Livre, Chap. |
[1, 8] |
ἓν
καὶ
ταὐτόν,
ἢ
ἐπί
|
τ' |
αὐτῆς
καὶ
τῆς
τινός;
εἰ |
[1, 8] |
διὰ
τί
μεταξὺ
τῶν
δεῦρό
|
τ' |
ἔσται
καὶ
αὐτῶν;
Ἔτι
αἱ |
[1, 9] |
πάντων,
ἅτε
νέα
τε
καὶ
|
κατ' |
ἀρχὰς
οὖσα
(καὶ
τὸ
πρῶτον) |
[1, 1] |
δ'
ὅτι
πᾶσι
τοῖς
τοιοῖσδε
|
κατ' |
εἶδος
ἓν
ἀφορισθεῖσι,
κάμνουσι
τηνδὶ |
[1, 8] |
ἐκ
τῶν
εἰδῶν
ἐστὶ
τἆλλα
|
κατ' |
οὐθένα
τρόπον
τῶν
εἰωθότων
λέγεσθαι. |
[1, 8] |
δείκνυμεν
ὅτι
ἔστι
τὰ
εἴδη,
|
κατ' |
οὐθένα
φαίνεται
τούτων·
ἐξ
ἐνίων |
[1, 3] |
δὲ
Πάντων
μὲν
πρώτιστα
χάος
|
γένετ' |
αὐτὰρ
ἔπειτα
γαῖ'
εὐρύστερνος
ἠδ' |
[1, 8] |
ἡ
ἰδέα
ἀριθμός·
καὶ
αὐτοάνθρωπος,
|
εἴτ' |
ἀριθμός
τις
ὢν
εἴτε
μή, |
[1, 8] |
σῶμα,
ἀλλὰ
πῦρ
καὶ
γῆν,
|
εἴτ' |
ἔστι
τι
κοινόν,
τὸ
σῶμα, |
[1, 7] |
τὰ
πάθη
καὶ
τὰ
συμβεβηκότα
|
χωρίζοιτ' |
ἂν
τῶν
οὐσιῶν
(τῶν
γὰρ |
[1, 8] |
ὄντος
Σωκράτους
καὶ
μὴ
ὄντος
|
γένοιτ' |
ἂν
οἷος
Σωκράτης·
ὁμοίως
δὲ |
[1, 7] |
αὐτὸς
μὲν
οὐ
διήρθρωσεν,
ἠκολούθησε
|
μέντ' |
ἂν
ἐξ
ἀνάγκης
τοῖς
ἐπάγουσιν |
[1, 7] |
εἶναί
φασιν·
καίτοι
διὰ
τί
|
ποτ' |
οὐ
καὶ
τὴν
γῆν
λέγουσιν, |
[1, 2] |
τὴν
τοιαύτην
ἢ
μόνος
ἢ
|
μάλιστ' |
ἂν
ἔχοι
ὁ
θεός.
Ἀναγκαιότεραι |
[1, 2] |
εἴη
μόνη·
ἥν
τε
γὰρ
|
μάλιστ' |
ἂν
ὁ
θεὸς
ἔχοι,
θεία |
[1, 7] |
τις
ὑπολάβοι
δύο
λέγειν
στοιχεῖα,
|
μάλιστ' |
ἂν
ὑπολάβοι
κατὰ
λόγον,
ὃν |
[1, 3] |
καὶ
Διογένης
πρότερον
ὕδατος
καὶ
|
μάλιστ' |
ἀρχὴν
τιθέασι
τῶν
ἁπλῶν
σωμάτων, |
[1, 8] |
δὴ
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων,
|
ὥστ' |
εἴ
τις
τῶν
πάντων
ἔστιν |
[1, 3] |
τὸ
δὲ
νεῖκος
τῶν
κακῶν·
|
ὥστ' |
εἴ
τις
φαίη
τρόπον
τινὰ |
[1, 2] |
γὰρ
μῦθος
σύγκειται
ἐκ
θαυμασίων)
|
ὥστ' |
εἴπερ
διὰ
τὸ
φεύγειν
τὴν |
[1, 8] |
ἀνάγκη
τούτων
εἶναί
τι
πέρας·
|
ὥστ' |
ἐξ
οὗ
λόγου
γραμμὴ
ἔστι, |
[1, 8] |
γὰρ
τῷ
διπλασίῳ
ἀϊδίῳ
εἶναἰ,
|
ὥστ' |
ἔσται
οὐσία
τὰ
εἴδη·
ταὐτὰ |
[1, 7] |
τιθεμένων
αἰτίαν
οἵαν
εἴπομεν,
ἔστω
|
ταῦτ' |
εἰρημένα·
τὸ
δ'
αὐτὸ
κἂν |
[1, 3] |
ἴσως
οὔτε
πῦρ
οὔτε
γῆν
|
οὔτ' |
ἄλλο
τῶν
τοιούτων
οὐθὲν
οὔτ' |
[1, 3] |
μόνον,
ἄλλως
δ'
οὔτε
γίγνεσθαι
|
οὔτ' |
ἀπόλλυσθαι
ἀλλὰ
διαμένειν
ἀΐδια.
Ἐκ |
[1, 7] |
τούτων
τι
λέγει
πλὴν
πυρός,
|
οὔτ' |
εἴ
τις
ἀέρος
μὲν
πυκνότερον |
[1, 7] |
μὲν
οὖν
τοῦτον
τὸν
λόγον
|
οὔτ' |
εἴ
τις
τούτων
τι
λέγει |
[1, 3] |
οὔτ'
ἄλλο
τῶν
τοιούτων
οὐθὲν
|
οὔτ' |
εἰκὸς
αἴτιον
εἶναι
οὔτ'
ἐκείνους |
[1, 3] |
οὐθὲν
οὔτ'
εἰκὸς
αἴτιον
εἶναι
|
οὔτ' |
ἐκείνους
οἰηθῆναι·
οὐδ'
αὖ
τῷ |
[1, 3] |
αἰτίοις,
οὐ
μὴν
οὔθ'
ἱκανῶς,
|
οὔτ' |
ἐν
τούτοις
εὑρίσκει
τὸ
ὁμολογούμενον. |
[1, 7] |
πότερον
ἓν
ἢ
δύο
θετέον,
|
οὔτ' |
ὀρθῶς
οὔτε
εὐλόγως
οἰητέον
εἰρῆσθαι |
[1, 7] |
εἴδους
τινός,
ὥστε
λέγει
μὲν
|
οὔτ' |
ὀρθῶς
οὔτε
σαφῶς,
βούλεται
μέντοι |
[1, 2] |
δὲ
ταύτην
τὴν
ἐπιστήμην
ζητοῦμεν,
|
τοῦτ' |
ἂν
εἴη
σκεπτέον,
ἡ
περὶ |
[1, 4] |
πρώτῳ
ὑπάρξειεν
ὁ
λεχθεὶς
ὅρος,
|
τοῦτ' |
εἶναι
τὴν
οὐσίαν
τοῦ
πράγματος |
[1, 7] |
δ'
ὕδωρ
οἱ
δ'
ἀέρα
|
τοῦτ' |
εἶναί
φασιν·
καίτοι
διὰ
τί |
[1, 3] |
(τὸ
δ'
ἐξ
οὗ
γίγνεται,
|
τοῦτ' |
ἐστὶν
ἀρχὴ
πάντων)
διά
τε |
[1, 7] |
φυσιολόγοις
ὅτι
τό
γε
ὂν
|
τοῦτ' |
ἐστὶν
ὅσον
αἰσθητόν
ἐστι
καὶ |
[1, 1] |
ἕνεκα
νῦν
ποιούμεθα
τὸν
λόγον
|
τοῦτ' |
ἐστίν,
ὅτι
τὴν
ὀνομαζομένην
σοφίαν |
[1, 3] |
γὰρ
γενέσεως
καὶ
κινήσεως
πάσης
|
τοῦτ' |
ἐστίν)
τεθεώρηται
μὲν
οὖν
ἱκανῶς |
[1, 8] |
πῶς
ἔσται
δῆλον;
Καὶ
γὰρ
|
τοῦτ' |
ἔχει
ἀπορίαν·
ἀμφισβητήσειε
γὰρ
ἄν |
[1, 2] |
κατὰ
Σιμωνίδην
θεὸς
ἂν
μόνος
|
τοῦτ' |
ἔχοι
γέρας
ἄνδρα
δ'
οὐκ |
[1, 5] |
ἄπειρον
ἐκ
μεγάλου
καὶ
μικροῦ,
|
τοῦτ' |
ἴδιον·
καὶ
ἔτι
ὁ
μὲν |