HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Métaphysique, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)


δ  =  73 formes différentes pour 323 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[3, 4]   ἑτέρας ἀρχὰς εἶναι προτέρας, τοῦτο  δ᾽   ἀδύνατον, καὶ εἰ ἵσταται καὶ
[3, 4]   πᾶσιν) ἕτεροι δὲ πῦρ, οἱ  δ᾽   ἀέρα φασὶν εἶναι τὸ ἓν
[3, 4]   ὀπώπαμεν, ὕδατι δ᾽ ὕδωρ, αἰθέρι  δ᾽   αἰθέρα δῖον, ἀτὰρ πυρὶ πῦρ
[3, 2]   τε καὶ τῶν φθαρτῶν. (Ἀπορήσειε  δ᾽   ἄν τις καὶ περὶ ποῖα
[3, 4]   τῆς φθορᾶς τὸ νεῖκος, δόξειε  δ᾽   ἂν οὐθὲν ἧττον καὶ τοῦτο
[3, 2]   καὶ τὰ μὲν πάθη τὰ  δ᾽   ἀξιώματ᾽ αὐτῶν (περὶ πάντων γὰρ
[3, 4]   δὲ καθ᾽ ἕκαστα ἄπειρα, τῶν  δ᾽   ἀπείρων πῶς ἐνδέχεται λαβεῖν ἐπιστήμην;
[3, 6]   πέρατα διαιρέσεις εἰσίν. ~Ὅλως  δ᾽   ἀπορήσειεν ἄν τις διὰ τί
[3, 1]   ἀμφισβητούντων λόγων ἀκηκοότα πάντων. Ἔστι  δ᾽   ἀπορία πρώτη (μὲν περὶ ὧν
[3, 4]   μορφὴν καὶ τὸ εἶδος. Εἰ  δ᾽   αὖ τις τοῦτο θήσει, ἀπορία
[3, 1]   τι λεκτέον αὐτῶν. Καὶ τοῦτο  δ᾽   αὐτὸ τῶν ἀναγκαίων ἐστὶ ζητῆσαι,
[3, 5]   ἀφορίζουσα τὸ ἥμισυ)  δ᾽   (αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ γραμμῆς
[3, 4]   εἶναί τε καὶ γεγονέναι. Ὣς  δ᾽   αὔτως καὶ οἱ πλείω τὰ
[3, 2]   δὲ γῆ καὶ λίθοι, τὸ  δ᾽   εἶδος λόγος. Ἐκ μὲν
[3, 4]   εἶναι ὅτε πρῶτον γέγονεν) ἔτι  δ᾽   εἴπερ ὕλη ἔστι διὰ
[3, 5]   τὸ μὲν εἰς πλάτος (τὸ  δ᾽   εἰς βάθος τὸ δ᾽ εἰς
[3, 5]   (τὸ δ᾽ εἰς βάθος τὸ  δ᾽   εἰς μῆκος. Πρὸς δὲ τούτοις
[3, 3]   τὰ γένη τῶν ὄντων· εἰ  δ᾽   ἕκαστον μὲν (γνωρίζομεν διὰ τῶν
[3, 4]   τῶν αὐτῶν μηδὲ πλειόνων. (Οὐθενὸς  δ᾽   ἐλάττων ἀπορία παραλέλειπται καὶ τοῖς
[3, 2]   θείη εἶναι μὲν αὐτά, εἶναι  δ᾽   ἐν τοῖς αἰσθητοῖς; ταὐτὰ γὰρ
[3, 2]   τέχνη καὶ οἰκοδόμος, οὗ  δ᾽   ἕνεκα τὸ ἔργον, ὕλη δὲ
[3, 4]   παρὰ μὲν ἔνια εἶναι παρὰ  δ᾽   ἔνια μὴ εἶναι, παρ᾽
[3, 6]   (ἢ τησδὶ τῆς φωνῆς· τούτων  δ᾽   ἔσονται καὶ ἀριθμῷ ὡρισμέναι- ὁμοίως
[3, 3]   λόγος τῆς οὐσίας εἷς· ἕτερος  δ᾽   ἔσται διὰ τῶν γενῶν
[3, 6]   δ᾽ οὐσία τόδε τι· εἰ  δ᾽   (ἔσται τόδε τι καὶ ἓν
[3, 6]   ἀναγκαῖον ἐκείνως πᾶν ἔχειν) εἰ  δ᾽   ἔστι δυνάμει τὰ στοιχεῖα, ἐνδέχεται
[3, 4]   ὅπερ ἕν τί ἐστιν) εἰ  δ᾽   ἔστι τι αὐτὸ ἓν καὶ
[3, 1]   ὧν ἀπορῆσαι δεῖ πρῶτον· ταῦτα  δ᾽   ἐστὶν ὅσα τε περὶ αὐτῶν
[3, 4]   φησίν· ὅταν γὰρ συνέλθῃ, τότε  δ᾽   ἔσχατον ἵστατο νεῖκος. (Διὸ καὶ
[3, 2]   τί ἐστιν ἀπόδειξις εἶναι· εἰ  δ᾽   ἑτέρας, τίς ἔσται θεωροῦσα
[3, 2]   τὴν ἀρχὴν τῆς κινήσεως· τοῦτο  δ᾽   ἕτερον καὶ ἀντικείμενον τῷ τέλει,
[3, 5]   (φθείρονται, ἐκ τίνος γίγνονται; παραπλησίως  δ᾽   ἔχει καὶ περὶ τὸ νῦν
[3, 5]   ἂν τὰ μεγέθη, δῆλον. ~Τούτων  δ᾽   ἐχομένη ἀπορία πότερον οἱ ἀριθμοὶ
[3, 4]   πρῶτ᾽ ἂν εἴησαν γένη. ~Ἔστι  δ᾽   ἐχομένη τε τούτων ἀπορία καὶ
[3, 2]   περὶ τὰ συμβεβηκότα ταύταις; λέγω  δ᾽   οἷον, εἰ τὸ στερεὸν οὐσία
[3, 4]   ἔσχατα τὰ πρῶτα· τοῦτο  δ᾽   ὅτι ἀδύνατον ἄρτι διηπορήσαμεν. Ἔτι
[3, 3]   δὲ τὰ μὲν δοκεῖ τὰ  δ᾽   οὐ δοκεῖ) πρὸς δὲ τούτοις
[3, 4]   διὰ τί τὰ μὲν τὰ  δ᾽   οὔ, εἴπερ ἐκ τῶν αὐτῶν
[3, 1]   οὐθέν, τῶν μὲν τῶν  δ᾽   οὔ, καὶ ποῖα τοιαῦτα τῶν
[3, 4]   λέγει τὴν αἴσθησιν ἐπιστήμην. Ἔτι  δ᾽   οὐδ᾽ ἀΐδιον οὐθὲν οὐδ᾽ ἀκίνητον
[3, 4]   τοῦ εἶναι αἴτιον· ὁμοίως  δ᾽   οὐδ᾽ φιλότης τοῦ εἶναι,
[3, 2]   καὶ ἵππον καὶ ὑγίειαν, ἄλλο  δ᾽   οὐδέν, παραπλήσιον (ποιοῦντες τοῖς θεοὺς
[3, 4]   μὲν προστιθέμενα ποιήσει μεῖζον, πὼς  δ᾽   οὐθέν, οἷον ἐπίπεδον καὶ γραμμή,
[3, 2]   τούτων ἐστὶν ὧν αἰσθανόμεθα  δ᾽   οὐκ αἰσθητῶν, δῆλον ὅτι καὶ
[3, 1]   τῶν πρότερον ἀπορουμένων ἐστί, λύειν  δ᾽   οὐκ (ἔστιν ἀγνοοῦντας τὸν δεσμόν,
[3, 6]   τι σημαίνει ἀλλὰ τοιόνδε,  δ᾽   οὐσία τόδε τι· εἰ δ᾽
[3, 4]   Οἱ μὲν γὰρ ἐκείνως οἱ  δ᾽   οὕτως οἴονται τὴν φύσιν ἔχειν.
[3, 4]   γάρ, (φησί, γαῖαν ὀπώπαμεν, ὕδατι  δ᾽   ὕδωρ, αἰθέρι δ᾽ αἰθέρα δῖον,
[3, 5]   τῶν ὄντων εἶναι ἀρχάς· οἱ  δ᾽   ὕστεροι καὶ σοφώτεροι τούτων εἶναι
[3, 3]   ἔστι τὸ μὲν πρότερον τὸ  δ᾽   ὕστερον. Ἔτι ὅπου τὸ μὲν
[3, 4]   πιθανοῦ τοῦ πρὸς αὑτούς, ἡμῶν  δ᾽   ὠλιγώρησαν (θεοὺς γὰρ ποιοῦντες τὰς
[3, 4]   τοῦτο γὰρ πάντῃ ὄν· τὰ  δὲ   ἄλλα πὼς μὲν προστιθέμενα ποιήσει
[3, 5]   ᾤοντο τὸ σῶμα εἶναι τὰ  δὲ   ἄλλα (τούτου πάθη, ὥστε καὶ
[3, 1]   τὰς μὲν σοφίας τὰς  δὲ   ἄλλο τι λεκτέον αὐτῶν. Καὶ
[3, 3]   ἓν δὲ τὸ ἀδιαίρετον, ἀδιαίρετον  δὲ   ἅπαν κατὰ τὸ ποσὸν
[3, 2]   πλειόνων, ἀμφισβητήσιμόν ἐστιν (λέγω  (δὲ   ἀποδεικτικὰς τὰς κοινὰς δόξας ἐξ
[3, 2]   (αὐτοῖς καὶ ἄλλαι τέχναι) εἰ  δὲ   ἀποδεικτικὴ περὶ αὐτῶν ἐστί, δεήσει
[3, 4]   φθείρει τὰ ἄλλα. Καὶ ἅμα  δὲ   αὐτῆς τῆς μεταβολῆς αἴτιον οὐθὲν
[3, 4]   πῶς τὰ μὲν φθαρτὰ τὰ  δὲ   ἄφθαρτα, καὶ διὰ τίν᾽ αἰτίαν;
[3, 4]   γὰρ τὰ μὲν φθαρτὰ τὰ  δὲ   ἄφθαρτα ποιεῖ τῶν ὄντων ἀλλὰ
[3, 4]   εἰ αἱ ἀρχαὶ ἀναιρεθήσονται; εἰ  δὲ   ἄφθαρτοι, διὰ (τί ἐκ μὲν
[3, 1]   τῷ δὲ προηπορηκότι δῆλον. Ἔτι  δὲ   βέλτιον ἀνάγκη ἔχειν πρὸς τὸ
[3, 4]   τε τὸ ἀδύνατον γενέσθαι· τὸ  δὲ   γεγονὸς ἀνάγκη εἶναι ὅτε πρῶτον
[3, 4]   μὴ ὄντος γενέσθαι ἀδύνατον· ἔτι  δὲ   γενέσεως οὔσης καὶ κινήσεως ἀνάγκη
[3, 3]   δὲ τὸ κατ᾽ εἶδος, τὰ  δὲ   γένη διαιρετὰ εἰς εἴδη, μᾶλλον
[3, 2]   δ᾽ ἕνεκα τὸ ἔργον, ὕλη  δὲ   γῆ καὶ λίθοι, τὸ δ᾽
[3, 6]   γὰρ τὸ (μὴ ὄν, οὐθὲν  δὲ   γίγνεται τῶν εἶναι ἀδυνάτων. Ταύτας
[3, 4]   γὰρ νεῖκος οὐκ ἔχει,  δὲ   γνῶσις τοῦ ὁμοίου τῷ ὁμοίῳ.
[3, 5]   οὐκ οὐσία τις οὖσα. Ὁμοίως  δὲ   δῆλον ὅτι ἔχει καὶ περὶ
[3, 6]   δύναμις ἐκείνης τῆς αἰτίας, τὸ  δὲ   δυνατὸν οὐκ ἀναγκαῖον ἐκείνως πᾶν
[3, 5]   ὁτὲ μὲν μία ἁπτομένων ὁτὲ  δὲ   δύο διαιρουμένων γίγνονται· ὥστ᾽ οὔτε
[3, 2]   λόγου ἀμφότερα ταῦτά ἐστιν) ἔτι  δὲ   δύο στερεὰ ἐν τῷ αὐτῷ
[3, 4]   τοῦτο εἶναι τὸ ὄν. (Ἀμφοτέρως  δὲ   δύσκολον· ἄν τε γὰρ μὴ
[3, 6]   εἰσὶν αἱ ἀρχαὶ ὡρισμέναι, εἴδει  δέ,   ἐὰν μὴ λαμβάνῃ τις τησδὶ
[3, 4]   περ ἀρχὰς εἶναί φασιν. Συμβαίνει  (δέ,   εἰ μέν τις μὴ θήσεται
[3, 2]   ἄλλ᾽ αἰσθητὰ ἀΐδια. Ἔτι  δὲ   εἴ τις παρὰ τὰ εἴδη
[3, 4]   αὐταὶ ἀρχαί, τοσαῦτα εἰρήσθω· εἰ  δὲ   ἕτεραι ἀρχαί, μία μὲν ἀπορία
[3, 2]   πρώτοις λόγοις περὶ (αὐτῶν· πολλαχῇ  δὲ   ἐχόντων δυσκολίαν, οὐθενὸς ἧττον ἄτοπον
[3, 1]   παρὰ τὸ καθ᾽ ἕκαστον. Μάλιστα  δὲ   ζητητέον καὶ πραγματευτέον πότερον ἔστι
[3, 4]   εἴρηται πρότερον δι᾽ ὅ· ἐὰν  δὲ   ᾖ, αὐτὴ ἀπορία καὶ
[3, 4]   παρὰ τὰ καθ᾽ ἕκαστα, τὰ  δὲ   καθ᾽ ἕκαστα ἄπειρα, τῶν δ᾽
[3, 3]   ἀρχαὶ τὰ γένη· εἰ  δὲ   καὶ αὗται ἀρχαί, ἄπειροι ὡς
[3, 2]   ποιεῖν πάσχειν πέφυκεν. Ἔτι  δὲ   καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ
[3, 2]   τετραγωνίζειν, ὅτι μέσης εὕρεσις· ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων) περὶ
[3, 6]   ἔσονται καὶ ἀριθμῷ ὡρισμέναι- ὁμοίως  δὲ   καὶ ἐπὶ τῶν μεταξύ· ἄπειρα
[3, 4]   τοῦτο μικρόν τι λαμβάνοντες. Πάντων  δὲ   καὶ θεωρῆσαι χαλεπώτατον καὶ πρὸς
[3, 4]   οἷον ἐπίπεδον καὶ γραμμή, στιγμὴ  δὲ   καὶ μονὰς οὐδαμῶς) ἀλλ᾽ ἐπειδὴ
[3, 2]   γὰρ ἀκίνητον εὔλογον εἶναι, κινούμενον  δὲ   (καὶ παντελῶς ἀδύνατον· ὁμοίως δὲ
[3, 2]   δὲ (καὶ παντελῶς ἀδύνατον· ὁμοίως  δὲ   καὶ περὶ ὧν ὀπτικὴ
[3, 4]   ἀλλὰ καὶ τοῦτο ἄλογον. Ἅμα  δὲ   καὶ πῶς γίγνεται ὕλη
[3, 2]   (μὲν πλείονος λόγου διελθεῖν, ἱκανὸν  δὲ   καὶ τὰ τοιαῦτα θεωρῆσαι. Οὔτε
[3, 2]   τὸ γιγνώσκειν περὶ αὐτῶν. Ἅμα  δὲ   καὶ τίνα τρόπον ἔσται αὐτῶν
[3, 3]   καὶ μίαν εἶναι ἑκάστην, ἀδύνατον  δὲ   κατηγορεῖσθαι τὰ εἴδη τοῦ
[3, 2]   χεῖρον λέγεσθαι πάντα, τὰς  δὲ   μαθηματικὰς οὐθένα ποιεῖσθαι λόγον περὶ
[3, 5]   καὶ οὐθὲν τόδε τι)  δὲ   μάλιστ᾽ ἂν δόξειε σημαίνειν οὐσίαν,
[3, 5]   μὲν οὐσία τὸ σῶμα, τούτου  δὲ   μᾶλλον ταῦτα, μὴ ἔστι δὲ
[3, 4]   πῶς ὁτὲ μὲν ἀριθμὸς ὁτὲ  δὲ   μέγεθος ἔσται τὸ γενόμενον, εἴπερ
[3, 2]   ὁμοίως μὲν ὁποιασοῦν ἐστίν, ἁπασῶν  δὲ   μὴ ἐνδέχεται, (ὥσπερ οὐδὲ τῶν
[3, 4]   ἐστι καθόλου μάλιστα πάντων, εἰ  δὲ   μὴ ἔστι τι ἓν αὐτὸ
[3, 6]   αἱ ἀρχαί, ταῦτα συμβαίνει· εἰ  δὲ   μὴ καθόλου ἀλλ᾽ ὡς τὰ
[3, 4]   τὰ λεγόμενα καθ᾽ ἕκαστα) ἔτι  δὲ   μὴ ὄντος τοῦ ἑνὸς οὐσίας,
[3, 5]   σωμάτων καὶ αἱ στιγμαί, ταῦτα  δὲ   μὴ ὁρῶμεν ποίων ἂν εἶεν
[3, 4]   αὗται ὑπάρχουσιν ἀριθμῷ ἕτεραι) εἰ  δὲ   μὴ οὕτως ἀλλ᾽ αἱ τῶν
[3, 3]   τὰ εἴδη (τῶν σχημάτων· εἰ  δὲ   μὴ τούτων, σχολῇ τῶν γε
[3, 2]   θετέον τὴν ἐπιστήμην ταύτην; τὸ  δὲ   μίαν πασῶν οὐκ εὔλογον· καὶ
[3, 4]   μὲν γὰρ ἀριθμὸς μονάδες,  δὲ   μονὰς ὅπερ ἕν τί ἐστιν)
[3, 4]   (φθαρτὰ πλὴν τῶν στοιχείων.  δὲ   νῦν λεγομένη ἀπορία ἐστὶ διὰ
[3, 4]   ὂν τὸ μὲν ἓν τὸ  δὲ   ὄν ἐστιν, δεῖ ζητεῖν
[3, 4]   πολλοῦ λόγου δεῖται. Ἔτι  δὲ   οὐδ᾽ ἐγκεχείρηκεν οὐδεὶς ἑτέρας, ἀλλὰ
[3, 3]   τὰ εἴδη τῶν ἀριθμῶν· ὁμοίως  δὲ   οὐδὲ σχῆμα παρὰ τὰ εἴδη
[3, 2]   καὶ αὐτὸ τὸ ὑγιεινόν. Ἅμα  δὲ   οὐδὲ τοῦτο ἀληθές, ὡς
[3, 5]   φθείρεσθαι, ὁτὲ μὲν οὔσας ὁτὲ  δὲ   οὐκ οὔσας. Ὅταν γὰρ ἅπτηται
[3, 4]   δὲ φθείρεται τῶν ὄντων. Ἐπεὶ  δὲ   οὔτε αἰτίαν λέγουσιν οὔτε εὔλογον
[3, 2]   θεοὺς μὲν εἶναι φάσκουσιν ἀνθρωποειδεῖς  δέ·   οὔτε γὰρ ἐκεῖνοι οὐδὲν ἄλλο
[3, 4]   τὸ σύνολον ἄμφω ταῦτα; Ἔτι  δὲ   περὶ τῶν ἀρχῶν (καὶ τόδε
[3, 4]   ἑνὶ εἶναι καὶ ὄντι· οἱ  δὲ   περὶ φύσεως, οἷον Ἐμπεδοκλῆς ὡς
[3, 6]   ἄλλῳ μέν τινι διαφέρει, τῷ  δὲ   πόλλ᾽ ἄττα ὁμοειδῆ εἶναι οὐθὲν
[3, 2]   οὔσας τὰς ἀρχὰς γνωρίζειν; ἔτι  δὲ   πολλοῖς τῶν ὄντων οὐχ ὑπάρχουσι
[3, 2]   εἴτ᾽ (ἐκ τούτων μία. Ἔτι  δὲ   πότερον περὶ τὰς οὐσίας μόνον
[3, 2]   τοῦτο γὰρ ἀποδοῦναι παγχάλεπον. Ἔτι  δὲ   πότερον τὰς αἰσθητὰς οὐσίας μόνας
[3, 2]   πράξεώς τινός ἐστι τέλος, αἱ  δὲ   πράξεις πᾶσαι μετὰ κινήσεως; ὥστ᾽
[3, 1]   τούτῳ μὲν οὐ δῆλον τῷ  δὲ   προηπορηκότι δῆλον. Ἔτι δὲ βέλτιον
[3, 4]   μὲν γὰρ οὐ ποιήσει πλεῖον  δὲ   προστιθέμενον τὸ τοιοῦτον) ἀλλὰ πῶς
[3, 4]   τοῦ ἓν εἶναι πᾶσιν) ἕτεροι  δὲ   πῦρ, οἱ δ᾽ ἀέρα φασὶν
[3, 3]   ἀρχαὶ εἶναι τῶν γενῶν· πάλιν  δὲ   πῶς αὖ δεῖ ταύτας ἀρχὰς
[3, 4]   τι παρὰ ταῦτα ἕτερον, λέγω  δὲ   πῶς ἔσται πλείω ἑνὸς τὰ
[3, 4]   εἰ βαδίζει εἰς ἄπειρον· ἔτι  δὲ   πῶς ἔσται τὰ φθαρτά, εἰ
[3, 5]   καὶ φθείρεσθαι ταῦτα πάσχειν· τὰς  δὲ   στιγμὰς καὶ τὰς γραμμὰς καὶ
[3, 4]   ἀτὰρ πυρὶ πῦρ ἀΐδηλον, στοργὴν  δὲ   στοργῇ, νεῖκος δέ τε νείκεϊ
[3, 5]   σώματος ἐνδέχεσθαι δοκεῖ εἶναι τὸ  δὲ   σῶμα ἄνευ τούτων ἀδύνατον. Διόπερ
[3, 5]   τοιαῦτα πάθη, οὐκ οὐσίαι, τὸ  δὲ   σῶμα τὸ ταῦτα πεπονθὸς μόνον
[3, 3]   (γνωρίζομεν διὰ τῶν ὁρισμῶν, ἀρχαὶ  δὲ   τὰ γένη τῶν ὁρισμῶν εἰσίν,
[3, 3]   γένη μέχρι τῶν ἀτόμων (νῦν  δὲ   τὰ μὲν δοκεῖ τὰ δ᾽
[3, 4]   γὰρ μὴ ἓν εἶναι· ἅπαντα  δὲ   τὰ ὄντα ἓν
[3, 2]   τὰς ἐν τῷ οὐρανῷ, ταύτας  δὲ   τὰς αὐτὰς φάναι τοῖς αἰσθητοῖς
[3, 2]   καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων) περὶ  δὲ   τὰς γενέσεις καὶ τὰς πράξεις
[3, 5]   δὲ μᾶλλον ταῦτα, μὴ ἔστι  δὲ   ταῦτα μηδὲ οὐσίαι τινές, διαφεύγει
[3, 4]   ἀΐδηλον, στοργὴν δὲ στοργῇ, νεῖκος  δέ   τε νείκεϊ λυγρῷ. (Ἀλλ᾽ ὅθεν
[3, 2]   γίγνεται καὶ ἔστι τἆλλα, τὸ  δὲ   τέλος καὶ τὸ οὗ ἕνεκα
[3, 4]   ἀναγκαῖον μὲν ὂν μεταβάλλειν· αἰτίαν  δὲ   τῆς ἀνάγκης οὐδεμίαν δηλοῖ. Ἀλλ᾽
[3, 3]   δύνασθαι εἶναι χωριζομένην αὐτῶν· τοιοῦτον  δέ   τι παρὰ τὸ καθ᾽ ἕκαστον
[3, 3]   ἀρχαὶ τὰ γένη εἰσίν. Φαίνονται  δέ   τινες καὶ τῶν λεγόντων στοιχεῖα
[3, 2]   τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν. Εἰσὶ  δέ   τινες οἵ φασιν εἶναι μὲν
[3, 2]   γε ὄντα τοῖς αἰσθητοῖς. Ὅλως  δὲ   τίνος ἕνεκ᾽ ἄν τις θείη
[3, 1]   ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς φησὶ φιλίαν ἄλλος  δέ   τις πῦρ δὲ ὕδωρ
[3, 3]   ἀρχοειδὲς τὸ ἕν ἐστιν, ἓν  δὲ   τὸ ἀδιαίρετον, ἀδιαίρετον δὲ ἅπαν
[3, 4]   ἕκαστον, τὸ ἀριθμῷ ἕν, καθόλου  δὲ   τὸ ἐπὶ τούτων. (Ὥσπερ οὖν
[3, 3]   ποσὸν κατ᾽ εἶδος, πρότερον  δὲ   τὸ κατ᾽ εἶδος, τὰ δὲ
[3, 1]   τῶν φθαρτῶν φθαρταί; ἔτι  δὲ   τὸ πάντων (χαλεπώτατον καὶ πλείστην
[3, 1]   τι παρὰ τὸ (σύνολον (λέγω  δὲ   τὸ σύνολον, ὅταν κατηγορηθῇ τι
[3, 3]   δοκεῖ μάλιστα εἶναι γένη) ἐν  δὲ   τοῖς ἀτόμοις οὐκ ἔστι τὸ
[3, 1]   χωρὶς τούτων τυγχάνει παρεωραμένον. Ἔστι  δὲ   τοῖς εὐπορῆσαι βουλομένοις προὔργου τὸ
[3, 4]   νέκταρ καὶ ἀμβροσία, εἰ  δὲ   τοῦ εἶναι, πῶς ἂν εἶεν
[3, 2]   τῆς οὐσίας, οὐ δοκεῖ  δὲ   τοῦ τί ἐστιν ἀπόδειξις εἶναι·
[3, 4]   οὐθὲν ἔσται τὸ παράπαν, εἰ  δὲ   τοῦτο ἀδύνατον, ἀνάγκη τι εἶναι
[3, 1]   (ἐστὶ θεωρῆσαι περὶ πάντων· ἔτι  δὲ   τούτοις αὐτοῖς ὅσα καθ᾽ αὑτὰ
[3, 3]   ἐξ ὧν ἔστιν ἐνυπαρχόντων. Πρὸς  δὲ   τούτοις εἰ καὶ ὅτι μάλιστα
[3, 3]   τὰ δ᾽ οὐ δοκεῖ) πρὸς  δὲ   τούτοις ἔτι μᾶλλον αἱ διαφοραὶ
[3, 3]   λέγει ταῦτα τῶν ὄντων. Πρὸς  δὲ   τούτοις καὶ τῶν ἄλλων εἴ
[3, 5]   τὸ δ᾽ εἰς μῆκος. Πρὸς  δὲ   τούτοις ὁμοίως ἔνεστιν ἐν τῷ
[3, 1]   καθ᾽ αὑτὰ ταῖς οὐσίαις, πρὸς  δὲ   τούτοις περὶ ταὐτοῦ καὶ ἑτέρου
[3, 4]   παρὰ τὰς τινὰς (οἰκίας. Πρὸς  δὲ   τούτοις πότερον οὐσία μία
[3, 1]   ἀπορίαν ἂν παράσχοι πολλήν. Πρὸς  δὲ   τούτοις πότερον οἱ ἀριθμοὶ καὶ
[3, 4]   τε θεοὶ δολιχαίωνες. (Καὶ χωρὶς  δὲ   τούτων δῆλον· (εἰ γὰρ μὴ
[3, 6]   συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀδύνατα. Σύνεγγυς  δὲ   τούτων ἐστὶ τὸ διαπορῆσαι πότερον
[3, 2]   τῷ μὴ εἶναι, αὐτῶν  δὲ   τούτων ἕτερον ἑτέρου μᾶλλον, καὶ
[3, 4]   ἄξιον μετὰ σπουδῆς σκοπεῖν· παρὰ  δὲ   τῶν δι᾽ (ἀποδείξεως λεγόντων δεῖ
[3, 4]   ἀφθάρτων οὐσῶν φθαρτὰ ἔσται, ἐκ  δὲ   τῶν ἑτέρων ἄφθαρτα; τοῦτο γὰρ
[3, 3]   τῶν ὄντων. Οὐχ οἷόν τε  δὲ   τῶν ὄντων ἓν εἶναι γένος
[3, 2]   (τούτου γὰρ ἕνεκα τἆλλα)  δὲ   τῶν πρώτων αἰτίων καὶ τοῦ
[3, 3]   πάντων τῶν πλείστων, ἔτι  δὲ   τῶν σωμάτων καὶ οἱ πλείω
[3, 1]   ἄλλος δέ τις πῦρ  δὲ   ὕδωρ ἀέρα· καὶ πότερον
[3, 5]   ἂν εἴη οὐσία οὐδεμία. Ἔτι  δὲ   φαίνεται ταῦτα πάντα διαιρέσεις ὄντα
[3, 2]   ὅτι τὰ μὲν ἀΐδια τὰ  δὲ   φθαρτά. Αὐτὸ γὰρ ἄνθρωπόν φασιν
[3, 4]   ἀΐδια τὴν φύσιν ἐστὶ τὰ  δὲ   φθείρεται τῶν ὄντων. Ἐπεὶ δὲ
[3, 3]   ὅπου τὸ μὲν βέλτιον τὸ  δὲ   χεῖρον, ἀεὶ τὸ βέλτιον πρότερον·
[3, 1]   ἀπορεῖ, ταύτῃ παραπλήσιον πέπονθε τοῖς  δεδεμένοις·   ἀδύνατον γὰρ ἀμφοτέρως προελθεῖν εἰς
[3, 2]   δὲ ἀποδεικτικὴ περὶ αὐτῶν ἐστί,  δεήσει   τι γένος εἶναι ὑποκείμενον καὶ
[3, 1]   πρῶτον ὁμοίους εἶναι τοῖς ποῖ  δεῖ   βαδίζειν ἀγνοοῦσι, καὶ πρὸς τούτοις
[3, 4]   πότερον, εἰ ἔστι, παρὰ πάντα  δεῖ   εἶναί τι, παρὰ μὲν
[3, 6]   ἄν τις διὰ τί καὶ  δεῖ   ζητεῖν ἄλλ᾽ ἄττα παρά τε
[3, 2]   καὶ περὶ ποῖα τῶν ὄντων  δεῖ   ζητεῖν ταύτας τὰς ἐπιστήμας. Εἰ
[3, 4]   τὸ δὲ ὄν ἐστιν,  δεῖ   ζητεῖν τί ποτ᾽ ἐστὶ τὸ
[3, 3]   τούτων οὖν ἀπορία πολλὴ πῶς  δεῖ   θέμενον τυχεῖν τῆς ἀληθείας, καὶ
[3, 3]   εἰπεῖν. Τὴν μὲν γὰρ ἀρχὴν  δεῖ   καὶ τὴν αἰτίαν εἶναι παρὰ
[3, 3]   ἀρχαὶ τὰ γένη εἰσί, (πότερον  δεῖ   νομίζειν τὰ πρῶτα τῶν γενῶν
[3, 2]   κατὰ τὸν οὐρανόν. Καίτοι πῶς  δεῖ   πιστεῦσαι τούτοις; οὐδὲ γὰρ ἀκίνητον
[3, 1]   ἡμᾶς (πρῶτον περὶ ὧν ἀπορῆσαι  δεῖ   πρῶτον· ταῦτα δ᾽ ἐστὶν ὅσα
[3, 4]   δὲ τῶν δι᾽ (ἀποδείξεως λεγόντων  δεῖ   πυνθάνεσθαι διερωτῶντας τί δή (ποτ᾽
[3, 3]   καὶ περὶ τῶν ἀρχῶν πότερον  δεῖ   τὰ γένη στοιχεῖα καὶ ἀρχὰς
[3, 1]   προελθεῖν εἰς τὸ πρόσθεν. Διὸ  δεῖ   τὰς δυσχερείας τεθεωρηκέναι πάσας πρότερον,
[3, 3]   γενῶν· πάλιν δὲ πῶς αὖ  δεῖ   ταύτας ἀρχὰς ὑπολαβεῖν οὐ ῥᾴδιον
[3, 4]   εἰ τοῦτο (ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ  δεῖ   τι εἶναι παρὰ τὰ καθ᾽
[3, 2]   εἶναι γένος ἕν (τι τῶν  δεικνυμένων,   πᾶσαι γὰρ αἱ ἀποδεικτικαὶ χρῶνται
[3, 1]   περὶ τῶν ἀρχῶν ἐξ ὧν  δεικνύουσι   πάντες, οἷον πότερον ἐνδέχεται ταὐτὸ
[3, 2]   γένος περὶ ὧν αἱ μαθηματικαὶ  (δεικνύουσιν,   ἄλλης. Εἰ μὲν γὰρ
[3, 2]   κοινὰς δόξας ἐξ ὧν ἅπαντες  δεικνύουσιν)   οἷον ὅτι πᾶν ἀναγκαῖον
[3, 2]   καὶ ἐν τοῖς μαθήμασιν οὐθὲν  δείκνυται   διὰ (ταύτης τῆς αἰτίας, οὐδ᾽
[3, 4]   ἀδύνατον πολλοῦ λόγου  δεῖται.   Ἔτι δὲ οὐδ᾽ ἐγκεχείρηκεν οὐδεὶς
[3, 4]   (ἔσθ᾽ ὅσα τ᾽ ἔσται ὀπίσσω,  δένδρεά   τ᾽ ἐβλάστησε καὶ ἀνέρες ἠδὲ
[3, 4]   εἶναι, πῶς ἂν εἶεν ἀΐδιοι  δεόμενοι   τροφῆς) ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν
[3, 1]   δ᾽ οὐκ (ἔστιν ἀγνοοῦντας τὸν  δεσμόν,   ἀλλ᾽ τῆς διανοίας ἀπορία
[3, 6]   ὅτι τὰ μὲν μαθηματικὰ (τῶν  δεῦρο   ἄλλῳ μέν τινι διαφέρει, τῷ
[3, 4]   προστιθέμενον τὸ τοιοῦτον) ἀλλὰ πῶς  δὴ   ἐξ ἑνὸς τοιούτου πλειόνων
[3, 5]   πρότερον οὐκ οὖσαι (οὐ γὰρ  δὴ   γ᾽ ἀδιαίρετος στιγμὴ διῃρέθη
[3, 4]   ὅτι οὕτως πέφυκεν· Ἀλλ᾽ ὅτε  δὴ   μέγα νεῖκος ἐνὶ μελέεσσιν ἐθρέφθη,
[3, 4]   τε νείκεϊ λυγρῷ. (Ἀλλ᾽ ὅθεν  δὴ   λόγος, τοῦτό γε φανερόν,
[3, 4]   λεγόντων δεῖ πυνθάνεσθαι διερωτῶντας τί  δή   (ποτ᾽ ἐκ τῶν αὐτῶν ὄντα
[3, 5]   οὐδὲ ὂν οὐθέν· οὐ γὰρ  δὴ   τά γε συμβεβηκότα τούτοις ἄξιον
[3, 4]   αἰτίαν δὲ τῆς ἀνάγκης οὐδεμίαν  δηλοῖ.   Ἀλλ᾽ ὅμως τοσοῦτόν γε μόνος
[3, 1]   ἀλλ᾽ τῆς διανοίας ἀπορία  δηλοῖ   τοῦτο περὶ τοῦ πράγματος·
[3, 2]   μεταξὺ θήσεται, πολλὰς ἀπορίας ἕξει·  δῆλον   γὰρ ὡς ὁμοίως γραμμαί τε
[3, 4]   δολιχαίωνες. (Καὶ χωρὶς δὲ τούτων  δῆλον·   (εἰ γὰρ μὴ ἦν ἐν
[3, 1]   οὐ δῆλον τῷ δὲ προηπορηκότι  δῆλον.   Ἔτι δὲ βέλτιον ἀνάγκη ἔχειν
[3, 5]   οὐσία τις οὖσα. Ὁμοίως δὲ  δῆλον   ὅτι ἔχει καὶ περὶ τὰς
[3, 2]   ἔστιν αἰσθητὰ μεταξὺ καὶ αἰσθήσεις,  δῆλον   ὅτι καὶ ζῷα ἔσονται μεταξὺ
[3, 2]   αἰσθανόμεθα δ᾽ οὐκ αἰσθητῶν,  δῆλον   ὅτι καὶ παρ᾽ ἰατρικὴν ἔσται
[3, 2]   εὔλογον ἔχειν οὕτω μόνον, ἀλλὰ  δῆλον   ὅτι καὶ τὰ εἴδη ἐνδέχοιτ᾽
[3, 4]   μὴ ὄντος τοῦ ἑνὸς οὐσίας,  (δῆλον   ὅτι οὐδ᾽ ἂν ἀριθμὸς εἴη
[3, 4]   ταύτης γένοιτ᾽ ἂν τὰ μεγέθη,  δῆλον.   ~Τούτων δ᾽ ἐχομένη ἀπορία πότερον
[3, 1]   γὰρ τέλος τούτῳ μὲν οὐ  δῆλον   τῷ δὲ προηπορηκότι δῆλον. Ἔτι
[3, 4]   φθαρταί· εἰ μὲν γὰρ φθαρταί,  δῆλον   ὡς (ἀναγκαῖον καὶ ταύτας ἔκ
[3, 4]   λέγουσιν οὔτε εὔλογον οὕτως ἔχειν,  δῆλον   ὡς οὐχ αἱ αὐταὶ ἀρχαὶ
[3, 4]   τῆς ἀμβροσίας θνητὰ γενέσθαι φασίν,  δῆλον   ὡς ταῦτα τὰ ὀνόματα γνώριμα
[3, 4]   εἶναι τοῦτο τῶν ὄντων, (ὡς  δηλονότι   ὄντος μεγέθους τοῦ ὄντος· καὶ
[3, 4]   σπουδῆς σκοπεῖν· παρὰ δὲ τῶν  δι᾽   (ἀποδείξεως λεγόντων δεῖ πυνθάνεσθαι διερωτῶντας
[3, 4]   οὖν μὴ ᾖ, εἴρηται πρότερον  δι᾽   ὅ· ἐὰν δὲ ᾖ,
[3, 2]   ἀδύνατον εἶναι παρὰ τὰ αἰσθητὰ  διὰ   τὰς αὐτὰς αἰτίας· εἰ γὰρ
[3, 2]   οὐθεὶς οὐθενὸς τῶν τοιούτων, ὥστε  διὰ   ταῦτα τῶν σοφιστῶν τινὲς οἷον
[3, 2]   ἐν τοῖς μαθήμασιν οὐθὲν δείκνυται  διὰ   (ταύτης τῆς αἰτίας, οὐδ᾽ ἔστιν
[3, 2]   ἀγαθὸν καθ᾽ αὑτὸ καὶ  διὰ   τὴν αὑτοῦ φύσιν τέλος ἐστὶν
[3, 3]   παρὰ τὸ καθ᾽ ἕκαστον (εἶναι  διὰ   τί ἄν τις ὑπολάβοι, πλὴν
[3, 4]   ἀρχαὶ ἀναιρεθήσονται; εἰ δὲ ἄφθαρτοι,  διὰ   (τί ἐκ μὲν τούτων ἀφθάρτων
[3, 6]   ~Ὅλως δ᾽ ἀπορήσειεν ἄν τις  διὰ   τί καὶ δεῖ ζητεῖν ἄλλ᾽
[3, 4]   τὸν ἀριθμόν, οὐθὲν ἧττον ζητητέον  διὰ   τί καὶ πῶς ὁτὲ μὲν
[3, 4]   δὲ νῦν λεγομένη ἀπορία ἐστὶ  διὰ   τί τὰ μὲν τὰ δ᾽
[3, 4]   φθαρτὰ τὰ δὲ ἄφθαρτα, καὶ  διὰ   τίν᾽ αἰτίαν; οἱ μὲν οὖν
[3, 4]   δ᾽ εἴπερ ὕλη ἔστι  διὰ   τὸ ἀγένητος εἶναι, πολὺ ἔτι
[3, 1]   πρότερον, τούτων τε χάριν καὶ  διὰ   τὸ τοὺς (ζητοῦντας ἄνευ τοῦ
[3, 6]   ἀναγκαῖον, καὶ τὰ εἴδη ἀναγκαῖον  διὰ   τοῦτο εἶναι τιθέναι. Καὶ γὰρ
[3, 6]   τίθεμεν εἴδη. Εἰ γὰρ  διὰ   τοῦτο, ὅτι τὰ μὲν μαθηματικὰ
[3, 3]   κατὰ πάντων; ἀλλὰ μὴν εἰ  διὰ   τοῦτο, τὰ μᾶλλον καθόλου μᾶλλον
[3, 3]   εἷς· ἕτερος δ᾽ ἔσται  διὰ   τῶν γενῶν ὁρισμὸς καὶ
[3, 3]   εἰ δ᾽ ἕκαστον μὲν (γνωρίζομεν  διὰ   τῶν ὁρισμῶν, ἀρχαὶ δὲ τὰ
[3, 3]   κοινὸν φωνή· καὶ τῶν  διαγραμμάτων   ταῦτα στοιχεῖα λέγομεν ὧν αἱ
[3, 5]   τὰ πρός τι καὶ αἱ  διαθέσεις   καὶ οἱ λόγοι οὐθενὸς δοκοῦσιν
[3, 1]   γένη ἐστὶν εἰς  διαιρεῖται   ἐνυπάρχοντα ἕκαστον· καὶ εἰ τὰ
[3, 5]   γὰρ ὁμοίως πέρατα  διαιρέσεις   εἰσίν. ~Ὅλως δ᾽ ἀπορήσειεν ἄν
[3, 5]   Ἔτι δὲ φαίνεται ταῦτα πάντα  διαιρέσεις   ὄντα τοῦ σώματος, τὸ μὲν
[3, 3]   κατ᾽ εἶδος, τὰ δὲ γένη  διαιρετὰ   εἰς εἴδη, μᾶλλον ἂν ἓν
[3, 5]   οὔσας. Ὅταν γὰρ ἅπτηται  διαιρῆται   τὰ σώματα, (ἅμα ὁτὲ μὲν
[3, 5]   μία ἁπτομένων ὁτὲ δὲ δύο  διαιρουμένων   γίγνονται· ὥστ᾽ οὔτε συγκειμένων ἔστιν
[3, 1]   τῶν τοιούτων περὶ ὅσων οἱ  διαλεκτικοὶ   πειρῶνται σκοπεῖν ἐκ τῶν ἐνδόξων
[3, 1]   τὸν δεσμόν, ἀλλ᾽ τῆς  διανοίας   ἀπορία δηλοῖ τοῦτο περὶ τοῦ
[3, 1]   τοῖς εὐπορῆσαι βουλομένοις προὔργου τὸ  διαπορῆσαι   καλῶς· γὰρ ὕστερον εὐπορία
[3, 6]   Σύνεγγυς δὲ τούτων ἐστὶ τὸ  διαπορῆσαι   πότερον δυνάμει ἔστι τὰ στοιχεῖα
[3, 1]   τὸ τοὺς (ζητοῦντας ἄνευ τοῦ  διαπορῆσαι   πρῶτον ὁμοίους εἶναι τοῖς ποῖ
[3, 1]   τῆς ἀληθείας ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ  διαπορῆσαι   τῷ λόγῳ ῥᾴδιον καλῶς. ~Πρῶτον
[3, 6]   Καὶ γὰρ εἰ μὴ καλῶς  διαρθροῦσιν   οἱ λέγοντες, ἀλλ᾽ ἔστι γε
[3, 4]   τὸ καθ᾽ ἕκαστον λέγειν  διαφέρει   οὐθέν· οὕτω γὰρ λέγομεν τὸ
[3, 6]   (τῶν δεῦρο ἄλλῳ μέν τινι  διαφέρει,   τῷ δὲ πόλλ᾽ ἄττα ὁμοειδῆ
[3, 6]   πόλλ᾽ ἄττα ὁμοειδῆ εἶναι οὐθὲν  διαφέρει,   ὥστ᾽ οὐκ ἔσονται αὐτῶν αἱ
[3, 5]   Εἰ μὲν γὰρ μή εἰσιν,  διαφεύγει   τί τὸ ὂν καὶ τίνες
[3, 5]   δὲ ταῦτα μηδὲ οὐσίαι τινές,  διαφεύγει   τί τὸ ὂν καὶ τίς
[3, 4]   οὐσία μία. Ἀλλὰ πολλὰ καὶ  διάφορα;   ἀλλὰ καὶ τοῦτο ἄλογον. Ἅμα
[3, 3]   γένος τὸ ὄν, οὐδεμία  διαφορὰ   οὔτε ὂν οὔτε ἓν ἔσται.
[3, 3]   δὲ τούτοις ἔτι μᾶλλον αἱ  διαφοραὶ   ἀρχαὶ τὰ γένη· εἰ
[3, 3]   ὄν· ἀνάγκη μὲν γὰρ τὰς  διαφορὰς   ἑκάστου γένους καὶ εἶναι καὶ
[3, 3]   τὰ μεταξὺ συλλαμβανόμενα μετὰ τῶν  διαφορῶν   ἔσται γένη μέχρι τῶν ἀτόμων
[3, 3]   τοῦ (γένους ἐπὶ τῶν οἰκείων  διαφορῶν   τὸ γένος ἄνευ τῶν
[3, 2]   ἀδύνατα πάντα (μὲν πλείονος λόγου  διελθεῖν,   ἱκανὸν δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα
[3, 4]   δι᾽ (ἀποδείξεως λεγόντων δεῖ πυνθάνεσθαι  διερωτῶντας   τί δή (ποτ᾽ ἐκ τῶν
[3, 4]   τοῦτο δ᾽ ὅτι ἀδύνατον ἄρτι  διηπορήσαμεν.   Ἔτι εἰ ὅτι μάλιστα ἔστι
[3, 1]   περὶ ὧν ἐν τοῖς πεφροιμιασμένοις  διηπορήσαμεν,   πότερον μιᾶς πολλῶν ἐπιστημῶν
[3, 5]   δὴ γ᾽ ἀδιαίρετος στιγμὴ  διῃρέθη   εἰς δύο) εἴ τε γίγνονται
[3, 5]   οὔτε συγκειμένων ἔστιν ἀλλ᾽ ἔφθαρται,  διῃρημένων   τε εἰσὶν αἱ πρότερον οὐκ
[3, 2]   οὐδ᾽ ἀντειπεῖν τὰς ἄλλας ἐπιστήμας  δίκαιον,   τοῦ τέλους καὶ τἀγαθοῦ
[3, 1]   ἀμφοτέρως προελθεῖν εἰς τὸ πρόσθεν.  Διὸ   δεῖ τὰς δυσχερείας τεθεωρηκέναι πάσας
[3, 2]   ἀρχὴν οὐδ᾽ εἶναί τι αὐτοαγαθόν.  Διὸ   καὶ ἐν τοῖς μαθήμασιν οὐθὲν
[3, 4]   τότε δ᾽ ἔσχατον ἵστατο νεῖκος.  (Διὸ   καὶ συμβαίνει αὐτῷ τὸν εὐδαιμονέστατον
[3, 2]   τὰς ἐπιστήμας. Εἰ γὰρ τούτῳ  διοίσει   τῆς γεωδαισίας γεωμετρία μόνον,
[3, 4]   δ᾽ ὕδωρ, αἰθέρι δ᾽ αἰθέρα  δῖον,   ἀτὰρ πυρὶ πῦρ ἀΐδηλον, στοργὴν
[3, 5]   δὲ σῶμα ἄνευ τούτων ἀδύνατον.  Διόπερ   οἱ μὲν πολλοὶ καὶ οἱ
[3, 2]   αἰτίας, οὐδ᾽ ἔστιν ἀπόδειξις οὐδεμία  διότι   βέλτιον χεῖρον, ἀλλ᾽ οὐδὲ
[3, 2]   οἷον ἐν τεκτονικῇ καὶ σκυτικῇ,  διότι   (βέλτιον χεῖρον λέγεσθαι πάντα,
[3, 2]   αἰτίων καὶ τοῦ μάλιστα ἐπιστητοῦ  διωρίσθη   εἶναι, τῆς οὐσίας ἂν
[3, 2]   Ἐκ μὲν οὖν τῶν πάλαι  διωρισμένων   τίνα χρὴ καλεῖν τῶν ἐπιστημῶν
[3, 2]   καὶ τῆς οὐσίας, οὐ  δοκεῖ   δὲ τοῦ τί ἐστιν ἀπόδειξις
[3, 5]   φθείρεσθαι, ἀλλ᾽ ὅμως ἕτερον ἀεὶ  δοκεῖ   εἶναι, οὐκ οὐσία τις οὖσα.
[3, 5]   τὰ μὲν ἄνευ σώματος ἐνδέχεσθαι  δοκεῖ   εἶναι τὸ δὲ σῶμα ἄνευ
[3, 3]   παρὰ τὰ εἴδη· τούτων γὰρ  δοκεῖ   μάλιστα εἶναι γένη) ἐν δὲ
[3, 5]   καὶ τὴν φθορὰν συμβαίνει ἄλογα.  (Δοκεῖ   μὲν γὰρ οὐσία, ἐὰν
[3, 3]   μὲν δοκεῖ τὰ δ᾽ οὐ  δοκεῖ)   πρὸς δὲ τούτοις ἔτι μᾶλλον
[3, 3]   ἀτόμων (νῦν δὲ τὰ μὲν  δοκεῖ   τὰ δ᾽ οὐ δοκεῖ) πρὸς
[3, 3]   οἷον φωνῆς στοιχεῖα καὶ ἀρχαὶ  δοκοῦσιν   εἶναι ταῦτ᾽ ἐξ ὧν σύγκεινται
[3, 5]   διαθέσεις καὶ οἱ λόγοι οὐθενὸς  δοκοῦσιν   οὐσίαν σημαίνειν (λέγονται γὰρ πάντα
[3, 4]   ὑδατοθρέμμονες ἰχθῦς, καί τε θεοὶ  δολιχαίωνες.   (Καὶ χωρὶς δὲ τούτων δῆλον·
[3, 5]   ὕστεροι καὶ σοφώτεροι τούτων εἶναι  δόξαντες   ἀριθμούς. Καθάπερ οὖν εἴπομεν, εἰ
[3, 2]   (λέγω (δὲ ἀποδεικτικὰς τὰς κοινὰς  δόξας   ἐξ ὧν ἅπαντες δεικνύουσιν) οἷον
[3, 4]   τι τὸ ἕν ἐστιν·  δόξειε   γὰρ ἂν λέγειν τοῦτο τὴν
[3, 4]   αἰτίαν τῆς φθορᾶς τὸ νεῖκος,  δόξειε   δ᾽ ἂν οὐθὲν ἧττον καὶ
[3, 5]   τι) δὲ μάλιστ᾽ ἂν  δόξειε   σημαίνειν οὐσίαν, ὕδωρ καὶ γῆ
[3, 2]   τῷ τέλει, ὥστ᾽ ἄλλης ἂν  (δόξειεν   ἐπιστήμης εἶναι τὸ θεωρῆσαι τῶν
[3, 2]   αὑτὰ συμβεβηκότα ἐκ τῶν κοινῶν  δοξῶν.   Περὶ οὖν τὸ αὐτὸ γένος
[3, 2]   ἐστὶ θεωρῆσαι ἐκ τῶν αὐτῶν  δοξῶν.   Περί τε γὰρ μιᾶς
[3, 2]   καὶ ἡγεμονικωτάτη καὶ ὥσπερ  δούλας   οὐδ᾽ ἀντειπεῖν τὰς ἄλλας ἐπιστήμας
[3, 3]   εἰ πρώτη τῶν ἀριθμῶν  δυάς,   οὐκ ἔσται τις ἀριθμὸς παρὰ
[3, 6]   τούτων ἐστὶ τὸ διαπορῆσαι πότερον  δυνάμει   ἔστι τὰ στοιχεῖα τιν᾽
[3, 1]   καθ᾽ ἕκαστα τῶν πραγμάτων, καὶ  δυνάμει   ἐνεργείᾳ· ἔτι πότερον ἄλλως
[3, 6]   πᾶν ἔχειν) εἰ δ᾽ ἔστι  δυνάμει   τὰ στοιχεῖα, ἐνδέχεται μηθὲν εἶναι
[3, 6]   ἀρχῶν ἄλλο (πρότερον (γὰρ  δύναμις   ἐκείνης τῆς αἰτίας, τὸ δὲ
[3, 3]   τὰ πράγματα ὧν ἀρχή, καὶ  δύνασθαι   εἶναι χωριζομένην αὐτῶν· τοιοῦτον δέ
[3, 4]   μηθέν ἐστιν, οὐδὲ γένεσιν εἶναι  δυνατόν.   Ἀνάγκη γὰρ εἶναί τι τὸ
[3, 6]   ἐνδέχεται μηθὲν εἶναι τῶν ὄντων·  δυνατὸν   γὰρ εἶναι καὶ τὸ μήπω
[3, 2]   τῆς ἰατρικῆς· καίτοι πῶς τοῦτο  δυνατόν;   καὶ γὰρ ἂν ὑγιείν᾽ ἄττα
[3, 6]   ἐκείνης τῆς αἰτίας, τὸ δὲ  δυνατὸν   οὐκ ἀναγκαῖον ἐκείνως πᾶν ἔχειν)
[3, 5]   μὲν μία ἁπτομένων ὁτὲ δὲ  δύο   διαιρουμένων γίγνονται· ὥστ᾽ οὔτε συγκειμένων
[3, 5]   γ᾽ ἀδιαίρετος στιγμὴ διῃρέθη εἰς  δύο)   εἴ τε γίγνονται καὶ (φθείρονται,
[3, 2]   ἀμφότερα ταῦτά ἐστιν) ἔτι δὲ  δύο   στερεὰ ἐν τῷ αὐτῷ ἀναγκαῖον
[3, 4]   τὰ στοιχεῖα, μὴ ὄντων γε  δύο   τῶν αὐτῶν μηδὲ πλειόνων. (Οὐθενὸς
[3, 2]   περὶ (αὐτῶν· πολλαχῇ δὲ ἐχόντων  δυσκολίαν,   οὐθενὸς ἧττον ἄτοπον τὸ φάναι
[3, 4]   εἶναι τὸ ὄν. (Ἀμφοτέρως δὲ  δύσκολον·   ἄν τε γὰρ μὴ
[3, 1]   τὸ πρόσθεν. Διὸ δεῖ τὰς  δυσχερείας   τεθεωρηκέναι πάσας πρότερον, τούτων τε




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/12/2009