Livre, Chap.
[1, 8]	χωρὶς εἶεν; Ἐν δὲ τῷ	Φαίδωνι	οὕτω λέγεται, ὡς καὶ τοῦ
[1, 3]	τῶν κακῶν· ὥστ' εἴ τις	φαίη	τρόπον τινὰ καὶ λέγειν καὶ
[1, 3]	ἀρχὴν ζητεῖν, ὡς ἂν ἡμεῖς	φαίημεν,	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως.
[1, 5]	δ' εἶδος ἅπαξ γεννᾷ μόνον,	φαίνεται	δ' ἐκ μιᾶς ὕλης μία
[1, 8]	φθαρτά, ἀλλὰ πάλιν τέταρτον ἄλλο	φαίνεται	τοῦτό τι γένος. Ὅλως τε
[1, 8]	ἔστι τὰ εἴδη, κατ' οὐθένα	φαίνεται	τούτων· ἐξ ἐνίων μὲν γὰρ
[1, 4]	εἰρήκαμεν) ἀναγκαζόμενος δ' ἀκολουθεῖν τοῖς	φαινομένοις,	καὶ τὸ ἓν μὲν κατὰ
[1, 7]	ὕστερον λέγουσι καὶ τοῖς νῦν	φαινομένοις	μᾶλλον. Ἀλλὰ γὰρ οὗτοι μὲν
[1, 4]	εἰς τὰς εἰρημένας ἐμπίπτουσιν αἰτίας.	Φαίνονται	δὴ καὶ οὗτοι τὸν ἀριθμὸν
[1, 6]	ἀμυδρῶς μὲν ἐκείνων δέ πως	φαίνονται	θιγγάνοντες. Οἱ μὲν γὰρ ὡς
[1, 3]	ἐν τοῖς περὶ φύσεως ἡμμένοι	φαίνονται,	τῆς τε ὕλης καὶ τοῦ
[1, 3]	λέγουσιν· σχεδὸν γὰρ οὐθὲν χρώμενοι	φαίνονται	τούτοις ἀλλ' ἢ κατὰ μικρόν.
[1, 7]	οὔτε λευκὸν οὔτε μέλαν ἢ	φαιὸν	ἢ ἄλλο χρῶμα, ἀλλ' ἄχρων
[1, 8]	οἰκία καὶ δακτύλιος, ὧν οὔ	φαμεν	εἴδη εἶναι· ὥστε δῆλον ὅτι
[1, 8]	τι ποιοῦσιν ἰδέας, ὧν οὔ	φαμεν	εἶναι καθ' αὑτὸ γένος, οἱ
[1, 8]	οὐδὲ ταύτης τῆς αἰτίας, ἥν	φαμεν	εἶναι μίαν τῶν ἀρχῶν, οὐθὲν
[1, 3]	τετραχῶς, ὧν μίαν μὲν αἰτίαν	φαμὲν	εἶναι τὴν οὐσίαν καὶ τὸ
[1, 3]	λαβεῖν ἐπιστήμην (τότε γὰρ εἰδέναι	φαμὲν	ἕκαστον, ὅταν τὴν πρώτην αἰτίαν
[1, 2]	χρείαν ἑτέραν, ἀλλ' ὥσπερ ἄνθρωπος,	φαμέν,	ἐλεύθερος ὁ αὑτοῦ ἕνεκα καὶ
[1, 5]	στοιχείοις ἀπέδωκεν ἑκατέροις ἑκατέραν, ὥσπερ	φαμὲν	καὶ τῶν προτέρων ἐπιζητῆσαί τινας
[1, 8]	αὐτῶν ἑτέρας μὲν οὐσίας εἶναί	φαμεν,	ὅπως δ' ἐκεῖναι τούτων οὐσίαι,
[1, 3]	σωζομένης, ὥσπερ οὐδὲ τὸν Σωκράτην	φαμὲν	οὔτε γίγνεσθαι ἁπλῶς ὅταν γίγνηται
[1, 8]	τὴν ὑπόληψιν καθ' ἣν εἶναί	φαμεν	τὰς ἰδέας οὐ μόνον τῶν
[1, 7]	ἃ βούλεται λέγειν, ἴσως ἂν	φανείη	καινοπρεπεστέρως λέγων. Ὅτε γὰρ οὐθὲν
[1, 2]	σοφοῦ, τάχ' ἂν ἐκ τούτου	φανερὸν	γένοιτο μᾶλλον. Ὑπολαμβάνομεν δὴ πρῶτον
[1, 5]	περὶ τῶν ζητουμένων οὕτω διώρισεν·	φανερὸν	δ' ἐκ τῶν εἰρημένων ὅτι
[1, 2]	τὸ φεύγειν τὴν ἄγνοιαν ἐφιλοσόφησαν,	φανερὸν	ὅτι διὰ τὸ εἰδέναι τὸ
[1, 8]	δή τι τοῦτο, ἡ ὕλη,	φανερὸν	ὅτι καὶ αὐτοὶ οἱ ἀριθμοὶ
[1, 3]	τὴν ὅλην μέθοδον. ~Ἐπεὶ δὲ	φανερὸν	ὅτι τῶν ἐξ ἀρχῆς αἰτίων
[1, 4]	ὄντων δὲ ἐννέα μόνον τῶν	φανερῶν	διὰ τοῦτο δεκάτην τὴν ἀντίχθονα
[1, 8]	ζητούσης τῆς σοφίας περὶ τῶν	φανερῶν	τὸ αἴτιον, τοῦτο μὲν εἰάκαμεν
[1, 3]	παρ' εἰκῇ λέγοντας τοὺς πρότερον.	Φανερῶς	μὲν οὖν Αναξαγόραν ἴσμεν ἁψάμενον
[1, 1]	Τὰ μὲν οὖν ἄλλα ταῖς	φαντασίαις	ζῇ καὶ ταῖς μνήμαις, ἐμπειρίας
[1, 8]	νοεῖν τι φθαρέντος τῶν φθαρτῶν·	φάντασμα	γάρ τι τούτων ἔστιν. Ἔτι
[1, 7]	τῶν ἀνθρώπων; Πάντα γὰρ εἶναί	φασι	γῆν, φησὶ δὲ καὶ Ησίοδος
[1, 3]	πλῆρες καὶ τὸ κενὸν εἶναί	φασι,	λέγοντες τὸ μὲν ὂν τὸ
[1, 4]	ὡς ἐνυπαρχόντων συνεστάναι καὶ πεπλάσθαι	φασὶ	τὴν οὐσίαν. Τῶν μὲν οὖν
[1, 8]	μικρόν, ὥσπερ καὶ οἱ φυσιολόγοι	φασὶ	τὸ μανὸν καὶ τὸ πυκνόν,
[1, 3]	τάξιν καὶ θέσιν· διαφέρειν γάρ	φασι	τὸ ὂν ῥυσμῷ καὶ διαθιγῇ
[1, 6]	καὶ τοῦ ἐν ἠρεμίᾳ εἶναι	φασιν	ἀλλὰ τὸ τί ἦν εἶναι
[1, 5]	αἰσθητά, οἱ δ' ἀριθμοὺς εἶναί	φασιν	αὐτὰ τὰ πράγματα, καὶ τὰ
[1, 8]	οἱ δέ τινες ἕτερον φθόγγον	φασὶν	εἶναι καὶ οὐθένα τῶν γνωρίμων.
[1, 3]	τῆς ζητήσεως, τὸ ἓν ἀκίνητόν	φασιν	εἶναι καὶ τὴν φύσιν ὅλην
[1, 8]	ς καὶ δ καὶ α	φασὶν	εἶναι, οἱ δέ τινες ἕτερον
[1, 6]	φύσιν τῆς μὲν οὐσίας αἴτιόν	φασιν	εἶναι, οὐ μὴν τούτου γε
[1, 5]	γὰρ Πυθαγόρειοι μιμήσει τὰ ὄντα	φασὶν	εἶναι τῶν ἀριθμῶν, Πλάτων δὲ
[1, 3]	τοῦτο στοιχεῖον καὶ ταύτην ἀρχήν	φασιν	εἶναι τῶν ὄντων, καὶ διὰ
[1, 7]	οἱ δ' ἀέρα τοῦτ' εἶναί	φασιν·	καίτοι διὰ τί ποτ' οὐ
[1, 4]	τὸν οὐρανὸν δέκα μὲν εἶναί	φασιν,	ὄντων δὲ ἐννέα μόνον τῶν
[1, 3]	ὂν τοῦ μὴ ὄντος εἶναί	φασιν,	ὅτι οὐδὲ τοῦ κενοῦ τὸ
[1, 4]	πᾶν, οὗτοι δὲ ἀκίνητον εἶναί	φασιν)	οὐ μὴν ἀλλὰ τοσοῦτόν γε
[1, 8]	ἔστιν ἐπιστήμη, οἵαν δή τινές	φασιν,	οὐθὲν ἂν προϋπάρχοι γνωρίζων οὗτος.
[1, 3]	διαφορὰς αἰτίας τῶν ἄλλων εἶναί	φασιν.	Ταύτας μέντοι τρεῖς εἶναι λέγουσι,
[1, 7]	γὰρ ὄντος καὶ ἄλλως τοῦ	φάσκειν	μεμῖχθαι τὴν ἀρχὴν πάντα, (β)
[1, 8]	τὸ πυκνόν, πρώτας τοῦ ὑποκειμένου	φάσκοντες	εἶναι διαφορὰς ταύτας· ταῦτα γάρ
[1, 6]	τὸ ἓν ἢ τὸ ὂν	φάσκοντες	εἶναι τὴν τοιαύτην φύσιν τῆς
[1, 3]	μεθόδου τῆς τοιαύτης καὶ ἓν	φάσκοντες	εἶναι τὸ ὑποκείμενον οὐθὲν ἐδυσχέραναν
[1, 8]	μαθήματα τοῖς νῦν ἡ φιλοσοφία,	φασκόντων	ἄλλων χάριν αὐτὰ δεῖν πραγματεύεσθαι.
[1, 3]	(β) Τῶν μὲν οὖν ἓν	φασκόντων	εἶναι τὸ πᾶν οὐθενὶ συνέβη
[1, 3]	κακὰ τῶν ἀγαθῶν καὶ τὰ	φαῦλα	τῶν καλῶν, οὕτως ἄλλος τις
[1, 4]	τῶν ἀριθμῶν φύσιν, καὶ τὰ	φερόμενα	κατὰ τὸν οὐρανὸν δέκα μὲν
[1, 7]	καὶ φθορὰν ἢ τὰ τῶν	φερομένων	ἔργα κατὰ τὸν οὐρανόν. Ἔτι
[1, 2]	θαυμασίων) ὥστ' εἴπερ διὰ τὸ	φεύγειν	τὴν ἄγνοιαν ἐφιλοσόφησαν, φανερὸν ὅτι
[1, 4]	Πυθαγόρᾳ, ἀπεφήνατο (δὲ) παραπλησίως τούτοις·	φησὶ	γὰρ εἶναι δύο τὰ πολλὰ
[1, 7]	πάντων· ἤδη γὰρ ἂν ἀπεκέκριτο,	φησὶ	δ' εἶναι μεμιγμένα πάντα πλὴν
[1, 7]	Πάντα γὰρ εἶναί φασι γῆν,	φησὶ	δὲ καὶ Ησίοδος τὴν γῆν
[1, 5]	τὰ μαθηματικὰ τῶν πραγμάτων εἶναί	φησι	μεταξύ, διαφέροντα τῶν μὲν αἰσθητῶν
[1, 1]	γὰρ ἐμπειρία τέχνην ἐποίησεν, ὡς	φησὶ	Πῶλος, ἡ δ' ἀπειρία τύχην.
[1, 3]	πῦρ οὕτω γίγνεσθαι καὶ ἀπόλλυσθαί	φησι,	συγκρίσει καὶ διακρίσει μόνον, ἄλλως
[1, 3]	δ' ἔργοις ὕστερος ἀπείρους εἶναί	φησι	τὰς ἀρχάς· σχεδὸν γὰρ ἅπαντα
[1, 4]	οὐρανὸν ἀποβλέψας τὸ ἓν εἶναί	φησι	τὸν θεόν. Οὗτοι μὲν οὖν,
[1, 7]	καὶ ὕδωρ, ὃ ἐκεῖνος οὔ	φησιν.	Αναξαγόραν δ' εἴ τις ὑπολάβοι
[1, 4]	μὲν πεπερασμένον ὁ δ' ἄπειρόν	φησιν	εἶναι αὐτό) Ξενοφάνης δὲ πρῶτος
[1, 3]	τῆς τοιαύτης ἀρχηγὸς φιλοσοφίας ὕδωρ	φησὶν	εἶναι (διὸ καὶ τὴν γῆν
[1, 7]	πλείω τίθησιν, οἷον Εμπεδοκλῆς τέτταρά	φησιν	εἶναι σώματα τὴν ὕλην. Καὶ
[1, 9]	καὶ Εμπεδοκλῆς ὀστοῦν τῷ λόγῳ	φησὶν	εἶναι, τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ
[1, 3]	τοῦ παντὸς γένεσιν Πρώτιστον μέν	(φησιν)	ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων Ησίοδος
[1, 7]	μὲν γὰρ Πλάτων ἕτερον εἶναί	φησιν·	καίτοι κἀκεῖνος ἀριθμοὺς οἴεται καὶ
[1, 8]	κατὰ δὲ τὸ νοεῖν τι	φθαρέντος	τῶν φθαρτῶν· φάντασμα γάρ τι
[1, 8]	(μαθηματικὰ γὰρ ἐκεῖνἀ οὔτε τὰ	φθαρτά,	ἀλλὰ πάλιν τέταρτον ἄλλο φαίνεται
[1, 8]	(τί γὰρ μᾶλλον ἐπὶ τῶν	φθαρτῶν	δυάδων, καὶ τῶν πολλῶν μὲν
[1, 8]	τὸ νοεῖν τι φθαρέντος τῶν	φθαρτῶν·	φάντασμα γάρ τι τούτων ἔστιν.
[1, 3]	γίγνεται πρώτου καὶ εἰς ὃ	φθείρεται	τελευταῖον, τῆς μὲν οὐσίας ὑπομενούσης
[1, 8]	αἰσθητῶν ἢ τοῖς γιγνομένοις καὶ	φθειρομένοις·	οὔτε γὰρ κινήσεως οὔτε μεταβολῆς
[1, 8]	εἶναι, οἱ δέ τινες ἕτερον	φθόγγον	φασὶν εἶναι καὶ οὐθένα τῶν
[1, 2]	τι οἱ ποιηταὶ καὶ πέφυκε	φθονεῖν	τὸ θεῖον, (α) ἐπὶ τούτου
[1, 2]	περιττούς. Ἀλλ' οὔτε τὸ θεῖον	φθονερὸν	ἐνδέχεται εἶναι, ἀλλὰ κατὰ τὴν
[1, 3]	ὅτι μάλιστα πᾶσα γένεσις καὶ	φθορὰ	ἔκ τινος ἑνὸς ἢ καὶ
[1, 7]	καὶ μεταβολῆς γένεσιν εἶναι καὶ	φθορὰν	ἢ τὰ τῶν φερομένων ἔργα
[1, 7]	τοῖς περὶ γένεσιν λόγοις καὶ	φθορὰν	καὶ κίνησιν οἰκεῖοι τυγχάνουσι μόνον
[1, 3]	οὐ μόνον κατὰ γένεσιν καὶ	φθοράν	(τοῦτο μὲν γὰρ ἀρχαῖόν τε
[1, 7]	ἀσωμάτων. Καὶ περὶ γενέσεως καὶ	φθορᾶς	ἐπιχειροῦντες τὰς αἰτίας λέγειν, καὶ
[1, 3]	Πολλαχοῦ γοῦν αὐτῷ ἡ μὲν	φιλία	διακρίνει τὸ δὲ νεῖκος συγκρίνει.
[1, 3]	λέγων Εμπεδοκλῆς, εὑρήσει τὴν μὲν	φιλίαν	αἰτίαν οὖσαν τῶν ἀγαθῶν τὸ
[1, 3]	τῶν καλῶν, οὕτως ἄλλος τις	φιλίαν	εἰσήνεγκε καὶ νεῖκος, ἑκάτερον ἑκατέρων
[1, 6]	ἀρχὴ τῆς κινήσεως (οἷον ὅσοι	φιλίαν	καὶ νεῖκος ἢ νοῦν ἢ
[1, 6]	μὲν γὰρ νοῦν λέγοντες ἢ	φιλίαν	ὡς ἀγαθὸν μὲν ταύτας τὰς
[1, 3]	ὅταν δὲ πάλιν ὑπὸ τῆς	φιλίας	συνίωσιν εἰς τὸ ἕν, ἀναγκαῖον
[1, 2]	οἴεται ἀγνοεῖν (διὸ καὶ ὁ	φιλόμυθος	φιλόσοφός πώς ἐστιν· ὁ γὰρ
[1, 2]	νῦν καὶ τὸ πρῶτον ἤρξαντο	φιλοσοφεῖν,	ἐξ ἀρχῆς μὲν τὰ πρόχειρα
[1, 3]	ἐπίσκεψιν τῶν ὄντων ἐλθόντας καὶ	φιλοσοφήσαντας	περὶ τῆς ἀληθείας. Δῆλον γὰρ
[1, 2]	δῆλον καὶ ἐκ τῶν πρώτων	φιλοσοφησάντων·	διὰ γὰρ τὸ θαυμάζειν οἱ
[1, 3]	μᾶλλον πιστεύσομεν. Τῶν δὴ πρώτων	φιλοσοφησάντων	οἱ πλεῖστοι τὰς ἐν ὕλης
[1, 9]	Ψελλιζομένῃ γὰρ ἔοικεν ἡ πρώτη	φιλοσοφία	περὶ πάντων, ἅτε νέα τε
[1, 8]	τὰ μαθήματα τοῖς νῦν ἡ	φιλοσοφία,	φασκόντων ἄλλων χάριν αὐτὰ δεῖν
[1, 5]	παρὰ τὴν τῶν Ιταλικῶν ἔχουσα	φιλοσοφίαν.	Ἐκ νέου τε γὰρ συνήθης
[1, 5]	λαβεῖν. ~Μετὰ δὲ τὰς εἰρημένας	φιλοσοφίας	ἡ Πλάτωνος ἐπεγένετο πραγματεία, τὰ
[1, 3]	μὲν ὁ τῆς τοιαύτης ἀρχηγὸς	φιλοσοφίας	ὕδωρ φησὶν εἶναι (διὸ καὶ
[1, 2]	ἀγνοεῖν (διὸ καὶ ὁ φιλόμυθος	φιλόσοφός	πώς ἐστιν· ὁ γὰρ μῦθος
[1, 5]	καὶ τῶν προτέρων ἐπιζητῆσαί τινας	φιλοσόφων,	οἷον Εμπεδοκλέα καὶ Αναξαγόραν. ~Συντόμως
[1, 1]	τὴν νόσον, συνήνεγκεν, οἷον τοῖς	φλεγματώδεσιν	ἢ χολώδεσι (ἢ) πυρέττουσι καύσῳ,
[1, 2]	ῥᾳστώνην καὶ διαγωγὴν ἡ τοιαύτη	φρόνησις	ἤρξατο ζητεῖσθαι. Δῆλον οὖν ὡς
[1, 1]	τῶν μὴ δυναμένων μνημονεύειν ἐστί,	φρόνιμα	μὲν ἄνευ τοῦ μανθάνειν ὅσα
[1, 1]	(β) Καὶ διὰ τοῦτο ταῦτα	φρονιμώτερα	καὶ μαθητικώτερα τῶν μὴ δυναμένων
[1, 3]	τοῖς δ' ἀντικειμένοις ὡς μιᾷ	φύσει,	γῇ τε καὶ ἀέρι καὶ
[1, 3]	ἀγαθοῖς ἐνόντα ἐφαίνετο ἐν τῇ	φύσει,	καὶ οὐ μόνον τάξις καὶ
[1, 1]	αἰσθήσεων καὶ πολλὰς δηλοῖ διαφοράς.	Φύσει	μὲν οὖν αἴσθησιν ἔχοντα γίγνεται
[1, 2]	δὲ τὸ ἄριστον ἐν τῇ	φύσει	πάσῃ. Ἐξ ἁπάντων οὖν τῶν
[1, 7]	τὸ τῇ γενέσει ὕστερον τῇ	φύσει	πρότερον, τὸ δὲ πεπεμμένον καὶ
[1, 4]	Ἐπεὶ δὲ τούτων οἱ ἀριθμοὶ	φύσει	πρῶτοι, ἐν δὲ τούτοις ἐδόκουν
[1, 1]	Πάντες ἄνθρωποι τοῦ εἰδέναι ὀρέγονται	φύσει.	Σημεῖον δ' ἡ τῶν αἰσθήσεων
[1, 1]	πῦρ· τὰ μὲν οὖν ἄψυχα	φύσει	τινὶ ποιεῖν τούτων ἕκαστον τοὺς
[1, 3]	τοῖς ζῴοις, καὶ ἐν τῇ	φύσει	τὸν αἴτιον τοῦ κόσμου καὶ
[1, 4]	οὐχ ἑτέρας τινὰς ᾠήθησαν εἶναι	φύσεις,	οἷον πῦρ ἢ γῆν ἤ
[1, 3]	οὔτε ἀπόλλυσθαι, ὡς τῆς τοιαύτης	φύσεως	ἀεὶ σωζομένης, ὥσπερ οὐδὲ τὸν
[1, 8]	ἦλθεν; Ὅλη γὰρ ἡ περὶ	φύσεως	ἀνῄρηται σκέψις. Ὅ τε δοκεῖ
[1, 4]	τοῦ παντὸς ὡς μιᾶς οὔσης	φύσεως	ἀπεφήναντο, τρόπον δὲ οὐ τὸν
[1, 3]	αὐτῶν ἡμῖν ἐν τοῖς περὶ	φύσεως,	(β) ὅμως δὲ παραλάβωμεν καὶ
[1, 3]	τὸ δ' ὕδωρ ἀρχὴν τῆς	φύσεως	εἶναι τοῖς ὑγροῖς. Εἰσὶ δέ
[1, 4]	οὗ σαφέστερον ἐν τοῖς περὶ	φύσεως	εἰρήκαμεν) ἀναγκαζόμενος δ' ἀκολουθεῖν τοῖς
[1, 4]	πλείω λεγόντων τὰ στοιχεῖα τῆς	φύσεως	ἐκ τούτων ἱκανόν ἐστι θεωρῆσαι
[1, 3]	παλαιὰ τετύχηκεν οὖσα περὶ τῆς	φύσεως	ἡ δόξα, τάχ' ἂν ἄδηλον
[1, 6]	ἔξω τῶν ἐν τοῖς περὶ	φύσεως	ἡμῖν διωρισμένων εἴρηκεν, ἀλλὰ πάντες
[1, 3]	ἡμεῖς διωρίσαμεν ἐν τοῖς περὶ	φύσεως	ἡμμένοι φαίνονται, τῆς τε ὕλης
[1, 7]	καὶ μᾶλλον ἢ τοῖς περὶ	φύσεως	λόγοις ἁρμοττούσας. Ἐκ τίνος μέντοι
[1, 5]	πραγματευομένου περὶ δὲ τῆς ὅλης	φύσεως	οὐθέν, ἐν μέντοι τούτοις τὸ
[1, 7]	διαλέγονται μέντοι καὶ πραγματεύονται περὶ	φύσεως	πάντα· γεννῶσί τε γὰρ τὸν
[1, 7]	(εἴρηται δὲ ἐν τοῖς περὶ	φύσεως	περὶ αὐτῶν) καὶ περὶ τῆς
[1, 4]	οἱ δ' ἀριθμοὶ πάσης τῆς	φύσεως	πρῶτοι, (α) τὰ τῶν ἀριθμῶν
[1, 4]	μαθητής) οὐθὲν διεσαφήνισεν, οὐδὲ τῆς	φύσεως	τούτων οὐδετέρας ἔοικε θιγεῖν, ἀλλ'
[1, 3]	θεολογήσαντας οὕτως οἴονται περὶ τῆς	φύσεως	ὑπολαβεῖν· Ωκεανόν τε γὰρ καὶ
[1, 9]	οὖν τὰς εἰρημένας ἐν τοῖς	φυσικοῖς	αἰτίας ζητεῖν ἐοίκασι πάντες, καὶ
[1, 4]	ἄλλα τοῖς ἀριθμοῖς ἐφαίνοντο τὴν	φύσιν	ἀφωμοιῶσθαι πᾶσαν, οἱ δ' ἀριθμοὶ
[1, 5]	δὲ δυάδα ποιῆσαι τὴν ἑτέραν	φύσιν	διὰ τὸ τοὺς ἀριθμοὺς ἔξω
[1, 4]	καλῶς οὔτε τοῦ κατὰ τὴν	φύσιν.	Εἰς μὲν οὖν τὴν νῦν
[1, 3]	οὐδέν· ἀεὶ γὰρ εἶναί τινα	φύσιν	ἢ μίαν ἢ πλείους μιᾶς
[1, 4]	πᾶσαν περιειληφέναι τὴν τῶν ἀριθμῶν	φύσιν,	καὶ τὰ φερόμενα κατὰ τὸν
[1, 3]	ἀκίνητόν φασιν εἶναι καὶ τὴν	φύσιν	ὅλην οὐ μόνον κατὰ γένεσιν
[1, 3]	οὐσῶν γεννῆσαι τὴν τῶν ὄντων	φύσιν,	πάλιν ὑπ' αὐτῆς τῆς ἀληθείας,
[1, 6]	ὂν φάσκοντες εἶναι τὴν τοιαύτην	φύσιν	τῆς μὲν οὐσίας αἴτιόν φασιν
[1, 3]	τὸ πάντων τὰ σπέρματα τὴν	φύσιν	ὑγρὰν ἔχειν, τὸ δ' ὕδωρ
[1, 3]	κινητικὴν ἔχοντι τῷ πυρὶ τὴν	φύσιν,	ὕδατι δὲ καὶ γῇ καὶ
[1, 7]	τὸ πᾶν καὶ μίαν τινὰ	φύσιν	ὡς ὕλην τιθέασι, καὶ ταύτην
[1, 8]	τὸ μικρόν, ὥσπερ καὶ οἱ	φυσιολόγοι	φασὶ τὸ μανὸν καὶ τὸ
[1, 7]	καταναλίσκουσιν, ὡς ὁμολογοῦντες τοῖς ἄλλοις	φυσιολόγοις	ὅτι τό γε ὂν τοῦτ'
[1, 7]	αἰτίας λέγειν, καὶ περὶ πάντων	φυσιολογοῦντες,	τὸ τῆς κινήσεως αἴτιον ἀναιροῦσιν.
[1, 4]	(οὐ γὰρ ὥσπερ ἔνιοι τῶν	φυσιολόγων	ἓν ὑποθέμενοι τὸ ὂν ὅμως
[1, 7]	τοῖς στοιχείοις ἐκτοπωτέροις χρῶνται τῶν	φυσιολόγων	(τὸ δ' αἴτιον ὅτι παρέλαβον
[1, 2]	ἡ κτῆσις· πολλαχῇ γὰρ ἡ	φύσις	δούλη τῶν ἀνθρώπων ἐστίν, ὥστε
[1, 7]	καὶ τὶς εἴη ἂν μία	φύσις	ἡ γιγνομένη πῦρ καὶ ὕδωρ,
[1, 8]	καὶ πᾶς νοῦς καὶ πᾶσα	φύσις	ποιεῖ, οὐδὲ ταύτης τῆς αἰτίας,
[1, 2]	μετρητή. Τίς μὲν οὖν ἡ	φύσις	τῆς ἐπιστήμης τῆς ζητουμένης, εἴρηται,
[1, 8]	ἐξ ὧν, ὥσπερ αἱ σύνθετοι	φωναί	εἰσιν ἐκ τῶν οἰκείων στοιχείων.
[1, 4]	(καὶ) κινούμενον, εὐθὺ (καὶ) καμπύλον,	φῶς	(καὶ) σκότος, ἀγαθὸν (καὶ) κακόν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 29/11/2007