧττον φρόνιμον εἶναι
[3, 2]   ἂν εἴη μεγεθῶν (οὐδὲ περὶ  τὸν   οὐρανὸν ἀστρολογία τόνδε. (Οὔτε
[3, 2]   καὶ τἆλλα ὁμοίως τὰ κατὰ  τὸν   οὐρανόν. Καίτοι πῶς δεῖ πιστεῦσαι
[3, 2]   ἔσται γὰρ οὐρανός τις παρὰ  τὸν   οὐρανόν, πλήν γ᾽ οὐ χωρὶς
[3, 4]   ὄντος οὐκ ἔστιν, ὥστε κατὰ  τὸν   Παρμενίδου συμβαίνειν ἀνάγκη λόγον ἓν
[3, 2]   τὸν τί ἐστιν ἀλλ᾽ οὐ  τὸν   πόσον ποῖον τί
[3, 2]   ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον, καὶ μάλιστα  τὸν   τί ἐστιν ἀλλ᾽ οὐ τὸν
[3, 2]   αὐτὸ μᾶλλον μὲν εἰδέναι φαμὲν  τὸν   τῷ εἶναι γνωρίζοντα τί τὸ
[3, 1]   ἀνάγκη ἔχειν πρὸς τὸ κρῖναι  τὸν   ὥσπερ ἀντιδίκων καὶ τῶν ἀμφισβητούντων
[3, 4]   μηθέν ἐστιν, οὐδὲ γένεσιν εἶναι  δυνατόν.   Ἀνάγκη γὰρ εἶναί τι τὸ
[3, 6]   ἐνδέχεται μηθὲν εἶναι τῶν ὄντων·  δυνατὸν   γὰρ εἶναι καὶ τὸ μήπω
[3, 2]   τῆς ἰατρικῆς· καίτοι πῶς τοῦτο  δυνατόν;   καὶ γὰρ ἂν ὑγιείν᾽ ἄττα
[3, 6]   ἐκείνης τῆς αἰτίας, τὸ δὲ  δυνατὸν   οὐκ ἀναγκαῖον ἐκείνως πᾶν ἔχειν)
[3, 2]   φάναι ἀποφάναι, καὶ  (ἀδύνατον   ἅμα εἶναι καὶ μὴ εἶναι,
[3, 4]   τὸ παράπαν, εἰ δὲ τοῦτο  ἀδύνατον,   ἀνάγκη τι εἶναι παρὰ τὸ
[3, 2]   ἀξιώματ᾽ αὐτῶν (περὶ πάντων γὰρ  ἀδύνατον   ἀπόδειξιν εἶναι) ἀνάγκη γὰρ ἔκ
[3, 4]   τὰ πρῶτα· τοῦτο δ᾽ ὅτι  ἀδύνατον   ἄρτι διηπορήσαμεν. Ἔτι εἰ ὅτι
[3, 1]   ταύτῃ παραπλήσιον πέπονθε τοῖς δεδεμένοις·  ἀδύνατον   γὰρ ἀμφοτέρως προελθεῖν εἰς τὸ
[3, 4]   τε οὐχ οἷόν τε τὸ  ἀδύνατον   γενέσθαι· τὸ δὲ γεγονὸς ἀνάγκη
[3, 3]   εἶναι καὶ μίαν εἶναι ἑκάστην,  ἀδύνατον   δὲ κατηγορεῖσθαι τὰ εἴδη
[3, 5]   τὸ δὲ σῶμα ἄνευ τούτων  ἀδύνατον.   Διόπερ οἱ μὲν πολλοὶ καὶ
[3, 5]   σωμάτων (ἐν γὰρ τοῖς αἰσθητοῖς  ἀδύνατον   εἶναι) οὐκ ἂν εἴη οὐσία
[3, 2]   μαθήμασιν ἁρμονική· καὶ γὰρ ταῦτα  ἀδύνατον   εἶναι παρὰ τὰ αἰσθητὰ διὰ
[3, 4]   καὶ ἐκ μὴ ὄντος γενέσθαι  ἀδύνατον·   ἔτι δὲ γενέσεως οὔσης καὶ
[3, 4]   γὰρ οὐκ εὔλογον, ἀλλ᾽  ἀδύνατον   πολλοῦ λόγου δεῖται. Ἔτι
[3, 4]   ἀρχὰς εἶναι προτέρας, τοῦτο δ᾽  ἀδύνατον,   καὶ εἰ ἵσταται καὶ εἰ
[3, 2]   εἶναι, κινούμενον δὲ (καὶ παντελῶς  ἀδύνατον·   ὁμοίως δὲ καὶ περὶ ὧν
[3, 4]   τε τὸ αὐτὸ ἕν,  ἀδύνατον   τὸν ἀριθμὸν οὐσίαν εἶναι. Ἐὰν
[3, 4]   καὶ πρὸς τὸ (γνῶναι τἀληθὲς  ἀναγκαιότατον   πότερόν ποτε τὸ ὂν καὶ
[3, 4]   (Διὸ καὶ συμβαίνει αὐτῷ τὸν  εὐδαιμονέστατον   θεὸν ἧττον φρόνιμον εἶναι τῶν
[3, 1]   φθαρταί; ἔτι δὲ τὸ πάντων  (χαλεπώτατον   καὶ πλείστην ἀπορίαν ἔχον, πότερον
[3, 4]   λαμβάνοντες. Πάντων δὲ καὶ θεωρῆσαι  χαλεπώτατον   καὶ πρὸς τὸ (γνῶναι τἀληθὲς
[3, 4]   οὗ γίγνεται καὶ τούτων τὸ  ἔσχατον   ἀγένητον, εἴπερ ἵσταταί τε καὶ
[3, 3]   εἴδη, μᾶλλον ἂν ἓν τὸ  (ἔσχατον   εἴη κατηγορούμενον· οὐ γάρ ἐστι
[3, 4]   ὅταν γὰρ συνέλθῃ, τότε δ᾽  ἔσχατον   ἵστατο νεῖκος. (Διὸ καὶ συμβαίνει
[3, 3]   ἕν ἐστιν, ἓν δὲ τὸ  ἀδιαίρετον,   ἀδιαίρετον δὲ ἅπαν κατὰ
[3, 4]   ὧν ἓν ἕκαστον. Ἔτι εἰ  ἀδιαίρετον   αὐτὸ τὸ ἕν, κατὰ μὲν
[3, 3]   ἐστιν, ἓν δὲ τὸ ἀδιαίρετον,  ἀδιαίρετον   δὲ ἅπαν κατὰ τὸ
[3, 4]   θεωρεῖ φορτικῶς, καὶ ἐνδέχεται εἶναι  ἀδιαίρετόν   τι (ὥστε (καὶ οὕτως) καὶ
[3, 2]   τις καὶ οὐρανὸς παρὰ τὸν  αἰσθητὸν   οὐρανὸν καὶ ἥλιός τε καὶ
[3, 4]   γίγνεται καὶ τούτων τὸ ἔσχατον  ἀγένητον,   εἴπερ ἵσταταί τε καὶ ἐκ
[3, 2]   δεῖ πιστεῦσαι τούτοις; οὐδὲ γὰρ  ἀκίνητον   εὔλογον εἶναι, κινούμενον δὲ (καὶ
[3, 4]   δ᾽ οὐδ᾽ ἀΐδιον οὐθὲν οὐδ᾽  ἀκίνητον   (τὰ γὰρ αἰσθητὰ (πάντα φθείρεται
[3, 4]   καθ᾽ ἕκαστα, οὐθὲν ἂν εἴη  νοητὸν   ἀλλὰ πάντα αἰσθητὰ καὶ ἐπιστήμη
[3, 1]   μὴ μόνον τί ἐστι τούτων  ἕκαστον   ἀλλὰ καὶ ἆρα ἓν ἑνὶ
[3, 2]   τὸ θεωρῆσαι τῶν αἰτίων τούτων  ἕκαστον.   Ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ τῶν
[3, 2]   ἐπιστήμης καὶ τὰ συμβεβηκότα περὶ  ἕκαστον   γένος περὶ ὧν αἱ μαθηματικαὶ
[3, 3]   δέ τι παρὰ τὸ καθ᾽  ἕκαστον   (εἶναι διὰ τί ἄν τις
[3, 6]   ὅτι τῶν εἰδῶν οὐσία τις  ἕκαστόν   ἐστι καὶ οὐθὲν κατὰ συμβεβηκός.
[3, 4]   ἓν πολλὰ ὧν ἓν  ἕκαστον.   Ἔτι εἰ ἀδιαίρετον αὐτὸ τὸ
[3, 1]   εἰς διαιρεῖται ἐνυπάρχοντα  ἕκαστον·   καὶ εἰ τὰ γένη, πότερον
[3, 4]   πῶς γίγνεται ὕλη τούτων  ἕκαστον   καὶ ἔστι τὸ σύνολον ἄμφω
[3, 2]   ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ εἰδέναι  ἕκαστον   καὶ ὧν ἀποδείξεις (εἰσί, τότ᾽
[3, 4]   ἀριθμῷ ἓν τὸ καθ᾽  ἕκαστον   λέγειν διαφέρει οὐθέν· οὕτω γὰρ
[3, 1]   μᾶλλον ἔστι παρὰ τὸ καθ᾽  ἕκαστον.   Μάλιστα δὲ ζητητέον καὶ πραγματευτέον
[3, 3]   γένη τῶν ὄντων· εἰ δ᾽  ἕκαστον   μὲν (γνωρίζομεν διὰ τῶν ὁρισμῶν,
[3, 3]   μᾶλλον ἐξ ὧν ἐνυπαρχόντων ἐστὶν  ἕκαστον   πρώτων, οἷον φωνῆς στοιχεῖα καὶ
[3, 4]   οὕτω γὰρ λέγομεν τὸ καθ᾽  ἕκαστον,   τὸ ἀριθμῷ ἕν, καθόλου δὲ
[3, 6]   καὶ τὸ ζῷον, εἴπερ σημαίνει  ἕκαστον   τόδε τι καὶ ἕν) εἰ
[3, 2]   αὐτῶν ἐπιστήμη; τί μὲν γὰρ  ἕκαστον   τούτων τυγχάνει ὂν καὶ νῦν
[3, 2]   καὶ (τὰς αἰσθητὰς ἔσονται καὶ  ἕκαστον   τῶν ἄλλων γενῶν· ὥστ᾽ ἐπείπερ
[3, 1]   αὑτὸ οὔ, καὶ τοῦτο  χωριστὸν   οὔ, καὶ πότερον ἓν
[3, 4]   μήτε ἀφαιρούμενον ποιεῖ μεῖζον μηδὲ  ἔλαττον,   οὔ φησιν εἶναι τοῦτο τῶν
[3, 2]   πολλαχῇ δὲ ἐχόντων δυσκολίαν, οὐθενὸς  ἧττον   ἄτοπον τὸ φάναι μὲν εἶναί
[3, 4]   ἑνός τινος τὸν ἀριθμόν, οὐθὲν  ἧττον   ζητητέον διὰ τί καὶ πῶς
[3, 4]   νεῖκος, δόξειε δ᾽ ἂν οὐθὲν  ἧττον   καὶ τοῦτο γεννᾶν ἔξω τοῦ
[3, 5]   Ἀλλὰ μὴν τό γε σῶμα  ἧττον   οὐσία τῆς ἐπιφανείας, (καὶ αὕτη
[3, 4]   συμβαίνει αὐτῷ τὸν εὐδαιμονέστατον θεὸν  ἧττον   φρόνιμον εἶναι τῶν ἄλλων· οὐ
[3, 4]   γὰρ ἕν τι καὶ  ταὐτόν,   καὶ καθόλου τι ὑπάρχει,
[3, 4]   ὁμολογουμένως αὑτῷ, Ἐμπεδοκλῆς, καὶ οὗτος  ταὐτὸν   πέπονθεν· τίθησι μὲν γὰρ ἀρχήν
[3, 4]   ποιήσει πλεῖον δὲ προστιθέμενον τὸ  τοιοῦτον)   ἀλλὰ πῶς δὴ ἐξ ἑνὸς
[3, 3]   καὶ δύνασθαι εἶναι χωριζομένην αὐτῶν·  τοιοῦτον   δέ τι παρὰ τὸ καθ᾽
[3, 4]   ἀνάγκης οὐδεμίαν δηλοῖ. Ἀλλ᾽ ὅμως  τοσοῦτόν   γε μόνος λέγει ὁμολογουμένως· οὐ
[3, 4]   ἁπάντων λέγουσιν ἀρχάς. (Ἀλλὰ τὸ  πρῶτον   ἀπορηθὲν ἀποτρώγουσιν ὥσπερ τοῦτο μικρόν
[3, 4]   δὲ γεγονὸς ἀνάγκη εἶναι ὅτε  πρῶτον   γέγονεν) ἔτι δ᾽ εἴπερ
[3, 3]   ἄλλως τε κἄν τις τὸ  πρῶτον   γένος ἀρχὴν τιθῇ. (Ἀλλὰ μὴν
[3, 2]   ~Πρῶτον μὲν οὖν περὶ ὧν  πρῶτον   εἴπομεν, πότερον μιᾶς πλειόνων
[3, 2]   διαπορῆσαι τῷ λόγῳ ῥᾴδιον καλῶς.  ~Πρῶτον   μὲν οὖν περὶ ὧν πρῶτον
[3, 1]   τοὺς (ζητοῦντας ἄνευ τοῦ διαπορῆσαι  πρῶτον   ὁμοίους εἶναι τοῖς ποῖ δεῖ
[3, 1]   τὴν ἐπιζητουμένην ἐπιστήμην ἐπελθεῖν ἡμᾶς  (πρῶτον   περὶ ὧν ἀπορῆσαι δεῖ πρῶτον·
[3, 1]   (πρῶτον περὶ ὧν ἀπορῆσαι δεῖ  πρῶτον·   ταῦτα δ᾽ ἐστὶν ὅσα τε
[3, 1]   πάντων (χαλεπώτατον καὶ πλείστην ἀπορίαν  ἔχον,   πότερον τὸ ἓν καὶ τὸ
[3, 6]   καὶ ἄνθρωπος καὶ τὸ  ζῷον,   εἴπερ σημαίνει ἕκαστον τόδε τι
[3, 1]   τὰ πρῶτα, οἷον πότερον  ζῷον   ἄνθρωπος ἀρχή τε καὶ
[3, 2]   ἕκαστον τούτων τυγχάνει ὂν καὶ  νῦν   γνωρίζομεν (χρῶνται γοῦν ὡς γιγνωσκομένοις
[3, 3]   ἔσται γένη μέχρι τῶν ἀτόμων  (νῦν   δὲ τὰ μὲν δοκεῖ τὰ
[3, 4]   περὶ ἧς λόγος ἐφέστηκε  νῦν.   Εἴτε γὰρ μὴ ἔστι τι
[3, 5]   οὐσία, ἐὰν μὴ οὖσα πρότερον  νῦν   πρότερον οὖσα ὕστερον
[3, 4]   ἐλάττων ἀπορία παραλέλειπται καὶ τοῖς  νῦν   καὶ τοῖς πρότερον, πότερον αἱ
[3, 4]   πλὴν τῶν στοιχείων. δὲ  νῦν   λεγομένη ἀπορία ἐστὶ διὰ τί
[3, 2]   ποτέραν χρὴ προσαγορεύειν τὴν ζητουμένην  νῦν.   Μιᾶς μὲν οὖν οὐκ εὔλογον
[3, 5]   δ᾽ ἔχει καὶ περὶ τὸ  νῦν   τὸ ἐν τῷ χρόνῳ· οὐδὲ
[3, 3]   ἐστὶν ἀδυνατώτερον. ~(Περί τε τούτων  οὖν   ἀπορία πολλὴ πῶς δεῖ θέμενον
[3, 4]   δὲ τὸ ἐπὶ τούτων. (Ὥσπερ  οὖν   εἰ τὰ τῆς φωνῆς ἀριθμῷ
[3, 5]   τούτων εἶναι δόξαντες ἀριθμούς. Καθάπερ  οὖν   εἴπομεν, εἰ μὴ ἔστιν οὐσία
[3, 3]   γὰρ λέγεται κατὰ πάντων. Τοσαῦται  οὖν   ἔσονται ἀρχαὶ τῶν ὄντων ὅσαπερ
[3, 1]   τῶν αἰσθητῶν. Περί τε τούτων  οὖν,   καθάπερ φαμέν, ἐπισκεπτέον, καὶ πότερον
[3, 6]   τι καὶ ἕν) εἰ μὲν  οὖν   καθόλου αἱ ἀρχαί, ταῦτα συμβαίνει·
[3, 2]   εἶναί φασιν ἐπιστήμας; ὡς μὲν  οὖν   λέγομεν τὰ εἴδη αἴτιά τε
[3, 4]   ἀριθμὸν οὐσίαν εἶναι. Ἐὰν μὲν  οὖν   μὴ ᾖ, εἴρηται πρότερον δι᾽
[3, 2]   πλείους ἐπιστῆμαι; εἰ μὲν  οὖν   μὴ μία, ποίας οὐσίας θετέον
[3, 4]   παρ᾽ οὐδέν; (Εἰ μὲν  οὖν   μηδέν ἐστι παρὰ τὰ καθ᾽
[3, 2]   ἐστὶν ἴδιον τὸ ἐπαΐειν; (εἴπερ  οὖν   ὁμοίως μὲν ὁποιασοῦν ἐστίν, ἁπασῶν
[3, 4]   τῶν αὐτῶν ἐστίν. Ὅτι μὲν  οὖν   οὐκ ἂν εἴησαν αἱ αὐταὶ
[3, 2]   τὴν ζητουμένην νῦν. Μιᾶς μὲν  οὖν   οὐκ εὔλογον εἶναι· τί γὰρ
[3, 4]   διὰ τίν᾽ αἰτίαν; οἱ μὲν  οὖν   περὶ Ἡσίοδον καὶ πάντες ὅσοι
[3, 2]   λόγῳ ῥᾴδιον καλῶς. ~Πρῶτον μὲν  οὖν   περὶ ὧν πρῶτον εἴπομεν, πότερον
[3, 6]   τῶν εἶναι ἀδυνάτων. Ταύτας τε  οὖν   τὰς ἀπορίας ἀναγκαῖον ἀπορῆσαι περὶ
[3, 2]   ἐκ τῶν κοινῶν δοξῶν. Περὶ  οὖν   τὸ αὐτὸ γένος τὰ συμβεβηκότα
[3, 6]   ποσαί τινες ἀλλὰ εἴδει· εἰ  οὖν   τοῦτο ἀναγκαῖον, καὶ τὰ εἴδη
[3, 3]   ἂν εἴη γένος. Ἐκ μὲν  οὖν   τούτων (μᾶλλον φαίνεται τὰ ἐπὶ
[3, 3]   τὴν φύσιν αὐτῆς. Ἐκ μὲν  οὖν   τούτων τῶν λόγων οὐκ ἂν
[3, 2]   εἶδος λόγος. Ἐκ μὲν  οὖν   τῶν πάλαι διωρισμένων τίνα χρὴ
[3, 5]   ἄρα οὐδ᾽ ἐπιφάνεια (εἰ γὰρ  ὁποιαοῦν,   κἂν αὕτη ἂν ἦν
[3, 4]   ἐστι πλὴν θεός. Λέγει  γοῦν   Ἐξ ὧν πάνθ᾽ ὅσα τ᾽
[3, 4]   τοῦτο τὴν φιλίαν εἶναι (αἰτία  (γοῦν   ἐστὶν αὕτη τοῦ ἓν εἶναι
[3, 2]   ὂν καὶ νῦν γνωρίζομεν (χρῶνται  γοῦν   ὡς γιγνωσκομένοις (αὐτοῖς καὶ ἄλλαι
[3, 2]   οὔτε γὰρ ἐκεῖνοι οὐδὲν ἄλλο  ἐποίουν   ἀνθρώπους ἀϊδίους, οὔθ᾽ οὗτοι
[3, 5]   ὁμοίως ἔνεστιν ἐν τῷ στερεῷ  ὁποιονοῦν   σχῆμα· ὥστ᾽ εἰ μηδ᾽ ἐν
[3, 2]   ἐπαΐειν; (εἴπερ οὖν ὁμοίως μὲν  ὁποιασοῦν   ἐστίν, ἁπασῶν δὲ μὴ ἐνδέχεται,
[3, 2]   τί γὰρ μᾶλλον γεωμετρίας  ὁποιασοῦν   περὶ τούτων ἐστὶν ἴδιον τὸ
[3, 3]   τῶν διαγραμμάτων ταῦτα στοιχεῖα λέγομεν  ὧν   αἱ ἀποδείξεις ἐνυπάρχουσιν ἐν ταῖς
[3, 2]   συμβεβηκότα περὶ ἕκαστον γένος περὶ  ὧν   αἱ μαθηματικαὶ (δεικνύουσιν, ἄλλης.
[3, 2]   ὅτι μὲν τούτων ἐστὶν  ὧν   αἰσθανόμεθα δ᾽ οὐκ αἰσθητῶν,
[3, 2]   ἀποδεικτικὰς τὰς κοινὰς δόξας ἐξ  ὧν   ἅπαντες δεικνύουσιν) οἷον ὅτι πᾶν
[3, 2]   ἄλλοις τὸ εἰδέναι ἕκαστον καὶ  ὧν   ἀποδείξεις (εἰσί, τότ᾽ οἰόμεθα ὑπάρχειν
[3, 1]   ἐπιστήμην ἐπελθεῖν ἡμᾶς (πρῶτον περὶ  ὧν   ἀπορῆσαι δεῖ πρῶτον· ταῦτα δ᾽
[3, 3]   αἰτίαν εἶναι παρὰ τὰ πράγματα  ὧν   ἀρχή, καὶ δύνασθαι εἶναι χωριζομένην
[3, 1]   καὶ περὶ τῶν ἀρχῶν ἐξ  ὧν   δεικνύουσι πάντες, οἷον πότερον ἐνδέχεται
[3, 4]   ἓν πολλὰ ὧν  ἓν   ἕκαστον. Ἔτι εἰ ἀδιαίρετον αὐτὸ
[3, 1]   δ᾽ ἀπορία πρώτη (μὲν περὶ  ὧν   ἐν τοῖς πεφροιμιασμένοις διηπορήσαμεν, πότερον
[3, 4]   ὄντα ἓν πολλὰ  ὧν   ἓν ἕκαστον. Ἔτι εἰ ἀδιαίρετον
[3, 3]   ἀρχὰς ὑπολαμβάνειν μᾶλλον ἐξ  ὧν   ἐνυπαρχόντων ἐστὶν ἕκαστον πρώτων, οἷον
[3, 3]   τούτων στοιχεῖά φησιν εἶναι ἐξ  ὧν   ἐστὶ τὰ ὄντα ἐνυπαρχόντων, ἀλλ᾽
[3, 3]   ὁρισμὸς καὶ λέγων ἐξ  ὧν   ἔστιν ἐνυπαρχόντων. Πρὸς δὲ τούτοις
[3, 4]   γὰρ φθείρεται εἰς ταῦτ᾽ ἐξ  ὧν   ἔστιν) ὥστε συμβαίνει τῶν ἀρχῶν
[3, 2]   (ἕλικες τοῦ οὐρανοῦ ὅμοιαι περὶ  ὧν   ἀστρολογία ποιεῖται τοὺς λόγους,
[3, 2]   ἀδύνατον· ὁμοίως δὲ καὶ περὶ  ὧν   ὀπτικὴ πραγματεύεται καὶ
[3, 4]   ἀλλ᾽ ἄτοπον· ἓν γὰρ πάντα  ὧν   οὐσία μία. Ἀλλὰ πολλὰ
[3, 2]   γὰρ μιᾶς καὶ ἐξ  ὧν   μιᾶς, εἴτε τῆς αὐτῆς εἴτε
[3, 3]   φύσιν ἀθρεῖν, (οἷον κλίνην ἐξ  ὧν   μορίων συνέστηκε καὶ πῶς συγκειμένων,
[3, 4]   θεός. Λέγει γοῦν Ἐξ  ὧν   πάνθ᾽ ὅσα τ᾽ ἦν ὅσα
[3, 2]   καλῶς. ~Πρῶτον μὲν οὖν περὶ  ὧν   πρῶτον εἴπομεν, πότερον μιᾶς
[3, 3]   ἀρχαὶ δοκοῦσιν εἶναι ταῦτ᾽ ἐξ  ὧν   σύγκεινται αἱ φωναὶ (πρώτων, ἀλλ᾽
[3, 3]   στοιχεῖα καὶ οἱ ἕν, ἐξ  ὧν   σύγκειται καὶ ἐξ ὧν συνέστηκεν
[3, 3]   ἐξ ὧν σύγκειται καὶ ἐξ  ὧν   συνέστηκεν ἀρχὰς λέγουσιν (εἶναι, οἷον
[3, 5]   καὶ πῦρ καὶ ἀήρ, ἐξ  ὧν   τὰ σύνθετα σώματα συνέστηκε, (τούτων
[3, 1]   ἀπορία πρώτη (μὲν περὶ ὧν  ἐν   τοῖς πεφροιμιασμένοις διηπορήσαμεν, πότερον μιᾶς
[3, 4]   οἷον Ἐμπεδοκλῆς ὡς εἰς γνωριμώτερον  ἀνάγων   λέγει τι τὸ ἕν
[3, 3]   τῶν γενῶν ὁρισμὸς καὶ  λέγων   ἐξ ὧν ἔστιν ἐνυπαρχόντων. Πρὸς
[3, 1]   ὥσπερ ἀντιδίκων καὶ τῶν ἀμφισβητούντων  λόγων   ἀκηκοότα πάντων. Ἔστι δ᾽ ἀπορία
[3, 3]   Ἐκ μὲν οὖν τούτων τῶν  λόγων   οὐκ ἂν εἴησαν αἱ ἀρχαὶ
[3, 3]   λέγονται τὰ ὄντα, τῶν γε  εἰδῶν   ἀρχαὶ τὰ γένη εἰσίν. Φαίνονται
[3, 2]   μεταξὺ ταῦτα λεγόμενα τῶν τε  εἰδῶν   καὶ τῶν αἰσθητῶν, οὐ μὴν
[3, 3]   ὄντων λαβεῖν ἐπιστήμην τὸ τῶν  εἰδῶν   λαβεῖν καθ᾽ λέγονται τὰ
[3, 6]   ταῦτα λέγειν αὐτοῖς, ὅτι τῶν  εἰδῶν   οὐσία τις ἕκαστόν ἐστι καὶ
[3, 3]   τὸ γένος ἄνευ τῶν αὐτοῦ  εἰδῶν,   ὥστ᾽ εἴπερ τὸ ἓν γένος
[3, 4]   ποιοῦντες τὰς ἀρχὰς καὶ ἐκ  θεῶν   γεγονέναι, τὰ μὴ γευσάμενα τοῦ
[3, 2]   μαθηματικὰς οὐθένα ποιεῖσθαι λόγον περὶ  ἀγαθῶν   καὶ κακῶν. (Ἀλλὰ μὴν εἴ
[3, 2]   γεωδαισία τῶν αἰσθητῶν ἐστὶ  μεγεθῶν   καὶ φθαρτῶν· ἐφθείρετο γὰρ ἂν
[3, 2]   οὐδὲ τῶν αἰσθητῶν ἂν εἴη  μεγεθῶν   (οὐδὲ περὶ τὸν οὐρανὸν
[3, 1]   Καὶ τοῦτο δ᾽ αὐτὸ τῶν  ἀναγκαίων   ἐστὶ ζητῆσαι, πότερον τὰς αἰσθητὰς
[3, 3]   εἴδη τοῦ (γένους ἐπὶ τῶν  οἰκείων   διαφορῶν τὸ γένος ἄνευ
[3, 4]   ἀλλὰ πάντα (φθαρτὰ πλὴν τῶν  στοιχείων.   δὲ νῦν λεγομένη ἀπορία
[3, 5]   στιγμαί, ταῦτα δὲ μὴ ὁρῶμεν  ποίων   ἂν εἶεν σωμάτων (ἐν γὰρ
[3, 3]   ἀθρεῖν, (οἷον κλίνην ἐξ ὧν  μορίων   συνέστηκε καὶ πῶς συγκειμένων, τότε
[3, 2]   πλείω γένη τετύχηκεν ὄντα τῶν  οὐσιῶν,   (οἷον οἱ λέγοντες τά τε
[3, 1]   μοναχῶς πλείονα γένη τῶν  οὐσιῶν,   οἷον οἱ ποιοῦντες τά τε
[3, 2]   καὶ ψεῦδος; ὅλως τε τῶν  οὐσιῶν   πότερον μία πασῶν ἐστὶν
[3, 2]   εἴ γε πλείους ἐπιστῆμαι τῶν  αἰτίων   εἰσὶ καὶ ἑτέρα ἑτέρας ἀρχῆς,
[3, 2]   τἆλλα) δὲ τῶν πρώτων  αἰτίων   καὶ τοῦ μάλιστα ἐπιστητοῦ διωρίσθη
[3, 2]   θεωρῆσαι πάντα τὰ γένη τῶν  (αἰτίων.   Μιᾶς μὲν γὰρ ἐπιστήμης πῶς
[3, 2]   ἐπιστήμης εἶναι τὸ θεωρῆσαι τῶν  αἰτίων   τούτων ἕκαστον. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[3, 4]   περὶ αὐτῆς τῆς προσφορᾶς (τῶν  αἰτίων   τούτων ὑπὲρ ἡμᾶς εἰρήκασιν· εἰ
[3, 2]   πάντας τοὺς τρόπους τοὺς τῶν  αἰτίων   ὑπάρχειν, οἷον οἰκίας ὅθεν μὲν
[3, 2]   ποιεῖσθαι λόγον περὶ ἀγαθῶν καὶ  κακῶν.   (Ἀλλὰ μὴν εἴ γε πλείους
[3, 1]   πρὸς τὸ κρῖναι τὸν ὥσπερ  ἀντιδίκων   καὶ τῶν ἀμφισβητούντων λόγων ἀκηκοότα
[3, 2]   Ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ τῶν  ἀποδεικτικῶν   ἀρχῶν, πότερον μιᾶς ἐστὶν ἐπιστήμης
[3, 1]   προτέρου καὶ ὑστέρου καὶ τῶν  ἄλλων   ἁπάντων τῶν τοιούτων περὶ ὅσων
[3, 3]   ἀποδείξεις ἐνυπάρχουσιν ἐν ταῖς τῶν  ἄλλων   ἀποδείξεσιν πάντων τῶν
[3, 2]   αἰσθητὰς ἔσονται καὶ ἕκαστον τῶν  ἄλλων   γενῶν· ὥστ᾽ ἐπείπερ ἀστρολογία
[3, 3]   Πρὸς δὲ τούτοις καὶ τῶν  ἄλλων   εἴ τις ἐθέλει τὴν φύσιν
[3, 4]   καὶ τὸ ὄν, μηδὲ τῶν  ἄλλων   εἶναι τῶν καθόλου μηθέν (ταῦτα
[3, 3]   μὴ τούτων, σχολῇ τῶν γε  ἄλλων   ἔσται τὰ γένη παρὰ τὰ
[3, 2]   ἐπιστήμη καὶ παρ᾽ ἑκάστην τῶν  ἄλλων   μεταξὺ αὐτῆς τε ἰατρικῆς (καὶ
[3, 4]   ὥσπερ ἐπὶ τῶν αἰσθητῶν ἄλλαι  ἄλλων   (οἷον τῆσδε τῆς συλλαβῆς (τῷ
[3, 4]   θεὸν ἧττον φρόνιμον εἶναι τῶν  ἄλλων·   οὐ γὰρ γνωρίζει (ἅπαντα· τὸ
[3, 2]   μὴ ἐνδέχεται, (ὥσπερ οὐδὲ τῶν  ἄλλων   οὕτως οὐδὲ τῆς γνωριζούσης τὰς
[3, 2]   ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν  ἄλλων)   περὶ δὲ τὰς γενέσεις καὶ
[3, 4]   αὐτὸ ὄν, σχολῇ τῶν γε  ἄλλων   τι ἂν εἴη παρὰ τὰ
[3, 1]   (ἢ οὔ, καὶ περὶ τῶν  ἄλλων   τῶν τοιούτων· εἴ τ᾽ ἐστι
[3, 1]   πεφροιμιασμένοις διηπορήσαμεν, πότερον μιᾶς  πολλῶν   ἐπιστημῶν θεωρῆσαι τὰς αἰτίας· καὶ
[3, 4]   γὰρ καὶ τὴν γραμμὴν ἐκ  στιγμῶν   εἶναι φάσκειν. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[3, 4]   τοῦ πιθανοῦ τοῦ πρὸς αὑτούς,  ἡμῶν   δ᾽ ὠλιγώρησαν (θεοὺς γὰρ ποιοῦντες
[3, 2]   πότερον μιᾶς πλειόνων ἐστὶν  ἐπιστημῶν   θεωρῆσαι πάντα τὰ γένη τῶν
[3, 1]   διηπορήσαμεν, πότερον μιᾶς πολλῶν  ἐπιστημῶν   θεωρῆσαι τὰς αἰτίας· καὶ πότερον
[3, 2]   διωρισμένων τίνα χρὴ καλεῖν τῶν  ἐπιστημῶν   σοφίαν ἔχει λόγον ἑκάστην (προσαγορεύειν·
[3, 3]   ταῦτα (οἷον εἰ πρώτη τῶν  ἀριθμῶν   δυάς, οὐκ ἔσται τις
[3, 3]   ἀριθμὸς παρὰ τὰ εἴδη τῶν  ἀριθμῶν·   ὁμοίως δὲ οὐδὲ σχῆμα παρὰ
[3, 3]   τὰ ἔσχατα κατηγορούμενα ἐπὶ τῶν  ἀτόμων;   καὶ γὰρ τοῦτο ἔχει ἀμφισβήτησιν.
[3, 3]   (μᾶλλον φαίνεται τὰ ἐπὶ τῶν  ἀτόμων   κατηγορούμενα ἀρχαὶ εἶναι τῶν γενῶν·
[3, 3]   διαφορῶν ἔσται γένη μέχρι τῶν  ἀτόμων   (νῦν δὲ τὰ μὲν δοκεῖ
[3, 3]   ἕκαστον μὲν (γνωρίζομεν διὰ τῶν  ὁρισμῶν,   ἀρχαὶ δὲ τὰ γένη τῶν
[3, 3]   ἀρχαὶ δὲ τὰ γένη τῶν  ὁρισμῶν   εἰσίν, ἀνάγκη καὶ τῶν ὁριστῶν
[3, 3]   δεῖ νομίζειν τὰ πρῶτα τῶν  γενῶν   ἀρχὰς τὰ ἔσχατα κατηγορούμενα
[3, 3]   δ᾽ ἔσται διὰ τῶν  γενῶν   ὁρισμὸς καὶ λέγων ἐξ
[3, 3]   ἀτόμων κατηγορούμενα ἀρχαὶ εἶναι τῶν  γενῶν·   πάλιν δὲ πῶς αὖ δεῖ
[3, 3]   φανερὸν ὅτι τὰ ἀνωτάτω τῶν  γενῶν·   ταῦτα γὰρ λέγεται κατὰ πάντων.
[3, 2]   ἔσονται καὶ ἕκαστον τῶν ἄλλων  γενῶν·   ὥστ᾽ ἐπείπερ ἀστρολογία μία
[3, 2]   ἂν εἴη τοιαύτη· πολλαχῶς γὰρ  (ἐπισταμένων   τὸ αὐτὸ μᾶλλον μὲν εἰδέναι
[3, 5]   οὔτε συγκειμένων ἔστιν ἀλλ᾽ ἔφθαρται,  διῃρημένων   τε εἰσὶν αἱ πρότερον οὐκ
[3, 5]   δύο διαιρουμένων γίγνονται· ὥστ᾽ οὔτε  συγκειμένων   ἔστιν ἀλλ᾽ ἔφθαρται, διῃρημένων τε
[3, 3]   ὧν μορίων συνέστηκε καὶ πῶς  συγκειμένων,   τότε γνωρίζει τὴν φύσιν αὐτῆς.
[3, 4]   ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν μυθικῶς  σοφιζομένων   οὐκ ἄξιον μετὰ σπουδῆς σκοπεῖν·
[3, 2]   καὶ φθαρτῶν· ἐφθείρετο γὰρ ἂν  φθειρομένων.   Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῶν αἰσθητῶν
[3, 5]   σώματα, (ἅμα ὁτὲ μὲν μία  ἁπτομένων   ὁτὲ δὲ δύο διαιρουμένων γίγνονται·
[3, 2]   Ἐκ μὲν οὖν τῶν πάλαι  διωρισμένων   τίνα χρὴ καλεῖν τῶν ἐπιστημῶν
[3, 2]   εἶναι γένος ἕν (τι τῶν  δεικνυμένων,   πᾶσαι γὰρ αἱ ἀποδεικτικαὶ χρῶνται
[3, 5]   μία ἁπτομένων ὁτὲ δὲ δύο  διαιρουμένων   γίγνονται· ὥστ᾽ οὔτε συγκειμένων ἔστιν
[3, 1]   ὕστερον εὐπορία λύσις τῶν πρότερον  ἀπορουμένων   ἐστί, λύειν δ᾽ οὐκ (ἔστιν
[3, 2]   καθ᾽ αὑτὰ συμβεβηκότα ἐκ τῶν  κοινῶν   δοξῶν. Περὶ οὖν τὸ αὐτὸ
[3, 6]   ἔσονται οὐσίαι (οὐθὲν γὰρ τῶν  κοινῶν   τόδε τι σημαίνει ἀλλὰ τοιόνδε,
[3, 3]   γάρ ἐστι γένος ἅνθρωπος τῶν  τινῶν   ἀνθρώπων. Ἔτι ἐν οἷς τὸ
[3, 2]   ἀπόδειξιν εἶναι) ἀνάγκη γὰρ ἔκ  τινων   εἶναι καὶ περί τι καὶ
[3, 4]   ὡς (ἀναγκαῖον καὶ ταύτας ἔκ  τινων   εἶναι (πάντα γὰρ φθείρεται εἰς
[3, 4]   τε θήσει τοῦτο καὶ ἐπὶ  τίνων   οὔ. Ὅτι μὲν γὰρ ἐπὶ
[3, 4]   τις τοῦτο θήσει, ἀπορία ἐπὶ  τίνων   τε θήσει τοῦτο καὶ ἐπὶ
[3, 2]   εἶναι καὶ περί τι καὶ  τινῶν   τὴν ἀπόδειξιν· ὥστε συμβαίνει πάντων
[3, 2]   πότερον μιᾶς ἐστὶν ἐπιστήμης  πλειόνων,   ἀμφισβητήσιμόν ἐστιν (λέγω (δὲ ἀποδεικτικὰς
[3, 2]   πρῶτον εἴπομεν, πότερον μιᾶς  πλειόνων   ἐστὶν ἐπιστημῶν θεωρῆσαι πάντα τὰ
[3, 4]   γε δύο τῶν αὐτῶν μηδὲ  πλειόνων.   (Οὐθενὸς δ᾽ ἐλάττων ἀπορία παραλέλειπται
[3, 4]   δὴ ἐξ ἑνὸς τοιούτου  πλειόνων   τοιούτων ἔσται μέγεθος; ὅμοιον γὰρ
[3, 1]   πειρῶνται σκοπεῖν ἐκ τῶν ἐνδόξων  μόνων   ποιούμενοι τὴν σκέψιν, τίνος (ἐστὶ
[3, 2]   αὑτὰ συμβεβηκότα ἐκ τῶν κοινῶν  δοξῶν.   Περὶ οὖν τὸ αὐτὸ γένος
[3, 2]   ἐστὶ θεωρῆσαι ἐκ τῶν αὐτῶν  δοξῶν.   Περί τε γὰρ μιᾶς
[3, 1]   διαλεκτικοὶ πειρῶνται σκοπεῖν ἐκ τῶν  ἐνδόξων   μόνων ποιούμενοι τὴν σκέψιν, τίνος
[3, 4]   μία πάντων ἔσται, οἷον τῶν  ἀνθρώπων;   ἀλλ᾽ ἄτοπον· ἓν γὰρ πάντα
[3, 3]   ἐστι γένος ἅνθρωπος τῶν τινῶν  ἀνθρώπων.   Ἔτι ἐν οἷς τὸ πρότερον
[3, 4]   φθαρτὰ ἔσται, ἐκ δὲ τῶν  ἑτέρων   ἄφθαρτα; τοῦτο γὰρ οὐκ εὔλογον,
[3, 4]   καθ᾽ ἕκαστα ἄπειρα, τῶν δ᾽  ἀπείρων   πῶς ἐνδέχεται λαβεῖν ἐπιστήμην;
[3, 3]   τὰ μεταξὺ συλλαμβανόμενα μετὰ τῶν  διαφορῶν   ἔσται γένη μέχρι τῶν ἀτόμων
[3, 3]   τοῦ (γένους ἐπὶ τῶν οἰκείων  διαφορῶν   τὸ γένος ἄνευ τῶν
[3, 2]   τε τῶν οὐσιῶν πότερον μία  πασῶν   ἐστὶν πλείους ἐπιστῆμαι; εἰ
[3, 2]   ἐπιστήμην ταύτην; τὸ δὲ μίαν  πασῶν   οὐκ εὔλογον· καὶ γὰρ ἂν
[3, 4]   ἐχομένη τε τούτων ἀπορία καὶ  πασῶν   χαλεπωτάτη (καὶ ἀναγκαιοτάτη θεωρῆσαι, περὶ
[3, 2]   οὖν ὁμοίως μὲν ὁποιασοῦν ἐστίν,  ἁπασῶν   δὲ μὴ ἐνδέχεται, (ὥσπερ οὐδὲ
[3, 1]   ἄλλων ἁπάντων τῶν τοιούτων περὶ  ὅσων   οἱ διαλεκτικοὶ πειρῶνται σκοπεῖν ἐκ
[3, 4]   (τί ἐκ μὲν τούτων ἀφθάρτων  οὐσῶν   φθαρτὰ ἔσται, ἐκ δὲ τῶν
[3, 2]   αἰσθητῶν, οὐ μὴν χωρίς γε  τῶν   αἰσθητῶν ἀλλ᾽ ἐν τούτοις· οἷς
[3, 4]   ἀρχῶν, καὶ μὴ ὥσπερ ἐπὶ  τῶν   αἰσθητῶν ἄλλαι ἄλλων (οἷον τῆσδε
[3, 2]   ἂν φθειρομένων. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ  τῶν   αἰσθητῶν ἂν εἴη μεγεθῶν (οὐδὲ
[3, 2]   τοῦτο ἀληθές, ὡς γεωδαισία  τῶν   αἰσθητῶν ἐστὶ μεγεθῶν καὶ φθαρτῶν·
[3, 1]   κἂν εἰ οὐσίαι πότερον (κεχωρισμέναι  τῶν   αἰσθητῶν ἐνυπάρχουσαι ἐν τούτοις;
[3, 2]   λεγόμενα τῶν τε εἰδῶν καὶ  τῶν   αἰσθητῶν, οὐ μὴν χωρίς γε
[3, 2]   γεωμέτρης (οὐθὲν γὰρ εὐθὺ  τῶν   αἰσθητῶν οὕτως οὐδὲ στρογγύλον· ἅπτεται
[3, 1]   μαθηματικὰ μεταξὺ τούτων τε καὶ  τῶν   αἰσθητῶν. Περί τε τούτων οὖν,
[3, 2]   μὴν εἴ γε πλείους ἐπιστῆμαι  τῶν   αἰτίων εἰσὶ καὶ ἑτέρα ἑτέρας
[3, 2]   ἐπιστημῶν θεωρῆσαι πάντα τὰ γένη  τῶν   (αἰτίων. Μιᾶς μὲν γὰρ ἐπιστήμης
[3, 2]   (δόξειεν ἐπιστήμης εἶναι τὸ θεωρῆσαι  τῶν   αἰτίων τούτων ἕκαστον. Ἀλλὰ μὴν
[3, 4]   καίτοι περὶ αὐτῆς τῆς προσφορᾶς  (τῶν   αἰτίων τούτων ὑπὲρ ἡμᾶς εἰρήκασιν·
[3, 2]   αὐτῷ πάντας τοὺς τρόπους τοὺς  τῶν   αἰτίων ὑπάρχειν, οἷον οἰκίας ὅθεν
[3, 1]   περὶ προτέρου καὶ ὑστέρου καὶ  τῶν   ἄλλων ἁπάντων τῶν τοιούτων περὶ
[3, 3]   αἱ ἀποδείξεις ἐνυπάρχουσιν ἐν ταῖς  τῶν   ἄλλων ἀποδείξεσιν πάντων
[3, 2]   (τὰς αἰσθητὰς ἔσονται καὶ ἕκαστον  τῶν   ἄλλων γενῶν· ὥστ᾽ ἐπείπερ
[3, 3]   ὄντων. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ  τῶν   ἄλλων εἴ τις ἐθέλει τὴν
[3, 4]   ἓν καὶ τὸ ὄν, μηδὲ  τῶν   ἄλλων εἶναι τῶν καθόλου μηθέν
[3, 2]   τις ἐπιστήμη καὶ παρ᾽ ἑκάστην  τῶν   ἄλλων μεταξὺ αὐτῆς τε ἰατρικῆς
[3, 4]   εὐδαιμονέστατον θεὸν ἧττον φρόνιμον εἶναι  τῶν   ἄλλων· οὐ γὰρ γνωρίζει (ἅπαντα·
[3, 2]   δὲ μὴ ἐνδέχεται, (ὥσπερ οὐδὲ  τῶν   ἄλλων οὕτως οὐδὲ τῆς γνωριζούσης
[3, 2]   εὕρεσις· ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ  τῶν   ἄλλων) περὶ δὲ τὰς γενέσεις
[3, 1]   ἀποφάναι (ἢ οὔ, καὶ περὶ  τῶν   ἄλλων τῶν τοιούτων· εἴ τ᾽
[3, 1]   κρῖναι τὸν ὥσπερ ἀντιδίκων καὶ  τῶν   ἀμφισβητούντων λόγων ἀκηκοότα πάντων. Ἔστι
[3, 1]   αὐτῶν. Καὶ τοῦτο δ᾽ αὐτὸ  τῶν   ἀναγκαίων ἐστὶ ζητῆσαι, πότερον τὰς
[3, 4]   οὐσία μία πάντων ἔσται, οἷον  τῶν   ἀνθρώπων; ἀλλ᾽ ἄτοπον· ἓν γὰρ
[3, 2]   ἕκαστον. Ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ  τῶν   ἀποδεικτικῶν ἀρχῶν, πότερον μιᾶς ἐστὶν
[3, 3]   παρὰ ταῦτα (οἷον εἰ πρώτη  τῶν   ἀριθμῶν δυάς, οὐκ ἔσται
[3, 3]   τις ἀριθμὸς παρὰ τὰ εἴδη  τῶν   ἀριθμῶν· ὁμοίως δὲ οὐδὲ σχῆμα
[3, 6]   ὥστ᾽ ἔσονται ἀρχαὶ ἕτεραι πρότεραι  τῶν   ἀρχῶν αἱ καθόλου κατηγορούμεναι, ἄνπερ
[3, 6]   ἄλλως πως, πρότερόν τι ἔσται  τῶν   ἀρχῶν ἄλλο (πρότερον (γὰρ
[3, 1]   ἰδεῖν μόνον καὶ περὶ  τῶν   ἀρχῶν ἐξ ὧν δεικνύουσι πάντες,
[3, 4]   ἐξ ὧν ἔστιν) ὥστε συμβαίνει  τῶν   ἀρχῶν ἑτέρας ἀρχὰς εἶναι προτέρας,
[3, 4]   ἀριθμῷ ἓν καὶ μία ἑκάστη  τῶν   ἀρχῶν, καὶ μὴ ὥσπερ ἐπὶ
[3, 6]   τὰς ἀπορίας ἀναγκαῖον ἀπορῆσαι περὶ  τῶν   ἀρχῶν, καὶ πότερον καθόλου εἰσὶν
[3, 4]   ἄμφω ταῦτα; Ἔτι δὲ περὶ  τῶν   ἀρχῶν (καὶ τόδε ἀπορήσειεν ἄν
[3, 3]   τυχεῖν τῆς ἀληθείας, καὶ περὶ  τῶν   ἀρχῶν πότερον δεῖ τὰ γένη
[3, 3]   τὰ ἔσχατα κατηγορούμενα ἐπὶ  τῶν   ἀτόμων; καὶ γὰρ τοῦτο ἔχει
[3, 3]   τούτων (μᾶλλον φαίνεται τὰ ἐπὶ  τῶν   ἀτόμων κατηγορούμενα ἀρχαὶ εἶναι τῶν
[3, 3]   τῶν διαφορῶν ἔσται γένη μέχρι  τῶν   ἀτόμων (νῦν δὲ τὰ μὲν
[3, 3]   διαφορῶν τὸ γένος ἄνευ  τῶν   αὐτοῦ εἰδῶν, ὥστ᾽ εἴπερ τὸ
[3, 2]   τῆς αὐτῆς ἐστὶ θεωρῆσαι ἐκ  τῶν   αὐτῶν δοξῶν. Περί τε γὰρ
[3, 4]   τὰ δ᾽ οὔ, εἴπερ ἐκ  τῶν   αὐτῶν ἐστίν. Ὅτι μὲν οὖν
[3, 4]   στοιχεῖα, μὴ ὄντων γε δύο  τῶν   αὐτῶν μηδὲ πλειόνων. (Οὐθενὸς δ᾽
[3, 4]   διερωτῶντας τί δή (ποτ᾽ ἐκ  τῶν   αὐτῶν ὄντα τὰ μὲν ἀΐδια
[3, 4]   αἱ αὐταὶ τῶν φθαρτῶν καὶ  τῶν   ἀφθάρτων ἀρχαί εἰσιν ἕτεραι.
[3, 3]   εἰ δὲ μὴ τούτων, σχολῇ  τῶν   γε ἄλλων ἔσται τὰ γένη
[3, 4]   αὐτὸ μηδ᾽ αὐτὸ ὄν, σχολῇ  τῶν   γε ἄλλων τι ἂν εἴη
[3, 3]   καθ᾽ λέγονται τὰ ὄντα,  τῶν   γε εἰδῶν ἀρχαὶ τὰ γένη
[3, 3]   (πότερον δεῖ νομίζειν τὰ πρῶτα  τῶν   γενῶν ἀρχὰς τὰ ἔσχατα
[3, 3]   ἕτερος δ᾽ ἔσται διὰ  τῶν   γενῶν ὁρισμὸς καὶ λέγων
[3, 3]   τῶν ἀτόμων κατηγορούμενα ἀρχαὶ εἶναι  τῶν   γενῶν· πάλιν δὲ πῶς αὖ
[3, 3]   ἀρχαί, φανερὸν ὅτι τὰ ἀνωτάτω  τῶν   γενῶν· ταῦτα γὰρ λέγεται κατὰ
[3, 4]   τὰ δὲ καθ᾽ ἕκαστα ἄπειρα,  τῶν   δ᾽ ἀπείρων πῶς ἐνδέχεται λαβεῖν
[3, 1]   οὐθέν, τῶν μὲν  τῶν   δ᾽ οὔ, καὶ ποῖα τοιαῦτα
[3, 2]   πάντων εἶναι γένος ἕν (τι  τῶν   δεικνυμένων, πᾶσαι γὰρ αἱ ἀποδεικτικαὶ
[3, 6]   τοῦτο, ὅτι τὰ μὲν μαθηματικὰ  (τῶν   δεῦρο ἄλλῳ μέν τινι διαφέρει,
[3, 4]   μετὰ σπουδῆς σκοπεῖν· παρὰ δὲ  τῶν   δι᾽ (ἀποδείξεως λεγόντων δεῖ πυνθάνεσθαι
[3, 3]   τὸ κοινὸν φωνή· καὶ  τῶν   διαγραμμάτων ταῦτα στοιχεῖα λέγομεν ὧν
[3, 3]   καὶ τὰ μεταξὺ συλλαμβανόμενα μετὰ  τῶν   διαφορῶν ἔσται γένη μέχρι τῶν
[3, 3]   τῶν ὄντων λαβεῖν ἐπιστήμην τὸ  τῶν   εἰδῶν λαβεῖν καθ᾽ λέγονται
[3, 6]   ἀνάγκη ταῦτα λέγειν αὐτοῖς, ὅτι  τῶν   εἰδῶν οὐσία τις ἕκαστόν ἐστι
[3, 6]   (μὴ ὄν, οὐθὲν δὲ γίγνεται  τῶν   εἶναι ἀδυνάτων. Ταύτας τε οὖν
[3, 1]   οἱ διαλεκτικοὶ πειρῶνται σκοπεῖν ἐκ  τῶν   ἐνδόξων μόνων ποιούμενοι τὴν σκέψιν,
[3, 6]   ἀρχαὶ ἀριθμῷ ἀφωρισμέναι (ὥσπερ οὐδὲ  τῶν   ἐνταῦθα γραμμάτων ἀριθμῷ μὲν πάντων
[3, 2]   πάλαι διωρισμένων τίνα χρὴ καλεῖν  τῶν   ἐπιστημῶν σοφίαν ἔχει λόγον ἑκάστην
[3, 4]   οὐσῶν φθαρτὰ ἔσται, ἐκ δὲ  τῶν   ἑτέρων ἄφθαρτα; τοῦτο γὰρ οὐκ
[3, 2]   τοῦ πράγματος τοῦ ζητουμένου ἐπιστήμονα  τῶν   ἐχόντων (αὐτάς; ἐνδέχεται γὰρ τῷ
[3, 4]   ὄν, μηδὲ τῶν ἄλλων εἶναι  τῶν   καθόλου μηθέν (ταῦτα γάρ ἐστι
[3, 2]   τὰ καθ᾽ αὑτὰ συμβεβηκότα ἐκ  τῶν   κοινῶν δοξῶν. Περὶ οὖν τὸ
[3, 6]   οὐκ ἔσονται οὐσίαι (οὐθὲν γὰρ  τῶν   κοινῶν τόδε τι σημαίνει ἀλλὰ
[3, 3]   εἰσίν. Φαίνονται δέ τινες καὶ  τῶν   λεγόντων στοιχεῖα τῶν ὄντων τὸ
[3, 3]   αὐτῆς. Ἐκ μὲν οὖν τούτων  τῶν   λόγων οὐκ ἂν εἴησαν αἱ
[3, 1]   τῆς ὕλης) οὐθέν,  τῶν   μὲν τῶν δ᾽ οὔ, καὶ
[3, 6]   ὡρισμέναι- ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ  τῶν   μεταξύ· ἄπειρα γὰρ κἀκεῖ τὰ
[3, 4]   δεόμενοι τροφῆς) ἀλλὰ περὶ μὲν  τῶν   μυθικῶς σοφιζομένων οὐκ ἄξιον μετὰ
[3, 3]   τὰ εἴδη τοῦ (γένους ἐπὶ  τῶν   οἰκείων διαφορῶν τὸ γένος
[3, 4]   φθαρτὰ τὰ δὲ ἄφθαρτα ποιεῖ  τῶν   ὄντων ἀλλὰ πάντα (φθαρτὰ πλὴν
[3, 6]   εἴδει οὐσία, οὐδ᾽ αἱ ἀρχαὶ  τῶν   (ὄντων ἀριθμῷ ἔσονται ποσαί τινες
[3, 4]   δὲ μὴ οὕτως ἀλλ᾽ αἱ  τῶν   ὄντων ἀρχαὶ ἀριθμῷ ἕν εἰσιν,
[3, 2]   ἄν τις καὶ περὶ ποῖα  τῶν   ὄντων δεῖ ζητεῖν ταύτας τὰς
[3, 6]   τὰ στοιχεῖα, ἐνδέχεται μηθὲν εἶναι  τῶν   ὄντων· δυνατὸν γὰρ εἶναι καὶ
[3, 3]   εἴησαν αἱ ἀρχαὶ τὰ γένη  τῶν   ὄντων· εἰ δ᾽ ἕκαστον μὲν
[3, 5]   τὰς ἀρχὰς τὰς τῶν σωμάτων  τῶν   ὄντων εἶναι ἀρχάς· οἱ δ᾽
[3, 4]   ὂν καὶ τὸ ἓν οὐσίαι  τῶν   ὄντων εἰσί, καὶ ἑκάτερον αὐτῶν
[3, 3]   ὄντων. Οὐχ οἷόν τε δὲ  τῶν   ὄντων ἓν εἶναι γένος οὔτε
[3, 4]   φύσιν ἐστὶ τὰ δὲ φθείρεται  τῶν   ὄντων. Ἐπεὶ δὲ οὔτε αἰτίαν
[3, 1]   δ᾽ οὔ, καὶ ποῖα τοιαῦτα  τῶν   ὄντων. (Ἔτι αἱ ἀρχαὶ πότερον
[3, 1]   ἕτερόν τί ἐστιν ἀλλ᾽ οὐσία  τῶν   ὄντων; οὔ, ἀλλ᾽ ἕτερόν
[3, 4]   εἴη ὡς κεχωρισμένη τις φύσις  τῶν   ὄντων (ὁ μὲν γὰρ ἀριθμὸς
[3, 3]   πάντων. Τοσαῦται οὖν ἔσονται ἀρχαὶ  τῶν   ὄντων ὅσαπερ (τὰ πρῶτα γένη,
[3, 3]   γὰρ κατὰ πάντων μάλιστα λέγεται  τῶν   ὄντων. Οὐχ οἷόν τε δὲ
[3, 2]   ἀρχὰς γνωρίζειν; ἔτι δὲ πολλοῖς  τῶν   ὄντων οὐχ ὑπάρχουσι πᾶσαι· τίνα
[3, 5]   ὂν καὶ τίς οὐσία  τῶν   ὄντων. Πρὸς γὰρ τοῖς εἰρημένοις
[3, 3]   οὐχ ὡς γένη λέγει ταῦτα  τῶν   ὄντων. Πρὸς δὲ τούτοις καὶ
[3, 5]   ὂν καὶ τίνες αἱ οὐσίαι  τῶν   ὄντων· τὰ μὲν γὰρ πάθη
[3, 3]   τινες καὶ τῶν λεγόντων στοιχεῖα  τῶν   ὄντων τὸ (ἓν τὸ
[3, 4]   ἔλαττον, οὔ φησιν εἶναι τοῦτο  τῶν   ὄντων, (ὡς δηλονότι ὄντος μεγέθους
[3, 3]   δ᾽ ἕκαστον μὲν (γνωρίζομεν διὰ  τῶν   ὁρισμῶν, ἀρχαὶ δὲ τὰ γένη
[3, 3]   ὁρισμῶν, ἀρχαὶ δὲ τὰ γένη  τῶν   ὁρισμῶν εἰσίν, ἀνάγκη καὶ τῶν
[3, 3]   τῶν ὁρισμῶν εἰσίν, ἀνάγκη καὶ  τῶν   ὁριστῶν ἀρχὰς εἶναι τὰ γένη.
[3, 2]   πλείω γένη τετύχηκεν ὄντα  τῶν   οὐσιῶν, (οἷον οἱ λέγοντες τά
[3, 1]   πότερον μοναχῶς πλείονα γένη  τῶν   οὐσιῶν, οἷον οἱ ποιοῦντες τά
[3, 2]   ἀληθὲς καὶ ψεῦδος; ὅλως τε  τῶν   οὐσιῶν πότερον μία πασῶν ἐστὶν
[3, 2]   λόγος. Ἐκ μὲν οὖν  τῶν   πάλαι διωρισμένων τίνα χρὴ καλεῖν
[3, 3]   ἄλλων ἀποδείξεσιν πάντων  τῶν   πλείστων, ἔτι δὲ τῶν σωμάτων
[3, 1]   ὡς τὰ καθ᾽ ἕκαστα  τῶν   πραγμάτων, καὶ δυνάμει ἐνεργείᾳ·
[3, 1]   γὰρ ὕστερον εὐπορία λύσις  τῶν   πρότερον ἀπορουμένων ἐστί, λύειν δ᾽
[3, 2]   γὰρ ἕνεκα τἆλλα) δὲ  τῶν   πρώτων αἰτίων καὶ τοῦ μάλιστα
[3, 2]   τῶν τοιούτων, ὥστε διὰ ταῦτα  τῶν   σοφιστῶν τινὲς οἷον Ἀρίστιππος προεπηλάκιζεν
[3, 4]   ὄντων ἀλλὰ πάντα (φθαρτὰ πλὴν  τῶν   στοιχείων. δὲ νῦν λεγομένη
[3, 2]   ἀποδεικτικὴ μία περὶ πάντων εἴη  τῶν   συμβεβηκότων, εἴπερ πᾶσα ἀποδεικτικὴ περί
[3, 3]   οὐδὲ σχῆμα παρὰ τὰ εἴδη  (τῶν   σχημάτων· εἰ δὲ μὴ τούτων,
[3, 5]   ὅτι μᾶλλον οὐσία τὰ μήκη  τῶν   σωμάτων καὶ αἱ στιγμαί, ταῦτα
[3, 3]   τῶν πλείστων, ἔτι δὲ  τῶν   σωμάτων καὶ οἱ πλείω λέγοντες
[3, 5]   ὥστε καὶ τὰς ἀρχὰς τὰς  τῶν   σωμάτων τῶν ὄντων εἶναι ἀρχάς·
[3, 2]   μὲν τὰ μεταξὺ ταῦτα λεγόμενα  τῶν   τε εἰδῶν καὶ τῶν αἰσθητῶν,
[3, 3]   οὐ γάρ ἐστι γένος ἅνθρωπος  τῶν   τινῶν ἀνθρώπων. Ἔτι ἐν οἷς
[3, 1]   οὔ, καὶ περὶ τῶν ἄλλων  τῶν   τοιούτων· εἴ τ᾽ ἐστι περὶ
[3, 1]   ὑστέρου καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων  τῶν   τοιούτων περὶ ὅσων οἱ διαλεκτικοὶ
[3, 2]   τὸ παράπαν μέμνηται οὐθεὶς οὐθενὸς  τῶν   τοιούτων, ὥστε διὰ ταῦτα τῶν
[3, 2]   ἔσονται μεταξὺ αὐτῶν τε καὶ  τῶν   φθαρτῶν. (Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις
[3, 1]   ἐν τῷ ὑποκειμένῳ; καὶ πότερον  τῶν   φθαρτῶν καὶ ἀφθάρτων αἱ αὐταὶ
[3, 4]   τοῖς πρότερον, πότερον αἱ αὐταὶ  τῶν   φθαρτῶν καὶ τῶν ἀφθάρτων ἀρχαί
[3, 1]   καὶ πότερον ἄφθαρτοι πᾶσαι  τῶν   φθαρτῶν φθαρταί; ἔτι δὲ τὸ
[3, 1]   ὄν, καθάπερ οἱ Πυθαγόρειοι καὶ  Πλάτων   ἔλεγεν, οὐχ ἕτερόν τί ἐστιν
[3, 4]   οὕτως οἴονται τὴν φύσιν ἔχειν.  Πλάτων   (μὲν γὰρ καὶ οἱ Πυθαγόρειοι
[3, 1]   ὡς τὰ καθ᾽ ἕκαστα τῶν  πραγμάτων,   καὶ δυνάμει ἐνεργείᾳ· ἔτι
[3, 3]   σχῆμα παρὰ τὰ εἴδη (τῶν  σχημάτων·   εἰ δὲ μὴ τούτων, σχολῇ
[3, 6]   ἀφωρισμέναι (ὥσπερ οὐδὲ τῶν ἐνταῦθα  γραμμάτων   ἀριθμῷ μὲν πάντων οὐκ εἰσὶν
[3, 3]   κοινὸν φωνή· καὶ τῶν  διαγραμμάτων   ταῦτα στοιχεῖα λέγομεν ὧν αἱ
[3, 5]   μὴ ὁρῶμεν ποίων ἂν εἶεν  σωμάτων   (ἐν γὰρ τοῖς αἰσθητοῖς ἀδύνατον
[3, 5]   μᾶλλον οὐσία τὰ μήκη τῶν  σωμάτων   καὶ αἱ στιγμαί, ταῦτα δὲ
[3, 3]   τῶν πλείστων, ἔτι δὲ τῶν  σωμάτων   καὶ οἱ πλείω λέγοντες εἶναι
[3, 5]   καὶ τὰς ἀρχὰς τὰς τῶν  σωμάτων   τῶν ὄντων εἶναι ἀρχάς· οἱ
[3, 6]   οὐθὲν δὲ γίγνεται τῶν εἶναι  ἀδυνάτων.   Ταύτας τε οὖν τὰς ἀπορίας
[3, 2]   οὐ μὴν χωρίς γε τῶν  αἰσθητῶν   ἀλλ᾽ ἐν τούτοις· οἷς τὰ
[3, 4]   καὶ μὴ ὥσπερ ἐπὶ τῶν  αἰσθητῶν   ἄλλαι ἄλλων (οἷον τῆσδε τῆς
[3, 2]   φθειρομένων. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῶν  αἰσθητῶν   ἂν εἴη μεγεθῶν (οὐδὲ περὶ
[3, 2]   ὧν αἰσθανόμεθα δ᾽ οὐκ  αἰσθητῶν,   δῆλον ὅτι καὶ παρ᾽ ἰατρικὴν
[3, 2]   ἀληθές, ὡς γεωδαισία τῶν  αἰσθητῶν   ἐστὶ μεγεθῶν καὶ φθαρτῶν· ἐφθείρετο
[3, 1]   εἰ οὐσίαι πότερον (κεχωρισμέναι τῶν  αἰσθητῶν   ἐνυπάρχουσαι ἐν τούτοις; περὶ
[3, 2]   τῶν τε εἰδῶν καὶ τῶν  αἰσθητῶν,   οὐ μὴν χωρίς γε τῶν
[3, 2]   γεωμέτρης (οὐθὲν γὰρ εὐθὺ τῶν  αἰσθητῶν   οὕτως οὐδὲ στρογγύλον· ἅπτεται γὰρ
[3, 1]   μεταξὺ τούτων τε καὶ τῶν  αἰσθητῶν.   Περί τε τούτων οὖν, καθάπερ
[3, 4]   μή τι ἔσται ἓν ἐπὶ  πάντων;   Ἀλλὰ μὴν εἰ ἀριθμῷ ἓν
[3, 3]   ὅτι καθόλου κατηγορεῖται καὶ κατὰ  πάντων;   ἀλλὰ μὴν εἰ διὰ τοῦτο,
[3, 2]   αὐτῶν; καθόλου γὰρ μάλιστα καὶ  πάντων   ἀρχαὶ τὰ ἀξιώματά ἐστιν, εἴ
[3, 2]   τὰ δ᾽ ἀξιώματ᾽ αὐτῶν (περὶ  πάντων   γὰρ ἀδύνατον ἀπόδειξιν εἶναι) ἀνάγκη
[3, 4]   ὥσπερ τοῦτο μικρόν τι λαμβάνοντες.  Πάντων   δὲ καὶ θεωρῆσαι χαλεπώτατον καὶ
[3, 4]   (ταῦτα γάρ ἐστι καθόλου μάλιστα  πάντων,   εἰ δὲ μὴ ἔστι τι
[3, 2]   γὰρ ἂν ἀποδεικτικὴ μία περὶ  πάντων   εἴη τῶν συμβεβηκότων, εἴπερ πᾶσα
[3, 2]   τινῶν τὴν ἀπόδειξιν· ὥστε συμβαίνει  πάντων   εἶναι γένος ἕν (τι τῶν
[3, 4]   τούτοις πότερον οὐσία μία  πάντων   ἔσται, οἷον τῶν ἀνθρώπων; ἀλλ᾽
[3, 1]   καὶ τῶν ἀμφισβητούντων λόγων ἀκηκοότα  πάντων.   Ἔστι δ᾽ ἀπορία πρώτη (μὲν
[3, 1]   σκέψιν, τίνος (ἐστὶ θεωρῆσαι περὶ  πάντων·   ἔτι δὲ τούτοις αὐτοῖς ὅσα
[3, 3]   ταῖς τῶν ἄλλων ἀποδείξεσιν  πάντων   τῶν πλείστων, ἔτι δὲ
[3, 3]   καὶ οὐσίαι· ταῦτα γὰρ κατὰ  πάντων   μάλιστα λέγεται τῶν ὄντων. Οὐχ
[3, 6]   τῶν ἐνταῦθα γραμμάτων ἀριθμῷ μὲν  πάντων   οὐκ εἰσὶν αἱ ἀρχαὶ ὡρισμέναι,
[3, 4]   οὔ. Ὅτι μὲν γὰρ ἐπὶ  πάντων   οὐχ οἷόν τε, φανερόν· οὐ
[3, 3]   γενῶν· ταῦτα γὰρ λέγεται κατὰ  πάντων.   Τοσαῦται οὖν ἔσονται ἀρχαὶ τῶν
[3, 1]   φθαρτῶν φθαρταί; ἔτι δὲ τὸ  πάντων   (χαλεπώτατον καὶ πλείστην ἀπορίαν ἔχον,
[3, 6]   ἐπιστηταί (καθόλου (γὰρ ἐπιστήμη  πάντων)   ὥστ᾽ ἔσονται ἀρχαὶ ἕτεραι πρότεραι
[3, 4]   οὐδεὶς ἑτέρας, ἀλλὰ τὰς αὐτὰς  ἁπάντων   λέγουσιν ἀρχάς. (Ἀλλὰ τὸ πρῶτον
[3, 1]   ἐν τούτοις; περὶ γὰρ τούτων  ἁπάντων   οὐ μόνον χαλεπὸν τὸ εὐπορῆσαι
[3, 1]   καὶ ὑστέρου καὶ τῶν ἄλλων  ἁπάντων   τῶν τοιούτων περὶ ὅσων οἱ
[3, 4]   τὰ δὲ ἄφθαρτα ποιεῖ τῶν  ὄντων   ἀλλὰ πάντα (φθαρτὰ πλὴν τῶν
[3, 6]   οὐσία, οὐδ᾽ αἱ ἀρχαὶ τῶν  (ὄντων   ἀριθμῷ ἔσονται ποσαί τινες ἀλλὰ
[3, 4]   μὴ οὕτως ἀλλ᾽ αἱ τῶν  ὄντων   ἀρχαὶ ἀριθμῷ ἕν εἰσιν, οὐκ
[3, 4]   γράμματα ὅσαπερ τὰ στοιχεῖα, μὴ  ὄντων   γε δύο τῶν αὐτῶν μηδὲ
[3, 2]   τις καὶ περὶ ποῖα τῶν  ὄντων   δεῖ ζητεῖν ταύτας τὰς ἐπιστήμας.
[3, 6]   στοιχεῖα, ἐνδέχεται μηθὲν εἶναι τῶν  ὄντων·   δυνατὸν γὰρ εἶναι καὶ τὸ
[3, 3]   αἱ ἀρχαὶ τὰ γένη τῶν  ὄντων·   εἰ δ᾽ ἕκαστον μὲν (γνωρίζομεν
[3, 5]   ἀρχὰς τὰς τῶν σωμάτων τῶν  ὄντων   εἶναι ἀρχάς· οἱ δ᾽ ὕστεροι
[3, 4]   καὶ τὸ ἓν οὐσίαι τῶν  ὄντων   εἰσί, καὶ ἑκάτερον αὐτῶν οὐχ
[3, 3]   Οὐχ οἷόν τε δὲ τῶν  ὄντων   ἓν εἶναι γένος οὔτε τὸ
[3, 4]   ἐστὶ τὰ δὲ φθείρεται τῶν  ὄντων.   Ἐπεὶ δὲ οὔτε αἰτίαν λέγουσιν
[3, 1]   οὔ, καὶ ποῖα τοιαῦτα τῶν  ὄντων.   (Ἔτι αἱ ἀρχαὶ πότερον ἀριθμῷ
[3, 1]   τί ἐστιν ἀλλ᾽ οὐσία τῶν  ὄντων;   οὔ, ἀλλ᾽ ἕτερόν τι
[3, 3]   Κἂν (εἰ ἔστι τὴν τῶν  ὄντων   λαβεῖν ἐπιστήμην τὸ τῶν εἰδῶν
[3, 4]   ὡς κεχωρισμένη τις φύσις τῶν  ὄντων   (ὁ μὲν γὰρ ἀριθμὸς μονάδες,
[3, 3]   Τοσαῦται οὖν ἔσονται ἀρχαὶ τῶν  ὄντων   ὅσαπερ (τὰ πρῶτα γένη, ὥστ᾽
[3, 3]   κατὰ πάντων μάλιστα λέγεται τῶν  ὄντων.   Οὐχ οἷόν τε δὲ τῶν
[3, 2]   γνωρίζειν; ἔτι δὲ πολλοῖς τῶν  ὄντων   οὐχ ὑπάρχουσι πᾶσαι· τίνα γὰρ
[3, 5]   καὶ τίς οὐσία τῶν  ὄντων.   Πρὸς γὰρ τοῖς εἰρημένοις καὶ
[3, 3]   ὡς γένη λέγει ταῦτα τῶν  ὄντων.   Πρὸς δὲ τούτοις καὶ τῶν
[3, 5]   καὶ τίνες αἱ οὐσίαι τῶν  ὄντων·   τὰ μὲν γὰρ πάθη καὶ
[3, 3]   καὶ τῶν λεγόντων στοιχεῖα τῶν  ὄντων   τὸ (ἓν τὸ ὂν
[3, 4]   οὔ φησιν εἶναι τοῦτο τῶν  ὄντων,   (ὡς δηλονότι ὄντος μεγέθους τοῦ
[3, 4]   παρὰ δὲ τῶν δι᾽ (ἀποδείξεως  λεγόντων   δεῖ πυνθάνεσθαι διερωτῶντας τί δή
[3, 3]   Φαίνονται δέ τινες καὶ τῶν  λεγόντων   στοιχεῖα τῶν ὄντων τὸ (ἓν
[3, 2]   πράγματος τοῦ ζητουμένου ἐπιστήμονα τῶν  ἐχόντων   (αὐτάς; ἐνδέχεται γὰρ τῷ αὐτῷ
[3, 2]   λόγοις περὶ (αὐτῶν· πολλαχῇ δὲ  ἐχόντων   δυσκολίαν, οὐθενὸς ἧττον ἄτοπον τὸ
[3, 3]   ἐξ ὧν ἐστὶ τὰ ὄντα  ἐνυπαρχόντων,   ἀλλ᾽ οὐχ ὡς γένη λέγει
[3, 3]   ὑπολαμβάνειν μᾶλλον ἐξ ὧν  ἐνυπαρχόντων   ἐστὶν ἕκαστον πρώτων, οἷον φωνῆς
[3, 3]   λέγων ἐξ ὧν ἔστιν  ἐνυπαρχόντων.   Πρὸς δὲ τούτοις εἰ καὶ
[3, 1]   τὸν ὥσπερ ἀντιδίκων καὶ τῶν  ἀμφισβητούντων   λόγων ἀκηκοότα πάντων. Ἔστι δ᾽
[3, 2]   μία περὶ πάντων εἴη τῶν  συμβεβηκότων,   εἴπερ πᾶσα ἀποδεικτικὴ περί (τι
[3, 2]   μεταξὺ αὐτῶν τε καὶ τῶν  φθαρτῶν.   (Ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις καὶ
[3, 2]   τῶν αἰσθητῶν ἐστὶ μεγεθῶν καὶ  φθαρτῶν·   ἐφθείρετο γὰρ ἂν φθειρομένων. Ἀλλὰ
[3, 1]   τῷ ὑποκειμένῳ; καὶ πότερον τῶν  φθαρτῶν   καὶ ἀφθάρτων αἱ αὐταὶ
[3, 4]   πρότερον, πότερον αἱ αὐταὶ τῶν  φθαρτῶν   καὶ τῶν ἀφθάρτων ἀρχαί εἰσιν
[3, 1]   πότερον ἄφθαρτοι πᾶσαι τῶν  φθαρτῶν   φθαρταί; ἔτι δὲ τὸ πάντων
[3, 1]   καὶ πότερον τῶν φθαρτῶν καὶ  ἀφθάρτων   αἱ αὐταὶ ἕτεραι, καὶ
[3, 4]   αὐταὶ τῶν φθαρτῶν καὶ τῶν  ἀφθάρτων   ἀρχαί εἰσιν ἕτεραι. Εἰ
[3, 4]   διὰ (τί ἐκ μὲν τούτων  ἀφθάρτων   οὐσῶν φθαρτὰ ἔσται, ἐκ δὲ
[3, 3]   ἀποδείξεσιν πάντων τῶν  πλείστων,   ἔτι δὲ τῶν σωμάτων καὶ
[3, 3]   ὁρισμῶν εἰσίν, ἀνάγκη καὶ τῶν  ὁριστῶν   ἀρχὰς εἶναι τὰ γένη. Κἂν
[3, 2]   τοιούτων, ὥστε διὰ ταῦτα τῶν  σοφιστῶν   τινὲς οἷον Ἀρίστιππος προεπηλάκιζεν αὐτάς·
[3, 4]   αὐτῶν μηδὲ πλειόνων. (Οὐθενὸς δ᾽  ἐλάττων   ἀπορία παραλέλειπται καὶ τοῖς νῦν
[3, 6]   οὐθὲν διαφέρει, ὥστ᾽ οὐκ ἔσονται  αὐτῶν   αἱ ἀρχαὶ ἀριθμῷ ἀφωρισμέναι (ὥσπερ
[3, 2]   τοῦ φιλοσόφου, τίνος ἔσται περὶ  αὐτῶν   ἄλλου τὸ (θεωρῆσαι τὸ ἀληθὲς
[3, 1]   δ᾽ ἐστὶν ὅσα τε περὶ  αὐτῶν   ἄλλως ὑπειλήφασί τινες, κἂν εἴ
[3, 2]   ἴδιόν ἐστι τὸ γιγνώσκειν περὶ  αὐτῶν.   Ἅμα δὲ καὶ τίνα τρόπον
[3, 4]   αἱ αὐταὶ ἀρχαὶ οὐδὲ αἰτίαι  αὐτῶν   ἂν εἶεν. Καὶ γὰρ ὅνπερ
[3, 2]   πρᾶγμα τῷ μὴ εἶναι,  αὐτῶν   δὲ τούτων ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον,
[3, 2]   αὐτῆς ἐστὶ θεωρῆσαι ἐκ τῶν  αὐτῶν   δοξῶν. Περί τε γὰρ
[3, 4]   ἓν καὶ ὄν, ἀναγκαῖον οὐσίαν  αὐτῶν   εἶναι τὸ ἓν καὶ τὸ
[3, 6]   καθόλου κατηγορούμεναι, ἄνπερ μέλλῃ ἔσεσθαι  αὐτῶν   ἐπιστήμη.
[3, 2]   δὲ καὶ τίνα τρόπον ἔσται  αὐτῶν   ἐπιστήμη; τί μὲν γὰρ ἕκαστον
[3, 2]   τέχναι) εἰ δὲ ἀποδεικτικὴ περὶ  αὐτῶν   ἐστί, δεήσει τι γένος εἶναι
[3, 4]   δ᾽ οὔ, εἴπερ ἐκ τῶν  αὐτῶν   ἐστίν. Ὅτι μὲν οὖν οὐκ
[3, 4]   εἰ μὲν γὰρ χάριν ἡδονῆς  αὐτῶν   θιγγάνουσιν, οὐθὲν αἴτια τοῦ εἶναι
[3, 2]   ποτέρα κυριωτέρα καὶ προτέρα πέφυκεν  αὐτῶν;   καθόλου γὰρ μάλιστα καὶ πάντων
[3, 1]   τὰς δὲ ἄλλο τι λεκτέον  αὐτῶν.   Καὶ τοῦτο δ᾽ αὐτὸ τῶν
[3, 4]   μὴ ὄντων γε δύο τῶν  αὐτῶν   μηδὲ πλειόνων. (Οὐθενὸς δ᾽ ἐλάττων
[3, 4]   τί δή (ποτ᾽ ἐκ τῶν  αὐτῶν   ὄντα τὰ μὲν ἀΐδια τὴν
[3, 4]   τῶν ὄντων εἰσί, καὶ ἑκάτερον  αὐτῶν   οὐχ ἕτερόν τι ὂν τὸ
[3, 2]   μὲν πάθη τὰ δ᾽ ἀξιώματ᾽  αὐτῶν   (περὶ πάντων γὰρ ἀδύνατον ἀπόδειξιν
[3, 2]   ἐν τοῖς πρώτοις λόγοις περὶ  (αὐτῶν·   πολλαχῇ δὲ ἐχόντων δυσκολίαν, οὐθενὸς
[3, 2]   ὅτι καὶ ζῷα ἔσονται μεταξὺ  αὐτῶν   τε καὶ τῶν φθαρτῶν. (Ἀπορήσειε
[3, 4]   οὐδὲ τὸ ἓν ἀλλὰ τοῦτο  αὐτῶν   τὴν φύσιν εἶναι, ὡς οὔσης
[3, 3]   ἀρχή, καὶ δύνασθαι εἶναι χωριζομένην  αὐτῶν·   τοιοῦτον δέ τι παρὰ τὸ
[3, 1]   καὶ περὶ τῶν ἄλλων τῶν  τοιούτων·   εἴ τ᾽ ἐστι περὶ τὴν
[3, 4]   ἐξ ἑνὸς τοιούτου πλειόνων  τοιούτων   ἔσται μέγεθος; ὅμοιον γὰρ καὶ
[3, 1]   καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων τῶν  τοιούτων   περὶ ὅσων οἱ διαλεκτικοὶ πειρῶνται
[3, 2]   παράπαν μέμνηται οὐθεὶς οὐθενὸς τῶν  τοιούτων,   ὥστε διὰ ταῦτα τῶν σοφιστῶν
[3, 5]   εἶναι τὸ δὲ σῶμα ἄνευ  τούτων   ἀδύνατον. Διόπερ οἱ μὲν πολλοὶ
[3, 3]   τὸ βέλτιον πρότερον· ὥστ᾽ οὐδὲ  τούτων   ἂν εἴη γένος. Ἐκ μὲν
[3, 1]   ἐνυπάρχουσαι ἐν τούτοις; περὶ γὰρ  τούτων   ἁπάντων οὐ μόνον χαλεπὸν τὸ
[3, 4]   γένη. ~Ἔστι δ᾽ ἐχομένη τε  τούτων   ἀπορία καὶ πασῶν χαλεπωτάτη (καὶ
[3, 4]   ἄφθαρτοι, διὰ (τί ἐκ μὲν  τούτων   ἀφθάρτων οὐσῶν φθαρτὰ ἔσται, ἐκ
[3, 3]   τὰ γένη παρὰ τὰ εἴδη·  τούτων   γὰρ δοκεῖ μάλιστα εἶναι γένη)
[3, 6]   συλλαβῆς (ἢ τησδὶ τῆς φωνῆς·  τούτων   δ᾽ ἔσονται καὶ ἀριθμῷ ὡρισμέναι-
[3, 5]   γένοιτ᾽ ἂν τὰ μεγέθη, δῆλον.  ~Τούτων   δ᾽ ἐχομένη ἀπορία πότερον οἱ
[3, 4]   θεοὶ δολιχαίωνες. (Καὶ χωρὶς δὲ  τούτων   δῆλον· (εἰ γὰρ μὴ ἦν
[3, 5]   οἱ δ᾽ ὕστεροι καὶ σοφώτεροι  τούτων   εἶναι δόξαντες ἀριθμούς. Καθάπερ οὖν
[3, 3]   οὐχ οἷόν τε τὸ ἐπὶ  τούτων   εἶναί τι παρὰ ταῦτα (οἷον
[3, 1]   καὶ μὴ μόνον τί ἐστι  τούτων   ἕκαστον ἀλλὰ καὶ ἆρα ἓν
[3, 2]   εἶναι τὸ θεωρῆσαι τῶν αἰτίων  τούτων   ἕκαστον. Ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ
[3, 4]   καὶ πῶς γίγνεται ὕλη  τούτων   ἕκαστον καὶ ἔστι τὸ σύνολον
[3, 2]   ἄλλαι τοιαῦται προτάσεις, πότερον μία  τούτων   ἐπιστήμη καὶ τῆς οὐσίας
[3, 6]   συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀδύνατα. Σύνεγγυς δὲ  τούτων   ἐστὶ τὸ διαπορῆσαι πότερον δυνάμει
[3, 2]   ὥστ᾽ ἐπείπερ ἀστρολογία μία  τούτων   ἐστίν, ἔσται τις καὶ οὐρανὸς
[3, 2]   μᾶλλον γεωμετρίας ὁποιασοῦν περὶ  τούτων   ἐστὶν ἴδιον τὸ ἐπαΐειν; (εἴπερ
[3, 2]   γεωμετρία μόνον, ὅτι μὲν  τούτων   ἐστὶν ὧν αἰσθανόμεθα δ᾽
[3, 2]   τῷ μὴ εἶναι, αὐτῶν δὲ  τούτων   ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον, καὶ μάλιστα
[3, 2]   τοιαῦτα θεωρῆσαι. Οὔτε γὰρ ἐπὶ  τούτων   εὔλογον ἔχειν οὕτω μόνον, ἀλλὰ
[3, 5]   ὧν τὰ σύνθετα σώματα συνέστηκε,  (τούτων   θερμότητες μὲν καὶ ψυχρότητες καὶ
[3, 3]   εἴη γένος. Ἐκ μὲν οὖν  τούτων   (μᾶλλον φαίνεται τὰ ἐπὶ τῶν
[3, 2]   εἴθ᾽ αὗται θεωροῦσιν εἴτ᾽ (ἐκ  τούτων   μία. Ἔτι δὲ πότερον περὶ
[3, 3]   ὅπερ ἐστὶν ἀδυνατώτερον. ~(Περί τε  τούτων   οὖν ἀπορία πολλὴ πῶς δεῖ
[3, 1]   καὶ τῶν αἰσθητῶν. Περί τε  τούτων   οὖν, καθάπερ φαμέν, ἐπισκεπτέον, καὶ
[3, 2]   τῆς οὐσίας καὶ περὶ  τούτων,   ποτέρα κυριωτέρα καὶ προτέρα πέφυκεν
[3, 3]   καὶ ὕδωρ καὶ τὰ μετὰ  τούτων   στοιχεῖά φησιν εἶναι ἐξ ὧν
[3, 3]   (τῶν σχημάτων· εἰ δὲ μὴ  τούτων,   σχολῇ τῶν γε ἄλλων ἔσται
[3, 1]   εἴδη καὶ τὰ μαθηματικὰ μεταξὺ  τούτων   τε καὶ τῶν αἰσθητῶν. Περί
[3, 1]   τὰς δυσχερείας τεθεωρηκέναι πάσας πρότερον,  τούτων   τε χάριν καὶ διὰ τὸ
[3, 4]   καὶ ἐξ οὗ γίγνεται καὶ  τούτων   τὸ ἔσχατον ἀγένητον, εἴπερ ἵσταταί
[3, 2]   ἐπιστήμη; τί μὲν γὰρ ἕκαστον  τούτων   τυγχάνει ὂν καὶ νῦν γνωρίζομεν
[3, 1]   τινες, κἂν εἴ τι χωρὶς  τούτων   τυγχάνει παρεωραμένον. Ἔστι δὲ τοῖς
[3, 3]   φύσιν αὐτῆς. Ἐκ μὲν οὖν  τούτων   τῶν λόγων οὐκ ἂν εἴησαν
[3, 4]   αὐτῆς τῆς προσφορᾶς (τῶν αἰτίων  τούτων   ὑπὲρ ἡμᾶς εἰρήκασιν· εἰ μὲν
[3, 2]   καὶ ἑτέρα ἑτέρας ἀρχῆς, τίνα  τούτων   φατέον εἶναι τὴν ζητουμένην,
[3, 4]   ἕν, καθόλου δὲ τὸ ἐπὶ  τούτων.   (Ὥσπερ οὖν εἰ τὰ τῆς
[3, 2]   ἕνεκα τἆλλα) δὲ τῶν  πρώτων   αἰτίων καὶ τοῦ μάλιστα ἐπιστητοῦ
[3, 3]   ἐξ ὧν σύγκεινται αἱ φωναὶ  (πρώτων,   ἀλλ᾽ οὐ τὸ κοινὸν
[3, 3]   ἐξ ὧν ἐνυπαρχόντων ἐστὶν ἕκαστον  πρώτων,   οἷον φωνῆς στοιχεῖα καὶ ἀρχαὶ
[3, 2]   κύκλος ἀλλ᾽ ὥσπερ Πρωταγόρας ἔλεγεν  ἐλέγχων   τοὺς γεωμέτρας) οὔθ᾽ αἱ κινήσεις
[3, 6]   ἔσονται ἀρχαὶ ἕτεραι πρότεραι τῶν  ἀρχῶν   αἱ καθόλου κατηγορούμεναι, ἄνπερ μέλλῃ
[3, 6]   πως, πρότερόν τι ἔσται τῶν  ἀρχῶν   ἄλλο (πρότερον (γὰρ δύναμις
[3, 1]   μόνον καὶ περὶ τῶν  ἀρχῶν   ἐξ ὧν δεικνύουσι πάντες, οἷον
[3, 4]   ὧν ἔστιν) ὥστε συμβαίνει τῶν  ἀρχῶν   ἑτέρας ἀρχὰς εἶναι προτέρας, τοῦτο
[3, 4]   ἓν καὶ μία ἑκάστη τῶν  ἀρχῶν,   καὶ μὴ ὥσπερ ἐπὶ τῶν
[3, 6]   ἀπορίας ἀναγκαῖον ἀπορῆσαι περὶ τῶν  ἀρχῶν,   καὶ πότερον καθόλου εἰσὶν
[3, 4]   ταῦτα; Ἔτι δὲ περὶ τῶν  ἀρχῶν   (καὶ τόδε ἀπορήσειεν ἄν τις.
[3, 3]   τῆς ἀληθείας, καὶ περὶ τῶν  ἀρχῶν   πότερον δεῖ τὰ γένη στοιχεῖα
[3, 2]   μὴν καὶ περὶ τῶν ἀποδεικτικῶν  ἀρχῶν,   πότερον μιᾶς ἐστὶν ἐπιστήμης




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/12/2009