Livre, Chap.
[1, 1]	καθ' ἕκαστον) ἀλλ' ὅμως τό	γε	εἰδέναι καὶ τὸ ἐπαΐειν τῇ
[1, 5]	εἶναι τοὺς ἀριθμούς. Τὸ μέντοι	γε	ἓν οὐσίαν εἶναι, καὶ μὴ
[1, 6]	φασιν εἶναι, οὐ μὴν τούτου	γε	ἕνεκα ἢ εἶναι ἢ γίγνεσθαι,
[1, 2]	γεωμετρίασ) ἀλλὰ μὴν καὶ διδασκαλική	γε	ἡ τῶν αἰτιῶν θεωρητικὴ μᾶλλον
[1, 5]	μεθέξει, τοὔνομα μεταβαλών. Τὴν μέντοι	γε	μέθεξιν ἢ τὴν μίμησιν ἥτις
[1, 5]	ὅρον τῶν αἰσθητῶν τινός, ἀεί	γε	μεταβαλλόντων. Οὗτος οὖν τὰ μὲν
[1, 4]	φασιν) οὐ μὴν ἀλλὰ τοσοῦτόν	γε	οἰκεῖόν ἐστι τῇ νῦν σκέψει.
[1, 7]	τοῖς ἄλλοις φυσιολόγοις ὅτι τό	γε	ὂν τοῦτ' ἐστὶν ὅσον αἰσθητόν
[1, 7]	αὐτῷ, τοῦτο δὲ ἀδύνατον μεμιγμένων	γε	πάντων· ἤδη γὰρ ἂν ἀπεκέκριτο,
[1, 3]	πρῶτος εἶπεν (οὐ μὴν χρῆταί	γε	τέτταρσιν ἀλλ' ὡς δυσὶν οὖσι
[1, 5]	οὐσίαν εἶναι, καὶ μὴ ἕτερόν	γέ	τι ὂν λέγεσθαι ἕν, παραπλησίως
[1, 8]	συμφωνία, δῆλον ὅτι ἐστὶν ἕν	γέ	τι ὧν εἰσὶ λόγοι. Εἰ
[1, 4]	μὲν γὰρ προστιθέασι κίνησιν, γεννῶντές	γε	τὸ πᾶν, οὗτοι δὲ ἀκίνητον
[1, 8]	εἰς τὸ εἶναι, μὴ ἐνυπάρχοντά	γε	τοῖς μετέχουσιν· οὕτω μὲν γὰρ
[1, 6]	τιθέασιν, οὐ μὴν ὡς ἕνεκά	γε	τούτων ἢ ὂν ἢ γιγνόμενόν
[1, 3]	οὐθὲν ἐδυσχέραναν ἑαυτοῖς, ἀλλ' ἔνιοί	γε	τῶν ἓν λεγόντων, ὥσπερ ἡττηθέντες
[1, 3]	αἴτιον; Οὐ γὰρ δὴ τό	γε	ὑποκείμενον αὐτὸ ποιεῖ μεταβάλλειν ἑαυτό·
[1, 5]	λέγεσθαι ἕν, παραπλησίως τοῖς Πυθαγορείοις	ἔλεγε,	καὶ τὸ τοὺς ἀριθμοὺς αἰτίους
[1, 8]	τὴν αἴσθησιν γνοίη; Καίτοι ἔδει,	εἴγε	πάντων ταὐτὰ στοιχεῖά ἐστιν ἐξ
[1, 7]	εἰδῶν ὑπῆρχεν ἂν αὐτῷ, τοῦτο	δὲ	ἀδύνατον μεμιγμένων γε πάντων· ἤδη
[1, 3]	εὐτέλειαν αὐτοῦ τῆς διανοίας) Αναξιμένης	δὲ	ἀέρα καὶ Διογένης πρότερον ὕδατος
[1, 7]	τοὺς μὲν νοητοὺς αἰτίους τούτους	δὲ	αἰσθητούς. ~Περὶ μὲν οὖν τῶν
[1, 4]	γεννῶντές γε τὸ πᾶν, οὗτοι	δὲ	ἀκίνητον εἶναί φασιν) οὐ μὴν
[1, 7]	πάντα πλὴν τοῦ νοῦ, τοῦτον	δὲ	ἀμιγῆ μόνον καὶ καθαρόν. Ἐκ
[1, 3]	Α τοῦ Ν σχήματι τὸ	δὲ	ΑΝ τοῦ ΝΑ τάξει τὸ
[1, 5]	τῆς οὐσίας ὡσαύτως ἐκείνοις· τὸ	δὲ	ἀντὶ τοῦ ἀπείρου ὡς ἑνὸς
[1, 7]	καὶ καιρὸς αὐτοῖς ᾖ, μικρὸν	δὲ	ἄνωθεν ἢ κάτωθεν ἀδικία καὶ
[1, 4]	δὲ τὸ μὲν πεπερασμένον τὸ	δὲ	ἄπειρον, τὸ δ' ἓν ἐξ
[1, 4]	πάθη τε καὶ ἕξεις, τοῦ	δὲ	ἀριθμοῦ στοιχεῖα τό τε ἄρτιον
[1, 1]	δὲ τεχνίτης τῶν ἐμπείρων, χειροτέχνου	δὲ	ἀρχιτέκτων, αἱ δὲ θεωρητικαὶ τῶν
[1, 2]	οὐ χρήσεώς τινος ἕνεκεν. Μαρτυρεῖ	δὲ	αὐτὸ τὸ συμβεβηκός· σχεδὸν γὰρ
[1, 7]	ἔσται τὰ μὲν κοῦφα τὰ	δὲ	βάρος ἔχοντα τῶν σωμάτων; Ἐξ
[1, 3]	καλῶς τὰ μὲν ἔχειν τὰ	δὲ	γίγνεσθαι τῶν ὄντων ἴσως οὔτε
[1, 3]	πως τίθησιν αἰτίας εἶναι· τοῖς	δὲ	δὴ πλείω ποιοῦσι μᾶλλον ἐνδέχεται
[1, 8]	γένοιτ' ἂν οἷος Σωκράτης· ὁμοίως	δὲ	δῆλον ὅτι κἂν εἰ ἦν
[1, 3]	μὲν ῥυσμὸς σχῆμά ἐστιν ἡ	δὲ	διαθιγὴ τάξις ἡ δὲ τροπὴ
[1, 7]	Τὰ μὲν γὰρ συγκρίσει τὰ	δὲ	διακρίσει ἐξ ἀλλήλων γίγνεται, τοῦτο
[1, 2]	γὰρ θειοτάτη καὶ τιμιωτάτη· τοιαύτη	δὲ	διχῶς ἂν εἴη μόνη· ἥν
[1, 5]	πρότεροι διαλεκτικῆς οὐ μετεῖχον) τὸ	δὲ	δυάδα ποιῆσαι τὴν ἑτέραν φύσιν
[1, 4]	τῶν μὲν μίαν παρὰ τῶν	δὲ	δύο. Μέχρι μὲν οὖν τῶν
[1, 4]	ἑτέραν οἱ μὲν μίαν οἱ	δὲ	δύο ποιοῦσι, τὴν ὅθεν ἡ
[1, 5]	πόλλ' ἄττα ὅμοια εἶναι τὸ	δὲ	εἶδος αὐτὸ ἓν ἕκαστον μόνον.
[1, 2]	τῷ ἐλαχίστῳ μὴ μετρεῖταἰ· δεῖ	δὲ	εἰς τοὐναντίον καὶ τὸ ἄμεινον
[1, 7]	ἔργα κατὰ τὸν οὐρανόν. Ἔτι	δὲ	εἴτε δοίη τις αὐτοῖς ἐκ
[1, 7]	γῆς τοῦ αὐτοῦ σώματος (εἴρηται	δὲ	ἐν τοῖς περὶ φύσεως περὶ
[1, 8]	εἷς ἀριθμὸς γίγνεται, ἐξ εἰδῶν	δὲ	ἓν εἶδος πῶς; Εἰ δὲ
[1, 4]	δέκα μὲν εἶναί φασιν, ὄντων	δὲ	ἐννέα μόνον τῶν φανερῶν διὰ
[1, 8]	ἔσται οὐσία τὰ εἴδη· ταὐτὰ	δὲ	ἐνταῦθα οὐσίαν σημαίνει κἀκεῖ· (α)
[1, 3]	ΑΝ τοῦ ΝΑ τάξει τὸ	δὲ	Ζ τοῦ Η θέσει. Περὶ
[1, 8]	ἔστι, καὶ στιγμὴ ἔστιν. Ὅλως	δὲ	ζητούσης τῆς σοφίας περὶ τῶν
[1, 8]	ἄλλα μὲν ἐνδέχεται προειδέναι, ὧν	δὲ	ἡ ἐπιστήμη καὶ περὶ ὧν
[1, 1]	ἐμπείρων, χειροτέχνου δὲ ἀρχιτέκτων, αἱ	δὲ	θεωρητικαὶ τῶν ποιητικῶν μᾶλλον. (α)
[1, 8]	καὶ ἐπὶ τοῖς ἀϊδίοις) ἔτι	δὲ	καθ' οὓς τρόπους δείκνυμεν ὅτι
[1, 4]	ἀριθμὸν ἐκ τοῦ ἑνός, ἀριθμοὺς	δέ,	καθάπερ εἴρηται, τὸν ὅλον οὐρανόν.
[1, 3]	εἰς τὸν λόγον ἔσχατον, αἴτιον	δὲ	καὶ ἀρχὴ τὸ διὰ τί
[1, 7]	τι τούτων τῶν χρωμάτων· ὁμοίως	δὲ	καὶ ἄχυμον τῷ αὐτῷ λόγῳ
[1, 3]	τῷ πυρὶ τὴν φύσιν, ὕδατι	δὲ	καὶ γῇ καὶ τοῖς τοιούτοις
[1, 8]	προειδέναι καὶ εἶναι γνώριμἀ· ὁμοίως	δὲ	καὶ ἡ δι' ἐπαγωγῆς. Ἀλλὰ
[1, 7]	γὰρ εἶναί φασι γῆν, φησὶ	δὲ	καὶ Ησίοδος τὴν γῆν πρώτην
[1, 5]	μὲν πολλὰ τούτοις ἀκολουθοῦσα, τὰ	δὲ	καὶ ἴδια παρὰ τὴν τῶν
[1, 3]	τοσαύτας εἴρηκε τὰς ἀρχάς· Λεύκιππος	δὲ	καὶ ὁ ἑταῖρος αὐτοῦ Δημόκριτος
[1, 8]	ἀνάγκη γίγνεσθαι συλλογισμόν, ἐξ ἐνίων	δὲ	καὶ οὐχ ὧν οἰόμεθα τούτων
[1, 3]	πρῶτος, ἐξέστω κρίνειν ὕστερον· ἐπεὶ	δὲ	καὶ τἀναντία τοῖς ἀγαθοῖς ἐνόντα
[1, 8]	ζῷον καὶ τὸ δίπουν, ἅμα	δὲ	καὶ τὸ αὐτοάνθρωπος. Ἔτι οὐ
[1, 7]	τῷ λόγῳ τούτῳ λέγοιεν· τοιοῦτον	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστος ὁμολογεῖ
[1, 2]	πως πάντα τὰ ὑποκείμενἀ, σχεδὸν	δὲ	καὶ χαλεπώτατα ταῦτα γνωρίζειν τοῖς
[1, 4]	ψυχή τε καὶ νοῦς ἕτερον	δὲ	καιρὸς καὶ τῶν ἄλλων ὡς
[1, 8]	ἄνθρωπος ὁδὶ δὲ Σωκράτης ὁδὶ	δὲ	Καλλίας; Τί οὖν ἐκεῖνοι τούτοις
[1, 4]	καὶ γῆν λέγων· (α) τούτων	δὲ	κατὰ μὲν τὸ ὂν τὸ
[1, 4]	μὲν κατὰ τὸν λόγον πλείω	δὲ	κατὰ τὴν αἴσθησιν ὑπολαμβάνων εἶναι,
[1, 4]	ὂν τὸ θερμὸν τάττει θάτερον	δὲ	κατὰ τὸ μὴ ὄν. Ἐκ
[1, 7]	μὲν ἕκαστον ἀριθμός ἐστι, συμβαίνει	δὲ	κατὰ τὸν τόπον τοῦτον ἤδη
[1, 3]	καὶ στερεὸν τὸ ὄν, τὸ	δὲ	κενὸν τὸ μὴ ὄν (διὸ
[1, 3]	Ζ τοῦ Η θέσει. Περὶ	δὲ	κινήσεως, ὅθεν ἢ πῶς ὑπάρξει
[1, 8]	τρόπον τῶν εἰωθότων λέγεσθαι. Τὸ	δὲ	λέγειν παραδείγματα αὐτὰ εἶναι καὶ
[1, 8]	τὸ σῶμα, εἴτε μή. Νῦν	δὲ	λέγεται ὡς ὄντος τοῦ ἑνὸς
[1, 7]	καὶ κρίσις ἢ μῖξις, ἀπόδειξιν	δὲ	λέγωσιν ὅτι τούτων μὲν ἕκαστον
[1, 6]	ἢ πυρὸς μὲν πυκνότερον ἀέρος	δὲ	λεπτότερον· καὶ γὰρ τοιοῦτόν τινες
[1, 7]	μὲν πυκνότερον τοῦτο τίθησιν ὕδατος	δὲ	λεπτότερον, οὐκ ὀρθῶς ἂν λέγοι·
[1, 8]	μηδεμίαν κοινωνίαν ἐπιβλέψας αὐτῶν. Πάντων	δὲ	μάλιστα διαπορήσειεν ἄν τις τί
[1, 4]	ἀγροικότεροι, Ξενοφάνης καὶ Μέλισσος· Παρμενίδης	δὲ	μᾶλλον βλέπων ἔοικέ που λέγειν·
[1, 5]	φασὶν εἶναι τῶν ἀριθμῶν, Πλάτων	δὲ	μεθέξει, τοὔνομα μεταβαλών. Τὴν μέντοι
[1, 5]	πολλὰ ὁμώνυμα τοῖς εἴδεσιν. Τὴν	δὲ	μέθεξιν τοὔνομα μόνον μετέβαλεν· οἱ
[1, 1]	ζῇ καὶ ταῖς μνήμαις, ἐμπειρίας	δὲ	μετέχει μικρόν· τὸ δὲ τῶν
[1, 8]	δὲ ἓν εἶδος πῶς; Εἰ	δὲ	μὴ ἐξ αὐτῶν ἀλλ' ἐκ
[1, 3]	λέγοντες τὸ μὲν ὂν τὸ	δὲ	μὴ ὄν, τούτων δὲ τὸ
[1, 8]	εἰ οἱ μὲν ἀΐδιοι οἱ	δὲ	μή, οὐδὲν διοίσει. Εἰ δ'
[1, 8]	ὅτι κινήσεται τὰ εἴδη· εἰ	δὲ	μή, πόθεν ἦλθεν; Ὅλη γὰρ
[1, 4]	εἶναι διπλασίῳ καὶ δυάδι· εἰ	δὲ	μή, πολλὰ τὸ ἓν ἔσται,
[1, 8]	αὐτῆς καὶ τῆς τινός; εἰ	δὲ	μὴ τὸ αὐτὸ εἶδος, ὁμώνυμα
[1, 8]	ἀλλὰ καὶ ἑτέρων, καὶ ἄλλα	δὲ	μυρία συμβαίνει τοιαῦτἀ· κατὰ δὲ
[1, 3]	ἡ μὲν φιλία διακρίνει τὸ	δὲ	νεῖκος συγκρίνει. Ὅταν μὲν γὰρ
[1, 3]	αἰτίαν οὖσαν τῶν ἀγαθῶν τὸ	δὲ	νεῖκος τῶν κακῶν· ὥστ' εἴ
[1, 3]	τε καὶ ἐξ ἑνός) Αναξαγόρας	δὲ	ὁ Κλαζομένιος τῇ μὲν ἡλικίᾳ
[1, 3]	διαθιγῇ καὶ τροπῇ μόνον· τούτων	δὲ	ὁ μὲν ῥυσμὸς σχῆμά ἐστιν
[1, 3]	ὕλην καὶ τὸ ὑποκείμενον, τρίτην	δὲ	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως,
[1, 8]	γάρ τι τούτων ἔστιν. Ἔτι	δὲ	οἱ ἀκριβέστεροι τῶν λόγων οἱ
[1, 1]	ἐπιστήμην εἶναι· δύνανται γάρ, οἱ	δὲ	οὐ δύνανται διδάσκειν. Ἔτι δὲ
[1, 6]	μέν τινα λέγουσιν αἴτιον, οὕτω	δὲ	οὐ λέγουσιν οὐδ' ὅνπερ πέφυκεν.
[1, 4]	μιᾶς οὔσης φύσεως ἀπεφήναντο, τρόπον	δὲ	οὐ τὸν αὐτὸν πάντες οὔτε
[1, 9]	συνέφησεν ἂν ἐξ ἀνάγκης, σαφῶς	δὲ	οὐκ εἴρηκεν. Περὶ μὲν οὖν
[1, 3]	τῆς μὲν οὐσίας ὑπομενούσης τοῖς	δὲ	πάθεσι μεταβαλλούσης, τοῦτο στοιχεῖον καὶ
[1, 3]	τῶν ἄλλων στοιχείων ἕκαστον· ὅταν	δὲ	πάλιν ὑπὸ τῆς φιλίας συνίωσιν
[1, 3]	ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων Ησίοδος	δὲ	Πάντων μὲν πρώτιστα χάος γένετ'
[1, 5]	ἀφεῖσαν ἐν κοινῷ ζητεῖν. Ἔτι	δὲ	παρὰ τὰ αἰσθητὰ καὶ τὰ
[1, 3]	τοῖς περὶ φύσεως, (β) ὅμως	δὲ	παραλάβωμεν καὶ τοὺς πρότερον ἡμῶν
[1, 4]	Αλκμαίων (ἐπὶ γέροντι Πυθαγόρᾳ, ἀπεφήνατο	(δὲ)	παραπλησίως τούτοις· φησὶ γὰρ εἶναι
[1, 7]	ὕστερον τῇ φύσει πρότερον, τὸ	δὲ	πεπεμμένον καὶ συγκεκριμένον ὕστερον τῇ
[1, 7]	τὰς αἰτίας ζητοῦσι μόνης) ὅσοι	δὲ	περὶ μὲν ἁπάντων τῶν ὄντων
[1, 5]	ὕστερον οὕτως ὑπέλαβεν· (β) Σωκράτους	δὲ	περὶ μὲν τὰ ἠθικὰ πραγματευομένου
[1, 4]	δεκάτην τὴν ἀντίχθονα ποιοῦσιν. Διώρισται	δὲ	περὶ τούτων ἐν ἑτέροις ἡμῖν
[1, 9]	τούτων δεδήλωται καὶ πρότερον· ὅσα	δὲ	περὶ τῶν αὐτῶν τούτων ἀπορήσειεν
[1, 4]	καὶ τῶν μὲν μίαν τῶν	δὲ	πλείους τὰς ἀρχὰς τὰς σωματικάς,
[1, 1]	ἔνια ποιεῖ μέν, οὐκ εἰδότα	δὲ	ποιεῖ ἃ ποιεῖ, οἷον καίει
[1, 8]	ὄντων οἴοιτο μὴ δυνήσεσθαι, πλείω	δὲ	ποιήσας ἀριθμοίη (σχεδὸν γὰρ ἴσα
[1, 8]	ἀλλ' ἐκάλει ἀρχὴν γραμμῆς τοῦτο	δὲ	πολλάκις ἐτίθει τὰς ἀτόμους γραμμάς.
[1, 1]	δὲ τέχνη τῶν καθόλου, αἱ	δὲ	πράξεις καὶ αἱ γενέσεις πᾶσαι
[1, 1]	τῶν μὲν πρὸς τἀναγκαῖα τῶν	δὲ	πρὸς διαγωγὴν οὐσῶν, ἀεὶ σοφωτέρους
[1, 7]	διακρίσει ἐξ ἀλλήλων γίγνεται, τοῦτο	δὲ	πρὸς τὸ πρότερον εἶναι καὶ
[1, 8]	ἓν ὁ ἀριθμὸς συλλαμβανόμενος; Ἔτι	δὲ	πρὸς τοῖς εἰρημένοις, εἴπερ εἰσὶν
[1, 4]	τὸν αὐτὸν εἰρήκασι τρόπον, τοσοῦτον	δὲ	προσεπέθεσαν ὃ καὶ ἴδιόν ἐστιν
[1, 4]	ἄπειρόν φησιν εἶναι αὐτό) Ξενοφάνης	δὲ	πρῶτος τούτων ἑνίσας (ὁ γὰρ
[1, 4]	τὴν ὅθεν ἡ κίνησις· οἱ	δὲ	Πυθαγόρειοι δύο μὲν τὰς ἀρχὰς
[1, 4]	περὶ τῶν λοιπῶν, (β) οἱ	δὲ	Πυθαγόρειοι καὶ πόσαι καὶ τίνες
[1, 6]	δ' Ιταλικοὶ τὸ ἄπειρον, Εμπεδοκλῆς	δὲ	πῦρ καὶ γῆν καὶ ὕδωρ
[1, 7]	ἀλλήλων γένεσιν πῶς ποιοῦνται, λέγω	δὲ	πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆν
[1, 3]	τιθέασι τῶν ἁπλῶν σωμάτων, Ιππασος	δὲ	πῦρ ὁ Μεταποντῖνος καὶ Ηράκλειτος
[1, 7]	αἰσθητῶν οἶμαι λέγοντες ἴδιον. Ἔτι	δὲ	πῶς δεῖ λαβεῖν αἴτια μὲν
[1, 6]	ἀλλὰ πάντες ἀμυδρῶς μὲν ἐκείνων	δέ	πως φαίνονται θιγγάνοντες. Οἱ μὲν
[1, 8]	μὲν ὁ> ἀριθμὸς ἄνθρωπος ὁδὶ	δὲ	Σωκράτης ὁδὶ δὲ Καλλίας; Τί
[1, 3]	καὶ Ηράκλειτος ὁ Εφέσιος, Εμπεδοκλῆς	δὲ	τὰ τέτταρα, πρὸς τοῖς εἰρημένοις
[1, 3]	ἑτέρας τε καὶ ἐναντίας, ἔτι	δὲ	τὰ ὡς ἐν ὕλης εἴδει
[1, 5]	ἄλλων τοσαῦτα ἔστι λαβεῖν. ~Μετὰ	δὲ	τὰς εἰρημένας φιλοσοφίας ἡ Πλάτωνος
[1, 8]	αὐτῶν ἅψασθαι τοσοῦτον) (β) οἱ	δὲ	τὰς ἰδέας αἰτίας τιθέμενοι πρῶτον
[1, 8]	ἕν· ἄλλως γὰρ ἀδύνατον. Βουλόμενοι	δὲ	τὰς οὐσίας ἀνάγειν εἰς τὰς
[1, 2]	αἰτίας ἐστὶν ἐπιστήμη, δῆλον. ~Ἐπεὶ	δὲ	ταύτην τὴν ἐπιστήμην ζητοῦμεν, τοῦτ'
[1, 1]	ἔχοντα γίγνεται τὰ ζῷα, ἐκ	δὲ	ταύτης τοῖς μὲν αὐτῶν οὐκ
[1, 1]	ἡ δ' ἀπειρία τύχην. Γίγνεται	δὲ	τέχνη ὅταν ἐκ πολλῶν τῆς
[1, 1]	καθ' ἕκαστόν ἐστι γνῶσις ἡ	δὲ	τέχνη τῶν καθόλου, αἱ δὲ
[1, 1]	αἴσθησιν εἶναι δοκεῖ σοφώτερος, ὁ	δὲ	τεχνίτης τῶν ἐμπείρων, χειροτέχνου δὲ
[1, 3]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως, τετάρτην	δὲ	τὴν ἀντικειμένην αἰτίαν ταύτῃ, τὸ
[1, 2]	πᾶσαν ἐπιστήμην· καὶ τῶν ἐπιστημῶν	δὲ	τὴν αὑτῆς ἕνεκεν καὶ τοῦ
[1, 5]	μέγα καὶ τὸ μικρόν, ἔτι	δὲ	τὴν τοῦ εὖ καὶ τοῦ
[1, 6]	καὶ ὕδωρ καὶ ἀέρα, Αναξαγόρας	δὲ	τὴν τῶν ὁμοιομερῶν ἀπειρίαν· οὗτοί
[1, 3]	τὸ διὰ τί πρῶτον) ἑτέραν	δὲ	τὴν ὕλην καὶ τὸ ὑποκείμενον,
[1, 8]	αὐτὰ δεῖν πραγματεύεσθαι. (β) Ἔτι	δὲ	τὴν ὑποκειμένην οὐσίαν ὡς ὕλην
[1, 5]	μὲν τὰ ἠθικὰ πραγματευομένου περὶ	δὲ	τῆς ὅλης φύσεως οὐθέν, ἐν
[1, 6]	ἢ ἔρωτα ποιοῦσιν ἀρχήν) τὸ	δὲ	τί ἦν εἶναι καὶ τὴν
[1, 9]	τινα πᾶσαι πρότερον εἴρηνται τρόπον	δέ	τινα οὐδαμῶς. Ψελλιζομένῃ γὰρ ἔοικεν
[1, 8]	καὶ α φασὶν εἶναι, οἱ	δέ	τινες ἕτερον φθόγγον φασὶν εἶναι
[1, 6]	τῆς αἰτίας ἥψαντο μόνον, ἕτεροι	δέ	τινες ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς
[1, 3]	φύσεως εἶναι τοῖς ὑγροῖς. Εἰσὶ	δέ	τινες οἳ καὶ τοὺς παμπαλαίους
[1, 4]	ἐστι θεωρῆσαι τὴν διάνοιαν· εἰσὶ	δέ	τινες οἳ περὶ τοῦ παντὸς
[1, 4]	ἐν ὕλης εἴδει τιθέντων, παρὰ	δέ	τινων ταύτην τε τὴν αἰτίαν
[1, 8]	δὲ μυρία συμβαίνει τοιαῦτἀ· κατὰ	δὲ	τὸ ἀναγκαῖον καὶ τὰς δόξας
[1, 2]	δ' ἐστὶ τἀγαθὸν ἑκάστου, ὅλως	δὲ	τὸ ἄριστον ἐν τῇ φύσει
[1, 1]	διότι δ' οὐκ ἴσασιν· οἱ	δὲ	τὸ διότι καὶ τὴν αἰτίαν
[1, 8]	καὶ τῶν πολλῶν μὲν ἀϊδίων	δέ,	τὸ δυὰς ἓν καὶ ταὐτόν,
[1, 5]	μιᾶς ὕλης μία τράπεζα, ὁ	δὲ	τὸ εἶδος ἐπιφέρων εἷς ὢν
[1, 2]	σοφίας καὶ τῶν σοφῶν· τούτων	δὲ	τὸ μὲν πάντα ἐπίστασθαι τῷ
[1, 4]	ἄρτιον καὶ τὸ περιττόν, τούτων	δὲ	τὸ μὲν πεπερασμένον τὸ δὲ
[1, 3]	τὸ δὲ μὴ ὄν, τούτων	δὲ	τὸ μὲν πλῆρες καὶ στερεὸν
[1, 7]	γίγνονται συγκρίσει πρώτου, (α) τοιοῦτον	δὲ	τὸ μικρομερέστατον καὶ λεπτότατον ἂν
[1, 8]	πολλῶν καὶ τῶν ἀποφάσεων, κατὰ	δὲ	τὸ νοεῖν τι φθαρέντος τῶν
[1, 3]	μὲν γὰρ τὸ πρεσβύτατον, ὅρκος	δὲ	τὸ τιμιώτατόν ἐστιν. (α) εἰ
[1, 4]	τῶν ἀριθμῶν πάθος δικαιοσύνη τὸ	δὲ	τοιονδὶ ψυχή τε καὶ νοῦς
[1, 3]	ἐστί, τότε παρέλκει αὐτόν, ἐν	δὲ	τοῖς ἄλλοις πάντα μᾶλλον αἰτιᾶται
[1, 8]	εἶναι καθ' αὑτὸ γένος, οἱ	δὲ	τὸν τρίτον ἄνθρωπον λέγουσιν. Ὅλως
[1, 6]	ἀρχῶν καὶ τῆς ἀληθείας· ὅμως	δὲ	τοσοῦτόν γ' ἔχομεν ἐξ αὐτῶν,
[1, 4]	τὸν λόγον ἑνὸς ἅπτεσθαι, Μέλισσος	δὲ	τοῦ κατὰ τὴν ὕλην (διὸ
[1, 3]	τι τῆς μεταβολῆς αἴτιον. Τὸ	δὲ	τοῦτο ζητεῖν ἐστὶ τὸ τὴν
[1, 4]	οἱ ἀριθμοὶ φύσει πρῶτοι, ἐν	δὲ	τούτοις ἐδόκουν θεωρεῖν ὁμοιώματα πολλὰ
[1, 4]	ἐζητῆσθαι παρὰ τῶν πρότερον. ~Ἐν	δὲ	τούτοις καὶ πρὸ τούτων οἱ
[1, 6]	δυνάμενοι θιγεῖν ἄλλης αἰτίας, πρὸς	δὲ	τούτοις ὅτι ζητητέαι αἱ ἀρχαὶ
[1, 7]	τυχόντι μίγνυσθαι τὸ τυχόν, πρὸς	δὲ	τούτοις ὅτι τὰ πάθη καὶ
[1, 3]	καὶ τοῖς τοιούτοις τοὐναντίον. Μετὰ	δὲ	τούτους καὶ τὰς τοιαύτας ἀρχάς,
[1, 6]	τινὰ τρόπον τοιοῦτον, δῆλον· πῶς	δὲ	τούτων ἕκαστος εἴρηκε καὶ πῶς
[1, 4]	ἀρχὰς ᾠήθησαν εἶναι πάντων. Ἐπεὶ	δὲ	τούτων οἱ ἀριθμοὶ φύσει πρῶτοι,
[1, 7]	δηλονότι διὰ τὴν μεγαλομέρειαν, τῶν	δὲ	τριῶν ἕκαστον στοιχείων εἴληφέ τινα
[1, 3]	ἡ δὲ διαθιγὴ τάξις ἡ	δὲ	τροπὴ θέσις· διαφέρει γὰρ τὸ
[1, 7]	τῆς κινήσεως αἴτιον ἀναιροῦσιν. Ἔτι	δὲ	τῷ τὴν οὐσίαν μηθενὸς αἰτίαν
[1, 8]	πραγμάτων οὖσαι χωρὶς εἶεν; Ἐν	δὲ	τῷ Φαίδωνι οὕτω λέγεται, ὡς
[1, 1]	δὲ οὐ δύνανται διδάσκειν. Ἔτι	δὲ	τῶν αἰσθήσεων οὐδεμίαν ἡγούμεθα εἶναι
[1, 1]	ἐμπειρίας δὲ μετέχει μικρόν· τὸ	δὲ	τῶν ἀνθρώπων γένος καὶ τέχνῃ
[1, 4]	ὡς εἰπεῖν ἕκαστον ὁμοίως, ἔτι	δὲ	τῶν ἁρμονιῶν ἐν ἀριθμοῖς ὁρῶντες
[1, 4]	εἴρηται, τὸν ὅλον οὐρανόν. ἕτεροι	δὲ	τῶν αὐτῶν τούτων τὰς ἀρχὰς
[1, 2]	γὰρ τῶν αἰσθήσεών ἐστιν) ἀκριβέσταται	δὲ	τῶν ἐπιστημῶν αἳ μάλιστα τῶν
[1, 2]	ταῦτα διὰ τῶν ὑποκειμένων) ἀρχικωτάτη	δὲ	τῶν ἐπιστημῶν, καὶ μᾶλλον ἀρχικὴ
[1, 3]	τοῦ κενοῦ τὸ σῶμἀ, αἴτια	δὲ	τῶν ὄντων ταῦτα ὡς ὕλην.
[1, 7]	ὕδωρ μὲν ἀέρος πρότερον γῆ	δὲ	ὕδατος. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[1, 3]	καὶ τὴν ὅλην μέθοδον. ~Ἐπεὶ	δὲ	φανερὸν ὅτι τῶν ἐξ ἀρχῆς
[1, 3]	τὸ μὲν ξύλον κλίνην ὁ	δὲ	χαλκὸς ἀνδριάντα, ἀλλ' ἕτερόν τι
[1, 1]	τινὶ ποιεῖν τούτων ἕκαστον τοὺς	δὲ	χειροτέχνας δι' ἔθος) ὡς οὐ
[1, 8]	καὶ οὐθένα τῶν γνωρίμων. Ἔτι	δὲ	ὧν ἐστὶν αἴσθησις, ταῦτα πῶς
[1, 9]	ἕκαστον εἶναι τὸν λόγον, ἢ	μηδὲ	ἕν· διὰ τοῦτο γὰρ καὶ
[1, 1]	κατεσκευασμένων αἱ μὴ πρὸς ἡδονὴν	μηδὲ	πρὸς τἀναγκαῖα τῶν ἐπιστημῶν εὑρέθησαν,
[1, 7]	τὴν οὐσίαν μηθενὸς αἰτίαν τιθέναι	μηδὲ	τὸ τί ἐστι, καὶ πρὸς
[1, 2]	ἐπιστήμην ἀναγκαῖον ὑπάρχειν (οὗτος γὰρ	οἶδέ	πως πάντα τὰ ὑποκείμενἀ, σχεδὸν
[1, 1]	τὸ δ' ὅτι πᾶσι τοῖς	τοιοῖσδε	κατ' εἶδος ἓν ἀφορισθεῖσι, κάμνουσι
[1, 8]	ἓν ἐπὶ πολλῶν, καὶ ἐπὶ	τοῖσδε	καὶ ἐπὶ τοῖς ἀϊδίοις) ἔτι
[1, 7]	ἄχυμον τῷ αὐτῷ λόγῳ τούτῳ,	οὐδὲ	ἄλλο τῶν ὁμοίων οὐθέν· οὔτε
[1, 8]	οὖν ἐκεῖνοι τούτοις αἴτιοί εἰσιν;	Οὐδὲ	γὰρ εἰ οἱ μὲν ἀΐδιοι
[1, 8]	οὐθὲν βοηθεῖ τὴν τῶν ἄλλων	(οὐδὲ	γὰρ οὐσία ἐκεῖνα τούτων· ἐν
[1, 8]	ὑπάρξει τοῖς κάτω. Ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	γένος τὸ πλατὺ τοῦ βαθέος·
[1, 8]	καὶ πρότερον εἴπομεν, οὐθέν ἐστιν.	Οὐδὲ	δὴ ὅπερ ταῖς ἐπιστήμαις ὁρῶμεν
[1, 7]	οὐ γὰρ ἐκ θερμοῦ ψυχρὸν	οὐδὲ	ἐκ ψυχροῦ θερμὸν ἔσται. Τὶ
[1, 3]	αἴτιος τοῦ μεταβάλλειν ἑκάτερον αὐτῶν,	οὐδὲ	ποιεῖ τὸ μὲν ξύλον κλίνην
[1, 8]	ἀδύνατον. Οὐθένα δ' ἔχει λόγον	οὐδὲ	τὰ μετὰ τοὺς ἀριθμοὺς μήκη
[1, 8]	νοῦς καὶ πᾶσα φύσις ποιεῖ,	οὐδὲ	ταύτης τῆς αἰτίας, ἥν φαμεν
[1, 4]	λέγεται γενέσθαι μαθητής) οὐθὲν διεσαφήνισεν,	οὐδὲ	τῆς φύσεως τούτων οὐδετέρας ἔοικε
[1, 3]	τοιαύτης φύσεως ἀεὶ σωζομένης, ὥσπερ	οὐδὲ	τὸν Σωκράτην φαμὲν οὔτε γίγνεσθαι
[1, 3]	μὴ ὄντος εἶναί φασιν, ὅτι	οὐδὲ	τοῦ κενοῦ τὸ σῶμἀ, αἴτια
[1, 8]	ἂν διδῷ τις πάντα· καὶ	οὐδὲ	τοῦτο, εἰ μὴ γένος δώσει
[1, 3]	ὑποκείμενον τὸν Σωκράτην αὐτόν, οὕτως	οὐδὲ	τῶν ἄλλων οὐδέν· ἀεὶ γὰρ
[1, 7]	πλεῖστον. Τῇ μὲν γὰρ ἂν	δόξειε	στοιχειωδέστατον εἶναι πάντων ἐξ οὗ
[1, 7]	καὶ χωρισμόσ) ὅμως εἴ τις	ἀκολουθήσειε	συνδιαρθρῶν ἃ βούλεται λέγειν, ἴσως
[1, 8]	Καὶ γὰρ τοῦτ' ἔχει ἀπορίαν·	ἀμφισβητήσειε	γὰρ ἄν τις ὥσπερ καὶ
[1, 3]	ἡ κίνησις ὑπάρχει τοῖς οὖσιν.	Ὑποπτεύσειε	δ' ἄν τις Ησίοδον πρῶτον
[1, 3]	(Ιππωνα γὰρ οὐκ ἄν τις	ἀξιώσειε	θεῖναι μετὰ τούτων διὰ τὴν
[1, 7]	ἐπίσκεψιν· διὸ μᾶλλον ἄν τις	ἐνδιατρίψειε	περὶ αὐτῶν, τί καλῶς ἢ
[1, 1]	κάμνοντι τηνδὶ τὴν νόσον τοδὶ	συνήνεγκε	καὶ Σωκράτει καὶ καθ' ἕκαστον
[1, 3]	καλῶν, οὕτως ἄλλος τις φιλίαν	εἰσήνεγκε	καὶ νεῖκος, ἑκάτερον ἑκατέρων αἴτιον
[1, 8]	ἀϊδίου μετέχει, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός·	συμβέβηκε	γὰρ τῷ διπλασίῳ ἀϊδίῳ εἶναἰ,
[1, 6]	δῆλον· πῶς δὲ τούτων ἕκαστος	εἴρηκε	καὶ πῶς ἔχει περὶ τῶν
[1, 3]	λέγομεν, οὕτω τε καὶ τοσαύτας	εἴρηκε	τὰς ἀρχάς· Λεύκιππος δὲ καὶ
[1, 4]	οὐδὲ τῆς φύσεως τούτων οὐδετέρας	ἔοικε	θιγεῖν, ἀλλ' εἰς τὸν ὅλον
[1, 4]	τετράγωνον (καὶ) ἑτερόμηκες· ὅνπερ τρόπον	ἔοικε	καὶ Αλκμαίων ὁ Κροτωνιάτης ὑπολαβεῖν,
[1, 4]	Μέλισσος· Παρμενίδης δὲ μᾶλλον βλέπων	ἔοικέ	που λέγειν· παρὰ γὰρ τὸ
[1, 4]	νῦν σκέψει. Παρμενίδης μὲν γὰρ	ἔοικε	τοῦ κατὰ τὸν λόγον ἑνὸς
[1, 2]	λέγουσί τι οἱ ποιηταὶ καὶ	πέφυκε	φθονεῖν τὸ θεῖον, (α) ἐπὶ
[1, 6]	τὴν οὐσίαν σαφῶς μὲν οὐθεὶς	ἀποδέδωκε,	(β) μάλιστα δ' οἱ τὰ
[1, 8]	οὐθὲν ἅπτεται τὰ εἴδη, ἀλλὰ	γέγονε	τὰ μαθήματα τοῖς νῦν ἡ
[1, 4]	ἐφήρμοττον. Κἂν εἴ τί που	διέλειπε,	προσεγλίχοντο τοῦ συνειρομένην πᾶσαν αὐτοῖς
[1, 3]	τὸ πρᾶγμα ὡδοποίησεν αὐτοῖς καὶ	συνηνάγκασε	ζητεῖν· εἰ γὰρ ὅτι μάλιστα
[1, 7]	ἐκεῖνος αὐτὸς μὲν οὐ διήρθρωσεν,	ἠκολούθησε	μέντ' ἂν ἐξ ἀνάγκης τοῖς
[1, 5]	μὲν τοιαῦτα τῶν ὄντων ἰδέας	προσηγόρευσε,	τὰ δ' αἰσθητὰ παρὰ ταῦτα
[1, 7]	τὸ τῶν σωμάτων· οὐθεὶς γοῦν	ἠξίωσε	τῶν ἓν λεγόντων γῆν εἶναι
[1, 4]	αὐτῶν, πλὴν ὥσπερ εἴπομεν δυοῖν	τε	αἰτίαιν τυγχάνουσι κεχρημένοι, καὶ τούτων
[1, 7]	εὐλόγως οἰητέον εἰρῆσθαι παντελῶς. ὅλως	τε	ἀλλοίωσιν ἀναιρεῖσθαι ἀνάγκη τοῖς οὕτω
[1, 8]	καὶ παρὰ τὰς οὐσίας, τῶν	τε	ἄλλων ἔστιν ἓν ἐπὶ πολλῶν,
[1, 8]	τὸν τρίτον ἄνθρωπον λέγουσιν. Ὅλως	τε	ἀναιροῦσιν οἱ περὶ τῶν εἰδῶν
[1, 4]	τοῦ δὲ ἀριθμοῦ στοιχεῖα τό	τε	ἄρτιον καὶ τὸ περιττόν, τούτων
[1, 6]	καὶ ἐάν τε σῶμα ἐάν	τε	ἀσώματον τοῦτο τιθῶσιν (οἷον Πλάτων
[1, 7]	οὔτε γὰρ ποιόν τι οἷόν	τε	αὐτὸ εἶναι οὔτε ποσὸν οὔτε
[1, 7]	δ' ἴδια συμβαίνειν ἀνάγκη. Γιγνόμενά	τε	γὰρ ἐξ ἀλλήλων ὁρῶμεν ὡς
[1, 4]	λίαν δ' ἁπλῶς ἐπραγματεύθησαν. Ὡρίζοντό	τε	γὰρ ἐπιπολαίως, καὶ ᾧ πρώτῳ
[1, 2]	αὕτη τούτων ἀμφοτέρων τετύχηκεν· ὅ	τε	γὰρ θεὸς δοκεῖ τῶν αἰτίων
[1, 3]	περὶ τῆς φύσεως ὑπολαβεῖν· Ωκεανόν	τε	γὰρ καὶ Τηθὺν ἐποίησαν τῆς
[1, 2]	διχῶς ἂν εἴη μόνη· ἥν	τε	γὰρ μάλιστ' ἂν ὁ θεὸς
[1, 3]	ἀλλ' ἢ κατὰ μικρόν. Αναξαγόρας	τε	γὰρ μηχανῇ χρῆται τῷ νῷ
[1, 5]	Ιταλικῶν ἔχουσα φιλοσοφίαν. Ἐκ νέου	τε	γὰρ συνήθης γενόμενος πρῶτον Κρατύλῳ
[1, 7]	πραγματεύονται περὶ φύσεως πάντα· γεννῶσί	τε	γὰρ τὸν οὐρανόν, (α) καὶ
[1, 8]	οἰόμεθα τούτων εἴδη γίγνεται. Κατά	τε	γὰρ τοὺς λόγους τοὺς ἐκ
[1, 6]	τὴν τῶν ὁμοιομερῶν ἀπειρίαν· οὗτοί	τε	δὴ πάντες τῆς τοιαύτης αἰτίας
[1, 3]	τοῦτ' ἐστὶν ἀρχὴ πάντων) διά	τε	δὴ τοῦτο τὴν ὑπόληψιν λαβὼν
[1, 8]	περὶ φύσεως ἀνῄρηται σκέψις. Ὅ	τε	δοκεῖ ῥᾴδιον εἶναι, τὸ δεῖξαι
[1, 8]	ταῦτα γὰρ οὔτε εἴδη οἷόν	τε	εἶναι (οὐ γάρ εἰσιν ἀριθμοί)
[1, 7]	λέγειν αὐτῷ τὰς ἀρχὰς τό	τε	ἕν (τοῦτο γὰρ ἁπλοῦν καὶ
[1, 3]	ἀντικειμένοις ὡς μιᾷ φύσει, γῇ	τε	καὶ ἀέρι καὶ ὕδατι· λάβοι
[1, 8]	πρὸς τὰς ἰδέας ἀποβλέπον; Ἐνδέχεταί	τε	καὶ εἶναι καὶ γίγνεσθαι ὅμοιον
[1, 3]	τῆς κινήσεως ἀρχὴν ἀλλ' ἑτέρας	τε	καὶ ἐναντίας, ἔτι δὲ τὰ
[1, 3]	συγκρινόμενα καὶ διακρινόμενα εἰς ἕν	τε	καὶ ἐξ ἑνός) Αναξαγόρας δὲ
[1, 4]	τοῖς οὖσι καὶ ὡς πάθη	τε	καὶ ἕξεις, τοῦ δὲ ἀριθμοῦ
[1, 8]	τὰ μετὰ τοὺς ἀριθμοὺς μήκη	τε	καὶ ἐπίπεδα καὶ στερεά, οὔτε
[1, 9]	φιλοσοφία περὶ πάντων, ἅτε νέα	τε	καὶ κατ' ἀρχὰς οὖσα (καὶ
[1, 6]	εἶναι ἢ γίγνεσθαι, ὥστε λέγειν	τε	καὶ μὴ λέγειν πως συμβαίνει
[1, 4]	δικαιοσύνη τὸ δὲ τοιονδὶ ψυχή	τε	καὶ νοῦς ἕτερον δὲ καιρὸς
[1, 3]	φθοράν (τοῦτο μὲν γὰρ ἀρχαῖόν	τε	καὶ πάντες ὡμολόγησαν) ἀλλὰ καὶ
[1, 6]	οὖν καὶ κεφαλαιωδῶς ἐπεληλύθαμεν τίνες	τε	καὶ πῶς τυγχάνουσιν εἰρηκότες περί
[1, 3]	μέντοι τρεῖς εἶναι λέγουσι, σχῆμά	τε	καὶ τάξιν καὶ θέσιν· διαφέρειν
[1, 3]	μὲν οὖν, ὥσπερ λέγομεν, οὕτω	τε	καὶ τοσαύτας εἴρηκε τὰς ἀρχάς·
[1, 8]	πολλαχῶς λεγομένων, ἀδύνατον εὑρεῖν, ἄλλως	τε	καὶ τοῦτον τὸν τρόπον ζητοῦντας
[1, 8]	εἴ τις καλοῖ ἄνθρωπον τόν	τε	Καλλίαν καὶ τὸ ξύλον, μηδεμίαν
[1, 8]	ὑπεροχή τις καὶ ἔλλειψις. Περί	τε	κινήσεως, εἰ μὲν ἔσται ταῦτα
[1, 6]	ὕλην τὴν ἀρχὴν λέγουσιν, ἄν	τε	μίαν ἄν τε πλείους ὑποθῶσι,
[1, 6]	λέγουσιν, ἄν τε μίαν ἄν	τε	πλείους ὑποθῶσι, καὶ ἐάν τε
[1, 8]	ἦν ὁ Σωκράτης ἀΐδιος. Ἔσται	τε	πλείω παραδείγματα τοῦ αὐτοῦ, ὥστε
[1, 4]	τῶν μαθημάτων ἁψάμενοι πρῶτοι ταῦτά	τε	προήγαγον, καὶ ἐντραφέντες ἐν αὐτοῖς
[1, 8]	Δῆλον γὰρ ὡς οὐθὲν οἷόν	τε	προϋπάρχειν γνωρίζοντα πρότερον. Ὥσπερ γὰρ
[1, 1]	καὶ τὰς αἰτίας γνωρίζειν. Ὅλως	τε	σημεῖον τοῦ εἰδότος καὶ μὴ
[1, 6]	τε πλείους ὑποθῶσι, καὶ ἐάν	τε	σῶμα ἐάν τε ἀσώματον τοῦτο
[1, 4]	τιθέντων, παρὰ δέ τινων ταύτην	τε	τὴν αἰτίαν τιθέντων καὶ πρὸς
[1, 4]	παρὰ μὲν τῶν πρώτων σωματικήν	τε	τὴν ἀρχήν (ὕδωρ γὰρ καὶ
[1, 7]	αὐτῶν. ~Ὅσοι μὲν οὖν ἕν	τε	τὸ πᾶν καὶ μίαν τινὰ
[1, 8]	φαίνεται τοῦτό τι γένος. Ὅλως	τε	τὸ τῶν ὄντων ζητεῖν στοιχεῖα
[1, 4]	καὶ ὅσα εἶχον ὁμολογούμενα ἔν	τε	τοῖς ἀριθμοῖς καὶ ταῖς ἁρμονίαις
[1, 5]	δυοῖν αἰτίαιν μόνον κέχρηται, τῇ	τε	τοῦ τί ἐστι καὶ τῇ
[1, 4]	εἶναι τὴν οὐσίαν πάντων. Περί	τε	τούτων οὖν τοῦτον ἀπεφήναντο τὸν
[1, 6]	καὶ πῶς τυγχάνουσιν εἰρηκότες περί	τε	τῶν ἀρχῶν καὶ τῆς ἀληθείας·
[1, 2]	τῶν μειζόνων διαπορήσαντες, οἷον περί	τε	τῶν τῆς σελήνης παθημάτων καὶ
[1, 3]	περὶ φύσεως ἡμμένοι φαίνονται, τῆς	τε	ὕλης καὶ τοῦ ὅθεν ἡ
[1, 7]	βούλεται μέντοι τι παραπλήσιον τοῖς	τε	ὕστερον λέγουσι καὶ τοῖς νῦν
[1, 9]	ἡ πρώτη φιλοσοφία περὶ πάντων,	ἅτε	νέα τε καὶ κατ' ἀρχὰς
[1, 7]	τοιούτων σωμάτων οὐδ' ὁτιοῦν εἰρήκασιν,	ἅτε	οὐθὲν περὶ τῶν αἰσθητῶν οἶμαι
[1, 8]	μὴ ὁμοειδεῖς, μήτε αὐταὶ ἀλλήλαις	μήτε	αἱ ἄλλαι πᾶσαι πάσαις· τίνι
[1, 8]	συμβήσεται ἄτοπα, εἴτε μὴ ὁμοειδεῖς,	μήτε	αὐταὶ ἀλλήλαις μήτε αἱ ἄλλαι
[1, 8]	μυριάδι, πῶς ἔχουσιν αἱ μονάδες;	Εἴτε	γὰρ ὁμοειδεῖς, πολλὰ συμβήσεται ἄτοπα,
[1, 7]	αὐτοῖς ἐκ τούτων εἶναι μέγεθος	εἴτε	δειχθείη τοῦτο, ὅμως τίνα τρόπον
[1, 7]	κατὰ τὸν οὐρανόν. Ἔτι δὲ	εἴτε	δοίη τις αὐτοῖς ἐκ τούτων
[1, 8]	ἔστι τι κοινόν, τὸ σῶμα,	εἴτε	μή. Νῦν δὲ λέγεται ὡς
[1, 8]	γὰρ ὁμοειδεῖς, πολλὰ συμβήσεται ἄτοπα,	εἴτε	μὴ ὁμοειδεῖς, μήτε αὐταὶ ἀλλήλαις
[1, 8]	αὐτοάνθρωπος, εἴτ' ἀριθμός τις ὢν	εἴτε	μή, ὅμως ἔσται λόγος ἐν
[1, 7]	ἴσως ἂν φανείη καινοπρεπεστέρως λέγων.	Ὅτε	γὰρ οὐθὲν ἦν ἀποκεκριμένον, δῆλον
[1, 8]	μάλιστα διαπορήσειεν ἄν τις τί	ποτε	συμβάλλεται τὰ εἴδη τοῖς ἀϊδίοις
[1, 3]	ἀρχῆς αἰτίων δεῖ λαβεῖν ἐπιστήμην	(τότε	γὰρ εἰδέναι φαμὲν ἕκαστον, ὅταν
[1, 3]	τίν' αἰτίαν ἐξ ἀνάγκης ἐστί,	τότε	παρέλκει αὐτόν, ἐν δὲ τοῖς
[1, 3]	τὸ πᾶν ὑπὸ τοῦ νείκους,	τότε	τὸ πῦρ εἰς ἓν συγκρίνεται
[1, 8]	ὧν οὔ φαμεν εἴδη εἶναι·	ὥστε	δῆλον ὅτι ἐνδέχεται καὶ τἆλλα
[1, 1]	καὶ τὰς ἀρχὰς ὑπολαμβάνουσι πάντες·	ὥστε,	καθάπερ εἴρηται πρότερον, ὁ μὲν
[1, 8]	τε πλείω παραδείγματα τοῦ αὐτοῦ,	ὥστε	καὶ εἴδη, οἷον τοῦ ἀνθρώπου
[1, 8]	καὶ μὴ εἰκαζόμενον πρὸς ἐκεῖνο,	ὥστε	καὶ ὄντος Σωκράτους καὶ μὴ
[1, 2]	φύσις δούλη τῶν ἀνθρώπων ἐστίν,	ὥστε	κατὰ Σιμωνίδην θεὸς ἂν μόνος
[1, 7]	ὁρισθῆναι καὶ μετασχεῖν εἴδους τινός,	ὥστε	λέγει μὲν οὔτ' ὀρθῶς οὔτε
[1, 6]	ἕνεκα ἢ εἶναι ἢ γίγνεσθαι,	ὥστε	λέγειν τε καὶ μὴ λέγειν
[1, 8]	οὐσίαν καὶ οὗ ἡ οὐσία·	ὥστε	πῶς ἂν αἱ ἰδέαι οὐσίαι
[1, 8]	τὸ γένος, ὡς γένος εἰδῶν·	ὥστε	τὸ αὐτὸ ἔσται παράδειγμα καὶ
[1, 8]	εἴπερ, τῶν οὐσιῶν μόνον ἐνδέχεται·	ὥστε	τὸ τῶν ὄντων ἁπάντων τὰ
[1, 3]	ὅταν γίγνηται καλὸς ἢ μουσικὸς	οὔτε	ἀπόλλυσθαι ὅταν ἀποβάλλῃ ταύτας τὰς
[1, 3]	τοῦτο οὔτε γίγνεσθαι οὐθὲν οἴονται	οὔτε	ἀπόλλυσθαι, ὡς τῆς τοιαύτης φύσεως
[1, 8]	τίνι γὰρ διοίσουσιν ἀπαθεῖς οὖσαι;	Οὔτε	γὰρ εὔλογα ταῦτα οὔτε ὁμολογούμενα
[1, 8]	ἢ τοῖς γιγνομένοις καὶ φθειρομένοις·	οὔτε	γὰρ κινήσεως οὔτε μεταβολῆς οὐδεμιᾶς
[1, 7]	οὐδὲ ἄλλο τῶν ὁμοίων οὐθέν·	οὔτε	γὰρ ποιόν τι οἷόν τε
[1, 6]	οἱ τὰ εἴδη τιθέντες λέγουσιν	(οὔτε	γὰρ ὡς ὕλην τοῖς αἰσθητοῖς
[1, 3]	τῶν ὄντων ἴσως οὔτε πῦρ	οὔτε	γῆν οὔτ' ἄλλο τῶν τοιούτων
[1, 3]	ὥσπερ οὐδὲ τὸν Σωκράτην φαμὲν	οὔτε	γίγνεσθαι ἁπλῶς ὅταν γίγνηται καλὸς
[1, 3]	τῶν ὄντων, καὶ διὰ τοῦτο	οὔτε	γίγνεσθαι οὐθὲν οἴονται οὔτε ἀπόλλυσθαι,
[1, 3]	καὶ διακρίσει μόνον, ἄλλως δ'	οὔτε	γίγνεσθαι οὔτ' ἀπόλλυσθαι ἀλλὰ διαμένειν
[1, 8]	τίνα ἔχει δύναμιν· ταῦτα γὰρ	οὔτε	εἴδη οἷόν τε εἶναι (οὐ
[1, 8]	ἐν τούτοις γὰρ ἂν ἦν)	οὔτε	εἰς τὸ εἶναι, μὴ ἐνυπάρχοντά
[1, 3]	τύπτουσι πολλάκις καλὰς πληγάς, ἀλλ'	οὔτε	ἐκεῖνοι ἀπὸ ἐπιστήμης οὔτε οὗτοι
[1, 7]	ἢ δύο θετέον, οὔτ' ὀρθῶς	οὔτε	εὐλόγως οἰητέον εἰρῆσθαι παντελῶς. ὅλως
[1, 7]	ἐκείνης, λέγω δ' οἷον ὅτι	οὔτε	λευκὸν οὔτε μέλαν ἢ φαιὸν
[1, 7]	δ' οἷον ὅτι οὔτε λευκὸν	οὔτε	μέλαν ἢ φαιὸν ἢ ἄλλο
[1, 8]	καὶ φθειρομένοις· οὔτε γὰρ κινήσεως	οὔτε	μεταβολῆς οὐδεμιᾶς ἐστὶν αἴτια αὐτοῖς.
[1, 3]	δ' οἷον οὔτε τὸ ξύλον	οὔτε	ὁ χαλκὸς αἴτιος τοῦ μεταβάλλειν
[1, 8]	οὖσαι; Οὔτε γὰρ εὔλογα ταῦτα	οὔτε	ὁμολογούμενα τῇ νοήσει. Ἔτι δ'
[1, 8]	τε καὶ ἐπίπεδα καὶ στερεά,	οὔτε	ὅπως ἔστιν ἢ ἔσται οὔτε
[1, 3]	ἀλλ' οὔτε ἐκεῖνοι ἀπὸ ἐπιστήμης	οὔτε	οὗτοι ἐοίκασιν εἰδέναι ὅ τι
[1, 7]	τι οἷόν τε αὐτὸ εἶναι	οὔτε	ποσὸν οὔτε τί. Τῶν γὰρ
[1, 8]	ἐστὶν αἴτια αὐτοῖς. Ἀλλὰ μὴν	οὔτε	πρὸς τὴν ἐπιστήμην οὐθὲν βοηθεῖ
[1, 3]	δὲ γίγνεσθαι τῶν ὄντων ἴσως	οὔτε	πῦρ οὔτε γῆν οὔτ' ἄλλο
[1, 7]	ὥστε λέγει μὲν οὔτ' ὀρθῶς	οὔτε	σαφῶς, βούλεται μέντοι τι παραπλήσιον
[1, 8]	εἶναι (οὐ γάρ εἰσιν ἀριθμοί)	οὔτε	τὰ μεταξύ (μαθηματικὰ γὰρ ἐκεῖνἀ
[1, 8]	τὰ μεταξύ (μαθηματικὰ γὰρ ἐκεῖνἀ	οὔτε	τὰ φθαρτά, ἀλλὰ πάλιν τέταρτον
[1, 2]	τὴν παροιμίαν πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοί,	οὔτε	τῆς τοιαύτης ἄλλην χρὴ νομίζειν
[1, 7]	τε αὐτὸ εἶναι οὔτε ποσὸν	οὔτε	τί. Τῶν γὰρ ἐν μέρει
[1, 8]	οὔτε ὅπως ἔστιν ἢ ἔσται	οὔτε	τίνα ἔχει δύναμιν· ταῦτα γὰρ
[1, 2]	εἶναι πάντας τοὺς περιττούς. Ἀλλ'	οὔτε	τὸ θεῖον φθονερὸν ἐνδέχεται εἶναι,
[1, 3]	μεταβάλλειν ἑαυτό· λέγω δ' οἷον	οὔτε	τὸ ξύλον οὔτε ὁ χαλκὸς
[1, 4]	δὲ οὐ τὸν αὐτὸν πάντες	οὔτε	τοῦ καλῶς οὔτε τοῦ κατὰ
[1, 4]	αὐτὸν πάντες οὔτε τοῦ καλῶς	οὔτε	τοῦ κατὰ τὴν φύσιν. Εἰς
[1, 7]	τῶν δὲ τριῶν ἕκαστον στοιχείων	εἴληφέ	τινα κριτήν, οἱ μὲν γὰρ
[1, 7]	ἀλλ' ἄχρων ἦν ἐξ ἀνάγκης·	εἶχε	γὰρ ἄν τι τούτων τῶν
[1, 4]	μικρόν. Οὗτος μὲν οὖν ἀδιορίστως	ἀπέρριψε	περὶ τῶν λοιπῶν, (β) οἱ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007