Livre, Chap. |
[3, 2] |
φασιν
εἶναι
καὶ
ἵππον
καὶ
|
ὑγίειαν, |
ἄλλο
δ᾽
οὐδέν,
παραπλήσιον
(ποιοῦντες |
[3, 2] |
τοῦτο
δυνατόν;
καὶ
γὰρ
ἂν
|
ὑγιείν᾽ |
ἄττα
εἴη
παρὰ
τὰ
αἰσθητὰ |
[3, 2] |
τὰ
αἰσθητὰ
καὶ
αὐτὸ
τὸ
|
ὑγιεινόν. |
Ἅμα
δὲ
οὐδὲ
τοῦτο
ἀληθές, |
[3, 4] |
μὲν
γάρ,
(φησί,
γαῖαν
ὀπώπαμεν,
|
ὕδατι |
δ᾽
ὕδωρ,
αἰθέρι
δ᾽
αἰθέρα |
[3, 4] |
θῆρές
τ᾽
οἰωνοί
τε
καὶ
|
ὑδατοθρέμμονες |
ἰχθῦς,
καί
τε
θεοὶ
δολιχαίωνες. |
[3, 4] |
(φησί,
γαῖαν
ὀπώπαμεν,
ὕδατι
δ᾽
|
ὕδωρ, |
αἰθέρι
δ᾽
αἰθέρα
δῖον,
ἀτὰρ |
[3, 1] |
δέ
τις
πῦρ
ὁ
δὲ
|
ὕδωρ |
ἢ
ἀέρα·
καὶ
πότερον
αἱ |
[3, 5] |
μάλιστ᾽
ἂν
δόξειε
σημαίνειν
οὐσίαν,
|
ὕδωρ |
καὶ
γῆ
καὶ
πῦρ
καὶ |
[3, 3] |
(εἶναι,
οἷον
Ἐμπεδοκλῆς
πῦρ
καὶ
|
ὕδωρ |
καὶ
τὰ
μετὰ
τούτων
στοιχεῖά |
[3, 2] |
οὗ
δ᾽
ἕνεκα
τὸ
ἔργον,
|
ὕλη |
δὲ
γῆ
καὶ
λίθοι,
τὸ |
[3, 4] |
γέγονεν)
ἔτι
δ᾽
εἴπερ
ἡ
|
ὕλη |
ἔστι
διὰ
τὸ
ἀγένητος
εἶναι, |
[3, 4] |
δὲ
καὶ
πῶς
γίγνεται
ἡ
|
ὕλη |
τούτων
ἕκαστον
καὶ
ἔστι
τὸ |
[3, 1] |
πότερον
ἔστι
τι
παρὰ
τὴν
|
ὕλην |
αἴτιον
καθ᾽
αὑτὸ
ἢ
οὔ, |
[3, 1] |
σύνολον,
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
τῆς
|
ὕλης) |
ἢ
οὐθέν,
ἢ
τῶν
μὲν |
[3, 4] |
σύνολον
ὅταν
κατηγορηθῇ
τι
τῆς
|
ὕλης, |
πότερον,
εἰ
ἔστι,
παρὰ
πάντα |
[3, 4] |
ταὐτόν,
καὶ
ᾗ
καθόλου
τι
|
ὑπάρχει, |
ταύτῃ
πάντα
γνωρίζομεν.
Ἀλλὰ
μὴν |
[3, 2] |
τοὺς
τρόπους
τοὺς
τῶν
αἰτίων
|
ὑπάρχειν, |
οἷον
οἰκίας
ὅθεν
μὲν
ἡ |
[3, 2] |
ὧν
ἀποδείξεις
(εἰσί,
τότ᾽
οἰόμεθα
|
ὑπάρχειν |
ὅταν
εἰδῶμεν
τί
ἐστιν
(οἷον |
[3, 2] |
δὲ
πολλοῖς
τῶν
ὄντων
οὐχ
|
ὑπάρχουσι |
πᾶσαι·
τίνα
γὰρ
τρόπον
οἷόν |
[3, 4] |
αἱ
αὐταί·
καὶ
γὰρ
αὗται
|
ὑπάρχουσιν |
ἀριθμῷ
ἕτεραι)
εἰ
δὲ
μὴ |
[3, 1] |
ὅσα
τε
περὶ
αὐτῶν
ἄλλως
|
ὑπειλήφασί |
τινες,
κἂν
εἴ
τι
χωρὶς |
[3, 4] |
τῆς
προσφορᾶς
(τῶν
αἰτίων
τούτων
|
ὑπὲρ |
ἡμᾶς
εἰρήκασιν·
εἰ
μὲν
γὰρ |
[3, 4] |
ὂν
καὶ
τὸ
ἓν
ὡς
|
ὑποκειμένης |
ἄλλης
φύσεως.
Οἱ
μὲν
γὰρ |
[3, 2] |
εἴπερ
πᾶσα
ἀποδεικτικὴ
περί
(τι
|
ὑποκείμενον |
θεωρεῖ
τὰ
καθ᾽
αὑτὰ
συμβεβηκότα |
[3, 2] |
ἐστί,
δεήσει
τι
γένος
εἶναι
|
ὑποκείμενον |
καὶ
τὰ
μὲν
πάθη
τὰ |
[3, 1] |
οὔ,
ἀλλ᾽
ἕτερόν
τι
τὸ
|
ὑποκείμενον, |
ὥσπερ
Ἐμπεδοκλῆς
φησὶ
φιλίαν
ἄλλος |
[3, 5] |
σημαίνειν
(λέγονται
γὰρ
πάντα
καθ᾽
|
ὑποκειμένου |
τινός,
καὶ
οὐθὲν
τόδε
τι) |
[3, 1] |
λόγοις
καὶ
αἱ
ἐν
τῷ
|
ὑποκειμένῳ; |
καὶ
πότερον
τῶν
φθαρτῶν
καὶ |
[3, 3] |
πῶς
αὖ
δεῖ
ταύτας
ἀρχὰς
|
ὑπολαβεῖν |
οὐ
ῥᾴδιον
εἰπεῖν.
Τὴν
μὲν |
[3, 3] |
(εἶναι
διὰ
τί
ἄν
τις
|
ὑπολάβοι, |
πλὴν
ὅτι
καθόλου
κατηγορεῖται
καὶ |
[3, 4] |
μὴν
καὶ
εἴ
τις
οὕτως
|
ὑπολαμβάνει |
ὥστε
(γενέσθαι,
καθάπερ
λέγουσί
τινες, |
[3, 3] |
τὰ
γένη
στοιχεῖα
καὶ
ἀρχὰς
|
ὑπολαμβάνειν |
ἢ
μᾶλλον
ἐξ
ὧν
ἐνυπαρχόντων |
[3, 5] |
σῶμα
τὸ
ταῦτα
πεπονθὸς
μόνον
|
ὑπομένει |
ὡς
ὄν
τι
καὶ
οὐσία |
[3, 5] |
ὄντων
εἶναι
ἀρχάς·
οἱ
δ᾽
|
ὕστεροι |
καὶ
σοφώτεροι
τούτων
εἶναι
δόξαντες |
[3, 3] |
ἐν
οἷς
τὸ
πρότερον
καὶ
|
ὕστερόν |
ἐστιν,
οὐχ
οἷόν
τε
τὸ |
[3, 3] |
τὸ
μὲν
πρότερον
τὸ
δ᾽
|
ὕστερον. |
Ἔτι
ὅπου
τὸ
μὲν
βέλτιον |
[3, 1] |
τὸ
διαπορῆσαι
καλῶς·
ἡ
γὰρ
|
ὕστερον |
εὐπορία
λύσις
τῶν
πρότερον
ἀπορουμένων |
[3, 5] |
νῦν
ᾖ
ἢ
πρότερον
οὖσα
|
ὕστερον |
μὴ
ᾖ,
μετὰ
τοῦ
γίγνεσθαι |
[3, 1] |
ἐναντιότητος,
καὶ
περὶ
προτέρου
καὶ
|
ὑστέρου |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων
τῶν |