Livre, Chap. |
[3, 4] |
τὸ
ὄν.
(Ἀμφοτέρως
δὲ
δύσκολον·
|
ἄν |
τε
γὰρ
μὴ
ᾖ
τὸ |
[3, 4] |
μὴ
ᾖ
τὸ
ἓν
οὐσία
|
ἄν |
τε
ᾖ
τὸ
αὐτὸ
ἕν, |
[3, 6] |
διαιρέσεις
εἰσίν.
~Ὅλως
δ᾽
ἀπορήσειεν
|
ἄν |
τις
διὰ
τί
καὶ
δεῖ |
[3, 4] |
τῶν
ἀρχῶν
(καὶ
τόδε
ἀπορήσειεν
|
ἄν |
τις.
Εἰ
μὲν
γὰρ
εἴδει |
[3, 2] |
αἰσθητοῖς.
Ὅλως
δὲ
τίνος
ἕνεκ᾽
|
ἄν |
τις
θείη
εἶναι
μὲν
αὐτά, |
[3, 2] |
καὶ
τῶν
φθαρτῶν.
(Ἀπορήσειε
δ᾽
|
ἄν |
τις
καὶ
περὶ
ποῖα
τῶν |
[3, 4] |
Καὶ
γὰρ
ὅνπερ
οἰηθείη
λέγειν
|
(ἄν |
τις
μάλιστα
ὁμολογουμένως
αὑτῷ,
Ἐμπεδοκλῆς, |
[3, 3] |
καθ᾽
ἕκαστον
(εἶναι
διὰ
τί
|
ἄν |
τις
ὑπολάβοι,
πλὴν
ὅτι
καθόλου |
[3, 2] |
πασῶν
οὐκ
εὔλογον·
καὶ
γὰρ
|
ἂν |
ἀποδεικτικὴ
μία
περὶ
πάντων
εἴη |
[3, 4] |
ἑνὸς
οὐσίας,
(δῆλον
ὅτι
οὐδ᾽
|
ἂν |
ἀριθμὸς
εἴη
ὡς
κεχωρισμένη
τις |
[3, 5] |
τόδε
τι)
ἃ
δὲ
μάλιστ᾽
|
ἂν |
δόξειε
σημαίνειν
οὐσίαν,
ὕδωρ
καὶ |
[3, 2] |
ἀντικείμενον
τῷ
τέλει,
ὥστ᾽
ἄλλης
|
ἂν |
(δόξειεν
ἐπιστήμης
εἶναι
τὸ
θεωρῆσαι |
[3, 4] |
εἰ
δὲ
τοῦ
εἶναι,
πῶς
|
ἂν |
εἶεν
ἀΐδιοι
δεόμενοι
τροφῆς)
ἀλλὰ |
[3, 4] |
αὐταὶ
ἀρχαὶ
οὐδὲ
αἰτίαι
αὐτῶν
|
ἂν |
εἶεν.
Καὶ
γὰρ
ὅνπερ
οἰηθείη |
[3, 5] |
ταῦτα
δὲ
μὴ
ὁρῶμεν
ποίων
|
ἂν |
εἶεν
σωμάτων
(ἐν
γὰρ
τοῖς |
[3, 3] |
βέλτιον
πρότερον·
ὥστ᾽
οὐδὲ
τούτων
|
ἂν |
εἴη
γένος.
Ἐκ
μὲν
οὖν |
[3, 2] |
γὰρ
τῆς
αὐτῆς,
ἀποδεικτική
τις
|
ἂν |
εἴη
καὶ
ἡ
τῆς
οὐσίας, |
[3, 2] |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῶν
αἰσθητῶν
|
ἂν |
εἴη
μεγεθῶν
(οὐδὲ
περὶ
τὸν |
[3, 2] |
Μιᾶς
μὲν
γὰρ
ἐπιστήμης
πῶς
|
ἂν |
εἴη
μὴ
ἐναντίας
οὔσας
τὰς |
[3, 4] |
παρὰ
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα,
οὐθὲν
|
ἂν |
εἴη
νοητὸν
ἀλλὰ
πάντα
αἰσθητὰ |
[3, 4] |
μὲν
τὸ
Ζήνωνος
ἀξίωμα
οὐθὲν
|
ἂν |
εἴη
(ὃ
γὰρ
μήτε
προστιθέμενον |
[3, 5] |
τοῖς
αἰσθητοῖς
ἀδύνατον
εἶναι)
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
οὐσία
οὐδεμία.
Ἔτι
δὲ |
[3, 4] |
σχολῇ
τῶν
γε
ἄλλων
τι
|
ἂν |
εἴη
παρὰ
τὰ
λεγόμενα
καθ᾽ |
[3, 4] |
παρὰ
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα,
ἀναγκαῖον
|
ἂν |
εἴη
τὰ
γένη
εἶναι
παρὰ |
[3, 2] |
διωρίσθη
εἶναι,
ἡ
τῆς
οὐσίας
|
ἂν |
εἴη
τοιαύτη·
πολλαχῶς
γὰρ
(ἐπισταμένων |
[3, 3] |
οὖν
τούτων
τῶν
λόγων
οὐκ
|
ἂν |
εἴησαν
αἱ
ἀρχαὶ
τὰ
γένη |
[3, 4] |
ἐστίν.
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐκ
|
ἂν |
εἴησαν
αἱ
αὐταὶ
ἀρχαί,
τοσαῦτα |
[3, 3] |
ἀρχάς·
ὥστε
ἀρχαὶ
τὰ
πρῶτ᾽
|
ἂν |
εἴησαν
γένη.
~Ἔστι
δ᾽
ἐχομένη |
[3, 2] |
ὅτι
καὶ
τὰ
εἴδη
ἐνδέχοιτ᾽
|
ἂν |
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς
εἶναι
(τοῦ |
[3, 3] |
γένη
διαιρετὰ
εἰς
εἴδη,
μᾶλλον
|
ἂν |
ἓν
τὸ
(ἔσχατον
εἴη
κατηγορούμενον· |
[3, 2] |
ὥστ᾽
ἐν
τοῖς
ἀκινήτοις
οὐκ
|
ἂν |
ἐνδέχοιτο
ταύτην
εἶναι
τὴν
ἀρχὴν |
[3, 2] |
τἀγαθοῦ
φύσιν,
εἴπερ
ἅπαν
ὃ
|
ἂν |
ᾖ
ἀγαθὸν
καθ᾽
αὑτὸ
καὶ |
[3, 5] |
γὰρ
ὁποιαοῦν,
κἂν
αὕτη
ἂν
|
ἦν |
ἡ
ἀφορίζουσα
τὸ
ἥμισυ)
ὁ |
[3, 5] |
(εἰ
γὰρ
ὁποιαοῦν,
κἂν
αὕτη
|
ἂν |
ἦν
ἡ
ἀφορίζουσα
τὸ
ἥμισυ) |
[3, 4] |
οἷόν
τε,
φανερόν·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
θείημεν
εἶναί
τινα
οἰκίαν
παρὰ |
[3, 4] |
τὸ
ἕν
ἐστιν·
δόξειε
γὰρ
|
ἂν |
λέγειν
τοῦτο
τὴν
φιλίαν
εἶναι |
[3, 4] |
φθορᾶς
τὸ
νεῖκος,
δόξειε
δ᾽
|
ἂν |
οὐθὲν
ἧττον
καὶ
τοῦτο
γεννᾶν |
[3, 1] |
κίνησιν·
καὶ
γὰρ
ταῦτα
ἀπορίαν
|
ἂν |
παράσχοι
πολλήν.
Πρὸς
δὲ
τούτοις |
[3, 4] |
ἀριθμοῦ
(τινὸς
καὶ
ταύτης
γένοιτ᾽
|
ἂν |
τὰ
μεγέθη,
δῆλον.
~Τούτων
δ᾽ |
[3, 3] |
διαιρετὰ
εἰς
εἴδη,
μᾶλλον
ἂν
|
ἓν |
τὸ
(ἔσχατον
εἴη
κατηγορούμενον·
οὐ |
[3, 2] |
καὶ
τὰ
εἴδη
ἐνδέχοιτ᾽
ἂν
|
ἐν |
τοῖς
αἰσθητοῖς
εἶναι
(τοῦ
γὰρ |
[3, 2] |
πῶς
τοῦτο
δυνατόν;
καὶ
γὰρ
|
ἂν |
ὑγιείν᾽
ἄττα
εἴη
παρὰ
τὰ |
[3, 2] |
μεγεθῶν
καὶ
φθαρτῶν·
ἐφθείρετο
γὰρ
|
ἂν |
φθειρομένων.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῶν |
[3, 4] |
ᾖ,
εἴρηται
πρότερον
δι᾽
ὅ·
|
ἐὰν |
δὲ
ᾖ,
ἡ
αὐτὴ
ἀπορία |
[3, 4] |
ἀδύνατον
τὸν
ἀριθμὸν
οὐσίαν
εἶναι.
|
Ἐὰν |
μὲν
οὖν
μὴ
ᾖ,
εἴρηται |
[3, 6] |
αἱ
ἀρχαὶ
ὡρισμέναι,
εἴδει
δέ,
|
ἐὰν |
μὴ
λαμβάνῃ
τις
τησδὶ
τῆς |
[3, 5] |
(Δοκεῖ
μὲν
γὰρ
ἡ
οὐσία,
|
ἐὰν |
μὴ
οὖσα
πρότερον
νῦν
ᾖ |
[3, 4] |
ὁμοίῳ.
Γαίῃ
μὲν
γάρ,
(φησί,
|
γαῖαν |
ὀπώπαμεν,
ὕδατι
δ᾽
ὕδωρ,
αἰθέρι |
[3, 4] |
οὕτως)
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνόν
τιν᾽
|
ἀπολογίαν |
ἔχειν
(μεῖζον
μὲν
γὰρ
οὐ |
[3, 2] |
φασιν
εἶναι
καὶ
ἵππον
καὶ
|
ὑγίειαν, |
ἄλλο
δ᾽
οὐδέν,
παραπλήσιον
(ποιοῦντες |
[3, 4] |
γὰρ
ἂν
θείημεν
εἶναί
τινα
|
οἰκίαν |
παρὰ
τὰς
τινὰς
(οἰκίας.
Πρὸς |
[3, 1] |
τὸ
ὑποκείμενον,
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
φησὶ
|
φιλίαν |
ἄλλος
δέ
τις
πῦρ
ὁ |
[3, 4] |
γὰρ
ἂν
λέγειν
τοῦτο
τὴν
|
φιλίαν |
εἶναι
(αἰτία
(γοῦν
ἐστὶν
αὕτη |
[3, 2] |
περὶ
(αὐτῶν·
πολλαχῇ
δὲ
ἐχόντων
|
δυσκολίαν, |
οὐθενὸς
ἧττον
ἄτοπον
τὸ
φάναι |
[3, 3] |
ἑκάστου
γένους
καὶ
εἶναι
καὶ
|
μίαν |
εἶναι
ἑκάστην,
ἀδύνατον
δὲ
κατηγορεῖσθαι |
[3, 2] |
τὴν
ἐπιστήμην
ταύτην;
τὸ
δὲ
|
μίαν |
πασῶν
οὐκ
εὔλογον·
καὶ
γὰρ |
[3, 4] |
μεταβάλλειν·
αἰτίαν
δὲ
τῆς
ἀνάγκης
|
οὐδεμίαν |
δηλοῖ.
Ἀλλ᾽
ὅμως
τοσοῦτόν
γε |
[3, 1] |
κατὰ
κίνησιν·
καὶ
γὰρ
ταῦτα
|
ἀπορίαν |
ἂν
παράσχοι
πολλήν.
Πρὸς
δὲ |
[3, 1] |
τὸ
πάντων
(χαλεπώτατον
καὶ
πλείστην
|
ἀπορίαν |
ἔχον,
πότερον
τὸ
ἓν
καὶ |
[3, 4] |
αὐτὸ
ἓν
καὶ
ὄν,
ἀναγκαῖον
|
οὐσίαν |
αὐτῶν
εἶναι
τὸ
ἓν
καὶ |
[3, 4] |
αὐτὸ
ἕν,
ἀδύνατον
τὸν
ἀριθμὸν
|
οὐσίαν |
εἶναι.
Ἐὰν
μὲν
οὖν
μὴ |
[3, 5] |
πολλοὶ
καὶ
οἱ
πρότερον
τὴν
|
οὐσίαν |
καὶ
τὸ
ὂν
ᾤοντο
τὸ |
[3, 4] |
ἔτι
μᾶλλον
εὔλογον
εἶναι
τὴν
|
οὐσίαν, |
ὅ
ποτε
ἐκείνη
γίγνεται·
εἰ |
[3, 1] |
εἴ
τ᾽
ἐστι
περὶ
τὴν
|
οὐσίαν, |
πότερον
μία
περὶ
πάσας
ἢ |
[3, 5] |
καὶ
οἱ
λόγοι
οὐθενὸς
δοκοῦσιν
|
οὐσίαν |
σημαίνειν
(λέγονται
γὰρ
πάντα
καθ᾽ |
[3, 2] |
ἔσται
ἡ
θεωροῦσα
περὶ
τὴν
|
οὐσίαν |
τὰ
συμβεβηκότα;
τοῦτο
γὰρ
ἀποδοῦναι |
[3, 4] |
τις
μὴ
θήσεται
εἶναί
τινα
|
οὐσίαν |
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν, |
[3, 5] |
δὲ
μάλιστ᾽
ἂν
δόξειε
σημαίνειν
|
οὐσίαν, |
ὕδωρ
καὶ
γῆ
καὶ
πῦρ |
[3, 4] |
(Ὠς
ἀναγκαῖον
μὲν
ὂν
μεταβάλλειν·
|
αἰτίαν |
δὲ
τῆς
ἀνάγκης
οὐδεμίαν
δηλοῖ. |
[3, 3] |
γὰρ
ἀρχὴν
δεῖ
καὶ
τὴν
|
αἰτίαν |
εἶναι
παρὰ
τὰ
πράγματα
ὧν |
[3, 4] |
τῶν
ὄντων.
Ἐπεὶ
δὲ
οὔτε
|
αἰτίαν |
λέγουσιν
οὔτε
εὔλογον
οὕτως
ἔχειν, |
[3, 4] |
δὲ
ἄφθαρτα,
καὶ
διὰ
τίν᾽
|
αἰτίαν; |
οἱ
μὲν
οὖν
περὶ
Ἡσίοδον |
[3, 4] |
τίθησι
μὲν
γὰρ
ἀρχήν
τινα
|
αἰτίαν |
τῆς
φθορᾶς
τὸ
νεῖκος,
δόξειε |
[3, 2] |
τίνα
χρὴ
καλεῖν
τῶν
ἐπιστημῶν
|
σοφίαν |
ἔχει
λόγον
ἑκάστην
(προσαγορεύειν·
ᾗ |
[3, 3] |
εἰπεῖν
ἀρχαὶ
γίγνονται,
ἄλλως
τε
|
κἄν |
τις
τὸ
πρῶτον
γένος
ἀρχὴν |
[3, 5] |
οὐδ᾽
ἐπιφάνεια
(εἰ
γὰρ
ὁποιαοῦν,
|
κἂν |
αὕτη
ἂν
ἦν
ἡ
ἀφορίζουσα |
[3, 3] |
ὁριστῶν
ἀρχὰς
εἶναι
τὰ
γένη.
|
Κἂν |
(εἰ
ἔστι
τὴν
τῶν
ὄντων |
[3, 2] |
καὶ
τῆς
οὐσίας
ἢ
ἑτέρα,
|
κἂν |
εἰ
μὴ
μία,
ποτέραν
χρὴ |
[3, 1] |
οὐσίαι
τινές
εἰσιν
ἢ
οὔ,
|
κἂν |
εἰ
οὐσίαι
πότερον
(κεχωρισμέναι
τῶν |
[3, 1] |
περὶ
πάσας
ἢ
πλείονές
εἰσι,
|
κἂν |
εἰ
πλείονες
πότερον
ἅπασαι
συγγενεῖς |
[3, 1] |
περὶ
αὐτῶν
ἄλλως
ὑπειλήφασί
τινες,
|
κἂν |
εἴ
τι
χωρὶς
τούτων
τυγχάνει |
[3, 4] |
ἂν
οὐθὲν
ἧττον
καὶ
τοῦτο
|
γεννᾶν |
ἔξω
τοῦ
ἑνός·
ἅπαντα
γὰρ |
[3, 2] |
ὧν
ἅπαντες
δεικνύουσιν)
οἷον
ὅτι
|
πᾶν |
ἀναγκαῖον
ἢ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι, |
[3, 6] |
δὲ
δυνατὸν
οὐκ
ἀναγκαῖον
ἐκείνως
|
πᾶν |
ἔχειν)
εἰ
δ᾽
ἔστι
δυνάμει |
[3, 3] |
δὲ
τὸ
ἀδιαίρετον,
ἀδιαίρετον
δὲ
|
ἅπαν |
ἢ
κατὰ
τὸ
ποσὸν
ἢ |
[3, 2] |
ἢ
τὴν
τἀγαθοῦ
φύσιν,
εἴπερ
|
ἅπαν |
ὃ
ἂν
ᾖ
ἀγαθὸν
καθ᾽ |
[3, 4] |
(μήτε
ἐκείνη,
οὐθὲν
ἔσται
τὸ
|
παράπαν, |
εἰ
δὲ
τοῦτο
ἀδύνατον,
ἀνάγκη |
[3, 2] |
ἢ
χεῖρον,
ἀλλ᾽
οὐδὲ
τὸ
|
παράπαν |
μέμνηται
οὐθεὶς
οὐθενὸς
τῶν
τοιούτων, |
[3, 2] |
ἑτέρα,
κἂν
εἰ
μὴ
μία,
|
ποτέραν |
χρὴ
προσαγορεύειν
τὴν
ζητουμένην
νῦν. |
[3, 5] |
περὶ
τὴν
γένεσιν
καὶ
τὴν
|
φθορὰν |
συμβαίνει
ἄλογα.
(Δοκεῖ
μὲν
γὰρ |
[3, 2] |
καὶ
τὰς
πράξεις
καὶ
περὶ
|
πᾶσαν |
μεταβολὴν
ὅταν
εἰδῶμεν
τὴν
ἀρχὴν |
[3, 3] |
τούτων
τῶν
λόγων
οὐκ
ἂν
|
εἴησαν |
αἱ
ἀρχαὶ
τὰ
γένη
τῶν |
[3, 4] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐκ
ἂν
|
εἴησαν |
αἱ
αὐταὶ
ἀρχαί,
τοσαῦτα
εἰρήσθω· |
[3, 3] |
ὥστε
ἀρχαὶ
τὰ
πρῶτ᾽
ἂν
|
εἴησαν |
γένη.
~Ἔστι
δ᾽
ἐχομένη
τε |
[3, 4] |
τοῦ
πρὸς
αὑτούς,
ἡμῶν
δ᾽
|
ὠλιγώρησαν |
(θεοὺς
γὰρ
ποιοῦντες
τὰς
ἀρχὰς |
[3, 4] |
καὶ
πάντες
ὅσοι
θεολόγοι
(μόνον
|
ἐφρόντισαν |
τοῦ
πιθανοῦ
τοῦ
πρὸς
αὑτούς, |
[3, 5] |
οὔσας
ὁτὲ
δὲ
οὐκ
οὔσας.
|
Ὅταν |
γὰρ
ἅπτηται
ἢ
διαιρῆται
τὰ |
[3, 4] |
ἂν
ἦν
ἅπαντα,
ὡς
φησίν·
|
ὅταν |
γὰρ
συνέλθῃ,
τότε
δ᾽
ἔσχατον |
[3, 2] |
πράξεις
καὶ
περὶ
πᾶσαν
μεταβολὴν
|
ὅταν |
εἰδῶμεν
τὴν
ἀρχὴν
τῆς
κινήσεως· |
[3, 2] |
ἀποδείξεις
(εἰσί,
τότ᾽
οἰόμεθα
ὑπάρχειν
|
ὅταν |
εἰδῶμεν
τί
ἐστιν
(οἷον
τί |
[3, 1] |
(σύνολον
(λέγω
δὲ
τὸ
σύνολον,
|
ὅταν |
κατηγορηθῇ
τι
τῆς
ὕλης)
ἢ |
[3, 4] |
ἔστι
τι
παρὰ
τὸ
σύνολον
|
ὅταν |
κατηγορηθῇ
τι
τῆς
ὕλης,
πότερον, |
[3, 5] |
ὁρῶμεν
ποίων
ἂν
εἶεν
σωμάτων
|
(ἐν |
γὰρ
τοῖς
αἰσθητοῖς
ἀδύνατον
εἶναι) |
[3, 3] |
γὰρ
δοκεῖ
μάλιστα
εἶναι
γένη)
|
ἐν |
δὲ
τοῖς
ἀτόμοις
οὐκ
ἔστι |
[3, 4] |
γὰρ
αἰσθητὰ
(πάντα
φθείρεται
καὶ
|
ἐν |
κινήσει
ἐστίν)
ἀλλὰ
μὴν
εἴ |
[3, 2] |
τόπῳ,
καὶ
μὴ
εἶναι
ἀκίνητα
|
(ἐν |
κινουμένοις
γε
ὄντα
τοῖς
αἰσθητοῖς. |
[3, 2] |
τινὲς
οἷον
Ἀρίστιππος
προεπηλάκιζεν
αὐτάς·
|
ἐν |
μὲν
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις
τέχναις, |
[3, 3] |
ἅνθρωπος
τῶν
τινῶν
ἀνθρώπων.
Ἔτι
|
ἐν |
οἷς
τὸ
πρότερον
καὶ
ὕστερόν |
[3, 3] |
λέγομεν
ὧν
αἱ
ἀποδείξεις
ἐνυπάρχουσιν
|
ἐν |
ταῖς
τῶν
ἄλλων
ἀποδείξεσιν
ἢ |
[3, 2] |
τέχναις,
καὶ
ταῖς
βαναύσοις,
οἷον
|
ἐν |
τεκτονικῇ
καὶ
σκυτικῇ,
διότι
(βέλτιον |
[3, 2] |
εἶναι
μὲν
αὐτά,
εἶναι
δ᾽
|
ἐν |
τοῖς
αἰσθητοῖς;
ταὐτὰ
γὰρ
συμβήσεται |
[3, 2] |
πράξεις
πᾶσαι
μετὰ
κινήσεως;
ὥστ᾽
|
ἐν |
τοῖς
ἀκινήτοις
οὐκ
ἂν
ἐνδέχοιτο |
[3, 2] |
πάσχειν
πέφυκεν.
Ἔτι
δὲ
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
εἰδέναι
ἕκαστον |
[3, 1] |
ἢ
εἴδει
ὡρισμέναι,
καὶ
αἱ
|
ἐν |
τοῖς
λόγοις
καὶ
αἱ
ἐν |
[3, 2] |
ἡ
ὀπτικὴ
πραγματεύεται
καὶ
ἡ
|
ἐν |
τοῖς
μαθήμασιν
ἁρμονική·
καὶ
γὰρ |
[3, 2] |
εἶναί
τι
αὐτοαγαθόν.
Διὸ
καὶ
|
ἐν |
τοῖς
μαθήμασιν
οὐθὲν
δείκνυται
διὰ |
[3, 2] |
οὐσίας
εἶναι
καθ᾽
ἑαυτὰς
εἴρηται
|
ἐν |
τοῖς
πρώτοις
λόγοις
περὶ
(αὐτῶν· |
[3, 2] |
χωρίς
γε
τῶν
αἰσθητῶν
ἀλλ᾽
|
ἐν |
τούτοις·
οἷς
τὰ
συμβαίνοντα
ἀδύνατα |
[3, 1] |
(κεχωρισμέναι
τῶν
αἰσθητῶν
ἢ
ἐνυπάρχουσαι
|
ἐν |
τούτοις;
περὶ
γὰρ
τούτων
ἁπάντων |
[3, 2] |
ἐστιν)
ἔτι
δὲ
δύο
στερεὰ
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
ἀναγκαῖον
εἶναι
τόπῳ, |
[3, 2] |
πλήν
γ᾽
οὐ
χωρὶς
ἀλλ᾽
|
ἐν |
τῷ
αὐτῷ
τόπῳ·
ὅπερ
ἐστὶν |
[3, 5] |
οὐδὲ
τὸ
ἥμισυ
τοῦ
κύβου
|
ἐν |
τῷ
κύβῳ
οὕτως
ὡς
ἀφωρισμένον· |
[3, 5] |
ὁποιονοῦν
σχῆμα·
ὥστ᾽
εἰ
μηδ᾽
|
ἐν |
τῷ
λίθῳ
Ἑρμῆς,
οὐδὲ
τὸ |
[3, 2] |
εἶναί
τινας
φύσεις
παρὰ
τὰς
|
ἐν |
τῷ
οὐρανῷ,
ταύτας
δὲ
τὰς |
[3, 5] |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
ὁμοίως
ἔνεστιν
|
ἐν |
τῷ
στερεῷ
ὁποιονοῦν
σχῆμα·
ὥστ᾽ |
[3, 1] |
ἐν
τοῖς
λόγοις
καὶ
αἱ
|
ἐν |
τῷ
ὑποκειμένῳ;
καὶ
πότερον
τῶν |
[3, 5] |
καὶ
περὶ
τὸ
νῦν
τὸ
|
ἐν |
τῷ
χρόνῳ·
οὐδὲ
γὰρ
τοῦτο |
[3, 4] |
ἄν
τε
ᾖ
τὸ
αὐτὸ
|
ἕν, |
ἀδύνατον
τὸν
ἀριθμὸν
οὐσίαν
εἶναι. |
[3, 4] |
τὸ
ἓν
ἔσται
αὐτὸ
ἄλλο
|
ἕν; |
ἀνάγκη
γὰρ
μὴ
ἓν
εἶναι· |
[3, 6] |
σημαίνει
ἕκαστον
τόδε
τι
καὶ
|
ἕν) |
εἰ
μὲν
οὖν
καθόλου
αἱ |
[3, 4] |
αἱ
τῶν
ὄντων
ἀρχαὶ
ἀριθμῷ
|
ἕν |
εἰσιν,
οὐκ
ἔσται
παρὰ
τὰ |
[3, 3] |
λέγοντες
εἶναι
στοιχεῖα
καὶ
οἱ
|
ἕν, |
ἐξ
ὧν
σύγκειται
καὶ
ἐξ |
[3, 4] |
ἀνάγων
λέγει
ὅ
τι
τὸ
|
ἕν |
ἐστιν·
δόξειε
γὰρ
ἂν
λέγειν |
[3, 3] |
εἰ
μᾶλλόν
γε
ἀρχοειδὲς
τὸ
|
ἕν |
ἐστιν,
ἓν
δὲ
τὸ
ἀδιαίρετον, |
[3, 4] |
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον,
τὸ
ἀριθμῷ
|
ἕν, |
καθόλου
δὲ
τὸ
ἐπὶ
τούτων. |
[3, 4] |
Ἔτι
εἰ
ἀδιαίρετον
αὐτὸ
τὸ
|
ἕν, |
κατὰ
μὲν
τὸ
Ζήνωνος
ἀξίωμα |
[3, 4] |
εἰσὶν
ἕν,
οὐθὲν
ἔσται
ἀριθμῷ
|
ἕν, |
οὐδ᾽
αὐτὸ
τὸ
ἓν
καὶ |
[3, 4] |
Εἰ
μὲν
γὰρ
εἴδει
εἰσὶν
|
ἕν, |
οὐθὲν
ἔσται
ἀριθμῷ
ἕν,
οὐδ᾽ |
[3, 4] |
(τι
αὐτὸ
ὂν
καὶ
αὐτὸ
|
ἕν, |
πολλὴ
ἀπορία
πῶς
ἔσται
τι |
[3, 4] |
μονάδες,
ἡ
δὲ
μονὰς
ὅπερ
|
ἕν |
τί
ἐστιν)
εἰ
δ᾽
ἔστι |
[3, 4] |
ἐνδέχεται
λαβεῖν
ἐπιστήμην;
ᾗ
γὰρ
|
ἕν |
τι
καὶ
ταὐτόν,
καὶ
ᾗ |
[3, 2] |
ὥστε
συμβαίνει
πάντων
εἶναι
γένος
|
ἕν |
(τι
τῶν
δεικνυμένων,
πᾶσαι
γὰρ |
[3, 4] |
τι
τὸ
ὂν
οὐδὲ
τὸ
|
ἓν |
ἀλλὰ
τοῦτο
αὐτῶν
τὴν
φύσιν |
[3, 1] |
οἷον
πότερον
ἐνδέχεται
ταὐτὸ
καὶ
|
ἓν |
ἅμα
φάναι
καὶ
ἀποφάναι
(ἢ |
[3, 4] |
μὴ
ἦν
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
|
ἓν |
ἂν
ἦν
ἅπαντα,
ὡς
φησίν· |
[3, 4] |
τὸν
Παρμενίδου
συμβαίνειν
ἀνάγκη
λόγον
|
ἓν |
ἅπαντα
εἶναι
τὰ
ὄντα
καὶ |
[3, 4] |
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
ἓν
ἂν
|
ἦν |
ἅπαντα,
ὡς
φησίν·
ὅταν
γὰρ |
[3, 6] |
τά
τε
εἴδη
εἶναι
καὶ
|
ἓν |
ἀριθμῷ
τὰς
ἀρχὰς
ἀλλὰ
μὴ |
[3, 3] |
τό
τε
ὂν
καὶ
τὸ
|
ἓν |
ἀρχαὶ
καὶ
οὐσίαι·
ταῦτα
γὰρ |
[3, 4] |
εἰ
δὲ
μὴ
ἔστι
τι
|
ἓν |
αὐτὸ
μηδ᾽
αὐτὸ
ὄν,
σχολῇ |
[3, 4] |
οἷον
τῶν
ἀνθρώπων;
ἀλλ᾽
ἄτοπον·
|
ἓν |
γὰρ
πάντα
ὧν
ἡ
οὐσία |
[3, 3] |
αὐτοῦ
εἰδῶν,
ὥστ᾽
εἴπερ
τὸ
|
ἓν |
γένος
ἢ
τὸ
ὄν,
οὐδεμία |
[3, 3] |
γε
ἀρχοειδὲς
τὸ
ἕν
ἐστιν,
|
ἓν |
δὲ
τὸ
ἀδιαίρετον,
ἀδιαίρετον
δὲ |
[3, 4] |
ἄλλο
ἕν;
ἀνάγκη
γὰρ
μὴ
|
ἓν |
εἶναι·
ἅπαντα
δὲ
τὰ
ὄντα |
[3, 3] |
οἷόν
τε
δὲ
τῶν
ὄντων
|
ἓν |
εἶναι
γένος
οὔτε
τὸ
ἓν |
[3, 4] |
(αἰτία
(γοῦν
ἐστὶν
αὕτη
τοῦ
|
ἓν |
εἶναι
πᾶσιν)
ἕτεροι
δὲ
πῦρ, |
[3, 1] |
τούτων
ἕκαστον
ἀλλὰ
καὶ
ἆρα
|
ἓν |
ἑνὶ
ἐναντίον·
καὶ
πότερον
αἱ |
[3, 4] |
ἔσται,
εἰ
μή
τι
ἔσται
|
ἓν |
ἐπὶ
πάντων;
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ |
[3, 3] |
οὐδεμία
διαφορὰ
οὔτε
ὂν
οὔτε
|
ἓν |
ἔσται.
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
μὴ |
[3, 4] |
Ἐκ
τίνος
γὰρ
(παρὰ
τὸ
|
ἓν |
ἔσται
αὐτὸ
ἄλλο
ἕν;
ἀνάγκη |
[3, 1] |
χωριστὸν
ἢ
οὔ,
καὶ
πότερον
|
ἓν |
ἢ
πλείω
τὸν
ἀριθμόν,
καὶ |
[3, 4] |
ἅπαντα
δὲ
τὰ
ὄντα
ἢ
|
ἓν |
ἢ
πολλὰ
ὧν
ἓν
ἕκαστον. |
[3, 4] |
οὐθὲν
ἕτερον·
τὸ
γὰρ
ἀριθμῷ
|
ἓν |
ἢ
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον
λέγειν |
[3, 3] |
λεγόντων
στοιχεῖα
τῶν
ὄντων
τὸ
|
(ἓν |
ἢ
τὸ
ὂν
ἢ
τὸ |
[3, 4] |
τὸ
γενόμενον,
εἴπερ
τὸ
μὴ
|
ἓν |
ἡ
ἀνισότης
καὶ
ἡ
αὐτὴ |
[3, 4] |
ἦν
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
ἓν
|
ἂν |
ἦν
ἅπαντα,
ὡς
φησίν·
ὅταν |
[3, 6] |
δ᾽
(ἔσται
τόδε
τι
καὶ
|
ἓν |
θέσθαι
τὸ
κοινῇ
κατηγορούμενον,
πολλὰ |
[3, 4] |
πάντων;
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
ἀριθμῷ
|
ἓν |
καὶ
μία
ἑκάστη
τῶν
ἀρχῶν, |
[3, 4] |
εἰ
δ᾽
ἔστι
τι
αὐτὸ
|
ἓν |
καὶ
ὄν,
ἀναγκαῖον
οὐσίαν
αὐτῶν |
[3, 1] |
πλείστην
ἀπορίαν
ἔχον,
πότερον
τὸ
|
ἓν |
καὶ
τὸ
ὄν,
καθάπερ
οἱ |
[3, 4] |
ἀριθμῷ
ἕν,
οὐδ᾽
αὐτὸ
τὸ
|
ἓν |
καὶ
τὸ
ὄν·
καὶ
τὸ |
[3, 4] |
θήσεται
εἶναί
τινα
οὐσίαν
τὸ
|
ἓν |
καὶ
τὸ
ὄν,
μηδὲ
τῶν |
[3, 4] |
ἀναγκαῖον
οὐσίαν
αὐτῶν
εἶναι
τὸ
|
ἓν |
καὶ
τὸ
ὄν·
οὐ
γὰρ |
[3, 4] |
καὶ
τούτοις
τοσαῦτα
λέγειν
τὸ
|
ἓν |
καὶ
τὸ
ὂν
ὅσας
περ |
[3, 4] |
τε
γὰρ
μὴ
ᾖ
τὸ
|
ἓν |
οὐσία
ἄν
τε
ᾖ
τὸ |
[3, 4] |
ποτε
τὸ
ὂν
καὶ
τὸ
|
ἓν |
οὐσίαι
τῶν
ὄντων
εἰσί,
καὶ |
[3, 3] |
ἓν
εἶναι
γένος
οὔτε
τὸ
|
ἓν |
οὔτε
τὸ
ὄν·
ἀνάγκη
μὲν |
[3, 4] |
ἕτερόν
τι
ὂν
τὸ
μὲν
|
ἓν |
τὸ
δὲ
ὄν
ἐστιν,
ἢ |
[3, 4] |
δ᾽
ἀέρα
φασὶν
εἶναι
τὸ
|
ἓν |
τοῦτο
καὶ
τὸ
ὄν,
ἐξ |
[3, 4] |
εἶναι,
συνάγουσα
γὰρ
εἰς
τὸ
|
ἓν |
φθείρει
τὰ
ἄλλα.
Καὶ
ἅμα |
[3, 4] |
ἐστὶ
τὸ
ὂν
καὶ
τὸ
|
ἓν |
ὡς
ὑποκειμένης
ἄλλης
φύσεως.
Οἱ |
[3, 2] |
ὁ
κύκλος
ἀλλ᾽
ὥσπερ
Πρωταγόρας
|
ἔλεγεν |
ἐλέγχων
τοὺς
γεωμέτρας)
οὔθ᾽
αἱ |
[3, 1] |
καθάπερ
οἱ
Πυθαγόρειοι
καὶ
Πλάτων
|
ἔλεγεν, |
οὐχ
ἕτερόν
τί
ἐστιν
ἀλλ᾽ |
[3, 4] |
παρ᾽
οὐδέν;
(Εἰ
μὲν
οὖν
|
μηδέν |
ἐστι
παρὰ
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα, |
[3, 2] |
ἀνθρωποειδεῖς
δέ·
οὔτε
γὰρ
ἐκεῖνοι
|
οὐδὲν |
ἄλλο
ἐποίουν
ἢ
ἀνθρώπους
ἀϊδίους, |
[3, 4] |
ἔνια
μὴ
εἶναι,
ἢ
παρ᾽
|
οὐδέν; |
(Εἰ
μὲν
οὖν
μηδέν
ἐστι |
[3, 5] |
μὴ
ἔστιν
οὐσία
ταῦτα,
ὅλως
|
οὐδὲν |
ἐστὶν
οὐσία
οὐδὲ
ὂν
οὐθέν· |
[3, 2] |
ἵππον
καὶ
ὑγίειαν,
ἄλλο
δ᾽
|
οὐδέν, |
παραπλήσιον
(ποιοῦντες
τοῖς
θεοὺς
μὲν |
[3, 2] |
τῶν
σοφιστῶν
τινὲς
οἷον
Ἀρίστιππος
|
προεπηλάκιζεν |
αὐτάς·
ἐν
μὲν
γὰρ
ταῖς |
[3, 6] |
ἔστι
δυνάμει
τὰ
στοιχεῖα,
ἐνδέχεται
|
μηθὲν |
εἶναι
τῶν
ὄντων·
δυνατὸν
γὰρ |
[3, 4] |
ἀλλὰ
μὴν
εἴ
γε
ἀΐδιον
|
μηθέν |
ἐστιν,
οὐδὲ
γένεσιν
εἶναι
δυνατόν. |
[3, 4] |
ὅτι
(συμβαίνει
αὐτῷ
τὸ
νεῖκος
|
μηθὲν |
μᾶλλον
φθορᾶς
ἢ
τοῦ
εἶναι |
[3, 4] |
τῶν
ἄλλων
εἶναι
τῶν
καθόλου
|
μηθέν |
(ταῦτα
γάρ
ἐστι
καθόλου
μάλιστα |
[3, 4] |
λέγουσιν
ἀρχάς.
(Ἀλλὰ
τὸ
πρῶτον
|
ἀπορηθὲν |
ἀποτρώγουσιν
ὥσπερ
τοῦτο
μικρόν
τι |
[3, 4] |
αὑτῷ,
Ἐμπεδοκλῆς,
καὶ
οὗτος
ταὐτὸν
|
πέπονθεν· |
τίθησι
μὲν
γὰρ
ἀρχήν
τινα |
[3, 4] |
δέ
τε
νείκεϊ
λυγρῷ.
(Ἀλλ᾽
|
ὅθεν |
δὴ
ὁ
λόγος,
τοῦτό
γε |
[3, 2] |
τῶν
αἰτίων
ὑπάρχειν,
οἷον
οἰκίας
|
ὅθεν |
μὲν
ἡ
κίνησις
ἡ
τέχνη |
[3, 1] |
γὰρ
ἀμφοτέρως
προελθεῖν
εἰς
τὸ
|
πρόσθεν. |
Διὸ
δεῖ
τὰς
δυσχερείας
τεθεωρηκέναι |
[3, 4] |
γὰρ
χάριν
ἡδονῆς
αὐτῶν
θιγγάνουσιν,
|
οὐθὲν |
αἴτια
τοῦ
εἶναι
τὸ
νέκταρ |
[3, 4] |
ἐστι
παρὰ
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα,
|
οὐθὲν |
ἂν
εἴη
νοητὸν
ἀλλὰ
πάντα |
[3, 4] |
κατὰ
μὲν
τὸ
Ζήνωνος
ἀξίωμα
|
οὐθὲν |
ἂν
εἴη
(ὃ
γὰρ
μήτε |
[3, 2] |
εἰσιν
οἵας
λέγει
ὁ
γεωμέτρης
|
(οὐθὲν |
γὰρ
εὐθὺ
τῶν
αἰσθητῶν
οὕτως |
[3, 6] |
γὰρ
καθόλου,
οὐκ
ἔσονται
οὐσίαι
|
(οὐθὲν |
γὰρ
τῶν
κοινῶν
τόδε
τι |
[3, 6] |
μὲν
γὰρ
τὸ
(μὴ
ὄν,
|
οὐθὲν |
δὲ
γίγνεται
τῶν
εἶναι
ἀδυνάτων. |
[3, 2] |
Διὸ
καὶ
ἐν
τοῖς
μαθήμασιν
|
οὐθὲν |
δείκνυται
διὰ
(ταύτης
τῆς
αἰτίας, |
[3, 6] |
δὲ
πόλλ᾽
ἄττα
ὁμοειδῆ
εἶναι
|
οὐθὲν |
διαφέρει,
ὥστ᾽
οὐκ
ἔσονται
αὐτῶν |
[3, 4] |
μὲν
γὰρ
εἴδει
εἰσὶν
ἕν,
|
οὐθὲν |
ἔσται
ἀριθμῷ
ἕν,
οὐδ᾽
αὐτὸ |
[3, 4] |
μήτε
τοῦτο
ἔσται
(μήτε
ἐκείνη,
|
οὐθὲν |
ἔσται
τὸ
παράπαν,
εἰ
δὲ |
[3, 4] |
οὐκ
ἔσται
παρὰ
τὰ
στοιχεῖα
|
οὐθὲν |
ἕτερον·
τὸ
γὰρ
ἀριθμῷ
ἓν |
[3, 1] |
κατηγορηθῇ
τι
τῆς
ὕλης)
ἢ
|
οὐθέν, |
ἢ
τῶν
μὲν
τῶν
δ᾽ |
[3, 4] |
μὴ
ἑνός
τινος
τὸν
ἀριθμόν,
|
οὐθὲν |
ἧττον
ζητητέον
διὰ
τί
καὶ |
[3, 4] |
τὸ
νεῖκος,
δόξειε
δ᾽
ἂν
|
οὐθὲν |
ἧττον
καὶ
τοῦτο
γεννᾶν
ἔξω |
[3, 6] |
οὐσία
τις
ἕκαστόν
ἐστι
καὶ
|
οὐθὲν |
κατὰ
συμβεβηκός.
(Ἀλλὰ
μὴν
εἴ |
[3, 4] |
δὲ
αὐτῆς
τῆς
μεταβολῆς
αἴτιον
|
οὐθὲν |
λέγει
ἀλλ᾽
ἢ
ὅτι
οὕτως |
[3, 4] |
προστιθέμενα
ποιήσει
μεῖζον,
πὼς
δ᾽
|
οὐθέν, |
οἷον
ἐπίπεδον
καὶ
γραμμή,
στιγμὴ |
[3, 5] |
οὐδὲν
ἐστὶν
οὐσία
οὐδὲ
ὂν
|
οὐθέν· |
οὐ
γὰρ
δὴ
τά
γε |
[3, 4] |
ἐπιστήμην.
Ἔτι
δ᾽
οὐδ᾽
ἀΐδιον
|
οὐθὲν |
οὐδ᾽
ἀκίνητον
(τὰ
γὰρ
αἰσθητὰ |
[3, 4] |
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον
λέγειν
διαφέρει
|
οὐθέν· |
οὕτω
γὰρ
λέγομεν
τὸ
καθ᾽ |
[3, 5] |
πάντα
καθ᾽
ὑποκειμένου
τινός,
καὶ
|
οὐθὲν |
τόδε
τι)
ἃ
δὲ
μάλιστ᾽ |
[3, 4] |
δὲ
τοῦ
εἶναι,
πῶς
ἂν
|
εἶεν |
ἀΐδιοι
δεόμενοι
τροφῆς)
ἀλλὰ
περὶ |
[3, 4] |
ἀρχαὶ
οὐδὲ
αἰτίαι
αὐτῶν
ἂν
|
εἶεν. |
Καὶ
γὰρ
ὅνπερ
οἰηθείη
λέγειν |
[3, 5] |
δὲ
μὴ
ὁρῶμεν
ποίων
ἂν
|
εἶεν |
σωμάτων
(ἐν
γὰρ
τοῖς
αἰσθητοῖς |
[3, 2] |
τῷ
τέλει,
ὥστ᾽
ἄλλης
ἂν
|
(δόξειεν |
ἐπιστήμης
εἶναι
τὸ
θεωρῆσαι
τῶν |
[3, 6] |
ἢ
διαιρέσεις
εἰσίν.
~Ὅλως
δ᾽
|
ἀπορήσειεν |
ἄν
τις
διὰ
τί
καὶ |
[3, 4] |
περὶ
τῶν
ἀρχῶν
(καὶ
τόδε
|
ἀπορήσειεν |
ἄν
τις.
Εἰ
μὲν
γὰρ |
[3, 1] |
τούτοις
αὐτοῖς
ὅσα
καθ᾽
αὑτὰ
|
συμβέβηκεν, |
καὶ
μὴ
μόνον
τί
ἐστι |
[3, 4] |
λόγου
δεῖται.
Ἔτι
δὲ
οὐδ᾽
|
ἐγκεχείρηκεν |
οὐδεὶς
ἑτέρας,
ἀλλὰ
τὰς
αὐτὰς |
[3, 1] |
οὐδ᾽
εἴ
ποτε
τὸ
ζητούμενον
|
εὕρηκεν |
ἢ
μὴ
γιγνώσκειν·
(τὸ
γὰρ |
[3, 3] |
ὧν
σύγκειται
καὶ
ἐξ
ὧν
|
συνέστηκεν |
ἀρχὰς
λέγουσιν
(εἶναι,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς |
[3, 2] |
πότερον
μοναχῶς
ἢ
πλείω
γένη
|
τετύχηκεν |
ὄντα
τῶν
οὐσιῶν,
(οἷον
οἱ |
[3, 4] |
λέγει
ἀλλ᾽
ἢ
ὅτι
οὕτως
|
πέφυκεν· |
Ἀλλ᾽
ὅτε
δὴ
μέγα
νεῖκος |
[3, 2] |
τούτων,
ποτέρα
κυριωτέρα
καὶ
προτέρα
|
πέφυκεν |
αὐτῶν;
καθόλου
γὰρ
μάλιστα
καὶ |
[3, 2] |
ἢ
τί
ποιεῖν
ἢ
πάσχειν
|
πέφυκεν. |
Ἔτι
δὲ
καὶ
ἐν
τοῖς |
[3, 2] |
τοῖς
αἰσθητοῖς
πλὴν
ὅτι
τὰ
|
μὲν |
ἀΐδια
τὰ
δὲ
φθαρτά.
Αὐτὸ |
[3, 4] |
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
ὄντα
τὰ
|
μὲν |
ἀΐδια
τὴν
φύσιν
ἐστὶ
τὰ |
[3, 5] |
ὥρισται
τὸ
σῶμα,
καὶ
τὰ
|
μὲν |
ἄνευ
σώματος
ἐνδέχεσθαι
δοκεῖ
εἶναι |
[3, 4] |
εἰ
δὲ
ἕτεραι
ἀρχαί,
μία
|
μὲν |
ἀπορία
πότερον
ἄφθαρτοι
καὶ
αὗται |
[3, 4] |
διὰ
τί
καὶ
πῶς
ὁτὲ
|
μὲν |
ἀριθμὸς
ὁτὲ
δὲ
μέγεθος
ἔσται |
[3, 2] |
ἕνεκ᾽
ἄν
τις
θείη
εἶναι
|
μὲν |
αὐτά,
εἶναι
δ᾽
ἐν
τοῖς |
[3, 3] |
δ᾽
ὕστερον.
Ἔτι
ὅπου
τὸ
|
μὲν |
βέλτιον
τὸ
δὲ
χεῖρον,
ἀεὶ |
[3, 3] |
γὰρ
τοῦτο
ἔχει
ἀμφισβήτησιν.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἀεὶ
τὰ
καθόλου
μᾶλλον |
[3, 4] |
ἀρχαί
εἰσιν
ἢ
ἕτεραι.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
αἱ
αὐταί,
πῶς
τὰ |
[3, 6] |
ἤ
τιν᾽
ἕτερον
τρόπον.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἄλλως
πως,
πρότερόν
τι |
[3, 4] |
τις
φύσις
τῶν
ὄντων
(ὁ
|
μὲν |
γὰρ
ἀριθμὸς
μονάδες,
ἡ
δὲ |
[3, 3] |
ὑπολαβεῖν
οὐ
ῥᾴδιον
εἰπεῖν.
Τὴν
|
μὲν |
γὰρ
ἀρχὴν
δεῖ
καὶ
τὴν |
[3, 4] |
καὶ
οὗτος
ταὐτὸν
πέπονθεν·
τίθησι
|
μὲν |
γὰρ
ἀρχήν
τινα
αἰτίαν
τῆς |
[3, 2] |
ἔχει
λόγον
ἑκάστην
(προσαγορεύειν·
ᾗ
|
μὲν |
γὰρ
ἀρχικωτάτη
καὶ
ἡγεμονικωτάτη
καὶ |
[3, 4] |
τόδε
ἀπορήσειεν
ἄν
τις.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
εἴδει
εἰσὶν
ἕν,
οὐθὲν |
[3, 2] |
τρόπον
ἔσται
αὐτῶν
ἐπιστήμη;
τί
|
μὲν |
γὰρ
ἕκαστον
τούτων
τυγχάνει
ὂν |
[3, 4] |
ὡς
ὑποκειμένης
ἄλλης
φύσεως.
Οἱ
|
μὲν |
γὰρ
ἐκείνως
οἱ
δ᾽
οὕτως |
[3, 4] |
καὶ
ἐπὶ
τίνων
οὔ.
Ὅτι
|
μὲν |
γὰρ
ἐπὶ
πάντων
οὐχ
οἷόν |
[3, 2] |
τὰ
γένη
τῶν
(αἰτίων.
Μιᾶς
|
μὲν |
γὰρ
ἐπιστήμης
πῶς
ἂν
εἴη |
[3, 5] |
τὴν
φθορὰν
συμβαίνει
ἄλογα.
(Δοκεῖ
|
μὲν |
γὰρ
ἡ
οὐσία,
ἐὰν
μὴ |
[3, 6] |
λέγομεν
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
καθόλου,
οὐκ
ἔσονται
οὐσίαι |
[3, 4] |
οἴονται
τὴν
φύσιν
ἔχειν.
Πλάτων
|
(μὲν |
γὰρ
καὶ
οἱ
Πυθαγόρειοι
οὐχ |
[3, 3] |
τε
λέγειν
τὰς
ἀρχάς.
Ὁ
|
μὲν |
γὰρ
λόγος
τῆς
οὐσίας
εἷς· |
[3, 5] |
τινές
εἰσιν
ἢ
οὔ.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
μή
εἰσιν,
διαφεύγει
τί |
[3, 4] |
ἐκεῖνόν
τιν᾽
ἀπολογίαν
ἔχειν
(μεῖζον
|
μὲν |
γὰρ
οὐ
ποιήσει
πλεῖον
δὲ |
[3, 5] |
αἱ
οὐσίαι
τῶν
ὄντων·
τὰ
|
μὲν |
γὰρ
πάθη
καὶ
αἱ
κινήσεις |
[3, 2] |
οἷον
Ἀρίστιππος
προεπηλάκιζεν
αὐτάς·
ἐν
|
μὲν |
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις
τέχναις,
καὶ |
[3, 3] |
ἓν
οὔτε
τὸ
ὄν·
ἀνάγκη
|
μὲν |
γὰρ
τὰς
διαφορὰς
ἑκάστου
γένους |
[3, 2] |
μαθηματικαὶ
(δεικνύουσιν,
ἢ
ἄλλης.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
τῆς
αὐτῆς,
ἀποδεικτική
τις |
[3, 6] |
καὶ
τὸ
μήπω
ὄν·
γίγνεται
|
μὲν |
γὰρ
τὸ
(μὴ
ὄν,
οὐθὲν |
[3, 4] |
τοῦ
ὁμοίου
τῷ
ὁμοίῳ.
Γαίῃ
|
μὲν |
γάρ,
(φησί,
γαῖαν
ὀπώπαμεν,
ὕδατι |
[3, 4] |
αὗται
ἔσονται
ἢ
φθαρταί·
εἰ
|
μὲν |
γὰρ
φθαρταί,
δῆλον
ὡς
(ἀναγκαῖον |
[3, 4] |
τούτων
ὑπὲρ
ἡμᾶς
εἰρήκασιν·
εἰ
|
μὲν |
γὰρ
χάριν
ἡδονῆς
αὐτῶν
θιγγάνουσιν, |
[3, 3] |
τῶν
ὄντων·
εἰ
δ᾽
ἕκαστον
|
μὲν |
(γνωρίζομεν
διὰ
τῶν
ὁρισμῶν,
ἀρχαὶ |
[3, 3] |
τῶν
ἀτόμων
(νῦν
δὲ
τὰ
|
μὲν |
δοκεῖ
τὰ
δ᾽
οὐ
δοκεῖ) |
[3, 2] |
γὰρ
(ἐπισταμένων
τὸ
αὐτὸ
μᾶλλον
|
μὲν |
εἰδέναι
φαμὲν
τὸν
τῷ
εἶναι |
[3, 2] |
οὐθενὸς
ἧττον
ἄτοπον
τὸ
φάναι
|
μὲν |
εἶναί
τινας
φύσεις
παρὰ
τὰς |
[3, 2] |
οὐδέν,
παραπλήσιον
(ποιοῦντες
τοῖς
θεοὺς
|
μὲν |
εἶναι
φάσκουσιν
ἀνθρωποειδεῖς
δέ·
οὔτε |
[3, 5] |
διαιρέσεις
ὄντα
τοῦ
σώματος,
τὸ
|
μὲν |
εἰς
πλάτος
(τὸ
δ᾽
εἰς |
[3, 4] |
οὐχ
ἕτερόν
τι
ὂν
τὸ
|
μὲν |
ἓν
τὸ
δὲ
ὄν
ἐστιν, |
[3, 4] |
δεῖ
εἶναί
τι,
ἢ
παρὰ
|
μὲν |
ἔνια
εἶναι
παρὰ
δ᾽
ἔνια |
[3, 2] |
αἰτίων
ὑπάρχειν,
οἷον
οἰκίας
ὅθεν
|
μὲν |
ἡ
κίνησις
ἡ
τέχνη
καὶ |
[3, 5] |
σύνθετα
σώματα
συνέστηκε,
(τούτων
θερμότητες
|
μὲν |
καὶ
ψυχρότητες
καὶ
τὰ
τοιαῦτα |
[3, 6] |
γὰρ
διὰ
τοῦτο,
ὅτι
τὰ
|
μὲν |
μαθηματικὰ
(τῶν
δεῦρο
ἄλλῳ
μέν |
[3, 5] |
διαιρῆται
τὰ
σώματα,
(ἅμα
ὁτὲ
|
μὲν |
μία
ἁπτομένων
ὁτὲ
δὲ
δύο |
[3, 5] |
καλεῖν.
(Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
τοῦτο
|
μὲν |
ὁμολογεῖται,
ὅτι
μᾶλλον
οὐσία
τὰ |
[3, 4] |
παρ᾽
ἐλήλαται
ὅρκου·
(Ὠς
ἀναγκαῖον
|
μὲν |
ὂν
μεταβάλλειν·
αἰτίαν
δὲ
τῆς |
[3, 2] |
τὸ
ἐπαΐειν;
(εἴπερ
οὖν
ὁμοίως
|
μὲν |
ὁποιασοῦν
ἐστίν,
ἁπασῶν
δὲ
μὴ |
[3, 1] |
γιγνώσκειν·
(τὸ
γὰρ
τέλος
τούτῳ
|
μὲν |
οὐ
δῆλον
τῷ
δὲ
προηπορηκότι |
[3, 6] |
τόδε
τι
καὶ
ἕν)
εἰ
|
μὲν |
οὖν
καθόλου
αἱ
ἀρχαί,
ταῦτα |
[3, 2] |
μαθηματικὰς
εἶναί
φασιν
ἐπιστήμας;
ὡς
|
μὲν |
οὖν
λέγομεν
τὰ
εἴδη
αἴτιά |
[3, 4] |
τὸν
ἀριθμὸν
οὐσίαν
εἶναι.
Ἐὰν
|
μὲν |
οὖν
μὴ
ᾖ,
εἴρηται
πρότερον |
[3, 2] |
ἐστὶν
ἢ
πλείους
ἐπιστῆμαι;
εἰ
|
μὲν |
οὖν
μὴ
μία,
ποίας
οὐσίας |
[3, 4] |
εἶναι,
ἢ
παρ᾽
οὐδέν;
(Εἰ
|
μὲν |
οὖν
μηδέν
ἐστι
παρὰ
τὰ |
[3, 4] |
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
ἐστίν.
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
οὐκ
ἂν
εἴησαν
αἱ |
[3, 2] |
προσαγορεύειν
τὴν
ζητουμένην
νῦν.
Μιᾶς
|
μὲν |
οὖν
οὐκ
εὔλογον
εἶναι·
τί |
[3, 4] |
καὶ
διὰ
τίν᾽
αἰτίαν;
οἱ
|
μὲν |
οὖν
περὶ
Ἡσίοδον
καὶ
πάντες |
[3, 2] |
τῷ
λόγῳ
ῥᾴδιον
καλῶς.
~Πρῶτον
|
μὲν |
οὖν
περὶ
ὧν
πρῶτον
εἴπομεν, |
[3, 3] |
τούτων
ἂν
εἴη
γένος.
Ἐκ
|
μὲν |
οὖν
τούτων
(μᾶλλον
φαίνεται
τὰ |
[3, 3] |
γνωρίζει
τὴν
φύσιν
αὐτῆς.
Ἐκ
|
μὲν |
οὖν
τούτων
τῶν
λόγων
οὐκ |
[3, 2] |
δ᾽
εἶδος
ὁ
λόγος.
Ἐκ
|
μὲν |
οὖν
τῶν
πάλαι
διωρισμένων
τίνα |
[3, 5] |
οὔτε
γίγνεσθαι
οὔτε
φθείρεσθαι,
ὁτὲ
|
μὲν |
οὔσας
ὁτὲ
δὲ
οὐκ
οὔσας. |
[3, 5] |
καὶ
μονάδος,
ὥστ᾽
εἰ
μάλιστα
|
μὲν |
οὐσία
τὸ
σῶμα,
τούτου
δὲ |
[3, 2] |
γένος
εἶναι
ὑποκείμενον
καὶ
τὰ
|
μὲν |
πάθη
τὰ
δ᾽
ἀξιώματ᾽
αὐτῶν |
[3, 6] |
οὐδὲ
τῶν
ἐνταῦθα
γραμμάτων
ἀριθμῷ
|
μὲν |
πάντων
οὐκ
εἰσὶν
αἱ
ἀρχαὶ |
[3, 1] |
πάντων.
Ἔστι
δ᾽
ἀπορία
πρώτη
|
(μὲν |
περὶ
ὧν
ἐν
τοῖς
πεφροιμιασμένοις |
[3, 2] |
οἷς
τὰ
συμβαίνοντα
ἀδύνατα
πάντα
|
(μὲν |
πλείονος
λόγου
διελθεῖν,
ἱκανὸν
δὲ |
[3, 5] |
ἄνευ
τούτων
ἀδύνατον.
Διόπερ
οἱ
|
μὲν |
πολλοὶ
καὶ
οἱ
πρότερον
τὴν |
[3, 4] |
ὄν·
τὰ
δὲ
ἄλλα
πὼς
|
μὲν |
προστιθέμενα
ποιήσει
μεῖζον,
πὼς
δ᾽ |
[3, 3] |
τοῖς
ἀτόμοις
οὐκ
ἔστι
τὸ
|
μὲν |
πρότερον
τὸ
δ᾽
ὕστερον.
Ἔτι |
[3, 1] |
πότερον
ἅπασαι
συγγενεῖς
ἢ
τὰς
|
μὲν |
σοφίας
τὰς
δὲ
ἄλλο
τι |
[3, 4] |
ἀπορία
ἐστὶ
διὰ
τί
τὰ
|
μὲν |
τὰ
δ᾽
οὔ,
εἴπερ
ἐκ |
[3, 2] |
δέ
τινες
οἵ
φασιν
εἶναι
|
μὲν |
τὰ
μεταξὺ
ταῦτα
λεγόμενα
τῶν |
[3, 6] |
μὲν
μαθηματικὰ
(τῶν
δεῦρο
ἄλλῳ
|
μέν |
τινι
διαφέρει,
τῷ
δὲ
πόλλ᾽ |
[3, 4] |
εἶναί
φασιν.
Συμβαίνει
(δέ,
εἰ
|
μέν |
τις
μὴ
θήσεται
εἶναί
τινα |
[3, 4] |
ἀδιαίρετον
αὐτὸ
τὸ
ἕν,
κατὰ
|
μὲν |
τὸ
Ζήνωνος
ἀξίωμα
οὐθὲν
ἂν |
[3, 4] |
δὲ
ἄφθαρτοι,
διὰ
(τί
ἐκ
|
μὲν |
τούτων
ἀφθάρτων
οὐσῶν
φθαρτὰ
ἔσται, |
[3, 2] |
ἡ
γεωμετρία
μόνον,
ὅτι
ἡ
|
μὲν |
τούτων
ἐστὶν
ὧν
αἰσθανόμεθα
ἡ |
[3, 1] |
ὕλης)
ἢ
οὐθέν,
ἢ
τῶν
|
μὲν |
τῶν
δ᾽
οὔ,
καὶ
ποῖα |
[3, 4] |
ἀΐδιοι
δεόμενοι
τροφῆς)
ἀλλὰ
περὶ
|
μὲν |
τῶν
μυθικῶς
σοφιζομένων
οὐκ
ἄξιον |
[3, 4] |
γὰρ
αἱ
αὐταί,
πῶς
τὰ
|
μὲν |
φθαρτὰ
τὰ
δὲ
ἄφθαρτα,
καὶ |
[3, 4] |
λέγει
ὁμολογουμένως·
οὐ
γὰρ
τὰ
|
μὲν |
φθαρτὰ
τὰ
δὲ
ἄφθαρτα
ποιεῖ |
[3, 6] |
τὰς
ἀρχὰς
ἀλλὰ
μὴ
εἴδει,
|
εἰρήκαμεν |
ἃ
συμβαίνειν
ἀναγκαῖον
ἀδύνατα.
Σύνεγγυς |
[3, 4] |
Γαίῃ
μὲν
γάρ,
(φησί,
γαῖαν
|
ὀπώπαμεν, |
ὕδατι
δ᾽
ὕδωρ,
αἰθέρι
δ᾽ |
[3, 4] |
τοῦτο
δ᾽
ὅτι
ἀδύνατον
ἄρτι
|
διηπορήσαμεν. |
Ἔτι
εἰ
ὅτι
μάλιστα
ἔστι |
[3, 1] |
περὶ
ὧν
ἐν
τοῖς
πεφροιμιασμένοις
|
διηπορήσαμεν, |
πότερον
μιᾶς
ἢ
πολλῶν
ἐπιστημῶν |
[3, 1] |
Περί
τε
τούτων
οὖν,
καθάπερ
|
φαμέν, |
ἐπισκεπτέον,
καὶ
πότερον
περὶ
τὰς |
[3, 2] |
τὸ
αὐτὸ
μᾶλλον
μὲν
εἰδέναι
|
φαμὲν |
τὸν
τῷ
εἶναι
γνωρίζοντα
τί |
[3, 6] |
καὶ
τὰ
μεταξύ,
οἷον
ἃ
|
τίθεμεν |
εἴδη.
Εἰ
γὰρ
διὰ
τοῦτο, |
[3, 4] |
τε,
φανερόν·
οὐ
γὰρ
ἂν
|
θείημεν |
εἶναί
τινα
οἰκίαν
παρὰ
τὰς |
[3, 2] |
φασιν
ἐπιστήμας;
ὡς
μὲν
οὖν
|
λέγομεν |
τὰ
εἴδη
αἴτιά
τε
καὶ |
[3, 6] |
πότερον
καθόλου
εἰσὶν
ἢ
ὡς
|
λέγομεν |
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα.
Εἰ
μὲν |
[3, 4] |
λέγειν
διαφέρει
οὐθέν·
οὕτω
γὰρ
|
λέγομεν |
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον,
τὸ
ἀριθμῷ |
[3, 3] |
καὶ
τῶν
διαγραμμάτων
ταῦτα
στοιχεῖα
|
λέγομεν |
ὧν
αἱ
ἀποδείξεις
ἐνυπάρχουσιν
ἐν |
[3, 4] |
καθόλου
τι
ὑπάρχει,
ταύτῃ
πάντα
|
γνωρίζομεν. |
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
τοῦτο
(ἀναγκαῖόν |
[3, 3] |
ὄντων·
εἰ
δ᾽
ἕκαστον
μὲν
|
(γνωρίζομεν |
διὰ
τῶν
ὁρισμῶν,
ἀρχαὶ
δὲ |
[3, 2] |
τούτων
τυγχάνει
ὂν
καὶ
νῦν
|
γνωρίζομεν |
(χρῶνται
γοῦν
ὡς
γιγνωσκομένοις
(αὐτοῖς |
[3, 5] |
εἶναι
δόξαντες
ἀριθμούς.
Καθάπερ
οὖν
|
εἴπομεν, |
εἰ
μὴ
ἔστιν
οὐσία
ταῦτα, |
[3, 2] |
μὲν
οὖν
περὶ
ὧν
πρῶτον
|
εἴπομεν, |
πότερον
μιᾶς
ἢ
πλειόνων
ἐστὶν |
[3, 6] |
συμβεβηκός.
(Ἀλλὰ
μὴν
εἴ
γε
|
θήσομεν |
τά
τε
εἴδη
εἶναι
καὶ |
[3, 2] |
καὶ
περὶ
πᾶσαν
μεταβολὴν
ὅταν
|
εἰδῶμεν |
τὴν
ἀρχὴν
τῆς
κινήσεως·
τοῦτο |
[3, 2] |
(εἰσί,
τότ᾽
οἰόμεθα
ὑπάρχειν
ὅταν
|
εἰδῶμεν |
τί
ἐστιν
(οἷον
τί
ἐστι |
[3, 5] |
αἱ
στιγμαί,
ταῦτα
δὲ
μὴ
|
ὁρῶμεν |
ποίων
ἂν
εἶεν
σωμάτων
(ἐν |
[3, 4] |
γεγονὸς
ἀνάγκη
εἶναι
ὅτε
πρῶτον
|
γέγονεν) |
ἔτι
δ᾽
εἴπερ
ἡ
ὕλη |
[3, 4] |
ἀριθμῷ
ἦν
στοιχεῖα
ὡρισμένα,
ἀναγκαῖον
|
ἦν |
ἂν
τοσαῦτα
εἶναι
τὰ
πάντα |
[3, 4] |
τούτων
δῆλον·
(εἰ
γὰρ
μὴ
|
ἦν |
ἐν
τοῖς
πράγμασιν,
ἓν
ἂν |
[3, 4] |
Ἐξ
ὧν
πάνθ᾽
ὅσα
τ᾽
|
ἦν |
ὅσα
τ᾽
(ἔσθ᾽
ὅσα
τ᾽ |
[3, 4] |
ἀνισότης
καὶ
ἡ
αὐτὴ
φύσις
|
ἦν. |
Οὔτε
γὰρ
ὅπως
ἐξ
ἑνὸς |
[3, 4] |
εἰ
τὰ
τῆς
φωνῆς
ἀριθμῷ
|
ἦν |
στοιχεῖα
ὡρισμένα,
ἀναγκαῖον
ἦν
ἂν |
[3, 4] |
δῆλον·
(εἰ
γὰρ
μὴ
ἦν
|
ἐν |
τοῖς
πράγμασιν,
ἓν
ἂν
ἦν |
[3, 4] |
ἦν
στοιχεῖα
ὡρισμένα,
ἀναγκαῖον
ἦν
|
ἂν |
τοσαῦτα
εἶναι
τὰ
πάντα
γράμματα |
[3, 4] |
δῖον,
ἀτὰρ
πυρὶ
πῦρ
ἀΐδηλον,
|
στοργὴν |
δὲ
στοργῇ,
νεῖκος
δέ
τε |
[3, 2] |
αἰσθητῶν,
δῆλον
ὅτι
καὶ
παρ᾽
|
ἰατρικὴν |
ἔσται
τις
ἐπιστήμη
καὶ
παρ᾽ |
[3, 1] |
γὰρ
ταῦτα
ἀπορίαν
ἂν
παράσχοι
|
πολλήν. |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
πότερον
οἱ |
[3, 2] |
τὰς
πράξεις
καὶ
περὶ
πᾶσαν
|
μεταβολὴν |
ὅταν
εἰδῶμεν
τὴν
ἀρχὴν
τῆς |
[3, 2] |
οὐρανός
τις
παρὰ
τὸν
οὐρανόν,
|
πλήν |
γ᾽
οὐ
χωρὶς
ἀλλ᾽
ἐν |
[3, 4] |
γὰρ
ἐκ
τούτου
τἆλλά
ἐστι
|
πλὴν |
ὁ
θεός.
Λέγει
γοῦν
Ἐξ |
[3, 3] |
διὰ
τί
ἄν
τις
ὑπολάβοι,
|
πλὴν |
ὅτι
καθόλου
κατηγορεῖται
καὶ
κατὰ |
[3, 2] |
τὰς
αὐτὰς
φάναι
τοῖς
αἰσθητοῖς
|
πλὴν |
ὅτι
τὰ
μὲν
ἀΐδια
τὰ |
[3, 4] |
τῶν
ὄντων
ἀλλὰ
πάντα
(φθαρτὰ
|
πλὴν |
τῶν
στοιχείων.
Ἡ
δὲ
νῦν |
[3, 1] |
πότερον
ἔστι
τι
παρὰ
τὴν
|
ὕλην |
αἴτιον
καθ᾽
αὑτὸ
ἢ
οὔ, |
[3, 4] |
ἔσται
ἓν
ἐπὶ
πάντων;
Ἀλλὰ
|
μὴν |
εἰ
ἀριθμῷ
ἓν
καὶ
μία |
[3, 3] |
κατηγορεῖται
καὶ
κατὰ
πάντων;
ἀλλὰ
|
μὴν |
εἰ
διὰ
τοῦτο,
τὰ
μᾶλλον |
[3, 2] |
ἀποδεικτικαὶ
χρῶνται
τοῖς
ἀξιώμασιν.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
εἰ
ἑτέρα
ἡ
τῆς
οὐσίας |
[3, 3] |
ὂν
οὔτε
ἓν
ἔσται.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
εἰ
μὴ
γένη,
οὐδ᾽
ἀρχαὶ |
[3, 4] |
ὑπάρχει,
ταύτῃ
πάντα
γνωρίζομεν.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
εἰ
τοῦτο
(ἀναγκαῖόν
ἐστι
καὶ |
[3, 5] |
τούτοις
ἄξιον
ὄντα
καλεῖν.
(Ἀλλὰ
|
μὴν |
εἰ
τοῦτο
μὲν
ὁμολογεῖται,
ὅτι |
[3, 4] |
κατηγορεῖται
ἀλλὰ
ταῦτα
αὐτά.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
εἴ
γ᾽
ἔσται
(τι
αὐτὸ |
[3, 4] |
καὶ
ἐν
κινήσει
ἐστίν)
ἀλλὰ
|
μὴν |
εἴ
γε
ἀΐδιον
μηθέν
ἐστιν, |
[3, 6] |
καὶ
οὐθὲν
κατὰ
συμβεβηκός.
(Ἀλλὰ
|
μὴν |
εἴ
γε
θήσομεν
τά
τε |
[3, 2] |
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν.
(Ἀλλὰ
|
μὴν |
εἴ
γε
πλείους
ἐπιστῆμαι
τῶν |
[3, 3] |
πρῶτον
γένος
ἀρχὴν
τιθῇ.
(Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
εἰ
μᾶλλόν
γε
ἀρχοειδὲς |
[3, 4] |
ἐκ
στιγμῶν
εἶναι
φάσκειν.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
εἴ
τις
οὕτως
ὑπολαμβάνει |
[3, 2] |
τῶν
αἰτίων
τούτων
ἕκαστον.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
περὶ
τῶν
ἀποδεικτικῶν
ἀρχῶν, |
[3, 3] |
ὡς
γένεσιν
αὐτοῖς
χρῆσθαι.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδὲ
ἀμφοτέρως
γε
οἷόν
τε |
[3, 2] |
ἐφθείρετο
γὰρ
ἂν
φθειρομένων.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδὲ
τῶν
αἰσθητῶν
ἂν
εἴη |
[3, 5] |
καὶ
οὐσία
τις
οὖσα.
Ἀλλὰ
|
μὴν |
τό
γε
σῶμα
ἧττον
οὐσία |
[3, 2] |
εἰδῶν
καὶ
τῶν
αἰσθητῶν,
οὐ
|
μὴν |
χωρίς
γε
τῶν
αἰσθητῶν
ἀλλ᾽ |
[3, 2] |
γὰρ
τοῦ
κανόνος
οὐ
κατὰ
|
στιγμὴν |
ὁ
κύκλος
ἀλλ᾽
ὥσπερ
Πρωταγόρας |
[3, 1] |
~(Ἀνάγκη
πρὸς
τὴν
ἐπιζητουμένην
|
ἐπιστήμην |
ἐπελθεῖν
ἡμᾶς
(πρῶτον
περὶ
ὧν |
[3, 4] |
τις
εἶναι
λέγει
τὴν
αἴσθησιν
|
ἐπιστήμην. |
Ἔτι
δ᾽
οὐδ᾽
ἀΐδιον
οὐθὲν |
[3, 4] |
δ᾽
ἀπείρων
πῶς
ἐνδέχεται
λαβεῖν
|
ἐπιστήμην; |
ᾗ
γὰρ
ἕν
τι
καὶ |
[3, 2] |
μία,
ποίας
οὐσίας
θετέον
τὴν
|
ἐπιστήμην |
ταύτην;
τὸ
δὲ
μίαν
πασῶν |
[3, 3] |
ἔστι
τὴν
τῶν
ὄντων
λαβεῖν
|
ἐπιστήμην |
τὸ
τῶν
εἰδῶν
λαβεῖν
καθ᾽ |
[3, 4] |
μέγεθος;
ὅμοιον
γὰρ
καὶ
τὴν
|
γραμμὴν |
ἐκ
στιγμῶν
εἶναι
φάσκειν.
Ἀλλὰ |
[3, 3] |
ὧν
ἀρχή,
καὶ
δύνασθαι
εἶναι
|
χωριζομένην |
αὐτῶν·
τοιοῦτον
δέ
τι
παρὰ |
[3, 2] |
τίνα
τούτων
φατέον
εἶναι
τὴν
|
ζητουμένην, |
ἢ
τίνα
μάλιστα
τοῦ
πράγματος |
[3, 2] |
μία,
ποτέραν
χρὴ
προσαγορεύειν
τὴν
|
ζητουμένην |
νῦν.
Μιᾶς
μὲν
οὖν
οὐκ |
[3, 1] |
~(Ἀνάγκη
πρὸς
τὴν
|
ἐπιζητουμένην |
ἐπιστήμην
ἐπελθεῖν
ἡμᾶς
(πρῶτον
περὶ |
[3, 3] |
ἐθέλει
τὴν
φύσιν
ἀθρεῖν,
(οἷον
|
κλίνην |
ἐξ
ὧν
μορίων
συνέστηκε
καὶ |
[3, 4] |
εἰ
μή
τις
εἶναι
λέγει
|
τὴν |
αἴσθησιν
ἐπιστήμην.
Ἔτι
δ᾽
οὐδ᾽ |
[3, 3] |
μὲν
γὰρ
ἀρχὴν
δεῖ
καὶ
|
τὴν |
αἰτίαν
εἶναι
παρὰ
τὰ
πράγματα |
[3, 2] |
καὶ
περί
τι
καὶ
τινῶν
|
τὴν |
ἀπόδειξιν·
ὥστε
συμβαίνει
πάντων
εἶναι |
[3, 2] |
οὐκ
ἂν
ἐνδέχοιτο
ταύτην
εἶναι
|
τὴν |
ἀρχὴν
οὐδ᾽
εἶναί
τι
αὐτοαγαθόν. |
[3, 2] |
περὶ
πᾶσαν
μεταβολὴν
ὅταν
εἰδῶμεν
|
τὴν |
ἀρχὴν
τῆς
κινήσεως·
τοῦτο
δ᾽ |
[3, 2] |
οὔτε
τὰ
σημεῖα
τοῖς
ἄστροις
|
τὴν |
αὐτὴν
ἔχει
φύσιν.
Εἰσὶ
δέ |
[3, 2] |
ἀγαθὸν
καθ᾽
αὑτὸ
καὶ
διὰ
|
τὴν |
αὑτοῦ
φύσιν
τέλος
ἐστὶν
(καὶ |
[3, 5] |
τοῖς
εἰρημένοις
καὶ
τὰ
περὶ
|
τὴν |
γένεσιν
καὶ
τὴν
φθορὰν
συμβαίνει |
[3, 4] |
ἔσται
μέγεθος;
ὅμοιον
γὰρ
καὶ
|
τὴν |
γραμμὴν
ἐκ
στιγμῶν
εἶναι
φάσκειν. |
[3, 1] |
~(Ἀνάγκη
πρὸς
|
τὴν |
ἐπιζητουμένην
ἐπιστήμην
ἐπελθεῖν
ἡμᾶς
(πρῶτον |
[3, 2] |
μὴ
μία,
ποίας
οὐσίας
θετέον
|
τὴν |
ἐπιστήμην
ταύτην;
τὸ
δὲ
μίαν |
[3, 2] |
ἀρχῆς,
τίνα
τούτων
φατέον
εἶναι
|
τὴν |
ζητουμένην,
ἢ
τίνα
μάλιστα
τοῦ |
[3, 2] |
μὴ
μία,
ποτέραν
χρὴ
προσαγορεύειν
|
τὴν |
ζητουμένην
νῦν.
Μιᾶς
μὲν
οὖν |
[3, 3] |
ἀρχὰς
ὑπολαβεῖν
οὐ
ῥᾴδιον
εἰπεῖν.
|
Τὴν |
μὲν
γὰρ
ἀρχὴν
δεῖ
καὶ |
[3, 4] |
τι
εἶναι
παρὰ
τὸ
σύνολον,
|
τὴν |
μορφὴν
καὶ
τὸ
εἶδος.
Εἰ |
[3, 3] |
γένη.
Κἂν
(εἰ
ἔστι
τὴν
|
τῶν |
ὄντων
λαβεῖν
ἐπιστήμην
τὸ
τῶν |
[3, 5] |
μὲν
πολλοὶ
καὶ
οἱ
πρότερον
|
τὴν |
οὐσίαν
καὶ
τὸ
ὂν
ᾤοντο |
[3, 4] |
πολὺ
ἔτι
μᾶλλον
εὔλογον
εἶναι
|
τὴν |
οὐσίαν,
ὅ
ποτε
ἐκείνη
γίγνεται· |
[3, 1] |
τοιούτων·
εἴ
τ᾽
ἐστι
περὶ
|
τὴν |
οὐσίαν,
πότερον
μία
περὶ
πάσας |
[3, 2] |
τίς
ἔσται
ἡ
θεωροῦσα
περὶ
|
τὴν |
οὐσίαν
τὰ
συμβεβηκότα;
τοῦτο
γὰρ |
[3, 1] |
ἐκ
τῶν
ἐνδόξων
μόνων
ποιούμενοι
|
τὴν |
σκέψιν,
τίνος
(ἐστὶ
θεωρῆσαι
περὶ |
[3, 2] |
ἀρχὴν
εἶναι
τοῖς
ἀκινήτοις
ἢ
|
τὴν |
τἀγαθοῦ
φύσιν,
εἴπερ
ἅπαν
ὃ |
[3, 3] |
τὰ
γένη.
Κἂν
(εἰ
ἔστι
|
τὴν |
τῶν
ὄντων
λαβεῖν
ἐπιστήμην
τὸ |
[3, 1] |
πραγματευτέον
πότερον
ἔστι
τι
παρὰ
|
τὴν |
ὕλην
αἴτιον
καθ᾽
αὑτὸ
ἢ |
[3, 5] |
τὰ
περὶ
τὴν
γένεσιν
καὶ
|
τὴν |
φθορὰν
συμβαίνει
ἄλογα.
(Δοκεῖ
μὲν |
[3, 4] |
δόξειε
γὰρ
ἂν
λέγειν
τοῦτο
|
τὴν |
φιλίαν
εἶναι
(αἰτία
(γοῦν
ἐστὶν |
[3, 3] |
τῶν
ἄλλων
εἴ
τις
ἐθέλει
|
τὴν |
φύσιν
ἀθρεῖν,
(οἷον
κλίνην
ἐξ |
[3, 3] |
καὶ
πῶς
συγκειμένων,
τότε
γνωρίζει
|
τὴν |
φύσιν
αὐτῆς.
Ἐκ
μὲν
οὖν |
[3, 4] |
τὸ
ἓν
ἀλλὰ
τοῦτο
αὐτῶν
|
τὴν |
φύσιν
εἶναι,
ὡς
οὔσης
τῆς |
[3, 4] |
αὐτῶν
ὄντα
τὰ
μὲν
ἀΐδια
|
τὴν |
φύσιν
ἐστὶ
τὰ
δὲ
φθείρεται |
[3, 4] |
ἐκείνως
οἱ
δ᾽
οὕτως
οἴονται
|
τὴν |
φύσιν
ἔχειν.
Πλάτων
(μὲν
γὰρ |
[3, 3] |
καὶ
εἶναι
καὶ
μίαν
εἶναι
|
ἑκάστην, |
ἀδύνατον
δὲ
κατηγορεῖσθαι
ἢ
τὰ |
[3, 2] |
τῶν
ἐπιστημῶν
σοφίαν
ἔχει
λόγον
|
ἑκάστην |
(προσαγορεύειν·
ᾗ
μὲν
γὰρ
ἀρχικωτάτη |
[3, 2] |
ἔσται
τις
ἐπιστήμη
καὶ
παρ᾽
|
ἑκάστην |
τῶν
ἄλλων
μεταξὺ
αὐτῆς
τε |
[3, 1] |
δὲ
τὸ
πάντων
(χαλεπώτατον
καὶ
|
πλείστην |
ἀπορίαν
ἔχον,
πότερον
τὸ
ἓν |
[3, 2] |
τὰ
σημεῖα
τοῖς
ἄστροις
τὴν
|
αὐτὴν |
ἔχει
φύσιν.
Εἰσὶ
δέ
τινες |
[3, 2] |
τοῖς
ἀκινήτοις
οὐκ
ἂν
ἐνδέχοιτο
|
ταύτην |
εἶναι
τὴν
ἀρχὴν
οὐδ᾽
εἶναί |
[3, 2] |
ποίας
οὐσίας
θετέον
τὴν
ἐπιστήμην
|
ταύτην; |
τὸ
δὲ
μίαν
πασῶν
οὐκ |
[3, 4] |
εἶναι
παρὰ
τὸ
σύνολον,
τὴν
|
μορφὴν |
καὶ
τὸ
εἶδος.
Εἰ
δ᾽ |
[3, 3] |
ῥᾴδιον
εἰπεῖν.
Τὴν
μὲν
γὰρ
|
ἀρχὴν |
δεῖ
καὶ
τὴν
αἰτίαν
εἶναι |
[3, 2] |
γὰρ
τρόπον
οἷόν
τε
κινήσεως
|
ἀρχὴν |
εἶναι
τοῖς
ἀκινήτοις
ἢ
τὴν |
[3, 2] |
ἂν
ἐνδέχοιτο
ταύτην
εἶναι
τὴν
|
ἀρχὴν |
οὐδ᾽
εἶναί
τι
αὐτοαγαθόν.
Διὸ |
[3, 2] |
πᾶσαν
μεταβολὴν
ὅταν
εἰδῶμεν
τὴν
|
ἀρχὴν |
τῆς
κινήσεως·
τοῦτο
δ᾽
ἕτερον |
[3, 3] |
κἄν
τις
τὸ
πρῶτον
γένος
|
ἀρχὴν |
τιθῇ.
(Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
εἰ |
[3, 4] |
ταὐτὸν
πέπονθεν·
τίθησι
μὲν
γὰρ
|
ἀρχήν |
τινα
αἰτίαν
τῆς
φθορᾶς
τὸ |
[3, 4] |
τῶν
δ᾽
ἀπείρων
πῶς
ἐνδέχεται
|
λαβεῖν |
ἐπιστήμην;
ᾗ
γὰρ
ἕν
τι |
[3, 3] |
(εἰ
ἔστι
τὴν
τῶν
ὄντων
|
λαβεῖν |
ἐπιστήμην
τὸ
τῶν
εἰδῶν
λαβεῖν |
[3, 3] |
λαβεῖν
ἐπιστήμην
τὸ
τῶν
εἰδῶν
|
λαβεῖν |
καθ᾽
ἃ
λέγονται
τὰ
ὄντα, |
[3, 3] |
πῶς
αὖ
δεῖ
ταύτας
ἀρχὰς
|
ὑπολαβεῖν |
οὐ
ῥᾴδιον
εἰπεῖν.
Τὴν
μὲν |
[3, 4] |
εἶεν.
Καὶ
γὰρ
ὅνπερ
οἰηθείη
|
λέγειν |
(ἄν
τις
μάλιστα
ὁμολογουμένως
αὑτῷ, |
[3, 6] |
ὃ
βούλονται,
καὶ
ἀνάγκη
ταῦτα
|
λέγειν |
αὐτοῖς,
ὅτι
τῶν
εἰδῶν
οὐσία |
[3, 4] |
ἓν
ἢ
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον
|
λέγειν |
διαφέρει
οὐθέν·
οὕτω
γὰρ
λέγομεν |
[3, 3] |
οὐδὲ
ἀμφοτέρως
γε
οἷόν
τε
|
λέγειν |
τὰς
ἀρχάς.
Ὁ
μὲν
γὰρ |
[3, 4] |
ἀνάγκη
γὰρ
καὶ
τούτοις
τοσαῦτα
|
λέγειν |
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
ὂν |
[3, 4] |
ἕν
ἐστιν·
δόξειε
γὰρ
ἂν
|
λέγειν |
τοῦτο
τὴν
φιλίαν
εἶναι
(αἰτία |
[3, 1] |
τὰς
πρώτας
ἐστὶ
τῆς
ἐπιστήμης
|
ἰδεῖν |
μόνον
ἢ
καὶ
περὶ
τῶν |
[3, 1] |
ὁμοίους
εἶναι
τοῖς
ποῖ
δεῖ
|
βαδίζειν |
ἀγνοοῦσι,
καὶ
πρὸς
τούτοις
οὐδ᾽ |
[3, 3] |
τὰ
γένη
εἰσί,
(πότερον
δεῖ
|
νομίζειν |
τὰ
πρῶτα
τῶν
γενῶν
ἀρχὰς |
[3, 2] |
ἐστιν
(οἷον
τί
ἐστι
τὸ
|
τετραγωνίζειν, |
ὅτι
μέσης
εὕρεσις·
ὁμοίως
δὲ |
[3, 2] |
ἐπίπεδα,
πότερον
τῆς
αὐτῆς
ταῦτα
|
γνωρίζειν |
ἐστὶν
ἐπιστήμης
καὶ
τὰ
συμβεβηκότα |
[3, 2] |
μὴ
ἐναντίας
οὔσας
τὰς
ἀρχὰς
|
γνωρίζειν; |
ἔτι
δὲ
πολλοῖς
τῶν
ὄντων |
[3, 2] |
ἀδύνατα
πάντα
(μὲν
πλείονος
λόγου
|
διελθεῖν, |
ἱκανὸν
δὲ
καὶ
τὰ
τοιαῦτα |
[3, 1] |
τοῖς
δεδεμένοις·
ἀδύνατον
γὰρ
ἀμφοτέρως
|
προελθεῖν |
εἰς
τὸ
πρόσθεν.
Διὸ
δεῖ |
[3, 1] |
~(Ἀνάγκη
πρὸς
τὴν
ἐπιζητουμένην
ἐπιστήμην
|
ἐπελθεῖν |
ἡμᾶς
(πρῶτον
περὶ
ὧν
ἀπορῆσαι |
[3, 2] |
περὶ
τούτων
ἐστὶν
ἴδιον
τὸ
|
ἐπαΐειν; |
(εἴπερ
οὖν
ὁμοίως
μὲν
ὁποιασοῦν |
[3, 2] |
τοῦτο
δυνατόν;
καὶ
γὰρ
ἂν
|
ὑγιείν᾽ |
ἄττα
εἴη
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ |
[3, 2] |
πόσον
ἢ
ποῖον
ἢ
τί
|
ποιεῖν |
ἢ
πάσχειν
πέφυκεν.
Ἔτι
δὲ |
[3, 4] |
τὴν
γραμμὴν
ἐκ
στιγμῶν
εἶναι
|
φάσκειν. |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
εἴ
τις |
[3, 2] |
τὰς
οὐσίας
ἴδιόν
ἐστι
τὸ
|
γιγνώσκειν |
περὶ
αὐτῶν.
Ἅμα
δὲ
καὶ |
[3, 1] |
τὸ
ζητούμενον
εὕρηκεν
ἢ
μὴ
|
γιγνώσκειν· |
(τὸ
γὰρ
τέλος
τούτῳ
μὲν |
[3, 5] |
γε
συμβεβηκότα
τούτοις
ἄξιον
ὄντα
|
καλεῖν. |
(Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
τοῦτο
μὲν |
[3, 2] |
τῶν
πάλαι
διωρισμένων
τίνα
χρὴ
|
καλεῖν |
τῶν
ἐπιστημῶν
σοφίαν
ἔχει
λόγον |
[3, 4] |
ὅρκου·
(Ὠς
ἀναγκαῖον
μὲν
ὂν
|
μεταβάλλειν· |
αἰτίαν
δὲ
τῆς
ἀνάγκης
οὐδεμίαν |
[3, 3] |
τὰ
γένη
στοιχεῖα
καὶ
ἀρχὰς
|
ὑπολαμβάνειν |
ἢ
μᾶλλον
ἐξ
ὧν
ἐνυπαρχόντων |
[3, 6] |
ἀλλὰ
μὴ
εἴδει,
εἰρήκαμεν
ἃ
|
συμβαίνειν |
ἀναγκαῖον
ἀδύνατα.
Σύνεγγυς
δὲ
τούτων |
[3, 4] |
ἔστιν,
ὥστε
κατὰ
τὸν
Παρμενίδου
|
συμβαίνειν |
ἀνάγκη
λόγον
ἓν
ἅπαντα
εἶναι |
[3, 5] |
οἱ
λόγοι
οὐθενὸς
δοκοῦσιν
οὐσίαν
|
σημαίνειν |
(λέγονται
γὰρ
πάντα
καθ᾽
ὑποκειμένου |
[3, 5] |
ἃ
δὲ
μάλιστ᾽
ἂν
δόξειε
|
σημαίνειν |
οὐσίαν,
ὕδωρ
καὶ
γῆ
καὶ |
[3, 3] |
καὶ
αὗται
ἀρχαί,
ἄπειροι
ὡς
|
εἰπεῖν |
ἀρχαὶ
γίγνονται,
ἄλλως
τε
κἄν |
[3, 3] |
ταύτας
ἀρχὰς
ὑπολαβεῖν
οὐ
ῥᾴδιον
|
εἰπεῖν. |
Τὴν
μὲν
γὰρ
ἀρχὴν
δεῖ |
[3, 2] |
καὶ
ᾗ
ὥσπερ
δούλας
οὐδ᾽
|
ἀντειπεῖν |
τὰς
ἄλλας
ἐπιστήμας
δίκαιον,
ἡ |
[3, 1] |
περὶ
ὅσων
οἱ
διαλεκτικοὶ
πειρῶνται
|
σκοπεῖν |
ἐκ
τῶν
ἐνδόξων
μόνων
ποιούμενοι |
[3, 4] |
σοφιζομένων
οὐκ
ἄξιον
μετὰ
σπουδῆς
|
σκοπεῖν· |
παρὰ
δὲ
τῶν
δι᾽
(ἀποδείξεως |
[3, 3] |
εἴ
τις
ἐθέλει
τὴν
φύσιν
|
ἀθρεῖν, |
(οἷον
κλίνην
ἐξ
ὧν
μορίων |
[3, 6] |
τις
διὰ
τί
καὶ
δεῖ
|
ζητεῖν |
ἄλλ᾽
ἄττα
παρά
τε
τὰ |
[3, 2] |
περὶ
ποῖα
τῶν
ὄντων
δεῖ
|
ζητεῖν |
ταύτας
τὰς
ἐπιστήμας.
Εἰ
γὰρ |
[3, 4] |
δὲ
ὄν
ἐστιν,
ἢ
δεῖ
|
ζητεῖν |
τί
ποτ᾽
ἐστὶ
τὸ
ὂν |
[3, 2] |
ἐπιστημῶν
σοφίαν
ἔχει
λόγον
ἑκάστην
|
(προσαγορεύειν· |
ᾗ
μὲν
γὰρ
ἀρχικωτάτη
καὶ |
[3, 2] |
εἰ
μὴ
μία,
ποτέραν
χρὴ
|
προσαγορεύειν |
τὴν
ζητουμένην
νῦν.
Μιᾶς
μὲν |
[3, 1] |
λύσις
τῶν
πρότερον
ἀπορουμένων
ἐστί,
|
λύειν |
δ᾽
οὐκ
(ἔστιν
ἀγνοοῦντας
τὸν |
[3, 4] |
αἰτίαν
λέγουσιν
οὔτε
εὔλογον
οὕτως
|
ἔχειν, |
δῆλον
ὡς
οὐχ
αἱ
αὐταὶ |
[3, 6] |
δυνατὸν
οὐκ
ἀναγκαῖον
ἐκείνως
πᾶν
|
ἔχειν) |
εἰ
δ᾽
ἔστι
δυνάμει
τὰ |
[3, 4] |
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνόν
τιν᾽
ἀπολογίαν
|
ἔχειν |
(μεῖζον
μὲν
γὰρ
οὐ
ποιήσει |
[3, 2] |
Οὔτε
γὰρ
ἐπὶ
τούτων
εὔλογον
|
ἔχειν |
οὕτω
μόνον,
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι |
[3, 4] |
δ᾽
οὕτως
οἴονται
τὴν
φύσιν
|
ἔχειν. |
Πλάτων
(μὲν
γὰρ
καὶ
οἱ |
[3, 1] |
δῆλον.
Ἔτι
δὲ
βέλτιον
ἀνάγκη
|
ἔχειν |
πρὸς
τὸ
κρῖναι
τὸν
ὥσπερ |
[3, 2] |
τοὺς
τρόπους
τοὺς
τῶν
αἰτίων
|
ὑπάρχειν, |
οἷον
οἰκίας
ὅθεν
μὲν
ἡ |
[3, 2] |
ὧν
ἀποδείξεις
(εἰσί,
τότ᾽
οἰόμεθα
|
ὑπάρχειν |
ὅταν
εἰδῶμεν
τί
ἐστιν
(οἷον |
[3, 2] |
ποῖον
ἢ
τί
ποιεῖν
ἢ
|
πάσχειν |
πέφυκεν.
Ἔτι
δὲ
καὶ
ἐν |
[3, 5] |
τοῦ
γίγνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι
ταῦτα
|
πάσχειν· |
τὰς
δὲ
στιγμὰς
καὶ
τὰς |
[3, 3] |
ἀπορία
πολλὴ
πῶς
δεῖ
θέμενον
|
τυχεῖν |
τῆς
ἀληθείας,
καὶ
περὶ
τῶν |
[3, 3] |
κατηγορούμενα
ἀρχαὶ
εἶναι
τῶν
γενῶν·
|
πάλιν |
δὲ
πῶς
αὖ
δεῖ
ταύτας |
[3, 2] |
αὐτῶν
(περὶ
πάντων
γὰρ
ἀδύνατον
|
ἀπόδειξιν |
εἶναι)
ἀνάγκη
γὰρ
ἔκ
τινων |
[3, 2] |
περί
τι
καὶ
τινῶν
τὴν
|
ἀπόδειξιν· |
ὥστε
συμβαίνει
πάντων
εἶναι
γένος |
[3, 4] |
ἡμᾶς
εἰρήκασιν·
εἰ
μὲν
γὰρ
|
χάριν |
ἡδονῆς
αὐτῶν
θιγγάνουσιν,
οὐθὲν
αἴτια |
[3, 1] |
τεθεωρηκέναι
πάσας
πρότερον,
τούτων
τε
|
χάριν |
καὶ
διὰ
τὸ
τοὺς
(ζητοῦντας |
[3, 4] |
(τῶν
αἰτίων
τούτων
ὑπὲρ
ἡμᾶς
|
εἰρήκασιν· |
εἰ
μὲν
γὰρ
χάριν
ἡδονῆς |
[3, 4] |
γὰρ
μὴ
ἦν
ἐν
τοῖς
|
πράγμασιν, |
ἓν
ἂν
ἦν
ἅπαντα,
ὡς |
[3, 2] |
πραγματεύεται
καὶ
ἡ
ἐν
τοῖς
|
μαθήμασιν |
ἁρμονική·
καὶ
γὰρ
ταῦτα
ἀδύνατον |
[3, 2] |
αὐτοαγαθόν.
Διὸ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
μαθήμασιν |
οὐθὲν
δείκνυται
διὰ
(ταύτης
τῆς |
[3, 2] |
γὰρ
αἱ
ἀποδεικτικαὶ
χρῶνται
τοῖς
|
ἀξιώμασιν. |
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
ἑτέρα
ἡ |
[3, 4] |
ἐστὶν
αὕτη
τοῦ
ἓν
εἶναι
|
πᾶσιν) |
ἕτεροι
δὲ
πῦρ,
οἱ
δ᾽ |
[3, 4] |
καὶ
τῆς
ἀμβροσίας
θνητὰ
γενέσθαι
|
φασίν, |
δῆλον
ὡς
ταῦτα
τὰ
ὀνόματα |
[3, 2] |
δὲ
φθαρτά.
Αὐτὸ
γὰρ
ἄνθρωπόν
|
φασιν |
εἶναι
καὶ
ἵππον
καὶ
ὑγίειαν, |
[3, 2] |
φύσιν.
Εἰσὶ
δέ
τινες
οἵ
|
φασιν |
εἶναι
μὲν
τὰ
μεταξὺ
ταῦτα |
[3, 4] |
δὲ
πῦρ,
οἱ
δ᾽
ἀέρα
|
φασὶν |
εἶναι
τὸ
ἓν
τοῦτο
καὶ |
[3, 2] |
περὶ
ἃ
τὰς
μαθηματικὰς
εἶναί
|
φασιν |
ἐπιστήμας;
ὡς
μὲν
οὖν
λέγομεν |
[3, 4] |
ὂν
ὅσας
περ
ἀρχὰς
εἶναί
|
φασιν. |
Συμβαίνει
(δέ,
εἰ
μέν
τις |
[3, 3] |
τὸ
μέγα
καὶ
μικρὸν
ὡς
|
γένεσιν |
αὐτοῖς
χρῆσθαι.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ |
[3, 4] |
γε
ἀΐδιον
μηθέν
ἐστιν,
οὐδὲ
|
γένεσιν |
εἶναι
δυνατόν.
Ἀνάγκη
γὰρ
εἶναί |
[3, 5] |
εἰρημένοις
καὶ
τὰ
περὶ
τὴν
|
γένεσιν |
καὶ
τὴν
φθορὰν
συμβαίνει
ἄλογα. |
[3, 3] |
ἐνυπάρχουσιν
ἐν
ταῖς
τῶν
ἄλλων
|
ἀποδείξεσιν |
ἢ
πάντων
ἢ
τῶν
πλείστων, |
[3, 4] |
μή
τις
εἶναι
λέγει
τὴν
|
αἴσθησιν |
ἐπιστήμην.
Ἔτι
δ᾽
οὐδ᾽
ἀΐδιον |
[3, 1] |
ἔτι
πότερον
ἄλλως
ἢ
κατὰ
|
κίνησιν· |
καὶ
γὰρ
ταῦτα
ἀπορίαν
ἂν |
[3, 3] |
ἀτόμων;
καὶ
γὰρ
τοῦτο
ἔχει
|
ἀμφισβήτησιν. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἀεὶ
τὰ |
[3, 3] |
καὶ
τὰ
μετὰ
τούτων
στοιχεῖά
|
φησιν |
εἶναι
ἐξ
ὧν
ἐστὶ
τὰ |
[3, 4] |
ποιεῖ
μεῖζον
μηδὲ
ἔλαττον,
οὔ
|
φησιν |
εἶναι
τοῦτο
τῶν
ὄντων,
(ὡς |
[3, 4] |
ἓν
ἂν
ἦν
ἅπαντα,
ὡς
|
φησίν· |
ὅταν
γὰρ
συνέλθῃ,
τότε
δ᾽ |
[3, 6] |
γραμμάτων
ἀριθμῷ
μὲν
πάντων
οὐκ
|
εἰσὶν |
αἱ
ἀρχαὶ
ὡρισμέναι,
εἴδει
δέ, |
[3, 5] |
ἔστιν
ἀλλ᾽
ἔφθαρται,
διῃρημένων
τε
|
εἰσὶν |
αἱ
πρότερον
οὐκ
οὖσαι
(οὐ |
[3, 3] |
δὲ
τὰ
γένη
τῶν
ὁρισμῶν
|
εἰσίν, |
ἀνάγκη
καὶ
τῶν
ὁριστῶν
ἀρχὰς |
[3, 5] |
οὔ.
Εἰ
μὲν
γὰρ
μή
|
εἰσιν, |
διαφεύγει
τί
τὸ
ὂν
καὶ |
[3, 4] |
τις.
Εἰ
μὲν
γὰρ
εἴδει
|
εἰσὶν |
ἕν,
οὐθὲν
ἔσται
ἀριθμῷ
ἕν, |
[3, 4] |
φθαρτῶν
καὶ
τῶν
ἀφθάρτων
ἀρχαί
|
εἰσιν |
ἢ
ἕτεραι.
Εἰ
μὲν
γὰρ |
[3, 5] |
καὶ
αἱ
στιγμαὶ
οὐσίαι
τινές
|
εἰσιν |
ἢ
οὔ.
Εἰ
μὲν
γὰρ |
[3, 1] |
καὶ
αἱ
στιγμαὶ
οὐσίαι
τινές
|
εἰσιν |
ἢ
οὔ,
κἂν
εἰ
οὐσίαι |
[3, 6] |
τῶν
ἀρχῶν,
καὶ
πότερον
καθόλου
|
εἰσὶν |
ἢ
ὡς
λέγομεν
τὰ
καθ᾽ |
[3, 1] |
καὶ
πότερον
αἱ
ἀρχαὶ
(καθόλου
|
εἰσὶν |
ἢ
ὡς
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα |
[3, 2] |
γὰρ
αἱ
αἰσθηταὶ
γραμμαὶ
τοιαῦταί
|
εἰσιν |
οἵας
λέγει
ὁ
γεωμέτρης
(οὐθὲν |
[3, 5] |
ὁμοίως
ἢ
πέρατα
ἢ
διαιρέσεις
|
εἰσίν. |
~Ὅλως
δ᾽
ἀπορήσειεν
ἄν
τις |
[3, 4] |
τῶν
ὄντων
ἀρχαὶ
ἀριθμῷ
ἕν
|
εἰσιν, |
οὐκ
ἔσται
παρὰ
τὰ
στοιχεῖα |
[3, 3] |
γε
εἰδῶν
ἀρχαὶ
τὰ
γένη
|
εἰσίν. |
Φαίνονται
δέ
τινες
καὶ
τῶν |
[3, 4] |
ὅτε
δὴ
μέγα
νεῖκος
ἐνὶ
|
μελέεσσιν |
ἐθρέφθη,
εἰς
τιμάς
(τ᾽
ἀνόρουσε |
[3, 4] |
ἑτέρας,
ἀλλὰ
τὰς
αὐτὰς
ἁπάντων
|
λέγουσιν |
ἀρχάς.
(Ἀλλὰ
τὸ
πρῶτον
ἀπορηθὲν |
[3, 3] |
καὶ
ἐξ
ὧν
συνέστηκεν
ἀρχὰς
|
λέγουσιν |
(εἶναι,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
πῦρ
καὶ |
[3, 4] |
ὄντων.
Ἐπεὶ
δὲ
οὔτε
αἰτίαν
|
λέγουσιν |
οὔτε
εὔλογον
οὕτως
ἔχειν,
δῆλον |
[3, 4] |
ἀρχάς.
(Ἀλλὰ
τὸ
πρῶτον
ἀπορηθὲν
|
ἀποτρώγουσιν |
ὥσπερ
τοῦτο
μικρόν
τι
λαμβάνοντες. |
[3, 3] |
οἷον
φωνῆς
στοιχεῖα
καὶ
ἀρχαὶ
|
δοκοῦσιν |
εἶναι
ταῦτ᾽
ἐξ
ὧν
σύγκεινται |
[3, 5] |
διαθέσεις
καὶ
οἱ
λόγοι
οὐθενὸς
|
δοκοῦσιν |
οὐσίαν
σημαίνειν
(λέγονται
γὰρ
πάντα |
[3, 2] |
(ποιοῦντες
τοῖς
θεοὺς
μὲν
εἶναι
|
φάσκουσιν |
ἀνθρωποειδεῖς
δέ·
οὔτε
γὰρ
ἐκεῖνοι |
[3, 4] |
μὲν
γὰρ
χάριν
ἡδονῆς
αὐτῶν
|
θιγγάνουσιν, |
οὐθὲν
αἴτια
τοῦ
εἶναι
τὸ |
[3, 6] |
Καὶ
γὰρ
εἰ
μὴ
καλῶς
|
διαρθροῦσιν |
οἱ
λέγοντες,
ἀλλ᾽
ἔστι
γε |
[3, 2] |
καὶ
τὰ
συμβεβηκότα,
εἴθ᾽
αὗται
|
θεωροῦσιν |
εἴτ᾽
(ἐκ
τούτων
μία.
Ἔτι |
[3, 2] |
γένος
περὶ
ὧν
αἱ
μαθηματικαὶ
|
(δεικνύουσιν, |
ἢ
ἄλλης.
Εἰ
μὲν
γὰρ |
[3, 2] |
κοινὰς
δόξας
ἐξ
ὧν
ἅπαντες
|
δεικνύουσιν) |
οἷον
ὅτι
πᾶν
ἀναγκαῖον
ἢ |
[3, 4] |
αἱ
αὐταί·
καὶ
γὰρ
αὗται
|
ὑπάρχουσιν |
ἀριθμῷ
ἕτεραι)
εἰ
δὲ
μὴ |
[3, 3] |
στοιχεῖα
λέγομεν
ὧν
αἱ
ἀποδείξεις
|
ἐνυπάρχουσιν |
ἐν
ταῖς
τῶν
ἄλλων
ἀποδείξεσιν |
[3, 3] |
ἄλλων
εἴ
τις
ἐθέλει
τὴν
|
φύσιν |
ἀθρεῖν,
(οἷον
κλίνην
ἐξ
ὧν |
[3, 3] |
πῶς
συγκειμένων,
τότε
γνωρίζει
τὴν
|
φύσιν |
αὐτῆς.
Ἐκ
μὲν
οὖν
τούτων |
[3, 4] |
ἓν
ἀλλὰ
τοῦτο
αὐτῶν
τὴν
|
φύσιν |
εἶναι,
ὡς
οὔσης
τῆς
οὐσίας |
[3, 2] |
τοῖς
ἀκινήτοις
ἢ
τὴν
τἀγαθοῦ
|
φύσιν, |
εἴπερ
ἅπαν
ὃ
ἂν
ᾖ |
[3, 2] |
τοῖς
ἄστροις
τὴν
αὐτὴν
ἔχει
|
φύσιν. |
Εἰσὶ
δέ
τινες
οἵ
φασιν |
[3, 4] |
ὄντα
τὰ
μὲν
ἀΐδια
τὴν
|
φύσιν |
ἐστὶ
τὰ
δὲ
φθείρεται
τῶν |
[3, 4] |
οἱ
δ᾽
οὕτως
οἴονται
τὴν
|
φύσιν |
ἔχειν.
Πλάτων
(μὲν
γὰρ
καὶ |
[3, 2] |
αὑτὸ
καὶ
διὰ
τὴν
αὑτοῦ
|
φύσιν |
τέλος
ἐστὶν
(καὶ
οὕτως
αἴτιον |
[3, 4] |
τὰ
δὲ
ἄφθαρτα,
καὶ
διὰ
|
τίν᾽ |
αἰτίαν;
οἱ
μὲν
οὖν
περὶ |
[3, 4] |
(καὶ
οὕτως)
καὶ
πρὸς
ἐκεῖνόν
|
τιν᾽ |
ἀπολογίαν
ἔχειν
(μεῖζον
μὲν
γὰρ |
[3, 6] |
δυνάμει
ἔστι
τὰ
στοιχεῖα
ἤ
|
τιν᾽ |
ἕτερον
τρόπον.
Εἰ
μὲν
γὰρ |
[3, 2] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
τόπῳ·
ὅπερ
|
ἐστὶν |
ἀδυνατώτερον.
~(Περί
τε
τούτων
οὖν |
[3, 2] |
μᾶλλον,
καὶ
μάλιστα
τὸν
τί
|
ἐστιν |
ἀλλ᾽
οὐ
τὸν
πόσον
ἢ |
[3, 1] |
Πλάτων
ἔλεγεν,
οὐχ
ἕτερόν
τί
|
ἐστιν |
ἀλλ᾽
οὐσία
τῶν
ὄντων;
ἢ |
[3, 4] |
(πάντα
φθείρεται
καὶ
ἐν
κινήσει
|
ἐστίν) |
ἀλλὰ
μὴν
εἴ
γε
ἀΐδιον |
[3, 2] |
(εἴπερ
οὖν
ὁμοίως
μὲν
ὁποιασοῦν
|
ἐστίν, |
ἁπασῶν
δὲ
μὴ
ἐνδέχεται,
(ὥσπερ |
[3, 2] |
οὐ
δοκεῖ
δὲ
τοῦ
τί
|
ἐστιν |
ἀπόδειξις
εἶναι·
εἰ
δ᾽
ἑτέρας, |
[3, 4] |
τὴν
φιλίαν
εἶναι
(αἰτία
(γοῦν
|
ἐστὶν |
αὕτη
τοῦ
ἓν
εἶναι
πᾶσιν) |
[3, 4] |
λέγει
ὅ
τι
τὸ
ἕν
|
ἐστιν· |
δόξειε
γὰρ
ἂν
λέγειν
τοῦτο |
[3, 4] |
δὲ
μονὰς
ὅπερ
ἕν
τί
|
ἐστιν) |
εἰ
δ᾽
ἔστι
τι
αὐτὸ |
[3, 2] |
καὶ
πάντων
ἀρχαὶ
τὰ
ἀξιώματά
|
ἐστιν, |
εἴ
τ᾽
ἐστὶ
μὴ
τοῦ |
[3, 3] |
ἢ
μᾶλλον
ἐξ
ὧν
ἐνυπαρχόντων
|
ἐστὶν |
ἕκαστον
πρώτων,
οἷον
φωνῆς
στοιχεῖα |
[3, 3] |
μᾶλλόν
γε
ἀρχοειδὲς
τὸ
ἕν
|
ἐστιν, |
ἓν
δὲ
τὸ
ἀδιαίρετον,
ἀδιαίρετον |
[3, 2] |
τῶν
ἀποδεικτικῶν
ἀρχῶν,
πότερον
μιᾶς
|
ἐστὶν |
ἐπιστήμης
ἢ
πλειόνων,
ἀμφισβητήσιμόν
ἐστιν |
[3, 2] |
πότερον
τῆς
αὐτῆς
ταῦτα
γνωρίζειν
|
ἐστὶν |
ἐπιστήμης
καὶ
τὰ
συμβεβηκότα
περὶ |
[3, 2] |
εἴπομεν,
πότερον
μιᾶς
ἢ
πλειόνων
|
ἐστὶν |
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι
πάντα
τὰ
γένη |
[3, 2] |
ἐπείπερ
ἡ
ἀστρολογία
μία
τούτων
|
ἐστίν, |
ἔσται
τις
καὶ
οὐρανὸς
παρὰ |
[3, 2] |
γὰρ
αὐτοῦ
λόγου
ἀμφότερα
ταῦτά
|
ἐστιν) |
ἔτι
δὲ
δύο
στερεὰ
ἐν |
[3, 4] |
μὲν
ἓν
τὸ
δὲ
ὄν
|
ἐστιν, |
ἢ
δεῖ
ζητεῖν
τί
ποτ᾽ |
[3, 1] |
καὶ
τὰ
στοιχεῖα
τὰ
γένη
|
ἐστὶν |
ἢ
εἰς
ἃ
διαιρεῖται
ἐνυπάρχοντα |
[3, 1] |
τὰς
οὐσίας
ἡ
θεωρία
μόνον
|
ἐστὶν |
ἢ
καὶ
περὶ
(τὰ
συμβεβηκότα |
[3, 2] |
τὰς
οὐσίας
μόνον
ἡ
θεωρία
|
ἐστὶν |
ἢ
καὶ
περὶ
τὰ
συμβεβηκότα |
[3, 2] |
τῶν
οὐσιῶν
πότερον
μία
πασῶν
|
ἐστὶν |
ἢ
πλείους
ἐπιστῆμαι;
εἰ
μὲν |
[3, 2] |
γεωμετρίας
ἢ
ὁποιασοῦν
περὶ
τούτων
|
ἐστὶν |
ἴδιον
τὸ
ἐπαΐειν;
(εἴπερ
οὖν |
[3, 2] |
διὰ
τὴν
αὑτοῦ
φύσιν
τέλος
|
ἐστὶν |
(καὶ
οὕτως
αἴτιον
ὅτι
ἐκείνου |
[3, 2] |
ἐστὶν
ἐπιστήμης
ἢ
πλειόνων,
ἀμφισβητήσιμόν
|
ἐστιν |
(λέγω
(δὲ
ἀποδεικτικὰς
τὰς
κοινὰς |
[3, 2] |
οἰόμεθα
ὑπάρχειν
ὅταν
εἰδῶμεν
τί
|
ἐστιν |
(οἷον
τί
ἐστι
τὸ
τετραγωνίζειν, |
[3, 1] |
ἀπορῆσαι
δεῖ
πρῶτον·
ταῦτα
δ᾽
|
ἐστὶν |
ὅσα
τε
περὶ
αὐτῶν
ἄλλως |
[3, 4] |
οὔ,
εἴπερ
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
|
ἐστίν. |
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐκ
ἂν |
[3, 4] |
μὴν
εἴ
γε
ἀΐδιον
μηθέν
|
ἐστιν, |
οὐδὲ
γένεσιν
εἶναι
δυνατόν.
Ἀνάγκη |
[3, 4] |
πέρας
εἶναι
(οὔτε
(γὰρ
ἄπειρός
|
ἐστιν |
οὐδεμία
κίνησις
ἀλλὰ
πάσης
ἔστι |
[3, 5] |
ἔστιν
οὐσία
ταῦτα,
ὅλως
οὐδὲν
|
ἐστὶν |
οὐσία
οὐδὲ
ὂν
οὐθέν·
οὐ |
[3, 3] |
οἷς
τὸ
πρότερον
καὶ
ὕστερόν
|
ἐστιν, |
οὐχ
οἷόν
τε
τὸ
ἐπὶ |
[3, 2] |
μόνον,
ὅτι
ἡ
μὲν
τούτων
|
ἐστὶν |
ὧν
αἰσθανόμεθα
ἡ
δ᾽
οὐκ |
[3, 1] |
ἀπορουμένων
ἐστί,
λύειν
δ᾽
οὐκ
|
(ἔστιν |
ἀγνοοῦντας
τὸν
δεσμόν,
ἀλλ᾽
ἡ |
[3, 2] |
τὰς
αὐτὰς
αἰτίας·
εἰ
γὰρ
|
ἔστιν |
αἰσθητὰ
μεταξὺ
καὶ
αἰσθήσεις,
δῆλον |
[3, 5] |
διαιρουμένων
γίγνονται·
ὥστ᾽
οὔτε
συγκειμένων
|
ἔστιν |
ἀλλ᾽
ἔφθαρται,
διῃρημένων
τε
εἰσὶν |
[3, 2] |
διὰ
(ταύτης
τῆς
αἰτίας,
οὐδ᾽
|
ἔστιν |
ἀπόδειξις
οὐδεμία
διότι
βέλτιον
ἢ |
[3, 3] |
καὶ
ὁ
λέγων
ἐξ
ὧν
|
ἔστιν |
ἐνυπαρχόντων.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
εἰ |
[3, 5] |
Καθάπερ
οὖν
εἴπομεν,
εἰ
μὴ
|
ἔστιν |
οὐσία
ταῦτα,
ὅλως
οὐδὲν
ἐστὶν |
[3, 4] |
γὰρ
ἕτερον
τοῦ
ὄντος
οὐκ
|
ἔστιν, |
ὥστε
κατὰ
τὸν
Παρμενίδου
συμβαίνειν |
[3, 4] |
φθείρεται
εἰς
ταῦτ᾽
ἐξ
ὧν
|
ἔστιν) |
ὥστε
συμβαίνει
τῶν
ἀρχῶν
ἑτέρας |
[3, 5] |
μῆκος.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
ὁμοίως
|
ἔνεστιν |
ἐν
τῷ
στερεῷ
ὁποιονοῦν
σχῆμα· |
[3, 4] |
(τ᾽
ἀνόρουσε
τελειομένοιο
χρόνοιο
ὅς
|
σφιν |
ἀμοιβαῖος
πλατέος
παρ᾽
ἐλήλαται
ὅρκου· |
[3, 1] |
τῶν
ἐνδόξων
μόνων
ποιούμενοι
τὴν
|
σκέψιν, |
τίνος
(ἐστὶ
θεωρῆσαι
περὶ
πάντων· |
[3, 4] |
ὄντα
καὶ
τοῦτο
εἶναι
τὸ
|
ὄν. |
(Ἀμφοτέρως
δὲ
δύσκολον·
ἄν
τε |
[3, 4] |
ἔστι
τι
αὐτὸ
ἓν
καὶ
|
ὄν, |
ἀναγκαῖον
οὐσίαν
αὐτῶν
εἶναι
τὸ |
[3, 3] |
οὔτε
τὸ
ἓν
οὔτε
τὸ
|
ὄν· |
ἀνάγκη
μὲν
γὰρ
τὰς
διαφορὰς |
[3, 6] |
γὰρ
εἶναι
καὶ
τὸ
μήπω
|
ὄν· |
γίγνεται
μὲν
γὰρ
τὸ
(μὴ |
[3, 4] |
τὸ
ἓν
τοῦτο
καὶ
τὸ
|
ὄν, |
ἐξ
οὗ
τὰ
ὄντα
εἶναί |
[3, 4] |
τὸ
μὲν
ἓν
τὸ
δὲ
|
ὄν |
ἐστιν,
ἢ
δεῖ
ζητεῖν
τί |
[3, 1] |
πότερον
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
|
ὄν, |
καθάπερ
οἱ
Πυθαγόρειοι
καὶ
Πλάτων |
[3, 4] |
αὐτὸ
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
|
ὄν· |
καὶ
τὸ
ἐπίστασθαι
πῶς
ἔσται, |
[3, 4] |
οὐσίαν
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
|
ὄν, |
μηδὲ
τῶν
ἄλλων
εἶναι
τῶν |
[3, 4] |
εἶναι
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
|
ὄν· |
οὐ
γὰρ
ἕτερόν
τι
καθόλου |
[3, 3] |
τὸ
ἓν
γένος
ἢ
τὸ
|
ὄν, |
οὐδεμία
διαφορὰ
οὔτε
ὂν
οὔτε |
[3, 6] |
γίγνεται
μὲν
γὰρ
τὸ
(μὴ
|
ὄν, |
οὐθὲν
δὲ
γίγνεται
τῶν
εἶναι |
[3, 4] |
τι
ἓν
αὐτὸ
μηδ᾽
αὐτὸ
|
ὄν, |
σχολῇ
τῶν
γε
ἄλλων
τι |
[3, 4] |
μέγεθος,
σωματικόν·
τοῦτο
γὰρ
πάντῃ
|
ὄν· |
τὰ
δὲ
ἄλλα
πὼς
μὲν |
[3, 5] |
ταῦτα
πεπονθὸς
μόνον
ὑπομένει
ὡς
|
ὄν |
τι
καὶ
οὐσία
τις
οὖσα. |
[3, 3] |
ὄντων
τὸ
(ἓν
ἢ
τὸ
|
ὂν |
ἢ
τὸ
μέγα
καὶ
μικρὸν |
[3, 4] |
εἴ
γ᾽
ἔσται
(τι
αὐτὸ
|
ὂν |
καὶ
αὐτὸ
ἕν,
πολλὴ
ἀπορία |
[3, 2] |
μὲν
γὰρ
ἕκαστον
τούτων
τυγχάνει
|
ὂν |
καὶ
νῦν
γνωρίζομεν
(χρῶνται
γοῦν |
[3, 5] |
μή
εἰσιν,
διαφεύγει
τί
τὸ
|
ὂν |
καὶ
τίνες
αἱ
οὐσίαι
τῶν |
[3, 5] |
οὐσίαι
τινές,
διαφεύγει
τί
τὸ
|
ὂν |
καὶ
τίς
ἡ
οὐσία
τῶν |
[3, 3] |
γένη,
ὥστ᾽
ἔσται
τό
τε
|
ὂν |
καὶ
τὸ
ἓν
ἀρχαὶ
καὶ |
[3, 4] |
τἀληθὲς
ἀναγκαιότατον
πότερόν
ποτε
τὸ
|
ὂν |
καὶ
τὸ
ἓν
οὐσίαι
τῶν |
[3, 4] |
ζητεῖν
τί
ποτ᾽
ἐστὶ
τὸ
|
ὂν |
καὶ
τὸ
ἓν
ὡς
ὑποκειμένης |
[3, 4] |
ἐλήλαται
ὅρκου·
(Ὠς
ἀναγκαῖον
μὲν
|
ὂν |
μεταβάλλειν·
αἰτίαν
δὲ
τῆς
ἀνάγκης |
[3, 4] |
λέγειν
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
|
ὂν |
ὅσας
περ
ἀρχὰς
εἶναί
φασιν. |
[3, 4] |
Πυθαγόρειοι
οὐχ
ἕτερόν
τι
τὸ
|
ὂν |
οὐδὲ
τὸ
ἓν
ἀλλὰ
τοῦτο |
[3, 5] |
ὅλως
οὐδὲν
ἐστὶν
οὐσία
οὐδὲ
|
ὂν |
οὐθέν·
οὐ
γὰρ
δὴ
τά |
[3, 3] |
τὸ
ὄν,
οὐδεμία
διαφορὰ
οὔτε
|
ὂν |
οὔτε
ἓν
ἔσται.
Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 4] |
ἑκάτερον
αὐτῶν
οὐχ
ἕτερόν
τι
|
ὂν |
τὸ
μὲν
ἓν
τὸ
δὲ |
[3, 5] |
πρότερον
τὴν
οὐσίαν
καὶ
τὸ
|
ὂν |
ᾤοντο
τὸ
σῶμα
εἶναι
τὰ |
[3, 2] |
καλεῖν
τῶν
ἐπιστημῶν
σοφίαν
ἔχει
|
λόγον |
ἑκάστην
(προσαγορεύειν·
ᾗ
μὲν
γὰρ |
[3, 4] |
κατὰ
τὸν
Παρμενίδου
συμβαίνειν
ἀνάγκη
|
λόγον |
ἓν
ἅπαντα
εἶναι
τὰ
ὄντα |
[3, 2] |
τὰς
δὲ
μαθηματικὰς
οὐθένα
ποιεῖσθαι
|
λόγον |
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
κακῶν.
(Ἀλλὰ |
[3, 4] |
καὶ
διάφορα;
ἀλλὰ
καὶ
τοῦτο
|
ἄλογον. |
Ἅμα
δὲ
καὶ
πῶς
γίγνεται |
[3, 4] |
ἑτέρων
ἄφθαρτα;
τοῦτο
γὰρ
οὐκ
|
εὔλογον, |
ἀλλ᾽
ἢ
ἀδύνατον
ἢ
πολλοῦ |
[3, 2] |
πιστεῦσαι
τούτοις;
οὐδὲ
γὰρ
ἀκίνητον
|
εὔλογον |
εἶναι,
κινούμενον
δὲ
(καὶ
παντελῶς |
[3, 4] |
ἀγένητος
εἶναι,
πολὺ
ἔτι
μᾶλλον
|
εὔλογον |
εἶναι
τὴν
οὐσίαν,
ὅ
ποτε |
[3, 2] |
νῦν.
Μιᾶς
μὲν
οὖν
οὐκ
|
εὔλογον |
εἶναι·
τί
γὰρ
μᾶλλον
γεωμετρίας |
[3, 2] |
θεωρῆσαι.
Οὔτε
γὰρ
ἐπὶ
τούτων
|
εὔλογον |
ἔχειν
οὕτω
μόνον,
ἀλλὰ
δῆλον |
[3, 2] |
τὸ
δὲ
μίαν
πασῶν
οὐκ
|
εὔλογον· |
καὶ
γὰρ
ἂν
ἀποδεικτικὴ
μία |
[3, 4] |
δὲ
οὔτε
αἰτίαν
λέγουσιν
οὔτε
|
εὔλογον |
οὕτως
ἔχειν,
δῆλον
ὡς
οὐχ |
[3, 2] |
οἰκοδόμος,
οὗ
δ᾽
ἕνεκα
τὸ
|
ἔργον, |
ὕλη
δὲ
γῆ
καὶ
λίθοι, |
[3, 4] |
μεῖζον,
πὼς
δ᾽
οὐθέν,
οἷον
|
ἐπίπεδον |
καὶ
γραμμή,
στιγμὴ
δὲ
καὶ |
[3, 4] |
αἰτίαν;
οἱ
μὲν
οὖν
περὶ
|
Ἡσίοδον |
καὶ
πάντες
ὅσοι
θεολόγοι
(μόνον |
[3, 4] |
καὶ
συμβαίνει
αὐτῷ
τὸν
εὐδαιμονέστατον
|
θεὸν |
ἧττον
φρόνιμον
εἶναι
τῶν
ἄλλων· |
[3, 2] |
λέγω
δ᾽
οἷον,
εἰ
τὸ
|
στερεὸν |
οὐσία
τίς
ἐστι
καὶ
γραμμαὶ |
[3, 2] |
ἑτέρα
ἑτέρας
ἀρχῆς,
τίνα
τούτων
|
φατέον |
εἶναι
τὴν
ζητουμένην,
ἢ
τίνα |
[3, 1] |
τὰς
αἰσθητὰς
οὐσίας
εἶναι
(μόνον
|
φατέον |
ἢ
καὶ
παρὰ
ταύτας
ἄλλας, |
[3, 2] |
τὰς
αἰσθητὰς
οὐσίας
μόνας
εἶναι
|
(φατέον |
ἢ
καὶ
παρὰ
ταύτας
ἄλλας, |
[3, 3] |
τοῦτο,
τὰ
μᾶλλον
καθόλου
μᾶλλον
|
θετέον |
ἀρχάς·
ὥστε
ἀρχαὶ
τὰ
πρῶτ᾽ |
[3, 2] |
οὖν
μὴ
μία,
ποίας
οὐσίας
|
θετέον |
τὴν
ἐπιστήμην
ταύτην;
τὸ
δὲ |
[3, 4] |
τινος
τὸν
ἀριθμόν,
οὐθὲν
ἧττον
|
ζητητέον |
διὰ
τί
καὶ
πῶς
ὁτὲ |
[3, 1] |
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον.
Μάλιστα
δὲ
|
ζητητέον |
καὶ
πραγματευτέον
πότερον
ἔστι
τι |
[3, 1] |
σοφίας
τὰς
δὲ
ἄλλο
τι
|
λεκτέον |
αὐτῶν.
Καὶ
τοῦτο
δ᾽
αὐτὸ |
[3, 1] |
τε
τούτων
οὖν,
καθάπερ
φαμέν,
|
ἐπισκεπτέον, |
καὶ
πότερον
περὶ
τὰς
οὐσίας |
[3, 1] |
ἕκαστον.
Μάλιστα
δὲ
ζητητέον
καὶ
|
πραγματευτέον |
πότερον
ἔστι
τι
παρὰ
τὴν |
[3, 4] |
πρὸς
ἐκεῖνόν
τιν᾽
ἀπολογίαν
ἔχειν
|
(μεῖζον |
μὲν
γὰρ
οὐ
ποιήσει
πλεῖον |
[3, 4] |
μήτε
προστιθέμενον
μήτε
ἀφαιρούμενον
ποιεῖ
|
μεῖζον |
μηδὲ
ἔλαττον,
οὔ
φησιν
εἶναι |
[3, 4] |
ἄλλα
πὼς
μὲν
προστιθέμενα
ποιήσει
|
μεῖζον, |
πὼς
δ᾽
οὐθέν,
οἷον
ἐπίπεδον |
[3, 2] |
εἴπερ
ἅπαν
ὃ
ἂν
ᾖ
|
ἀγαθὸν |
καθ᾽
αὑτὸ
καὶ
διὰ
τὴν |
[3, 2] |
τὴν
ἀρχὴν
οὐδ᾽
εἶναί
τι
|
αὐτοαγαθόν. |
Διὸ
καὶ
ἐν
τοῖς
μαθήμασιν |
[3, 6] |
μὴ
εἴδει,
εἰρήκαμεν
ἃ
συμβαίνειν
|
ἀναγκαῖον |
ἀδύνατα.
Σύνεγγυς
δὲ
τούτων
ἐστὶ |
[3, 4] |
εἶναι
παρὰ
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα,
|
ἀναγκαῖον |
ἂν
εἴη
τὰ
γένη
εἶναι |
[3, 6] |
Ταύτας
τε
οὖν
τὰς
ἀπορίας
|
ἀναγκαῖον |
ἀπορῆσαι
περὶ
τῶν
ἀρχῶν,
καὶ |
[3, 6] |
τοῦτο
ἀναγκαῖον,
καὶ
τὰ
εἴδη
|
ἀναγκαῖον |
διὰ
τοῦτο
εἶναι
τιθέναι.
Καὶ |
[3, 2] |
δύο
στερεὰ
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
ἀναγκαῖον |
εἶναι
τόπῳ,
καὶ
μὴ
εἶναι |
[3, 6] |
αἰτίας,
τὸ
δὲ
δυνατὸν
οὐκ
|
ἀναγκαῖον |
ἐκείνως
πᾶν
ἔχειν)
εἰ
δ᾽ |
[3, 4] |
γνωρίζομεν.
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
τοῦτο
|
(ἀναγκαῖόν |
ἐστι
καὶ
δεῖ
τι
εἶναι |
[3, 2] |
ἅπαντες
δεικνύουσιν)
οἷον
ὅτι
πᾶν
|
ἀναγκαῖον |
ἢ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι,
καὶ |
[3, 4] |
φωνῆς
ἀριθμῷ
ἦν
στοιχεῖα
ὡρισμένα,
|
ἀναγκαῖον |
ἦν
ἂν
τοσαῦτα
εἶναι
τὰ |
[3, 6] |
ἀλλὰ
εἴδει·
εἰ
οὖν
τοῦτο
|
ἀναγκαῖον, |
καὶ
τὰ
εἴδη
ἀναγκαῖον
διὰ |
[3, 4] |
μὲν
γὰρ
φθαρταί,
δῆλον
ὡς
|
(ἀναγκαῖον |
καὶ
ταύτας
ἔκ
τινων
εἶναι |
[3, 4] |
πλατέος
παρ᾽
ἐλήλαται
ὅρκου·
(Ὠς
|
ἀναγκαῖον |
μὲν
ὂν
μεταβάλλειν·
αἰτίαν
δὲ |
[3, 4] |
τι
αὐτὸ
ἓν
καὶ
ὄν,
|
ἀναγκαῖον |
οὐσίαν
αὐτῶν
εἶναι
τὸ
ἓν |
[3, 2] |
οὐδ᾽
ἀντειπεῖν
τὰς
ἄλλας
ἐπιστήμας
|
δίκαιον, |
ἡ
τοῦ
τέλους
καὶ
τἀγαθοῦ |
[3, 4] |
δ᾽
ὕδωρ,
αἰθέρι
δ᾽
αἰθέρα
|
δῖον, |
ἀτὰρ
πυρὶ
πῦρ
ἀΐδηλον,
στοργὴν |
[3, 3] |
δεῖ
ταύτας
ἀρχὰς
ὑπολαβεῖν
οὐ
|
ῥᾴδιον |
εἰπεῖν.
Τὴν
μὲν
γὰρ
ἀρχὴν |
[3, 1] |
οὐδὲ
τὸ
διαπορῆσαι
τῷ
λόγῳ
|
ῥᾴδιον |
καλῶς.
~Πρῶτον
μὲν
οὖν
περὶ |
[3, 2] |
οὐδὲ
τῆς
γνωριζούσης
τὰς
οὐσίας
|
ἴδιόν |
ἐστι
τὸ
γιγνώσκειν
περὶ
αὐτῶν. |
[3, 2] |
ἢ
ὁποιασοῦν
περὶ
τούτων
ἐστὶν
|
ἴδιον |
τὸ
ἐπαΐειν;
(εἴπερ
οὖν
ὁμοίως |
[3, 4] |
ἐστίν)
ἀλλὰ
μὴν
εἴ
γε
|
ἀΐδιον |
μηθέν
ἐστιν,
οὐδὲ
γένεσιν
εἶναι |
[3, 4] |
αἴσθησιν
ἐπιστήμην.
Ἔτι
δ᾽
οὐδ᾽
|
ἀΐδιον |
οὐθὲν
οὐδ᾽
ἀκίνητον
(τὰ
γὰρ |
[3, 4] |
(μεῖζον
μὲν
γὰρ
οὐ
ποιήσει
|
πλεῖον |
δὲ
προστιθέμενον
τὸ
τοιοῦτον)
ἀλλὰ |
[3, 4] |
μὲν
τῶν
μυθικῶς
σοφιζομένων
οὐκ
|
ἄξιον |
μετὰ
σπουδῆς
σκοπεῖν·
παρὰ
δὲ |
[3, 5] |
δὴ
τά
γε
συμβεβηκότα
τούτοις
|
ἄξιον |
ὄντα
καλεῖν.
(Ἀλλὰ
μὴν
εἰ |
[3, 6] |
τὰ
αἰσθητὰ
καὶ
τὰ
μεταξύ,
|
οἷον |
ἃ
τίθεμεν
εἴδη.
Εἰ
γὰρ |
[3, 2] |
διὰ
ταῦτα
τῶν
σοφιστῶν
τινὲς
|
οἷον |
Ἀρίστιππος
προεπηλάκιζεν
αὐτάς·
ἐν
μὲν |
[3, 3] |
τούτων
εἶναί
τι
παρὰ
ταῦτα
|
(οἷον |
εἰ
πρώτη
τῶν
ἀριθμῶν
ἡ |
[3, 2] |
τὰ
συμβεβηκότα
ταύταις;
λέγω
δ᾽
|
οἷον, |
εἰ
τὸ
στερεὸν
οὐσία
τίς |
[3, 3] |
ὧν
συνέστηκεν
ἀρχὰς
λέγουσιν
(εἶναι,
|
οἷον |
Ἐμπεδοκλῆς
πῦρ
καὶ
ὕδωρ
καὶ |
[3, 4] |
ὄντι·
οἱ
δὲ
περὶ
φύσεως,
|
οἷον |
Ἐμπεδοκλῆς
ὡς
εἰς
γνωριμώτερον
ἀνάγων |
[3, 2] |
ἄλλαις
τέχναις,
καὶ
ταῖς
βαναύσοις,
|
οἷον |
ἐν
τεκτονικῇ
καὶ
σκυτικῇ,
διότι |
[3, 4] |
ποιήσει
μεῖζον,
πὼς
δ᾽
οὐθέν,
|
οἷον |
ἐπίπεδον
καὶ
γραμμή,
στιγμὴ
δὲ |
[3, 3] |
τις
ἐθέλει
τὴν
φύσιν
ἀθρεῖν,
|
(οἷον |
κλίνην
ἐξ
ὧν
μορίων
συνέστηκε |
[3, 2] |
γένη
τετύχηκεν
ὄντα
τῶν
οὐσιῶν,
|
(οἷον |
οἱ
λέγοντες
τά
τε
εἴδη |
[3, 1] |
ἢ
πλείονα
γένη
τῶν
οὐσιῶν,
|
οἷον |
οἱ
ποιοῦντες
τά
τε
εἴδη |
[3, 2] |
τρόπους
τοὺς
τῶν
αἰτίων
ὑπάρχειν,
|
οἷον |
οἰκίας
ὅθεν
μὲν
ἡ
κίνησις |
[3, 2] |
δόξας
ἐξ
ὧν
ἅπαντες
δεικνύουσιν)
|
οἷον |
ὅτι
πᾶν
ἀναγκαῖον
ἢ
φάναι |
[3, 1] |
ἀρχῶν
ἐξ
ὧν
δεικνύουσι
πάντες,
|
οἷον |
πότερον
ἐνδέχεται
ταὐτὸ
καὶ
ἓν |
[3, 1] |
λέγεται
(τελευταῖα
ἢ
τὰ
πρῶτα,
|
οἷον |
πότερον
ζῷον
ἢ
ἄνθρωπος
ἀρχή |
[3, 3] |
μάλιστα
λέγεται
τῶν
ὄντων.
Οὐχ
|
οἷόν |
τε
δὲ
τῶν
ὄντων
ἓν |
[3, 2] |
ὑπάρχουσι
πᾶσαι·
τίνα
γὰρ
τρόπον
|
οἷόν |
τε
κινήσεως
ἀρχὴν
εἶναι
τοῖς |
[3, 3] |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
ἀμφοτέρως
γε
|
οἷόν |
τε
λέγειν
τὰς
ἀρχάς.
Ὁ |
[3, 4] |
ἔστι
τέλος,
γίγνεσθαί
τε
οὐχ
|
οἷόν |
τε
τὸ
ἀδύνατον
γενέσθαι·
τὸ |
[3, 3] |
πρότερον
καὶ
ὕστερόν
ἐστιν,
οὐχ
|
οἷόν |
τε
τὸ
ἐπὶ
τούτων
εἶναί |
[3, 4] |
μὲν
γὰρ
ἐπὶ
πάντων
οὐχ
|
οἷόν |
τε,
φανερόν·
οὐ
γὰρ
ἂν |
[3, 4] |
ἐπὶ
τῶν
αἰσθητῶν
ἄλλαι
ἄλλων
|
(οἷον |
τῆσδε
τῆς
συλλαβῆς
(τῷ
εἴδει |
[3, 2] |
ὑπάρχειν
ὅταν
εἰδῶμεν
τί
ἐστιν
|
(οἷον |
τί
ἐστι
τὸ
τετραγωνίζειν,
ὅτι |
[3, 4] |
ἡ
οὐσία
μία
πάντων
ἔσται,
|
οἷον |
τῶν
ἀνθρώπων;
ἀλλ᾽
ἄτοπον·
ἓν |
[3, 3] |
ὧν
ἐνυπαρχόντων
ἐστὶν
ἕκαστον
πρώτων,
|
οἷον |
φωνῆς
στοιχεῖα
καὶ
ἀρχαὶ
δοκοῦσιν |
[3, 4] |
ἢ
πλειόνων
τοιούτων
ἔσται
μέγεθος;
|
ὅμοιον |
γὰρ
καὶ
τὴν
γραμμὴν
ἐκ |
[3, 2] |
ἀλλ᾽
οὐ
τὸν
πόσον
ἢ
|
ποῖον |
ἢ
τί
ποιεῖν
ἢ
πάσχειν |
[3, 1] |
πράγματος·
ᾗ
γὰρ
ἀπορεῖ,
ταύτῃ
|
παραπλήσιον |
πέπονθε
τοῖς
δεδεμένοις·
ἀδύνατον
γὰρ |
[3, 2] |
καὶ
ὑγίειαν,
ἄλλο
δ᾽
οὐδέν,
|
παραπλήσιον |
(ποιοῦντες
τοῖς
θεοὺς
μὲν
εἶναι |
[3, 1] |
ἔστι
τι
παρὰ
τὴν
ὕλην
|
αἴτιον |
καθ᾽
αὑτὸ
ἢ
οὔ,
καὶ |
[3, 4] |
μᾶλλον
φθορᾶς
ἢ
τοῦ
εἶναι
|
αἴτιον· |
ὁμοίως
δ᾽
οὐδ᾽
ἡ
φιλότης |
[3, 2] |
φύσιν
τέλος
ἐστὶν
(καὶ
οὕτως
|
αἴτιον |
ὅτι
ἐκείνου
ἕνεκα
καὶ
γίγνεται |
[3, 4] |
ἅμα
δὲ
αὐτῆς
τῆς
μεταβολῆς
|
αἴτιον |
οὐθὲν
λέγει
ἀλλ᾽
ἢ
ὅτι |
[3, 1] |
δὲ
προηπορηκότι
δῆλον.
Ἔτι
δὲ
|
βέλτιον |
ἀνάγκη
ἔχειν
πρὸς
τὸ
κρῖναι |
[3, 2] |
οὐδ᾽
ἔστιν
ἀπόδειξις
οὐδεμία
διότι
|
βέλτιον |
ἢ
χεῖρον,
ἀλλ᾽
οὐδὲ
τὸ |
[3, 2] |
ἐν
τεκτονικῇ
καὶ
σκυτικῇ,
διότι
|
(βέλτιον |
ἢ
χεῖρον
λέγεσθαι
πάντα,
τὰς |
[3, 3] |
τὸ
δὲ
χεῖρον,
ἀεὶ
τὸ
|
βέλτιον |
πρότερον·
ὥστ᾽
οὐδὲ
τούτων
ἂν |
[3, 3] |
ὕστερον.
Ἔτι
ὅπου
τὸ
μὲν
|
βέλτιον |
τὸ
δὲ
χεῖρον,
ἀεὶ
τὸ |
[3, 1] |
ἀλλὰ
καὶ
ἆρα
ἓν
ἑνὶ
|
ἐναντίον· |
καὶ
πότερον
αἱ
ἀρχαὶ
καὶ |
[3, 4] |
τοῦ
ὄντος·
καὶ
εἰ
μέγεθος,
|
σωματικόν· |
τοῦτο
γὰρ
πάντῃ
ὄν·
τὰ |
[3, 2] |
μεταξὺ
θήσεται,
πολλὰς
ἀπορίας
ἕξει·
|
δῆλον |
γὰρ
ὡς
ὁμοίως
γραμμαί
τε |
[3, 4] |
δολιχαίωνες.
(Καὶ
χωρὶς
δὲ
τούτων
|
δῆλον· |
(εἰ
γὰρ
μὴ
ἦν
ἐν |
[3, 1] |
οὐ
δῆλον
τῷ
δὲ
προηπορηκότι
|
δῆλον. |
Ἔτι
δὲ
βέλτιον
ἀνάγκη
ἔχειν |
[3, 5] |
οὐσία
τις
οὖσα.
Ὁμοίως
δὲ
|
δῆλον |
ὅτι
ἔχει
καὶ
περὶ
τὰς |
[3, 2] |
ἔστιν
αἰσθητὰ
μεταξὺ
καὶ
αἰσθήσεις,
|
δῆλον |
ὅτι
καὶ
ζῷα
ἔσονται
μεταξὺ |
[3, 2] |
αἰσθανόμεθα
ἡ
δ᾽
οὐκ
αἰσθητῶν,
|
δῆλον |
ὅτι
καὶ
παρ᾽
ἰατρικὴν
ἔσται |
[3, 2] |
εὔλογον
ἔχειν
οὕτω
μόνον,
ἀλλὰ
|
δῆλον |
ὅτι
καὶ
τὰ
εἴδη
ἐνδέχοιτ᾽ |
[3, 4] |
μὴ
ὄντος
τοῦ
ἑνὸς
οὐσίας,
|
(δῆλον |
ὅτι
οὐδ᾽
ἂν
ἀριθμὸς
εἴη |
[3, 4] |
ταύτης
γένοιτ᾽
ἂν
τὰ
μεγέθη,
|
δῆλον. |
~Τούτων
δ᾽
ἐχομένη
ἀπορία
πότερον |
[3, 1] |
γὰρ
τέλος
τούτῳ
μὲν
οὐ
|
δῆλον |
τῷ
δὲ
προηπορηκότι
δῆλον.
Ἔτι |
[3, 4] |
φθαρταί·
εἰ
μὲν
γὰρ
φθαρταί,
|
δῆλον |
ὡς
(ἀναγκαῖον
καὶ
ταύτας
ἔκ |
[3, 4] |
λέγουσιν
οὔτε
εὔλογον
οὕτως
ἔχειν,
|
δῆλον |
ὡς
οὐχ
αἱ
αὐταὶ
ἀρχαὶ |
[3, 4] |
τῆς
ἀμβροσίας
θνητὰ
γενέσθαι
φασίν,
|
δῆλον |
ὡς
ταῦτα
τὰ
ὀνόματα
γνώριμα |
[3, 4] |
αἰθέρα
δῖον,
ἀτὰρ
πυρὶ
πῦρ
|
ἀΐδηλον, |
στοργὴν
δὲ
στοργῇ,
νεῖκος
δέ |
[3, 3] |
δοκεῖ)
πρὸς
δὲ
τούτοις
ἔτι
|
μᾶλλον |
αἱ
διαφοραὶ
ἀρχαὶ
ἢ
τὰ |
[3, 3] |
δὲ
γένη
διαιρετὰ
εἰς
εἴδη,
|
μᾶλλον |
ἂν
ἓν
τὸ
(ἔσχατον
εἴη |
[3, 3] |
μὲν
γὰρ
ἀεὶ
τὰ
καθόλου
|
μᾶλλον |
ἀρχαί,
φανερὸν
ὅτι
τὰ
ἀνωτάτω |
[3, 3] |
τιθῇ.
(Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
εἰ
|
μᾶλλόν |
γε
ἀρχοειδὲς
τὸ
ἕν
ἐστιν, |
[3, 2] |
οὐκ
εὔλογον
εἶναι·
τί
γὰρ
|
μᾶλλον |
γεωμετρίας
ἢ
ὁποιασοῦν
περὶ
τούτων |
[3, 3] |
στοιχεῖα
καὶ
ἀρχὰς
ὑπολαμβάνειν
ἢ
|
μᾶλλον |
ἐξ
ὧν
ἐνυπαρχόντων
ἐστὶν
ἕκαστον |
[3, 1] |
ἢ
ἄνθρωπος
ἀρχή
τε
καὶ
|
μᾶλλον |
ἔστι
παρὰ
τὸ
καθ᾽
ἕκαστον. |
[3, 4] |
τὸ
ἀγένητος
εἶναι,
πολὺ
ἔτι
|
μᾶλλον |
εὔλογον
εἶναι
τὴν
οὐσίαν,
ὅ |
[3, 3] |
διὰ
τοῦτο,
τὰ
μᾶλλον
καθόλου
|
μᾶλλον |
θετέον
ἀρχάς·
ὥστε
ἀρχαὶ
τὰ |
[3, 3] |
μὴν
εἰ
διὰ
τοῦτο,
τὰ
|
μᾶλλον |
καθόλου
μᾶλλον
θετέον
ἀρχάς·
ὥστε |
[3, 2] |
αὐτῶν
δὲ
τούτων
ἕτερον
ἑτέρου
|
μᾶλλον, |
καὶ
μάλιστα
τὸν
τί
ἐστιν |
[3, 2] |
πολλαχῶς
γὰρ
(ἐπισταμένων
τὸ
αὐτὸ
|
μᾶλλον |
μὲν
εἰδέναι
φαμὲν
τὸν
τῷ |
[3, 5] |
εἰ
τοῦτο
μὲν
ὁμολογεῖται,
ὅτι
|
μᾶλλον |
οὐσία
τὰ
μήκη
τῶν
σωμάτων |
[3, 5] |
οὐσία
τὸ
σῶμα,
τούτου
δὲ
|
μᾶλλον |
ταῦτα,
μὴ
ἔστι
δὲ
ταῦτα |
[3, 3] |
γένος.
Ἐκ
μὲν
οὖν
τούτων
|
(μᾶλλον |
φαίνεται
τὰ
ἐπὶ
τῶν
ἀτόμων |
[3, 4] |
(συμβαίνει
αὐτῷ
τὸ
νεῖκος
μηθὲν
|
μᾶλλον |
φθορᾶς
ἢ
τοῦ
εἶναι
αἴτιον· |
[3, 4] |
εἶναι
τὸ
ὄν.
(Ἀμφοτέρως
δὲ
|
δύσκολον· |
ἄν
τε
γὰρ
μὴ
ᾖ |
[3, 4] |
τούτων
ἕκαστον
καὶ
ἔστι
τὸ
|
σύνολον |
ἄμφω
ταῦτα;
Ἔτι
δὲ
περὶ |
[3, 1] |
πότερον
ἔστι
τι
παρὰ
τὸ
|
(σύνολον |
(λέγω
δὲ
τὸ
σύνολον,
ὅταν |
[3, 4] |
μάλιστα
ἔστι
τι
παρὰ
τὸ
|
σύνολον |
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
τῆς
ὕλης, |
[3, 1] |
τὸ
(σύνολον
(λέγω
δὲ
τὸ
|
σύνολον, |
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
τῆς
ὕλης) |
[3, 4] |
ἀνάγκη
τι
εἶναι
παρὰ
τὸ
|
σύνολον, |
τὴν
μορφὴν
καὶ
τὸ
εἶδος. |
[3, 2] |
εὐθὺ
τῶν
αἰσθητῶν
οὕτως
οὐδὲ
|
στρογγύλον· |
ἅπτεται
γὰρ
τοῦ
κανόνος
οὐ |
[3, 1] |
πότερον
ἓν
ἢ
πλείω
τὸν
|
ἀριθμόν, |
καὶ
πότερον
ἔστι
τι
παρὰ |
[3, 4] |
ἄλλου
μὴ
ἑνός
τινος
τὸν
|
ἀριθμόν, |
οὐθὲν
ἧττον
ζητητέον
διὰ
τί |
[3, 4] |
τὸ
αὐτὸ
ἕν,
ἀδύνατον
τὸν
|
ἀριθμὸν |
οὐσίαν
εἶναι.
Ἐὰν
μὲν
οὖν |
[3, 4] |
αὐτῷ
τὸν
εὐδαιμονέστατον
θεὸν
ἧττον
|
φρόνιμον |
εἶναι
τῶν
ἄλλων·
οὐ
γὰρ |
[3, 2] |
μιᾶς
ἐστὶν
ἐπιστήμης
ἢ
πλειόνων,
|
ἀμφισβητήσιμόν |
ἐστιν
(λέγω
(δὲ
ἀποδεικτικὰς
τὰς |
[3, 1] |
δ᾽
οὐκ
(ἔστιν
ἀγνοοῦντας
τὸν
|
δεσμόν, |
ἀλλ᾽
ἡ
τῆς
διανοίας
ἀπορία |
[3, 2] |
πάντα
(μὲν
πλείονος
λόγου
διελθεῖν,
|
ἱκανὸν |
δὲ
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
θεωρῆσαι. |
[3, 2] |
εἴη
μεγεθῶν
(οὐδὲ
περὶ
τὸν
|
οὐρανὸν |
ἡ
ἀστρολογία
τόνδε.
(Οὔτε
γὰρ |
[3, 2] |
καὶ
οὐρανὸς
παρὰ
τὸν
αἰσθητὸν
|
οὐρανὸν |
καὶ
ἥλιός
τε
καὶ
σελήνη |
[3, 2] |
τἆλλα
ὁμοίως
τὰ
κατὰ
τὸν
|
οὐρανόν. |
Καίτοι
πῶς
δεῖ
πιστεῦσαι
τούτοις; |
[3, 2] |
γὰρ
οὐρανός
τις
παρὰ
τὸν
|
οὐρανόν, |
πλήν
γ᾽
οὐ
χωρὶς
ἀλλ᾽ |
[3, 1] |
εἴ
τι
χωρὶς
τούτων
τυγχάνει
|
παρεωραμένον. |
Ἔστι
δὲ
τοῖς
εὐπορῆσαι
βουλομένοις |
[3, 3] |
οὖν
ἀπορία
πολλὴ
πῶς
δεῖ
|
θέμενον |
τυχεῖν
τῆς
ἀληθείας,
καὶ
περὶ |
[3, 4] |
ἂν
εἴη
(ὃ
γὰρ
μήτε
|
προστιθέμενον |
μήτε
ἀφαιρούμενον
ποιεῖ
μεῖζον
μηδὲ |
[3, 4] |
γὰρ
οὐ
ποιήσει
πλεῖον
δὲ
|
προστιθέμενον |
τὸ
τοιοῦτον)
ἀλλὰ
πῶς
δὴ |
[3, 2] |
κινήσεως·
τοῦτο
δ᾽
ἕτερον
καὶ
|
ἀντικείμενον |
τῷ
τέλει,
ὥστ᾽
ἄλλης
ἂν |
[3, 2] |
εἴπερ
πᾶσα
ἀποδεικτικὴ
περί
(τι
|
ὑποκείμενον |
θεωρεῖ
τὰ
καθ᾽
αὑτὰ
συμβεβηκότα |
[3, 2] |
ἐστί,
δεήσει
τι
γένος
εἶναι
|
ὑποκείμενον |
καὶ
τὰ
μὲν
πάθη
τὰ |
[3, 1] |
οὔ,
ἀλλ᾽
ἕτερόν
τι
τὸ
|
ὑποκείμενον, |
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
φησὶ
φιλίαν
ἄλλος |
[3, 4] |
Ἀνάγκη
γὰρ
εἶναί
τι
τὸ
|
γιγνόμενον |
καὶ
ἐξ
οὗ
γίγνεται
καὶ |
[3, 4] |
ὁτὲ
δὲ
μέγεθος
ἔσται
τὸ
|
γενόμενον, |
εἴπερ
τὸ
μὴ
ἓν
ἡ |
[3, 5] |
ἐν
τῷ
κύβῳ
οὕτως
ὡς
|
ἀφωρισμένον· |
οὐκ
ἄρα
οὐδ᾽
ἐπιφάνεια
(εἰ |
[3, 2] |
οὐδὲ
γὰρ
ἀκίνητον
εὔλογον
εἶναι,
|
κινούμενον |
δὲ
(καὶ
παντελῶς
ἀδύνατον·
ὁμοίως |
[3, 4] |
(ὃ
γὰρ
μήτε
προστιθέμενον
μήτε
|
ἀφαιρούμενον |
ποιεῖ
μεῖζον
μηδὲ
ἔλαττον,
οὔ |
[3, 3] |
ἂν
ἓν
τὸ
(ἔσχατον
εἴη
|
κατηγορούμενον· |
οὐ
γάρ
ἐστι
γένος
ἅνθρωπος |
[3, 6] |
καὶ
ἓν
θέσθαι
τὸ
κοινῇ
|
κατηγορούμενον, |
πολλὰ
ἔσται
ζῷα
ὁ
Σωκράτης, |
[3, 1] |
τούτοις
οὐδ᾽
εἴ
ποτε
τὸ
|
ζητούμενον |
εὕρηκεν
ἢ
μὴ
γιγνώσκειν·
(τὸ |
[3, 2] |
τὰ
αἰσθητὰ
καὶ
αὐτὸ
τὸ
|
ὑγιεινόν. |
Ἅμα
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
ἀληθές, |
[3, 4] |
(ὥστε
(καὶ
οὕτως)
καὶ
πρὸς
|
ἐκεῖνόν |
τιν᾽
ἀπολογίαν
ἔχειν
(μεῖζον
μὲν |
[3, 3] |
φωναὶ
(πρώτων,
ἀλλ᾽
οὐ
τὸ
|
κοινὸν |
ἡ
φωνή·
καὶ
τῶν
διαγραμμάτων |
[3, 2] |
ἐπὶ
τούτων
εὔλογον
ἔχειν
οὕτω
|
μόνον, |
ἀλλὰ
δῆλον
ὅτι
καὶ
τὰ |
[3, 1] |
περὶ
τὰς
οὐσίας
ἡ
θεωρία
|
μόνον |
ἐστὶν
ἢ
καὶ
περὶ
(τὰ |
[3, 4] |
Ἡσίοδον
καὶ
πάντες
ὅσοι
θεολόγοι
|
(μόνον |
ἐφρόντισαν
τοῦ
πιθανοῦ
τοῦ
πρὸς |
[3, 1] |
πρώτας
ἐστὶ
τῆς
ἐπιστήμης
ἰδεῖν
|
μόνον |
ἢ
καὶ
περὶ
τῶν
ἀρχῶν |
[3, 2] |
δὲ
πότερον
περὶ
τὰς
οὐσίας
|
μόνον |
ἡ
θεωρία
ἐστὶν
ἢ
καὶ |
[3, 2] |
διοίσει
τῆς
γεωδαισίας
ἡ
γεωμετρία
|
μόνον, |
ὅτι
ἡ
μὲν
τούτων
ἐστὶν |
[3, 1] |
καθ᾽
αὑτὰ
συμβέβηκεν,
καὶ
μὴ
|
μόνον |
τί
ἐστι
τούτων
ἕκαστον
ἀλλὰ |
[3, 5] |
δὲ
σῶμα
τὸ
ταῦτα
πεπονθὸς
|
μόνον |
ὑπομένει
ὡς
ὄν
τι
καὶ |
[3, 1] |
πότερον
τὰς
αἰσθητὰς
οὐσίας
εἶναι
|
(μόνον |
φατέον
ἢ
καὶ
παρὰ
ταύτας |
[3, 1] |
περὶ
γὰρ
τούτων
ἁπάντων
οὐ
|
μόνον |
χαλεπὸν
τὸ
εὐπορῆσαι
τῆς
ἀληθείας |
[3, 1] |
γὰρ
τούτων
ἁπάντων
οὐ
μόνον
|
χαλεπὸν |
τὸ
εὐπορῆσαι
τῆς
ἀληθείας
ἀλλ᾽ |
[3, 2] |
τὰ
συμβεβηκότα;
τοῦτο
γὰρ
ἀποδοῦναι
|
παγχάλεπον. |
Ἔτι
δὲ
πότερον
τὰς
αἰσθητὰς |
[3, 6] |
τὰ
στοιχεῖα
ἤ
τιν᾽
ἕτερον
|
τρόπον. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἄλλως
πως, |
[3, 2] |
αὐτῶν.
Ἅμα
δὲ
καὶ
τίνα
|
τρόπον |
ἔσται
αὐτῶν
ἐπιστήμη;
τί
μὲν |
[3, 2] |
οὐχ
ὑπάρχουσι
πᾶσαι·
τίνα
γὰρ
|
τρόπον |
οἷόν
τε
κινήσεως
ἀρχὴν
εἶναι |
[3, 4] |
ἔσται,
οἷον
τῶν
ἀνθρώπων;
ἀλλ᾽
|
ἄτοπον· |
ἓν
γὰρ
πάντα
ὧν
ἡ |
[3, 2] |
δὲ
ἐχόντων
δυσκολίαν,
οὐθενὸς
ἧττον
|
ἄτοπον |
τὸ
φάναι
μὲν
εἶναί
τινας |
[3, 2] |
γὰρ
ἄνθρωπόν
φασιν
εἶναι
καὶ
|
ἵππον |
καὶ
ὑγίειαν,
ἄλλο
δ᾽
οὐδέν, |
[3, 2] |
τὰ
δὲ
φθαρτά.
Αὐτὸ
γὰρ
|
ἄνθρωπόν |
φασιν
εἶναι
καὶ
ἵππον
καὶ |
[3, 4] |
δὴ
ὁ
λόγος,
τοῦτό
γε
|
φανερόν, |
ὅτι
(συμβαίνει
αὐτῷ
τὸ
νεῖκος |
[3, 3] |
ἀεὶ
τὰ
καθόλου
μᾶλλον
ἀρχαί,
|
φανερὸν |
ὅτι
τὰ
ἀνωτάτω
τῶν
γενῶν· |
[3, 4] |
ἐπὶ
πάντων
οὐχ
οἷόν
τε,
|
φανερόν· |
οὐ
γὰρ
ἂν
θείημεν
εἶναί |
[3, 4] |
οὐσίαι
τῶν
ὄντων
εἰσί,
καὶ
|
ἑκάτερον |
αὐτῶν
οὐχ
ἕτερόν
τι
ὂν |
[3, 5] |
γίγνεσθαι
καὶ
φθείρεσθαι,
ἀλλ᾽
ὅμως
|
ἕτερον |
ἀεὶ
δοκεῖ
εἶναι,
οὐκ
οὐσία |
[3, 2] |
μὴ
εἶναι,
αὐτῶν
δὲ
τούτων
|
ἕτερον |
ἑτέρου
μᾶλλον,
καὶ
μάλιστα
τὸν |
[3, 2] |
ἀρχὴν
τῆς
κινήσεως·
τοῦτο
δ᾽
|
ἕτερον |
καὶ
ἀντικείμενον
τῷ
τέλει,
ὥστ᾽ |
[3, 4] |
πῶς
ἔσται
τι
παρὰ
ταῦτα
|
ἕτερον, |
λέγω
δὲ
πῶς
ἔσται
πλείω |
[3, 1] |
Πυθαγόρειοι
καὶ
Πλάτων
ἔλεγεν,
οὐχ
|
ἕτερόν |
τί
ἐστιν
ἀλλ᾽
οὐσία
τῶν |
[3, 4] |
καὶ
τὸ
ὄν·
οὐ
γὰρ
|
ἕτερόν |
τι
καθόλου
κατηγορεῖται
ἀλλὰ
ταῦτα |
[3, 4] |
εἰσί,
καὶ
ἑκάτερον
αὐτῶν
οὐχ
|
ἕτερόν |
τι
ὂν
τὸ
μὲν
ἓν |
[3, 4] |
γὰρ
καὶ
οἱ
Πυθαγόρειοι
οὐχ
|
ἕτερόν |
τι
τὸ
ὂν
οὐδὲ
τὸ |
[3, 1] |
τῶν
ὄντων;
ἢ
οὔ,
ἀλλ᾽
|
ἕτερόν |
τι
τὸ
ὑποκείμενον,
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς |
[3, 4] |
ἔσται
παρὰ
τὰ
στοιχεῖα
οὐθὲν
|
ἕτερον· |
τὸ
γὰρ
ἀριθμῷ
ἓν
ἢ |
[3, 4] |
ἑνὸς
τὰ
ὄντα.
Τὸ
γὰρ
|
ἕτερον |
τοῦ
ὄντος
οὐκ
ἔστιν,
ὥστε |
[3, 6] |
ἔστι
τὰ
στοιχεῖα
ἤ
τιν᾽
|
ἕτερον |
τρόπον.
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἄλλως |
[3, 1] |
δὲ
ὕδωρ
ἢ
ἀέρα·
καὶ
|
πότερον |
αἱ
ἀρχαὶ
(καθόλου
εἰσὶν
ἢ |
[3, 1] |
ἆρα
ἓν
ἑνὶ
ἐναντίον·
καὶ
|
πότερον |
αἱ
ἀρχαὶ
καὶ
τὰ
στοιχεῖα |
[3, 4] |
τοῖς
νῦν
καὶ
τοῖς
πρότερον,
|
πότερον |
αἱ
αὐταὶ
τῶν
φθαρτῶν
καὶ |
[3, 1] |
καὶ
δυνάμει
ἢ
ἐνεργείᾳ·
ἔτι
|
πότερον |
ἄλλως
ἢ
κατὰ
κίνησιν·
καὶ |
[3, 1] |
πλείονές
εἰσι,
κἂν
εἰ
πλείονες
|
πότερον |
ἅπασαι
συγγενεῖς
ἢ
τὰς
μὲν |
[3, 1] |
τῶν
ὄντων.
(Ἔτι
αἱ
ἀρχαὶ
|
πότερον |
ἀριθμῷ
ἢ
εἴδει
ὡρισμέναι,
καὶ |
[3, 4] |
ἕτεραι
ἀρχαί,
μία
μὲν
ἀπορία
|
πότερον |
ἄφθαρτοι
καὶ
αὗται
ἔσονται
ἢ |
[3, 1] |
αἱ
αὐταὶ
ἢ
ἕτεραι,
καὶ
|
πότερον |
ἄφθαρτοι
πᾶσαι
ἢ
τῶν
φθαρτῶν |
[3, 3] |
μάλιστα
ἀρχαὶ
τὰ
γένη
εἰσί,
|
(πότερον |
δεῖ
νομίζειν
τὰ
πρῶτα
τῶν |
[3, 3] |
ἀληθείας,
καὶ
περὶ
τῶν
ἀρχῶν
|
πότερον |
δεῖ
τὰ
γένη
στοιχεῖα
καὶ |
[3, 6] |
δὲ
τούτων
ἐστὶ
τὸ
διαπορῆσαι
|
πότερον |
δυνάμει
ἔστι
τὰ
στοιχεῖα
ἤ |
[3, 4] |
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
τῆς
ὕλης,
|
πότερον, |
εἰ
ἔστι,
παρὰ
πάντα
δεῖ |
[3, 1] |
τοῦτο
χωριστὸν
ἢ
οὔ,
καὶ
|
πότερον |
ἓν
ἢ
πλείω
τὸν
ἀριθμόν, |
[3, 1] |
ἐξ
ὧν
δεικνύουσι
πάντες,
οἷον
|
πότερον |
ἐνδέχεται
ταὐτὸ
καὶ
ἓν
ἅμα |
[3, 1] |
Μάλιστα
δὲ
ζητητέον
καὶ
πραγματευτέον
|
πότερον |
ἔστι
τι
παρὰ
τὴν
ὕλην |
[3, 1] |
ἢ
πλείω
τὸν
ἀριθμόν,
καὶ
|
πότερον |
ἔστι
τι
παρὰ
τὸ
(σύνολον |
[3, 1] |
(τελευταῖα
ἢ
τὰ
πρῶτα,
οἷον
|
πότερον |
ζῷον
ἢ
ἄνθρωπος
ἀρχή
τε |
[3, 4] |
τινὰς
(οἰκίας.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
|
πότερον |
ἡ
οὐσία
μία
πάντων
ἔσται, |
[3, 6] |
ἀπορῆσαι
περὶ
τῶν
ἀρχῶν,
καὶ
|
πότερον |
καθόλου
εἰσὶν
ἢ
ὡς
λέγομεν |
[3, 1] |
ἢ
οὔ,
κἂν
εἰ
οὐσίαι
|
πότερον |
(κεχωρισμέναι
τῶν
αἰσθητῶν
ἢ
ἐνυπάρχουσαι |
[3, 2] |
ψεῦδος;
ὅλως
τε
τῶν
οὐσιῶν
|
πότερον |
μία
πασῶν
ἐστὶν
ἢ
πλείους |
[3, 1] |
τ᾽
ἐστι
περὶ
τὴν
οὐσίαν,
|
πότερον |
μία
περὶ
πάσας
ἢ
πλείονές |
[3, 2] |
καὶ
ὅσαι
ἄλλαι
τοιαῦται
προτάσεις,
|
πότερον |
μία
τούτων
ἐπιστήμη
καὶ
τῆς |
[3, 2] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἀποδεικτικῶν
ἀρχῶν,
|
πότερον |
μιᾶς
ἐστὶν
ἐπιστήμης
ἢ
πλειόνων, |
[3, 2] |
οὖν
περὶ
ὧν
πρῶτον
εἴπομεν,
|
πότερον |
μιᾶς
ἢ
πλειόνων
ἐστὶν
ἐπιστημῶν |
[3, 1] |
ὧν
ἐν
τοῖς
πεφροιμιασμένοις
διηπορήσαμεν,
|
πότερον |
μιᾶς
ἢ
πολλῶν
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι |
[3, 1] |
καὶ
παρὰ
ταύτας
ἄλλας,
καὶ
|
πότερον |
μοναχῶς
ἢ
πλείονα
γένη
τῶν |
[3, 2] |
καὶ
παρὰ
ταύτας
ἄλλας,
καὶ
|
πότερον |
μοναχῶς
ἢ
πλείω
γένη
τετύχηκεν |
[3, 1] |
παράσχοι
πολλήν.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
|
πότερον |
οἱ
ἀριθμοὶ
καὶ
τὰ
μήκη |
[3, 5] |
δῆλον.
~Τούτων
δ᾽
ἐχομένη
ἀπορία
|
πότερον |
οἱ
ἀριθμοὶ
καὶ
τὰ
σώματα |
[3, 1] |
ἕκαστον·
καὶ
εἰ
τὰ
γένη,
|
πότερον |
ὅσα
ἐπὶ
τοῖς
ἀτόμοις
λέγεται |
[3, 1] |
οὖν,
καθάπερ
φαμέν,
ἐπισκεπτέον,
καὶ
|
πότερον |
περὶ
τὰς
οὐσίας
ἡ
θεωρία |
[3, 2] |
(ἐκ
τούτων
μία.
Ἔτι
δὲ
|
πότερον |
περὶ
τὰς
οὐσίας
μόνον
ἡ |
[3, 4] |
πρὸς
τὸ
(γνῶναι
τἀληθὲς
ἀναγκαιότατον
|
πότερόν |
ποτε
τὸ
ὂν
καὶ
τὸ |
[3, 1] |
αὐτὸ
τῶν
ἀναγκαίων
ἐστὶ
ζητῆσαι,
|
πότερον |
τὰς
αἰσθητὰς
οὐσίας
εἶναι
(μόνον |
[3, 2] |
γὰρ
ἀποδοῦναι
παγχάλεπον.
Ἔτι
δὲ
|
πότερον |
τὰς
αἰσθητὰς
οὐσίας
μόνας
εἶναι |
[3, 1] |
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι
τὰς
αἰτίας·
καὶ
|
πότερον |
τὰς
τῆς
οὐσίας
ἀρχὰς
τὰς |
[3, 2] |
ἐστι
καὶ
γραμμαὶ
καὶ
ἐπίπεδα,
|
πότερον |
τῆς
αὐτῆς
ταῦτα
γνωρίζειν
ἐστὶν |
[3, 1] |
(χαλεπώτατον
καὶ
πλείστην
ἀπορίαν
ἔχον,
|
πότερον |
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν, |
[3, 1] |
αἱ
ἐν
τῷ
ὑποκειμένῳ;
καὶ
|
πότερον |
τῶν
φθαρτῶν
καὶ
ἀφθάρτων
αἱ |
[3, 1] |
γὰρ
ὕστερον
εὐπορία
λύσις
τῶν
|
πρότερον |
ἀπορουμένων
ἐστί,
λύειν
δ᾽
οὐκ |
[3, 6] |
τι
ἔσται
τῶν
ἀρχῶν
ἄλλο
|
(πρότερον |
(γὰρ
ἡ
δύναμις
ἐκείνης
τῆς |
[3, 3] |
τὸ
ποσὸν
ἢ
κατ᾽
εἶδος,
|
πρότερον |
δὲ
τὸ
κατ᾽
εἶδος,
τὰ |
[3, 4] |
μὲν
οὖν
μὴ
ᾖ,
εἴρηται
|
πρότερον |
δι᾽
ὅ·
ἐὰν
δὲ
ᾖ, |
[3, 3] |
ἀνθρώπων.
Ἔτι
ἐν
οἷς
τὸ
|
πρότερον |
καὶ
ὕστερόν
ἐστιν,
οὐχ
οἷόν |
[3, 5] |
ἡ
οὐσία,
ἐὰν
μὴ
οὖσα
|
πρότερον |
νῦν
ᾖ
ἢ
πρότερον
οὖσα |
[3, 5] |
ἔφθαρται,
διῃρημένων
τε
εἰσὶν
αἱ
|
πρότερον |
οὐκ
οὖσαι
(οὐ
γὰρ
δὴ |
[3, 5] |
οὖσα
πρότερον
νῦν
ᾖ
ἢ
|
πρότερον |
οὖσα
ὕστερον
μὴ
ᾖ,
μετὰ |
[3, 4] |
καὶ
τοῖς
νῦν
καὶ
τοῖς
|
πρότερον, |
πότερον
αἱ
αὐταὶ
τῶν
φθαρτῶν |
[3, 5] |
οἱ
μὲν
πολλοὶ
καὶ
οἱ
|
πρότερον |
τὴν
οὐσίαν
καὶ
τὸ
ὂν |
[3, 6] |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἄλλως
πως,
|
πρότερόν |
τι
ἔσται
τῶν
ἀρχῶν
ἄλλο |
[3, 3] |
ἀτόμοις
οὐκ
ἔστι
τὸ
μὲν
|
πρότερον |
τὸ
δ᾽
ὕστερον.
Ἔτι
ὅπου |
[3, 1] |
δεῖ
τὰς
δυσχερείας
τεθεωρηκέναι
πάσας
|
πρότερον, |
τούτων
τε
χάριν
καὶ
διὰ |
[3, 3] |
δὲ
χεῖρον,
ἀεὶ
τὸ
βέλτιον
|
πρότερον· |
ὥστ᾽
οὐδὲ
τούτων
ἂν
εἴη |
[3, 3] |
ἐν
οἷς
τὸ
πρότερον
καὶ
|
ὕστερόν |
ἐστιν,
οὐχ
οἷόν
τε
τὸ |
[3, 3] |
τὸ
μὲν
πρότερον
τὸ
δ᾽
|
ὕστερον. |
Ἔτι
ὅπου
τὸ
μὲν
βέλτιον |
[3, 1] |
τὸ
διαπορῆσαι
καλῶς·
ἡ
γὰρ
|
ὕστερον |
εὐπορία
λύσις
τῶν
πρότερον
ἀπορουμένων |
[3, 5] |
νῦν
ᾖ
ἢ
πρότερον
οὖσα
|
ὕστερον |
μὴ
ᾖ,
μετὰ
τοῦ
γίγνεσθαι |
[3, 4] |
φύσεως,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
ὡς
εἰς
|
γνωριμώτερον |
ἀνάγων
λέγει
ὅ
τι
τὸ |
[3, 2] |
τῷ
αὐτῷ
τόπῳ·
ὅπερ
ἐστὶν
|
ἀδυνατώτερον. |
~(Περί
τε
τούτων
οὖν
ἀπορία |
[3, 4] |
ἵσταται
καὶ
εἰ
βαδίζει
εἰς
|
ἄπειρον· |
ἔτι
δὲ
πῶς
ἔσται
τὰ |
[3, 3] |
τὸ
μὲν
βέλτιον
τὸ
δὲ
|
χεῖρον, |
ἀεὶ
τὸ
βέλτιον
πρότερον·
ὥστ᾽ |
[3, 2] |
ἀπόδειξις
οὐδεμία
διότι
βέλτιον
ἢ
|
χεῖρον, |
ἀλλ᾽
οὐδὲ
τὸ
παράπαν
μέμνηται |
[3, 2] |
καὶ
σκυτικῇ,
διότι
(βέλτιον
ἢ
|
χεῖρον |
λέγεσθαι
πάντα,
τὰς
δὲ
μαθηματικὰς |
[3, 4] |
πρῶτον
ἀπορηθὲν
ἀποτρώγουσιν
ὥσπερ
τοῦτο
|
μικρόν |
τι
λαμβάνοντες.
Πάντων
δὲ
καὶ |
[3, 3] |
ὂν
ἢ
τὸ
μέγα
καὶ
|
μικρὸν |
ὡς
γένεσιν
αὐτοῖς
χρῆσθαι.
Ἀλλὰ |
[3, 3] |
δὲ
ἅπαν
ἢ
κατὰ
τὸ
|
ποσὸν |
ἢ
κατ᾽
εἶδος,
πρότερον
δὲ |
[3, 2] |
τί
ἐστιν
ἀλλ᾽
οὐ
τὸν
|
πόσον |
ἢ
ποῖον
ἢ
τί
ποιεῖν |
[3, 2] |
ἔσται
τις
καὶ
οὐρανὸς
παρὰ
|
τὸν |
αἰσθητὸν
οὐρανὸν
καὶ
ἥλιός
τε |
[3, 1] |
καὶ
πότερον
ἓν
ἢ
πλείω
|
τὸν |
ἀριθμόν,
καὶ
πότερον
ἔστι
τι |
[3, 4] |
καὶ
ἄλλου
μὴ
ἑνός
τινος
|
τὸν |
ἀριθμόν,
οὐθὲν
ἧττον
ζητητέον
διὰ |
[3, 4] |
ᾖ
τὸ
αὐτὸ
ἕν,
ἀδύνατον
|
τὸν |
ἀριθμὸν
οὐσίαν
εἶναι.
Ἐὰν
μὲν |
[3, 1] |
λύειν
δ᾽
οὐκ
(ἔστιν
ἀγνοοῦντας
|
τὸν |
δεσμόν,
ἀλλ᾽
ἡ
τῆς
διανοίας |
[3, 4] |
νεῖκος.
(Διὸ
καὶ
συμβαίνει
αὐτῷ
|
τὸν |
εὐδαιμονέστατον
θεὸν
ἧττον
φρόνιμον
εἶναι |
[3, 2] |
ἂν
εἴη
μεγεθῶν
(οὐδὲ
περὶ
|
τὸν |
οὐρανὸν
ἡ
ἀστρολογία
τόνδε.
(Οὔτε |
[3, 2] |
καὶ
τἆλλα
ὁμοίως
τὰ
κατὰ
|
τὸν |
οὐρανόν.
Καίτοι
πῶς
δεῖ
πιστεῦσαι |
[3, 2] |
ἔσται
γὰρ
οὐρανός
τις
παρὰ
|
τὸν |
οὐρανόν,
πλήν
γ᾽
οὐ
χωρὶς |
[3, 4] |
ὄντος
οὐκ
ἔστιν,
ὥστε
κατὰ
|
τὸν |
Παρμενίδου
συμβαίνειν
ἀνάγκη
λόγον
ἓν |
[3, 2] |
τὸν
τί
ἐστιν
ἀλλ᾽
οὐ
|
τὸν |
πόσον
ἢ
ποῖον
ἢ
τί |
[3, 2] |
ἕτερον
ἑτέρου
μᾶλλον,
καὶ
μάλιστα
|
τὸν |
τί
ἐστιν
ἀλλ᾽
οὐ
τὸν |
[3, 2] |
αὐτὸ
μᾶλλον
μὲν
εἰδέναι
φαμὲν
|
τὸν |
τῷ
εἶναι
γνωρίζοντα
τί
τὸ |
[3, 1] |
ἀνάγκη
ἔχειν
πρὸς
τὸ
κρῖναι
|
τὸν |
ὥσπερ
ἀντιδίκων
καὶ
τῶν
ἀμφισβητούντων |
[3, 4] |
μηθέν
ἐστιν,
οὐδὲ
γένεσιν
εἶναι
|
δυνατόν. |
Ἀνάγκη
γὰρ
εἶναί
τι
τὸ |
[3, 6] |
ἐνδέχεται
μηθὲν
εἶναι
τῶν
ὄντων·
|
δυνατὸν |
γὰρ
εἶναι
καὶ
τὸ
μήπω |
[3, 2] |
τῆς
ἰατρικῆς·
καίτοι
πῶς
τοῦτο
|
δυνατόν; |
καὶ
γὰρ
ἂν
ὑγιείν᾽
ἄττα |
[3, 6] |
ἐκείνης
τῆς
αἰτίας,
τὸ
δὲ
|
δυνατὸν |
οὐκ
ἀναγκαῖον
ἐκείνως
πᾶν
ἔχειν) |
[3, 2] |
ἢ
φάναι
ἢ
ἀποφάναι,
καὶ
|
(ἀδύνατον |
ἅμα
εἶναι
καὶ
μὴ
εἶναι, |
[3, 4] |
τὸ
παράπαν,
εἰ
δὲ
τοῦτο
|
ἀδύνατον, |
ἀνάγκη
τι
εἶναι
παρὰ
τὸ |
[3, 2] |
ἀξιώματ᾽
αὐτῶν
(περὶ
πάντων
γὰρ
|
ἀδύνατον |
ἀπόδειξιν
εἶναι)
ἀνάγκη
γὰρ
ἔκ |
[3, 4] |
τὰ
πρῶτα·
τοῦτο
δ᾽
ὅτι
|
ἀδύνατον |
ἄρτι
διηπορήσαμεν.
Ἔτι
εἰ
ὅτι |
[3, 1] |
ταύτῃ
παραπλήσιον
πέπονθε
τοῖς
δεδεμένοις·
|
ἀδύνατον |
γὰρ
ἀμφοτέρως
προελθεῖν
εἰς
τὸ |
[3, 4] |
τε
οὐχ
οἷόν
τε
τὸ
|
ἀδύνατον |
γενέσθαι·
τὸ
δὲ
γεγονὸς
ἀνάγκη |
[3, 3] |
εἶναι
καὶ
μίαν
εἶναι
ἑκάστην,
|
ἀδύνατον |
δὲ
κατηγορεῖσθαι
ἢ
τὰ
εἴδη |
[3, 5] |
τὸ
δὲ
σῶμα
ἄνευ
τούτων
|
ἀδύνατον. |
Διόπερ
οἱ
μὲν
πολλοὶ
καὶ |
[3, 5] |
σωμάτων
(ἐν
γὰρ
τοῖς
αἰσθητοῖς
|
ἀδύνατον |
εἶναι)
οὐκ
ἂν
εἴη
οὐσία |
[3, 2] |
μαθήμασιν
ἁρμονική·
καὶ
γὰρ
ταῦτα
|
ἀδύνατον |
εἶναι
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ
διὰ |
[3, 4] |
καὶ
ἐκ
μὴ
ὄντος
γενέσθαι
|
ἀδύνατον· |
ἔτι
δὲ
γενέσεως
οὔσης
καὶ |
[3, 4] |
γὰρ
οὐκ
εὔλογον,
ἀλλ᾽
ἢ
|
ἀδύνατον |
ἢ
πολλοῦ
λόγου
δεῖται.
Ἔτι |
[3, 4] |
ἀρχὰς
εἶναι
προτέρας,
τοῦτο
δ᾽
|
ἀδύνατον, |
καὶ
εἰ
ἵσταται
καὶ
εἰ |
[3, 2] |
εἶναι,
κινούμενον
δὲ
(καὶ
παντελῶς
|
ἀδύνατον· |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
ὧν |
[3, 4] |
τε
ᾖ
τὸ
αὐτὸ
ἕν,
|
ἀδύνατον |
τὸν
ἀριθμὸν
οὐσίαν
εἶναι.
Ἐὰν |
[3, 4] |
καὶ
πρὸς
τὸ
(γνῶναι
τἀληθὲς
|
ἀναγκαιότατον |
πότερόν
ποτε
τὸ
ὂν
καὶ |
[3, 4] |
(Διὸ
καὶ
συμβαίνει
αὐτῷ
τὸν
|
εὐδαιμονέστατον |
θεὸν
ἧττον
φρόνιμον
εἶναι
τῶν |
[3, 1] |
φθαρταί;
ἔτι
δὲ
τὸ
πάντων
|
(χαλεπώτατον |
καὶ
πλείστην
ἀπορίαν
ἔχον,
πότερον |
[3, 4] |
λαμβάνοντες.
Πάντων
δὲ
καὶ
θεωρῆσαι
|
χαλεπώτατον |
καὶ
πρὸς
τὸ
(γνῶναι
τἀληθὲς |
[3, 4] |
οὗ
γίγνεται
καὶ
τούτων
τὸ
|
ἔσχατον |
ἀγένητον,
εἴπερ
ἵσταταί
τε
καὶ |
[3, 3] |
εἴδη,
μᾶλλον
ἂν
ἓν
τὸ
|
(ἔσχατον |
εἴη
κατηγορούμενον·
οὐ
γάρ
ἐστι |
[3, 4] |
ὅταν
γὰρ
συνέλθῃ,
τότε
δ᾽
|
ἔσχατον |
ἵστατο
νεῖκος.
(Διὸ
καὶ
συμβαίνει |
[3, 3] |
ἕν
ἐστιν,
ἓν
δὲ
τὸ
|
ἀδιαίρετον, |
ἀδιαίρετον
δὲ
ἅπαν
ἢ
κατὰ |
[3, 4] |
ὧν
ἓν
ἕκαστον.
Ἔτι
εἰ
|
ἀδιαίρετον |
αὐτὸ
τὸ
ἕν,
κατὰ
μὲν |
[3, 3] |
ἐστιν,
ἓν
δὲ
τὸ
ἀδιαίρετον,
|
ἀδιαίρετον |
δὲ
ἅπαν
ἢ
κατὰ
τὸ |
[3, 4] |
θεωρεῖ
φορτικῶς,
καὶ
ἐνδέχεται
εἶναι
|
ἀδιαίρετόν |
τι
(ὥστε
(καὶ
οὕτως)
καὶ |
[3, 2] |
τις
καὶ
οὐρανὸς
παρὰ
τὸν
|
αἰσθητὸν |
οὐρανὸν
καὶ
ἥλιός
τε
καὶ |
[3, 4] |
γίγνεται
καὶ
τούτων
τὸ
ἔσχατον
|
ἀγένητον, |
εἴπερ
ἵσταταί
τε
καὶ
ἐκ |
[3, 2] |
δεῖ
πιστεῦσαι
τούτοις;
οὐδὲ
γὰρ
|
ἀκίνητον |
εὔλογον
εἶναι,
κινούμενον
δὲ
(καὶ |
[3, 4] |
δ᾽
οὐδ᾽
ἀΐδιον
οὐθὲν
οὐδ᾽
|
ἀκίνητον |
(τὰ
γὰρ
αἰσθητὰ
(πάντα
φθείρεται |
[3, 4] |
καθ᾽
ἕκαστα,
οὐθὲν
ἂν
εἴη
|
νοητὸν |
ἀλλὰ
πάντα
αἰσθητὰ
καὶ
ἐπιστήμη |
[3, 1] |
μὴ
μόνον
τί
ἐστι
τούτων
|
ἕκαστον |
ἀλλὰ
καὶ
ἆρα
ἓν
ἑνὶ |
[3, 2] |
τὸ
θεωρῆσαι
τῶν
αἰτίων
τούτων
|
ἕκαστον. |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
περὶ
τῶν |
[3, 2] |
ἐπιστήμης
καὶ
τὰ
συμβεβηκότα
περὶ
|
ἕκαστον |
γένος
περὶ
ὧν
αἱ
μαθηματικαὶ |
[3, 3] |
δέ
τι
παρὰ
τὸ
καθ᾽
|
ἕκαστον |
(εἶναι
διὰ
τί
ἄν
τις |
[3, 6] |
ὅτι
τῶν
εἰδῶν
οὐσία
τις
|
ἕκαστόν |
ἐστι
καὶ
οὐθὲν
κατὰ
συμβεβηκός. |
[3, 4] |
ἓν
ἢ
πολλὰ
ὧν
ἓν
|
ἕκαστον. |
Ἔτι
εἰ
ἀδιαίρετον
αὐτὸ
τὸ |
[3, 1] |
ἢ
εἰς
ἃ
διαιρεῖται
ἐνυπάρχοντα
|
ἕκαστον· |
καὶ
εἰ
τὰ
γένη,
πότερον |
[3, 4] |
πῶς
γίγνεται
ἡ
ὕλη
τούτων
|
ἕκαστον |
καὶ
ἔστι
τὸ
σύνολον
ἄμφω |
[3, 2] |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
εἰδέναι
|
ἕκαστον |
καὶ
ὧν
ἀποδείξεις
(εἰσί,
τότ᾽ |
[3, 4] |
ἀριθμῷ
ἓν
ἢ
τὸ
καθ᾽
|
ἕκαστον |
λέγειν
διαφέρει
οὐθέν·
οὕτω
γὰρ |
[3, 1] |
μᾶλλον
ἔστι
παρὰ
τὸ
καθ᾽
|
ἕκαστον. |
Μάλιστα
δὲ
ζητητέον
καὶ
πραγματευτέον |
[3, 3] |
γένη
τῶν
ὄντων·
εἰ
δ᾽
|
ἕκαστον |
μὲν
(γνωρίζομεν
διὰ
τῶν
ὁρισμῶν, |
[3, 3] |
μᾶλλον
ἐξ
ὧν
ἐνυπαρχόντων
ἐστὶν
|
ἕκαστον |
πρώτων,
οἷον
φωνῆς
στοιχεῖα
καὶ |
[3, 4] |
οὕτω
γὰρ
λέγομεν
τὸ
καθ᾽
|
ἕκαστον, |
τὸ
ἀριθμῷ
ἕν,
καθόλου
δὲ |
[3, 6] |
καὶ
τὸ
ζῷον,
εἴπερ
σημαίνει
|
ἕκαστον |
τόδε
τι
καὶ
ἕν)
εἰ |
[3, 2] |
αὐτῶν
ἐπιστήμη;
τί
μὲν
γὰρ
|
ἕκαστον |
τούτων
τυγχάνει
ὂν
καὶ
νῦν |
[3, 2] |
καὶ
(τὰς
αἰσθητὰς
ἔσονται
καὶ
|
ἕκαστον |
τῶν
ἄλλων
γενῶν·
ὥστ᾽
ἐπείπερ |
[3, 1] |
αὑτὸ
ἢ
οὔ,
καὶ
τοῦτο
|
χωριστὸν |
ἢ
οὔ,
καὶ
πότερον
ἓν |
[3, 4] |
μήτε
ἀφαιρούμενον
ποιεῖ
μεῖζον
μηδὲ
|
ἔλαττον, |
οὔ
φησιν
εἶναι
τοῦτο
τῶν |
[3, 2] |
πολλαχῇ
δὲ
ἐχόντων
δυσκολίαν,
οὐθενὸς
|
ἧττον |
ἄτοπον
τὸ
φάναι
μὲν
εἶναί |
[3, 4] |
ἑνός
τινος
τὸν
ἀριθμόν,
οὐθὲν
|
ἧττον |
ζητητέον
διὰ
τί
καὶ
πῶς |
[3, 4] |
νεῖκος,
δόξειε
δ᾽
ἂν
οὐθὲν
|
ἧττον |
καὶ
τοῦτο
γεννᾶν
ἔξω
τοῦ |
[3, 5] |
Ἀλλὰ
μὴν
τό
γε
σῶμα
|
ἧττον |
οὐσία
τῆς
ἐπιφανείας,
(καὶ
αὕτη |
[3, 4] |
συμβαίνει
αὐτῷ
τὸν
εὐδαιμονέστατον
θεὸν
|
ἧττον |
φρόνιμον
εἶναι
τῶν
ἄλλων·
οὐ |
[3, 4] |
ᾗ
γὰρ
ἕν
τι
καὶ
|
ταὐτόν, |
καὶ
ᾗ
καθόλου
τι
ὑπάρχει, |
[3, 4] |
ὁμολογουμένως
αὑτῷ,
Ἐμπεδοκλῆς,
καὶ
οὗτος
|
ταὐτὸν |
πέπονθεν·
τίθησι
μὲν
γὰρ
ἀρχήν |
[3, 4] |
ποιήσει
πλεῖον
δὲ
προστιθέμενον
τὸ
|
τοιοῦτον) |
ἀλλὰ
πῶς
δὴ
ἐξ
ἑνὸς |
[3, 3] |
καὶ
δύνασθαι
εἶναι
χωριζομένην
αὐτῶν·
|
τοιοῦτον |
δέ
τι
παρὰ
τὸ
καθ᾽ |
[3, 4] |
ἀνάγκης
οὐδεμίαν
δηλοῖ.
Ἀλλ᾽
ὅμως
|
τοσοῦτόν |
γε
μόνος
λέγει
ὁμολογουμένως·
οὐ |
[3, 4] |
ἁπάντων
λέγουσιν
ἀρχάς.
(Ἀλλὰ
τὸ
|
πρῶτον |
ἀπορηθὲν
ἀποτρώγουσιν
ὥσπερ
τοῦτο
μικρόν |
[3, 4] |
δὲ
γεγονὸς
ἀνάγκη
εἶναι
ὅτε
|
πρῶτον |
γέγονεν)
ἔτι
δ᾽
εἴπερ
ἡ |
[3, 3] |
ἄλλως
τε
κἄν
τις
τὸ
|
πρῶτον |
γένος
ἀρχὴν
τιθῇ.
(Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 2] |
~Πρῶτον
μὲν
οὖν
περὶ
ὧν
|
πρῶτον |
εἴπομεν,
πότερον
μιᾶς
ἢ
πλειόνων |
[3, 2] |
διαπορῆσαι
τῷ
λόγῳ
ῥᾴδιον
καλῶς.
|
~Πρῶτον |
μὲν
οὖν
περὶ
ὧν
πρῶτον |
[3, 1] |
τοὺς
(ζητοῦντας
ἄνευ
τοῦ
διαπορῆσαι
|
πρῶτον |
ὁμοίους
εἶναι
τοῖς
ποῖ
δεῖ |
[3, 1] |
τὴν
ἐπιζητουμένην
ἐπιστήμην
ἐπελθεῖν
ἡμᾶς
|
(πρῶτον |
περὶ
ὧν
ἀπορῆσαι
δεῖ
πρῶτον· |
[3, 1] |
(πρῶτον
περὶ
ὧν
ἀπορῆσαι
δεῖ
|
πρῶτον· |
ταῦτα
δ᾽
ἐστὶν
ὅσα
τε |
[3, 1] |
πάντων
(χαλεπώτατον
καὶ
πλείστην
ἀπορίαν
|
ἔχον, |
πότερον
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ |
[3, 6] |
καὶ
ὁ
ἄνθρωπος
καὶ
τὸ
|
ζῷον, |
εἴπερ
σημαίνει
ἕκαστον
τόδε
τι |
[3, 1] |
ἢ
τὰ
πρῶτα,
οἷον
πότερον
|
ζῷον |
ἢ
ἄνθρωπος
ἀρχή
τε
καὶ |
[3, 2] |
ἕκαστον
τούτων
τυγχάνει
ὂν
καὶ
|
νῦν |
γνωρίζομεν
(χρῶνται
γοῦν
ὡς
γιγνωσκομένοις |
[3, 3] |
ἔσται
γένη
μέχρι
τῶν
ἀτόμων
|
(νῦν |
δὲ
τὰ
μὲν
δοκεῖ
τὰ |
[3, 4] |
περὶ
ἧς
ὁ
λόγος
ἐφέστηκε
|
νῦν. |
Εἴτε
γὰρ
μὴ
ἔστι
τι |
[3, 5] |
οὐσία,
ἐὰν
μὴ
οὖσα
πρότερον
|
νῦν |
ᾖ
ἢ
πρότερον
οὖσα
ὕστερον |
[3, 4] |
ἐλάττων
ἀπορία
παραλέλειπται
καὶ
τοῖς
|
νῦν |
καὶ
τοῖς
πρότερον,
πότερον
αἱ |
[3, 4] |
πλὴν
τῶν
στοιχείων.
Ἡ
δὲ
|
νῦν |
λεγομένη
ἀπορία
ἐστὶ
διὰ
τί |
[3, 2] |
ποτέραν
χρὴ
προσαγορεύειν
τὴν
ζητουμένην
|
νῦν. |
Μιᾶς
μὲν
οὖν
οὐκ
εὔλογον |
[3, 5] |
δ᾽
ἔχει
καὶ
περὶ
τὸ
|
νῦν |
τὸ
ἐν
τῷ
χρόνῳ·
οὐδὲ |
[3, 3] |
ἐστὶν
ἀδυνατώτερον.
~(Περί
τε
τούτων
|
οὖν |
ἀπορία
πολλὴ
πῶς
δεῖ
θέμενον |
[3, 4] |
δὲ
τὸ
ἐπὶ
τούτων.
(Ὥσπερ
|
οὖν |
εἰ
τὰ
τῆς
φωνῆς
ἀριθμῷ |
[3, 5] |
τούτων
εἶναι
δόξαντες
ἀριθμούς.
Καθάπερ
|
οὖν |
εἴπομεν,
εἰ
μὴ
ἔστιν
οὐσία |
[3, 3] |
γὰρ
λέγεται
κατὰ
πάντων.
Τοσαῦται
|
οὖν |
ἔσονται
ἀρχαὶ
τῶν
ὄντων
ὅσαπερ |
[3, 1] |
τῶν
αἰσθητῶν.
Περί
τε
τούτων
|
οὖν, |
καθάπερ
φαμέν,
ἐπισκεπτέον,
καὶ
πότερον |
[3, 6] |
τι
καὶ
ἕν)
εἰ
μὲν
|
οὖν |
καθόλου
αἱ
ἀρχαί,
ταῦτα
συμβαίνει· |
[3, 2] |
εἶναί
φασιν
ἐπιστήμας;
ὡς
μὲν
|
οὖν |
λέγομεν
τὰ
εἴδη
αἴτιά
τε |
[3, 4] |
ἀριθμὸν
οὐσίαν
εἶναι.
Ἐὰν
μὲν
|
οὖν |
μὴ
ᾖ,
εἴρηται
πρότερον
δι᾽ |
[3, 2] |
ἢ
πλείους
ἐπιστῆμαι;
εἰ
μὲν
|
οὖν |
μὴ
μία,
ποίας
οὐσίας
θετέον |
[3, 4] |
ἢ
παρ᾽
οὐδέν;
(Εἰ
μὲν
|
οὖν |
μηδέν
ἐστι
παρὰ
τὰ
καθ᾽ |
[3, 2] |
ἐστὶν
ἴδιον
τὸ
ἐπαΐειν;
(εἴπερ
|
οὖν |
ὁμοίως
μὲν
ὁποιασοῦν
ἐστίν,
ἁπασῶν |
[3, 4] |
τῶν
αὐτῶν
ἐστίν.
Ὅτι
μὲν
|
οὖν |
οὐκ
ἂν
εἴησαν
αἱ
αὐταὶ |
[3, 2] |
τὴν
ζητουμένην
νῦν.
Μιᾶς
μὲν
|
οὖν |
οὐκ
εὔλογον
εἶναι·
τί
γὰρ |
[3, 4] |
διὰ
τίν᾽
αἰτίαν;
οἱ
μὲν
|
οὖν |
περὶ
Ἡσίοδον
καὶ
πάντες
ὅσοι |
[3, 2] |
λόγῳ
ῥᾴδιον
καλῶς.
~Πρῶτον
μὲν
|
οὖν |
περὶ
ὧν
πρῶτον
εἴπομεν,
πότερον |
[3, 6] |
τῶν
εἶναι
ἀδυνάτων.
Ταύτας
τε
|
οὖν |
τὰς
ἀπορίας
ἀναγκαῖον
ἀπορῆσαι
περὶ |
[3, 2] |
ἐκ
τῶν
κοινῶν
δοξῶν.
Περὶ
|
οὖν |
τὸ
αὐτὸ
γένος
τὰ
συμβεβηκότα |
[3, 6] |
ποσαί
τινες
ἀλλὰ
εἴδει·
εἰ
|
οὖν |
τοῦτο
ἀναγκαῖον,
καὶ
τὰ
εἴδη |
[3, 3] |
ἂν
εἴη
γένος.
Ἐκ
μὲν
|
οὖν |
τούτων
(μᾶλλον
φαίνεται
τὰ
ἐπὶ |
[3, 3] |
τὴν
φύσιν
αὐτῆς.
Ἐκ
μὲν
|
οὖν |
τούτων
τῶν
λόγων
οὐκ
ἂν |
[3, 2] |
εἶδος
ὁ
λόγος.
Ἐκ
μὲν
|
οὖν |
τῶν
πάλαι
διωρισμένων
τίνα
χρὴ |
[3, 5] |
ἄρα
οὐδ᾽
ἐπιφάνεια
(εἰ
γὰρ
|
ὁποιαοῦν, |
κἂν
αὕτη
ἂν
ἦν
ἡ |
[3, 4] |
ἐστι
πλὴν
ὁ
θεός.
Λέγει
|
γοῦν
|
Ἐξ
ὧν
πάνθ᾽
ὅσα
τ᾽ |
[3, 4] |
τοῦτο
τὴν
φιλίαν
εἶναι
(αἰτία
|
(γοῦν |
ἐστὶν
αὕτη
τοῦ
ἓν
εἶναι |
[3, 2] |
ὂν
καὶ
νῦν
γνωρίζομεν
(χρῶνται
|
γοῦν |
ὡς
γιγνωσκομένοις
(αὐτοῖς
καὶ
ἄλλαι |
[3, 2] |
οὔτε
γὰρ
ἐκεῖνοι
οὐδὲν
ἄλλο
|
ἐποίουν |
ἢ
ἀνθρώπους
ἀϊδίους,
οὔθ᾽
οὗτοι |
[3, 5] |
ὁμοίως
ἔνεστιν
ἐν
τῷ
στερεῷ
|
ὁποιονοῦν |
σχῆμα·
ὥστ᾽
εἰ
μηδ᾽
ἐν |
[3, 2] |
ἐπαΐειν;
(εἴπερ
οὖν
ὁμοίως
μὲν
|
ὁποιασοῦν |
ἐστίν,
ἁπασῶν
δὲ
μὴ
ἐνδέχεται, |
[3, 2] |
τί
γὰρ
μᾶλλον
γεωμετρίας
ἢ
|
ὁποιασοῦν |
περὶ
τούτων
ἐστὶν
ἴδιον
τὸ |
[3, 3] |
τῶν
διαγραμμάτων
ταῦτα
στοιχεῖα
λέγομεν
|
ὧν |
αἱ
ἀποδείξεις
ἐνυπάρχουσιν
ἐν
ταῖς |
[3, 2] |
συμβεβηκότα
περὶ
ἕκαστον
γένος
περὶ
|
ὧν |
αἱ
μαθηματικαὶ
(δεικνύουσιν,
ἢ
ἄλλης. |
[3, 2] |
ὅτι
ἡ
μὲν
τούτων
ἐστὶν
|
ὧν |
αἰσθανόμεθα
ἡ
δ᾽
οὐκ
αἰσθητῶν, |
[3, 2] |
ἀποδεικτικὰς
τὰς
κοινὰς
δόξας
ἐξ
|
ὧν |
ἅπαντες
δεικνύουσιν)
οἷον
ὅτι
πᾶν |
[3, 2] |
ἄλλοις
τὸ
εἰδέναι
ἕκαστον
καὶ
|
ὧν |
ἀποδείξεις
(εἰσί,
τότ᾽
οἰόμεθα
ὑπάρχειν |
[3, 1] |
ἐπιστήμην
ἐπελθεῖν
ἡμᾶς
(πρῶτον
περὶ
|
ὧν |
ἀπορῆσαι
δεῖ
πρῶτον·
ταῦτα
δ᾽ |
[3, 3] |
αἰτίαν
εἶναι
παρὰ
τὰ
πράγματα
|
ὧν |
ἀρχή,
καὶ
δύνασθαι
εἶναι
χωριζομένην |
[3, 1] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἀρχῶν
ἐξ
|
ὧν |
δεικνύουσι
πάντες,
οἷον
πότερον
ἐνδέχεται |
[3, 4] |
ἢ
ἓν
ἢ
πολλὰ
ὧν
|
ἓν |
ἕκαστον.
Ἔτι
εἰ
ἀδιαίρετον
αὐτὸ |
[3, 1] |
δ᾽
ἀπορία
πρώτη
(μὲν
περὶ
|
ὧν |
ἐν
τοῖς
πεφροιμιασμένοις
διηπορήσαμεν,
πότερον |
[3, 4] |
ὄντα
ἢ
ἓν
ἢ
πολλὰ
|
ὧν |
ἓν
ἕκαστον.
Ἔτι
εἰ
ἀδιαίρετον |
[3, 3] |
ἀρχὰς
ὑπολαμβάνειν
ἢ
μᾶλλον
ἐξ
|
ὧν |
ἐνυπαρχόντων
ἐστὶν
ἕκαστον
πρώτων,
οἷον |
[3, 3] |
τούτων
στοιχεῖά
φησιν
εἶναι
ἐξ
|
ὧν |
ἐστὶ
τὰ
ὄντα
ἐνυπαρχόντων,
ἀλλ᾽ |
[3, 3] |
ὁρισμὸς
καὶ
ὁ
λέγων
ἐξ
|
ὧν |
ἔστιν
ἐνυπαρχόντων.
Πρὸς
δὲ
τούτοις |
[3, 4] |
γὰρ
φθείρεται
εἰς
ταῦτ᾽
ἐξ
|
ὧν |
ἔστιν)
ὥστε
συμβαίνει
τῶν
ἀρχῶν |
[3, 2] |
(ἕλικες
τοῦ
οὐρανοῦ
ὅμοιαι
περὶ
|
ὧν |
ἡ
ἀστρολογία
ποιεῖται
τοὺς
λόγους, |
[3, 2] |
ἀδύνατον·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
|
ὧν |
ἡ
ὀπτικὴ
πραγματεύεται
καὶ
ἡ |
[3, 4] |
ἀλλ᾽
ἄτοπον·
ἓν
γὰρ
πάντα
|
ὧν |
ἡ
οὐσία
μία.
Ἀλλὰ
πολλὰ |
[3, 2] |
γὰρ
ὃ
μιᾶς
καὶ
ἐξ
|
ὧν |
μιᾶς,
εἴτε
τῆς
αὐτῆς
εἴτε |
[3, 3] |
φύσιν
ἀθρεῖν,
(οἷον
κλίνην
ἐξ
|
ὧν |
μορίων
συνέστηκε
καὶ
πῶς
συγκειμένων, |
[3, 4] |
ὁ
θεός.
Λέγει
γοῦν
Ἐξ
|
ὧν |
πάνθ᾽
ὅσα
τ᾽
ἦν
ὅσα |
[3, 2] |
καλῶς.
~Πρῶτον
μὲν
οὖν
περὶ
|
ὧν |
πρῶτον
εἴπομεν,
πότερον
μιᾶς
ἢ |
[3, 3] |
ἀρχαὶ
δοκοῦσιν
εἶναι
ταῦτ᾽
ἐξ
|
ὧν |
σύγκεινται
αἱ
φωναὶ
(πρώτων,
ἀλλ᾽ |
[3, 3] |
στοιχεῖα
καὶ
οἱ
ἕν,
ἐξ
|
ὧν |
σύγκειται
καὶ
ἐξ
ὧν
συνέστηκεν |
[3, 3] |
ἐξ
ὧν
σύγκειται
καὶ
ἐξ
|
ὧν |
συνέστηκεν
ἀρχὰς
λέγουσιν
(εἶναι,
οἷον |
[3, 5] |
καὶ
πῦρ
καὶ
ἀήρ,
ἐξ
|
ὧν |
τὰ
σύνθετα
σώματα
συνέστηκε,
(τούτων |
[3, 1] |
ἀπορία
πρώτη
(μὲν
περὶ
ὧν
|
ἐν |
τοῖς
πεφροιμιασμένοις
διηπορήσαμεν,
πότερον
μιᾶς |
[3, 4] |
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
ὡς
εἰς
γνωριμώτερον
|
ἀνάγων |
λέγει
ὅ
τι
τὸ
ἕν |
[3, 3] |
τῶν
γενῶν
ὁρισμὸς
καὶ
ὁ
|
λέγων |
ἐξ
ὧν
ἔστιν
ἐνυπαρχόντων.
Πρὸς |
[3, 1] |
ὥσπερ
ἀντιδίκων
καὶ
τῶν
ἀμφισβητούντων
|
λόγων |
ἀκηκοότα
πάντων.
Ἔστι
δ᾽
ἀπορία |
[3, 3] |
Ἐκ
μὲν
οὖν
τούτων
τῶν
|
λόγων |
οὐκ
ἂν
εἴησαν
αἱ
ἀρχαὶ |
[3, 3] |
λέγονται
τὰ
ὄντα,
τῶν
γε
|
εἰδῶν |
ἀρχαὶ
τὰ
γένη
εἰσίν.
Φαίνονται |
[3, 2] |
μεταξὺ
ταῦτα
λεγόμενα
τῶν
τε
|
εἰδῶν |
καὶ
τῶν
αἰσθητῶν,
οὐ
μὴν |
[3, 3] |
ὄντων
λαβεῖν
ἐπιστήμην
τὸ
τῶν
|
εἰδῶν |
λαβεῖν
καθ᾽
ἃ
λέγονται
τὰ |
[3, 6] |
ταῦτα
λέγειν
αὐτοῖς,
ὅτι
τῶν
|
εἰδῶν |
οὐσία
τις
ἕκαστόν
ἐστι
καὶ |
[3, 3] |
τὸ
γένος
ἄνευ
τῶν
αὐτοῦ
|
εἰδῶν, |
ὥστ᾽
εἴπερ
τὸ
ἓν
γένος |
[3, 4] |
ποιοῦντες
τὰς
ἀρχὰς
καὶ
ἐκ
|
θεῶν |
γεγονέναι,
τὰ
μὴ
γευσάμενα
τοῦ |
[3, 2] |
μαθηματικὰς
οὐθένα
ποιεῖσθαι
λόγον
περὶ
|
ἀγαθῶν |
καὶ
κακῶν.
(Ἀλλὰ
μὴν
εἴ |
[3, 2] |
ἡ
γεωδαισία
τῶν
αἰσθητῶν
ἐστὶ
|
μεγεθῶν |
καὶ
φθαρτῶν·
ἐφθείρετο
γὰρ
ἂν |
[3, 2] |
οὐδὲ
τῶν
αἰσθητῶν
ἂν
εἴη
|
μεγεθῶν |
(οὐδὲ
περὶ
τὸν
οὐρανὸν
ἡ |
[3, 1] |
Καὶ
τοῦτο
δ᾽
αὐτὸ
τῶν
|
ἀναγκαίων |
ἐστὶ
ζητῆσαι,
πότερον
τὰς
αἰσθητὰς |
[3, 3] |
εἴδη
τοῦ
(γένους
ἐπὶ
τῶν
|
οἰκείων |
διαφορῶν
ἢ
τὸ
γένος
ἄνευ |
[3, 4] |
ἀλλὰ
πάντα
(φθαρτὰ
πλὴν
τῶν
|
στοιχείων. |
Ἡ
δὲ
νῦν
λεγομένη
ἀπορία |
[3, 5] |
στιγμαί,
ταῦτα
δὲ
μὴ
ὁρῶμεν
|
ποίων |
ἂν
εἶεν
σωμάτων
(ἐν
γὰρ |
[3, 3] |
ἀθρεῖν,
(οἷον
κλίνην
ἐξ
ὧν
|
μορίων |
συνέστηκε
καὶ
πῶς
συγκειμένων,
τότε |
[3, 2] |
πλείω
γένη
τετύχηκεν
ὄντα
τῶν
|
οὐσιῶν, |
(οἷον
οἱ
λέγοντες
τά
τε |
[3, 1] |
μοναχῶς
ἢ
πλείονα
γένη
τῶν
|
οὐσιῶν, |
οἷον
οἱ
ποιοῦντες
τά
τε |
[3, 2] |
καὶ
ψεῦδος;
ὅλως
τε
τῶν
|
οὐσιῶν |
πότερον
μία
πασῶν
ἐστὶν
ἢ |
[3, 2] |
εἴ
γε
πλείους
ἐπιστῆμαι
τῶν
|
αἰτίων |
εἰσὶ
καὶ
ἑτέρα
ἑτέρας
ἀρχῆς, |
[3, 2] |
τἆλλα)
ᾗ
δὲ
τῶν
πρώτων
|
αἰτίων |
καὶ
τοῦ
μάλιστα
ἐπιστητοῦ
διωρίσθη |
[3, 2] |
θεωρῆσαι
πάντα
τὰ
γένη
τῶν
|
(αἰτίων. |
Μιᾶς
μὲν
γὰρ
ἐπιστήμης
πῶς |
[3, 2] |
ἐπιστήμης
εἶναι
τὸ
θεωρῆσαι
τῶν
|
αἰτίων |
τούτων
ἕκαστον.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ |
[3, 4] |
περὶ
αὐτῆς
τῆς
προσφορᾶς
(τῶν
|
αἰτίων |
τούτων
ὑπὲρ
ἡμᾶς
εἰρήκασιν·
εἰ |
[3, 2] |
πάντας
τοὺς
τρόπους
τοὺς
τῶν
|
αἰτίων |
ὑπάρχειν,
οἷον
οἰκίας
ὅθεν
μὲν |
[3, 2] |
ποιεῖσθαι
λόγον
περὶ
ἀγαθῶν
καὶ
|
κακῶν. |
(Ἀλλὰ
μὴν
εἴ
γε
πλείους |
[3, 1] |
πρὸς
τὸ
κρῖναι
τὸν
ὥσπερ
|
ἀντιδίκων |
καὶ
τῶν
ἀμφισβητούντων
λόγων
ἀκηκοότα |
[3, 2] |
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἀποδεικτικῶν |
ἀρχῶν,
πότερον
μιᾶς
ἐστὶν
ἐπιστήμης |
[3, 1] |
προτέρου
καὶ
ὑστέρου
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἁπάντων
τῶν
τοιούτων
περὶ
ὅσων |
[3, 3] |
ἀποδείξεις
ἐνυπάρχουσιν
ἐν
ταῖς
τῶν
|
ἄλλων |
ἀποδείξεσιν
ἢ
πάντων
ἢ
τῶν |
[3, 2] |
αἰσθητὰς
ἔσονται
καὶ
ἕκαστον
τῶν
|
ἄλλων |
γενῶν·
ὥστ᾽
ἐπείπερ
ἡ
ἀστρολογία |
[3, 3] |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
εἴ
τις
ἐθέλει
τὴν
φύσιν |
[3, 4] |
καὶ
τὸ
ὄν,
μηδὲ
τῶν
|
ἄλλων |
εἶναι
τῶν
καθόλου
μηθέν
(ταῦτα |
[3, 3] |
μὴ
τούτων,
σχολῇ
τῶν
γε
|
ἄλλων |
ἔσται
τὰ
γένη
παρὰ
τὰ |
[3, 2] |
ἐπιστήμη
καὶ
παρ᾽
ἑκάστην
τῶν
|
ἄλλων |
μεταξὺ
αὐτῆς
τε
ἰατρικῆς
(καὶ |
[3, 4] |
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
αἰσθητῶν
ἄλλαι
|
ἄλλων |
(οἷον
τῆσδε
τῆς
συλλαβῆς
(τῷ |
[3, 4] |
θεὸν
ἧττον
φρόνιμον
εἶναι
τῶν
|
ἄλλων· |
οὐ
γὰρ
γνωρίζει
(ἅπαντα·
τὸ |
[3, 2] |
μὴ
ἐνδέχεται,
(ὥσπερ
οὐδὲ
τῶν
|
ἄλλων |
οὕτως
οὐδὲ
τῆς
γνωριζούσης
τὰς |
[3, 2] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
|
ἄλλων) |
περὶ
δὲ
τὰς
γενέσεις
καὶ |
[3, 4] |
αὐτὸ
ὄν,
σχολῇ
τῶν
γε
|
ἄλλων |
τι
ἂν
εἴη
παρὰ
τὰ |
[3, 1] |
(ἢ
οὔ,
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
τοιούτων·
εἴ
τ᾽
ἐστι |
[3, 1] |
πεφροιμιασμένοις
διηπορήσαμεν,
πότερον
μιᾶς
ἢ
|
πολλῶν |
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι
τὰς
αἰτίας·
καὶ |
[3, 4] |
γὰρ
καὶ
τὴν
γραμμὴν
ἐκ
|
στιγμῶν |
εἶναι
φάσκειν.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ |
[3, 4] |
τοῦ
πιθανοῦ
τοῦ
πρὸς
αὑτούς,
|
ἡμῶν |
δ᾽
ὠλιγώρησαν
(θεοὺς
γὰρ
ποιοῦντες |
[3, 2] |
πότερον
μιᾶς
ἢ
πλειόνων
ἐστὶν
|
ἐπιστημῶν |
θεωρῆσαι
πάντα
τὰ
γένη
τῶν |
[3, 1] |
διηπορήσαμεν,
πότερον
μιᾶς
ἢ
πολλῶν
|
ἐπιστημῶν |
θεωρῆσαι
τὰς
αἰτίας·
καὶ
πότερον |
[3, 2] |
διωρισμένων
τίνα
χρὴ
καλεῖν
τῶν
|
ἐπιστημῶν |
σοφίαν
ἔχει
λόγον
ἑκάστην
(προσαγορεύειν· |
[3, 3] |
ταῦτα
(οἷον
εἰ
πρώτη
τῶν
|
ἀριθμῶν |
ἡ
δυάς,
οὐκ
ἔσται
τις |
[3, 3] |
ἀριθμὸς
παρὰ
τὰ
εἴδη
τῶν
|
ἀριθμῶν· |
ὁμοίως
δὲ
οὐδὲ
σχῆμα
παρὰ |
[3, 3] |
τὰ
ἔσχατα
κατηγορούμενα
ἐπὶ
τῶν
|
ἀτόμων; |
καὶ
γὰρ
τοῦτο
ἔχει
ἀμφισβήτησιν. |
[3, 3] |
(μᾶλλον
φαίνεται
τὰ
ἐπὶ
τῶν
|
ἀτόμων |
κατηγορούμενα
ἀρχαὶ
εἶναι
τῶν
γενῶν· |
[3, 3] |
διαφορῶν
ἔσται
γένη
μέχρι
τῶν
|
ἀτόμων |
(νῦν
δὲ
τὰ
μὲν
δοκεῖ |
[3, 3] |
ἕκαστον
μὲν
(γνωρίζομεν
διὰ
τῶν
|
ὁρισμῶν, |
ἀρχαὶ
δὲ
τὰ
γένη
τῶν |
[3, 3] |
ἀρχαὶ
δὲ
τὰ
γένη
τῶν
|
ὁρισμῶν |
εἰσίν,
ἀνάγκη
καὶ
τῶν
ὁριστῶν |
[3, 3] |
δεῖ
νομίζειν
τὰ
πρῶτα
τῶν
|
γενῶν |
ἀρχὰς
ἢ
τὰ
ἔσχατα
κατηγορούμενα |
[3, 3] |
δ᾽
ἔσται
ὁ
διὰ
τῶν
|
γενῶν |
ὁρισμὸς
καὶ
ὁ
λέγων
ἐξ |
[3, 3] |
ἀτόμων
κατηγορούμενα
ἀρχαὶ
εἶναι
τῶν
|
γενῶν· |
πάλιν
δὲ
πῶς
αὖ
δεῖ |
[3, 3] |
φανερὸν
ὅτι
τὰ
ἀνωτάτω
τῶν
|
γενῶν· |
ταῦτα
γὰρ
λέγεται
κατὰ
πάντων. |
[3, 2] |
ἔσονται
καὶ
ἕκαστον
τῶν
ἄλλων
|
γενῶν· |
ὥστ᾽
ἐπείπερ
ἡ
ἀστρολογία
μία |
[3, 2] |
ἂν
εἴη
τοιαύτη·
πολλαχῶς
γὰρ
|
(ἐπισταμένων |
τὸ
αὐτὸ
μᾶλλον
μὲν
εἰδέναι |
[3, 5] |
οὔτε
συγκειμένων
ἔστιν
ἀλλ᾽
ἔφθαρται,
|
διῃρημένων |
τε
εἰσὶν
αἱ
πρότερον
οὐκ |
[3, 5] |
δύο
διαιρουμένων
γίγνονται·
ὥστ᾽
οὔτε
|
συγκειμένων |
ἔστιν
ἀλλ᾽
ἔφθαρται,
διῃρημένων
τε |
[3, 3] |
ὧν
μορίων
συνέστηκε
καὶ
πῶς
|
συγκειμένων, |
τότε
γνωρίζει
τὴν
φύσιν
αὐτῆς. |
[3, 4] |
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τῶν
μυθικῶς
|
σοφιζομένων |
οὐκ
ἄξιον
μετὰ
σπουδῆς
σκοπεῖν· |
[3, 2] |
καὶ
φθαρτῶν·
ἐφθείρετο
γὰρ
ἂν
|
φθειρομένων. |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῶν
αἰσθητῶν |
[3, 5] |
σώματα,
(ἅμα
ὁτὲ
μὲν
μία
|
ἁπτομένων |
ὁτὲ
δὲ
δύο
διαιρουμένων
γίγνονται· |
[3, 2] |
Ἐκ
μὲν
οὖν
τῶν
πάλαι
|
διωρισμένων |
τίνα
χρὴ
καλεῖν
τῶν
ἐπιστημῶν |
[3, 2] |
εἶναι
γένος
ἕν
(τι
τῶν
|
δεικνυμένων, |
πᾶσαι
γὰρ
αἱ
ἀποδεικτικαὶ
χρῶνται |
[3, 5] |
μία
ἁπτομένων
ὁτὲ
δὲ
δύο
|
διαιρουμένων |
γίγνονται·
ὥστ᾽
οὔτε
συγκειμένων
ἔστιν |
[3, 1] |
ὕστερον
εὐπορία
λύσις
τῶν
πρότερον
|
ἀπορουμένων |
ἐστί,
λύειν
δ᾽
οὐκ
(ἔστιν |
[3, 2] |
καθ᾽
αὑτὰ
συμβεβηκότα
ἐκ
τῶν
|
κοινῶν |
δοξῶν.
Περὶ
οὖν
τὸ
αὐτὸ |
[3, 6] |
ἔσονται
οὐσίαι
(οὐθὲν
γὰρ
τῶν
|
κοινῶν |
τόδε
τι
σημαίνει
ἀλλὰ
τοιόνδε, |
[3, 3] |
γάρ
ἐστι
γένος
ἅνθρωπος
τῶν
|
τινῶν |
ἀνθρώπων.
Ἔτι
ἐν
οἷς
τὸ |
[3, 2] |
ἀπόδειξιν
εἶναι)
ἀνάγκη
γὰρ
ἔκ
|
τινων |
εἶναι
καὶ
περί
τι
καὶ |
[3, 4] |
ὡς
(ἀναγκαῖον
καὶ
ταύτας
ἔκ
|
τινων |
εἶναι
(πάντα
γὰρ
φθείρεται
εἰς |
[3, 4] |
τε
θήσει
τοῦτο
καὶ
ἐπὶ
|
τίνων |
οὔ.
Ὅτι
μὲν
γὰρ
ἐπὶ |
[3, 4] |
τις
τοῦτο
θήσει,
ἀπορία
ἐπὶ
|
τίνων |
τε
θήσει
τοῦτο
καὶ
ἐπὶ |
[3, 2] |
εἶναι
καὶ
περί
τι
καὶ
|
τινῶν |
τὴν
ἀπόδειξιν·
ὥστε
συμβαίνει
πάντων |
[3, 2] |
πότερον
μιᾶς
ἐστὶν
ἐπιστήμης
ἢ
|
πλειόνων, |
ἀμφισβητήσιμόν
ἐστιν
(λέγω
(δὲ
ἀποδεικτικὰς |
[3, 2] |
πρῶτον
εἴπομεν,
πότερον
μιᾶς
ἢ
|
πλειόνων |
ἐστὶν
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι
πάντα
τὰ |
[3, 4] |
γε
δύο
τῶν
αὐτῶν
μηδὲ
|
πλειόνων. |
(Οὐθενὸς
δ᾽
ἐλάττων
ἀπορία
παραλέλειπται |
[3, 4] |
δὴ
ἐξ
ἑνὸς
τοιούτου
ἢ
|
πλειόνων |
τοιούτων
ἔσται
μέγεθος;
ὅμοιον
γὰρ |
[3, 1] |
πειρῶνται
σκοπεῖν
ἐκ
τῶν
ἐνδόξων
|
μόνων |
ποιούμενοι
τὴν
σκέψιν,
τίνος
(ἐστὶ |
[3, 2] |
αὑτὰ
συμβεβηκότα
ἐκ
τῶν
κοινῶν
|
δοξῶν. |
Περὶ
οὖν
τὸ
αὐτὸ
γένος |
[3, 2] |
ἐστὶ
θεωρῆσαι
ἐκ
τῶν
αὐτῶν
|
δοξῶν. |
Περί
τε
γὰρ
ὃ
μιᾶς |
[3, 1] |
διαλεκτικοὶ
πειρῶνται
σκοπεῖν
ἐκ
τῶν
|
ἐνδόξων |
μόνων
ποιούμενοι
τὴν
σκέψιν,
τίνος |
[3, 4] |
μία
πάντων
ἔσται,
οἷον
τῶν
|
ἀνθρώπων; |
ἀλλ᾽
ἄτοπον·
ἓν
γὰρ
πάντα |
[3, 3] |
ἐστι
γένος
ἅνθρωπος
τῶν
τινῶν
|
ἀνθρώπων. |
Ἔτι
ἐν
οἷς
τὸ
πρότερον |
[3, 4] |
φθαρτὰ
ἔσται,
ἐκ
δὲ
τῶν
|
ἑτέρων |
ἄφθαρτα;
τοῦτο
γὰρ
οὐκ
εὔλογον, |
[3, 4] |
καθ᾽
ἕκαστα
ἄπειρα,
τῶν
δ᾽
|
ἀπείρων |
πῶς
ἐνδέχεται
λαβεῖν
ἐπιστήμην;
ᾗ |
[3, 3] |
τὰ
μεταξὺ
συλλαμβανόμενα
μετὰ
τῶν
|
διαφορῶν |
ἔσται
γένη
μέχρι
τῶν
ἀτόμων |
[3, 3] |
τοῦ
(γένους
ἐπὶ
τῶν
οἰκείων
|
διαφορῶν |
ἢ
τὸ
γένος
ἄνευ
τῶν |
[3, 2] |
τε
τῶν
οὐσιῶν
πότερον
μία
|
πασῶν |
ἐστὶν
ἢ
πλείους
ἐπιστῆμαι;
εἰ |
[3, 2] |
ἐπιστήμην
ταύτην;
τὸ
δὲ
μίαν
|
πασῶν |
οὐκ
εὔλογον·
καὶ
γὰρ
ἂν |
[3, 4] |
ἐχομένη
τε
τούτων
ἀπορία
καὶ
|
πασῶν |
χαλεπωτάτη
(καὶ
ἀναγκαιοτάτη
θεωρῆσαι,
περὶ |
[3, 2] |
οὖν
ὁμοίως
μὲν
ὁποιασοῦν
ἐστίν,
|
ἁπασῶν |
δὲ
μὴ
ἐνδέχεται,
(ὥσπερ
οὐδὲ |
[3, 1] |
ἄλλων
ἁπάντων
τῶν
τοιούτων
περὶ
|
ὅσων |
οἱ
διαλεκτικοὶ
πειρῶνται
σκοπεῖν
ἐκ |
[3, 4] |
(τί
ἐκ
μὲν
τούτων
ἀφθάρτων
|
οὐσῶν |
φθαρτὰ
ἔσται,
ἐκ
δὲ
τῶν |
[3, 2] |
αἰσθητῶν,
οὐ
μὴν
χωρίς
γε
|
τῶν |
αἰσθητῶν
ἀλλ᾽
ἐν
τούτοις·
οἷς |
[3, 4] |
ἀρχῶν,
καὶ
μὴ
ὥσπερ
ἐπὶ
|
τῶν |
αἰσθητῶν
ἄλλαι
ἄλλων
(οἷον
τῆσδε |
[3, 2] |
ἂν
φθειρομένων.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
|
τῶν |
αἰσθητῶν
ἂν
εἴη
μεγεθῶν
(οὐδὲ |
[3, 2] |
τοῦτο
ἀληθές,
ὡς
ἡ
γεωδαισία
|
τῶν |
αἰσθητῶν
ἐστὶ
μεγεθῶν
καὶ
φθαρτῶν· |
[3, 1] |
κἂν
εἰ
οὐσίαι
πότερον
(κεχωρισμέναι
|
τῶν |
αἰσθητῶν
ἢ
ἐνυπάρχουσαι
ἐν
τούτοις; |
[3, 2] |
λεγόμενα
τῶν
τε
εἰδῶν
καὶ
|
τῶν |
αἰσθητῶν,
οὐ
μὴν
χωρίς
γε |
[3, 2] |
ὁ
γεωμέτρης
(οὐθὲν
γὰρ
εὐθὺ
|
τῶν |
αἰσθητῶν
οὕτως
οὐδὲ
στρογγύλον·
ἅπτεται |
[3, 1] |
μαθηματικὰ
μεταξὺ
τούτων
τε
καὶ
|
τῶν |
αἰσθητῶν.
Περί
τε
τούτων
οὖν, |
[3, 2] |
μὴν
εἴ
γε
πλείους
ἐπιστῆμαι
|
τῶν |
αἰτίων
εἰσὶ
καὶ
ἑτέρα
ἑτέρας |
[3, 2] |
ἐπιστημῶν
θεωρῆσαι
πάντα
τὰ
γένη
|
τῶν |
(αἰτίων.
Μιᾶς
μὲν
γὰρ
ἐπιστήμης |
[3, 2] |
(δόξειεν
ἐπιστήμης
εἶναι
τὸ
θεωρῆσαι
|
τῶν |
αἰτίων
τούτων
ἕκαστον.
Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 4] |
καίτοι
περὶ
αὐτῆς
τῆς
προσφορᾶς
|
(τῶν |
αἰτίων
τούτων
ὑπὲρ
ἡμᾶς
εἰρήκασιν· |
[3, 2] |
αὐτῷ
πάντας
τοὺς
τρόπους
τοὺς
|
τῶν |
αἰτίων
ὑπάρχειν,
οἷον
οἰκίας
ὅθεν |
[3, 1] |
περὶ
προτέρου
καὶ
ὑστέρου
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἁπάντων
τῶν
τοιούτων
περὶ |
[3, 3] |
αἱ
ἀποδείξεις
ἐνυπάρχουσιν
ἐν
ταῖς
|
τῶν |
ἄλλων
ἀποδείξεσιν
ἢ
πάντων
ἢ |
[3, 2] |
(τὰς
αἰσθητὰς
ἔσονται
καὶ
ἕκαστον
|
τῶν |
ἄλλων
γενῶν·
ὥστ᾽
ἐπείπερ
ἡ |
[3, 3] |
ὄντων.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
εἴ
τις
ἐθέλει
τὴν |
[3, 4] |
ἓν
καὶ
τὸ
ὄν,
μηδὲ
|
τῶν |
ἄλλων
εἶναι
τῶν
καθόλου
μηθέν |
[3, 2] |
τις
ἐπιστήμη
καὶ
παρ᾽
ἑκάστην
|
τῶν |
ἄλλων
μεταξὺ
αὐτῆς
τε
ἰατρικῆς |
[3, 4] |
εὐδαιμονέστατον
θεὸν
ἧττον
φρόνιμον
εἶναι
|
τῶν |
ἄλλων·
οὐ
γὰρ
γνωρίζει
(ἅπαντα· |
[3, 2] |
δὲ
μὴ
ἐνδέχεται,
(ὥσπερ
οὐδὲ
|
τῶν |
ἄλλων
οὕτως
οὐδὲ
τῆς
γνωριζούσης |
[3, 2] |
εὕρεσις·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων)
περὶ
δὲ
τὰς
γενέσεις |
[3, 1] |
ἀποφάναι
(ἢ
οὔ,
καὶ
περὶ
|
τῶν |
ἄλλων
τῶν
τοιούτων·
εἴ
τ᾽ |
[3, 1] |
κρῖναι
τὸν
ὥσπερ
ἀντιδίκων
καὶ
|
τῶν |
ἀμφισβητούντων
λόγων
ἀκηκοότα
πάντων.
Ἔστι |
[3, 1] |
αὐτῶν.
Καὶ
τοῦτο
δ᾽
αὐτὸ
|
τῶν |
ἀναγκαίων
ἐστὶ
ζητῆσαι,
πότερον
τὰς |
[3, 4] |
οὐσία
μία
πάντων
ἔσται,
οἷον
|
τῶν |
ἀνθρώπων;
ἀλλ᾽
ἄτοπον·
ἓν
γὰρ |
[3, 2] |
ἕκαστον.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
περὶ
|
τῶν |
ἀποδεικτικῶν
ἀρχῶν,
πότερον
μιᾶς
ἐστὶν |
[3, 3] |
παρὰ
ταῦτα
(οἷον
εἰ
πρώτη
|
τῶν |
ἀριθμῶν
ἡ
δυάς,
οὐκ
ἔσται |
[3, 3] |
τις
ἀριθμὸς
παρὰ
τὰ
εἴδη
|
τῶν |
ἀριθμῶν·
ὁμοίως
δὲ
οὐδὲ
σχῆμα |
[3, 6] |
ὥστ᾽
ἔσονται
ἀρχαὶ
ἕτεραι
πρότεραι
|
τῶν |
ἀρχῶν
αἱ
καθόλου
κατηγορούμεναι,
ἄνπερ |
[3, 6] |
ἄλλως
πως,
πρότερόν
τι
ἔσται
|
τῶν |
ἀρχῶν
ἄλλο
(πρότερον
(γὰρ
ἡ |
[3, 1] |
ἰδεῖν
μόνον
ἢ
καὶ
περὶ
|
τῶν |
ἀρχῶν
ἐξ
ὧν
δεικνύουσι
πάντες, |
[3, 4] |
ἐξ
ὧν
ἔστιν)
ὥστε
συμβαίνει
|
τῶν |
ἀρχῶν
ἑτέρας
ἀρχὰς
εἶναι
προτέρας, |
[3, 4] |
ἀριθμῷ
ἓν
καὶ
μία
ἑκάστη
|
τῶν |
ἀρχῶν,
καὶ
μὴ
ὥσπερ
ἐπὶ |
[3, 6] |
τὰς
ἀπορίας
ἀναγκαῖον
ἀπορῆσαι
περὶ
|
τῶν |
ἀρχῶν,
καὶ
πότερον
καθόλου
εἰσὶν |
[3, 4] |
ἄμφω
ταῦτα;
Ἔτι
δὲ
περὶ
|
τῶν |
ἀρχῶν
(καὶ
τόδε
ἀπορήσειεν
ἄν |
[3, 3] |
τυχεῖν
τῆς
ἀληθείας,
καὶ
περὶ
|
τῶν |
ἀρχῶν
πότερον
δεῖ
τὰ
γένη |
[3, 3] |
ἢ
τὰ
ἔσχατα
κατηγορούμενα
ἐπὶ
|
τῶν |
ἀτόμων;
καὶ
γὰρ
τοῦτο
ἔχει |
[3, 3] |
τούτων
(μᾶλλον
φαίνεται
τὰ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἀτόμων
κατηγορούμενα
ἀρχαὶ
εἶναι
τῶν |
[3, 3] |
τῶν
διαφορῶν
ἔσται
γένη
μέχρι
|
τῶν |
ἀτόμων
(νῦν
δὲ
τὰ
μὲν |
[3, 3] |
διαφορῶν
ἢ
τὸ
γένος
ἄνευ
|
τῶν |
αὐτοῦ
εἰδῶν,
ὥστ᾽
εἴπερ
τὸ |
[3, 2] |
τῆς
αὐτῆς
ἐστὶ
θεωρῆσαι
ἐκ
|
τῶν |
αὐτῶν
δοξῶν.
Περί
τε
γὰρ |
[3, 4] |
τὰ
δ᾽
οὔ,
εἴπερ
ἐκ
|
τῶν |
αὐτῶν
ἐστίν.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
[3, 4] |
στοιχεῖα,
μὴ
ὄντων
γε
δύο
|
τῶν |
αὐτῶν
μηδὲ
πλειόνων.
(Οὐθενὸς
δ᾽ |
[3, 4] |
διερωτῶντας
τί
δή
(ποτ᾽
ἐκ
|
τῶν |
αὐτῶν
ὄντα
τὰ
μὲν
ἀΐδια |
[3, 4] |
αἱ
αὐταὶ
τῶν
φθαρτῶν
καὶ
|
τῶν |
ἀφθάρτων
ἀρχαί
εἰσιν
ἢ
ἕτεραι. |
[3, 3] |
εἰ
δὲ
μὴ
τούτων,
σχολῇ
|
τῶν |
γε
ἄλλων
ἔσται
τὰ
γένη |
[3, 4] |
αὐτὸ
μηδ᾽
αὐτὸ
ὄν,
σχολῇ
|
τῶν |
γε
ἄλλων
τι
ἂν
εἴη |
[3, 3] |
καθ᾽
ἃ
λέγονται
τὰ
ὄντα,
|
τῶν |
γε
εἰδῶν
ἀρχαὶ
τὰ
γένη |
[3, 3] |
(πότερον
δεῖ
νομίζειν
τὰ
πρῶτα
|
τῶν |
γενῶν
ἀρχὰς
ἢ
τὰ
ἔσχατα |
[3, 3] |
ἕτερος
δ᾽
ἔσται
ὁ
διὰ
|
τῶν |
γενῶν
ὁρισμὸς
καὶ
ὁ
λέγων |
[3, 3] |
τῶν
ἀτόμων
κατηγορούμενα
ἀρχαὶ
εἶναι
|
τῶν |
γενῶν·
πάλιν
δὲ
πῶς
αὖ |
[3, 3] |
ἀρχαί,
φανερὸν
ὅτι
τὰ
ἀνωτάτω
|
τῶν |
γενῶν·
ταῦτα
γὰρ
λέγεται
κατὰ |
[3, 4] |
τὰ
δὲ
καθ᾽
ἕκαστα
ἄπειρα,
|
τῶν |
δ᾽
ἀπείρων
πῶς
ἐνδέχεται
λαβεῖν |
[3, 1] |
ἢ
οὐθέν,
ἢ
τῶν
μὲν
|
τῶν |
δ᾽
οὔ,
καὶ
ποῖα
τοιαῦτα |
[3, 2] |
πάντων
εἶναι
γένος
ἕν
(τι
|
τῶν |
δεικνυμένων,
πᾶσαι
γὰρ
αἱ
ἀποδεικτικαὶ |
[3, 6] |
τοῦτο,
ὅτι
τὰ
μὲν
μαθηματικὰ
|
(τῶν |
δεῦρο
ἄλλῳ
μέν
τινι
διαφέρει, |
[3, 4] |
μετὰ
σπουδῆς
σκοπεῖν·
παρὰ
δὲ
|
τῶν |
δι᾽
(ἀποδείξεως
λεγόντων
δεῖ
πυνθάνεσθαι |
[3, 3] |
τὸ
κοινὸν
ἡ
φωνή·
καὶ
|
τῶν |
διαγραμμάτων
ταῦτα
στοιχεῖα
λέγομεν
ὧν |
[3, 3] |
καὶ
τὰ
μεταξὺ
συλλαμβανόμενα
μετὰ
|
τῶν |
διαφορῶν
ἔσται
γένη
μέχρι
τῶν |
[3, 3] |
τῶν
ὄντων
λαβεῖν
ἐπιστήμην
τὸ
|
τῶν |
εἰδῶν
λαβεῖν
καθ᾽
ἃ
λέγονται |
[3, 6] |
ἀνάγκη
ταῦτα
λέγειν
αὐτοῖς,
ὅτι
|
τῶν |
εἰδῶν
οὐσία
τις
ἕκαστόν
ἐστι |
[3, 6] |
(μὴ
ὄν,
οὐθὲν
δὲ
γίγνεται
|
τῶν |
εἶναι
ἀδυνάτων.
Ταύτας
τε
οὖν |
[3, 1] |
οἱ
διαλεκτικοὶ
πειρῶνται
σκοπεῖν
ἐκ
|
τῶν |
ἐνδόξων
μόνων
ποιούμενοι
τὴν
σκέψιν, |
[3, 6] |
ἀρχαὶ
ἀριθμῷ
ἀφωρισμέναι
(ὥσπερ
οὐδὲ
|
τῶν |
ἐνταῦθα
γραμμάτων
ἀριθμῷ
μὲν
πάντων |
[3, 2] |
πάλαι
διωρισμένων
τίνα
χρὴ
καλεῖν
|
τῶν |
ἐπιστημῶν
σοφίαν
ἔχει
λόγον
ἑκάστην |
[3, 4] |
οὐσῶν
φθαρτὰ
ἔσται,
ἐκ
δὲ
|
τῶν |
ἑτέρων
ἄφθαρτα;
τοῦτο
γὰρ
οὐκ |
[3, 2] |
τοῦ
πράγματος
τοῦ
ζητουμένου
ἐπιστήμονα
|
τῶν |
ἐχόντων
(αὐτάς;
ἐνδέχεται
γὰρ
τῷ |
[3, 4] |
ὄν,
μηδὲ
τῶν
ἄλλων
εἶναι
|
τῶν |
καθόλου
μηθέν
(ταῦτα
γάρ
ἐστι |
[3, 2] |
τὰ
καθ᾽
αὑτὰ
συμβεβηκότα
ἐκ
|
τῶν |
κοινῶν
δοξῶν.
Περὶ
οὖν
τὸ |
[3, 6] |
οὐκ
ἔσονται
οὐσίαι
(οὐθὲν
γὰρ
|
τῶν |
κοινῶν
τόδε
τι
σημαίνει
ἀλλὰ |
[3, 3] |
εἰσίν.
Φαίνονται
δέ
τινες
καὶ
|
τῶν |
λεγόντων
στοιχεῖα
τῶν
ὄντων
τὸ |
[3, 3] |
αὐτῆς.
Ἐκ
μὲν
οὖν
τούτων
|
τῶν |
λόγων
οὐκ
ἂν
εἴησαν
αἱ |
[3, 1] |
τῆς
ὕλης)
ἢ
οὐθέν,
ἢ
|
τῶν |
μὲν
τῶν
δ᾽
οὔ,
καὶ |
[3, 6] |
ὡρισμέναι-
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
μεταξύ·
ἄπειρα
γὰρ
κἀκεῖ
τὰ |
[3, 4] |
δεόμενοι
τροφῆς)
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
|
τῶν |
μυθικῶς
σοφιζομένων
οὐκ
ἄξιον
μετὰ |
[3, 3] |
τὰ
εἴδη
τοῦ
(γένους
ἐπὶ
|
τῶν |
οἰκείων
διαφορῶν
ἢ
τὸ
γένος |
[3, 4] |
φθαρτὰ
τὰ
δὲ
ἄφθαρτα
ποιεῖ
|
τῶν |
ὄντων
ἀλλὰ
πάντα
(φθαρτὰ
πλὴν |
[3, 6] |
εἴδει
οὐσία,
οὐδ᾽
αἱ
ἀρχαὶ
|
τῶν |
(ὄντων
ἀριθμῷ
ἔσονται
ποσαί
τινες |
[3, 4] |
δὲ
μὴ
οὕτως
ἀλλ᾽
αἱ
|
τῶν |
ὄντων
ἀρχαὶ
ἀριθμῷ
ἕν
εἰσιν, |
[3, 2] |
ἄν
τις
καὶ
περὶ
ποῖα
|
τῶν |
ὄντων
δεῖ
ζητεῖν
ταύτας
τὰς |
[3, 6] |
τὰ
στοιχεῖα,
ἐνδέχεται
μηθὲν
εἶναι
|
τῶν |
ὄντων·
δυνατὸν
γὰρ
εἶναι
καὶ |
[3, 3] |
εἴησαν
αἱ
ἀρχαὶ
τὰ
γένη
|
τῶν |
ὄντων·
εἰ
δ᾽
ἕκαστον
μὲν |
[3, 5] |
τὰς
ἀρχὰς
τὰς
τῶν
σωμάτων
|
τῶν |
ὄντων
εἶναι
ἀρχάς·
οἱ
δ᾽ |
[3, 4] |
ὂν
καὶ
τὸ
ἓν
οὐσίαι
|
τῶν |
ὄντων
εἰσί,
καὶ
ἑκάτερον
αὐτῶν |
[3, 3] |
ὄντων.
Οὐχ
οἷόν
τε
δὲ
|
τῶν |
ὄντων
ἓν
εἶναι
γένος
οὔτε |
[3, 4] |
φύσιν
ἐστὶ
τὰ
δὲ
φθείρεται
|
τῶν |
ὄντων.
Ἐπεὶ
δὲ
οὔτε
αἰτίαν |
[3, 1] |
δ᾽
οὔ,
καὶ
ποῖα
τοιαῦτα
|
τῶν |
ὄντων.
(Ἔτι
αἱ
ἀρχαὶ
πότερον |
[3, 1] |
ἕτερόν
τί
ἐστιν
ἀλλ᾽
οὐσία
|
τῶν |
ὄντων;
ἢ
οὔ,
ἀλλ᾽
ἕτερόν |
[3, 4] |
εἴη
ὡς
κεχωρισμένη
τις
φύσις
|
τῶν |
ὄντων
(ὁ
μὲν
γὰρ
ἀριθμὸς |
[3, 3] |
πάντων.
Τοσαῦται
οὖν
ἔσονται
ἀρχαὶ
|
τῶν |
ὄντων
ὅσαπερ
(τὰ
πρῶτα
γένη, |
[3, 3] |
γὰρ
κατὰ
πάντων
μάλιστα
λέγεται
|
τῶν |
ὄντων.
Οὐχ
οἷόν
τε
δὲ |
[3, 2] |
ἀρχὰς
γνωρίζειν;
ἔτι
δὲ
πολλοῖς
|
τῶν |
ὄντων
οὐχ
ὑπάρχουσι
πᾶσαι·
τίνα |
[3, 5] |
ὂν
καὶ
τίς
ἡ
οὐσία
|
τῶν |
ὄντων.
Πρὸς
γὰρ
τοῖς
εἰρημένοις |
[3, 3] |
οὐχ
ὡς
γένη
λέγει
ταῦτα
|
τῶν |
ὄντων.
Πρὸς
δὲ
τούτοις
καὶ |
[3, 5] |
ὂν
καὶ
τίνες
αἱ
οὐσίαι
|
τῶν |
ὄντων·
τὰ
μὲν
γὰρ
πάθη |
[3, 3] |
τινες
καὶ
τῶν
λεγόντων
στοιχεῖα
|
τῶν |
ὄντων
τὸ
(ἓν
ἢ
τὸ |
[3, 4] |
ἔλαττον,
οὔ
φησιν
εἶναι
τοῦτο
|
τῶν |
ὄντων,
(ὡς
δηλονότι
ὄντος
μεγέθους |
[3, 3] |
δ᾽
ἕκαστον
μὲν
(γνωρίζομεν
διὰ
|
τῶν |
ὁρισμῶν,
ἀρχαὶ
δὲ
τὰ
γένη |
[3, 3] |
ὁρισμῶν,
ἀρχαὶ
δὲ
τὰ
γένη
|
τῶν |
ὁρισμῶν
εἰσίν,
ἀνάγκη
καὶ
τῶν |
[3, 3] |
τῶν
ὁρισμῶν
εἰσίν,
ἀνάγκη
καὶ
|
τῶν |
ὁριστῶν
ἀρχὰς
εἶναι
τὰ
γένη. |
[3, 2] |
ἢ
πλείω
γένη
τετύχηκεν
ὄντα
|
τῶν |
οὐσιῶν,
(οἷον
οἱ
λέγοντες
τά |
[3, 1] |
πότερον
μοναχῶς
ἢ
πλείονα
γένη
|
τῶν |
οὐσιῶν,
οἷον
οἱ
ποιοῦντες
τά |
[3, 2] |
ἀληθὲς
καὶ
ψεῦδος;
ὅλως
τε
|
τῶν |
οὐσιῶν
πότερον
μία
πασῶν
ἐστὶν |
[3, 2] |
ὁ
λόγος.
Ἐκ
μὲν
οὖν
|
τῶν |
πάλαι
διωρισμένων
τίνα
χρὴ
καλεῖν |
[3, 3] |
ἄλλων
ἀποδείξεσιν
ἢ
πάντων
ἢ
|
τῶν |
πλείστων,
ἔτι
δὲ
τῶν
σωμάτων |
[3, 1] |
ἢ
ὡς
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα
|
τῶν |
πραγμάτων,
καὶ
δυνάμει
ἢ
ἐνεργείᾳ· |
[3, 1] |
ἡ
γὰρ
ὕστερον
εὐπορία
λύσις
|
τῶν |
πρότερον
ἀπορουμένων
ἐστί,
λύειν
δ᾽ |
[3, 2] |
γὰρ
ἕνεκα
τἆλλα)
ᾗ
δὲ
|
τῶν |
πρώτων
αἰτίων
καὶ
τοῦ
μάλιστα |
[3, 2] |
τῶν
τοιούτων,
ὥστε
διὰ
ταῦτα
|
τῶν |
σοφιστῶν
τινὲς
οἷον
Ἀρίστιππος
προεπηλάκιζεν |
[3, 4] |
ὄντων
ἀλλὰ
πάντα
(φθαρτὰ
πλὴν
|
τῶν |
στοιχείων.
Ἡ
δὲ
νῦν
λεγομένη |
[3, 2] |
ἀποδεικτικὴ
μία
περὶ
πάντων
εἴη
|
τῶν |
συμβεβηκότων,
εἴπερ
πᾶσα
ἀποδεικτικὴ
περί |
[3, 3] |
οὐδὲ
σχῆμα
παρὰ
τὰ
εἴδη
|
(τῶν |
σχημάτων·
εἰ
δὲ
μὴ
τούτων, |
[3, 5] |
ὅτι
μᾶλλον
οὐσία
τὰ
μήκη
|
τῶν |
σωμάτων
καὶ
αἱ
στιγμαί,
ταῦτα |
[3, 3] |
ἢ
τῶν
πλείστων,
ἔτι
δὲ
|
τῶν |
σωμάτων
καὶ
οἱ
πλείω
λέγοντες |
[3, 5] |
ὥστε
καὶ
τὰς
ἀρχὰς
τὰς
|
τῶν |
σωμάτων
τῶν
ὄντων
εἶναι
ἀρχάς· |
[3, 2] |
μὲν
τὰ
μεταξὺ
ταῦτα
λεγόμενα
|
τῶν |
τε
εἰδῶν
καὶ
τῶν
αἰσθητῶν, |
[3, 3] |
οὐ
γάρ
ἐστι
γένος
ἅνθρωπος
|
τῶν |
τινῶν
ἀνθρώπων.
Ἔτι
ἐν
οἷς |
[3, 1] |
οὔ,
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
|
τῶν |
τοιούτων·
εἴ
τ᾽
ἐστι
περὶ |
[3, 1] |
ὑστέρου
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων
|
τῶν |
τοιούτων
περὶ
ὅσων
οἱ
διαλεκτικοὶ |
[3, 2] |
τὸ
παράπαν
μέμνηται
οὐθεὶς
οὐθενὸς
|
τῶν |
τοιούτων,
ὥστε
διὰ
ταῦτα
τῶν |
[3, 2] |
ἔσονται
μεταξὺ
αὐτῶν
τε
καὶ
|
τῶν |
φθαρτῶν.
(Ἀπορήσειε
δ᾽
ἄν
τις |
[3, 1] |
ἐν
τῷ
ὑποκειμένῳ;
καὶ
πότερον
|
τῶν |
φθαρτῶν
καὶ
ἀφθάρτων
αἱ
αὐταὶ |
[3, 4] |
τοῖς
πρότερον,
πότερον
αἱ
αὐταὶ
|
τῶν |
φθαρτῶν
καὶ
τῶν
ἀφθάρτων
ἀρχαί |
[3, 1] |
καὶ
πότερον
ἄφθαρτοι
πᾶσαι
ἢ
|
τῶν |
φθαρτῶν
φθαρταί;
ἔτι
δὲ
τὸ |
[3, 1] |
ὄν,
καθάπερ
οἱ
Πυθαγόρειοι
καὶ
|
Πλάτων |
ἔλεγεν,
οὐχ
ἕτερόν
τί
ἐστιν |
[3, 4] |
οὕτως
οἴονται
τὴν
φύσιν
ἔχειν.
|
Πλάτων |
(μὲν
γὰρ
καὶ
οἱ
Πυθαγόρειοι |
[3, 1] |
ὡς
τὰ
καθ᾽
ἕκαστα
τῶν
|
πραγμάτων, |
καὶ
δυνάμει
ἢ
ἐνεργείᾳ·
ἔτι |
[3, 3] |
σχῆμα
παρὰ
τὰ
εἴδη
(τῶν
|
σχημάτων· |
εἰ
δὲ
μὴ
τούτων,
σχολῇ |
[3, 6] |
ἀφωρισμέναι
(ὥσπερ
οὐδὲ
τῶν
ἐνταῦθα
|
γραμμάτων |
ἀριθμῷ
μὲν
πάντων
οὐκ
εἰσὶν |
[3, 3] |
κοινὸν
ἡ
φωνή·
καὶ
τῶν
|
διαγραμμάτων |
ταῦτα
στοιχεῖα
λέγομεν
ὧν
αἱ |
[3, 5] |
μὴ
ὁρῶμεν
ποίων
ἂν
εἶεν
|
σωμάτων |
(ἐν
γὰρ
τοῖς
αἰσθητοῖς
ἀδύνατον |
[3, 5] |
μᾶλλον
οὐσία
τὰ
μήκη
τῶν
|
σωμάτων |
καὶ
αἱ
στιγμαί,
ταῦτα
δὲ |
[3, 3] |
τῶν
πλείστων,
ἔτι
δὲ
τῶν
|
σωμάτων |
καὶ
οἱ
πλείω
λέγοντες
εἶναι |
[3, 5] |
καὶ
τὰς
ἀρχὰς
τὰς
τῶν
|
σωμάτων |
τῶν
ὄντων
εἶναι
ἀρχάς·
οἱ |
[3, 6] |
οὐθὲν
δὲ
γίγνεται
τῶν
εἶναι
|
ἀδυνάτων. |
Ταύτας
τε
οὖν
τὰς
ἀπορίας |
[3, 2] |
οὐ
μὴν
χωρίς
γε
τῶν
|
αἰσθητῶν |
ἀλλ᾽
ἐν
τούτοις·
οἷς
τὰ |
[3, 4] |
καὶ
μὴ
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν
|
αἰσθητῶν |
ἄλλαι
ἄλλων
(οἷον
τῆσδε
τῆς |
[3, 2] |
φθειρομένων.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῶν
|
αἰσθητῶν |
ἂν
εἴη
μεγεθῶν
(οὐδὲ
περὶ |
[3, 2] |
ὧν
αἰσθανόμεθα
ἡ
δ᾽
οὐκ
|
αἰσθητῶν, |
δῆλον
ὅτι
καὶ
παρ᾽
ἰατρικὴν |
[3, 2] |
ἀληθές,
ὡς
ἡ
γεωδαισία
τῶν
|
αἰσθητῶν |
ἐστὶ
μεγεθῶν
καὶ
φθαρτῶν·
ἐφθείρετο |
[3, 1] |
εἰ
οὐσίαι
πότερον
(κεχωρισμέναι
τῶν
|
αἰσθητῶν |
ἢ
ἐνυπάρχουσαι
ἐν
τούτοις;
περὶ |
[3, 2] |
τῶν
τε
εἰδῶν
καὶ
τῶν
|
αἰσθητῶν, |
οὐ
μὴν
χωρίς
γε
τῶν |
[3, 2] |
γεωμέτρης
(οὐθὲν
γὰρ
εὐθὺ
τῶν
|
αἰσθητῶν |
οὕτως
οὐδὲ
στρογγύλον·
ἅπτεται
γὰρ |
[3, 1] |
μεταξὺ
τούτων
τε
καὶ
τῶν
|
αἰσθητῶν. |
Περί
τε
τούτων
οὖν,
καθάπερ |
[3, 4] |
μή
τι
ἔσται
ἓν
ἐπὶ
|
πάντων; |
Ἀλλὰ
μὴν
εἰ
ἀριθμῷ
ἓν |
[3, 3] |
ὅτι
καθόλου
κατηγορεῖται
καὶ
κατὰ
|
πάντων; |
ἀλλὰ
μὴν
εἰ
διὰ
τοῦτο, |
[3, 2] |
αὐτῶν;
καθόλου
γὰρ
μάλιστα
καὶ
|
πάντων |
ἀρχαὶ
τὰ
ἀξιώματά
ἐστιν,
εἴ |
[3, 2] |
τὰ
δ᾽
ἀξιώματ᾽
αὐτῶν
(περὶ
|
πάντων |
γὰρ
ἀδύνατον
ἀπόδειξιν
εἶναι)
ἀνάγκη |
[3, 4] |
ὥσπερ
τοῦτο
μικρόν
τι
λαμβάνοντες.
|
Πάντων |
δὲ
καὶ
θεωρῆσαι
χαλεπώτατον
καὶ |
[3, 4] |
(ταῦτα
γάρ
ἐστι
καθόλου
μάλιστα
|
πάντων, |
εἰ
δὲ
μὴ
ἔστι
τι |
[3, 2] |
γὰρ
ἂν
ἀποδεικτικὴ
μία
περὶ
|
πάντων |
εἴη
τῶν
συμβεβηκότων,
εἴπερ
πᾶσα |
[3, 2] |
τινῶν
τὴν
ἀπόδειξιν·
ὥστε
συμβαίνει
|
πάντων |
εἶναι
γένος
ἕν
(τι
τῶν |
[3, 4] |
τούτοις
πότερον
ἡ
οὐσία
μία
|
πάντων |
ἔσται,
οἷον
τῶν
ἀνθρώπων;
ἀλλ᾽ |
[3, 1] |
καὶ
τῶν
ἀμφισβητούντων
λόγων
ἀκηκοότα
|
πάντων. |
Ἔστι
δ᾽
ἀπορία
πρώτη
(μὲν |
[3, 1] |
σκέψιν,
τίνος
(ἐστὶ
θεωρῆσαι
περὶ
|
πάντων· |
ἔτι
δὲ
τούτοις
αὐτοῖς
ὅσα |
[3, 3] |
ταῖς
τῶν
ἄλλων
ἀποδείξεσιν
ἢ
|
πάντων |
ἢ
τῶν
πλείστων,
ἔτι
δὲ |
[3, 3] |
καὶ
οὐσίαι·
ταῦτα
γὰρ
κατὰ
|
πάντων |
μάλιστα
λέγεται
τῶν
ὄντων.
Οὐχ |
[3, 6] |
τῶν
ἐνταῦθα
γραμμάτων
ἀριθμῷ
μὲν
|
πάντων |
οὐκ
εἰσὶν
αἱ
ἀρχαὶ
ὡρισμέναι, |
[3, 4] |
οὔ.
Ὅτι
μὲν
γὰρ
ἐπὶ
|
πάντων |
οὐχ
οἷόν
τε,
φανερόν·
οὐ |
[3, 3] |
γενῶν·
ταῦτα
γὰρ
λέγεται
κατὰ
|
πάντων. |
Τοσαῦται
οὖν
ἔσονται
ἀρχαὶ
τῶν |
[3, 1] |
φθαρτῶν
φθαρταί;
ἔτι
δὲ
τὸ
|
πάντων |
(χαλεπώτατον
καὶ
πλείστην
ἀπορίαν
ἔχον, |
[3, 6] |
ἐπιστηταί
(καθόλου
(γὰρ
ἡ
ἐπιστήμη
|
πάντων) |
ὥστ᾽
ἔσονται
ἀρχαὶ
ἕτεραι
πρότεραι |
[3, 4] |
οὐδεὶς
ἑτέρας,
ἀλλὰ
τὰς
αὐτὰς
|
ἁπάντων |
λέγουσιν
ἀρχάς.
(Ἀλλὰ
τὸ
πρῶτον |
[3, 1] |
ἐν
τούτοις;
περὶ
γὰρ
τούτων
|
ἁπάντων |
οὐ
μόνον
χαλεπὸν
τὸ
εὐπορῆσαι |
[3, 1] |
καὶ
ὑστέρου
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἁπάντων |
τῶν
τοιούτων
περὶ
ὅσων
οἱ |
[3, 4] |
τὰ
δὲ
ἄφθαρτα
ποιεῖ
τῶν
|
ὄντων |
ἀλλὰ
πάντα
(φθαρτὰ
πλὴν
τῶν |
[3, 6] |
οὐσία,
οὐδ᾽
αἱ
ἀρχαὶ
τῶν
|
(ὄντων |
ἀριθμῷ
ἔσονται
ποσαί
τινες
ἀλλὰ |
[3, 4] |
μὴ
οὕτως
ἀλλ᾽
αἱ
τῶν
|
ὄντων |
ἀρχαὶ
ἀριθμῷ
ἕν
εἰσιν,
οὐκ |
[3, 4] |
γράμματα
ὅσαπερ
τὰ
στοιχεῖα,
μὴ
|
ὄντων |
γε
δύο
τῶν
αὐτῶν
μηδὲ |
[3, 2] |
τις
καὶ
περὶ
ποῖα
τῶν
|
ὄντων |
δεῖ
ζητεῖν
ταύτας
τὰς
ἐπιστήμας. |
[3, 6] |
στοιχεῖα,
ἐνδέχεται
μηθὲν
εἶναι
τῶν
|
ὄντων· |
δυνατὸν
γὰρ
εἶναι
καὶ
τὸ |
[3, 3] |
αἱ
ἀρχαὶ
τὰ
γένη
τῶν
|
ὄντων· |
εἰ
δ᾽
ἕκαστον
μὲν
(γνωρίζομεν |
[3, 5] |
ἀρχὰς
τὰς
τῶν
σωμάτων
τῶν
|
ὄντων |
εἶναι
ἀρχάς·
οἱ
δ᾽
ὕστεροι |
[3, 4] |
καὶ
τὸ
ἓν
οὐσίαι
τῶν
|
ὄντων |
εἰσί,
καὶ
ἑκάτερον
αὐτῶν
οὐχ |
[3, 3] |
Οὐχ
οἷόν
τε
δὲ
τῶν
|
ὄντων |
ἓν
εἶναι
γένος
οὔτε
τὸ |
[3, 4] |
ἐστὶ
τὰ
δὲ
φθείρεται
τῶν
|
ὄντων. |
Ἐπεὶ
δὲ
οὔτε
αἰτίαν
λέγουσιν |
[3, 1] |
οὔ,
καὶ
ποῖα
τοιαῦτα
τῶν
|
ὄντων. |
(Ἔτι
αἱ
ἀρχαὶ
πότερον
ἀριθμῷ |
[3, 1] |
τί
ἐστιν
ἀλλ᾽
οὐσία
τῶν
|
ὄντων; |
ἢ
οὔ,
ἀλλ᾽
ἕτερόν
τι |
[3, 3] |
Κἂν
(εἰ
ἔστι
τὴν
τῶν
|
ὄντων |
λαβεῖν
ἐπιστήμην
τὸ
τῶν
εἰδῶν |
[3, 4] |
ὡς
κεχωρισμένη
τις
φύσις
τῶν
|
ὄντων |
(ὁ
μὲν
γὰρ
ἀριθμὸς
μονάδες, |
[3, 3] |
Τοσαῦται
οὖν
ἔσονται
ἀρχαὶ
τῶν
|
ὄντων |
ὅσαπερ
(τὰ
πρῶτα
γένη,
ὥστ᾽ |
[3, 3] |
κατὰ
πάντων
μάλιστα
λέγεται
τῶν
|
ὄντων. |
Οὐχ
οἷόν
τε
δὲ
τῶν |
[3, 2] |
γνωρίζειν;
ἔτι
δὲ
πολλοῖς
τῶν
|
ὄντων |
οὐχ
ὑπάρχουσι
πᾶσαι·
τίνα
γὰρ |
[3, 5] |
καὶ
τίς
ἡ
οὐσία
τῶν
|
ὄντων. |
Πρὸς
γὰρ
τοῖς
εἰρημένοις
καὶ |
[3, 3] |
ὡς
γένη
λέγει
ταῦτα
τῶν
|
ὄντων. |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
καὶ
τῶν |
[3, 5] |
καὶ
τίνες
αἱ
οὐσίαι
τῶν
|
ὄντων· |
τὰ
μὲν
γὰρ
πάθη
καὶ |
[3, 3] |
καὶ
τῶν
λεγόντων
στοιχεῖα
τῶν
|
ὄντων |
τὸ
(ἓν
ἢ
τὸ
ὂν |
[3, 4] |
οὔ
φησιν
εἶναι
τοῦτο
τῶν
|
ὄντων, |
(ὡς
δηλονότι
ὄντος
μεγέθους
τοῦ |
[3, 4] |
παρὰ
δὲ
τῶν
δι᾽
(ἀποδείξεως
|
λεγόντων |
δεῖ
πυνθάνεσθαι
διερωτῶντας
τί
δή |
[3, 3] |
Φαίνονται
δέ
τινες
καὶ
τῶν
|
λεγόντων |
στοιχεῖα
τῶν
ὄντων
τὸ
(ἓν |
[3, 2] |
πράγματος
τοῦ
ζητουμένου
ἐπιστήμονα
τῶν
|
ἐχόντων |
(αὐτάς;
ἐνδέχεται
γὰρ
τῷ
αὐτῷ |
[3, 2] |
λόγοις
περὶ
(αὐτῶν·
πολλαχῇ
δὲ
|
ἐχόντων |
δυσκολίαν,
οὐθενὸς
ἧττον
ἄτοπον
τὸ |
[3, 3] |
ἐξ
ὧν
ἐστὶ
τὰ
ὄντα
|
ἐνυπαρχόντων, |
ἀλλ᾽
οὐχ
ὡς
γένη
λέγει |
[3, 3] |
ὑπολαμβάνειν
ἢ
μᾶλλον
ἐξ
ὧν
|
ἐνυπαρχόντων |
ἐστὶν
ἕκαστον
πρώτων,
οἷον
φωνῆς |
[3, 3] |
ὁ
λέγων
ἐξ
ὧν
ἔστιν
|
ἐνυπαρχόντων. |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
εἰ
καὶ |
[3, 1] |
τὸν
ὥσπερ
ἀντιδίκων
καὶ
τῶν
|
ἀμφισβητούντων |
λόγων
ἀκηκοότα
πάντων.
Ἔστι
δ᾽ |
[3, 2] |
μία
περὶ
πάντων
εἴη
τῶν
|
συμβεβηκότων, |
εἴπερ
πᾶσα
ἀποδεικτικὴ
περί
(τι |
[3, 2] |
μεταξὺ
αὐτῶν
τε
καὶ
τῶν
|
φθαρτῶν. |
(Ἀπορήσειε
δ᾽
ἄν
τις
καὶ |
[3, 2] |
τῶν
αἰσθητῶν
ἐστὶ
μεγεθῶν
καὶ
|
φθαρτῶν· |
ἐφθείρετο
γὰρ
ἂν
φθειρομένων.
Ἀλλὰ |
[3, 1] |
τῷ
ὑποκειμένῳ;
καὶ
πότερον
τῶν
|
φθαρτῶν |
καὶ
ἀφθάρτων
αἱ
αὐταὶ
ἢ |
[3, 4] |
πρότερον,
πότερον
αἱ
αὐταὶ
τῶν
|
φθαρτῶν |
καὶ
τῶν
ἀφθάρτων
ἀρχαί
εἰσιν |
[3, 1] |
πότερον
ἄφθαρτοι
πᾶσαι
ἢ
τῶν
|
φθαρτῶν |
φθαρταί;
ἔτι
δὲ
τὸ
πάντων |
[3, 1] |
καὶ
πότερον
τῶν
φθαρτῶν
καὶ
|
ἀφθάρτων |
αἱ
αὐταὶ
ἢ
ἕτεραι,
καὶ |
[3, 4] |
αὐταὶ
τῶν
φθαρτῶν
καὶ
τῶν
|
ἀφθάρτων |
ἀρχαί
εἰσιν
ἢ
ἕτεραι.
Εἰ |
[3, 4] |
διὰ
(τί
ἐκ
μὲν
τούτων
|
ἀφθάρτων |
οὐσῶν
φθαρτὰ
ἔσται,
ἐκ
δὲ |
[3, 3] |
ἀποδείξεσιν
ἢ
πάντων
ἢ
τῶν
|
πλείστων, |
ἔτι
δὲ
τῶν
σωμάτων
καὶ |
[3, 3] |
ὁρισμῶν
εἰσίν,
ἀνάγκη
καὶ
τῶν
|
ὁριστῶν |
ἀρχὰς
εἶναι
τὰ
γένη.
Κἂν |
[3, 2] |
τοιούτων,
ὥστε
διὰ
ταῦτα
τῶν
|
σοφιστῶν |
τινὲς
οἷον
Ἀρίστιππος
προεπηλάκιζεν
αὐτάς· |
[3, 4] |
αὐτῶν
μηδὲ
πλειόνων.
(Οὐθενὸς
δ᾽
|
ἐλάττων |
ἀπορία
παραλέλειπται
καὶ
τοῖς
νῦν |
[3, 6] |
οὐθὲν
διαφέρει,
ὥστ᾽
οὐκ
ἔσονται
|
αὐτῶν |
αἱ
ἀρχαὶ
ἀριθμῷ
ἀφωρισμέναι
(ὥσπερ |
[3, 2] |
τοῦ
φιλοσόφου,
τίνος
ἔσται
περὶ
|
αὐτῶν |
ἄλλου
τὸ
(θεωρῆσαι
τὸ
ἀληθὲς |
[3, 1] |
δ᾽
ἐστὶν
ὅσα
τε
περὶ
|
αὐτῶν |
ἄλλως
ὑπειλήφασί
τινες,
κἂν
εἴ |
[3, 2] |
ἴδιόν
ἐστι
τὸ
γιγνώσκειν
περὶ
|
αὐτῶν. |
Ἅμα
δὲ
καὶ
τίνα
τρόπον |
[3, 4] |
αἱ
αὐταὶ
ἀρχαὶ
οὐδὲ
αἰτίαι
|
αὐτῶν |
ἂν
εἶεν.
Καὶ
γὰρ
ὅνπερ |
[3, 2] |
πρᾶγμα
ἢ
τῷ
μὴ
εἶναι,
|
αὐτῶν |
δὲ
τούτων
ἕτερον
ἑτέρου
μᾶλλον, |
[3, 2] |
αὐτῆς
ἐστὶ
θεωρῆσαι
ἐκ
τῶν
|
αὐτῶν |
δοξῶν.
Περί
τε
γὰρ
ὃ |
[3, 4] |
ἓν
καὶ
ὄν,
ἀναγκαῖον
οὐσίαν
|
αὐτῶν |
εἶναι
τὸ
ἓν
καὶ
τὸ |
[3, 6] |
καθόλου
κατηγορούμεναι,
ἄνπερ
μέλλῃ
ἔσεσθαι
|
αὐτῶν |
ἐπιστήμη.
|
[3, 2] |
δὲ
καὶ
τίνα
τρόπον
ἔσται
|
αὐτῶν |
ἐπιστήμη;
τί
μὲν
γὰρ
ἕκαστον |
[3, 2] |
τέχναι)
εἰ
δὲ
ἀποδεικτικὴ
περὶ
|
αὐτῶν |
ἐστί,
δεήσει
τι
γένος
εἶναι |
[3, 4] |
δ᾽
οὔ,
εἴπερ
ἐκ
τῶν
|
αὐτῶν |
ἐστίν.
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐκ |
[3, 4] |
εἰ
μὲν
γὰρ
χάριν
ἡδονῆς
|
αὐτῶν |
θιγγάνουσιν,
οὐθὲν
αἴτια
τοῦ
εἶναι |
[3, 2] |
ποτέρα
κυριωτέρα
καὶ
προτέρα
πέφυκεν
|
αὐτῶν; |
καθόλου
γὰρ
μάλιστα
καὶ
πάντων |
[3, 1] |
τὰς
δὲ
ἄλλο
τι
λεκτέον
|
αὐτῶν. |
Καὶ
τοῦτο
δ᾽
αὐτὸ
τῶν |
[3, 4] |
μὴ
ὄντων
γε
δύο
τῶν
|
αὐτῶν |
μηδὲ
πλειόνων.
(Οὐθενὸς
δ᾽
ἐλάττων |
[3, 4] |
τί
δή
(ποτ᾽
ἐκ
τῶν
|
αὐτῶν |
ὄντα
τὰ
μὲν
ἀΐδια
τὴν |
[3, 4] |
τῶν
ὄντων
εἰσί,
καὶ
ἑκάτερον
|
αὐτῶν |
οὐχ
ἕτερόν
τι
ὂν
τὸ |
[3, 2] |
μὲν
πάθη
τὰ
δ᾽
ἀξιώματ᾽
|
αὐτῶν |
(περὶ
πάντων
γὰρ
ἀδύνατον
ἀπόδειξιν |
[3, 2] |
ἐν
τοῖς
πρώτοις
λόγοις
περὶ
|
(αὐτῶν· |
πολλαχῇ
δὲ
ἐχόντων
δυσκολίαν,
οὐθενὸς |
[3, 2] |
ὅτι
καὶ
ζῷα
ἔσονται
μεταξὺ
|
αὐτῶν |
τε
καὶ
τῶν
φθαρτῶν.
(Ἀπορήσειε |
[3, 4] |
οὐδὲ
τὸ
ἓν
ἀλλὰ
τοῦτο
|
αὐτῶν |
τὴν
φύσιν
εἶναι,
ὡς
οὔσης |
[3, 3] |
ἀρχή,
καὶ
δύνασθαι
εἶναι
χωριζομένην
|
αὐτῶν· |
τοιοῦτον
δέ
τι
παρὰ
τὸ |
[3, 1] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
|
τοιούτων· |
εἴ
τ᾽
ἐστι
περὶ
τὴν |
[3, 4] |
ἐξ
ἑνὸς
τοιούτου
ἢ
πλειόνων
|
τοιούτων |
ἔσται
μέγεθος;
ὅμοιον
γὰρ
καὶ |
[3, 1] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων
τῶν
|
τοιούτων |
περὶ
ὅσων
οἱ
διαλεκτικοὶ
πειρῶνται |
[3, 2] |
παράπαν
μέμνηται
οὐθεὶς
οὐθενὸς
τῶν
|
τοιούτων, |
ὥστε
διὰ
ταῦτα
τῶν
σοφιστῶν |
[3, 5] |
εἶναι
τὸ
δὲ
σῶμα
ἄνευ
|
τούτων |
ἀδύνατον.
Διόπερ
οἱ
μὲν
πολλοὶ |
[3, 3] |
τὸ
βέλτιον
πρότερον·
ὥστ᾽
οὐδὲ
|
τούτων |
ἂν
εἴη
γένος.
Ἐκ
μὲν |
[3, 1] |
ἐνυπάρχουσαι
ἐν
τούτοις;
περὶ
γὰρ
|
τούτων |
ἁπάντων
οὐ
μόνον
χαλεπὸν
τὸ |
[3, 4] |
γένη.
~Ἔστι
δ᾽
ἐχομένη
τε
|
τούτων |
ἀπορία
καὶ
πασῶν
χαλεπωτάτη
(καὶ |
[3, 4] |
ἄφθαρτοι,
διὰ
(τί
ἐκ
μὲν
|
τούτων |
ἀφθάρτων
οὐσῶν
φθαρτὰ
ἔσται,
ἐκ |
[3, 3] |
τὰ
γένη
παρὰ
τὰ
εἴδη·
|
τούτων |
γὰρ
δοκεῖ
μάλιστα
εἶναι
γένη) |
[3, 6] |
συλλαβῆς
(ἢ
τησδὶ
τῆς
φωνῆς·
|
τούτων |
δ᾽
ἔσονται
καὶ
ἀριθμῷ
ὡρισμέναι- |
[3, 5] |
γένοιτ᾽
ἂν
τὰ
μεγέθη,
δῆλον.
|
~Τούτων |
δ᾽
ἐχομένη
ἀπορία
πότερον
οἱ |
[3, 4] |
θεοὶ
δολιχαίωνες.
(Καὶ
χωρὶς
δὲ
|
τούτων |
δῆλον·
(εἰ
γὰρ
μὴ
ἦν |
[3, 5] |
οἱ
δ᾽
ὕστεροι
καὶ
σοφώτεροι
|
τούτων |
εἶναι
δόξαντες
ἀριθμούς.
Καθάπερ
οὖν |
[3, 3] |
οὐχ
οἷόν
τε
τὸ
ἐπὶ
|
τούτων |
εἶναί
τι
παρὰ
ταῦτα
(οἷον |
[3, 1] |
καὶ
μὴ
μόνον
τί
ἐστι
|
τούτων |
ἕκαστον
ἀλλὰ
καὶ
ἆρα
ἓν |
[3, 2] |
εἶναι
τὸ
θεωρῆσαι
τῶν
αἰτίων
|
τούτων |
ἕκαστον.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
περὶ |
[3, 4] |
καὶ
πῶς
γίγνεται
ἡ
ὕλη
|
τούτων |
ἕκαστον
καὶ
ἔστι
τὸ
σύνολον |
[3, 2] |
ἄλλαι
τοιαῦται
προτάσεις,
πότερον
μία
|
τούτων |
ἐπιστήμη
καὶ
τῆς
οὐσίας
ἢ |
[3, 6] |
συμβαίνειν
ἀναγκαῖον
ἀδύνατα.
Σύνεγγυς
δὲ
|
τούτων |
ἐστὶ
τὸ
διαπορῆσαι
πότερον
δυνάμει |
[3, 2] |
ὥστ᾽
ἐπείπερ
ἡ
ἀστρολογία
μία
|
τούτων |
ἐστίν,
ἔσται
τις
καὶ
οὐρανὸς |
[3, 2] |
μᾶλλον
γεωμετρίας
ἢ
ὁποιασοῦν
περὶ
|
τούτων |
ἐστὶν
ἴδιον
τὸ
ἐπαΐειν;
(εἴπερ |
[3, 2] |
γεωμετρία
μόνον,
ὅτι
ἡ
μὲν
|
τούτων |
ἐστὶν
ὧν
αἰσθανόμεθα
ἡ
δ᾽ |
[3, 2] |
τῷ
μὴ
εἶναι,
αὐτῶν
δὲ
|
τούτων |
ἕτερον
ἑτέρου
μᾶλλον,
καὶ
μάλιστα |
[3, 2] |
τοιαῦτα
θεωρῆσαι.
Οὔτε
γὰρ
ἐπὶ
|
τούτων |
εὔλογον
ἔχειν
οὕτω
μόνον,
ἀλλὰ |
[3, 5] |
ὧν
τὰ
σύνθετα
σώματα
συνέστηκε,
|
(τούτων |
θερμότητες
μὲν
καὶ
ψυχρότητες
καὶ |
[3, 3] |
εἴη
γένος.
Ἐκ
μὲν
οὖν
|
τούτων |
(μᾶλλον
φαίνεται
τὰ
ἐπὶ
τῶν |
[3, 2] |
εἴθ᾽
αὗται
θεωροῦσιν
εἴτ᾽
(ἐκ
|
τούτων |
μία.
Ἔτι
δὲ
πότερον
περὶ |
[3, 3] |
ὅπερ
ἐστὶν
ἀδυνατώτερον.
~(Περί
τε
|
τούτων |
οὖν
ἀπορία
πολλὴ
πῶς
δεῖ |
[3, 1] |
καὶ
τῶν
αἰσθητῶν.
Περί
τε
|
τούτων |
οὖν,
καθάπερ
φαμέν,
ἐπισκεπτέον,
καὶ |
[3, 2] |
τῆς
οὐσίας
καὶ
ἡ
περὶ
|
τούτων, |
ποτέρα
κυριωτέρα
καὶ
προτέρα
πέφυκεν |
[3, 3] |
καὶ
ὕδωρ
καὶ
τὰ
μετὰ
|
τούτων |
στοιχεῖά
φησιν
εἶναι
ἐξ
ὧν |
[3, 3] |
(τῶν
σχημάτων·
εἰ
δὲ
μὴ
|
τούτων, |
σχολῇ
τῶν
γε
ἄλλων
ἔσται |
[3, 1] |
εἴδη
καὶ
τὰ
μαθηματικὰ
μεταξὺ
|
τούτων |
τε
καὶ
τῶν
αἰσθητῶν.
Περί |
[3, 1] |
τὰς
δυσχερείας
τεθεωρηκέναι
πάσας
πρότερον,
|
τούτων |
τε
χάριν
καὶ
διὰ
τὸ |
[3, 4] |
καὶ
ἐξ
οὗ
γίγνεται
καὶ
|
τούτων |
τὸ
ἔσχατον
ἀγένητον,
εἴπερ
ἵσταταί |
[3, 2] |
ἐπιστήμη;
τί
μὲν
γὰρ
ἕκαστον
|
τούτων |
τυγχάνει
ὂν
καὶ
νῦν
γνωρίζομεν |
[3, 1] |
τινες,
κἂν
εἴ
τι
χωρὶς
|
τούτων |
τυγχάνει
παρεωραμένον.
Ἔστι
δὲ
τοῖς |
[3, 3] |
φύσιν
αὐτῆς.
Ἐκ
μὲν
οὖν
|
τούτων |
τῶν
λόγων
οὐκ
ἂν
εἴησαν |
[3, 4] |
αὐτῆς
τῆς
προσφορᾶς
(τῶν
αἰτίων
|
τούτων |
ὑπὲρ
ἡμᾶς
εἰρήκασιν·
εἰ
μὲν |
[3, 2] |
καὶ
ἑτέρα
ἑτέρας
ἀρχῆς,
τίνα
|
τούτων |
φατέον
εἶναι
τὴν
ζητουμένην,
ἢ |
[3, 4] |
ἕν,
καθόλου
δὲ
τὸ
ἐπὶ
|
τούτων. |
(Ὥσπερ
οὖν
εἰ
τὰ
τῆς |
[3, 2] |
ἕνεκα
τἆλλα)
ᾗ
δὲ
τῶν
|
πρώτων |
αἰτίων
καὶ
τοῦ
μάλιστα
ἐπιστητοῦ |
[3, 3] |
ἐξ
ὧν
σύγκεινται
αἱ
φωναὶ
|
(πρώτων, |
ἀλλ᾽
οὐ
τὸ
κοινὸν
ἡ |
[3, 3] |
ἐξ
ὧν
ἐνυπαρχόντων
ἐστὶν
ἕκαστον
|
πρώτων, |
οἷον
φωνῆς
στοιχεῖα
καὶ
ἀρχαὶ |
[3, 2] |
κύκλος
ἀλλ᾽
ὥσπερ
Πρωταγόρας
ἔλεγεν
|
ἐλέγχων |
τοὺς
γεωμέτρας)
οὔθ᾽
αἱ
κινήσεις |
[3, 6] |
ἔσονται
ἀρχαὶ
ἕτεραι
πρότεραι
τῶν
|
ἀρχῶν |
αἱ
καθόλου
κατηγορούμεναι,
ἄνπερ
μέλλῃ |
[3, 6] |
πως,
πρότερόν
τι
ἔσται
τῶν
|
ἀρχῶν |
ἄλλο
(πρότερον
(γὰρ
ἡ
δύναμις |
[3, 1] |
μόνον
ἢ
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἀρχῶν |
ἐξ
ὧν
δεικνύουσι
πάντες,
οἷον |
[3, 4] |
ὧν
ἔστιν)
ὥστε
συμβαίνει
τῶν
|
ἀρχῶν |
ἑτέρας
ἀρχὰς
εἶναι
προτέρας,
τοῦτο |
[3, 4] |
ἓν
καὶ
μία
ἑκάστη
τῶν
|
ἀρχῶν, |
καὶ
μὴ
ὥσπερ
ἐπὶ
τῶν |
[3, 6] |
ἀπορίας
ἀναγκαῖον
ἀπορῆσαι
περὶ
τῶν
|
ἀρχῶν, |
καὶ
πότερον
καθόλου
εἰσὶν
ἢ |
[3, 4] |
ταῦτα;
Ἔτι
δὲ
περὶ
τῶν
|
ἀρχῶν |
(καὶ
τόδε
ἀπορήσειεν
ἄν
τις. |
[3, 3] |
τῆς
ἀληθείας,
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἀρχῶν |
πότερον
δεῖ
τὰ
γένη
στοιχεῖα |
[3, 2] |
μὴν
καὶ
περὶ
τῶν
ἀποδεικτικῶν
|
ἀρχῶν, |
πότερον
μιᾶς
ἐστὶν
ἐπιστήμης
ἢ |